Dejan Sulejmanov - Filozofija na pravoto (p. 909)

Doc. d-r Dejan Sulejmanov
FILOZOFIJA NA PRAVOTO

CIP - Каталогизација во публикација
Национална и универзитетска библиотека "Св. Климент Охридски", Скопје
340.12
СУЛЕЈМАНОВ, Дејан
Филозофија на правото / Дејан Сулејманов. - Куманово : Флексограф,
2013. - 909 стр. ; 24 см
Фусноти кон текстот. - Библиографија: стр. 893-909
ISBN 978-608-65427-1-9
а) Филозофија на правото
COBISS.MK-ID 93109514
2

Doc. d-r DEJAN SULEJMANOV
FILOZOFIJA
NA PRAVOTO
Skopje, 2012
3

4

NAMESTO PREDGOVOR
Nemoj da si misli{ deka si go zaslu`il ova delo, za{to ne si.
Jas go napi{av ~isto zaradi sebe, a ne zaradi tebe i ne mi e gri`a dali
}e ti se dopadne ili ne. Va`no e deka vo nego }e |i najde{ pate}ite po
koi nema da odi{, no za koi, barem }e po~ne{ da razmisluva{. Mo`ebi
da, a mo`ebi i ne. Moe e samo da ti prenesam...
Ako
najgolemoto dobro = sre}a
Stravot (za dobro koe {to na koj bilo na~in mo`e da se zagubi
ili da ne se dobie) ne ni dopu{ta da bideme sre}ni. Nemaweto strav ne
zna~i avtomatski imawe nade` - mo`na e indiferentnost.
Nade`ta (za dobro koe {to na koj bilo na~in mo`e da ne se
zagubi ili da se dobie) pridonesuva da bideme sre}ni. Nemaweto nade`
ne zna~i avtomatski imawe strav - mo`na e indiferentnost.
Toga{
dinamika
dvi`e~ki sili na ~ovekovata aktivnost kon ostvaruvawe na celta:
dobroto = sre}ata t.e.
deluvawe (storuvawe ili propu{tawe) zaradi:
neostvaruvawe na stravot i/ili ostvaruvaweto na nade`ta
Nakratko: ~ovek e motiviran samo od strav od zaguba na dobroto
= sre}ata, ili od nade` od doa|awe do dobroto = sre}ata. Ili ~ovek
se pravi ili propu{ta da napravi ili zatoa {to se pla{i ili zatoa
{to se nadeva na dobro. Toa pak dobro mo`e da bide sre}a za sebe, za
svoite najbliski, za svojata grupa, za svojata zaednica ili za ~ove{tvoto
voop{to.
statika
sostojba na miruvawe, ramnodu{nost, indiferentost kon celta:
dobroto = sre}ata t.e.
pasivnost zaradi:
ramnodu{nost kon stravot (~ovek koj ne se pla{i za{to nema ni{to -
nema {to da zagubi ili da dobie) i/ili ramnodu{nost kon nade`ta
(~ovek koj ne se nadeva, za{to ima se - nema {to da ne zagubi ili da ne
dobie)
5

Me|utoa
~ovek od iskustvo se uveril deka na ovoj svet trajno najgolemo
dobro, trajna, ve~na sre}a ne postoi (postoi samo postojana glad i `ed
za sre}a). A bidej}i postoi samo momentno, minlivo najgolemo dobro
(sre}a) negoviot streme` se naso~i kon posakuvanata ve~nost, kon ona
{to mo`e samo da se zamisli no vo materijalen oblik ne mo`e i da se
ostvari, kon ve~nosta, koja ako ja nema na ovoj, sigurno ja ima na nekoj
drug, na "onoj svet." Razumniot ~ovek od iskustvo se uveril i vo toa
deka ako na onoj svet ne mo`eme da se protneme kako materija, tamu ne
mo`eme da gi protneme nitu materijalnite dobra, tuku samo eventualno
na{iot duh i nematerijalnite duhovni dobra. Ednostavno na onoj
svet ne mo`e da odi teloto i so nego poivrzanite instinkti, nagoni i
strasti, odnosno bilo kakvi zadovolstva i bolki obremeneti od stav i
nade`. I ako e toa taka, toga{ samo ona {to trae ve~no - duhot mora da
e apsolutno dobro, a ona {to se raspa|a - materijata mora da e apsolutno
zlo. Zaklu~ok: najgolemoto dobro = sre}ata e samo toa {to e
ve~no - du{ata. Du{ata oslobodena od zadovolstvata i bolkite na teloto
i ottamu od svoite motivi za nego - stravot i nade`ta. Ili poinaku
du{ata e najgolemo dobro: du{a = najgolemo dobro = sre}a = ve~nost
(ve~nost vo koja ne vleguva pretstavata za vremeto, kako bezvremena
postojanost, kako trajna sre}na sega{nost celosno oslobodena od minatoto
i idninata, kako sre}na ~ista beskone~nost vo koja ne vleguva ni
pretstavata za prostorot - za po~etokot i krajot, nitu pak pretstavata
za dvi`eweto - za nastanuvaweto i is~eznuvaweto).
Arno ama
na ovoj svet postoele i }e postojat nepravedni du{i koi motivirani
od strav i nade` pravej}i dobro za sebe, pravele zlo za drugite!
Ottamu, ako site, t.e. i nepravednite du{i stanuvaat sre}ni so toa {to
}e se preselat vo ve~nosta, toga{ vo nea se preseluva i nepravdata, i
ottamu mora da va`i i ravenstvoto: sekoja du{a (pravedna i nepravedna)
= najgolemo dobro = sre}a = ve~nost.
Vo toj slu~aj propa|a potrebata da se bide praveden na ovoj, za-
{to site }e bidat sre}ni na onoj svet. No takvata zamisla e inkopatibilna
so na{iot um koj vpro~em i ja sozdal pretstavata za pravdata.
Zatoa e potrebno ili celosno bri{ewe na na{eto sfa}awe na poimite
pravda i nepravda ili itno preo|awe kon selekcija na du{ite za ispra}awe
na onoj svet spored nekoj drug, za nas dosega nepoznat bo`eststven
kriterium koj ne smee da bide - porane{nite motivi na du{ata i
nejzinite minati zaslugi koi i vremenski i prostorno bile, se, i }e
bidat predopredeleni od teloto (na{eto ili tu|o - seedno).
Te{ka zada~a zarem ne. Od nejzinoto re{avawe zavisi vistinata
za ona {to e i ona {to treba da bide, za pravoto i pravdata, vistina
koja mo`e da ja re{i samo filozofijata na pravoto.
6

S O D R @ I N A
PRELUDIUM
I. PRAVDATA I USTAVNIOT SUD NA REPUBLIKA
MAKEDONIJA ........................................................................................... 15
II. [TO E PRAVDA ........................................................................................ 61
VOVED
I. ZA DOBROTO I ZLOTO ........................................................................... 75
1. Za potrebata od razbirawe na zloto ................................................... 75
2. Podelba na dobroto i zloto .................................................................. 79
3. [to e dobro, a {to zlo (quid is bonum, quid est malum) ...................... 87
4. Dali ~ovekot e dobar ili zol ............................................................. 115
5. Zo{to pravime zlo (unde malum faciamus) ......................................... 123
6. Tipologija na zloto .............................................................................. 133
6.1. Demonsko zlo ................................................................................ 135
6.2. Instrumentalno zlo ................................................................... 140
6.3. Idealisti~ko zlo ........................................................................ 142
6.4. Plitkoumno zlo ........................................................................... 144
7. Opravduvawe na zloto (teodikeja) ..................................................... 145
7.1. Teorija na privacijata ............................................................... 147
7.2. Teorija na slobodnata volja ...................................................... 155
7.3. Irinejska teodikeja .................................................................... 163
7.4. Teorija na celinata .................................................................... 178
7.5. Estetska teorija .......................................................................... 188
8.Interes za zloto ..................................................................................... 189
8.1. Fenomenolo{ki aspekt ............................................................. 189
a) Prirodni kartastrofi............................................................... 189
b) Masovni zlostorstva .................................................................. 192
v) Kriminal ....................................................................................... 194
8.2.Poteklo na interesot za zloto ................................................. 194
a) Dobroto ku~e na Dragica ........................................................... 194
b) Lo{ite momci .............................................................................. 195
v) Dr`ete go kradecot ..................................................................... 195
g) Da mu umre kozata na kom{ijata (kletva i magija) .............. 197
d) Sekoe zlo za dobro ....................................................................... 210
|) Zavist i zloba ............................................................................... 210
e) Crn humor ...................................................................................... 215
`) Nekrolozi..................................................................................... 215
z) Avantura i identifikacija ....................................................... 216
i) Neutralizacija ............................................................................. 216
j) Razbivawe na dosadata ................................................................. 218
7

k) Qubopitnost ................................................................................. 219
9. [to da se pravi so zloto ...................................................................... 219
9.1. Na zloto treba da se vozvrati so dobro (pro{ka) ............... 219
9.2. Na zloto treba da se vozvrati so zlo (odmazda) ................... 223
II. BO@JA PRAVDA ..................................................................................... 229
1. Pravda vo Stariot zavet ...................................................................... 229
1.1. Pravedata i prvobitniot grev ................................................. 229
a) Kazna za prvobitniot grev......................................................... 230
b) Kazna za nepridr`uvawe do bo`jite zapovedi ..................... 234
v) Upotreba na zloto kako isku{enie ......................................... 236
1.2.Krivi~ni dela, na~ela na sudewe, kazni i nivnoto
izvr{uvawe ..................................................................................... 246
a) Povredi na moralot .................................................................... 246
b) Prestapi i prekr{oci ............................................................... 249
v) Na~ela na sudewe ......................................................................... 252
g) Kazni i nivno izvr{uvawe ........................................................ 255
d) Pravdata spored Stariot zavet ................................................ 261
1.3. Individualna odgovornost za naneseno zlo .......................... 269
1.4. @rtvuvawe .................................................................................... 270
a) @rtvuvawe na lu|e vo Biblijata .............................................. 275
2. Pravda vo Noviot zavet ....................................................................... 282
2.1.Filozofijata na Isus ................................................................. 282
2.2. Molitva i prostuvawe ................................................................ 293
2.3. Bo`ja pravda ili bo`ja milost ................................................ 298
3. Zaklu~ni razgleduvawa za bo`jata pravda ...................................... 310
8
PRV DEL
PRIRODNO I POZITIVNO PRAVO
G l a v a I
TEORII NA PRIRODNOTO PRAVO I PRAVDATA
I. ZA^ETOCI NA JUSNATURALIZMOT ........................................... 329
II. SOFIZAM ................................................................................................. 330
1. Protagora ................................................................................................ 333
2. Hipija ....................................................................................................... 334
3. Trazimah ................................................................................................. 335
4. Kalikle .................................................................................................... 341
5. Glaukon..................................................................................................... 344
6. Antifont................................................................................................. 346
III. KLASI^NA GR^KA FILOZOFIJA .............................................. 347
1. Sokrat ...................................................................................................... 347
2. Platon ...................................................................................................... 354
3. Aristotel ................................................................................................ 367
IV. EPIKUREJSKO-STOI^KA FILOZOFIJA ............................... 385

1. Epikur ...................................................................................................... 385
2. Stoi~ka Filozofija ............................................................................. 387
V. RIMSKIOT STOICIZAM ................................................................. 390
1. Seneka....................................................................................................... 390
2. Ciceron ................................................................................................... 392
3. Ulpijan ..................................................................................................... 405
VI. FILOZOFIJATA NA SREDNIOT VEK ....................................... 407
1. Hugo Grocius ........................................................................................... 408
VII. BIOLO[KO-RACIONALISTI^KA KONCEPCIJA ZA
PRIRODNOTO PRAVO ................................................................. 413
1. Tomas Hobs .............................................................................................. 414
2. Paskal ...................................................................................................... 427
3. Xon Lok .................................................................................................... 430
4. Tomasius................................................................................................... 442
5. Spinoza .................................................................................................... 442
6. Monteskie ............................................................................................... 448
7. Volter ...................................................................................................... 449
8. Didro ........................................................................................................ 452
9. Tomas Pejn ............................................................................................... 455
10. [openhauer ........................................................................................... 456
11. Herbert Spenser .................................................................................. 465
VIII. NENATURALISTI^KI STRUI VO FILOZOFIJATA NA
PRIRODNOTO PRAVO .................................................................. 467
1. Lajbnic ..................................................................................................... 467
2. Kant .......................................................................................................... 468
3. Hegel ......................................................................................................... 489
4. Ni~e .......................................................................................................... 492
IX. UTILITARISTI^KA PRIRODNOPRAVNA
KONCEPCIJA ......................................................................................... 495
1. Dejvid Hjum .............................................................................................. 496
2. Pol Holbah ............................................................................................. 504
3. Xeremi Bentam ....................................................................................... 513
4. Rudolf Jering ......................................................................................... 517
5. Xon Stjuart Mil .................................................................................... 525
6. Ludvig Foerbah ...................................................................................... 533
G l a v a II
TEORIJA NA POZITIVNOTO PRAVO I PRAVDATA
1. Bentam ...................................................................................................... 542
2. Ostin ........................................................................................................ 543
3. Hans Kelzen ............................................................................................ 546
9

G l a v a III
SOVREMENA FILOZOFIJA NA PRAVOTO
1. Gustav Radbruh ........................................................................................ 564
2. Mauricie Kuson ..................................................................................... 568
3. Aleksandar Ko`ev ................................................................................ 569
4. Xon Rouls ................................................................................................ 573
5. Herbert Hart .......................................................................................... 587
6. Tagendat ................................................................................................... 594
7. Eugen Pusi} ............................................................................................ 601
G l a v a IV
PRAVDATA I OP[TESTVENIOT DOGOVOR
G l a v a V
MO@NI KONSTATACII
VTOR DEL
PRAVDA I PRAVEDNOST
I. POIM NA PRAVDA - PRV ^EKOR .................................................... 647
II. POIM NA PRAVDA - VTOR ^EKOR ................................................ 680
III. POIM NA PRAVDA - TRET ^EKOR ................................................ 695
1. Pravdata e vrednost .............................................................................. 697
2. Pravdata kako vrednost zna~i zavisnost ......................................... 713
3. Strav i nade` - motivi na pravdata .................................................. 715
4. Pravdata kako prikriena zavist ....................................................... 736
5. Naso~enost kon drug ............................................................................. 745
6. Osnovni vidovi pravda ......................................................................... 748
7. Ednakvost ili ramnote`a.................................................................... 750
8. Nepristrasnost ...................................................................................... 768
9. Pravda i milost ..................................................................................... 773
IV.FUNKCIJA NA PRAVDATA ............................................................. 782
V. PROMENLIVOST NA PRAVDATA ................................................. 785
VI. OP[TA I POEDINE^NA PRAVDA ............................................. 789
1. Op{ta pravda .......................................................................................... 790
2. Poedine~na pravda ................................................................................ 792
3. Na~ela na pravdata ............................................................................... 797
4. Pravila na pravdata ............................................................................. 795
VII. SUDIRI NA PRAVOTO I PRAVDATA ....................................... 805
1. Ramni{te na op{toto ........................................................................... 816
2. Ramni{te na poedine~noto ................................................................. 820
VIII. IMA LI PRAVDA? ............................................................................ 851
10

TRET DEL
VLADEEWE NA PRAVOTO
I. FORMALEN KONCEPT NA VLADEEWE NA PRAVOTO ......... 863
1. Koherentnost, potpolnost, odredenost i dejstvo pro futuro
na site pravni akti ................................................................................... 865
2. Na~elo na podelba na vlasta .............................................................. 867
3. Postoewe na ograni~ena i kontrolirana dr`avna vlast ............ 868
4. Javna kontrola na dr`avnata vlast ................................................... 868
5. Dostapnost na sudovite ........................................................................ 868
6. Postoewe na nezavisno i kompetentno sudstvo .............................. 868
7. Pravna sigurnost na ~ovekot i gra|aninot ..................................... 870
7.1. Poim na pravnata sigurnost ..................................................... 870
7.2. Pravnata sigurnost i nejziniot odnos so pravdata i
celishodnosta ................................................................................. 875
8. Na~elo na sudska za{tita protiv zloupotrebita na vlasta i
nadomest na {teta vo slu~aj na takva zloupotreba .................... 886
9. Garantirawe na soodvetna pravnapostapka .................................... 886
II. MATERIJALEN KONCEPT NA VLADEEWETO NA
PRAVOTO ........................................................................................................
1. Primarno zna~ewe na ~ovekovite slobodi i prava ................ 888
2. Pravda i pravednost ...................................................................... 890
Koristena litertura ................................................................................ 893
11

12

PRELUDIUM
13

14

1. PRAVDATA I USTAVNIOT SUD NA REPUBLIKA
MAKEDONIJA
Vo pozitivnite zakoni na edna dr`ava se pomeseni redica normi
za koi se tvrdi deka se doneseni od soodveten organ i soodvetna
procedura i deka ottamu se legalni, no deka toa ne e dovolno dokolku
istite tie normi ne soodvetstvuvaat i so barawata na pravdata koja
najednostavno ka`ano pretstavuva zakon nad sekoj zakon. Ottamu se razbirlivi
i obidite za postojano podobruvawe pozitivnata zakonska
regulativa. Za taa cel, sekoga{ koga }e se po~uvstvuva deka vo sistemot
na normi postojat proma{uvawa za koi mo`e da se ka`e deka ne korespondiraat
so pravdata kako mo{ne delotvorno sredstvo se javuva
obra}aweto do Ustavniot sud so inicijativi {to gi lociraat potrebnite
zakonodavni promeni. Takvata mo`nost {iroko im e dadena na
gra|anite i vo na{iot praven sistem preku t.n. actio popularis so koja sekoj
i sekoga{ mo`e da go ospori seto ona {to go smeta za nepravedna
norma. Vo taa smisla, pred obi~nata moralna svest na gra|anite se postavuvaat
redica tvrdewa, me|u koi za primer gi naveduvame slednive:
1. So ~l. 26 od Zakonot za javno obvinitelstvo se ograni~uvaat
oddelni gra|ani da ne mo`at da bidat imenuvani za javni obviniteli i
zamenici javni obviniteli dokolku se vo brak ili vo rodninska vrska
vo prava linija ili vo strani~na linija do vtor stepen so lica vo nekoe
od ovie zvawa vo isto ili povisoko javno obvinitelstvo ili vo
pravosuden organ so ista stvarna ili mesna nadle`nost ili na advokat
od isto podra~je, so {to se doveduva vo pra{awe negovata soglasnost
so ~l. 9 od Ustavot.
2. So ~l. 4 od Tarifata za nagrada i nadomestok na tro{ocite
za rabotata na advokatite, gra|anite se stavaat vo neednakva polo`ba,
odnosno se vospostavuvale povratno dejstvo, {to ne bilo vo soglasnost
so ~l. 9 od Ustavot.
3. So ~l. 7 st. 1 t. 3 od Zakonot za dr`avjanstvo se vr{i diskriminacija
na licata koi imaat fizi~ki ili psihi~ki mani, a sakaat da
steknat dr`avjanstvo na Republika Makedonija, odnosno za site stranski
dr`avjani, pa i za dr`avjanite na republikite od porane{na SFRJ
se baralo dokaz za psihofizi~kata sostojba, kako {to bilo postapeno
i so soprugata na podnositelot na inicijativata, {to ne bilo vo soglasnost
so Ustavot.
4. ^lenot 5 st. 4 od Odlukata za uslovite, na~inot i kriteriumite
za dodeluvawe stanovi so koi raspolaga Republikata nameneti za
re{avawe na stanbenite potrebi na funkcionerite, rakovodnite rab-
15

otnici i rabotnicite vo republi~kite organi, ne e vo soglasnost so
ustavnoto na~elo na ednakvost na gra|anite nezavisno od nivnata imotna
i op{testvena polo`ba, zatoa {to ne se utvrdeni slu~aite pod koi
pri dodeluvawe na stanovite mo`e da se otstapi od kriteriumite za
ograni~uvawe na goleminata na stanot, nitu pak, se utvrdeni kriteriumite
i okolnostite od koi }e zavisi goleminata na stanot {to bi mu
se dodelil na funkcionerot.
5. Ne e vo soglasnost so Ustavot, toa {to site gra|ani vo Republika
Makedonija se zadol`eni da pla}aat nadomestok za koristewe
na radiodifuzni priemnici vo ednakov iznos - 4% od prose~nata plata
vo stopanstvoto vo Republikata, ne zemaj}i gi pritoa predvid prihodite
po ~len na semejstvoto i te{kata ekonomska polo`ba na oddelni
gra|ani vo Republikata.
6. ^len 24 st. 3 od Odlukata za kanalizacija na podra~jeto na
grad Bitola ne e vo soglasnost so ~l. 9 od Ustavot, zatoa {to so nea
gra|anite koi `iveat vo individualni stanbeni zgradi pla}aat nadomestok
za kanalizacija kako i gra|anite koi `iveat vo kolektivni stanbeni
zgradi iako odredena koli~ina na potro{ena voda ne zavr{uva
vo kanalizacija, so {to se naru{uva ustavnoto na~elo na ednakvost.
7. So ~l. 71 od od Zakonot za sudovite, se ograni~uva pravoto na
odreden broj gra|ani da bidat izbrani za sudii i sudii porotnici, odnosno
ova pravo im bilo ograni~eno na bliskite srodnici, {to ne e vo
soglasnost so ~l. 9 od Ustavot.
8.^len 27 od Zakonot za vrabotuvawe ne e vo soglasnost so ~l. 9
od Ustavot, bidej}i so nego gra|anite se podeleni vo dve globalni kategorii
vo zavisnost od dol`inata na sta`ot na osiguruvawe i toa do 25
godini i pove}e od 25 godini sta` na osiguruvawe.
9. ^len 66 st. 2 od Zakonot za osnovnoto obrazovanie ne e vo soglasnost
so na~eloto na ednakvost utvrdeno vo ~l. 9 od Ustavot, za{to
gi izedna~uvaat nastavnicite - u~itelite so zavr{en pedago{ki fakultet
i pedago{ka akademija so diplomiranite pedagozi, odnosno bilo
predvideno i pedagozite kako nesoodveten kadar da bidat izbrani za
nastavnici vo oddelenska nastava, iako spored ~l. 66 st. 1 tie bile tretirani
kako stru~ni rabotnici, a fakultetot go zavr{ile po sosema
razli~ni nastavni planovi i programi, {to ne bile soodvetni za izveduvawe
na oddelenska nastava.
10. Poradi toa {to korisnicite na socijalna pomo{, so Odluka
na vladata, se podeleni na gradski i selski (primaat pomal iznos na
socijalna pomo{ od `itelite vo gradovite) se o{tetuvaat `itelite
na selata, a toa e vo sprotivnost so na~eloto na ednakvost na gra|anite,
utvrdeno vo ~l. 9 od Ustavot.
11. Propi{uvaweto obvrska {teda~ite ~ij {teden vlog e povisok
od 1.350.000,00 denari da go doka`uvaat potekloto na {tedniot
vlog, ne e vo soglasnost so ~l. 9 od Ustavot, zatoa {to so propi{uvaweto
edna kategorija {teda~i da go doka`uvaat potekloto na {tednite
16

vlogovi se povreduva pravoto na sopstvenost i {teda~ite se doveduvaat
vo neednakva polo`ba.
12.Odredbata od ~l. 27 st. 1 i 2 od Zakonot za vrabotuvaweto i
osiguruvawe vo slu~aj na nevrabotenost, ja ograni~uva slobodata na rabota
i pristapnosta na site dr`avjani na Republika Makedonija do rabotnite
mesta, odnosno dr`avjanite gi deli na povlasteni i diskriminirani.
Toa {to so Zakonote uredeno deka agencija za posreduvawe za
vrabotuvawe vo zemjata so naplata mo`e da osnova lice koe ima najmalku
VI stepen stru~na podgotovka kako i deka licata koi rabotat na
posreduvawe za vrabotuvawe vo agencijata isto taka treba da imaat najmalku
VI stepen stru~na podgotovka ne bilo vo soglasnost so ~l. 9 od
Ustavot.
13. So Zakonot za praznicite gra|anite na Republika Makedonija
se delat po verska osnova i se vr{i nivno selektirawe i razli~no
tretirawe, taka {to se opredeluvawe razli~ni denovi za praznuvawe
na verskite praznici na pripadnicite na hristijanskata, islamskata i
evrejskata veroispovest, so {to se sozdava neednakvost, poradi {to se
povreduva ~l. 9 od Ustavot. Osven toa, opredeluvaweto da ne se rabotat
i da se praznuvaat denovi na tri verski zaednici, a ne i na drugi verski
zaednici koi postojat i egzistiraat vo Republika Makedonija, gi
stavaat vo neednakva polo`ba pred zakonot.
14. So toa {to, na diplomiranite studenti na Fakultetot za bezbednost
i op{testvena samoza{tita pri Univerzitetot "Kiril i
Metodij" od Skopje ne im se ovozmo`uva da polagaat pravosuden ispit
se povreduva na~eloto utvrdeno vo ~l. 9 od Ustavot.
15. Mo`nosta pretsedatelot na Republikata, bez sproveduvawe
na postapka za pomiluvawe, a toa zna~i po slobodna ocena ili li~no
ubeduvawe, da vr{i pomiluvawe, ne e vo soglasnost so ustavnoto na~elo
na ednakvost na gra|anite od ~l. 9 od Ustavot.
16. So ~l. 17 st. 1 i 2 i ~l. 193-6 od Zakonot za penziskoto i
invalidskoto osiguruvawe se utvrduvaat razli~ni uslovi za ostvaruvawe
na starosna penzija za ma` i `ena, odnosno razli~ni uslovi za
utvrduvawe na penziskata osnovica za ma` i `ena, {to ne e vo soglasnost
so ~l. 9 od Ustavot.
17. Ustavnata garancija za ednakvosta na gra|anite vo slobodite
i pravata i ednakvosta na gra|anite pred Ustavot i zakonite go obvrzuva
zakonodavecot dosledno da gi sprovede i so konkretnoto normirawe
na krivi~nopravnata za{tita na ugledot i ~esta na gra|anite da
obezbedi nivna za{tita pod ednakvi uslovi i na ist na~in. Osporenite
odredbi od KZ gi povreduvaat ovie ustavni na~ela zatoa {to krivi~niot
progon za krivi~nite dela predvideni vo ~l. 172, 173 i 174 od
Krivi~niot zakonik za opredelena kategorija na gra|ani, zavisno od
nivnata op{testvena polo`ba i funkcijata {to ja vr{at, se vr{i po
predlog na o{teteniot ili po slu`bena dol`nost, a ne po privatna
tu`ba kako i za drugite gra|ani na Republika Makedonija. So ogled na
17

toa {to spored osporenite odredbi krivi~noto gonewe go prezema javniot
obvinitel razli~niot na~in na pokrenuvawe na krivi~nata postapka
za isti krivi~ni dela i koga e vo pra{awe isto za{titno dobro,
vospostavuva neednakvost me|u gra|anite i obezbeduva povlastena polo`ba
na opredelena kategorija gra|ani zavisno od nivnata op{testvena
polo`ba. So prezemaweto na krivi~noto gonewe od strana na javniot
obvinitel za isti krivi~ni dela, so osporenite odredbi gra|anite
se stavaat vo neednakva polo`ba i vo pogled na rokovite predvideni
za podnesuvawe na privatnata tu`ba, odnosno po predlog ili po slu-
`bena dol`nost, vo pogled na tro{ocite (gra|aninot gi podnesuva sam
tro{ocite, dodeka koga krivi~noto gonewe go vr{i javniot obvinitel
tro{ocite pa|aat na tovar na Buxetot na Republika Makedonija, sam
da si sobira dokazi za faktite bitni za pravilno presuduvawe i drugo).
Od druga strana, na ovaa kategorija gra|ani im bilo skrateno pravoto
samostojno da ja ostvarat krivi~nopravnata za{tita od napad na
nivniot li~en integritet, pa spored toa tie se "deprivelegirani,"
odnosno im se skrateni prava {to gi u`ivaat site gra|ani.
18. So Zakonot za pravata na pretsedatel na Republika Makedonija
po prestanuvawe na funkcijata se povreduva na~eloto na ednakvost
na gra|anite predvideno vo ~l. 9 od Ustavot.
19. Odredbata 18-a st. 2 od Zakonot za prekr{ocite protiv javniot
red i mir ne e vo soglasnost so ~l. 9, 11 i 19 od Ustavot so koi se
garantira ednakvosta na gra|anite bez ogled na politi~koto uveruvawe,
moralniot integritet i slobodata na veroispovesta. Se smeta
deka taa odredba e relikt od minatoto i deka ne postoi kriterium po
koj nekoe lice, vo povoeniot period, mo`e da se ozna~i kako neprijatel
na NOB ili na op{testveno-politi~koto ureduvawe na Republika
Makedonija, a se pra{uva koj "faktor" toa bi mo`el da go utvrdi.
20. So odredbata od ~l. 60 st. 1 od Zakonot za semejstvo, deteto e
ograni~eno vo pravoto da mo`e da vodi postapka za utvrduvawe na tatkovstvo,
dodeka liceto koe se smeta za tatko e neograni~eno da vodi
postapka za utvrduvawe na tatkovstvo nezavisno od vozrasta na deteto.
Spored toa, re{enijata sodr`ani vo zakonot go doveduvaat vo neramnopravna
polo`ba deteto vo odnos na liceto koe se smeta za tatko na deteto
{to e sprotivno na ~l. 9 od Ustavot.
21. So predviduvawe dodatokot za posebni uslovi za civilnite
lica da iznesuva 20% a za voenite lica 30% od osnovnata plata, se povreduva
na~eloto na ednakvost, zagarantirano so Ustavot na Republika
Makedonija.
22. So predviduvaweto prioritet pri rasporeduvawe da mu se
dava samo na edna kategorija na rabotnici (nastavnicite, a ne i nadrugite
profili, profesii), koi `iveat vo grad a rabotat podolgo na
selo, a ne i na onie koi {to `iveat vo selo, a rabotat podolgo vo drugo
selo, mo`ebi pooddale~eno i od onoj {to `ivee vo grad, se povreduva
18

na~eloto na ednakvost utvrdeno vo ~l. 9 od Ustavot na Republika Makedonija,
od pri~ini {to gra|anite se staveni vo neednakva polo`ba,
odnosno se delat na nastavnici i drugi, odnosno gra|ani od grad i gra|ani
od selo, pri {to prioritet imaat onie od gradot.
23. ^len ~l. 17 st. 1 od Zakonot za penziskoto i invalidskoto
osiguruvaweo ne e vo soglasnost so ~l. 9 od Ustavot, zatoa {to gra|anite
gi stava vo neednakva polo`ba po odnos na polot.
24. Odredbata od ~l. 38-d od Krivi~niot zakonik e vo sprotivnost
so ~l. 9 od Ustavot na Republika Makedonija, od pri~ina {to so
nea se povreduva ustavnoto na~elo na ednakvost na gra|anite pred Ustavot
i zakonite. Imeno, so osporenata odredba od Zakonot se pravi razlika
me|u gra|anite po osnov na imotnata sostojba, taka {to "bogatite"
storiteli na krivi~ni dela na koi im bila izre~ena kazna zatvor
do edna godina se stavaat vo nadredena polo`ba vo odnos na "siroma{nite"
storiteli na koi isto taka im e izre~ena kazna zatvor do
edna godina. Osven toa, slobodata e ne{to najsveto za sekoj gra|anin
bez razlika na pol, rasa, boja na ko`a, nacionalno i socijalno poteklo,
politi~ko i versko uveruvawe, imotnata i op{testvenata polo`ba
i vo nikoj slu~aj ne smee da se pravi razlika me|u gra|anite - storiteli
na krivi~nite dela koga e vo pra{awe slobodata. Imeno, so osporenata
zakonska odredba se vr{i diskriminacija po osnov na imotnata
polo`ba.
25. So odredbite od Zakonot za pratenici se povreduva ustavnoto
na~elo na ednakvost i ustavnoto na~elo na socijalna pravednost zatoa
{to pratenicite vo pogled na pravoto i visinata na starosnata
penzija se izdvojuvaat kako posebna kategorija na gra|ani koi samo
poradi nivniot status i polo`ba vo op{testvoto se izdvojuvaat od sistemot
na penziskoto i invalidskoto osiguruvawe so {to se vospostavuva
nov sistem za ostvaruvawe na pravoto na penzija na pratenicite. 1
1
Osporeniot ~l. 40 od Zakonot za pratenicite ne se vo soglasnost so
~l. 9 st. 1 od Ustavot, zatoa {to poa|aj}i od ovaa ustavna imperativna odredba
zakonodavecot e dol`en pri ureduvaweto na uslovite za ostvaruvaweto na
pravoto na penzija pratenicite da gi stavi vo ista i ednakva polo`ba so site
drugi gra|ani koi ostvaruvaat pravo na penzija. Tokmu poradi toa {to so osporeniot
~len se propi{uva poinakva i razli~na polo`ba (privilegirana)
samo za edna kategorija na gra|ani, a ne op{tata {to e propi{ana za site gra-
|ani so Zakonot za penziskoto i invalidskoto osiguruvawe se povreduvalo i
na~eloto na vladeewe na pravoto kako temelna vrednost na ustavniot poredok.
Odredbite od ~l. 40, 41 i 42 od Zakonot za pratenicite ne se vo soglasnost
so ~l. 9 od Ustavot, zatoa {to so niv se opredeluvale povolnosti {to ne
se rezultat od uslovite za rabota koi bi se kategorizirale so zgolemen psi-
19

26. So predviduvaweto pretsedatel na ispitna komisijaza voza~
i ispituva~ na teoretski del da bide lice samo od opredeleni struki
(tehni~ki fakultet - soobra}ajna nasoka, policiska akademija, praven
ili pedago{ki fakultet) se stavaat vo neramnopravna polo`ba licata
od drugite struki koi rabotat vo ispitni komisii na avto {kolite.
27. Srodnik od prv nasleden red kako davatel na do`ivotnoto
izdr`uvawe se doveduva vo neednakva pravna polo`ba vo odnos na srodnik
od istiot nasleden red kako naslednik, odnosno kako primatel na
podarokot, zatoa {to se osloboduva od pla}awe danok samo za delot koj
bi go nasledil spored Zakonot za nasleduvawe, dodeka naslednikot i
primatelot na podarokot se oslobodeni od pla}awe danok i za ostanatiot
del od nedvi`niot imot koj mu se prenesuval.
28. Odredbata so koja ~lenovite i vrabotenite vo Komisijata za
hartii od vrednost se oslobodeni od nadomest za posetuvawe na obuka i
polagawe na stru~en ispit, nema ustavna i zakonska osnova, zatoa {to
privilegijata za osloboduvawe od pla}awe nadomest se odnesuva samo
na ~lenovite i vrabotenite vo Komisijata za hartii od vrednost, a ne
za site gra|ani na Republika Makedonija, so {to se povreduva ednakvosta
na gra|anite pred Ustavot i zakonite od ~l. 9 od Ustavot.
29. So ogled na toa {to Ustavot i Zakonot za penziskoto i invalidskoto
osiguruvawe ne predviduvaat mo`nost Vladata so svoj akt da
vr{i kategorizacija na korisnicite na penzija vo zavisnost od iznosot
na ostvarenata penzija i vrz taa osnova da opredeluva povisok procent
na usoglasuvawe na penziite, Odlukata vo taa nasoka ne e vo soglasnost
so ~l. 9 od Ustavot.
30. ^len 3 st. 3 od Zakonot za komunalni taksi e vo sprotivnost
so ~l. 9 od Ustavot, zatoa {to golem broj gra|ani ~ii doma}instva se
so mal broj na ~lenovi se dovedeni vo neramnopravna polo`ba so onie
gra|ani ~ii doma}instva bile so golem broj na ~lenovi.
31. Toa {to srodnikot od prv nasleden red kako davatel na do`ivotnoto
izdr`uvawe se doveduva vo neednakva pravna polo`ba vo
odnos na srodnikot od istiot nasleden red kako naslednik odnosno
kako primatel na podarokot, zatoa {to se osloboduval od pla}awe danok
samo za delot koj bi go nasledil spored Zakonot za nasleduvawe,
dodeka naslednikot i primatelot na podarokot bile oslobodeni od
hofiziiki napor pri raboteweto, kako {to e toa slu~aj so kategorijata osigurenici
vo odbranata i vo organite za vnatre{ni raboti.
^lenovite 40, 41, 42, 43 st. 2, 44 i 45 st. 3 od Zakonot za pratenicite ne
se vo soglasnost so ~l. 9 od Ustavot, zatoa {to uslovite pod koi pratenicite
mo`at da se steknat so predvremena starosna penzija, visinata na predvremenata
starosna, invalidska odnosno semejna penzija, se sosema razli~ni i popovolni
od onie za drugite osigurenici koi gi ostvaruvaat ovie prava soglasno
Zakonot za penziskoto i invalidskoto osiguruvawe.
20

pla}awe danok i za ostanatiot del od nedvi`niot imot koj mu se prenesuval,
ne e vo soglasnost so ~l. 9 od Ustavot.
Navedenite pra{awa se odraz na realnite potrebi za pridvi-
`ivawe kon pravdata, kon legalitetot na normite, kon vladeeweto na
pravoto koi {to gi nametnuva sovremeniot demokratski `ivot. Toa se
pra{awa koi {to zapo~nuvaj}i nekade od osamostojuvaweto na na{ata
dr`ava bile postavuvani pred Ustavniot sud na Republika Makedonija
vrz kogo le`el tovarot da gi dade vistinskite odgovori koi vodat ne
samo kon usovr{uvaweto na na{eto pravo, tuku i kon sozdavawe na
osnovnite pravni maksimi ili principi vrz koi }e se zasnova celokupnata
idna nadgradba na ona {to barem kaj nas }e se vika pravda. Toa
e zada~ata na koja{to treba da odgovorat najistaknatite pravnici izbrani
za sudii vo ovaa vrvna institucija {to ja {titi i garantira ne
samo zakonitosta i ustavnosta na pravnite normi, tuku, soglasno ~l. 9
od Ustavot, i nivnata pravednost. Ispravini pred taa zada~a sudiite
na Ustavniot sud se po~uvstvuvale obvrzani da dadat soodvetni odgovori.
Ad 1. So Odluka U. br. 6/1993 od 28. 04. 1993 godina, Sudot go
ukina ~l. 26 od Zakonot za javnoto obvinitelstvo, vo delot {to predviduva
za javen obvinitel i zamenik javen obvinitel da ne mo`e da
bide imenuvano lice koe na pretsedatel ili sudija na sud so ista stvarna
nadle`nost, kako i na advokat od isto podra~je, mu e bra~en drugar
ili e vo srodstvo vo prava linija ili vo strani~na linija do vtor stepen,
i istovremeno ja zapre postapkata za ocenuvawe na ustavnosta na
~l. 26 od Zakonot, vo delot {to predviduva za javen obvinitel i zamenik
javen obvinitel da ne mo`e da bide imenuvano lice koe na lice vo
nekoe od ovie zvawa vo isto ili povisoko javno obvinitelstvo, ili vo
Javnoto obvinitelstvo na Republika Makedonija mu e bra~en drugar
ili e vo srodostvo vo prava linija ili vo strani~na linica do vtor
stepen.
Obrazlo`enie na Odlukata. "Spored mislewe na Sudot, ~l. 26
od Zakonot pretstavuva ograni~uvawe za vr{ewe na javnoobvinitelska
funkcija za gra|anite koi se vo brak ili vo rodninska vrska so gra|ani
koi vr{at sudska funkcija vo sud so ista stvarna nadle`nost ili se
zanimavaat so advokatura na podra~jeto na deluvawe na javnoto obvinitelstvo.
Poradi toa, Sudot oceni deka vo ovoj del ~l. 26 od Zakonot
ne e vo soglasnost so ~l. 9, 23, 32 i 54 od Ustavot na Republika Makedonija.
Me|utoa, od ~l. 106 od Ustavot proizleguva deka javnoto obvinitelstvo
e edinstven i samostoen dr`aven organ koj gi goni storitelite
na krivi~nite dela i na drugi so zakon utvrdeni kaznivi dela, poradi
{to javnoto obvinitelstvo svojata funkcija ja vr{i vrz principot
na organizaciono edinstvo i vertikalna povrzanost na site organizacioni
edinici na javnoto obvinitelstvo kako edinstven organ. So
ogled na toa, Sudot smeta deka vo zakonskoto ureduvawe na organizirawe
na javnoto obvinitelstvo i ostvaruvaweto na negovite funkcii
21

a~nata i rodninskata vrska na nositelite na taa funkcija mo`e da
se predvidi kako eden od uslovite za ograni~uvawe na nejzinoto vr{ewe,
zaradi obezbeduvawe garancijata za ostvaruvawe na pravata i slobodite
na gra|anite pred toj organ. Poradi toa, Sudot oceni deka takvite
ograni~uvawa predvideni so osporeniot ~len vo zakonot, vo delot
{to se odnesuvaat na javnoto obvinitelstvo, ne se vo nesoglasnost so
navedenite odredbi na Ustavot na Republika Makedonija.
Ad. 2. So Re{enie U. br. 115/1993 od 15. 09. 1993 godina, Sudot ne
povede postapka za ocenuvawe ustavnosta i zakonitosta na ~l. 4 od Tarifata
za nagrada i nadomestok na tro{ocite za rabotata na advokatite,
donesena od Advokatskata komora na Republika Makedonija na 27.
03. 1993 godina ("SV RM," br. 23/1993), spored koj, ako vo tekot na postapkata
se izmenila Tarifata edna{ ili pove}e pati, }e se primeni tarifata
{to e vo sila na denost na presuduvaweto, odnosno odlu~uvaweto.
Od denot na presuduvaweto, odnosno odlu~uvaweto do denot na
isplatata na iznosot na advokatskata nagrada i tro{oci se presmetuva
zakonska kamata. Spored st. 2 na ovoj ~len, neisplatenata nagrada i
tro{oci strankata sekoga{ gi pla}a na advokatot po tarifata {to e
vo sila na denot na pla}aweto (st. 1). So Tarifata se odreduva i visinata
na nadomestokot na tro{ocite i nagradata za dadena pravna pomo{,
odnosno precizno se opredeleni site dejstvija {to advokatite gi
prezemaat vo davaweto na pravnata pomo{. (st. 2).
Obrazlo`enie na Re{enieto. "So ogled na toa {to so osporenata
odredba se utvrduva na~inot za primena na tarifata i za ispolnuvawe
na obvrskite na strankite za nenavremeno pla}awe na nagradata
i tro{ocite za dadenata pravna pomo{, odnosno se utvrduva instrumentarium
so koj se obezbeduva da ne se obezvrednuva trudot na advokatot
za dadenata pravna pomo{, Sudot smeta deka so nea ne se naru-
{uva na~eloto na ednakvosta na graganite, poradi {to oceni deka ne
mo`e da se postavi pra{aweto za nejzinata soglasnost so ~l. 9 od Ustavot.
Ad. 3. So Re{enie U. br. 168/1993 od 09. 09. 1993 godina, Sudot ne
povede postapka za ocenuvawe ustavnosta na ~l. 7 st. 1 t. 3 od Zakonot
za dr`avjanstvo na Republika Makedonija ("SV RM," br. 67/1992), so
koj se opredeleni uslovite za steknuvawe na dr`avjanstvo so priroduvawe,
odnosno uslovi za steknuvawe na dr`avjanstvo na Republika Makedonija
od strana na stranci, pri {to vo osporenata t. 3 od ovoj ~len
e predvideno liceto {to bara dr`avjanstvo na Republika Makedonija
da e psihofizi~ki zdravo.
Obrazlo`enie na Re{enieto. "Imaj}i go predvid ~l. 29 od Ustavot,
Sudot oceni deka ne postoi ustavna pre~ka so zakon da se utvrdat
posebni uslovi pod koi stranec mo`e da stekne dr`avjanstvo na Republika
Makedonija, a vo tie ramki, kako eden od uslovite da se predvidi
liceto {to bara dr`avjanstvo, da bide psihofizi~ki zdravo. So
ogled na iznesenoto Sudot smeta deka ustavnoto na~elo na ednakvost
22

utvrdeno vo ~l. 9 od Ustavot se odnesuva na gra|anite na Republika
Makedonija, a strancite - slobodite i pravata garantirani so Ustavot
na Republika Makedonija gi u`ivaat pod uslovi utvrdeni so zakon i so
me|unarodni dogovori, {to zna~i, deka za strancite so zakonot mo`at
da se predviduvaat posebni uslovi za steknuvawe na dr`avjanstvo na
Republika Makedonija, vodej}i smetka za pravata garantirani so me|unarodni
dogovori."
Ad. 4. So Odluka U. br. 120/1994 od 21. 12. 1994 godina, Sudot go
ukina ~l. 5 st. 4 od Odlukata za uslovite, na~inot i kriteriumite za
dodeluvawe stanovi so koi raspolaga Republikata nameneti za re{avawe
na stanbenite potrebi na funkcionerite, rakovodnite rabotnici
i rabotnicite vo republi~kite organi ("SV RM," br. 18/1993). So
~l. 5 od Odlukata be{e predvideno pri dodeluvaweto stanovi na koristewe
na funkcionerite, rakovodnite rabotnici i rabotnicite }e se
vodi smetka osobeno za funkcijata, odnosno rabotite i zada~ite {to
gi vr{at i rabotniot pridones vo re{avaweto na rabotite i rabotnite
zada~i, stanbenite uslovi, dol`inata na rabotniot sta`, nere{enoto
stanbeno pra{awe, brojot na ~lenovite na semejnoto doma}instvo,
zdravstvenata sostojba, invalidnost i sli~no. Goleminata na stanot
mo`e da iznesuva do 20m 2 po ~len na semejnoto doma}instvo, po isklu-
~ok za edno~leno semejstvo do 30m 2 , a za dvo~leno do 50m 2 , no ne pove}e
od 100m 2 bez ogled na ~lenovite na semejnoto doma}instvo. Spored osporeniot
st. 4 od ovoj ~len, po isklu~ok, na funkcioner po negovo barawe
mo`e da mu se dodeli pogolem stan, pri {to }e se vodi smetka za karakterot
na funkcijata, odnosno za rabotite i zada~ite {to toj gi
vr{i i za drugite pozna~ajni okolnosti {to se od zna~ewe za vr{eweto
na funkcijata. So osporenata odluka se uredeni i na~inot i postapkata
za dodeluvawe stanovi na koristewe.
Obrazlo`enie na Re{enieto. "So ogled na toa {to so osporenata
odluka se dodeluvaat stanovi na koristewe vrz koi so zakonito
vseluvawe se steknuva stanarsko pravo, spored misleweto na Sudot na-
~eloto od ~l. 9 od Ustavot ja obvrzuva Vladata pri ureduvaweto na
odnosite, odnosno pri utvrduvaweto na uslovite za ostvaruvawe na ova
pravo tie uslovi da va`at ednakvo za site, bez ogled na nivnata op{testvena
polo`ba, odnosno kako za funkcionerite, taka i za rabotnicite,
poradi {to oceni deka odredbata od na ~l. 5 st. 4 od Odlukata ne e
vo soglasnost so navedenoto ustavno pravo."
Ad. 5. So Re{enie U. br. 135/1995 od 01. 11. 1995 godina, Sudot na
povede postapka za ocenuvawe ustavnosta na ~l. 1 od Zakonot za izmenuvawe
i dopolnuvawe na Zakonot za radiodifuzijata ("SV RM," br. 2/
1995), spored koj nadomestokot za koristewe na radiodifuznite priemnici,
korisnikot go pla}a vo visina od 4% od prose~nata plata vo stopanstvoto
vo Republikata, isplatena vo posledniot mesec, objaven od
Zavodot za statistika".
23

Obrazlo`enie na Odlukata. "Od ~l. 33 od Ustavot proizleguva
obvrska za sekoj gra|anin da u~estvuva vo namiruvaweto na javnite rashodi
na na~in utvrden so zakon. Ovaa obvrska ne zavisi od materijalnite
mo`nosti na gra|anite, odnosno gra|anite se dol`ni da ja namiruvaat
ovaa javna dava~ka nezavisno od nivnite materijalni mo`nosti.
Poa|aj}i od toa {to obvrskata za pla}awe na nadomestokot za koristewe
na radiodifuzen priemnik go ima za osnova poseduvaweto na radiodifuzen
priemnik, sekoj gra|anin e dol`en da go pla}a vo ednakov
iznos, poradi {to Sudot oceni deka ne mo`e da se postavi pra{aweto
za soglasnosta na osporenata odredba so ~l. 9 od Ustavot.
Ad. 6. So Re{enie U. br. 206/1995 od 20 . 09. 1995 godina, Sudot
ne povede postapka za ocenuvawe ustavnosta i zakonitosta na ~l. 24 st.
3 od Odlukata za kanalizacija na podra~jeto na grad Bitola, donesena
od Sobranieto na Op{tina Bitola na 12. 12. 1977 godina. Vo ~l. 24 od
Odlukata e utvrdeno deka za koristewe na uli~nata kanalizacija se
pla}a nadomestok. Nadomestokot e utvrden so tarifa koja ja donesuva
Upravata za izgradba i odr`uvawe na komunalni objekti - Bitola vo
soglasnost so Sobranieto na Op{tina Bitola. Vo osporeniot st. 3 e
utvrdeno deka nadomestokot se pla}a spored koli~estvoto na potro{ena
voda, odnosno po ~len na doma}instvoto pri nepostoewe na vodomer.
Obrazlo`enie na Re{enieto. "Od ~l. 9 od Ustavot proizleguva
deka so nego se zabranuva i se isklu~uva sekakva privilegija i oblik
na povlastuvawe od sekoj vid i po bilo koj osnov, odnosno se zabranuva
vospostavuvaweto na osnovni elementi na bilo kakvi razliki me|u lu-
|eto. Od druga strana, pak, so principot na ednakva pravna polo`ba na
subjektite na pazarot se zabranuva za ist vid subjekti na pazarot za ist
praven odnos da im se davaat razli~ni po vid i obem prava i obvrski.
So ogled na toa {to vo ~l. 24 st. 3 od osporenata odluka ne se
pravi razlika dali korisnicite na komunalnite uslugi, odnosno korisnicite
na uli~na kanalizacija `iveat vo individualni ili kolektivni
stanbeni zgradi, tuku kako edinstven kriterium za utvrduvawe
na nadomestokot e potro{enata koli~ina na voda, Sudot oceni deka ne
mo`e da se postavi pra{aweto za negovata soglasnost so ozna~enite
ustavni odredbi i so ~l. 15 od Zakonot za obligacioni odnosi.
Ad. 7. So Re{enie U. br. 277/1995 od 29. 11. 1995 godina, Sudot ne
povede postapka za ocenuvawe ustavnosta na ~l. 71 od Zakonot za sudovite
("SV RM," br. 36/1995). Vo osporeniot ~len e predvideno za sudija
ili sudija porotnik da ne mo`e da bide izbrano lice koe so sudijata
ili sudijata porotnik vo istiot sud e vo srodstvo vo prava linija ili
vo strani~na linija do tret stepen ili e negov bra~en drugar.
Obrazlo`enie na Re{enieto. "Vo Ustavot na Republika Makedonija
posebno mesto zazema podelbata na vlasta na zakonodavna, izvr-
{na i sudska, {to e utvrdeno i kako temelna vrednost na ustavniot poredok
na Republika Makedonija (~l. 8 al. 4). Vo soglasnost so taka izvr{enata
podelba na vlasta soglasno ~l. 98 od Ustavot, sudskata vlast ja
24

vr{at sudovite kako samostojni i nezavisni organi koi sudat vrz osnova
na Ustavot i zakonite i me|unarodnite dogovori ratifikuvani vo
soglasnost so Ustavot. Organizacijata na sudstvoto e edinstvena, a vidovite,
nadle`nosta, osnovaweto, ukinuvaweto, organizacijata i sostavot,
kako i postapkata pred niv se ureduvaat so zakon, {to se donesuva
so dvotretinsko mnozinstvo glasovi od vkupniot broj pratenici.
Od iznesenite ustavni odredbi proizleguva deka pra{awata za
vidot, nadle`nosta, osnovaweto, ukinuvaweto, organizacijata i sostavot
na sudovite se ureduvaat so zakon, pa vo tie ramki pravo e na zakonodavecot
da gi utvrdi i posebnite uslovi za izbor na sudii, a pri utvrduvaweto
na tie uslovi za odredena kategorija na gra|ani da utvrdi i
ograni~uvawe za izbor vo ist sud na sudii i sudii-porotnici koi se vo
srodstvo vo prava linija ili vo strani~na linija do tret stepen ili se
vo brak.
Od iznesenite ustavni odredbi, isto taka, prizleguva deka osnovno
na~elo vo vr{eweto na sudiskata vlast e samostojnosta i nezavisnosta
na sudovite.
Na~eloto na nezavisnost i samostojnot vo vr{eweto na sudiskata
funkcija zna~i garancija za objektivno, nepristrasno i sovesno
vr{ewe na sudiskata funkcija koja mora da bide imuna od vlijanieto
na poedinci ili instuticii.
So cel da se obezbedi nezavisnosta vo vr{eweto na sudskata funkcija,
sudovite i pravno i fakti~ki mora da u`ivaat celosna samostojnost.
Takva nezavisnost se obezbeduva pred se so izborot na sudiite
so neograni~en mandat, so sudskiot imunitet i drugi garancii.
Kako edna od garanciite so koja se obezbeduva samostojnosta i
nezavisnosta na sudiite i sudiite porotnici, spored misleweto na Sudot,
pretstavuva i ograni~uvaweto vo ist sud da bidat izbrani sudii i
sudii porotnici koi se vo srodstvo ili vo brak, so {to se onevozmo-
`uva da se vlijae na odredeni sudii od lica izbrani vo istiot sud, koi
koristej}i ja svojata funkcija i rodninskiot odnos se vo polo`ba da
vlijaat pri donesuvawe na odredeni odlu}i.
Sudot smeta i deka soglasno ~l. 23 od Ustavot vr{eweto na javni
funkcii ne e usloveno so ednakvi uslovi, od {to proizleguva deka
sekoj gra|anin pod uslovite utvrdeni so zakon, mo`e da vr{i javna funkcija,
a gra|anite {to se vo brak ili vo rodninski vrski so licata
koi ve}e vr{at sudiska funkcija vo istiot sud objektivno mo`e da se
dovedat vo privilegirana polo`ba, odnosno imaat objektivno popovolni
mo`nosti da vlijaat na donesuvaweto na sudskite odluki, so {to
bi se zagrozila samostojnosta i nepristrasnosta pri donesuvawe na
sudskite odluki.
Sudot, isto taka, smeta deka so osporenata odredba ne se ograni-
~uva pravoto da se vr{i sudiskata funkcija pod ednakvi uslovi, tuku
samo se ograni~uva taa funkcija da se vr{i vo ist sud kade {to ve}e e
25

izbrano lice koe vo srodstvo ili e bra~en drugar na liceto koe konkurira
za izbor na sudija.
So ogled na iznesenoto, Sudot oceni deka ne mo`e da se postavi
pra{aweto za soglasnosta na ~l. 71 od Zakonot so ozna~enite odredbi
od Ustavot i deka so nego ne se povreduva ustavnoto na~elo na ednakvost
utvrdeno vo ~l. 9 od Ustavot.
Ad. 8. So Re{enie U. br. 91/1996 od 17. 04. 1996 godina, Sudot ja
otfrli inicijativata za poveduvawe postapka za ocenuvawe na ustavnosta
na ~l. 27 od Zakonot za vrabotuvawe ("SV RM," br. 32/1987, 18/
1989, 36/1989, 17/1991, 31/1991, 12/1993 i 78/1993).
Soglasno ~l. 27 od Zakonot, pari~en nadomestok na nevrabotenoto
lice se isplatuva: tri meseci ako ima sta` na osiguruvawe najmalku
devet meseci vo neprekinato traewe ili 12 meseci so prekin vo
poslednite 18 meseci; pet meseci ako ima sta` na osiguruvawe 15 meseci
vo neprekinato traewe ili 24 meseci so prekin vo poslednite tri
godini; sedum meseci ako ima sta` na osiguruvawe 30 meseci vo neprekinatoto
traewe ili 50 meseci so prekin vo poslednite pet godini; devet
meseci ako ima pet-sedum godini sta` na osiguruvawe; dvanaeset
meseci ako ima sedum-deset godini sta` na osiguruvawe; ~etirinaeset
meseci ako ima 10-13 godini sta` na osiguruvawe; {esnaeset meseci
ako ima 13-16 godini sta` na osiguruvawe; sedumnaeset meseci ako ima
16-19 godini sta` na osiguruvawe; dvaeset i eden mesec ako ima 19-22
godini sta` na osiguruvawe i dvaeset i ~etiri meseci ako ima 22-25
godini sta` na osiguruvawe. Na nevrabotenoto lice koe ima pove}e od
25 godini sta` na osiguruvawe, pari~niot nadomestok mu se isplatuva
do negovoto vrabotuvawe odnosno do nastapuvaweto na nekoi od osnovite
za prestanok na pravoto na pari~en nadomestok.
Oobrazlo`enie na Re{enieto. So Re{enie U. br. 54/1996 od 28.
02. 1996 godina, Sudot ne povede postapka za ocenuvawe ustavnosta na
~l. 27 od Zakonot za vrabotuvawe. Pritoa, Sudot oceni deka vrabotenite
imaat pravo na materijalna obezbedenost za vreme na privremena
nevrabotenost i deka ova nivno pravo kako i drugite prava od raboten
odnos se ureduva so zakon i so kolektivni dogovori. Spored toa, pravo
e na zakonodavecot, ureduvaj}i go ova pravo da utvrdi i uslovi pod koi
}e se isplatuva pari~niot nadomestok. Pritoa, zakonodavecot so osporeniot
~l. 27 od Zakonot, nikomu ne mu go uskratil pravoto na pari~en
nadomestok, tuku go opredelil vremeto za koe se isplatuva ovoj nadomestok
vo zavisnost od dol`inata na sta`ot na osiguruvaweto. So ogled
na toa {to vremetraeweto na isplatata na pari~niot nadomestok e
vrzano so dol`inata na sta`ot na osiguruvawe i deka va`i za site korisnici
na ova pravo, Sudot oceni deka ne mo`e da se postavi pra{aweto
za soglasnosta na ~l. 27 od Zakonot so ~l. 32 st. 1 od Ustavot.
...Od navedenoto proizleguva deka zakonodavecot so osporeniot
~l. 27 od Zakonot, nikomu ne mu go uskratuva pravoto na pari~en nadomestok
za vreme na privremena nevrabotenost, tuku opredeluvaj}i go
26

vremeto za koe se isplatuva ovoj nadomestok, kako edinstven kriterium
ja imal dol`inata na sta`ot na osiguruvaweto. Imaj}i predvid
deka ovoj kriterium va`i za site korisnici na ova pravo, Sudot smeta
deka ne se postavuva pra{aweto za neednakvost na gra|anite po bilo
koj osnov.
So ogled na toa {to Sudot ja cenel ustavnosta na ~l. 27 od Zakonot
vo odnos na negovata soglasnost so ~l. 32 st. 1 od Ustavot i ne povel
postapka, a nema osnovi za poinakvo odlu~uvawe nitu vo odnos na
negovata soglasnost so ~l. 9 od Ustavot.
Ad. 9. So Re{enie U. br. 111/1996 od 29. 05. 1996 godina, Sudot ne
povede postapka za ocenuvawe ustavnosta na ~l. 66 st. 2 od Zakonot za
osnovnoto obrazovanie ("SV RM," br. 44/1995). Vo ~l. 66 od Zakonot se
utvrdeni uslovite za ostvaruvawe na vospitno-obrazovnata dejnost vo
osnovnoto obrazovanie, pri{to vo st. 1 na ovoj ~len e predvideno deka
ovaa dejnost ja ostvaruvaat nastavnici, stru~ni rabotnici (pedagog,
psiholog, defektolog, socijalen rabotnik, bibliotekar) i vospituva-
~i. Od ovaa odredba e vidno deka pedagozite se svrsteni vo stru~ni rabotnici.
Me|utoa, vo osporeniot st. 2 na ~l. 66 od Zakonot e predvideno
deka nastavnik odnosno u~itel vo oddelenska nastava mo`e da bide
lice so zavr{en pedago{ki fakultet, filozofski fakultet - institut
za pedagogija i pedago{ka akademija - oddelenska nastava. Spored
st. 9 na ovoj ~len stru~en rabotnik vo osnovnoto u~ili{te mo`e da
bide lice so soodvetno vi{e odnosno visoko obrazovanie.
Obrazlo`enie na Re{enieto. "Sobranieto na Republika Makedonija
mo`e da donesuva zakoni, me|u drugoto, i za ureduvawe na odnosi
povrzani so ostvaruvaweto na pravoto na ~ovekot i gra|aninot na osnovno
obrazovanie. Zaradi posebniot karakter na vospitnoobrazovnata
dejnost postoi ustavna mo`nost so zakon da se propi{at uslovite pod
koi mo`e da se izveduva vospitnoobrazovnata dejnost vo osnovnoto
obrazovanie, vo smisla na utvrduvaweto na stru~nata podgotovka na
nastavnicite. Vo taa smisla, so Zakonot za osnovnoto obrazovanie, pokraj
drugoto, se ureduva deka taa dejnost vo osnovnoto obrazovanie
mo`at da ja vr{at u~itelite, nastavnicite, stru~nite rabotnici i vospituva~ite.
Ponatamu, se utvrduvaat uslovite i na~inot na izborot
na tie lica.
Pritoa, spored misleweto na Sudot, rabota e na celesoobraznost
koj stepen i koj vid na obrazovanie }e bide odreden za vr{ewe
vospitnoobrazovna dejnost vo oddelenska nastava, odnosno dali za
vr{ewe na ovaa dejnost }e bide opredelen samo eden, dva ili i pove}e
stepeni i vidovi na obrazovanie. Spored toa, dali odreden vid na
obrazovanie e soodveten za izveduvawe na vospitno obrazovnata dejnost
vo osnovnoto obrazovanie e pra{awe {to go ocenuva zakonodavecot.
Od tie pri~ini, Sudot oceni deka ne mo`e da se postavi pra{aweto
za ustavnosta na osporenata zakonska odredba.
27

Ponatamu, trgnuvaj}i od pravoto na zakonodavecot da gi utvrdi
uslovite za vr{ewe na vospitnoobrazovnata dejnost, Sudot smeta deka
so Zakonot pod ednakvi uslovi e dadena mo`nost na site gra|ani {to
gi ispolnuvaat predvidenite uslovi da vr{at vospitno obrazovna dejnost,
so {to ne se povreduva ustavnoto na~elo na ednakvost utvrdeno
vo ~l. 9 od Ustavot.
Ad. 10. So Re{enie 231/1996 od 29. 01. 1997 godina, Sudot ne povede
postapka za ocenuvawe na ustavnosta na ~l. 2 od Odlukata za kriteriumite,
nivoata, na~inot i postapkata za utvrduvawe i ostvaruvawe
na socijalna pomo{, donesena od Vladata na Republika Makedonija
("SV RM," br. 31/1996). ^len 2 od osporenata odluka predviduva presmetuvawe
na nivoto na socijalnata pomo{ spored brojot na ~lenovite
na doma}instvoto i spored lokacijata, koja {to lokacija mo`e da bide
vo gradski ili vo selski podra~ja. Vo ~l. 3 od istata odluka e utvrdena
osnovicata na socijalnata pomo{ koja {to iznesuva 1.812,00 denari mese~no
za doma}instvata koi `iveat vo gradovite i 1.482,00 denari mese~no
za doma}instvata koi `iveat vo selata.
Obrazlo`enie na Re{enieto. "Sudot najde deka preku predvideniot
kriterium za utvrduvawe na nivoto na socijalnata pomo{ preku
lokacijata na doma}instvoto, ne se povreduva ~l. 9 od Ustavot, nitu
pak drugite ustavni odredbi so koi se garantiraat ekonomskite i socijalnite
prava na ~ovekot i gra|aninot. Imeno, gri`ata za socijalnata
za{tita i socijalnata sigurnost na gra|anite e objektivno uslovena
od ekonomskata mo} na dr`avata i od na~eloto na socijalnata pravednost.
Dol`nost e na Republikata, vo ramkite na ekonomskite mo`nosti,
da obezbedi socijalna pomo{ na {to pogolem broj na korisnici
koi se na{le vo situacija na potreba od takva pomo{. Sledstveno na
ova, so Programata za za{tita na socijalno zagrozenoto naselenie za
1996 godina i so osporenata odluka, Vladata, vrz osnova na statisti~ki
podatoci dobieni od Zavodot za statistika na Republika Makedonija,
gi utvrdila minimalnite tro{oci za `ivot na godi{no nivo, koi {to
tro{oci, spored analizata na statisti~kite podatoci, se razli~ni za
doma}instvata koi `iveat vo gradovite od tro{ocite na doma}instvata
koi `iveat vo selata, poradi {to e utvrdeno i razli~no nivo na socijalna
pomo{ vo zavisnost od lokacijata na doma}instvoto. Preku
navedeniot na~in na utvrduvawe na nivoto na socijalnata pomo{ ne
doa|a do povreda na na~eloto na ednakvosta na gra|anite vo slobodite
i pravata nezavisno od polot, rasata, bojata na ko`ata, nacionalnoto i
socijalnoto poteklo, politi~koto i verskoto uveruvawe, imotnata i
op{testvenata polo`ba, nitu pak na na~eloto na ednakvosta na gra|anite
pred Ustavot i zakonite. Naprotiv, na ovoj na~in dr`avata obezbedila
eden objektiven kriterium za utvrduvawe na nivoto na socijalnata
pomo{ koja {to spored svojata su{tina ne se ispla}a pau{alno,
tuku treba da gi zadovoluva stvarnite minimalni potrebi na doma}i-
28

nstvata koi se na{le vo situacija da koristat vakva pomo{, a vo ramkite
na ekonomskite mo`nosti na dr`avata.
Ad. 11. So Odluka U. br. 166/1997 od 28. 01. 1998 godina, Sudot go
ukina ~l. 4 od Zakonot za obezbeduvawe sredstva vo forma na kredit za
predvremena isplata na del od pobaruvawata na gra|anite po osnova na
{tedni vlogovi ("SV RM," br. 35/1997), so koj se utvrduvaat obemot i
izvorite za obezbeduvawe sredstva vo forma na beskamaten kredit {to
go dava dr`avata preku koj bi se izvr{ila predvremena isplata na
{tednite vlogovi na gra|anite od {tedilnicite "TAT", "ALFA S" i
"LAVCI" spored opredeleni uslovi, potoa rokot na vra}awe na kreditot
i tehnikata na isplatata. Vo osporeniot ~l. 4 st. 1 i 2 od Zakonot,
se utvrduva deka za {teden vlog pogolem od 1.350.000,00 den. pravoto
na predvremena isplata spored ovoj zakon se ostvaruva so prethodno
doka`uvawe na potekloto na sredstvata deponirani vo {tedilnicata
so dokumenti od opredelen vid {to se podnesuvaat do ste~ajniot
upravnik.
Od obrazlo`enieto na Odlukata. So ogled na toa {to vo osporeniot
~l. 4 od Zakonot e propi{ano deka za ostvaruvawe na pravata
od zakonot {teda~ite ~ij {teden vlog e povisok od 1.350.000,00 denari
treba da go doka`uvaat potekloto na {tedniot vlog, iako se vo ista
polo`ba so drugite {teda~i vo pogled na kriteriumite za primena na
Zakonot, Sudot oceni deka so toa se sozdava neednakvost pome|u {teda~ite
po osnov na imotnata polo`ba.
Ad. 12. So Odluka U. br. 183/1997 od 24. 12. 1997, Sudot go ukina
~l. 27 st. 1 od Zakonot za vrabotuvaweto i osiguruvawe vo slu~aj na nevrabotenost
("SV RM," br. 37/1997) vo delot: "ima najmalku VI stepen
stru~na podgotovka." Spored ~l. 27 st. 1 od Zakonot, agencija za posreduvawe
za vrabotuvawe vo zemjata so naplata, mo`e da osnova lice koe
e dr`avjanin na Republika Makedonija, ima najmalku VI stepen stru~na
podgotovka i raspolaga so pogodni rabotni prostorii vo soglasnost so
zakon.
Obrazlo`enie na Re{enieto. "Odredbata od Zakonot spored
koja za osnova~ot se predviduva uslov da ima najmalku VI stepen stru-
~na podgotovka, Sudot oceni deka ja ograni~uva slobodata na pretpriemni{tvoto
na osnova~ot, koj vo konkretniot slu~aj e pretpriema~,
nadvor od mo`nostite za ograni~uvawe na slobodata na pazarot i pretpriemni{tvoto
utvrdeni so Ustavot. Imeno, osnova~ na agencija za posreduvawe
pri vrabotuvawe mo`e da bide sekoj gra|anin so bilo kakvo
obrazovanie koj }e ima obvrska da vraboti vo agencijata lica so soodvetna
stru~na podgotovka. Vo taa smisla se i odredbite od zakonot
spored koi odobrenie za vr{ewe na posreduvawe za vrabotuvawe so naplata
dava ministerot nadle`en za rabotite na trudot. Ova odobrenie
mo`e da bide odzemeno ako se utvrdi deka posreduvaweto se vr{i sprotivno
na odredbite na zakonot, a uvidot vo raboteweto na agenciite go
vr{i Ministerstvoto nadle`no za rabotite na trudot.
29

Ad. 13. So Re{enie U. br. 122/1998 od 07. 10. 1998, Sudot ne povede
postapka za ocenuvawe na ustavnosta na ~l. 4 od Zakonot za praznicite
na Republika Makedonija ("SV RM," br. 21/1998), spored koj se
praznuvaat i nerabotni se: prviot den na Bo`i} i vtoriot den na Veligden
za vernicite od hristijanskata veroispovest, prviot den na Ramazan
Bajram i prviot den na Kurban Bajram za vernicite od islamskata
veroispovest, prviot den na Jom Kipur za pripadnicite na evrejskata
zaednica.
Obrazlo`enie na Re{enieto. Imaj}i predvid deka pripadnicite
na razli~ni verski zaednici imaat razli~ni vrednosti vo koi veruvaat
ili, pak, veruvaat vo isti vrednosti no so razli~en prioritet,
kako i deka takvata sodr`inska razli~nost predizvikuva razli~no manifestirawe
na veruvaweto, odnosno razli~ni denovi na slavawe na
verskite vrednosti, proizleguva deka predviduvaweto (vo ~l. 4 od Zakonot)
razli~ni denovi da se nerabotni i da se praznuvaat od strana na
razli~ni verski zaednici e tokmu po su{tina obezbeduvawe ednakvost
na gra|anite po verska osnova (sekoj gi slavi svoite vrednosti).
[to se odnesuva, pak, do navodot vo inicijativata deka ~l. 4 od
Zakonot sozdava neednakvost pome|u hristijanskata, islamskata i
evrejskata veroispovest, od edna strana, i drugite verski zaednici vo
Republika Makedonija, od druga strana, i deka toa go pravi taka {to
opredeluva da ne se rabotat i da se praznuvaat samo praznicite zna~ajni
za prvite tri verski zaednici, Sudot oceni deka inicijativata ne
go doveduva vo pra{awe slaveweto na verskite praznici na trite verski
zaednici, tuku bara i drugite verski zaednici da imaat pravo da gi
slavat svoite praznici, a toa zna~i Sudot da ja dopolni osporenata zakonska
odredba, {to ne e vo nadle`nost na Ustavniot sud.
Ad. 14. So Re{enie U. br. 87/1999 od 07. 07. 19999, Sudot ne povede
postapka za ocenuvawe ustavnosta na ~l. 1 od Zakonot za izmenuvawe
i dopolnuvawe na Zakonot za pravosudniot ispit ("SV SRM," br. 26/
1980 i 7/1988). So izvr{enite izmeni na ~l. 1 od Zakonot za pravosudniot
ispit osporenata odredba glasi: "pravosudniot ispit se polaga
zaradi proverka na stru~nata sposobnost na diplomiranite pravnici
na praven fakultet za samostojno vr{ewe na opredeleni dol`nosti,
raboti i zada~i."
Obrazlo`enie na Re{enieto. "Imaj}i gi predvid ustavnite
odredbi kako i celinata na Zakonot za polagawe na pravosudniot
ispit, Sudot smeta deka pravosudniot ispit e stru~en ispit i ima za
cel proverka na stru~nite sposobnosti na diplomiranite pravnici na
pravniot fakultet za vr{ewe na opredeleni raboti i zada~i koi se
to~no utvrdeni so zakonot. Imeno, proverkata na stru~nite sposobnosti
preku polagawe na pravosudniot ispit se vr{i od predmetite koi
se zastapeni vo tekot na {koluvaweto na studentite na pravniot fakultet.
Studentite, odnosno diplomiranite pravnici na Fakultetot za
bezbednost studiraat. odnosno polagaat po drugi planovi i programi.
30

Vo planovite i programite za studentite na pravniot fakultet
i na Fakultetot za bezbednost vidno e deka samo odreden broj na predmeti
se istovetni na dvata fakulteti, pri{to predmetite {to se zastapeni
na dvata fakulteti, na Fakultetot za bezbednost se zastapeni
so pomal broj na ~asovi.
Spored toa, pravo e na zakonodavecot da opredeli kakva prethodna
stru~na podgotovka e potrebna, odnosno da opredeli koi diplomirani
studenti od koi fakulteti mo`at da go polagaat pravosudniot
ispit kako stru~en ispit koj e uslov za obavuvawe na opredeleni raboti
i rabotni zada~i.
Imaj}i go predvid iznesenoto, Sudot smeta deka so utvrduvaweto
deka pravo da polagaat pravosuden ispit imaat diplomiranite pravnici
na pravniot fakultet, a ne i diplomiranite pravnici na Fakultetot
za bezbednost i OSZ ne se povreduvaat navedenite na~ela na
ednakvost i dostapnost na obrazovanieto na sekogo pod ednakvi uslovi.
Ad. 15. So Re{enie U. br. 144/1999 od 15. 09. 1999, Sudot ne povede
postapka za ocenuvawe ustavnosta na ~l. 11 od Zakonot za pomiluvawe
("SV RM," br. 20/ 1993). So ~l. 11 od Zakonot e opredeleno pretsedatelot
na Republikata po isklu~ok da mo`e da dava pomiluvawe i bez
sproveduvawe na postapka za pomiluvawe propi{ana so ovoj zakon koga
e toa od interes za Republikata, ili koga posebni okolnosti {to se
odnesuvaat na li~nosta i na krivi~no delo uka`uvaat deka e toa opravdano.
Obrazlo`enie na Re{enieto. "So ogled na toa {to so ~l. 11 od
Zakonot se opredeluvaat osnovite (dve situacii) i ramkite (dr`aven
interes ili specifi~ni okolnosti) na pravata i dol`nostite na {efot
na dr`avata, vo vrska so pomiluvaweto, takvata odredba ima ustavna
osnova na navedenite ~lenovi od Ustavot, pa analogno na toa zakonskata
odredba ne e vo nesoglasnost so ~l. 8 st. 1 al. 3 (vladeeweto na
pravoto), ~l. 51 st. 1 (opredelbata za soglasnost na zakonite so Ustavot)
i ~l. 79 st. 3 od Ustavot (ovlastuvawata na {efot na dr`avata da
se opredeli so Ustavot i so zakon). Isto taka, zakonskata odredba ne e
vo nesoglasnost ni so ~l. 9 od Ustavot (na~eloto na ednakvost) bidej}i
sekoj subjekt koj }e se najde vo eden od navedenite dve situacii, mo`e
da bara pomiluvawe po toj osnov bez sproveduvawe na voobi~aenata postapka,
a toa {to za edni gra|ani e propi{ana redovna postapka, a za
drugi nema takva postapka, posledica e na razli~ni situacii, pa nema
neednakvost ako postojat razli~ni pravila za razli~ni situacii.
Ad. 16. So Re{enie U. br. 197/2000 od 21. 03. 2001, Sudot ne povede
postapka za ocenuvawe na ustavnosta na ~l. 17 st. 1 i 2 i ~len 193-6
od Zakonot za penziskoto i invalidskoto osiguruvawe ("SV RM," br.
80/1993, 3/1994, 14/1995, 71/1996, 32/1997, 24/2000, 96/2000 i 5/2001). Vo
osporeniot ~l. 17 st. 1 od Zakonot e utvrdeno deka osigurenikot steknuva
pravo na starosna penzija koga }e napolni 64 godini `ivot (ma`)
odnosno 62 godini `ivot (`ena) i najmalku 15 godini penziski sta`.
31

Vo st. 2 na ovoj ~l. od Zakonot e predvideno deka vo preodniot period
od 1. 09. 2000 do 31. 12. 2001 godina (ma`) odnosno do 31-12-2007 godina
(`ena) starosnata granica za steknuvawe pravo na starosna penzija
postepeno se zgolemuva za 6 meseci sekoja godina, pri {to se zadr`uva
razli~nata starosna granica za ma` i `ena. Vo ~l. 193-6 od Zakonot e
utvrdeno deka starosnata penzija za osigurenicite od ~l. 11, 12 i 13 od
ovoj zakon koi bile opfateni vo zadol`itelnoto penzisko osgiruvawe
do 1. 09. 2001 godina i koi ne izbrale da se vklu~at vo zadol`itelnoto
kapitalno finansirano penzisko osiguruvawe i imaat ispolnet penziski
sta` od najmalku 15 godini, se utvrduva od penziskata osnova zavisno
od dol`inata na penziskiot sta` i iznesuva odreden procent i toa
za ma` po~nuvaj}i od 15 do 40 godini penziski sta` za ostvaruvawe na
penziska osnovica od 80%, a za `ena od 15 do 35 godini sta` za 80%
penziska osnovica.
Obrazlo`enie na Re{enieto. "Sudot smeta deka vo konkretniot
slu~aj razlikite vo pravata {to proizleguvaat od toa dali osigurenikot
e ma` ili `ena, ne go naru{uvaat principot na ednakvost na
gra|anite, nitu sodr`at diskriminatorski odnos kon osigurenicite od
ma{ki pol, tuku vsu{nost pretstavuvaat spravedlivo re{enie poradi
ponepovolnata polo`ba na `enata vo odnos na ma`ot koja proizleguva
od nejzinata posebna polo`ba vo ostvaruvaweto na ulogata na maj~instvo.
Vo taa smisla skratuvaweto na rabotniot vek na `enata - rabotnik
za ostvaruvawe na pravoto na starosna penzija e vo funkcija na
ostvaruvawe na ednakvost so ma`ot. So ogled na iznesenoto, Sudot
oceni deka ne mo`e da se postavi pra{aweto za soglasnosta na ~l. 17
st. 1 i 2 i ~l. 193-b od Zakonot so Ustavot na Republika Makedonija."
Ad. 17. So Odluka 220/2000 od 30. 05. 2001, Sudot go ukina ~l. 184
st. 3 od Krivi~niot zakonik ("SV RM," br. 37/1996 i 80/1999). Spored
~l. 184 st. 2 od Krivi~niot zakonik, ako delata od ~l. 172, 173 i 174 se
storeni sprema pretsedatelot na Republika Makedonija vo vrska so
vr{eweto na negovata funkcija, goneweto se prezema po predlog. Soglasno
~l. 184 st. 3 od istiot zakonik, ako delata od ~l. 172, 173 i 174 se
storeni sprema lice koe se nao|a na kandidatskata lista, za vreme na
izborite ili neposredno pred glasaweto, vo vreme koga ona {to se
iznesuva ili prenesuva ne mo`elo da bide javno negirano, goneweto se
prezema po slu`bena dol`nost. Spored ~l. 184 st. 4 od Zakonikot, ako
delata od ~l. 172, 173 i 174 se storeni sprema dr`aven organ ili negov
pretstavnik, sprema slu`beno ili voeno lice, vo vrska so nivnata
slu`ba ili ostvaruvawe na nivnata funkcija, goneweto se prezema po
predlog.
Obrazlo`enie na Odlukata. Pravoto na ednakvost koe Ustavot
go izrazuva preku garancijata deka gra|anite se ednakvi nezavisno od
polot, rasata, bojata na ko`ata, nacionalnoto i socijalnoto poteklo,
politi~koto i verskoto uveruvawe, imotnata i op{testvenata polo`ba
i deka gra|anite se ednakvi pred zakonite, e edno od najzna~ajnite
32

prava i kako takvo pretstavuva i temelna vrednost na ustavniot poredok
na Republikata i po svojata su{tina gi negira diskriminacijata,
privelegiite, povlastuvawata od sekakov vid i po site osnovi. Ramnopravnosta
i ednakvosta, nezavisno od op{testvenata polo`ba e obvrska
za dr`avata vo normativnoto ureduvawe na odnosite vo op{testvoto
da ne dopu{ti diskriminacija, nitu privilegii po osnov na obrazovanie,
imotna polo`ba nitu po osnov na funkcija. Principot "site
se ednakvi pred zakonot, posebno go obvrzuva zakonodavecot so zabrana
vo zakonite da vnesuva odredi so koi se pravi razlika me|u lu|eto,
kako i obvrska za organite pri primenata na zakonite, primenata da ja
vr{at ednakvo sprema site gra|ani {to zna~i vo isti slu~ai da donesuvaat
isti odluki, vodej}i smetka za osobenostite na slu~ajot, a ne spored
u~esnicite. Ustavnata garancija po~ituvaweto na dostoinstvoto i
ugledot na sekoj gra|anin predvidena vo ~l. 25 od Ustavot na sekoj gra-
|anin mu garantira za{tita na negoviot li~en i semeen `ivot, na dostoinstvoto
i ugledot tokmu zatoa {to toa se vrednosti imanentni za
~ovekot kako individua. Ottuka i potrebata za soodvetnoto kriminalnopoliti~ko
vrednuvawe na ~esta i ugledot kako dobra {to se od posebno
zna~ewe za li~nosta. Me|utoa, spored 184 st. 3 od Krivi~niot zakonik,
ako delata se storeni sprema lice koe se naoga na kandidatska
lista za vreme na izborite ili neposredno pred izborite, vo vreme
koga ona {to se iznesuva ili prenesuva ne mo`elo da bide javno negirano
goneweto da se prezema po slu`bena dol`nost, spored misleweto
na Sudot zna~i stavawe vo privilegirana polo`ba na ovie gra|ani vo
odnos na drugite gra|ani. Ovie gra|ani se vo ednakva polo`ba so drugite
gra|ani i samiot fakt {to se na kandidatskata lista ne go izrazuva
li~niot odnos na kandidatot kon storenoto delo, dali toa {to se
iznesuva e navreda ili napad na ~esta i ugledot. Ponatamu, ona {to se
iznesuva i prenesuva mo`e da bide negirano i po zavr{uvaweto na izborite
i gra|aninot svojata za{tita na ~esta i ugledot mo`e da ja ostvari
po privatna tu`ba. So drugi zborovi kandidatskata lista ne
mo`e da producira odnos kandidat - dr`ava, odnosno ne e vo pra{awe
za{tita na funkcija na gra|anin, pa vo taa smisla i goneweto da se
prezema po slu`bena dol`nost, poradi {to oceni deka ovaa odredba ne
e vo soglasnost so ~l. 9 od Ustavot.
Ad. 18. So Re{enie U. br. 6/2000 od 23. 05. 2000, Sudot ne povede
postapka za ocenuvawe ustavnosta na Zakonot za pravata na pretsedatel
na Republika Makedonija po prestanuvawe na funkcijata. ("SV
RM," br. 79/1999). Spored osporeniot zakon, na pretsedatel na Republika
Makedonija po prestanokot na funkcijata, mu se opredeluvaat:
pravo na pretsedatelska penzija vo visina na pretsedatelska plata;
pravo na kancelariski prostor i stru~na slu`ba; pravo na li~no obezbeduvawe
i protokolaren status; pravo na pogrebni tro{oci; pravo na
materijalni tro{oci vo visina od 8% od sredstvata utvrdeni vo buxetot
za pretsedatel na Republikata, a za ~lenovite na negovoto semej-
33

stvo i pravo na semejna penzija vo visina od 70% od pretsedatelskata
penzija.
Obrazlo`enie na Odlukata. "Razgleduvaj}i ja sodr`inata na
Zakonot od aspekt na navodite vo inicijativata za povreda na principot
na ednakvost, Sudot utvrdi deka so Zakonot, nesomneno, na pretsedatel
na Republika Makedonija po prestanokot na funkcijata mu se
utvrduvaat prava i polo`ba koi se razli~ni od polo`bata i pravata
na drugite gra|ani, na primer, po prestanokot na nivniot raboten
odnos. Me|utoa, za ocenuvawe na ovoj zakon od aspekt na principot na
ednakvosta nu`no e da se sogledaat pred se negovata funkcija i celi,
kako i da se ima predvid deka principot na ednakvosta funkcionira
sekoga{ pod ednakvi uslovi.
Spored misleweto na Sudot, supstratot na osporeniot zakon ne
e vo privilegiraweto na odredeno lice ili lica po prestanuvawe na
funkcijata pretsedatel na Republika Makedonija, tuku vo ureduvaweto
na statusot i dignitetot na samata funkcija pretsedatel na Republika
Makedonija, koi se izrazuvaat preku garantirawe na opredelena
polo`ba na li~nostite {to ja izvr{uvale.
Vo toj kontekst pra{aweto na ednakvosta na porane{nite pretsedaeli
na Republiki so drugite gra|ani ne mo`e da se ocenuva kako
apstrakten odnos nezavisno od posebnite uslovi {to doveduvat do razli~en
tretman. Takviot pristap bi postavuval nevozmo`ni sporedbi
koi proizleguvaat od Zakonot, kako na primer, zo{to porane{niot
pretsedatel na Republika Makedonija da ima li~no obezbeduvawe i
protokolaren status, a da nemaat drugite gra|ani. Sudot smeta deka
vr{eweto na funkcijata {ef na dr`ava, zaedno so svoite prakti~ni
posledici povrzani so dr`avni~koto iskustvo koe nikade ne se otfrla,
e osnov koj vo slu~ajot na osporeniot Zakon go nadminuva pra{aweto
na ednakvosta pome|u gra|anite i go postavuva odnosot na dr`avata
kon edna dr`avni~ka funkcija. Pravata {to proizleguvat od osporeniot
zakon prakti~no ovozmo`uvaat relativno aktivna polo`ba na
porane{niot pretsedatel na Republika Makedonija, {to ne mo`e da se
osporuva kako eventualna cel na Zakonot.
Vrz osnova na iznesenoto, Sudot oceni deka ne mo`e da se postavi
pra{aweto za soglasnosta na osporeniot zakon i so ~l. 9 od Ustavot
na Republika Makedonija, i odlu~i kako vo t. 1 od ova re{enie."
Ad. 19. So Odluka od 32/2000 od 12. 07. 2000, Sudot go ukina ~l.
18-a st. 2 od Zakonot za prekr{ocite protiv javniot red i mir ("SV
RM," br. 27/1972, 29/1983, 51/1988, 19/1990 i 26/1993), vo delot "grob ili
drugo," spored koj e predvideno so kazna zatvor od 40-60 dena da se kazni
toj {to na grob ili drugo javno mesto postavi natpis, fotografija
ili podigne spomen obele`je na lice koe go izgubilo `ivotot kako neprijatel
na NOB ili op{testveno politi~koto ureduvawe na Republika
Makedonija.
34

Obrazlo`enie na odlukata. "Sudot oceni deka taa, vo delot so
koj kako kaznivo povedenie go opredeluva istaknuvaweto fotografija,
natpis ili spomen obele`je na grobot na liceto {to go izgubilo `ivotot
kako neprijatel na NOB ili na op{testvenopoliti~koto ureduvawe,
ima implikacii vrz respektiraweto na ~ove~koto dostoinstvo
kako ustavna vrednost {to go protkajuva ustavniot koncept na ~ovekovite
prava i slobodi. Spored misleweto na Sudot, iznesenite ustavni
odredbi, i ne samo tie, ja istaknuvaat vrednosta i neprikosnovenosta
na ~ove~kata li~nost kako osnova i smisla na garantiraweto na ~ovekovite
prava. ^ove~koto dostoinstvo, vo taa smisla, ne e samo edno od
~ovekovite prava {to izre~no se prepoznava vo ~l. 25 od Ustavot, tuku
i nivna pretpostavka izrazena vo temelnata vrednost na humanizmot
vo ~l. 8 st. 1 al. 8 od Ustavot.
Iako ~ove~koto dostoinstvo e vrednost {to vo prv red bara za-
{tita koga se raboti za `ivite lu|e, Ustavniot sud smeta deka negoviot
doseg sekako gi opfa}a i umrenite. Iako izrazuvaweto na respektot
kon umrenite mo`e da ima razli~ni nivoa i formi osobeno vo javnata
sfera, Sudot smeta deka elementaren uslov za respekt na ~ove~koto
dostoinstvo e umreniot da bide pogreban onaka kako {to `ivite gi pogrebuvaat
umrenite spored va`e~kite obi~ajni i pravni pravila, nezavisno
od nivnite zaslugi ili grevovi gledani od aspekt na op{testvenata
zaednica. Vo isto vreme toa go podrazbira i pravoto na bliskite
(po bilo koj osnov) na umreniot da ne bidat popre~uvani da go pogrebat
na voobi~aen, bi se reklo, dostoen na~in.
Vo Republika Makedonija dostojnoto ili voobi~aenoto pogrebuvawe,
so odredeni razliki vo pogled na verskata ili nacionalnata
pripadnost, podrazbira i istaknuvawe znaci, fotografii, natpisi,
obele`ja ili nadgrobni spomenici, {to e izre~no dozvoleno so ~len
10 od Zakonot za grobi{ta ("SV SRM," br. 18/1973).
Vrz osnova na iznesenoto, Sudot smeta deka so toa {to osporenata
odredba od Zakonot kako kaznivo povedenie go opredeluva postavuvaweto
na fotografija, natpis ili spomen obele`je na grob na lice
koe go izgubilo `ivotot kako neprijatel na NOB ili na op{testvenopoliti~koto
ureduvawe na Republika Makedonija, se povreduva elementarnoto
dostoinstvo na ~ovekot preku uskratuvawe na pravoto da
bide pogreban na na~in kako {to se pogrebuvaat umrenite i se povreduva,
bez osnov, ispolnuvaweto na moralnata dol`nost na negovite
bliski da go pogrebat na takov na~in.
Ad. 20. So Odluka U. br. 15/2001 od 19. 09. 2001, Sudot go ukina
~l. 60 st. 1 od Zakonot za semejstvo ("SV RM," br. 80/1992 i 9/1996), vo
koj e predvideno deka deteto rodeno nadvor od brak tu`ba zaradi utvrduvawe
na tatkovstvo mo`e da podnese do navr{uvawe na 21 godina od
`ivotot.
Obrazlo`enie na Odlukata. "Od zakonski odredbi koi go reguliraat
pra{aweto na utvrduvawe na tatkovstvo, odnosno maj~instvo na
35

dete rodeno nadvor od brak proizleguva deka na roditelite im e priznato
neograni~eno pravo vo tekot na `ivotot da mo`at da baraat utvrduvawe
na tatkovstvo, odnosno maj~instvo bez ogled na vozrasta na deteto,
pa duri i da go priznaat so testament. Od druga strana, pak, deteto
rodeno nadvor od brak pri utvrduvawe na tatkovstvo, odnosno maj~instvo
e ograni~eno i toa mo`e da bara utvrduvawe na tatkovstvo, odnosno
maj~instvo do navr{uvawe na 21 godina od `ivotot.
Pri ocenuvawe na ustavnosta na osporenata zakonska odredba
od aspekt na na~eloto na ednakvost i ramnopravnost vo odnos na koi
istata i se osporuva so inicijativata, Sudot smeta deka treba pred sî
da se imaat predvid odnosite koi se reguliraat so Zakonot za semejstvo
vo celina, a posebno odnosite me|u roditelite i decata, kade kako
osnovni principi vrz koi se temeli semejnoto pravo se principot na
ednakvosta i ramnopravnosta, principot na za{tita na interesite na
decata i principot na za{tita na semejstvoto.
Imeno, Sudot smeta deka semejno pravniot odnos kako predmet
na semejnoto pravo pretstavuva specifi~na pravna kategorija vo koja
dominacija imaat li~no pravnite elementi, koi se sveduvaat na prava
i obvrski me|u ~lenovite na semejstvoto i tie se javuvaat kako prava i
obvrski od neimoten karakter (vernost, pomagawe, po~ituvawe i drugo)
i prava i obvrski koi se od imoten karakter (pravo na izdr`uvawe
me|u bra~nite drugari, kako i me|u roditelite i decata) me|u bra~nite
drugari i me|u roditelite i decata, pri {to utvrdenite rokovi vo
zakonot se me|a za zapo~nuvawe ili prestanuvawe na ostvaruvawe na
utvrdenite prava, me|utoa tie ne treba da pretstavuvaat pre~ka za ostvaruvawe
na odredeni prava.
So ogled na toa {to vo konkretniov slu~aj kaj institutot na
utvrduvawe na tatkovstvo odnosno maj~instvo na dete rodeno nadvor od
brak, deteto e ograni~eno da go ostvari ova pravo do 21 godi{na vozrast
vo odnos na roditelite koi toa pravo go imaat vo tekot na celiot
svoj `ivot, Sudot oceni deka osporenata odredba ne e vo soglasnost so
na~eloto na ednakvost i ramnopravnost.
Ad. 21. So Re{enie U. br. 150/2003 od 24. 09. 2003, Sudot ne povede
postapka za ocenuvawe ustavnosta na ~l. 240 st. 1 vo delot "20%" od
Zakonot za slu`bata vo Armijata na Republika Makedonija ("SV RM,"
br. 60/2002, 98/2002 i 25/2003). Soglasno ~l. 240 st. 1 od Zakonot, armiskiot
dodatok pripa|a zaradi posebnite uslovi vo slu`ba vo Armijata
i se presmetuva vo visina od 20% od osnovnata plata spored stepenot
na obrazovanieto i dol`nosta."
Obrazlo`enie na Odlukata. "Od sodr`inata na odredbite od
~l. 149 i 240 od Zakonot za slu`ba vo Armijata na Republika Makedonija,
se gleda deka so niv se predviduva armiski dodatok zaradi posebni
uslovina slu`bata vo Armijata. A, tie posebni uslovi se odnesuvaat
za vr{ewe na rabota vo terenski uslovi; logoruvawe; trevoga;
u~estvo vo voeni ve`bi; komandno-{tabni voeni ve`bi, instruktor-
36

sko-metodski, pokazni i sli~ni ve`bi; privremena dislokacija na voeni
edinici i ustanovi; ga|awe; de`urstvo; ~uvarska slu`ba; stra`arska
slu`ba; rabota podolga od polnoto rabotno vreme vo rabotna nedela;
no}na rabota; rabota za vreme na nedelen odmor i praznici
utvrdeni so zakon; koristewe i prekin na godi{en odmor po potreba
na slu`bata; nemo`nost da se izbira rabotno mesto i mesto na vr{ewe
na slu`bata; premestuvawe; vr{ewe slu`ba vo site uslovi, kako i drugi
vonredeni situacii predizvikani so potrebite na borbenata gotovnost
na Armijata. Od tekstot na ovie odredbi, navidum, kako da proizleguvaat
isti zadol`enija za civilnite i voenite lica, me|utoa, fakti~ki,
odnosno vo praktikata sodr`inata na obvrskite e dijametralno
razli~na. Imeno, voenite lica ja pretstavuvaat uniformiranata
struktura povrzana so oru`je i oru`eno dejstvuvawe, dodeka civilnite
lica ne se vooru`eni i vsu{nost se vo usluga na uniformiranite lica.
Od toa proizleguva deka sodr`inata na obvrskite na uniformiranata
struktura e porizi~na i pote{ka. So drugi zborovi, spored Sudot,
obvrskata vo posebni uslovi na voenite i na civilnite lica e razli~na,
poradi {to za razli~ni vidovi na obvrski, zakonodavecot
predvidel i razli~na nagrada. Od tie pri~ini, Sudot oceni deka so
osporenata odredba od Zakonot ne se povreduva na~eloto na ednakvosta,
zagarantirano so Ustavot.
Ad. 22. So Odluka U. br. 14/2004 od 16. 06. 2004, Sudot go ukina
~l. 14 st. 1 al. 2 vo delot "pri {to prioritet imaat nastavnici koi `iveat
vo grad, a rabotat podolgo na selo" od Kolektivniot dogovor za
osnovno obrazovanie ("SV RM" br. 65/1995). Spored navedeniot ~len
rabotnikot vo tekot na traeweto na rabotniot odnos, spored potrebite
na procesot na rabota mo`e da bide rasporeden na drugo rabotno mesto
vo dejnosta koe odgovara na negoviot stepen na stru~na podgotovka,
kvalifikacija, odnosno sposobnost, me|u drugoto i ako rabotnoto mesto
na koe se rasporeduva rabotnikot e slobodno, odnosno uprazneto
(pri {to prioritet imaat nastavnici koi `iveat vo grad, a rabotat
podolgo na selo).
Obrazlo`enie na Odlukata. "Trgnuvaj}i od posebnoto ustavno
zna~ewe i karakter na vospitnoobrazovnata dejnost, postoi ustavna
mo`nost so poseben zakon da se propi{at uslovite pod koi mo`e da se
izveduva vospitnoobrazovnata dejnost vo osnovnoto obrazovanie, a vo
tie ramki da se utvrdat i odredeni kriteriumi za opredeluvawe na
prioriteti, me|u drugoto, i pri rasporeduvawe na rabotnik. Me|utoa,
razgleduvaj}i ja osporenata odredba od Kolektivniot dogovor, faktot
deka prioritet im se dava samo na edna kategorija na rabotnici, a toa
se nastavnicite, a ne i na drugite profesii kako {to se stru~ni rabotnici
i vospituva~i, Sudot utvrdi deka so nea odredena kategorija na
rabotnici se doveduva vo neednakva polo`ba {to e sprotivno na ~len
9 st. 2 i ~l. 32 st. 2 od Ustavot na Republika Makedonija.
37

Ad. 23. So Re{enie 107/2004 od 29. 09. 2004 Sudot ne povede postapka
za ocenuvawe na ustavnosta na ~l. 17 st. 1 od Zakonot za penziskoto
i invalidskoto osiguruvawe ("SV RM," br. 80/1993, 14/1995, 71/
1996, 32/1997, 24/2000, 96/2000, 50/2001, 85/2003 i 50/2004) spored koj, osigurenikot
steknuva pravo na starosna penzija koga }e napolni 64 godini
`ivot (ma`) odnosno 62 godini `ivot (`ena) i najmalku 15 godini
penziski sta`.
Obrazlo`enie na Re{enieto. "Spored mislewe na Sudot utvrduvaweto
na popovolni uslovi odnosno skratuvaweto na godinite na
starost na `enata rabotnik za ostvaruvawe na pravo na starosna penzija
e vo funkcija na ostvaruvawe na ednakvost so ma`ot, a ne deka
ma`ot se stava vo ponepovolna polo`ba, odnosno deka toj e vo diskriminirana
polo`ba vo odnos na `enata. Spored toa, Sudot smeta deka so
osporenata odredba spored koja osigurenikot `ena steknuva pravo na
starosna penzija porano od osigurenikot ma` vo su{tina se proklamira
principot na afirmativna akcija, odnosno principot na pozitivna
diskriminacija na `enata poradi {to ne mo`e da se postavi pra{aweto
za nejzinata soglasnost so navedenite ustavni odredbi i me|unarodni
pravni akti."
Ad. 24. So Odluka U. br. 228/2005 od05. 04. 2006, Sudot go poni-
{ti ~l. 38-d od Krivi~niot zakonik ("SV RM," br. 37/1996, 80/1999,
4/2002, 43/ 2003, 19/2004 i 81/2005). Spored ovaa odredba povisokiot sud
mo`e na barawe na storitelot na krivi~noto delo ako mu e izre~ena
kazna zatvor do edna godina, da ja zameni so pari~na kazna, imaj}i gi
predvid negovite li~ni priliki i negovoto odnesuvawe po storenoto
krivi~no delo, stepenot na krivi~nata odgovornost, pobudite od koi e
storeno deloto, kako i imotnata sostojba na storitelot, vodej}i pritoa
smetka za negovite drugi prihodi, za negoviot imot i za negovite
semejni obvrski. Izre~enata kazna zatvor od st. 1 ne mo`e da se zameni
so pari~na kazna, dokolku storitelot krivi~noto delo go storil vo
povrat. Pri zamenuvaweto na izre~enata kazna zatvor so pari~na
kazna od st. 1, sudot }e go zameni sekoj den zatvor so pari~na kazna vo
visina na dnevna globa, pri {to brojot na dnevnite globi za sekoj den
zatvor {to se zamenuva ne mo`e da bide pomal od 50 dnevni globi.
Pari~nata kazna so koja se zamenuva izre~enata kazna zatvor do edna
godina, ne mo`e pove}e da se zamenuva so druga kazna.
Obrazlo`enie na Odlukata. "Vo ramkite na gra|anskite i politi~ki
slobodi i prava Ustavot, pokraj drugoto, vo ~l. 9 st. 1, opredeluva,
odnosno utvrduva deka gra|anite na Republika Makedonija se ednakvi
vo slobodite i pravata nezavisno od polot, rasata, bojata na ko`ata,
nacionalnoto i socijalnoto poteklo, politi~koto i verskoto uveruvawe,
imotnata i op{testvena polo`ba, a spored st. 2, gra|anite
pred Ustavot i zakonite se ednakvi.
38

Od ozna~enata ustavna odredba proizleguva deka Ustavot ne dopu{ta
diskriminacija, odnosno neednakvost na gra|anite vo nivnite
slobodi i prava po koj bilo osnov predviden vo ovaa ustavna odredba.
Trgnuvaj}i od faktot {to pari~nata kazna e sankcija od imoten
karakter, a od aspekt na navodite vo inicijativata, Sudot utvrdi deka
so osporenata zakonska odredba se pravi razlika me|u gra|anite po
osnov na imotna sostojba.
Imeno, od analizata na osporenata odredba vsu{nost proizleguva
deka do povisokiot sud barawe za zamena na izre~enata kazna zatvor
so pari~na kazna mo`e da podnesat onie storiteli na koi im e
izre~ena kazna zatvor do edna godina koi se vo mo`nost istata da ja
platat. Me|utoa, storitelite koi se so dobra imotna sostojba na ovoj
na~in se doveduvaat vo privilegirana sostojba za razlika od onie koi
se vo lo{a odnosno slaba imotna sostojba, so {to vsu{nost se naru{uva
na~eloto na ednakvost po osnov na imotna sostojba, predvideno vo
~l. 9 od Ustavot na Republika Makedonija.
Imeno, ednakvosta kako vrednosen ideal na demokratijata, zna-
~i ednakvost na gra|anite pred zakonite, odnosno u`ivawe ednakva za-
{tita od zakonite. Vo sekoe gra|ansko op{testvo prisutna e i neophodna
potrebata vo op{testvoto da postoi ednakvost, bidej}i neednakvosta
ra|a nezadovolstvo. Za za{tita na ~ovekovata sloboda, neophodno e
obezbeduvawe ramnopravnost, odnosno lu|eto da bidat ednakvi pred
pravnite normi, {to spored Sudot, so re{enieto vo osporenata zakonska
norma ne se ovozmo`uva.
Ad. 25. So Odluka U. br. 191/2005, od 12. 04. 2006, Sudot, me|u
drugoto, gi ukina ~l. 31 st. 1 al. 7 i ~l. 40, 41, 42, 43, 44 i 45 od Zakonot
za pratenicite ("SV RM," br. 84/2005).
1. Vo ~l. 31 od Zakonot za pratenicite koj e pomesten vo Glava
V t. 4 "Drugi li~ni primawa i nadomestoci na tro{oci" pratenikot
ima pravo na nadomestoci na tro{oci koi se odnesuvaat na prevoz do
rabota i od rabota, hranarina, selewe od mestoto na postojano `iveali{te
vo mestoto kade {to ja vr{i funkcijata pratenik, stru~no usovr{uvawe
i obrazovanie, pogrebni tro{oci vo visina na prosekot na
dvete posledni plati na po~inatiot pratenik, dnevnica za slu`beno
patuvawe vo zemjata bez tro{oci za no}evawe do 8% od prose~nata
plata po rabotnik isplatena vo stopanstvoto na Republika Makedonija
vo prethodnite tri meseci, tro{oci za no}evawe koi se priznavaat
spored prilo`enata smetka, osven vo hotelite od De-lux kategorija,
dnevnica za slu`beno patuvawe vo stranstvo, nadomestok za koristewe
na avtomobili vo li~na sopstvenost za slu`beni celi vo visiina od
30% od proda`nata cena na eden litar gorivo, spored izminat kilometar
za voziloto koe se koristi, nadomestok za odvoen `ivot od semejstvoto,
koj iznesuva 40% od prose~nata mese~na neto plata isplatena vo
Republika Makedonija vo prethodnite tri meseci i otpremnina pri
39

zaminuvawe vo penzija vo iznos od tri prose~ni mese~ni plati, ostvareni
vo prethodnite tri meseci.
Vo ~l. 31 st. 1 al. 7 od Zakonot e predviden nadomestok na tro-
{oci za prisustvo na sednici na Sobranieto i na rabotnoto telo na
Sobranieto vo visina na dnevnicata utvrdena za slu`beni patuvawa vo
zemjata.
Obrazlo`enie na odlukata vo odnos na navedeniot ~len. "So
Zakonot za plati i drugi nadomestoci na pratenicite vo Sobranieto
na Republika Makedonija i drugite izbrani i imenuvani lica vo Republika
Makedonija ("SV RM," br. 36/1990 i "SV RM," br. 38/1991, 23/1997
i 37/2005) se opredeleni nadomestoci za opredeleni materijalni tro-
{oci i drugi primawa na nositelite na javni funkcii. Ottuka, Sudot
utvrdi deka, vo ovoj zakon se predvideni skoro site nadomestoci na
tro{oci koi mo`at da gi primat nositelite na javnite funkcii kako
i pratenicite osven nadomestokot za prisustvo na sednica koj so Zakonot
za pratenicite e predviden samo za pratenicite.
Spored ~l. 64 od Ustavot pratenikot ima pravo na nadomestok
utvrden so zakon. Vo Zakonot za plati i drugi nadomestoci na pratenicite
vo Sobranieto na Republika Makedonija i drugite izbrani i
imenuvani lica vo Republikata, koj be{e donesen pred Ustavot na Republika
Makedonija i koj so odredeni izmeni se u{te e vo va`nost,
pratenikot za vr{ewe na prateni~kata funkcija imal pravo na plata
dokolku bil na postojana rabota vo Sobranieto. Dokolku, pak, toj ne
bil na postojana rabota vo Sobranieto imal pravo na nadomestok vo
visina na razlikata me|u platata {to ja ostvaruval od raboten odnos i
polniot iznos na plata na pratenik koj bil na postojana rabota vo
Sobranieto.
Pratenikot koj ne ostvaruval plata vo Sobranieto i ne dobival
nadomestok odnosno razlika na plata imal pravo na nadomestok vo
visina od 30% od polniot iznos na plata na pratenikot.
Od navedenoto nedvosmisleno proizleguva deka pratenikot ima
pravo i dol`nost da prisustvuva na sednica na Sobranieto na Republika
Makedonija i na rabotno telo za {to prima plata poradi {to vo
konkretniov slu~aj spored Sudot ne mo`e da se najdat argumenti koi
bi go opravdale ovoj vid na nadomestok koj edinstveno e predviden
samo za pratenicite, a ne i za drugite nositeli na javni funkcii koi,
isto taka, u~estvuvaat vo rabotata na organite ili telata vo koi se
izbrani, odnosno imaat ist status i se korisnici na sredstva od Buxetot.
Ottuka, Sudot oceni deka odredbata od ~l. 31 st. 1 al. 7 od Zakonot
ne korespondira, odnosno ne e vo soglasnost so na~eloto deka sekoj
vraboten ima pravo na soodvetna zarabotuva~ka soglasno negoviot pridones
vo rabotata, kako i so na~eloto na ednakvost me|u nositelite na
javni funkcii.
2. Vo ~l. 40 od Zakonot za pratenicite e predvideno deka pratenikot
na kogo mu prestanal mandatot mo`e da ostvari pravo na pred-
40

vremena starosna penzija ako napolnil 25 godini penziski sta` i 55
godini starost (ma`), odnosno 25 godini penziski sta` i 53 godini starost
(`ena). Dokolku vo momentot na prestanok na mandatot pratenikot
nema navr{eno 25 godini penziski sta`, pravoto na predvremena
starosna penzija mo`e da go ostvari koga }e navr{i najmalku 25 godini
penziski sta` i 55 godini starost (ma`), odnosno 53 godini starost
(`ena).
Vo ~l. 41 od Zakonot za pratenicite e predvideno deka predvremenata
starosna penzija od ~lenot 40 na ovoj zakon se utvrduva vo visina
od 80% od prose~nata plata isplatena na pratenikot vo prethodnite
tri meseci.Pravoto od ovoj ~len go imaat i pratenicite koi
prethodno steknale penzija po druga osnova dokolku toa e popovolno za
niv.
Vo ~l. 42 od Zakonot za pratenicite e predvideno deka visinata
na invalidskata penzija kaj pratenikot so zagubena rabotna sposobnost
se opredeluva soglasno so ~l. 41 od ovoj zakon, dokolku taa e popovolna
vo odnos na penzijata utvrdena spored Zakonot za penziskoto i invalidskoto
osiguruvawe.
Vo ~l. 43 od Zakonot za pratenicite e predvideno deka ~lenovite
na semejstvoto na pokojniot pratenik imaat pravo na semejna penzija
pod uslovi i na na~in utvrdeni so Zakonot za penziskoto i invalidskoto
osiguruvawe.Osnovica za presmetuvawe na penzijata od st. 1 na
ovoj ~len pretstavuva penzijata {to pokojniot pratenik ja koristel
ili bi ja koristel spored ~l. 41 od ovoj zakon.
Vo ~l. 44 od Zakonot za pratenicite e predvideno deka penzijata
utvrdena so ovoj zakon se usoglasuva spored porastot na platite na
pratenicite vo Sobranieto.
Vo ~l. 45 od Zakonot za pratenicite na~inot i postapkata za
ostvaruvawe na predvremenata starosna, invalidska i semejna penzija
se sproveduvaat spored odredbite od ovoj zakon i Zakonot za penziskoto
i invalidskoto osiguruvawe.
Penzijata ja presmetuva i isplatuva Fondot na penziskoto i
invalidskoto osiguruvawe na Makedonija vo postapka utvrdena so
Zakonot za penziskoto i invalidskoto osiguruvawe.Sredstvata potrebni
za isplata na penziite ostvareni spored ovoj zakon do denot na
ispolnuvaweto na uslovite utvrdeni so Zakonot za penziskoto i invalidskoto
osiguruvawe, kako i sredstvata za razlikata me|u visinata na
penzijata opredelena spored ovoj zakon i penzijata opredelena spored
Zakonot za penziskoto i invalidskoto osiguruvawe do ispolnuvawe na
tie uslovi se obezbeduvat od Buxetot na Republika Makedonija.
Obrazlo`enie na odlukata vo odnos na navedenite ~lenovi. "Za
celosno sogleduvawe za toa dali i do koj stepen Zakonot za pratenicite
otstapuva od op{tite pravila utvrdeni so Zakonot za penziskoto
i invalidskto osiguruvawe po odnos na utvrduvaweto na uslovite za
steknuvawe na penzija i visinata na starosnata, invalidskata i semej-
41

nata penzija, Sudot gi ima{e predvid odredbite od Zakonot za penziskoto
i invalidskoto osiguruvawe ("SV RM," br. 80/1993, 3/1994,
14/1995, 71/1996, 32/1997, 24/2000, 96/2000, 5/2001, 50/2001, 85/2003,
50/2004, 4/2005, 84/2005 i 101/2005) i ~l. 1, ~l. 2 st. 2, ~l. 8, ~l. 9, ~l. 32
st. 3, ~l. 34, ~l. 35, ~l. 61 st. 2, ~l. 64, ~l. 65, ~l. 66 i ~l. 68 od Ustavot.
Od navedenite ustavni, zakonski i delovni~ki odredbi proizleguva
deka pravata na pratenicite koi proizleguvaat od karakterot na
prateni~kiot mandat kako sloboden mandat mo`e da se grupiraat vo
prava koi pratenikot gi ostvaruva samostojno preku individualna aktivnost
i prava koi pratenikot gi ostvaruva kolektivno, a seto toa zaradi
ostvaruvawe na nadle`nosta na Sobranieto.
Imaj}i go predvid iznesenoto, nesporno mo`e da se konstatira
deka sodr`inata na osporenite odredbi od ~l. 40, 41, 42, 43, 44 i 45 od
Zakonot za pratenicite bitno otstapuva od op{to utvrdenite principi
za ostvaruvawe na pravata od oblasta na penziskoto i invaliskoto
osiguruvawe.
Nesporno e deka vo Zakonot za penziskoto i invalidskoto osiguruvawe,
isto taka, ima otstapuvawa od op{tite principi za steknuvawe
na pravata od penziskoto i invalidskoto osiguruvawe za odredeni
kategorii na rabotnici i toa vo Ministerstvoto za vnatre{ni raboti,
Ministerstvoto za nadvore{ni raboti, Kazneno-popravnite i
Vospitno-popravnite domovi. Imeno, istite mo`at pod popovolni,
odnosno razli~ni uslovi od op{tite da ostvaruvaat pravo na penzija i
toa poradi specifi~nosta, te`inata na rabotnoto mesto i uslovite
pod koi gi izvr{uvaat rabotite i rabotnite zada~i i obvrski.
Ottuka, Sudot oceni deka osporenite odredbi od Zakonot sami
po sebe i odnapred ne mo`e da bidat sprotivni na ustavniot princip
na ednakvost (~l. 9 od Ustavot na Republika Makedonija) ili principot
vladeewe na pravoto (~l. 8 st. 1 al. 3 od Ustavot), zatoa {to zakonodavecot
utvrdil razli~ni - popovolni uslovi za predvremenata starosna
penzija za ovaa kategorija osigurenici. Me|utoa, spored Sudot,
vaka utvrdenite uslovi mora da se zasnovaat na opravdani pri~ini, da
bidat vo prifatliv soodnos so op{tite principi na regulirawe na
ovie prava vo ovaa oblast, bez osnovi da ne se izdvojuvaat od grupacijata
na osigurenici na koja i pripa|aat za da ne bi se dovela vo pra{awe
odredbata od ~l. 1 od Ustavot na Republika Makedonija so koja Republika
Makedonija e definirana kako demokratska i socijalna dr`ava
{to indirektno mo`e da se reflektira vrz ostanatite ustavni principi
ednakvost, vladeewe na pravoto i socijalna pravednost.
Vo obrazlo`enieto na Predlogot na zakonot takvi opravdani
pri~ini ne se dadeni pa soodvetno na toa, pri nepostoewe na takvi
pri~ini, se postavuva pra{aweto dali statusot, odnosno pravnata polo`ba
na pratenicite koja proizleguva pred sî od Ustavot, odnosno na-
~inot na steknuvawe na mandatot, pravnata priroda i vremetraeweto
na mandatot, pretstavni~kiot karakter na funkcijata, specifi~nosta
42

na pravata, dol`nostite i odgovornosta na prateni~kata funkcija, javnosta
vo rabotata, ograni~eniot mandat, nemo`nosta na pratenikot
da vr{i druga profesija, dol`nost ili profitna dejnost i dr., mo`e
da bide osnov, odnosno pri~ini do stepen za otstapuvawe na zakonodavecot
od na~eloto na ednakvost na pravata od oblasta na penziskoto i
invalidskoto osiguruvawe.
Spored Sudot, iznesenata polo`ba, odnosno status na pratenikot
vo pravniot sistem na dr`avata ne mo`e da bidat opravdani pri~ini
ili uslovi za otstapuvawe od op{tite principi vo ovaa oblast do
stepen kako {to toa e napraveno vo osporeniot zakon.
Naprotiv, so samiot fakt {to zakonodavecot utvrdil pred sî:
mnogu nizok minimalen broj na godini na sta` na osiguruvawe i starost
za steknuvawe na popovolna starosna penzija za pratenicite nasproti
utvrdenite vo op{tiot zakon za penziskoto i invalidskoto osiguruvawe
za site gra|ani, potoa steknuvawe na pravo na predvremena
starosna penzija ne samo po osnov na vlo`en trud i godini na starost,
tuku i po osnov na prateni~ki mandat (najmalku 2 godini prateni~ki
mandat), utvrduvawe na visinata na iznosot na starosna penzija po popovolni
osnovi od postojanite i sli~no, za Sudot ne samo {to za toa ne
postojat opravdani pri~ini, tuku eklatantno e deka osporenite odredbi
otstapuvaat od op{tite principi i ne se pribli`ni nitu na onie
so koi zakonodavecot otstapil od ovie principi predviduvaj}i posebni
uslovi za penzionirawe na odredena kategorija na rabotnici.
Od druga strana, pak, imaj}i ja predvid celokupnata zakonska
regulativa so koja se utvrdeni pra{awata koi se odnesuvaat na pravata
i dol`nostite na drugite nositeli na javni funkcii, odnosno izbrani
ili imenuvani lica vo Republika Makedonija, a za niv ne se utvrdeni
vakvi prava, osnovano mo`e da se postavi pra{aweto na ednakvosta na
nositelite na javni funkcii. Imeno, vo konkretniot slu~aj, Sudot
oceni deka so predviduvaweto na popovolni uslovi samo za odredena
grupa na nositeli na javni funkcii koi se vo ista op{testvena polo`ba
so ostanatite nositeli na javni funkcii zakonodavecot ima neednakov
tretman {to e na {teta na onie koi ne se opfateni so ovoj ili
drug zakon.
Pravoto na ednakvost e eden od temelnite pravni principi utvrdeni
vo Ustavot na Republika Makedonija. Ova pravo opfa}a dva elementi,
i toa prvo, deka site gra|ani imaat pravo da bidat ednakvo tretirani
pred zakonite i vtoro, deka zakonot ednakvo se primenuva kon
site gra|ani od strana na dr`avnite organi. So drugi zborovi, pravoto
na ednakvost pred zakonot zna~i za{tita na gra|aninot od sekakov vid
na diskriminacija vo u`ivaweto na pravata, no i vo ostvaruvaweto na
obvrskite.
Od analizata na navedenata ustavna odredba proizleguva deka
ustavnoto na~elo na ednakvost go obvrzuva zakonodavecot vo ureduvaweto
na odnosite na~eloto na ednakvost da go sogleda na konkreten, a
43

ne na apstrakten na~in preku praviloto deka so ednakvite ednakvo
treba da se postapuva, a so neednakvite neednakvo.
Ottuka, imaj}i go predvid iznesenoto Sudot oceni deka so osporenite
zakonski odredbi zakonodavecot utvrdil poinakvi uslovi i na-
~in na ostvaruvawe na predvremena starosna penzija koi vo osnova ne
mo`at da bidat ni{to drugo osven steknuvawe na prava pod privilegirani
uslovi i se odnesuvaat samo na pratenicite, a ne na site nositeli
na javni funkcii koi se vo ista op{testvena polo`ba ili na site gra-
|ani bez za toa da postojat opravdani osnovi, so {to zakonodavecot gi
stava gra|anite vo neednakva polo`ba, {to e vo direktna sprotivnost
so ~l. 9 od Ustavot na Republika Makedonija.
Ad. 26. So Re{enie U. br. 130/2007 od 21. 11. 2007, Sudot, me|u
drugoto ne povede postapka za ocenuvawe na ustavnosta na ~l. 266 st. 1
al. 1, od Zakonot za bezbednosta na soobra}ajot na pati{tata ("SV RM,
br. 54/2007). vo koj e predvideno deka pretsedatel na ispitnata komisija
od ~l. 265 st. 1 na ovoj zakon mo`e da bide lice koe pokraj op{tite
uslovi za zasnovawe na raboten odnos go ispolnuva i posebniot uslov
da ima zavr{eno visoko obrazovanie (tehni~ki fakultet - soobra}ajna
nasoka, policiska akademija, praven ili pedago{ki fakultet).
Obrazlo`enie na Re{enieto. "Pretsedatelot na ispitnata komisija
pokraj op{tite uslovi za zasnovawe na raboten odnos treba da
ima zavr{eno visoko obrazovanie (tehni~ki fakultet soobra}ajna nasoka,
policiska akademija, praven ili pedago{ki fakultet (~l. 266 st.
1 al. 1). Za isputva~ po teoretski del e predvideno deka liceto pokraj
op{tite uslovi za zasnovawe na raboten odnos e potrebno da ima zavr-
{eno visoko obrazovanie (tehni~ki fakultet, soobra}ajna nasoka, policiska
akademija, praven ili pedago{ki fakultet).
Imaj}i gi predvid navedenite ustavni odredbi, odredbite od
Zakonot za bezbednosta na soobra}ajot na pati{tata nasprema osporenite
~l. 248 st. 1 al. 1, 266 st. 1 al. 1 i 267 st. 1 al. 1 od Zakonot, Sudot
oceni deka pravo e na zakonodavecot pri utvrduvawe na posebnite
uslovi za zasnovawe na raboten odnos za izvr{uvawe na odredeni zada-
~i da go utvrdi stepenot i vidot na obrazovanie, odnosno da utvrdi
dali za vr{ewe na odredeni raboti }e bide opredelen samo stepenot
na obrazovanie bez ogled na vidot na obrazovanieto ili }e opredeli
pove}e vidovi na obrazovanie od odreden stepen kako {to toa e napraveno
vo konkretniot slu~aj. So ogled na navedenoto, Sudot oceni deka
ne mo`e da se postavi pra{aweto za soglasnosta na osporenite ~lenovi
so ustavnite odredbi na koi se povikuvaat podnositelite na inicijativata.
Ad. 27. So Re{enie 123/2008 od 26. 11. 2008, Sudot ne povede postapka
za ocenuvawe na ustavnosta na ~l. 25 st. 1 t. 5 vo delot "i toa
samo za delot na nedvi`nosta koj bi go nasledil spored Zakonot za nasleduvawe
i bez davawe na izdr{kata," od Zakonot za danocite na imot
("SV RM," br. 61/2004, 92/2007 i 102/2008). Soglasno osporeniot ~l. 25
44

st. 1 t. 5 od Zakonot primatelot na nedvi`nosta po osnov na dogovor za
do`ivotna izdr{ka ne pla}a danok na promet na nedvi`nosta koga pravoto
na sopstvenost na nedvi`nosta se prenesuva na davatelot na do`ivotnoto
izdr`uvawe koj vo odnos na primatelot na izdr{kata se nao|a
vo prv nalseden red i toa samo za delot na nedvi`nosta koj bi go nasledil
spored Zakonot za nalseduvawe i bez davawe na izdr{ka.
Obrazlo`enie na Re{enieto. "Od analizata na ustavnite odredbi
kako i odredbite od Zakonot za danocite na imot proizleguva deka
pravo e na zakonodavecot da gi utvrdi danocite i drugite javni dava~ki
i deka ova pravo ne e ograni~eno nitu vo pogled na predmetot na odano~uvawe
nitu vo pogled na subjektite, pri {to, vo ramkite na ostvaruvaweto
na ova pravo zakonodavecot e dol`en voveduvaweto, na~inot
na presmetuvaweto, olesnuvaweto i osloboduvaweto da go uredi na na-
~in spored koj subjektite zadol`eni so odredena dava~ka nema da gi
dovede vo neednakva polo`ba. Trgnuvaj}i od navedenoto, a vo nasoka na
po~ituvawe na ustavnoto na~elo na ednakvost, Sudot oceni deka zakonodaveacot
so pravo kako dano~en obvrznik na danok na promet na nedvi`nosti
go utvrdil i davatelot na izdr{ka, odnosno primatelot na
nedvi`nosta od prv nasleden red za delot {to toj ne bi mo`el da go
nasledi soglasno Zakanot za nasleduvawe. Davatelot na izdr{ka od
prv nasleden red e oslobodenod danok na promet na nedvi`nost za delot
{to toj bi go nasedil i bez davawe na izdr{ka. Poa|aj}i od iznesenoto,
Sudot oceni deka vo konkretniov slu~aj ne mo`e da se postavi
pra{aweto za soglasnosta na osporeniot del od ~l. 25 st. 1 t. 5 od Zakonot
so odredbite na Ustavot.
Ad. 28. So Odluka U. br. 209/2008 od 20. 05. 2009, Sudot go ukina
~l. 9-a od Pravilnikot za obuka i polagawe na stru~en ispit za rabotewe
so hartii od vrednost ("SV RM," br. 122/2006, 28/2008 i 84/2008),
spored koj, "~lenovite i vrabotenite vo Komisijata za hartii od vrednost
se oslobodeni od pla}awe na nadomest za posetuvawe na obukata i
polagawe na stru~niot ispit."
Obrazlo`enie na odlukata. "Od analiza na odredbite na Pravilnikot,
proizleguva deka so Pravilnikot, Komisijata go utvrdila
na~inot i uslovite za polagawe na stru~en ispit za rabotewe so hartii
od vrednost, propi{uvaj}i deka tro{ocite za sledewe na obukata i
polagawe na stru~niot ispit za rabotewe so hartii od vrednost gi podnesuvaat
kandidatite, so pla}awe soodveten nadomest utvrden so Tarifnikot
za sodr`inata i visinata na oddelnite nadomestoci {to gi naplatuva
Komisijata za hartii od vrednost. Me|utoa, so osporeniot ~l.
9-a od pravilnikot, Komisijata od vakvata obvrska za pla}awe nadomest
za sledewe na obukata i polagaweto na stru~niot ispit gi oslobodila
~lenovite i vrabotenite vo Komisijata za hartii od vrednost.
Pri vakva sostojba, se postavuva pra{aweto dali statusot na
~len ili vraboten vo Komisijata za hartii od vrednost, mo`e da pretstavuva
osnov za osloboduvawe od obvrskata za pla}awe odreden nado-
45

mestok za obuka i polagawe na stru~en ispit za rabotewe so hartii od
vrednost, koi gi organizira i sproveduva Komisijata, kako javno pravno
ovlastuvawe i dali so toa se povreduva na~eloto na ednakvost na
gra|anite pred Ustavot i zakon. Imeno, Zakonot za hartii od vrednost,
utvrduva deka polo`uvaweto na stru~niot ispit za rabotewe so hartii
od vrednost e uslov odredeno lice da stekne status na broker, pri {to
Komisijata za hartii od vrednost e ovlastena da gi propi{e na~inot i
uslovite za polagawe na ovoj ispit. So osporeniot pravilnik, Komisijata
utvrdila deka za polagawe na stru~niot ispit, prethodno se
organizira i sproveduva soodvetena obuka, pri{to propi{ala deka
tro{ocite za sledewe na obukata i za polagawe na stru~niot ispit za
rabotewe so hartii od vrednost gi podnesuvaat kandidatite, so pla}awe
soodveten nadomest {to go naplatuva Komisijata.
Spored Sudot, organiziraweto i sproveduvaweto na obukata i
stru~niot ispit od strana na Komisijata e javno ovlastuvawe na Komisijata
utvrdeno so Zakonot za hartii od vrednost, od kade proizleguva
deka site lica koi se vo situacija da ja sledat ovaa obuka i da go polagaat
stru~niot ispit, odnosno site lica nad koi se protega realizacijata
na ova javno pravno ovlastuvawe, imaat isti prava i obvrski i vo
delot na sledewe na obukata i pri polagawe na ispitot, no isto taka i
pri pla}awe na soodvetniot nadomestok za pokrivawe na tro{ocite na
raboteweto na Komisijata. Statusot na ~len ili vraboten vo Komisijata
ne mo`e i ne smee da bide osnov za utvrduvawe na razli~ni prava i
obvrski na ovie lica vo odnos na drugite lica koi ja sledat obukata i
go polagaat ispitot, {to zna~i deka osloboduvaweto na ovie lica od
obvrskata za pla}awe na nadomestokot za sledewe na obukata i polagawe
na stru~niot ispit, propi{ano so osporeniot ~l. 9-a od Pravilnikot,
nesporno pretstavuva privilegija za ovaa kategorija na gra|ani,
za koja nema osnov i koja vodi kon povreda na na~eloto na ednakvosta
na gra|anite pred Ustavot i zakonite. Trgnuvaj}i od navedenoto, Sudot
oceni deka ~l. 9-a od Pravilnikot za obuka i polagawe na stru~en
ispit za rabotewe so hartii od vrednost ne e vo soglasnost so ~l. 9 st.
2 od Ustavot."
Ad. 29. So Re{enie U. br. 33/2008 od 29. 10 2008, Sudot povede postapka
za ocenuvawe na ustavnosta i zakonitosta na Odlukata za utvrduvawe
povisok procent na usoglasuvawe na penziite vo Republika
Makedonija za 2008 godina, donesena od Vladata na Republika Makedonija
("SV RM," br. 16/2008). Spored ~l. 1 na Odlukata, so ovaa odluka se
utvrduva povisok procent na usoglasuvawe na penziite za 2008 godina,
od procentot utvrden vo ~l. 37 od Zakonot za penziskoto i invalidskoto
osiguruvawe.Spored ~l. 2 na Odlukata, zgolemuvaweto na penziite
}e se izvr{i vo zavisnost od iznosot na ostvarenata penzija i toa:
- za korisnici na penzija so ostvarena penzija do 6000,00 denari,
- za korisnici na penzija so ostvarena penzija nad 6000,00 denari
do 10.800,00 denari,
46

- za korisnici na penzija so ostvarena penzija nad 10.800,00
denari do 15.000,00 denari, i
- za korisnici na penzija so ostvarena penzija nad 15.000,00 denari.
Spored ~l. 3 od Odlukata, povisokiot procent na usoglasuvawe
na penziite se opredeluva vo visina od:
- 13,15% za korisnici na penzija so ostvarena penzija do 6000,00
denari,
- 8,3% za korisnici na penzija so ostvarena penzija nad 6000,00
denari do 10.800,00 denari,
- 5,4% za korisnici na penzija so ostvarena penzija nad 10.800,
00 denari do 15.000,00 denari, i
- 3,4% za korisnici na penzija so ostvarena penzija nad 15.000,
00 denari.
Soglasno ~l. 4 od Odlukata, sredstavata za isplata na povisokiot
procent na usoglasuvawe na penziite soglasno ~l. 3 od ovaa odluka
}e se obezbedat od Buxetot na Republika Makedonija.
Spored ~l. 5 od Odlukata, ovaa odluka vleguva vo sila so denot
na objavuvaweto vo "Slu`ben vesnik na Republika Makedonija", a }e
se primenuva od 1. 01. 2008 godina.
Spored podnositelot na inicijativata osporenata odluka bila
sprotivna na ~l. 59 od Zakonot za izmenuvawe i dopolnuvawe na Zakonot
za penziskoto i invalidskoto osiguruvawe ("SV RM," br. 153/2007),
zatoa {to predviduvala povisok procent na usoglasuvawe na penziite
vrz osnova na visinata na ostvarenata penzija, a ne vrz osnova na dvi-
`eweto na indeksot na tro{ocite na `ivot i dvi`eweto na prose~no
isplatenata neto plata na site vraboteni vo Republika Makedonija
kako {to reguliral ~l. 37 od Zakonot za penziskoto i invalidskoto
osiguruvawe i zatoa {to voveduvala ~etiri procenti na usoglasuvawe
na penzijata, a ne eden, edinstven procent za site korisnici na penzija,
so {to Vladata diskriminirala eden del od gra|anite (gra|anite so
pogolem iznos na ostvarena penzija dobivale pomal procent na usoglasenost
na penzijata) {to bilo vo sprotivnost so ~l. 9 od Ustavot.
Obrazlo`enie na odlukata. "Spored ~l. 59 od Zakonot za izmenuvawe
i dopolnuvawe na Zakonot za penziskoto i invalidskoto osiguruvawe
("SV RM," br. 153/2007), od 1. 01. i od 1. 07. sekoja godina, a do
31. 12. 2009 godina Vladata na Republika Makedonija mo`e da utvrdi
povisok procent na usoglasuvawe na penziite od procentot na usoglasuvawe
utvrden soglasno so ~l. 37 od ovoj zakon.So ovaa odredba zakonodavecot
utvrdil praven osnov Vladata, vo period od dve godini, da
opredeluva povisok procent na usoglasuvawe na penziite od procentot
na redovnoto usoglasuvawe na penziite opredelen so Zakonot, so cel
da se ubla`i sostojbata predizvikana od faktot deka sekoja godina
u~estvoto na prose~nata penzija vo odnos na prose~nata plata se namaluva
so {to se namaluva realnata vrednost na penzijata. Imeno, spo-
47

ed podatocite od misleweto na Vladata na Republika Makedonija, dostaveno
do Ustavniot sud na Republika Makedonija, kako odgovor na
inicijativata (akt na Vladata br. 19-1407/1 od 23.03.2008 godina), platite
vo odnos na penziite, vo periodot 2004-2007 godina bile zgolemeni
za okolu 15% pove}e od porastot na penziite {to za istiot period
iznesuval 6%.
So osporenata odluka, Vladata na Republika Makedonija, vrz
osnova na prethodno navedeniot ~l. 59 od Zakonot za izmenuvawe i dopolnuvawe
na Zakonot za penziskoto i invalidskoto osiguruvawe, utvrdila
povisok procent na usoglasuvawe na penziite vo Republika Makedonija
za 2008 godina, so toa {to zgolemuvaweto na penziite opredelila
deka }e se izvr{uva vo zavisnost od iznosot na ostvarenata penzija,
poradi {to opredelila ~etiri kategorii na ostvarena penzija, pa
vo zavisnost od ostvarenata penzija, za sekoja od ovie ~etiri kategorii
ostvarena penzija go opredelila povisokiot procent na usoglasuvawe
na penziite.
Navodite vo inicijativata za sprotivnosta na odlukata so Ustavot
i Zakonot za penziskoto i invalidskoto osiguruvawe poradi toa
{to osnovata za utvrduvawe povisok procent na usoglasuvaweto na
penziite pretstavuva iznosot na ostvarenata penzija, a ne dvi`eweto
na indeksot na tro{ocite na `ivot i dvi`eweto na prose~no isplatenata
neto plata na site vraboteni vo Republika Makedonija, kako
{to e utvrdeno vo ~l. 37 od Zakonot, Sudot gi oceni kako
neosnovani.Ova od pri~ina {to soglasno ~l. 59 od Zakonot za
izmenuvawe i dopolnuvawe na Zakonot za penziskoto i invalidskoto
osiguruvawe, Vladata na Republika Makedonija e ovlastena da mo`e da
utvrdi povisok procent na usoglasuvawe na penziite od procentot na
usoglasuvawe utvrden soglasno so ~l. 37 od Zakonot, od kade
proizleguva deka zakonodavecot ja ovlastil Vladata, da mo`e da
utvrdi povisok procent za usoglasuvawe na penziite od procentot do
koj se doa|a so primenata na ~l. 37 od Zakonot, no pritoa i prepu{til
na Vladata da go utvrdi mehanizmot za presmetka na povisokiot
procent. Toa zna~i deka Vladata, pri utvrduvaweto na povisokiot
procent za usoglasuvawe na penziite, treba da go ima predvid
procentot za usoglasuvawe na penziite presmetan spored ~l. 37 od
Zakonot, no samo kako podatok za toa nad koj iznos mo`e da go
opredeli pogolemiot procent za usoglasuvawe na penziite. Osven toa,
kriteriumite od ~l. 37 na Zakonot, se primeneti pri redovnoto
usoglasuvawe na penziite, a intencijata na zakonodavecot bila da se
zgolemat penziite nad toj iznos, {to e edinstveno mo`no so primena
na drug kriterium, razli~en od ve}e primenetiot.
Imaj}i predvid deka, soglasno ~l. 3 od osporenata odluka, sredstvata
za isplata na vaka presmetaniot pogolem procent na usoglasuvawe
na penziite se obezbeduvaat od Buxetot na Republika Makedonija,
od edna strana, kako i mestoto i ulogata na Vladata vo organiz-
48

acijata na dr`avnata vlast, koja kako nositel na izvr{nata vlast e samostojna
i nezavisna vo utvrduvaweto na politikata na izvr{uvaweto
na zakonite i drugite propisi na Sobranieto, vo donesuvaweto na propisi
za izvr{uvawe na zakonite i vo vr{ewe na drugite raboti vrz
osnova i vo ramkite na Ustavot i zakonite, od druga strana, Sudot oceni
deka ovlastuvaweto na Vladata da utvrdi povisok procent na usoglasuvawe
na penziite za 2008 godina, podrazbira pravo Vladata da utvrdi
soodveten kriterium za presmetka na povisokiot procent i pravo
da go utvrdi samiot procent, vodej}i smetka za obezbeduvawe na socijalnata
sigurnost i socijalnata za{tita na gra|anite, vo ramkite na materijalnite
i finansiskite sredstva so koi raspolaga dr`avata i vo
ramkite na sistemot za penzisko i invalidsko osiguruvawe utvrden so
Zakonot. Poradi toa, Spored Sudot, opredeluvaweto na iznosot na ostvarenata
penzija kako kriterium od koj }e zavisi zgolemuvaweto na
penzijata za 2008 godina, ne e vo sprotivnost so odredbite na Zakonot
za penziskoto i invalidskoto osiguruvawe na koi se povikuva inicijativata.
Me|utoa, utvrduvaweto so Odlukata na razli~ni procenti na
usoglasuvawe na penziite, vo zavisnost od ostvarenata penzija, spored
Sudot, mo`e da go dovede vo pra{awe sistemot na utvrduvawe i ostvaruvawe
na penziite utvrden so Zakonot za penziskoto i invalidskoto
osiguruvawe. Imeno, spored ~l. 19 st. 1 od ovoj zakon, starosnata penzija
se utvrduva od mese~niot prosek na platite {to osigurenikot gi
ostvaril za vreme na vkupnoto traewe na osiguruvaweto, a najrano od
1. 01. 1970 godina. Za utvrduvawe na penziskata osnova spored ~l. 21 od
Zakonot, se zemaat platite, pari~nite nadomestoci, odnosno osnovicite
na osiguruvawe {to osigurenikot gi ostvaril vo soglasnost so op{t
akt na rabotodavecot usoglasen so kolektivniot dogovor i so zakon.
Spored ~l. 33 st. 1 od ovoj zakon, starosnata penzija za osigurenicite
opfateni so zadol`itelno kalitalno finansirano penzisko
osiguruvawe se utvrduva od penziskata osnova vo procenti opredeleni
zavisno od dol`inata na penziskiot sta` koja za sekoja godina penziski
sta` iznesuva 0,75% (ma`), odnosno 0,86% (`ena) od penziskata
osnova, a za penziski sta` pokratok od 1 godina, a najmalku {est meseci
iznesuva 0,375 % (ma`), odnosno 0,43% (`ena) od penziskata
osnova.
Usoglasuvaweto na starosnata penzija, soglasno ~l. 37 st. 1 od
ovoj zakon, se vr{i spored dvi`eweto na indeksot na tro{ocite na
`ivotot vo visina od 50% i dvi`eweto na prose~no isplatenata neto
plata na site vraboteni vo Republika Makedonija vo visina od 50%.
Od navedenata zakonska regulativa proizleguva deka zakonodavecot
utvrdil sistem spored koj se utvrduva penzijata vo momentot na
steknuvaweto, kako i sistem za usoglasuvawe na penzijata spored dvi-
`eweto na indeksot na tro{ocite na `ivotot i spored prose~no isplatenata
neto plata na site vraboteni vo Republika Makedonija, od
49

kade mo`e da se konstatira deka zakonodavecot imal edinstven i ist
pristap kon na~inot na presmetuvawe na penziite za site osigurenici
(pri utvrduvawe na penziskata osnova) i edinstven i ist princip kon
usoglasuvaweto na penziite na site korisnici (isti kriteriumi i
edinstven procent za usoglasuvawe).
Imaj}i go predvid navedenoto, spored Sudot, ovlastuvaweto na
Vladata utvrdeno vo ~l. 59 od Zakonot za izmenuvawe i dopolnuvawe na
Zakonot za penziskoto i invalidskoto osiguruvawe treba da se podrazbere
kako mo`nost za dopolnitelno usoglasuvawe na penziite vo povisok
iznos od zakonski presmetaniot, no toa sepak treba da se sprovede
na na~in koj nema da go ru{i zakonski utvrdeniot sistem na steknuvawe
i ostvaruvawe na penzija. Ova osobeno zatoa {to stanuva zbor za
zgolemuvawe na penzijata, kako pravo od penziskoto i invalidskoto
osiguruvawe koe se ostvaruva vo soglasnost so zakon, a ne kako socijalna
pomo{ koja dr`avata ja pru`a na licata so niski primawa - penzii.
So ogled na toa {to so razli~nite procenti na usoglasuvawe na
penziite vo zavisnost od iznosot na ostvarenata penzija, kako {to e
opredeleno vo osporenata odluka, se otstapuva od zakonski utvrdeniot
sistem na presmetuvawe i ostvaruvawe na penzijata, Sudot oceni deka
vakvoto re{enie vo Odlukata osnovano mo`e da se dovede pod somnenie
vo odnos na soglasnosta so ~l. 9 i ~l. 51 od Ustavot, kako i so odredbite
na Zakonot za penziskoto i invalidskoto osiguruvawe.
Me|utoa so Re{enie U. br. 33/2008, od 20. 01. 2009 godina, Sudot
ja zapre postapkata za ocenuvawe na ustavnosta i zakonitosta na Odlukata
za utvrduvawe povisok procent na usoglasuvawe na penziite vo
Republika Makedonija za 2008 godina, donesena od Vladata na Republika
Makedonija ("SV RM," br. 16/2008).Ustavniot sud na Republika
Makedonija so Re{enie U. br. 33/2008 od 29 oktomvri 2008 godina povede
postapka za ocenuvawe na ustavnosta i zakonitosta na Odlukata
za utvrduvawe povisok procent na usoglasuvawe na penziite vo Republika
Makedonija za 2008 godina, donesena od Vladata na Republika
Makedonija („SV RM," br. 16/2008), zatoa {to osnovano se postavi pra-
{aweto za nejzinata soglasnost so Ustavot i so Zakonot za penziskoto
i invalidskoto osiguruvawe. Sudot na sednicata utvrdi deka Odlukata
se odnesuva na utvrduvawe povisok procent na usoglasuvawe na penziite
za 2008 godina, {to zna~i deka istata ima vremensko va`ewe zaklu~no
so usoglasuvaweto na penziite za mesec dekemvri 2008 godina,
koga primenata na Odlukata se iscrpuva.
Spored ~len 110 od Ustavot na Republika Makedonija, Ustavniot
sud, pome|u drugoto, odlu~uva za soglasnosta na zakonite so Ustavot,
kako i za soglasnosta na drugite propisi i na kolektivnite dogovori
so Ustavot i so zakonite. Soglasno ~len 47 od Delovnikot na Ustavniot
sud na Republika Makedonija, Ustavniot sud }e ja zapre postapkata
ako vo tekot na postapkata zakonot, drugiot propis ili op{t akt
50

prestanal da va`i, a ne nao|a osnovi za ocenuvawe na negovata ustavnost
odnosno ustavnost i zakonitost vo vreme na va`eweto.
So ogled deka so isplatata na dekemvriskite penzii za 2008 godina
primenata na Odlukata e iscrpena, Sudot oceni deka se ispolneti
uslovite od ~l. 47 od Delovnikot na Ustavniot sud na Republika Makedonija
za zapirawe na postapkata, poradi {to odlu~i kako vo t. 1 od
ova re{enie.
Ad. 30. So Re{enie 236/2007 od 13. 03. 2008, Sudot ne povede postapka
za ocenuvawe na ustavnosta na ~l. 3 st. 3 od Zakonot za komunalni
taksi ("SV RM" br. 61/2004, 64/2005 i 92/2007). Spored ~l. 3 st. 3 od
Zakonot za komunalni taksi "pod korisnik na javno osvetluvawe od st.
1 t. 10 na ovoj ~len se podrabira sekoj imatel na broilo od kategorijata
doma}instvo" i sekoj imatel na broilo od kategorijata "ostanata
potro{uva~ka."
Spored navodite na podnositelot na inicijativata osporenite
odredbi ne bile vo soglasnost so ~l. 33 od Ustavot zatoa {to golem
broj gra|ani ~ii domakinstva bile so mal broj ~lenovi bile dovedeni
vo neramnopravna polo`ba so onie gra|ani ~ii domakinstva bile so
golem broj ~lenovi.
Obrazlo`enie na Re{enieto. "Spored ~l. 3 st. 1 t. 10 od Zakonot,
komunalni taksi, me|u drugoto, se pla}aat i za koristewe i odr-
`uvawe na javno osvetluvawe. Vo osporeniot ~l. 3 st. 3 e predvideno
deka, pod korisnik na javno osvetluvawe od st. 1 t. 10 na ovoj ~len se
podrazbira sekoj imatel na broilo od kategorijata doma}instvo i sekoj
imatel na broilo od kategorijata "ostanata potro{uva~ka." Spored
~l. 10 st. 4 komunalna taksa od ~l. 3 st. 1 t. 10 na ovoj zakon se pla}a
mese~no. Spored ~l. 20 tarifen broj 10 st. 1 od Zakonot "za koristewe
i odr`uvawe na javno osvetluvawe se pla}a komunalna taksa spored tipot
na potro{uva~kata i toa 0,4 KV (doma}instvo), po 25 KW/h, 0,4 KV
(objekti na trgovski dru{tva i zanaet~ii po 500 KW), 10 KV po 100
KW/h, 35 KV po 150 KW/h i 110 KV po 300 KW/h, po cena za javno osvetluvawe
za sekoe broilo za merewe na elektri~na energija.
Trgnuvaj}i od navedenite ustavni odredbi, odredbite od Zakonot
za komunalni taksi, a posebno osporenata odredba od Zakonot, nasprema
navodite vo inicijativata Sudot oceni deka tie se neosnovani.
Ova ottamu {to, spored Sudot pravo e na zakonodavecot da gi voveduva
danocite i drugite javni dava~ki za finansirawe na javnite potrebi i
da ja opredeluva nivnata visina. Imeno, so ogled na toa {to so Zakonot
za komunalni taksi vklu~itelno i so osporenata odredba se utvrduva
nadomestok za uli~no osvetluvawe, koe pretstavuva javna potreba,
{to treba da se namiruva od javnite rashodi, odnosno se utvrdeni obvrznicite
(pravni i fizi~ki lica) utvrdena e osnovicata (imatel na
broilo) visinata na taksata 25 KW/h po broilo za doma}instvo, kako i
na~inot na pla}awe na ovoj nadomestok, Sudot oceni deka ne mo`e da
51

se postavi pra{aweto za soglasnosta na osporenata odredba so ustavnite
odredbi na koi se povikuva podnositelot na inicijativata. 2
Ad. 31. So Re{enie U. br. 123/2008 od 26. 11. 2008, Sudot ne povede
postapka za ocenuvawe na ustavnosta na ~l. 25 st. 1 t. 5 vo delot "i
toa samo za delot na nedvi`nosta koj bi go nasledil spored Zakonot za
nasleduvawe i bez davawe na izdr{kata" od Zakonot za danocite na
imot ("SV RM," br. 61/2004, 92/2007 i 102/2008). Spored ~l. 25 st. 1 t. 5
od Zakonot za danocite na imot, danok na promet na nedvi`nosti ne se
pla}a koga pravoto na sopstvenost na nedvi`nosta se prenesuva na davatelot
na do`ivotnoto izdr`uvawe, koj vo odnos na primatelot na izdr`uvaweto
se nao|a vo prv nasleden red i toa samo za delot na nedvi`nosta
koj bi go nasledil spored Zakonot za nasleduvawe i bez davawe
na izdr{kata.
Obrazlo`enie na Re{enieto. "Spored ~l. 17 st. 1 t. 1 od Zakonot,
danok na nasledstvo i podarok ne pla}a naslednikot, odnosno primatelot
na podarok od prv nasleden red.
Vo delot 3 "Danok na promet na nedvi`nosti" od Zakonot, odnosno
vo ~l. 19, predmet na odano~uvawe e opredeleno deka na ostvareniot
promet na nedvi`nost se pla}a danok na promet na nedvi`nosti.
Pod promet na nedvi`nosti, vo smisla na ovoj zakon se smeta prenosot
so nadomestok na pravoto na sopstvenost na nedvi`nost, zamena na
edna za druga nedvi`nost, kako i drug na~in na steknuvawe na nedvi`nost
so nadomestok me|u pravni i fizi~ki lica.
Vo ~l. 20 od navedeniot zakon vo koj e utvrdeno koj e obvrznik
na danokot na promet na nedvi`nosti vo t. 5 e utvreno "ako pravoto na
sopstvenost na nedvi`nosta se prenesuva vrz osnova na dogovor za do`ivotno
izdr`uvawe dano~en obvrznik e primatelot na nedvi`nosta.
Soglasno osporeniot ~l. 25 st. 1 t. 5 od Zakonot primatelot na
nedvi`nosta po osnov na dogovor za do`ivotna izdr{ka ne pla}a danok
na promet na nedvi`nosta koga pravoto na sopstvenost na nedvi`nosta
se prenesuva na davatelot na do`ivotnoto izdr`uvawe koj vo odnos na
2
Poednostavno: Spored ~l. 3 st. 3 od Zakonot golem broj gra|ani so
mal broj ~lenovi se doveduvaat vo neramnopravna polo`ba vo odnos na onie
gra|ani ~ii domakinstva se so pogolem broj ~lenovi. Ustavniot sud odgovari:
- Navedeniot ~l. 3 st. 3 od Zakonot za komunalni taksi e ustaven, {to zna~i
prvata grupa na gra|ani ne se vo neramnopravna polo`ba vo odnos na vtorata
grupa gra|ani, za{to - vnimavajte! - "pravo e na zakonodavecot da gi voveduva
danocite i drugite javni dava~ki za finansirawe na javnite potrebi i da ja
opredeluva nivnata visina." Ili nakratko: Ako gra|anin se po`ali za nekoja
nepravda (deka soglasno nekoj ~len od zakon e doveden vo neramnopravna polo`ba
vo odnos na drug gra|anin), odgovorot na Ustavniot sud e i sekoga{ }e
bide - "Ne e to~no: odredbata od toj i toj zakon ne ve pravi neramnopravni." A
ako pra{ate zo{to? - Ustavniot sud }e Vi odgovori - "Zatoa {to toa e pravo
na zakonodavecot" (!?). Vo taa smisla vidi, na primer, i U. br. 123/2008.
52

primatelot na izdr{kata se nao|a vo prv nalseden red i toa samo za delot
na nedvi`nosta koj bi go nasledil spored Zakonot za nalseduvawe
i bez davawe na izdr{ka.
Od analizata na ustavnite odredbi kako i odredbite od Zakonot
za danocite na imot proizleguva deka pravo e na zakonodavecot da gi
utvrdi danocite i drugite javni dava~ki i deka ova pravo ne e ograni-
~eno nitu vo pogled na predmetot na odano~uvawe nitu vo pogled na subjektite,
pri{to, vo ramkite na ostvaruvaweto na ova pravo zakonodavecot
e dol`en voveduvaweto, na~inot na presmetuvaweto, olesnuvaweto
i osloboduvaweto da go uredi na na~in spored koj subjektite zadol`eni
so odredena dava~ka nema da gi dovede vo neednakva polo`ba.
Trgnuvaj}i od navedenoto, a vo nasoka na po~ituvawe na ustavnoto
na~elo na ednakvost, Sudot oceni deka zakonodaveacot so pravo
kako dano~en obvrznik na danok na promet na nedvi`nosti go utvrdil
i davatelot na izdr{ka, odnosno primatelot na nedvi`nosta od prv nasleden
red za delot {to toj ne bi mo`el da go nasledi soglasno Zakonot
za nasleduvawe. Davatelot na izdr{ka od prv nasleden red e oslobodenod
danok na promet na nedvi`nost za delot {to toj bi go nasedil
i bez davawe na izdr{ka. Poa|aj}i od iznesenoto, Sudot oceni deka vo
konkretniov slu~aj ne mo`e da se postavi pra{aweto za soglasnosta na
osporeniot del od ~l. 25 st. 1 t. 5 od Zakonot so odredbite na Ustavot.
*
Napred poso~ivme niza odluki na Ustavniot sud za da dolovime
{to, spored misleweto na ovaa vrvna institucija pretstavuvaat pravedni,
a {to nepravedeni zakoni, no od nivite obrazlo`enija ne doznavme
nitu pak mo`eme da izvle~eme kakov i da e element {to }e ni go
objasni poimot pravda i nepravda, pravednost i nepravednost kako i
kavi bilo kriteriumi {to uka`uvaat na procenkata na Sudot vo
ednata ili vo drugata nasoka. Dosega navedenite odluki, za `al, namesto
da go objasnat, dopolnitelno go ote`nuvaat iznao|aweto kakva bilo
pretstava za poimot pravda i pravednost i ottamu za pojdovnata osnova
na soglasnosta ili nesoglasnosta na koja i da e zakonska odredba so ~l.
9 od Ustavot.
Vo ovaa smisla problemot dopolnitelno go zamagluvaat, ili
poto~no, u{te pove}e go kompliciraat stavovite na Sudot iska`ani
vo golem broj drugi negovi odluki. Od niv ovde izdvojuvame tri klu~ni
odluki. Toa se odlukite U. br. 20/1996, U. br. 243/2001 i U. br. 100/2001,
koi ovde vo celost gi naveduvame.
So Odluka 20/1996 od 09. 10. 1996, Sudot, me|u drugite go ukina
~l. 4 st. 2 vo delot {to glasi: "vodej}i smetka za principot na pravda i
pravi~nost," od Zakonot za sudovite ("SV RM," br. 36/1995). Spored ~l.
4 st. 2 od Zakonot, sudovite donesuvaat odluki zasnovani vrz Ustavot,
zakonite i me|unarodnite dogovori ratifikuvani vo soglasnost so
Ustavot, vodej}i smetka za principot na pravda i pravi~nost.
53

Spored podnositelot na inicijativata odredbata od ~l. 4 st. 2
od Zakonot za sudovite, kako osnovno na~elo, voveduva obvrska za sudot
da donesuva odluki zasnovani na Ustavot, zakonite i me|unarodnite dogovori,
vodej}i smetka i za principot na pravda i pravi~nost {to ne
bilo vo soglasnost so ~l. 98 st. 2 od Ustavot, spored koj sudovite sudat
vrz osnova na Ustavot, zakonite, me|unarodnite ratifikuvani dogovori.
Pravdata i pravi~nosta se apstraktni pojmovi i izraz na subjektivnite
~uvstva na ~ovekot i primenata na ovoj princip od strana na sudovite
pri presuduvaweto dava mo`nost za brojni zloupotrebi, a posebno
dava mo`nost sudot da ne go po~ituva Ustavot i zakonite. Primenata
na ovoj princip pri presuduvaweto ovozmo`uva i da ne se primenuva
odreden zakon, tuku konkretnata rabota da se presuduva po principot
na pravda i pravi~nost, a kako pak sudijata }e ja ~uvstvuval pravdata
i pravi~nosta bilo posebno pra{awe.
Obrazlo`enie na odlukata. "Ustavot i Zakonot za sudovite
sodr`at pravni normi {to go obezbeduvaat ustavnoto na~elo za samostojnost
i nezavisnost na sudovite. Ustavot na Republika Makedonija,
isto taka, kako temelna vrednost na ustavniot poredok na Republikata
ja utvrdil podelbata na dr`avnata vlast na zakonodavna izvr{na i sudska
(~l. 8 al. 4). Soglasno taka izvr{enata podelba na vlasta spored
~l. 98 od Ustavot sudskata vlast ja vr{at sudovite kako samostojni nezavisni
organi koi sudat vrz osnova na Ustavot, zakonite i me|unarodnite
dogovori ratifikuvani vo soglasnost so Ustavot.
Trgnuvaj}i od ustavnata i zakonskata opredelba deka vo ostvaruvaweto
na svoite celi i funkcii sudiite se vrzani edinstveno za
Ustavot, zakonite i me|unarodnite dogovori ratifikuvani vo soglasnost
so Ustavot, Sudot smeta deka, sudovite pri donesuvaweto na odlukite
da vodat smetka za principot na pravda i pravi~nost, dava mo-
`nost sudijata vrz osnova na svoeto subjektivno sva}awe za pravdata i
pravi~nosta pri presuduvaweto da izleze nadvor od ramkite na Ustavot,
zakonite i me|unarodnite dogovori odnosno dava mo`nost za neobjektivno
i pristrasno presuduvawe vo konkretnite sporovi poradi
{to oceni deka ovoj del od odredbata na ~l. 4 st. 2 od Zakonot izleguva
od ramkite na ozna~enata ustavna odredba i e vo nesoglasnost so Ustavot.
So Re{enie U. br. 243/2001 od 03. 07. 2002, Sudot ne povede postapka
za ocenuvawe ustavnosta na: ~l. 122 st. 5, ~l. 129 st. 3 i st. 4, ~l.
131 st. 2 vo delot "ili koi inaku se nespravedlivi ili preterano strogi
prema nea," podnaslovot: "Odgovornost vrz osnova na spravedlivost,"
~l. 156, ~l. 171 st. 2, ~l. 189 st. 1 vo delot "spravedliv," ~l. 190
st. 1 i st. 3 vo delovite "spravedliv," ~l. 191 vo delot "spravedliv", ~l.
839 st. 2 i ~l. 862 st. 2 od Zakonot za obligacionite odnosi.
Spored navodite vo inicijativata, osporenite odredbi od Zakonot
za obligacionite odnosi ne bile soglasni so odredbite od ~l. 98
st. 2 od Ustavot na Republika Makedonija, spored koi sudovite sudat
54

vrz osnova na Ustavot, zakonite i me|unarodnite dogovori ratifikuvani
vo soglasnost so Ustavot, a ne spored na~eloto na spravedlivost,
kako {to predviduvale osporenite odredbi od Zakonot za obligacionite
odnosi.
- Soglasno ~l. 122 st. 5 od Zakonot, ako izre~e raskinuvawe na
dogovorot sudot, na barawe od drugata strana }e ja obvrze stranata {to
go barala da nadomesti na drugata strana spravedliv del od {tetata
{to ja trpi poradi toa,
- Spored ~l. 129 st. 3, ako o{teteniot bara da se namali negovata
obvrska na spravedliv iznos, sudot }e go dozvoli takvoto barawe
ako e toa mo`no, a vo toj slu~aj dogovorot so soodvetnata izmena ostanuva
vo sila,
- Spored ~l. 129 st. 4 od Zakonot, o{teteniot mo`e da podnese
barawe za namaluvawe na obvrskata za spravedliv iznos vo rok od pet
godini do sklu~uvaweto na dogovorot,
- ^lenot 131 st. 2 predviduva sudot da mo`e da ja odbie primenata
na oddelni odredbi na op{tite uslovi {to ja li{uvaat drugata
strana od pravoto da stavi prigovor, ili onie vrz osnova na koi taa gi
gubi pravata od dogovorot ili gi gubi rokovite ili koi inaku se
nespravedlivi ili preterano strogi prema nea,
Osporeniot podnaslov glasi: "Odgovornost vrz osnova na spravedlivost,"
- Soglasno ~l. 156 vo slu~aj na {teta {to ja pri~inilo lice koe
za nea ne e odgovorno, a nadomestokot ne mo`e da se dobie od liceto
{to bilo dol`no da vodi nadzor nad nego sudot mo`e, koga toa go bara
spravedlivosta, a osobeno so ogled na materijalnata sostojba na {tetnikot
i o{teteniot, da go osudi {tetnikot da ja nadomesti {tetata napolno
ili delumno, a ako {tetata ja pri~inil maloletnik sposoben za
rasuduvawe koj ne e vo sostojba da ja nadomesti sudot mo`e, koga toa go
bara spravedlivosta, a osobeno so ogled na materijalnata sostojba na
roditelite i na o{teteniot, da gi obvrze roditelite da ja nadomestat
{tetata, napolno ili delumno, iako ne se vinovni za nea,
- Soglasno ~l. 171 st. 2 ako bara spravedlivosta, sudot mo`e takvoto
lice da go oslobodi od obvrskata da ja nadomesti {tetata;
- Soglasno ~l. 189 za pretrpeni fizi~ki bolki, za pretrpeni du-
{evni bolki poradi namaluvawe na `ivotnata aktivnost, nagrdenost,
povreda na ugledot, ~esta, slobodata ili pravata na li~nosta, smrt na
blisko lice, kako i za strav sudot, ako najde deka okolnostite na slu-
~ajot, a osobeno ja~inata na bolkite, stravot i nivnoto traewe go
opravduva toa, }e dosudi spravedliv pari~en nadomest, nezavisno od
nadomestot na materijalnata {teta, kako i vo nejzino otsustvo,
- Soglasno ~l. 190 st. 1 vo slu~aj na smrt na nekoe lice, sudot
mo`e da im dosudi na ~lenovite na negovoto potesno semejstvo (bra~en
drugar, deca i roditeli) spravedliv nadomest za nivnite du{evni bolki,
55

- Spored ~l. 190 st. 3 vo slu~aj na osobeno te`ok invaliditet na
nekoe lice, sudot da mo`e da im dosudi na negoviot bra~en drugar, decata
i na roditelite spravedliv pari~en nadomest za nivnite du{evni
bolki,
- Soglasno ~l. 191 pravo na spravedliv pari~en nadomest poradi
pretrpenite du{evni bolki, ima liceto koe so izmama, so prinuda ili
so zloupotreba na nekoj odnos na pot~inetost ili zavisnost, e navedeno
na kazniva obquba ili na kaznivo bludno dejstvie, kako i liceto
sprema koe e izvr{eno nekoe drugo krivi~no delo protiv dostoinstvoto
na li~nosta i moralot,
- Spored ~l. 839 st. 2 ako vo dadeniot slu~aj nadomestot e nesrazmerno
golem sprema izvr{enata rabota i postignatiot rezultat, sudot
mo`e na barawe od komitentot da go namali na spravedliv iznos,
- Soglasno ~l. 862 st. 2 ako vo dadeniot slu~aj nadomestot e nesrazmerno
golem sprema napravenata usluga, sudot mo`e na barawe na
nalogodavecot da go namali na spravedliv iznos.
Obrazlo`enie na Re{enieto. "Pri ocenuvaweto na ustavnosta
na ovoj zakon, Sudot pojde od stanovi{teto deka ne mo`e da se postavi
znak na ravenstvo me|u primenuvaweto na principot za pravda i pravi~nost,
voop{to pri rabotata na sudovite, i opredeluvaweto na spravedliv
iznos na sredstva na o{teteniot pri objektivnoto nepostoewe
mo`nost za izvr{uvawe na dogovorot.
a) Imeno, osporenata odredba od ~l. 122 st. 5 od Zakonot predviduva
dokolku sudot izre~e raskinuvawe na dogovorot, na barawe na stranata
({to raskinuvaweto ne go barala) da ja zadol`i stranata na ~ie
barawe dogovorot e raskinat, da nadomesti spravedliv del od {tetata
{to ja pretrpela so raskinuvaweto na dogovorot.
Spored Sudot ovaa odredba e soglasna so Ustavot poradi slednoto:
Odredbata spa|a vo glavata: "Raskinuvawe ili izmena na dogovor
poradi promeneti okolnosti."
Koga stanuva zbor za promeneti okolnosti, zakonodavecot e jasen
vo smisla {to gi opredeluva tie okolnosti: toa se okolnosti {to
go ote`nuvaat ispolnuvaweto na obvrskata na ednata strana, poradi
{to ne mo`e da se ostvari celta na dogovorot ili dogovorot, kakov takov,
pove}e ne im odgovara na dogovornite strani.
Zna~i, samo vo situacija na promeneti okolnosti koi ne go ote-
`nuvaat izvr{uvaweto na dogovorenata obvrska i koga ne mo`e da se
ostvari celta na dogovorot, taa strana mo`e da pobara raskinuvawe na
dogovorot.
Vo takov slu~aj, zakonodavecot e jasen vo smisla {to so imperativna
norma ne dozvoluva raskinuvawe na dogovorot ako pri negovoto
sklu~uvawe promenetite okolnosti mo`ele da se predvidat, izbegnat
ili sovladaat.
56

Ponatamu, uslov za dobivawe na spravedliv nadomest e, promenetite
okolnosti {to go ote`nuvaat izvr{uvaweto na dogovorot, da
ne nastapile po istekot na rokot za negovoto izvr{uvawe.
Vo slu~aite, pak, koga Sudot pri izrekuvaweto na raskinuvaweto
na dogovorot, }e ja obvrze strankata {to barala raskinuvawe da nadomesti
na drugata strana spravedliv del od {tetata {to ja trpi poradi
toa, Sudot oceni deka zakonodavecot poa|a od culpa levisin concreto
i zboruva za nadomestuvawe na spravedliv del od {tetata koja nastanala
poradi promeneti okolnosti koi ne mo`el da gi predvidi prose~en
~ovek, a poradi koi ne mo`e da se ostvari celta na dogovorot.
Od tie pri~ini, Sudot oceni deka ne mo`e osnovano da se postavi
pra{aweto za ustavnosta na Zakonot od ovoj aspekt.
b) Osporeniot ~l. 129 st. 1 od Zakonot predviduva pravo na o{teteniot
da bara da se namali negovata obvrska na spravedliv iznos i
mo`nost sudot da go dozvoli takvoto barawe ako e toa mo`no.
I ovaa odredba, spored Sudot, e soglasna so Ustavot, poradi
slednoto: ovoj ~len spa|a vo glavata "Lihvarski dogovori".
Poznato e deka lihvarski dogovor e takov vid dogovor so koj nekoj
(lihvarot) koristej}i ja sostojbata na nu`da ili te{ka materijalna
sostojba na drug, negovoto nedovolno iskustvo, lekomislenost ili
zavisnost }e dogovori za sebe ili za nekoj drug korist koja e vo o~igleden
nesrazmer so ona {to toj na drugiot mu go dal ili storil ili se
obvrzal da mu dade ili da mu stori (st. 1).
Vo takvi slu~ai, zakonodavecot predviduva mo`nost na o{teteniot
da mu se namali obvrskata za nadomest na spravedliv iznos, no pod
uslov da e toa mo`no i baraweto da se podnese vo rok od pet godini od
sklu~uvaweto na dogovorot.
Spored Sudot, ovaa odredba e soglasna so Ustavot. Imeno, zakonodavecot
predviduvaj}i gi lihvarskite dogovori, kako takvi, ednovremeno
i gi ograni~il vo odredeni ramki vo smisla {to za o{tetenata
strana predvidel smaluvawe na negovata obvrska na nivo na spravedliv
iznos, dokolku toa uslovite go dozvoluvaat i dokolku baraweto e podneseno
vo blagovremen zakonski rok.
Toa {to rokot za podnesuvawe na baraweto iznesuva pet godini,
spored misleweto na Sudot, odi samo vo prilog na o{teteniot vo smisla
{to zakonodavecot mu dava podolg vremenski interval za podnesuvawe
na barawe za namaluvawe na negovata obvrska na nivo na spravedliv
iznos.
“) ^lenot 131 st. 2 od Zakonot predviduva sudot da mo`e da ja
odbie primenata na oddelni odredbi na op{tite uslovi {to ja li{uvaat
drugata strana od pravoto da stavi prigovori, ili onie vrz osnova
na koi taa gi gubi pravata od dogovorot, ili gi gubi rokovite ili uslovite
koi, inaku, se nespravedlivi ili preterano strogi kon nea.
Ovaa odredba spa|a vo glavata "Op{ti uslovi na dogovorot,"
pri {to ovie uslovi se obvrzni za dogovornata strana ako i bile poz-
57

nati ili morale da i bidat poznati vo momentot na sklu~uvaweto na
dogovorot.
Vo taa konstelacija na odnosi, zakonodavecot, kako eden vid za-
{titen mehanizam, ja predvidel osporenata odredba opredeluvaj}i gi
slu~aite koga sudot mo`e da ja odbie primenata na oddelni odredbi od
op{tite uslovi, {to ja li{uvaat drugata strana od pravoto na prigovor
ili vrz osnova na koi taa gi gubi pravata od dogovorot, od rokovite
i sl.
Spored Sudot, ovaa zakonska odredba e soglasna so edna od temelnite
vrednosti na ustavniot poredok na Republika Makedonija, odnosno
vladeeweto na pravoto.
g) ^lenot 156 od Zakonot e smesten vo glavata "Odgovornost za
drug" i podglavata "Odgovornost vrz osnova na spravedlivost."
Vo Glava "Odgovornost za drug" kako podglavi se sodr`ani:
"Odgovornost za du{evno bolni i zaostanati vo umstveniot razvoj,"
"Solidarna odgovornost," "Odgovornost na drugo lice za maloletnik,"
i "Posebna odgovornost na roditelite."
Spored ocenkata na Sudot, ova e tipi~en slu~aj koga zakonodavecot
go upotrebuva kvalifikativot "spravedlivost."
Pri ocenuvaweto na ovoj ~len od Zakonot, Sudot ima{e predvid
deka vo pravoto e mo`no da dojde do sudir me|u principot na spravedlivosta
i pravnata norma i deka pozitivnoto pravo zastapuva stanovi{te
spored koe ne treba da se dozvoli neprimenuvawe na pravnata
norma vo odnos na spravedlivosta, zatoa {to so toa bi se ostvarile mo-
`nosti za zloupotreba.
Od tie pri~ini, pozitivnoto pravo go zastapuva stanovi{teto
deka vo pravniot sistem mo`e da se primenuva principot na spravedlivost
samo dokolku e toa izre~no predvideno so pozitivnoto pravo.
Kako {to se gleda od naslovenosta na glavata (odgovornost vrz
osnova na spravedlivost) i od sodr`inata na samata norma, ovoj princip,
vo slu~ajov, e izre~no zastapen, poradi {to Sudot oceni deka ne
mo`e da se postavi pra{aweto za nejzinata soglasnost so Ustavot na
Republika Makedonija.
d) Spored Sudot, goreiznesenoto pravno obrazlo`enie se odnesuva
i na ~l. 171 st. 1 od Zakonot koj spa|a vo glavata "Odgovornost
poradi nedavawe na neophodna pomo{" i glasi: "toj {to bez ospasnost
za sebesi nema da mu dade pomo{ na lice ~ij `ivot i zdravje se o~igledno
zagrozeni, odgovara za {tetata {to nastanala od toa, ako toj,
spored okolnostite na slu~ajot, moral da ja predvidi taa {teta.
|) Odredbite od osporenite ~l. 190 st. 1 i st. 3 i 191 od Zakonot,
spa|aat vo glavata "Nadomest na nematerijalna {teta".
Tie reguliraat pra{awa vo vrska so spravedliv nadomest na nematerijalna
{teta za pretrpeni fizi~ki i du{evni bolki, za smrt ili
te`ok invaliditet na liceto ili na ~lenovite na negovoto potesno se-
58

mejstvo ili kako satisfakcija poradi pretrpeni du{evni bolki na liceto
koe so izmama, prinudi i sl. e navedeno da izvr{i kaznivo delo.
Spored Sudot, ne mo`e da se postavi pra{aweto za ustavnosta
na ovie odredbi, zatoa {to i ova e slu~aj koga zakonodavecot e izre~en
pri utvrduvaweto da se dodeli pravi~en nadomest.
e) Isto taka, slu~ai na postoewe na izre~na odredba vo zakonot
za primena na principot na spravedliv nadomest se sre}avaat i vo ~l.
839 st. 2 i 862 st. 2 od Zakonot koi predviduvaat dokolku, vo dadeniot
slu~aj nadomestot e nesrazmerno golem sprema izvr{enata rabora i
postignatiot rezultat, odnosno nadomestot e nesrazmerno golem sprema
napravenata usluga, sudot da mo`e na barawe na komitentot, odnosno
na barawe na nalogodavecot, da go namali nadomestot na spravedliv
iznos, poradi {to spored Sudot ne mo`e da se postavi pra{aweto
za nivnata soglasnost so Ustavot.
So Re{enie U. br. 100/2001 od 30. 06. 2001, Sudot ne povede postapka
za ocenuvawe ustavnosta ~l. 32 vo delot "Pokraj ostvaruvawe na
pravdata" od Krivi~niot zakonik ("SV RM," br. 37/1996 i 80/1999).
Podnositelot na inicijativata naveduva{e deka osporeniot ~l.
32 od Krivi~niot zakonik ne bil vo soglasnost so ~l. 98 st. 2 od Ustavot
spored koj sudovite se samostojni i nezavisni i sudat vrz osnova na
Ustavot i zakonite i me|unarodnite dogovori ratifikuvani vo soglasnost
so Ustavot. Pritoa ja naveduva Odlukata na Ustavniot sud na
Republika Makedonija U. br. 20/1996 so koja e ukinat ~l. 4 st. 2 vo
delot "vodej}i smetka za principot na pravda i pravi~nost" od Zakonot
za sudovite kako nesoglasen so ~l. 98 od Ustavot. Spored nego, ostvaruvaweto
na pravdata ne mo`elo da bide cel na kaznuvaweto bidej}i
se sozdavalo subjektivisti~ko i neobjektivno tolkuvawe na principot
"ostvaruvawe na pravdata".
Obrazlo`enie na Re{enieto. Spored osporeniot ~len "Pokraj
ostvaruvawe na pravdata, cel na kaznuvaweto e: 1) spre~uvawe na storitelot
da vr{i krivi~ni dela i negovo prevospituvawe i 2) vospitno
da se vlijae vrz drugite da ne vr{at krivi~ni dela.
Spored krivi~no pravnata teorija kaznata pretstavuva reakcija
na op{testvoto sprema storitelite na kaznivi dela za nivnoto kr{-
ewe na op{tite pravila na odnesuvawe. Pritoa, kaznivoto delo i kaznata
moraat da bidat opredeleni so zakon, a kaznata ja izrekuva nadle-
`en organ (sud) samo po utvrdena vina na storitelot. Ottuka, so zakon
se propi{uvaat site kazni i toa po vid i visina, se opredeluvaat soodvetni
kazneni ramki za sekoe krivi~no delo i za izrekuvawe na
opredelena kazna vrz osnova na isto taka, zakonski opredelni osnovi i
uslovi. Na toj na~in se isklu~uvaat obi~aite, podzakonskite akti i
analogijata kako izvori za vostanovuvawe na kaznite, a isto taka se
spre~uva voluntarizmot i sudskoto samovolie.
59

Seto ova e vo funkcija pravedno da se odmeri kaznata srazmerno
na storenoto krivi~no delo, a se so cel da se postignat sakanite
efekti i celi od kaznuvaweto.
Vrz osnova na iznesenoto, upotrebenite termini "Pokraj ostvaruvawe
na pravdata" vo ~l. 32 od Krivi~niot zakonik imaat za cel da
gi potenciraat tokmu uslovite i zakonskite determinirawa na krivi-
~nite dela i kaznite {to treba zadol`itelno da se imaat predvid pri
izrekuvaweto na kaznite i postignuvaweto na celite na kaznuvaweto.
Ottuka, Sudot oceni deka nivnata upotreba vo osporeniot ~len
ne e vo sprotivnost so ~l. 98 st. 2 od Ustavot, poradi {to ne mo`e da se
postavi pra{aweto za nivnata soglasnost so Ustavot.
Po seto ova ne uspeavme da doznaeme {to za Ustavniot sud na
Republika Makedonija pretstavuva poimot pravda.
II. [TO E PRAVDA
Ottamu se opredeliv da istra`am {to misli opredelena kategorija
lu|e za toa {to e pravda. Za taa cel se poslu`iv so prigoden
primerok na ispitanici od ~ii odgovori ovde gi prenesuvam vo obem
koj frla dovolno jasna svetlina za nivnoto sfa}aweto na ovoj poim.
Pra{aweto be{e postaveno najednostavno: "[to e pravda?" Pritoa,
iako se rabote{e za ispitanici so povisoko obrazovno nivo, dobiv
interesni, no sepak skromni odgovori koi vo osnova mo`at da se svedat
na onie od tipot za koi govori Avgustin: dodeka nekoj ne me pra{uva -
znam, no koga treba da objasnam nekoj poim - ne znam. 3 Smetam deka
narednive odgovori vo dovolna mera go potvrduvaat toj zaklu~ok.
1 - Pravdata pretstavuva moralno nivo koe odredena pojava,
aktivnost itn. koja se slu~uva, bi trebalo da go postigne za da nie kako
li~nosti go okvalifikuvame kako ispravno.
3
Takov, na primer, e poimot - vreme. V. Sveti Avgustin, Ispovesti, Grafos
Beograd. 1989, str. 13. Takov e primerot i so poimot ubavo. Celiot svet rezonira
za ubavoto: lu|eto mu se voshituvaat me|u tvorbite na prirodata i go baraat
vo proizvodite na umetnosta: taa osobina sekoj od nas na ne{to mu ja pridava
ili odre~uva. Me|utoa, ako lu|eto so najsiguren i najprefinet vkus gi
pra{ate {to e nejzinoto poteklo, priroda, opredelen poim, vistinskata pretstava,
to~nata definicija, dali e toa ne{to relativno ili apsolutno, postoi
li ve~no nepromenlivo ubavo koe e pravilo i primer na nemu podredenoto
ubavo, ili so ubavoto e isto kako i so modata - toga{ mislewata vedna{ se podvojuvaat
i dodeka edni go priznavaat svoeto neznaewe, drugi se frlaat vo
skepticizam. Kako e mo`no re~isi site lu|e da se soglasuvaat deka postoi
edno ubavo, deka me|u niv ima tolkumina koi `ivo go ~uvstvuvaat tamu kade
{to toa se nao|a, a tolku malku od niv znaat {to e toa? Didro, D. O poreklu i
prirodi lepoga, Rad, Beograd, 1962. str. 3.
60

2 - Vo sekojdnevniot `ivot postojano se sre}avame so poimot
pravda i re~isi kontinuirano se provlekuva re~enicata "nema pravda".
Pravdata kako poim e osnova na pravoto, poim {to se poistovetuva
so pravi~nosta, so sevkupnosta na site pozitivni i integrativni
procesi koi doveduvaat do celosno rasvetluvawe i otkrivawe na vistinata.
Utvrduvaweto na site fakti i okolnosti, objektivno i nezavisno,
nepristrastno bez bilo kakvo vlijanie, nadvore{no ili vnatre{-
no, subjektivno, doveduvaat do pravilno postavuvawe vo odnos na odredena
fakti~ka situacija i davawe na sopstvena ocena, stav i mislewe,
vo soglasnosta so objektivnata realnost, vo nasoka na utvrduvawe na
vistinata, so cel dostignuvawe na pravi~nosta, zadovoluvawe na osnovniot
kriterium na pravoto - pravdata.
3 - Streme`ot na lu|eto kon pravi~nost, pravi~no op{testvo,
od pojavata na ~ovekot, ja nametnuva potrebata od razmisluvawe za
poimot pravda. Pravdata i pravi~nosta ovozmo`uva ostvaruvawe na
bezbeden i siguren `ivot na lu|eto, bidej}i samo pravi~no op{testvo
e bezbedno op{testvo. Pravi~noto postapuvawe na ~ovekot e na~in na
ostvaruvawe na pravdata i najdobar na~in za otkrivawe na vistinata.
4 - Pod samiot poim pravda se podrazbira zbir na normi so koi
na ~ovekot ili gra|aninot na odredena dr`ava ili op{testvo mu se
garantiraat odredeni prava i slobodi preku koi gi realizira svoite
`ivotni potrebi, kako i pravi~no postapuvawe vo sredinata kade
`ivee. Koga vo edna dr`ava funkcionira pravdata taa na odreden
na~in go obvrzuva i samiot ~ovek da gi po~ituva i pravnite normi na
samoto pravo so koj se podrazbira opredelen vid normi i odnesuvawe
koi se sankcionirani so dr`avna prinuda.
5 - Sistem na potrebni i neophodni, direktni i indirektni elementi
koi u~estvuvaat vo procesot na dejstvija - izvr{uvawa, vo procesot
da gi spojat pozitivnite i negativnite koi ja davaat formata i
sodr`inata na pravdata koja ne zastanuva, tuku kako proizvod, povtorno
doa|a vo kontakt so drugi sistemi, mo`e da bide razdvoena na elementite
od kontaktot, i sekoga{ }e soedinuva so potrebnite elementi
koi so svojata forma i sodr`ina pak }e ja dadat - formata.
6 - Pravdata e sevkupnost od na~ela i principi na na~in na razmisluvawe
i odnesuvawe koi se vo soglasnost so religioznite, eti-
~kite i zakonskite stavovi i odredbi.
7 - Pravda e sostojba na ~ovekovata du{a koja vlijae na ~ovekoviot
razum da ne ja razboluva du{ata. Toa e edinstvo ili neprekinati
i postojani obidi za vospostavuvawe na edinstvo pome|u metafizi~koto
i racionalnoto, odnosno materijalnoto kaj ~ovekot. Pravdata
mo`eme da ja nare~eme i kako vtoro ime na vistinata i e izraz na iskonskata
cel na ~ovekot da se najde, a so svojot razum i da ja vospostavi
harmonijata vo prirodata. Pravdata, metafizi~ki, e sredstvoto koi
treba da ja smiri ~ovekovata du{a, bidej}i taa e postamentot vrz koja
stoi razumot.
61

8 - Pravda e koga lu|eto se odnesuvaat vo soglasnost so pravilata
koi se propi{ani so zakonskite i ostanatite pravni akti.
9 - Pravda e zadovoluvawe na odredeni pojavi i odnesuvawa na
lu|eto. ^esto se zapra{uvame dali pravdata e zadovolena. Za da bide
zadovolena pravdata postojat pove}e normi odnosno aspekti, vo zavisnost
od analiziraweto na problemot, slu~ajot, nastanot.
10 - Pravda e seto ona {to treba da go re{i na{iot pravosuden
sistem (i drugite pomo{ni institucii) preku instituciite na sistemot,
za sekoe ona {to e nepravo ili poto~no da se za{titi preku institucijata
pravda: `ivotot, dostoinstvoto, moralot, socijalata, kriminalnite
dejnosti i sé drugo {to e povrzano so nepravoto, a u{te poto~no
ako nekoj e vinoven, preku pravedno sudewe - proces, da se izre~e
pravi~na sankcija ili sli~no.
11 - Pravda kako poim e prili~no {irok i e nevozmo`no da se
odredi to~no bez da se zaluta vo subjektivizmot na negovoto odreduvawe.
Taka mo`e da zboruvame za pravda vo pravna smisla t.e po~ituvawe
na pravdata preku po~ituvawe na pravnite normii obratno postapuvawe
nepravedno so kr{ewe na postoe~kite pravni propisi vo edna
dadena dr`ava. Pokraj pravda od pravnoto gledi{te bi dodal deka postoi
i "li~na pravda" koja vo sebe gi sodr`i nu`no vrednostite
koi{to se vtemeluvaat vo samata li~nost i vo gradeweto na svesta za
pravdata preku obrazovanieto i vospitanieto koe{to go dobiva istata.
Koga ve}e bi trebalo da ja objasnime pravdata ili barem samo da ja
poso~ime analogno na pravdata vo smisla na pravnite propisi; pravdata
vo smisla na li~nata pravda mo`eme da ja poso~ime i op{testvenata
pravda koja{to vo sebe vpriema o~ekuvawata na zaednicata, op{testvoto
vo celina za toa {to e po`elno, prifatlivo kako i {to bi trebalo
da ~ini, pravi, a {to ne.
12 - Pravdata e objektivni i realno sogleduvawe na faktite za
edna situacija. Taa e najsvetata rabota vo `ivotot, da bide{ pravi~en
za mene zna~i da postoi{. Temelot na sekoj poedine~en `ivot, na semejstvoto,
organizaciite, instituciite i sekoja dr`ava mora da bide
pravdata.
13 - Pod pravda podrazbirame sistem na vrednosti, odnesuvawa,
moralni normi koi treba da gi poseduvaat poedincite. Za nekoj da bide
pravi~en i da mo`e da go po~ituva poimot pravda treba da gi poseduva
tie vrednosti i normi na odnesuvawe koi se prifateni vo dadenot
op{testvo. Me|utoa, op{testvoto treba da vozvra}a na tie poedinci
koi go po~ituvaat sistemot na normi i vrednosti, da se odnesuva pravi-
~no kon niv, da go nagraduva nivnoto odnesuvawe, da gi unapreduva, a ne
da gi unazaduva. Isto taka, smetam deka treba pravi~no op{testvoto da
se odnesuva kon poedincite koi so makotrpna rabota i trud stignale
do nekoja pozicija vo `ivotot, a ne so la`ewe i proneveri. Vo na{iot
op{testven sistem ne se po~ituva trudot na drugite, mo`ebi i zatoa
imame pote{kotii vo definiraweto na poimot pravda. Za da mo`e po-
62

uspe{no da se izveduvaat nekoi raboti vo na{eto op{testvo, treba i
da se primenuva, a ne samo da se zboruva za taa problematika. Istoto se
slu~uva i so pravdata. Smetam deka pravi~nosta treba da se nagraduva
i da se prifati kako moralna norma, mo`ebi toga{ pravdata }e mo`am
da polesno da ja definiram. Polesno bi mo`ela da ka`am {to e nepravda
- koga na nekoj poedinec mu se davaat priznanija koi{to ne gi
postignal toj, se vrednuva "negoviot trud", za koj {to se pogri`il
nekoj drug, zazemal mesto vo op{testvoto na poedinec koj so site sili
se borel da postigne ne{to. Za mene toa e nepravda. Pravda bi bilo
sprotivnoto - nagrada i davawe priznanie na poedincite koi navistina
go zaslu`ile toa.
14 - Poimot pravda e univerzalen poim so koj mo`eme da ozna-
~ime pravilno postapuvawe sprema nekogo, pravilno postapuvawe bez
diskriminatorski elementi. Pod poimot pravda mo`e da se ozna~i i
davawe na sekogo spored zaslugite t.e vo ramkite na edno op{testvo na
sekogo da mu bide dostapno i da mu se dade ona {to go zaslu`il. So toa
poimot pravda e tesno povrzan so poimite - pravi~no postapuvawe,
pravi~na dostapnost, pravo. Pravi~noto postapuvawe mora da bide vo
soglasnost so moralnoto na edna nacija pa potoa i vo soglasnost so
va`e~kite propisi.
15 - Pravda e toa ne{to {to e stoeno i se bara pravna razvrska
na vina vo toa na pravi~no so zakon se bori pravedna postapka za utvrduvawe
na storenoto {to e pravedno i na koja strana e vinata, dali e
pravdata zadovolena so presudata, dali se zemeni predvid site strani
na pravda. Na pravi~na postapka {to e storeno. Vo zavisnost na deloto
{to storeno, so zakon dali se utvrdeni site pravni merki za istoto
delo, dali ima vina na nekoja strana ili nema utvrdena so zakon za toa
delo pa se bara pravdata na drug na~in. Pravda e ne{to {to treba da se
zapazi dali pravdata e zadovolena, ima li pravda vo deloto {to e storeno
koj e storitelot na deloto.
16 - Pod poimot pravda mo`e da bidat dadeni mnogu tolkuvawa i
definicii, no nema edna univerzalna definicija. Imeno, {to za nekogo
e pravda, za drug e nepravda. Nekoi lu|e pravdata ja baraat od boga,
odnosno veruvaat deka e bog e edinstveniot koj mo`e da odredi {to e
pravda i {to e pravilno. Spored moe mislewe, pod pravda bi podrazbiral
pravilno tolkuvawe na ne{tata, ne~inewe na zlo i dela so zadni
nameri kon nekogo, neprimenuvaweto na kleveti i omalova`uvawe na
drugite. Pod pravda bi gi podvel i: neme{aweto vo `ivotot i rabotata
na drugite lu|e, vozdr`uvaweto od davawe na sud t.e mislewe (kritika)
za nekogo i sl. Ili generalno, pod pravda bi tolkuval najop{to
re~eno neizmerna po~it kon sé ona {to né opkru`uva, no i odbrana na
na{eto dostoinstvo.
17 - Pravda e po~ituvawe i vrednuvawe na trudot koj sekoj od
nas go vlo`il vo postignuvaweto na nekoja cel vo `ivotot, a pritoa
63

pred sé po~ituvaj}i gi site moralni i eti~ki vrednosti, kako i site
propi{ani zakonski pravila i propisi.
18 - Pravdata e ednakvost, po~ituvawe, razbirawe, vrednuvawe,
ozna~uvawe, va`nost, neisklu~uvawe nediskriminacija, pravila, propisi,
standardi. Koga ~ovekot }e bide tretiran i za nego imame viduvawe
i vrednuvawe za site negovi karakteristiki i koga kon nego vo
dadena situacija postapuvame pravi~no bez isklu~uvawe, razlikuvawe
i ja dademe soodvetnata procenka, ocenka, tretman ili mislewe po moe
mislewe e pravda - pravo.
19 - Pravda e pravoto, samo ne onaka kako se primenuva, tuku
onaka kako {to treba da bide, kako promotor na osnovnite ~ovekovi
slobodi i prava i vladeewe na pravoto. Pravda e, vo sistemot na
relativniot suverenitet da se po~ustvuva benefitot od pravilata na
igra. Pravdata e {iroka kategorija koja mo`e da se analizira od pove}e
aspekti. Pravda e da se bide pravi~en, da se emituva pozitivizam,
slobodno da se izrazuvame, da vladeeme vo ramkite na pravoto.
20 - Zborot - terminot pravda go podrazbiram kako termin koj
bi trebalo da se koristi za nastani i dela kade bi bilo iska`ano vistinitoto
bitie na odreden nastan, situacija i sl. Samiot zbor pravda
i terminot - pravna dr`ava go podrazbiram kako termin so koj bi se
ozna~ilo "mo`na" neprikosnovenost na funkcionirawe na instituciite
na dr`avata kade {to sekoj bi go dobil zaslu`enoto, odnosno sekoj
bi bil tretiran vistinito. Ottuka, zborot "pravda" go podrazbiram
kako utvrduvawe na vistinskata vistina.
21 - Pravda e svesno, nepristrastno i pravi~no postapuvawe vo
odnos na drugite, no i vo odnos na bilo koja op{testvena pojava i izvr-
{uvawe na celokupnata ~ovekova aktivnost sprema sekoj i sprema site,
so po~ituvawe na osnovnite moralni i zakonski normii osnovnite
pravila na ~ovekovoto odnesuvawe.
22 - Pravda kako poim te{ko mo`e da se definira. Imeno, ona
{to e pravi~no za edni mo`e da bide pogre{no ili nepravedno za drugi.
Tokmu poradi toa, pravdata kako poim i kategorija mo`e da postoi
samo vo odredena mera i toa vo onaa mera vo koja se nastojuva da se po~ituvaat
pravnite normi i zakonite od edna strana, no so zadol`itelno
po~ituvawe na osnovnite ~ovekovi prava, a so toa zadol`itelno i pravata
na drugite lu|e.
23 - Pravdata ja razbiram, odnosno zborot pravda go sfa}am
kako ne{to {to e realno i vistinito vo stvarnosta. Pravdata mo`e da
se razgleduva od pove}e aspekti. Zborot pravda vo pravoto mislam
deka zna~i pravednost, odnosno ne{to sprotivno od nepravda. Na primer,
pravda e koga sudijata }e donese odluka za odredeno krivi~no delo
so koja }e mu izre~e kazna zatvor na primer od 3 godini i so toa }e ja
zadovoli pravdata na ednata stranka, no dodeka za drugata stranka
mo`e da bide nepravda. I zatoa mislam deka pravdata nemo`e da se
definira, odnosno taa mo`e da bide i nepravda.
64

24 - Pravda e ona {to eden ~ovek go dobiva za prethodno odrabotena
rabota, odnosno sekoj da dobie ona {to go zaslu`il t.e kolku zaslu`il.
Za dobri raboti da bide nagraden, a za lo{i soodvetno kaznet.
25 - Pravda pretstavuva zadovoluvawe na ~ovekovite potrebi vo
odnos na nekoj problem ili odredena situacija.
26 - Pravdata e sprotiven poim od zborot nepravda. Pravdata za
mene pretstavuva ~esnost koja na sekoj ~ovek vo op{testvoto mu e
neophodna.
27 - Pravda pretstavuva svest koja treba sekoj ~ovek da ja ima.
28 - Praveden e onoj koj razmisluva pravedno za sé okolu nego,
koj donesuva pravilni odluki. Lu|eto treba da se borat za svojata pravda.
29 - Zborot pravda mo`ebi ne za sekoj gra|anin, a za mene e zbor
koj zna~i vistinitost, realnost, nepogre{livost, vo sekakov pogled
dali bilo da se izre~e pravda za storeno krivi~no delo ili bilo kade,
a da se bara pravdata. Bitno e deka se bara ona {to edukativnoto op{-
testvo znae {to e dobro a {to lo{o. Da znaeme da gi razgrani~ime tie
dve gore navedeni raboti za da bidam prvenstveno duhovno smireni zo-
{to ima golem udel za mene za da znam deka mojata pravda e zadovolena
na onakov zamislen na~in {to jas smetam deka sum uspeal da ja dobijam
pravdata.
30 - Pravda pretstavuva nekoe pravdano dejstvie. Primer, ako
nekoi se sudat za nekoj imot koj mu e odzemen na drugiot i toj, so regularno
dostavuvawe na dokumentite }e mu se vrati imotot.
31 - Pravdata pretstavuva postapuvawe na opredeleni li~nosti
koi se specijalizirani vo svoite oblasti spored ramkite vo zakonot i
ona {to toj go sodr`i. Generalno zemeno, nema pravi~en ~ovek i spored
toa, pravdata e samo poim koj se spomenuva, a retko koj go znae negovoto
zna~ewe i spored toa i ne postoi. Za nekoi pravdata e neopravdano
dejstvo.
32 - Pravdata e sprotivna na nepravdata. Jas mislam deka pravda
e koga nekoj nekoja rabota se obiduva da ja doka`e taka {to gi upotrebuva
site ~esni argumenti i fakti i da bide zadovolen od celata rabota,
odnosno da ne na{teti nikomu vo baraweto na pravdata. Pravda e
ako na nekogo ne{to mu e odzemeno nasilno ili ukradeno i so mnogu
maka i trud se obiduva da si go vrati odzemenoto i vo toa uspeva so
pomo{ na instituciite {to se nadle`ni i pomognale, odnosno presudile
ispravno i ja doka`ale pravdata na o{teteniot. Moe mislewe -
pravdata vo na{ata zemja mnogu te{ko se doka`uva.
33 - Pravdata pretstavuva stav so koj ~ovekot vo op{testvoto
saka da ja doka`e svojata pravi~nost, pravdata pretstavuva napredok vo
`ivotot, pravdata ni pretstavuva kakov e ~ovekot.
34 - Pravdata pretstavuva eden vid dobro delo, eden vid opstanok
vo `ivotot. Sekoj vo `ivotot se bori za pravda.
65

35 - Pravda e razmisluvawe za toa {to e pravi~no, a {to e pogre{no,
ili koi postapki se pravi~ni, a koi ne.
36 - Pravda pretstavuva koga nekoj }e izvr{i kazneno delo, sudskite
organi }e go kaznat za izvr{enoto kazneno delo. So toa {to }e
go kaznat storitelot }e bide zadovolena pravdata. Pravda postoi i
koga nema samo obi~nite gra|ani da bidat kaznuvani za opredeleni
dela, tuku }e se kaznuvaat i funkcionerite na razli~ni dr`avni organi,
zna~i koga site gra|ani }e se kaznuvaat ednakvo.
37 - Pravda e iska`uvawe na nevinost za nepravilno obvinuvawe
na storeno krivi~no delo. Toa zna~i vo slu~aj na pogre{no obvinuvawe
da se doka`e deka ste nevin.
38 - Pravda e donesuvawe na vistinskata odluka vo odredeni situacii.
Pod vistinska odluka se podrazbira odluka zasnovana vrz pravi~nost
t.e odluka koja ne celi kon na{tetuvawe na individuata, tuku
kon balans ili sredina vo dadena situacija. So pravdata mu se pomaga
na o{teteniot barem na psiholo{ko ramni{te da ne se ~uvstvuva
"celosno o{teten."
39 - Sekoe ~ovekovo povedenie koe ne e protivzakonsko, odnosno
koe e vo marginite na dozvolenoto, se smeta za pravno dejstvo. Pravdata
e ne{to realno, koe so svoeto funkcionirawe kako {to treba bi
go dovelo op{testvoto vo edna normala, za razlika od ova {to toa e denes.
Za da bide ostvarena pravdata treba da se pridr`uvame kon pi{anite
zakoni.
40 - Pravda e najbiten element {to pretstavuva (zna~i) ne{to
iskreno, vistinito ka`ano od nekogo, i isto taka, pretstavuva subjekt
na mnogu drugi elementi. Ne mora da zna~i deka pravdata sekoga{ mora
da bide zadovolena, no koga i da e pravdata }e izleze na videlina.
41 - Pravdata pretstavuva eden opredelen stav na ~ovekot so koj
toj samiot doka`uva deka ne storil ni{to negativno vo edno op{testvo.
Odnosno samiot toj se smeta deka e praveden. No, vo odredeni situacii
pak toj mo`e da ja bara pravdata.
42 - Pravdata pretstavuva situacija kade {to treba vistinata
da izleze na videlina so razni metodi i na~ini za da se, na nekoj na~in,
vozvrati za storenoto zlo i da se "zadovoli" o{teteniot za pretrpen
stres, zaguba i sl.
43 - Pravdata e osnovnoto ne{to so koja ~ovekot donesuva nekoi
odluki. Bez pravdata nema nikakva celina. Bez pravda nema idnina, bez
razlika dali pravdata }e zadocni, no sekoga{ pravdata pobeduva vo
bilo koj aspekt.
44 - Pravda e vistina za ne{to {to eden ~ovek mo`e da go doka-
`e, na primer, deka ne napravil ne{to lo{o za koe e na primer osuden
ili se goni za toa delo i so pravdata saka da doka`e deka e praveden.
45 - Pravdata pretstavuva op{to moralno razbirawe odnosno
sfa}awe na iznesuvaweto na pravi~nosta vrz odredeni op{testveni
problemi.
66

46 - Pravdata pretstavuva potreba kaj ~ovekot i op{testvoto za
podobar i pravreden so`ivot so gra|anite. ^esnosta t.e pravdata na
sekoj eden ~ovek mu e neophodna.
57 - Pravda e zadovoluvawe na nekoja realna situacija. Zna~i ne
davawe pravda po {ablon tuku spored zaslu`enata reakcija na poedinecot
t.e edinkata. Vo sekoe op{testvo ima pravila i normi spored
koi treba da go prilagodime na{eto odnesuvawe. Sekoj prestap makar
bil toj i najmal so koi poedinecot prekr{il nekoja vrednost, a so toa
zagrozil ili spre~il da se ostvari nekoe pravo na druga li~nost, zaslu`uva
sankcija. I tuka doa|a na red pravdata kako takva ili nepravdata.
Sekoja reakcija na op{testvoto koe }e umee da izre~e pravilna
sankcija i so toa da ja zadovoli pravdata na o{teteniot ili op{testvoto
e pravilno. No, toa }e se odnesuva za site lu|e podednakvo i
taa pravda da va`i za site podednakvo. Ako se pravi razliki me|u lu-
|eto spored nekoja rasna, materijalna, polova ili kakva bilo druga
razlika toga{ nemame pravda, tuku glumewe na pravda i pravna dr`ava.
58 - Pravdata e vrednost koja ovozmo`uva sekoj koj gi prekr{il
op{testvenite normi i pravil da mu bide izre~ena sankcija bez razlika
na negovata profesija, socijalna, ekonomska, politi~ka pripadnost.
Pravda zna~i ramnopravnost na site lu|e pred zakonot.
59 - Pravdata ja razbiram kako na~in na postapuvawe vo eden
sistem vo koj sekoj onoj {to }e postapi sprotivno od ona {to e poslu-
`ilo kako pravilno vo toj sistem i e za{titeno so odredeni normi i
pravila }e ja dobie soodvetnata sankcija {to e propi{ana za toa delo.
Ili ednostavno toa e na~in na funkcionirawe vo koj sekoj }e go dobie
ona {to go zaslu`il bilo vo pozitivna ili negativna smisla.
60 - Pravdata zna~i po~ituvawe na ednakvosta na lu|eto vo site
sferi na `iveeweto, nenametnuvawe na razliki, olesnuvawe na "patot"
na onie na koi od odredeni pri~ini im bil ote`nat ili zapren vo
odreden `ivoten period. Vo odredena smisla, pravdata mo`e da zna~i
ili da pretstavuva nadomest za odredena emocionalna, psihi~ka ili
fizi~ka zaguba, nadomest ili kompenzacija za storeno zlo. Da se bide
ednakvo "~ovek" kon site lu|e, da se namalat predrasudite deka na{ata
vistina treba da bide i vistina na drugite mo`e da pomogne vo sproveduvawe
na pravdata.
61 - Osnovata na funkcioniraweto na edna dr`ava se zakonite.
Bi po~nala od edna re~enica koja vo na{ava dr`ava e diskutabilna:
"Kadija te tu`i kadija te sudi." Donesuvawe na pravilna odluka i
pravilen sud za edna rabota po mene e premnogu te{ko. Zakonite se
napi{ani, zakonite treba da se po~ituvaat, me|utoa do koe nivo na
upotreba i zloupotreba na istite. Mo`e da se postavi pra{aweto za
toa dali za ne{to e pravilno odlu~eno, dali stranite se zadovoleni i
dali imame pravda (spored mene vo eden od slu~aite }e ima pravda vo
drugiot slu~aj }e se pojavi nepravda). Diskutabilno e pra{aweto na
doka`uvawe na pravdata kade {to skoro sekoga{ nepravdata e skriena
67

pod kapata na mo} na dr`avata i seto toa }e dobie nekoj kriv tek, }e
ima odluka koja navodno se donesuva vo imeto na pravdata, me|utoa seto
toa vsu{nost e nepravda.
62 - Jas nemam praven fakultet za da definiram pravda, me|utoa
}e probam da ka`am spored mene su{tinata na rabotite e da se gledaat
takvi kakvi {to se, a ne takvi kakvi {to ni ka`uvaat deka treba da bidat.
Site zakon se donesuvaat za da se kr{at i ni{to ne e ve~no nitu
dadeno edna{ zasekoga{ {to zna~i sé se menuva i pravdata }e bide takva
kakva {to nie }e ja postavime. Za nekoi pravda so mo} za nekoi
nepravda so prazen xeb.
63 - Pod pravda podrazbiram vladeewe na pravoto, sproveduvawe
na zakonite i va`ewe na zakonite podednakvo za site. Toa zna~i
deka site se isti pred zakonot. Postoeweto na pravdata e garancija
deka za site lu|e }e postojat isti pravila na odnesuvawe, a vo slu~aj na
povreda na istite }e postojat soodvetni mehanizmi koi }e gi vratat
rabotite vo kolosek. Pod pravda podrazbirame ednakvo postapuvawe
prema site za izvr{ena ista rabota, ednakvo nagraduvawe za izvr{enata
rabota ili pak ednakvo kaznuvawe za nezavr{uvawe na istata. Pravedno
e na sekoj da mu se ovozmo`at isti uslovi, na primer, za rabota,
`iveewe, ostvaruvawe na ~ovekovite prava i sl.
64 - Pravdara pretstavuva zadovoluvawe na osnovnite ~ovekovi
prava. ^uvstvo na ednakvost, pravi~nost, postignuvawe i zdobivawe na
nekoe pravo, {to nie mislime deka e na{e.
65 - Pod "pravda" podrazbiram po~ituvawe na pozitivnoto zakonodavstvo
vo dr`avata od strana na site institucii, organizacii i
gra|ani vo istata dr`ava iako postapkite na site gore navedeni, tie
samite gi branat i tolkuvaat, sepak dali se "pravda" ili "pravi~ni"
odgovorot }e go dobijat vo zakonite i podzakonskite akti na zakonodavstvoto
vo dr`avata.
66 - Pravda e zadovoluvawe na odredeni principi koi se zakonski
ragulirani. Pred sé, pravdata bi trebalo da pretstavuva zadovoluvawe
na potrebite za pravi~nost, ustavnost i zakonitost. Mo`e da
ka`eme deka pravdata e cel kon koja treba da se stremi eden sistem ili
op{testvoto da mo`e spored nejzinite vidovi da se razbere i kako zadovoluvawe
na odredeni prava (na primer: vo politikata, vo rabotnite
odnosi, vo op{testveniot `ivot voop{to).
67 - Pravdata e vo tesna vrska so pravi~nosta, a mo`e da se definira
i kako najvisoka vrednost na eden op{testven sistem, urnuvaj}i
gi barierite na preovladuvaweto na interesite, politi~kite vlijanija
i porocite koi go urivaat vrednosniot sistem i moralot.
68 - Pravda pretstavuva sostojba na vladeewe na pravoto vo edno
op{testvo, po~ituvawe na ~ovekovite op{testveni i moralni vrednosti,
nivno vrednuvawe, po~ituvawe na ~ovekovata li~nost. Dokolku
nekoj bide o{teten na bilo koj na~in, negovoto dostoinstvo da bide dovedeno
povtorno na pravobitniot stepen, dokolku nekoj napravi {te-
68

ta, da bide soodvetno sankcioniran. Da bide po~ituvano pravoto i pravniot
poredok vo eden op{testven sistem.
69 - Pravdata e sinonim na iskrenost, realnost, ~esnost, ~ove~nost.
Nepravdata izobilstvo na mnogu ne{ta koi go povreduvaat ~ovekovoto
bitie, go potisnuvaat ~ovekoviot identitet.
70 - Spored toa {to se zboruva za nekoja si pravda, veruvam deka
e toa nekoja zamisla, pozitivna vrednost, obratna na ovaa negativnava
{to sekojdnevno ni se slu~uva vo na{evo sekojdnevie, a ja narekuvame
nepravda. Se nadevam deka eden den navistina }e prestane so ovaa nepravda
vo site aspekti na na{ite `ivoti, i koga navistina }e ja do-
`iveeme pravdata }e mo`eme i polesno da ja definirame. Vo sekoj slu-
~aj toa e mnogu pozitivna vrednost kako za edno op{testvo taka i za
edna li~nost. Veruvam vo nea!
71 - Pravda e ne{to {to treba da go vodi (dvi`i) celiot svet i
za da postoi pravdata treba da ja ima vo srceto na sekoj ~ovek, a toa e
bez razlika na potekloto, religijata, bojata na ko`ata, statusot (bogat
ili siroma{en, pretsedatel ili prosjak) site da imaat isti prava i
tie prava da gi po~ituvaat vo odnos na drugite lu|e, site da bidat slobodni
i vo mo`nost da gi izvr{uvaat svoite osnovni `ivotni potrebi,
kako {to se semejstvoto i topliot dom, ishranata, {koluvaweto, zdravstvenite
uslugi, osnovna `ivotna profesija (rabota) itn. A za da go
imaat site toa, site treba da bidat pravedni, so dobro razvieni moralni
osobini i da ne bidat al~ni. I kako eden poeben aspekt, pravdata
koja posebno treba da e naglasena od strana na sudot i policijata koi
treba da gi poseduvaat najpozitivnite osobini i najgolemata dobrina
vo sebe za da ja sproveduvaat taa pravda koja mu nedostasuva na dene{-
niot svet.
72 - Pravda e stvarnost ili vistina za odredeni postapki vo sistemot
ili op{testvoto, pri realizirawe na odreden slu~aj, dali istiot
}e se realizira ili oceni od ovlasteni institucii, pravilno i
pravedno. Dokolku se raboti za sudska pravda potrebno e pravilno,
profesionalni i nepristrastno da se donese pravilna sudska odluka.
Sé {to e nepravedno e nedostoinstveno i nerealno i sekoga{ e potrebno
pravdata da izleze na povr{ina, odnosno vistinata i realnosta da
ne se negira i prekriva so laga i nevistina.
73 - Pravdata e nauka za vistinata i pravi~nosta. Nikoj ne treba
da se srami od vistinata i realnosta vo `ivotot i op{testvoto.
74 - Pod pravda podrazbiram odredeni normi koi se doneseni
kako vistinski koi se postaveni kako odreden balans koj ne smee da se
dvi`i vo pozitivniot smer e dozvoleno i opravdano, dodeka seto ona
{to pa|a pod pozitivnata granica e protiv pravdata i e neopravdano,
odnosno ne e dozvoleno spored postavenite normi, a se regulira so donesenite
zakoni, ukazi i normi.
75 - Ona odnesuvawe (dejstvuvawe) koe vo op{testvoto se odnesuva
zaklu~no so zakonskite kako i so op{testvenite normi, bi mo-
69

`elo da se definira kako pravda. Kako primer za nepravda go smetam
prekr{uvaweto na Zakonot za pu{ewe na javno mesto. So prekr{uvaweto
i nepo~ituvaweto na ovoj zakon smetam deka se zagrozuva zdravjeto
na nepu{a~ite. Smetam deka treba da se prevzemat pogolemi merki
vo vrska so toa.
76- Pravda e postapka koja treba da bide sprovedena od strana
na vrhovnata vlast ili sud vo nekoj slu~aj koga im se prekr{eni ustavnite
prava i zakoni na gra|anite kako i na celokupnoto op{testvo.
77 - Pravda e za sekoj ~ovek da si go dobie svoeto pravo {to mu
sleduva spored Ustavot i zakonite {to postojat vo taa dr`ava.
78 - Pravda e vo su{tina situacija, na primer koja ~ovekot e
nevin, a go proglasuvaat za vinoven. I toga{, toj bara pravda zna~i da
ispliva vistinata na povr{ina, da se doka`e vistinata. Ima situacii
kade {to pravdata postoi, a ima situacii kade {to pravdata ne postoi,
a toa e nepravda.
79 - Dokolku odredena li~nost so avtomobil udri nekoe lice i
vedna{ po nastanot izbega od mestoto na nastanot i ne bide pronajden
za da odgovara za storenoto delo e nepravda, no dokolku potoa bide
pronajden i odgovara za storenoto delo toa pretstavuva pravda.
80 - Jas mislam deka pravdata e ona {to sekoj od nas najmnogu go
posakuva. Mnogupati se borime za da dobieme nekoja pravda, no vo najgolem
procent toa ne uspeva. Spored mene, sekoj od nas znae {to e
pravda formalno, no nikoj ne postapuva taka. Ottuka, mo`am da ka`am
deka lu|eto se egoisti~ni i gledaat samo za sebe, prekr{uvaj}i gi
pritoa nekoi od normite. Pravda pretstavuva pojava koja ja bara sekoj
od nas, a najmnogu vo situacija koga smetame deka ne sme diskriminirani.
Nastan {to e praveden e onoj koj vo site bi se ~uvstvuvale ramnopravni,
ednakvi i bi nemalo nikakvo ~ustvo na diskriminacija (primer,
koga na edno dete }e mu kupat stan, a na drugoto ne mora stan, no da
bide so ista vrednost. Nepraveden nastan e onoj spored koj izrazito
sme diskriminirani (primer, koga na edno dete mu davaat sé, a na drugoto
ne mu davaat ni pola od toa {to mu davaat na prvoto).
81 - Zborot pravda go definiram kako zborovi {to ne so~inuvaat
lagi, kade ima pravedno delewe na rabotite, pravedno gledawe
kon lu|eto, pravedno sudewe i dr.
82 - Pravdata e mehanizam preku koj rabotite se delat na pravedni
i nepravedni - odnosno dobri i lo{i, zakonski ili sprotivni na
zakonot.
83 -Pravdata e izleguvawe na videlina na vistinata (isplovuvawe
na povr{ina na vistinata). Pravdata proizleguva od vistinata. Za
da bide validna potrebni se to~ni podatoci, no i lu|e koi znaat pravilno
da ja ocenat. Zna~i, pravda pretstavuva ne{to vistinito, to~no,
realno, bez lagi i izmami. No, ne sekoga{ pravdata izleguva na videlina.
70

84 - Pravdata pretstavuva akt na odmazda kon toj {to storil zlo
so cel zadr`uvawe na op{toto dobro, ~uvawe na redot i mirot, odnosno
sozdavawe na op{testvo vo koe sekoj bi mo`el da po~uvstvuva i da
ka`e - pravdata e zadovolena.
85 - Pod poimot pravda podrazbirame izedna~uvawe na dve ili
pove}e lica.
86 - Pravda e koga ednakvo }e se kaznat site voza~i koi vozele
brzo, a ne edniot da se kazni, a drugiot, zatoa {to se poznava so komandirot
na policijata, da ne se kazni.
87 - Pravdata e edno re{enie koe mo`e da se gleda od razli~ni
(dva ili pove}e) aspekti.
88 - Postoi pravda na pravdina i pravda na nepravdina. Pravda
na pravdina e koga cvrto tvrdime ne{to {to ne e vistina. Pravdana
nepravdina koga svesno ja ka`uvame nevistinata (la`eme), koga se bara
na~in da ne se doka`e vistinata.
89 - Nepravda e koga nekomu mu se tovari ne{to {to toj ne go
storil, primer, krivi~no delo za koe se proglasuva vinoven. Obratno
od nepravdata e pravda. Vo gorniot slu~aj ako za toj na koj mu e prilepeno
krivi~noto se najdat dokazi deka e nevin. Ili ako nekomu pri
rutinska kontrola policaecot zabele`i deka ne mu e registrirano voziloto
i mu izre~e globa od 500 evra, a na drug, zatoa {to mu e poznanik,
za istoto toa mu prosti. Nepravda mu e storena na onoj komu mu e
izre~ena kaznata. Pravda e ako, bez ogled na prijatelstvoto i dvajcata
voza~i bile kazneti.
90 - Pravda e koga dve strani na po~etokot potpi{at dogovor za
me|usebna sorabotka i celo vreme se pridr`uvaat do toj dogovor koj e
garancija za natamo{na rabota.
91 - Trgnuvaj}i od faktot deka sekoj na svoja ko`a ja ima po~uvstvuvano
negativnata strana na pravdata, odnosno nepravdata, mo`e da
se zaklu~i deka se {to odreden poedinec ne saka da mu se slu~i vo `ivotot
pretstavuva pravda. Za svetot da mo`e da postoi mora da ima nekoja
ramnote`a me|u rabotite, me|u dobroto i zloto, me|u po~etokot i
krajot, ubavinata i grdosta. Zarem bi imalo smisla postoeweto na
ednoto bez negovata sprotivnost. Kakvi lu|e bi bile koga na se bi se
odnesuvale ramnodu{no. Kakvo zna~ewe bi imala dobrinata, ako ne
sme go po~uvstvuvale zloto, kako }e se voodu{evuvame na ubavinata,
ako ne sme se zgrozile od grdosta... Pravdata se podrazbira kako ne{to
{to ~ovek saka vo sekoj moment da go do`ivuva, no dokolku bi bilo
taka, nikoga{ ne bi znael {to pretstavuva toa do`ivuvawe.
92 - Pravdata zna~i da im se pomaga na prijatelite, no isto taka
da da ne im se na{tetuva na neprijatelite. Pravedno e seto ona {to go
pravime, zboruvame i seto ona kon {to celime, a {to ne im na{tetuva
na drugite.
93. - Sekoj ~ovek, koj i da e, {tom pomisli deka e mo}en i sposoben
nekazneto toa da go pravi - pravi nepravda.
71

94. - Pravdata pretstavuva nepre~eno sproveduvawe na zakonite
i site drugi op{testveni propisi koi vo isto vreme se isti za site
lu|e.
95. - Pravda e nepristrasno prio|awe (bez pritisoci) kon pravnite
i drugite problemi pri {to se donesuva re{enie koe gi zadovoluva
i dvete strani.
*
Po izlagawata sodr`ani vo prethodnite dve poglavija mo`e da
se naseti {to bila glavnata pri~ina {to me navede da pristapam kon
pi{uvawe na ovoj trud, koj zaradi opfatot na izlo`enite problemi so
koi morav da se zafatam, ne go narekov "Pravda" kako {to mi be{e
prvi~nata zamisla tuku, "Filozofija na pravoto." 4
4
Nasproti juridi~kiot pozitivizam i legalizam, filozofijata na
pravoto u~i za natpozitivnoto, nadiskustvenoto pravo doveduvaj}i go vo relacija
so pozitivnoto pravo. 4 Predmet na filozofijata na pravoto e idejata na
pravoto, nadiskustvenoto, pravednoto, prirodnoto, kako i pozitivnoto pravo
(zakonot, negovata primena, spravedlivosta na odlu}ite vo konkretniot slu-
~aj), kako podra~je vrz koe se reflektira idejata na pravoto, odnosno pravednoto
pravo i negovite vrednosni kriteriumi! Kambovski, V. Filozofija
na pravoto, Makedonska akademija na naukite i umetnostite, Skopje, 2010, str.
27 i 29.
72

VOVED
73

74

II ZA DOBROTO I ZLOTO
1. ZA POTREBATA OD RAZBIRAWE NA ZLOTO
Pred da se ka`e {to i da e za ovoj problem, smetam za potrebno
da se potsetime na nekoi osnovni poimi povrzani so dobroto i zloto.
Vo taa smisla, pod moral podrazbirame zbir na pravila (moralni normi)
na odnesuvawe koi gi iska`uvaat vrednosnite sudovi za povedenieto
na lu|eto, za toa {to vo op{testveniot `ivot za zaednicata ili za
poedinecot e dobro, a {to lo{o. Tie na poedinecot mu nalo`uvaat da
pravi dobro, a da go propu{ta (da se vozdr`uva od) zloto. Moralni barawa
se: 1 0 da ne se la`e, 2 0 da se ispolnuvaat vetuvawata, 3 0 da se vra}a
pozajmenoto, i 4 0 da se po~ituva drugiot. Moralni zapovedi, pak, se:
mora{, (ne smee{), treba - za{to ne{to e lo{o (za razlika od moralnite,
pravni barawa koi se: ti nareduvam (imperativni), ti zabranuvam
(prohibitivni), ti dozvoluvam (permisivni normi) - za{to ne{to e zabraneto).
Moralna pozicija zastapuva samo onoj koj od drugite bara da
mislat isto (za toa mu se potrebni moralnite poimi: dobar, lo{, treba,
ispravno, dol`nost, pofalba i prekor). Eti~ki pra{awa se: 1. Od
kade poteknuva gri`ata na sovest? Kako se formira? Dali izrasnala
od nekoe poelementarno od prirodata dadeno ~uvstvo kako na primer
od simpatijata? Dali na ~ovekot od pridodata mu dadena osnova za doblest
ili e toa samo rezultat na vospituvaweto: deluvaweto na zaednicata
na poedinecot i naviknuvaweto? Mo`e li ~ovekot da stori doblesno
dejstvie zaradi nego samoto ili vo krajna linija doblesta ja ceni
za{to taa nemu mu od korist? 2. Koga ~ovekovoto povedenie zaslu`uva
da se nare~e vistinski moralno? Dali toga{ koga ~ovekot pravi dobro,
postapuva spored moralnite normi bez ogled dali na toa dejstvuvawe
go razdvi`ila nekoja li~na presmetka, uveruvawe deka so toa }e
si obezbedi nekoja korist, da izbegne {teta, da izbegne kazna ili mo`ebi
~ovekot e vistinski moralen duri toga{ koga pravi dobro od svesta,
od uverenieto deka dobroto treba da se pravi, bez ogled na posledicite
po nego li~no? 3. [to e dobro voop{to: od koi vrednosti ~ovekot
treba da se rakovodi, kon niv da se stremi?4. [to se toa moralni
prava? 5 I najposle moralen sud e koga smetame deka nekoe dejstvie e
5
Da imame nekoe zakonsko pravo na ne{to, toa zna~i da postoi sudska
institucija kaj koja toa mo`eme da go pobaruvame. Kaj zakonskoto pravo e jasno
deka nekoj ima nekoe pravo samo dokolku mu e dodeleno, vo ovoj slu~aj od
pravniot poredok. Za da se podvle~e okolnosta deka kaj moralnite prava se
75

dobro ili lo{o. Taka, upotrebata na zborot nemoralno e da, soodvetstvuva
na upotrebata na zborovite: toa e lo{o, lo{o e da, toa e nemoralno,
ne mo`e{ toa (da ne go dr`i{ vetuvaweto) da go pravi{.
Primer, ma~eweto na drug, lu|eto od ovoj ili onoj kulturen krug, ili
na ovaa ili na onaa op{testvena klasa go smetaat (ili go smetale) za
lo{o ili za osuda. Inaku, ~ovekovata moralnost ima dve dimenzii: objektivna
i subjektivna. Objektivna dobrina na sekoj akt mu ja dava negovata
sopstvena cel (finis operis - objektivno dobro - hranata slu`i za
odr`uvawe na `ivotot). Subjektivnata vrednost na deloto ja pravi namerata
na storitelot (finis operantis - subjektivno dobro - ako se opijam
i `deram, mu se protivam na objektivnata cel na hranata). Ako dvete
celi ne se poklopuvaat nastanuva moralen nered, zlo. Kaj eti~kiot sud
treba da se zemat predvid u{te i nadvore{nite okolnosti na deloto,
na primer, slobodata na volja na storitelot. Moralnoto povedenie
raboti za takvi prava koi gi "imame" i koi ne ni se dodeleni od nekoj praven
poredok, ranovekovnata tradicija na ~ovekovite prava zboruva{e za prirodni
prava. Toa zna~i deka so tie prava sme rodeni i kako da gi imame kako {to
imame organi ili deka kako zlatni zrna gi nosime vo svoite srca. Toj govor
mo`el da ima smisla vo najdobar slu~aj od teolo{ka perspektiva kako prava
dodeleni od gospod. Me|utoa, kaj posebnite i kaj zakonskite prava bitno e
institucijata koja tie prava gi dodeluva da e identi~na so onaa kaj koja tie
prava mo`at da se pobaruvaat. Me|utoa, pravata koi gi dodelil gospod ne mo-
`at da se pobaruvaat od nego. Teolo{koto sfa}awe na ~ovekovite prava kako
vtemeleni od gospod mo`e zna~i da ja ima samo taa smisla deka gospod go vtemelil
moralniot poredok vo celina {to zna~i ~ove{tvoto kako moralna zaednica
~ii ~lenovi mo`at zaemno da gi pobaruvaat tie prava edni od drugi: toj
go vtemelil celiot sistem na zaemni prava i dol`nosti. Me|utoa, pravata toga{
bi imale svoja specifi~na smisla kako prava samo so toa {to ~lenovite
na zaednicata zaedno gi priznavaat. No ne morame li toga{ da ka`eme deka
duri i spored toa teolo{ko sfa}awe pravata zaemno se dodeluvaat od ~lenovite
na moralnata zaednica koi gi priznavaat... Spored toa, dokolku mu se
podlo`uvame na moralot na univerzalnoto po~ituvawe, nie samite sme tie
koi na site lu|e im gi dodeluvame tie prava koi proizleguvaat od nego. I moralnite
prava se zna~i dodeleni prava, a instancata koja gi dodeluva, kantovski
re~eno e samoto moralno zakonodavstvo, odnosno nie samite dokolku mu se
podlo`uvame na toa zakonodavstvo. Poradi dvozna~nosta podobro e da se izbegnuva
govor za prirodnite prava: negovata dobra smisla se sostoi ednostavno
vo toa {to tuka se raboti za prava koi ako voop{to gi priznavame, va`at
pred sekoe postavuvawe na pozitivnoto pravo. Sekako deka sepak postoi ne-
{to {to kaj toa sfa}awe se gubi i sekoga{ imam povtorna prilika da se uveram
kako za toa mnogumina `alat: imeno toa deka moralot ja gubi potporata
za koj se ~ini deka ja poseduva dodeka se smeta deka e vtemelen od gospod, prirodata
ili umot. Me|utoa takvata potpora sekako deka e fiktivna. V. Tugendhat,
E. Predavanja o etici: Naklada Jesenski i Turk, Zagreb, 2003, str. 296-298.
76

obi~no se narekuva doblesno. Doblest e sinonim za dobro, vredno. Eti-
~kiot red se vospostavuva so razumna upotreba na nerazumnite `elbi.
Doblesniot go bira dobroto i go odbegnuva zloto, duri i toga{ koga
toa e te{ko i bolno. Pri svojot izbor doblesniot veli: Jas sakam dobro,
za{to e dobro, a nedoblesniot veli: Toa e dobro, za{to jas sakam
da e dobro. I na kraj, glavna moralna sankcija e sovesta ili superegoto-
glas na internaliziran avtoritet, sozdavawe pravila i zabrani
vo soglasnost so nekoj avtoritet: na roditelite, religijata, dr`avata.
Dokolku se zapra{ame zo{to e potrebno da se razbere zloto,
najkratkiot odgovor spored mene bil deka toa e bitno za da se razbere
su{tinata na samite poimi nepravda i pravda. Imeno, ako poimot nepravda
se sfati kako nezaslu`enoto zlo koi lu|eto go trpat od drugi
lu|e, od prirodata ili od gospod (ili, nezaslu`eno dobro koe lu|eto go
primaat od drugi lu|e, od prirodata ili od gospod), se {to e sprotivno
na toa mora da e sodr`ina na poimot pravda.
Vo uslovi koga sekojdnevno gledame zlo, pravime zlo i samite
sme izlo`eni na razli~ni vidovi zlo, sosema normalna e potrebataod
negovoto prou~uvawe. Nie treba da znaeme {to treba da se pravi so i
za so tie {to storile zlo, zaradi razbirawe na nas samite i obvrskite
{to gi imame kon drugite lu|e. 6 Iako dobroto i zloto se narazdelno
povrzani i od ednakvo zna~ewe za na{iot opstanok i dobar so`ivot
nau~niot interes pred se e svrten kon ova vtoroto. Potrebata od razbirawe
na zloto e prioritetna potreba i ottamu {to poradi ~uden
stek na okolnosti ~ovekot re~isi nikoga{ ne vo dilema pri ocenkata
na ne{tata {to se dobri, a sekoga{ se dvoumi ili se pravi nedoveten
koga treba da dade vistinska ocena na ne{tata {to se zli, iako, sekoj
}e se soglasi, ne treba posebna nadarenost za nekoj da sfati deka moralno
zlo se: progonstvata, izma~uvawata, gladot, ubistvata, nasilstvata,
zlostavuvawe na deca, vojni vo koi naslepo se ubivaat nedol`ni
lu|e so frlawe bombi, genocid, vr{ewe medicinski eksperimenti vrz
lu|e, ubivawe lu|e zaradi nabavuvawe ~erepi i skeleti za koristewe
vo nastavni celi vo anatomski instituti i labaratorii i sl.
Moe stanovi{te e deka sekoj znae {to e dobro, a {to zlo. So
toa ne tvrdam deka ~ovekot poseduva nekoe vnatre{no setilo so ~ija
pomo{ avtomatski go ocenuva toa, tuku samo deka so odreden stepen na
iskustvo sekoj {to ne e du{evno bolen mo`e da pravi jasna distinkcija
me|u ovie dva poimi. Me|utoa, bez ogled na toa, dol`ni sme za potrebite
na ovoj trud da opredelime {to pretstavuvaat ovie dva poimi.
Smetam deka za toa {to e dobro ili zlo mo`e da se dobie najednostavna
pretstava ako se uka`e na {to asociraat tie poimi. Ottamu veruvam
deka mnogumina }e se soglasat deka:
6
Svensen, L. Filozofija zla, Geopoetica, Beograd, 2006. str, 10.
77

- dobro e po pravilo seto toa {to asocira na zadovolstvo, {to e
korisno, 7 vredno (validno, plemenito, skapoceno, prijatno, vkusno, ne-
{to {to vodi kon dobar `ivot: dobroto e sozdavawe na zadovolstvo i
uni{tuvawe na bolka (sre}a),
- zlo e po pravilo seto toa {to predizvikuva bolka, {to e {tetno,
nevredno (nevalidno), neplemenito, eftino, neprijatno, nevkusno,
ne{to {to go spre~uva ostvaruvaweto na dobar `ivot: zloto e sozdavawe
na bolkai uni{tuvawe na dobroto (nesre}a). 8
Ili, nakratko, dobro e seto ona {to go unapreduva `ivotot, a
zlo (lo{o) seto ona {to toj `ivot go popre~uva onevozmo`uva i ottamu:
dobro e seto ona {to go odobruvame, a zlo - seto ona {to go prekoruvame.
9 I u{te ne{to, od svireweto na gitara postanuvaat dobri ili
7
Spored Epiktet, na sekoe `ivo su{testvo mu e odredeno da se vardi
od se {to mu se ~ini deka e {tetno i {to mu pri~inuva {teta i da se odvra}a
od toa, a da go bara samo ona {to e korisno i na negovite pri~ini i mu se gordee
na seto toa. Zna~i, toj {to misli deka e o{teten ne e mo`no da mu se raduva
na onoj koj mu nanel {teta, kako {to ne e mo`no da mu se raduvame na samata
{teta. Taka se slu~uva sinot da go kara tatkoto koga toj ne mu dava stvari
za koi na sinot mu se ~ini deka se dobri. Toa Polinek i Etekle gi napravi
me|usebni neprijateli za{to tiranidata ja smetaa za dobro. Zaradi toa i zemjodelecot
i brodarot i trgovecot i onie koi izgubile `ena i deca kobat na
bogovite. Za{to, kade {to za niv e korista, tamu im e i pobo`nosta. Arijan, F.
Priru~nik Epiktetov, Kultura, Beograd, 1958, str. 37.
8
Nema ni{to poprirodno od toa: da se misli deka e dobro i da se saka
se {to predizvikuva zadovolstvo, kako i da se misli deka e zlo i da se mrazi
se {to e bolka i se {to predizvikuva bolka. Me|utoa vo prirodata na ~ovekot
e i toa deka: dobroto (zadovolstvoto) prestanuva da se ~uvstvuva (i ottamu
pravilno da se ocenuva i soodvetno na takvata ocena da se saka) koga 1. nekoj
}e se navikne na nego (koga neprekidno trae, koga poradi trajnosta na dobroto
nekoj oddamna ne po~ustvuval nikakvo zlo - toj {to ne znae {to e zlo, ne znae
nitu {to e dobro), i 2. koga premnogu lesno se doa|a do nego, kako {to i zloto
(bolkata) prestanuva da se ~uvstvuva (i ottamu pravilno da se ocenuva i soodvetno
na takvata ocena da se mrazi) koga 1. nekoj }e se navikne na nea (koga neprekidno
trae, koga poradi trajnosta na zloto nekoj oddamna ne po~ustvuval
nikakvo dobro - toj {to ne znae {to e dobro, ne znae nitu {to e zlo) i 2. koga
premnogu lesno se osloboduvame od nea.
9
Ednostavno, no toa ne e prifateno od site. Nepravedniot e bezbo`nik,
veli Marko Aurelije. Celokupnata priroda gi sozdala site razumni su-
{testva edni zaradi drugi, za da si pomagaat me|u sebe koga treba, da ne si nanesuvaat
zlo edni na drugi. Onoj {to pravi sprotivno na nejzinata volja o~igledno
gre{i protiv presvetite bo`estva. Onoj koj la`e postapuva bezbo`no
kon istata bo`ica.... Bezbo`nik e i onoj koj te`nee kon nasladata kako kon
dobro, a ja izbegnuva bolkata kako da e zlo. Koga takov ~ovek pomisluva deka
celokupnata priroda im dodelila i na dobrite i na lo{ite ne{to {to ne im
78

lo{i gitaristi (Aristotel), od na{iot odnos kon drugite proizleguva
pravda ili nepravda (stanuvame pravedni ili nepravedni li~nosti).
Pritoa, da si podobar od lo{ ~ovek ne zna~i deka si dobar, tuku samo
deka si pomalku lo{. No, da si polo{ od dobar ne zna~i deka si pomalku
dobar, tuku samo deka si lo{. Ili poinaku: podobar od lo{ = pomalku
lo{, polo{ od dobar = lo{.
2. PODELBA NA DOBROTO I ZLOTO
- Soglasno pri~inite {to go uslovuvaat se vr{i glavnata podelba
na zloto na moralno zlo i prirodno zlo. Pri~inite na moralnoto
zlo sekoga{ se nao|aat vo subjektot na slobodnoto deluvawe, dodeka na
prirodoto zlo vo deluvaweto na prirodnite pri~ini. Pritoa, slobodna
volja zna~i deka ~ovekot mo`el poinaku da postapi, a dokolku se raboti
za storeno zlo mo`e da bide obvinet {to ne postapil poinaku.
Soglasno gornata podelba vo sferata na ~ovekovoto moralno
odnesuvawe ~ovekovoto dobro gi pretstavuva pozitivnite ili moralno
prifatlivite aspekti na povedenieto i razmisluvaweto, pa kako:
poim - pretstavuva ona {to e vo soglasnost so dobroto, ne{to
dobro, lagodno (pravda, qubov, nesebi~nost, tvore{tvo...)
akt - pretstavuva vrednost,
nastan - pretstavuva prijatnost, zadovolstvo, sre}a,
~uvstvo - pretstavuva dobra volja, naklonetost, zdravje.
li~nost - su{testvo otelotvoreno vo angel, bog.
pripa|a, toj se buni protiv nea, bidej}i ~esto lo{ite u`ivaat vo radosti i
imaat mo`nosti za zadovolstva, dodeka dobrite go minuvaat `ivotot vo bolki
i so site ne{ta koi ja predizvikuavat bolkata. Onoj {to se pla{i od stradawe,
eden den }e se pla{i od se {to postoi. I ete ti bezbo`ni{tvo. Onoj {to
te`nee kon zadovolstvo, nema da se pla{i da napravi nepravda. Me|utoa treba
da ostanat potpolno ramnodu{ni kon ona koe celokupnata priroda go deli sekomu,
bidej}i ako taa pravela razlika me|u niv sigurno ne bi postapila taka.
Onie koi se rakovodat spored celokupnata priroda, tie se vo soglasnost so
nea i treba da bidat ramnodu{ni kon nejzinite postapki. Sekako bezbo`en e
i onoj koj ne e ramnodu{en kon bolkata i radosta, smrtta i `ivotot, slavata i
neslavata, voop{to kon rabotite koi prirodata gi deli podednakvo. A pod
toa deka deli podenakvo, jas podrazbiram deka se se slu~uva nezavisno i kako
posledica na ona {to prirodata podednakvo go deli i na sega{nite i na idnite
su{testva. Toa go pravi spored opredelen red i soglasnost so nekoja prapri~ina
na providenieto, spored koja u{te od po~etok go naso~ila ureduvaweto
na ovoj svet, taka {to soedinila odredeni osnovi za ona {to treba da bide
i gi odredila tvore~kite sposobnosti na sr`ta, nivnata promena i redosled.
Aurelij, M. Za samiot sebe, Tri, Skopje, 2005, str. 130-131.
79

cel - ne{to e dobro za opredelena cel, ne{to e dobro ako ja ispolnuva
celta na svoeto postoewe: penkaloto ako pi{uva, satot ako go
poka`uva to~no vremeto, pe~kata ako gree, sijalicata ako sveti.
Od druga strana pak, ~ovekovoto zlo gi pretstavuva negativnite
ili moralno neprifatlivite aspekti na povedenieto i razmisluvaweto
i kako:
poim - pretstavuva ona {to mu e sprotivno na dobroto, ne{to
lo{o, nelagodno (nepravda, omraza, sebi~nost, destrukcija...)
akt - pretstavuva porok, zlostor, protivnost na moralot.
nastan - uka`uva na bolka, nesre}a, tragedija, katastrofa.
~uvstvo - pretstavuva lo{a volja, zlobnost, bolest.
li~nost - su{testvo otelotvoreno vo lo{iot duh (vrag, |avol)
cel - ne{to e lo{o za opredelena cel, ne{to e dobro ako ja ispolnuva
celta na svoeto postoewe: penkaloto ako ne pi{uva, satot ako
ne go poka`uva to~no vremeto, itn.
Pritoa, mo`e da se ka`e deka zloto vo pravoto gi ozna~uva negativnite
ili neprifatlivite aspekti na ~ovekovoto povedenie, a vo
etikata i negativnite ili neprifatlivite aspekti na ~ovekovoto razmisluvawe.
Me|u takvi aspekti na negativno povedenie i razmisluvawe
mo`at da se pomestat: omrazata, sebi~nosta, nepravdata, agresivnosta,
destrukcijata.
Ako po ovie razgleduvawe se obideme da go pronajdeme ona {to
e zaedni~ko za dobroto i zloto vo odnos na odredeni poimi, dejstvija,
nastani i ~uvstva ne e te{ko da se sogleda deka so upotrebata na dobroto
i zloto vo navedenite nasoki nie samo ozna~uvame i na toj na~in
gi izrazuvame svojstvata, atributite na tie poimi, dejstvija, nastani i
~uvstva. Ottamu, dobroto i zloto ne se ni{to drugo, tuku atributi {to
im gi pridavame na lugeto, predmetite i pojavite i na se drugo {to ne
opkru`uva vo svetot. 10 Atributite "dobro" i "zlo" se samo ruvo za preoblekuvawe
so ~ija pomo{ sakame da ka`eme deka nekoj ili ne{to e
"prijatno" ili "neprijatno," "korisno" ili "{tetno," ili deka tie
zborovi gi izrazuvaat emociite. 11 Ili, poprecizno ka`ano, nema "zlo"
i "dobro" vo smisla na svojstva koi stvarno im pripa|aat na stvarite i
nastanite, postojat samo zadovolstva i neprijatnosti kako psihi~ki
sostojbi. 12 Spored toa, moj stav e deka dobroto i zloto mo`at da se razgleduvaat
samo kako osobini na lu|e, predmeti i nastani, a ne kako ne-
{to {to postoi samo po sebe. Vo taa smisla, se soglasuvame so gledi-
10
Taka od biolo{ki aspekt, dobroto mora da go sfatime kako "korisno
za sopstvenata reprodukcija," dodeka zloto mora da se sfati kako ona {to
vo taa smisla ne e korisno. Me|utoa, ni dobroto ni zloto ne se nao|aat vo
genite. I edenoto i drugoto, za nas pretstavuvaat samo ostvarlivi mo`nosti.
Svensen, L. Filozofija zla, Geopoetica, Beograd, 2006. str, 21 i 22.
11
Kolakovski, L. Mini predavawa o maksi stvarimea, str. 135.
80
12
Ibid, str. 78.

