WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

32
lub przez wyraźne odesłanie do właściwego artykułu Konstytucji. Zaskarżony przepis
nie powoduje zatem wątpliwości interpretacyjnych ani niespójności w systemie prawa.
Otoczenie normatywne art. 3 ustawy o TKnie prowadzi do innego rozumienia kompetencji
Trybunału niż w świetle postanowień Konstytucji. Wątpliwości co do tego nie miał
wnioskodawca, który w uzasadnieniu wniosku nie powołał ani jednego argumentu
mogącego świadczyć o wystąpieniu w systemie prawa negatywnych konsekwencji
na skutek powtórzenia w zaskarżonym przepisie unormowań Konstytucji. Wprost
przeciwnie, wnioskodawca przyznał, że "Z treści art. 3 ustawy o Trybunale
Konstytucyjnym w istocie nie wynika nic nowego i wynikać nie może" (s. 3 wniosku).
W świetle utrwalonego orzecznictwa konstytucyjnego same wątpliwości wnioskodawcy
co do racjonalności posłużenia się przez ustawodawcę określoną techniką legislacyjną
nie są wystarczające do stwierdzenia niezgodności zaskarżonego przepisu z art. 2
Konstytucji.
Z uwagi na powyższe Trybunał stwierdził, że art. 3 ustawy o TKjest zgodny z art. 2
Konstytucji.
2.5. Wnioskodawca podniósł również, że zaskarżony art. 3 ustawy o TK jest
sprzeczny art. 197 Konstytucji. Ten ostatni przepis stanowi, że "organizację Trybunału
Konstytucyjnego oraz tryb postępowania przed Trybunałem określa ustawa".
Trybunał stwierdził,
że w świetle przedstawionych przez wnioskodawcę zarzutów
powołany przepis Konstytucji nie jest adekwatnym wzorcem kontroli zaskarżonej regulacji
ustawowej. Po pierwsze, zaskarżony art. 3 ustawy o TK nie pozostaje w sprzeczności
z art. 197 Konstytucji, albowiem nie reguluje ani organizacji Trybunału, ani zasad
postępowania
przed tym organem. Po drugie, z art. 197 Konstytucji nie wynika zakaz
wymieniania w ustawie, w szczególności
w celu porządkująco-komunikującym,
konstytucyjnych kompetencji Trybunału. Wbrew zarzutom wnioskodawcy zaskarżony
przepis nie określa (nie konstytuuje) tych kompetencji, lecz jedynie zbiera je i powtarza,
dosłownie lub przez wyraźne odesłanie do właściwego przepisu Konstytucji, w sposób
nienaruszający zasad poprawnej legislacji (art. 2 Konstytucji).
Na marginesie, Trybunał przyjął za nietrafny jeszcze inny pogląd wnioskodawcy,
mianowicie jakoby ustawodawca nie mógł przyznać Trybunałowi innych kompetencji
niż przewidziane w Konstytucji. Niewątpliwie kompetencje Trybunału,
których wykonywanie prowadzi do ingerencji w istotę innych władz konstytucyjnych