Numer piaty

More documents

Recommendations

Info

10 W Nr 5 / 126 grudzień 2015 Harcerzem być to wcale nie wada Całe swoje młodzieńcze lata spędziłem w mundurze harcerskim, bawiąc się i przygotowując dzieci do dorosłego życia. Obecnie harcerzom pomagam, gdy moja siostra dh. Ania Więcławska, Komendant Szczepu „Wicina”, działającego przy SP w Witnicy, poprosi mnie o pomoc. Kilka tygodni temu chciałem poczytać coś o harcerzach w Polsce, czym obecnie się zajmują, co robią itd. I ku mojemu zaskoczeniu w Internecie znalazłem właśnie to: „…Harcerz – dziecko ubrane jak kretyn, prowadzone przez kretyna ubranego jak dziecko. Ów kretyn jest młodą odmianą mohera z jedną charakterystyczną cechą: zamiast prosić o miejsca w autobusie, zmusza innych do ustąpienia miejsca staruszce przy użyciu wulgaryzmów...” – straszne to były słowa, myślę, że nie tylko dla mnie. Dlatego postanowiłem porozmawiać z siostrą na ten temat i oto wynik naszej rozmowy: J.P. – Czy obecnie bycie harcerzem to znaczy bycie wyśmiewanym właśnie za mundur? Czy bycie harcerzem to może sposób na życie? A może styl, moda lub szkoła życia? A.W. - Harcerstwo to organizacja młodzieżowa, której misją jest wychowanie. W pewnym sensie jest to sposób na życie. Harcerz jest później dobrym obywatelem, który chętnie pomaga innym, kocha ludzi i swoją ojczyznę, łatwiej nawiązuje kontakty, potrafi rozwijać swoje pasje i angażuje się w swoje środowisko. J.P. - Jak to było u Ciebie, gdzie zdobywałaś pierwsze szlify harcerskie? A.W. – A co, nie pamiętasz? Moja przygoda z harcerstwem zaczęła się już w 1 klasie SP, gdy poszłam na zbiórkę zuchową. Gromadę wówczas prowadziła pani Elżbieta Błauciak. Chęć działania i kształtowanie mojej osobowości na dobre zaczęło się w drużynie artystycznej „Wróbelki”, prowadzonej przez dh Zbigniewa Czarnucha. Potem harcerskich szlifów nabierałam w 1 WDH „Wiking”, której drużynowym był Jacek Piwkowski, właśnie Ty. Kiedy byłam zastępową w drużynie „Wikingów”, urodził się pomysł i chęć prowadzenia gromady zuchowej (1990 r.). W związku z tym, że byłam jeszcze niepełnoletnia, dh Jacek stał się moim opiekunem, który czuwał nad bezpieczeństwem i wspierał moje pomysły. W 2013 r. założyliśmy szczep, w którym działają 4 jednostki: 22 Witnicka Gromada Zuchowa „Leśne Iskierki”, 1 Witnicka Drużyna Harcerska „Wicina”, 12 Witnicka Drużyna Starszoharcerska „Cichociemni” oraz powołana w tym roku Drużyna Wędrownicza „Chaos”, która obejmuje młodzież szkół ponadgimnazjalnych. J.P. – Czy nie żałujesz wybranej przez siebie trudnej drogi. Dlaczego warto być harcerzem? Co Tobie dało harcerstwo? A.W. – Nie żałuję. Warto być harcerzem, bo warto w życiu robić coś dla innych. Harcerstwo to służba, której trzeba się poświęcić. To również przygoda, którą przeżywa się w gronie przyjaciół. Harcerze to ludzie, którzy nie zostawią cię z problemem w samotności. Co mi dało harcerstwo? To bardzo trudne pytanie. Chciałoby się powiedzieć, że wszystko. Wcześniej, za młodych lat, dobrą zabawę, przygody, przyjaźń. Potem rozwój swój i dzieci, jak również wiele satysfakcji z tego, co robię. Spełniam się w roli wychowawcy