WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

74
nieprzyjmowania ślubowania nie doprowadzi do konsekwencji jeszcze mmeJ
akceptowalnych konstytucyjnie, jak choćby paraliż prac Trybunału Konstytucyjnego,
którego zdolność działania stanowi wartość konstytucyjną samą w sobie. Podejmując taką
decyzję, Prezydent bierze na siebie pełną, przewidzianą w Konstytucji odpowiedzialność
za jej skutki.
Trybunał Konstytucyjny jednoznacznie stwierdził, że zwłoka z przyJęciem
ślubowania nie może opierać się wyłącznie na zarzucie wadliwości samej podstawy
prawnej dokonanego wyboru. Zarzut odnoszący się do treści ustawy o TK musiałby się
bowiem przekształcić we wniosek o zbadanie zgodności z Konstytucją tej ustawy
przez Trybunał Konstytucyjny. Konstytucja nie przyznaje bowiem Prezydentowi żadnych
kompetencji w zakresie ostatecznego rozstrzygania o hierarchicznej zgodności norm.
Wystąpienie nadzwyczajnych okoliczności może prowadzić - pod wyżej
wskazanymi warunkami - do wydłużenia okresu składającego się na "czas niezbędny"
do realizacji obowiązku. Nie może to jednak być podstawą do kreowania kompetencji
w zakresie odmowy przyjęcia ślubowania. Trybunał Konstytucyjny wyklucza możliwość
takiego rozumienia art. 21 ust. l ustawy o TK, które dawałoby Prezydentowi podstawę
do odmowy odebrania ślubowania od sędziego TK wybranego przez Sejm.
8.5.3. Trybunał Konstytucyjny me podważa dopuszczalności wprowadzenia
przez ustawodawcę mechanizmu ślubowania składanego wobec Prezydenta przez osobę,
którą Sejm wybrał na sędziego TK. Traktuje jednak takie rozwiązanie jako element dodany
przez ustawodawcę do procedury określonej w Konstytucji i ustrojowo konieczny.
U dział Prezydenta w procedurze zmierzającej do rozpoczęcia urzędowania nowo
wybranego sędziego TK nie może być w żadnym razie utożsamiany z kompetencją głowy
państwa do powoływania sędziów, o której mowa w art. 179 Konstytucji. Prezydent
nie rozpatruje bowiem wniosku Sejmu o powołanie danej osoby na stanowisko sędziego
TK, jedynie- ze względów uosabiania majestatu państwa- podkreśla znaczenie i rangę
aktu ślubowania, w którym dana osoba publicznie zobowiązuje się do służenia Narodowi.
Odrębne od siebie procedury określone w art. 179 i art. 194 ust. l Konstytucji łączy
tylko to, że odnoszą się do sędziów. Ponadto w obu wypadkach przewidziano udział
Prezydenta. Inna jest jednak rola w nich głowy państwa. Udział Prezydenta
w powoływaniu sędziów ma podstawę konstytucyjną (art. 179 Konstytucji), natomiast