WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
dok?dok=F490571841/K_34_15_wyrokTK_2015_12_03_ADO
dok?dok=F490571841/K_34_15_wyrokTK_2015_12_03_ADO
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
22<br />
pomocniczości umacniającej uprawniema obywateli i ich wspólnot". Konstytucja jest<br />
najwyższym<br />
prawem Rzeczypospolitej Polskiej (art. 8 ust. l Konstytucji), w ramach<br />
i na podstawie którego funkcjonować mają wszystkie organy władzy publicznej (art. 7<br />
Konstytucji) i którego muszą przestrzegać wszystkie osoby znajdujące się<br />
pod jej władzą<br />
(art. 83 Konstytucji). Obowiązek przestrzegania Konstytucji w sposób szczególny ciąży<br />
na osobach sprawujących władzę. Podkreśla to m.in. rota ślubowania, które muszą złożyć<br />
przed rozpoczęciem wypełniania funkcji posłowie, senatorowie, Prezydent, członkowie<br />
Rady Ministrów itp.<br />
Zabezpieczeniem zasady nadrzędności konstytucji, a w ostatecznym rozrachunku<br />
także wolności i praw człowieka, jest m.in. sądowa kontrola konstytucyjności norm,<br />
sprawowana przez organ niezależny oraz odrębny od władzy ustawodawczej<br />
i wykonawczej. Sądownictwo konstytucyjne w europejskiej kulturze prawnej od samego<br />
początku jego powstania pomyślane było jako zabezpieczenie jednostek przed "tyranią<br />
większości" i gwarant zwierzchności prawa nad zwierzchnością siły.<br />
Po doświadczeniach<br />
totalitarnych rządów nie budzi wątpliwości, że nawet demokratycznie wybrany parlament<br />
nie ma kompetencji w zakresie podejmowania rozstrzygnięć, które byłyby sprzeczne<br />
z ustawą zasadniczą, także wtedy gdy ich uzasadnieniem ma być abstrakcyjnie rozumiane<br />
dobro Narodu. Ustrajodawca wyznaczył tym samym organom władzy publicznej<br />
materialne i proceduralne granice, w których wszystkie ich rozstrzygnięcia muszą się<br />
każdorazowo mieścić.<br />
W większości państw europejskich kontrola konstytucyjności prawa przybrała<br />
charakter scentralizowany. Została powierzona jednemu wyspecjalizowanemu organowi<br />
państwa, w kompetencji którego leży ostateczne i wiążące wszystkie podmioty<br />
rozstrzyganie o hierarchicznej zgodności norm. Tylko orzeczenie sądu konstytucyjnego<br />
o niezgodności ustawy z konstytucją prowadzi do usunięcia niekonstytucyjnej normy<br />
z systemu prawnego, i to w taki sposób, że rodzi zakaz jej stosowania do sytuacji<br />
z przeszłości, teraźniejszości i przyszłości. Cechą sądownictwa konstytucyjnego jest to,<br />
że sędziowie są z reguły wybierany przez organy legislatywy, a niekiedy też egzekutywy.<br />
Taki zabieg jest przejawem nie tyle upolitycznienia sądów konstytucyjnych, ile<br />
równoważenia władzy. Niemniej jednak sądy konstytucyjne- mające nierzadko odmienną<br />
pozycję czy usytuowanie w ramach systemu organów państwa - mają być zawsze organami<br />
niezależnymi, a sędziowie mają być niezawiśli. Te fundamentalne atrybuty sądownictwa<br />
konstytucyjnego zabezpieczają różne rozwiązania określone w samej konstytucji. Sposób