09.12.2015 Views

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

dok?dok=F490571841/K_34_15_wyrokTK_2015_12_03_ADO

dok?dok=F490571841/K_34_15_wyrokTK_2015_12_03_ADO

SHOW MORE
SHOW LESS

Create successful ePaper yourself

Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.

36<br />

Dopóty bowiem, dopóki w procedurę wyłaniania Prezesa i Wiceprezesa TK włączony jest<br />

Prezydent, czy organ państwa spoza władzy sądowniczej, konstrukcja wiążąca<br />

kadencyjność pełnienia tych funkcji będzie musiała być oceniania również przez pryzmat<br />

art. 173 Konstytucji, a więc w kontekście zasady niezależności Trybunału od innych władz.<br />

Zagadnienie długości pełnienia funkcji Prezesa lub Wiceprezesa TK należy<br />

rozpatrywać w ścisłym powiązaniu z zasadą demokratycznego państwa prawnego<br />

oraz niezależności Trybunału. Dotyczy to również ewentualnego wprowadzenia zasady<br />

kadencyjnego pełnienia obu funkcji kierowniczych w Trybunale. Decydując się na takie<br />

rozwiązanie, ustawodawca obowiązany jest szanować reguły demokratycznego państwa<br />

prawnego również podczas wprowadzania w życie nowych unormowań. Trybunał<br />

wielokrotnie wypowiadał się w tej kwestii, określając - w ciągu wielu lat - konstytucyjny<br />

standard dopuszczalnych zachowań ustawodawcy dokonującego zmian w systemie prawa.<br />

Te wszystkie wypowiedzi należy odnieść do wprowadzania zmiany normatywnej,<br />

w której funkcja Prezesa lub Wiceprezesa TK będzie funkcją kadencyjną niezależnie<br />

od kadencji sędziego Trybunału.<br />

3.4. Trybunał stwierdził, że kwestionowany art. 12 ust. 2 ustawy o TK jest zgodny<br />

z art. 2 Konstytucji również w tym wymiarze, który dotyczy zasady określoności prawa.<br />

W dotychczasowym orzecznictwie Trybunał wielokrotnie wypowiadał się na temat<br />

zasady dostatecznej określoności prawa, wiążąc ją funkcjonalnie z zasadami pewności<br />

i bezpieczeństwa prawnego, ochrony zaufania do państwa i prawa oraz poprawnej legislacji<br />

(zob. m.in. wyroki z: 28 października 2009 r., sygn. Kp 3/09, OTK ZU nr 9/A/2009,<br />

poz. 138, cz. III, pkt 6.1; 3 marca 2011 r., sygn. K 23/09, OTK ZU nr 2/A/2011, poz. 8, cz.<br />

III, pkt 5.1; 29 lipca 2014 r., sygn. P 49/13, OTK ZU nr 7/A/2014, poz. 79, cz. III, pkt 4.2,<br />

a także orzecznictwo powołane w punkcie 2.3 powyżej). Z zasady określoności prawa<br />

wynika, że przepisy mają być formułowane w sposób precyzyjny i komunikatywny<br />

oraz poprawny pod względem językowym . Aby stwierdzić niezgodność kwestionowanego<br />

przepisu z tą zasadą, nie wystarcza abstrakcyjne wskazanie jego niejasności, wynikającej<br />

z posłużenia się przez ustawodawcę wyrażeniem czy zwrotem niedookreślonym .<br />

Każdy akt<br />

normatywny (czy konkretny przepis prawny) zawiera bowiem pojęcia w mniejszym<br />

lub większym stopniu niedookreślone. Sprzyja to uelastycznieniu porządku prawnego,<br />

a to umożliwia szybkie reagowanie na zachodzące w rzeczywistości stany faktyczne.<br />

Jedynie kwalifikowana - tj. niedająca się usunąć uznanymi metodami wykładni -

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!