WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

91
11. Zarzut niezgodności art. 137 w związku z art. 19 ust. 2 ustawy o TK z art. 2
Konstytucji.
11.1. Wnioskodawca postawił tezę, że zmiana prawa dotyczącego wyboru sędziego
Trybunału powinna rządzić się analogicznymi prawidłami jak zmiana prawa wyborczego
w wyborach do Sejmu i Senatu. Okres tzw. sześciomiesięcznej ciszy legislacyjnej,
w którym nie mogą być dokonywane istotne zmiany prawa wyborczego mające
zastosowanie do wyborów zarządzonych przed upływem tego okresu, należy odnieść
wprost do wyborów "innych naczelnych organów władzy, w tym także wyborów sędziów
Trybunału". Ustawodawca nie zrealizował tego obowiązku, w związku z czym "zmiany
terminu na złożenie wniosku w sprawie zgłoszenia kandydata na sędziego Trybunału
w wyraźny sposób wpłynąć mogą na przebieg głosowania w Sejmie w tej kwestii, a więc
najego wynik".
Wnioskodawca skonstatował,
że art. 137 w związku z art. 19 ust. 2 ustawy o TK
,jako umożliwiające zmianę dotychczasowego trybu i terminu składania wniosku
w sprawie zgłoszenia kandydata na sędziego Trybunału dokonana w okresie krótszym
niż pół roku przed dniem upływu kadencji sędziego Trybunału (nie gwarantująca
półrocznego vacatio legis) narusza zasadę demokratycznego państwa prawnego wyrażoną
wart. 2 Konstytucji".
11.2. Zakres zaskarżenia nie jest jednoznaczny. Po pierwsze, można przyjąć,
że wnioskodawca zakwestionował odpowiedniość vacatio legis, uznając, że ustawa o TK
weszła w życie zbyt wcześnie, licząc od dnia jej ogłoszenia w Dzienniku Ustaw. Takie
stanowisko skłaniałoby jednak do podważenia przede wszystkim przepisu końcowego
o wejściu w życie ustawy o TK (art. 139), czego wnioskodawca nie uczynił. Po drugie,
można przypuszczać, że intencją wnioskodawcy było poddanie w wątpliwość terminu
na złożenie wniosku w sprawie zgłoszenia kandydata na sędziego Trybunału w 2015 r. już
po wejściu w życie ustawy o TK. W tym wypadku zarzut dotyczyłby jednak nie vacatio
legis ustawy o TK, ale zbyt krótkiego czasu na zgłaszanie kandydatów na sędziego
Trybunału.
Wniosek nie zawiera jednak w tej kwestii żadnego uzasadnienia. Po trzecie,
istnieje możliwość, że wnioskodawca założył obowiązywanie konstytucyjnego nakazu
wprowadzenia przez ustawodawcę półrocznej karencji między wejściem w życie ustawy
o TK (w części dotyczącej wniosku w sprawie zgłoszenia kandydata na sędziego