You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
Tuhaf bir karmaşadır<br />
Gazi Mahallesi’nde<br />
hayat. Helikopter döner<br />
sürekli üzerinizde..<br />
Hatta Gazi<br />
Mahallesi’nin sitesine<br />
girerseniz karganın<br />
hemen yanında<br />
‘’kurtarılmış bölge’’<br />
yazısını görürsünüz.<br />
Halbuki arkadaşımın<br />
evine gitmek için eli<br />
kalaşnikoflu birinin<br />
yanından<br />
geçtiğinizde<br />
hissedeceğiniz son<br />
şeydir kurtarılmışlık.<br />
O an Starbucks’ı olan<br />
bir mahallede oturmayı<br />
tercih edersiniz.<br />
lerimin ismine inat ‘’özge’’ dediği için mi<br />
böyle oldum? Birine her gün ‘’başka- farklı’’<br />
diye seslenirken ondan normal olmasını<br />
bekleyemezsiniz sonuçta. Ama gözyaşları<br />
içinde geçirdiğim bir yılın ardından anladım<br />
ki beni ben yapan biraz da mahallemdi.<br />
Beni mahalleme döndüren on iki tercihlik<br />
bir formdu. Karakolumuzda ‘’bölge 1’’ diye<br />
geçen lisede okumaya hak kazanmıştım.<br />
Lise hayatımın ilk üç yılında gerçek boykot<br />
grubundan daha kalabalık bir şekilde boykotu<br />
boykot etme şansını bile yakalayacak<br />
kadar çok eyleme tanık oldum. Ve en son<br />
yoruldum.<br />
Üzerimizden cam şişeler atılırken zile daha<br />
dört ders vardı. Bu şekilde eve çok yollandık<br />
biz. Ağlayan arkadaşlarım olurdu panik içinde.<br />
Ben sadece sinirlenirdim. Plastik mermi<br />
tozları ile ciğerlerimiz çıkacakmışçasına<br />
öksürükken o koridorlarda çantamızı alıp<br />
eve gitmek dışında yapabilecek pek bir<br />
şeyimiz olmazdı.<br />
Gazi de slogan duymak günlük bir olaydır.<br />
Kimse cama çıkmaz. Eğer yeterince işsizseniz<br />
kulak verip ne için olduğunu anlamaya<br />
çalışabilirsiniz.<br />
Tuhaf bir karmaşadır Gazi Mahallesi’nde<br />
hayat. Helikopter döner sürekli üzerinizde..<br />
Hatta Gazi Mahallesi’nin sitesine girerseniz<br />
karganın hemen yanında ‘’kurtarılmış bölge’’<br />
yazısını görürsünüz. Halbuki arkadaşımın<br />
evine gitmek için eli kalaşnikoflu birinin<br />
yanından geçtiğinizde hissedeceğiniz son<br />
şeydir kurtarılmışlık. O an Starbucks’ı olan<br />
bir mahallede oturmayı tercih edersiniz.<br />
Ceren Uzun, 16, Şişli<br />
Yaşadığımız yeri en iyi pencereden gözlemlediklerimiz<br />
anlatır bize. Burası Şişli,<br />
pencerem her daim açık. Mahalleli balkonunda<br />
çaylarını içiyor, selamlaşıyoruz.<br />
Rutin gidiş gelişleri izliyorum. Dışarıya<br />
ayak basınca rutinliği kalmıyor tabi, bir<br />
curcuna bir kalabalık. Günün her saati<br />
bir koşuşturma var, hızlı geçiyor günler.<br />
Ayak uyduramadığım zamanlar sakinliği<br />
arıyorum. Mahallelerden yükselen inşaat<br />
sesleri doğanın güzelliklerini bana unutturuyor.<br />
Penceremden görülen ince işçilikle<br />
inşa edilmiş beton yığınları ve Şişli’nin<br />
yedi harikası olan alışveriş merkezleri<br />
etrafımı çevreliyor. Güneşi sadece tam<br />
tepedeyken görebiliyorum. Merkez Şişli.<br />
Karanlık yayılıyor sokaklara. Şişli’de tüm<br />
ışıklar yanıyor, motorlar bağırıyor, gençler<br />
kahkahalar atarak gece turları yapıyor.<br />
Canlılık hiç bitmiyor. Gündüz geceye hapsolmuşken<br />
benim pencerelerim kapanıyor,<br />
işte gerçek Şişli o zaman başlıyor.<br />
Melin Okandan, 17, Erenköy<br />
Kapınız Erenköy’e çıkıyorsa gençken,<br />
pencereleriniz perdeleri açıldığında Erenköy<br />
sokaklarıyla fingirdeşiyorsa, koskoca<br />
semtte iki-üç kişi görebilirsiniz yalnızca.<br />
İlk bakışta yüzlerce insan üst üste yığılıdır.<br />
Diğer çoğunun aksine henüz pek az atım<br />
tamamlayabilmiş kalbinizde heyecan bu<br />
saman sarısı insanların arasında çabucak<br />
72<br />
Eylül-2015 / Sayı: 12
Change language