{tata kako ona na Svensen, so koe ispravno se tvrdi deka dobroto i
zloto se odnosni poimi, ne{to e dobro i zlo, ne samo po sebe, tuku vo
odnos na ne{to drugo. Zloto (ili dobroto, m.z.) ne e supstanca, predmet,
tuku osobina na predmetite, nastanite i postapkite. Zloto ne e
ne{to odredeno ili dobro ograni~eno i nema su{tina. Zloto e {irok
poim koj go koristime da gi opi{eme delata i stradawata. Toj poim
uka`uva na mno`estvo fenomeni - na primer, na bolest, prirodni katastrofi,
smrt, vojna, genocid, terorizam, trgovija so droga, robstvo,
zlostavuvawe, nasilstvo nad deca itn. - od {to mo`e da se posomneva
deka e tolku {irok {to mu nedostasuva sodr`ina koja mo`e da se specificira.
Me|utoa, site tie zla se priznaeni kako zla koi gi pravime
nie lu|eto i otamu poimot na zloto e primenliv iako te{ko mo`e da
se uka`e na nepophodnite i dovolnite uslovi za negovata primena. Za
da se pomirime so postoeweto na ovie zla, taka {to postoeweto na svetot
}e izgleda opravdano i da postoi nade` deka }e se promeni kon
podobro, tragame za smislata na zloto. Za taa smisla se traga vo religijata,
13 vo verata vo gospod, 14 vo verata za napredok i vo politi~kite
ideologii. Na razli~ni na~ini se pravat obidi da se opravda zloto za
da se pomirime so stradawata vo svetot. Moj op{t stav, veli Svensen, e
deka zloto ne mo`e da se opravda i deka ne treba da go opravduvame i
deka sekoe pomiruvawe so stradaweto e la`no. Ako ja pogledneme istorijata
{to neposredno ni prethode{e, vekot koj {to tuku go ostavivme
zad sebe, ne mo`eme da najdeme nikakva smisla vo nebroenite tra|edii,
nikakva bo`ja proimisla ili aktivna istoriska sila koi bi mo`ele
da gi opravdaat. 15
Moj stav e deka dobroto i zloto ne se ni{to drugo tuku zadovolstvo
i bolka, odnosno ona {to vo nas predizvikuva ili ni donesuva
zadovolstvo i bolka. Spored toa, dobroto i zloto vo moralna smisla se
ednostavno soglasuvawa i nesoglasuvawa na na{ite volevi dejstvija so
13
Religijata ima trokratna funkcija: za celokupnoto ~ove{tvo uteha
za li{uvawata koi gi iziskuva `ivotot, za pogolemoto mnozinstvo lu|e ohrabruvawe
emocionalno da ja prifatat svojata klasna polo`ba, a za vladea~koto
malcinstvo osloboduvawe od ~uvstvoto na vina koja e predizvikana so
stradaweto na onie koi tie gi ugnetuvaat. Fromm, E. Dogma o Kristu, Zagreb,
1989, str. 23.
14
Luter veli deka verata e semo}na. Na onoj koj veruva mora se da mu e
mo`no. Za{to, verata pravi ona {to ne e ni{to da bide ne{to, i predmetite
so koi ne mo`e ni{to da se mo`e se... Verata veruva vo ~udo, zgora na toa verata
i verata vo ~udo se edno i isto... Verata, toa e veruvawe deka se e mo`no...
Bog ne mo`e da bide doka`an, vo nego mo`e samo da se veruva... Ako veruvam
deka bog postoi, toj i postoi, t.e. za mene: ako ne veruvam deka postoi, toga{
toj i ne postoi, za mene. Foerbah, L. Predavanja o su{tini religije, Kultura, Beograd,
1955, str. 215- 217.
15
Svensen, L, op. cit. str. 26.
81

nekoj zakon koj so pomo{ na voljata i mo}ta na zakonodavecot ni nanesuva
dobro ili zlo, u`ivawe ili bolka, koi po naredba na zakonodavecot
go sledat na{eto pridr`uvawe ili kr{ewe na zakonot, se ona
{to go narekuvame "nagrada" i "kazna." ...So ogled na toa {to ne e mo-
`no da se zamisli postoewe na nekoe pravilo koe ja opredeluva ~ovekovata
volja i deluva na slobodnite akcii, a da ne nosi so sebe prisilba
vo vid na dobro i zlo, zamisluvaj}i nekoj zakon, nie morame da zamislime
i nekoja nagrada ili kazna vrzana za toj zakon. Zaludno edno razumno
su{testvo bi se obidelo da upravuva so dejstvuvaweto na drugo, koga
ne bi mo`elo da go nagradi pokoruvaweto na toj drug kon svoeto pravilo,
odnosno da go kazni negovoto skr{nuvawe od toa pravilo, nanesuvaj}i
mu nekoe dobro ili zlo. 16 So drugi zborovi, bez nagrada (dobro) i
kazna (zlo), nikoj ne mo`e da se pottikne da dejstvuva ili da ne dejstvuva
soglano so nekoe pravilo. Ottamu i nagradata i kaznata se interesot
za postignuvawe dobro, odnosno, za odbrgnuvawe zlo.
- Vo etikata se ispituva: 1. {to e dobro ili vredno, nasproti
sekoe zlo, no i 2. {to e ispravno. 17 Vo taa smisla postojat: 1. teorii koi
opredeluvaat {to e dobro ili vredno: edna eti~ka teorija mo`e za
dobro (vredno) da ja proglasi na primer, li~nata sloboda, no i natamu
vo site situacii da ne e jasno kako treba da se postapi, i 2. teorii koi
opredeluvaat {to eispravno: zatoa (koga, na primer, nekoja politi~ka
grupacija se zalaga za smaluvawe na stepenot na slobodata) e potreben
vtoriot del na eti~kite teorii - delot koj opredeluva {to e ispravno.
Vo toj slu~aj se pojavuva interesno pra{awe: dali e vo soglasnost so
po~ituvaweto na li~nata sloboda na taa grupacija da i se dopu{ti nepre~eno
da deluva {to mo`e da dovede do toa, taa grupacija da dojde na
vlast i od taa pozicija da gi ograni~i li~nite slobodi. Ili pak, e so
soglasnost so unapreduvawe na li~nite slobodi da i se zabrani deluvaweto
zaradi nesakanite posledici {to mo`e da nastanat tokmu po
li~nite slobodi. Ovde stapuva na scena opredeluvaweto {to e ispravno.
So opredelbata {to e ispravno se odgovora na pra{aweto - kako
nekoj (poedinec ili grupa) treba da postapi koga rea|ira na dobro
(ili vredno). Postojat dva vida teorii {to se odnesuvaat na opredeluvaweto
na ispravnoto:
a) Deontolo{ki teoriji za ispravnoto se onie koi svoite sudovi
gi gradat spored postapkite nezavisno od posledicite koi gi predizvikuva
postapkata. Spored niv, najbitno e po~ituvaweto na vred-
16
Vidi: Tubi}, R. Britanska filozofija morala, Eri~ke teorije od XVII do
konca XIX vijeka, Svjetlost, Sarajevo, 1978, str. 166.
17
Etikata opfa}a tri u~ewa: 1. u~ewe za najvisokoto dobro kako najvisoka
cel na moralnata aktivnost, 2. u~ewe za doblesta kako dobro ostvareno
vo ~ovekot poedinec, i 3. u~ewe za dr`avata kako dobro ostvareno vo socijalniot
`ivot. \uri}, M. Istorija helenske etike, Zavod za u|beni}e i nastavna
sredstva, Beograd, 1987, str. 334.
82

nostite. Na primer, ako kako dobro se zeme neprikosnovenosta na ~ovekoviot
`ivot, toga{ sudot na toj {to sledi opredelena deontolo{ka
teorija bi mo`el da bide: "Ne e ispravno da se ubie nekoj ~ovek za da
se spasat iljada drugi, za{to pod nikakvi okolnosti ne e ispravno da
se ubie ~ovek."
b) Konsekvencijalisti~ki teorii za ispravnoto koi ispravnosta
na opredelena postapka ja ocenuvaat spored posledicite koi taa
postapka bi ja predizvikale vo dadeni okolnosti (bez ogled na ispravnosta
na taa postapka izvadena od kontekstot). Spored niv najbitno e
unapreduvaweto na vrednostite. Na primer, ako za dobro se zeme blagosostojbata
na lu|eto, toga{ sudot na nekoj koj ja sledi ovaa teorija bi
mo`el da izgleda vaka: "Ispravno e so godini da se stavaat na maki nekolku
ili iljadnici lu|e, ako e verojatno deka toa }e dovede do blagosostojba
na milijarda drugi lu|e).
Inaku, fakt e deka vo najgolem broj slu~ai za ispravno se smeta
ona {to go misli i ~uvstvuva mnozinstvoto, ona {to e logi~no ili ona
{to navleguva vo natprirodnoto, misti~noto.
Ona {to, me|utoa, od aspekt na ispravnoto za nas e interesno e
pra{aweto: dali sî {to e dobro i ispravno e i pravedno? Koe mesto go
zafa}a pravednosta, kade se nao|a pravednosta - pred, po, ili me|u
dobroto i ispravnoto? Toa e ona na {to sakam da najdem odgovor. Moj
stav e deka pravednoto e ne{to {to se nao|a me|u dobroto (vrednoto) i
ispravnoto. Ne{to mo`e da bide dobro (vredno), no ne i pravedno i
samo ottamu neispravno. Primer, dobro e nekogo pari~no da go nagradi{,
me|utoa ako taa pari~na nagrada bila opredelena samo za pobednikot
na nekoja trka, nagraduvaweto na posledniot namesto na prviot
e nepravedno i otamu neispravno odnesuvawe. Mo`na e me|utoa i situacija
koga ne{to, {to iako e zlo, samo poradi toa {to e pravedno da e
i ispravno. Primer, da se tepa samo neposlu{noto, od trite deca, ne e
dobro (tepaweto voop{to e zlo), a sepak e pravedno, a ottamu i ispravno.
Ili da izla`e{ za toa kade se krie nekoj {to drug saka da go ubie,
ne e dobro (la`eweto ne e vrednost) no mnogupati sepak e pravedno i
samo zatoa {to e pravedno e ispravno. 18 Pravdata zna~i ispravno pra-
18
Kako {to vedna{ mo`e da se zabele`i ovoj moj stav e sprotiven na
stavot Kant deka moralniot zakon mora da bide celosno nepromenliv. Koga }e
spoznam nekoj kategori~ki (moralen) imperativ, sum spoznal nekoe pravilo
koe nema isklu~oci. Vo esejot "Za tobo`noto pravo da se la`e od qubov kon
lu|eto," Kant mu odgovori na Benxamin Konstant. Da pretpostavime deka potencijalen
ubiec se raspra{uva za dvi`eweto na `rtvata {to ja izbral. I da
pretpostavime deka sme izla`ale za da ja spasime `rtvata. Ubiecot potem gi
sledi moite upatstva, no `rtvata bez moe znaewe se premestila tokmu tamu
kade {to go upativ ubiecot. Poradi toa ubistvoto e storeno kako posledica
na mojata laga, a jas sum odgovoren tokmu zatoa {to la`ev. Me|utoa da ja zboruvav
vistinata, ne bi mo`el da se smetam za odgovoren bez ogled na toa {to i
83

vo: pravda = ispravno pravo. 19 Nakratko, ne{to e ispravno ako e pravedno.
dobro /zlo pravedno/nepravedno ispravno/neispravno
So drugi zborovi, i dobroto i zloto - ako se pravedni - vodat
kon ispravno povedenie, no ako dobroto ili zloto ne se pravedni - nikoga{
ne mo`at da vodat kon ne{to {to mo`e da se nare~e ispravno.
Ottamu, mo`e slobodno da se ka`e, deka tokmu pravednosta/nepravednosta
(a ne dobroto/zloto - vrednosta/porokot) se najbitniot faktor
za doa|awe do odgovor {to e ispravno, tie e pokazatel za proodnost na
patot kon ispravnosta. Zna~i, pri sekoja procenka na moralnoto povedenie
treba da se po~ituva relacijata: dobro/zlo - pravedno - ispravno,
odnosno, dobro/zlo - nepravedno - neispravno. Ottamu, smetam deka
nikoga{ ne smee da se zaboravi, deka i dobroto i zloto ako se pravedni
mo`at da bidat ispravni ({to zna~i moralni povedenija), i obratno
ako se nepravedni da bidat neispravni ({to zna~i nemoralni povedenija).
- Ovde e vreme da se istakne i osnovnata razlika me|u etikata i
pravoto i ottamu razli~nata pozicijata na pravdata vo ovie dve disciplini.
Etikata e nauka za toa {to e X (moralno - dobro/vredno, pravedno,
ispravno,) i zo{to treba da se pravi X. Mo`ni odgovori se:
- za{to toa toa e bo`ja volja.
- za{to toa e tvoja dol`nost (nezavisno od i da e drugo: dol`nost
zaradi dol`nost, X zaradi X). Najdobar odgovorot na ova e pra-
{aweweto: A zo{to toa mora da go pravi{?
- za{to jas sakam taka da bide (li~na volja).
- za{to drug saka taka da bide (tu|a volja i sila).
- za{to toa e korisno za mene (vo moj interes).
- za{to toa e korisno za drugite (interes na drugite)
Nakratko: Za{to gi po~ituvame moralnite pravila koi nalagaat:
deluvaj dobro, pravedno i ispravno?
Vo na{ata priroda (interes za opstanok i sre}a) e da poseduvame
izvesni potrebi i `elbi i da se stremime kon nivno zadovoluvawe.
Ovie potrebi i `elbi se (i treba da se) podmiruvaat so podr`uvawe na
moralnite pravila. Otttamu proizleguva nivnoto objasnuvawe i oprada
se slu~ilo. Za{to moja do`nost e da go po~ituvam imperativot i da ne se
osvrnuvam na posledicite... Spored Kant, mojata dol`nost e moja do`nost bez
ogled na posledicite na ovoj ili na onoj svet. Vidi: Makintajer, A, Kratka
istorija Etike, str. 217-218.
19
"Pravdata zna~i ispravnost vo nejzinata naso~enost tokmu kon pravoto..."
Radbruh, G. Filozofija pava, Nolit, Beograd, 1980, str. 49.
84

vduvawe. Vo takviot opis nie sekako poa|ame od edno e i zavr{uvame
so edno treba. Pri {to:
~ovekova priroda = interes za opstanok i sre}a.
sre}a = sostojba i cel: korist, dobro, zadovolstvo (otsustvo na
bolka)
dobro = sekoe dobro i zlo ako e pravedno i ottamu ispravno.
Ottamu vistinski odgovor i samo na pra{aweto - Zo{to treba
da bidam praveden? Zo{to slu`i pravdata? e - Za{to e od moja korist,
za{to taa e sredstvo za ostvaruvawe na mojot so posredstvo na tu|ite
interesi, za{to ima dobri posledici - vodi kon sre}a (go zgolemuva
zadovolstvoto i ja namaluva bolkata). 20
dobro / lo{o
+ korisno
pravedno
dobro / lo{o
+ {tetno
nepravedno
Vakvoto stojali{teme|utoa treba da se sfati relativno, za{to
sekoe dobro i zlo, kako vpro~em i samata korist i {teta se relativni
poimi. Imeno, ~estopati se slu~uva motivite (namerite) i okolnostite
(vklu~itelno i vremeto) vo osnova go menuvaat zna~eweto na
delata koi na prv pogled se sli~ni. Nie zboruvame za razlika me|u
smrt od rakata na razbojnik, od lovec na koj `rtvata mu se storila
20
Klu~en poim na teorijata na odlu~uvaweto e poimot korisnost (utility),
pri {to me|u istra`uva~ite na ovaa oblast e prifaten stavot deka e mo-
`no site vrednosti da se podvedat pod ovoj poim. Da naglasime deka zna~eweto
na poimot "korisnost" vo teorijata na odlu~uvaweto ne implicira nu-
`no lakomost (grame`livost) ili ekonomska korist (iako tie ne se isklu~eni)
tuku dobivka, sfatena vo naj{iroka smisla. Vo na~elo, racionalna odluka
e onaa odluka ~ii ishod donesuva maksimala korisnost. Odlu~uvaweto naj~esto
e proces vo koj zemame predvid pove}e okolnosti (fakti), pri {to na sekoja
od okolnostite i pridavame pogolemo ili pomalo zna~ewe, odnosno pogolema
ili pomala te`ina. Pri donesuvaweto na odluki se potpirame na subjektivnata
procenka na korisnosta (subjective utility) so ogled na toa {to procenkite
na znaeweto i vrednosta na oddelni okolnosti koi u~estvuvaat vo donesuvaweto
na odlukata se usloveni so na{iot vrednosen sistem i preferencii.
Vrz odlu~uvaweto vlijaat i sostojbite na prirodata, t.e. okolnosti koi se mo-
`ni i ~esto nepredvidlivi i koi ne se pod na{a kontrola. Ako ne ja znaeme
nivnata verojatnost zboruvame za odlu~uvawe vo uslovi na neizvesnost, a ako
ni se poznati za odlu~uvawe vo uslovi na merliv neizvesnost (rizik). Ishodot
na odlukata e zna~i usloven od na{iot izbor i sostojbata na prirodata. So
vkrstuvaweto na ovie dve okolnosti dobivame matrica na odlukata. Kosti¢,
Aleksandar. Kognitivna psihologija, Zavod za uxbeniki i nastavna sredstva,
Beograd, 2006, str. 352, 363 i 367-368.
85

kako dive~, od strana na ludak ili dete, od ~ovek koj samo se branel od
svojot neprijatel ili od xelatot koj samo izvr{uval legitimna naredba,
od vojnik koj ja brani svojata zemja od invazija i vojnik koj ubiva
civili. Ubistvoto nekoga{ se kaznuva mnogu strogo (svirepo, od bezobyirna
odmazda), a nekoga{ blago (ubistvo od nebre`nost, ubistvo na
dete pri pora|awe, ubistvo na mig, eutanazija), nekoga{ se prostuva, a
nekoga{ se smeta za normalna dol`nost koja ne povlekuva ni osuda ni
pofalba, a ponekoga{ zaslu`uva duri i najgolemi po~esti. Poinaku
ka`ano, edno isto ne{to mo`e da ima edna{ vakvi, drugpat poinakvi
osobini. Toa go poka`uva i slednovo: Morskata voda e naj~ista i najvalkana:
za ribite pitka i `ivotvorna, a za lu|eto nepitka i pogubna.
Ognot e nu`en del od prirodata i ne se znae dali toj pove}e uni{tuva
ili sozdava (Heraklit). I zloto i dobroto se edno. Lekarite barem
koga se~at i palat na site mesta i svirepo gi tretiraat bolnite, barat
u{te i nagrada, iako ne ja zaslu`uvaat, za{to pravat isti dobra kako
bolestite, t.e. lekuvaweto na bolniot (dobro) e vrzano za nivnoto ~uvstvo
na bolki (zlo). Na takvata relativnost uka`uvaat i ovie navodi:
Za imeto pravda lu|eto ne bi znaele da nema nepravda, Za da se ~uvstvuva{
osamen potrebno e da postojat drugi lu|e. Bolesta go pravi zdravjeto
prijatno, gladot - sitosta, zamorenosta - odmorot. I obratno.
Ottamu za Lao Ce, dobroto ne e apsolutno, tuku e samo edna strana na
komplementarniot par na sprotivnosti. Kako {to nema svetlost bez
senka, taka nema ni dobro bez zlo. Ako site lu|e znaat deka dobroto e
dobro, toga{ ve}e postoi zlo... Ne postoi soglasnost vo vrska so dobroto
i zloto. Stanuva zbor za ne{ta koi razli~no se tolkuvaat vo ovie
ili onie vremiwa, odnosno na ova ili na ona mesto. 21 Ne se samo osobinite
relevantni, tuku i vrednostite. Samo na гospod se mu e ubavo i
dobro i pravedno, a lu|eto za edno smetaat deka e pravedno, a za drugo
deka e nepravedno. Od toa sleduva deka nema moral koj bi bil apsolutno
postojan. Eden e moralot vo edno vreme i vo edno mesto, a poinakov
vo drugo vreme i vo drugo mesto. Tie razliki gi proizveduva stepenot
na op{testveniot razvoj. Zatoa eti~kite normi mo`at da imaat samo
relativno, a nikoga{ apsolutno obele`je. Moralot, a vo negovi ramki
i pravdata kako moralna kategorija, e vo neprestano menuvawe - toa e
specijalen priroden proces vo odnos na socijalniot organizam. 22 Ottamu,
spored mene slobodno mo`e da se konstruira slednovo ravenstvo:
pravda = "kako kade, kako koga i kako za kogo."
Nakratko na{iot `ivot e poln so dejstvija ~ija dobra ili lo{a
sodr`ina e relativna. Zatoa, za toa {to e dobro ili zlo e potrebna
procenka na zakonot ili pravdata, {to zna~i soglasnost na mnozinstvoto,
a koga takva soglasnost izostanuva ili zad vidliviot rezultat
21
Vilhelm, R. Komentari na Lao C, Tao Te \ing, Knjiga smisla i `ivota, Babun,
Beograd, 2005, str. 37.
22
\uri}, M. Istorija helenske etike, str. 133.
86

na dejstvieto se krie druga namera - procenka na bog bez soglasnost
nitu na angelot, nitu na |avolot, pa ni na ~ovekot.
Ottamu, bog, zakon i pravda na ~ovek mu se potrebni tokmu poradi
relativnosta na dobroto i zloto. Koga me|u lu|eto ne postoi
ednakvost vo tolkuvaweto {to e dobro, a {to zlo na pomo{ najprvin se
povikuva 1. svoeto Jas, a vo otsustvo na sila da se nametne svoeto sopstveno
stojali{te, nekoe od slednive avtoriteti, 2. gospod, 3. zakonot, 4.
pravdata. Ottamu, mo`e da se ka`e deka pravdata e poslednoto sredstvo
so koe se meri, se opredeluva {to e dobro, a {to zlo vo svetot vo koj
`iveeme, i vo zavisnost od na{ite momentni `elbi, potrebi i sfa}awa,
(individualen i kolektiven interes) kakvo treba da bide nivnoto
mesto i nivniot soodnos (na koj na~in dobroto i zloto mo`at da go menuvaat
svoeto mesto) vo prostoreot i vremeto vo koi `iveeme.
Pravoto e nauka za regulirawe na povedenieto na lu|eto. Taa
dava odgovor na pra{aweto: Zo{to treba da go po~ituvame realniot
(pozitivniot zakon) i da se stremime kon idealniot zakon (pravdata,
ona {to treba da bide). Mo`ni odgovori se:
- za{to gi odobruva gospod,
- za{to gi propi{uva legitimna vlast,
- za{to e zakon, odnosno pravda (zakonot e zakon, pravda zaradi
pravda),
- za{to nivnoto po~ituvawe e sredstvo za postignuvawe na onie
formi na `ivot koi najmnogu ne zadovoluvaat,
- za{to, ako ne gi po~ituvame }e bideme kazneti ili na nekoj
drug na~in povredeni od strana na onie {to se na vlast.
- zaradi sopstveniot interes (samointeres, sopstvenata sre}a)
- zaradi op{to dobro (univerzalnata sre}a, sre}ata na drugi)
Od prethodnoto mo`e da se konstatira slednovo:
1. Pravdata kako moralno pra{awe e upatena kon poedinecot.
Ovde se postavuvaat pra{awata: Kako da `iveeam? [to da pravam?
a na odgovorot pravi toa i toa, sleduva i novo pra{awe - Za{to
da go pravam toa?
2. Pravdata kako pravno pra{awe e upatena kon dr`avata.
Ovde se postavuva pra{aweto: Za{to e potrebno idealno pravo
(pravda)? Toa se vsu{nost pra{awata od ednakov interes vo ovoj trud.
3. [TO E DOBRO, A [TO ZLO (QUID EST BONUM, QUID EST
MALUM)
Da se odgovori {to e dobro ili zlo navidum ne e voop{to te-
{ka zada~a ako se trgne od toa deka vo re~isi site op{testveni sredini
dobroto se povrzuva so zdovolstvo (u`ivawe), sloga (mir), i dobivka/}ar
(`ivot) - nakratko sre}a, a zloto so bolka (stradawe), sudiri
(vojna), i zaguba/{teta (smrt) - nakratko nesre}a. Fakt e deka se rabo-
87

ti za dualisti~ka kategorija: za dobroto i zloto kako za dva protivre~ni
poimi. Gornata zabele{ka sepak ne prestavuvala nikakva satisfakcija
za brojni misliteli poopstojno da se zafatat so nivnoto razgarani~uvawe.
- Taka, spored Demokrit (460-370 p.n.e.) najvisokoto dobro e
bla`enstvoto koe se sostoi vo trajna du{evna vedrina - eutimija, koja
toj ja narekuva i blagosostojba, harmonija, ramnote`a i duhovna nepopre~enost.
Eutimijata se zasnova vrz soznanieto i razlikuvaweto na zadovolstvata.
Za ~ovekot e najdobo ako svojot `ivot go pomine vo {to
pogolema du{evna vedrina i {to pomala zlobnost. Toa }e bide slu~aj
toga{ koga svoite zadovolstva nema da gi bara vo minlivite ne{ta,
zo{to onie koi od stomakot gi baraat svoite u`ivawa i ja nadminuvaat
merata vo jadeweto i pieweto ili vo qubovnite nasladi, za niv site
u`ivawa se kratki i ne traat dolgo, tuku samo dodeka jadat i pijat.
Bolkite od toa e mnogukrati, za{to kopne`ot za istite u`ivawa sekoga{
povtorno se pojavuva. Ottamu, glavniot uslov za postignuvawe na
eutimijata e odr`uvaweto na merka. So toa Demokrit na~elno go prifa}a
zadovolstvoto, no samo ona ~ii izvor e vistinaka merka i zatoa e
ubavo i nepreodno. Spored Demokrit, isto kako i Hipokrat pred nego
i Aristotel po nego, ubavo i privle~no e samo ona {to e so mera, a
odbivno seto ona {to pretstavuva prekumernost ili nedostig. Vtoriot
uslov za eutimijata za prv pat vo helenskata etika e ispolnuvaweto na
dol`nosta. Spored Demokrit, pri~inata poradi koja ~ovekot se vozdr`uva
od grev ne treba da bide stravot, tuku ~uvstvuvaweto na dol`nost.
Svojata moralna sila ~ovekot ja poka`uva osobeno koga vo nesre-
}a misli na toa {to go nareduva dol`nosta. Pravednosta se sostoi vo
ispolnuvaweto na svojata do`nost, a nepravednosta vo nejzinoto zapostavuvawe.
Ispolnuvaweto na dol`nosta e izvor na du{evnata vedrina,
na sila i spokojstvo, a zapostavuvaweto sozdava nezadovolstvo, nemir
i izma~uvawe na sebesi. 23 Podobar za doblesno odnesuvawe e onoj
koj deluva so pomisluvawe od srceto i so razborito uveruvawe, odo{to
onoj koj deluva spored zakonot i nu`nosta. Za{to, sigurno potajno }e
gre{i onoj kogo od nepravdata go odvra}a zakonot, a toj koj na dol`nosta
i prio|a so uveruvawe ne e mo`no da vr{i ni{to lo{o, ni tajno ni
javno. Dobar ne e onoj koj ne pravi nepravda, tuku onoj koj voop{to ne
saka da ja pravi. Zlo pak e da se ogleda{ na lo{ite, no i da ne se ogleda{
na dobrite. Zna~i, moralnoto dostoinstvo na ~ovekot zavisi od
pomisluvaweto vo srceto so koe ~ovekot mu pristapil na deluvaweto,
23
So toa {to bara ~ovekot vo svoeto moralno deluvawe se rakovodi
samo od dol`nosta, Demokrit potsetuva na osnovniot stav na Kantovata moralna
filozofija, spored koja edno dejstvi dobiva moralna vrednost samo toga{
koga ne se vr{i od naklonetost, tuku od dol`nost, a ova se sostoi vo vr{ewe
na moralno dejstvie od po~ituvawe na moralniot zakon. \uri}, M. Istorija helenske
etike, str. 168.
88

a ne od uspehot i zatoa i meriloto za ocenuvawe na moralnata validnost
na edno delo ne le`i tolku vo nadvore{niot uspeh, kolku vo motivot
koj go predizvikal, vo sakaweto i pomisluvaweto vo srceto. 24
Spored Demokrit, prijateli ne se site onie koi ni se srodni, tuku i
onie koi so nas se slo`ni vo toa {to e korisno. 25
- Spored Aristip (me|u 435-355 pne.), osnova~ot na hedonizmot,
se {to donesuva zadovolstvo e dobro, a se {to sozdava bolka e zlo: seto
ostanato e indiferentno. Dobroto, zna~i e istovetno so prijatnosta
ili so zadovolstvoto, a zloto so neprijatnosta ili so bolkata, a ona
{to ne predizvikuva ni zadovolstvo ni bolka, toa ne mo`e da se nare~e
nitu dobro, ni zlo. Zadovolstvoto se ~uvstvuva samo vo sega{nosta, za-
{to stvarnost e samo sega{nata sostojba: nam ni pripa|a samo sega{ -
noto zadovolstvo, no ne i minatoto ni idnoto, za{to prvoto ve}e ne
postoi, a vtoroto e neizvesno dali voop{to }e se ostvari. Ottamu proizleguva
zaklu~okot: treba da se saka i u`iva samo vo sega{niot moment.
Vo taa smisla Aristip pravel razlika me|u zadovolstvoto kako
cel i bla`enstvoto. Celta e samo poedine~no zadovolstvo, a bla`enstvoto
se sostoi samo vo zbir na poedine~nite ~uvstva na zadovolstvo i
samo vo nego se sodr`ani i minatoto i idnoto zadovolstvo. Samo za poedien~noto
zadovolstvo treba da se kopnee zaradi nego samoto, a za
bla`enstvoto ne zaradi nego samoto, tuku zaradi poedine~nite momenti
na zadovolstvo koi go so~inuvaat. 26
- Spored Sokrat, nevozmo`no e da se veruva deka strastite mo-
`at da go sovladaat umot. 27 Koga nekoj }e sogleda {to treba da pravi
toa eo ipso i go pravi i toa znaeweto mu nareduva i zatoa toj ne mo`e da
ne vr{i dobro. A koga pravi zlo toj go pravi zatoa {to misli deka toa
za nego e nekakvo dobro: ne go pravi od vrodeni lo{i sklonosti, tuku
poradi nerazbiraweto na vistinskite uslovi na sre}ata, od nepoznavawe
na patot koj vodi kon vistinskoto dobro. Nemoralnoto deluvawe,
zna~i e samo posledica na la`noto mnenie, na zabluda, neznaewe. Taka
Sokrat doa|a do nov forma na svojot prv formalen princip: nikoj ne
gre{i namerno, tuku sekoj gre{i za{to ne znae {to e dobro, a ne zatoa
{to ne go saka dobroto. Sokrat smeta{e deka so ~ovekovite dejstvija
ne upravuva ne{to drugo, tuku semo}niot um i zatoa toj go pobiva{e
sfa}aweto deka ima nekoja nevozdr`anost "za{to nikoj ne deluva protiv
ona {to e najdobro so znaeewe, tuku samo od neznaewe." Vo vrska so
24 Ibid, str. 169.
25 Ibid,, str. 169.
26 \uri}, M. Istorija helenske etike, str. 307.
27 Za Sokrat osnovata na doblesta e vo sopiraweto na nagonite i strastite,
za{to bez vozdr`anost ne e mo`no janoto mislewe nitu sigurno soznavawe
na toa {to vistinski e korisno. Vozdr`anosta, a ne nejzinata sprotivnost
neumerenosta go donesuva bla`enstvoto - najtrajnoto i najgolemoto zadovolstvo.
V. \uri}, M. op.cit. str. 259.
89

toa e Sokratovoto tvrdewe: "koj so znaewe pravi zlo, toj e moralno podbar
otkolku onoj koj toa go pravi bez znaewe." Spored ovoj paradoks,
demek toj koj pravi zlo so znaewe go pravi isklu~itelno, spored prilikite,
a vo site drugi slu~ai }e deluva dobro, no onoj koj gre{i od neznaewe,
toj }e prodol`i da pravi zlo, za{to ne ja znae svojata zabluda.
Taka, spored nego, znaeweto e sredstvo i su{tina na moralot. Sepak se
slu~uva lu|eto da mislat deka mnogu znaat {to e najdobro, pa sepak
iako mo`at da go storat, toa ne go pravat, tuku rabotat drugo, za{to
im podlegnuvaat na strastite, t.e. gi sovladuvaat zadovolstvoto i bolkata.
Na pra{aweto {to se slu~uva so lu|eto koga velat deka gi sovladuvaat
strastite i deka ne go pravat ona {to e najdobro iako toa go
znaat, Sokrat odgovara deka im nedostasuva ve{tina na merewe koja im
ovozmo`uva procenka na ~uvstvoto na zadovolstvo i bolka spored nivnoto
vistinsko, a ne spored perspektivno odmereniot odnos na goleminite.
So drugi zborovi, koga ~ovek pravi zlo predavaj}i im se na kopne`ite
i strastite toa zna~i deka mu nedostasuvaat mere~ki ve{tini,
deka kaj nego nema jasno soznavawe na dobroto za{to toj ne se rakovodi
spored objektivnoto soznanie koe e posilno od se, tuku spored subjektivnoto
koje go obmanuva. Koga nekoj e sovladan od strastite, ili so
drugi zborovi koga e poslab od sebesi, toa zna~i deka zgre{il vo izborot
na zadovolstvoto i bolkata za{to nema vistinskoi znaewe. A koga
nekoj e posilen od sebesi, t.e. posilen od strastite, toa zna~i deka
umeel da go izbere vistinskoto zadovolstvo i dobro, za{to ima vistinsko
znaewe. Nikoj, zna~i nema so draga volja da odi vo zlo koga znae
deka e zlo. Na ~ovekot mu e vrodeno me|u dobroto i zloto da go izbira
dobroto, a me|u dve zla pomaloto. Stravot e o~ekuvawe na zlo. Zatoa
nikoj nema da odi so draga volja kon ona od {to se pla{i, koga smee da
odi kon ona od {to ne se pla{i. 28 Za Sokrat, me|u dobroto, ubavoto i
korisno postoi ravenstvo (se {to mu slu`i na odredena cel e dobro, a
ona {to e dobro e istovetno ne samo so ona {to e ubavo, tuku i korisno),
a korista i {tetata se merila za dobroto i zloto. Pokraj toa, postoi
razlika me|u dobroto i prijatnoto: dobroto sekoga{ e prijatno, a
prijatnoto ne sekoga{ e dobro. 29
- Na po~etokot i Platon, se soglasuva so Sokrat pa taka i za
nego dobroto e isto {to i korisnoto i prijatnoto, zna~i {to i zadovolstvoto.
Toj go usvojuva principot na korisnosta i zadovolstvoto
kako osnova i izvor na ~ovekovata dejnost. No, takviot negov stav e
ubla`en so umetni~kata strana, so ubavoto koe go poistovetuva so
korisnoto i dobroto, pa taka ubavoto, dobroto i korisnoto stanuvaat
istovetni poimi. Me|utoa vo Gorgija, Platon go otfrla sfa}aweto
deka prijatniot `ivot zna~i isto {to i ubav `ivot ili dobro. Dodeka
vo Protagora e usvoena oblagorodena i so intelektualizam spoena (do-
90
28
\uri}, M. op. cit. str. 255-257.
29
Ibid, str. 257-258.

lesta e znaewe koe mo`e da se nau~i) hedonisti~ka teorija, vo Gorgija
jadroto go so~inuva pobivaweto na hedonisti~kiot princip i vozdignuvawe
na dobroto kako cel na `ivotot. Tuka Platon doka`uva deka
zadovolstvoto i dobroto ne se istovetni i deka dobroto ne smee da se
saka zaradi zadovolstvoto, tuku toa i se drugo treba da se saka zaradi
dobroto. Sokrat go prisiluva Pol na priznanie deka pravdata, a ne
mo}ta e najvisoko dobro i deka e podobro nepravdata da se trpi odkolku
da se pravi. A od Sokratoviot razgovor so Kalikle proizleguva
deka smislata na `ivotot ne e u`ivaweto, tuku tvorewe spored ubava
ideja i podigawe na prvadata do `iva dr`avna mo}. 30
Vo vtorata faza, Platon go napu{ti u~eweto na Sokrat i go
izgradi svoeto u~ewe za ideite kako sredii{te na negovata celokupna
filozofija i ottamu na idejata na dobroto. Spored toa u~ewe, na primer,
idejata na ubavoto e toa {to pred se sekade postoi i {to niti nastanuva
niti propa|a, nitu se zgolemuva, niti se smaluva, {to ne e od
edan strana ubavo, a od druga strana grdo, ili denes ubavo a utre ne e,
ni sprema ova ubavo, a sprema ona grdo, ni ovde ubavo, tamu grdo kako
da e samo za edni ubavo, a za drugi grdo. I u{te ne{to: toa ubavo nema
da mu se poka`e kako nekakvo lice, ni kako race, ni kako {to i da e
drugo {to mu pripa|a na teloto, a nitu kako nekakov govor, ni kako nekakvo
znaewe, a ni kako ne{to {to e sodr`ano vo ne{to drugo, tuku
kako ne{to {to e samo po sebe i so sebe ednostavno i ve~no, a seto
ostanato {to e ubavo u~estvuva vo nego nakako na vakov na~in {to toa
ostanatoto nastanuva ili is~eznuva, a toa nitu vo ne{to se zgolemuva
nitu se smaluva, nitu inaku ne{to mu se slu~uva. Sekoja ~uvstvitelna
ili pojavna ubavina sprema idejata na ubavoto stoi kako slika sprema
stvarnosta 31 i samo onoj koj ja gleda taa vistinska ubavina mo`e da pra-
30
\uri}, M. Istorija helenske etike, str. 334.
31
Odnosot na stvarite sprema nivnite idei, Platon go odbele`uva
kako sli~nost. Me|utoa, sli~nosta ne e isto {to i ednakvosta; idejata nikade
ne se pojavuva sosema vo stvarite. Zatoa Platon odnosot na stvarite sprema
ideite go odbele`uva i kako imitacija: idejata e primer (uzor), a odelnata
pojavna stvar, slika, prilika, iluzija, senka na idejata. Idejite sekoga{ se
ednakvi, a pojavnite stvari nastanuvaat, se menuvaat i propa|aat. Toa se slu-
~uva na toj na~in {to stvarta vo eden moment ima del od idejata, a vo drug moment
nema. Dobroto na primer, e dobro dodeka ima del od idejata na dobroto, a
koga go nema, prestanuva da bide dobro... Se ~ini deka Platon vo Fedra i Gozba
najvisokoto mesto mu go dodeluva na idejata na ubavoto. Vo Sofist, kako
najvisoka ja odbele`uva idejata na bitieto i nejze im gi podreduva ideite na
dvi`eweto i miruvaweto, istovetnosta i raznovidnosta. Me|utoa, vo Dr`ava
najvisokoto mesto go dobiva idejata na dobroto. Za{to se kako {to postoi,
postoi za ne{to dobro, toa na idejata na dobroto ili na apsolutnata cel i se
podredeni site drugi ideji. Taka Platonovata filozofija dostignuva vrvna
to~ka vo etikata, za{to se treba da mu slu`i na ostvaruvaweto na dobroto;
91

vi vistinska doblest, a ne nejzinite senki. A so ogled na toa {to ne
samo vo "Gozba," tuku i vo predhodnite dijalozi ubavoto sekoga{ se
izedna~uva so dobroto, ova sfa}awe na idejata na ubavoto mo`e da se
prenese i na idejata na dobroto. 32 Soglasno idejata na dobroto, Platonovoto
u~ewe nudi dva eti~ki izlezi. Prviot izlez zna~i da se sledi
patot na ideite: odewe kon nepromenlivosta i neuslovenosta na svetot
na ideite, odnosno, otrgnuvawe od pojavniot svet i negovata minlivost
(Fedra, Gorgija, Teetet, Fejdon). 33 Vtoriot izlez (vsu{nost, treta
faza na negovoto u~ewe za dobroto) e patot na `ivotot, ostanuvawe vo
pojavniot svet koj, {to e mo`no pove}e, treba da se prilagodi kon idejata
na dobroto (Gozba, Dr`ava, Dr`avnik, Fileb).
Vo tretata faza, Platon poka`uva deka vistinskata vrednost
na `ivotot ne se sostoi nitu vo zadovolstvoto, ni vo umnata dejnost,
tuku vo izme{anosta na ednoto i drugoto kade{to umnata vlast ja ima
vlasta nad zadovolstvoto. Toa {to na taa pome{anost mu dava najvisoka
vrednost e spojot na merata, srazmernosta (uvabinata) i vistinata:
tri principi koi ja odreduvaat validnosta na taa me{avina. Taka nastanuva
skalata na bitnite momenti koi so svoeto me{awe go pravat ~ovekovoto
dobro. Toa se: 1. merata i se {to e srodno na ve~nata priroda,
2. srazmernosta, ubavinata, celishodnosta, 3. umot i umnata dejnost, 4.
naukite i ve{tinite i pravilnite prestavi, 5 zadovolstvata dokolku
se vistiniti i ~isti. Zavr{nite rezultati i odgovorot na glavnoto
pra{awe glasi deka umnata dejsnost mu e iljada pati pobliska na me-
{aniot `ivot, kako pobedonosen ideal, odo{to na zadovolstvoto. 34
- Za Aristotel nema dobro i vrednosti sami po sebe, tuku samo
takvi kako najsvisoki celi vo ~ovekoviot `ivot. Dobroto ne pretstavuva
ideja na dobroto od onaa strana na nevidliv svet, tuku realna mo`nost
koja se ostvaruva vo razli~ni individualni oblici. Ima beskrajno
mnogu mo`nosti i isto tolku razli~ni dobra: ma`ot i `enata, robot
i slobodniot ~ovek, zanaet~ijata i filozofot, Helenot i varvarinot
- sekoj od niv go ostvaruva ona dobro za koe e sozdaden. Vo tvrdeweto
deka te`i{teto na ~ovekovata sre}a le`i vo samiot ~ovek i deka
nad prirodnite zakoni se izdiga teleolo{kiot moment, nad bitieto na prirodata
stoi "bitieto" na dobroto, t.e. objektivnoto va`ewe na moralniot zakon...
Nakratko, idejata na dobroto treba da ja gleda i sledi sekoj koj saka razumno
da deluva bilo vo li~nite bilo vo javnite priliki. \uri}, M. Istorija helenske
etike, str. 336 i 340.
32
Ibid, str. 335-336.
33
Vo Teetet, Platon veli: "Nevozmo`no e Teodore zloto da propadne
za{to sekoga{ mora da postoi nekoja sprotivnost na dobroto, a ne e mo`no ni
toa zloto da se naseli kaj bogovite, tuku nu`no bara ~ove~ka priroda i se
mota okolu nas ovde na zemjata. Ottamu, treba da se stremime od ovoj svet {to
pobrgu da begame vo onoj. V. \uri}, M. Istorija helenske etike, str. 343.
34
Vidi: ibid. str. 343-344.
92

moralnata li~nost "samata na sebe e zakon," "pravilo i mera" za vistinata,
se sostoi imanentizmot na Aristotel. Celta na ~ovekovite
dejstvija e nekakvo dobro i toa ona dobro koe se postignuva so tie dejstvija.
Mnogu dobra, dodu{a imaat vrednost samo kako sredstvo za postignuvawe
na nekoe drugo dobro i ottamu nastanuva pra{aweto vo {to
se sostoi najvisokoto dobro, t.e. ona kon koe ne se stremime zaradi nekoe
drugo dobro, tuku samo zaradi nego samoto i koe samoto za sebe e
dovolno na `ivotot da mu dade najgolema vrednost. 35 Za da odgovori na
toa pra{awe Arsistotel se potpira na misleweto na celokupniot narod,
na consensus gentium i nao|a deka site se soglasuvaat vo toa deka
najvisokoto dobro se sostoi vo bla`enstvoto (sre}ata, m.z.). A {to e
bla`enstvoto, vo {to se sostoi, za toa nema soglasnost i tuka {irokite
narodni masi se razlikuvaat so mudrecite. Aristotel ne poa|a od
transcedentnata ideja na dobroto kako Platon, tuku od pojavite se vozdignuva
kon principite i nao|a deka taa nesoglasnost doa|a od razli~niot
na~in na `ivot. Edni smetaat deka najvisokoto dobro - bla`enstvoto
se sostoi vo u`ivaweto, drugi vo bogatstvoto, treti vo ~esta, ~etvrti
vo ne{to ~etvrto. ^estopati ist ~ovek vo razli~ni okolnosti
pod bla`enstvo podrazbira razli~ni ne{ta, na primer, pri bolest -
zdravjeto, pri siroma{tvo - bogatstvoto, pri ropstvo - slobodata. Na
toa pra{awe Arsitotel odgovora na sledniov na~in. Toa vo medicinata
e zdravjeto, vo strategijata pobedata, vo grade`ni{tvoto ku}ata,
vo drugite ve{tini pak ne{to drugo, so sekoe deluvawe i posakuvawe
na celta. Zaradi nego vsu{nost site deluvaat. Ako zna~i za sekoe ~ove~ko
deluvawe postoi nekakva cel, toga{ taa e dobroto koe treba da se
postigne so deluvaweto, a ako postojat pove}e celi, toga{ dobroto se
tie celi. A so ogled na toa {to nesomneno ima pove}e celi, od niv
izbirame nekoi samo zaradi nekoi drugi, na primer, bogatstvoto,
kavalite i voop{to oradijata. o~igledno e deka site tie ne pretstavuvaat
krajni celi, a najvisokoto dobro mora da bid krajna cel i ne{to
celosno. Ako zna~i ima samo edna krajna cel taa toga{ treba da bide
ona {to se bara, a ako gi ima pove}e, toga{ toa e onaa cel me|u niv
koja e krajna vo najvisoka smisla. Za krajna vo najvisoka smisla, pak ja
narekuvame onaa koja sekoga{ se izbira samo zaradi nejze, a nikoga{
zaradi druga. A takva cel pred se izgleda deka e bla`enstvoto, za{to
nego sekoga{ go izbirame samo zaradi nego, a nikoga{ zaradi ne{to
drugo, dodeka ~esta i u`ivaweto i umot i sekoja doblest, dodu{a gi
izbirame i zaradi niv samite (za{to duri i ako ne bi mo`ele ni{to
drugo da postigneme, sepak }e gi sakame sekoja od tie aktivnosti), tuku
gi izbirame zaradi bla`enstvoto, smetaj}i deka tokmu so nivno posredstvo
}e imame bla`enstvo. A bla`enstvoto nikoj ne go izbira zaradi
spomnatite dobra, niti voop{to zaradi ne{to drugo. Izgleda deka
toa proizleguva ottamu {to bla`enstvoto samo na sebe e dovolno.
35
\uri}, M. op. cit. 1987, str. 384.
93

Za{to, najvisokoto dobro izgleda deka mora samoto na sebe da bide dovolno....
Bla`enstvoto zna~i se pojavuva kako najgolemo dobro i samoto
na sebe dovolno, za{to e krajna cel na sekoe dejstvuvawe. 36 Samoto
pak bla`estvo se sostoi vo ona {to vo ist moment e najdobro, najubavo
i najprijatno.
Spoed Aristotel, veli Grejling, fakt e deka za poediencot e
dobro ona {to negovata priroda go goni da go posaka. Vtoriot fakt koj
proizleguva od ova e deka dobroto pretstavuva seto ona {to lu|eto go
sakaat i kon {to se stremat. Poistovetuvaj}i go dobroto so sre}ata,
Aristotel ima na um sosema odreden koncept na sre}a kogo go narekol
eudemonija. Pod toa podrazbiral aktivno pravewe dobro i u`ivawe vo
nego. U{te poprecizno, eudemonija zna~i napredna sostojba na duhot...
Sre}ata e kraen i najgolem interes na sekoj poedinec za{to e po`elna
sama po sebe: site ostanati dobra se samo instrumenti ~ija cel e da pomonat
da se dojde do sre}ata koja e ne{to celosno i samodovolno... A da
se bide ~ovek zna~i, da se rezonira, ili u{te pokonkreto, da se primeni
prakti~niot um za da se zaklu~i kako treba da se `ivee. So odgled
na toa {to za ~ovekot dobar `ivot e onoj koj se `ivee vo soglasnost so
~ovekovata su{tina, sleduva deka toa e `ivotot na "prakti~nata mudrost"
(fronezis). Takviot `ivot Arsistotel go opi{uva kako `ivot koj
se `ivee "vo soglasnost so doblesta." Pritoa, ~ovek poln so doblest
ne e ednostavno umeren ~ovek, tuku onoj koj `ivee vo skladnost so diktatot
na prakti~nata mudrost. Takvata mudrost dozvoluva soodvetno
izrazuvawe na potrebite i `elbite, za{to ponekoga{ navistina e prikladno
da se po~uvstvuva bes ili kopne` za odobruvawe od drugite
lu|e, kako i sram i gordost... Liceto koe `ivee vo soglasnost so parkti~nata
mudrost ja dostignuva eudemonijata i drugite go smetaat za
poln so doblesti, pri{to doblesta pretstavuva takvi osobini na karakterot
kako {to se hrabrost, umerenost dare`livost, pravdoqubivost
i ~esnost. 37
- Spored stoi~arite, ne samo najvisoka, tuku i edinstvena i apsolutna
vrednost e moralnoto dobro. Dodeka paripateti~arite i platonistite
razlikuvale tri vida na dobro: duhovni, telesni i nadvore{ni,
stoi~arite voop{to ne gi priznavale telesnite dobra, a nadvore{nite
dobra gi ograni~uvale na ona {to u~estvuva vo doblesta, na primer,
fini prijateli, roditeli i deca i dobra tatkovina. Se {to postoi e
ili dobro ili zlo, ili niedno od dvete. Se {to ne e dobro i {to ne e
zlo nema zna~ewe za vistinskata ~ovekova zada~a, toa e indiferentno
za{to ne mu pomaga nitu na bla`enstvoto nitu na nevoljata, na primer,
ubavina i grdost, bogatsvo i siroma{tvo, zdravje i bolest, ~est i
sram, snaga i slabost, `ivot i smrt. Osobina na dobroto e da donesuva
36
Nikomahova etika, 1097 a 16 - 1097 b 21.
37
Grejling E. K. [ta je dobro, potraga za najboljim na~inom `ivljenja, Laguna,
Beograd, 2007.str. 47-49.
94

korist, na zloto da donesuva {teta, a navedenite dobra i nivnite sprotivnosti,
ni koristat nitu na{tetuvaat, za{to toa {to mo`at da slu-
`at i za dobro i za zlo poka`uva deka sami po sebe ne se ni korisni,
nitu {tetni. Bogastvoto i zdravjeto mo`at na primer, ne samo da koristat,
tuku i da na{tetat i zatoa imaat samo relativna vrednost, za{to
odgovaraat na ~ovekovata animalna priroda. Me|utoa, toa ne zna~i
deka tie dobra i nivnite sprotivnosti se sosema indiferentni za ~ovekovoto
ekonomsko, socijalno i duhovno-fizi~ko postoewe i deka
me|u niv nema nikakvi vrednosni razliki. Od mno{tvoto indiferentni
ne{ta edni od samata priroda se pozitivni, a drugi negativni. Od
`ivotnite dobra koi le`at me|u doblestite i iskol~enostite i koi za
~ovekovata eti~ka vredost se indiferentni edni imaat povisoka vrednost
i prvenstvo, a drugi pomala vrednost i nemaat prevenstvo. Me|u
niv se nao|aat indiferentnostite vo apsolutna smisla (na primer,
odgovorot na trivijalnoto pra{awe dali brojot na na{ite vlakna vo
kosata se ~ift ili tek). Od ne{tata koi imaat prvenstvo edni se odnesuvaat
na du{ata, na primer, dobri sposobnosti, duhovni nadaresnosti,
pametewe, o{troumnost, drugi na teloto, na primer, zdravje, normalni
~ulni organi, a treti na nadvore{nite ne{ta, na primer, roditeli,
deca, ugled. 38 Spored stoi~arite, za da se ostvari du{even mir i vnatre{na
stabilnost potrebno e ~ovekot da `ivee vo soglasnost so dobronamernata
priroda. Ova se postignuva taka {to sekoj poedinec u~i
kako da `ivee razborito, odva`no i pravedno, no i so neophodna samokontrola.
Pritoa: razboritosta na ~ovekot mu ovozmo`uva da ja uvidi
razlikata me|u dobroto i zloto, odva`nosta mu poka`uva od {to treba,
a od {to ne treba da se pla{i, pravednosta mu govori kako na soodveten
na~in da se odnesuva sprema drugite, a samosovladuvaweto
(umerenosta, Platonovata sofrosina 39 ) mu dava mo`nost da gi dovede vo
38
\uri}, M. Istorija helenske etike, str. 477.
39
Koga vo op{ti poimi se posmatra kako etos, gr~kiot pogled na `ivot
se ~ini najzna~aen po toa {to ja uva`uva ubavinata, gi po~ituva razumot i
sposobnosta od donesuvawe logi~ni zaklu~oci, dozvoluva sloboda na misli i
~uvstva, otfrla kakov i da e misticizam i la`na sentimentalnost i prifa}a
humanizam, pluralizam i zdravi gledi{ta - a seto toa go naveduva ~ovek da pomisli
deka plemenitiot i bogat duhoven `ivot e glavna `ivotna cel. Vo deloto
na Platon eden aspekt na ovoj ideal e v~auren kako sofrosina, a nitu eden
angliski izraz ne go preveduva na sodveten na~in ovoj zbor. Obi~no se prevedva
kako umerenost, vozdr`uvawe ili mudrost. Vo "Dr`ava," poimot sofrosina
Platon go definira kako "dogovor na srastite deka treba da vladee razumot."
Ako kon ova se dodade mislata - koja go odrazuva najgolemiot del od ona
{to pokraj Palton go sfa}ale i drugite Grci - deka strastite i setilata se
isto taka va`ni, toga{ od ova proizleguva ne{to {to nalikuva na idealna
koncepcija na ~ovekoviot rascut. Grejling E. K. [ta je dobro, potraga za najboljim
na~inom `ivljenja, Laguna, Beograd, 2007. str. 26-27.
95

soglasnost svoite ~uvstva i `elbi, no i da presudi {to vo negovoto
`ivotno iskustvo e navistina od zna~ewe. 40
Dobroto i zloto pretstavuvale centralni temi vo site religiozni
doktrini. Ovde }e se zadr`am samo na del od niv.
- Su{tinata na zaroastrizmot mo`e da se svede na izrekata: Dobri
misli, dobri zborovi dobri dela. Spored Zaratustra (Zoroaster), 41
osnovata na na{ata egzistencija prestavuva kosmi~kata borba me|u
Vistinata i Lagata koja ~esto se prestavuva kako borba me|u dobroto i
zloto, temninata i svetlinata, vo podocne`niot zaroastrizam me|u
Ahura Mazda (Ormuzd, bog) 42 i Ahriman (|avol). 43 Ovoj motiv podocna
}e bide prezemen i vo hristijanstvoto vo Armagedon, 44 od Otkrovenieto
na Jovan.
40
Ibid,str. 70-71.
41
Zratustra bil dreven persiski filozof i prorok, osnova~ na mazdeizmot
- kult na mudosta i centralna figura na podocne`nata religija zoroastrizam.
Se smeta deka `iveel nekade me|u 2000-600 god.p.n.e. ili poverojatno
okolu 1200 god. p.n.e.
42
Ormuzd e persiski bog koj e pri~ina na site su{testva {to mu se nakloneti
na ~ovekot, bog na site korisni `ivotni, na site prijatni pojavi
kako {to se svetlosta, toplinata i sl.
43 Ahriman e bog koj e pri~ina na mrakot, na su{ata, na {tetnite `ivotni.
44 Armagedon (armagedon, apokalipsa, sudniot den, kraj na vremeto,
kataklizmi~ka bitka me|u dobroto i zloto) = Hermagedon, Her Megiddon,
brdo Megido (v. Otkrovenie, 16:13-16). Podrobnostite za nastanite koi neposredno
}e mu prethodat na Armagedonskata bitka se prika`ani vo Otkrovenie
6-16:15. Tie vklu~uvaat golemi zemjoteresi (6:12-17, 8:5, 11:13, 19), gromovi
(8:5, 11:19), grad i golemi po`ari (8:7, 11:19, 16:8-9), kometa ili asteroid (8:10-
11), delumno zatemnuvawe na sonceto i mese~inata (8:12), napliv na skakulci
(9:3-11), zaginuvawe na 1/3 od ~ove{tvoto so krv koja te~e 200 milji (9:15,
14:20), kowanici od 200 milioni (9:16), napliv na gnojni i bolni rani (16:2),
smrt na site `ivi su{testva vo moreto (16:3), pretvoruvawe na seta voda vo
rekite i izvori vo krv (16:4), celosna temnina (16:10), isu{uvawe na Eufrat
zaradi podgotvuvawe pat za kralevite od istok (16:12). Po bitkata otkako silite
na zloto }e bidat porazeni, lu|eto koi porano umrele kako ma~enici }e
se vratat vo `ivot i zaedno so Isus }e vladeat vo period od iljada godini.
(20:4-6). Po istekot na toa vreme, sotonata }e bide pu{ten od zatvorot i u{te
edna{ |e gi opseni narodite na svetot. Tie narodi, vklu~itelno i na Gogite i
Magogite, }e mar{iraat protiv Erusalim i vojskata na svetcite, no povtorno
}e bidat porazeni vo kone~nata borba me|u dobroto i zloto (20:7-10). Toga{
}e se slu~i sudniot den, site mrtvi }e stanat i }e im bide sudeno spored toa
{to storile (20:11-15) a potoa }e zapo~ne novata era (21:1-18). Taka, nasproti
op{toto veruvawe, bitkata koja treba da se vodi kaj Armagedon vsu{nost
nema da bide posledna koja koga i da e vodena, tuku pretposledna, koja se slu-
96

- Spored Lao Ce ("star u~itel," 570-470 god. p.n.e.) 45 koj se smeta
za avtor na klu~noto delo na taoizmot - Kniga za patot i doblesta (Tao
Te Xing), osnoven princip na taoizmot e nadrazumski, kvalitativno i
kvantitativno neopi{liv i neopfatliv pat - Tao. Toj pat nema ime
(patot e samo termin koj sme prisileni da go koristime za voop{to za
nego da zboruvame), a od nego nastanuvaat site ne{ta koi imaat ime.
Patot e nepromenliv i gi pretstavuva su{tinskite zakoni i temeli na
kosmosot. Onoj koj }e gi spoznae zakonite na kosmosot e prosvetlen. 46
Najva`niot od zakonite na kosmosot e deka site ekstremni svojstva vo
eden moment se pretvoraat vo svojata sprotivnost i za da se postigne
nekoja cel prvo treba da se trgne od negovata sprotivnost. Tao e nepromenlivi
e pred site stvari. Od nego poteknuvaat neboto i zemjata kako
dva pola. Ma{kiot princip Jang (duh, dobro, qubov, svetlo) i `enskiot
princip Jin (materija, zlo, omraza, temnina) koi zaedno go odr`uvaat
skladot na svetot vo neprestano menuvawe. Spored taoistite, Tao e
princip na kontinuitetot vo ve~no menuva~kiot univerzum.
- Vo hinduisti~kata misla ne postoi problemot na zloto. Konvencionalniot,
relativen svet e nu`no svet na sprotivnosti. Svetlinata
bi bila nesfatliva bez temninata, redot e bezna~aen bez bezredieto,
i na istiot na~in, gore bez dole, zvukot bez ti{inata, zadovolstvoto
bez bolkata. Spored zborovite na Ananda Kumarasvami: Za sekoj
onoj koj tvrdi deka bog go sozdade svetot, pra{aweto zo{to toga{ dopu{til
postoewe na zloto ili na lo{iot vo koj seto zlo e personificirano
e sosema besmisleno: ~ovek mo`e da pra{a i zo{to toj ne sozdal
svet bez dimenzii ili bez vremenski sled. (Vots, str. 67).
~uva vo tekot na prvata faza na kone~niot sudir. Vtorata bitka koja }e se
vodi kaj Erusalim po istekot na periodot na mir od iljada godini (20:7-10) }e
bide kone~nata bitka me|u dobroto i zloto.
45
Spored legendata Lao Ce se rodil sed, za{to provel 8 ili 80 godini
vo maj~inata utroba.
46
Taoizmot (ili Daoizam) e naziv za grupa na filozofski i religiozni
u~ewa koi se temelat vrz metafizi~ko tolkuvawe na kineskiot znak Tao
koj naj~esto se preveduva kako pat. Lao Ce pou~uval deka treba da se `ivee vo
soglasnost so prirodata: najdobar na~in na `ivot e da ne se prezemaat nikakvi
silni protivprirodni akcii. Site ne{ta nastanuvaat od Patot i od nego ja
dobivaat svojata su{tina - svojata doblest, odnosno T koj gi pravi ona {to se.
Prirodno, spontano deluvawe e sledeweto na svojata doblest bez napor. Takvoto
deluvawe se narekuva nedeluvawe ili nepreteruvawe vo deluvaweto. ^ovekot
spored toa svoeto deluvawe treba da go ograni~i na nu`noto i prirodnoto
i ednostavnosta da mu bide rakovodno na~elo vo `ivotot. Site zla na
svetot ne poteknuvaat od toa {to e premalku storeno na svetot, tuku zaradi
toa {to ve}e e premnogu storeno. Taoizmot kako religija se javuva mnogu podocna
- vo vtoriot vek od na{ata era.
97

- Vo Stariot i Noviot zavet i vo Kuranot osnovnata pretpostavka
e deka bog zapoveda, a deka nie mora da se pokoruvame na negovite
zapovedi. Nepokoruvaweto pretstavuva grev, 47 a bezuslovnoto pokoruvawe
- doblest, ili kako {to toa mnogu poslikovito se poka`uva na
primerot so islamot, celosnoto pot~inuvawe (zborot "islam" vsu{-
nost toa i zna~i). Vo ona {to hristijanite go narekuvaat Star zavet se
iska`ani dve zastra{uva~ki prikazni so moralna pouka so cel da se
istakne premisata deka bog zapoveda, a ~ovekot se pokoruva. Ednata od
niv zboruva za izgonuvaweto od rajot i kaznata koja ova izgonuvawe go
propratila. Zaradi nepokoruvaweto Adam i Eva i celokupata ~ove~ka
rasa koja poteknala od niv be{e osudena "lebot da go jade vo potta na
svoeto lice, da ima smrt i `enite da gi ra|aat decata vo najgolemi
ma}i." Najkusiot odgovor na ovaa prikazna e sodr`an vo stavot: Koga
nekoe bo`enstvo denes bi donelo sli~na presuda bi gi prekr{ilo site
odredbi na site konvencii za ~ovekovite prava so koi se zabranuva
prekumernoto i svirepo kaznuvawe. 48 Vtorata prikazna zboruva za pa-
47
Grevot se sostoi od tri elementi: vina, kazna i zaguba. Dobroto se
sostoi od tri elementi: pravi~nost, sre}a i korist. Pravi~nosta i soodvetstvuva
na vinata, sre}ata na kaznata, a korista na zgubata... Pri opredeleni okolnosti
ist grev mo`e da bide te`ok i lesen. Na primer, bluden mladi~ e razvratnik,
bluden starec e ludak. Za eden grev se veli deka e pogolem od drug poradi
negovata: pri~inost: kakov bil grevot na Lucifer, odvratnost: kakov
bil grevot na Adam i Juda, opasnost: kako {to e grevot na neznaeweto, neoddelivost:
kako {to e grevot na lakomost, sklonost: kakov {to e grevot na teloto,
navredata na bog: kako {to e grevot na idolatrija i neverstvo, te`inata
na negovoto iskorenuvawe: kako {to e grevot na drskosta, zaslepenosta na duhot:
kako {to e grevot na gnevot. Vidi: Institoris, H i Sprenger, J. Malleus Maleficarum,
op. cit. str. 119 i natamu.
48
Lesno im bilo na Avram (`iveel 175 godini) i na Noe (`iveel 950
godini) da bidat dobri i pravedni. Podocna koga `ivotot vek se svel na prose~enite
sedumdesetina godini, ~ovek po~nal prakti~no da razmisluva: za{to
da sum dobar i da se ma~am so usovr{uvawe na svoite doblesti koga `ivotot
pominuva duri re~am bri~, dodeka za toa vreme, onie {to ne se vozdr`uvaat od
kakvo i da e zlo, lagodno si go minuvaat svojot `ivot? Druga situacija bi
bila, velat tie, dokolku `ivotot be{e ve~en. Taka li! - se setile raznite bo-
`ji proroci - ako vo toa e bolkata - za{to da ne bide taka. I bidna. Kakov paradoks.
Vo uslovi vo koi nikoj `iv pove}e ne mo`el da se uveri deka mo`e da
se `ivee ni pribli`no blisku kolku {to `iveel Avram, a kamoli Noe, stanalo
mo`no uveruvaweto deka mo`e da se `ivee duri i podolgo - ve~no! Ne
povikuvaj}i se na avtoritetot na Platon, Hristos smetal deka toa poefikasno
}e go stori na sopstven primer. I ne pogre{il. Lesno gi ubedil site deka
najdolgo se `ivee toga{ koga }e se umre. I zarem e potreben pogolem dokaz za
toa deka so ve~niot `ivot, ostana da `ivee i samoto na~eloto: umri za da `ivee{!
Vo uslovi koga gospod ne poka`al nikakva namera da go otpovika heru-
98

dot na Satanata, nekoga{en angel od mnogu visok rang na neboto, ~ija
gordost (sakal samostojnost, nezavisnost i sloboda vo donesuvaweto na
odlukite) be{e pri~ina za negovoto isfrlawe od rajot. 49
Gospod gi kaznuva lu|eto zaradi nivnite i tu|i grevovi, 50 no
pritoa sve{tenikot vo svoite propovedi mora da se pridr`uva kon
slednata odredba od zakonot kako osnovno na~elo koe veli: "Nikoj ne
smee da bide kaznet bez vina, osven ako za toa postoi nekoja pri~ina."
Taa odredba vredi pred nebesniot, odnosno bo`jiot sud kako i pred
zemskite sudovi - svetovni i crkovni. Propovednikot mo`e da se povika
na sledniov iskaz za nebeskiot sud. Imeno, ima dva vida na bo`ja
kazna, duhovna i svetovna. Prvata sekoga{ pretpostavuva vina. Vtorata
ponekoga{ se izrekuva bez vina, no ne bez pri~ina.
Postojat tri vida duhovni kazni. Prvata e odzemawe na milosta,
{to grevot go pravi pote`ok, a taa kazna sekoga{ proizleguva od
vinata na stradalnikot. Vtorata kazna e na zaguba, odnosno odzemawe
na bla`enstvo, koja kaj vozrasnite nikoga{ ne se nanesuva bez posebna
vina, a so soglasna vina kaj deca rodeni od gre{ni roditeli. Tretata e
kazna na bolka, odnosno maki na pekolen ogan koja jasno proizleguva od
vinata. Ottamu, ona {to se veli vo Izlez, 30 - "Bog sum qubomoren. Go
kaznuvam grevot na tatovcite - na onie koi me mrazat - na decata do
tretoto i ~etvrtoto koleno..." treba da se protolkuva kako da stanuva
zbor za imitacii na zlostorstva na svoite tatkovci.
[to se odnesuva do vtorata, svetovnata bo`ja kazna: taa mo`e
da proizleguva od tu| grev ili duri bez li~en ili tu| grev (no ne bez
pri~ina), ili samo od li~en grev. A tie pri~ini zaradi koi bog go prekoruva
ili go kaznuva ~ovekot se slednive pet.
Prva pri~ina: zaradi sopstvenata slava, a toa se slu~uva koga
nekoja kazna ili nesre}a ~udesno }e is~ezne, kako {to mu se slu~ilo na
slepiot (Evangelie po Ivan, 9) ili Lazar koj voskrsnal.
Vtora pri~ina: zaradi steknuvawe na zasluga so trpenie i o~ituvawe
na drugi vnatre{ni, skrieni doblesti. Primeri se knigata za
Jov i Tobija.
Treta pri~ina: o~ituvawe na doblest preku poni`uvaweto na
kaznuvaweto. Primer pru`a Pavle koj vo Vtoroto poslanie na Korintjanite,
12 vaka zboruva za sebe: "Denot mi e trn vo teloto, angel sotvimot
koj so me~ go {titi pristapot do "drvoto na `ivotot," ne be{e te{ko
da se iskoristi negoviot naivni sin i posredno da se dojde do istata cel.
49 Grejling E. K. [ta je dobro, potraga za najboljim na~inom `ivljenja, Laguna,
Beograd, 2007.str. 85-86.
50
Pritoa, bez ogled na pri~inata poradi koja e kaznet, ~ovekot mora
trpelivo da gi podnesuva svoite stradawa, za{to inaku tie }e prerasnat vo
ma}i ~ija cel ne e o~istuvawe, tuku odmazda, t.e. kazna. Vidi: Institoris, H i
Sprenger, J. Malleus Maleficarum, (Malj koji ubija ve{tice), 1486, str. 126.
99

onin, a Remigija toj trn go tolkuva kako slabost na teloto. Toa se pri-
~ini koi ne proizleguvaat od li~nata vina.
^etvrtata pri~ina: ve~noto prokletstvo da zapo~ne na ovoj
svet za na gre{nicite da im se obznani kakvi maki gi o~ekuvaat vo pekolot.
Primeri se Herod (Dela apostolska, 12) i Antioh (Vtoar kniga
za Makabejcite, 9)
Peta pri~ina: ~ovekovoto o~istuvawe so poni{tuvawe i bri{-
ewe na negovata vina so stradawa... Vsu{nost, mo`e da se ka`e deka sekoja
kazna koja ja trpime proizleguva od na{iot li~en grev ili barem
od prviot grev so koj sme rodeni i koj e prapri~ina. 51
- Za Avgustin, spored kogo, bog e pri~ina na ne{tata -toj sozdava,
a samiot ne e sozdaden, 52 zloto ne postoi na ist na~in kako dobroto -
dobroto e samostojna ontolo{ka supstanija, dodeka zloto toa ne e. Zloto
e nedostig. Dobroto e bitie, a zloto nebitie. 53 Nakratko, celokupnoto
dobro poteknuva od gospod, a zloto e samo nedostig na dobro:
ili za postoeweto na dobroto e zaslu`en bog, a za postoeweto na zloto
se vinovni Adam i Eva. 54
- Zloto vo hristijanstvoto e vrzano so grevot, za moralniot neuspek
kon boga (so praroditelskiot ili prv grev - peccatum originale
originatum, akt na prekin na prvobitnata zaednica me|u bog i ~ovekot)
{to rezultira so oddeluvawe od nego. Ovoj nastan vlijael na sostojbata
na celiot ~ove~ki rod - jadewe na plodot od drvoto na poznanie-
51
Vidi: Institoris, H i Sprenger, op. cit. str. 127-128.
52
Avgustin, Avrelij, Za dr`avata bo`ja, Kultura, Skopje, 1997, str.
259.
53
Ottamu {to dobroto go poistovetil so bitieto, a zloto so nebitieto,
u{te Euklid kako i site strogi racionalisti, na primer Spinoza, Lajbnic,
tvrdel deka zloto ne postoi. Postoi samo dobroto, a nadvor od dobroto
(ona {to mu e sprotivno na dobroto) ne postoi ni{to.
54
Se zapo~na taka {to gospod, bog, go zede ~ovekot i go postavi vo
Edemskata gradina, za da ja obrabotuva i da ja ~uva. Gospod, bog, mu se zakani
na ~ovekot, velej}i: "Jadi slobodno od sekoe drvo vo gradinata, no ne i od drvoto
za poznavaweto na dobroto i zloto! Vo denot koga }e jade{ od nego }e
umre{!" (Bitie, 2:15-17). I `enata otkako vide deka rodot na drvoto e mil za
gledawe i dobar za jadewe i deka drvoto e drago zaradi znaeweto, nabra negov
plod i go vkusi, pa mu dade i na svojot ma` koj isto taka kasna od nego. Toga{
na Adam i Eva im se otvorija o~ite i sogledaa deka se goli, pa se sokrija od
gospod (Bitie, 3: 6-7). I re~e gospod, bog: "Ete, ~ovekot stana kako eden od nas,
znaej}i {to e dobro i zlo. A sega za da ne ja ispru`i rakata da nabere od drvoto
na `ivotot i da kasne pa da `ivee ve~no, gospod, bog go isprati nadvor od
Edemskata Gradina da ja raboti zemjata od koja e zemen. I go istera i naseli
~ovekot isto~no od Edemskata Gradina, a pred nejzinite vrati postavi heruvim
so ognen me~ koj se vrte{e na site strani za da go {titi patot kon drvoto
na `ivotot (Bitie, 3:22-24).
100

to, 55 odnosno poznanieto na boga preku konkretnata stvarnost na svetot.
56 Grevot ne po~nuva vo ~ovekot, tuku vo Lucifer i negovite angeli
koi vo bibliskata simbolika se prestaveni kako zmii (Otkrovenie,
12:5). Zloto e pred ~ovekot i nadvor od nego, no se pravi i so negova
volja.
Grevot ne e kako vo manihejskiot dualizam ontolo{ki princip
koj u~i deka ~ovekot na po~etokot go sretnal duhovno padnatiot svet.
Grevot e za~nat so slobodnata ~ovekova volja preku isku{enieto na |avolot,
no ne mu e svojstven. Kako po~etok na grevot se javuva neprirodnata
~ove~ka `elba da se bide kako bog. Sekoj e kriv za grevot na
Adam, 57 zo{to iako grevot bil li~no na Adam, vo Adamovata priroda
sogre{ile site koi ja primile taa priroda - so prirodno ra|awe od
prviot ~ove~ki par. Sostojbata na grevot zna~i se prenesuva na na{ata
priroda koja se individualizira vo sekoja li~nost: voljata i deloto na
55
Religijata ne poznava kalauzi. Postoi samo eden klu~ za poznanieto
- Isus. Toj bil spremen duri i da umre za da mo`e nesovr{enoto ~ove{tvo da
ima nade` za idninata.
56
Gospod odnapred go videl padot na ~ovekot i angelite vo grev i u{te
pred sozdavaweto na svetot bil spremen da im go prati svojot sin Isus kako
`rtva za grev. Ottamu, mnogumnina mislat deka tokmu toa {to gospod odnapred
znael za seto toa e pri~ina samiot da bide obvinet za padot na ~ovekot
vo grev. Vo taa smisla mnogumina so pravo se pra{uvaa i zo{to gospod sozdade
nesmasen }utuk {to }e kasne ovo{je od drvoto na soznanieto koga odnapred gi
videl posledicite: haosot, omrazta i bedata od seto toa. Odgovorot na teolozite
e zaradi toa i toa!? Glavnata zbrka vo nivnite odgovori, za mene ne se nao|a
vo nivnata nelogi~nost i transcedentalnost, tuku vo toa {to se od temporalen
karakter - va`at samo do vtoroto doa|awe na Isus koga so sigurnost }e
bide vospostavena apsolutna pravda. Ottamu, moe pra{awe e: Ako mo`e da se
vospostavi takva apsolutna pravda (pravda i blagosostojba vo koja ~ovek pove}e
nema da jade zabraneto ovo{je i da strada za toa) po vtoroto doa|awe na
Isus, zo{to toa ne bilo mo`no i toga{ koga semo}niot gospod za prvpat go
sodaval svetot. Ako ~ovekot poradi svojata slobodna volja samiot e vinoven
za site svoi stradawa, a ne bog, toga{ kako }e bide mo`no toa {to porano ne
bilo mo`no - da se uni{ti grevot bez da ne se uni{ti ~ovekovata slobodna volja
po vtoroto doa|awe na Isus? Ili mo`ebi vo carstvoto nebesno }e bide
mo`no negre{no (nekazneto) ne samo da se kasne, tuku i vo golemi koli~ini
da se jade zabraneto ovo{je (a mo`ebi i burek), za{to duri toga{ gospod }e
sozdade: "sloboda volja koja }e bide do tolku slobodna {to }e bide oslobodena
od pravewe grev." A ako gospod mo`e toa da go stori podocna (da sozdade
takva superslobodna volja), vinoven e, ako ne za drugo, barem zatoa {to toa ne
go storil porano.
57
Edinstveno Adam nema svoj tatko, kako {to edinstveno prvata pri~ina
nema svoja pri~ina. Foerbah, L. Predavanja o su{tini religije, Kultura, Beograd,
1955, str. 130.
101

na{ata priroda sorabotuvaat vo voljata i deloto na Adam. Site tela
potencijalno se opfateni vo Adam, tatkoto i korenot na site, zatoa
neposlu{nosta na Adam preku taa ontolo{ka solidarnost, stanuva neposlu{nost
na ~ovekoviot rod. So golem rizik da mi se slu~i istoto
{to i na Aha{vero{, 58 mene mi preostanuva samo da pra{am: Zo{to
gospod gi izlo`i Adam i Eva na isku{enieto na koe odnapred znae{e
deka tie nema da mu odoleat?
Vo starite originalni tekstovi na gr~ki grevot se vika "amartia"
so bukvalno zna~ewe "otstapuvawe od pravednosta" ili "proma{ena
cel." Se {to mislime, sakame i rabotime, {to ne e pravedno, {to ne
ne pravi sovr{eni kako na{iot tatko nebesen e grev (Mateja 5:48).
Vo pogled na na~inot na prenesuvaweto: nekoi smetaat deka ~ovekovata
priroda ne e doprena so grevot (karpokratovci, albigenezi,
anabaptisti), spored drugi, samo decata rodeni od hristijani nemaat
grev (Kalvin, Ducer), treti go me{aat potekloto na grevot so negovite
posledici, velej}i deka grevot se sostoi vo ignorirawe na vistinata i
naklonetosta na voljata kon zlo (Ilirikus), - ~etvrti, pak, mislat
deka grevot e samata su{tina na ~ovekovoto bitie. Palegije smetal
deka grevot se prenesuva so podr`uvawe ili prifa}awe. Praktikata
na kr{tevawe na decata se zasnova vrz u~eweto deka, iako mu be{e tu|
na ~ovekovata priroda, {tom ve}e se mu{nal so padot na prviot ~ovek
vo na{ata priroda, grevot sekoj vo sebe go prima so ra|aweto.
Vo hristijanskata religija dobroto se pretstavuva kako angel, a
zloto (grevot) kako |avol. Angelot (hebr. - malah i lat. angelus so zna~ewe
pratenik, glasnik) e natprirodno su{testvo koe mu slu`i na boga.
Angelite obi~no se pretstaveni kako bestelesni su{testva koine jadat
nitu pijat, ne se ra|aat i ne umiraat. Nivniot broj e golem. 59
Me|usebe se razlikuvaat spored slavata, dostoinstvoto i rangot vo
slu`bata. 60 Koga se pojavuvaat pred lu|eto toa go pravat vo ~ove~ka
58
Postoi legenda za Evreinot koj ne veruval vo Isus Hristos i go ismejuval.
Isus mu rekol deka }e go pogodi kletva spored koja nema nikoga{ da
umre, tuku zasekoga{ }e luta niz svetot do vtoroto doa|awe na Isus. Postoi i
veruvawe deka skitnikot Aha{vero{ bil viden vo razni zemji: posleden pat
vo 1868 bil sretnat od nekoj mormon vo Solt Lejk Siti. Spored le|endata negovoto
pojavuvawe mu prethodi na prirodni katastrofi. Legendata e sli~na
na Kain komu skitaweto mu bilo kazna za grevot - bratoubistvo.
59
Brojot na angelite e ogromen: postojat pove}e od dvanaeset legii
angeli (Matej, 26:53). Vo odnos na lu|eto angelite i denes gi ispolnuvaat zada~ite
{to im gi prepi{uval Noviot zavet. Tie se pomo{nici ("slu`beni
duhovi") na Isus pri spasenieto (Poslanie do Evreite. 1:14), garantiraat za
sigurnosta na lu|eto (Otkrovenie. 8:1-12 i 9:1-12), gi vodat du{ite na pravednicite
vo Rajot (Luka, 16:22), itn.
60
Angelite dobivaat ime spored svojata slu`ba, gi ima devet i se delat
vo tri klasi (vi{a, sreda i ni`a), so po tri ~inovi: 1. Serafimi - ~etvo-
102

forma, a mo`at da se pojavat i vo bezbroj drugi formi: ogan, svetlosen
stolb, oblak. Nivnata uloga e da bidat bo`ji pretstavnici. Tie na
lu|eto im nosat bo`ji podaroci i lu|eto gi zastapuvaat pred boga. Bog
go sozdade duhovniot svet - angelite za da go slavat, da go slu{aat, da
im pravat razni dobra na lu|eto, 61 da slu`at i ne{tata na ovoj svet da
gi odr`uvaatvo onoj red i poredok kako {to gospod toa go opredelil. 62
rokrilni ili {estokrilni simboli na svetlosta, 2. Heruvimi - ~uvari na rajot
koi prosvetvaat so svojata pregolema mudrost i poznavaweto na boga, 3.
Prestoli - razumni angeli koi ja izlevaat silata na pravosudstvoto vrz prestolite
na zemnite sudii i vladeteli, 4. Gospodstva - angeli koi gospodarat so
poniskite ~inovi im davaat sila i mudrost i gi u~at drugite da vladeat so
voljata i ~uvstvata, 5. Sili - nepokoleblivo ja sproveduvaat voljata na boga i
mu davaat sila na ~udata, 6. Vlasti - ja pretstavuvaat neuni{tivata harmonija,
gi skrotuvaat demonite i gi odbivaat isku{enija, 7. Na~ela - im davaat na~ela
na poniskite angeli i se gri`at za narodite i za svetovniot sud, 8. Arhangeli
- blagovestvuvaat, prorekuvaat i ja zakrepnuvaat verata, 9. Angeli - se
~uvari, vojska nebesna, duhovi koi gi javuvaat pomalite tajni i nameri na
boga, pottiknuvaat kon doblesti i stojat najblisku do lu|eto.
Ima osum arhangeli: 1. Mihailo - glava na arhangelite, 2. Gavrilo -
nositel na dobri vesti, 3. Rafailo - pomo{nik na lu|eto vo bolest, stradawe
i drugi bedi, 4. Urilo - angel na svetlosta koj gi ~isti i prosvetluva za da poznat
{to e vistina, 5. Salatilo - onoj koj gi naveduva lu|eto kon molitva kon
boga, 6. Jegudilo - go nagraduva sekogo koj za vreme na `ivotot se trudi da go
proslavi imeto na boga, 7. Varahilo - preku nego gospod pra}a blagoslov za
ra|awe deca i sreduvawe na smejniot `ivot, blagoslov za dobar rod i prihodi,
blagoslov na onie koi sakaat da po`iveat na zemjata za da storat pove}e dobra
na ~ove{tvoto, 8. Jeramilo - onoj koj mu pomaga na ~ovekot za vra}awe kon
boga.
61
Na denot na svojata kr{tevka sekoj hristijanin dobiva svoj Angel
~uvar koj go ~uva negoviot `ivot i zdravje i vnimava poradi svoeto neznaewe
ili nepromislenost da ne napravi nekakva gre{ka. Kako dobri ~uvari Angelite
ne go prisiluvaat ~ovekot, tuku go sovetuvaat, me|utoa go ostavat i se
odale~uvaat od nego koga namerno gre{i i koga pravi zlodela. Lu|eto go slu-
{aat glasot na angelot, a toa e onaa du{evna borba so samiot sebesi koga nekoj
se re{ava da napravi zlodelo, a angelot go odvra}a od toa, a go slu{a glasot
na Angelot koga }e stori nekoe dobro i plemenito delo, za{to toga{ e radosen
i zadovolen, a taa radost i zadovolstvo mu gi vleva tokmu Angelot.
Angelite se ~uvari i na celi gradovi, dr`avi, pokraini, crkvi i manastiri.
62
Melekite (An|elite) vo islamskata religija se ~esni su{testva koi
Alah gi sozdal od svetlosta za da ja izvr{uvaat negovata volja. Vo nivnata hierarhija
glavnoto mesto mu se pridava na Xabril (Gavrilo) koj e zadol`en za
dostavuvawe na bo`jata volja na vernicite. Mikail (Mihailo) e zadol`en za
do`dot i rastenijata. Israfiq e an|elot koj so duvawe od usta na kraj }e ja
uni{ti civilizacijata. Azraiq e angel koj gi zema ~ove~kite du{i vo momen-
103

\avolot vo hristijanskite spisi se definira kako oli~enie na
zloto, la`en obvinitel, protivenik, klevetnik, la`go, ubiec, zol,
onoj koj ja doveduva vo isku{enie verata i demnee nad koleblivite,
mrzitel, izma~uva~, voda~ na silite na zloto, kral na zlite du{i, vrag,
demon (gr~. dijablos, arapski - iblis), Lucifer ili Sotona, Satan, Satana
(hebrejski - aram, so prvobitno zna~ewe: protivnik, tu`itel pred sud,
lat. Satanas) vo hristijanskata religija pretstavuva personifikacija
na zloto, na nepravdata, neprijatel na ~ovekot i na boga, padnat angel,
ili pomalo bo`enstvo. 63 Istata ideja e pomestena i vo drugite religii.
64
Potekloto na zloto i negovata egzistencija se dol`i na |avolot(neprijatel,
klevetnik, isku{uva~, opsenuva~, 65 zol duh koj go oddeluva
~ovekot od gospod i potpaluva omraza, perfidnost i laga me|u
lu|eto). Imeno, vo po~etokot koga gospod go sozdava{e svetot, osven
tot na smrta. Za razlika od ~ovekot malekite ne posededuvaat slobodna volja.
Zatoa, iako se pobliski do boga, ne se superiorni vo odnos na ~ovekot, za{to
~ovek mo`e vistinski da go spoznae gospod.
63
Site ne~isti duhovi vo Svetoto pismo i govorot se narekuvaat diabolus,
od dia {to zna~i dva i bolus {to zna~i zalak, za{to toj ubiva dve ne{ta:
teloto i du{ata. Lo{iot duh obi~no se narekuva i demon, t.e. onoj koj e `eden
za krv. Go narekuvaat i Belijal, {to zna~i nepodjarmen ili bez gospodar, za-
{to se bori protiv onoj komu mu e pot~inet. Go nosi i imeto Beelzebub {to
zna~i "gospodar na muvite," odnosno du{a na gre{nik koj ja otfrlil vistinskata
vera na Isus. Go narekuvaat i Sotona, odnosno protivnik i Behemont,
odnosno yver, za{to gi naveduva lu|eto da im se odadat na yverski bludni~ewa.
Demonot na razvratot se narekuva Asmodej. Lo{iot duh na drskosta se narekuva
Levijatan, {to zna~i "nivno zgolemuavawe", za{to koga Lucifer gi
isku{val na{ite praroditeli, oholi im vetuval probo`anstvuvawe. A demonot
na lakomosta za bogatstvo se narekuva Mamon (Matej, 6). Institoris, H i
Sprenger, J. op.cit. str. 48.
64
Vo islamot poznat kako {ejtan (iblis), |avolot na po~etokot bil
angel koj mu bil veren na boga. Podocna, toj od ogan napraven angel-xin, mu se
sprotivstavil na Adem (vo hristijanstvoto - Adam) koj bil napraven od zemja
(glina). Toj go zavel Adem da go kasne jabolkoto, zabranetoto ovo{je koe bilo
simbol na razlikuvaweto na dobroto od zloto. Edinstveniot odgovoren za toa
bil {ejtanot, a ne Eva. Ottamu islamot ne go poznava izvorniot praroditelski
grev. Zaradi toa, ne ~ovekot, tuku {ejtanot e progonet od rajot (seedno
dali isto~no ili zapadno). I {ejtanot mo`e da gi izmami samo onie koi neveruvaat
vo Alah. Poradi negovata zlobnost muslimanite sekoja godina go kamenuvaat
pri axilakot vo Meka, odnosno stolbovite koi nego go prestavuvaat.
65
Demonite mo`at da gi op~inat ma`ite taka {to }e ja gledaat svojata
`ena poinakva odo{to e. Taka vo svojata fantazija umisluvaat deka soprugata
mu e odvratna i stra{na. Tie go mo`at i toa da go op~inat ma`ot da
misli deka mu e otstranet penisot. V. Institoris, H i Sprenger, J. op. cit. str. 101.
104

vidliviot materijalen, najprvin sozdade duhovniot nevidliv svet. Vo
po~etokot site duhovi bea dobri, no eden po ime Denica stana premnogu
gord i zanesen so golemata mo} koja gospod mu ja podari, posaka da
bide ednakov so gospod. Od tie pri~ini so sebe povle~e edna tretina
od angelite i na toj na~in stana Satana - protivnik na boga i |avol -
klevetnik na lu|eto. Na toj na~in angelite se podelija na dobri i
lo{i, na angeli i demoni. So pakosta i zavista na demonite vo svetot
vlegla smrtta, vo svetot koj gospod go sozdal za ve~nost i vo koj nema{e
seme na propasta. Vo Otkrovenie |avolot se javuva kako stra{en
yver koj pravi zlo. Na krajot na vekovite |avolot }e se koristi so
"Antihrist" (Otkrovenie, 13:2) za da gospodari kratko vreme po {to
}e mu se sudi i kone~no }e bide pobeden. Antihristoviot period e posledniot
obid da go svrti ~ovekot od negovata cel. \avolot ostanuva nadvor
od nas, no so gordosta, suetata, a osobeno preku ~uvstvata go zaveduva
~ovekot so dopu{tenie od boga koj na toj na~in saka da gi stavi na
proba doblestite. Taka, preku nego se ispolnuva golemata ikonomija. 66
Glavnoto oru`jeto protiv |avolot se molitvata i krstot ("Bega kako
|avol od krst"). 67
66 Akrivija (to~nost) zna~i strogo primenuvawe na kanonite vo slu~aite
kade doktrinata i tradicijata na Crkvata treba da bidat bezuslovno po~ituvani.
So tekot na istorijata ova preterana strogost preminala vo ikonomija
- ikonomija = akvirija (dva na~elni modaliteti so koi raspolaga Crkvata
vo vr{eweto na kanonskata vlast). Spored drugo zna~ewe, zna~eweto na
ovie termini e promisla, upravuvawe, rakovodewe, plan, nacrt: Bo`ji plan za
spasenie na ~ovekot (v. providenie, promisla).
67
Koga prv pat se pojavi vo Biblijata, Satana ne bil zol, a u{te pomalku
protiv boga. Naprotiv, vo Broevite i vo Knigata za Jov toj e eden od
bo`jite poslu{ni slugi - glasnik (hebrejski - maldak, gr~ki - angelos) ili
angel. Na hebreski angelite ~esto bile narekuvani "bo`ji sinovi" i bile zamisleni
kako golema armija podelena vo hierarhiski rangovi ili kako ~lenovi
na bo`jiot kralski dvor. Bo bibliskite izvori terminot satana ozna~uva
uloga na protivnik. Toa ime ne se odnesuva na poedine~na li~nost, tuku na koj
i da e angel praten od bog so zada~a da go popre~uva ili da spre~i nekoja ~ove~ka
aktivnost. Korenot "stn" zna~i "onoj" koj se protivi, popre~uva ili deluva
kako protivnik (gr~kiot termin diablos, podocna preveden kako |avol bukvalno
zna~i "onoj koj frla ne{to pred patot na nekogo"). Prisustvoto na
Satana vo prikaznite gi objasnuva neo~ekuvanite pre~ki ili promenata na
sre}ata. Hebrejskite raska`uva~i ~esto nesre}ata ja objasnuvaat kako posledica
na ~ovekoviot grev. Nekoi od niv, me|utoa se povikuvaat na satanata kako
na natprirodnata li~nost koj po bo`ja naredba nareduva ili dopu{ta, popre-
~uva ili gi spre~uva planovite i `elbite na ~ovekot. Me|utoa, ovoj glasnik
po definicija ne e zloben. Gospod go pra}a kako an|el na smrtta za da izvr{i
opredeleni zada~i koi na lu|eto mo`ebi ne im se po volja. Vo taa smisla
spored Nil Forst: "Ako patot ne ~ini, pre~kata e dobra." Taka, na primer,
105

gospod mo`e da prati satana za nekogo da go za{titi od polo{a nesre}a. Vo
prikaznata za Valaam se zboruva za ~ovekot koj saka da odi kade {to bog mu
naredil da ne odi. Koga Valam go osedlal svoeto magare i trgnal go predizvikal
bo`jiot gnev. Zatoa gospodov angel zastana na patot za da go spre~i, a
poradi zastanuvaweto Valaam go bie{e magareto se dodeka gospod ne mu ja
otvori ustata za da mu ka`e: "[to ti storiv pa me bie{ ve}e tripati," a
potem i o~ite na Vallam za da go vidi gospodoviot angel kako stoi na patot so
gol me~ vo rakata. (Broevi, 22:21-35). Knigata za Jov, isto taka, go opi{uva
satana kako natpriroden bo`ji glasnik Me|utoa, dodeka Valaam negoviot glasnik
go za{tituva od opasnost, satanata na Jov pove}e nalikuva na neprijatel.
Duri i samiot gospod priznava deka stanata, kako negov patuva~ki taen agent,
go pottiknal da deluva protiv Jov. Pejgels, E. Poreklo Satane, Hrumachis XI
Oaza, OT.O., Beograd, 2008, str. 27-28.
So pojavata na fariseite satanata postepeno stanuva bo`i protivnik,
nepriatel, pa duri i sopernik. Disidentite ogor~eni na drugite Evrei pove}e
odo{to na drugite narodi gi napa|aa svoite protivnici kako otpadnici so
obvinuvawa deka gi zavele silite na zloto koi gi narekuvaa so mnogu imiwa -
Satana, Belzebub (Baal Zebub), Semihazah, Azazel, Belijal, Princ na mrakot.
Spored nivnite prikazni angelskite sili nadueni od kopne` i drskost padnale
od neboto vo grev. Kako {to stanuva{e pova`en i se popersonifikuvana
figura prikaznite za potekloto na Satana se pove}e se mno`ele. Kako takov
se spomenuva vo Isaija: 14:12-15, a dvaipol mileniumi po Isaija negovata sjajna
Denica ~iie ime prevedeno na latiski kako Lucifer ("nositel na svetlost")
stanuva protagonist vo Miltonoviot "Zaguben raj." Spored Knigata na
~uvarite, kako del od zbirkata Prva Kniga na Ehoh, angelite ~uvari koi Bog
gi postavi da ja nadziraat (~uvaat) vselenata padnale od neboto. Po~nuvaj}i
od Broevi, 6:1-4, kade {to "bo`jite sinovi" kopneat po ~ove~kite `eni, se
kombiniraat dva prikazi za toa na koj na~in ~uvarite ja izgubile nebesnata
slava. Spored prviot, Semihazah, voda~ot na ~uvarite nateral dvestotini
angeli da mu se pridru`at vo zaverata za prekr{uvawe na bo`jiot red i da gi
zavedat ~ove~kite `eni. Ova lo{o spojuvawe go proizvede "rodot na kopiliwata,"
xinovite po ime nefilim ("onie koi padnaa") od koi nastanale "demonskite
duhovi." Demonskite duhovi donesuvaat nasilstvo na zemjata i go goltaat
negoviot narod. Vtkaena vo ovaa naracija e i vtorata verzija spored koja,
arhangelot Azazel gre{i so toa {to na lu|eto im ja otkril tajnata na metalurgijata.
Ova opasno otkritie gi pottikna lu|eto da pravat oru`je, a `enite
da se nakituvaat so zlato i srebro. Na toj na~in padnatite angeli i nivniot
demonski porod gi pottiknale ma`ite i `enite kon nasilstvo, al~nost i kopne`.
Ibid, str. 32-33.
Za |avolot mnogupati govori i samiot Isus. Koga na svoite sledbenici
im objasnuva deka ~ovekoviot rod (so isklu~ok na izbranite) e ve}e osuden,
a protivnicite go odbivaat negovoto u~ewe, Isus veli deka toa doka`uva
oti so niv vladee Satana. Vo parabolata za seja~ot Isus go identifikuva
zloto kako neprijatel koj go grabnal poseanoto seme i na toj na~in onevozmo-
106

Spored hristijanskata religija silata na |avolot se nao|a tamu
kade {to lu|eto najmnogu se odale~ile od boga - ottamu proizleguva
negovata mo} da gi vrzuva i bez nivna volja da koristi za sebe i za ostvaruvawe
na svoite celi. Od druga strana onie koi, poradi silnata volja
i qubov ne se odale~ile od boga i ne mu podlegnale na vlijanieto
na |avolot, imaat mo} nad |avolot i negovite sledbenici. Od posebnite
veruvawa vo mo}ta na |avolot se razvi posebna religiozno misti~na
sekta nare~ena satanizam. 68
\avolot ponekoga{ mo`e da bide i dobar, ili barem ne tolku
crn kako {to velat lu|eto. Toj ponekoga{ mo`e da im pomaga na lu|eto,
da im izlekuva nekoja draga li~nost, da nagradi ~ovekot {to mu go
spasil `ivotot, da go odr`i zborot iako toa nemoral da go stori i sl.
Onoj, pak, {to na lu|eto samo im dosaduva, im pravi sitni paskosti i
{egobijni zaka~ki (onoj komu mu prestavuvaat zadovostvo razni nes-
`il negovoto u~ewe da vrodi so plod (Matej, 13:19). Toj natamu ja raska`uva
parabolata za kakolot pri {to svoite protivnici gi identifikuva so porod
na Satanata: seja~ot na dobroto seme e sinot ~ove~ki, nivata e svetot, dobroto
seme se sinovite na carstvoto nebesno, a kakolot se sinovite na zloto.
(Matej 13:37-39).
68
Spiritualisti~kiot ili tradicionalen satanizam go obo`ava Satana
- Lucifer vo se gradi odnos na ~ovek so Lucifer. Toj odnos zavisi od individuata,
za{to satanizmot gi ceni slobodata na mislata i individualnosta.
Lucifer e najmo}en bog. Satanistite smetaat deka Jehova go mrazi ~ove{tvoto
i nemal ni{to so negoviot postanok. Tie smetaat deka Biblijata e polna
so kletvi, kazni, masovni ubistva i izma~uvawa naso~eni kon ~ove~nosta. Jehova
imal sin koj bil ma~en i zakovan na krst. Ako ova mu go pravi na svojot
sin, zamislete {to bi vi napravil vam, velat Satanistite. Negovite sledbenici
se nesre}ni i ta`ni. Neukata, siroma{na tinajxerka, majka na negovoto
kopile patuvala so kilometri na magare vo zadniot stadium na nejzinata bremenost.
Jehova nemal ni malku ~ove~nost da obezbedi soodvetno zasolni{te
na mladata devojka za{to krm~ite bile prepolni. Taa mora{e da go donese kopileto
na ovoj svet vo stara i ladna {tala kako `ivotno. Spored toa, Lucfer
e vistinskiot prijatel na ~ove{tvoto, Toj ni dava sila, gi ispolnuva svoite
vetuvawa, toj e dostoen i gri`liv. Dodeka drugite sakaat da ne porobat, toj
saka od nas da staneme kako bogovite. Lucifer ja podr`uva silata, mo}ta i
pravdata. Toj ni poka`uva deka nie sme su{testva koi zaslu`uvaat zadovolstvo,
sre}a i podobar `ivot. Toj e golem osloboditel na ~ove{tvoto.
Spored veruvaweto na satanisti~kata religija, sumerskiot bog Ea/
Enki e Lucifer. Toj e vrhoven i brilijanten bog, a ne angel. Toj e vistinskiot
tatko i vistinskiot kreator na ~ove{tvoto. Satan/Lucifer e poznat kako
bog buntovnik, bog koj na ~ove{tvoto mu donel znaewe za da go izdigne nad
nivoto na `ivotnite. Toj zaedno so Belzebub, A{tarot, Azezel, Bilijal, Mamon
i drugi bogovi se pobunil zaradi ~ove{tvoto.
107

ta{luci) ne e |avol, tuku obi~en {umski demon (kakvi {to, na primer,
bea gr~kite Satiri 69 i rimskite Fauni).
Angelite i |avolite, iako svojata egzistencija ja dobivaat od
ist tvorec i od kogo vo svojata dejnost se zavisni, se dva svetovi koi se
nao|aat vo me|usebna vojna.
- Vnesuvaweto na dobroto i zloto vo manihejstvoto se dol`i na
negoviot osnova~ Mani. 70 Mani u~el deka od ve~nosta postojat dve na~ela
- dobro i zlo, svetlost i mrak ili drvo na `ivot i drvo na smrtta
me|u koi postojat golemi sprotivnosti. Toa e deterministi~ka i materijalisti~ka
filozofija koja ja zastapuva tezata deka vo sekoj ~ovek
postojat dve materijalni du{i. Svetlata du{a po priroda e dobra, a
temnata du{a po priroda e zla. Povedenieto na ~ovekot e mehani~ki
rezultat na tie dve supstancijalni sili na du{ata. Mani, vsu{nost,
nastojuval u~eweto na Hristos, Buda i Zaratustra da gi spoi vo edno
u~ewe. Dualizam na dvata ve~ni principi dobroto i zloto, svetlosta i
temninata koi se nao|aat vo neprekinat sudir, vsu{nost, e prezemen od
iranskiot mazadizam.
Razgrani~uvaweto na dobroto i zloto se vr{i vrz osnova na neposredo
percepirawe: "ova e dobro," "ona e zlo." Vrz osnova na toa neposredno
percepirawe nie priznavame ili ~uvstvuvame deka ednoto zaslu`uva
odobruvawe i deka e dostojno za postoewe, a drugoto zaslu`uva
osuda i ne e dostojno za postoewe. Me|utoa, imaj}i rabota so slo`eniot
sodr`aen `ivot lesno e da se napravi gre{ka i da ne se zabele`i
zloto koe e maskirano so primesi na dobro vo sebe ili pak, da ne se
proceni samoto dobro koe vo zemskoto postoewe ne e li{eno od nedostatoci.
Ottamu, neophodno e da se najde apsolutnoto sovr{eno i seopfatno
dobro koe bi mo`elo da slu`i kako merilo i osnova za site
ostanati procenki, Toa najvisoko dobro e bog. 71
Dobroto e opravdano samo po sebe. Zloto samo po sebe e ne{to
nedostojno, ne{to {to zaslu`uva osuda, toa samo po sebe e sprotivno
na apsolutnata celosnost na bitieto kako apsolutno dobro. Me|utoa
zloto, za razlika od apsolutnoto dobro, ne e primarno i ne e samostojno.
Prvo, toa postoi samo vo materijalniot svet i toa ne vo prvobitnata
negova su{tina, tuku vo po~etokot kako sloboden akt na voljata
69 Satirite se {umski demoni (zamisleni kako polovina jarci i polovina
lu|e skloni kon muzika, vino i `elba za seks so nimfi) koi gi sledele
bogot Pan ili bogot Dionis.
70
Mani (Mones, 216-276) e osnova~ na manihejstvoto koe kako eres se
pojavilo kon krajot na III vek. Mani bil roden vo Selakvija - Persija vo vreme
na vladeeweto na carot Sapor I, kade {to vo 240 godina zapo~nal da go {iri
svoeto u~ewe koe prestavuvalo spojuvawe na hristijanskoto u~ewe so religioznoto
u~ewe na Zaratustra. Od negovite pi{ani dela se za~uvani dve: "Kniga
na gigantite" i "Osnovna poslanica."
71
Loski, N, Bog i svetsko zlo, Zepter, Beograd, 2001, str. 41.
108

na supstancionalnite akteri i izvedeno kako posledica na toj akt. So
drugi zborovi, zloto go nema vo od boga sozdadenata prvobitna su{tina
na svetot. Vtoro, zlite akti na voljata se vr{at pod pla{tot na dobroto
ottamu {to sekoga{ se naso~eni na avtenti~o pozitivna vrednost,
me|utoa vo takva korelacija so drugite vrednosti i sredstva za
nivno dostignuvawe {to dobroto se zamenuva so zlo: taka da se bide
bog e najvisoka pozitivna vrednost, no prisvojuvawe na taa doblest za
sebe od strana na materijata e najgolemo zlo. Treto, ostvaruvawe na negativna
vrednost ne e mo`no poinaku, osven preku iskoristuvawe na
silite na dobroto. Taa nesamostojnost i protivre~ost na negativnite
vrednosti posebno e zabele`itelna vo sferata na satanskoto zlo. 72
Vo deloto "Karakter na ruskiot narod," Loski veli deka osnovna,
najdlaboka crta na karakterot na ruskiot narod e negovata religioznost
i so nea povrzanata potraga za apsolutno dobro, zna~i za takvo
dobro koe e ostvarlivo samo vo carstvoto bo`je. Sovr{eno dobro bez
kakvi i da e primesi na zlo i bez mani postoi vo carstvoto bo`je, 73 za-
{to toa se sostoi od li~nosti koi vo svoeto povedenie vo celost gi
ostvaruvaat dvete zapovedi na Isus: qubi go gospod pove}e od samiot
sebesi i, qubi go svojot bli`en kako samiot sebesi. 74 ^lenovite na carstvoto
bo`je se celosno oslobodeni od egoizmot i zatoa sozdavaat
samo apsolutni vrednosti - moralno dobro, ubavina, poznavawe na vistinata
nedelivi i neuni{tivi blaga koi im slu`at na celiot svet. Relativni
blaga, t.e. onie ~ie koristewe za edni e dobro, a za drugi zlo,
72
Ibid, str. 44.
73
Navistina, sovr{eno dobro postoi samo vo carstvoto bo`je, toa e
nadzemno, pa spored toa, vo na{eto carstvo na egoisti~ni su{testva sekoga{
se ostvaruva samo poludobro, spoj na pozitivni vrednosti i nekakvi nesovr-
{enstva, t.e. dobro soedineto so nekakvi aspekti na zlo. Ibid, str. 141.
74
Posledica na taa qubov e ispraven odnos kon site vrednosti soglasno
nivniot rang i soglasno toa, moralno dobro povedenie vo sekoj pogled.
Osnovnoto primarno otstapuvawe od toj ispraven `ivoten pat se javuva tamu
kade {to materijalnata li~ost stapuvaj}i vo svetskiot proces i sremej}i se
kon apsolunna polnost na bitieto go po~nuva svojot `ivot so qubov kon sebesi
koja e pogolema od onaa kon boga i li~nostite koi Toj gi sozdal. Takvata
preterana qubov kon sebesi, pretpostavuvaweto na sebesi nad drugite li~nosti
e ve}e naru{uvawe na vrednostite: toa e primarno, osnovno moralno zlo,
isto~en grev na materijalnoto su{stestvo. Site ostanati vidovi na zlo, site
nesovr{enstva vo svetot se posledica na ova osnovno moralno zlo na samoqubie,
egoizmot. Ibid, str. 45. Site nesovr{enosti od op{testven karakter, na
krajot na krai{tata se poledica na osnovnoto moralno zlo. Imeno, na nedostigot
na na{ata qubov kon boga i drugite li~nosti koi toj gi sozdal. Ibid,
str. 56-57.
109

ne gi privlekuvaat ~lenovite na carstrvoto bo`je. 75 Poterata po niv e
sodr`ina na `ivotot na li~nosti so egoisti~en karakter, t.e. na li~nosti
koi ne poseduvaat sovr{ena qubov sprema bog i, ako ne sekoga{,
barem vo nekoi slu~ai, se pretpostavuvaat sebesi nad bli`nite. 76
So ogled na toa {to ~lenovite na carstvoto bo`je se celosno
oslobodeni od egoizmot, nivnoto telo ne e materijalno, tuku preobrazeno.
Navistina, materijalnoto telo e posledica na egoizmot: toa e rezultat
na osvojuvaweto na izvesen del na prostorot preku postap}i na
odbivawe, koi sozdavaat relativno neprobojna zapremnina. Takvoto
telo e podlo`no na ranuvawe i razoruvawe, toa e polno so nesovr{enstvo
i nu`no e povrzano so borba za opstanok. Preobrazenoto telo se
sostoi od procesi na svetlost, zvuk, toplina, miris koi gi sozdavaat
nebo`nici i slu`i kako izraz na nivnoto duhovno tvore{tvo koe tvori
apsolutnite vrednosti. Takvata duhovno-telesna celina poseduva
idealna ubavina. Nesodr`ej}i vo sebe postapki na odbivawe, preobrazenoto
telo ne mo`e da bide podlo`eno na otturnuvawe za{to e sposobno
da prodre preku site materijalni pre~ki, toa ne e podlo`no na
kakvi i da e ranuvawa i ne mo`e so ni{to da bide razurnato. Voop{to,
vo ova Carstvo nema nikakvi nesovr{enosti i nikakvi zla. Baraweto
na apsolutnoto dobro, sekako, ne ozna~uva deka ruskiot ~ovek, na primer
nekoj od prosto poteklo svesno se stremi kon carstvoto bo`je,
imaj}i go vo svojot um slo`eniot sistem na u~ewe za nego. Za sre}a vo
~ovekovata du{a postoi sila koja se stremi kon dobro i koja go osuduva
zloto nezavisno od stepenot na negovoto obrazovanie: taa sila e - glasot
na sovesta. 77
- Kuranot nalaga da se pravi dobro i da se izbegnuva zlo. Dobroto
i zloto ponekoga{ se vidlivi i celosni, a ponekoga{ relativni i
75
^ovekot vo svojot zemski `ivot poln o nesovr{enstvo gi ceni relativnite
vrednosti, t.e. takvite koi vo odnos sprema edno su{testvo se dobro, a
vo odnos na drugo - zlo. Ogromen del na na{ite postapki se naso~eni kon postignuvawe
samo na takvi relativni dobra: osvojuvaweto tvrdina vo vojna e
pozitivna vrednost za pobednikot, a negativna za pobedeniot; qubovta na Ana
Karenina sprema Vronski e dobro za Vronski, a zlo za Karenin i sl. Relativnata
vredost i za samata li~nost koja se stremi kon nea, mnogu ~esto stanuva
dobro ili zlo: na primer, vrskata so Ana Karenina za Vronski be{e pozitivna
vrednost dodeka ja sakal, no ve}e toga{ i zlo, t.e. negativna vrednost,
za{to mu {tetela na negovata op{testvena polo`ba. Ibid, str. 15.
76
Nie ne `iveeme vo Carstvoto Bo`je, tuku vo dekadentnoto carstvo
na pove}e ili pomalku egoisti~ni su{testva. Ne gospod, tuku nie samite so
svoeto egoisi~ko povedenie sozdadovme sistem na prirodata prepoln so nesovr{enosti
i razli~i vidovi zla, priroda vo koja su{tinsko zna~ewe ima materijalnata
telesnost, koja se javuva kako posledica na zaemno odbivawe na
su{testvata. Ibid, str. 135.
77
Ibid. 100-101.
110

delumni. Toa povlekuva petkratna podelba na pravnite pravila: kako
na zapovedite taka i na zabranite. 1. Toa {to e celosno e dobro e zadol`itelna
dol`nost - toa traba da se pravi. 2. Toa {to e pove}e dobro
otkolku lo{o e prepora~livo i pofalno. 3. Toa ~ii izgledi se ednakvi,
kade {to ne se istaknuva ni dobroto ni zloto im e prepu{teno na
voljata na poedincite. Za ova o~ite na zakonot se nezainteresirani. 4.
Toa {to e celosno lo{o e celosno zabraneto. 5. Toa {to e prete`no
lo{o e kaznivo i neprepora~livo.
[to se odnesuva do razlikuvaweto na dobroto i zloto, vo Kuranot
veli deka treba da se pravi maruf (bukvalno = pristojnost) i da
se vozdr`uvame od munker (bukvalno = sram). Toj go smeta za dobro seto
ona {to kako takvo e priznaeno so me|usebna soglasnost na lu|eto i
kako takvo e potvrdeno so razumot na seriozni i zreli umovi. Za zlo se
smeta se {to od zdraviot razum e zabraneto. 78
- Spored Spinoza, koj }e si pretstavi deka e uni{teno ona {to
toj go mrazi, }e se raduva... Koj }e si pretstavi deka ona {to toj go mrazi
e ispolneto so taga }e se raduva, ako, naprotiv si pretstavi deka toa
e ispolneto so radost, }e se nata`i. 79 ...Ona ne{to {to si go pretstavuvame
deka i se sprotivstavuva na radosta ili deka vodi kon taga, se trudime
da go otstranime ili da go uni{time. 80 Ovie i sli~ni ~uvstva na
omraza se sveduvaat na zavist koja, zaradi toa, ne e ni{to drugo osven
samata omraza, dokolku se smeta deka go odreduva ~ovekot taka {to toj
se raduva na zloto na drugiot, naprotiv, deka taguva poradi negovoto
dobro. 81 Koj nekogo mrazi, }e se trudi da mu napravi zlo, osven ako ne
se pla{i od toa da ne proizleze pogolemo zlo za nego samiot. A naprotiv,
koj nekogo saka, }e se trudi spored istata zakonitost, da mu napravi
dobro. 82 Spored nego, dobroto i zloto ne ozna~uvaat ni{to pozitivno
vo ne{tata i toa nabquduvani po sebe i ne se ni{to drugo osven
na~ini na mislewe, ili poimi {to gi obrazuvame so toa {to gi sporeduvame
ne{tata edni so drugi. Za{to, edno isto ne{o mo`e vo isto
vreme da bide dobro ili zlo, a isto taka i ramnodu{no, na primer, muzikata
e dobro za melanholi~arot, a lo{o za nata`eniot ~ovek, za gluviot,
pak, ne e nitu dobra, nitu lo{a. Ako treba sepak da se opredelat
ovie poimi, pod dobro treba da se podrazbere ona za {to sigurno znaeme
deka e vo soglasnost so ~ovekovata priroda, {to zna~i - ona za {to
sigurno znaeme deka ni e korisno, a zlo ona {to i protivre~i, t.e. ona
za {to sigurno znaeme deka ne spre~uva da poseduvame nekoe dobro. 83
78
Hamidullah, M. Uvod u islam, Stare{instvo islamske zajednice, III izdanie,
Sarajevo, 1989. str. 135.
79
Spinoza B. Etika, \ur|a, Skopje, 2010, str. 88.
80
Ibid, str. 90.
81
Ibid, str. 89.
82
Ibid, str. 93.
83
Ibid, str. 117-108.
111

Bidej}i razumot ne bara ni{to sprotivno na prirodata, toj samiot,
zna~i, bara sekoj samiot sebesi da se saka, da go bara ona {to mu e
korisno - ona {to navistina mu e korisno - i da se stremi kon seto ona
{to ~ovekot navistina go vodi kon pogolemo sovr{enstvo, i voop{to
sekoj da se trudi da go so~uva svoeto su{testvo, kolku {to mo`e da se
gri`i za nego. Ponatamu bidej}i doblesta ne e ni{to drugo osven da se
dejstvuva spored zakonite na sopstvenata priroda i bidej}i sekoj se
trudi svoeto su{testvo da go odr`i edinstveno spored zakonot na sopstvenata
priroda, od toa sleduva: 1. Osnovata na doblesta e samiot streme`
za odr`uvawe na sopstvenoto su{testvo i deka sre}ata se sostoi
vo toa {to ~ovekot mo`e da go odr`i svoeto su{testvo. 2. Sleduva
deka kon doblesta treba da se stremime zaradi nea samata i deka od nea
nema ni{to podobro ili ni{to {to bi bilo pokorisno za nas, zaradi
{to bi trebalo da se stremime kon toa. 3. Na krajot sleduva deka onie
koi se ubivaat sebesi se nemo}ni vo duhot i deka se sosema pobedeni od
nadvore{nite pri~ini koi i se sprotivstavuvaat na nivnata priroda.
Ponatamu, nadvor od nas egzistiraat mnogu ne{ta koi ni se korisni
i za koi, zaradi toa, treba da se stremime. Ottamu, na ~ovekot ni-
{to ne mu e pokorisno otkolku ~ovek. Povtoruvam, lu|eto ne mo`at da
si posakuvaat ni{to podobro za odr`uvawe na svoeto su{tetsvo otkolku
site vo se da se soglasuvaat taka {to duhovite i telata na site da
pravat eden duh i edno telo i site zaedno, kolku {to mo`e, da se trudat
da go odr`at svoeto su{testvo i site zaedno da baraat za sebe op{ta
polza. Od ova proizleguva deka lu|eto so koi upravuva razumot baraat
svoja korist spored vodstvoto na ne{to za sebe {to ne bi im go posakale
na drugite lu|e, pa deka spored toa tie se pravedni, sigurni (verni)
i ~esni.... Od seto ova, spored Spinoza, vo osnova na razumot stoi principot
- sekoj e dol`en da ja bara svojata korist, koja ne e osnova za nemoralnost,
tuku naprotiv za doblest i moralnost. Toa, vo prv red proizleguva
ottamu {to sekoj, spored zakonite na svojata sopstvena priroda,
na nu`en na~in se stremi kon ona, ili go prezira ona za {to sudi deka
e dobro ili deka e lo{o. Za{to, kolku {to nekoj pove}e se trudi i
mo`e da go bara ona {to mu e korisno, t.e. da go odr`uva svoeto
su{testvo, dotolku pove}e e nadaren so doblest, i obratno. 84 Spored
toa, ni{to drugo ne mo`e da bide dobro, osven ona {to se soglasuva so
na{ata priroda: ottamu kolku edno ne{to pove}e se soglasuva so
na{ata priroda dotolku e pokorisno i obratno. 85 Nakratko: koga ~ovek
najmnogu go bara ona {to mu e korisno, toga{ lu|eto najmnogu se
korisni edni na drugi. Bidej}i kolku pove}e sekoj go bara ona {to mu e
korisno i se trudi da se odr`i sebesi, tolku pove}e e nadaren so
doblest, ili {to e isto tolku pove}e e nadaren so pogolema mo} da dejstvuva
spored zakonite na svojata priroda, t.e. da `ivee spored vod-
112
84
Spinoza B. Etika, \ur|a, Skopje, 2010, str. 115-117.
85
Ibid, str. 120.

stvoto na razumot. A lu|eto po priroda najmnogu se soglasuvaat toga{
koga `iveat spored vodstvoto na razumot. Zna~i, lu|eto }e si bidat
najmnogu korisni edni na drugi toga{ koga sekoj najmnogu go bara ona
{to mu e korisno. Toga{ ~ovek na ~oveka mu e bog. 86 Kakov bog, takov
~ovek!
- Spored Hjum, da se ka`e deka ne{to e dobro zna~i da se ka`e
deka jas toa go odobruvam, a da se ka`e deka e lo{o, zna~i da se ka`e
deka jas toa ne go odobruvam... Spored ovaa teorija, dobroto, lo{oto,
ispravnoto i neispravnoto funkcioniraat kako terminite "prijatno"
i "neprijatno" (gadno). Mojot iskaz "pivoto e prijatno zna~i deka mi
se dopa|a. Va{iot iskaz "pivoto e odvratno" zna~i deka ne go sakate: i
dvata iskazi se vistiniti. Jas go sakam pivoto, a vie ne. Iskazite "pivoto
e prijatno" i "pivoto e odvratno" samo na izgled se odnesuvaat na
pivoto i samo naizgled si protivre~at eden na drug. Me|utoa tie zboruvaat
za mene i za vas i zaemno ni najmalku ne se isklu~uvaat. 87 Ili
ako nekoj ka`e "pravdata e dobra" toj ne zboruva za pravdata, tuku za
sebe, i veli deka ja odobruva, ja saka pravdata. Ili koga bi ka`al onaa
`ena e ubava, jas ne ka`uvam ni{to za nea, tuku za mene, a toa e deka
taa mene mu se dopa|a. Pa taka i iskazite - mojot: "ova e pravedno" i
tvojot: "ova e nepravedno" samo na izgled se odnesuvaat na pravdata i
samo naizgled si protivre~at eden na drug. I tie zboruvaat za mene i
za vas i zaemno ni najmalku ne se isklu~uvaat. 88 Za da se doznae {to e
dobro ili zlo nu`no e empirisko iskustvo. ^ovek mora najprvin da dopre,
vkusi, vidi, pomirisa, ~ue ili da po~uvstvuva (qubov, omraza
itn.), a ne metafizi~ki da zamisli. Vo taa smisla e onaa narodnata:
"Za kowot {to ne si go javal ne mo`e{ da ka`e{ deka e dobar ili
lo{." Zatoa, za da oceni{ dali ne{to e dobro ili zlo, mora da vidi{,
~ue{, dopre{, pomirisa{ i vkusi{. Neophodno e objektivno provereno
i proverlivo iskustvo, a ne metafizi~ka zamisla.
- Na pra{awata: [to e dobro? Ni~e odgovara - Se {to go zasiluva
~uvstvoto na mo}, voljata za mo}, mo}ta sama po sebe vo ~oveka.
[to e zlo? - Se {to izvira od slabosta. [to e sre}a? - ^uvstvoto deka
mo}ta se zgolemuva - deka otporot e nadvladean. Ne zadovolstvoto,
tuku pove}e mo}, ne mir po sekoja cena, tuku vojna, ne doblest, tuku
sposobnost (doblest vo renesansen stil, virtu, doblest osloboden od
otrovite na moralot). Slabite i potprose~nite }e is~eznat: toa e
prviot princip na na{eto milosrdie. I sekoj treba da im pomaga da
is~eznat. [to e po{tetno od koj i da e grev? - Prakti~noto so~uvstvo
so potprose~nite i so slabite - hristijanstvoto. 89
86
Spinoza B. Etika, \ur|a, Skopje, 2010, str. 121.
87
Mabbott, J.D. Uvod u etiku, Nolit, Beograd, 1981, str. 93.
88
Ibid, str. 93.
89
Ni~e, F. Antihrist, Krodo, Skopje, 2007, str. 8-9.
113

- Spored Uspenski, idejata za moralnosta e povrzana so idejata
za dobrite i lo{ite postapki. Idejata za dobroto i zloto, me|utoa,
otsegoga{ bila razli~na za razli~ni lu|e, sekoga{ e subjektivna vo
~ovekot broj eden, broj dva i broj tri i vrzana e samo za daden moment i
dadena situacija. Subjektivniot ~ovek ne mo`e da ima op{t poim za
dobroto i zloto. Za subjektivniot ~ovek zloto e seto ona {to e sprotivno
na negovite `elbi i interesi, odnosno na negovito poim na dobroto.
Mo`e da se ka`e deka za subjektivniot ~ovek zloto voopo{to
ne postoi, tuku deka postojat samo razli~ni sfa}awa na dobroto. Nikoj
nikoga{ namerno ne pravi ni{to vo interes na zloto, vo ime na
zloto. Sekoj postapuva vo interes na dobroto, onaka kako {to toj go
sfa}a. Lu|eto, zna~i me|useno se davat, se kolat i ubivaat vo interes
na dobroto. Pri~inata e ista, ~ovekovoto neznaewe i dlabokiot son vo
koj `iveaat lu|eto. Toa e tolku o~igledno {to ponekoga{ izgeda duri
~udno {to lu|eto za toa nikoga{ ne razmisluvale. Ostanuva me|utoa
faktot deka toa neuspevaat da go sfatat i deka sekoj smeta deka negovoto
dobro e edinstvenoto dobro, dodeka seto ostanato e zlo. Naivno e
beskorisno da se nadevame deka lu|eto koga i da e toa }e go sfatat i
deka }e razvijat nekoja op{ta i identi~na ideja za dobroto.
Me|utoa, zarem dobroto i zloto ne postojat za sebe nezavisno od
~ovekot? Postojat, rekol Gurxiev, samo mnogu e daleku od nas i momentno
ne vredi duri i da probate toa da go razberete. Naprosto, da se zapra{ame
slednovo: edinstvena postojana ideja na dobroto i zloto koja
e mo`na za ~ovekot e povrzana so idejata za evolucijata, sekako ne na
mehani~kata evolucija, tuku so idejata na ~ovekoviot razvoj preku
svesnite usilbi, promenata na negovoto bitie, sozdavaweto na edinstvo
vo nego i formiraweto na postojanoto jas.
Postojana ideja za dobroto i zloto vo ~ovekot mo`e da se formira
samo vo vrska so potojana cel i postojanoto razbirawe. Ako ~ovek
sfa}a deka spie i saka da se razbudi, toga{ seto ona {to mu pomaga
da se razbudi }e bide dobro, dodeka se {to go popre~uva, se {to go prodol`uva
negoviot son }e bide zlo. Na sosema ist na~in }e sfati i {to
e dobro i zlo za drugite lu|e. Ona {to im pomaga da se razbudat e dobro,
ona {to vo toa gi spre~uva e zlo. No toa e taka samo za onie koi
sakat da se razbudat, t.e. za onie koi sfa}aat deka spijat. Onie koi ne
sfa}aat deka spijat i koi ne mo`at da sakaa da se razbudat, ne mo`at
ni da go razerat dobroto i zloto. A ottamu {to mnozinstvoto lu|e ne
sfa}a i nikoga{ nema da sfati deka spie, za niv vsu{nost i ne postoi
dobro i zlo.
Ova mu protivre~i na op{toprifatenite idei. Lu|eto naviknale
da mislat deka dobroto i zloto za sekogo mora da bide isto, a pred
se deka dobroto i zloto za sekogo postojat. Vo stvarnosta, dobroto i
zloto postojat samo za malubrojni, za onie koi imaat odredena cel i
114

koi se stremat kon taa cel. Toga{ ona {to im pomaga vo postignuvaweto
na taa cel e dobro, a ona {to im pre~i e zlo. 90
4. DALI ^OVEKOT E DOBAR ILI ZOL
Otsekogaga{ kako i denes postojat dvojni ar{ini za toa kako
treba da izgleda ~ovek za da se nare~e dobar. Ednoto e humanisti~koto
stojali{te {to go nudi sekoja, makar i malku, seriozna eti~ka rasprava.
Toa e ona prestava za dobriot ~ovek koja vo ni{to ne se razlikuva
od sli~nite kni`ni raspravi, ne samo od anti~ko, tuku od koe i da e
vreme. Drugoto stojali{te za dobriot ~ovek e ona koe se prifa}a kako
alternativna procenka za prakti~na upotreba. Spored taa procenka
edno se idealnite doblesti, drugo se realnite barawa {to mu se bliski
na realnite potrebi. Ottamu,
Dobar profesor vo odnos na studentite e onoj koj na site studenti
im dava visoki ocenki bez ogled na odgovorot na ispitnite pra-
{awa, ili u{te podobar, bez voop{to da gi ispra{uava. Dobar profesor
vo odnos na svoite kolegi e onoj koj ne se istaknuva, se trudi da ne
napi{e nitu eden trud pove}e od svoite kolegi, ne u~estvuva na mnogu
seminari, ednostavno onoj koj se trudi da ne {tr~i.
Dobar kolega od rabota e onoj koj znae da ve trpi vo svojata kancelarija
onolku kolku {to vie imate `elba da ispiete kafiwa i da ja
razbivate svojata dosada, koj znae se za sekogo i koj od prva raka vi
ponudi pikantni informacii od privatniot `ivot na site vraboteni,
koj vo koe i da e vreme e spremen da vi se pridru`i koga vie sakata da
koristite pauza. Kolega koj }e ve ponudi i da vi go plati pojadokot, koj
e spremen vo sekoe vreme (rabotno, se razbira) da vi pravi dru{tvo dodeka
vie si gi pla}ate telefosnkite i drugi smetki, dodeka go registrirate
ili miete avtomobilot ili sakata da zavr{ite koja i da e privatna
rabota. Dobar kolega se razbira e toj koj edvaj ja poznava ili
u{te podobro, ne znae ni{to za materijata {to zaedno ja rabotite. Dobar
e i onoj kolega koj e qubezen so vas duri i toga{ koga }e go napravite
pa~avra, vol ili skuter.
Dobar rakovoditel e onoj koj znae so vas da ispie ~a{ka alkohol
i koj nikoga{ ne ve pra{uva za rabotata.
Dobri deca se samo poslu{nite deca, koj nema da ve odbijat ako
gi pratite da kupat ne{to od bliskata samoposluga.
Dobri kom{ii se samo onie kom{ii koi nikoga{ nema da vi se
pojavat na vrata, ne samo za da vo pobaraat ne{to, tuku i za da vi go ponudat
nivnoto dru{tvo.
Dobri prijateli se samo onie koi sekoga{ se spremni da vi se
najdat koga }e im se javite na telefon, i koi imaat razbirawe {to vie
str. 186-187.
90
Uspenski, D. P, U potrazi za ~udesnim, Metaphysica, Beograd, 2007,
115

toj ist telefon ne ste bile vo sostojba da go krenete, zo{to vi zvonel
vo vreme predvideno za odmot.
No da se vratime na na{eto osnovno pra{awe - dali ~ovekot e
dobar ili lo{? Nekoi smetaat deka ~ovekot po priroda e dobar, drugi
deka e zol. Me|u teoreti~arite ima i takvi koi smetaat deka ~ovekot
ne e nitu dobar nitu lo{, no i takvi, me|u koi se vbrojuva i avtorot na
ovoj trud, deka ~ovekot e i dobar i zol. "Normalno" e, veli Svensen, da
se bide zol (lo{). Me|utoa odbivame sebesi da se opi{eme kako zli.
Zli sekoga{ se onie drugite. 91
- Spored hristijanskata filozofija ~ovekot vo golema mera se
smeta za zol. "Gospod vide kolku e golema ~ovekovata rasipanost na zemjata
i deka sekoja misla vo negovata pamet sekoga{ e samo zlo." (Bitie,
6:5). Vo Prvata Kniga na Mojsie se veli i toa deka "...mislata na
srceto na ~ovekot e zla od mali noze." (Bitie, 8:21). Propovednikot
pak, veli: "Razmisluvav vo svoeto srce za se toa i sfativ deka i pravednicite
i mudrecite so svoite dela se vo bo`jata raka: i ~ovekot ne
razbira {to go ~eka: qubovta ili omrazata, i dvete se pred nego. Se im
se slu~uava na site ednakvo: na pravednikot kako i na ne~esniot, na ~istiot
i ne~istiot, na onoj koj `rtvuva kako i na onoj koj ne `rtvuva,
ednakvo na dobriot i na gre{niot, za onoj {to se zakolnuva kako i za
onoj {to se pla{i od zakletva. Najlo{oto od se {to se zbidnuva pod
sonceto e {to na site se im se slu~uava ednakvo, pa ~ove~koto srce e
polno so zlo, ludosta e vo srceto na lu|eto dodeka `iveat, a potoa im
se pridru`uvaat na mrtvite. Za{to koj }e bide izbran? Kaj site `ivi
ima nade`: i na `iviot pes mu e podobro otkolku na mrtviot lav. Za-
{to `ivite znaat deka }e umrat, a mrtvite ne znaat ni{to, nitu imaat
nagrada, za{to se zaborava i spomenot na niv. I nivnata qubov i nivnata
omraza i zavista is~eznaa i ve}e nemaat u~estvo vo ne{to {to se
slu~uva pod sonceto." (Propovednik, 9:1-8).
- Na istata linija se Makijaveli, Hobs i Montew. Spored Makijaveli,
lu|eto sekoga{ se zli, dokolku nu`data ne gi natera na doblest.
92 Pome|u toa kako se `ivee i toa kako bi trebalo da se `ivee postoi
takov ras~ekor {to ~ovekot koj, namesto ona {to obi~no se pravi
91
Svensen, L. Filozofija zla, Geopoetica, Beograd, 2006. str, 11.
92 Makijaveli nastojuva zloto da go istera so zlo, vo smisla namesto da
se izlo`uvame na zlo pobrgu da se odlu~uvame na storuvawe zlo. Najstra{no e
da se bide vo del dobar, a vo del zol. Toj smeta deka ~ovekot mora da se re{i
dali }e bide celosno dobar ili celosno zol. Zaradi toa {to lu|eto glavno se
zli, dobrinata vodi kon samouni{tuvawe. Edinstvena preostanata mo`nost e
da se re{ime za maksimalno zlo za{to toa, potpolno paradoklsalno, }e go
organi~i zloto. Toa se odnesuva na site oblasti na `ivotot, no vladetelot
mora da bide podgotven da primeni maksimalna brutalnost koga toa go nalaga
situacijata. Celata Makevijalisti~ka filozofija mo`e da se sumira vo {ablonot
za toa deka napadot e najdobra odbrana. Svensen, L. op. cit., 2006. str, 78
116

go pravi ona {to bi trebalo da se pravi, pobrgu }e propadne odo{to }e
se odr`i, za{to onoj koj sekoga{ vo sekoja prilika saka da bide dobar
me|u ostanatite koi ne se dobri, pobrgu ili podocna mora da propadne.
Zna~i vladetelot koj saka da se odr`i potrebno e da se navikne da ne
bide dobar, pa so toa spored potreba da se slu`i ili da ne se slu`i. 93
Hobs smeta deka lu|eto se ra|aat zli, a Montew deka ~ovekot po priroda
e sklon kon svirepost.
- Ruso zastapuva{e sprotivna teorija deka ~ovekot po priroda e
dobar. Spored nego lu|eto se ra|aat slobodni, ednakvi samodovolni i
bez predrasudi, me|utoa civilizacijata celosno gi preobrazuva. Prirodniot
~ovek e div, sre}en i dobar - civiliziraniot ~ovek e nesre}en
i nemoralen.
- Dali ~ovekot po priroda e dobar ili zol? Ni ednoto ni drugoto,
za{to ~ovekot po priroda ne e moralno su{testvo, toj stanuva toa
koga negoviot razum }e se vozdigne do poimite na dol`nostite i zakonite.
Me|utoa, mo`e da se ka`e deka vo nego ima sklonost kon poroci,
za{to ima instinkti koi go pottiknuvaat iako razumot go goni na
sprotivnata strana. Ottamu, toj mo`e da bide moralen samo so doblest,
zna~i so prisiluvawe na samiot sebesi. Porocite glavno poteknuvaat
od toa {to o~ove~enata sostojba i vr{i nasiltvo na prirodata, a na{-
ata opredelba kako lu|e e sepak da izlezeme od sirovata prirodna sostojba
vo koja se nao|a `ivotnoto. Sovr{enata priroda povtorno postanuva
priroda. 94
- Spored Hamidulah, lu|eto mo`at da se podelat na tri glavni
grupi. 1. Lu|e koi po priroda se dobri, koi isku{enijata ne mo`at da
gi rasipat, od ~ija priroda (instinktite) proizleguva samo dobrina i
milosrdie. 95 2. Lu|e koi se zli, nepopravlivi. 3. Lu|e koi i pripa|aat
na sredanta grupa, koi se odnesuvaat kako {to treba samo ako so nadzor
ili pritisok se prisileni na toa, a inaku si dopu{taat sebesi lo{i
dela i nepravdi prema drugite. Poslednava grupa e mnozinska grupa od
lu|eto, dodeka drugite dve se so~ineti od relativno mal broj pripadn-
93 Makijaveli, Vladalac, Rad, Beograd, 1999, str. 53.
94
Kant, I. Vaspitavawe dece, Beograd, 2020, st. 53.
95 Ovde moram vedna{ da zabele`am deka duri ni pod takvi uslovi na
milosrdie ne mo`e da se zboruva za avtenti~ni, ili po priroda doblesni lu|e.
Taka, spored edno pravilno razmisluvawe na eden avtor, ako siromav ~ovek
zamoli da mu dadam pari za ru~ek i jas mu gi dadam, pravam ne{to dobro. Ako
se opredeli da pla}am danok za zgri`uvawe na siroma{nite i onie koi imaat
posebni potrebi i jas go platam toj zadol`itelen danok, toga{ toa ne e nikakva
doblest, duri i ako siromaviot posredno od mojot danok go dobie istiot
pari~en iznos. Vo prviot slu~j jas mu davam dobrovolno, pa taka toa e akt na
milosrdie. Vo vtoriot slu~aj jas ja vr{am svojata dano~na obvrska i toa pove}e
ne e nikakva doblest, za{to toa moram da go storam. Smith, A. E. Wilder.
Siont. net. str. 15.
117

ici. Za prvata grupa (lu|e - maleki) nema potreba od kakvi i da e upatstva,
nitu za kakva i da e kontrola. Za drugata grupa lu|e (lu|e - {ejtani)
treba da se primenat site mo`ni sredstva za da se vozdr`at od zloto,
no nie treba osobeno da se pozanimavame so tretata kategorija lu|e
(obi~nite lu|e). Pripadnicite na ovaa treta grupa vo izvesen pogled
li~at na `iovotni: tie se mirni i zadovolni so ona {to go imaat se
dodeka kaj drugite ne zabele`at ne{to podobro, ili dodeka ne se posomnevaat
deka drugite sakat da im nanesat zlo. Toj lo{ instinkt koj
budi isku{enie pretstavuva od pamtivek gri`a na ~ovekovoto op{testvo:
tatkoto gi popre~uva svoite deca, stare{inite na semejstvoto,
plemeto, gradot-dr`ava ili na nekoja druga ~ove~ka grupa se trudat
svoite podredeni da gi prisilat da se zadovolat so ona {to go poseduvaat,
so sila da ne go grabnuvaat toa {to drugite go steknale na ~esen
na~in. ^ovekovoto op{testvo mo`ebi nema druga cel otkolku da da gi
kontrolira isku{enijata i da gi isprava zlodelata koi ve}e se storeni.
Site lu|e duri i vo ramkite na ista nacija, ne dostignuvaat edno
isto ramni{te na razvoj: plemenitiot duh e sklon kon `rtvi, milosrdie,
inteligentniot duh gleda podaleku, i posledicite koi bi ja poni-
{tile neposrednata dobivka go spre~uvaat da pravi zlo, a toj istovremeno
da ne e sklon da pravi `rtvi na svoja {teta. Obi~niot duh, ne
samo {to ne e sklon kon milosrdie, tuku si dozvoluva sebesi da se zbogati
na smetka na drugite so isklu~ok koga se pla{i od neposredna `estoka
reakcija od strana na svoite `rtvi, od strana na op{testvoto
ili od nekoja druga sila. Tupiot ~ovek nema da bide zadr`an duri ni od
takov strav i toj odi do kraj vo svojite kriminalni nastojuvawa se dodeka
ne bide spre~en vo svojata dejnost od strana na op{testvoto: so
smrt ili so zatvor. Site zakoni, site religii, site filozofii nastojuvaat
da gi uverat masite, srednata kategorija na lu|e da se odnesuvaat
kako {to treba i duri da pravat dobrovolni `rtvi so toa {to }e im
pomagaat na siroma{nite, na nesre}nite i na onie koi bez svoja vina
zapadnale vo nevolji i od niv ne mo`at da se izvadat. 96
Razli~nite stavovi vo odnos na ova pra{awe mo`at da se nabrojuvaat
vo nedogled, a sepak da ne se najde vistinskiot odgovor. Me-
|utoa, ako lu|eto se slobodni, a tie toa se za{to mo`at da izbiraat
me|u dobroto i zloto: najlogi~no e da se pretpostavi deka poradi taa
sloboda tie ponekoga{ se dobri, a ponekoga{ zli. Toa zna~i deka ~ovekot
e i dobar i zol, a ne samo dobar ili zol. Zloto e mo`nost koja site
ednakvo ja poseduvame, za{to sme slobodni, moralni su{testva. Zloto
e op{to~ove~ko, no takvo e i dobroto. Toa, ne zna~i deka site sme isti,
za{to e o~igledno deka ne sme - nekoi lu|e se polo{i od drugite - me-
|utoa site imame mo`nost da pravime dobro ili zlo. Presudno e kako
taa mo`nost se pretvora vo delo.
96
Hamidullah, M. Uvod u islam, Stare{instvo islamske zajednice, III izdanie,
Sarajevo, 1989. str. 103-104.
118

Jasno e i toa deka ~ovek mo`e da ima redica razli~ni motivi i
- ili re~isi voop{to da gi nema - da pravi zlo. Motivot, koj spored
mene ne postoi e porivot da se pravi zlo isklu~ivo zaradi nego samiot
(zlo zaradi zlo). Fakt e me|utoa deka ponekoga{ pravime zlo svesni
deka toa e lo{o, za{to so toa sakame da dojdeme do nekoe subjektivno
dobro. Pokraj toa, ne smeeme da zaboravime deka ima situacii koga vo
praveweto zlo ~ovekot e motiviran so idejata za objektivno dobro
(idealisti~ko zlo) ili pri praveweto zlo voop{to ne razmisluva za
dobroto i zloto (plitkoumno zlo). Treba da se istakne i toa deka nikoj
od nas ne e principielno imun od vr{ewe zlo. Site sme storile ne{to
lo{o vo nekoj od negovite oblici. 97
Celosno sum siguren, veli Svensen, deka poa|aj}i od ona {to
sum denes, ne bi postapil kako Ajhman, Hes, [tangl, no uviduvam deka
mo`am da postapam taka pod drugi uslovi. Nema ni{to vo mojata "priroda"
{to ja isklu~uva mo`nosta deka vo ista situacija ne bi postapil
isto. Kon pogre{en zaklu~ok vodi pretstavata na ~ovekot kako su{testvo
so apsolutna vlast nad samiot sebesi i svojata sudbina. Koj sum jas
vo golema mera zavisi od slu~ajnosta, od toa kade i koga sum roden, {to
vlijaelo na mene, itn. Mo`eme da ka`eme deka ~ovekoviot `ivot e determiniran
(usloven), me|utoa ~ovekot ima i sposobnost da gi promeni
uslovite na svojot `ivot. Taka, mo`eme da ka`eme deka ~ovekot e determiniran
i onoj koj determinira. ^ovekot e toj koj ima sposobnost da
razmisli za toa koj e i koj bi trebalo da bide, a ima i sposobnost za
izbor. Toj ne e strogo determiniran od okolinata, iako taa gi ograni~uva
mo`nostite na deluvawe. ^ovekot e sloboden, a toa podrazbira
deka sekoga{ mo`e da postapi poinaku. A tokmu zatoa {to sekoga{
mo`e da postapi poinaku, mo`e moralno da se obvinuva (kaznuva) i
fali (nagraduva) za svoite postapki. Sekoj koj izvr{il bilo kakvo zlo
mo`el da postapi poinaku (mo`el da bide dobar), isto kako {to sekoj
koj postapil dobro mo`el da postapi poinaku (mo`el da bide zol).
Vpro~em nie kaznuvame nekogo zatoa {to ne postapil (a mo`el da postapi)
dobro, a nagraduvame nekogo zatoa {to ne postapil (a mo`el da
postapi) lo{o. Ako nekoj nemal nikakva sloboda da postapi poinaku
osven lo{o, nema za {to da mu prefrlime i da go kaznime. Isto taka,
ako nekoj nemal nikakva sloboda da postapi poinaku osven dobro, nema
za{to da go pofalime i nagradime.
97
Zloto ne e rezervirano samo za "|avolite." Duri i najgolemiot del
od lu|eto koi vr{ele genocid se celosno obi~ni lu|e bez izrazena sklonost
kon sadizam. Site sme vo sostojba da napravime naju`asni raboti protiv
svoite bli`ni. Toga{ e mnogu va`no da se razbere za koi uslovi stanuva zbor.
Svensen, L. op. cit. str, 184-186.So toa Svensen e na linijata na ona {to i jas go
tvrdime, a toa e - sekoj mo`e da izvr{i ubistvo, a {to ima polo{o od toa da
se odzeme tu| `ivot.
119

Ne mo`e da se tvrdi deka site lu|e se samo zli. Toa {to pod
opredelni okolnosti ~ovekot mo`e da bide vo sostojba da ma~i drug
~ovek ne zna~i deka toa sekoj bi go storil... ^ovekot e sklon kon gre-
{ki (sekoj ~ovek gre{i). Pol Riker veli: "[to mislime koga ~ovekot
go narekuvame fali~en? Vo su{tina slednovo: deka mo`nosta od vr{ewe
moralno zlo e sostaven del na ~ovekovata konstitucija." Da se bide
~ovek zna~i da se ima mo`nost od pravewe zlo, no iako toa e samo mo`nost,
pobrgu odo{to nu`nost, takvoto upatuvawe na ~ovekovavta konstitucija
ne mo`e da funkcionira kako izgovor - vo krajna linija
mo`e da bide samo del od objasnuvawe... Antropologijata ka`uva deka
site sme vo sostojba da pravime zlo, da gre{ime, a etikata ne obvinuva
{to gre{ime sekoga{ koga toa go pravime - zatoa {to pokraj se imame
i mo`nost da ne pravime zlo... Samo onoj koj mo`e da bide vinoven
(kriv) mo`e da bide nevin (prav, nedol`en) - zatoa strogo zemeno nitu
novoren~eto ne e nevino, bidej}i ne mo`e da pogre{i vo moralna smisla.
Nevinosta e sostojba koja mu pripa|a na moralniot domen, no koja
nikoga{ ne postoi vo ~ist oblik. ^ista vina i ~ista nevinost se idealizacii
me|u koi site se nao|ame - site sme vinovni i site sme nevini,
no vo razli~ni stepeni. Vo religiozno jazi~no ruvo mo`e vo izvesno
pravo da ka`eme deka site sme gre{nici. Site sme gre{nici - ne zatoa
{to nasledivme grevot, tuku zatoa {to site nekoga{ ne{to sme zgre-
{ile.
[to se odnesuva do pra{aweto za sposobnosta za vr{ewe zlo,
moj stav e deka sekoj e sposoben za zlo. Na pra{aweto zo{to? najkratok
odgovor e zatoa {to polesno e da se pravi zlo, otkolku dobro. 98 Vo
ovaa smisal mo`ebi donekade e vo pravo Bodler koga veli: "Zlostorot
sprema koj `ivotnoto nare~eno ~ovek razvilo sklonost u{te vo maj~inata
utroba, vo svojata najdlaboka su{tina pretstavuva ne{to prirodno.
Nasproti toa, da se pravat dobri dela e neprirodno, natprirodno,
za{to odsekoga{ i kaj site nacii postoela potreba za bogovi i proroci
koi }e go vospituvaat `ivotnoto nare~eno ~ovek i zo{to ~ovekot
sam po sebe ne bi bil kadar da go otkrie dobroto. Zloto go vr{ime bez
napor, prirodno, neizbe`no, dobroto sekoga{ e rezultat na sposobnostite."
99 Nakratko - za da bide{ dobar treba da u~i{. Za da bide{ zol
ne ti treba nikakva uka.
Interesot e toa {to ~ovekot go pravi i dobar i lo{. Za onie
pak, koi po sevo ova ostana neubedeni, prigotviv test za samoproverka
od prisustvo na sopstvenoto zlo. Testot se sostoi vo ednostavno razmisluvawe
za toa {to jas, ti ili toj li~no bi napravile za sebe, za
svoite najbliski, a {to za svojot narod ili i ~ove{tvoto:
120
98
Svensen, L. Filozofija zla, str, 14
99
Navedeno spored Svensen, L. op. cit str, 101.

1. Ako najde{ prsten {to te pravi nevidliv kako onoj na Gig,
{to }e pravi{? 100 Dali }e stane{ "car," }e vr{i{ grabe`i, }e gi napastvuva{
`enite, ili mo`ebi }e se odlu~i{ celiot `ivot da go posveti{
pomagaj}i im na onepravdanite.
2. Kako }e postapi{ ako najde{ nov~anik poln so pari pri {to
nikoj ne te videl (povtorno si nevidliv)?
3. Koi }e bidat tvoite dela ako gi stekne{ sposobnostite na
Supermen, Betmen, Himen, Spajdermen (primeri na super sila, super
vid, super sluh, letawe, nepovredlivost - ni kur{um ne{to ti mo`e)?
Dali bi se razlikuval tvojot odnos kon mo}ta na Supermen, 101 Spajdermen,
Plastikmen, Betmen, Halk, Henkok, X-men... koga bi ja imal ti
li~no (`elba da se pravi zlo: da ograbuvaat banki, da se ubijat svote
neprijateli, da se vr{i kriminal), od onoj koga takva mo} bi ja imal
nekoj drug (`elba drugiot sekoga{ da pravi dobro: da spasuva lu|e, da
spre~uva katastrofi, da gasne po`ari, da go razoru`uva svetot od
nuklearni bombi i sl.).
4. [to bi pravel ako stekne{ sposobnost za odewe vo minatoto
i idninata? Dali vo takov slu~aj i ti kako junacite od filmovite
"Back Of The Future" (Vra}awe vo idninata) 102 i "Time Traveler's Wife"
(Soprugata na patnikot niz vremeto) 103 - }e pro{eta{ do idninata za da
ja otkrie{ dobitnata kombinacija na loto kako bi dobil milioni dolari
po vra}aweto vo sega{nosta, ili }e smisli{ nekoi drugi finti
za podobruvawe na tvojata sega{nost.
5. Zamisli pak, {to mo`e{ da stori{ dokolku stekne{ sposobnost
za avtomatska materijalizacija na tvoite `elbi? Dali vo situacija
vo koja se {to }e zamisli{ vedna{ ti se ostvaruva vo realniot
100
Neverojatno e {to se ~ovek mo`e da napravi koga ne mora da se
pogleda vo ogledalo (koga e nevidliv).
101
Me|utoa, duri i Supermen ima i slabi to~ki. Negovite slabi to~ki
otkrieni od Leks Lutor ili od general Zod se deka:
- Nikoga{ ne la`e! (sepak vo "Supermen II" na krajot na filmot toj
sepak la`e!).
- Gi saka lu|eto! Zatoa Zod ubiva lu|e za da go navle~e Supermen vo
stapica i da go ubie dodeka toj gi spasuva lu|eto.
- Ne mo`e da gleda preku olovo!
- Vo blizina na kriptonid (zelen kristal od Kripton) ja gubi seta mo}
i stanuva obi~en ~ovek kogo sekoj mo`e da go pretepa.
- Vo blizina na kriptonid stanuva lo{ (zol) - go gasne olimpiskiot
ogan, se pijan~i, stanuva slab kon `enite i zatoa ne im pomaga na lu|eto ili
zaradi `ena pravi zlo na lu|e (pr. istura nafta od tanker).
102
Stanuva zbor za filmot na re`iserot Robert Zamackis (vtor del) so
Michael J. Fox i Christopher Lloyd vo glavnite ulogi.
103
Se raboti za filmot na re`iserit Robert Schwentke, so Eric Bana i
Rackel McAdams vo glavnite ulogi, od 2008 godina.
121

svet, mo`ebi nema da posaka{ nekogo da go snema od ovoj svet kako {to
toa go posakuvaa junacite vo filmot Sphere (Sfera). 104
6. Kako }e postapi{ako najde{ stvari koi ispolnuvaat `elbi
(aladinova lampa, zlatna ripka...). Dali }e ja zloupotrebi{ ili upotrebi{
mo}ta na duhot od aladinovata lampa koj otkako }e ja protrie{
vedna{ ti nudi blanko usluga: "Va{ata `elba neka bide moja zapoved."
Ili, mo`ebi }e postapi{ kako Bil Gejts, ili pak, kako ~ovekot koj
ulovil zlaten kit. 105
7. Kako }e se manifestira tvoeto povedenie ako stekne{ sposobnost
za ~itawe na tugi misli. Nema li da zloupotrebe{ barem edna od
niv?
8. A {to ako poradi stek na opredleni okolnosti se najde{ vo
situacija da izbira{ lesno doa|awe do povolnosti za koi samo edna{
ti se pru`a prilika vo `ivotot? Dali }e postapi{ kako suprugite od
filmot "The Box" 106 (Kutija) - ako go prtisne{ kop~eto }e umre nekoj
{to tebe ne ti e poznat nekade na svetot, a ti }e dobie{ milion dolari.
107
9. Zamisli pak kolkava }e bide tvojata sila ako nau~i{ vistinski
da kolne{? Ili mo`ebi ve}e si u`ival vo toa {to nekomu si mu
upatil kletva da mu se slu~i nekakvo zlo (naj~esto smrt - da ne vidi
bel den! da mu se sotre semejstvoto! da mu umre najmiloto! Gospod da go
otepa!) na onoj kogo go mrazi{. Pritoa ne e lo{o da se potseti{, dali
nekoga{ si gi kolnel Kinezite i Fincite, ili samo lu|eto so koi si
bil vo nekakvi stvarni ili navidum lo{i odnosi.
104
Film na re`iserot Barry Levinson, so Dustin Hoffman, Sharon Stone i
Samuel. L. Jackson vo glavnite ulogi, od 1998 godina.
105
Bil Gejts fatil zlatna ripka koja go zamolila da ja vrati vo vodata.
Gejts ja frlil vo vodata, a taa mu doviknala: "Ej, a `elbata!" Na toa Gejts i
vozvratil: "Dobro de, izberi si tri `elbi - sigurno }e gi gi ispolnam." Nekoj,
pak, koj fatil zlaten kit, pa koga kitot mu rekol vrati me vo vodata }e ti
ispolnam tri `elbi, toj odgovoril: more kakvo vra}awe, vedna{ te nosam vo
zlatara!
106
Film na re`iserot Richard Kelly so Cameron Dias, James Marsden i
Frank Langella vo glavnite ulogi, od 2010 godina.
107 Idejata na filmot e deka sekoj misli za svoeto, a ne za op{to dobro
(sekoj }e go pritisne kop~eto) i za toa treba da bide kazneto celoto ~ove{tvo
(kaznata vo filmot: slobodno izbra - eve ti nova slobodna volja - biraj dali
sinot/}erakta }e ti ostane gluv/a i slep/a ili }e si ja ubie{ `enata/ma`ot, a
deteto }e ti ozdravi i so napolneti 18 godini }e gi dobie i dolarite so kamata
od banka). Poentata e deka ottamu {to ~ovekot ne e sposoben da raboti
za op{to dobro (op{t interes), tuku misli samo na sopstvenoto dobro (sopstveniot
interes) se samouni{tuva kako rod, pa ako e taka (ako ~ovek samiot
toa si go bara) toga{ treba nekoja natprirodna sila samo da mu "pomogne"
{to pobrgu ~ove{tvoto da se istrebi.
122

Vo funkcija na otkrivawe na sopstvenoto zlo, ne e lo{o sekoj
da go proveti i toa kako bi rea|iral:
10. Vo situacija na izbor - ti ili jas. Vo taa smisla e najkarakteristi~en
e primerot so karnaidasovata {tica, no povtorno i primerot
od eden film, filmot "Brothers" (Bra}a) 108 vo kojza da se spasi od
Avganistancite glavniot junak go ubiva svojot prijatel. Dali toa {to
se raboti za borba za opstanok, {to ja pe~e sovesta po koja pove}e ne
mo`e normalno da se `ivee, go opravduva taka nanesenoto zlo.
11. Kako vie rea|irate na gledawe tu|o zlo vo stvarnost ili na
film (katarza), na primer kon odmazdnikot so tu|o srce od filmot
"Tell Tale," 109 vo koj glavniot junak go ubiva ubiecot na negoviot donator
na srce, i toa go pravi bezmilosno so silni udari so noze na polno
zadovolstvo na gleda~ite. Vo ovaa smisla sekoj samiot za sebe treba
dlaboko da razmisli i za toa dali predizvikanoto zadovolstvo zaradi
ostvarenata odmazda vo koj i da e film ili vo stvarnosta proizleguva
ottamu {to taa go budi na{eto ~uvstvo za pravda ili na{eto skrieno
~uvstvo za u`ivawe vo destrukcija na drugi. 110
5. ZO[TO PRAVIME ZLO (UNDE MALUM FACIAMUS)
Postojat ~etiri tradicionalni objasnuvawa za potekloto na
zloto kaj ~ovekot: 1. Nekoja lo{a natprirodna sila gi obzema i zaveduva
lu|eto, 2. Lu|eto po svojata priroda se predestinirani (predopredeleni)
za opredelen vid povedenie koe mo`eme da go nare~eme zlo, 3.
Na formiraweto na lu|eto za vr{ewe zlo vlijae okolinata, 4. Lu|eto
imaat slobodna volja i izbiraat da deluvaat vo soglasnost so zloto. 111
1. Spored prvoto objasnuvawe, koe voedno i bibliskoto svedo~ewe,pri~initel
na zloto e |avolot. Site evangelija od Noviot Zavet, so
odredeni varijacii, go opi{uvaat iskustvoto na Isus kako kulminacija
na borbata me|u dobroto i zloto - me|u bog i satana - koja zapo~nala
od momentot na negovoto kr{tevawe. Zloto ne e ontolo{ko na~elo
(nema postoewe vo sebe), no mo`e da primi postoewe vo subjektot i toa
po volja na samiot subjekt. ^ovekot, zna~i nema vo sebe zlo kako su{-
108 Stanuva zbor za filmot na re`iserot Jim Sheridan so Tobey Maguire,
Jake Gyllenhaal i Natalie Portman vo glavnite ulogi, od 2009 godina.
109
Film na re`iserot Ridley Scott so Josh Lucas, Lena Headey i Brian
Cox vo glavnite ulogi, od 2009 godina.
110
Nesre}ata na lo{ite lu|e ~esto predizvikuva ~uvstvo na radost i
triumf, a nivniot uspeh `alost i ogor~enost. Ha~eson Fransis, v. Tubi}, R.
Britanska filozofija morala, Eri~ke teorije od XVII do konca XIX vijeka, Svjetlost,
Sarajevo, 1978, str. 286. Ili kako {to re~e nekoj drug: Nikoga{ ne sum ubil ~ovek.
Me|utoa, odsekoga{ so zadovolstvo gi ~itam site nekrolozi!
111
Svensen, L. op. cit. str, 13.
123

tina, no mo`e da se svrti kon zloto so svojata slobodna volja. 112 Takvoto
zlo e neposlu{nost, neslu{awe na gospod i pokoruvawe na |avolot.
Vo taa smisla vo Noviot Zavet se veli: De~iwa nikoj da ne ve zabluduva.
Koj vr{i pravda praveden e kako {to gospod e praveden. Koj
vr{i grev od |avolot e, za{to |avolot gre{i od po~etokot. Zatoa se
javi bo`jiot sin, za da gi razurne delata na |avolot. Sekoj koj e roden
od boga ne vr{i grev, za{to negovoto seme ostanuva vo nego, i ne mo`e
da gre{i za{to e roden od boga. Po ova se pozavaat bo`jite deca i |avolskite
deca: sekoj koj ne vr{i pravda i ne go qubi svojot brat, ne e od
boga. Zo{to ova e vesta {to ja ~uvte od po~etok: da se qubime eden so
drug. Ne kako {to Kain be{e od lukaviot i go ubi brata si. I zo{to go
ubi? Za{to negovite dela bea zli, a na brata mu - pravedni. Ne ~udete
se bra}a ako svetot ve mrazi. Nie znaeme deka preminuvame od smrtta
vo `ivot, za{to gi qubime bra}ata. Koj ne go qubi bratot svoj, toj
prebiva vo smrtta. Sekoj koj go mrazi svojot brat e ~ovekoubiec, a znaete
deka ni vo eden ~ovekoubiec ne prebiva ve~en `ivot. (Prvo Jovanovo
poslanie, 3:7-15).
\avolot e zloben ~ovekoubiec. 113 Pritoa, Biblijata otkriva
deka toa e vistinska li~nost, a ne zloto vo srceto na ~ovekot (Matej,
4:1-11). Iako prvobitno bil sozdaden kako praveden angel, toj ne stoel
cvrsto vo vistinata. 114 Prikladno e nare~en satana (Otkrovenie (12:9),
{to zna~i - protivnik, za{to mu se sprotivstavuval na Jehova. Ovoj
zlostornik e nare~en i |avol {to zna~i klevetnik, za{to bogohulno
go pretstavil boga na pogre{en na~in. Nego al~nosta go pottiknala
protiv bog - kopneel lu|eto da go obo`avaat kako Jehova. Na po~etokot
satana sam se pobunil protiv boga, no podocna i drugi angeli zastanale
na negova strana. Vo vreme na pravedniot Noe, nekoi od niv ja otfr-
112
^ovekovata slobodna volja ima izbor me|u dobroto i zloto: ottamu
~ovekot pred da stori grev ne{to mora da go naso~i kon zloto. A se ~ini deka
toa glavno e |avolsko delo, osobeno koga stanuva zbor za ve{terkite ~ija {to
volja e prilagodena za storuvawe zlo. Zna~i izgleda deka |avolskata zla volja
e pri~ina na zlata volja na ~ovekot, osobeno na ve{terkite. 112 Me|utoa, |avolot
ne gi pottiknuva site na{i zli misli, tuku tie ponekoga{ poteknuvaat od
na{eto li~no rasuduvawe. Institoris, H i Sprenger, J. op. cit. str. 50.
113 Nesporno e deka, zaradi svojata omraza kon ~ovekoviot rod, |avolot
bi go uni{til ~ove{tvoto koga gospod toa bi mu go dopu{til. Fakt e deka
gospod ponekoga{ mu dopu{ta da pravi zlo i deka so toa {to ponekoga{ vo
toa go predupreduva i spre~uva, jasno predizvikuva u{te pogolem prezir i
gnasewe kaj |avolot, za{to kolku mo`ebi i da mu e omrazeno toa, zaradi potvrduvawe
na svojata slava, gospod vo site ne{ta go koristi kako sluga i rob.
Ibid., str. 17.
114
A vistinata i toga{ kako i sega e seto ona {to e: 1. logi~no, 2. nelogi~no
- verata (kolku pove}e ne{to e nelogi~no, tolku e pogolema verata
deka e vistinito), ili 3. ona {to go misli mnozinstvoto.
124

lile svojata slu`ba na neboto i zele tela od meso za da gi zadovolat
svoite seksualni `elbi so zemnite `eni. Nema somnenie deka satana
izvr{il vlijanie vrz tie angeli da postapat taka neposlu{no. Toa dovelo
do ra|awe na edno hibridno potomstvo nare~eno Nefilimi koi
stanale nasilni silexii. Koga Jehova go predizvikal potopot vo nego
bilo uni{teno rasipanoto ~ove{tvo zadeno so ova neprirodno potomstvo
na neposlu{nite angeli. Buntovnite angeli go izbegnale uni{tuvaweto
na toj na~in {to gi napu{tile svoite tela od meso i se vratile
vo duhovnoto podra~je. No bog gi ograni~il ovie demoni tretira}i
gi kako progoneti koi }e `iveat vo edna duhovna temnina. 115 Me|utoa,
satana - vladetelot na demonite - zaedno so negovite zli angeli prodol`ile
so svojot bunt. 116 No, borbata protiv satanata, bog }e ja prodol-
`i taka {to najprvin }e go fati, }e go zavrze i }e go zatvori vo bezdna
za vreme od iljada godini. 117 Me|utoa, lu|eto }e se soo~at so posledniot
ispit koga na krajot od tie iljada godini, satana i negovite demoni
}e bidat za kratko oslobodeni i }e im bide dozvoleno da go vlo`at
posledniot napor da gi odvratat lu|eto od Jehova. Nekoi od niv }e gi
115
Koga lu|eto po~naa da se mno`at po zemjata i im se narodija ker}i
bo`jite sinovi gledaa deka ~ove~kite ker}i se ubavi, pa si gi zemaa za `eni,
koi }e gi izberea. Toga{ gospod re~e: mojot duh nema da ostane doveka vo ~ovekot,
~ovekot e telesen, pa vekot neka mu bide sto i dvaeset godini. Vo onie
vremiwa - a i podocna - na zemjata bea Nefili, koga bo`ite sinovi op{tea so
~ove~kite ker}i pa tie im gi ra|aa svoite deca. Toa se onie od stari vremiwa,
po sila pro~ueni lu|e. (Bitie, 6:1-5). Gospod prvin go izbavi narodot od Egipetskata
zemja; potoa gi pogubi onie koi ne poveruvaa, pa i angelite, koi ne go
zapazija svoeto prvo mesto, tuku go ostavija svoeto `iveali{te, gi zapazi so
ve~ni okovi pod mrak za sudot na velikiot Den, kako {to Sodom i Gomor i nivnite
okolni gradovi, koi na ist na~in kako i ovie se predadoa na bludstvo i
odea po drugi tela, stojat kako primer, trpej}i ja kaznata na ve~niot ogan.
(Juda, 5-6).
116
Isus edna{ isteruva{e duh koj be{e nem. A koga ne~esniot duh
izleze, nemiot progovori, a mo{tvoto se za~udi. A nekoi od niv rekoa: Toj gi
izgonuva ne~istite duhovi so pomo{ na Velzevul, na~alnikot na besovite.
(Luka 11:14-15).
117 Angel go fati zmejot, starata zmija koja e |avolot i satanata i go
vrza za iljada godini, i go frli vo bezdnata i go zaklu~i, ja zape~ati nad nego,
za da ne gi zaveduva narodite dodeka ne se navr{at iljada godini, potoa treba
da bide odvrzan za malku vreme... I tie koi ne mu se poklonija na yverot, ni na
negoviot lik i koi ne ja primija oznakata na svoeto ~elo i na svojata raka, tie
o`iveja i caruvaa so Hrista iljada godini. A drugite mrtovci ne o`iveja dodeka
ne se navr{ija iljada godini. Toa e prvoto voskeresenie. Bla`en i svet e
onoj koj ima del vo prvoto voskresenie, nad ovie vtorata smrt nema vlast, tuku
}e bidat bo`ji i Hristovi sve{tenici i }e caruvaat so nego iljada godini
(Otkrovenie, 20:1-6).
125

stavat neispranite `elbi pred qubota kon bog, no ovoj bunt }e bide
prekinat. Jehova }e gi gi pogubi ovie sebi~ni lica zaedno so satana i
negovite demoni i site tie }e is~eznat zasekoga{. 118 Do toga{, satana
i negovite privrzanici }e postojat. Ottamu, do kone~nata bo`ja presmetka
so niv, tie i natamu }e ni gi pravat glavnite problemi, pa zatoa
mora da se branime od niv. Najdobriot na~in da se spasime od satana e
molitvata upatena do boga 119 da ne ne naveduva vo isku{enie i da ne
izbavi od lukaviot (Mateja, 6:13). No, {to imame nie od taa, koga nedoverliviot
bog ne mo`e bez ispituvawe na lu|eto, bez taa surova
igra, koja tokmu zatoa {to e neprili~na i li~no ne mu dolikuva, ja doveruva
na nekoj zol - na satana. A zarem ne e igra koga istiot koj ni
veli da bideme pretpazlivi 120 i so vera da se go molime protiv isku{enieto,
od druga strana ni veli deka bla`en e samo ~ovekot koj podnesuva
isku{enie: ...Za{to koga }e bide ispitan, }e primi venec na `ivot
{to bog im go vetil na onie koi go qubat (Jakov, 1:12).
Na krajot mora da se znae deka, gospod mnogu ~esto im dopu{ta
na demonite da deluvaat kako negovi pomo{nici i slugi, 121 me|utoa
samo toj mo`e da im nanesuva bolka i samo toj mo`e da gi ozdravuva lu-
|eto, za{to: "Jas usmrtuvam i o`ivuvam. Jas udiram i isceluvam i nikoj
ne se izbavuva od mojata raka." (Vtorozakonie, 32:39) Na toj na~in zlite
angeli mo`at da ja izvr{uvaat voljata na gospod i toa navistina go
pravat. 122
118
A koga }e se navr{at iljada godini satanata }e bide pu{ten od svojot
zatvor i }e izleze da gi zaveduva narodite po ~etiri krai{ta na zamjata,
Goga i Magoga, i da gi sobira za vojna, ~ii broj e kako morski pesok. I izlegoa
na zemnata {irina i go opkru`ija logorot na svetite i vozqubeniot grad, i
sleze ogan od neboto, od Boga i gi progolta. A |avolot koj gi zabluduva{e,
be{e frlen vo ognenoto i sulfurnoto ezero, kade se i Yverot i la`niot prorok
i }e bidat ma~eni dewe i no}e do vek i vekov. (Otkrovenie, 20:7-10).
119
Vo taa smisla bog vo su{tina e su{testvo koe gi ispolnuva ~ovekovite
`elbi (Foerbah, L. Predavanja o su{tini religije, str. 304) ili sovremeno ka-
`ano - bog e `elboteka! Dovolno e samo da se sledi ona {to go veli Isus:
Molete se i }e vi se dade, barajte i }e najdete, ~ukajte i }e vi se otvori
(Matej, 7:7)
120 Bidete trezveni i bdejte, va{iot protivnik |avolot obikoluva
kako lav {to rika baraj}i nekogo da go progolta (Prvo Petrovo poslanie,
5:8).
121
Za izvr{uvawe na vol{ebni dela se neophodni tri ne{ta: demon,
ve{terka i soglasnost (dopu{tenie) na boga. Taka ve{terkite so vol{ebni{-
tvo mo`at da predivikaat: polova nemo}, (nemo`nost da se izvr{i poloviot
akt), nemo`nost da se za~ne, pometnuvawe na za~nato dete, a ako vo toa neuspeat
go jadat deteto ili mu go `rtvuvaat na demonot. Vidi: Institoris, H i Sprenger,
op. cit. str. 116.
122
Ibid, str. 14.
126

2. Vtoroto stanovi{te poa|a od ~ovekovata predopredelenost
da vr{i zlo. Orfi~arite, 123 Protagora i Empidokle, na pra{aweto od
kade poteknuva zloto vo svetot i zo{to ~ovekot mora da go trpi, odgovarale
deka svetskoto zlo e kazna koja treba da se trpi za grev, isto
kako {to i zlostornicite trpat kazna za svoite prestapi. So ogled na
toa {to du{ata e razli~na od teloto, taa e od bo`ensko poteklo i
samo zaradi grev i odevawe taa odi vo svojata temnica - teloto, koe ne
e ni{to drugo tuku grob na du{ata. Spored toa, vo samata du{a postoi
dobar i lo{ del i onoj posledniot gi pravi nepravdite i bezzakonijata
vo `ivotot.
Potekloto na zloto i nu`nosta od maki i rabota vo ~ove~kiot
`ivot Hesiod gi objasnuva so mitovite za Prometej i Pandora. Spored
prviot mit, Prometej od neboto im go donese na lu|eto ognot so {to i
i pokraj zabranata od bogovite im go razubavil `ivotot na lu|eto. Od
druga strana pak, Zevs silno se nalutil i od zavist re{il da im go zagor~i
`ivotot lu|eto. 124 Za kazna mu naredil na Hefes da ja sozdade
prvata `ena Pandora, a na drugite bogovite da ja daruvaat so razli~ni
podaroci, 125 a samiot toj i podaril kutija (bure, sad) polna so nebroeni
123
Stanuva zbor za orfi~kata religija zastapuvana od helenskata verska
sekta koja imala osobeni pravila za `ivotot i osobeno mislewe za du{ata
i `ivotot po smrtta. Spored nea, du{ata postojano se preseluva od edno vo
drugo telo so ogled na nejziniot postojan streme` da se osloboduva od ne~istite
tela. Soglasno ova u~ewe, Pitagora tvrdel deka ve}e odamna bil na zemjata
i toa kako Etalid, Euforb, Hermotim, Pir i najposle kako Protagora.
Kako Etalid dobil podarok od Herm da gi pameti site nastani kako vo `ivotot
taka i po smrta. Kako Euforb u~estvuval vo trojanskata vojna i zaginal
od Manelaj. Kako Hermotim oti{ol vo Arg i vo hramot na Apolon go poka-
`al {titot so {to doka`al deka ve}e bil `iv kako Euforb. Kako Pir bil
ribar na ostrovot Del. Koga Pir umrel stanal Pitagora i pameti se {to bil
porano. I Empidokle zboruva za sebe kako Pitagora: "Nekoga{ bev mom~e i
devojka i grmu{ka i ptica i riba {to skoka od moreto." Na ova se potsmeval
Ksenofont veliej}i deka koga proa|al pokraj nekoe maltretirano ku~e Pitagora
se so`alil i gi rekol: "Prestanete da go tepate, za{to toa e du{a na
eden moj prijatel koj go poznav otkako mu go ~uv glasot." V. \uri}, M. Istorija
helenske etike, str. 27-29.
124
Zevs najprvin go kaznil Prometej taka {to go okoval i mu go pratil
svojot svet orel da mu gi kolve xigerite koi pak, so ogled deka bil besmrten
sekoj den mu se obnovuvale. Na toj na~in toj sekojdnevno trpel u`asni
bolki se do momentot dodeka ne bil osloboden od Herkul.
125
Pandora na gr~ki - seobdarena (od pan= se i doron = podarok). Nejze
Atina (bo`ica na mudrosta i na zanaetite) i podarila prekrasna obleka,
Afrodita (bo`ica na ubavinata i qubovta) - ubavina, Apolon (bog na svetlosta,
muzikata, medicina, strela{tvo, kolonizacija, predska`uvaweto i poezijata)
- talent za muzika i isceluvawe, Demetra (bo`ica na `itotot i plodno-
127

zla od koi lu|eto dotoga{ bile po{tedeni i ja pratil kaj Epimetej 126 -
bratot na Prometej. Epimetej, ne obyirajki se na porane{nite predupreduvawa
od Prometej deka ako primi kakov i da e podarok od Zevs }e
mu se slu~i golemo zlo, ja primil i o`enil novosozdadenata `ena, a
taa vo `elba da mu gi poka`e podarocite ja otvorila kutijata i od neja
izlegle site bolesti, starosta, zavista, siroma{tijata, gladot, zlostorstvata,
ludosta, inaetot i redica drugi nevolji koi se razletale niz
celioit svet koj dotoga{ `iveel bez niv. Zastra{ena od demonskiot
lik na najrazli~nite bedotii i nevolji, Pandora uspeala da go zatvorila
kapakot na kutijata pred taa celosno da se isprazni. Me|utoa, vo
kutijata uspea da ja zadr`i samo Elpida (nade`ta). 127
Spored stoi~arite lu|eto kako umni su{testva mo`at da stanat
svesni na zakonot komu nu`no mu se soobrazuvaat, a doblesta se sostoi
vo svesno soglasuvawe, dodeka porokot vo nesoglasuvawe so neizbe`niot
poredok na ne{tata. [to zna~i ova podobro }e razbereme od stoi-
~kiot odgovor za problemot na zloto. So ogled na toa {to sî e sozdadeno
so bo`ji princip (Logos), 128 a toj princip celosno i bez pogovor e
dobar, sleduva deka vo svetot ne mo`e da se slu~i nikakvo zlo. Me|utoa,
zloto sepak se slu~uva. Na koj na~in toa e mo`no? Stoi~kiot odgovor,
vsu{nost, bi bil toj deka zloto ne se slu~uva navistina. Cel
zbir argumenti koi podocna }e se pojavat vo hristijanskata teologija,
sta, ~uvar na brakot i svetiot zakon) - talent za gotvewe, Posejdon (bog na moreto,
zemjotresite i kowite) - gerdan i mo} nikoga{ da ne potone i da se udavi,
Hermes (bog na trgovijata, na kradcite i pretska`uvaweto) - lukavost,
hrabrost i {arm, Zevs (vrhoven bog) ja napravil mrzliva, nemirna i budalesta,
Hera (sopruga na Zevs - bo`ica na brakot i na ma`enite `eni) ja napravila
qubopitna.
126
Titanot Epimatej, sin na Japet i Temida (vo prevod "onoj na koj
otposle mu teknuva") na `ivotnite im gi podaril dobrite osobini i ottamu
{to koga na red do{ol ~ovekot ne ostanala pove}e nitu edna dobra osobina,
Prometej re{il da im go podari ognot kako ne{to posebno {to go nema kaj
`ivotnite. Epimatej so Pandora gi dobil }erkite: Profazis (izvinuvawe) i
Matamalija (`alewe).
127
Spored drugi verzii na ovoju mit, koga videla deka svetot bez nade`
ne e dobar, Pandora povtorno ja otvorila kutijata od koja izlegla i nade`ta.
Na toj na~in na ~ove{tvoto, pokraj site ostanati zla, Pandora im ja donela i
nade`ta. Postoi i takva verzija spored koja, nade`ta bila najlo{oto od site
zla i deka so zatvoraweto na kutijata Pandora vsu{nost go spasila svetot od
najlo{ata {teta. Spored ovaa verzija zborot elpidos vo prevod zna~i "predviduvawe
na nesre}a."
128
Inaku, poimot logos koj poteknuva od stoi~arite vo anti~kata filozofija
ima pove}e zna~ewa: tvore~ka mo}, ogan, du{a na svetot, ureduavwe,
promisla, um, govor, objasnuvawe, fraza, argumentacija, rasuduvawe, merka,
pri~ina, logika, Zevs, Isus Hristos, itn.
128

za prvpat stapuvaat na podiumot vo stoi~ko ruvo. Hrisip obrazlo`uva{e
deka nitu eden ~len od parot na sprotivnostite ne mo`e da se zamisli
bez drugiot ~len, pa taka dobroto i zloto go baraat postoeweto
na onoj vtoriot. Ottamu, zloto kako nu`en uslov za pojavuvaweto na
dobroto, vo sklop na po{irokiot plan, voop{to ne e zlo. Ottamu, Hrisip
izvlekuva zaklu~ok za nemo`nosta od zadovolstvo bez bolka i doblest
bez porok. Hrabrosta ne bi mo`ela da se javi bez kukavi~lukot,
pravdata bez nepravdata. I navistina nie dejstvijata ne gi narekuvame
kukavi~ki ili nepravedni so ogled na samiot akt, tuku so ogled na namerata
na toj {to dejstvuva. Isto dejstvie vo smisla na isto povedenie
mo`e da bide kukakvi~ko dokolku e storeno so edna namera (nositelot
na dejstvieto ima edinstveno za cel da se spasi samiot sebesi), 129 a hrabro
dokolku e storeno so druga namera (nositelot na dejstvieto ima za
cel da ja predupredi borbata duri i po cena na sopstveniot ugled vo
pogled na hrabrosta). 130
Spored Avgustin, korenot na site zla e lakomosta za bogatstvo.
131 Bogatiot se izma~uva od stravovi, slabee od `al, gori od al~nost,
nikoga{ ne e siguren, sekoga{ e nespokoen, zabrevtan od nepristojni
sudiri so protivnicite. Vistina toj so ovie jadovi i go zgolemuva imotot
beskrajno mnogu, no kolku se tie pogolemi, tolku stanuvaat pogolemi
i pogor~livi negovite gri`i. Onoj, pak, koj e so sredna imotna sostojba,
komu {to mu e dovolen negoviot semeen imot, toj im e mil na
svoite bliski i prijateli, pobo`no e oddaden na religijata, dobrodu-
{en e, ima zdravo telo, {tedliv `ivot, ~ist karakter i ~ista sovest. 132
3. Tretoto stojali{te za potekloto na zloto go sre}avame u{te
kaj Platon. Spored nego nikoj ne e lo{ po svoja volja: lo{iot ~ovek
stanuva lo{ poradi nekoja lo{a telesna karakteristika, kako i poradi
nesodvetno vospituvawe, a toa sekomu mu e odbivno i nastanuva protiv
voljata... Za toa poprvo treba da se obvinat roditelite otkolku nivnite
deca, poprvo vospituva~ite otkolku vospituvanite. Preku vospiuvaweto
i obrazovanieto treba da se nastojuva da se odbegne zloto
i, kolku {to e toa mo`no, da se dojde do sprotivnoto. 133
Seto ona {to e dobro voedno e i ubavo, a ubavoto ne e mo`no bez
merka. Taka treba da se prifati deka i `ivoto su{testvo e dobro
edinstveno ako zadr`uva merka... Vo odnos na zravjeto i bolesta ili vo
odnos na doblestite i porocite, nitu eden vid na srazmernost i nesrazmernost
ne e pozna~aen od onoj na du{ata kon teloto. No koga eden
mnogu slab i mal telesen oblik ima mo}na i vo sekoj pogled golema
du{a ili koga istoto se pojavuva vo obratna smisla, nie ne mu posvetu-
129
Ottamu onoj Marfiev zakon - Hrabar e onoj koj se pla{i da izbega.
130
Vidi: Makintajer, A, Kratka istorija Etike, str. 126-128.
131
Avgustin, A. Za dr`avata bo`ja, Kultura, Skopje, 1997, str. 27.
132
Avgustin, A. op. cit. str. 189.
133
Platon, Timaj, \ur|a, Skopje, 2010, str. 114-115.
129

vame vnimanie na toa, nitu pak pomisluvame deka takvoto `ivo su{testvo
zameno vo celina ne e ubavo, bidej}i gi nema najva`nite oblici
na srazmernost. 134
Sakaj}i se da bide dobro i kolku {to e mo`no da nema zlo, bog
go zel seto ona {to se gleda i ne se nao|a vo sostojba na miruvawe, tuku
vo talkawe i konfuzno dvi`ewe i potoa od haos go dovel vo sostojba na
red, smetaj}i deka redot e podobar vo sekoj pogled. A na ona {to e najdobro,
ne mu bilo i ne mu e dadeno da postapuva poinaku osven na najdobar
na~in. Razmisluvaj}i, toj otkril deka kaj ne{tata koi po priroda
se vidlivi nitu edno delo {to e bez um ne mo`e da bide poubavo od ona
{to vo celost e umno: a umot mo`e da se pojavi nezavisno od du{ata, a
du{ata vo teloto i ja izgradil vselenata so namera da sozdade delo koe
bi bilo najdobro i najubavo vo prirodata. Na toj na~in, soodvetno na
govorot na verojatnosta, treba da ka`eme deka ovoj svet e `ivo su{testvo
koe vo vistinskata smisla ima du{a i um blagodarej}i na bo`jata
misla. 135 Sosema e verojatno deka onie ma`i koi se rodeni popla{livi i
koi vodele nepraveden `ivot, pri povtornoto ra|awe se pretvorile vo
`eni... @enite i se {to e od `enski rod e sozdadeno na ovoj na~in. Rodot
na pticite koi, namesto vlakna imaat krilja, nastanale so preobrazba
od lu|eto koi ne se lo{i, tuku lekomisleni: tie se zanimavaat so
nebesnite pojavi, no poradi svojata lekomislenost smetaat deka vo taa
oblast najsilen dokaz se vidlivite ne{ta. Rodot na suvozemnite `ivotni
i na yverovite nastanal od lu|e koi voop{to ne se zanimavaat so
filozofija, nitu pak poka`uvaat interes za kakva i da e nebesna priroda.
Tie ve}e ne se koristat so kru`nite dvi`ewa vo glavata, tuku se
vodeni od onoj del na du{ata koj se nao|a vo gradite... ^etvrtiot rod,
koj `ivee vo vodata, se rodil od lu|e koi bile napolno bezumni i sosema
nesozreani. Onie {to gi preobrazile smetale deka ne zaslu`uvaat
nitu ~ist vozduh, zatoa {to du{ata im bila sosema izvalkana od
lo{i dela... Ottuka proizlegle rodot na ribi, {kolki i na sekakvi
drugi vodeni su{testva koi za kazna poradi nesozreanost, dobile i najnisko
mesto na `ivot. Ottoga{ navamu, site `ivi su{testva se preobrazuvaat
edno vo drugo na vakov na~in, menuvaj}i se zavisno od toa dali
gubat ili steknuvaat um i bezumie. 136
Tretoto objasnuvawe me|utoa sepak e karaktersiti~no za Holbah,
spored kogo ~ovekot tolku ~esto e lo{, za{to skoro sekoga{ ~ustvuva
deka negov interes e takov da bide: neka gi napravat lu|eto poprosveteni
i posre}ni, pa }e gi napravat i podobri... ^esna i budna vlada
nabrzo bi ja ispolnila svojata dr`ava so ~esni gra|ani... ako nejzinite
vetuvawa i nejzinite zakani bidat verno ispolneti... Poro~nite
130
134
Ibid, str. 116.
135
Platon, Timaj, \ur|a, Skopje, 2010, str. 27-28.
136
Ibid, str. 120-122.

i lo{i lu|e se tolku ~esti na Zemjata, tolku tvrdoglavi, tolku vrzani
za svojata raskala{enost, za{to nema vlada koja }e gi napravi da ja
sfatat prednosta koja bi ja imale vo toa {to bi bile pravedni, ~esni i
bi pravele dobra. Naprotiv, sekade najmo}ni interesi gi povikuvaat
kon zlostor povlastuvaj}i gi sklonostite na rasipanata organizacija
na eden organizam koja ni{to ne ja ispravalo i kon dobro povelo.
4. ^etvrtoto objasnuvawe potekloto na zloto e vo oglasnost so
stavot za slobodnata volja na ~ovekot, odnosno negovata mo`nost da
izbira megu dobroto i zloto, iako mnogu filozofi tvrdat deka ~uvstvoto
na sloboda (slobodna volja) e iluzija so ogled na toa {to nikoga{
so izvesnost ne mo`e da se ka`e dali nekoe lice izvr{ilo akt na
volja, ili negovoto povedenie bilo avtomatsko ili usloveno. 137
Deka povedenieto e slobodanoisto e i kako da se ka`e deka
aktot (dejstvieto) se nao|a nadvor od sferata na pravnite normi. 138 Toj
e pravno indiferenten. Ni vr{eweto nitu nevr{eweto nemaat za rezultat
pravna reakcija: mojata sloboda da trgnam v {uma, da {etam po
ulica, da pu{am cigara ili da nosam crvena vratovrska - zna~i deka nemam
dol`nost da prezemam, nitu da ne prezemam bilo koe od tie dejstvija,
ili drugite nemaat takvo barawe kon mene
Nemo`at da se nabrojat slobodite koi im pripa|aat na li~nosta.
Sferata na slobodite se definira negativno kako sî {to ne e predmet
na pravna regulacija (~l. 8. st. 2 Ustav: "Vo Republika Makedonija
slobodno e sî {to so Ustavot i so zakon ne e zabraneto").
Nekoi slobodi sepak ~esto se naveduvaat spored nazivot:
a) za{to slobodata mu pripa|a samo na individualno lice - specijalna
sloboda ili privilegija. Toa se pravi od slednive pri~ini:
prva, za{to sopstvenikot ima privilegija da {eta po svoeto zemji{te.
Toj ima sloboda toa da go pravi i istovremeno drugite da se trgnat i
vtora, Ustavot im garantira na gra|anite razli~ni slobodi kako sferi
koi se za{titeni od zakonodavna intervencija (verski slobodi, sloboda
na pe~at i dr.)
b) za{to slobodata im pripa|a na site, me|utoa se javuva kako
isklu~ok od op{to prifatenoto pravilo - op{ta sloboda.
Koga, kako {to e voobi~aeno, slobodata e op{ta, nejzinata vrednost
za poedinecot mo`e da bide problemati~na. Mojata sloboda, zna-
~i deka drugite naemaat barawe protiv mene, t.e. deka ne mo`at da se
postavat pravni pre~ki koi bi mi onevozmo`ile da ja u`ivam taa sloboda.
Od druga strana, vo slu~ajot na slobodata ne postoi barawe protiv
drugite da mi pru`at polna {ansa da se odnesuvam onaka kako {to
sakam. Jas sum sloboden da sednam na klupa vo Hajd Parkot. Me|utoa
ovaa sloboda ne sleduva ako klupata e zafatena. Jas navistina nemam
137
Bennett J. Rizik i sloboda, Zlatni zmaj, Beograd, 2005, st. 156.
138
Ako povedenieto ne e zabraneto, toa e dopu{teno. Ako povedenieto
ne e zabarneto ni propi{ano, toa e slobodno.
131

arawe sprema drugite da mi go otstapat mestoto. Ako slobodata na
edno lice ne mo`e da se pomiri so slobodata na drugo, }e se javi sudir.
Opredeleno koli~estvo na regulacija na ovoj sudir, pa ottamu nekoja
za{tita na onoj koj prv zazel opredeleno mesto, ~esto ozna~uva odraz
na drugi barawa koi gi ograni~uvaat sredstvata za izmestuvawe na
drugoto lice. Ako na primer, sednam na klupata, jas sigurno nemam barawe
drugite da me ostavat da sedam. No jas imam barawe drugite da ne ja
napa|aat mojata li~nost pa ova ima refleksen rezultat da (pravno) ne
mo`am da bidam isteran od klupata po pat na sila.
Vo delovnite odnosi postoi {iroka sloboda da se deluva na pazarot
i da se bori za mu{terii. Nikoj nema barawe ostanatite da ne gi
prezemaat negovite mu{terii. No, ovde isto taka, pravniot poredok
postavuva granici so metodite na konkurentskata borba.
Liberalizmot e politi~ka ideologija koja bara maksimum slobodi
za gra|anite i minimum na pravna regulacija na `ivotot. Nasproti
ova stojat totalitarnite ideologii koi sakat sferata na slobodata
na privatnite lica da bide svedena na minimum. 139
5. Moj stav po ova pra{awe e deka ~ovekot pravi zlo od istite
pri~ini od koi pravi i dobro - zaradi svoe dobro ili dobro na svoite
bliski, zaradi sre}ata kon koja te`nee. Se {to pravime pravime za
ne{to dobro (iako mo`ebi toa e zlo), za ne{to {to ni nosi zadovostvo
ili izbegnuvawe na bolka.
Ako sakame da gi osoznaeme osnovite na zloto, (za{to se vr{i i
za{to se opravduva nanesenoto zlo) mora da sumirame deka zloto se
vr{i i opravduva poradi eden od dve pri~ini, a eventualno i poradi
kombinacija na dvete zaedno - stravot i nade`ta:
1 0 Kon nanesuvawe zlo se pristapuva dokolku liceto ili grupata
si pretstavuva realna, pomala ili pogolema opasnost i ottamu zakana
za sebe i za svoite bliski (onie koi gi sakame: onie so koi sme
spremni da se identifikuvame i so niv da sou~estvuvame) zaradi koja
nejzinite nositeli treba da se povredat ili uni{tat, i ottamu ovde
imame na~eloto koe glasi: Se pla{am deka }e zagubam ako ne postapuvam
lo{o. Ovde se raboti za uni{tuvawe na silite koi sozdavat
strav.
2 0 Kon nanesuvawe zlo se pristapuva dokolku liceto ili grupata
~uvstvuva otsustvo na kakva i da e opanost za sebe i za svoite bliski
(onie koi gi sakame: onie so koi sme spremni da se identifikuvame
i so niv da sou~estvuvame), tuku si pretstavuva mo} koja mu dopu{ta
povreda ili uni{tuvawe na drugite. Ovde se raboti za na~eloto
139
Ros, A. Pravo i pravda, CID, Podgorica, 1996, str. 191-193. Demokratijata
saka bezuslovno vladeewe na voljata na mnozinstvoto, liberalizmot bara
mo`nost voljata na poedinecot da dojde do izraz i nasproti voljata na mnozinstvoto
(Radbruh, str. 82).
132

koeglasi: Se nadevam deka mo`am da dobijam ako postapuvam lo{o.
Ovde treba da se afirmiraat silite koi sozdavaat nade`.
Seto ova e vo soglasnost so maksimata na koja pove}epati }e se
navra}am, deka osnovniot princip na ~ovekovoto povedenie glasi: Nikoj
bez pri~ina ne e ni lo{, nitu pak dobar. Lugeto se dobri ili lo{i
za{to im e vo interes da bidat takvi. 140
Zloto naj~esto go nanesuvame od strav deka `rtvata e dovolno
silna prva da ni nanese zlo, deka pretstavuva vistinska ili umislena
opasnost sprema na{ite interesi i zatoa treba da neutralizira, ili
od nade` deka `rtvata e dovolno slaba, da ni vozvrati so zlo, deka
pretstavuva lesen protivnik koj, za da se dojde do na{ite interesi,
treba da se pregazi. Od druga strana, dobroto naj~esto go pravime od
nade` deka primatelot e dovolno silen da ni vozvrati so dobro (zadovolstvo,
korist) koe e vo soglasnost so na{ite interesi, ili od strav
deka e dovolno silen da ni nanese zlo (bolka, {teta) koja ne e vo soglasnost
so na{ite interesi.
Ottamu, se postavuva ve~noto pra{awe: {to treba da se stori za
da namali zloto, a da se zgolemi dobroto vo me|usebnite odnosi na lu-
|eto. Moj stav e ni{to drugo osven da se sfati stravot i nade`ta na vistinski
na~in, da se ovozmo`i promena na slikata za niv, da se eliminiraat
kako pretpostavki, a da se prifatat kako realni, no relativni
kategorii za koi ne e taka lesna kakva i da e prognoza bez prethodno
vistinskoto poznavawe na okolnostite, mestoto, vremeto i merata vo
koi se pojavuvaat. Najgolem problem na ~ovekot ne e vi{okot na agresijata,
tuku nedostig na razmisluvawe {to mo`e da se vidi od analizata
na stravot i nade`ta kako pri~initeli na sekoe (instrumentalnoto,
idealisti~koto i plitkoumnoto) moralno zlo. Spored toa, se
~ini deka e vo pravo Svensen, koga tvrdi deka nedostigot vo razmisluvaweto
doveduva do toa ~ove{tvoto da prifa}a i duri da u~estvuva vo
napadi na svoite bli`ni. Egoizmot e vo osnovata na pomal broj ubistva
i napadi odo{to nepromislenoto, nesebi~no predavawe na "vi{i"
celi. A ramnodu{nosta e zaslu`na za u{te pove}e `rtvi - osobeno vo
odnos na lu|eto koi se nao|aat vo na{a neposredna blizina. 141
6. TIPOLOGIJA NA ZLOTO
Se veli deka ~ovekot e tolku kr{livo i slabo su{testvo {to
mo`e da go ubie samo edna mala "kapka." Lu|eto se skloni kon nesre}i
140
Nikoj bez pri~ina ne pravi zlo, no nikoj bez pri~ina ne pravi ni
dobro. Od druga strana i zloto i dobroto se pri~ina za iznaogawe sredstva za
iskorenuvawe na prvoto i unapreduvawe na vtoroto. Pravdata ne e ni dobro
ni zlo, tuku na~in za usoglasuvawe na ovie pojavi me|usebno i vnatre vo niv
na sekoja od niv poedine~no.
141
Svensen, L. op. cit. str. 222.
133

i bolesti pa na krajot mora da se soo~at so eden siguren fakt vo `ivotot,
a toa e smrtta. Kon ova treba da se dodadat stradawata koi lu|eto
si |i nanesuvaat edni na drugi. Od svetskite vojni do nekoi drugi nesre}i,
namerno ili slu~ajno, lu|eto si predizvikuvaat zaemna bolka. Ne
smeeme da go zaboravime i toa deka ~ovekoviot `ivot na zemjata vo
mnogu zavisi od prirodnite sili. ^estopati sme svedoci na razorni
elementari nepogodi (poplavi, zemjotresi, buri) koi im se slu~uvaat
na lu|eto i od koren im go menuvaat na~inot na `ivot. Toa poka`uva
deka postojat pove}e vidovi zla koi mo`at da se podelat spored razli~ni
tipologii.
So edna od niv Lajbic pravi razlika me|u: metafizi~ko, fizi-
~ko i moralno zlo. Metafizi~koto zlo se sostoi vo ednostavna nesovr-
{enost, fizi~koto zlo vo stradawe, a moralnoto zlo vo grevot. 142
Metafizi~koto zlo e nesovr{enosta na ~ovekovata prirodata.
Pod metafizi~ko zlo se podrazira ograni~enosta na materijalnite su-
{testva. Vo filozovskata tradicija ova zlo, vsu{nost i ne se tretira
kao zlo. Metafizi~koto prvobitno zlo ne postoi za{to ograni~eosta
na materijalnite su{testva ne e zlo i ne e nu`no povrzano so zloto.
Imeno, ~ovekot e ograni~en, nesovr{en, sklon kon grev i kon slabosti
pa metafizi~koto zlo upatuva na negovata gre{na struktura ve}e od
samoto za~nuvawe. Nesovr{enosta e karakteristika na na{eto sekojdnevie.
Fizi~koto ili prirodo zlo e stradaweto. Pod fizi~ko zlo se
podrazbiraat fizi~kite stradawa i nesovr{enosti. Fizi~koto zlo e
vistinsko zlo, koe, me|utoa, spored Lajbic: 1. ~esto e rezultat na individualni
gre{ki, kazna za neumerenost, imanentna pravda na koja nikoj
ne mo`e da i izbega, 2. apsolutno zlo, za{to mo`e da bide sredstvo za
pogolemo dobro, i 3. posledica na prirodnata nesovr{enost, usloveno
so bitnata struktura na sozdadeniot svet. Ova zlo go predizvikuvaat
nadvore{nite prirodni faktori.
Moralnoto zlo e grevot. Moralno zlo se narekuva grevot, t.e.
nar{uvaweto na moralnite normi. Toa e zloto koe proizleguva od ~ovekovata
volja i zavisi od ~ovekovite nameri. Toa zlo ~ovekot go pravi
namerno (svesno) i so toa predizvikuva stradawe na sebesi i na drugite
lu|e. 143 Ottamu {to toa e vrzanoza vinata, moralnoto zlo Lajbnic
go narekuva i malum culpae.Toa zlo mo`e da im se pripi{e edinstveno
na subjektite koi imaat sposobnost za samostojno odlu~uvawe. Nego go
predizvikuvaat lu|eto so nanesuvawe na zaemni bolki i stradawa.
Edna od podelbite na zloto e: zlo vo po{iroka i zlo vo potesna
smisla. Zloto vo po{iroka smisla (prirodno zlo) pretstavuva bolest,
smrt, katastrofa, a zloto vo potesna smisla (moralno zlo) e svesno i
142
Lajbnic, G.V. Teodikeja, PLATΩ, Beograd, 1993, str. 94.
143
Vidi: Kristina Polegubi}, Put Alvina Plantinge u dokazivanju Bo`jeg postojanja.
str. 12.
134

volevo (so umisla) naneseno zlo: vojna, genocid, terorizam, ropstvo,
zlostavuvawe, trgovija so droga i site drugi oblici na kriminal.
Postojat i drugi tipoliogii na zloto od koi za potrebite na
ovoj trud e najinteresna onaa {to ja pravi sovremeniot norve{ki filozof
La{ Svensen. Pri istra`uvaweto na zloto (kako vpro~em i na
sekoja druga pojava), veli Svensen, osnovna metodolo{ka gre{ka e sveduvaweto
na raznovidnite fenomeni na zloto na eden osnoven oblik.
Ako se ograni~ime samo na moralnoto zlo postojat ~etiri formi na
zlo: 1. demonsko zlo, 2. instrumentalno zlo, 3. idealisti~ko zlo i 4.
plitkoumno zlo. Nivna zaedni~ka karakteristika e nedostig na obziri
kon ~ove~kite vrednosti na drugite.
6.1. DEMONSKO ZLO
Demonskoto zlo se sostoi vo vr{ewe zlo zaradi zlo. Celta na
zloto zadari zlo - demonskoto zlo e nanesuvawe zlo na drug samo zatoa
nekomu da mu se nanese {teta, stradawe. Spored Svensen, ova e najmalku
rasprostranet i problemati~en vid zlo. 144 Pritoa, toj so pravo konstatira:
demonskoto zlo sodr`i barem del~e na dobro (korist, sre}a,
m.z.). Sekoja `elba vo sebe mora da ima ne{to dobro, makar samo za
akterot, duri i ako taa `elba glavno treba da se smeta za zlo." 145
Postoi li zlo zaradi zlo (nemotivirano zlo)? Nekoi mislat
deka postoi. Ima avtori koitvrdat deka postoeweto na zlo zaradi zlo
(svirepo zlo) bilo osobina samo na ~ovekot. Ottamu, da se ka`e "zverska
surovost" bilo navreda za `ivotnite. 146 Spored niv: "Nitu volkot,
ni tigarot ne znaat za izma~uvawa 147 ili za prisilbi od tipot da se
izbere edno od sopstvenite deca zaradi `rtvuvawe na gospod ili za
strelawe, vadewe na dete so jatagan od trudna `ena, izdejstvuvawe nasmevka
i frlawe vo vis na malo dete za potoa da se na~eka na bajonet
pred o~ite na nivnite majki, siluvawe na svojata }erka pred o~ite na
144
^ovekot mo`e da ima redica motivi za vr{ewe zlodela. Me|utoa ne
go pravi zloto zaradi nego samoto i ovoj oblik na zlo, demonskoto zlo, treba
da se otfrli kako mit. Svensen, L. op. cit. str. 221.
145
Ibid, str, 85-86. Ovde treba da se potsetime na stavot na Paskal spored
koj:"Site lu|e ja baraat sre}ata, nema isklu~oci. Kolku i da se razli~ni
sredstvata {to pritoa gi koristat, site se stremat kon taa cel. Ako edni
vojuvaat, a drugi ne, sepak gi vle~e ovaa ista `elba {to i kaj ednite i kaj drugite
e pridru`ena od razli~ni pri~ini. Voljata (ne) prezema ni najmal ~ekor
osven za ovaa cel. Ovde e povodot za site postapki na site lu|e, duri i na onie
{to imaat namera da se obesat. Misli, str. 182.
146
Svensen, L. .op. cit.str, 39.
147
Tigarot ednostavno kasa, rastegnuva i samo toa go znae. Nemu ni na
um ne bi mu padnalo da gi zakova lu|eto za u{i preku no} so klinci, duri i
koga bi mo`el toa da go pravi (Dostoevski).
135

sedumte svoi deca koi se plod od prethodnite siluvawa (Josev Fricl),
se~ewe i jadewe organi na `rtvite od izvr{iteli na masovni ubijci
kako {to e Hanibal Lektor, 148 i sl. Drugi tvrdat deka zlonamernosta
(radosta koja se ~uvstvuva zaradi tu|i stradawa), uka`uva na nanesuvaweto
zlo zaradi zlo. Platon gi opi{uva zlonamernite kako lu|e koi se
raduvaat na stradawata na svoite bli`ni. Spored [openhauer, svireposta
e nesebi~na radost zaradi tu|o stradawe, kade {to stradaweto e
cel na sebesi.
Moj stav e deka vakva varijanta na zloempiriski ne postoi. Sekoe
zlo empiriski e mo`no samo ako nanesuvaweto na zloto na drug e
motivirano od interes, sre}a za sebe ili za drug).Ako ne mo`e da se
razbere za {to ovde stanuva zbor, neka sekoj se obide da ja razbere
egzistencijata na sopstvenoto zlo koga, na primer, kolne, 149 frla ma-
|ija, zamisluva ili samo sonuva deka nekogo tepa, go gazi ili saka da go
pogodi grom ili 100 drugi nesre}i. Neka prethodnio si go postavi
pra{aweto dali toa {to kako zlo saka da se slu~i e naso~eno op{to
kon site lu|e na svetot, kon koj i da bilo ~ovek ili sekoga{ e konkretizirano
kon nekogo {to ni e neprijatel ili kon onoj kogo ednostavno
go mrazime, kon lice (ili grupa lica) za koe imame interes da pretrpat
{teta ili stradawe. Ako nekoj e do tolku ~ist {to nikoga{ ne mu
posakal zlo na drug, neka se potseti dali ne po~uvstvuval zadovolstvo
(u`ivawe) dodeka gledal nekoja teatarska pretstavi ili nekoj film vo
koj "mladi~ot" go ubiva ili "mu ja kr{i ki~mata na lo{iot koj prethodno
mu ja skr{il ki~mata na brat mu."
Moj stav e deka ~ovek nikoga{ ne pravi dobro zaradi dobro. Nanesuvawe
dobro na drug samo so cel - pri~inuvawe na dobro koe se narekuva
angelsko dobro empiriski ne postoi. Nanesuvaweto dobro
empiriski e mo`no ako nanesuvaweto na dobroto na drug e motivirano
od korist (od interes, sre}a za sebe ili za tret). Ako toa ne e slu~aj
toga{ dobroto bi morale da go pravime vo apsolutna tajnost, taka {to
nikoj, pa duri ni onoj komu mu se pravi dobroto nema da ne razbere
deka toa nie mu go napravime, za{to vo sprotivnost nie o~ekuvame ne-
{to za vozvrat od praveweto dobro, a toa ne e ve}e dobro zaradi dobro
na drugiot, tuku zatoa {to ~uvstvuvame vnatre{no zadovolstvo {to na
bli`niot mu pravime dobro, ottamu {to sakame da ni se vrati dobro za
dobro ili samo zatoa nekoj za nas da misli deka sme dobri. A seto toa:
satisfakcijata {to na svoj blizok mu pomagame, o~ekuvawata da ni se
148
Faktot deka lu|eto vr{at zlo zatoa {to toa e lo{o pretstavuva
centralna ideja vo najgolemiot del od literarurata za zloto i mnogmina toa
go istaknuvaat kako paradigmatski primer na zloto - tokmu ovoj oblik dominira
vo filmovite na strav i u`as i sl. Svensen, L, op. cit. str. 92.
149
Na{iot ~ovek e osobeno sklon kon kolneweto iako Isus veli da ne
se kolne{ nitu vo boga, nitu vo svojata glava, za{to ne mo`e{ niedno vlakno
da napravi{ belo ili crno (Matej, 5:36).
136

vrati dobro za dobro ili samo zatoa drugite da bidat dovedeni vo
zabluda deka sme dobri, ne se ni{to drugo osven odredeni vidovi interes.
Otamu, ne e dosledno da se tvrdi nitu toa deka pravdata e pravewe
dobro za drug. Ako sî {to sakame za drug e zaradi sebe (altruizam zaradi
egoizam), toga{ i pravdata e pravewe dobro na drug zaradi sebe. 150
Moj stav e deka ~ovekot nikoga{ ne pravi nitu zlo zaradi zlo.
Negovoto lo{o (kako, pro~em i dobroto) povedenie sekoga{ e motivirano
od interes (korist, sre}a), {to zna~i od ne{to dobro, od ne{to
{toli~no smeta deka vodi kon subjektivna sre}a na storitelot na zloto
ili kon sre}ata na negovite najblis}i. Da se tvrdi deka lu|eto pravat
{to i da e bez motiv, za nas e ednozna~no na ne{to nerazbirlivo,
na ne{topatolo{ko. Patolo{ko e da se nanesuva zlo zaradi zlo, isto
kako i da se nanesuvawe dobro zaradi dobro bez nikakov interes, bez
nikakva cel. Ona {to e normalno ili barem razbirlivo e da se bilo
dobro ili zlo zaradi odreden interes, pa makar toj interes se sostoel
samo vo opredeleno do`ivuvawe na pomalo ili pogolemo zadovolstvo.
Praveweto zlo zaradi zlo pretpostavuva postoewe na: 1. posebna izolirana
`elba da se pravi zlo samo zaradi zlo (ili dobro samo zaradi
dobro), 2. pridru`ena so stoprocentna sigurnost deka nikoj nema da
doznae za napravenoto (apsolutna tajnost na storenoto) i, 3. apsolutno
neproizleguvawe nitu posakuvawe kakva bilo korist od storenoto,
{to zna~i duri ni najmalo zadovolstvo, a kamoli u`ivawe od bolkata
i stradaweto na `rtvata na zlodeloto. A takva `elba + takva sigurnost
+ totalna otsatnost na kakov i da e interes, A {to mo`e da ima
samo psihoti~en tip na li~nost motiviran od ~isto patolo{ki, za
normalen ~ovek nerzbirlivi motivi ili pak, metafizi~ki izdelkan
~ovek od Platon ili gospod. Ottamu, proizleguva idejata deka ima lu|e
{to ne se lu|e, lu|e koi se polo{i i od `ivotnitei koi (navodno) ubivaat
od bes. Takvite sporedbi nemaat realna podloga, za{to ne vodat
smetka za okolnosta deka i kaj `ivotnite ima patolo{ki sostojbi:
ludi kravi, ku~iwa zafateni od besnilo i sl. koi bodat i kasaat samo
zaradi bodeweto ili kasaweto. No toa duri i kaj niv se patolo{ki, a
ne `ivotinski motivi. Niv gi ima kako kaj zaboleni `ivotni, taka i
kaj du{evno zaboleni lu|e. Zna~i, duri i ona {to kaj ludite (lu|e i
`ivotni) se smeta za zlo zaradi zlo ne e toa. Nivnoto zlo ne e motivirano
od zlo zaradi zlo, tuku od ne{to nadvor od zloto, od nekoja cel,
od nekoj patolo{i, za nas nerazbirliv, motiv (anksioznost, iluzii,
imperativni halucinacii, paranoja, i sl). Duri i ludite vr{at zlo
zaradi ostvaruvawe na za niv nekoe zamisleno dobro. Taka, na primer,
nitu ubistvoto "zaradi trening" ne e ubistvo zaradi ubistvo (zlo zara-
150
Duri i gospod i |avolot go qubat ~ovekot, no ne poradi nego, tuku
poradi sebesi, od egoizam - od `elbata da se vozvi{at i da ja pro{irat svojata
slava.
137

di zlo), za{to treningot zna~i podgotovka za izvr{uvawe drugo ubistvo
od koe ubiecot saka da izvle~e nekakva korist.
Nakratko, zad sekoe dobro i zad sekoe zlo stojat opredeleni
motivi. Motivite {to gi ima kaj normalnite lu|e i koi se rabirlivi
za normalen ~ovek se narekuvaat normalni motivi, a onie motivi koi
gi nema kaj normalnite, tuku samo kaj psihi~ki zaboleni lica i koi se
samo za niv se razbirlivi se nenormalni, patolo{ki ili nezdravi
motivi. Ottamu, ni siluvaweto nitu sadizmot ne se vr{aat samo zatoa
nekomu da mu se nanese bolka i stradawe, zlo zaradi zlo. Motivot na
siluvaweto e seksualno zadovolstvo (u`ivawe), a sadistot vr{i zlo
za{to saka da go prifatat kako subjekt... Sadistot saka mo} - bolkite
i kricite na `rtvata nemu mu govorat deka ima mo} nad drugite - negoviot
motiv e dominacija. Mo`ebi namerata na sadistot e `ivotniot
kvalitet na drugite da go svede ponisko odo{to e negoviot - motivot e
`elba da se izbegne sopstveniot neuspeh so toa {to }e poka`e deka
`ivotot na nekoj drug vredi pomalku od negoviot. A mo`ebi soo~uvstoto
go vodi kon idejata da se posaka drugite da ja ~ustvuvaat mojata
bolka. 151 Vo ovaa smisla se i mislewata na drugi avtori koi smetaat deka
lu|eto mo`e da gi motivira samo ne{to {to vo nekoja smisla tie go
smetaat za subjektivno dobro. Taka, osnovnata premisa na etikata na
Aristotel e deka dobroto kon koe se naso~eni site na{i postapki e
sre}ata (eudaimonia). Postapkite koi toa ne bi go imale za cel ednostavno
se nespojlivi. Site postapki go imaat za cel dobroto, me|utoa ponekoga{
ne uspevame da postapime vo soglasnost so svoite sfa}awa na
dobroto, a ponekoga{ ne sfa}ame {to e dobro. Spored Aristotel, zna-
~i deka zlodelo mo`e da nastane ili od slabost ili od neznaewe.
Toma Akvinski veli: "^ovekot ne mo`e da go saka zloto, a da ne
mu pridava osobini na dobro, toa zna~i deka vo nekoja opredelena situacija
zloto stanuva dobro, ili se smeta deka e dobro. Lajbnic go sledi
ova sfa}awe i tvrdi deka voljata mo`e da se motivira samo so pretstava
za ne{to dobro, nikoga{ so samoto zlo. Hjum ja otfrla pretstavata
za "apsolutna, so ni{to neizvesna, bezinteresna zloba." Takva zloba
spored nego nepostoi. 152 Ruso zaklu~uva: "Nikoj ne vr{i zlo zaradi
nego samoto." Toj tvrdi deka site se obiduvaat da pravat dobro, i dobrite
i lo{ite lu|e, me|utoa zol e onoj koj se obiduva da go pravi toa
{to e dobro za nego na smetka na drugite. Kant tvrdi deka nepostoi
nikakva privle~na sila koja direkno ne vle~e kon zlo, tuku samo indirektno,
t.e. da pravime zlo, no ne zatoa {to toa e lo{o - ~ezneeme kon
zlo zatoa {to go smetame za subjektivno dobro. 153 Bezinteresno zlo nepostoi
nitu spored Svensen. Zainteresiranata zloba spored nego nas-
138
151
Svensen, L. op. cit. str. 102 i natamu.
152
Navedeno spored Svensen, L. op. cit. str, 109
153
Navedeno spored Svensen, L. op. cit.str, 110.

tanuva od zavist, qubomora, 154 nepravda, `elba itn. Sekoja `elba mora
vo sebe da ima ne{to dobro, makar i samo za onoj koj ja posakal, duri i
toga{ koga od po{iroka perspektiva mora da se smeta za zlo. Zadovoluvaweto
na nagonite e dobro i ako ubistvoto od afekt dovede do zadovoluvawe
na nagonot ima dobra strana, me|utoa sekako deka bi trebalo
da bide nesporno deka ubistvoto od afekt e zlo delo. So drugi
zborovi "demonskoto" zlo mo`e da se svede na instrumentalno. Zol ~ovek
pravi zlo, no so toa saka da postigne dobro ili za sebe ili za nekoja
grupa. Razlikata me|u nositelot na instrumentalnoto i idealisti~koto
zlo ne e vo toa deka eden saka zlo, a drugiot dobro. I edniot i
drugiot sakaat dobro. Dodeka nositelot na idealisti~koto zlo go saka
ona {to go smeta za objektivno dobro, nositelot na instrumentalnoto
zlo se stremi da go ostvari ona {to go smeta za subjektivno dobro. Na
nositelot na instrumentalnoto zlo mu e jasno deka ona {to go pravi e
zlo, me|utoa re{ava nad toa da postavi nekoj drug princip. 155
Ottamu ako se opredelime za slednive ravenstva:
- dobro = zadovolstvo, dobro, korist, interes, sre}a.
- interes = seto ona kon {to ~ovek se stremi (postignuvawe zadovolstvo:
ona na {to se nadeva) i seto ona od {to ~ovek bega (izbegnuvawe
bolka: ona od {to se pla{i).
- zlo = bolka (stradawe, odevawe), {teta, nesre}a
Toga{ mojot kone~en stav e deka:
154
Qubomorata (jelousy) ne e zavist. Taa mnogu ~esto e opravdan i razumen
stav za{to vnimava na ne{to {to go imame i {to se pla{ime da ne go zagubime:
strav od zaguba na tu|a naklonetost. Taa e strav i omraza kon onoj koj
saka da ni go odzeme toa {to go imame i vo {to spokojno u`ivame. Qubomorata
e sostojba vo koja so pretpazlivost i nezadovolstvo se posmatra ili umisluva
deka nekoj doa|a vo posed na ona {to nam ni pripa|a. No, na{iot sopernik
mo`e da deluva od zavist: da ni ja zavede i prezeme devojkata ne za da se
o`eni so nea, tuku za da ni ja uskrati na{ata sre}a. Zvista (envy) e sostojba na
omraza, bolka {to se ~uvstvuva, zatoa {to nekoj drug ne{to poseduva (imot,
uspeh, sre}a) koja ra|a `elba drugiot da ostane bez seto toa. Zavista e sklonost
(strast) dobroto na drugiot da se prima so bolka. Taa e gnev so koj ne mo-
`eme da ja podneseme tu|ata dobrosostojba.
155
Svensen, L. op. cit.str. 109-111 i 137.
139

~ovek mu pravi:
zlo na drug (porok)
dobro na drug (vrednost)
nikoga{ samo zaradi negovo zlo nikoga{ samo zaradi negovo dobro
(zlo zaradi zlo), 156 tuku
(dobro zaradi dobro), 157 tuku
1. zaradi sopstveno dobro
1. zaradi sopstveno dobro
2. zaradi sopstveno zlo i
2. zaradi sopstveno zlo 158 i
3. zaradi negovo dobro (no, pak, 3. zaradi negovo zlo (no, pak,
zaradi sopstveno dobro ili zlo) zaradi sopstveno dobro ili zlo) 159
sekoe pri~ineto zlo e zlo
no, ponekoga{ i dobro
"sekoe zlo ne e zlo"
sekoe pri~ineto dobro e dobro
no, ponekoga{ i zlo
"sekoe arno ne e za arno"
Ottamu pravdata mo`e da bide i porok i vrednost
6.2. INSTRUMENTALNO ZLO
Za instrumentalno zlo se raboti koga liceto vr{i zlo zaradi
sopstveno dobro, koga se vr{i nekoe zlo za koe znae deka e zlo, za da
postigne ne{to drugo. Primer, istrebuvawe na naselenieto zaradi
smaluvawe na prenaselenosta, ili zaradi is~istuvawe na rasata. Toa
{to treba da se postigne mo`e da bide i nekoja dobra cel, me|utoa
sredstvata za toa se lo{i. Kaj instrumentalnoto zlo, zna~i stanuva
zbor isklu~ivo za sredstvata, a ne za celta. Toj {to vr{u instrumentalno
zlo sfa}a {to e dobro, a {to zlo, me|utoa izbira da go zapostavi
dobroto od obziri sprema sebesi. Toj ne nao|a zadovolstvo vo samiot
akt na vr{eweto zlo, tuku vo celta koja treba da se postigne, a taa cel
mo`e da bide dobra, lo{a ili od neutralna vrednost. 160
156
Nepostoi zlo po sebe, zlo zaradi zlo. Zloto e zlo ako za ne{to slu-
`i, ako ima nekoja lo{a cel. Primer, predizvikanata bolka kaj drug, ne e
samo po sebe cel, tuku sozdadenoto sopstveno zadovolstvo od {to nekoj strada.
157
Isto taka, nepostoi dobro po sebe, dobro poradi dobro. Taka, ako e
ne{to e dobro, na primer, hrana, glupavo e da se misli deka hranata e dobra po
sebe iako za ni{to ne slu`i, ili ako e {tetna po zdravjeto na nekoj {to e bolen
od opredelena bolest. Ni{to, pa duri nitu qubovta, pravdata, hrabrosta
ne e dobro samo po sebe, tuku samo vo sklop na opredeleni okolnosti i celi.
158
Dobro na drug zaradi sopstveno zlo: Primer, zaguba na sopstveniot
`ivot (zlo) zaradi interes na drug. Nekoj saka da bide heroj, ma~enik zaradi
sopstvena slava koja vo krajna linija za nego e dobro.
159
Dobro na drug zaradi negovo zlo: Primer, nekomu mu davam alkohol
ili droga.
160
Svensen, L. op. cit. str. 85 i 222. Onoj koj vr{i instrmentalno zlo spoznal
{to e zlo i pravi zlo so namera da prisvoi nekoe dobro za sebe, bilo ekonomska
dobivka ili zadovoluvawe na nekoja `elba. Ibid, str. 137.
140

Vo ovaa smisla, kako {to vidovme e stavot na Kant. Spored
nego, sekoj go izbira samo ona {to go smeta za dobro. Ako sakam da storam
zlodelo toa mora da e zatoa {to veruvam deka taa postapka }e pridonese
kon zadovoluvawe na nekoja moja `elba, t.e. deka zloto ovozmo-
`uva postignuvawe na dobro. Zlostorikot znae {to e subjektivno i
objektivno dobro i zlo, me|utoa go izbira subjektivoto dobro za smetka
na objektivnoto dobro. Kant re{itelno go negira postoeweto na banalnoto
(bezinteresnoto) zlo kaj ~ovekot i veli deka nie go izbirame
zloto, ne od obziri kon samoto zlo, tuku od obziri kon samoqubieto.
Takvoto zlo vo koe samoqubieto ima predost kon site drugi obziri (vo
koe samoqubieto se izdiga nad moralnite zakoni), Kant go narekva radikalno
zlo e koren (radix) na site zla. Duri i najizopa~enite dela lu-
|eto gi vr{at zaradi ne{to drugo, zna~i od samoqubie, a ne zaradi samoto
zlo. Takvoto zlo se sostoi vo priznavawe na moralniot zakon, me-
|utoa so istovremeno izzemawe na samito sebesi od va`eweto na toj zakon.
161 Spored Kant, pretpostavkata od postoewe na radikalno zlo vo
~ovekovata priroda e presudna za objasnuvawe na slobodata na voljata
i moralnata odgovornost. Celokupnoto zlo poteknuva od lu|eto i sekoj
~ovek e odgovoren {to e dobar ili zol. Ne postojat nikakvi nadvore{-
ni pri~ini koi ednostavno gi oderuvaat negovite postapki i osnovni
stavovi. Sposobnosta za izbor nema druga zada~a, tuku izbor na `ivotnite
na~ela, t.e. pravilata na postapuvawe. Moralnoto zloto e forma
na `ivotno na~elo koe se sostoi od podreduvawe na moralniot zakon
na setilnite sklonosti, a radikalnoto zlo e sloboden izbor na sklonostite
kon takvo podreduvawe i zatoa mu prethodi na site nemoralni
postapki. Taka od radikalnoto zlo se sozdava moralnoto zlo, od moralnoto
zlo - sekoe `ivotno na~elo, a od `ivotnoto na~elo - namerata da
se kr{at moralnite zakoni. Kant, najposle tvrdi deka ~ovekot ima
sposobnost da ja nadmine sklonosta kon zlo i toa go obrazlo`uva so
toa {to imame dol`nost da go pobedime zloto. Takvata pobeda bara revolucija
vo osnovniot stav na storitelot, a taa revolucija mo`e da podrazbira
bo`ja pomo{. 162 Kant dodava deka ~ovekot mora da stori se
161
Kant razlikuva tri formi ili stepeni na zlo, so postepen preod od
prviot kon tretiot: 1. slabost, koga storitelot ima ispravni nameri, me|utoa
ne dosledno im se pridr`uva , 2. nepo~ituvawe, koga motiavcijata e izme{ana
i storitelot ne e motiviran edinstveno od moralot i, 3. podlost ili rasipanost,
koga storitelot ima tendencija kon izopa~eni `ivotni na~ela. Prvite
dve formi se opi{uvaat kako nenamerni, a tretata kako namerna. Toa {to
tretata forma na zlo se opi{uva kako namerna, ne zna~i deka storitelot zloto
go izbira zatoa {to toa e lo{o, tuku dosledno deka na svoite interesi im
dava povisok prioritet vo odnos na moralot. Ibid. str. 113.
162
Ovoj, kako i mnogu drugi stavovi govorat protivno na tvrdeweto
deka Kant ne veruval vo boga, tuku naprotiv deka toj bil dlaboko religiozen
~ovek. Za toa vpro~em dovolno govori i sledniov citat: Deteto treba da se
141

{to e vo negova mo} za da bide vreden za takva pomo{, a potem mu
preostanuva samo da se nadeva, bez garancii deka }e ja dobie. Va`no e
da se istakne i toa deka, spored Kant, postojat samo dve mo`nosti:
~ovekot e ili dobar ili zol. To~no e me|utoa, deka nekoi pove}e naklonuvaat
kon dobro, a drugi kon zlo, me|utoa sitelu|e pravat dobri i
lo{i izbori. 163
6.3. IDEALISTI^KO ZLO
Kaj idealisti~koto zlo, zloto se vr{i vo uveruvawe deka se
pravi dobro. Kaj ova zlo storitelot na zloto e motiviran od sfa}aweto
za ne{to objektivno, toj veruva deka toa {to toj go pretstavuva e
dobro i deka negovite `rtvi se zli. Takvi zlostornici bea onie koi
u~estvuvaa vo goneweto ve{tici i eretnici, u~esnicite vo krstonosnite
vojni, nacistite, bol{evicite, takvi se teroristite. Sekoj od niv
razmisluva: za sebe pogre{no veruva deka e pretstavnik na dobroto, za-
{to drugite se zli. Fakt e me|utoa, deka toa {to "drugite" ze zli, ne
zna~i deka "nie" sme dobri.
Ernest Beker veli deka lu|eto se bedni su{testva za{to stanale
svesni za smrtta. Tie mo`at da vidat zlo vo toa {to gi povreduva,
{to gi pravi bolni ili vo toa {to im go odzema u`ivaweto. Svesta podrazbira
deka mora da razmisluvaat za zloto duri i koga ne se vo neposredna
opasnost: nivniot `ivot e meditacija nad zloto i isplanirana
misija za negovo kontrolirawe i spre~uvawe... Tie, me|utoa sozdavaat
fantazii za zloto, go gledaat na pogre{ni mesta i se uni{tuvaat i sebesi
i drugite razoruvaj}i se okolu sebe. Ottamu, Svensen izvlekuva
ispraven zaklu~ok deka pretstavite za zlo predizvikale pove}e zlo od
{to i da e drugo. Nastojuvaweto da se pobedat vistinskite i stvarnite
zla predizvika daleku pove}e zlo ortkolku streme`ot da se pravi zlo.
^ovekot e bitie koe go razdvi`uva potrebata za smisla i kako bitie
koe traga za smisla da sozdava, formira pretstavi vrz osnova na koi
potoa deluva. Dvete centralni pretstavi se dobroto i zloto i tie
~esto se povrzani so razlikata me|u nie (nas) i tie (niv). Pritoa,
|avolot sekoga{ e onoj drugiot. 164
Na drugo mesto i Novalis tvrdi deka zlite lu|e pravat zlo od
omraza sprema zloto, smetaat deka se e zlo i deka tokmu zatoa se destruktivni.
Vo obidot da go pobedime zloto, nie samite go voveduvame vo
svetot. Smetam deka imame obvrska protiv zloto da se borime, me|utoa
nau~i da ~uvstvuva stravopo~ituvawe pred gospod kako gospodar na `ivotot i
celiot svet, potoa pred gospod kako za{titnik na lu|eto i najposle pred gospod
kako niven sudija. Kant, I. Vaspitavawe dece, Beograd, 2020, st. 56.
163
Vidi: Ibid. str. 112-122.
164
Vidi: Svensen, L. op. cit. str, 123.
142

tragi~no e toa {to ~esto pogre{no go ocenuvame zloto i na toj na~in
se pove}e go vnesuvame vo svetot. 165
Stotina iljadi nedol`ni lu|e koi se osudeni za ve{ti~ewe i
eres, a potoa i spaleni, progoneti se od lu|e koi veruvale deka se na
stranata na dobroto. Nasilnikot ~esto sebe si se gleda kako pretstavnik
na dobroto, kako onoj koj se bori za pravedna rabota. Toa nesomneno
be{e slu~aj so krstonoscite kako i so dene{nite teroristi. Ni~e
pi{uva deka toa {to se pravi od qubov e od onaa strana na dobroto i
zloto. So toa te{ko mo`am da se slo`am, veli Svensen. Najgolemite
zla se storeni od qubov - sprema sebesi, semejstvoto i prijatelite,
zemjata apstraktniot ideal i voda~ot. Ni{to do ona {to go pravime,
bez ogled na motivacijata ne mo`e da bide od onaa strana na dobroto i
zloto i nekoi koncepcii na dobroto i zloto. 166
Srukturiraj}i go svetot sebesi se definirame so pomo{ na razli~ni
poimni parovi kako {to se hristijan/pagan, ma`/`ena, Norve-
`anec/stranec, arievec/evrein, Helen/varvar, belec/crnec, Hutu/Tutsi
itn. So ovie poimni parovi se pravat razliki me|u"nas" i "niv." Razdvojuvaweto
me|u "nas" i "niv" e su{tinsko poa|ali{te za sozdavawe
na identitetot i vo osnova nema ni{to lo{o vo vakvoto sozdavawe poimi.
Najgolem problem e vo toa {to ovie parovi ~esto se smetaat za
asimetri~ni i taka pretstavuvaat osnova za razli~en tretman. Zloto
se javuva tamu kade {to vrskite me|u lu|eto se skinati, tamu kade {to
konkretnite odnosi is~eznuvaat vo korist na apstraktnen identitet.
Koga go delime svetot na ovci i jarci, na dobri i lo{i, ovcite (samoproklamiranoto
dobro) poka`uvaat tendencija da gi izlo`at jarcite
na naju`asni ne{ta. Pravej}i go toa grupniot identitet na ovcite jakne,
{to od svoja strana sozdava osnova za nova identifikacija na jarcite.
Nasilstvoto vrz grupata deluva kako faktor na soedinuvawe. Filip
Gurevi} go opi{uva genocidot kako ve`ba za gradewe na zaedni{tvo.
167 Se ~ini deka pripadnosta na grupa e ra{irena ~ove~ka potreba,
no stanuva opasna koga grupata }e stane premnogu bliska, koga poedincite
vo ramkite na grupata prestanuvaat da mislat kako individui.
Grupite se opasni za{to tolpata nema sovest - sovesta sekoga{ e sovest
na poedinecot - i otamu poedinecot vo grupa prividno mo`e da
bide izzemen od barawata na moralot. Pripadnosta kon grupa i otsustvo
na razmisluvawe se povrzani ne{ta. ^ovekot mora da e individua
za nekogo drug da go priznae kako individua - depersonalizacijata na
sebesi vodi kon depersonalizacija na drugiot. Vilijam Blejk pi{uva:
"Nikoj ne mo`e da vidi ~ovek vo neprijatelot. Ne mo`am da go sakam
neprijatelot, za{to mojot neprijatel ne e ~ovek, tuku zver i |avol," a
Svensen dopolnuva, toa {to go pravea vo Bosna, Srbite ne go smetaa za
165
Ibid, str, 123.
166
Ibid, str, 124.
167
Ibid, str, 125.
143

napad na lu|e, za{to svoite `rtvi ne gi smetaa za lu|e, tuku za Muslimani.
168
6.4. PLITKOUMNO ZLO
Kaj plitkoumnoto zlo storitelot na zloto deluva bez da razmisluva
(glupost - celosno otsustvo na razmisluvawe) za toa dali ona {to
go pravi e dobro ili lo{o. Kaj plitkoumnoto dobro storitelot voop-
{to ne razmisluva za dobroto i zloto. Se smeta deka ovoj vid zlo, koe
ne se vklopuva nitu vo instrumentalnoto ni vo idealisti~koto zlo,
kako teoretski problem prva go zabele`a Hana Arent na sudeweto na
Adolf Ajhman vo 1961 godina i go izlo`i vo svoeto delo "Ajhman vo
Erusalim." 169 Vo ovoj trud Hana Arent otvora tri problemi: 1. problemot
na izrekuvawe na pravdata vo sudot na pobednikot, 2. problemot na
iznao|awe validna definicija za zlostorstvo protiv ~ove~nosta, i za
3. problemot na noviot tip zlostornik koj toa zlostorstvo go pravi. 170
Spored nejze, nezgodata so Ajhman e vo toa {to mnogumina mu
bea sli~ni, {to ne bile ni izopa~eni ni sadisti, {to bile i {to i natamu
se stra{no zastra{uva~ki normalni. Od to~ka na gledi{te na na-
{ite pravni ustanovi i na{ite moralni standardi na sudewe, taa normalnost
bila postra{na od site zverstva, za{to zboruva{e deka toj
nov tip na zlostornik, zlostorstvata gi vr{i pod okolnosti koi re~isi
celosno mu onevozmo`uvaat da znae ili ~uvstvuva deka pravi ne{to
pogre{no. Storitelite na plitkoumnoto zlo, kako i Ajhman se instrumenti
bez volja, koi ottamu se vo sostojba da vr{at kakvo i da e zlo,
a koi istovremeno ne se vo sostojba toa {to go pravat da go spoznaat
kako zlo. Posebnata opasnost na ovoj vid zlo e vo toa {to protiv nego
168
Svensen, L. op. cit. str, 131. Depersonalizacijata se slu~uva{e i vo
koncentracionite logori. Na zatvorenicite vo Au{vic, im gi stri`ea kosite,
im tetoviraa broj na rakata, site gi doveduvaa do izgladnetost, im vbrizguvaa
razli~ni materii, virusi i bakterii, im go otstranuva mozo~oto tkivo,
vr{ele transplantacii na organi vrz `ivi lu|e bez anestezija, gi stavaa vo
presi, vo zovriena i ladna voda i sl. Na toj na~in na vojnicite im be{e lesno
da gi ubivaat.
169
Poimot plitkoumno zlo obi~no se posmatra kako novina vo teorite
za zloto, me|utoa ne e sosema bez prethodnici. Pri~inite na zloto, kaj Sokrat
i Platon mo`at da bidat samo nedovolniot uvid vo toa {to e dobro, a kaj
Aristotel zol e onoj koj pogre{no sfatil {to e dobro. Fransoa de Laro{-
fuko na pove}e mesta ja nagovestuva vrskite me|u zloto i gluposta. Bodler,
isto taka, go povrzuva zloto so gluposta koga veli: najneoprostliv grev od
site grevovi e koga ~ovekot vr{i zlo zatoa {to e glup.
170
V. Arent, H. Ajhman vo Erusalim, Izve{taj za banalnosta na zloto,
Templum, Skopje, 2003, str. 369.
144

sme nemo}ni. Tuka ne mo`e ni{to da se postigne nitu so protesti, ni
so sila, nitu pak argumentite ne{to vredat. 171
Za ostanatite interesni aspekti vo vrska so ovoj vid zlo upatuvame
na Svensen, koj za taa cel svojata analiza ja zbogatil so istra-
`uvawe na karakterot i povedenieto na Rudolf Hes - rakovoditel na
Au{vic, Franc [tangl - rakovoditel na Sobibor i Treblinka, kako i
so razmisluvawata na vojnicite koi u~estvuvale vo masakrite vo Isto~na
Evropa i na amerikanskite vojnici vo Vietnam. 172
7. OPRAVDUVAWE NA ZLOTO (TEODIKEJA)
Celiot svet le`i vo zlo e ka`ano vo Prvoto poslanie na Jovan.
I navistina, toa carstvo na realnosta vo koe `iveeme nie lu|eto e
protkaeno so site mo`ni vidovi nesovr{enstvo. Da se potsetime vo
koja mera me|u lu|eto se rasprostraneti nadmenosta, zavidlivosta, suetata,
navredlivoto samoqubie, nagonska pohotlivost, lakomosta, pijanstvoto,
mrzlivosta i sli~ni poroci. Da se potsetime na telesnite
nedostatoci so koi ponekoga{ se ra|aat lu|eto - idiotija, maloumnost,
razni anomalii. Najrazli~ni bolesti ne demnat na sekoj ~ekor i na
krajot na krai{tata, site nie bez isklu~ok sme osudeni na smrt: sekoja
golema bolnica e prepolna so takvi stradawa koi ne zaostanuvaat zad
ma~ewata vo pekolot na Dante. Op{testveniot `ivot na ~ove{tvoto e
bremen i so siroma{tvo, te{ki nezgodi, vojni, revolucii, buntovi,
stale{ka ili klasna omraza, eksploatacija. Carstvoto na `ivotnite,
pa duri i na rastenijata e prepolno so takvi pojavi kakvi {to se rastrgnuvawe
na edni su{testva od drugi i razli~ni borbi za opstanok.
Osven toa, prirodata vo celost sodr`i mnogu manifestacii na disharmonija,
nesredenost, div haos, zemjotresi, vulkanski erupcii, nepogodi
i posledici od nivnoto deluvawe, {umski ili stepski po`ari, uragani,
poplavi, odroni i sne`ni lavini. Mnogumina od posmatraweto na
nebroenite vidovi zlo i nesovr{enstvoto na svetot doa|aat do uveruvawe
deka bog ne go sozdal svetot, deka bog ne postoi, ili ako postoi
deka toj vo sekoj slu~aj ne e semo}en, nitu seblag, niti seznaen. me|utoa,
spored Loski, postoeweto na zlo vo svetot ni najmalku ne go potkopuva
znaeweto za postoeweto i apsolutnata sovr{enost na boga, no
sepak ostanuva nu`nosta da se dade jasen odgovor na pra{aweto kako e
mo`no, so ogled deka e semo}en, seblag i seznaen gospod da sozdal svet
vo koj se slu~uvaat tolku mnogu zla. Odgovorot na toa pra{awe go dava
teodikejata, najte{kata od site filozofski nauki. 173
Teodikeja e kovanica sostavena od zborovite: teos (gospod) i
dike (pravda). So ovoj izraz koj za prv pat go upotrebil Lajbnic, e opf-
171
Vidi: Svensen, L. op. cit. str. 140-141.
172
Vidi: ibid. str. 139- 187.
173
Loski, N, Bog i svetsko zlo, Zepter, Beograd, 2001, str. 5-6.
145

atena teolo{ka doktrina vo ~ii osnovi le`i `elbata da se doka`e
deka postoeweto na zloto vo svetot e kompatibilno so faktot deka postoi
dobar, semo}en, seznaen 174 i praveden gospod. Teodikejata, vsu{-
nost, e granka na filozofijata i teologijata koja se obiduva da go pomiri
postoeweto na zloto i stradaweto na svetot so postoeweto na gospod.
175 Taa e opravduvawe na gospod, negovo pravdawe so ednovremeno
doka`uavwe na negovoto postoewe od faktot deka postoi zlo vo svetot,
{to e postignuva preku obidot da se dade izdr`an odgovori na dve
klasi~ni pra{awa na teodikejata: 1. Zo{to gospod go dopu{ta zloto,
i2. Dali gospod voop{to mo`el da go sozdade svetot bez fizi~ko i
moralno zlo. Pritoa, naj~esto se trgnuva od dilemite na Laktancie
(De Ira Dei): 1. gospod saka da go pobedi zloto, me|utoa ne mo`e, 2. gospod
mo`e da go pobedi zloto, me|utoa ne saka. 3. gospod ni mo`e, nitu
saka da go pobedi zloto, i 4. gospod saka i mo`e da go pobedi zloto.
Analiziraj}i gi ovie mo`nosti u{te Epikur konstatira: gospod ili
saka da go ukine zloto, no ne mo`e, ili pak mo`e, no ne saka, ili pak
nitu saka nitu mo`e. Ako gospod saka, a ne mo`e da go pobedi zloto,
toga{ e nemo}en. Ako pak, mo`e, a ne saka, toga{ e zol. No, ako bog
mo`e i saka da go ukine zloto, toga{ od kade e zloto na svetot. Ottamu,
spored Epikur, prisutnosta na zloto vo svetot e dokaz deka bogovite
ne se gri`at nitu za lu|eto ni za svetot. 176 Nakratko - bog ne e prav-
174
Gospod e seznaen (mudar). O dlabo~ino na bogatstvoto, premudrosta
i bo`joto znaewe. Kolku se nedosi`ni negovite sudovi i neispitlivi negovite
pati{ta. (Rimjanite, 11:33).
175
Teodikeja e granka vo filozofijata i teologijata koja se obiduva
da go pomiri postoeweto na zloto i odevaweto na svetot so postoeweto na semo}niot
dobar bog. Teodikeja ili problem na zloto, e klasi~en teolo{ki
problem za sekoja monoteisti~ka religija koja tvrdi deka sî e sozdadeno od
eden semo}en i beskrajno dobar bog. Problemot glasi: kako postoeweto na semo}en
i beskrajno dobar bog mo`e da se pomiri so faktot na postoeweto na
zloto vo svetot. Dualisti~kite religii problemot na zloto go re{avale so
pretpostavuvawe na dve na~ela (na dobro i zlo, na gospod i |avolot), od koi
dobroto na~elo e odgovorno za postoeweto na dobroto, a zloto na~elo za postoeweto
na zloto. Srednovekovnite hristijanski sholasti~ari ja negirale
egzistencijata na zloto na~elo i zloto go objasnuvale so nedostig na dobro po
analogija na dobroto so svetlost, a zloto so temnina koja svetlosta sî u{te ne
ja osvetlila.
176
Teodikejata e obid da se opravda bo`jata bezgrani~na dobrina vo
svet koj e poln so zlo, (zo{to bog go dopu{ta zloto, koi se negovite pri~ini
za toa). Taa e obid da se poka`e deka gospod e praveden. Ako bog koj ex nihilo go
sozdal svetot se pretpostavuva deka e apsolutno odgovoren za sozdavaweto i
podr`uvaweto na prirodnite zakoni koi doveduvaat do zlo i stradawa. Ili,
ako gospod e semo}en i |i saka site lu|e toga{ zloto i nivnite stradawa se
del od negovata namera za svetot. Teodikeja (opravduavwe na gospod, argument
146

eden. Bo`jata nepravednost ja doka`uvaat nesre}ite na pravednite i
sre}ata na nepravednite lu|e.
Nasproti teodikejata stoi namerata na site onie avtori koi so
osporuvaweto na sekakva logi~ka povrzanosta me|u gospod i zloto, istovremeno
go negiraat i samoto negovo postoewe. Spored niv, zloto ne
mo`e da se opravda - sekoe opravduvawe na zloto i pomiruvawe so negovata
su{tina ({tetata i stradaweto sodr`ani vo zloto) e la`no. Ako
postoi Au{vic, toga{ ne mo`e da postoi gospod (Primo Levi). Ako
postojat solzite samo na edno dete vo svetot, toga{ ne mo`e da postoi
gospod (Dostoevski).
7.1. TEORIJA NA PRIVACIJATA
Spored ovaa teorija (Plotin, Avgustin, Akvinski), zloto nema
sopstveno bitie, tuku e nedostig na bitie (na dobro). Spored toa, ovde
stanuva zbor za argument koj se zasnova vrz pretpostavkata deka se {to
gospod sozdal e dobro i deka ne mo`e da mu se prefrli za ne{to {to
toj ne go sozdal, za ne{to {to ne e bitie, ne poteknuva od bitieto nitu
vo nego u~estvuva, ne{to {to ne postoi, ni{to koe ima pretenzii da
bide bitie i ostava iluzija na bitie.
- Teorijata na privacija za prvpat sistematski e oblikuvana od
strana na neoplatoni~arot Plotin (204-270), koj tvrdel deka Ednoto e
najvisok oblik na postoewe. Ne postoi nikakvo znaewe, nikakov poim
za Ednoto, toa nema ni kvalitativni ni kvantitativni odrednici, ne e
nitu vo sostojba na dvi`ewe, nitu vo miruvawe, ne postoi nitu vo prostorot,
ni vo vremeto. Sozdavaweto se ostvaruva taka{to Ednoto se
izleva, iste~uva, sli~no kako {to svetlinata se izleva, iste~uva od sonceto.
Ova izlevawe se narekuva emanacija i taa gi sozdava site bitija,
od najvisokite - duhovni, do najniskite - materijalni. 177 Rezultatot
vo prilog na negovata pravednost). Koli~estvoto na zloto vo svetot e ili ne e
komaptibilno so postoeweto na semo}eniot dobar gospod. Teodikejata tvrdi
deka gospod postoi i deka toa e kompatibilno so postoeweto na zloto (objasnuvawe
deka gospod ne e vinoven {to vo svetot postoi zlo, deka svetot e praveden,
deka stradawata se neophodni, deka gospod e nevin za postoeweto na
stradawata).
177
Emanacija (emanere, istekuvawe, izvirawe, izlevawe) e filozofski
poim koj zna~i istekuvawe na ne{to ponisko od ne{to povisoko, kone~no izvirawe
na site ne{ta od eden najvisok izvor. Emanatizam, pak zna~i deka svetot
e emanacija na bo`enstvoto, neprestano proizleguvawe na pomalku sovr-
{eno bitie od povisoko sovr{eno bitie. Svetot na mno`estvoto istekuva od
polnosta na Ednoto. Kako {to svetlosta stanuva poslaba so pogolemo odale-
~uvawe od izvorot, taka i su{testvata stanuvaat ponesovr{eni kolku {to
pove}e se odale~uvaat od bitieto. Ottamu proizleguva postapnosta na opa|aweto
vo prirodata i nastapuvaweto na zloto. Materijata e ona najniskoto vo
147

Edno e dobroto, me|utoa kolku se odi ponatamu od rezultatot, toa e se
pove}edobli`uvawe do zloto, 178 taka {to materijata e ~isto zlo. 179
Mo`e da deluva neobi~no toa {to zloto voop{to doa|a na svetot koga
se {to postoi na svetot e sozdadeno so emanacija od dobroto, a site
emanacii se dobri. Odgovorot e deka zloto nema sopstveno bitie. Zloto
ednostavno e nedostig na dobro. Toj nedostig e neophoden, bidej}i vo
emanaciite mora da postoi "posleden ~ekor," a ovoj posleden ~ekor,
materijata, vo sebe nema ni{to dobro. Na site koi se `alat na zloto
procesot na emanacijata, otsustvo na bitie, nebitie (meon). Na emanacijata
mu e donekade sprotivnen poimot evolucija - dodeka vo evolucijata procesot
se dvi`i od nesovr{eno kon posovr{eno, kaj emanacijata se odi od sovr{eno
kon pomalku sovr{eno.
178
Emanacijata (izlevaweto) e so se pomal intenzitet kolku {to pove-
}e se oddale~uva od izvorot (Ednoto). I kako {to ne{tata {to se poodale~eni
od svetlinata se poslabo osvetleni so izvorniot sjaj, taka bitieto pooddale~eno
od Ednoto e se pomalku bitie, dodeka na krajniot stepen e materijata,
koja e celosno odsustvo na bitie - nebitie. Ottamu proizleguva postapnosta
na opa|aweto vo prirodata i nastanuvaweto na zloto.
179
Spored Plotin, vo vkupnosta na postojnoto se razlikuvaat slednive
hipostazi (supstancii ili stepeni na bitieto): 1. Edno (hen), neiska`livo i
seprisutno kako iskon na se. Ednoto e ramno na dobro i na bitie i se nao|a
nad site opredeleni bitija i misli. So ogled na toa {to Ednoto e i nad duhot
(umot, razumot) ne mo`e da se odgovori {to toa pretstavuva, a znaeweto i poimite
ne mo`at da go opfatat. Za nego se znae samo deka postoi i deka se {to
postoi (prirodata) od nego postoi. Ednoto se sporeduva so sonceto koe postojano
ispu{ta svetlost, a so toa ni{to ne gubi 2. Duh ili um (nus) koj gi sodr`i
ideite, odnosno formite na se, 3. Du{a (psiha) koja ja opfa}a du{ata na svetot
i oddelnite du{i na `ivite su{testva (taa e vrska me|u duhovniot i materijalniot
svet i ja o`ivuva materijata), 4. Materija (hile) koja ne e hipostaza,
ottamu {to ne e podloga za ni{to: samata e bez forma, a formata ja dobiva od
du{ata. Taa e najniska vo procesot na emanacijata. Sekoja hipostaza e vtemelena
vo povisoka, a edinstvenata e vtemelena samata vo sebe e najvisoka - Edno.
Istekuvaweto, izalevaweto, e proces koj te~e od gore kon dolu, od Ednoto kon
materijata.
^ovekot e bitie koe se nao|a na sredina na svetovite, me|utoa negovata
priroda go vle~e kon materijalniot i duhovniot svet. Toj mo`e da se dvi-
`i i nagore ili nadolu: dvi`ej}i se nagore, kon Ednoto, toj stanuva podobar, a
ako odi nadolu, kon materijalnoto toj stanuva zol. Kolku {to du{ata pove}e
}e se razviva kon ve~niot `ivot, taa se pomalku }e se se}ava na ovozemniot
`ivot: semejstvoto i prijatelite postepeno }e bidat zaboravani, se do celosniot
zaborav. Me|utoa, ako du{ata bila gre{na, }e mora po smrtta da vleze vo
drugo telo, za{to pravdata bara da bide kazneta. Taka, na primer, ako nekoj vo
ovoj `ivot si ja ubil majkata, vo idniot `ivot }e bide `ena i nego }e bide
ubien od svojot sin.
148

vo svetot, Plotin im zabele`uva deka ne sfa}aat oti ovoj optimalno
dobar svet mora nu`no da sodr`i mnogu zla, deka tie zla se samo otsustvo
na dobroto i deka vo soglasnost so toa nemaat sopstvena realnost.
Svetot mora da sodr`i nesovr{enosti od razli~i stepeni. 180
- Sakaj}i da odgovori na pra{aweto od kade poteknuva zloto
Avgustin go stava akcentot vrz pove}e argumenti: privacijata, slobodnata
volja, celinata i estetskiot argument. Spored prviot od niv, za
koj ovde stanuva zbor, zloto ne e bitie, tuku nedostatok na dobro koe
go primilo nazivot zlo. Zloto, zna~i ne e bitie i zatoa ne postoi
nekoe ve~no zlo na~elo, za{to ako bi postoelo toa bi se svrtilo protiv
sebesi i bi se li{ilo od svojata su{tina. 181 Zatoa, Avgustin smeta
deka se e sozdadeno dobro, pa duri i ona {to e podlo`no na raspa|awe.
Se {to e sozdadeno e dobro, no ne apsolutno dobro, tuku relativno dobro
vo svojot red. Ottamu, zloto ne e dobro, tuku pivatio boni (nedostatok
na dobro) ili defectus boni (defektno dobro). 182 Sozdadenoto bi-
180
Svensen, L. Filozofija zla, Geopoetica, Beograd, 2006. str, 44.
181
[irokata rasprostranetost na la`nite u~ewa za toa deka zloto e
samo nepotpolnost na dobroto ili duri deka zloto e nebitie se objasnuva na
sledniov na~in. So ogled na toa {to vo svojata osnova zloto e manifestirawe
na nedovolna qubov ili na nedostojna omraza i deka vo svoite posledii mu
pripa|a na razli~ni vidovi na nedostojno bitie i sekoga{ e prosledeno i so
necelosost na dobroto i vo sebe ima aspekt na nebitie. Prvo, kade {to postoi
qubov kon nedostojnoto bitie, tamu isto taka postoi necelosnost na quvov
kon dobroto, t.e. sprema dostojnoto bitie Vtoro, zloto ne e primarno: toa nastanuva
vrz osnova na od boga sozdadenata su{tina na materijata poradi zloupotreba
na slobodata koja samata, isto taka, e dobro i neophoden ulov za sozdavawe
na `ivotot, koja e protkaena so bo`ensko dobro. Spored toa, zloto e
sekundarna pojava zavisna od silata na dobroto i ostvarlivo preku nepravilno
iskoristuvawe na silite koi sami po sebe se dobro. Zloto e parazit koj se
hrani so silite na dobroto. Osven toa, zloto go koristi providenieto za celi
na dobroto. Na toj na~in, za razlika od dobroto, zloto nikoga{ ne stanuva
apsolutno: vo nego sekoga{ postoi nekoj aspekt na dobro i vo negovite posledici,
pobrgu ili podocna isto taka se pojavuva nekoe dobro. Nao|aj}i vo zloto
aspekt na doro i dobro bitie, mnogu filozofi doa|aat do la`na pomisla deka
zloto bo`em e samo nepotpolnost na dobroto. Naposle treto, so ogled deka e
poseben vid na nedostojno bitie, zloto vo isto vreme sekoga{ doveduva do osiroma{uvawe
na `ivotot i toa e bitie koe go spre~uva dostignuvaweto na polnosta
na bitieto. Ottamu se javuva la`na misla deka zloto navodno e samo
onoj aspekt na nebitie koe mu e svojstveno na bitieto koe ne ja dostignalo
celosata polnost. Loski, N, Bog i svetsko zlo, Zepter, Beograd, 2001, str. 50.
182
Dualisti~kite religii problemot na zloto go re{avaa so pretpostavuvawe
na dve na~ela (na~elo na dobro i na~elo na zlo, bog i satana) od koi
na~eloto na dobro e odgovorno za postoeweto na dobroto, a na~eloto na zloto
za postoeweto na zloto. Srednovekovnite sholasti~ari go negiraa postoewe-
149

tie e dobro, za{to bog go sozdal i za{to postoi, a e promenlivo, za{to
e sozdadeno od ni{to. So toa Avgustin go isklu~uva emanaciskoto poimawe
na nastanuvaweto na kone~nite su{testva i naglasuva deka sozdadenite
su{testva ne se del na negoviot karakter. Gospod ne sozdava
su{testva od ve}e ne{to {to postoi nitu od sebe, tuku ex nihilo - od ni-
{to. 183 Nema zlo vo sebe, me|utoa sozdadenite su{testva so ogled na
toa {to se promenlivi mo`at da se naru{uvaat i toa naru{uvawe ili
privatio koe voedno e i privatio boni se narekuva zlo koe ne e supstancija,
tuku dinamika sprema poniskoto ili sprema nebitieto. 184 No toa bitie
sepak ~uva nekoj bonum se dodeka e bitie. Najniskiot stepen koe bitieto
mo`e da go dostigne ne e malum vo sebe, tuku ednostavno bitieto
mo`e da prestane da bide. So prestanokot na bitieto prestanuva i negoviot
bonum i malum. So toa se gubi sekoja ontola{ka smisla na pra-
{aweto: od kade e zloto. Me|utoa, se postavuva novo pra{awe: zo{to
pravime zlo? Taka, zloto stanuva moralno pra{awe.
- Zloto spored Akvinski ne treba da se sfati kako op{t nedostig,
taka {to ne e nedostig toa {to ~ovekot nema krilja, za{to kriljata
ne se vo ~ovekovata priroda. Nasproti toa, zlo e ako kriljata im
nedostasuvaat na pticite, za{to toa e nedostig vo odnos na prirodata
na pticata. Zlo e, isto taka, koga ~ovekot }e otstapi od prirodata {to
mu ja namenil gospod, a ~ovekot izbral da bide ne{to pomalo od toa
{to gospod nameraval da bide. 185
to na na~eloto na zloto i zloto go objasnuvaa kako nedostig na dobro, analogno
na dobroto kako svetlost, a zloto kako temnina koja svetlosta sî u{te ne
ja osvetlila: temninata e nedostig na svetlina.
183
Smetam deka u{te ovde treba jasno da se napomene deka, ako gospod
go sozdal svetot od ni{to, zna~i deka toj e tvorec na materijata - seto zlo postoi
samo preku materijalniot segment {to nemu mu e totalna sprotivnost,
za{to bog e ~isto dobro. Ako toj ja sozdal materijata od koja nastana svetot,
zo{to ja sozdal da bide nesovr{ena, ili ako prirodata e negov proizvod na koj
na~in taa mo`e da poseduva ne{to {to mu e tu|o na tvorecot. Nakratko hristijanstvoto
ne mo`e da ja odbrani dobrinata na bog zaradi nespornoto postoewe
na zloto vo svetot.
184
Spored Augustin, zloto ne e ona kon {to se svrtuva voljata, tuku samoto
svrtuvawe od gospod. Koga voljata }e se svrti kon ne{to ponisko stanuva
zla. Toa ne se slu~uva zatoa {to se svrtuva kon ne{to {to e zlo (lo{o), tuku
za{to toa kon {to se svrtuva e dobro samo vo pomal stepen - zloto pretstavuva
svrtuvawe samo po sebe. Ako postavime pra{awe za{to ~ovekot go pravi
toa, odgovorot treba da se pobara vo dogmata za predroditelskiot grev. Svensen,
op. cit. str. 47.
185
Svensen, L. op. cit. str. 44-45. Opredeleni varijanti na teorijata na
privacijata bea zastapuvani i od Pseudo-Dionisije Areopagit (avtor na teolo{kite
spisi Dionisija Areopagite od okolu 500 godina), Ralf Voldo Emerson
i drugi.
150

- Spored Lajbnic, Eden bog, koj e bez dvojnik sozdal se i ja razdelil
svetlinata (dobroto) od temninata (zloto): deka svetlinata
odgovarala na negovata prvobitna namera, no deka temninata e kako
senkata {to go sledi, i deka ne e ni{to drugo osven otsustvo. 186
Teorijata na privacijata, iako zboruvaj}i za ontolo{kiot status
na zloto, istoto go sfa}a kako otsustvo od dobro, mo`e da se posmatra
kako sakano i dobrovolno bri{ewe na dobroto od strana na gospod.
Avgustin i Akvinski tvrdat deka ~ovekot go izbral svoeto fali~no
sovr{enstvo so otpadni{tvoto od boga. Istiot argument me|utoa
mo`e da se prenese i na gospod: Toj re{il da go sozdade svetot so ovie
nedostatoci i ottamu e odgovoren za niv. Mo`e da se prigovori deka
ovaa falinka pri sozdavaweto e nu`na, deka mora da postoi barem nekoja
falinka, me|utoa na ova mo`e da se sprotivstavi tvrdeweto deka
sozdavaweto koe ima takvi zna~ajni neostatoci ne trebalo ni da se
dovr{i - taka {to celokupnoto sozdavawe stanuva fatalna gre{ka od
strana na gospod, pogre{en potez za koj treba da platat lu|eto. 187
Glavniot protivargument na ovaa teorija sepak se sostoi vo faktot
deka zloto e eklatantna realnost, ne{to {to nesomneno postoi
kako pojava vo `ivotot na ~ovekot. Ottamu, da se ka`e deka bolkata e
nedostatok na zadovolstvo e ednakva metafizi~ka zavrzlama kako i da
se ka`e deka omrazata e nepotpolnost na qubovta,deka siluvaweto za
storitelot e otsustvo nazadovolstvo, deka zabobolkata e nedovr{eno
zadovolstvo, ili deka ma`ot e nesovr{ena `ena.
- Institores i Spranger konstatiraat deka od vol{ebstvata najmnogu
trpat malite deca i pravednicite. 188 Pritoa, se tvrdi, velat
tie, deka bog go dopu{ta zloto iako ne go saka, a toa go pravi zaradi
usovr{uvawe na svemirot. 189 Spored Dionizije, zloto ve~no }e postoi
186
Spored Lajbnic, pogre{na e podelbata na dvete na~ela: na~elo na
dobro (Ormuzd) i na~elo na zloto (Ahriman), za{to eden edinstven bog sozdal
se i ja odvoil svetlinata od temninata: vsu{nost, svetlinata odgovarala na
negovata prvobitna namera, no teminata do{la kako {to senkata go sledi
teloto, i deka ne e ni{to drugo, tuku otustvo. Lajbnic, G.V. Teodikeja,
PLATΩ, Beograd, 1993, str. 30.
187
Svensen, L. op. cit, str. 46.
188 \avolot mnogu po`estoko gi napa|a dobrite, odo{to rasipanite. A
toa e zatoa {to rasipanite ve}e gi poseduva pa pove}e se trudi pod svoja vlast
da gi podvede doblesnite koi ne gi poseduva stavaj}i gi na golemi isku{enija.
Na ist na~in i zemskite vladeteli postrogo gi kaznuvaat onie koi ne im se
pokoruvaat na negovite zakoni ili onie koi mu nanesuvaat {teta na negovoto
kralstvo, od onie koi ne mu se sprotivstavuvaat. Institoris, H i Sprenger, op. cit.
str. 139.
189
Bog go dopu{ta zloto zaradi ~udesnoto usovr{uvawe na svemirot,
za {to svedo~i faktot deka dobrite ne{ta se popofalni i pougodni vo sporedba
so lo{ite, {to e potkrepeno i od misleweto na brojni avtoriteti... Bog
151

duri i vo usovr{eniot svemir. A Avgustin (Enchiridion) veli: "Vo site
dobri i lo{i raboti po~iva ~udesnata ubavina na svemirot. Ottamu,
ona za {to se veli deka e zlo e dobro uredeno, i ako e postaveno na dobro
mesto, u{te pove}e go voznesuva toa {to e dobro, za{to dobrite
ne{ta se pougodni i popofalni koga se sporedat so lo{ite. I Akvinski
go pobiva misleweto na onie koi tvrdat deka bog e sepak soglasen
zloto da postoi i da se vr{i. Toj tvrdi deka toa ne e to~no, za{to bog
ne saka nitu storuvawe nitu propu{tawe na zloto, me|utoa e volen da
go dopu{ti storuvaweto na zlo i toa zaradi usovr{uvawe na svemirot.
190 Zloto ne e odredeno po sebe za dobro, tuku akcidentalno (slu~ajno,
nebitno, sporedno). Zo{to, protivno na zamislata na onie koi
pravat zlo od nego proizleguva dobro. Taka i protivno na zamislata na
ve{terkite 191 i tiraite, se o~ituvalo i trpenieto na progonetite ma-
~enici. 192
Zo{to, iako se gri`i za site ne{ta i so niv upravuva, pravedniot
bog dopu{ta na svetot da postojat zloto i vol{ebni{tvoto. Ako e
gri`liv, toj mora da go otsrani seto zlo od onie za koi se gri`i.
Imeno, me|u lu|eto gledame deka mudriot za{titnik pravi se so {to
mo`e da gi otstrani site nesre}i i {teti od onie za koi se gri`i,
zo{to toga{ gospod na ist na~in ne go otstranuva seto zlo? Na ovaa
zabele{ka Institoris i Sprenger ogovarat deka treba da se trgne od
golemata razlika me|u individualniot i univerzalniot upravuva~ i
za{titnik (staratel). Imeno, poedine~iot upravitel mora od nu`da da
vo svojata mudrost upravuva so site ne{ta, taka {to im dopu{ta da postapuvaat
po sopstvena volja. So ogled na toa, ne mu e cel da gi spre~i site |avolski
zla, tuku da gi dopu{ti koga smeta deka tie slu`at za dobro na svemirot: iako
e to~no deka dobrite an|eli neprestano go nadgleduvaat |avolot so cel da ne
go stori sekoe zlo koe }e go posaka. Isto taka, ne e soglasno so bo`joto providenie
da se spre~at grevovite koi proizleguvaat od slobodnata volja na lu|eto
kako {to se porekuvawe na boga i po~ituvawe na |avolot... Inaku, dobrite
angeli ne gi spre~uvaat sekoga{ lo{ite lu|e i demoni vo praveweto zlo, za-
{to bog so svojata providnost im dopu{ta na lo{ite angeli ili lu|e da pravat
zlo zaradi dobroto koe toj od toa go izvlekuva. Ibid, str. 46 i 137-138.
190
Ibid, str. 109.
191 Koga ne pogoduva so nesre}ite na ovoj svet, bog vo svojot praveden
sud se koristi so demonite kako so svoi posrednici vo kaznuvaweto. Toj na takvite
angeli im dopu{ta da pravat zlo. A demonite zloto porado im go pri~inuvaat
na lu|eto so pomo{ na ve{terki, za{to so toa mu nanesuvaat pogolema
navreda na boga, koj, pak, poradi toa im dava pogolema vlast vo napastvuvaweto
i kaznuvaweto. Institoris, H i Sprenger, str. 234. Poznata e ve{etrkata Walpurgis
koja bila na zol glas zaradi svojata mo} na mol~ewe (kako daden zavet na
|avolot). Taa da gi pou~uvala i drugite `eni deka mo`at da ja steknat istata
mo} na na~in {to }e gi ispe~at svoite prvorodeni ma{ki deca.
192
Ibid, str. 109.
152

gi otstranuva sekoe zlo, za{to ne e kadar od zloto da izvle~e dobro.
Me|utoa, bog e univerzalen upravitel na ~oekoviot svet, koj mo`e da
izvle~e mnogu dobra od poedine~nite zla: kako {to od progonot na nasilnikot
proizlegla trpelivosta na ma~enikot, od delata na ve{terkite
proizleguva o~istuvaweto ili dokazot na vistinata na verata na
pravednikot. Ottamu, ne e cel na boga da go spre~i seto zlo, za{to toga{
bi go li{il svetot od pri~inite za mnogu dobri ne{ta. Na toa
milsi i Avgustrin (Enchiridon) koga veli: "Semo`niot bog e tolku milosrden
{to ne bi dopu{til vo negovite dela da ne se pojavi nekakvo
zlo, koga ne bi bil tolku semo}en i dobar duri i zloto da go pretvori
vo dobro. 193 " Kako primer za toa mo`e da se poso~i deluvaweto na prirodnite
ne{ta. Iako rasipanosta i nedostatocite vo prirodnite ne{-
ta im se sprotivni na svrhata na konkretnoto ne{to (kako koga kradecot
e kaznet so besewe ili koga `ivotnite se ubivaat zaradi hrana na
lu|eto) sepak se skladni so univerzalnata cel na prirodata (deka ~ovekoviot
`ivot i sopstvenosta mora da ostanat ne|ibnati): taka se ~uva
univerzalnoto dobro. Za{to, za so~uvuvaweto na vidot e bitno deka
smrtta na eden vid zna~i so~uvuvawe na drug. Taka i lavovite opstanuvaat
so ubivawe na drugi `ivotni. 194
Institores i Sprenger dodavaat deka so svoeto providenie site
ne{ta bog gi prepu{ta na nivnata priroda i ne gi spre~uva vo nivnite
prirodni dejstvija. Kako {to veli Dionizije providnosta ne e uni{tuva~,
tuku ~uvar na prirodata. Od toa jasno sledi deka dobroto na svemirot
go nadminuva dobroto na sekoe poedine~no su{testvo, kako {to dobroto
na vidot go nadminuva dobroto na poedinecot (Aristotel).
Ottamu, treba da se istakne i toa deka so spre~uvaweto na ~ovekoviot
grev (zlo) bi bile trgnati site skali koi vodat kon sovr{enstvo. 195
Nakratko, so pravednata bo`ja providnost na ~ovekot mu se dopu{ta
da gre{i od slednive pri~ini: 1. Zaradi o~ituvawe na mo}ta na
toj koj edinstveno e nepromenliv, dodeka sekoe drugo su{testvo e promenlivo.
2. Da se odbrani mudrosta na toj koj od zloto mo`e da izvle~e
193
Bog mo`e se, nego ni{to ne go sopira, kako {to ni{to ne ja sopira
ni voobrazbata, ni `elbite na ~ovekot. Toj mo`e od kamen da pravi lu|e, toj
duri celiot svet go sozdal od ni{to. I kako {to bog sozdava samo ~uda, taka i
toj samiot spored svoeto su{testvo e samo edno ~udo. Bog gleda bez o~i, slu{a
bez u{i, misli bez glava, sozdava bez alat, nakratko toj e se i raboti se, a za
toa voop{to da ne mu se potrebni i da nema nikakvi sredstva ni organi. Luter
veli deka bog bi mo`el i denot da gi napravi bez sonce, kako {to prvite tri
dena pri sozdavaweto na svetot imale den i no}, iako toga{ ne bile sozdadeni
ni sonceto ni mese~inata ni yvezdite. Takvo ne{to bog mo`e da napravi... ako
saka, me|utoa toj ne saka toa da go napravi. Foerbah, L. Predavanja o su{tini
religije, Kultura, Beograd, 1955, str. 178.
194
Institoris, H i Sprenger, op. cit. str. 111.
195
Ibid, str. 114.
153

dobro, a toa e mo`no samo zatoa {to bog mu dopu{ta na ~ovekot da gre-
{i. 3. Da se objavi milosta bo`ja so koja Isus so svojata smrt go izbavil
zagubeniot ~ovek. 4. Da se obznani bo`jata pravda so koja gi nagraduva
dobrite i kaznuva rasipanite. 196 5. Sostojbata na ~ovekot da ne
bide polo{o od sostojbata na drugite su{testva, a bog so site niv
upravuva taka {to im dopu{ta da postapuvaat spored sopstvenata priroda:
zaradi toa na gospod mu dolikuva da go prepu{ti ~ovekot na negovata
slobodna volja. 6. Zaradi slava na lu|eto, ili pobrzo zaradi slavata
na ~esniot koj mo`el da sogre{i, no ne sogre{il, i 7. Zaradi usovr{uvawe
na svemirot, za{to kako {to grevot e sostaven od tri zla -
od vina, bolka, i zaguba, taka i svemirot e ureden so trokratno dobro -
so pravednost, zadovolstvo i korisnost. A pravednosta e re{ena so vinata,
zadovolstvoto so bolkata, a korisnosta so zagubata.
Ottamu i zaklu~okot. Zo{to bog dozvoluva da postoi slobodna
volja na ~ovekot so koja toj pravi grev (zlo)? Za da postoi ili opstoi
vladetel, koj }e ja iska`uva svojata mo} preku rakovodeweto so pomo{
na bo`jata pravda (kaznata) i bo`jata milost (prostuvawe). Vpro~em
toa izre~no go velat Institoris i Sprenger: "Bo`jata slava se veli~i
so grevot koga toj so svojata milost prostuva, a so pravednosta kaznuva,
i ottamu mu dolikuva da ne go spre~uva grevot. 197 Prosto ko grav: na
krajot na krai{tata, zloto postoi samo zaradi bo`jata slava. 198 A gospod
e slaven, za{to pove}e od koj i da e od ovozemskite vladeteli mo`e
da kaznuva (da se poka`e praveden) i da prostuva (da se poka`e milost).
Pritoa, slu~ajno ili ne, i kaznuvaweto i prostuvaweto (prostuvawe
= o~istuvawe, pomiruvawe) imaat vrska so grevot, so zloto. Nasproti
toa stoi dobroto za koe se vrzuva nagradata. Za niv, me|utoa,
isto kako i sekoja vlast, gospod re~isi najmalku se interesira. Toa, za
onie koi ne znaat, proizleguva ottamu {to duri i na gospod (kako i na
vladetelot) mnogu polesno mu e da se afirmira preku ~ovekovoto zlo,
otkolku preku ~ovekovoto dobro. Koga ~ovekot pravi zlo treba ednostavno
ne{to da mu se odzeme ili da mu prosti, taka {to ne mu se odzeme
ne{to {to e negovo: slu~ai koga ni{to ne se dava. Koga ~ovekot pravi
dobro, treba da mu dade ne{to svoe (od boga ili od vlasta). A neli e
polesno da se zeme, odo{to da se dade. Zgora na toa koj stanal slaven so
196
Zloto se dopu{ta zaradi o~ituvawe na bo`enskaat mudrost, pravednost
i dobrina, koi inaku bi ostanale sokrieni. Ibid, str. 137.
197
Ibid, str. 116.
198
Bog pravedno gi dopu{ta onie zla koi kaj |avolot posredno predizvikuvaat
golemo nezadovolstvo i maki: a toa se onie koi ve{terkite gi pravat
so pomo{ na demonite. Imeno, na |avolot mu pretstavuva golemo izma~uvawe
koga }e vidi deka bog protiv negova volja go iskoristuva seto zlo zaradi
slava na svoeto ime, zaradi pofalba na verata, o~istuvawe na izbranite i steknuvawe
zaslugi. Ibid, str. 138.
154

toa {to nekogo nagradil zaradi negovoto dobro. Lu|eto go slavat onoj
{to nekogo kaznil, a potoa mu prostil, a ne onoj {to nekogo nagradil.
Otfrlaweto na zloto kako iluzija e mnogu staro re{enie. Lu|eto
vo minatoto sekoga{ se obiduvale problemot da go otstranat na
toj na~in: ili zboruvale za zloto kako da ne e ni{to drugo tuku otsustvo
na dobro mislej}i deka toa e nekakvo objasnuvawe. Me|utoa, taa misla
pretpostavuva deka idejata na dobroto samata ima nekoe zna~ewe,
duri i koga na svetot ne bi postoel sudirot me|u ispravnoto i neispravnoto.
Zna~i ako zloto ne e ni{to drugo, tuku otsustvo na dobro, ako
toj poim nema nikakvo eti~ko zna~ewe, toga{ dobroto ne e ni{to drugo
osven dobro zdravje, a toa zna~i deka svetot e dobro ureden. Vo toj
slu~aj sudirot me|u dobroto i zloto se sveduva ednostavno na sudir na
me|u redot i neredot: redot e dobro, neredot e zlo. Me|utoa, ovde ne-
{to ne e vo red so ogled na toa {to dovolno dobro znaeme deka se {to
vo na{iot `ivot e zanimlivo i vozbudlivo, {to mu dava smisla i svrha
proizleguva tokmu od toj mnogu stvaren sudir me|u redot i neredot. Vo
celosno uredeniot svet ne bi postoelo ni{to pottiknuva~ko, nikakvo
interesirawe, nikakva svrha. Toa, na krajot na krai{tata, e zo{to gi
odbivame utopiite i zo{to ne se zadovoluvame so idejata na celosno
uredeno op{testvo vo koe sekoj bi go pravel ona {to, ni pomalku ni
pove}e, to~no se bara od nego. Koga na{eto telo bi bilo tolku zdravo
{to postepeno ne bi propa|alo, tuku koga bi prodol`ilo da `ivee bi
go zaubile celoto interesirawe. [tom go zamislime dobroto kako istovetno
so celosniot red, mo`e da vidime deka toj vid na dobro ne e ona
{to navistina go podrazbirame pod toj poim. Koga zboruvame za dobroto,
toa na {to, vsu{nost, mislime ne e sostojba na stati~no sovr{enstvo,
tuku streme` kon ne{to podobro. Me|utoa {tom toa }e go zamislime
kako streme`, ve}e povtorno go vnesuvame poimot na dobroto i
zloto, nete`nenieto i te`nenieto i otporot ili odbivaweto da se
stremime. Ako me|utoa razmislime za svetot vo koj dobroto i zloto bi
trebelo da imaat zna~ewe vo koe navistina i go imaat, toga{ mora i da
uvidime deka takviot svet ne mo`e da bide celosno predodreden: takviot
svet ne go bara svojot ideal vo sovr{eniot i stati~ki poredok:
svetot vo koj dobroto i zloto imaat zna~ewe mora da bide svet vo koj
postoi rizik. 199 7.2. TEORIJA NA SLOBODNATA VOLJA
Spored ovaa teorija, gospod ne e vinovni za zloto, pri~inata na
zloto se nao|a vo slobodna volja na toj {to izbira.
- Vo literaturata se tvrdi deka osnovite na ovaa teodikeja gi
postavil Platon koj vo "Dr`ava" istaknuvadeka vinata za zloto mu
pripa|a na onoj koj izbira, {to zna~i na ~ovekot, a ne na gospod.
199
Bennett J. Rizik i sloboda, Zlatni zmaj, Beograd, 2005, st.126-127.
155

- Avgustin ja razrabotuva negovata misla i tvrdi deka lo{ite
dela poteknuvaat od lo{ata volja, no deka samata lo{a volja nema nekoja
pri~ina. Na pra{aweto koja e pri~inata na prvata zla volja, toj
veli: Lo{ata volja e tvore~ka pri~ina na lo{ite dela, dodeka na lo-
{ata volja ni{to ne mu e tvore~ka pri~ina. Po~etokot na lo{ata volja
ne mu e tvore~ka pri~ina (causa efficiens), tuku fali~nata pri~ina
(causa deficiens). Zloto ima svoe poteklo vo zloupotrebata na voljata
Koga taa se svrtuva od gospod kon otsustvo na dobro, taa stanuva lo{a.
Toa svrtuvawe na angelite i na ~ovekot kon zloto ne poteknuva od
boga, tukue fali~no dvi`ewe, a sekoja falinka e ex nihilo, koja e vo na-
{a mo}. Ottamu, osnovnata pri~ina za toa svrtuvawe se nao|a vo praroditelskiot
grev.
- Spored Toma Akvinski, moralnoto zlo treba vo celost da mu
se prepi{e na ~ovekovata slobodna volja. Ako toa e taka, mo`e da se
ka`e deka svetot bi bil podobar koga ~ovekot bi ja nemal taa sposobnost,
me|utoa Akvinski tvrdi deka svetot bi bil nesovr{en, ako ~ovekot
ne bi imal mo`nost da zgre{i. 200
Koga se veli deka nekoe dejstvie na ~ovekot e slobodno, so toa
se misli deka toa ne e storeno od nu`nost, tuku po negova li~na volja.
Zatoa moralnata odgovornost ja podrazbira slobodnata volja. No ako
~ovekot e odgovoren za celiot svoj `ivot so toa se pretpostavuva deka
celiot negov `ivot se sostoi od redica slobodni, od so nikakvi nadvore{ni
faktori neusloveni postapki. Me|utoa, ako se otvori Evangelieto,
tamu stoi: neli se prodavaat dve vrap~iwa za eden asarij? A
ni edno od niv ne mo`e da padne na zemjata bez volja na otecot va{, a
vam i site vlakna na glavata vi se prebroeni (Mateja, 10:29-30). Taa misla
za celosna zavisnost na ~ovekoviot `ivot od voljata na boga vo sovr{ena
polnost e izrazena vo {estata glava na istoto Evangelie. "Zatoa
vi velam ne gri`ete se za svojata du{a, {to }e jadete ili {to }e
piete, ni za teloto svoe, vo {to }e se oble~ete. Neli du{ata e pova`na
od hranata i teloto pova`no od oblekata? Poglednete gi pticite: nitu
seat, nitu `neat ni sobiraat `itarici i otecot na{ nebesen gi hrani.
Neli ste vie mnogu podobri od niv. A koj od vas so gri`a mo`e da ja
zgolemi svojata visina barem za eden lakot? I za oblekata {to se gri-
`ite? Pogledajte gi liljanite vo poleto kako rastat, nitu se trudat ni
predat. A Jas vi velam deka ni Solomon vo svojata slava ne se oblekuval
kako eden od niv. I koga trevata po poleto, koja denes e, a utre vo
pe~ka se frla, gospod taka ja oblekuva, a kamo li vas, maluverni! Ne
gri`ete se zna~i, i ne velete {to }e jademe ili {to }e pieme, za{to
seto ova go sakaat onie {to ne znaat za boga, a i va{iot tatko nebesen
znae deka seto ova vi treba" (Mateja, 6, 25-32).
Me|utoa, zdraviot razum vedna{ se pra{uva: dali takviot odnos
kon `ivotot e spojiv so priznavaweto na slobodata na ~ovekot? Ako
156
200
Svensen, L. Filozofija zla, Geopoetica, Beograd, 2006. str, 48.

