Numer piaty

More documents

Recommendations

Info

6 W Nr 5/ 126 grudzień 2015 XXII sesja Rady Miejskiej – jestem, ale mnie nie ma 26 listopada 2015 r. odbyła się XXII sesja Rady Miejskiej w Witnicy. Tuż przed jej rozpoczęciem, salę obiegła wiadomość, że żaden z burmistrzów nie będzie na niej obecny. Zdziwieni byli wszyscy, ale chyba najbardziej radni, którzy niecałe dwie doby wcześniej widzieli się z burmistrzem podczas komisji wspólnej i nie padło wówczas nawet słowo o ewentualnej nieobecności włodarzy w trakcie sesji. Stoły przeznaczone więc dla pracowników urzędu ziały pustkami (zabrakło oprócz dwóch burmistrzów, po raz trzeci kierownika Wydziału Inwestycji oraz prezesa MZK, spóźniony dotarł doradca burmistrza). W żaden sposób nie wpłynęło to jednak na obrady Rady, gdyż obecnych było 13 radnych, co pozwoliło Radzie prowadzić prawomocne obrady, a obecność włodarzy nie była konieczna. Niemniej jednak taka sytuacja zdarzyła się w naszej gminie pierwszy raz od początku samorządności w Polsce. Salę przebiegł szmer: „My go wybieramy, a on nie przychodzi na sesję?” Pani sekretarz przedstawiła w imieniu burmistrza skromniutkie sprawozdanie z jego działalności, po czym – z uwagi na obecność większości pracowników merytorycznych wydziałów UMiG, rozpoczęły się interpelacje i zapytania. Wśród nich – wezwanie do usunięcia naruszenia prawa w sprawie zatwierdzenia taryfy na wodę i ścieki, złożone przez pana Mirosława Laszkę (PPPH Lamix). Następnie radni przystąpili do głosowania nad szesnastoma uchwałami, z których dwie wzbudziły największe emocje – uchwała w sprawie zmiany budżetu na 2015 r. oraz uchwała w sprawie ustalenia wynagrodzenia burmistrza. O uchwale budżetowej, forsowanej już czwarty raz, pisaliśmy miesiąc temu. Głos ponownie w tej sprawie zabrał radny Zygmunt Wilk, zwracając pani skarbnik uwagę, że uchwała „wraca jak bumerang” i że nie ma jego zgody na przesunięcie w budżecie prawie 180 000 zł na wynagrodzenia w administracji. Uchwała 7 głosami przeciw, 4 za i 2 wstrzymującymi, nie przeszła. Ostatnia uchwała dotyczyła wynagrodzenia burmistrza. I oto, w chwili gdy przystąpiono do jej omawiania, wszyscy pracownicy urzędu demonstracyjnie wstali i wyszli z sali. Ich ostentacyjny protest, jak się później okazało, wymuszony przez panią sekretarz, wzbudził wyłącznie powszechne rozbawienie wśród obecnych. Przewodnicząca przestawiła szerokie i rzeczowe uzasadnienie projektu uchwały o obniżeniu wynagrodzenia D. Jaworskiemu z uwagi, m.in. na: nierealizowanie przez niego swoich podstawowych kompetencji, złą współpracę z Radą, przedstawianie propozycji rozwiązań organizacyjnych w gminie bez merytorycznego uzasadnienia, liczne skargi mieszkańców związane z ograniczonym dostępem interesantów do burmistrza oraz podejmowanie większości decyzji przez zastępcę burmistrza, brak działań burmistrza, mających na celu wspieranie rozwoju gospodarczego gminy, doprowadzanie do nieuzasadnionych wydatków z kasy gminy, działalność nakierowaną na popularyzację swojego wizerunku w mediach finansowanych z budżetu gminy. Wynagrodzenie zdecydowaną większością głosów obniżono burmistrzowi z kwoty 8.625 zł do kwoty 7.875 zł bru'o. Odpowiedzi na dosłownie kilka interpelacji udzieliła pani sekretarz, po czym, gdy głos zabrał doradca burmistrza, to wówczas wszyscy siedzący na sali dowiedzieli się, że burmistrz nikogo