Poliforum - nr 2

More documents

Recommendations

Info

Zależy na co patrzeć. Jeżeli chodzi o postawę studentów, to byli oni bardziej wymagający wobec wykładowców, chętniej pytali, bardziej się interesowali. Widzieli swoje studia w taki sposób, jaki dopiero zaczyna być widoczny w Polsce, czyli jako tylko stopień w karierze zawodowej. Chcieli się czegoś dowiedzieć i nauczyć, aby pochwalić się tym przed potenwywiad życie. Wprawdzie przy wizytach w Polsce, kiedy byłem pytany jak tam w tej Australii jest, mówiłem: „inaczej”. To znaczy co? Jak jest w Australii na ulicach? Inaczej. A domy? Inne. No... wszystko było inne. Jednak było to niczym w porównaniu z Chinami. Nankin leży nad rzeką Jangcy, jest odległy o 300km od Szanghaju, gdzie znajduje się ujście Jangcy do morza. Rzeka ma tam taką szerokość, że stojąc na jednym brzegu trudno dostrzec drugi, tym bardziej, że zamglenie i smog powodują słabą widoczność. Było to pierwsze miejsce od ujścia, w którym była możliwość wybudowania – 5-kilometrowego! – mostu przez Jangcy, bo w miejscach w dół rzeki było po prostu jeszcze za szeroko. To są właśnie rzeczy, które świadczą choćby o skali tego miasta i tego kraju. Kiedy Pan wracał, to łezka w oku się zakręciła, że już Pan musi wracać do Australii, czy jednak stwierdził Pan, że swoje przeżył i dobrze, że wraca? Chętnie pojechałbym jeszcze raz do Chin. Chętnie pojechałbym, żeby zobaczyć, jak daleko zaszły zmiany. Rozmawiałem nawet o pracy na chińskim campusie uniwersytetu liverpoolskiego w zupełnie w nowym mieście, zbudowanym od podstaw już po tym, jak stamtąd wyjechałem. Nowe miasto, i jeszcze z campusem uniwersyteckim, i to jednego z lepszych uniwersytetów w Europie… Ale zrezygnowałem z tego pomysłu. Ale rozumiem, że to byłaby bardziej taka podróż krajoznawcza niż osiedlenie się na stałe? Mentalność tych ludzi też mnie interesuje i przemiany tej mentalności. Na przykład, człowiek biały w Chinach jest nazywany „dużym nosem”. Tak bardzo się różnimy tym szczegółem anatomicznym od Chińczyków. Kiedy Chińczycy widzieli „duży nos” na ulicy, to gromadzili się wokół niego. Kiedy ja byłem w Chinach w całym tym 3,5-milionowym mieście, stolicy Jiangsu, najbogatszej prowincji Chin, która przyciągała inwestorów zagranicznych, było nas w sumie 47 obcokrajowców. Wszystkich nas mieli policzonych. Było tam takie biuro, które nazywało się Wai-ban, czyli „biuro zagraniczne”, dla obsługi obcokrajowców. I wozili nas do zakładów pracy oraz różnych ciekawych miejsc, żeby nam pokazać Chiny. Oczywiście to były Chiny z okna autobusu i nie były to te prawdziwe Chiny. Ale prawdziwe Chiny też zobaczyłem. Byłem nawet zaproszony na wesele w jednej wsi, gdzie nie było elektryczności, kanalizacji, bieżącej wody, a to było zaledwie 200 czy 250km od Nankinu. I taka ciekawostka z punktu widzenia ogrzewnictwa... Nie wiem czy to się już zmieniło, ale sądzę, że chyba jeszcze nie: prawo zabraniało instalowania systemów grzewczych w budynkach na południe od Jangcy. W Nankinie, który położony jest na południowym brzegu Jangcy, widziałem śnieg leżący na ulicach, a nie wolno było montować grzejników! Takie jest prawo. Chciałbym zobaczyć, jak to dzisiaj wygląda. Nie wyobrażam sobie tych nowoczesnych super-wysokich budynków bez porządnej klimatyzacji i ogrzewania. Wtedy wrócił Pan z powrotem do Australii, tak? Tak. Wkrótce wygrałem konkurs na UTas (University of Tasmania) na koordynatora grupy przedmiotów, które się w Australii nazywają Architectural Technology. To jest coś, czego w Polsce nie ma. Przedmiot, który sytuuje się pomiędzy architekturą, inżynierią środowiska i budownictwem. Specjalizowałem się w kwestiach komfortu wewnątrz budynków, zresztą moja praca doktorska była właśnie temu poświęcona. W związku z czym w Australii byłem widziany nie tyle jako architekt, mimo, że mam kilkadziesiąt zrealizowanych projektów, co właśnie technolog, technik, budowlaniec... Proszę mi powiedzieć, jak to się stało, że Niemcy, Australia, Chiny potem znowu Australia i wrócił Pan do Polski. To przez względy rodzinne. Czy jak Pan teraz porównuje np. nauczanie tutaj i w Australii, to widzi Pan duże różnice? 14 Budowlany magazyn studencki „POLIFORUM”
