Poliforum - nr 2

More documents

Recommendations

Info

wywiad W ‘79 zakończył Pan studia na Politechnice? Tak, w ‘79. Jak się potoczyły Pana losy? Studia kończyłem uzyskując dwie odznaki Primus Inter Pares, najpierw srebrną, a na ostatnim roku złotą. (przyp. red.: tytuł przyznawany najlepszym studentom danej uczelni w danym roku, łac. „Najlepszy wśród równych sobie”) Zupełnie nic mi to nie dało, w związku z czym moje życie potoczyło się tak samo, jak każdemu z moich kolegów. Najpierw były uprawnienia budowlane w „Miastoprojekcie” (przyp. red.: powstałe w 1948 r. poznańskie biuro projektowe), a potem przeszedłem do pracy w Instytucie Środowiskowych Podstaw Turystyki i Rekreacji na Akademii Wychowania Fizycznego, jednocześnie pracując w Zakładzie Projektowania Wiejskiego Politechniki. Następnie pracowałem w Biurze Studiów i Projektów Budownictwa Lasów Państwowych. Była też mała firma architektoniczno-budowlana, nie wiem nawet czy nadal istnieje. Później wyjechałem do Niemiec. Przez rok pracowałem w Düsseldorfie w znanej firmie RKW (Rhode Kellermann Wawrowsky) Architekten+Partner, która teraz działa także w Polsce, a w Poznaniu między innymi projektowała zespół biurowy przy ul. Murawa i była odpowiedzialna za renowację Okrąglaka. Dotarłem do informacji, że wyjechał Pan do Australii. Z polecenia mojego szefa z Düsseldorfu, pana Rhode, dostałem się do biura najbardziej znanego wówczas architekta australijskiego – Harry’ego Seidlera w Sydney. Była to podróż, jak się późnej okazało, rozpoznawcza. W którym to było roku? To było w roku 1990. Pobyt trwał tylko kilka miesięcy. Wróciłem do Polski, ale w Australii tak mi się spodobało, że złożyłem w ambasadzie wniosek o stały pobyt i uzyskałem go – jak najbardziej legalną drogą (śmiech). Studiował Pan na University of Queensland? Tak, studiowałem na University of Queensland (UQ) w Brisbane, ale nie od razu. Trafiłem do Australii w okresie, w którym miał miejsce kryzys określony przez ówczesnego premiera Australii, Paula Keatinga, jako „kryzys, który Australia musiała mieć”. Musiała czy nie musiała, ale w roku, w którym znalazłem się w Australii, ponad połowa spośród architektów zatrudnionych zaledwie dwa lata wcześniej już nie miała pracy. W związku z tym przez krótką chwilę byłem kompletnie bez zajęcia, ale długo nie wytrzymałem i podjąłem studia. Osiedliłem się w tropikach, w Townsville, toteż jedyną możliwością studiowania, a więc i poprawienia moich umiejętności językowych aby „utrzymać się na fali”, było studiowanie czegoś, co oferowano lokalnie – i był to MBA. (przyp. red.: ang. Master of Bussines Administration). Zdecydowałem się na Central Queensland University w Rockhampton. Jeszcze w trakcie studiów MBA dostałem się na studia doktoranckie na UQ, jednym z czterech najlepszych uniwersytetów australijskich, w stolicy stanu. Tam pod kierunkiem profesora Stevena Szokolaya, z pochodzenia Węgra, skończyłem doktorat w rekordowym czasie dwóch lat i dziewięciu miesięcy. Rekordowym jak na warunki australijskie? W Polsce chyba też niewielu ludzi kończy doktorat w czasie poniżej 3 lat. Drugi raz wybrałby Pan tę samą drogę? Przyznam szczerze, że studia architektoniczne wybrałem drogą eliminacji. Odrzucałem te kierunki, których studiować bym nie mógł lub nie chciał, i została architektura. Zawsze uważałem, że do studiowania medycyny mam za słabą pamięć, a do studiowania na Wyższej Szkole Morskiej miałem za słabe zdrowie, więc zostałbym wyeliminowany podczas egzaminu wstępnego. Moim marzeniem było zostać marynarzem, najlepiej kapitanem jakiegoś dużego kontenerowca albo innego zbiornikowca (śmiech). Z uwagi jednak na niedoskonały wzrok było to niemożliwe, więc stanęło na architekturze. No i w końcu: nie ma tego złego... Studia architektoniczne w Polsce były 12 Budowlany magazyn studencki „POLIFORUM”
