WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

88
odniesienia się do pisma procesowego wnioskodawcy lub pytającego sądu. Trybunał
nie może pozostawić tego pisma bez rozpoznania w tym sensie, że nie podejmie żadnej
czynności procesowej. Sprzeciwiałaby się temu zasada legalizmu, o której mowa wart. 7
Konstytucji.
10.6. Trybunał zwrócił ponadto uwagę, że zgodnie z art. 197 Konstytucji
ustawodawca ma uregulować w ustawie m.in. "tryb postępowania przed Trybunałem.
Przez pojęcie "trybu postępowania" należałoby rozumieć w szczególności sposób
wykonywania określonych konstytucyjnie kompetencji Trybunału, czyli procedurę
sądowokonstytucyjną.
Przepis ten daje zatem ustawodawcy pewien margines swobody
określenia trybu postępowania przed Trybunałem, obejmującym uregulowanie właściwych
każdemu postępowaniu przed organami sądowymi dodatnich bądź ujemnych przesłanek
procesowych, od wystąpienia których zależy dopuszczalność lub niedopuszczalność
orzekania.
10.7. Przesłankę zbędności orzekania wprowadzono do postępowania przed TK
wart. 39 ust. l pkt l ustawy o TK z 1997 r., jakkolwiek już wcześniej Trybunał
odwoływał się
do przepisów ustawy z dnia l 7 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania
cywilnego (Dz. U. z 2014 r. poz. 101, ze zm.; dalej: k.p.c.) (zob. orzeczenie TK 8 listopada
1994 r., sygn. P 1/94, OTK ZU nr /1994, poz. 37). Zbędność orzekania stanowi w świetle
ustawy o TK z 1997 r. ujemną przesłanką procesową, której wystąpienie aktualizowało
obowiązek Trybunału umorzenia postępowania w sprawie. Pojęcie "zbędności",
o którym mowa w art. 39 ust. l pkt l ustawy o TK z 1997 r., jest odnoszone do różnych
sytuacji procesowych. Najważniejsze z nich to:
- uprzednie rozstrzygnięcie tożsamej przedmiotowo sprawy przez Trybunał; zgodnie
z zasadą ne bis in idem jest zbędne ponowne rozstrzyganie ostatecznie osądzonej
sprawy (zob. np. postanowienie TK z 3 listopada 2015 r., sygn. SK 64/13),
- orzeczenie przez Trybunał o niezgodności przedmiotu kontroli z co najmniej
jednym ze wzorców kontroli czyni zbędnym orzekanie o zgodności tego samego
przedmiotu z pozostałymi wskazanymi przez wnioskodawcę wzorcami (zob.
np. wyrok TK 12 stycznia 2012 r., sygn. Kp 10/09, OTK ZU nr 1/A/2012, poz. 4),
- orzeczenie w sprawie zgodności zakwestionowanego przepisu (aktu
normatywnego) z będącą wzorcem normą o wyższym stopniu szczegółowości czyni