nitu edno vrap~e ne pa|a na zemjata bez volja na otecot, ako nitu edno
vlakno od glavata na ~ovekot ne pa|a bez bo`jata voljata, ako ~ovekot
e celosno nemo}en, sam so svoja volja da go promeni svojot `ivot, ako
ne mo`e da ja zgolemi svojata visina barem za eden lakot, ako ~ovekot
po svoja volja ne treba da se gri`i za {to i da e, za{to tatkoto nebesen
znae {to i komu mu treba, se postavuva pra{aweto kade e tuka slobodnata
volja. Celiot na{ `ivot zavisi od boga. Vo nego se se manifestira
spored negovata volja. Crkvata toa go narekuva bo`ja promisla,
201 no promislata ne e spoiva so slobodata. Ako se priznae toa, nu-
`no e da se dojde do u~eweto za predestinacijata (predopredelenosta).
Ako sekoe dvi`ewe se ostvaruva po volja na tatkoto, toga{ za se e re-
{ava~ka negovata volja. 202 Ako negovata volja odnapred re{ila, toga{
na{ata volja e ni{to. Od druga strana, kako {to priznavaweto na promislata
ja isklu~uva mo`nosta na slobodnata volja, taka i priznavaweto
na slobodnata ~ove~ka volja ja isklu~uva mo`nosta od promisla.
Vo ova smisla mo`e da se navede sledniov primer: razbojnikot ja napadna
mojata ku}a. Ja ograbi, ja demolira, stra{no im napakostil na moite
bli`ni. A jas veruvam vo bo`jata promislata. Zna~i i razbojnikot
e od boga? No, kako i da e: i razbojnikot imal svoja slobodna volja.
Zo{to toga{ me napadnal ba{ mene? Zatoa {to toa bil sloboden
izbor na negovata volja ili zatoa {to takva bila bo`jata volja? Ako
201
Promisla = gri`a, sozdavawe, predviduvawe, lat. providencija) na~in
na koj gospod vo sklopot na svojata tvorte~ka i iskupuva~ka ikonomija
upravuva i rakovodi so svetot spored kone~nata cel zaradi koja e i sozdaden
toj svet.
202
Za lu|eto da |i napravi sovr{eno sre}ni, bog bara edinstveno da go
sakaat. Lajbnic, G. V, Rasprava za metafizikata, Magor, Skopje, 2002, str. 88.
Edinstveno Isus Hristos poka`uva kolku bog ne saka i so kolkava preciznost
se pogri`il za seto ona koe {to ne zasega: deka, iako se gri`i i za pti~kite,
nema da gi zapostavi razumnite su{testva koi mu se beskrajno podragi, deka
site vlakna na nivnite glavi se izbrojani, deka poskoro bi propadnale neboto
i zamjata odo{to bi se izmenila bo`jata re~ i ona {to i pripa|a na
ekonomijata na na{iot spas, deka bog pove}e vodi smetka za najbezna~ajnite
od inteligentnite du{i odo{to za seta svetska ma{ina, deka voop{to ne treba
da stravuvame od onie koi mo`at da gi uni{tat telata, no ne mo`at da im
na{tetat na du{ite, bidej}i niv edinstveno bog mo`e da gi napravi sre}ni
ili nesre}ni i deka du{te na pravednicite se vo negovite race zasolneti od
site presvrti vo univerzumot, i ni{to ne mo`e da vlijae vrz niv osven samiot
bog, deka ni edno od na{ite dejstvija ne e zaboraveno, deka za se }e se polaga
smetka, se do izli{nite zborovi i dobro upotrebenata la`i~ka voda, i najposle,
deka za dobro na dobrite se }e zavr{i so uspeh, deka pravednicite }e bidat
kako kako sonce i deka nitu na{ite setila, ni na{iot duh nikoga{ ne vkusile
ni pribli`no ne{to kakvo {to e bla`enstvoto podgotveno od boga za
onie koi go qubat. Ibid, str. 88-89.
157

toa bila volja na boga, kade bila toga{ slobodnata volja na razbojnikot?
Ako pak, taka re{il samiot razojnik kakva vrska ima so toa bo`jata
volja? Ottamu e jasno deka priznavaweto na slobodnata volja na
razbojnikot apsolutno ja isklu~uva bo`jata volja vo toa zlostorstvo, a
so samoto toa ja isklu~uva i negovata promislitelska smisla.
Taka razmisluva zdraviot razum, no ne i hristijanskata religija.
Nejzinite golemi crkovni u~iteli imaat poinakvo milewe. Taka, na
primer, protoerejot Valentin Svencicki priznava deka ~ovekot samiot
gi opredeluva pojavite koi se slu~uvaat vo negoviot `ivot i nosi
moralna odgovornost za svoite postapki, za{to na koj na~in toj }e postapi,
dobro ili lo{o, zavisi od negovata sopstvena volja, ottamu {to
toj sekoga{ samiot izbira. Nakratko, slobodnata volja e edna od osobinite
na ~ovekovata du{a. Taka prvobitniot grev 203 bil akt na voljata
na ~ovekot. Toj samiot izbral pat koj ne se poklopuva so voljata na
boga. Toj akt, sloboden sam po sebe, go dovede ~ovekot do ropstvo, no
spored svoite posledici stana zaguba na slobodata koja mu be{e podarena.
Prvobitniot grev be{e iskupen so `rtvuvaweto na Hristos, so
{to soedinuvawe so boga povtorno stana mo`no, a so samoto toa povtorno
e vospostavena slobodnata volja, no, iako taa mu e dadena sekomu,
nekoi lu|e se otka`uvaat od nea. Toa se onie koi se otka`uvaat od verata
vo Isus, za{to samo preku verata oslobodeniot ~ovek stanuva
sloboden i ne se doveduva sebesi vo ropstvo, grev i smrt. Spored Valentin,
~ovek treba najprvin da go bara Carstvoto bo`je i pravdata negova,
a seto ostanato }e mu se prilo`i (Mateja, 6,33). Lu|eto ~esto
mrmorat i negoduvaat {to ne se ispolnuva vetuvaweto na Spasitelot -
"Se {to }e pobarate vo moe ime }e vi se dade!" Lugeto, o~igledno pametat
samo eden reduciran del na vetuvaweto: "Se {to }e pobarate, }e
vi se dade," a go zaboravaat uslovot za toa: "Vo ime Moe." 204 Istoto
va`i i za toa deka prvo treba da se bara Carstvoto bo`je i pravdata
negova - i toga{ seto ostanato }e se prilo`i. Vo toj slu~aj bo`jata
volja ne ja ograni~uva ~ovekovata volja i ne ja pravi neslobodna, zatoa
{to vistinskata sostojba na slobodnata volja se sostoi tokmu vo toa vo
ispituvawe na bo`jata volja po slobodna `elba na ~ovekot .
Me|utoa, zdraviot razum veli deka duri i toga{ koga mojata volja
e usoglasena so bo`jata volja, {to ispa|a deka e uslov za vistinska
203
Klu~nite tekstovite va`ni za u~eweto za prvobitniot grev se nao|aat
vo Pavle - 1 Kor, 15:21 i osobeno vo Rimjanite, 5-7. Ottoga{, na grevot
pove}e ne se gleda kako na izloiran akt, tuku toa e sostojba vo koja ~ovekot se
napo|a zato~en po padot... Luter i Kalvin smetaat deka prvobitniot grev vo
celost ja uni{til slobodata kako i deka toj postoi i po kr{tevaweto. Katolicite,
isto taka smetaat deka samo aktot na bo`jata milost, negovata pojava
na zemjata vo vid na Isus koj umira za lu|eto, mo`at da go spasat ~ovekot.
Fromm, E. Bit }ete kao Bog, Zagreb, 1989, str. 180.
204
Hristijanska pravda: Veruvaj i sekomu }e mu se dade negovoto.
158

slobodna volja, ostanuva voljata na drugite - voljata na razbojnikot na
primer koj, isto taka, go opredeluva mojot `ivot. [to treba da se pravi
so negovata zla volja, kako treba da se sfati nejzinoto dejstvo i na
mojot `ivot i da se pomiri so promislata. Na ovaa zabele{ka se
odgovara: Razbojnikot ja ograbi tvojata ku}a i storil zlodelo. Dali
toa bila bo`ja volja? Da, bila, no ne vo toa {to razojnikot re{il da ja
ograbi tvojata ku}a (aktivna volja), tuku vo toa {to gospod dopu{til
da se ostvari zlata volja na razbojnikot i ne go zaprel nejzinoto deluvawe.
205 Toa zna~i deka site zla (pale`i, telesni povredi, siluvawa i
ubistva na najmilite) {to }e ti gi storat drugite lu|e so koi mo`at
drasti~no da ti go iskompliciraat `ivotot, vsu{nost gi storil gospod,
no ne aktivno, tuku so propu{tawe (so nestoruvawe) - so toa {to
go dopu{til, 206 ne go zaprel nivnoto deluvawe. 207
A zo{to ne go zaprel tie zlodela?
Gospod ne gi presekuva (zapira) site zli dejstvija na ~ovekot,
za{to so toa bi go li{il ~ovekot od negovata slobodna volja i negovite
postapki bi |i pretvorilo vo pri~inski usloveni pojavi ~ija pri-
~ina bi bila silata bo`ja. 208 So propu{taweto da gi zapre ~ovekovite
zlodela promisleno sodejstvuva tie zlodela da se pre`iveat za dobro-
205
Gospod ne go vodi ~ovekot kon spasenie po mehani~ki pat taka {to
}e go pretvori vo avtomat i so toa site negovi postapki }e gi li{i od moralna
sodr`ina. Gospod mu dava sloboda samiot da go izbere patot na sasenieto i
so toa mu ovozmo`uva svoeto slobodno soedinuvawe so boga vo ve~niot `ivot.
I ako ~ovekot (vo ovoj slu~aj razbojnikot) go izbere patot na zloto, t.e, na
zaminuvawe od boga - toa ne e aktivno izrazuvawe na bo`jata volja.
206
Dokolku aktot na ~ovekot sam po sebe e dobar, mo`e da se ka`e deka
bog go saka i napati go nalo`uva, duri i toga{ koga toj voop{to ne se slu~uva.
No dokolku e sam po sebe lo{, a slu~ajno stanal dobar, poradi toa {to sledot
na ne{tata, osobeno kaznata i nadomestuvaweto go popravaat lo{oto vo nego
i za zloto davaat ot{teta so kamata, taka {to najposle vo celata niza se
nao|a pove}e sovr{enost odo{to koga seto zlo voop{to ne bi se slu~ilo, bi
trebalo da se ka`e deka bog go dopu{ta, a ne deka go saka bez ogled na toa {to
vo nego u~estvuva poradi prirodnite zakoni koi {to gi vospostavil, zatoa
{to umee od nego da izvle~e u{te pogolemo dobro. Lajbnic, G. V. Rasprava za
metafizikata, Magor, Skopje, 2002, str. 19-20.
207
So ogled na toa {to gospod mo`e da go prese~e (zapre) sekoe dejstvo
na ~ovekot, sekoe bez isklu~ok, sekoe pojavuvawe na slobodna ~ovekova volja
vo odnos na nas zavisi od bo`jata volja. Gospod go propu{ta, ne go presekuva
(zapira) so svojata vi{a volja.
208
So taa, pak, bi se uni{tila sekoja smisla na `ivotot koj bog ja stvoril,
a koja le`i vo slobodnoto samoopredeluvawe na ~ovekot kon dobro, i vo
negovoto soedinuvawe so bog kako posledica na toa samoopredeluvawe.
159

to na na{eto spasenie. 209 A eve kako e toa mo`no. Koga nekoj ~ovek ni
pri~inuva zlo, nie pod toa zlo ja gledame samo negovata du{evna sostojba,
nie gi gledame onie motivi koi upravuvale so nego. Razbojnikot
koj ni ja napadnal ku}ata storil zlo, za{to so nego upravuvala negovata
zla volja. Me|utoa, za tebe (ne od to~ka na gledi{te na svetot,
tuku od hristiajanska to~ka na gledi{te) toa mo`e da bide zlo, a mo`e
i da ne bide zlo, vo zavisnost od toa kako ti toa go pre`ivuva{, i {to
toa mu dava na tvojot vnatre{en `ivot. I grabe`ot i nasilstvoto i
ostanatite zlodela koi ti se naneseni - za tebe mo`e da bidat izvor na
ozlobuvawe i razoruvawe na tvojot du{even `ivot. Toga{ zlodeloto
na razbojnikot i za tebe }e bide zlo. Me|utoa, toj ist grabe` i nasilstvo
i seto bez~estie {to ti e storeno, makar toa i samo po sebe bilo
zlodelo vo odnos na zlata volja koja go storila - za tebe mo`at da bidat
izvor na golemo dobro (summum bonum!?), dokolku ti go pre`ivuva{
na dobro za svoeto spasenie, so trepenie, neosuduvawe, seprostuvawe...
210 Tebe te izla`ale, oklevetile, navredile - toa navistina se zli
postapki, no ti za sebe mo`e{ da gi pretvori{ vo izvor na dobro. Ete
zo{to svetite ma~enici velea: "Vie mo`ete da ne ubiete, no ne mo`ete
da ni nanesete zlo." Zatvorot - toa e stra{no zlo, me|utoa kolku
lu|e toj gi privede kon boga. Ma~eweto e stra{no zlo, me|utoa kolku
lu|e preku nego stanale sveti."
I seto toa e zasluga na promislata bo`ja!
Vo mnogu srca se pojavuvalo pra{aweto: "do koga gospode? Zo-
{to propu{ta{ da triumfira zloto? Zo{to ve}e edna{ ne go zapre{
so svojata semo}na volja? Me|utoa, odgovorot na toa pra{awe e daden
vo u~eweto za promislata - kakvo i da e zlo da se pravi, toa e sekoga{
za dobro, sekoga{ gi ~isti i veli~i onie vrz koi e storeno... Eto vo
{to e smislata na promislata na zloto koe bog go propu{ta. Taa smisla
e vo so~uvaweto na ~ovekovata sloboda i vo moralnata zada~a na sekoj
~ovek deka sekoe zlo koe se pravi vo odnos na nego se pretvora vo
izvor na moralno usovr{uvawe i du{even razvoj. Pritoa e va`no, za
~ovekot da ne go li{i od slobodata, bog ne ja zapira voljata na onoj koj
~ini zlo, me|utoa na onie nad koi se pravi zloto im pomaga da go pre-
`iveat na svoe dobro. Gospod ja ~uva i se gri`i za sekoja ~ove~ka du{a
na razni na~ini. Sekoje ~ovekovo dvi`ewe, sekoja negova misla, ~uvstvo,
namera - gospod se gleda, i spored svojata neizre~iva milost, pra-
209
Spasenie (osloboduvawe, isceluvawe, lat. salus-utis) e delo so koe
gospod povtorno go doveduva ~ovekot vo sostojba na li~na zaednica so sebe davaj}i
mu nov ve~en `ivot. Soter = spasitel, i ottamu sotirologija (soterologija)
= hristijansko u~ewe za spesenieto (iskupuvawe) na lu|eto od grevot.
210
Dovolno e ako i za najgrozomornoto izama~uvawe na svoite sakani
na nivniot xelat mu re~e{: "Me boli uvo, Ti pro{tevam!" ako pritoa pomisli{
samo na toa deka tvojata du{a }e bide spasena na onoj svet.
160

vi se {to mo`e da se stori zaradi negovo spasenie, bez da ne se naru{i
negovata sloboda.
Promislata bo`ja e gri`a za spasenie. Taa se izrazuva i kon
oni lu|e {to pravat zlo. Gospod na site im posakuva spasenie i nikogo
ne go li{uva od slobodata. Toj i na zlite im pomaga da se oslobodat od
ropstvoto na grevot, pomaga za nivnoto svrtuvawe kon dobro so toa
{to gi vrazumuva, kazuva i prosvetuva, sekomu davaj}i mu go potrebnoto.
No, tuka se javuva problem - bo`jata milost ne e za site. Ili poednostavno
- me|u onie nad koi se pravi zloto mnogu ~esto ima takvi na
koi bog ne im pomaga nanesenoto zlo da go pre`iveat na svoe dobro.
Toa {to malku se spaseni i izbrani, zna~i deka bog nema izre~na
volja da izbere mnogumina. A bide}i se priznava deka izbranite ne
se pozaslu`ni od drugite, nitu pak, vo osnova se polo{i, bidej}i bog
im daruva dobro, te{kotijata so ova e zgolemena. Toga{, }e se ka`e,
kade e negovata pravednost ili barem kade e negovata dobrina? Pristrasnosta
ili predodredenosta na oddelni li~nosta se sprotivni na
pravednosta, i onoj koj bez pri~ina ja ograni~uva sopstvenata dobrina,
ne mo`e da ja ima vo dovolena mera. 211 Spored Lajbnic, potekloto na
zloto ne le`i vo bo`jata volja i toj ne go saka grevot (zloto na vinata),
tuku samo go dopu{ta... Site nie sme preobrateni blagodarenie na
presretlivata bo`ja milost (blagodet), deka sme kadri da pravime dobro
samo so negova pomo{, deka bog go saka spasenieto na site lu|e i
deka samo gi osuduva zlonamernite, deka na site im daruva milost pod
uslov da sakaat da se poslu`at so nea: so ogled deka Isus e na~elo i
centar na izborot, gospod na odbranite im namenil spasenie, za{to gi
predvidel so `iva mera da bidat sledbenici na u~eweto na Isus. 212
- Na prigovorot - zo{to bog ne gi isklu~il od svetot Adam i
Eva ottamu {to zgre{ile i namesto niv ne donel nekoj drug podobar
bra~en par, Lajbnic odgovara deka koga bog bi postapil taka zloto
(grevot) navistina bi bil otstranet od ovoj svet i bi nastapil eden
drug poredok na ne{tata, celosno poinakvi odnosi, lu|e, brakovi, sosema
novi su{testva, pa sledovatelno na toa koga grevot bi bil ukinat,
nitu nie samite ne bi bile povikani da dojdeme na ovoj svet. Zna~i, tie
koi upatuvaat zabele{ki nemaat pri~ina da se lutat na toa {to Adam
i Eva zgre{ile, a u{te pomalku {to gospod go dozvolil grevot, bidej-
211
Lajbnic, G.V. Teodikeja, PLATΩ, Beograd, 1993, str. 19.
212
Ibid, str. 21. Kako eden od bibliskite navodi od koi eventualno
mo`e da se izvle~e takviot zaklu~ok na Lajbnic e sledniov: Eve doa|a den
v`aren kako pe~ka, goredelivite i zlostornicite }e bidat kako pleva, denot
koj nabli`uva }e gi izgori - govori gospod nad voinstvata - ta nema da im ostavi
ni koren ni gran~e. A vam koi se boite od moeto ime, }e vi izgree sonce na
pravdata so zdravje vo kriljata, i vie }e izleguvaate potskoknuvaj}i kao teliwa
na pasewe. I }e gi gazite bezzakonicite kako prav pod nozete vo denot
{to go podgotvuvam (Kniga na prorok Malahija, 4:1-3).
161

}i i samite nie sopstvenoto postoewe mu go dol`ime tokmu na toa dopu{tawe
na grevot od strana na bog. Gledate li kolku lu|eto se ma~at
so prazni pra{awa, kako koga nekoj, koj, da re~eme, e samo po edna linija
plemenit, bi se lutel {to negoviot tatko sklu~il ba{ takov brak -
bez da pomisli deka negoviot tatko koga bi bil o`enet so nekoja druga
`ena, deka toga{ ne toj, tuku nekoj drug bi do{ol na svetot. 213
- Glavniot argument na Plantinga e deka iako e semo}en, gospod
nema mo} da sozdade svet koj bi sodr`el moralno dobro bez moralno
zlo. Pri~inata na toa e odbranata na slobodnata volja na ~ovekot koja
e nezamisliva bez mo`nosta za negovo opredeluvawe kako za dobroto,
taka i za zloto: podobar e svet koj sodr`i sloboda, odo{to svet ispolnet
so "~ove~ki roboti." Sozdavaj}i go svetot, gospod zna~i bil soo-
~en so alternativa. So toa {to dozvolil deka ne{to mo`e{ da go stori{,
gospod ne rekol deka toa treba da go stori{. Sozdavaj}i go ovoj
svet, ovozmo`il postoewe na vistinsko i neizbe`no moralno zlo i so
toa napravil podobar izbor. No so toa Plantinga ne veli kako Lajbnic,
deka gospod go sozdal najdobriot od site mo`ni svetovi, za{to
spored nego mo`e da postoi i poubav svet. Toj ednostavno smeta deka
bog i pokraj svojata semo}nost ne mo`el da sozdade koj bilo drug mo-
`en svet. Svetot koj sodr`i slobodni elementi, e podobar od svetot
koj ne gi sodr`i. Ottamu, bog e dobar duri i koga im dopu{ta na lu|eto
da pravat moralni zla, pa zatoa postoeweto na boga e mo`no da se usoglasi
so postoeweto na zloto. So ogled na toa {to od slobodnata volja
proizleguva deka na{eto slobodno dejstvie ne mo`e da bide predizvikano
od bog, Plantinga veli: bog mo`e da sozdade slobodni su{testva,
no ne mo`e da predizvika ili odredi tie da go pravat samo ona {to e
ispravno. Za{to, ako toa go pravi, toga{ tie su{testva na krajot na
krai{tata ne se slobodni i ona {to e ispravno ne go pravat slobodno.
Za da sozdade su{testva koi se slobodni za moralno dobro, Toj moral
da sozdade su{testva koi se sposobni i za moralno zlo. Me|utoa, faktot
deka slobodnite su{testva ponekoga{ gre{at, vo nikoj slu~aj ne ja
smaluva bo`jata svemo}nost ili bo`jata dobrina. Bog mo`el da ja
preduredi pojavata na zloto edinstveno ako ja ukinel mo`nosta za moralno
dobro. Odbranata na slobodnata volja na Platinka se temeli vrz
faktot deka e mo`no bog da ne mo`el da sozdade svet vo koj ima moralno
dobro, bez da sozdal svet vo koj isto taka postoi i moralno zlo. A
od toa proizleguva deka e mo`no bog da ima dobra pri~ina za sozdavawe
na svet vo koj ima moralno zlo. 214
- Navodite protiv ovaa teodikeja odat vo razli~ni pravci pri
{to obi~no se zapo~nuva so argumentot protiv idejata deka zloto e posledica
na pradoditelskiot grev {to Adam i Eva go storile so slobo-
213
Lajbnic, G. V, Ispovest filozofa, Bonart, Nova Pazova, 2002, str. 52.
214
Kristina Polegubi}, Put Alvina Plantinge u dokazivanju Bo`jeg postojanja.
Filozofija. org. str. 15.
162

dna volja. Imeno, tie ne mo`ele da znaat {to e dobro i zlo - da imaat
slobodna volja, ottamu {to so znaeweto za dobroto i zloto se steknale
duri otkako izbrale da go izedat plodot od drvoto na soznanieto na dobroto
i zloto. Za da se ostvari sloboden izbor mora se da ima prethodno
znaewe (informacija) za toa kakvi se posledicite od toj izbor. So
ogled deka Adam i Eva nemale nikakva prethodna pretstava {to e zlo,
ne mo`e da se ka`e deka tie po slobodna volja go izbrale zloto i deka
so nego navlekle kakov i da e grev, kako vrz sebe taka i vrz celoto ~ove{to.
Kon toa treba da se dodade deka zloto ne mo`e da se nasledi.
Mo`e da se nasledi prirodnoto zlo (na primer, slabo srce), no nikako
i moralnoto zlo. Ottamu zamajuvaweto deka pri~inata na zloto e vo
praroditelskiot grev e sosema iracionalno.
Vtoriot zna~aen argument protiv ovaa teodikeja e deka gospod e
vinoven {to, iako mo`el, ne sozdal svet vo koj bez da giba vo nivnata
slobodna volja, ne napravil lu|eto da go izbiraat samo toa {to e dobro.
Pritoa, na tvrdewata od onie kako na Palantinga, deka bog mo`e
da sozdade slobodni su{testva, no ne mo`e da predizvika ili odredi
tie da go pravat samo ona {to e ispravno, dovolno e ako se ka`e deka
Biblijata go tvrdi sprotivnoto. Imeno, vo nea nebroeno pati se veli
deka za gospod ni{to ne e nevozmo`no. Vo taa smisla: Bitie, 18:14
("Ima zli ne{to nevozmo`no za Gospoda?"), Eremija, 32:17, 27,
("Tebe/Mene ni{to ne Ti/Mi e nevozmo`no!"), Kniga za Jov, 42:2, ("Ja
znam Tvojata mo} e bezgrani~na): {to i }e naumi{ mo`e{ da go napravi{"),Marko,
10:27 ("...za boga se e mo`no!"), Luka, 1:37 (... nieden zbor
od boga nema da ostane bez sila"). 215
Od ne pomalo zna~ewe e i argumentot deka duri i koga bi se
prifatil stavot dekaslobodnata volja e pri~ina za postoeweto zlo na
svetot so nego bi mo`elo da se objasni samo moralnoto zlo, no vo nikoj
slu~aj i postoeweto na prirodnoto zlo.
7.3. IRINEJSKA TEODIKEJA
Ovaa varijanta na teodikeja e nare~ena irinejska spored Svetiot
Irinej Lionski (130-202). Spored nego, gospod go sozdal ~ovekot
necelosno sovr{en i go smetil vo svetot koj pravi dobroto i zloto da
sozree i da go ostvari svoeto sovr{enstvo. 216 Toj svet so svoite stradawa
i isku{enija e sozdaden za od ~ovekot da go izvle~e i da gi razvie
215
Inaku, bog li~no (vo toa vreme ne postoeja vra~evi i ve{etrki) so
svoeto providenie na primerot na Jov sakal da poka`e deka |avolskata mo}
mo`e da se ostvari duri i na dobri lu|e, za da mo`eme da nau~ime budno da se
vardime od sotonata. Institoris, H i Sprenger, J. op. cit. str. 24.
216
Koga go zapra{aa: U~itelu koj zgre{il, ovoj ~ovek ili negovite roditeli
{to e roden slep, Isus im odgovoril: Nitu toj zgre{il, nitu negovite
roditeli, tuku delata bo`ji da se poka`at vrz nego. (Jovan, 9:1-4).
163

onie ~ove~ki osobenosti koi }e go podgotvat i }e go sozdadat vreden za
spasenie. Toa e vo ostar kontrast so avgustinskata tradicija, spored
koja ~ovekot go izbral zloto po svoja slobodna volja i spored koja -
zaedno so padnatite angeli - treba da se obvini za seto zlo na svetot,
dodeka gospod e nevin. Avgustin smeta deka ~ovekot e sozdaden sovr-
{en, no deka potkleknal. Kaj Irinej ~ovekot ne e sozdaden sovr{en, no
se stremi kon perfekcija. 217
- Spored Lajbnic, so toa {to gospod go izbral postoeweto na
zloto, Toj go izbral najdobroto. 218 "Taa vozvi{ena mudrost pokraj dobrinata
koja ne e ni{to pomalku beskrajna od mudrosta, morala da go
izbere najdobroto. Za{to kako {to i najmaloto zlo e eden vid dobro,
najmaloto dobro, isto taka, e eden vid zlo vo slu~aj da mu se protivi
napogolemoto dobro... Dokolku vo svetot bi nedostasuvalo i najmaloto
zlo, toa ve}e ne bi bil toj svet, koj zemen voop{to, koga se }e se odbie,
za negoviot tvorec koj go odbral pretstavuva najdobar svet... 219 Vsu{nost,
znaeme kako ~estopati zloto predizvikuva dobro do koe voop{to
ne bi do{le bez toa zlo. ^estopati duri i dve zla predizvikuvale edno
217
Svensen, L. Filozofija zla, str, 50.
218
Nekoi crkveni tatkovci smetale koga nekoj }e si ja potsti`i bradata
deka toa e bezbo`na kritika na bo`joto delo. Za{to, so samoto toa {to
pu{ta da raste bog veli: Neka bide brada! No, so toa {to ja otse~uvam, jas velam:
Neka ne bide brada! Pu{ti se da bide kako {to e, toa e neminovniot zaklu~ok
do koj doveduva verata deka bog upravuva so svetot, deka sve se slu~uva i
se postoi po bo`ja volja. I zatoa sekoe samovolno izmenuvawe na postojniot
poredok vsu{nost e zlostorni~ka revolucija. Zatoa, vo svoeto tolkuvawe na
Ka`uvawata na Solomon, Luter veli, deka najdobra i najgolema mudrost e da
mu se prepu{ti se na boga da sudi i da zapoveda... da se pu{ti bog da upravuva i
vladee i seta nepravda {to se slu~uva ili ona {to na pobo`niot mu nanesuva
bolka da mu se poveri na negovata volja, za{to toj na krajot sekoja nepravda }e
ja ispravi i se }e postavi na vistinsko mesto. Spored toa, ako saka{ da ima{
radost, mir i zadovolstvo, toga{ ~ekaj da ti gi dade bog. 218 Me|utoa, koga postavuvam
brana na silna reka ({to teistite go smetaat za pletkawe vo bo`jata
nadle`nost)... jas ja negiram religioznata teorija deka se {to sozdal bog
e dobro napraveno, deka se {to pravi bog e mudro, besprekorno, najdobro mo-
`no, za{to bog seto toa ne go sozdal tuku taka, zgora-popreku, tuku se do podrobnosti
to~no. Foerbah, L. Predavanja o su{tini religije, Kultura, Beograd, 1955,
str. 207.
219
Ovde Lajbnic o~igledno zaboravil na ona {to go tvrdi Aristotel,
deka za "nekoi ne{ta ne prosuduva najdobro samo nivniot tvorec, kako na primer,
ku}ata mo`e podobro da ja oceni nejzinoiot korisnik odo{to nejziniot
graditel, kormiloto kormilarot podobro od stolarot, gozbata podobro nagosteniot
od kuvarot (Aristotel, Politika, Globus/Sveu~ili{na naklada, Zagreb,
1988. str. 96.).
164

golemo dobro." 220 Vo istoto delo Lajbnic veli: Ne treba da ne ~udi {to
bo`jata mudrost go dopu{ti zloto. Imeno, ni{to ne mo`e da dojde od
boga, a vo celost da ne bide vo soglasnost so dobrinata, pravdata i svetosta.
Vo taa smisla, spored nego, Bejl dobro velel: "Grevot e voveden
vo svetot, zna~i gospod mo`el da go dozvoli, a da ne go namali svoeto
sovr{enstvo - ab actu ad potentiam consequentia (od aktot do mo}ta, posledicata
e validna). Za gospod taa posledica e dobra: toj go sozdal zloto,
zna~i dobro go sozdal. Toa ne zna~i deka nemame nikakva pojma za pravednosta
voop{to koja, isto taka, mo`e da i soodvetstvuva na bo`jata
pravda. Toa, na ist na~in, ne zna~i deka bo`jata pravda ima drugi pravila
od pravdata {to im e poznata na lu|eto, tuku deka slu~ajot za koj
stanuva zbor e razli~en od onie voobi~aenite me|u lu|eto. 221 Univerzalnoto
pravilo e isto za gospod i za lu|eto: me|utoa faktot e sosem
razli~en vo slu~ajot za koj govorime. Mo`eme duri i da pretpostavime
ili da se pretvarame deka postoi ne{to sli~no me|u lu|eto kako i vo
slu~ajot koj postoi kaj gospod. Eden ~ovek bi mo`el da dade golemi i
silni dokazi za svojata doblest i svetost, taka {to site navedeni pri-
~ini koi bi mo`ele da izneseme protiv nego obvinuvaj}i go za navoden
zlostor, na primer, za kra`ba, ubistvo, bi zaslu`ile da bidat otfrleni
kako kleveti na nekolku la`ni svedoci ili kako neobi~na igra na
slu~ajot koja ponekoga{ gi doveduva pod somnenie duri i najnevinite.
Taka vo slu~aot kade {to se drugo }e bide vo opasnost od osuda ili
podlo`eo na ispituvawe (spored pravilata na povodot), ovoj ~ovek
ednostavno bi bil osloboden od svoite sudii. 222
Na prigovorot - toj {to |i kaznuva tie {to napravile tolku dobro
kolku {to mo`ele sigurno e nepraveden. Lajbnic, odgovora deka na
onie koi napravile tolku dobro kolku {to mo`ele, gospod sekoga{ im
pomaga i ima dava milost koja bi bila dovolna za onie koi imaat dobra
volja, t.e. koi ne bi ja otfrlile ovaa miilost so nov grev. Na toj na~in,
veli Lajbnic, jas ne se soglasuvam so prokletstvoto na deca koi po~inale
bez kr{tevawe ili nadvor od Crkvata, nitu pak so osudata na
vozrasni koi dejstvuvale spored svetlinata koja bog im ja podaril. I
veruvam deka ako nekoj odel spored svojata prosvetlenost, zaradi toa
nesomneno }e dobie u{te prosvetlenost. I ako edna{ na takov ~ovek
mu nedostasuvala svetlost za vreme na negoviot `ivot, nesomneno }e ja
dobie barem vo momentot koga umira. 223 A na prigovorot - toj {to im
220
Lajbnic, G. V. Teodikeja, PLATΩ, Beograd, 1993, str. 85-86.
221 Bo`jata dobrina i pravda kako i negovata mudrost se razlikuvaat od
na{ite samo spored toa {to se beskone~no posovr{eni. Ibid,str. 35.
222
Ibid, str. 53.
223
Ibid, str. 335. Bog otsekoga{ gleda deka }e postoi nekoj Juda... Preostanuva
edinstveno pra{aweto zo{to eden takov Juda, predavnikot, koj e
samo vozmo`en vo bo`jata ideja, postoi aktuelno. Na ova pra{awe ne treba da
se o~ekuva odgovor na ovoj svet, osven {to op{to zemeno, mo`e da se ka`e
165

dava samo na nekoi, a ne na site sredstva koi gi pravat da imaat dobra
volja i krajna spasonosna vera - ne e dovolno dobar, Lajbnic odgovora:
Toa gospod go pravi zatoa {to ne bi bilo vo red sekoga{ da dejstvuva
na neobi~en na~in i da se prevrtuvaat vrskite me|u ne{tata. Pri~inata
za ovaa vrska, po pat na koja nekoj e vo podobra polo`ba od nekoj
drug se skrieni vo dlabo~inite na bo`jata mudrost: tie zavisat od univerzalnata
harmonija. 224 I toa ne e se, 225 za{to vakvite i sli~ni objasnuvawa
na Lajbnic odat vo nedogled.
deka bidej}i bog smetal oti e dobro toj da postoi bez ogled na grevot koj go
predvidel, za ova zlo }e se nadomesti so kamata vo univerzumot, deka bog od
nego }e izvle~e pogolemo dobro i deka se na se }e se otkrie deka ovoj sled na
ne{tata vo koj e opfateno postoeweto na gre{nikot e najsovr{eniot od site
vozmo`ni na~ini. No, se dodeka sme patnici na ovoj svet ne e vozmo`no sekoga{
da se objasnuva ~udesnata ekonomija na ovoj izbor, dostatno e da znaeme,
makar i da ne razbereme... Sepak, jasno e deka bog ne e pri~ina na zloto.
Imeno, izvorniot grev ne se ima vkoreneto vo du{ata po gubeweto na nevinosta
na lu|eto, tuku duri i pred toa postoela prirodna i izvorna ograni~enost
i nesovr{enost, koja gi pravi podlo`ni na grev i neuspeh. Taka gledi{teto
na supralapsarite ne predizvikuva pove}e te{koti odo{to drugite gledi{ta.
Tokmu na toa smetam se sveduva misleweto na Sveti Avgustin i na drugi avtori
deka korenot na zloto e vo ni{toto, t.e. vo li{enosta ili ograni~enosta
na su{testvata, na koja bog so svojata milost i nao|a lek blagodarenie na stepenot
na sovr{enosta koj go podaruva. Lajbnic. G. V, Rasprava za metafizikata,
Magor, Skopje, 2002, str. 72-74. (Inaku, supralapsarite pretpolagale deka
bog sakaj}i da go manifestira svoeto milosrdie i svojata pravi~nost, sledej}i
gi razlozite dostojni za nego, no nepoznati za nas, gi odbral izbranite i
sledstveno gi otfrlil prokolonatite, pred sekakvo zemawe predvid na grevot,
duri i na onoj na Adam).
224
Lajbnic, G.V. Teodikeja, str. 335-336.
225
Dali dovolno u`ivame vo zdravjeto i dali dovolno mu zablagodaruvame
na boga {to nikoga{ ne sme bile bolni, i neli malku pove}e zlo go pravi
pogolemo dobroto, t.e. neli go ~uvstvuvame pove}e. Me|utoa, ~esto se veli
deka zlata se pogolemi i pobrojni vo sporedba so dobroto. Se la`eme. Toa e
samo gre{ka na vnimanieto koe gi smaluva na{ite dobra i toa vnimanie treba
da proizleze od sme{ata na zloto. Koga obi~no nie bi bile bolni i retko
zdravi, ~udesno bi go ~uvstvuvale toa golemo dobro, a pomalku na{ite zla.
Neli e podobro barem zdravjeto da bide sekojdnevno, a bolesta povremena?
Zna~i, za dobroto zdravje da go napravime poosetlivo, treba da go dopolnime
kon na{ite razmisluvawa ona {to mu nedostasuva na na{eto zabele`uvawe.
Ako nemame nikakvo soznanie za idniot `ivot, toga{ veruvam deka }e ima malku
nezadovolni lica koi od smrtnata postela povtorno bi bile vrateni vo
`ivot, pod uslov povtorno da pominat preku istata vrednost na dobroto i
zloto, osobeno ako toa ne mora da se izvede na ist na~in: bi se zadovolile so
166

- Spored Spinoza, ona {to e pri~ina na samoto sebe, a toa e bogot
ili prirodata (Deus Sive Natura) ne zavisi od ni{to drugo i vo svoeto
postoewe ne mo`e da se spoznae vrz osnova na {to i da e drugo. Me-
|utoa za bogot ili prirodata ne mo`e da se ka`e ni{to odredeno osven
deka postoi, {to zna~i deka negovata su{tina (essentia) nu`no go vklu-
~uva postoeweto (existencia). Spored svojata su{tina bogot sozdava, me-
|utoa pretstavuva i edinstvo na celokupniot sozdaden svet. Vo soglasnost
so toa, Spinoza veli deka bogot kako tvore~ka priroda (natura
naturans) e istoveten so sozdadenata priroda (natura naturata). Bogot ili
prirodata se edno te isto. Prirodata, vsu{nost, e bo`je telo, a sekoe
su{testvo ili predmet e del na boga, odnosno samiot bog. Takvata
priroda ne e samo masa, telesnost, tuku i zbir na site akcii, procesi,
nastanuvawa i is~eznuvawa, a seto toa e prirodno, {to zna~i objektivno,
normalno, nu`no. Nakratko, Spinoza go negira antropomorfizmot
vo religijata, pa spored toa bog ne e li~nost, nema ~uvstva, razum,
volja ili moralni osobini. Gospod ne e ~ovek i ne treba da mu se pripi{uvaat
~ove~ki kvaliteti. Spored toa bog, isto taka, ne e isklu~ivo
dobar, odnosno negovite postapki od ograni~enata perspektivna na ~ovekot
mo`e da mu izgledaat zli. Zloto ne doa|a od boga, me|utoa, toa
sepak e del od boga, a ne na nekoe drugo bitie, za{to negovata bezgrani~nost
i zloto go vklopila vo sebe. Otamu, Spinoza go negira hristijanskoto
poimawe najprvin angelite (dobroto), a soodvetno na toa i na
nivnata sprotivnost - |avolite (zloto). 226 Bog (prirodata) e se. Zatoa
nitu negovata sprotivnost ne postoi, za{to negovata bezgrani~nost i
toa go vklopila vo nego.
promenata ne baraj}i podobra sudbina od onaa koja ja imale. Lajbnic, G. V.
Teodikeja, str. 88.
226
"Da go sfatime |avolot, kako {to toa go sakaat nekoi, kako edno
mislovno bitie koe voop{to ne saka, niti pravi dobra i koe celosno mu se
sprotivstavuva na boga. Toa zna~i deka toa su{testvo navistina e mnogu bedno
i, ako molitvite mo`e da pomognat, toga{ bi moralo da se molime za negovoto
spasenie. Me|utoa, da pogledneme dali edno takvo bedno su{testvo makar i za
momenet mo`e da postoi i vedna{ }e najdeme deka ne e taka, za{to od sovr{-
enstvoto na edno ne{to proizleguva celokupnoto negovo traewe i dokolku
toa vo sebe ima pove}e stvarno i bo`ensko, dotolku e i popostojano. Toga{
kako mo`e da postoi |avol koj vo sebe nema nitu najmalku sovr{enstvo? Osven
toa, postojnosta ili traeweto kaj eden modus na mislovno ne{to se javuva
samo vo edinstvo koe e predizvikano so qubov, takov modus ima so bog. Ottamu,
bidej}i na |avolot mu e dadena tokmu sprotivnosta na toa edinstvo, toj ne
e mo`no da postoi." Ovoj pasus, koj e izostaven od negovo delo "Etika" se nao|a
vo prvata skica za toa delo poznata kako "Kratka rasprava za bog, ~ovekot
i negovata sre}a. Vidi: [ajkovi}, R. Filozofija Baruha De Spinoze vo Spinoza, B.
Etika, BIGZ, Beograd, 1983. str. IX-X.
167

- I spored Plantinga gospod mo`e da go eleiminira zloto, no
toa ne go pravi za{to na toj na~in bi onevozmo`il postignuvaweto na
pogolemo dobro. So drugi zborovi bez bolkata i stradaweto ne bi i postoele
hrabrosta nitu eti~kite vrednosti vo deluvaweto na ~ovekot.
Ottamu, Plantinga zaklu~iva deka duri ni ~ovekot ne e moralno odgovoren
da zlo dejstvie X, ako so pravo veruva deka toa }e rezultira so
sozdavawe na dobro Y. 227
- Vo ovaa smisla i Oldus Haksli go postavuva pra{aweto: Zo-
{to pravednite i nevinite moraat nezaslu`eno da stradaat? Vistinata
e deka site sme organski povrzani so gospod so prirodata i drugite
lu|e. Koga sekoe ~ove~ko su{testvo bi bilo neprekidno svesno za vistinskiot
odnos so svojata bo`enska priroda i op{testvenata sredina,
stradaweto bi go imalo samo tolku kolku {to sozdavaweto toa go pravi
neizbe`no. No, vsu{nost, pogolemiot broj ~ove~ki su{testva se nao|aat
vo pogre{na vrska so gospod, so prirodata ili barem so nekoi od
drugite lu|e. Rezultatite na tie pogre{ni vrski se manifestiraat na
op{testven plan kako vojni, revolucii, eksploatacija i nered, na semeen
plan, kako spiskuvawe i icrpuvawe na nenadomestlivi resursi, na
biolo{ko ramni{te kako degenerativni bolesti i rasipuvawe na rasnite
rezervi, na moralno ramni{te kako prekumerna grubost, i kone-
~no, na duhovno ramni{te kako slepilo za bo`enskata stvarnost i celosno
neznaewe na pri~inite i celta na ~ovekovoto postoewe. Vo takvi
okolnosti bi bilo neobi~no nevinite i pravednite da ne stradaat
- tokmu kako {to bi bilo neobi~no nevinite bubrezi i pravednoto
srce da ne go trpat grevot na pijanoto nepce i pretrupaniot stomak,
grevovite, mo`eme da dopolonime, koi na tie organi im gi nametnala
voljata na lakomiot poedinec komu mu pripa|aat kako {to i taa samata
mu pripa|a na op{testvoto koe drugite poedinci, negovi sovremenici
i prethodnici, go izgradile vo ogromno i trajno telo na nered, nanesuvaj}i
im stradawa na svoite ~lenovi i prenesuvaj}i im ja sopstvenata
zaraza na sopstvenoto neznaewe i poro~nost. Pravedniot ~ovek
mo`e da go izbegne stradaweto samo so negovo pretvorawe i nadminuvawe,
a toa mo`e da se postigne samo taka {to }e se preobrazi vo pravednost
vo celosno nesopstvo i bogososredo~enost prestanuvaj}i da
bide samo farisej ili dobar gra|anin, a stanuvaj}i "sovr{en kako {to
e sovr{en tvojot tatko koj e na nebesata." te{kotiite na toa preobrazuvawe
o~iglesno se ogromni. No, koj, od onie koi govorat so avtoritet,
koga i da e ka`al deka patot za celosno izbavuvawe e lesen i deka
vratata ne se tesni i niski." 228
227
Kristina Polegubi}, Put Alvina Plantinge u dokazivanju Bo`jeg postojanja.
Filozofija. org. str. 13.
228
Haksli, O. Ve~na filozofija. Philozophia perennis, Metaphysica, Beograd,
2003, str. 242-243.
168

- Ostanuva faktot deka site stradawa na svetot se nepravedno
raspodeleni i pogoduvaat na slepo: dobroto donesuva u{te pogolemo
dobro, a zloto u{te pove}e zla. 229 Vo taa smisla golem sram ostanuva
stradaweto na decata. Vo "^uma," eden od trite romani na Kami, i sve-
{etnikot Panelu se obiduva da go opravda toa stradawe. Ima raboti,
veli toj, {to mo`at da se objasnat pred bo`joto lice, i takvi {to ne
mo`at da se objasnat. Ima sekako dobro, ima i zlo, a vo pove}eto slu-
~ai mnogu e lesno da se ka`e {to gi dvoi. No te{kotiite zapo~nuvaat
vnatre vo zloto. Ima, na primer, zlo koe naizgled e nu`no (potrebno)
i zlo koe naizgled e beskorisno (nepotrebno). Ednoto e Don @uan, potonat
vo pekolot, a drugoto dete koe umira. Oti ako e pravedno razratnikot
da bide kaznet, zo{to treba da strada deteto? A nema na svetot
navistina pova`na rabota otkolku stradaweto na edno dete, u`asot
{to toa stradawe go predizvikuva i pri~inite {to treba da se pronajdat
za da se objasni seto toa. 230 Ili, kako {to vo svojot komentar dodava
Svensen, ako e pravedno grom da go pogodi razvratnikot, ne mo`e
da se sfati stradaweto na edno dete. I navistina na zemjata nema ni-
{to pova`no otkolku {to se sradawata na edno dete i u`asot koj toa
stradawe go povlekuva so sebe i pri~inite koi treba da go opravdaat.
Za se drugo vo `ivotot gospod ni pru`a olesnuvawe i se dotoga{ da se
ima religija ne zna~i da se stekne nekoja zasluga. Sega naprotiv toj ne
dovede vo tesno. Se nao|ame pred bedemite na ~umata i vo nejzinata
smrtonosna senka traba da najdeme dobivka. Gospod denes, na svoite
tvorbi im dade milost so toa {to gi turna vo takva nesre}a koja e dovolno
golema da mo`at da gi zapoznat i da gi usvojat svoite doblesti.
Se ili ni{to. 231 Stradaweto na deteto go poni`uva, sekako, i teloto i
duhot, me|utoa, veli Panelu, toa stradawe treba da se saka oti i gospod
go saka. 232 Stradaweto se opravduva so toa {to na lu|eto im pru`a duhovna
hrana, a stradaweto na decata e na{iot gor~liv leb, no bez toj
leb na{ata du{a bi stradala od duhovna glad... Ne se raboti za toa da
se odre~eme od pretpaznite merki, da go odre~uvame razumniot red
{to op{testvoto go vnesuva vo neredot na epidemijata. Ne treba da gi
slu{ame moralistite {to tvrdat deka traba da se padne na kolena i se
da se napu{ti. Tuku treba da za~ekorime napred vo mrakot, malku i na
slepo, i da se obideme pritoa da pravime dobro. [to se odnesuva za
drugoto, treba da se ostane pasiven i spremno da se prepu{ti na bo`jata
volja se, pa i smrta na nevinite de~iwa, ne baraj}i objasnuvawe za
ova zlo. Zloto treba da se dopu{ti oti morame da izbirame }e go mrazime
li gospod ili }e go qubime. A koj }e se osmeli da se opredeli za
omrazata? Bra}a moi, re~e najposle Panelu, da go qubi{ gospod ne e
229
Svensen, L. Filozofija zla, Geopoetica, Beograd, 2006. str, 51-52.
230
Kami, A, ^uma, Makedonska kniga, Skopje, 1970, str. 198.
231
Svensen, L. op. cit. str. 52-53.
232
Kami, A. op. cit. str. 200.
169

lesna qubov. Taa bara celosno napu{tawe na sebesi i prezir na sopstvenata
li~nost. No samo toa mo`e da gi izbri{e detskite stradawa i
detskata smrt, i vo sekoj slu~aj edinstveno taa qubov mo`e da gi napravi
nu`ni, oti ne mo`eme da gi sfatime, a morame da gi sakame. Ete ja
te{kata pouka... spored koja od ona {to prividno e nepravda voskrsnuva
vistinata. 233
Ne{to sli~no sre}avame i kaj Loski. Spored ovoj ruski filozof,
smrtta ne e apsolutno zlo. 234 Navistina, postojat slu~ai koga od
bolest ili od nasilstvo strada ubavoto telo na mladi su{testva. Pozitivnata
srana na tie nesre}i od nas e skriena i mo`ebi nema da ni
bide poznata pred da se udostoime da vlezeme vo Carstvoto bo`je. Me-
|utoa, vo sekoj slu~aj mo`eme da se te{ime so pomislata deka mladoto
so sila bogato su{testvo koe umrelo ima mo`nost da zapo~ne za sebe
da gradi novo telo u{te posovr{eno od porane{noto i za sebe da
izbere sredina za `ivot koja e posodr`ajna od porane{nata. 235
Se ~ini deka glavnata deviza na ovaa teodikeja mo`e lapidarno
da se izrazi so onaa narodnta: "Sekoe lo{o za dobro," 236 koja {to nie
233
Ibid, str. 201-203.
234
Toa e ottamu {to smrtta ne go uni{tuva individualnoto "jas" (dokolku
smrtta bi bila uni{tuvawe na individualnoto "jas" toga{ svetot bi
bil besmislen i ne bi go zaslu`il sozdavaweto) i ne go li{uva od mo`nosta
tvore~ki da go usovr{uva svojot `ivot (sekoe "jas" go ~uva svoeto individualno
minato vo svojata podsvest i, iako svesno ne se se}ava na oddelni nastani
od prethodniot `ivot, sepak upravuva so izminatoto iskustvo vo forma na porano
formiarnite instinti, simpatii, antipatii, naviki i sl.). Smrtta pretstavuva
samo razoruvawe na na{eto nepreobrazeno, t.e. mnogu nesovr{eno
telo i vo mnogu slu~ai osloboduvawe od teloto koe ne stanalo pomo{nik,
tuku pre~ka na patot kon posovr{en `ivot. Takva e na primer, smrtta koja
osloboduva od istro{eno telo poradi starost ili bolest, ili od telo koe e
izvor od prekumerno narasnati srasti kako {to se lakomost, pijanstvo, razvratnost
ili od telo so dlaboko vkoreneti naviki kon opredelen stil na povedenie
poradi {to `ivotot stanal ednoli~en i osiroma{en. Loski, N, Bog i
svetsko zlo, ZepterBook World, Beograd, 2001. str. 71.
235
Ibid, str. 71. Me|u nas, su{testva koi pripa|aat na carstvoto na psihomaterijalnoto
bitie, nema sovr{en pravednik. Ne samo decata, tuku i najgolemite
podvi`nici, se dodeka `iveeat na zamjata, ne se bezgre{ni vo celost.
Ibid, str. 68.
236
Zaradi gospoda pokoruvajte í se na sekoja ~ove~ka vlast, bilo na
car kako vrhovnik, bilo na upravitelite kako negovi pratenici za da gi kaznuvaat
zlostornicite, a da gi pofaluvaat onie koi pravat dobro. Za{to ova e
bo`ja volja: pravej}i dobro da go zamolknuvate neznaeweto na nerazumnite
lu|e, kako slobodni i ne kako onie koi ja upotrebuvaat slobodata kako pokriv
na zlobata, tuku kako bo`ji slugi. Po~ituvajte gi site, qubete go bratstvoto,
bojte se od boga, po~ituvajte go carot. Slu|i pokoruvajte im se na svoite gos-
170

i dopolnile - "Sekoe bo`jo zlo e arno za spaseniei kolku e polo{o,
tolku e podobro" Dokolku i natamu se pra{uvare: Ako bog e sovr{en i
poln so qubov, zo{to gi sozdava zarazite i nema{tijata, vojnite i
bolestite, zemjotresite, uraganite i site drugi vidovi katastrofi,
dlabokite li~ni nesre}i, razo~aruvawa i problemi niz celiot svet.
gospod vi odgovora ne narekuvajte gi ne{tata nesre}en ili radosnen
nastan, dobar ili zol, dodeka ne odlu~ite ili ne vidite na koj na~in
istiot nastan e upotreben. Za{to, dali smrtta e nesre}a, ako spasi
iljadnici `ivoti? Dali `ivotot e radosen nastan ako predizvikuva
samo taga?
Ottamu, {to mo`e da se meri so smrtta kako summum bonum. Za
taa deviza se opredelilil Sokrat (i Platon vo negovo i vo svoe ime),
koga rekol deka smrtta, kako {to toa nepravedno se smeta, voop{to ne
e zlo. Dokaz za toa tvrdewe e {to ne mu se javil voobi~aeniot bo`ji
glas koj inaku od detstvoto sekoga{ mu uka`uval {to e najdobro. So
ogled na toa {to, slu{nite halucinacii ne mu se sprotivstavile na
negoviotzaklu~okot deka smrtta ne e zlo, toa bilo najgolem argument
vo prilog deka taa e ne{to dobro, ako ne i najdobro, najgolemo dobro.
Postoi golema nade` deka smrtta e ne{to dobro, bidej}i taa mo`e da
bide edno od ovie dve mo`nosti: ili ni{to nema i nikakva svest nema
umreniot, ili spored ona {to se raska`uva, taa e nekakva promena i
preseluvawe na du{ata od edno mesto na drugo. Ako navistina ne
postoi svest, tuku taa e kako son, koga nekoj spie, a ne gleda soni{ta,
toga{ smrtta e golema dobivka! Jas mislam ako bi trebalo nekoj da si
ja odbere no}ta vo koja spiel bez son da soni i da |i sporedi ostanatite
no}i i dni na svojot `ivot so taa no} - pa koga bi trebalo da razmisli
i da ka`e kolku denovi i no}i imal podobri od taa no} vo `ivotot,
smetam, ne samo obi~iot ~ovek, tuku i velikiot persiski car lesno bi
ja odvoil ovaa nasproti ostanatite dni i no}i. Ako e takva smrtta jas
velam, dobivka e za{to izgleda deka seto vreme ne e ni{to pove}e od
edna no}. Ako pak smrtta e nekoe preseluvawe odovde na nekoe drugo
mesto, i ako e vistina ona {to se raska`uva deka tamu se site {to
podari so celosen strav, no ne samo na dobrite i krotkite, tuku i na surovite.
Za{to toa e blagodet koga nekoj strada nespravedlivo i podnesuva maki zaradi
soznanieto za boga. Imeno kakva e pofalbata ako trpite koga ve kaznuvaat
za va{ite prestapi. No ako stradate i trpite koga pravite dobro toa e blagodet
od boga. Za{to, za toa ste povikani, za{to i Hristos strada{e za vas i
vi ostavi primer za da vrvite po negovite stapki. Toj ne napravi grev i ne najde
izmama vo negovata usta. Toj koj be{e navreduvan ne vra}a{e so navreda,
koga strada{e ne se zakanuva{e, tuku se predade sebesi na onoj koj sudi pravedno.
Toj sam vo svoeto telo gi ponese na{ite grevovi na drvoto, ta nie umiraj}i
za grevovite, da `iveeme za pravdata: preku negovite rani se iscelivte.
Za{to skitavte kako ovci, no sega se vrativte pri pastirot i ~uvarot na va{-
ite du{i (Prvo Petrovo poslanie, 2:13-25).
171

umrele, {to bi bilo pogolemo dobro od toa, sudii! Ako nekoj otpatuva
vo Adot, se oddale~i od ovie takanare~eni sudii i tamu gi najde vistinskite,
za koi se veli deka tamu sudat, Minos, Radamant, Eak, Triptolem
i drugite polubogovi {to bile pravedni vo svojot `ivot, zarem
lo{o bi mu bilo toa preseluvawe. Ili ako se sretne so Orfej, so
Musej, so Hesiod i Homer, {to li ne bi dal sekoj od vas za toa! Jas, pak,
bi sakal pove}epati da umram, ako e seto toa vistina. ^udesno bi mi
bilo prebivaweto tamu, kaj{to bi se sretnal so Palamed, so Ajant,
Telamonov ili so koj drug od starite {to umrele poradi nepravedno
sudewe, pa koga bi gi sporeduval svoite stradawa so nivnite toa bi
bilo nepriajtno... [to li ne bi dal sekoj eden samo da go ispita onoj
{to ja povede golemata vojska protiv Troja, pa Odisej, Sizif i bezbroj
drugi {to bi gi nabroil nekoj - ma`i i `eni. Neverojatna sre}a bi
bila so niv tamu da se zdru`i{, da razgovara{ i da gi ispituva{. Veruvam
deka tie tamu ne osuduvaat na smrt za takvi razgovori! Za{to,
vpro~em, tie vo se drugo se posre}ni tamu od ovie ovde, kako i vo toa
{to se besmrtni, ako e vistina ona {to se raska`uva.
I vie treba da bidete dobronade`ni kon smrtta o sudii, i ovaa
edinstvena vistina da si ja imate na um - na dobriot ~ovek ni{to lo{o
ne mo`e da mu se slu~i, nitu dodeka e `iv, nitu koga }e umre, a negovite
dela nema da bidat otfrleni od bogovite. Ova moevo sega ne se slu-
~uva samo od sebe, tuku jasno mi e deka podobro be{e ve}e da umram i da
se oslobodam od makite. Poradi toa nigde ne me zadr`a glasot proro-
~ki i jas sosema ne im se lutam na tie {to me osudija na smrt, pa ni na
moite obviniteli. Sepak tie ne me osudija, nitu me obvinija so taa pomisla,
tuku mislea da mi na{tetat: toa im e dostojno za prekor... No
ve}e e vreme da se odi, jas vo smrt, vie vo `ivot. Koj od nas odi kon
podobroto, sekomu mu e nejasno, osven na boga! 237
Ako smrtta e najdobra, ako vo nea bila sre}ata, toga{ `ivotot
mora da e najgolemoto zlo (nesre}a). Ottamu, mora da go zapra{ame
Sokrat, zo{to ~ekal 70 godini bez smrtta da ja posaka makar i eden den
porano, ili duri otkako go osudija na smrt stanal mudrec. Ne pomalku
zna~ajno e i pra{aweto, zo{to Sokrat im se luti na svoite obviniteli
za namerata, odnosno samo zatoa {to mislele deka }e mu na{tetat,
iako tie go ispra}aat vo najubavot svet - vo Adot. Toj ednostavno im e
lut {to mu napravile dobro, mislej}i deka mu pravat lo{o! Dali takvite
lu|e zaslu`uvaat prekor. Dali treba da se kazni onoj koj vi dava
milion evra, samo zatoa {to so toj akt misli deka vi pravi zlo. 238
Od napred citiranite redovi mo`at da se proizlezat i slednive
pra{awa. Ako smrta e dobra, za{to ni e potrebno u~eweto za besmr-
237
Platon, Odbrana Sokratova, Kultura, 1990, str. 43-47.
238
Ova ni li~i na onaa mudrost iska`ana vo Talmudot: "Sino}a ni
dojdoa kradci! Ni go zedoa srebrenoto |um~e, a ne negovo mesto ni ostavija
zlatno." Talmud, op. cit. str. 252.
172

tnosta i zo{to besmrtnosta ne e mo`na na ovoj svet, tuku re~isi
sekoga{ mora da e rezervirana za nekoe drugo mesto.
Ako smrtta e ne{to dobro, toga{ koga Sokrat/Platon smeta
deka da se odzeme sopstveniot `ivot ne e dobro, se pojavuva protivre~nost.
Sigurno e ~udno, veli Platon, {to na lu|eto ne im se dopu{ta
samite da si storat dobro (samoubistvo), tuku treba da ~ekaat drug da
im bide dobrotvor. 239 Objasnuvaweto na taa protivre~nost e deka ~ovek
ne treba da se samoubiva pred bog da opredeli deka toa e potrebno, za-
{to bog se gri`i za nas i nie sme negova sopstvenost. 240 Platon prodol`uva:
Site tie {to pravilno ja gledaat filozofijata za ni{to drugo
ne se gri`at, osven da umrat i da bidat mrtvi. 241 A eve zo{to. Smrtta
e oddeluvawe na du{ata od teloto. 242 Filozofot ne se stremi kon
teloto i telesnite zadovolstva, tuku kon umiraweto, za{to koga e
osloboden od telesnite setila (sluh, vid, zadovolstvo i bolka), toga{
mo`e najdobro da razmisluva. 243 Vo toj slu~aj du{ata na filozofot najmnogu
go prezira teloto, bega od nego i bara da postoi sama za sebe.
Imeno, koga e zaedno so du{ata teloto ja voznemiruva i ne i dozvoluva
da se zdobie so vistinata i soznanieto. 244 Dodeka sme `ivi na soznanieto
mu se pribli`uvame smo dotolku, dokolku najmalku se dru`ime do
teloto, a vo celost samo so smrtta. I zarem ne e sme{no, ma` koj {to
cel `ivot se podgotvuval da bide najblisku do smrtta, koga taa doa|a -
239
Platon, Fajdon, Kultura, Skopje, 1990, str. 79.
240
Ibid, str. 80.
241
Ibid, str. 82-83.
242
Du{ata mu e sosema sli~na na bo`enstvoto i na besmrtnoto, na umnoto
i na ednolikoto, na neuni{tivoto, na ona {to ve~no ostanuva isto samo
po sebe, a teloto mu e najsli~no na ~ove~koto, na smrtnoto, na mnogulikoto,
na neumnoto, na smrtnoto, na ona {to nikoga{ ne ostanuva isto samo po sebe...
Koga ~ovek umira opredeleno mu e da mu se raspadne vidlivoto, teloto... A
du{ata, nevidlivoto, toa {to odi vo drug svet, blagodaren, ~ist i isto taka
nevidliv, vo vistinskiot Ad, kaj dobriot i umen bog. Platon, Fajdon, Kultura,
Skopje, 1990, str. 110.
243
Koga du{ata nabquduva ne{to, a se slu`i so teloto, so vidot, so
sluhot ili so koe i da e setilo (da se nabquduva ne{to preku teloto vsu{ost
zna~i da se nabquduva so setilata), toga{ taa se zavlekuva so teloto vo ne{ta
{to nikoga{ ne se isti, zaskituva samata, zbuneta e, i se vrti svesta kako da e
pijana i seto toa se slu~uva za{to se dopira do takvi ne{ta. A koga spituva
sama za sebe, taa odletuva onamu, vo ~istoto i ve~no bitie {to e besmrtno i
sekoga{ isto. Ibid, str. 108-109.
244
Teloto premnogu ne ispolnuva i so qubovni `elbi, so strasti, so
stravuvawa, so sekakvi prividenija i mnogu ludosti, taka {to navistina, {to
se veli, od nego ne mo`eme na sebe da si dojdeme nikoga{. I vojnite i buntovite
i bitkite ni{to drugo ne gi predizvikuva, tuku teloto i negovite `elbi.
Ibid, str. 86.
173

toj da i se luti, nameto da i se raduva, za{to taa najmnogu go dobli`uva
do ona {to go qubi - soznanieto? So drugi zborovi, Platon ni veli:
Ako saka{ da dojde{ do vistinskoto dobro - dojdi do soznanieto, a ako
saka{ da dojde{ do soznanieto, oddelija du{ata od teloto - umri! Od
seto toa (dobro = soznanie = smrt) ispa|a deka smrtta e najgolemoto
dobro. A {to se odnesuva do du{ite, tie se besmrtni - tie odat i se
vra}aat od Adot: od `ivoto nastanuva mrtvo, a od mrtvoto `ivo, spored
princiot od sprotivnoto nastanuva sprotivno (od grdoto - ubavo,
od nepraednoto - pravedno, i obratno). Toa, pak, zna~i deka du{ite na
umrenite ve}e postoele nekade, pred ottamu povtorno da nastanat, i se
taka vo krug. Pred svoeto ra|awe ~ovekot go primil znaeweto, so ra-
|aweto se zaboravil, a podocna slu`ej}i se so setilata (se}avawe) povtorno
gi prima onie soznanija {to |i imal porano.
Koga }e pristignat umrenite vo mestata kade {to gi nosi nivniot
demon }e im se sudi pred se dali `iveele ubavo i pobo`o ili ne
Tie za koi }e se presudi deka `iveele skromno }e se upatat vo Aheron
(reka na bolkata vo Adot). Tamu se ka~uvaat na ~amci i so niv pristignuvaat
do ezeroto. Otkako }e se o~istat od nepravdite {to gi storile
i otkako }e platat kazna, se osloboduvaat. Site pak {to pravele dobrini
si dobivaat zaslu`ena nagrada. Nepopravlivie, tie {to storile
golemi grevovi, {to izvr{ile grupni grabe`i po svetite mesta, {to
izvr{ile mnogu nepravedni i nezakoniti ubistva i sli~i ne{ta, niv
sudbinata {to si ja zaslu`ile gi frla vo Tartar 245 i ottamu nikoga{
245
Tartar e pekol, pod Adot vo sredinata na zemjata, so koj upravuva
istoimeniot bog. Vo nego ima dve {uplivi polovini koi se odeleni edna od
druga. Vodata lebdi vo sredinata, a okolu nea ima vozduh. Radamant, Eak i
Minos bile sudiite na podzemjeto. Tie odlu~uvale koj }e odi vo Tartar: Radamant
- za du{ite od Azija, Eak - za du{ite od Evropa, a Mionos - za du{ite od
Grcija. Vo po~etokot Tartar slu`el za zatvorawe na olimpiskite bogovi, a
podocna kako mesto za kaznuvawe na te{kite zlostornici. Tamu, na primer,
prestojuvale: Sizif (koj bil te`ok izmamnik), Iksion (prviot ~ovek koj ubil
svoj rodnina - go zatvoril svojot test vo jama so v`e{ten jaglen za da go izbegne
pla}aweto za ven~alniot podarok i zatoa {to se obidel da ja siluva Hera)
i Tantal (koj na bogovite im ukral ambrozija i go ispekol svojot sin i go
prinel kako hrana za da gi dovede vo isku{enie bogovite). Od aspekt na pravdata
za nas se posebno interesni nivnite kazni.
Sizif bil kaznet na zaludna rabota: postojano turkawe kamen do
vrvot na planina od kade istiot postojano mu se strkaluval nazad. Interesno
e deka, spored edna legenda, Hermes vo Tartar go ispratil Autolik. Tamu, po
redica kavgi okolu toa koj e polukav izmamnik, Autolik priznal deka toa e
Sizif i mu ja ponudil za `ena svojata }erka. Pritoa, dvajacata bile uvereni
deka od taa vrska }e se rodi najlukaviot ~ovek na svetot. Toa i se ostvari - se
rodil Odisej.
174

ne izleguvaat. Onie {to zgre{ile mnogu, no ako se presudi taka, popravlivi
grevovi, na primer, nasilstvo sprema tatko ili majka storeno
vo lutina, a preostanatiot `ivot go `iveele vo kaewe, i site drugi
ubici na sli~en na~i }e padna vo Tartar. Po pa|aweto, otkako }e ostanat
tamu edna godina, branovite }e gi isfrlat ubijcite vo Kokitus
(reka na ta`ewe), a tie {to storile nasilstvo sprema tatko ili majka
vo Piriflegeton (reka na ognot). Koga }e gi odnesat rekite do Agerusijskoto
ezero tie gi povikuvaat ubienite ili povredenite, pa koga }e
gi povikaat gi kolnat i gi molat da im dopu{tat da vlezat vo ezeroto i
da gi prifatat. Ako gi ubedat, }e izlezat i }e se oslobodat od makite,
ako pak, ne gi ubedat, povtorno se vle~at vo Tartar, a ottamu vo rekite.
Taka stradaat i tie stradawa ne prestanuvaat se dodeka ne se smilostivat
onepravdanite, za{to takva e kaznata {to im ja opredelile sudiite.
Tie za koi }e se presudi deka `iveele pobo`no, oslobodeni i
oddale~eni od ovde{nive zemni mesta }e odat gore vo ve~no `iveali-
{te i }e boravat nad zamjata. Pome|u niv }e bidat is~istenite so filozofijata.
Tie }e `iveat sosema bestelesno vo seto vreme. ]e pristignat
vo `iveali{ta tolku ubavi {to ne se opi{uvaat lesno. 246
Nasproti argumentite na irinejskata teodikeja mo{ne visoko
se izdiga racionaloto ubeduvawe deka postoeweto na gospod i Negovoto
zlo ne mo`e da se zasnova vrz idejata od zadol`itelnosta na stradaweto
i mo`nosta od toa stradawe da se nau~i ne{to dobro, ne{to pozitivno,
odnosno da se izvle~e soznanie za doblestite. Ova, ottamu {to
najgolemiot broj zlodela koi postojat vo svetot nemaat i ne mo`at da
imaat ama ba{ nikakva pozitivna uloga vo formiraweto na ~ovekovite
vrednosti (taka, umiraweto od glad {to sekoja godina im se slu~uva
na milioni lu|e ne vodi kon nikakvo li~no izdignuvawe), a osobeno
zatoa {to "obzirot kon na{iot razvoj ne mo`e da gi opravda tu|ite
stradawa." 247
Interesno e me|utoa, deka koga se zboruva za irinejskata teodikeja
retko se dopira i analizira argumentacijata {to protiv nejzinoto
u~ewe se zboruva vo samata Biblija. A tamu, vo delot "Propovednik"
se sodr`ani i te kako zna~ajni misli vo ovaa nasoka. Moj stav e
Iako mu ja prostil kaznata za prvoto, za vtoroto delo Zevs mu naredil
na Hermes da go bi~uva se dodeka Iksion na gi povtori zborovite: dobrodetelite
zaslu`uvaat po~it, a potoa go zakoval na trkalo koe ve~no se vrtelo
vo Tartar.
Tantal bil kaznet da trpi ve~na `ed, glad i strav. Sekoga{ koga }e se
navednel da pie od potokot so ladna voda, taa se povlekuvala. Sekoga{ koga }e
se obidel da skine od grankite so privle~ni i vkusno ovo{je grakata se podignuvala,
a nad nego visela karpa od ~ii pa|awe postojano se pla{el deka }e
zagine.
246
Platon, Fajdon, Kultura, Skopje, 1990, str. 164.
247
Svensen, L. Filozofija zla, Geopoetica, Beograd, 2006. str. 53.
175

deka treba, barem nakratko, da se zadr`ime na niv i toa vo prv red na
onie stavovi so koi se izrazuva somne` vo bo`jata pravda.
Do koga gospodi }e vikam na pomo{, a ti da ne ~ue{? Da vikam
kon tebe: Nasilstvo!, a ti da ne ne spasi{? Zo{to mi ja poka`uva{
nepravdata pred o~i? Zo{to go gleda{ ugnetuvaweto. Grabe` i nasiltvo
se pred mene. Raspravija i razdor besneat. Zatoa zakonot ja izgubi
silata, a pravdata ne se pojavuva ni za mig. Da, zlostornikot go goni
pravednikot, zatoa sudot izleguva izopa~en... Tvoite o~i se pre~isti
da gledaat zlo. Ti ne mo`e{ da gi gleda{ bezzakonijata. Zo{to gi gleda{
verolomnicite, mol~i{ koga zlostornikot go goltnuva popravediot
od sebe? (Kniga na prorok Habakuk, 1:1-4, 13).
Pogledaj gi bo`jite dela: Koj mo`e da go ispravi ona {to toj go
iskrivil. U`ivaj vo sre}ata vo sre}en den, a razmisluvaj vo lo{ den:
bog go sozdal kako ednoto taka i drugoto za da ne otkrie ~ovekot ni{-
to od svojata idnina. Se vidov vo svojot sueten `ivot, pravednikot
propa|a i pokraj svojata pravednost, a bezbo`nikot `ivee i natamu i
pokraj svojata bezbo`nost. Ne bidi prepraveden i ne zamisluvaj se
deka si premudar: zo{to da se uni{tuva{? Ne bidi prelo{ i ne bidi
bezumen: zo{to da umre{ pred vremeto? Dobro e da se pridr`uva{ za
ednoto, no ni drugoto ne go ispu{taj od raka, za{to koj se pla{i od
boga se izbavuva od se. (Propovednik, 7:13-18) Ne, ne~esniot ~ovek
nema da bide sre}en i nema da gi prodol`uva svoite denovi ni kako
senka, za{to ne se pla{i od boga. No na zemjata e sueta, pa pravednicite
gi stignuva spored delata na ne~esnite, a ne~esnite - spored delata
na pravednicite. (Propovednik, 8:13-14) ...Se im se slu~uva na site
ednakvo: na pravedniot kako i na ne~esniot, na ~istiot i na ne~istiot,
na onoj koj `rtvuva kako i na onoj koj ne `rtvuva, ednakvo na dobriot i
na gre{niot, na onoj {to se zakolnuva kako i na onoj {to se pla{i od
zakletva. (Propovednik, 9:2)... Osven toa vidov pod sonceto: ne ja dobivaat
trkata brzite, ni bojot hrabrite, nema leb za mudrecite, ni bogatstvo
za razumnite, ni milost za u~enite, za{to vremeto i sudbinata gi
dostignuva site. (Propovednik, 9:11)
Vo Propovednik se izrazuva i slednovo somnenie: "Go nabquduvam
celokupnoto bo`jo delo i navistina nikoj ne mo`e da go dolovi
ona {to se zbidnuva pod sonceto, zo{to kolku i da se trudi ~ovek da go
otkrie, nikoga{ ne mo`e da go otkrie, Pa ni mudrecot ne mo`e da go
otkrie iako misli deka znae (Propovednik, 8:17). Vo ovoj spis se izrazuva
protivewe na evrejskata nade` za izbavuvawe: 248 [to bilo pak }e
248
Hristijanskoto u~ewe za izbavuvaweto vo racionalisti~ka prerabotka
pretstavuva besmislena prikazna za boga, koj na lu|eto im go pratil
svojot sin za da mo`at da go maltretiraat do smrt i kako rezultat na toa da
steknat prostuvawe zaradi prethodnot izvr{enite zlostorstva. Iako ja podrazbira
idejata za spravedlivost, simbolot na spasitelot ne sodr`i nikakva
sugestija {to se odnesuva na negovata kazna. Toj simbol proizleguva od meta-
176

ide i {to se pravelo pak }e se pravi i nema ni{to novo pod sonceto
(Propovednik, 1:9). [to e krivo ne mo`e da se ispravi, toa {to go
nema ne mo`e da se izbroi (nedostatocite ne mo`at da se izbrojat,
(m.z.) (Propovednik, 1:15). I natamu: "U{te gledam deka pod sonceto:
mestoto na sudot, a tamu - bezzakonie i mesto pravda - tamu nepravda.
Rekov vo svoeto srce: bog }e im sudi i na pravednikot i na zlostornikot,
za{to tuka ima mesto za sekakvo ne{to i za sekoe delo, rekov vo
svoeto srce: lu|eto se odnesuvaat taka {to bog mo`e da poka`e kakvi
se navistina, deka edni za drugi sekako yverovi. Za{to navistina kobta
na lu|eto i yverovite e edna i ista. Kako ginat ednite, taka ginat i
drugite i di{at so ednakov zdiv i ~ovekot so ni{to ne go nadminuva
yverot, za{to se e sueta. I ednite i drugite zaminuvaat na isto mesto,
site stanaa od prav i se vra}at vo pravot. Koj znae dali ~ovekoviot duh
se iska~uva gore, a duhot na yverot sleguva dolu vo zemjata? Sogleduvam
deka nema druga sre}a za ~ovekot osven radosta vo svoeto delo, za{to
toa mu pripa|a, a koj }e go dovede do toa da doznae {to }e bide posle
fizikata na zoto, koja vo nikoj slu~aj ne e izum na filozofijata, tuku se ~ini
preku korenite dopira do najanti~kite mitolo{ki sloevi. A toa go poka`uva
zloto i stradaweto kako, da re~eme ontolo{ki spoeni, taka {to sekoe zlo }e
predizvika odmazda. Zaradi dobroto na drugite da se prezeme stradaweto kako
rezultat na svoja volja, pretstavuva akt prifaten vo site religii i moralni
kodeksi koi ja so~uvale razlikata me|u dobroto i zloto (iako ova e izvesen
pleonazam bidej}i bez ova razlikuvawe nema nikakva smisla da se zboruva za
moralnosta). Simbolot na bog koj strada i koj celosno se soglasuva da ja deli
~ove~kata sudbina ima barem dve zna~ewa. Kako prvo, Toj go potvrduva zakonot
za spravedlivosta vo vselenata {to dejstvuva, vo prenosna smisla re~eno,
kako homostati~en mehanizam, koj bara stradawe za da ja obnovi ramnote`ata
uni{tena od destruktivnata sila na zloto. Ne samo vistinskiot dol`nik, ami
isto taka i drugi lu|e mo`at da gi platat dolgovite pod uslov toa da go pravat
dobrovolno, ili so drugi zborovi - vo raspredelbata na dolgovite mo`e da
ima promeni, no samo vo slu~aj ako se slobodno prifateni. @rtvata ima smisla
samo ako ja ispolnuva prazninata {to ja otvoril lo{iot ~in vo celokupnosta
na Bitieto. Kako vtoro, istiot toj simbol pretstavuva priznavawe na na-
{ata slabost, na ~ovekoviot rod mu e potreben bo`jiot lik za da gi ispolni
svoite ogromni obvrski, nemaj}i sili so toa sam da se spravi, na toj na~in ja
priznava svojata moralna slabost. No, so samiot toj akt koga ja priznava svojata
slabost ~ove{tvoto ja potvrduva svojata golemina i dostoinstvo, taka
{to ~ove{tvoto vo o~ite na boga pretstavuva dovolno dragocena riznica {to
go zaslu`uva simnuvaweto na sinot bo`ji na ovoj telesen i poln so stradawe
svet i poni`uva~kata smrt {to toj ja prifa}a zaradi isceluvawe na ~ovekot.
I taka vo li~nosta na spasitelot ("Onoj sme{en bog koj ne mo`el da se spasi
sebesi od sramnata smrt") se koncentrirale kako vozvi{enite, taka i mizernite
aspekti na ~ovekovoto postoewe. Kolakovski, L. Ako Bog ne postoi...
Tabernakul, Skopje, 2000, str. 60-61.
177

nego. (Propovednik, 3:16-22). Mrtvite se posre}ni od `ivite, a i od
ednite i od drugite posre}en e onoj koj u{te ne postoi, koj ne |i videl
lo{ite dela {to se pravat pod sonceto (Propovednik, 4:2-3). Gi vidov
site nepravdi {to se pravat pod sonceto i solzite na onie na koi im se
pravi nepravda i nema koj da gi ute{i, ni sila koja bi gi izvlekla od
racete na onie koi im pravat nepravda (Propovednik, 4:1). Ne vredi ni
revoltot, tolku prisuten vo Stariot Zavet, protiv vlasta na bogatite:
"Ako vidi{ deka go ugnetuvaat siromaviot i deka gi gazat pravdata i
sudot vo zemjata, ne ~udi se na toa, za{to nad visokiot nabquduva povisokiot,
a nad nego najvisokiot. (Propovednik, 5:7). Za{to vo carskiot
zbor e silata i koj smee da go pra{a: "[to pravi{?" (Propovednik,
8:4). Sueta nad suetite, veli Propovednikot, sueta nad suetite, sî e
sueta! Kakva mu e polzata na ~ovekot od siot negov trud so koj se trudi
pod sonceto. (Propovednik, 1:1-3). ...[to bilo pak }e bide i {to se
pravelo pak }e se pravi i nema ni{to novo pod sonceto. (Propovednik,
1:9). [to e krivo ne mo`e da se ispravi: toa {to go nema ne mo`e da se
izbroi. (Propovednik, 1:15). Vnimatelno ja prou~iv mudrosta a taka i
gluposta i ludosta no soznav deka toa e gonivetar (Propovednik, 1:17)
Mnogu mudrost - mnogu jad: {to pove}e znaewe - toa pove}e bolka.
(Propovednik, 1:18). Nakratko, skepticizam i gubewe verba vo duhovnite
i op{testvenite vrednosti.
7.4. TEORIJA NA CELINATA
Vo osnovata na argumentacijata na teodikejata na celinata e
deka se {to deluva kako zlo, vpro~em e dobro, samo ako se posmatra na
vistinski na~in. 249 Vo ovaa verzija, spored Kolakovski, teodikejata se
obiduva da doka`e deka zloto e neophoden element na sovr{enata harmonija
vo vselenata, deka se ona {to ni se pri~inuva kako besmisleno
raspa|awe, bescelno uni{tuvawe, |avolska zloba, stradawe koe ne
mo`e da izbavuva, siot apsurd i `ivoten u`as koga se gledaat od perspektiva
na bo`jiot razum, }e proizleze deka pretstavuvaat prilog
kon seop{toto spasenie i kone~nata slava. Vakviot obid mudrosta na
boga da se pomiri so ~ove~kata bedotija e posebno karakteristi~en za
onie struewa vo hristijanstvoto, koi - od Eriugena do Tejar de [arden
- podlegnale na isku{enieto na panteisti~koto veruvawe deka na krajot
na krai{tata se ona {to go proizvela svetskata istorija }e bide
iskoristeno. Od ovoj agol na gledawe, zloto definitivno voop{to ne e
zlo: nie samo mislime deka toa e zlo, zatoa {to celokupnata istorija
na spasenieto e nedostapna za nas i zatoa apsolutizirame izvesni nejzini
fragmenti ne sfa}aj}i deka vo bo`jiot plan tie mu slu`at na do-
249
Ako sekoe zlo e za arno, moe prvo pra{awe e - koe dobro proizleze
od bo`jata volja na najladnokrven i najstra{en na~in da se ubijat {est milioni
Evrei, me|u koi ima{e golem broj deca?
178

oto. Na ovoj na~in, problemot okolu zloto ne samo {to e razre{en,
tuku e i poni{ten, bidej}i site ne{ta {to ni izgledaat kako zlo pretstavuvaat
samo del~iwa vo izgradbata na idnata sovr{enost, a vo toj
proces ni{to ne e zaludno. 250
- Vo taa smisla Avgustin i ovde e eden me|u prvite koj tvrdi
deka gospod go koristi ~ovekovoto zlo za dobri celi. Se {to postoi i
{to mo`e da izgleda kako zlo, vsu{nost e dobro, za{to toa e neophoden
del na celinata koja e dobra. Se {to postoi so samoto toa e dobro.
Stradaweto glavno e kazna za ~ovekovite grevovi, a bidej}i site lu|e
se gre{nici, site zaslu`uvaat da bidat kazneti. 251 A ako, pak, nekogo
navistina morame da go opi{eme kako dobar, stradaweto treba da se
sfati kako sredstvo koe od nego }e napravi u{te podobar ~ovek.
Avgustin dava pove}e primeri za toa deka se {to postoi so samoto
toa e dobro. Taka, toj tvrdi, ako nekoja devica ja siluvaat, toa vo
sebe ima ne{to dobro za{to pridonesuva do smaluvawe na nejzinata
vistinska ili potencijalna sueta ili gordost. Ako krsteno novoroden~e,
ne{to najnedol`no {to postoi vo svetot se izlo`i na golemi
stradawa, negovoto opravduvawe e vo toa {to nie ostanatite od toa
u~ime ne{to za ovozemniot `ivot i po~uvame da kopneeme za `ivotot
vo nebesnoto carstvo, vo soedinuvaweto so gospod. 252
- Toma Akvinski, tvrdi deka gospod e odgovoren za prirodnoto
zlo, me|utoa toa ne e zlo. Toa na lu|eto samo im deluva kako da e zlo,
za{to imaat ograni~eni sposobnoosti za spoznavawe, a vsu{nost e neophoden
emement vo celinata koja e dobra. Toj veli, ako zloto celosno
bi bilo isklu~eno od stvarnosta, toa vo golema mera bi dovelo do is~eznuvawe
i na dobroto. Svetot bez zlo e pomalku dobar, odo{to svetot
vo koj `iveeme so seto negovo zlo. Spored Akvinski, gospod nekoi zla
gi dozvoluva za mnogu dobra da ne bidat spre~eni. Zloto ima vredost
na conditio sine qua non, uslov bez koj ne mo`e da bide dobieno nekoe neizbe`no
dobro. 253 Ottamu, celta na providenieto na gospod ne e celosno
da go isklu~i zloto od stvarnosta, tuku seto zlo koe se slu~uva da go
uredi vo korist na dobroto.
- Spored Martin Luter, celokupnoto zlo poteknuva od gospod i
|avolot, me|utoa tamu kade {to |avolot saka zlo vo zloto, gospod saka
250
Kolakovski, L. Ako bog ne postoi. Tabernakul, Skopje, 2000, str..39.
251
Site vidovi zlo, Avgustin gi posmatra vo vid na nekoe dobro ili
kako kazna za grev. Bez ogled {to grevot e nedostig na red, toj sepak vo su{tina
ne ja naru{uva slikata na seto {to e stvoreno. Gospod koj e semo}en i apsoluno
dobro, dopu{ta zlo. Toj ne bi go dopu{til da ne predvidel koe dobro }e
go napravi od negovoto zlo. Dodlek, Ivan, Zlo kod Avgustina i estetika ru`noga.
Filozofija. org. str. 3.
252
Svensen, L. Filozofija zla, str. 54.
253
Vidi: Lajbnic, G.V. Teodikeja, PLATΩ, Beograd, 1993, str. 391.
179

dobro vo zloto. Bogot e pomo}en od |avolot i go koristi za da go unapredi
dobroto. 254
- Ovaa teodikeja podrobno ja razrabotil Lajbnic. Spored nego,
supstancite mo`at da se kombiniraat na beskrajno golem broj na~ini,
no gospod izbira edna opredelena kombinacija i so ogled na toa {to e
sovr{eno su{testvo, najdobrata mo`na kombinacija. 255 Ottamu, na{iot
svet e najdobar od site mo`ni svetovi. 256 Prirodnoto i moralnoto
zlo postojat za{to pridonesuvaat za ostvaruvawe na pogolemo dobro
ili za spre~uvawe na pogolemo zlo. Vo soglasnost so toa svetot bi bil
polo{ ako gospod bi go otstranil i najmaloto zlo, za{to toga{ svetot
bi bil poinakov, a ne pove}e najdobar. Da se dozvoli zloto kako {to
toa go pravi gospod e najgolema dobrina. Koga ne bi gi dopu{til site
fizi~ki i moralni zla koi postojat, gospod bi bil odgovoren za u{te
pogolemi zla. Vo krajna instanca teodikejata na Lajbnic pravi sovr-
{en krug: samo zatoa {to e dobar gospod go izbral najdobriot od site
mo`ni svetovi, a bidej}i go sozdal najdobriot od site mo`ni svetovi,
toj e dobar. Lajbnic naveduva u{te nekoi argumenti. 257 Me|u niv e
254
Svensen, op. cit, str, 56.
255
So ogled na toa {to bog e nadle`en za sozdavawe na {to e mo`no
pove}e dobro, i gi poseduva seto potrebno znaewe i seta mo} za toa, toga{ vo
nego ne e mo`no da postoi gre{ka, vina ili grev. I koga toj go dopu{ta grevot,
toa go pravi od mudrost i od doblest. Lajbnic, G. V. Teodikeja, str. 120.
256
Na ovaa ideja na Lajbnic, preku ustata na stariot nau~nik Martin,
Volter vo "Kandit" mu odgovara: "Na zemjinava topka, ili podobro top~e, mislam
deka gospod ne prepu{til na nekoe lo{o su{testvo. Se razbira ne mislam
na Eldorado. No jas u{te ne sum nai{ol na grad {to ne posakuva sosedniot
grad da propadne, nitu semejstvo {to ne posakuva da iskopa grob na
nekoe drugo semejstvo. Nasekade slabite posakuvaat da gi uni{tat silnite
pred koi inaku lazat, a silnite postapuvaat so niv kako so ovci prodavaj}i im
ja volnata i mesoto. Eden milion postroeni ubijci tr~aat od eden do drug kraj
vo Evropa i disciplinirano ubivaat i pqa~kosuvaat za da zarabotat korka
leb, bidejk}i ne znaat drug, popristoen zanaet. A vo gradovite koi navidum
`iveat vo mir i spokojstvo, lu|eto pove}e stradaat od zavist, gri`a i nespokojstvo,
odo{to nekoi vo grad opsednat od site lo{otilaci na svetot. Skrienite
lo{otilaci se u{te polo{i odo{to bedata {to se iznesuva javno. So
eden zbor, jas imam tolku videno i tolku pro`iveano, {to stanav maniheec.
Volter, Raskazi, Kultura, Skopje, str. 85-86.
257 Spored Lajbnic, vo svetot postojat i dobro i zlo, no tie me|usebno
se reguliraat po silata na nekoja vnatre{na harmonija, taka {to vo svetot
nikoga{ ne mo`e da prevladee nitu zloto nitu dobroto. Ramnote`ata e sovr-
{ena i nie `iveeme idealno, bidej}i "se e najdobro vo najdobriot od site svetovi."
Pri izborot na najsovr{eniot od site mo`ni svetovi bog bil voden od
svojata mudrost koga go dodal zloto, {to sepak ne spre~ilo, na krajot na krai{tata,
ovoj svet da bide najdobriot koj{to mo`el da go izgradi. Zloto e doz-
180

tvrdeweto deka na svetot nema tolku zla kolku {to lu|eto zboruvaat,
deka gospod ne mo`el da go sozdade ~ovekot kako razumno su{testvo, a
da ne mu dozvoli da vr{i fizi~ki i moralni zla. Kraen izvor na site
zla e metafizi~koto zlo, me|utoa ~ovekovata slobodna volja e neposredna
pri~ina na moralnoto zlo 258 i za nego treba da se obvinuva ~ovekot.
Svetot me|utoa e sovr{eno praveden, taka {to lu|eto treba da veruvaat
deka sekoe nepravedno zlo na koe gi izlo`uvaat drugite lu|e, }e
go sledi soodvetno dobro. 259
Vo svoeto delo "Teodikeja," Lajbnic analizira pove}e prigovori
vo vrska so ova pra{awe. Ovde }e se zadr`ime samo na del od onie
{to lapidarno se sro~eni na samiot kraj od negovoto delo. Prviot
prigovor na koj toj se ~uvstvuva obvrzan da odogovori e deka "onoj koj
voop{to nema najdobra namera, nemu mu nedostasuva ili sila ili znaewe
ili dobrina. Gospod, pri sozdavaweto na ovoj svet, ja nemal vo vid
najdobrata namera. Spored toa, na gospod mu nedostasuvala ili sila,
ili znaewe ili dobrina. Ili, ako nekoj sozdava ne{to vo {to e sodr-
`ano zlo, a mo`e da bide sozdadeno bez kakvo i da e zlo, ili ~ie sozdavawe
mo`elo da se izbegne, voop{to nemal dobra namera. Gospod go sozdal
svetov vo koj ima zlo, svet za koj tvrdam deka mo`el da bide sozdaden
bez zlo, ili negovoto sozdavawe mo`elo sosema da se izbegne.
Zna~i gospod nemal najdobra namera. 260
Vo odgovorot na ovoj prigovor, za Lajbnic e prifatlivo postoeweto
na zloto vo svetot {to gospod go sozdal i deka e mo`no sozdavawe
na svet bez zlo ili voop{to negovoto nesozdavawe bidej}i negovoto
sozdavawe e zavisno od slobodnata bo`ja volja. Pritoa, go svrtuva
vnimanieto kon tvrdeweto deka najdobrata namera ne sekoga{ e onaa
koja se stremi kon izbegnuvawe na zloto, za{to e mo`no od zloto da
sleduva pogolemo dobro (na primer, eden general pove}e }e saka golema
pobeda so polesni ranuvawa, otkolku sostojba bez pobeda i ranuvawa)...
Vsu{nost, ponekoga{ e potrebna nesovr{enost vo eden del, za da
se ovozmo`i pogolema sovr{enost na celinata. Vo taa smisla go sledi
voleno kako conditio sine qua non na dobroto Isus Hristos propovedal deka
besmrtnata du{a pominuva vo drug `ivot kade treba da go primi zaslu`enoto,
odnosno platata za svoite dela. Toj napravil da bide o~igledno deka dobrinata
i bo`enstvenata pravda sovr{eno se vklopuvaat vo ona {to gospod go planira
za du{ite. Bog e celiot poredok, sekoga{ ja ima pravednosta (to~nosta)
na proporciite i ja odr`uva univerzalnata harmonija: seta ubavina e segment
na negovite zra~ewa. Lajbnic, G. V. Teodikeja, str. 9-31.
258
Spored Lajbnic postoi fizi~ko ili prirodno (zlo koe go predizvikuvaat
ne~ove~ki faktot - odevawe), moralno - malum culpae (zlo koe go
predizvikuvaat lu|eto - grev) i metafizi~ko (nesovr{enost na prirodata)
zlo.
259
Svensen, L. Filozofija zla, str, 57 i 58.
260
Lajbnic, G. V. Teodikeja, PLATΩ, Beograd, 1993, str. 327.
181

misleweto na Avgustin koj stotina pati rekol deka gospod go dozvolil
postoeweto na zloto za od nego da bide mo`no da se izvle~e dobro, t.e.
pogolemo dobro. Takvo e i misleweto na Toma Akvinski spored koe dopu{taweto
na zloto od strana na boga se stremi kon vselenskoto dobro.
Ve}e doka`av deka pa|aweto na Adam, starite go nareklefelix
culpa, sre}en grev, poradi toa {to bil popraven so ogromnata prednost
na oteletvoruvaweto na bo`jiot sin koj na vselenata i dal ne{to poplemenito
od se {to bez toa bi mo`elo da postoi me|u su{testvata...
Zna~i, za da se otfrli ovoj prigovor, dovolno e da se doka`e deka
svetot vo koj {to ima zlo, mo`e da bide podobar od svetot bez zlo, a jas
vo ovaa rabota otidov u{te podaleku, pa doka`av deka, vsu{nost, ovoj
univerzum mora da e podobar duri i od site drugi mo`ni svemiri. 261
Velat dela Apostolot imal pravo koga go osuduval zloto {to ima za
cel pravewe dobro, 262 dopolnuva Lajbnic, me|utoa ne mo`eme da go opovrgneme
toa deka gospod so svojata semo`na mo} od dopu{taweto na
grevot izvlekuva pogoelemi dobrodeteli, odo{to tie bile toa pred
grevovite. Ne treba da u`ivame vo grevot, toa na boga ne mu se bendisuva!
me|utoa, treba da mu veruvame na istiot Apostol koj veli deka
tamu kade {to ima mnogu grev ima u{te pove}e dobrini, 263 a treba da se
opomenime na toa deka i Isus go dobivme preku grev. Taka stanuva jasno
deka spojot na ne{tata vo koj vlegol grevot e podobar od spojot bez
grev. 264 Eden od narednite prigovori (~etvrtiot) glasi: Koga nekoj
mo`e da spre~i tu| grev, a toa ne go pravi, tuku poprvo pridonesuva
kon nego, iako za toa e prili~no dobro izavesten, toga{ toj stanuva negov
sou~esnik. Gospod mo`e da gi spre~i grevovite na su{testvata nadareni
so um, no toa ne go pravi, tuku poprvo pridonesuva kon grevot
preku svojata pomo{ i sozdadenite priliki iako ima sovr{eno znaewe
za toa.
Spored Lajbnic, ne treba da se soglasime so prvata premisa na
ovoj silogizam, za{to, vozmo`no e nekoj da bide vo sostojba da spre~i
odreden grev, no takvoto spre~uvawe ne e potrebno, bidej}i toa ne
mo`e da se napravi bez sopstven grev, ili (koga se raboti za gospod)
bez da stori nekoe nerazumno delo... Gospod bi se ogre{il vo ona {to
treba da go stori, vo ona {to i go dolguva na svojata mudrost, na svojata
dobrina, na svojata sovr{enost koga ne bi odel kon golemiot rezu-
261
Ibid, str. 328.
262
"Zo{to da ne pravime zlo, za da dojde dobro? - kako {to ne klevetat
nekoi i velat za nas deka nie zboruvame taka? Osuduvaweto na takvite e pravedno."
(Rimjanite, 3:8). Nakratko ova pravilo glasi: "Non esse facienda mala,
ut eveniant bona" (Ne treba da pravile zlo, za da dojde dobro).
263
"Zakonot dojde za da se zgolemi prestapuvaweto: no kade {to grevot
se zgolemi, tamu blagodatta se izlea preobilno." (Rimjanite, 5:20).
264
Lajbnic, G. V. Teodikeja, PLATΩ, Beograd, 1993, str. 87-88.
182

ltat na svoite streme`i kon dobroto i koga ne bi go izbral toa {to e
apsolutno dobro, bez ogled na zloto na vinata koe tuka se nao|a opfatena
so najvisokata nu`nost na ve~nite vistini. Ottamu mora da se
zaklu~i deka bog antecedentno go saka sekoe dobro po sebe, a konsekventno
najdobroto kako cel, ramnodu{nosta i fizi~koto zlo ponekoga{
kako sredstvo, no deka go saka samoto dopu{tawe na moralnoto zlo
kako conditio sine qua non ili kako hipoteti~ka nu`nost, bidejki toa e
povrzano so najdobroto. Zaradi toa konsekventnata volja na boga na
koja i e predmet grevot e samo dozvoluva~ka. 265 Gospod so svojata antecedentna
volja saka lu|eto voop{to da ne gre{at, a so konsekventnata
ili finalna ili zakonodavna volja (koja sekoga{ ima svoja posledica)
saka da go ovozmo`i nivniot grev so ogled deka ovaa dozvola e posledica
na vi{i pri~ini. 266
265
Ibid, str. 120.
266
Ibid, str. 332-333. Vo op{ta smisla mo`e da se ka`e deka voljata se
sostoi vo naklonetost sprema ne{to vo srazmer vo koj taa volja sodr`i dobro.
Ova volja e nare~ena antecedentna, anticipira~ka koga oddelno go posmatra
sekoe dobro kako takvo. Vo taa smisla mo`e da se ka`e deka bog se stremi kon
sekoe dobro kako takvo, skolasti~ki ka`ano ad perfectionem simpliciter simplicem
(prosto-naprosto kon sovr{enstvo), i toa so antecedentna volja. Postoi dlaboka
sklonost kon posvetuvawe i spasuvawe na site lu|e, kon otstranuvawe na
zloto i spre~uvawe na prokletstvoto. Zgora na toa mo`e da ka`eme deka taa
volja e delotvorna po sebe (per se) t.e. taka {to ottamu da proizleguva nekoe
delo, ako ne postoi nekoja posilna pri~ina koja bi go osuetila. Za{to taa volja
ne odi do kraj (ad summum sonatum), so drugi zborovi, voljata nikade nema
da go proizvede svoeto celosno delo so ogled na toa {to bog e gospodar na
site ne{ta. Celosnite i neizostavni posledici mu pripa|aat na tn. konsekventna
volja. Taa e celosna i na nea se odnesuva praviloto deka sekoga{, koga
toa e mo`no, go pravime toa {to go sakame. Zna~i, taa konsekventna volja, finalna
ili re{ava~ka, proizleguva od sudirot na site antecedentni volji, isto
tolku od onie koi se stremat kon dobroto kako i od onie koi go odbivaat zloto...
Ottamu proizleguva deka gospod antecedentno go saka dobroto, a konsekventno
najdobroto. A {to se odnesuva do zloto, gospod voop{to ne go saka
moralnoto zlo, nitu na apsoluten na~in fizi~koto zlo ili stradawata. Zaradi
toa ne postoi apsolutna predopredelenost za prokletstvo, a za fizi~koto
zlo mo`e da se ka`e deka gospod ~esto go saka kako kazna za vina, kako i sredstvo
za postignuvawe na celta, t.e. za spre~uavwe na pogolemi zla ili za sozdavawe
na najgolemoto dobro. Kaznata, isto taka, slu`i kako ispravka i primer,
a zloto ~estopati za podobro u`ivawe na dobroto, a ponekoga{ pridonesuva
kon pogolemo sovr{enstvo na onoj koj go trpi kako {to poseanoto zrno e
podlo`no na eden vid propa|awe za da pronikne. Toa e ubava sporedba so koja
se poslu`il samiot Isus (Jovan, 12:24). [to se odnesuva do moralniot grev i
zlo iako toa se slu~uva tolku ~esto {to mo`e da poslu`i kako sredstvo za dobivawe
ili spre~uvawe na drugo zlo toa sepak ne go pravi dovolen predmet na
183

Na drugo mesto, Lajbnic go veli i toa deka, ako sekoja sre}a e
harmoni~na, ako sekoja harmonija mu e poznata na gospod, ako sekoe ~uvstvo
na harmonija pretstavuva radost, sleduva deka sekoja sre}a mu se
dopa|a na gospod. Sledstveno na toa, toj gi saka site du{i, pa ottamu
(spored definicijata praveden e onoj koj go saka sekogo) gospod e praveden.
267 Na ovaa stanovi{te se nadovrzuvaat niza pra{awa, koi, za na
niv da odgovori, moral da si gi postavi i samiot Lajbnic. Toa se slednive
pra{awa: Ako gospod im se raduva na sre}ata na site lu|e, toga{
zo{to site niv ne gi napravil sre}ni? Ako, pak gi saka site, zo{to
mnogumina od niv gi osuduva? Potoa, ako e praveden, poradi {to vo
tolkava mera se poka`uva neednakov, za od edna ista materija, re~isi
od ista glina toj edna{ da sozdava sad za ~est, a drug pat za sram? I od
kade toa deka ne e izvor na grevot, koga, iako bil vo mo`nost da go otstrani
od svetot toj volevo go dopu{til. Ili pak, kako ba{ toj da ne go
sozdal grevot, a grevot, zarem ne, e del na toj svet? I {to ostanuva od
slobodnata volja ako se postavi nu`nosta na grevot i od pravednosta
na kaznata ako se odzeme slobodnata volja? [o zna~i potoa nagradata
ako samata milost postavila edni da se razlikuvaat od drugite i kone-
~no ako gospod e posledata pri~ina na rabotite, {to ostanuva vo toj
slu~aj da im se pripi{e na lu|eto, a {to na |avolite? 268
bo`enskata volja ili zakonit predmet na sozdadenata volja. Toj grev treba da
bide prifaten ili dozvolen samo dokolku se smeta za izvesna posledica na neophodna
zada~a, taka {to onoj koj ne bi sakal da go odobri grevot na drug, samiot
go propu{ta ona {to mu e obvrska. Kako koga oficirot i go napu{til mestoto
koe treba da go ~uva osobeno vo grad vo koj dva vojni~ki garnizoni se
spremni za me|usebno ubivawe. Ibid, str. 94-95.
267 Lajbnic, G. V, Ispovest filozofa, Bonart, Nova Pazova, 2002, str. 7.
268
Ibid, str. 8. Gavolite ne se neprijateli na lu|eto osven dokolku
lu|eto se prijateli na gospod. Tie se onie koi se odgovorni za siot tehni~ki
napredok: od niv ~ove{tvoto gi nau~ilo ve{tinite na obrabotka na metalite,
gotveweto i vrieweto na pijalocite. Vragot osobeno go otkril ognot, go izgradil
prviot mlin i ja konstruiral prvata kola. Ve{tinata na ~itaweto i
pi{uvaweto e eden od negovite golemi podaroci na ~ove{tvoto. Site tie podaroci
bea nameneti ~ovekot da go napravat nezavisen od gospod za so toa da gi
prekine vrskite so koi ~ovekot mu pomaga na boga vo upravuvaweto so svetot.
Vo toa svojstvo vragot e "lukaviot" koj se pojavuva vo staroslovenskite verzii
na o~ena{, vo zborovite: "izbavi ne od lukaviot." Postoi i sosema drug
vid na vrag nare~en ~ort koj pove}e e mora odo{to isku{enie. Toj im e sojuznik
na ve{ticite i vol{evnicite koi gi povikuvaat ne~istite duhovi. I povtorno,
postojat bezbroj demoni, duhovi, vili i drugi ne~ove~ki su{testva
~iii aktivnosti se u{te se prisatni vo ~ovekoviot `ivot otkolku {to toa e
slu~aj vo keltskata mitologija. Najstara od site niv e Baba Jaga, krupna i mo-
}na `enska figura koja igra va`na uloga vo slovenskite le|endi. Gloucestershire,
J.G.B. Sh, Uvod na Ouspenski, P. D. Razgovori s vragom, str. 1.
184

Iako gospod e poslednata pri~ina na ne{tata i sledstveno na
toa na postoeweto na grevot, Lajbnic negira deka grevot e posledica
na bo`jata volja. Ottamu, spored nego, grevovite nastanuvaat, ne zatoa
{to gospod toa go saka, tuku so samoto toa {to toj postoi (isto kako
{to tri po tri pravat devet, ne e posledica na voljata na boga, tuku na
negovoto postoewe). Poslednata fizi~ka pri~ina na grevot, kako vsu-
{nost i na site ne{ta, le`i vo boga, dodeka nivnata moralna pri~ina
e vo onoj koj gre{i. Ottamu, Lajbnic misli deka grevot treba da mu se
pripi{e na voljata na boga, tuku na bo`jiot razum, ili {to e isto, na
onie poznati ve~ni idei kako priroda na ne{tata, za da ne se pomisli
deka postojat dve na~ela na ne{tata, nekakvi bogovi bliznaci i me-
|usebni neprijateli - eden za dobro i drug za zlo. 269 So drugi zborovi,
grevot doa|a kako posledica na seop{tata harmonija na ne{tata, koja
inaku, pravi svetlosta da se razlikuva od temninata. Zna~i seop{tata
harmonija postoi ne vrz osnova na bo`jata volja, tuku na negoviot razum,
idejata, ili poinaku, prirodata na ne{tata (sekoj odnos, proporcija,
analogija se izveduva ne od voljata, tuku od prirodata na ne{tata,
ili {to e isto, od idejata na ne{tata). Spored toa, grevot treba da mu
se pripi{e na seop{tata harmonija, pa negovoto poteklo ne e vo voljata,
tuku vo postoeweto na boga. 270
Toa {to gospod go dozvoluva grevot zna~i deka toj go saka i ne
go saka, spored definicijata: da se dopu{ti, ne e nitu da se saka ni da
ne se saka, tuku da se znae... Grevot edinstveno go sakaat ~ovekot ili
|avolot koi imaat zadovolstvo od zloto. 271 Bog go dozvoluva grevot, za-
{to znae deka zloto ne odi nasproti op{toto dobro, tuku deka nesoglasieto
koe se javuva se nadomestuva po drug pat. [to se odnesuva pak, do
~ovekot koj smrtno gre{i, toj znae - samo kolku {to e vo mo`nost da
uvidi - deka toa {to go pravi e protiv op{toto dobro so koe povtorno
mo`e da se soedini duri preku svojata sopstvena kazna. Onaka kako
{to ja mrzi kaznata, a sepak go saka aktot, toj nu`no go mrzii op{toto
dobro i pravecot na dvi`eneto na svetot, pa zatoa smrtno gre{i. 272
Protiv ovaa teorija ~inam dovolno zboruva sledniov primer:
Zamislete deka ku}ata na nekoj ~ovek koj `ivee sam ja zafati po`ar i
toj umira vo stra{ni maki, a za toa nikoga{ nikoj ne doznal i otamu
nemo`el da izvle~e nikakva mudrost. Kakvo dobro toa bi mo`elo da
donese za celinata. Koli~estvoto na toa zlo zboruva protiv bo`jata
dobrina i semo}. 273
- Teodikejata na celinata me|utoa ima i svoja sekularna varijanta.
Imeno, idejata: sekoe zlo za dobro, se sre}ava i vo filozofija
269
Ibid, str. 13.
270
Lajbnic, G. V, Ispovest filozofa, str. 14-15.
271
Ibid, str. 20, 24-25.
272
Ibid, str. 26.
273
Svensen, L. Filozofija zla, str. 59.
185

na oddelni avtori za koi ne mo`e da se ka`e deka vo opravduvaweto na
zloto imale namera da go opravdaat boga tuku, dr`avata i nejzinite
institucii. 274 Ottamu nivnata teodikeja (opravduvawe na boga), spored
mene e poprikladno da se narekuva nomodikeja (opravduvawe na zakonite).
Kon nea otsekoga{ se priklonuvale site onie koi imale opredeleni
politi~ki ili metafizi~ki idei koi sakale da gi opravdaat so povikuvawe
na dobroto sodr`ano vo zloto, za{to spored niv, sekoe zlodelo
mo`e lesno da se opravda samo so povikuvaweto na svojata ideja
ako vo nea kako krajna cel se zamisluva ne{to {to za niv e dobro.
Ottamu, so pravo e re~eno deka i patot kon pekolot e poplo~en so dobri
nameri.
Taka, spored Bernard Mendevil, iznesena vo "Basna za p~elite"
(The Fable Of The Bees) privatnite poroci go unapreduvaat javnoto dobro.
Toj veli ne samo deka zloto e izvor na op{toto dobro, tuku i deka
zloto mora da se odr`uva za op{testvoto da mo`e da prodol`i da postoi.
Vo momentot koga zloto }e is~ezne, }e dojde do slom na op{testvoto,
ako ne i do negovo celosno propa|awe. 275
Adam Smit vo deloto "Bogatstvo na narodot" (The Wealth Of Nations,
1976), tvrde{e deka sreme`ot na poedinecot da go ostvari poedine~iot
interes bez ogled na op{testvoto, vodi do najdobar mo`en rezultat
za op{testvoto kako celina. Kolektivnoto dobro zna~i }e bide
unapredeno so ednostavno fokusirawe vrz poedine~noto dobro. Toa e
su{tiata na negoata poznata metafora za toa deka "nevidlivata raka"
upravuva so razvojot, odnosno negovata ideja deka al~nosta za pari se
redefinira od zlo kon dobro: streme`ot kon sopstvena korist vodi
kon unapreduvawe na kolektivnoto dobro. 276
Vo taa smisla razmisluva i Kant koga eksplicitno tvrdi deka
vojnata e vo slu`ba na napredokot. Se {to e negativno mo`e da se preobrazi
vo ne{to povozvi{eno i pozitivno. Negostoqubivosta na prirodata
i pohlepnosta na lu|eto kon bogatstvo i mo} se neophodni da go
odvedat ~ovekot napred vo negoviot razvoj. Se tvrdi deka bolkata postoi
za da ne napravi podobri lu|e. Site zla koi se vr{at ili trpat
pretstavuvaat delovi na celinata koja se dvi`i kon ostvaruvawe na dobroto.
Toa e Kantovata nomodikeja. Spored nego moralnoto zlo poseduva
osobina da raboti protiv samoto sebe i da sozdava prostor za
dobro. 277 I kako {to Hegel, povikuvaj}i se na istorijata kako
celina,mislel deka na porane{noto zlo mo`e da mu dade legitimitet,
vo marksizmot se smeta deka so legitimitet mo`at da zdobijat i
274
Vo taa smisla, Jason od Tesalija imal obi~aj da ka`e: Nekoi raboti
mora da se napravat nepravedno, za mnogu drugi da se napravat pravedno.
275
Vidi: Ibid, str, 62.
186
276
Vidi: Ibid, str, 62.
277
Svensen, L. op. cit, str, 64

sovremenite i idnite zla. Toa jasno e iska`ano od Xerx Luka~: Vo
komunisti~kata etika najgolema obvrska e prifa}aweto na nu`nosta
za nemoralno deluvawe. Toa e najgolemata `rtva {to revolucijata ja
bara od nas. Uveruvawe na vistinskiot komunist edeka, preku dijalektikata
na istoriskiot razvoj, zloto se preobrazuva vo ubavina. 278
Sekulariziranata promisla kaj ovie avtorija ima istata funkcija
kako i bo`jata promisla vo teodikeite, imeno vliaae na dijalekti~kiot
presvrt zloto da se pretvori vo ne{to dobro. Toga{ zloto
samo delumno funkcionira kako izraz na dobrata celina. Od takviot
optimizam, 279 povikuvaj}i se na Lajbnic, Volter, pravi parodija vo
eden od dijalozite vo "Kandid." Tamu najprvin zboruva Jakov koj veli:
Lu|eto kako da ja rasipale malku prirodata, za{to ne se rodeni kako
volci, a stanuvaat volci. Gospod ne im dal ni topovi, ni pu{ki, ni bajoneti,
a tie si napravile i topovi i pu{ki i bajoneti za da se uni{tuvaat.
Jas bi mo`el da gi izbrojam onie {to propadnale i pravosudieto
koe se dobralo do parite na propadnatite za da gi onevozmo`i nivnite
doveriteli. Seto toa e neophodnost, mu odgovori Panglos, a poedine~ite
nesre}i pridonesuvaat za op{to dobro, taka {to kolku {to
ima pove}e poedine~i nesre}i, tolku ni e podobro. 280
278
Ibid, str, 66-67. Znaeme kakov rezultat ima{e ovaa marksisti~ka
verzija na teleolo{ka suspenzija na eti~koto. t.e. na zapostavuvaweto na
moralot od obziri kon vi{i celi - okolu sto milioni mrtvi. Ibid, str. 67.
279
Ottamu, spored Volter - Optimizam e besnilo vo koe se tvrdi deka
se e dobro koga se e lo{o. Volter, Raskazi, Kultura, Skopje, 1982, str. 81.
280
Bolter, Raskazi, Kultura, Skopje, 1982, str. 39. Vo istoto delo, ve-
~erta po zemjotresot vo Lisaon poradi koj pod urnatinite ostanaa zgme~eni
trieset iljadi lu|e od site vozrasti od dvata pola, Panglos gi te{e{e gostite
koi go rosea lebot so solzi velej}i im deka ne mo`elo da bide poinaku. Zo-
{to, vele{e toj, ova e onaka kako {to mo`e da e najdobro. Zo{to, ako ima vulkan
vo Lisabon, toj ne mo`e da bide na nekoe drugo mesto. Zo{to, nevozmo-
`no e rabotite da ne se tamu kade {to se. Zo{to, se e najdobro podredeno. Na
toa mu be{e zabele`ano od eden ~ovek, blizok do Inkvizicijata, deka ne veruva
vo prvobitniot grev, zo{to ako e se najdobro, toga{ zna~i nema ni grev
ni kazna. Mnogu ponizno se izvinuvam, odgovori Paglos, no padot na ~ove{tvoto
i prokletstvoto zadol`itelno vleguvaat vo ovoj najdobar od site mo`ni
svetovi. Ibid, str. 40-42. A na zabele{kata deka ne veruva vo slobodata, Panglos
ne mora{e da odgovori zaradi ve{to sro~eniot tekst od prethodnite
strani na ova delo. Spored toj tekst, eden ubav proleten den Kandid re{i da
se pro{eta. Odej}i taka pravo pred sebe i razmisluvaj}i deka za ~ovekoviot
rod kako i za `ivotinskiot e golema blagodet {to mo`at da se slu`at so svoite
noze kako {to sakaat. No, ne napravi nitu dva kilometri, eve ti gi ~etiri
drugi heroi po {est stapki visoki, go pristignaa, go vrzaa i go odvedoa vo zatvor.
Najzakonski go pra{aa {to saka pove}e, trieset i {est pati da se pro-
{eta niz stroj vojnici ili naedna{ da primi dvaeset kur{umi v ~elo. A bid-
187

7.5. ESTETSKA TEORIJA
Estetskiot argument veli deka dobroto pove}e se ceni koga se
posmatra vo kontekst vo zloto. Ili poprecizno, zloto se opravduva so
tvrdeweto deka ubavinata na svetot bi bila pomala dokolku ne bi postoelo
zloto kako sprotivnost na dobroto, 281 ili koga ne bi postoelo
zloto, ne bi postoelo ni dobroto. 282 Istiot argument se sre}ava i kaj
Akvinski, a podocna i kaj Dekart i Lajbnic.
e}i toj ne uspe da gi ubedi vo toa deka negovata volja e slobodna i deka ne go
saka ni ednoto ni drugoto, mora{e da izbira. Toj se re{i vo imeto na darbata
bo`ja {to ja vikaat sloboda da go pro{etaat trieset i {est pati niz stroj
vojnici. Izdr`a dve pro{etki... Polkot be{e sostaven od dve iljadi lu|e,
{to zna~i deka dobil ~etiri iljadi stapa od tilot do zadnikot. Mu gi par~osaa
musklulite i nervite i koga treba{e da svrti tretpat, ne mo`ej}i pove}e
da izdr`i, Kandid zamoli da bidat tolku dobri i da mu ja par~osaat glavata.
Toj i }e ja dobie{e ovaa milost: mu gi vrzaa o~ite, go kleknaa na kolenici. Vo
toj moment kralot na Bugarite pominuva{e ottuka i pra{a kakov zlostor napravil
ma~enikov. Bidej}i ovoj kral be{e umen, od se ona {to mu raska`uvaa
za Kandid razbra deka ova mom~e e metafizi~ar, neupaten vo rabotive na svetov,
ta toj mu ja dade svojata milost so velikodu{nost {to }e bide falena vo
site vesnici niz site vekovi. Ibid, str. 33.
281
Dodlek, Ivan, Zlo kod Avgustina i estetika ru`noga. Filozofija. org. str. 3.
282
Kako {to teistite moralnoto zlo mu go prepi{uvaa na ~ovekot, a
samoto dobro go izveduvale od boga, taka i fizi~koto zlo, zloto vo prirodata,
delumno neposredno a delumno posredno, i go prepi{uvaa na materijata, odnosno
na neizbe`nata nu`nost na prirodata. Koga ne bi postoelo zloto, ne bi
postoelo ni dobroto. Koga ~ovekot ne bi trpel glad, ne bi u`ival vo hranata,
nitu bi ~uvstvuval potreba za nea, koga ne bi mo`el da ja skr{i nogata ne bi
imal ni koski, pa spored toa ne bi mo`el ni da odi. Koga ne bi mo`el da ~uvstvuva
bolki koga e ranet, ne bi ~uvstvuval ni potreba da se brani. Zatoa, velat
tie, glupavo e koga ateistite gi naveduvaat zloto, stradawata, bolkite vo
`ivotot kako dokaz protiv postoeweto na dobriot, mudar i semo}en tvorec.
Sekako, sosema e to~no deka koga ne bi postoele ovie ili onie zla, mo`ebi ne
bi bile ni ovie i onie dobra. Me|utoa, taa uslovnost va`i samo za prirodata,
a ne i za eden bog. Kako {to bog e su{testvo vo koe teistot zamisluva bla`estvo
bez porok i sovr{enost bez nedostatoci, isto taka za boga i toa nu`no se
vrzuva i sfa}aweto deka toj mo`e da sozdade dobro bez zlo i eden svet bez stradawa
i nedostatoci. Zatoa hristijanite i veruvaat vo eden iden svet vo koj
toa navistina }e bide slu~aj, od koj e otstraneto ona {to ateistot go naveduva
kako dokaz deka svetot nema bo`ensko poteklo. A starite hristijani go imaa
toj svet vo rajot. Dokolku Adam ostanal vo onaa sostojba na nevinost i sovr-
{enost vo koja izlegol od racete bo`ji, negovoto telo bi ostanalo nepodlo-
`no na raspad i povredi i prirodata voop{to bi bila po{tedena od site zla i
nedostatoci koi sega gi ima... Ovie teodikei ja ograni~uvaat bo`jata dejnost,
188

Nasproti ovoj argument stoi ednostavnatalogika: ako gospod
mo`e sebesi da si dozvoli na lu|eto da im nanesuva bolka za da gi razubavi
ne{tata, toa bi trebalo da im bide dozvoleno i na lu|eto. I
obratno: ako na lu|eto od estetski pri~ini ne im e dozvoleno edni na
drugi da si nanesuvaat bolka, toa ne bi trebalo da mu se dozvoluva nitu
na gospod. 283
8. INTERANES ZA ZLOTO
8.1. FENOMENOLO[KI ASPEKT
a) Prirodni katastrofi
I pokraj toa {to sekodnevno sme bombardirani so u`asot na
masovnite nesreki {to se javuvaat kako posledica na elementarni katastrofi
i ~ove~ki propusti i zlodela, retko koj zabele`uva deka izostanuva
kakov bilo anga`iran napor da bideme oslobodeni od vakov
napliv na vesti. Ako nekoj se pra{a zo{to nema takov otpor, mojot
odgovor e zatoa {to ovie top vesti se ne{to bez {to obi~niot svet ne
mo`e da go zadovoli svojot dneven interes, a mediumite {to gi plasiraat
tie vesti svojot profit. Ottamu, ~itame ili slu{ame deka:
- 220.000 iljadi lica zaginaa od cunamito predizvikano od zemjotres
vo 12 dr`avi vo indiskiot okean na 26. 12. 2004 godina. Nabrzo
potoa, na 28. 03. 2005 godina okolu dve iljadi lica zaginaa od povtorenoto
cunami koe se slu~i na zapadniot breg od Indonezija.
- Najmalku 54 lica zaginaa vo Kina po poplavite i lizgaweto na
zemji{teto {to na po~etokot na septemvri 2005 godina gi predizvika
tajfunot "Talim." (Kratka agenciska vest na Ksinhua vo Utrinski vesnik
od 3. 09. 2005).
- Bomba{ki napadi vo London od 7. 07. 2005 (52 `rtvi).
- A [arm el [eik kade vo bomba{ki napad zaginaa 64 lica,
- 36 lica (imingranti od Afrika) zagina vo tri po`ari vo stanbeni
blokovi vo Pariz vo avgust-septemvri 2005 godina.
- 140 lica zagina vo avinska nesre}a koga se urna patni~ki avion
"Boing 737-200" vedna{ po poletuvaweto od pistata vo predgradieto
na gradot Medan vo Sumatra (5. 09. 2005) neposredno po poletuvaweto
od aerodromot.
bo`jata semo} so bitieto i dejnosta na prirodata, a bo`jata sloboda, koja bi
mo`ela da sozdade svet sosema poinakov odo{to e - so pretstavata za nu`nosta
koja pak poteknuva samo od prirodata i samo nejze i soodvetstvuva. Foerbah,
L. Predavanja o su{tini religije, Kultura, Beograd, 1955, str. 202-203.
283
Svensen, op. cit.str, 43.
189

- Desetici iljadi zaginati i golem broj is~eznati lica. Iljadnici
kra`bi, nasilstva, siluvawa i ubistva, umirawa od glad se slu~ija
po samata katastrofa vo Wu Orleans od 29. 09. 2005). [eesetina zemji
ponudija i dadoa pomo{ za spasuva~kite napori na SAD, me|u koi:
Saudiska Arabija (5 milioni dolari), Katar 100 milioni dolari),
Avstralija (10 milioni avstraliski dolari) Avganistan (100.000 dolari),
[ri Lanka (25. 000 dolari), Kuba (1.100 lekari i 26 toni lekovi),
Venecuela (gorivo, humanitarna pomo{ i spasuva~ki ekipi), Jamajka,
Japonija (200.000 dolari i humanitarna pomo{ vo vrednost od 300.000
dolari), Kina (500.000 dolari), Kuvajt (nafta i nafteni derivati vo
vrednost od 500 milioni dolari), itn. Oficielno: 388 mrtvi od uraganot
Kartina.
- Indiskiot vesnik "Tajms of Indija" objavi sporedba me|u katastrofata
vo Wu Orleans i poplavata na indiskiot grad Mumbai (Bombaj).
Vo Mumbai, koj ima 12,6 milioni `iteli, padnalo dvapati pove}e
do`d otkolku vo Wu Orleans. No vo Mumbai zaginale "samo" 37 lica.
Vo indiskata metropola nemalo prestrelki, za razlika od Wu Orleans,
a indiskata armija na teren bila samo 12 ~asa. Posledicite od poplavata
vo Mumbai ve}e se celosno sanirani. (Vreme, 12. 09. 2005)
- Najmalku 18 lica zaginaa i 150 bea povredeni koga na 3. 10.
2005 godina, {est vagoni izletaa od {inite vo blizina na gradot Datija
vo Indija (kade vpro~em godi{no se registriraat okolu 300 `elezni~ki
nesre}i). Istiot den najmalku 21 lice zagina pri prevrtuvawe
na turisti~ki brod vo ezeroto Xorx vo sojuznaat dr`ava Wu Jork. Toj
den se udavija i najmalku 5 afrikanski imigranti, poradi prevrtuvawe
na 2 ~amci vo {panskite teritorijalni vodi. Istiot den zaginaa i 21
lice vo sudar na dva avtobusi vo Du{anambe (Tagixistan).
- Na 4. 10. 2005 kako posledica na uraganot Sten vo Meksiko zagina
61 lice, vo El Salvador najmalku 49 lica, vo Nikaragva - 6, vo
Gvatemala - 4 i vo Honduras dve lica (ili vkupno najmalku 122 lica).
- [est lica zagina, a dvajca se vodat kako is~eznati po porojnite
do`dovi {to go pogodija romanskiot breg na Crnoto More vo poslednive
dva dena. Devetnaeset lica, od koi osumnaeset deca, zaginaa vo
poplavite {to vo po~etokot na mesecov go zafatija ju`niot del na Vietnam.
Okolu 50 lica se povredeni od koi nekolkumina pote{ko, vo
eksplozijata na bomba vo Beloruskiot grad Vitebsk. (Kratki agenciski
vesti na MIA preneseni od Makedonija denes od 24/25. 09. 2005).
- Najmalku 14 lica zaginaa, a osum se vodat kako is~eznati vo
naletot na tajfunot Kanun vo Kina... Ova e 15-ti tajfun {to ja pogodi
Kina od po~etokot na godinata. (Agenciska vest na Makfaks, prenesena
od Makedonija denes od 13. 09. 2005).
- Vo serija bomba{ki napadi vo Bali (Indonezija) od 1. 10. 2005
godina zagina 26 lica i 122 bea povredeni. Ova be{e vtor napad vo ova
odmarali{te. Vo onoj od 12. 10. 2002 godina zaginaa 202 lica.
190

- Na 22. 02. 2005 vo silen zemjotres vo gradot Zarand (jugoisto-
~en Iran, odale~en 250 km. od Bam kade vo 2004 isto taka od zemjotres
zaginaa 31.000 lica) zaginaa okolu 400 lica.
- 11. 09. 2001 oficielno 2.749 mrtvi vo teroristi~kito napad na
"Blizna~kite" vo Wu Jork.
- 11. 03. 2004 deset bombi eksplodiraa vo ~etri voza vo Madrid -
zaginaa 191 lica.
- ^etirieset i pet lica zaginaa, a 40 se povredeni otkako se
prevrtel avtobus vo Indija, 165 km. severno od gradot Xamu. Patnicite
odele na axilak vo Tatapanu. Najmalku 13 sredno{kolci zaginaa, a
nad 20 se povredeni v~erautro pri soobra}ajna nesre}a vo gradot Je`evo
vo isto~niot del na Polska. Najmalku 85 lica zagina, a 110 se raneti
vo eksplozija na tri avtomobili-bombi koi re~isi istovremeno
eksplodiraa vo severniot ira~ki grad Balad koj se nao|a 80 km. severno
od Bagdad... Samo nekolku ~asa po trikraniot napad vo Balad,
v~era vo {iitskiot grad Hila zaginaa 10 lica, a 12 se povredeni pri
eksplozija na avtomobil bomba srede masovno poseten pazar. (Agenciski
vesti na MIA preneseni vo Ver~er od 1 i 2. 10. 2005).
- Na 27. 02. 2005 godina samoubiec vo avtomobil-bomba ubi najmalku
115 lica, a 148 povredi vo eksplozija {to se slu~i vo Bagdad
- Vo po~etokot na vtorata polovina od januari, 2006 godina, vo
Rusija po~inaa najmalku 70 bezdomnici, a 22 bea hospitalizirani od
stud. Vo januari 1996 godina, 90 lica zaginaa od stud i vo Japonija.
- 42 lica zaginaa, a samo eden ja pre`ivea nesre}ata vo avionskata
nesre}a na slova~kiot voen avion, koj na 20. 01 2006 godina, se
urna vo Ungarija.
- Najmalku 345 muslimanski axii zaginaa, a najmalku 289 bea povredeni,
vo ~ove~ko stampedo pri simboli~koto kamenuvawe na |avolot
vo gradot Mina vo Saudiska Arabija na 12. 01. 2006 godina. Inaku,
na istoto mesto vo 2000 godina, zaginaa 1.426, a 251 vo 2004 godina.
- Na 3. 02. 2006 preku 190 mrtvi i 800 is~eznati od potonuvaweto
na feribotot na Crvenoto More.
- Na 4. 02. 2006 preku 90 mrtvi i pove}e od 200 povredeni lica vo
turkanica za vlezni bileti na stadionot vo Manila kade treba{e da se
oddr`i izvlekuvawe na premija od okolu 200 amerikanski dolari za
najsre}niot posetitel.
- Na 17. 02. 2006, koga iljadnici toni kal go zatrupa seloto
Guinsaugon na Filipini, od 1.860 `iteli bea spaseni samo okolu 40
lica.
- Na 24. 02. 1006 vo po`ar vo fabrika za tkaenini zaginaa nad 80
lica i pove}e od 300 drugi bea povredeni.
- Na 19. 10. 2007 "neuspe{en" atentat na Benazir Buto - 130 mrtvi.
Na 27. 12. 2007 "uspe{en" antentat - 30 mrtvi !?.
- Dodeka pre`iveanite Hai}ani se tepaat za par~e hrana, patnicite
od luksuzen prekuokeanski brod bezgri`no gi minuvaat denovite
191

na privatnata pla`a Labadi na Hiti, na 130 km. odale~enost od mizerijata
{to go zaprepasti svetot. Imeno, 250.000 lu|e go zagubija `ivotot
vo zemjotresot {to se slu~i na 19. 01. 2010 godina. Izvadok od napis
vo vesnikot "Utrinski vesnik" od 22. 01. 2010 pod anslov "Haiti
kako zemjotresna turisti~ka meka."
- Treba li mo`ebi da zboruvame i za toa deka spored izve{tajot
na ON, 800 milioni mladi lica (od 15 do 24 godini) `iveat vo krajna
siroma{tija, a od niv re~isi 210 milioni pre`ivuvaat so pomalku od 1
dolar dnevno. Ili deka 88 milioni od niv se nevraboteni.
Sekoe zlo za dobro!?
Dali gi pametite ovie broj}i, koe ~uvstvo go predizvikaa vo
vas, kako i {to ste prezele vo vrska so toa, se samo nekolku pra{awa
{to vedna{ mi se postavuvaat i baraat odgovori. Dali ovde se raboti
za vistinski interes predizvikan od potrebata za prevenirawe na vakvite
i drugi svetski zla ili za ednostaveniot interes za plasiraweto
na ovie vesti e vo niv da se pobara potvrda na bo`jata pravda - demek,
taka trebalo ilimoralo da bide!
192
b) Masovni zlostorstva
^ovekot mnogu ~esto go interesitraat i masovnite ubistva, pa
taka sekojdnevno ~iteme za toa deka:
- So Dekret na Hitler za ubivawe na neizle~ivo bolni lica od
1. 09. 1939 godina, so jaglen monoksid "od so`aluvawe" bile ubieni
10.000 du{evno bolni Germanci. 284
- Rusite se odgovorni za ubistvoto na 15.000 polski oficiri vo
Katinskata {uma, vo okolinata na Smolensk. 285
- Vo 1944 godina, Himler, preku Ajhman i Joal Brand so d-r Kastner
vo Ungarija pregovaral za razmena na 1. 000.000 evrei za 10.000 kamioni.
286
- Zair (Belgiski Kongo) za vreme na vladeeweto na Leopold II
od 1880-1920 ubieni se 10.000.000 od 20.000.000 `iteli. 287
- Od 1900-1989 vo voeni sudiri zaginale 86.000.000 luge. Presmetano
vo saati vo XX vek na sekoj sat vo prosek ginele 100 luge. 288
- Nacistite za vreme 1940-1945 ubija 25.000.000 luge.
- 1915 vo Turcija - ubieni 800.000 do 1.300.000 Ermenci. Turcija
priznava samo 300.000 ubieni. 289
284
Vidi: Arent, H. Ajhman vo Erusalim, Izve{taj za banalnosta na
zloto, Templum, Skopje, 2003, str. 150.
285
Ibid, str. 344.
286
Vidi: ibid, str. 38, 161 i 269.
287
Svensen, L. op.cit. str, 33
288
Ibid, str, 30.
289
Ibid,str, 33.

- Od strana na ^EKA (Seruska komisija za borba protiv kontrarevolucija,
{pijua`a i sabota`a) od voveduvaweto na Dekretot na
crveniot teror (na 5. 09. 1917, po atentatot na Lenin od strana na Dora
Kaplan) vo prvata polovina na 1918 bea strelani 22, a vo vtorata polovina
na 1918 - 6.000 lu|e. Od juni 1918 do oktomvri 1919 sudovite donele
16. 000 smrtni kazni direktno pobarani od Lenin.
- Od 1930-1954 ne se znae kolku lu|e bile ubieni za vreme na
Stalin. Se smeta deka samo vo periodot 1937-1938 bile strelani
1.700.000 lu|e.
- Spored poslednite najavi na TV vo nemirite vo Sudan bile
ubieni 100.000 lu|e. Pretsedatelot tvrdi samo 10.000.
- Po vojnata vo SSSR povtorno se otvoreni nekoi koncetracioni
logori (Buhanveld, Saksenhauzen) kade bea smesteni 120.000 zatvorenici,
od koi 45.000 umrele od glad, bolest, iscrpenost ili od nasilna
smrt. 290
- Vo ne{to podolg period komunistite ubile 100.000.000 luge. I
tie `rtvuvale luge vo povisoki celi. Taka, Mao Ce Tung veruval deka
na sekoj 20 luge eden e neprijatel, {to dovede do toa pod negova vlast
da bidat ubieni najmalku 60.000.000 lu|e, od koi 30.000.000 umrele od
glad samo me|u 1958-1962. 291
- Ruanda - pripadnicite na plemeto Hutu vo 1994 ubile 800.000
pripadnici od plemeto Tutsi. 292
- Indonezija, 1966 pod optu`ba deka sorabotuvaat so komunistite,
Vladata ubi 100.000 Kinezi. Indonezija, 1975 go napad na Isto~en
Timor ubi okolu 200.000 `iteli. 293
- Vo Kamboxa, Crvenite kmeri ubile najmalku 2.000.000 lu|e, od
vkupno 8.000.000 `iteli.
- Vo poslednite 30 godini vo Turcija ubieni 40.000 Kurdi
- Po Vtorata Svetska vojna postoe{e op{ta soglasnost deka
Germancite se zli i internacijata i prisilnata deportacija na okolu
11.500.000 Germanci od Polska i ^ehoslova~ka nikogo ne voznemiri
kako ni faktot deka pritoa umrele 2.500.000 lu|e.
Vo osnovata na site masovni ubistva bea pretstavite za postignuvawe
dobro.
Ne pomalku interes za nas pretstavuvaat i masovnite siluvawa
kako oblik na degradacija na protivnici vo vojna:
- Koga Japoncite go osvoile Nanking, 1937 bile siluvani okolu
20.000 `eni.
- Vo 1945, samo vo Berlin i okolinata se siluvani blizu
1.000.000 `eni od strana na ruskite vojnici. 294
290
Ibid, str, 35.
291
Ibid, str, 36.
292
Ibid, str, 34.
293
Ibid, str, 35.
193

- Vo II Svetska vojna Japoncite od Koreja odvele me|u 100.000 i
200.000 `eni vo logori vo Japonija kade vrz niv postojano seksualno se
i`ivuvale.
- 1971 vo Banglade` bile siluvani okolu 200.000 `eni.
- Se smeta deka vo Bosna bile siluvani 60.000 `eni.
Ist e slu~ajot i so gineweto na civili vo razli~ni vojni:
- UNICEF procenuva deka 90% od zaginatite vo site vojni od
1945 bile civili i o~ekuva deka vo idnite vojni na eden vojnik }e ima
100 zaginati civili.
v) Kriminal
Dokolku sakame da se uverime kakvo vnimanie predizvikuvaat
kaj ~ovekot negovite kriminalni povedenija dovolno e da se zadlabo~ime
vo onoj del na masovnite elektronski ili pe~ateni mediumi koj
voobi~aeno go nosi nazivot "crna hronika."
8.2.POTEKLO NA INTERESOT ZA ZLO
a) Dobroto ku~e na Dragica
Mo`no e stojali{te deka interesot za zloto {to sekojnevno go
potresuva na{iot svet nikogo ne go interesira adekvatno na postavkite
od teorijata koja jas za ovaa prilika bi ja narekol -"Dobroto ku~e
na Dragica." Spored ovaa teorija, lu|eto pove}e se zainteresirani za
toa dali nivnoto ku~e ili drugo doma{no mileni~e ka{la, dali jadelo
ili pro{etalo, odo{to za smrtta na 220.000 lu|e vo cunamito vo Indonezija.Ovaa
teorija sekako deka ima zna~ewe, no {to od toa koga i pokraj
va{iot indiferenten odnos kon svetot ni{to ne mo`e da ve odbrani
od zlonastanite. Vie mo`ete da go isklu~ite va{iot televiziski
priemnik, da ne kupuvate vesnici, da ne surfate na internet, 295 no ne i
celosno da se sokriete me|u yidovite na va{iot dom. Koga toga{ mora
da ja napu{tite izolacijata i vo `ivo da se sretnete so Andres Beh-
294
Svensen, L. op. cit. str, 211.
295
Sliki od zaginati pripadnici na porane{nata Osloboditelna vojska
na Kosovo i fotografii od iskasapeni ~ove~ki tela kako i lu|e vo uniformi
koi stojat nad niv, bea postaveni denovive na popularniot makedonski
internetportal "Idividi"... Pokraj slikite na mrtvi tela stoeja poraki od
tipot "Neka se mno`at vakvi." (najverojatno mislej}i na zaginatite, "Samo
mrtviot [iptar e dobar [iptar ili "Pozdrav do majstorite." Izvadok od napis
vo vesnikot Vreme od 21. 11. 2008 pod naslov - "Idi vidi masakri i napi{i
parola!? (Skandalozni sodr`ini na popularna VEB-stranica)."
194

ing Brejvik, 296 ili nekoj na nego sli~en koj }e ve potseti deka, sakale
ili ne, vie mora da razmisluvate za zloto {to na sekoj ~ekor demne,
ako ne zaradi vas, toga{ barem zaradi va{eto mileni~e.
b) Lo{ite momci
Denes stanuva realnost interesot za zloto {to im se slu~uva na
drugite da ne e pottiknat od toa {to im se slu~ilo na `rtvite, tuku od
qubopitnosta koi se lo{ite momci {to go storile toj akt. Lu|eto se
pove}e vo prv red gi interesira koi se izvr{itelite na nekoj kriminalen
akt i kako istite da se kaznat, odo{to koi se `rtvite na zlodeloto
i kako mo`e da im se pomogne. Ubiecot stanuva yveda, a ubieniot
samo ako ve}e prethodno bil toa ([eron Tejt i Xon Lenon, na primer).
Za `al toa go znaat mnogumina iskol~eni li~nosti koi takviot interes
go koristat samo zatoa da vlezat vo istorijata, pa makar toa bila i
samo istorija na kriminalot.
v) Dr`ete go kradecot
Interesot za zloto proizleguva od stravot od kriminalitetot
i od zbivawe na redovite protiv zloto, protiv zaedni~kiot
neprijatel, jaknewe na zaedni~kata solidarnost koga poedine~niot
interes stanuva zaedni~ki interes koj e zagrozen od kriminalcite (nadvore{en
neprijatel, pripadnicite na druga partija, na druga nacionalnost,
prirodna nepogoda, ili koe bilo drugo zlo koe mu se zakanuva
ne samo nemu, tuku i na sekoj drug). Vo zaedni~kiot napad na zaedni~ki
neprijatel se bri{at individualnite razliki i individualnite interesi.
297 Gra|anite koi inaku nu`no gi razdeluvaat razli~ni interesi
296
Brejvik e "~ovekot" koj na 22. 07. 2011, ubi 92 lica, prete`no deca
so oru`je na ostrovot Utoja i pred zgradata na vladata na Norve{ka. Poznaat
e negovata misla: "Eden koj veruva (eden koj e ubedena li~nost) e ednakov na
100.000 lu|e koi imaat interes."
297
Vo srazmernost od toa kolku sme organizirani vo zbivawe na redovite
protiv ili vo odbrana od kakvo i da e neprijatelstvo, tolku ja potisnuvame
sopstvenata individualnost. Vo politi~kata kampawa na edna partija, na
primer, nejzinite ~lenovi gi stavaat celite na partijata nad svoite interesi.
Tie stanuvaat ~lenovi na edna partija so edinstvena svesna cel da ja pobedat
protivni~kata partija. Zatoa, ~lenot na edna partija stanuva samo esdeesovec
ili vmrovec, a ne i li~nost. Vo kontekst na toa nu`no e da se zabele`i deka
vo prirodata na ~ovekot celta e da se pobedi (ponekoga{ i da se uni{ti) protivnikot.
Ovoj instinkt e modificiran i ubla`en, taka {to poedinecot se
istaknuva i izdiga nad drugite (osven nad sopstvenite deca) vo natprevari
(igri), dodvoruvawe, gri`a za decata, a da ne se pravi obid da se uni{tat poedincite
koi se napa|aat. Ottamu, igrata (makar i vo grupa) e najdobar dokaz
195

(neednakvost) stanuvaat kako eden (ednakvost) samo toga{ koga poedine~niot
interes e zagrozen od zaedni~ka opasnost t.e. samo toga{ koga
individualniot interes ne mo`e poinaku da se brani ili osvoi 298
osven kako prestoren, preoblikuvan, zamaskiran zaedni~ki interes.
Nakratko, za da se pojavi i postoi zaedni~ki interes: potrebna e realna
ili samo zamislena zaedni~ka opasnost - zaedni~ki strav, ili zaedni~ko
dobro - realna ili zamislena zaedni~ka nade`. Pritoa, i vo dvata
slu~ai edinstvena cel na ~ovekot ne e ne{to apstraktno i univerzalno,
tuku sekoga{ emotivniot stav - da se ostvari pobeda vrzana za
konkreten pottik (impuls), a taa pobeda zna~i - da se ostvari individualniot
so pomo{ na ostvaruvaweto na zaedni~kiot interes. Posledica
(zaguba) od zaedni{tvoto od koj i da e vid (od strav ili od nade`) e
gubewe na individualnosta, posebnosta, razli~nosta, sostojba koga poedinecot
stanuva samo ~len na opredelena zaednica, nacija, partija, a
prestanuva da bide li~nost: Samo ako si razli~en si nekoj. Ako si
ednakov si nikoj. 299 Takviot ~ovek ima dominantna, pa duri i edinstvena
cel da se pobedi zaedni~kata opasnost, ili da se ostvari zaedni~koto
dobro, no samo do momentot dodeka ne se ostvari taa pobeda. Koga
pobedata }e se postigne, zaedni~kata opasnost ve}e ne postoi, pa otamu
pove}e nitu zaedni~kiot interes na ~ie mesto povtorno se vra}a individualniot,
ili vo najmala raka tesno grupniot interes. Nakratko,
gra|anite koi inaku gi razdeluvaat razli~ni interesi, se sprotivstavuvaat
kako eden na zaedni~kiot neprijatel. Ottamu, izgleda vistinito
zabele`uvaweto na Dirkem deka bez zlostorstvata bi is~eznala
kohezijata na op{testvoto i deka univerzalnite dobra na zaednicata
bi se raspadnale vo zaemno protivre~ni individualni ~esti~ki.
Takvite koncepti vodat kon realen stav deka takviot interes
za zloto e interes za pravda. Vo taa smisla spored Aristotel, lu|eto
se zdru`uvaat za da postignat ne{to polezno (nekakva korist), steknudeka
vo ~ovekovata priroda e pobeda, istaknuvawe, izdvojuvawe, samopotvrduvawe,
samoaktuelizacija, izdvojuvawe od i nad drugite, individualizacija, za
da se poka`e kolku sme razli~ni, poinakvi, podobri od drugite. Nasproti toa
stoi `elbata za grupna pripadnost: 1. kaj site poedinci {to imaat te{kotii
so individualizacijata ili, 2. kaj one koi imaat potreba od pripadnost kon
opredelena grupa isklu~ivo zaradi polesna realizacija na sopstvenite interes
koi se zaedni~ki so interesi na pripadnicite od taa grupa, naspritiv
drugi zaedni~ki interesi na druga grupa.
298
Pri odbrana na svojot kako zaedni~ki interes se javuva strav: stravot
vodi kon odbrana, toj vo startot e defanziven. Pri osvojuvawe svojot kako
zaedni~ki interes se javuva nade`: nade`ta vodi kon napad, taa vo startot e
ofanzivna.
299
Ottamu, ne e to~na izrekata: Ako ne si so site, "ne si so site." To~no
e: Ako si so site, "ne si so site."
196

vaj}i ne{to nu`no od onie raboti koi se odnesuvaat na `ivotot. 300 Se
~ini deka i politi~kata zaednica su{testvuva poradi nekoja zaedni~ka
korist i pri nastanuvaweto i vo opstojuvaweto, za{to kon poleznoto
se naso~ei i zakonodavcite, pa vo taa smisla velat deka pravedno e
ona {to i e korisno na zaednicata. 301 Tamu kade {to nema ni{to zaedni~ko
(zaedni~ki interes, m.z.) me|u vladetelot i podanikot, nema
nitu prijatelstvo nitu pravednost. Odnosot e takov kakov {to e odnosot
na zanaet~ijata kon orudieto, na du{ata kon teloto, odnosno na gospodarot
kon robot. Seto ova se koristi od tie {to go upotrebuvaat,
taka {to nema zbor za prijatelstvo kon ne{to koe nema du{a, koe ne e
nitu `ivo, tamu voop{to nema ni pravednost, kako {to nema nitu sprema
kow, vol, nitu kon rob kako rob, za{to me|u niv nema ni{to zaedni~ko:
robot e orudie so du{a, isto kako {to orudieto e bezdu{en rob.
So ogled na toa nema prijatelstvo kon rob kako kon rob, no ima kako
kon ~ovek, za{to se ~ini deka kaj sekoj ~ovek ima ne{to pravedno kon
se koe ima mo`nost da u~estvuva vo zakon i dogovor: zna~i ima i prijatelstvo
so ogled na opredelbata ~ovek. navistina duri i vo tiraniite
ima prijatelstvo i pravednost, no vo mala mera. Vo demokratiite pak
ureduvawa, prijatelstvo i pravednost ima vo najgolema mera za{to na
ednakvite gra|ani im se mnogu raboti zaedni~ki. Zna~i, kako {to e
ve}e ka`ano, sekoe prijatelstvo (i pravda, m.z.) se sodr`i vo zaednicata.
302 Ovde treba da se spomne i toa deka vo ovoj red spa|a i interesot
za zloto koj kaj mnogumina e povrzan i so procenkata na kriminalitetot
kako zna~aen ekonomski tovar, kako zaradi zagubite od nego, taka i
zaradi tro{ocite za odr`uvawe na pravosudniot aparat i zatvorite i
potrebata od iznao|awe sredstva zadi nivno sanirawe.
g) Da mu umre kozata nakom{ijata (kletva i magija)
Kaj ova stanovi{te, vsu{nost, stanuva zbor za `elba od skrieno
i nekazneto naneseuvawe zlo preku ritualni postapki za koi se veruva
300
Ottamu {to gledame kako sekoj grad e nekoe zaedni{tvo i deka sekoe
zaedni{tvo e sostaveno zaradi nekoe dobro (za{to zaradi ona {to im izgleda
dobro site pravat se), o~igledno e deka site zaedni{tva se stremat kon
nekoe dobro, a najmnogu kon ona koe e najglavno od site dobra, kon ona zaedni-
{tvo koe od site e najglavno i vo sebe gi sodr`i site ostanati. A toa e ona nare~eno
dr`ava ili dr`avno zaedni{tvo (Politika, 1252 1-5). Aristotel, Politika,
Globus/Sveu~ili{na naklada, Zagreb, 1988. str. 1. Zaedni{tvoto, pak, e vo prijatelstvoto,
imeno, lu|eto ne sakaat da odat nitu po ist pat zaedno so neprijatelot.
Ibid. str. 138.
301
Aristotel, Nikomahova etika, Tri, Skopje, 2003, str. 252.
302
Ibid, str. 256.
197

deka, ako ni{to drugo, barem }e dovedat do opredelena rastovaruvawe
na ~uvstvoto na omrazata kon opredeleni lica.
^ovekot, kako {to pravilno zabele`uva Frejzer, od najrani
vremiwa tragal za op{ti pravila so ~ija pomo{ bi go svrtel tekot na
prirodnite pojavi vo svoja korist i pritoa sobral golem del takvi
pravila od koi nekoi se zlatni, a nekoi bezvredni. Vistinskite ili
zlatni pravila ja so~inuvaat osnovata na primenetata nauka. La`nite
pravila ja so~inuvaat magijata. Taa magija posmatrana kako zbir na
pravila koi go opredeluvat tekot na nastanite vo realniot svet se narekuva
- teoretska magija, posmatrana, pak, kako zbir napravila koi
lu|eto ja primenuvaat za da ja postignat svojata cel se narekuva- prakti~na
magija. 303 Stanuva zbor za dva osnovni vidovi magija. 304
1. Homeopatska ili imitativna magija se zasnova vrz asocijacija
na ideji po sli~nost ("zakon na sli~nost"). Ovaa magija pogre{no
pretpostavuva deka stvarite koi li~at edna na druga se isti. Nejzin-
303
Frejzer, D`. D`. Zlatana grana, prou~avanje magije i religije, Ivani{evi~,
Beograd, 2003, str. 59-60.
304
Spored Sprengler i Institores postojat 14 vidovi magii koi izviraat
od 3 vida divinacii. Prva divinacija: otvoreno povikuvawe na demoni.
Nejze i pripa|aat slednive vidovi magii: vra~awe, oniromantija (1. ve{tina
na povikuvawe na demoni so koi e sklu~en izre~en dogovor kako bi mo`elo da
se yirne vo ne{tata {to se skrieni vo soni{tata, 2. ve{tina koga vrz osnova
na soni{tata se pretska`uva idninata dokolku takvata mo} proizleguva od
bo`je otkrovenie), nakromantija (ve{tina na prizivawe i razgovarawe so
mrtvi), proro{tvo, geomantija (ve{tina koja se vr{i so tvrdi stvari kako
{to se `elezo i mazen kamen), hidromantija (ve{tina koja se vr{i so voda i
kristali), piromantija (ve{tina koja se vr{i so ogan) i gatawe (pretska`uvawe
so `ivotni `rtvuvani na |avolski oltari).
Vtora divinacija: skrieno posmatrawe na polo`bata i dvi`eweto na
nekoja pojava, kako na primer, na yvezdite, denot, satite i sli~i ne{ta. Nejze
i pripa|aat slednive vidovi na magiii: horoskopija (pretska`uvawe vrz osnova
na posmatrawe na polo`bata na yvezdite vo momentot na ra|aneto), haruspicina
(pretska`uvawe vrz osnova na posmatrawe na denovi i sati), augirija
(pretska`uvawe vrz osnova na posmatrawe na povedenieto i peeweto na pricite),
mantika (pretska`uvawe vrz osnova na zna~eweto na ~ove~kite zborovi),
hiromantija (pretska`uvawe vrz osnova na linite na dlankata ili na
{epa od `ivotni) i spatulamantija (od spatula = {iroko lopat~e, na primer,
slikarsko).
Treta divinacija: posmatrawe na nekoe ~ove~ko dejstvie so cel otkrivawe
na sokrieni ne{ta ili nastani: taa divinacija se narekuva sortilegija.
Nejze i pripa|aat vidovi na magiii koi se sostojat vo posmatrawe na trwe
slama i likovi vo istopini od `elezo. Institoris, H i Sprenger, J. Malleus Maleficarum,
str. 129-130. Na site ovie divinacii celta ne im e nanesuvawe {teta,
tuku pretska`uvawe na idninata.
198

iot misloven princip se sveduva na toa deka sli~noto proizveduva sli-
~no ili, so drugi zborovi, deka posledicata li~i na pri~inata. Spored
ovoj princip magot zaklu~uva deka mo`e da se proizvede koja i da e posledica
samo ako taa se imitira.
Verojatno najpoznata primena na principot sli~noto proizveduva
sli~no e obidot {to go pravele mnogu narodi vo razni vremiwa so
cel neprijatelot da se povredi ili uni{ti preku povreda ili uni{tuvawe
na negoviot kip ili slika, vo uveruvawe deka kako {to stradaat
kipot ili slikata, taka strada i ~ovekot i deka otamu so nivnoto uni-
{tuvawe i samiot toj mora da umre. 305 Za volja na vistinata, treba da se
priznae, deka homeopatskata magija ~ii sredstva, kipovi i figuri obi-
~no se praktikuvaa so zla namera za omrazenite lica da se ispratat na
ovoj svet, iako mnogu poretko, imala i dobronamerna upotreba: se upotrebuvala
i za da se olesni pora|awe, za nerotkiwa da dobie dete, za
lekuvawe ili spre~uvawe na bolesti, 306 kako merka koja {to lovecot
ili ribarot mora da ja prezemat za da dojdat do obilen plen 307 i sl.
305
Taka Indijancite vo Severna Amerika veruvaat deka }e mu nanesat
soodvetna povreda na izvesno lice ako go nacrtaat negoviot lik vo pesok, pepel
ili vo glina i ako zamislat koj i da e predmet {to go pretstavuva teloto
na toa lice, pa go bodat so stap ili mu nanesuvaat kakva i da e druga povreda.
Na primer, koga Oxbvej-Indijanec saka nekomu da mu nanese zlo pravi mal
drven kip na svojot neprijatel i mu zaboduva igla vo glavata ili srceto ili
pu{ti strela vo nego veruvaj}i deka vo istiot moment negoviot neprijatel }e
po~uvstvuva silna bolka vo soodvetniot del od teloto. Ako saka da go ubie toj
go spaluva ili go zakopuva kipot izgovaraj}i vo isto vreme baja~ki. So cel da
im se odmazdat na licata koi gi mrazat ili od koi se pla{at peruanskite
Indijanci pravat nivni kipovi od salo izme{ano so `ito i potoa kipot go
spaluvaat na patot po koj pominuvaat `rtvite.
Malajcite pravele le{ vo dol`ina od edno stapalo od vosok zemen od
napu{teno leglo na p~eli i koga }e go probodele okoto na taa figura - neprijatelot
stanuval slep, koga }e i go proboduvale stomakot - neprijatelot
stanuval bolen, ako se probodela glavata - i nego go bolela glava itn. Dokolku
sakale neprijatelot vedna{ da go ubijat ja rasekuvale figurata od glavata
nadolu, ja zavitkuale i se molele nad nea kako {to toa se pravi so mrtovec
i potoa ja pogrebuvale na pateka za koja se sigurni deka preku nea }e pomine
`rtvata i deka }e ja pre~ekori figurata. Pritoa, za nejzinata krv da ne
padne na va{a glava trebalo da se ka`e: "Toa ne sum jas koj go pogrebuva. Toa e
Gavrilo." Na toj na~in vinata za ubistvoto se prefrla vrz arhangelot Gavril
koj e mnogu posposoben da ja nosi odo{to vie. Frejzer, D`. D`. Zlatana grana,
prou~avanje magije i religije, Ivani{evi~, Beograd, 2003, str. 28-29.
306
Marsel od Bordo, dvorski lekar na Teodosie I, vo svoeto ~udno delo
za medicinata propi{uva lek za otok koj se sostoi vo slednovo: zemete koren
od vrba, prese~ete go i obesete eden del na vratot na bolniot a drugiot nad
~adot vrz ogan. Kako {to vrbata se su{i vo ~adot taka i otokot }e se isu{i i
199

Prenosna magija se zasnova vrz asocijacija na ideji po dopir
("zakon na dopir ili prenos"). Ovaa magija pogre{no pretpostavuva
deka stvarite koi edna{ bile vo zaemen dopir sekoga{ se vo dopir i
zaemno deluvawe. Nejziniot misloven princip se sveduva na toa deka
stvarite koi edna{ bile sostaveni, duri i toga{ koga sosema }e se razdelat
edna od do druga, zasekoga{ mora da ostanat vo takov simpati~ki
odnos vo koj {to i da napravi ednata mora sli~no da vlijae i na drugata.
Spored ovoj princip, magot zaklu~uva deka {to i da mu pravi na
materijalniot predmet, toa ednakvo }e vlijae i vrz liceto so koe toj
predmet nekoga{ bil vo dopir. 308
Najpoznat primer na ovaa magija e magiskata simpatija za koja
se pretpostavuva deka postoi me|u ~ovekot i koj i da e negov oddelen
del (papo~nata vrska i postelicata, ostaven trag, 309 plunka), kako i na
kosata i noktite, taka {to koj bilo {to }e zeme ~ove~ka kosa i nokti
mo`e da izvr{i {to i da saka vrz liceto od koi se otse~eni bez razlika
na nivnata oddale~enost. 310
is~ezne. Ako bolniot potoa se poka`e neblagodaren prema dobriot lekar,
ovoj mo`e lesno da mu se odmazdi so frlawe na vrbata vo voda: za{to kako
{to korenot povtorno }e upie vlaga, taka se povra}a i otokot. Ibid, str. 32.
307
Galelazirite, `iteli na severniot del na Halmahara, golem ostrov
koj se nao|a zapadno od Nova Gvineja, tvrdo veruvaat deka pred da se napolni
pu{kata pri poa|awe vo lov, kur{umot sekoga{ prvo treba da se stavi vo
usta. Na toj na~in re~isi ve}e se jade ulovenoto koe kur{umot treba da go
pogodi, pa zatoa istiot voop{to ne mo`e da ja proma{i celta, Ibid, str. 33.
Ponekoga{ se pribegnuva kon homeopatskata magija za da se izbegne nekoe
kobno pretska`uvawe so pomo{ na negovoto prividno ostvaruvawe. Na primer,
ako nekoj se rodi na 1 fevruari se veruvalo deka negovata ku}a }e izgori
koga }e stane polnoleten. Za da se predupredi ovaa nesre}a, prijatelite na
roditelite na novorodenoto dete gradele {upa vo poleto i ja spaluvale. Ibid,
str. 48.
308
Ibid, str. 27-29 i 48.
309
Vo Meklenburg se smisli deka ako nekomu mu zabodete klinec vo
otisok od stapaloto toj }e stane invalid. Vo nekoi krai{ta, pak, se veruva
deka klinecot treba da bide izvaden od mrtove~ki sandak. Ibid, str. 54
310
Za da kurtulat od kakva i da e magija {to mo`e da se stori vrz niv
preku nivnite nokti ili proleana krv, plemstvoto na Madagaskar gi {titi
posebna klasa lu|e nare~eni ramanga ili "sina krv". Nivna dol`ost bila da
gi izedat site ise~eni nokti i da ja izli`at seta proleana krv. Ibid, str. 233.
Ponekoga{ otse~ocite od kosa i nokti, kako i izvadeni zabi se ~uvaat ne zatoa
da se spre~i da padnat vo racete na nekoj mag, tuku za sopstvenikot da gi
ima pri raka pri o~ekuvanoto voskrsnuvawe na teloto. Vo seloto Dramkornat
vo Irska koga nekoi starici vrz osnova na Svetoto pismo gi uverile deka gospod
gi izbrojal site vlakna na nivnite glavi, tie mislele deka }e mora da po-
200

I dvata vidovi magii (homeopatskata ili imitativnata magija
i prenosnata magija) se narekuvaat simpati~na magija, za{to i ednata
i drugata pretpostavuvaat deka stvarite zaemno deluvaat na oddale~enost
so pomo{ na tajna simpatija. Pritoa, treba da se ima predvid,
deka sistemot na simpati~na magija ne se sostoi samo od pozitivni
pravila (vra`bini), tuku i od golem broj negativni pravila (zabrani,
tabui). Toj sistem upatuva ne samo na toa {to treba da se pravi, tuku i
na toa {to ne treba da se pravi. Pozitivnata magija ili vra`bina nalaga:
"Pravi go ova, za da se slu~i toa i toa." 311 Nejzina cel e da se predizvika
sakan nastan. Negativnata magija ili tabupropi{uva: "Ne pravi
go ova, da ne se slu~i toa i toa. "Celta na ovaa magija e da se izbegne
nesakan nastan. Tabu e zna~i negativna primena na prakti~nata magija.
312 Od tabuite na koi se pridr`uvale divjacite mo`ebi najbrojni i
najva`ni se onie koi zabranuvaat upotreba na izvesna hrana. Kako {to
divjakot jade mnogu `ivotni i rastenijaza da se stekne so izvesni posakuvani
osobini koi spored negovo mislewe im pripa|aat, 313 taka izbegnuva
da jade mnogu drugi `ivotni i rastenija za da ne stekne nivnite
lo`at smetka za toa pri "stra{niot sud", pa zatoa svojata padnata kosa ja sobirale
i kriele pod krovot na svoite kolibi. Ibid, str. 239-240
311
Vo ovaa smisla edna mo{ne plodna strana na homeopatskata magija e
nejzinoto dejstvo so pomo{ na mrtvite. Taka kradcite od mnogu zemji veruvaat
deka ako ja posipat ku}ata so zemja zemena od nekoj grob stanuvaat nevidlivi
za svoite `rtvi. Ako Ju`en Sloven nameraval da krade na pazar, se {to trebalo
da napravi bilo da izgori slepa ma~ka, pa malku od nejziniot pepel da
frli vrz trgovecot so kogo se cenka. Potoa mo`e da zeme se {to saka od tezgata.
Toj nema ni{to da zabele`i, za{to stanal slep kako mrtavta ma~ka.
Kradecot duri mo`e hrabro da zapra{a: "Dali plativ za ova?" Magepsanioit
trgovec }e odgovori: "Plativte, se razbira!" Se ~ini najsvirep na~in na koristewe
na ma|ijata bil koristen vo Rusija: se ubival ~ovek so cel od negovata
mast da se napravi sve}a ~ija svetlost na kradecot mu obezbeduvala nezabele`ni
no}ni kra`bi. Interesno e i toa deka srpskite i bugarskite `eni, na
koi mnogu te{ko im pa|ale ograni~uvawata na bra~niot `ivot, gi zemale bakarnite
pari~ki od o~ite na mrtovec, gi stavale da postojat vo vino ili voda
i potoa te~nosta im ja davale nivnite ma`i da ja ispijat. Po ispivaweto na
te~nosta soprugot, isto kako i mrtovecot na ~ii o~i bile staveni pari~kite,
stanuval slep za site qubovni avanturi na svojata `ena. Ibid, str. 42-43 i 65.
312
Taka na primer, kaj Ainite vo Sahalin, trudna `ena ne smee da prede
volna niti da suka konci dva meseci pred pora|aweto, za{to ako toa go
pravi, na nejzinoto dete mo`e da mu se zapletkaat crevata kako konci... Na nekoi
ostrovi vo isto~na Indija, koj i da dojde pred ku}ata na lovec ne smee da
zastane, tuku mora direktno da vleze vo nea, za{to ako zastane pred vartata,
toga{ i dive~ot na ist sli~en na~in mo`e da zastane pred stapicata na lovecot
i da si zamine bez da bide faten vo nea. Ibid, str. 35.
313
Ibid, str. 36
201

negativni osobini. 314 So toa {to gi jade prvite toj ja praktikuva pozitivnata
magija, a so vozdr`uvawe od drugite, praktikuva negativna
magija.
Poseben problem kaj site magii pretstavuva stavaweto pod kontrola
na na{ite i tu|ite du{i. Spored veruvaweto na mnogu narodi,
du{ite sfateni kako mali ~ove~iwa 315 imaat izvonredna mo} da prestojuvaat
vo nas i da go razdvi`uvaat na{eto telo, ili nakratko da ni davaat
`ivot. Toj mal ~ovek vo ~ovekot - du{ata, ni dava celokupnata
aktivnost. So ogled na toa {to nejzinoto prisustvo vo nas zna~i `ivot,
nejzinoto privremeno otsustvo - son 316 ili bolest, 317 a nejzinoto
314
Taka na Madagaskar, vojnik ne smee da jade koleno od vol, za{to
sli~no na volot }e stane slab vo kolenata i nesposoben da mar{ira. Vojnik,
isto taka, ne smee da jade petel koj zaginal vo borba ili {to i da e {to e ubieno
so kopje.... Koga lovcite vo Laos odat vo lov na slonovi gi predupreduvaat
svoite soprugi deka dodeka tie se otsutni od doma da ne ja se~at kosata, nitu
da go ma~kaat svoeto telo so uqe, za{to slonot }e ja raskine ili }e se lizne
od stapicata... Lovcite na slonovi od isto~na Afrika veruvaat deka ako soprugite
im se neverni dodeka se tie vo lov, slonot dobiva mo} nad niv i mo`e
opasno da gi povredi ili ubie. Mokso{kite Indijanci od Bolivija, pak, veruvaat
deka ako pri lovot gi kasne zmija ili jaguar, toa e siguren znak za neverstvo
na soprugata, koja za toa mora neizostavno strogo da se kazni, ponekoga{
i so smrt. Ibid, str. 36.
315
Kaj razni narodi stanuva zbor za razni modeli na mali, slabi ili
debeli, dolgi ili kratki, brzi ili spori, materijalni, polumaterijalni ili
nematerijalni ~ove~iwa koj te`at do 10 ili do 21 gram, pomesteni vo razli~i
delovi od teloto na ~ovekot. Po izleguvaweto od ~ovekot tie mo`at da odat
na razli~ni mesta: da ostanat vo okolinata, da odat na neboto ili pod zemjata,
da se preselat vo drug ~ovek, `ivotno ili rastenie itn.
316
Se veruva deka dodeka ~ovek spie negovata du{a znae da izleze od
teloto i da se zafa}a so brojni aktivnosti (da raboti, da se stepa so druga
du{a; poradi {to toj po budeweto se ~uvstvuva izmoren, pretepan i sl.), poradi
{to sonot e samo odraz na seto ona {to taa go pravi dodeka e nadvor od teloto.
Glavata opasnosta od takvite ekskurzii na du{ata e nemo`nosta na nejzinoto
vra}awe vo teloto. Od tie pri~ini mora da se vnimava toj {to spie da
ne se budi naglo, za{to mo`e da se slu~i negovata du{a koja oti{la na predolga
pro{etka da ne mo`e navreme da se vrati vo teloto pa ~ovekot da se "razbudi
mrtov," poto~no bolen (veruvaweto e deka sekoj koj }e se razbudi bez
du{a mora da e bolen). Treba, isto taka, da se vnimava da ne mu se menuva izgledot
(na primer, da i se zalepat musta}i na zaspana `ena) nitu da se premestuva
nikoj dodeka spie, za{to negovata du{a pri vra}aweto mo`e da se zbuni,
da ne si go prepoznae teloto i ~ovekot bez vrska da umre... Na toj ~ija du{a
{eta dodeka spie, mo`e da mu se slu~i duri i toa negovata du{a da bide odnesena
od du{ata na sve`o po~inat ~ovek. Zaradi izbegnuvawe na takvi bliski
202

trajno napu{tawe na teloto - smrt, edeno od najzna~ajnite potrebi na
~ovekot e soodvetnoto postapuvawe so du{ata. Celta na toa postapuvawe
e da se spre~i taa da go napu{ti teloto, ili pak, ako ve}e toa go
storila, da se obezbedi nejzino vra}awe vo istoto telo. Merkite koi
primitivniot ~ovek gi prezema za da postigne edna od ovie celi se
izvesni pravila (zabrani ili tabui) za obezbeduvawe postojanoto prisustvo
ili povrat na du{ata. Nakratko toa se sredstva za odr`uvawe
na `ivotot.
^ovekovata du{a, od najrazli~ni pri~ini ~esto znae privremeno
da go napu{ti teloto. Toa naj~esto go pravi preku ustata ili otvorite
na nosot. Vo takvi slu~ai ulogata na magijata e ili so pomo{ na
svoite ve{tini da go spre~i toa izleguvawe 318 ili so arno ili lo{o da
pridonese zatalkanite du{i da se vratat vo teloto na sopstvenikot.
Ovie postapki sekako deka se korisni ako so niv se prevenira begstvoto
na sopstvenata ili du{ata na svoite prijateli. ^ovekovata istorija
e prepolna so prikazni i za izvlekuvaweto du{i od ~ovekovo telo od
strana na demoni, no i za vseluvaweto na demoni vo ~ove~ki tela.
Ottamu proizleguva potrebata za primena na posebni proceduri zarasredbi
vo mnogu zemji postoi obi~aj vo ku}ata vo koja ima smrten slu~aj cela
no} da ne se spie. Vidi, ibid, str. 190 i natamu.
317
Du{ta mo`e da go napu{ti teloto ne samo koga ~ovek }e zaspie,
tuku i koga e buden. Posledica od toa e bolest, ludilo ili smrt. Vo takvi
slu~ai spasot e vo ve{tinata na magot da ja vrati du{ata vo teloto. Pritoa,
kaj Indijancite vo Britanska Kolumbija, magot mora posebno da vnimava
slu~ajno da ne ja progolta du{ata na bolniot, za{to postapkata za nejzino
istresuvawe od teloto na magot e prili~no komplicirana i bolna. Vidi. ibid,
str. 191-197.
318
Za taa cel (razubavuvaweto so toj "nakit" e sosema sporeden efekt
od takviot akt) `enite vo Afrika stavaat razni alki na nosot ili na nozete
i racete. Od istite pri~ini na Celebes na bolniot mu zaka~uvaat jadica na
nosot: idejata e so zaka~uvaweto na jadicata da spre~i sekakov obid za begstvo
na du{ata... Koga }e dobijat, pak, novoroden~e, me|u drugoto, im gi vrzuvaat
ustite na site `ivotni vo ku}ata i okolu ku}ata, od strav nekoe od niv da ne
ja progolta negovata du{a.. Koga nekoj se prozeva vo nivno prisustvo, Indusite
sekoga{ pukaat so prstite so verba deka toa ja spre~uva du{ata da izleze
preku usta... Itonamite vo Ju`na Afrika mu gi zape~auvaat o~ite, ustata i
nosot na umreniot so cel da se spre~i negovata du{a da izleze i da odnese nekogo
od prisutnite. Od sli~ni pri~ini kaj mnogu narodi, pa i kaj nas, na pokojniot
mu se zapu{uva nosot i mu se podvrzuva vilicata.
Se ~ini, sepak, deka "najefikasen" na~in za da se spre~i izleguvawe
na du{ata od teloto na{le `itelite na Markiskite ostrovi vo Ju`en Pacifik
i `itelite na Kaledonija. Za da go odr`at vo `ivot ~ovekot koj e na
smrtna postela, tie ednostavno mu gi dr`at i nosot i ustata zatvoreni... Ibid,
str. 189 i natamu.
203

di vra}awe vo porane{nata sostojba. Za predmetot na na na{ata tema,
me|utoa, se pozna~ajni onie magiski obredi koi go manifestiraat ~ovekovoto
zlo, a se sostojat vo lovewe na ~ovekovite du{i od odmazda
ili za lukretivni potrebi od strana na `ivi lu|e. Taka vo nekoi delovi
na zapadna Afrika, magite postojano postavuvaat stapici za da gi
fatat du{itekoi gi napu{taat telata na svoite sopstvenici za vreme
na son. Koga }e fatat nekoja du{a ja vrzuvaat nad ogan i kako {to taa
se su{i taka venee i nejziniot sopstvenik. Toa ne se pravi od nekakva
omraza sprema stradalnikot, tuku od deloven interes. Na magot mu e
seedno ~ija du{a fatil i spremen e da mu ja vrati na sopstvenikot ako
za toa dobro mu se plati. Nekoi magi kako legalno zanimawe dr`at du-
}ani za zalutani du{i, taka {to onoj {to ja izgubi ili zaturi svojata
du{a mo`e sekoga{ da se javi kaj niv i po voobi~aena cena da dobie
druga du{a. Ima me|utoa i iskol~eni lu|e koi od ~ista pakost ili
zaradi zarabotka postavuvaat mamki i stapici so umisla da fatat ne~ija
du{a. Takvite du{i tie ili vedna{ gi ubivaat ili do tolku ja tormozat
{to taa, ako se vrati, mu go upropastuva zdravjeto na nejziniot
sopstvenik. 319
Nabroenite opasnosti po du{ata ne se edinstvenite koi go ma-
~at primitivniot ~ovek. Ottamu {to toj ~estopati svojata senka i
odrazot na svojot lik vo ogledalo 320 |i smeta za del na svojata du{a, kaj
nego se javuva dopolnitelni stravuvawa. Imeno, za nego pretstavuva
golema opasnost ako nekoj stapne, ja probode ili ja udri negovata senka,
za{to posledicata od seto toa }e se po~uvstvuva vrz negovoto telo.
Posebna opasnost pretstavuva ako senkata celosno se oddeli od nego,
za{to vo toj slu~aj e neminovna smrt. Opredelena opasnost pretstavuva
i samoto pa|awe na tu|a senka vrz nekogo, osobeno ako toa e senkata
na o`alosteno lice, od `ena voop{to ili, ne daj bo`e, od sopstvenata
te{ta. Posledicite od toa mo`at da bidat navlekuvawe na slabeewe
ili lo{i osobini kakvi {to se mrzlivost ili glupost. 321
Ona {to e karakteristi~no za magijata i magiskite obredi e i
nivnata zaprepastuva~ka aktuelnost. Kolku i da e toa nesfatlivo taa
i denes se povrzuva za opredeleni religii i sekti me|u koi ovde }e gi
spomeneme samo: Vicca, Voodoo, Druidizam,
- Vicca e vid religija za koja va`i eden zakon: "Dodeka ne gi povreduva{
drugite, raboti {to ti e volja." Nejzino glavno veruvawe e
praviloto 3 x 3, {to zna~i deka se {to nekoj }e napravi, trikratno mu
se vra}a. Toa zna~i deka se veruva vo karma, pa spored toa i vo reinka-
319
Vidi: ibid, str. 195 i natamu.
320
Poznat i kaj nas e obi~ajot koga }e se slu~i smrt vo ku}ata da se
pokrie ogledaloto, za{to se sravuva deka odrazot na onoj koj }e se vidi vo
nego (a toa zna~i negovata du{a) mo`e da bide odnesen od du{ata na po~inatiot
koja se do pogrebot se vrtka okolu ku}ata.
321
Vidi: ibid, str. 198.
204

nacija. Vikanite pravat talismani, ja prou~uvaat astrologijata i kabalata,
frlaat vol{ebstva i ja slavat promenata na Majkata Zemja.
Site drevni bo`ici se posmatraat kako golema bo`ica koja ima broji
imiwa (Izida, Dijana, Haketa, Kadivden, Afrodita, itn). Taa e devica
i majka starica. Taa ima odnosi so golemiot bog kogo isto taka go so~inuvaat
site drevni bogovi. Toj e rogatiot bog Pan, Lucifer (ne Satana,
tuku starorimskiot bog na utrinskata yvezda). Za ma|iski rituali
se koristi pentagram koj e vcrtan na disk {to mo`e da bide od razli-
~en materijal i koj treba da e postaven na oltar. Se koristi vo najednostavni
vol{ebstva koi se izveduvaat so pomo{ na sve}i. Okolu pentagramot
e vcrtan krug koj ja pretstavuva bo`icata i bogot. Toj krug
reflektira svetlost i na negoviot nositel mu donesuva seop{ta inteligencija,
univerzalna mudrost i za{tita. Vo dene{no vreme pentagramot
stanal simbol na zloto, a ovaa predrasuda e pottiknata so pojavata
na satanisti~kite sekti koi go koristat prevrteniot pentagram vo
svoite rituali.
- Voodoo (hoodoo voudon) e zbir na magi~ni veruvawa i praktiki
koi se manifestiraat vo nekoi delovi na Afrika, Ju`na Amerika, zapadna
Indija, a osobeno na Haiti. Voodoo se razvi na planta`ite na
robovi vo Afrika vo XVII vek. Spored nego postojat Loi duhovi koi gi
povikuvaat sve{tenik (houngan) ili sve{teni~ka (mambo) vo ceremonii
za vreme na koi nasobranite lu|e stanuvaat opsednati so duhovite
i pa|aat vo trans. Postojat dva osnovni pravci na Voodoo. Rada e familija
na Voodoo duhovi i toa na relativno miroqubivi i sre}ni Loi.
Petro e crna ma|ija vo Voodoo i toa Voodoo od besni i podli Loi ili
duhovi. Vo Petro Voodoo se slu~uvaat opasni nastani, me|u koi smrt na
prokleti i sozdavawe na Zombi. Zombite se sozdadeni od crnite magi-
~ari nare~eni Bokor koi stavaat eden vid otrov vrz ko`ata na `rtvite.
Nikoj od nepovikanite ne go znae sostavot na otrovot, me|utoa se
pretpostavuva deka sodr`i elementi od toksi~ni `ivotni i rastenija.
Potoa, `rtvata stanuva napolno paralizirana i pa|a vo koma. Grisgris
e Voodoo magija koja so sigurnost go predizvikuva nastanot (dobar
ili lo{), a osven toa se koristi i za za{tita od zlo i za obezbeduvawe
na dobra sre}a.
- Druidite poteknuvaat od Galite kako edno od keltskite plemiwa
koi `iveele vo eden del od dene{na Francija. Tie se zanimavale
so raboti vrzani so religijata, bile prisutni pri `rtvenite obredi i
sekoja godina na opredeln den imale sostanok na nekoe sveto mesto. Se
pretpostavuva deka nivnata doktrina nastanala vo Velika Britanija.
Druidte ne odele vo vojna i ne pla}ale danoci. Edinstveno {to trebalo
da znaat bile odreden broj stihovi napamet i da se {koluvaat
"samo" dvaeset godini. Edno od nivnite glavni u~ewa bilo deka du{ite
po smrta ne is~eznuvaat, tuku deka povtorno se ra|aat vo drugo telo.
Se zanimavale so prou~uvawe na zvezdite, prirodata na rabotite i mo-
}ta na bogovite. Bile zakonodavci i sudii.
205

- Vampirizmot e povrzan so Romanskiot grof Vlad Drakula,
vladetel koj bil ubien na spiewe, bil pogreban vo manastirot Snagov
na eden izoliran ostrov, vo grob koj vo 1930 godina go otkopuva grupa
nau~ici i otkriva deka e prazen. Ostanatoto e legenda od koja se ra|a
prikaznata za vampirite, nemrtvi krvopii koi begaat od sonce, se
dr`at ponastrana od krstovi, spijat vo mrtove~ki sandaci i imaat ve-
~en `ivot.
Inaku, samoto lekuvawe od magijata sekade se vr{i so pomo{ na
magiska medicina. Vo magiskata medicina nastanuvaweto na bolesite
se objasnuva so deluvawe na natprirodni sili i demoni, pa ottamu i
lekuvaweto se sostoi vo deluvawe na tie faktori. Nea ja sproveduvaat
glavno plemenski vra~evi, {amani i isceliteli. Pritoa, povikuvaweto
na pomo{ na dobrite duhovi ja pretstavuva dobrata magija, dodeka
povikuvaweto na zlite duhovi - crna magija. Osnovna preventina
postapka na magiskata medicina e noseweto na amajlii, amuleti i talismani.
Osven toa se spomenuvaat u{te i feti{izam, totem i tabu.
Pri dijagnosticiraweto se utvrduva dali zaboluvaweto nastanalo od
prirodni ili natprirodni sili. Za taa cel se gleda vo graf~iwa, se
frlaat v`areni jagle~iwa i topeno olovo vo voda. Naj~esta, pak, terapeutska
postapka e egzorcizam (isteruvawe na lo{ite duhovi od teloto
na bolniot).
Me|utoa kako i sekoja bolest i bolestite na magijatapodobro e
da se spre~at oddo{to da se lekuvaat. Vo taa smisla najdobrite preventivni
sredstva za odbrana zloto predizvikano so crna magija se talismani,
322 amajlii. 323 Vo taa smisla, na primer, vo Kina golema va`nost
322
Talisman (nazivot talisman poteknuva od arapskiot i gr~kiot i
zna~i - danok, porez, da se plati, izvr{i, ispolni) e ma|iski predmet koj na
onoj koj go nosi mu dava vol{ebna mo} - vo soglasnost so negovata volja predizvikuva
promeni kaj sopstvenikot i negovata okolina. Talismanot deluva aktivno.
So negova pomo{ se ostvaruvaat, se opredmetnuvaat, se materijaliziraat
na{ite `elbi. "Talismanot e ma{ina koja pomaga da se premosti bezdnata
me|u svetot na ideite i svetot na dopirlivata relnost." Talismanite deluvaat
koga se dobro napraveni i posveteni i koga zad niv stoi soodvetna umna i
telesna dejnost. Tie imaat svoj domet i svoi ograni~uvawa... Pameten ~ovek
nema da se povede po `elbite koi se izraz na nekontrolirana fatazija, na
primer, preku no} da se dobie Nobelova nagrada. Od druga strana, talismanite
koi se izraz na `elbite bliski do umot i mo`nosta od ostvaruvawe (primer,
`elbata da se aktivirame vo nasoka na u~ewe ili kon natamo{no usovr-
{uvawe vo profesijata po dolg period na neaktivnost i mrzlivost) se poka-
`uvaat kako mnogu delotvorni. Eden takov talisman }e nalikuva na veren
prijatel - }e vi prijde na pomo{ koga e najte{ko... I zamislete, duri i najgolemite
eksperti za ovoj vid ma|ija, ne propu{taat da ka`at samo u{te ne{to.
Talismanot navistina e ma{ina, velat tie, no ma{ina na koja nekoj mora da
raboti. Ottamu, kako {to za da vi ja ispolnat `elbata mora da ja protriete
206

mu se pridava na magi~noto ogledalo kako instrument so ~ija pomo{ se
vr{i za{tita od crna magija, od uroci, odnosno od zlo, bolest i smrt.
Toa e izraz na veruvaweto deka silata na demonite zna~itelno se namaluva
dokolku demonot se vidi sebesi vo ogledalo. Dokolku toa se slu-
~i, duri se veruva i deka na sopstvenikot na toa ogledalo demonot ne
mo`e da mu stori ni{to. Osven ogledaloto vo Kina se koristat i najrazli~ni
drugi amajlii. Za da imaat golema sila amajliite morale da
se ispi{uvaat so pero napraveno od drvo na praska, a bojata morala da
bide crvena (crven cinober). Tie amajlii se tolku silni {to gi pobeduvaat
ne samo zlite duhovi, tuku i zlite `ivotni i lu|e. Ako amajlijata
se pravi na hartija, hartijata mora da e vo crvena ili `olta boja.
Ponekoga{ na taa hartija se crtaat ili oblikuvaat li~ni idoli i obi-
~no se stavaat da visat preku eden otvor od oblekata koj slu`i za nejzino
zakop~uvawe ili se stava vo crvena torbi~ka ili pak, se zalepuva
na vratata ili na krevetot kade {to se spie. Ponekoga{ svojata amajlija,
kinezite ja zapaluvaat, a pepelta ja me{aat so ~aj ili voda i ja
ispivaat. Na toj na~in preku simbolikata se saka taa amajlija vo celost
da zagospodati so celoto telo. Vo Kina, isto taka, se veruva i vo
mo}ta na me~ot. Pritoa, osobeno silen e me~ napraven od drvo na crnica.
Se veruva deka so takov me~ mo`e da se pobedat site zli ma|ii.
Za odbrana od magijata vo islamskite zemji naj~esto se koristi
konecot na koj se zavrzani eden ili pove}e jazli koi pretstavuvaat
opredeleni kletvi. Osloboduvaweto od tie kletvi e mo`no samo dokolku
eden po eden se odvrzat tie jazli ili dokolku konecot, so izgovarawe
na soodvetni molitvi, se frli vo voda.
Najpoznata staroegipetska amajlija e skarabej (balagar ili sveta
buba~ka) koja e simbol na sonceto, du{ata i voskresenie na plodnosta.
Skarabejot trkala top~iwa od balaga isto kako {to bogot Kepri
(bog na izgrejsonceto) go trkala sonceto preku neboto. Sonceto sekoj
den zao|a, za idniot den povtorno da izleze. Taka skarabej stanal egipetski
simbol na povtornoto ra|awe. Egipjanite pravele amajlii so si-
Aladinovata lamba ili vol{ebniot prsten, ili da ja vratite vo voda vol{ebnata
ripka, taka (so ogled na toa {to nema na ulica da go najdete), mora najprvin
da nau~ite od koi materijali i na kakov na~in samite da go napravite i
da go posvetite, na primer, "talismanot za polagawe ispiti," a zgora na toa
mora duri i ispitot da se potrudite da go nau~ite. Vidi: Mihajlovi}-Slavenski.
@. Talismanska magija, Vlastita naklada, Beograd, 1984, str. 4 i 19-21.
323
Amulet (amajlija) e predmet koj se nosi so sebe za odbrana od zlo.
Go za{tituva sopstvenikot od {tetni i zli vlijanija. Sli~no kako talismanot
slu`i za da gi odbie nevoljite i demonite ili da donese sre}a i sila.
Amuletite se obi~no predemti koi leno se nosat na teloto, na lan~e okolu
vratot ili na narakvica kako skapoceni kamewa (amatist...), kovani pari,
koreni, vlakna, `ivotinski zabi i o~i, luk i drugi rastenija i sl. Amuletot e
pasiven za{titnik od lo{i vlijanija, toj gi neutralizira lo{ite vlijanija.
207

mbolot na skarabej za na svojot nositel mu pru`i mo} na ve~no obnovuvawe
na `ivotot. So cel da im se obezedi povtorno ra|awe na mumiite
na onoj svet, pod zavojot vo predelot na gradite se staval skarabej.
Za osloboduvawe od crnata magija vo Egipet ~esto se i koristat
magi~ite piramidi: katalizatori na kosmi~kata energija. Kako amajlija
mo`e da se koristi piramida izrabotena od kristal, metal, plastika,
taka {to vo nea se stavat odredeni predmeti na onoj komu mu e naneseno
zlo, vo odredeno vreme i so opredleni ritualni zborovi pri
opredeleno svetlo se vr{i ritualot na magiskoto osloboduvawe.
Bo`jata semo} ne e ni{to drugo do semo} na ~ovekovite `elbi
i molitvi, veli Foerbah. Veruvaweto vo magii i vra`bini poteknuva
ottamu {to na `elbata lu|eto i prepi{uvale sila i mo} koja go nadminuva
~ovekot i deluva nadvor od nego, vo veruvawe deka ~ovekot navistina
go zadesuva zloto koe mu se posakuva. Zgora na toa, `elbite koj
poteknuvaat od odmazdoqubivost, t.e. prokletstvata, kletvite, Rimjanite
i Grcite |i zamisluvale kako bogovi i bo`ici, zna~i kako su{testva
koi gi izvr{uvaat prokletstvata, koi ja ispolnuvaat `elbata za
odmazda. Tie bo`ici kaj Rimjanite se narekuvale furii, a kaj Grcite -
erinei. 324 A toa {to va`i za prokletstvoto, kletvata, toa va`i i za
324
Postoele tri erinei (vo gr~kata mitologija prika`uvani kako stari
i grdi `eni, vo crna obleka so kanxi namesto prsti i zmii namesto kosa)
ili Eumenidi (prika`uvani so poubava nadvore{nost) - bo`ici na odmazdata
i prokletstvoto - Alekta, Megara i Tizifona. Eurineite se rodile od kapka
krv koja padnala vrz Geja (bo`ica na zemjata) koga Kron mu gi otsekol polovite
organi na Uran (bog na neboto). Od Eriniite ne mo`elo nikade da se izbega,
a sekoja vlast pred niv bila nemo}na. Od niv se pla{ele duri i bogovite.
Tie sekoga{ bile na stranata na ispravnosta na ne{tata. Tie bi go spre~ile
i Helij da ja promeni patekata na sonceto. Ereniite gi povrzuvale i so Nemezida
za{to nametnuvale pravedna ramnote`a vo ~ovekovite odnosi. Na po~etok
taa uloga ja imala Nika (bo`ica na pobedata) kako nositel i glasnik na
pravednata pobeda. (Arno ama pobedata ne nosi ednakvost, taa se stremi kon
razli~nost i ottamu se uvidelo deka Nika nema vrska so pravdata, za{to nikoj
ne se stremi kon ednakvost tuku sekoj saka da bide podobar od drugiot
osven od svoite sopstvei deca). Erineite bile najpoznati po progonuvaweto
na Orest zaradi ubistvoto na Klitemnestra. Orest po nagovor na Apolon ja
ubil majkasi, za{to taa go ubila negoviot tatko Agamenon. Po ubistvoto zapo~nale
da go gonat erineite. Na pomo{ mu pristapila Atina (bo`ica na mudrosta)
taka {to eriniite se pretvorile vo pomirlivi eumenidi. Erineite se
poznati kako: Semnai (po~ituvani), Potniae (grozni), Meniae (ludilo) i
Prahidikae (odmazdoqubivi).
Nemezida, pak, bila }erka na bo`icata na no}ta Wukta (koja kaj lu|eto
gi smiruvala razbranetite strasti, donesuvala spokojstvo i ja bodrela mislata).
Koga titanot Kron go osakatil (kastriral) svojot tatko Uran i mu ja
prezel vlasta, obzemena so bes Wukta sama od sebe gi rodila bogot na smrta -
208

lagoslovot. 325 So ogled na toa {to ~ovekot, {to e samo po sebe razbirlivo,
svoite `elbi, dobri ili zli, na blagoslovuvawe ili prokolnuvawe
gi izrazuva so opredeleni zborovi, formuli, toj so ovie zborovi,
formuli na imiwata im pripi{uva dejstva nadvor od ~ovekot,
objektivni dejstva, t.e. im prepi{uva vol{ebna mo}... 326 Taka starite
Bavarci i denes veruvaat deka so molitva mo`e da se izmoli i smrt,
t.e. deka so molitva mo`e nekoj i da se ubie. Od istoto veruvawe, odnosno
sueverie doa|a i toa lu|eto da se vozdr`uvaat od izgovarawe imiwa
na ne{tata od koi se pla{at, za{to veruvaat deka so imeto go povikuvaat
i samiot objekt koj toa ime go ozna~uva i so toa si go tovarat
sebesi na vrat. Nekoi severnoamerikanski divjaci do tolku se pla{at
od mrtvite {to duri ni imeto na pokojnikot ne sakaat da go izgovorat...
Isto taka, Grcite i Rimjanite veruvale deka eden Omen, t.e. edna
znamenitost, eden znak ima dejstvo samo toga{ koga na nego se obrnuva
vnimanie, {to vsu{nost e sosema to~no, za{to toj dejstvuva vo dobra i
vo lo{a smisla edinstveno spored toa dali mu pripi{uvam dobro ili
lo{o zna~ewe. Isto taka, mnogu narodi veruvaat deka koga sonuvaat za
mrtovec, mrtovecot navistina se pojavuva. 327 ...Vo ovie pretstavi imame
samo ~uvstveni, sirovi, upadlivi primeri za na~inot na koj ~ovekot
voop{to go pretvora subjektivnoto vo objektivno... osobeno koga toa
{to go zamisluva e nekoj objekt koj e vo vrska so nagonot za sre}a, zna-
~i objekt koj toj go posakuva kako ne{to dobro ili od koj se pla{i
kako ne{to {to e zlo: za{to kako stravot, taka i qubovta, lakomosta,
kopne`ot za ne{to (nade`, m.z.) go pravat ~ovekot slep, taka {to go
Tanat, bo`icata na razdorot - Erida, bo`icata na obmanite - Apata, bogot na
uni{tuvaweto - Her i bogot na sonot Hipnos, nepo{tednata bo`ica na odmazdata
- Nemeza i mnogu drugi bogovi koi vo svetot vnesoa u`as, razdor, obmani,
borba i nesre}a.
325
Za Benjamin Pravedniot koj bil zadol`en so blagajnata na milostiwata,
se veli deka edna{ za vreme na su{na godina do{la kaj nego nekoja
`ena. Mu rekla: "Rabi zgri`i me!" Toj i re~e: "`imi bo`jata slu`aba vo blagajnata
za milost, nema ni{to." Taa mu re~e: "Rabi, ako ne me zgri`i{, `ena
so sedum deca }e umre!" Potoa, toj ja zgri`i od svoi sredstva. Po nekoe vreme
toj se razbolel i po~nal da umira. Na toa slu`benicite angeli pred liceto na
svetiot rekoa, blagosloven naka bide: "Gospodaru na svetot, ti re~e: koj }e
odr`i edna du{a izraelska, kako da go odr`al celiot svet. A Benjamin Pravedniot,
koj ja o`ivea `enata so sedum deca, }e umre tolku mlad!" Vedna{ potoa
ja ja dobile negovata presuda. Mu dodadoa na negovite godini u{te dvaesetidve.
Talmud, op. cit. str. 289-290.
326 Edno e da se ka`e - gospod da ti dade... (obi~no se misli na zdravje i
`ivot, bogatstvo, u`ivawe, sigurnost zadovolstvo i qubov), a drugo - da dade
gospod da... (obi~no se misli na bolest i smrt, siroma{tija, stradawe, nesigurnost,
nezadovolstvo i omraza).
327
Foerbah, L. Predavanja o su{tini religije, Kultura, Beograd, 1955, str. 286.
209

gleda edinstveno toa {to go saka, toa za {to ima `elba, a seto drugo go
zaborava. 328
d) Sekoe zlo za dobro
Ovoj stav ima osnova vo uveruvaweto deka ~ovekot poka`uva
interes za zloto ottamu {to mo`e mnogu pove}e da nau~i za dobroto i
doblestite preku izvlekuvaweto pouki od sopstvenite stradawata, a
posebno od stradawata na drugite. Podlogata na ova e devizata: "Vidi
(tu|o) zlo, za da znae{ da go ceni{sopstvenoto dobro," Vo osnova na
ova razmisluvawe e psiholo{koto dejstvo na racionalizacijata: Arno
e {to samo toa mi se slu~i - Mo`e{e da bide i polo{o!Arno e {to toa
na drug mu se slu~i! - Sekoe zlo za dobro! Dobro e da se u~i na svoi
gre{ki (koi dovele do zlo), no u{te podobro na tu|i nesre}i. Vo
kontekst na toa mnogumina znaat da go cenat `ivotot samo toga{ koga
}e izbegnat re~isi sigurna smrt, ili nepostredno po ne~ija tu|a smrt,
te{ka bolest ili povreda. 329
|) Zavist i zloba
Lu|eto ~esto se zainteresirani za zloto zaradi iznao|awe pri-
~ini od sebe ili od drugite, da se sokrie ili opravda li~noto ~uvstvo
na zavist i zloba i na toj na~in da se olabavi pritisokot {to toa ~uvstvo
vo niv go sozdava. Od zavista i zlobata proizleguva `elbata za
odmazda (pravda) ili mo`ebi toa ne e pravda, tuku poriv od sferata na
najniskite ~ovekovi strasti - nekomu kogo go mrazime da mu vrati zlo
od drug namesto od nas koga toa ne mo`eme sami da go ostvarime ni so
ma|ija, nitu so kletva (!) 330 Vpro~em zo{to veruvame vo boga - za da ne
328
Ibid. str. 286-287.
329
Verojatvo vo ovaa smisla Kant su|erira{e deka mladite treba da se
upatuvaat da otkrivaat dobro vo zloto, na primer: deka `ivotnite, insektite
se primer za ~itost i vrednost. Zlite lu|e pottiknuvaat na zakonitost. Pticite
koi lovat crvi - se ~uvari na gradinata, itn. Kant, I. Vaspitavawe dece,
Beograd, 2020, st. 56-57.
330 Vo ovaa smisla ne mo`eme a da ne go citirame vpe~atliviot dijalog
me|u Solanio i [ajlok od deloto na [ekspir.
"Solanio: Ama uveren sum deka - dokolku toj (Antonio, m.z.) go propu{ti
rokot - ti nema da mu go zeme{ delot od mesoto: {to }e pravi{ so nego?
[ajlok: Bi lovel ribi so nego! Ako ne mo`e da zasiti ni{to drugo,
barem }e ja zasiti mojata odmazda! Toj frla{e kal vrz mene i me o{teti za
polovina milion! Se smee{e na moite zagubi, se podbiva{e na moite dobivki,
í se podbiva{e na mojata nacija, me spre~uva{e vo moite raboti, gi odbiva{e
od mene moite prijateli, gi raspaluva{e protiv mene neprijatelite - a zo-
{to? zar Evreinot nema race, organi setila, sklonosti, strasti. Zar ne se
210

nagradi za trpeweto na nepravdite i da gi kazni onie {to pravele nepravdi.
Vo taa smisla so pravo pra{uva Ageev, dali pravdata e pobeda
na dobroto koga se javuva kako krvavo i `estoko kaznuvawe na negativcite
koi se pri~initeli na zloto. Se smeev od zadovolstvo koga vo ~etvrtiot
~in nekoj od pozitivnite heroi mu go zabode no`ot na negativecot,
veli toj, i povtorno pra{uva: Dali e toa zadovoluvawe na niskite
~uvstva ili bo`ensko ~uvstvo na pravednost koe go vozvi{uva
~ovekot. 331 I zarem nema barem malu vistina i vo ona {to Ni~e go narekuva{e:
fabrikuvawe na ideali na zemjata: "Nie dobrite - nie sme pravednici
- toa {to go barat ne go narekuvaat odmazda, tuku "triumf na
pravednosta," toa {to go mrazat, ne e nivniot neprijatel, ne!, tie ja
mrazat "nepravdata," "Bezbo`ni{tvoto," ona vo {to veruvaat i na
{to se nadevaat ne e verba vo odmazdata, ne e opienost so slatkata
odmazda ("poslatka od med", kako {to re~e Homer), tuku pobeda na pravedniot
gospod nad bezbo`nite, ona {to na zemjata se u{te im ostanuva
da go sakaat ne se nivnite bra}a vo omraza - kako velat - nivnite
"bra}a vo qubov," site dobri i pravedni na zamjata." 332
- Zavista sekoga{ nastanuva kako posledica na sporeduvawe na
dve situacii. Taa e eden vid porok, delumno moralen, delumno intelektualen,
koj se sostoi vo toa {to rabotite ne gi gledame takvi kakvi
{to se, tuku zavisno od nivnite odnosi. Da re~eme deka jas zarabotuvam
plata dovolna za moite potrebi. Bi trebalo da bidam zadovolen, no doznavam
deka nekoj drug za kogo mislam deka vo ni{to ne e podobar od
mene zarabotuva dvapati pogolema plata od mojata. Vedna{, ako sum zavidliv,
zadovolstvoto od ona {to go imam potemnuva i jas po~nuvam da
se grizam sebesi so ~uvstvoto na nepravda. 333 Umnata sposobnost za sporeduvawe
vo razumot e izvor na pravednosta, a vo srceto stanuva majka
na zavista (Ravarol). Toa proizleguva ottamu {to po definicija samhrani
so ista hrana, zar ne go ranuva isto oru`je, zar ne se razboluva od isti
bolesti, ne se lekuva so isti lekovi? Zar ne go gree i ne go ladi ista zima i
leto kako i hristijaninot? Ako me probodete zar nema da mi prote~e krv?
Ako ne skokotkate zar ne se smeeme? Ako nî ne otruete zar ne umirame? Pa
ako ne navreduvate zarem da ne se odmazduvame? Ako vo sî drugo sme kako vie -
sakame i vo toa i po toa da bideme sli~ni na vas. Ako Evrein navredi nekoj
hristijanin - koja e negovata poniznost? - Odmazdata. Ako hristijanin navredi
nekoj Evrein - {to treba da pretstavuva negovata trpelivost spored hristijanskiot
primer? Bogami - odmazda! Pakosta na koja vie nî u~ite jas ja izvr{uvam
i veruvajte mi deka }e gi nadminam svoite u~iteli!" [ekspir, V. Venecijanskiot
trgovec, Makedonska kniga, Skopje, 1971, str. 72.
331
V. Ageev, M. Roman so kokain, Templum, Skopje, 2007, str. 189-202.
332
Ni~e, F, S one strane dobra i zla, Dereta, Beograd, 2003, str. 195-196.
333
Rasel B. Osvojuvawe na sre}ata, Makavej, Skopje, 2003. str. 94-95.
211

ata mo`nost na sporeduvawe mora da rezultira so dijagnoza na podredenost
za edniot od dvata u~esnici. 334
Predmet na zavista mo`e da bide se: tu|oto bogatstvo, mo}, vlijanie,
polo`ba, kariera, pripadnost na opredeleni op{testveni grupi,
popularnost, slava, ubavina, obrazovanie, talent, pa duri i ne~ie dobro
raspolo`enie.
Namesto da izvle~e zadovolstvo od toa {to go ima, zavidliviot
~ovek izvlekuva bolka od toa {to drugite go imaat. Mudrecot, pak,
u`iva vo ona {to go ima i pokraj toa {to nekoj drug ima ne{to drugo.
Zavidliviot `ivee vo la`no uveruvawe deka drugite go imaat ona {to
niv nepravedno im e skrateno. Toa ~uvstvo kaj zavidliviot sozdava nezadovolstvo
od sopstveniot `ivot i predizvikuva postojano novi sporeduvawa
so drugite i opsednatost so presmetki koi sekoga{ se nepovolni
za nego. Zavidliviot ne mo`e da go prosti tu|iot uspeh (nitu
otvoreno da go priznae toa) i ima ~uvstvo na sopstvena poniska vrednost.
Zatoa, zavista naj~esto e maskirana so pravdoqubie. Najgolemiot
problem na vakvite lu|e e {to ne znaat da bidat zadovolni so svojot
sopstven `ivot i da pronajdat smisla vo nego.
Zavista ima drevno poteklo. Taa e eden od sedum smrtni grevovi
(zla). [est ne{ta mrazi gospod i sedum se gnasni za du{ata negova: 1.
gordelivi o~i, 2. la`liv jazik, 3. race {to prolevaat nevina krv, 4.
srce {to zamisluva gre{ni misli, 5. noze {to tr~aat kon zlo, 6. la`en
svedok koj {iri laga, i 7. ~ovek koj see razdor me|u bra}ata. Solomonovi
prika`uvawa (Poslovici - 6, 16-19). Me|utoa, javnosta smeta deka ne
ovie, tuku drugi sedum grevovi koi vo VI vek gi sostavil papata Gregor,
a koi vo sredniot vek gi populariziral Dante vo "Pekolot" se grevovite
(zloto) koi gospod nikoga{ nema da gi prosti: 1. gordost, 2. zavist,
3. lakomost (za hrana), 4. kopne` (po`uda), 5. bes (gnev), 6. al~nost
(srebroqubie, lakomost za pari) i 7. mrzlivost. 335 Sekoj grev za
posledica ima smrt (Rimjanite, 6:23). Me|utoa, site grevovi, vklu~itelno
i sedumte smrtni grevovi, mo`at da bidat prosteni (Matej, 26:28.
Dela 10:43, Efesjanite, 1:7). 336 Od druga strana, Vatikan vo "Oservatore
Romano" objavi spisok na sedum novi smrtni grevovi koi se posledica
na procesot na globalizacija vo svetot. Tie grevovi se: 1. Genetska modifikacija,
2. Zagaduvawe na `ivotnata sredina, 3. Prekumerno zbog-
334 Ibid, [ek, H. op. cit. st. 229.
335
Nasproti ovie grevovi stojat: 1. poniznost, 2. ~istota, 3. vozdr`uvawe,
4. trpenie, 5 blagost, 6. umerenost i 7. rabotlivost,
336
Spored teolo{kite tolkuvaweto na papata Gregor, kazni tie grevovi
se: 1. za gordosta - kr{ewe na trkalo, 2. za zavista - frlawe vo ladna voda,
3. za gramezlivosta (prejaduvawe) - jadewe `abi, zmii i staorci, 4. za po`udata
(kopne`ot) - gorewe vo ogan i sumpor, 5. za gnevot - rastegnuvawe na `ivo,
6. za al~nosta (srebrolubie) - varewe vo zovrieno maslo, za 7. mrzlivosta -
frlawe vo jama polna so zmii.
212

atuvawe, 4. Zemawe ili prodavawe droga, 5. Pedofilija, 6. Abortus i 7.
Socijalna nepravda koja predizvikuva beda i soroma{tvo. Inaku, rimokatoli~kata
crkva grevovite gi deli na oprostlivi i pomalku oprostlivi
i smrtni grevovi koi ja sledat du{ata so pogolemo prokletstvo
ako pred smrta ne bidat oslobodeni so ispovest i pokajuvawe.
I na{eto vreme ne e imuno od ulogata na zavista. Siroma{nite
im zaviduvaat na bogatite, posiroma{nite narodi im zaviduvaat na pobogatite,
`enite im zaviduvaat na ma`ite, ~esnite `eni im zaviduvaat
na onie koi iako ne se ~esni - ostanuvaat nekazneti. Vistina e
deka zavista e glavna dvi`e~ka sila koja vodi kon pravdata kako me|u
razli~nite klasi, taka i me|u razli~nite polovi, no istovremeno vistina
e deka i vidot na pravda koja se o~ekuva kako rezultat od zavista
verojatno e najlo{iot mo`en vid na pravda, imeno onaa koja se sostoi
pove}e od namaluvawe na zadovolsvata na sre}nite otkolku od zgolemuvawe
na zadovolstvata na nesre}nite. Strastite koi urivaat se vo privatniot
`ivot, urivaat se i vo javniot `ivot. Ne treba da se pretpostavuva
deka od takvo golemo zlo kakva {to e zavista bi mo`elo da se
rodi nekakvo dobro. Zatoa onie koi od idealisti~ki pri~ini posakuvaat
temelni promeni vo na{iot op{testven sistem i zgoleuvawe na
socijalnata pravda, moraat da se nadevaat deka promeni }e donesat
silite razli~i od zavista 337
- Zlobnosta, zlonamernosta mo`e da ima dve pri~ini: 1. op{ta
radost zaradi tu|ite stradawa ili, 2. radost za{to gledame deka pravdata
se ostvaruva vo seta svoja celost, a ne mo`e da se isklu~i nitu nivna
kombinacija. Zlobata, spored Svensen, e prifatlivo ~uvstvo samo
ako e motivirana od obzir kon pravednosta, t.e. ako radosta ne ja predizvikuva
samoto stradawe, tuku pravdata koja so nea se postignuva. Od
toa proizleguva deka zlonamernosta e grev ako ne ja sledi svest za toa
deka stradaweto koe go poga|a drugiot e pravedno. 338 Ottamu, spored
Svensen, porane{nite javni egzekucii na smrtnite kazni gi prevlekuvaa
gleda~ite i pokraj izrazenoto nasilstvo so koi bea sledeni, no, re-
~isi nikoj ne bi sakal da gleda pogubuvawe na o~igledno nevini lu|e.
Navedenoto, Svensen go dopolnuva i ilustrira na sledniov na~in:
"Ako slu{nam, na primer, deka Ratko Mladi~, eden od najodgovornite
za masakrot vo Srebrenica, zabolel od isklu~itelno bolna i dolgotrajna
bolest, toa bi me ispolnilo so nekakva radost, no ne bi bilo isto
337
Rasel Bertrand, Osvojuvawe na sre}ata, Makavej, Skopje, 2003. str.
98-99. Spored taoizmot na Huai Nan Ce, za da se izbegne prekumernosta na
`elbite {to pretstanuva direkten pat kon zloto, neophodno e da se izbri{at
razlikite koi postojat me|u lu|eto, osobeno vo vrska so poseduvaweto. Za{to,
dokolku lu|eto pove}e nemaat prilika da gi vidat sakanite raboti vo posed
na drugi, nema pove}e da ~uvstvuvaat potreba da im zaviduvaat ili da barat
pravda za sebe. Vilhelm, R: Lao Ce, Tao Te \ing, Babun, Beograd, 2005, str. 147.
338
Svensen, L. Filozofija zla, Geopoetica, Beograd, 2006. str, 105.
213

ako bi ~ul deka od taa ista bolest zabolel Nelson Mandela ili sosedot
koj ni mravka ne zgaznal. 339
Ovie stavovi na Svensen za moment se problemati~ni. Ottamu,
demek ~uvstvoto na pravda avtomatski go opravduva nanesuvaweto zlo
pa taka mo`e da ispa|a: 1. ako u`iva{ vo izma~uavweto na nevin ~ovek,
bez da znae{ deka e nevin - toa e zlo (moralno neispravno), za{to pri
toa izma~uvawe ne e vklu~eno ~uvstvoto za pravda i nepravda, 2. ako
u`iva{ vo izma~uvaweto na vinoven ~ovek, za kogo znae{ deka e vinoven
- toa e dobro (moralno ispravno), za{to e potkrepeno so ~uvstvo
koe ja procenuva pravdata i nepravdata. Vakvata problemati~nost
me|utoa e privid ako vo prviot slu~aj stanuva zbor za demonsko zlo
kade se raboti za radost koja nema nikakva druga osnova osven zlo zaradi
zlo. Ako se gleda samo na {tetata kako cel na deluvaweto, zloto
stanuva sama po seba cel. Svensen toa go narekuva demonsko zlo. Moj
stav e me|utoa deka takov vid zlo - zlo zaradi zlo (demonsko zlo) barem
kaj lu|eto so normalni motivi (presmetlivi lica) ne postoi soglasno
maksimata: Nikoj ne pravi zlo (nitu dobro) za xabe (badijala).
Toa me|utoa ne e slu~aj vtoriot vid radost za{to funkcija na
komutativnata pravdata (pravda spored zaslu`enoto) me|u drugoto e da
go opravda ~ovekovoto ~uvstvo koe se menifestira kako zadovolstvo,
radost (duri i u`ivawe) vo nanesuvaweto na zlo na vinovnicite, da mu
dade legitimitet na na{ite ~uvstva zadoeni od `elbata za odmazda
(nanesuvawe zlo na drug). Edna od funkciite na pravdata sekako deka e
i satisfakcijata na `rtvata koja saka da vidi deka na storitelot na
zloto mu e vozvrateno so ednakvo zlo. Spored toa, smetam deka se vo
pravo se samo onie koi kako i jas tvrdat deka zlonamernosta potkrepena
so ~uvstvo za pravda e vistinski motiv koj poka`uva deka nema
zlo samo zaradi pravewe zlo, tuku sekoe zlo e so funkcija: zadovoluvawe
na ne~ija, makar i zamislena pravda. So drugi zborovi zlonamernosta
ne e za xabe. No i toa ne e naivno. Pomislete samo {to bi se slu~ilo
dokolku ~ovekot bi bi imal vol{ebna sposobnost za materijalizacija
na `elbite, odnosno na seto ona {to ni doa|a na um pri dnevno fantazirawe.
Smetam deka vo takov slu~aj bi is~eznale site onie {to od
odredeni pri~ini ne gi sakame, ili podobro ka`ano koi gi mrazime, a
toa zna~i site lu|e na zemjata. Istoto bi im se slu~ilo na na{ite neprijateli
i pri eventualna materijalizacija na videnoto vo soni{tata.
- Zavista i zlobata se povrzani so ~ovekoviot gnev. Vrskata na
zavista i zlobata (zluradost) so gnevot e vo toa {to vo prviot slu~aj ja
razotkrivame na{ata `elba da gi poseduvame dobrata na drugite, dodeka
vo vtoriot ja razotkrivame `elbata drugite da bidat o{teteni. 340
Zavista i omrazata sekoga{ se slu`at so laga i kleveta. Pravdata (so-
214
339
Svensen, op. cit. str, 107.
340
Makintajer, A, Kratka istorija Etike, str. 87.

vesta) se obiduvaat da bidat nepristrasni i zatoa go upotrebuvaat kriteriumot
na zaslugata.
e) Crn humor
Moj stav e deka interesot za ~ovekovoto zlo poteknuva i od `elbata
za majtapewe koe ima takva mo}, ako ni{to drugo barem
prividno, da ja otapi ostricata na seprisutnpoto svetsko zlo. Za toa
mo`ebi dovolno govorat nekoi od slednive vicevi i zagatki:
- Svekrvite i snaite od edna ulica re{ile da odat na zaedni~ka
ekskurzija. Za taa cel se ka~ile vo dva avtobusi: vo prviot svekrvite,
vo vtoriot snaite. Po patot prviot avtobus naletal na kamion taka
{to site svekrvi zaginale. Koga pristignale do mestoto na nesre}ata
site snai zapo~nale da peat i da se raduvaat. Pritoa, samo edna snaa
po~nala da pla~e. Na pra{aweto za{to pla~e taa odgovorila: "Kako da
ne pla~am, koga samo mojata svekrva ne uspea da go fati avtobusot."
- Edna `ena ja pra{ala drugata dali e ma`ena na {to dobila
odgovor deka bila, no deka ma`ot i umrel. Na pra{aweto kako umrel,
odgovorot bil: "Jade{e pe~ur}i." Na slednoto pra{awe - dali se prema`ila,
dobila potvrden odgovor, no, deka i vtoriot jadel pe~urki i
umrel, pa taka povtorno se oma`ila. Toga{ prvata `ena zajadlivo
zabele`ala: "Sigurno i toj jadel pe~urki?" Ne! i odgovorila prvata:
"Toj go skr{i vratot, za{to ne saka{e da jade pe~urki."
- Vo podrumot na nekoja osamena ku}a vo nepristapenplaninski
predel edan baba gi kriela i hranela partizanite. Koga tamu do{le
Germancitei se zakanile na babata deka ako ne gi predade partizanite
}e i gi otse~at dvete noze. So ogled na toa {to babata gi izla`ala
germancite deka partizanite ne se krijat vo nejzinata ku}a tie i gi
otsekle nozete. Po toj nastan do den denes se veli - Na lagata i se kratki
nozete.
- Kako se stanuva baxanak so gospod? Odgovor: Ako od dve sestri
ednata ja zeme{ ti a drugata ja zeme gospod, avomatski stanuvate baxanaci.
- Ili zamislete vakva reklama na TV: "Ako gi osigurate va{ite
roditeli kaj nas, nivnata smrt }e vi bide najsre}niot moment vo va-
{iot `ivot!"
`) Nekrolozi
Eden gospodin postojano saka{e da objasnuva zo{to dnevnite
vesnici gi ~ita od poslednaat strana kon prvata. Najprvin, vele{e toj,
ja ~itam poslednaat strana za da se informiram {to ima denes na televizija.
Potoa ja otvoram pretposlednata strana za da gi vidam nekrolozite,
odnosno za da doznam koj se nema denes da gleda televizija, sle-
215

dnata strana {to ja otvoram e crnata hronika, kade mo`e da pro~ita za
"site zlodela napraveni od qubov."
Eden drug gospodin, pak, tvrde{e deka vo vesnicite sekoga{
rado ja ~ita stranata so nekrolozite, odnosno stranata facebook, kako
{to ja narekuva{e toj, za{to otsekoga{ go interesiral profilot na
mrtvite li~nosti. Vo negovata grupa mo`at da se pomestat i iljadnicite
starci koi po sekoj pro~itan nekrolog potskoknuvaat od radost
so vosklikot: Zamisli - i ovoj prijatel go nad`iveav!
I po seto ova, namesto kakov bilo komentar, vredi sekoj da se
zapra{a: [to zna~i vesta: Umre Stavre? 341 pri{to ne e bitno koj Stavre.
Va`no e soznanieto deka toa e dobra vest za lu|eto koi sakaat
lo{i vesti! ^ove~ka priroda, zarem ne?
z) Avantura i identifikacija
^esto se tvrdi deka ~ovekoviot interes za zloto poteknuva od
nemiren avanturisti~ki duh i `elba za identifikacija so pozitivni i
negativni junaci (filmovi, romani, stripovi). Nekoj }e re~e - i toa e
~ove~ko. Pra{awe e me|utoa dali takvata ~ove~ka priroda treba da
ostane na nivo na detstvoto koga decata vikaat - Jas sum Betmen! Jas
sum Xoker! ili istata mo`e da se tolerira i kaj vozrasnite.
i) Neutralizacija
Ovde se raboti za interes za zloto predizvikan od `elbata za
neutralizacija ili za tehnika na neutralizacija koja se sostoi vo toa
sopstvenata vina za poseduvaweto zli nameri da se prefrluva vrz drugi
zaradi so~uvawe na pretstavata za sebe kako ~esno lice.
Spored Gra{am Sajks i Dejvid Maca, postojat slednive vidovi
neutralizacija: 1. Odrekuvawe na odgovornosta: koncepcija za sebesi
kako "bilijardska topka" - jas za ni{to ne sum vinoven, za se e vinovno
op{testvoto. 2. Odrekuvawe na nanesenite povredi: analogno na razlikata
vo krivi~noto pravo na mala in se (krivi~ni dela koi toa se po
sebe) i - mala prohibita (krivi~ni dela koi se protivzakoniti, no ne i
nemoralni) sopstveniot vandalizam se prika`uva kako nesta{luk,
kra`bata - so stavot deka `rtvata mo`e da si dozvoli takva zaguba, i
sl. Pritoa, so napadot vrz drugite se gubat sopstvenite gre{ki. 3. Osuda
na onie koi osuduvaat (otfrlawe na onie koi otfrlaat): jas sum
341
Inaku ako umre nekoj Avram ili Stavre, site mislat deka toj pove-
}e ne postoi za nas, {to ne e to~no. Toj i natamu, iako ne telesno, postoi preku
negovite (dobri ili lo{i) dela, preku negovite fotografii, preku na{ite
dobri ili lo{i se}avawa za nego, preku ostavenoto nasledstvo, umetni~kite
dela (pesni, sliki, filmovi), preku napi{anite knigi itn. Vistinsakoto pra-
{awe, na koe zasega nema ogovor, e dali nie ne postoime pove}e za nego.
216

dobar - policijata e brutalna i korumpirana. 4. Povikuvawe na povisoka
lojalnost: `rtvuavwe na barawata na po{irokoto op{testvo zaradi
barawata na pomali grupi na prijateli, drugari, bliski rodnini,
bandi na koi im se pripa|a. Ovde se raboti za konflikt me|u barawata
koi gi nalo`uva grupata i barawata koi gi nalo`uva zakonot. Ili nakratko,
ovde se raboti za o`ivotvoruvawe na maksimata na interakcionizmot:
"Pridr`i mi go kopilevo za da ja ismeam orospijana! Ovde
interesot za zloto, vsu{nost, se manifestira kako nekoj vid katarza
so ~ija pomo{ se potisnuvaat sopstvenite kriminalni `elbi, za{to
nema krivi~no delo {to ne sum sakal da go izvr{am veli Gete. Takviot
interes za zloto kako slu`i kako i sekoja katarza za osloboduvawe na
potencijalnata agresivnost kaj poedinecot. Toa e takva psiholo{ka
pojava koga preku nabquduvawe agresija na film ili na drugo mesto
(boks me~evi, fudbalski natprevari i sl) se pro~istuva sopstvenata
du{a, odnosno kaj ~ovekot se smaluva ili gubi kumuliranata agresivnost
predizvikana so frustracii. Takviot interes za zloto, megutoa
istovremeno pru`a objekti za deluvawe na mehanizmot na proekcija -
vnatre{nata napnatost i negativizam se smaluva ili osloboduva so
stigmatizitawe na drugite. Proekcija postoi koga nekoja `elba koja
ne mo`e da se zadovoli (za{to op{testvoto go osuduva nejzinoto ostvaruvawe),
ili nekoj motiv koj ne nitu pred drugite, nitu pred sebe ne
smee da se priznae (za{to e vo sprotivnost so moralnite principi ili
interiozriziranoto vospituvawe), ponekoga{ se zadovoluva na toj
na~in {to na drugi im se pripi{uva postoeweto na takvi `elbi i motivi.
Za proekcija stanuva zbor i toga{ koga nekoja izrazeno negativna
sopstvena osobina mu se prepi{uva na drug kaj kogo takvata osobina
postoi no, vo mnogu pomala mera, ili voop{to ne postoi. Kako primeri
za proekcija se naveduvaat: koga nekoe pla{livo lice za site drugi
lica tvrdi deka se kukavici, ili koga lice kaj koe postojat intenzivni
seksualni `elbi koi od op{testveni pri~ini ne smee da gi zadovoli
~esto go ocenuva povedenieto na drugite kako nemoralno. Psiholo{koto
zna~ewe na proekcijata e rastovaruvawe, za{to za li~nosta e
pomalku voznemiruva~ko da se otkrijat agresivni tendencii kaj nekoj
drug, odo{to da se priznae deka takvi tendencii postojat vo sopstvenata
li~nost. Izrazena vo pogolem stepen, proekcijata mo`e da stane
opasna za na~inot na misleweto i integritetot na li~nosta, za{to
spre~uva li~nosta da se sogleda onakva kakva {to e i mo`e da ja odvede
vo ekstremen kriticizam, sarkazam, pesimizam, cinizam, netolerantnost
i omraza. Stavot na onoj koj se proicira vo odnos na onoj na kogo
se proektira, sekoga{ e agresiven i neprijatelski, predizvikuva
opredelena koncentracija, i se razbira, li~nosta ja doveduva vo brojni
nepriliki. I ovoj mehanizam, ima klu~na uloga vo kriminolo{kata
teorija na socijalniot interacionizam.
217

j) Razbivawe na dosadata
Eden od odgovorite za potekloto na interesot za zloto e sodr-
`an vo monotonijata na `ivotot, koja, spored Kolakovski, i te kako
mo`e da izgleda dosadna. ^esto slu{ame `alewe za{to vestite na masovnite
mediumi se naj~esto lo{i: elementarni nepogodi, ubistva, vojni,
svireposti, krizi. Na toa obi~no se odgovara: taka mora da bide i
navistina e taka - za{to koga Jane }e go ubijat na ulica toa e novost, a
koga Jane pojaduva, odi na rabota i po rabotata se vra}a doma, toa ne e
novost, toa e dosadno. Ako Jane se razveduva, toa e novost za poznanicite,
no ako `ivee vo sloga so soprugata toa ne e nikakva novost, tuku dosada...
Ako Jane izvlekol dobivka na lotarija toa e novost, no dobra za
Jane, a lo{a za site ostanati koi ne ja izvlekle, a kupile lozovi za
Jane da mo`e da go izvle~e vistinskiot loz: ili se na se, toa e lo{a
vest. 342 Ona {to vo pritoa u{te pove}e go zasiluva na{iot interes za
zloto e i neobi~nosta na lo{iot nastan. Lu|eto ednostavno sakaat da
slu{nat ili da pro~itaat ne samo ne{to lo{o, tuku i neobi~no, kako
na primer, deka: osumdesetgodi{en starec se obidel da siluva 78
godi{na starica koja od nego se odbranila so stapot na koj se potpirala,
ili poznat politi~ar umrel dodeka "le`el" vrz mlada dama.
Zo{to skokotaat vakvi nastani? Ednostavno zo{to namesto so~uvstvo
sodr`at hrana za tra~ muabeti,no vo golem del i elementi koi isklu~ivo
slu`at za ne~ija zabava. 343
342
Kolakovski, L. Mini predavawa o maksi stvarima, str. 69.
343
Vo ovaa prilika prenesuavme samo eden segment od utrinska programa
- "Zdravo Makedonijo!" na tema pravda.
- Alo Robert! Deneska si mnogu zgoden. Jas vi se javuvam da vi ka`am
deka mnogu vi e dobra temata - pravda. Jas stalno ve gledam, ama prvpat vi se
javuvam za da vi ka`am deka vo Vinica vi e mnogu slab priemot, igra slikata,
ima sneg i slabo se slu{a.
- Se javuvam od Prilep. Rabotam vo konfekcijata "Izidora". Tamo ni
stavija edna {efica Ana. Site se pla~at od nea. Mnogu e lo{a stalno ni vikat
i ni se yverit, ni gi kolne decata. Nema pravda- mora da se smenit.
- Robert mnogu dobra vi e emisijata. Jas mislam deka ne e pravda {to
direktorot ne ja primat majka mi koja go skr{i kukot za da i dade potvrda za
refundacija.
- Vo Makedonija nema pravda. Pred nekoj den otidov da izvadam pa-
{aport uti ne{to mi be{e zadr`an i zamislete mi pobaraat 24.000 den. Ova e
apa{ka dr`ava. Se e korumpirno.
- Robert te molam da pu{ti{ kamera od Kanal 5 da go snimat kanalot
vo Usje. Gradona~alnikot la`e deka go is~istile. Kanalot ne e is~isten.
Poln e so fekalii. Nema prvda!
218

k) Qubopitnost
Vo ne taka mal broj slu~ai lu|eto se interesiraat za zloto od
~ista qubopitnost. Vpro~em, i ku~iwata i ma~kite od qubopitnost
odat po svote gazdi za da vidat {to tie }e napravat. 344
9. [TO DA SE PRAVI SO ZLOTO
Vo filozofskata literatura postojat glavno dve stojali{ta vo
odnost na pra{aweto {to treba da se pravi so zloto: 1. na zloto treba
da se vozvrati so dobro, {to zna~i deka zloto treba da se tolerira i za
nego da se prostuva, i 2. na zloto treba da se odgovori so zlo {to zna~i
zloto treba da se progonuva.
9.1. NA ZLOTO TREBA DA SE VOZVRATI DOBRO (PRO[KA)
Postojat stanovi{ta deka na zloto treba da se vozrati so dobro,
lu|eto treba da stanat super dobri, za so toa da bidat primeri na
site drugi koi treba da te sledat vo takvata dobrina. Zastapnicite na
ova stojali{te dopu{taat prostuvawe na zloto.
Ovoj stav ima svoja zvani~na promocija vo Noviot zavet. Taka
za razlika od Jehova, Isus go istaknuva prostuvaweto kako golemo svojstvo
na boga, a ottamu i kako doblest na samiot ~ovek. 345 Ako im gi
prostuvate na lu|eto nivnite prestapi, va{iot nebesen tatko }e vi gi
prosti i vam, i obratno. (Matej, 6: 4-15). I, "se {to sakate da vi pravat
lu|eto, pravete im i vie taka, za{to toa e zakon i proroci. (Matej,
7:12). Isto taka, spored Matej, 5:38-48: "Ste ~ule deka bilo re~eno "oko
za oko, zab za zab. A jas pak vi velam: ne protivete mu se na zloto: tuku,
ako nekoj te plesne po tvojot desen obraz, svrti mu go i drugiot. 346 Ako
nekoj saka da se sudi so tebe i da ti ja zeme ko{ulata ostavi mu ja i nametkata.
Ako nekoj te prisili da odi{ so nego edna milja, ti odi dve.
344
Vidi: Kolakovski L, Mini predaavwa o maksi stvarima, PLATΩ,
Beograd, str. 32-35.
345
Na ovaa op{ta tendencija na evangelijata da se prostuva, da se bide
blag i da se saka neprijatelot, vo nekoja raka mu protivre~i upornata, so dene{ni
zborovi ka`ano revolucionerna borbenost koja Isus ja poka`uva protiv
svoite protivnici, osobeno protiv Fariseite: "Ne mislete deka jas dojdov
da donesam mir na zemjata, ne dojdov da donesam mir tuku me~" (Matej,
11:34) ili, "Jas dojdov da frlam ogan na zemjata... (Luka, 12:49), "Mislite deka
dojdov da donesam mir na zemjata? Ne tuku razdor (Luka, 12:51-52) i "Koj ne e
so mene, protiv mene e: koj ne sobira so mene istura." (Matej, 12:13, Luka
11:23)
346
Moj stav e ednakov kako i onoj na Enej: Ogromen zlostor e dobro na
zli da im ~ini{.
219

Daj mu na onoj {to bara od tebe i ne svrtuvaj se od onoj {to ti saka na
zaem. Ste ~ule deka bilo re~eno: qubi go svojot bli`en i mrazi go svojot
neprijatel. 347 A jas vi velam, qubete gi svoite neprijateli i molete
se za onie koi ve gonat za da bidete sinovi na va{iot tatko koj e na
nebesata. Toj pravi soceto da izgreva nad zlite i nad dobrite i dava
do`d na pravednite i na nepravednite. Za{to ako gi qubite onie koi
ve qubat vas, kakva nagrada imate. Zarem carinicite 348 ne go pravat
toa isto?" Vo taa smisla i spored Luka: (Luka, 6:37). I toj go negira
principot na taliotnot od Mojsievoto petokni`ie i se zalaga za princip
koj nikoga{ vo ~ovekovoto op{testvo ne bil ostvaren, nitu mo`e
da se ostvari: Qubete gi svoite neprijateli, pravete im dobro na onie
koi ve mrazat. Blagoslovuvajte gi onie koi ve kolnat. Molete se za
onie koi ve navreduvaat. Na toj {to }e ti vrze {amar po edniot obraz,
zavrti mu go i drugiot, a na onoj koj ti ja zema nametkata, podaj mu ja i
ko{ulata. Daj mu na sekoj koj bara od tebe. I ne baraj go nazad tvoeto
od onoj koj zema od tebe. I kako {to sakate da vi pravat lu|eto vam,
taka pravete im i vie nim. (Luka, 6:28:31)... Qubete gi svoite neprijateli,
pravete im dobro i pozajmuvajte im bez da o~ekuvate ne{to. I va-
{ata nagrada }e bide golema i }e bidete sinovi na sevi{niot, za{to
toj e blag kon neblagodarnite i zlite. Bidete milostivi kako {to e
va{iot tatko e mislostiv. I ne sudete i nema da vi bide sudeno, ne osuduvajte
i nema da bidete osudeni. Pro{tevajte i }e vi bide prosteno.
Davajte i }e vi se dade. (Luka, 6:35-38). Inatamu, vo istata smisla: ]e
bide pogolema radost na neboto za eden gr{nik koj se kae odo{to za deveeset
i devet pravednici na koi ne im treba pokajuvawe. (Luka, 15:7).
Ili, Ako ti zgre{i bratot tvoj ne go karaj, pa ako se pokae prosti mu.
I ako sedum pati na den ti zgre{i... i ka`e: se kajam, prosti mu. (Luka,
17, 3-4). Nikomu ne vra}ajte zlo za zlo! A razmisluvajte za toa {to e
dobro pred site lu|e! Ako e mo`no, dokolku zavisi od vas, bidete vo
mir so site lu|e. Ne odmazduvajte se za sebe vozqbeni, tuku dajte mu
mesto na bo`jiot gnev 349 (bo`ji, toa zna~i i ~ove~kiot gnev = odmazd-
347 Ovde e dovolno da potsetam deka ne postoi zlostor koj ve}e ne e storen
vo ime na qubovta, dol`nosta, sovesta ili pravdata!
348
Za Isus carinicite i kurvite bile olicetvorenie na zloto.
349 I hristijanskata religija ima stvarno dva boga, no od koi samo
edniot vo prv red ili isklu~ivo e bog, dodeka drugiot e sotona, |avol. Politeistot
veruva vo zli i dobri bogovi, monoteistot, pak, zlite bogovi gi
pretvora vo gnev bo`ji, a dobrite vo bo`ja dobrina i taka veruva vo eden bog,
me|utoa toj eden e dobar bog i zatoa bog, odnosno gneven bog, zna~i eden bog so
sprotivni svojstva. Me|utoa bo`jiot gnev ne e ni{to drugo, tuku odmazdni~ka
bo`ja pravda, pretstavena, ~uvstvitelno izrazena kako afekt, kako strast.
Gnevot duri i kaj ~ovekot prvi~no i po sebe ne e ni{to drugo, tuku edno strastno
~uvstvo na pravednost i odmazda. ^ovekot se razgnevuva koga, stvarno ili
samo po negovo mislewe, mu se stori ne{to lo{o, mu se stori nepravda. Gne-
220

ni~ka pravda, m.z.), za{to e napi{ano: Odmazdata e moja, 350 jas }e ja otplatam!
- govori gospod. Tuku ako tvojot neprijatel e gladen, nahrani go,
ako e `eden napoj go... Ne ostavaj da te pobedi zloto, tuku pobedi go
zloto so dobro! (Rimjanite, 12:17-21).
Spored Klark Samuel, ~ovekot smeta deka e roden da ja podobri
dobrodetelta i blagosostojbata na svoite bli`ni, pa soodvetno na toa
dol`en e na svojot bli`en da mu podari univerzalna qubov i dobrodetelstvo,
taka {to ne mo`e da povredi ni eden ~ovek ako ne se odnesuva
sprotivno na razumot i ako ne gi kr{i jasnite i poznatite zakoni na
svoeto su{testvo (na svojata priroda, m.z). Ne, toj ne mo`e da go povredi
duri ni onoj koj nego go povredil, naprotiv toj treba da nastojuva
(zaradi op{toto dobro) ne`no da se izmiri so nego, a ne zloto da go
vra}a so zlo, kone~no sumirano vo eden zbor (koj e vrv i celosno sovr-
{enstvo na ovaa golema dol`nost) ~ovekot treba da gi saka site lu|e
kako samiot sebesi. 351
Vakvo gledi{te me|utoa mo`e da se sretne i vo ne{to ubla`ena
forma kako vo onaa na Loski, iznesena vo trudot: "Gospod i svetskoto
zlo." Bog ne e vinoven za zloto. Nie samite go vnesuvame ne samo vo
svojot `ivot, tuku i vo `ivotot na drugigite su{testva. Ottamu, kakva
bilo nevolja da ne trefne, nie mora da ka`eme: Go dobiv toa {to go zaslu`iv.
Vo nikoj slu~aj nemame pravo da ja prefrlame vinata na drugi.
Ne smeeme, na porimer, da se `alime na lo{ite nasledni osobini dobvot
e revolt na ~ovekot protiv despotskite postapki koi protiv nego si gi
dozvoluva sebesi drugo su{testvo. Me|utoa, kako {to dobrinata na boga e apstrahirana
isklu~iuvo od dobrite dejstva na prirodata, taka i pravednosta
prvi~no e apstrahirana samo od zlite, {tetnite dejstva na prirodata. Pretstavata
na odmazdni~kata pravda zna~i e rezultat na taa refleksija. ^ovekot
e egoist: toj samiot za sebesi e beskrajno dobar i misli deka se mora najpredano
da mu slu`i samo nemu, deka zloto ne treba i ne smee da go ima. Me|utoa,
toj nao|a na ne{ta koi mu protivre~at na vakviot negov egoizam i veruvawe.
Toj zatoa veruva deka zloto go snao|a samo koga }e se ogre{i sprema su{testvoto
ili su{testvata od koi gi izvlekuva site dobra i zadovolstva, pa so toa
gre{ewe gi razgnevil proti sebe. Ottamu, site zla na prirodata gi tolkuva
kako kazna koja bog im ja izrekol na lu|eto zaradi nekoja pogre{ka ili nepravda
koja ja storile sprema boga. Ottamu poteknuva i hristijanskoto veruvawe
deka prirodata nekoga{ bila raj vo koj nemalo ni{to {to bi bilo neprijatelsko
sprema ~ovekot ili bi mu nanesuvalo {teta, no toj raj e zaguben zaradi
grevot i bo`jiot gnev koj toj grev go predizvikal. Foerbah, L. Predavanja o
su{tini religije, Kultura, Beograd, 1955, str. 149-150.
350
Nekoga{ bilo poinaku: Koj prolee ~ove~ka krv, ~ovek }e ja prolee
negovata krv (Bitie, 9:8).
351
Vidi: Tubi}, R. Britanska filozofija morala, Eri~ke teorije od XVII do
konca XIX vijeka, Svjetlost, Sarajevo, 1978, str. 184.
221

ieni od pretcite. 352 Nie sme sozdadeni spored likot na boga i mora da
se stremime da go ostvarime obrazot bo`ji. Ottamu, sleduva deka sme
dol`ni da se trudime qubovta sprema site su{testva vo svoeto povedenie
da ja povrzeme so pravednosta. [to zna~i toa? Toa zna~i kakvi i da
e nevolji da se strupolat vrz na{a glava, nie za niv mora da se obvinuvame
samo sebesi. Otamu, me|utoa, voop{to ne sleduva deka nie gledaj}i
gi tu|ite nesre}i i stradawa imame pravo ramnodu{no da proa|ame
pokraj niv velej}i: Samiot si vinoven za svojata nesre}a. Takvoto
povedenie bi bilo znak na na{ata bes~uvstvitelnost i egoisti~na zatvorenost
vo sebe koja e primaren izvor na site ostanati vidovi zlo i
nesor{enosti, na site na{i i tu|i stradawa. Pravilnoto pridr`uvawe
kon bo`jiot ideal se sostoi vo toa da se neguva qubov vo sebe kon
site su{testva, qubov koja pottiknuva aktivno u~estvuavawe vo nivnite
`ivoti, so~uvstvo so nivnite te{kotii i raduvawe so nivnite radosti.
Me|utoa, taa qubov kon drugite su{testva mora da bide povrzana
so pravednosta: taka {to od qubov kon edno su{testvo ne smeat da
se odzemaat nekoi dobra na drugite su{testva izzemaj}i gi onie slu~ai
koga e neophodno da se primeni sila vo borbata so zloto. Isto taka, ne
e dopu{tena qubov koja dobila karakter na popustlivost sprema slabostite
i lo{ite strasti na na{ite milenici. Vistinskata qubov sprema
tu|ata li~nost e najvisoka manifestacija na na{iot duh i vo nea se
nao|a najva`nata te{ka zada~a na etikata. Pra{aweto na sila vo borbata
so zloto spa|a vo takvite bolni problemi na etikata. Bog i ~lenovite
na carstvoto bo`je ne go suzbivaat zloto so sila - tie imaat povozvi{eni
sredstva za borba so zloto. Nie, gre{nite su{testva, zaradi
svojata sopstvena vina, gi nemame na raspolagawe tie vozvi{eni
sredstva i zatoa ~esto sme prisileni da pribegnuvame kon grdi sredstva
za presekuvawe na zloto - imeno kon negovo suzivawe so sila: vo
takvi slu~ai nie od dve zla go izbirame pomaloto. 353
Loski e vo pravo vo seto ona {to ka`uva vo pogled na potrebata
od adekvatna pravedna - ~ovekova reakcijata na zloto, odnosno vo odnos
na toa kako treba i kako ne treba da se rea|ira kon nego. Negoviot
352
Spored u~eweto za reinkarnacijata, sekoj akter po smrta, t.e. po
razdelbata so svoeto telo, si ja izbira sredinata i uslovite koi se najpogodni
za sebesi da si kreira novo telo koe soodvetstvuva na negovite naklonetosti,
strasti i vkusovi formirani vo prethodniot `ivot. Toa zna~i deka su{testvoto
koe se stremi da se materijalizira vo oblik na ~ovek, vo soglasnost so
naklonetostite samoto sebesi si izbira semejstvo vo koe }e za~ne i }e `ivee
kako embrion. Ottamu, ako roditelite na ~ovekot bile alkoholi~ari, razratnici
i sli~no, toj samiot e vinoven, zatoa {to sebesi si izbral takov tatko
i majka: samiot e moralno odgovoren zatoa {to primil lo{o nasledstvo, a roditelite
se moralno odgovorni za{to na svoeto potomstvo mu dale lo{o nasledstvo.
Loski, N, Bog i svetsko zlo, Zepter, Beograd, 2001, str. 66.
353
Ibid, str. 81-82.
222

golem problem me|utoa se sostoi vo toa {to od toa {to e ka`ano za
~ovekot ne mo`e da go opravda boga. Za{to tokmu bog e toj komu najmnogu
treba da mu se prefrli {to od qubov kon edno su{testvo im
odzema dobra na drugi su{testva i deka motiviran od svojata qubov i
te kako popu{ta pred slabostite i lo{ite strasti na negovite milenici
- izbranici. I {to e najva`no, Loski se obiduva da ne uveri deka
vo borbata so zloto bog ne upotrebuva sila, me|uto ne ni ka`uva koi se
negovite povozvi{eni sredstva za takvata borba.
9.2. NA ZLOTO TREBA DA SE VOZVRATI SO ZLO (ODMAZDA)
Vtoriot stav vo odnos na ova pra{awe, koj e i moj stav e deka
protiv zloto treba da se borime, a ne da se povle~eme pred nego. Toa e
su{tinata na pravdata nare~ena odmazda.
Za toa svedo~i i Stariot i Noviot zavet. Toj {to zloto go dopu{ta,
Sveti Pavle go postavuva na isto ramni{te so toj koj zloto go
pravi (Poslanie na Rimjanite, 1:32)
Fransoa de Laro{fuko uka`uva deka za da bideme dobro mora
na drugite da im poka`eme deka ne mo`at nekazneto da ni pravat zlo. 354
I ne samo deka nam ne mo`at nekazneno da ni pravat zlo, tuku ne mo`e
toa da im se dozvoli da mu go pravat nitu na drugite. Bilo da e zbor za
voeni ili civilni zlostorstva pretpostavenite storiteli imame
obvrska da gi izvedeme pred sud. Primarna pri~ina za toa, spored
Svensen, e {to `rtvite imaat pravo da dobijat priznanie deka protiv
niv e izvr{ena nepravda, kako i, dokolku za toa ima mo`nost, taa nepravda
da se ispravi. 355 Vo ovaa smisla ispravenatanepravda e vra}awe
na zlo so zlo - odmazda, a seto toa e ramno na pravda.
Paskal tvrdi deka na zloto mu e svojstveno da se svrtuva protiv
sebe, i deka sopstvenata zloba go sopnuva i uni{tuva. 356 Primerot koj
Paskal go naveduva e deka lagata e mo`na samo dokolku se prika`uva
kako vistina, a od taa perspaktiva vo lagata postoi vnatre{na protivre~nost.
Me|utoa takvata protivre~ost ne e isto {to i samouni{uvaweto.
Se dodeka postoi institutot vistina, t.e. se dodeka la`livosta
ne e pravilo, tuku isklu~ok, lagata }e funkcionira. Zatoa ne mo`e
so pravo da se ka`e deka zloto se uni{tuva samoto sebesi. Protiv
zloto mora da se vodi aktivna borba i ne smee da se propu{ti na samopri~ineta
propast. 357
Vo ovaa smisla treba da se sfatat i stavovite na [openhauer
spored kogo, voljata pretstavuva samo kopne`i i nagoni na teloto,
354
Svensen, L. Filozofija zla, op. cit. str. 199.
355
Ibid.str, 199.
356
Vidi: Pisma provincijalcu, PLATΩ, Beograd, 2002, ({esnaeseto
pismo).
357
Svensen, L. op. cit.str. 191.
223

taka kako {to tie se pojavuvaat vo svesta. Voljata, toa e teloto koe
saka da `ivee: voljata e potvrda na `ivotot koja vo osnova se artikulira
kako "potvrda na teloto." Toj koj trpi nepravo ~uvstvuva upad vo
sferata na potvrduvaweto na svoeto sopstveno telo so negacija na istata
od strana na nekoja tu|a individua, kako neposredna i duhovna bolka.
Ovaa nepravo kako negacija na edna volja od strana na druga,
spored [openhauer, naj~isto i najekstremno se izrazuva vo kanbalizmot,
potoa vo ubistvoto, vo telesnoto nasilstvo od sakatewe do udirawe,
vo podjarmuvaweto, vo prisvojuvaweto na tu|ata sopstvenost. Ovie
formi na nepravo se izrazuvaat so nasilstvo ili so lukavstvo. So
isklu~ok na ubistvoto, kaj site formi na ova nepravo stanuva zbor za
toa na tu|ata volja da i se nalo`i sopstvenata volja. Kaj lukavstvoto
toa ne zna~i samo da mu se ka`e nekomu nevistina, tuku da se vlijae na
drugiot na negovata volja, na negovoto povedenie i da se upravuva so
nego. Pravoto se pojavuva kako nastojuvawe da se odbranime od nepravoto.
Koga nekoja individua vo potvrduvawe na sopstvenata volja odi
tolku daleku {to prodira vo sferata na mojata li~na volja i so toa ja
negira, mojata odbrana od takvoto prodirawe e samo negacija na taa
negacija i od moja strana toa ne e ni{to pove}e od potvrduvawe na voljata
koja bitno i prvi~no se pojavuva vo moeto telo i koja implicitno
se izrazuva ve}e so svoeto ednostavno pojavuvawe. A za da se za{titi
ova pravo na integritet i potvrda na sopstvenata volja dopu{teni se
site merki koi vodat kon taa cel - se do ubivawe na individuata koja
napa|a. Vo ovie situacii e dopu{teno i la`eweto ako so toa treba da
se odbrani od negacija i so toa da se potvdri svojata volja - za{to
samopotvdruvaweto na voljata e najvisokata maksima koja go konstituira
sekoe pravo. Vo site slu~ai vo koi imam pravo na prisilba, sovr{eno
pravo da upotrebam nasilstvo protiv drugite, jas ve}e spored
okolnostite na tu|oto nasilstvo mo`am da mu go sprotivstavam i lukavstvoto,
a pritoa da ne pravam nepravo, pa sledstveno imam vistinsko
pravo na la`ewe, tokmu tolku kolku {to go imam i za prisilbata.
Ottamu, sovr{eno e vo pravo nekoj koj drumskioit razbojnikkoj go
pretresuva go uveruva deka pri sebe nema ve}e ni{to drugo. Istoto e
slu~aj i so onoj koj no}niot provalnik so posredstvo na laga go namamuva
vo podrumot kade {to go zaklu~uva. Isto taka, toj koj svojata sopstvenost
ne mo`e da ja vrati so sila, ne pravi nikakva neporavda koga
do istata }e dojde so lukavstvo. 358
Nekoi avtori tvrdat deka tu|ite sradawa zavisat od na{ite postapki,
od toa {to ne sme so~ustvuvale so niv i ottamu ne sme im pomognale
vo sprotivstavuvaweto na zloto. Me|utoa tu|ite stradawa mo`at
da se ostvaruvaat pred na{ite o~i, a nie da ne mrdneme so prst za toa.
Mo`ebi e te{ko da se sfati kako toa e mo`no so ogled deka edno od
358
Vidi: Vjeko Kolaji}, Fenomen zla u filozofiji od klasi~ne patristike do
Baruha De Spinoze.
224

obele`jata na so~uvstvoto e nekoja forma na neposrednost. Me|utoa,
so~ustvoto ima i diskurziven aspekt - so nego upravuva na{eto gledawe
na toa sprema kogo e zgodno da se ~uvstvuva so~ustvo. So~uvstvoto ja
ukinuva distancata koja inaku postoi me|u lu|eto i vo izvesna smisla
~ovekot stanuva edno so drugo ~oveko su{testvo, taka {to so~uvstvuva
so bolkata koja drugiot ja ~uvstvuva. Da so~uvstvuva{, da bide{ empati~en,
zna~i da vleze{ vo intimen odnos. A potoa doa|a pra{aweto
dali onoj koj strada e nekoj so kogo sakam da bidam intimen. Na taa
to~ka postojat golem broj varijacii me|u lu|eto. Za nekoi lu|e so~uvstvuvaweto
se prostira se do rastenijata, {to jas, veli Svensen, ne mo-
`am da go sfatam, za drugi se prostira do `ivotnite, a za nekoi drugi
pak soo~uvstvuvaweto e rezervirano samo za lu|eto ili samo za opredelena
grupa na lu|e. 359 Hjum dodava deka i blizinata vo prostorot i
vremeto ima zna~ewe za so~uvstvoto.
Svensen ponatamu tvdi deka nepravdata koja naskoro }e te pogodi
i tebe, ne treba da se trpi, za{to nepravdata koja prvi~no gi poga|a
`igosanite grupi ili grupite so ponizok status so koi ~ovekot ne
mo`e celosno da se identifikuva ima tendencija na {irewe na site
grupi. Ma~eweto se {iri. Vo soglasnost so rimskiot zakon ma~eweto
bilo rezervirano samo za robovite koi bile obvineti, no toa postepeno
se pro{irilo i na robovite koi svedo~ele, za potoa da gi opfa}a i
slobodnite lu|e i na kraj stanalo voobi~aeno i vo ne taka seriozni
slu~ai. 360 Nakratko, potoi neophodnost od upotreba na sila za prekinuvawe
sekoe zlo koe e vo tek: ~ovek ima obvrska zloto da go progonuva.
Taa obvrska ne e od pravna, no vo sekoj slu~aj e od moralna priroda.
Ako ~ovek ima mo`nost da se vme{a, a toa ne go stori, toj e morelen
sou~esnik. Obzirot kon sopstvenata udobnost (ne bezbednosta, tuku
udobnosta) ima tendencija da go nadsili obzirot prema blagosostojbata
i voop{to postoeweto na drugite. Grevovite na propu{tawe ne se
najlo{i, me|utoa se najrasprostraneti. Najgolemiot broj ubistva
imaat o~evidci, a vo mnogu mal broj slu~ai tie posmatra~i storuvaat
ne{to {to bi ja spre~ilo posledicata. Posmatra~ite mo`at da storat
mnogu i da vlijaat na situacijata, a vo oddelni nasilni akti i vo odnos
na dr`avnite zlostorstva. Nie koi `iveeme vo demokratii imame
obvrska da go prijavime zlostorstvoto. Vo demokratska dr`ava onoj
koj mol~i e sou~esnik - onoj koj ima prilika javno da protestira, a toa
ne go stori e sou~esnik so samoto toa {to ne protestira. Ovde mo`e da
359
Svensen, L. op. cit.str. 192. Za Aristotel be{e neprirodno da se poka`e
so~uvstvo i somilost kon robovite, za nacistite be{e neprirodno da se
poka`e so~uvstvo i somilost kon Evreite, za kaubojcite sprema indijancite,
za belcite sprema crncite. Ili kako {to veli Svensen, "Razlikata me|u
"nas" i "niv" mo`e da sozdade pre~ki koe nikakvo so~uvstvo ne mo`e da gi
urne." Ibid. st. 193.
360
Svensen, L. op. cit.str. 194-195.
225

se spomne u{te eden fenomen: - principot na difuzna odgovornost -
kolku {to e pogolem brojot na licata koi imaat prilika da se vme{aat
toa pomala odgovornost ~uvstvuva sekoj poedine~no. 361 So vakvite
stavovi prisutni vo filozofskata i kriminolo{ata literatura na~elno
se soglasuvam, no samo dotamu dokolku postojat minimalni uslovi
koi ja garantiraat bezbednosta na onoj koj neovlasteno treba da se vme-
{a vo suzbivaweto na zloto.
Prorokot Mihej pi{uva deka lu|eto "}e gi raskovaat svoite
me~evi vo rala i svoite kopja vo srpovi" (Mihej, 4:3), a prorokot Joil
pi{uva: Raskovajte gi svoite rala vo me~ovi, i srpovite svoi vo kopja
(Joil, 4:10). Od sudirot na ovie dve opcii, Svensen izvlekuva slednoto
re{enie: naj~esto treba da go sledime Mihej, no vo svetot vo koj ne go
sledat site Mihej, ponekoga{ mora da go sledime Joil. Koristej}i ja
razlikata koja Maks Veber ja pravi me|u etikata na doblest i etikata
na odgovornost, mo`eme voop{teo da ka`eme deka treba da go sledime
Mihej, dodeka etikata na odgovornosta ponekoga{ ni nalo`uva da go
sledime Joil. Veber pi{uva deka tamu kade {to etikata na doblest
veli deka protiv zloto ne treba da se borime so sila, etikata na odgovornost
veli: "Treba da mu se sprotivstavime na zloto so sila i nasilstvo,
inaku - ti se ogovoren ako zloto pobedi." Spored Veber, maksimata
na dejstvuvaweto spored etikata na doblest, so religiski jazik ka-
`ano, glasi: "Hristijaninot go pravi ona {to e ispravno, a posledicite
mu gi prepu{ta na gospod." Takvata etika na doblest e prili~no
novozavetna (v. Matej, 5:38-48, Rimjanite, 12:17-21), me|utoa taa e pretstavena
i vo Stariot zavet. 362 Kant vo moderno vreme e najistaknatiot
pretstavnik na takvoto sfa}awe spored koe moralnite obvrski na nekogo
dobivaat takvo apsolutno va`ewe kako {to e, na primer, deka ne
e dozvoleno da se la`e za da se spasi ~ove~ki `ivot." 363
Maksimata na deluvawe spored etikata na odgovornost glasi:
~ovekot mora da odgovara za posledicite na svoite postapki. Problemot
kaj ovaa etika e vo toa {to mo`eme pogre{no da storime zlo
taka {to neopravdano }e mu naneseme na drugite stradawa koi ne mo-
`at da se opravdaat. Vo taa smisla Veber veli: "nitu edna etika na svetot
ne mo`e da go prenebregne faktot deka za da dostigne dobra cel
~ovekot mnogu ~esto mora da prifati moralno somnetelni ili barem
opasni sredstva, kako i mo`nost, duri i verojatnost od pojava na lo{i
propratni efekti (ona {to denes se narekuva kolateralna {teta). Ni
edna etika na svetot ne mo`e da opredeli koga i vo koja mera eti~ki
361
Vidi: ibid. str. 196
362
Ne se luti na zlostornicite, nitu im zaviduvaj na onie {to pravat
bezzakonie. Se su{at brzo kako treva, veneat brzo kako zeleno rastenie. Nadevej
se na Gospoda i pravi dobro, `iveej na zemjata i hrani se so vistinata.
(Psalmi na David, 37:1-3).
363
Vidi: Svensen, L. op. cit.str. 202.
226

dobrite celi gi opravduvaat eti~ki opasnite sredstva i neprijatni
posledici. 364
Etikata na doblest i etikata na odgovornost mo`at da imaat
razli~no vrednuvawe, na primer, na statusot na ~ovekovite prava... ^ovekovite
prava nastanuvaa kako normativen odgovor na iskustvata so
nasilstvo, progon i maltretirawe. Tie ne se samo za lu|eto, tuku lu|eto
i gi sozdale, t.e. tie se istoriski proizvod i treba da se smetaat
principielno podlo`ni kon revizija... Niv treba da gi zapostavime
samo ako dojdat vo sudir so drugi prava koi, po objektivna procena }e
se ocenat kako pozna~ajni. 365 Seto toa od svoja strana jasno zboruva
deka nema prirodni prava, 366 a ottamu nitu prirodna pravda.
Etikata na odgovornosta, spored Svensen, treba da se oblikuva
kako slab konsekvencionalizam, spored koj se tvrdi deka mo`at da postojat
slu~ai vo koi konsekvencite (posledicite) imaat pogolemo zna~ewe
otkolku, na primer, obzirite sprema pravata na poedincite. 367 Vo
mnogu slu~ai }e ostane nejasno {to vsu{nost e najmalo zlo. Vo tie slu-
~ai i vo slu~aj koga konsekvencite na postapkata se silno nepregledni
treba da gi sledime voobi~aenite proceni na etikata na doblest. Me|utoa,
tamu kade {to ni se ~ini deka imame jasen izbor me|u dve zla i
deka edno od niv treba da go smetame za seriozno morame da go izbereme
pomaloto zlo. Mo`e da bide ispravno da se povredat ne~ii prava
za da se izbegne katastrofa. Paradoksot na "ne~isti race" e deka ponekoga{
mora da storime ne{to lo{o za da storime ne{to ispravno.
Me|utoa, nie sme moralno odgovorni za izborot na najmaloto zlo i morame
da dademe se od sebe za na krajot da go ispravime toa zlo. 368
Site postapki, pomalku ili pove}e, nastanuvaat vrz nesigurni
osnovi. Nikoga{ nemame celosen uvid vo site okolnosti i mo`nite
posledici na na{ite dejstvija. Najdobrite nameri mo`at da imaat naju`asni
posledici. Zaradi na{ite sopstveni izbori i okolnostite koi
364
Vidi: Ibid,str, 202.
365
V. Ibid,str, 203.
366
Vistinata e jasna: nema prirodni prava i veruvaweto vo niv e isto
{to i veruvaweto vo postoeweto na ve{tici i ednorozi. Najdobrata pri~ina
za tvrdeweto deka takvi prava ne postojat e vsu{nost od ist vid kako i najdobrata
pri~na koja ja imame za tvrdeweto deka nema ve{tici i ednorozi: sekoj
obid da dademe dobri pri~ini deka ima takvi prava e propadnat... Najnoviot
branitel na vakvi prava Ronald Dvorkin priznava deka postoeweto na takvi
prava ne mo`e da se doka`e, no pritoa ednostavno zabele`uva deka od faktot
deka eden iskaz ne mo`e da se doka`e ne sleduvalo deka toj ne e to~en. Toa e
to~no, veli Makintaer, no podednakvo bi mo`elo da se upotrebi da se odbrani
tvrdeweto vo pogled na ve{ticite i ednorozite. Makintajer, A, Tragawe za
vrlinom, str. 96.
367
Vidi: Ibid,str, 203-204.
368
Ibid, str, 204.
227

ne mo`eme da gi kontrolirame, nie na drugite mo`eme da im naneseme
u`asni zla. Ne postoi nitu apsolutna instanca koja na eti~arot na doblest
mo`e da mu ka`e {to e ispravno da se pravi vo sekoja situacija,
za{to ne postojat moralni algoritmi. Procedurite na uviverzalnost
mo`at da ni dadat dobar patokaz, me|utoa ni tie ne se nepogre{livi,
za{to go isklu~uvaat postapkite koi o~igledno se ispravni, a gi vklu-
~uvaat onie koi toa ne se. Ovaa poenta jasno ja izrazi Hegel vo svojata
kritika na Kantoviot karegori~ki imperativ: takviot apstrakten
formalizam rezultira so toa deka ne postoi nikakva maksima koja
mo`e da stane op{t zakon. 369
Tamu kade {to etikata na doblest veli deka ~ovekot ne treba da
pribegnuva kon sila, etikata na odgovornost mo`e toa da go bara. Nasilstvoto
ne e isklu~ok nitu vo eden politi~ki re`im, bilo da stanuva
zbor za liberalna demokratija ili diktatura. Nasilstvoto e normalno.
Presudnata razlika vo politi~kata sfera ne se nao|a me|u nasilstvoto
i nenasilstvoto, tuku, pred se, me|u legitimnoto (~itaj - pravednoto)
i nelegitimnoto (~itaj - nepravednoto) nasilstvo... Pra{aweto
ne e dali sme privrzanici ili protivnici na nasilstvoto, tuku kakvo
nasilstvo sakame da podr`ime ili protiv nego da se borime... 370 Silata
mo`e moralno da bide nametnata vo slu~ai vo koi e nu`na zaradi
smaluvawe na nasilstvoto i nepravdite. Nasilstvoto e fakt vo sekoe
op{testvo. Ako odbieme da primenime sila, mo`e da se slu~i posredno
da gi pomagame nasilnicite, t.e, da bideme so~esnici vo nasilstvoto
koe go i poga|a drugite... Dr`avata e edinstvenata instanca so "pravo"
da primenuva nasilstvo. 371 Me|utoa, upatuvaweto na toa deka mora da se
borime protiv zloto, ~esto se koristi za voveduvawe na pravila i praktiki
koi mo`at da se poka`at kako u{te pogolemi zla. Toa zna~i
protiv ~uma da se bori so pomo{ na kolera. Koristeweto na nedemokratski
sredstva ja podriva demokratijata koja tie sredstva treba da ja
branat. Sredstvoto ja uni{tuva celta. Zatoa {to drugite se zli, se
smeta za dozvoleno da se koristat najgolemiot broj sredstva protiv
niv. Sekako deka terorizmot, re~isi bez isklu~ok, e zlo. Me|utoa,
faktot deka terorizmot e zlo ne podrazbira deka se {to }e bide storeno
vo borbata protiv nego e dobro. 372
228
369
V. Ibid,str. 204.
370
Ibid,str. 205
371
Ibid,str. 206, 207.
372
Ibid, str. 228.