nie upoważnił do udzielania odpowiedzi na pytania. Z tłumu padło logiczne pytanie: „to po co ci wszyscy urzędnicy tutaj siedzą, skoro nikt nie może odpowiadać na pytania?” Wyjątek stanowiła odpowiedź kierownika Wydziału Organizacyjnego, pani Anny Granicznej, która zapytana przez radnego Zygmunta Wilka, dlaczego Witnica 2000 musi czekać 3 tygodnie na odpowiedź na prosty wniosek o wynajęcie na dwie godziny sali w RCR 10 grudnia 2015 r., odpowiedziała, że skonsultowała właśnie sprawę telefonicznie z burmistrzem i jest zgoda burmistrza na udostępnienie sali, ale nie 10, a 11 grudnia i nie w RCR, a w MDK. Do dalszych wyjaśnień, dlaczego nie w RCR, upoważniona już nie była. Jak stwierdził radny, sytuacja ta jest najzwyczajniej „dziwna, niesmaczna i niezrozumiała”, bo wielofunkcyjna sala w RCR jest lokalem o przeznaczeniu publicznym dla wszystkich mieszkańców gminy, a właśnie z nimi zaplanowane jest spotkanie. Tyle podczas sesji. A po sesji? Do redakcji doszły słuchy, że dnia następnego, już od rana samego, odbyła się w urzędzie pilna narada najważniejszych w magistracie osób, które głowiły się, jak unieważnić sesję… ZW Wywiad z byłym burmistrzem Andrzejem Zabłockim M.H.: Panie burmistrzu, wyprowadził się Pan z Witnicy, mieszka Pan w Mosinie, rzadko widzimy Pana w mieście na uroczystościach. Czy to znaczy, że wycofał się Pan z życia społeczno-gospodarczego gminy? A.Z.: Los sprawił, że po wyborach nastąpiło w moim życiu wiele zmian. Po 24 latach pracy dla miasta i gminy – zmiana, 70 dni w szpitalu, długa rekonwalescencja, przeprowadzka do Mosiny. Nie da się ukryć, że jak na jeden rok to dużo. Ale będąc życiowym optymistą, już wiem, że nie ma tego złego, co by na lepsze nie wyszło! Życie na wsi, wśród lasów i pól, w ciszy i spokoju, ma swój urok. A co do aktywności, to oczywiste, że jeśli przez ćwierć wieku rozwija się miasto i gminę i żyje się na co dzień sprawami mieszkańców, to tego już z życia się nie wykreśli. Chcąc nie chcąc zaglądam, jak położono asfalt na Świerczewskiego, dostrzegam bałagan, palące się lampy w dzień, czy koło młyńskie w Parku Drogowskazów, które się nie kręciło. Ot, takie skrzywienie zawodowe, bo to przecież była i jest moja gmina! A społecznie udzielam się cały czas. Prezesuję Polsko- -Niemieckiemu Stowarzyszeniu Educa*o Pro Europa Viadrina już od 18 lat, jestem szefem Koła Łowieckiego „Szarak”, pracuję w Społecznym Komitecie Upiększania Miasta i Gminy oraz Dbałości o Park Drogowskazów i Słupów Milowych Cywilizacji w Witnicy, zbieram pieniądze na pomnik księdza Józefa Bielaka, czasem jak mnie Pana redakcja poprosi, piszę coś do NWW, a w Mosinie myślę intensywnie o programie rewitalizacji tej pięknej, leśnej, ponad dwustuosobowej wsi. M.H.: Widzę, że zyskał Pan dzięki tym wszystkim zmianom kolejny dar – dystans, a więc spojrzenie z zewnątrz. Zapytam więc, jak Pan ocenia już prawie po roku rozwój gminy? A.Z.: Zostawiłem na biurku nowego burmistrza oraz przekazałem nowej Radzie Miejskiej raport o stanie miasta i gminy na zakończenie mojej szóstej kadencji. Wskazałem, co powinno się kontynuować, gdzie zabiegać o środki i jakie pisać projekty, żeby bezpiecznie przejść do samodzielnego już rządzenia nowej ekipy. Dwa razy uczestniczyłem w komisjach wspólnych Rady i byłem na sesji. Napisałem też list otwarty do rządzących, w jaki sposób rozwiązywać witnickie problemy.
