WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

69
ślubowania, ile skutków prawnych jego niezłożenia. Skutki te - co należy wyraźnie
zauważyć - nie odnoszą się do Prezydenta, ale osoby, która odmówiła złożenia
ślubowania. Wnioskodawca kwestionuje samo składanie ślubowania wobec Prezydenta,
ale nie odnosi się do - odrębnego w swej treści normatywnej - uregulowania zawartego
w art. 21 ust. 2 ustawy o TK. Trybunał Konstytucyjny nie może dokonać kontroli tego
przepisu, ponieważ wnioskodawca nie wyjaśnił, na czym polegać ma jego niezgodność
z art. 194 ust. l Konstytucji. Kontrola art. 21 ust. 2 ustawy o TK musiałaby wiązać się
z samodzielnym sformułowaniem zarzutu niezgodności tego przepisu z powołanym
wzorcem kontroli. Do tego jednak Trybunał Konstytucyjny nie jest uprawniony,
gdyż pozostaje związany zakresem zaskarżenia wskazanym we wniosku (art. 50 ust. l i 2
ustawy o TK). Z tego powodu postępowanie w zakresie kontroli art. 21 ust. 2 ustawy o TK
z art. 194 ust. l Konstytucji zostało umorzone na podstawie art. l 04 ust. l pkt 2 ustawy
o TK z uwagi na niedopuszczalność wydania orzeczenia.
8.4. Zasada wyboru sędziów Trybunału Konstytucyjnego przez Sejm, wyrażona
wart. 194 ust. l Konstytucji, przekazuje tej izbie parlamentu wyłączną kompetencję
w zakresie rozstrzygania o personalnej obsadzie sądu konstytucyjnego. Już na poziomie
konstytucyjnym powiązano kwestię wyboru sędziów Trybunału z decyzją konkretnego
organu władzy publicznej, mającego przy tym status organu przedstawicielskiego.
Wyznaczona w ten sposób ustrojowa rola Sejmu w relacji do Trybunału Konstytucyjnego,
chociaż dotyczy zasadniczej kwestii związanej z funkcjonowaniem Trybunału,
czyli obsady składu osobowego TK, nie może być rozumiana jako prowadząca
do jakiegokolwiek uzależnienia, czy też podporządkowania sądu konstytucyjnego woli
większości parlamentarnej.
Wykonanie kompetencji przyznanej Sejmowi w art. 194 ust. l Konstytucji należy
widzieć w tej perspektywie ustrojowej, a więc zgodnie z zasadą współdziałania
i równowagi podzielonych władz, wyrażoną we wstępie do Konstytucji i w jej art. lO
ust. l, oraz zasadą odrębności i niezależności Trybunału względem pozostałych władz,
co wyraża art. 173 Konstytucji. Ustalona w tym ostatnim przepisie zasada niezależności
Trybunału Konstytucyjnego musi być respektowana przez inne organy władzy publicznej,
w szczególności wówczas, gdy organy te zostają włączone w proces podejmowania decyzji
odnoszących się bezpośrednio do sfery funkcjonowania Trybunału. Przykładem takiego
procesu jest powierzenie Sejmowi wyboru sędziów Trybunału. Wybór ten musi być zatem