II BO@JA PRAVDA
1. PRAVDATA VO STARIOT ZAVET
1.1. PRAVDATA I PRVOBITNIOT GREV
Vo evrejskata religija postoi princip na dobro i zlo, me|utoa
ne kako dve ramnopravni sili ili ramnopravni bo`estva, kako na primer
vo persiskata religija. 373 Zloto mu e podredeno na eden gospod, koj
373
Spored taa religija stanuva zbor za dva opre~ni principi koi od
sekoga{ se borat za prevlast i kone~na pobeda vo svetot - dobro i zlo, svetlost
i temnina, Ormuzd (Ahura Mazda = mudar - vrhoven bog koj go sozdal vidliviot
i nevidlivot svet koj nema ni po~etok ni kraj, koj e ve~en) i Ahriman
(Angra Maiwu - zol duh koj go sozdal seto zlo na svetot, me|u koi i smrta. I
toj otsekoga{ postoi no ke bide porazen na sudniot den). Na Ahriman mu se
sprotivstaveni 7 Ame{a Spentas (Sveti Besmtnici: vo po~etokot bile li~ni
osobini na Ormazd, a podocna stanale angeli) - 1. celovitost, 2. dobri misli,
3. pravednost, 4. snaga, 5. odadenost kon verata, 6. sovr{enstvo i 7. besmrtnost.
Ovaa religija e nadovrzuvawe, reformirawe na Mazdeizmot (religijata vo
Persija od 6.000 do 600 god. p.n.e.) i prethodnik na Islamot.
Na prethodna religija se nadovrza zaratustrizmot kako u~ewe i religija
koja od 600 god. p.n.e. do 7 vek. povtorno dominira vo Persija, a koja se zasnova
vrz ve~na borba me|u svetlosta i temninata, me|u dobroto i zloto, me|u
gospod i gavolot, pravdata i nepravdata. Atributi na svetlosta se dobroto,
pravednosta i ~esnosta, a atributi na temninata se zloto i nesre}ata). Vo
ovaa religija celokupniot poredok na materijalnoto i nematerijalnoto (nerealnoto)
se zasnova vrz borbata na svetlosta i temninata, razumot i nerazumnosta,
materijata i duhovnosta. Hristijanstvoto i ostanatite monoteisti~ki
religii, vklu~itelno i na islamot, go proglasija materijalnoto za nesovr{enost,
spored toa i izvor na zloto, dodeka Persijancite smetaa deka maretijalnoto
se zasnova kolku vrz zloto, tolku i vrz dobroto. Ramnote`ata koja
postoi vo svetot, postoi i vo celiot ~ove~ki rod i vo sekoja organizacija {to
toj ja sozdava. Za da pobedi dobroto i vo nekoja dogledna idnina da se vospostavi
poredok na svetlost i pravda, mora da se sozdade religiski koncept koj
}e bide vo sostojba da opredeli {to e dobro a {to e zlo vo dr`avata. Toa zna-
~i vtemeluvawe na religiozen koncept koj }e zavladee so opredeleni prostori
i narodi i preku toj koncept da se sozdade mo}na dr`ava vo koja }e vladeat
samo onie koi ja donela vistinskata vera. Taa vera ja donele Persijancite, i
spored toa tie (a ne Judaizmot i Evreite) se narodot so izklu~itelno svojstva
229

so nego raspolaga na tri na~ini: 1. kako kazna za prvobitniot grev, 2.
kako kazna {to lu|eto ne se pridr`uvale do negovite zapovedi i, 3.
kako isku{enie.
a) Kazna za prvobitniot grev
Vo u~eweto na hristijanstvoto osnovnoto mesto go zazema idejata
na grevot. Grevot e misla, veruvawe ili povedenie protiv gospod.
Vo evrejskata religija, pomalku ili pove}e, grevot e povreda na zakonot
koja so pogolema pobo`nost mo`e da se popravi. Kaj Evreite grevot,
vsu{nost, e gre{ka vo primenata na bo`jite zakoni koja gospod ja
kaznuva srazmerno so goleminata na gre{kata. Od druga strana, vo hristijanskata
religija grevot e centralen poim, sprotiven na spasenieto.
^ovekot na ovoj svet mo`e slobodno da izbira me|u grevot i spasenieto.
374 Grevot povlekuva propast, smrt i te{ka kazna po smrta vo
zadgrobniot `ivot. Me|utoa, grevot e pove}e odo{to opredeluvawe so
slobodnata volja za zlo, za materijata. Postoi iskonski grev, pragrev
ili nasleden grev koi go storile Adam i Eva. 375 ^ovek, zna~i se ra|a vo
opredelen da vlade i drugite da mu se pokoruvaat. Glaven simbol na ovaa religija
e ognot. Ognot e istovremeno i dobro i zlo, kolku {to e ednoto, tolku e i
drugoto. Bez nego kaj lu|eto nema `ivot, no toj mo`e ~oveka i da go uni{ti.
Ognot e istovremeno na bo`jata nagrada i bo`jata kazna. Zemjata, vodata i vozduhot
se isto taka simboli na ovaa religija, no tie se mrtvi stvari se dodeka
Ahura Mazda ne re{il oganot da zavladee so svetot i da gi sozdade arievskite
zemji i nador koj vo nivno ime ke vladee nad site ostanati. Od spisite na Zaratustra
se izdvojuvaat knigite Denkart koi gi ima vkupno 9. Nekoi poprecizni
podrobnosti za ra|aweto i potekloto na Zaratustra ne mo`at da se najdat
za{to kompletnata religiozna i kuturna literatura na drevna Persija ja uni-
{til Aleksandar Makedonski so spaluvaweto na Carskata biblioteka vo
Perselopol.
U~eweto na Zaratustra se sostoi vo dobri misli, dobri, zborovi i
dobri dela. Po smrtta lugeto go pominuvaat mostot koj vodi preku pekolot.
Ako bile lo{i mostot se stesnuva i tie propa|aat vo nego. Nasproti lo{ite,
pravednite go nao|aat patot do svetlosta. Me|utoa, nade` postoi i za onie
koi zavr{ile vo pekolot, za{to i tie }e bidat spaseni koga najposle }e triumfira
dobroto.
374 Bidi gre{en i silno gre{i, me|utoa sepak posilno veruvaj i raduvaj
se vo Hristos, koj e pobednik na grevot, smrtta i svetot. Se dodeka sme takvi
kakvi sme mora da pravime grev, ovoj `ivot ne e stan na pravednosta. Haksli, O.
Ve~na filozofija. Philozophia perennis, Metaphysica, Beograd, 2003, str. 85.
375 Dokolku lu|eto navistina bi u~ele deka Adam i Eva se odgovorni za
siot u`as vo ~ovekovata istorija, toga{ ovoj nesre}en par so sigurnost bi
bil prokolnet i omrazen niz celata istorija na hristijanstvoto. Sepak nivniot
lik vo folklorot, pred se, bil okarakteriziran so simpatija, a nivnata
230

grevot. Me|utoa, gospod poradi svojata dobrina go isprati svojot sin
edinec - Isus, da go spasi ~ovekot od iskonskiot grev. Toa, toj go storil
taka{to se `rtvuval. Istovremeno, preku svojot sin Mesija (Hristos),
gospod mu objavil na ~ovekot kako mo`e da se spasi. 376
Se veli deka buntot na Adam i Eva, kako nekoja bura predizvika
golema {teta za ~ovekoviot rod. ^ovekoviot rajski dom bil zaguben,
Ottoga{ ~ovekot ne mo`e da se za{titi od elementarni nepogodi, vojni,
kriminal i nepravdi. Koga grevot po~nal da dejstvuva vo prvata
~ove~ka dvojka, tie pove}e ne mo`ele da mu prenesat sovr{enstvo na
svoeto potomstvo. Kako nekoj natpis isklesan vo kamen, taka grevot
bil vre`an vo genite na na{ite praroditeli. Na toj na~in tie mo`ele
da ra|aat samo nesovr{eno potomstvo. So ogled na toa {to site nivni
deca bile za~nati po grevot na Adam i Eva nivnoto potomstvo nasledilo
grev i smrt. 377 Ako e taka, toga{ te{ko deka nekoj razumen }e poveruva
deka bog mo`el da napravi katastrofalen potop, a ne mo`el da go
izbri{e grevot od genite na samo nekolku lu|e - od osum~lenoto semejstvo
na najgolemiot pravednik Noe. Protivre~no e me|utoa ottamu da
se poveruva deka bog ne e nemo}en, bidej}i negovaat tvorba - satanata,
go spre~ila vo toa. No toa ne e se, vo teolo{kata literatura se tvrdi i
toa deka Adam be{e zamenet od Isus: nasledstvoto od Adam e grev i
smrt, nasledstvoto od Isus - pravda i ve~en `ivot. 378 Isus go `rtvuva{e
svojot `ivot kako otkup na mnozina (Marko, 10:45). Hristos se
postapka naiduvala na razbirawe: Zatoa {to koj mo`e postojano da mu se
sprotivstavuva na isku{enieto? Namesto da ja prefrlime odgovornosta za na-
{ata nesre}a na parot pratatkovki likovi, preku simbolot za prgonstvoto
priznavame deka sme izdelkani od krivo drvo i deka ne zaslu`uvame da vodime
bezgri`en i neaktiven `ivot, i deka ne zaslu`uvame da vodime bezgri`en,
sre}en i neaktiven `ivit, vakvoto priznanie verojatno ne zvu~i apsurdno.
Kolakovski, L. Ako bog ne postoi... Tabernakul, Skopje, 2000, str 59-60.
376
Spored hristijanskata religija, ~ovekoviot `ivot na ovoj svet e
samo nekoj vid predvorje za ve~niot `ivot vo nebesnoto carstvo. ^ovekot e
grani~no su{testvo me|u svetot na materijata, poniskiot, lo{, gre{en svet i
svetot na duhot, Bo`jiot, dobriot, sovr{eniot i ve~en svet. Preku spasenieto
hristijaninot po smrta odi vo drug svet kade se soedinuva so gospod i steknuva
ve~no bla`enstvo. Gams, A. Biblija u svetlu dru{tvenih borbi, Beograd, 1970, str.
119.
377
Eve, gre{en sum roden, vo grev me za~na mojata majka. (Psalm, 51:5).
Zatoa, kako {to grevot vleze vo svetot preku eden ~ovek, a preku grevot
smrtta, taka smrtta pomina na site lu|e za{to site zgre{ija (Rimjanite, 5:12).
378
Kako {to po Adama site umiraat, taka i vo Hristos site }e o`iveat
(Prvo poslanie do Korintjanite, 15:22). Isus re~e: Jas sum voskresenieto
i `ivotot: koj veruva vo mene i da umre }e `ivee. (Jovan, 11:25).
231

dal sebesi za otkup na site 379 (Timotej, 2:5-6). Zo{to bog dopu{til da
se slu~i takov u`as? Zatoa {to ova bilo sredstvo za da bide pokrien
prestapot za da bidat zape~ateni (prosteni, pomireni, pokrieni, otkupeni)
grevovite i izbri{ani bezakonijata, za da bide dovedena ve~na
pravda, za da se otstrani smrtnata osuda nad ~ove{tvoto. Ottamu, Isus
veli: bog tolku go vozqubi svetot, {to go dade svojot ednoroden sin, ta
sekoj koj veruva vo nego da ne za|ine, tuku za da ima ve~en `ivot. Za{to
bog ne go isprati sinot svoj za da mu sudi na svetot, tuku svetot da go
spasi preku nego (Jovan, 3:16-17). 380 Negovata smrt, isto taka na u~i
deka gospod e sovr{eno praveden. 381 Nekoi mo`ebi se ~udat za{to bog
ne se otka`al od svoite na~ela na pravda koi baraat zab za zab 382 i zo-
{to ne ja ignoriral cenata na Adamoviot gre{en pat. Pri~inata e vo
toa {to bog sekoga{ gi po~ituva svoite zakoni i se dr`i do niv pa
duri i po cena {to e golema i za nego samiot. 383 Negovata pravda, isto
taka, barala Isusovata smrt da ima sre}en ishod. Najposle zarem bi
bilo pravedno da se dopu{ti verniot Isus da umre zasekoga{? Se razbira
ne!
Od navedenoto, kolku i da ne sakame da go priznaeme toa ili ne,
pekolot (kaznata) e glavniot efekt ili krajniot rezultat na pravdata.
Toj e negativnata merka na pravdata, koja e vo mnogu po~esta primena
od Rajot (nagradata) - svetlata strana na pravdata. Za pekolot zboruval
i Dante Aligieri (1265-1921). Negoviot pekol opi{an vo prviot
del od "Bo`enstvenata komedija," vo vid na inka se spu{ta pod zemja i
se sostoi od 9 krugovi. Vo sekoj krug se nao|aat du{i na gre{nicite,
rasporedeni spored te`inata na svojot grev. Vo prviot krug - Limbu,
se nao|aat du{ite na nekrstenite. Nivnoto edinstveno izma~uavwe im
e neiskuplivata `elba da go vidat gospod. Tuka se nao|aat deca i anti-
~ki li~nosti (Homer, Odisej, Vergilije i dr.) koi se rodile pred Hri-
379
Go gledame Isusa... oven~an so slava i ~est zaradi smrtnoto stradawe.
ta po bo`jata blagodet da ja vkusi smrta za site (Evreite, 2:9).
380
Qubovta e vo ova: ne deka nie sme go vozqubile boga, tuku toj ne vozqubi
nas i go isprati svojot sin kako `rtva pomirnica za na{ite grevovi.
(Prvo Jovanovo poslanie, 4:9-10).
381
Toj e stena, deloto mu e sovr{eno za{to se pravi site negovi pati-
{ta. Toj e veren bog i nema nepravda. Toj e praveden i vistinit. (Vtorozakonie,
32:4).
382
Bo`joto merilo za pravda bara ramnote`a - `ivot za `ivot (Izlez,
23:23). Spored toa moralo da se prinese `ivot za da se plati za `ivotot {to
bil izguben: `ivotot na Isus, za `ivotot {to go izgubil Adam. Samo ~ovek so
sovr{en ~ove~ki `ivot mo`el da ja ponudi ednakvata vrednost na ona {to go
izgubil Adam. Apostol Pavle go sumira ova na~elo: bez prolevawe krv pro-
{tevawe ne stanuva (Evreite, 9:22).
383
No ima i sprotivni mislewa: Ako e taka, ...Ako pravdata doa|a preku
zakonot, toga{ Hristos umrel naprazno (Galatjanite 2:21).
232

sta. Vo vtoriot krug, vo koj se viori pekolna bura, se nao|aat prequbnicite.
Ovoj krug go ~uva Minos. Vo tretiot krug se ma~at du{ite na
nenasitnite i pijanicite. Nivnata maka se sostoi vo toa {to le`at vo
kal pod silen do`d i sneg, dodeka Kerber gi ras~ere~uva na ~etri
strani. Vo ~etvrtiot krug se du{ite na rasipnicite i skr`avcite. Tie
turkaat kamewa, a gi ~uva volkot Pluton. Vo petiot krug se du{ite na
`estokite. Niv, poraj rekata Stiks gi ~uva Flagie. [estot krug e za
krivovericite i onie koi ne veruvale vo besmrtnosta na du{ata. Tie
se zakopani vo otvorenite grobovi koi postojano gorat na gradot Dis.
Sedmiot krug na nasilnici e podelen na tri pojasi. Vo prviot pojas,
nurnati vo reka od vrela krv, se nao|aat nasilnicite protiv bli`niot,
a gi ~uvaat Kentauri. Vo drugiot pojas se nao|aat samoubijcite
koi gi kolvaat harpii (ptici so `ensko lice) i jadat gladni ku~}i. Vo
tretiot pojas na v`e{ten pesok pod ognen do`d se nao|aat nasilnicite
protiv boga i prirodnite zakoni. Pritoa, bogohulnicite le`at na grb,
lihvarite sedat, a sodomitite tr~aat naokolu. ^uvarot na ovoj pojas e
Monotaur. Metabolgi ili lo{i jami, kako {to se narekuva osmiot
krug, e sostaveni od 10 takvi jami, a ~uvar im e Gerion (zmej so ostra
opa{ka i ~ove~ko lice koj e simbol na izmamata). Ovde prestojuvaat
izmamnicite. Vo prvata jama se svodnicite i zavodnicite na `eni (niv
gi tepaat |avoli), a vo vtoriot se laskavcite (nurnati vo ~ove~ki fekalii).
Vo tretata jama se simonistite - lu|e koi prodavale ili kupuvale
crkovni po~esti koi so glavata se zabodeni vo {upliva stena dodeka
im gorat tabanite. Vo ~etvrtata jama se nao|aat vra~evite i la`nite
proroci koi odat na nazad, za{to glavite im se svrteni naopaku.
Vo petata jama se smesteni potkuplivite i izmamnicite nurnati vo
vrela smola, a gi ~uvaat vragovi. Vo {estata jama se licemeri koi se
prisileni da odat pod debeli pozlateni olovni kabanici. Vo sedmata
jama se izmamnicite na op{testvoto i Crkvata koi progonuvani od
otrovni zmii tr~aat so otpozadi vrzani race. Niv zmiite gi grizat, a
tie se pretvoraat vo pepel od koj povtorno se ra|aat kako fenisksi.
Vo osmata jama le`at sovetnicite, a vo devetata seja~ite na nesloga
koi vragot gi bode so me~ i vo desetiot, se krivokletnicite koi se kaznuvaat
so stra{ni bolesti. Vlezot vo desetiot krug (dlaboka bezdna),
go ~uvaat trojca giganti: Nimrod, Efijalt i Antej vrzani so sinxiri.
Toj krug e podelen na ~etiri zoni: Kain - zona na predavnici na bli`nite,
Antenori - zona na predavnici na tatkovinata, Tolomeja - zona
na predavnici na gostite i Guideca - zona na predavnici na svoite dobrodeteli.
Vo sredi{teto Kocita, voedno i centar na zamjata, se nao|a
Lucifer koj do polovinata e nurnat vo mraz. Ima tri glavi so tri
lica (crveno, crno i `oltenikavo) i pred sekoja po par ogromni krilja
so koj sozdava laden veter. Vo ustata gi dr`i Juda, Brut i Kasije - trojcata
najpoznati predavnici.
233

) Kazna za nepridr`uvawe do bo`jite zapovedi
Spored u~eweto na evrejskata religija pravdata e ednostavno:
bo`ja kazna za lo{i dela, no i bo`ja nagrada za dobri dela. Bo`ja nagrada
se zdravje, radost i materijalni dobra na ovoj svet, a kaznite se
li{uvawe od navedenite dobra, siroma{tvo, bolest i smrt. Gospod go
nagraduva i kaznuva ne samo vernikot li~no, tuku i negovoto potomstvo
i toa do ~etvrtoto koleno. Vo ovaa smisla mo`e da se ka`e deka vo
hristijanskata religija pravdata se definira so zapovedite koi gospod
mu gi dade na ~ovekot na Sinaj. Site tie govorat za pravedniot zakon
na gospod koj mu e daden na ~ovekot. I desetata, posledna zapoved
veli deka nepravednosta sprema drug ~ovek e nedopustliva duri nitu
vo ~ovekovite skrieni `elbi. Ne smee da se saka ne{to {to mo`e da go
naru{i `ivotot i pravoto na drug ~ovek.
Edna od najgolemite nagradi se brojni i zdravi deca, osobeno
ma{ki. Vo prvobitnoto veruvawe ne postoi zadgroben `ivot i nagrada
i kazna po smrta. @ivotot na ~ovekot se prodol`uva preku potomstvoto,
pa zatoa za golema nesre}a se smeta da se umre bez sin. Za izbegnuvawe
na takva nesre}a e voveden tn. lavirat - dol`nost na deverot spored
koja pre`iveaniot brat treba da se o`eni so vdovicata na
svojotbrat bez ma{ki deca i prviot sin koj }e se rodi treba da go
nosiimeto na po~ination brat so {to se smeta za negov sin.(Bitie,
38:8, Vtorozakonie, 25:5-9).
Me|utoa, evrejskata religija ne zna~i samo individualen odnos
kon gospod. So Jehova postoi, pred se, i odnos preku celiot narod koj,
isto taka, treba da se pridr`uva do negovite zapovedi ako saka da bide
mo}en, bogat i sre}en. Vo sprotivno Jehova go kaznuva celiot narod.
Ako `iveete spored moite zakoni, ako gi pazite moite zapovedi i ako
gi sproveduvate vo delo }e vi dadam do`d vo pravo vreme, pa zemjata }e
dava rod, a steblata po poliwata }e donesuvaat plodovi. Vr{eweto }e
vi go dostinuva grozdoberot, a berbata }e go dostignuva seeweto. ]e jadete
svoj leb do nasitka i }e `iveete bezopasno vo va{ata zemja. ]e i
dadam mir na zemjata: taka }e po~ivate i nikoj nema da ve pla{i. ]e gi
otstranam {tetnite `ivotni od zemjata: me~ nema da pomine niz va{ata
zemja. ]e gi terate vo begstvo va{ite neprijateli, a tie }e pa|aat
pred vas od me~. Petmina od vas }e teraat vo begstvo stotina od niv. Da
va{ite neprijateli }e pa|aat od me~ pred vas. ]e pogledam kon vas i }e
napravam da sete plodonosni i mnogubrojni utvrduvaj}i go mojot zavet
so vas. ]e se hranite so stari minatogodi{ni `ita i }e gi isfrlite
starite zaradi novi `ita. ]e go postavam moeto `iveali{te me|u vas
i nema da ve otfrlam: }e odam me|u vasi }e vi bidam bog, a vie }e bidete
moj narod." (Levit, 26:3-11). Me|utoa ako, navistina go slu{a{
glasot na gospod, svojot bog, pazej}i gii vr{ej}i gi site negovi zapovedi
gospod }e go vozvi{i i celiot narod nad site narodi na zemjata.
(Vtorozakonie, 28:1)
234

No, ako ne me poslu{ate i ako ne gi ispolnite site ovie moi zapovedi:
ako gi otfrlite moite zakoni i ako go naru{ite mojot zavet ne
ispolnuvaj}i gi site moi zapovedi eve kako }e postapam so vas. ]e vi
ispratam u`as, iznemo{tenost i treska {to gi rasipuvaat o~ite i {to
ja izma~uvaat du{ata. Naprazno }e |i seete va{ite posevi - va{ite neprijateli
}e se hranat od niv. Jas }e go svrtam moeto lice i va{ite
neprijateli }e ve ubivaat... ]e begate i toga{ koga nikoj ne }e ve goni..
Pa ako ne me poslu{ate i pokraj toa jas }e ve kaznuvam sedumkratno za
va{ite grevovi... ]e gi pu{tam gorskite yverovi na vas za da ve li{at
od decata... A koga }e vi go prekratam snabduvaweto so leb deset `eni
}e vi pe~at leb vo edna pe~ka, }e vi dadam leb so merka. ]e jadete no
nema da bidete siti... ]e jadete meso od va{ite sinovi, }e jadete meso
od va{ite }erki... ]e ve rasprsnam po narodite, ]e izvle~am me~ od
zad vas, taka {to va{ata zemja }e bide pretvorena vo pustina, a gradovite
vo urnatini... A na onie od vas {to }e ostanat vo `ivot po zemjite
na nivnite neprijateli }e im nateram strav vo srceto. [umot na
listot {to treperi }e gi goni vo begstvo. ]e begaat kako {to se bega
od me~, }e pa|aat i ako nikoj ne }e gi goni... A koj }e pre`ivee od vas
}e venee vo zemjata na va{ite neprijateli zaradi svoite bezzakonija,
}e venee i zaradi bezzakonijata na svoite tatkovci... No ni toga{,
dodeka bidat vo zemjata na nivnite du{mani ne }e gi otfrlam nitu }e
gi preziram taka za da gi uni{tam sosem i za da go prekr{am mojot zavet
so niv (Jakov, Isak i Avram). Zo{to jas sum nivniot bog. (Levit,
26:14-44).
Na onie {to }e gi napu{tat ili zapostavat bo`jite zakoni,
pettata kniga od Stariot zavet im se zakanuva so u{te postra{ni kazni
{to }e im gi izre~e i izvr{i samiot gospod. Ako ne go slu{a{ glasot
na gospoda... proklet }e bide{ vo gradot, proklet vo poleto... Proklet
}e bide plodot vo tvojata utroba i rodot na tvojata zemja, mladite
na tvoite goveda i prirastot na tvoite stada.... Gospod }e go isprati
pomorot vrz tebe dodeka te snema od zemjata... Gospod }e te udri so istro{enost,
so treska, so vospalenie so `egai so su{a, so suviot vetar i
so glamnica: toa }e te goni dodeka te snema... I tvoeto mrtvo telo }e
im stane hrana na site nebesni ptici i na site zemni yverovi... Gospod
}e te udri so besnilo so slepota i so ludilo, na sred bel den }e talka{
kako {to talka slepiot vo mrak... ]e se o`eni{ za `ena no, drug }e ja
ima. ]e izgradi{ ku}a no, ne }e `ivee{ vo nea. ]e zasaduva{ lozje, no
nema da go bere{. ]e go zakolat tvojot vol pred tvoi o~i no ti nema da
jade{ od nego... ]e ra|a{ sinovi no nema da bidat tvoi, za{to }e odat
vo ropstvo... Site ovie prokletstva }e te snajdat, }e te gonat i }e te
dostignat dodeka ne te uni{tat, za{to ne go slu{a{e glasot na gospoda,
sojot bog, nitu gi paze{e... Vo pritesnuvaweto i vo jadot so koj }e
te pritisne tvojot neprijatel }e go jade{ plodot na tvojata utroba, mesoto
na svoite sinovi i svoite }erki {to }e ti gi dade gospod, tvojot
bog... Gospod }e te {ibne te{ko, tebe i tvoeto potomstvo so golemi i
235

dolgotrajni bi~evi, so pogubuva~ki i dolgi bolesti... ]e ostanete samo
malku od vas {to bevte mnogubrojni kako nebeskite yvezdi, a se zaradi
toa {to ne go slu{avte glasot na gospoda. Kako {to se raduva{e gospod
so vas pravej}i ve sre}ni i mno`ej}i ve, taka gospod }e se raduva da
ve istrebi i pogubi, za da se otkornete od zemjata... Tvojot `ivot }e
visi na konec, }e se boi{ i dewe i no}e i ne }e bide{ bezbeden za svojot
`ivot. Od stravot {to }e ti go stega srceto i od gletkata {to }e ja
gledaat tvoite o~i nautro }e zboruva{: "OH da e ve}e ve~er!" a nave-
~er }e zboruva{: "Oh da e ve}e utro." (Vtorozakonie, 28:20-67).
Vsu{nost, kako {to pravilno zabele`uva Gams, na ovie mesta
kako bo`ja kazna se opi{uva seto ona {to evrejskiot narod go iskusil
vo svojata istorija: izgubenite vojni, pusto{ewata na zemjata, nasilstvoto
na osvojuva~ite, odveduvaweto vo robstvo, itn. 384
v) Upotreba na zloto kako isku{enie
Vo eden moment ednostavnoto sfa}awe za kaznuvaweto i nagraduvaweto
na evrejskata religija na ovoj svet preku ovozemnite dobra pove}e
ne zadovoluvalo. Ne zadovoluvalo ni sfa}aweto za kaznuvaweto
ili nagraduavweto na poedinecot preku Izrael, preku celiot narod.
Vo Knigata za Jov problemot na kaznuvaweto i nagraduvaweto stanuva
poslo`en. Zloto koe gospod mu go nanesuva na poedinecot ne mora da
bide kazna, toa mo`e da bide samoto isku{enie na pravedniot, no posle
toa sleduva u{te pogolema nagrada. Poedinecot ne mo`e da gi sfati
i raspoznae bo`jite pati{ta, negovata volja (ideja koja podocna
osobeno }e ja razie kalvinizmot). Me|utoa, vo Knigata za Jov, se u{te
e prisutna idejata za nagraduvaweto na ovoj svet. Osven toa, vo ovaa
kniga se gleda i vlijanieto na persiskata religija za borbata na dobroto
i zloto. 385
Be{e nekoga{ vo zemjata Uz ~ovek po ime Jov. Be{e neporo~en
i praveden ~ovek. Se pla{e{e od boga i se otstranuva{e od zloto. Mu
se rodija sedum sinovi i tri }erki. Ima{e 7.000 ovci, 3.000 kamili,
1.000 volovi 500 mazgi i mo{ne mnogu slugi. Toj ~ovek be{e najugleden
me|u `itelite na istok (Jov, 1:1-4.). I se mu be{e pogodeno do momentot
koga gospod po~na da se raspra{uva za nego kaj satanata. Verojatno
prezafaten so uni{tuvawe na izraelskiot narod, koj nekako ba{ vo
toa vreme mu go svrte grbot kon re`ani kamewa i drvja, nema{e vreme
samiot da pretr~a do Uz za da vidi i da se uveri kako `ivee Jov, pa za
toa go pra{a satanata. Satanata pak, rasipan kako {to go dal gospod,
po~na da go |iba vo najslabata to~ka zadevaj}i go deka Jov e dobar, deka
mu se pla{i i deka mu e veren, no ne zatoa {to go saka od srce (demek,
kako {to bi rekol Kant, ne go sakal po sebe), tuku samo zatoa {to }a-
236
384
Gams, A. op. cit. str. 31.
385
Ibid. str. 70.

il mnogu dobrini od boga (demek od interes). I znaej}i deka gospod
zaradi prezafatenost nitu }e mo`e da doznae, ni da proveri dali toa e
taka, mu go turi i slednovo fikme ("mu zapali fitil"): "...ispru`i
edna raka i dopri vo se {to ima Jov, pa toj }e te prokolne vo lice." Za
~udo gospod se fati na taa jadica i vedna{ padna usmen dogovor: satanata
li~no da go isproba Jov, taka {to }e pravi {to saka so ona {to
toj go ima, no, so edinstvena klauzula deka nema da krene raka vrz nego.
I taka zapo~naa nezgodite na najpravedniot ~ovek na svetot. 386
Satanata plukna vo racete i bez da gubi vreme, samo vo eden den
napravi Savejcite da mu gi grabnat site volovi, a Haldejcite site kamili
na Jov, grom da mu gi sotre site ovci i pu{ti silen veter vrz ku-
}ata na negoviot najstar sin za vo nejzinite urnatini da najdat smrt
site negovi deca. 387 Vo `ivot ja ostavi samo negovata sopruga, a od negovite
slu|i (robovi) namerno ostavi da pre`iveat samo ~etvotica za
na Jov da mu gi javat ovie udarni vesti. Pritoa, va`no e da se spomne
deka so toa {to odzede `ivoti na deca i slugi, satanata ne go prekr{i
dogovorot so gospod, za{to vo toa vreme takvite `ivoti se smetaa za
imot na onoj koj gi sozdal (na tatkoto), odnosno gi kupil (na gospodarot),
za li~na sopstvenot so koja mo`e slobodno da se rapolaga.
I pokraj toa {to znae{e deka seto toa mu go stori satanata so
dozvola na boga, Jov ne zgre{i nitu izusti kakva i da e navreda, tuku
stana, ja rascepi oblekata, ja izbri~i glavata, padna ni~kum na zemja,
se pokloni i re~e: "Izlegov gol od maj~inata utroba i }e se vratam gol
tamu. Gospod dade, gospod zede! Blagoslovenoda bide gospodovoto ime!"
(Jov, 1:20-22.)
Pri slednoto viduvawe so svojot sin satanata, gospod ja iskoristi
prilikata da mu se pofali deka naprazno go isprobuva{e negov-
386
Za toa be{e svesen i samiot Jov: Se oblekuvav vo pravdata kako so
obleka, bespristrasnosta mi be{e nametka i venec. Bev o~i na slepiot i bev
noze na hromiot. Tatko na bednite, zastapnik na stranci. Jov (29:14-16).
387
Na za~uduva~ki lesen i bezpri~inen na~in, Jehova dozvolil vrz
nego da vlijae eden od negovite sinovi, somne`ot (|avolot) i da go pokoleba
vo pogled na vernosta i na lojalnosta na Jov... Navistina ne e vozmo`na gletkata
koga se gleda kako Jahova mu go prepu{ta svojot veren sluga na duhot na
zloto i kako bezgri`no i bedu{no dozvoluva da se strmoglavi vo propasta na
fizi~kite i na moralnite stradawa. Odnesuvaweto na bog, gledano od ~ove~ki
aspekt e tolku stravotno {to morame da se zapra{ame dali zad toa ne se krie
nekoj podlabok motiv. Mo`ebi Jehova ima ne{to skrieno protiv Jov? Toa bi
mo`elo da ja objasni negovata popustlivot kon satanata. Jung, K. G, Odgovor
na Jov, \ur|a, Skopje, 2007, str. 24 i 25. Po ova ne mi ostanuva ni{to drugo
osven da dopolnam, prosto neverojatno kolku mnogu ~ovekot se postavuva vo
centarot na sî i se{to. Spored nego dve su{testva so neverojatna mo} (gospod
i sotona) ne znaat {to da pravat drugo, osven da se borat za ~ovekot i toa
preku ~ovekot, za me|usebna nadmo}.
237

iot sluga Jov koj se u{te e postojan vo neporo~nosta. Na toa satanata
odgovori: Ko`a za ko`a! ^ovek }e dade se {to ima vo `ivotot. Ama
ispru`i ja rakata, dopri se do negovite koski i do mesoto - dali }e te
blagoslovi? ]e te prekolni vo lice (Jov, 2:4-6.). Taka padna vtoriot
dogovor me|u satanata i bog, spored koj treba da se udri i po teloto na
Jov, no sega so nova za{titna klauzula - da ne se dopre vo negoviot `ivot.
Satanata kako edvaj da go ~eka{e toa pa udri po Jov so luti rani
od stapalata do izbri~enoto teme. Toga{ negovata `ena mu re~e: Zar
si u{te postojan vo neporo~nosta? Prokolni go boga i umri! Jov i
odgovori: Brbori{ kako {to brborat bezumnite `eni. [tom primame
dobro od boga, za{to toga{ da ne go primame i zloto (Jov, 2:9-10).
Toga{ mu dojdoa trojcata prijateli: Elifaz od Teman, Valdad
od [uah i Sofar od Naam i so cel da go po`alat i da go ute{at sedea
sedum dena i no}i do nego bez da progovorat nitu zbor. Potoa Jov ja
otvori svojata usta i go prokolna denot koga se rodil. A od prijatelite
prviot {to po~na da go "te{i" be{e Elifaz. Toj najprvin mu prefrli
deka sigurno ne e vo takva sostojba od arno, zo{to ne propa|aat i
ne se istrebuvaat nevinite, tuku onie koi se nepravedni. Za{to spored
nego: Koj ora nesre}a i see nevolja - nea }e ja o`nee. Tie zaginuvaat od
bo`jiot zdiv, od negovoto gnevno duvnuvawe is~ezuvaat od zemjata (Jov,
3:8-9.). Ottamu go posovetuva da se obarti kon boga. Na toa Jov se obrati
kon boga so misla deka e praveden, no i so molba da mu bide odzemen
`ivotot za da mu se skratat makite.
Potoa mu se obratiia vtoriot i tretiot prijatel, so istiot
prekor: Pa zar mo`e bog da ja gazi pravinata, mo`e li sesilniot da ja
izopa~i pravdata (Jov, 8:2). Pritoa, odzemaweto na `ivotite na negovite
deca Valdal go gleda vo nivnite grevovi, a spasot na Jov i dvajcata
vo pokajuvaweto i baraweto milost od boga, koj znae za toa da ja udvoi
porane{nata sre}a. Na toa Jov im vozvrati deka znae za bog kako sedr-
`atel i deka vo nego e mudrosta i silata, sovetot i seta razumnost.
[to toj }e razurne nikoj ne }e go izgradi, kogo }e go zatvori nikoj ne
}e go oslobodi. Ako ja zadr`i vodata postanuva su{a, ako ja pu{ti celata
zemja ja izburi~kuva. Za{to vo nego se silata i seta mudrost, Negovi
se izmameniot i izmanikot. Toj gi li{uva sovetnicite od razum,
umite sudii gi pravi glupavi. Toj go raspa{uva pojasot na carevite i
so ja`e im go vrzuva bedroto. Toj gi tera prvencite bosi i gi simnuva
silnicite od vlast. Toj go odzema zborot od ustata na zborlivite i od
starcite vistinskoto rasuduvawe... Toj go izdiga narodot, pa go uni{tuva,
go umno`uva, a potoa go iskorenuva (Jov, 12:13-24). Potoa, na svoite
prijateli im prefrla deka pristrasno sakaat da go branat boga i
da mu bidat zastapnici protiv nego (Jov, 13:8). Namesto toa Jov bara
tie da zamol~at i da mu dozvolat da |i opravda svoite pati{ta pred
boga, da ja iznese svojata odbrana pred onoj koj mo`e da go ubie, a toj od
svoja strana da mu uka`e na negoviot prestap i vina i zo{to gleda svoj
neprijatel vo suva slamka kako nego.
238

Negovite prijateli ne prestanaa da go prekoruvaat. Elifaz mu
re~e: {to e ~ovek za da mo`e da bide ~ist. Zar nekoj roden od `ena e
praveden. Gospod ne se doveruva nitu na svetcite, za negovoto oko ni
nebesata ne se ~isti, a kamoli toa gadno i buntovno su{testvo ~ovekot
koj pie nepravda kako voda (Jov, 15:14-16). Valdad mu odr`a predavawe
za sudbinata na onie koi ne dr`at do zakonot i koi ne go poznavaat
boga (Jov, 18:1-21), a Sofar mu popuva{e: Zarem tebe ne ti e poznato od
staro vreme, od koga e postaven ~ovekot na zemjata deka e kratkovremena
radosta na ne~esniot, deka sre}ata na bezbo`nikot pominuva
kako mig (Jov, 20:4).
Sleduva{e dolga rasprava koja {to ja zapo~nuva Jov. Toj pra{a:
zo{to ne~esnite ostanuvaat vo `ivot i kolku se postari tolku posilni
stanuvaat. Nivnite deca napreduvaat so niv, a nivnite vnuci se mno-
`at pred nivnite o~i. Nikakov strav ne gi mori nivnite ku}i i bo`jata
pra~ka gi ostava na mir. Nivnite bikovi oploduvaa, ne naprazno,
nivnite kravi se oteluvaat i ne pometnuvaat. Nivnite deca skokaat
slobodno kako jagniwa, nivnite sinovi igraat veselo. Tie pejat pokraj
muzikata na harfa i tapani i se veselat pokraj zvucite na svirkata. Gi
zavr{uvaat svoite denovi vo sre}a tie sleguvaat spokojno vo podzemjeto.
A mu zboruvaa na boga: Ostavi ne, ne sakame da znaeme za tvoite
pati{ta. Pa koj e sedr`atelot da mu slu`ime i kakva ni e polzata da
go povikuvame. Zar ne ja imaa sre}ata vo rakata iako tie ne dr`ea do
nego. Zar nekoga{ se ugasnal svetilnikot na opakiot. Zar nesre}a se
nafrlila protiv nego. Zar toj mu ja skroi sudbinata vo svojot grev. Zar
stana kako slama na veter, kako pleva {to viorot ja raznesuva nasekade.
Dali bog }e go kazni vo negovite deca. Ne, neka go kazni nego samiot
da go po~uvstvuva toa. So sopstvenite o~i neka ja vidi svojata gibel,
neka se napie od gnevot na sesilniot. Zo{to, po smrta, {to mu e nemu
gri`a za negoviot dom koga }e se prese~e nizata na negovite meseci.
Ama koj }e go nau~i boga na mudrost. Koj gi sudi najvisokite su{testva.
Eden umira vo polna blagosostojba, bez nikakvi gri`i, vo potpoln
mir, so slabini zdebeleni od mrsno i so koski prepolni so mozok. A
drugi umiraat so gor~ina vo du{ata, ne vkusuvaj}i nikoga{ nikakvo
dobro. Obajcata le`at zaedno vo prav i crvite gi pokrivaat. O znam
dobro kakvi se va{ite nameri, kakvi zla zamisluvate vie protiv mene.
Zo{to pra{uvate: kade e ku}ata na knezot, {atorot vo koj `iveeat
bezzakonicite. Ne gi pra{avte li patnicite na patot, zar nivnoto svedo{tvo
ne go primate: deka ne~esniot e po{teden vo denot na gibelta,
a vo denot na bo`jiot gnev }e bide odveden na strana. No koj }e mu prefrli
na negovite postapki i koj }e mu vrati za ona {to storil. A koga
na kraj }e go odnesat na grobi{ta, postavuvaat stra`a na negovata grobnica.
Lesni mu se grutkite na zemjata vo dolinata, dodeka celoto naselenie
odi po nego, a na onie koi odat pred nego im nema broj. O kako
se prazni va{ite utehi, kakva izmama se va{ite odgovori (Jov, 21:7-34).
...Bezbo`nicite gi premestuvaat me|ite, ograbuvaat stado i go pasat...
239

Go otrgnuvaat sirakot od gradata, zemaat vo zalog dete od bedniot...
Lu|eto na umirawe ofkaat niz gradovite i du{ite na ranetite vikaat
za pomo{, no bog se oglu{uva od seto toa (Jov, 24:2, 9, 12).
Na toa go dobiva voobi~aeniot odgovor deka nikoj ne strada od
boga bez vina, deka Jov e vinoven i deka i toj treba da se pokae pred
boga. Vo taa smisla Elifaz mu veli: Zar ~ovek mo`e da mu bide polezen
na boga. Pa koj e mudar, mo`e da bide polezen na sebesi. Zar e milosta
na semo}niot ako si praveden, i zar ima polza ako si neporo~en.
Ili te kara zaradi tvojata pobo`nost i zatoa saka da se sudi so tebe.
Ne e li toa zaradi tvojata pregolema zloba i zaradi bezzakonijata na
koi ne im ima broj (Jov, 22). Spored Valdad, nitu eden ~ovek ne mo`e da
bide praveden pred boga, nitu edno su{testvo rodeno od `ena ne mo`e
da bide ~isto (Jov, 25:4).
No Jov ne se dava, nikako ne popu{ta. Toj i natamu tvrdoglavo
doka`uva deka gospod go kaznuva nepravedno i deka svojata nevinost }e
ja brani do posledniot zdiv. Jas }e se dr`am do svojata pravda, nema da
ja ostavam, moeto srce nema da me kori zaradi moite denovi (Jov, 27:5-
6). Sklu~iv zavet so svoite o~i, veli toj, deka nema da poglednam na niedna
devica. A {to mi dosudi gospod odozgora, kakvo mi e nasledstvoto
od sedr`atelot. Pa ne li e nesre}ata za ne~esniot, a nevoljata za onie
{to pravat zlo. Ne li gi gleda gospod site moi pati{ta, neli gi broi
toj site moi ~ekori. Zarem odev koga i da e vo dru{tvo so lagata. Zarem
mojata noga brza{e kon izmama. Neka me izmeri bog vrz prava merka
pa }e ja vidi mojata neporo~ost (Jov, 31:1-7). Zarem se zaraduvav na
nesre}ite na neprijatelot i likuvav koga go snajde zlo. Jas koj ne go
ostaviv jazikot da zgre{i, prokolnuvaj}i go i sakaj}i da umre (Jov,
31:29-30). 388
388
Od zborovite na Jov jasno proizleguva deka toj, i pokraj svoeto somnenie
dali ~ovekot mo`e da ima pravo pred bog, te{ko mo`e da se otka`e od
mislite oti so bog se soo~uva vrz osnova na pravoto, a so toa i na moralot.
Soznanieto deka bo`joto samovolie go kr{i pravoto ne mu e lesno za{to nad
se ne mo`e da se otfrli svojata vera vo bo`jata pravednost. No od druga strana,
toj mora da si priznae deka nikoj drug ne mu nanesuva nepravda i deka nikoj
drug ne vr{i nasilstvo nad nego, osven samiot Jehova. Toj ne mo`e da odre~e
deka se nao|a sproti eden bog komu ne mu e gri`a za nikakov moralen sud, t.e.
koj vo odnos na samiot sebe ne priznava nikakva obvrzuva~ka etika. Goeleminata
na Jov sekako e vo toa {to toj soo~en so ovie te{kotii, ne biduva pokoleban
vo edinstvoto na boga, tuku jasno gleda deka bog se nao|a vo protivre~nost
so samiot sebe, i toa vo takva totalna protivre~nost {to toj, Jov, e siguren
deka vo bog }e najde branitel i zastapnik protiv boga. Kolku {to e siguren
vo zloto, tolku e siguren i vo dobroto kaj Jehova. Vo ~ovekot koj ni nanesuva
zlo ne mo`eme istovremeno da o~ekuvame i pomaga~. No Jehova ne e ~ovek
toj e obete, progonuva~ i pomaga~ vo edno, pri {to edniot aspekt e isto
tolku stvaren kolku i drugiot. Jehova ne e raspoloven, tuku e edna antinomija,
240

E tokmu ova i toa {to trojcata prijateli ve}e nemaa {to da mu
odgovorat na Jov, go izvadi od pamet Eliu od Vuza, koj dotoga{ mirno
go slu{a{e celiot muabet. Mladiot Eliu se naluti, plamna i vo lice
im ka`a na site deka blebetaat, za{to ponaprednata vozrast ne dava
mudrost, nitu starcite ja znaat pravednosta (Jov, 32:9). I go izlo`i
seto svoeto znaewe. Toj mu prefrli na Jov deka pred negovi u{i rekol
- a {to e za pravo re~e - prav sum i nema vina vrz mene, no bog na{ol
obinuvawe protiv mene i me smeta za svoj neprijatel. Tuka, mu re~e na
Jov: Ne si vo pravo, za{to ~ovek ne mo`e da se meri so boga. Pa zo{to
se prepira{ so nego. Toj ne dava ot~et nitu za edno od svoite dela (Jov,
33:8-12). Potoa prodol`i: Ajde zaedno da ispitame {to e pravo i zaedno
da razmislime {to e dobro. Jov tvrde{e: Jas sum praveden, no bog
mi ja skratuva mene pravdata. Vo pravo sum, a me pravat la`go, prostrelan
na smrt, a bez svoja vina. Zar ima ~ovek kako Jova koj ja pie hulata
kako voda, koj ~ekori zaedno so zlostornicite i go deli istiot pat
so ne~esnite. Toj tvrdi: Kakva polza ima ~ovek od toa {to saka da mu
ugodi na boga. Zatoa ~ujte me vie umni lu|e: Zloto e mnogu daleku od
boga i nepravdata od sedr`atelot. Pa toj mu pla}a na ~ovekot spored
delata sekomu mu dava spored negovoto povedenie. Navistina bog nikoga{
ne pravi zlo, nitu sedr`atelot ja izvrtuva nekoga{ pravdata. 389
Koj osven nego misli na zemjata. Koj ja upravuva vselenata. Koga toj bi
go povlekol svoeto srce kon sebe, koga bi go vratil siot svoj duh kon
sebe, site su{testva bi izdivnale odedna{ i ~ovekot bi se pretvoril
vo prav. Ako ima{ razum, slu{aj go ova i vnimavaj na moite zborovi.
Mo`e li da vladee onoj koj ja mrazi pravdata. Saka{ li da go osudi{
Najpravedniot. Onoj koj mu veli na carot - nikakvec, a na knezot mu
govori - zlostorniku. Koj ne e pristrasten kon knezovite i ednakov mu
totalna vnatre{na sprotivnost, {to e neophodna pretpostavka za negovata
ogromna dinamika, za negovata semo}nost i za negovoto seznaewe. Vrz osnova
na vakvoto soznanie Jov ostanuva uporen vo toa da mu "gi predo~i svoite pati{ta,
t.e. da mu go objasni svoeto gledi{te za{to, bez ogled na besot na Jehova,
vo odnos na samiot sebe, toj e i branitel na ~ovekot koj kreva obvinenie.
Jung, K. G, Odgovor na Jov, \ur|a, Skopje, 2007, str. 17.
389
Dvojniot stav na Jehova koj, od edna strana, bezobyirno gazi vrz ~ovekovata
sre}a i `ivot, a od druga strana, mu e potreben ~ovekot kako partner,
go doveduva vo nevozmo`na situacija: od edna strana, Jehova se odnesuva nerazumno
kako prirodnite katastrofi i sli~ite nepresmetlivi pojavi, a od druga,
saka da bide sakan, po~ituvan, cenet i falen kako spravedliv. Toj ~uvstvitelno
reagira na sekoj zbor koj i vo najmala mera uka`uva na kritika, dodeka voop{to
ne vodi smetka za sopstveniot moralen kodeks koga negovata rabota se
sudira so negovite paragrafi. Na takviot bog ~ovek mo`e da mu se pot~ini
samo so strav i so trepet i, indirektno, da se obide apsolutniot vladetel da
go smilostivi so silni pofabi i so neprekinata poslu{nost. Jung, K. G. op. cit.
str. 36-37.
241

e bedniot i bogatiot, za{to tie se delo na negovite race. Umiraat vo
eden mig srede gluva no}: narodite se branuvaat, pominuvaat, moite
pa|aat bez ~ove~ka raka. Za{to, bo`jite o~i se nad ~ovekovite pati-
{ta i toj go gleda sekoj negov ~ekor. Nema takov mrak nitu smrtna senka
kade bi mo`ele da se skrijat onie {to pravat nepravda. Gospod ne
mu veli nikomu odnapred koga }e stapi na sud pred nego. Toj gi sotira
silnite bez soslu{uvawe i postavuva drugi na nivnoto mesto (Jov, 34:4-
24). Eliu, isto taka, re~e: Zar ti misli{ da go brani{ svoeto pravo da
ja doka`uva{ pravednosta pred boga koga mu veli{: Zo{to ti e va`no
toa, ako gre{am {to ti ~inam so toa. Jas }e ti odgovoram tebe, na se
toa i na tvoite prijateli ednovremeno. Pogledni na neboto i nabquduvaj.
Gledaj gi oblacite, povisoki se od tebe. Ako gre{i{, {to napravi
protiv nego, {to mu zadade so svoite prestapi. Ako si prav, zo{to
dojde pred nego i {to dobiva toj od tvojata raka. Tvojata ne~istotija gi
povreduva sli~nite na tebe i tvojata pravda mu polzuva na ~ovekot
(Jov, 35:1-7). Eliu ja prodol`i svojata beseda za neistra`livite pati-
{ta na bo`jata pravda i vo potvrda na toa go veli i ova: bog e silen no
ne prezira, mo}en e so silata na svojot razum. Toj ne ostava da `ivee
ne~esniot, im nabavuva pravda na stradalnicite. Toj ne gi simnuva
o~ite od pravednite, gi kreva na prestoli, pokraj carevite za da bidat
vozvi{eni doveka (Jov, 36:5-7). Vnimavaj da ne svrti{ kon nepravdata,
za{to zaradi nea te najde isku{enieto. Ete bog e vozvi{en so svojata
sila. Zar ima u~iteli kako nego. Koj mu go odredi nego negoviot pat.
Koj }e mu re~e: Raboti{ krivo (Jov, 36:21-23). Toj ja dr`i molwata so
dvete race i i ka`uva kade da udri. So gromov glas se navestuva sebesi,
stignuva so gnev da ja razgromi ne~esnosta. 390
Na krajot ni bog ne izdr`a, taka {to samiot mu se obrati na Jov
i otkako najprvin mu postavi pove}e te{ki, no, sporedni pra{awa
(Koj e Jov koj so bezumni zborovi ja zamra~uva bo`enstvenata promisla?
(Jov, 38:2). Kaj be{e koga bog ja osnova{e zemjata? ( Jov, 38:4). Koj
go zatvori moreto so vrati koga zaizvori od maj~inoto krilo? (Jov,
390
Bez zaobikoluvawe, Jov biduva li{en od svoite stada, negovite slu-
|i, pa i negovite sinovi i ker}i se ubieni, a samiot toj e navasan od bolesti
{to go doveduvaat do rabot na grobot. Za da go izgubi spokojot, nego go napa|aat
negovata `ena i dobrite prijateli koi zboruvaat nevistiniti raboti
za nego. Negovata opravdana `alba ne nao|a podgotven slu{atel vo sudijata
koj e poznat kako praveden. Mu se uskratuva pravoto, za Satanata da ne bide
popre~en vo negovata rabota. Morame da sfatime deka ovde, vo najkuso vreme,
se slu~uvaat mra~ni raboti: kra`ba, ubistvo, namerna telesna povreda i
uskratuvawe na pravoto. Pritoa, celata rabota ja ote`nuva okolnosta {to
Jehova ne poka`uva nikakvo kolebawe, kaewe ili so~uvstvo, tuku samo
bezobyirnost i surovost. Opravduvaweto deka ne e svesen za svoite postapki e
tolku neprifatlivo {to na o~igleden na~in prekr{il najmalku tri od
zapovedite {to samiot gi obelodenil na Sinaj. Jung, K. G. op. cit. str. 26.
242

38:8). Koi pati{ta vodat vo domot na svetlinata, na koe mesto prestojuvaat
temninite? (Jov, 38:19). Koj im nabavuva hrana na ~avkite koga
nivnite pilci pi{tat kon boga i letaat naokolu bez hrana? (Jov, 38:41)
prejde i na glavnoto, su{tinskoto: Zar kuda~ot u{te }e se prepira so
Jakiot. A Jov mu odgovori: Premnogu sum mal, {to da odgovoram. So
mojata raka }e ja zatvoram ustata. Rekov zbor - nema ve}e da zapo~uvam:
rekov dva - ama nema da prodol`am (Jov, 40:1-4). No gospod prodol`i:
Zarem saka{ da go izgazi{ mojot sud, da me obvini{, za da se oprada{
sebesi. Zarem tvojata mi{ka ja ima bo`jata sila. Zarem mo`e{ da
grmi{ so glasot kako nego (Jov, 40:8-9). Zarem mo`e{ da go fati{ za
o~ite i da mu go probode{ so strela nosot na nilskiot kow (Jov, 40:24).
Zarem mo`e{ da lovi{ so jadica lavijatan. Zarem }e mu go zauzda{ jazikot
so ja`e. Mo`e{ li da mu gi probode{ nosilkite so trska ili da
mu ja probie{ vilicata so kuka. Dali }e te zakolnuva za milost. Dali
}e razgovara blago so tebe. I zarem }e sklu~i toj sojuz so tebe, za da ti
bide sluga cel `ivot. Mo`e li da se poigra{ so nego kako so ptica i
da go vrze{ za da gi razveseluva{ }erkite. Kreni ja svojata raka na
nego: podgotvi se za boj - }e ti bide posleden. Naprazno e da se neguva
nade` vo nego, ~ovekot zaginuva ve}e na negoviot pogled (Jov, 41:1-9).
A Jov razbra {to saka gospod da mu ka`e i se pokaja taka {to re~e: Se
gnasam od site svoi zborovi i se kajam vo prav i pepel (Jov. 42:5).
Potoa bog im se obarati na Elifaz, Valdad i Sofar i im re~e:
Vie go raspalivte mojot gnev za{to ne zboruvavte za mene taka pravo,
kako mojot sluga Jov i zatoa prinesete kako palenici 7 jun~iwa i 7
ovni, a Jov }e se pomoli za vas. Potoa gospod go vrati Jova vo porane{-
nata sostojba (restitutio in integrum) pa mu go udvoi ona {to go ima{e.
Stadata mu narasnaa na 14.000 ovci, 6.000 kamili, 2.000 volovi i 1.000
mazgi. I mu se rodija drugi sedum sinovi i tri super ubavi }erki. 391 I
dobi gratis godini na `ivot taka {to do`ivea 140 godini i gi vide
svoite deaca i decata na svoite deca do ~etvrtoto pokolenie. I duri
potoa umre nasiten od `ivotot.
Po relativnoto ograni~uvawe na Satana, Jehova - preku identifikacija
so svojot svetol aspekt - stanal dobar bog i tatko koj saka.
Me|utoa, Toj ne se otka`al od svojata svirepost i umewe da kaznuva, no
spravedlivo. Slu~ai kako toj na Jov, izgleda, ne treba pove}e da se o~e-
391
Navistina, Jehova mo`e se i si dozvoluva apsolutno se, bez pritoa
da trepne. Toj mo`e da ja proektira svojata temna strana i, za smetka na ~ovekot,
da ostane nesvesen. Toj mo`e da se povika na svojata mo} i da proglasi zakoni
{to za nego samiot ne va`at pove}e od vozduhot. Ubistvoto i lo{oto
delo za nego ne zna~at ni{to i, ako u e tokmu po voljata, toga{ Toj, kako nekoj
golem feudalen gospodar, na kmetovite mo`e velikodu{no da im ja nadomesti
{tetata {to im ja nanel so hajka po nivnite `itni poliwa: "Si gi izgubil
svoite sinovi, ker}i i slugi? Ne e va`no, }e ti dadam drugi i podobri." Jung,
K. G. op. cit. str. 33.
243

kuvaat. Toj se poka`uva kako dobar i milostiv: Toj ima milost kon gre-
{nite ~ove~ki deca i se definira kako samata qubov. Iako Hristos
ima celosna doverba vo svojot tatko i duri znae deka e identi~en so
nego, sepak, Toj ne e vo sostojba da izbegne vo "O~ena{" da ja vpletka
pretpazlivata molba (i predupreduvawe): "Ne ne doveduvaj vo isku{enie,
tuku izbavi ne od zloto." 392 Toa zna~i deka bi bilo podobro bog,
namesto direktno da ne naveduva na zlo, da ne oslobodi od nego. Mo`nosta
Jehova nekako povtorno da im se vrati na porane{nite pati{ta
ne e tolku isklu~ena za da ne mora postojano toa da se ima na um, i pokraj
site merki na pretpazlivost i izrazeni nameri da se stane summum
bonum. Vo sekoj slu~aj, Hristos smeta deka e celishodo da go potseti
tatkoto vo molitvata na negovite kobni sklonosti po lu|eto i da
go moli da gi izbegnuva. Spored ~ove~kite sfa}awa e endoli~no, pa
duri i krajno nemoralno, decata da se zaveduvaat da storat dela {to bi
mo`ele da stanat opasni za niv, i toa, ednostavno samo za da se ispita,
odnosno da se proveri nivnata moralna postojanost! Osven toa, razlikata
pome|u deteto i vozrasniot ~ovek e nesporedlivo pomala odo{to
bog i negovite tvorbi, ~ija moralna slabost bog najdobro mora da ja
poznava. Nesrazmernosta e duri tolku golema {to, koga ovaa molba ne
bi stoela vo "O~ena{," bi morala da se ozna~i kako blasfamija za{to,
navistina, ne e pristojno na bogot na qubovta i na summum bonum da mu
se pripi{uva takva nedoslednost. 393
Knigata za Jov e kniga za bo`jata pravednost.Pred nejziniot
kraj gospod go fali Jov, a gi obvinuva prijatelite na Jov. "A koga gospod
gi izgovori onie zborovi na Jov, mu re~e gospod na Elifas Temenec:
se raspali mojot gnev vrz tebe i vrz dvata tvoi prijateli za{to ne
govorite za mene pravo kako mojot sluga Jov" (42.7.) Me|utoa nejasno e
za{to gospod go fali Jov i zo{to gi obvinuva negovite prijateli,
osven nejasnoto povikuvawe na toa deka Jov za nego zboruval vistinito,
dodeka negovite prijateli ne govorele. Za koja vistina stanuva
zbor? Osnovnata sodr`ina vo govorite upateni koj prijatelite na Jov
e deka postoi apsolutna pravednost, deka Jov e samo prividno nevin za
nesre}ite koi mu se slu~le, deka nepravednosta vo krajna linija e iluzorna,
za{to zad nea sekako stoi kosmi~kata pravednost koja ja utvrdil
gospod. A tokmu toa e ona {to Jov go negira. Nie znaeme deka Jov e
vo pravo zaradi oblogot koj gospod i |avolot go sklu~ile na po~etokot
na knigata, koga se dogovaraat da go iskoristat Jov kako nedol`en
392
Tatko na{ Koj si na nebesata. Da se sveti Tvoeto ime, da dojde Tvoeto
Carstvo, da bide Tvojata volja kako vo neboto taka i na zemjata. Nа{iot
nasu{en leb daj ni go denes i prosti ni gi na{ite dolgovi kako {to i nie im
gi pro{tevame na na{ite dol`nici i ne voveduvaj ne vo isku{enie, no izbavi
ne od lukaviot. Za{to tvoe e carstvoto i silata i slavata vo site vekovi.
Amin. (Izlez, 20:1-17).
393
Jung, K. G. op. cit. str. 72-73.
244

pion vo igrata, Jov ima se i toa go gubi iako toa so ni{to ne go zaslu`il.
I o~igledno iznesuva podobri argumenti odo{to gospod - taka
{to mo`e da se tvrdi deka Jov mu o~ital moralna lekcija na gospod. Vo
Biblijata na mnogu mesta se istaknuva deka gospod ne postapuva nepravedno
sprema lu|eto: "Gospod ne gleda koj e koj." (Dela na svetite apostoli,
10:34, Poslanie na Rimjanite, 2:11.) Me|utoa o~igledno e deka
gospod e nepraveden sprema Jov, za{to kon nego pra}a redica nesre}i i
stradawa koi Jov na koj bilo na~in ne gi zaslu`il. Kako {to istaknuva
propovednikot: Se vidov za vreme na svojata sueta: pravednik koj
propa|a vo svojata pravda i bezbo`nik koj dolgo `ivee vo svojaat zloba.
(7:15). 394
Kaj Mateja, 395 Marko 396 i Luka 397 stoi deka gospod e edinstvenoto
{to mo`eme da go nare~eme dobro. Problem e me|utoa {to ne mo`eme
da gi primenime na{ite poimi za dobro i zlo (pravedno) na gospod za-
{to toj ja nadminuva ~ovekovata mo} za poimawe. Ottamu, Kalvin }e
tvrdi deka ne postoi povisok standard za pravednosta od bo`jata volja,
taka {to se {to gospod }e go posaka i napravi e pravedno. Nie vo toj
slu~aj nemame pristap kon bo`jiot princip na pravednost i mo`e da se
zamisli deka pravednosta zna~i ne{to seosema drugo za gospod odo{to
394 Svensen, L. op. cit. str, 72-73. Vo Knigata na propovednikot vo celost
stoi: "Vo dobro vreme u`ivaj dobro, a vo zlo vreme gledaj (vo sre}en den u`ivaj,
a vo lo{ den razmisluvaj), za{to gospod gi sozdal edno sprema drugo za ~ovek
da ne znae {to }e se slu~i. (7:14) Se{to vidov za vreme na svojata sueta:
pravednik koj propa|a vo pravdata svoja i bezbo`nik koj dolgo `ivee vo svojot
lo{otiluk. (7:15) Ne bidi premnogu praveden, nitu premnogu mudar, za{to
bi se upropastil sebesi. (7:16) Ne bidi premnogu bezbo`en ni bezumen, za{to
bi umrel pred vreme. (7:17) Dobro e da go dr`i{ edenoto, a drugoto da ne go
ispu{ta{ od raka: za{to koj se pla{i od gospod }e se izvle~e od se. (7:18)
395
I ete, eden mu pristapi i re~e: "U~itele dobar, kakvo dobro da napravam
za da imam ve~en `ivot?" (19:16) A Toj (Hristos) mu re~e: "Zo{to me
pra{uva{ za dobro? Eden e Dobar! A ako saka{ da vleze{ vo `ivotot, pazi gi
zapovedite! (19:17).
396
I koga izleguva{e na pat, nekoj mu pritr~a, klekna pred nego i go
pra{a: "Dobar u~itele {to da pravam za da nasledam ve~en `ivot (10:18) A
Isus mu re~e; "Zo{to me nare~uva{ dobar! Nikoj ne e dobar osven ediniot
bog. (10:19) Gi znae{ zapovedite: "Ne ubivaj! Ne pravi prequba! Ne kradi! Ne
svedo~i la`no! Ne izmamuvaj! Po~ituvaj gi tatka si i majka si! (10:20) No toj
mu odgovori: "U~itele, seto toa go pazev od svojata mladost. (10:20) A Isus go
pogledna, go vozqbi i mu re~e: "Edno ne ti dostiga: odi, prodaj se {to ima{, i
daj im na siromasite i }e ima{ zasolni{te na neboto!. I dojdi, zemi go krstot
i sledi Me!" (10:21) A toj se nata`i od toj zbor i si otide `alej}i, za{to
ima{e mnogu imoti. (10:22). Otamu Isus }e re~e: "Polesno i e na kamilata da
pomine niz igleni u{i, otkolku bogat da vleze vo bo`joto carstvo!"
397
Luka, 18:19-18:25, isto kako kaj Marko.
245

za nas. Sepak, ne mo`eme da tvrdime deka "gospod e praveden" i toa da
go smetame za smisleni zborovi. 398 Ottmu e vo pravo Svensen, koga go
prifa}a tvrdeweto na Jov, deka svetot gledan od ~ove~ka perspektiva
voop{to ne e praveden i koga samiot tvrdi deka "teodikejata ne e
tolku objasnuvawe na bo`jata dobrina i pravednost kolku {to e iznao|awe
izgovor za postoeweto na stradawata i nepravdite na svetot. Vo
taa smisla go citira Jaspers, koj veli deka samo po sebe e zlo da se negira
zloto i da se opravduva negovoto postowe. Teodikeite se zli,
za{to edinstveno mo`at da pridonesat kon opravduvawe i odr`uvawe
na nepravdata. Pravednosta ne e priroden zakon, tuku princip koj go
vovedoa lu|eto." I natamu: "Za nas koi `iveeme vo svet vo koj gospod e
mrtov, pravednosta ve}e nema kosmi~ko vtemeluvawe. Svetot ne e teleolo{ki
organiziran okolu ~ovekovite celi i potrebi. ^ovekot nastanal
relativno docna vo razvojot na svetot i celosno e naivno da se
veruva deka svetot bi moral da se prilagodi na na{ta pretstava za pravednosta.
Pravednosta e zada~a, a ne ne{to dadeno."
1.2. KRIVI^NI DELA, NA^ELA NA SUDEWE, KAZNI I NIVNOTO
IZVR[UVAWE
a) Povredi na moralot
Op{ta karakteristika na moralnite, kako {to toa, vpro~em,
mo`e ednakvo da se ka`e i za prvnite propisi od Stariot zavet, e odr-
`uvawe na cvrstinata na op{testvenata zaednica vo koja site ~lenovi
imaat isti prava i kade{to poedinecot preku tie prava mora da bide
obezbeden. Za taa cel se nastojuva da se so~uvaat i odr`at izvesni ustanovi
na plemenskoto ureduvawe. Poedinecot mora da se vozdr`uva vo
pogled na steknuvaweto bogatstva za da ne nastanat golemi imotni razliki
vo op{testvoto. Poedinecot treba da gi sopre i svoite `elbi i
nagoni. Vo ova sfera se interesni onie propisi koi odat kon za{tita
na siroma{nite. 399
Edna od tie institucii so koi se vodelo smetka za siroma{nite
sigurno bil tn. Juvilej ili pro{teva~ki godini. Izrazot juvilej doa|a
od hebrejskiot zbor jovel - rog, za{to so duvawe vo rog se ozna~uvalo
nastanuvaweto na jubilejnata godina. Celta na toj institut bila da go
spre~i ili barem da go uspori preminuvaweto na kolektivnata sopstvenost
vo privatna. Imeno zemjata sekoja peeseta godina (koga }e pominat
sedum pati po sedum godini) mu se vra}a na prvobitniot sopstvenik.
400 398
Svensen, L. Filozofija zla, str, 73.
399
Gams, A. Biblija u svetlu dru{tvenih borbi, Beograd, 1970, str. 21.
400
Izbroj sedum godini takvi godini, sedumpati po sedum godini. Sedum
godini sedmici }e ti izvesuvaat ~etirieset i devet godini. Toga{ zasvi-
246

Drug vid na tn. socijalno zakonodavstvo, ili socijalna pravda e
za{tita na socijalno zagrozenite lica. Nemojte za gi raspla~uvate
vdovicite i siroma{nite. (Izlez, 22:22).
- Koga }e `niete vo va{ata zemja ne do`nevajte gi do kraj va{ite
nivi, nitu sobirajte gi klasjata po va{ata `etva. Ne beri go povtorno
tvoeto lozje, ne sobiraj gi padnatite zrna vo tvoeto lozje, tuku
ostavi gi za bednite i za stranecot! Jas sum gospod va{ bog. (Levit,
19:9-10). 401
- Ako vleze{ vo lozjeto na svojot sosed, slobodno ti e da jade{
grozje kolku {to saka{, no ne smee{ da stavi{ vo svojot sad. Ako vleze{
vo `itoto na svojot sosed, mo`e{ da kine{ klasje so raka, no ne
smee{ da prinesuva{ srp do `itoto na svojot bli`en. (Vtorozakonie,
23:24).
- Ako tvojot brat osiroma{i i e bez sredstva pri tebe, pomagaj
go kako da e stranec ili gostin za da mo`e da `ivee so tebe. Ne zemaj
od nego ni kamata ni pe~alba. Boj se od svojot bog i tvojot brat neka
`ivee so tebe. Ne davaj mu srebro na zaem so kamata, nitu mu ja davaj
svojata hrana za pe~alba. (Levit, 25:35-37). 402
- Ako mu ja zema{ na svojot sosed nametkata treba da mu ja vrati{
pred zajdisonce. (Izlez, 22:26). Koga na svojot bli`en mu dava{
kakov i da e zaem ne vleguvaj vo negovata ku}a za da mu zeme{ zalog, stoj
ri vo trubata - vo sedmiot mesec na desettiot den na mesecot na denot na O~istuvaweto
zatrubete vo trubata {irum niz seta va{a zemja. Taa pedesetta godina
proglasete ja za sveta. Proglasete niz zemjata osloboduvawe na site nejzini
`iteli. Taa neka vi bide proslavena, pro{teva~ka godina: sekoj neka se
vrati vo svojata tatkovina, sekoj neka se vrati vo svojot rod. Taa pedesetgodi-
{nica neka vi bide jubilejna godina: ne `nijte {to }e porasne samo od sebesi,
nitu berete od nere`ani lozja... Vo jubilejnata godina neka sekoj go vrati svoeto
nasledstvo... Zemjata ne smee da bide prodadena zasekoga{, za{to zemjata
mi pripa}a mene, dodeka vie ste samo stranci i gosti kaj mene. Zatoa vo sekoj
kraj kade {to imata zemji{na sopstvenost treba da dozvolite otkupuvawe na
zemjata. (Levit, 25: 8-13, 23-24).
401
Taka i Levit, 23:22
402
Na~eloto sekomu pomagaj, zna~i da se raboti za op{to dobro, ili da
se raboti kako {to sakaat drugite. Vo soglasnost so prirodata, veli Ciceron
(Za dol`nostite, Magor, Skopje, 2005, str. 174.) e da vlo`uva{ ogromni napori
i maki za, ako mo`e{, da gi za{titi{ i da im pomaga{ na site lu|e po
ugledot na Herkul (a jas bi dopolnil, po ugledot i na Himen, Supermen, Betmen,
Ajronmen, Plastikmen, Spajdermen, Vo~men, pa duri i na Bananamen ili
nakratko - Pravdamen). Ova na~elo otvora dve pra{awa. Prvoto: Zo{to, mora
vo prv red da se zanimava so pravda nekoj kako Herkul ili nekakov si X-men
ili Y-men (~ovek nadaren so natprirodna mo}). I vtoroto: [to stanuva so toj
{to e slab i nemo}en, so toj koj ako nemo`e, da gi {titi i da im pomaga na
drugite lu|e po ugledot na Herkul ili Pravdamen.
247

nadvor, a ~ovekot komu si mu dal zaem neka ti go iznese zalogot nadvor.
A ako e toj siromav, ne legnuvaj so negoviot zalog, pri zajdisonce treba
da mu go vrati{ zalogot za da mo`e toj da spie vo svojata nametka i
da te blagoslovuva tebe. Toa }e ti bide dobro delo pred gospoda, tvojot
bog (Vtorozakonie, 24:9-13).
- Ne zemaj ja vo zalog oblekata na vdovicata (Vtorozakonie,
24:17).
- Ne smee{ da mu go predade{ na gospodarot robot koj prebegal
pri tebe. (Vtorozakoni, 23:15)
- Platata na naemnikot neka ne ostane kaj tebe do utroto (Levit,
19:13). Ne go onepravduvaj jadniot i bedniot naemnik, bilo da e toj
tvoj sonarodnik ili pridojdenik od nekoj grad vo tvojata zemja. Sekoj
den davaj mu ja zarabotkata pred zajdisonce za{to e beden i vozdivnuva
po nea. Taka ne }e izvika protiv tebe kon gospoda i ne }e sogre{i.
(Vtorozakonie, 24:14-15).
Stariot zavet osobeno gi za{tituval siroma{nite i vdovicite,
a isto taka i doselenicite. Vo taa smisla Stariot zavet postojano se
potsetvaat Izraelcite deka i tie bile dojdenci vo tu|a zemja. (Izlez,
22:21) 403 - Gre{i koj go prezira svojot bli`en, a blaze mu na onoj koj e
mislostiv kon siromasite (Poslanici, 14:21). 404
- Ne ograbuvaj go bedniot zo{to e beden i ne gazi go siroma{-
niot vo sudot (Poslanici, 22:22).
Me|u drugite moralni sfa}awa od Stariot zavet zaslu`uvaat
da se izdvojat i slednive. Ne prekolnuvaj go gluviot, nitu stavaj pre~ka
pred slepiot (Levit, 19:14).
403
Ne go ugnetuvaj pridojdenecot, nitu mu nanesuvaj nepravda, za{to i
samite bevte pridojdenici vo Egipetskata Zemja. (Izlez, 22:21). Ako stranecot
se naseli vo va{ata zemja ne ugnetuvajte go. Tu|inecot koj prestojuva so
vas neka vi bide kako va{ sonarodnik, qubi go kako sebesi, za{to i vie bevte
stranci vo Egipetskata Zemja. (Levit, 19:33-34). Sudot neka vi bide ednakov i
za pridojdenikot i za domorodecot, za{to Jas sum gospod va{ bog (Levit,
24:22). Proklet da bide koj bi im ja izvrtel pravdata na pridojdenik, sira~eto
ili vdovicata. (Vtorozakoni, 27:19). I taka Izraele, {to bara gospod tvojot
Bog od tebe? Samo da se boji{ od gospoda svojot bog, da odi{ po site Negovi
pati{ta, da go qubi{ i da mu slu`i{ na gospoda, svojot bog, so seto srce i so
seta svoja du{a, da gi pazi{ gospodovite zapovedi i negovite zakoni {to ti gi
davam denes za tvoe dobro... Za{to gospod va{iot bog e bog nad bogovite, gospodar
nad gospodarite, bog golem, silen i stra{en. Koj ne e pristrasen i ne se
pokajuva, im dava pravda na sirakot i na vdovicata, go qubi pridojdenikot, mu
dava hrana i obleka. Qubete go i vie pridojdenikot za{to i samite bevte
pridojdenici vo Egipetskata zemja. (Vtorozakonie, 10:12-13, 17-19).
404
Poslanici ili Prikazni na Solomon.
248

- Ne se odmazduvaj i nemaj zloba kon sinovite na tvojot narod.
Qubi go svojot bli`en kako sebesi (Levit, 19:18). 405
- Ispolni go ona {to }e pomine preku tvoite usni (Vtorozakonie,
23:23)
- Bezdu{en e onoj narod koj ne }e prijavuva obyir kon starite
nitu }e se smiluva kon mladite. (Vtorozakonie, 28:50)
- Ako nekoj {totuku se o`enil neka ne odi vo vojskata:neka ne
mu se dodeluva nikakva slu`ba, tuku osloboden neka ostane doma edna
godina za da ja razveseluva `enata {to ja dovel. (Vtorozakonie, 24:5).
b) Prestapi i prekr{oci
Me|u prestapite od toa vreme treba da se navedat: otpadni{tvo
od verata, ubistvo,siluvawe, 406 tepa~ka, kra`ba, prequba, stapuvawe vo
vonbra~ni polovi odnosi, kleveta, navreda, brakolomstvo, protivprirodni
polni odnosi, rodoskvernavewe, ma{ki homoseksualizam, la-
`no svedo~ewe, ma|epsni{tvo (baewe i gatawe). 407 Ovie prestapi,
vpro~em se preneseni vo Dekalogot (Desette bo`ji zapovedi), 408 ~ie
405
Loski veli deka najsjajna misla za normalnite me|usebni odnosi na
narodite iska`al Solovjov. Zapovetta na Isus - Qubi go bli`niot svoj kako
sebe samiot, toj ja primenil i na odnosite me|u narodite - Qubi gi site narodi
kako svojot sopstven narod. Loski, (op. cit, str. 112). ^inime deka Solovjev
}e do{ol do u{te posjajna misla ako ovaa ideja na Isus, ja primenil i na
odnosite megu polovite - Qubi gi tu|ite `eni kako svojata sopstvena `ena.
406
Ako ma` naide vo poleto na verena devojka i legne nasila so nea,
toga{ neka bide poguben samo toj {to legnal so nea, a na devojkata ne i pravi
ni{to: na nea nema vina so koja bi zaslu`uvala smrt. Za{to toa e kako koga
nekoj }e se nafrli vrz svojot bli`en i }e go ubie. Toj ja zateknal vo poleto i
ako devojkata vika{e, nemalo nikoj da i priskokne na pomo{. A ako ma` naide
na devica koja ne verena pa ja grabne i legne so nea, toga{ ma`ot koj le`e-
{e so nea neka mu dade pedeset srebrenici na mominiot tatko. A bidej}i ja
oskverni neka ja zeme za `ena, da ne mo`e da ja pu{ti dodeka e `iv. (Vtorozakonie,
22:25-219).
407
Ne obratuvajte im se na povikuva~ite na duhovi i na vol{ebnici.
Tie bi ve one~istile (Levit, 19:31).
408
1. Jas sum gospod bog tvoj, nemoj da ima{ drugi bogovi osven mene.
2. Ne pravi re`an lik, nitu slika na ona {to e gore vo neboto ili
dolu na zemjata, ili vo vodata pod zemjata. Nemoj da im se poklonuva{, nitu da
im slu`i{, za{to Jas gospod tvojot bog sum qubomoren bog. Se odmazduvam za
nepravdata na tatkovcite na onie koi me mrazat do третото и ~etvrtoto колено,
a poka`uvam milost na iljadnici koi me qubat i gi po~ituvaat moite zapovedi.
3. Ne go izgovaraj zaludno imeto na svojot gospod tvojot bog, za{to
gospod nema da go ostavi nekaznet onoj koj go zema naprazno negovoto ime.
249

prezemawe kako pozitiven zakon moralo da se slu~i od ednostavni pri-
~ni {to po~nale da se slu~uvaat takvi zlostorstva od koi evrejskoto
op{testvo moralo da najde efikasna za{tita. Vo ovaa smisla mo`at da
se sledi i fenomenologijata na prvite oddelnizlostorstva. Taka,
mo`e da se ka`e deka prvo ubistvo na zemjata bilo na Kin sprema
Aveq. (Bitie, 4:1-16). Prvata izmama ja storil Avram koga izla`al
deka Sara mu e sestra. (Bitie, 12:10-20). Prviot incest mu se stava na
tovar na Lot koj vo alkoholizira sostojba |i obqubil svoite dve }erki
(Bitie, 19:30). Prva `rtva na svojot sin Isak (vo obid)e onaa na Avram
(Bitie, 22:2-14). 409 Od Evreite poteknuvaat i prvite zlostorstvata:
nelegalna trgovija so prvorodstvo (Bitie, 25:27) i blagoslov izdejstvuvan
so izmama. (Bitie, 27:1). Za prvoto siluvawe na Dina bila izre~ena
4. Pomni go sabotniot den za da go praznuva{. [est dena raboti i zavr{i
gi site svoi raboti, a sedmiot den e sabota gospodova na tvojot bog. Toga{
nikakva rabota nema da raboti{ ni ti, ni tvojot sin, ni tvojata kerka, ni
tvojot sluga, ni tvojata sluginka, ni tvojot dobitok, nitu stranecot {to e vnatre
vo tvoite porti. Za{to vo {est denovi gospod gi napravi neboto i zemjata,
moreto i se {to e vo niv i na sedmiot den se odmori. Zatoa gospod go blagoslovi
i go osveti sabotniot den.
5. Po~ituvaj gi tvojot tatko i tvojata majka za da ti se prodol`at
dnite na zemjata. koja ti ja dava gospod, tvojot bog.
6. Ne ubivaj.
7. Ne vr{i prequba.
8. Ne kradi.
9. Ne svedo~i la`no protiv tvojot bli`en.
10. Ne posakuvaj go domot na tvojot bli`en, ne ja posakuvaj negovata
`ena, ni negoviot sluga, nitu negovata sluginka nitu negoviot vol, nitu negovoto
magare, ni {to i da e {to mu pripa|a na tvojot bli`en. (Vtorozakonie,
5:6-21).
409
Religiskata etika se sveduva na slednovo: dobroto pretstavuva pokoruvawe
na boga, dobar `ivot e onoj koj e posveten kon pokoruvaweto i pot-
~inuvaweto ({to vo praktikata zna~i pokoruvawe na naredbite zabele`ai vo
drevnite spisi i/ili izre~ei od ustata na sve{tenstvoto). Motivot za pokornosta
- bez ogled kakva i da e zapoved vo pra{awe - se sveduva na dobivawe
nagrada za poslu{osta i izbegnuvawe na kaznata za neposlu{nost. Avgustin,
Za bo`jata dr`ava, Kultura, Skopje, 2008, str. 179. Koga Avram ja krena rakata
da go ubie svojot edinstven i dolgo o~ekuvan sin Isak, za da go prinese
kako `rtva na boga koj od nego toa go pobaral, poka`al tokmu takva pokornost
kakva {to gospod od lu|eto ja o~ekuval. Adam i Eva ne poka`ale takva
primerna pokornost. Pa sepak, ni Avramovata pokornost, a nitu onaa na Isus
- dokolku navistina trebale da ozna~at izmiruvawe na ~ovekot i gospod po
ona {to dovelo do progonstvo od rajot - ne go oslobodile svetot od kaznata
koja mu e nametnata kako posledica na toj prv akt na nepokornost prvobitniot
grev). Ibid, str. 248-249.
250

kolektivna kazna (Bitie, 34:1). Prvoto prekr{uvawe na laviratot se
slu~ilo strana na Onan (Bitie, 38), prvata prostitucija od strana na
Tamara. (Bitie, 38:12). Od toa vreme datiraat i prvata proda`ba na
brat vo robstvo (Bitie, 37:27), i prvata kra`ba. (Izlez, 3:22), no i
prviot obid za genocid. (Izlez, 1:13). Prviot kriminal so "dr`avno
zemji{te" e napraven koga gospod mu podari ogromna zemja na Avram
(od rekata vo Egipet do rekata Eufrat), a za vozvrat ja pobara samo:
trigodi{na junica, trigodi{na koza, trigodi{en oven, grlica i
gulap~e (Bitie, 15:9). [to e ova ako ne kriminal kogasekoj mo`e da
zabele`i deka se raboti za `rtva {to e premnogu mala kako otkupnina
vo odnos na tolkavo zemji{te. Toa mo`e da se doka`e i so najobi~na
sporedba so obemot na `rtvite po nekoi drugi povodi, na primer, so
`rtvata za dela od nebre`nost ili so sekojdnevnite `rtvi. Vpro~em
potsetete se na carot Solomon, koj prinese na `rtva 22.000 goveda,
120.000 ovci za da se osveti gospodoviot dom (Vtora kniga letopisi,
7:5). Pravdata bara srazmernost, zarem ne!
Evrejskata religija (Star zavet) istovremeno e i pozitivna
op{testvena norma - ona {to denes bi go narekle pravo. Taa go opfa}a
celiot ~ovek, reagira na negovite `ivotni manifestacii. Spored nea,
ne e dovolno samo da veruva{ i da vr{i{ opredeleni obredi, tuku treba
da se jadat samo opredeleni jadewa, da se odnesuva sprema `enata i
decata na opredelen na~in, da se ima opredelen odnos sprema sekoj
~len na evrejskata zaednica. Taa zna~i propi{uva ne samo odnos sprema
vi{ite sili, tuku i povedenie na ~ovekot, osobeno negovo povedenie
vo op{testvoto. 410 Jahva, bogot na Evreite, ne samo {to e izvi{en
nad lu|eto "svet," tuku e i strog "bog-ramnitel," kako {to ponekoga{
go narekuva Mojsievoto petokni`ie. Toj kaznuva spored odnapred opredeleni
merila. No, ovaa negova osobina koja be{e kritikuvana od podocne`noto
hristijanstvo i nekoi sekti izniknati od ranoto hristijanstvo,
zna~i napredok sprema gr~kite bogovi ili paganskite bogovi
voop{to koi se mo}ni no "milostivi" - mo`e da se stekne nivnata naklonost
so `rtvi, molitvi, misterii i sl. Ovaa osobina na Jehova - pokraj
`rtvi da bara i dela - osobeno ja naglasuvaa prorocite. Me|utoa,
podocna prorocite (zapo~nuvaj}i od Mihej) pokraj negovata strogost i
pravednost ja naglasuvat i "milosta" na Jehova, negovata `elba da prostuva.
Toa se postignuva so dobri dela koi poteknuvaat od dobri nameri,
a ne so formalni obredi kako {to be{e slu~aj kaj veruvawata vo
gr~kite i paganskite bogovi. 411
410
Gams, A. Biblija u svetlu dru{tvenih borbi, Beograd, 1970, str. 34.
411
Ibid. str. 34-35.
251

v) Na~ela na sudewe
Postapkata pred sudot ne bila podrobno regulirana {to e i razbirlivo,
za{to vo toa vreme ne postoele postojani, institucionalno
postaveni sudovi.Vo Izrael sudele: sudot na stare{inite,"sudiite," 412
a podocna i kralevite koi gi postavuvaa stare{inite.Me|u pravilata
od toa vreme gi izdvojuvame:
- Ne huli go sudijata i ne pcuj go stare{inata na tvojot narod
(Izlez, 22:28).
- Neka ne stanuva eden edinstven svedok protiv ~ovek, nitu za
kakva vina i nitu za kakov zlostor, kakov i da e prekr{ok, presudata
neka se zasnova vrz izjavata na dvajca ili trojca svedoci. (Vtorozakonie,
19:15).
Te{ko na onie {to zloto go narekuvaat dobro, a dobroto zlo.
koi pravat svetlina od temninata, a od svetlinata temnina, {to gor~livoto
go pravat blago, a blagoto gor~elivo. Te{ko na onie koi se mudri
vo sopstvenite o~i, a umni samo pred sebe. Te{ko im na onie koi se
silni vo vinoto i junaci vo me{aweto na silnite pijaloci i na onie
koi go branat vinovnikot za potkup, 413 a pravedniot go li{uvaat od
pravdata (Isaija, 5:20-23).
- Osuda e mo`na samo vrz osnova na dvajca svedoci: "Osudenite
na smrt neka bidat pogubeni po izjava na dvajca ili trojca svedoci. Na
zbor na eden svedok ne smeat da bidat pogubeni (Vtorozakonie, 17:6)
- Za osuda za otpadni{tvo od verata: "Neka ne stanuva eden svedok
na ~ovek za nikakvo zlo i za nikakov grev me|u site grevovi koi se
pravat, tuku na zborovite na dva ili tri svedoci da ostane rabotata
(Vtorozakonie, 19:15)
Kako dokazno sredstvo se javuva i zakletvata: "Koga nekoj }e doveri
na svojot sosed: govedo, glava dobitok ili kakvo i da e `ivotin~e,
pa toa pcovisa, ili se rani ili nekoj go odvel, a nema svedok, zakletvata
pred gospod neka re{i me|u dvajcata dali ~uvarot posegna ili ne po
imotot na svojot bli`en (Izlez, 22:10-11), a postojat tragi i na tn. bo-
`ji sud (Izlez, 22:8) za doka`uvawe na neverstvo na `ena, 414 ili ubistvo
od strana na `ena. 415
412 Evreite go zadr`ale plemenskoto ureduvawe i po naseluvaweto vo
Palestina. Toj period se narekuva "period na sudii" i trae od okolu 1200 do
1000 god. p. n. e. "Sudija" bil obi~niot selanec ili ov~ar koj stoel na ~elo na
site plamiwa vo slu~aj na vojna ili drugi opasnosti.
413
Potkup se prima za da se zami`i na ednoto oko (Prva kniga na Samoil,
12:3).
414
Gospod mu re~e na Mojseja: Zboruvaj im na Izraelskite sinovi i
re~i im, ako nekoja `ena trgne po gre{en pat i ako go izneveri ma`ot si i
ako nekoj legne so nea, a toa ostane skrieno za o~ite na ma`ot i, a `enata ostane
neotkriean iako se ones~istila pa nema svedok protiv nea, za{to ne bila
252

fatena na delo i ako sega duhot na qubomorata go opfati ma`ot i toj stane
qubomoren na svojata `ena koja se one~istila, ili ako mu dojde duhot na qubomorata
i stane qubomoren na svojata `ena, a taa ne se one~istila, ma`ot
neka ja dovede svojata `ena pred sve{tenikot. Neka donese prinos za nea: edna
desetina efa ja~menovo bra{no. Neka ne poliva vrz nego maslo nitu da stava
temjan vrz nego za{to toa e prinosnica za qubomora, spomen-prinos za da potsetuva
na bezzakonieto. Sve{tenikot neka ja povede taa `ena i neka ja postavi
pred Gospoda, a vo rakata neka ja dr`i gor~livata voda {to nosi prokletstvo.
Potoa sve{tenikot neka ja zakolne `enata. Neka i re~e: Ako nikoga{
ma` ne le`el so tebe i ako ne si odela po strani~en pat i ne si se one~istila
dodeka si bila pod vlasta na ma`a si, bidi po{tedena od ovaa gor~liva voda
{to nosi prokletstvo. No ako si mu izneverila na ma`a si i ako nekoj ma`
osven tvojot soprug, legnal so tebe gospod da te postavi za prokletstvo i za
kletva srede tvojot narod da ti stori da ti ovene rodnicata i da ti se podue
utrobata. Ovaa voda na prokletstvo neka navleze vo tvojata utrobata od nea, a
rodnicata da ti ovene. A `enata neka re~e: Amin, Amin. Potoa sve{tenikot
neka gi napi{e tie prokletstva na kni`en svitok pa neka gi izmie vo gor~liva
voda {to nosi prokletstvo za da se razlee niz nea gor~livata voda i za da ja
napolni so gor~livot. Toga{ sve{tenikot neka go zeme od `eninata raka lebniot
prinos za qubomora, neka go prinese pred Gospoda kako podvi`na `rtva
i neka ja donese na `rtvenikot. Otkako }e zagrabi poln grst od lebniot prinos
za spomen, neka go izgori toa vo `rtvenikot. Najposle neka ja napie `enata
so vodata. Otkako }e ja napie so vodata, ako bide one~istena so izeveruvawe
na ma`asi, vodata na prokletstvoto }e vleze vo nea i }e ja napolni so gor-
~livost: nejzinata utroba }e se podue, a rodnicata }e ovene - taa `ena }e stane
prokleta vo svojot narod. No ako `enata ne e one~istena i e ~ista toga{ }e
ostane nepovredena i }e za~nuva. (Broevi, 5:11-28).
415
Ako vo zejata {to ti ja dava gospod, tvojot bog, za da ja zeme{ vo sopstvenost,
se najde nekoj ubien kako le`i vo poleto, a ne se znae koj go ubil,
toga{ neka otidat tvoite stare{ini i sudii i neka ja izmerat oddale~enosta
od ubieniot do gradovite naokolu. Taka }e utvrdat koj grad e najblizu do ubieniot.
Toga{ stare{inite na toj grad neka zemat junica {to u{te ne rabotela:
{to u{te ne vlekla pod jarem. Potoa, stare{inite na toj grad neka ja oteraat
junicata vo nekoj nepresu{liv potok, na mesto {to ne se obrabotuva i
{to ne se see, i tamu pri potokot neka ja zakolat junicata. Potoa neka dojdat
sve{tenicite, Levievite potomci. Za{to niv gi odbra gospod, tvojot bog, za
da mu slu`at i da blagoslovuvaat vo gospodovo ime i spored nivniot zbor se
re{ava sekoj spor i sekoe nasilstvo. Potoa site stare{ini na onoj grad {to
}e bide najblizu do ubieniot neka gi izmijat racete vo potokot nad zaklanata
junica. Potoa neka izjavat: Na{ite race ne ja proleaja ovaa krv nitu na{ite
o~i vidoa {to i da e. Zakrili go gospodi svojot narod Izrael {to go oslobodi:
ne dozvoluvaj da se prolee nevina krv vo tvojot izraeleski narod. Taka }e
bide za{titen pod krvta. A ti }e go otstrani{ prolevaweto na nevina krv od
253

Bo`jiot sud e iracionalno dokazno sredstvo koe se sostoi vo
prisiluvawe na optu`eniot na odredeno krivi~no delo kon izvr{uavwe
na dejstvija osobeno opasni po negoviot `ivot, koi se smetaat za
proba {to dokolku optu`eniot ja pomine nepovreden }e se smeta deka
e nevin. Vo su{tinata na ova dokazno sredstvo e prtpostavkata deka
vi{ata sila (bog) vlijae na procesot na iznao|aweto na pravdata,
odnosno sekoga{ ja garantira pobedata na pravdata nad nepravdata. Takvata
pretpostavka proizleguva od veruvaweto deka bog }e intervenira
pri ispituvaweto na vinata na optu`eniot i nema da dozvoli pravednoto
(nevino) lice da strada. Vo nedostig na drugi dokazni sredstva,
bo`jiot sud se primenuval za site vidovi krivi~ni dela, a kaj najte{kite
od niv naj~esto bil i edinstveno dokazno sredstvo. Bo`jiot
sud imal pove}e formi od koi najpoznati se: kotel, v`e{teno `elezo,
sad so ladna voda i sudski dvoboj.
@elezo. @elezoto se upotrebuvalo kaj Sloevnite i Germanite
vo dve formi: ra~no `elezo (iudicatum candentis ferri manualis) i usviten
plug (iudicum vomerum). Ispituvaweto so ra~no `elezo vo Srbija i
Makedonija se sostoelo vo toa {to pred vratata na crkva se v`e{tuvalo
`elezo koe optu`eniot bil dol`en da go podigne od ognot i da go
polo`i na svetata trpeza. Ako pritoa ne da se ope~el se smetalo deka
ne e vinoven i natamu ne smeel da se obvinuva. Du{anoviot zakonik
predviduval deka ova dokazno sredstvo mo`e da se primenuva za razojni{tvo
i kra`ba.
Mazija. Mazija koja bila primenuvana vo Otomanskotyo carstvo
podrazbirala spojuvawe na dve dokazni sredstva: kotel i `elezo (naj-
~esto v`e{tena sekira ili potkovica) taka {to obvinetiot trebalo
da izvadi od kotel so vrela v`e{teno `elezo. Mazijata bila ~esto
upotrebuvana za kra`bi, pale`i, ubistva
Brodewe vo ladna voda (iudicium aquae frigifdae). Kaj ova dokazno
sredtvo koe se upotrebuvalo vo gra|anski parnici, tu`itelot trebalo
da zagazi vo voda, a tri ~ekori zad nego odel obvinetot. Tie zaedno trebalo
da ja prebrodat rekata. Ako tu`itelot potonel obvinetiot se
vra}al celosno opravda, a ako ne potonel ja gubel parnicata i glavata.
Frlaweto vo ladna voda. Ova dokazno sredstvo bilo karakteristi~no
za semitskite narodi, kade{to obvinetiot se frlal vo reka i
ako ne potonel (plival) se smetal za nevin (veruvawe deka "lo{iot ~ovek
ni vodata ne go prima"). Ova dokazno sredstvo dolgo se primenuvalo
i kaj Slovenite i Germanite.
Sud na krstot (iudicium crucis) se sostoel vo gra|anski parnici
taka {to strankite se stavale pod krst da stojat so ra{ireni race.
Strankata koja }e izdr`ela podolgo vreme vo taa polo`ba se smetala
deka e vo pravo.
svojata sredina ako napravi{ {to e prao vo gospodovite o~i. (Vtorozakonie,
21:1-9).
254

Sud so leb i sirewe (iudicium panis et casei). Na obvinetiot mu se
stavalo vo usta pogolemo par~e leb ili sirewe. Ako toj go prgoltal
par~eto bez te{koti se smetal za nevin.
Sudski dvoboj (iudicium duelli). Iracionalno dokazno sredstvo
koe se sostoelo vo borba so opredeleno oru`je dodeka pobedi ednata
strana ili do zalezot na sonceto vo uveruvawe deka bog nema da dozvoli
da nastrada nevinoto lice, tuku vinovnikot. 416
g) Kazni i nivno izvruvawe
Kaznuvaweto vo Stariot zavet e tipi~no za periodot na plemenskoto
ureduvawe na evrejskiot narod. Vo nego kako osnoven princip
vladee "ius talionis." Kaznata neka bide `ivot za `ivot, oko za oko, zab
za zab, raka za raka, noga za noga, izgorenica za izgorenica, rana za
rana, sinilo za sinilo. (Izlez, 21:24-25). Neka ne ti se so`aluva okoto!
@ivot za `ivot, oko za oko, zab za zab, raka za raka, noga za noga. (Vtorozakonie,
19:21). Ako nekoj la`en svedok stane protiv nekogo obvinuvaj}i
go za buna, toga{ dvata koi se sporat neka stapat pred gospoda,
pred sve{tenikot i pred sudiite koi }e ja vr{at slu`bata vo toa vreme.
Sudiite neka sprovedat osnovna istraga. Ako se poka`e deka svedokot
e la`en i deka svedo~el la`no protiv brata si napravete mu onaka
kako {to toj mu napravil na svojot brat. Otkornete go zloto od svojata
sredina! Drugite, koga }e ~ujat za toa, }e se ispla{at, pa ve}e ne }e
pravat takvo zlo vo tvojata sredina. (Vtorozakonie, 19:16-20).
[to se odnesuva do vidovite nej~esti bile: smrtnata kazna, otse~uvaweto
na raka i kam{ikuvaweto.
Kaznuvawe so smrt. Me|u zlostorstvata zakaneti so smrt naj~esto
bile ubistvata. Taa kazna se izrekuvala i za kra`ba, za psuewe na
roditelite, i sl. Prequbata bila zakaneta so smrtna kazna i za ma`ot
i za `enata. Smrtna kazna bila predvidena i za vonbra~en polov odnos
na devojkano ako devojkata bila siluvana, se kaznuva samo siluva~ota
taa se osloboduvala od kazna. So smrt se kaznuvalo rodoskvernaveweto
do treto koleno, no, i sodomijata i homoseksualnite odnosi na ma{ki
lica (za onoj {to }e legne ma` kako `ena). 417 Smrtnata kazna bila propi{ana
i za grabnuvawe i pretvorawe vo robovi na svoite bli`ni:
Ako se najde nekoj da grabne nekogo od svoite bra}a Izraelci pa postapuva
so nego kako so rob ili ako go prodade, toj grabnuva~ neka bide
416
Za ova dokazno sredstvo pove}e: Monteskie, O duhu zakona, Filip Vi{-
ni}, Beograd, 1989, Tom II, str. 242-251.
417
Vo ovaa smisla se izjasnuva i Talmudot. Rabi Juda re~e: Neka ergen
ne bide pastir na krupna stoka. Neka dvajca ergeni ne spijat pod ist pokriva~.
Talmud - izbor i prevod na tekstovi, istorija na Talmudot i bele{ki od Werber,
E. Otokar Ker{ovani, Rijeka, 1982, str. 205.
255

poguben! Taka }e go otkorne{ zloto od svojata sredina. (Vtorozakonie,
24:7).
Izvr{uvaweto na smrtnite kazni naj~esto bilo so kamenuvawe,
vr{eno spored to~no utvrdeni pravila. Taka, vo slu~aj na pottiknuvawe
na otpadni{tvo (idolopoklonstvo kon drugi bogovi) so kamenuvaweto
trebaloprv da zapo~ne toj koj bil nagovaran. 418 Koga svedocite
nekogo go obvinuvaat za otpadni{tvo od verata, na niv e prvi dignat
raka za da go ubijat. 419 Za ubistvo od omraza ili ubistvo na podmolen
na~in, ubiecot mu se predava na odmazdnikot, t.e. na najbliskite rodnini
na `rtvata tie li~no da go kamenuvaat. 420
Za odredeni dela kamenuvaweto bilo obvrska na site sogra|ani
ili na celoto op{testvo. Taka, ako nekoj ima opak i nepokoren sin, koj
ne saka da gi slu{a ni tatkoto, ni majkata - pa ni toga{ otkako }e go
kaznat, negoviot tatko i negovata majka neka go odvedat pri stare{inite
na svojot grad, pri vratata na svoeto mesto i neka im re~at na gradskite
stare{ini: Ovoj na{ sin e opak i nepokoren, ne saka da ne slu{a,
ni{to`nik e i pijanica. Potoa site lu|e, negovite sogra|ani, neka go
osipat so kamewa dodeka ne zagine. Taka }e go otkorne{ zloto od svojata
sredina, siot izrael }e te ~ue i }e se boi (Vtorozakonie, 21:18-21).
Na ednakov na~in se izvr{uvala kazna i za predbra~no zagubenata nevinost.
Ako nekoj ma` zeme `ena i vleze pri nea, no potoa ja zamrazi i
pripi{e neubavini i ja ozloglasi velej}i: se o`eniv so nea ama koga i
pristapiv ne gi najdov vo nea znacite na devstvenosta, i ako nejziniot
tatko i majka go doka`at sprotivnoto, neka se kazni so globa od sto
srebrenici i taa i natamu neka mu bide `ena bez da ne mo`e da ja otpu-
{ti dodeka e `iv. No ako obvinenieto ne bilo vistina, neka ja izvedat
devojkata pred ku}nata vrata na nejziniot tatko, pa lu|eto na nejzin-
418
Koga tvojot brat, sinot na majkati ili tvojot sopstven sin, tvojata
}erka, `enata vo tvojata pregratka ili tvojot prijatel koj ti e kako i `ivotot
bi te zaveduval potajno velej}i ajde da im slu`ime na drugi bogovi koi ne
gi poznava{ ni ti, nitu gi poznavaa tvoite tatkovci... nemoj da se soglasuva{,
nitu go slu{a{! Tvoeto oko neka ne go so`aluva, ne {tedi go i ne sokrivaj go,
tuku ubij go! Tvojata raka neka se digne prva da go usmrti{, a potoa rakata na
celiot narod. Zatrupaj go so kamewa dodeka ne umre, za{to se obiduva{e da te
odvrati od gospoda, tvojot bog (Vtorozakonie, 13, 6-10).
419
Osudenite na smrt neka bidat pogubeni na izjava na dvajca ili trojca
svedoci. Na zbor na eden svedok ne smeat da bidat pogubeni. Najnapred svedocite
neka krenat raka na nego za da go pogubat, a potoa neka ja digne celiot
narod. Taka }e go otkorne{ zloto od tvojata sredina. (Vtorozakonie, 17:7).
420
Ako nekoj go mrazi svojot bli`en i go debne, skokne na nego i go
ubie, a potoa izbega vo eden od tie gradovi, toga{ stare{inite na ovoj grad
neka go izvedat ubiecot i neka go predadat vo racete na krvniot odmazdnik za
da go pogubi. Tvoeto oko neka ne go so`aluva! Taka, vo Izrael }e go iskoreni{
prolevaweto na nevina krv, a }e bide{ sre}en (Vtorozakonie, 19:12).
256

iot grad neka ja zasipuvaat so kamewa, dodeka ne umre, za{to napravila
sram vo Izrael (Vtorozakonie, 22:13-21).
Vo eden konkreten slu~aj, koga Izraelevite sinovi bea vo pustinata
vidoa ~ovek kako bere drva vo saboten den. ^ovekot treba da
bide poguben - mu re~e gospod na Mojsie. Seto op{testvo neka go zatrupa
so kamewa nadvor od logorot. Celata zaednica go izvede nadvor
od logorot i go kamenuvaa, i toj zagina kako {to gospod mu zapoveda na
Mojsie (Broevi, 15:32,35-36).
Smrtnata kazna ~esto se izvr{uvala i so spaluvawe. Ako sve{-
teni~ka }erka se obes~estila so bludstvuvawe, taa go bes~esti tatka
si: neka bide izgorena na ogan (Levit, 21:9).
Smrtnata kazna so besewe prestavuvala isklu~ok kaj Evreite.
Vo taa smisla i se spomenuva vo Biblijata. Ako nekoj napravi zlo {to
zaslu`uva smrt, pa bide poguben so besewe na drvo, negovoto mrtvo
telo neka ne ostane na drvoto preku no}ta, tuku pogrebi go vo istiot
den za{to obeseniot e bo`jo prokletstvo. Taka nema da ja izvalka{
svojata zemja {to gospod tvojot bog, ti ja dava vo nasledstvo (Vtorozakonie,
21:22-23).
Gospod mnogu ~esto i samiot li~no gi izvr{uval smrtni kazni.
Nemojte za gi raspla~uvate vdovicite i siroma{nite. Ako gi rascvili{
i tie izvikaat kon mene, zadol`itelno }e go poslu{am nivniot
vik. ]e se raspali mojot gnev i }e ve pogubam so me~, taka va{ite `eni
}e ostanat vdovici, a decata sira~iwa. (Izlez, 22:22-24). Me|utoa, gospod
pritoa ~esto voop{to ne vnimaval na srazmernosta na visinata na
kaznata so te`inata na izvr{enoto delo. 421 Taka na primer, Toj, kaznu-
421
Kolku {to nekoe dobro pove}e ni zna~i, tolku pove}e vodime smetka
za negovoto obezbeduvawe. Istoto go pravi i op{testvoto so svoite `ivotni
uslovi - socijalni dobra - vo pogled na pravnata za{tita koja se nudi za
nivno obezbeduvawe. Visinata na kaznata e merilo na vrednosta na socijalnite
dobra. Toa {to cenata e za razmenata, toa e kaznata za krivi~noto pravo.
Koj na edna strana }e gi stavi socijalnite dobra, a na drugata kaznite, }e ja
dobie skalata na vrednostite na op{testvoto, a koj toa }e go stori za razli-
~ni narodi i vremiwa, }e najde deka istite kolebawa na vrednostite koi razmenata
gi poka`uva vo odnos na so cena odmerenite ekonomski dobra se povtoruvaat
i vo krivi~noto pravo kaj so kaznata odmerenite socijalni dobra:
`ivotot, ~esta, religijata, moralnosta, voenata disciplina itn. nemale sekade
ist kurs. Kaj nas se nao|a na nisko mesto ona {to porano se nao|alo na visoko
i obratno, procenata na op{testvoto za pomalata ili pogolemata nu`nost
na izvesni `ivotni uslovi varirala. Vo odredbite na starogermanskoto
pravo za telesnite povredi i ubistvoto nao|ame na celosno naivno gledi{te
so koe krivi~opravno se ocenuvaat odredeni dobra. Site delovi na teloto
bile to~no proceneti. Nosot, u{ite, zabite, rakata, prstite, se imalo svoja
opredelena cena - "krivi~nopraven cenovnik," kako {to toa be{e nare~eno.
Isto taka `ivotot na plemstvoto, slobodnite lu|e, robovite. Toa be{e odre-
257

val so odzemawe na du{ite duri i za obi~ni navredi: koga Judiniot
prvorodenec Ir go navredi boga, bog go pogubi. (Bitie, 38:7). Potoa
bog go kaznil so smrt i bratot na Ir - Onan zatoa {to ja istural spermata
na zemja namesto da ja zabreni Tamara: "Toa {to go prave{e go
navredi gospod i go pogubi i nego." (Bitie, 38:10).
Otse~uvawe raka. Vo Pettata kniga na Mojsej se veli: "Ako dvajca
se stepaat pa `enata na edniot trgne da go odbrani svojot ma` od
racete na onoj koj go tepa, pa ja ispru`i svojata raka i go fati onoj za
testisite, otse~i i ja rakata i neka ne ja so`aluva tvoeto oko." (Vtorozakonie,
25:11).
Kam{ikuvawe. "Koga }e stane karanica me|u lu|eto i dojdat na
sud za da im se sudi, neka mu se dade pravoto na onoj koj e prav, a vinovnikot
neka bide osuden. Ako vinovnikot zaslu`uva da bide kam{ikuvan,
sudijata neka mu naredi da legne, i tuka pred nego neka mu izbrojat
onolku udari kolku mu sleduvaat spored negovata vina. Mo`at da
mu se odredat do ~etireset udari, no ne pove}e za da ne bide pregolemo
siniloto pa da ne se poni`i pred tebe tvojot brat koga bi mu udril
pove}e udari (Vtorozakonie, 25:1-3).
Merkata nadomest na {teta po pravilo bila ednokratna (na
primer, za ubieno `ivotno), a za nanesuvawe {teta od obest mo`ela da
bide i pove}ekratna. 422
Vo Stariot zavet se pomesteni i mnogu drugi krivi~ni dela so
to~no predvideni kazni, me|u koi dominiralo odzemaweto na `ivotot.
Koj }e go prokolne svojot bog, }e go ponese svojot grev, koj }e
izgovori hula protiv gospodovoto ime, neka bide poguben - celata zaednica
neka go pogubi so kamewa (Levit, 24:15).
Koj }e go povredi svojot bli`en neka mu bide napraveno kako
{to storil toj: skr{eno za skr{eno, oko za oko, zab za zab, kakva povreda
mu napravil na ~ovekot takva da mu se napravi i nemu. Koj }e
usmrti `ivotno treba da go nadomesti, no koj }e ubie ~ovek treba da
umre (Levit, 24:19-21).
Koj }e udri ~ovek pa go usmrti neka bide kaznet so smrt. Ama
ako toa go napravil nenamerno, tuku bog pu{til da padne vo negovata
raka, }e ti odredam mesto kade mo`e da pobegne (Izlez, 21:12-13).
duvawe na ~ovekot od stanovi{te na krivi~noto pravo. Op{testvoto, na sli-
~en na~in proceneto e krivi~noto pravo. Kolku vredi ~ovekoviot `ivot, ~esta,
sopstvenosta, brakot, moralnosta, bezbednosta na dr`avata, voenata disciplina
itn? Otvori go krivi~niot zakonik pa }e najde{. Jering, R, op. cit,
str. 214-215.
422
Ako se stepaat lu|e i udrat trudna `ena, pa taa pometne, no nema
druga {teta, toga{ onoj koj ja udril neka ja plati o{tetata {to }e ja pobara
nejziniot ma`. Toj neka plati kako {to }e odredat sudiite. (Izlez, 21:22)
258

Koj namerava da se nafrli na svojot bli`en i go ubie podmolno,
odvle~i go od mojot `rtvenik za da bide poguben (Izlez, 21:14).
Koj }e gi udri svojot tatko ili svojata majka, neka bide kaznet
so smrt (Izlez, 21:15)
Koj }e grabne ~ovek bilo za da go prodade, bilo za da go zadr`i
vo svoja vlast - neka bide kaznet so smrt (Izlez, 21:16)
Koj }e gi prokolne tatka si ili majka si neka bide poguben
(Izlez, 21:17)
Ako se stepaat lu|e pa eden od niv go go udri drugiot so kamen
ili so raka, ama ovoj ne zagine tuku padne vo postela, no posle stane i
mo`e da izleguva makar i so stap, toga{ neka mu bide prosteno. No
onoj koj go udril neka mu go plati samo negoviot gubitok na vremeto i
mu pribavi celosno isceluvawe (Izlez, 21:18-19)
^ovek koj }e prequbovodejstvuva so ma`ena `ena, koj }e izv{i
prequba so `enata na svojot bli`en neka bide kaznet so smrt i prequbnikot
i prequbnicata (Levit, 20:10).
^ovek koj }e legne so `enata na tatka si - bi ja otkril golotijata
na svojot tatko - obata neka bidat kazneti so smrt, nivata krv neka
padne na niv (Levit, 20:11).
Ako nekoj legne so svojata snaa, dvata neka bidat kazneti so
smrt. Napravija rodoskvernavewe i nivnata krv neka padne na niv (Levit,
20:12).
Ako ma` legne so ma` kako so `ena, dvajcata }e napravat odvratno
i gnasno delo, neka í bidat predadeni na smrtta, toa e krajna gnasotija
(Levit, 20:13).
Ako nekoj se o`eni so }erkata i majka i - toa e krajna rasipanost:
neka bidat izgoreni i toj i tie za da nema bezzakonie me|u nas (Levit,
20:14).
^ovek koj bi op{tel polovo so `ivotno neka bide poguben, ubiejte
go i `ivotnoto (Levit, 20:15).
Ako `ena otide pri kakvo i da e `ivotno za da op{ti polovo so
nego: ubijte gi `enata i `ivotnoto, neka bidat pogubeni, nivnata krv
neka padne na niv (Levit, 20:16).
Ako nekoj se o`eni so svojata sestra, so }erkata na tatka si ili
so }erkata na majka si, pa ja videl nejzinata golota, a taa ja videla negovata
- toa e sramno delo - neka bidat istrebeni pred o~ite na nivniot
narod. Toj ja otkril golotata na svojata sestra - neka go ponese svoeto
bezzekonie (Levit, 20:17).
Ako nekoj legne so `ena vo vreme na nejziniot nejziniot mese-
~en red i ja otkril nejzinata golota, go razgolil izvorot na nejzinata
krv i taa samata go otkrila te~eweto na svojata krv, neka bide istreben
od svojot narod (Levit, 20:18).
Ne otkrivaj ja golotata na sestrata na majka si nitu na sestrata
na tatka si - toa e otkrivawe na golotata na svojot rod, tie neka go ponesat
svoeto bezzakonie (Levit, 20:19).
259

Koj }e legne so svojata strina bi ja otkril golotata na strina
si. Neka gi snosat posledicite na svojot grev, neka umrat bez porod
(Levit, 20:20).
Ako nekoj bi se o`enil so `enata na brata si - bi ja otkril golotata
na brata si: toa e ne~isto, neka ostanat bezdetni (Levit, 20:21).
A ako nekoj go udri so stap svojot rob ili svojata robinka pa
umre pod negovata raka, treba da ja podnese odmazdata. No ako robot
pre`ivee den-dva neka ne se sproveduva odmazdata, za{to robot e negova
sopstvenost (Izlez, 21:20-21)
Ako nekoj go udri svojot rob ili svojata robinka vo oko i go
upropasti, neka go oslobodi zaradi okoto. Ako mu izbie zab na svojot
rob ili na svojata robinka neka go osloboidi zardi zabot (Izlez,
21:26-27)
Koga vol bocne ma` ili `ena pa gi usmrti, neka se kamenuva so
kamewa. Toga{ negovoto meso ne smee da se izede, a na negoviot sopstvenik
neka mu bide prosteno. Me|utoa, ako toa dobi~e bocka{e i pred
toa, a negoviot sopstvenik iako opomenuvan ne go ~uval, pa toa usmrti
ma` ili `ena, toa dobi~e neka bide kamenuvano, a i negoviot sopstvenik
ima da bide poguben. Ako na sopstvenikot mu bide odredena otkupna
cena, za da go otkupi svojot `ivot neka plati kolku }e mu se odredi.
Ako volot ubode dete ili devoj~e neka se postapi so nego isto spored
ova pravilo. Ako bocne rob ili robinka, neka sopstvenikot im isplati
na nivniot gospodat trieset srebreni sikeli, a dobit~eto neka bide
kamenuvano (Izlez, 21:29:32)
Ako nekoj ukrade govedo ili `ivotin~e od sitniot dobitok, pa
bilo da go zakole, bilo da go prodade, toga{ za edno govedo da se vratat
pet goveda, a za sitno `ivotin~e, ~etiri sitni dobi~iwa. Ako kradecot
bil zateknat kako go probiva yidot, pa mu bide zadaden smrtonosen
udar, negovata krv ne treba da bide odmazduvana. No, ako sonceto e ve}e
izgreano, negovata krv treba da bide odmazdena. Kradecot treba da ja
nadomesti {tetata. Ako nema ni{to, toj treba da bide prodaden za negovata
kra`ba. Ako se najde ukradenoto `ivotno `ivo vo negovata sopstvenost
- govedo, osle ili nekoja glava siten dobitok - treba da se
plati dvojno (Izlez, 22:1-4).
Ne dozvoluvaj da `ivee vra`alka (Izlez, 22:18)
Sekoj {to }e legne so dobitok treba da bide kaznet so smrt
(Izlez, 22:19)
Koj prinese `rtva na koj i da e idol - osven na edinstveniot bog
- neka bide predaden na prokletstvo, celosno uni{ten (Izlez, 22:20)
Ne primaj potkup, zo{to potkupot gi zaslepuva i onie koi gledaat
najjasno i go upropastuva pravoto na pravednikot (Izlez, 23:8).
260

d) Pravdata spored Stariot zavet
Stariot zavet e prepoln so na~ela koi se odnesuvaat na pravdata.
So niv se istaknuva re~isi site elementi na pravdata, nejzinoto
zna~ewe i ekskluzivno pravo na koristewe od strana na boga, vidot na
pravednite i po`elni dela, na~inot na nejzinoto manifestirawe i
nejzinata isplatlivost za lu|eto dokolku do nea iskreno se pridr`uvaat.
Smetam deka ovde treba da se istaknat barem nekoi od tie bibliski
na~ela.
- Ne pravete nepravda vo sudot. Ne bidi pristrasen kon bedniot,
nitu popu{taj pred golemiot: sudi mu po pravda na tvojot bli`en.
(Levit, 19:15).
- Nemojte da bidete pristrasni vo sudeweto, soslu{uvajte go
maliot kako i golemiot. Ne bojte se od nikogo! Pa sudot e bo`ji! Ako
nekoj slu~aj vi bide prete`ok, iznesete go pred mene za da go razgledam
jas. (Vtorozakonie, 1:17).
- Ne pravete nepravda vo sudot vo merkite za dol`ina, te`ina i
obem. Merkite neka vi bidat to~ni, tegovite ednakvi, inot vistinski
(Levit, 19:35-36).
- Ne se odmazduvaj i nemaj zloba kon sinovite na tvojot narod.
Qubi go svojot bli`en kako sebesi. (Levit, 19:18)
- Ako se najde kaj tebe nekakov siromav, nekoj od tvoite bra}a,
vo koj i da e grad vo zemjata {to gospod, tvojot bog }e ti ja dade ne bidi
so tvrdo srce nitu gi zatvoraj svoite race sprema svojot beden brat, no
otvori gi {iroko svoite race i daj mu spremno toa {to mu nedostiga
(Vtotozakonie, 15:7-8)
- Vo sekoj grad {to }e ti go dade gospod, tvojot bog postavi sudii
i nadgleduva~i za svoite plemiwa, za da upravuvaat pravedno so narodot.
Ne iskrivuvaj ja pravdata, ne bidi pristrasen, ne primaj potkup,
za{to potkupot gi zaslepuva o~ite na mudrite, a ja zagrozuva rabotata
na pravednite. Stremi se kon samata pravda za da `ivee{ dolgo i za da
ja zeme{ vo sopstvenost zemjata {to gospod tvojot bog ti ja dava. (Vtorozakonie,
16:18-20).
- Ne ja izvrtuvaj pravdata na pridojdenikot, ni na sira~eto
(Vtorozakonie, 24:17).
- Stremi se kon samata pravda, za da `ivee{ dolgo i da ja zeme{
vo sopstvenost zemjata {to gospod, tvojot bog ti ja dava. Ne nosi dvoen
teg vo torbata, pogolem i pomal. Vo svojata ku}a pak ne dr`i dvojna
efa: pogolema i pomala. tegot neka ti e potpoln i to~en i efata neka
tie e potpolna i to~na za da `ivee{ dolgo vo zemjata koja ti ja dava
gospod, tvojot bog. Pa na gospoda, na tvojot bog, mu e odvraten onoj koj
pravi nepravda. (Vtorozakonie, 25:13-16)
- Pravdata go vozvi{uva narodot, a grevot e sram na narodite
(Poslovici, 14:34)
261

- Podobro e malku so pravda, otkolku golemi prihodi so nepravda
(Poslovici, 16:8).
- Ne~esniot prima podaroci od pod pazuvi za da gi iskrivi pati{tata
na pravdata (Poslovici, 17:23).
- Dvojnite tegovi i dvojnite merki, dvete mu se omrazeni na gospoda
(Poslovici, 20:10).
- Koj see nepravda - `nee `alost i pra~kata na negoviot gnev }e
go udri nego samiot (Poslovici, 22:8).
- Jas gospod ja qubam pravdata, a go mrazam nepravedniot grabe`
(Isaija, 61:8).
- Te{ko mu na onoj, koj gradi grad so krv i ja zasnivuva tvrdinata
vrz nepravda (Kniga na prorok Habakuk, 2:12).
- Gospod gi vodi i zacvrstuva ~ekorite na dobriot ~ovek i mil
mu e negoviot pat. I ako se sopne, nema da padne, za{to gospod go dr`i
za raka. Mlad bev i ostarev, no ne vidov napu{ten pravednik ili negovite
deca da prosat (Psalm, 37:23-25).
- Otstranuvaj se od zloto i pravi dobro i }e ostane{ doveka, za-
{to gospod ja qubi pravdata i svoite sveti ne gi ostava. Zasekoga{ }e
bidat so~uvani, }e bide istrebeno potomstvoto na bezbo`nicite. Pravedicite
}e ja nasledat zemjata i }e `ivea doveka na nea. Pravedikovata
usta ka`uva mudrost, a negoviot jazik govori pravo (Psalm, 37:27-30)
- Vo negovo vreme }e cvetaat pradata i golemiot mir - se dodeka
postoi mese~inata (Psalm, 72:7).
- Gospod e stena, deloto mu e sovr{eno zo{to se pravi site negovi
pati{ta, toj e veren bog i nema neprada, Toj e praveden i vistinit
(Vtorozakonie, 32:4).
- Te{ko im na onie {to izdavaat nepravedni zakoni, koi pi{uvaat
`estoki re{nija, koi im ja skratuvaat pravdata na bednite i i go
odzemaat pravoto na siroma{tijata na mojot narod za da gi ograbat
vdovicite, za da gi ograbat siroma{nite. (Isaija, 10:1-2).
- Vaka zboruva gospod, tvojot iskupitel... Jas gospod, tvojot bog
te u~am za tvoe dobro, te vodam po patot po koj treba da odi{. O da vnimava{e
na moite zapovedi, 423 tvojot mir }e be{e kako reka, a tvojata
pravda kako morski branovi! (Isaija, 48:17-18).
Fakt e me|utoa deka i pokraj ovie i drugi brojni na~ela so koi
se afirmira pravdata vo Stariot zavet ima svedo{ta za nivno nepo~ituvawe
od strana na samiot Jehova, odnosno tomku od onoj koj gi propi-
{al. Stariot zavet e poln so primeri kako bo`enstvoto go menuva misleweto,
a ottamu i svoite porane{ni odluki, i pritoa |i tepa lu|eto
423
Toa se onile Izraelci koi ne napravija resi, za{to gospod (jasno)
mu re~e na Mojseja: Zboruvaj im na Izraelevite sinovi neka pravat resi na rabovite
na svojata obleka, od rod do rod, a za resata na sekoj rab neka vrzuvaat
sina vrpca. ]e imate resi za da ve potsetuva pogledot vrz niv na site gospodovi
zapovedi (Broevi: 15:37-38).
262

kako muvi, a vo nekoi slu~ai vr{i duri i genocidi seto toa kako posledica
na svojot gnev samo zatoa {to lu|eto izrazuvaat slobodna volja
koja samoto bo`estvo im ja dalo i koja ja upotrebile na na~in kakov
{to toa isto bo`enstvo ne uspealo da go predvidi. 424
Taka, poznato e deka, koga vide kolku e golema ~ovekovata rasipanost
na zamjata i sekoja misla vo negovata pamet sekoga{ e samo
zlo, gospod re~e: ]e gi istrebam lu|eto {to gi sozdadov od liceto na
zemjata - od ~ovekot do yverot, polza~ite i pticite vo vozduhot - za{to
se pokajav {to gi sozdadov (Bitie, 6:5, 7). I gospod napravi potop vo
koj zaginaa site su{testva {to se dvi`ea po zemjata: pticite, dobitokot,
yverovite, site laza~i i site lu|e... Be{e istrebeno sekoe su{testvo
od zemjinata povr{ina. (Bitie, 7:21,23). Od toj potop od lu|eto
`iva glava izvlekoa samo najpravedniot i najneporo~en ~ovek na svoeto
vreme - Noe so svoeto semejstvo (sopruga, tri sinovi i tri snai).
Interesno e daka po potopot, gospod sklu~il Svet zavet so Noe, so negovite
sinovi i nivnoto potomstvo kako i so site `ivi su{testva:
"deka nikoga{ pove}e potopnite vodi nema da gi uni{tat `ivite su{-
testva, nitu pak nekoga{ potopot }e ja opusti zemjata." Za taa cel go
smestil Svojot bo`ilak (vino`ito) vo oblakot kako zalog za zavetot.
(Bitie, 6:9, 9:8-15). 425 Me|utoa, gospod ili stanal daltonist za boite na
bo`ilakot ili sosema zaboravil na zavetot, koga, na primer, samo vo
letoto 2010 godina, pogubi 1.500 lu|e vo poplavite vo Kina i nad 2.000
424
Grejling E. K. [ta je dobro, potraga za najboljim na~inom `ivljenja, Laguna,
Beograd, 2007.str. 88.
425
Ako sinovi na Adam se Kain, Aveq, a koga navr{i sto i trieset
godini i Sit (po Sitovoto ra|awe Adam `ivee{e osumstotini godini i mu se
rodija u{te sinovi i ker}i, Bitie, 5:4) ostanuvaat pra{awata so koja `ena na
Kain mu se rodi sinot Enoh (Kain ja pozna svojata `ena, pa taa za~na i go rodi
Enoha, Bitie, 4:17), a so koja `ena na Sit mu se rodi Enos (Bitie, 4:26). Od
Sit se rodi Enos, od nego - Kenan, pa Malaleil - Jared - Enoh - Matusal - Lemah
i od nego - Noe. Sinovite na Noe bea Sim, Ham i Jafet. Po potopot, Noe
mu ja prinese svojata `rtva palenica na Boga: po edno od sekoe ~isto `ivotno
i od sekoja ~ista ptica na zemjata. Gospod go pomirisa prijatniot miris i
re~e vo svoeto srce: Nikoga{ poe}e nema da ja prokolnuvam zemjata zardi ~ovekot,
za{to ~ovekovite misli se lo{i od negoviot po~etok, nitu nekoga{ }e
gi uni{tam site `ivi su{testva kako {to napraviv. (Bitie, 8:20-22). Ovde e
interesno i toa deka prviot ~ovek koj se zanimaval so ve{tinata na magijata
i astronomijata bil Ham za koj se veli deka bil Zaratustra. Vo Dr`avata
bo`ja, Avgustin tvrdi deka vo momentot na svoeto ra|awe Ham se smeel so {to
poka`al deka e sluga na |avolot. I mnozinstvoto alhemi~ari drsko tvrdat
deka Ham ili Hem bil prviot {to i se posvetil na magijata i se vevruva deka
poimite hemija i alhemija se izvedeni od negovoto ime. Institoris, H i Sprenger,
J. Malleus Maleficarum, (Malj koji ubija ve{tice), 1486, str. 25-26.
263

lu|e i dobitok vo poplavata koja pokri 1/4 od teritorijata na Pakistan.
Poradi grevot na gra|anite na Sodom i Gomor, i pokraj cenkaweto
so Avram deka toa nema da go napravi, 426 zaradi grevot na ne{to
pove}e od deset nepravednici, gospod isturi sulfuren ogan od neboto
i gi uni{ti ovie gradovi i seta taa ramnica, site gradski `iteli i
site rastenija na zemjata. (Bitie, 19:24).
A zarem na polono} gospod ne gi pogubi site prvorodenci na
Egipetskata zemja, kako i site prvorodenci na nivniot dobitok. Nema-
{e ku}a vo koja ne le`e{e mrtovec, po {to faraonot im dozvoli na
Izraelcite da zaminat od izrael. I zarem od toga{ ne se slavi Pasha.
(Izlez, 12:1-36).
Koga Korej, Daton i Aviron se dignaa protiv Mojseja, gospod na
Mojsej i Aron im re~e da se odelat od nivnata zaednicaza vedna{ da ja
sotre. Mojsej i Aron padnaa ni~kum i izvikaa: Bo`e! Gospodaru na duhovite
na sekoe telo. Zar }e se razgnevi{ na seta zaednica koga zgre-
{il samo eden! Na toa gospod ladnokrvno im zapoveda: Re~i mu na op{-
testvoto da se otstranat od okolinata na `iveali{tata na Koraj, Da-
426
Koga gospod se naluti zaradi grevot na Sodom i Gomor i trgna da gi
uni{ti ovie dva grada Avram go pra{a: }e go pogubi{ i neviniot zaradi vinovnikot.
Zar }e go uni{ti{ mestoto i nema da go po{tedi{ zadadi pedeset
ili 45, 40, 30, 20, 10 nevini. Ako najdam pedeset ili 45, 40, 30, 20, 10 pravedni
vo gradot Sodom - odgovori Gospod - zaradi niv }e go po{tedam celoto mesto.
(Bitie, 18:22- 32). Pri tolkuvaweto na ovoj nastan, mo`e da se postavi pra{aweto,
zo{to se otaka`uva kaj odbranata na deset nevini lu|e, a na bara gradot
da bide po{teden i zaradi eden nevin ~ovek. Po moe mislewe, veli From, pri-
~inata za ova le`i vo sfa}aweto deka deset lu|e pretstavuvaat minimum za
konstituirawe na zasebna zaednica. Zatoa Avram prodol`uva so molba kon
boga da ne go razurne gradot se dodeka postoi nerasipano jadro na lu|e. Idejata
za jadroto se sre}ava i kaj prorocite vo vrska so Izrael kako i vo talmudskata
ideja za "trieseti{este pravednici, koi se neophodni vo sekoja generacija,
za ~ove{tvoto da mo`e da pre`ivee. Fromm, E. Bit }ete kao Bog, Zagreb,
1989, str. 132. Idejata deka postoeweto na celiot svet zavisi od prisustvoto
barem na malo jadro od dobri lu|e e izrazena vo ovaa talmudska izreaka: "Abaj
(Abaye) rekol: "Svetot ne smee da ima popmalku od trieseti{est pravednici
vo sekoja generacija." Raba tvrdel deka rojot na pravednicite treba da bide
18.000. Ibid, str. 215. Prviot predizvik kon boga, veli nanatmu From, koj bara
da ne se naru{at principite na pravdata poteknal od Avram vo ime na nehebrejskite
gradovi Sodoma i Gomora, a ne vo ime na Hebrejcite. Biblijata zapoveda
qubov kon stranecot (nehebreec) - ne samo kon bli`niot (sosedot) - i
ovaa zapoved ja objasnuva so zborovite: "... za{to i samite bevte pridojdenici
vo Egipetskata Zemja." (Vtorozakonie, 10:19) Duri i za Edomcite e ka`ano:
"Ne go preziraj Edomecot, za{to toj e tvoj brat." (Vtorozakonie, 23:7). Ibid,
str. 150.
264

tan i Aviron. A koga Mojsie gi izusti tie zborovi po~vata pod niv se
raspuka, zemjata ja otvori svojata utroba i gi progolta so nivnite domovi
so site lu|e na Korej i so siot niven imot. @ivi slegoa vo podzemjeto,
tie i se nivno. Potoa zemjata se zatvori nad niv i tie is~eznaa od
sobranieto. Na nivniot pisok site Izraelevi sinovi koj stoeja okolu
niv izbegaa govorej}i: Da ne ne progolta i nas zemjata. No ogan izbuvna
od gospoda i gi goltna i tie dveste i pedeset lu|e koi prinesuvaa temjan
(Broevi, 16:20-31). A koga utredenta zaednicata se pobuni pred Mojsej
poradi toj nastan, gospod ispotepa u{te 14.700 lica, i taka razgneven
}e ubie{e, koj znae u{te kolku, ako Aron ne go spre~e{e negovoto
natamo{n zlo so svojata kadilnica so koja zastana me|u mrtvite i `ivite
(Broevi, 16:41-50).
Vo borbata na Izraelcite protiv Medijancite, Mojsie se razgnevil
za{to negovite sili gi ubile samo medijanskite ma`i, a `enite
i decata gi ostavile vo `ivot i zatoa (so dozvola na Jehova, m.z.) dade
naredba da se ubijat i site ma{ki deca, kako i `enite koi imale seksualni
odnosi so ma`i, dodeka ostanatite `eni treba da se zemat vo
ropstvo (Broevi 31:17-18).
Gospod sesrdno mu pomaga{e i na Isus Navin vo bezobyirnoto
istrebuvawe na naselenieto na sekoja od zemjite {to negova pomo{
treba{e da bidat osvoeni od Evreite. 427
I zarem Jehova ne sotre i pedeset iljadi i sedumstotini `iteli
na Vet Semes samo zatoa toa {to poglednaa vo kov~egot na zavetot.
(Prva kniga na Samoil, 6:19).
Vo Prvata kniga na Samuil, Jehova dava naredba: "Zatoa odi i
ubi go Amelik i sotri kako prokleto se {to ima, ne go so`aluvaj, tuku
ubi gi i ma`ite i `enite i decata i se {to cica i volovite i ovcite i
kamilite i magariwata" (Prva kniga na samoil, 15:3).
A zarem nekoj mo`e da zaboravi, koga Evreite povtorno po~nale
da veruvaat vo tu|i bogovi, kolku mnogu se naluti Jehova i vo dogovor
so Hitler - so plin, cijanid i kur{umi im ja zede du{ata na
6.000.000 Evrei. Taka is~eznaa 1/3 od evrejskite bohohuli. A na ostanatite
Evrei, na onie koi ne prekina da veruvaat vo nego, Jahova povtorno
im ja dade vetenata zemja Palestina i ja nare~e Izrael.
427
Vidi: Kniga na Isus Navin, 8:24-29, 10:28-43, 11:10-22. Bidete site
slo`ni vo misleweto, so~uvstvitelni, bratoqubivi, milosrdni, ponizni, ne
vra}ajte zlo za zlo ili navreda za navreda, tuku naprotiv blagoslovuvajte, za-
{to ste povikani za toa, za da nasledite blagoslov. Za{to koj saka da gi qubi
`ivotot za da vidi dobri denovi neka go vozdr`i svoto jazik od zlo i svoite
usni od izmamlivo zboruvawe, neka se otstrani od zloto i neka pravi dobro,
neka bara mir i neka go sledi za{to gospodovite o~i gledaat na pravednicite
i negovite u{i |i slu{aat nivnite molitvi, a gospodovoto lice e protiv onie
koi pravat zlo (Prvo Petrovo poslanie, 3:8-12).
265

No toa ne e se, za{to Stariot zavet, a so nego i gospod zapa|aat
vo niza kontradikcii. Taka, iako, vi veli deka treba da se saka dobroto,
a da se mrazi zloto, 428 za takvi postapki istiot gospod mo`e tolku
silno da ve akne {to nema da mo`ete nikoga{ da se osvestite. Pritoa,
nemojte da se iznenadite ako vi ka`e: Koj mo`e da vi stori zlo ako
ravnuvate za dobroto? A ako i stradate zaradi pravdata, bidete bla`eni!
Za{to e podobro, ako saka bo`jata volja da stradate pravej}i
dobro, otkolku pravej}i zlo. (Prvo Petrovo poslanie, 3:13-14, 17).
Ili kako za eden ist gospod edna{ se veli: Sekoj koj zgre{il
protiv gospod, toj go bri{e od negovata kniga. (Izlez, 32:33). Od druga
strana, se veli: Bla`eni se onie ~ii bezzakonija se prosteni i ~ii grevovi
se pokrieni. Bla`en e ~ovek komu gospod ne mu zasmetuva grev
(Poslanie do Rimjanite, 4:7-8). Tretpat pak, se veli: Gospod e dolgotrpeliv
i mnogumilostiv: gi pro{teva bezzakonijata i prestapite, no ne
go ostava vinovnikot nekaznet, tuku go kaznuva bezzakonieto na tatkovcite
vrz decata do tretoto i ~etvrtoto pokolenie (Broevi, 14:18). No,
ima i ~etvrti pat: Neka ne se osuduvaat na smrt tatkovcite zaradi sinovite,
nitu sinovite zaradi tatkovcite. (Vtorozakoni, 24:16).
Na treto mesto se veli: Zaradi vas mu zabranuvam na skakulecot
da ne vi gi rasipuva posevite i da ne vi bide neplodna lozata vo poleto
- govori gospod nad voinstvata (Kniga na prorok Malahija, 3:11), a od
druga strana veli: [to pravam ne pravam zaradi vas Izraelev domu,
tuku zaradi Svoeto sveto ime {to vie go obesvetivte me|u narodite kaj
koi dojdovte (Kniga na prorok Ezekiel, 36:22).
Ottamu se postavuva pra{aweto dali se raboti za eden ist bog.
Stanuva li zbor za onoj praveden bog za koj vo Stariot zavet se veli:
Blagoslovi go gospoda i ne zaboravaj na negovite dobrotvorstva. To gi
pro{teva site tvoi grevovi. Toj gi isceluva site tvoi bolesti. Toj go
spasuva `ivotot od raspadlivost, te oven~uva so dobrina i qubov. Ti
go ispolnuva `ivotot so dobrini. Tvojata mladost se obnovuva kako na
orelot. Gospod pravi pravedni dela i na ugnetuvanite im ja vra}a pravdata.
@alostiv i milostiv e gospod, dolgorpeliv i mnogu milosrtiv.
Ne e jarosan na ve~i vremiwa, nitu Negoviot gnev plamnuva doveka. Ne
postapuva so nas spored na{ite grevovi, nitu ni pla}a spored na{ite
bezzakonija. Za{to kolku e neboto visoko nad zemjata, tolku e golema
negovata milost kon onie {to se bojat od nego (Psalm, 103).
Ili mo`ebi se raboti za nekoi drugi nepravedni bogovi, koi se
drznuvaa da vlezat duri i vo bra~nite sobi na obi~nite lu|e, zaradi
{to protiv niv se bune{e duri i Avgustin. Branej}i gi bra~nite dvoj}i
od preteraniot upad na mno{tvoto bogovi vo bra~nite odnosi na
lu|eto, Avgustin me|utoa ne be{e svesen deka iznesuva silni argumenti
i protiv svojot bog. Toj be{e protiv toa {to vo seksualniot akt na
lu|eto so odredeni ulogi se vme{ani duri 10 bogovi: 1. Jugatium
266
428
Gospod gi qubi onie koi mrazat zlo (Psalm, 97:10).

(iugum- jarem) - se gri`i mladencite da se stavat pod jarem, 2.
Domidukis (domum ducere - vodi doma) - se gri`i mlado`enecot da ja
odnese nevestata doma, 3. Domicius - se gri`i nevestata da ostane vo
domot, 4. Manturna (manere - ostanuva) - se gri`i taa da ostane so ma-
`ot, 5. Virginensis (virgo - devica) - se gri`i bez te{kotija da i se
odzeme nevinosta, 6. Subigus (subigere - podlo`uva) - se gri`i da ja podlo`i
na seksualniot akt, 7. Prema (premare - pritiska) - se gri`i da
bide pritisnata pri seksualniot akt , 8 Pertundus (pertundere - probiva)
- se gri`i za penetracijata na poloviot organ, 9. Cerera i Venera
- koi se gri`at za izlivot na semeto kaj `enata i, 10. Prijap - bog na
plodnosta na ~ii ogromen polov organ morala da sedne sekoja nevesta
pred brakot. 429 Ako ima nekoj obraz kaj lu|eto, ako ve}e go nema kaj bogovite,
veli natamu Avgustin, zarem mo`e da veruva deka mladencite
koga se odavaat na toj akt vo prisustvo na tolku bogovi od obata pola
gi obzema sram, pa ma`ot pomalku ima sila da se dvi`i, a nevestata pove}e
dava otpor. Ottamu, spored nego, ako voop{to treba da mu se pomogne
od strana na bogovite na ma`ot koj se naprega vo taa rabota, za
Avgustin e dovolen samo eden bog ili bo`ica. Pritoa, za nas ostanuva
nesfatlivo za{to sepak se odlu~il toa da bide bog od ma{ki rod, i
dali takviot bog gi prezema site ili samo del od ingerenciite na
prethodno navedenite bogovi. 430 I ~umu siot ovoj trud koga vo sovremenata
medicina se tvrdi deka po voveduvaweto na eden bog lu|eto imaat
se pogolemi problemi so seksot. Ima li podobar dokaz za toa od Nermin,
glavnata glumica koja vo site epizodi od turskata TV-serijata
"Gorka qubov" ne prestana da pla~e.
Ili mo`ebi se raboti za istiot bog, koj ne e tolku praveden,
za{to za nego zboruavat nepravednite,za{to taka go zimisluvaat bezbo`nicite.
Zboruvate li vistina, pravda vie silnici, pravedno li sudite
~ove~ki sinovi. Ne tuku smisleno bezakonie pravite, va{ite race
delat nepravda po zemjata. Bezbo`nicite se na kriv pat u{te od ra-
|aweto, lega~ite se na kriv pat od maj~inata utroba. Vo niv e otrovot
kako vo zmijata, kako vo lutica {to gi zatnuva u{te za da ne go ~ue vol{ebnikoviot
glas, ni glasot na baja~ot {to vra`a iskusno. Bo`e
skr{i im gi zabite vo ustata... neka ne vidat sonce kako pometnato novoroden~e...
Pravednikot }e se izraduva koga }e ja vidi odmazdata, nozete
}e gi izmie vo krvta na zlostornikot. I }e re~at lu|eto: "Prave-
429
I toa ne e se. Vo vrska so seksot i okolu seksot se i bo`enstvata:
Mena - koja bdee nad menstruacijata, iako e }erka na Jupiter, Saturn - koj go
dava semeto, Liber - koj go dava izlivot na toa seme, Vitmun - koj na zarodi-
{ot mu dava `ivot, Sentin - koj na zarodi{ot mu dava setila, Jan - koj se gri-
`i za porodot, itn. Avgustin, Za bo`jata dr`ava, Kultura, Skopje, 2008, str.
65-66.
430
Ibid, str. 51-52.
267

dnikot go dobi svojot plod! Navistina ima bog, Koj sudi na zemjata."
(Psalm, 58:1-30).
Mo`ebi i ima! Me|utoa, dokolku go ima i dokolku gospod e semo}en,
zo{to za sozdavawe na neboto, zemjata i se {to na niv postoi mu
bile potrebni duri {est dena i zo{to mu bilo potrebno sedmiot den
da se odmori. Dokolku gospod e se i dokolku e dobar, zo{to se pokajal
{to gi sozdal lu|eto i go pratil potopot so koj, osven nekolkumina, se
`ivo na zemjata ispotepal. Nekoi filozofi smetaat deka toa bo`estvo
o~igledno ne e takvo kakvo {to go pretstavuvaat teolozite, toa
pravi mnogu golemi gre{ki i zapa|a vo takvi sostojbi na gnev koi doveduvaat
do genocid. Od ovie pri~ini mo`e da se postavi pra{aweto,
zo{to onie koi bukvalno veruvaat vo se {to e zapi{ano vo Stariot zavet
ne se vxa{eni pred u`asnata slika na despotskoto, qubomorno,
gnevno, sitni~avo i kon ubistva sklono bo`estvo koe e prika`ano vo
taa kniga. A {to se odnesuva na daleku poblagoto bo`enstvo od Noviot
zavet, kako lu|eto koi dokraj veruvaat vo ona {to vo nego stoi, mo-
`at da go toleriraat faktot deka tokmu takvoto bo`enstvo e odgovorno
za bremenosta na edna nema`ena tinejxerka, no i za stra{nata smrt
vo maki koja mu ja namenil na svojot sin. 431
Za kraj ostanuva pra{aweto {to Stariot zavet treba da se
stori za ~ovek da stane praveden. Dali za toa e potreben vistinski napor,
ili e dovolno samo da mu poveruva{ na boga koga toj }e ti se
obrati i ne{to }e ti veti. Ako se sudi spored nastanite {to mu se slu-
~ile na Avram, dovolno e ona prvoto, samo {to posle toa sekoj ma`
mora da se obre`e. Koga vo edna prilika Avram mu se po`ali deka
nema naslednik, gospod go izvede nadvor i mu re~e: Pogledaj sega na neboto
i izbroj gi yvezdite ako mo`e{ da gi prebroi{. Tolkavo }e bide
tvoeto potomstvo. Aram mu poveruva na gospoda i toa mu se zasmeta za
pravednost (Bitie, 15:5-6). 432 Na Avrama verata mu se zasmeta za pravednost!
Pra{awe e koga mu se zasmeta: koga be{e obre`an ili neobre`an?
433 Ne koga be{e obre`an, tuku pred toa! I go primi znakot na
obre`anieto kako pe~at na pravednosta, {to ja dobi preku verata kako
neobre`an za da im bide tatko na site koi veruvaat kako neobre`ani:
za da im se zasmeta i nim toa vo pravednost i da im bide tatko i na
obre`anite, no ne na onie koi se samo obre`ani, tuku koi i odat po
stapkite na verata na na{iot tatko Avram, koja ja ima{e u{te dodeka
be{e neobre`an (Poslanie do Rimjanite, 4:9-12). Za{to vetuvaweto na
Avrama ili na negovoto potomstvo deka }e bide naslednik na svetot ne
431
Grejling E. K. [ta je dobro, potraga za najboljim na~inom `ivljenja, Laguna,
Beograd, 2007.str. 112.
432
Avram ne se posomneva vo bo`joto vetuvawe, tuku zajakna vo verata
i mu dade slava na boga, napolno uveren deka e silen da go ispolni ona {to go
vetil (Poslanie do Rimjanite, 4:20-21).
433
Avram ima{e 99 godini koga se obreza (Bitie, 17:24).
268

dojde preku Zakonot, tuku preku pravednosta od verata. Imeno, ako se
naslednici samo onie od Zakonot, toga{ verata e bez zna~ewe i vetuvaweto
e poni{teno (Poslanie do Rimjanite, 4:13-14). Po seto ova ostanuvaat
nekolku problemi. Prviot e sekako toj {to "pe~atot na pravednosta"kaj
hristijanite odamna e napu{ten, a kaj maliot broj onie {to
toa go praktikuvaat toa ve}e ne se pravi od pri~ini na verata, tuku od
medicinski pri~ini. Vtoriot problem {to pe~atot na pravednosta nikoga{
ne va`el i ne mo`e da va`i za site lu|e od `enski pol. Otttamu
ispa|a deka vo sovremeni uslovi ne mo`e da ima pove}e od trieset i
{est pravednici. 434
1.3. INDIVIDUALNA ODGOVORNOST ZA NANESENO ZLO
Iako gospod gi kaznuva grevovite do ~etvrto koleno, prede sudot:
"Neka nikoj ne se osuduva so smrt tatkovcite zaradi sinovite,
nitu sinovite zaradi tatkovcite: neka sekoj gine zaradi svojot grev."
(Vtorozakonie, 24:16). Vo onie denovi ve}e ne }e se zboruva: tatkovcite
jadea kiselo grozje, a na sinovite im otrpnuvaat zabite. Tuku, sekoj
}e umre zaradi sopstvenata vina. I na onoj {to }e jade kiselo grozje
zabite }e mu otrpnuvaat. (Ermija, 31:29-30). Vo ovaa smisla i Ezekijel.
Koj e praveden i koj go po~ituva zakonot i pravdata i ne jade po
planinite i ne gi podiga o~ite kon idolite na Izraeleviot dom, ne ja
obes~estuva `enata na svojot bli`en (na sekoj podale~en i stranec -
mo`e, m.z) i ne i prio|a na `enata dodeka e ne~ista: nikomu ne mu
nanesuva nasilstvo, go vra}a zemenoto vo zalog i ni{to ne ograbuva, go
deli svojot leb so gladnite, go oblekuva goliot, ne dava na zaem so dobivka,
ja vozdr`uva rakata od nepravda, presuduva spored vistinata, odi
po moite naredbi i gi ~uva moite zakoni, postapuvaj}i spored vistinata
- toj e navistina praveden i toj }e `ivee, zboruva gospod bog.
(Ezekijel, 18:5-9)... No vie velite: Zo{to sinot da ne go nosi tatkoviot
grev. Zatoa {to sinot izvr{uva zakon i pravda, gi ~uva i gi vr{i site
moi naredbi }e `ivee. Onoj koj }e zgre{i toj i }e umre. Sinot nema da
go nosi tatkoviot grev, ni tatkoto grevot na sinot. Vrz pravednikot }e
434
Evrejska legenda spored koja vo svetot ima 36 pravedni lu|e poradi
koi gospod ne go uni{tuva svetot iako toj svet padnal vo golem grev. Tie lu|e
se bez ime: nikoj ne znae koj se, dali se bogati ili siroma{ni, od kade se, dali
imaat zanaet, dali se slugi vojnici, konduraxii, trgovci itn. osven deka bez
nivnite nesebi~ni dela svetot odavno }e be{e uni{ten. Ovie 36 pravedni
mnogu retko se pojavuvaa i toa samo koga Evreite bil vo golema nevolja: toga{
eden cadik (pravednik) pravel ~uda so koi gi spasuval evreite i vedna{
is~eznuval za da ne bide otkrien. Za niv se zboruva i vo romanot Le Dernier
Des Justes (Posledniot od pravednicite) od Andre Shwarz Bart (Anre [varc-
Bart), RAD, Beograd, 1961.
269

ide negovata pravda, a vrz bezbo`nosta negovata bezbo`nost. (Ezekijel,
19:29-20).
1.4. @RTVUVAWE
@rtvuvaweto ima dolga tradicija vo i nadvor od hristijanstvoto.
Taka, Indijancite vo Gvajakila vo Ekvador `rtvuvale ~ove~ka krv
i ~ove~ki srca koga gi seele svoite `itni poliwa. Narodot vo
Kanaravo Ekvador za vreme na `etvata sekoja godina `rtvuval stotina
deca. Kralevite na Kvitite, Inki vo Peru kako i samite [panci
dolgo go praktikuvale ovoj obred. Pri meksikanskite `etvi koga prvite
plodovi mu bea daruvani na Soceto, se pronao|al nekakov kriminalec
koj bil stavan me|u dva ogromni kamewa so ~ie spojuvawe se sma~kuvalo
negovoto telo, a potoa sleduvala gozba i igraka. Starite Meksikanci,
isto taka, `rtvuvale lu|e za vreme na site stepeni na rastewe
na p~enkata pri {to starosta na `rtvite sodvetstvuvala na starosta
na posevot: novoroden~iwata bile `rtvuvani pred seidbata, postarite
deca koga semeto }e izniknelo, i se taka dodeka poseanoto ne sozree
koga se `rtvuvale starci. Postoi zapis kako Poite `rtvuvale edna
devojka od petnaesetina godini vo april 1837 ili 1938 godina. Vo toj
opis, me|u drugoto, stoi deka otkako i go oboile teloto polovina vo
crno, polovina vo crveno, ja podignalena nekoj vid besilka i na tivok
ogan ja pe~ele, a potem ja ubile so streli. Po toa glava{inata na `rtvuvaweto
i go iskornal srceto i go izel. Edna zapadnoafri~ka
kralica `rtvuvala ma`i i `eni sekoj mart. Tie bile ubivani so
lopati i motiki pa nivite tela se pogrebuvale na sredinata vo {totuku
izorano pole. Vo Lagos postoel obi~aj mlada devojka da se nabie
`iva na kolec zaradi dobar rodna posevite. Zaedno so nea bile `rtvuavni
i ovci i kozi koi se besele na stolbovi levo i desno od nea.
Marimosi, edno be~uansko pleme za postignuvawe dobar rod kako
`rtva odbirale mal no podebel ~ovek. Go odveduvale opien na pole
kade go ubivale, go gorele i del od pepelta rasturale za da slu`i kako
seme, a ostatokot od negovoto telo go jadele. Od strana na indiskoto
pleme Gondi bile kradeni bramanski deca i gi ~uvale zaradi `rtvuvawe.
Gi ubivale so otrovni streli, a potem so nivnata krv go prskale
izoranoto pole ili sozreanite posevi. Na~inot na ubivaweto na `rtvite
se razlikuval od mesto do mesto. Eden od najvoobi~aenite metodi
bil davewe ili sma~kuvawe. Ponekoga{ `rtvite gi se~ele `ivi. Vo
Kina `rtvata bila vle~ena preku poleto opkolena so tolpa od koja
sekoj so no` ili drugo sredstvo i odsekuval del od teloto bez da i ja
dopre glavata. Nekade gi pe~ele na tivok ogan dodeka ne umrat. 435
435
Frejzer, D`. D`. Zlatana grana, prou~avanje magije i religije, Ivani{evi~,
Beograd, 2003, str. 430-4335
270

Vo moderna Grcija obi~aj e pri postavuvawe na temel na nova
zgrada da se zakole petel, oven ili jagne i da se pu{ti krvta da im te~e
vrz kamenot temelnik, pod koj potoa se zakopuva i samoto `ivotno.
Celta na ovaa `rtva e zgradata da bide cvrsta i postojana.
Ponekoga{ zaradi istata cel yidarot naveduva nekogo da dojde
blizu do kamenot temelnik. Pritoa, skri{no }e mu go izmeri teloto,
del od teloto ili senkata i merkata ja zakopuva pod kamenot. Se veruvalo
deka toj ~ovek }e umre u{te istata godina, za{to zakopuvaweto na
merata na negovata senka go ima istiot efekt kako i negovoto zakopuvawe.
Ovoj obi~aj ja zamenil starata praktika na zayiduvawe na `iv
~ovek vo yid ili negovo zakopuvawe pod kamenot temelnik. 436
Vo istorijata e poznato veruvaweto deka naplastenite nesre}i
i grevovi na celiot narod mo`at da se se prenesat vrz bog koj umira i
se pretpostavuva deka toj zasekoga{ }e gi odnese so sebe po {to narodot
ostanuva bezgre{en i sre}en. Idejata deka na{ata vina i stradawa
mo`at da se prenesat na nekoe drugo su{testvo koe }e gi nosi namesto
nas e rasprostraneto vo primitivnite sredini. Taa poteknuva od
o~iglednata zbrka me|u fizi~koto i duhovnoto, me|u materijalnoto i
nematerijalnoto. Zatoa {to e mo`no da se prenese tovar na drva, kamewe
ili {to i da e drugo od na{iot grb vrz grbot na nekoj drug, primitivniot
~ovek voobrazuva deka na toj na~in e mo`no da se ponese bremeto
na svoite stradawa i nesre}i vrz drug koj }e gi trpi namesto nego.
Negovoto postapuvawe vo soglasnost so ovaa ideja proizvede bezbroj
ujdurmi ~ija cel e ~ovekot da gi prenese vrz drug nezgodite koi ne saka
samiot da gi snosi. So eden zbor vo principot na prenesuvawe na stradawata
vrz drug veruvaat i go praktikuvaat narodite koi stojat na nizok
stepen na op{testvena i intelektualna kultura. 437 Pritoa, treba
da se znae deka zloto od koe ~ovekot saka da se oslobodi ne mora da se
prenese i ne sekoga{ se prenesuvalo vrz nekakov bog. Osloboduvaweto
od svoite grevovi i sradawa ednakvo se prenesuvalo vrz lu|e, 438 {to
436
Frejzer, D`. D`. Zlatana grana, prou~avanje magije i religije, Ivani{evi~,
Beograd, 2003, str. 199.
437
Ibid, str. 522.
438
Kaj Rimjanite lekot protiv treska se sostoel vo toa {to na bolniot
}e mu se ise~ele noktite koi potoa, pred izlez na sonceto, so vosok se zalepuvale
na vratata na sosedot. Na toj na~in treskata preo|a vrz sosedot. Eden
bavarski lek pak protiv istata bolest nalagal na par~e hartija da se napi{e:
"Tresko, ostani kade {to si, jas ne sum doma." i da mu se stavi nekomu vo xeb.
Toga{ treskata preminiva vrz toa lice. Vo ~etvrtiot vek. od n.e. Marsel od
Bordo prepi{al lek protiv bradavici koj se u{te se upotrebuva od strana na
sueverni lica. Zaradi nivno is~eznuvawe, bradavicite najprvin treba da se
doprat so tolku kam~iwa kolku {to ima bradavici, a potoa da se zavitkaat vo
list od br{len i da se frlat na nekoj pat. Bradavicite avtomatski preminuvaat
vrz ~ovekot {to }e gi najde i podigne tie kam~iwa. Ibid, str. 526-527.
271

zna~i vrz svoite bli`ni kako i vrz `ivotni 439 ili vrz predmeti, iako
vo posledniot slu~aj predmetot samo slu`el kako sredstvo za prenesuvawe
na nesre}ata vrz liceto {to }e go dopre toj predmet. 440
Dokolku se analiziraat site vidovi `rtvuvawa lesno e da se zabele`i
deka vo site niv e sumpsumirana idejata za `rtvenoto jagne, vrz
kogo i da e: bog, ~ovek ili`ivotno, se natovaruvaat site grevovi ili
zla koi vo odreden period go izma~uvale odreden narod ili grupa na
lu|e. Eve u{te eden karakteristi~en primer na takvo `rtvuvawe kade
kako `rtveno jagne se pojavuva ~ove~ko su{testvo. Vo Oni~a na rekata
Niger, sekoja godina bile `rtvuvani dvajca lu|e za od zemjata da se simnat
grevovite. @rtvite bile kupuvani so pari sobrani od narodot.
Site lica koi prethodnata godina bile izvalkani so golemi grevoi
kako {to se pale`i, kra`bi, prequbi, vra`bini i dr., morale da platat
28 wui. So tie pari od vnatre{nosta na zemjatase kupuvale dve bolnikavi
lica za da se prinesat kako `rtva za site tie gnasni zlostorstva
- ednoto za zemjata i ednoto za rekata. ^ovek od sosednoto mesto
bil namenet da gi ubie. Postoi zapis od edno takvo `rtvuvawe {to
bilo izavr{eno na 27. 02. 1858 godina. Nesre}ata `rtva bila devojka od
okolku 20 godini. Taa bila vle~ena po zemjata so glavata svrtena nadolu
od kralskata ku}a do rekata na rastojanie od okolu 3km. Za toa vreme
ja sledela tolpa koja vikala: "Gre{nost, Gre{nost." Toa bil ritualot
za simnuvawe na gre{nosta od zemjata. 441
I anti~kite Grci imale obi~aj da upotrebuvaat lu|e kako `rtveni
jagniwa. Se smeta deka Atiwaite redovno na smetka na gradot izdr`uvale
izvesen broj na propadnati i beskorisni lica i sekoga{ koga
}e gi presretnela nekakva nesre}a kako, na primer, ~uma, su{a ili
glad tie `rtvuvale dvaca od niv: edno za ma`ite, a drugo za `enite.
Prvoto lice noselo na vratot niza od crni, a vtoroto od beli smokvi.
@rvtite gi vodele niz gradot, a potem gi `rtvuvale najverojatno taka
{to gi kamenuvale nadvor od gradot. Kaj Grcite vo Mala Azija vo VI
439
Marsel od Bordo za otstranuvawe na zabobolka go propi{uva sledniov
lek: "Zastanete na otvoreno pole, fatete `aba za glava, pluknete i vo
usta i ka`ete i da ja odnese va{ata bolka, a potoa pu{tete ja da si odi. Za celosna
efikasnot na lekot (sekoj koj }e bil faten pri nivno zakopuvawe na javen
pat) toa mora da se stori vo sre}en den i ~as. Lekot pak, protiv ka{lica
vo Vels e u{te poednostaven. Dovolno e da se stavi edno vlako od kosata na toj
{to ka{la vo sendvi~ nama~kan so maslac i toa da mu se dade na nekoe ku~e.
Vo toj slu~aj ka{licata preminuva vrz ku~eto. Ibid. str. 527.
440
^esta praktika bila vo slu~aj na zaboluvawe svojata bolest prvo da
se prenese vrz nekakva figura, za ottamu preku dopir da prejde na nekoj ~ovek.
Od tie pri~ini upotrebata na kipovi i figuri za ovaa namena povlekuvala
izrekuvawe na smrtna kazna: sekoj koj }e bil faten pri nivno zakopuvawe na
javen pat bil osuduvan na smrt. Ibid, str. 522
441
Ibid, str. 549.
272

vek p.n.e. koga gradot stradal od ~uma, glad ili nekoja druga op{ta nesre}a
bilo izbirano nekoe grdo ili naka`ano lice koe }e gi zeme site
zla {to ja ma~ele zaednicata vrz sebe. Go doveduvale na opredeleno mesto
i vo raka mu stavale smokvi, ja~men, leb i sirewe koi toa lice
moralo da gi izede. Potoa, pri zvuci na muzika, so morski luk i so
granki od diva smokva go udirale sedum pati po genitaliite. Najposle
go spaluvale i negovata pepel ja frlale vo moreto. 442
Starite Kelti ~uvale osudeni zlostornici za da gi `rtvuvaat
na golemi sve~enosti koi se odr`uvale edna{ na sekoja petta godina.
Se veruvalo deka kolku {to ima pove}e takvi `rtvi, tolku }e bide pogolema
plodnosta na zemjata. Toga{ koga nemalo dovolno zostornici,
za `rtvi bile zemani i voeni zarobenici. @rtvuvaweto se vr{elo od
strana na druidite ili sve{tenicite. Nekoi od `rtvite bile ubivani
so streli, nekoi gi nabivale na kolec, a nekoi gi spaluvale. Spalvaweto
se vr{elo na toj na~in {to se pravele ogromni figuri i pleteni
od granki i treva vo koi `rtvite se stavale zaedno so razni `ivotni. 443
Mo{ne karakrteristi~no bilo `rtvuvaweto na lu|e vr{eno od
Astekite vo staro Meksiko, osobeno ona na lu|e koi se smetale za ~ove~ki
pretstavnici na bogot na bogovite. Za taa cel se odbiral ubav zarobenik
za kogo smetale deka e i dobar ~ovek i mu go davale imeto na
bogot komu go `rtvuvaat. Pritoa, go ukrasuvale so istite ukrasi kako
i svojot idol i pred site objavuvale deka zarobenikot go pretstavuva
toj idol,a toa traelo edna godina. Za toa vreme narodot go po~ituval i
obo`aval kako vistinski bog: toj jadel i piel, se veselel i bukvalno
pravel se {to saka, no postojano bil pod budnoto oko na 12 ~uvari ~ija
edinstvena zada~a bila da vnimavaat da ne izbega. Site odele kaj nego
da mu se poklonat, a gi doveduvale i svoite deca i bolni za da gi blagoslovi
i izlekuva. Koga }e dojdel denot na `rtvuvaweto (23 ili 27
april) go ka~uvale na vrvot na eden hram izgraden vo oblik na piramida,
go polo`uvale vrz kamen stolb i dodeka nekolku sve{tenicigo
dr`ele pritisnat so grb vrz stolbot, eden od niv so no` mu gi
rasporuval gradite i mu go vadel srceto po {to go digal vo visina
kako `rtva za soceto. Teloto na `rtvata ne se frlalo za da se istrkala
po skalite na hramot kako {to toa se prvelo so ise~enite glavi i
telata na obi~nite `rtvi, tuku bilo noseno do dolu kade mu bila otse-
~uvana glavata i bila nabiena na kolec. Taka umiral bogo~ovekot vo
Meksiko se do XVI vek. Golemiot bog umiral vo lik na eden i vedna{
se vra}al vo `ivot vo liceto nadrug bogo~ovek {to bil opredeluvan
da gi u`iva fatalnite po~esti na bo`enstvo vo narednita godina, a po
nejziniot istek da zagine kako i site negovi prethodnici. 444
442
Ibid, str. 558-559.
443
Ibid, str. 625.
444
Ibid, str. 566-568.
273

Poznato e deka eden od tie bogovi bil i Isus Hristos koj se
`rtvuval, odnosno svojata krv ja proleal za da gi iskupi grevovite na
~ovekot. Toj do{ol na svetot za da gi spasi lu|eto od samiot bog, stradal
i na krajot umrel, a negovoto voskrsnuvawe zna~i deka site bo`ji
deca se sigurni vo taa idnina. Vo ovaa smisla Jung ja istaknuva nepravednosta
na gospod koj za da go stivne svojot gnev smeta deka e neophodno
negoviot sin da se ma~i na krstot i ottamu se pra{uva: "Kakov tatko
e toj koj poprvo }e go zakole svojot sin namesto velikodu{no da im
prosti na svite lo{o sovetuvani i od strana na Satanata zavedeni tvorbi?"
Kolku ~udno dejstvuva bo`jata akcija za spasuvawe na ~ovekot,
veli natamu ovoj avtor. Gospod, ne pravi ni{to drugo, tuku vo likot na
svojot sin go spasuva ~ove{tvoto od samiot sebe. 445
Poseben vid `rtvuvawe pretstavuvaat oddevawata koi se sostojat
vo samo`rtvuvawe, samoizma~uvawe, poreknuvawe na sebesi. Nekoi
Indusi gi raskinuvaat svoite tela so neprestano kam{ikuvawe, a
drugi se zavetuvaat postojano da gi dr`at stisnati tupanicite, taka
{to noktite koi nikoga{ ne gi se~at im izrastuvaat niz dlankite...
Indusot ja pie duri i urinata od krava kako sredstvo za ~istewe od
grevovi i smeta deka vr{i samoubistvo koe e dostojno za sekoe priznanie
ako se zatrupa vo kravja balega i pod nea izgori. Samopreknuvaweto
se pravi za da se stekne naklonetost na volovite, t.e. bogovite 446 da
ispolnuvaat sekoja `elba. 447 So strogo oddevawe mo`e bogovite da se
navedat da mu udovolat na sekoja molba na ~ovekot, pa duri i negovite
razni pomisli vedna{ da gi ispolnat. Hristijaninot se `rtvuva, se negira
sebesi samo zatoa da postigne bla`enstvo. Koga toj mu se `rtvuva
na boga, toa zna~i deka toj mu gi `rtvuva site ovozemski, minlivi radosti
na sre}ata na nebesnoto carstvo. Isto e so Indusite. Vo Manuo-
445
Jung, K. G, Odgovor na Jov, \ur|a, Skopje, 2007, str. 82 i 83.
446
Da potsetime: Ksenofon veli: Lu|eto ne se tvorbi na bogovite tuku
bogovite se tvorbi na lu|eto. Lu|eto spored svojata slika i prilika gi sozdale
bogovite kako najvisoki su{testva. ^ovekot smeta deka bogovite se rodeni
kako i toj samiot, pa ottamu vo niv gi vnesuva svoite ~uvstva, svojot sopstven
oblik i glas. Zatoa, Ksenofont veli: "Me|utoa koga volovite, kowite i lavovite
bi imale race pa so rakata bi naslikale tvorba, kowot bi go naslikal
bog kako kow, a volot kako vol, bi mu dale telesen lik kakov {to samite go
imaat, prviot nalik na kow, a vtoriot nalik na vol. Za Etiopqanite bogovite
se taponosni i crni, a za Tra~anite so crvena kosa i so plavi o~i. \uri},
M. Istorija helenske etike, Zavod za u|beni}e i nastavna sredstva, Beograd, 1987, str.
122. Lu|eto sakaat da go vidat gospod so svoi o~i, kako {to gledaat krava i da
go sakaat kako {to ja sakaat svojata krava - zaradi mlekoto i sireweto i profitot
{to im go donesuva. Taka e so lu|eto koi go sakaat gospod zaradi nadvore{noto
bogatstvo ili vnatre{nata prijatnost. (Ekhart, 1280-1328).
447
Religija e verba vo nad~ove~ki bitija koi upravuvaat so svetot, i
obid da se pridobie nivnata naklonost.
274

viot zakonik, na primer, se veli: Koga bramanot po~nuva da se vardi od
site ~uvstvitelni zadovolstva, toj postignuva bla`estvo na ovoj svet,
koe }e trae i po smrta. 448
a) @rtvuvawe na lu|e vo Biblijata
Napred vidovme deka `rtvuvawata na gospod postojat kaj lu|eto
od najstarite vremiwa. Za niv se zboruva i vo Biblijata. Taka ve}e
Kain mu dava{ena gospod "`rtvi od plodovite na zamjata," a Aveq "od
prvorodencite na svojot dobitok, i od mrsnoto." Pritoa, ottamu {to
na po~etokot gospod be{e vegetarijanec, se slu~i i prvoto ubistvo na
zemjata. 449 Me|u prvite ~ove~ki `rtvi be{e onaa na Avram koj se obide
da go `rtvuva Isak. 450 Slednata `rtva {to se spomenuva vo Stariot zavet
e onaa na Jakov. Toj "prinese `rtva na gorata i gi povika svoite
lu|e da jadat" (Bitie, 31:54). 451
448
Foerbah, L. Predavanja o su{tini religije, Kultura, Beograd, 1955, str. 103-
111.
449
Gospod pogledna milostivo na Aveqa i na negovata `rtva, a ni pogled
ne svrti kon Kaina i negovata `rtva. Zatoa Kain se naluti mnogu i liceto
mu se smeni. I gospod mu re~e na Kaina: Zo{to si lut? Zo{to ti e smeneto
liceto? Za{to ako raboti{ pravo, sveti{ od nasmeanost. A ako ne raboti{
pravo, grevot ti le`i pred vrata, {to debne vrz tebe, no ti u{te mo`e{ da mu
se sprotivstavi{. Kain pak mu re~e na svojot brat Aveq: Ajde da izlezeme. I
otkako se najdoa vo poleto Kain skokna na bratasi i go ubi. (Bitie, 4:3-8).
450
Bog go stavi na proverka Arama i mu re~e: Zemi go svojot sin, svojot
edinec Isak, kogo go qubi{ i otidi vo mesnosta Morija i prinesi go tamu
kako `rtva palenica na ridot {to }e ti go poka`am... Avram podigna `rtvenik,
gi naredi drvata go vrza svojot sin Isak i go polo`i nad pepelnicite na
`rtvenikot. Sega Aram ja ispru`i rakata i go zede no`ot, za da go zakole
sina si. No gospodov angel od neboto go povika i re~e: Avrame... ne ja spu{taj
rakata vrz deteto, nitu mu pravi ne{to. Eve sega znam deka se boji{ od boga
za{to ne go zadr`a od mene ni svojot sin, svojot edinec. I podigna Avram o~i
i vide i ete zad nego oven spletkan so rogovite vo grmu{ka. Aram otude go
zede ovenot i go prinese vo `rtva sepalenica namesto sinasi. (Bitie, 22:1-24).
451 @rtvata e otka`uvawe od nekoe dobro koe za ~ovekot e skapoceno...
^ovekot `rtvuva ~ovek, samo zatoa da se zablagodari za ona {to toj go smeta
za najvisoka sre}a ili za od sebe da otstrani najgolema nesre}a, seedno dali
taa e vistinita ili samo pretpostavena. @rtvata (kurban) slu`i za voljata na
bogovite da mu se podlo`i na voljata na ~ovekot: Neka mojata volja bide bo`ja
volja vo moja korist. Nejzina cel e da se stekne milost i naklonetost na bogovite
za da se dojde do ne{to dobro i po`elno. Rimjanite i Grcite imale holokausti,
t.e. `rtvi kaj koi po derewe na ko`ata celoto `rtveno `ivotno go
frlalo vo ogan vo ~est na bogovite. Me|utoa, obi~no na bogovite mu bil davan
samo eden del a najdobrite pe~eni delovi gi jaedle samite tie koi gi prines-
275

Vo Biblijata se zboruva za pove}e vidovi `rtvi. Taka na primer
edna od tie e kolektivnata `rtva - `rtva za grev od neznaewe, nevnimanie
nebre`nost. Ako nevolno zgre{ila zaednicata so toa {to ne
ispolnila nekoja od zapovedite {to gospod im gi soop{ti preku Mojseja,
celoto op{testvo bilo dol`no da prinese junec kako palenica za
prijaten miris na gospoda so leben prinos i so nalevnica spored pravilnikot
i eden jarec vo `rtva za grev (Broevi, 15:22,24). Ako pak, zgre-
{i poedinec od neznaewe, treba da prinese edno `ensko jare godina~e
kako `rtva za grev i sve{tenikot }e napravi pokrivawe na grevot za
~ovekot koj zgre{il nevolno od neznaewe i }e bide ~ist i }e mu bide
prosteno. No, onoj {to }e napravi ne{to volevo, bilo da e roden vo
tatkovinata bilo da e stranec, toj huli na gospoda. Takviot neka bide
istreben od svojot narod (Broevoi, 15:27-28, 32). Drug vid e `rtvata
nare~ena sekojdnevna palenica za blagougoden miris na boga. Po izborot
za Isus Navin za Mojsiev zamenik, gospod mu re~e na Mojseja deka
saka sekojdnevni `rtvi palenici. Ova se palenite `rtvi: sekoj den dve
ednogodi{ni jagniwa kako trajna palenica. Vo po~etokot na mesecot
`rtvite palenici treba da se sostojat dve junici i sedum jagniwa godinan~iwa.
Za Denot na trubniot zvuk i Denot na o~istuvaweto `rtvata
se sostoi vo eden junec, eden oven i sedum jagniwa godinan~iwa, a za
Pasha i Denot na prvite plodovi: dva junci, eden oven i sedum jagniwa
godinan~iwa. Posebni palenici od trinaeset do sedum junci, dva ovna
i ~etirinaeset jagniwa godinan~iwa se prinesuvaat za praznikot na
Senici. Pritoa, kako i vo site drugi slu~ai, palenicite mora da ne
uvale `rtvite. Me|utoa, imalo i rasipni `rtvi (golemiot strav i golemata
radost nalagaat i golemi `rtvi): za Aleksandar Veliki se veli deka po pobedata
nad Lakedemoncite (Spartancite) na bogovite im `rtvuval stotina, a
negovata majka Olimpija, iljada volovi. Koga }e se najdele vo golema nevolja
ili opasnost, Kartagincitena svojot bog Moloh mu go `rtvuvale ona {to na
~ovek mu e najmilo, sopstvenite deca. @rtvite kaj Germanite se javuvale edinstveno
kako pogubuvawe na zlostornici, zna~i kako kaznuvawe i istovremeno
kako `rtva na izmiruvawe (kompenzacija) na bogovite koi storeniot zlostor
gi navredil. Spored Cezar, Galite `rtvuvale lu|e sekoga{ koga stradale od
nekoja te{ka bolest ili se nao|ale vo voena opasnost, za{to veruvale deka }e
gi umilostivat bogovite samo taka ako za spasen `ivot na eden ~ovek im
prinesat na `rtva drug ~ovek. Starite Meksikanci za eden den prinesuvale
na `rtva po pet, pa i po deset iljadi lu|e. Vo Laos ne mu se podiga nitu eden
hram na boga, ako prethodno vo negovite temeli ne se zakopal prviot minuva~,
so {to hramovite stanuvaat osveteni. Kaj nekoi crne~ki narodi se prinesuvaat
na `rtva stotina i iljadnici zarobenici vo zaslepeno uveruvawe deka na
toj na~in mo`e da se zaslu`i milosta bo`ja i da se obezbedi pobeda nad neprijatelot.
V. Foerbah, L. Predavanja o su{tini religije, Kultura, Beograd, 1955, str.
102- 112.
276

idat so nedostatok, 452 a pokraj niv sekoga{ da ima i soodveten leben
prinos od bra{no i nalevnici so vino. I toa ne e se. Osven palenicite
za prijaten (blagougoden) miris, gospod pobara da mu bide prinesuvan
i po eden jarec kako prinos za grev. (Broevi, 28:1-30, 29:140).
Prinosite i `rtvite bea znak na ~ovekovoto kaewe za grevovite
(umilostuvawe na gospod i pat za o~istuvawe od telesnata i du{evnata
ne~istotija) i negova blagodarnost za bo`jite dobri dela storeni
kon lu|eto. @rtvite bea prinesuvani za o~istuvawe i grev, za prestap,
`rtvi palenici i `rtvi blagodarnici (leb, bra{no i dr.). Najzna~ana
`rtva za izbraniot narod bo`ji be{e pashalnoto jagne. Toa bilo koleno
i prinesuvano vo spomen na izbavuvaweto na Evrejskiot narod od
ropstvoto vo Egipet. 453 Sve{tenicite prinesuvale podaroci i `rtvi
najprvin za svoite grevovi, a potem i za grevovite na narodot (Broevi,
7:24-28). Jafta go `rtvuva{e svoetoedinstveno dete - }erkata po pobedata
protiv Amoncite. 454 Toj pred bitkata so neprijatelot se zvetuval
452
Ne `rtvuvaj mu na gospod, svojot bog, ni vol ni oven {to bi imal na
sebe nedostatok ili nekakvo zlo, za{to toa e gadno pred gospoda, tvojot bog.
(Vtorozakonie, 17:1). Sinot go po~ituva tatkoto, a slugata gospodarot. No ako
sum jas tatko, kade e po~ituvaweto kon mene? ...A koga za `rtva prinesuvate
slep dobitok, zar toa ne e zlo? I koga prinesuvata hromo i bolno, zar toa ne e
zlo? Donesete mu takvo ne{to na svojot namesnik, dali }e bide zadovolen i
dali }e te primi dobro? (Malahija, 1:6, 9).
453
Zborot grev obi~no se koristi vo religijata i zna~i neposlu{nost
vo odnos na nekoja bo`ja zapoved. Bennett J. Rizik i sloboda, Zlatni zmaj, Beograd,
2005, st. 128. Zna~i grevot (zloto) e neposlu{nost kon bog koj e pomo}en od tatkoto
i vladetelot i ottamu vo sostojba da ni nareduva. A za neposlu{nost
(grev) sleduva kazna. Ottamu spored Benet, ako ka`eme deka pri~inata na zloto
i stradawata na ~ovekot e neposlu{nosta, toga{ taa neposlu{nost se u{te
e neposlu{nost na su{testvata koi vo celost se nao|aat podredeni na mo}ta
na boga. Duri i ako se obideme da ja zaobikolime taa te{kotija taka {to }e
ka`eme deka bog mu dal na ~ovekot slobodna volja postavuvaj}i go na toj na~in
nadvor od nepostrednosto vodstvo i prepu{taj}i mu samiot da izbere zlo dokolku
toa go preferira - podignavme gorko obvinuvawe protiv bog za{to go
postavil ~ovekot vo nevozmo`na situacija. Hristijanskata vera smeta deka
bog otkako ~ovekot go dovel vo taa nesre}na situacija so aktot na izbavuvaweto
povtorno delumno go oslobodil, no deka ~ovekot se u{te ja ima slobodata
da go izbere zloto. Ovoj fakt vo tekot na celata hristijanska era predizvika
nezamislivo stradawe vo svetot koe, duri i denes prodol`uva. Hristijanite
mora da se pomirat so prigovorot deka nebroeni grozni ne{ta se napraveni
vo ime na bogot na qubovta. Ibid, st. 130-131.
454
Avram ne be{e kaznet za svojata zlostorni~ka svirepost, tuku e pofalen
vo imeto na pobo`nosta za{to posakal da go ubie sina si, no nikako
zlostorni~ki, tuku so pokornost. So pravo se istra`uva dali treba da se smeta
deka e napraveno spored bo`ja volja toa {to Jafta ja ubil }erka si dodeka
277

na gospod: "Ako mi gi predade{ Amoncite vo race koj }e izleze niz
vratata na mojata ku}a za da me presretne koga }e se vra}am kako pobednik
od bojot so Amoncite }e bide gospodov, i nego }e go prinesam
kako paleniaca. Jefta trgna protiv Amoncite za da gi napadne i
gospod mu gi predade vo negovite race. Koga Jefta se vrati doma vo
Mespa vo presret mu izleze }erkata igraj}i pri zvuci na tapani Jefta
mora{e da go izvr{i svojot zavet (Kniga za sudiite, 11:30-40). Moavskiot
kral go `rtvuva{e sinot za da go odbie napadot na Evreite. 455
Sefarvaimcite, isto taka, gi `rtvuvaa svoite sinovi. 456 Svedo{tva za
razni `rtvuvawa se sre}avaat i vo Eremija, 457 Ezekiel, 458 Mihej, 459 i sl.
mu pritr~uvala vo presret, za{to ve}e dal zavet deka }e go `rtvuva na boga
onoj {to prv }e mu izleze vo presret ako kako pobednik se vrati od boj...
Zna~i ako se izzemat onie koi se ubieni spored praveden zakon ili za koi{to
samiot izvor na pravdata - bog zapovedal da bidat ubieni, sekoj {to }e ubie
~ovek ili }e se ubie samiot sebe, se vpu{ta vo zlostor za ubistvo. Avgustin,
Za dr`avata bo`ja, Kultura, Skopje, 1997, str. 48.
455
Koga moavskiot car vide deka ne }e ja izdr`i bitkata zede so sebe
sedumstotini lu|e vooru`eni so me~evi, se obide da se probie i da dojde do
edomskiot car, ama ne uspea. Toga{ go zede svojot sin prvenec koj treba{e da
go nasledi i go prinese kako palenica na yidot. Toa im se zgadi tolku na Izraelcite
ta otidoa od niv i se vratija vo svojata zemja. (Vtora kniga carevi, 3,
26:27).
456
Sefarvaimcite gi spaluvaa svoite deca vo ogan vo ~est na Adramalah
i Anameleh sefarvaimskite bogovi. Tie go po~ituvaa i gospoda i postavija
nekoi lu|e me|u sebe za sve{tenici na visokite mesta koi im gi prinesuvaa
`rtvite vo domovite na visokite mesta (Vtora kniga carevi, 17:31-32).
457
Judinite sinovi pravat {to e zlo vo moite o~i - zboruva gospod.
Postavija grozotii vo domot {to se vika so moeto ime za da go oskvernat
izdeignaa tofetski visoki mesta vo dolinata Ben Enom (Enomovi Sinovi) i
gi gorat vo ogan svoite sinovi i }erki - {to jas nikoga{ ne im zapovedav nitu
pak toa nekoga{ mi padna na um. (7:30-31).
458
...Gi zede i {arenite vezani obleki za da gi oble~e{ so niv svoite
idoli i nim im gi prinesuva{e moeto maslo i mojot temjan. A lebot {to ti go
dadov - p~eni~oto bra{no, medot i masloto so koe te hranev - gi stava{e pred
niv za prijaten miris. Da, toa be{e taka - govori gospod bog. Gi zema{e
svoite sinovi i }erki {to mene mi gi rodi i im gi kole{e niv za hrana.
Malku ti be{e tvoeto bludstvuvawe pa i moite deca gi dava{e za da gi pominuvaat
niz ogan vo nivna ~est. Vo site tie gnasotii i vo svoeto bludstvo ne si
spomna za denovite na tvojata mladost koga gola i razgolena se prpelka{e vo
tvojata krv. (16:18-22). ...i zaradi krvta na svoite sinovi {to im gi prinesuva{e
niv (16:36-43). ...racete im se okrvaveni, napravija prequba so svoite
idoli, decata {to mi gi narodija gi pominaa niz ogan za da gi progolta
(23:37). ...vo istiot den koga svoite deca im gi zaklaa na idolite dojdoa vo moeto
svetili{te za da go one~estat (23:39).
278

Prinesuvaweto `rtvi na gospod be{e potreba na ~ovekot i bo`ja
zapoved. Me|utoa, ona {to go priznava duri i samata teologija e deka
se poka`a oti site ovie `rtvi bile nemo}ni vistinski da go spasat i
is~istat ~ovekot od grevot. Kako i celiot Star zavet i tie mu slu`ele
na "slikata i senkata na nebesnite stvarnosti." Site tie `rtvi, vsu-
{nost, bile samo podgotovka za Hristosovata `rtva na krstot. Toj
sebesi se prinel kako `rtva edna{ zasekoga{ za so svojata `rtva da go
uni{ti grevot. Taka, spored tvrdeweto na teologijata, duri so negovata
`rtva site `rtvi dobile polnost i bile iskoreneti ili ukinati,
dobivaj}i ja svojata kone~na smisla vo Isus koj sebesi se prinel za
`ivotot na setot.
Vo me|uvreme gospod go menuva stavot kon `rtvuvaweto vo nasoka
kon pravdata. Vo eden moment toj veli: Gi mrazam i gi preziram
va{ite praznici i ve}e ne mi se mili va{ite sve~enosti. Koga mu prinesuvate
palenici, va{ite lebni prinosi ne mi se mili, na `rtvata
blagodarnica od va{ite zgoeni teliwa i ne poglednuvam. Otstranete
go od mene {umot na svoite pesni, ne sakam da gi slu{am zvucite na va-
{ite psaltiri. Pravdata neka pote~e kako voda i spravedlivosta kako
silna buica. (Amos, 5:21-24). I Mihej, kako Amos, go istaknuva baraweto
odadenosta na boga da ne seiska`uva so formalni obredi i `rtvi,
tuku so ~esen vnatre{en stav, ~esnost i pravedni postapki. So {to
}e dojdam pred gospod, }e padnam li ni~kum pred sevi{niot bog? - se
pra{uva Mihej. ]e dojdam li pred nego so `rtva palenica so telina
godina~iwa. Dali }e mu bidat mili iljada ovci, iljada iljadi potoci
maslo?Treba li da se prinese prvorodeniot sin zaradi svojot prestap,
plodot na svojata utroba zaradi grevot na mojata du{a? ^oveku, objaveno
e {to e dobro, {to bara gospod od tebe: da se pravi samo pravda, da
se qubi milosrdieto i da se odi smireno po svojot bog. Gospodoviot
glas mu vika na gradot i mudrosta }e go vidi tvoeto ime: "Slu{ajte go
`ezloto i onoj koj go opredelil." Zar mo`am da go podnesuvam bogatstvoto
vo domot na bezbo`nicite so prokleta napolneta efa. Mo`am
li da go opravdam onoj koj se slu`i so kriva merka, so vre}a so izmamlivi
merilki. (Mihej, 6:6-11). Prorokot Isaija, pak, im upatuva prekor
na bogatite koi svoeto bogatstvo go sobiraat na {teta na siroma{nite
i koi ja izvrtuvaat pravdata vo koja siroma{nite se nadevaat. Kako
stana ti bludnica verna tvrdino? Be{e polna so pravda, pravdata prestojuva{e
vo nea, a sega - ubijcite... Tvoite knezovi se odmetnaa se
sprijatelija so kradci. Site kopneat za potkup, letaat po darovi. Mu ja
skratuvaat pravdata na sira~eto, parnicata na vdovicata ne stiga do
459
So {to }e dojdam pred gospoda, }e padnam li ni~kum pred sevi{-
niot bog? ]e dojdam li pred nego so `rtva palenica so teliwa godina~iwa.
Dali }e mu bidat mili iljada ovni i iljada iljadi potoci maslo? Treba li da
se prinese prvorodeniot sin zaradi svojot prestap, plodot na svojata utroba
zaardi grevot na mojata du{a (6:6-7).
279

niv (Isaija, 1:21-23). ...Te{ko vi vam {to pribli`uvate ku}a do ku}a i
{to sostavuvate niva do niva dodeka ne go zazemete seto mesto pa da
stanete edinstveni vo zemjata (Isaija, 5:8). Isaija, u{te pove}e od
Amos i Mihej naglasuva deka gospod ja saka pravdata i go po~ituva
ispravnoto povedenie pove}e otkolku formalnite obredi i `rtvi.
^ujte go gospodovoto slovo sodomski glavatari, poslu{ajte go zakonot
na va{iot bog gomorski narode. Zo{to mi e mno{tvoto va{i `ivoti -
govori gospod. Sit sum od ovenski palenici i od mrsnoto na zgoenite
teliwa. I krvta mi se zgadi od bikovi, jagniwa i jariwa... temjanot go
zamraziv... Koga gi {irite racete za molitva jas gi odvra}am o~ite od
vas. Samo gi mno`ite molitvite, jas ne vi veruvam. Racete vi se natopeni
so krv, izmijte se, o~istete se. Otsranete gi od pred moite o~i
ne~esnite dela, prestanete da pravite zlo. U~ete se na dobri dela,
stremete se kon pravdata, priteknete mu na pomo{ na ugneteniot, pomognete
mu na sira~eto do pravdata, zazemete se za vdovicite(Isaija
1:10-17).
Isaija zaboruva i za toa daka gospod }e prati izbavitel. Mesijata
460 }e izgleda taka {to so pravda }e mu bidat prepa{ani bedrata, a
so vernost stranite. Na nego }e po~iva gopodoviot duh, duh na mudrosta
i na razumot, duh na sovest i sila, duh na znaewe i na strav gospoden.
Gospodoviot srav }e go vdahne, ne }e sudi spored videnoto ni }e presuduva
spored ~uenoto, tuku }e im sudi po pravda na bednite i prav sud }e
im izre~uva na bednite na zemjata. So bi~ot na svoeto slovo }e go {ibne
silnikot, a so zdivot od ustata }e go ubie bezbo`nikot (Isaija, 11,
2-5). 461 ]e go kazni svetot za zloto, bezbo`nicite za bezzakonito, }e ja
dokraj~i gordelivosta na gordelivite, }e ja poni`i naduenosta na silnicite.
^ovekot }e bide povreden otkolku pre~istenoto zlato, smrtnikot
od ofirskoto zlato (Isaija, 13:11-13). Mesijata }e gi uni{te neprijatelite
na Izrael (Isaija, 11:11-16) i }e sozdade sostojba na bo`jo
carstvo na zamjata vo koe: "I volkot }e `ivee so jagneto, risot }e le-
`i so jareto, teleto i lav~eto }e pasat zaedno, a malo detence }e gi
460
Spored Talmudot mesija e ~ovek na pravdata koj mo`e da namirisa
{to e dobro, a {to zlo. Vo drug talmudski izvor se veli deka Bar Koziba (Bar
Kohba) vladeel dveipol godini i toga{ im rekol na rabinite: "Jas sum Mesija."
Tie mu odgovorile: "Za mesijata e zapi{ano deka mirisa i sudi. Da vidime
dali mo`e Bar Koziba toa da go stori." Koga videle deka ne mo`e da
sudi spored mirisot, go ubile. Vo Talmudot mo`e da se najde i mnogu zanimlivoto
tvrdewe deka "vo mesijanskata era (vtoroto doa|awe na Isus, m.z.) ne postoi
ni zasluga nitu vina." Spored ovaa izreka vo mesijanskata era izgleda
deka za ~ovekot }e is~ezne problemot na vinata, a so toa i problemot na dobrite
dela. Na ~ovekot pove}e nema da mu bidat potrebni dobri dela, za{to }e
stane celosno svoj. Fromm, E. Bit }ete kao Bog, Zagreb, 1989, str. 192.
461
So ogled deka toga{nite Evrei ne si gi miele zabite, pretpostavuvale
deka toa ne go pravi nitu Jehova.
280

vodi. Kravata i me~kata }e pasat zaedno, a nivnite mladi }e le`at zaedno,
lavot }e jade slama kako govedo. Doil~e }e si igra nad dupkata na
zmijata, cical~eto }e ja vovlekuva rakata vo zmiinoto leglo. Ne }e se
pravi pove}e zlo, ne }e se opustuva na seta moja sveta gora: zemjata }e
se ispolni so znaewe za gospoda, kako {to moriwata se polnat so voda
(Isaija, 11:5-9). Me|utoa, toj raj na zemjata (bez iracionalni elementi
povrzani so neboto) nema da va`i samo za Evreite, tuku za site narodi
na realniot svet. 462
Zo{to mi e mno{tvoto va{i `rtvi? - govori gospod. Sit sum od
ovenski palenici. 463 I krvta mi se zgadi od bikovi, jagniwa i jariwa. 464
(Isaija, 1:11)... Koga gi {irite racete za molitva, jas gi odvra}am
o~ite od vas. Samo gi mno`ite molitvite, jas ne ve slu{am. Racete vi
se natopeni so krv, izmijte se, o~istete se. Otstranete gi od pred moite
o~i ne~esnite dela, prestanete da pravite zlo. U~ete se na dobro
dela: stremete se kon pravda, priteknuvajte mu na pomo{ na ugneteniot,
pomgnete mu na sira~eto do pravdata, zazemete se za vdovicata.
(Isaija, 1:15-17).
Ezekiel, kako i porane{nite proroci, ja istaknuva za{titata
na siroma{nite i na bogata{ite koi zemaat od niv im se zakanuva so
bo`ji kazni. I toj go istaknuva idealot na pravdata, pa veli: "Koj e
praveden i koj gi po~ituva zakonot i pravdata i ne jade po planinite i
ne gi podiga o~ite kon idolite na Izraeleviot dom, ne ja obes~esuva
`enata na svojot bli`en i ne i prio|a na `enata dodeka e ne~ista, nikomu
ne mu nanesuva nasilstvo, go vra}a zemenoto vo zalog i ni{to ne
ograbuva, go deli svojot leb so gladnite, go oblekuva goliot, ne dava na
zaem so dobivka, ja vozdr`uva rakata od nepravda, presuduva spored vistinata,
odi po moite naredbi i gi ~uva moite zakoni postapuvj}i spored
vistinata - toj e navistina praveden i toj }e `ivee, zboruva gospod
bog. No, ako toj rodi razbojnik koj proleva krv ili }e mu napravi ne-
{to sli~no na bratot, a ne raboti kako negoviot roditel... takviot sin
nema da `ivee... A ako toj rodi sin koj }e gi sogleda site grevovi {to
gi napravil negoviot tatko, ako gi sogleda i ako taka ve}e ne napravi...
ne, toj nema da umre zaradi tatkoviot grev, toj }e `ivee. A negoviot tatko...
}e umre zaradi svojot grev. No, vie velite za{tosinot da ne go
nosi tatkoviot grev. Zatoa {to sinot izvr{uva zakon i pravda, gi ~uva
i gi izvr{uva site moi naredbi }e `ivee Onoj koj zgre{il, toj }e umre.
462
Spored nekoi avtori najgolemiot dostrel {to gospod go pravi vo
vrska so `rtvuvaweto e istaknuvaweto na zabranata da se `rtvuvaat deca. Ne
dozvoluvaj nekoe tvoe dete da mu bide `rtvuvano na Moloha (Levit, 18:21 i
20:1-6). Fakt e me|utoa deka bog se buni {to lu|eto toa `rtvuvawe ne mu go
pravat nemu tuku na drug bog - na Moloh.
463
Fakt e me|utoa deka gospod porano ne mo`e{e da se nasiti.
464
Ovde e verojatno da se pretpostavi deka toa bilo vreme koga gospod
ve}e gi imal dobieno prvite nau~ni soznanija za {tetnosta od holesterolot.
281

Sinot nema da go nosi tatkoviot grev, ni tatkoto sinoviot grev. Vrz
pravednikot }e bide negovata pravda, a vrz bezbo`nikot negovata bezbo`nost
(Ezekiel, 18:5-20).
Vo Petokni`ietoi kaj porane{nite proroci osobeno se istaknuva
pravednosta na Jehova koj go nagraduva dobroto i go kaznuva zloto
na eden strog, noumoliv i avtomatski na~in. Pokraj svetosta i strogosta
na gospod, Ezekiel ja istaknuva i negovata vozvi{enost nad ~ovekot
i negovata dobrina. Dodu{a, ni spored Ezekiel,pravda ne mo`e da
se prebie za nepravda: pravedniot nema da go izbavi pravdata negova
koga }e zgre{i, no zatoa, ako se odvrati, bezbo`nikot nema da propadne
za bezbo`nosta svoja. 465
Pokraj istaknuvaweto na li~nata odgovornost i li~noto bogatstvo,
"Poslovici" (Solomonovi izreki) gi prepora~uvaat skromnosta,
razumnosta, trezvenosta i stravot od gospod kako najgolemi doblesti:
Podobro e malku so strav od gospod, otkolku golemo bogatsvo i nemir
so nego (15:16), Pravdata go vozvi{uva narodot, a grevot e sram na narodot.
(14:35), Podobro e malku so pravda, otkolku golemi prihodi so
nepravda (16:8), Koj see nepravda - `nee `alost i grabe`ot na negoviot
gnev }e go udri nego samiot (22:8). Podocna, site tie idei osobeno }e gi
istaknuva kalvinizmot.
2. PRAVDATA VO NOVIOT ZAVET
2.1. FILOZOFIJATA NA ISUS
Mesijanstvoto (mesija - bo`ji pratenik, izbavitel na Evreite
od nevolji) iznikna od idejata deka Evreite iako porazuvani vo vojni
se izbraniot narod (tie se osvojuvani poradi nedovolnata verba vo gospod,
staradaat od drugi narodi koi postapuvaat po bo`ja volja, neprijatelite
na Evreite se samo "kam{ik bo`ji," prateni po bo`ji nalog
za da gi kaznat Evreite zaradi nedovolnoto po~ituvawe na boga).
Mesija e prorok koj treba da go sozdade carstvoto na mirot i sre}ata i
465
Mene ne mi e do smrtta na bezbo`nikot, tuku da se odvati od svojot
lo{ pat i da `ivee! ...Pravednikot nema da go izbavi negovata pravednost vo
denot koga }e sogre{i, nitu bezbo`nikot }e strada zaradi svojata bezbo`nost
vo denot koga }e se odvrati od nea, kako {to ni pravednikot ne }e mo`e da
ostane vo `ivot vo denot koga }e sogre{i. Ako mu re~am na pravednikot: "]e
`ivee{," a toj po~ne da se nadeva vo svojata pravednost, }e ja zaboravam seta
negova pravednost i toj }e umre zaradi nepravednosta {to ja napravi! Ako mu
re~am na bezbo`nikot: "]e umre{," a toj se odvrati od svojot grev i po~ne da
pravi po zakonot i pravdata, go vra}a zalogot, go pla}a ograbenoto ne pravej}i
bezzakonie - }e `ivee, nema da umre. I site grevovi {to gi ima{e napraveno
}e mu bidat zaboraveni. Raboti spored zakonot i pravdata: }e `ivee!
(Ezekiel, 33:12-17).
282

lagosostojba, bo`joto carstvo na zemjata (ona {to denes se narekuva
vladeewe na pravoto 466 ) za izbraniot narod - Evreite. Taa ideja ja ponese
Hristos (a denes liberalnodemokratskata dr`ava). Ona {to nekoga{
be{e Hristos, denes e vlasta na demokratskite dr`avi. Taa e onoj
faktor koj seka namesto Hristos, se `rtvuva za dobroto na narodot, gi
prezema grevovite na narodot vrz svojot grb i seto toa go pravi ne zaradi
li~no, tuku zaradi dobroto na narodot. Ona {to nekoga{ se pi{uva{e
"Za bo`jata dr`ava," denes se pi{uva za "Vladeeweto na pravoto."
Idejata i na dvete ideologii (na hristijanstvoto i na liberalnata
deokratija e ednakva: "za nesre}ite i stradawata na narodot ne treba
da se baraat pri~inite samo vo nadvore{nite sili - vo gospod i
vlasta - tuku vo prv red vo nas samite. Od taa misli izvira "golemata
moralna i socijalna vrednost" na hristijanstvoto i na sovremenite
politi~ki teorii na vlasta. I zarem nekoj treba da se somneva vo nao|aweto
na Kami deka za taa propagiraweto na tie celi nekoga{nite
sve{tenici ednakvo uspe{no gi zamenija dene{nite politi~ari. Mir
i blagosostojba. Seto toa }e vi go dade vlasta, ako samite go postignete.
Ne znam zo{to, no toa nekako mi li~i na ispolnuvaweto na nekakvi
odrednici ("ben~markovi") koi treba da gi ispolni poedinecot za da
bide primen za polnopraven ~len na dr`avata, isto kako onie {to EU
gi bara za polnopraven priem na dr`avite.
Osnovnata poenta vo prvite tri evangelija od Noviot zavet e
povrzana so vozdigawe na siroma{tvoto i napad na bogatstvoto 467 i rasko{ot:
Ne sobirajte si bogatstva na zemjata, kade {to molecot i r|ata
gi uni{tuvaat i kade {to kradci potkopuvaat i kradat. Tuku
sobirajte si bogatstva na neboto, kade {to ni molec nitu r|a gi uni{-
tuvaat i kade {to kradci ne potkopuvaat i kradat, za{to kade e tvoeto
466
Vladeewe na pravoto e pravna politika za toa kakvo treba da bide
pravoto (jusnaturalizam). Kako politi~ki ideal vladeeweto na pravoto zna~i
vnesuvawe na maksimum na moral vo pravnite (op{testvenite) odnosi.
467
Poinaku Seneka: Mudriot nikako sebesi ne se smeta za nedostoen za
podarocite na sre}ata: toj ne go saka bogatstvoto, no vo daden moment pove}e
go ceni odo{to siroma{tvoto. Toj ne go zema vo svojata du{a, no go zema vo
svojata ku}a i ne go prezira koga go ima, tuku go dr`i na kup~e i milo mu e
{to na negovata doblest i stojat na raspolagawe pogolemi sredstva. Seneka, L.
A, Rasprava o bla`enom `ivotu, Grafos, Beograd, 1978, str. 54. Bogatstvoto kaj
mudriot predizvikuva raspolo`enie i go razveseluva kako povolniot veter
brodarot... Kakva e razlikata, me|u budaliot i mudriot, koga i dvajcata sakaat
da imaat imot? Golema: kaj mudriot bogatstvoto mu e samo vo slu`ba, a kaj
budaliot toa ja ima vlasta. Vo prviot slu~aj mudriot vladee so bogatstvoto, a
vo vtoriot bogatstvoto vladee so budaliot. Ibid, str. 54 i 61. Ovde me|utoa e
zna~ajno da se konstatira ako pravdata nekoga{ be{e zgodno sredstvo so
nejzina pomo{ da se osporuva bogatstvoto (Isus), denes stana zgodno sredstvo
so nejzina pomo{ da se opravduva bogatstvoto (Rols, Nozik).
283

ogatstvo, tamu }e bide i tvoeto srce. (Matej, 6:19-21). Ova u~ewe e
povrzano so dualizmot (dvojstvenosta, nerazdelnosta) na dobroto i
zloto, na gospod i |avolot. Od toj postulat proizleguva deka se {to e
telesno naveduva kon naslada, rasko{, nasilstvo, grev, a duhovnoto e
bo`ensko vo ~ovekot e nositel na doblesta i spasenieto, toa e onoj del
na ~ovekot preku koj toj }e vleze vo carstvoto bo`je. Vo vrska so ova
sfa}awe evangelijata zemaat deka bogatstvoto na zemjata ne e nagrada
bo`ja kako {to se smeta vo petokni`ieto na Mojsie, tuku ne{to
gre{no. Kolku {to nekoj posiroma{en na zemjata, kolku {to pove}e e
progonet i strada, toa pobrgu mu e obezbedeno carstvoto bo`je. Vo
Beseda na gorata Isus veli: Blaze si im siroma{nite so duh za{to
nivno e carstvoto nebesno. Blaze si im na onie koi taguvaat, za{to }e
bidat ute{eni. Bla`ni se krotkite, za{to }e ja nasledat zemjata.
Blaze si im na gladnite i `ednite za pravda (zborot "pravda" podocna
e interpoliran i kako "carstvo nebesno," namesto "carstvo bo`je"),
za{to }e se nasitat... Blaze si im na progonetite zaradi pravda, za{to
e nivno carstvoto nebesno (Matej, 5:3-10). 468 Vo taa smisla i Luka: Bla-
`eni ste vie bednite za{to e va{e bo`joto carstvo. Bla`eni 469 ste vie
koi gladuvate sega, za{to }e se nasitite. Bla`eni ste vie koi pla~ete
sega za{to }e se smeete. Bla`eni ste koga lu|eto }e ve zamrazat i koga
}e ve oddelat i }e ve pohulat i go isfrlat va{eto imekako lo{ozaradi
~ovekoviot sin. Raduvajte se vo toj deni likuvajte za{to ete golema e
va{ata nagrada na neboto... 470 No, gorko vam bogati za{to ja primivte
468
Bo`joto carstvo ne se sostoi vo jadewe i piewe, tuku vo pravda...
(Poslanie do Rimjanite, 14:17).
469
Bla`en e sinonim za sre}en, vesel, radosen, miren ~ovek ili za
dobro ~ie poseduvawe ne dopu{ta da se saka ne{to drugo (Beotie). Cel na
bla`eniot `ivot e telesno zdravje - du{even mir (Epikur). Bla`en e onoj koj
e postojano, vistinski sre}en. Bla`en (sre}en) mo`e da go nare~eme onoj ~ovek
za koj ni{to ne e dobro ili zlo, tuku samo dobrata i zla du{a, koj ja saka
~esnosta, komu negovata doblest mu e se, kogo slu~ajot ne mo`e nitu da go vozdigne
ni da go skr{i, koj ne poznava nikakvo pogolemo dobro od ona {to samiot
sebesi mo`e da si go dade i za kogo vistinskoto u`ivawe se sostoi vo prezirawe
na ~ulnite zadovlostva... Bla`eniot `ivot se sostoi vo toa da imame
sloboden duh, ispraven, neustra{iv i postojan, vozdignat nad stravot i kopne`ot,
za koj postoi samo edno dobro: ~esnost i samo edno zlo: sram. (Seneka,
L. A, Rasprava o bla`enom `ivotu, Grafos, Beograd, 1978, str. 35). ...Bla`en mo`e
da se nare~e i onoj koj voden od umot ni{to pove}e ne saka i od ni{to pove}e
ne se pla{i, demek onoj koj nitu se nadeva, nitu se pla{i (m.z.).
470
Religijata so svoeto u~ewe gi povrzuva prokletstvoto i blagoslovot,
osudata i bla`enstvoto. Bla`en e onoj koj i veruva, nesre}en, izguben,
proklet onoj koj ne i veruva. Toa zna~i deka taa ne apelira na umot, tuku na
srceto, na povikot za bla`enstvo. na afektite strav i nade`... Stravot od pekolot
me prisiluva da veruvam... A najvisokiot poim, najvisokoto su{testvo
284

svojata uteha. Gorko vam koi ste siti sega, za{to }e gladuvate. Gorko
vam koi se smeete sega, za{to }e `alite i }e pla~ete. (Matej, 6:20-
25).Raduvajte se i veselete se za{to golema e va{ata nagrada na nebesata,
za{to taka gi gonea prorocite koi bea pred vas. (Matej, 5:12). I
ne bojte se od onie koi go ubivaat teloto, a du{ata ne mo`at da ja ubijat.
Tuku bojte se pove}e od onoj, koj mo`eda gi pogubi i du{ata i teloto
vo pekolot. Ne se prodavaat li dve vrap~iwa za asarij? Pa niedno
od niv ne pa|a na zemjata bez voljata na va{iot tatko. A vam vi se
izbroeni duri i vlaknata na glavata. 471 I ne bojte se. Vie ste poskapi
od mnogu vrap~iwa. (Matej, 10:28-31). No sepak, vo pogled na prezirot
na bogatstvoto mo`ebi e najkarakteristi~na, me|utoa i najkontroverzna,
Isusovata prikazna za nepravedniot (koj vo makedonskiot
prevod na Biblijata stanuva - snaodliviot) upravnik. 472 Taa prikazna ja
na religijata e bog, najgolem zlostor e zna~i da se somneva vo bog ili duri i
some`ot deka bog postoi. Feuerbach L, Izbor iz dela, Matica Hrvatska, Zagreb,
1956, str. 106. A da se veruva zna~i da se zamisluva deka postoi toa {to ne postoi,
na primer, deka ovaa slika e `ivo su{testvo, deka onoj leb e meso, ona
vino - krv itn. deka ne{to e {to ne e. Ibid, str. 247.
471
Toj go opedeluva brojot na yvezdite i sekoja ja narekuva so nejzinoto
ime (Psalm, 147:4), a na sekoj ~ovek mu gi broi i vlaknata na glavata (Matej,
10:30). Impozantno, ako se znae deka astronomite tvrdat deka ima 100 miliardi
galaksii, a samo vo na{ata galaksija ima 100 miliardi yvezdi. Zgora na
toa na zemjata ima skoro 8 milijardi luge, od koi, ako se isklu~at }elavite, ne
e lesno sekoj moment da se prebrojuvaat nivnite vlakna, za{to od moment vo
moment, sekoj ima razli~en broj vlakna na svojata glava. No toa ne e se. Vo
Psalm 56 se veli: "Ti gi izbroi dnite na moite skitawa, gi sobra moite solzi
vo tvojot sad: ne e li zapi{ano se vo tvojata kniga." Vo vrska so toa, veli
Luter, nitu edna solzi~ka ne smee zaludno da se slu~i, sekoja od niv e ozna~ena
so golemi bukvi na neboto. A su{testvoto koe gi broi i sobira duri i solzi~kite
na ~ovekot, sigurno e mnogu sentimentalno su{testvo veli Forebah.
Feuerbach Ludwig, Izbor iz dela, Matica Hrvatska, Zagreb, 1956, str. 100.
472
Si be{e eden bogat ~ovek, koj ima{e nastojnik kogo kaj nego go naklevetija
deka mu go rastura imotot. Toj go povika i mu re~e: [to slu{am za
tebe, daj smetka za tvoeto upravuvawe, ne mo`e{ ve}e da bide{ nastojnik. A
nastonikot re~e vo sebe: [to da pravam za{to gospodarot mi go odzede nastojni{tvoto.
Da kopam - ne mo`am, da prosam - se sramam. Znam {to da napravam
za da me primat vo svoite domovi koga }e bidam otstranet od upravuvaweto. I
gi povika dol`nicite na svojot gospodar sekogo poodelno i mu re~e na prviot:
Kolku mu dol`i{ na mojot gospodar. A toj re~e: Sto meri maslo. Mu
re~e: Zemi si ja priznanicata, sedni vedna{ i napi{i pedeset. Potoa mu re~e
na drugiot: Kolku dol`i{. Toj re~e: Sto meri p~enica. Mu re~e: Zemi ja priznanicata
i napi{i osumdeset. I gospodarot go pofali nepravedniot nastojnik
za{to postapi mudro: za{to sinovite na ovoj svet spored svojot rod se pomudri
od sinovite na svetlinata. I jas vi velam, re~e Isus, napravejte si se-
285

naglasuva va`nosta na prostuvaweto tu|i dolgovi (kako i davaweto na
imotot na siroma{nite) zaradi prostuvawe na sopstvenite grevovi:
za{to so smrta prestanuva na{ata mo} da pravime dobro so na{ite
pari, pa zatoa dobroto so niv treba da go pravime sega. Pritoa, brojni
teolozi smetaa deka Isus pod nepravedno bogatstvo go podrazbira ne
samo ona koe e steknato so izmama ili kra`ba, tuku voop{to sekoe
materijalno bogatstvo. Na toa bogatstvo toj mu go sprotivstavuva
duhovnoto bogatstvo koe edinstveno go smeta za pravedno bogatstvo.
Za Isus, `ivotot na ovoj svet e samo proba, isku{enie za ve~iot
zadgroben `ivot. 473 Fariseite mnogu dr`ele do ovozemniot `ivot
i do ugledot i polo`bata vo op{testvoto koi se steknuvaat so zaslu`ena
rabota i znaewe. A Isus im veli: mnogumina prvi }e bidat posledni,
a poslednite prvi. (Matej, 19:30, Marko, 10:31, Luka, 13:30).
Ili,pogolemiot me|u vas da bide kako najmaliot, a stare{ina neka
bide kako sluga. (Luka, 22:26), koj se vozdiga sebesi - }e bide ponizen, a
koj se ponizuva sebesei - }e bide vozvi{en. (Matej, 23:11). So toa Isus,
vsu{nost, tvrdi deka sî {to e na ovoj svet bilo naopaku (nepravda), na
onoj svet }e bide ispraveno (pravda), i obratno: siroma{nite od ovoj,
}e stanat bogati na onoj svet, pa taka mo`e da ispadene duri i toa dobrite
na ovoj da stanat lo{i (~esnite - kriminalci), na onoj svet, a lo-
{ite - dobri (kriminalcite - ~esni), invalidite - zdravi, glupite - pametni.
474 ^inam deka ova e glavnata poenta na Isus zaradi koja toj se
besi prijateli so nepravedno bogatstvo za koga }e osiroma{ite da ve primat
vo ve~nite ku}i. Koj e veren vo maloto - veren e i vo mnogu, a koj e neveren vo
maloto, neveren e i vo mnogu. I taka, ako ne bevte verni vo nepravednoto bogatstvo,
koj }e vi go doveri vistinskoto. I ako ne bevte verni vo tu|oto, koj
}e vi go dade ona {to e va{e. Nieden pak sluga ne mo`e da im slu`i na dva gospodari:
za{to ili edniot }e go mrazi, a drugiot }e go qubi, ili za edniot }e
se privrze, a za drugiot }e go prezira. Ne mo`ete da mu slu`ite na bog i na
bogatstvoto (Luka, 16:1-13).
473
Zatoa veli: Ne gri`ete se za svojata du{a {to }e jadete ili {to }e
piete, nitu za svoeto telo {to }e oble~ete. Zar du{ata ne e pove}e od hranata
i teloto od oblekata. Poglednete gi pticite nebesni. Tie nitu seat, nitu
`neat, nitu sobiraat vo `itnici i pak na{iot nebesen tatko gi hrani. Zar ne
ste vredni mnogu pove}e od niv? Koj od vas mo`e gri`ej}i se da mu pridade na
svojot rast, eden lakot? Zo{to se gri`ite za oblekloto? Poglednete gi polskite
liljani kako rastat, ne se trudat nitu predat... I taka ne gri`ete se
velej}i {to }e jademe ili {to }e pieme ili {to }e oble~eme. Za{to seto toa
go baraat narodite, za{to va{iot nebesen tatko znae deka vi e potrebno seto
ova. No, barajte go prvin carstvoto bo`jo i negovata pravda i se toa }e vi se
dodade. I taka ne gri`ete se za utre{niot den, za{to utre{niot den }e se
gri`i za sebesi. Dosta mu e na sekoj den negovoto zlo. (Matej 6:25-34).
474
Na nekoi, koi bea uvereni vo sebe deka se pravedni i gi preziraa
drugite Isus im ja ka`a ovaa parabola. Dva ~oveka vlegoa vo Hram da se po-
286

slavi i treba da se slavi. Iako ne e originalna, idejata mu e genijalna
- ma~i se na ovoj svet za da `ivee{ na onoj svet. Vo toa e smislata na
voskresnuvaweto - ako se otka`e{ od telesnite zadovolstva na ovoj
svet, potrebno ti e telo koe na sudniot den ti go garantira Isus za tie
zadovolstva da gi u`iva{ na onoj svet. Ne e te{ko da se zabele`i deka
takvite sfa}awa se manipulacija so ~ovekovite nade`i: seto ona {to
e pozitivno na zemjata }e bide negativno na neboto, i obratno. Zatoa
na ~ovek treba da mu e lo{o vo ovoj, za da mu e dobro na onoj svet. Za
`al, toa e ona so {to najpove}e manipuliraat i dene{nite politi~ari
-"sega vi e lo{o, no so nas se }e vi bide dobro." I tie koi ve}e sî, i
onie koi sakat da dojdat na vlast, i ednite i drugite seaat la`ni nade`i.
Onoj koj podobro uspeva vo toa - toj `nee. [to }e bide potoa,
dali }e ima podobri vremiwa na ovoj ili na onoj svet, i niv kako i na
Hristos, najmalku im e bitno. Najva`no e deka mene sega me ima, a koga
mene }e me nema {to e bitno {to i vas }e ve nema.
Jasno e deka Isus idnoto carstvo bo`je koe bi bilo ostvareno i
dokolku bi bilo ostvareno i na zemjata, go zamisluva{e kako o{testvo
na ednakvi, priprosti, kako {to denes bi rekle primitivni i naivni
dobri lu|e me|u koi }e vladee ednakvost i siroma{tija, kade {to nema
da ima op{testveni razliki, nitu op{testveni ustanovi koi so nasilstvo
}e nametnuvaat razliki. 475 Moj stav e deka seto ova duri i vo vremeto
na Hristos bilo mo`no samo vo zadgobniot `ivot, na onoj, a ne i na
ovoj svet. 476 Celosna ednakvost e mo`na samo me|u dve ne{ta {to ne
molat: edniot farisej, a drugiot carinik. Farisejot zastana i se mole{e vo
sebesi vaka: "Bo`e! Ti blagodaram {to ne sum kako drugite lu|e - razbojnici,
nepravednici, prequbnici, ili kako ovoj carinik. Postam dvapati vo sedmicata
i davam desetok od se {to pridobivam." A carinikot stoe{e daleku i
ne saka{e ni o~ite da gi podigne kon neboto, tuku se udira{e po gradite i vele{e:
"Bo`e, bidi milostiv sprema mene gre{nikot! Vi velam, ovoj se vrati
doma pove}e opravdan, otkolku onoj: za{to sekoj koj se vozvi{uva sebesi }e
bide poni`en, a koj se ponizuva sebesi, }e bide vozvi{en (Luka, 18: 9-14).
475
Gams, A. Biblija u svetlu dru{tvenih borbi, Beograd, 1970, str. 85.
476
Spored svedo~eweto na evagelieto na Luka, Isus rekol: "Ne dojdov
da dadam mir na zemjata, tuku vojna." Me|utoa, toj ne saka{e neposredno da gi
ru{i postojnite ustanovi - sopstvenosta, semejstvoto, op{testvenite razliki,
vlasta, dr`avata i da gi zameni so drugi oblici, tuku sakal vo ~ovekot da
go zadu{i ona {to so pravo go smetal za izvor i na sopstvenosta i na vlasta i
na seto ona {to vo neposreden i sublimiran oblik pretstavuvaat sopstvenosta
i vlasta (a toa vsu{nost e ~ove~kata civilizacija) - {to }e re~e teloto,
telesnoto, "materijalnoto" vo ~ovekot. Toj sakal ~ovekot da go otkorne od civilizacijata
i da go stavi vo sostojba vo koja site }e bidat ednakvi, no vo siroma{tvoto,
neznaeweto, bezazlenosta, ednostavnosta, dobrinata - zna~i, sli~no
na prvobitnata prirodna sostojba na lu|eto kakva {to ja zamisluvale nekoi
gr~ki filozofi. Me|utoa, ~ovekovoto telo, odnosno instinktite koi od
287

postojat: ~ovekot, `ivotnoto i predmetot bilo me|u sebe bilo eden so
drug se ednakvi, samo ako ednakvo ne postojat. Celosnata ednakvost voop{to
ne e mo`na me|u dve ne{ta {to postojat: me|u niv sekoga{ postoele
i }e postojat makar i najsitni razliki, ako vo ni{to drugo, toga{
barem zaredi nivnata pomestenost vo razli~en prostor, vreme i
podlo`enosta na vlijanie na razni okolnosti. No, duri i koga ednakvosta
vo siroma{tijata bi bila ovozemska kategorija - pravda kako ednakvost
vo siroma{tvoto, vo dene{nite promeneti op{testvenoekonomski
uslovi na `iveewe e nezamisliva idejata - pravda kako ednakvost
vo bogatstvoto. Lesno e ednakvo da se nema: zemi im na lu|eto sî i tie
ednakvo }e nemaat. Te{ko e ednakvo da se ima: za{to, za da bidat ednakvi,
na dvajca treba ednakvo ili neednakvo da im se dade toa {to nedovolno
se ima ili voop{to se nema. Za toa da mo`e da se ostvari sî u{te e
potrebeno i na zemjata da postoi mo}en bog, za kogo "nema {to nema," a
takvi bogovi zaedno so Grcite i Rimjanite odamna is~eznaa. Onoj, pak,
edinstveniot koj e na nebesata, iako mo`e, ne saka da pomogne, za{to
sî u{te cvrsto se dr`i do svojot stav spored koj na ~ovek treba ednakvo
da mu se zeme (`ivotot, na primer), a ne ednakvo da mu se dade
(zdravjeto, na primer).
Razmisluvawata za ednakvosta me|utoa ne zavr{uvat so evangelijata.
Za nea se zboruva i vo Poslanijata na Noviot zavet. Spored niv,
gospod ne gleda koj e koj (Poslanie do Rimjanite, 2:11, i Prvo Petrovo
poslanie, 1:17). Ili, nema razlika me|u Judeec i Grk, za{to eden i ist
e gospod za site, bogat za site koi go povikuvaat (Poslanie do Rimjanite,
10:12), ili vo Poslanieto na Kolosjanite: ...kade nema ve}e Grk
ni Judeec, obrezanie ili neobrezanie, divjak ni Skit, rob, sloboden,
tuku Hristos e se i vo se (3:11). Vo poslanieto na Galatjanite se veli:
Nema ve}e ni Judeec ni Grk, nema ve}e ni rob ni sloboden, nema ve}e
ni ma{ko ni `ensko, za{to vie site ste edno vo Hrista Isusa. A ako
ste pak Hristovi, toga{ ste Avramovo seme, naslednici po vetuvaweto.
(3:28-29). Sepak, vo realniot op{testven `ivot ne se izvlekuvaat
posledici od taka deklariranata ednakvost, osobeno ne vo odnosot
me|u gospodarot i robot. Vo prvoto poslanie do Korintjanite ve}e e
istaknato deka ednakvosta na gospodarot i robot e samo vo verata, vo
Isus, a ne i vo realniot ovozemen svet. Toa ne e vistinska ednakvost,
tuku samo verska: vpro~em sekoj neka odi onaka kako {to gospod mu donego
izviraat mo`at da se kanaliziraat, upravuvaat vo pozitiven pravec (a i
toa e te{ka, slo`ena i ne sekoga{ sigurna rabota), no nikako ne mo`at da se
uni{tat, otfrlat ili negiraat. Toa modernata nauka nepobitno go doka`a, a
istoto go poka`uva i istorijata. Me|utoa, naskoro i praktikata na prvobitnite
hristijani im poka`a deka nema da mo`at da ja ostvarat takvite sfa}awa
na svojot u~itel. Ve}e Apostol Pavle popu{ta. Toj go tolerira ropstvoto
kako i bogatstvoto na ovoj svet. Se tolerira i semejstvoto, pa i vlasta. Ibid,
str. 124.
288

delil, kako {to bog go povikal. (7:17). Sekoj neka ostane onakov kakov
e povikan. Ako si povikan kako rob, ne gri`i se, tuku ako mo`e{ da
stane{ sloboden, iskoristi go toa. Za{to onoj koj e povikan kako rob
vo gospoda, sloboden e vo gospoda i onoj koj e povikan kako sloboden,
rob e na Hrista... Bra}a, sekoj neka ostane pred boga vo ona {to e povikan
(7:20-24). Vo ve}e navedenoto Poslanie na Kolosjanite koe propoveda
ednakvost stoi: Robovi, slu{ajte gi vo se svoite zemni gospodari
ne za o~ite kako onie koi im ugoduvaat na lu|eto, tuku vo prostotata
na srceto boej}i se od gospoda. [to i da pravite pravete go od du{ata
kako za gospoda, a ne za lu|e, znaej}i deka od gospoda }e ja primite nagradata
na nasledstvoto. Slu`ete mu na gospoda Hrista, za{to koj pravi
nepravda }e ja primi obratno nepravdata i ne se gleda koj e koj.
(3:22-25). Gospodari prevete im na robovite {to e pravedno, znaej}i
deka i vie imate gospodar na nebesata. Bidete postojani vo molitvata,
bdejte vo nea so blagodarnost. (4:1-2). Istava sodr`ina u{te podrasti-
~no se istaknuva i vo Prvoto poslanie na Timotej: Robovite koi se pod
jarem da na svoite gospodari im poka`uvaat sekakva po~it za da ne se
huli bo`joto ime i naukata. A onie koi imaat krsteni gospodari da ne
se nebre`ni kon niv kako bra}a, tuku u{te podobro da im slu`at, za-
{to onie koi imaat korist od nivnite uslugi se verni i vozqubeni...
Ako nekoj pou~uva poinaku i ne gi sledi zdravite zborovi na Isus
Hristos... toj e naduen i ne znae ni{to, tuku boleduva od `elba za raspra{uvawe
i prazni raspravii od koi proizleguvaat zavista, kavgite,
hulewata, zlite misli (6:1-4).
Od navedenoto se gleda deka ednakvosta za prv pat se istaknuva
vo Biblijata. Vo nea se naglasuva ednakvosta na site lu|e, i na robovite
i na robovladetelite, i na bogatite i na siroma{nite, i na Rimjanite
i na Grcite i varvarite - makar samo pred gospod i vo zadgrobniot
`ivot. Ova spored Gams e ogromno dostignuvawe na ~ove~kata kultura.
Toa barawe Evreite vklu~itelno i prvite sledbenicite na Isus
sakale da go ostvarat ve}e na ovoj svet. Toa barawe za ednakvost ili
barem ramnopravnost }e ostane ve~na ideja koja }e dovede do golem
broj op{testveni sudiri, 477 no ne i do celosno ostvaruvawe na ednakvosta.
Toa ne e ostvareno nitu denes koga mo`eme da se pofalime deka ne
se pravi razlika me|u robovi i robovladeteli, me|u ma`ite i `enite,
me|u crncite i belcite, me|u homoseksualcite i heteroseksualcite...
Rezultatot od site borbi }e bide mo{ne skromen - namesto deklarirawe
na ednakvost pred boga, }e se postigne samo deklarirawe na druga
ideja - ednakvost pred zakonot. Namesto edno neostvarlivo, se nudi
drugo, isto taka, ednakvo neostvarlivo na~elo, koe uspe{no e pomesteno
vo sovremenite ustavi na site demokratski dr`avi vo svetot. Na
krajot, sepak imame ednakvost. Me|utoa, takva ednakvost koja se sostoi
samo vo ednavoto neostvaruvawe na ednakvosta.
477
Ibid, str. 122.
289

Ednakvosta e blagorodno no neostvarlivo na~elo, za{to negovoto
ostvaruvawe mu se protivi na site prirodni i o{testveni zakoni.
~ija su{tina mo`e da se izrazi na sledniov na~i: Ni{to na svetot ne e
dokraj ednakvo, nitu mo`e i treba da bide ednakvo. Drugo e pra{aweto
{to nie treba da se stremime kon ednakvosta, za{to taa e osnoven element
na del od pravdata, no, nie treba da se stremime i kon neednakvosta
za{to i taa e (drugiot) del od pravdata. Za{to, pravdata ne e samo
nivelirawe na dobroto i zloto, i vnatre vo niv, tuku i ve{tina na nivelirawe
na ednakvoto i neednakvoto.
[to sî drugo izmisli Isus (ili nekoj drug vo negovo ime). Eden
od negovite genijalni izumi e i deka pokraj ednakvosta, za doka`uvawe
na postoeweto na pravdata i nejzinata egzistencija, potrebno e uka`uvawe
na u{te edna nejzina osobina - na nepristrasnosta. A so ogled na
toa {to sekomu mu e poznato deka nepristrasnost ja nema samo me|u zaemno
mnogu bliskite lu|e, edna od negovite prvi zada~i, sprotivno na
u~eweto na Mojsie (qubi go bli`niot svoj) stana agitacijata lu|eto da
se uverat vo potrebata od otka`uvawe od svoite najbliski. Negovo na-
~elo stana - Qubi go samo Isus i negovoto bo`jo carstvo 478 kako edin-
478
Bo`jo carstvo e ona kade {to pretsedatel e Jehova, premier - Isus,
ministri - dvanaesette apostoli, a dr`avna administracija - 144.000 spaseni
pravednici. Toa e ona carstvo vo koe krotkite }e ja nasledat zemjata, tie }e
u`ivaat vo izobilen mir. (Psalm, 37:11). Pravednicite }e ja nasledat zemjata
i }e `iveeat doveka na nea. (Psalmi, 37:29). Da dojde tvoeto carstvo, da bide
tvojata volja, kako na neboto, taka i na zamjata. (Matej, 6:10). Nekomu mo`ebi
ne mu e po volja tolku golmata administracija. No toa e {to e! Tokmu 144.000
lu|e }e bidat voskresnati (voskresenie = podigawe, stanuvawe) za `ivot na
neboto. (Otkrovenie, 7:4, 14:1). Ne sekoj od ovie voskrsnati Jehova }e im dade
duhovni tela za da mo`e da `iveat na neboto. (Prvo poslanie do Korintjanite,
15:35, 38, 42-45 i Prvo Petrovo poslanie, 3:18). Pogolemiot del, pak, od
onie koi umrele (Biblijata ne ka`uva kolkumina, za{to verojatno ni bog ne
go znae nivniot broj) }e bidat vosresnati za `ivot vo rajot na zemjata.
Inaku dvanaesete apostoli (pratenici, glasnici) na Isus bile slednive:
1. Simon Petar (poznat kako apostol Petar), ribar na Tiberiskoto ezero,
zaginal raspnat na krst svrten naopaku. Spored edna legenda koga se obidel
da izbega od Rim na patot se sretnal so vizijata na Isus. Na pra{aweto
Quo vadis, Domine? (Kade odi{, Gospodaru?) Isus mu odgovoril: "Odam vo Rim
povtorno da me raspnat." Po ova Petar se predomislil, se vratil vo Rim i go
prifatil svoeto ma~eni{tvo. 2. Andrija (ribar, brat na Petar, zaginal raspnat
na krst). 3. Jakov Zavedejev (sin na Zavedej), ribar na Galilejskoto ezero,
zaginal od me~ vo Erusalim. Teloto mu e preneseno vo [panija. 4. Jovan ili
Sveti Jovan Bogoslov (isto taka, sin na Zavedej, ribar na Galilejskoto ezero).
Jovan e Gr~ko ime za Jahve i zna~i milostiv. Zaradi negovite osobini
Isus go narekol Voanergas, {to zna~i sin na gromovite. No}ta voo~i stradaweto,
Isus gi povel so sebe vo Gatsimanskata gradina samo nego, bratmu Jakov,
290

stvena pravda. Vo taa smisla vo Noviot zavet se veli: Ne mislete deka
dojdov da donesam mir na zemjata. Ne dojdov da donesam mir, tuku me~.
Za{to dojdov da go razdvojam ~ovekot od negoviot tatko i }erkata od
nejzinata majka i snaata od nejzinata svekrva i neprijateli na ~ovekot
}e bidat negovite doma{ni. Koj go qubi tatkoto ili majkata pove}e od
mene, ne e dostoen za mene i koj go qubi sinot ili }erkata pove}e od
mene ne e dostoen za mene (Matej, 10:34-37). 479 I sekoj, koj zaradi moeto
ime }e ostavi ku}a, ili bra}a, ili sestri, ili `ena, (svekrvite se izostaveni,
m.z.) ili nivi, }e primi stokratno i }e nasledi ve~en `ivot.
No mnozina }e bidat posledni, a poslednite prvi (Matej, 19:29-30). Vo
taa smisla, edna{, koga dodeka dr`el govor mu rekle: "Ene majkata tvoja
i bra}ata tvoi stojat nadvor, spremni se da zboruvaat so tebe," Isus
im odgovoril: "Koja e moja majka i koi se bra}a moi?"i pru`aj}i gi
racete kon svoite u~enici prodol`il:"Eve gi mojata majka i moite
i Petar. Na tajnata ve~er Jovan sedel do Isus i samo nemu Isus mu go otkril
predavstvoto na Juda. Bil zatvoren i ma~en od Rimskiot car Domicijan, no
koga po ispivaweto na najsilniot otrov Jovan ostanal `iv, carot se upla{il
i pla{ej}i se da go pogubi so me~ go progonil na ostrovot Patmos. Tamu mu se
javil Isus i pretska`al {to }e se slu~i so Crkvata do negovoto vtoro doa|awe,
a Jovan go napi{al vo knigata nare~ena Apokalipsa ili Otkrovenie.
Umrel vo Efes vo dlaboka starost od preku sto godini. Po pogrebot i toj,
kako Isus, voskresnal od svojot grob. 5. Filip, umrel raspnat naopaku na drvo
za{to, zaedno so Vartolomej vo Jeropole ubil zmija na koja Frigijcite i se
poklonuvale kako na bog. 6. Vartolomej ili Natanail, zaedno so Filip bil
raspnat, no poradi toa {to toga{ se slu~il silen zemjotres za koj mislele
deka e bo`ja kazna, Frigijancite se upla{ile i uspeale nego da go simnat od
drvoto `iv. Podocna umrel raspnat na krst. 7. Toma poznat kako Toma Bliznakot
ili Neveren Toma (ne veruval deka Isus voskrsnal), i apostol na Persija
i Indija. 8. Matej, poznat kako Matej Evangelistot, koj pred kr{tevaweto
se vikal Levije, bil carinik (poreznik). Zaginal od me~ vo Etiopija. 9. Jakov
Alfejev, brat na Matej. Zaginal raspnat na krst. 10. Lavej, nare~en Tadej
ili Tedija, ili Juda Jakovqev, bil brat na Jakov Pravedniot. Zaginal raspnat
na krst. 11. Simon Kananid e apostol na ~ija svadba prisustvuval Isus i na
koja vodata ja pretvoral vo vino. Zaginal raspnat na krst. 12. Juda Iskariotski
(za{to poteknuval od okolinata Kariot). Juda go izgubil svoeto apostolsko
mesto posle predavstvoto za 30 srebrenici (go baknal Isusa vo leviot
obraz: ottamu "judin bakne`,") a, po negovoto kaewe i samoubistvo so besewe
na drvo, na negovo mesto so `drepka e izbran Matija.
479
Isus po~na, no ne se doiska`a, iako mo`e{e da ka`e: Site koi ja
qubat svojata svekrva pove}e od mene ne se dostojni za mene. Zo{to toa ne go
stori. Verojatno zatoa {to ja predvide "svetskata qubov" na svekrvite i snaite.
Ottamu, ako go ka`e{e toa, denes }e be{e vo mnogu nezgodna polo`ba -
site `eni po avtomatizam da se dostojni za nego. A mo`ebi vistinata e na
druga strana, {to ako, so svojot me~, tokmu toj kumuva{e za nivnata razdelba?
291

a}a, za{to koj ja izvr{uva voljata na mojot tatko koj e na nebesata,
toj e i brat i sestra moja." (Matej, 12:47-49) I, natamu, "Koj }e dojde kaj
mene i ne gi mrazi svojot tatko i majka i `ena i deca i bra}a i sestri i
samata svoja du{a ne mo`e da bide moj u~enik. (Luka, 14:26). Taka zna~i
sekoj od vas koj ne se otka`uva od se {to ima ne mo`e da bide moj u~enik.
(Luka, 14:33). Za{to koj }e ja izvr{i voljata bo`ja, toj e i moj
brat i moja sestra i majka moja." (Marko, 3:35).
Negovata ideja ~ovek da se otka`e od sekakvo materijalnoto bogatstvo
480 i od op{testvenite vrski duri i so najbliskite e opredeleno
od deviza koja sumarno mo`e da se izlo`i na sledniov na~in: otka`i se
od ona {to e denes i ovde vo odnos na ona {to treba da bide utre i
"gore." Toa e ideja koja podocna }e ja koristat re~isi site filozofi
za da go iznajdat balansot me|u ona {to e i ona {to treba da bide.
Me|utoa, koj ima o~i da gleda, neka ~ita (Matej, 13:9), na Isus
mo`at da mu se upatat i mnogu zabele{ki. Fakt e deka Isus be{e nepraveden
kon `ivotnite {to e vo sprotivnost so eden od dene{nite
svetski trendovi - oblasta na po~ituvawe na "pravata" na `ivotnite.
Dokaz za toa e {to toj ne istera nitu eden demon bilo od opsednato
slepo magare koe kloca, ni od eden opsednat nem vol koj buca. A toa ~esto
go prave{e so lu|eto (Matej, 12:22-24). Na Isus so pravo mo`at da
mu de lutat i ekologistite. Imeno, edna{ koga se vra}a{e od gradot i
ogladne vide smokva pokraj patot i otide do nea, no ne najde ni{to na
nea osven lisjata i i re~e: Otsega da nema plod na tebe doveka. I smokvata
se isu{i vedna{. A koga u~enicite go vidoa toa se za~udija i rekoa:
kako se isu{i smokvata vedna{? Isus odgovori: Vistina vi velam,
ako imate vera i ne se posomnevate, }e napravite ne samo toa {to i se
slu~i na smokvata, tuku ako i re~ete na ovaa gora: Digni se ottuka i
frli se vo moreto, }e bide, i se {to }e pobarate vo molitva so vera, }e
dobiete (Matej, 21:19-22). Mo`e li sega da zamislete nekoj peder (peder
kako karakterna osobina, m.z.) so vera vo Isus bez da se posomneva
da posaka site osum milijardi lu|e na zemjinata topka da se pretvorat
vo smokvi, ili, "Ne daj bo`e!" - vo pe~eni kremenadli. Kakvo li u`ivawe
}e bide toa za kanibalistite. Ili mo`ebi sepak ima pogolema
480
Na pra{aweto na edno bogato mom~e: "U~itele dobar, kakvo dobro
da napravam za da imam ve~en `ivot," Isus odgovoril: "Ako saka{ da bide{
sovr{en odi prodaj go svojot imot i daj im na siroma{nite i }e ima blago na
neboto. Dojdi i sledi me." A koga mom~eto go ~u toj zbor si otide na`alen za-
{to ima{e mnogu imot. A Isus im re~e na svoite uenici: "Vistina vi velam,
bogat ma~no }e vleze vo nebesnoto Carstvi. I pak vi velam: "Polesno }e i e
na kamilata da pomine niz igleni u{i, otkolku na bogatiot da vleze vo bo`joto
carstvo." (Mateja, 19,:10-24)... I sekoj koj zaradi moeto ime }e ostavi
ku}a, ili bra}a, ili sestri, ili tatko, ili majka, ili `ena, ili deca, ili
nivi, }e primi stokratno i }e nasledi ve~en `ivot. No mnogumina prvi }e
bidat posledni, a poslednite prvi. (Matej, 19, :28-30).
292

vistinata vo turska izreka: "Da gi slu{a{e bog molbite na ku~iwata,
koski }e pa|aa od neboto."
2.2. MOLITVA I PROSTUVAWE
Kaj Ezekiel ima eden akcent koj se sre}ava i kaj Mihej: gospod
prostuva. Vo petokni`ieto i kaj porane{nite proroci osobeno se istaknuva
pravednosta na gospod: go nagraduva dobroto, kaznuva zlo, no na
eden strog avtomatski na~in. Ezekiel pokraj svetosta i strogosta na
gospod ja istaknuva i negovata vozvi{enost nad ~ovekot i negovata dobrina
(moment koj podocna ke go iskoristi hristijanstvoto, a osobeno
katoli~kata crkva). Dodu{a nitu spored Ezekiel pravdata ne mo`e da
se kompenzira za nepravda. Pravedniot nema da go izbavi pravdata negova
koga }e zgre{i, no zatoa bezbo`nikot nema da propadne za bezbo-
`nosta svoja koga }e se vrati od bezbo`nosta svoja (33:12). Koga bezbo-
`nikot se preobrati od svojot grev i po~ne da pravi pravo i pravda... i
go vrati toa {to go grabnal, i po~ne da odi po `ivotnite uredbi, ne
pravej}i bezakonija... od site grevovi {to gi zgre{il, ni{to nema da
mu se spomne: pravel pravo i pravda, navistina `iv }e bide (33:14-16 i
33:17:19). 481
Po padot na Evreite od Rimskoto carstvo, ednostavnoto sfa}awe
na evrejskata religija za kaznuvawe i nagraduvawe na ovoj svet preku
zemski dobra pove}e ne zadovoluvalo. Ne zadovoluvalo ni sfa}aweto
za kaznuvawe i nagraduvawe na poedinci preku celiot narod. Vo
Knigata za Jov (najverojatno sostavena vo 4 vek p.n.e.) problemot na kaznuvaweto
i nagraduvaweto ve}e zapo~na da se postavuva na poslo`eni
osnovi. Zloto koe gospod mu go nanesuva na poedinecot ne mora da bide
kazna, toa mo`e da bide samo isku{enie na pravednik, no potoa sleduva
u{te pogolema nagrada. Poedinecot ne mo`e da gi sfati i doznae
pati{tata na gospod i negovata volja (ideja koja podocna osobeno }e ja
razvie kalvinizmot). No vo Knigata za Jov se u{te e prisutna idejata
za kaznuvawe na ovoj svet. Osven toa vo ovaa kniga se gleda vlijanieto
na persiskata religija za borbata na dobroto i zloto.
Spored hristijanskata religija verata e osnovniot uslov za spasenie
na lu|eto. Za taa cel e potrebna vistinska verba vo gospod no i
pridr`uvawe kon opredeleni obredi. Osnovnite obredi se u~estvo vo
tn. sveti tajni. Katoli~kata i pravoslavnata crkva gi poznavaat slednive
sveti tajni: kr{tevawe, krizma (utvrduvawe vo verata), pri~est
(euharistija), ispoved (priznavawe i pokajuvawe na grevovite), miropomazuvawe
i posledno pomazuvawe (ova pomazuvawe im se dava na bolnite
na smrt), miropomazuvawe na sve{etnici (nivno voveduvawe vo
sve{teni~ki red) i brakot.
481
Gams, A. Biblija u svetlu dru{tvenih borbi, Beograd, 1970, str. 55-56)
293

Kr{tevawetoe osnovnata sveta tajna. 482 Prviot grev nastana vo
Rajot koga prvite lu|e ja pogazija bo`jata zapoved. Pri~inata na prviot
grev be{e gordosta, a posledicata progon na prvite lu|e od Rajot.
Od toga{ toj prv praroditelski grev se prenesuva od generacija na generacija
i zatoa se narekuva i nasleden grev. Edinstveniot na~in za
o~istuvawe od ovoj grev e preku svetata tajna kr{tevawe: so kr{tevaweto
se dobiva blagodet od svetiot duh koj du{ata ja ~isti od site grevovii
i ja osvetuva. Ova zna~i deka preku ovaa sveta tajna ~ovekot se
~isti ne samo od nasledniot grev, tuku i od li~nite grevovi koi gi storil
od ra|aweto do denot na kr{tevaweto i povtorno duhovno se ra|a
za gospod, za ve~en `ivot (od teolo{ka gledna to~ka kr{tevaweto zna-
~i umirawe na stariot ~ovek i novo ra|awe vo Hristos). So kr{tevaweto
se stanuva hristijanin ili ~len na Hristosovata Crkva, a ne so
ra|aweto. Toj {to ne krsten, ne e dostoen da gi primi ni ostanatite
sveti tajni. Osnoven preduslov za kr{tevaweto e verba vo Isus, deka
toj sin na gospod, deka nastrada i voskrsna od mrtvite i deka pak }e
dojde za da im sudi na `ivite i mrtvite. Samiot akt na kr{tevaweto se
vr{i so tri potopuvawa vo voda vo ime na tatkoto, sinot i svetiot duh
(so potopuvaweto vo voda novokrsteniot vo isto vreme do`ivuva smrt
i pogreb, voskrsnuvawe i `ivot). 483 Pritoa, sve{tenikot od liceto koe
go krsti bara otka`uvawe od |avolot i pokajuvawe.
Mirpomazuvaweto se vr{i vedna{ po kr{tevaweto. So nego novokrsteniot
ja dobiva potrebnata sila (so nego stanuvame sinovi bo-
`ji, lica na koi se spu{til svetiot duh). Ova sveta tajna se sostoi vo
toa {to sve{tenikot so sveto miro gi pomazuva glavnite delovi na teloto:
~eloto (za da se osveti razumot i da razmisluva za ospod i negoviot
zakon), o~ite (za da se osvetat i da go gledaat dobroto vo sekoe su-
{testvo), ustata (za da se osveti i da mo`e da go slavi gospoda i sekoga{
da ja zboruva vistina i dobro), u{ite (za da se osvetat i da gi slu-
{aat zborovite na boga), obrazite (da se osvetat i da izrazuvaat radost
482
Kr{tevawe = lat. baptiso, novo ra|awe, akt na ra|awe vo gospod, akt
na voveduvawe vo spasenieto. Jovan go krste{e Isus ne zaradi toa {to ovoj
imal potreba od pokajuvawe, tuku "za da ispolni sekoja pravda" (Matej, 3:15).
483
...Preku kr{tevaweto vo smrtta pogrebani sme zaedno so nego, ta
kako {to Hristos voskrsna od mrtvite preku slavata na tatkoto - taka i nie
da odime vo nov `ivot. Za{to ako sme sozdadeni so nego vo smrtta sli~na na
negovata }e bideme i vo voskrsenieto sli~no na negovoto. Toa go znaeme: na-
{iot star ~ovek e raspnat zaedno so nego, za da bide uni{teno teloto na grevot,
za{to toj koj umrel e opravdan od grevot. A ako umreme so Hrista, veruvame
deka }e `iveeme so nego, za{to znaeme deka Hristos, Koj voskrsna od
mrtvite ve}e ne umira, smrtta nema ve}e vlast nad nego. Za{to ako umrel -
umrel za grevot edna{ za sekoga{. a {to `ivee - `ivee za boga. Taka i vie
smetajte se sebesi mrtov za grevot, no `iv za boga vo Isusa Hrista, na{iot
gospod. (Rimjanite, 6:4-11)
294

zaradi storenoto dobro i sram zaradi storeniot grev), gradite (za da se
osveti srceto i da go qubi boga), racete (za da se osvetat i sekoga{ da
pravat dobro i plemeniti dela pred boga) i, nozete (za da se osvetat i
da odat po praviot hristijanski pat koj vodi vo carstvoto bo`je).
Pokajuvawe ili ispoved (ekspijacija, paenitetia, duhovna promena,
kaewe) 484 e sveta tajna preku koja vernicite gi ispovedaat svoite grevovi.
So pokajuvawe vernikot so silata na svetiot duh i molitva na
Crkvata, prima prostuvawe na grevovite storeni po kr{tevaweto zaradi
obnovuvawe na svojata zaednica so gospod i pomiruvawe so liturgiskata
zaednica na koja toj e ~len. Postojat vistinsko pokajuvawe i
kaewe. Contritio - pokajuvawe e iskreno `alewe poradi storen grev so
`elba pove}e da ne se pravi grev. Vistinsko (sovr{eno `alewe zaradi
grevot. Gre{nikot so pokajni~ko srce `ali i se kae za svoite prestapi,
ne zaradi li~na korist, tuku zatoa {to go navredil boga, kaeweto
se ra|a od qubovta kon gospod. Toa e nesebi~no pokajuvawe naso~eno
kon gospod. 485 Attritio - kaewe e pokajuvawe motivirano od sebi~ni pri-
~ini, naj~esto od strav od kaznata. Toa e nesovr{eno kaewe: `al i taga
koi proizleguvaat od strav na gre{nikot od osuda ili od sram.
484
Gledano od profan aspekt retko ~uvstvuvame vina dodeka ne{to
pravime. Taa se javuva otkako sme storile ne{to {to go smetae za lo{o. Ova
~uvstvo na vina mo`e da gi spre~i idnite postapki od ist vid. Sposobnosta od
kaewe e neophodna za da se spoznae sopstvenoto zlo. Kaeweto e izraz na moralnoto
samopoznavawe. Majk Gelven izdvojuva tri mo`ni reakcii na soznanieto
deka sme predizvikale nekoe zlo. 1. Kako mo`ev da bidam tolku glup. Vo
ovie situacii sme trebale da znaeme i vinovni sme zatoa {to ne sme razmisluvale
za dejstvieto (site dela od nebre`nost). 2. Za{to ne mu se sprotivstaviv
na toa zlo. Se raboti za voobi~aena, me|utoa neprifatliva ~ove~ka slabost
koja vo izvesna mera ja prifa}ame, a koja doveduva do toa ~ovekot da popu{ti
pred ne{to za {to znae deka e pogre{no. 3. Kakov toa ~ovek sum stanal.
Ova e najseriozno obvinuvawe kon sebesi koe ne doveduva do razmisluvawe -
za{to dopu{tiv da se rasipam do taa mera {to ne samo {to ~uvstvuvam sram,
tuku i gadewe od sopstveniot karakter. Svensen, L. op. cit. str, 183. Priznavaweto
na sopstvenata rasipanost poka`uva deka ~ovekot i pokraj se so~uval
ne{to od svojata ~ove~nost, deka ne e vo celost moralen stranec. Ibid, str, 184.
485 Verojatno na vakvo kaewe mislel Isus vo svojata prikazna za izgubenata
ovca. Sinot ~ove~ki dojde da go spasi toa {to e zagubeno. Kako vi izgleda?
Ako nekoj ~ovek ima sto ovci, pa edna od niv zaluta, nema li da gi ostavi
devedeset i devet vo planinata i da trgne da ja bara zalutanata? I ako se
slu~i da ja najde, navistina vi velam deka i se raduva pove}e odo{to na onie
devedeset i devet koi ne zalutale. Koga }e ja najde, raduvaj}i se }e ja krene na
ramo i koga }e dojde doma }e gi povika svoite prijateli i }e im re~e: Raduvajte
se so mene za{to ja najdov svojata izgubena ovca. Vi velam taka }e bide na
neboto pogolema radosta za eden gre{nik koj se kae, otkolku za deveeset i
devet pravednici koi nemaat potreba od kaewe (Matej, 18:12-14, Luka, 15:3-7).
295

So pokajuvawe mo`at da se oprostat site grevovi. Postoi samo
eden isklu~ok, a toa e grev protiv duhot, za{to toj grev sozdava sostojba
na celosno nepojkajuvawe. Nekoi grevovi kako {to se apostazija
(otpadni{tvo), ubistvo na ~ovek, prequba - se lekuvaat so golema strogost.
Pravoslavnata tologija ja otfrli rimokatolikata doktrina spored
koja pokajuvaweto gi bri{e samo ve~nite kazni za storenite grevovi,
a vremenskite treba da se zadovolat vo purgatoriumot (~istili{-
teto) kade Crkvata mo`e da gi prosti od riznicata na zaslugi sobrani
so `rtvata na Isus i so obilni dobri dela na svetite. Idejata na zadovoluvawe
na pravdata na gospod preku kazni e vo sprotivnosta so ~ovekoqubieto
na gospod, "Koj ne saka smrt za gre{niot, tuku da se prevrti
i da bide `iv." Zatoa ne e prifatlivo ne samo u~eweto za indulgenciite,
486 tuku i prifa}aweto na epitimija ili pokajniot kanon kako zadovoluvawe
ili kazna koi bi ja dopolnile tajnata na ispovesta. Grevot
vo pravoslavnata askeza se posmatra kako bolest, a ne kako gazewe na
zakonot koj potoa povlekuva kazna i zadovoluvawe. Vo princip svetata
tajna ispovest se vr{i pred tajnata euharistija.
Vo slu~aj koga vernikot ispovedal nekoj pote`ok grev, sve{etnikot
mu izrekuva duhovna kazna - epitimija. Epitimijata (zabrana)
mo`e da bide dopolnitelen post ili molitva, 487 molewe pro{ka od
onie koi sme gi navredile, pa duri i zabrana na pri~estuvawe na opredeleno
vreme. 488 Pote{kata kazna od epitimijata e anatema. 489
486
Indulgencii = "sveta" trgovija: oprostnici od grevovite zaradi
smaluvawe na kaznite vo purgatoriumot. Indulgenciite, vsu{nost, bea osobeni
upatstva za oporostuvawe na grevovite koi se prodavale za pari.
487
Molitvata i `rtvata se sredstva so koi bespomo{niot ~ovek se
obiduva da se spai od nevoljite i da ja svlada prirodata. Foerbah, L. Predavanja
o su{tini religije, Kultura, Beograd, 1955, str. 243.
488
Epitimija- "crkovna kazna" po ispoved: post, dolgi molitvni, hodo~astie.
Spored pokajniot kanon, sredstva za vistinsko isceluvawe, za ~istewe
{to mo`e da mu gi prepora~a sve{tenikot na pokajnikot se: ~esti molitvi,
davawe pomo{ na siromasite, ~itawe na Svetoto Pismo, hodo~estie (poklonuva~ki
patuvawa), odstranuvawe od pri~est. Epitimijata nema karakter na
zadovoluvawe na pravdata ili na kazna, tuku svojstvo na lek, za{to "ako si do-
{ol kaj lekar, ne treba da se vrati{ neizlekuvan."
489
Anatema vo pravoslavnata crkva e ramna na ekskomunikacijata vo
katoli~kata crkva. Taa zna~i deka onoj koj primil anatema se izdvojuva od
crkovnata zaednica na vernici i se predava na milosta ili sudot bo`ji. Od
toj moment crkvata ve}e ne e odgovorna za toa lice, tuku anatemisaniot sam da
odgovara pred gospod. Anatemata ~esto se prima kako prokletstvo od kade sledi
i nejziniot prevod - prokletstvo. Vo pravoslavnata crkva anatemate e golema
kazna, a epitimijata - mala kazna. So epitimijata vernikot se izdvojuva od
svetite tajni i crkovnite slu`bi. Ovaa mala kazna obi~no vremenski e ograni~ena.
Kaj anatemata liceto celosno i bez vremensko ograni~uvawe e izdvo-
296

Pri~estuvawe (euharistija) se prima preku leb (vistinskoto
telo na Hristos) i vino (vistinskata krv na Hristos). Pri~estuvaweto
se prima za vreme na bogoslu`ewe na liturgija. Za pri~estvuvawe
vernicite se podgotvuvaat so post i molitva. Na svetata liturgija vernicite
gi ispovedaat svoite grevovi na sve{tenikot koj potem gi razre{uva
od grevovite i utvrduva dali se spremni da ja primat ovaa sveta
tajna. Pri~estvuvaweto pretstavuva i duhovno i telesno spojuvawe so
Isus Hristos zaradi pro{tevawe na grevovite i zaradi ve~en `ivot.
Posledno pomazuvawe (jeleosvetuvawe, soborovanie) e sveta
tajna koja se vr{i nad te{ko bolni lica vo crkva ili vo domot, naj~esto
od sedum, a mo`ei od tri sve{teni lica (prezviteri ili episkopi)
so nivno pomazuvawe so osveteno maslo. Preku ovaa Sveta tajna bolniot
se osloboduva od du{evnite i telesnite stradawa i grevovi. 490
Me|u osnovnite sveti tajni se pomesteni i sve{tenstvoto 491 i
brakot, 492 me|utoa tie za nas ne se interesni, ottamu {to imaat samo
posredna vrska grevot i so prostuvawe na grevovite
eno od zaednicata na vernicite. Simnuvaweto na golemata kazna e mo`no ako
liceto go doka`e svoeto popravawe. Vo srednovekovnite hristijanski dr`avi
golemata crkovna kazna donesuvala so sebe i zaguba na sekakvo dr`avno pravo.
490
Jeleosvetuvawe = molitva + uqe (maslo), blagoslovuvawe na jelejot
(uqe), tajna koja bolniot so pomazuvawe so osveteno uqe i so povikuvawe na
blagodetite na svetiot duh od strana na sve{teniikot, go prima isceluvaweto
na teloto i prostuvawe na grevovite. Neposrednoto mesto koe zboruva za ovaa
tajna se nao|a vo Jakovovoto poslanie "Boleduva li nekoj me|u vas, neka gi povika
stare{inite na crkvata i tie neka se pomolat nad nego i neka go poma-
`at so maslo vo imeto na gospoda i molitvata na vera }e go spasi bolniot i
gospod }e go krene i ako napravil grevovi }e mu bidat prosteni."(5:14-15).
491
Sve{tenstvo e sveta tajna pri koja episkopot go voveduva vo oltarot
kandidatot koj gi ispolnil uslovite za vr{ewe na sve{etni~ka slu`ba,
mu ja stava rakata na glava i ~ita molitva na posvetuvawe so cel na kandidatot
da se simne blagoslovot na svetiot duh. Po ova rakopolo`eniot ima pravo,
vo zavisnost od dobieniot ~in da vr{i sve{teni~kite dejstvija. Tie ~inovi
vo pravoslavnata crkva se: zakoni, prezviteri (sve{tenici) i episkopi
(vladici). Osnovata na ovaa sveta tajna se nao|a vo Poslanieto na Jakov, 5:14-
17. Boleduva li nekoj od vas, neka gi povika stare{inite na crkvata i tie
neka se pomolat nad nego i neka go poma`at so maslo vo imeto na gospoda, i
molitvata na vera }e go spasi bolniot i gospod }e go krene i ako napravil
grevovi }e mu bidat prosteni. I taka ispovedajte si gi grevovite eden na drug
i molete se eden na drug za da ozdravite. Delotvornata molitva na pravednikot
ima golema sila."
492
Brakot e sveta tajna preku koja svetiot duh soedinuva vo edno su-
{testvo dve krsteni polnoletni lica od razli~en pol koi pred sve{tenikot
izjavuvaat deka celiot svoj `ivot zaemno }e se sakaat, }e bidat verni eden na
dtug i vo koja primaat blagoslov za ra|awe i vospituvawe na deca.
297