W grudzień 2015 Nr 5 / 126 7 cd. Wywiad z byłym burmistrzem Andrzejem Zabłockim No cóż, trochę mi przykro, że władza przyjęła inną politykę, tj. negowania wszystkiego, co zrobiono wcześniej. To śmieszne, ale jeżeli gdziekolwiek pojawia się odniesienie do poprzednich władz, to zawsze musi to być zły kontekst, i sygnał, że będzie robione na odwrót. Po 11 miesiącach pierwszy raz moje nazwisko ukazało się w „Wieściach z Ratusza” i to tylko dlatego, by wskazać, jak gmina jest zadłużona. Nie dbam o to! Wiem jednak, że takie działanie jest patologiczne! Panie Redaktorze, może brak mi wielu danych, ale ten rok działalności burmistrza Jaworskiego oceniam źle. Podobnie zresztą jak i większość Radnych. To stracone 12 miesięcy! Inwestycje typu droga do Sosen, Świerczewskiego, Kopernik – termomodernizacja, to efekt działalności mojej i poprzedniej Rady! Podobnie z centrum miasta. Ten sztandarowy dla mieszkańców i wizerunku miasta projekt, od 8 grudnia 2014 r. jest źle realizowany! On powinien być zakończony najdalej w maju 2015 r., a trwa do dziś. Źle, niechlujnie położona kostka brukowa, niepasujące do siebie, brzydkie lampy, jakaś dziwna wysepka na przejściu dla pieszych, brak płyt granitowych, by zachować ład i spójność z terenem przy Hotelu Witnica, źle wykonane parkingi przy Mili, brak zieleni, ławek, już o najsłynniejszej w Polsce mozaice (leżącej aktualnie w piwnicach urzędu) nie wspomnę. Burmistrz Jaworski i jego urzędnicy nie mają serca i smykałki do inwestycji. Mam wrażenie, że oni się po prostu na tym nie znają, stąd brak własnej inwencji. Taką wiedzę zdobywa się w szkołach, w praktyce lub ma się po prostu we krwi – jeśli tego brak, ale jest się samokrytycznym - wyjściem mogłoby być konsultowanie się z fachowcami, Radą Miejską, społeczeństwem, dobrymi doradcami, ale to nie jest robione. Stąd powstają takie „potworki” jak np. makieta zagospodarowania terenu przy Pomniku. Stąd odbiory prac budowlanych, które nigdy nie powinny być odebrane. Stąd decyzje o lokalizacji tablicy o Parku Drogowskazów, a później przestawianie jej w inne, jeszcze gorsze miejsce. Stąd z przekory mozaika przy WC, itd. itp… M.H.: Kontynuując ten wątek, co Pan sądzi o projektach na przyszłość, które mieliście Państwo w programie Witnicy 2000, a które prawie w całości znalazły się w programie wyborczym D. Jaworskiego? A.Z.: Zostały jeszcze trzy lata, ale już po roku widać, że ten program nie będzie zrealizowany! Żeby go spiąć trzeba „biegać wokół niego”, myśleć, dyskutować, spierać się konstruktywnie, mieć wizję i determinację. Rewitalizacja centrum miasta – projekt marzeń wart nawet 20 mln zł. Duży, ciekawy, ambitny. Projekt dla zmiany postrzegania Witnicy, ale przede wszystkim dla kilkuset mieszkańców centrum, a szczególnie dla tych, którzy dziś mieszkają przy np. Konopnickiej 7, 8, Gorzowskiej 18, 7, KRN 3, 5, 8. Po roku powinien już być gotowy dokumentacyjnie z programem rewitalizacji zdegradowanej części miasta, z programem niskiej emisji i termomodernizacji, z programem przeciwdziałania wykluczeniu społecznemu. Słyszymy, że miasto czeka na grant, ale tu nie można na coś czekać, tu trzeba działać! No chyba że D. Jaworski chodząc dom po domu przed wyborami już taką wiedzę ma?! Słów kilka o G-8, a więc wspólnym dla ośmiu gmin projekcie termomodernizacyjnym, edukacyjnym i drogowym. Wiem, że Witnica, która była autorem tego pomysłu w 2014 r., dziś jest jego hamulcowym. Szkoda, bo to był mocny, dobry pomysł, by zbudować warsztaty szkolne przy Koperniku, docieplić budynki użyteczności publicznej i zbudować ścieżki rowerowe w Witnicy i w gminie. A wszystko to przy 85% dofinansowaniu. Szatnie przy Szkole Podstawowej w Witnicy – największa gminna szkoła i ciągle urągające wszystkiemu toalety i szatnie przy sali gimnastycznej. Projekt wart prawie milion złotych, z gotową dokumentacją techniczną, wymagał jedynie terminowości, staranności i konsekwencji w zabieganiu o środki z Ministerstwa Sportu. Jak na razie nic! Swoją drogą, to co teraz się robi w szatniach, to przysłowiowy „puder” na duży problem (i to przy realizowanych w tym czasie lekcjach WF-u). Ale co tu dużo mówić – od roku szkoła nie może pochwalić się zakończeniem budowy nowego płotu. Odchodząc, kupiliśmy cegłę klinkierową na tzw. rolkę. Gmina nie widzi potrzeby jej położenia. Mnie to razi, ale władz nie. Kolejny projekt – Pasaż nad Witną z amfiteatrem. Gotowa dokumentacja idzie do kosza, bo ktoś wymyślił, że trzeba wspólnie z Muenchebergiem zrobić kolejny remont Miejskiego Domu Kultury z pa+o i zagospodarowaniem plomby między MDK a budynkiem z muralem Browaru. Czy nas na to teraz stać? A przecież zlecony przetarg na dokumentację kosztować będzie kilkadziesiąt tysięcy złotych. Czarno widzę sfinansowanie tego projektu z programu Lubuskie-Brandenburgia EWT. Następny projekt – ulica Kościuszki. W tym naborze projektów do tzw. schetynówek gmina nie zgłosiła tego projektu – czemu? Bo lepiej nakarmić ludzi z tej ulicy naleśnikami? Czyli szansa realizacji może w 2017 r.. M.H.: A może są rzeczy, za które obecne władze można pochwalić? A.Z.: Tak. Przejście dla pieszych przy banku PKO na Sikorskiego! Polbruk na skrzyżowaniu Traugu4a-Kosynierów, tłuczeń na Wiejskiej i dalsza część kanalizacji. M.H.: A co Pana najbardziej razi? A.Z.: Głupota w chęci wycinki kilkudziesięciu starych drzew na cmentarzu, nawiązanie kontaktów partnerskich z Rosją, ostentacyjne zdjęcie flagi unijnej sprzed urzędu, ale najbardziej brak gospodarności, reagowania na nieporządek w gminie, rozliczania za czas pracy od góry do dołu. W życiu miasta jest podobnie jak w domu. Można nic nie robić i do tego się człowiek przyzwyczaja – co tam, że brudno, chłodno i cieknie kran. Ale można też inaczej – dziś sprzątamy, palimy w piecu i naprawiamy. Różnica polega na tym, że my wybraliśmy ludzi, którym płacimy co miesiąc duże pieniądze i którzy nam obiecali, że naprawią nie tylko ten „kran”, ale zbudują basen, drogi, kanalizacje, ścieżki rowerowe i jeszcze 100 innych rzeczy. Spróbujmy więc naszą władzę z tego rozliczać! M.H.: Dziękuję bardzo za te przemyślenia i poświęcony czas. Czytelnikom pozostawiam możność porównania tego wywiadu z poprzednim z D. Jaworskim. RED
Page 1 and 2: www.wiadomosciwitnickie.pl Nr 5 / 1
Page 3 and 4: grudzień 2015 W Nr 5 / 126 3 Wieci
Page 5: W grudzień 2015 Nr 5 / 126 5 Kąci
Page 9 and 10: W grudzień 2015 Nr 5 / 126 9 Taki
Page 11 and 12: W grudzień 2015 Nr 5 / 126 11 Towa

Numer piaty

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?