WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

14
samym art. 104 ust. l pkt 3 ustawy o TKnie jest niezgodny z art. 191 ust. l i art. 193
Konstytucji.
3 .2. Prokurator Generalny odniósł się również do zarzutów wnioskodawcy
dotyczących art. 19 oraz art. 137 ustawy o TK.
Zdaniem Prokuratora Generalnego, art. 19 ust. 2 i art. 137 ustawy o TK nie są
niezgodne z art. 112 Konstytucji, albowiem nie ingerują w materię zastrzeżoną
dla regulaminu Sejmu. Zaskarżone przepisy nie odnoszą się do organizacji wewnętrznej,
porządku pracy ani trybu powoływania i działalności organów Sejmu. Prokurator
Generalny przyznał, że termin złożenia wniosku do Marszałka Sejmu w sprawie zgłoszenia
kandydata na sędziego Trybunału jest adresowany do podmiotów wskazanych
w regulaminie Sejmu. Nie oznacza to jednak, że nie może stanowić o tym ustawa, będąca
źródłem prawa powszechnie obowiązującego. Natomiast wymogi dotyczące wniosku
oraz tryb postępowania z wnioskiem stanowią niewątpliwie materię, o której mowa
wart. 112 Konstytucji. Ustawodawca uchwycił różnicę pomiędzy regulacją odnoszącą się
do określania terminu złożenia wniosku a regulacją odnoszącą się do trybu postępowania
z wnioskiem. Respektując zasadę autonomii Sejmu, bardzo wyraźnie zaznaczył w art. 19
ust. 5 ustawy o TK, że szczegółowe wymogi dotyczące wniosku oraz trybu postępowania
z wnioskiem określa regulamin Sejmu.
W ocenie Prokuratora Generalnego, art. 19 ust. 2 i art. 137 ustawy o TK są zgodne
z art. 197 Konstytucji. Treść zaskarżonych przepisów mieści się w graniach upoważnienia
zawartego w powołanym
wzorcu konstytucyjnym. Prokurator Generalny podniósł,
że zaskarżone przepisy "odnoszą się do szeroko rozumianej organizacji Trybunału
Konstytucyjnego, obejmującej
jedynie tryb inicjowania procedury przed Sejmem
przez określenie terminów składania wniosku w sprawie zgłoszenia kandydata na sędziego,
w akcie prawnym powszechnie obowiązującym".
Prokurator Generalny nie podzielił zarzutu niezgodności art. 19 ust. 5 ustawy o TK
z art. 2 Konstytucji. Wyjaśnił, że zaskarżony przepis, odsyłając do unormowań zawartych
w regulaminie Sejmu, pełni istotną rolę informacyjną i w żaden sposób nie narusza zasady
poprawnej legislacji. Dokonany przez ustawodawcę podział na materię podlegającą
unormowaniu w ustawie i materię
podlegającą unormowaniu w regulaminie Sejmu jest
czytelny i racjonalny.