wywiad wtedy naładowane przedmiotami inżynierskimi. Program był bardziej rozbudowany w stosunku do tego, co dzisiaj studiuje się na architekturze. To mi dało niebagatelną przewagę nad kontrkandydatami w momencie, w którym okazało się, że w Australii jest ciężko o pracę. Byłem tam postrzegany jako osoba, która jest prawie inżynierem budownictwa. A Harry Seidler był wręcz zachwycony moimi umiejętnościami, mimo, że na tle moich kolegów ze studiów wcale tak wyjątkowo nie wypadałem. Świadczy to także o tym, jaki poziom przygotowania zawodowego oferowały studia w Polsce. Po tych studiach mogłem iść w każdym kierunku, w którym chciałem. Kiedyś właśnie w ten sposób się do tego podchodziło. Studiowało się to, co się lubi, a o tym kim się będzie z zawodu myślało się już po studiach. Teraz jest inne podejście: trzeba studiować to, co daje szanse zatrudnienia. Tak to właśnie wygląda. I to było w 1995 roku, gdy otrzymał Pan tytuł doktora. Zgadza się ? Tak w ‘95 roku. Mam informację, że w 2002 zaczął Pan pracę na University of Tasmania, czy to prawda? Nie od razu. Zaraz po doktoracie pracowałem króciutko na University of Queensland, po czym, kiedy zaoferowano mi stanowisko profesora wizytującego w Chinach, w Nankinie, wyjechałem na dwa lata do Chin. W którym to było roku? To było w 1996 roku i do 1998 byłem w Chinach. Potem wróciłem na University of Queensland, a w 2002 roku przeniosłem się na Tasmanię. Jak Pan wspomina Chiny? To było zderzenie kulturowe? To był przedziwny czas i przedziwne miejsce. Chiny zmieniały się w niesamowitym tempie. W czasie swojego pobytu w Chinach wyjechałem na letnie wakacje do Polski. Kiedy wróciłem trudno mi było poznać miejsce, z którego wyjeżdżałem! Aż tak? Tak. Na przykład, w czasie kiedy już wyjeżdżałem z Chin, czyli w roku 1998, rozpoczynano budowę metra w Szanghaju. W tej chwili metro w Szanghaju jest już najdłuższym metrem na świecie i ma prawie tysiąc kilometrów długości! To świadczy o tym, w jakim tempie oni to wszystko robią. Albo taki Nankin. Słowo „nankin”, a po chińsku „nanjing” znaczy południowa stolica. (Pekin czyli „beijing” to z kolei „północna stolica”.) Nankin to stare, historyczne miasto, otoczone murami, które można przejść na piechotę z jednego końca na drugi w ciągu jednego dnia mimo, że liczy trzy i pół miliona mieszkańców. Nankin był stolicą Chin do połowy XIX wieku i ponownie w czasie kiedy Czang Kaj-szek był prezydentem. Było ono znane ze swojego kameralnego charakteru i platanowych alei. A teraz słyszę, że w Nankinie zbudowano bodajże szósty pod względem wysokości budynek na świecie. To się po prostu w głowie nie mieści! Miasto, które nadal jest otoczone murem, bo jestem przekonany, że nie wyburzono muru z dynastii Ming. A jak wysoki jest ten mur? Mur przy Xuan-wu Hu (Jeziorze Czarnego Wojownika, w tłumaczeniu na język polski) miał wysokość około 20 metrów. Xuan-wu Hu to sztuczne jezioro, które od zachodniej strony stanowiło zaporę przed dostaniem się pod mury miasta. Pamięta Pan długość tego muru? Nie, nie pamiętam. Jakieś 60 kilometrów? Miasto było bardzo gęsto zabudowane. Pamiętam, jak kiedyś obudziło mnie wycie syreny. Zastanawiałem się cóż to takiego może być. Wyło i wyło. Wyszedłem na balkon i okazało się, że straż pożarna próbowała dojechać do pożaru budynku naprzeciwko mojego. Przez trzy godziny nie mogli przejechać. Po prostu uliczka była wąziutka, do tego zastawiona kramami. Te kramy trzeba było najpierw porozbierać, żeby straż mogła dojechać. Oczywiście budynek spłonął. To daje do myślenia, jak miasto było zabudowane. Proszę powiedzieć, co takiego najważniejszego wyniósł Pan z pobytu w Chinach? Chyba stałem się nieco bardziej pokorny. Zrozumiałem, że bywają rzeczy, o których mi się nawet nie śniło. Nawet Australia to nie było tak wielkie prze- Budowlany magazyn studencki „POLIFORUM” 13
Page 1: KWARTAlnik NR 2/2015 TEMAT NuMEru b
Page 4 and 5: Zespół redakcyjny Redaktor naczel
Page 6 and 7: konferencje budownictwo 2-5 grudnia
Page 8 and 9: aktualności nowe inwestycje Obraz
Page 10 and 11: Budynek wielofunkcyjny w Cagliari L
Page 14 and 15: Zależy na co patrzeć. Jeżeli cho
Page 16 and 17: BuDoWNICTWo Forum GDAŃSK czyli rus
Page 18 and 19: inżynieria środowiska inżynieria
Page 20 and 21: Adaptacja folwarku w Żernikach Pro
Page 22 and 23: temat numeru BuDoWNICTWo Rys. 1 Ch
Page 24 and 25: temat numeru niać odpowiednią tem
Page 26 and 27: temat numeru BuDoWNICTWo podziemne
Page 28 and 29: BuDoWNICTWo Co więcej, w tym kraju
Page 30 and 31: ArChitektura Sama lokalizacja jest
Page 32 and 33: inżynieria środowiska Rys. 1 Sche
Page 34 and 35: architektura zaprzeczając grawitac
Page 36 and 37: architektura Konstrukcja skoczni po
Page 38 and 39: BuDoWNICTWo architektura, prefabryk
Page 40 and 41: inżynieria BuDoWNICTWo środowiska
Page 42 and 43: BuDoWNICTWo inżynier budownictwa p
Page 44 and 45: Virtel Zwei Plus - wizualizacje dla
Page 46 and 47: udownictwo swoim właściwościom j
Page 48 and 49: inżynieria środowiska trzech pods
Page 50 and 51: ibliografia grafik i zdjęć forum
Page 52: koło naukowe studentów architektu

Poliforum - nr 2

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?