WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

12
bowiem ogramezony tylko do tych sędziów, których kadencja sędziowska
nie kolidowałaby z przewidzianą ustawowo długością kadencji Prezesa i Wiceprezesa
Trybunału. Prokurator Generalny stwierdził, że wnioskodawca zaskarżył zaniechanie,
a nie pominięcie ustawodawcze. Ustawodawca właściwe odczytał intencję ustrojodawcy,
wyrażającą się w braku unormowania konstytucyjnego dotyczącego kadencji Prezesa
i Wiceprezesa Trybunału. W konsekwencji Prokurator Generalny podniósł, że zarzuty
wnioskodawcy nie pozwalają na merytoryczną kontrolę zaskarżonego przepisu.
W odniesieniu do zarzutu niezgodności art. 12 ust. l i 5 ustawy o TK z art. 144
ust. 3 pkt 21 Konstytucji, Prokurator Generalny stwierdził,
że między normami objętymi
kontrolą a przywołanym wzorcem konstytucyjnym nie zachodzi niezbędny związek
treściowy. Z art. 144 ust. 3 pkt 21 Konstytucji wynika jedynie, że w akcie powołania
Prezesa i Wiceprezesa Trybunału nie uczestniczy Prezes Rady Ministrów. Przepis ten
nie odnosi się w żaden sposób do procedury związanej z wyłanianiem kandydatów
na Prezesa Wiceprezesa Trybunału. Prokurator Generalny dodał, że problematyki tej
dotyczy art. 194 ust. 2 Konstytucji, który nie został powołany jako wzorzec kontroli
zaskarżonych przepisów ustawy. Z art. 194 ust. 2 Konstytucji wynika, że Prezydentowi
powinni być przedstawieni co najmniej dwaj kandydaci, zarówno na stanowisko Prezesa,
jak i Wiceprezesa Trybunału. Zaskarżony art. 12 ust. l i 5 ustawy o TK spełnia ten
warunek.
Analiza art. 18 pkt l ustawy o TK, zaskarżonego w związku z art. 22 § l pkt 3
ustawy o SN, doprowadziła Prokuratora Generalnego do stwierdzenia, że zaskarżona
norma ustawowa jedynie konkretyzuje, sformułowane w sposób ogólny przez art. 194
ust. l Konstytucji, pojęcie "osoby wyróżniającej się wiedzą prawniczą". Ustrajodawca
świadomie pozostawił tę kwestię do uregulowania przez ustawodawcę, który powinien
zdecydować, jakie szczegółowe wymagania musi spełniać kandydat na sędziego
Trybunału. Zdaniem Prokuratora Generalnego, zaskarżone przepisy są zgodne z art. 194
ust. l Konstytucji, albowiem realizują normy konstytucyjne. Natomiast sformułowany
w uzasadnieniu wniosku zakres zaskarżenia odnoszący się do konkretnego stanu
faktycznego, tj. wyboru na sędziego Trybunału osoby legitymującej się dyplomem magistra
prawa kanonicznego, dotyczy kwestii stosowania prawa. Kontrola stosowania prawa
pozostaje co do zasady poza kognicją Trybunału.
Rozważając zarzut niezgodności
art. 21 ust. l i 2 ustawy o TK z art. 194 ust. l
Konstytucji, Prokurator Generalny stwierdził, że Konstytucja milczy na temat aktu