i pedagoga. Nie boję się wyzwań. Stawiam sobie cele i zawsze je realizuje. Szkolę młodych harcerzy, a każdy kurs wpływa na moją osobowość. J.P. – Kiedy sam byłem harcerzem pod opieką miałem starszą panią mieszkającą przy ul. Sportowej, której codziennie przez około 2 lata przynosiliśmy opał do domu. Czy w obecnej chwili w dobrym zwyczaju jest pomagać drugiemu człowiekowi, czy dziś harcerze opiekują się ludźmi potrzebującymi takiej pomocy? A.W. - Dzisiejszy świat to często świat egoistyczny i znieczulony. Uświadamiamy dzieciom i często pokazujemy krzywdę innych, uwrażliwiając ich na ten problem. Uczymy, jak temu zapobiegać, jak być asertywnym, ale także jak być tolerancyjnym. J.P. – Ja dzięki drużynie harcerskiej, specjalistycznej bo kabaretowo–artystycznej pokochałem muzykę, zdobyłem wiele zainteresowań i pasji. Czego obecnie uczą się harcerze w Twojej drużynie? A.W. - Obecnie przygotowujemy się do akcji świątecznych tj: Betlejemskiego Światełka Pokoju, które w tym roku 20 grudnia rozdawać będziemy na miejskiej Wigilii, a potem 24 grudnia roznosić ulicami Witnicy. Na miejskiej Wigilii 12 grudnia zaprezentujemy również krótki program artystyczny. Będziemy grać i śpiewać kolędy podczas aukcji „I ty zostań świętym Mikołajem”. 16.12 weźmiemy udział w jasełkach szkolnych, a 18.12 sami organizujemy dla naszego szczepu wigilię, na którą zaprosiliśmy rodziców. 21.12 zastępowi wyjeżdżają do Gorzowa na spotkanie zastępu zastępowych, a 22.12 w siedzibie hufca odbędzie się wigilia instruktorska. Jak widać grudzień jest dla nas bardzo pracowitym miesiącem, a to jeszcze nie koniec, bo już 6.01.2016 r. zapraszamy wszystkich na „Żywą Szopkę” przy MGOPS, gdzie ogrzewani oddechami zwierząt i rozgrzanymi sercami, będziemy wspólnie kolędować z mieszkańcami Witnicy. Na ferie szykujemy kurs zastępowych hufca Gorzów, który odbędzie się u nas w Witnicy. A w kolejnych miesiącach nasza młoda kadra, przygotowująca się do roli drużynowego, sama jedzie się szkolić. Sądzę, że na wiosnę nasze witnickie grono instruktorów powiększy się o 6 osób. J.P. – To wspaniałe wiadomości. Zima pracowita, a lato to najprawdopodobniej plecak, namiot i może jakiś obóz? A.W. - Co roku harcerze jadą na obóz, a zuchy na biwak. W tym roku byliśmy w Zalesiu w bazie Hufca Wadowice. Zwiedziliśmy dużo: Kraków, Wadowice, Kalwarię Zebrzydowską, Wieliczkę, Zaporze (Energylandia). Obozy zazwyczaj organizujemy sami, jeździmy z własnym programem, a nierzadko z całym ekwipunkiem obozowym. Jest to bardziej ekonomiczne. J.P. – Z jakich działań jesteś dumna, czym możesz się pochwalić? A.W. - Dumna z tego, że istniejemy. Jesteśmy jedynym szczepem w hufcu gorzowskim, jesteśmy jednostką bardzo dobrze działającą, szybko rozwijającą się, dzięki temu, że stawiamy na młodzież i ją wspieramy. Mamy teraz kandydatów na przyszłych instruktorów, którzy lada chwila będą mogli założyć nowe drużyny i którzy już niejednokrotnie wspominali „druhno robimy u nas hufiec”. Szkolenie przyszłej kadry wiąże się z kosztami, które często ponoszą rodzice. Głównym problemem są pieniądze. Staramy się organizować różnego rodzaju akcje zarobkowe, piszemy projekty, jakoś musimy sobie radzimy. Uśmiech dziecka to dla mnie największa zapłata. A.W. - Korzystając z tej okazji, chciałabym rodzicom bardzo serdecznie podziękować. A mieszkańcom Witnicy życzyć Wesołych Świąt i Szczęśliwego Nowego Roku. J.P. - Dziękuję za rozmowę. Zostawiam Państwu cytat z początku mojego wywiadu do przemyślenia, czy harcerz to „kretyn”, czy mały, młody człowiek z wielkimi ambicjami. Wesołych Świąt. Jacek Piwkowski
