WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

67
8. Zarzut niezgodności art. 21 ust. l 2 ustawy o TK z art. 194 ust. l
Konstytucji.
8.1. Przedmiotem wniosku uczyniono art. 21 ust. l i 2 ustawy o TK, wskazując
na niezgodność tych przepisów z zasadą autonomii Sejmu. Wzorcem kontroli wskazanych
przepisów ustawy o TK stał się art. 194 ust. l Konstytucji.
Zgodnie z art. 21 ust. l ustawy o TK: "Osoba wybrana na stanowisko sędziego
Trybunału składa wobec Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej ślubowanie następującej
treści: «Uroczyście ślubuję, że pełniąc powierzone mi obowiązki sędziego Trybunału
Konstytucyjnego będę wiernie służyć Narodowi i stać na straży Konstytucji
Rzeczypospolitej Polskiej, czyniąc
to bezstronnie, według mego sumienia i z najwyższą
starannością, oraz strzegąc godności sprawowanego urzędu». Ślubowanie może być
złożone z dodaniem zdania "Tak mi dopomóż Bóg". Z kolei stosownie do art. 21 ust. 2
ustawy o TK "Odmowa złożenia ślubowania jest równoznaczna ze zrzeczeniem się
stanowiska sędziego Trybunału" .
8.2. W ocenie wnioskodawcy, wprowadzenie Prezydenta w procedurę powoływania
sędziów Trybunału Konstytucyjnego na etapie ślubowania narusza istotę
wyboru sędziów
przez Sejm (art. 194 ust. l Konstytucji). Narusza przez to także spójność konstytucyjnego
"systemu instytucjonalnego". Wnioskodawca stwierdził, że złożenie ślubowania,
o którym mowa w art. 21 ustawy o TK, powinno być rozumiane jako element szerokiego
procesu wyboru sędziów. Ma kończyć ten proces, umożliwiając jednocześnie wybranemu
sędziemu rozpoczęcie urzędowania. Unormowanie wynikające z kwestionowanego
przep1su skutkuje oddzieleniem podmiotu wybierającego sędziów od podmiotu
przyjmującego ich ślubowanie. Rozwiązanie to nie ma umocowania konstytucyjnego,
przez co - jak twierdzi wnioskodawca - jest sprzeczne z brzmieniem art. 194 ust. l
Konstytucji.
Wnioskodawca przywołał przykłady rozwiązań konstytucyjnych dotyczących
wyboru członków Trybunału Stanu oraz Rzecznika Praw Obywatelskich. Argumentował
na tym tle, że konstytucyjną zasadą jest pozostawienie procedury zaprzysiężenia osób
wybieranych na dane stanowiska temu organowi państwa,
który dokonuje ich wyboru.
Ślubowanie ma bowiem stanowić potwierdzenie poparcia, jakiego danej osobie udzielił
uprzednio organ wybierający. Obowiązywanie wspomnianej zasady wyjaśnia- zdaniem
wnioskodawcy - brak unormowania w Konstytucji kwestii ślubowania sędziów Trybunału