Pokraj navedenite sveti tajni (sakramenti), poznati se i tn.
sakramentali (obredni predmeti) i tn. "blagodatni sredstva," kako
{to se raspetija, brojanici, sveta vodica, ikoni, prekrstuvawe, blagoslov,
zadu{nici (parastosi), povikuvawe na svetci i ma~enici, osvetuvawe
na maslo, blagoslovuvawe na mrtvi (pogrebi). Svetite tajni. ne
postoele vo prvobitnoto hristijanstvo, tuku se pojavile vo II vek. Se
narekuvaat "tajni" za{to pretstavuvaat misterii, ne{to tainstveno
za ~ove~kite sfa}awa, za nivniot razum (se primaat preku verata, a ne
preku razumot).
str. 12.
298
2.3. BO@JA PRAVDA ILI BO@JA MILOST
Vo hristijanskata religija milosta zna~i dodeluvawe na spasenie
i prostuvawe na grevovite po bo`ja volja. Taa se postignuva so
vr{ewe na svetite tajni, a ja dodeluva gospod: podocna vo negovo ime
drugi bo`enski su{testva - Isus, devica Marija, svetcite - site
prekuosobeno opredeleni lica sve{tenicite. Toj poim spored nekoi
avtori, vo evrejskata religija (Stariot zavet) ne postoi. Postoi bo`ja
nagrada, a vo podocne`nata religija i pro{tevawe na grevovite, me|utoa
nagradata i pro{kata gospod ne gi dava arbitrarno, ne e dovolno
samo veruvawe, nagradata i pro{kata se postignuvaat pokraj so molitva
so sekojdnevo makotrpno vr{ewe na religiskite propisi, so ispolnuvawe
na "zapovedite." 493
Za{to e potrebno da se govori za bo`jata milost. Zatoa {to,
kako {to pravilno zabele`uva Kolakovski, 494 luterijancite i kalvinistite,
armenijancite i gomaristite, jansenistite, ezuitite, tomistite
- site svoite doktrinerni stanovi{ta gi opredelile vo prv red so
davawe nivna sopstvena interpretacija na kanonskite tekstovi, posebno
na Poslanieto na Rimjanite od Sv. Pavle, koi se odnesuvale na toj
problem: dali nie, ~ove~ki su{testva, na koj i da e na~in pridonesuvame
za na{eto spasenie, i ako e taka, toga{ na koj na~in go pravime toa?
Kako ni vo eden drug poim vo poimot na milosta se koncentriraat site
najva`ni aspekti na hristijanskata vera: prvobitniot grev, iskupuvaweto,
spasenieto, milosrdniot gospod i gospod odmazdnik.
Milosta e nerazdelno povrzana so doktrinata za bo`jata promisla
ili predestinacija. Predestinacija (praedestinatio, predodreduvawe)
e u~ewe spored koe site slu~uvawa odnapred se predopredeleni so
sudbina ili so bo`ja volja. Vo hristijanstvoto taa e bo`ja odluka spored
koja nekoi luge odnapred se opredeleni za spasuvawe, a drugite osudeni
na ve~no prokletstvo. Predestinacijata se temeli vrz nedosti`nosta
na bo`jite nameri i bo`jiot izbor, no sepak postojat izvesni
493
Gams, A.op. cit. str. 120.
494
Kolakovski, L. Bog nam nije ni{ta du`an, PLATΩ, Beograd, 1998,

znaci, kako na primer, onie deka "na nekoi se im odi na dobro" i deka
spored toa tie mo`at da nasetat deka se bo`ji izbranici. Navestuvawa
na ovaa dokrtina se nao|aat kaj apostol Pavle: "Zo{to Mojsie veli:
]e go pomiluvam, kogo go miluvam i }e go so`alam, kogo go so`aluvam.
Spored toa ne zavisi od onoj koj saka, nitu od onoj koj tr~a, tuku od milostiviot
bog (Rimjanite, 8:28; 9:15,16). U~eweto za predestinacijata
kako u~ewe za spasenieto koe ne zavisi od ~ovekovata slobodna volja,
tuku od bo`jata milost go razvi Avgustin vo raspravata so Pelegije
kako posledica na svoeto u~ewe za isto~niot grev. Podocna vo katoli-
~kata religija ova u~ewe e potisnato (otrfrleno) od strana na rimskiot
semipelegijanizam. U~eweto za predestinacija go prifatil Kalvin
495 kako dogma i ottamu i denes vo protestantizmot toa prestavuva
edna od glavnite religiozni temi. 496
Iako ovie problemi se pojavija u{te vo V vek, vo poznatiot
spor me|u Avgustin 497 i Palagie, 498 nivniot vrv be{e dostignat vo XVII
495
Kalvin vo osnova go prezel sfa}aweto na Avgustin, no i konsekventno
go razrabotil. Spored toa u~ewe, gospod e tolku vozvi{en, semo}en i seznaen
{to ~ovek nikako ne mo`e da gi soznae negovite odluki. Toj za ve~nost
opredeluva {to i kako treba da se slu~uva. Toj, od za ~ovekot nerazbirlivi
pri~ini odnapred opredeluva mal broj lu|e za ve~no spasenie, a drugi za ve~no
prtokletsvo - propast. Spored Kalvin iako ~ovekot ne mo`e da gi znae
pri~inite za takvoto bo`je providenie toa ne e nikakva nepravda, za{to ~ovekot
e tolku rasipan i gre{en {to i spasuvaweto na eden mal broj na lu|e e
znak na bo`jata dobrina. Me|utoa, onie koi se odredeni da bidat spaseni se
istaknuvaat so vistinska vera, so ispraven `ivot. Bo`jata milost koja im e
dodelena e vidna preku onie dobra, pa i materijalni, koi gospod u{te za vreme
na `ivotot im gi dodeluva. Gams, A, op. cit, str. 169. Pritoa, spored Kalvin,
predopredelenosta ne ja isklu~uva celosno slobodnata volja i slobodata
na deluvaweto, tuku samo gi ograni~uva na podra~jeto na bo`jata volja i bo`jata
milost.
496
Predestinacijata vo islamot e poznata pod imeto kader i podrazbira
deka seznajniot Alah opredelil se {to }e se slu~i. Toj gi sozdal site su-
{testva spored svoeto praiskonsko znaewe i mudrost i ni{to ne se slu~uva
bez negova volja.
497 Spored Avgustin, predestinacijata ne e ni{to drugo, tuku prethodno
znaewe i opredeluvawe na onie milostivi podaroci so koi gospod im go
pravi izvesno spasenieto na onie koi se spaseni. Gams, A, op. cit, str. 169.
Inaku, Avgustin zastapuva{e stav na antropolo{}i pesimizam. Spored nego,
~ovekot sam za sebe re~isi ni{to ne mo`e da stori. Padnatosta na negovata
priroda (dlaboko o{tetena so prvobitniot grev) go osuduva se dodeka e upaten
sam na sebe da pravi grevovi - {to i da pravi, ako toa go pravi bez milosta
na gospod, toj pravi zlo. Za spasenie na ~oveka e neophodna bo`ja milost. So
drugi zborovi za pravewe dobri dela ne e dovolna slobodnata volja - potrebna
e boj`ata milost. Vo sprotivnoist, slobodnata volja li{ena od bo`jata mil-
299

vek, pri obnoveniot sudir me|u ezuitite (Dru{tvoto na Isus ili Isusov
red) 499 koi stoeja zad teologijata napalagijancite i jansenistite
(avgustinovi u~enici) 500 koi od svoja strana cvrsto zastana zad teologijata
na Avgustin i Kalvin. 501
Za noviot spor mo`e da se ka`e deka bil "vinoven" Kornelius
Jansen (Cornelius Jansenius), Holan|anec profesor po teologija od Luven
i Biskup vo Ipra. Vo deloto Avgustinus (1640) 502 toj vo osnova poa|a od
toa deka pred da bide storen grevot na Adam ~ovekovata volja se streost
go vodi ~ovekot vo pekolot. Tuka se soo~uvame so idejata na Avgustin za
predestinacijata. Na onie koi se predestinirani (odnapred od gospod predodredeni
za spasuvawe) gospod im dava milost, a na drugite im ja skratuva. Prvite
}e bidat spaseni, vtorite }e propadnat
498
Nasproti Avgustin, Pelagije (354-420) smetal deka ~ovekot ima mo}
da pravi dobro i da raboti na sopstvenoto spasenie i bez bo`ja milost. Su-
{tinata na negovoto u~ewe kako i na site podocne`ni palagijanstva e vo negiraweto
na realnosta na prvobitniot grev. Grevot su{tinski ne ja poga|a ~ovekovata
priroda. Vo pra{awe e ne{to momentno i slu~ajno, isklu~itelno
vrzano za ~ovekovata slobodna volja. Ottamu {to grevot zavisi od ~ovekovata
slobodna volja, mo`en e bezgre{en `ivot: bezgre{niot `ivot zavisi isklu~ivo
od slobodnata volja. Inaku, pod izrazot semipelagijanstvo jansenistite
go podrazbirale prikrieno pelagijanstvo na ezuitite
499
Ezuitite bea mona{ki red vo ramkite na Rimokatoli~kata crkva
osnovan od [panecot Ignacije Lojola, vo Pariz, 1540 godina. Tie so pravo ja
doka`uvaa bazi~nata sli~nost na jansenisti~kite tezi so kalvinisti~kata teorija
na predestinacijata. Vo ramkite na ezuitite }e iznikne liberalnata
struja na tn. leksisti osnovana od strana na Lesius. Leksistite izvr{ija golemo
vlijanie vrz {panskiot ezuit Luis Molina (1535-1600) i pojavata na u{te
edna ezuitska struja - molinizamot. Spored Molina, koj se obide da gi izmeri
kategoriite na ~ovekovata sloboda i bo`jata milost, ne go negira prvobitniot
grev, me|utoa tvrdel deka takviot grev go li{il ~ovekot samo od negovite
natprirodni sposobnosti. Ako ja prifati, bo`jata milost mo`e povtorno da
mu se vrati, no gospod odnapred znae na koj na~in (so vr{ewe dobro ili zlo)
sekoj ~ovek }e se odnesuva kon dadenata milost.
500
Jansenistite smetaa deka vrz osnova na u~eweto na Avgustin gi otkrija
gre{kite na pelagijanstvoto vo teologijata na ezuitite.
501
@an Kalvin (1509-1564) bil duhoven voda~ na {vajcarskite protestanti.
Toj tvrdel deka ~ovekot go spasuva samo verata: verata e podarok od
boga i znak deka e izbran za spasuvawe. Spored negovata doktrina na dvokratna
predestinacija, gospod ednostavno saka nekoi lu|e da bidat spaseni, a
drugi ne. Prvite se odnapred otfrleni, a vtorite odnapred izbrani.
502
Deloto pretstavuva teolo{ki trektat podelen vo tri toma. Vo prviot
se razgleduva palagijanskata eres, drugiot tom se odnesuva na milosta so
koja bil obdaren prviot par vo Rajot i sostojbata na padnatosta na ~ovekovata
priroda, a vo tretiot na milosta na Hristos.
300

mela kon dobroto, no i toga{ za storuvawe dobri dela í bila potrebna
bo`ja milost: kako {to na okoto za gledawe mu e potrebna svetlost, na
~ovekot za dobri dela mu e potrebna bo`jata milost. Posledica od
praroditelskiot grev e zna~itelno o{tetuvawe na ~ovekovata du{a.
Ottoga{, kako {to na bolnoto oko za gledawe pove}e ne mu e dovolna
svetlosta, na ~ove~kata du{a í stana potrebna dopolnitelna (iscelitelna)
milost. Ako na ~ovek od gospod mu e dadena takva milost, za nego
ne e neostvarlivo nitu edno dobro delo. Vo spotivno ~ovekot e nemo-
}en. Dobrite dela storeni bez takva milost, vpro~em se smrtni grevovi.
503 Ottamu {to takvata milost e podarok koj ~ovekot go dobiva od
gospod bez kakvi i da e svoi zaslugi, toa zna~i deka gospod nekoi lu|e
gi predestinira - izbira za spasuvawe, dodeka drugite ednostavno gi
osuduva - gi prepu{ta na propast. Pri takvi okolnosti, ako voljata e
li{ena od bo`jata milost, taa e sposobna samo za zlo. Ottamu, od aspekt
na slobodata na voljata na ~oveka mu se dadeni dve mo`nosti: prvata,
voden od sopstvena volja da pravi samo zlo, odnosno grevovi (vo
otsustvo na bo`ja milost ~ovek ne mo`e da pravi dobro), ili, vtorata,
da otstapi od sopstvenata gre{na volja za da go pot~ini svojot `ivot
na bo`jata milost (se razbira, ako gospod, od samo nemu poznati pri~ini,
takvata milost ne mu ja skratil) so ~ija pomo{ edinstveno e sposoben
da pravi dobro. Vo otstapuvaweto od gre{nata volja, vsu{nost, i
se sostoi ~ovekovata slobodna volja. 504
503
Milosta e toa {to vodi kon toa ne samo da sakame da go pravime toa
{to e ispravno, tuku i {to sme i sposobni toa da go pravime. Zlobnata volja
mo`e da se promeni vo dobra edinstveno blagodarenie na mo}ta na milosta
Kolakovski, L. op. cit. str. 20.
504
Edna od naj~esto, osobeno vo protestanskite zemji, citirani strofi
od Stariot zavet be{e po~etokot na Psalmot 127: "Ako gospod ne ja izgradi
ku}ata zaludno se trudat onie koi ja podigaat." Me|utoa, yidarot znae{e
deka, namesto bescelno da sedi molej}i se i ~ekaj}i gospod da ja izvr{i taa
rabota za nego, toj navistina ja izgradil ku}ata. Mo`e li toj i natamu da veruva
deka yidar bil gospod, a ne toj samiot? Da, mo`e, no ne samo vo taa smisla
deka gospod pridonel kon izgradata na ku}ata so neizvr{uvawe, na primer, so
vozdr`uvawe od ru{ewe na nejzinata konstrukcija so nekoja elementarna nepogoda,
tuku deka toj samiot go izvr{il toa delo slu`ej}i se so rabotnikot
kako so svoj instrument pri {to rabotnikot za celo vreme imal ~uvstvo deka
ne ja izgubil slobodata na deluvawe... Spored Nikol, samo gospod gi znae pri-
~inite za{to gospod go prikriva svoeto deluvawe pod privid na izvesen red
na pri~ini koi izgledaat celosno prirodni. Znaeme samo nekoi od niv. Toj gi
lekuva lu|eto od mrzlivost, gi prisiluva kon rabota i budnost, im pribavuva
raboti i ve`bi, gi kaznuva so ovaa naporna rabota i gi u~i pove}e da go cenat
ona {to se steknuva so pogolemi usilbi. Mo`eme me|utoa da ka`eme deka eden
od negovite glavni celi e da se sokrie sebesi i da go napravi nepoznato svoeto
povedenie za onie koi ne zaslu`uvaat da go znaat. Ibid, str. 62-64.
301

Od strana na oficielniot Rim, so bulata Cum Occasionis (1653),
kako eretni~ki bea osudeni pet tezi na jansenistite. 505 Imeno, spored
crkvata jansenistite tvrdele deka
1. ...Bo`jite zapovedi se nevozmo`ni: Postojat takvi Bo`ji zapovedi
koi pravednicite ne mo`at da gi ispolnat samo so svoite raspolo`ivi
sili, so kakva i da e volja i kavi i da e usilbi, za{to za toa
im nedostasuva neophodnata bo`ja milost. 506 Tokmu spored ovaa teza,
koja be{e i avgustinska dogma, gospod ni nareduva nevozmo`ni raboti:
Bo`jite zapovedi mo`at sekoga{ da se ispolnuvaat, no samo ako ni e
dadena soodvetna milost, odnosno nikoga{ ako takvata milost ja nema.
Samata pak milost gospod ni ja dava ili skratuva edinstveno za ~ovekot
da nau~i deka e dol`en da moli za bo`ja pomo{. Pritoa, treba da
se imame vo vid deka, spored Sen-Siran (Diver`e d'Oran), Pjer Nikol
(1625-1695) i Barkos, sî {to rabotime e ili za gospod ili za |avolot:
ni{to ne e moralno indiferentno - sekoe na{e dejstvie i sekoja misla
treba da go veli~at sozdatelot. Se razbira, nie mora da gi izvr{uvame
505
Jansenistite nikoga{ sebesi ne se narekuvale na toj na~in (toa ime
im e pridadeno od ezuitite), tuku Avgustinovi u~enici. Tie tvrdea deka ne
propovedaat ni{to novo, tuku samo verno gi povtoruvaat najtradicionalnoto
u~ewe na crkvata vo soglasnost so evangelijata i poslaneto na Sv. Pavle, u~ewe
keo bilo kodificirano vo teologijata na Avgustin.
506
Ili vo original: "Pravednite lu|e nekoi bo`ji zapovedi ne mo`at
da gi izvr{at iako sakaat i se obiduvaat so silata so koja navistina raspolagaat
da gi izvr{at, me|utoa im nedostasuva milost koja bi go ovozmo`ila izvr{uvaweto
na tie zapovedi." Kolakovski, L. Bog nam nije ni{ta du`an, PLA-
TΩ, Beograd, 1998, str. 18. Inaku, po odnos na ova pra{awe mo`at da se izdvojat
i slednive dokrtini. Spored Avgustin, @irje i Kalvin, ~ove~kite su{testva
po padot ne mo`at da izvr{at kakvo i da e moralno dobro dejstvie (vo soglasnost
so boj`iot zakon) bez pomo{: za sekoe takvo dejstvie im e potrbno
vlevawe milost koja im e dadena samo na nekoi, dodeka na drugi im e skratena
isklu~ivo po volja na gospod, a ne zatoa {to nekoi ja zaslu`uvaat pove}e od
drugi. Spored ekstremnoto stojali{te na pelagijanizmot, gospod nî osposobuva
za pravewe dobro ako toa go sakame, dodeka prirodniot status ne ne spre~uva
sovr{eno da gi izvr{uvame negovite zapovedi. Ako vo toa ne uspeeme, toga{
mo`eme da se obvinuvame samo sebesi: moralnoto sovr{enstvo ostanuva
vo ramkite na na{iot doseg. Spored semipelagijanskata doktrinana ezuitite
nam, dodu{a, ni e potrebna bo`ja milost za pravewe dobro, no "dovolna milost"
im e dadena na site i na{ata slobodna volja treba samo da ja napravi
dejstvitelna. I samo ako ovaa dejstvitelna milost e postojan uslov na na{iot
`ivot mo`eme da ka`eme deka moralnoto sovr{enstvo i na{eto spasuvawe zavisat
od na{ite usilbi i na{ata volja. Spored akvinistite nie imame dovolna
milost za izvr{uvawe na nekoi dobri dela rakovodej}i se so na{iot sloboden
izbor, no slobodniot izbor ne e dovolen za da se izbegnat site grevovi vo
site okolnosti. Ibid, str. 23.
302

na{ite ovozemski dol`nosti, no samo so ogled na poslu{nosta kon zapovedite,
nikoga{ zaradi sopstvena prijatnost, dobivka, slava ili
vlast. 507 Apsolutnata suverenost na gospod i celosnata rasipanost na
~ovekot se strogo me|usebno povrzani motivi koi go so~inuvaat jadroto
na jensenisti~kata teologija. Spored niv, grevot e grev samo zatoa
{to e sprotiven na bo`jata volja. Ova jasno poka`uva deka edinstveniot
izvor na razlikuvaweto na dobroto i zloto e bo`jiot apsoluten zakon,
a ne nekoe imanentno dobro ili zlo na toa {to go pravime. Gospod
ne zabranuva izvesni dejstvija, zatoa {to se dobri ili lo{i: tie stanuvaat
lo{i, zatoa {to toj gi zabranuva. Vakviot stav nesporno vodi kon
pomislata deka na toj na~in gospod bi mo`el da naredi ubistvoto ili
rodoskvernaveweto da bidat faleni, a davaweto milostiwa da se smeta
za gre{no. 508
Istoto se odnesuva na nepravdata i prenesuvaweto na prvobitniot
grev: nivni stav e deka ona {to gospod go pravi ne mo`e da bide
nepravedno, za{to negovata volja e edinstvenoto pravilo za dobroto i
zloto. [to i da napravi gospod, ispravno e, za{to toa toj go pravi, a ne
zatoa {to toa e vo soglasnost so izvesni normi na pravednost koi sme
gi zele od svetot, od na{ata fantazija, na{ata istorija, od na{ite moralni
~uvstva ili na{ata pravna tradicija. Me|utoa, na koj na~in taa
bo`ja pravda e pravedna ostanuva nadvor od granicite na na{ite sfa-
}awa. 509 Bo`jata volja e edinstvenata mera na pravdata, za{to vo sprotiven
slu~aj bi sozdavale pravila na pravdata vo soglasnost so na{ite
`elbi i odnapred e poznato deka taka sozdadenata pravda }e go izbere
zloto, za{to tokmu toa e ona {to e op{to poznato kako ne{to{to neizbe`no
i sekoga{ go pravime bez bo`ja mislost. 510 Vpro~em, ~ovekot
spored pravdata zaslu`uva ne{to, no nikoj ne zaslu`uva qubov, a osobeno
ne bo`ja qubov ili milost bez koja toj mo`e da pravi samo zlo. Gospod
za nas e nesfatliv, pred sî, za{to e beskone~en... Edinica dodadena
kon beskone~nosta ne ja zgolemuva ni za vlakno... Pri soo~uvaweto
so beskone~nosta kone~nosta stanuva ~isto ni{to. Taka i na{iot duh
pri soo~uvaweto so gospod, taka i na{ata pravda pri soo~uvaweto so
bo`jata pravda... Bo`jata pravda mora da bide isto taka neizmerna kakvo
{to e i negovoto milosrdie. Ovaa pravda sprema osudenite pomalku
e neizmerna i mora da e pomalku upadliva otkolku milosrdieto
sprema izbranite. So drugi zborovi, ako odeme vo pekolot, toga{ toa e
po presuda na pravdata, ako odeme na nebo, toga{ toa e so pomo{ na milosrdieto.
Toa e standardno gledawe na jansenistite. 511
507
Kolakovski, L. Bog nam nije ni{ta du`an, str. 151 i 155.
508
Vidi: Ibid, str. 165.
509
Ibid. str. 246-247.
510
Ibid, str. 166.
511
Ibid, str. 207.
303

2. ...Na milosta ne mo`eme da i se sprotivstavime za{to gospod
ne prisiluva da bideme dobri (^ovekovata padnata priroda nikoga{
ne i se sporotivstavuva na vnatre{nata milost). 512 Dodeka prvata teza
pretpostavuva deka specijalnata milost e neophoden uslov za sekoe dobro
deluvawe, ovaa teza glasi deka milosta, e idovolen uslov,poinaku
ka`ano, taa sekoga{ deluva na nepogre{liv na~in, a liceto koe ja prima
ne e mo}no vo odnos na bo`joto deluvawe. 513 Nakratko, site na koi
{to re{il da im ja dade svojata milost, gospod gi prisilil da bidat
dobri.Toa zna~i, ako gospod saka nekogo da go spasi, nikakva ~ove~ka
slobodna volja ne mo`e da mu se sprotivstavi. [tom gospod posaka ~ovek
da pravi dobro, Negovata volja ne mo`e da bide popre~ena:nanegovata
milost ne e mo`no nikakvo sprotivstavuvawe. 514 Ottamu, {to i
da pravi, ako ne dobie bo`ja milost, ~ovekot pravi zlo. Na{ite dela
se ili zavisni od nas i toga{ se zli, ili se dela na gospod koj deluva
preku nas na dejstvitelen na~in i toga{ se dobri. So drugi zborovi,
gospod e akter na na{ite dobri dela, a samite nie sme akteri na na{ite
lo{i dela za koi toj znae da bide praveden odmazdnik. 515
512
"Vo sostojba na padnata priroda, ne e mo`no da mu se sprotivstavime
na vnatre{nata milost," Kolakovski, L. op. cit, str. 24. Spored Avgustin
voljata ne e sposobnost na izbor, vklu~itelno na konkrenata mo`nost na izbor
me|u dobroto i zloto, tuku pobrgu ednostavno mo`nost ednakvo koga pravime
dobro i zlo, samo {to pravej}i zlo odime po sopstvenata volja, dodeka
pravej}i dobro go sledime gospod koj neprikosnoveno ja naso~uva na{ata volja.
Gospod privremeno gi li{uva pravednite lu|e kako {to toa go storil vo
slu~aj so Sv. Petar. Sv. Petrar mo`e{e da go izbegne svojot prestap (crime), a
toa mo`e sekoj samo dokolku vo negovaat volja e vnesena milosta koja ja dava
ili skratuva gospod... Pritoa, nema somnenie vo toa deka milosta (vnatre{na)
e neizbe`na: ako ni e dadena ne e vo na{a mo} da ja odbieme. Pred padot na
Adam mu be{e potrebna bo`ja pomo{ za da bide dobar, no toj be{e vo sostojba
da ja odbie so svojata slobodna volja. Po padot toa pove}e ne be{e mo`no.
Ibid. str. 47-48.
513
Ibid, str. 24.
514
Ni bo`jijot Zakon, ni objavata na bo`jata mudrost, ni proro{tvata
ili vetuvaweto nagrada (kako {to bi sakale pelagijanite) ne se vo sostojba da
ja izvrtat voljata na ~ovekot: toa mo`e da go stori samo milosta. Ibid, str. 25.
515
Ako bog go smetate za vistinska pri~ina, zgora na toa za prva pri-
~ina na dobroto - za{to samo prvata pri~ina e vistinska pri~ina - toga{ nemojte
da negirate deka bog isto taka e i pri~ina na zloto koe na ~ovekot mu go
nanesuvaat drugite lu|e ili su{testva. Me|utoa, ovaa konsekvencija teizmot
uporno ja negira. Istiot Kalvin, koj lu|eto koi pravat dobro gi smeta samo za
bo`ji instrumenti, izjavuva deka e besmisla i bezbo`ni{tvo od toa da se izveduva
zaklu~ok deka eden svirep ubiec koj ubiva nekoj ispraven ~ovek e samo
oradie koe ja izvr{uva bo`jata odluka ili bo`jata volja, zna~i deka site zlostorstva
se slu~uvaat spored zapoved i bo`ja volja. Pa sepak toa e edna nu`na
304

3. ...Nemame sila da pravime dobro i zlo, no iako ne sme slobodni
nie sme slobodni (Za vredni dela i za grev vo sostojba na padna
negovata priroda, na ~ovekot ne mu e potrebna slobodna volja koja bi i
se protivela na nu`nosta, dovolna mu e sloboda koja mu se sprotivstavuva
na prisilbata). 516 Ova so drugi zborovi zna~i deka spored jansenistite
na{ite dejstvija ni se pripi{ani. Zaradi niv gospod nî kaznuva
i nagraduva duri i ako gi vr{ime od nu`nost. Takvite dela ne ni
se prepi{ani samo toga{ ako gi vr{ime pod prisilba. 517
4. ...Gospod ne mo`eme da go otfrlime (Semipelegijancite ja
priznavaa potrebata od vnatre{na milost za sekoe delo, pa duri i za
samiot po~etok na verata, no sepak bile ertnici, za{to ja pretpostavuvale
~ovekovata sloboda na taa mislost da i se sprotivstavi, ili da i
se pokori). 518 So drugi zborovi, eres e da se smeta deka vo na{a mo}
le`i odlukata da ja prifatime ili odbieme milosta. 519
5. ...Isus Hristos ne umrel za site tuku samo za izbranite lu|e
(Semipelagijanska eres e tvrdeweto deka Hristos umrel i svojata krv
ja proleal za site lu|e). 520 Spored jansenistite, gospod vo su{tina sakonsekvencija.
Ako stvarnite prirodni su{testva se samo sredstva, samo bo-
`ji instrumenti, toga{ se toa bez ogled dali pravat dobro ili zlo. Ako negirate
deka ~ovekot pravi dobri dela so sopstevena sila, od sopstvenoto srce,
toga{ isto taka negirate deka toj vo sopstvenot srce pravi lo{i dela, zlodela.
Ako mu ja odre~uvate na ~ovekot ~esta da bide dobrotvor, so toa vie mu go
odre~uvate i sramot da bide zlostornik i gre{nik. Za{to, za storuvawe na
zlo potreba e isto tolku, ako ne i pove}e sila i mo}, kako i za storuvawe na
dobro. Me|utoa, spored vas, seta sila i mo} e sila i mo} na boga. Kolku e sme-
{no i istovremeno zlobno od edna strana da mu se negira na ~ovekot pri~inosta,
a od druga strana pak da mu se pripi{uva: dobroto da mu se daruva kako
bo`ja milost, a zloto da mu se pripi{uva kako grev! No su{tina na teologijata,
odnosno na teologot e da e an|el sprema boga, me|utoa sotona sprema lu|eto,
se {to e dobro da mu se pripi{uva na boga, a se {to e zlo na ~ovekot, na su-
{testvoto, na prirodata. Foerbah, L. Predavanja o su{tini religije, Kultura, Beograd,
1955, str. 199.
516
"Za ~ovekot vo sostojba na padnata priroda da stekne zasluga ili da
ja zagubi, toj ne mora da bide sloboden od nu`nosta: dovolno e da bide sloboden
od prisilbata." Kolakovski, L. op. cit. str. 27
517
Ibid, str. 27.
518
Semipeligijancite priznavaa deka vnatre{nata, preventivna milost
e nu`na vo site konkretni dela, vklu~itelno i za po~etokot na verata, no
sepak bile eretnici, za{to smetaa deka taa milost e od onoj vid na koj ~ovekovata
volja mo`e da i se sprotivstavi ili da i podlegne. Kolakovski, L. op.
cit. str. 32.
519 Ibid, str. 32.
520
Isus tolku gi qubel svoite podanici {to umrel za niv. Mnozinstvoto
kralevi barale od svoite podanici da ja doka`at svojata vernost so
305

kal da gi spasi site lu|e, no toa zna~i site onie koi od porano gi predestiniral
za slava. 521
Sumarno zemeno, glavnite komponenti na avgustinsko-jansenisti~kata
teorija na milosta, spored Kolakovski, se slednive: Prvo,
Site nie sme tolku beznade`no rasipani {to apsolutno sme nesposobni
da storime {to i da e dobro so na{i sopstveni sili. Slobodniot
izbor, dokolku toj ozna~uva izbor me|u dobroto i zloto, bil sosema
istro{en so grevot. Na{ata volja vo mera vo koja navistina e na{a, a
ne bo`ja, mo`e da pravi i da se saka isklu~ivo samo zlo.
Vtoro, bo`jata milost ne samo {to ni e neophodna za da mo`eme
da pravime dobro i da mu slu`ime na bo`jiot zakon, tuku koga ve}e ni
e dadena, i zatoa nepogre{livo da ni ja poka`e na{ata cel. So drugi
zborovi, ako gospod posaka da pravime dobro, ne mo`eme efikasno da
ja spre~ime negovata volja, za{to negovata volja ja naso~uva ~ovekovata
volja i na toj na~in ja prisiluva na poslu{nost. Pritoa, podobro
e da ne se zboruva za "prisiluvawe" tuku za "priveduvawe kon nu`nosta,"
za{to na toj na~in od gospod formirana ~ovekovata volja navistina
go saka samo u{te toa {to gospod od nea go o~ekuva. Milostazna-
~i e ednakvo nu`en kako i dovolen uslov na sekoe dobro za koe sme sposobni:
delotvornata i nedovolna milost se edno te isto. Ovaa to~ka
treba zasebno da se posmatra, za{to od prviot princip ne mo`e pove}e
da se izvede nemo`nosta od uspe{no protivewe na deluvaweto na milosta.
Treto, (i iako izgleda deka ova logi~no sleduva od prethodnite
dva iskazi, sepak toa treba jasno da se ka`e) spasonosnata milost gospod
ja dava beplatno (gratuitously) i me|u lu|eto ja deli rakovoden od sopstvenata,
nespoznatliva volja. Od stojali{te na bo`jata pravda po
Padot nie bukvalno so ni{to ne pridonesuvame za aktot na na{eto
spasenie: site zaslu`uvame ve~na osuda, a ako gospod saka da spasi nekoi
od nas, toga{ toa ne e poradi na{ite zaslugi (za{to nikoj gi nema
i nikoj ne zaslu`uva milost), tuku ednostavo zatoa {to toj taka saka.
Dvokratnata predestinacija po definicija e pravedna, za{to pravedno
e {to i da pravi gospod - nema drug princip na pravednost osven negovata
volja. Spasenite so milosta se opravdani, prekorenite stanuvaat
osudeni so silata na pravednosta. 522
spremnosta da umrat za nego. Kaj Isus e sprotivno. Toj umrel po svoja sopstvena
volja za da mo`at da `iveeat negovite podanici. (v. Poslanica na Efe-
`anite, 1:9-10).
521
Kolakovski, L. op. cit. str. 38.
522
Doktrinata na dvokratna predestinacija, implicite prisutna kaj
Luter, eksplicite ja objavi Kalvin. Svojot avgustinovski radikalizam toj go
izrazil otvoreno i bez rezervi. Nie nemame sloboden izbor me|u dobroto i
zloto: se {to pravime bez milost e grev, i iako neizbe`en i nu`en, ne prestanuva
da bide dostoen za osuda za{to e dobrovolen. Nie nemame sopstveni zas-
306

^etvrto, (i ovde izgleda ako ne so logi~ka prisilba, toga{ barem
kako posledica na porane{nite doktrini, Isus Hristos ne mo`el
da umre za site lu|e: toj znael koj }e bide osuden, a koj spasen i ne e zamislivo
deka toj so providenieto bi ja proleval svojata krv za xabe
ili bi se posvetil za idnite `iteli na pekolot. 523
Od se {to dosega be{e ka`ano proizleguva deka gospod na ezuitskite
"leksisti" na jansenistite im izgledal kako "drag prijatel" -
blag i uvi|aen za na{ite slabosti vo soo~uvaweto so tolku mnogu isku-
{enija, kako nekoj so koj sekoga{ e mo`no da se dojde do obostrano korisna
spogodba, za razlika od nivniot sopstven okruten osvetnik, koj
pove}eto od ~ovekoviot rod, vklu~uvaj}i gi i site nekrstenite deca gi
ispra}a kon ve~ni ma}i. Od druga strana gospod na jansenistite, na
ezuitite im izgledal kako dale~en gospod, nem i u`asno ramnodu{en,
kako milost - neophodna, no zavisna od zlokobniot karakter, kako sitni~av
i nemilosreden Hristos koj na svojot krst smeta na edna raka
predestinirani koi }e uspee da gi spasi. 524 Ezuitite gi obvinuvaa zatoa
{to hristijanstvoto ne go zemaa seriozno, jansenistite pak, zatoa
{to na lu|eto im postavuvaat prakti~no nevozmo`ni barawa koi gi
nadminuvaat mo`nostite na pogolemiot broj smrtnici. 525 Na ova mesto,
se razbira, za nas se osobeno interesni ezuitite koi vo `elbata da go
zadr`at interesot na lu|eto za hristijanstvoto i crkvata se obidoa da
im go napravat isklu~itelno lesen `ivotot na gre{nicite. Toa e ona
{to go navedejansenistot Paskal da gi ismee vo svoite "Pisma za provincijalecot."
Stanuva zbor za brojni citati na golem broj ezuiti koi
imaa opravduvawe za re~isi site ~ove~ki zlostorstva i iskol~enosti.
lugi: milosta i prethodi na se, site dobri dela i samata na{a izbranost nemaat
ni{to so na{ite dela, tuku se zasnovaat vrz svoevolnoto (slobodno) milosrdie
{to gospod nekomu mu go dava. Negoviot izbor e praveden, za{to osven
negovata volja ne postoi nikakva druga mera za pravda: site zna~i, dokolu ne
primame milost zaslu`uvame pekol... ^ovekot ne e praveden sam po sebe,
za{to Hristosovata pravednost mu e taka dadena {to vo nego e vsadena...
Bo`jata volja e najvisoko pravilo na pravdata, toa {to Hristos go saka, zna~i
mora da se uva`uva kako pravedno tokmu od pri~ina {to Hristos toa go saka...
O~igledno deka za Kalvin milosta e ne{to {to zavisi od bo`jata slobodna
volja, deka taa nema ni{to zaedni~ko so zaslugata na ~ovekot, deka deluva
taka {to ne e mo`no da i se sprotivstavime, deka nejzinata raspredelba e
predve~no odlu~ena, deka nu`nosta ne e prisilba i deka za slobodnata volja
mo`eme da zboruvame ne kako za sposobnost za izbor me|u dobroto i zloto,
tuku samo vo taa smisla deka sekoga{ pravime zlo koga e aktivna na{ata volja
i sekoga{ dobro koga na{ata volja e razdvi`ena od milosta. Seto toa po duh e
sovr{eno avgustinsko, seto toa e doktrina na jansenistite. Ibid, str 72-73.
523
Ibid, str. 45-46.
524
Ibid, str. 221.
525
Paskal, B. Pisma provincijalcu, PLATΩ, Beograd, 2002, str. 87-88.
307

Vo ovaa smisla ezuitite, vo prv red, go vospostavija "metodot
upravuvawe so na merata." Ezuitite, imeno, doka`uvaa deka nikoga{
ne smee da se trpi izre~na namera da se gre{i zaradi grev. Me|utoa, vo
otsustvo na vakva nesre}na sklonost se primenuva metodot upravuvawe
so namerata koj se sostoi vo toa kako cel na svoite dejstvija da se zeme
ne{to dopu{teno. Toa ne zna~i deka sekoga{ koga toa e mo`no, lu|eto
ne treba da se odvra}aat od zabranetite dejstvija, no koga nekoe dejstvie
ne mo`e da se spre~i treba barem da se pro~isti namerata i na toj
na~in poro~nosta na sredstvata da se ispravi so ~istinata na celta.
Eve kako ezuitskite oci nao|ale na~in da go dopu{tat nasilstvoto koe
se vr{i vo odbrana na~esta. Dovolno e da ja odvratite va{ata namera
od `elbata za odmazda, koja e zlostorni~ka, i da ja naso~ite kon `elbata
da se odbrani ~esta, koja e dopu{tena, spored maksimata: "Not ut
malum pro malo reddat, sed ut conservet honorem (Ne se vozra}a zlo za zlo,
tuku za da se so~uva svojata ~est)" Ottamu:
- Otec Lesius tvrde{e, toj koj dobil {amar ne smee da ima namera
da se odmazduva: me|utoa smee da ima namera da go izbegne sramot
i zatoa vo istiot moment smee, duri i so me~, da ja otstrani ovaa navreda.
526 Taka i Erkinez, nie smeeme da go ubieme onoj koj ne o{amaril i
koga e vo begstvo, pod uslov toa da ne go pravime od omraza ili od
odmazda i na toj na~in da ne predizvikame za dr`avata pregolem broj
ubistva. A pri~inata e taa {to smeeme da juri{ame po ~esta isto kolku
i po ukradenoto dobro. 527
- Spored otec Eskobar, ako va{iot neprijatel e spremen da vi
napakosti, negovata smrt ne smeete da ja posakate vo nastap na omraza,
me|utoa mo`e da ja posakate za da izbegnete sopstvena {teta. 528
- Urtado de Mendoza, pak, veli smeeme da go molime gospod brzo
da gi usmrti onie koi se spremaat da ne napadnat, ako nivniot napad ne
mo`eme da go odbegneme na drug na~in. Toj, isto taka, veli deka prebendarot
smee bez da napravi smrten grev da mu posaka smrt na onoj koj
raspolaga so prihodot od negovo dobro, kako {to i sinot smee da posaka
smrt na svojot tatko i da i se raduva koga }e nastapi pod uslov toa
da bide isklu~ivo poradi dobroto koe od toa }e proizleze za nego, a ne
od li~na omraza. Negov stav e i toa deka ~ovek ne pravi grev, za{to voop{to
ne zna~i deka prifatil dvoboj ako odi vo pole i tamu {eta ~ekaj}i
opredelen ~ovek i od nego se brani ako e napadnat (negovata namera
ne e da se tepa vo dvoboj, tuku samo da se odbraniako ~ovekot koj go
predizvikal nepravedno go napadne). 529
- San~ez, pak, ako namerata kon dobro e naso~ena, dopu{ta ne
samo prifa}awe dvoboj, tuku i povikuvawe na dvoboj. Spored teologij-
308
526
Ibid, str. 66.
527
Ibid, str. 70.
528
Ibid, str. 67.
529
Ibid, str. 67.

ata na San~ez sosema razumno e da se ka`e deka ~ovek smee da se tepa vo
dvoboj za da go spasi svojot `ivot, svojata ~est ili nekoi vredni dobra
koga e izvesno deka nekoj saka nepravedno da mu gi zeme vo parnica ili
so ujdurmi i koga toa e edinstven na~in da gi so~uva. I Navarus so pravo
go veli istoto kako i toa deka neprijatelot smeeme da go ubieme na
podmolen na~in, t.e. potajno. Vo takvi slu~ai kon dvoboj i ne treba da
se pribegnuva ako e mo`no ~ovek da se ubie potajno i na toj na~in da se
re{i rabotata, za{to na toj na~in }e go spre~ime zagrozuvaweto na
svojot `ivototi u~estvoto vo grevot koj na{iot neprijatel bi go po~inil
prifa}aj}i go dvobojot. 530
- Reginadus dodava deka smeeme da gi ubieme i la`nite svedoci
koi na{iot neprijatel gi nao|a protiv nas, a spored Tanerus i Emanuel
Sa, duri i sudiite ako {uruvaat so la`nite svedoci. 531
- Otec Baldel smeta, ako poinaku ne mo`eme da go kaznime, deka
smeeme poradi ogovarawe da go ubieme i onoj {to }e ni re~e - la`e{, a
spored Lesius duri i onoj {to }e ne navredi so nedoli~en gest... Pri-
~inite za toa se: ako nameravate da mi ja odzemete ~esta so {amar toa
mo`am da go spre~am so silata na oru`jeto: ista odbrana mi e dozvolena
i koga nameravate navredata da mi nanesete so zborovi. Zgora na
toa, so ogled na toa {to smeeme da gi spre~ime navredite, smeeme da gi
spre~ime i klevetite. Najposle ~esta e poskapa od `ivotot. A ottamu
{to smeeme da ubieme za da go odbranime `ivotot, smeeme i da ubieme
za da ja odbranime ~esta. 532
- Na drugo mesto Lesius veli deka ne e dopu{teno da se ubie zaradi
so~uvuvawe na predmeti od mala vrednost kako na primer zaradi
edno eki ili zaradi edno jabolko, osven ako ni e sram da go izgubime.
Vo toj slu~aj smeeme da go grabneme pa i da ubieme ako toa e neophodno
za da go povratime jabolkoto, za{to toa pove}e e odbrana na na{a ~est,
odo{no na na{e dobro. 533
- Vo vrska so zelena{tvoto, Eskobar veli, ako dobivkata od
lu|e na koi sme im pozajmile pari ja barame kako ne{to {to ni se dol-
`i spored zakonot toa bi bilo zelena{tvo, no ako ja barame kako ne-
{to {to ni se dol`i od blagodarnost, toa ne e zelena{tvo. 534
- Slavniot Molina dava odgovor na pra{aweto dali mora da gi
vratime parite koi sme gi primile za da storime lo{o delo. Mora da
pravime razlika, veli toj, ako deloto za koe sme bile plateni ne sme go
izvr{ile, parite mora da gi vratime, no ne mora ako sme go izvr{ile.
Toa e edno od na~elata koe se odnesuva za nadomest. Vo taa smisla treba
da se sfati deka sudijata ni dol`i pravda i zatoa ne smee da ja pro-
530
Ibid, str. 68-69.
531
Ibid, str. 68.
532
Ibid, str. 71.
533
Ibid, str. 160.
534
Ibid, str. 80.
309

dava, no toj ne ni dol`i nepravda i za toa toj mo`e da prima pari.
Zatoa site glavni ezuitski avtori kako Molina, Reginaldus, Filiucius,
Eskobar, Lesius ednakvo u~at deka sudijata mora da go vrati ona
{to go dobil za pravedno da presudi, osven ako toa mu e dadeno od dare-
`livost, no deka vo nikoj slu~aj ne mora da go vrati toa {to go dobil
od ~ovek za ~ija korist nepravedno presudil. 535
- Spored San~ez, smeeme da se zakolnime deka ne sme storile nekoe
dejstvie iako sme go storile ako vo sebe podrazbereme deka toa ne
sme go storile vo opredelen den ili pred da se rodime ili podrazbiraj}i
nekoja druga sli~na okolnost i ako pritoa se slu`ime so zborovi~ie
zna~ewe toa na koj i da e na~in toa ne mo`at da go otkrijat. Toa
vo mnogu slu~ai e polezno i sekoga{ mnogu ispravno koga e nu`no ili
korisno za zdravjeto, ~esta ili imotot. 536
- Eskobar veli deka vetuvawata ne obvrzuvaat ako koga gi davame
nemame namera da se obvrzeme. A takva namera nemame, osven ako vetuvaweto
ne go potvrdime so zakletva ili so dogovor, taka {to koga
ednostavno }e re~eme: }e go storam toa, vsu{nost mislime deka toa }e
go storime ako ne se predomislime, za{to na toj na~in ne sakame da se
li{ime od svojata sloboda. 537
Slikata na gospod denes e poinakva: toapove}e ne e ni popustliv
blag prijatel, nitu e qubomoren, strog i neumoliv stra`ar vo raboten
logor. Spored standardnoto u~ewe na Crkvata gospod ni nareduva
negovite pravila da gi tretirame mnogu seriozno bez barawa na lesni
izvrduvawa, no toj isto taka i gi nagraduva na{ite iskreni usilbi,
za{to negovoto milosrdie i qubov se ogromni.
3. ZAKLU^NI RAZGLEDUVAWA ZA BO@JATA PRAVDA
Selanecot koj poseal kultura na koja i e potrebna vlaga, go
moli gospod za obilen do`d, a drugiot, koj se podgotvuva za `etva, go
moli pod itno da go zapre ona {to e neophodno za negoviot sosed. Nakratko
sekoj ~ovek go saka istiot gospod, no sekoj za sopstvena smetka, a
toj {eretski im se potsmeva i "veli:" dogovorete se - pa }e vi pu{tam
ili samo sonce ili samo do`d. Ako e takva situacijata so edengospod,
538 mo`e da zamislime kako im e na onie na ~ie podra~je, kako na
primer na makedonskoto, gi ima pove}e: Alah i Hristos, na primer.
Kako da se dogovorime, kako da gi usoglasime svoite interesi, a nikoj
da ne e vo zijan, vreskaat tie. Sleduva istiot bo`ji diplomatski odgo-
535
Ibid, str. 85-86.
536
Ibid, str. 96-97.
537
Ibid, str. 97.
538
Kako {to e poznato, zaradi idejata za edinstvoto na gospod, Sokrat
go zagubi svojot `ivot. Atiwanite go smetale za ateist sekoj koj veruval samo
vo eden bog. Ibid, str. 268.
310

vor: dodeka vie ne se dogovorite nie }e vladeeme i toa kako {to sakame,
demek od koalicijata Isus - Alah, isklu~ivo }e zavisi koga }e bide
toplo, a koga ladno. Ama nie imavme plan! - vikakat nivnite komintenti.
Na toa sleduva odgovorot sodr`an vo edna meksikanska poslovica:
"Ka`ete mu gi na gospod tvoite planovi ako sakate do solzi da go nasmeete."
Toga{ kade e re{enieto. Kako da se dojde do bo`jata pravda, do
pravda za site. Genijalniot izum na site religii e prost kako grav: -
gospod mora da se navede da se smiluva. Iako semo}en, so nego e lesno:
dovolno e da se zamoli, a ako toa ne uspee (ako ne padne na toj {tos),
toga{ treba ne{to da mu se podade za da zami`i na edno oko. Klasi~en
potkup! Vo taa smisla go sfa}am Holbah koj veli: "Op{testvata na
svojot po~etok, ~esto o`alosteni i zlostavuvani od prirodata, pretpostavuvaa
deka elementite ili sokrienite fakti koi upravuvaat so
niv imaat volja, svoi celi potrebi i ~uvstva koi se sli~ni na ~ovekovite
~uvstva, potrebi, pogledi i volji. Ottamu, nastanalo toa {to se
izmisleni `rtvite so koi ovie elementi ili sokrieni fakti }e se
hranat i pojat, ~ad i kadewe so koi nivniot duh }e se zasiti. Se veruvalo
deka elementite ili nivnite gnevni razdvi`uva~i }e se smirat
kako i gnevniot ~ovek so molitvi, poni`uvawa i podaroci. Fantazijata
se napnuvala da pogodi kakvi bi mo`ele da bidat podarocite i kakvi
`rtvi bi bile najprijatni za tie nemi su{testva, su{testva koi
samite nikako ne gi poka`uvale svoite sklonosti. Najprvin im se nudeni
plodovi od zemjata, plodovi od rastenija, potoa im se slu`ele
mesa, kako `rtvi im se prinesuvani jagniwa, junici, junci. A so ogled
na toa {to tie uporno ostanuvale gnevni na lu|eto, malku po malku pa
kako `rtvi im se prinesuvani i deca, lu|e. Najposle ludiloto na fantazijata
koe sekoga{ raste napravi da se poveruva deka suvereniot razdvi`uva~
koj upravuva so prirodata gi prezira `rtvite koi poteknuvaat
od zemjinata topka i deka mo`e da bide smiren edinstveno so
`rtvuvawe na nekakov bog. Se pretpostavilo deka beskrajnoto su{testvo
mo`e da se izmiri so ~ove~kata rasa edinstveno preku nekakva beskrajna
`rtva." 539 Klasi~en potkup so postojano krevawe na vrednosta
na ponudenoto. "Religijata sekoga{ bila sistem na povedenija izmislen
od fantazijata i neznaeweto za da se smiluvaat nepoznatite sili
za koi se veruvalo deka vladeat so prirodata: izvesno gnevno i okrutno
bo`enstvo sekoga{ mu slu`elo kako osnova na ovoj sistem i tokmu vrz
temelite na ova apsurdno i detsko sfa}awe sve{tenstvoto gi zasnova
svoite prava, svoite hramovi, svoite oltari, svoite bogatstva, svojata
vlast. Nakratko, vrz ovie grubi temeli se zasnovaat site verski sistemi
na svetot: vo prapo~etokot izmisleni od divjaci tie sî u{te
imaat sila da upravuvaat so sudbinata na najciviliziranite nacii." 540
539
Holbah, P. Sistem prirode, Prosveta, Beograd, 1950, str. 250.
540
Ibid, str. 251.
311

Ottamu i pra{aweto ima li bo`ja pravda ili {to ostanuva od
pravdata koja se iznuduva so potkup.
Vo odgovorot na ova pra{awe povtorno ni pomaga Holbah koj
najprvin veli: "^ovek vo svojot bog ne videl i nikoga{ nema da vidi
ni{to drugo osven ~ovek. Zaludno mo`e da se osmisluva, zaludno da ja
protega negovata mo} i negovite sovr{enstva, sekoga{ od nego }e sozdade
samo xinovski, preterano golem ~ovek kogo }e go napravi himeri-
~en pretrupuvaj}i go so osobini koi se vo me|useben sudir. Sekoga{ vo
boga }e gleda samo su{testvo od ~ove~ki rod na koe }e se obide do tolku
da mu gi zgolemi razmerite {to od nego }e napravi celosno nesfatlivo
su{testvo. Odej}i po ovie sklonosti na bo`enstvoto mu se prepi-
{uva razum, mudrost, dobrina, pravda, 541 znaewe i mo}, zatoa {to samiot
~ovek e razumen, za{to zabele`al mudrost kaj izvesni su{testva
na svojot vid, za{to vo niv saka da najde sklonosti koi nemu samiot mu
se pogodni, za{to gi po~ituva onie koi poka`uvaat pravednost, za{to
samiot ima soznanija koi gi gleda mnogu po{iroko od izvesni poedinci
i najposle za{to u`iva izvesni sposobnosti koi zavisat od negovata
organizacija. 542 ...Pretpostavuvaj}i eden edinstven bog koj e tvorec
na sekoja stvar, ne mo`e{e da ne mu se prepi{e beskrajna dobrina, beskone~na
mudrost i sila bez granici, spored negovite dobri dela..., no
od druga strana kako da ne mu se prepi{at zlostorstvata, neopreznosta,
~udlivosta koga }e se pogleda na ~estite grdi neredi i na bezbrojnite
zlostorstva ~ija `rtva e ~ovekoviot rod... Kako da se izbegne da
ne se nare~e nepredostro`en gledaj}i kako postojano e zafaten so urivawe
na svoite sopstveni dela. Kako da ne se posomnevame deka vo nego
ima mnogu nemo} gledaj}i kako nikoga{ ne se izvr{uvaat namerite za
541
Imitiraweto na boga so povedenie koe sodvetstvuva na bo`jite
dela doveduva do poglemo nalikuvawe na boga, a toa istovremeno zna~i i do
spoznavawe na boga. Spored toa, da se poznavaat bo`jite pati{ta zna~i da se
poznava i vo praktikata da se sledi negovoto povedenie kon lu|eto, negoviot
seopfaten princip na pravda, neograni~ena qubov, qubeznost i prostuvawe.
Vo predanieto od Biblijata do Maimonid spoznavaweto na boga i vo su{tina
da se bide nalik na boga zna~i da se imitira bo`joto deluvawe. Fromm, E. Bit
}ete kao Bog, Zagreb, 1989, str. 139.
542 Vo ovaa smisla, Holbah vo fusnota dodava: ^ovekot, veli Montew,
mo`e da bide samo ona {to î i mo`e da razmisluva samo spored svojot doseg:
toj mo`e da pravi {to saka, no kako du{a toj ja poznava samo svojata. Na eden
mnogu slaven ~ovek mu ka`ale deka bog go sozdal ~ovekot spored sopstvenata
slika, a ovoj filozof im odgovoril: "^ovekot mu vratil milo za drago." Ksenofon
velel deka koga volot ili slonot bi znaele da pravat skulpturi ili da
slikaat, sigurno bi go pretstavile svoeto bo`enstvo spored svojata slika i
prilika i deka vo toa bi imale isto tolku pravo kolku i Poliklet ili Fidija
koi mu dale ~ove~ki oblik. Gledame, veli Lamot-Leveje, deka teantropijata
e temel na celokupnoto hristijanstvo. Holbah, P. op. cit, str. 266-267.
312

koi se pretpostavuva deka toj gi ima. 543 Se veruvalo deka ovie te{kotii
}e se otstranat na toj na~in {to }e mu se sozdadat neprijateli,
koi, iako mu se pot~ineti na vrhovniot bog, sepak go naru{uvaat redot
na negovoto caruvawe i gi popre~uvaat ostvaruvawata na negovite pogledi.
Od nego e sodaden kral i dodadeni mu se protivnici, koi, i pokraj
svojata nemo}, sakale da mu ja osporat negovata kruna. Taka nastana bajkata
za "titanite" ili za "padnatite angeli." Ovaa bajka, kako i bajkata
za "demonite," sozdava mo{ne sme{na uloga za boga. Taa pretpostavuva
deka bog sebesi si pravi protivnici za da ve`ba, za da se odr`uva
vo forma i za da mo`e da go poka`e sjajot na svojata slava. Posledicata
na taa bajka e deka carot na prirodata e vo ve~na borba so svoite
neprijateli koi, iako beskrajno mo}en, toj samiot sebesi si gi sozdal...
So taa borba toj postojano bil zafaten: so nagraduvawe na svoite podanici
koga gi slu{ale negovite zakoni i nivno kaznuvawe koga ja imale
taa nesre}a da stapat vo zavera kako neprijateli na negovata slava.
Posledicata od ova sfa}awe, pozajmeno od planetata zemja kako voeni
sostojbi vo koi kralevite re~isi sekoga{ se nao|aa, bila taa {to se
iznajdoa lu|e koi se izdavaa za bo`ji doglavnici koi gi oglasuvale negovite
zborovi, gi otkrivale negovite tajni nameri i poka`uvale kako
kr{eweto na negovite zakoni e najgrozno zlostorstvo... Pritoa, go
uveruvaa narodot deka, i pokraj svojata zavisnost i semo}ta na sopstveniot
bog, ~ovek mo`e svojot bog da go navredi, deka e sposoben da mu
se sprotivstavi, vojna da mu objavi, planovite da mu gi urne i da go
naru{i redot {to bog go vospostavil. Se pretpostavi deka, za da se
razmaftuva so svojata sila, bogot samiot sebesi si sozdal neprijateli
i zaradi zadovolstvoto da se bori protiv niv, bez da saka da gi uni{ti,
nitu pak da gi promeni nivnite nesre}ni sklonosti. Najposle, se poveruvalo
deka toj na svoite pobuneti neprijateli kako i na lu|eto im dodal
sloboda da gi kr{at negovite naredbi, da gi uni{tuvaat negovite
planovi, da go raspaluvaat negoviot temperament, da ja zamol~at nego-
543
Za Holbah gospod e protivre~en. Ako e beskrajno dobar, kakva pri-
~ina bi imale da mu se pla{ime? Ako e beskrajno mudar, zo{to bi se voznemiruvale
nad na{aat sudbina? Ako znae se, zo{to da go izvestuvame za na{ite
potrebi i da go zamoruvame so na{ite molitvi? Ako e gospodar na svetot, zo-
{to `rtvi i podaroci da mu prinesuvame? Ako e praveden kako da veruvame vo
toa deka kaznuva su{testva koi so slabosti gi ispolnil? Ako negovata milost
vo su{testvata pravi se, kakva pri~ina toga{ bi imal da gi nagraduva? Ako e
semo}en, kako e mo`no da go navredime i kako e mo`no da mu se sprotivstavime?
Ako e umen zo{to se poka`uva gneven na slepite na koi im ja dopu{til
slobodata na bezumie? Ako e nepromenliv, so kakvo pravo barame da gi smenime
negovite odlu}i? Ako e nepojmliv, zo{to se zanimavame so nego? Ako
govorel, zo{to vselenata ne e uverena? Ako soznanieto na boga e najnu`na rabota,
zo{to toa ne e najo~evidno i najjasno? ...Ako pak, e tiranin, kako e mo-
`no da go sakame? Ibid, str. 429.
313

vata dobrina, za da ja vooru`uvaat negovata pravda. Ottamu, na site dobra
na ovoj `ivtot zapo~na da se gleda kako na nagradi, a na zloto kako
na zaslu`ni kazni. Sistemot na ~ovekovata sloboda, izgleda e izmnislen
samo zatoa na ~ovekot da mu se dade mo`nost da go navreduva svojot
bog i toj bog da ima opravduvawe za zloto {to mu go nanesuva koga ~ovekot
}e ja upotrebi seta sloboda {to toj mu ja dal. 544
Ovie sme{ni i protivre~ni idei sepak slu`ele kako osnova na
site sueverija vo svetot. Site tie veruvale deka so toa davaat smetka
za samoto poteklo na zloto, deka uka`uva na pri~nata poradi koja ~ovekoviot
rod gi do`ivuva site svoi bedotii. Me|utoa, lu|eto ne mo`ea
od sebe da go sokrijat faktot deka na zemjata ~esto oddevale, a od nivna
strana da ne e napraven nikakov zlostor, videle deka duri ni tie
koi najverno gi izvr{uvale negovite bo`emni naredbi ~esto zadeno
propa|ale so golemite prekr{iteli na negovite zakoni. Naviknati da
se poklonuvaat pred silata, deka taa gi dava site prava, da treperat
pred svoite ovozemni vladeteli... lu|eto u{te pomalku smeea da go
kritikuvaat povedenieto na svojot bog ili da go obvinuvaat za bezrazlo`ni
surovosti. Vsu{nost, ministrite na nebesniot monarh izmislia
sredstva za razre{uvawe na svojot bog od site grevovi, sredstva so ~ija
pomo{ vrz samite lu|e gi prefrlija pri~inite na site zla i kazni koi
na niv pa|aat; poradi bo`emnata sloboda koja mu e dadena pretpostavija
deka ~ovekot zgre{il, deka negovata priroda e rasipana, deka celokupniot
~ove~ki rod vrz sebe nosi kazna koja ja zaslu`ile negovite
predci so svoite grevovi, i deka neumoliviot nebeski car se odmazduva
na predcite i preku nivnite nevini potomci. I ovaa odmazda be{e
oceneta kako mnogu pravilna, za{to vo duhot na sramnite predrasudi
lu|eto gi odmeruvaat kaznite pove}e spored silata i dostoinstvoto na
navredeniot, otkolku spored goleminata ili stvarnosta na navredata...
Iljadnici bajki se izmisleni za da se najde pri~ina zo{to i kako nastanalo
zloto na ovoj svet i nebesnite odmazdi sekoga{ izgledale silno
motivirani, za{to se veruvalo deka gre{kite storeni sprema edno
beskrajno golemo i mo}no su{testvo mora da bidat beskrajno kazneti...
Lu|eto dobro se ~uvale od isku{enieto za nepravda da se obvini despotot
na vselenata, da se posomneva vo negovite prava, da se izgovori
zbor na `alba protiv negovata svirepost. Se smetalo deka bog mo`e
sebesi se da si dozvoli sprema slabite dela na svoite race, deka nema
nikakvi dol`nosti sprema svoite tvorbi, deka ima pravo nad niv da
vr{i apsolutna i bezgrani~na vlast: od negovoto apsurdno i bezumno
vladeewe napraveno e posebno bo`ensko zakonodavstvo.
Lugeto, spored Holbah, vo site zemji obo`avale bogovi koi
bile ~udni, nepravedni, krvo`edni i neumolivi, a nikade ne se osmelija
da gi podlo`at na ispituvawe pravata vrz osnova na koi bogovite
mo`at da bidat takvi. Bogovite sekade bea surovi, raspa{ani i pris-
314
544
Ibid, str. 270-271.

trasni, sekade li~ele na podli tirani koi nekazneto si igraat so svoite
nesre}ni podanici kako so igra~ki: premnogu slabi ili premnogu
zaslepeni, tie ne im davale nikakov otpor, nitu se izvlekuvale od jaremot
koj gi kr{el. Bogot so takov grozen karakter i denes saka da go
obo`avame: bogot na hristijanite isto kako bogovite na Grcite i Rimjanite,
ne kaznuva na ovoj svet i }e ne kaznuva na drugiot svet za gre{-
kite za koi ne osposobila prirodata koja {to toj ni da dal. Sli~no na
monarhot koj e opien so svojata vlast, zaludno se rasfrla so svojata
mo} i go interesira samo detskoto zadovolstvo da poka`uva deka toj e
gospodarot i deka ne mu e pot~inet na nikakov zakon. Ne kaznuva zatoa
{to ne gi znaeme negovite temni volji. Ne kaznuva zaradi prestapite
na na{ite tatkovci, negoviot despotski temperament re{ava za na{ata
ve~na sudbina, so silata na negovite fatalni odluki stanuvame negovi
prijateli ili negovi neprijateli nadvor od na{ata sopstvena
volja: toj ni dava sloboda samo za da ima varvarsko zadovolstvo da ne
kaznuva poradi neizbe`nite zloupotrebi koi na{ite strasti i na{ite
zabludi ne gonat da gi storime od svojata sloboda... Evrejskata i hristijanskata
teologija ni ja prika`uva pristrasnosta na bog koj bira ili
otfrla, saka ili mrazi spored svojot momentalen kejf, nakratko kako
tiranin koj se igra so svoite tvorbi; koj na ovoj svet go kaznuva celokupniot
~ove~ki rod zaradi gre{kite na eden edinstven ~ovek; koj predodreduva
mnozinstvoto smrtnici da bidat negovi neprijateli za da gi
kazni so kazna koja ve~no }e trae, za{to od nego ja dobile taa sloboda
da se izjasnat protiv nego. 545
Vrz ovie nerazumni poimi teolozite sekade na zemjinata topka
zasnovale kultovi spored koi lu|eto mora da go obo`uvaat bo`enstvoto
koe, so ni{to ne obvrzano kon niv, ima pravo niv da gi obvrzuva...
Lu|eto i bez da znaat sekoga{ mo`ele da padnat vo negova nemilost,
me|utoa nikoga{ ne smeele da go nare~at nepraveden, za{to veruvaa
deka pravdata i ne e sozdadena za da gi uredi postapkite na eden semo-
}en monarh ~ija mnogu visoka polo`ba trebala da go stavi beskrajno
visoko nad ~ovekoviot rod, dodeka od druga strana se zamisluvalo deka
toj ja sozdal vselenata edinstveno zaradi ~ovekoviot rod. Zna~i, vo nedostig
na gledawe na dobrata i zloto kako na efekti koi podednakvo se
nu`ni: vo nedostatok na nivnoto prepi{uvawe na nivnite vistinski
pri~ini, lu|eto izmislile fiktivni pri~ini, zli bo`enstva, od koi
ni{to ne mo`elo da gi odvrati. Me|utoa, nabquduvaj}i ja prirodata
mo`ele da vidat deka fizi~koto zlo e nu`na posledica na svojstvata
koi im pripa|aat na opredeleni su{testva: bi soznale deka ~umata, zarazite
i bolestite proizleguvaat od fizi~ki pri~ini... pa toga{ vo
samata priroda bi gi barale i lekarstvata koi mo`at da gi smalat ili
ukinat posledicite poradi koi trpele. Isto taka, bi videle deka i moralnoto
zlo e samo nu`na posledica na nivnite lo{i ustanovi, deka ne
545
Ibid, str. 272-273.
315

doa|aat od nebesnite bogovi, tuku od nepravdata na ovozemnite vladeteli,
vojni, nedostatoci. glad, nepriliki, poroci i zlostorstva pred
koi lu|eto tolku ~esto stenkaat. 546
So svetot vo koj ~ovekot do`ivuva tolku zlo ne mo`e da vladee
bog koj bi bil sovr{eno dobar: svetot vo koj ~ovekot do`ivuva tolku
dobra ne mo`e da bide pod uprava na bog koj e tolku zol. Treba zna~i da
se usvojat dva principi podednakvo mo}ni, koi se sprotivi eden na
drug, ili bi mo`ele da se soglasime vo toa deka istiot bog e neizmerno
dobar i zol, ili najposle treba da se priznae deka ovoj bog ne mo`e da
deluva poinaku, tuku taka kako {to deluva, a vo toj slu~aj zarem ne e
beskorisno da se obo`ava ili da se moli za{to vo toj slu~aj toj bi bil
"sudbina" sama nu`nost na rabotite ili barem bi bil pot~inet na nepromenlivite
pravila koi sam sebesi si gi nametnal.
Za ovoj bog da se opravda za zlostorstvata koi mu gi pravi na
~ovekoviot rod, ni se ka`uva deka toj e praveden i deka ovie zla se
kazna za navredite koi lu|eto mu gi nanele. Ispa|a deka ~ovekot mo`e
da mu nanese bolka na svojot bog, me|utoa za nekoj da se navredi treba
da se pretpostavi deka postojat izvesni odnosi me|u nas i onoj {to go
navreduvame. A kakvi se odnosite koi bi mo`ele da postojat me|u
slabiot smrtnik i beskone~oto su{testvo koe go sozdalo svetot... Kako
fizi~koto deluvawe na edno materijalno su{testvo mo`e da deluva na
nematerijalnata supstancija i vo nea da predizvika nelagodni ~uvstva?
Kako edno slabo su{testvo... mo`e da deluva nasproti voljata na neodoliva
sila koja nikoga{ ne se soglasuva na nered i grev. Od druga
strana, pravdata ve}e spored samite sfa}awa koi mo`eme za nea da gi
imame, pretstavuva postojana sklonost sekomu da mu se dade ona to mu
se dolguva, a teologijata postojano ni povtoruva deka bog ne ni dolguva
ni{to, deka dobrata {to toj ni gi dava se beskraen efekt na negovata
dobrina i deka bez da ja povredi svojata pravednost toj po svoja volja
mo`e da raspolaga so delata na svoite race, pa duri i da gi frli vo
crniot bezden na bedata ako toa mu se bendisuva. Me|utoa, vo toa ne
gledam ni senka od nekakva pravda, veli Holbah, vo toa moite o~i gledaat
najcrna tiranija i najodvratna zloupotreba na sila. I navistina
zaram ne gledame kako nevinosta oddeva, kako doblesta e vo solzi, kako
zlostorot triumfira i e nagraden pod carstvoto na ovoj bog ~ija pravednost
se fali? Ottamu, Ciceron veli: "Dies deficiet si velim numerere
quibus bonis male evenerit, net minus si commemorem quibus malis optime" (Ne
bi imalo dovolno denovi koga bi sakal da gi nabrojam site dobri lu|e
na koi zla im se slu~ile, i koga bi potsetuval na site zli lu|e na koi
najdobri raboti im se slu~uvale).
...Gledate deka na zemjata re~isi nikoj ne e zadovolen so svojata
sudbina. Pokraj eden smrtnik koj u`iva, iljadnici oddevaat, pokraj
eden bogata{ koj `ivewe vo izobilstvo, milioni siroma{ni nemaat
316
546
Ibid, str. 274.

ni najnu`ni ne{ta. Celi nacii stenkaat vo nema{tija za da se zadovolat
strastite na nekolku vladeteli, na nekolku golemodostojnici koi
poni`uvaweto na nacijata ne gi pravi sre}ni. Nakratko, pod semo}niot
bog ~ija dobrina nema granici, zemjata sekade e narosena so solzite
na bedenici, a {to se odgovara na seto toa. Ladno ni se veli deka
"pati{tata gospodovi se nedosti`ni." Vo toj slu~aj bi pra{al so
kakvo pravo sakate za niv da umuvate. Vrz kakva osnova im prepi{uvate
izvesna doblest koja ne mo`ete da ja dosegnete. Kakva ideja si sozdavate
sebesi za pravdata koja nikoga{ ne li~i na ~ove~kata?
Ni se veli deka bo`jata pravda e vramnote`ena so negovata milost,
so negovoto milosrdie. Neli e toa otpovikuvawe na strogite pravila
na to~na i stroga pravda koja pravi nekomu da mu se prosti kaznata
koja toj ja zaslu`il? Kaj kralevite milosta e ili nasilstvo nad pravdata
ili ispravka na zakonot koj e premnogu strog. A zarem zakonite
na bog koj e beskrajno dobar, praveden i mudar mo`at da bidat premnogu
strogi, i ako toj navistina e nepromenliv mo`e li toj {to i da e vo
ovie zakoni da otpovika i za eden edinstven moment? Pa sepak, nie ja
odobruvame milosta kaj eden vladetel dodeka nejzinoto lesno davawe
ne stane {tetno za op{testvoto. Nie ja po~ituvame, za{to vo nea ja nagovestuva
~ove~nosta, blagosta, ~uvstvitelnosta i plemenita du{a, tie
osobinite koi kaj site gospodari pove}e gi sakame odo{to strogosta,
ne~uvstvitelnosta, nepopustlivosta. Vpro~em, ~ovekovite zakoni se
polni so nedostatoci: ~esto se preterano strogi, ne mo`at sekoga{ da
gi predvidat site okolnosti i site slu~ai i kaznite {to gi propi{uvaat
ne sekoga{ se pravedni i srazmerni na prestapite. Slu~ajot ne e
ist i so bo`jite zakoni za koi pretpostavuvame deka se sovr{eno pravedni
i mudri. Bo`jite zakoni mora da se tolku sovr{eni {to nikoga{
ne trpat nikakvi isklu~oci. Spored toa, bo`enstvoto nikoga{ od niv
ne mo`e ni{to da otpovika, a da ne ja povredi svojata nepromenliva
pravednost.
Idniot `ivot e izmislen za da se pokrie bo`jata pravda i za
bog da se opravda za zlostorstvata {to ~esto gi pravi vo ovoj svet so
svoite najgolemi mileni~iwa. Tamu, ni se veli, carot nebesen na svoite
izbranici }e ni dade nepromenliva blagosostojba koja {to im ja
skratil na Zemjata. Tamu toj }e gi obe{eti site onie {to gi saka, }e gi
obe{teti za minlivite nepravdi, za ta`nite isku{enija na koi gi podlo`il
na ovoj svet. Me|utoa, neli e bog vistinskiot tvorec na zloto
ili grevot koj go dopu{ta, dodeka mnogumina bi go spre~ile. I vo toj
slu~aj, mo`e li toj pravedno da gi kaznuva onie koi skrivile? 547 ...Dali
bi go narekle dobar, umen, praveden, milostiv, milosrden tatkoto koj
bi ja vooru`al rakata na nerazumno dete ~ija nevnimatelnost mu e poznata
so opasen ostar no` i koj bi go kaznil za celiot negov `ivot
zatoa {to deteto samoto sebesi bi se poseklo. Dali bi go narekuvale
547
Holbah, P. Sistem prirode, Prosveta, Beograd, 1950, str. 282-285.
317

praveden, milostiv i milosrden nekoj vladetel koj ne vodej}i smetka
za toa kaznata da bide srazmerna na prestapot ne bi ja odredil granicata
na makite na izvesen podanik koj vo pijanstvo na minuvawe bi ja
navredil negovata sueta ne nanesuvaj}i mu sepak nikakva stvarna {teta,
a samiot vladetel, {to e najva`no, pred seto toa se potrudil da go
opijani... Na ovie te{kotii sepak se odgovara deka dobrinata, mudrosta,
pravdata vo boga se taka o~igledni osobini, ili tolku malku sli~i
na na{ite {to nemaat nikakva vrska so ovie osobini koga tie se vo ~ovekot...
No, ako pravdata bo`ja ne e pravda na lu|eto, ako taa deluva
taka {to toa lugeto go narekuvaat nepravda, ako negovata dobrina, negovata
milostivost i negovata mudrost ne se manifestirtaat so takvi
znaci po koi mo`eme da gi prepoznaeme, ako negovite bo`enski osobini
se sprotivni na na{ite idei, ako vo teologijata site ~ove~ki poimi
se zatemneti ili izopa~eni, na koj na~in smrtnicite, sli~ni na
mene, mo`at da voobrazuvaat deka mo`at da gi nagovestat, da gi soznaat
i objasnat na drugi? 548 ...Kako mo`am da podr`uvam nekoj bog ~ija dobrina
i pravda po ni{to ne nalikuvaat na moite, ili poto~no, ~ija dobrina
i pravda se direktno sprotivni na ona {to jas go narekuvam pravda
i dobro? ...Bez somnenie }e ni se ka`e deka ne mo`e da ima nikakva
srazmernost me|u tvorecot i negovioto delo: deka glinata nema pravo
da go pra{a grn~arot koi so nea napravil razni predmeti - za{to me
oformi na ovoj na~in? Me|utoa, ako nema srazmernost me|u rabotnikot
i negovoto delo, ako me|u niv nema nikakva analogija, kakvi mo`at
toga{ da bidat odnosite koi bi ostanale me|u niv? Ako bog ne e telesen,
kako deluva na telata ili kako telesnite su{testva mo`at da deluvaat
na nego, da go navreduvaat, da mu go naru{uvaat negoviot mir, da
predizvikuvaat vo nego gnevni dvi`ewa? Ako ~ovekot sprema bog e
samo "vazna od glina," ovaa "vazna" ne mu dol`i ni molitvi nitu postapki
koi bi izrazuvale blagodarnost na negoviot grn~ar, za formata
koja toj i ja dal. Koga ovoj grn~ar bi i se lutel na svojata "vazna" zatoa
{to lo{o ja oblikuval ili ja napravil nesposobna za onaa upoterba
koja i ja namenil, grn~arot, ako ne e poluden, bi trebalo samiot sebesi
da se prekori zaradi nedostatocite koi vo nea bi gi na{ol. Toj mo`e
da ja skr{i i "vaznata" nema da go spre~i, taa nema da ima nitu motivi,
nitu sredstva da go smiri negoviot gnev. Vaznata }e mora da ja podnese
svojata sudbina, a grn~arot bi moral da bide celosno li{en od razum
koga bi sakal da ja kaznuva svojata vazna, namesto povtorno da ja napravi
za da i dade takva forma koja pove}e }e mu odgovara na negovite
nameri.
Od site ovie poimi proizleguva deka lu|eto, kako i kamewata,
nemaat nikakvi odnosi so boga. Me|utoa, ako gospod ne im e ni{to dol-
`en na lu|eto, ako ne e obvrzan da im poka`uva ni pravda ni dobrina -
nitu lu|eto od svoja strana ne mo`at da imaat nikakvi dol`nosti kon
318
548
Ibid, str. 287.

nego. Nie ne znaeme za odnosi me|u lu|eto koi ne bi bile recipro~ni.
Me|usebnite dol`nosti me|u lu|eto se zasnovani vrz nivnite zaemni
potrebi. Ako lu|eto za ni{to ne mu se potrebni na boga, toga{ toj ni-
{to ne im dol`i i lu|eto ne mo`at da go navreduvaat. Me|utoa, vlasta
bo`ja mo`e da se zasnova samo vrz dobroto koe bog im go pravi na lu|eto,
a dol`nostite na lu|eto kon boga mo`at za motiv da ja imaat samo
nade`ta vo sre}ata koja ja o~ekuvaat od nego. Ako toj ne e dol`en da im
ja pru`i taa sre}a site nivni me|usebni odnosi se uni{teni, a nivnite
dol`nosti ne postojat. Taka, bez razlika od koja i se posmatra sistemot
na teologijata, toj samiot sebesi se uriva... Ako suverenot na prirodata
e beskrajno i od na{iot vid celosno razli~no su{testvo, i ako
~ovekot vo negovite o~i e samo molec ili malku kal, jasno e deka ne
mo`e da ima "moralni odnosi" me|u su{testvata koi se tolku malku
sli~ni i u{te poo~igledno e deka "vaznata" koja ja formiral ne mo`e
da izvlekuva zaklu~oci za nego. Pa sepak, sekoj kult se zasnova vrz
odnosite koi postojat me|u ~ovek i negoviot bog. Vsu{nost, site religii
na svetot za svoja osnova imaat izvesen bog - despot. Me|utoa, zarem
despotizmot ne e nepravedna i nerazumna vlast? A da mu se prepu{uva
na bo`enstvoto vr{ewe na takva vlast neli e nanesuvawe udar istovremeno
na negovata dobrina, na negovata pravda i negovata mudrost koi
se beskrajni... Zarem takvoto su{testvo ne e tiranin ili demon?
...Zarem ne bi bilo iljada pati podobro da se bide zavisen od slepata
materija, od prirodata koja e li{ena od razum, od slu~aj ili od ni{-
to`nosta, od bog so~inet od kamen ili drvo, otkolku od bog koj, kako
{to se pretpostavuva, mu pravi stapici na lu|eto, gi povikuva da gre-
{at, im dopu{ta da pravat zlostorstva koi toj bi mo`el da gi spre~i,
samo zatoa da ima varvarsko zadovolstvo da gi kaznuva bez mera, bez
koristi za sebe samiot, bez da gi poprava niv samite i bez mo`nost nivniot
primer da mo`e da poslu`i za popravawe na drugi? 549
*
Na samiot krajod ovie razgleduvawa, povtorno mora da naglasamdeka
milosta (ili nejzinite sinonimi: blagodet,blagoslov, 550 har-
549 Ibid, str. 288-290.
550 Da blagoslovuva{ e isto {to i nekomu dobro da mu posakuva{. Blagoslovot
e zna~i isto {to i `elba, no blagoslovot voedno zna~i i samiot objekt,
zna~i samoto dobro koe go posakuvam za sebesi ili za drugite. Zatoa vo
Svetoto pismo, veli Luter vo svoeto Tolkuvawe na blagoslovot, voobi~aeno e
da se ka`e: Daj mi blagoslov! Zarem nema{ pove}e blagoslovi. A toa zna~i:
Daj mi ne{to, ne{to dobro, leb, obleka. Za{to, seto toa se samo bo`ji podaroci
i preku negovite blagoslovi go imame toa {to go imame i zatoa blagoslovot
zna~i bo`ji poradok koj toj so blagoslovuvawe ni go dava. Foerbah, L. Predavanja
o su{tini religije, Kultura, Beograd, 1955, str. 283. Pod poimot blagoslov,
vsu{nost treba da se podrazbira dejstvie so koe gospod se povikuva da ja izlie
svojata milost vrz nekogo (zaradi otstranuvawe na seto ona {to mu pre~i na
319

izma, dobrodetel, bo`ja milost) pretstavuva dadeno dobro, podareno
dobro od gospod. Podarok od gospod koj ovozmo`uva ~ovekot da ja dostigne
polnosta na `ivotot, obo`enie i so samoto toa i spasenie. Bo`jata
milost pretstavuva vrhovna naklonetost na gospod kon ~ove{tvoto,
podrazbiraj}i bo`ensko dejstvo i prosvetluvawe, nezavisno od praveweto
dobri dela, steknuvaweto na zaslugi ili poka`anata dobrina.
Bo`jata milost e negova slobodna odluka da im go napravi dostapen
patot kon spasenieto na lu|eto, za{to bog ne e dol`en nikogo da go
spasi. Ottamu {to ~ovekot ne mo`e da bide tolku dobar samiot da si
zaslu`i prestoj vo Rajot, gospod so svojata milost dava blagodet bez da
gi razgleduva zaslugite. Milosta e dovolna da iskupi (prosti) sekakov
grev, no ne go osloboduva ~ovekot od odgovornosta da se odnesuva ispravno.
Milosta e naklonetost, so ni{to nezaslu`ena pomo{, koja ni ja
dava gospod za da odgovorime na negoviot poziv: da staneme sinovi i
}erki na gospod. Milosta e u~estvo vo bo`jiot `ivot. Taa bara vernik
od boga so pomo{ na razni obredi, `rtvi (mito), molitvi i pesni. Milosta
na Isus e nezaslu`en podarok so koj gospod go podaruva svojot
`ivot, {to vo du{ata ni vo vleva svetito duh za da ja ozdravi od grevot
i da ja posveti. Milosta nad se i glavno e akt na pravednite. No taa e i
podarok so koj mo`e da se u~estvuva vo spasenieto na drugite.
I ona {to e najzna~ajno: bo`jata milost e pravda. Vo Biblijata
zborot c'daka zna~i: pravda, pravednost, no i milost, milosrdie. 551 Vo
ovaa smisla se tolkuva sledniot izvadok od Talmudot. Rabi Juda rekol:
"Deset silni ne{ta se sozdadeni na svetot. Ridot e silen, no `elezoto
go se~e. @elezoto e silno, no jaglenot go pali. Ognot e silen, no vodata
go gasne. Vodata e silna, no oblacite ja nosat. Oblacite se silni no
veterot gi raznesuva. Veterot e silen, no teloto go podnesuva. Teloto
e silno, no stravot go kr{i. Stravot e silen, no vinoto go razgonuva.
Vinoto e silno, no sonot go rastreznuva. smrtta e posilna od site, pa
sepak milosta spasuva od smrt, za{to spisite velat: pravednosta izbavuva
od smrta..." 552 So ovoj i brojni drugi stavovi, Biblijata i Talmudot,
kako {to vpro~em pove}epati i samite vidovme, potvrduvaat
deka bo`jata pravda e negovata milost i obratno deka bo`jata milost
e negovata pravda.
Da se potsetime. Vo Poslanieto do Rimjanite, Pavle veli deka
ne se srami od Evangelieto, bidejki toa e bo`ja sila za spasenie na sekoj
koj veruva... Za{to vo nego se otkriva bo`jata pravda, od vera vo
negovoto spasenie), dodeka pak poimot blagoslovuvawe zna~i da se upati dobar
zbor, usmen podarok kako milost od gospod.
551
Poimot milosredie ovde treba da se sfati kako prostuvawe (ne davawe)
kazna koja nekoj ja zaslu`il, dodeka milosta kako primawe (davawe)
dobro koe nekoj ne go zaslu`il.
552
Talmud - izbor i prevod na tekstovi, istorija na Talmudot i bele{ki
od Eugen Werber, Otokar Ker{ovani, Rijeka, 1982, str. 299.
320

vera, kako {to e napi{ano: "Pravednikot }e `ivee od verata." (1:16).
Vo ova poslanie se naglasuva deka prezirot i potisnuvaweto na teloto
i neguvaweto na duhot i duhovnite vrednosti povlekuvaat golema nagrada:
ve~en spas vo carstvoto nebesno, nasproti te{kite kazni na gre-
{nikot: "...stradawata na sega{noto vreme ne se ni{to vo sporedba so
slavata koja }e ni se otkrie." (8:18). No vo vrska so nagradata i kaznata,
vo poslanijata se javuva i edna novina (dodu{a prisutna vo Knigata
za Jov) - idejata za predestinacija. Znaeme deka site raboti sodejstvuvaat
za dobro na onie koi go qubat boga, koi se povikani po negovata
namera, za{to onie koi gi poznava{e odnapred, niv i gi predopredeli
da se preobrazat spored likot na negoviot sin, za toj da bide prvorodenec
me|u mnogute bra}a. A onie koi gi predopredeli, tie i gi povika:
koi gi povika tie i gi opravda, koi gi opravda, tie i gi proslavi. I
taka {to da re~eme na ova? Ako e bog za nas, koj }e bide protiv nas?
(8:28-31). U{te dodeka ne bea ni rodeni bliznacite, nitu napravile
ne{to dobro ili zlo, za da ostane onaka kako {to bog opredelil po
svoj izbor, da ne zavisi od delata, tuku od onoj koj povikuva nejze (Reveka)
i be{e re~eno: "Pogolemiot }e mu slu`i na pomaliot kako {to e
napi{ano: "Jakova go vozqubiv, a Isaka go zamraziv. I taka, {to }e
re~eme? Ima li nepravda vo boga? Da ne bide! Za{to mu veli na Mojseja:
"Ke go pomiluvam, kogo go miluvam i }e go so`alam kogo go so`aluvam.
Spored toa, ne zavisi od onoj koj saka, nitu od onoj koj tr~a,
tuku od milostiviot bog. (9:11-16). Gospod mu iska`uva milost komu
saka, a kogo saka go pravi korav. Sega ti }e mi re~e{: Toga{ zo{to
ukoruva? Za{to, koj mo`e da mu se sprotivstavi na negoviot sovet? Ta
koj si ti, o ~oveku, da odgovara{ protiv boga? Zarem rakotvorbata }e
mu re~e na svojot tvorec: Zo{to si me napravil taka? Ili, zarem grn-
~arot nema vlast nad glinata: od istata smesa da napravi eden sad za ~esna,
a drug za ne~esna upotreba? (9:18-21).
So ova go zavr{uvam vovedniot del na ovaa kniga so uveruvawe
deka so pomestuvawe na pra{awata {to tamu gi razgleduvame i odgovorite
na niv se dobli`ivme do osnovata cel na na{iot interes. Toj
interes go fokusirav na dve to~ki:
1. Vo delot za dobroto i zloto, da doka`am deka pravdata ne e ni
dobro ni zlo, iako vo sebe nu`no gi sodr`i i ednoto i drugoto. Iako
kaj pravdata zaradi doveduvawe vo ramnote`a na ~ovekovite odnosi
praveweto dobro e prioritet, kaj nea ednakvo e zna~ajno i praveweto
zlo (odmazda). Toa zna~i deka dobroto i zloto se sodr`ina na pravdata,
a ne nejzino svojstvo. Pravdata, kako ne{to {to ne e ni dobro ni lo{o,
e vrednost sli~na na boite, no ne kako ne{to {to pomalku ili pove}e
ni se bendisuva, tuku kako ne{to {to mo`e da bide pomalku ispravno,
pove}e ispravno ili vo daden moment najispravno, no nikoga{ sovr{eno,
apsolutno. Nakratko: pravdata podrazbira dobro ili lo{o dejstvuvawe,
ili propu{tawe, zaradi usoglasuvawe, vramnote`uvawe na odnosite
me|u lu|eto, i mo`e da bide samo relativna kategorija. Pritoa,
321

treba da se znae deka, kako pravdata, taka i nepravdata vo sebe mo`e da
sodr`i dobro ili zlo, odnosno deka taa mo`e da se stori so dobro ili
so lo{o povedenie,pa zatoa i nea odnadvor ne ja gledame kako ne{to
dobro ili lo{o, tuku kako nepravedno i pomalku ili pove}e neispravno.
2. Vo delot za bo`jata pravda, da doka`am deka, ottamu {to pravdata
ja smeta za milost, imaj}i gi predvid ~ovekovite merila za pravda,
gospod e nepraveden. 553 Toj koj za pravdata smeta deka e milost, ramnote`ata
vo ~ovekovite odnosi se obiduva da ja postigne spored svoeto
li~no nao|awe, spored svojata arbirtarna naklonetost, spored qubovta
kon onie {to gi saka i za{to tie nego go sakaat, spored svoite
simpatii na onie kon koi od kakvi i da e pri~ini e pristrasen. A tamu
kade {to na mala vrata vleguva pristrasnosta, na golema vrata izleguva
pravdata. Naprosto, pristrasnosta i pravdata se inkopatibilni
poimi - pristrasnosta ja ubiva pravdata. Ottamu, nitu vo srednovekovnata
teologija, 554 nitu vo koja bilo filozofijata na pravoto ne smee
da se zaborava deka osnovnoto moto na hristijanstvoto e qubovta koja
po samata svoja priroda e nespojliva so pravdata. Qubovta e sekoga{
nad pravdata. Taa ne znae za pravda. Kade {to ima qubov nema nepristrasnost
(qubovta ja bri{e nepristrasnosta), a kade {to nema nepristrasnost
nema nitu pravda. Za{to e toa taka? Za{to qubovta e slepa!
Za{to zaqubeniot ne gi gleda manite, falinkite, nedostatocite, gre-
553
Nam ni e sosema prifatliv stavot na Hobah koj veli: ^ovekot na samiot
po~etok od sebe sozdal bog i od nego napravil mo}en qubomoren i osvetoqubiv
car koj mo`el da bide i nepraveden, a da ne ja povredi svojata pravda,
so eden zbor car koj bil sli~en na najrasipanite vladeteli.
554
Srednovekovnata filozofija, t.e. teologija gi ima slednite svojstva:
1. Gospod e izvor na sekoja dobrina, ubavina, no i na sekoe bitie (gospod
koj vo sebe nema ni{to {to eventualno mo`e da se protolkuva so druga strana
- ne e odmazdnik i qubomoren, kako {to toa direktno go govori Stariot
Zavet) - da mu se slu`i na boga e osnova na moralot, a izedna~uvaweto so nego
- poenta na `ivotot - teocentrizam. 2. Sprotivno na anti~koto veruvawe deka
ovoj svet e e sozdaden od postoe~}i materijal, haosot, pa e doveden vo red,
kosmos: se veruvalo deka svetot e sozdaden od ni{to, pa vrz osnova na
toga{nata logika i se stremi kon svojot tvorec - kreacionizam. 3. Gospod
permanentno upravuva so svetot, postoi celosna harmonija i smisla na sekoj
nastan - providencijalizam. 4. Gospod e eden, no toj e trojstvo - Tatko, Sin i
Sveti Duh - ovaa misterija ne mo`e da se dolovi so razumot; isto taka sekoj
poedinec e nepovtorliva individua, a op{testvoto sevkupnost na zasebni
li~nosti obedineti so op{ti celi - personalizam. 5. Vkupnoto neophodno
znaewe postoi samo na edno mesto, dodeka ostanatite znaewa ne se nemo`ni,
mu|utoa celosno se neva`ni - neophodnite se nao|aat vo hristijanskite sveti
spisi - specifi~noto bo`je otkrovenie - revelacionizam. Vjeko Kolaji},
Fenomen zla u filozofiji od klasi~ne patristike do Baruha De Spinoze.
322

{kite, grevot i zloto kaj sakaniot. Ottamu {to smetaat deka i pravdata
zadoena so qubov e slepa, iskusnite umetnici i gi vrzuvaat o~ite
na svoite Justicii. Pou~eni od starite mudri pravnici - "Eliminiraj
ja qubovta ako saka{ da bide{ nepristrasen (praveden) - velat tie.
Kade {to nema qubov ima pravda. Mo`e li toga{ bog koj e poln so qubov
za ~ovekot da bide praveden kon nego? Sekako deka ne mo`e. 555 Za
nego mora da va`i ona {to va`i i za ~ovekot - "Kade {to ima qubov,
nema pravda." Pritoa, mora da zabele`am deka ovaa maksima nikako ne
smee da se poistovetuva so vkorenetata zabluda izrazena vo samo navidum
sli~nata forma - "Kade {to ima sila nema pravda." Toa e sosema
drugo i pogre{no tvrdewe za koe zboruvam na drugo mesto.
Smetam deka so gornite zaklu~oci re{iv samo del od osnovnite
pra{awa {to sozdavaat nu`na distinkcija na pravdata od opredeleni
poimi ko ise tesno povrzani so nea i koi vo idnina }e go spre~uvaat
zamagluvaweto namislite okolu nejzinoto sogleduvawe. No, toa ni od
daleku ne e odgovorot {to go posakuvam. Zatoa vo narednite redovi od
ovaa studija }e se obidam da gi otvoram, no bez iluzija i deka celosno
}e gi zatvoram site pra{awa {to spored mene ja dopiraat i na oreden
na~in ja osvetluvaat vistinata na ovoj izvonredno slo`en institut nare~en
pravda. Pritoa - ako e to~no ona {to go veli Sofronija, 556 so
ogled na toa {to |i ispolniv negovite tri uslovi: ne otstapiv od gospoda
i dovolno govorev i pra{uvav za nego - smetam deka e pravedno nikoga{
da ne bidam izbri{an od zemjata.
555
Vpro~em, za toa ima svest i vo Noviot zavet: Znaeweto voobrazuva,
a qubovta nadyiduva (Prvo poslanie na Korintjanite, 8:1).
556
Se }e izbri{am od zemjata: onie koi otstapija od gospoda, koi ne govorat
za gospoda i ne pra{uvaat za nego - govori gospod (Kniga za prorok Sofonija,
1:1,6).
323

324

PRV DEL
PRIRODNO I POZITIVNO PRAVO
325

326

G l a v a I
TEORII NA PRIRODNOTO PRAVO I PRAVDATA
Sovremeniot poim na vladeeweto na pravoto projde dolg istoriski
pat koj vodi od fundamentalnite postavki na klasi~noto u~ewe
za prirodnoto pravo do prirodnopravnite teorii od XVII vek. Pritoa,
iako me|u oddelni postavki na prirodnopravnite teorii postojat zna-
~itelni razliki vo odnos na pra{aweta na izvorite na prirodnoto
pravo, na~inot na koj se spoznava nivnata sodr`ina i opredeluvaweto
na samata taa sodr`ina, zna~ajna e nivnata zaedni~ka teza. Taa se sostoi
vo u~eweto za apsolutnoto va`ewe na eden univerzalno validen i
nepromenliv sistem na moralnopravni normi soodveten na ~ovekovata
priroda. Toj sistem pretstavuva, ili treba da pretstavuva, osnova na
sekoja pozitivnopravna norma i na sekoj sistem na pozitivno (postoe~ko,
postaveno, nesovr{eno) pravo, odnosno kriterium na nivnata
ispravnost i validnost (vrednost, pravna va`nost). U~eweto za prirodnoto
pravo e potraga po idealno pravo, `elba za doa|awe do podobro
pozitivno pravo, barawe odgovor na pra{aweto dali nekoja pravna sodr`ina
e vo soglasnost so prirodata na ~ovekot.
Svoeto ontolo{ko vtemeluvawe vladeewe na pravoto, vsu{-
nost, go zapo~na u{te vo anti~kata ideja na prirodnoto pravo, 557 koe vo
557
Pod teorija na prirodnoto pravo se podrazbira sekoe poimawe na
pravoto kako slo`en i hierarhiski poredok sostaven od objektivni i pravedni
na~ela na ureduvawe na me|u~ove~kite odnosi (prirodno pravo) i pravila
na povedenie postaveni od dr`avata ili drugi subjekti (pozitivno pravo).
Spored toa, najva`ni obele`ja na sekoj jusnaturalizam se: 1 0 dualisti~ki sostav
na pravnite pojavi, 2 0 objektivnost na va`eweto na prirodnoto pravo (negova
nezavisnost od voljata i dejstvijata na lu|eto), 3 0 eti~ki sovr{ena sodr-
`ina na prirodnoto pravo, naj~esto izrazen kako pravda ili "op{to dobro,"
4 0 nadredenost na prirodnopravnite na~ela vo odnos na pravilata na pozitivnoto
pravo... Pritoa, vo antikata, op{to zemeno, zakonot ne se diferencira
od pravdata, nitu pravoto od moralot, a i vo podocne`nite oblici na jusnaturalizmot
se tvrdi ili podrazbira deka apsolutnoto na~elo pravdata ja so~nnuva
su{tinata na prirodnoto pravo kako "ipsa res iusta."
...Vo pogled na hierarhiskiot odnos me|u prirodnoto i pozitivnoto
pravo jusnaturalizmot nudi dve re{enija: 1 0 pozitivnite pravila koi im se
protivat na prirodnite na~ela nemaat praven karakter, t.e. deka ne va`at za
pravoto ili ne obvrzuvaat, i 2 0 pozitivnite pravila koi im se protivat na
prirodnite na~ela se nepravedni i moralno neva`e~ki, no deka sepak ne go
327

su{tina be{e istovetno so dekalogot (desette Bo`ji zapovedi {to
Mojsie im gi dal na Izraelcite 558 ). Ovoj period na prethodnicite na
idejata za vladeeweto na pravoto mo`e uslovno da se nare~e prakti~na
filozofija na pravoto vo koja centralnoto mesto go zazema idejata za
pravdata. Ottamu, raspravata za prirodnoto pravo e neoddeliva od raspravata
za pravdata spored koja, vsu{nost, i mo`e{e da se dojde do
idejata deka dr`avnata vlast treba da se zasnova vrz pravoto i vo svoeto
dejstvuvawe da bide ograni~ena so pravoto (dr`avnata vlast postoi
zaradi ostvaruvawe na pravoto: suprematija na pravoto vo odnos na
dr`avnata vlast), pravo koe se zasnova vrz idejata na pravdata i ottamu
pretstavuva ispravno pravo. 559
gubat pravniot karakter, t.e. deka pravno obvrzuvaat. A tokmu vo ramkite na
ova pra{awe vo jusnaturalizmot se re{ava problematikata na kriteriumite
na pravnosta. Imeno, vrednosen kriterium na pravnosta zastapuvaat onie
avtori za koi objektivnata vrednost na pravdata (prirodnoto pravo) ne e samo
biten element na pravoto, tuku i osnova od praven karakter na op{testvenite
odnosi i pozitivnite normi. (Op{testvenite normi se pravno va`e~ki ili
obvrzuva~ki ako go ostvaruvaat objektivno va`e~kiot princip na pravdata,
t.e. ako se pravedni, a go gubat pravniot karakter ili se pravno "nagrdeni"
ako se nepravedni... Spored toa, prirodnoto pravo ili pravdata e kriterium
na pravnosta). Normativen ili pak relaciski kriterium za pravnosta zastapuvaat
jusnaturalistite za koi pravdata e biten element na pravoto, me|utoa
nejzinoto ostvaruvawe sepak ne e temel na pravnosta na op{testvenite
odnosi i pozitivnite normi (so ogled na toa {to nivniot praven karakter zavisi
od formalnite vrski na samite normi vo pravniot sistem ili od nekoi
svojstva na samite realni odnosi me|u lu|eto). Viskovi}, N. Pojam prava, Prilog
integralnoj treoriji prava, Logos, Split, 1981. str. 24 i 110-124.
558
Vidi: Izlez, 20:2-17.
559
So svoeto razlikuvawe na pravoto na pozitivno i prirodno, prirodnopravnata
teorija prva go postavi problemot na razlikuvaweto na formata
i sodr`inata (su{tinata) na pravoto: dali sodr`inata na pozitivnoto pravo
zavisi od voljata, odnosno od samovolieto na onoj koj gi donesuva pravnite
normi (dr`avnite organi) ili pak postoi nekoja objektivno dadena sodr`ina
koja mu se nalo`uva i na sozdava~ot na normite koi toj mora da gi po~ituva i
da se trudi adekvatno da gi izrazi. Tvrdej}i deka postoi prirodno pravo i
deka pozitivnoto pravo treba da mu se prilagoduva na toa pravo, prirodnopravnata
teorija tvrdi deka sodr`inata na pozitivnoto pravo ne mo`e da se
sozdava proizvolno i bara odgovor na pra{aweto {to ja odreduva. So toa, taa
go postavuva i pra{aweto na zakonitosta vo toa odreduvawe. Luki}, R. op. cit.
str. 91-92.
328

I ZA^ETOCI NA JUSNATURALIZMOT
Idejata za prirodnoto pravo vo smisla na priroden zakon vladee
vo filozofskata misla od vremeto na stoicizmot do denes. Vo po-
~etokot izrazot prirodno pravo (priroden zakon) ima{e religioznomitolo{ko
zna~ewe i se sfa}a{e kako zbirna tvorba na bogovite,
prirodata i ~ovekoviot um. So takvoto poimawe na prirodnoto pravo
neraskinlivo korelira{e i idejata na pravdata kako nu`en vrednosen
sud za sodr`inata na toa pravo. Vo taa prva forma, pravdata pretstavuva{e
na~elo na redot na koe podednakvo mora da mu se pokoruvaat i
bogovite i lu|eto.
I pokraj toa {to pravdata kako imanentno ~ove~ka vrednost e
izvonredno te{ko da se definira, prvite opredeleni pretstavi za pravdata,
isto taka, poteknuvaat od starata gr~ka mitologija i religija vo
koi, vo edno od licata na bo`icata Dike, bila izrazena preku odmazdata
i kaznata. 560 Na mitolo{koto sfa}awe na pravdata mu e svojstveno
deka taa na ~ovekot mu e podarena od boga kako najgolemo dobro. Razmisluvawata
za pravdata }e go najde svoeto mesto i vo ranata gr~ka
filozofija kade {to Tales (624-546), Anaksimandar (610-547), Pitagora
(571-497), 561 Heraklit (540-480) i drugi, se obiduvale da ñ dadat
eti~ka osnova.
560
Vo mitovite na stara Grcija pretstavata za pravoto e izrazena
preku bo`icite Themis i Dike. Themisgo pretstavuva bo`joto pravo, no taa
istovremeno e i bo`ica na zemjata (pokraj Gea), "majka," "sestra" (taa e sestra
na bo`icata Moira - bo`ica na sudbinata). Themis e supruga na Zevs (bog koj
zaedno so Themida gi ~uva zakonite). Inaku, samiot zbor themis zna~i: temel,
vtemeluvawe, poredok, obi~aj, utvrduvawe na ne~ie pravo. Dike e }erka na
Zevs i Themida. Taa e bo`ica koja vnimava na pravosudstvoto, no i za{titni~ka
na ~ove~koto pravo i na vistinata. Taa ima dve lica: so ednoto se izrazuva
odmazdata i kaznata, a so drugoto za{titata na pravoto. Nejzina sestra e
Eunomie (bo`ica na dobriot poredok: zna~i ramnote`a i sredina) i Eirena
(bo`ica na mirot). Protivni~ki na Dike se: Disnomija (lo{ poredok), Eris
(spor koj go popre~uva redot), Bia (sila koja mu se sprotivstavuva na pravoto i
Hybris (neumerenosta i svireposta koi gi pre~ekoruvaat granicite na pravoto
i go pretvoraat vo nepravo). Nejzina pomo{ni~ka e Nemestis koja ja vr{i
odmazdata i vospostavuva ramnote`a {to e naru{ena so izobilstvoto, neumerenosta
i nasilstvoto. Navedeno spored Tadi}, Lj. op. cit, str. 25-29.
561
Spored Pitagora "poredokot se zasnova vrz strogo opredeleni zada-
~i {to gi ima sekoj gra|anin, a pravdata e odmazda {to zna~i kazna za onoj
{to go naru{uva." ^okrevski, T. Socijalnata osnova na fenomenot pravda i
pravo (obid za sociolo{ko definirawe na pravdata i pravoto). Godi{nik na
Pravniot fakultet vo Skopje, Skopje, 1991, str. 315.
329

II SOFIZAM
So sofistite kako profesionalni filozofi koi se potpiraa
isklu~ivo na razumot i iskustvoto, zapo~nuva antropolo{kiot period
vo filozofijata (vreme na Peloponeskite vojni 431-404). Sofistite
ja kritikuvaa i doveduvaa pod somnevawe ~ovekovata sposobnost za soznavawe
i so izvrtuvawe na vistinata (so pomo{ na govorni ve{tini)
sozdavale la`ni zaklu~oci. 562 Tie tvrdea deka eti~kite principi se
relativni, deka nemaat apsolutna va`nost: ona {to kaj eden narod e
moralno kaj drug e nemoralno - sî zavisi od vremeto, op{testvoto i navikite.
563 Nivniot najgolem pridones vo politi~kata i pravnata teorija
se sostoi vo u~eweto za ednakvosta na lu|eto, za dr`avata kako tvorba
na op{testveniot dogovor (na ~ovekot, a ne bo`ja tvorba) ~ija
uloga e da gi za{tituva interesite na poedincite koi tie sami ne mo-
`at da gi za{titaat i vo razlikata me|u prirodnoto i pozitivnoto
pravo. Nakratko, ideite na Protagora, Hipija, Trazimah, Gorgija,
Prodik, 564 Kalikle, Ksanijad, Glaukon, Likofon, 565 Alkidemant, Kritija,
566 Anonim Ijamblihov, Antifont 567 (site od V vek p.n.e.) 568 se sos-
562
Ottamu denes terminite sofizam, sofistika (sofisterija, sofistikacija)
se upotrebuvaat vo smisla na lukavstvo, opsenuvawe (ne{to mudro
i lukavo smisleno): namerno izvrtuvawe na visitnata i pravewe la`ni, neto-
~ni, pogre{ni (izmamni~ki) zaklu~oci koi na prv pogled izgledaat logi~ni,
namerno konstruirawe la`ni, prividni dokazi.
563
Toa {to na nekoja oddelna zaednica (grupa) i izgleda pravedno, toa
i navistina e pravedno, se dotoga{ dodeka taa zaednica toa go smeta za pravedno.
So ogled pak na toa {to merilata za pravednost se razli~ni od edna do
druga zaednica, treba da se ispita (opredeli) {to se smeta za pravedno vo sekoja
oddelna zaednica. Ottamu, kako {to pravilno zabele`aa sofistite, ne
mo`e da se pra{a ili da se odgovori na pra{aweto: [to e pravednost (pravda),
tuku samo: [to e pravedno vo Atina? [to e pravedno vo Korint?
564
Spored Prodik, malite zlostorstva se kaznuvaat, a golemite se veli~at
kako slavni dela. Toj {to }e ja grabne dr`avata ne e razbojnik, tuku zakonodavec
koj ka`uva {to e pravedno, a {to ne e.
565
Zakonot e spogodba i kako {to ka`al sofistot Likofon, toj e garant
na zaemnite pravdini, me|utoa ne e toa {to gra|anite mo`e da gi napravi
dobri i pravi~ni. Aristotel, Politika, Globus/Sveu~ili{na naklada, Zagreb, 1988.
str. 91.
566
Dodeka Protagora religijata i moralot gi smeta{e za bo`ja milost,
dodeka Prodik nivnoto nastanuvawe go izveduval od ~uvstvoto na ~ovekovata
blagodarnost za bo`jite podaroci, a Demokrit od stravot pred u`asite
na prirodata, a Kalikle gi zema kako delo na poslabite za da se odbranat od
silata na posilnite, Kritija gi smeta za ~ove~ki izum, no so slednovo dopolnuvawe.
Pravdata i zakonot ne se dovolni da ja soprat tolpata i da obezbedat
socijalen poredok, za{to tie mo`at da ja kaznat i spre~at nepravdata koja
330

toea vo u~eweto za ednakvosta na lu|eto, za dr`avata kako tvorba na
op{testveniot dogovor (dr`avata ne ja sozdale bogovite, tuku samite
lu|e so zaemen dogovor so koj se obvrzale da gi po~ituvaat dr`avnite
propisi, a na dr`avata i e postavena cel da gi za{tituva interesite
na poedincite koi tie samite ne mo`at da si gi za{titat) i za razlikata
me|u prirodnoto i pozitivnoto pravo.
Od somnevaweto vo vrodenata doblest vrz osnova na koja plemstvoto
go polaga{e pravoto na vlast, kaj sofistite nastana i somnevaweto
vo tradicionalnoto va`ewe na themis, dike i nomos. 569 Za niv, prajavno
se vr{i, a za da se spre~i tajnata nepravda onakva kakva {to ja dopu{tal
Antifont ako nikoj ne ja zabele`i, nekoja mudra i razumna glava "go izmisli
ve~noto duhovno, bo`ensko bitie koe se znae, slu{a i gleda, go naseli na neboto,
od kade na lu|eto im doa|aat i blagodetta i {tetata i na toj na~in im sugerirala
verba vo bogovite. Ona po {to Kritija se razlikuva od svoite prethopdnici
zna~i se sostoi vo sfa}aweto deka bogovite i na niv prirodenata
pravda se proizvodi na ~ovekovata fantazija vo slu`ba na nomokratijata na
koi im nedostasuvaat nu`nosta i sigurnost na prirodniot zakon. \uri}, M. Istorija
helenske etike, Beograd, 1987, str. 217.
567
Spored Antifont, pozitivnoto mu e sprotivno na prirodnoto pravo,
za{to ja spre~uva slobodata na ~ovekot. Gazeweto na prirodnoto pravo e
{tetno za ~ovekot i neizbe`no povlekuva kazna za prekr{itelite na negovite
pravila, dodeka, dokolku ne se otkrjat nivnite zlodela, kaznite za kr{eweto
na ~ove~kite zakoni mo`e i da se izbegnat.
568
Iako za~etokot na prirodnopravnata ideja ponekoga{ se nao|a
u{te vo "bo`jite, nepi{ani, postojani zakoni" koi ve~no va`at i nikoj ne
znae od kade se" za koi zboruva Sofokle vo Antigona, poverojatno e deka taa
vo istorijata na zapadnata misla za prv pat se javuva vo sofisti~kata antiteza
nomos - fizis, vrz koja sofistite go izgradija: 1 0 u~eweto za minimumot na
op{testveniot normativitet koj ima izvesni sli~nosti so prirodnopravnata
teorija (Protagora), 2 0 svoevidnoto egalisti~ko (Alkidmant, Likofron) i
kosmopoliti~ko (Hipija, Antifon) prirodnopravno u~ewe za prirodnoto
pravo na "posilniot" (Kalikle), i 4 0 kritikata na pozitivnoto pravo od stojali{te
na prirodnopravniot hedonisti~ki i egoisti~ki individualizam
(Antifon). Primorac, I. Hobsovo u~enje o prirodnom stanju, o prirodnom pravu i
prirodnom zakonu i njegov odnos prema tradicionalnoj prirodnopravnoj teoriji, Ideje,
Beograd, 1971/2, str. 171.
569
So zborot Nomos koj uslovno mo`e da se prevede kako zakon, se
ozna~uva{e poredokot {to go vospostavil Zevs. Nasproti ovoj poim sofistite
(~ie vlijanie trae{e od 450 do 375 god. p.n.e.), go vospostavija poimot Physis,
prezemen od Jonskite filozofi vo smisla na trajno vo promenlivoto,
ednakvost vo razli~nosta na ne{tata. Negovoto naturfilozofsko zna~ewe e
ve~en poredok koj ni go otkriva kosmosot ili logosot (umot), a antropolo{ko
zna~ewe - ne{to trajno vredno vo promenlivite ~ove~ki pravila. Tadi}, Lj. op.
cit, str. 29-30. Spored \uri}: "kaj sofistite kako i kaj prasokratovcite zborot
331

voto vo tradicionalna smisla e ne{to {to obvrzuva odnadvor, {to
nema vnatre{na eti~ki obvrzuva~ka sila. A so ogled na toa {to pretstavuvaat
posledica na nadvore{nata prisilba, propisite koi nastanuva
bez soglasnost na narodot se od tiranska priroda. Ottamu, Hipija,
Antifon i drugi, pravdata ja povrzuvaat so prirodnoto pravo kako
objektivno pravo koe e vo soglasnost so samata priroda na ~ovekot i na
koe, so ogled na toa {to e posilno od ~ovekot, sekoj mora da mu se pokoruva.
Za niv, pozitivnoto pravo e rabota na konvencija, 570 pa so ogled
na toa sprotivno na prirodata. Ottamu i preporakata spored koja najdobro
e da se pridr`uvame do pravoto koga ne{to se pravi pred svedoci,
no koga nikoj ne nî glada, da postapuvame spored prorodata, odnosno
spored procenata na korisnosta {to mo`e za sebe da se izvle~e.
Ili poinaku, "kr{eweto na zakonot e zlo dokolku ve zabele`at, no
toa se zasnova samo vrz "javnoto mislewe," a dokolku go kr{ite prirodniot
zakon toga{ posledicite se neminovni... Pravni~kata pravda
ne im nosi korist na onie {to ja sledat, za{to nitu gi spre~uva povre-
Fhysis na~elno ozna~uva edno isto: ona {to e primarno, osnovno i trajno,
nasproti na ona {to e sekundarno, izvedeno i minlivo; ona {to ve~no e dadeno
nasproti ona {to nastanalo ili {to doprva }e nastane." \uri}, M. Ideja prirodnog
prava kod gr~kih sofista, Savez udru`enja pravnika Jugoslavije, Beograd,
1958, str. 99.
570
"Sr`ta na konvencionalisti~kite argumenti se sostoi vo slednoto:
pravoto e dogovorno, zatoa {to vo su{tina mu pripa|a na gradot-dr`ava, a
toj e dogovoren. Sprotivno na na{iot prv vpe~atok, konvencionalizmot ne
tvdi deka smislata na pravoto ili pravdata vo celost e proizvolna, ili deka
postoi univerzalno soglasuvawe od kakov i da e vid vo pogled na pravoto i
pravdata. Obratno, konvencionalizmot pretpostavuva deka site lu|e, vsu{nost,
pod pravda podrazbiraat isto ne{to. Da se bide praveden zna~i da ne mu se
nanesuva {teta na drug, ili toa zna~i da im se pomaga na drugite, ili gri`a za
op{toto dobro. Konvencionalizmot go otfrla prirodnoto pravo poradi toa
{to: 1 0 pravdata stoi vo neminovna tenzija so se~ija prirodna `elba naso~ena
samo kon sopstvenoto dobro, 2 0 dokolku pravdata e vtemelena vrz prirodata,
dokolku voop{teno govorej}i, e korisna za poedinecot - se ograni~uva na ~lenovite
na gradot-dr`ava, t.e. na ~lenovite na dovovornata zaednica. Ona {to
se narekuva "prirodno pravo" se sostoi od izvesni strogi pravila za op{etstvenata
korisnost koi va`at samo za ~lenovite na posebna grupa i na koi, i pokraj
toa, im nedostasuva univerzalna vrednost, duri i vo ramkite na grupnite
odnosi, 3 0 ona {to univerzalno se podrazbira pod pravo ili pravda, voop{to
ne go determinira preciznoto zna~ewe na "pomagaweto," ili na "nanesuvaweto
{teta," ili na "op{toto dobro." Ovie termini edinstveno vo specifikacija
dobivaat vistinsko zna~ewe, a sekoja specifikacija se zasnova vrz dogovor.
Raznovidnosta na ideite za pravdata pobrgu go zacvrstuvaat, odo{to go
doka`uaat konvencionalniot karakter na pravdata." Strauss, L. Prirodno pravo
i istorija, PLATΩ, Beograd, 1997, str. 84.
332

dite, nitu dopolnitelno gi isprava." 571
1. PROTAGORA
Spored prviot i najzna~aen sofist Protagora(481-411), ni gospod,
572 nitu kowot, tuku "~ovekot e mera na site ne{ta, za postojnite
deka postojat, a za nepostojnite deka ne postojat." 573 Nema apsolutna
vistina:vistinata e takva kako {to mu se pretstavuva na nekoj ~ovek
(relativizam). Ako vodata vo bawata nekomu mu e vrela, a na drug
mlaka, taa e tokmu takva - vrela ili mlaka. Kriterium za vistinata
treba da bide op{tata soglasnost (misleweto na mnozinstvoto lu|e).
Istoto, treba da se prifati i za poimite kako {to se ubavina, demokratija,
i sekako za pravdata. Vo taa smisla e podr`uvan od strana na
ostanatite sofisti kako i od Gorgija (483-375): dali ne{to e dobro
ili zlo zavisi od okolnostite, mestoto i vremeto.Od prethodniot stav
proizleguva i negovata zabele{ka za bogovite: "Za bogovite nemam
mo`nost ne{to da znam, nitu deka tie postojat, ni deka ne postojat i
vo kakva forma se. Mnogu raboti go spre~uvaat sigurnoto znaewe:
nejasnotijata na samite ne{ta i ~ovekoviot kratok `ivot."
Spored Protagora, pravdata i sramot im ovozmo`ile na lu|eto
da go sovladaat svojot od prirodata daden individualizam i egoizam i
zaradi zaemno odr`uvawe da osnovaat trajni dr`avi. Pravdata i sramot
gi sovladuvaat individualnite `elbi i uslovuvaat dr`aven `ivot
i sekoj koj se odnesuva soglasno so niv deluva pravilno, no sekoga{
samo za izvesno vreme, za{to so pominuvawe na vremeto se menuvaat
kako eti~kiot subjekt taka i eti~kiot objekt (relativizam). Ottamu,
koga ~ovek so ogled na takvite promeni zboruva ili deluva sprotivno
na ona {to govorel ili deluval toj ne si protivre~i sebesi, tuku toga{,
so ogled na novata konstelacija na prilikite, govori i deluva
pravilno. Toa {to va`i za poedinecot va`i i za dr`avata kako kolektiven
subjekt, za{to so promenata na okolnostite taa dobiva novo sfa-
}awe za dobroto i zloto, a so toa vo oddelni slu~ai i reforma na zakonot.
Vo takov slu~aj merilo za kvalitetot na zkonot e samo ~ovekot vo
kolektivna smila: plemeto, narodot, op{testvoto, dr`avata koi so toj
zakon se slu`at. Toa {to na sekoja dr`ava i se ~ini pravedno i dobro,
toa za nea e tokmu taka, se dotoga{ dodeka taa toa kako takvo go smeta.
Spored toa, zada~ata na sposobna dr`ava se sostoi vo gri`ata namesto
571
Stanovi~i}, V. Prete~e ideja o vladavini prava: Platon - Aristotel - Ciceron,
Arhiv, Beograd, 1986/3-4, str. 565.
572
Patem re~eno, negoviot stav za bogovite e izre~en: za niv ne mo`am
da znam nitu deka postojat, ni deka ne postojat.
573
Stavot na Protagora deka ~ovekot e merilo na site ne{ta, na postojnite
deka sî (deka postojat), a nepostojite deka ne sî (deka ne postojat) vo
naukata e poznat pod imeto "Homo-mensura" (lat. homo-~ovek, mensura-merka).
333

toa {to e lo{o, na dr`avjanite da im izgleda kako pravedno toa {to e
dobro. Dodu{a ima lu|e koi se posposobni od drugite i zatoa tie mo-
`at podobro vo ~ove~ko telo, vo organizmot na rastenijata, vo misleweto
i ~uvstvata na narodite da vospostavat normalna sostojba, a toa
se lekarite, zemjodelcite, dr`avnicite, pedagozite. Me|utoa la`ni
~uvstva i la`ni pretstavi voop{to nema i zatoa nema niti povistinski,
tuku samo podobri i polo{i. Taka ostanuva mudecot da pretstavuva
nekoja mera, no se ~ini, popodesan od drugite lu|e. 574
334
2. HIPIJA
Hipija (481-411) prv tvrde{e deka razlikuvaweto me|u pravednoto
i nepravednoto ne se zasnova vrz prirodata, tuku poteknuva od
konvencii. 575 Spored nego, pozitivnoto pravo ne e ni{to drugo, tuku
sistem na pravila na povedenie vostanoveni od strana na eden za toa
specijalen organ vo specifi~na forma. 576 Va`eweto na normite na
pozitivnoto pravo se zasnova vrz toa {to tie spored svojata vnatre{-
na sodr`ina mu soodvetstvuvaat na nekoj princip na apsolutno dobro
ili pravednost - zgora na toa zakonite ~esto ne mo`at da mu udovolat
na idealno barawe na pravdata - ve}e samo zatoa {to ispolnuvaat
opredeleni formalni uslovi: normi utvrdeni so odluka na edno kolektivno
telo, va`at kako takvi bez ogled na nivnata natamo{na kvalifikacija.
Pravniot poredok dodu{a pretstavuva zbir na izvesni op{-
testveni celi i zakonite imaat sosema odredena uloga vo dr`avata (pa
spored toa mo`at da bidat od korist ili na {teta po zaednicata vo
koja va`at), me|utoa toa ni{to ne ja menuva okolnosta deka nivnoto
po~ituvawe e zadol`itelno i deka toa mo`e da se iznudi i so sila.
Hipija, zna~i sosema jasno uka`uva na prisilbata kako biten moment
na poimot na pozitivnoto pravo. 577 Vo Platonoviot dijalog, Hipija
zboruva za edno prirodno pravo koe e od apsolutna vrednost i koe va`i
nezavisno od toa dali nekoja pravna zaednica go priznava kako takvo
vo svoite pozitivni determinacii. Prirodnoto i pozitivnoto pravo
ovde se sfateni kako dva na~elno razli~ni normativni sistemi i va`eweto
na idealnite odredbi na prirodnoto pravo ne e usloveno so nikakvo
dopolnitelno legitimirawe. Zgora na toa, ovde izre~no e naglaseno
deka so pozitivnopravnite propisi mo`e da bide povreden eden
priroden zakon ("a zakonot e tiranin na lu|eto i ~esto vr{i nasilstvo
protiv prirodata"). Me|utoa, ovoj so toa ne prestanal da bide
prirodni zakon. Spored misleweto na Hipija, derogacijata na prirod-
574
\uri}, M. Istorija helenske etike, Zavod za u|beni}e i nastavna sredstva,
Beograd, 1987, str. 183-184.
575
\uri}, M. op. cit. str. 38.
576
Ibid, str. 42.
577
Ibid, str. 43.

niot zakon od strana na pozitivniot ne e mo`na, za{to prirodnoto
pravo ne e usloveno od voljata, tuku ima podlaboki prirodni izvori. 578
Nakratko, spored nego, postoi nekoe objektivno pravo koe e vo soglasost
so samata priroda na ~ovekot i op{testvoto, pravo koe va`i za
site, koe e nepromenlivo, koe e posilno od ~ovekot i na koe toj neminovno
mora da mu se pokoruva. 579
Nasproti nego reakcionernite sofisti Trazimah i Kalikle zastapuvale
teza deka nema nekakva prirodna (objektivna) pravda i
ottamu, deka nitu dr`avata ni lu|eto ne se dol`ni da se gri`at za nekoja
ideja za pravdata. 580 Lu|eto ne se dol`ni da se dr`at do nikakva
pravda, za{to nea ja izmislile robovite za silnite lu|e da se spre~at
vo ostvaruvaweto na nivnite interesi. Spored niv, silnite treba dr`avata
i pravoto da gi prilagodat kon svoite interesi so {to se opravduva{e
oligarhijata i aristokratijata kako oblici na dr`avno ureduvawe.
3. TRAZIMAH
Spored Trazimah, ottamu {to dr`avata gi pravi zakonite vo
svoja korist, pravdata e ona {to mu koristi na posilniot. Vladetelite
so dr`avata mislat na svoite podanici tolku kolku {to ov~arot misli
na svoite ovci. So drugi zborovi, pravdata ne e dostojna za slobodniot
~ovek, a nepravdata e znak na sila i mo} za{to "pravedniot ~ovek
vo sporedba so nepravedniot sekoga{ gubi. 581 Ottamu, onie {to ja napa-
|aat ne~esnosta, toa ne go pravat, zatoa {to e podobro da ne rabotat
ne~esno, tuku zatoa {to se pla{at da ne stradaat poradi toa. 582
578
Ibid, str. 44.
579
Vidi: Istorija politi~kih i pravnih teorija, I kwiga od antike do
po~etka XVII veka, II izdanje, Nau~na kwiga, Beograd, 1964. str. 76.
580
Vo politi~kata filozofija sofistite se podelija na dve {koli.
Edniot pravec, kako i Ruso, u~e{e deka prirodata e dobra, a civilizacijata
lo{a, deka lu|eto spored prirodata se ednakvi i deka stanale razli~ni samo
poradi merkite i naredbite na oddelni klasi, i deka zakonite gi izmislile
posilnite za da gi vrzat poslabite i da vladeat so niv. Vtoriot pravec, kako i
Ni~e, zastapuva{e sfa}awe deka prirodata stoi od onaa strana na dobroto i
zloto, deka site lu|e po priroda se razli~ni, deka moralot go izmislile poslabite
za da gi vrzat i ograni~at posilnite, i deka mo}ta e najgolema doblest
i nagolemo ~ezneewe na ~ovekot. Zatoa, spored niv, od site oblici na
vladeewe aristokratijata e najmurda i najprirodana. Durant, V. Pri~awa o
filozofiji, `uvotu i mi{qewu velikih filozofa (Um caruje), Narodno
delo, Beograd, 1932, str. 9-10.
581
Platon, Dr`ava, Kultura, Beograd, 1969,str. 24.
582
Ibid, str. 25. Trazimah upatuva na toa deka "zakonite," vsu{nost, go
zacvrstuvaat pravoto na mo}nite i gi {titat interesite na onie koi vla-
335

Zaradi poblisko osvetluvawe do negovite stavovi, kako i zaradi
dobli`uvawe do stavovite na drugite pova`ni anti~ki misliteli
po ova pra{awe ovde }e bide od golema korist da se navedat izvornonekolku
vpe~atlivi mesta od dijalozite izneseni vo deloto Dr`ava na
Platon.
Kefal 583 otkako konstatira deka ...nepravedniot na ovoj svet
mora da otpla}a kazna na onoj svet... Samiot ~ovek, bilo poradi stare-
~ka slabost, ili, - bidej}i e ve}e poblizu do onoj svet, nekako pove}e
podrazmisluva na tie ne{ta: taka stanuva ispolnet so somnenie i u`as,
pa razmisluva i pra{uva - dali nekomu sum mu pri~inil nekakva nepravda?
Ako pronajde vo sopstveniot `ivot pove}e nepravedni dela, ovoj
~esto se budi od son, kako decata, i u`asnat `ivee vo o~ekuvawe na zlo.
Ako pak sigurno znae deka nema napraveno nikakva nepravda, toga{
slatka nade` postojano go krepi... 584
Sokrat: ...dali e visatina, kako {to velime deka pravednosta
ednostavno se sostoi vo toa - taka da se vrati ne{to, kako {to se zelo
od nekogo, ili, vakvoto ne{to ponekoga{ e prevedno, a ponekoga{ nepravedno?
Na primer: Ako nekoj primi od prijatel, koj e razumen, oru-
`je, potoa ovoj ako poludi i si go bara oru`jeto, - sekoj bi rekol deka
nikako ne smee da mu se dade, i deka voop{to ne bi bil praveden onoj
koj }e mu go vrati, nitu, ako nekoj posaka da mu ja ka`e celata vistina
na takviot ~ovek i vo takva sostojba?
Neli ne dr`i taa opredelba za pravednosta: - da se govori vistina
i da se vrati ona koe nekoj go primil! 585
Polemarh: ...Pravedno e sekomu da mu se vrati dolgot! 586
Sokrat: ...Zna~i pravedno e sekomu da mu se dade ona {to mu pripa|a!
Tokmu toa (Simonid) go narekol dolg.
... govorevme deka - pravedno e na prijatelot da mu pravi{ dobro,
a na neprijatelot lo{o? Sega pak kon ova da se dodade i da se
ka`e: pravedno e da mu se pravi dobro na prijatelot, bidej}i e dobar, a
zlo na neprijatelot bidej}i e lo{? 587
So ova se soglasi Polemarh.
deat... Toj tvrdi deka vo politikata ne caruvaat doblesti i ideali, tuku ona
{to im e sprotivno: maliot prestapnik (adikos) koj samo edna{ ukral strogo
se kaznuva, a golemiot mo`e da gi vr{i site nepravdi, no sekoga{ nekazneto i
na svoja golema korist. Ottamu, potekna i plebejskata izreka: "Dat veniam corvis,
vaxat censura columbus" (Na gavranite im se prostuva, golubite se stavaat
na maki). Tadi}, Lj. op. cit. str. 33.
583
Tatko na Polemarh.
584
Platon, Politeja, Tri, Skopje, 2002, str. 81-82
336
585
Ibid, str. 82.
586
Ibid, str. 83.
587
Ibid, str. 88.

Sokrat: ...Ne mu e svojstveno na pravedniot da {teti, nitu na
prijatel, nitu na koj i da e drug, tuku ova e svojstvo na nepravedniot.
Zna~i ako nekoj veli deka e pravedno sekomu da mu se vra}a dolgot,
a so toa misli - na neprijatelot da mu bide nanesena {teta od pravedniot
~ovek, a na prijatelite polza, toga{ toj {to govori taka ne bi
bil mudar, za{to ne bi ja govorel vistinata: nam ni izleze deka pravedno
e nikoga{ i nikomu da ne mu se pri~inuva {teta. 588 So ova povtorno
se soglasi Polemarh.
Potoa, Sokrat pra{uva: Znae{ li ~ija e taa izreka "Pravedno e
na prijatelite da im koristi{, a na neprijatelite da im {teti{. I
odgovara: Mislam na Parijandar, Perdik, Kserks, Izmenij Tebanecot
ili na nekoj drug koj smetal deka e mnogu mo}en i deka toa ne e ni su{-
tina na pravednoto nitu su{testveno pravedno. 589
Trazimah: Ako vistinski saka{ da znae{ {to e pravedno, ne
samo pra{uvaj ~estoqubivo pobivaj}i koga nekoj }e ti odgovori ne{-
to, a sosema ti e poznato deka polesno e da se pra{uva otkolku da se
odgovara, tuku ajde samiot odgovori i ka`i {to e pravednoto? No nemoj
da mi ka`e{ deka pravednoto e nekakva dol`nost, nitu deka e polza,
nitu nekakva pomo{, nitu pe~alba, nitu dobivka. 590
... Pravedno ne e ni{to drugo tuku ona {to mu koristi na posilniot.
591 ...Sekoja vlast donesuva zakoni vo sopstvena polza, demokratijata
- demokratski, tiranijata - tiranski, pa i drugite na toj na~in.
Otkako }e gi vospostavat zakonite proglasuvaat deka tie zakoni se
pravedni za poedincite, a toa e ona {to nim im koristi, pa onoj koj }e
otstapi od toa go kaznuvaat kako prekr{itel na zakonite i storitel
na nepravda... Vo site dr`avi istoto ne{to e pravedno, a toa e i ona
ne{to {to i e í korisno na vospostavenata vlast. Toa ima sila i mo},
pa na sekoj koj ispravno razmisluva }e mu bide jasno deka na sekade
pravednoto e isto - ona {to mu e korisno na posilniot. 592 ...velam deka
e pravedno da se raboti ona koe e vo polza na posilniot. 593
... Misli{ (Trazimah se obra}a na Sokrat) deka ov~arite i govedarite
ja gledaat polzata na ovcite ili na govedata i deka poradi
ova gi gojat i gi ~uvaat, a ne misli{ deka ovie na ni{to drugo ne obrnuvaat
vnimanie osven na ona {to im e dobro na gospodarite i {to e
nivno sopstveno dobro! Misli{ li ti deka vladetelite na dr`avite,
onie koi navistina vladeat, deka i tie poinaku razmisluvaat vo odnos
na ovcite, t.e. vo toj soodnos na ov~ari i ovci? Dali ne{to drugo razmisluvaat
ovie i dewe i no}e, osven ona - od kade im pristiga polzata?
588
Ibid, str. 90.
589
Ibid, str. 90.
590
Ibid, str. 93.
591
Ibid, str. 93.
592
Ibid, str. 94.
593
Ibid, str. 97.
337

Ti si daleku od sfa}aweto {to pretstavuvaat pravednoto i pravednosta,
a {to nepravednoto i nepravednosta! Ti ne sfa}a{ deka pravednoto
i pravednosta vo su{tina rabotat na tu|o dobro: vsu{nost korista
im pripa|a na pomo}niot i na vladetelot, a {tetata im e svojstvena
na poslu{niot i pot~inetiot. Imeno, nepravednosta, sprotivno na
ova vladee so onie koi se navistina dobrodu{ni i pravedni, taka {to
pot~inetite go izvr{uvaat ona koe mu e su{tinski polezno na posilniot:
onie koi mu se pot~ineti rabotat - ovoj da bide sovr{eno sre}en,
a nikoga{ - samite tie! Taka treba da gleda{ na ova, o moj prostodu-
{en Sokrate! Pravednniot ~ovek nasekade i sekoga{ e poslab, poni{-
to`en od nepravedniot: pred sî, na primer, vo me|usebnite trgovski
vrski koga obata spodeluvaat zaedni~ki raboti: ti nikoga{ ne }e pronajde{,
vo slu~aj zdelkata da se rasturi, pravedniot da zeme pove}e od
stokata, tuku sekoga{ }e zadr`i pomalku. Potoa, vo dr`avnite raboti
na primer, vo dava~kite i danocite: od dvajca so ist imot pravedniot
pove}e dava a drugiot pomalku, a koga treba da zeme, prviot ne zema ni-
{to, a drugiot uspeva da spe~ali mnogu. Ili koga i edniot i drugiot
u~estvuuvaat vo nekakva vlast: sosem e mo`no na pravedniot da mu nastanat
{teti, a ako ve}e mu se slu~ii nekoja zaguba, toga{ poradi zapostavuvawe
na doma{nite raboti }e se ~uvstvuva ma~no i `alno, a od
op{testvenite nema da ima nikakva polza i toa tokmu poradi svesta za
pravednosta. Pokraj toa, nego }e go zamrazat i doma{nite i poznatite,
za{to toj nikoga{ nema da saka da gi uslu`i nasproti pravednosta. Na
nepravedniot, pak, tokmu sprotivnoto mu e ovozmo`eno: imeno govoram
i govorev deka toa e onoj koj{to ima mo} da stekne golemo bogatstvo.
Obrni vnimanie na vakviot ako saka{ da prosudi{ kako nemu
mnogu pove}e mu koristi da bide nepraveden odo{to praveden. 594 Sekako
najlesno }e sfati{ ako ja zeme{ previd krajnata i sovr{ena nepravda
koja ovozmo`uva nepravedniot da bide sovr{eno sre}en, dodeka
onie koi ja podnesuvaat nepravdata, ne sakaj}i vsu{nost da pravat nepravda,
}e bidat vo `alna sostojba. Takviot primer ti e tiranija: taa
ne go odzema tu|oto nitu malku po malku, nitu skri{um, bilo da e toa
sveto, li~no ili op{testveno, tuku seto toa go sobira na kup. No ako
nekoj pravi ne{to nepravedno poedine~no, i ako ova se otkrie, nego go
kaznuvaat i vo golema mera go obes~estuvaat. Vakvite se narekuvaat
oskvernuva~i na hramovi, trgovci na robovi, provalnici, graba~i i
kradci, a tie se tie koi delumno izvr{ile nekoja nepravda ili napra-
594
To~no e deka sekoj, dokolku mo`e uspe{no da bide nepraveden, pove}e
ja saka nepravdata odo{to pravdata. No, ova mo`e ednakvo da va`i i obratno.
Sekoj, dokolku mo`e uspe{no da bide praveden, pove}e ja saka pravdata
odo{to nepravdata. ]e bidam praveden ako sum siguren deka na moite pravedni
dela sekoga{ }e se nadovrze nagrada va`i isto kako i praviloto - ]e bidam
nepraveden ako sum siguren deka na moite pravedni dela nikoga{ ne }e se nadovrze
kazna. Vidi: Makintajer, A, Kratka istorija Etike, str. 56.
338

vile poedine~ni zlodela. Me|utoa, ako nekoj im gi sobere parite na
gra|anite, ako gi porobi i ako gi prodava kako robovi, nego, namesto
da go nagrbuvaat i da go sramotat, go narekuvaat bla`en i sre}en i toa
ne samo negovite sogra|ani, tuku i drugite, iako znaat deka e nepraveden
spored site mo`ni nepravdi. Zgora na ova, onie koi ja rugaat nepravdata,
tie ja rugaat ne poradi izvr{uvaweto nepravda, tuku poradi
sopstveniot strav, da ne bi samite da podnesat nepravda! Eve Sokrate,
mislam dovolno e doka`ano deka nepravdata e posilna, poslobodna, pogospodska
od pravednosta, i kako {to rekov vo po~etokot, ona {to e vo
polza na posilniot, tokmu toa e pravednoto, a nepravednoto navistina
e ona koe si pribavuva i polza i zgoda. 595
Sokrat: (na Trazimah) ...Ti se ~ini li deka {to i da e - dr`ava,
bojno pole, razbojnici, kradci ili koja i da e tolpa, dokolku trgnat
kon ne{to nepravedno zaedni~ki da go izvr{at }e mo`at da go izvr{at
ako si pravat zaemna nepravda?
Sekako ne!
Ako ne si pri~inuvaat nepravda, dali podobro }e uspeat.
Sekako.
Toga{, Trazimah, neli nepravdata sozdava bunt, omraza i me|usebna
borba, dodeka pravednosta sozdava sloga i prijatelstvo?
Neka bide taka re~e ovoj, za da ne ti protivre~am. 596
No, Sokrat ne zastanuva tuka, tuku prodol`uva. Zna~i pomudri,
poblagodarni i posilni vo dejstvuvaweto se poka`uvaat pravednicite!
Nepravednite, pak, voop{to ni{to ne mo`at zaemno da izvr{at, duri
ni tolku, kolku {to smelo rekovme, deka ima ponekoi, koi, iako nepravedni,
nekoga{ uspeale da soberat ne{to i zaedni~ki. Sepak ova ne e
ka`ano sosema vistinito, za{to i tie ne bi izdr`ale sosema da se po-
{tedat me|usebno, takvi sosema nepravedni, tuku e jasno deka i me|u
niv su{testvuvala nekoja pravda koja storila da ne trgnat onie edni
protiv drugi vo zaedni~kite nepravedni zdelki. Imeno preku nekakva
pravda pravele {to pravele, izvr{uvale nepravedni dela nepravedno,
no sepak bile - polurasipani! Za{to onie koi se sovr{eno rasipani i
sovr{eno nepravedni tie se i sovr{eno nemo}ni za sodejstvo! 597
Na edno podocne`no pra{awe od Glaukon, Sokrat veli.
Sokrat: Pravdata e dobro koe mora da se posakuva poradi samoto
nego i poradi onie ne{ta koi proizleguvaat od nego, dobro koe
mora da go saka sekoj koj ima cel da bide sovr{eno sre}en.
595
Ibid, str. 100-102.
596
Ibid, str. 112. Ovde Trazimah, vsu{nost, veli: "Toa {to go tropa{
Sokrat e te{ka glupost, ama pominuvam preku nea." I navistina kakvo e toa
tvrdewe deka dvajca, zatoa {to me|usebno ne si vr{at nepravda, se pravi~ni
iako so istoto dejstvie na tret mu pri~inuvaat zaedni~ka nepravda.
597
Ibid, str. 113
339

Po {to samiot Glaukon veli: No ova ne go prifa}a mnozinstvoto
lu|e. Nim im izgleda deka prevednosta spa|a vo osobeno ma~en vid
dobra za koi sepak treba da se zalagame poradi korista od dobriot glas
i poradi slavata, no ne i poradi samoto nego. Mnozinstvoto smeta deka
ova treba da se odbegnuva, za{to e te{ko vo su{tina. 598
Sokrat: ...Ona {to sekoj treba da go pravi poodelno... e da dejstvuva
vo vrska so edno ne{to vo vrska so dr`avata, spored ona {to e
vrodeno i najsoodvetno vo negovata priroda. ... Raboteweto ne{ta koi
se svojstveni na to~no opredelen poedinec, a nikakvo dejstvuvawe vrz
mnogu dejnosti e pravednost... 599 Pravednost e sekoj da gi izvr{uva svoite
zada~i. Ova proizleguva od onie svojstva koi gi razgleduvavme vo
dr`avata - umerenost, hrabrost i razumnost, ni preostana u{te ne{to
koe na site ovie svojstva im dava dinamika za da nastanat, a na onie
koi ne nastanale im pru`a sila da se so~uvaat, dokolku im e prisu{-
to. 600
Komentiraj}i |i ovie navodi Xuri} smeta deka Trazimah poa|a
od politikata kade {to mo}ta e pova`na od pravoto i kako svoj ideal
ja postavuva silata. Pod pravednost toj ja podrazbira korista na posilniot.
Posilnite mora da gi iskoristat poslabite vo svoja korist.
Vo tie slu~ai ona {to za niv e pokorisno tie go postavuvaat kako zakon.
Sekoja vlast, bez ogled na svojot oblik, zakonite gi postavuva vo
korist na onie koi vladeeat. Koga Hipija go razni{a dostoinstvoto na
zakonite so svojata izjava: "Koj bi im se pokoruval na zakonite koga
niv samite zakonodavci gi soboruvaat i menuvaat." Od taa izjava nema
golemo rastojanie do tvrdeweto na Trazimah: "Sekoja vlast gi postavuva
zakonite za svoja korist: demokratijata - demokratski, tiranijata -
tiranski, a taka i ostanatite, a koga }e gi postavat zakonite, proglasuvaat
deka toa e vo nivna korist, pravedno za podanicite, pa onie koi od
toa }e otstapat gi kaznuva kako lu|e bezakonici i nepravednici.Toa e
zna~i deka vo site tie dr`avi se smeta za pravedno: korista na vlasta
koja postoi. Taa garantirano e pogolema vo dr`avata: zatoa za onoj koj
pravo misli sekoga{ pravedno e ona {to go rekov - korista na posilniot.
Trazimah smeta deka na sekoj ~ovek treba da mu bide ideal tiranidata:
"koja ne grabnuva tajno i so sila na malo, tuku so seta sila tu-
|oto i posvetenoto i bo`joto i privatnoto i dr`avnoto." Za sekoe takvo
zlostorstvo koga }e se otkrie vinovnikot trpi kazna i najgolem
sram. A koga nekoj na gra|anite }e mu go grabne imotot i osven toa }e
gi napravi i robovi, tie ne mu davaat sramni imiwa, tuku ne samo gra-
|anite, tuku i strancite koi slu{nale deka vr{i nepravda na golemo,
go narekuvaat sre}en i bla`en. Za{to, onie koi ja napa|aat nepravdata
ne ja napa|aat zatoa {to se pla{at deka }e ja storat, tuku zatoa {to se
340
598
Ibid, str. 112.
599
Ibid, str. 223.
600
Ibid, str. 224.

pla{at deka }e mora da ja trpat. Taka nepravdata koga e onakva kako
treba da e, e posilna, poslobodna otkolku pravednosta ipravednosta e
korist na posilniot, a nepravednosta e sopstvena celishodnost i korist.
Zgora na toa: "`ivotot na nepravedniot e podobar otkolku `ivotot
na pravedniot" i "sovr{enata nepravda e pokorisna od sovr{enata
pravednost," pravednosta e "dobro~udna glupost," a nepravdata "razumnost."
Pritoa, toj ne misli na xepnite kradci, tuku na nasilnicite
koi se kadri da vr{at nepravda vo golem stil i pod sebe da podveduvaat
dr`avi i narodi. Trazimah, zna~i otfrlal sekoja eti~ka norma i sekakov
pozitiven zakon i kako ideal ja postavil etikata na sila. Do toj
ideal sekako deka do{ol vrz osnova na prakti~niot egoizam. Nekade
napi{al deka "bogovite ne gledaat na ~ove~kite raboti, inaku najva`noto
~ove~ko dobro - pravdata tie nemale da ja previdat, pa zatoa gledame
deka lu|eto ne ja primenuvaat. Ottamu sosema e prirodno {to
Trazimah go zavr{il `ivotot so samoubistvo. 601
4. KALIKLE
U~eweto na Kalikle nema ni{to zaedni~ko so modernite sfa-
}awa koi poa|aat od pretpostavkata deka lu|eto ve}e od prirodata
imaat nekoi vrodeni prava i deka dr`avata e sozdadena samo zatoa {to
ovie prava vo nedostig na organizirana vlast vo prirodnata
sostojba 602 ne bile dovolno za{titeni. Negoviot op{testven dogovor
601
\uri}, M. Istorija helenske etike, str. 207-208.
602
Idejata za prirodnata sostojba istoriski se javuva u{te vo mitologijata
na mnogu primitivni narodi. Platon vo Protagora, nemu mu go pripi{uva{e
u~eweto za pravnata prirodna sostojba... Idejata potoa se sre}ava
vo so~uvaniot fragment od dramata Sizif na Kritija i vo Platonovite dijalozi
Dr`avnik i Zakoni. Osnovna karakteristika na kinizmot e kulturnen
primitivizam koj podocna go prezedoa stoi~arite. Idejata za prirodnata sostojba
potoa se javuva kaj Polibie, Ciceron, Lukrecie i kaj Seneka koj ja zamisluva
kako zlaten period na ~ovekovata dobrina i nevinost vo koj lu|eto sî
u{te necelosno duhovno i moralno razvieni, dobrovolno se podlo`ile na
vlasta na najmudrite i vo koja ne postoela privatna sopstvenost, a ~ie voveduvawe
(predizvikano so degeneracijata na ~ovekovata priroda) }e dovede do sudiri,
a me|u lu|eto i do zamena na parentelisti~kata vlast so tiranija. Ovaa
verzija, koja potsetuva na slikata na prirodnata sostojba vo raspravata na
Ruso za potekloto na neednakvosta, ja prezele i crkovnite tatkovci odreduvaj}i
ja prirodnata sostojba kako period od padot, koj (kako lakomosta i privatnata
sostojba kaj Seneka) pretstavuva pri~ina za preodot vo civilizacijata.
Ovaa partisti~ka koncepcija potoa se sre}ava vo kanonskoto pravo. Od
druga strana, Rimskite pravnici dojdoa do idejata na prirodnata sostojba so
analiza na implikaciite od razlikuvaweto na prirodnoto i univerzalnoto
pravo (ius naturale i ius gentium). Taa ideja se javuva i kaj Toma, koj, nasproti
341

celosno e od metajuridi~ka priroda: spored nego dr`avata e osnovana
samo poradi zadovoluvawe na utilitaristi~kite nagoni na poedincite,
a dogovorot pravno voop{to ne mo`e da se kvalifikuva so ogled na
toa {to ovde - od stojali{te na onie koj u~estvuvaat vo dogovorot -
pravoto nastanuva duri vo dr`avata. Zgora na toa, op{testveniot
dogovor za Kalikle pretstavuva eden protivpraven akt, za{to so nego
e vospostaven op{testven poredok koj su{testveno mu e sprotiven na
hierarhijata koja vladee so sevkupniot kosmi~ki `ivot. Negovoto
u~ewe za op{testveniot dogovor se potpira na edno drugo negovo
u~ewe, na u~eweto na prirodnata neednakvost na lu|eto 603 i na~elnata
sprotivnost me|u prirodata i konvenciite, taka {to duri ottamu mo-
`at da se razberat prvite i prvobitnite intencii na dogovornata teorija
voop{to. 604
Imaj}i ja verojatno predvid atinskata demokratija, vo Platonovoto
delo "Gorgija," Kalikle veli: "Spored prirodata sekoga{ e polo{o
ona {to e pogrdo, t.e. da se trpi nepravda, me|utoa spored zakonot
polo{o e da se pravi nepravda. Da se trpi nepravda ne e dostojno za
~ovek, tuku samo za robot za kogo e podobro da e mrtov odo{to `iv, za-
{to toj ne mo`e da se odbrani od navredite i lo{ite postapki nitu da
mu pomogne na onie za koi se gri`i. Tuku, jas mislam deka zakonite gi
donesuvaat slabite lu|e i tolpata. Tie gi donesuvaat zakonite so ogled
na ona {to niv im e od korist i toa od nivno stanovi{te se ~ini deka e
vredno za pofalba ili kudewe. So toa tie sakat da gi zastra{at silnicrkovnite
tatkovci, na pridodnata sostojba í gi pridava site elementi na
op{testvena organizacija, osven prisilnata vlast, kako i kaj Pikolomini,
koj ovaa sostojba ja opredelil kako period od izgonot od rajot do po~etokot
na zdru`uvaweto na lu|eto. Od XVIII vek, vo sli~ena forma na onaa koja se javuva
kaj Seneka i Ruso, ova ideja stanuva eden od krucijalnite elementi na
novite op{testveno-politi~ka teorii. Op{ta karakteristika na site ovie
me|usebno, pomalku ili pove}e razli~ni varijanti na u~eweto za prirodnata
sostojba vo periodot do XVII vek be{e nivnata pretenzija kon istori~nost:
prirodnata sostojba sekoga{ se koncipira{e kako realen istoriski period.
Pokraj toa vo najgolemiot broj od ovie u~ewa, prirodnata sostojba se poka`uva
kako eden pomalku ili pove}e idili~en period vo koj lu|eto `iveele podobro
i posre}no odo{to vo civilizacijata. So drugi zborovi, tie doktrini vo
najgolem broj slu~ai vo celost ili barem delumno se "primitivisti~ki." Primorac,
I. op. cit, str. 169-170.
603
Kalikle ja kritikuva demokratijata, za{to taa site gra|ani gi smeta
za ednakvi, pa tokmu sprotivno na Antifont tvrdi deka me|u niv postojat
prirodni razliki. Spored Kalikle, nepravedno e silnite i slabite, plemenitite
i neplemenitite, dobrite i onie koi toa ne se, da imaat ednakvi prava.
Prirodnite svojstva na mo}ta i silata mu se najva`nite "prirodni argumenti"
za vladeeweto na oligarhiskoto malcinstvo. Tadi}, Lj. op. cit. str. 33.
604
\uri}, M. op. cit. str. 60-61.
342

te lu|e, onie koi imaat dovolno sila da si pribavat sebesi pove}e od
drugite, da gi zadr`at od toa nebare deka bi bilo lo{o i nepravedno
da se imaat pove}e prava od drugite. Tie samite se zadovoluvaat samo
so ednakvite prava, za{to se bez kakvi i da e vrednosti. Ottamu, spored
zakonot se smeta deka e nepravedno i grdo da se stremi kon toa da
se ima pove}e od drugite, i toa se narekuva da se pravi nepravda. Me-
|utoa, spored moe mislewe, samata prirodata poka`uva deka pravednosta
se sostoi vo toa podobriot da ima pove}e od drugiot, a posposobniot
pove}e od nesposobniot. Deka ne{tata taka stojat prirodata poka`uva
so mnogu primeri, kako na drugite `ivi su{testva taka i na
dr`avite i celi plemiwa na lu|e, imeno deka e pravedno posilniot da
vladee nad poslabiot i da ima pove}e od nego. 605 Zo{to, na kakvo drugo
pravo mo`el da se povika Kserks koja ja vodel vojskata protiv Grcija,
ili negoviot tatko protiv Skitite? A bi mo`ele da se navedat iljadnici
takvi primeri. Me|utoa, jas mislam deka ovie taka rabotele spored
prirodnata pravi~nost, i `imi Zevs, po zakonot na prirodata. Me-
|utoa, sigurno ne spored zakonite koi nie proizvolno gi fingirame i
koi najdobrite i najsposobnite lu|e me|u nas od mladosta gi skrotuvame
kako lavovi, gi hipnotizirame i im sugerirame deka treba da postoi
ednakvost i deka toa e dobro i pravedno. Me|utoa, ako edna{ se
rodi ~ovek koj ima dovolno prirodna sila jas mislam deka toj }e otfrli
sî od sebe, deka }e gi razbie svoite okovi i deka }e gi izgazi so noze
na{ite propisi na hartija, na{ata hipnoza, sugestija i site protivprirodni
zakoni. Na{iot dosega{en rob odedna{ }e stapi pred nas i
}e ni se poka`e kako na{ gospodar i toga{ vo poln sjaj }e zasvetli
pravoto na prirodata." 606
Nakratko, Kalikle kako na~elo na `ivotot go istaknuva pravoto
na posilniot, za{to toa pravo se pojavuva ne samo vo `ivotot na
site `ivotni, tuku i vo ~ovekovoto op{testvo i negovata istorija i
zatoa trpeweto na nepravdata ne e samo polo{o, tuku i pogrdo od praveweto
nepravda. Dodeka Protagora smetal deka pravednosta e nu`na
za odr`uvawe na socijalniot `ivot, Kalikle isto kako Trazimah vo
Platonovata Dr`ava radikalno go brani sfa}aweto spored koe pravednosta
ne mu e dostojna na slobodniot ~ovek, a nepravednosta se pojavuva
kako znak na sila i mo}. Individualnoto samovolie, silata i mo}ta,
so eden zbor - etikata na sila, beskurpuloznata energija, toa e ona {to
605
Vo ovaa smisla se razmisluva i denes. Spored Loba~evski, ~ovekot
ja koriste{e prirodnata sila na `ivotnite za da napravi da se ostvarat negovite
soni{ta, a koga toa ne gi zadovoluvalo negovite potrebi, za taa cel se
svrtuval kon sopstveniot vid li{uvaj}i gi drugite lu|e od nivnata ~ove~nost,
ednostavno zatoa {to bil pomo}en. Taka, soni{tata za sre}a i miren `ivot
davaat pottik da se vladee nad drugite. Lobaczewski A. Politi~ka ponerologija,
Galaksija. com. str. 48.
606
Vidi: Platon, Gorgija, BIGOSS, Skopje, 1964, str. 63-65.
343

mu odgovara na moralot na gospodarot, a pravednosta i moralniot zakon
voop{to se moral na robovite koi kako svoe oru`je go izmislile
poslabite za so nego da gi zapla{at svoite pomo}ni i posilni gospodari.
Onie koi nemaat mo} da gi zadovoluvaat svoite strasti ja falat
razboritosta i pravednosta, a silnite i mo}nite se izdigaat na zakonot
na golemoto mno{tvo bez da vodat smetka na koj na~in tie }e gledaat
na toa izdignawe. Razuzdanosta i neograni~enata sloboda koga
otvoreno im stojat kako sredstva za nivnoto zadovoluvawe se doblesti
i sre}a, a seto ostanato, site ubavi termini i site protivprirodni
konvencii, seto toa ne e ni{to drugo tuku brborewe bez kakva i da e
vrednost. 607
5. GLAUKON
Vo ovaa smisla e i stojali{teto na Glaukon: Mo}en ~ovek i ~ovek
vo vistinska smisla na zborot nikoga{ nema da se soglasi so toa da
ne pravi nepravda i da ja trpi. Inaku bi bil lud. Naveduvaj}i go primerot
so Gig i negoviot vol{eben prsten, so koj mo`el da stanuva nevidliv
i nekazneto da pravi nepravdi, Glaukon tvrdi deka ~esni, i toa
protiv sopstvena volja, se samo onie lu|e koi ne mo`at da vr{at nepravda
koja nosi mnogu pogolema korist od pravednosta. 608
607
\uri}, M. Istorija helenske etike, Zavod za u|beni}e i nastavna sredstva,
Beograd, 1987, str. 205.
608
Gig bil ov~ar i sluga kaj toga{niot vladetel na Lidija. Edna{ dodeka
gi napasuval ovcite, Gig na{ol vol{eben prsten koj so zavrtuvawe na negoviot
kamen kon vnatre{nosta na rakata imal svojstvo da go napravi nevidliv.
So pomo{ na toj prsten Gig ja prezel ne samo `enata, tuku i vlasta na
vladetelot na Lidija. Ottamu, Glaukon zaklu~uva deka nemo`e da se najde nikoj
{to poseduva takov vol{eben prsten koj bi istrael vo pravednosta i bi se
vozdr`al od tu|oto i koj bi izdr`al da ne go dopre. Na takviot bi mu bilo
ovozmo`eno na plo{tad da sobira sî {to }e posaka, bez nikakov strav da vleguva
vo ku}ite i da ozdema {to saka, da ubiva, da osloboduva od okovi kogo
saka: vsu{nost, toj bi mo`el se da pravi sî i da se odnesuva me|u lu|eto kako
da e bog. Taka odnesuvaj}i se, vo ni{to ne bi se razlikuval od nepravedniot.
Sekoj bi rekol deka ova e golem dokaz deka nikoj ne e dobrovolno praveden,
tuku takov e pod prisilba, bidej}i li~no vo sebe nema ~ovek koj e dobar vo su-
{tina. Sekoj, koga i da e, {tom }e pomisli deka e mo}en i sposoben da pravi
nepravda ja pravi. Sekoj ~ovek li~no misli deka e mnogu popolezna nepravdata
od pravednosta, i vistinito misli, kako {to veli govornikot na takviot
govor, imeno ako nekoj mo`e da ima takva sloboda, a nikoga{ da ne posaka da
napravi nepravda i da dopre ne{to tu|o, toj bi bil smetan za najgolem bednik
i najgolem glupak od onie koi gi razbiraat ne{tata. Mo`ebi bi go falele javno,
la`ej}i se me|usebno, no poradi stravot da ne im se slu~i nepravda. Vidi:
Platon, Politeja, Tri, Skopje, 2002, str. 124-125.
344

Se veli, istaknuva Glaukon vo Platonovata "Dr`ava," deka dobro
po sebe e da se pravi nepravda, a zlo da se trpi, me|utoa zloto od
trpewe na nepravdata e pogolemo odo{to dobroto od nanesuvawe nepravda
na drug. Lugeto po red, edno po drugo, bile nepravedni i trepele
nepravda. Se probalo i ednoto i drugoto. Na krajot, onie koi ne mo`ele
nitu da mu izbegaat na nasilstvoto, ni samite da vr{at nasilstvo
nad drugite ocenile deka e vo op{t interes da se sklu~i dogovor vo
idnina da ne se pravi nepravda i da ne se trpi nikakva nepravda. Na toj
na~in nastanaa zakonite i op{testvenite pravila. Ona {to go nareduva
zakonot be{e nare~eno zakonito i pravedno. Takvo e potekloto i
su{tinata na pravdata: taa e sredina me|u najgolemoto dobro koe se sostoi
vo nekazneto vr{ewe na nepravda i najgolemoto zlo, koe se sostoi
vo nemo`nosta da se odmazdi nepravdata. Vo takva sredna polo`ba ~ovekot
se vrza za pravdata, ne zatoa {to taa e dobro po sebe, tuku zatoa
{to nemo`nosta da pravi zlo go gonela da ja po~ituva. So drugi zborovi,
lu|eto ja sakaat pravdata ne kako dobro, tuku zatoa {to ne mo`at
da vozvratat so nepravda. Takvoto sfa}awe na pravdata, kako ne{to
{to donesuva korist, doveduva do sfa}awe deka e podobro da se bide
nepraveden, a da se izgleda praveden, za{to na toj na~in }e se dobie
korist od izgledot na pravednost, kako i onaa od nepravednosta. Ottamu
proizleguva prepravaweto i la`eweto. Vrvot pak na nepravdata e
da se izgleda praveden, iako toa ne si. 609 Izgledot na ne{tata e pova-
`en otkolku samoto ne{to: ako pravedniot izgleda nepraveden, negova
sudbina }e bide sudbinata na nepravedniot, a ako nepravedniot uspee
sebesi da si pridade izgled na praveden, negova sudbina }e bide sudbinata
na pravedniot. Ottamu, pogolemiiot broj lu|e pove}e ja ceni nepravdata,
dodeka pravedni se samo onie koi spored svojata priroda ne
mo`at da bidat nepravedni. 610
Taka i Adeimant. 611 Nitu eden ne e praveden po sopstvena volja,
tuku gi napa|a postapkite na nepravedniot ~ovek od nema`estvenost,
starost ili nekoja druga slabost, za{to samiot ne e vo sostojba nepravedno
da raboti." 612
609
Vo ovaa smisla Aristotel veli: "Podobro e koga nekoj pove}e saka
da bide otkolku da se ~ini deka e, za{to vo toj slu~aj pove}e nastojuva okolu
vistinata. Tokmu poradi ova se veli deka pravednosta ima niska cena, bidej}i
podobro e da se ~ini deka si praveden otkolku navistina da bide{, no toa ne
se odnesuva na zdravjeto. Aristotel, Retorika, Makedonska kniga, Skopje,
2002, str. 75.
610
Za razlika od Glaukon, Platon veli deka e glupavo da se postavuva
pra{aweto dali e posre}en pravedniot ili nepravedniot, kako {to e glupavo
da se pra{a dali e podobro zdravjeto od bolesta.
611
Brat na Glaukon.
612
Platon, Politeja, str. 132. Vo ovaa smisla "Karl Poper smeta deka
izvesna srodnost me|u Platon, od edna strana i Hegel i Marks od druga strana
345

6. ANTIFONT
Glavniot motiv na ~ovekovoto deluvawe, spored Antifont, e
korisnoto. Me|utoa, ona {to go popre~uva postignuvaweto na korisnoto
se zakonite i obi~aite koi vr{at nasilstvo nad prirodata. Pravednosta
se sostoi vo toa da ne se gazat zakonskite propisi na dr`avata.
^ovekot zna~i vo primenata na pravednosta }e ima najpove}e korist
ako pred svedoci gi po~ituva dr`avnite zakoni, a prirodnite zakoni
koga e sam bez svedoci. Za{to, ona {to go nareduvaat prirodnite
zakoni e nu`no: naredbite na dr`avnite zakoni se proizvod na zaemna
spogodba i ne se izrasnati, a naredbite na prirodnite zakoni se izrasnati,
ne se proizvod na zaemna spogodba. Na ~ove~kite zakoni zna~i
potrebno e da im se pokoruvame samo pred o~ite na onie koi gi donele,
a koga nema svedoci treba da se `ivee spored prirodata, za{to toa ne
donesuva ni sram ni kazna. Kaznata za povreda na tie zakoni kako i samite
tie zakoni spa|aat vo oblasta na predrasudite. Od kaznata ~ovekot
mo`e da se otrgne i taa go poga|a samo gre{eweto pred zakononite
koi vo najgolem broj se proizvolno doneseni i od koi mnogu se sprotivni
na prirodata. Antifont kako eti~ar, vsu{nost ne pravi ni{to,
tuku poodredeno odo{to Hipija pravi razlika me|u vistinata i prividot
vo dotoga{nata filozofija, ja primenuva na prakti~nata oblast,
na pravoto i moralot: vo oblasta na ~ovekovite zakoni koi za nego i ne
se ni{to drugo, tuku nepravedno protivprirodno ograni~uvawe na ~ovekovata
sloboda. Postoi zna~i privid, a vistinata i nu`nosta postovo
pogled na nivnite pretpostavki deka postoi eden idealen i nu`en op{testven
poredok na koj poedinecot treba da mu slu`i i vo ~ie ime spored nego
mo`e legitimno da se primenuva prisilba." Stanov~i}, V. Prete}e ideje o vladavini
prava: Platon, Aristotel, Ciceron, Arhiv, Beograd, 1986/3-4. str. 572. Ovde e
interesno da se istakne i toa deka za razlika od Platon, u{te vo VI vek p.n.e.
Konfu~ie (551-478) ja smeta{e dr`avata za golemo semejstvo vo koe vladetelot
e i tatko i majka. Toj e sin na neboto koj e postaven za vladetel zaradi
dobroto na narodot. Kako {to decata se dol`ni da mu se pokoruvaat na roditelot,
taka i vladetelot e dol`en da mu se pokoruva na narodot. Tolku, kolku
{to razumot go izdignal ~ovekot nad ostanatite su{testva, taka i doblestite
na vladetelot mora da se izdignat nad ostanatiot narod. Vo ramkite na toa
vladetelot e dol`en vo {to pogolema mera da se trudi da se usovr{uva samiot
sebesi, a ako toj samiot nema doblesti koi se potrebni za vladetel, toga{ narodort
ne e dol`en da go slu{a. Vladetelot ima ~etiri osobini: gri`a okolu
dobrodetelta na narodot, ~esnost kaj nagraduvaweto i kaznuvaweto, sovesno
uva`uvawe na najdostojnite pri postavuvaweto na va`ni dr`avni funkcii i
bistar razum koj se iska`uva vo mo}ta da se izdigne vo te{ki situacii. Takviot
vladetel vo sebe go soedinuva minimumot na svoite li~ni barawa so maksimumot
na ispolnuvaweto na javnite dol`nosti. Fajfri}, @. Religija i smrtna
kazna, Pravni `ivot, Beograd, 2002/9, str. 73.
346

jat samo vo odnosot me|u ~ovekot i prirodata. Ako ~ovekot se obide da
vr{i nasilstvo nad prirodata }e trpi {teta bez ogled dali toa nasilstvo
toj go vr{i javno ili tajno. Toa {to za ~ovekot e najva`no e samo
prisilen i objektiven odnos kon prirodata koj se izrazuva vo `iveewe
i umirawe. @ivotot go unapreduva ona {to na ~ovekot mu koristi, a go
zagrozuva ona {to mu {teti. ^ovekot ima da ja izbira ednata ili drugata
mo`nost, za{to samata priroda kon tie mo`nosti e ramnodu{na.
Se razbira deka ~ovekot go izbira ona {to mu koristi, a samo ~ove~kite
zakoni go popre~uvaat da go pravi ona {to mu donesuva korist.
Ottamu tie zakoni i poslu{nosta kon niv ~esto se neprijateli na prirodata
i nejzini prangii, a pokoruvaweto na prirodnite zakoni donesuva
sloboda i radost. A toa i se vistinki koristi dodeka pritisokot i
neporijatnostite donesuvaat {teta. Ottamu e sosema razbirlivo {to
takvata etika bila smetana za ve{tina na isceluvawe na bolka i {to
kaj Antifont e nao|an zarodi{ot za podocne`niot vid na kni`evnost
~ii predmet bilo ute{uvaweto. Zakonite zna~i ne se op{toobvrzuva-
~ki, za{to postoi mo`nost ~ovek da gi zaobikoli i da se upravuva spored
prirodata. Kako privid za ~ove~ki zakon i za vistinska priroda na
zakonot, Antifont kako i Likofron ja naveduva konvencionalnata podelba
na stale`i: razlikuvaweto me|u plemstvoto i pot~inetite, Helenite
i varvarite koi sepak po priroda vo svojata su{tina sosema se
ednakvi, za{to ona {to e od prirodata nu`no sekade e ednakvo, site
di{eme preku nosot i ustata i site jademe so pomo{ na racete. 613
Inaku Antifont bil toj {to pravilno zabele`al deka za vistinska
doblest ne mo`e da se zboruva ako ne bila vo isku{enie, za{to
taa se poka`uva deka e vistinska doblest samo ako mu odolee na isku-
{enieto.
III. KLASI^NA GR^KA FILOZOFIJA
Bitno mesto vo opredeluvaweto na pravdata be{e otstapeno i
vo ramkite na klasi~nata gr~ka filozofija: Sokrat (469-399), Platon
(427-347) i Aristotel (384-322).
1. SOKRAT
Vo pravnata literatura obi~no se istaknuva goleminata na Sokrat
poradi negovata odluka od koja treba da se izvle~e poraka, ili
na~elo (logos) na povedenie, spored koe: podobro e da se samoubie{
odo{to so prekr{uvawe, makar i nepraveden zakon, da `ivee{. Vo taa
smisla se tolkuva duri i ona {to toj navodno go ka`al, a ne go ka`al.
Taka, veruvale ili ne, denes se sre}avame so brojni tolkuvawa na mis-
613
\uri}, M. Istorija helenske etike, str. 210-211.
347

lite na najgolemiot "nepismen filozof" 614 na site vremiwa, {to ne e
~udno ako se znae deka Sokrat naj~esto govorel dvosmisleno so edinstvena
cel svoite sogovornici da gi zbuni i ubedi deka i tie kako i toj
samiot - znaat deka ni{to neznaat. 615
Edno od tolkuvawata {to naj~esto se vrti se sveduva na toa deka
osnovata na po~ituvaweto na zakonot, Sokrat ja izvlekuval od svetosta
na spogodbata za po~ituvawe na op{testvoto (polisot) vo koe
~ovekot `ivee. Polisot be{e op{testvoto koe so zakon go obezbeduvalo
statusot na gra|anin i negovata bezbednost, op{testvo koe, za raz-
614
Dali Sokrat bil pismen ili nepismen doprva treba da se doka`uva.
Fakt e, me|utoa, koj nikoj ne go spori deka Sokrat ne ostavil nitu edna zapi-
{na re~enica. Falbite {to toj kako mudrec i pokraj toa do denes gi zaslu`uva
se dobra racionalizacija za site onie koi go prifatile negoviot stil na
rabota i `iveewe. Toa e osonovata za gordelivosta na berberot {to ne potstri`il
nitu eden ~ovek, na slikarot koj ne naslikal nitu edna slika, na romanopisecot
{to ne napi{al nitu eden roman i na site drugi nositeli na kakvi
i da e, pa duri i va`ni nau~ni i politi~ki funkcii, koi istite ne gi povrzuvaat
so rezultatite od svojata dejnost, tuku so formalnite tituli i falbite
za toa koi se iako ne se.
615
Iako tvrdel "...ona {to ne go znam, ne mislam deka go znam," Sokrat
sepak bez dvoumewe veli: "Stravot od smrtta, o lu|e, ne e ni{to drugo, tuku da
smeta{ deka si mudar, a da ne si vsu{nost, da smeta{ deka znae{ {to e ona
{to ne go poznava{. Nikoj ne ja poznava smrtta, nitu znae dali ne mu e taa na
~oveka najgolemoto od site dobra, me|utoa tie se pla{at kako da znaat sosema
dobro, deka e toa najgolemoto od site zla. Zar ne e neznaewe, dostojno za prekor,
da misli{ deka znae{ ne{to, {to ne znae{. Jas pak, o lu|e, mo`ebi vo
toa se razlikuvam od ostanatite, pa ako vo ne{to sum pomudar, bi rekol deka
sum vo toa, imeno - ne znaej}i dostatno za prilikite vo Adot, ({to nesomneno
zna~i deka Sokrat ne{to znae za Adot, m.z.) taka i mislam, deka ne znam. Znam
samo deka e lo{o i sramno da raboti{ nepravedno, i da ne mu se pokoruva{ na
podobriot, seedno bog ili ~ovek. Nasproti lo{oto, za koe znam deka e lo{o,
nikoga{ nema da se upla{am, nitu }e pobegnam od ona za koe{to ne znam dali
e slu~ajno dobro." Za podocna so sigurnost da tvrdi deka toj vsu{nost znael se
za Adot "...Jas }e vi ka`am, ona {to mi se slu~i, se ~ini deka e dobro, a smrtta
voop{to ne e zlo kako {to smetame nepravedno. Golem dokaz vo taa smisla e
ova - voobi~aeniot glas (od boga, m.z.) bi se sprotivstavil da pravam ne{to
nedobro!" Toa e onoj glas za koj Sokrat veli: "...od detstvo mi se slu~uva }e mi
se javi nekoj glas, a koga }e se javi, sekoga{ me odvra}a od toa {to sakam da go
pravam" a toa ne e nikakov dokaz deka smrtta e dobro (sre}a), tuku samo (~ovekot
samiot si priznava) deka zabegal (deka imal slu{ni halucinacii). Platon,
Odbrana Sokratova, Kultura, Skopje, 1990, str. 17, 27-28, 31 i 43. [teta e
{to posle seto ova, na Sokrat nikoj ne mu go postavuva negovoto pra{awe:
Zar ne e neznaewe, dostojno za prekor, da misli{ deka znae{ ne{to, {to ne
znae{?
348

lika od robovite i strancite, za rodenite atiwani pretstavuvalo
edinstvana sigurna sredina. Zakonite na toa op{testvo, za nego, ne
bile univerzalnite zakoni koi proizleguvaat od prirodata na svetot i
~ovekot, no treba da se po~ituvaat, za{to se najdobra zamena za niv, se
razbira ako se pravedni. Me|utoa, {to stanuva so zakonite {to ne se
pravedni. Dali i takvite zakoni treba da se po~ituvaat i mo`at li voop{to
i da se nare~at zakoni. Kako mo`e da se opredeli {to e pravda
i ottamu koi se pravedni zakoni. Kolkav broj lu|e e potreben za da se
opredeli pravdata da bide pravda. Dali vo toj pogled e dovolno misleweto
na mnozinstvoto ili e potrebno ne{to pove}e od toa. Za Sokrat
se tvrdi, deka za odreduvawe na pravdata smetal ne e dovolno misleweto
na mnozinstvoto, tuku postoewe na filozofijata, {to zna~i na mudrost
koja proizleguva od ~ovekovata priroda, mudrost {to se javuva
kako doblest koja e vo sostojba da ja opredeli pravdata. Preku nea
edinstveno mo`e da se dojde do poimot na trajna i nepromenliva pravda,
a ne so prosto sobirawe na mislewa na mnogumina. Ottamu, dali nekoj
konkreten zakon i soodvetstvuva na pravdata ne zavisi od odlukata
na mnozinstvoto, tuku od samata pravda kako i od re{enieto na poedinecot
da mu se podredi na zakonot kako preto~en izraz na taa mudrost.
Vo taa smisla toj go smetal za nepravedno baraweto da prestane so {ireweto
na svojata filozofija, a sepak smetal deka treba da mu ostane
veren na zakonot. Vo taa smisla Sokrat smeta deka nepravdata koja mu
e storena so izrekuvaweto smrtna kazna ne proizleguva od konkretniot
zakon ~ii privilegii kako pravedni toj samiot mol~e{kum gi prifatil
i gi u`ival. Nepravdata koja mu se pravi mora da proizleguva
nadvor od toj zakon, za{to koga taa od samiot po~etok bi bila vklu~ena
vo nego, a toj so nea se soglasil, taa za nego ne bi postoela. Zakonite
mora da bidat pravedni i sekoj koj `ivee vo polisot mora da gi prifati
ili, dokolku ne ja prifa}a pradata koja{to tie ja prestatavuvaat,
da go napu{ti toa op{testvo. Dokolku nepradata doa|a odnadvor,
takvata nepravda mora da se otfrli vo soglasnost so zakonot. Me|utoa,
ako, kako {to toa se slu~i so Sokrat, taa neprada se vovede samo kako
segment na ve}e postojan zakon i celokupniot zakon ne se promeni od
temel, poedinecot mora mnogu pretpazlivo da deluva. Iako ne smee da
deluva vo soglasnost so toj nepraeden zakon, toj mora da deluva vo soglasnost
so ostatokot na zakonot {to go prifatil i koj go za{tituval
i podignal kako ~ovek. Toa zna~i deka vo onoj moment koga vleguva vo
sferata na pravedniot zakon toj mora da deluva vo soglasnost so zakonot
iako protiv nepravedniot zakon. 616
616
Dodeka postarite sofisti Protagora, Antifont i Anonim se u{te
ja priznavaa nu`nosta i nepovredivosta na dr`avniot poredok, pomladite na
pozitivnoto pravo mu go sprotivstavuvaa prirodnoto pravo, tvrdej}i deka zakonite
se smo proizvolni ~ove~ki uredbi koi va`at samo dotoga{ dodeka ne
dojdat vo sudir so prirodnoto pravo, a pri takov sudir sekoj gra|anin ima pra-
349

Vo slu~ajot na Sokrat toa zna~elo deka toj se nao|a vo zatvor
poradi osuda donesena vrz osnova na nepraveden zakon. Me|utoa, kolku
i da mora toj da se bori protiv nepravedniot zakon, toj ne smee da izbega
od zatvorot, za{to segmentot na zakonot koj na zatvorenicite ne
im dozvoluva da begaat e kvalitativno oddelen od nepravedniot zakon.
Koga gra|aninot na Atina bi smetal deka mo`e da go kr{i pravedniot
zakon po sopstvena ocena, toga{ ili samiot zakon ili gra|aninot bi
bil nepraveden. So ogled na toa {to Sokrat saka da bide praveden i
veruva deka atinskot zakon vo svojata su{tina e praveden, toj ne mo`e
da izbega od zatvorot.
Od druga strana Sokrat mora da bide mnogu pretpazliv dokolku
saka da ja iskoristi mo`nosta zaradi otfrlawe na nepravedniot zakon
da ja napu{ti Atina. Osven fizi~kite neprijatnosti koi bi gi imal
kako starec bez gra|anski status, {to nadvor od Atina bi bilo ramno
na smrt, toa bi zna~elo deka toj se soglasuva so otfrlawe na site atinski
zakoni. A so ogled deka toj se soglasil so tie zakoni, nivnoto otfrlawe
za nego bi bilo i otfrlawe na pravdata na koja se soglasil po
sopsvena volja i koja mu garantirala za{tita i razvoj u{te pred da se
rodi. Ottamu, se dodeka se sudira so doblesta koja e nad zakonot, za
Sokrat ne e va`no dali nepravedniot zakon se odnesuva na zabrana na
filozofijata, na kra`ba ili na ne{to treto. Za nego e bitno samo da
ne se pravi ona {to e nepravda, a da se pravi ona {to e pravda bez
ogled na toa kolku toa da go doveduva vo kontradiktorni situacii. Od
tie pri~ini toj ne izbegal od zatvorot, za{to ne sakal da odi protiv
zakonot {to go za{tituva. Toj go ispil otrovot, za{to spored pravdata
onoj koj e osuden na smrt, spored zakonot treba da ostane vo zatvor i
da umre, no ne sakal da go pogubat, za{to bi go pogubile sored zakon
koj ne e zakon, za{to e nepraveden!?
Toa esamo edno od tolkuvawata koi, ne samo {to ne vodi smetka
za ona {to Sokrat navistina go ka`al, tuku nitu za elementarnite
pravila na logikata. Ottamu, zaradi kakvo takvo dobli`uvawe do stvavo
da im ja skrati poslu{nosta na zkonite. Protiv ovaa opasna teorija Sokrat
so svoeto u~ewe i so svojot `ivot ja branel teorijata deka poedinecot
mora da im se prilagoduva na zakonite duri i toga{ koga mu e napravena nepravda.
Zakonite mo`at da se menuvaat no ne so sila, tuku so odluka na gra|anite,
zna~i onaka kako {to se i doneseni. Ako nekomu ne mu se dopa|a nekoj
zakon toj ne smee nitu so sila da go sobori, a nitu so skratuvawe na poslu{-
nosta da go gazi, tuku od dve mo`nosti treba da odbere edna: ili da go napu{ti
gradot koj so svoite zakoni mu nareduva ne{to {to mu protivre~i na negovoto
uveruvawe ili da gi uveri gra|anite deka zakonite ne im ~inat. Me|utoa,
{tom e donesena zakonska odluka, toj mora bez zadr{ka da i se pokoruva duri
i koga mu se pravi najgolema nepravda. Obrazlo`uvaweto na ovaa teorija e sodr`ina
na deloto Kriton. \uri}, M. Istorija helenske etike, Zavod za u|beni}e i
nastavna sredstva, Beograd, 1987, str. 260-261.
350

nosta mora da se povikame na negoviot dijalog koj se odnesuva na ova
pra{awe. Vo nego, otkako najprvin doka`uva deka toj samiot e najgolemiot
znalec, filozof komu mora da mu se veruva, Sokrat zapo~uva so
sugestivni pra{awa so ~ii odgovori mora da se soglasi sekoj, pa duri
iumniot Kriton." Zarem ne pretstavuva zlo i sram ~ineweto nepravda,
za toj {to ja pri~inuva na sekoj na~in? ... Neli ne smee{ da vozvrati{
nepravda i koga si ja podnel, iako taka ne misli tolpata - za{to voop{to
ne smee da se dejstvuva nepravedno? ...Treba li da se pri~inuva
zlo, ili ne? ...Pravedno li e da vrati{ zlodelo ako si pretrpel zlo,
kako {to govori tolpata, ili ne e pravedno? ...Zna~i, ne{to lo{o da
im pri~inuva{ na lu|eto vo ni{to ne se razlikuva od nepravednoto
dejstvuvawe? ...Ne treba, zna~i, nitu nepravda da mu se pri~inuva kakva
i da e, nitu zlo da mu se pravi nekomu od lu|eto, ni toga{ koga od niv
pretrpuva{ {to i da e? ...Dali nikoga{ voop{to ne e ispravno da se
pri~inuva nepravda, istovremeno da se vra}a nepravda i da ne se brani{
ako pretrpi{ zlo so toa {to }e napravi{ zlo? i ...Dali ~ovek
treba da go izvr{uva ona za koe {to se soglasil so nekogo, ili mu e
dozvoelno da izmamuva?" Potoa konstatira: "Ako si zamineme odovde
ne pokoruvaj}i mu se na gradot (zna~i na zaednicata i zakonite), nema
da im pri~inime zlo na tie na koi {to najmalku smeeme... Mo`e li se
u{te da postoi grad vo koj donesenite presudi mo`at da imaat nekakva
sila, tuku se obezvrednuvaat i se uni{tuvaat od poedinci... Bi mo`el
nekoj mnogu da govori, osobeno ako e dr`avnik, za toj zakon {to se uni-
{tuva, za zakonot {to gi donel tie presudi i {to opredelil tie da va-
`at. Ili }e im ka`eme deka gradot nam ni storil nepravda i neispravno
ja presudil kaznata... Koga ve}e si se rodil, koga ve}e si odgledan i
vospituvan (od toj grad, od zaednicata, m.z.), bi mo`el li da ka`e{ na
krajot, deka ne si na{ potomok i podanik. Ako e taka, dali smeta{
deka ti ima{ podednakvo pravo so nas, pa ona {to bi go prezele nie da
pravime so tebe i ti da dozvoli{ nam da ni go pravi{? Dali ima{
isto pravo i so tatko ti, ili so tvojot gospodar, ako go ima{ slu~ajno,
pa ona {to bi pretrpel ti od niv toa bi im go vreatil: so lo{o bi
odgovoril, ako ~ue{ lo{o, ako te udrat i ti }e udri{ i drugo sli~no
na toa. Sega pak, sprema tatkovinata i sprema zakonite }e ti bide li
dozvoleno toa. Imeno, ako se nafatime da te pogubime presmetuvaj}i
deka e toa pravedno, ti }e se nafrli{ da ne urne{ nas zakonite i tatkovinata,
kolku ti dosega mo}ta, i }e tvrdi{ deka pravedno postapuva{
i deka se gri`i{ za dobrodetelta. Dali samo tolku si mudar za da
ne ti bide jasno deka tatkovinata e podostojna za po~it i od tatko i od
majka i od pradedovci. Povozvi{ena, posveta i od pogolemo sudbinsko
zna~ewe i kaj bogovite i kaj lu|eto, kaj tie, vsu{nost, {to imaat um:
tatkovinata treba da bide sveta, nejze morame da í se pokoruvame, duri
i `estoko da postapuva, morame da i slu`ime mnogu pove}e odo{to na
sopstveniot tatko: se dozvoluva da ne ubeduva taa, no sepak }e se pravi
taka kako {to prepora~uva tatkovinata. Ako opredeluva ne{to da se
351

podnesuva, toa spokojno treba da se podnesuva, {to i da e: tepawe, okovuvawe,
ispra}awe vo vojna kaj {to mo`e{ da bide{ ranet ili da zagine{.
Seto toa treba da se podnese, taka e pravedeno. Ne smeeme da otstapime,
da se povlekuvame, da go napu{tame borbeniot red, tuku i vo
vojna, i na sud, i voop{to sekade treba da se pravi samo toa {to ne povikuva
i gradot i tatkovinata... Nitu eden od nas zakonite ne spre~uva,
nitu zabranuva, ako posaka nekoj od vas da si odi vo tu|ina, da si zamine
toj i da se preseli vo koe i da e drugo mesto; nikoj ne brani navistina,
sekoj da si odi tamu kaj{to mu e drago so se {to poseduva, samo
ako ne sme mu po volja, bilo nie bilo gradot. No za toj {to }e ostane so
nas, {to go znae na~inot na koj sudime pravda i na koj{to sme uredile
se vo gradot, za nego tvrdime deka se soglasil so nas na delo i deka }e
dejstvuva taka kako {to }e opredelime nie; ako ne se pokoruva velime
tripati pri~nuva nepravda: (1) ne ni se pot~inuva nam {to sme go sozdale
i {to sme go odgledale, (2) se soglasil da ni se pokoruva, a ne se
pokoruva, (3) nitu pak obid pravi da ne ubedi deka ne{to neubavo pravime;
iako nie vsu{nost predlagame, a ne zapovedame grubo da se pravi
ona {to sme opredelile, mu dopu{tame i dve mo`nosti, da dejstvuva so
ubeduvawe ili da prifa}a ona {to mu e opredeleno, toj ne pravi ni-
{to od se ova. 617 So drugi zborovi dali ova zna~i deka Sokrat, edno
zboruva, a drugo misli ili go misli tokmu ona {to go zboruva, a toa
e:pravi taka kako {to sakaat drugite, a ako ne saka{ - kr{i glava - odi
si! Ako ne pravi{ kako {to saka mnozinstvoto, ti si tripati nepraveden.
I natamu, za nepravednite, za takvite {to ne sakat da postapat
kako {to saka mnozinstvoto, dali Sokrat ne veli deka mnozinstvoto
}e re~e: "Poslu{aj nî, Sokrate, nas, tvoite odgleduva~i i ne po~ituvaj
ni deca, ni `ivot, ni {to i da e drugo pove}e od pravednosta za da si go
ima{ seto toa koga }e se brani{ pristignat ve}e vo Adot pred tie {to
vladeeat tamu: za{to ona {to go prezema{, ni ovde ne e dobro, nitu
pravedno, nitu pobo`no, ni za tebe, ni za koj i da e od tvoite bliski, a
osobeno nema da bide dobro koga }e stigne{ tamu. Sega si odi{ opravdan,
ako si odi{, no ne od nas zakonite, tuku od lu|eto. Ako izbega{
vaka sramno i ako gi vrati{ nepravdata i zlodelata pogazuvaj}i si gi
sopstvenite dogovori i spogodbi so nas, ako im pri~ini{ zlo, vsu{-
nost na tie na koi najmalku treba, na samiot sebe, na prijatelite, na
tatkovinata i nam, }e ti bideme luti dodeka si `iv, a tamu bra}ata
na{i, zakonite vo Adot, ne }e gi prifatat blago, za{to }e znaat deka
si se nafatil da ne uni{ti{ - dokolku si vo mo`nost... i Dopu{ti, najposle,
Kritone, da go storime toa na {to i bog ne upatuva." 618 Po seto
352
617
Platon, Kriton, Kultura, Skopje, 1990, str. 60-68.
618
Ibid, str. 67-68.

toa, iako celosna vo kontradikcija so ona {to go veli vo Eutifron, 619
go ispi otrovot i presre}en se preseli vo Adot. 620
Toa vpro~em go potvrdi Fajdon: "Toj ~ovek mi se ~ine{e sre-
}en, Ehekrate i po odnesuvaweto i po zborovite! Umira{e bez strav i
blagodarno: mi se ~ine{e deka toj ni vo Adot ne odi bez bo`ja volja, a
koga }e stigne tamu }e mu bide nemu isto taka dobro: a komu, ako ne
nemu? Poradi toa ne me obzema{e so`aluvawe."Be{e li vo pravo Fajdon
za toa deka na Sokrat }e mu bide dobro vo Adot. Ili mo`ebi i toj,
kako mnogumina dru|i pomisli: Kako da ne, `imi pesov, }e mu bide!
619
Na pra{aweto: Zo{to vo "Eutifron" Sokrat go odvra}a Eutifron
da go tu`i svojot tatko? - tamu, kako {to veli Xuri}, Sokrat poka`uva deka
odnosot me|u roditelite i decata go posmatral od visoko eti~ko stojali{te.
Vsu{nost, toj gi usvojuva i brani nepi{anite zakoni, koi iako ne se napi{ani
va`at kaj site lu|e, a eden od tie zakoni nareduva i po~ituvawe na roditelite.
V. \uri}, M. Istorija helenske etike, str. 259-260.
620
Poinaku Kambovski: Nepravednosta na zakonot, spored Sokrat ne e
pri~ina za negovoto nepo~ituvawe, zatoa {to dr`avata zasnovana vrz zakoni
voop{to e mnogu pospravedliva od dr`avata vo koja ne postojat nikakvi zakoni...
Pretpo~ituvaja}i ja obvrskata za po~ituvawe i na nespravedliviot zakon,
toj vsu{nost mu dava prednost na na~eloto na pravnata sigurnost pred
pravdata... Pravdata do koja ~ovekot doa|a po pat na samospoznavawe, e vsadena
vo negovata du{a i pretstavuva negova vodilka i koga nadvore{niot moralen
avtoritet na zakonot e razni{an! Nepravedno osuden od Atinjanite za
izmisleni zlostorstva (bogohulewe i rasipuvawe na mladite), ja izbira smrtta,
odbivaj}i ja ponudata na svoite prijateli da go oslobodat od zatvorot vo
koj go o~ekuva izvr{uvaweto na smrtnata kazna (podobra e smrtta koja e posledica
na nepravedna, otkolku na pravedna smrtna presuda!)... Negovoto objasnuvawe
deka pod nikakov uslov, duri i po cena na `ivotot, ne bi smeelo da se
uriva dostoinstvoto na zakonot so izbegnuvawe na primenata na nepravedna
presuda ja glorificira va`nosta na zakonitosta za organiziranata zaednica,
koja ima nesporedivi prednosti za doblestite na poedinecot vo sporedba so
zaednicata vo koja vladee bezzakonie. Kambovski, V. Filozofija na pravoto,
Makedonska akademija na naukite i umetnostite, Skopje, 2010, str. 62. Vo
istiot trud Kambovski go veli i slednoto: Koga bi se postavilo hipoteti~ko
pra{awe: Dali ~ovekot pobrzo bi se soglasil da `ivee so pravoto makar toa
da ima elementi na nepravednost, ili bez nego vo kompletna anarhija i nemir,
sigurno bi pretegnal rezonot na Sokrat, koj dobrovolno ja izbral i smrtta,
samo za da se za~uva dignitetot na zakonot! Me|utoa, nesomneno takvoto veruvawe
vo mo}ta na pravoto i negovata poddr{ka va`at se dotamu, do kade {to
lu|eto veruvaat deka toa vo najgolemiot del e racionalno i pravedno, dopu-
{taj}i neracionalnost i nepravednost samo vo oddelni negovi re{enija. Ibid,
str. 262. Po seto ova, sleduva moeto pra{awe - dali Sokrat e dosleden na seto
toa {to mu se pripi{uva kako doblest i vo deloto "Eutifron," i zo{to nikoj
od negovite komentatori toj ras~ekor ne saka da go vidi?
353

2. PLATON
Platon e osnova~ na objektivniot idealizam spored koj podra~jeto
na ideite e vistinskata realnost i primer na se {to e pojavno.
Toa najednostavno se gleda od negovata alegorija za pe{terata, spored
koja najgolemiot broj lu|e li~at na okovan ~ovek koj sedi vo mrak vo
pe{tera svrten so grbot kon svetlosta koja ne mo`e da ja vidi i zatoa
gi posmatra samo nejzinite senkite na yidot od pe{terata. Ottamu, misli
deka tie senki se raelniot svet. Samo filozofot e ~ovek koj gi raskinal
prangite i gleda vo samata svetlost, odnosno vo stvarniot svet,
vo realnosta. Pe{terata go pretstavuva vidliviot svet, svetlosta gi
pretstavuva sonceto i gospod istovremeno kako izvori na znaewe, a ~ovekot
{to e osloboden od prangite ja pretstavuva ~ovekovata du{akoja
se vozdignuva do gospod i se soedinuva so nego. Gospod, vsu{nost e ideja
na dobroto, od koja poteknuva se {to e dobro - svetlosta vo vidliviot
svet i vistinata i razumot vo nevidliviot. Filozofot koj do{ol do
toa visoko sozananie ne saka pove}e da se zanimava so ~ove~ki raboti,
isto kako {to ~ovek koj izlegol od pe{terata ne saka vo nea povtorno
da se vrati. Me|utoa, isto kako {to zakonodavecot ne im dopu{ta na
ostanatite klasi vo dr`avata da ja dosegnat svojata celosna sre}a, tuku
da go rabotat ona za {to se sposobni vo interes na celinata, taka ni na
filozofite nema da im se dopu{ti da ostanat celosno sre}ni vo
posmatraweto na ve~niot svet na ideite - tie }e bidat dol`ni da i se
vratat na dr`avata i so nea da upravuvaat za op{ta korist. 621
621
"Negovata osnovna filozofska misla e deka postojat objektivno
dadeni idei kako su{tini koi se nepromenlivi, edinstven realen svet, a stvarite
koi nie gi zabele`uvame, materijalnite stvari i ~ovekot, se samo minliv
odraz, minliva senka. Su{tinata na ~ovekot ne e vo negovoto telo, tuku vo
negovata du{a, a du{ata ne e ni{to drugo, tuku otpadnata ideja koja se stremi
povtorno da se vrati vo carstvoto na ve~nite idei. ^ovekot mo`e da ja postigne
sre}ata samo ako se spoi so ideite vo nivnoto ve~no carstvo. Celokupniot
problem na ~ovekot i op{testvoto e vo na~inot na koj treba da se `ivee
za da se postigne toa spojuvawe so ideite. Da se najde takviot na~in na `ivot
e zada~a na etikata. Me|utoa, takviot na~in na `ivot ne zavisi samo od poedinecot
i negovoto odnesuvawe, tuku u{te pove}e i od op{testvoto i negovoto
ureduvawe i vlijaniteto vrz lu|eto. Ureduvaweto na op{testvoto, odnosno na
dr`avata e predmet na politikata koja na toj na~in se pojavuva kako del na
etikata, kako apsolutno pot~ineta na etikata. Politi~kata filozofija,
odnosno filozofijata voop{to treba da najde sovr{eno op{testvo koe }e mu
pomogne na ~ovekot za izdigawe do svetot na ideite, kon negovo usovr{uvawe,
kon negova predodba." LukiÊ R. op cit. str. 84-85.
Spored Platon, na sekoj vid predmeti mu soodvetstvuva po edna ideja.
Taka postoi ideja na ma~ka, na ~ovek ili ku}a. Nakratko, nazivot na sekoja
klasa (nazivot na eden vid objekti), ili op{tiot poim, uka`uvaat na posto-
354

Ideite se izvor i pri~ina na postojnoto. Tie se edinsvenata vistinska
realnost, a svetot na ~uvstvitelnite ne{ta (stvarnosta) e
samo slika na svetot na ideite. Ideite se ve~ni i nepromenlivi, a ~uvstvitelnite
bitija se nesovr{eni i promenlivi i postojat samo spored
nivnoto u~estvo vo ideite. 622 Tie pretstavuvaat op{ti zakoni, ideali
na koi se ugledaat poedine~nite stvari. Vo hierarhijata na ideite najvisoka,
vrvna ideja e idejata na dobroto koja e istovidna so bo`estvoto.
Taa za svetot na ideite zna~i isto {to za svetot na materijata
pretstavuva sonceto. Ottamu, za nego eti~ki ideal na ~ovekot treba da
bide postignuvawe na idejata na dobroto koja mora da se ostvari ne
samo vo poedinecot, tuku i vo idealnata dr`ava (vo zaednicata). Idealnata
dr`ava, pak, se zasnova vrz ostvaruvaweto na idejata na pravednosta
spored koja vo dr`avta sekoj pripadnik na svojot stale`623 go
raboti ona za {to e sposoben. 624 Prevedeno na sekojdneven jazik pravewe
soodvetna ideja. Isto kako matemati~ite idei i ideite na drugite objekti
se sovr{eni vo sporedba so nivnite nesovr{eni kopii vo stvarnosta. Ottamu,
idealnata ma~ka sovr{eno gi poka`uva site svojstva na "ma~kavost," a
idealniot atlet vo sekoj pogled se nao|a nad sekoj idealen atlet: na primer,
oblikot na negovoto telo e idealen. Patem re~eno, smislata koja sega mu ja
davame na zborot "idealen" proizleguva od platonovata teorija. Rajhenbah, H.
Ra|enje nau~ne filozofije, Nolit, Beograd, 1964, str. 48.
622 Platon ja razviva teorijata za vrednostite i doblestite kako bestelesni,
posebni i samostojni, nezavisni idei od ~ovekot! Bestelesniot svet na
idei e vistinskoto bitie do koe se doa|a so razumot, a vistinsko spoznanie e
spoznanieto na svetot na ideite, dodeka nadvore{niot setilen, materijalen
svet e samo nesovr{en odraz na svetot na ideite. Ideite ja opredeluvaat
ontolo{ta priroda na site konkretni i vidlivi pojavi, zatoa {to imaat
apriorna sodr`ina, sekoga{ se identi~ni (so samite sebe) i poradi toa ve~ni
i nemenlivi! ...Pravdata kako najvisoka ideja, do koja se doa|a so umno spoznavawe,
postoi vo lu|eto i vo polisot samo koga razumot gospodari so ~ovekovata
volja i nagoni. Taa podrazbira barawe sekoj da se zanimava so svojata
rabota i da ne se me{a vo rabotata na drugiot. Taa, spored toa, pove}e e
povrzana so redot i poredokot otkolku so ednakvosta ili so nekoja druga dobrodetel.
Pravdata vo individualna smisla Platon ja zamisluva kako ramnote`a
na trite delovi na ~ovekovata du{a - razumot, voljata i nagonot, taka
{to sekoj od niv ja vr{i svojata rabota, no mo}ta sepak treba da mu pripa|a na
razumot, zatoa {to e mudar i mora da se gri`i za celata du{a. Kambovski, V.
Filozofija na pravoto, 2010, str. 63-64.
623
1. stale`ot na proizvoditeli: zanaet~ii i zemjodelci, 2. vojnicite
koi ja branat dr`avata i, 3. filozofite koi so svojata mudrost ja vodat dr`avata.
624
Sokrat: Gledaj sega, dali i tebe ti se ~ini ona {to i mene mi se
~ini: dali tebe ti se ~ini deka golema {teta }e podnese dr`avata ako yidarot
prezeme da gi izvr{uva rabotite na ko`arskiot zanaet~ija, ili ovoj rabotite
355

data spored Platon e harmonija 625 ednakvo sodr`ana i vo dene{niot
ideal "vistinski ~ovek na vistinsko mesto" koj tamu }e go vr{i toa
{to mo`e najdobro da go vr{i i so ednakva mera }e vra}a za ona {to go
dobiva.Tamu kade {to lu|eto ne stojat na svoite prirodni mesta, kade
{to gradona~alnicite nemaat nitu osnovno obrazovanie, kade {to
na yidarot, ili ako si gi smenat orudijata eden so drug, ili da si gi razmenat
platite, ili, pak, samo eden od niv da gi izvr{uva obete raboti?
Glaukon: Ne smee taka da bide!
Sokrat: Ponatamu: ako nekoj zanaet~ija ili nekoj trgovec, dvajcata takvi
spored svojata priroda, bi se izdignale so bogatstvo, izobilstvo imot, so
telesna sila ili so ne{to drugo takvo, pa bi prezele da minat vo vidot na voinite,
ili, nekoj od voinite posaka da vleze vo oblik na zakonodavec i ~uvar
na dr`avata, a ne e dostoen za takva slu`ba, potoa, ako si gi promenat orudijata
i po~estite, ili ako eden od ovie se osmeli da gi izvr{uva site dejnosti
voedno, dali toga{ i ti }e smeta{ deka promenite vo taa smisla i semo`nata
raznovidnost na dejnostite, pretstavuva urivawe na dr`avata?
Glaukon: Sekako!
Sokrat: Zna~i i ti, sosema ispravno bi opredelil deka ova mno`estvo
raznovidni dejnosti i promeni vo trite su{tinski roda se najgolema {teta
napravena na smetka na dr`avata?
Glaukon: Sekako!
Sokrat: Zna~i ova vsu{nost e nepravednost. Da povtorime: ako trgovskiot,
pomo{ni~kiot i ~uvarskiot rod ima svoja sopstvena dejnost, i ako sekoj
od niv ja izvr{uva svojata sopstvena zada~a vo dr`avata, toga{ ova bi
bilo pravednost, a dr`avata bi se opredelila kako pravedna. Platon, Politeja,
Tri, Skopje, 2002, str. 225.
625
Spored Grejling, vo razmisluvaweto na Platon za moralniot `ivot
poimot pravda ima dvokartno zna~ewe: kako vnatre{na pravda vo smisla na
harmonija i kako pravedno `iveewe na `ivotot za koe sakal da poka`e deka e
daleku posre}eno odkolku nepravedno se `ivee. So ova Platon ne misli na
`ivot vo koj poedinecot postapuva pravedno sprema drugite - pobrgu bi mo`elo
da se ka`e deka na um go ima `ivotot koj se `ivee vo soglasnost so ramnote`ata
na razumot i strastite vo site prakti~ni i kon nadvore{nosta naso~eni
dejstvija. So drugi zborovi, toa e `ivot ~ija osobenost e ~uvstvoto za
ramnote`a. Eden od agrumentite na Platon za da mu se dade prednost na pravedniot
nad nepravedniot `ivot le`i vo toa {to ~ovek bez ~uvstvo za pravda
(odnosno bez ~uvstvo za skladnost) nema da mo`e da postavi granici na svoite
`elbi, poradi {to sekoga{ }e bide nezadovolen. U{te eden argument e i toa
{to poedinecot koj `ivee pravedno - a toa e posledica na razmisluvaweto za
`ivotot koj treba da se napravi povramnoet`en i harmoni~en - sekoga{ }e
znae koi zadovolstva se onie vistinskite, a posebno }e bide svesten za toa
deka zadovolstvata na umot, spored vrednosta, daleku gi nadminuvaat zadovolsvata
na teloto. Grejling E. K. [ta je dobro, potraga za najboljim na~inom `ivljenja,
Laguna, Beograd, 2007.str. 44.
356

semkari stanuvaat ministri, a stjuardesi pretsedateli na dr`ava, tamu
koordinacijata na delovite e naru{ena i ima raspa|awe na zaedicata.
Pravednosta e taxis kai kosmos - poredok i ubavina na du{evnite delovi.
Pravednosta za du{ata na ~ovekot e isto {to i zdravjeto za negovoto
telo. 626 Pritoa, spored Platon koj veruva{e deka postojat rodeni
konduraxii i rodeni upravuva~i, 627 pravednosta ne mu pripa|a ni na
ovoj ni na onoj stale` kako ni na opredeleni odnosi me|u stale`ite,
tuku na funkcioniraweto na op{testvoto kako celina. Na sli~en na-
~in pravednosta vo du{ata se sostoi vo toa sekoj del na du{ata da ja
vr{i na sebe svojstvenata i dodelena funkcija. 628
Nasproti svetot na ideite stoi materijata koja kako haoti~na
masa postoi odsekoga{. Svetot nastanuva taka {to sozdatelot ja oblikuva
materijata po primerot na ideite. Ottamu, vidliviot svet e samo
odraz, kopija na setot na ideite. ^ovekot spored svojata du{a mu pripa|a
na svetot na ideite, 629 a spored teloto na minlivot svet na materi-
626
I kaj poedinecot pravednosta zna~i dejstvitelen poredok: toa e
harmoni~no dejstvuvawe na ekstremitetite na ~ovekot od koi sekoj stoi na
mestoto koe {to mu e opredeleno i koj u~estvuvaj}i vo dejstvuvaweto so drugite
go prilo`uva svojot del na ~ove~ki trud. Sekoj ~ovek e kosmos ili haos
na kopne`i, ~uvstva i pretstavi. Ako tie stojat vo harmoni~en odnos, toga{
toj go prodol`uva `ivotot i do`ivuva uspeh, a ako go zagubi svoeto opredeleno
mesto i ja proma{i svojata slu`ba, toga{ ~uvstvoto se obiduva na dejstvuvaweto
da mu bide ne samo toplina, tuku i svetlost (kako kaj fanati~arite),
ili ako razumot se obiduva da stane dejstvuvawe ne samo svetlost, tuku i toplina
(kako kaj ~ovek koj e samo vo intelektot), toga{ zapo~nuva rasturawe na
li~nosta i neuspehot se pribli`uva kako neizbe`na no}. Pravednosta e tais
kai kosmos - poredok i ubavina - na du{evnite delovi. Toa e du{a me|u ~ovekot
i prirodata, ili me|u ~ovekot i drugite lu|e ili me|u ~ovekot i negovata sopstvena
priroda. Pravednosta za du{ata na ~ovekot e isto {to i zdravjeto za
negovoto telo.
627
Aristotel veruva{e deka postojat rodeni robovi, a Lombrozo rodeni
zlostornici.
628
Makintajer, A, Kratka istorija Etike, str. 60-61.
629
Postojat avtori koi se u{te se zanimavaat so `ivotot na du{ata po
smrta. Filozofijata na Sokrat, veli Muhi}, te{i so vistinata deka du{ata
ne umira! A ako ne umira du{ata, ni{to ne umira! Muhi}, F. Filozofi ute-
{iteli, Prv del, Tabernakul, Skopje, 2010, str. 19. Najuverliva i najcelosna
potvrda i dokaz za uteha vo soznanieto deka vo op{tata minlivost, navistina
vo nas ima ne{to {to ne minuva. Na{ata du{a! I deka onoj koj ja spasuva du-
{ata go spasuva najvrednoto - povredno od site svetski bogatstva, povredno od
svetot! Oti site ne{ta na ovoj svet minuvaat. No du{ata ostanuva zasekoga{.
Ako znaeme kako da ja spasime! A ja spasuvame so filozofijata, koja podu~uva
deka `ivotot vo soglasnost so doblesta ja ~uva du{ata, ja obu~uva za golemiot
pat po koj }e stasa do svoeto vistinsko mesto, oslobodena od site stradawa.
357

jata. So ogled na toa {to du{ata postoela i pred ovoj `ivot vo svetot
na ideite kade {to do{la po kazna, po smrta na teloto, du{ata (koja
vsu{nost i samata e ideja) prodol`uva da `ivee vo svetot na ideite.
Dodeka e vo teloto taa e vo ropstvo i zatoa edvaj ~eka da se vrati vo
svetot kade {to prestojuvala pred da se najde vo teloto. Kazna za lo{-
ite du{i e nivnata reinkarnacijavo teloto na nekoe `ivotno. 630 Spored
Platon, 631 materijalniot svet go spoznavame preku ~uvstvata {to
Ibid, str, 24. I natamu, Platon nedvosmisleno potvrdil deka du{ata ne e samo
besmrtna tuku i deka nu`no e neuni{tliva! (str. 259). Zgora na toa, istiot
avtor veli: Se ~ini deka spored Platon, teloto e intrinsi~no `ivo, taka {to
du{ata zaminuva koga teloto }e umre, a ne deka teloto umira koga du{ata }e
zamine od nego! (str. 257).
630
Lo{ite du{i se prisileni da skitaat, da kru`at okolu grobovite i
nadgrobnite kamewa i da platat kazna za porae{niot na~in na `iveewe {to
im bil dolen. Skitaat tie se dodeka ne mu se pridru`at na telesnoto, kopnejki
da bidat zatvoreni vo nego. Se zatvoraat, vsu{nost, vo bivali{ta na koi
im se privrzale vo `ivotot... Vo redot na magariwata, ili vo sli~ni `ivotni,
sosema sigurno se vovlekuvaat lakomite, svoeglavite, nevozdr`anite, pijanicite...
Tie pak {to sakaat nepravdi, nasilstva i grabe`i vleguvaat vo rodot
na volcite, jastrebite i sokolite... Najbla`eni se tie {to se zanimavale gri-
`livo so narodnata i politi~kata dobrodetel {to se narekuva u{te razumnost
i spravedlivost, a se steknuva so navika i se dobiva so ve`bawe, bez qubov
kon mudrosta i bez um... Tie se vra}aat vo takov nekoj politi~ki, pitom
rod, nekako vo rodot na p~elite, osite i mravkite, ili vo istiot ~ove~ki rod
i od niv stanuvaat odmereni lu|e... A samo toj {to go qubi soznanieto vleguva
vo rodot na bogovite... Poradi toa vistinskite filozofi se vozdr`uvaat od
nasladi i od pohodite telesni. Platon, Fajdon, Kultura, Skopje, 1990, str.
112-113. Ovde treba da se priznae deka reinkarnacijata e lo{a rabota. Za{to,
ako ima reinkarnacija (selewe du{i od lu|e vo `ivotni i obratno) - kolku
du{i imalo na po~etokot, tolku treba da ne ima i sega, a toa zna~i deka so namaluvaweto
na brojot na `ivotnite i gadinkite (fakt e, a nie sme svedoci na
sovremeniot proces na postojano namaluvawe pa duri i na is~eznuvawe na
brojni `ivotni vidovi) se zgolemuva brojot na lu|eto.
631 Negovi dela: Apologija - Odbranata na Sokrat (za slobodata), Kriton
(za poslu{nosta kon zakonite), Protagora (za vrednostite), Ion (za poezijata),
Lahet (za hrabrosta), Lisid (za prijatelstvoto), Hermid (za razboritosta),
Eutifron (za pobo`nosta), Dr`ava (za celta i funkcijata na dr`avata:
cel na dr`avata e blagosostojba i sre}a na site gra|ani, a glavnata funkcija
nivnoto vospituvawe), Gorgija (protiv retorikata), Menon (teorija na
se}avaweto), Eutide (za sofizmite), Hipija Pomaliot (za ubavoto), Meneksen
(za retorikata), Gozba (za qubovta), Fejdon (za besmrtnosta na du{ata), Fedar
(za podleba na du{ata), Teetet (za znaeweto), Parmenid (za dijalektikata),
Sofist (za bitieto i nebitieto), Dr`avnik (prodol`enie na Dr`ava), Fileb
358

vpro~em i ne pretstavuva vistinsko spoznavawe, a svetot na ideite
mo`e da se poznae edinstveno mislovno preku tn. teorija na se}avaweto.
632 Spored taa teorija, vistinskoto spoznavawe, vsu{nost, ne e doa-
|awe do ni{to novo, tuku pretstavuva samo se}avawe na du{ata na ne-
{tata {to gi znaela dodeka prestojuvala vo svetot na ideite od kade
{to do{la vo na{eto telo. Ottamu, poznavaweto e samo se}avawe koetolku
e pouspe{no kolku {to du{ata pove}e se osloboduva od barawata
na teloto. Spored toa, sekoe empirisko soznavawe na dadenata
stvarnost, za Platon e samo la`no, prividno soznanie za ideite koe ne
mo`e da se postigne na toj na~in.
Osnovna crta na negovata politi~ka misla e nedoverba vo ~ovekot
(i vo negovata sovr{enost) od kade proizleguva potrebata nekoj
od nadvor - dr`avata - so sila da go usovr{uva i dr`i vo granicite na
zakonot i redot.
Vo pogled na sfa}aweto na prirodnoto pravo, Platon vo osnova
gi sledi ideite na sofistite i ottamu prirodnoto, kako vistinsko
pravo, go razlikuva od prividnoto (la`no) pravo. Spored Platon, prirodno
pravo e eden vid idealna stvarnost na pravoto (vistinsko pravo),
a pozitivno pravo e ona koe, koga nositelite na dr`avnata vlast
donesuvaat zakoni so koi se {titat nivnite sopstveni interesi i se javuva
kako negov nesovr{en izraz (prividno, la`no pravo). 633 Vistins-
(za nasladata), Zakoni (za reforma na dr`avata), Timej (za kosmosot) i Kririja
(za politi~ki pra{awa).
632
Interesno e {to ova stojali{te ne e napu{teno duri i denes. Spored
eden na{ ve}e citiran avtor, ako du{ata e, taka da se ka`e, so neograni~en
rok na traewe, teloto e striktno limitirano na ednokratna upotreba!
Bez ogled kolku pati se vra}a vo teloto du{ata nikoga{ ne se inkarnira (vseluva)
vo istoto telo, tuku sekoj pat vo drugo telo. Zatoa du{ata ne mo`e da gi
zapomni istite nastani koi i se slu~ile vo nekoe drugo telo. Muhi}, F. Filozofi
ute{iteli, Prv del, Tabernakul, Skopje, 2010, str. 214.
633
"Soglasno so osnovnata postavka za razlikuvawe na ideite od stvarnosta
i veruvaweto vo besmrtni, ve~ni i nepromenlivi idei, Platon go prifa}a
prirodnoto pravo kako ideja na sovr{enata stvarnost, nasproti pozitivnoto
pravo kako nesovr{ena slika na prirodnoto pravo. Zakonicite na prirodnoto
pravo bi trebalo ednakvo da gi za{tituvaat `ivotite i interesite
na site lica kon koi se upateni, a ne samo da gi za{tituvaat onie koi gi donele.
Vrz taa postavka Platon gi deli zakonite na onie koi se vistinski i praveni
i na onie koi se nepravedni i vo su{tina samo prividni. Pravoto, spored
Platon, treba da mu slu`i na pravdata, a toa zna~i i da ja za{tituva
ednakvosta. Me|utoa, toj konstatira dva vida na pravda, odnosno na ednakvost.
Ednata e opredelena i manifestirana so dr`avnite zakoni, a drugata e dadena
so prirodnoto pravo. Vo taa smisla e karakteristi~en stavot koj Platon go
izrazil so zborovite: "Postojat dva vida ednakvost koi spored imeto li~at
edna na druga, me|utoa koi, vsu{nost, mnogu se razlikuvaat. Ednata se sostoi
359

koto pravo ja za{tituva pravdata, a pravdata e sredstvo so koe se ostvaruva
sre}ata na dr`avata. 634 Ottamu, spored nego glavnata zada~a na
celokupnoto pravo e da utvrdi {to e pravda, praveden `ivot i pravedna
dr`ava.
Pravdata se sostoi vo toa sekomu da mu se dade ona {to mu pripa|a
i, kako {to vidovme, da mu se obezbedi da ja vr{i dejnosta za koja
e sposoben. 635 Taa vo osnova se sostoi vo znaewe {to treba da se pravi
vo te`inata, brojot, merata: nema dr`ava nitu zakonodavec na koj ne bi mu
bilo lesno da ja primeni pri dodeluvaweto na po~esti. Me|utoa, ne e taka
koga e vo pra{awe vistinskata i sovr{ena ednakvost koja ne im e lesno na
site da ja soznaat: soznanieto za nea mu pripa|a na Jupiter i mnogu retko se
nao|a kaj lu|eto... Taa mu dava pove}e na onoj koj e pogolem, pomalku na onoj
koj e pomal, i na edniot i na drugiot spored nivnata priroda; odmeruvajki gi
na toj na~in po~estite spored zaslugite taa ednakvost im dava najpove}e po~esti
na onie koi imaat pove}e doblesti, pomalku na onie koi imaat pomalku
doblesti i obrazovanie, a na site spored razumot. Ete vo {to se sostoi politikata
na pravdata kon koja site treba da se stremime. Vo ovie zborovi se prepoznavaat
obele`jata na distributivnata pravda koja kaj Aristotel }e dostigne
pogolem stepen na koherentnost. Perovi}, S. Prirodnite prava na ~ovekot,
Rakopis daden za objavuvawe vo Delovno pravo, Skopje, 1993, str. 8.
634
Sre}ata se tretira kako ne{to so {to treba da se karakterizira
dr`avata kako celina, a ne nekoi nejzini delovi ili klasi. Individualnata
sre}a ili zadovolstvo pak, se vrzuvaat za grevot i se smetaat za ne{to {to e
za osuda, a ne za ne{to {to bi se vklu~ilo vo skalata na vrednostite koi go
opredeluvaat karakterot na upravuvaweto so rabotite vo dr`avata. Vidi: Stanov~i},
V. op. cit. str. 571.
635
Spored Tagendat, Platonovata definicija glasi: pravedno e to prosherkon
hekasto apodidonai, {to Ulpijan go izrazi so formulata: suum cuique
tribuere, na {to Vlastos go potpira svoeto objasnuvawe: "nekoe deluvawe e
pravedno ako, i samo ako, e opredeleno isklu~ivo so obzirot kon pravata na
site koi so nego supstancijalno se pogodeni." Mi se ~ini, veli natamu Tagendat,
dvosmisleno e Platonoviot govor za toa {to sekomu mu "pripa|a" da se
izrazuva so "prava." Dodu{a i Ulpijan zboruva za ius, me|utoa ne mi se ~ini
jasno deka toj zbor go podrazbira vo smisla na subjektivno pravo, tuku pred se
"objektivno"kako ne{to {to e ispravno za sekogo (vo soglasnost so zakonot).
Mi se ~ini deka vo samata rabota sfa}aweto na Vlastos do`ivuva neuspeh vo
slu~ajot na korektivnata pravednost. Kaznata treba da bide pravedna: toa ne
mo`e da ima smisla onoj za ~ija kazna stanuva zbor da ima pravo na nea, tuku
samo deka ja "zaslu`uva." Mislam, zna~i deka Platonovata definicija mora
da ja izrazime na sledniov na~in: nekoe deluvawe e pravedno ako sekomu mu go
dava ona {to toj go zaslu`uva. Seta pravednost se ~ini deka e povrzana so zaslugata.
Tugendhat, E. Predavanja o etici: Naklada Jesenski i Turk, Zagreb, 2003,
str. 317.
360

vo soglasnost so sposobnostite. 636 Do ova opredelba na pravdata Platon
doa|a preku sporedba na razli~nite stojali{ta na likovite od negoviot
dijalog vo koj sekoj ima poinakvo stojali{te. Taka, spored Kefalos
- pravednost e da zboruva vistina i da se pla}aat svoite dolgovi.
Za Polimarh (sinot na Kefalos) - pravednost e sekomu da mu se dade
negovoto: za nego pravedno se samo ~esnosta na trgovcite, individualnoto
ispolnuvawe na obvrskite i delovnite lu|e. Trazimah zboruva za
toa deka zakonot nema nikakva vrska so pravednosta... zakonite na koja
i da e dr`ava, iako se povikuvat na pravednosta, kako na svoja osnovna
institucija i smisla, sekade se samo interes i izraz na vlasta. Mo}ta
go pravi pravoto, a pravednosta ne postoi. 637 Na krajot, spored Sokrat
(vsu{nost, Platon) - du{ata se sostoi od tri dela: telesen del (onoj
koj se gri`i za telesnite, fiziolo{kite potrebi, strasti, apetiti, zadovolstva),
spiritualen del (onoj koj go obezbeduva emocionalniot
potencijal, ~esta, gordosta, borbenosta, smelost, ambicija) i razumski
del (delot na intelektualniot potencijal, znaewa, govor razumot, razboritosta)
- so ogled na toa {to pravednosta na du{ata e koga sekoj
del go dobiva svoeto, odnosno koga sekoj del go raboti ona {to e negovata
zada~a. Istoto e i vo op{etstvoto: pravednosta e koga sekoj ja
vr{i svojata uloga, odnosno svojata rabota. 638 Pritoa, pravdata ne se
sostoi samo vo toa da se zboruva vistinata i sekomu da mu se dade negovoto,
za{to na ludiot da mu se dade oru`je pretstavuva zlo. Pravdata,
isto taka, ne se sostoi nitu vo pravewe dobro na prijatelot i pravewe
zlo na neprijatelot, za{to pravedniot ~ovek ne smee nikomu da
mu pravi zlo, bidej}i zloto nikoga{ ne donesuva dobro. Razvivaj}i gi
natamu svoite idei, Platon istaknuva deka obi~no se misli deka pravdata
e ne{to {to op{testvoto mu go nalo`uva na ~ovekot odnadvor,
kako ne{to {to za op{testvoto, a ne za poedinecot e neophodno i korisno.
Dokolku ~ovekot se dr`i do pravdata, toa e glavno, za{to toga{
od op{testvoto dobiva nagradi i priznanija, a ne zatoa {to toj samiot
~uvstvuva vnatre{na potreba za pravda. Me|utoa, ~ovekot treba da ja
saka pravdata zaradi nea samata, za{to taa e dobro sama po sebe, a ne
zatoa {to ottamu }e ima korist. Storitelite na nepravda pak, se nes-
636
Vo ovaa smisla pravdata zna~i deka sekoj spored vrednosta koja mu
se pridava i spored svoite sposobnosti ja vr{i onaa funkcija za koja e opredelen:
filozofi (zlato), vojnici (srebro) i proizvoditeli (`elezo).
637
Trazimah istaknuva deka pravednosta vo smisla na ~uvawe na pozitivnoto
pravo se sostoi vo korista na posilniot ili so politi~ki re~nik
ka`ano - vo korista na postojnata vlast, i deka nepravednosta e pomo}na od
pravednosta, dava posre}en `ivot i zatoa e pokorisna.
638
Od ovoj aspekt, Platon ja sfa}a{e pravdata kako stale{ki poredok.
Demek: sekoj treba da se odnesuva spored narodnite maksimi - Aj, gledaj si
ja rabotata! Ili: Ne se pikaj kaj {to ne te sobira! Ili, Pu{ti si ja ~ergata
kolku {to si dolg!
361

vesni vinovnici, za{to ne znaele deka nivnoto nedozvoleno delo vodi
kon nesre}a, odnosno deka sre}ata e vo nivnoto ispravno povedenie.
Spored Platon, nepravednosta e lo{otiluk i neznaewe, taa see
omraza i razdor i zatoa nepravednikot ne mo`e da `ivee posre}no od
pravedniot, a pravednosta e dr`avotvorna doblest i mudrost i zatoa
pravednikot mora moralno da `ivee, a toj {to `ivee moralno e sre-
}en. Platon vo Dr`ava, vsu{nost, poa|a od dva principi: 1. (nasproti
sofistite) od prirodnata neednakvost na lu|eto (za{to apstraktnoto
izedna~uvawe vo dr`avata sosema mu protivre~i na prirodata) i 2. od
podelbata na trudot spored prirodnata sposobnost (za{to poedinecot
ne mo`e sam da go proizvede seto ona {to mu e potrebno za opstanokot).
Site dr`avni raboti gi deli na tri dela: stopanstvo, odbrana i
uprava, i na sekoj od tie tri delovi mu pripa|a poseben stale` so svoi
funkcii i doblesti. meriloto za pripa|awe na odreden stale` e prirodnata
nadarenost i sposobnost za vr{ewe na odredeni dol`nosti.
dr`avni raboti i stale`i
sropanstvo odbrana uprava
vladeteli ~uvari (vojnici) selani, rabotnici,
zanaet~ii, trgovci
mudrost hrabrost trezvenost i
poslu{nost
uslov za izgradba na prethodnite doblesti
pravednost
koja se poka`uva vo toa {to sekoj stale` gi vr{i samo svoite zada~i
Ako pravednost e poseduvawe i dejstvuvawe na ona {to nekomu
mu pripa|a, toga{ sekoj za svojata rabota treba da dobiva tolku kolku
{to taa rabota vredi i da go raboti ona za {to e najsposoben. Spored
toa, praveden e onoj ~ovek koj stoi tokmu na vistinsko mesto {to prirodata
mu go opredelila i go vr{i ona {to najdobro mo`e da go vr{i i
pritoa so ednakva mera vra}a za ona {to go dobiva. Ottamu, op{testvoto,
sli~no na instrumentite vo eden orkestar bi bilo najharmoni~no
koga sekoj ~len bi stoel na svoe mesto i bi ja vr{el funkcijata za
koja prirodata go nadarila. Pravednosta vo edno op{etstvo bi nalikuvala
na onaa harmonija na odnosi so koi planetite se odr`uvaat vo
svoeto pravilno dvi`ewe. Taka organiziranoto op{testvo bi bilo
sposobno za natamo{en `ivot. Tamu kade {to lu|eto ne stojat na svoeto
prirodno mesto, kade {to trgovecot go potisnuva dr`avnikot ili
kade {to vojnikot ja grabnuva polo`bata na vladetelot - koordinacijata
na delovite e razorena, vrskite pukaat i op{testvoto se rastu-
362

a. 639 Pravednosta e tvore~ka koordinacija. Na toj na~in Platon im
odgovara na Trazimah. Pravednosta ne e gola sila, ne e pravo na posilnite,
tuku tvore~ka i silna harmonija na celinata. Vistina e dodu-
{a deka poedinecot koga }e go ostavi mestoto za koe prirodata i negovite
sposobnosti go opredelile, nekoe vreme mo`e da uspeva i da nao|a
korist, me|utoa go progonuva neminovnata Nemesis kako i Erineite
za koi Anaksagora veli deka bi gi progonuvale i nebesnite tela
dokolku tie bi skr{nale od nebesnite pateki. 640
Za Platon, idealnata (sovr{ena) e pravednata dr`ava, za{to
obezbeduva najgolema mo`na sre}a za site. 641 Vo takvata dr`ava, pokraj
639
Kako {to voop{to re~isi celokupnata socijalnopoliti~ka i filozofska
misla za antikata e oboena so eti~kata ideja, t.e. so nastojuvaweto da
se sozdade sovr{en oblik na dr`ava vo koja bi vladeela harmonija me|u nejzinite
podanici, taka i Platon dr`avata vo prv red ja posmatra od eti~ko
stojali{te. Nezninata cel e ostvaruvawe na pravdata. Ostvaruvaweto na op{-
toto dobro - pravednosta vo op{testvoto, Platon go posmatra analogno na
ostvaruvaweto na harmoni~nata sorabotka na raznite delovi na du{ata. Kako
{to ~ovekovata du{a se sostoi od tri osnovni delovi: um, volja (energija) i
nejzinite barawa (nagoni), taka i dr`avata se sostoi od tri kasti: filozofi
(ona {to umot e vo du{ata), rabotnici (volja, energija) i zanaet~ii i trgovci.
Fiamengo, A. Osnovi op}e sociologije, XII izdanje, Natrodne novine, Zagreb, 1976,
str. 16.
640
Spored gr~kata mitologija Nemesis (bo`ica na odmazdata i kaznuvaweto
spored zaslu`enoto) bila }erka na bo`icata na no}ta (Wukta) i bogot
na temninata (Erab). Vo po~etokot pretstavuvala apstrakten poim za dodeluvaweto
na ona {to nekomu mu pripa|a, a podocna stanala personifikacija za
praveden bes se so {to go naru{uva redot i ramnote`ata vo prirodata. Nemesis
e prisutna sekade kade {to se kr{i zakonskata pravda (Temida). Nejze ja
sledi sramot (Aidos) i koga ~ove~kiot rod celosno }e se rasipe ovie dve bo`ici
trebalo da ja napu{tat Zemjata i da se vratat me|u bogovite. Nemesis gi
kaznuvala suetata i drskosta (taka bil kaznet Narcis). Taa gi menuvala sudbinite
na lu|eto i gi opomenuvala na umerenost. Na lu|eto im podaruvala
sre}a ili nesre}a, spored nivnite zasluga. Po toa se razlikuva od bo`icite
na odmazdata - Erinii (Eumenidii). Nivni pandan vo rimskata mitologija e
Furiae) koi kako bo`ici na odmazdata i prokletstvoto samo gi kaznuvala lu-
|eto. Nemesis posebno gi kaznuvala lu|eto koi ja preminale "vistinskata
mera," t.e. onie koi ne znaeele da ja cenat nenadejnata sre}a i blagosostojba i
si dopu{tale na drugi da im pri~inuvaat nesre}i. Sli~na uloga imala i bo`icata
Adrasteja (na Gr~ki: onaa od koja ne e mo`no da se izbega) - ispora~atelka
na nagradite i kaznite.
641
"Vo Platonovata idealna dr`ava lu|eto koi poseduvaat znaewe ne
bi rabotele vo sopstven, tuku vo op{t interes so {to bi ja unapreduvale pravednosta
(ili pravdata) i skladnosta vo dr`vata. Potrebata za pravednost
ili pravda e pretpostavka koja isto taka ja iznese Aristotel, i toa e osnovna-
363

pravdata se prisutni i doblestite: mudrost, hrabrost i umerenost koi
proizleguvaat od trite dela na du{ata: umen (smesten vo glavata), volev
(smesten vo gradite) i po`uden (smesten pod papokot). Vrz osnova
na tie delovi i nivniot zaemen odnos Platon razlikuva sto`ernite
doblesti. Doblest na umniot del na du{ata e mudrosta: se pojavuva koga
umot go znae ona {to du{ata ja unapreduva i upravuva so nejziniot `ivot.
Taa se sostoi vo donesuvaweto pravilni odlu}i od strana na vlasta.
Doblesta na voleviot del e hrabrosta: se manifestira koga voljata
e silna i im se pokoruva na izjavite na umot i ona od {to treba i ne
treba da se pla{ime. Taa se sostoi vo odr`uvaweto isto mislewe za
ona od {to treba da se stravuva, bez ogled na te{kotiite na koi pritoa
~ovekot se izlo`uva, a treba da se pla{i od ona {to go pravi polo{.
Doblesta na po`udniot del e umerenosta: se objavuva koga voljata i
po`udata im se pokoruvaat na umot i so nego se soglasuvaat vo toa koj
od niv treba da nareduva, a koj da slu{a. Od taa soglasnost proizleguva
deka taa e doblest i na celata du{a. Umerenosta, ne e ni{to drugo,
tuku ograni~uvawe koe im se postavuva na svoite zadovolstva i strasti.
642 Duri toga{ koga sekoj del na du{ata ja izvr{uva svojata zada~a,
ta pretpostavka vrz koja toj ja gradi svojata teorija. Toj pretpostavuva deka
nekoj politi~ki sistem ne e naso~en kon dobroto dokolku vo nego se donesuvaat
odluki vo interes na eden opredelen del na dr`avata, a ne dr`avata kako
celina. Potoa poka`uva deka toa e ona {to vsu{nost se slu~uva vo demokratijata.
Sr`ta na Aristotelovata kritika e deka demiokratijata e vladeewe na
opredelena grupa lu|e vo sopstven interes. Taa opredelena grupa e mnozinstvoto.
Vo demokratijata nivnite mislewa dominiraat. I taka, ako tie deluvaat
vo sopstven interes, demokratijata im slu`i na interesite na mnozinstvoto,
a ne na celikupniot narod." Harison, R. Demokratija,Demokratija, Clio, Beograd,
2004. str. 42-43.
642
Naukata za strastite (potematologija) me|u pova`nite strasti denes
gi pomestuva: altruizam, ambicija (naj~esto vo forma: ~estoqubie, slaboqubie
i vlastoqubie), zavist (latentna omraza) koja e izraz na prikriena nemo`na
ambicija koja ra|a drugi strasti - etiketirawe, ogovarawe, intrigi,
egzoteromanija (strast za patuvawe vo stranstvo (glob-troteri), gluma, imitacija,
gurmanstvo, hereomanija (stras za tancuvawe), kleptomanija (strast za
besmisleni kra`bi), kockawe i oblo`uvawe, kolekcionarstvo, qubov, qubomora,
feti{ i antifeti{, omraza, religiozni strasti, potomanija (strast za
piewe), piromanija (starst za palewe), poriomanija (strast za lutawe), ekdemiomanija
(stast za postojano selewe), samoqubie (so svoite karakteristiki -
gordost i sueta) koe mo`e da se razvie vo egoizam i samo`ivost, strast za nauka
i umetnost, cicija{tvo. Jevti}, D. Sudska prihopatologija, Medicinska knjiga,
Beograd-Zagreb, 1966, str. 100-109.
364

taka {to site tri delovi so svoite doblesti pravat edna harmonija, se
pojavuva i ~etvrtata doblest - pravednosta. 643
du{a (nemo`e dobro da se odnesuva bez...)
del um del volja po`uden del
vo glavata vo gradite pod papokot
...mudrost ...hrabrost ...umerenost
koi vo nivna harmonija pretstavuvaat
pravednost
Platon, interesite na dr`avata gi stava pred site drugi interesi
i ottamu smetal deka vladetelot ima pravo da zaveduva cenzura vo
poezijata i kni`evnosta. Vo funkcija na tie interesi, bilo poradi
nadvore{niot neprijatel ili gra|anite vo zemjata, dozvoluval, vladetelot
i da la`e. Poznati se i negovite zalo`bi za celosna kontrola na
brakot i ra|aweto deca 644 od strana dr`avata kako i oddeluvaweto na
643 So toa {to sekoj od stale`ite ja vr{i svojata funkcija e trasiran
patot za iznao|awe i opredeluvawe na pravednosta na poedinecot. Kako {to
vo dr`avata site stale`i i site poedinci treba da slu`at za odr`uvawe i napredokot
na dr`avnata celina, taka i vo ~ovekovata du{a nejzinite razli~ni
funkcii treba da pretstavuvaat harmoni~no edinstvo, za{to so niv se odr`uva
i razviva `ivotot na poedinecot. Praveden e ne samo onoj koj vo svojot
individualen `ivot umee da najde i da oddr`uva polna harmonija me|u umot i
afektite i kopne`ite, tuku i onoj koj vo socijalniot `ivot go nao|a svoeto
mesto na koe spored svojata specifi~na nadarenost }e umee najdobro da i slu-
`i na zaednicata i na sebesi, kako {to e pravedna i onaa zaednica koja ne odi
kon apstraktno izedna~uvawe, tuku sekogo go postavuva na mestoto kade {to
toj so svojata specifi~na sposobnost mo`e najpove}e da koristi i nejze i sebesi.
Ni eden stale` zemen za sebe ne go pretstavuva dr`avnoto edinstvo: kaj
site se posilno naglaseni nivnite dol`nosti odo{to nivnite prava, site tie
se organi na dr`avata i duri vo nivnoto skladno funkcionirawe se manifestira
dr`avata kako ostvaruvawe na pravdata. Taka pravednosta stanuva osnovna
doblest vrz koja zasnova ne samo skladnoto funkcionirawe na site stale-
`i, tuku i harmoni~nata sinergi~nost na site op{testveni sili i poedinecot.
\uri}, M. Istorija helenske etike, str. 350.
644 Najmala gri`a mu se posvetuva na ona {to na mnozinstvoto mu e zaedni~ko.
Imeno, lu|eto najmnogu se gri`at za sopstvenoto, a za ne{tata koi
se zaednni~ki mnogu pomalku ili samo tolku kolku tie nekogo go zasegaat
kako poedinec. Vo taa smisla ja kritikuva Platonovata ideja za zaedni~ki
deca. Ako sekoj poedine~en gra|anin dobie iljada sinovi i toa ne kako takvi
koi se negovi poedine~ni, tuku kako sekoj sin da e ednakvo sin na sekogo, taka
i site ednakvo }e bidat zapostavuvani. Aristotel, Politika, Globus/Sveu~ili{na naklada,
Zagreb, 1988. str. 32.
365

decata od roditelite zaradi nivno vospituvawe vo soglasnost so barawata
na dr`avnite interesi. Vo taa smisla e i negoviot stav deka na
lekarite i sudiite treba da im se dade ovlastuvawe da se gri`at samo
za telesno i du{evno upotreblivite gra|ani, dodeka telesno neupotreblivite
treba da se ostavat da umrat, a du{evno neupotreblivite da se
ubivaat.
Interesno e me|utoa deka Platon vo svoite zreli godini, najprvin
vo deloto "Dr`avnik," i osobeno vo "Zakoni" ja napu{ta idejata
deka na vladetelite - filozofi (koi preku obrazovanieto go dostignale
znaeweto na ve~nite vistini), ne im se potrebni nikakvi zakoni i
zaklu~i deka vladeeweto na zakonite e podobro od vladeeweto na lu-
|eto (za{to polesno e da se dojde do mudri zakoni odo{to do mudri
vladeteli) so {to nekoi go smetaat za za~etnik na principot na vladeeweto
na pravoto. Vo taa smisla veli: "Onie koi obi~no gi narekuvaat
upravuva~i, sega gi narekuvam slugi na zakonot ne od `elba da gradam
novi nazivi, tuku za{to sum uveren deka od niv, pove}e od bilo {to
drugo, zavisi i odr`uvaweto i propasta na dr`avata. Imeno, na takvata
dr`ava vo koja zakonot mu e pot~inet na vlasta i nema sila gledam
deka mu e spremna propast. Naprotiv, vo dr`avata vo koja zakonot e gospodar
na upravuva~ite, a tie se negovi slugi e obezbedeno odr`uvawe
na site blagodeti koi bogovite im gi dale na dr`avite." 645 I natamu:
"Nu`no e lu|eto da imaat zakoni i spored niv da `iveat ili, ni najmalku
da ne se razlikuvaat od celosno divite `ivotni. Pri~inata na toa
e {to nitu eden ~ovek ne se ra|a so vrodena sposobnost da go spoznae
seto ona {to na lu|eto vo dr`avniot `ivot im e korisno, nitu dokolku
spoznae {to za niv e najdobro, da e sposoben i volen toa sekoga{ da go
izvr{uva. Vo prv red navistina e te{ko da se spoznae deka vistinskoto
dr`avni~ko umeewe ne mora da se gri`i za dobroto na poedinecot,
tuku za dobroto na zaednicata. Ako nekoj so pomo{ na dr`avni~kata
ve{tina i dojde do soznanieto deka toa po priroda e taka (deka e podobro
ako pogolemata gri`a mu se posvetuva na op{toto dobro, odo-
{to na dobroto na poedincite), me|utoa so dr`avata vladee kako neograni~en
gospodar nedavaj}i mu nikomu smetka za svojata rabota, vo nikoj
slu~aj nema da mo`e da istrae vo toa na~elo i do kraj da `ivee taka
{to vo dr`avata }e go neguva op{to dobro kako glavno, a dobroto na
poedinecot samo kako podredeno na op{toto dobro. Vo toj slu~aj negovata
smrtna priroda postojano }e go goni kon lakomost i kon steknuvawe
li~na korist izbegnuvaj}i nerazumno bolka i postojano baraj}i zadovolstvo,
pa pogolema va`nost }e mu dava i na bolkata i na zadovolstvoto,
odo{to na ona {to e popravedno i podobro." 646
366
645
Platon, Zakoni, IV, 7.
646
Platon, Zakoni, IX, 13.

