این اثر ترجمهای است از

:-
*
ویلمز به سمت کنترلها بر گشت و گفت:‏ ‏"تا پونزده دقیقۀ
دیگه به نیویورک میرسیم".‏ بعد اضافه کرد:‏ ‏"ولی من هنوز هم از
این خوشم نمیاد.‏ مگه اون لوریستهای عوضی بجز خیانت کردن و
شر و ور گفتن چکار دیگهای میتونن بکنن"؟
تیمبال گفت:‏ ‏"اونها تنها قدرت متحد در بین بشریت هستن.‏
درسته که ضعیف و بیپناه هستن ولی تنها شانسی هستن که زمین
داره".‏
آنها در حال پایین آمدن به سمت جو غلیظتر پایینی بودند و
صدای صفیر هوا که در پشت سرشان به وجود میآمد،‏ زیرتر و
نافذتر شده بود.‏ وقتی که آنها وارد الیهای از ابرهای خاکستری
شدند،‏ ویلمز موشکهای ترمز را روشن کرد.‏ آنجا باالتر از سطح
افق نور پر تأللؤ نیویورک به اطراف پاشیده میشد.‏
‏"توی مسیر مراقب بازرسی باشین و سند رو قایم کنین.‏ اگر
چه اونها هیچوت ما رو بازرسی نمیکنن".‏
لورا پل کین،‏ به پشتی صندلی مجلل خود تکیه داد.‏ انگشتان
بلند و باریکش با یک وزنه کاغذ از جنس عاج روی میز بازی می-‏
کردند.‏ چشمانش را از مرد کوتاهتر و چاقتری که جلوی رویش