PREVENCIJA I SANIRANJE POSLJEDICA

uklanjanjem posljedica njenog štetnog djelovanja. Zaštitom od voda obuhvaene su sve mjere,
aktivnosti i radnje koje se u širem prostoru planiraju, preduzimaju i izvode, sa ciljem da se
umanje (ili eleminišu) posljedice koje nastaju štetnim dejstvom neureenog vodnog režima.
Ureenje vodotoka, i drugih voda obuhvata: izvienje, tehniko i investiciono održavanje
regulisanih vodotoka, zaštitnih vodnih objekata i objekata melioracionih sistema, te druge
radove kojima se omoguava kontrolisan i neškodljiv protok voda i njihovo namjensko
korištenje. Zaštita od štetnog djelovanja voda obuhvata radove i mjere za odbranu od poplava
(upravljanje poplavama), odbranu od leda, zaštitu od erozija i bujica, borbu protiv suša, kao i
otklanjanje posljedica od štetnog djelovanja istih.
5. Pravni okvir planiranja redukcije rizika od poplava
5.1. Nadležnosti Bosne i Hercegovine
Današnje stanje vodnog prava Bosne i Hercegovine (BiH) ima izražene specifinosti koje
ga suštinski razlikuju od nacionalnih sistema vodnog prava susjednih zemalja, odnosno
zemalja Jugoistone Evrope. Te specifinosti proizilaze prije svega iz ustavnog karaktera
unutrašnjeg ureenja Bosne i Hercergovine, koju ine Entiteti: Federacija Bosne i
Hercegovine i Republika Srpska, kao i Brko Distrikt.
Saglasno Ustavu BiH i ustavima Federacije BiH i Republike Srpske, i Arbitražnoj odluci
oBrko Distriktu, nadležnosti za upravljanje vodama (tj. za razvoj, zaštitu, korišenje, zaštitu
od štetnog dejstva) u nadležnosti su Entiteta i Brko Distrikta. Analiza ustavno-pravnog
okvira BiH pokazuje da, za razliku od brojnih drugih mirovnih sporazuma, zakljuivanih u
razliitim vremenima, Dejtonosko-pariski mirovni sporazumi ne sadrže specifine i jasne
odredbe koje bi se odnosile na nacionalne vodne resurse BiH, odnosno na principe kojima bi
konstitutivni elementi države BiH, tj. Entiteti—Federacija BiH i Republika Srpska i Brko
District – trebali da se rukovode u upravljanju zajednikim vodnim resursima (resursima
presjeenim entitetskom, odnosno distriktskom graninom linijom). Stoga organi BiH nemaju
nadležnost za ureivanje tih meu-entitetskih odnosa. Pored toga, ne postoji pouzdan
institucionalni i procesni sistem unutar koga bi se rješavali mogui nesporazumi i sporovi u
upravljanju zajednikim vodnim resursima.
Istovremeno, spoljna politika BiH je u nadležnosti institucija BiH. Entiteti imaju pravo da
uspostavljaju specijalne odnose sa susjednim državama, u skladu sa suverenitetom i
teritorijalnim integritetom BiH, a sa pristankom Parlamentarne skupštine BiH mogu
zakljuivati sporazume sa državama i meunarodnim organizacijama. Kad je rije o
upravljanju vodnim resursima BiH, to znai da je za zakljuivanje odgovarajuih
meunarodnih sporazuma (kako multilateralnih, tako i bilateralnih) nadležna jedino BiH, ali
da su za njihovo izvršavanje nadležni Entiteti i Distrikt.
Ovakvo ustavno rješenje omoguilo je da se uspostavi nadležnost Ministarstva spoljne
trgovine i ekonomskih odnosa BiH za obavljanje odreenih poslova i zadataka. Sektor za
prirodne resurse, energetiku i zaštitu okoline Ministarstva je nadležan za obavljanje
normativnopravnih, studijsko-analitikih i informacijsko-dokumentacijskih poslova, koji se,
izmeu ostalog, odnose na:
- izradu zakona i podzakonskih akata iz oblasti voda;