3. ARISTOTEL
Aristotel go kritikuva{e Platonoviot idealizam, a so toa i
idealizmot voop{to. Za nego pravedna e onaa dr`ava koja na gra|anite
im dava srazmerno so nivnite gra|anski doblesti. Dr`avnoto dobro
(dobroto kon koe taa se stremi) se sostoi vo pravda, a pravdata e op{ta
korist.
Spored nego, sekoe su{testvo vo sebe nosi svoja cel (telos), a
prirodata koja se stremi kon celta ili se dvi`i kon nea ja narekuva
entelehija. Entelehija e streme` kon celta, vnatre{na celesoobraznost,
energija na du{ata, toa {to ne tera kon celta. Nagon kon celta vgraden
vo prirodata na site ne{ta, osobeno vo prirodata na ~ovekot da
te`nee kon opredeleno dobro sfateno bilo kako sredstvo za dostignuvawe
na drugo dobro, na druga cel, bilo kako samodovolna (autarki~na)
cel. ^ovek ne pravi ni{to bez ubeduvawe deka postoi nekakvo dobro
koe se nalo`uva kako krajna cel na sekoe dejstvuvawe. Dobroto kako
cel se javuva vo razli~ni oblici: celta na lekarskata ve{tina e dobroto
koe se narekuva zdravje, celta na natprevarot e pobeda itn. Krajnata
cel se narekuva vrvno dobro, a vrvno (sovr{eno) dobro e bla`estvoto,
sre}ata (eudaimonia), bidej}i lu|eto se stremat kon sre}ata zaradi
nea samata. Nakratko, sekoe su{testvo se stremi kon primerna
cel. Sekoja cel e sredstvo za nekoja povisoka cel, osven krajnata cel,
najvisokoto dobro (summum bonum) - Sre}ata ne mo`e pove}e da bide
sredstvo za nekoe natamo{no dobro. 647
647
Eudeimonijata (bla`estvoto, sre}ata, lat. beatitudo) nie sekoga{ ja
odbirame poradi nea samata, a nikoga{ poradi drugo, dodeka ~est, zadovolstvo,
um i sekoja druga doblest odbirame i poradi samite niv (za{to sekoe edno
od niv bi go odbarle duri i koga ni{to drugo ne bi ni se ostrvarilo), no gi
odbirame i poradi eudeimonijata, pretpostavuvaj}i deka preku niv }e si ovozmo`ime
sre}a, dodeka eudeimoni~nosta nikoj ne ja odbira poradi onie doblesti,
nitu vop{to poradi {to i da e drugo. Aristotel, Nikomahova etika,
Tri, Skopje, 2003, str. 71. Aristotel otvoreno propoveda deka celta na `ivotot
ne e dobroto zaradi nego samoto, tuku sre}ata. Za{to nie ja izbirame sre-
}ata sekoga{ zaradi nea samata, a nikoga{ so ogled na ne{to drugo. Kon ~est,
zadovolstvo i razum kopneeme za{to mislime deka so toa }e bideme sre}ni.
Durant, V. Pri~awa o filozofiji, `ivotu i mi{qewu velikih filozofa
(Um caruje), Narodno delo, Beograd, 1932, str. 81. Aristotel na mnogu mesta podvlekuva
deka dr`avata vo svojata su{tina celi kon realizirawe na najvisokoto
dobro, i duri ja uslovuva tokmu so toa {to i najgolemite zaednici {to
ne se naso~eni kon najvisokoto dobro, ednostavno ne se dr`avi. Dr`avata
postoi zaradi odreden vid `ivot, zaradi dobar `ivot, a ne zaradi `ivotot
kako takov, veli toj. I neumorno istaknuva deka politi~kata zaednica postoi
zaradi ostvaruvawe blagorodni dela, a ne zaradi pusto dru`ewe. Spored toa,
Aristotel e eklatantna ilustracija na dosleden instrumentalisti~ki kon-
367

^ovekot postapuva dobro ili ispravno ako svoite sili gi vlo-
`uva da ja postigne celta koja mu e svojstvena na negovata priroda. Po
priroda ~ovekot e op{testveno su{testvo (zoon politikon), 648 pa ottamu
polisot e negova cel. Na prirodata na ~ovekot mu soodvetstuva `ivot
vo zaednica (koinonia), a polisot (grad-dr`ava) kako zaednica koja î i
koja mu slu`i na najvisokoto dobro e idealna zaednica kade edinstveno
e mo`en `ivot zasnovan vrz doblesti. 649 Ottamu i pravoto e opredeleno
so polisot (edinstveno vo nego e mo`no ~ovekot kako op{testveno
su{testvo da dostigne celosno dobar `ivot) ili, {to se sveduva na
isto, so prirodata na ~ovekot. Sodr`ina na pravoto e ostvaruvawe na
pravdata, 650 a nejziniot kriterium e zaedni~kata korist.
Za Aristotel se smeta deka e prviot koj dade celosen koncept
za vladeeweto na zakonot namesto vladeeweto na lu|eto. Spored nego,
vrhovnata vlast treba da mu pripa|a na mudro sostavenite zakoni, a nositelite
na vlasta bez ogled dali se eden ili pove}e, treba da raspolagaat
so taa vlast samo tolku kolku {to zakonite ne se precizni, za{to
ne e lesno so op{ti normi da se opfatat site oddelni slu~ai. 651
cept na dr`avata." Muhi}, F. Logos i hierarhija, Istorija i teorija na politi~ko-filozofskite
doktrini, Krug, Skopje, 2001, str. 30.
648
Aristotel smeta deka ~ovekot po priroda e op{testveno su{testvo,
a toj koj zaradi svojata priroda (ne slu~ajno) stoi nadvor od op{testvenata
zaednica ili e lo{ ili e podobar od lu|eto. Toj {to ne mo`e da `ivee vo zaednica
ili komu ni{to ne mu e potrebno, za{to samiot sebesi si e dovolen, ne
e del od dr`avata, tuku e ili yver ili bog. Zna~i, spored prirodata vo site
lu|e postoi sklonost za takvo zaedni{tvo. Toj, pak, koj prv go zasnoval e pri-
~initel na najgolemoto dobro. Za{to, ~ovekot kako {to - koga e sovr{en - e
najdobar od `ivotnite, taka i - koga e odvoen od zakonot i pravdata - e najlo{
od site. A ~ovekot po priroda ima oru`je za razboritost i doblest so koe
mo`e najpove}e da se poslu`i i za op{ti celi. Ottamu, najbezbo`en i najdiv e
koga e bez doblest, i najlo{ vo kopne`ot kon sprotivniot pol i kon jadeweto.
Pravednosta e zna~i op{testvena, a pravednosta e sud na pravedniot. Aristotel,
Politika, Globus/Sveu~ili{na naklada, Zagreb, 1988. str. 5-6.
649
Vo delata na Aristotel o{testvenata stvarnost se prika`uva preku
~etiri aspekti: kako filia (op{testvenost i solidarnost), kako koinonia (posebni
grupacii), kako politeia (dr`ava, koja toj ja poistovetuva so globalnoto
op{testvo kako najvisok domet na grupaciite) i kako nomos (pravila za op{-
testvenite postapki koi gi opfa}aat obi~aite, praktikata, navikite, na~inot
na `ivot, razli~nite vidovi pravo, moralot - nakratko seto ona {to denes
vo anglosaksonskite zemji se narekuva "op{testvena kontrola"). Gurvitch,
G. Sociologija, Naprijed, prvi svezak, Zagreb, 1966, str. 39.
650
"Pravoto postoi tamu kade {to postoi mo`nost za nepravda. Pravoto
vospostavuva razlika me|u ona {to e pravedno i ona {to e nepravedno.
Aristotel, Nikomahova etika, str. 128.
651
"Najmnogu prilega zakonite {to se pravilno doneseni, kolku {to e
368

[to se odnesuva do apsolutnata monarhija (pambasilija) vo
koja, veli Aristotel, vo sî vladee kralot spored sopstvena volja, nekoi
smetaat deka tamu kade {to dr`avata se sostoi od ednakvi gra|ani
ne e prirodno eden ~ovek da ima vrhovna vlast nad site. 652 Za{to, lu|eto
koi po priroda se ednakvi, isto taka, po priroda mora da imaat
ednakvi prava i ednakvo dostoinstvo. Ottamu, pravedno (dikaion) e site
ednakvo da vladeat i ednakvo da se pot~inuvaat i toa po red naizmeni~no.
A toa e ve}e zakon. Podobro e zna~i da vladee zakon, odo{to eden
me|u gra|anite. Spored toa, da se bara da vladee zakonot, zna~i da se
bara da vladee gospod i zakonite, a da se bara da vladee ~ovek zna~i
vladeeweto da mu se dopu{ti na `ivotno, za{to lakomosta e ne{to
`ivotinsko, a strasta gi rasipuva i najdobrite lu|e koga se na vlast.
Ottamu, zakonot pretstavuva razum bez barawa. Onie koi ja baraat
pravdata, baraat sredina, a zakonot e sredina. 653
Aristotel ja prifa}a idejata za prirodnoto pravo taka {to
mo`no pove}e, sî samite da odreduvaat, a {to e mo`no pomalku da im ostavaat
prostor za tolkuvawe na onie {to presuduvaat, pred sî, zatoa {to e polesno
da se najdat eden ili nekolkumina otkolku mnogumina {to dobro rasuduvaat i
{to mo`e i da donesuvaat zakoni i da presuduvaat. Ponatamu, donesuvaweto
zakoni e postapka na dolgotrajno i vnimatelno razgleduvawe, a presuduvaweto
e momentno, taka {to, na onie {to sudat im e te{ko pravilno da presudat
{to e pravedno, a {to e polezno ({to e pravedno prosuduvaat onie {to donesuvaat
odluki na sud, a {to e polezno onie {to odlu~uvaat vo narodnoto sobranie).
No najva`no od sî e deka odlukata na zakonodavecot ne se odnesuva na nekoj
poseben slu~aj, tuku taa e op{ta i se odnesuva za mo`ni slu~ai, dodeka
eklesijastot i sudijata presuduvaat za sega{nite i konkretni slu~ai. Kon ova
~esto se pridru`uvaat i prijatelstvoto i omrazata i li~niot interes, taka
{to ve}e ne e mo`no na zadovolitelen na~in da se sogleda vistinata, pa li~noto
zadovolstvo ili, pak, nekakvo ~uvstvo na neprijatnost frlaat senka vrz
re{avaweto. Za sî drugo, kako {to govorevme, treba {to pokretko da se ovlastuva
onoj {to presuduva. No za toa dali ne{to se slu~ilo ili ne, dali }e se
slu~elo ili ne, dali e ili ne e, toa treba da im se otstapi na sudiite, bidej}i
zakonodavecot ne mo`e da go predvidi toa." Aristotel, Retorika, str. 19.
652 Spored Aristotel, "vladeeweto mo`e da go vr{i eden ~ovek, nekolkumina
ili mnozinstvoto, a dr`avata mo`e da bide naso~ena kon svojata vistinska
cel - pravdata ili ne. Taka dobiva tri vidovi na "ispravni" dr`avi,
koi, vrz osnova na brojot na onie koi vladeat, gi narekuva: kralstvo, aristokratija
i "politeja" i na niv tri soodvetni "pogre{ni" vidovi na dr`avi ili
na "iskol~enosti:" tiranija, oligarhija i demokratija... "Politejata" (koja
inaku razli~no se preveduva kako "ustavno vladeewe" ili "ustav"), isto kako
i demokratijata e vladeewe na "masite," samo koja sega vladee "imaj}i ja vo
vid op{tata korist." Harison, R. op. cit. str. 44.
653
Navedeno spored, Stanov~i}, V. op. cit. str. 581-583.
369

pravoto go deli na op{to i posebno pravo. 654
Op{toto pravo (op{t zakon - koinos nomos - nepi{an zakon so
koj site se sogasuvaat) e nepi{ano pravo koe se zasnova vrz prirodata
na ne{tata i vo taa smisla e prirodno. Toa gi opfa}a osnovnite na-
654
Sprotivstavenosta na prirodnoto pravo kako postojano i edinstveno
za site lu|e i pozitivnoto pravo koe e raznorodno i promenlivo od edna
do druga politi~ka zaednica se zasnova vrz dlabokata razlika me|u prirodata
(phisis) i konvencijata (nomos). Pozitivnoto pravo e konvencionalno, {to
zna~i deka e rabota na sloboden, ponekoga{ i na samovolen izbor i deka ottamu
postoi golema razli~nost me|u va`e~kite zakoni i obi~aite na razli~ni
dr`avi i narodi. Taa sloboda na izbor od koja proizleguvaat pomali ili pogolemi
razliki vo izbarnite zakonski re{enija, i te kako ja ~uvstvuvaat i dene{nite
zakonodavci koga pri donesuvaweto na zakonite izbiraat me|u pove-
}eto mo`ni alternativi. Pridodnoto pravo ne se sozdava, tuku se otkriva: toa
ne e rabota na sloboden izbor, tuku na vistinsko znaewe na toa {to e dobro za
~ovekot i za politi~kata zaednica. Me|u onie koi na ovoj na~in podvlekoa jasna
razlika me|u prirodnoto i pozitivnoto pravo be{e i Aristotel. Toj smeta{e
deka dr`avnoto pravo (politikon) e dvojno: prirodno (physikon) i pozitivno
(nomikon). Prirodnoto e ona koe sekade ima ista va`nost, a ne zavisi od
toa dali e usvoeno ili ne e. Pozitivno e ona za koe prvobitno bilo sporedno
dali glaselo vaka ili onaka, me|utoa toa ne e otkako zakonski e vostanoveno.
Na primer, zakonot deka utvrdenata otkupnina za voen zarobenik iznesuva
edna mina ili odredbata deka treba da se `rtvuva edna koza a ne dve ovci
(Nikomahova etika, V, 7. I. 1134b). Spored toa, pozitivnoto pravo sekoga{ sodr`i
po nekoj element na proizvolnost, a so toa i na razli~nost. Prirodnoto
pravo pak pretstavuva nekoe op{to poimawe na pravednoto i nepravednoto vo
soglasnost so prirodata, {to go poznavaat site narodi pa duri i me|u niv da
nema nikakov dopir, nitu vo pogled na toa kakva i da e spogodba (Retorika I,
1373b). Mnogumina mislat deka celokupnoto pravo e pozitivno, za{to, velat
tie, sî {to e od prirodata ne mo`e da se menuva i sekade ima ista mo}, kako
{to ognot gori ovde isto taka dobro kako i vo Persija, dodeka vo pozitivnoto
pravo voop{to gledaat ne{to {to (spored iskustvoto) mo`e da se menuva. Me-
|utoa, ne{tata sepak ne stojat taka ili barem ne sosema taka: kaj bogovite se
razbira promenlivosta e isklu~ena. Kaj nas lu|eto, naprotiv, iako postoi ona
{to e od prirodata, sepak sî e promenlivo. No, i pokraj toa, toa delumno e
prirodno, a delumno ne î. Koi se obele`jata na ona {to e od prirodata, a koi
na ona {to ne e od prirodata, tuku so zakon i so konvencii vostanoveno - so
ogled na toa {to i ednoto i drugoto podle`at na promeni - na toa ne e te{ko
da se odgovori. Toa }e go ilustrirame na razlikata koja e soodvetna i na site
drugi slu~ai. Taka, desnata raka od prirodata e posilna {to sepak ne ja isklu~uva
mo`nosta da ima i lu|e koi podednakvo gi upotrebuvaat dvete race.
[to se odnesuva pak, do (pozitivnite) odredbi koi se zasnovaat vrz dogovor i
principot na celishodnosta, so niv ne{tata stojat sli~no kako so merkite.
Aristotel, Nikomahova etika, BIGZ, Beograd, 1980, str. 129-130.
370

~ela na moralot i stoi povisoko od pozitnivnoto pravo koe go sozdavaat
lu|eto. Toa e i op{tova`e~ko, nezavisno od toa dali e ili ne e
prifateno od pozitivno pravo. Posebnoto pravo (poseben zakon - idios
nomos - zakon spored koj gra|anite se upravuvaat vo oddelni dr`avi) e
pozitivnoto pravo na oddelnite dr`avi (koe se odnesuva na eden narod)
i mo`e da bide pi{ano ili nepi{ano. 655 Vo nego mo`e da ima propisi
koi se vo soglasnost so prirodnoto pravo (toga{ se prirodno pravo),
no i propisi koi ne se vo soglasnost so pozitivnoto pravo (vo toj
slu~aj se la`no, prividno pravo). 656
OP[TI ZAKONI
prirodni zakoni
onie koi se
opredeleni spored
prirodata
ZAKONI (PRAVO)
POSEBNI ZAKONI
pozitivni zakoni
PI[ANI
NEP[ANI
op{ti: opredeleni od
preteruvaweto vo
nekoja doblest ili
maana
onie koi se
odnesuvaat na dela
koi gi nadminuvaat
zakonskite normi za
doblesno ili
poro~no dejstvuvawe
onie koi se
dodatok na
pi{anite
posebni zakoni
a od nego se
ispu{teni
namerno ili
nenamerno
Spored toa, ima dva vida pravila (propisi) koi se odnesuvaat
na pravednite i na nepravednite dela: 1. pi{ani koi se opredelni od
zakonot i, 2. nepi{ani. Pi{anite pravila se onie koi se pomesteni vo
zakonot. Nepi{anite pravila, pak, se pojavuvaat vo dva vida:
1 0 Nepi{ani pravila koi se odnesuvaat na dejstvijata predizvikani
so preteruvaweto vo nekoja doblest ili vo nekoja maana. Vo toj
slu~aj se podrazbiraat: pofalbite, prekorite, po~estite, navredite,
daruvawata. 657
655 Zakonot e poseben ili op{t. Poseben go narekuvam onoj pi{an zakon
spored koj se upravuva dr`avata, a pod op{t gi podrazbiram onie nepi{ani
pravila za koi se smeta deka se op{toprifateni. Aristotel, Retorika, 92.
656
Vidi: Aristotel, Retorika, str. 114-115 i LukiÊ R. Istorija politi~kih
i pravnih teorija, str. 132.
657
"Primer za ova e slu~ajot koga nekoj mu se zablagodaruva na onoj
{to mu napravil nekakva dobrina, ili koga so ne{to mu se vozvra}a na onoj
{to napravil dobro delo i koga nekoj e podgotven vo sekoe vreme da im pomogne
na prijatelite, i drugi sli~ni na ovie." Ibid, str. 114 i 117- 118. I tokmu
zatoa {to zakonot ne propi{uva nikakva kazna za vakvite dela tie se ocenu-
371

2 0 Nepi{anite se odnesuvaat i na onie dejstvija koi namerno
ili nenamerno ne se opfateni so pi{aniot zakon. "Tie se ostatok od
posebniot pi{an zakon. Imeno ona {to e pravi~no (epikija) se smeta za
pravedno, a pravi~noto e pravedno nadvor od pi{aniot zakon." 658 I
ovie pravila mo`at da se pojavat vo dva vida vo zavisnost od toa dali
namerno ili nenamerno ne se opfateni od pi{aniot zakon. a) nenamerno
ne se opfateni toga{ koga ne se zabele`ni, 659 i b) namerno ne se
opfateni toga{ koga ne e mo`no da se definira sekoe delo oddelno. 660
Ovaa "dopolnitelna" pravda se narekuva pravi~nost (epikija).
Pravi~nost e ona {to e pravedno nadvor od pi{aniot zakon. 661 Pravi-
~noto (epikija) i pravednoto se edno isto i iako i na ednoto i na drugoto
im pripa|a predznakot "dobro," sepak pravi~noto e podobro. Ona
{to pritoa pretstavuva te{kotija e okolnosta deka pravi~noto e navistina
isto {to i pravednoto, me|utoa ne vo smisla na pozitivniot
(pi{an) zakon, tuku kako korekcija na pozitivnoto pravo. Toa e ottamu
{to sekoj zakon e edna op{ta odredba, a ima mnogu poedine~ni slu~ai
koi ne mo`at da bidat tretirani pravedno spored edna takva voop{tena
odredba. Vo takvite slu~ai, koi nu`no treba da se svedat pod nekoja
op{ta zakonska odredba, a op{tata odredba ne mo`e to~no da se
primeni na site poedine~ni slu~ai (od sli~en vid), zakonot pribegnuva
kon re{enie koe bi gi zadovoluvalo pove}eto slu~ai znaej}i dobro
vo {to se sostoi propustot. Pa sepak, toj zatoa ne e ni{to pomalku vo
pravo, za{to propustot ne e vo zakonot ili vo zakonodavecot, tuku vo
prirodata na ne{tata: za{to materijata na site ~ove~ki akcii nu`no
e takva. Zna~i, {tom se pojavi takov edinstven slu~aj za koj zakonot
vaat so pofalba ili so prekori, so po~esti ili so navredi, so zakani i so kazni
vo soglasnost so op{toto mislewe na narodot.
658
Ibid, str. 118.
659
"Nenamerno se ispu{teni toga{ koga ostanuvaat nezabele`ani."
Ibid, str. 118.
660
"Namerno se ispu{teni toga{ koga ne e mo`no da se definira nekoe
delo oddelno, tuku nu`no se pravi edna op{ta odredba koja ne se odnesuva
na site, tuku samo na pove}eto slu~ai. Namerno se ispu{teni od zakonot i
onie dejstvija koi ne e lesno da bidat oddelno definirani poradi beskone~niot
broj slu~ai vo koi mo`at da se javat, kako {to e goleminata i vidot na
nekoj `elezen predmet upotreben pri nanesuvaweto povreda: za{to ni cel
eden `ivot ne bi bil dovolen da se nabrojat site mo`ni slu~ai na ranuvawe
spored razli~nite svojstva na predmetot so koj se nanesuva povredata. A koga
e nemo`no da se definira dejstvieto, a sepak e nu`no da bide opfateno so zakonot
toga{ toa vo nego treba da bide voop{teno ka`ano, taka {to, ako nekoj
nosi `elezen prsten ja kreva rakata za da udri, ili ako navistina udri nekogo,
toj spored pi{aniot zakon napravil nepravedno delo, no spored realnosta
toj ne dejstvuval nepravedno: vo ovoj slu~aj se raboti za pravi~nost." Ibid, 118.
661
Ibid, str. 114, 117-118.
372

zboruva samo voop{teno, a koj ne mo`e da se podvede pod voop{tena
odredba, toga{, dokolku zakonodavecot ne{to izostavil ili poradi
voop{tenata formulacija neto~no dal, e sosema pravilno negoviot
propust da se dopolni ili ispravi taka, kako {to toa bi go storil i
samiot zakonodavec koga bi bil prisuten i kako {to i so zakonot bi
opredelil da mo`el da go predvidi konkretniot slu~aj. Ottamu, pravi~noto
istovremeno e i pravedno i toa podobro odo{to izvesen vid
na pravedno, me|utoa ne podobro odo{to apsolutnoto pravedno, tuku
samo podobro od zakonskoto pravo koe propu{ta pone{to poradi svojata
voop{tena formulacija. Toa zna~i e su{tinata na pravi~noto da
go ispravuva zakonot tamu kade {to, poradi negovata voop{tenost, toj
ne e celosen. Toa e i pri~inata {to so zakonot ne e sî odredeno. Imeno,
ima mnogu ne{ta za koi ne e mo`no da se formulira zakon, taka
{to za niv mora da se izdade zakonska odluka. Za{to, za neopredeleno
ne{to, neopredeleno e i meriloto... Razbirlivo e zna~i {to e pravi-
~no i deka toa e pravedno i podobro od izvesen vid na pravedno. Ottamu,
istovremeno se gleda i koj e pravi~en ~ovek: toa e onoj koj svesno
go bara i sproveduva pravi~noto i koj vo svoite zakonski pobaruvawa
ne tera mak na konec i ne mu na{tetuva na drug, tuku e sklon da popu-
{ti malku i tamu kade {to zakonot e na negova strana. Takvata odluka
se narekuva pravi~nost. Taa e izvesen oblik na pravednost i ne pretstavuva
poinakov moralen stav od pravednosta. 662
Najgolemiot dostrel, me|utoa Aristotel go napravi vo objasnuvaweto
na pravdata. 663 Slobodno mo`e da se ka`e deka ni denes nema
razmisluvawe za pravdata {to ne se povikuva na negovite genijalni
misli izlo`eni vo delata "Nikomahova etika," i "Retorika" kade toj
najprvo pravi razlika me|u op{ta pravednost i posebna pravednost.
1. Op{ta pravednost. Vo svoeto najop{to zna~ewe pravednosta
664 e doblest koja kako moralna dispozicija vo sebe gi soedinuva
site drugi doblesti. Ovaa doblest e ograni~ena na na{eto odnesuvawe
sprema drugite. Sodr`inata na op{tata pravednost kako celosna
doblest zna~i 1 0 po~ituvawe na zakonite (postapuvawe spored zakonskite
propisi) za{to pravedno e se {to e zakonito, kako i, 2 0 postapuvawe
sprema bliskite kako na sebe ednakvi lu|e. 665 Vo ovaa smisla pra-
662 Aristotel, Nikomahova etika, str. 139.
663
Aristotel pravdata ja sfa}a kako konkretna sodr`ina na pravniot
poredok, kako cel koj pravoto vo svojata prakti~na primena treba da ja ostvari,
kako odreden odnos me|u lu|eto vo op{testvoto. LukiÊ, R. op. cit. str. 133.
664
Koga ja razgleduva pravednosta, Aristotel ja definira taka {to zakonite
na dr`avata te{ko deka mo`at da bidat nepravedni dokolku se prikladno
doneseni, bez nepravedna ishitrenost i vo doli~na forma. Ottamu, voop{to
zemeno, kr{eweto na zakonite ne mo`e da bide pravedno. Makintajer,
A, Kratka istorija Etike, str. 88.
665
"Za nepraveden se smeta onoj koj gi kr{i zakonite, potoa lakomiot
373

vdata e zakonitost koja vo dr`avnata zaednica ja sozdava i odr`uva
blagosostojbata i negovite sostavni delovi. Ovaa pravda e celosna
doblest, me|utoa ne voop{to, tuku vo ogled na drugite. Tokmu zatoa, se
smeta deka pravdata e najgolema doblest, za{to e celosna (za{to pretstavuva
prakti~na primena na doblesta i onoj {to ja poseduva mo`e da
ja primeni sprema drugite, a ne samo sprema sebesi). 666 Nakratko, za
razlika od drugite doblesti, pravdata e edinstveno dobro (objektivno
dobro) za drugite, tokmu zatoa {to e naso~ena kon drug: taa go pravi
ona {to e korisno za drugite bilo za vladetelot bilo za zaednicata.
Takvata pravda, zna~i ne e del na doblesta, tuku celosna doblest, a nejzinata
sprotivnost - nepravdata ne e del na porokot, tuku, celosen porok
(lo{otiluk). 667
i pristrasniot. O~igledno e deka praveden e onoj koj gi po~ituva zakonite i
koj e nepristrasen. Spored toa, pravedno e ona {to e spored zakonot i {to e
pravedno, a nepravedno ona {to e protivzakonito i nepravedno... So ogled na
toa {to onoj koj go kr{i zakonot e nepraveden, a onoj koj go po~ituva praveden,
jasno e deka seto ona {to e zakonito vo izvesna smisla e i pravedno. Sî
{to so zakonodavstvoto e opredeleno e zakonito, a za sekoja takva zakonska
odredba nie tvrdime deka e pravedna... Zakonot vo edni ne{ta pravilno nareduva,
a vo drugi pravilno zabranuva ako e pravilno postaven, a toa go pravi
pomalku pravilno ako e nepromisleno sostaven." Aristotel, Nikomahova etika,
str. 112 i 113.
666
"Mnogumina mo`at da poka`at nekoja svoja doblest so svoeto li~no
dr`ewe vo razni priliki koi se odnesuvaat li~no na niv, dodeka sosema se nesposobni
toa da go storat koga e vo pra{awe nekoj drug. Zatoa se smeta to~na
Bijantovata izreka: "^ovekot se poznava koga e na vlast," za{to onoj koj vladee
ne e vrzan samo za sebe, tuku i za drug i voop{to za zaednicata." Aristotel,
Nikomahova etika, str. 114.
667
Vo po{iroka smila pravednosta e zakonitost, koja vo dr`avnata
zaednica go sozdava i odr`uva bla`estvoto i negovite sostavni delovi "Ovaa
pravednost e celosna doblest, no ne voop{to, tuku so ogled na drugite. I zatoa
izgleda deka pravednosta e najdobra od doblestite, t.e. ni zvezdata Danica,
ni zvezdata Ve~ernica ne e tolku prekrasna; ottamu i poslovicata: vo pravednosta
e voop{to doblesta. I najpove}e e celosna, zatoa taa e primena na
celosnata doblest, a celosna e za{to onoj koj ja ima mo`e da ja vr{i i sprema
drugite, a ne samo sprema sebe. Imeno, mnogumina doblesta mo`at da ja vr{at
vo svoite sopstveni raboti, no ne mo`at sprema drugi. I ottamu se ~ini deka
e odli~na maksimata na Biant deka vlasta go poka`uva ~ovekot. Za{to onoj
koj ima vlast ima rabota so drugite i mu pripa|a na zaednicata. A tokmu zaradi
toa i izgleda deka od doblestite edinstveno pravednosta e dobro za drugite,
za{to se odnesuva na drugite: taa imeno go pravi toa {to e korisno na
drug, bilo na vladetelot, bilo na zaednicata. Najlo{ e zna~i onoj koj e zol i
sprema sebesi i sprema prijatelite, a najdobar ne e onoj koj e dobar sprema sebesi,
tuku onoj koj e dobar sprema prijatelite, a toa delo e te{ko. Ovaa prav-
374

2. Posebna pravednost. Vo svoeto potesno zna~ewe pravednosta
e doblest pokraj drugite i se deli na dva vida: 1 0 distributivna (raspredeluva~ka,
iustitia distributiva) i, 2 0 komutativna (korektivna, izedna-
~uva~ka, iustitia commutativa).
1 0 Distributivnata pravednost- kako pravednost koja na ~lenovite
na zaednicata im deli dobra i po~esti spored nivnata vrednost
ili zasluga, so koja se reguliraat odnosite me|u zaednicata i poedinecot
(pravda koja se primenuva vo deleweto) trgnuva od srazmernata
ednakvostvo postapuvaweto so razli~ni lica, na primer, opredeluvawe
porez srazmerno na imotot, nagrada i kazna srazmerna na zaslugite
i vinata na storitelot i sl. Takvata pravda vodi kon toa sekoj
da dobiva onolku kolku mu pripa|a spored individualni zaslugi i pridonesot
kon op{teststvoto: pozaslu`niot pove}e od onoj koj e pomalku
zaslu`en. Od druga strana, sekoj trpi srazmerno na svojata vina: onoj
~ija vina e pogolema pove}e, i obratno. 668
Za nejzino ostvaruvawe se potrebni najmalku tri lica od koi
ednost zna~i ne e del na doblesta, tuku cela doblest, i na nejze sprotivnata
nepravednost ne e del na lo{otilukot, tuku cel lo{otiluk. Kaj ovaa doblest
Aristotel go primenuva principot na sredinata, so toa razlika {to doblesta
ovde ne e sostojba na voljata me|u dve ekstremni strasti, tuku sredna mera vo
predmetot: pravednosta e sredina me|u sozdavaweto i podnesuvaweto na nepravdata.
Onoj koj ja sozdava nepravdata prisvojuva premnogu, a onoj koj ja trpi
poseduva premalku. Dodeka distributivnata pravednost e sredina so ogled na
na{ata priroda, komutativnata pravednost e apsolutna sredina. Slabosta na
ovaa posledna definicija doblesta ja istakna u{te Hugo Grocius. Za{to, so
ogled na toa {to gi imal na um samo formalniot karakter na pravoto, Aristotel
ne mo`el da ja objasni komutativnata pravednost vrz osnova na osobinite
na eti~kata dobra volja, tuku vrz osnova na osobinite na objektot, taka {to
sozdavaweto nepravda i trpeweto nepravda, me|u koi treba da se odnesuva
pravednosta kako fizis, imaat vrska samo sprema ona {to se obele`uva kako
ednakvost, a ne neposredno sprema ona {to se obele`uva kako zakon (nomos).
\uri}, M. Istorija helenske etike, str. 393-394.
668
Kaj distributivnata (kako i kaj korektivnata) pravednost osnovniot
poim e poimot na zaslugata. Za distributivna pravednost se raboti sekoga{
koga nekoj mora da go raspredeli doboto i zloto na pove}e lica vo ramkite
na nekoe semejstvo ili zaedni~ko preprijatie, me|utoa pred sî vo dr`avata
ili vo zaednica na dr`avi. Dobrata mo`at da bidat osobeno pravata, materijalnite
dobra ili mo}ta. I koga se raspredeluvaat obvrski sprema zaednicata
(na primer voena slu`ba), tie mo`at da se raspredelat pravedno ili
nepravedno. Egalitarnata raspredelba pretpostavuva deka site zaslu`uvaat
isto, i ako se smeta deka ednakvata raspredelba ne bi bila pravedna so toa se
pretpostavuva deka razli~nite lica od opredeleni pri~ini zaslu`uvaat pove}e
ili pomalku. Tugendhat, E. Predavanja o etici: Naklada Jesenski i Turk, Zagreb,
20703, str. 318.
375

dve koi me|u sebe se ramnopravni i edno treto vrz niv nadredeno lice
koe gi povlastuva ili tovari (sudija), za{to se raboti za pravda na javnoto
pravo. Vo ovaa smisla pravedno e ona kaznuvawe koe vodi smetka
za stepenot na vinata: za obostrano ednakva vina - ednakva kazna i
obratno. Takvata kazna gi pogoduva licata srazmerno na nivnata vina.
Distributivnata pravednost gi zema predvid steknatata korist i pri-
~inetata {teta, no i razlikite me|u lu|eto (nivniot status, ugled i
sl.) i vr{i podelba spored geometriska proporcija. Toa zna~i deka na
sekoja strana nadredenoto lice í deli dobra i ~est srazmerno na nivnoto
dostoinstvo i zaslugi. Vo sferata na javnoto pravo, vo koja se
primenuva distributivnata pravda, gra|aninot dobiva od zaedni~koto
dobro kolku {to toa go predviduvaat imperativnite normi: po pravilo,
onoj koj e pozaslu`en za zaednicata dobiva pove}e, i obratno. 669
Nakratko, distributnivnata pravednost na {to uka`uva i nejzinoto
ime (distributio zna~i podelba, raspredelba i ottamu, distributivno
(distributivus) e ne{to {to se odnesuva na raspredelbata, delbeno,
ne{to {to se deli, raspredeluva) e raspredelbena (delbena) pravednost.
So distributivna pravednost se vr{i raspredelba: na trud, polo`bi
materijalni dobra - bogatstva (hrana, lekovi, zemja, proizvodi,
kapital, kompjuteri), mo}, po~esti, znaewe, fizi~ka bezbednost,
slobodno vreme, nagradi i kazni, uslugi (prevoz, medicinski uslugi),
struja, gradinki, {koli, bolnici, ludnici, zatvori, milost, danok...
Kriterium za raspredelbata na dobrata i tovarite (pravata i
dol`nostite) e srazmerno spored zaslugite (geometriska proporcija:
koga edna celina se deli na dva neednakvi delovi - ednakvo deliva
edna~ina, na primer, 12:4 = 6:2). 670 Kaj ovaa pravda (ednakvost na odnos-
669 Distributivna (delbena) pravda, pravda na javnoto pravo (pravda vo
odnos na nadredenost i podredenost: bara najmalku tri lica od koi, toa koe
drugite dve |i tovari ili povlastuva niv im e nadredeno) = srazmerna
(relativna) ednakvost vo postapuvawe so razli~ni lica: primer, odano~uvawe
srazmerno na imotot, socijalna pomo{ srazmerno na siroma{tvoto, nagrada
srazmerno na zasugata, kazna na pove}emina srazmerno na vinata. Toa e
su{tina na distributivna pravda, kako srazmerna ednakvost: podednakvo postapuvawe
so ednakvite, i neednakvo postapuvawe so razli~ni luge i odnosi. V.
Radbruh, G. Filozofija pava, Nolit, Beograd, 1980, str. 46-47.
670
Taa vodi smetka za dostoinstvoto na ~lenovite na zaednicata i za
nivnite individualni zaslugi za dr`avata, i se rakovodi spored geometriska
proporcija, t.e dokolku nekoj e podostoen i pozaslu`en, dotolku pove}e mu
pripa|a. Spored Aristotel, vo samoto ne{to sredina go narekuvame ona {to
ednakvo e oddale~eno od dvata kraja, {to e edno i isto za site luge, a vo odnos
kon nas ona {to ne e ni odvi{no ni nedostig, koe pak ne e ni edno ni isto za
site lu|e. Ottamu, merata na ednakvost - sredina "vo samoto ne{to," spored
Aristotel aritmeti~ki razmer (gr~. arithmetike analogia, lat. pro-portio! ({to e
i mera na apsolutna ednakvost), dodeka geometriski razmer - geometriska ana-
376

ite spored geometriska proporcija) glavnoto pra{awe e "Kako e mo-
`no edna celina da se podeli na dva neednakvi delovi, a da se so~uva
ramnote`ata?"
Ovde pravednosta se sostoi vo nekoja proporcija. Proporcijata
zna~i ednakvost na odnosite i zatoa ne mo`e da ima pomalku od ~etiri
~lena. 671 Spored toa, pravednoto e proporcionalno (srazmerno), a nepravednoto
ona {to se ogre{uva od proporcijata. Pritoa, edniot ~len
na odnosot e premnogu golem, a drugiot premnogu mal. Ako e vo pra{awe
zlo, toga{ ne{tata stojat obratno, za{to pomaloto zlo vo sporedba
logija, mera na ednakvost - sredina "vo odnos kon nas" ({to odgovara na relativna
ednakvost). Distributivnata (delbena) pravda se odnesuva na distribucijata
na opredeleni zaedni~ki dobra me|u poedincite ili grupite vo op{testvoto,
no ne spored "suum cuique," i ne spored aritmeti~ka proporcija, tuku
spored socijalen dogovor ili drugi socijalni kriteriumi! Taka, pravata na
poedinecot zavisat od negovata socijalna pozicija, ekonomskata mo} i drugi
socijalni kriteriumi: spored geometriska proporcija, od dobrata koi ne mo-
`at da se podelat podednakvo na site spored komutativnata pravda (na primer,
sopstvenosta vrz nedvi`nosti, koja e ograni~ena), sekoj dobiva srazmerno
na svoite zaslugi. Za razlika od komutativnata pravda, koja gi ureduva zaemnite
odnosi me|u lu|eto vo privatnoto pravo distributivnata pravda e
osnoven princip na javnoto pravo. Kambovski, V. Filozofija na pravoto, str.
244.
671
Spored Aristotel sredinata e sinonim za pravdata. Ottamu, "Ako
ednakvoto e sredina, toga{ pravedno }e bide taa sredina: najmal broj ~lenovi
vo koi ednakvoto mo`e da se javi e dva. Pravednoto zna~i, mora da bide sredina
i ednakvost vo odnos na nekoi predmeti ili lica, i dokolku e sredina, mora
da bide sredina me|u ne{to (imeno, me|u premnogu i premalku), dokolku pak e
ednakvost, mora bide ednakvo barem za dve ne{ta, a dokolku e pravedno, mora
da bide ednakvo t.e. pravedno barem za dve lica. Spored toa pravednoto nu`no
mora da opfati najmalku ~etiri ~lena - i toa dve lica za koi se slu~uva toa
pravedno i dva predmeti vo koi se ogleda i manifestira pravenoto. Principot
na ednakvota, me|utoa e ist kako za licata, taka i za predmetite. Imeno,
kako {to me|usebno se odnesuvaat dva predmeti na koi se manfestira ednakvosta,
taka se odnesuvaat i licata. Ako ne se ednakvi - ne dobivaat ednakvo.
Kav|ite i me|usebnite obvinuvawa nastanuvaat glavno i toga{ koga tie koi
se ednakvi ne dobivaat ednakvo ili koga tie koi ne se ednakvi dobivaat i u`ivaat
ednakvo. Toa jasno se gleda od formulata "spored zaslugata i dostoinstvoto."
Imeno, site se soglasuvaat vo toa deka pravednosta vo dodeluvaweto
(na zamja, pari itn) mora da se soobrazi so nekoe dostoinstvo. Samo {to pod
dostoinstvo ne podrazbiraat isto ne{to, tuku onie {to se demokratski nastroieni
pod toa ednostavno ja podrazbiraat li~nata sloboda, oligarhiski nastoenite
bogatstvoto, drugi pak plemskoto poteklo, a aristokratski nastroenite
- li~nata vrednost." Aristotel, Nikomahova etika, str. 118.
377

so pogolemo, ispa|a dobro. 672 Ottamu, vo stvarnosta se slu~uva: koj raboti
nepravedno prisvojuva premnogu dobra, a onoj komu mu se pravi nepravda
dobiva premalku dobra. 673 Zatoa kaj distributivnata pravednost
ednakvosta pretstavuva nepravednost. Ovde nepravednosta se pojavuva
koga nekoj ne{to stori od koristoqubie (zaradi dobivka, a ne poradi
gre{ka vo karakterot) ili, pak, od nekoi drugi poroci (poradi
iskol~en karakter). 674 Stanuva zbor za manifestirani poroci od ~ovek
vo naj{iroka smisla i voop{to sprema drug ~ovek, no edna{ kako povedenija
zaradi steknuvawe na ~est, pari, `ivotna sigurnost od `elba
za dobivka, a drugpat za povedenija poradi gre{ka vo karakterot.
2 0 Korektivna pravednost- kako pravednost koja delumno so
dobrovolni, a delumno so nedobrovolno izedna~uvawe na dobrata i po-
~estite odr`uva ramnote`a na socijalnite dobra, so koja se reguliraat
odnosite me|u samite poedinci ili grupi vo ramkite na ista zaednica,
675 e onaa koja se odnesuva na privatnite odnosi i koja trgnuva od
apsolutna ednakvost, na primer, me|u dobrata i ~esta, me|u rabotata i
zarabotuva~kata, me|u nanesenata {teta i nadomestot, me|u nanesenoto
zlo i vozvratenata odmazda. Korektivnata pravednost natamu se deli
na a) pravednost {to se odnesuva na dobrovolnite odnosi me|u lu|eto
(podra~je na gra|anskite zakoni) 676 i pravednost {to se odnesuva na
nedobrovolnite odnosi i dejstvija (podra~je na krivi~noto pravo).
Ottamu, taa vodi kon dobrovolno, a delum i kon nedobrovolno izedna-
~uvawe na dobrata me|u pripadnicite na edna dr`ava. 677 Za nejzino ost-
672
Ibid, str. 118.
673
Ibid, str. 119.
674
"Koga nekoj postapuva sobrazno nekoj drug porok, toj dodu{a nepravedno
postapuva, no pritoa ni najmalku ne se koristi na tu|a smetka, na primer,
onoj koj }e go otfrli {titot (vo borba), od kukavi~luk, ili vo lutina
(iskara) drug, ili od skr`avost se odre~e od pari~na pomo{.. ako razvrtno se
odnesuva od strast... koga nekoj udri drug od gnev." Ibid, str. 115.
675
Toa e pravednost "koja doa|a do izraz pri dodeluvaweto na po~esti,
pari i drugi dobra na koi pripadnicite na edna dr`ava opravdano polagaat
pravo (za{to pritoa mo`e da se slu~i eden da dobie ednakvo kolku i drug ili
da dobie neednakvo). Ibid, str. 117. Korektivnata pravda, vsu{nost, zna~i na~elo
na nadomest na {teta spored nejzinata vrednost, odnosno razmena na ekvivalenti
vo obligaciite, vo privatnoto pravo, a distributivnata pravda na~elo
na raspredelba na pravata na gra|anite vo javnoto pravo. LukiÊ, R. Istorija
politi~kih i pravnih teorija, str. 134.
676
"Pravedno vo delovnite odnosi koi se zasnovaat vrz slobodnata
volja e sredina me|u dobivkata i zagubata i taa sredina se sostoi vo toa podocna
da se ima isto kolku {to se imalo i pred toa." Ibid, str. 123.
677
Toa e pravednost "koja se gleda vo poramnuvaweto kaj razli~ni privatni
i delovni odnosi me|u lu|eto. Ovoj oblik se deli na dva podvidovi: delovni
odnosi me|u lu|eto koi se delumno vrz dobrovolna osnova, a delumno
378

varuvawe se potrebni najmalku dve ramnopravni, izedna~eni lica, za-
{to se raboti za pravda na privatnoto pravo. Vo ovaa smisla pravedna
e onaa kazna vo koja e sodr`ano zlo {to mu e apsolutno ednakvo na nanesenoto
zlo. Takvata kazna pogoduva edno lice ednakvo kako i drugo.
Za razlika od distributivnata, korektivnata pravednost ne go zema
predvid statusot ("vrednosta") i ugledot na li~nosta, tuku samo steknatata
korist ili pri~inetata {teta i vr{i podelba spored aritmeti~ka
proporcija. 678 Toa zna~i deka sekoj od dvete strani koi stojat
nedobrovolni. Dobrovolnite odnosi, na primer, se kupuvaweto, proda`bata,
zemaweto zaem, zalo`uvaweto, vlo`uvaweto (depozit), iznajmuvaweto (se narekuvaat
dobrovolni, za{to site tie odnosi imaat poteklo vo odlukata donesena
so slobodna volja). Vo nedobrovolni odnosi, od edna strana, se prikrienite
(potajni) prestapi kako kra`bata, prequbata, praveweto otrov, podveduvaweto,
zaveduvaweto robovi, podmolno ubistvo, la`noto svedo~ewe, a od
druga strana, otvorenite nasilstva, kako fizi~koto zlostavuvawe, okovuvaweto,
ubistvoto, grabe`ot, sakateweto, kleveteweto, navreduvaweto. Aristotel,
Nikomahova etika, str. 117. Pod korektivna pravednost Aristotel podrazbira
koga nekoja moralna ili pravna situacija e isfrlena od ramnote`a i taa
mora povtorno da se vospostavi. Dvata vidovi korektivna pravednost koi
Aristotel gi razlikuva soodvetstvuvaat na razlikata me|u gra|anskoto i krivi~noto
pravo. Aristotel zboruva za dobrovolno i nedobrovolno stapuvawe
vo odnosi: vo prviot slu~aj t.e. kade {to e daden dvostran deloven odnos, mo-
`at da nastanat zaemni barawa za o{teta koja treba da se izmiri nekoj sudija.
Sudijata treba pravedno da odlu~i za toa koja strana zaslu`uva o{teta. Vo
vtoriot slu~aj se raboti za "odnosi" vo koe ednata strana e samo `rtva na
kra`ba, napad, ubistvo, itn. Tuka sudijata treba da odlu~i za toa dali optu-
`eniot zaslu`uva kazna. Likot na pravednosta prika`an na srednovekovnite
katedrali, koj vo rakata dr`i vaga i ima prevez na o~ite ja pretstavuva taa
korektivna pravednost. Prevezot na o~ite ja simbolizira baranata nepristrasnost
koja o~igledno e konstitutivna za sekoja pravednost. Nepristrasnosta
vo nikoj slu~aj ne zna~i egalitet, ednakvost, tuku go sodr`i toa deka praveden
sud mo`e da donese samo onoj koj nepristrasno odlu~uva za slu~ajot, t.e.
bez ogled na li~nosta," a toa pozitivno zna~i: isklu~ivo so ogled na ona {to
konkretnite go zaslu`uvaat vrz osnova na ona {to }e se stori. Tugendhat, E.
op. cit. str. 318.
678
Pravednoto koe se javuva vo delovnite odnosi, dodu{a zna~i nekakva
ednakvost, a nepravednoto povreda na ednakvosta, no ne vo smisla na geometriska,
tuku vo smisla na aritmeti~ka proporcija. Za{to, tuka sosema e sporedno
dali ~esen ne~esniot ili ne~esen ~esniot go o{tetil, ili dali ~esen
ili lo{ ~ovek izvr{il prequba. Ovde zakonot vnimava samo na razlikata vo
pri~inetata {teta, a licata gi posmatra kako ednakvi - va`no e samo da se
utvrdi daki eden nepravdata ja trpi, a drug ja nanesuva, dali eden na{tetil, a
drug e na o{teten. Zatoa sudijata nastojuva takvata nepravednost koja se ogre-
{uva vo ednakvosta da ja izeda~i. Ibid, str. 120.
379

vo me|useben odnos dobiva ili gubi (trpi) podednakvo. Na onoj {to
ima pove}e mu se odzema tokmu tolku kolku {to iznesuva {tetata ili
zagubata na onoj koj pretrpel nepravda. 679
Ednakvosta doa|a do pocelosen izraz vo privatnoto pravo bidej}i
dispozitivnite normi ja pretpostavuvaat korektivnata, odnosno
izedna~uva~kata pravednost. So pomo{ na korektivnata pravednost,
strankite dobivaat podednakvo: kupuva~ot dobiva podednakvo kako i
prodava~ot na odreden vid stoki. Taa dominira i vo sferata na subjektivnite
prava.
Nakratko, komutativnata pravednost na {to uka`uva i nejzinoto
ime (commutatio zna~i zamena, izmena, promena pretvoruvawe na
edno vo drugo i ottamu komutativno e ne{to {to e zamenlivo so, ili
promenlivo vo drugo) e zamenliva, izedna~uva~ka (ednakvo za ednakvo)
pravednost. Komutativna pravda se zanimava so ispravawe na nanesenata
{teta (izedna~uvawe na povredite). Kaj nea za izvr{eno dejstvie
(storuvawe, ~inewe), sleduva soodvetno protivdejstvie.
Kriterium za zamenata, izedna~uvaweto 680 e ramnote`ata me|u
dobrata i uslugite (aritmeti~ka proporcija: za izvr{eno dejstvie
sleduva soodvetno protiv~inewe - edna~ina so ednakvi ostatoci, na
primer, 11-8 = 10-7). 681 Kaj ovaa (razmenska, izedna~uva~ka, korektivna)
pravda va`no e odr`uvaweto na celinata so nejzina podelba na dva
ednakvi delovi. 682
679 Komutativna (poramnuva~ka) pravda, pravda na privatnoto pravo
(pravda me|u ramnopravni: bara najmalku dve, me|u sebe ramnopravni lica),
apsolutna ednakvost me|u dobrata: primer, me|u nagradata i vlo`eniot trud
(nagrada ednakvo na rabotata), me|u {tetata i nadomestokot.
680 Kriteriumite (pravilata ili na~elata) za popravka na gre{kite na
ednakvite me|u sebe obi~no se zapi{ani kako normativni re{enija vo Ustavot
i zakonite. Vo nivno otsustvo, edinstven kriterium (pravilo ili na~elo)
za popravka na gre{kite ovde e pravi~nosta koja e vo racete na sudovite.
681
Taa ne gi zema predvid ugledot i vrednosta na li~nosta, tuku samo
steknatata korist ili pretrpenata {teta i ovde podelbata se vr{i po aritmeti~ka
proporcija: na onoj koj ima premnogu mu se odzema tolku kolku {to
iznesuva {tetata ili zagubata na onoj koj ja pretrpel nepravdata. Ovaa pravednost
go opfa}a ona {to otprilika denes go narekuvame gra|ansko i krivi~no
pravo. Objekt na komutativnata pravda e ednakvoto pravo na drugiot vo
zaemnite odnosi me|u lu|eto kako nezavisni poedinci: nikoj ne mo`e da pretendira
za sebesi za pogolemo pravo od ona {to mu go priznava na drugiot. Dvete
strani koi se vo me|useben odnos dobivaat podednakvo kolku {to gubat,
odnosno sekoj od dvete strani podednakvo dobiva i gubi: taka, na primer, kaj
kupoproda`niot dogovor ednata strana ja dobiva stokata, a drugata ekvivalentnata
vrednost vo pari. Kambovski, V. op. cit. str. 244.
682
Ednakvosta, koja ja podrazbira pravdata, spored Aristotel mo`e da
bide: aritmeti~ka i geometriska. Aritmeti~ka ednakvost e sredina me|u ona
380

Ovde pravednosta e ednakvost. Ednakvosta pak e sredina me|u
pregolemoto i premaloto: sredina me|u dobivkata i zagubata. Ottamu,
kaj komutativnata pravda neednakvosta pretstavuva nepravednost,
nepravedno e seto ona {to e protiv ednakvosta.
Ovde e interesno da se podvle~e i stavot {to se odnesuva na
psihi~kata sostojba na storitelite na nepravednite povedenija koja se
javuva kako osnova za postoeweto na nepraveden ~ovek. Spored Aristotel,
toga{ koga nekoj pravdata ja kr{i nesvesno, objektivno postoi nepravda,
takviot ~ovek pri~inuva nepravda, me|utoa ne e nepraveden
~ovek. Ottamu, za sekoj {to ukral ne mo`e da se ka`e deka e kradec, za
sekoj koj izvr{il prequba deka e prequbnik. 683 Vinoven e samo onoj koj
postapuval svesno (znael, imal pretstava) i volevo (go sakal) ona {to
go pravi. Vo taa smisla, Aristotel gi zagatnal i vo osnova gi postavil
krivi~nopravnite instituti umisla, nebre`nost i slu~aj.
Spored Aristotel, pravednite i nepravednite dejstvuvawa mo-
`at da se definiraat spored zakonot ili spored onie kon koi se naso~eni
tie dejstvija i mo`at da bidat naso~eni ili kon zaednicata ili
samo kon nekoj nejzin ~len. 684 Pravednoto postapuvawe zna~i sredina
me|u vr{ewe nepravda i trpewe nepravda. Prvoto zna~i da se ima pove}e,
a vtoroto da se ima pomalku (od ona na {to se ima pravo). Pravednosta,
zna~i e odr`uvawe na sredina, no ne na ist na~in kako ostanatite
doblesti, tuku na toj na~in {to sozdava sredina, a nepravdata
{to e premnogu i ona {to e premalu. "Pravednoto zna~i mora da bide sredina
i ednakvost vo odnos na nekoja stvar ili lice, i dokolku e sredina, mora da
bide sredina me|u ne{to (imeno me|u premnogu i premalku), dokolku e pak, e
ednakvost, mora da bide ednakvost barem za dve stvari, a dokolku e pravedno,
mora da bide ednakvo, t.e. pravedno barem za dve lica. Ako, me|utoa, lu|eto ne
se ednakvi - ne dobivaat ednakvo, tuku razli~no, odnosno srazmerno, da re~ema
"spored zaslugata i dostoinstvoto." Edinstvena te{kotija e vo toa {to pod
dostoinstvo kako merilo za pravedna raspredelba ne podrazbiraat site isto
ne{to. Za privrzanicite na demokratijata dostoinstvoto e vo li~nata sloboda,
za oligarhiski nastroenite toa e bogatstvoto, mnogumina pak go cenat plemenitoto
poteklo, dodeka privrzanicite na aristokratijata vo prv red gi vozdigaat
li~nite vrednosti (sposobnosta, znaeweto i doblesta). Vo vakvite
slu~ai pravednosta e vo nekoja srazmernost, koja zna~i "ednakvost na odnosite,"
{to matemati~arite go narekuvaat "geometriska proporcija." Pravednoto
e zna~i proporcionalno (srazmerno), a nepravedno ona {to se otstapuva
od proporcijata.
683
^ovek mo`e, na primer, da ima odnos so tu|a `ena, napolno svesen
koja e taa, me|utoa zad toj akt da ne stoi promislena odluka, tuku momentna
strast. Toj, toga{ postapuva nepravedno, no sepak ne e nepraveden ~ovek, kako
{to ne sekoga{ e kradec onoj koj ukral, nitu prequbnik onoj koj izvr{il prequba
itn. Aristotel, op. cit, str. 127.
684
Aristotel, Retorika, str. 114.
381

pretstavuvaat ekstremite. 685 Pravednosta e zna~i osobina vrz osnova
na koja, kako praveden smee da se nare~e takov ~ovek koj postapuva
pravedno od uveruvawe i koga deli me|u sebe i nekoj drug ili koga me|u
dve drugi lica ne postapuva taka {to sebesi }e si dodeli pogolem, a na
drugite pomal del od ona {to e vredno da se posaka, i obratno, koga
stanuva zbor za {tetata, tuku i sebesi i nemu ednakvo spored to~na
srazmernost, a isto taka koga se vo pra{awe dve drugi lica. 686 Nepravednoto
e sprotiven stav na nepraveniot ~ovek, a toa zna~i stav vo
sprotivnost so baraweto na proporcijata (srazmernosta), naso~ena
kon ekstremite na korisnoto i {tetnoto. Ottamu, nepravednosta istovremeno
e i odvi{nost i nedovolnost i toa za nepravedniot li~no
odvi{nost (nesrazmernost) na ona {to voop{to e korisno, a nedovolnost
na ona {to e {tetno, a koga se vo pra{awe drugite, glavno e istoto
ili ne e po~ituva to~nata srazmernost, {to ve}e zavisi od slu~aj.
Inaku, {to se odnesuva do ekstremite, premalku zna~i trpewe nepravda,
a premnogu zna~i storuvawe nepravda. 687
Pravi~ni dejstvija pak, se onie za koi bi mo`elo da se prosti,
685
"Pravednost e doblest poradi koja sekoj go ima ona {to e negovo i
mu pripa|a, a nepravednost e ona poradi {to nekoj go ima ona {to mu pria|a
na nekoj drug i toa go poseduva ne vo soglasnost so zakonot." Aristotel, Retorika,
str. 82.
686
"Pravedno e ona {to e vo soglasnost so zakonot i {to ja po~ituva
ednakvosta, a nepravedno ona {to mu e sprotivno na zakonot i na {to mu nedostasuva
ednakvost. Pravedno e ona {to e iustum et aequum, ona {to ja pretstavuva
na{ata (subjektivna) sredina (mesotis pros imas - iustitia distributiva) i
(objektivnata) sredina na stvarite (meson tu pragmatos - iustitia commutativa):
pravata so geometriska proporcija gi odmeruva subjektivnite zaslugi i vo soglasnost
so toa neednakvo podaruva dobra i po~esti vo op{testvoto (dr`avata),
drugata so aritmeti~ka proporcija (univerzalno i ednakvo) ja nadomestuva
pretrpenata {teta (vo gra|anskoto pravo) ili ja odmeruva zaslu`enata
kazna (vo krivi~noto pravo). Toa e smislata na pravi~noto pravo, odnosno na
pravi~nosta kako doblest na Aristotel." Anti}, B. O, De contemptu iuris, Pravni
`ivot, Beograd, 2002/12, str. 216.
687 Aristotel, Nikomahova etika, str. 126-127. Nepravedno dejstvuvaat
onie koi mislat deka toa mo`e da se napravi i samite se sposobni da go napravat
toa, ili koga mislat deka toa {to go napravile mo`e da ostane sokrieno,
ili ako ne ostane sokrieno mislat deka mo`e da go odbegnat zadovoluvaweto
na pravdata, ili ako ja zadovolat pravdata mislat deka kaznata mo`e da bide
pomala od dobivkata za samite niv ili za ona za {to tie se gri`at. Aristotel,
Retorika, str. 107. Nepravedni lu|e vr{at nepravedni postap}i, me|utoa
site lu|e koi vr{at nepravda ne se i nepravedni. Nepravednosta e vo toa {to
nekoj od ona {to voop{to e dobro zeme za sebe pove}e odo{to mu pripa|a, a od
ona {to voop{to e lo{o, pomalku odo{to mu pripa|a." Ibid, str. 128.
382

gre{kite, 688 prestapite 689 ili nesre}nite slu~ai 690 i da se misli deka
ne se zaslu`uva ednakva kazna. Pravi~nost e zna~i da se bide popustliv
kon lu|eto, da ne se gleda na zakonot, tuku na zakonodavecot, ne na
ona {to e napi{ano, tuku na ona {to go mislel zakonodavecot i ne na
ona {to e storeno, tuku na namerata so koja toa e napraveno i da se gleda
ne samo na eden del, tuku na celinata, i ne na toa kakov e nekoj sega,
tuku kakov bil otsekoga{ ili kakov bil glavno. Pravi~nost e i koga
nekoj se se}ava pove}e na ona {to go do`iveal kako nekakvo dobro,
otkolku na ona {to bilo lo{o, koga pove}e se se}ava na dobroto {to
mu bilo napraveno, otkolku na ona {to go storil toj. Pravi~no zna~i
da se podnese nepravdata i da se saka da se sudi pove}e so dogovor otkolku
so delo. I da se sovetuva slu~ajot da se iznese poskoro vo posredni~ka
postapka, otkolku pred sud, za{to posreduva~ot se gri`i za
pravi~nosta, a sudijata go gleda samo zakonot i tokmu poradi toa se
izbira posreduva~ za da preovlada pravi~nosta. 691
Nepravedno dejstvuvawe, pak, e svoevolno (ona {to se pravi svesno
i bez prisilba i po sopstven izbor) pravewe {teta, sprotivno na
zakonot. 692 Lo{iot karakter i neumerenosta se pri~ina za poro~noto
odnesuvawe i za nepravednoto dejstvuvawe, za{to, koga nekoj ima eden
ili pove}e poroci toj se odnesuva poro~no i e nepraveden, na primer,
lakomiot (se odnesuva poro~no kon parite), razvratniot (kon zadovolstvata
na teloto), ne`niot (kon bezgri`nosta), pla{liviot (kon opasnostite),
~estoqubiviot, strasniot qubitel na pobedi, ogor~eniot
688
"Gre{ka e ne{to ne sosema neo~ekuvano, no e napraveno bez lo{a
namera." Aristotel, Retorika, str. 119.
689
Prestap e ne{to {to mo`e da se o~ekuva i {to e napraveno so lo{a
namera, za{to ona {to e napraveno so lo{a strast, toa proizleguva od nekakva
maana." Ibid, str. 119.
690
"Nesre}en slu~aj e ona {to se slu~uva neo~ekuvano i {to ne proizleguva
od ne~ie lo{o odnesuvawe." Ibid, str. 119.
691
Ibid, str. 119.
692
Praveweto nepravda, Aristotel go tolkuva na sledniov na~in. Da
se tvori nepravda zna~i svoevolno nekomu da mu se pravi {teta protiv zakonot.
Zakonot e poseben ili op{t. Poseben zakon go narekuvam onoj koj e
napi{an i spored koj vo dr`avataa se `ivee, a op{t site na~ela koi ne se
napi{ani i koi po op{toto sfa}awe va`at kaj site lu|e. Svoevolno ~ovekot
go pravi seto ona {to go pravi so znaewe i neprisilen. Toa {to go pravi svoevolno
ne go pravi sekoga{ namerno: no seto {to go pravi namerno, toa go
pravi so znaewe, za{to toa {to nekoj go naumi toa toj i sekoga{ go znae. Pri-
~inata poradi koja ~ovekot re{ava na drug da mu {teti ili da mu pravi zlo
protiv zakonot e moralen lo{otiluk i nedostig na samosovladuvawe. A pri-
~inite od koi lu|eto pravat zlo se sveduvaat na ovie sedum: slu~aj, prirodna
nu`nost, nadvore{na sila, navika, odluka, gnev, po`uda. \uri}, M. Istorija helenske
etike, str. 394.
383

(poradi odmazdata), nerazumniot (poradi pogre{na pretstava za pravednoto
i nepravednoto), besramnikot (za{to go prezira misleweto na
drugite). Od ona {to se pravi, ne{to se pravi so li~no zalagawe (poradi
navika, 693 promislenost, 694 gnev i lutina, 695 strast 696 ), a ne{to bez
li~no zalagawe (poradi slu~aj, 697 prirodna nu`nost, sila 698 ). Od opredeleni
karakterni osobini proizleguvaat soodvetni ~uvstva, a tie se
pri~ina za dejstvuvawe. Od ona {to se pravi samostojno so li~no zalagawe
site ne{ta se ili dobri ili navidum dobri, ili prijatni ili navidum
prijatni. Me|u dobrite ne{ta spa|aat i osloboduvaweto od ona
{to e lo{o ili navidum lo{o i zamenata na pogolemoto lo{o so pomalo.
A me|u prijatnite spa|aat osloboduvaweto od ona {to e bolno ili
delumno bolno i zamenata na pogolemata bolka so pomala. 699
Vo kontekst na prethodnite stavovi se i negovite razmisluvawa
za kaznata. Odmazdata, veli Aristotel, e vo prirodata na ~ovekot. Kaznuvaweto
na vinovnikot go smiruva gnevot i ~uvstvoto na bolka go zamenuva
so ~uvstvo na zadovolstvo. 700 ^ovekot e su{testvo koe ne treba
da bide li{eno od nagonot za samoodr`uvawe, za{to toa e znak deka
~ovekot voop{to nema ~uvstva i deka ni{to ne mo`e da mu predizvika
bolka. A toa e znak na ropska du{a koga nekoj podnesuva navreda bez da
se luti i mirno gleda kako mu gi navreduvaat bli`nite. Toj smeta deka
so prestapot se povreduva ednakvosta, za{to eden nepravdata ja trpi
dodeka drug ja nanesuva, eden nanel {teta, a drugi e o{teten. Dali nekoj
od niv e dobar ili lo{, za Aristotel e irelevantno: bitno e povtorno
da se vospostavi ednakvosta, {to }e re~e so samoto toa i pravednosta.
Ako na eden mu se zadadeni povredi, a drug gi nanel, ako eden
ubil, a drugiot i podlegnal na smrta, toga{ me|u onoj koj go podnesol
deloto i onoj koj go izvr{il, nastanal odnos na neednakva podelba i
sudijata so pomo{ na kaznata se obiduva da ja vospostavi ednakvosta na
693
"Po navika se pravat onie ne{ta koi se pravele ~esto i pred toa."
Aristotel, Nikomahova etika, str. 95.
694
"Na promislenosta se dol`at onie ne{ta za koi, od ve}e spomenatite
dobra se poka`uva deka se polezni - bilo kako krajna cel, toga{ koga se
pravat zatoa {to se polezni, bidej}i duri i neumerenite pravat nekoi polezni
raboti, no ne zaradi poleznost, tuku od zadovolstvo. Ibid, str. 96.
695 "Poradi gnev i lutina se pravat odmazdni~ki dela." Ibid, str. 96.
696
"Starasta e pri~ina da se pravat onie ne{ta {to izgledaat prijatni."
Ibid, str. 96.
697
"Slu~ajno se slu~uvaat onie ne{ta za ~ie nastanuvawe ne mo`at da
se opredelat pri~inite i za koi ne se znae zaradi {to nastanuvaat, a koi nitu
se slu~uvaat sekoga{, nitu ~esto, nitu spored opredelen na~in." Ibid, str. 95.
698
"So sila se napraveni onie ne{ta koi se vo sprotivnost so `elbite
i so rasuduvawata na onie {to gi napravile." Ibid, str. 95.
699
Ibid, str. 91-96.
700
Aristotel, Nikomahova etika, str. 101.
384

toj na~in {to na onaa strana koja ima vi{ok na dobivka toj vi{ok i go
odzema. 701 Spored nego, vra}aweto srazmerno na primenoto e uslov za
odr`uvawe na ~ovekovata zaednica, lu|eto sakat da go vratat zloto, a
ako toa ne e mo`no toa se smeta za ropstvo. Me|utoa, ne treba da se
uva`uva ednostavna ednakvost, tuku pravedna srazmernost me|u storenoto
delo i kaznata. Pritoa, mnogu va`na uloga ima faktot dali deloto
e storeno dobrovolno ili ne (dali deloto bilo volevo ili od nebre-
`nost). Nedobrovolnite dejstvija mo`at da se podelat na oprostivi
(onie koi gi vr{ime ne samo nesvesno, tuku i od neznaewe) i neoprostivi
(dejstvija koi se vr{at vo afekt koj ne samo {to ne e priroden,
tuku ne e ni ~ove~ki).
IV EPIKUREJSKO-STOI^KA FILOZOFIJA
1. EPIKUR
Anti~kata misla za pravdata zavr{uva so epikurejsko-stoi~kata
filozofija. 702 Za Epikur (341-270) e karakteristi~no obnovuvaweto
na atomisti~kiot sistem. Prou~uvaweto na prirodata ima golemo zna-
~ewe, za{to za da postigne du{even mir (ataraksija) ~ovekot mora
prvo nau~no da gi protolkuva prirodnite pojavi za da se oslobodi od
stravot. Toa soznanie edinstveno go ovozmo`uva fizikata koja so toa
stana uslov za etikata. Ottamu, toj i negovite sledbenici mo`ea da se
oslobodat od idejata koja osnovite za individualnata sre}a na ~ovekot
ja baraa vo dr`avata i pravoto. Za epikurejcite, dr`avata i pravoto, a
ottamu i pravdata, ne se rezultat na nakava ideja koja e nad lu|eto,
tuku pretstavuvaat oru`je na lu|eto sozdadeno preku dogovor zaradi
za{tita na nivnite sopstveni interesi. Spored toa, tie ja negiraat
idejata na prirodnoto pravo.
Spored Epikur, lu|eto prirodno se stremat kon zadovolstvoto
kako kon ne{to dobro i kon izbegnuvawe na bolkata. A zo{to kon zadovolstvoto
treba da se stremime, a od bolkata da se vardime, ne se potrebni
nikakvi dokazi, toa se ~uvstvuva, kako {to se ~uvstvuva deka
ognot e vrel, snegot bel, a medot sladok. Postignuvaweto na zadovolstvo
e krajna smisla na `ivotot pa spored toa i pravilata na moralnosta,
{to zna~i i pravdata, imaat vrednost samo kolku {to pridonesuvaat
za ostvaruvawe na sre}ata. "Zadovolstvoto e edinstveno dobro koe
vedna{ se ~uvstvuva ili so setilata se percepira deka e dobro. Zatoa,
701
Ibid, str. 120.
702
Spored stoi~arite ~ovekot treba da se izdigne nad bolkata i potrebite
i da mu se podredi na op{tite zakoni na kosmosot {to go soznal. Toj e
gospodar samo na ona {to e vo negovata mo}: mislata duhot i voljata, toj treba
da se pomiri so se {to e objektivno i da se povle~e svojata subjektivnost.
385

primarno zadovolstvo e zadovolstvoto na teloto, a toa sekako zna~i
zadovolstvoto na sopstvenoto telo. Sekoj po priroda se stremi kon sopstvenoto
dobro. Seta gri`a za drugite e ve{ta~ka. Misleweto koe
zna~i i dobro i lo{o rasuduvawe na lu|eto im uka`uva na tri vidovi
na izbor: najgolemo zadovolstvo, korisnost i plemenitost. Vo pogled
na prvoto, so ogled na toa {to znaeme deka nekoi vidovi zadovolstva se
sledeni so bolka, mo`eme da pravime razlika me|u pomalku i pove}e
privle~ni zadovolstva. Na toj na~in pravime razlika me|u onie prirodni
zadovolstva koi se nu`ni i onie koi toa ne sî. Pokraj toa, sfa-
}ame deka postojat zadovolstva koi vo sebe ne sodr`at nikakva premisa
na bolka i drugi koi ja sodr`at. Kone~no, sfa}ame deka postoi termin
zadovolstvo, kompletno zadovolstvo, i toa zadovolstvo se poka`uva
kako cel kon koja po priroda se stremime i koe stanuva pristapno
edinstveno vo filozofijata. [to se odnesuva do korisnoto, toa po
sebe ne e prijatno, me|utoa doveduva do zadovolstvo, do vistinsko zadovolstvo.
Plemenitoto, od druga strana, nitu e prijatno ni pridonesuva
kon vistinsko zadovolstvo. Plemenito e ona {to zaslu`uva pofalba i
prijatno e zatoa {to se fali ili zatoa {to se smeta za ~esno. Plemenitoto
e dobro samo zatoa {to narodot toa go narekuva dobro ili {to
veli deka e dobro. Plemenitoto e dobro samo po konvencija. Plemenitoto
kako ogledalo go odrazuva vistinskoto dobro poradi koe lu|eto ja
so~inile fundamentalnata konvencija ili op{testveniot dogovor.
Doblesta í pripa|a na vidot na korisnite ne{ta. Taa vo su{tina e po-
`elna, no ne kako cel za sebe. Taa stanuva po`elna vrz osnova na kalkulacija
i vo sebe nosi eden element na prisilba, a so samoto toa i bolka.
Taa me|utoa sozdava zadovolstvo. Me|utoa, postoi zna~itelna razlika
me|u pravdata i drugite doblesti. Pametot, hrabrosta i temperamentot
po priroda sozdavaat zadovolstvo, dodeka pravdata sozdava
zadovolstvo koe od nea se o~ekuva - ~uvstvo na sigurnost - edinstveno
vrz osnova na konvencija. Drugite doblesti se korisni bez ogled na toa
dali drugite lu|e znaat deka nekoe su{testvo poseduva razboritost,
temperament i hrabrost. Me|utoa, ne~ija pravda e korisna edinstveno
ako ~ovekot e nau~en da bide praveden. Porocite se zlo nezavisno dali
se obvineti ili drugi mo`at da gi obvinat. Me|utoa, nepravdata e zlo
edinstveno ako se otkrie tenzijata me|u pravdata i ona {to po priroda
e dobro {to najdobro se gleda ako pravdata se sporedi so prijatelstvoto.
I pravdata i prijatelstvoto se zasnovaat na kalkulacija. Me|utoa,
prijatelstvoto e vistinski prijatno i po`elno samo za sebe. Toa vo sekoj
slu~aj ne e zdru`livo so prisilbata. Me|utoa, pravdata i zaednicata
koja se gri`i za pravdata (gradot - dr`ava) nastanuva i is~eznuva
preku prisilba. A prisilbata ne e prijatna. 703 A {to se odnesuva do su-
703
Navedeno spored Strauss, L. Prirodno pravo i istorija, PLATΩ, Beograd,
1997, str. 85-86. Epikur smeta{e deka nema zadovolstvo ako ne se prosledeno
so sre}a i ottamu deka umot e najgolemo dobro "zo{to ne u~i deka ne mo`e za-
386

{tinata na pravdata, taa spored Epikur e instrumentalna vrednost
koja vo najvisok interes na se~ie zadovolstvo slu`i na toj na~in {to
pretstavuva izvesen oblik na spogodba na site ~lenovi na zaednicata
edni na drugi da ne si nanesuvaat {teta ili zlo. Od takviot dogovor
sekoj poedinec ima korist, a taa so samoto toa pridonesuva za negovoto
zadovolstvo. 704
Za Epikur e zna~ajno toa {to tvrde{e deka nitu edna doblest
nema smisla ako so nea ne se obezbeduva postignuvawe na sre}ata. Spored
toa, za nego sre}ata e kriterium na pravednosta i moralnosta. No,
toa e individualnata sre}a. Od vakvite stavovi na epikurejskata filozofija
o~igledno proizleguva individualizam koj e vreden za pofalba,
za{to e napraven presvrt kon po~ituvawe na li~nosta na ~ovekot.
Toa se gleda osobeno ottamu {to epikurejcite smetaa deka site lu|e se
ednakvi me|u sebe bez ogled na toa dali se slobodni ili robovi, Grci
ili varvari.
2. STOI^KA FILOZOFIJA
Stoi~kata filozofija za koja se smeta deka e me{avina na isto~na~kite
duhovni vlijanija i kinizmot, 705 ja osnova Zenon od Kitija
na Kipar (336-264). Stoi~arite, koi ja prodol`ija idejata za ednakvosta
na site lu|e (edinstvenata razlika me|u lu|eto e razlikata me|u
razumen i lud ~ovek), propovedaa `ivot bez strasti, ne~uvstvitelnost
(apathia) i du{even mir (ataraxia), kako posledno zasolni{te na sre}ata.
Tie ja reinkarniraa prvobitnata ideja za prirodnoto pravo, no za prvpat
go proglasija za merilo na site va`e~ki zakoni na site posebni
dr`avi. Spored niv, pravoto i pravdata se bo`ja tvorba, i kako takvi
ve~ni, nepromenlivi i zadol`itelni za site lu|e Pritoa, tie prvi go
iska`aa uveruvaweto za potrebata od bratstvo me|u lu|eto i go proglasija
celiot svet za golem polis (kospomopis). Za najzna~ajniot pretdovolno
da se `ivee, a istovremeno da ne se `ivee umno, (me|utoa) i obratno,
ne mo`e da se `ivee umno, a da ne se `ivee vo zadovolstvo." Spored toa najgolemoto
u`ivawe ne i sre}a kako {to u~e{e klasi~nata doktrina od Sokrat do
Aristotel - vo celosna predadenost na du{ata i doblesta, na ona {to e vnatre{no
vo ~ovekot. Zna~i, mora da se vodi smetka i za li~nata sre}a, za{to
"koga ~ovekot e ispolnet so sloboda od bolka i strav se rastopuva zimata vo
negovata du{a." Epikur e va`en za filozofijata na pravoto ottamu {to prv
tvrde{e deka politi~kata zaednica nastanuva od dogovor (simbolon) koj go
sklu~uvaat slobodni i ednakvi gra|ani zaradi op{ta korist i obezbeduvawe
na mirot. Pravdata ne e ni{to apsolutno, tuku posledica na zaemna spogodba,
a nastanuva tamu kade {to lu|eto me|usebno se obvrzuvaat eden na drug da ne
mu nanesuvaat {teta. Tadi}, Lj. str. 38-39.
704
Grejling E. K. op. cit. str. 65-66.
705
Kini~kata {kola svoeto ime go stekna spored Diogen od Sinopa.
387

stavnik na stoicizmot Hrisip (281-108), zakonot e kral vo site bo`ji i
~ove~ki raboti. Zakonot mora da e avtoritet koj opredeluva {to e moralno
i nemoralno: toj e pravilo za pravoto i nepravoto. Ovoj vistinski
um (orthos logos, recta ratio) ili op{t zakon, istovremeno e lex natura
i lex divina, toj e ve~en i kako norma va`i i za umnite i za neumnite
su{testva. Spored toa, toj e mera na ona {to e pravedno i nepravedno.
Od ve~niot um koj gospodari so svetot proizleguva nikulecot koe na
`ivotnite im go dava instinktot, a na lu|eto razumot (finalen determinizam).
^ovekot pak, vo svetskiot tek e sporeden so pes koj e privrzan
za nekoja kola. Ako pesot e pameten, toga{ toj volevo }e tr~a po
kolata, a ako so laewe se opira na zadnite noze, toga{ }e bide vle~en.
706 Odnosot sprema svetskiot tek e merilo na moralnite vrednosti.
Dobrite ja sledat sudbinata dobrovolno i na toj na~in harmoni~no se
vklopuvaat vo poredokot na svetot. Lo{ite, koi í se opiraat na sudbinata
sakaat da go popre~at toj poredok, no toa go pravat bez uspeh (li~nata
sloboda celosno e ograni~ena od seop{tiot determinizam). 707
Stoi~arite u~ea deka samoto praktikuvawe na doblestite e najgolemo
dobro i samo po sebe dovolno da go usre}i ~ovekot vo sekoja navolja
pod kapata nebesna. 708 Nivnata odbrana na doblestite be{e nav-
706
Vo ovaa smisla }e se izjasni i Seneka - Ducent volentem fata, nolentem
trahunt (Nu`nostite go vodat onoj {to saka, a go vle~at onoj {to nesaka).
707
Navedeno spored Tadi}, Lj. op. cit. str. 40. Vo literaturata se smeta
deka prvata razviena prirodnopravna doktrina se javuva duri so stoicizmot.
Stoicizmot go afirmira edinstvoto na prirodniot i moralniot zakon koi gi
nalo`uva `ivotot vo soglasnost so intelektualisti~ki, antiinstinktivisti-
~ki i antihedonisti~ki sfatenata ~ove~ka priroda koja se soznava so pomo{
na "ispravniot razum" (orthos logos, recta ratio) i univerzalniot, kosmi~ki zakon
koj se identifikuva so svetskiot um i providenieto. Taka, stoi~kiot
poim logos gi opfa}a poimite theos, nus, dike, fisis i nomos. Primorac, I. op. cit.
str. 172.
708
Spored stoi~arite eti~ka cel na `ivotot e razumen `ivot, t.e. `ivot
so koj ~ovekot nikoga{ ne mu protivre~i na samiot sebesi, so svoeto deluvawe
ne go poreknuva svojot zbor ili so sega{nata dejnost minatoto, tuku go
pravi ona {to spored najdobro uverenie go smeta za dobro i taka sekoga{ ostanuva
ednakov na sebesi. Zenon rekol deka cel na eti~kiot `ivot e skladen
`ivot, a Kleant dopolnil so prirodata i ottoga{ ostanalo na~eloto da se
`ivee vo soglasnost so prirodata. Pod priroda pak, Hrisip gi podrazbiral
poedine~nata ~ove~ka i op{tata kosmi~ka priroda pa stoi~koto na~elo go
objasnuval kako sklad na individualnata priroda so op{tata priroda. Spored
prirodata `ivee toj koj {to umee da gi sovlada niskite nagoni, koj go slu{a
razumot i ne dopu{ta so nego da zagospodarat strastite. Edinstvenoto dobro e
doblesta, a taa e dovolna za bla`en `ivot, edinstvenoto zlo e lo{otilukot, a
nadvore{nata dobra, na primer, bogatstvoto, ubavinata, polo`bata, duri i samiot
`ivot se indiferentni. Doblesta se sostoi vo celosno ispolnuvawe na
388

istina hrabra, tie smetaa deka nivnata sovr{enost e su{tinska i sodr-
`ana vo prirodata na samite ne{ta i deka ne mo`e da ja izmeni kakva
bilo nadvore{na okolnost - pa spored toa deka doblesta treba da e po-
`elna zaradi nea samata, a ne samo zaradi korista {to mo`e da ja donese.
I so odled na toa {to e taka, toga{ konsekventno na toa nitu nekoja
nadvore{na nepovolnost koja slu~ajno ja sledi ne mo`e da ja izmeni
su{tinskata okolnost na samite ne{ta ili da napravi doblesta i za
moment da stane nepo`elna. Ottamu vo slu~ai na stradawa i smrt predizvikana
so doblestno dejstvie, a nemaj}i nikakva sigurna pretstava vo
vrska so idna nagrada (iako najmudrite navistina i se nadevale i veruvale
deka vo zna~itelna mera e i mo`na), za da ostanat dosledni na svoite
sopstveni principi bile prisileni da pretpostavuvaat deka ostvaruvaweto
na doblestite samo po sebe e nagrada vo site slu~ai i dovolna
kompenzacija za site stradawa na svetot. Pa soodvetno na toa navistina
hrabro go tvrdea i toa deka ~ovek ne samo {to sekako pobrgu treba
da se opredeli za ostvaruvawe na doblestite pred site ostanati gre-
{ni zadovolstva na svetot, tuku deka toj, dokolku se najde vo takva
prilika, treba da izbira bez skrupuli porado da gi podnesuva site nevolji
praktikuvaj}i ja doblesta, odo{to preku grev da japostigne seta
mo`na sre}a. I navistina e prekrasnoi treba da mu se voshituvame na
prikladnotoprektikuvawe od nekoi, kako na primer od strana na Regul
709 koj porado izbralnajokrutna mo`na smrt odo{to da ja pogazi verdol`nostite
i pravewe na ona {to mu dolikuva na ~ovekot. Najva`en uslov za
`ivotot kako skladna celina e sovladuvawe na afektite. Ovoj poim ne gi
opfa}e samo ~uvstvata koi go sledat tekot na na{ite prestavi, tuku i ona
{to spored Kantovata terminologija se narekuva strast. Po op{tata stoi~ka
filozofija afektite se "prekumerni nagoni" a gi ima glavno ~etiri: bolka,
strav, po`uda (kopne`) i naslada. \uri}, M. Uvod o Rimskoj filozofiji i njenu stoicizmu,
Seneka, L. A, Rasprava o bla`enom `ivotu, Grafos, Beograd, 1978, str. 21.
709
Mark Atilij Regul za vreme na svojot vtor konzulat vo Afrika
be{e faten vo zaseda od lakedejmonskiot voda~ Ksantip. Vo Senatot vo Rim
be{e ispraten otkako mu polo`i zakletva na kralot Hamilkar (tatko na Hanibal)
deka ako ne izdejstvuva vra}awe na nekoi blagorodni zarobenici kaj
Punite, samiot }e se vrati vo Kartagina. Regul smeta{e deka ne e polezno da
se vratat zarobenicite za{to se mladi lu|e i dobri voda~i, a deka nego go sovladala
starost. Negovoto mislewe be{e prifateno od Senatot i zarobenicite
bea zadr`ani, a toj se vrati vo Kartagina. "Taka dodeka poleka umira{e
od bdeewe be{e vo podobra polo`ba otkolku da ostane{e doma kako starec,
porane{en zarobenik i verolomen biv{ konzul." Ciceron, M. T. Za dol`nostite,
Magor, Skopje, 2005, str. 216. Ottamu, Ciceron smeta{e deka postojat
dol`nosti koi ~ovek treba da gi ispolni duri i kon onie od koi do`iveal
nepravda. Ako nekoj pottiknat od opredeleni okolnosti ne{to mu veti na neprijatelot
dol`en e da go ispolni dadenoto vetuvawe. Taka be{e i so Regul.
389

ata zadadena na neprijatelite. Me|utoa, po seto ova sepak jasno e deka
op{toto ostvaruvawe na doblesta {irum svetot ne e mo`no da se podr`i
od ova stanovi{te. Samoto teoretizirawe e prekrasno, me|utoa
retko se podmrdnuva podaleku od samiot zbor. I onie malubrojnite
koi rabotele vo soglasnost so nea ne nai{le na sledbenici. Lu|eto nikoga{
nema vo celost, a ne e ni logi~no od niv toa da se o~ekuva, da se
otka`at od site udobnosti koi `ivotot im gi pru`a, duri i od samiot
`ivot, a za toa da ne o~ekuvaat nekoja nagrada. 710
V. RIMSKIOT STOICIZAM
Svojata dejnost stoi~kata filozofija }e ja prodol`i vo Rim
preku Seneka (3-65), robot Epiktet (50-130) i imperatorot Marko Aurelie
(121-180). Vo rimskiot stoicizam se pojavi terminot lex aeterna
(ve~en zakon), koj kako sudbina vladee so svetot. 711
1. SENEKA
Spored Seneka, najvisokoto dobro treba da se vozdigne na viso-
~ina od koja ne mo`e da go simne nikakva sila i do koja nema pristap
nitu bog, nitu nade`ta, nitu stravot, ni {to i da e drugo {to bi mo`elo
da go ograni~i pravoto na najvisokoto dobro. Na taa viso~ina samo
doblesta mo`e da se ka~i i ~ovek samo koga odi naporedno so doblesta
mo`e da ja sovlada taa viso~ina. Doblesta hrabro }e stoi i {to i da se
slu~i se }e podnesuva ne samo trpellivo, tuku i so draga volja i }e
bide uverena deka sekoja te{ka polo`ba e uslovena so zakonite na prirodata.
I kako {to dobar vojnik gi podnesuva svoite rani, gi broi svoite
luzni i proboden so streli umiraj}i }e go saka vojvodata za koj padnal:
taka i toj vo srceto }e ja nosi onaa stara naredba: odi po bo`jiot
stav! No koj se `ali i pla~e i vozdivniva koga treba da go pravi toa
{to mu e naredeno, toj na toa }e bide so sila prinuden i naredbite }e
mora protiv svojata volja da gi izvr{uva. Me|utoa, zarem ne e ludost
da dopu{ta{ da te vle~at odo{to samiot svoevolno da odi{? Navistina,
isto taka, bi bilo ludost i nepoznavawe na uslovite na svojot
`ivot koga nekoj bi se `alel na te{ka nesre}a ili bi se ~udel i nedostojno
go podnesuva ona {to im se slu~uva ne samo na dobrite, tuku i na
lo{ite, mislam na bolest, na nesre}ni slu~ai na slabost i na site
ostanati neprijatnosti {to se pojavuvaat vo ~ovekoviot `ivot. Se
koj pove}e saka{e da bide kaznet so izma~uvawe otkolku da go pogazi vetuvaweto
{to im go be{e dal na neprijatelite. Ibid, str. 38.
710
Klark Samuel, v. Tubi}, R. Britanska filozofija morala, Eri~ke teorije od
XVII do konca XIX vijeka, Svjetlost, Sarajevo, 1978, str. 188-189.
711
Tadi}, Lj. op. cit. str. 42.
390

{to treba da se trpi spored sklopot na vselenata treba da go primime
so hrabro srce. Zgora na toa obvrzani sme da gi podnesuvame nesre}ite
na smrtnite lu|e i da ne se zbunuvame so ne{to {to ne mo`eme da go
izbegneme, za{to toa ne e vo na{a mo}. Rodeni sme vo kralstvo: slobodata
se sostoi vo pokoruvawe na bo`estvoto. Vo doblesta, zna~i,
le`i vistinskata sre}a. 712 [to }e ti sovetuva doblesta? Ni{to da ne
zema{ za dobro ili za zlo {to mo`e da ti pripadne so doblest ili so
poro~nost, potem da bide{ nepokolebliv duri i toga{ koga zloto proizleguva
od dobro, da li~i{ na bo`enstvo kolku {to toa e mo`no. Me-
|utoa, {to ti vetuva bo`estvoto za toa? Ne{to golemo i ednakvo na
bo`enstvoto: na {to i da e nema da bide{ prisiluvan, nema da ti bide
potreben nikakov ~ovek, }e bide{ sloboden, obezbeden i nema da
trpi{ {teta, ni{to nema da se obiduva{ zaludno, vo ni{to nema da
bide{ popre~en, se {to ti e po `elba }e ti se ostvaruva, nema da ti se
slu~uva ni{to neprijatno, ni{to protiv tvoite o~ekuvawa i tvoite
`elbi. 713
712
Postojat dva vida sre}a i ottamu dve bo`ici na sre}ata: Felicitas se
odnesuva na ona {to lu|eto go steknuvaat po svoja zasluga, a Fortuna - ona {to
kako dobro im se slu~uva slu~ajno i na dobrite i na lo{ite bez da se proveruvaat
zaslugite. Prvata bo`ica - Felicita gi pravi lu|eto sre}ni po nivna
zasluga, a vtorata - Fortuna gi pravi sre}ni i dobrite i lo{ite bez ogled na
zaslugata, pa taka tie ne mora da bidat pravedni. Toa, spored Avgustin, bila i
celta na izmisluvaweto na bo`icata Fortuna - lugeto da ne vodat smetka za
pravednoto `iveewe, za{to gi pravi sre}ni bez nikakva nivna zasluga. Avgustin
natamu veli, ako e vistina deka Felicita e bo`ica, za{to ne e vostanoveno
da se po~ituva samo taa (me|u brojnite rimski bo`estva, m.z.) koga samo
taa mo`e da dodeli se i so mal izdatok da te napravi sre}en. Za{to, posakuva
li nekoj ne{to zaradi ne{o drugo osven za da bide sre}en. Ako sre}ata ne e
bo`ica, tuku, {to e vistina, dar bo`ji, toga{ neka se pobara onoj bog {to
mo`e da ja daruva i neka se napu{ti {tetnoto mno`estvo la`ni bogovi, {to
suetno gi slavi mno`estvoto glupaci koi od bo`jite darovi si pravat bogovi,
dodeka nego (Isus Hristos), ~ii {to darovi se tie go navreduvaat so nepokoleblivosta
na svojata nadmena volja. I taka ne mo`e da se izbegne onoj koj ja
po~ituva kako bo`ica sre}ata, a go zapostavuva boga, daritelot na taa sre}a,
isto kako {to ne mo`e da go izabegne gladot onoj koj li`e nacrtan leb i ne go
bara lebot od ~ovek koj ima vistinski leb. Za ovie bo`ici Avgustin zboruva
i sedmata kniga. Tamu veli deka fortuna sekomu mu gi dava svoite darovi ne
spored nekoja razuna raspredelba, tuku kako slu~ajno }e i padne... Fortuna, gospodari
vo se: taa site ne{ta gi slavi i zapostavuva pove}e spored svojata
`elba, otkolku spored vistinata. Avgustin, A. Za dr`avata bo`ja, Kultura,
Skopje, 1997, str. 220.
713
Seneka, L. A, Rasprava o bla`enom `ivotu, Grafos, Beograd, 1978, str.
47-48.
391

Te`i{te na etikata na Seneka e prakti~na etika... Negova glavna
cel e da odgovori na pra{aweto na koj na~in ~ovekot mo`e da postigne
bla`en `ivot i nao|a deka mo`e da go postigne samo toga{ koga
se oslobodil od nadvore{nite minlivosti na `ivotot i go na{ol te`i{teto
vo samiot sebesi: koga sfatil deka bla`eniot `ivot ne se sostoi
vo nasladite, tuku vo `ivot spored prirodata, koga doblesta ja zasakal
kako edinstveno ~ovekovo dobro, koga mu izbegal na sramot kako
na edinstveno zlo koga cvrsto se uveril deka seto ostanato bogatstvo,
polo`bi, zdravje, sila i vlast ne im pripa|aat nitu na dobrite ni na
zlite, tuku se nao|aat vo sredinata me|u tie dve. A doblesta koja se sostoi
vo vnatre{nata postojanost se steknuva so neprestana borba so
na{ite prohtevi i afekti. Za toa ni dava upatstva filozofijata koja
spored Seneka ne e ni{to drugo, tuku eti~ka kultura. Nikoj ne e polo{
od drug, duri ni robot. Najvisokoto bla`enstvo se sostoi vo `iv
otot za drugi: alteri vivas oportet, si vis tibi vivere.
Kako bog taka i du{ata koja e negov izliv, se od telesna priroda.
Vo toa Seneka se soglasuva so starite stoi~ari, me|utoa psiholo-
{kiot materijalizam ne mu pre~i kako i Filolaj i Platon, teloto go
smeta kako "tovar i kazna" za du{ata. Du{ata e "sveta i ve~na" a teloto
e samo nejzina "zandana" i "okov." Vo teloto se nao|a potekloto na
site zla i na{ito `ivot e borba so niv. Teloto za du{ata e samo gostinski
stan, koj so vreme vo vistinski moment treba da se ostavi. Kako
{to prestojot vo maj~inata utroba e samo podgotovka za `ivot nadvor
od nea, taka celokupniot ovozemski `ivot e podgotovka za `ivot posle
smrta. Treba da se bide {to posli~en na boga. Denot na smrta e den na
ra|aweto na ve~nosta i den na golemiot sud koj nad sekogo }e izre~e
presuda.
Mislite na Seneka mnogu ~esto mu se pribli`uvaat na hristijanskata
etika. Ottamu ne e ~udno {to, vrz osnova na u~eweto na Seneka
za boga, za ve~nosta, za qubovta sprema bli`niot, za milosta, za pomo-
{ta duri i na svoite du{mani, crkovnite tatkovci go smetale za hristijanin.
714
2. CICERON
Vo odnos na pravdata vo rimskata pravna misla naj~esto se izdvojuva
Mark Tulie Ciceron (106-43 p.n.e) koj vo svoite dela "Za republikata"
(De Republica) i "Za zakonite" (De legibus) zboruva za postoeweto
na praveden zakon.
Spored Ciceron, moralnoto dobro se sostoi od ~etiri osnovni
(vrhovni) doblesti: 1 0 prudentia (mudrost, pamet, razboritost), 2 0 pravednost
(iustitia), 3 0 hrabrost (fortitudo) i 4 0 umerenost (temperamentia).
714
\uri}, M. Uvod o Rimskoj filozofiji i njenu stoicizmu, Seneka, L. A, Rasprava
o bla`enom `ivotu, Grafos, Beograd, 1978, str. 227-28.
392

Ciceron, preku besedite na Lucie Furije Fil (Lucius Furius Filus),
na kogo mu ja dava ulogata na Karnead 715 da ja napa|a pravdata, vo
svojata "Dr`ava" veli: "Zada~a na golemite lu|e (Hrisip, Platon i
Aristotel) be{e da ja radvi`at od son onaa doblest koja, ako taka
mo`e da se ka`e, e edinstvena, najplemenita, najdare`liva koja e rodena
pobrgu za dru|i odo{to za sebe, koja gi saka site drugi odo{to samata
sebesi i da ja postavat na bo`enski prestol vedna{ pokraj mudrosta.
Me|utoa, nivnata volja i re~itost gi sovlada predmetot za koj
govorea. Za{to koga stanuva zbor za pravoto, mo`eme da zboruvame
samo za pozitivnoto, no ne i za prirodnoto pravo. Za{to, koga bi postoelo
prirodnoto pravo, isto kako i toploto i ladnoto, gor~livoto i
slatkoto, pravednoto i nepravednoto bi bilo ednakvo za site. 716 Toa
me|utoa, ne e slu~aj, za{to ako bi sakal da gi opi{am razli~nite oblici
na (pozitivnoto) pravo, ustanovi, obi~ai i naviki, 717 }e poka`am, ne
samo deka se razlikuvaat od narod do narod, tuku deka i vo eden grad, pa
duri i vo na{iot, iljadnici pati se izmeneti. 718
So cel da se otvorat site pra{awa {to í odat vo prilog na nepravdata
za potem argumentirano da se pobijat, Ciceron se pra{uva:
Ako e dol`nost na pravedniot ~ovek, ako mu e svojstveno na sekoj ~o-
715
Spored skeptikot Karnead (214-129), osnova~ na novata akademija,
nepostoi nikakvo prirodno pravo, za{to site lu|e i ostanatite `ivi su{testva,
pod vodstvo na prirodata se stremat kon sopstvenata korist. Ottamu,
nema nikakva pravednost, a ako postoi kakva i da e pravednost taa e najgolema
ludost, za{to gri`ej}i se za tu|ite koristi si na{tetuva sebesi. Grocius, H.
De iure belli ac pacis (Prologomena). Prevod na Gotran, V. vo Filipobvi}, V. Filozofija
renesanse, Matica Hrvatska, Zagreb, 1956. str. 231.
716
Ciceron, Dr`ava, PLATΩ, Beograd, 2002, str. 96.
717
Taka, Taurite na Crnoto more, egipetskiot kral Busirida, Galite,
Karta|incite, `rtvuvaweto na lu|eto na besmrtnite bogovi go smetaa za pobo`en
i krajno bogougoden akt. @ivotnite pravila se tolku razli~ni taka {to
Kri~anite i Etolcite razbojni{tvoto go smetaat za ~esen akt. Spartancite
pak, tvrdele deka celata teritorija koja so kopje mo`at da ja dostignat e nivna.
Atinjanite duri javno se zakolnuvaa deka nivna cela e zemja {to ra|a
maslinki i `ito, dodeka Galite tvrdea deka zemjodelskite raboti se sramni,
pa zatoa naoru`ani go `neele `itoto. A nie "najpravednite lu|e" ne im dopu-
{tame na narodite preku Alpite da sadat maslinovi drvja i loza za na{ite
maslinovi poliwa i lozja da imaat pogolema cena. Koga toa go pravime, tvrdat
deka mudro pravime, me|utoa, ne pravedno. Ciceron, Dr`ava, PLATΩ, Beograd,
2002, str. 97.
718
Taka, na primer, sega onoj na{ tolkuva~ na zakonite Manilije zboruva
poinaku za pravata na `enite koga stanuva zbor za nasledstvoto, od ona
{to go govorel kako mlad za Vokonievijot zakon (Vokonieviot zakon od 169
ili 174 god. p.n.e. go ograni~uval pravoto na nasleduvawe, zabele{ka na preveduva~ot)
ne be{e donesen. Ibid, str. 97-98.
393

vek da mu se pokoruva na zakonite koi se tie zakoni i dali toa va`i za
koi bilo zakoni {to se vo sila? Odgovorot e deka: Doblesta ne dopu-
{ta nepostojanost, a spored prirodata ne trpi nepostojanost. Zakonite
gi potvrduva kaznata, a ne na{eto ~uvstvo za pravednost. Zakonite
vo sebe ne sodr`at ni{to {to e prirodno od {to sleduva deka pravednite
lu|e ne stanuvaat takvi po priroda. Dali e vistina koga velat
deka vo zakonite vladee raznolikost, a deka dobrite lu|e po priroda ja
sledat onaa pravda koja navistina postoi, a ne onaa za koja samo mislat
deka e toa. Tokmu toa e odlika na dobriot i praveden ~ovek sekomu da
mu go dodeluva ona na {to toj e dostoen.
Potoa, Ciceron kako odgovor na pra{aweto {to da mu se dodeli
kako prvo na `ivotnite? smeta deka ne prose~ni, tuku golemi i
u~eni lu|e (Pitagora i Empidokle) velat deka pravnata polo`ba na
site `ivi su{testva e ednakva i izvikuvaat deka im sledat surovi kazni
na onie koi }e povredat `ivotno. Zatoa, zlostor e da im se na{tetuva
na `ivotnite. Potoa sleduvaat argumenti deka razli~nosta na zakonite
vo razli~ni dr`avi se zasnova vrz nivnata korisnost, a ne vrz
pravdata i deka vrz korista se zasnova i nivnata izmena. Zakonot ne go
poznava prirodnoto pravo, tuku lu|eto, kako i site drugi `ivi su{testva
prirodno se rakovodat spored principot na korisnosta. Zatoa pravdata
ne postoi, a ako i postoi se pretvora vo glupavo povreduvawe na
sebesi zaradi drugi. Najdobara primer za toa e Rim koj svojata imperija
ja stekna so nepravda, za{to so politika na pravdata Rim povtorno
bi stanal ona {to be{e, mal nezna~itelen grad. Ona {to vo dr`avata
go narekuvame pravda e samo dogovor za samosovladuvawe, a toa e
plod na slabost, zasnovan isklu~ivo vrz principot na korista. Site
vladeteli vladeat na na~in koj im donesuva korist, a ne vo interes na
onie so koi vladeat.
Me|u provokativnite ramisluvawa protiv pravdata se i slednite
negovi zabele{ki. Koga }e se pojavi zaemen strav i ~ovekot po~ne
da zayira od ~ovek, stale` od stale`, toga{ koga nikoj sam sebesi ne si
veruva, se ra|a nekoja tajna spogodba me|u narodot i mo}nicite. Toga{
nastanuva onoj slo`en tip na dr`avno ureduvawe falen od Scipion.
Majka na pravednosta ne e ni prirodata nitu voljata, tuku nemo}ta.
Za{to ako od tri ne{ta treba da se stremi kon edno - najdobro e nepravdata
da se pravi ako e mo`no nekazneto, kako vtoro, da ne se pravi i
da ne se trpi, a najbedno od sî e da se najde vo postojana borba pa ~as
nepravdata da ja pravi, a ~as da se trpi. 719 Na krajot od sevkupnite razmisluvawa
koi ne pretstavuvaat ni{to drugo, tuku samo sledewe na
Karnaedesovata argumentacija protiv pravdata, se izvlekuva zaklu~okot
deka pravdata pretstavuva ludost, 720 i nasproti toa deka podobro
719
Ibid, str. 99.
720
Fil: Postavuvam pra{awe: ako postojat dvajca od koi edniot primer
na dobrina, po~ituvan, isklu~itelno praveden i ~esen, a drugiot se ista-
394

da se sledi mudrosta, {to }e re~e korista. 721
Opredeleni stanovi{ta na Ciceron, {to se zagubeni vo deloto
"Dr`ava," mo`at da se izvle~at od nekoi fragmenti so~uvan od stana
na Laktancije (250-325) i Tertulijan, kako i od ostanatite negovi dela.
Vo niv, Ciceron veli deka vistinskiot zakon pretstavuva ispravno na-
~elo koe e vo soglasnost so prirodata, primenliv na site, siguren i ve-
~en. Toj preku naredbite povikuva na dol`nost, a preku zabranite odvra}a
od nedela. Pa sepak dodeka ~esnite lu|e negovite naredbi i zabrani
gi po~ituvaat, tie naredbi i zabrani za ne~esnite ne pretstavuvaat
nekakva opomena. Takviot zakon ne e pravedno da se zameni so nov,
nitu delumno ili vo celost da se ukine. Od toj zakon ni senatot nitu
narodot ne mo`at da ne oslobodat, za nego ne e potreben nekoj koj }e go
protolkuva ili }e go pojasni. Ne postoi eden zakon vo Rim, a drug vo
Atina, eden sega a drug podocna, tuku site narodi vo site vremiwa }e
gi opfati eden zakon, ve~en, nepromenliv. A toj koj }e go smisli, predlo`i,
donese, }e go pretstavuva kako nekoj zaedni~ki bog, u~itel i zapovednik
na site. Ako nekoj ne mu se povinuva, toa }e pretstavuva kako
nekakvo begstvo od samiot sebesi, prezirawe na svojata ~ove~ka priroda,
pa takviot ~ovek so samiot svoj akt }e gi odeva najgolemite kazni,
knuva so nedela i drskost, a pritoa gra|anite se najdat vo zabluda poradi koja
onoj dobriot go smetaat za zlostornik, opak i bezo~en ~ovek, a onoj drugiot,
isklu~itelno ne~esniot go smetaat za neobi~no dobar i siguren, poradi takvoto
mislewe na site gra|ani onoj dobriot ~ovek bi bil ma~en, ograben, pa na
krajot racete bi mu gi otsekle, o~ite izvadile, bi bil kaznet, okovan, spaluvan,
progonet, osiroma{en, i kone~no sosema opravdano na site bi im se ~inelo
najbeden. Za toa vreme onoj ne~esniot ~ovek bi bil falen, po~ituvan, sakan
od site, podveden na site po~esti, na najvisoka vlast, so sekakvo blago, od
site strani bi mu doa|alo izobilstvo, i kone~no spored misleweto na site bi
se smetal za najdobar i najdostojen za sakakva isklu~itelna sre}a. Koj }e bide
tolku lud pri odlukata da se koleba na ~ie mesto bi sakal da bide? A seto ona
{to vredi za poedinecot vredi i za narodite: nitu edna dr`ava ne e tolku nerazumna
da ne saka pove}e nepravedno da zapoveda, odo{to ~esno da robuva.
Ibid, str. 101.
721
Mudrosta nalo`uva da se natrupuva blago, bogatstvoto da se zgolemuva,
granicite da se pro{iruvaat (pa ottamu bi poteknalo i ona falewe vklesano
na spomenicite na najgolemite vojskovoditeli: Gi pro{iril granicite
na imperijata - da ne do{ol do ne{to tu|o?), da se vladee so {to e mo`no pogolem
broj lu|e, da im se prepu{ta na zadovolstvata, da se bide mo}en, da se
kralstvuva, gospodari. Pravednosta, pak, u~i sprema site da bideme obzirni,
da vodime gri`a za ~ovekoviot rod, sekomu da mu go davame ona {to e negovo i
da ne se dopirame do tu|i ili javni svetosti. Zna~i, {to sleduva ako mu se povinuva{
na mudrosta? - bogatstvo, mo}, vlijanie, po~asti, najgolema vlast,
kralstvo - bilo da se raboti za oddelni narodi poedinci ili narodi." Ibid,
str. 100.
395

duri i ako go izbegnal seto drugo {to se smeta za stradawe." 722
Spored Ciceron, mudrosta se odnesuva na soznavaweto na vistinata,
a od ostanatite tri doblesti najgolemo zna~ewe ima onaa koja
lu|eto gi dr`i vo me|usebna povrzanost i `ivotot donekade go pravi
zaedni~ki. Taa se sostoi od dva dela: pravdata koja najpove}e zra~i so
doblest i spored koja se steknuva nazivot na dobar ~ovek (vir bonus) 723 i
pravda srodna na dobrodetelta koja mo`e da se nare~e i dobrina ili
golemodu{nost. Prvata zada~a na pravdata e nikoj nikomu da ne mu
pravi zlo dokolku ne e predizvikan so nepravda, i natamu, so zaedni~kite
ne{ta da se slu`ime za zaedni~ki celi, a samo so privatnite kako
so svoi. Vo prirodata, vsu{nost, nema privatna sopstvenost, tuku taa
nastanuva ili so realno zaposednuvawe, koga nekoj }e zazeme nenaselena
oblast ili so pobeda, koga nekoj so vojna ne{to }e grabne, ili so zakon,
dogovor, spogodba, dodeluvawe. So ogled na toa {to na ovoj na~in
sekoj raspolaga so ona {to po priroda bilo zaedni~ko, proizleguva
deka sekoj treba da se zadovoli so ona {to mu pripadnalo, i ako nekoj
od toa za sebe ne{to prigrabi, }e go pogazi zakonot na ~ovekovoto
op{testvo. Me|utoa, so ogled na toa {to ne sme rodeni samo zaradi sebesi,
kako {to toa izvonredo go ka`uva Platon, tuku vrz nas polaga
pravo delumno tatkovinata, a delumno prijatelite, ili kako {to toa
poinaku bi go ka`ale stoi~arite, seto ona {to zemjata go proizveduva
mu slu`i na ~ovekot i samite lu|e se sozdadeni da mo`at edni na drugite
da im koristat, i ovde treba da ja sledime prirodata kako voda~ i
da dademe svoj pridones kon zaedni~kioto dobro, kako i so zaemni uslugi,
so spremnosta, rabota i so svoite sposobnosti da gi zacvrstime vrskite
na ~ovekovata zaednica. Osnovata na pravdata pak, e vernost, a
toa zna~i sigurnost i vistinitost na zadadeniot zbor i dogovor. Vrz
osnova na ova, iako toa nekomu mo`e da mu izgleda usileno, }e se osmelam
ovde da gi podr`am stoi~arite koi gri`livo istra`uvaat od kade
poteknuvaat zborovite i tvrdam deka zborot fides doa|a od fiat, za{to e
storeno toa {to e re~eno.
Nasproti pravdata e nepravdata: prviot vid nepravda e na onie
koi ja pravat nepravdata, a drugiot, na onie koi{to iako mo`at, ne ja
progonuvaat nepravdata {to im se nanesuva na drugi. Za{to, koj na
drug nepravedno mu se vpu{ti naveden bilo od gnev ili od nekakva druga
strast, treba da se smeta kako da dignal raka na svojot drugar, a ako
drugiot ne go brani i, koga toa mo`e, ne i se sprotivstavuva na nepravdata,
tolku zgre{il kako da gi zapostavil roditelite ili prijateli-
722
Ibid, str. 100.
723
A eve kako sporede Marko Aurelij mo`el da se prepoznae dobar ~ovek
od toa vreme: Ednostaven i dobar ~ovek treba da bide sli~en kako onoj koj
silno mirisa na pot, taka {to sekoj koj }e mu se pribli`i, sakal, ne sakal, vedan{
da go zabele`i toa. Aurelij, M. Za samiot sebe, str. 162.
396

te ili tatkovinata. 724 Osven toa, kaj sekoja nepravda treba strogo da se
vodi smetka dali e storena vo nekoe du{evno rastrojstvo, koe obi~no e
od kratko traewe, ili se vr{i svesno i podgotveno. Sekako deka se polesni
onie slu~ai koi nastanuvaat poradi nekoja vonredna du{evna
vozbuda, odo{to onie koi se podgotveni smisleno i vo mir. 725
Nepravdite {to se nanesuvaat namerno i samo zaradi `elba nekomu
da mu se na{teti ~esto proizleguvaat od strav, za{to ~ovek {to
razmisluva da mu na{teti na drug, se pla{i deka ako toj ne nanese nekakva
nepravda, samiot }e ja do`ivee. Sepak lu|eto najmnogu pristapuvaat
kon nanesuvawe nepravdi za da go dobijat toa {to go sakaat, zna~i
naj~estata pri~ina za ovoj porok e al~nosta (avaritia). 726
Nepravdata, nastanuva i so izvrtuvawe na pravoto, odnosno ne
samo so mnogu prepredeno, tuku i so zlonamerno tolkuvawe na zakonot.
Ottamu i nastanala onaa ve}e op{topozanata izreka: Summum ius, summa
iniuria. 727 Na ovoj na~in ~esto se gre{i duri i vo dr`avnite raboti.
Takov e slu~aj so vojskovoditelot Kleoman, koj so neprijatelot (Argivcite)
sklu~il primirje od triset dena, pa nave~er im gi pusto{el poliwata,
za{to spored nego primirjeto se odnesuvalo samo na denovite,
a ne i na no}ite. 728
No ottamu {to se slu~uva do`nostite da go promenat svojot
lik, ponekoga{ stanuva pravedno duri i da ne se vrati doverenoto bogatstvo,
da ne se ispolni vetuvaweto, da se pogazi vistinata i da ne se
ispolni dadeniot zbor. Vo takvi slu~ai treba da se vratime na osnovite
na pravdata: prvata, deka nikomu da ne mu se pravi zlo i potoa, na zaedni~kata
rabota da í se slu`i. I koga tie ne{ta so vreme }e se promenat,
se menuva i dol`nosta i ottamu ne sekoga{ e ista. Mo`e, na
724
Ima bezbroj pri~ini zaradi koi lu|eto obi~no ja zapostavuvaat
odbranata na drugite i ja prenebregnuvaat ovaa dol`nost. Imeno, ne sakaat da
se izlo`uvaat na neprijatelstva, na napor ili na tro{oci, zaradi nebre`nost,
mrzlivost i tromost ili pak zaradi toa {to se tolku mnogu zafateni so
svoite celi i so svoite raboti {to dozvoluvaat da bidat ostaveni na cedilo
tie koi{to bi trebalo da se {titaat... Ima i takvi koi zaradi strem`ot da si
go za{titat imotot ili zaradi omrazat kon lu|eto }e re~at deka si ja gledaat
samo svojata rabota, pa mo`e da se dobie vpe~atok deka nikomu ne mu nanesuvaat
nepravda.. No i tie samo odbegnuvaat eden vid nepravda, a zapa|aat vo
drug: imeno ja napu{taat `ivotnata zaednica bidej}i vo nea ne vlo`uvaat ni
qubov, ni trud nitu ve{tina. Ciceron, M. T. Za dol`nostite, Magor, Skopje,
2005, str. 30 i 31.
725
Ciceron, M. T. O du`nostima, str. 115.
726
Ciceron, M. T. Za dol`nostite, str. 28-29.
727
Izrekata poteknuva od dramata na Terencie - "Samoma~itel" i obi-
~no i se tolkuva: premnogu strogata i cvrsta primena na zakonot (pravoto)
doveduva do nepravda.
728
Ciceron, M. T. O du`nostima, str. 116-117.
397

primer, da se slu~i ispolnuvaweto na nekoe vetuvawe ili dogovor da
stane {tetno bilo za onoj komu mu e veteno, bilo za onoj koj vetil.
Taka, Neptun da ne go ispolnel ona {to na Tezej mu go vetil, Tezej ne
bi go zagubil sinot Hipolit. Za{to, od trite `elbi, kako {to stoi
tamu, tretata vo gnev posakanata `elba, mu bila da bide uni{ten Hipolit,
a koga toa be{e postignato padnal vo najgolem o~aj. 729 Spored
toa ne treba da se dr`at onie vetuvawa koi ne im se korisni na onoj
koj gi dal, nitu na dol`nostite im e protivno pogolemata dol`nost da
í se pretpostavi na pomalata ako dadenoto vetuvawe treba pove}e da
{teti odo{to da mu koristi na onoj komu mu e dadeno. 730 Na primer,
ako si vetil nekogo da go zastapuva{ vo parnica i ako vo me|uvreme ti
se razboli sinot, nema da bide protivno na dol`nosta da ne go ispolni{
vetenoto, dodeka onoj komu vetuvaweto mu e dadeno pove}e }e otstapi
od dol`nosta ako se po`ali za neizvr{uvawe. A komu ve}e ne mu e
jasno deka ne mora da se dr`at vetuvawata koi nekoj gi dal prisilen od
stravot ili bil izmamen so lukavstvo. Vsu{nost, najgolemiot broj na
takvite obvrski se raskinuvaat so pretorskoto pravo, a ne so zakonot.
Nepravdata nastanuva na dva na~ini ili so sila ili so izmama.
Izmamata izgleda kako da e od redot na lisicite, a silata osobina na
lavot. Nitu ednoto, ni drugoto ne mu dolikuvaat na ~ovekot, no sepak
izmamata zaslu`uva pogolem prezir. Vo celiot rod na nepravdi ni{to
ne e poodvratno od postapkite na onie koi se prika`uvaat deka se dobri
lu|e, tokmu toga{ koga vr{at nepravda. 731
Koga se raboti za dobrodetelta i golemodu{nosta, Ciceron
predupreduva deka treba da se bide mnogu pretpazliv, odnosno prvo, da
se vnimava dobrodetelta da ne bide na {teta na onie na koi naizgled
dobro im se pravi nitu na ostanatite, kako i na toa dobrodetelta da ne
bide pogolema od mo`nostite i najposle, sekomu spored zaslu|ite da
mu se uka`uva. Toa, vsu{nost, e osnovot na pravdata so koj mora da se
729
Neptun (bog na moreto), na svojot sin Tezej (kral na Atina), mu dopu{til
tri `elbi. Prvite dve mu gi ispolnil koga go vratil od podzemniot
svet kade bil simnat za da ja graben Prozespina za svojot prijatel Pirit i
koga mu go poka`al patot od Lavirintot. Tretata bila da go ubie Hipolit
kogo go osomni~il za prestap so ma}eata Fedra.
730 Ili, na primer, ako nekoj pri ~ista svest go ostavil me~ot kaj tebe
i go bara vo ludilo, grev e da mu se vrati, a dol`nost da ne mu bide vraten {to
}e stori{ ako nekoj koj pari ti doveril povede vojna protiv tatkovinata, dali
}e mu gi vrati{? Spored moe mislewe ne bi smeel, za{to na toj na~in bi
rabotel protiv dr`avata od koja ni{to ne bi trebalo da ti e pomilo. Na toj
na~in mnogu postapki koi spored svojata priroda izgledaat moralni so vreme
stanuvaat nemoralni. Da se odr`i vetuvaweto, da se ispolni dogovorot, da se
vrati ostavenoto, seto toa stanuva nemoralno koga korisnosta }e ja izmeni
svojata smisla. Ibid, str. 245.
731
Ibid, str. 121-122.
398

usoglaseni site postapki. Za{to, onie koi so svoite uslugi mu {tetat
na onoj na koj izgleda kako da sakaat da mu korista, takvite ne treba da
bidat smetani za dobrotvori nitu za uslu`ni lu|e, tuku za {tetni dodvoruv~i,
dodeka onie koi na edni im na{tetuvaat za da bidat dare-
`livi kon drugi, vr{at ista takva nepravda kako tu|ata stvar za sebe
da ja prisvojuvaat. Vpro~em, postojat mnogumina takvi koi osobeno `elni
za sjaj i slava grabnuvaat od edni za drugite da gi zatrupaat so podaroci,
a smetaat deka }e izgledaat kako dobrodeteli na svoite prijateli
dokolku na koj i da e na~in gi zbogatat. Vsu{nost, seto toa e tolku
daleku od dol`nostite {to ni{to so dol`nostite ne e vo pogolema
sprotivnost. Treba zna~i da se gleda da se poslu`ime so onie uslugi
koi pove}e im koristat na prijatelite, a nikomu ne mu nanesuvaat {teta.
Vtoroto ne{to od {to treba da se ~uvame e dobrodetelta da ne bide
pogolema od vistinskite mo`nosti. Za{to, onie koi sakaat da bidat
pove}e dobrodeteli odo{to toa go dopu{taat prili}ite, gre{at najprvo
vo toa {to se nepravedni sprema svoite najbliski, za{to onoj
imot koj bi bilo popravedno niv da im go dadat i ostavat im go prenesuvaat
na drug. Osven toa, vo takvata uslu`nost naj~esto se krie `elba
za grabawe i nepravedno ~apawe za da se dojde do dovolno sredstva za
raskala{enost. Treba u{te da se spomne deka ima mnogumina koi ne se
tolku po priroda dare`livi kolku {to so ~estoqubie se vodeni za da
izgledaat golemodu{ni, a pravat mnogu ne{ta koi pove}e poteknuvaat
od raskala{enost odo{to od dobra volja. Ottamu, takvoto pretvorawe
e poblisku do sueta, odo{to do dobrodetelstvo ili do moralot.
Treto ne{to na koe Ciceron obrnuva vnimanie e toa deka vo dobrodetelta
se vr{i izbor spored zaslugata. Pritoa, treba da se zeme
predvid i karakterot na onoj komu uslugata mu se pravi i negovoto ~uvstvo
kon nas kako i prirodnite i op{testvenite vrski so nego i uslugite
koi porano ni gi storil. Treba da se saka site ovie osobini da se
najdat vo edna li~nost, me|utoa ako toa ne e slu~aj, toga{ prednost
treba da im se dade na onie osobini koi se pobrojni i pova`ni. 732
Lu|eto gi izvrtuvaat samite osnovi na prirodata koga korisnosta
ja oddeluvaat od moralot. Site nie, vsu{nost, barame korist i taa
ne privlekuva i poinaku nikako ne mo`eme da postapime. I koj, vpro-
~em, e toj koj go izbegnuva toa {to e korisno, ili podobro ka`ano, koj
kon toa najrevnosno ne se stremi? A ottamu {to taa korist ne mo`eme
nikade da ja najdeme osven vo moralnoto, pristojnoto i za pofalba dostojnoto,
toa ovie doblesti gi dr`ime za prvi od najvisokite, dodeka
samiot zbor korist ne ja smetame tolku vozvi{ena kolku nu`na... 733
Vsu{nost, ni{to ne e korisno {to ne e moralno, nitu ne{to e moralno
zatoa {to e korisno, tuku e korisno zatoa {to e moralno. 734
732
Ibid, str. 122-123.
733
Ibid, str. 248.
734
Ibid, str. 252.
399

Ako ne{to grabne{ od bezvreden ~ovek zaradi svoja korist }e
stori{ delo ne~ove~no i sprotivno na zakonot na prirodata, me|utoa
ako si takov ~ovek {to na dr`avata ili na op{testvoto }e mu donese{
golema korist, toga{ ne e za osuda ako ne{to od takvi pobudi od drugite
grabne{. Me|utoa, ako toa ne e slu~aj od toj vid, toga{ sekoj treba
pobrgu svoeto zlo da go trpi odo{to od tu|oto da grabne. Ottamu, ni
bolesta ni nema{tinata, nitu {to i da e od ovoj rod ne e pove}e protiv
prirodata, odo{to grabnuvaweto na tu|o dobro ili kopne`ot po nego.
Protiv prirodata e i zapostavuvaweto na zaedni~koto dobro, za{to so
toa se pravi nepravda sprema op{testvoto. Spored toa, samiot zakon
na prirodata koja za{tituva i go odr`uva zaedni~koto dobro navistina
nalo`uva od nerabotniot i nekorisen ~ovek da mo`at potrebni sredstva
za `ivot da se prenesat na mudriot, ~estit i hrabar ~ovek vo slu-
~aj koga negovata propast za op{toto dobro bi zna~ela golema zaguba.
Samo toa treba taka da se pravi od precenuvaweto na sebesi i od samoqubie
ova da ne se smeta kako ovlastuvawe za vr{ewe na nepravda.
Spored toa, svojata dol`nost sekoga{ }e se izvr{uva ako pritoa se
vodi smetka da dobrata na drugite lu|e i op{tata ~ove~ka zaednica. A
{to se odnesuva na slu~ajot na Falaris lesno e da se donese sud. Vsu-
{nost nie so tiranite ne `iveeme vo op{testvena zaednica, tuku pobrgu
bi mo`elo da se ka`e vo najgolema oddelenost, pa ne e protivno na
prirodata ako mo`e{ da izvr{i{ grabe` sprema onoj kogo mo`e{ ~esno
da go ubie{. I voop{to, siot toj {teto~en i verolomen rod bi trebalo
da se istrebi od op{testvoto. I, isto onaka kako {to izvesni
ekstremiteti se otsekuvaat koga }e po~ne krv i `ivotna sila da im nedostasuva
pa im {tetat na ostanatite delovi na teloto, isto taka ovie
~udovi{ta koi vo ~ove~ki oblik go prikrivaat svoeto diveewe i svirepost
treba da se otstranat od op{testvenoto telo. 735
A {to }e stane ako postoi samo edna {tica, a i dvajcata davenici
se mudreci: dali sekoj za sebe }e ja grabne ili edniot }e mu ja otstapi
na drugiot. Se razbira, }e ja otstapi, no taka {to taa }e mu pripadne
na onoj ~ii `ivot e pova`en bilo za nego, bilo za dr`avata. A
{to da se raboti ako tie uslovi se podednakvi za dvajcata? Toga{ ne
smee da ima borba, tuku edniot treba da ja otstapi na drugiot kako na
kocka ili vo igra so prsti da ja zagubil. 736
Vo deloto Zakoni, Ciceron zboruva deka pravata nastanale od
prirodata {to proizleguva ottamu {to: 1 0 lu|eto se obdareni i odlikuvani
so bo`ji podaroci, 2 0 deka me|u niv postoi edno edino, edinstveno
i zaedni~ko `ivotno na~elo, i 3 0 deka site me|usebno se povrzani
so nekoja prirodna dobrina i dobronamernost kako i so zaedni~ki prava
i deka seto toa e zna~ewe za jaknewe na dr`avata i ozdravuvawe na
400
735
Ibid, str. 218.
736
Ibid, str. 243.

narodite. 737 Vo taa smisla toj najprvo veli: Vo utvrduvaweto {to e
pravda treba da se trgne od onoj vrhoven zakon koj ima poteklo mnogu
vekovi pred postoeweto na bilo koj pi{an zakon ili pred da e osnovana
koja i da e dr`ava. 738 Ottamu, proizleguva deka "zakonot na prirodata"
(prirodniot zakon) postoi pred pi{aniot zakon, odnosno pred pojavata
na dr`avata. Takviot zakon e najvisok razum vsaden vo prirodata
i toj nareduva {to e dobro da se pravi, a go zabranuva sprotivnoto.
Koga }e se najde cvrsto vsaden i oformen vo ~ovekoviot duh, toj razum
pretstavuva zakon... za{to zakonot e sila na prirodata: toj pretstavuva
razum na mudriot ~ovek, merka na pravdata i nepravdata. 739 Toj razum,
pak, na ~ovekot mu e podaren od boga. Spored Ciceron, prirodni ili
bo`enski podaroci na ~ovekot se negovoto telo, negovata du{a, 740 ~uvstvata,
karakterot i doblestite. 741 Samo toa su{testvo koje predviduva,
tainstveno, bistro, obdareno so pamtewe, polno so razum i mudrost
koe go narekuvame ~ovek, go sozdal vrhovniot bog i mu podaril
isklu~itelna polo`ba. Samo toa, od tolku vidovi na `ivi su{testva
raspolaga so razum i razmisluvawe, dodeka site ostanati se li{eni od
toa... a ottamu {to nema ni{to podobro od razumot, a postoi kaj ~ovekot
i bogot, toj pretstavuva prva vrska koja go spojuva so nego. Onie na
koi im e zaedni~ki razumot, zaedni~ki im e i ispravniot razum, a so
ogled na toa {to toj, vo su{tina, e oli~en vo zakonot, potrebno e da se
smeta deka lu|eto so zakonot se povrzani so bogovite. I natamu, onie
koi go u`ivaat zaedni{tvoto so zakonot, go u`ivaat i zaedni{tvoto
vo pravata, a onie na koi seto toa im e zaedni~ko treba da se smetaat za
~lenovi na ista zaednica, a posebno dokolku im se pokoruvaat na ista
737
Ciceron, Zakoni, PLATΩ, Beograd, 2002, str. 26.
738
Ibid, str. 20. Vidi: Stanov~i}, V. op. cit, str. 585 i LukiÊ, R. Istorija
politi~kih i pravnih teorija, str. 149.
739
Ciceron, Zakoni, str. 19-20. Gledam deka najmudrite lu|e smetale
deka zakonot ne go izmislil ~ovekoviot um, deka toj ne nastanal spored narodna
odluka, tuku deka zakonot pretstavuva ne{to ve~no {to vladee so celiot
svet preku mudrost i nareduvawe i zabranuvawe. Zatoa, toj prv i vrhoven zakon
go narekuvaa um na samiot bog koj preku prisilba i zabrana upravuva so
site spored svojot razum. Zatoa so pravo zaslu`il pofalba onoj zakon koj bogovite
mu go podarile na ~ovekoviot rod, za{to toj e oli~en vo umot i razumot
na mudriot ~ovek, a podesen e i da naredi i da spre~i." Ibid, str. 43.
740
Dodeka seto ostanato krevko i minlivo, od {to se sozdadeni, lu|eto
go dobile od smrtniot princip, du{ata im e vsadena od boga, pa zatoa, mo`e da
se ka`e, deka na{ata srodnost, istovetnost, poteklo proizleguva od nebesnite
su{testva. Taka ne postoi `ivo su{testvo, osven ~ovekot, koe znae za boga.
Ibid, str. 22.
741
Doblesta pretstavuva razum doveden do sovr{enstvo, a toa sekako
le`i vo prirodata. Ibid, str. 30.
401

volja i mo}. 742
[to se odnesuva do pravdata i pravednosta, razumot e toj poradi
{to lu|eto jasno sfa}aat deka se predopredeleni za pravednost i
deka pravata ne se zasnovani vrz misleweto, tuku vrz prirodata. Toa
jasno se gleda od me|usebnata zdru`enost i vrskata me|u lu|eto. Za{to,
ni{to ne e tolku sli~no, tolku ednakvo, kako {to ~ovekot e ednakov
na drug ~ovek. Ottamu, proizleguva na~eloto na ispraven `ivot koe
lu|eto gi pravi podobri. Toa zna~i deka lu|eto po priroda se sozdadeni
me|usebno da gi delat pravata i zaedni~ki da gi u`ivaat. Priroda
pretstavuva sî {to prirodata vo nas po~etno go vsadila, a lo{ite naviki
vodat kon rasipanost. "Ako lu|eto vo soglasnost so prirodata,
kako {to toa go veli poetot (Terencije, m.z.), bi smetale "ni{to {to e
prirodno ne mi e tu|o" vo ednakva mera bi go po~ituvale pravoto. Za-
{to, na onie na koi prirodata im podarila razum, im podarila ispraven
razum, a toa zna~i deka i samiot zakon, pri nareduvaweto i zabranuvaweto,
pretstavuva ispraven razum. 743 ^ovekot treba da se stremi
kon pravata i pravednosta i da gi neguva, za{to tie sami po sebe zaslu-
`uvaat qubov. "Pravednosta ne bara nikakva nagrada, nikakva vrednosna
dobivka. Taa e dovolna sama na sebe, a toa e osnova i cel na site doblesti."
744
[to se odesuva do pozitivnoto pravo, Ciceron veli: Postoi
samo edno pravo koe ja povrzuva ~ove~kata zaednica i samo eden zakon
go odreduva. Toj zakon e oli~en vo zdraviot razum i se primenuva pri
nareduvawe i zabranuvawe. 745 Takvoto pravo nastojuva da gi spre~i nepravednite
dejstvija so strav od zakana so kazna, za razlika od ona pov-
742 Ibid, str. 21.
743
Sokrat so pravo go prokolnuva{e onoj koj prv ja odvoi korista od
pravoto i se `alel deka toa e izvor na site zla. Ottamu poteknuva onaa pro~uena
izreka na Protagora za prijatelstvoto: "Me|u prijatelite sî e zaedni~ko"...
Od toa se gleda koga mudriot ~ovek }e ja upati taa dobronamernost, rasprostraneta
tolku {iroko i daleku, kon nekoj koj e obdaren so istata doblest,
toga{ se slu~uva ona {to na nekoi im se ~ini neverojatno, a treba da pretstavuva
nu`nost - deka ~ovekot ni najmalu ne se saka sebesi pomalku od drugiot.
Dali voop{to i mo`e da postoi razlika koga sî e ednakvo? Ako kaj prijatelot
bi se pojavila duri i najmala razlika bi is~eznal i samiot poim prijatelstvo,
za{to prirodata na prijatelstvoto e takva {to koga nekoj posaka za
sebe ne{to pove}e odo{to za drug, vedna{ prestanuva da postoi prijatelstvoto."
Ibid, str. 25.
744
Ciceron, Zakoni, str. 32. Ako prijatelstvoto samo po sebe e vredno
da se neguva, toga{ dru`eweto, pravi~nosta i pravdata sami po sebe se vredni
za kon niv ~ovekot da se pridr`uva, a dokolku ne e taka, nema mesto za nikakva
pravednost, za{to do krajnost e nepravedno za pravednost da se o~ekuva
nagrada. Ibid, str. 32.
745
Ibid, str. 29.
402

isokoto - prirodnoto pravo koe toa go pravi so pomo{ na sramot, odnosno
so samata priroda na lu|eto. Imeto na zakon (pozitiven zakonot)
go nosi seto ona {to na razli~en na~in za potrebite na opredeleno
vreme na narodot mu e propi{ano, pove}e od `elba toa da bide, odo{to
vo stvarnosta navistina e toa. Za{to, se veli deka e za pofalba sekoj
zakon koj so polno pravo go zaslu`uva toa ime, a za toa se naveduvaat
slednive ili sli~ni dokazi: sosema jasno e deka zakonite se izmisleni
da dobroto na gra|aninot, za bezbednosta na dr`avata, za miren i sre-
}en `ivot na lu|eto, a deka onie koi gi prvi gi donele takvite odredbi
go ubedile narodot da saka da bidat napi{ani i sprovedeni onie pravila
koi }e im ovozmo`at (dokolku gi priznaat i prifatat) ~esen i
bla`en `ivot. Sî {to na toj na~in be{e sostaveno i postaveno be{e
nare~eno "zakoni." Ottamu, jasno mo`e da se sfati deka onie koi napi{aa
pogubni zakoni, na narodot mu podarile sî osven zakon, so ogled
na toa {to go napravile sosema sprotivnoto od ona {to im go vetile i
najavile." 746 Spored toa, ne mo`e da se nare~e zakon nepravedniot zakon,
isto kako {to ne mo`e da se nare~e dr`ava onaa na koja í nedostasuva
zakon sfaten kako nagolemo dobro. 747
Nepraveden e onoj ~ovek koj ne go po~ituva pozitivniot zakon
bilo toj da e zapi{an ili ne. Me|utoa, ako pravednosta e oli~ena vo
pokoruvaweto na pi{anite zakoni i narodnite uredbi, i ako, sî treba
da se meri so stepenot na korista, toga{ onoj koj smeta deka toa }e mu
koristi, }e go zapostavi i }e go prekr{i. Ottamu, sleduva deka voop-
{to, nikakva pravednost ne postoi dokolku ne pretstavuva pravednost
spored prirodata, a deka onaa pravednost koja nastanuva zaradi korist,
zaradi taa korist i se poni{tuva. 748
746
Ibid, str. 44.
747
Ibid, str. 45. Vo ovaa smisla e i maksimata na sovremenikot na Ciceron
- Korneluis Nepos: "Nullum est imperium tutum, nisi benevolentia munitum"
(Nitu edna vlast ne e sigurna ako ne e obezbedena so dobrata volja na gra|anite).
748
Spored Ciceron, najludo e da se smeta deka e pravedno ba{ sî {to
se nao|a vo narodnite uredbi i zakoni... Za{to, plemenitosta, qubovta sprema
tatkovinata, pobo`nosta, po`rtvuvanosta ili `elbata za vozvra}awe na blagodarnosta
se ra|a ottamu {to ~ovekot po priroda e naklonet da gi saka lu|eto,
a toa e osnova na pravata. Ibid, str. 29. "Koga pravata bi bile zasnovani vrz
odlukite na narodot, dekretite na pravacite vo sudskite presudi, toga{ bi
bilo pravedno da se vr{at grabe`i, da se falsifikuvaat testamenti, samo dokolku
seto toa bi bilo odobreno so izglasuvawe ili so odluka na masite. Ako
vo odlukite i naredbite na ludite ima tolku mo} zaradi nivnoto glasawe da
se izvrti prirodata na ne{tata, zo{to da ne se odredi ona {to e zlo i pogubno
da ne se smeta za dobro i zdravo? Ili, ako zakonot od nepravda mo`e da sozdade
pravda, zarem ne mo`e na ist na~in, zloto da go pretvori vo dobro? Dobriot
zakon od lo{iot ne mo`eme da go oddelime na koj i da e drug na~in, tuku
403

Ovde e interesno da se napomene deka razmisluvawa na Ciceron
za pravoto i pravdata vo golem delse pomesteni vo maksimi me|u koi
kako po~esto koristeni gi izdvojuvame slednive:
- Iustitia in suo cuique tribuendo cernitur - Pravdata se ogleda vo
toa {to sekomu mu se priznava ona {to e negovo.
- Aequitas enim lucet per se - Pravednosta sveti sama po sebe.
- Iusta omnia decora sunt, iusta contra ut turpia, sic indecora - Sî
{to e pravedno e ubavo, a sî {to e nepravedno e sramno i grdo.
- Iustitia est duplex: severe puniens et vere praeveniens - Pravdata e
dvokratna: strogo kaznuva i vistinski spre~uva.
- Sumus ad iustitiam nati, neque opinione, sed natura, constitutum est
ius - Nesporno pravilo e deka sme rodeni za pravednost, ne spored svoe
mislewe, tuku spored samata priroda.
- Iustitia est omnium et domina et regina virtutum - Pravdata e gospodar
i kralica na site doblesti.
- Ratio in iure aequitas inregra - Smislata na pravoto e celosna
pravednost.
- Sine summa iustitia rem publicam geri nullo modo posse - Bez celosna
pravda nikoj ne mo`e da upravuva so dr`avata.
- Legum omnes servi sumus, ut liberi esse posimus - Site sme robovi
na zakonot, za da bideme slobodni.
Na krajot, ne mo`e da se prenebregne vlijanieto koe Ciceron
go ostavi vrz liberalnata teorija na pravdata i koe ottamu prerasna
vo nejzina osnovna ideja. Toa e ona mesto vo negovoto delo "Dr`ava"
kade {to toj veli: "Se smeta deka najlesno mo`e da se postigne sloga
vo onaa dr`ava vo koja postoi zaedni~ki interes. Koga zaradi razli~nite
interesi sekoj ~ovek }e po~ne da se stremi kon sopstvenite ne-
{ta, se ra|a neslogata: pa taka, sekoga{ koga tatkovcite (senatorite)
se grabele za vlast nikoga{ poredokot na dr`avata ne bil stabilen.
Vo kralstvoto kako {to veli Enie, vo koe nikakov sojuz ni zakletva ne
pretstavuvaat svetost, takvata stabilnost e u{te poretka. Zatoa, so
ogled na toa {to zakonot e vrska so koja se povrzani gra|anite na zaednicata,
a koi na site gra|ani im davaat isto pravo, so kakvo pravo
mo`e da se odr`uva zaednicata, koga polo`bata na gra|anite ne e ednakva?
Ako ne e mo`no da se postigne bogatstvoto da bide ednakvo, ako
prirodnite sposobnosti na site ne mo`at da bidat ednakvi, me|usebnite
prava na gra|anite na ista dr`ava toa sekako mora da bidat. Za{to,
spored merilata na prirodata. I ne samo deka spored prirodata se rasuduvaat
pravdata i nepravdata, tuku voop{to i seto ostanato {to e ~esno i sramno.
Imeno, razumot koj ni e priroden na site zaedni~ki ni ovozmo`il da gi spoznaeme
ne{tata i gi vsadil vo na{ite du{i, pa taka vo ~estito ja vbrojuva doblesta,
a sramnoto vo nedostatoci (falinki). Samo ludiot }e smeta deka takviot
sud e zasnovan vrz misleweto, a ne na prirodata. Ibid, str. 30.
404

{to e dr`avata odo{to zaednica na gra|anite vo pravoto?... 749
3. ULPIJAN
Spored Ulpijan pravoto (ius) poteknuva od pravdata (iustitia), 750
a negovite osnovni zapovesti se: da se `ivee ~esno, da ne se navreduva
drugiot i sekomu da mu se priznae ona {to mu pripa|a (Honeste vivere,
alterum non laedere, suum cuique tribuere - iuris praecepta sunt).Stanuva
zbor za trite poznati odredbi na koi se ograni~ilo pravoto vo Justinijanovite
Institucii koi se sveduvaat na slednoto:
- Sekoj mora sekomu da mu go vrati ona {to e negovo (suum
cuique tribuere): mora da gi po~ituva steknatite prava na drugite lu|e.
Ottamu, pravdata vo Instituciite e opredelena kako zbir na stvari i
kako konstatna cel na ~ovekot da mu se bezbedat tie stvari. Taa se sostoi
vo toa na ~ovekot da mu se dadat tie stvari baz zame{uawe vo nivniot
posed i koristeweto na tie stvari vo ramkite na zakonot.
- Sekoj treba da ja po~ituva li~nosta na drugite lu|e (neminem
leadere): nema da zadira vo ovlastuvawata i interesite na drugite koi
op{testveniot poredok im gi dodeluva i koi go so~inuvaat negoviot
praven subjektivitet.
- Sekoj treba da `ivee ~esno (honeste vivere): treba vo sebesi da
ja so~uva moralnata doblest usoglasuavj}i go svoeto povedenie so konvenciite
na op{testveniot poredok. 751
Inaku za ovaa formula, za koja ~esto se povtoruva deka e kvintesencija
na mudrosta, e sosema vo pravo Alf Ros koga veli deka se raboti
za ~ista iluzija koja ni{to ne ka`uva. Sekomu da mu se dade ona
{to mu pripa|a zvu~i veli~enstveno. Edinstven problem e vo toa {to
ova formula pretpostavuva deka jas znam {to komu mu pripa|a kako
negovo (t.e. kako negovo pravo). Formulata na toj na~in e li{ena od
zna~ewe, za{to ja pretpostavuva pravnata polo`ba ~ii osnov tokmu
taa treba da bide. Sli~no e i so baraweto da ne im se na{teti na drugite.
[to zna~i da ne im se na{teti? Sekako deka ne mo`e da zna~i
deka ne treba da se dejstvuva na takov na~in da im se na{teti na interesite
i `elbite na drugite lica. Vo ovaa smisla doveritelot mu nanesuva
{teta na dol`nikot koga bara isplata na dolguvanoto, eden
trgovec mu nanesuva {tetana drug vo trgovskiot natprevar, a zaednicata
mu nanesuva {teta na kriminalecot koga go kaznuva. Ne, zna~eweto
mo`e da bide samo deka jas ne smeam nepravedno da gi naru{am int-
749
Ciceron, Dr`ava, PLATΩ, Beograd, 2002, str. 47-48.
750
"Est autem ius a iustitia, sicuit a matre sua, ergo prius fuit iustitia quam
ius" (Pravoto poteknuva od pravdata kako od svoja majka: spored toa pravdata
nastanala pobrgu od pravoto).
751
Vidi: Paund, R, Uvod u filozofiju prava, CID, Podgorica, 1996, str. 76-
77.
405

eresite na drugite, odnosno deka ne smeam protivzakonito da gi naru-
{am negovite prava, taka {to i ovde rasuduvaweto jasno se dvi`i vo
krug. Istoto se odnesuva i na zapovetta da se `ivee ~esno, a ~esno
o~igledno zna~i povedenieto da bide vo soglasnost so bukvata i duhot
na zakonot.
Poznati se i brojni drugi maksimi na Ulpijan me|u koi ne mo`eme,
a da ne potsetime barem na slednive: Ius naturale est, quod natura
omnia animalia docuit - Prirodnoto pravo e ona {to prirodata mu go
dala na site `ivi su{testva. Ius naturale est quod apud homines eandem
habet potentiam - Prirodno pravo e ona koe kaj site lu|e ima ista sila.
Iudex aequitatem semper spectare debat - Sudijata sekoga{ treba da vodi
smetka za pravednosta, ili Iudex ante oculos aequitatem semper spectare
debet - Sudijata sekoga{ pred o~i treba da ja ima pravednosta. Negova
e i maksima za koja se smeta deka na najadekvaten na~in ja odrazuva formalnata
definicija na pravdata e - Iustitia est constans et perpetua
voluntas ius suum cuiqie tribuendi - Pravdata e neprekinato i trajno nastojuvawe
sekomu da mu se dade ona {to spored pravoto mu pripa|a). 752
*
Op{to zemeno anti~koto sfa}awe za prirodnoto pravo koe
iznikna od u~eweto na gr~kite sofisti i koe prerasnalo vo cel filozofski
sistem vo delata na Platon i Aristotel i ponatamu razvieno
preku rimskata i stoi~kata {kola mo`e da se svede na tri osnovni to-
~ki: 1 0 zakonot kako delo na ~ovekovata volja e pot~inet na povisokiot
zakon na prirodata, 2 0 su{tinsko svojstvo na prirodnoto pravo e
pravdata kako moralna odredba, koja gi soedinuva komutativnata i distributivnata
pravednost, 3 0 zakonot mo`e da bide praveden ili nepraveden.
So drugi zborovi, su{tinata na prirodnoto pravo e deka prirodnoto
pravo koe gi regulira odnosite me|u lu|eto e zasnovano vrz
zdraviot razum (recta ratio) i/ili od gospod e vsadeno vo ~ovekot. Toa
pravo koe svojstveno na site lu|e na svetot nastanalo koga nastanal i
~ovekoviot rod i e ve~no, nepromenlivo iako nikade ne e formulirano.
Ottamu, pravata na ~ovekot nikoj ne mu gi podaruva nitu mo`e de
mu gi odzeme, za{to se raboti za prirodni, vrodeni prava. Nekoi od
niv mo`at da bidat ograni~eni, me|utoa samo so odluka na narodot.
752 Pritoa, treba da se znae deka Ulpijan razlikuva{e tri zakoni: ius
civile, ius naturale i ius gentium. Prirodniot zakon ~ija osnovna zapoved e honeste
vivere, neminem leadere, suum quicue tribuere, kako "zakon so koj prirodata
gi u~i site `ivi su{testva, za{to takviot zakon ne e specifi~en samo za ~ovekot,
tuku zaedni~ki za site `ivotni rodeni na zemjata i vo moreto, kako i
za pricite vo vozduhot." Od nego poteknuva... brakot, ra|aweto na decata, nivnoto
vospituvawe... Nasproti prirodniot zakon, ius gentium e zakon koj go
primenuvaat site narodi. Razlikata me|u ovie dva zakoni se sostoi vo toa {to
prviot im e zaedni~ki na site `ivi su{testva, dodeka vtoriot im se svojstven
samo na lu|eto i na nivnite me|usebni odnosi. Primorac, I. op. cit, str. 172-173.
406

Taa teorija smeta deka pravoto se sozdava nezavisno od dr`avata, odnosno
deka postoelo i koga taa nepostoela. Rezultat na toa sfa}awe e
deka postojat dve paralelni zakonodavstva: prirodno i pozitivno, pri
{to prirodnoto e sovr{eno i nepromenlivo, a pozitivnoto nesovr{eno
i promenlivo i zatoa site nastojuvawa na op{testvoto treba da dvi-
`at kon usoglasuvawe na pozitivnoto kon prirodnoto pravo. Takvoto
prirodno pravo pretstavuva sinteza na pravednoto i moralnoto.
Ovde e zna~ajno da se zbele`i deka terminot pravedno uka`uva
na poteklo koe stoi vo vrska so pozitivniot zakon. Nema somnenie,
veli Mil, deka prvobitniot element vo obrazuvaweto na poimot na
pravdata be{e soglasnosta so zakonot. 753 Se do ra|aweto na hristijanstvoto,
taa ideja kaj Evreite go so~inuva{e celokupniot poim na pravdata,
kako {to vpro~em toa i mo`e{e da se o~ekuva od eden narod ~ii
zakoni sakale da gi opfatat site onie ne{ta za koi se barale propisi
i koj veruval deka tie zakoni neposredno poteknuvaat od najvisokoto
su{testvo. Me|utoa, drugite narodi, osobeno Grcite i Rimjanite, koi
znaea deka nivnite zakoni prvobitno gi sozdavaat lu|eto i deka tie i
natamu gi sozdavaat, ne se pla{ea da priznaat deka lu|eto mo`at da sozdavaat
i lo{i zakoni: deka vrz osnova na tie zakoni mo`at da pravat
isti ne{ta od isti pobudi koi bi mo`ele da se ozna~at kako nepravedni
ako poedincite bi gi ostavile bez zakonska sankcija. I poradi toa,
~uvstvoto na nepravda zapo~na da ne se povrzuva so sekoe naru{uvawe
na zakonite, tuku samo so naru{uvaweto na takvi zakoni koi treba da
postojat, opfa}aj}i gi tuka i takvite koi treba da postojat, no ne postojat,
a taka i so samite zakoni pod pretpostavka deka tie se vo sprotivnost
so ona {to bi trebalo da bide zakon. Na toj na~in vo poimot na
pravednosta sî u{te dominiral poimot na zakonot i negovite nalozi,
duri i toga{ koga zakonite koi navistina bile vo sila prestanaa da se
usvojuvaat kako merilo na pravednosta. 754
VI. FILOZOFIJA NA SREDNIOT VEK
Vo srednovekovieto dominiraat skolasti~kite sfa}awa 755 za
pravdata na Avgustin (Aurelius Augustinus, 345-430) i Toma Akvinski
753 Mil smeta deka najizvornata ideja na pravednosta bila conformity to
law. Toa soodvetstvuva na prviot poim na pravednosta koj Aristotel go postavil
pred svoeto razlikuvawe me|u korektivnata i distributivnata pravednost
i spored koj praveden e onoj koj e nomimos, koj se odnesuva vo soglasnost
so zakonot. Tugendhat, E. Predavanja o etici: Naklada Jesenski i Turk, Zagreb, 2003,
str. 319.
754
Mil, D`on Stjuart. Utilitarizam, Kultura, Beograd, 1960, str. 52.
755
Skolastikata ne se stremi kon prona|awe na vistinata, za{to taa
ve}e so bo`enskta milost e objavena, tuku kon toa istata da ja sfati i opravda.
407

(1225-1274). 756 Spored niv taa poteknuva od prirodnoto pravo sfateno
kako bo`ja tvorba. Toa e period koga dr`avata kako apstrakten politi~ki
entitet sî u{te ne postoe{e, a politi~kata vlast be{e olicetvorena
vo li~nosta na kralot ili imperatorot. Poimot za pravo koj
vo toa vreme dominira{e go naglasuva{e negoviot obi~aen karakter,
negovata priroda kako `iv organizam koj svojata obvrzuva~ka sila ja
izveduva od faktot deka lu|eto svoevolno go prifa}aat kralot. Koga
papite i kralevite zapo~naa da ja prisvojuvaat vlasta ne samo za da gi
interpretiraat postojnite pravila, tuku i da sozdavaat novi zakoni,
toa go pravea vo imeto na gospod. Idejata za nekoj vid povisok, nemenliv
zakon, zakonot na gospod i prirodata, go protkajuva celiot sreden
vek. Ottamu, srednovekovnite pravnici, kako, na primer, Brekton
(Bracton), trebaa da ka`at deka ne e kralot toj koj go sozdava zakonot,
tuku zakonot go sozdava kralot (lex facit regem). 757
1. HUGO GROCIUS
Sfa}awata na Avgustin i Akvinski }e bidat radikalno razni-
{ani od holan|anecot Hugo Grocius(1583-1645) koj vo svoeto delo "Za
pravoto na vojnata i mirot" od 1625 godina, pravdatakako bitna vrednost
za ureduvawe na odnosite me|u poedincite i dr`avata }e ja vtemeli
vrz ~ovekoviot razum (racionalno, ili poprecizno biolo{ko -
racionalno prirodno pravo). Pod prirodno pravo (ius naturale), Grocius
podrazbira nalog na ispravniot um (recta ratio) koj uka`uva deka nekoj
akt, soodvetno na toa dali e ili ne e vo soglasnost so racionalnata
priroda, vo sebe ima kvalitet na moralna rasipanost ili moralna nu-
`nost. Prirodnoto pravo e ona {to so ogled na ne{to go nalaga zdrav-
756
Akvinski razlikuva{e ~etiri vidovi na zakoni: 1 0 Ve~en zakon -
univerzalen zakon na svetot sodr`an vo bro`jiot um. 2 0 Priroden zakon- ve-
~en zakon dokolku se odnesuva na ~ovekot i dokolku toj go soznae so svetlosta
na prirodniot razum. Ovoj zakon vo osnova se sveduva na praviloto: da se pravi
dobro i da se izbegnuva zloto. 3 0 ^ove~ki zakon - poteknuva od prirodniot
zakon i dokolku mu se protivi na toj zakon, ne e zakon tuku samo privid na
zakonot, izopa~en zakon. 4 0 Bo`ji zakon - Stariot i Noviot zavet. Vidi: Primorac,
I. op. cit, str. 173. i LukiÊ, R. op. cit. str. 203- 206. Spored Akvinski, prirodnoto
pravo ne e ni{to drugo tuku u~estvuvawe na racionalnite su{testva
vo ve~niot zakon koj gospod mu go nametnuva na unuverzumot. Gospod go prosvetuva
na{iot um i ni ovozmo`uva da go razlikuvame dobroto od zloto. U{te
od prviot grev, gre{niot ~ovek ne e sposoben da se odnesuva na praveden na~in
bez pomo{ na bo`jata mislost, me|utoa toa ne go spre~uva da go razlikuva
dobroto od zloto blagodarej}i mu edinstveno na svojot um. Perelman, H. op. cit.
str. 12.
757
Vidi: Grote, R. Rule od law, Etat de droit i Rechsstaat, Zbornik vo
~est na Evgeni Dimitrov, Praven fakultet Skopje, 1999, str. 104-105.
408

iot razum, i spored toa dali se soglasuva ili ne so samiot razum i so
~ovekovata priroda, postoi moralno barawe od ne{to da se vozdr`ime
ili da go vr{ime. 758 Ovie normi se od apsolutno zna~ewe, nezavisno od
ne~ija volja: "kako {to gospod ne mo`e da stori dva i dva da ne bidat
~etiri, taka ne mo`e da go stori ni toa {to spored su{tinata na razumot
e zlo da ne bide zlo." 759 Prirodnoto pravo e glaven regulator na
site op{testveni odnosi i ima apsolutna va`nost. Toa vo svoeto postoewe
e nezavisno od voljata na ~ovekot, odnosno postoiduri i ako gospod
nepostoi. Gospod mo`e da bide prv pottik za socijalniot `ivot
(deizam), 760 me|utoa, ve}e sozdadenoto prirodno pravo kako regulator
na socijalniot `ivot ni gospod pove}e ne mo`e da go menuva. Ottoga{,
socijalniot `ivot se rakovodi spored svoi sopstveni zakoni, a toa se
normite na prirodnoto pravo. Pravoto se temeli vrz pravdata: pravo e
ona {to ne e nepravedno, a nepravedno e ona {to mu se protivi na razumot."
761
758
^ovekot so pomo{ na razumot soznava deka pravdata e doblest, dobro
po sebe i za sebe, nezavisno od kakov bilo li~en interes ili momentna celishodnost.
Ottamu, lu|eto prirodno se stremat kon `ivot vo zaednica so drugite,
kako {to spored prirodata poseduvaat um i sposobnost za govor po priroda
se skloni da postapuvaat pravedno, iako, vsu{nost, e to~no deka mnogumina
ne sekoga{ ja sledat ovaa svoja vistinska priroda. Vo svetlinata na ovaa
zamisla na ~ovekot i politi~kata zaednica Grocius go sfa}a i pravoto. Prvenstveno
zna~ewe na pravoto (ius) e ona {to e pravedno. Pritoa, pravednoto vo
prv red go razbiral kako sprotivnost na nepravednoto, a nepravednoto se sveduva
na se {to e protivno na prirodata na zaednicata na su{testvata obdareni
so um. Na primer, kra`bata na ona {to im pripa|a na drugite naru{uva sekakva
doverba me|u lu|eto pa ottamu mu e protivna na prirodniot poredok pod
koj `iveat lu|eto. ^avo{ki, K, op. cit, str. 66.
759
Spored Grocius, nie mora da go razlikuvame bo`jeto pozitivno
pravo od prirodnoto pravo. Gospod vo svoeto pozitivno zakonodavstvo so akt
na volja vostanovil {to e ispravno {to e zapovedano ili zabraneto, I tokmu
negovata zapoved pravi ova ili ona da e zapovedano ili zabraneto. Ovoj vid na
pravo nikoga{ ne bi go spoznale bez Objavuvaweto. Me|utoa, prirodnoto pravo
go nalaga ili zabranuva ona {to samo po sebe, po svojata su{tina e obvrzuva~ko
ili zlo. Ova pravo e nepromenlivo, poznato ni e blagodarenie na samiot
razum, ni samiot gospod ne mo`e da go izmeni, isto kako {to ne mo`e da
da ja poni{ti vistinata deka dva i dva se ~etiri. Kolakovski, L. Bog nam nije
ni{ta du`an, PLATΩ, Beograd, 1998, str. 225.
760
U~ewe od XII vek koe go priznava gospod samo kako prva pri~ina,
kako prv dvigatel na svetot. Otkako go sozdal svetot gospod go pu{til vo dvi-
`ewe i pove}e ne se me{al vo negovite raboti.
761
Vidi: Peri}, V. Delo Huga Grociusa, Arhiv, Beograd, 1952/2, str. 248 i
natamu. Grocius obi~no se smeta za emancipator na prirodnopravnata teorija
i tvorec na novoto, konsekventno sekularno i racionalisti~ko prirodnopra-
409

Prirodnata sostojba, od koja proizleguva prirodnoto pravo
(pravdata), Grocius ja sfa}a{e kako sostojba vo koja nepostoe{e sopstvenosta,
tuku op{to pravo na upotreba na sî i ottamu, vo koja sekoj
mo`e{e da gi ostvari svoite potrebi. Toa be{e sostojba na siroma{-
tija, me|utoa sostojba na harmonija vo koja ne se znae{e za poroci, tuku
samo za doblesti. Pojavata na grevot i lakomosta ja urna prvobitnata
harmonija me|u lu|eto, a toa dovede do prisvojuvawe na zemjata. No, poradi
maliot broj lu|e i golemata povr{ina na zemjata i toga{ ostana
zaednica vo pogled na pasi{tata koi lu|eto gi koristea bez da si popre~uvaat
eden na drug. So zgolemuvaweto na brojot na lu|eto zapo~na
podelbata na zemjata i stokata na semejstva so {to se javi sopstvenosta
kako po~etok na progresot. Dr`avnata pak, kako op{testvo na slobodni
lu|e, zaradi ostvaruvawe na nivnite prava i zaradi zaedni~ka
korist nastana so dogovor. 762
Spored Grocius, ~uvaweto na op{testvenosta vo soglasnost so
~ovekoviot razum e izvor na ona pravo koe prikladno se narekuva so
toa ime. Na toa mu pripa|a vozdr`uvaweto od tu|oto i vra}aweto ako
imame ne{to tu|o ili ako so ne{to tu|o sme se ofajdile, da gi ispolnuvame
vetuvawata, nadomestot na {tetata koja sme ja nanele so svoja
vina i primenuvaweto na zaslu`enata kazna. Od toj poim na pravoto
vno u~ewe. Primorac, I. op. cit, str. 177-179.
762
"So ogled na toa {to na prirodnoto pravo mu pripa|a odr`uvaweto
na dogovorite (imeno, me|u lu|eto be{e potreben nekoj na~in na obvrzuvawe,
a ne mo`e da se zamisli nekoj drug priroden na~in), tokmu od toj izvor potekna
pozitivnoto pravo. Za{to, onie koi se priklu~ile na nekakva zaednica
ili mu se pot~inile na poedinec ili na nekolkumina, tie ili so izjava na koja
vetile ili spored samata priroda na ne{tata moralo da se razbere deka mol-
~e{kum vetile deka }e se pridr`uvaat do ona {to }e go opredeli ili mnozinstvoto
ili onie na koi im pripadnala vlasta. A ona {to ne samo Karnead,
tuku go velat i drugi, deka korista re~isi e majka na pravednosta, ako to~no
govorime ne e vistina. Za{to, majka na prirodnoto pravo e samata priroda,
koja i duri i ni{to da ne ni nedostasuva bi ne pottiknuvala da go barame zaedni~kiot
`ivot. Na pozitivnoto pak pravo majka í e dol`nosta koja poteknuva
od soglasnosta, a kako taa svojata sila ja dobiva od prirodnoto pravo,
prirodata mo`e nekako da se nare~e baba i na toa pravo. Me|utoa na prirodnoto
pravo mu se pridru`uva i korista. Za{to, sozdatelot na prirodata sakal
nie kako poedinci, ne samo da bideme slabi, tuku i da ni nedostasuvaat
mnogu ne{ta za dobar `ivot, za pove}e da se stremime kon sozdavawe na zaednica.
Povodot za postanokot na pozitivnoto pravo go dade korista, za{to ona
spomnato zdru`uvawe ili pot~inuvawe zapo~na da se ostvaruva zaradi korist.
Pa i onie koi na drugi im propi{uvaat pravo obi~no vo toaa gledaat ili bi
morale da vidat nekoja korist. Grocius, H. De iure belli ac pacis (Prologomena).
Prevod na Gotran, V. vo Filipovi}, V. Filozofija renesanse, Matica Hrvatska, Zagreb,
1956. str. 234.
410

potekna i drug po{irok. Ottamu {to ~ovekot gi nadminuva ostanatite
`ivi su{testva, toj ne poseduva samo op{testven nagon, tuku i sposobnost
da oceni {to mu e lagodno, a {to {tetno i toa ne samo vo sega{-
nosta, tuku i za idninanata kako i sredstvata koi mo`at da go dovedat
do ednoto ili drugoto. Na ~ovekovata priroda spored mo`nostite na
~ovekoviot razum mu soodvestvuva i toa da se rakovodi od to~no sozdadeniot
sud i da ne mo`e da se zavede od strav ili od primamlivosta na
sega{noto zadovolstvo nitu da se zanese od nepromislena naglost. Toa
{to mu se protivi na takviot sud, toa, jasno se gleda e protivno na pravoto
na prirodata, sekako ~ove~kata. Ovde pripa|a i gri`livot odnos
i deleweto na ona {to mu pripa|a na sekoj ~ovek ili na zaednicata
taka {to mu se dava prednost na mudriot pred pomalku mudriot ~ovek,
na srodnikot pred stranecot, na siromaviot pred bogatiot kako {to
toa go baraat prilikite i prirodata na rabotite. Toa mnogumina od
damne{ni vremiwa go smetaat za delo na pravoto vo vistinska i stroga
smisla na zborot, a sepak toa vo vistinska smisla nare~eno pravo ima
celosno razli~na priroda koja se sostoi vo slednovo - ona {to mu pripa|a
na drug, nemu i mu se prepu{ta ili duri i nadopolnuva. 763
Dr`avata kako ni poedinecot ne mo`at da `iveat izolirano.
Samata priroda (nagonot za op{testvenost) go doveduva ~ovekot do zaemni
op{testveni odnosi. Prirodata, vklu~itelno na site `ivi su{testva,
se stremi kon svoeto za~uvuvawe. Toa e prviot priroden zakon
koj ni nalo`uva obvrska da ne pravime ni{to {to e vo sprotivnost ne
samo so svoite sopstveni interesi, tuku i so interesite na drugite.
Smislata na toa prirodno pravo, Grocius go nao|a vo korista koja proizleguva
od nego kako za poedinecot taka i za zaednicata. Me|utoa,
ottamu {to zaednicata postojano se razviva, a prirodnoto pravo e ve-
~no i nepromenlivo, toa mora da bide dopolneto so pozitivnoto pravo
(ius voluntarium). Pritoa, pravilata na prirodnoto pravo ni slu`at za
ocena na pozitivnite akti, t.e. dali tie akti se vo soglasnost ili ne so
celta i smislata na prirodata. Vo slu~aj na pozitiven odgovor takvite
pravila vo sebe sodr`at "kvalitet na moralna osnova i nu`da, a ottamu
takvite akti se zabraneti ili odobreni od tvorecot na prirodata."
Grocius, isto taka, konstatira deka pravilata na me|unarodnoto
pravo ne poseduvaat sankcii, no vedna{ dodava deka pravoto i bez
sankcii ne e bez efekt. Toa ~esto se izvr{uva od strav nepravdata da
ne se vrati so nepravda. I vo taa smisla ~ovekot e prisilen da ja kultivira
pravdata. Ima u{te eden moment, a toa e korista (interesot) koj
subjektite na pravoto ja imaat. Ne treba da se zaboravi, istaknuva toj,
deka ne postoi nitu edna tolku mo}na dr`ava, na koja koga-toga{, ne bi
i trebala pomo{ od druga. 764
763
Ibid, str. 232.
764
"Kako {to pravoto na sekoja dr`ava se zasnova vrz korista na sopstvenite
gra|ani, taka mo`elo da nastane i o~igledno nastanalo nekoe pravo
411

Na kraj, ne mo`e da se prenebregnat i kriti~kite zabele{ki
{to Grocius mu gi upatuva na Aristotel. Toj, imeno pravilno zabele-
`uva koga veli: "Mi se ~ini deka nekoi platonovci i nekoi stari hristijani
opravdano ne se soglasuvaat so Aristotel vo toa {to toj samiot
poim na doblesta go postavi vo nekoja sredina i kaj afektite i kaj
dejnostite... Deka taa negova osnova voop{to ne e to~no postavena jasno
se gleda od samata pravda. Kako {to ona, {to nejze i e sprotivno,
imeno prekumernosta i nedovolnosta, ne mo`e{e da go najde vo afektite
i delata koi od niv sleduvaat, toj i ednoto i drugoto go bara{e
vo samite ne{ta na koi se odnesuva pravednosta. Najprvin takvata postapka
e skokawe od eden vo drug rod, {to toj kaj drugi so pravo go kritikuva{e,
a potem da se prima pomalku odo{to ti pripa|a, mo`e dodu-
{a da pretstavuva maana, koja dopolnitelno proizleguva vrz osnova na
ona {to nekoj si go dolguva sebesi i na svoite, me|utoa nikako ne mo`e
da bide vo sprotivnost so pravdata koja celosno se sostoi vo vozdr`uvawe
od tu|oto. A na taa, sli~na e onaa iluzija poradi koja se priznava
deka prequbata od qubovna strast i ubistvo vo gnev celosno pretstavuvaat
nepravda, za{to sepak su{tinata na nepravdata ne se sostoi vo
ni{to drugo, tuku vo prisvojuvaweto na tu|oto, pa seedno e dali toa
proizleguva od lakomost ili od qubovna strast ili poradi gnev ili od
neumna somilost ili pak od `elba za sopstveno istaknuvawe od kade
obi~no se ra|aat najgolemite nepravdi. Imeno, svojstvo na pravdate e
da se preziraat kakvi bilo pottici samo da ne se povredi ~ovekovata
zaednica. Vistina, dodu{a, e deka kaj mnogu doblesti doa|a do ubla`uvrz
temelite na spogodba me|u site ili pove}eto dr`avi i toa ne se baziralo
vrz korista na oddelnite zaednici, tuku vrz korista na taa golema celina. A
toa e ona pravo koe se narekuva me|unarodno, dokolku toj naziv go razlikuvame
od prirodnoto pravo. Toj del na pravoto ne go spomna Karnead, koga celokupnoto
pravo go dele{e na prirodno i na pozitivno pravo na oddelni narodi.
No, imaj}i namera da rasprava za ona pravo koe postoi me|u narodite (imeno,
dodal govor za vojnite i za ona {to vo vojna steknato) toj sepak, sekako mora{e
da go spomne i toa pravo. Me|utoa, pravednosta Karnead pogre{no ja nare~e
so imeto ludost. Kako {to spored negovo priznanie, ne e lud gra|aninot
koj vo dr`avta se pridr`uva kon pozitivnoto pravo iako zaradi po~ituvawe
na toa pravo mora da se otka`e od ne{to {to nemu mu e korisno, isto taka ne
e lud nitu narodot koj ne ja ceni tolku svojata korist, za poradi nea da go zapostavi
op{toto pravo na narodite. Navistina istata pri~ina postoi i vo
edniot i vo drugiot slu~aj. Za{to, kako {to gra|aninot koj go naru{uva pozitivnoto
pravo zaradi sega{na korist go uriva ona vo {to e sodr`ana trajnata
korist za nego samiot i za negovoto potomstvo, taka i narodot koj go povreduva
prirodnoto i me|unarodnoto pravo ja uni{tuva idnata za{tita na svojot
mir. Duri i koga od odr`uvaweto na pravoto ne bi mo`ela da se sogleda kakva
bilo korist bi bilo znak na mudrost, a ne na ludost da se te`nee kon ona {to
~uvstvuvame deka ne vle~e na{ata priroda." Ibid, str. 235.
412

vawe na porivite, me|utoa ne zatoa {to toa e op{to svojstvo na sekoja
doblest, tuku zatoa {to vistinskiot razum spored koj doblesta sekoga{
se rakovodi, vo nekoi doblesti propi{uva mera kon koja treba da
se pridr`uvame, a vo nekoi nî pottiknuva vo najgolema mera. Taka, ne
mo`eme premnogu da go po~ituvame gospod. Tie praznoverija ne gre{at
vo toa {to gospod treba da se po~ituva, tuku {to go po~ituvaat naopaku.
Ne mo`eme, isto taka, preterano da se stremime nitu kon ve~nite
dobra, ni od ve~nite zla preterano da se pla{ime. (Ottamu, Galie so
pravo rekol deka ima mnogu ne{ta na {to ispolnetosta ne im se ograni~uva
so nikakvi granici, pa dokolku takvoto ne{to e pogolemo i poopasno
do tolku e povredno za pofalba. Po dolgo raspravawe za afektite
Laktancie veli: Mudrosta ne se sostoi vo sopirawe na afektite,
tuku vo nivnite pri~ini, za{to tie se pottiknuvaat odnadvor. Na samite
afekti ne bi trebalo da im se nametnat uzdi, za{to i pri najgolemo
zlostorstvo mo`at da bidat mnogu slabi, a i bez zlostorstvo mnogu
silni. Podgotven sum mnogu da go cenam Aristotel, me|utoa so onaa
sloboda koja i toj samiot vo streme`ot kon vistinata si ja dopu{til
sprema svoite u~iteli." 765
7. BIOLO[KO-RACIONALISTI^KA KONCEPCIJA ZA
PRIRODNOTO PRAVO
Biolo{ko-racionalisti~kata koncepcija na prirodnoto pravo
se razviva vo nau~nite dela na mnogu filozofi koi sleduvaat po Grocius,
osobeno od strana na Tomas Hobs (1588-1679), 766 Xon Lok (1632-
765
Grocius, H. op. cit. str. 244-245.
766
Svoeto prvo delo Hobs go narekol "Za gra|aninot," a podocna go
izdal pro{ireno pod nazivot Levijatan ili za gra|aninot i crkovnata vlast.
Negoviot osnoven princip be{e - pravedno e seto ona {to go bara samoodr`uvaweto.
Me|utoa, ottamu {to ne mo`e da se odredi {to mu e potrebno na ~ovekot
za samoodr`uvawe, spored Hobs, sekoj ima pravo na sî. Od ova se ra|aat
najgolemite kav|i i kolizii, za{to lesno mo`e da se slu~i dvajca da sakaat da
prisvojat eden predmet, pri {to ni edniot ni drugiot ne otstapuvaat od svoeto
pravo. Posledica od toa e postojana vojna i toa pravedna, za{to se vodi
zaradi samoodr`uvawe. Ottamu pak, {to ovaa vojna na site protiv site ne
~ini, lu|eto mora da vospostavat mir. Od toa se izvlekuva sledniot zaklu~ok:
ne go naru{uvaj mojot nadvor{en mir, za{to taka si dogovoril. Sterija-PopoviÊ,
J. Navedeno spored Perovi}, S. Pravo na slobodu i prirodno pravo. Za
ostanatite idei vo odnos na prirodnoto pravo na Hobs vidi pove}e: Strauss, L,
Prirodno pravo i istorija, str. 126-151, XuriÊ, M. Motivi Hobsove politi~ke teorije,
Anali Pravnog fakulteta u Beogradu, 1956/5. Primorac, I. op. cit, str.
167-190, Tadi}, Lj. Filozofija prava, str. 81-82 i sekako negovoto delo Levijatan,
Kultura, Beograd, 1961.
413

1704), Blez Paskal (1623-1662), Semjuel Pufendorf (1632-1694), Baruh
Spinoza (1632-1677), Kristian Tomazius (1655-1728), Monteskie (1689-
1755), Volter (1694-1778), Didro (1713-1784), Adam Smit (1723-1790), 767
Tomas Pejn (1737- 1809), Artur [openhauer (1788-1860), 768 Herbert
Spenser (1820-1903) i drugi. Sekako deka vo nivnite dela ima zna~ajni
razliki vo interpretacijata na prirodnoto pravo. Toa me|utoa, {to na
odreden na~in gi povrzuva ovie misliteli proizleguva ottamu {to pokraj
razumot (za site niv e zedni~ko deka umot, razumot e osobina na
~ovekot koja e sposobna da go zapoznae {to e objektivno, vistinito i
la`no, a ottamu i {to e pravedno i nepravedno) zemaat i nekoe drugo
biolo{ko svojstvo na ~ovekot so koe go opravduvaat prirodnoto pravo
(pravdata). Taka kaj Hobs, Lok i Spinoza toa e ~ovekoviot nagon za samoodr`uvawe,
kaj Pufendorf - slabosta i bespomo{nosta koi ~ovekot
go prisiluvaat na op{testvenost, kaj Tomazius - streme`ot kon dolg i
sre}en `ivot, kaj Smit - simpatijata, kaj [openhauer - so`aluvaweto.
1. TOMAS HOBS
Spored Tomas Hobs, kako eden od najzna~ajnite pretstavnici na
modernata politi~ka filozofija, dr`avata ne postoi pred poedinecot
koj po priroda e sloboden 769 i pretstavuva vistinskata realnost na
767
Negovite stavovi za moralot i pravdata se pomesteni vo knigata
"The Theory of Moral Sentiments" (Teorija na moralnite ~uvstva). Za nekoi
kriti~ki zabele{ki vidi: Tugendhat, E. op. cit. str. 245-268.
768
Vo edna svoja statija [openhauer izlo`uva eden primer kako "experimentum
crucis." Nekoj nekogo sakal da go ubie, me|utoa vo posleden moment
se otka`uva od namerata ne od pri~ina na razboritost, tuku od moralni pri-
~ini i [openhauer mu postavuva pra{awe na ~itatelot koja moralna motivacija
ja smeta za uverliva. Dali bi izgledalo uverlivo koga bi ni rekol deka
toa go storil zatoa {to maksimata na negovoto deluvawe toga{ ne bi mo`ela
da se univerzalizira? ili zatoa {to toga{ drugiot ne bi go tretiral voedno
i kako cel po sebe? [openhauer naveduva u{te redica drugi motivi koi se
odnesuvaat na drugi poimi na moralot i na site im sprotivstavuva odgovor: ne
go storiv toa za{to "me zafati so`aluvawe... mi be{e `al za nego. Sega go
pra{uvam sekoj ~esen i nepristrasen ~itatel: koj... e podobar ~ovek? ...Kogo...
go zadr`al celosen motiv? - Kade spored toa le`i vistinskiot temel na moralot?"
Spored nego isklu~iv temel na moralot (~itaj pravdata, m. z.) e so`aluvaweto...
Nemu mu se ~ini samorazbirlivo deka sodr`ajno gledano - ona {to
toj go narekuva "princip" na etikata - edinstvenite dve na~ela na moralot,
dva tesno povrzani sopridru`ni imperativi: Neminem laede; immo omnes, quantum
potes, juva ("Nikomu ne mu {teti, tuku sekomu pomagaj mu kolku {to mo-
`e{." Tugendhat, E. op. cit. str. 154.
769
Hipoteti~ki "prirodnata sostojba", koja teoreti~arite na op{testveniot
`ivot nekoga{ sesrdno ja razgleduvaa i vo koja nema nikakvi zakoni,
414

`ivotot. Prirodnata sostojba ne e nitu dr`avna, ni op{testvena sostojba.
Dr`avata ne e prirodna zaednica, tuku ve{ta~ka tvorba koja ima
svoja smisla i opravduvawe edinstveno dokolku zadovoluva i obezbeduva
opredeleni realni potrebi na poedincite (cel na dr`avata e poedine~nata
sigurnost, odnosno odbrana od napad na strancite i od vr{ewe
na zaemni nepravdi"). 770 Taa e dobra, samo ako nejzinoto ureduvawe e
takvo kako da e rezultat na sloboden op{testven dogovor me|u poedincite
koi na edna volja (na eden ~ovek ili gupa na lu|e - suverenot) im
gi prenesuvaat svoite prirodni prava, so toa {to toj ~ovek ili gupa za
vozvrat im go obezbeduvaat `ivotot. Suverenot (levijatan ili smrten
bog) mo`e da bide eden ~ovek (monarhija), sobirot na site gra|ani (demokratija)
ili eden del od toj narod (aristokratija). Suvernot pak,
svojata vlast mo`e da ja dobie so negovata prirodna sila: ottamu {to
od strav }e mu se pokorat negovite gra|ani, za{to e sposoben da gi uni-
{ti ili onie koi gi pobedil vo vojna, a za vozvrat im go podaril `ivonikakvi
pravila, nikakva organizacija na kolektiven `ivot, tuku postoi neprestana
borba na site protiv site, nikoga{ ne postoela, a i da postoela voop-
{to ne bi bila sostojba na neograni~ena sloboda. Vo takviot svet ne bi mo-
`elo da se ka`e deka "se e dopu{teno" (ili "se e slobodno"), za{to ne{to
mo`e da bide dozvoleno ili ne vrz osnova na opredeleno pravo. Tamu kade {to
nema pravo, nema ni slobodi, za{to toj zbor e li{en od smisla. So drugi zborovi,
slobodata vo na{iot svet sekoga{ e ograni~ena. Robinzon Kruso ne u`ival
neograni~ena, nitu bilo kakva druga sloboda. Slobodata, pogolema ili
pomala, mo`e da postoi samo tamu kade {to ne{to e dozvoleno, a ne{to i zabraeto.
(Vo kontekst na slobodata, Kolakovski potsetuva na {egata od vremeto
na Prvata svetska vojna. Vo Avstrija, ona {to ne e zabraneto, e dozvoleno.
Vo Germanija, ona {to ne e dozvoleno, e zabraneto. Vo Francija se dozvoleno,
duri i ona {to e zabraneto. Vo Rusija se e zabraneto, duri i ona {to e
dozvoleno. Kolakovski, L. Mini predavawa o maksi stvarimea, str. 60. Taka i
Jering: Kako {to senkata ne postoela pred svetlosta, taka ni samovoljata ne
postoela pred pravoto. Jering, R, Ciq u pravu, Cid, Podgorica, 1998, str. 162.
Ili poinaku pred pravoto postoela gola mo}, a duri so nego e mo`na slobodna
volja.
770
"Hobs razmisluva za individualnoto dobro na ~ovekot vo pogolema
mera kako za koristoqubie, a zakonot na prirodata mnogu pove}e se odnesuva
na toa na koj na~in poedincite navistina se odnesuvaat odo{to na toa kako bi
trebalo da se odnesuvaat. Ili, kako {to samiot veli: "predmet na volevite
dejstvija na sekoj ~ovek e streme`ot da se postigne nekakvo dobro za sebe."
Tie dobra ili potrebi zapo~uvaat so nastanuvaweto na `ivotot i za{titata
na teloto od napad. Toa se osnovnite vrednosti za poedincite i ottamu, prvi
vrednosti koi poedinecot bi nastojuval da gi za{titi ili da gi unapredi dokolku
odbere da vleze vo gra|anskoto op{testvo. Tokmu taa za{tita e negovata
prva potreba koja go goni da se pokoruva na dr`avata: "Celta na Pokornosta
e Za{tita." Harison, R. op. cit. str. 54.
415

tot (toa e steknata dr`ava ili dr`ava po akvizicija), no i ako lu|eto
me|u sebe dobrovolno se slo`at da mu se pot~inat, za{to od nego o~ekuvaat
za{tita protiv site drugi od koi se pla{at (toa e politi~ka
dr`ava, osnovana dr`ava ili dr`ava po institucija). Me|utoa, bez
ogled na toa koj e suverenot i na koj na~in do{ol na vlast, negovite
prava se golemi i nedelivi. Toj odlu~uva za vojna i mir, toj gi opredeluva
zakonite, gi izbira sudiite, zapovednicite i ~inovnicite, propi-
{uva nagradi i kazni i ocenuva koi doktrini i religii se ispravni.
Nakratko, sî {to suverenot }e stori e dobro i nikoj ne mo`e poradi
toa da go obvini i kazni nitu da mu ja odzeme vlasta koja e apsolutna.
Samo vo nekoi isklu~itelni slu~ai, na primer, koga suverenot bi pobaral
od nekogo da se samoubie ili da ubie drug, gra|aninot nema da
postapi nepravedno ako odbie da ja izvr{i takvata naredba. Pritoa,
Hobs priznava deka neograni~enata vlast na suverenot mo`e da ima negativni
posledici, no tie sepak se mnogu pomalo zlo od ona {to go so
sebe go nosi prirodnata sostojba.
Od navedenoto proizleguva deka i pred Hobs se postavuvaat vekovnite
pra{awa: dali poedinecot po priroda e dobar ili lo{ i kako
dr`avata treba da ja za{tituva negovata prirodna dobrina ili da go
suzbiva negoviot lo{otiluk, kako i toa kakov oblik na upravuvawe
mo`e najdobro da gi zadovoli potrebite na poedinecot koj se soedinuva
vo dr`ava. Toj gi smeta za pogre{ni mislewata deka ~ovekot po priroda
e op{testveno su{testvo, deka po priroda se stremi kon zdru`uvawe
so drugite lu|e. 771 ^ovekovata priroda za Hobs e od bitno egoisti~ki
karakter. 772 Kriteriumot na moralnata postapka e postaven so
771
Vo celokupnata istorija na politi~kite idei poznavame samo dve
jasno razgrani~eni koncepcii koi se odnesuvaat od prirodata na op{testvoto:
ednata smeta deka ~ovekot po priroda op{testveno bitie (Aristotel), a
drugata smeta deka op{testvoto e ve{ta~ko delo na ~ovekot... Vtorata teorija
potteknuva od Hobs. Toj smeta deka op{testvoto nastanalo od dogovor me|u
bitijata koi porano `iveele vo konflikt. Vospostavuvaj}i go op{testvoto
kako ve{ta~ko bitie, ~ovekot sozdal ~udovi{te, Lavijatan koe ne postoi vo
prirodata. Po ve{ta~ki pat e sozdaden onoj golem Lavijatan, nare~en zaednica
ili dr`ava, latinski civitas, {to ne e ni{to drugo tuku ve{ta~ki ~ovek,
iako so pogolem stas i pogolema sila od prirodniot ~ovek za ~ija za{tita i
odbrana e namenet... Vrz temelot na taa teorija se razvija mnogu utopii. Imeno,
ako op{testvoto nastanalo kako ve{ta~ka konstrukcija, toga{ mo`e da se
smeta deka mo`e da mu dademe sekoga{ nova i verojatno podobra forma. Istoto
vredi i za samiot ~ovek. Od toa proizleguva postojana potreba za sozdavawe
na idealno op{testvo, na idealen ~ovek koj postepeno me|utoa, sigurno ja
postignuva svojata perfekcija. Posavac, Z. Predgovor na deloto na Aristotel,
Politika, Globus/Sveu~ili{na naklada, Zagreb, 1988. str. XXIX.
772
Hobs, koj inaku va`el za ateist, vo edna prilika bil viden od nekoj
anglikanski sve{tenik kako dava milost i zapra{an dali bi daval milost do-
416

ogled na korista ili {tetata na nejzinite posledici kon drugite.
Ottamu procenuvaweto na dobroto i zloto, na pravednoto i nepravednoto
ne e mo`no poinaku odo{to od stanovi{te na op{toto, a ne na
poedine~niot interes. Socijalnite ~uvstva, blagonaklonosta i altruizmot
ne se izvorni, tuku sekundarni, tie se samo najdobro sredstvo da
se zadovolat egoisti~kite potrebi. 773 ^ovekot, spored Hobs, po priroda
e egoist, negoviot osnoven streme` e samoodr`uvaweto: da se odr`i
svojot `ivot i zdravje, a da se odbegnat smrtta i stradawata, pa makar
i na tu|a {teta. ^ovekot po priroda se stremi kon dominacija, a ne
kon dru`ewe. 774 Negovata traen i neumoren streme` za dominacija
prestanuva edinstveno koga }e umre. 775
kolku Hristost taka ne zapovedal. Hobs odgovoril deka milosta ne ja dodeluva
samo zatoa {to toa go zadovoluva siromaviot, tuku i zatoa {to nemu mu
pri~inuva zadovolstvo da go vidi siromaviot zadovolen. Na toj na~in Hobs
sakal da poka`e deka negovoto sopstveno povedenie e vo soglasnost so negovata
teorija za motivite, imeno, deka site ~ove~ki `elbi se naso~eni kon ostvaruvawe
na sopstveniot interes.
773 Tubi}, R. Britanska filozofija morala, Eri~ke teorije od XVII do konca
XIX vijeka, Svjetlost, Sarajevo, 1978, str. 65.
774
Takviot stav, me|u drugite, }e go sledi i [openhauer. Spored nego:
"So cel da se soznae {to vo moralen pogled ~ovekot navistina e, treba da se
~itaat kriminalisti~ki raskazi i opisi od anarhisti~kite sostojbi. Ovie
iljada lu|e koi pred na{ite o~i se turkaat bez red vo miroqubiv soobra}aj,
treba da se posmatraat kako isto tolku mnogi tigri i volci od ~ie kasnuvawe
ne obezbeduva cvrstata korpa na nivnite mucki. Ottamu, ako se zamisli deka
dr`avnata sila edna{ e ukinata, t.e. deka taa korpa e otfrlena, sekoj koj umee
da vidi }e se trogne pred pretstavata koja toga{ mo`e da se o~ekuva so {to
dava na znaewe kolku malku vo osnova e siguren vo religijata, sovesta ili
prirodniot fundament na moralot od koj i da e vid." [openhauer, A. O temelju
morala, Bratstvo-Jedinstvo, Novi Sad, 1990, str. 135.
775
Pri~inite poradi koi lu|eto se soedinuvaat i poradi koi u`ivaat
vo me|usebnoto dru{tvo lesno se sogleduva deka ne se vo toa {to spored na{ata
priroda ne se mo`elo poinaku, tuku vo slu~ajnostite. Za{to, koga eden ~ovek
prirodno bi go sakal drugiot kako ~ovek, ne bi mo`ela da postoi nekoja
sprotivna pri~ina poradi koja ~ovekot ne bi go sakal podednakvo sekoj ~ovek.
Nie zna~i, ne barame po priroda dru{tvo zaradi nego samoto, tuku za da stekneme
po~esti i korist od nego, toa go sakame pred nego... Na site lu|e koi malku
povnimatelno go posmatraat ~ovekovoto povedenie od iskustvo im e jasno
deka sekoe slobodno sobirawe nastanuva ili poradi obostrano siroma{tvo,
ili poradi suetna slava. Ottamu, grupite nastojuvaat ili samo da steknat korist,
ili zad sebe da ostavat nekoe visoko mislewe ili ~est kaj onie so koi komunicirale.
Istoto mo`e da se zaklu~i i od samite definicii na voljata,
dobroto, ~esta i korista. Za{to, koga volevo dogovarame dru{tvo, vo sekoj
vid na dru{tvo nie ja barame celta na taa volja, t.e. sekoj u~esnik na toa dru-
417

Spored Hobs, prirodnoto pravo i prirodniot zakon va`at samo
vo prirodnata sostojba. Prirodata gi sozdala lu|eto ednakvi vo pogled
na duhovnite i telesnite sposobnosti. Razlikata od ~ovek do ~ovek ne
e tolku golema za eden vrz osnova na taa razlika da mo`e za sebe da
bara kakva i da e korist na koja nekoj drug ne bi mo`el da pretendira
isto kako i onoj prviot. Ni eden ~ovek ne e tolku slab {to ne bi mo-
`el da predizvika strav kaj svoite sosedi, nitu tolku silen {to bi
bil imun od stravot od drugite. 776 Od ednakvosta proizleguva nedoverba.
Od taa ednakvost vo sposobnostite nastanuva ednakvost vo nade`ta
deka }e gi postigneme svoite celi. Ottamu, ako dvajca sakaat ne{to
isto, koe nemo`at da go u`ivaat, tie toga{ stanuvaat neprijateli i na
patot kon svojata cel, koja glavno e nivnoto samoodr`uvawe, a ponekoga{
samo zadovolstvo, nastojuvaat kon me|usebno uni{tivawe ili pot-
~inuvawe. 777 Od nedoverba - vojna. Za da se obezbedi od zaemniot strav,
na ~ovekot ne mu ostanuva nikakov drug razumen na~in osven toj prv da
udri. Vo prirodata na lu|eto nao|ame tri osnovni pri~ini na kav|i.
Prvata - natprevar gi naveduva lu|eto da gi napa|aat drugite zaradi
dobivka, vtorata - pretpazlivost zaradi bezbednost, tretata - slava
zaradi steknuvawe ugled. 778 Nadvor od uredenite dr`avi sekoga{ postoi
vojna na sekoj protiv site. Spored toa, o~igledno e deka dodeka `iveat
bez edna zaedni~ka vlast koja site gi dr`i vo strav, lu|eto `iveat
vo onaa sostojba koja se narekuva vojna vo koja sekoj ~ovek e protiv se-
{tvo toa sebesi da si go predo~i kako dobro. A izgleda deka e dobro seto ona
{to e prijatno i {to se odnesuva ili na setilata ili na umot. Me|utoa, ova
zadovolstvo na umot e ili slava ili dobro mislewe za samiot sebesi - seto
ostanato se odnesuva na setilata ili doveduva do ~uvstvitelni u`ivawa, a
mo`e da se izrazi so eden zbor ugodnosti. Sekoe dru{tvo zna~i postoi ili zaradi
dobivka ili zaradi slava, t.e. ne tolku poradi qubov sprema bli`niot,
kolku poradi qubov sprema samiot sebesi. Tubi}, R. op. cit. 68 i 69-70.
776
"[to se odnesuva do telesnite sposobnosti, i najslabiot e dovolno
silen da go ubie najsilniot, bilo so tajni dosetki, bilo vo sojuz so drug koj se
nao|a vo ista opasnost kako i toj. A {to se odnesuva do du{evnite sposobnosti,
nao|am deka tuka postoi u{te pogolema ednakvost me|u lu|eto. Hobz, T.
Levijatan ili materija, oblik i vlast dr`ave crkvene i gra|anske, Kultura, Beograd,
1961. str. 105. Ednakvosta spored Hobs e mo`na samo vo prirodnata sostojba,
{to zna~i samo nadvor od gra|anskoto op{testvo. Za{to, ako go pogledneme
zreliot ~ovek i pomislime kako duri i na najslabiot ~ovek mu e lesno da go
ubie najsilniot, toga{ nema pri~ini koi i da e so sigurnost vo sopstvenite
sili da misli deka prirodata go sozdala nad drugite. Ednakvi se onie koi
mo`at da si napravat isti raboti edni na drugi. Spored toa, site lu|e po
priroda se ednakvi: neednakvosta proizleguva od gra|anskite zakoni. Tubi}, R.
op. cit. str. 71.
777
Hobz, T. Levijatan, str. 106
418
778
Ibid, str. 107-108.

koj ~ovek (bellum omnium contra omnes). Nezgodi od takvata vojna. Vo takvata
sostojba nema mesto za nikakva rabotlivost, za{to nejzinite plodovi
se neizvesni, pa sledstveno na toa nema ni kultura na zemjata,
nema moreplovstvo ni koristewe na stoki koi preku moreto bi mo`ele
da se uvezat, nema golemi gradovi, nema sredstva za razdvi`uvawe i
primenuvawe na ne{tata koi baraat primena na golema sila, nema znaewe
za izgledot na zemjata, nema smetawe na vremeto, nema umetnost,
nema literatura, nema op{testvo. I {to e najlo{o od sî, postoi neprekinat
strav i opasnosot od nasilna smrt. A `ivotot na ~ovekot e
osameni~ki, siroma{en, opasen, skotski i kratok. 779 Vo takvata vojna
ni{to ne e nepravo. Na sostojbata na vojna na sekoj protiv sekogo í e
svojstveno deka vo nea ni{to ne mo`e da bide nepravo. Za poimite pravo
i nepravo, pravda i nepravda, tuka nema mesto. Kade {to nema zaedni~ka
vlast, tuka nema pravo. Kade {to nema pravo, tuka nema nepravda.
Silata i izmamata vo vojna se dve osnovni doblesti. Pravdata i
nepravdata ne spa|aat vo svojstva nitu na teloto, ni na duhot. Koga tie
toa bi bile, bi se nao|ale i kaj ~ovek koj bi bil celosno sam na svetot
isto kako i so negovite setila i strasti. Toa se svojstva na ~ovekot
koi se vrzuvaat za ~ovek vo op{testvo, ne vo osamenost. Karakteristi~no
za taa sostojba e deka vo nea nema sopstvenost, nema vlast nad
stvarite, ne se razlikuva moe i tvoe. Tuka na sekoj ~ovek mu pripa|a
ona {to mo`e da go zgrap~i i dotoga{ dodeka e vo sostojba toa da go zadr`i.
780 Strasti koi ~ovekot go naveduvaat kon mir se: strav od smrt,
`elba za ne{tata koi `ivotot go pravat udoben i nade`ta deka so
rabotlivost mo`at da se dobijat. A razumot sugerira pogodni mirovni
klauzuli so koi lu|eto mo`at da se soglasat. Tie klauzuli se onie {to
so drugi zborovi se narekuvaat prirodni zakoni.
Priroden zakon (lex naturalis), e izvesen propis ili izvesno
op{to pravilo do koi se do{lo so razumot, a spored koi na ~ovekot mu
e zabraneto da go pravi ona so {to se uni{tuva `ivotot ili se odzemaat
sredstvata za izdr`uvawe na `ivotot i da go propu{ti ona so {to
spored negovoto mislewe `ivotot bi mo`el najdobro da se so~uva. Za
razlika od prirodniot zakon, prirodnoto pravo koe pisatelite go narekuvaat
ius naturale, e sloboda koja nekoj ~ovek ja ima da ja upotrebi
svojata sopstvena sila kako samiot saka za za~uvuvawe na sopstvenata
779
Vo taa smisla Hobs dodava: "Mo`ebi nekoj }e pomisli deka takvo
vreme i takva voena sostojba nikoga{ ne postoele. I jas veruvam deka vo celiot
svet taka voop{to nikoga{ ne bilo. Me|utoa ima dosta krai{ta vo koi
taka i denes se `ivee... Me|utoa, i nikoga{ da nemalo vreme vo koe oddelnite
lu|e bi bile vo sostojba na vojna eden protiv drug, sepak vo site vremiwa kralevite
i drugi li~nosti na koi im pripa|a najgolemata vlast, zaradi svojata
nezavisnost se vo postojana sprotivnost i vo polo`ba i vo stav na gladiatori."
Ibid, str. 108-109.
780
Ibid, str. 110.
419

priroda, t.e. sopstveniot `ivot: zna~i da pravi se {to spored sopstveniot
sud i razum }e proceni deka e najprikladno sredstvo za toa. 781
Spored toa, prirodniot zakon su{tinski se razlikuva od prirodnata
sostojba. Prirodnata sostojba e sostojba vo koja vladee prirodnoto
pravo, t.e. pravoto na sekogo na sî, apsolutna sloboda. 782 Prirodniot
zakon bara prirodnoto pravo da se ograni~i i na toj na~in da mu se
stavi kraj na prirodnata sostojba i da se sozdade dr`ava. Pritoa, pravoto
(ius) i zakonot (lex) ne smeat da se me{aat. Pravoto se sostoi vo
sloboda ne{to da se stori ili propu{ti, dodeka zakonot nareduva ili
obvrzuva na edno od dvete. Na toj na~in zakonot i pravoto se razlikuvaat
kako obvrskata i slobodata koi vo edno isto ne{to ne se spojlivi.
Osnoven priroden zakon: sekoj ~ovek treba da se stremi kon mir
se dotoga{ dodeka se nadeva deka }e go postigne. A koga ne mo`e da go
postigne, da smee da bara i da gi upotrebi site sredstva i site koristi
na vojnata, t.e. da se stremi kon mir i da odr`uva mir i da se brani so
site mo`ni sredstva. 783 Vtor priroden zakon: dokolku toa go smete za
potrebno ~ovekot treba da e podgotven, ako i drugite se podgotveni za
mirot i za svojata odbrana, da go napu{ti ova pravo na site ne{ta i da
se zadovoli so tolku sloboda sprema drugite lu|e kolku i toj e podgotven
protiv sebe na drugite da im ja priznae. Me|utoa, ako drugite ne
sakaat da se otka`at od svoeto pravo kako nego, toga{ nema pri~ina
nitu toj da se li{i od svoeto pravo, za{to toa ne bi zna~elo opredelba
za mir, tuku ednostavno izlo`uvawe na grabe` na {to nikoj ne e obvrzan.
Toa e onoj zakon evan|elisti~ki: "Napravi im go na drugite toa
{to saka{ tie tebe da ti go pravat." I onoj zakon na site lu|e: Quod
tibi fieri non vis, alteri ne feceris (Toa {to ne go posakuva{ za sebe, ne pravi
mu go na drug). 784 Tretiot priroden zakon - pravda, a toa e lu|eto da gi
ispolnuvaat svoite dogovori. Koga e sklu~ena nekoja spogodba, toga{ e
781
Pod sloboda, vo soglasnost so vistinskata smisla na toj zbor, se
misli na otsustvo na nadvore{ni pre~ki koi ~esto mu odzemaat del od ~ovekovite
sili da raboti {to saka, me|utoa ne mo`at da go spre~at da ja upotrebi
preostanata sila taka kako {to mu diktiraat negoviot sud i razum." Ibid, str.
111.
782
Vo ovaa smisla Hobs veli deka so ogled na toa {to ~ovekovata sostojba
e sostojba na vojna protiv sekogo vo koja sekoj se upravuva spored sopstveniot
razum i nema ni{to {to ako mo`e ~ovekot ne bi smeel da go upotrebi
kako sredstvo da go so~uva svojot `ivot od svoite neprijateli, sleduva deka vo
takvata sostojba sekoj ~ovek po priroda ima pravo na sî, pa duri i na odzemawe
tu| `ivot. I zatoa, dodeka trae toa prirodno pravo na sekoj na sî, za nikogo
ne mo`e da postoi nikakva sigurnost baz ogled na negovata sila i mudrost
deka }e do`ivee starost koja prirodata obi~no na lu|eto im ja dopu{ta
da ja do`iveeat. Ibid, str. 108.
783
Ibid, str. 112.
420
784
Ibid, str. 112-113.

nepravedno da se prekr{i i definicijata za nepravdata ne mo`e da
bide ni{to drugo tuku neizvr{uvawe na spogodbata. A seto ona {to ne
e nepravedno, pravedno e. 785 ^etvrti priroden zakon - blagodarnost
koja mo`e da se zamisli vo slednava forma: ~ovek koj prima nekakvo
dobro od nekoj drug, isklu~ivo po negova milost nastojuva dobrodetelot
da nema nikakva razumna pri~ina da se pokae poradi svojata dobra
volja. Za{to, nikoj ne dava poinaku odo{to so namera samiot sebesi
dobro da si stori. Kr{eweto na ovoj zakon se narekuva neblagodarnost
i sprema milosta stoi vo ist odnos kako nepravdata sprema dogovorenata
obvrska. Petti priroden zakon - zaemno prilagoduvawe ili popu{-
tawe: ovoj priroden zakon e popu{tawe, {to }e re~e sekoj ~ovek nastojuva
da se prilagodi kon ostanatite. 786 [estti priroden zakon - podgotvenost
za prostuvawe: vodej}i smetka za idninata, ~ovek treba da gi
prostuva navredite od minatoto na site onie koi toa go sakaat za ona
{to go storile. Za{to prostuvaweto ne e ni{to drugo, tuku koncesija
(otstapka) koja mu se pravi na mirot. Ako taa koncesija im se pravi na
onie koi se istrajni vo svoeto neprijatelstvo, toga{ taa ne se pravi
zaradi mirot, tuku od strav. No, ako koncesijata ne im se napravi na
onie koi davaat garancija za idninata, toga{ toa e znak na averzija
sprema mirot, pa zatoa e protivna na mirovniot zakon. Sedmi priroden
zakon - odmazduvaj}i se lu|eto samo go po~ituvaat idnoto dobro - e
deka odmazduvaj}i se, t.e. "nagraduvaj}i go zloto so drugo zlo," lu|eto
ne gledaat na goleminata na minatoto zlo, tuku na goleminata na dobroto
{to treba da dojde. Ottamu, zabraneto e da primenime kazna so
nekoja druga cel, osven za popravawe na storitelot na zlostorni~koto
delo ili toa na drugite da im poslu`i za naso~uvawe. Za{to, ovoj zakon
se nadovrzuva na onoj pred nego koj nalo`uva prostuvawe so obezbeduvawe
za idninata. Osven toa, odmazdata bez ogled na primerot i na
idninata pretstavuva vosklik ili u`ivawe vo suetata, zaradi toa {to
na drug mu se nanesuva zlo, a ne vodi kon nikakva cel. Celta sekoga{ e
ne{to idno, a bescelnoto veli~ewe na samiot sebesi e sueta koja mu e
protivna na razumot. Nanesuvaweto pak, zlo na drug bez pri~ina vodi
kon zapo~nuvawe vojna {to e protiv prirodniot zakon i obi~no se
ozna~uva so imeto svirepost. Osmi - protiv prezir: ottamu {to site
znaci na omraza ili prezir predizvikuvaat borba, za{to najgolemiot
broj lu|e pobrgu go rizikuvaat `ivotot odo{to da ostanat bez odmazda,
na osmo mesto kako priroden zakon treba da se postavi slednava zapoved:
nieden ~ovek so dejstvie, zbor, dr`ewe ili pokret da ne predizvikuva
omraza ili prezir sprema drug. Kr{eweto na ovoj zakon obi~no se
narekuva navreda. 787 Deveti - drskost: sekoj ~ovek da go priznae drugiot
kako ramen na sebe od prirodata. Kr{eweto na ovaa naredba se nare-
785
Ibid, str. 125.
786
Ibid, str. 132-133.
787
Ibid, str. 134.
421

kuva drskost. Deseti - protiv nadmenost: pri vleguvaweto vo sostojbata
na mir nieden ~ovek ne smee za sebe da bara da zadr`i nekoe
pravo za koe ne smeta deka i site ostanati treba da go zadr`at. 788 Edinaeseti
- pravednost: ako na eden ~ovek mu e dovereno da sudi me|u dvajca,
naredba na prirodniot zakon e me|u niv da izvr{i ramnomerna podelba.
Potoa sleduvaat: dvanaesettiot zakon - ramnopravno koristewe
na zedni~kite stvari, 789 trinaesettiot - za odreduvaweto u~estvo po
pat na kocka, ~etrnaesettiot - za primogeniturata i prvoto zazemawe,
petnaesettiot - za posednicite, {esnaesettiot - za podveduvawe na
arbitra`a, sedumnaesettiot - nikoj ne e sudija vo sopstvenata rabota,
790 osumnaesettiot - ne mo`e da bide sudija nitu eden ~ovek koj vo
sebe nosi nekoja prirodna pri~ina na pristrasnost, devetnaesettiot -
za svedocite, i edno pravilo spored koe prirodnite zakoni mo`at lesno
da se ispitaat - ne pravi mu go na drug, ona {to ne saka{ tebe da ti
bide storeno. 791
788
Ibid, str. 135.
789
Ibid, str. 136.
790
Ibid, str. 137.
791
Ibid, str. 138-139. Treba da se zabele`i deka ovaa ~esto citirana
izreka mu se pripi{uva na Konfu~ie. Spored nego: "Koga nekoj do najgolema
mera gi neguva na~elata na svojata priroda i gi primenuva vrz osnova na zaemnost,
toj ne e daleku od patot. Toa {to ne saka{ da ti go storat tebe ni ti ne
pravi im go na drugite. Vo patot na vozvi{eniot ~ovek ima ~etiri ne{ta, od
koe nema nitu edno {to sum go postignal. Da mu slu`am na tatko mi kako {to
bi baral sinot da mi slu`i mene - toa jas u{te ne sum go postignal; da mu slu-
`am na vladetelot kako mojot slu`benik da mi slu`i mene - toa jas u{te ne
sum go postignal; da mu slu`am na postariot brat kako {to bi sakal da mi slu-
`i pomladiot brat - toa jas u{te ne sum go postignal; da bidam primer vo
odnesuvaweto kon prijatelot kako {to bi baral toj da se odnesuva kon mene -
toa jas u{te ne sum go postignal. Seriozen vo primenata na obi~nite dobrodeteli
i vnimatelen pri zboruvaweto so niv, ako vo praktikata toj ima nekoj
nedostatok, vozvi{eniot ~ovek ne pravi ni{to drugo osven {to nastojuva da
ne go skrie; i ako, ka`ano so negovite zborovi, ima nekoe preteruvawe, toj
toa ne smee da si go dozvoli. Taka negovite zborovi se vo sklad so negovite pofalbi,
a negovite pofalbi se vo sklad so negovite zborovi; zarem celosnata
iskrenost ne e ona {to go odlikuva vozvi{eniot ~ovek?..." Preneseno vrz
dr`avata toa, spored Konfu~ie zna~i: "Toa {to se mislelo so, "Mirot i sre-
}ata na edno carstvo zavisat od vladeeweto so dr`avata," e ova: - Koga vladetelot
kon vozrasnite }e se odnesuva onaka kako {to tie kon nego treba da se
odnesuvaat, narodot stanuva sinovski pokoren; koga vladetelot kon vozrasnite
se odnesuva onaka kako {to tie treba da se odnesuvaat kon nego, narodot
u~i da bide bratski pokoren; koga vladetelot kon mladite i bespomo{nite se
odnesuva so so~ustvo, narodot go pravi istoto. Taka vladetelot ima na~elo so
koe, kako so mera~, go regulira negovoto odnesuvawe. I natamu: "Ona {to ~o-
422

Potoa, Hobs veli deka prirodnite zakoni se ve~ni. Tie obvrzuvaat
sekoga{ spored sovesta, me|utoa, toa navistina e slu~aj samo koga
postoi sigurnost. Prirodnite zakoni obvrzuvaat in foro interno {to }e
re~e vo `elbata da bidat ostvareni. No in foro externo, {to }e re~e vo
sproveduvawe vo delo, tie ne obvruvaat sekoga{. Za{to, onoj {to bi
bil skromen i poslu{en, i bi ispolnuval sî {to }e veti vo vreme i na
mesto koga i kade nikoj drug ne bi rabotel, samiot bi stanal plen na
drugi i, sprotivno na osnovite na site zakoni koi se stremat kon prirodno
odr`uvawe, samiot bi se dovel do skore{na propast. Od druga
strana, pak, onoj koj e dovolno siguren deka drugite }e gi ispolnuvaat
istite zakoni kon nego, a toj ne gi ispolnuva, ne bara mir tuku vojna,
pa spored toa odi kon uni{tuvawe na sopstvenata priroda po pat na nasilstvo.
792 Ako postoi nekakov zakon koj gi obvrzuva site poedinci, a
ne e pi{an ili na drug na~in objaven na mesta kade tie mo`at gi zabele`at,
toga{ toa e priroden zakon. 793
Spored Hobs, zakonot (pravoto) e zapoved na suverenot koja
site podanici treba da ja po~ituvaat. Ona {to go sozdava zakonot ne e
umot, tuku vlasta, za{to nikoj ne mo`e da sozdade zakon osven onoj koj
ja ima zakonodavnata vlast. [to se odnesuva, pak, do pravdata, taa, kako
{to vidovme, se zasnova vrz negoviot tret priroden zakon spored koj
lu|eto se obvrzani da gi ispolnuvaat sklu~enite spogodbi. Duri otkako
spogodbata }e se sklu~i stanuva nepravedno da se prekr{i. Kako
{to nepostoi sopstvenost vo smisla na nejzino obezbeduvawe pred
sklu~uvaweto na dogovorot, odnosno pred vospostavuvaweto na dr`avata,
pred toa nema ni mo`nost da se razlikuvaat pravdata i nepravdata.
Za{to, vo prirodnata sostojba site lu|e imaat pravo na site stvari vo
zavisnost od toa dali imaat mo} da dojdat do niv i dali uspevaat so svojata
sila da gi zadr`at za sebe. Pritoa, tie se rakovodat samo so svojot
li~en interes stremej}i se kon prirodni zadovolstva. Spored toa,
prirodata na pravdata se sostoi vo toa da se odr`at vo va`nost spogodbite
i na sekoj ~ovek da mu se dade ona {to e negovo. Iako ja vospostavuva
so prirodniot zakon, Hobs poka`uva deka pravdata na toj na~in
e opredelena bez gra|anskite zakoni, odnosno deka taa e samo osobina
koi lu|eto prirodno gi pravi podobni za mir i poslu{nost. Pravdata
pretstavuva soobraznost ili nesoobraznost na povedenieto spored razvekot
ne go saka kaj svoite pretpostaveni, toj neka ne go primenuva toa vrz
svoite pot~ineti; toa {to ne go saka kaj pot~inetite, neka ne go primenuva vo
slu`bata na pretpostaveni; ona {to go mrazi kaj onie {to se zad nego, so toa
neka ne nastapuva kaj tie {to se pred nego; ona {to toj mrazi da dobie od desno,
neka ne go podaruva od levo - ova e ona za koe e re~eno "Na~elo so koe,
kako so mera~, se regulira odnesuvaweto." Konfu~ie, Kultura, Skopje, str. 15
i 26.
792
Ibid, str. 139.
793
Ibid, str. 238.
423

umot (praveden ili nepraveden ~ovek) ili soobraznost ili nesoobraznost
na oddelni dejstvija kon razumot (pravedno ili nepravedno dejstvie).
Duri otkako }e se vospostavi dr`avata, pravednosta kako priroden
zakon, no i drugite prirodni zakoni koi gi gi naveduva toj, stanuvaat
gra|anski zakoni i zna~at zapoved (naredba) na dr`avata, koja
preku suverenata vlast, gi obvrzuva lu|eto kon po~ituvawe na tie zakoni.
Gra|anskite i prirodnite zakoni, pak, se samo razli~ni delovi, a
ne razli~eni vidovi na pravo, pri{to prvite se pi{ano, a vtorite nepi{ani
pravo. Prirodnoto pravo pod koe potpa|a ~ovekovata prirodna
sloboda koja se sostoi vo otsustvo na nadvore{ni pre~ki za ~ovekovo
dejstvuvawe mo`e da se smali i ograni~i so gra|anskiot zakon, za-
{to ograni~uvaweto na prirodnata sloboda na poedinecot e uslov za
ostvaruvawe na mirot kon koj lu|eto prirodno se stremat. Me|utoa, sekoj
podanik ima sloboda vo site onie ne{ta vo koi pravoto ne mo`e
spogodbeno da se prenese. Toj ima pravo da go brani svoeto telo i svojot
`ivot, ne e obvrzan da priznae krivi~no delo ako ne mu se obezbedi
prostuvawe, nitu e obvrzan da se ubie sebesi ako vlasta bi mu ja dala
taa mo`nost ili toa bi go barala od nego. Ova Hobs go izveduva od na-
~eloto deka nikoj ne mo`e da se obvrze samiot sebesi da se obvini,
nitu samiot sebesi da se li{i od `ivot. Gra|anskiot zakon, vsu{nost,
ne se ni pojavil na ovoj svet poradi ni{to drugo, veli Hobs, tuku za da
ja ograni~i prirodnita sloboda na poedincite taka {to tie ne bi mo-
`ele da si nanesuvaat me|usebna {teta, tuku za eden na drug da si pomagaat
i da se zdru`at protiv zaedni~kiot neprijatel. Pravdata, spored
toa, za Hobs pretstavuva prirodno pravo koe kako takvo e samo potencijalno
ostvarlivo, a stanuva aktuelno duri kako posledica na dogovorot
~ie ispolnuvawe go obezbeduva dr`avata preku suverenata vlast
i gra|anskite zakoni.
Navedenoto sodr`insko odreduvawe na prirodnata sostojba kaj
Hobs proizleguva od negovata koncepcija na motivacijata koja pretstavuva
integralen del na negoviot filozofski sistem kako celina.
Spored taa negova koncepcija izlo`ena vo "Levijatan," va`ni se poimite
apetit (appetitio = `elba, streme`, simpatija) i averzija (odvratnost,
antipatija) so ~ija pomo{ gi definira dobroto (zadovolstvoto)
i neprijatnosta (zloto). Apetitot pretstavuva dvi`ewe koe e naso~eno
kon objektot {to go predizvikal, a averzija dvi`ewe koe e naso~eno
sprotivno od objektot koj ja predizvikal. Predmetot na apetitot
se narekuva dobro, a predmetot na averzijata zlo. Zadovolstvata i
neprijatnostite se vidovi na dobro ili zlo, a nivniot nadvore{en
izraz se setilnite ~uvstva. Nekoi zadovolstva nastanuvaat od setilno
zabele`uvawe na nekoj prisuten objekt i mo`at da se nare~at setilni
zadovolstva. Drugi nastanuvaat od o~ekuvawe koe doa|a od predviduvawe
na krajot ili posledicite na ne{tata i toa se duhovni zadovolstva.
Sli~no na toa, nekoi neprijatnosti se setilni i se narekuvaat bolka, a
drugi se sostojat vo o~ekuvawe na posledicite i se narekuvaat `alost.
424

Od druga strana, so ogled na toa {to za Hobs samoodr`uvaweto pretstavuva
zadovoluvawe na site ~ovekovi apetiti, ostvaruvawe na site negovi
nameri (bez ogled na nivnata sodr`ina), streme`ot kon samoodr`uvawe,
odnosno negoviot negativen aspekt, stravot od smrtta
mora da bide najsilen motivacionen faktor. Ottamu se doa|a do zaklu-
~okot deka sekoj ~ovek pred sî go izbegnuva najgolemoto od site prirodni
zla - smrtta i toa so eden priroden impuls. Pritoa, treba da se
pravi razlika me|u prvoto, najgolemoto i najvisokoto dobro.
Samoodr`uvaweto e sekako dobro koe e pretpostavka za site
drugi dobra i zatoa Hobs go narekuva prvo dobro. Me|utoa, ottamu {to
vo tekot na celiot `ivot po edna sleduva druga `elba, za sre}a mo`e
da se zboruva samo kako za neprekidno nepre~eno postignuvawe sekoga{
na novi celi. Na ovoj na~in sfatenata sre}a, za Hobs e najgolemo
dobro. Nakratko, spored Hobs, odr`uvaweto na `ivotot e prvo dobro,
nepre~enoto napreduvawe sekoga{ do novi celi (sre}a) e najgolemoto
dobro, dodeka najvisoko dobro, t.e. takvo dobro vo ~ie u`ivawe duhot
go nao|a svoeto smiruvawe ne postoi. Nasproti toa, smrta e ne samo
prvo, tuku i najgolemo i najvisoko zlo.
Izlo`eniot mehanizam na ~ovekovoto motivaciono povedenie,
spored Hobs, funkcionira striktno deterministi~ki, t.e. bez vlijanie
na ~ovekovata slobodna volja. Zgora na toa, toj duri smeta deka voljata
ne postoi kako posebna sposobnost. Koga kaj ~ovekot naizmeni~no se
javuvaat apetiti i averzii, nade`i i stravuvawa vo vrska so edno isto
ne{to i vo mislite ni se menuvaat razli~ni dobri i lo{i posledici
koi bi mo`ele da nastanat ako se stori ili ne se stori ona {to se ima
vo vid, taka {to ~as imame apetit kon toa, ~as averzija kon toa, ~as se
nadevame deka }e bideme sposobni toa da go storime, ~as o~ajuvame ili
se pla{ime da se obideme toa da go storime, toga{ celiot zbir na `elbi,
averzii, nade`i i stravuvawa, koi traat sî dodeka ne{toto ne se
stori ili nema da se stori ili pak, se dojde do zaklu~ok deka toa e
nemo`no, go narekuvame predomisluvawe. Vo predomisluvaweto onoj
posleden apetit i onaa posledna averzija koi neposredno se vrzuvaat
so dejstvieto ili so propu{taweto, go pretstavuvaat ona {to go narekuvame
volja - akt, a ne sposobnost na sakaweto. Na toj na~in voljata e
samiot apetit (`elba), odnosno averzijata, {to zna~i deka vo u~eweto
na Hobs nema mesto za sloboda na voljata.
Me|utoa, Hobs govori za "slobodata" na koja i pridava najmalku
dve razli~ni zna~ewa. Prvoto od niv e otsustvo na nadvore{ni pre~ki
na dvi`eweto. Vo ovaa smisla mo`e da se zboruva i za slobodata na nerazumnite
ili bez`ivotni su{testva. Od druga strana koga zborot
sloboden i sloboda }e se pomestat na {to i da e drugo odo{to na telata,
tie se zloupotrebuvaat, za{to ona {to ne e podlo`no na dvi`ewe
ne e podlo`no nitu na pre~ki vo dvi`eweto. Ottamu, ne mo`e da se
zboruva za sloboda na voljata, na `elbata ili na sklonosta, tuku samo
za sloboda na ~ovekot. Sloboden ~ovek e onoj koj vo ne{tata koi po
425

svojata sila i um e sposoben da gi pravi ne e spre~en da go pravi ona
{to mu e volja. Toa e ona {to Hobs go narekuva prirodna sloboda.
Drugiot vid sloboda se sostoi vo sloboda od obvrski, dogovori,
zakoni i se narekuva sloboda na podanikot (gra|aninot). Vo kontekst
na analizata na op{testveno-politi~kite odnosi, Hobs pod sloboda
obi~no ja podrazbira slobodata na podanikot, a koga ja izlo`uva svojata
antropolo{ko-psiholo{ka doktrina, Hobs go upotrebuva zborot
sloboda vo prvata smisla. 794
Po ova stanuva jasno za{to Hobs "poso~uva kon faktot deka negoviot
"sloboden priroden ~ovek" so site svoi nedopirlivi nagoni,
sepak e obdaren so razum. Soo~en so, od nego ve}e formuliranata bezizlezna
sostojba, izrazena kako disjunkcija "Ili otka`uvawe od manifestirawe
na nagonot, ili propast!" - razumot sugerira solucija da se
ostane `iv. Negoviot recept e klasi~en - "Da ne mu go pravi{ na drugiot
ona {to misli{ deka bi bilo lo{o drug da ti go pravi tebe!" Sepak,
zaradi silata na al~nosta, streme`ot kon slavata i sli~no razumot
mora da bide potpren so konkretna sila i zakana, za{to tamu kade
{to nema me~, dogovorot e samo prazen zbor. Na ova mesto toj go izveduva
centralniot argument koj e instanca na post hoc ergo propter hoc."
Imeno, spored Hobs, Ako lu|eto po priroda bea miroqubivi, }e nema-
{e potreba od sila! ]e `iveea vo mir bez prisilba. 795 Takviot mir go
obezbeduva suverenot (monarhot) koj ne e del od op{testveniot dogovor,
tuku negova posledica i koj ima neograni~ena vlast, zatoa {to toj
e zakonot. Poradi toa, pak, "po definicija," ne mo`e da ima nikakvi
"nepravedni zakoni." Zakonite se ednostavno postapka na nametnuvawe
odredeni zabrani i ograni~uvawa. Sledstveno, tie se postapki na nametnuvawe
pravda i nepravda. Kade {to nema zakoni nema nitu pravda,
nema ni nepravda. 796 Suverenot e subjekt na prirodni zakoni koi kako
bo`ji ne mo`at da bidat op{testveno ukinati. No, na zakonite {to samiot
gi pravi - op{testvenite zakoni toj ne mo`e da e pot~inet, bidej}i
toa bi zna~elo da bide pot~inet na sebesi. A toa ne e pot~inetost
tuku - sloboda! Dokolku, pak, zakonot e nad suverenot, toga{ sudiite
koi mo`at da go kaznat, stojat nad suverenot i taka stanuvaat negovi
suvereni. Taka negoviot politi~ki model go podrazbira faktorot na
bezuslovna poslu{nost kako nu`na premisa za stabilno i sre}no funkcionirawe.
Site drugi aspekti na socijalniot `ivot bitno í se podredeni
na osnovnata relacija - apsolutna neprikosnovena vlast na suverenot
i celosnata poslu{nost na subjektite na vlasta. 797 No, pritoa,
kaj Hobs postoi izrazena svesnost za toa deka predavaj}i gi site drugi
prava, ~ovekot ne go predal i na suverenot ne mo`e da mu go predade
426
794
Izlo`eno spored Primorac, I. op. cit, str. 181-190.
795
Muhi}, F. op. cit. str. 84.
796
Ibid, str. 85.
797
Ibid, str. 86-87.

pravoto da se brani od site onie {to mu go zagrozuvaat `ivotot. 798
2. PASKAL
Zna~ajni stavovi za pravdata, iako bez nekoja sistematika, mo-
`at da se najdat i kaj Blez Paskal, {to e i razbirlivo so ogled na toa
{to glavno se izneseni vo negovoto nedovr{eno delo koe go podgotvuval
pod raboten naslov "Apologija na hristijanskata religija," a po
negovata smrt (1670) e objaveno so naslov "Milsi." Tie stavovi ove }e
se obideme da gi prenesemevo nivnata celosna avtenti~nost so zadr-
{ka od bilo kakov preuranet komentar.
"Qubovta ili omrazata go menuvaat likot na pravdata. I kolku
za izvesen advokat odnapred {tedro platen e pospravedlivo deloto
{to go brani! Kolku pravat negovite smeli dvi`ewa toa da im se stori
takvo na sudiite, izmameni so takviot privid! Sme{en razum {to
se vrti na kade {to duva, i vo site pravci na vetrot!" 799
"Site lu|e ja baraat sre}ata, nema isklu~oci. Kolku i da se razli~ni
sredstvata {to pritoa gi koristat, site se stremat kon taa cel.
Ako edni vojuvaat, a drugi ne, sepak gi vle~e ovaa ista `elba {to i kaj
ednite i kaj drugite e pridru`ena od razli~ni pri~ini. Voljata (ne)
prezema ni najmal ~ekor osven za ovaa cel. Ovde e povodot za site postapki
na site lu|e, duri i na onie {to imaat namera da se obesat." 800
Vpro~em, ne slu~ajno e ka`ano: "So najdobri nameri mo`e da bide poplo~en
patot i za pekolot."
"Ako mo`ea lu|eto }e ja stavea silata vo racete na pravdata:
ama, bidej}i silata ne dozvoluva da bide rakovodena kako {to sakame,
za{to e sposobost {to se osoznava, dodeka pravdata e duhovna sposobnost
so koja raspolagame kako sakame, ja stavame vo racete na silata. I
taka velime deka e pravedno ona na koe ~ovek bezdrugo mora da mu se
pot~ini. Ottuka doa|a pravoto na me~ot, za{to me~ot dava vistinsko
798
Vo ovaa smisla Hobs veli: "Toa {to celosno go izvinuva nekoe delo
i od nego ja otstranuva prirodata na krivi~no delo ne mo`e da bide ni{to
drugo, tuku ne{to {to istovremeno ja otstranuva i zadol`itelnosta na zakonot
(italik, Hobs)... Ako nekoj ~ovek vo strav od neposredna smrt e prisilen
da stori nekakvo protivzakonito delo, toj celosno e izvinet, za{to nitu eden
zakon ne mo`e ~ovekot da go obvrze da go napu{ti svoeto sopstveno samoodr`uvawe...
Koga eden ~ovek e li{en od hrana ili od nekoja druga stvar koja mu e
nu`na za `ivot i ne mo`e da se odr`i na koj i da e drug na~in odo{to so
vr{ewe na protivzakonito delo kako kaj, da re~eme, vo vreme na te{ka glad so
sila zeme ili ukrade hrana koja ne mo`el da ja dobie za pari ili od milosrdie,
ili ako vo odbrana na svojot `ivot zgrap~i tu| me~, toj celosno e izvinet
od pri~inata {to pred maklu e izlo`ena." Hobs, T. op. cit. str. 266.
799
Paskal, B. Kultura, Skopje, 1996, str. 44.
800
Ibid, str. 185.
427

pravo. Inaku bi go videle nasilstvoto na edna strana, a pravdata na
drugata..." 801
"Opasno e na narodot da mu se ka`e deka zakonite ne se pravedni,
zatoa {to toj im se pokoruva samo poradi toa {to veruva oti se
pravedni. Zatoa treba vedna{ da mu se ka`e deka e dol`en da im se pokoruva
zatoa {to se zakoni, isto kako {to e dol`en da im se pokoruva
na voda~ite, ne poradi toa {to se pravedni, tuku za{to se voda~i. Vaka
ete sekoja buna se spre~uva, ako mo`eme da gi naterame da go razberat
ova, i deka tokmu ova e vo vistinska smisla utvrduvawe na pravdata." 802
Tri stepeni pogore kon polot go prevrtuvaat na glava celoto
pravosudstvo, eden meridijan re{ava za vistinata. Za nekolku godini
ona {to go prite`avavme, osnovnite zakoni go menuvaat. Pravoto ima
svoi vremiwa, vleguvaweto na Saturn vo Lavot ni go ozna~uva izvorot
na nekoe zlostorstvo. [egobijno pravo {tom reka mu e me|ata! Vistina
od ovaa strana na Pirineite, zabluda od drugata strana.
Propovedaat deka pravdata ne e vo ovie obi~ai, tuku deka le`i
vo prirodnite zakoni koi gi znaat sekade. Bezdrugo tie uporno bi se
dr`ele za toa, ako drskosta na slu~ajot {to gi zaseale ~ove~kite zakoni
bi na{le barem eden {to bi bil seop{t, ama najsme{noto e toa,
{to svoeglavosta na lu|eto tolku stanala raznoobrazna, ta nema nikako
eden takov zakon.
Sitnite kra`bi, incestot, ~edomorstvoto i ubistvoto na tatkoto,
sî si dobilo mesto vo primernite postapki. Mo`e li da ima ne-
{to posme{no od nekoj ~ovek koj ima pravo da me ubie za{to `ivee
preku rekata, i zo{to negoviot vladar e vo kavga so mojot, makar {to
jas nemam ni{to zaedni~ko so toa? ...Poradi ovoj mete` se slu~uva
eden da veli deka su{tinata na pravdata e vo zakonodavstvoto, drug pak
vo udobnosta na vladetelot, a tret vo sega{nite obi~ai. A ova e najsigutrno:
ni{to, sledej}i go samiot razum, ne e pravedno kako takvo.
Sî se menuva so vremeto. Obi~ajot ja odreduva pravednosta, od prosta
pri~ina {to e prifatena. Vo ova e tainstvenata osnova na nejzinata
vlast. Koj ja vra}a na nejziniot izvor, ja raznebituva. Ni{to ne e tolku
pogre{no od zakonite {to gi ispravaat gre{kite. Onoj {to im se
pokoruva zatoa {to se pravedni, se pokoruva na pravdata {to si ja voobrazil,
a ne na su{tinata na zakonot: ovoj e celiot sodr`an vo sebe,
zakon e i ni{to pove}e. Koj }e saka pritoa da go ispita povodot, }e
najde deka e tolku kr{liv i tolku bezna~aen {to, ako nema navika da
razmisluva za ~udata na ~ove~kata izmislica, toj }e se voshituva deka
samo za eden vek zakonot dobil tolkav bleskot i tolkava po~it. Ume-
{nosta da se krevaat buni, da se soboruvaat dr`avi se sostoi vo toa da
se razni{aat vospostvenite obi~ai, merej}i gi sî do nivnito izvor za
da se obele`i nivniot nedostatok na vlast i na pravednost. Treba, ve-
428
801
Ibid, str. 421.
802
Ibid, str. 151.

lat ovie da se vratime na osnovite i iskonskite zakoni na dr`avata
{to nekoj nepraveden obi~aj gi uni{til. Siguren na~in da izgubime
sî: ni{to nema da bide pravedno na ovaa terazija. Me|utoa, narodot lesno
gi isprava u{ite za vakvi raspravi. Toj go kr{i jaremot {to }e go
osoznae, a golemcite vle~at korist od ovaa negova propast i od onaa na
onie qubopitni islednici na prifatenite obi~ai. Zatoa najblagorazumniot
od zakonodavcite velel deka lu|eto, za nivna blagodet, treba
~esto da gi mamat, a eden drug opiten politi~ar ka`al: "Cum veritatem
qua liberetur ignoret, expedit quod fallatur" (Zatoa {to ja poznava vistinata
koja bi go oslobodila, ima polza da bide izla`an). Ne treba narodot
da ja ~uvstvuva vistinata na grabe`ot. Odamna bil voveden bez
pri~ina. Treba sega da se gleda nebare e verodostoen, ve~en, da se krie
negoviot izvor, ako ne sakame brgu da mu se stavi kraj." 803
"Veri iustis"(Za vistinskoto pravo - Ciceron). Go nema pove}e:
ako go imavme, nema{e kako pravilo za pravdata da gi zemame obi~aite
na svojot kraj. Zatoa {to ne sme mo`ele tuka da ja najdeme pravednosta,
sme ja na{le silata." 804
Pravedno e da mu se pokorime na ona {to e pravedno, nu`no e da
mu se pokorime na ona {to e najsilno. Pravdata e nemo}na bez silata,
silata e despotska bez pravdata. Pravdata bez sila e protivre~na, zatoa
{to sekoga{ ima zli lu|e silata bez pravda ja obvinuvame. Zna~i,
pravdata i silata treba da gi sostavime i zatoa treba da se trudime
ona {to e pravedno da bide silno, ili ona {to e silno da bide pravedno...
Pravdata e predmet na spor, silata e o~igledna i nesporna. Taka
lu|eto ne mo`ele silata da í ja pridadat na pravdata za{to silata e
protivre~na na pravdata i samata se proglasila deka e pravedna. I
taka, ne mo`ej}i da napravat ona {to e pravedno da bide silno, napravile
ona {to e silno da bide pravedno. 805
Edinstveno seop{to pravilo se zakonite na zemjata za obi~nite
pra{awa i mnozinskoto mislewe za drugite pra{awa. Od kade do{lo
toa? Od mnozinstvoto koe bilo silno. So ova se objasnuva zo{to kralevite,
vo ~ii race e vpro~em silata, ne se pokoruvaat na mnozinskoto
mislewe na svoite ministri.
Nesomneno, ednakvosta na bogatstvoto e pravedna. Ama, zatoa
{to lu|eto ne mo`ele silata da ja pokorat na pravdata, napravile pravdata
da í se pokori na silata. Ne mo`ej}i da ja zakrepnat pravdata, ja
opravdale silata za da gi spojat pravdata i silata vo edno, ta da ima
mir, koj e vrhovno bogatstvo. 806
Zo{to mu se pokoruvame na mnozinstvoto? Dali pri~inata e
803
Ibid, str. 138-140.
804
Ibid, str. 141.
805
Ibid, str. 141.
806
Ibid, str. 141-142.
429

za{to ima pove}e pravo? Ne, tuku pove}e sila. 807
Pravdata e ona {to e utvrdeno i na toj na~in site na{i utvrdeni
zakoni nu`no }e bidat smetani za pravedni bez da bidat ispituvani,
zatoa {to se ve}e utvrdeni. 808
Modata ja pravi dopadlivosta, isto modata ja kroi pravdata. 809
3. XON LOK
Pred da se ka`e {to bilo vo vrska so u~eweto na Xon Lok, najprvin
e nu`no da se potsetime na osnovnite karakteristiki na prosvetitelstvoto.
Za takviot priod postojat pove}e pri~ini od koina ova
mesto }e se zadovolime so taa deka tokmu negovoto prvo delo "Pismo
za tolerancijata," se smeta za po~etok na epohata na prosvetitelstvoto.
Toa delo, Lok go objavil vo 1689 godina (na svoja 57 godini{na
vozrast).
Sedumnaesetiiot i osumnaesetiot vek be{e period na racionalizmot
i prosvetenosta i istovremeno period na rascvet na golemite
sistemi na prirodnoto pravo koe stana osnovna prakti~na pravna i moralna
filozofija na celata epoha. Vo nego se otfrla teologijata i se
prezema matemati~ko-deduktivniot metod vo naukata. 810 Osnovite na
807
Ibid, str. 142.
808
Ibid, str. 146.
809
Ibid, str. 145.
810
Poa|aj}i od zakonot za dru{tvenosta koj proizleguva od op{testvenata
priroda na ~ovekot i koj go goni da se zdru`i so drugi vo miren zaedni~ki
`ivot, e deduciran opse`en sistem na pravni pravila ~estopati do najsitni
podrobnosti. Ovoj sistem e podelen vo disciplini onaka kako {to e podeleno
pozitivnoto pravo. Na toj na~in prirodnoto pravo ne pretstavuvalo ednostavno
zbir na vode~ki idei odnosno dogmi, tuku podroben praven sistem sli-
~en na pozitivnoto pravo. Vo sistemot na prirodnoto pravo taka nao|ame pravila
za dogovorite, steknuvawe na sopstvenosta, brakot, nasleduvaweto na
vlasta itn. - i sî e pretstaveno so podrobna jasnotija {to od prirodnoto pravo
prave{e sistem od ist obem kakov {to e i pozitivnoto pravo. Taka, prirodnoto
pravo, koe zapo~na da se gleda kako zbir na prava i dol`nosti koi neposredno
validno se primenuvaat na gra|anite vo nivnite zaemni odnosi na
ist na~in kako i pozitivnoto pravo, prestana da bide moralna disciplina i
stana vistinska pravna disciplina. Ottamu, namesto na logi~ki razumnata
ideja deka pozitivnoto pravo e podredeno na izvesni moralni principi kako
uslovi na svojata moralno obvrzuva~ka sila, lu|eto se navedeni da prifatat
udvojuvawe na pravniot sistem: nad i zad fakti~kite pravni odnosi (iska`ani
vo prv red so karagorijata na subjektivnite prava) postoi drug zbir na subjektivni
prava - prirodni subjektivni prava. Vo soglasnost so ovaa ideja dojde
do ostro razlikuvawe na pravoto i moralot. Pred toa (vo celata prethodna
filozofija), ottamu {to se smeta{e deka prirodnoto pravo opfa}a samo ne-
430

ovoj pravec gi postavil Hugo Grocius (De iure belli ac pacis, libri tres,
1625), no duri vo vtorata polovina na XVII vek prirodnoto pravo go dostigna
vrvot na svojot razvoj vo golemite sistemi na Baruh Spinoza,
Semjuel Pufendorf, Kristijan Tomazius, @an Bajberjak, Kristijan
Volf i drugi. Poseben akcent na politkata se javuva vo prirodnoto
pravo na radikalniot branitel na apsolutnata vlast Tomas Hobs i vo
delata na Xon Lok i @an @ak Ruso, dvajcata osnova~i na sovremenata
demokratija. Lok e idejniot tvorec na amerikanskata, a Ruso na francuskata
revolucija. I dvete revolucii pretstavuvaat triumf na idejata
na prirodnoto pravo, za osloboduvawe na poedinecot i za negovite
neotugivi slobodi i prava. Ovie prava najdoa svoj izraz vo amerikanskata
deklaracija za nezavisnosta od 1776, vo francuskata deklaracija
za pravata na ~ovekot od 1789, koja e usvoena kako uvod za ustavot od
1791 godina, a proektot na Napoleonoviot kodeks po~nuva so slednava
re~enica: "Postoi univerzalno i nepromenlivo pravo, izvor na site
pozitivni zakoni: priroden razum koj vladee so ~ove{tvoto." Poslednoto
golemo ime od ovoj period e Imanuel Kant. Prvata i najo~igledna
karakteristika na novoto prirodno pravo e negovata sekularna
priroda: prirodnoto pravo sega se razviva bez kakva i da e podr{ka od
teologijata i otkrovenija vrz osnova na ~ovekovata priroda... Ideologijata
na prirodnoto pravo od ovoj period e individualisti~ka i liberalna.
Dr`avata, {to pomalku e mo`no treba da se me{a vo `ivotot na
gra|anite. Nejzinata zada~a se ograni~uva na obezbeduvawe na vnatre-
{niot i nadvore{niot mir, na obezbeduvawe na sopstvenosta i slobodata
na dogovaraweto... Na ovaa ideologija najsilen izraz í dade Kant,
koj slobodata ja definira{e kako izvorno pravo na ~ovekot, a vrhovkolku
generalni apstraktni maksimi, ne postoe{e opasnost od pome{uvawe
na prirodnoto i pozitivnoto pravo: vrskata me|u niv postoe{e samo vo mera
{to se smeta{e deka pozitivnoto pravo svoeto va`ewe go izvlekuva od prirodnoto
pravo. Pritoa, be{e jasno deka prirodnoto pravo e upateno kon drug, a
ne kon onie lica kon koi se obra}a pozitivnoto pravo. Ottamu {to prirodnoto
pravo sodr`e{e moralni i pravni principi koi go obvrzuvaat zakonodavecot,
po~ituvaweto na prirodnoto pravo od strana na zakonodavecot be{e
uslov negovite zapovedi da bidat vistinski zadol`itelen praven poredok, a
ne ednostavno pravilo na nasilstvo. Pokraj svojot prisilen karakter, prirodnoto
pravo ima{e i povisoko moralno va`ewe. Prirodnoto pravo gi vostanovuva{e
vrhovnite principi kako izvor na va`ewe. Taka prirodnoto pravo
ima{e moralna i pravnopoliti~ka priroda, iako ne be{e pravena fundamentalna
razlika me|u moralot i pravoto, za{to se pretpostavuva{e deka su{tinata
na pravoto e da bide moralno obvrzuva~ko - da ja obvrzuva sovesta. Moralnosta,
zna~i se podrazbira{e kako izraz na ona va`ewe koe pravoto i moralot
vo potesna smisla go imaat kako zaedni~ko, nasproti specifi~niot karakter
na pravoto kako prisilen poredok. V. Ros, A. Pravo i pravda, CID, Podgorica,
1996, str. 279-280.
431

niot princip na prirodnoto pravo go izrazil so svojot pro~uen kategori~ki
imperativ: "deluvaj nadvore{no taka {to slobodnata upotreba
na tvojata samovolja mo`e da postoi zaedno so slobodata na sekogo spored
nekoj op{t zakon." Zapostavuvaj}i ja okolnosta deka ova tvrdewe e
besmisleno, nejzinata smisla e jasna, da se podr`i maksimumot na sloboda
so ograni~uvawe samo vo nejzin sopstven interes. 811
Prirodnopravnoto u~ewe na Xon Lok, pretstavuva osnova na
ideologijata na liberalizmot 812 i konstitucionalizmot, a so svoite
811
Ibid, str. 277-281
812
"Iako liberalizmot e kontroverzen poim ~ie zna~ewe istoriski se
pomestuva{e, ovde go upotrebuvame kako znak za nastojuvaweto nasproti tiranijata
i apsolutisti~kiot sistem da se podr`at vrednostite na slobodata na
izbor, razumot i tolerancijata. Osporuvaj}i ja mo}ta na despotskite monarhii
i nivnoto pravo na vlast "spored bo`jata milost," liberalizmot saka{e
da ja ograni~i mo}ta na dr`avata i edinstveno da ja definira pravnata sfera
nezavisno od deluvaweto na dr`avata. Vo sredi{eto na toj proekt se nao|a{e
celta - osloboduvawe na civilnoto op{testvo (osobeno na semejniot i delovniot
`ivot) od politi~ki vme{uvawa so istovremeno ograni~uvawe na vlasta
na dr`avata. Liberalizmot postepeno zapo~na da se povrzuva so doktrinata
deka poedinecot treba da bide sloboden vo ostvaruvaweto na sopstvenite streme`i
vo verskite, ekonomskite i politi~kite raboti - vsu{not vo sî vo {to
se zafa}a{e vo sekojdnevniot `ivotot. Iako razli~nite "varijanti" na liberalizmot
taa cel ja tolkuvaa na razli~ni na~ini, site bea slo`ni okolu posreduvaweto
na ustavnata dr`ava vo privatnata sopstvenost i natprevaruva~kata
pazarna ekonomija kako klu~ni mehanizmi za koordinacija na poedine~nite
interesi. Va`no e da se naglasi deka vo najranite (i najvlijatelni) liberalni
doktrini, poedincite se sfa}aat kako "slobodni i ednakvi" so "prisilni
pravila", t.e. so neotu|ivi prava steknati so ra|aweto. Treba me|utoa
da se zabele`i deka tie poedinci sî do devetnaesetiot vek bea ma`i...
Sredi{en problem so koj se soo~i liberalno politi~kata teorija be{e pra-
{aweto kako da se izmiri konceptot na dr`avata kako nepobitno zakonski
ograni~ena struktura na mo} so novoto sfa}awe na pravata, obvrskite i dol-
`nostite na podanicite. Zna~i vo kakov odnos da se dovede "suverenata dr`ava"
i "suvereniot narod" koj be{e priznat kako legitimni izvor na seta mo}
na dr`avata. Pogolem del na liberalnata i liberalnodemokratskata teorija
se soo~i so dilemata na iznao|awe ramnote`a me|u mo}ta i pravata, vlasta i
zakonot, pravata i dol`nostite. Za{to, dodeka dr`avata mora da ima monopol
nad prisilbata za da mo`e da sozdade sigurna osnova vrz koi "slobodnata
trgovija" kako i delovniot i semejniot `ivot mo`at da prosperiraat, nejzinata
prisilna i upravna sposobnost mora da bide sovladana taka {to nivnite
agenti nema da dojdat vo sudir so politi~kite i op{testvenite slobodi na
oddelniot gra|anin koj go sledi svojot sopstven interes vo konkurentskiot
odnos so drugite." Held, D.Modeli demokratije, [kolska kniga, Zagreb, 1990, str.
53- 54.
432

najva`ni zaklu~oci e vo direktna sprotivnost na Hobsovata pravna
filozofija. 813 Spored Lok, prirodnata sostojba koja mu prethodi na
gra|anskoto op{testvo ne e voena sostojba, za{to ~ovekovata priroda
ne e egoisti~ka, tuku racionalna. Vo prirodata vladee celosna sloboda
i sovr{ena ednakvost. Sloboda, za{to lu|eto mo`at da pravat sî
{to sakaat, ednakvost, za{to nikoj nema pove}e mo} i prava odo{to
dru|ite. Vo nea vladee prirodniot zakon so site i site kako ramnopravni
i nezavisni se spremni da go slu{aat. Toj zakon e ednakov na razumot.
Prirodniot zakon gi pou~uva lu|eto deka na drugiot ne treba da
mu se nanesuva {teta vo `ivotot, zadravjeto, slobodata i sopstvenosta,
za{to site lu|e se delo na semo}niot i bezgrani~no mudriot tvorec:
site se slu|i na eden semo}en gospodar koj gi ispratil vo svetot po
svojata rabota. Lu|eto se sopstvenost na onoj so ~ie delo se sozdadeni
na negovo, a ne na tu|o zadovolstvo, a ottamu {to na site im se dadeni
sli~ni sposobnosti da gi delat vo edna prirodna zaednica, ne mo`e da
se zamisli nikakva pot~inetost me|u lu|eto koja bi im dala pravo da se
uni{tuvaat eden so drug. Naprotiv, lu|eto se sozdadeni da mu slu`at
eden na drug, kako {to su{testvata od ponizok vid se sozdadeni niv da
im slu`at. A za site lu|e da mo`at da se vozdr`at od povredata na tu-
|ite prava (i so toa da ne mu {tetat edni na drugi) i da se po~ituva zakonot
na prirodata (~ija cel e mir i za~uvuvawe na celoto ~ove{tvo),
vo taa sostojba izvr{uvaweto na zakonot na prirodata e pomesteno vo
racete na sekoj ~ovek. Spored prirodniot zakon sekoj e svoj sopstven
sudija i izvr{itel, odnosno, sekoj ima pravo da go kazni agresorot na
toj zakon vo mera koja ne bi ja dozvolila negovata povreda. Za{to, zakonot
na prirodata (kako i site drugi zakoni koi se odnesuvaat na lu-
|eto na ovoj svet) bi bil zaluden ako ne postoi nikoj koj vo taa prirodna
sostojba nema mo} da go izvr{uva toj zakon i pritoa da gi za{titituva
nevinite, a da gi kaznuva prestapnicite. Toa proizleguva ottamu
{to, kako sekade i vo prirodnata sostojba se javuvaat prekr{iteli na
zakonite (ovde prirodnite) i tie se gonat i kaznuvaat. Izrekuvaweto i
813
"Lok, koj vo mnogu ne{ta ne se soglasuva so Hobs, go sledi vo pretpostavkata
deka e razumno direktno da se pretpostavi deka `elbata na grupata
mo`e da se poistoveti so `elbata na mnozinstvoto ~lenovi na taa grupa. pa
sepak, drugite razliki ovaa pretpostavka ja pravat zna~itelno poneprijatna
odo{to e taa za Hobs. Glavnata od tie razliki e vo toa {to Lokovata prirodna
sostojba povtorno e izmoralisana, taka {to opisot na lu|eto vo prirodnata
ili vo predpoliti~kata sostojba stanuva opis na toa kakvi se tie koga
se povrzani so prirodniot, moralen zakon. Ottamu pra{aweto za nivniot
vlez vo politi~kata dr`ava, so spogodba ili na nekoj drug na~in, sega stanuva
ne samo pra{awe poradi {to toa bi mo`elo da bide prednost za niv, tuku,
isto taka, dali e toa moralno dopu{teno, obvrzuva~ko ili prepora~livo vo
smisla na ona prethodno postoe~ka nadvicuva~ka moralna ramka." Harison, R.
op. cit. str. 61.
433

izvr{uvaweto na kaznite im e dovereno na lu|eto voop{to i tie vo
site slu~ai se javuvaat kako sudii. 814 Me|utoa, tie stanuvaat pristrasni
kon sebe, svoite rodnini i prijateli, a od druga strana zlobata,
strastite i odmazdata gi vodat daleku vo kaznuvaweto na drugite {to
doveduva do neredi. Tokmu zatoa, gospod im ja podari vlasta na lu|eto
815 ili lu|eto se dogovorija ({to kaj Lok sepak ostanuva nejasno) za
sozdavawe na edno telo {to }e pretstavuva lek protiv tie neredi (pristrasnosta
i nasilstvoto na lu|eto), a toa telo e gra|anskata dr`ava. 816
814
"Vo prirodnata sostojba eden ~ovek preku vlasta se izdignuva nad
drug, me|utoa ne preku apsolutna ili arbitrarna vlast da se odnesuva sprema
kriminalecot koga ve}e go ima v race so seta `estokost i neograni~ena raspu{tenost
na svojata volja, tuku da mu vozvrati tolku kolku {to negoviot laden
razum i sovest mu nalagaat, {to sodvetstvuva na negoviot prestap, a {to e
samo tolku kolku {to mo`e da poslu`i za reparacija. Za{to ovie dve se edinstvenite
pri~ini poradi koi eden ~ovek zakonski mo`e da mu na{teti na
drug, a {to nie go narekuvame kazna. Kr{ej}i go zakonot na prirodata, prestapnikot
se opredeluva da `ivee spored pravila razli~ni od pravilata na razumot
i op{tata pravednost, koi se mera {to gospod ja postavi preku deluvaweto
na lu|eto za nivnata zaedni~ka sigurnost... O{teteniot ima pravo na
prisvojuvawe na imotot i uslugite na prestapnikot spored pravoto na samoza-
{tita kako {to sekoj ~ovek ima pravo da go kazni zlostorstvoto za da spre~i
povtorno da bide izvr{eno spored pravoto koe treba da go {titi celoto ~ove{tvo
i da gi pravi site razumni ne{ta zaradi postignuvawe na taa cel, a zaradi
spre~uvawe na drugite da storat sli~en prestap koj nikakva reparacija
ne mo`e da go kompenzira... Lok, \z. Two Treatises of Government, spored Parsons,
T. Teorije o dru{tvu, Vuk Karad`i}, Beograd, 1969, str. 105.
815
Ibid, str. 106. Ottamu, negoviot "zakon na prirodata e svedo{tvo za
voljata na gospod. Toj e "Bo`ji glas" vo ~ovekot." Strauss, L. op. cit. str. 152.
816
Vo objasnuvaweto na politi~kata mo} (dr`avata), Lok trgnuva od
prirodnata sostojba i pritoa veli: "Zaradi to~no sfa}awe na politi~kata
mo} i izvlekuvawe na nejzinoto poteklo od prapri~inata, mora da razgledame
vo kakva sostojba prirodno se nao|aat site lu|e, a toa e sostojba na sovr{ena
sloboda kako vo naso~uvaweto na nivnite dejstvija i raspolagaweto so nivnata
sopstvenost i so nivnite li~nosti taka kako {to tie smetaat deka e najdobro
vo granicite na zakonot na prirodata i bez zavisnost od voljata na nekoj
drug. Ibid, str. 104. Ottamu, pravilno zabele`uva Strauss: "Prirodnata sostojba
koja na prv pogled izgleda kako zlaten period, vladeewe na gospod ili
na dobrite demoni, bukvalni zna~i sostojba bez vladeewe - "~ista anarhija."
Toa bi mo`elo da trae zasekoga{ "koga ne bi postoele iskol~enostite i
rasipanosta na degeneriranite lu|e," me|utoa za nesre}a na pogolemiot broj
od niv "ne se strogi privrzanici na pravdata i pravednosta." Od ova, a sega ne
zboruvam za drugite pri~ini, prirodnata sostojba ima mnogu "nedostatoci"...
So ogled na toa {to e "~ista anarhija" prirodnata sostojba o~igledno ne e pogodna
da bide op{testvena sostojba. Strauss, L. op. cit. str. 158-159.
434

Vo gra|ansko dr`ava lu|eto se zdru`uvaat zaradi zaedni~kiot
interes: zaemna za{tita, sigurnosta na mirniot `ivot i od potrebata
za eden nepristrasen avtoritet koj nema da se me{a vo privatniot `ivot
i koj, soglasno utvrdeniot zakon, bi gi re{aval site me|usebni
sporovi. Vo toa op{testvo deluva i odlu~uva mnozinstvoto. Granicata
na politi~kata vlast najprvin e postavena so prirodniot zakon, potoa
so odnosite na doverba i so utvrdenata soglasnost na site so koi se
vladee. Vo tie uslovi vo koi pravata na poedinecot se izveduvaat od
prirodniot zakon, Lok smeta deka pozitivnite zakoni pretstavuvaat
samo zacvrstuvawe i celosna garancija na prirodniot zakon. 817 Prirodnite
zakoni se opravdani samo dokolku pretstavuvaat oru`je na slobodata,
a ne nejzino ograni~uvawe. So ogled pak, na toa {to prirodniot
zakon e osnovna norma za site lu|e, toj zakon e najvisok duri i za zakonodavnata
vlast. So toa prirodnoto pravo, kako racionalno pravo, Lok
go postavi nad dr`avnata vlast. Pozitivnite zakoni, vo interes na nivnata
primena mora da bidat op{ti i izvesni. 818 Ottuka, jasno proizleguva
edna od osnovnite razliki na negovite stavovi od onie na Hobs.
Spored Hobs, dr`avata zna~i negacija na nerazumnata prirodna sostojba
i sozdavawe su{tinski razli~na, razumna sostojba vo koja }e bidat
negirani prirodnite prava koi postojat vo prirodnata sostojba i realizizacija
na prirodniot zakon koj vo taa sostojba ne deluva. 819 Za Lok,
817
Spored Lok, prirodniot zakon "sigurno postoi i mu e razbirliv i
jasen kako na racionalniot poedinec, taka i na onoj koj go prou~uva, isto kako
i pozitivniot zakon na dr`avnata zaednica, ako ne i pojasen kako {to e polesno
da se razbere razumot odo{to fantaziraweto i zapletkanite planovi na
lu|eto koi sledat sprotivni iskriveni interesi izrazeni so zborovi. Za{to,
taka se vistiniti i golemiot broj na municipalni zakoni na zemjite koi samo
tolku se to~ni, dokolku se zasnovani vrz zakonot na prirodata koj treba da gi
regulira i interpretira." Strauss, L. op. cit. str. 106.
818
Tadi}, Lj, op. cit. str. 87-89.
819
"Prirodnite zakoni kako pravednost, skromnost, nepristrasnost i
nakratko, da mu se pravi na drugite ona {to sakame nam da ni go pravat, bez
strav pred nekoja sila koja go obezbeduva nivnoto po~ituvawe mu se protivat
na sebesi, odnosno na na{ite prirodni strasti koi nas ne naveduvaat na pristrasnost,
drskost, odmazda i sl. A dogovorite bez me~ se samo zborovi i nemaat
sila na ~ovekot da mu dadat kakva i da e sigurnost. Zatoa bez ogled na prirodnite
zakoni (koi sekoj gi po~ituva koga mu e po volja da gi po~ituva, koga
toa mo`e da go pravi vo sigurnost), ako voop{to ne e vospostavena vlast ili
ako taa ne e dovolno silna za na{ata sigurnost sekoj so polno zakonsko pravo
}e se potpre na svojata sopstvena sila i ve{tini od pretpazlivost sprema
site drugi lu|e. I sekade kade {to lu|eto `iveele vo mali semejstva, zaemnite
grabnuvawa bile zanimawa za koi ne se smetalo deka se protiv prirodniet
zakoni, tuku naprotiv, kolku {to bile pogolemu grabe`ite tolku pogolema
bila i ~esta, a pritoa lu|eto ne po~ituvale nikakvi drugi zakoni osven zako-
435

pak, dr`avata e ustanova koja treba da ja sankcionira razumnata pririodna
sostojba zaedno so prirodniot zakon i prirodnite prava koi se
realiziraat vo nea i da se brani od nerazumnite obidi na naru{uvawe
koi sepak se mo`ni vo taa razumna sostojba. 820
Vo kontekst na navedenoto treba da se posmatra i motivacionata
teorija na Lok i negovoto sfa}awe na slobodata. Imeno, spored
Lok, ne{tata se dobri ili lo{i samo vo odnos na zadovolstvoto i bolkata.
Nie go narekuvame dobro ona {to vo nas mo`e da predizvika ili
da go zgolemi zadovolstvoto, odnosno da ja namali bolkata, ili ona
{to ni donesuva ili ni so~uvuva drugo dobro, odnosno obezbeduva otsustvo
na nekoe zlo. I obratno, go narekuvame zlo ona {to vo nas mo`e
da ja predizvika ili da ja zgolemi bolkata, odnosno da go namali zadovolstvoto,
ili pak ona {to ni nosi nekoe zlo ili nî li{uva od nekoe
dobro. Dobroto i zloto se razdvi`uva~i na na{ite strasti (motivi).
Zadovolstvoto i bolkata, odnosno nivnite pri~initeli dobroto i zloto
se oskata okolu koja se vrtat na{ite strasti. 821
Potoa, Lok ja opredeluva slobodata. Kako {to e so dvi`eweto
na teloto, taka e i so na{ata misla: ako nekoe od niv e takvo da mo`eme
da go zamenime ili napu{time spored izborot na na{iot duh, toga{
nie sme vo toa slobodni. 822 Sekade kade {to postoi celosno otsustvo
na misli ili mo} ne{to da se stori spored naredbata na mislite,
tuka postoi nu`nost. Taa se narekuva prisilba, ako zapo~nuvaweto ili
not na ~esta, t.e. vozdr`uvawe od svirepost koja se sostoelo od ostavawe na
lu|eto na nivnite `ivoti i zemjodelskite oradija... Ili "Koga bi mo`ele da
pretpostavime deka golemo mno{tvo lu|e se soglasuva da ja po~ituva pravdata
i drugite prirodni zakoni bez edna zaedni~ka vlast koja gi dr`i vo strav, bi
mo`ele istoto da go pretpostavime i za celoto ~ove{tvo i toga{ ne bi postoelo,
nitu bi bila potrebna kakva bilo gra|anska uprava ili dr`ava, za{to bi
postoel mir i bez pot~inuvawe." Vidi: Hobs, T. op. cit. Glava XVII.
820
Petrovi}, G. Engleska empiri~ka filozofija, Matica Hrvatska, Zagreb, 1955,
str. 76-77.
821
Lok, \on: Ogled o ljudskom razumu, Kultura, Beograd, 1969, str. 239. I
natamu: "Pod izrazito zadovolstvo i bolka, odnosno u`ivawe i neprijatnost
jas postojano gi podrazbiram ne samo telesnata bolka i zadovolstvo, tuku sekoe
u`ivawe ili neprijatnost koi gi ~uvstvuvame predizvikani bilo od prijatni
ili neprijatni ~uvstva ili refleksii. Ibid, str. 242. Dobroto i zloto ne
se ni{to drugo, tuku zadovolstvo i bolka, odnosno ona {to vo nas predizvikuva
ili ni nosi zadovolstvo ili bolka. Spored toa, dobro i zlo vo moralna
smisla pretstavuva soglasuvaweto ili nesoglasuvaweto na na{ite volevi dejstvija
so nekoj zakon koj {to so pomo{ na voljata i mo}ta na zakonodavecot ni
nanesuva dobro i zlo. A toa dobro i zlo, u`ivaweto i bolesta koi po naredba
na zakonodavecot go sledat na{eto pridr`uvawe ili kr{ewe na zakonot, se
ona {to go narekuvame nagrada i kazna. Ibid, str. 377.
822
Ibid, str. 250.
436

prodol`uvaweto na nekoe dejstvie e sprotivno na voljata na su{testvoto
koe e sposobno za sakawe. Ako pak, prekinuvaweto ili zapiraweto
na nekoe dejstvie e sprotivno na taa volja, toga{ toa se vika ograni-
~uvawe. Su{testvata koi nemaat nitu misli, ni volja, vo sî í se podlo-
`ni na nu`nosta. 823 Ottamu, slobodata e mo} da se prezeme ili da ne se
prezeme kakvo bilo dejstvie spored toa dali duhot ve}e izbral da stori
ili ne, odnosno spored toa dali toj samiot toa go saka. 824
Slobodata, a toa prvo treba dobro da se zapomni, veli natamu
Lok, e vo zavisnost od postoeweto ili nepostoeweto na koe bilo dejstvie
od na{eto sakawe, a ne vo zavisnost od nekoe dejstvie ili negovata
sprotivnost od na{eto bendisuvawe. 825 Slobodata, zna~i se sostoi vo
toa dali sme sposobni ili ne da deluvame spored svojot izbor i volja.
Vtoro, voljata ili sakaweto se akti na duhot so koi toj ja upravuva
svojata misla kon izvr{uvawe dejstvie i so toa ja primenuva svojata
mo} za vr{ewe ili za neizvr{uvawe na toa dejstvie. Treto, so ogled na
toa {to voljata ednostavno e mo} na duhot da gi naso~uva ~ovekovite
dejstvitelni sposobnosti kon dvi`ewe ili miruvawe, dokolku tie zavisat
od toa naso~uvawe, pravilen i vistinski odgovor na pra{aweto
{to ja odreduva voljata - toa e duhot. Taa e toj golem motiv koj deluva
na duhot naveduvaj}i go na akcija. 826 Spored toa, zaklu~uva Lok, slobo-
823
Ibid, str. 251.
824
Ibid, str. 259.
825
^ovek koj {to stoi na karpa ima sloboda da skoka dvaeset jardi
udolu vo moreto, ne zatoa {to ima mo} da go stori sprotivnoto, t.e. da skokne
dvaeset jardi nagore, bidej}i toa ne mo`e da go stori: tuku, toj e sloboden zatoa
{to ima mo} da skokne ili da ne skokne. No, ako sila {to e pogolema od
negovata i go zadr`i cvrsto ili go turne nadolu, toj vo takov slu~aj ve}e ne e
sloboden: bidej}i storuvaweto ili propu{taweto na taa dejnost ne e vo negova
mo}. Ibid, str. 253.
826
Ona {to ja opredeluva voljata (motivot koj deluva na duhot) spored
Lok e vsu{nost, neprijatnosta. Neprijatnosta e ona {to postojano ja opredeluva
voljata i nî turka kon dejstvija {to gi vr{ime edni po drugi. Nie taa neprijatnost,
takva kakva {to e mo`eme da ja vikame `elba, za{to `elbata e neprijatnost
koja duhot ja ~uvstvuva zaradi nedostig na nekoe dobro... Osven
`elbata za olesnuvawe na bolkata, postoi i `elba za otsutno pozitivno dobro,
koja isto taka ednakvo e neprijatnost... Voljata ne ja odreduva pogolemo
pozitivno dobro tuku neprijatnosta... Pogolemoto dobro iako sfateno i priznaeno
kako takvo, ne ja opredeluva voljata sî dodeka na{ata `elba ne porasne
srazmerno so nego i ne ni predizvika neprijatnost poradi negovata otsutnost.
Odvratnosta, stravot, gnevot, zavista, sramot, itn. isto taka, predizvikuvaat
neprijatnost i so toa vlijaat na voljata... nema re~isi nitu edna strast
koja {to ne e sledena so `elbata. Sekade kade {to postoi neprijatnost postoi
i `elba, vo toa sum siguren, za{to nie sekoga{ sakame sre}a i kolku neprijatnosti
~uvstvuvame, tolku sre}a posakuvame, a i samite taka mislime kak-
437

data e mo} da deluvame ili da ne deluvame spored naso~enosta na duhot.
Mo}ta za naso~uvawe na dejstvitelnite sposobnosti kon dvi`ewe ili
miruvawe, spored oddelni prilika e ona {to go narekuvame volja. Ona
{to ja naso~uva voljata kako promena na nasokata e nekoja prisutna neprijatnost
koja proizleguva od `elbata ili barem sekoga{ e sledena
od nea. @elbata sekoga{ e pottiknata od nekoe zlo koe sakame da go
izbegneme: za{to celosnata sloboda od bolka sekoga{ e nu`en del od
na{ata sre}a, dodeka dobroto, duri i najgolemoto, ne sekoga{ ja pottiknuva
`elbata ottamu {to ne go so~inuva ili ne se smeta deka go so~inuva
nu`niot del na sre}ata: za{to, nie go sakame samo toa da bideme
sre}ni. 827 Me|utoa, na koj na~in op{tata `elba za sre}a deluva postojano
i nepromenlivo: za{to nie sepak mo`eme da se vozdr`ime od zadovoluvawe
na koja bilo `elba, da spre~ime taa da ja naso~i voljata na
neposrena akcija sî dodeka zrelo ne ispitame dali toa oddelno prividno
dobro koe treba da go sakame go pravi delot na na{ata vistinska
sre}a, dali toa e vo soglasnost so nea ili ne. Po takvoto ispituvawe,
rezultatot na na{eto sudewe e ona {to kone~no ja opredeluva ~ovekovata
odluka: za{to ~ovekot ne bi bil sloboden koga negovata volja bi
bila odredena so ne{to drugo, a ne so negovata sopstvena `elba koja ja
vodi negoviot sopstven sud. 828
Spored Lok, ~ovekot samo vo eden slu~aj e sloboden vo pogled
na sakaweto - koga izbira nekoe oddale~eno dobro za cel na svoite usilbi.
Tuka ~ovekot mo`e da go odlo`i aktot na izborot, da se vozdr`i
od odlu~uvaweto za ili protiv predlo`enoto ne{to dodeka ne ispita
dali toa navistina po svojata priroda i posledici pridonesuva za negovata
sre}a ili ne. Za{to, koga edna{ go izbral toa dobro i toa stanalo
del od negovata sre}a, toa ja pottiknuva `elbata i predizvikuva
neprijatnost srazmerno so nego, koja ja odreduva negovata volja i go naveduva
kon dejstvuvawe za postignuvawe na ne{tata {to gi izbral,
koga za toa }e se pru`i prilika. Od toa mo`eme da vidime zo{to se
va i da e na{ata sostojba... Voljata prirodno e opredelena od najsilnata neprijatnost."
Ibid, str. 262, 264 i 269.
827
Ako se zapra{a {to ja razdvi`uva `elbata, odgovaram deka toa e
sre}ata i ni{to drugo. Sre}ata vo svojot celosen obem e najgolemoto zadovolstvo
za koe sme sposobni, a nesre}ata najgolema bolka: a najniskiot stepen na
ona {to se narekuva sre}a e tolku sloboda od bolkite i tolku vistinsko u`ivawe
kolku {to e neophodno ~ovekot da bide zadovolen. Ibid, str. 270. Toa {to
mo`e da ni predizvika zadovolstvo nie go narekuvame dobro, a toa {to mo`e
da ni predizvika bolka - zlo od pri~ina {to mo`at da ni nanesat zadovolstvo
i bolka, a vo toa se sostoi na{ata sre}a i nesre}a... Dobro e toa {to proizveduva
pomal stepen na bolka ili pogolem stepen na zadovolstvo i obratno. Ibid,
str. 271. Nu`nosta da se bara vistinskata sre}a e temel na sekoja sloboda.
Ibid, str. 278.
828
Ibid, str. 297.
438

slu~uva ~ovekot opravdano da zaslu`i kazna iako sigurno znaeme deka
toj vo site svoi volevi dejstvija go sakal, i toa nu`no, samo ona {to go
smeta za dobro. No, so ogled na toa {to negovata volja bila opredelena
od ona {to negoviot razum go smetal za dobro, toa sepak ne go izvinuva,
za{to toj so prenagliot sopstven izbor si naturil sebesi pogre{en
kriterium za dobroto i zloto, taka {to ovie, iako la`ni i pogre{ni,
isto taka, vlijaele na negovoto povedenie kako da bile vistiniti. Toj
go rasipal svojot vkus i samo zatoa samiot sebesi e odgovoren za bolesta
i smrta koi proizlegle od toa. Ve~niot zakon i prirodata na ne{-
tata ne mo`at da bidat izmeneti za da bidat usoglaseni so negoviot
lo{ izbor. Ako toj ja zapostavil i zloupotrebil slobodata na ispituvaweto
na ona {to vistinski ja so~inuva negovata sre}a i so toa bil
zaveden na kriv pat, za nesre}ite {to sleduvaat vinoven e negoviot
sopstven izbor. 829
No sepak, se postavuva pra{aweto: zo{to lu|eto go pretpostavuvaat
polo{oto nasproti dobroto, zo{to go odbiraat ona {to po nivno
sopstveno priznanie |i pravi nesre}ni? Za da doznaeme zo{to lu|eto
posegaat po razli~ni i sprotivni pati{ta iako site ja baraat sre-
}ata mora da pogledneme od kade nastanuvaat site neprijatnosti koi ja
naso~uvaat odlukata na voljata vo site volevi dejstvija. Takviot
izbor, spored Lok, proizleguva: 1 0 Od telesnite bolki. Nekoi od niv
nastanuvaat od pri~ini {to ne se vo na{a mo}: takvi se ~esto telesnite
bolki od nema{tija, bolesti ili nadvore{ni povodi, na primer,
ma~ewe, itn. Koga takvite bolki se prisutni i vehementni tie naj~esto
silno deluvaat na voljata i go svrtuvaat tekot na ~ove~kiot `ivot
nastrana od doblestite, pobo`nosta i verata od seto ona {to spored
nivno mislewe vodi kon sre}a: za{to sekoj od niv ne se trudi (ili ne e
sposoben, za{to se odviknal od toa) preku posmatrawe na oddale~enoto
idno dobro da ja razbudi `elbata vo sebe {to bi bila dovolno silna
da bide protivte`a na neprijatnosta koja ja ~uvstvuva poradi tie telesni
maki i da ja oddr`i postojanosta na svojata volja vo izborot na
onie akcii koi vodat kon idnata sre}a... Necessitas cogit ad turpia (Nu`nosta
tera kon lo{i raboti). 830 2 0 Od pogre{ni `elbi {to proizlegvaat
od pogre{no sudewe. Ostanatite neprijatnosti nastanuvaat poradi
na{ite `elbi za otsutnoto dobro, a tie `elbi sekoga{ se srazmerni
i zavisni od na{ite zamisli za toa otsutno dobro i nemaat sud
za nego: a i ednoto i drugoto, po na{a vina, mo`e da bidat pogre{no. 831
3 0 Od pogre{en sud za toa {to e neophodno za sre}a. Edna od glavnite
pri~ini poradi koi lu|eto ne se pottiknati da go posakuvaat najgolemoto
otsutno dobro e nivnata sklonost kon zaklu~okot deka mo`at da
829
Ibid, str. 283.
830
Ibid, str. 284.
831
Ibid, str. 285.
439

idat sre}ni i bez nego. 832 4 0 Od pogre{no sporeduvawe na sega{nosta i
idninata. Ne{tata {to se vo blizina na na{iot pogled obi~no ni
izgledaat pogolemi od onie vistinski pogolemite, no poodale~enite.
Taka e i so bolkata i zadovolstvoto: ona {to e prisutno obi~no prete`nuva,
a ona {to e poodale~eno poslabo pominuva pri sporeduvaweto.
Zatoa lu|eto naj~esto se kako nekoi rasipni naslednici, pove}e se
skloni da go sakaat ona {to malku go imaat vo rakata, od ona mnogu
{to doprva treba da dojde: i taka zaradi mali ne{ta vo svojot posed
tie se otka`uvaat od golemite {to ima verojatnost da se ostvarat. A
toa e pogre{en sud. 833 5 0 Od posmatraweto na posledicite na dejstvijata.
[to se odnesuva do ne{tata {to se dobri i lo{i, {to spored
svoite posledici, se sposobni vo idnina da ni donesat dobro ili zlo,
vo sudeweto mo`e da se gre{i na dva na~ini: a) koga smetame deka od
niv nema da proizleze zlo, tolku kolku {to navistina proizleguva, i
b) koga smetame, deka iako posledicata e zna~itelna, sepak ne e sigurna,
t.e. deka ne{tata mo`e da izlezat i poinaku ili deka mo`eme na nekoj
na~in da ja izbegneme, na primer, so rabotlivost, ve{tina, promena,
kaewe i sl. Pri~inite za toa se 1. neznaeweto (ako nekoj sudi, a ne
gi pribavil site izvestuvawa {to mo`e da gi pribavi, toj ne mo`e da
go izbegne pogre{noto sudewe) i, 2. nevnimatelnosta (koga ~ovekot go
previduva i ona {to go znae: toa nekoe afektivno i momentno neznaewe
koe go zaveduva na{iot sud isto kako i neznaeweto). 834
[to se odnesuva do pravdata, ~ovek, spored Lok, mo`e ne znam
kolku i da e uveren vo prednosta na doblesta, vo toa deka taa mu e neophodna
sekomu koj ima kakvi bilo celi na ovoj svet ili nade`i vo onoj
drugiot kako {to hranata mu e neophodna na sî {to e `ivo, no sepak
dodeka toj ne po~uvstvuva glad i `ed za pravdata, dodeka ne po~uvstvuva
neprijatnost poradi nedostigot na doblesta, negovata volja nema da
se re{i kon nikakva akcija za steknuvawe na toa priznaeno pogolemo
dobro, tuku namesto toa nekoi drugi neprijatnosti koi toj gi ~uvstvuva
}e ja naveduvaat negovata volja kon nekoi drugi akcii. 835 A toa se slu-
~uva ottamu {to: 1 0 otstranuvaweto na neprijatnosta e prviot ~ekor
kon sre}ata, 2 0 samo neprijatnosta e prisutna: bi bilo sprotivno na
prirodata na ne{tata, ne{to {to e otsutno da deluva ovde kade {to go
nema, 836 3 0 kon nebesnite radosti ne se stremat site onie koi gi smetaat
za mo`ni, 837 4 0 nitu edna golema neprijatnost nikoga{ ne biva zameneta:
na primer, sekoja silna telesna bolka, nesovladivata strast na ~o-
440
832
Ibid, str. 286.
833
Ibid, str. 288.
834
Ibid, str. 292.
835
Ibid, str. 265.
836
Ibid, str. 266.
837
Ibid, str. 267.

vek {to silno e zaquben ili netrpelliva `elba za odmazda 838 - site tie
strasti ja oddr`uvaat voljata vo postrojana i napregnata sostojba.
Koga voljata taka e naso~ena, taa voop{to ne mu dopu{tana razumot da
go napu{ti toj predmet, tuku neprestano gi vrabotuva site misli na
duhot i mo}ta na teloto kon taa cel, za{to odlukata na voljata e pod
vlijanie na taa vrhovna neprijatnost se dodeka ovaa trae. 839
Ona {to, me|utoa, posebno e zna~ajno za Lok e negovoto doka`uvawe
na faktot, za koj za `al i denes postojat sprotivni mislewa, deka
pravdata e daleku od toa da bide vrodena, kako {to toa, vpro~em e slu-
~aj i so site drugi moralni pravila. Pravdata i po~ituvaweto na dogovorot,
veli Lok, se toa so koe pove}eto lu|e se soglasuvaat. Se smeta
deka toj princip se prostira duri i vo gnezdata na kradcite, i vo dru-
`inite na najgolemite razbojnici. Duri i onie koi ja otfrlile humanosta
od sebe sepak me|usebno ja odr`uvaat verata vo pravilata na pravdata.
Jas dozvoluvam deka onie {to se nadvor od zakonot taka se odnesuvaat
me|u sebe, no pritoa tie ne gi sfa}aat principite kako da se
vrodeni prirodni zakoni. Tie niv gi praktikuvaat kako pravila {to
soodvetstvuvaat na nivnite sopstveni zaednici. No, nevozmo`no e da
se zamisli deka pravdata kako prakti~en princip e usvoena od toj {to
se odnesuva najkorektno kon svojot drugar sopatnik, a vo isto vreme go
ograbuva i go ubiva prviot ~esen ~ovek {to }e go sretne. Pravdata i
vistinata se voobi~aeni vrski na op{testvoto, i zatoa duri i odmetnicite
i razbojnicite, koi raskinale so siot drug svet moraat da ja
odr`uvaat doverbata i pravilata na ednakvosta pome|u sebe, oti inaku
ne bi mo`ele da opstanat zaedno. No zarem nekoj }e re~e deka onie koi
`iveat od izmama i grabe`, imaat vrodeni principi na vistinata i
pravdata koi gi priznavaat i prifa}aat. 840 Pravdata e op{to odobrena
ne zatoa {to e vrodena, tuku bidej}i e korisna (polezna). Ottuka, pri-
838
Vo ovaa smisla Lok go naveduva plemeto Tupinambo ~ii ~lenovi
smetaa deka }e odat vo rajot ako sekoga{ ja izvr{uvaat odmazdata i ako izedat
{to pogolem broj od svoite neprijateli, Ibid, str. 52.
839
Ibid, str. 268.
840
Vo ovaa smisla toj istaknuva deka moralnite pravila imaat potreba
od dokaz: ergo, tie ne se vrodeni. Ottamu, ako najcvrstoto moralno pravilo
i temelot na sekoja op{testvena doblest, "deka ~ovekot treba da postapuva
onaka kako {to bi sakal kon nego da postapuvaat" bide postaveno pred nekoj
{to nikoga{ ne ~ul za toa pravilo, a sepak ima sposobnost da ja razbere negovaat
smisla, zarem toj ne bi mo`el bez bilo kakov apsurd da pra{a za pri~inite
zo{to? I zarem toj {to mu go predlo`il spomenatoto pravilo }e bide
obvrzan da ja iznese negovata vistinitost i razumnost? Ova jasno poka`uva
deka praviloto ne e vrodeno, oti ako be{e takvo za nego ne }e be{e potreben
dokaz, tuku lu|eto bi morale (barem koga }e go ~ujat i razberat) vedna{ da go
prifatat i da se soglasat so nego kako so edna bespogovorna vistina vo koja
~ovekot bez nitu edna pri~ina ne mo`e da se somneva. Ibid. str. 79.
441

odno proizleguva golemata raznovidnost na mnenijata vo vrska so moralnite
pravila koi {to mo`at da se sretnat pome|u lu|eto: tie mnenija
zavisat od razli~nite vidovi sre}a {to tie ja o~ekuvaat ili si ja
postavuvaat kako cel. 841
4. TOMASIUS
Spored Tomazius, treba da se pravi sî {to ~ove~kiot `ivot go
pravi sre}en i treba da se vozdr`uva od ona {to toj `ivot go pravi nesre}en
i {to go vodi kon prerana smrt. Spored nego, prirodnoto pravo
(iustum - pravednost) e samo eden od na~elata koe mo`e da se izvede od
umot, za{to tuka se i na~elata honestum (~esnost) i decorum (pristojnost,
dostojnost). Na toj na~in streme`ot kon dolg i sre}en `ivot
predvoden od umot pretstavuva osnov na ona {to toj go narekuva honestum,
decorum i iustum. Na~eloto na iustum koe va`i vo pravoto e:
"Quod tibi non vis fieri. alteri ne faceris" (Ne pravi mu go na drug toa {to
ne saka{ tebe da ti bide napraveno). Za razlika od pravoto, moralot se
sveduva na na~eloto na honestum koe glasi: "Quod vis, ut alii sibi faciant"
(Napravi go toa {to saka{ drug sebesi da si go napravi). Na~eloto
decorum, pak koe se odnesuva na politikata glasi: "Quod vis ut alii tibi
faciant, tu ipsis facies" (Napravi go toa {to saka{ tebe drug da ti go napravi).
Me|utoa, spored svoite podocne`ni dela od po~etokot na XVIII
vek, objasnuvaweto na prirodnoto pravo, Tomazius celosno go prenese
na ramni{teto na umot, taka {to toj voedno e i privrzanik na ~istata
doktrina na racionalnoto pravo.
5. SPINOZA
Spinoza e pretstavnik na racionalizmot koj, vo negoviot streme`
kon postignuvawe na moralno sovr{enstvo na ~ovekot kako krajna
cel na filozofijata, metodolo{ki e zasnovan vrz determinizmot i deduktivnoto
zaklu~uvawe. Osnovnite problemi na negovata filozofijase
vrzani za pra{awata na supstancijata, 842 spoznavaweto 843 i
841 Ibid, str. 80.
842
Za razlika od dualizmot na Dekart, Spinoza zastapuva monisti~ko
gledi{te za postoeweto na edna beskrajna supstanica (ontolo{ki problem).
Taa supstanica koja e pri~ina na samata sebesi (causa sui) e bog ili priroda
(Deus sive Natura). Supstancijata (bogot, prirodata) e ve~na i beskone~na. Taa
e edinstveniot nesozdaden subjekt koj se sozdava. So ogled na toa {to supstancijata
e neograni~ena, taa ima i neograni~eno mnogu atributi (svojstva), a sekoj
atribut, pod posebni uslovi, se raviva vo beskrajno mnogu modifikacii.
Taka misleweto se razviva beskone~no mnogu idei, a materijata vo beskone~no
mnogu prirodni tela.
442

politi~kata filozofija.
Vo svoeto delo Etika, Spinoza ja istaknuva sre}ata kako cel na
deluvaweto, a samata sre}a ja definira kako prisustvo na zadovolstvo
i otsastvo na bolka. Me|utoa, zadovolstvoto i bolkata se relativni,
ne apsolutni i ne ozna~uvaat sostojba, tuku preodi. Zadovolstvoto e
preminuvawe na ~ovekot od pomal stepen na sovr{enstvo kon povisok,
i obratno. Pod ~uvstva (affectus) toj gi podrazbira modifikaciite na
teloto so koi aktivnosta na teloto se zgolemuva ili namaluva, unapreduva
ili spre~uva i vo ist mig ideite na tie modifikacii. Strastite,
t.e. ~ustvata ne se po sebe dobri ili lo{i, tuku samo ako ja zgolemuvaat
ili ja smaluvaat na{ata mo}. Pod doblest i sila pak, razbira ednakvi
ne{ta: doblesta e sposobnost za deluvawe na eden vid na mo`nosti:
kolku pove}e nekoj se stremi kon toa i kolku {to ima pove}e mo`nosti
za toa da ja bara svojata korist, t.e. da go odr`i svoeto bitie,
dotolku pove}e e nadaren so taa doblest. Toj misli deka egoizmot e
nu`na posledica na streme`ot za samoodr`uvawe: "op{tiot zakon na
~ovekovata priroda e nikoj da ne go izbegnuva ona {to smeta deka e
dobro, osven ako se nadeva deka }e stekne nekoe pogolemo dobro. Kako
{to umot ne bara ni{to protiv prirodata, Spinoza insistira sekoj da
se saka sebesi i da se stremi kon sopstvenata, dokolu toa e negovata
vistinska, korist i da kopnee kon seto ona {to ~ovekot go vodi kon vistinski
pogolemo sovr{enstvo kako i voop{to sekoj da se stremi
svoeto bitie da go odr`uva kolku {to mo`e. 844
843
Spored Spinoza, postojat tri stepeni na spoznavawe. Prviot stepen
na spoznavawe se afektivnite sostojbi (kopne`, radost, `alost,...) i setilnite
senzacii. Toa e afektivno, nejasno spoznavawe vo koe se me{aat setilnosta
i emocionalnosta i ottamu prozleguva matna slika za poedine~nite
predmeti i pojavi. Vtoriot stepen na spoznavawe se odnesuva na deduktivnoto
zaklu~uvawe koe se ostvaruva kako posebno izvlekuvawe na zaklu~oci preku
poznati premisi. Toa e racionalno spoznavawe koe dava op{ti znaewa i e posigurno
od prethodnoto. Vo nego vistinitosta na tvrdeweto se zasnova vrz vistinitosta
na argumentite od koi formalnologi~ki e izvedeno tvrdeweto.
Tretiot, najvisok stepen na spoznavawe e intuitivnoto spoznavawe so koe se
sogleduva su{tinata na supstancijata. Vo nego vistinata se otkriva bezuslovno
i vo seta nejzina celost.
844
Spinoza naglasuva deka op{tiot zakon na ~ovekovata priroda nalo-
`uva nikoj da ne go prenebregnuva toa {to go smeta za dobro, osven ako ne se
nadeva deka }e stekne pogolemo dobro ili od strav od pogolemo zlo odo{to e
li{uvaweto od prenebregnatoto dobro, nitu da trpi zlo, osven za da izbregne
pogolemo zlo ili vo nade` deka }e stekne pogolemo dobro od pretrpenoto zlo.
Toa zna~i deka od dve dobra go izbirame ona {to ni izgleda pogolemo, a od dve
zla ona {to ni se ~ini pomalo. Spored Spinoza, celta na dr`avata e ostvaruvawe
na mirot i bezbednosta na `ivotot, a pra{awata na pravdata i nepravdata
mo`at da se zamislat samo vo organiziranata dr`ava. Tadi}. Lj. op. cit. str.
443

Za da go objasni pravednoto i nepravednoto, Spinoza poa|a od
prirodnata sostojba na lu|eto. Spored nego, "Sekoj postoi spored najvisokoto
pravo na prirodata i spored toa sekoj, soglasno najvisokoto
pravo na prirodata, go pravi ona {to proizleguva od nu`nosta na negovata
priroda. I taka, spored najvisokoto pravo na prirodata, sekoj
sudi {to e dobro, a {to e zlo i se gri`i za svojata korist soglasno svoeto
nao|awe, i se odmazduva i se trudi da go so~uva ona {to go saka, a da
go uni{ti ona {to go mrazi.
Koga lu|eto bi `iveele rakovodeni od razumot sekoj bi go zdobil
ova svoe pravo bez kakva i da e {teta za drug. Me|utoa, so ogled na
toa {to im se pot~ineti na afektite koi daleku ja nadminuvaat ~ovekovata
mo} ili doblest, tie ~esto se odvle~eni vo razni nasoki i iako
im e potrebna zaemna pomo{ im se sprotivstavuvaat edni na drugi.
Zna~i za lu|eto da mo`at slo`no da `iveat i sebesi da si bidat
od zaemna pomo{, nu`no e da se otka`at od svoeto prirodno pravo i
edni na drugite da si pribavat sigurnost deka nema da pravat ni{to
{to na drugiot bi mu nanesuvalo {teta. A na koj na~in toa mo`e da se
slu~i - imeno lu|eto koi na nu`en na~in im se pot~ineti na afektite
i koi se nepostojani i promelivi, da mo`at sebesi da si pribavuvaat
sigurnost, i zaemno sebesi da si podaruvaat doverba - toa e jasno ottamu
{to eden afekt mo`e da bide ograni~en samo so afekt posilen i
sprotiven na afektot koj treba da se ograni~i i {to sekoj se vozdr`uva
od storuvawe {teta na drug od strav od pogolema {teta. So pomo{
na ovoj zakon, zna~i, mo`e da bide cvrsto osnovana edna zaednica ako
sebesi si go prisvoi pravoto koe sekoj go ima da se odmazduva i da sudi
za dobroto i zloto i na toj na~in da ima mo} na propi{uvawe na zaedni~kiot
na~in na `ivot i na donesuvawe na zakoni i na nivno odr`uvawe
ne so razumot (koj ne mo`e da gi ograni~i afektite), tuku so zakani.
Ovaa zaednica utvrdena so zakoni i so silata na samoodr`uvaweto
se narekuva dr`ava, a onie koi se za{titeni so nejzinoto pravo se narekuvaat
gra|ani. Od ova lesno razbirame deka vo prirodnata sostojba
ne postoi ni{to {to spored soglasnosta na site bi bilo dobro ili
zlo: za{to sekoj koj se nao|a vo prirodnata sostojba se gri`i samo za
svojata korist i spored svoe nao|awe i samo dokolku se potpira na
svojata korist odlu~uva {to e dobro, a {to zlo i so nikakvi zakoni ne
e prisilen da slu{a nikoj drug, osven sebesi. I ottamu vo prirodnata
sostojba ne mo`e da se zamisli grev, no mo`e da se zamisli vo gra|anskata
sostojba kade so op{ta soglasnost se odlu~uva {to e dobro, a {to
zlo i kade sekoj e dol`en da ja slu{a dr`avata.
Zna~i, grevot ne e ni{to drugo, tuku neposlu{nost koja zaradi
toa se kaznuva so samoto pravo na dr`avata, a naprotiv, poslu{nosta
mu se presmetuva na gra|aninot vo zasluga, bidejki toj so samoto toa
(zaradi nea) se smeta za dostoen da u`iva korist od dr`avata.
83-84.
444

Natamu, vo prirodnata sostojba nikoj spored op{ta soglasnost
ne e gospodar na nekoja stvar, nitu po priroda postoi ne{to za {to bi
mo`elo da se ka`e deka mu pripa|a na ovoj ~ovek, a ne na onoj, tuku sî
im pripa|a na site. I zatoa vo prirodnata sostojba ne mo`e da se zamisli
volja sekomu da mu se dade negovoto ili nekomu da mu se grabne ona
{to e negovo. Toa zna~i deka vo prirodnata sostojba ne se slu~uva ni-
{to {to bi mo`elo da se nare~e pravedno ili nepravedno. Me|utoa
toa se slu~uva vo gra|anskata sostojba kade spored op{tata soglasnost
se odlu~uva {to mu pripa|a na ovoj ili onoj. 845 Od ova jasno proizleguva
deka pravednoto i nepravednoto, grevot i zaslugata se poimi, a ne
atributi (osobini) koji ja objasnuvaat prirodata na duhot." 846
Spored nego, aktivnosta na umot e ~ovekova sloboda. 847 Lu|eto
koi se dobri od umot, t.e. lu|eto koi pod vodstvo na svojot um ja baraat
svojata korist, ne sakaat za sebe ni{to {to ne bi go sakale i za ostanatite
lu|e. Toa e povozvi{ena sloboda odo{to tn. sloboda na voljata,
za{to slobodata na voljata ne e slobodna i mo`ebi voop{to nema volja.
I nikoj ne smee da si zamisluva deka zatoa {to ne e pove}e "sloboden"
ne e pove}e odgovoren za svoeto odnesuvawe i za ureduvaweto na
svojot `ivot. Tokmu zatoa {to ~ovekovite dejstvija se determinirani
845
Spinoza celosno se otka`uva od mo`nosta na pravednoto po sebe.
Pravoto i nepravoto, grevot i zaslugata spored nego se poimi koi se javuvaat
duri so nastanuvaweto na ~ovekovoto op{testvoto i ne se atributi koi izrazuvaat
nekoj apsoluten kvalitet na ~ovekovata du{a. Kako i poimite na dobroto
i lo{oto, na redot i neredot, ubavoto i grdoto i poimot na pravednoto
samo e ~ove~ka predrasuda i posledica na toa {to lu|eto site svoi dejstvija
gi vr{at so ogled na postavenite celi. Ne{tata sami po sebe me|utoa ne se
nitu pravedni, niti nepravedni, ni dobri ni lo{i. Ako Spinoza ja otfrli
mo`nosta od postoewe na apsoluten kriterium na materijalnata pravda, i toj
kako i Platon i Aristotel i Paskal ja priznava{e potrebata i postoeweto
na eden op{testven empiriski kriterium na pravedno. Markovi}, B. Pravi~nost
kao misao i pravno iskustvo, str. 262.
846
Spinoza, B. Etika (geometriskim redom izlo`ena i u pet delova podeljena),
Kultura, Beograd, 1959. str. 199-200.
847
Spinoza tvrdi deka ne postoi slobodna volja i deka slobodata e
osoznaena nu`nost (neophodnost). Toj poa|a od u~eweto na fatalizmot (kraen
determinizam) {to zna~i sudbinsaka predopredelenost na site nastani vo
svetot koi so ni{to ne mo`at da se popre~at ili promenat. Ottamu, prostorot
na ~ovekovoto slobodno dejstvuvawe se stesnuva na podra~jeto na duhot.
Spored nego, do slobodata se doa|a so spoznavaweto na boga (Prirodata) preku
koe ~ovekot se pro~istuva od svoite strasti. Vsu{nost, samo bog sekoga{ e
sloboden, za{to dejstvuva spored neophodnosta na svojata priroda, dodeka ~ovek
e sloboden ako ne e prisilen vo svoeto dejstvuvawe {to zna~i samo toga{
koga se rakovodi od svojot razum. Slobodata, spored ova sfa}awe e poznata neophodnost,
a ne izbor me|u pove}e mo`nosti.
445

so pomneweto, op{testvoto zaradi svojata za{tita treba da gi odgleduva
svoite gra|ani so vsaduvawe na nade` i stav taka {to }e se dr`at
do opredelena mera na op{testven poredok i koordinacija. Sekoe vospituvawe
pretpostavuva determinizam i vo otvoreniot duh na mladinata
turiva mno{tvo zabrani od koi o~ekuva deka i tie }e go opredeluvaat
nivnoto podocne`no odnesuvawe. Od zloto {to proizleguva od
lo{ite dela ne treba zatoa pomalku da se pla{ime {to ova nu`no doa-
|a: bilo da se na{ite dejstvija slobodni ili ne, bilo na{ite motivi
sekoga{ da se nade` i strav. Ottamu, Spinoza veli deka e la`ano tvrdeweto
deka toj ne mu ostavil nikakvo mesto na naredbite i zapovedite.
Sosema obratno, determinizmot vodi kon moralno podobar na~in na
`ivot, toj nî u~i nikogo da ne go prezirame ili ismejuvame i so nikogo
da ne postapuvame lo{o. Lu|eto ne se vinovni: nie im prostuvame za-
{to ne znaat {to pravat. 848
848
Navedeno spored Durant, V. op. cit. str. 179-183. Pod vlijanie na
Hobs i Spinoza pretpostavuva deka ~ovekot nekoga{ `iveel vo srazmerna
osamenost bez zakoni i bez op{testvena organizacija. Toga{, veli toj, ne postoele
nikakvi poimi za dobroto i zloto i za pravdata i nepravdata. Mo}ta i
pravoto bile sosema isto. Vo prirodnata sostojba nema ni{to {to spored soglasnosta
na site bi bilo dobro ili lo{o, za{to sekoj ~ovek koj se nao|a vo
prirodnata sostojba se gri`i samo za sopstvenata korist i spored svojata
sklonost, samo od gledi{te na svojata korist re{ava {to e dobro ili lo{o i
so nikakvi zakoni ne e vrzan da im odgovara na drugite odo{to na sebesi.
Ottamu, vo prirodnata sostojba ne mo`e da se zamisli zlostorstvo, tuku samo
vo gra|anskata sostojba kade {to so zaedni~ka spogodba se re{ava {to e dobro
ili lo{o i kade sekoj e obvrzan da í odgovara na dr`avata. Prirodnoto pravo
i prirodniot poredok vo koi se ra|aat site lu|e i vo najgolem del `iveat go
zabranuva samo ona po {to nikoj ne kopnee i {to nikoj ne mo`e da go pravi, i
ne mu se protivi nitu na kavgite ni na omrazata, nitu na gnevot ni na izmamni{tvoto
ili {to i da e drugo {to e barano od ~uvstvitelnite streme`i.
Me|utoa, zatoa {to potrebite predizvikuvaat zaemna pomo{ me|u lu-
|eto onoj priroden poredok na mo} se razviva vo moralen poredok na pravoto.
Ottamu {to kaj site lu|e postoi strav od osamenost, za{to vo nego nikoj nema
sili da se brani i da gi zadovoluva nu`nite potrebi na `ivotot, lu|eto od
prirodata baraat op{testvena organizacija. Dokolku lu|eto zaemno ne bi se
pomagale, edvaj deka bi bila dovolna silata na na eden poedinec za odbrana od
opasnostite. Me|utoa, lu|eto od prirodata ne se podgotveni za zaemni otstapki
kakvi {to gi bara op{testveniot poredok. Duri opasnosta stanuva pri~ina
za nivnoto zdru`uvawe, a taa toga{ stanuva hrana i posilen instinkt: lu-
|eto ne se ra|aat kako gra|ani, tuku doprva se razvivaat vo gra|ani. Vo najgolem
del vo osnovata na svoeto srce lugeto se individualisti~ki buntovnici
protiv zakonite i obi~aite. Op{testvenite instinkti se od podocne`no poteklo
i poslabi od individualisti~kite i niv im e potrebno da zajaknat. ^ovekot
ne e po priroda dobar, me|utoa so zdru`uvawe, makar i samo vo semejst-
446

Celta na dr`avata ne e da vladee, nitu lu|eto da gi dr`i vo
strav, tuku naprotiv da go osloboduva poedinecot od stravot kako bi
mo`el da `ivee i deluva vo celosna bezbednost ne pravej}i nepravdi
nitu sebesi ni na svoite sosedi. Zna~i dr`avata e cel na vistinskata
sloboda. Slobodata e cel na dr`avata, za{to funkcija na dr`avata e
unapreduvawe na raste`ot, a ne rastewe na zavista od slobodniot prostor
za {irewe. No {to ako zakonite go popre~uvaat napredokot i porastot
na slobodata? [to treba da se pravi ako dr`avata kako sekoj
drug organizam i organizacija se stremi da ja odr`i svojata egzistencija
({to redovno zna~i deka onie koi se na polo`ba sakaat na nea da
se odr`at) i da stane mehanizam za vladeewe i eksploatacija? Spinoza
odgovara, deka treba da im se pokoruvame i na nepravedni zakoni, no
samo ako e dopu{ten protest i diskusija i ako postoi sloboda na govorot
sostojbata da se promeni na miren na~in. Toj priznava deka od takvata
sloboda mo`at da nastanat nekoi neprijatnosti, me|utoa nikoga{
ne postoela taka mudra ustanova {to ottamu ne nastanala nekakva {teta.
Zakonite koi zabranuvaat iska`uvawe na slobodnoto mislewe im
go ru{at ugledot na site zakoni. za{to lu|eto nema dolgo da gi po~ituvaat
zakonite koi{to ne smeat da gi kritikuvaat. Kolku {to edna
vlada mu ja odzema slobodata na govor lu|eto se pove}e }e stanuvaat
protiv toa odzemawe. Lu|eto po svojata priroda se takvi {to ni{to ne
podnesuvaat pote{ko odo{to koga mislite do koi tie dr`at deka se
vistiniti im se prepi{uvaat vo grev protiv zakonite i koga kako nevoto,
nastanuvaat simpatiite, nekoe ~uvstvo na prisnost i najposle qubov.
Nie go sakame ona {to li~i na nas. Nam ne ni se mili samo ne{tata {to sme
gi sakale, tuku i ne{tata za koi samo }e najdeme deka ni se sli~ni. Ottamu
proizleguva podr`uvaweto so afektite i najposle nekoja mera na sovest. No i
sovesta ne e vrodena, tuku steknata: i taa se menuva so geografskata polo`ba.
Toa e soglasuvawe na moralnite predanija na grupata vo svesta na poedincite.
So sovesta op{testvoto si sozdava sebesi sojuznici vo srceto na svojot neprijatel
- prirodno individualisti~ki du{i.
Vo ovoj razvoj postepeno se javuva toa, zakonot na individualnata mo},
koj va`el vo prirodnata sostojba, vo organiziranoto op{testvo da mu otstapuva
mesto na zakonskata i moralnata mo} na celinata. Mo}ta sî u{te ostanuva
pravo, me|utoa mo}ta na celinata ja ograni~uva mo}ta na poedincite.
Teoretski mu dava pravo so svojata mo} da se koristi dokolku se soglasuva so
ednakvata sloboda na drugite. Eden del na mo}ta ili pravoto na samoopredeluvawe
na poedincite mu se doveruva na organiziranata zaednica, zatoa za
vozvrat da se pro{iri poleto na manifestacijata na nejzinata mo}. Nie, na
primer, se otka`uvame od pravoto da pribegnuvame kon nasilstvo i so toa sme
oslobodeni od opasnosta takvo nasilstvo da o~ekuvame od drugite. Zakonite
se potrebni za{to lu|eto im se podlo`ni na strastite. Koga site lu|e bi bile
pametni, zakonite bi bile izli{ni. Sovr{eniot zakon sprema poedincite bi
bil vo ist odnos kako sovr{eniot um sprema strastite. Ibid. str. 188-191.
447

pravda im se presmetuva ona {to gi goni da go po~ituvaat gospod i lu-
|eto. Vo takvi prili}i doa|aat dotamu da ne go zemaat za zlo, tuku za
pravo toa {to }e se dignat na bunt i ne se vozdr`uvaat od kakov i da e
akt protiv vlasta. Koga vo nekoja dr`ava samo postapkite bi bile podlo`ni
na krivi~no gonewe, a sekoga{ se dopu{talo zborovite slobodno
da kru`at, toga{ buntot ne bi mo`el da se pravda so nikakov praven
izgovor. 849
448
6. MONTESKIE
Monteskie smeta deka oddelnite razumni su{estva mo`at da
imaat zakoni koi gi sozdale samite, no i takvi koi tie ne gi sozdale. 850
Pred da postojat razumni su{testva zakonite bile mo`ni: zna~i imalo
mo`ni odnosi, pa ottamu i mo`ni zakoni. Pred da bidat vostanoveni
zakonite postoele mo`ni odnosi na pravednost. Da se ka`e deka nema
ni{to pravedno nitu nepravedno osven ona {to go nalagaat i go zabranuvaat
pozitivnite zakoni, zna~i da se ka`e deka pred da se opi{e krugot
site polupre~nici ne se ednakvi. Treba, zna~i da se priznae deka
odnosite na ednakvopranost postojat u{te pred pozitivniot zakon koj
gi vospostavil: kako {to, na primer, pod pretpostavka deka ~ove~kite
op{testva postojat bi bilo pravedno da se soobrazuvame spored nivnite
zakoni; kako {to ako ima razumni su{testva na koi nekoe drugo razumno
su{testvo im pravi dobra, onie prvite bi trebalo da mu bidat
blagodarni; kako {to ako edno razumno su{testvo bi sozdalo nekoe
drugo razumno su{testvo, sozdadenoto su{testvo bi trebalo da ostane
vo svojata prvobitna zavisnost; kako {to najposle, ako edno razumno
su{testvo bi mu nanelo zlo na nekoe drugo razumno su{testvo, ona prvoto
bi zaslu`ilo da podnese isto zlo, i taka redum. 851
Inaku, spored Monteskie postojat ~etiri zakoni na prirodata
koi taka se narekuvaat, za{to proizleguvaat isku~ivo od ustrojstvoto
na ~ovekovoto su{testvo i pozitivni zakoni. Zakonite na prirodata
stojat pred site drugi zakoni i mo`at dobro da se zapoznaat samo ako
~ovekot se posmatra pred vospostavuvaweto na op{testvoto. So drugi
zborovi, zakonite na prirodata se onie koi ~ovekot gi primil vo takva
sostojba. Vo prirodnata sostojba sekoj se ~uvstvuva poslab i edvaj
deka nekoj se ~uvstvuva ednakov so drugite. Vo taa sostojba lu|eto ne se
849
Ibid. str. 188-191.
850
Vo deloto "Persiski pisma" (1721), Monteskie go podlo`uva na
ostra kritika apsolutizmot od tipot na Luj XIV, a vo svoeto glavno delo "Za
duhot na zakonot" (1748) istaknuva deka kako vo prirodata taka i vo op{testvoto
sî se slu~uva spored opredeleni zakoni i pod opredeleni uslovi, a me|u
osnovnite uslovi na op{testvenoto usreduvawe gi naveduva klimata, prirodata
na zemji{teto i negovata srazmernost.
851
Monteskie: O duhu zakona, Filip Vi{nji}, Tom I, Beograd, 1989, str. 12.

stremat me|usebno da se napa|aat i zatoa mirot e prviot priroden zakon.
@elbata da se pot~inuvaat edni od drugi, koja Hobs najprvo im ja
prepi{uva na lu|eto ne e razumna. Idejata za vlasta i gospodareweto,
spored Monteskie, e tolku slo`ena i zavisi od mnogu drugi idei taka
{to ~ovekot ne mo`el najprvo da dojde do nea. Hobs se pra{uva: "Zo-
{to ako prirodno ne se vo sostojba na vojna lu|eto sekoga{ odat vooru-
`ani i zo{to imaat klu~evi za da gi zaklu~at svoite ku}i." Me|utoa,
ne uviduva deka na toj na~in, pred da e vostanoveno op{testvoto, na lu-
|eto im go prepi{uva ona {to mo`e da im se slu~i duri otkako toa e
vospostaveno, imeno ona {to gi goni da najdat povod za me|usebno napa-
|awe i branewe.
Kon ~uvstvoto na svojata slabost ~ovekot gi prisoedinuva svoite
potrebi. Na toj na~in vtoriot priroden zakon e onoj koj ~ovekot go
naveduva za sebe da pobara hrana.
Bi rekol, veli natamu Monteskie, deka stravot gi pottiknuva
lu|eto da begaat edni od drugi. Me|utoa znacite na zaemen strav naskoro
gi pravi skloni da se pribli`at eden kon drug. Vsu{nost, kon toa
se pottiknati i od zadovolstvoto koe `ivotnoto go ~uvstvuva vo blizina
na drugo `ivotno od svojot vid. Osven toa, ubavinata koja dvata
pola ja pottiknuvaat so svojata razli~nost go zgolemuva spomnatoto
zadovolstvo, pa prirodniot povik koj tie sekoga{ go upatuvaat eden
kon drug e tretiot priroden zakon.
Na kraj, osven ~uvstvoto koe go imaat od po~etokot lu|eto uspevaat
da se steknat i so soznanie. Na toj na~in gi spojuva u{te edna
vrska koja kaj drugite `ivotni ja nema. Tie zna~i imaat u{te eden povod
da se soedinat, pa taka `elbata da `iveat vo zaedni~ko op{testvo
e ~etvrtiot priroden zakon.
Potoa, Monteskie preminuva kon objasnuvawe na pozitivniot
zakon. Spored nego, {tom se najdat vo op{testvo lu|eto go gubat ~uvstvoto
na svojata slabost, is~eznuva ednakvosta koja me|u niv vladeela i
otpo~uva sostojba na vojna. Sekoe oddelno op{testvo zapo~nuva da ja
~uvstvuva svojata sila, a toa doveduva do sostojba na vojna me|u naciite
Poedincite vo sekoe op{testvo, isto taka, zapo~nuvaat da ja ~uvstvuvaat
svojata sila i nastojuvat glavnite prednosti na toa op{testvo da
gi svrtat vo sopstvena korist, a toa me|u niv sozdava sostojba na vojna.
Ovie dve sostojbi na vojna pak, vodat kon vospostavuvawe na zakonite
me|u lu|eto koi toj gi pomestuva vo me|unarodno, politi~ko i gra|ansko
pravo. 852
7. VOLTER
Volter (Francois Marie Arouet Le Jeune), vo svoeto delo "Filozof
koj ne znae" od 1766, veli: "Kolku {to pove}e gledav lu|e razli~ni
852
Ibid, str. 14-15.
449

spored klimata, obi~aite, jazikot, zakonite, kultot i spored merata na
nivnata inteligenicija, toku pove}e voo~uvav deka site imaat isti
osnovi na moralot: site imaat izvesen grub poim za pravednoto i nepravednoto
bez da znaat nitu eden zbor od teologijata. Site go steknaa
toj poim vo periodot koga se razviva umot, kako {to site prirodno ja
steknaa ve{tinata so pomo{ na stapovi da podigaat teret i bez prou~uvawe
na matematikata da preo|aat reki so par~e drvo. Mi se stori
deka taa ideja za pravedno i nepravedno im e neophodna, za{to site se
soglasuvaa {tom mo`ea da deluvaat i da umuvaat. Vrhovnata inteligencija
koja ne sozdade, zna~i saka{e na zemjata da ima pravda za tuka da
mo`eme da pro`iveeme izvesno vreme. Mi se ~ine{e deka nemaj}i nitu
instinkti da se hranime kako {to gi imaat `ivotnite, ni prigodno
oru`je kako niv i vegetiraj}i pove}e godini vo ludosta na detstvoto
izlo`eno na site opasnosti, onie malu lu|e {to bi im izbegnale na zabite
na yverovite, na gladot i bedata, bi se zabavuvale so me|usebno
grabawe okolu nekakva hrana i okolu nekakva `ivotinski ko`i i zaemno
bi se uni{tile kako decata na zmejot Kadmus {tom bi mo`ele da
se poslu`i so nekakvo oru`je. Vo najmala raka ne bi imalo nikakvo
op{testvo dokolku lu|eto ne steknale ideja za izvesna pravda koja e
vrskata za sekakvo op{testvo... Site narodi nî uveruvaat deka treba da
se po~ituva svojot tatko i svojaat majka i deka krivokletstvoto, klevetata
i ubistvoto se odvratni ne{ta. Site tie, zna~i izvlekuvaat zaklu~oci
od istiot princip na svojot razvien um."
Podr`uvaj}i go stavot na Lok, spored koj kaj ~ovekot nema nikakvi
vrodeni idei, nikakvi vrodeni principi na praktikata, Volter
istaknuva deka poimot na ne{to pravedno e tolku priroden, nu`en i
seop{to steknat kaj site lu|e, i ottamu, sprotivno na Hobs, nezavisen
od sekoj zakon, sekoj dogovor, sekoja religija. Ako od nekoj Tur~in, nekoj
Gueber, nekoj Malaber pobaram da mi gi vrati parite {to sum mu gi
pozajmil za da se prehrani i oble~e, nikoga{ nemu nema da mu padne na
pamet da mi odgovori: pri~ekaj da doznam dali Muhamed, Zaratustra
ili Brahma nareduva da vi gi vratam va{ite pari. Toj }e priznae deka
e pravedno da mi vrati, a ako toa ne go stori, toa zna~i samo deka negovata
siroma{tija ili negovata skr`avost prete`nuva nad pravdata
koja toj ja priznava. Potvrduvam deka nema nieden narod kaj koj bi bilo
pravedno, ubavo, pristojno i ~esno na svojot tatko ili majka da mu se
odbie hrana koga taa mo`e da im se dade: deka nitu najvarvarskoto pleme
nikoga{ klevetata ne ja smetalo za dobro delo, kako ni nekoja sekta
na fanati~ni bogomolci. 853 Ottamu, Volter izvlekuva zaklu~ok deka
gospod, koj ni go dal umot {to postojano se razviva i {to koga sme
vnimatelni i bez strasti i predrasudi, site nî u~i deka ima gospod i
deka treba da se bide praveden. No, vedna{ potoa mu prefrla na Lok,
za{to iako priznaval deka e pravedno da se svari svojot bli`en vo ka-
450
853
Volter "Filozof koji ne zna," Kultura, Beograd, 1958. str. 73-74.

zan i da se izede, sepak smetal deka postoele nacii na ~ovekojadci i
deka tie mislovni bra}a ne bi jadele lu|e dokolku imale ideja za pravednoto
i nepravednoto. 854
Idejata na pravdata, prodol`uva Volter, vo tolkava mera mi
izgleda vistina od prv red, so koja se soglasuva celata vselena, {to i
najgolemite zlostorstva so koi e o`alosteno ~ovekovoto op{testvo se
vr{at pod la`en izgovor na pravdata. Najgolemoto zlostorstvo, ili
barem najrazornoto i spored toa najprotivno na prirodata e vojnata.
Me|utoa, nema nitu eden napa|a~ {to svoite zlostorstva ne gi prebojadisuva
so izgovorot deka vr{i pravda.
Ja smislam, veli natamu Volter, deka ideite na pravedno i nepravedno
se podednakvo jasni i seop{ti kako i ideite na zdravjeto i
bolesta, vistinata i la`nosta, pristojnosta i nepristojnosta. Mnogu
te{ko e da se postavat granicite na pravednoto i nepravednoto, kako
{to e te{ko da se ozna~i srednata sostojba me|u zdravjeto i bolesta,
me|u pristojnoto i nepristojnoto, me|u la`noto i vistinitoto. Toa se
nijansi {to se me{aat, me|utoa otse~nite boi im pa|aat na site vo
o~i. Na primer, site lu|e priznavaat deka ona {to ni e pozajmeno mora
da se vrati. Me|utoa, ako jas so sigurnost znam deka onoj komu jas mu
dol`am dva milioni deka so niv }e se poslu`i da ja pokori mojata tatkovina,
dali sum dol`en da mu go vratam toa kobno oru`je? Ete kade
~uvstvata stanuvaat protivre~ni: me|utoa voop{to zemeno, jas sum dol-
`en da se dr`am do dadeniot zbor koga ottamu ne proizleguva nekoe
zlo, a vo toa nikoj nikoga{ ne se somneval. 855
Interesno, lapidarno i vo duhot na enciklopedistite e i razmisluvaweto
na Volter za slobodata. Vo taa smisla toj veli: "Toj {to
tvrdi deka lu|eto se ednakvi ja iska`uva najdlabokata vistina ako pod
toa se misli deka site lu|e imaat ednakvo pravo na sloboda, na poseduvawe
na svoite dobra i na za{tita od zakonot. Me|utoa, ednakvosta e
najprirodno i istovremeno najhimeri~no ne{to na svetot: prirodno
ako e ograni~ena so pravata, neprirodno ako se stremi kon ednakva podelba
na dobrata i mo}ta." Site gra|ani ne mo`at ednakvo da bidat
854
Ibid, str. 76-79. "Na ovaa to~ka napu{taj}i go Lok jas so golemiot
Wuton velam: Natura est semper sibi consona: Prirodata segoga{ e sli~na na sebesi.
Zakonot na gravitacija koj deluva na edno, deluva i na site nebesni tela,
na seta materija. Taka i osnovniot moralen zakon podednakvo deluva na site
poznati nacii. Postojat iljadnici razliki i okolnosti vo tolkuvaweto na toj
zakon, no bitnata sodr`ina sekoga{ ostanuva ista, a taa e idejata na pravednoto
i nepravednoto. ^udno e, kako {to umot se gubi vo pijanstvoto, deka se
pravat mnogu nepravdi vo besot na svojata strast. Me|utoa, koga pijanstvoto
}e pomine umot se vra}a, i spored moe mislewe, toa e edinstvenata pri~ina
poradi koja se odr`uva ~ovekovoto op{testvo, pri~ina koja poteknuva od potrebata
koja ja imame eden za drug." Ibid, str. 79.
855
Ibid, str. 72-75.
451

silni, me|utoa site mo`at ednakvo da bidat slobodni. Toa e ona {to go
dobija Angli~anite. Da se bide sloboden, zna~i da mu se pokoruva samo
na zakonite. 856
8. DIDRO
Koga ~ovek ja koristi sposobnosta vo svoeto se}avawe povtorno
da gi gleda pretstavite na ne{tata, toa e momentot koga od pra{awe
do pra{awe }e go naterate da zamisluva {to }e ka`e, od apsraktnite i
op{ti zvuci da prejde na zvuci koi se pomalku apstraktni i pomalku
op{ti, se dodeka ne dojde do nekoi setilni pretstavi koi se krajtna
meta i odmor za negoviot razum. [to stanuva toga{ od nego? Slikar
ili poet. Pra{ajte go, na primer, {to e toa pravda? So ogled na toa
{to poznanieto od negovata du{a se prenesuva na ne{tata po istiot
pat po koj do niv do{lo, }e se uverite deka toj samiot sebesi }e se razbere
samo toga{ koga }e zamisli dvajca lu|e koi gladot gi dovel do nekoe
drvo polno so ovo{je - edniot od niv kako se ka~il na drvoto i
bere, a drugiot kako na sila mu go grabnuva ovo{jeto koe {to onoj prviot
go nabral. Toga{ toj }e vi gi pretstavi vnatre{nite ~uvstva {to
tie }e gi manifestiraat: znaci na ozlojadenost od edna strana, simptomi
na zazirawe od drugata: }e ni pretstavi kako eden od niv se ~uvstvuva
povreden vo svoeto pravo, a drugiot samiot sebesi se `igosuva so
omrazeno ime grabnuva~.
Ako istoto pra{awe mu go upatime na nekoj drug, negoviot kone~en
odgovor }e se svede na edna druga pretstava. Kolku glavi mo`ebi
tolku i razlini pretstavi: no site tie }e pretstavuvaat dvajca lu|e
koi vo ist moment stojat pod sprotivni vlijanija: koi pravat sprotivni
dvi`ewa ili od sebe ispu{taat neartikulirani i divi glasovi, koi,
so vreme prevedeni na jazikot na pristoen ~ovek zna~at i }e zna~at ve-
~no: pravda, nepravda.
So eden dopir koj vo `ivata priroda se razlikuva na bezbroj na-
~ini i stepeni i koj kaj ~ovekot se narekuva: da se vidi, ~ue, pomirisa,
vkusi i po~uvstvuva, toj prima vpe~atoci koi se odrazuvaat vo negovite
organi, koi potoa so zborovi gi razlikuva i na koi potoa se se}ava
bilo so posredstvo na tie isti zborovi, bilo so posredstvo na sliki.
Da se setime na edna nu`no povrzana redica na sliki, takvi kakvi
{to tie edni po drugi sleduvaat vo prirodata, zna~i da rasuduvame
spored faktite. Da se se}avame na edna redica sliki takvi kakvi tie
nu`no vo prirodata bi sleduvale edni po drugi koga taa i taa pojava e
dadena, toa zna~i da se rasuduva spored edna pretpostavka, ili da se zamisluva:
toa e da se bide ili filozof ili poet, ve}e spored celta koja
sebesi sme si ja postavile.
452
856
Durant. V. op. cit. str. 241.

