WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

37
nieostrość czy niejasność przepisu może stanowić podstawę stwierdzenia jego
niekonstytucyjności. Pozbawienie mocy obowiązującej określonego przepisu z powodu
jego niejasności winno być zatem traktowane jako środek ostateczny, stosowany dopiero
wtedy, gdy inne metody usuwania skutków niejasności treści przepisu, w szczególności
za pomocą interpretacji w orzecznictwie sądowym, okażą się niewystarczające.
Kwestionowany art. 12 ust. 2 ustawy o TK nie zawiera zwrotów niedookreślonych
ani nie powoduje wątpliwości
interpretacyjnych. W zdaniu pierwszym w sposób jasny
i precyzyjny określono kompetencję Zgromadzenia Ogólnego Sędziów Trybunału
Konstytucyjnego w zakresie wskazania kandydatów na stanowisko Prezesa TK, ustalono
termin, w jakim nastąpić ma wybór kandydatów oraz wprowadzono kryterium dokonania
takiego wyboru (największa liczba głosów w głosowaniu). To samo dotyczy zdania
drugiego art. 12 ust. 2 ustawy o TK, które określa odmienny termin wyboru kandydatów
na stanowisko Prezesa TK w wypadku jego opróżnienia.
Wnioskodawca podniósł, że niezgodność art. 12 ust. 2 ustawy o TK z zasadą
określoności prawa wynikać ma z braku ustawowego określenia długości kadencji Prezesa
i Wiceprezesa TK. Tak stawiany zarzut nie dotyczy jednak tzw. testu określoności prawa,
przywoływanego wielokrotnie w orzecznictwie Trybunału. Kwestionowany art. 12 ust. 2
ustawy o TK spełnia bowiem kryteria precyzyjności, jasności oraz legislacyjnej
poprawności,
związane z obowiązkiem tworzenia przepisów prawa możliwie najbardziej
określonych w danym wypadku. Obecnie obowiązujące przepisy wprost nie określają
"kadencji" funkcji Prezesa lub Wiceprezesa TK. Zaskarżony przepis nie wywołuje również
wątpliwości co do początku lub końca pełnienia tych funkcji. Możliwość ich wykonywania
rozpoczyna się z dniem powołania przez Prezydenta sędziego Trybunału na stanowisko
Prezesa lub Wiceprezesa (art. 144 ust. 3 pkt 21 Konstytucji). Kres pełnienia funkcji
Prezesa i Wiceprezesa TK wyznacza kadencja sędziego TK, co podniósł również sam
wnioskodawca (s. 4 wniosku). W konsekwencji pełnienie funkcji Prezesa lub Wiceprezesa
TK kończy się z dniem, w którym upływa dziewięcioletnia kadencja sędziego powołanego
na to stanowisko albo - przed upływem tego terminu - z dniem wygaśnięcia mandatu
sędziego (art. 36 ustawy o TK). Rozerwalność zakończenia pełnienia funkcji kierowniczej
z końcem kadencji sędziego Trybunału występuje tylko w razie zrzeczenia się stanowiska
Prezesa lub Wiceprezesa. Nie jest bowiem wykluczone zrzeczenie się tego stanowiska
z zachowaniem mandatu sędziego Trybunału, jeżeli kadencja sędziego jeszcze
nie upłynęła. Jednakże również w tym wypadku zaskarżony przepis nie wywołuje