WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

29
Po pierwsze, zarzut naruszema art. 2 Konstytucji. Wnioskodawca podniósł,
że ustawa nie powinna powtarzać postanowień Konstytucji. Uzasadniając ten pogląd,
wnioskodawca powołał § 4 ust. l załącznika do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów
z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie "Zasad techniki prawodawczej" (Dz. U. Nr l 00,
poz. 908; dalej: zasady techniki prawodawczej lub ZTP), który przewiduje, że ustawa
nie może powtarzać przepisów zamieszczonych w innych ustawach. W ocenie
wnioskodawcy, zasada ta odnosi się również do powtarzania przepisów ustawy
zasadniczej. Wnioskodawca stwierdził, że art. 3 ustawy o TK narusza zasady techniki
prawodawczej. Powtarza bowiem unormowania konstytucyjne określające kompetencje
Trybunału.
W konsekwencji - zdaniem wnioskodawcy - zaskarżony przepis jest również
sprzeczny z zasadą poprawnej legislacji, która stanowi istotny element zasady
demokratycznego państwa prawnego (art. 2 Konstytucji). Ponadto w uzasadnieniu wniosku
odnotowano, że z zasadą poprawnej legislacji związana jest zasada określoności przepisów
prawa. Wnioskodawca nie uzasadnił jednak, w jaki sposób art. 3 ustawy o TK miałby
naruszać zasadę określoności przepisów.
Po drugie, wnioskodawca zarzucił, że treść art. 3 ustawy o TK wykracza poza
zakres unormowania przewidziany dla ustawy o Trybunale w art. 197 Konstytucji.
Wnioskodawca podniósł, że do ustawodawcy nie należy określanie kompetencji Trybunału,
albowiem zostały one wyczerpująco uregulowane w Konstytucji.
2.3. W pierwszej kolejności Trybunał odniósł się do zarzutu naruszenia
przez zaskarżony przepis art. 2 Konstytucji.
Z zasady demokratycznego państwa
prawnego (art. 2 Konstytucji) wynikają
wymagania co do techniki legislacyjnej, jaką posługuje się prawodawca, określane
jako zasady poprawnej (prawidłowej, właściwej) legislacji (zob. m.in. wyrok TK
z 12 grudnia 2006 r., sygn. P 15/05, OTK ZU nr 11/A/2006, poz. 171, cz. III, pkt 2;
postanowienie z 27 kwietnia 2004 r., sygn. P 16/03, OTK ZU nr 4/A/2004, poz. 36, cz. II,
pkt 3 oraz powołane tam orzecznictwo). Nakaz przestrzegania przez ustawodawcę tych
zasad jest funkcjonalnie związany z konstytucyjnymi zasadami pewności i bezpieczeństwa
prawnego oraz ochrony zaufania do państwa
i prawa. Zasady poprawnej legislacji
w szczególności
obejmują wymaganie zapewnienia przepisom dostatecznej określoności,
z którego wynika konieczność formułowania ich w sposób precyzyjny i jasny
oraz prawidłowy pod względem językowym (zob. m.in. wyroki TK z: 14 lipca 2010 r.,