I poetot koj zamisluva, i filozofot koj rasuduva, vo ista smisla
podednavo se dosledni ili nedosledni: za{to da se bide dosleden i
da se ima iskustvo za nu`nata povrzanost na pojavite, toa e edno te
isto. 857 Vo kontekst na prethodnoto treba da se zeme i ona {to Didro
natamu go veli: Imam ~etirieset godini. Mnogu u~ev i me narekuvaat
filozof. Ako, me|utoa, ovde bi se pojavil nekoj koj bi mi rekol: "Ariste,
{to e vistinito, dobro, ubavo (i pravedno, m.z.)," - dali na toa bio
imal podgotven odgovor? Ne. Kako, Ariste, vie ne znaete {to e vistinito,
dobro, ubavo i pravedno, a dopu{tate da ve narekuvaat filozof!
Vo celokupniot ~ove~ki red mo`ebi ne postojat dve lica koi
pribli`no bi li~ele eden na drug. Nivniot op{t sostav, setila, nadvore{en
izgled, poka`uvaat razli~ni svojstva. Nivnite vlakna, muskuli,
cvrsti tkiva, te~nosti, se razlikuvaat me|u sebe. Duhot sposobnosta
za pretstavuvawe, pamtewe, idei, vistina, predrasudite, vidot na
hranata, funkciite, znaewata, uslovite na `ivot, vospituvaweto, talentite
kaj niv se razli~ni. Predmetite, klimite, karakterite, zakonite,
obi~aite, navikite, vladite, religiite kaj niv se razlikuvaat.
Toga{, na koj na~in bi bilo mo`no dve lica da imaat celosno ist vkus
ili isti poimi za toa {to e vistinito, dobro, ubavo i pravedno? Razli~nosta
na `ivotot i razli~nosta na nastanite sami po sebe bi bile
dovolni da sozdadat razliki vo mislewata.
Toa ne e se. Vo eden ist ~ovek bez ogled dali so posmatrame od
fizi~ka ili moralna strana se e vo neprekinata promena: zad zadovolstvoto
doa|a stradawe, zad stradaweto zadovolstvo, zad bolesta zdravje,
zad zdravjeto blest. Nie samo so pomo{ na pamteweto sme eden ist
poedinec za drugite i za sebe samite. Vo moeto telo vo periodot od `ivotot
vo koj sum denes, mo`ebi ne postoi nitu edna molekula koja vo
momentot na svoeto ra|awe so sebe sum ja donel... Vorazni period od
`ivotot i du{ata isto taka malku li~i na samata sebesi... Na koj na-
~in bi bilo mo`no me|u nas da ima makar i eden koj za seto vreme na
negovoto postoewe bi go so~uval istiot vkus i bi go daval istiot sud
za vistinitoto, dobroto, ubavoto i pravednoto? 858 Presvrtuvawata
predizvikani so nevolji i lo{otilukot na lu|eto, samite po sebe bi
bile dovolni da go izmenat nivniot sud.
Dali toga{ ~ovekot e osuden da ne bide soglasen nitu so sebe
sli~nite ni so samiot sebesi vo pogled na ona {to edinstveno mu e va-
`no da go spoznae, a toa se vistinata, dobrinata, ubavinata i pravdata?
Dali tie ne{ta se lokalni, momentni i proizvolni, zborovi li{eni
od smisla? Dali ne{tata se vistiniti, dobri, ubavi i pravedni toga{
857
Didro, D. O poreklu i prirodi lepoga, Rad, Beograd, 1962. str. 77-79.
858
Vo dene{no vreme potsetete se samo na stavovite {to gi imala edna
li~nost dodeka bila ~len na VMRO DPMNE i stavovite {to istata taa li~nost
gi ima otkako preminala vo taborot na SDSM, ili obratno.
453

koga ni izgledaat kako takvi? I dali site na{i raspravi za vkusot na
krajot }e se svedat na onaa postavka: Nie sme, vie i jas, dve razli~ni
su{testva; a i jas nitu vo eden moment ne sum ona {to vo nekoj drug moment
sum bil?
Izvesno e deka vo na{ite raspravi nema da ima kraj se dodeka
sekoj od nas }e se zema sebesi za uzor i za sudija. ]e ima isto tolku
merila kolku i lu|e, a eden ist ~ovek }e ima isto tolku razli~ni merila
kolku i ~uvstvitelno razli~ni periodi vo svojot `ivot.
Ova, mi izgleda dovolno da ja po~uvstvuvam nu`nosta od baraweto
na edno merilo koe e nadvor od mene samiot. Se do onoj moment
dodeka toa nema da go storam, najgolemiot del od moite oceni }e bidat
pogre{ni, a site }e bidat neizvesni.
Me|utoa, kade da go najdam nepromenlivoto merilo koe go baram,
koe mi nedostasuva? ]e go najdam li vo nekoj idealen ~ovek koj }e
go sozdadam i pred kogo }e go iznesam predmetot za koj toj }e presudi
dodeka jas }e se ograni~am na toa da bidam samo negov veren objekt? .
Me|utoa, toj ~ovek }e bide moe delo... [to pre~i ako jas go sozdadam
spored nepromenlivi elementi... A kade se tie nepromenlivi elementi?...
Vo prirodata? Dobro, no kako da |i sobereme?... Toa e te{ko, no
dali e i nevozmo`no?...
So ogled na toa {to idealniot ~ovek kogo go baram e od slo`en
sostav kako {to sum i samiot jas na prv pogled gledam deka starite
skulptori odreduvaj}i gi srazmernostite koi im izgledale najubavi
ve}e go odrabotile del od mojot uzor... Da go zememe toj kip i da go
o`iveeme... Da go snabdime so najsovr{eni organi koi ~ovek mo`e da
gi ima... Da go obdarime so site dobri osobini koi mo`at da mu bidat
dadeni na eden smrtnik i na{iot idealen uzor }e bide gotov... Bez somnenie.
Me|utoa, kolku prou~uvawa tuka u{te se potrebni! Kolku rabota!
Kolku fizi~ki, prirodni i moralni znaewa treba u{te da se steknat!
Ne poznavam nitu edna nauka, ni edna umetnost vo koja ne bi trebalo
potemelno da se upatam... I taka bi dostignal do idealniot uzor na
sekoja vistina, na sekoja dobrina, na sekoja ubavina i na sekoja pravda...
Me|utoa, toj op{t idealen uzor ne e mo`no da bide sozdaden osven ako
bogovite bi mi gi podarile svoite sposobnosti i vetile svojata ve~nost.
Eve me povtorno vo neizvesnosta od koja sakav da se izvle~am.
No, zo{to povtorno ne bi se ugledal na skulptorite? Tie si sozdale
sebesi uzor svojstven na nivniot zanaet, a jas imam svoj... Neka
kni`evnikot si sozdade sebesi idealen uzor od eden najsovr{en kni`evnik
i naka preku ustata na toj ~ovek sudi za tu|ite i svoite dela. Po
istiot plan neka se ramni i filozofot... Se {to na toj uzor }e mu izgleda
vistinito, dobro, ubavo i pravedno, }e bide takvo. Se {to }e mu
izgleda la`no, lo{o, neskladno i nepravedno, takvo i }e bide... Eve go
izvr{itelot na negovite odluki... Idelniot uzor }e bide dotolku pogolem
i postrog, dokolku {to svoeto znaewe nie pove}e }e go pro{irime.
Nitu ima, ni mo`e da postoi nekoj koj vo se podednakvo sudi za vis-
454

tinitoto, dobroto, ubavoto i pravednoto. Ne. I ako pod ~ovek so dobar
vkus go podrazbirame onoj koj vo se nosi op{t idealen uzor na sekoe
sovr{enstvo, toga{ toa e zabluda. 859
9. TOMAS PEJN
Spored Tomas Pejn, ~ovekot ne vleze vo op{testvoto za da stane
polo{ odo{to bil porano, nitu za da ima pomalku prava odo{to gi
imal, tuku zatoa tie prava da gi za{titi. Negovite prirodni prava se
temel na site negovi gra|anski prava. No, za toa razlikuvawe da stane
poprecizno, nu`no e da se odbele`at razli~nite osobini na prirodnite
i gra|anskite prava. Prirodnite prava, koi patem re~eno, Bentam
podocna gi nare~e besmislenost na kukalki (nonsense on stilts), spored
Pejn, se onie prava koi na ~ovekot mu pripa|aat so negovoto ra|awe.
Na ovoj vid mu pripa|aat site intelektualni prava, pravata na duhot i
site onie prava na deluvawe na poedinecot za svoe dobro i sre}a koja
ne gi povreduva prirodnite prava na drugite. Gra|anskite prava se
onie prava koi mu pripa|aat na ~ovekot kako na ~len na op{testvoto.
Sekoe gra|ansko pravo za osnova ima nekoe prirodno pravo koe ve}e
postoelo vo poedinecot, no za ~ie ostvaruvawe negovata oddelna mo}
vo site slu~ai ne e dovolna. Od toj vid se site prava koi se odnesuvaat
na bezbednosta i na za{titata.
Od ovoj pregled lesno se razlikuvaat prirodnite prava koi ~ovekot
gi zadr`uva po vleguvaweto vo op{testvoto i onie koi gi prilo`uva
kon zaedni~kata riznica kako ~len na op{testvoto. Prirodnite
prava {to gi zadr`uva se onie prava ~ie izvr{uvawe zavisi od nego
kolku i samite prava. Na toj vid, pokraj ve}e spomnatite intelektualni
prava, im pripa|aat i pravata na duhot: spored toa i religijata e
edno od tie prava. Prirodnite prava koi ne se zadr`uvaat se site onie
vo koi, iako pravoto e celosno, mo}ta na poedinecot toa da se izvr{i
ne e celosna. Tie ne odgovataat na nejzinata svrha. ^ovekot ima pravo
da sudi za sopstvenite ne{ta: i se dodeka stanuva zbor za pravata na duhot
da sudi ako nema mo} da ispravi. Toj ottamu toa pravo go polo`uva
vo riznicata na op{testvoto i se slu`i so rakata na op{testvoto ~ii
e toj del, pretpostavuvaj}i ja i dodavaj}i ja na svojata sopstvena. Op{-
testvoto ni{to ne mu podaruva. Sekoj ~ovek e posednik vo op{testvoto
i vrz osnova na svojot kapital go zema ona na {to ima pravo.
Od ovie, veli natamu Pejn, premisi mo`eme da izvedeme dva ili
tri sigurni zaklu~oci. Prviot, deka sekoe gra|ansko pravo proizleguva
od prirodnoto pravo ili, so drugi zborovi, toa go zamenuva prirodnoto
pravo. Vtoriot, deka gra|anskata mo} kako takva e sostavena od
onoj vid na ~ovekovite prirodni prava ~ie ostvaruvawe ne e celosno
vo mo}ta na poedinecot pa ottamu ne se celishodni: no sobrani vo ne-
859
Didro, D. O poreklu i prirodi lepoga, Rad, Beograd, 1962. str.145-150.
455

koj vid fokus tie se korisni za sekoj poedinec. Tretiot, deka mo}ta
proizlezena od zbirot na pravata ~ie ostvaruvawe ne celosno e vo mo-
}ta na poedinecot, ne mo`e da bide upotrebena za da se obezvrednat
prirodnite prava koi ~ovekot gi zadr`uva i ~ie ostvaruvawe e vo
negova mo} kolku i samoto toa pravo. 860
10. [OPEHAUER
Spored [openhauer, glavniot i osnoven motiv kaj ~ovekot,
kako i kaj `ivotnite e egoizmot, koj e povrzan, duri i identi~en, so negovoto
najvnantre{no jadro i negovata su{tina. Ottamu, po pravilo,
poteknuvaat i site negovi dejstvija i presmetuvaweto na site sredstva
so koi ~ovekot nastojuva da dojde do nekoja cel. "Egoizmot spored svojata
priroda e bezgrani~en: ~ovekot bezuslovno saka da go so~uva svoeto
postoewe, saka toa da bide oslobodeno od bolka vo {to spa|aat i
sekakvi nama{tini i otka`uvawa, toj saka {to e mo`no pogolema suma
na dobra i sekakovo zadovolstvo za koe e sposoben, duri sekade kade
{to toa e mo`no, nastojuva da razvie novi sposobnosti za u`ivawe.
Seto ona {to mu se sprotivstavuva na negovite streme`i na negoviot
egoizam ja potiknuva negovata lo{a volja, gnev i omraza. Toj }e nastojuva
toa da go uni{ti kako negov neprijatel. Toj, sekade kade {to toa
e mo`no, saka vo sî da u`iva, sî da ima, no so ogled deka toa ne e mo-
`no, barem da gospodari so site. Negovoto moto e: "Sî za mene, ni{to
za drugite"... Vo soglasnost so toa sekoj za sebe smeta deka e centar na
svetot, sî postavuva vo odnos sprema sebesi i ona {to treba da dojde, na
primer golemite promeni vo sudbinata na narodot, najprvin }e go stavi
vo odnos so svojot interes za toa, i bez ogled dali toj interes e so-
860
Pejn, T. Prava ~oveka, Filip Vi{ji}, Beograd, st. 93-95. "Od ova po istata
direktna, ednostavna, no jasna konsekventnost, e definirana i politi~kata
sloboda kako "... mo} da se pravi slobodno sî {to ne go povreduva drugiot.
Praktikuvaweto prirodni prava na sekoj ~ovek nema drugi granici osven tie
{to se nu`ni za obezbeduvawe slobodno pravo na sekoj drug ~ovek da gi praktikuva
istite prava. Tie granici, pak, gi opredeluva samo zakonot." A zakonot,
sledstveno, e "izraz na voljata na edna zaednica. Sekoj gra|anin ima pravo da
u~estvuva vo negovoto formulirawe bilo direktno bilo preku izbrani pretstavni."
Osnovnata sodr`ina na zakonot, pokraj obezbeduvawe na ovie op{ti
~ovekovi prava, vo nivniot transfer od prirodni vo gra|anski ramki Tom
Pejn ja gleda vo sistematsko obezbeduvawe podobri socijalni, edukativni `ivotni
uslovi za zagrozenite kategorii gra|ani. Mladite treba da dobijat besplatno
i prodol`eno - permanentno - obrazovanie, starite treba da imaat
pristojni penzii. "so {to }e obezbedat pouka na mladite i potkrepa na starosta,
za da se izbegnat talkawata na ednite i o~ajuvawata na drugite." Muhi},
F. op. cit. str. 146.
456

sema mal i posreden, najprvin }e misli na nego. 861 Tamu kade {to protiv
toj egoizam ne deluva nadvore{na sila, nitu moralen motiv, toj
vodi kon vojna na site protiv site i "mnogumina bi bile vo sostojba da
ubijat nekogo samo so negovata mast da gi nama~kaat svoite ~izmi."
Ottamu, umot koj reflektira mnogu rano, go pronao|a dr`avnoto ureduvawe
koe poteknuvaj}i od stravot od zaemno nasilstvo gi predupreduva
{tetnite posledici na op{tiot egoizam, tolku kolku {to na negativniot
pat toa mo`e da se slu~i. 862 Me|utoa, prvata i najglavna mo}
koja {to mora da go pobedi egoizmot e moralnata pobuda. A taa mo}, za
da nastapi protiv takov protivnik mora da bide ne{to porealno odo-
{to cepidla~koto mudruvawe ili aprioristi~ki meur od sapunica.
Me|utoa, vo vojna prvi~no mora da se rekognosticira neprijatelot. Vo
borbata koja pretstoi, kako glavna sila na egoizmot osobeno }e mu se
sprotivstavi pravednosta koja e prva i vistinska kardinalna doblest."
863 Vo doka`uvaweto na pravednosta kako moralen motiv, [openhauer,
vsu{nost, trgnuva od stanovi{te deka postojat samo tri osnovni
motivi na ~ovekovite dejstvija preku ~ie potiknuvawe deluvaat i site
drugi mo`ni motivi. Toa se 1 0 egoizam (koj go saka sopstvenoto dobro),
864 2 0 zloba (koja go saka tu|oto zlo) 865 i, 3 0 so`aluvawe (koe go saka
tu|oto dobro). 866 Sekoe ~ove~ko dejstvie mora da bide svedeno na edno
861 [openhauer, A. O temelju morala, Bratstvo-Jedinstvo, Novi Sad, 1990, str.
138.
862
"Za{titata na pravata na sekoj poedinec, dr`avata ja stavi vo racete
na silata koja e beskone~no posilna od mo}ta na sekoj poedinec, ovoj go
prisiluva da gi po~ituva site prava na drugiot. Tuka ne mo`e da se iska`e bezgrani~niot
egoizxam re~isi na site, zlobata na mnogumina, svireposta na nekoi:
prisilbata site gi skrotila." Ibid, str. 135.
863
Ibid, str. 139.
864
Maksimata na krajniot egoizam e: Neminem juva, imo omnes, si forte
conducit laede (Nikomu ne mu pomogaj, tuku povredi go sekogo ako toa ti koristi).
Od egoizmot mo`at da se izvle~at motivite: al~nost, neumerenost, sladostrasta,
koristoqubie, skr`avost, nepravednost, nemilosrdnost, suetata
(preterana gordost), svirepost, itn. Ibid, str. 142.
865 Maksimata na zlobata e: Omens quantum potest, leade (Povredi go
sekogo kolku {to mo`e{). Od zlobata mo`at da proizlezat motivite: nedobronamernost,
zavist, zlonamernost, pakost, zloradost, qubomorna znati`elba,
klevetewe, drskost, raskala{enost, omraza, gnev, predavstvo, podmolnost,
osvetoqubivost, svirepost itn. Ibid, str. 142.
866
Trite osnovni ~ovekovi motivi: egoizam, zloba i so`aluvawe, kaj
sekogo postojat vo poinakvi, neverojatno razli~ni odnosi. Spored toa, kakvi
se tie odnosi, motivite }e deluvaat na nego i }e doa|a do dejstvija. 1. Vrz nekoj
egoisti~ki karakter vlasta }e ja imaat samo egoisti~kite motivi, a motivite
koi zboruvaat vo prilog na so`aluvaweto, kako i onie vo prilog na zlo-
457

od tie motivi, iako mo`at da deluvaat i dve od niv zaedno. So ogled na
toa {to dejstvijata od moralni motivi se fakti~ki dadeni tie mora da
poa|aat od edna od trite osnovni motivi. Me|utoa, ottamu {to sekoe
dejstvie ~ija krajna cel e dobro ili zlo na onoj koj deluva e egoisti-
~no, tie ne mo`at da poteknuvaat od prviot motiv, a u{te pomalku od
vtoriot, so ogled na toa {to dejstvijata {to od niv proizleguvaat se
moralno nedostojni, dodeka onie koi gi dava prviot od niv delumno se
moralno indiferentni. Zna~i tie mora da proizleguvaat od tretiot
motiv. 867 So`aluvaweto, sosema samo e vistinskata osnova na sekakva
pravednost i sekakvo vistisko ~ovekoqubie. Samo dokolku nekoe dejstvie
poteknuva od nego, taa ima moralna vrednost. 868
Spored [openhauer, pravednosta mo`e da se iska`e so slednava
op{ta maksima: "Neminem leade, imo omnes, quantum potest, juva"(Nikogo
nemoj da go povredi{, tuku sekomu pomogni mu kolku {to mo`e{),
koja va`i i kako najvisoko na~elo na etikata. Pravednosta se zasnova
vrz prirodnoto so`aluvawe. So`aluvaweto pak, pretstavuva neproceniva
su{tinska okolnost na ~ovekovata svest, toa ne se zasnova vrz
pretpostavki, religii, dogmi, mitovi, vospituvawe i obrazovanie,
tuku izvorno i neposredno le`i vo samata ~ove~ka priroda i zaradi
toa istrajuva vo site odnosi i se poka`uva vo site zemji vo isto vreme.
Spored toa, so`aluvaweto apelira na svesta kako na ne{to {to nu`no
postoi vo sekoj ~ovek, {to sekade se o~ekuva so sigurnost i nikade ne
pripa|a na "tu|i bogovi." Nasproti toa, onoj za kogo izgleda deka mu
bata nema da stanat protiv: toj isto taka malku }e gi `rtvuva svoite interesi
za da mu se odmazdi na neprijatelot, kako i da mu pomogne na neprijatelot. 2.
Nekoj drug koj silno e priem~iv za zlobni motivi, ~esto za da mu na{teti na
drug, nema da se vardi nitu od sopstvenata {teta. Za{to, postojat karakteri
koi vo predizvikuvaweto na tu|oto stradawe nao|aat zadovolstvo koe go nadminuva
sopstvenoto, isto taka, golemo stradawe: dum alteri noccat sui negligens
(Ne se obzira na sebesi samiot, samo ako mo`e da mu na{teti na drug - Seneka).
Tie odat vo borba so stravstven zanes i tuka dobivaat isto tolku povredi
kolku {to o~ekuvaat deka }e gi nanesat: tie duri so predumisla }e go ubijat
onoj koj im pri~inil zlo, a za da ja izbegnat kaznata vedna{ potoa i sebesi samite,
kako {to toa ~esto go poka`uva iskustvoto. 3. Nasproti toa, dobrinata
na srceto se sostoi vo univerzalno, dlaboko so`aluvawe kon se vo {to ima
`ivot, a pred se, sprema ~ovekot, za{to ~uvstvutelnosta za stradawe odi vo
~ekor so podigaweto na inteligencijata: ottamu bezbrojnite ~ove~ki duhovni
i telesni stradawa baraat mnogu pove}e so`aluvawe od onie samo telesni
stradawa i prigu{ena bolka kaj `ivotnite. Spored toa, dobrinata na karakterot
najprvin }e se vozdr`uva od sekakvo povreduvawe na drugiot vo {to i da
e, a potoa }e povikuva da se u~estvuva vo poma|aweto sekade kade {to }e se
poka`e na tu|oto stradawe." Ibid, str. 198-199.
867
Ibid, str. 151.
458
868
Ibid, str. 150.

nedostasuva so`aluvawe, lu|eto go narekuvaat ne~ovek, kako {to i
"~ove~nosta" ~esto se koristi kako sinonim za so`aluvaweto. 869 Za
pottiknuavawe na so`aluvaweto kako doka`ano edinstven izvor na nesebi~ni
dejstvija i ottamu edinstvena vistinska osnova na moralnosta
(edistven izvor na dejstvija od moralna vrednost) ne e potrebno nikakvo
apstraktno, tuku samo o~igledno soznanie, ednostavno sfa}awe
na konkretniot slu~aj na koj vedna{ se rea|ira bez natamo{no mislovno
posreduvawe. 870 Bezgrani~no so`aluvawe so site `ivi su{testva
e najcvrsta garancija za eti~ko pravilno povedenie i nemu ne mu e pot-
869
Ibid, str. 154-155. "Zna~i, prviot stepen na deluvawe na taa prva i
moralna pobuda e negativen. Izvorno, site nie sme skloni samo kon nepravi-
~nost i nasilstvo, za{to na{ata potreba, na{ata `elba, na{iot gnev i omraza
neposredno stapuvaat vo svesta i ottamu go imaat ona ius primi ocupantis
(pravo na prvo zazemawe). Nasproti toa, tu|ite stradawa koi gi predizvikuva
na{ata nepravednost i nasilstvo vo svesta doa|aat duri po pat na sekundarni
pretstavi i duri po pat na iskustvoto, zna~i posredno. Ottamu, Seneka veli:
"Ad neminem ante bona mens venit" (Kaj nikogo ne postoi najprvin dobro uveruvawe,
tuku toa sleduva po lo{oto). Prviot stepen na deluvawe na so`aluvaweto
e zna~i koga toa í se sprotivstavuva na vo mene prisutnata antimoralna
potencija, spre~uva na drugite da im predizvikam stradawe taka {to mi doviknuva
"Stoj!" i {to pred drugite se postavuva kako za{titna ~eta koja go
~uva od povreduvawe na koe osven toa bi me vturnale mojot egoizam ili zloba.
Na toj na~in od prviot stepen na so`aluvawe poteknuva maksimata neminem
leade, t.e. na~eloto na pravednosta, doblest koja svoeto bistro, ~isto moralno,
od sekakvi premisi oslobodeno poteklo ima edinstveno ovde i nikade na
drugo mesto ne mo`e da go ima, za{to inaku moralot bi se zasnoval vrz egoizmot
Ako mojata du{a e do toj stepen ~uvstvitelna na so`aluvaweto, toa }e me
zadr`i duri i tamu kade {to i koga bi mo`el tu|oto stradawe da go upotrebam
kako sredstvo za da gi postignam svoite celi, seedno dali toa stradawe e
o~igledano ili se pojavilo podocna, i dali e direktno ili posredno i posreduvano
me|u ~lenovite... Sepak, ne se bara toa so`aluvawe da bide vistinski
pottiknato vo sekoj oddelen slu~aj - za nego toa ~estopati }e bide i premnogu
docna, tuku od edna{ zasekoga{ steknatoto znaewe za stradaweto, koe sekoja
nepravedna postapka nu`no ja navlekuva na drug i koja se zaostruva preku ~uvstvoto
na podnesuvawe na nepravdata, t.e. tu|ata nadmo}nost vo plemenitite
du{i nastanuva maksimata neminem leade i razumsko prosuduvawe se vozdignuva
do edno zasekoga{ sfatena ~ista odluka da se po~ituvaat pravata na sekogo,
za sebe da ne se dozvoli nikakvo zadirawe vo tie prava, sekoj da se po{tedi
od toa samiot sebesi da si prigovori deka e pri~ina na tu|o stradawe i spored
toa, so pomo{ na nasilstvo ili lukavstvo da ne se prefrluvaat vrz drug tovarite
i stradawata na `ivotot koi okolnostite im gi pribavuvaat na sekogo,
tuku delot koj nemu mu e dodelen da go nosi sam za da ne go duplira delot na
nekoj drug." Ibid, str. 155-156.
870
Ibid, str. 189.
459

ebna nikakva kazuistika. Koj so nego e ispolnet sigurno nema nikogo
da povredi, nikomu da mu na{teti, nikomu da mu nanese bolka, naprotiv
kon sekogo }e ima trpenie, sekomu }e mu prosti, sekomu }e mu pomogne
kolku {to mo`e, a site negovi dejstvija na sebe }e nosat pe~at na
pravednost i ~ovekoqubie. Nasproti toa, da se obideme edna{ da ka-
`eme: "Toj ~ovek e poln so doblesti, me|utoa toj ne go poznava so`aluvaweto."
Ili: "Toj e ne~esen i lo{ ~ovek, no toj sepak e ispolnet so
so`aluvawe" - i vedna{ tuka }e po~uvstvuvame sprotivnost. Vkusot e
razli~en, me|utoa jas ne znam poubava molitva od onaa so koja zavr{uvaa
staroindiskite akteri. Taa glasi: "Neka site `ivi su{testva ostanat
slobodni od bolka. 871
Spored toa, nepravdata i nepravednoto sekoga{ se sostojat vo
povreduvawe na nekoj drug. Ottamu, poimot na nepravdata e pozitiven
i mu prethodi na poimot pravo koj e negativen i se odnesuva samo na
dejstvija koi mo`at da se izvr{at bez da se povredat drugite, t.e. koi
mo`at da se vr{at bez nepravda. Lesno e da se uvidi deka tuka spa|aat i
site dejstvija ~ija edinstvena cel e odbrana od nepravda koja nekoj nameraval
da ja stori. Za{to, nikakvo so~uvstvo so drug, nikakvo so`aluvawe
ne mo`e da se bara od mene da dozvolam toj da me povredi, t.e. da
trpam nepravda. Deka poimot na pravoto e negativen, nasproti poimot
na nepravdata kako pozitiven, mo`e isto taka da se vidi od prvoto
objasnuvawe koe go postavi tatkoto na filozofijata na pravoto Grocius
na po~etokot na svoeto delo so ovie poimi: "Ius hic nihil aluid,
quam quod iustum est significat, idque negate magis sensu, quam ajente ut ius
sit, quod iniustum non est" (Pravoto ovde ne zna~i ni{to drugo osven
ona {to e pravedno i toa pove}e vo negativna odo{to vo pozitivna
smisla, dotolku pove}e {to pravoto e ona {to ne e nepravda). Negativnosta
na pravednosta, nasproti toa kako izgleda, e so~uvana vo samata
trivijalna definicija: "Sekomu da mu se dade negovoto." Ako toa e
negovo, ne bi mo`elo da mu se dava. Ottamu, toa zna~i: "Nikomu da ne
mu se odzema negovoto." Zatoa {to baraweto na pravednosta e celosno
negativno toa treba da se iznudi: za{to neminem leade mo`e da go praktikuvaat
site istovremeno. Za taa cel postoi ustanovata na prisilba
- dr`avata ~ija edinstvena cel e eden poedinec da go za{tituva od drug
i celinata od nadvore{niot neprijatel. 872 ...Poimite na nepravda i
pravo koi zna~at isto {to i povreduvawe i nepovreduvawe, a vo poslednoto
spa|a i odbranata od povreduvawe, o~igledno se nezavisni od
sekakvo pozitivno zakonodavstvo i mu prethodat. Zna~i, postoi edno
~isto eti~ko pravo ili prirodno pravo, t.e. pravno u~ewe nezavisno od
sekakvi pozitivni pravila. 873
Za potvrda na svoite stavovi za so`aluvaweto kako edinstvena
460
871
Ibid, str. 179.
872
Ibid, str.158-159.
873
Ibid, str. 160.

neegoisti~ka i edinstvena vistinska moralna pobuda, [openhauer
iznao|a primer kaj povredata na pravoto. Toa e primerot so Kaj i Tit
kako strastveno zaqubenici vo opredeleni devojki. Sekomu od niv na
patot im stoi po eden sopernik na koj nadvore{nite okolnosti mu davaat
prednost. Dvajcata odlu~uvaat da go otstranat svojot sopernik, i
za taa cel napolno se obezbedile od toa da bidat otkrieni. Me|utoa, vo
tekot na podgotvuvaweto, po dolgo razmisluvawe i dvajcata otstapile
od ubistvoto. Po ova i dvajcata treba iskreno da se izjasnat za pri~inite
za napu{taweto na svojaat odluka.
Vo toj pogled Kaj otprilika go spre~ile religiozni pri~ini
kako {to e toa bo`jata volja, odmazdata {to nekoga{ mo`e da se slu~i,
sudot na idninata i sli~no. No, toj veli: "Mislev deka maksimata na
mojata postapka vo toj slu~aj ne bi mo`ela da se usvoji taka {to }e go
istaknuva op{tova`e~koto pravilo za site umni su{testva dokolku
svojot sopernik bi go tretiral samo kako sredstvo, a ne istovremeno i
kako cel. Ili neka toj zaedno so Fihte ka`e: "Sekoj ~ove~ki `ivot e
sredstvo za realizacija na moralniot zakon: zna~i jas ne mo`am, a pritoa
da ne bidam ramnodu{en kon realizacijata na moralniot zakon da
uni{tam nekoj koj e opredelen da pridonese za nea. Ili neka Voulston
(Wollastone) ka`e: "Proceniv deka toa dejstvie be{e izraz na nekoj la-
`en moral. Ili sledniot Ha~eson (Hutcheson), 874 neka ka`e: "Moralnoto
setilo ~ii oseti kako oseti na site drugi setila ne mo`at natamu
da se objasnat, me opredeli da pu{tam toa da se slu~i taka. Ili, Adam
Smit neka ka`e: "Odnapred vidov deka moeto dejstvie kaj posmatra~ite
nema{e da predizvika simpatija kon mene." Ili, sledniot Kristijan
Volf: "Spoznav deka so toa bi dejstvuval protiv sopstvenoto usovr{uvawe,
a da ne uspeam da go pouspe{am ni tu|oto. Ili neka sledniot
Spinoza, ka`e: "Homini nihil utilius: ergo hominem interimere nolui" (Na
~ovek ni{to ne mu e pokorisno od ~ovek: ottamu jas ne mo`am da ubijam
~ovek).
A Tit, ~ija presmetka, prodol`uva [openhauer, jas ja pretpostavuvam
za Kaj, veli: "So tekot na odminuvaweto na podgotovkite, jas
pove}e ne se zanimava vo mojata strast, tuku so onoj sopernik i duri
toga{ mi stana jasno {to vsu{nost so nego treba da se slu~i. No toga{
me pritisna so`aluvawe i somilost, se rasta`iv nad nego, ne mo`ev da
se prekr{am - ne mo`ev toa da go storam."
Po seto toa, [openhauer pra{uva: "Koj od tie dvajca e podobar
~ovek? Vo ~ii race od niv dvajcata sekoj bi ja predal sopstvenata sudbin?
Kogo od niv dvajcata go zadr`al po~ist motiv? i Kade spored toa,
le`i fundamentot na moralot?" ..."Spored toa so`aluvaweto e visti-
874
Spored Ha~eson, nepostojat osnovi na moralot (za nego ne mo`e da
bide osnova nitu Biblijata, ni razumot) - dobro e ona na {to moite setila i
~uvstva rea|iraat so odobruvawe, lo{o - ona na {to tie reagiraat so neodobruvawe.
461

nska morana pobuda." 875
Vtorata kardinalna doblest ili moralna pobuda koja proizleguva
od so`aluvaweto, spored [openhauer e ~ove~nosta (caritas) Kaj
nea so`aluvaweto ne samo {to nî odvra}a od toa da gi povreduvame
drugite, tuku nî pottiknuva da im pomagame. Od nejzinata maksima:
"Omnes quantum potest juva" (Pomogni mu sekomu kolku {to mo`e{),
proizleguva seto ona {to etikata go propi{uva pod imeto dol`nosti
od doblest. 876
Po seto ova i tvrdeweto deka "ona {to e do`dot za ognot, toa e
so`aluvaweto za gnevot," 877 [openhauer ne uspeva da iznajde odgovor
na pra{aweto: zo{to ako so`aluvaweto e osnoven motiv za sekoja vistinska,
nesebi~na pravednost i ~ovekoqubie, taa nekogo go razdvi`uva,
a nekogo ne. Toj, imeno smeta deka na onoj koj e zol negovata zloba
mu e vrodena kako {to na zmijata i se vrodeni nejzinite otrovni zabi i
meurot so otrov, i toj toa mo`e da go promeni isto tolku malku kolku
i taa. 878 Ottamu, izvlekuva pesimisti~ki zaklu~ok deka na onoj koj
edna{ se poka`al kako lo{ ne treba nikoga{ pove}e da mu se veruva,
odnosno iska`uva celosna verba vo skolasti~koto na~elo: "Operari
sequitur esse" (Toa {to nekoj go pravi sleduva od toa {to toj vsu{nost
e). 879 Kolku {to olovoto mo`e da se pretvori vo zlato, tolku ~ovekovoto
srce mo`e da se prevrti vo teloto i da se promeni negoviot dlabok
interes. Ottuka, ona {to mo`e da se stori e da se prosvetli glavata,
da se podesi uvidot so koi ~ovekot }e se dovede do ispravno sfa}awe
na objektivno postoe~kite vistinski odnosi vo `ivotot. 880 So toa
na motivite mo`e da im se iznudi legalnost, no ne i moralnost: mo`e
da se preoblikuva dejstvuvaweto, no ne i vistinskoto sakawe, na koe
edinstveno i pripa|a moralnata vrednost. Ne mo`e da se promeni celta
kon koja se stremi voljata, tuku samo patot po koj taa tamu }e pojde.
Vospituvaweto mo`e da go promeni izborot na sredstvata, no ne i onie
poslednite, op{ti celi: niv sekoja volja sebesi si gi postavuva vo soglasnost
so svojata izvorna priroda. Na egoistot mo`e da mu se poka`e
deka so napu{tawe na pomalata korist }e dojde do pogolema, na zlobnikot
deka so predizvikuvawe na tu|oto stradawe sebesi }e si zadade
875
Ibid, str. 174-176.
876 Ibid, str. 169-170.
877
Ibid, str. 181.
878
Ibid, str. 194.
879
"Sekoe ne{to na svetot deluva vo soglasnost so negovoto nepromenlivo
svojstvo koe ja pravi negovata su{tina, nejzina essentia: isto e i so ~ovekot.
Kakov {to nekoj e, taka i }e deluva, taka mora da deluva, a liberum
arbitrio indifferentiae(slobodno volevo odlu~uvawe) e pronajdok od detstvoto na
filozofijata, koj odamna se raspuknal i za koj se u{te mo`at da se raspravaat
oddelni babi so doktorska palarija." Ibid, str. 198.
880
Ibid, str. 200.
462

u{te pogolemo sradawe, me|utoa od samiot egoizam i samata zloba
nikoj ne mo`e da se odvrati, isto kako {to ma~kata ne mo`e da se
odvrati od nejzinata sklonost kon gluvcite... Ottamu, moralnoto vospituvawe
i etikata mo`at da dovedat do podobruvawe, no preku toa taa
ne odi. Se prosvetluva glavata, srceto ostanuva nepopravlivo. 881 I
spored toa, vo ona {to sme (vo toa esse) mora da le`i i vinata i odgovornosta.
882
Vo navedenata smisla [openhauer go veli i slednoto. "Koga bi
veruvale deka site pravedni i legalni ~ovekovi dejstvija se od moralno
poteklo nie bi bile vo golema mlade{ka zabluda. Naprotiv, me|u
pravednosta {to ja praktikuvaat lu|eto i vistinskata ~esnost na srceto
odnosot e analogen kako me|u u~tivosta i vistinskata qubov kon
bli`niot... Vo stvarnosta op{tata pravednost koja se manifestira vo
~ove~kiot soobra}aj i za koja se tvrdi deka e nepokolebliva maksima,
se zanova vrz dve nadvore{ni nu`nosti: prvo, vrz zakonskiot poredok
so koj javnata vlast go za{tituva pravoto na sekogo, i vtoro, vrz poznatata
nu`nost da se ima dobro ime i gra|anska ~est zaradi napreduvawe
vo svetot so ~ie posredstvo ~ekorite na sekogo stojat pod nadzor
na javnoto mislewe {to e neumolivo strogo i ne prostuva, tuku kako
neizbri{liva damka }e se zlopamti sî do smrta na onoj koj ja skrivil.
Vo toa taa navistina e mudra za{to poa|a od na~eloto operari sequitur
essei spored toa, od uveruvaweto deka karakterot e nepromenliv, pa
zna~i deka toa {to nekoj go storil edna{, vo celosno isti okolnosti
neizostavno }e go stori povtorno. Tie dva stra`ari se zna~i ona {to
bdee nad javnata pravednost, i bez niv nie, slobodno ka`ano, bi bile vo
lo{a polo`ba, osobeno {to se odnesuva do imotot, taa glavna to~ka vo
~ovekoviot `ivot okolku koja se vrti celokupnoto negovo nastoju-
881 Ibid, str. 201. "Ona operari (postapkata) na nekoj konkreten ~ovek
odnadvor nu`no e opredeleno od motivite, a odvnatre so negoviot karakter:
spored toa se {to toj pravi - nastapuva nu`no. A vo negovoto esse (bitieto) -
tuka le`i slobodata. Toj mo`el da bide nekoj drug, a vo toa {to toj e, le`i
vinata i zaslugata. Za{to, se {to toj pravi se pojavuva po toa od sebe, kako
ednostaven koloralium. So Kantovata teorija nie vsu{nost sme odvrateni od
osnovnata zabluda deka nu`nosta e smestena vo ona esse, a slobodata vo operari
i sme dovedeni do soznanieto deka e tokmu sprotivnoto. Zaradi toa moralnata
odgovornost, dodu{a od po~etokot i prividno go pogoduva ona {to toj go pravi,
me|utoa vo osnova go pogoduva ona {to toj e, so ogled na toa {to ako toa go
pretposatvime, negovoto delo koga nastapile motivite ne mo`elo da ispadne
poinaku odo{to {to ispadnalo. Ibid, str. 118.
882
"Ona {to nie kaj drugite mnogu go cenime i sakame ili prezirame i
mrazime, ne e ne{to nepostojano i promenlivo, tuku ne{to trajno, ne{to {to
otsekoga{ postoi, ona {to tie se: i ako sega od niv se otka`eme, nema da ka-
`eme deka tie se promenile, tuku deka nie vo niv sme se izla`ale." Ibid, str.
202.
463

vawe. 883 883
"Prirodnoto pravo ne se potpira vrz nikakva druga sopstvenost
osven vrz onaa koja e izdejstvuvana so sopstven trud... Me|utoa, vo najgolem
broj slu~ai na{iot gra|anski imot le`i daleku od ona praizvorno prirodno
sopstveni~ko pravo! So nego naj~esto e povrzan so vrski koi te{ko ili nevozmo`no
e da se doka`at. Na{ata sopstvenost e nasledena, dobiena so `enidba
ili ma`a~ka, osvoena na lotarija, a ako i ne e taka, sepak ne e zarabotena so
pot na svoeto lice, tuku so pametni zamisli i idei, na primer vo trgovska
{pekulacija, a ponekoga{ durii so glupi idei koi so pomo{ na slu~aj gi nagradil
i vozdignal Deus Eventus. Vo najmal broj slu~ai taa e vistinski plod
na trud i rabota, a duri i toga{ toa ~esto e duhovna rabota... Sledstveno na
toa, mnogumina tu|ata sopstvenost mol~e{kum ja posmatraat kako ne{to steknato
edinstveno spored pozitivnoto pravo. Ottamu, dokolku najdat sredstva
da ja grabnat so pomo{ na prisilba ili duri samo so izigruvawe na zakonot
tie ne se predomisluvaat, za{to im se ~ini deka toa se gubi na istiot na~in
na koj e i steknata, pa spored toa svoite sopstveni barawa gi smetaat isto
taka dobro zasnovani kako {to bile i onie na porane{nite sopstvenici. Od
nivno stojali{te vo gra|anskoto op{testvo namesto pravoto na posilniot,
stapilo pravoto na popametniot. Pri seto toa, bogata{ot ~estopati navistina
nepokoleblivo e praveden so ogled na toa {to od srce e privrzan na
edno pravilo i se pridr`uva do edna maksima, i vrz toa {to gi sledi se zasnova
celokupniot negov imot, zaedno so toa {to toj go ima, a drugite go nemaat,
pa toga{ toj so celosna serioznost go ispoveda na~eloto suum cuique (sekomu
negovoto)... Nasproti toa, siromaviot koj tuka vrz osnova na neednakvosta na
imotot e o{teten, sebesi se gleda kako osuden na nema{tija i te`ok pekol, i
dodeka drugite pred negovite o~i `iveat vo izobilstvo i dengubewe te{ko }e
spoznae deka vo taa neednakvost le`i soodvetna neednakvost na zaslugite i
~esno steknuvawe. A ako toj toa ne go spoznae, od kade treba da go zeme ~istiot
eti~ki pottik kon ~esnosta koj go spre~uva da ja pru`i rakata kon tu|oto
izobilstvo? Ona {to naj~esto go zapira e zakonskiot poredok. No, ako edna{
se pojavi retka prilika... {to vo toj slu~aj }e ja zadr`i negovata raka? Religioznite
dogmi? Verata e retko tolku cvrsta. Nekoj ~isto moralen motiv za
pravednost? Mo`ebi vo oddelni slu~ai, me|utoa vo najgolem broj slu~ai toa
}e bide samo onaa vo moralniot ~ovek mnogu golema gri`a za svoeto dobro
ime, za svojata gra|anska ~est, o~iglednata opasnost deka }e bide isfrlen od
golemata masonska lo`a na ~esnite lu|e koi go po~ituvaat zakonot na pravednost
i koi, spored toa, na celata Zemja me|u sebe ja podelile sopstvenosta i
koi vladeat, opasnosta deka poradi edno edinstveno ne~esno dejstvie celiot
`ivot }e bidat partija na gra|anskoto op{testvo, nekoj komu nikoj ne im veruva,
~ie dru{tvo sekoj go odbegnuva i komu so toa mu e skrateno sekakvo napreduvawe,
t.e. so eden zbor: "^ovek koj kradel" i na kogo se odnesuva pogovorka:
"Koj edna{ ukral, celiot `ivot e kradec." Toa se zna~i ~uvarite na javnata
pravednost... iako, za volja na vistinata, postojat lu|e koi pravednosta i
~esnosta ja posmatraat samo kako firma i zname pod ~ija za{tita so pogolem
464

11. HERBERT SPENSER
Vo deloto "Principi na etikata" (1893), Spenser zboruva za
vojnata koja ja izedna~uva so kanibalizmot {to golta iljadnici lu|e i
ottamu ja zaslu`uva istata osuda kako vistinskiot kanibalizam. Vo
taa smisla veli: "^uvstvoto i idejata na pravdata ne mo`at da rastat
pobrgu od opa|aweto na postojaniot antagonizam na dr`avite i zasiluvaweto
na vnatre{nata harmoni~na kooperacija na nivnite ~lenovi."
Na koj na~in mo`e da se unapredi taa harmonija? Kon nea pridonesuva
slobodata, no onaa koja zakonski e regulirana. Formulata na pravednosta
bi trebalo da glasi: "Na sekoj ~ovek mu e dozvoleno slobodno da raboti
{to saka pod pretpostavka deka nema da ja navreduva slobodata
nitu na eden drug ~ovek." 884 Ovaa firmula ja otfrla vojnata koja premnogu
gi naglasuva avtoritetot, vlasta i poslu{nosta. Ovaa formula mu
odi na raka na miroqubivata industrija, za{to se gri`i za maksimalno
pottiknuvawe i pritoa sekomu mu dava apsolutno ednakvi mo`nosti.
Taa e vo soglasnost so hristijanskiot moral, za{to sekoja li~nost
ja smeta za sveta i e oslobodena od agresivnost. Taa ima sankcija na
posleden sudija - na prirodnoto odbirawe - za{to na site pod ednakvi
uslovi im gi otvora izvorite na zamjata i na sekoe su{testvo mu dozvoluva
da napreduva spored svoite sposobnosti i spored svoeto dejstvuvawe.
Preku ovaa formula, se ~ini deka pred sî se protega edno svirepo
na~elo i mnogumina }e mu go sprotivstavat familirajnoto na~elo,
nebare primenlivo na celi narodi, spored koe sekoj go dobiva ona {to
mu treba ne spored svoite sposobnosti i proizvodni sili, tuku spored
potrebite. Me|utoa, op{testvoto koe bi se rakovodelo so takvi na~ela
nabrzo bi is~eznalo od liceto na zemjata. Dobrodetelite primeni
vo nezrelite godini mora da bidat obratno proporcionalni na sopstvenite
sposobnosti. Ako platata se meri spored vrednosta, vo semejstvoto
najmnogu se dava tamu kade {to najmalku se zaslu`uva. Naprotiv,
po postignatata zrelost, dobrodetelite mora da se menuvaat spored
vrednosta: vrednosta se meri spored prilagodenosta na `ivotnite
uslovi. Onie koi lo{o se prilagodile mora da gi trpat lo{ite posledici
na svoeto nedovolno prilagoduvawe, a onie koi dobro se prilagodile
dobivaat korist od svojata prilagodenost. Toa se dvata zakoni
uspeh go izveduvaat svoeto gusarewe." [openhauer, A. O temelju morala, Bratstvo
- Jedinstvo, Novi Sad, 1990, str. 128-132.
884
Spored Spenser, pravednosta e sloboda na sekoj, ograni~ena so
ednakvata sloboda na site. Formulata {to toj ja predlaga glasi: Sekoj e sloboden
da pravi sî {to saka pod pretpostavka deka so toa nema da ja naru{i
slobodata na koj i da e drug. Josifovi~ - Petra`icki, L. Teorija prava i morala,
JP Slu`beni list, Beograd, CID, Podgorica i Izdava~ka kwi`arnica
Zorana Stojanovi¢a, Sremski Karlovci - Novi Sad, 1999. str. 406.
465

na koi vidot mora da im se prilagoduva ako saka da se odr`i... Koga na
mladite bi im se delele dobrodetelite spored nivnata rabota, vidot
naskoro bi is~eznal, a koga na vozrasnite dobrodetelite bi im se delele
spored nivnite slabi sposobnosti za rabota, vidot poradi opa|awe
bi se izgubil po nekolku generacii... Edinstvenoto opravduvawe za
analogijata me|u roditelite i decata i dr`avata i nejzinite gra|ani e
infantilnata priroda na lu|eto koi veruvaat vo taa analogija."
Slobodata, veli Spenser, se bori so razvojot za prvenstvo i postignuva
pobeda. Toj misli deka so is~eznuvaweto na vojnite dr`avnata
kontrola nad poedincite gubi sekakvo opravduvawe, i vo sostojba
na traen mir dr`avata bi trebalo da bide svedena vo granicite koi í
gi postavi Xeferson, i bi intervenirala samo toga{ koga }e se uka`e
potreba da gi spre~i povredite na slobodata koja treba da bide ednakva
za site. Takvata pravednost treba da se praktikuva besplatno za
zlostornicite da znaat deka siroma{tijata na nivnite `rtvi nema da
gi spasi od trpeweto na kaznata i site tro{oci na dr`avata treba da
bidat pokrieni preku neposredno odano~uvawe za neprimetnoto odano-
~uvawe da ne mo`e da go odvrati pogledot na javnosta od rasipanosta
na vladite. Me|utoa, nadvor od ~uvaweto na pravdenosta, dr`avata ne
mo`e ni{to da prezema, a da ne se povredi pravednosta, za{to toga{
poniskite poedinci bi gi zemala vo za{tita od prirodnata podelba na
platite i sposobnostite, kaznite i nesposobnostite, a od toa zavisi
`ivotot i plemenitosta na celata zaednica.
[to se odnesuva do privatnata sopstvenost, taa spored Spenser,
neposredno se izvlekuva od zakonite na pravednost, za{to sekoj bi trebalo
ednakvo slobodno da gi u`iva plodovite na svojot trud. Pravoto
na nasledstvo ne e tolku o~igledno, me|utoa prenesuvaweto na nasledstvoto
e sodr`ano vo pravoto na sopstvenost, za{to poinaku posedot ne
e celosen. Trgovijata me|u narodite treba da e slobodna kako {to e
toa me|u poedincite. Zakonot ne bi trebalo da sodr`i nikakvi pravila
opredeleni samo spored narodite, tuku treba da bide nepovrediva
maksima na internacionalnite odnosi.
Toa glavo se realnite prava na ~ovekot: pravo na `ivot, sloboda
i streme` za sre}a so ednakvi uslovi za site drugi lu|e. Pokraj ovie
ekonomski prava, politi~kite prava se neva`ni nerealnosti. Tamu
kade {to ekonomskiot `ivot ne e sloboden, promenite vo oblicite na
vladeeweto ne vodat kon ni{to: i edna monarhija vrz lesser-fair osnovi
sî u{te e mnogu podobra, odo{to edna socijalisti~ka demokratija. 885
466
885
Navedeno spored Durant, V. op. cit. str. 377-379.

VIII. NENATURALISTI^KI STRUI VO FILOZOFIJATA NA
PRIRODNOTO PRAVO
Prirodnopravnata teorija ja prodol`uva plejada idealisti od
Goltfred Vilhelm Lajbnic (1646-1716), 886 Kant (1724-1804), Hegel
(1770-1831), Fridrih Ni~e (1844-1900) i drugi.
1. LAJBNIC
Spored Lajbnic, pravoto svojata osnova ja ima vo bo`jata pravda,
a pravdata (ili prirodnoto pravo) e univerzalna doblest, idealno
pravilo vo odnosite me|u lu|eto. Vo nea se izrazuvaat milosrdieto i
qubovta. Toj razlikuva tri elementi na prirodnoto pravo: 1 0 ius strictum
(pravo vo potesna smisla), 2 0 aequitas (pravednost) i, 3 0 pietas (blagost,
qubov, ili pobo`nost). "Striktnoto pravo" izrazeno vo naredbata
neminem leadere (nikomu da ne mu se na{teti) sodr`i pravila na
komutativnata pravda. Prvednosta kako na~elo na op{testveniot i
pravniot poredok so nejzinata naredba suum cuique tribuere (sekumu da
mu se dade negovoto) e istozna~na so milosrdieto (caritas) i gi sodr`i
pravilata na distributivna pravda. Tretiot element na prirodnoto
pravo blagost, qubov ili pobo`nost izrazen so naredbata honeste vivere
(~esno da se `ivee) pretstavuva najvisok stepen na univerzalnata pravda
(iustitia universalis). Karakteristika na negovata filozofija na pravoto
se sostoi vo obidot da se sozdade nau~na jurisprudencija na zaedni~ki
(razumni) principi so drugite nauki, a od druga strana, istata
da se teologizira, t.e. da se vklu~i vo golemoto "carstvo na milosta,"
mudrosta, dobrinata i bo`jata ili univerzalna pravda. 887
Vo pogled na motiviranosta na ~ovekovite dejstvija, Lajbnic
veli deka nie ne mo`eme vo vistinska smisla da ja po~ustvuvame na{ata
nezavisnost i ne sekoga{ gi zabele`uvame, ~estopati nevidlivite,
pri~ini, od koi zavisi na{ata odluka. Toa Lajbnic go poka`uva na
primerot na Buridanovoto magare, koe, ottamu {to se na{lo me|u dve
ednakvo odale~eni i privle~ni stogovi seno, umrelo od glad. Lajbnic
zabele`uva deka ima mnogu ne{ta vo magareto i nadvor od nego, koi, i
pokraj toa {to nie ne gi zabel`uvame, vlijaat na negovata odluka da se
opredeli za ednata ili drugata strana. I iako ~ovekot e sloboden {to
magareto ne e, ne e vistina deka ne e mo`en slu~aj na sovr{ena ramnote`a
me|u dve strani, i deka an|elot ili barem gospod sekoga{ mo`e
886
Lajbnic e poznat germanski matemati~ar koj se zanimaval i so filozofija
so naglasena spiritualnost i idealisti~ka preteranost. Vo svoite
filozofski dela, osobeno vo "Teodikeja" (1710) i Monadologija (1714) zastapuva{e
optimizam spored koj na{iot svet e najdobar od site mo`ni svetovi.
887
Tadi}, Lj. op. cit. str. 91-92.
467

da ja opravda stranata za koja ~ovekot se opredelil, naveduvaj}i ja pri-
~inata na naklonetosta koja go navela na taa odluka, iako ~estopati
taa pri~ina }e bide mnogu slo`ena i za nas samite nerazbirliva, za-
{to nizata na povrzani pri~ini se protegaat vo nedogled. 888
Spored Lajbnic, gospod ne go saka zloto, tuku samo go dopu{ta.
Lagata i zlobata poteknuvaat od su{tinata |avolot, od negovata volja,
za{to be{e zapi{ano vo knigata na ve~nite vistini koja opfa}a u{te
mo`nosti pred sekoja bo`ja odluka, deka ova su{testvo slobodno }e se
svrti kon zloto ako edna{ bilo sozdadeno. Isto e i so Adam i Eva: tie
svoevolno zgre{ile iako gi zavel |avolot. Gospod zlite gi pravi okoraveni
(Rimjanite, 1:28) prepu{taj}i gi sami na sebesi i odbivaj}i im
ja milosta koja ne im ja dol`i i koja duri treba i da im ja odbie. 889 Sed
non sinaret bonus fieri male, nisi omnipotens etiam de malo posset facere
bene (Na dobriot ne bi mu bilo dopu{teno zloto, ako semo}ta ne bi
mo`ela da dopu{ti od lo{oto da ne se sozdade dobro) velel Avgustin.
890 Bog go sozdal svetot zaradi svoja slava. Negovata slava spored
Bez, ne e poznata ako negovata milost i negovata pravednost ne se obelodeneti.
Zaradi toa toj opredelil odredeni lu|e od ~ista milost za
ve~en `ivot, a nekoi so praveden sud za ve~no prokletstvo. Milosta
pretpostavuva beda, pravdata - vina. 891 Ili poto~no, pravdata zavisi od
zaslugata na toj {to deluval. Milosta zavisi od boljata na toj {to
ocenuva, a ne od zaslugata na toj {to deluval.
2. KANT
1. Vo "Kritikata na ~istiot um," 892 Kant go vtemeli svojot transcedentalen
idealizam preku tvrdeweto deka svesta ima svoja vnatre-
{na zakonitost i nu`nost za koja nikoga{ ne mo`e da se soznae dali
im soodvetstvuva na zakonitostite na objektivnite ne{ta, za{to taa
ne dopira do predmetite, tuku samo do nivnata pojavnost. Ottamu, ~ovekovoto
spoznavawe e samo fenomenalno, pa spored toa nau~noto znaewe
mo`e da se zanimava samo so pojavite na svetot, a ne i so nivnite
su{tini ("ne{tata za sebe") koi se nezavisni od ~ovekot. Spoznavawe
888 Lajbnic, G.V. Teodikeja, PLATΩ, Beograd, 1993, str. 107.
889
Ibid, str. 250.
890
Ibid, str. 250-251.
891
Vidi: Ibid, str. 228.
892
Kant razlikuva ~ist, prakti~en i spekulativen um i zboruva za nivna
kritika, za nivnite mo`nosti (poimot kritika za Kant zna~i granica, mo-
`nost - {to e i {to mo`e umot, a ne kritizirawe na umot). Pritoa, kritika
na na ~istiot um zna~i analiza na procesot na soznanieto ({to mo`eme da
znaeme), a kritika na prakti~niot um zna~i analiza na ~uvstvata i sakawata
({to treba da pravime).
468

po sebe, e nevozmo`no, za{to ona {to e subjektivno ne mora da bide i
objektivno spoznanie: so pomo{ na ~ulnosta predmetite ni se dadeni, a
so razumot se zamisluvaat. Problemite na slobodata i besmrtnosta na
du{ata, na svetot vo celina i ne{tata za sebe ne mo`at nikoga{ da se
re{at, za{to gi nadminuvaat granicite na mo`noto iskustvo. So toa
se istaknuva teorijata na spoznavaweto koja se protega na dve oblasti:
~uvstvitelnata, kade {to izvorot na spoznavaweto e iskustvoto (empirisko
spoznavawe) i ne~uvstvitelnata oblast, kade {to izvorot na
spoznavaweto e umot kako mo} koja gi dava principite na spoznavaweto
a priori (nadempiriskoto, transcedentalnoto spoznavawe). 893
2. Negoviot sleden ~ekor e vtemeluvaweto na moralot. 894 Za taa
cel toj se pra{uva: Kakva forma mora da ima eden propis za da mo`e da
bide priznat kako moralen propis? Kant na ova opra{awe mu prio|a
od pojdovnoto tvrdewe deka ni{to bezuslovno ne e dobro - osven dobrata
volja. Zdravjeto, bogatstvoto, intrelektot se dobri samo vo mera vo
koja dobro se upotrebuvaat. No dobrata volja sekoga{ e dobra: taa sveti
kako drag kamen, duri i ako, poradi {krtata oprema na mehani~kata
priroda, nositelot na dejstvieto e nedovolno silen, bogat ili pameten
da dovede do posakuvanata sostojba na rabotite. Taka, vnimanieto od
samiot po~etok se fokusira na voljata na toj {to deluva, na negovite
motivi i nameri, pobrgu otkolku na ona {to toj samiot go pravi.
893
A priori zna~i sekoe soznanie {to e steknato ili mo`e da se stekne
nezavisno od iskustvo (primer prostor: gore-dolu, levo-desno, napred nazad,
ili vreme: pred malku, sega, posle). Bez ova a priori sposobnost nie sepak bi
mo`ele da zabele`uvame redica setilni dejnosti, no site vizuelni informacii
bi bile nesredeni i bez forma). Kant smeta deka prostorot i vremeto
mo`e da se sfatat kako formi na objekti koi empiriski se dadeni, odnosno
objekti koi mo`e da gi zabele`ime. Eventualnoto postoewe na objekti nadvor
od tie granici mo`e samo da se postulira, no ne i da se doka`e. Tie objekti
se neumena, odnosno postojat samo vo mislite, no ne i vo zabele`uvaweto.
894
Vo pogled na pra{aweto za vtemeluvaweto na moralot vo novovekovnoto
prosvetitelstvo se trgnalo vo dva smera. Edniot be{e na {kotskata
empiriska {kola od 18 vek, osobeno na Hjum: tuka se mislelo deka filozofijata
mora samo sistematski da go sumira ona {to navodno site go odobruvaat i
prekoruvaat. So toa se otstapilo od sekakva pretenzija za vtemeluvawe na moralot....
Vo sodr`inaka smisla Ha~eson i, pred se, Hjum go podgotvile utilitarizmot.
Drugiot smer se sostoi vo toa da se bara nekoe nereligisko vtemeluvawe.
Toa be{e patot na novovekovniot racionalizam koj najizrazeno se razvil
vo etikata na Kant. Toj se obidel da najde apsolutno vtemeluvae na moralot
(apsolutno morawe) vo ~ovekovata priroda - vo negovata umnost. Spored
nego zapovetta na umot da se bide moralen (dobro e = racionalno e) e odnapred
dadena, analogno kako bo`jata zapoved za hristijanite. V. Tugendhat, E.
op. cit. str. 60-61.Po ova Tagendat vedna{ prigovara deka: 1. takov um ne postoi
i, 2. deka ne mo`e da postoi apsolutno morawe.
469

Kakvi motivi ili nameri dobrata volja ja pravat dobra? Edinstven
motiv na dobrata volja e svojata dol`nost da ja ispolnuva zaradi
ispolnuvawe na dol`nosta. 895 Bez ogled {to nameravala da stori, toa e
za{to e nejzina dol`nost. ^ovekot, vsu{nost, mo`e da go pravi ona
{to e negova dol`nost i od sosema drugi motivi. Trgovecot koj go vra-
}a to~niot iznos na pari mo`e da bide ~esen ne zatoa {to negova dol-
`nost e da bide ~esen, tuku zatoa {to ~esnosta se ispa}a preku pribavuvawe
na mu{terii i zgolemuvawe na profitot. No ovde e va`no da se
napomne deka ne samo {to dol`nosta mo`e da se vr{i od egoisti~ki
pobudi, tuku {to dol`nosta mo`e da se pravi i od altruisti~ki pobudi
koi, me|utoa, poteknuvaat od sklonostite. Dokolku po priroda sum
dru`equbivo, veselo, qubezno lice koe u`iva vo toa da im pomaga na
drugite, moite altruisti~ki dela, koi mo`at da bidat ona {to vsu{-
nost dol`nosta od mene go bara, mo`at da bidat storeni ne zatoa {to
dol`nosta gi bara, tuku zatoa {to poseduvam sklonost na toj na~in da
se odnesuvam - jas vo toa u`ivam. Dokolku e taka, toga{ mojata volja vo
kraen slu~aj ne e dobra, tuku ednakva kako da sum deluval od li~en int-
895
Idejata za ovoj stav na Kant se izveduva od u~eweto na Konfu~ie.
Spored konfu~ijanstvoto ~ovek na jen-ot e "~ovek koj sakaj}i da se odr`i sebesi
gi odr`uva drugite, koj sakaj}i da se razvie sebesi gi razviva drugite."
So drugi zborovi: "Pravi mu go na drugite ona {to go saka{ i za sebe." Toa e
pozitivnata strana na manifestirawe na jen-ot koja Konfi~ie ja narekuva
shung ili "sovesnost sprema drugite." A negativniot vid koj Konfu~ie go narekol
shu, ili "altruizam" e: "Ne pravi mu go na drug ona {to ne go saka{ i za
sebe." Praktikata kako celina se narekuva chug i shu, t.e. na~in na manifestirawe
na jen-ot koj vodi kon izvr{uvawe na ~ovekovata odgovornost i dol-
`nosti vo op{testvoto {to go pravi svojstvoto na ispravosta (yi). Na~elo na
jen-ot podocne`nite konfi~ianci im bilo poznato kako "na~elo na primenuvawe
na ar{inot," kade {to ar{inot za odreduvawe na povedenieto e vo ~ovekovoto
jas, a ne vo drugi ne{ta.Od ideajta na ispravnosta konfi~ijancite ja
izvele idejata na "deluvawe zaradi ni{to." ^ovekot treba da go pravi ona
{to treba da se pravi naprosto, za{to toa e moralno ispravno da se pravi, a
ne od nekoi motivi nadvor od ovoj moralen motiv, bidej}i redosta na ona {to
treba da go pravi e zasnovano vo samoto deluvawe, a ne vo nadvore{nite rezultati.
Ili poinaku, ako ja vr{ime svojata dol`nost, taa dol`nost so samiot
na{ akt e moralno ostvarena, bez ogled na nadvore{niot uspeh ili neuspeh na
na{eto deluvawe. Posledicata od toa e deka sekoga{ }e bideme oslobodeni od
trepereweto za uspehot ili stravot od neuspehot, pa }e bideme sre}ni. 895
Ottamu, ne e te{ko da se zaklu~i deka za konfu~anizmot ispravoto se sostoi
vo toa da se vr{i dol`nosta samo zaradi dol`nost oslobodena od bilo kakvi
interesi, {to zna~i od sekakvi stravovi i nade`i. Spored toa, sre}en e samo
onoj {to nema interesi, t.e {to od ni{to ne pla{i i na ni{to ne se nadeva i
vo takva du{evna sostojba raboti motiviran od ni{to za ispolnuvawe na nekakov
moralen ideal.
470

eres... Spored Kant, na{ite sklonosti ne mo`eme da gi izbirame, zo-
{to im pripa|aat na na{ata deterministi~ka fizi~ka i psiholo{ka
priroda. Ona {to mo`eme da go storime e da izbereme me|u na{ite
sklonosti i na{ite dol`nosti.
Toga{ na koj na~in ni se pretstavuva dol`nosta? Taa ni se
pretstavuva kako po~ituvawe na zakonot koj univerzalno e obvrzuva~ki
za site umni su{testva.
[to e sodr`ina na ovoj zakon i na koj na~in stanuvame svesni za
nego? Jas za nego stanuvam svesen kako za zbir na pravila za koi, propi{uvaj}i
gi za sebe, dosledno mo`am da sakam da mu se pokoruvaat site
umni su{testva. Testot na vistinskiot moralen imperativ e toj deka
mo`am da go voop{tam - t.e. deka mo`am da sakam toj da bide eden op{t
zakon, ili kako {to vo edna druga formulacija toa go veli Kant, da
mo`am da sakam toj da bide zakon na prirodata. Smislata na ovaa formulacija
e da naglasi ne samo {to moram da mo`am da sakam konkretnoto
pravilo da bide op{topriznaeno kako zakon, tuku moram da mo-
`am da sakam spored nego univerzalno da se postapuva - vo soodvetni
okolnosti. Smislata "da se mo`e" vo ovie formulacii e isto {to i da
se mo`e bez nedoslednosti, a ova barawe za doslednost e del na baraweto
za umnost vo zakonot koj lu|eto kako umni su{testva sebesi si go
prepi{uvaat. Od najgolema pomo{ ni e Kantoviot primer za odr`uvawe
na vetuvawata. Toj veli: "Da go zememe na primer pra{aweto: dali
koga sum vo nevolja smeam da dadam vetuvawe so namera da ne go odr-
`am... Dali edno la`no vetuvawe mu soodvetstvuva na dol`nosta... dali
}e bidam zadovolen so toa ako mojata maksima 896 (so nevistinito vetu-
896
Pravosilnosta na slavniot postulat na Kant - treba da postapuvam
edinstveno vo soglasnost so na~eloto koe bi sakal da bide op{t zakon - se
potpira na faktot {to ako postapuvam poinaku, ne mo`am da bidam dosleden
i deka sekoe pravilo na odnesuvawe koe ne se pridr`uva kon ova ograni~uvawe
se protivi samoto na sebe... Ova sfa}awe ne e ubedlivo i mo`ebi se vrti
vo krug. Ne bi imalo nikakva nedoslednost koga bi sakal drugite lu|e da gi
po~ituvaat pravilata koi samiot nemam namera da gi po~ituvam. Ako la`am
koga }e posakam, no istovremeno sakam site drugi da bidat neizmerno vistinoqubivi,
toga{ sum sovr{eno dosleden. Isto taka sekoga{ mo`am, bez da si
protivre~am sebesi, da gi potcenam argumentite na onie koi{to se obiduvaat
da me preobrazat ili da me izvedat na vistinski pat, pra{uvaj}i: "{to bi
bilo koga site bi go pravele istoto {to i ti?" Vsu{nost, mo`am dosledno da
odgovoram deka ne me interesira {to pravat drugite ili deka navistina sakam
tie da gi po~ituvaat normite koi samiot nemam namera da gi po~ituvam.
So drugi zborovi, imperativot {to bara da se rakovodam spored onie pravila
{to bi sakal da bidat op{to prifateni, nema logi~na ili psiholo{ka osnova:
mo`am da go otfrlam bez da se najdam vo protivre~na situacija, a isto
taka mo`am i da go prifatam kako vrhovna naredba - no samo so pomo{ napro-
471

vawe da se izvle~am od neprilika) bi trebalo da va`i kako univerzalen
zakon (za mene kako i za drugite) i dali sebesi navistina bi mo`el
da si ka`am: sekoj mo`e da dade nevistinito vetuvawe koga }e se najde
vo neprilika od koja na drug na~in ne mo`e da se izvle~e? Na toj na~in
vedna{ }e uvidam deka dodu{a mo`am da go sakam la`eweto, no vo nikoj
slu~aj i zakonot deka treba da se la`e. Za{to, preku takviot zakon,
apsolutno ne bi mo`elo da postoi nikakvo vetuvawe, za{to e izvesno
deka svojata volja vo pogled na svoite idni postapki im ja pretstavuvam
na drugite koi vo toa nema da mi veruvaat... Zna~i, mojata maksima
{tom bi bila sozdadena kako univerzalen zakon, bi morala da se uni-
{ti samata sebesi." 897
3. Narekuvaj}i gi moralnite imperativi kategori~ki, Kant gi
sprotivstavuva na hipoteti~iet imperativi. Hipoteti~kiot imprativ
ima forma: "Postapuvaj taka ako..." Ova ako mo`e da vovede eden od
dvata tipovi na uslovi. Postojat hipoteti~kik imperativi na ve{tina
- "Postapuvaj taka" ili "Pravi taka ako saka{ da proizvede{ vakov
rezultat" (na primer, "Stisni go kop~eto ako saka{ da zayvoni{") i
hipoteti~ki imperativi na razboritost - "Postapuvaj taka ako saka{
da bide{ sre}en (ili da ima{ korist)." Kategori~kiot imperativ ne e
ograni~en so nikakvi uslovi. Toj ednostavno ima forma "Postapuvaj
taka." Edna forma na Kantoviot kategori~ki imperativ vo na{eto
op{testvo sekako se javuva vo voobi~aeniot moralen iskaz: "Treba toa
da go pravi{." Zo{to? Nema nikakva pri~ina. Naprosto treba. Silata
na ova "Nema nikakva pri~ina" e vo povlekuvaweto kontrast so slu~aite
vo koi ne{to treba da pravi{ za{to toa }e bide tvoe zadovolstvo
ili vo tvoja korist, ili }e dovede do sakaniot rezultat. Taka razlikata
me|u kategori~kiot i hipoteti~kiot iperativ na ova nivo e poznata.
Ona {to ne e poznato e Kantovskiot test na sposobnost praviloto
dosledno da se voop{ti. 898
izvolna odluka - osven ako ne se pojavuva vo kontekst na religiozniot kult.
Kolakovski, L. Ako bog ne postoi... Tabernakul, Skopje, 2000, str. 229-231.
897
Kant, I, Zasnivanje metafizike morala, Dereta, Beograd, 2004, str. 30-31.
898
Makintajer, A, Kratka istorija Etike, str. 214-216. Vpro~em, glavnite
stavovi na Kant za pravdata treba da se baraat i izvle~at od osnovnite
principi na negovata etika, odnosno od negoviot stav za osnovniot ili najvisok
moralen zakon - kategori~kiot imperativ. Vo "Zasnovawe na metafizikata
na moralot" toj dava nekolku me|usebno razli~ni formuli na toj moralen
zakon so koi najprvin nastojuva da go odvoi od hipoteti~kiot imperativ. Od
tie pri~ini zboruva za dva vida dejstvija. 1. Dejstvija na hipoteti~kiot imperativ
(dejstvija koi se prezemaat so ogled na posledicite). Primer, ako nekoj
se davi: 1 0 ako e moj neprijatel mirno }e zaminam bez da se obidam da go spasam,
2 0 ako e nepoznat mo`am da go so`alam no sepak zaradi rizikot po sopstveniot
`ivot da ne se obidam da go spasam, 3 0 ako mi e blizok, po cena na
sopstveniot `ivot }e se obidam da go spasam. Vo site ovie slu~ai gi zemam
472

4. Vo razgleduvaweto na eti~kite problemi i vo tie ramkii
onie na pravdata ("Kritika na prakti~niot um" i "Zasnovawe na metafizikata
na moralot"), Kant trgnuva od toa deka principite i normite
na dejstvuvaweto le`at vo avtonomijata na ~ovekovata sopstvena
svest. Spored nego, nema od gospod ili od nadvor nalo`en `ivoten
ideal i ve~na cel na ~ovekoviot `ivot, tuku avtonomnite celi na ~ovekovoto
deluvawa poteknuvaat od kategori~kiot imperativ (bezuslovna
zapovest ili zabrana) koj vsu{nost e vrhoven moralen zakon. Kategori~kiot
imperativ, osnoven princip na Kantovata etika, vsu{nost,
se poka`uva preku pove}e izrazi, formi ili formuli na negovata etika,
od koi ovde }e se zadr`ime na tri.
Prva formula, spored koja najvisokiot moralen zakon nalo`uva:
"Postapuvaj samo spored onaa maksima za koja vo isto vreme mo`e{
da saka{ taa da stane univerzalen zakon." 899 So drugi zborovi, toj ni
nalo`uva sekade da postapuvame taka {to maksimata na na{ata postapka
da mo`e da se univerzalizira: ottamu, toj moralen zakon se narekuva
i princip ili kriterium na univerzalizacija. 900
predvid okolnostite: ako - toga{. Vo vakvata moja postapka bez ogled na odlukata
nema nikakvi eti~ka supstanca. 2. Dejstvija na kategori~kiot imperativ
(dejstvija koi ne se prezemaat so ogled na posledicata). Tuka na delo stapuva
vistinska moralna odluka vrz koja ne vlijaat nikakvi okolnosti i koja se
promovira vo najvisoko eti~ko deluvawe. Vo gorniot primer }e se obidam da
go spasam sekogo bez razlika za kogo se raboti: na sekoj koj e vo `ivotna opasnost
na{a dol`nost e da mu pomogneme. Vistinskiot motiv na sekoe eti~ko
postapuvawe mora da bide sosema avtonomen i mora da va`i univerzalno. Toa
e osnovata na siot moral - Postapuvaj taka {to tvojata postapka bi mo`ela da
bide univerzalen zakon. Edinstveni objekti na ovaa op{ta sposobnost nare~eni
prakti~en um se dobroto i zloto! Nikakvi empiriski sodr`ini ne vleguvaat
vo negovata ocena nitu vo negovata odluka. ^ovekot e celta po sebe i
nikoga{ sredstvo za ne{to povisoko, bidej}i ~ovekot e i najvisoko su{testvo
za drugiot ~ovek. Muhi}, F. Smislata i doblesta, Skopje/Bitola, 1995/1997,
str. 162
899
Kant, I, Zasnivanje metafizike morala, Dereta, Beograd, 2004, str. 60.
900
Za kategori~kiot imperativ kako najvisok princip na moralot na
Kant, [openhauer sosema ispravno smeta deka e samo prikrien hipoteti~ki
imperativ zasnovan vrz gol egoizam. Pokraj toa, spored [openhauer, sleduva
deka "toj imperativ posmatran kako formula e samo opi{uvawe, ureduvawe,
presoble~en izraz za op{topoznatoto pravilo Quod tibi fieri non vis, alteri ne feceris
("Toa {to ne go posakuva{ za sebe, ne pravi mu go na drug"), ako toa, imeno,
dokolku se povtori bez non i ne, se oslobodi od nedostatokot deka sodr`i
samo pravi dol`nosti, a ne i dol`nosti od qubov. Za{to, toa e o~igledno
maksima za koja jas (se razbira so osvrt na mojata mo`na pasivna uloga, zna~i
na mojot, egoizam) edinstveno }e mo`am da sakam site da postapuvaat spored
nea. Me|utoa toa pravilo Quod tibi fieri, itn i samoto povtorno e samo opi-
473

Od ovaa formula mo`e da se izvede sledniov ednostaven zaklu-
~ok: moralnite pravila treba da se sledat (po~ituvaat) ne zaradi sopstvenite
celi (sopstvena korist), tuku zaradi niv samite. 901 Zo{to? Zatoa
{to toa e dobro!
Vtora formula, spored koja najvisokiot moralen zakon nalo-
`uva: "Postapuvaj taka {to ~ove{tinata vo tvojata li~nost kako i vo
li~nosta na sekoj drug ~ovek sekoga{ ja upotrebuva{ vo isto vreme
kako cel, a nikoga{ samo kako sredstvo," 902 ili, nakratko: nikogo ne go
instrumentaliziraj. Vo ovaa formula kategori~kiot imperativ ni nalo`uva
vo odnosot kon drugite sekoga{ da gi zemame predvid i nivnite
legitimni o~ekuvawa, `elbi, potrebi, nameri, celi, interesi. Primer
na maksima koja ne bi bila vo soglasnost so ova barawe bi bila onaa
spored koja sekoga{ koga toa mi koristi mo`am da dadam la`no vetuvawe.
Ako nekomu mu dadam la`no vetuvawe, so toa celosno go prenebregnuvam
ona negovo legitimno o~ekuvawe koe kaj sekoe vetuvawe e su-
{testveno - o~ekuvaweto deka }e go storam ona {to go vetuvam: so toa
zna~i go tretiram kako ednostavno sredstvo za ostvaruvawe na sopst-
{uvawe, ili ako se saka premisa na na~eloto koe jas go postaviv kako najednostaven
i naj~ist izraz na~inot na deluvawe koj slo`no go sledat site moralni
sistemi. Neminem leade, imo omnes, quantum potest, juva (Nikogo nemoj da
go povredi{, tuku sekomu pomogni mu kolku {to mo`e{). Ova e, i ostanuva
vistinska ~ista sodr`ina na sekoj moral. A vrz {to se zasnova? [to e toa
{to mu dava sila na toj zakon? Toa e stariot, te`ok problem koj i denes se nao|a
pred nas. Za{to, od drugata strana so silen glas vika egoizmot: Neminem
juva, imo omnes, si forte conducit, leade (Nikomu ne mu pomogaj, tuku povredi go
sekogo ako toa ti koristi). Zlobata pak dava varijanti: Imo omnes quantum
potest leade (Povredi go sekogo kolku {to mo`e{). Da mu se protivstavi na
toj egoizam i na taa zloba eden na niv dorasnat i duri nadmo}en borec - toa e
problemot na sekoja etika. Haic Rhodus, haic salta! (Ovde e Rodos, ovde skokaj).
[openhauer, A. O temelju morala, Bratstvo-Jedinstvo, Novi Sad, 1990, str. 97-98.
901
"Koga Kant kako osnoven princip na moralot propoveda: "Dejstvuvaj
taka {to praviloto na tvoeto postapuvawe site razumni su{testva da mo-
`at da go usvojat kako zakon," toga{ toj prakti~no priznava deka interesot
na ~ove{tvoto kolektivno, ili barem interesot na site lu|e bez diskriminacija,
mora da mu e na um na onoj koj dejstvuva vo momentot koga svesno odlu~uva
za moralnosta na dejstvieto. Inaku Kant bi upotrebuval zborovi bez zna~ewe,
za{to duri ni kako verojatno ne bi mo`elo da se tvrdi deka site razumni su-
{testva ne bi mo`ele da usvojat edno pravilo na krajna sebi~nost koga vo
prirodata na ne{tata ne bi postoela nekoja nesovladiva pre~ka za negovoto
usvojuvawe. Za Kantoviot princip da dobie nekoe zna~ewe smislata koja mu se
dava mora da se sostoi vo slednovo: svoeto postapuvawe treba da go formirame
so pomo{ na edno pravilo koe site razumni su{testva mo`at da go usvojat
na korist na svoite zaedni~ki interesi." Mil. D`. S. op. cit. str. 58.
902
Kant, I. op. cit. str. 74.
474

venite celi. 903
Od ovaa formula, pak, mo`e da se izvede ednostaven zaklu~ok:
moralnite pravila treba da se sledat (po~ituvaat) ne zaradi sopstvenite
celi, tuku zaradi drugite lu|e. Drugite po sebe imaat pravo na
toa sprema niv taka da se odnesuvame i priznavaj}i go toa pravo gi po-
~ituvame - "cel po sebe." Za{to? Zatoa {to toa e dobro! 904
Tretata formula vo koja Kant go izlo`uva svojot moralen
princip e avtonomijata na voljata: "Voljata na sekoe umno su{testvo
zakonodavna e za site umni su{testva." Toa navistina sleduva od prvata
forma. No, od ova pak treba da prizleze deka specifi~en znak na
raspoznavawe na kategori~kiot imperativ e toj deka kaj sakaweto od
dol`nost voljata se otka`uva od sekakov interes. 905
Mo`e da se pronajdat brojni kategori~ki imperativi od tipot
na onie na Kant. Ovde za primer }e navedam samo nekoi od niv: 1. Koga
paganinot do{ol kaj [amaj i go zamolil ako mo`e stoej}i na edna noga
da ja objasi celata Tora, ovoj go izbrkal. Koga so istata molba do{ol
kaj Hilel go dobil sledniov odgovor "Su{tinata na Torata e zapovedta:
Ne mu go pravi na drug toa {to ne saka{ da ti se pravi tebe - osta-
903 Primorac, I. op. cit. str. 26.
904
"So ova, na mnogu ve{ta~ki na~in i preku {irok zaobikolen pat e
ka`ano: "Ne obaziraj se samo na sebe, tuku i na drugite." Toa povtorno e opi-
{uvawe na na~eloto Quod tibi fieri non vis, alteri ne feceris, koe kako {to e ka`ano
sodr`i premisi za konkluzija koja e posledna vistinska meta na sekakov moral
i sekakva moralnost: Neminem leade, imo omnes, quantum potest, juva - na-
~elo kako i seto {to e ubavo najdobro se istaknuva golo. Samo {to vo ovaa
vtora Kantova formula na moralot se vovle~eni i navodnite dol`nosti sprema
sebesi, namerno i dosta nezgrapno... Na ovaa formula bi mo`elo da i se
prigovori so zlostornikot koj treba da se zatvori, i toa so polno pravo treba
da se postapuva edinstveno kako so sredstvo, a ne kako so cel, imeno kako so
neizbe`no sredstvo za zakonot po pat na negovoto izvr{uvawe da ja za~uva mo-
}ta da zapla{uva vo {to e negovata cel." [openhauer, A. op. cit., str. 102.
905
"A sega molam da promislite {to so toa vpro~em se saka da se ka`e:
vsu{nost, ni{to pomalku odo{to sakawe bez motivi, zna~i bez pri~ina. Interesot
i motivot se poimi koi imaat zna~ewe: zarem interesot ne zna~i quod
mea interest, ona do {to mi e stalo? A zarem toa ne e sî {to ja pottiknuva i
razdvi`uva mojata volja. [to e spored toa interesot, tuku vlijanie na nekoj
motiv na mojata volja? Zna~i kade {to nekoj motiv ja razdvi`uva voljata, tuka
ima inteers, a kade ne ja razdvi`uva nikakov motiv, tuka taa mo`e da deluva
tolku kolku i kamenot mo`e da se podmrdne od mesto bez turkawe ili vle~ewe...
Ottamu sleduva deka sekoe dejstvie, so ogled na toa {to nu`no mora da
ima motiv, isto taka, nu`no pretpostavuva interes. A Kant pretpostavuva
drugi, sosema novi vidovi na dejstvija koi se razdvi`uvaat bez sekakov interes,
t.e. bez motivi pred sebe. I toa bi trebalo da bidat dejstvija na pravednost
i ~ovekoqubie " Ibid, str. 104.
475

natoto se komentari. Odi i u~i." 906 2. Kategori~ki imperativ na Avgustin.
Karakteristi~ni obele`ja na milosrdieto se nesebi~nosta, smirenosta
i poniznosta. Me|utoa, tamu kade {to ima nesebi~nost nema ni
pohlepnost za li~na korist, ni strav od li~na zaguba ili kazna. Tamu
kade {to ima smirenost nema ni kopne` ni odbojnost, tuku ima postoewe
na volja ~ovekot da se usoglasi so bo`enskoto tao ili logos na sekoe
nivo na postoewe i ima postoewe na svest za bo`jata takvost i za
toa kakvi treba da se li~nite vrski so nea. Tamu pak, kade {to ima poniznost,
tuka nema sklonost za kritikuvawe nitu za slavewe na egoto
ni na koe bilo proektirano alterego na smetka na drugite koi se prepoznavaat
kako onie koi imaat isti slabosti i mani kako ostanatite, no
imaat sposobnosti da gi transcediraat vo bogosoedinuva~ko znaewe.
Od seto ova sledi deka milosrdieto e koren i supstanca na moralnosta
i deka tamu kade {to ima nedovolno milosrdie }e ima mnogu zlo, koe
inaku e mo`no da se izbegne. Seto ova sumirano e vo Avgustinosvata
formula: "Sakaj i pravi {to ti se bendisuva." 907 3. Adorno veli deka
Hitler nametnal nov kategori~ki imperativ: Podesi gi tvoite misli
i dela taka {to Au{vic i ne{to sli~no nema nikoga{ da se povtori.
4. Odnesuvaj se taka kako {to firerot, dokolku bi znael za niv, bi mo-
`el da gi odobri tvoite dela. 908 5. Postapuvaj so sekoj kako {to zaslu`uva,
pa nikoj nema da ostane neistepan. 909 6. Ne zboruvajte la|i i ne
pravete go ona {to go mrzite, za{to neboto gleda se (Evangelie po
Toma, 33.18-21). 7. @ivej so lu|eto kako gospod da te posmatra. 910 8. Ne
pravi go ona za {to gi prekoruva{ drugite (Tales). 9. Kakvi dobra }e
im napravi{ na drugite, takvi dobra o~ekuvaj od niv. 10. Podobro e da
ti zaviduvaat, odo{to da te so`aluvaat (Tales). 11. Daj bo`e tebe da ti
se slu~i (da te snajde) ona {to ti mi go posakuva{ mene (Makedonska
izreka). 12. Ona {to ne go posakuva{ za sebe, ne mu go pravi na drug
(Konfu~ie). 13. Se {to saka{ tebe da ti pravat, pravi im go i ti na
drugite (Matej, 7:12, Luka, 6:31). 14. Pravi go bez naredba ona {to drugite
go pravat od strav pred zakonite (Aristotel), 15. Pravi go svoevolno
ona {to zakonite bi te prisiluvale da go ~ini{ (Ciceron). 16.
Odnesuvaj se taka kako vo sekoj moment da si svesen deka te snima skriena
kamera. 17. Pravi im na lu|eto zlo za{to ne znaat da go cenat dobroto.
18. Vnimavaj da ne se odnesuva{ kon ne~ovek taka kako {to toj se
odnesuva kon ~ovek. 911 Sakaj go svojot bli`en. 912 Na pra{aweto kako
906
Fromm, E. Bit }ete kao Bog, Zagreb, 1989, str. 99.
907
Haksli, O. Ve~na filozofija. Philozophia perennis, Metaphysica, Beograd,
2003, str. 102.
908
V. Arent, H. Ajhman vo Erusalim, Izve{taj za banalnosta na zloto,
Templum, Skopje, 2003, str. 187.
909
[ekspir, V. Hamlet, BIGZ, Beogard, 1972, str. 76.
910
Seneka, L. A, Odabrana pisma, Grafos, Beograd, 1978, str. 71
911
Aurelij, M. Za samiot sebe, Tri, Skopje, 2005, str. 112.
476

treba da se `ivee site ovie kategori~ki imperativi namesto vistinska
nasoka nudat zagatki, za{to koj najdobro znae koga ~ovekot la`e i
{to mrazi. Kolku i da se dlaboki, vakvite odgovori ne davaat nikakvi
programski nasoki za grupno moralno, pa ni za religiozno pou~uvawe.
5. Moralniot zakon mora da bide celosno nepromenliv. Koga }e
spoznam nekoj kategori~ki (moralen) imperativ, sum spoznal nekoe
pravilo koe nema isklu~oci. 913 Vo esejot "Za tobo`noto pravo da se
la`e od qubov kon lu|eto," Kant mu odgovori na Benxamin Konstant.
Da pretpostavime deka potencijalen ubiec se raspra{uva za dvi`eweto
na `rtvata {to ja izbral. I da pretpostavime deka sme izla`ale za
da ja spasime `rtvata. Ubiecot potem gi sledi moite upatstva, no `rtvata
bez moe znaewe se premestila tokmu tamu kade {to go upativ ubiecot.
Poradi toa ubistvoto e storeno kako posledica na mojata laga, a
jas sum odgovoren tokmu zatoa {to la`ev. Me|utoa da ja zboruvav vistinata,
ne bi mo`el da se smetam za odgovoren bez ogled na toa {to i da
se slu~ilo. Za{to moja do`nost e da go po~ituvam imperativot i da ne
se osvrnuvam na posledicite... Spored Kant, mojata dol`nost e moja do-
`nost bez ogled na posledicite na ovoj ili na onoj svet. 914
6. Vo "Metafizikata na moralot," Kant go vtemeli i sistemot
na umni apriorni na~ela na etikata i filozofijata na pravoto, koi so
ogled na normativnosta na tie disciplini, isto taka, nu`no se normativni.
"Za sekoe zakonodavstvo, bez ogled dali propi{uva samo opredlen
na~in na postapuvawe ili opredelen na~in na postapuvawe so
ogled na motivite, bilo da proizleguva samo od umot, zna~i a priori, ili
od ne~ija volja, potrebni se dve ne{ta: prvo, zakon koj ka`uva deka
treba da se postapi na opredelen na~in i vtoro, nekoj motiv i navistina
da se postapi na na~inot {to go nalaga zakonot. Moralot i pravniot
zakon ne se razlikuvaat me|u sebe spored sodr`inata - i moralot
i pravoto baraat, na primer, da ne ubivame, da ne krademe itn. - tuku
spored toa vrz kakvi motivni se potpira nivnoto izvr{uvawe. Moralot
bara, ne samo da postapuvame na opredelen na~in, tuku na toj na~in
da postapuvame, tokmu zatoa {to samiot moralen zakon toa ni go propi{uva,
zaradi po~ituvawe kon nego, a ne od koj i da e drug motiv. Onie
912
Ovoj imperativ se odnesuva na milosta. Toj mo`e da ima smisla za
pravdata samo ako se dopolni i glasi: sakaj go bli`niot svoj kolku {to toj te
saka tebe. Ottamu, edankvo treba da va`i i slednava maksima: pomagaj im na
drugite kolku {to tie ti pomagaat tebe.
913
Fakt e me|utoa deka toa ne e slu~aj duri ni so zlatnoto pravilo koe
spored Henri Mor mora da se ograni~i: Postapuvaj taka kako {to saka{ drugite
da postapuvaat so tebe pod sli~ni okolnosti i samo dodeka toa mo`e da
se stori bez {eta za nekoj tret. Dvaesetivtora noema na Henri Mor, v. Tubi},
R. Britanska filozofija morala, Eri~ke teorije od XVII do konca XIX vijeka, Svjetlost,
Sarajevo, 1978, str. 125.
914
Makintajer, A, Kratka istorija Etike, str. 217-218.
477

na{i postapki koi, dodu{a se vo soglasnost so ona {to go nalaga moralniot
zakon, no ne se motivirani od nego, tuku od simpatija ili od altruizam
t.e. se "patolo{ki" nemaat moralna vrednost, ne se moralni,
tuku samo legalni. Nasproti toa, zakonite vo pravna smisla ednostavno
baraat da postapime na opredlen na~in i ni{to pove}e. Pravoto e
zadovoleno ako go izvr{am svojot del od dogovorot i ne navleguva vo
toa dali me razvi`uva sogleduvaweto deka mi e dol`nosta taka da postapam
ili stravot da ne ja zagubam doverbata koe ja u`ivam ako taka ne
postapam... Moralnoto zakonodavstvo na na{ite neposredni sklonosti
mu go sprotivstavuva uviduvaweto na dol`nosta na ona {to od nas se
bara. 915 Pravoto ja nema taa mo`nost, pa mora da se potpira na nadvore-
{no vlijanie vrz na{ite sklonosti. Kakvo vlijanie? Lesno e da se uvidi,
veli Kant, deka ovoj motiv razli~en od dol`nosta mora da se zeme
od patolo{ki opredelenite pri~ini na voljata, od sklonostite i averziite,
i toa od ona vtoroto, za{to toa treba da bide zakonodavstvoto
koe prisiluva, a ne ne{to primamlivo i privle~no. Pravnoto zakonodavstvo
se potpira na nadvore{na prisilba." 916
Nakratko, Kant smeta{e deka edinstveno moralno e ona postapuvawe
{to se prezema od ~uvstvuvaweto na dol`nosta sprema moralniot
zakon. 917 Dokolku ~ovekot kon moralno deluvawe e pottiknat od ne-
915
Klu~ot na Kantovata etika se nao|a tokmu vo poimot na dol`nosta.
Dokolku na{ite postapki se zasnovaat vrz sklonostite, tie ne se ni dobri ni
lo{i duri i ako na{ata sklonosti se naso~i kon nekoja dostojna cel kakva
{to e pomo{ta na onie na koi im e potrebna: na{ite postapki gi pravi moralni
tokmu pottikot kon dol`nosta koj nî naveduva na dejstvuvawe. Kakvo iskol~uvawe
na ~ovekoviot priroden nagon da im pomaga na drugite! ... Negovoto
obo`avawe na dol`nostite premnogu mirisa na zadovolstvoto koe potteknuva
od pot~inuvaweto i na zadovoluvaweto koe poteknuva od slu`eweto, a toa se
svojstva na bur`uaskata sredna klasa koja predolgo bila pod vlasta na nekoja
silna kasta. Rajhenbah, H. op. cit. str. 84.
916 Primorac, I. Prestup i kazna, Rasprave o moralnosti kazne, NIP Mladost,
Beograd, 1978, str. 13-14.
917
Spored Kant, kategori~kiot imperativ: "Raboti taka {to na~eloto
na tvoeto povedenie mo`e da saka da stane op{t zakon na prirodata," e osnova
na gri`ata na sovesta. Nie znaeme, ne spored umnoto razmisluvawe, tuku spored
`ivoto i neposredno ~uvstvuvawe deka morame da go izbegnuvame stavot,
koj koga bi go usvoile, op{testveniot `ivot bi go napravil nevozmo`en. Sakam
li so la`ewe da se oslobodam od nekakva ma~na polo`ba? Me|utoa, nabrzo
soznavam, deka dodu{a mo`am da go sakam la`eweto, me|utoa nikako nemo`am
da sakam la`eweto da bide op{t zakon. Za{to, spored takviot zakon
ne bi postoelo nikakvo vetuvawe. Ottamu, vo mene postoi ~uvstvoto deka ne
smeam da la`am duri nitu vo svoja sopstvena korist. Mudrosta vo prakti~na
smisla e hipoteti~na (uslovna). Nejzinoto moto e: ~esnost ako e korisna, me-
|utoa moralniot zakon vo na{eto srce ne e hipoteti~en, tuku bezusloven i
478

koe drugo ~uvstvo, makar i od humanisti~ki pobudi, toga{ toj ne postapuva
vistinski moralno, tuku samo legalno (eti~ki rigorizam). Samiot
pak moralen zakon ne go propi{uva nikoj drug, tuku apriorno ~ovekoviot
um, bez potpirawe na kakvo i da e iskustvoto. Apriorniot
um, kako sposobnost da se uvidi ona {to e op{to, na ~ovekovata volja
mu opredeluva deka treba da postapi taka {to na{eto deluvawe mo`at
da go prifatat i site drugi. ^ovekot treba da mu se pokoruva na ovoj
zakon, zatoa {to e zakon, za{to kategori~ki go postavuva negoviot um,
{to zna~i sprotivno na sfa}aweto na Hjum - bez da se zemaat predvid
vrednostite koi se ostvaruvaat so toa pokoruvawe. 918 Kant se obiduva-
{e da go doka`e i toa deka deluvaweto kon sre}ata ne mo`e da se zeme
kako osnovna cel na `ivotot i osnoven kriterium na moralnosta. Nakratko,
spored nego dol`nostite treba da se vr{at zaradi dol`nostite
(eti~ki formalizam). Negoviot kategori~ki imperativ, vsu{nost,
glasi: "Pravi kako {to sakaat drugite." Takviot kategori~kiot impeaposluten.
I edno dejstvie ne e dobro za{to poka`uva dobri posledici ili
za{to e mudro, tuku za{to e storeno vo soglasnost so ona vnatre{no ~uvstvo
na dol`nost, so onoj moralen zakon koj nema poteklo vo na{eto li~o iskustvo,
tuku zapovedni~ki i a priori go opredeluva na{eto celokupno odnesuvawe:
minato, sega{no i idno. Edna bezuslovno dobro ne{to vo ovoj svet e dobrata
volja - voljata so koja ~ovekot go slu{a moralniot zakon bez ogled na svojata
sopstvena korist ili {teta. Ne gri`ete se za svojata sopstvena sre}a: vr{ete
ja svojata dol`nost. Zatoa moralot i ne e u~ewe na koj na~in sebesi }e se napravime
sre}ni, tuku na koj na~in treba da staneme dostojni za sre}a. Sre}ata
treba da ja barame za drugite, me|utoa za sebe sovr{enstvo - seedno dali toa
ni donesuva sre}a ili bolka. Da postigne{ vo sebe sovr{enstvo i vo drugite
sre}a, "raboti taka {to ~ove{tvoto, kako vo svojata li~nost, taka i vo li~nosta
na sekoj drug, vo sekoe vreme }e go upotrebuva{ samo kako cel, nikoga{
kako sredstvo" - i toa, kako {to neposredno se ~uvstvuva e eden kategori~ki
imperativ. Ako `iveeme spored ova na~elo naskoro }e sozdademe idealna zaednica
na umni su{testva, a za da ja sozdademe treba samo taka da rabotime
kako ve}e da sme i pripa|ale: morame da primenuvame sovr{en zakon vo nesovr{ena
sostojba. Toa, nekoj }e re~e, e te{ka etika, toa davawe na prvenstvo na
dol`nosta pred ubavinata, moralnosta pred sre}ata, me|utoa samo na toj na-
~in mo`eme da prestaneme da bideme `ivotni i da po~neme da bideme bogovi.
Durant, V. op. cit. str. 273-274.
918
"Spored pro~uenata Kantova definicija, pravoto e "celokupnost
na uslovite pod koi sakaweto na eden mo`e da se usoglasi so sakaweto na drug
spored nekoj univerzalen zakon na slobodata." Spored ovaa definicija, soglasna
so pravoto }e bide sekoja postapka koja e vo soglasnost so slobodata na
site spored nekoj univerzalen zakon. Ottamu, univerzalniot zakon na pravoto
glasi: postapuvaj (vo smisla na nadvore{no postapuvawe, zna~i apstrahiraj}i
gi motivite), taka {to tvoeto slobodno sakawe mo`e da opstoi so slobodata
na sekoj drug spored nekoj univerzalen zakon." Ibid, str. 14.
479

ativ ne e ni{to drugo, tuku tokmu ona {to samiot Kant im go prefrla
na drugite: "nemo}no maftawe so svoite krilja bez pritoa da se
podmrdne od mesto gubej}i se vo fantazirawe."
Spored Kant, ~istiot um ne e samocel, tuku vo sferata na moralot
i pravoto ima sposobnost i za prakti~no deluvawe, {to zna~i toj e
i prakti~en um. 919 Vo toa svojstvo, umot ima sposobnost da mu izdava naredbi
na ~ovekovata slobodna volja. Ottamu, moralnite i zakonskite
imperativi proizleguvaat od racionalnata sila na prakti~niot um. 920
Od ova sleduva zaklu~okot deka kaj prirodnoto pravo umot e zakonodavec,
poradi {to toa pravo se narekuva umno prirodno pravo. 921
Pravoto se zasnova vrz prisilba. Edno od takvite umni prava,
spored Kant e i krivi~noto pravo, kako pravo na vladetelot vo odnos
na podanikot. Toa raspolaga so kazni so koi mu se nanesuva zlo na prestapnikot,
zatoa {to storil prestap. Takvite kazni, veli Kant, nikoga{
ne mo`at da se izre~at samo kako sredstvo za da se unapredi drugo
dobro, bilo za samoto op{testvo ili za gra|anskoto op{testvo, tuku
sekoga{ mora da se zemat samo zatoa {to toj storil prestap... Krivi-
~niot zakon e kategori~ki imperativ i te{ko na onoj koj se provlekuva
po krivulestite stazi na eudemonizmot za da pronajde ne{to {to na
prednosta koja ja vetuva, zlostornicite }e gi razre{i od kaznata ili
barem od eden nejzin del, spored farisejskoto na~elo: Porobro e eden
~ovek da umre za narodot odo{to celiot narod da propadne. Za{to, ako
919
^istiot um, razli~en od iskustvoto, ima rabota samo so vistinite
koi nemaat vrska so setilata.
920
Prakti~niot um spored Kant pretpostavuva verba vo boga, vo slobodata
i vo besmrtnosta. Spored nego, sekoj ~ovek od momentot koga po~nal da
deluva stanuva zakonodavec: koristej}i go svojot prakti~en um ~ovekot pronao|a
svoi na~ela koi mo`at i treba da stana na~ela na zakonot.
921
^ovekot e del od prirodata, no i racionalno su{testvo, pa ottamu
za op{testvoto kako negov svet od su{tinsko zna~ewe e dvojstvoto na bitieto
(Sein) i trebaweto (Sollen), za{to vo vrska so toa se vospostavuva neramnost
vo sferata na trebaweto. Od taa neramnost proizleguva moralot, od edna, i
pravoto, od druga strana. Zatoa Kant, najprvo go razviva moralnoto u~ewe, a
potoa, vrz negova osnova, poimot za pravoto. ^ovekot e volevo su{testvo prikladno
za postavuvawe na svoi celi i za adekvatno povedenie. Zatoa toj ima
sloboda vo granicite na nu`nata me|uzavisnost so lu|eto, no i proizvolnost
(volja) koja mo`e da mu na{teti na drugite lu|e. Od taa sfera na trebaweto
za ~ovekot proizleguvaat dol`nostite i vo zavisnost od toa kako toj sprema
niv se postavuva se utreduvaat odnosite me|u poedincite. Vo taa smisla Kant
go definira pravoto kako vkupnost na uslovi pod koi mo`e da bide soedineta
proizvolnosta (voljata) na eden so proizvolnosta (voljata) na drug spored nekoi
op{ti zakoni na slobodata. Vidi: Perovi}, S. Pravo na slobodu i prirodno
pravo, str. 22.
480

is~ezne pravdata, pove}e ne vredi lu|eto da `iveat na zemjata. 922 Zatoa,
za Kant edinstveno ispravno e na~eloto: "Fiat iusticia pereat mundus." 923
Vo taa smisla dovolno ilustrativen e negoviot stav: Duri i koga vrz
osnova na soglasnosta na site pripadnici gra|anskoto op{testvoto bi
se raspadnalo (na primer, koga nekoj narod koj `ivee na nekakov ostrov
bi re{il da se razijde i rasturi niz celiot svet), pred toa bi moralo
i posledniot ubiec koj se nao|a vo zatvor da se pogubi, za sekogo
da go snajde ona {to spored svoite dela go zaslu`il i vinata za prolienata
krv da ne ostane na narodot koj taa kazna ne ja izvr{il, za{to
toj mo`e da se smeta za sou~esnik na ovaa javna povreda na pravoto. 924
Kant smeta{e deka kaznata e ekvivalentna odmazda (treba da se izrekuva
spored principot "ednakvo za ednakvo"), za{to toa go nalaga zadovoluvaweto
na pravdata i deka ne treba da postavuva nikakvi celi, za-
{to ne se primenuva zaradi nekakvi korisni celi, tuku zatoa {to e
izvr{eno krivi~no delo. Toj posebno naglasuva{e deka ne se raboti za
toa od kaznata da se izvle~e korist za samiot storitel i negovite sogra|ani,
tuku deka kaj nea mora da bide presudna srazmernosta so presudata
na ~istata i stroga pravda. Zna~i kolku {to ima ubijci koi izvr-
{ile ubistvo ili pomagale ili sou~estvuvale vo toa, tolku od niv
mora da umrat. Tuka e pravdata kako ideja na sudiska sila spored op{-
tite a priori zakoni. Su{tinata na negovoto sfa}awe le`i vo maksimata:
"Ako propadne pravdata pove}e nema nikakva vrednost da se `ivee
na zemjata." Toa e zalo`bata za apsolutna pravda so koja samiot Kant i
mnogumina po nego bezgrani~no }e se zastranuvaat, zastapuvaj}i ja kako
bo`emen najsilen kriterium protiv utilitaristi~koto sfa}awe na
pravdata. 925 Velam bo`emen, za{to tokmu ottamu se izvedeni fantasti-
~ni konstrukcii od tipot: ako bil dosleden utilitarizmot moral da
dozvoli kaznuvawe na nevinite, 926 i spored toa deka utilitaristite go
922
Primorac, I. op. cit. str. 15.
923
Neka bide pravda pa makar propadnal svetot, i na nego sli~noto na-
~elo Fiat iustitia, ruat coelum - Neka bide pravda, pa makar da se urne neboto.
Niv im e sprotivno na~eloto: "Pereat mundus, dum ego salvus sim (Neka svetot
i propadne, samo jas da se spasam).
924
Navedeno spored: Primorac, I. op. cit. str. 33.
925 Moe e u{te ovde da nagovstam deka ne treba da se bara idealna (aspsolutna,
sovr{ena) pravda (za nejzino postoewe e nu`no idealno, sovr{eno
op{etstvo i idealni, sovr{eni poedinci), tuku samo realna, relativna pravda,
pravda koja e edinstveno mo`na pri postojni okolnosti. Vpro~em, mo`na
li e sovr{ena pravda od koja mo`at da se rakovodat nesovr{enite lu|e. Pra-
{awe e dali na sovr{eniot zakon (zakon koj vo celost e praveden) mo`at da
mu udovolat nesovr{enite lu|e (da potsetime me|u lu|eto postojat dobri, no i
lo{i - kriminalci).
926
Vidi: Ibid, str. 121-154. Na ova zlonamerno izvedena imputacija dovolno
e da se odgovori so argumentot na samite utilitaristi: "Zna~eweto na
481

ubija Isus Hristos 927 i Xon Kenedi, 928 deka utilitarizmot e instrumentalna
koncepcija za totalitaristi~kite sistemi, deka negova varijanta
pretstavuva "revolucionerniot makijavelizam" 929 i {to li u{te
ne, so {to ovde navistina e izli{no poopstojno da se zanimavame.
Vo toj pogled, mo`ebi na ova mesto }e bide sosema dovolno, ako
istaknam deka moj stave ako e mo`na vrednosta - apsolutna bezgre{-
nost, toga{ e mo`na i vrednosta - apsolutna pravednost. Pravednosta e
streme` koj postojano postoi i mora da postoi, za{to nejzina su{tina
e vo postoeweto, egzistencijata tokmu na toj streme`. Ako iz~ezne
egzistencijata, is~eznuva i esencijata: nema sreme` - nema pravednost.
Streme`ot e `iva esencija - bitie koe se gubi ne so is~eznuvaweto,
tuku samo so dostignuvaweto, so sozrevaweto, so ispolnuvaweto na celta
zaradi koja egzistira. Nejzinoto is~eznuvawe zna~i glad i o`ednuvawe:
ako nepostoi glad i `ed nema potreba, `elba, streme` za hrana i
voda. Ako ne postoi ne{to {to ja sozdava potrebata, `elbata i streme-
`ot za pravda, ne postoi glad i `ed za pravda. Pravdata e od tipot na
onie potrebi koi ne zgasnuvaat so ednokratno i ednoli~no zadovoluvawe.
Pravdata kako i gladot nastanuvaat so sekoe novo nastanuvawe
na potrebata {to gi predizvikuva. Pravdata kako i gladot i `etta gi
predizvikuvaat nedostatokot na energijata {to e potrebna za odr`uvawe
teloto i duhot na ~ovekot. Ako na{iot `ivot ne bi zavisel od gladot
za hrana i gladot za pravda, toga{ ~umu bi ni bile i hranata i pravdata.
Toa ne se ne{ta {to edna{ i so ne{to isto zasekoga{ se zadovoluvaat.
Vo zavisnost od potrebite na teloto i duhot i nivnata polo`ba
vo protorot i vremeto, na ~ovekot mu treba raznovidna hrana i raznovidna
pravda. Tie se osnov za negovoto odr`uvawe, tie se od korist
za negovoto odr`uvawe, tie se negov interes. Pritoa, koga velam
odr`uvawe, ne mislam na ~ovekovata gola, tuku sre}na egzistencija za-
{to toj ne e samo fizi~ko (kamen), tuku i duhovno su{testvo. Dokolku
pravednosta apsolutno se dostigne ({to duri ni na onoj svet ne e mo-
`no: ~umu mi e pravda tamu kade {to nema nepravda) nikoj pove}e nema
da se stremi kon nea, za{to nikoj nema potreba za toa {to ve}e go ima
i {to nikoga{ ne mo`e da go zagubi. Nikoj ne te`nee kon toa {to ve}e
go ima (toj {to leta so avion ne te`nee da leta so istiot avion, za{to
zborot kazna podrazbira upat na prethodno storeno zlostorstvo. Toa zna~i
deka logi~ki e nevozmo`no da se kaznuvaat nevinite. Mo`eme da gi kaznime
samo vinovnite." (A. M. Quinton, On Punishment, 1953/1954).
927
Vidi: Ibid, str. 18.
928
Vidi: Locke D. Za{to su utilitaristi ubili pretsednika Kenedija, Ideje, Beograd,
1980/2-3, str. 145-148.
929
Vidi: Kambovski, V. Na~eloto na zakonitost: legalitet, legitiitet,
pravda, Zbornik, Skopje, 1955, str. 211-214.
482

ve}e leta so nego) i nikoj ne go bara toa {to ne go zagubil. 930 I, da se
vratime na bezgre{nosta.Bezgre{nosta ne e nikakva vrednost tamu
kade {to site se bezgre{ni. Koja e mojata vrednost ako sum samo eden
{traf me|u milionite ednakvi {trafovi, jajce me|u jajcata. Vo takvi
uslovi mo`e da e vredenot samo nevrednosta. Tamu goleminata e ako se
bide edinstveniot {to spored ne{to mo`e da se razlikuva od drugite -
da se bide ekskluziven gre{nik me|u ~esnite, ekskluziven nepravednik
me|u pravednite. Nevredna vrednost, no sepak ne{to poinakvo, ne{to
{to e za po~it, ako ni{to drugo, barem poradi hrabrosta da se nadmine
ednoli~nosta, da se bide svoj, da se bide razli~en, individualen.
6. Ovde e va`noda se spomne deka spored Kant prirodnata sostojba,
status naturalis e sostojba na nasilstvo, samovolie i bespravnost,
vo koja nema kompetativen sudija koj vo slu~aj na spor }e izre~e pravosilna
presuda ("nepravna sostojba" vo koja nema distributivna pravda).
Zatoa, od takvata sostojba mora da se izleze i da se stapi vo gra|anska
sostojba, statgus civilis ("pravna sostojba" kako me|useben odnos na
poedinci pod koj edinstveno mo`at da dojdat do svoite prava). Negova
celina e dr`avata ili obedinuvawe na tolpa lu|e pod praven zakon...
Gra|aninot vo dr`avata na gra|anskoto op{testvo ima pravni atributi:
1 0 zakonski slobodi, koi zna~at da se po~ituva samo onoj zakon na
koj mu ja dal svojata soglasnost, 2 0 gra|anski ednakvosti, t.e. da go priznava
avtoritetot samo na takov zakon za koj toj, isto taka, ima moralna
mo} da go obvrze kako {to i toj mo`e da go obvrze nego i, 3 0 gra|anska
samostojnost, t.e. za svojata egzistencija da ne mu blagodari samo na
voljata na nekoj drug, tuku na svoite prava i sili i vo pravnite raboti
nikoj da ne mora da go pretstavuva. Pritoa, osobeno e va`no, a toa
mnogumina namerno ili ne zaboravaat da go spomnat, vo Kantovata filozofija
na pravoto, svojstvoto na gra|anin e rezervirano isklu~ivo
za sopstvenicite i obrazovanite lu|e. 931
7. Na krajot od ovie razgleduvawe bez navleguvawe vo posu{tinska
analiza na ona {to sigurno bara prostor za kraeacija na poseben
trud, na ova mesto sum dol`en da go navedam originalniot tekst na
930
Za izbegnuvawe na site mo`ni zabuni, nu`no e da potencirame deka
ova tvrdewe nema ama ba{ nikakva vrska so fintata: "Jas go imam seto ona
{to ne sum go zagubil." Za{to, ne mora prethodno da sum go imal toa {to ne
sum go zagubil, na primer, ne zna~i ako ne sum ja zagubil diplomata po atomska
fizika, deka nekoga{ sum imal takva diploma.
931
"Samostoen i samodovolen edinstveno e onoj koj poseduva, ima nekakva
sopstvenost. Svojstvo na gra|ani, zna~i ne im pripa|a na licata koi gi
slu`at drugite: na ku}nata posluga, trgovskite pomo{nici, nadni~arite i
frizerite, za{to tie se obi~ni operarii, pa zatoa i nemaat kvalifikacii da
bidat dr`avjani ili gra|ani. Pred postoe~kite zakoni site se slobodni i
ednakvi, me|utoa, site ne mo`at ednakvo da bidat uva`uvani {to se odnesuva
do pravoto da gi davaat zakonite. Tadi}, Lj. op. cit. str. 118 i 120-121.
483

Kant {to se odnesuva na krivi~nata pravda. Toa nesomneno e nu`no,
ako od ni{to drugo, toga{ barem poradi razotkrivawe na brojnite
kalkulacii koi vo literaturata se pravat vo obidot so sokrivawe na
odelni pausi od negoviot trud da se opravda negovoto sfa}awe za retributivnata
krivi~na pravda. Stanuva zbor za odelot "Za pravoto na
kaznuvawe i pomiluvawe" pomesten od Metafizika na moralot, za koj,
li~no smetam, deka mora da se prenese samo vo celost.
Krivi~noto pravo e pravo na zapovednikot sprema pot~inetiot
da go kazni so nekoja bolka poradi negoviot zlostor. Najvisokiot vo
dr`avata, zna~i ne mo`e da bide kaznet, tuku samo da se otrgne od negovata
vlast. - Onoj prestap na eden zakon koj storitelot go pravi nesposoben
da bide dr`avjanin se narekuva naprosto zlostor (crimen), me-
|utoa i javen zlostor (crimen publicum): ottamu onoj prviot (privatniot
zlostor) se izveduva pred gra|anskata, a ovoj vtoriot pred krivi~nata
pravda. - Pronevera, t.e. zatajuvawe na pari ili stoka povereni za promet,
izmama pri kupuvawe i prodavawe na o~igled na drug se privatni
zlostorstva. Nasproti toa: praveweto la`ni pari ili la`ni menici,
kra`bata i razbojni{tvoto i sl. se javni zlostorstva, za{to so toa se
zagrozuva ne samo nekoe oddelno lice, tuku i zaednicata. - Tie bi mo`ele
da se podelat na zlostorstva od podol karakter (indolist abiectae) i
zlostorstva od nasilni~ki karakter (indolis violentae).
Sudskata kazna (poena forensis) koja e razli~na od prirodnata
(poena naturalis), so koja porokot samiot sebesi se kaznuva i na koja zakonodavecot
voop{to ne se obyira, nikoga{ ne mo`e da se izre~e samo
kako sredstvo za da se unapredi nekoe drugo dobro, za samiot zlostornik
ili za gra|anskoto op{testvo, tuku sekoga{ mora da bide izre~ena
protiv nego za{to storil zlostorstvo: za{to so ~ovekot nikoga{ ne
mo`e da se postapuva samo kako so sredstvo za namerite na nekoj drug i
da se pome{a so predmetite na stvarnoto pravo, od {to go za{tituva
negovata prirodena li~nost, iako, i te kako, mo`e da bide osuden da ja
zagubi gra|anskata li~nost. Toj mora da se smeta za kazniv u{te pred i
da se pomisli na toa od taa kazna da se izvle~e nekoja korist za nego
samiot ili za negovite sogra|ani. Krivi~niot zakon e kategori~ki
imperativ i te{ko na onoj! koj }e se provle~e niz krivulestite stazi
na naukata za sre}ata da pronajde ne{to, {to so prednost {to vetuva,
}e go oslobodi od kaznata ili i samo od eden od nejzinite stepeni
spored farisejskoto na~elo: "podobro e eden ~ovek da umre otkolku da
propadne celiot narod," za{to ako propadne pravdata toga{ pove}e
nema nikakva vrednost lu|eto da `iveeat na zemjata. - Toga{, {to da se
misli za predlogot: na nekoj zlostornik osuden na smrt da mu se
po{tedi `ivotot, ako bi se soglasil vrz nego da se vr{at opasni
eksperimenti, i bi bil tolku sre}en dobro da pomine, za so toa lekartite
da dobijat edna nova pouka korisna za zaednicata? Sudot so
prezir bi go odbil medicinskiot kolegium koj bi napravil takov pre-
484

dlog, za{to pravadta prestanuva da bide pravda ako se prodava za kakva
i da e cena.
Koj vid i koj stepen na kaznuvawe javnata pravda si go pravi sebesi
za princip i merilo? Nitu eden drug osven principot na ednakvosta
(vo sostojba na jazi~iwata na vagata na pravdata) da ne se padne na
pove}e na ednata odo{to na drugata strana. Zna~i: toa {to kako neskriveno
zlo mu go stori{ na drug vo narodot, toa si go pravi{ sebesi.
Ako go nagrduva{, se nagrduva{ samiot sebesi, ako go pokrade{ se krade{
samiot sebesi, ako go tepa{ se tepe{ samiot sebesi, ako go ubie{
se ubiva{ samiot sebesi. Da se razbereme dobro, samo pravoto na
odmazda (ius talionis) pred ogradite na sudot (ne vo tvojot privaten sud)
mo`e to~no da go navede kvalitetot i kvantitetot na kaznata: site
drugi se koleblivi, i poradi drugi obyiri koi se me{aat, ne mo`at da
ja sodr`at primerenosta na presudata na ~istata i stroga pravda. 932 Dodu{a,
izgleda deka razlikata me|u stale`ite ne dopu{ta odmazda na
ednakov na ednakviot, me|utoa iako toa spored bukvata na zakonot ne
mo`e da bide mo`no, toa sepak spored dejstvoto, odnosno spored na~inot
na ~uvstvoto na pootmenite, sekoga{ mo`e da ostane da va`i. -
Taka na primer, pari~nata kazna zaradi nekoja verbalna injurija nema
nikakov odnos sprema navredata, za{to onoj koj ima mnogu pari, mo`e
toa sebesi da si go dopu{ti zaradi zadovolstvo, me|utoa navredata na
~estoqubieto na eden mo`e sosema da se izedna~i so nanesuvawe bolka
na gordosta na drug: ako ovoj so presuda i pravo ne bi bil prisilen edinestveno
javno da zamoli za prostuvawe, tuku onoj drugiot, iako toj dodu{a
ponizok, istovremeno mu ja baci rakata. Isto taka, koga nasilen
otmen ~ovek za udarite koi im gi dodeluva na ponizok, me|utoa nevin
dr`avjanin, osven molbata za prostuvawe, bi bil osuden na osameni~ki
932
Vo ovaa smisla Kant na drugo mesto veli: ... Ius talionis spored formata
jas sî u{te go smetam za edinstvena, a priori opredelena ideja kako princip
na krivi~noto pravo. - Me|utoa, kako }e se smetaat kaznite koi ne dopu{-
taat vozvra}awe, za{to toa bi bilo ili po sebe nevozmo`no, ili samo kazniv
zlostor sprema ~ove{tvoto voop{to, kako, na primer, zlostorstvoto na siluvawe,
isto taka i zlostorstvoto na pederastija ili na bastijalnost. Prvite
dva so kastracija (ili kako kastriraweto na belec ili crnec vo sarajot), a
ovoj posledniot so otstranuvawe od gra|anskot op{testvo zasekoga{, za{to
samiot sebesi se napravil nedostoen za ~ove~ko op{testvo. - Per quod quis
peccat, per idem punitur et idem! - Spomnatite zlostorstva se narekuvaat neprirodni
za{to se izvr{uvaat na samoto ~ove~anstvo. - Da se kaznat samovolno,
bukvalno mu e protivno na krivi~noto pravosudstvo. Samo toga{ zlostornikot
ne mo`e da se `ali deka mu se pravi nepravda ako svoeto nedelo samiot si
go navlekol na vrat, pa i nemu, iako ne bukvalno, no sepak primerno na duhot
na zakonot, mu se slu~i ona {to im go skrivil na drugite. Kant, I. Metafizika
morala, IK Zorana StojaniviÚa, Sremski Karlovci - Novi Sad, 1993, str.
162-163.
485

i te`ok zatvor, za{to so toa osven neudobnosta bi bila bolno napadnata
i suetata na storitelot, pa taka so posramuvaweto ednakvo bi bilo
vrateno so ista mera na ednakvoto. - No, {to zna~i toa: "ako nego go
krade{ se krade{ samiot sebesi." Toj {to krade ja pravi sopstvenosta
na site drugi nesigurna, toj zna~i se li{uva sebesi (spored pravoto na
odmazdata) od sigurnosta na sekoja mo`na sopstvenost: toj nema ni{to
i ne mo`e ni{to ni da stekne, a sepak saka da `ivee, {to pak ne e
mo`no na drug na~in, tuku drugite da go prehranuvaat. Me|utoa, ottamu
{to toa dr`avata nema da go pravi za xabe, toj mora da i gi prepu{ti
svoite sili za raboti koi nejze i se po volja (turkawe koli~ka ili
robija{ka rabota), pa taka za izvesno vreme, ili spored nao|awe, i
zasekoga{ zapa|a vo ropski sta`. - Me|utoa ako ubil, toj mora da umre.
Tuka nema surogat za zadovoluvawe na pravdata. Nema nikakva istovetnost
me|u istovetnosta na eden se u{te taka beden `ivot i smrtta,
zna~i i nikakva ednakvost me|u zlostorot i odmazdata osven nad storitelot
na sudski izvr{enaat smrt, no smrt oslobodena od sekakvo zlostavuvawe
koe ~ove~nosta vo liceto koe oddeava bi mo`elo da ja napravi
~udovi{te. - Duri i toga{ koga gra|anskoto op{testvo so soglasost
na site ~lenovi bi se rasturilo (na primer, koga nekoj narod na nekoj
ostrov bi zaklu~il da se razijde i rasturi niz celiot svet) bi moral i
posledniot ubiec koj se nao|a vo zatvor da bide poguben, za sekogo da go
snajde ona {to go zaslu`uvaat negovite dela, kako vinata za prolienata
krv ne bi ostanala na narodot koj taa kazna ne ja baral, za{to toj
mo`e da se smeta kako u~esnik vo taa javna povreda na pravdata.
Taa ednakvost na kaznite, koja e mo`na samo so sudska preduda
na smrt spored strogoto pravilo na odmazdata, se o~ituva samo vo toa
{to samo so srazmeranta vratre{nata zloba na zlostornikot smrtnata
kazna se izrekuva nad site (duri i ako ne bi se odnesuvala na ubistva,
tuku na nekoj drug zlostor protiv dr`avata koj mo`e da se iskupi samo
so smrt). - Pretpostavete deka vrhovniot sud, kako vo posledniot
{kodski bunt, koga razni u~esnici vo nego (kako Balmerino i drugi)
veruvale deka so svojot bunt ne pravat ni{to drugo, tuku vr{at dol`nost
sprema ku}ata Stjuart, a drugi, naprotiv imale privatni nameri,
osudata ja izrekol na ovoj na~in: neka sekoj ima sloboda na izbor me|u
smrt i te{ka robija: toga{ jas velam deka ~esniot ~ovek ja izbira
smrtta, a iskol~eniot robijata: toa so sebe go nosi prirodata na ~ovekovata
du{a. Za{to, onoj prviot znae za ne{to {to go ceni pove}e
otkolku samiot `ivot: imeno za ~esta: onoj vtoriot go smetata `ivotot
izvalkan so sram za se u{te podobar otkolku voop{to da ne se bide
(animam praeferre pudori. Juven). Prviot, pak, bez pogovor e pomalku kazniv,
odo{to vtoriot i taka tie celosno srazmerno se kaznuvaat so smrt
dosudena na site ednakvo; onoj blago spored negoviot na~in na ~uvstvuvawe,
a onoj surovo, spored negoviot. Nasproti toa, koga bez isklu-
~ok bi se izvr{uvala kaznata te{ka robija, toga{ onoj prviot bi bil
kaznet premnogu surovo, a drugiot za svojata iskol~enost premnogu
486

lago: i taka i ovde za eden broj zlostorici soedineti vo zavera najdobiot
izravnitel pred javnata pravda e smrtta. - Osven toa, nikoga{
ne se slu{nalo deka nekoj osuden na smrt zaradi ubistvo, se `alel deka
so toa mu se slu~uva premnogu, {to zna~i nepravo, sekoj bi mu se nasmeal
v lice koga toa bi go izjavil. - Inaku, bi moralo da se pretpostavi,
deka, ako na zlostornikot po zakon i ne mu se slu~uva nepravo,
deka sepak zakonodavnata vlast vo dr`avata ne e ovlastena da go izrekuva
toj vid kazni, a ako toa go pravi, taa e vo protivre~nost so samata
sebesi.
Zna~i, kolku {to ima ubijci koi izvr{ile ubistvo ili go nalo-
`ile, ili vo nego u~estvuvale, tolku od niv mora da pretrpat smrt: toa
taka go saka pravdata kako ideja na sudskata vlast spored op{tiot a
priori obrazlo`enite zakoni. - Me|utoa, sepak, ako brojot na sovinovnicite
(correi) za edno takvo delo e tolkav {to dr`avata, za da nema takvi
zlostornici, bi do{la do tamu da nema pove}e podanici, a pritoa sepak
da ne se raspadne, t.e. da prejde vo mnogu polo{a prirodna sostojba
li{ena od sekakva pravda (osobeno ako ne saka so spektaklot na klanica
da gi otupi ~uvstvata na narodot), toga{ i suverenot mora da ima
vo svojata mo} vo toj slu~aj na nu`da (casus necessitatis) samiot da bide
sudija (da go pretstavuva) i da izre~e osuda koja, namesto smrtna kazna
na zlostornicite im priznava nekoja druga so koja mnozinstvo narodi
se u{te se odr`uvaat. Takva e deportacijata: me|utoa samoto toa ne
mo`e da se izvr{i spored nekoj javen zakon, tuku spored vrhovna odluka,
t.e. akt na pravoto na veli~enstvoto koe kako pomiluvawe mo`e da
se izvr{i sekoga{ samo vo poedine~ni slu~ai.
Nasproti toa, markizot Bekarija od nekoja so~uvstvitelna sentimentalnost
na afektiraniot humanitet (compassibiliats) go postavi
svoeto tvrdewe za nezakonitosta na takvata smrtna kazna: so ogled na
toa {to ne mo`e da bide sodr`ana vo prvobitniot gra|anski dogovor,
za{to toga{ sekoj vo narodot bi moral da se soglasi da go izgubi svojot
`ivot, koga, da re~eme, bi ubil nekoj drug (vo narodot), no taa soglasnost
ne e mo`na, za{to nikoj ne mo`e da raspolaga so svojot `ivot.
Seto toa e sofisterija i izvrduvawe na pravoto.
Kaznata ne ja trpi nikoj zatoa {to nea ja sakal, tuku zatoa {to
go sakal kaznivoto dejstvie: za{to ne e nikakva kazna koga nekomu }e
mu se slu~i toa {to toj go saka, a ne e mo`no deka nekoj saka da bide kaznet.
- Da se ka`e, ako ubijam nekogo sakam da bidam kaznet, ne zna~i
ni{to pove}e otkolku: so site drugi im se pot~inuvam na zakonite koi
prirodno, ako ima zlostornici vo narodot, }e bidat i krivi~ni zakoni.
Jas kako u~esnik vo zakonodavstvoto, koe go diktira krvi~niot zakon,
nikako ne mo`am da bidam istoto lice koe, kako poedinec, se kaznuva
po zakonot, za{to kako takov, imeno kako zlostornik, ne e mo`no
da imam glas vo zakonodavstvoto (zakonodavecot e svet). Zna~i, ako jas
sostavam nekoj krivi~en zakon protiv sebe kako zlostornik, toa vo
487

mene e ~ist pravnozakonodaven um (homo noumenon), 933 koj mene kako
nekoj sposoben za zlostor, zna~i kako nekoja druga li~nost (homo phaenomenon)
934 zaedno so site ostanati vo gra|anskiot sojuz me podveduva
pod krivi~iot zakon. So drugi zborovi, smrtnata kazna ne ja diktira
narodot (sekoj poedinec vo nego), tuku sudot (javna pravda), zna~i nekoj
drug a ne zlostornikot, a vo op{testveniot dogovor voop{to ne e sodr`ano
vetuvawe deka ~ovekot }e dopu{ti da go kaznat, pa taka da raspolaga
so sebe i so svojot `ivot. Za{to, koga na ovlastuvaweto za kaznuvaweto
vo osnova bi moralo da bide vetuvawe na vinovnikot deka
saka da dopu{ti da go kaznat, toga{ nemu bi mu bilo prepu{teno sebesi
da se smeta za kazniv, pa zlostornikot bi bil svoj sopstven sudija. -
Glavnata to~ka na zabludata (proton pseudos) na toj sofizam se sostoi
vo toa sopstveniot sud na zlostornikot (koj nu`no mora da mu se prepi{e
na negoviot um) deka mora da go izgubi `ivotot se smeta kako
odluka na voljata samiot sebesi da si go odzeme, pa taka izvr{uvaweto
na pravoto si go pretstavuva sebesi kako soedineto so presuduvaweto
na pravoto vo edno isto lice.
Me|utoa, ima dva zlostori koi zaslu`uvaat smrt vo pogled na
koi se u{te ostanuva somnitelno dali zakonodavstvoto ima i ovlastuvawe
da gi kazni so smrt. Na dvata naveduva ~uvstvoto na ~est. Prviot
e ~uvstvoto na ~esta na rodot, a vtoriot na voenata ~est, i toa
prviot, ~est koja spa|a vo dol`nost na sekoja od tie dve ~ove~ki klasi.
Eden od tie zlostori e maj~inoto ~edomorstvo (infanticidum maternale), a
vtoroto ubistvoto na voen drugar (comilitonicidum), dvoboj. - So ogled na
toa {to zakonodavstvoto ne mo`e da go odzeme sramot na vonbra~noto
ra|awe, a isto taka nitu da go izbri{e sramot koj poradi somnenieto
vo kukavi~luk pa|a vrz podredeniot voen zapovednik koj na nekoja
prezriva sredba ne mu ja sprotivstavil sopstvenata sila vozdignata
nad stravot od smrt: toa izgleda deka lu|eto vo tie slu~ai se nao|aat
vo prirodna sostojba, pa ubivaweto (homicidum) koje toga{ duri i ne bi
moralo da se narekuva ubistvo (homicidum dolosum), dodu{a kaznivo vo
dvata slu~ai, no vrhovnata vlast ne mo`e da go kazni so smrt. Vonbra-
~no rodenoto dete e rodeno nadvor od zakonot (za{to toa zna~i brak),
i spored toa e nadvor od negovata za{tita. Toa, mo`e taka da se ka`e,
se protnalo vo zaednicata (kako zabraneta stoka), taka {to taa mo`e
da ja ignorira negovata egzistencija (za{to toa po pravdata ne trebalo
da egzistira na toj na~in), pa spored toa i negovoto uni{tuvawe, a sramot
na majkata koga }e se doznae za nejzinoto vonbra~no pora|awe ne
mo`e nikakva odredba da go ukine. - Voinot postaven za podzapovednik
koga nekoj }e go nagrdi, samiot isto kako i javnoto mislewe na sodru-
`nicite od negoviot stale` go smetaat za prisilen sebesi da si pribavi
samozadovolstvo i kako vo prirodnata sostojba kaznuvaweto na toj
488
933
^ovek kako moralno bitie.
934
^ovek kako fizi~ko bitie.

{to navredil, ne po zakon pred sud, tuku so dvoboj vo koj i samiot se
izlaga na smrtna opasnost za da ja doka`e svojata voena hrabrost vrz
koja ~est na negoviot stale` su{tinski po~iva, pa bilo toa da e svrzano
i so ubivawe na negoviot protivnik koj vo taa borba koja se slu~uva
edinstveno so nivna obostrana soglasnost, vsu{nost ne mo`e da se
narekuva ubistvo (homicidum dososum). - [to, pak, vo dvata slu~ai (koi
spa|aat vo kriminalna pravda) e pravedno? - Ovde krivi~nata pravednost
doa|a vo mnogu golem tesnec (koj ovde ne e nikakva iluzija) so zakon
da se proglasi ni{tovna i taka da se kazni so smrt, ili da se odzeme
od zlostornikot primernata smrtna kazna, pa taka da se bide ili surov
ili trpeliv. Razre{uvaweto na toj jazol e deka kategori~kiot imperativ
na krivi~nata pravda (protivzakonitoto ubivawe na nekoj drug
mora da bide kazneto so smrt), me|utoa, ostanuva samo zakonodavno
(zna~i vo gra|anskoto ureduvawe), dodeka u{te e varvarsko i neizgradeno,
krivo e zatoa {to pobudite na ~esta vo narodot nema (subjektivno)
da se slo`at so merkite koi (objektivno) ne se primerni na
nivnite nameri, taka {to javnata pravda koja proizleguva od dr`avata
vo pogled na onaa koja proizleguva od narodot stanuva nepravda.
Pravoto na pomiluvawe (ius aggratandi) za zlostornikot, bilo
kako ubla`uvawe ili celosno prostuvawe na kaznata, sekako deka me|u
site prava na suverenot e najta`no, da go doka`e sjajot na svojata vinost,
a so toa sepak vo visok stepen pravi nepravo. - Vo pogled na zlostorstvota
na podanicite me|u sebe toj naprosto nema pravo da go
vr{i: za{to toa e nekaznivost (impunitas criminis) e najgolema nepravda
sprema niv. Zna~i samo vo slu~aj na lezija koja }e mu se slu~i samo
nemu (crimen laesae majestitas) toj mo`e toa da go upotrebi. Me|utoa, duri
ni tamu, dokolku zaradi nekaznuvaweto bi mo`ela da proizleze opasnost
vo pogled na sigurnosta na samiot narod. Toa e edinstveno pravo
koe go zaslu`uva imeto pravo na veli~enstvoto. 935
3. HEGEL
Za Hegel, najprvin e va`no da se ka`e deka, iako na ne{to poinakvi
osnovi, i toj kako Kant ja zastapuva{e tezata za apsolutnata pravda.
Pra{aweto za pravdata i Hegel go posmatra preku nepravdata na
koja reagira krivi~noto pravo. Spored Hegel, storenoto krivi~no
delo koe se sostoi vo izmama ili zlostor e dovolen moralna osnova za
primena na kazna. Taa e opravdana ako e dosudena, zatoa {to e storeno
nekoe krivi~no delo, napolno nezavisno od toa kakvi ñ se posledicite.
Spored toa, ako za pojdovna osnova se zame kriteriumot na pravednosta
samoto delo e dovolna moralna osnova za kaznata, odnosno za opravduvawe
na zloto {to so nea se nanesuva spored poznatata formula: kazna-
935
Kant, I. Metafizika morala, IK Zorana StojaniviÚa, Sremski Karlovci
- Novi Sad, 1993, str. 132-139.
489

ta e zaslu`ena, ottamu pravedna i moralno opravdana. Nakratko, kaznata
e "odmazni~ka pravda." Ottuka i negoviot stav: "Da se natera zatvorenikot
da raboti za "op{toto dobro," osudenikot da se prevospita
- "popravi" ne e ni{to drugo tuku "najgrda tiranija." 936 Vakvata opredelba
se potkrepuva i so tezata za "kaznata kako pravo na prestapnikot,"
so negovoto barawe da mu se priznae pravoto da bide kaznet. Spored
ovaa, dosta omilena teza i na nekoi sovremeni retributivisti, 937
dokolku na prestapnikot ne mu se priznae takvo pravo, so samoto toa
sprema nego se postapuva kako sprema nezrelo, neodgovorno i neslobodno
su{testvo koe go prevospituvame spored svojata koncepcija za normalnoto
i op{testveno o~ekuvanoto. Seto ova me|utoa, ne zna~i deka
kaj Hegel e prisuten stav za celosno negirawe na prevospitnite mo`nosti
na kaznata. Od negovata teza za pravoto na prestapnikot da bide
kaznet, vsu{nost, proizleguva barawe osudenikot da bide naveden da se
pokae za storenoto delo i na toj na~in da pridonese za sopstvena moralna
rehabilitacija. No takvoto moralno dejstvo na kaznata, spored
Hegel e zalo`eno vo samata odmazda. Hegel veli deka kaj kaznata ne se
raboti za toa vo smisla na spre~uvawe, zastra{uvawe, zakana ili podobruvawe
da se stori ova ili ona dobro, tuku se raboti za nepravda i
pravda. Toj smeta{e deka kaznata e rezultat na slobodnata volja na
storitelot koj samiot za sebe bara kazna, zatoa {to go naru{il "carstvoto
na ostvarenata sloboda." Spored nego, naru{enata pravda e negirawe
na op{ata volja na postojnoto op{testvo. So ogled na toa {to
pravoto ima prisilen karakter, negovoto naru{uvawe e ni{tovno.
Ottamu, krivi~noto delo go negira pravoto, a kaznata go negira krivi~noto
delo i go manifestira negoviot ni{toven karakter spored
principot na negacija na negacijata.
I za sovremenite retributivisti kaznata e obid da se ostvari
pravdata i pravednosta kako opredeleni vrednosti, kako postulati
{to se povrzani so ~uvstvoto na ednakvost, ekvivalencija, srazmernost,
ramnote`a vo odnosite me|u lu|eto. Ili, obratno postaveno, kaznata
e obid za otstranuvawe na nepravdata sfatena kako opredeleno koli~estvo
ili kvalitet na zlo {to mu se protivi na osnovnoto ~uvstvo
na gra|anite. Celta na kaznata ne e vozvratenoto stradawe. Stradaweto
e samo sredstvo za da se postigne pravdata. So toa {to na storitelot
na krivi~noto delo mu se nanesuva spravedliva bolka {to mu
odgovata na te`inata na negovata vina i so nejzinoto ~uvstvuvawe, deloto
se kompenzira, se otstranuva nepravdata i povtorno se vospostavuva
pravda. Spored toa, kaznata ne slu`i za postignuvawe na nekakvi
socijalni celi. Kriminalecot go prekr{il zakonot i ni{to pove-
}e osven vospostavuvaweto na pravdata kako izmiruvawe na ~uvstvoto
936
Roxin, C. Prilog novijem razvoju kriminalne politike, JRKKP, Beograd,
1990/4, str. 3-4.
937
Navedeno spored Primorac, I. op. cit, str. 42.
490

na pravi~nost ne e potrebno. Od tie pri~ini resocijalizacijata e irelevanten
moment za onoj {to ja primenuva kaznata. Vo ovaa smisla eden
od naj`estokite retributivisti Bredli (Bredly) veli: "Koga ve}e
edna{ imame pravo da kaznime, smeeme da ja modificirame kaznata
sprema toa {to e korisno i prijatno, no ovie momenti se ne{to nadvore{no
vo odnos na samata rabota. Toa pravo ne mo`e da ni go dade ni-
{to drugo osven vinata na prestapnikot." 938
Najgolemiot broj retributivisti go prifa}aat stavot deka resocijalizacijata
e "ne{to nadvore{no vo odnos na samata rabota" i ja
isklu~uvaat mo`nosta od nejzina primena nadvor od ona {to vrz planot
na resocijalizacijata mo`e da go postigne odmazdata. Nasproti
niv nekoi retributivisti tvrdat deka socijalnite celi ne mo`at da ja
modificiraat kaznata, nitu pak deka odmazdata ima svojstvo da go postigne
nivnoto ostvaruvawe. Za kaznata se zna~ajni nejzinata pravednost
ili nepravednost kako vrednosti {to zavisat od toa dali vo praktikata
sî, ili ne sî ostvareni bilo kakvi rezultati od prevospituvaweto
na osudenite lica. "Samata kazna retko koga gi prevospituva
kriminalcite i nikoga{ ne gi zastra{uva drugite. Edinstveno "dopolnitelnite"
merki imaat izgledi da postignat nekoi od ovie rezultati"
- veli Mabot. 939 Spored toa resocijalizacijata ne e komponenta na
kaznata ~ija edinstvena cel e da se postigne pravedno kaznuvawe. Pritoa
se istaknuva deka e dobro koga pokraj pravdata i pravednosta se
postignuvaat i opredeleni prevospitni rezultati, no toa ne e ne{to
novo {to spored ovie avtori treba da nî interesira i zasega.
Hegel go poka`a i toa deka filozofijata na pravoto e filozofija
na slobodata. Toj opomenuva{e deka od nepravda, kolku taa vremenski
dolgo i da traela, ne mo`e da se sozdade pravo bez ogled na toa
{to i nepravdata se saka{e da se narekuva i se narekuvala pravo. Edno
pozitivno pravo 940 koe mo`e da bide i otelotvorena nepravda, ne mo`e
filozofski t.e. umno da bide nitu zasnovano nitu opravdano. Pravoto
postoi samo vo ona op{testvo vo koe avtonomijata na subjektite, slobodnata
li~nost i nejzinoto samoodreduvawe se respektirani kako sr`
i temel na op{testvoto. 941
938
Navedeno spored Mabbott, D.J. Utilitarizam i problem kazne, Ideje, Zagreb,
1980/2-3, str. 133-134.
939
Ibid, str. 134.
940
Terminot pozitivno = postaveno, va`e~ko, postojno, vostanoveno
pravo, pravo kakvo {to e (a ne kakvo {to treba da bide), poteknuva od latinskiot
izraz ius positum = postaveno pravo, odnosno od pogre{no ~itawe na ius
positum, kako ius positivum vo XII vek).
941
Tadi}, Lj. op. cit, str. 22. Nasproti nego, spored Kelzen: Ako e donesena
uredba bez zakonsko ovlastuvawe na opredelen organ, toj e podle`en na
sankcija, no sepak sozdava pravo. Ex iniuria ius oritur (Od nepravda se ra|a
pravo). Sprotivnata teza Ex iniuria ius non oritur (Od nepravda ne se ra|a pra-
491

492
4. NI^E
Fridrih Ni~e, pravdata ja bara{e vo ~uvstvoto na vina, vo ~uvstvoto
na li~na obvrska koe poteknuva od najstarite i najiskonskite
odnosi me|u lu|eto, odnosite me|u kupuva~ot i prodava~ot, doveritelot
i dol`nikot. Tuka ~ovekot za prvpat se soo~il i se merel so drug
~ovek. Da se utvrdi cenata, da se meri vrednosta, da se smisluvaat ekvivalenti,
942 da se razmenuva - seto toa do tolku go obzema{e najranoto
~ovekovo mislewe i vo izvesna smisla go so~inuva{e misleweto kako
takvo. Tuka be{e neguvan najstariot vid ostroumnost, tuka, mo`e da se
pretpostavi deka, isto taka, se nao|aat prvite za~etoci na ~ovekovata
gordost, negovoto ~uvstvo na prednost vo odnos na drugite `ivotni.
Kupuvaweto i prodavaweto zaedno so svoite psiholo{ki dodavki se
postari duri i od prvite kakvi bilo op{testveni organizacioni oblici
i kakvi bilo sojuzi. Zgora na toa, od najrudimentiranite formi na
li~noto pravo, ~uvstvo koe bilo vo zarodi{ (~uvstvoto za razmena, dogovor,
vina, pravda, obvrska, spogodba) najprvo se pominalo kon najprostite,
prvobitnite op{testveni zaednici (vo nivniot odnos so sli-
~ni zaednici), se pominalo vo istiot mig so obi~ajot mo}ta da se sramnuva,
meri, presmetuva sprema mo}ta. Sega okoto be{e prilagodeno
za taa perspektiva i so onaa dosledna nesmasnost svojstvena na misleweto
na primitivniot ~ovek koe be{e te{ko da se razdvi`i, no koe
edna{ razdvi`eno nezadr`livo ode{e vo ista nasoka, vedna{ se stignalo
do golemoto voop{tuvawe: "Sekoja stvar ima svoja cena: sî mo`e
da se plati" - se stigna do najstariot i najnaivniot kanon na pravednosta,
do po~etokot na sekoja "dobrodu{nost," do sekoja "pravi~nost,"
sekoja "dobra volja," sekoja "objektivnost" na zemjata. Pravednosta na
toa prvo skalilo e dobra volja me|u lu|eto - koi poseduvaat re~isi
ednakva mo} - edni so drugi da se spogodat, so spogodba da postignat me-
|usebno "razbirawe" - i onie pomalku mo}nite da se prisilat kon zaemno
spogoduvawe. 943
Imaj}i go sekoga{ vo vid meriloto na praistorijata mo`e da se
ka`e deka i zaednicata sprema svoite ~lenovi stoi vo onoj va`en
osnoven odnos, odnosot na doveritelot sprema svoite dol`nici. ^ovekot
`ivee vo nekoja zaednica, gi u`iva prednostite {to taa mu gi dava
(i te kakvi prednosti! koi denes nie ponekoga{ gi potcenuvame), `ivo)
e pravilo koe ne e bez isklu~oci. Kra`bata mo`e da bide osnov za sopstvenost,
revolucijata mo`e da sozdade nov ustav. Kelzen, H. Op{ta teorija prava i
dr`ave, Arhiv za pravne i dru{tvene nauke, Beograd, 1951, str. 160.
942
Ekvivalentot e ostvaruvawe na pravdata na podra~jeto na prometot
(sistem za zadovoluvawe na ~ovekovite potrebi). Za{to, pravdata, izrazeno
jasno i razbirlivi, ne e ni{to drugo, tuku ona {to im odgovara na site, pri
{to site mo`at da opsatanat. Jering, R. Ciq u pravu, str. 70.
943
Ni~e, F. Genealogija morala, Derata, Beorad, 2003, str. 210-211.

vee za{titen, vo mir i doverba bez strav od izvesni o{tetuvawa i neprijatelstva
na koi e izlo`en onoj {to e nadvor od nea, onoj {to od nea
e progonet. Toj `ivee bez strav, za{to tokmu vrz osnova na tie ~uvstva
na neprijatelstvo í se zakolnal i obvrzal na zaedicata. [to stanuva
ako go prekr{i toj zavet? Zaednicata kako izigran doveritel, vo toa
nema somnenie, }e se obe{teti {to podobro mo`e. Tuka najmalku stanuva
zbor za neposrednata {tata koja ja predizvikal obvinetiot. Sosema
nezavisno od nea, prestapnikot pred sî e na{uritel, kr{itel na dogovorot
so zaednicata i na svojot zbor daden kon zaednicata - a dogovorot
e sklu~en i zborot e daden so ogled na dobrata i lagodnostite na
zaedni~kiot `ivot vo koj dotoga{ u`ival. Prestapnikot e dol`nik
koj ne samo {to ne gi vozvra}a storenite uslugi i ne gi vra}a pozajmicite,
tuku duri i go napa|a svojot doveritel. Ottamu, kako {to e pravedno
da gi zagubi site tie dobra i za{titata, tuku i se potsetuva kolku
vredat tie dobra. Gnevot na o{teteniot doveritel, na zaednicata, go
vra}a vo divata i vonzakonska sostojba od koja dotoga{ bil za{titen.
Taa go otfrla i sprema nego mo`e da se manifestira sekakov vid na
neprijatelstvo. Na toj stepen na civilizacijata "kaznata" ednostavno
e kopija mimus (imitacija) na normalnoto povedenie sprema omrazeniot,
razoru`an i pobeden neprijatel koj zagubil ne samo sekakvo pravo
i za{tita, tuku i sekakva milost. Taa zna~i, gi pretstavuva voenite
zakoni i triumfot na onoj vea victis! (Te{ko na pobedenite!) so seta nivna
bespo{tednost i surovost. Vrz osnova na ka`anoto stanuva jasno
zo{to samata vojna (a i voeniot obred na `rtvuvawe) e del na sekoja
forma vo koja kaznata se javuva vo tekot na istorijata. 944
Me|utoa, toga{ koga raste mo}ta, zaednicata prestanuva grevovite
na poedincite da gi zema tolku seriozno, za{to pove}e ne mo`at
kako porano vo ednakva mera da se smetaat opasni i razorni za postoeweto
na celinata. Zlostornikot pove}e "ne se stava nadvor od zakonot"
i ne se progonuva, op{tiot gnev pove}e ne mo`e vrz nego da se
kali tolku nasilno - zgora na toa, celinata otsega vnimatelno go brani
od gnevot, a osobeno od gnevot na onoj koj neposredno e o{teten.
Kompromisot so gnevot na onie koi neposredno se pogodeni so zlostorot,
nastojuvaweto slu~ajot da se lokalizira i da se onevozmo`i toj da
predizvika pogolema ili duri i op{ta voznemirenost, obidite da se
najdat ekvivalenti i da se re{i celata rabota (compositio: a pobrgu
seta opredelena volja sekoj grev vo izvesna smisla da se smeta otkupliv,
zna~i zlostornikot i negovoto delo da se oddelat edno od drugo),
toa se karakteristikite koi stanuvaat se povidlivi vo natamo{niot
razvoj na krivi~noto pravo. Ako raste mo}ta i samosvesta na zaednicata,
toga{ i krivi~noto pravo stanuva se poblago. Sekoe slabeewe i
podlaboko zagrozuvawe na nejzinata mo} i samosvest doveduva do povtorno
vospostavuvawe na svirepite formi na krivi~no pravo. "Dove-
944
Ibid, str. 211.
493

itelot" sekoga{ bil pohuman koga stanuval pobogat. Na krajot vistinskata
mera na negovoto bogatstvo se gleda vo slednoto: kolkava {teta
mo`e da se izdr`i, a da ne se strada. Ne e nezamislivo op{testvoto
da dostigne takva svest za svojata mo} koga }e mo`e sebesi da si dozvoli
najgolem luksuz koj za nego postoi - luksuzot da go ostavi nekaznet
onoj {to mu nanel {teta. [to mi e gajle moi gotovani? - bi mo`elo
toa da re~e. "Neka `iveeat i napreduvaat: za toa vo dovolna mera
sum u{te silno!"
Pravednosta, koja zapo~na so: "Sî e otplativo, sî mora da se
otplati," zavr{uva so toa da mu se gleda niz prsti na onoj {to ne e sposoben
da gi otplati svoite dolgovi i go pu{ta vo mir da si odi - taa
zavr{uva kako sekoe dobro ne{to na zemjata: ukinuvaj}i se samata sebesi.
Toa samoukinuvawe na pravednosta: se znae so kakvo ubavo ime
toa sebesi se narekuva - so milost sebesi se narekuva, a mislosta sekako
ostanuva povlasnica na najmo}niot, ili u{te podobro, negovoto
"od onaa strana na pravoto." 945
Po seto ova, Ni~e re{itelno nastapuva protiv site obidi {to
potekloto na pravdata go barat vo resantimanot (zlobata, kivnosta,
omrazata, zavista), ili nakratko vo odmazdata. Svrtuvaj}i se protiv
takvata bo`em nau~na pravednost, toj veli: {to se odnesuva no postavkata
na Eugen Diring deka potekloto na pravednosta treba da se bara
vo reaktivnite ~uvstva, morame ostro da mu se sprotivstavime so antitezata:
poslednata oblast koja ja osvojuva duhot na pravednosta e oblasta
na reaktivnite ~uvstva. Koga navistina }e se slu~i pravedniot
~ovek da ostane praveden duri i sprema onie koi {to mu nanele {teta
(a ne samo laden, trezven, ramnodu{en: da se bide praveden sekoga{ e
pozitivno povedenie), koga duri ni pod naletot na li~na navreda, podbivawe
i somni~ewe ne se naru{uva golemata, jasna, kolku zasnovana
tolku i blaga objektivnost na pravednoto oko, okoto na sudijata, toga{
toa vistinsko sovr{enstvo e najgolemo majstorstvo na zemjata - duri
ne{to {to ne bi bilo mudro da se o~ekuva, ne{to vo {to sekoj ne bi
trebalo premnogu lesno da poveruva. Aktivniot, agresiven, drzok ~ovek
sî u{te e sto pati poblizok do pravednosta odo{to reaktivniot
~ovek, za{to toj ni najmalku ne e prisilen svojot objekt pogre{no i
odnapred da go procenuva kako {to toa go pravi, mora da go pravi,
reaktivniot ~ovek. Istoriski posmatrano, pravdata na zemjata pretstavuva
borba tokmu protiv reaktivnite ~uvstva, vojna {to so niv gi
vodat aktivnite i agresivnite mo}i koi svoite sili delum gi upotrebile
za toa da ja zaprat i popre~at neumerenosta na reaktivniot patos
i da go prisilat na spogodba. Sekade kade {to se deli i podr`uva pravdata
se gleda edna posilna mo} kako bara sredstva da se ukine besmislenoto
besneewe na resantimanot me|u poslabite mo}i {to se pod nea
(seedno dali tie poslabi mo}i se grupi ili poedinci), da se ukine ili
494
945
Ibid, str. 211-212.

izvlekuvaj}i go objektot na resantimanot od racete na odmazdata ili
zamenuvaj}i ja odmazdata so borba protiv neprijatelite na mirot i poredokot
ili smisluvaj}i, predlagaj}i i vo izvesni okolnosti nametnuvaj}i
spogodbi, ili izesni ekvivalenti za o{tetuvaweto izdigaj}i
go do norma na koja od toj moment resantimanot edna{ zasekoga{ e upaten.
Me|utoa, najpresudnoto {to vrhovnata vlast go pravi i sproveduva
protiv nadmo}ta na omrazata i kivnosta, a taka postapuva {tom e dovolno
silna, e vospostavuvaweto na zakon, imperativno objasnuvawe {to
voop{to }e se smeta za dopu{teno i pravedno, a {to zabraneto i nepravedno.
Otkako }e gi vospostavi zakonite, sprema drskite i samovolnite
postapki na gra|anite ili celata grupa taa se odnesuva kako
sprema ogre{uvawata kon zakonot, kako sprema bunt protiv samata
vrhovna vlast, pa ~uvstvata na svoite pot~ineti gi odvra}a od neposrednata
{teta storena so takvite ogre{uvawa i so toa trajno go postignuva
sprotivnoto od ona kon {to se stremi sekoja odmazda koja isklu-
~ivo se dr`i do stanovi{teto na ~ovekot: od toj moment (iako, kako
{to ve}e napomenav, sosema na krajot) okoto se osposobuva za se pobezli~na
procena na aktot, duri i okoto na o{teteniot ~ovek. Spored toa
"pravdata" i "nepravata" postojat duri po vospostavuvaweto na zakonot
(a ne kako {to bi sakal Diring, po aktot na nasilstvoto). 946
IX UTILIRATISTI^KA PRIRODNOPRAVNA KONCEPCIJA
Sored utilitaristi~kata koncepcija, koja {to mene mi e najbliska,
pravdata pretstavuva posebna vrednost, koja poteknuva od ~uvstvoto
za op{ta korist (op{to dobro, op{t interes). So drugi zborovi,
pravdata nema smisla i vrednost, ako nema cel, ako so nejzina pomo{
ne se obezbeduva op{ta korist, op{tiot interes, sre}a. Ova sfa}awe
koe poteknuva od Epikur, a koe go vidovme kaj Hobs 947 i Lok e prisutno
i kaj Dejvid Hjum (1711 - 1776), 948 kaj francuskite materijalisti od
946
Ibid, str. 212-214.
947
Ovde treba da se ima vo vid negoviot ispraven stav deka kaj `ivotnite
koi isto taka `iveeat vo zaednica (mravki, p~eli) op{toto dobro ne se
razlikuva od li~noto dobro i so ogled na toa {to tie po priroda se stremat
kon poedine~noto dobro, so toa pribavuvaat op{ta korist. Me|utoa ~ovekot
koj u`iva da se sporeduva so drugite, u`iva samo vo toa da gi nadminuva drugite
i ottamu, me|u drugoto, toj ne mo`e da `ivee vo zaednica bez prisilba od
strana na dr`avata. Vidi: Hobs, T. op. cit. Glava XVII.
948
Negovi glavni dela se: Rasprava za ~ovekovata priroda (Treatise of
Human Nature), Za razumot (Of the Understanding) - podocna preraboteno vo
Rasprava za ~ovekoviot razum (Enquiry concerning Human Understanding, 1748),
Za strastite (Of the Passions, 1739), Za moralot (Of Morales, 1940), Rasprava za
moralot, politikata i literaturata (Essays moral, political and literary), Prirodna
istorija na religijata (Natural History of Religion, 1757), Dijalozi za pri-
495

XVII vek, osobeno kaj Pol Holbah (1723-1789), delumno kaj pozitivisti~kata
{kola, za kon krajot na XVII i po~etokot na XIX vek da go
dobie svojot vrv kaj Xeremi Bentam (1748-1831), Rudolf Jering (1818-
1892) i osobeno kaj Xon Stjuart Mil (1806-1873).
1. DEJVID HJUM
Lesno se zabele`uva deka neposrednite i posrednite strasti,
veli Dejvid Hjum, se zasnovani vrz bolkata i zadovolstvoto, a de se
predizvika ~uvstvo od koj i da e vid, potrebno e samo da e dadeno nekoe
dobro ili zlo. Po is~eznuvaweto na bolkata ili zadovolstvoto vedna{
sleduva is~eznuvaweto na qubovta i omrazata, gordosta i smernosta,
~ezneeweto i grozeweto kako i pogolemiot broj na na{ite refleksni
i sekundarni vpe~atoci. 949 Najprirodno i so najmala podgotovka is~eznuvaat
vpe~atocite koi nastanuvaat od dobroto i zloto se neposrednite
strasti: ~ezneeweto i grozeweto, tagata i radosta, nade`ta i stravot,
zaedno so sakaweto. Umot, blagodarej}i mu na eden izvoren nagon
se stremi da se soedini so dobroto, a da izbegne zloto. 950 Koga dobroto
e izvesno ili verojatno, proizveduva radost. Koga e neizvesno proizveduva
nade`. Koga zloto e izvesno ili verojatno, predizvikuva taga ili
`alost. Koga e neizvesno, predizvikuva strav. Me|utoa, pokraj od dobroto
i zloto, ili, so drugi zborovi, od zadovolstvoto i od bolkata,
neposrednite strasti ~esto nastanuvaat i od prirodniot nagon (instinktot)
{to napolno e neobjasnivo. Od toj vid e `elbata za kaznuvawe
na na{ite neprijateli i za sre}a na na{ite prijateli, gladot, lakomosta
i u{te nekolku telesni potrebi. Tie strasti, podobro ka`ano,
proizveduvaat dobro i zlo, i ne proizleguvaat od niv, kako drugite
rodnata religija (Dialogues on natural Religion),
949
"Kako Lok i Berkli, Hjum poa|a od tezata deka site na{i znaewa se
temelat vrz vnatre{noto i nadvore{noto iskustvo, no pritoa se slu`i so poinakva
terminologija: site sodr`ini na svesta koi se rezultat na neposrednoto
zabele`uvawe gi narekuva "vpe~atoci," ili "impresii," a posrednite
sodr`ini na svesta "idei." Pritoa, toj smeta deka sekoe postavuvawe na pra-
{aweto za izvorot na na{eto iskustvo e nedopu{tena metafizi~ka spekulacija.
Nie gi zabele`uvame samo na{ite vpe~atoci i idei. Dali niv gi predizvikuva
nekoj nadvore{en predmet ili samiot na{ um ili nekoj nevidliv ili
nepoznat duh, ili nekoja ~etvrta u{te ponepoznata pri~ina, toa e pr{awe
{to principielno ne e re{livo, pra{awe koe besmisleno e i da se postavuva,
za{to iskustvoto za nego mol~i i mora da mol~i, tokmu zatoa {to nam ni se
dadeni samo na{ite vpe~atocii idei, a ne i materijalnata i duhovnata supstancija
nitu {to i da e drugo." Petrovi}, G. Antologija filozofskih tekstova sa pregledom
povijesti filozofije, [kolska knjiga, Zagreb, 1954 str. 178.
950
Hjum, D. Rasprava o ljusdskoj prirodi, Veselin Masla{a, Sarajevo, 1983.
str. 373. Navedenoto delo na Hjum, za prv pat e objaveno vo 1739-1740 godina.
496

~uvstva. 951 Soglasno takvata motivaciona {ema na ~ovekovoto povedenie,
spored Hjum, pretstavata za pravda se nadovrzuva na vrednostite,
na ona {to e dobro, prijatno, a pretstavata za nepravda na porokot, na
ona {to zlo, neprijatnost (bolka, nelagodnost). 952
[to se odnesuva pak, do pravdata, toj nejzinoto potekloto go nao|a
na planot na ~ovekovoto ~uvstvo na sebi~nost. Izvorot na pravdata
ne se nao|a vo rasuduvaweto, 953 tuku vo ~uvstvitelnosta. Pravdata,
spored Hjum, ne proizleguva od ~ovekovata priroda, od nekakva prirodna
sostojba ispolneta so vojni, nasilstvo i nepravda, ili od tn. "zlaten
period" ispolnet so mir, blagosostojba i pravda. Pravdata vodi
poteklo edinstveno od sebi~nosta i ograni~enata dare`livost na ~ovekot,
zaedno so skudnata snabdenost koja prirodata ja sozdala za negovite
potrebi. Zgolemete ja vo dovolen stepen blagonaklonetosta na lu-
|eto ili izobilnosta na prirodata i pravdata stanuva beskorisna, za-
{to nejzinoto mesto ste go zamenile so mnogu poplemeniti vrednosti
i poskapoceni blagodeti. 954 Lesno e da se zabele`i deka srde~noto ~uvstvo
gi pravi site predmeti zaedni~ki me|u prijatelite, i deka sopru-
`nicite zaemno ja gubat svojata sopstvenost i ne znaat za moe i tvoe.
Ednakva e posledicata, poradi promena na prilikite vo koi lu|eto
`iveat, koga nastanuva takvo izobilstvo {to gi zadovoluva site ~ove-
~ki `elbi. Vo toj slu~aj delivosta na sopstvenosta se gubi i se ostanuva
zaedni~ko. Toa mo`eme da go zabele`ime vo pogled na vozduhot i vodata
iako se najskapoceni od site nadvore{ni objekti. Pritoa, mo`e-
951
Ibid, str. 374.
952
Ibid, str. 423.
953
Setilnite percepcii se edinstveniot izvor na sevkupnoto na{e
poznavawe. Tie se delat na impresii (setilni podatoci koi gi primame dodeka
setilata rabotat) i idei (pretstavuvawe na impresiite vo otsustvo na neposredniot
objekt koj predizvikuva impresija). "Sodr`inata na svesta Hjum ja
deli na vpe~atoci i idei: vpe~atocite gi pribavuvaat setilata (vklu~itelno
i na vnatre{noto setilo), a ideite se se}avawa na prethodnite vpe~atoci.
Ideite mo`e da se razlikuvaat od zabele`anite pojavi samo koga se zdru`eni.
Na primer, zabele`anite vpe~atoci "zlato" i "planina" mo`at da se spojat i
taka da se obrazuva nezapazen, me|utoa zamislen sklop "zlatna planina." Zna-
~i, konstatira Rahjenbah, sprotivno na racionalizmot, empirizmot (za ~ii
prestavnici gi smeta Lok, Bekon i Hjum) go smaluva zna~eweto na svesta sveduvaj}i
ja nejzinaat uloga na voveduvawe red me|u vpe~atocite i ideite: tokmu
toj sreden sistem go narekuvame znaewe... Hjum go nadminuva Lok so svoeto
jasno sfa}awe na empirizmot. Toj go nadmina eti~kosoznajniot paralelizam i
mnogu jasno uvide deka eti~kite sudovi ne ja izrazuvaat vistinata, tuku ~uvstvoto
na odobruvawe ili neodobruvawe. Rajhenbah, H. op. cit. str. 100 i 106.
954
Nasproti toa Jering so pravo veli: Blagonaklonetata namera sprema
eden ne ja ukinuva nepravdata koja se pravi sprema drug ili sprema dr`avata.
Jering, R, Ciq u pravu, Cid, Podgorica, 1998, str. 511.
497

me lesno da zaklu~ime: koga lu|eto bi bile snabdeni so sî vo ist obem
ili koga sekoj ~ovek bi imal isto ~uvstvo i ne`en obzir za sekogo
kako sprema sebesi, pravdata i nepravdata bi bile ednakvo nepoznati
vo ~ovekoviot rod. 955 Nakratko, ~uvstvoto na pravda i nepravda ne poteknuva
od prirodata, tuku nastanuva ve{ta~ki, iako nu`no, od vospituvaweto
i od ~ovekovite konvencii. 956 Obzirot sprema javniot interes
ili blagonaklonosta (so~uvstvoto) ne e izvorna pobuda na pravdata,
tuku gri`ata za na{iot sopstven i javen interes nî navede da gi vospostavime
zakonite na pravdata. 957 Niedna postapka ne mo`e da bide pofalna
ili prekorna, bez nekoja pobuda ili nagonuva~ki strasti. So drugi
zborovi, postapkata sama po sebe ne mo`e da bide pravedna ili nepravedna
nadvor od pobudite (motivite) na taa postapka. Ottamu, poimot
za pravdata i nepravdata pretpostavuva nemoral ili porok storen
protiv nekoe drugo lice. 958
Navedenoto Hjum go objasnuva na mo{ne vpe~atliv na~in. Koga
falime nekoe dejstvie, o~igledno e deka gledame samo na pobudite koi
go predizvikale i dejstvieto go smetame kako znak na izvesni na~ela
na umot i karakterot. Nadvore{niot akt nema nikakvi zaslugi. Mora
da gledame vnatre za da najdeme nekoj kvalitet. Toa ne mo`eme da go
pravime neposredno pa zatoa obra}ame vnimanie na nadvore{nite znaci.
A tie dejstvie sî u{te se smetaat kako znaci i krajniot objekt na
na{ata pofalba i odobruvawe e pobudat koja gi predizvikala. 959
955
Ibid, str. 421-422.
956
Ibid, str. 412.
957
"I ni{to ne mo`e da bide poizvesno," veli natamu Hjum, "odo{to
deka taa gri`a ne predizvikuva nikakov odnos na pretstavi, tuku na{ite vpe-
~atoci i ~uvstva bez koi vo prirodata sprema sî sme celosno ramnodu{ni i
bez koi ni{to ne mo`e makar i malku da vlijae na nas. Spored toa, ~uvstvoto
na pravda ne se zasnova vrz na{ite pretstavi, tuku na na{ite vpe~atoci." Ibid,
str. 422.
958
Ibid, str. 416.
959
Na ist na~in koga barame nekoe dejstvie ili nekogo go prekoruvame
{to ne go izvr{il, sekoga{ pretpostavuvame deka ~ovekot vo taa polo`ba
treba da e pod vlijanie na vistinskata pobuda na toa dejstvie i ocenuvame
deka e grdo od nego {to sprema nea bil nebre`en. Ako po opredeleno ispituvawe
soznaeme deka pobudata na vrednosta sî u{te bila silna vo negovite
gradi, iako spre~ena vo svoeto deluvawe poradi nekoi za nas nepoznati okolnosti,
nie go povlekuvame prekoruvaweto i sprema ~ovekot go imame istoto
po~ituvawe kako navistina da go izvr{il dejstvieto koe sme go barale od
nego. Spored toa, izleguva deka validnosta na site vrednosni dejstvija poteknuva
edinstveno od vrednosnite pobudi i dejstvijata ednostavno se smetaat
kako znaci na tie pobudi. Od toj princip zaklu~uvame deka prvata vrednosna
pobuda koja mu dava vrednost na nekoe dejstvie nikoga{ ne mo`e da bide obzirot
sprema doblesta na toa dejstvie, tuku mora da bide nekoja druga prirodna
498

Vo ovaa smisla Hjum iznesuva dva primeri: 1 0 Nie go prekoruvame
tatkoto {to go zapostavuva svoeto dete. Za{to? Zatoa {to toa
poka`uva nedostatok na prirodna qubov koja e dol`nost na sekoj roditel.
Koga prirodnata qubov ne bi bila dol`nost, gri`ata za deteto
ne bi mo`ela da bide dol`nost. Bi bilo nemo`no da smetame za dol-
`nost da mu posvetuvame vnimanie na svojot porod. Spored toa, vo ovoj
slu~aj site lu|e pretpostavuvaat nekoja pobuda na dejstvieto oddeleno
od dol`nosta. 2 0 Da go zememe ~ovekot {to vr{i brojni blagonakloni
dejstvija: im pomaga na onie koi se vo nevolja, gi smiruva o`alostenite
i ja protega svojata dare`livost duri i na nepoznati. Ne mo`e da
ima pomil i podoblesen karakter. Tie dejstvija gi smetame za dokazi
na najgolema ~ove~nost. Taa ~ove~nost im dava validnost na dejstvijata.
Spored toa obzirot kon taa validnost e sekundaren i poteknuva od
prethodnoto na~elo na ~ove~nost koja e vredna za pofalba. Nakratko
mo`e da se postavi nesomnena maksima - nitu edno dejstvie ne mo`e da
bide vredno (doblesno) ili moralno dobro ako vo ~ovekovata priroda
ne bi postoela nekoja pobuda da ja proizvede oddeleno od ~uvstvoto na
nejzinata moralnost.
(izvorna) pobuda
vnatre{en akt
- nedostig na prirodna qubov
- humanost
samo ako ova e vrednost
-
konvencija
moral
pravda
dejstvie
nadvore{en znak na umot i
karakterot
zapostavuvawe na sinot
pomagawe na drug
i ova e vrednost (doblest)
vra}awe na dolg
vrednost (doblest)
No mo`e li ~uvstvoto na moralnost ili na dol`nost da proizvede
nekoe dejstvie bez kakva i da e druga pobuda? Mo`e, odgovara
Hjum, koga nekoja doblesna pobuda ili princip zaedni~ki na ~ovekovaat
priroda, liceto ~ie srce e li{eno od taa pobuda, mo`e da bide
pobuda ili princip. Da se pretpostavi deka samiot obzir sprema doblesta na
dejstvieto mo`e da bide prvata pobuda koja go proizvela dejstvieto i go napravila
doblesno, zna~i da se umuva vo krug. Pred da mo`e da imame takov
obzir, dejstvieto mora navistina da e vredno i taa doblest mora da poteknuva
od nekoja doblesna pobuda, pa, sledstveno doblesnata pobuda mora da bide poinakva
od obzirot sprema doblesnosta na dejstvieto. Potrebna e doblesna pobuda
za dejstvieto da stane doblesno. Dejstvieto mora da bide doblesno, pred
da mo`eme da imame obzir sprema negovata doblest. Spored toa, nekoja doblesna
pobuda mora da mu prethodi na toj obzir. Hjum, D. op. cit. str. 407-408.
499

omrazena od sebesi da izvr{i dejstvie bez pobuda od izvesno ~uvstvo na
dol`nost za da go stekne so praktika toj doblesen princip ili barem
za da se prikrie pred sebesi kolku {to e mo`no pove}e toj nedostatok...
Me|utoa, iako ~ovekot vo nekoi situacii mo`e da vr{i nekoe
dejstvie samo od obziri sprema nejzinata moralnost toa sî u{te vo
~ovekovata priroda pretpostavuva nekoi oddeleni principi koi se
sposobni da go proizvedat dejstvieto i ~ija moralna ubavina dejstvieto
go pravi vredno. Toa mo`e da se vidi od sledniot primer. Nekoj mi
pozajmil opredelena suma pari pod spogodba da mu gi vratam po nekolku
dena i po istekot na toj rok toj gi bara parite nazat. Kakva pri-
~ina ili pobuda imam da gi vratam parite? Mo`ebi }e se ka`e deka
mojot obzir sprema pravdata i gadeweto sprema podlosta i lupe{tvoto
se dovolni pri~ini za mene ako imam makar i ronka ~esnost, ili ~uvstvoto
na dol`nost i obvrska. Toj odgovor bez somnenie e ispraven i zadovolva~ki
za ~ovek vo negovota o~ove~ena sostojba i koga e ostru~en
spored izvesna disciplina i vospituvawe. Me|utoa, vo negovoto gruba
i prirodna sostojba, ako se obidete takvata sostojba da ja nare~ete
prirodna toj odgovor bi bil otfrlen kako celosno nesfatliv i sofisti~ki.
Za{to, ~ovekot vo takvata polo`ba vedna{ bi ve zapra{al: Vo
{to se sostoi takvata pravda i po~ituvawe koja ja nao|ata vo vra}aweto
na dolg i vo vozdr`uvaweto od tu|a sopstvenost? Ottamu, toa mora
da se svede na pobuda od koja poteknuva nadvore{noto dejstvie. Taa
pobuda nikoga{ ne mo`e da bide obzir sprema ~esnosta na dejstvieto.
Za{to, ednostavna gre{ka vo misleweto e da se ka`e deka e potrebna
doblesna pobuda za dejstvieto da stane ~esno i vo isto vreme deka obzirot
sprema ~esnosta e pobudata na dejstvieto. Nie nikoga{ ne mo`eme
da imame obzir sprema doblesta na dejstvieto ako dejstvieto prethodno
ne e doblesno. Nitu edno dejstvie ne mo`e da bide doblesno dokolku
ne proizleguva od od doblesna pobuda. Spored toa, doblesna pobuda
mora da mu prethodi na obzirot sprema doblesta, a ne e mo`no doblesnata
pobuda i obzirot sprema doblesta da mo`at da se isti. Potrebno
e zna~i da se pronajde nekoja pobuda za aktite na pravda i ~esnost da se
oddelat od na{iot obzir sprema ~esnosta i vo toa le`i golema te{kotija.
Za{to ako bi ka`ale deka gri`ata za na{ite interesi ili ugled
se legitimni pobudi za site ~esni dejstvija sekoga{ koga taa sostojba
}e prestane bi sleduvalo da nema mesto za ~esnosta. Me|utoa, izvesno e
deka samoqubieto koga zeme zalet namesto da nî pottiknuva da se zanimavame
so ~esni raboti stanuva izvor na site nepravdi i nasilstva i
~ovekot ne mo`e nikoga{ da gi popravi tie poroci, a da ne gi popravi
i spored prirodnite dvi`ewa na tie barawa.
[to mo`e toga{ da bidat pri~ina ili pobuda za dejstvijata koi
mo`at da se nare~at pravedni? Hjum vedna{ ja otfrla mo`nosta toa da
bide obzirot sprema op{tiot interes (obzirot sprema interesite na
500

~ovekoviot rod), 960 nitu pak, li~nata blagonaklonost ili obzir sprema
interesite na stranite koi se vo odreden odnos. 961 Spored toa, vo na{ata
{ema prostorot so koj treba da se popolni pobudta mora da ostane
960
Vo prilog na tvrdeweto deka pri~ina ili pobuda za pravedni dejstvija
ne e obzirot sprema op{tiot interes, Hjum naveduva tri argumenti.
Prvo, op{tiot interes ne mu e prirodno dodaden na po~ituvaweto na pravilata
na pravdata, tuku samo e spoen so nego spored edna ve{ta~ka konvencija za
vospostavuvawe na tie pravila. Vtoro, ako pretpostavime deka zaemot bil
taen i deka zaradi interesot na liceto parite da bidat vrateni na ist na~in
(kako koga zaemodava~ot saka da go prikrie svoeto bogatstvo), vo toj slu~aj
primerot prestanuva i javnosta pove}e ne se interesira za dejstvijata na zaemodava~ot,
isko misli deka nema moralist koj }e potvrdi deka dol`nosta i
obvrskata prestanuvaat. Treto, iskustvoto dovolno uka`uva deka lu|eto vo
obi~noto povedenie vo `ivotot ne gledaat tolku daleku kolku {to e op{tiot
interes koga gi isplatuvaat doveritelite, koga gi ispolnuvaat svoite vetuvawa
i koga se vardat od kra`bi i nepravdi od site vidovi. Taa pobuda e premnogu
dale~na i vozvi{ena za da go dopira celokupnot ~ove~ki vid i da deluva
so odredena sila vo dejstvijata koi se tolku sprotivstaveni na interesite
kako {to ~esto se dejstvijata na pravdata i obi~noto povedenie. Zemeno voop-
{to, vo ~ovekoviot um nema takvi strasti kako {to se qubov kon ~ovekoviot
rod, ednostavno kako takov nezavisno od li~nite kvaliteti, uslugite i
odnosite sprema nas. Dodu{a, nema ~ove~ko i svesno su{testvo ~ija sre}a i
nesre}a vo opredelena mera ne nî dopira koga e vo na{a blizina i koga e pretstavena
so tolku `ivi boi. Me|utoa, ova ednostavno proizleguva od so~uvstvoto
i ne e nikakov dokaz za takva univerzalna qubov kon ~ovekoviot vid,
za{to taa gri`a se prostira podaleku od na{iot sopstven vid. Ibid, str. 410.
961
Ako javnata blagonaklonost ili obzir sprema interesite na ~ovekoviot
rod ne mo`e da bide izvorna pobuda za pravdata, za toa u{te pomalku
mo`e da bide pobudata li~na blagonaklonost ili obzir sprema interesite na
stranite koi se vo pra{awe. Za{to, {to ako toj ~ovek e moj neprijatel i mi
dal opravdana pri~ina da go mrazam? [to ako toj e poro~en i zaslu`uva omraza
od celiot svet? [to ako e cicija i ne mo`e da go koristi ona od {to bi go
li{il? [to ako e raskala{en samo`ivnik i pove}e zlo bi mu nanelo poseduvaweto
golem imot odo{to toj imot bi mu koristel? Vo site ovie slu~ai
izvornata pobuda za pravdata bi proma{ila i sledstveno na toa samata pravda,
a zaedno so nea i seta sopstvenost, pravata i obvrskite. Bogata{ot `ivee
pod moralna obvrska na lu|eto vo nevolja da im gi dodeli svoite vi{oci. Koga
li~nata blagonaklonost bi bila izvorna pobuda na pravdata ne bi bilo obavezno
da se ostavi drug da poseduva pove}e odo{to e nu`no da mu se dade. Vo najmala
raka, razlikata bi bila mnogu nezna~itelna. Voop{to, lu|eto pove}e ja
podaruvaat svojata qubov na ona {to go poseduvaat odo{to na ona {to nikoga{
ne go u`ivale. Toa e pri~ina za{to bi bila pogolema svirepost na ~ovek
da mu se odzeme ne{to {to go ima odo{to da ne mu se dade. Me|utoa, koj }e
tvrdi deka ova e edinstvenata osnova na pravdata. Ibid, str. 411.
501

prazen. Tuka mo`e da se vnese samo konstatacijata na Hjum deka pravdata
nastanuva ne od nekoja prirodan pobuda, tuku deka e ve{ta~ka, deka
nastanala od ~ove~ka konvencija. Nie nemame vistinski ili univerzalni
pobudi za po~ituvawe na zakonot na pravednost, tuku ja imame
samata pravednost i validnost na toa po~ituvawe. A so ogled na toa
{to tamu kade {to ne mo`e da nastane od nekoja posebna pobuda dejstvieto
ne mo`e da bide pravedno ili vredno, toa ovde imame o~evidna
sofistikacija i umuvawe vo krug. Spored toa, ako ne sakame da priznaeme
deka prirodata ja vospostavila taa sofistikacija i ja napravila
nu`na i neizbe`na, morame da priznaeme deka ~uvstvoto na pravda i
nepravda ne poteknuva od prirodata, tuku nastanuva ve{ta~ki iako nu-
`no od vospituvaweto i ~ovekovite konvencii. 962 Me|utoa, iako pravilata
na pravdata se ve{ta~ki tie ne se proizvolni. Nitu izrazot deka
toa se zakoni na prirodata ne e neumesen veli Hjum, ako pod priroda go
podrazbirame toa {to mu e zaedni~ko na nekoj vid, ili duri i koga
ograni~ime toa da go ozna~uva ona {to e neoddelivo od vidot. 963
Kako {to zabele`uva deka e vo negov interes da ostavi drug vo
poseduvaweto na svoite dobra, pod uslov deka i toj }e postapi na ist
na~in sprema nego, ~ovekot ednakvo zabele`uva deka vo negov interes
962
Ibid, str. 412.
963
Ibid, str. 413. Spored Hjum, koga nekoe dejstvie go narekuvame doblesno
ili poro~no, nie velime deka toa vo nas pottiknuva izvesno ~uvstvo, deka
na izvesen na~in nî zadovoluva. Na koj na~in? Ova pra{awe Hjum go ostava
bez odgovor. Toj preo|a na prikazot na toa zo{to gi imame moralnite pravila
{to gi imame, zo{to toa {to go presuduvame kako doblesno e pobrgu ova odo-
{to ona. Osnovni termini vo ovoj opis se korisnosta i so~uvstvoto. Da go
razgledame na primer opisot na pravednosta koj Hjum go dava vo Raspravata.
Toj poa|a od pra{aweto zo{to gi prifa}ame i gi po~ituvame pravilata ~ie
kr{ewe ~esto bi bilo vo na{ interes. Toj negira deka nie po priroda sme
taka sozdadeni {to prirodno se gri`ime za javniot, odo{to za privatniot
interes. "Voop{to mo`e da se ka`e deka vo ~ovekoviot um nema takva strast
kako {to e qubovta sprema ~ovekoviot rod, prosto kako takov nezavisno od
li~nite kvaliteti, uslugi ili odnosi sprema nas." Ako privatniot interes
bi ne navel pravilata da gi prezreme, a nemame priroden obzir sprema javniot
interes, toga{ kao nastanuvaat pravilata? Poradi faktot deka bez pravilata
na pravdata bi nemalo stabilnost na sopstvenosta, kako{to, vsu{nost,
bi ja nemalo nitu samata sostvenost, sozdadena e ve{ta~ka doblest, vrednost
na priklonuvawe kon pravilata na pravdata. A nie ovaa doblest ne ja praktikuvame
tolku poradi svesta od korista koja proizleguva od na{to po~ituvawe
na pravilata, tuku poradi svesta za toa kolku sme o{teteni koga drugite gi
kr{at. Na{ata dolgoro~na korist od insistiraweto kon strogoto po~ituvawe
na pravilata sekoga{ }e nadvladee nad na{ata kratkoro~na korist poradi
koja{to vo taa prilika gi kr{ime. Makintajer, A, Kratka istorija Etike,
str. 196-197.
502

e da postapuva pravedno sprema drugiot, pod uslov deka i toj }e postapuva
pravedno sprema nego. Toj e svesen za sli~niot interes vo prilagoduvaweto
na svojata postapka. Koga ova zaedni~ko ~uvstvo na interesi
zaemno }e se izrazi i }e im stane poznato na dajcata, toa proizveduva
soodvetna odluka i povedenie. Toa so pravo mo`e da se nare~e konvencija
ili spogodba me|u nas, iako bez vnesuvawe na ~uvstvata so ogled na
toa {to postapkite na sekoj od nas stojat vo nekoj odnos sprema postapkite
na drugiot i se izvr{uvaat pod pretpostavka deka drugata strana
treba ne{to da izvr{i. 964 Otkako konvencijata od vozdr`uvawe od tu-
|oto poseduvawe }e bide prifatena i sekoj }e ja stekne stabilnosta na
svoite poseduvawa, vedna{ se javuvaat pretstavite za pravdata i nepravdata,
kako i pretstavite za sopstvenosta, pravata i obvrskite. 965 Ni-
{to pove}e ne e potrebno, koj i da e od niv {to ima vistinska prilika,
da se odobrovoli da primenuva pravda. Toa stanuva primer za drugite.
I, taka, pravdata se vospostavuva so pomo{ na nekoj vid konvencija
ili dogovor, t.e. so pomo{ na ~uvstvoto na interes za koj se pretpostavuva
deka im e zaedni~ki na site i kade sekoj poedine~en akt se izvr-
{uva vo o~ekuvawe deka i drugite }e postapuvaat sli~no. Bez takva
konvencija nikoj, duri ni na son, ne bi pomislil deka postoi nekakva
vrednost kakva {to e pravdata, nitu bi se soglasil svoite dejstvija da
gi soobrazuva so pravdata. 966
Krajniot zaklu~ok na Hjum e deka dellivosta me|u pravdata i
nepravdata treba da ja smetame za takva {to ima dve razli~ni osnovi:
osnova na interes, koga lu|eto }e zabele`at deka e neminovno da se `ivee
vo op{testvoto so poveduvawe na izvesni pravila, i osnova na moralot,
koga toj interes edna{ ve}e e zabele`an i na lu|eto im pretstavuva
zadovolstvo koga }e gi vidat dejstvijata koi se stremat kon mir vo
op{testvoto, a nelagodnost koga }e gi vidat onie koi na toa mu se protivat.
Prviot interes nastanuva od voleva konvencija i ume{nosta na
lu|eto, pa spored toa tie zakoni na pravdata treba do tolku da se smetaat
za ve{ta~ki. Koga toj interes ve}e edna{ e vospostaven i priznaen,
~uvstvoto na moralnost vo po~itituvaweto na tie pravila sleduva
prirodno i samo od sebe: iako e izvesno deka nego, isto taka, go zgolemuva,
edno novo umeewe i deka javnoto pou~uvawe od strana na politi-
~arite i privatnoto vospituvawe od strana na roditelite pridonesu-
964
Hjum, D. op. cit. str. 417.
965
Nikoj ne mo`e da se somneva deka konvencijata za razlikuvawe na
sopstvenosta i za stabilnosta na poseduvaweto e najnu`na od site okolnosti
za vospostavuvaweto na ~ovekovoto op{testvo, i deka po dogovorot za utvrduvaweto
i po~ituvaweto na toa pravilo, preostanuva malku ili ni{to {to
treba da se stori zaradi vospostavuvawe na celosna soglasnost i sloga. Site
drugi strasti, pokraj ovaa za interes, ili lesno se sovladuvaat ili nemaat takvi
pogubni posledici koga im se podavame. Ibid, str. 418.
966
Ibid, str. 424.
503

vaat kon sozdavawe vo nas ~uvstvo na ~est i dol`nost vo strogoto regulirawe
na na{ite postapki vo pogled na tu|ata sopstvenost. 967
I kone~no, spored Hjum, postoi dihotomija me|u "is"("e") (fakti
za koi mo`e empiriski da se doka`e deka postojat i koi mo`at da
bidat doka`ani kako to~ni ili neto~ni i "ought" ("treba") (moralni
kategorii za koi ne mo`e objektivno da se doka`e deka postojat i za
koi mo`e da se ima razli~no mislewe). Spored nego, samo postojnoto
"is" pretstavuva osnova za validno nau~no istra`uvawe. Ottamu, vo
pravoto nema mesto za kakvi i da e sfa}awa okolu toa kakov treba da
bide zakonot ("ought"): takvite sfa}awa soznajno se bezvredni.
2. POL HOLBAH
Za Pol Holbah kako najzna~aen pretstavnik na francuskite
materijalisti, prirodata nu`no gi pravi razli~ni site svoi dela.
Spored ovoj princip, nema nitu dve edinki vo ~ovekoviot rod koi bi
imale isti crti, koi ~uvstvuvaat na ist na~in, koi za sî mislat slo-
`no, koi imaat isti idei i koi spored toa imaat ist sistem na povedenie.
Istata razli~nost postoi i vo moralniot svet: razli~nost na duhot,
na sposobnostite, strastite, energijata, vkusovite, fantazijata,
ideite i sfa}awata na lu|eto. Ovaa razli~nost e golema kolku {to e i
razli~nosta na nivnata fizi~ka sila. Od nea proizleguva neprestana
akcija i reakcija koja go so~inuva moralniot svet: od ovaa nesoglasnost
proizleguva harmonijata koja go odr`uva i ~uva ~ovekoviot rod. 968
Razli~nosta koja postoi me|u edinskite na ~ovekoviot rod me|u niv
sozdava neednakvosti i taa neednakvost e osnovata na op{testvoto.
Koga site lu|e po silata na svoeto telo i po talentot na duhot bi bile
ednakvi, ednite na drugi ne bi im bile pove}e potrebni. Razli~nosta
na nivnite sposobnosti i neednakvosta koja tie me|u niv ja vnesuvaat
gi pravi edni na dru|i smrtno nu`ni: bez toa tie bi `iveele sekoj za
sebe. Ottamu, jasno sleduva deka ovaa neednakvost na koja ~esto nepravedno
se `alime i nemo`nosta vo koja sekoj od nas se nao|a samiot
efikasno da raboti na svoeto samoodr`uvawe i steknuvaweto na blagosostojba,
nî postavuvaat vo taa sre}na nu`nost da se zdru`uvame, da
zavisime od na sebe sli~nite, da ja zaslu`uvame nivnata pomo{, vo nivnite
o~i da steknuvame naklonost za na{ite sfa}awa, kon sebe da gi
privlekuvame za so zaedni~ki usilbi da se otstrani ona {to bi mo`elo
da go naru{i redot vo na{ata ma{ina. Posledicata od razli~nosta
i neednakvosta na lu|eto e slabiot da se stava pod za{tita na posilniot,
kako {to ovoj mora da pribegne kon mudrosta, talentot i trudoqubivosta
na poslabiot koga tie mu se od korist. Taka razli~nosta i
neednakvosta kako na telesnite, taka i na duhovnite ili intelektual-
504
967
Ibid, str. 453.
968
Holbah, P. Sistem prirode, Prosveta, Beograd, 1950, str. 85.

nite sposobnosti go pravat ~ovekot neophoden na ~ovek, go pravat
op{testven i o~igledno mu ja doka`uvaat neophodnosta od moral. 969
^ovekot kako fizi~ko taka i moralno `ivo, ~uvstvitelno, mislovno i
dejstvitelno bitie, spored Holbah, vo sekoj moment na svoeto postoewe
se stremi kon toa da go pribavi samo ona {to mu se dopa|a, t.e. ona
{to mu odgovara na negovata su{tina, a se trudi da go otstrani od sebe
ona {to mu {teti. 970 Celta na ~ovekot vo negoviot delokrug, smislata
na negoviot `ivot, e da se odr`i (samoodr`uvawe) i svojot `ivot da go
napravi posre}en. Va`no e zna~i, da se soznaat vistinskite sredstva so
~ija pomo{, a blagodarenie na svojata pretpazlivost i svojot um, sigurno
i bezprekidno }e ja postigne celta {to si ja postavil. Ovie sredstva
se negovite sopstveni sposobnosti, negoviot duh, negovite talenti,
negovata trudoqubivost, negovite deluvawa opredeleni od strastite
za koi e podoben so ogled na svojata priroda i koi pomalku ili pove}e
mu davaat delotvornost na negovata volja. Iskustvoto i umot mu
go poka`uvaat u{te i toa, deka lu|eto so koi toj `ivee vo op{testvoto
mu se neophodni, deka mo`at da pridonesuvaat za negovata sre}a, za negovite
zadovolstva, deka mo`at da mu pomagaat vo sposobnostite {to
tie samite gi imaat: iskustvoto go u~i na koj na~in toj mo`e da gi
zdru`i vo ostvaruvaweto na negovite nameri, na koj na~in toj mo`e da
gi pottikne tie da sakaat i da deluvaat vo negova korist, toj gi gleda
deluvawata so koi tie se soglasuvaat, kako i onie {to ne im se dopa-
|aat, gi gleda povedenijata {to gi privlekuvaat i povedenijata {to gi
odbivaat, korisnite i {tetnite efekti {to proizleguvaat od raznite
na~ini na postoewe i deluvawe. Site tie iskustva mu davaat ideja za
dobroto i porokot, za ona {to e pravedno i ona {to e nepravedno, za
dobroto i zloto, za ~esta i podlosta itn. Nakratko, toj u~i da gi procenuva
lu|eto i delata, da gi razlikuva nu`nite ~uvstva koi vo niv se
ra|aat pod dejstvo na raznite efekti {to vrz niv dejstvuvaat. Vrz nu-
`nata razli~nost na ovie efekti e zasnovano razlikuvaweto na dobroto
i zloto... na ve~nite i nepromenlivi odnosi koi se odr`uvaat me|u
su{testvata od ~ovekoviot vid koj op{testveno `ivee, na odnosite
{to }e postojat se dodeka trae ~ovekot i negovoto op{testvo. Taka doblesta
e sî {to vistinski im e korisno na lu|eto koi `iveeat vo op{-
testvo, a porok e sî {to im {teti. Najgolemi doblesti se onie koi im
davaat najgolemi i najtrajni koristi; najgolemi poroci se onie koi
najpove}e go naru{uvaat nivniot streme` kon sre}a i red koj na op{-
testvoto mu e nu`en. 971
Zbli`uvaj}i se za da `iveeat vo op{testvo, lu|eto formalno
ili molkum zaklu~ile dogovor so koj se obvrzaa edni na drugi da im
pravat uslugi, a nikako edni na drugi da im {tetat. Me|utoa, so ogled
969
Ibid, str. 86.
970
Ibid, str. 40.
971
Ibid, str. 93-94.
505

na toa {to prirodata vo sekoj moment gi gone{e da ja baraat svojata
blagosostojba vo zadovoluvawe na svoite strasti ili svoite minlivi
kaprici, bez ogled na svoite bliski, be{e nu`na sila koja }e go vrati
kon negovite dol`nosti, }e go obvrze da se soobrazi so niv i da go potseti
na negovite obvski koi strasta ~esto mo`e{e od negovoto pomnewe
da gi izbri{e. Taa sila e zakonot. Taa e zbir na site volji na op{testvoto
sobrani zaradi utvrduvawe na koj na~in ~lenovite na toa
op{testvo mora da se odnesuvaat, ili zaradi naso~uvawe na nivnite
akcii kon soglasnost vo ostvaruvaweto na op{etstvenata cel. 972
Me|utoa, so ogled na toa {to op{testvoto, osobeno ako e mnogubrojno,
te{ko mo`e da se sobere i bez vreva da gi utvrdi i da gi objavi
svoite nameri, prisileno e da izbere gra|ani na koi im ja dava svojata
doverba. Od niv op{testvoto sozdava tolkuva~i na svojata volja i, za
taa volja da bide izvr{ena, nositeli na javnata vlast. Tuka se nao|a potekloto
na sekoja vlada koja mo`e da bide le|itimna samo ako e zasnovana
vrz slobodata na pripadnicite na op{testvoto, bez koe e samo nasilstvo,
uzurpacija, razbojni{tvo. 973 So ogled na toa {to vladata ja
dobiva svojata vlast samo od op{testvoto i postoi samo za negovo dobro,
o~igledno e deka op{testvoto mo`e da ja otpovika koga toa go
bara negoviot interes, deka toa mo`e da go promeni oblikot na svojata
vlada, da ja pro{iri ili da ja stesni vlasta koja im ja doveruva na svoite
voda~i nad koi toa sekoga{ ja pridr`uva najvisokata vlast so silata
na nepromenliviot zakon na prirodata spored koj delot sekoga{ mu
e pot~inet na celinata. Taka, vladetelite se slugi na op{testvoto, negovi
tolkuva~i, ~uvari na pomal ili pogolem del na negovata vlast, a
ne nejzini apsolutni gospodari, i ne sopstvenici na narodot. So izre-
~en ili mol~e{ki dogovor vladetelite se obvrzaa da se gri`at za
odr`uvawe na op{testvoto. Edinstveno pod tie uslovi op{testvoto se
soglasuva da slu{a. Nitu edno op{testvo na svetot ne mo`elo nitu
sakalo na svoite voda~i da mu prenese neotpoviklivo pravo da mu {tetat.
Takvata otstapka bi bila poni{tena od prirodata koja bara sekoe
op{testvo, kako i sekoj poedinec, da se stremi kon svoeto samoodr`uvawe,
i ne mo`e da se soglasi na svoja trajna nesre}a. 974
Za da bidat pravedni, zakonite mora da go imaat za svoja nepromenliva
cel op{tiot interes na op{testvoto, t.e. mora da gi obezbe-
972 Ibid, str. 98.
973
Spored Xems Mil (1773-1836, tatko na Xon Stjuart Mil), celta
poradi koja postoi vladata e bezbednosta na eden ~ovek od grabe`ot na nekoj
drug. Sepak ako rezultatot e grabe` od strana na vladata, negovata pozicija
ne e ni{to podobra... Site te{ki pra{awa na vladata, veli natamu Xejms
Mil, se odnesuvaat na sredstvata za sovladuvawe na onie vo ~ii glavi se nao-
|aat sili koi se potrebni za za{tita na site od nivnata zloupotreba. Harison,
R. op. cit. str. 123-124.
974
Holbah, P. op. cit, str. 98-99.
506

dat za najgolem broj gra|ani pogodnostite zaradi koi se zdru`ile.
Ovie pogodnosti se slobodata, sopstvenosta i bezbednosta. Slobodata
e sposobnost za svoja sre}a da se stori sî {to ne mu na{tetuva na drugite
~lenovi na op{testvoto, so ogled na toa {to sekoj poedinec zdru-
`uvaj}i se se otka`al od onoj del na svojata prirodna sloboda koj bi
mo`el da mu na{teti na slobodata na drugite poedinci. Sopstvenosta
e sposobnost za u`ivawe na pogodnostite koi trudot i ume{nosta im
gi davaat na sekoj ~len na op{testvoto. Bezbednosta e izvesnost koja
sekoj ~len na op{testvoto treba da ja ima za da mo`e da ja u`iva
svojata li~nost i svoite dobra pod za{tita na zakonot sî dodeka verno
se dr`i do svoite obvrski kon op{testvoto. 975
Pravdata na site ~lenovi na op{testvoto im obezbeduva da gi
imaat spomenatite pogodnosti ili prava. Ottamu, jasno e deka bez pravda
op{testvoto ne e vo sostojba da pru`i kakva i da e sre}a. Pravdata,
isto taka, se narekuva ramnopravnost, za{to so pomo{ na zakonite
koi im se nalo`uvaat na site, gi izedna~uva site ~lenovi na op{etstvoto,
t.e. gi spre~uva edni protiv drugi da ja zloupotrebat neednakvosta
koja{to prirodata ili spretnosta mo`ela da gi postavi pome|u nivite
sili. Za Holbah ne postoi bo`ja pravda, no zatoa postoi priroden
zakonik kako izvor na prirodnata pravda. Takvata pravda zboruva samata
za sebe. "... Jas sum taaa koja gi kaznuva site zlostorstva na Zemjata
posigurno od bogovite: lo{iot ~ovek mo`e da gi izbegne zakonite
na lu|eto, no nikoga{ ne gi izbegnuva moite. Jas gi oblikuvav i srcata
i telata na na smrtnicite, jas gi utvrdiv zakonite koi so niv upravuvaat.
Ako se predade{ na gadnite sladostrastija, drugarite na tvoite
razvrati }e ti ~estitaat, a jas }e te kaznam so svirepi slabosti so koi
}e se zavr{i eden sramen i prazen `ivot. Ako mu se predade{ na nevozdr`anosta,
zakonite na lu|eto nema da te kaznat, me|utoa jas }e te kaznam
skratuvaj}i i tvoite denovi. Ako si poro~en tvoite kobni naviki
}e padnat sami na tvojata glava. Vladetelite tie zemni bo`enstva koi
vlasta gi stava nad ~ovekovite zakoni mora da zatreperat pred moite,
jas sum taa koja gi kaznuva, jas sum taa koja gi ispolnuva so somne`i, so
u`asi i so nespokojstvo: jas sum taa pred koja tie zatreperuvaat pri
sekoe spomnuvawe na imeto na svetlata vistina: jas sum taa koja, vo
masa na golemodostojnici koi gi opkru`uvaat, pravam da ja po~ustvuvaat
otrovnata ostrica na taga i stam. Jas {iram dosada vo nivnite
umrtveni du{i za da gi kaznam za zloupotrebata koja ja storile od moite
podaroci. Jas sum nestvorena ve~na pravda. Jas znam bez ni~ie usvojuvawe
da najdam vistinska srazmernost na kaznata i pogre{kata, na
nesre}ata i rasipanosta. ^ove~kite zakoni se pravedni samo koga se
soobrazni so moite, sudovite koi se donesuvaat se umni samo koga jas
sum gi dikrirala. Edinstveno moite zakoni se nepromenlivi, seop{ti,
neotpoviklivi, sozdadeni da vladeat sekade i vo site vremiwa so sud-
975
Ibid, str. 99.
507

inata na ~ovekoviot vid. 976
Na lu|eto koi spored svojata su{tina mora da se stremat kon samoodr`uvawe
i kon svojata sre}a, neophodno im e iskustvo bez koe ne
mo`at da ja otkrijat vistinata. Spored toa iskustvo, gi narekuvame korisni
onie predmeti koi ni davaat postojana dobivka, a prijatni onie
koi ni davaat pomalku ili pove}e trajno zadovolstvo. Samata vistina
e predmet na na{ite `elbi samo zatoa {to ja smetame korisna, a se
pla{ime od nea {tom pretpostavime deka mo`e da ni na{teti. Vrz
svojata korisnost na vistinata ~ovekot gi zasnova svojata vrednost i
svoite prava. Korisnosta e zna~i proben kamen na site sistemi, na misleweto
i na postapkite na lu|eto. Taa e mera na po~ituvawe i qubov
koi i gi dol`ime na samata vistina. Najkorisnite vistini se najdostojni
za po~ituvawe. Nie gi narekuvame golemi vistini onie {to najpove}e
go interesiraat ~ovekoviot rod, a vistinite koi gi narekuvame
jalovi i koi gi prezirame se onie ~ija korisnost se ograni~uva na zabava
na nekolkumina ~ii idei, na~ini na ~uvstvuvawe i potrebine li-
~at na na{ite. 977 Nakratko, korisnosta treba da bide edinstvena mera
na ~ovekovite rasuduvawa. Da se bide korisen zna~i da se pridonese na
sre}ata na drugite lu|e, da se bide {teten zna~i da se pridonese kon
nivna nesre}a. Ako ~ovekot ja bara svojata sre}a vo sekoj moment na
svoeto postoewe, toga{ toj mo`e da go odobri samo ona {to mu sozdava
sre}a ili mu pu`a sredstva do nea da dojde. 978 A sre}ata na sekoj ~ovek e
sostavena spored negovata prirodna organizacija i okolnostite, navikite
i vistinitite ili la`ni idei koi vlijaele na negovata formacija.
Otamu, pak, {to taa organizacija i tie okolnosti ne se sekoga{
isti, ona {to e predmet na sakawe na eden mora na ist na~in da predizvika
ramnodu{nost kaj drug i nikoj ne mo`e da bide sudija vo ona {to
mo`e da pridonese za sre}ata na negoviot bli`en. Interes pak, se narekuva
predmetot za koj sekoj ~ovek spored svojot temperament i ideite
koi nemu mu se svojstveni go vrzuva svoeto dobro. Od nego stanuva jasno
deka interes e sekoga{ ona {to sekoj od nas go smeta nu`no za svojata
sre}a. 979 Od ova, isto taka, treba da se zaklu~i deka nitu eden ~ovek na
976
Holbah, P. Sistem prirode, Prosveta, Beograd, 1950, str. 495-496.
977
Ibid, str. 148.
978 Ibid, str. 204.
979
Vo su{tinata na ~ovekot e da se saka sebesi, da saka da se odr`i vo
`ivot i da bara na~ini svojata egzistencija da ja napravi sre}na. Taka interesot
ili zadovolstvoto da se bide sre}en e edinstvenata dvi`e~ka sila ne
negovoto deluvawe. Ibid, str. 206-207. Vo ovaa smisla Holbah go veli i slednoto:
Za da deluva na ~ovekot mu se nu`ni motivi i deluva dobro ili lo{o
samo za da ja postigne svojata sre}a. Toa {to toj sudi deka e negova sre}a e negoviot
interes. Ni{to toj ne pravi besplatno. Koga }e mu se skrati platata
za negovite korisni dela toj e prisilen ili da stane isto tolku lo{ kako i
drugite, ili da se naplati sam so svoite sopstveni race. Ibid, str. 212.
508

svetot ne e celosno bez interesi. 980 Taka, koga }e re~eme deka interesot
e edinstvena dvi`e~ka sila na ~ovekovoto deluvawe, nie so toa
sakame da uka`eme na faktot deka sekoj ~ovek na svoj na~in raboti na
sopstvenata sre}a koja toj ja gleda vo odredeno ne{to, bilo da e vidlivo
ili sokrieno, bilo da e vistinito ili ima|inareno i celokupniot
sistem na negovoto odnesuvawe se stremi samo kon toa ne{to da go postigne.
981 Pritoa, dobar i ~esen ~ovek e onoj komu vistinskite idei mu
go poka`ale negoviot interes ili negovata sre}a vo takov na~in na
dejstvuvawe koe drugite se prisileni da go sakaat i odobruvaat kako
svoj sopstven interes. 982 Doblesen ~ovek e onoj koj im dava sre}a na su-
{testvata koi se sposobni da mu vratat, koi se nu`ni za negovoto
samoodr`uvawe i koi raspolagaat so mo`nosti da mu pribavat sre}no
postoewe. Da se bide doblesen ~ovek zna~i e da se uvidi svojot interes
vo ona {to se soglasuva so interesite na drugite lu|e. 983 Ottamu, doblesta,
spored Holbah, ne e ni{to drugo, tuku ve{tina da se napravi
sre}en sebesi so sre}ata na drugite. 984
980
Interes na skr`avecot e da sobira bogatstva, interes na rasipnikot
e da gi rastura, interes na ambiciozniot ~ovek e da steknuva vlast, tituli
i dostoinstvo, interes na skromniot mudrec e da u`iva vo mir, interes na razvratnikot
e neizbiraj}i da im se predava na site vidovi zadovolstva, interes
na pretpazliviot ~ovek e da se vozdr`i od ona zadovolstvo koi bi mo`ele da
mu na{teti, interes na lo{iot ~ovek e po sekoja cena da gi zadovoli svoite
strasti, interesot na doblesniot ~ovek e da pridonesuva so svoeto povedenie
kon qubov i odobruvawe kaj drugite lu|e i da ne stoi ni{to {to bi go unazadilo
vo negovite sopstveni o~i. Ibid, str. 205.
981
Ibid, str. 205.
982
Ibid, str. 206.
983
Ibid, str. 208.
984
Navistina nitu vo eden moment na svoeto postoewe ~uvstvitelnoto
i razumno su{testvo ne mo`e da go izgubi od vid svoeto samoodr`uvawe i svojata
dobrodetel. Toa zna~i e dol`no da si obezbedi sre}a sebesi. Me|utoa,
iskustvoto i umot nabrzo mu doka`uvaat deka toa bez pomo{ ne mo`e sebesi
da si gi pribavi site onie ne{ta koi se nu`ni za negovata sre}a. Toa `ivee so
su{testva ~uvstvitelni, razumni, zafateni kako i toj so svojaat sopstvena
sre}a, no i sposobni da mu pomognat da dojde do onie predmeti koi gi saka za
sebe. Zabele`uva deka ovie su{testva }e mu bidat nakloneti edinstveno ako
go najdat svojot interes vo ona kon {to i toj se stremi. Ottamu, zaklu~uva
deka zaradi svojata sre}a treba postojano da se odnesuva taka {to }e steknuva
naklonost, odobruvawe, po~ituvawe i pomo{ na onie koi najdobro mo`at da
sorabotuvaat so negovite sfa}awa. Toj gleda deka ~ovek e toa {to e najnu`no
za dobrodetelta na ~oveka i za da mo`e da se dovle~e do svoite sopstveni
interesi deka mora da pravi taka {to toj }e gi najde svoite vistinski koristi
vo pomagawe i ostvaruvawe na tie interesi. A da im se pru`i vistinska korist
na su{testvata od ~ove~ki rod e da se ima doblesti. Umniot ~ovek e zna~i
509

Ovde e zna~ajno da se istakne i toa deka sistemot na fatalizam,
kako {to veli i samiot Holbah e izlo`en na brojni kritiki. Edna od
niv veli ako site postapki na lu|eto se nu`ni toga{ nemame pravo da
gi kaznuvame onie koi postapuvaat lo{o, pa duri i da im se lutime,
deka niv ni{to ne mo`e da im se prefrli i deka zakonite bi bile nepravedni
koga protiv niv bi se izvr{uvala kazna, ili nakratko, deka
~ovekot vo toj sistem ne bi mo`el da ima nitu zaslugi niti pogre{ki.
Na toa Holbah odgovara, da mu se pripi{e nekomu odredeno povedenie
pretstavuva taa postapka da se smeta negova ili toj za avtor na taa postapka.
Spored toa, i koga }e se pretpostavi deka negovata postapka e
efekt na odreden fakt koj e usloven so nu`nosta, prepi{uvaweto
mo`e da se izvr{i vrz osnova na posledicite {to kako dobri ili
lo{i (dostojni za po~it ili prezir) od tie postapki proizleguvaat za
onie koi ja do`ivuvaat. Zakonite postojat samo zaradi odr`uvawe na
op{etstvoto i spre~uvawe na lu|eto da im {tetat edna na drugi. Zakonite
zna~i mo`at da gi kaznuvaat onie koi go naru{uvaat op{testvoto
ili koi postapuvaat {tetno kon drugite. Bilo ~lenovite na op{testvoto
da se nu`no usloveni, ili da deluvaat slobodno, za zakonodvecot
e dovolno da znae deka tie mo`at da se menuvaat. Bez ogled na pri~inata
na ~ovekovite dejstvija, op{testvoto zaradi svoeto samoodr`uvawe
smee da gi zastra{uva i kaznuva onie koi mo`at da padnat vo isku{enie
da mu {tetat ili vr{at postapki za koi op{testvoto smeta deka
navistina go naru{uvaat negoviot mir, negovata bezbednost, negovata
sre}a. A ako op{testvoto ima pravo na samoodr`uvawe, isto taka, ima
pravo da sozdade sredstva za toa svoe samoodr`uvawe. Tie negovi sredstva
se zakonite koi pred voljata na lu|eto postavuvaat motivi koi
imaat svojstvo da gi odvratat od {tetni postapki: op{testvoto vo svoj
sopstven interes mora da gi li{i lu|eto od mo}ta da mu na{tetuvaat.
Od koi izvori i da doa|aat nivnite postapki, bilo da se tie slobodni
ili nu`ni, otkako im gi izlo`ilo motivite {to se dovolno silni da
mo`at da deluvaat kako razumni su{testva, op{etstvoto gi kaznuva lu-
|eto, ako konstatira deka tie motivi ne mo`ele da gi sovladaat potticite
na nivnata reasipana priroda. Toa prirodno gi kaznuva koga postapkite
od koi gi odvra}a se navistina {tetni za op{etstvoto, ima
pravo da gi kazni zaradi nivno dobro koga im nalo`uva, odnosno zabranuva
ne{ta koi se soodvetni, odnosno sprotivni na prirodata na op{-
testvenoto su{testvo. Me|utoa, od druga strana, zakonot nema pravo da
gi kaznuva onie na koi ne im gi pru`il nu`nite motivi {to mo`ele da
vlijaat na nivnata volja. Toa nema pravo da gi kaznuva onie koi gi li-
{ilo od sredstva za opstanok, od mo`nosta da ja ostvarat svojata ume-
{nost i svoite talenti da rabotat za op{testvoto. Zakonot ne e praveden
koga |i kaznuva za gre{kite koi tie morale da gi napravat od poprisilen
da po~uvstvuva deka toa e negov interes da bide doblesen ~ovek. Ibid,
str. 207.
510

trebata na svojata priroda ili poradi samoto ustrojstvo na op{testvoto.
Zakonot e nepraveden i nerazumen koga gi kaznuva, zatoa {to gi
sledele sklonostite na samoto op{testvo, na primer, koi javnoto mislewe
i javnite ustanovi vo nego gi odgleduvaat. 985 Najposle zakonot ne
e praveden koga ne opredeluva kazni koi se srazmerni na storenoto zlo
{to na op{etstvoto mu e naneseno. Kraen stepen na nepravda i na ludost
e koga zakonot do taa mera e zaslepen {to gi kaznuva onie koi na
op{etstvoto mu slu`at korisno. 986
Vtoriot prigovor deka, pot~inuvaj}i í se na nu`nosta, maksimite
na fatalizmot nu`no vodat kon me{awe, ili duri i kon uni{tuvawe
na poimite koi gi imame za pravednoto i nepravednoto, za dobroto
i zloto, za zaslugata i nagradata, Holbah go otfrla so slednava
argumentacija. Iako, vo seto {to go pravi ~ovekot postapuva nu`no,
negovite postapki sekoga{ se pravedni, dobri i zaslu`ni koga se stremat
kon vistinskata korist za svoite bli`ni i za op{etstvoto vo koe
{to `ivee i tie ne mo`at, a da ne se razlikuvaat od onie postapki koi
navistina mu {tetat na dobroto na negovite sogra|ani. Op{testvoto e
pravedno, dobro i dostojno za na{ata qubov koga na site svoi ~lenovi
im pribavuva zadovoluvawe na nivnite fizi~ki potrebi, koga im dava
985
Lugeto, toa e ona {to nikoga{ nema dovolno pati da se povtori se
nakloneti kon zloto samo zatoa {to izgleda deka sî gi goni kon zlo. Nivnoto
vospituvawe vo pove}eto dr`avi ne e nikakvo. Na ~ovek od narodot mu se davaat
samo sfa}awa na nezarbirlivi religii koi se slaba brana za sklonostite
na ~ovekovoto srce. Zakonite zaludno mu dovikuvaat da se vozdr`i od tu|oto
dobro, negovata potreba vo nego vika u{te posilno deka treba da `ivee na
smetka na op{testvoto koe za nego ni{to ne napravilo i koe go osuduva da
tone vo siroma{tija i beda. Li{en i od najnu`noto, toj se odmazduva so kra-
`bi, grabe`i i zlostorstva. Stavaj}i go svojot `ivot na kocka, toj odi kon
toa da gi zadovoli bilo vistinskite ili izmislenite potrebi koi, sî {to e
okolu nego, go naveduvaat da gi zasaka. Vospituvaweto koe ne go dobil ne go
nau~ilo da ja go vozdr`uva svojot temperament. Bez ~uvstvo na pristojnost,
bez na~ela na ~est, toj si vetuva sebesi da mu {teti na onoj del na op{testvoto
koj za nego e ma}ea. Vo svojot zaens toj pove}e ne gi gleda nitu besilkite
{to go ~ekaat. Vpro~em, negovite sklonosti stanale premnogu silni, negovite
vkoreneti naviki pove}e ne mo`at da se menuvaat, mrzlivosta go umrtvuva,
o~ajot go zaslepuva, toj í odi vo presret na sopstvenata smrt i op{testvoto
so strogost go kaznuva zaradi fatalnite i nu`ni sklonosti {to toa vo
nego gi porodilo ili barem koi, kako {to treba, toa od nego ne gi iskornilo
i suzbivalo so motivi so koi bi bilo svojstveno da mu dadat ~esni sklonosti
vo negovoto srce. Taka, op{testvoto ~esto kaznuva sklonosti koi toa samo gi
predizvikalo i razvivalo, ili koi od negova nebre`nost dozvolilo da nikvat
vo duhot. Toa postapuva kako nepravednite tatkovci koi gi kaznuvaat svoite
deca zaradi manite {to decata pod nivno vlijanie gi steknale. Ibid, 153-154.
986
Ibid, str. 150-152.
511

ezbednost, sloboda nivnite prirodni prava: toa e ona od {to se sostoi
seta sre}a koja op{testvoto mo`e da ja pru`i. Op{testvoto pak,
e nepravedno, lo{o i nedostojno za na{ata qubov koga pristrasno povlastuva
pomal broj i e surovo za mnozinstvoto. Toga{ toa nu`no gi
umno`uva svoite neprijateli kon sebe i gi prisiluva da im se odmazduvaat
na prestapni~kite postapki koi toa e prisileno da gi kaznuva.
Vistinskite poimi za pravednoto i nepravednoto, za moralnoto dobro
i zlo, za vistinskata zasluga i ogre{uvawe ne zavisat od politi~kiot
karakter na politi~koto op{testvo. Od korisnosta i od samata nu-
`nost na ne{tata proizleguva toa lu|eto sekoga{ da se prisileni da
~uvstvuvaat deka postojat odredeni na~in na deluvawe koi tie nu`no
go sakaat i gi usvojuvaat kaj svoite sogra|ani i vo op{testvoto, kako i
deka postoi eden drug na~in koi tie so svojata priroda se prisileni da
go mraat i osuduvaat. Vrz samata na{a su{tina se zasnovani na{ite
pretstavi za zadovolstvoto i bolkata, za pravednoto i nepravednoto,
za doblesta i porokot. Edinstvenata razlika e {to zadovolstvoto i
bolkata neposredno i vedna{ se ~uvstvuvaat preku na{iot mozok, a
pogodnostite na pravdata i doblesta obi~no ni se poka`uvaat duri
kako rezultat na slo`eni razmisluvawa i iskustvoto, a nedostigot vo
nivnata formacija i vo okolnostite vo koi `iveat ~estopati mnogumina
gi spre~uva da gi steknat ovie iskustva, ili barem to~no da gi
steknat. 987
Tretiot prigovor {to mu se upatuva na sistemot na fatalizam e
deka lu|eto gi sili kon zlostorstva i gi pravi ne~uvstvitelni za gri-
`a na sovesta. Na ovoj prigovor, Holbah odgovora deka dobriot i lo-
{iot ~ovek deluvaat pod vlijanie na motivite koi podednakvo se nu`ni.
Tie se razlikuvaat samo spored organizacijata na svoite organizmi
i ideite koi sebesi si gi sozdale za sre}ata i ottamu nie nu`no edniot
go sakame, a drugiot go mrazime. Ottamu {to zakonot na na{ata priroda
saka{e ~uvstvitelnoto su{testvo neprestano da raboti na svoeto
samoodr`uvawe, toj ne mo`e{e na lu|eto da im ostavi mo`nost da ja
izbiraat slobodata pove}e da ja sakaat bolkata odo{to zadovolstvoto,
porokot odo{to korista, zlostorot odo{to doblesta. Samata su{tina
zna~i go obvrzuva ~ovekot da gi razlikuva postapkite koi nemu mu se
polezni od onie koi mu se {tetni. 988
987
Ibid, str. 154-155.
988
Ibid, str. 155-158. Dobro vospitanite lica, veli natamu Holbah, gi
steknuvaat ovie ~uvstva tokmu preku vospituvaweto. Ovie ~uvstva se zacvrsteni
ili raskolebani so javnoto mislewe i praktikata, so primerite {to se
imaat pred o~i. Vo rasipano op{testvo gri`ata na sovest ili ne postoi ili
nabrzo is~eznuva, za{to lu|eto vo site postapki se prisileni sekoga{ da go
zemat predvid sudot na svoite sogra|ani. Nikoga{ nie ne se sramime, nitu sovesta
ne grize zaradi postapkite koi site gi odobruvaat ili site gi prezemaat.
Pod rasipana vlada onie {to ~ezneat kon pari, dobivka i grabe`i ne crve-
512

