WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

35
również
zastosowanie mechanizmu weryfikacji sposobu wykonywania wspomnianych
funkcji przez sędziów. Jakkolwiek te dosyć ogólne wnioski wynikające z argumentacji
prezentowanej w odniesieniu do stawianego zarzutu nie przesądzają, same w sobie,
o niekonstytucyjności obowiązującego unormowania ustawowego. Nawet gdyby przyjąć
za wnioskodawcą, że art. 12 ust. 2 ustawy o TK jest -jak to ujęto - "nieracjonalny",
to sam ten fakt nie może być utożsamiany z jego niekonstytucyjnością. Okoliczność
dotycząca tego, czy ustawodawca mógłby zastosować bardziej skuteczne, efektywne
lub też spójne systemowo rozwiązanie pewnej kwestii, nie oznacza automatycznie,
że obowiązujący sposób rozstrzygnięcia danego zagadnienia pozwala na uznanie go
za naruszający standardy demokratycznego państwa prawnego. Aby tak stawiany problem
konstytucyjny mógł stanowić podstawę orzeczenia o niekonstytucyjności, wnioskodawca
powinien wykazać - lecz tego w rozpatrywanej sprawie nie czyni - że wadliwe
rozwiązanie jest dla danego organu państwa dysfunkcjonalne bądź też w sposób oczywisty
godzi w podstawowe reguły wypełniania funkcji publicznych przewidzianych
w demokratycznym państwie prawnym. Chodzi o okoliczność, w której sposób organizacji
wewnętrznej organu państwa, a w kontekście badanego zarzutu - brak posłużenia się
określonym mechanizmem - zagraża w praktyce prawidłowemu funkcjonowaniu
oraz uniemożliwia wykonywanie powierzonych mu zadań.
Kwestionowany art. 12 ust. 2 ustawy o TK me jest rozwiązaniem,
które wprowadzałoby tego rodzaju zagrożenie funkcjonowania Trybunału
Konstytucyjnego. Wnioskodawca nie wyjaśnia przy tym, dlaczego istniejący model
wyznaczania kadencji Prezesa i Wiceprezesa, obowiązujący jeszcze pod rządami ustawy
o TK z 1997 r. i utrzymany w obecnej ustawie, naruszać ma standard wyznaczony zasadą
demokratycznego państwa prawnego. W ocenie Trybunału nie można mówić o takim
naruszeniu w badanym wypadku.
Trybunał dostrzegł różnicę między kadencją sędziego, służącą głównie zapewnieniu
mu niezawisłości, oraz konsekwencjami określenia kadencyjności pełnienia funkcji
kierowniczej w organie władzy sądowniczej, jakim jest Trybunał. Kadencja Prezesa
lub Wiceprezesa ma przede wszystkim zapewniać efektywność kierowania zespołem
ludzkim. Potencjalnie wypełnianie tej funkcji przez wiele lat, bez weryfikacji tego stanu
rzeczy nawet przez Trybunał, może nieść ze sobą pewne zagrożenie. Niemniej jednak
Trybunał dostrzegł w tym kontekście również inną okoliczność. Rotacyjny sposób
zarządzania pracami TK pozostaje w ścisłym związku z ochroną niezależności Trybunału.