istanbuldergisi12sayi

konuşmamışlar, hiç üniversite mezunu ile
bile tanışmamış olanları var aralarında. Yani
bu onlar için şaşırtıcı birşey, ilginç bir durum.
Dolayısıyla bu anlamda bu gençlere yönelik
olacak çalışmalarda bireysel ya da grup halinde
onların tamamına tesir edecek ve hem
evi hem okulu hem de kendi ruh dünyalarını
toparlayacak bir sistem dahilinde ilerlemeli.
Bu anlamda devlete çok iş düşüyor aslında.
Toplumsal travmalar yaşanmadan gençlik
üzerine daha çok düşünmemiz gerekiyor
hocam ne dersiniz?
Sadece bir suça karıştıkları zaman Türkiye’de
gündem olan bir gençlikten bahsediyoruz.
Onun dışında onlara dair bir proje üretilmeyen,
konuşulmayan bir gençlik var. Patlamaya
hazır bir bomba da diyebiliriz. Gelecekte
sosyal olarak büyük bir yara da açabilir.
Yani zaten şu anda bir yara akıyor aslında
biz görmüyoruz. En son sentetik uyuşturucu
madde üzerinden son bir yıldan beri Türkiye
de biraz gündem oluştu. Aslında bu gündem
bu gençliğin sonucuydu. Fakat biz bunu
çok önemli görmedik, görmek istemedik.
Paranteze aldık. Evet dediğiniz gibi eğer
müdahale edilmezse ve yeteri kadar desteklenmezse
ileride bizi çok daha sıkıntılı
zamanlar bekliyor.
Bahsi geçtiği için şunu da sormuş olalım.
Gençlik ve bağımlılık meselesinde düşünceleriniz
nelerdir?
Şimdi insanların yalnızlaşmasıyla bağımlılıkların
arttığını biliyoruz ve görüyoruz. Gençler
çok daha yalnız ve tek başına. Bir de onları
destekleyecek alternatiflerden yoksun
durumda. Dolayısıyla madde kullanmak bir
çözüm gibi, bir kaçış, bir arayışın sonucu gibi
ortaya çıkıyor. Türkiye de madde kullanma
anlamında pek iç açıcı bir tablo yok. 2012’de
İstanbul’da liselerarası yapılan bir araştırma
sonucunu ben sizle paylaşayım. İnternete
girdiğinizde bu sonucu görebilirsiniz. Yüzde
kırk beş sigara kullanımı var. Yüzde otuz beş
alkol kullanımı var. Yüzde sekiz uyuşturucu
madde kullanımı var. İstanbul’da liselerden
bahsediyoruz bu oran yapılmış bir araştırma
sonucu. Dolayısıyla bu anlamda ciddi sıkıntı
var, problem var.
Biz bu işte yeni başlayan ‘’Son Çıkış’’ dizisinde
bunu anlatmaya çalıştık. Gençlerin
özellikle lise dönemlerinde birbirlerini nasıl
kötüye teşvik ederek uyuşturucu maddeye
yönelttikleri ama aslında bu sonuca nasıl
yöneldikleri, anne babalarıyla yaşadıkları
gerginlikler, kendi akran ilişkilerinde yaşadıkları
bir takım problemler, para yoksunluğu
idealsizlik. Asıl önemli şey bu.
Peki, bu gençliğin söylediğimiz bu olumsuzluklara
bulaşmadan yetişmesi için ailelere
düşen görev nedir?
Ebeveynler, ellerindeki cep telefonlarına,
masa üzerinde bilgisayarlarına, sosyal medya
hesaplarına ayırdıkları vakit kadar evlatlarına
vakit ayırmıyorlar.
Yani evde bu anlamda temas kurulamayan,
iletişime geçilemeyen, görülmeyen ve görülmek
istenmeyen bir çocuk gerçekliği var.
Üzerinde büyük yatırımlar yapılan sözde
onun için çalışılan, onun için gecelere kadar
çalışılan fakat aslında onun içinde olmadığı
bir mekanik durum var. İlginç bir durum.
Görüştüğümüz gençlerin pek çoğundan
aynı şeyleri duyduk. “Babam yok ki, annem
yok ki, yani bilmiyorum tanımıyorum kim
olduğunu, o da beni bilmez” yani ya da
onun bilmediği tanımadığı anne babanın
ona yaptığı zulümleri, sıkıntıları, işkenceleri
reva gördüğü haksızlıkları anlatan bir hikâye
var karşımızda.
Bu anlamda ve özellikle belki de aklı selim
bir şekilde ben bir hesap teklif ediyorum
genellikle anne babalara. Bugün twitter
hesabınıza ayırdığınız yarım saat kadar
evlatlarınıza yarım saat ayırdınız mı? Bunun
hesabını yapın. Twitter uçup gider kuş
yani. Ama evlat uçup gidiyor evden vakit
ayırmadığınızda asıl sıkıntımız bu, asıl problemimiz
bu. Dolayısıyla vaktimizi zamanımızı
planlarken önce aile merkezli planlamalıyız.
Ben uyuşturucu madde kullanan ve bir süre
sonra yardım ve destek almak için bize gelen
ve görüştüğümüz pek çok aileye bunu
söylüyorum. Bu evlatlar sizin elinizden çıktı.
Sizin evinizde büyüdü. Sizin muamelenizle,
tavrınızla, konuşmanızla, oturup kalkmanızla
şekillendi. Dolayısıyla dışarıdan ne kadar
torbacı, uyuşturucu madde satıcısı, şiddeti,
mafyası gelse kapınıza bir şey yapamazlar.
Eğer yeteri kadar evladınıza zaman ayırabilirseniz
siz kazanırsınız.
Bazı olumsuzluklar yaşanmasına rağmen
gençlerden umudunuz var mı?
20 sene önceye göre şimdi gençler için daha
çok umutluyum, şu anda organize olabiliyorlar.
Anadolu`da pek çok yere konferansa
gidiyoruz. Lokal bazda, kulüp çatısı altında
toparlanmış pek çok farklı siyasi görüşten
gençler bir arada iş yapabiliyorlar. Bu önemli
bir şey. Mentorluk yapacak insan krizimiz var
maalesef. Bu aşılırsa ben bu topraklarda bir
umudun yeşerdiğini görüyorum. Bunu bir
ham hayal değil, yüzlerce gençlerle ilgilenen
birisi olarak söylüyorum.
Teknolojinin özellikle sosyal medyanın gençler
üzerinde etkisi nedir? Sosyal medya üzerinden
gençler besleniyorlar mı, tükeniyorlar mı,
tüketiyorlar mı, üretiyorlar mı?
Mehmet Emin Babacan sosyal medya ve
gençlik üzerine çok esaslı bir tez yazdı. Bu
konuda uzmandır. Ama bu konuda şunu
söyleyeyim kısaca size. Sosyal medya çift
taraflı bıçak gibi nasıl kullandığınızla doğrudan
bağlantılı.
İstanbul Eğitim ve Kültür Dergisi 65