3. XEREMI BENTAM
Spored Xeremi Bentam, sekoj prirodno se stremi kon zadovolstvo
(ona {to mu e od korist) i izbegnuvawe na bolka (ona {to mu e
{tetno). Toa e osnovniot zakon na koj mu e pot~inet psihi~kiot `ivot
kako {to fizi~kata materija mu e pot~ineta na zakonot na gravitacijata.
989 Ottuka, etikata nema za zada~a da odreduva nekoi svoi vrednosti,
ne treba da postapuva normativno, bidej}i {to e dobro jasno se gleda
od ona kon {to se stremat lu|eto, a toa e zadovolstvoto. Nejzinata
zada~a se sostoi samo vo toa da gi pronajde pati{ta i kriteriumi na
koj na~in posigurno da se dojde do zadovolstvoto, da go nau~i ~ovekot
kako posigurno da presmetuva, kako da izbira i odlu~uva. Toa ottamu
{to iako site zadovolstva sami po sebe se dobri, nivnite posledici
nat poradi niskost zardi kra`bite i grabe`ite na koi so `iv primer se ovlasteni.
Vo razvratna nacija nikoj ne crvenee zardi brakolomstvo. Vo suverena
zemja ne se crvenee zaradi toa {to se ubiva poradi ne~ie sfa}awe. Taka gri`ata
za na{ata sovest kako i vistinskite ili la`nite pretstavi koi gi imame
za pristojnosta, doblesta, pravdata itn. se nu`na posledica na na{iot temperament
modificiran od op{testvoto vo koe `iveeme. Ubiecot i kradecot, vo
megusebniot `ivot, nemaat nitu sram, ni gri`a na sovest. Ibid, str. 156.
989
Toa e na~eloto na korisnost na Xeremi Bentam. Vo svojot "Voved
vo na~ela na moralot i zakonodavstvoto" (1780), Bentam veli: "Prirodata go
stavila ~ovekoviot rod pod vlasta na dva suvereni gospodari, na bolkata i zadovolstvoto.
Samo tie mo`at da uka`at {to treba da pravime kako i da opredelat
{to }e storime. Standardot na pravednoto i nepravednoto, od edna stana,
i sinxirot na pri~inite i posledicite, od druga strana, se vrzani za nivniot
prestol. Tie upravuvaat so nas vo sî {to pravime, vo se {to ka`uvame i
vo se {to mislime: sekoj obid da se otfrli nivniot jarem }e poslu`i samo
kako dokaz i potvrda na nivnoto postoewe. Nie na zborovi mo`e da se prepravame
deka go otfrlame nivnoto vladeewe: no, vo stvarnosta seto vreme opstanuvame
nivni podanici. Principot na korisnosta go podrazbira ovoj odnos na
pot~inetost i go zema za osnova na onoj sistem ~ija cel e da izgradi zgrada na
sre}ata so pomo{ na razumot. Onie pak sistemi koi se obiduvaat da go osporat
ispituvaat znaci namesto setila i deluvaat vo temnina namesto pri svetlina.
v. Tubi}, R. Britanska filozofija morala, Eri~ke teorije od XVII do konca XIX
vijeka, Svjetlost, Sarajevo, 1978, str. 399-400. ...Dejstvieto {to eden ~ovek go prezema,
sekoga{ e dejstvie za koe vo daden moment toj misli deka }e mu donese
najgolemo mo`no zadovolstvo. Ispravna postapka, dejstvieto koj toj treba da
go prezeme, e ona dejstvie koe navistina }e mu donese najgolemo zadovolstvo...
Doblesta spored ovaa teorija e prosvetena sebi~nost, a grevot samo pogre{no
presmetuvawe na sopstveniot li~en interes... Moeto sopstveno zadovolstvo i
bolka opredeluvaat {to }e pravam, me|utoa najgolemata sre}a na najgolemiot
broj lu|e operdeluva {to treba da pravam. Mabbott, J. D. Uvod u etiku, Nolit,
Beograd, 1981, str 30 i 31.
513

mo`at da bidat lo{i, t.e. bolni. Zatoa, va`no e da se najdat nekoi kriteriumi
za presmetuvawe i odbirawe na zadovolstvata, a toa se: silinata
(intenzitetot), traeweto, izvesnosta (stepen na sigurnost deka
zadovolstvoto }e se postigne), bliskosta, plodnosta (izvesnost deka
zadovolstvoto kon koe se te`nee }e bide izvor na novi zadovolstva),
~istotata (izvesnost deka zadovolstvoto nema da stane izvor na bolka)
i brojot na licata na koi zadovolstvoto mo`e da se pro{iri. Zaedni-
~kiot vrven kriterium i cel na moralot, pravoto i na `ivotot mo`e
da bide: najgolema sre}a na najgolem broj lu|e (maksimalizacija na zadovolstvata
i minimizacija na bolkite). 990 A na pra{aweto, zo{to ~ovekot
treba da vodi smetka za sre}ata na drugite, Bentam go dava sledniov
nesporno najdobar odgovor: za{to i samiot poedinec na toj na-
~in podobro }e go ostvari svojot interes i korist, za{to negoviot dobro
sfaten interes mu nalo`uva da se zazeme za drugite lu|e. 991
Bentam ja kritikuva{e teorijata za prirodnoto pravo i op{testveniot
dogovor: ne mo`e da se zboruva za prirodnite prava, za{to
pravata se deca na zakonot. Prirodnoto pravo e besmisla na {teki
(nonsense on stilts), za{to pravata proizleguvaat od konkretnite situacii
vo dr`avata, a ne od prirodnite prava. 992 Prakti~nite konsekven-
990
Navedeno spored Pavi~evi}, V. Predgovor na deloto na Mil, Dz. S. Utilitarizam,
Kultura, 1960, Beograd, str. IX-X.
991
Inaku, tokmu poradi vakviot stav, Bentam be{e nepravedno kritikuvan
od strana na Marks kako apologet na bur`uasko-kapitalisti~kata praktika.
Vidi: Marks, K. Kapital, BIGZ, Beograd, 1971. str. 237.
992
Centralna ideja na prirodnoto pravo be{e deka "pravednosta" na
pozitivnoto pravo zavisi od negovata soglasnost so obrazecot koj se nao|a vo
~ovekovata priroda ili razumot. Pozitivnoto pravo ne se procenuva spored
posledicite koi gi proizveduva vo zaednicata. Obzirite na korisnost ne se
bez zna~ewe, me|utoa se razli~ni od barawata za pravda. Pravoto ima cel vo
sebe: da ja efektuira idejata na pravdata. Ova me|utoa ne treba da se zeme vo
zna~ewe deka sekoj zakon ima soodveten idealen obrazec vo razumot. Na{iot
razum se ograni~uva sebesi na mal broj osnovni, o~igledni principi i pravednosta
na opredelen zakon zavisi od toa dali zakonot mo`e da se smeta za dedukcija
od osnovnite principi. Pritoa, filozofijata na prirodnoto pravo se
izgraduva vrz intelektualnata intuicija, odnosno na ~uvstvoto na o~iglednost
{to, se pretpostavuva, ja garantira ispravnosta na osnovnite principi,
koi vo stvarnosta ne se ni{to pove}e od momenten dogmatski i pateti~en
izraz na postojnata moralna i pravna svest.
So utilitarizmot na Bentam se pojavi nov pristap. Toj saka{e da gi
trgne site koncepcii za vrodeni idei ili apriorni vistini. Spored nego moralnata
svest ne pretstavuva otkrovenie na ve~ni vistini, tuku ednostavno katalog
na tradicionalni stavovi i predrasudi koi te{ko e da se otfrlat, za-
{to se vkoreneti vo svesta na lu|eto. Namesto dogmatski da go izdigne moralnoto
~uvstvo do apsolutno va`ewe, progresivnata teorija na moralot treba da
514

ci koi go predizvikuvaat pravoto sekoga{ mu prethodat na istoto, a ne
od nekakvi generalni principi na pravoto. Od realnite zakoni proizleguvaat
realni prava, a od ima|inarnite zakoni (prirodnoto pravo)
ima|inarni prava. Moralnosta na utilitarizmot za ~ovekovite prava,
vsu{nost, go menuva izvorot na nivnoto opravduvawe, a ne im se sprotivstavuva
sodr`inski. Op{testveniot dogovor, pak e fikcija koja ne e
vo sostojba da dade odgovor na pra{aweto za postoeweto i opstanokot
na dr`avnata vlast. Ottamu, Bentam smeta deka vladite treba da bidat
ocenuvani spored toa dali se obiduvaat da promoviraat najgolema sre-
}a za najgolem broj lu|e, a ne spored povikuvaweto na po~ituvaweto na
apstraktni individualni prava. Na toj na~in, kako prethodnik na pozitivizmot,
Bentam me|u prvite ja izlo`il idejata deka pravoto ne e
ne{to {to ve}e postoi vo svetot i {to se otkriva so ispravniot um,
tuku, deka nezavisno od toa dali e dobro ili lo{o, pretstavuva ~ove~ka
tvorba koja lu|eto so svoja volja ja pridodavaat kon svetot vo koj
`iveeat. 993 Vrz taa osnova nastanala zamislata deka zakonite, odnosno
pravoto se naredbi (zapovedi), zabrani ili odobruvawa na suvereniot
zakonodavec, koi suverenot posredno ili neposredno preku pot~inetiot
organ izre~no go izdava ili mol~e{kum go prifa}a i priznava.
Negovite stavovi proizleguvaat od teorijata za maksimalizaciajata
na sre}ata, 994 spored koja zadovolstvoto ne e samo motiv, tuku
prodre do racionalniot princip koj se nao|a zad moralnoto ~uvstvo i upravuva
so nego. Ovoj princip ne se zabele`uva jasno, tuku deluva pove}e nesvesno
i instinktivno. Samo koga }e se iznese vo polna svest mo`no e da se pru-
`i racionalna osnova na moralot i da se kritikuva i korigira moralnoto
~uvstvo, ako postoi opasnost toj da se iskol~i ili da stane stagnanten.
Bentam smeta{e deka mo`e da go vostanovi ovoj princip vrz empiriska
osnova zemaj}i ja predvid prirodata na ~ovekot. Site ~ove~ki streme`i se
streme`i za sre}a. Sre}ata, spored toa, e dobra rabota po sebe i moralniot
princip na povedenieto mora da ima za cel takvo povedenie koe proizveduva
najgolem mo`en zbir na sre}a vo svetot. Spored toa, vrednosta na povedenieto
zavisi od posledicite koi gi proizveduva, mereno so odnosot na ~ove~koto zadovolstvo
(sre}a) i bolka. Ros, A. Pravo i pravda, CID, Podgorica, 1996,str. 325.
993
Utilitarizmot na Bentam i dr. su{tinata na pravoto ja sveduva na
sredstvo za ostvaruvawe na op{tata korist, koja se sostoi vo najgolema mo`na
sre}a i blagosostojba za najgolem mo`en broj lu|e. Kambovski, V. Filozofija
na pravoto, str. 257-258. A negovata "Everybody to count for one, nobody for more
than one," progresivno e naso~ena isklu~ivo so ogled na feudalniot sistem
spored koj poedincite imaat razli~na vrednost i zatoa be{e idealna kako
ideologija na gra|anstvoto. V. Tugendhat, E. op. cit. str. 283-284.
994
Bentamoviot najvisok princip na dejstvuvawe zapoveda da dejstvuvam
na takov na~in vkupniot zbir na sre}ata vo svetot da bide {to e mo`no
pogolem. Na toj na~in od mene se bara procenuvaj}i go dejstvuvaweto da ne zemam
predvid dali dejstvieto mi pru`a zadovolstvo mene ili na drugite. Ista
515

i cel na ~ovekovoto deluvawe. 995 ^ovekot se otka`uva od zadovolstvo
samo toga{ koga o~ekuva pogolemo ili pova`no zadovolstvo. Spored
toa, pri sekoe dejstvie treba da se presmetuva kolku toa dejstvie dava
zadovolstva, a kolku nezadovolstva. Ako smetkata poka`uva vi{ok na
zadovolsto, toga{ deloto e dobro, a ako poka`uva kusok, toga deloto e
zlo (lo{o). Moralnoto deluvawe nastanuva po ocenata na deluvaweto
so ogled na ostvarenata korist, interes, sre}a. Na samata ~ove~ka prite`ina
treba da mu se pripi{e na zadovolstvoto na drugite kako i na moeto
sopstveno zadovolstvo, pa dejstvieto koe im e od korist na drugite ima prednost
nad dejstvieto koe e korisno, no vo pomal stepen, za mene. Ros, A. Pravo i
pravda, CID, Podgorica, 1996,str. 326. Spored ovaa teorija celta na sekoe razumno
bitie e da dostigne najgolem stepen na sre}a. Toa e edinstvenoto na~elo
spored koe se ramnat i mora da se ramnat lu|eto. Site motivi se reduciraat
na eden osnoven motiv - li~niot interes, korist i najgolema sre}a. I najrasipanite
i naj~esnite, spored Bentam imaat ednakvi motivi na povedenieto.
Kako ednite, taka i drugite se obiduvaat da ja zgolemat svojata sre}a. I toga{
koga individualniot egoizam go naso~uva na op{testveniot, Bentam toa go
pravi od utilitaristi~ki pri~ini. ^ovekot se svrtuva kon drug ~ovek, za{to
toa mu stanuva korisno. Toa go naveduva da go ubla`i egoizmot. Za po~etok dovolno
e ~ovekot da se pretstavi prividno neegoisti~en, a koga }e uvidi deka
vakvoto pretvarawe e nesnosno i deka pri toa se izlo`uva na opasnost deka }e
bide razotkrien, toj }e stane vo celosna smisla neegoisti~en. Taka od dobro
sfateniot individualen interes se ra|a `elba da mu se napravi dobro na drugite
lu|e, za{to so toa se postignuva sopstvenoto dobro. Toga{ i moralnoto
delo dobiva op{to zna~ewe: dobro e sprema toa sî {to go unapreduva op{toto
dobro. Toa pretstavuva zbir na dobrata na poedincite. Spored toa celta na
moralnoto deluvawe glasi: unapreduvaj go op{toto dobro ili raboti za {to
pogolema sre}a na {to pogolem broj lu|e. Taka site postoe~ki odnosi vo celosot
mu se podredeni na odnosot na korisnosta. Bentam misli deka glavnata
zada~a na moralot i na zakonodavecot e da mu poka`at sekomu {to e negova
najgolema korist. Na toj na~in moralot se reducira na izmiruvawe "presmetka
na zadovolstvoto i nezadovolstvoto." Moralot vo su{tina e aritmetika
{to treba da presmeta koe povedenie i deluvawe dava najdobri rezultati
i na ~ovekot mu nosi najgolema korist i sre}a. Kolakovi}, J. Historija novovjekovnih
politi~kih teorija, Zrinski, ^akovec, 1976, str. 220-221.
995
Po~etnata to~ka na Bentam e deka site ~ove~ki streme`i pretstavuvaat
te`nenie kon zadovolstvo. Toa sekako ne zna~i deka lu|eto sekoga{
se odnesuvaat egoisti~no vo voobi~aena smisla, t. e. deka baraat korist za
sebe bez da se gri`at za interesite na drugite. Bentam nikako ne bi osporil
deka ~ovek sposoben za neegoisti~ni, samo`rtvuva~ki ili herojski dela, predizvikani
so ~uvstvio na simpatija za drugite. Toj samo veli deka takvite
dela vo kraen slu~aj se usloveni od ~ove~kiot streme` za sopstveno zadovolstvo,
imeno zadovolstvo od po~ituvawe na ~uvstvoto na simpatija za drugi. Ros,
A. Pravo i pravda, CID, Podgorica, 1996, str. 326.
516

oda koja e pod vlasta na: bolkata, kaznata i zadovolstvoto, nagradata
í e organski svojstveno sfa}aweto za pravoto kako mehanizam na nagradi
i kazni, za koe celesoobraznosta e pojdovno na~elo vo odreduvaweto
na pravoto i nepravoto. Bentam, vsu{nost, go opi{a principot
na korisnosta kako fundamentalen aksiom spored koj najgolemata sre-
}a na najgolemiot broj lu|e e merilo na ispravnoto i neispravnoto. 996
Vo negovoto tolkuvawe na ovaa maksima, treba{e, me|u drugoto da se
opravda vr{eweto na vlasta preku prisilni zakoni i da se opravda pokoruvaweto,
no koga toa okolnostite go baraat i nepokoruvaweto na
zakonot. Taka utilitarizmot stana i teorija za opravduvawe na vlasta
i granica na vlasta. 997
4. RUDOLF JERING
Za razbirawe na koncepcijata za pravdata na Rudolf Jering va-
`no e najprvin da se istakne distinkcija {to vo deloto "Cel vo pravoto"
od 1844 toj ja pravi me|u zakonot na kauzalitetot vo oblasta na
prirodnite pojavi i zakonot na celta vo oblasta na ~ovekovoto povedenie.
Toa razlikuvawe mo`e najednostavno da se sogleda od sledniov
{ematski prikaz.
996
Na sovr{eniot sistem na zakoni mu e potrebna nekoja mera na sovr{enstvo
za da se postavi cel: kriteriumot na dobroto koj go usvoi Bentam
be{e korisnosta. Korisnosta e ona {to e korisno za ~ovekovite su{testva...
Korisnosta e seto ona {to lu|eto go smetaat za dobro, ona kon {to dokolku
im se uka`e prilika, bi se stremele. Toj pove}e go saka{e izrazot "sre}a"
taka {to izrazite "korisnost" i "sre}a" se zamenlivi. Samiot Bentam veli: "
Za princip na korisnosta, go smetam onoj princip koj ja odobruva i osuduva
sekoja mo`na akcija vo soglasnost so tendenciite koi taa akcija ja poseduva
da ja zgolemi ili smali sre}ata na liceto ~ii iteresi se vo pra{awe, ili so
drugi zborovi, da ja ovozmo`uva taa sre}a ili da ja popre~uva. Velam sekoja
mo`na akcija i ottamu mislam ne samo na sekoja postapka na privatnoto lice,
tuku i na sekoja mera na vlasta. Za korisnost se smeta ona svojstvo na sekoj
predmet preku koj toj predmet ja pouspe{uva blagodetot, prijatnosta, dobroto
ili sre}ata (site ovie nazivi vo ovoj slu~aj se sveduvaat na isto) ili ({to
povtorno se sveduva na isto) go popre~uvaat slu~uvaweto na {teta, bolka, zlo
ili nesre}a na onoj ~ii interesi se vo pra{awe. Ako se raboti za zaednica vo
celina, zboruvame za sre}a na zaednicata: ako se raboti za nekoj opredelen poedinec,
toga{ za sre}a na poedinecot. v. Tubi}, R. op. cit, str. 400.
997
Hart, H. Ogledi iz filozofije prava, PLATΩ, Beograd, 2003, str. 136.
517

Zakon na kauzalitetot
pri~ina
Causa efficiens
zatoa {to
nema posledica bez pri~ina
posledica
(zaradi minatoto)
volja
uslovena od celta
Causa finalis
Za takva volja
stanuva zbori i pri
situacii na
Zakon na celta
postapka (sredstvo)
za da
Quod met (sakav za{to
bev prisilen
(Paulus)
primer: kradam za da
gi prehranam decata
nema postapka bez cel
cel (insters)
zadovolstvo
bolka
prisilba
dol`nost
nalog na zakon
bez svest ludak
od navika
Spored u~eweto za dovolnata pri~ina, veli Jering, ni{to vo
svetot ne se slu~uva samo od sebe (causa sui), tuku sî {to se slu~uva, t.e.
sekoja promena vo ~uvstvitelniot svet e posledica na nekoja prethodna
druga promena, bez koja taa smata ne bi nastanala. Ovaa okolnost koja
{to ja postulira samoto mislewe, a iskustvoto ja potvrduva, kako {to
e poznato, ja narekuvame zakon na kauzalnosta. Ovoj zakon vredi i za
voljata. Bez dovolna pri~ina nekoe razdvi`uvawe na voljata ne mo`e
da se zamisli, isto kako ni razdvi`uvaweto na materijata: slobotata
na voljata vo smisla deka voljata mo`e spontano da se razdvi`i bez nikakva
pri~ina koja na toa ja goni e Minhauzen koj sam sebesi se izvlekuva
od kalta vle~ej}i se za pramen od svojata kosa.
Zna~i dovolna pri~ina e potrebna za voljata, ba{ kako i za
prirodata. Me|utoa, kaj prirodata, pri~inata e od mehani~ki vid: pri-
~inata (causa efficiens), a kaj vojlata od psiholo{ki vid: cel (causa fianlis).
Kamenot ne pa|a za da padne, tuku zatoa {to mora, t.e. zatoa {to
mu e istrgnata podlogata, me|utoa ~ovekot koj deluva toa ne go pravi
poradi ne{to "zatoa {to," tuku zatoa "za da" - za so toa ne{to da postigne.
Ova "za da" za voljata e isto taka neizostavno, kako "zatoa {to"
za kamenot: kako {to dvi`eweto za kamenot ne e mo`no bez pri~ina,
taka ne e mo`no nitu dvi`eweto na voljata bez cel. Vo prviot slu~aj
zboruvame za mehani~ki (zakon na kauzalnosta), a vo vtoriot za psiholo{ki
zakon na kauzalnosta (zakon na celta). Zakonot na kauzalnosta
glasi: nema proces vo nadvore{niot ~uvstvitelen svet bez nekoj prethoden
koj go pri~inil ili nema posledica bez pri~ina. Zakonot na ce-
518

lta glasi: nema sakawe, ili {to e isto, nema postapka bez cel. 998 ...Negativno
izrazeno toa zna~i: sakaweto, vnatre{niot proces na obrazuvaweto
na voljata ne potpa|a pod zakonot na kauzalnosta, dvi`e~kata
pri~ina za voljata ne e pri~inata, tuku celta. Me|utoa, ostvaruvaweto
na voljata, nejzinata pojava vo ~uvstvitelniot svet spa|a pod zakonot
na kauzalnosta. Onoj prv stadium na voljata e vnatre{en, a onoj vtoriot
nadvore{en. 999
Za Jering, celta - odr`uvawe na `ivotot go predizvika imotot
(bez imot nema obezbeduvawe na idniot `ivot). Nivnata zaedni~ka cel
potoa doveduva do pravoto (bez pravo nema obezbeduvawe na `ivotot i
imotot). 1000 Pravdata pak, e ona {to im odgovara na site, pri {to site
mo`at da opstanat. 1001 Op{testvoto ima kolku pravo, tolku i dol`nost
na interesot na individualniot egoizam da mu go sprotivstavi sopstvniot
interes. Interesot na op{testvoto e naso~en kon toa {to mu
odgovara ne samo na poedinecot, tuku na site, pri {to site mo`at da
opstanat, a toa ne e ni{to drugo tuku - pravda. 1002 A ako interesot na
998
Jering, F. R. Ciq u pravu, CID Podgorica, 1998, str. 17. ... Nadvore-
{nata priroda, pra{ana za pri~inata na nejzinite procesi go upatuva nanazat
onoj koj pra{uva, a voljata nanapred, prvata odgovata so quia, a vtoata so ut.
str. 18.
999
Ibid, str. 20.
1000
Prvata cel na voljata so koja se sre}ava ~ovekot odnapred mu ja
opredelila prirodata sosema ednakvo kako i na `ivotnite: toa e odr`uvawe
na sopstveniot `ivot. Nelagodnosta i bolkata go u~at {to mu se protivi na
negovata volja i go gonat toa da go odbegnuva: lagodnosta i zadovolstvoto i ~uvstvoto
na zdravje mu donesuvaat izvesniost deka im odgovoril na uslovite na
svojot `ivot... Me|utoa gri`ata za naredniot den predizvikana so gor~livoto
iskustvo preku koe ~ove{tvoto pominalo vo eden period koga prirodata pove}e
ne nudela sî vo dovolen oblik, a ~ovekot da ne moral da traga za toa, e
prvobitniot prakti~en motiv na imotot, toa e streme` naso~en ne samo kon
dobivawe na momentnite potrebi, tuku na dobivawe i natrupuvawe na sredstva
za `ivot koi duri vo idnina }e bidat potrebni. So toa doa|ame do vtoriot
vid samopotvrduvawe: ekonomskiot... Celta na odr`uvaweto na `ivotot ja
predizvika sopstvenosta - bez sopstvernosta nema obezbeduvawe na idninanata
na `ivotot: nivna zaedni~ka cel potem doveduva do pravoto - bez pravoto
nema obezbeduvawe na `ivotot i sopstvenosta. Ibid, str. 41-42.
1001
Ibid, str. 70.
1002
Ibid, str. 72. Kako svoevidna napravda koja proizleguva od sprotivstavenite
interesi na dr`avata i poedinecot Jering go naveduva sledniov
primer. Vo nekoi severnoamerikanski dr`avi vo koi vladee{e ropstvo do
gra|anskata vojna pod zakana so smrtna kazna be{e zabraneto crncite da se pou~uvaat
na ~itawe i pi{uvawe... Ako robot mo`e da ~ita i pi{uva toj }e prestane
da bide zapre`no `ivotno, }e stane ~ovek, }e gi istakne svoite ~ove~ki
prava i so toa }e go zagrozi na{iot op{testven poredok sozdaden vrz ust-
519

site bara izvesen poredok, toga{ najprvo mora da se znae dali toj interes
e dovolno silen samiot da vospostavi poredok i vo toj slu~aj ne e
potreben zakon i nitu na eden zakon ne mu e potrebno da nareduva brak
ili da zabranuva samoubistvo. 1003
Spored Jering, samata priroda na ~ovekot mu go poka`ala patot
po koj mora da trgne za nekoj drug da pridobie za svoite celi, patot na
povrzuvawe na sopstvenata cel so tu|iot interes. Vrz ovaa formula se
zasnova celokupniot na{ ~ove~ki `ivot: dr`avata, op{testvoto, trgovijata
i komunikaciite. Koopereacijata na pogolem broj lu|e zaradi
ista cel se ostvaruva samo taka {to interesite na site na krajot se
steknuvaat vo ista krajna to~ka. Mo`ebi nikoj od niv pred o~i ja nema
celta kako takva, tuku samo svojot sopstven interes, me|utoa poklopuvaweto
na nivnite interesi so op{tata cel, doveduva do toa, trudej}i
se samo za sebe, sekoj istovremeno da raboti i za op{tata cel. 1004
Organizacijata na dr`avnata cel ja karakterizira mnogu {iroka
primena na pravoto. Dali so toa vo ramkite na ova podra~je polugata
na egoizmot ili interesot se proglasuva za nedovolna ili izli{na?
Nikako, za{to samoto pravo, iako na svoeto zname ja nosi devizata na
nu`nost, sepak e prisileno da se obra}a kon interesot, t.e. na slobodnoto
postapuvawe po sopstven izbor, i vo najgolemiot broj slu~ai
svojata cel ja postignuva samo so toa {to proizveduva interes na svojata
strana. Zlostornikot ne se gri`i za celta na dr`avata ili op{testvoto,
nego kon negovoto delo go vodat samo negovata sopstvena cel, negovata
strast, pakosta, pohotlivosta, nakratko: negoviot interes. A
tokmu toa e presmetano sredstvo so koe dr`avata gleda da se odbrani
od nego: kaznata. Za{to kaznata mu doviknuva: odi po svojot interes,
me|utoa gledaj na koja strana toj prete`nuva, za{to ja frliv kaznata
na eden tas. Ako ova sredstvo tolku ~esto ja izneveruva svojata slu`ba,
i pokraj toa {to kaznata e odmerena dovolno visoko, toa najmnogu se
zasnova vrz toa {to zakanata so kazna e samo ~ista zakana, na ~ij psiholo{ki
uspeh vo oddelen slu~aj bitno vlijae presmetkata na zlostornikot
za verojatnosta vo odnos na otkrivaweto na negoviot akt. 1005
Natamu Jering veli deka spored Kant, ~ovekot treba da ispolnuva
dol`nost bez ogled na sebesi, t.e. zaradi nekoja subjektivna cel,
tuku zaradi objektivnata cel. Kantoviot kategori~ki imperativ vrz
koj se zasnova celokupnoto negovo u~ewe za moralot, na voljata í upatuva
barawe da se razdvi`uva bez nikakov interes, pottiknata edinstveanovata
na ropstvoto. Tamu kade {to `ivotot zavisi od mrakot, vnesuvaweto
svetlost e zlostorstvo koe zaslu`uva smrt. Ibid, str. 196.
1003
Ibid, str. 70.
1004
Ibid, str. 31-32
1005
Ibid, str. 33. Vo ova smisla e interesno i zabele`uvaweto na Jering
deka "prisilbata deluva samo dodeka kam{ikot e na vidik, a nagradata neprestano."
str. 72.
520

no od formalniot princip na sakaweto voop{to bez ogled na posledicite
koi ottamu se o~ekuvaat. Voljata e li{ena od site pobudi koi bi
mo`ele da se javat pri izvr{uvaweto na koj i da e zakon, i ottamu kako
edinestven princip koj treba da mu slu`i na voljata preostanuva op{-
tata zakonitost na postapkite. Imperativot ja isklu~uva sekoja premisa
na nekoj interes kako pobuda. Moralniot zakon ne smeeme da go
barame vo ~ovekovata priroda (vo ona subjektivnoto), nitu vo okolnostite
na svetot (vo ona objektivnoto), i pritoa ne smeeme da pravime ni
najmali pozajmici od poznavaweto na ~ovekot, t.e. od antropologijata.
Zna~i, ~ovekot kon deluvawe treba da go naveduva eden ~ist poim -
ni{to drugo. Vo taa smisla, istaknuva Jering, kolku {to mo`eme da se
nadevame deka zapre`na kola }e razdvi`ime od mesto so pomo{ na
predavawe za teorijata na dvi`ewe, tolku ~ovekovata volja }e ja razdvi`ime
so pomo{ na kategori~kiot imperativ... Potreben e realen
pritisok za taa da se radvi`i. Takviot relen pritisok za ~ovekovata
volja e interesot. 1006
Pritoa, Jering ispravno go objasnuva interesot kako li~na zainteresiranost
za celta, kako e neizostaven uslov za sekoja postapka.
Deluvawe bez interes e isto tolku apsurdno kako deluvawe bez cel, toa
e psiholo{ka nemo`nost. Vo taa smisla, spored Jering, vo pravo e [openhauer
koga veli: "Sakawe bez interes e sakawe bez motiv, zna~i posledica
bez pri~ina." Inaku, interesot mo`e da bide mnogu mal i mnogu
oddale~en, me|utoa nekoj interes sekoga{ mora da postoi ako celta
treba da stekne mo} nad voljata. 1007
Po seto ova Jering go izlo`uva svojot stav za pravdata i pravednosta
koja ja deli na formalna i materijalna ednakvost. Spored nego,
1006
Ibid, str. 36. Da ispitame dali kaj samoodre~uvaweto e poinaku,
dali volata kako {to toa Kant go o~ekuva od nea e sposobna ovde da se razdvi-
`i bez kakov i da e interes. Se `rtvuvam za svoite deca, za svoite prijateli,
za op{to korisna svrha, me|utoa ne za persiskiot {ah, ne za izgradba na nekakov
hram vo Indija. Moeto samoodre~uvawe nema taka naslepo da se vpregne
za da mu bide potaman sekakva cel: toa vr{i kritika, toa pravi razlika me|u
celite. Tie mora da imaat nekoj odnos sprema mene ako treba za niv da se zagrejam.
Protestantot nema da dava prilozi za zdru`enieto na Prius, nitu katolikot
za zdru`enieto na Gustav Afolf, za celosno nepoznat ~ovek nema da
go storam ona {to i za blizok prijatel... Onoj koj deluva ne se stremi kon
du{evno zadovolstvo {to storil dobro delo - toa bi bilo samo ladno zadovoluvawe
na dol`nosta bez toplina na srceto, tuku za zadovolstvo po sebe celosno
li{eno od razmisluvawe {to toa dobro uspoealo vo li~nosta na drug, toj
se stremi kon radosta poradi tu|a sre}a. Zna~i, sepak nekoja nagrada! - }e
izvika egoistot: spored toa isto taka egoizam... Sumarno zemeno: "ne postoi
deluvawe za drugite kaj koe subjektot ednovremeno ne saka ne{to i za sebe.
Ibid, str. 38-39.
1007
Ibid, str. 37.
521

prakti~nata cel na pravednosta e ednakvost. Celta na materijalnata
pravednost e vnatre{na ednakvost, t.e. ramnote`a me|u zaslugata i nagradata,
me|u kaznata i vinata, a celta na formalnata pravednost e
nadvore{na ednakvost, t.e. ramnomernost vo primena na edna{ postavenata
norma na site slu~ai. Re{avaweto na prvata zada~a vo dr`avata
e na zakonodavecot. Me|utoa, tamu kade {to toa okolnostite go dozvoluvaat
i baraat, toj mo`e na sudijata da mu dade upatstvo samiot da go
primenuva spomnatoto merilo na vnatre{nata ramnote`a, so {to toa
merilo za sudijata dobiva karakter na formalna obvrzanost. Zada~ata
na sudijata se iscrpuva vo re{avaweto na drugata zada~a (pravosudstvoto)...
Poimot na pravednost e ograni~en na onie vlasti za koi mislata
za ednakvosta vo pravoto e merodavna: na zakonodavecot i sudijata...
Zna~i, na~eloto na ednakvostvo pravoto e ona vrz {to se zasnova
poimot na pravednosta. Pa {to e toa tolku golemo vo ednakvosta koga
najvisokiot poim na pravoto - a toa e pravednosta - ja merime spored
nea? Zo{to pravoto bi trebalo da se stremi kon ednakvosta, koga
celata priroda ja negira? I koja vrednost ja ima ednakvosta nezavisno
od sekoe nejzino sodr`insko odreduvawe? Ednakvosta mo`e da bide i
ednakvost na bedata. Dali za zlostornikot e uteha ako znae deka kaznata
koja go stignala }e gi pogodi i site drugi vo ista polo`ba? Se
~ini deka baraweto za ednakvost ja ima svojata krajna pri~ina vo edna
grda crta na ~ovekovoto srce, vo zlobata i zavista - nikomu ne treba da
mu e podobro ili pomalku lo{o odo{to mene, ako jas `iveam vo beda,
neka `ivee i sekoj drug!
Me|utoa, nie vo pravoto ne ja sakame ednakvosta, zatoa {to taa
po sebe bi bila ne{to posakuvano (za{to taa voop{to ne e toa, i svetot
se pogri`il za toa i pokraj seta ednakvost na pravoto od iljadnici
izvori da se probiva neednakvosta), tuku ja sakame zatoa {to taa e
uslov za blagosostojbata na op{testvoto. Koga tovarot koj{to op{testvoto
mu go nametnuva na svoite ~lenovi bi bil neednakvo podelen, ne
bi trpel samo onoj del koj premnogu e optovaren, tuku bi trpelo i celoto
op{testvo, te`i{teto bi bilo pomesteno, ramnote`ata naru{ena,
a prirodna posledica na toa e op{testvena borba so cel vospostavuvawe
na ramnote`a, eventualno i krajno opasno zagrozuvawe i potresuvawe
na postojniot op{testven poredok. 1008
Nadvore{nata, apstraktna, mehani~ka ednakvost na sekoj u~esnik
(na oddelnite poedinci) mu priznava sosema ednakov del kako i na
drug. 1009 Ovaa ednakvost sî meri so isto merilo: malite i golemite,
bogatite i siroma{nite, decata i vozrasnite, pametnite i glupite. So
toa {to ona {to e neednakvo go tretira kako ednakvo vo stvarnosta,
taa doveduva do najgolema neednakvost (summum ius summa iniuria). Vo
toj slu~aj op{testvoto ne mo`e da opstane: toa bi zna~elo da se negi-
522
1008
Ibid, str. 165-166.
1009
Ibid, str. 166.

aat razli~nostite koi vo negovite ramki navistina postojat i mora
da postojat. Braweto za takva ednakvost ne bi bila ni najmalku podobro
odo{to koga site delovi na ~ovekovoto telo bi sakale da bidat celosno
ednakvo oformeni: tie mora da bidat razli~ni za da mo`e da
stane zbor za telo. Istoto e i so op{testvenoto telo. 1010
Vnatre{nata, relativna, geometriska, ednakvost, go meri udelot
spored ona {to sekoj pridonesuva: ideja za ramnote`a me|u vlo-
`uvaweto i dobivkata - ideja za ekvivalent. 1011 Ednakvosta koja treba
da se ostvari vo op{testvoto mo`e da bide samo relativna: ramnomernost
me|u sposobnostite za postignuvawe na rezultatot i nalo`eniot
rezultat, me|u zada~ata i sredstvoto za negovo re{avawe, me|u zaslugata
i nagradata, me|u vinata i kaznata. Nejzinata lozinka glasi: suum
cuique - suum odmereno spored svoevidnosta na postapkite. Vrz toa se
zasnova poimot na vistinskata pravda. Ednakvosta kon koja taa se stremi
e ednakvost na samiot zakon, ramnote`a me|u odredbite na zakonot
i negovite pretpostavki. Praveden go narekuvame onoj zakon kaj koj
spored na{a ocena postoi ovaa ramnote`a, nepraveden onoj kaj koj ne ja
zabele`uvame. Nepraveden e zakonot koj na siromaviot mu nametnuva
isti tovari kako i na bogatiot, za{to toj ja previduva razlikata vo
sposobnosta za postignuvawe na rezultatot, nepraveden e zakonot koj
lesniot zlostor go kaznuva so ednakva kazna kako i te{kiot, za{to ja
ignorira ravnomernosta me|u zlostorot i kaznata, nepraveden e onoj
zakon koj nepresmetliviot ~ovek go tretira ednakvo kako i presmetliviot,
za{to ne vodi smetka za momentot na vinata. 1012
Op{testvoto koe saka da napreduva mora da bide sigurno deka
negoviot oddelen ~len }e mu bide celosno predaden na op{testvenata
cel i za taa cel toa mora da mu obezbedi celosen ekvivalent za negovata
sorabotka: ako toa ne go stori, toa ja zagrozuva sopstvenata cel, interesot
na o{teteniot ~len slabee pred ostvaruvawe na zaedni~kata
cel, negovata revnost i negovata energija se ko~at, edna od polugite na
ma{inata otka`uva i na toj na~in i samata ma{ina zastanuva. Neednakvosta
vo raspredelbata na prednostite na op{testvoto i so toa predizvikanoto
o{tetuvawe na poedinecot e o{tetuvawe na samoto op{-
testvo. Prakti~niot interes na opstanokot na op{testvoto i napeduvaweto
na op{testvoto, zna~i e ona {to mu go diktira na~eloto na
ednakvosta vo ovaa smisla, a ne apriorniot, kategori~ki imperativ na
nekoja ednakvost koja bi trebalo da se ostvari vo site ~ove~ki odnosi.
Koga iskustvoto bi poka`alo deka toa mo`e podobro da opstane pri
neednakvost, toga{ neednakvosta bi zaslu`uvala prednost. 1013
[to se odnesuva do razlikata me|u dobroto i zloto zalo`eni vo
1010
Ibid, str. 167.
1011
Ibid, str. 166.
1012
Ibid, str. 167.
1013
Ibid, str. 166.
523

poimot na pravdata, taa spored Jering ne se nao|a vo ne{tata po sebe,
tuku proizleguva duri od odnosot na ne{tata i postapkite sprema ~ove~kite
celi: tie vo sebe sodr`at sud za celta. Dobroto od stanovi{te
na poedinecot e ono {to odgovara na nejzinite celi, a dobro vo op{testvena,
t.e. vo moralna smisla e ona {to preku iskustvoto se poka`alo
kako korisno za celite na op{testoto, dodeka lo{o ili zlo e ona {to
se poka`alo deka |i popre~uva ili deka im na{tetuva. Ne{tata (kaj
moralnosta - postapkite na lu|eto) 1014 ne se po sebe dobri ili lo{i,
tuku primenlivosta za na{ite celi e meriloto spored koe go opredeluvame
ova nivno svojstvo. Narekuvaj}i gi ne{tata ili postapkite dobri
ili lo{i, nie ne{to {to svojata pri~ina ja ima vo nas go proecirame
kako svojstvo za niv, kako toa da e ne{to {to im e imanentno...
Taka, dobroto i zloto se nao|aat samo vo subjektot koj za ne{tata sudi
od stanovi{teto na svoite celi, t.e. spored merata na svojata li~ost:
za{to toj mu gi propi{uva tie celi. Samo koga za osnova go zememe voobi~aeniot
vid na ~ovekovite potrebi i celi dospevame dotamu izvesni
ne{ta da gi ozna~ime kako apsolutno dobri, a drugi kako apsolutno
lo{i. Me|utoa, deka meriloto i ovde e ~isto subjektivno jasno se gleda
vrz osnova na faktot deka ovaa sprotivnost poradi nekoi posebni promeni
na subjektivnite odnosi mo`e sosema da go presvrti: {to e dobro
mo`e da stane lo{o, {to e lo{o - dobro: silno vino za zdrav ~ovek e
melem, za bolniot otrov, otrovot za prviot e lek za vtoriot - so potrebata
se menuva i meriloto za dobroto i zloto. Toa va`i i za moralnoto
dobro i zlo. Ne postoi nitu edna postapka koja po sebe bi bila
lo{a. Toa ne e nitu ubivaweto ~ovek: vo vojna toa e dol`nost, vo nevolja
dozvoleno. Toa ne se nitu nevistinata, zabludata, prepravaweto -
za niv vo vojna va`i istoto {to i za ubivaweto: tie tuka kako voeno
lukavstvo se dozvoleni i se baraat. Toa ne e nitu razoruvaweto na tu-
|ata sopstvenost: pri vonredna sostojba, na primer, pri po`ar toa e
dozvoleno, a isto taka povtorno vo vojna, dokolku toa go bara interesot
na onoj koj ja vodi vojnata.
Ako sprotivnosta se menuva spored ~ovekovite polo`bi i celi
kade ostanuva bo`emnata objektivna imanencija na dobroto i zloto?
Samo okolnosta {to pred o~i gi imame redovno i normalno formiranite
~ove~ki potrebi i celi, pa spored toa go kroime svojot sud za dobroto
i zloto, mo`ela da dovede do prividot deka sprotivnosta me|u
dobroto i zloto se nao|a vo ne{tata. Koga od mislite }e ja otstranime
~ovekovata cel ne{tata ostanuvaat ni dobri ni lo{i kako {to go
nema ni crvenoto, sinoto, crnoto, beloto bez ~ovekovoto oko, nitu sla-
1014
Od izrazite moralen i nemoralen izrazite dobar i zol (lo{) gi
razlikuvame so toa {to prvata sprotivnost go naglasuva vnatre{niot moment
na povedenieto, subjektivnoto nastrojuvawe od koe toa proizleglo, a vtorata,
nadvore{niot ili objektivniot moment: povedenieto koe toa dejstvie go predizvikalo.
Ibid, str. 350.
524

tkoto, kiseloto, gor~livoto bez ~ovekoviot jazik: sprotivnosta me|u
dobroto i zloto proizleguva edinstveno od celta. Ottamu proizleguva
deka dobroto i zloto ili lo{o vo fizi~ka i vo moralna smisla se nao|aat
vo ist red. Dobro vo fizi~ka smisla go narekuvame ona {to na
na{eto telo ili na na{eto ~uvstvo na prijatnost mu godi, a zlo ili
lo{o ona {to ni {teti ili ni e neprijatno. Op{testvoto od svoe stanovi{te
sosema na ednakov na~in vo odnos na ~ovekovoto dejstvuvawe
dobro vo moralna smisla go narekuva ona {to go pottiknuva negovoto
postorewe, a lo{o ili zlo ona {to mu nanesuva {teta. 1015 Pritoa, ako
ne e potrebno sekoj poedinec, a vo `ivotot na narodite sekoja generacija
odnovo da doa|a do ova iskustvo, pri~inata se sostoi samo vo toa
{to se koristi so iskustvoto na drugite. 1016
5. XON STJUART MIL
Nasproti Kant i na site rigoristi kakvi {to bea stoi~arite,
Xon Stjuart Milgo nadogradi u~eweto {to vo svoeto istoimeno delo
od 1867, tokmu toj go nare~e utilitarizam. 1017
1015
Ovde e interesno da potsetime deka sored Aristotel "Dobro e ona
poradi ~ie{to prisustvo ~ovek se ~uvstvuva prijatno i poradi {to e samozadovolen.
Dobrata za koi se ima op{ta soglasnost deka se dobri se slednite:
blagosostojba, nekoi svojstva: doblestite na du{ta (hrabrost, pravednost, vozdr`anost,
{irokogradost, vozvi{enost) i doblestite na teloto (zdravje, ubavina),
ponatamu bogatstvoto, ~est, slava; nekoi sposobnosti (za govorewe i za
umnost)... Nekakvo dobro e i zemaweto pogolemo namesto pomalo dobro, kako i
zemaweto pomalo lo{o namesto pogolemo... Ima i drugi dobra koi se sporni,
za koi nema op{ta soglasnost. Takvo e, na primer, ona dobro {to e sprotivno
na lo{oto, ili dobro e ona {to ne e preterano, dobro e ona {to zaslu`uva pofalba,
ili ona {to nekoj go po~ituva pove}e od drugite sli~ni ne{ta, dobro
e ona {to slobodno se izbira, potoa i ona {to se posakuva, ona {to gi raduva
prijatelite, ona {to odbiraat da go pravat onie na koi im se voshituvaat. A i
zadovolstvo nu`no e nekakvo dobro, za{to site `ivi su{estva po priroda go
posakuvaat... Op{to zemeno dobro e ona {to slobodno se izbira. A najgolemo
dobro e ona kon koe osobeno e naso~en, na primer, za onie koi ja qubat pobedata
toa e najgolemo dobro taa e najgolemo dobro, za ~estoqubivite toa e ~esta,
a za srebroqubivite toa se parite, ili nakratko, za sekoja edinka e dobro ona
{to gi ostvaruva ne{tata {to se vo negov interes." Aristotel, Retorika, str.
58-67.
1016
Jering, F. R. op. cit. str. 348-349.
1017
Vo prvoto osnovno zna~ewe utilitaristi~ka e sekoja eti~ka teorija
spored koja dobrite i lo{ite posledici na na{ite postapki se edinstvenoto
merilo na nivnata moralnost. Vo ova generi~ko zna~ewe na zborot, utilitarizam
e isto {to i konsekvencionalizam ili teleolo{ka etika. Vo vtoroto,
potesno zna~ewe, utilitarizmot gi ozna~uva eti~kite doktrini kakvi {to
525

Vo baraweto na prviot princip na moralnosta, kriteriumot na
ispravnosta ili neispravnosta, summum bonum, ili {to se sveduva na
isto, vo baraweto na osnovite na moralitetot, a ottamu i na pravdata
1018 Mil poa|a od kritikata na induktivnata eti~ka teorii na Kant i
induktivnata eti~ka teorija na Hjum. Ovie teorii se soglasuvaat vo
toa deka moralnosta na nekoe oddelno dejstvie ne e rabota na neposredno
zabele`uvawe, tuku na primena na eden zakon na poedine~en slu~aj.
Tie, isto taka, vo golema mera priznavaat isti moralni zakoni, me|utoa
se razijduvaat kako vo pogled na nivnata evidentnost, taka i vo pogled
na izvorite od koi poteknuva nivniot avtoritet. Spored prvoto
mislewe, principite na moralot se evidentni a priori, pa ne baraat ni-
{to drugo odo{to razbirawe na zna~eweto na soodvetnite termini za
da naredat da se soglasime so niv. Spored vtoroto u~ewe, ispravnoto i
neispravnoto, ednakvo kako vistinata i lagata, se rabota na posmatrawe
i iskustvo. Me|utoa i dvete u~ewa ednakvo dr`at deka moralnosta
se na Bentam ili na Mil - doktrini spored koi stepenot vo koj na{ite postapki
pridonesuvaat kon postignuvawe na zadovolstvo odnosno sre}a, se edinstven
kriterium na nivniot moralen status. Utilitarizmot vo ovaa vtora smisla
e samo edna varijanta na utilitarizmot vo prvata generi~ka smisla: varijanta
vo koja dobroto i lo{oto se opredeluvaat so poimite na sre}ata i nesre-
}ata, zadovolstvoto i bolkata. Ovaa hedonisti~ka varijanta vo tekot na istorijaat
be{e najvlijatelna. Primotrac, I. Savremene kritike utilitarizma, Ideje, Beograd,
1980/2-3, str. 119-120. Vo vrska so utilitarizmot vo prvoto zna~ewe
treba da se pravi distinkcija me|u utilitarizam na postapki (act utilitarianisam)
i utilitarizam na pravila (rule utilitarianism). Dokolku pod postapki vo
formulacijata na osnovniot princip na utilitarizmot podrazbirame poedine~ni
postapki imame eti~ka teorija koja nalo`uva vo moralnoto rasuduvawe
i odlu~uvawe da se rakovodime so dobrite, odnosno lo{ite posledici na sekoja
poedine~na vo dadena situacija mo`na postapka. Ako pak pod postapki se
misli na klasa na postapki, stanuva zbor za utilitarizam na pravila - teorija
spored koja za moralnosta na oddelni postaki se odlu~uva so nivno podveduvawe
pod soodvetni moralni pravila, t.e. pravila koi izvesni klasi na postapki
gi opredeluvaat kako moralno ispravni ili neispravni, obavezni ili
zabraneti. Ovie pravila od svoja strana se zasnovani vrz utilitaristi~ki
pri~ini - nivnoto po~ituvawe ima podobri posledici od nivnoto kr{ewe,
odnosno od povedenie spored nekoi alternativni pravila. (Ottamu spored
utilitarizmot na postapki osnovniot princip na utilitarizmot na poedine~ni
postapki se primenuva neposredno, a spored utiliratizmot na na pravilata
posredno - so posredsatvo na moralnite pravila, ovie dve varijanti na utilitarizmot
ponekoga{ se ozna~uvaat kako neposreden i posreden utilitarizam.
Ibid, str. 120.
1018
Poimot summum bonum (najvisoko dobro), Aristotel go sfa}a{e
kako vrhovno i seopfatno dobro (agathon) koe go izedna~uva so sre}ata i go
definira kako ne{to kon {to kone~no i vo celina se stremi ~ovekot.
526

mora da se deducira od principi, pa intuitivnata {kola isto taka re-
{itelno kako i induktivnata tvrdi deka postoi nauka za moralot. Sepak,
tie retko se obiduvaat da sostavat lista na ovie principi a priori
koi treba da slu`at kako premisi na taa nauka, a u{te poretko se trudat
tie razli~ni principi da gi svedat na eden prv princip ili na zaedni~ka
osnova na nivnata obvrzanost. 1019 Ona {to ne uspeale da go definiraat
kako prv fundamentalen princip ili zakon na etikata,
odnosno kako krajno merilo i cel na moralnosta e ubla`eno vo praktikata
so mol~e{koto vlijanie na edno merilo - principot na korisnosta,
1020 koe Bentam go nare~e princip na najgolema sre}a. Nasproti
navedenite, utilitaristi~kata teorijata ili teorijata na sre}a smeta
deka vo korenot na celokupniot moralitet postoi nekoj fundamentalen
princip evidenten sam po sebe, a toa e sre}ata kako dobro, kako
utiliraristi~ko merilo na moralnosta. 1021 Ottamu, seto ona {to e dobro
mora da e takvo da mo`e da se poka`e deka pretstavuva sredstvo za
postignuvawe na ne{to {to bez dokazi se priznava za dobro, a kako
{to vidovme toa e sre}ata kako cel. Ottamu, proizleguva ako sekoe
dejstvie se vr{i zaradi nekoja cel, prirodno e da se pretpostavi deka
pravilata na dejstvieto, celokupniot svoj karakter i boja }e go dobijat
od celta na koja i slu`at. 1022
Kako se doka`uva principot na korisnosta kako krajno sredstvo
na moralnosta? Spored utilitarizmot "sre}ata e po`elna i toa e
edinstveno ne{to {to e po`elno kako cel dodeka site drugi ne{ta se
po`elni kako sredstvo za taa cel." Edinstvenata evidencija koja mo`e
da se postigne za tvrdeweto deka ne{to e po`elno se sostoi vo toa
deka lu|eto navistina go po`eluvaat. Nikakva druga pri~ina ne mo`e
da se navede za tvrdeweto deka op{tata sre}a e po`elna osven toj deka
sekoe lice ja po`eluva svojata sopstvena sre}a dokolku veruva deka taa
mo`e da se postigne. A so ogled na toa {to toa sepak e eden fakt, nie
imame ne samo dokaz koj go dopu{ta ovoj slu~aj, tuku celosen dokaz koj
mo`e da se bara za tvrdeweto deka sre}ata e dobro, a toa e: deka sre}ata
na sekoe lice e dobro za toa lice, pa ottamu deka sre}ata e dobro za
site lica. Ottuka, za sre}ata e doka`ano deka pretstavuva edna od celite
na postapuvaweto i spored toa kriterium na moralnosta. Me|utoa,
ottamu {to lu|eto pokraj sre}ata gi po`eluvaat i doblestite i otsust-
1019
Mil, Dz. S. Utilitarizam, str. 4-5.
1020
Ovde e va`no da se istakne {to se podrazbira pod zborot korisnost.
Spored Mil, po~nuvaj}i od Epikur pa se do Bentam, pod zborot korist
podrazbiraa ne ne{to {to bi se stavilo nasproti zadovolstvoto, tuku samoto
zadovolstvo zaedno so osloboduvaweto od bolka, i namesto da go sprotivstavuvaat
korisnoto na prijatnoto ili ubavoto i ukrasnoto, tie sekoga{ izjavuvale
deka pokraj drugoto, korisnoto gi ozna~uva i tie raboti. Ibid, str. 8.
1021
Ibid, str. 5-6.
1022
Ibid, str. 4.
527

voto na porocite, potrebno e da se doka`e deka taa e i edinstveniot
kriterium. Za da go doka`e toa, Mil najprvin konstatira deka utilitaristi~koto
u~ewe prifa}a deka lu|eto ja po`eluvaat doblesta i deka
taa treba da se po`eluva i toa zaradi nea samata, no deka ova ne pretstavuva
ni najmalo otstapuvawe od principot na sre}ata. Sostavnite
delovi na sre}ata, ~estopati se razli~ni i sekoj od niv e po`elen po
sebe, a ne samo koga se smeta deka zgolemuva nekoj agregat. Principot
na korisnosta ne podrazbira deka na sekoe dadeno zadovolstvo, kako
{to e na primer, muzikata ili na sekoe osloboduvawe od bolkata, kako
{to e na primer, zdravjeto, treba da se gleda kako na sredstva so koi se
postignuva ne{to grupno {to se narekuva sre}a i deka zatoa treba da
se po`eluvaat. Niv lu|eto gi po`eluvaat i tie se po`elni po sebe i za
sebe. Osven toa, so ogled na toa {to se sredstva, tie se eden del na celta.
Od gledi{te na utilitaristi~koto u~ewe doblesta ne pretstavuva
priroden i prvobiten del na celta, tuku e sposobna toa da stane, a kaj
onie koi nesebi~no ja sakaat, taa toa i stanala, pa tie ja sakaat i neguvaat
ne kako sredstvo za sre}a, tuku kako del na svojata sre}a. Toa, na
primer, e slu~aj so qubovta kon parite, koga tie se sakaat ne kako
sredstvo za doa|awe do dru|i po`elni sredstva koi slu`at kako zadovolstvo,
tuku po sebe i za sebe - zaradi niv samite. Koga `elbata za nivno
poseduvawe e posilna od `elbata za nivnata upotreba mo`e da se
ka`e deka parite ne se sakaat zaradi nekoja cel, tuku kako del na celta.
Od sredstvo za sre}a, tie stanale glaven sostaven del na individualnoto
sfa}awe na sre}ata. Toa mo`e da se ka`e i za pogolemiot del
na va`nite celi na ~ovekoviot `ivot - za vlasta ili za slavata, na
primer. So samoto nivno poseduvawe, edno lice stanalo sre}no, ili
taka misli, a nesre}no ako ne uspee da gi dobie. @elbata za niv ne e
ni{to povisoka, ne{to razli~no od `elbata za sre}a odo{to e toa qubovta
sprema muzikata i `elbata za zdravje. Tie se opfateni vo sre}ata.
Toa se nekoi od elementite koi ja so~inuvaat `elbata za sre}a.
Sre}ata ne e nekoja apstraktna ideja, tuku edna konkretna celina, tie
elementi se nekoi od nejzinite delovi... Doblesta e dobro od toj vid.
Inaku, osven nejziniot pridones kon zadovolstvoto, a osobeno za za{tita
od bolka, ne postoe{e nikakva iskonska `elba ili motiv za nea...
Ottamu proizleguva deka osven `elbata za sre}a vo stvarnosta ne postoi
ni{to drugo {to se po`eluva. Ona {to se po`eluva poinaku, a ne
kako sredstvo za nekoja cel nadvor od nea samata i vo krajna linija
kako sredstvo za sre}a, se posakuva kako del na sre}ata, a ne poradi nea
samata se dodeka ne stane del na sre}ata. Onie koi doblesta ja po`eluvaat
zaradi nea samata, ja po`eluvaat bilo zatoa {to svesta za nea
predizvikuva zadovolstvo, ili za{to svesta za nejzinoto otsustvo sozdava
bolka, ili od dvete pri~ini zaedno. Koga prvo, ne bi i sodavala
nikakvo zadovolstvo, a voro, nikakva bolka, toga{ taa doblest nitu bi
se sakala, ni po`eluvala, ili bi ja po`eluvale samo poradi drugite
koristi koi taa mo`e da gi pribavi nejze li~no, ili na licata za koi
528

se gri`i. Zna~i ako ~ovekot spored svojata priroda e takov da ne
posakuva ni{to {to ne e del na sre}ata ili sredstvo za postignuvawe
na sre}ata, toga{ nie ne mo`eme da imame nitu barame nikakov drug
dokaz deka toa se edinstvenite posakuvani ne{ta. Ako e taka, sre}ata
pretstavuva edinstvena cel na ~ovekovoto deluvawe, a nejzinoto unapreduvawe
e meriloto vrz osnova na koe treba da se ocenuva sekoja ~ove~ka
postapka. Od toa nu`no proizleguva deka sre}ata e kriterium na
moralnosta, za{to delot se sodr`i vo celinata. 1023
Od navedenoto jasno proizleguva deka spored Mil, doblesta i
moralnosta voop{to ne e samovrednost, tuku se celni, za{to pridonesuvaat
kon sre}ata, pa spored toa zgolemuvaweto na sre}ata i korista e
krajnata cel na ~ovekot, a ottamu i vrhoven kriterium za odreduvawe
dali na{ite dejstvija se moralni i nemorani, odnosno pravedni i nepravedni.
Spored veruvaweto koe ja usvojuva korisnosta ili principot
na najgolemata sre}a kako fundamentalen princip na moralot,
veli Mil, na{ite dejstvija se ispravni dokolku vodat kon unapreduvawe
na sre}ata, a neispravni dokolku vodat kon proizveduvawe na ne-
{to sprotivno na sre}ata. Zna~i, pod sre}a se podrazbira zadovolstvo
i otsustvo na bolka, pod nesre}a - bolka i otsustvo na zadovolstvo.
Zadovolstvoto i slobodata od bolka pretstavuvaat edinstveni raboti
koi mo`at da se posakuvaat kako celi i spored koi site po`elni raboti
se po`elni ili poradi zadovolstvoto {to im e inherentno ili kako
sredstvo za postignuvawe na zadovolstvo i izbegnuvawe na bolkata. 1024
Za utilitaristi~koto merilo, me|utoa Mil, ne e ja zama najgolemata
sre}a na onoj koj dejstvuva, tuku najgolemiot iznos na sre}ata
na site. Spored principot na najgolemata sre}a, krajnata cel vo odnos
na kogo i zaradi kogo site drugi raboti se po`elni (bilo da go imame
vo vid na{eto sopstveno dobro ili dobroto na drugite lu|e) e eden `ivot
koj, {to e mo`no pove}e e osloboden od bolka i koj, {to e mo`no
pove}e e pobogat so u`ivawa (bolka i u`ivawe zemeni so ogled na kvantitetot
i kvalitetot. 1025 ) Pritoa, testot na kvalitetot i praviloto
1023
Ibid, str. 39-43.
1024
Mil, S. \. Utilitarizam, Kultura, Beograd, 1960. str. 9.
1025
[to se odnesuva na kvalitativnata razlika me|u zadovolstvata
utilitarizmot na Mil nao|a deka od dve zadovolstva popo`elno e ona na koe
site, ili re~isi site koi i dvete gi do`iveale, mu davaat prednost nezavisno
od nekoe ~uvstvo na moralna obvrska toa da go storat... Na pra{aweto koe od
dve zadovolstva najpove}e vredi da se ima i koj od dva na~ini na `ivot najpove}e
odgovara na na{ite ~uvstva nezavisno od nivnite moralni atributi i od
nivnite posledici, kako kone~en mora da se priznae sudot na onie koi vrz
osnova na svoeto poznavawe na dvete zadovolstva, odnosno na~ini na `ivot,
edinstveno se povikani za toa, ili ako tie se razijduvaat, sudot na mnozinstvoto
od niv... So koi sredstva mo`eme da opredelime koja od dve dadeni bolki
e najsilna ili koe od dve prijatni ~uvstva e najintenzivno, ako toa ne e zaed-
529

spored koe toj se meri nasproti kvantitetot e prednosta koja ja ~uvstvuvaat
onie koi vo iskustveni priliki se najdobro snabdeni so sredstva
za sporeduvawe, na {to mora da se dodadat nivnite naviki na samosvesnost
i samoposmatrawe. Toa, {to so ogled na utilitaristi~koto
sfa}awe, e cel na sekoe ~ovekovo povedenie, e nu`no i merilo na moralnosta.
Moralitetot spored toa mo`e da se definira kako pravila i
propisi za ~ove~koto postapuvawe ako sakame na site lu|e da im bide
obezbeden sre}en `ivot i toa vo najgolema mo`na mera, i ne samo na
site lu|e tuku, vo obem {to go dopu{ta prirodata na rabotite, i na
site su{testva koi ~uvstvuvaat. 1026
Na prigovorot na utilitarizmot deka lu|eto mo`at da deluvaat
bez sre}a Mil odgovara nesporno e deka ~ovekot e mo`no da deluva bez
ogled na sre}ata. Na toj na~in se odnesuvaat devetnaeset dvaesetinki
od lu|eto duri i vo onie delovi od sovremeniot svet koi najmalku potonale
vo varvarstvo, a na toj na~in dobrovolno mora da deluvaat herojot
ili ma~enikot zaradi ne{to {to go cenat pove}e od svojata li~na
sre}a. No, {to e toa ako ne sre}a na drugite ili nekoe sredstvo za toa?
Skapocena rabota e koga nekoj e sposoben celosno da se otka`e od svojot
udel vo sre}ata ili izgledite na nea. Me|utoa, na krajot na krai{-
tata toa samo`rtvuvawe mora da ima nekakva cel, i koga nekoj ni ka`e
deka celta na samo`rtvuvaweto ne e sre}ata, tuku doblesta koja pove}e
vredi od sre}ata, toga{ treba da se zapra{ame dali herojot ili ma~enikot
}e podnesuvaa `rtvi da ne bile uveren deka so toa na drugi nema
da im za{tedat sli~ni `rtvi. Dali bi ja istrpel da mislel deka negovoto
otka`uvawe od li~nata sre}a nema da vrodi so nikakov plod za
nekoj od negovite bliski, tuku deka i niv }e im priredi ista sudbina
kako {to e negovata, pa taka i niv }e gi stavi vo polo`ba na onie lu|e
koi se otka`ale od sre}ata? Sekoja ~est na onie koi se sposobni da se
otka`at od sopstvenoto u`ivawe na `ivotot ako so takvoto otka`uvawe
zna~itelno se pridonesuva za zgolemuvaweto na sre}ata vo svetot.
Me|utoa, onoj koj toa go pravi ili propoveda deka treba da se pravi zaradi
nekoja druga cel, toj ne zaslu`uva pogolem voshit od asketot koj
se ka~il na svojot stolb. Toj mo`e da bide pottiknuva~ki primer za
ona {to lu|eto mo`at da go storat, me|utoa sigurno ne i primer za ona
{to lu|eto treba da go pravat. Nakratko, utilitaristi~kiot moralist
priznava deka vo ~ove~kite su{testva postoi sposobnost od `rtvuvawe
na sopstvenoto najgolemo dobro zaradi dobroto na drugite. Toj
edinstveno odbiva da dopu{ti deka `rtvuvaweto e samo po sebe dobro.
@rtvata {to ne go zgolemuva celokupniot iznos na sre}ata ili ne sluni~kiot
izvor na onie koi dobro se zapoznale so niv... Kako mo`e da se odlu~i
dali nekoj opredeleno zadovolstvo zaslu`uva da se postigne na {teta na nekoja
opredelena bolka, ako ne vrz osnova na ~uvstvoto ili sudot na onoj koj gi
iskusil." Ibid, str. 11 i 13-14.
1026
Ibid, str. 14-15
530

`i za nejzinoto zgolemuvawe toj ja smeta za zaludna. Edinstveno samootka`uvaweto
koe toj go odobruva e oddadenosta kon sre}ata na drugite
ili na nekoe od sredstvata za sre}ata na drugite, bilo da se raboti
za kolektivna sre}a na lu|eto, bilo za sre}ata na poedinci vo ramkite
na ovie granici koi go postavuvaat kolektivniot interes na lu|eto. 1027
Nesporen e i faktot deka onie koi podednakvo gi poznavaat i
dvete zadovolstva i koi se ednakvo sposobni da gi ocenat i vo niv da
u`ivaat, mu pridavaat najgolemo prednost na onoj na~in na `ivot koj
gi anga`ira nivnite povisoki sposobnosti. 1028
Rezimirajki go svoeto utilitaristi~ko u~ewe, Mil ~uvstvuva
potreba pove}epati da naglasi deka sre}ata koja slu`i kako utilitaristi~ko
merilo za ona {to e ispravno vo postapkite na ~ovekot ne e
li~nata sre}a na onoj koj deluva, tuku sre}ata na site onie na koi se
odnesuvaat negovite postapki. Vo taa smisla, poso~uva deka vo zlatnoto
pravilo na Hristos od Nazaret go nao|ame celokupniot duh na etikata
na korisnosta. Pravi go ona {to saka{ drugite tebe da ti go pravat
i sakaj go svojot blizok kako samiot sebe - toa go so~inuva idealnoto
izvr{uvawe na utilitaristi~kiot moralitet. Kako sredstvo so
~ie posredstvo mo`e najbrzo da se dojde do ovoj ideal korisnosta bi
prepora~ala prvo, po pat na zakoni i socijalnoto ureduvawe da se vospostavi
{to e mo`no potesna harmonija me|u sre}ata ili (kako {to bi
mo`elo da se ka`e od prakti~no stojali{te) interesot na sekoj poedinec
i interesot na celinata i, vtoro, vospituvaweto i javnoto mislewe
koe ima ogromna mo} nad ~ovekovite karakteri, treba da ja upotrebi
korisnosta taka {to vo svesta na sekoj poedinec }e se zacvrsti
neoddelivata vrska me|u negovata sopstvena sre}a i dobrata na celinata,
a osobeno me|u negovata sopstvena sre}a i vr{eweto na takvi postapki,
pozitivni i negativni, kakvi {to gi propi{uva obzirot sprema
op{tata sre}a, taka {to ne samo toj da ne e vo sostojba da ja sfati
mo`nosta na negovata li~na sre}a koja bi bila vo soglasnost so posta-
1027
Ibid, str. 15-19.
1028
Vo ovaa smisla, Mil natamu veli: "Malku se ~ove~kite su{testva
koi bi se slo`ile da se pretvorat vo bilo koe i da e `ivotno od ponizok vid
poradi vetuvawe deka kako celosen nadomest za toa }e gi dobijat zadovolstvata
na `ivotnoto: nitu edno ~ove~ko su{testvo ne bi se soglasilo da bide budala,
nitu edna obrazovana li~nost da bide neznajko, nitu edna li~nost koja
~uvstvuva deka ima sovest da bide sebi~na i ne~esna, duri i toga{ koga bi
bila uverena deka budaliot, neznajkoto i neranimajkoto se pozadovolni so
svojata sudbina, odo{to e toj so svojata. Takvite li~nosti ne bi se otka`ale
od ona {to za razlika od budaliot, neznajkoto i neranimajkoto go poseduvaat,
ni za najcelosno zadovoluvawe na site svoi `elbi koi im se zaedni~ki so `elbite
na ovie. A ako bilo koga bi zamislile deka toa sepak bi go storile, toa
bi bilo samo vo slu~ai na nekoja tolku golema nesre}a zaradi {to nejzinoto
izbegnuvawe pobrzo }e ja zamenat svojata sudbina za sekoja druga." Ibid, str. 11.
531

puvaweto sprotivno na op{toto dobro, tuku i vo sekoj poedinec direkniot
pottik za unapreduvaweto na op{toto dobro da stane eden od negovite
voobi~aeni motivi na postapuvawe i ~uvstvata koi stojat vo
vrska so toa da zazemaat prostrano i glavno mesto vo ~uvstvitelnosta
na sekoe ~ove~ko su{testvo. 1029
Protivnicite na utilitarizmot se obiduvaat da go osporat ova
merilo proglasuvaj}i go za pogre{no, za{to e premnogu visoko za ~ove{tvoto.
Tie tvrdat, deka e i premnogu despotski sekoga{ od lu|eto da
se bara da rabotat pottiknati od unapreduvaweto na op{toto dobro.
Me|utoa, spored Mil, tie pogre{no go sfa}aat vistinskoto zna~ewe
na moralnoto merilo i deka go me{aat praviloto na povedenieto so
negoviot motiv. 1030 Zada~ata na etikata, veli Mil, se sostoi vo toa da
ni ka`e koi se na{ite dol`nosti, ili vrz osnova na koj test mo`eme
da gi znaeme, me|utoa nitu eden eti~ki sistem ne bara edinstveniot
motiv na se {to rabotime deka treba da bide ~uvstvoto na dol`nosta.
Naprotiv, deveeset i devet procenti na site na{i dejstvija se izvr{eni
od drugi motivi, a isprani se ako pravilata na dol`nosta ne gi osuduvaat.
So toa utilitaristi~kite moralisti so pravo tvrdat deka motivot
na dejstvieto nema nikakva vrska so negovata moralnost, iako
motivot stoi vo tesna vrska so vrednosta na onoj koj deluva. 1031
Soglasno negovite osnovni stavovi, Mil, isto taka, smeta deka
pravdata voop{to ne e samovrednost, tuku deka se ceni za{to pridonesuva
kon zgolemuvawe na sre}ata na site i spored toa deka zgolemuvaweto
na korisnosta i sre}ata pretstavuva krajnata ~ove~ka cel, a
ottamu i vrhoven kriterium za odreduvawe dali negovite povedenija se
pravedni ili nepravedni. Nakratko, pravdata e po`elna kako sredstvo
za postignuvawe na sre}ata. Spored nego, ~uvstvoto na pravda i nepravda
ne e ~uvstvo sui generis kako ne{ite ~uvstuvawa na boite i vkusovite,
tuku izvedeno ~uvstvo, nastanato so kombinacija na drugi ~uvstva i
ni{to drugo, tuku poseben vid na op{ta korisnost. 1032 Ovoj stav, Mil
1029
Ibid, str. 20.
1030
Najgolemiot del dobri dejstvija se naso~eni na kon dobrodetelta
na svetot, tuku kon dobrodetelta na poedincite od koja se sostoi dobroto na
svetot. Mislite na najdoblesniot ~ovek vo tie priliki ne mora da odat podleku
od oddelnite li~nosti na koi dejstvieto se odnesuva, osven dokolku toa e
neophodno zardi nivnoto uveruvawe deka so rabotata na nivnoto dobro ne gi
naru{uvaat pravata, t.e. legitimniite i opravdani o~ekuvawa na koj i da e
drug ~ovek. Ibid. str. 22.
1031
Taka "onoj koj go spasuva svojot blizok od davewe pravi ne{to moralno
ispravno bez ogled dali negoviot motiv e ~uvstvo na dol`nost ili nade`
deka }e dobie nagrada za svojot trud. Onoj koj }e go izmami svojot prijatel
koj mu veruva, vinoven e duri i toga{ ako toa go storil za da mu pomogne
na drug prijatel sprema koj ima pogolemi obvrski." Ibid, str. 21
1032
Vidi: ibid, str. 47.
532

go dopolnuva: "Ako pravednosta bi bila celosno nezavisna od korisnosta
i bi pretstavuvala edno merilo per se koe duhot mo`e da go soznae
so ednostavna introspekcija na samiot sebesi, toga{ bi bilo te{-
ko da se razbere zo{to ovoj vnatre{en mudrec e tolku dvosmislen i
zo{to mnogu raboti izgledaat ili pravedni ili nepravedni, soodvetno
na svetlosta vo koja se posmatraat." 1033 Ottamu, za Mil pravdata pretstavuva
ime za izvesni moralni barawa, koi posmatrani kako celina,
na skalata na op{testvenata korist zazemaat povisoko mesto od koi i
da e drugi barawa i zatoa se mnogu pozadol`itelni od niv, iako mo`at
da se pojavat osobeni slu~ai vo koi nekoja druga socijalna dol`nost e
tolku va`na {to go nadsiluva sekoe od op{tite na~ela na pravdata.
Taka, na primer, za da se spasi ne~ii `ivot, mo`e ne samo da bide
dozvoleno, tuku mo`e da pretstavuva dol`nost neophodnata hrana ili
nekoj lek da se ukradat ili da se zemat so sila, ili eden lekar specijalist
prisilno da se dovede i da se prisili da go izvr{i lekuvaweto.
So ogled na toa {to nie ne go narekuvame pravda toa {to ne pretstavuva
doblest, vo takvite slu~ai nie obi~no velime, ne deka pravdata
treba da mu go otstapi mestoto na nekoe drugo moralno na~elo, tuku
deka ona {to e pravedno vo redovni priliki, vrz osnova na toa drugo
na~elo ne e pravedno vo ovoj poseben slu~aj. Blagodarenie na ova korisno
prilagoduvawe na jazikot e so~uvan karakterot na neprikosnovenosta
koj mu se pripi{uva na pravdata, a nie ja izbegnavme nu`nosta da
tvrdime deka postoi nepravda koja e dostojna za pofalba. 1034
6. LUDVIG FOERBAH
Dvajca lu|e, veli Foerbah, se potrebni za proizveduvawe na ~ovek
i toa kako na fizi~kiot taka i na duhovniot ~ovek. Zgora na toa
egzistencijata na drugiot, na drugite lu|e e uslov i za mojata uverenost
za egistencijata na nadvore{niot svet, za{to toa {to go gledam
sam, vo toa mo`am da se posomnevam, me|utoa toa {to go gledaat i drugite
- toa e sigurno. Pa ako zaednicata na ~ovek so ~ovek e i kriterium
na vistinitosta na na{ite soznanija, taa dotolku pove}e }e bide izvor
na moralnosta.
Vo toj fakt deka su{tinata na ~ovekot e dadena i deka se ostvaruva
duri vo zaednicata le`i i objasnuvaweto na mnogu staroto pra-
{awe na eti~kata teorija, pra{aweto "kako poa|aj}i od egoisti~kiot
nagon za sre}a doa|a do priznavawe na dol`nosta sprema drugite lu|e."
Toa pra{awe, veli natamu Foerbah go re{ila samata proroda na toj
na~in {to ne sozdala samo eden ednostran i isklu~iv, tuku dvostran i
zaemen nagon za sre}a, eden nagon za sre}a koj ne mo`e da se zadovoli
na samiot sebesi, a istivremeno, duri i bezvolno, da ne se zadovoli na-
1033
Ibid, str. 60.
1034
Mil, D. S. op. cit. str. 70.
533

gonot za sre}a na druga individua: nakratko eden ma{i i eden `enski
nagon za sre}a. Zaradi ovoj dualisti~ki nagon za sre}a postoeweto na
egoisti~kiot ~ovek e povrzano so postoeweto na drugite lu|e.
So ogled na toa {to nagonot za sre}a sekoga{ e zavisen od drug
~ovek, toga{ e jasno deka izolirana individua i tesno sfatenata li~na
sre}a i interes ne mo`at da se zemat za cel na moralot. Me|utoa,
ako sopstvenata sre}a ne e cel na moralot, taa e negova osnova i negova
pretpostavka. Toa e, veli Foerbah, za{to jas samo od iskustvoto na
svojot sopstven nagon za sre}a znam {to e dobro i zlo, {to e `ivot ili
smrt, {to se qubovta ili omrazata i ottamu na gladniot ne mu pru`am
kamen namesto leb, a na `edniot kiselina od {alitra namesto pitka
voda. Zna~i samo proeciraj}i, prenesuvaj}i se sebesi vo drug, mo`am
drugiot, negovite potrebi da gi razberam i taka da dojdam do priznavawe
na negoviot nagon za sre}a, odnosno do ograni~uvawe na toj nagon
vo sebe. A toa priznavawe na drugiot poinaku se narekuva sovest ili
dol`not. Kade e nivnoto poteklo? Jas, nadvor od mene - ~uvstvitelno.
Ti e izvor na nat~ustvitelnata sovest vo mene. Mojata sovest ne e ni{-
to drugo, tuku moeto Jas koe se stava namesto povredenoto Ti, ni{to
drugo, tuku pretstavnik na sre}ata na drugiot, vrz osnova i po zapoved
na sopstveniot nagon za sre}a. Me|utoa, isto kako ni sovesta, ni dol`nosta
ne e ne{to principielno razli~no, strano vo odnos na sre}ata.
Sudirot me|u do`nosta i sre}ata ne e sudir me|u dva razli~ni principi,
tuku samo me|u ist princip vo razli~ni li~nosti, me|u sopstvenata
i tu|ata sre}a.
Vakvata analiza na osnovnite problemi na teoretskata etika
na Foerbah e svrtena protiv Kant koj saka{e da ospori sekakva mo`nost
od izgradba na nekakva etika vrz tn. eudemonisti~ki osnovi, t.e.
vrz sre}ata, osobeno vrz li~nata sre}a i ~uvstvata, smetaj}i deka edinstvena
mo`na osnova na moralot se apriornite, nadiskustveni i neiskustveni
barawa i principi na umot, odnosno dol`nosta kako glas na
nekoj sepak povisok svet vo nas. Foerbah ovde izvr{il zna~en presvrt
od idealisti~kata spekulacija vo nasoka na iskustvenite fakti, vo
nasoka na psiholo{ko, pa i sociolo{ko tretirawe na moralnite fakti,
a so toa vo nasoka na materijalizmot. 1035
Vrpo~em, stavot deka mo`e da se bide sre}en samo ako se usre}i
i drug, pokraj Bentam, go zastapuva{e i Ludvig Foerbah. Spored Foerbah,
postoi nagon za samoodr`uvawe t.e. "nagon za sre}a" koj ne e naso-
~en kon odr`uvawe na ~ovekoviot individualen `ivot, tuku kon odr`uvawe
na vrednosta vo posebnoto. Nagonot za samoodr`uvawe vo ~ovekot
ne se prostira podaleku od negovata vnatre{nost ili dobrata koj
toj gi pripi{uva na svojata vnatre{nost i koi ne mo`e da gi odvoi od
sebe, ne mo`e da gi predade, a pritoa samiot da ne se predade. Ottamu,
1035
Pavi~evi}. V. Filozofija Ludviga Fojerbaha: Fojerbah, L. Predavanja o
su{tini religije, Kultura, Beograd, 1955, str. 27-29.
534

egzistencijata na nagonot za samoodr`uvawe ne mu protivre~i nitu na
samoubistvoto. Samoubistvoto se vr{i toga{ koga pove}e ne mo`at da
se realiziraat sopstvenite vrednosti, koga pove}e ne mo`at da se zadovolat
sopstvenite osnovni potrebi. Nagonot za samoodr`uvawe e naso~en
kon odr`uvawe na eden smislen `ivot. Samiot nagon za samoodr-
`uvawe e isto {to i nagonot za sre}a, a ovoj nastanuva i is~eznuva so
sposobnosta za sre}a. Nagonot za samoodr`uvawe ne e ni{to drugo,
tuku sakawe na sre}ata. 1036 Ottamu, spored Foerbah, zakonot, se razbira
onoj zakon {to e umen i pravi~en, a ne svoevolno aristokratski ili
despotski zakon, voop{to ne e ni{to drugo odo{to mojot nagon za sre-
}a usoglasen so nagonot za sre}ata na drugiot. Zna~i, da se saka sre}ata
e ednozna~no so sakaweto da se zadovolat potrebite {to mene mi se
najva`ni, so baraweto na sre}ata na drugite, a ottamu i so toa da se
zadovolat potrebite koi niv im se najva`ni. Samo sre}niot ~ovek bi
mo`el da bide navistina dobar. Toj {to ne mo`e da se raduva, koj ja
prezira radosta na drugiot, koj ne mo`e da u`iva vo `ivotot, toj gi
prezira onie koi sakaat vo nego da u`ivaat. Toa {to Foerbah go istaknuva
e vsu{nost, edna va`na vistina: sekoj koj e kam{ik za samiot sebesi,
}e bide kam{ik i za drugiot: toj koj ne go poznava smozadovolstvoto
na personalnosta, toj, osven ako ne e genie na moralot, }e mo`e
drugite samo da gi prezira i podjarmuva. Negoviot kraen zaklu~ok e -
dobar (moralen) e samo onoj koj za svoj princip i kriteriium ja zema
edinstveno apsolutno i bezgrani~no sre}ata na ~ovekot. 1037
1036
Vidi. Helder, A. Ludwig Feuerbach redivivus, Ideje, Beograd, 1980/5.
str. 112, 114-115.
1037
Ibid, str. 116.
535

536

G l a va II
TEORIJA NA POZITIVNOTO PRAVO I PRAVDATA
1. Sekoj koj vo osnova saka da se dobli`i do su{tinata na pravniot
pozitivizam se ~ini deka toa mo`e najednostavno da go stori ako
se potseti na glavnite razliki so doktrinata na prirodnoto pravo. Vo
taa smisla slobodno mo`e da se ka`e:
1 0 Prirodnoto pravo ne se sozdava, tuku se otkriva. Toa pravo
ne e ne{to {to zavisi od slobodniot izbor na ~ovekot, tuku na vistinskoto
znaewe za toa {to e dobro za ~ovekot i za politi~kata zaednica
Pozitivnoto pravo se sozdava.
2 0 Prirodnopravnite definicii na pravoto za predmet na svoeto
izu~uvawe go imaat sekoe pravilo koe ja naso~uva dejnosta (storuvaweto
ili propu{taweto) na lu|eto.
- Pravnite pozitivistite go imaat na um samo praviloto koe go
propi{uva vrhovnata vlast i koe e potkrepeno so dr`avna prisilba.
3 0 Prirodnopravnite misliteli ne gi interesira formata, tuku
pred sî sodr`inata na pravnata norma, i toa ne kakva bilo sodr`ina,
tuku samo onaa koja e legitimen predmet na moralot. Na prirodnopravnata
teorija ne í se predmet na interes moralno indiferentnite
ne{ta (vo koi ne se prepoznava dobroto ili zloto i ottamu za koi ne
sudime od stojali{te na postojnite moralni merila) i koi obi~no se
rabota na konvencija (na primer, normata koja ja spomenuva Aristotel,
spored koja treba da se `rtvuva edna ovca namesto dve kozi, ili propisot
koj im nalaga na voza~ite da ja koristat desnata strana na patot).
Nakratrko, teoreti~arite na prirodnoto pravo se zanimavaat
samo so takvi normi so koi e za{titeno nekoe moralno dobro i koi
kako takvi ja dopiraat na na{ata sovest.
Pravnite pozitivisti voop{to ne se vpu{taat vo sodr`inata
na pravnite normi, tuku edinstveno gi intresira nivnoto va`ewe,
odnosno na~inot na koj se obezbeduva nivnata primena i iznuduva pokornosta
na onie koi odbivaat da se odnesuvaat spored niv. I dokolku
utvrdat deka sankcijata za povreda na nekoja norma vo krajna linija ja
primenuva suverenata dr`avna vlast, takvata norma za niv, nezavisno
od sodr`inata koja mo`e da ja ima, nesomneno e pravna.
4 0 Za jusnaturalizmot, jurisprudencijata (pravnata nauka) ima
preskritivna funkcija - da propi{uva (kako treba da bide). Prirodnopravnite
pisateli nastojuvaat da go utvrdat sredi{noto, su{tinskoto
zna~ewe na poimot na pravoto za potem da go koristat kako merilo koe
treba oddelna norma da go dostigne za da mo`e da se nare~e pravo.
537

Ottamu, prirodnopravnite definicii se preskriptivni (izrazuvaat
preskriptiven stav 1038 ). So ogled pak, na toa {to pravdata naj~esto se
smeta za su{tina na pravoto, naj~est logi~en zaklu~ok e deka nepravedniot
zakon voop{to ne e zakon i deka ottamu sosema legitimno mo`e
da mu se skrati poslu{nosta. Prirodnoto pravo vsu{nost e primer na
razboritost i moralna ispravnost na prakti~noto deluvawe. Stanuva
zbor za dalekuse`en obid pravoto da se napravi merilo i obrazec vrz
osnova na koj }e ja prosuduvame validnosta na nekoj akt. Prirodnoto
pravo zna~i pretstavuva obid validnosta na va`e~koto pravo da se
uslovi so negovata moralna ispravnost. So drugi zborovi, celta na zakonot
ne vo toa da ja razbudi poslu{nosta sprema vlastite vo ~ovekot,
tuku vo nego da ja razbudi moralnata doblest. 1039
Nakratko, pra{aweto na validnosta jusnaturalizmot go postavuva
kako pra{awe na moralna ispravnost i pravednost na pravnite
normi. Toj odbiva da go priznae kako pravo ili kako pravni pravila
onie pravila so koi se kr{at opredeleni temelni moralni na~ela.
Za pravniot pozitivizam, jurisprudencijata ima deskriptivna
funkcija - da opi{uva (kako e). Vo zbirot na pojavite koi voobi~aeno
se narekuvaat pravo, pravnite pozitivisti naj~esto go baraat nivniot
zaedni~ki imenitel, so {to, po pravilo, se dobiva, deskriptivna definicija
na pravoto (deskriptiven stav 1040 ).
1038
Razliki na preskriptiven (direktiven, regulativen) stav od deskriptiven
stav: 1 0 osnovna razlika. Ovoj stav e poraka koja ozna~uva deka
treba ne{to da pravi ili da ne pravi, za{to toa e vredno, odnosno bezvredno,
a ima mo} neposredno da vlijae (kako informacija koja e vrednuvawe, barawe
i mo`ebi zakana) na stavovite i povedenieto na primatelot na poprakata.
(Mo}ta na vlijanie mo`e da ima razli~ni stepeni na sila i uspe{nost se do
celosna neefikasnost ili duri do neprimawe na porakata od "adresatot."). 2 0
ontolo{ka razlika. Ovie stavovi mo`at smisleno da se referiraat samo na
~ovekovoto povedenie vo negoviot aspekt na mo`nosti i slobodi. (Za racionalnoto
sfa}awe na svetot ednakvo e besmisleno da se upati preskripcija do
oblacite da pu{tat do`d ili na krokodilite da ne ja napa|aat stokata, kako
{to e besmisleno na okovan ~ovek da mu se upati preskripcija da go zatvori
prozorot, ili na sloboden ~ovek da mu se zapoveda da zatvori ve}e zatvoren
prozor). 3 0 semanti~ko-sinteti~ka razlika. Zna~eweto na ovoj stav idealno se
iska`uva so pomo{ na funktori od glagolite "treba" i negovite zamenuva~i
"mora", "mo`e", "da se bide obvrzan" i sl. 4. logi~ka razlika. Za ovie stavovi
ne mo`e da se ka`e deka se vistiniti i nevistiniti, za{to tie mo`at da bidat
samo va`e~ki-neva`e~ki, pravedni-nepravedni, efikasni-neefikasni.
Viskovi}, N. Jezik prava, Naprijed, Zagreb, 1989, str. 117-118.
1039
^avo{ki, K, op. cit, str. 69-70.
1040
Razlika me|u deskriptiven, (indikativen, konstativen) stav i preskriptiven
stav: 1 0 osnovna razlika. Ovoj stav e poraka koja ozna~uva deka nekoj
predmet e ili ne e vo sega{nosta, minatoto ili vo idninata, a ima mo}
538

Validnosta (vrednosta, ~ineweto, legitimnosta) na edna poedine~na
norma se utvrduva so nejzinata soglasnost so povisokata norma,
vo krajna linija so va`e~kiot ustav. Pravnata norma koja e moralno
neispravna ili nepravedna so toa ne prestanuva da bide zakonita,
odnosno validna. Za pravniot pozitivizam postoeweto na pravoto e
edna rabota, dodeka pra{aweto za negovata validnost ili izopa~enost
e ne{to sosema drugo. Edinstvenite pravni vrednosti koi pravniot
pozitivizam gi ima predvid se mirot i redot, odnosno poredokot - vladeeweto
na pravoto zna~i postoewe na eden organiziran dr`aven poredok.
Pritoa, niv ne gi interesira vidot na poredokot (fa{isti~ka,
socijalisti~ka, liberalna dr`ava), tuku edinstveno negovata efikasnost.
1041 Efikasnosta na pravniot poredok, pak, ne e pra{awe na sodr`inata
i vrednosta na toj poredok, tuku na negovata prakti~na delotvornost.
Pritoa, treba da se podvle~e deka vo toj pogled postoi iznenaduva~ka
sli~nost me|u pravniot pozitivizam i zamislata na modernata
demokratijata. Vo osnova na dvete zamisli e soodveten skepticizam
- neveruvawe deka spored nekoja vrhovna vrednost, da ka`eme pravdata,
mo`at racionalno da se uredat odnosite me|u lugeto. Ottuka,
sekoj poredok se zasnova vrz arbitrarno izbrano na~elo. Ottamu, {to
vlasta se zasnova vrz soglasnosta, makar i vo molkumna, na onie nad
koi se vladee, najgolemi izgledi da bide efikasen ima demokratski poredok
zasnovan vrz vladeeweto na mnozinstvoto. Pritoa, na vladeeweto
na mnozinstvoto mu se dava prednost ne poradi toa {to toa e vo na~elo
umno i pravi~no, tuku zatoa {to postojat najgolemi izgledi so najmalku
otpori da se iznudi poslu{nost na nejzinite naredbi. Istoto
va`i i za pozitivnoto pravo koe nezavisno od svojata vnatre{na vrednost,
poradi dr`avnata suverenost na koja se potpira, vo na~elo mora
da bide efikasno. 1042
posredno da vlijae (kako informacija koja e opis i objasnuvawe) na stavovite
i povedenieto na primatelot na porakata. (Mo}ta na vlijanie mo`e da ima razli~ni
stepeni na sila i uspe{nost se do celosna neefikasnost ili duri do
neprimawe na porakata od "adresatot."). 2 0 ontolo{ka razlika. Ovie stavovi
mo`at smisleno da se referiraat na site predmeti, ~uvstvitelni i duhovni,
realni i irealni, prirodni i kulturni. 3 0 semanti~ko-sinteti~ka razlika.
Zna~eweto na ovoj stav idealno se iska`uva so pomo{ na funktori od glagolot
"da se bide" i negovite zamenuva~i, " postoi."" se nao|a,""da se ima"
itn. 4 0 logi~ka razlika. Za ovie stavovi mo`e da se ka`e deka se vistiniti i
nevistiniti. Viskovi}, N. Jezik prava, Naprijed, Zagreb, 1989, str. 117-118.
1041
Prirodnoto pravo u~i {to e vredno da se pravi (Lok), odnosno uka-
`uva na moralniot kvalitet na opredelena dejnost (Grocius).
1042
Ibid, str. 52.
539

sein
ona {to e "is"
opi{uvawe na pravoto
deskriptivno
analiti~ka jurisprudencija
sollen
ona {to treba da bide "ought"
propi{uvawe na pravoto
preskriptivno
kriti~ka jurisprudencija
5 0 Spored jusnaturalizmot samo ona {to e pravedno mo`e da
bide zakonito. Prirodnoto pravo (pravdata) e moralno merilo na va-
`e~kite zakoni. Prirodnoto pravo e vistinsko pravo, ispraven um
primenet na naredbite i zabranite (recta ratio in iubendo et vetando),
pravo koe e vo soglasnost so prirodata, ona {to sekoga{ e dobro i pravedno
(bonum et aequum). Toa e univerzalno pravo koe se odnesuva na
site lu|e i nepromenlivo. Vakvite stavovi proizleguvaat ottamu {to
teorijata na prirodnoto pravo se zanimava so krajnite pri~ini na pravnite
normi i kone~nite celi kon koi tie se stremat.
Ottamu, prirodno pravo e ona pravo koe va`i nasekade (na site
prostori), za site lu|e i zasekoga{ - univerzalno pravo. Pravo zasnovano
vrz pravdata: pravo pravo, ispravno (vistinsko) kade pravoto koe
e ramno na prava + pravda. Toa e dobro i pravedno pravo, pravo ~ija su-
{tina e pravdata, za razlika od nepravedno, krivo pravo koe e ramno
na pravo bez prava i pravda.
Spored pravniot pozitivizam pravedno e ona {to e zakonito.
Toa proizleguva ottamu {to privrzanicite na pravniot pozitivizam
se zanimava samo so pozitivnoto, sozdadenoto kako politi~ki i moralno
neutralno pravo. Predmet na pozitivnoto pravo e razgleduvawe na
normativnata strana na pravoto, tolkuvaweto na pravoto, utvrduvawe
na karakteristi~nata struktura na pravniot sistem i analiza na klu-
~nite pravni poimi kako {to se poimite subjektivni prava, dol`nosti,
sopstvenost i subjekti na pravoto. Pravniot pozitivizam ne go
interesira sodr`inata na pravnata norma. Ottamu, pozitivnoto pravo
e partikularno za razlika od prirodnoto pravo koe e postojano (ve~no)
i nepromenlivo (va`i ednakvo za site lu|e).
Ottamu, pozitivno, postaveno, pravo (ius positum) e ona pravo
koe va`i na opredelen prostor, za opredeleni lu|e i za opredeleno
vreme - partikularno pravo.
6 0 Priroda (physis). Prirodnoto pravo ne e mo`no ako na~elata
vrz koi se zasnova, a pred se na~elata na pravdata se razli~ni. Me|utoa,
razli~nosta na oddelni zakonski re{enija vo razli~ni dr`avi sî
u{te ne zna~i deka samite na~ela na pravdata, vrz koi treba da se zanovaat
zakonite, se razli~ni. Od stojali{te na prirodnoto pravo, zakonot
treba da obezbedi op{to dobro za politi~kata zaednica i toa e
ona {to se smeta za pravedno. Me|utoa, ako pravednoto e istovetno so
op{toto dobro, pravoto i pravdata ne mo`at da bidat rabota na konvencija,
so ogled na toa {to prirodata na rabotite, a ne samovolen
540

izbor, opredeluvaat {to vo sekoj poedine~en slu~aj e dobro i pravedno.
A toa zna~i deka samo ona {to e pravedno mo`e da se razlikuva od
polis do polis i od eden do drug vremenski period. Ottamu, dokolku
pravednoto e istovetno so op{toto dobro, razli~nosta na pravednite
re{enija e ne samo vo soglasnost so temelnite na~ela na pravdata,
tuku i so nivnata o~ekuvana posledica. I kako {to lekarot imaj}i go
vo vid celosnoto ozdravuvawe propi{uva razli~ni lekarstva vo zavisnost
od vidot na bolesta i op{tata sostojba na bolniot, taka i mudrite
upravuva~i so dr`avata donesuvaat posebni zakoni vrz osnova na
znaeweto {to vo dadenite priliki e dobro i pravedno. So drugi zborovi,
prirodnoto pravo ne samo {to ne isklu~uva, tuku tokmu nalo`uva
soodvetno soobrazuvawe na op{tite na~ela na pravdata so posebnite
priliki na dadena politi~ka zaednica. 1043
Konvencija (nomos). Prvite privrzanicite napravniot pozitivizam
(konvencionalisti) poa|aa od nesomneneniot fakt deka golemata
razli~nost na va`e~ki zakoni vo razli~ni dr`avi (polisi) samo potvrduvaa
deka sekoe pravo e konvencionalno, t.e. deka ne mo`e da stane
zbor za kakvo i da e prirodno pravo. Ottamu, ni pravoto nitu pravdata
nemaat nikakva potpora vo prirodata, tuku vo slobodnite, taka da se
ka`e, samovolni odluki na sekoja politi~ka zaednica oddelno. Tie
odluki proizleguvaat od nekoj vid soglasnost vo vrhovnata vlast, a soglasnosta
mo`e da dovede do mir, no ne mo`e da ja otkrie vistinata.
Taa soglasnost go odrazuva misleweto {to preovladuva, a mislewata
za pravednoto i nepravednoto se mnogu razli~ni. 1044
7 0 Pod jusnaturalizam se misli na onoj pravec koj priznava distinkcija
me|u porirodnoto i pozitivnoto pravo i koj zastapuva suprematija
na prvoto nad drugoto (teorija za superiornost na prirodnoto
nad pozitivnoto prvo).
Pod praven pozitivizam se misli na onoj pravec koj takva distinkcija
ne priznava i koj tvrdi deka pokraj pozitivnoto nema drugo
pravo (teorija za isklu~ivost na pozitivnoto pravo). 1045
2. Glavniot akcent vrz koj e pomesten interesot na pravniot pozitivizam
e negovata ambicija vo ramkite na pozitivnoto pravo da go
re{i problemot na validnosta (va`eweto) na pravoto. Spored pravniot
pozitivizam, bez ogled na toa dali e dobro ili lo{o, nekoe pravno
pravilo e validno dokolku mu pripa|a na eden sistem soglasno nekoj
kriterium na va`ewe. Za razlika od teorite na prirodnoto pravo spored
koi validnosta na sekoe pravo mo`e da se ispituva samo preku doveduvawe
vo vrska so nekoe krajno merilo, t.e. so nekoe idealno pravo,
pravniot pozitivizam zastapuva stojali{te deka ne postoi vrska me|u
pravoto i moralot, odnosno me|u pravoto {to postoi i pravoto kakvo
1043
^avo{ki, K, op. cit, str. 56.
1044
Ibid, str. 56.
1045
Bobbio N, op. cit. str. 19.
541

i trebalo da bide. Imeno, pravnite pozitivisti, naj~esto mu se priklonuvaat
na stojali{teto deka od faktot {to edno pravno pravilo e
moralno nepravedno ne sleduva deka toa ne e validno ili deka ne e
pravo. 1046 Poinaku ka`ano, definicijata na pravoto ne pretpostavuva
moralna ispravnost. Istaknatite pozitivnisti kako Ostin i Kelzen
toa efektno go formuliraat koga velat: "Postoeweto na pravoto e
edno ne{to, negovata doblest ili nedostatok e ne{to drugo." 1047
1. BENTAM
Bentam i Ostinpostojano insistiraa na potrebata re{itelno i
maksimalno jasno da se razlikuvaat pravoto kakvo {to î od pravoto
1046
Pravniot pozitivizam, spored Perelman, go zasnova va`eweto na
koe bilo pozitivno pravno pravilo vrz zakonodavnata vlast na dr`avata i vrz
sankcijata koja go garantira pot~inuvaweto na zakonot: "Skratuvaj}i mu ja na
pravoto sekoja druga osnova, pravniot pozitivizam go negira{e postoeweto
na pravoto koe ne e izraz na voljata na suvevrenot." Pozitivisti~koto sfa}awe
na pravoto go do`ivea svojot krah, kako {to veli Perelman, vo "zloupotrebite
na hitlerizmot," sli~no kako "koja bilo nau~na teorija koja e nepomirliva
so faktite." Osnoven fakt koj e nepomirliv so pravnopozitivisti~kata
teorija pretstavuva sudeweto vo Ninberg. Za toa sudewe da bide pravno
mo`no, treba{e pravnata izreka nullum crimen sine lege da se interpretira vo
nepozitivisti~ka smisla: so svoite zlostorstva nacistite ne povredile nikakov
zakon koj se odnesuva na "nekoj sistem na pozitivno pravo, tuku (zakon koj
se odnesuva na) sovesta na site civilizirani lu|e." Postojat situacii vo koi
zlostorot e zlostor i bez pozitivnoto pravo. Bo{kovi}, D. Predgovor na Perelman,
Pravo, Moral i filozofija, str. XXV.
1047
Stepanovi}-Todorovi}, Sanja, Analiti~ka juresprudencija i pozitivizam
Herberta Harta: Hart, H. Ogledi iz filozofije prava, Predgovor,
str. 11-12. Na teorijata na ~istoto pravo, na pravniot pozitivizam i dogmatizam
vlijaea sfa}awata za vrednosnata neutralnost na naukata. Tie poa|aa od
stavovite deka po pra{awata na vrednostite nema osnova za nekoj racionalen
izbor vrz osnova na naukata ~ie podra~je da utvrdi {to e, i mora da se ~uva od
vlijanijata na ideolo{kite i aksiolo{kite koncepcii (vo taa smisla vo
oblasta na pravoto - od sekoe vpletuvawe na {kolata na prirodnoto pravo).
Kantovoto razlikuvawe na ona {to e i treba, odnosno me|u faktite i vrednostite
({to u{te pred toa go zapo~na Hjum), kaj neokantovcite dobi uloga na
edno od najva`nite metodolo{ki principi. Ova razlikuvawe zaedno so {kolata
na formalnata sociologija koja vo isto vreme se razviva vo Germanija i
u~eweto za vrednosniot relativizam, vlijaea na formiraweto na pravniot
normativizam i pravniot pozitivizam." Stanov~i}, V. Pravni pozitivizam, relativizam
i "vrednosni naturalizam": poistove~ivanje legaliteta i legimiteta, Pravni `ivot,
Beograd, 1986/10, str. 936
542

kakvo bi trebalo da bide. 1048 Ovaa tema e sekade prisutna vo nivnoto
delo, i tie gi osuduvaa prirodnopravnite misliteli, zatoa {to ja zamaglija
taa o~iglededna ednostavna, me|utoa su{tinska distinkcija. 1049
A na pra{aweto dali prakti~nite posledici na istaknuvaweto na
ovaa distinkcija bea lo{i, Hart odgovara deka nikoj nikoga{ kako
utilitaristite so tolkava gri`livost ne gi spojuval `elbata za reforma
vo pogled na pravoto so dol`noto priznavawe na potrebata na
kontrola od zloupotrebata na vlasta, duri koga taa vlast e i vo racete
na reformatorite. Vo deloto na Bentam, eden po eden mo`at da se
prepoznaat site elementi na Rechtsstaat i site principi za ~ija odbrana
se koristi terminologijata na prirodnoto pravo. Toa se slobodata
na govorot, pe~atot, pravoto na slobodno zdru`uvawe, potrebata zakonite
da se objavat pred svojata primena, potrebata za kontrola na
administracijata, insistiraweto deka ne smee da ima krivi~na odgovornost
bez prestap i zna~eweto na principot na legalitetot, nulla
poena sine lege.
2. OSTIN
Spored Ostin, pravoto e naredba koja sudijata treba samo da ja
izvr{i (imperativna teorija na pravoto). 1050 Spored nego, pozitivnoto
pravo e ona pravo koe nadmo}nite im go postavuvaat na pot~inetite:
pravoto e naredba (zapoved) na suverenot kon pripadnicite na dr`avata
koi imaat navika na pokoruvawe. Me|utoa, pozitivnoto pravo ~esto
se me{a so pojavite koi nalikuvaat na pravoto, i koi prikladno ili
neprikladno se ozna~uvaat so {irokiot i neopredelen izraz "pravo."
Vo taa po{iroka i neopredelena smisla pravoto e zbir na pravila
utvrdeni zaradi vodewe na inteligentno su{testvo od strana na drugo
1048
Koga insistiraa na distinkcija me|u pravoto kakvo {to î i pravoto
kakvo {to treba da bide, Bentam i Ostin imale na um opredelni zakoni
~ie zna~ewe bilo jasno i nesporno i nastojuvaa da doka`at deka takvite zakoni,
duri i ako se moralno neprifatlivi sepak se zakoni. Hart, H. op. cit. str.
63.
1049
Da zememe samo eden primer: ona {to Bentam go veli za ropstvoto.
Toj smeta deka pra{aweto za koe stanuva zbor ne e dali robovite mislat, tuku
ednostavno dali tie odevaat (stradat). Zarem toa ne mo`e da se izedna~i so
pra{aweto ima li lu|e koi prirodata gi obdarila samo da bidat oradie na
drugite lu|e? Hart, H. Ogledi iz filozofije prava, PLATΩ, Beograd, 2003.
1050
Naredbata opfa}a: 1 0 zamislena `elba ili nastojuvawe na edno
racionalno su{testvo nekoe drugo racionalno su{testvo ne{to da stori ili
da trpi, 2 0 zlo koe prvoto }e mu go stori na vtoroto ~ove~ko su{testvo, ako
vtoroto ne ja ispolni `elbata na prvoto, 3 0 izrazuvawe na ovaa `elba so zborovi
ili so drugi znaci. Ottamu naredbata, dol`nosta i sankcijata se nerazdelno
povrzani izrazi.
543

inteligentno su{testvo koe ima vlast nad nego. Pod takviot nejasen i
neporedelen izraz "pravo" mo`at da se podvedat i bo`jite i prirodnite
zakoni. Me|utoa zakonite koi zaslu`uvaat taka da se narekuvaat
(laws properly so called) se samo ~ovekovite zakoni koi gi propi{uvaat
politi~ki nadmo}nite, t.e. suverenot. Tie se narekuvaat i pozitivno,
odnosno postaveno (by position) pravo. Onie, pak, zakoni koi ne zaslu-
`uvaat taka da se nare~at se ednostavno mislewe (mere opinion), t.e mislewa
ili ~uvstva koi neopredelen broj lu|e gi imaat za ~ovekovoto povedenie.
Vakvoto jasno i dosledno razlikuvawe na dr`avnite i prirodnite
(ili bo`jite) zakoni, odnosno pravoto koe taka prikladno se narekuva
i pravoto koe ne go zaslu`uva toa ime, dovede do strogo razlikuvawe
na pravoto i moralot. Postoeweto na zakonite e edna rabota,
veli Ostin, a negovata validnost ili izopa~enost e ne{to sosema
drugo. Zakonot koj postoi vo stvarnosta e zakon iako ne ni se dopa|a
ili otstapuva od merilata vrz osnova na koi go prifa}ame ili go osporuvame.
So toa Ostin ne go negira{e nesomneniot fakt deka moralnite
vlijanija bile silni vrz razvojot na pravniot. Me|utoa, toa sî u{te
ne zna~i deka va`eweto i zadol`itelnosta na nekoj zakon se usloveni
so negovata moralna ispravnost. Ottamu, nekoe pravno pravilo obvrzuva
i va`i duri i vo slu~aj so nego da se kr{i nekoe moralno pravilo. I
obratno. Ona {to e moralno ispravno i po`elno ne e samo po sebe i
pravno zadol`itelno. Ottamu, spored Ostin, duri i moralno iskol~enite
zakoni sî u{te se zakoni vo prikladna smisla na toj zbor. I ne
samo {to pravnoto pravilo koe {to ne e moralno ispravno obvrzuva,
tuku i celiot sistem na pravni pravila koi se protivni na osnovnite
morlani na~ela sî u{te pretstavuva va`e~ki praven poredok.
Vo pogled na oddeluvawe na pravoto kakvo {to î od ona kakvo
{to treba da bide, Ostin tvrde{e deka postoeweto na pravoto e edno,
a negovata validnost ili nevalidnost ne{to drugo. 1051 Edno e pra{a-
1051
Za Xon Ostin (1790-1859) kako eden od vtemeluva~ite na analiti~kata
jurisprudencija (pravna nauka) i moderniot praven pozitivizam, predmetot
na jurisprudencijata e pozitivnoto pravo: pravoto koe e precizno i ednostavno
taka se narekuva ili pravo koe e vostanoveno od politi~ki nadredenite
za politi~ki podredenite. Jurisprudencijata se zanimava so pozitivnite
zakoni bez ogled na toa kolku tie se dobri ili lo{i. Izrazot pak, "prirodno
pravo" e privle~en, me|utoa takvo pravo nitu ima opredelen izvor ni odredena
sankcija, dodeka pozitivnoto pravo ima odreden nadreden i odredena sankcija.
Normativnite poredoci kakvi {to se obi~aite, zbirot na pravilata za
~esta, ustavnoto pravo i me|unarodnoto pravo ne se pravo, tuku samo del na tn.
pozitivna moralnost. Pozitivnoto pravo go so~nuvaat samo pravilata koi ja
izrazuvaat voljata na suverenot (na edno ili na grupa lica) vo politi~koto
op{testvo, za ~ie prekr{uvawe kaznuva suverenot. Vo kategorijata na zapovedite,
pozitivnoto pravo ja objasnuva voljata zad koja stoi prisilba. Toj smeta{e
deka ne mo`e da se najde masa na empiriski fakti koi ja ilustriraat
544

weto dali pravoto postoi ili ne postoi, a drugo dali toa mu soodvetstvuva
na nekoj prethoden standard. Pravoto kakvo {to sega go imame e
pravo iako nie mo`ebi ne go odobruvame ili toa mo`ebi otstapuva od
sodr`inata koja nie ja odobruvame ili ne ja odobruvame. 1052 Pritoa,
spored Ostin, pravoto kakvo {to treba da bide e pravo spored baraweto
na moralot, a za nego osnovnite principi na moralot bea Bo`jite
zapovedi, dodeka korisnosta bila nivnen "indeks." Pokraj toa postoel
vistinski prifaten moral na nekoja op{testvena grupa, t.e. pozitiven
moral. Za razlika od Ostin, Bentam insistiral na navedenata distinkcija
posmatraj}i go moralot ne vo odnos sprema gospod, tuku samo vo
odnos na korisnosta. Me|utoa, osnovnata pri~ina za ova insistirawe i
kaj dvajcata be{e ~ovekot da se osposobi istrajno da gi utvrduva problemite
{to gi nosat moralno lo{ite zakoni, kako i da go sfati specifi~niot
karakter na avtoritetot na pravniot poredok. Bentamoviot
op{t recept za `ivot pod vladeewe na zakonot be{e ednostaven: da se
vladee spored propisite, slobodno da se kritikuva. Natamu, zna~ajno e
deka tie nikoga{ ne osporuvaa deka kako istoriski fakt moralot
silno vlijael na razvojot na pravniot sistem i obratno, deka pravoto
su{tinski vlijaelo na moralnite standardi. Zgora na toa, ni Bentam
nitu negovite sledbenici ne osporuvaa deka izvesni moralni principi
mo`at da se vovedat vo pravniot sistem i da stanat negov del preku
eksplicitni zakonski propisi, ili deka sudovite mo`at da bidat zakonski
obvrzani da presuduvaat soglasno ona {to go smetaat za pravedno,
t.e. najdobro. Bentam, za razlika od Ostin, vsu{nost, priznava{e deka
ustavot mo`e pravno da ja ograni~i duri i najvisokata zakonodavna
vlast. Me|utoa i dvajcata ednostavno re{itelno gi osporuvaa slednive
vrskata na pravoto i moralot i deka me|u ovie pojavi nema nu`na vrska. Samoto
pravo, e predmet na pravnata nauka, dodeka ustavnoto pravo i me|unarodnoto
pravo se izrazi na li~ni ~uvstva, na tradicijata itn. Celokupnoto pozitivno
pravo e emanacija na vojlata na suverenot (duri i obi~aite, za{to ako
suverenot ne gi ukinuva, zna~i deka gi priznava). Vo sekoe nezavisno politi-
~ko op{testvo mora da postojat "krajno nadredeni" (ultimate superior). Ostin
be{e pod golemo vlijanie na Hobs ({to se ~uvstvuva na mnogu mesta) i donekade
na Bentam ~ii principi pomalku se nasetuvaat osven vo stavot deka javnata
korist se sostoi vo najgolema sre}a na najgolemiot broj. Toj ne go razgleduva{e
nitu go prifati i stavot na Bentam za mo`nosta od ograni~uvawe na
suverenitetot vo federalnata dr`ava. Stanov~i}, V. op. cit. str. 930-931.
1052
Nasproti ovaa o~igledna vistina, Vilijam Blekston (William Backstone),
vo svoite Komentari na angliskite prava (Commentaires on the Laws of
England, izdadeni vo ~etri knigi vo 1765-1769), na primer, tvrde{e deka vo pogled
na obvrznosta bo`jite zakoni se nad drugite zakoni, deka ~ovekovite zakoni
ne smeat da im protivre~at, deka ~ovekovite zakoni ne se validni ako im
protivre~at i deka avtoritetot na validnite zakoni se zasnova vrz nivniot
bo`enski izvor. Hart, H. op. cit. str. 58.
545

dve ednostavni ne{ta: 1 0 vo otsustvo na ekspliciten ustaven ili zakonski
propis, od prostata okolnost deka edno pravilo naru{uva nekoj
moralen standard ne sleduva deka toa pravilo nikako ne e i pravno
pravilo, i obratno, 2 0 od prostata okolnost deka edno pravilo e moralno
po`elno ne sleduva deka toa e i pravno pravilo. Krajniot zaklu~ok
od nivnite razmisluvawa se sveduva na tvrdeweto deka pravoto na edna
dr`ava ne e nikakov ideal, tuku ne{to {to navistina postoi. Toa ne e
ne{to {to treba da bide, tuku ne{to {to î. 1053
Navedenite stavovi na Ostin i Bentam se logi~na posledica od
nivnoto prifa}awe na imperativnata teorija na pravniot pozitivizam
(pravoto kako naredba) koja ja dopolnija so poimot na poslu{nost
od navika. Spored ovaa zastarena teorija, naredbite se zakoni ako se
zadovoleni dva uslovi: 1 0 mora da bidat op{ti, i 2 0 mora da bidat izneseni
od subjekt koj postoi vo sekoja politi~ka zaednica bez ogled na
nivnata ustavna forma, {to }e re~e lice ili grupa (suvereni) koi gi
slu{aat najgolemiot del od zaednicata, a tie samite nikomu ne mu
iska`uvaat poslu{nost. Toa e pravo na eden naredbodava~ vo op{testvoto
na kogo nikoj ne mu izdava naredbi - delo na pravno nepopre~ena
volja na suverenot, koj po definicija e nadvor od zakonot. 1054
3. HANS KELZEN
Spored Hans Kelzen (1881-1971) 1055 pravoto i pravdata se razli-
~ni poimi. Pravoto {to se razlikuva od pravdata e pozitivnoto pravo.
Toa ozna~uva edna specifi~na tehnika na op{testvenata organizacija
i nema nikakvo moralno obele`je. [tom }e se ka`e deka opredelen
op{testven poredok ima karakter na pravo toa e praven poredok koj ne
sodr`i moralna ocena za toa dali e praveden ili nepraveden. Spored
toa, problemot na pravoto kako nau~en problem e problem na op{te-
1053
Navedeno spored Hart, H. op. cit. str. 55-62.
1054
Ibid, str. 65. Kritikuvaj}i ja ovaa teorija Hart veli: "Situacijata
koja se opi{uva so ednostavnata trilogija naredba, sankcija i suveren, dokolku
tie poimi se sfatat bukvalno, li~i na situacijata vo koja razbojnikot i
veli na svojata `rtva: "Pari ili `ivot." Edinstvenata razlika e {to vo slu-
~ajot na pravniot sistem razbojnikot toa mu go ka`uva na golem broj lu|e koi
naviknale na razbojni{tvo i od navika ne mu se protivat. Pravoto sekako ne
li~i na ovoj opis, a pravnite odredbi ne smeat poednostaveno da se identifikuvaat
so prisilbata. Hart, H. op. cit. str. 65-66.
1055
Hans Kelzen od 1911 do 1919 bil redoven profesor po dr`avno i
upravno pravo na Univerzitetot vo Viena, a od 1920 stanuva Sudija na Ustavniot
sud na Avstrija. Vo 1930 godina poradi ostrite reakcii na javnosta na
opredleni odluki na Ustavniot sud se preseluva vo Germanija, a so ogled deka
bil evrein, vo 1938 emigrira vo SAD kade od 1950 na Univerzitetot na Ajova
e profesor po filozofija i psihologija.
546

stvena tehnika, a ne problem na moralot: naukata za pozitivnoto pravo
mora da se razlikuva od filozofijata na pravoto. Ako pravoto i pravdata
se identificiraat, ako samo pravedniot poredok se nare~e pravo,
op{testveniot poredok koj e pretstaven kako pravo vo isto vreme e
pretstaven kako praveden, a toa zna~i deka e moralno opravdan. Tendencijata
da se izedna~at pravoto i pravdata e tendencija da se opravda
postojniot op{testven poredok. Toa e politi~ka, a ne nau~na tendencija.
So ogled na taa tendencija, usilbata pravoto i pravdata da se posmatraat
kako dva razli~ni problemi doveduva do somnenie istovremeno
da se odbie i baraweto pozitivnoto pravo da bide pravedno. Toa barawe
e o~igledno samo po sebe, me|utoa {to vsu{nost toa zna~i - toa e
drugo pra{awe. Vo sekoj slu~aj ~istata teorija na pravoto 1056 nitu na
eden na~in ne mu se protivi na barawata za pravedno pravo koga izjavuva
deka ne e nadle`ana da odgovori na pra{aweto dali postoe~koto
pravo e pravedno ili ne, i na pra{aweto vo {to se sostojat osnovnite
elementi na pravdata. ^istata teorija na pravoto kako nauka, ne mo`e
da odgovori na toa pra{awe, za{to na toa pra{awe voop{to ne mo`e
nau~no da se odgovori. 1057
[to zna~i, vsu{nost, koga }e se ka`e deka pravniot potredok e
praveden? Toa zna~i deka toj poredok regulira povedenie na lu|eto
taka {to so takvoto regulirawe da bidat zadovolni site lu|e, {to }e
1056
^istata teorija na pravoto na Kelzen, ne e ni{to drugo tuku do
krajnost dovedena teorijata na pravnot pozitivizam, koja poradi ona {to vo
pravoto e normativno, svesno gi zapostavuva site ostanati elementi posebno
sociolo{kite i vrednosnite, a osobeno idejata na pravdata. Me|utoa za razlika
od Ostin, koj va`eweto i primenata na pravoto go vrza za suverenata
vlast koja so svojot monopol na sila e pove}e od vistinksi fakt, Kelzen
oti{ol ~ekor ponatamu. Negoviot praven pozitivizam pove}e ne se zasnova
vrz objektivnata stvarnost, tuku vrz edna metodolo{ka primesa; ne vrz fakti,
tuku vrz ednostavna pretpostavka - osnovnata norma. Vo vnatre{noto pravo
osnovnata norma e zapoved deka treba da se odnesuvame taka kako {to opredelile
tvorcite na ustavot ili organite koi tie gi delegirale, a vo me|unarodnoto
pravo toa e na~eloto pacta sunt servanda. Na toj na~in pravniot poredok
se pojavuva kako hierarhiski ustroen sistem vo koj sekoj element ja izveduva
svojata validnost od osnovnata norma. ^avo{ki, K. Uvod u pravo I, str. 36.
1057
Koga ova u~ewe e nare~eno ~ista teorija na pravoto se misle{e
deka toa e oslobodeno od site elementi koi mu se tu|i na specifi~niot metod
na naukata ~ija edinstvena cel e da go soznae pravoto, a ne da go sozdava. Naukata
treba da go opi{e predmetot takov kakov {to toj navistina î, a ne da
propi{e kakov treba ili ne treba da bide od aspekt na nekoj secifi~en sud na
vrednosti. Poslednoto e problem na politikata i kako takov, se odnesuva na
ve{tinata na vladeewe, edna aktivnost koja e naso~ena na vrednosti, a ne e
predmet na naukata koja e naso~ena kon stvarnosta. Kelzen, H. Op{ta teorija
prava i dr`ave, Arhiv za pravne i dru{tvene nauke, Beograd, 1951,str.13.
547

e~e - taka {to site vo nego ja nao|aat svojata sre}a. Lu|eto ne mo`at
da ja najdat sre}ata kako izolirani poedinci i zatoa ja baraat vo op{-
testvoto. Pravdata e op{etstvena sre}a. 1058 Me|utoa, se dotoga{ dodeka
poimot na sre}ata se definira vo nejzinata ogrinalna, tesna smisla
na individualna sre}a koja zna~i deka ~ovekovata sre}a e ona {to samiot
~ovek ja smeta za takva, o~igledno deka ne e mo`en "preveden"
poredok, t.e. poredok {to mu dava sre}a na sekoj poedinec. Toa proizleguva
ottamu {to toga{ e neizbe`no sre}ata na eden poedinec vo
isto vreme da bide sprotivna na sre}ata na drug. Praveden poredok, ne
e mo`en duri ni pod pretpostavka deka toj ne se obiduva da donese
individualna sre}a na sekogo, tuku najgolema mo`na sre}a za najgolem
broj na poedinci. Sre}ata koja op{testveniot poredok saka da ja obezbedi
mo`e da bide edinstveno sre}ata vo kolektivna smisla, t.e.
zadovoluvawe na opredeleni potrebi za koi op{testvenata vlast, t.e.
onoj koj gi propi{uva pravnite normi priznal deka vredi da bidat
zadovoleni kako {to se potrebite za hrana, obleka, stan. Me|utoa, koi
~ove~ki potrebi zaslu`uvaat da bidat zadovoleni, a osobeno kakov e
vistinskiot redosled na nivnoto razlikuvawe spored vrednosta? Na
ova pra{awe so posredstvo na racionalno soznavawe ne mo`e da se
odgovori. Re{enieto na ova pra{awe se nao|a vo eden sud za vrednosta
determiniran od emocionalni faktori, koj ottamu po svojot karakter
e subjektiven i koj edinestveno va`i za subjektot {to go donel i zatoa
e samo relativen. Ovoj sud se razlikuva spored toa dali na pra{aweto
odgovoril nekoj {to go ispoveda hristijanstvoto, koj smeta deka sre-
}ata na du{ata po smrta e pova`na od dobrata na zemjata ili pak materijalist
koj ne veruva vo nikakov `ivot po smrta. Toj sud isto taka }e
se razlikuva spored toa dali re{enieto go dal nekoj koj li~nata sloboda
ja smeta za najgolemo dobro (liberalizam) ili nekoj za kogo op{testvenata
sigurnost i ednakvosta na site lu|e vredat pove}e odo{to
slobodata (socijalizam). Ednostavno, na pra{aweto dali duhovnite
ili materijalnite dobra, dali slobodata ednakvosta pretstavuvaat najvisoka
vednost ne mo`e racionalno da se odgovori. Me|utoa, subjektivniot
i spored toa relativniot sud za vrednosta so koj se odgovara
na ova pra{awe obi~no se pretstavuva kako stav koj ima objektivna i
apsolutna vredost, kako op{tova`e~ka norma. 1059 Razbirlivo e deka postojat
mnogu takvi subektivni sudovi za vrednostite koi vo mnogu se
razlikuvaat eden od drug i koi me|usebno ne se pomirlivi. No toa ne
zna~i deka sekoj poedinec ima svoj sopstven sistem na vrednosti. Vsu-
{nost, mnogu poedinci se soglasuvaat vo svoite sudovi za vrednostite
za{to pozitivniot sistem na vednosti ne e proizvolna tvorba na
izoliran poedinec, tuku sekoga{ rezultat na zaemno vlijanie koe
poedincite go vr{at edni vrz drugi vo ramkite na opredelena grupa,
548
1058
Kelzen, H. op. cit. str. 19-20.
1059
Ibid, str. 20.

ilo da se raboti za semejstvo, pleme, klasi, kasti, profesii. Sekoj
sistem na moral i negovata centralna ideja na pravdata e op{testvena
pojava, proizvod na op{testvoto i ottamu e razli~en spored op{testvoto
vo koe se pojavuva. Faktot {to postojat opredeleni vrednosti
koi se op{toprifateni vo nekoe op{testvo ni najmalku ne mu protivre~i
na subjektivniot i relativen karakter na tie sudovi za vrednostite,
a toa {to brojni poedinci se soglasuvaat vo svoite sudovi za vrednosta
ne e dokaz deka tie sudovi se to~ni. Naprosto, kriteriumot na
vistinata ne zavisi od toa kolkumina donesuvaat soodveten sud za realnosta
ili sud za vrednosta. 1060
So ogled na toa {to ~ove{tvoto e podeleno na mnogu nacii,
klasi, religii, profesii itn., koi ~estopati me|usebno se razlikuvaat,
postojat i mno{tvo na razli~ni idei za pravdata, duri i premnogu
za ~ovek da mo`e ednostavno da zboruva za "pravdata." Me|utoa, ~ovekot
sekoga{ e sklon sopstvenata ideja na pravdata da ja pretstavuva
kako edinstveno pravilna i kako apsolutno va`e~ka. Potrebata od racionalno
objasnuvawe na na{ite emocionalni akti e dotolku golema
1060
Ibid, str. 21. Pojavata na pravniot pozitivizam se iska`uva so
ostro otfrlawe na prirodnoto pravo i negovoto sfa}awe na pravdata kako
"subjektivisti~ko" i "nenau~no." Otfrluvaj}i go prirodnoto pravo kako ~ista
iluzija na minatite vremiwa, pravniot pozitivizam go koncentrira
svoeto vnimanie na edna dimenzija na pravnata stvarnost koja spored nego
mo`e to~no da se soznae i opredeli. Namesto "subjektivniot" poim na pravdata
toj mu se obra}a na "objektivniot" i "nau~no" opredelen poim na zakonot.
Na toj na~in zada~ata na pravnata nauka pove}e ne bi se sostoela vo pra{-
aweto {to pravoto treba da bide, tuku vo pra{aweto {to treba da î. Taka, celite
na filozofijata pravoto se stesnuvaat, i ottoga{, kako {to veli Bergbohom,
taa treba da se zanimava so fakti~koto vo realnosta egzistencija... Toj
energi~no smeta{e deka za obvrzuva~ki treba da se priznae i najpodliot
zakon samo dokolku formalno e korekten. Za nego egzistencijata na pravoto e
edna rabota, a negovata vrednost ili nevrednost druga. Zakonot e zakon koj
navistina postoi i pokraj toa {to toj go predizvikuva na{eto negoduvawe.
Spored Bergbohom, i negovite sledbenici, edinstveno merodavno e funkcioniraweto
na zakonot i negovoto donesuvawe spored odredena formalna postapka,
zna~i negovata efikasnost i negovoto (formalno) va`ewe. Kako pravo,
zaklu~uva Bergbohom, sekoe pravo nadvor od pozitivnoto pravo e nonsens.
Zaklu~okot e jasen: nadvor od pozitivnosto so zakon osvesteno pravo, nema i
ne mo`e da ima nikakvo vistinsko i va`e~ko pravo... Nakratko, pravoto vo
smisla na pravniot pozitivizam e ona {to zakonodavcite i sudovite vo razli~ni
zemji }e go proglasat za pravo. So toa se priznava deka samo dr`avniot
avtoritet gi opredeluva kriteriumite na celokupnata pravnost: auctoritas non
veritas facit legem, pa bi mo`elo da se ka`e deka pozitivizmot vo ist mig
pravoto go sfa}a monisti~ki, etatisti~ki i formalisti~k. Tadi}, Lj. op. cit.
str. 147-149.
549

{to nie se obiduvame da ja zadovolime duri i so rizik od samovoobrazba.
A racionalnoto objasnuvawe na nekoj postulat koj se zasnova vrz
subejktiven sud za vrednosta, t.e. na edan `elba kako na primer - deka
site lu|e treba da bidat slobodni ili deka sprema site lu|e treba da
se postapuva ednakvo e samovoobrazba ili ({to proizleguva na isto)
ideologija. Tipi~ni ideologii od toj vid bile postavkite deka nekoj
vid na krajna cel i ottamu nekoj vid na definitivno reglirawe na
~ovekovoto povedenie proizleguva od "prirodata" t.e. od prirodata na
ne{tata ili od prirodata na lu|eto, od ~ovekoviot razum ili od bo`jata
volja. Vo edna takva postavka le`i su{tinata na doktrinata na tn.
prirodno pravo. Ova doktrina tvrdi deka postojat vrodeni ~ove~ki
odnosi koi se razlikuvaat od pozitivnoto pravo koe e povisoko i koe
apsolutno va`i i e apsolutno pravedno za{to proizleguva od prirodata,
od ~ovekoviot razum ili od bo`jata volja. 1061
1061
Bo`jata volja vo prirodnopravnata doktrina e identi~na so prirodata,
za{to se smeta deka prirodata ja sozdal bog, a deka prirodnite zakoni se
izraz na bo`jata volja. Dosledno na toa, spored ovaa teorija, prirodnite zakoni
imaat ist karakter kako i pravnite propisi koi gi izdava zakonodavecot:
Tie pretstavuvaat zapovedi upateni kon prirodata i prirodata im se pokoruva
na tie zapovedi, na prirodnite zakoni, isto kako {to ~ovekot im se pokoruva
na zakonite koi gi izdal zakonodavecot. Vo ovaa smisla Kelzen gi citira
stavovite na Blekston, spored kogo: "Koga najvisokoto su{testvo ja sozdalo
prirodata i ja sozdalo materijata od ni{to, Toa vo materijata vtisnalo
opredeleni principi od koi taa nikoga{ ne mo`e da se oddeli i bez koi bi
prestanala da postoi... Me|utoa, zakonite vo nivnaat potesna smisla, vo smisla
vo koja nie imame zada~a da gi posmatrame, ne ozna~uvaat pravila za akcija
voop{to, tuku za ~ovekovata akcija vo povedenieto, t.e. propisite so koi
~ovekot, najplemenitoto su{testvo od site su{testva pod neboto, su{testvo
nadareno so razum i slobodna volja, zapoveda kako svoite sposobnosti da gi
upotrebuva vo op{toto regulirawe na svoeto povedenie. So ogled na toa {to
~ovekot apsolutno vo sî zavisi od svojot tvorec nu`no e i vo sî da mu se pokoruva
na voljata na toj tvorec. Taa volja na negoviot tvorec se narekuva
prirodno pravo. Za{to, kako {to bog koga ja sozdal materijata i ja nadaril so
dvi`ewe utvrdil opedeleni pravila za postojaniot pravec na toa dvi`ewe,
taka toj, koga go sozdal ~ovekot i go obdaril so slobodna volja samiot so sebe
da upravuva vo site oblasti na `ivotot postavil opredeleni nepromenlivi
zakoni na ~ovekovata priroda so koi taa slobodna volja vo izvesna mera e regulirana
i ograni~ena i na ~ovekot, isto taka, mu dal sposobnost na razum za da
ja otkrie smislata na tie zakoni... Toj postavil samo takvi zakoni koi se zasnovani
vrz onie odnosi na pravdata koi postoele vo prirodata na ne{tata
pred kakov bilo pozitiven propis. Toa se ve~ni nepromenlivi zakoni za dobroto
i zloto na koi i samiot Tvorec im se pokoruva vo site svoi postapki i za
~ie otkrivawe Toj go osposobil ~ovekoviot razum dotolku kolku {to tie se
nu`ni za vodewe na ~ovekovite akcii. Ibid, str. 22-23.
550

Za razlika od pozitivnoto pravoto koe go sozdal zakonodavecot
(t.e. so akt na volja na ~ove~kata vlast), prirodnoto pravo, spored specifi~nata
doktrina za nego, ne e sozdadeno so akt na ~ovekovata volja,
tuku e ve{ta~ki proizvolen proizvod na ~ovekot. Toa mo`e da se izvede
i izvedeno e od prirodata so pomo{ na operaciite na razumot. Ako
gri`livo se ispituva prirodata, a osobeno prirodata na ~ovekot i
negovite odnosi sprema drugite lu|e, mo`at da se najdat pravila koi go
reguliraat ~ovekovoto povedenie na na~in {to í odgovara na prirodata
i koi zatoa e sovr{eno praveden. Se smeta deka ~ovekovite prava i
dol`nosti {to gi utvrduva prirodnoto pravo se vrodeni i vsadeni vo
~ovekot, za{to se vsadeni od strana na prirodata, a ne natureni od
strana na ~ovekoviot zakonodavec i dokolku prirodata manifestira
bo`ja volja, tie prava i dol`nosti se sveti. Me|utoa, nitu edna od
brojnite prirodnopravni teorii dosega ne uspea da a opredeli sodr`inata
na toj priroden poredok na na~in koj spored to~nosta i objektivnosta
bi bil barem pribli`en na onoj na~in spored koj prirodnite
nauki mo`at da ja opredeluvaat sodr`inata na prirodnite zakoni ili
pravnata nauka sodr`inata na pozitivniot praven poredok. Ona {to
dosega e istaknuvano kako prirodno pravo, ili {to izleguva na isto,
kako pravda, vo najgolem del se sostoi od prazni formuli sli~no kako
"suum cuique" (sekomu svoeto) ili tautologijata koja ne zna~i ni{to
kako {to e kategori~iot imperativ, odnosno Kantovoto u~ewe deka
~ovekovite dejstvija treba da bidat determinirani edinstveno so
principite za koi toj saka da bidat obavezni za site lu|e. Me|utoa,
formulata "sekomu svoeto" ne odgovara na pra{aweto {to e toa {to e
"negovo" za sekoj ~ovek, a kategori~kiot imperativ ne veli koi se principite
za koi ~ovekot treba da saka da bidat zadol`itelni za site
lu|e. Nekoi avtori pravdata ja definiraat so formulata "treba da se
raboti pravo, a ne krivo." Me|utoa, {to e pravo, a {to krivo? Toa e
glavnoto pra{awe koe ostanuva bez odgovor. Re~isi site pro~ueni
formuli {to ja definiraat pravdata o~ekuvaat deka odgovorot sam po
sebe e o~eviden, a toa voop{to ne e slu~aj. Odgovorot na pra{aweto
{to e toa "negovo" {to mu pripa|a na sekoj ~ovek, {to treba da bide
sodr`inata na op{tite principi koi se zadol`itelni za site lu|e,
{to e pravo, a {to krivo, vsu{nost se pretpostavuva deka e daden so
pozitivnoto pravo. Spored toa, site ovie formuli za pravdata za svoja
posledica imaat da go opravdaat koj bilo praven poredok. Tie dopu-
{taat koj bilo posakuvan poredok da se pretstavi kako praveden. 1062
1062
Koga normite za koi se tvrdi deka go pretstavuvaat "prirodnoto
pravo" ili pravdata imaat opredelean sodr`ina, tie se pojavuvaat kako pove-
}e ili pomalku generalizirani principi na opredeleno pozitivno pravo,
principi koi bez dovolna pri~ina se istaknati kako apsolutno va`e~ki so
toa {to se proglaseni za prirodno ili pravedno pravo. Me|u takanare~enite
prirodni, vrodeni, sveti prava na ~ovekot sopstvenosta igra va`na, ako ne i
551

U~eweto za prirodnoto pravo se karakterizira so osnovniot
dualizam me|u pozitivnoto pravo i prirodnoto pravo. Nad nesovr{enoto
pozitivno pravo postoi sovr{eno (apsolutno pravedno) prirodno
pravo i pozitivnoto pravo e opravdano samo dokolku mu soodvetstvuva
na prirodnoto pravo. Vo toj pogled dualizmot me|u pozitivnoto i prirodnoto
pravo koj e tolku karakteristi~en za u~eweto za prirodnoto
pravo, e sli~en na metafizi~kiot dualizam na stvarnosta i platonovite
idei. Toj dualizam ima optimisti~ko-konzervativen ili pesimisti~ko-revolucioneren
karakter, vo zavisnost od toa dali se tvrdi deka
postoi skladnost ili protivre~nost me|u empiriskata stvarnost i
transcedentalnite idei. Celta na ovaa metafizika ne e - kako {to e
celta na naukata - racionalno da ja objasni stvarnosta, tuku pred sî
najva`na uloga. Re~isi site vode~ki pisateli na prirodnopravnata doktrina
tvrdat deka ustanovata na privatnata sopstvenost soodvetstvuva na vistinskata
priroda na ~ovekot... Koga "Ne posakuvaj ni{ti tu|o" i "Ne kradi" (pravila
koi ja pretstavuvaat ustanovata na privatnata sopstvenost) ne bi bile
bo`ji zapovedi, sekoe op{testvo bi moralo da gi napravi nepovredivi propisi
pred da mo`e da stane civilizirano i slobodno. Ovie zborovi gi napi{a
Xon Adams, iska`uvaji uveruvawe koe be{e op{toprifateno vo negovoto
vreme. Spored taa teorija, komunisti~kata organizacija koja ja isklu~uva
privatnata sopstvenost i priznava samo javna sopstvenost, pravniot poredok
koj sopstvenosta nad zamji{teto i drugite sredstva za proizvodstvo gi zadr-
`uva za zaednicata, a specijalno za dr`avata, ne samo {to mu e sprotiven na
prirodata i zatoa nepraveden, tuku isto taka, prakti~no e neodr`liv. Me|utoa,
te{ko e da se doka`e ovaa doktrina. Da se proglasi privatnata sopstvenost
za prirodno pravo zatoa {to toa e edinstvenoto {to í odgovara na prirodata
- toa e obid da se izdigne na stepen na apsoluten princip eden specijalen
princip koj istoriski zemeno samo vo opredeleno vreme i pod opredeleni
politi~ki i ekonomski uslovi stanal princip na pozitivnoto pravo... Principite
na prirodnoto pravo bilo da se upotrebuvaat za da se potvrdi ili da se
negira nekoj pozitivnopraven poredok, vo sekoj slu~aj negovoto va`ewe se zasnova
vrz sudovite za vrednosta koi nemaat nikakva objektivnost. Kriti~kata
analiza sekoga{ poka`uva deka tie ne se ni{to drugo, tuku izraz na opredeleni
grupni ili klasni interesi. Soodvetno na toa, u~eweto za prirodnoto
pravo, nekoga{ ima konzervativen, a ponekoga{ reformski ili revolucioneren
karakter. Prirodnoto pravo ili go opravduva pozitivnoto pravo proglasuvaj}i
go deka e vo soglasnost so prirodata, razumot ili bo`enskiot poredok,
tvrdej}i deka taa skladnost postoi, me|utoa ne go doka`uva toa, ili go stava
vo pra{awe va`eweto na pozitivnoto pravo tvrdej}i deka e vo sprotivnost so
nekoja od pretpostavenite apsolutni vistini. Revolucionernata doktrina na
prirodnoto pravo, sli~no na konzervativnata, ne se zanimava so soznanieto
na pozitivnoto pravo, na pravnata stvarnost, tuku so negovata odbrana, ili
napad sprema nea, so politika, a ne so nau~na zada~a. Ibid, str. 23-25.
552

emocionalno da ja prima ili otfrla. 1063 Koga ~ovekot bi go poznaval
apsolutno pravedniot poredok za koj doktrinata na prirodnoto pravo
tvrdi deka postoi, pozitivnoto pravo bi bilo odvi{no, zgora na toa -
besmisleno... Koga problemot na pravdata bi mo`el da se re{i taka
kako {to mo`eme da go re{ime problemot na tehnikata na prirodnite
nauki ili na medicinata, na reguliraweto na odnosite me|u lu|eto
preku prisilnite merki na vlasta isto taka malku bi se mislelo kako
{to denes malku se misli na prisilno propi{uvawe preku pozitivnoto
pravo kako treba da se izgradi parna ma{ina ili da se lekuvaat
opredeleni bolesti. Koga bi postoela pravda koja objektivno mo`e da
se spoznae ne bi postoelo nitu pozitivnoto pravo, pa spored toa - nitu
dr`ava, za{to narodot ne bi bilo potrebno da se prisiluva da bide
sre}en. Voobi~aenoto tvrdewe, me|utoa deka navistina postoi priroden,
apsolutno dobar poredok, me|utoa transcedentalen i zatoa takov
koj ne mo`e da se soznae, deka postoi takvo ne{to kako pravda, me|utoa
deka toa ne mo`e jasno da se opredeli - takvoto tvrdewe samo po sebe e
kontraadiktorno. Toa vsu{nost ne e ni{to drugo, tuku eufeministi-
~ka parafraza na faktite deka pravdata e ideal koj ne mu e dosti`en
na ~ovekovoto soznanie. 1064
1063
Ako pod subjektiven interes, slu`ej}i se so nezna~itelno izmeneti
zborovi na Jering, ja sfatime pretstavata za takvi sostojbi koi vo idnina
mo`at da se postignat, a koi na subjetot mu vetuvaat pogolemo zadovolstvo
i ako pozitivniot vrednosen sud go opredelime kako stav za po`elnosta na
sostojbite ~ija sodr`ina gi odrazuva subjektivnite interesi, toga{ celta e
pretstava za pozitivno vrednuvanata sostojba (sostojba na vednosti) koja subjektot
saka da ja ostvari i koja neposredno go motrivira negovoto povedenie.
Ili, pak, spored Jering: "Celta e pretstava za ne{to idno, {to voljata namerava
da go ostvari." Psihi~kiot tek od subjektivniot interes kon verednosniot
princip i sud, te od niv kon celta, go protkajuva pravniot poredok. Vo
pravoto ni{to ne e do kraj sfatlivo ako, isto taka, ja nemame vo vid celishodnosta
na pravnite dela kako i celishodnosta na pravnite normi so koi pravnite
dela se "sreduvaat." Nerazbiraweto na ovaa vistina i nejzinata nau~na i
prakti~na relevantnost e "grev" na pravniot formalizam od Leband - Kelzenoviot
tip, koi od interesnata dimenzija ja isklu~uvaat aksiolo{ko-teolo-
{kata dimenzija na pravnoto iskustvo od pravnata nauka i poimot na pravoto.
Za{to, ako pravoto e specifi~na op{testvena tehnika, kako {to priznava i
Kelzen, toga{ toa vo celost mo`e da bide spoznaeno duri preku uvidot vo negoviot
specifi~en finalitet. Edno sredstvo mo`e da se objasni samo vo svetlinata
na negovite celi. Viskovi}, N. op. cit. str. 160.
1064
Kelzen, H. op. cit. str. 26-27. Ideal e najvisok standard, mera na sovr{enstvo
i celovitost. Zamisla ili pretstava za maksimalna vrednost, sovr-
{enstvo, najposakuvana rabota, kon koja neprekidno se te`nee, no nikoga{ vo
celost ne se dostignuva. Idealno e toa {to gi zadovoluva najvisokite i najstrogi
merila, sovr{eno, najpo`elno, najcelovito. Ideal e ne{to zamisleno,
553

Pravdata, spored Kelzen, e iracionalna ideja. Kolku i da e neophodna
za ~ovekovata volja i deluvawe, taa e nedostapna za soznavawe.
Ako se posmatra od gledi{te na racionalnoto soznanie, postojat samo
interesi, i ottamu samo sudir na interesi. 1065 Niv mo`e da gi re{i
poredokot koj ili zadovoluva edni interesi na smetka na drugi ili se
obiduva da ostvari kompromis me|u sprotivnite interesi. Deka eden
od dva poredoci e "praveden" - toa mo`e da se utvrdi so racionalno soznanie.
Takvoto soznanie mo`e da gi opfati samo pozitivniot poredok
koj mo`e da se zabele`i preku dejstvijata koi objektivno mo`at da
se utvrdat. Samo toa mo`e da bide objekt na naukata, samo toa e predmet
na ~istata teorija na pravoto, koja e nauka, a ne metafizika na
pravoto. Taa go poka`uva pravoto takvo kakvo {to î bez da go brani so
tvrdewe deka e pravedno, nitu da go osuduva so tvrdeweto deka e nepravedno.
Taa go bara realnoto i mo`noto, a ne pravilnoto pravo. Vo taa
smisla taa e radikalno realisti~ka i empiriska teorija. Taa odbiva
da go ocenuva pozitivnoto pravo. 1066
nestvarno, ne{to {to postoi samo vo mislite.
1065
Vo ovaa smisla e vo pravo i [ek, koga veli: Se dodeka e neminovno
A da zazema nekoe mesto vo vselenata - seedno dali se raboti za pe{tera, niva,
mesto za ribolov, ili dobro platena rabota - dotoga{ }e postoi B, V, G, D i
dr. koi bi sakale da bidat to~no na mestoto na koe e A. [ek, H. Zavist, jedna
teorija dru{tva, Algoritam, Beograd, 2008, st. 287.
1066
Specifi~en predmet na pravnata nauka e pozitivnoto i realno
pravo za razlika od idealnoto pravo kako cel na politikata. To~no kako {to
vistinskoto povedenie na poedincite mo`e da bide ili da ne bide vo soglasnost
so normite na pozitivnoto pravo koe go regulira toa povedenie i pozitivnoto
pravo mo`e da mu soodvetstvuva ili da ne mu soodvetstvuva na edno
idealno pravo ili "prirodno" pravo. Realnosta na pozitivnoto pravo, tokmu
i se pojavuva vo negoviot odnos kon idealnoto pravo nare~eno pravda ili
"prirodno" pravo. Negovoto postoewe e nezavisno od negovata soglasnost ili
nesoglasnost so pravdata ili so "prirodnoto" pravo. ^istata teorija na pravoto
ne go posmatra svojot predmet kako pove}e ili pomalku nesovr{ena kopija
na edna transcedentalna ideja. Taa ne se trudi pravoto da go sfati kako
odraz na pravdata, kako ~ove~ko ~edo od bo`ensko poteklo. ^istata teorija
na pravoto nastojuva jasno da gi razlikuva empiri~koto pravo i transcedentalnata
pravda koja ne spa|a vo negoviot specifi~en predmet. Taa vo pravdata
ne gleda manifestacija na edna nad~ove~ka vlast, tuku specifi~na op{testvena
tehnika zasnovana vrz ~ovekovoto iskustvo. ^istata teorija na pravoto
odbiva da bide metafizika. Dosledno na toa osnovata na pravoto, t.e. pri~inata
na nejzinoto va`ewe taa ne go bara vo nekoj metapraven princip, tuku vo
pravnata hipoteza, t.e. vo osnovnata norma koja mo`e da se utvrdi so logi~ka
analiza na vistinskoto pravno mislewe.
Orientacijata na ~istata teorija na pravoto vo na~elo e ista so orientacijata
na tn. analiti~ka jurisprudencija na Xon Ostin i negovite pro~u-
554

Me|utoa, teorijata vrz osnova na iskustvoto mo`e sekoga{ da
postavi edno tvrdewe: samo pravniot poredok koj ne gi zadovoluva interesite
na eden na smetka na drug, tuku vospostavuva kompromis me|u
sprotivstavenite interesi za da gi namali mo`nite sudiri ima izgledi
relativno dolgo da trae. Samo takviot poredok }e bide vo sostojba
na svoite subjekti da im obezbedi op{testven mir vrz relativno stabilna
osnova. I iako idealot na pravdata vo negovata vistinska smisla
kako {to ovde e razvien e ne{to sosema razli~no od idealot na
mirot, postoi opredelena tendencija tie dva ideali da se poistovetat
ili barem idealot na pravdata da se zameni so idealot na mirot.
Ovaa promena vo zna~eweto na poimot na pravdata odi zaedno so
tendencijata problemot na pravdata da se izvle~e od nesigurnoto carstvo
na subjektivnite sudovi za vrednostite i da se postavi na sigurnoto
ramni{te na konkretniot op{testven poredok. 1067 "Pravdata" vo
taa smisla zna~i zakonitost; 1068 vo pogled na op{toto pravilo "praveeni
Predavawa za jurisprudencijata. ^istata teorija na pravoto se obiduva da
dojde do rezultat isklu~ivo preku analza na pozitivnoto pravo. Sekoe tvrdewe
{to go iznesuva pravnata nauka mora da bide zasnovano vrz eden pozitivnopraven
poredok ili sporeduvaweto na pove}e pravni nauki. Pravnata
nauka se oddeluva od filozofijata na pravdata i od sociologijata na pravoto
i ~istinata na nejziniot metod se postignuva samo so sveduvawe na jurisprudencijata
na strukturalna analiza na pozitivnoto pravo. Vo toj pogled nema su-
{tinska razlika me|u analiti~kata pravna teorija i ~istata teorija na pravoto.
^istata teorija na pravoto e vistinska pravna nauka, tokmu poradi nejziniot
antiideolo{ki karakter. Korenot na sekoja politi~ka ideologija se
nao|a vo sakaweto, a ne vo soznavaweto, vo emocionalniot, a ne vo racionalniot
element: taa poteknuva od opredeleni interesi, ili poto~no od interesi
koi se razlikuvaat od interesite na vistinata. Ovaa zabele{ka, vsu{nost,
ne sodr`i vo sebe nikakva postavka vo pogled na vrednosta na drugite interesi.
Nema mo`nosti ~ovekot racionalno da se opredeli me|u sprotivstaveni
interesi. I tokmu ottamu nastanuva eden navistina tragi~en sudir: sudir
me|u osnovnoto na~elo na naukata - vistinata i vrhovniot ideal na politikata
- pravdata. Kelzen, H. op. cit. str. 13-14 i 27.
1067
Teorijata na pravoto ne ja interesira dali pravoto i slu`i na
pravdata ili ne. Pravnata teorija ne treba da opravduva {to i da e, za{to
opravduvaweto implicira vrednuvawe, sudovi na vrednosti, a toa e rabota na
etikata ili politikata, a ne na pravnata teorija. Kelzen, H. What is Justice,
Berkley, 1957. Navedeno spored Stanov~i}, op. cit. str. 932.
1068
Vo tradicionalnata teorija na krivi~noto pravo se prave{e razlika
me|u mala in se (povedenie koe e zlo po sebe) i mala prohibita (povedenie
koe e zlo edinstveno zatoa {to e zabraneto so pozitivnite propisi). Ova razlikuvawe
vo osnova e identi~no so razlikata koja ja prave{e Aristotel vo
Nikomahova etika (1134b) me|u prirodnoto (ona {to sekade ima ista pravna
sila i ne postoi edinstveno vo vakvo ili onakvo mislewe na narodot) i prav-
555

dno" e ona {to }e bide stvarno primenuvano na site slu~ai na koi spored
svojata sodr`ina treba da bide primeneto. "Nepravedno" vo pogled
na nego e da bide primeneto vo eden slu~aj, a ne da bide primeneto vo
drug slu~aj. I toa izgleda "nepravedno" bez ogled na vrednosta na samoto
op{to pravilo za ~ija primena se raboti. Pravdata vo smisla na
zakonitost e svojstvo koe navistina se odnesuva na sodr`inata na pozitivniot
poredok, a ne na negovata primena. Pravdata vo taa smisla
mo`e da se dovede vo soglasnost so koj bilo pozitivnopraven poredok i
sekoj takov poredok bara takva pravda, bez ogled dali e kapitalisti~ki
ili komunisti~ki, demokratski ili avtokratski. "Pravdata" zna~i
odr`uvawe na pozitivniot poredok so negovata sovesna primena. Toa e
pravda vo "carstvoto na pravoto." Sud so koj se utvrduva deka povedenieto
na eden poedinec e "pravedno" ili "nepravedno" vo smisla na
"zakonito" ili "protivzakonito" zna~i deka povedenieto soodvetstvuva
na pravnata norma zatoa {to mu pripa|a na pozitivnopravniot poredok.
Takviot sud ima logi~ki ist karakter kako i sudot so koj konkretnata
pojava ja podveduvame pod apstrakten poim. Iako sudot deka
opredeleno povedenie soodvetstvuva ili nesoodvetstvuva na normata
se narekuva sud za vrednosta, toa e objektiven sud za vrednosta koj mora
jasno da se razlikuva od subjektivniot sud za vrednosta so koja se izrazuva
`elba ili ~uvstvo na subjetot koj go donesuva sudot. Sudot za opredeleno
zakonito ili nezakonito povedenie e nezavisen od `elbite i
~uvstvata na subjektot koj go donesuva sudot: toj mora da se proveri na
objektiven na~in. Poimot na pravdata mo`e da vleze vo pravnata nauka
edinstveno vo smisla na zakonitost. 1069
Ottamu {to pravniot poredok e sistem na normi, dominantniot
interes na Kelzen e da odgovori na pra{aweto koga edna norma mu pripa|a
na toj sistem. Odgovorot na ova pra{awe na Kelzen mu e potreben
za da |i objasni osnovite na va`eweto na normite, odnosno pravnosta
na pravoto. Vo taa smisla veli: "Postavkata "Fizi~koto telo se {iri
so zagrevawe" e vistinita, zatoa {to pove}epati i bez isklu~ok sme
posmatrale deka fizi~kite tela na toplina se {irat. Normata ne e
postavka za stvarnosta i zatoa ne mo`e da bide "vistinita" ili "la`na"
vo prethodnata smisla. Normata ili va`i ili ne va`i. Od dve postavki:
"Treba da mu pomognete na bli`niot vo nevolja" i "Treba da se
noto (ona {to prvobitno e indiferentno, no koga e propi{ano, pove}e ne e
indiferentno). Ovaa razlika e tipi~en element na prirodnopravnata doktrina.
Taa poa|a od postavkata koja ne mo`e nau~no da se doka`e deka izvesni
vidovi na ~ovekovo povedenie se delikti po samata svoja pravna priroda. Vo
taa smisla, spored Kelzen, ne postoi mala in se, postoi samo mala prohibita, za-
{to povedenieto e malum (zlo) samo ako e prohibitum (zabraneto). Toa ne e
ni{to drugo, tuku posledica na op{toprifateniot princip vo krivi~noto
pravo: Nullum crimen, nula poena sine lege. Kelzen, H. op. cit. str. 62-63.
1069
Ibid, str. 27-28. Vidi i str. 58-60.
556

la`e sekade kade {to e zgodno," samo za prvata se smeta deka izrazuva
edna va`e~ka norma, a ne i za vtorata." Toa proizleguva ottamu {to
"osnovot na va`ewe na normata ne e, sli~no na proveruvaweto na vistinitosta
na eden sud za ona {to "î", nejzinata soglasnost so stvarnosta.
Vistinskata osnova se normite koi mol~e{kum se pretpostavuvaat,
za{to se smeta deka se priznati. Osnova na va`eweto na normata "ne
ubivaj" e op{ta norma: "Treba da se pokoruva na zapovedite na gospod."
Osnova na va`eweto na normata: "Treba da odi{ na u~ili{te," e op{-
tata norma: "Decata treba da gi slu{aat svojto tatko." Koga ovie normi
ne bi bile pretpostaveni, so povikuvawe na soodvetni fakti bi
izostanal odgovorot na pra{aweto zo{to ne treba da se ubiva, za{to
deteto treba da odi vo u~ili{te. Faktot deka nekoj ne{to nareduva ne
e sam po sebe osnova za tvrdeweto deka ~ovekot treba da se odnesuva soglasno
so naredbata kako va`e~ka norma, ne e pri~ina za va`eweto na
normata ~ija soodr`ina soodvetstvuva na naredbata. Osnovata na va`eweto
na normata sekoga{ e norma - fakt. Baraweto na va`eweto na
normata ne nî vra}a kon realnosta, tuku kon edna druga norma od koja
prvata norma se izveduva. Nie go usvojuvame stavot: "Treba da mu se pomogne
na bliskiot vo nevolja" kako va`e~ka norma za{to proizleguva
od stavot: "Sakaj go bli`niot svoj." Ovoj stav go usvojuvame kako va`e~ka
norma ili zatoa {to ni izgleda kako krajna norma ~ie va`ewe ne
e o~igledno samo po sebe, ili, na primer, za{to Hristos zapovedal da
go qubime svojot bli`en, a nie kako krajna va`e~ka norma go postavuvame
stavot: "Treba da se slu{aat zapovedite na Hristost." Stavot:
"Treba da se la`e sekade kade {to e zgodno" ne go primame kako va`e-
~ka norma, za{to ne mo`e da se izvede od druga va`e~ka norma, nitu
sam po sebe e krajna o~evidna va`e~ka norma. Normata ~ie va`ewe
mo`e da se izvle~e od nekoja povisoka norma nie ja narekuvame "osnovna"
norma. Site normi ~ie va`ewe mo`e da se vrze za edna ista osnovna
norma, pravat eden sistem na normi, ili eden poredok. Taa osnovna
norma, kako zaedni~ki izvor, ja sozdava vrskata me|u site razli~ni normi
od koi se sostoi eden poredok. Deka nekoja norma mu pripa|a na
odreden sistem na normi, na odreden normativen poredok, mo`e da se
utvrdi edinstveno so potvrduvawe deka taa svojata obvrznost ja vle~e
od osnovnata norma koja ja so~inuva poredokot. Dodeka sudot za ona
{to "î," e vistinit zatoa {to se soglasuva so realnosta na setivnoto
iskustvo, sudot za ona "{to treba da bide" e va`e~ka norma samo ako
mu pripa|a na eden va`e~ki sistem na normi za koj se pretpostavuva
deka va`i. Osnova na vistinitosta na sudot za ona {to "î." e negovata
soglasnost so realnosta na na{eto iskustvo. Osnova za va`ewe na normata
e edna pretpostavka, edna norma za koja se pretpostavuva deka e
krajno va`e~ka, t.e. deka e osnovna norma." 1070
1070
Ibid, str. 116-117. Za Kelzen e irelevantna sodr`inata na pravoto,
za{to zbirot na normi mo`e da bide pravo bez ogled na sodr`inata: va`ni se
557

Spored Kelzen, natamu e va`no deka: "Sistemot na normi koj go
narekuvame praven poredok e sistem od dinami~ki vid. 1071 Pravnite nosamo
formalnite elementi. Toj go poistovetuva{e legitimitetot i legalitetot.
"Osnovnata norma (Grudnorm) toj ne ja sfa}a ni kako socijalen ili
kako politi~ki fakt, ni kako ustav, tuku kako postulat {to se pretpostavuva
i koj na pravniot sistem mu obezbeduva edinstvo. Poednostaveno ka`ano, sekoja
norma, spored Kelzen, se izveduva od nekoja u{te poop{ta ili povisoka
norma (norma so pogolema pravna sila), a na krajot se doa|a do edna pretpostavka
od koja se izveduva celiot toj sinxir na normi. Ottamu {to po sekoja
cena saka da ostane na terenot na pravoto, Kelzen ne saka da prifati deka zad
osnovata norma sekoga{ stoi opredelena vrednost ili sistem na vrednosti.
Toj, vsu{nost, toa i go priznava otkrivaj}i ja na toj na~in slabosta na sopstveniot
sistem koj kako sistem na pravoto e mnogu koherenten sî do onaa granica
na koja se poka`uva deka zad pravoto stoi ne{to {to mu ja opredeluva
smislata." Stanov~i}, V. op. cit. str. 933.
1071
"So ogled na prirodata na osnovnata norma mo`at da se razlikuvaat
dva tipa poredoci ili normativni sistemi: stati~ki i dinami~ki sistemi.
Vo poredokot od prviot vid normite "va`at," a toa zna~i deka nie smetame
deka licata ~ie povedenie e reguliarno so normi "treba" da se odnesuvaat
soglasno sodr`inata {to ja propi{uvaat normite. Nivnaat sodr`ina ima neposredno
o~evidna osobina koja go obezbeduva nivnoto va`ewe ili, so drugi
zborovi: normite va`at poradi nivnata vnatre{na privle~nost. Taa osobina
normite ja imaat zatoa {to se izvlekuvaat od edna sprecifi~na osnovna norma
kako {to poedine~noto se izvlekuva od op{toto. Obvrzuva~kata sila na
normata e o~igledana sama po sebe ili barem se pretpostavuva deka e takva.
Takvite normi kako: "Ne la`i," "Ne obmanuvaj," "Dr`i do svojot zbor" proizleguvaat
od edna generalna norma koi gi propi{uva vistinoqubieto. Od normata:
"Sakaj go svojot bli`en" mo`at da se izvedat takvi normi kako {to se:
"Ne navreduvaj go svojot blizok," Pomogni mu vo nevolja," itn. Ako se pra{a
zo{to treba da se saka bli`niot mo`ebi odgovorot }e se najde vo nekoja u{te
poop{ta norma, na primer, vo postulatot deka treba da se `ivee "vo soglasnost
so vselenata." Ako toa e najop{tata norma vo ~ie va`ewe sme uvereni,
toga{ nie ja smetame kako krajna norma... Me|utoa, nas ovde nî ne interesira
kakva specifi~na norma ja so~inuva osnovata na ovoj ili onoj sistem na moralot.
Su{testveno e samo deka razli~nite normi na eden takov sistem se vrzani
za osnovnata norma kako {to posebnoto e vrzano za op{toto, i deka spored
toa site posebni normi na takviot sistem mo`at da se dobijat so pomo{ na
edna intelektualna operacija. t.e preku zaklu~uvawe od op{to kon posebno.
Takviot sistem e od stati~ka priroda.
Izveduvaweto na poedine~nata norma, me|utoa, isto taka, mo`e da se
izvr{i i na drug na~in. Na deteto koe pra{uva zo{to ne smee da la`e mo`e
da mu se odgovori deka negoviot tatko mu zabranil da la`e. Ako deteto natamu
pra{a zo{to treba da mu se pokoruva na svojot tatko, odgovorto mo`da bi
bil deka gospod naredil decata da im se pokoruvaat na roditelite. Ako dete-
558

mi ne va`at zatoa {to tie samite ili osnovnata norma imaat sodr`ina
~ija obvrzuva~ka sila e o~igledna sama po sebe. Tie ne va`at poradi
svojata vnatre{na privle~nost. Va`eweto na pravnata norma ne mo`e
da se dovede vo pra{awe zatoa {to nejzinata sodr`ina e sprotivna na
nekoja moralna ili politi~ka vrednost. Edna norma va`i kako pravna
norma, za{to e sozdadena spored odredeno pravilo, i edinstveno zatoa.
Osnovnata norma na pravniot poredok e pretpostaveno krajno pravilo
spored koe normite na toj poredok se donesuvaat i se ukinuvaat, go dobivaat
ili go gubat svoeto va`ewe. Stavot: "Sekoj koj proizveduva ili
prodava alkoholni pijaloci }e bide kaznet," e va`e~ka pravna norma
ako mu pripa|a na eden opredelen praven poredok. Taa mu pripa|a na
toj poredok ako e sozdadea na odreden na~in koj, vo krajna linija, go
propi{uva osnovnata norma na toj poredok i ako ne e poni{tena na
odreden na~in koj, vo krajna linija, e propi{an so istata osnovna
norma. Osnovnata norma mo`e, na primer, da bide takva {to edna norma
mu pripa|a na sistemot ako ja donel parlament ili e sozdadena
preku obi~aj ili ja donele sudovite, a ne bila ukinata so odluka na
parlament ili so obi~aj ili so sprotivna sudska praktika. 1072
Pravoto sekoga{ e pozitivno pravo, a negoviot pozitivitet le-
`i vo toa {to se sozdava i ukinuva so akti na ~ove~ki su{testva i taka
e nezavisno od moralot i sli~nite normativni sistemi. Toa ja pravi
razlikata me|u pozitivnoto i prirodnosto pravo, koe sli~no na moralot
se izvlekuva od edna osnovna norma za koja se pretpostavuva deka
sama po sebe e o~igledna i za koja se misli deka e "izraz na voljata na
prirodata" ili na "~istiot razum." Osnovata norma na edno pozitiven
praven poredok ne e ni{to drugo, tuku osnovnoto na~elo spored koe
treba da bidat sozdadeni razli~nite normi na toj poredok. Taa osnovna
to bi pra{alo zo{to ~ovekot treba da im se pokoruva na bo`jite zapovedi,
edinstvenito odgovor bi bil deka toa e norma preku koja ne mo`e da se bara
nekoja natamo{na norma. Taa norma e osnovna norma koja e osnova za eden sistem
od dinami~ki karakter. Negovite razli~ni normi ne mo`at da se dobijat
od osnovnata norma so inelektualna operacija. Osnovnata norma samo utvrduva
izvesen avtoritet koj, od svoja strana, mo`e vlasta na sozdavawe na normi
da mu ja prenese na nekoj drug avtoritet. Normite na dinami~kiot sistem na
normi treba da bidat sozdadeni so akti na volja od strana na onie lica koi so
nekoja povisoka norma se ovlasteni da sozdavaat normi. Toa ovlastuvawe e
eden vid delegacija. Vlasta za sozdavawe normi e delegirana od eden na drug
avtoritet. Prviot avtoritet e povisok, drugiot e ponizok. Osnovnata norma
na dinami~kiot sistem na normi e osnovno pravilo spored koe treba da bidat
sozdadeni normite na toj sistem. Edna norma pretstavuva del na eden dinami~ki
sistem ako e sozdadena na na~in koj, vo krajna analiza, e odreden od osnovnata
norma. Kelzen, H. op. cit. str. 17-18
1072
Ibid, str. 119.
559

norma, spored Kelzen e ustavot. 1073 Ako pak pra{ame zo{to va`i
ustavot, mo`ebi }e dojdeme do nekoj u{te postar ustav. Na krajot }e
dojdeme do nekoj ustav koj istoriski zemeno e prv ustav donesen od nekoj
uzurpator ili nekoj vid sobranie. Va`eweto na toj prv ustav e posledna
pretpostavka, kraen postulat od koj zavisi va`eweto na site
normi na na{iot praven poredok. Deka prviot ustav e obvrzuva~ka
norma, toa e pretpostaveno i formulacijata na taa pretpostavka e
osnovnata norma na toj poredok. Osnovnata norma na religioznite
normi veli deka treba da se odnesuvame taka kako {to zapoveda gospod
i avtoritetite koi toj gi vostanovil. Sli~no na toa, osnovnata norma
na pravniot poredok propi{uva deka treba da se odnesuvame taka kako
{to nareduvaat "tatkovcite" na ustavot i licata koi, posredno ili neposredno,
se ovlasteni (delegirani) so ustavot." 1074
1073
Izvlekuvaweto na normi na eden praven poredok od osnovnata norma
na toj poredok se vr{i taka {to poedine~nite normi se sozdavaat vo soglasnost
so osnovnata norma. Na pra{aweto zo{to odreden akt na prisilba, t.e.
faktot deka edno lice go li{uva drugo lice od negovata sloboda frlaj}i go
vo zatvor e praven akt, odgovorot e zatoa {to e propi{an so poedine~na norma,
so sudska presuda. Na pra{aweto zo{to taa poedine~na norma va`i kako
del na opredelen praven poredok, odgovorot e zo{to e sozdadena vo soglasnost
so krivi~niot zakon. Na krajot, ottamu {to e propi{an od strana na nadle-
`en organ na na~in propi{an od ustavot, toj zakon go dobil svoeto va`ewe od
ustavot. Ibid, str. 120-121.
1074
Od }orsokakot doveden so ova tvrdewe, Kelzen se obiduva da izleze
bez da ja napu{ti svojata koncepcija za osnovnata norma i zatoa veli: "Sigurno
e deka mo`e da se postavi pra{awe zo{to treba da se po~ituva prviot
ustav kako obvrzuva~ka norma. Odgovorot mo`e da bide deka tatkovcite na
ustavot bile ovlasteni od gospod. Karakteristika na takanare~eniot praven
pozitivizam, me|utoa, e toa {to toj osloboduva od potrebata za kakvo bilo
sli~no reliogiozno obrazlo`enie na pravniot poredok. Krajnata hipoteza na
pozitivizmot e normata koja go ovlastuva istoriski prviot zakonodavec. Celokupnata
funkcija na taa osnovna norma e vo toa da mu dade vlast na sozdavaweto
na pravoto na aktot na prviot zakonodavec i na site drugi akti koi se
zasnovaat vrz prvot akt. Interpretacijata na tie akti ~ove~kite su{etstva
kako pravni akti i nivnite proizvodi kako obvrzuva~ki normi, {to zna~i
kako takov empiriski materijal koj se pretstavuva kako pravo, mo`no e samo
pod uslov da se pretpostavi deka osnovnata norma va`i. Osnovnata norma e
samo nu`na pretpostavka na sekoja pozitivisti~ka interpretacija na pravniot
materijal. Osnovnata norma ne ja sozdava pravoto so regulirana postapka
na organ koj sozdava pravo. Taa ne va`i, kako pozitivno pravnata norma, zatoa
{to e sozdadena na odreden na~in so pravniot akt, tuku va`i zatoa {to se
pretposatvuva deka va`i. A se pretposatvuva deka va`i za{to bez taa pretpostavka
nitu eden ~ove~ki akt ne mo`e da se sfati kako praven akt, a osobeno
kako akt so koj se sozdava pravoto." Ibid, str. 121-122.
560

Od prethodnite stavovi na Kelzen mo`e da se izvle~e zaklu~ok
deka pravnite pozitivisti tezata za pravata validnost gi vode{e kon
pretpostavkata za postoewe na nekoj op{t izvor na validnosta na pravnite
propisi vo ramkite na pozitivnoto pravo. Pritoa, vistinskiot
problem za niv be{e pra{aweto - {to mo`e da bide osnova na va`ewe,
odnosno kriterium na validnosta na samiot toj izvor. Eden od karakteristi~nite
odgovori na toa pra{awe e onoj na imperativnata teorija
na pravoto na Bentam i Ostin spored koja zakonite bea tolkuvani kako
zapovedi na suverenot i deka tie se po~ituvaat od navika. Nasproti
niv, Kelzen ne go dele{e toa mislewe. Toj go vovede poimot na osnovnata
norma kako nu`na hipoteza za celosnost i samodovolnost na sekoj
praven poredok. Vo taa nasoka pra{aweto na validnosta go re{ava{e
i eden od najistaknatite sovremeni pretstavnici na filozofijata na
pravoto angli~anecot Hart.
561

562

G l a v a III
SOVREMENA FILOZOFIJA NA PRAVOTO
Prirodnopravnata teorija ne zapira. Nejzinata osnovna misla
ja prodol`uvat Haim Pelerman (1912), 1075 Gustav Radbruh (1878-1949),
Aleksandar Ko`ev (1902-1968), Herbert Hart (1907-1992), Ronald Dvorkin
(1931), Hans Rajhenbah (1891-1953), Robert Nozik (1938-2002),
Ernst Tagendat (1930) i brojni drugi sovremeni filozofi koi pravdata
ja izvlekuvaat od "prirodata na ne{tata." 1076 Ovaa teorija e za~nata
odamna. U{te Grocius smeta{e deka ~ovekovata biolo{ka priroda
(nejzinata op{testvenost) go opredeluva prirodnoto pravo. Vo ponovo
vreme nejze ja razviva{e @ani, so svojot donné naturel, a svojot procut
go dostigna osobeno po Vtorata Svetska Vojna vo Zapadna Germanija,
poa|aj}i od Huserl i Radbruh. Teorijata na prirodata na ne{tata
(Natur der Sache) smeta deka vo samite ne{ta bilo prirodni bilo vo
~ovekovite op{testveni odnosi se nao|aat izvesni vrednosti, odnosno
normi koi ~ovekot gi otkriva i na koi mora da im se pokoruva, {to
zna~i smeta deka vo samite fakti se nao|aat normi. So toa se razlikuva
od razvienata teorija na prirodnoto pravo. Od ovaa teorija se
razvi i gledi{teto koe ne smeta kako teorijata na prirodnoto pravo
deka vo prirodata na ne{tata e mo`no da se otkrijat op{ti normi,
tuku samo poedine~ni koi se primenuvaat samo na eden konkreten
slu~aj. Toa pretpostavuva deka sekoj konkreten slu~aj e razli~en od
drugite i pokraj seta sli~nost. Spored toa i pravoto koe se utvrduva
so pomo{ na prirodata na ne{tata ne e ve~no i nepromenlivo kako
{to e prirodnoto pravo, tuku konkretno i promenlivo. Ovaa crta na
ova u~ewe poteknuva ottamu {to toa nastanalo vo praktikata na popolnuvawe
na pravnite praznini vo pravoto. 1077 Fakt e me|utoa deka od
anti~ko vreme do denes site prirodnopravni koncepcii se sveduvaat
1075 Spored Perelman, "Pravdata e eden od najsjajnite poimi na na{iot
univerzum. Bilo ~ovek da pobo`en ili ne, bilo da e revolucioner ili konzervativec,
sekoj se povikuva na pravdata. Streme`ot za pravda go karakterizira
evrejskot prekor na porokot i razmisluvaweto na gr~kite filozofi. Na nea
se povikuva za da se za{titi poredokot i da se opravdaat revolucionerni prevrati."
Perelman, H. op. cit. str. 4.
1076
Vidi: Perin~i}, A. "Priroda stvari" u savremenoj filozofiji prava, Ideje,
Beograd, 1981/6-7, str. 19-33.
1077
Luki¢, R. Metodologija prava, Nau~na kwiga, Tre¢e izdawe, Beograd
1983, str. 61.
563

na edno: deka pokraj pozitivnoto pravo postoi i edno povisoko vistinsko,
ispravno ili pravedno pravo koe treba da mu slu`i kako primer i
orientir na pozitivnoto pravo. Toa e prirodnoto pravo. A su{tinata
na prirodnoto pravo e pravdata. Ottamu, proizleguva deka pravdata,
vsu{not, e taa vrednost spored koja treba da se vladee pozitivnoto
pravo so cel da dojde do vladeewe na pravoto. Toa e liberalisti~kata
koncepcija spored koja prirodnoto pravo i pravdata se sinonimi.
Pravdata pretstavuva kvalitet kako ne{to apsolutno i inherentno dadeno
vo prirodata (pravdata bara da ja sfatime kako nekoja osobena
mera na prirodata). Obvrzuva~kata sila na pravdata proizleguva od
nejzinata vsadenost vo lu|eto, od nejzinoto postoewe vo prirodata
kako ne{to apsolutno.
1. GUSTAV RADBRUH
Taka, spored (povoeniot) Radbruh, kako eden od najmarkantnite
od navedenata grupa avtori, 1078 pravoto vo celosna smisla e samo ona
{to kako vnatre{na sodr`ina i cel ja ima pravdata, koja e eden od
trite su{testveni konstitutivni delovi na celta na pravoto (pokraj
pravdata sfatena kako op{ta korist, toa se sigurnosta i celishodno-
1078
Kako privrzanik na relativizmot vo pravniot pozitivizam, so
ogled na toa {to ne e mo`en sud za vistinitosta ili pogre{nosta na razni
pravni uveruvawa, a od druga strana edno edinstevno pravo e potrebno za site
pravni partneri, Radbruh tvrde{e deka Gordieviot jazol, koj naukata ne mo`e
da go re{i, zakonodavecot e prisilen da go prese~e so me~. Namesto aktot na
vistinata koj ne e mo`en, nu`no stapuva akt na avtoritetot. Spored toa, so
ogled na toa {to umot i naukata ne mo`at da odgovorat na pra{aweto {to e
pravedno, zada~ata mora da im se doveri na voljata i mo}ta kako nadindividualni
instancii vo pravoto koi dominiraat nad vistinata, kako {to pravnata
sigurnost vo hierarhiata na vrednostite go zazema mestoto na pravdata. Za
celta na pravnata sigurnost, koja pravniot pozitivizam fakti~ki ja vozvi-
{uva kako najvisoka vrednost vo pravoto, treba edna{ da se dokraj~at borbite
na razli~nite uveruvawa i sudiri na interesi. Zatoa, od relativisti~ko stojali{te
zakonite na avtoritarnite dr`avi se priznati za pravni na ednakov
na~in kako i zakonite na demokratskite dr`avi, za{to na edno mislewe ili
interes mu se dava obvrzuva~ka sila i na toj na~in prestanuva borbata na
sprotivstavenite interesi. Inaku, Radbruh pravniot pozitivizam i relativizam
go zastapuva sî do Vtorata svetska vojna, taka {to od nego ostana i poznatata
izreka so koja pravoto se sveduva na mo} i sila: "Koj e vo sostojba da go
sproveduva pravoto, so toa doka`uva deka povikan i da go primenuva." Tadi},
Lj. op. cit. str. 150-151. Gustav Radbruh (1878 - 1949) bil profesor po krivi~no
pravo i filozofija na pravoto na univerzitetite vo Keninzberg, Kil i Hajdelberg.
Bil i minister za pravda od 1921 do 1923.
564

sta). 1079 Pravoto e stvarnost ~ija smisla e da í slu`i na pravnata vrednost,
na idejata na pravoto. 1080 Idejata na pravoto, pak ne mo`e da
bide ni{to drugo, tuku pravdata. Est autem ius a iustitia, sicut a matre sua,
ergo prius fuit iustitia quam ius. 1081 Kriteriumot dali nekoja norma e pravna
ili toa ne î, ne se nao|a vo toa dali e obezbedena so dr`avna prisilba,
tuku vo celta {to ja ispolnuva, pa ottamu za Radbruh pravoto e zbir na
nalozi za zaedni~kiot `ivot na lu|eto. 1082 Pravdata, pak, e apsolutna
vrednost, 1083 vo taa smisla {to, isto kako i sli~nite vrednosti (na
1079
Za me|usebniot odnos na ovie tri celi na pravoto vidi: Radbruh,
G. Filozofija prava, Nolit, Beograd, 1980, str. 94-100.
1080
Radbruh go zastapuva{e u~eweto na pravniot pozitivizam spored
koe nepo~ituvaweto na zakonot e rabota na li~na sovest, a deka validnosta na
zakonot ne mo`e da se osporuva so uka`uvawe na negovite moralno neprifatlivi
zakoni, ili duri i na faktot deka posledicite od po~ituvaweto na pravoto
bi bile polo{i od posledicite na nepo~ituvaweto. Me|utoa, pou~en od
lesnotijata so koja nacisti~kiot re`im go koriste{e pokoruvaweto na samiot
zakon - {to e predizvikano so "pozitivisti~kiot" slogan "zakonot e zakon,"
svoite stavovi gi promeni, taka {to negoviot apel do drugite da go otfrlat
u~eweto za razdelenosta na pravoto od moralot ima posebna uverlivost.
Vidi: Hart, H. Ogledi iz filozofije prava, PLATΩ, Beograd, 2003. str. 80-81.
1081
Radbruh, G. op. cit, str. 45. Vidi i str. 40.
1082
Vidi: Ibid, str. 50 i natamu.
1083
Moj stav e deka apsolutni vrednosti ne postojat - nema vrednost
kon ~ie ostvaruvawe se te`nee vo site uslovi. Za sekoja vrednost mo`e da se
sudi samo so ogled na nejzinite posledici. Ako za ostvaruvaweto na nekoja
vrednost e potrebno sredstvo koe go smetame {tetno za ostvaruvaweto na
nekoi drugi vrednosti i ako za nas tie drugi vrednosti imaat pogolem prioritet
od prvata, nie }e se otka`eme od nejzinoto ostvaruvawe. Vo taa smisla celosno
e vo pravo Rajhenbah koga veli: "Celta gi opravduva sredstvata - to~no,
me|utoa i sredstvata mo`at da baraat otfrlawe na celta. Implikacijata vo
odnosot me|u celta i sredstvata ne doka`uva deka sredstvata mora da se usvojat,
tuku samo deka morame da izvr{ime izbor: ili }e gi primenime sredstvata
ili }e se otka`eme od ostvaruvaweto na celta. Ovoj izbor sekoj treba da go
izvr{i sam." Rajhenbah, H. op. cit. str. 312. Vo taa smisla Rajhenbah e vo pravo
i koga tvrdi: "Ako sakate da postignete opredelean cel, mora da sakate da se
poslu`ite so opredeleni sredstva... na primer, ako sakate da `neete, morate
da poseete... Ispituvaj}i nekoi eti~ki problemi, nie podobro go uviduvame
tokmu odnosot me|u celite i sredstvata: otkrivame deka zaradi zadovoluvawe
na nekoi osnovni celi morame dobrovolno da barame ostavruvawe na nekoi
drugi celi koi na prvite im se podredeni, kako {to sredstvoto mu e podredeno
na celta... Me|utoa, pri donesuvaweto na odlukata na{iot izbor ne e dovolno
odreden so implikaciite vo odnos na celite sprema sredstvata. Najprvin
morame da se opredelime za celta. Ako sakame da ja doka`eme implikacijata
- koga kra`bite bi bile dopu{teni niedno op{etstvo ne bi bilo na-
565

primer, vistinitoto, dobroto, ubavoto) ne se izveduvaat od nekoja druga
vrednost, tuku pretstavuvaat izvorna vrednost. 1084
Me|utoa, ~ovek bi mo`el da padne vo isku{enie vo pravdata da
gleda samo edna pojavna forma na moralno dobro. Taa, vsu{nost, toa i
î, dokolku se posmatra kako ~ove~ka osobina, kako doblest, ili kako
{to rekol Ulpijan, kako "constans ac perpetua voluntas ius suum cuique tribuendi"
(postojana i neprekinata volja sekomu da mu se dade ona {to mu
pripa|a). 1085 Me|utoa, vo subjektivna smisla taa pravda ne mo`e poinaku
da se definira, osven kako duhovna nastroenost koja e naso~ena kon
objektivnata pravda, da re~eme kako vistinitost na vistinata. Me|utoa,
taa kako objekt na svoeto vrednuvawe zema eden sosema drug predmet,
a ne onoj kon koj e naso~en moralniot vrednosen sud: moralnoto
dobro sekoga{ e samo nekoj ~ovek, nekoja ~ove~ka volja, nekoj duhoven
stav na ~ovekot, ~ovekoviot karakter. I socijalnata etika, dodu{a go
vrednuva ~ovekot spored negovite vrski so drugite lu|e, no ne samo so
tie vrski. Me|utoa, praveden vo smisla na objektivnata pravda mo`e da
bide samo nekoj odnos me|u lu|eto. Idealot na moralno dobroto se
pretstavuva vo idealniot ~ovek, a idealot na pravdata vo idealniot
op{testven poredok.
Pravdata me|utoa, e dvostrana u{te od edno drugo gledi{te. Za
pravedno mo`e da se nare~e primenata na nekoj zakon ili pokoruvaweto
na toj zakon, me|utoa i samiot toj zakon. Ovoj prv vid na pravdata,
posebno pravdata na sudijata koj go po~ituva zakonot, podobro bi bilo
da se nare~e zakonitost. Ovde vo sekoj slu~aj ne stanuva zbor za onaa
pravednost koja se meri spored pozitivnoto pravo, tuku za onaa spored
koja se meri pozitivnoto pravo.
Pravdata vo taa smisla zna~i ednakvost. Me|utoa, samata ednakvost
mo`e razli~no da se tolkuva. Od edna strana, taa mo`e da se vrzuva
za dobra i za lu|e: pravedna nagrada e onaa koja mu odgovara na vrednosta
na trudot, me|utoa i kaznata koja pogoduva eden isto kako i
drug. Od druga strana, spored svoeto merilo taa mo`e da bide apsolutna
ili relativna ednakvost: nagrada ednakva na trudot, me|utoa kaznuvawe
na nekolkumina srazmerno na nivnata vina.
Tie dve razliki gi povrzuva pro~uenoto u~ewe na Aristotel za
predno. Zaklu~okot deka kra`bata treba da bide zabraneta mo`eme da go
izvle~ime duri otkako }e utvrdime deka na nekoe ~ove~ko op{testvo mu posakuvame
napredok. Na etikata od tie pri~ini í se potrebni moralni premisi
ili moralni aksiomi so ~ija pomo{ gi postavuva glavnite celi, dodeka sredstvata
se sporedni. Ibid str. 275-277.
1084
Vidi: Radbruh, G. op. cit, str. 45.
1085
Spored Hjum, vo ovaa definicija se pretpostavuva deka postojat takvi
ne{ta kako {to se pravoto i sopstvenosta, nezavisno od pravdata, deka nejze
i prethodat, iako lu|eto nikoga{ nitu sonuvale da sprovedat vo delo takva
doblest. Hjum, D. Rasprava o ljusdskoj prirodi, str. 448.
566

pravdata. Apsolutna ednakvost me|u dobrata, na primer, me|u trudot i
nagradata, me|u {tetata i nadomestokot, kaj nego se narekuva komutativna
pravda. Srazmernata, pak, ednakvost vo postapuvaweto so razli~ni
lica, da ka`eme, odano~uvawe srazmerno na imotnosta, pomo{
srazmerno so siroma{tvoto, nagraduvawe i kaznuvawe soglasno zaslugata
i vinata, naprotiv toa e su{tinata na distributivnata pravda.
Komutativnata pravda bara najmalku dve lica, distributivnata najmalku
tri. Onie dve lica me|u sebe se ramnopravni, ona edno koe drugite
gi tovari ili gi povlastuva, na tie drugite im e nadredeno. Komutativnata
pravda e pravda vo odnos na priredenost, distributivnata pravda
saka da va`i vo odnos na nadredenost i podredenost. Komutativnata
pravda e pravda na privatnoto pravo, distributivnata pravda e pravda
na javnoto pravo. So toa ve}e dovolno e razjasnet me|usebniot odnos na
tie dva vida na pravda. Komutativnata pravda e pravda me|u ramnopravni,
pretpostavuva, zna~i eden akt na distributivnata pravda koj na
u~esnicite im dal ramnopravnost, mo`nost za ednakvo komunicirawe,
ednakov status. Na toj na~in distributivnata pravda e prvobiten
oblik na pravdata. Vo nea Radbruh ja najde idejata na pravdata kon koja
mora da se orientira poimot na pravoto.
So toa, veli natamu Radbruh, ne tvrdime deka pravoto do kraj
mo`e da se konstruira od pravdata. Od edna strana, na~eloto na distributivnata
pravda ne ka`uva koj treba da se tretira kako ednakov, a
koj kako neednakov, taa pravda naprotiv pretpostavuva deka ednakvosta
i neednakvosta ve}e se utvrdeni od nekoe gledi{te koe ne mo`e da
se pronajde vo neasamata. Za{to, ednakvosta ne e nikakva dadenost,
predmetite i lu|eto se tolku neednakvi kolku "edno jajce sprema drugo
jajce," ednakvosta sekoga{ e samo apstrahirawe od dadenata neednakvost
od edno odredeno gledi{te. Od druga strana, vo idejata na distributivnata
pravda mo`e da se pronajde samo srazmernost, a ne i na~in za
tretirawe na razli~ni lica, mo`e pomalata kaznivost na kra`bata vo
odnos na ubistvoto, no ne i dali kradecot treba da se obesi, a ubiecot
da se izma~uva na trkalo, ili kradecot da se kazni so pari~na kazna, a
ubiecot so robija. Ako od nea treba da se izveduvaat stavovi za ispravnoto
pravo, vo dvete nasoki e potrebno pravdata da se dopolni so drugi
na~ela. Pravdata ne e praven princip, princip koj iscrpuva do kraj,
me|utoa taa e specifi~en praven princip koj e merodaven za odreduvawe
na poimot na pravoto: pravoto e stvarnost ~ija smisla e da í slu`i
na pravdata.
Me|utoa, vo borbata za prevlast vo pravoto, so pravdata se natprevaruva
pravi~nosta. Ve}e Aristotel se ma~e{e okolu dilemata vo
{to pravi~nosta treba da bide podobra od pravdata, a sepak ne mo`e da
bide ne{to {to mu e sprotivstaveno na pravdata, tuku, naprotiv, samo
eden vid na pravdata. Me|utoa, toj ve}e i go navesti re{enieto deka
pravdata i pravi~nosta ne se razli~ni vrednosti, tuku razli~ni pati-
{ta da se dojde do edinstvenata pravna vrednost. Pravdata na poedine-
567

~niot slu~aj gleda od gledi{te na op{tata norma, pravednosta vo poedine~niot
slu~aj go bara negoviot sopstven zakon, koj, me|utoa, isto
taka mora da bide mo`no da go izdigne na stepen na op{t zakon - za{to
pravi~nosta kako i pravdata na krajot na krai{tata ima voop{tuva-
~ki karakter. Taka vo razlikata me|u pravdata i pravi~nosta ja gledame
ve}e porano nagovestenata metodolo{ka razlika me|u deduktivniot
razvoj na ispravnoto pravo od op{tite na~ela i intuitivnoto soznavawe
na ispravnoto pravo od "prirodata na ne{tata." Pravi~nosta
e pravda na poedine~en slu~aj, i toa {to nea ja zemame predvid, zna~i
ne nî prisiluva ne{to da menuvame vo na{ta formula: deka pravoto e
onaa stvarnost ~ija smisla e da í slu`i na pravdata." 1086
Ottamu {to pozitivnoto pravo mo`e da bide ne samo ispravno
vo pogled na pravdata, tuku i nepravedno, Radbruh vo statijata "Zakonsko
nepravo i nezakonsko pravo," se obide da go re{i sudirot me|u pravdata
i pozitivnoto "zakonsko nepravo" taka {to pozitivnoto pravo
bi se primenuvalo duri i toga{ koga sodr`inski e necelishodno i nepravedno,
osven koga toj stepen na nepravednost, odnosno sprotivstavuvaweto
na pravdata do tolku e nepodnoslivo {to zakonskiot propis
kako "neispravno pravo" mora da otstapi pred pravdata. 1087
2. MAURICIE KUSON
Spored Mauricie Kuson ako pravdata e vrednost, {to nesomneno
î, toga{: "nema potreba da se opravduva pravdata so povikuvawe
na drugi ne{ta: taa mo`e da bide zemena kako cel za sebe. Va`nosta
koja í se pridava na pravdata se otkriva preku konstatnata borba koja
se vodi protiv nepravdata. @ivotot vo op{etstvoto ni izgleda nesnosliv
bez minimum pravda. Nikoj ne bi prifatil da stapuva vo svoevolni
odnosi so drugi celosno li{en od zaemno uva`uvawe, reciprocitet,
ednakvost, ramnote`a." Me|utoa, prodol`uva Kuson: "Da se prifati
deka pravdata e vrednost za sebe o~igledno ne zna~i deka svetot e sovr{eno
praveden. Pravdata e vrednost kako {to toa e se vistinata, sigurnosta
ili slobodata. Vo svetot takov kakov {to e, nie doa|ame do
vistinata samo parcijalno i pribli`no, nie nikoga{ ne sme sosema
bezbedni, na{ata sloboda e ograni~ena. Zaradi toa ne mo`at da se negiraat
tie vrednosti. Taka nitu site nepravdi na svetot ne bi mo`ele
da ja negiraat na{ata `ed za pravda. Naprotiv. Tie, isto taka, ne bi
mo`ele da ne spre~at da gi gledame usilbite koi se pravat vo taa nasoka
i uspesite na ~ovekot vo ve~nata borba protiv nepravdata.
Ako prifatime deka pravdata e va`na ostanuva da utvrdime od
{to se sostoi. Vo site ~ove~ki grupi se postavuva problemot na raspredelbata
na imotot i obvrskite. [to e dol`nost na edni, a {to dol-
568
1086
Ibid, str. 45-48.
1087
Ibid, str. 288.

`nost na drugi? Kako da se podeli bogatstvoto? [to donesuva nekoja
slu`ba? Koj treba da ja prezeme ovaa dol`nost? Pravdata, toa e zbir
na principi koi ni pomagaat da go najdeme odgovorot na tie pra{awa.
Pravdata se izvlekuva od precizno definirawe. Nejzinite principi
ostanuvaat voop{teni i malku specifi~ni. Taa ne mo`e da bide ograni~ena
vo svojata apstraktnost. Ottamu, anti~kata formula "da mu se
dade sekomu obvrska" dobro ja odrazuva prirodata na pravdata. Nejzinata
nepreciznost vo stvarnosta sepak pretstavuva kvalitetot. Iako
deduktivnata postapka ~esto e korisna vo baraweto na pravedno re{enie,
pravdata ne mo`e da se deducira od nekolku op{ti principi. Taa
ne e dadena tuku treba da se otkriva poa|ajki od postoe~koto. 1088
3. ALEKSANDAR KO@EV
- Spored bihejvioristi~kata definicija na Aleksandar Ko`ev,
"pravna situacija postoi koga se ispolneti slednive uslovi:
1. koga postojat dve razli~ni su{testva A i B, kaj koi sekoe
mo`e da bide bilo fizi~ko bilo pravno (poedine~no, kolektivno ili
apstraktno) lice i koga postoi sudir me|u tie dve lica, t.e. koga dejstvieto
na A predizvikuva otpor od B, suzbivaj}i go toa dejstvie ili
stremej}i se toa da go stori.
A
ima pravo ne{to da stori
ili od ne{to da se vozdr`i
dejstvie
B
ima dol`nost ne{to
da stori ili od ne{to
da se vozdr`i
otpor
2. koga postoi intervencija t.e. volev akt na tret C, za koj se
smeta deka mo`e da e koj i da bilo (vo edna isklu~itelna grupa na dadenoto
op{testvo vo daden period).
C
kako nepristrasen i nezainteresiran subjekt koj treba da intervenira
za da go ovozmo`i dejstvieto na A so poni{tuvawe na otporot
na B, ili, volevo dejstvie na zakonodavecot, 1089 sudijata 1090 ili izvr{i-
1088
Cusson, M. Za{to ka`njavati, JRKKP, 1990/4, str. 66-67.
1089
Spored Ko`ev, namerata e streme` da se ostvari i obelodeni idejata
ili idealot na pravdata. Ibid, str. 69. Taka, "Zakonot koj zabranuva i kaznuva
ubistvo ima za cel da go istrebi ubistvoto od zemjata, negovata pobuda -
da nema pove}e ubistvo - ja izrazuva namerata taka da se dejstvuva {to ubistvoto
pove}e }e go nema. Ko`ev, A. Fenomenologija prava, Nolit, Beograd, 1984,
(delo koe Ko`ev go objavil vo 1943 godina), str. 109.
569

telot so cel da se ostvari pravdata
3. i koga otporot me|u A i B pri izbivawe (sam od sebe ili so
pottik dojden od A, so ili bez pristanuvawe na A) sekoga{ predizvikuva
intervencija od C, so koja neotpoviklivo se poni{tuva (so svoja
volja, akt ili cel) otporot na B (kako volja, akt ili cel).
Spored toa, pravna situacija e poni{tuvawe na otporot na B so
intervencija na C i toa kako vo odnos na B, taka i vo odnos na samiot C.
C mo`e da dejstvuva vo svojstvo na zakonodavec (ili zakon), sudija ili
izvr{itel i toj mo`e da go poni{ti otporot na B, bilo gu{ej}i go od
po~etokot, bilo spre~uvaj}i go da se ostvari, bilo ni{tej}i go dopolnitelno
i toa kako so nadomest vo stroga smisla na zborot ili so simboli~en
nadomest (restorativna pravda) ili so kaznuvawe (retributivna
pravda), t.e. so poni{tuvawe na posledicite na otporot {to go
pru`il B.
Vo pravnata situacija A e nare~en praven subjekt, bidej}i ima
opredeleno subjektivno pravo (right) da postapuva taka, kako {to toa
go pravi. Stavot (mentalen ili izrazen pismeno ili usmeno) koj go
definira (opi{uva) toa pravo e praven propis ili objektivno (Law)
pravo. Zbirot na va`e~kite pravni propisi (vo ramkite na dadeno
op{etstvo vo daden period) pretstavuva pozitivno, interno ili nacionalno
pravo (na toa op{testvo vo toj period). Zbirot na site pravni
propisi, ednakvo na onie koi bile ili sega se va`e~ki nekade,
kako i samo na mo`nite propisi, e pravo kako takvo. Pravoto ili eden
od negovite konstirutivni elemneti, zemen kako sodr`ina na ~ovekovata
svest se narekuva praven fenomen. Opisot na vakvite fenomeni se
narekuva fenomenologija na pravoto. Opisot na site tie fenomeni vo
nivnata vkupnost e sistem na fenomenologijata na pravoto. 1091
1090
Interesno e {to spored Ko`ev samo "za sudijata postoi "interes"
sui generis koj, barem vo svojstvo na sudija, go goni ~ovekot da dejstvuva pravedno.
A toj "interes" nema ni{to zaedni~ko so biolo{kiot, ekonomskiot,
op{testveniot ili religiozniot "interes," {to e interes na spasenie na du-
{ata... Nitu od eden od ovie "egoisti~ki" pri~ini ~ovekot ne stanuva sudija
vo slu~aj koj nema nikakov "interes" za nego, osven interesot deka se raboti
za slu~aj na koj mo`e da se primeni idejata na pravdata." Ibid. str. 205-206.
1091 Ibid, Pritoa, Ko`ev veli deka negovata definicija ne e vo sprotivnost
so klasi~nata definicija na Jering, spored koja pravoto e "za{titen
interes," i na nea sli~nite, na primer, Kapitanovata: "Subjektivnoto pravo e
interes od materijalna ili moralna priroda za{titen so objektivnoto pravo,
koe na onoj {to go ima vo toj pogled mu dava mo} da go stori ona {to e neophodno
za postignuvawe na zadovoluvawe na toj interes." (str. 113-114). Osven
toa, Ko`ev ja prifa}a i idejata na Jering deka celta ima re{ava~ka uloga vo
pravnite fenomeni, a spored koja, za zakonot da bide praven, pri negovoto
donesuvawe zakonodavecot mora da poa|a od nekoja cel, opredelen kako
"op{to dobro." Me|utoa, istaknuva Ko`ev, poimot op{to dobro e neodreden i
570

[to se odnesuva do pravdata, taa spored Ko`ev, e "ideja ili
ideal (koj go smetame za "mo`en" t.e. pretpostavuvame deka eden den }e
se ostvari). Toa e idealen entitet koj, kako i sekoj idealen entitet, se
stremi da prejde na ramni{teto na stvarnosta, t.e. vo prostorno i vremensko
postoewe. Stvarnosta na pravdata e pravoto, a pravoto pak, ne
e ni{to drugo, tuku primena na idejata na pravdata vrz op{testvenite
sudiri. Pravdata, zna~i mo`e da se ostvari samo ako stane pravo."
Nakratno, `elbata edno op{testvo da se odr`i e `elba da se odr`i
usvoenoto pravo i da se ostavi izvesna ideja na pravdata. 1092
Pravdata, pak se ra|a vo dva avtonomni oblici: kako pravda na
ednakvost (egalitarna, aristokratska) i kako pravda na ekvivalentnost
(gra|anska ili ropska). Kaj prvata pravda, pravoto se zasnova vrz
na~eloto na ednakvost i zatoa toa pravo }e go nare~e za nezakonito
sekoe dejstvie koe se stremi da ja ukine ednakvosta. A kaznata koja sekoga{
ima za cel da go poni{ti nezakonitoto dejstvie sekoga{ }e zna-
~i vospostavuvawe na ednakvosta ukinata vo i preku prestapot. So
ogled na toa {to e vtemelena na na~eloto na ednakvosta aristokratskata
teorija na kaznata }e bide teorija na odmazdata. Za da ja vospostavi
ednakvosta tretiot (C) na zlostornikot }e mu go dosudi istoto
ona {to toj mu go storil na svojata `rtva: ako ja osakatil svojata
`rtva, sakat }e bide i samiot. A so ogled na toa {to povredata bila
objektivna i kaznata }e bide objektivna. Zlostorot e voveduvawe na
neednakvost i pritoa ne e va`no dali e umislen ili slu~aen. Stanuva
zbor za potrebata objektivno da se vospostavi ednakvost so primena na
na~eloto na odmazda. Taa zna~i deka taa }e se primenuva bez ogled na
motivite na zlostornikot, bez pritoa da se misli na ekvivalentnost
me|u zlostorot i kaznata koja mu se dosuduva. Dovolno e kaznata da
bide ednakva na ona {to zlostorot e objektivno. A ako e taka, toga{ ne
e ni va`no dali zlostornikot vsu{nost e kaznet. Dovolno e povredata
se tolkuva na razli~ni na~ini. Za "liberalizmot," op{toto dobro se sveduva
na individualna sre}a dokolku taa ne e vo sprotivnost so ostanatite individualni
sre}i (najgolema sre}a za najgolem broj lu|e). Za "etatizmot" op{toto
dobro e seto ona {to mu koristi na dr`avata kako takva (pri {to pravoto se
me{a so dr`aven razlog). Ostanatite pak, (osobeno Digi i tn. demokratski
socijalizam) poedinecot i dr`avata gi podveduvaat na op{testvoto pri {to
op{toto dobro kon koe treba da se stremi pravniot zakonodavec e dobro na
toa apsolutno op{testvo (op{testveno pravo). No jas, veli natamu Ko`ev,
nema da raspravam za tie nesoglasuvawa, za{to nemam potreba od voveduvawe
na poimot op{to dobro vo svojata definicija na pravoto. Jas duri i ne smetam
deka celta na zakonodavecot nu`no mora da bide opstanok na dr`avata koja go
ostvaruva pravoto {to zakonodavecot go propi{uva, za{to toj mo`e da se
dr`i do na~eloto Fiat iustitia, pereat mundus. Jas samo velam deka cel treba da
postoi i deka taa cel treba da bide op{testvena. Ibid, str. 116.
1092
Ibid, str. 190-191.
571

na ednakvosta da bide nadomestena od strana na drugiot vo sprotiven
smer: ako nekoj nekogo go osakatil, sega e potrebno da postoi u{te
eden sakat. Ottuka, poradi kolektivnata i supstitutivnata priroda na
aristokratskata kazna, vinata za zlostorot na eden, mo`e da se podeli
na pove}eto od niv, a namesto zlostornikot mo`e da se kazni i nekoj
drug. Istorijata poka`uva deka aristokratskoto (t.e. arhajskoto ili
prvobitno) pravo ~esto taka postapuvalo. 1093
Kaj vtorata, ekvivalentnata pravda, zlostorot e negacija na
ekvivalentnosta na uslovite. Spored toa, poni{tuvaweto na zlostorot
preku kazna e vospostavuvawe na povredenata ekvivalentnost.
Ovde kaznata treba da go "nadomesti" zlostorot. So ogled na toa {to
ve}e ne stanuva zbor za vospostavuvawe na ednakvost, na~elto na odmazda
ovde ja gubi smislata. Vo odnos na `rtvata, obi~nata ekvivalentna
nadomest ("Wergeld") dovolno e da go zadovoli pravoto, a vo odnos na
zlostornikot mora da bide vospostavena ekvivalentnost na negovite
sopstveni prava i dol`nosti. Me|utoa, ni{to ne ka`uva deka tie
prava i tie dol`nosti treba da ostanat isti. Po izvr{eniot zlostor
toj mora da ima drugi prava i dol`nosti odo{to pred toa. Va`no e tie
novi prava i dol`nosti da bidat ekvivalenti me|u sebe, a toa e obezbedeno
so srazmernosta na zlostorot i kaznata. O~igledno e deka toa
krivi~no na~elo ne e vo soglasnost so kolentivniot i objektiven karakter
na aristokratskatskoto pravo. Za zlostorot da se nadomesti so
kazna, od edna strana treba da se vodi smetka za namerata na zlostornikot,
za subjektivniot vid na zlostorot. Od druga strana, treba da se
vodi smetka za individualnosta na zlostornikot. Za{to, o~igledno ne
mo`e da se vospostavi ekvivalentnost me|u kaznata i zlostorot ako se
kaznuva nekoj koj toj zlostor ne go storil, pa spored toa so nego ne
steknal nitu korist. 1094
Pravdata na ednakvost i pravdata na ekvivalentnost se ra|aat
istovremeno od ist izvor, od antropogenata borba za priznavawe 1095
koja doveduva do odnos me|u gospodarot i robot. Na niv se nadovrzuva
pravdata na ednakvopravnosta koja gi sintetizira prethodnite pravdi,
odnosno na~eloto na ednakvost i na~eloto na ekvivalentnost. Vo sudirot
na tie dve na~ela, na~elototo na ekvivalentnost gi otstranuva
site neekvivalentnosti koi gi vnesuva primenata na na~elto na ednakvosta,
dodeka na~eltoto na ednakvost gi ukinuva site neednakvosti koi
gi ra|a na~elto na ekvivalentnost. Taka, nivnata sinteza go ukinuva
1093
Ibid, str. 307-308.
1094
Ibid, str. 323.
1095
^ovekot postoi vo stvarnosta ili vistinski samo ako e priznat od
drugite i samo preku i vo priznavawe na toj drug, isto taka, postoi i po sebe i
za sebe, se zapoznava i se prepoznava sebesi. Toj e "subjekt" samo dokolku e
"objekt," negovotro bitie postoi samo kako objetivno bitie. Ibid, str. 257.
572

seto ona {to im e ednostrano. t.e. posebno i ograni~eno. 1096 Vo taa smisla,
Ko`ev go dava impresivniot primerot so podelbata na hrana za ve-
~era. Na~eloto na ednakvost }e bara podelba na ednakvi delovi me|u
u~esnicite i ni{to pove}e nema da go interesira. Me|utoa, na~eloto
na ekvivalentnost }e se zapra{a dali ednakvite delovi navistina se
ekvivalentni. Ako se utvrdi deka edni se pove}e gladni od drugite, }e
se vidi deka delovite ne se ekvivalentni. Toga{ podelbata }e se izvr{i
poinaku pri {to delovite }e bidat srazmerni na potrebata za
hrana kaj sekoj posebno. Otkako na~eloto e zadovoleno na toj na~in
tuka i }e ze zastane. Me|utoa, drugoto na~elo }e bide pogodeno so neednakvosta
na podelbata i }e se obide taa neednakvost da ja otstrani. A
za da ne bide pak pogodeno na~eloto na ekvivalentnosta }e treba da se
otstrani neednakvosta na u~esnicite. Zna~i, }e se postavi pra{aweto,
za{to ednite se pove}e gladni od drugite. I ako se utvrdi deka taa
razlika poteknuva ottamu {to ednite ru~ale, a drugite ne ru~ale,
otsega }e se vnimava site da mo`at da ru~at. Na~eltoto na ekvivalentnost
}e go pottikne na~eloto na ednakvost posovr{eno da se ostvari.
A postanuvaj}i posovr{ena, ednakvosta se podudira so ekvivalentnosta.
Za{to ako u~esnicite navistina se ednakvi, ednakvosta na nivnite
delovi pove}e ne se razlikuva od nivnata ekvivalentnost, nivnata
ekvivalentnost ne e drugo odo{to nivna ednakvost. 1097 Voop{to zemeno,
pravdata na ednakvopravnost }e bide zadovolena samo tamu kade
{to vladee najgolema mo`na ednakvost. Me|utoa, ostvaruvaweto na
ednakvosta nema da go ukine ekvivalentnosta. Ednakvosta na site e
samo grani~na ideja, za{to neotstranlivite biolo{ki razliki (kako
onie me|u bolnite i zdravite, ma`ite i `enite, vozrasnite i decata)
sekoga{ }e ja pravat nu`na primenata na na~elata na ekvivalentnosta,
pokraj primenata na na~elata na ednakvosta. 1098
4. XON ROULS
Me|u sovremenite privrzanici na liberalniot koncept na pravoto
i pravdata sekako e i Xon Rouls (1921-2002),porane{en profesor
po politi~ka filozofija na Harvard univerzitetot i avtor na delata:
Teorija na pravdata (A Theory Of Justice, 1971), Politi~ki liberalizam
(Political Liberalism, 1993), Zakonot na narodot (The Law Of People, 1999) i
Pravdata kako pravednost: redefinirawe (Justice As Fairness: A Restatement,
2001).
Rouls, pravdata (distributivnata pravda) ja definira kako specifi~na
doblest koja vo primeneta na nekoja institucija ili na nekoja
praktika bara otstranuvawe na proizvolnite razliki i vo nivnite
1096
Ibid, str. 332.
1097
Ibid, str. 333.
1098
Ibid, str. 335.
573

strukturi vospostavuvawe na primerna ramnote`a me|u sprotivstavenite
pretenzii. 1099 Spored nego, pravdata e vistinska vrednost na op{-
testvenite ustanovi, kako {to toa e vistinata na mislovnite sistemi.
Koja bilo teorija kolku i da e elegantna i ekonomi~na, mora da bide
otfrlena dokolku ne e vistinata. 1100 Zakonite i ustanovite kolku i da
se delotvorni i dobro uredeni ako ne se pravedni, isto taka, mora da se
reformiraat ili da se napu{tat. Duri ni dobroto na celoto op{testvo
ne mo`e da prete`ne nad nepovredivosta na li~nosta koja e zasnovana
vrz pravdata. Ottamu, pravdata ne priznava deka zagubata na ne-
~ija sloboda mo`e da se opravda so pogolemoto dobro na drugite lu|e.
Taa ne dozvoluva otka`uvaweto na nekolkumina da bide opravduvawe
na pogolemata vkupna dobivka koja ja u`ivaat mnogumina. Pordi toa,
vo pravednoto op{testvo se poa|a od toa deka slobodite na ednakvite
gra|ani se utvrdeni. Pravata zasnovani vrz pravdata ne mo`at da bidat
predmet na politi~ki pregovori ili presmetka na op{testveniot interes.
Edinstvena pri~ina poradi koja mo`eme da gi prifatime pogre-
{nite teorii e taa {to ne znaeme za podobra. Analogno na toa nepravdata
mo`e da se trpi samo tolku kolku {to toa e nu`no za da se izbegne
u{te pogolema nepravda. So ogled na toa {to vistinata i pravdata
se prvi vrednosti na ~ovekovoto postapuvawe, tie se neprikosnoveni.
Javnoto sfa}awe na pravdata mo`eme da go zamislime kako temelna
povelba na dobro uredena ~ove~ka zaednica. 1101
Rouls smeta deka "za mnogu razli~ni ne{ta se veli deka se pravedni
ili nepravedni: ne samo za zakonite, instituciite i op{testvenite
sistemi, tuku i za raznovidni konkretni postapki, odluki, sudovi
i imputacii. Pravedni i nepravedni gi narekuvame i stavovite i sklonostite
na lu|eto, pa i samite lu|e. No na{a tema e op{testvenata
pravednost. Primaren objekt na pravednosta za nas e osnovnata struktura
na op{testvoto ili poto~no, na~inot na koj glavnite op{testveni
institucii gi distribuiraat fundamentalnite prava i obvrski i ja
opredeluvaat podelbata na prednostite i dobivkite od op{testvenata
sorabotka. Pod glavni op{testveni institucii go podrazbiram politi~koto
ustavno ustrojstvo i glavnite ekonomski i op{testveni ureduvawa.
Taka, pravnata za{tita na slobodata na misleweto i na sovesta,
konkurentnite pazari, privatnata sopstvenost na sredstvata za proizvodstvo
i monogamnoto semejstvo se primeri za glavni op{testveni
institucii. Zemeni zaedno kako edna {ema, glavnite institucii gi
definiraat pravata i obvrskite na lu|eto i vlijaat vrz nivnite {ansi
vo `ivotot, vrz toa {to mo`at da o~ekuvaat i na kolkav uspeh mo`at
da se nadevaat. Osnovnata struktura e primaren subjekt na pravednosta,
zatoa {to nejzinite efekti se dlaboki i prisutni u{te od samiot
574
1099
Perelman, op. cit. str. 30
1100
Xon Rouls, Teorija na pravednosta, Slovo, Skopje, 2002, str. 108.
1101
Perovi}, S. op. cit. str. 43.

po~etok. Tuka intuitivnata ideja e deka ovaa struktura opfa}a razli~ni
op{etstveni pozicii i deka lu|eto koi se rodeni vo razli~ni
pozicii imaat razli~ni o~ekuvawa koi delumno se determinirani od
samiot politi~ki sistem, no i od ekonomskite i op{testvenite okolnosti.
Na toj na~in instituciite na op{testvoto favoriziraat opredeleni
startni mesta za smetka na drugi. Toa se osobeno dlaboki neednakosti.
Tie ne samo {to se seprisutni, tuku vlijaat i vrz po~etnite
{ansi na lu|eto vo nivnito `ivot, a sepak ne bi mo`ele da bidat opravdani
so povikuvawe na ideite na nekakvi zaslu|i ili kvaliteti. Principite
na op{testvenata pravednost mora vo prv red da se primenat
tokmu na ovie navodno neizbe`ni neednakvosti vo osnovnata struktura
na op{testvoto. Ovie principi go reguliraat izborot na politi~koto
ureduvawe kako i glavnite elementi na ekonomskiot i op{testveniot
sistem. Pravednosta na op{testvenata {ema vo osnova zavisi od toa
kako se propi{ani fundamentalnite prava i obvrski, kako i od ekonomskite
{ansi i op{testvenite uslovi vo razli~nite sektori od op{testvoto."
1102 Natamu, Rouls veli: "Smetam deka konceptot na pravednosta
e definiran so ulogata na negovite principi vo dodeluvaweto
na pravata i obvrskite i vo definiraweto na soodvetnata podelba na
op{testvenite prednosti. Koncepcijata na pravednosta e interpretacija
na ovaa uloga." 1103
Rouls, nastojuva da gi ispituva i principite na pravdata koi
{to treba da reguliraat nekoe dobro uredeno op{testvo. 1104 Principite
na pravdata treba poblisku da ozna~at pod koi uslovi ramnote`ata
ili udelot na sekogo, mo`e da se smeta za primeren i praveden i kakvi
svojstva gi opravduvaat razlikite vo postapkite koi ne bi bile proizvolni.
Vo prou~uvaweto na principite na pravdata vo dr`avata, toj se
zanimava samo so pravdata na onie pravila koi odreduvaj}i ja funkcijata
i situaciite, pravata i obvrskite, nagradite i kaznite, na op{testvenata
aktivnost í ja davaat nejzinata forma i nejzinata struktura.
1105 Otamu, toj smeta deka parcijalnata teorija e nesoodvetna za
ispituvawe na ovoj problem za{to "taa gi izu~uva principite koi
odreduvaat kako treba da postapuvame so nepravednosta. Vo nea se
opfateni temi kako teorijata na kaznuvaweto, doktrinata za pravedna
vojna i opravduvaweto na raznite vidovi na sprotivstavuvawa na napredni
re`imi, od gra|anskata neposlu{nost i prigovorot na sovesta,
do militanten otpor i revolucija. 1106
Osnovnata ideja na Rouls e postoewe na prvobiten, izvoren
(op{testven) dogovor kako ideja od koja treba da se izvle~at princi-
1102
Rouls, X. Teorija na pravednosta, Slovo, Skopje, 2002, str. 11-12.
1103
Ibid, str. 15
1104
Ibid, str. 13.
1105
Perelman, op. cit. str. 30
1106
Rouls, X, op. cit.Ibid, str. 13.
575

pite na pravednosta za osnovnata struktura na op{testvoto. Toa se
principite {to }e bidat prifateni od slobodnite, racionalni individui
koi se zainteresirani za unapreduvawe na sopstvenite interesi,
a se postaveni vo edna po~etna ramnopravna pozicija vo koja gi definiraat
osnovnite uslovi za nivnoto zdru`uvawe. Ovie principi treba
da gi reguliraat site natamo{ni dogovori: tie gi odreduvaat onie vidovi
na op{testvena sorabotka vo koi mo`e da se u~estvuva i oblicite
na vladeewe {to mo`e da se formiraat. Vakviot na~in na postapuvawe
kon principite na pravednosta, Rouls go narekuva pravednost kako
nepristrasnost. 1107 Spored toa, prodol`uva Rouls, "treba da si zamislime
deka onie koi u~estvuvaat vo op{testvenata sorabotka zaedni~ki,
vo eden kolektiven akt, gi izbiraat principite vrz ~ija osnova }e
se dodeluvaat osnovnite prava i obvrski i }e se opredeluva podelbata
na polzata od op{testvenoto `iveewe. Lu|eto odnapred treba da re-
{at kako }e gi reguliraat me|usebnite barawa i kakva }e bide osnova-
~kata povelba na nivnoto op{testvo. Isto kako {to sekoj ~ovek mora
so racionalno razmisluvawe da re{i vo {to se sostoi negovoto dobro,
odnosno kakov e sistemot na racionalni celi koi {to treba da gi sledi,
taka i grupata lu|e mora edna{ zasekoga{ da odlu~i {to e toa {to
tie me|usebno }e go ocenuvaat kako pravedno, a {to }e bide nepravedno.
1108 Izborot {to }e go napravat racionalnite lu|e vo ovaa
1107
Vidi: Ibid, str. 16-17. Vo ovaa misla, istiot avtor natamu veli:
"Pravednosta kako nepristrasnost "ne istra`uva {to stoi zad upotrebata na
pravata i mo`nostite od strana na lu|eto, prava i mo`nosti {to im se dostapni
za da gi izmirat, a u{te pomalku da gi maksimiraat zadovolstvata {to gi
postignuvaat. Taa ne se obiduva nitu da gi vrednuva relevantnite zaslugi na
razli~nite koncepcii na dobroto. Namesto toa, se pretpostavuva deka ~lenovite
na op{testvoto se racionalni lica koi se sposobni da gi prilagodat svoite
koncepcii za dobroto kon nivnata situacija. Ne e nu`no da se sporeduvaat
koncepciite na razli~nite lica koga ve}e edna{ }e se pretpostavi deka tie
se kompatibilni so principite na pravednosta. Sekomu mu e obezbedena podednakva
sloboda da sledi kakov `ivoten plan saka sî dodeka toj plan ne gi
kr{i barawata na pravednosta. Lu|eto u~estvuvaat vo primarnite dobra vrz
osnova na principot deka nekoj mo`e da gi ima pove}e ako tie se steknati na
na~ini koi ja podobruvaat situacijata na onie koi imaat pomalku. Koga edna{
}e se vospostavi celokupnoto ureduvawe i koga toa }e zapo~ne da funkcionira,
ne se postavuvaat pra{awa za vkupnoto zadovolstvo ili sovr{enstvo."
Ibid. str. 109.
1108
Vo ovaa smisla so pravo zabele`uva Perelman: "Gradej}i go svojot
sistem, profesorot Rouls pretpostavuva deka umnite su{testva, sposobni da
gi predvidat posledicite na svoite dela }e izgradat pravila koi, so ogled na
toa {to od po~etokot se ednakvi za site, }e deluvaat na toj na~in taa ednakvost
da se oddr`i vo nedogled. A {to da se pravi ako taa nade` ne se ostvari?
Koga ~lenovite na edno op{testvo prifatile izvesni osnovni i procedura-
576

hipoteti~ka situacija na podednakva sloboda gi odreduva principite
na pravednost. 1109 Me|utoa, bidejki site se vo ista situacija i nikoj ne
mo`e da izgradi principi {to }e gi favoriziraat negovite specifi~ni
uslovi, principite na pravednost se rezultat na nepristrasno usoglasuvawe
ili dogovor. 1110 Izborot na prvite principi na edna koncepcija
za pravednost treba da gi regulira site natamo{ni kritiki i reformi
na instituciite. Potoa, toj veli, mo`eme da pretpostavime
deka lu|eto }e preminat na izbor na ustav i zakonodavstvo za donesuvawe
zakoni i taka natamu, seto toa vo soglasnost so principite na
pravednost za koi se dogovorile vo po~etokot. 1111
Vo takvata po~etna situacija (izvorna pozicija) vo koja lugeto
gi zamisluva kako racionalni i zaemno nezainteresitrani strani
(strani koi nemaat interes za tu|ite interesi), Rouls smeta deka tie
}e gi izberat slednive dva razli~ni principi na pravednost: "prviot
so koj se bara ednakvost vo dodeluvaweto na osnovnite prava i obvrski,
i vtoriot koj smeta deka op{testvenite i ekonomskite neednakvosti,
na primer, neednakvostite vo pogled na bogatstvoto i vlasta, se pravedni
samo ako se rezultat na nadomestuva~kata polza za site, a osobeno
za onie ~lenovi na op{testvoto koi se vo najnepovolna polo`ba. Ovie
principi go isklu~uvaat opravduvaweto na instituciite vrz osnova na
stavot deka te{kotiite na nekoi lu|e se izramnuvaat so ednakvo pogolemo
dobro vo celina. 1112 Mo`e da bide korisno, no ne i pravedno, nekoi
da imaat pomalku, za drugi da mo`e da prosperiraat. No vo pogolemite
dobivki na malkumina nema nepravednost ako so toa se podobruva
lni pravila, dali nivnite deca i vnuci zasegoga{ se vrzani za dogovorite na
svoite pretci... za re{avawe na sporovite?" Perelman, H. op. cit. str. 35.
1109
Ibid. str. 17. Inaku spored Rouls: "Za da se pojavi problemot na pravednost,
mora da se pojavat najmalku dve lica koi sakaat da storat ne{to razli~no,
poinakvo od seto ona {to go pravat drugite. Spored toa ne e mo`no da
se pretpostavi deka stranite se ednostavno sovr{eni altruisti. Tie mora da
imaat nekoi odvoeni interesi koi mo`at da bidat vo sudir. Pravednosta kako
nepristrasnost go modelira ovoj konflikt so pretpostavkata za zaemnata nezainteresiranost
vo prvobitnata pozicija. I dodeka ova mo`e da se poka`e
kako pregolemo poednostavuvawe, vrz ovaa osnova sepak mo`e da se razvie
edna razumna seopfatna koncepcija za pravednosta." Ibid, str. 215.
1110
Ibid. str. 18.
1111
Ibid. str. 18.
1112
Spored utilitarizmot sekoja postapka e opravdana dokolku pridonesuva
za unapreduvaweto na sre}ata na najgolem broj lu|e. Spored Rouls, so
pridr`ivaweto do vakviot eti~ki princip mo`no e da se suspendiraat osnovnite
gra|anski prava i slobodi samo dokolku preku niv mo`e da se zgolemi
koli~estvoto na sre}ata. Zatoa toj se zalaga za principi so koi se ukinuva
mo`nosta od suspendirawe na osnovnite gra|anski slobodi i prava poradi nekoja
potencialno ostvarliva ekonomska i socijalna korist.
577

situacijata na onie individui koi nemale takva sre}a." 1113 Ovie principi,
Rouls gi doobjasnuva vo nivnata najelementarna forma na sledniot
na~in:
1 0 Sekoj ~ovek treba da ima ednakvo pravo na naj{iroka {ema na
ednakvi osnovni slobodi koja {to e kompatibilna so sli~nite {emi
na slobodi na drugite lu|e. Me|u ovie slobodi se zna~ajni politi~kite
slobodi (pravoto na glas, pravoto na javna slu`ba) i slobodata na
govorot i zdru`uvaweto, slobodata na sovesta i slobodata na mislata,
slobodata na li~nosta kade {to e vklu~ena i slobodata od psiholo{ki
pritisok i fizi~ki napadi i raspar~uvawe (integritetot na li~nosta),
pravoto na li~na sopstvenost i sloboda od samovolno apsewe i
zarobuvawe kako {to e odredeno so konceptot na vladeeweto na pravoto.
Spored prviot princip ovie slobodi treba da bidat ednakvi.
2 0 Op{testvenite i ekonomskite neednakvosti treba da bidat
taka uredeni {to istovremeno: a) mo`e razumno da se o~ekuva deka }e
bidat vo polza na site, i b) deka se povrzani so pozicii i slu`bi {to
se otvoreni za site. Vtoriot princip, vo prva aproksimacija se odnesuva
na raspredelbata na prihodot i bogatstvoto i na sozdavawe na
organizacii koi gi koristat razlikite vo ovlastuvawata i odgovornosta.
I dodeka raspredelbata na bogatstvoto i prihodite ne mora da
bide ednakva, taa mora da bide vo polza na site, a vo isto vreme na site
mora da im bidat dostapni i poziciite na vlasta i odgovornosta. Vtoriot
princip se primenuva taka {to pozicite se dr`at otvoreni a potoa,
pod ovoj uslov, op{testvenite i ekonomskite neednakvosti gi ureduva
taka {to na site im donesuva dobivka. 1114
Vo navedenite principi, Rouls, vsu{nost, gi spojuva idnividualnata
dimenzija na pravdata (komutativnata, korektivnata pravednost)
i socijalnata dimenzija na pravdata (distributivna pravednost).
Tie principi ja ~inat su{tinaat na pravdata koja bi mo`ela da se
izrazi na sledniov na~in: ednakva distribucija na site socijalni vrednosti
- slobodata, mo`nostite itn., odnosno ednakov pristap na site
kon site socijalni vrednosti. So toa pravdata se sveduva na idejata na
ispravnosta (fairness), odnosno na pravi~na igra (fair-play). 1115 Pritoa,
1113
Ibid. str. 20-21.
1114 Ibid, str. 72-73. Site op{testveni vrednosti: 1 0 pravata, slobodata
i {ansite, 2 0 prihodot i bogatstvoto i, 3 0 op{testvenite osnovi na samopo~ituvaweto
(primarni dobra koi gi saka sekoj racionalen ~ovek m.z.) -
treba da bidat podednakvo raspodeleni osven ako neednakvata raspredelba na
koja i da bilo od niv, ili na site ovie vrednosti, ne e vo polza na site. Spored
toa, nepravednosta ednostavno se sveduva na neednakvosti koi ne se vo polza
na site. Ibid, str. 74.
1115
"Pravdata, koja Rouls ja smeta kako ideja na ispravnost (fairness),
jasno se inspirira so modelot na ispravna igra (fair play). Po negovo mislewe,
tokmu taa ideja za ispravnosta e fundamentalna vo pravdata primeneta na
578

spored Rouls, ovie principi treba da bidat utvrdeni vo seriski red
taka {to prviot princip da mu prethodi na vtoriot. Vakvoto podreduvawe
zna~i deka kr{eweto na osnovnite ednakvi slobodi koi se za{titetni
so prviot princip ne mo`e nitu da se opravda, nitu pak mo`e da
se nadomesti so pogolemite op{testveni i ekonomski dobivki. Ove
slobodi imaat centralna oblast na primena vo ~ii{to ramki mo`at da
bidat ograni~eni i odredeni so kompromis samo koga se vo konflikt
so drugite osnovni slobodi. 1116
Me|utoa, navedenite principi ne se opredeleni zaradi sklu~uvawe
nov op{testven dogovor, tuku pretstavuvaat samo osnova so ~ija
pomo{ treba da se napravi poefikasno funkcioniraweto na postojnoto
op{testvo. A zaradi podobruvawe na svoite institucii i svoite
zakoni vo smisla da stanat popravedni, pripadnicite na op{testvoto
kako umni poedinci me|usebno raspravaat taka {to sekoj gi naveduva
svoite zabele{ki i gi iznesuva svoite legitimni o~ekuvawa. Sekoj
treba da e sloboden za da go pribavi va`eweto na svoite gledi{ta, no
nivnite odluki mora da bidat soglasni so slednite pravila na procedura
za izmena i primena na zakonite: 1 0 ako se prifatat kriteriumite
{to nekoj gi predlo`il, barawata na dru|ite }e bidat ocenuvani spored
istite kriteriumi, 2 0 nitu edna `alba nema da bide soslu{ana
pred sekoj vo op{ti crti da se soglasi so principite spored koi treba
da se sudi za `albite, i 3 0 predlo`enite i priznaeni principi }e se
smetaat za zadol`itelni vo site podocne`ni priliki, osven vo specijalni
okolnosti. Na takov na~in postavenite pravila, spored Rouls, se
pravila na eden praveden sistem.
Inaku, Rouls samiot se sudira so razumnosta na prigovorot
deka nikoj ne treba da ima nekakva prednost, ili da bide hendikepiran
zaradi prirodnata sre}a ili op{testvenite okolnosti pri izborot na
principite. Toj e svesen i za toa deka postoi {iroka soglasnost deka
ne treba da bide mo`no principite da se krojat spored okolnostite na
sopstveniot slu~aj i deka treba da se obezbedi posebnite okolnosti,
streme`i i li~ni koncepcii za dobroto, da nemaat vlijanie na prifatenite
principi. Izlezot od ovie prigovori, Rouls go nao|a vo nova
hipoteti~ka situacija i ne tera da zamislime sostojba vo koja sekoj e
li{en od vakvi informacii. "Treba da se isklu~i sekoe znaewe za
onie slu~ajnosti koi mo`at da gi skaraat lu|eto i dopu{tat da bidat
vodeni od nivnite predrasudi. Na ovoj na~in prirodno se doa|a do
prevezot na neznaeweto." 1117
Rouls trgnuva od pretpostavkata deka sekoj ~ovek glavno zazema
dve relevantni pozicii: kako ednakov gra|anin so ramnopraven gra|anski
status i pozicija {to e definirana so negovoto mesto vo raspredpraktikata
definirana so pravila." Pelerman, H. op. cit. str. 30.
1116
Ibid, str. 73.
1117
Ibid, str. 25
579

elbata na prihodite i bogatstvoto. Relevantni reprezentativni lu|e
se reprezentativni gra|ani i zastapnici na onie so razli~ni o~ekuvawa
vo pogled na neednakvo raspredelenite primarni dobra 1118 Pritoa,
istaknuva: "Pravednosta kako nepristrasnost, kolku {to e mo`no pove}e
go procenuva op{testveniot sistem od pozicija na ednakov gra|anski
status i razli~nite nivoa na prihodi i bogatstvo. 1119 Po ova zaklu-
~uva: "Relevantnite op{testveni pozicii go opredeluvaat generalnoto
stojali{te od koi dvata principa na pravednosta treba da se primenat
vrz osnovnata struktura." 1120
Rouls trgnuva od pretpostavkata deka "ako licata vo izvornata
pozicija znaat deka nivnite osnovni slobodi mo`at efikasno da se
ostvarat, tie nema pomalata sloboda da ja razmenuvaat za pogolemi
ekonomski dobivki." 1121 Licata vo prvobitnata pozicija se motivirani
od odredena hierarhija na interesi. Tie prvin mora da go obezbedat
svojot interes od najvisok red i temelnite celi (samo nivnata najop-
{ta forma koja im e poznata), i ovoj fakt se odrazuva vo prednosta
{to tie í ja davaat na slobodata: steknuvaweto na sredstva koi im ovozmo`uvaat
da gi unapredat ostanatite `elbi i celi se nao|a na vtoro
mesto. No, iako temelnite interesi za slobodata se nivna krajna, definitivna
cel, a imeno vospostavuvaweto na efektivna osnovna sloboda,
ovie interesi ne mo`at sekoga{ da se kontroliraat. Ostvaruvaweto
na ovie interesi mo`e da bara odredeni op{testveni uslovi i
odreden stepen na zadovoluvawe na potrebite i materijalnite barawa
so {to se objasnuva zo{to osnovnite slobodi ponekoga{ mo`at da bidat
ograni~eni. No koga edna{ }e se dostignat baranite op{testveni
uslovi i nivoto na zadovoluvawe na potrebite i materijalnite barawa,
kako {to e slu~aj vo dobro uredeno op{testvo pod povolni okolnosti,
toga{ interesite od najvisok red se regulativni. Osnovnata struktura
treba da go obezbedi slobodniot vnatre{en `ivot na razli~nite
zaednici vo koi licata i grupite nastojuvaat da gi ostvarat, vo forma
na op{testven sojuz, {to e konzistenten so ednakvata sloboda, celite
i izvonrednite dostigawa na koi im se privrzani. Lu|eto sakaat da
imaat kontrola nad zakonite i pravilata koi upravuvaat so nivnoto
zdru`uvawe ili {to taka {to direktno }e u~estvuvaat vo nivnoto donesuvawe
ili posredno, preku svoi pretstavnici so koi se povrzani so
kulturni i op{testveni okolnosti. 1122
No, natamu spored Rouls, mo`e da se ~ini duri i koga se zadovoleni
su{testvenite potrebi i koga se steknati poterbnite materijalni
sredstva zagri`enosta na lu|eto za nivnata relativna pozicija vo
580
1118
Ibid, str. 111.
1119
Ibid, str. 114
1120
Ibid,, str. 115
1121
Ibid, str. 244.
1122
Ibid, str. 616-617.

aspredelbata na bogatstvoto sepak }e bide zadr`ana. Spored toa, ako
pretpostavime deka sekoj saka pogolem relativen del, ishodot }e se
svede na raste~ka `elba za materijalno izobilstvo. Ovie celi bi mo`ele
da stanat tolku dominantni {to bi go podrile prioritetot na slobodata.
Nekoi í upatija prigovori na tendencijata kon ednakvost tokmu
vrz ovaa osnova, zatoa {to smetaa deka kaj individuite taa predizvikuva
opsesija vo pogled na nivnoto relativno u~estvo vo delbata na
op{testvenoto bogatstvo. No, iako e to~no deka vo dobro uredenoto
op{testvo verojatno }e se pojavi trend kon pogolema ednakvost, negovite
~lenovi nemaat golem interes za nivnata relativna pozicija kako
takva. Tie, ne se pod golemo vlijanie na zavista 1123 i qubomorata i glavno
go rabotat ona {to im se ~ini najdobro, proceneto vrz osnova na
nivniot li~en i `ivotnite planovi na nivnite sorabotnici i pritoa
ne gi pravi malodu{ni pogolemata udobnost i u`ivawe na drugite koi
se op{testveno poodale~eni. Zatoa, ne postojat silni sklonosti koi
bi gi pottiknuvale da gi namalat svoite slobodi vo polza na pogolemata
apsolutna ili relativna ekonomska blagosostojba. 1124
Ovoj stav Rouls se trudi da go zajakne i so vnesuvawe na samopo-
~ituvaweto kako "mo`ebi najva`no primarno dobro koe ja istaknuva
golemata va`nost na na{eto mislewe za toa kako drugite nî vrednuvaat."
Ottamu, vo dobro uredenoto op{testvo samopo~ituvaweto e obezbedeno
so javna afirmacija na statusot na ednakvo gra|anstvo za site:
raspredelbata na materijalnite sredstva se ostava samata da se gri`i
za sebe vo soglasnost so ~istata proceduralna pravednost uredena so
pravednite zadninski institucii koi go stesnuvaat intervalot na neednakvosti,
taka {to voop{to ne se pojavuva opredlena zavist. Ovoj
na~in na re{avawe na problemot na statusot ima nekolku prednosti.
Neka pretpostavime kako nekoj se ceni od strana na drugite, zavisi od
negovoto relativno mesto vo raspredelbata na prihodot i bogatstvoto.
Vo ovoj slu~aj, da se ima povisok status zna~i da se imaat pove}e materijalni
sredstva od pogolemiot del od op{etstvoto. Ne mo`at site da
imaat najvisok status, pa spored toa, podobruvaweto na pozicijata na
eden ~ovek zna~i namaluvawe na pozicijata na nekoj drug. Op{testvenata
sorabotka za podobruvawe na uslovite na samopo~ituvawe e nevozmo`na.
Sredstvata na statusot, taka da se ka`e, se nepromenlivi i
dobivkata na sekoj ~ovek e zaguba za drugite. Jasno e deka vakvata situacija
e golema nesre}a. Lu|eto ne se slo`uvaat eden so drug vo baraweto
na soodvetnoto samopo~ituvawe. So ogled na nadmo}ta na ova
primarno dobro stranite vo prvobitnata pozicija sigurno ne sakaat da
se najdat vo situacija da bidat vaka sprotistaveni. Toa bi dovelo do
1123
Ovde potsetuvame deka zavista (invidentia) e stradawe {to se ~uvstvuva
poradi sre}ata na drug, no koja so ni{to ne mu {teti na onoj koj zaviduva.
1124
Ibid, str. 615-616.
581

toa dobroto od op{testveniot sojuz da bide te{ko ostvarlivo, ako ne i
nevozmo`no. Najdobroto re{enie se sostoi vo podr`uvawe na primarnoto
dobro na samopo~ituvawe kolku {to e mo`no pove}e preku dodeluvawe
na osnovnite slobodi koi navistina mo`at da se napravat ednakvi,
definiraj}i ist status za site. Vo isto vreme, relativnite udeli
vo materijalnite sredstva dobivaat pot~ineto mesto. 1125
I to~ka. Na site onie {to sakaat i natamu seriozno da se zanimavaat
so ovaa neseriozna teorija na Rouls, "toplo" im ja prepor~uvam
i serizono neserioznata kritika {to í ja upatuva Nozik. 1126 Toa se site
ujdurmi na Rouls. Tie sigurno e deka mo`ea da se prika`at i pokrakto.
1127 Ovde se dadeni izvorno od edinstvena pri~ina da se vidat nerazumnite
argumenti na eden umen avtor "zasnovani vrz postulatot
deka lu|eto prakti~no u{te od samiot po~etok, od kameno doba, to~no
znaele {to e pravdata i bile direktno rakovodeni od nastojuvaweto
taa jasna svest da ja preto~at vo eden instituciski sistem, koj eve, kulminira
vo sovremenata koncepcija na liberalnata demokratija"!? 1128
Nakratko, kako {to toa sosema pravilno go zabele`uva i istaknuva
Muhi}, celiot svoj teoretski napor, Rouls go naso~uva kon toa da poka`e
deka kapitalizmot e kompatibilen so najdlabokite imperativi
na ~ovekovata priroda i, sledstveno - deka duri i idealite na ednkvosta
i pravednosta prifateni kako sodr`ina na marksizmot, vo osnova
stojat ponisko od realnite dostreli na kapitalizmot. 1129 Seto ova jas
1125
Ibid, str. 619.
1126
Nozick, R.Anarhija, dr`ava i utopija, Naklada Jesenski i Turk, Zagreb,
2003, str. 243-303.
1127
"Na slikata predlo`ena od Rouls gledame grupa racionalni i
eti~ki zreli li~nosti, vo mugrite na predistorijata (odnosno pred da bide
sozdadeno prvoto op{etstvo), koi se soglasuvaat, otkako ja definirale svojata
inicijalna pozicija, da go izberat principot na pravednost za svojot najvisok
ideal i regulativ, pri {to razumno i argumentirano zaklu~ile deka
iako pravednosta mo`e da bide razbrana na razli~ni i ~esto sprotivstaveni
na~ini, najdobriot na~in za niv e da ja tretiraat kako primarno fer odnos.
Taka bila sozdadena prvata dr`ava, a niz ostanatiot del od od istorijata
glavnoto slu~uvawe mo`e da se tolkuva kako vid sistemsko i postojano usoglasuvawe
na prakti~niot `ivot i politi~kite institucii so toj primoordijalno
promoviran ideal. Po niza korekcii i reformi, kone~no, eve, celta e
ostvarena: modernoto op{etstvo od evropski urnek (...) koe na delo gi relizira
i esencijalno gi epitomizira site pretpostavki na idealot postaven
u{te vo po~etokot na istorijata - pravednosta za site, sfatena kako primarno
fer odnos za site." Muhi}, F. op. cit. str. 219-220.
1128
Ibid, str. 231-232.
1129
Ibid, str. 230. I natamu: "Toj doka`uva deka materijalnata neednakvost
me|u gra|anite na edno isto op{testvo ne samo {to e pravedna (pod
uslov da va`i principot na diferencijacija), tuku i deka se vklopuva vo kon-
582

i go dopolnil so slednava konstatacija: pravedno e nikoj da ne se zamajuva
so teorija koja nepravedno }e se stekne so svetska slava. Taka e
vpro~em so pravdata. Koga nekoj kaj nas bi go napi{al ona {to go napi{a
Rouls, umnite luge sigurno bi go narekle zabegan. Za negova sre-
}a, toj ne se rodil kaj nas, tuku od drugata strana na Golemata Bara.
Vo nastojuvawe site ovie razgleduvawe da gi svedeme na porazbirlivo
ramni{te }e se poslu`ime so objasnuvaweto {to vo toj pogled
go dava Makintaer. 1130 Vo delot pravdata vrednost negovata zamisla na
kontroverznite stojali{ta na Rols i Nozik okolu kriteriumite na
pravdata mo`e da se pretstavi na sledniov {ematski na~in.
Liceto A, koe mo`e da e
sopstvenik na du}an, ili da e policaec
ili grade`en rabotnik se
borel dovolno da za{tedi od svojata
zarabotuva~ka za da kupi mala
ku}a, da gi prati svoite deca na
lokalniot kolex da plati nekoi
vidovi posebni medicisnki uslugi
za svoite roditeli. Toa sega, so
porastot na danokot, se nao|a vo
situacija site negovi planovi da
se zagrozeni. Toa smeta deka takvata
zakana na negovite planovi e
nepravedna: toa tvrdi deka polaga
pravo na ona {to go zarabotilo i
deka nikoj drug nema pravo da go
odzeme ona {to toa le|itimno go
steknalo i {to pravedno e negovo.
Liceto B, koe mo`e da bide
~len na edna od slobodnite dejnosti
ili socijalen rabotnik ili nekoj
koj nasledil bogatstvo e zaprepasten
od proizvolnata neednakvost
vo raspredelabata na bogatstvata
na dohodot i mo`nostite.
Toa duri u{te pove}e zaprepasteno
od nemo`nosta na siroma{nite
i hendikepiranite zna~ajno da ja
podobrat svojata sopstvena polo-
`ba koja e posledica na neednakvosta
vo distribucijata na mo}ta.
Toa smeta i deka dvete od ovie
neednakvosti se nepravedni i deka
postojano proizveduvaat natamo{-
na nepravednost. Povoop{teno,
toa veruva deka site neednakvosti
treba da se opravdaat i deka
edinstveno mo`no opravduvawe za
neednakvosta e podobruvawe na
polo`bata na siroma{nite i
cepcijata na ednakvi prava (ovoj pat pod pretpostavka na va`ewe na principot
na slobodata). No, ovoj potfat e tipi~na gre{ka od tipot Ibid per ibidem
(vistinitosta na edna teza se doka`uva so istata taa teza!). Imeno, vo dvata
principi e sodr`ano ve}e seto toa {to toj saka da go poka`e kako dopolnitelno
izvedeno! Ako se prifati principot na diferencijacija - so toa se prifa}aat
i razlikite vo materijalniot status na lu|eto. Ako se prifati principot
na slobodata - so toa se prifa}a deka ednakvosta na pravata, pri paralelna
razlika vo statusot i sposobnostite, nu`no }e proizvede neednakvost,
bez da ja ospori slobodata!"
1130
Makintajer, A. Tragawe za vrlinom, PLATΩ, Beograd, 2006, str.
310-325.
583

Toa namerava da glasa za
politi~iot kandidat koj }e ja brani
negovata sopstvenost, negovite
planovi i negovoto sfa}awe na
pravdata.
Liceto A smeta deka principite
na pravedno steknuvawe i
ovlastuavwe gi ograni~uvaat redistributivnite
mo`nosti. Ako
posledicata od primenata na principot
na pravedno steknuvawe i
osvlastuvawe e vpe~atliva neednakvost,
toleriraweto na takvata
neednakvost e cenata koja mora da
se plati za pravdata.
Liceto A se stremi da go
vtemeli poimot na pravdata vo nekoe
objasnuvawe na toa na {to i
kako konkretno lice ima pravo
vrz osnova na toa {to go steknalo
i zarabotilo. Soo~eno so konkretna
sopstvenost ili resursi, li-
hendikepiranite - taka {to, na
primer, }e se pottiknuva
ekonomskiot rast. Toa zaklu~uva
deka vo sega{ni okolnosti
redistributivnoto odano~uvawe
od koe }e se finansira dr`avata
na blagosostojba i socijalnite
slu`bi e ona {to go bara pravdata.
Toa namerava da glasa za
onie politi~ki kandidati koi }e
ja branat politikata na redistributivnoto
odano~uvawe i negovoto
sva}awe na pravdata.
Liceto B smeta deka principite
na pravedna raspredelba
go ograni~uvaat le|itimnoto steknuvawe
i ovlastuvawe. Ako posledicite
na primenata na principite
na pravedna raspredelba go
popre~uvaat (po pat na odano~uvawe
ili takvi sredstva kako {to e
davaweto pravo nad privatnata sopstvenost
za javni celi) ona {to
dosega vo ovoj op{tetsven poredok
se smetalo za legitimno steknuvawe
i ovlastuvawe, toleriraweto
na takvoto popre~uvawe e cena
koja mora da se plati za pravdata.
1131
Liceto B bara poimot na
pravdata da se vtemeli vrz nekoe
objasnuvawe na ednakvosta na pretenziite
na sekoe lice na po~ituvawe
na negovite osnovni potrebi
i na sredstvata so koi tie potrebi
}e se zadovolat. Liceto B e sklo-
1131
Popatno mo`e da zabele`ime, a toa }e bide zna~ajno podocna, deka
vo slu~ajot na principite na liceto A i principite na liceto B, cenata na
pravdata za edno lice ili grupa na lica sekoga{ ja pla}a nekoj drug. Taka razli~ni
prepoznatlivi op{testveni grupi imaat interes da go prifatat edniot
od principite i da go otfrlat vtoriot. Nieden princip ne e op{testveno ili
politi~ki neutralen.
584

ceto A }e bide sklono da tvrdi
deka tie pravedno se negovi, za-
{to toj gi poseduva - toj le|itimno
gi steknal, toj gi zarabotil.
Nozik
primaren princip na pravdata
ednakvost so ogled na
legitimnoto ovlastuvawe 1133
Za Nozik e relevanten samo
dokazot za toa {to sme steknale
legitimno vo minatoto: sega{nite
obrasci na raspredelba, mora
sami po sebe da bidat irelevantni
za pravdata.
no da tvrdi deka sopstvenosta i
resursite treba pravedno da bidat
tu|i, za{to na tie drugite tie im
se mnogu popotrebni i ako tie ne
bi gi imale, nivnite osnovni potrebi
nema da bidat zadovoleni. 1132
Rols
primaren princip na pravdata
ednakvost so ogled na
potrebite 1134
Negovoto sfa}awe na "najlo{o
stoe~kiot" del na zaednicata
e sfa}aweto na onie ~ii potrebi
se najseriozni so ogled na nivniot
dohod, bogatstvo i drugi dobra.
Za Rols e irelevantno na koj
na~in onie koi se vo te{ka polo-
`ba do{le vo taa sostojba: pravdata
se sostoi od sega{ni obrasci
na raspredelba za koi minatoto e
irelevantno
Zaedni~ko za niv e {to ni Nozik, nitu Rols vo objasnuvawe na
pravdata ne se povikuvaat na zaslugata, iako i liceto A i liceto B se
povikuvale na toa: A i B se `alat na nepravda.
Ona na {to se `ali liceto
A vo svoja sopstvena korist ne e
samo deka ima pravo na toa {to go
zarabotilo, tuku i deka toa go zaslu`uva
vrz osnova na `ivotot posveten
na te{ka rabota.
Ona na {to se `ali liceto
B vo korist na siroma{nite i hendikepiranite
e deka nivnoto siroma{tvo
i hendikepiranost se
nezaslu`eni, i ottamu neosnovani.
1132
Me|utoa na{ata pluralisti~ka kultura nema metod za odmeruvawe,
nema racionalen kriterium za odlu~uvawe me|u ovie pretenzii zasnovani vrz
le|itimnoto ovlastuvawe nasproti pretenziite zasnovani na potreba. Taka
ovie dva vidovi pretenzii se nesomerlivi i metaforata na "odmertuvawe" na
moralnite pretenzii ne e samo neadekvatna, tuku i pogre{na.
1133
Nozik tvrdi deka "sopstvenosta na edno lice e pravedna ako toa
ima pravo na nea vrz osnova na principot na pravdata pri steknuvaweto i
prenosot..."
1134
Spored Rols, "op{testvenite i ekonomski neednakvosti treba da
se utredat taka {to najpove}e korist }e imaat onie koi se vo najnepovolna
polo`ba".
585

Vakviot prikaz, Makintaer go zaokru`uva so tvrdeweto deka vo
ovoj moment skore{nata analiti~ka filozofija na moralot tvrdi zna-
~ajni ne{ta. Taa se obiduva da pru`i racionalni principi na koi mo-
`at da se povikaat stranite vo sporot so sudredni interesi. A dva najistaknati
nedamne{ni obidi za da se sprovede ovoj proekt se posebno
relevantni za raspravata me|u liceto A i B. Imeno, objasnuvaweto na
pravdata na Robert Nozik (1974) barem vo nekoja golema mera e racionalna
artikulacija na klu~nite elementi vo pozicijata na liceto A,
dodeka oblasnuvaweto na Xon Rols (1971) na ist na~in e racionalna
argumentacija na klu~ite elementi vo pozicijata na liceto B. Taka,
ako filozofskite razgleduvawa na Nozik ili Rols se racionalno
ubedlivi, sporot me|u liceto A i B racionalno }e bide razre{en.
Rols tvrdi deka principite na pravdata se onie koi bi gi izbral
racionalen subjekt "koj se nao|a zad prevezot na neznaeweto" taka
{to toj ne znae koe mesto vo op{testvoto }e go zazeme - t.e. koja }e
bide negovata klasa ili status, kakvi talenti i sposobnosti }e ima,
kakvo }e bide sfa}aweto na dobrata ili na negovite celi vo `ivotot,
kakov }e bide negoviot temperament i vo koj vid na ekonomski, politi-
~ki, kulturen ili i o{testven poredok }e `ivee. Rols tvrdi deka koj i
da e taka situiran racionalen subjekt pravednata raspredelba na dobrata
}e ja definira vo koj bilo op{testven poredok vo smisla na dvata
principi i pravila na doderluvawe prioritet koga ovie dva principi
se sudiraat.
Prviot princip glasi: "Sekoe lice ima podednakvo pravo na
najekstenziven totalen sistem na oddelni osnovni slobodi kompatibilni
so sli~en sistem na sloboda za site. "Vtoriot princip glasi:
"Op{testvenite i ekonomskite neednakvosti treba da se uredat taka
{to onie i (a) najpove}e pridonesuvaat na najmnogu hendikepiranite
vo soglasnost so principot na zaedni~ki za{tedi pricipot na zaedni-
~ki za{tedi ovozmo`uva pravedno investirawe vo interes na idnite
generacii i (b) deka se povrzani so slu`bite i strankite otvoreni za
site pod uslovi na pravedna ednakvost na mo`nostite. Prviot princip
ima prioritet nad vtoriot: slobodata treba da se ograni~i samo zaradi
slobodata. I voop{to pravdata ima prioritet nad efikasnosta.
Taka Rols stignuva do svoeto op{to sfa}awe: "Site op{testveni primarni
dobra - slobodata i mo`nostite, prihodot i bogatstvoto i osnovite
za samopo~ituvawe - treba da se raspredelat podednakvo osven vo
slu~aj na neednakva raspredelba na koj bilo ili na site od ovie dobra
da im koristi najpove}e na hendikepiranite."
Nozik tvrdi deka ako svetot bi bil celosno praveden edinstvenite
lu|e koi bi imale pravo da imaat {to i da e, t.e. da prisvojat zaradi
upotreba kako {to tie i samo tie sakaat, bi bile lu|eto koi pravedno
go steknale ona {to go imaat so nekoj praveden akt na izvorno
steknuvawe i onie koi pravedno go steknale ona {to go imaat so nekoj
586

akt na prenos od nekoj drug koj toa go steknal bilo so nekoj praveden
akt na izvorno steknuvawe bilo so nekoj praveden prenos... itn. So
drugi zborovi, opravdan odgovor na pra{aweto "Zo{to imate pravo da
ja koristite taa {kolka kako sakate?" }e bide ili "Ja podignav od
morskata obala kade {to taa ne mu pipa|a{e nikomu i kade ima{e mno-
{tvo na drugi za sekoj drug" (praveden akt na izvorno steknuvawe), ili
"Nekoj drug ja podignal od morskata obala i slobodno ja prodal ili ja
dela nekomu... koj slobodno ja prodal ili mi ja dal mene" (niza od pravedni
akti na prenos). Od gledi{te na Nozik, kako {to samiot toj vedna{
zabele`al, sleduva i ova: "Celosen princip na distributivna
pravda ednostavnio bi glasel taka {to raspredelbata e pravedna ako
sekoj ima pravo na sopstvenost koe go poseduva pod va`ewe na principot
na taa raspredelba." Ovie zaklu~oci Nozik gi izvlekuva od pemisite
za neotu|ivite prava na sekoj poedinec, a za {to ne naveduva argumenti.
5. HERBERT HART
Za teorijata na Herbert Hart e osnovno {to smeta deka sega{-
noto pe`orativno ime praven pozitivizam se upotrebuva da ozna~i
zbunuva~ko mno`estvo na razli~ni grevovi i izdvojuva pet osnovni
tvrdewa na pravniot pozitivizam koi se karakteristi~ni za sovremenata
jurisprudencija. Toa se: 1 0 zakonite se naredbi, 2 0 ne postoi nu`na
vrska me|u pravoto i moralot, t.e. me|u pravoto kakvo î i pravoto
kakvo bi trebalo da bide, 3 0 analizata (ili ispituvaweto na zna~eweto)
na pravnite poimi: a) treba da se sproveduva i, b) treba da se razlikuva
od istoriskite ispituvawa na pri~inite ili potekloto na zakonite,
od sociolo{kite istra`uvawa za odnosot na pravoto i drugite
op{etstveni pojavi, kako i od kritikata i ocenata na pravoto preku
moralnot, op{testvenite celi "funkcii," ili na nekoj drug na~in
(ili nakratko, analizata na pravnite poimi ima sopstvena vrednost i
treba da se razlikuva od pravnata istorija i sociologijata na pravoto),
4 0 deka pravniot sistem e "eden zatvoren logi~ki sistem" vo koj
ispravnite pravni odluki mo`at so logi~ki sredstva da se deduciraat
od prethodno odredeni pravni pravila, bez ogled na op{testvenite
celi, politikata, moralnite standardi, i 5 0 deka moralnite sudovi ne
mo`at da se vtemelat ili da se branat kako stavovite za faktite preku
racionalni argumenti, evidencii ili dokazi ("nekognitivizam" vo
etikata). Celta na ovaa analiza na Hart e da gi formulira karakteristikite
na pravniot pozitivizam, no i da ja naglasi nedopu{tenosta na
me|usebnoto me{awe na ovie oddeleni zna~ewa, za{to tuka se raboti
za celosno razli~ni doktrini taka {to pogre{nosta na edna teza ne
implicira deka avtomatski se pogre{ni i ostanatite. Vo ovaa smisla
se naglasuva deka Bentam i Ostin gi zastapuvaa prvata, vtorata i tretata
teza, dodeka Hart ja prifa}a samo vtorata i tretata teza, no za su-
587

{tinskata karakteristika na pozitivizmot sepak ja smeta tezata za
razdelenosta na moralot i pravoto, odnosno deka nikakov odnos sprema
pravdata ili drugite moralni vrednosti ne e nu`en za opredeluvawe
na pravoto. Nakratko, sledej}i go Bentam i Ostin, Hart smeta deka postoeweto
i sodr`inata na pravoto mo`at da se identifikuvaat so
ogled na op{testvenoto poteklo na pravoto, na primer, so zakonodavstvoto
ili op{testveniot obi~aj, a ne so povikuvawe na moralot. Me-
|utoa, toa ne e inkopatibilno so mo`nosta soglasnosta so moralnite
principi da se zeme za ekspliciten kriterium na pravnata validnost,
kako {to toa e slu~aj so mnogu moderni ustavi vo koi se vgradeni moralni
standardi. 1135
- Na krajot od ovie razgleduvawa, ne mo`eme a da ne se zadr`ime
i na sovremeni razmisluvawa koi, poa|aj}i od "nau~anta filozofija"
od po~etokot na 20 vek, nu`no otvoraat i poinakov pristap kon
pravdata. Ako se trgne deka pravdata e eti~ka cel, a ottamu i cel i na
pravoto, mo{ne uverlivo zvu~at stavovite spored koi eti~kite celi
ne se od spoznaen karakter. Spored nivnite privrzanici vo nivnata
analiza empiriskata filozofija ne mo`e da navleze. Taa mo`e da gi
ispituva samo odnosite me|u celite, me|utoa ne i samite celi. Eti~kite
celi se "zapovedi" i "volevi odluki" i ne mo`at da bidat nitu
vistiniti ni la`ni. Tie imaat instrumentalno zna~ewe, t.e. izviraat
od na~inot na koj lu|eto upotrebuvaat opredeleni normi. Ottamu, nau-
~nata etika e mo`na samo kako svoevidna tehnika: taa mo`e da ispituva
kako mo`at da se ostavarat opredeleni celi, me|utoa taa ne mo`e
tie celi da gi opravda i teoretski da gi obrazlo`i. Soodvetno na toa,
logi~ki ni se nametnuva zaklu~okot deka i pravoto mo`e da se javi
samo kako tehnika kade edinstveno e mo`no ispituvawe na ostvaruvaweto
na pravdata, no ne i kako taa da se opravda i teoretski da se obrazlo`i.
No da ostavime seto ova da ni go objasni Rajhenbah. Spored nego,
na moralnoto upatstvo mu e svojstveno {to se smeta za zapoved i {to se
odnesuva na nas samite. Ottamu, mislime deka na{iot volev akt e
vtorostepen, deka se javuva kako otpovik na zapovesta na povisok avtoritet.
Me|utoa, ne sekoga{ e jasno za koj avtoritet stanuva zbor.
Nekoi tvrdat deka toa e bog, drugi deka e toa nivnata sovest, demon ili
moralen zakon vo niv samite. O~igledno deka jazikot na ovie tolkuvawa
e slikovit. 1136 Psiholo{ki zemeno moralata zapoved se obele`uva
1135
Stepanovi}-Todorovi}, S. op. cit. str. 15.
1136
Koga }e naide na pra{awa na koi ne e sposoben da odgovori, fiolozofot
ne mo`e da mu odolee na isku{enieto namesto objasnuvawe da ni ponudi
slikovit jazik... Toj ne se vozdr`uva svojot sistem da go razviva so slikovit
jazik, za{to pogre{no go sfa}a jazikot na nau~noto objasnuvawe... Vo celokupnata
istorija na filozofijata nao|ame deka filozofskiot duh se zdru`uva
so poetskata voobrazenost: na pra{awata koi gi postavuva filozofot
588

kako volev akt sleden so ~uvstvo na obvrska, koj va`i za nas kako i za
drugite lu|e. Smetame, na primer, deka pru`aweto pomo{ sekoga{
koga toa e mo`no na onie na koi taa im e potrebna, e obvrska i za nas
samite i za site drugi lu|e. ^uvstvoto na obvska gi sledi edinstveno
moralnite volevi streme`i. Ako nekoj saka da stane in`iner, obi~no
nema da se po~uvstvuva dol`en da se re{i na toa, nitu pak }e saka i
drugite lu|e da imaat ista cel. Moralnite obvski se razlikuvaat od
drugite tokmu po ~uvstvoto na op{tata obvrska.
Me|utoa, na koj na~in mo`eme da ja objasnime okolnosta deka
tie moralni sakawa se javuvaat kako vtorostepeni, kako izraz na nekoja
obvrska. Mislam, veli Rajhenbah, deka objasnuvaweto se sostoi vo
toa {to tie sakawa ni gi nalo`uva na{ata op{testvena grupa, ili so
drugi zborovi, deka tie sakawa po svojata priroda se grupni. Vo toa
poteklo le`i objasnuvaweto za nivnoto nadli~no dostoinstvo i za
pot~inetosta koja ja ~uvstvuvame pri donesuvaweto na moralnata odluka.
Vo psiholo{ka smisla toa poteklo e razbirlivo. Nalo`uvawe pravila
koi ja zabranuvaat kra`bata, ubistvoto itn. be{e nu`no zaradi
odr`uvawe na grupata. Od pokolenie vo pokolenie poedinecot be{e
naviknuvan na tie pravila, a i samite vo tekot na vospituvaweto pominavme
preku istiot proces na naviknuvawe. Toga{ ne e ni ~udo {to ~uvstvuvame
deka moralnite zapovesti se odnesuvaat na nas samite, vsu{-
nost, taka e. Ako se smeta deka ~uvstvuvaweto na dol`nost mu e svojstveno
na moralnite celi, takvoto sfa}awe ja odrazuva okolnosta deka
moralnite celi nasilno ni se vsadeni vo glavata bilo preku avtoritetot
na tatkoto ili u~itelot, bilo preku pritisokot na grupata vo koja
sme `iveele. 1137
Me|utoa, Rajhenbah ne smeta taka. Toj trgnuva od stavot deka
moralnite upatstva se volevi, deka gi izrazuvaat volevite odluki na
govornikot. Na prv pogled, veli natamu Rajhenbah, toj zaklu~ok mo`e
da nî razo~ara. Kako da nemame nikakva cvrsta osnova vrz koja bi mo`ele
da go zasnovaem na{eto sakawe. Me|utoa, dali mo`eme samite da
primame zapoved za da po~uvstvuvame deka imame pravo da í se pridr-
`uvame i za da barame da í se pridr`uvaat i drugite? Tokmu toa ~uvstvo
na dol`nost predizvikano vo onie koi ja primaat voljata na grupata
filozofite pogre{no ja protolkuvaa kako analogna sodr`ina na
nu`nosta, kako prisilba na nekakov razumski zakon ili nekakov uvid
vo svetot na ideite. So ogled na toa {to otkrivme deka taa analogija
ne e odr`iva, deka ~uvstvoto na dol`nost ne mo`e da se pretvori vo
izvor na validnosta na etikata, treba da go zaboravime toa povikuvaodgovorite
gi dava poet. Ottamu, pri ~itaweto tekstovi vo koi se izlo`uvaat
filozofski sistemi treba da se skoncentrirame na postavenite pra{awa, a
ne na dadenite odgovori. Rajhenbah, H. Ra|enje nau~ne filozofije, Nolit, Beograd,
1964, str. 52-53 i 89.
1137
Ibid, str. 281-282.
589

we na dol`nosta, da gi otfrlime patericite koi ni bile potrebni, da
zastaneme na sopstveni noze i da se vodime od svoite sakawa, ne zatoa
{to tie se vtorostepeni, tuku zatoa {to se na{i. Samo ~ovek so iskol-
~ena moralnost mo`e da tvrdi deka na{ata volja e lo{a dokolku ne e
otpovik na tu|a naredba. Va{iot odgovor glasi, opravdano e izgleda
deka sekoj sebesi si postavuva moralni upatstva. Me|utoa, na koj na~in
nekoj mo`e da bara do negovite upatstva da se pridr`uva drug? Vie ne
povikuvate da se vodime od svoite li~ni sakawa i da ne se ~uvstvuvame
kako prima~i na zapovedi i vo ist mig vie na site im davate pravo da
im postavuvaat zapovedi na drugite. Neli e toa protivre~no? Tolkuvaweto
na zapovedite kako sakawa izgleda doveduva do zaklu~ok deka
sekoj mo`e da to pravi ona {to mu e volja, t.e. do anarhizam. 1138
Na ovoj prigovor Rajhenbah odgovara deka negova cel e da rasprava
za prirodata (osnovata) na moralnosta, a ne za sporni moralni
pra{awa. Negova cel ne e da dava moralni upatstva. 1139 Naprotiv, kako
{to veli samiot: "Jas ne smetam deka nekoi moi osnovni moralni upatstva
se razlikuvaat od va{ite. Nie sme proizvod na isto op{testvo -
vie i jas, pa od svoeto ra|awe nosime vo sebe osnovi na demokratijata.
Mo`eme da se razlikuvame vo mnogu pogledi - mo`ebi po pra{aweto
dali dr`avata treba da poseduva sredstva za proizvodstvo, dali treba
da se ubla`i zakonot za razvod, dali treba da se osnova svetska vlada
za nadzor nad atomskata bomba. Me|utoa, za takvi problemi mo`eme da
raspravame ako dvajcata go prifatime moralnoto na~elo koe mu se
sprotivstavuva na va{eto anarhisti~ko na~elo. Toa e na~eloto: Sekoj
ima pravo samiot sebesi da si postavuva moralni zapovedi i od sekogo
da bara da se pridr`uva do tie zapovedi." 1140 Ova na~elo, veli Raj-
1138
Ibid, str. 287-288.
1139
Mo`e da ja razbereme `elbata moralnite upatstva da se utvrdat so
moralnata sodr`ina: me|utoa, nau~niot filozof mora da ja napu{ti potragata
kon moralni nasoki koja drugite filozofi gi zavede moralnosta da ja
sfa}aat kako forma na spoznavawe steknata so uvid vo vi{ata svest. Vistinata
doa|a od nadvor: {to e vistinito doznavame so posmatrawe na nadvore{nite
objekti. Me|utoa etikata doa|a od vnatre: taa izrazuva sakawe, a ne postoewe.
Od nau~niot filozof se bara tokmu taka da gi prenaso~i svoite filozofski
`elbi. Onie koi se sposobni da upravuvaat so svoite `elbi }e otkrijat
deka so toa dobivaat mnogu pove}e odo{to gubat. Ibid, str. 299.
1140
I natamu: "So ova demokratsko na~elo i precizno izrazuvam deka
sekoj treba da se vodi vo svoite sakawa {to po va{e mislewe e protivre~no
na moeto tvrdewe deka sekoj mo`e da im postavuva zapovedi na drugite. Dopu{tete
mi sega da poka`am deka toa na~elo ne mu protivre~i na sebesi. Da
zememe, na primer, da postavam zapoved: ako vo nekoja ku}a na sekoj nejzin
`itel doa|a pove}e od edna soba, toj vi{ok na sobi treba da im se dodeli na
onie koi nemaat svoja soba. Vie postavuvate zapoved deka nikoj ne treba da go
prisiluvate vratata na svojata ku}a da ja otvora na drugite. Vie vo svojata
590

henbah, ne go izveduvam od samiot razum i ne go prika`uvam kako rezultat
na nekoja filozofija. Jas samo izrazvam na~elo koe se nao|a vo
osnovata na siot politi~ki `ivot na demokratskite zemji, svesen deka
podr`uvaj}i go se poka`uvam kako proizvod na svoeto vreme. Me|utoa,
otkriv deka toa na~elo mi dava mo`nost svoite sakawa da go rasprostiram
i vo golema mera da im se pridr`uvam: ottamu, toa na~elo go zemam
kako svoja moralna zapoved. Ne tvrdam deka toa va`i za site op{testva:
ako jas kako proizvod na edno op{testvo bi se na{ol vo nekoe
drugo op{testvo, mo`ebi svoeto na~elo bi go izmenil. Toa na~elo ne e
eti~ka doktrina koja odgovara na site pra{awa za toa {to treba da
pravime. Toa e samo povik za aktivno u~estvo vo borba na mislewa.
Razlikite vo sakawata ne mo`at da se izmirat so povikuvawe na eti~ki
sistem ~ii tvorec e nekakov u~en ~ovek. Niv mo`e da gi nadvladee
samo sudirot na mislewa me|u poedinecot i negovata sredina, rasprava
i prisilni okolnosti. Moralnite proceni se oblikuvaat vo tekot na
na{ite dejnosti. Nie dejstvuvame na opredelen na~in, razmisluvame za
ona {to sme go storile, razgovarame za toa so drugite i povtorno dejstvuvame,
me|utoa ovojpat na na~in koj go smetame za podobar. So svoite
postapki sakame da pronikneme vo svoite `elbi se u~ime na gre{-
kite i ~esto se slu~uva duri toga{ koga ne{to }e storime da doznaeme
dali tokmu toa sakavme da go storime. