WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

13
ślubowania składanego przez osoby wybrane na stanowisko sędziego Trybunału.
Trudno
zatem mówić o związku treściowym pomiędzy zakwestionowaną normą dotyczącą
ślubowania a art. 194 ust. l Konstytucji, który odnosi się wyłącznie do aktu wyboru
dokonanego przez Sejm. Prokurator Generalny nie zgodził się z poglądem wnioskodawcy,
że ślubowanie jest etapem kończącym proces wyboru sędziów. Treść art. 21 ust. 2 ustawy
o TK przesądza, że wyboru tego dokonuje Sejm i nie jest on zależny od woli Prezydenta.
Skutki prawne wywołuje tylko odmowa złożenia ślubowania. Traktowana jest
jako zrzeczenie się stanowiska sędziego Trybunału. Tym samym - zdaniem Prokuratora
Generalnego - art. 21 ust. l i 2 ustawy o TK nie jest niezgodny z art. 194 ust. l
Konstytucji.
Prokurator Generalny me podzielił także stanowiska wnioskodawcy, jakoby
zaskarżony art. 24 ustawy o TK bezzasadnie rozciągał immunitet formalny przysługujący
czynnym sędziom Trybunału na sędziów Trybunału w stanie spoczynku. Treść art. 24
ustawy o TK pozostaje w pełnej zgodności z art. 196 Konstytucji. Powołany wzorzec
konstytucyjnej kontroli nie wprowadza rozróżnienia między sędziami czynnymi Trybunału
a sędziami Trybunału w stanie spoczynku. Nie zakazuje zatem jednakowego potraktowania
przez ustawodawcę obu kategorii sędziów. Prokurator Generalny wyjaśnił, że dążeniem
ustawodawcy było ujednolicenie statusu sędziów Trybunału czynnych i w stanie
spoczynku. Tym samym zaskarżone przepisy nie naruszają zasady równości wyrażonej
wart. 32 ust. l Konstytucji, lecz realizują tę zasadę, przyznając immunitet formalny
wszystkim sędziom Trybunału. Ponadto Prokurator Generalny zauważył, że z uzasadnienia
wniosku wynika, że w istocie w pierwszej kolejności kwestionowany jest art. 42 ust. l
ustawy o TK, który rozciąga stosowanie między innymi art. 24 ustawy o TK na sędziów
Trybunału w stanie spoczynku. W konsekwencji Prokurator Generalny wniósł
o stwierdzenie, że art. 42 ust. l w związku z art. 24 ustawy o TK jest zgodny z art. 2,
art. 32 ust. l i art. 196 Konstytucji.
W odniesieniu do zarzutu niezgodności art. l 04 ust. l pkt 3 ustawy o TK z art. 191
ust. l i art. 193 Konstytucji Prokurator Generalny stwierdził, że analiza zakwestionowanej
normy ustawowej i przywołanych wzorców kontroli prowadzi do wniosku, iż nie zachodzi
między nimi niezbędny związek treściowy.
Przywołane przepisy Konstytucji odnoszą się
do podmiotów, które mogą zainicjować postępowanie przed Trybunałem. Natomiast
zakwestionowana norma ustawowa określa warunki, w jakich może nastąpić umorzenie
postępowania przed Trybunałem. Wnioskodawca nie odniósł się do tych warunków. Tym