این اثر ترجمهای است از

*
شاید بهتره که تو بری و به تحقیقاتت ادامه بدی.‏ اگه داخل
ساختمون بمونی،‏ خطر گم شدن هم تهدیدت نمیکنه".‏
کارل دومین چراغ اتمی را برداشت و آنتیل زهرهای را در
حالی که داشت با مشقت آن نوشته باستانی را رمزگشایی میکرد،‏
ترک نمود.‏
دو ساعت بعد،‏ مرد زمینی بازگشت.‏ اما حتی آن موقع هم
آنتیل تغییر وضعیت چندانی نداده بود.‏ اما حاال نگاه وحشت آوری
در چشمان موجود زهرهای دیده میشد که قبالً‏ آنجا نبود.‏ او پیام
رنگی را بدون توجه روی پاهایش انداخته بود و بازگشت پر سر و
صدای مرد زمینی هم او را تحت تأثیر قرار نداد.‏ مثل یک تکه
سنگ بی حرکت آنجا نشسته و با وحشت خیره شده بود.‏
کارل با شتاب به سمت او رفت و گفت:‏ ‏"آنتیل،‏ آنتیل!‏ مشکلی
پیش اومده"؟
آنتیل آهسته سر برگرداند،‏ گویی که در یک مایع چسبناک
حرکت میکرد و با چشمانش بدون اینکه متوجه باشد به دوستش
خیره شد.‏ کارل شانههای الغر او را گرفت و به شدت تکانش داد.‏