wywiad cjalnym pracodawcą. W Polsce, przyznam szczerze, taka postawa nie jest powszechna, niewielu studentów stara się poszerzać swoją wiedzę czy umiejętności. Poza tym jest ogromna różnica jeśli chodzi o możliwości techniczne. W Szkole Architektury i Projektowania, w której pracowałem na UTas, każdy student miał zagwarantowany dostęp do komputera szkolnego. Mieliśmy 3 laboratoria wyposażone w szybkie komputery z wielkoformatowymi ekranami i pełnym oprogramowaniem. Praktycznie każdy student musiał przejść przez pełny cykl szkolenia w zakresie technik CAD-owskich. Wiele projektów było wykonywanych też na rzecz miasta, np. projektowaliśmy i budowaliśmy przystanki autobusowe. Studenci architektury musieli dokonać odpowiednich obliczeń i wykonać to wszystko własnymi rękami w warsztacie. Warsztaty były zaś wyposażone do tego stopnia, że można było pracować w drewnie, w metalu, i zrobić prawie wszystko. Nam tego jeszcze tu brakuje. Może jeśli nieco zmieni się podejście do edukacji w Polsce, kiedy studentów będzie mniej, być może zaczniemy iść w tym kierunku. Jakby mógł Pan jeszcze powiedzieć kilka słów o sobie. Czym się Pan interesuje? Może chciałby się Pan podzielić jakąś historią o sobie? Czym się interesuję? Sportem we wszelkich odmianach. Zawsze mnie to interesowało. Jeszcze w szkole podstawowej reprezentowałem szkołę w piłce ręcznej. Byłem zawodnikiem MKS Poznań w kajakarstwie, w szkole średniej zdobyłem puchar w strzelaniu sportowym. Miałem drugie miejsce w dzielnicy w biegach przełajowych, byłem też rekordzistą dzielnicy Grunwald szkół średnich w pływaniu. Na studiach znów to samo: reprezentowałem Politechnikę, byłem wielokrotnym mistrzem i wicemistrzem Politechniki w pływaniu. Byłem też akademickim wicemistrzem Poznania w pływaniu. Po skończeniu studiów zacząłem biegać. Wystartowałem już w tym pierwszym Maratonie Pokoju, który miał miejsce w 1979 roku. Ciągle przechowuję dyplom z podpisem redaktora Hopfera, sławnego sprawozdawcy sportowego Telewizji Polskiej. Do tej pory ukończyłem ponad 80 maratonów i półmaratonów. Byłem trzeci w mistrzostwach Queenslandu w żeglarstwie w klasie 505. Jeżeli chodzi o wspinaczkę wysokogórską, samotnie wybrałem się w 2000 roku na Aconcaguę (przyp. red. najwyższy szczyt Andów, w Ameryce Południowej – 6962m n.p.m.). Jest to najwyższy szczyt, na jakim do tej pory byłem. Nie wiem, czy kiedykolwiek wejdę wyżej. Była to w ogóle absolutnie zwariowana wyprawa. Poszedłem sam, bez namiotu (spałem owinięty w „space-blanket”), bez jakiegoś zaplecza kuchennego, poza sezonem wspinaczkowym, a więc w gorszych warunkach. W teoretycznie gorszych warunkach, bo ja zawsze twierdziłem, że „mam układy z pogodą”. Tak więc życie prowadziłem, prowadzę i jeszcze – mam nadzieję – przez jakiś czas będę prowadził raczej ciekawe. A do tego skończyłem podstawową szkołę muzyczną i średnią muzyczną, mogę więc powiedzieć, że mam przygotowanie muzyczne. To też pomaga. Na jakim instrumencie Pan gra i jaka jest Pana ulubiona muzyka? Na fortepianie. Podoba mi się muzyka barokowa. Nie tylko Bach, ale i Telemann, i Händel. Przepadam też za rockiem, blues rockiem i funkiem. Nie stronię od muzyki ludowej np. bułgarska muzyka chóralna albo muzyka andyjska czy Bhangra to jest coś, czego uwielbiam słuchać. Dziękuję za wywiad. Budowlany magazyn studencki „POLIFORUM” 15
Page 1: KWARTAlnik NR 2/2015 TEMAT NuMEru b
Page 4 and 5: Zespół redakcyjny Redaktor naczel
Page 6 and 7: konferencje budownictwo 2-5 grudnia
Page 8 and 9: aktualności nowe inwestycje Obraz
Page 10 and 11: Budynek wielofunkcyjny w Cagliari L
Page 12 and 13: wywiad W ‘79 zakończył Pan stud
Page 16 and 17: BuDoWNICTWo Forum GDAŃSK czyli rus
Page 18 and 19: inżynieria środowiska inżynieria
Page 20 and 21: Adaptacja folwarku w Żernikach Pro
Page 22 and 23: temat numeru BuDoWNICTWo Rys. 1 Ch
Page 24 and 25: temat numeru niać odpowiednią tem
Page 26 and 27: temat numeru BuDoWNICTWo podziemne
Page 28 and 29: BuDoWNICTWo Co więcej, w tym kraju
Page 30 and 31: ArChitektura Sama lokalizacja jest
Page 32 and 33: inżynieria środowiska Rys. 1 Sche
Page 34 and 35: architektura zaprzeczając grawitac
Page 36 and 37: architektura Konstrukcja skoczni po
Page 38 and 39: BuDoWNICTWo architektura, prefabryk
Page 40 and 41: inżynieria BuDoWNICTWo środowiska
Page 42 and 43: BuDoWNICTWo inżynier budownictwa p
Page 44 and 45: Virtel Zwei Plus - wizualizacje dla
Page 46 and 47: udownictwo swoim właściwościom j
Page 48 and 49: inżynieria środowiska trzech pods
Page 50 and 51: ibliografia grafik i zdjęć forum
Page 52: koło naukowe studentów architektu

Poliforum - nr 2

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?