W grudzień 2015 Nr 5 / 126 11 Towarzystwo Przyjaciół Witnicy świętuje 30-lecie Moje spojrzenie na TPW 20 listopada 2015 r. TPW obchodziło trzydziestolecie swej działalności na rzecz miasta, gminy i regionu. Pragnę przedstawić krótką relację z przebiegu naszej uroczystości. Na początek kartka z historii: „Informator Witnicki” w dziale VI – KALENDARIUM lata 1985-1986 pod datą 5 listopada podaje: Z inicjatywy Zbigniewa Czarnucha, nauczyciela witnickiego Liceum Ogólnokształcącego, odbyło się zebranie komitetu założycielskiego Towarzystwa Przyjaciół Witnicy. Do komitetu weszli: Łucja Koryzna, Teresa Komorowska, Paweł Pisarek, Ewa Protasowicka i Krystyna Sikorska - nauczyciele Szkoły Podstawowej nr 2 w Witnicy i prawie wszyscy oni do obecnej chwili w TPW pracują lub je wspierają. Zaprosiliśmy wszystkich żyjących honorowych obywateli miasta, a swoja obecnością zaszczycili nas: Łucja Koryzna, Alicja Łabuda, Fryderyk Popyk i Zbigniew Czarnuch. Naszą rocznicę honorowym patronatem objęła przewodniczącą Rady Miejskiej w Witnicy, Agnieszka Pundyk i radni Rady Miejskiej. Przekazali nam pełne serdeczności życzenia wraz z pięknymi kwiatami i słodyczami, co było symbolicznym podziękowaniem za trzydziestoletnią pracę i umocniło w nas wiarę w potrzebę dalszego działania. Miałam przyjemność powitać gości szczególnych - osoby uhonorowane medalem Życzliwemu Ludziom. W okresie od 1988 r. do roku 2015 kapituła TPW przyznała 44 medale tym, które swoim sercem, życzliwością i poświęceniem zasłużyły na jego posiadanie. Pierwszą osobą, której przyznano medal w roku 1988, była przybyła na spotkanie dr Zofia Owczarek, obecnie mieszkająca w Bogdańcu, która wyrażała się ciepło o okresie swojej pracy w Witnicy, witając wielu dawnych znajomych i pacjentów. Przyjechali również goście z Niemiec z zaprzyjaźnionego Stowarzyszenia Ziem Ojczystych z Lebus na czele z prezesem G. Fehlingiem. Owocna współpraca rozwija się od roku 2009, a wspólnie przeprowadzone projekty, wycieczki, koncerty, wystawy fotograficzne przynoszą korzyść środowisku lokalnemu zarówno polskiemu, jak i niemieckiemu. W naszej uroczystości brał również udział prezes Polsko-Niemieckiego Stowarzyszenia Educa&o Pro Europa Viadrina, Andrzej Zabłocki (jako burmistrz był życzliwym mecenasem, wspierającym wszystkie nasze działania) i prezes OSP Witnica, prezesi UTW: Ewa Janowicz z Witnicy i Eugeniusz Cytlak z Bogdańca, a także dyrektorzy szkół: Ryszard Nowicki, Artur Maśnik i dyrektor MDK Władysław Ryl oraz współpracujący z nami nauczyciele z Bogdańca: Mirosława Jach i Marek Sokół. Podczas uroczystości z vice-prezesem Jackiem Piwkowskim wręczyliśmy każdemu członkowi TPW „powtórzone” legitymacje członkowskie. Wykonanie ich zawdzięczamy sponsorowi - dyrektorce Gospodarczego Banku Spółdzielczego w Witnicy – Sławie Kubickiej. Miałam przyjemność i zaszczyt wznieść toast za pomyślność nas wszystkich oraz naszego miasta i gminy i wartości ponadczasowe: za miłość, mądrość i dobro. Na finał spotkania był przepiękny, smakowity i pomysłowy tort, przygotowany przez rodzinę Piwkowskich. Czas umilał nam witnicki zespół muzyczny „Sie ściemnia”, któremu serdecznie dziękujemy za stworzenie miłej i „śpiewającej” atmosfery. Tego wieczoru wspomnieniom nie było końca. Grazyna Oleksiak prezes TPW Towarzystwo przyjaciół miejscowości to w małym miasteczku powód do dumy, bo nie wszędzie ludzie potrafią przez trzy dziesięciolecia integrować się, by robić coś pożytecznego dla innych. W Witnicy się to udało, bo powstała grupa entuzjastów ze Zbigniewem Czarnuchem, Pawłem Pisarkiem, Mateuszem Rękasem, Tadeuszem Rackiewiczem czy Grażyną Aloksą na czele. Do nich dołączyli: T. Komorowska, J. Kaliszan, I. Fabjańczuk, G. Oleksiak, M. Piwkowska „z rodziną”. Na jubileusz 22 listopada hotel „Witnica” udostępnił swą świeżo wyremontowaną salę konferencyjną. Z dużym rozrzewnieniem wspominano historię naszego Towarzystwa. Pisząc te słowa wiem, że ograniczony szpaltami gazety, nie opiszę wszystkiego, co TPW zrobiło dla miasta. Jako że rośnie już trzecie pokolenie witniczan, mających kontakt z TPW, trzeba jednak przypomnieć rzeczy najważniejsze. A więc: entuzjazm robienia rzeczy upiększających miasto, zespołowa praca, pomysłowość wykazana w dziele zrobienia czegoś z „niczego”, ale czegoś, co służyć będzie wszystkim. Świetny pomysł nagradzania ludzi medalem Życzliwy Ludziom, kilkadziesiąt wydanych książek, modelowy, jedyny w swoim rodzaju, Park Drogowskazów, Izba Regionalna w Żółtym Pałacyku, kilkanaście ciekawych projektów, zieleń w mieście, cmentarne nekropolie, poszanowanie historii, wkład w polsko-niemieckie pojednanie, promowanie miasta na zewnątrz, praca z młodzieżą i harcerzami, festyny, spotkania i konferencje i wiele, wiele innych drobnych, ale ważnych rzeczy. Jubileusz to zawsze czas podsumowania i podziękowania. Zabierając głos na uroczystości, dziękowałem w imieniu miasta wszystkim członkom TPW za ich bezinteresowność, za poświęcenie i za wszystko to, co na trwałe w mieście zostało. Wiem, że większość ich dokonań nie udałaby się bez mecenatu miasta. Dlatego życzę Towarzystwu, by na swoje kolejne jubileusze taki mecenat zawsze miało! Andrzej Zabłocki (W następnym numerze “NWW” przedstawimy wybrane fragmenty ze sprawozdań Z. Czarnucha i G. Oleksiak, które przypomną witniczanom, jakie miejsca i jakie czyny są związane z naszą społeczną działalnością. A całość postaramy się zamieścić w jednym z planowanych przez TPW w przyszłym roku wydawnictw).
Page 1 and 2: www.wiadomosciwitnickie.pl Nr 5 / 1
Page 3 and 4: grudzień 2015 W Nr 5 / 126 3 Wieci
Page 5 and 6: W grudzień 2015 Nr 5 / 126 5 Kąci
Page 7 and 8: W grudzień 2015 Nr 5 / 126 7 cd. W
Page 9: W grudzień 2015 Nr 5 / 126 9 Taki

Numer piaty

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?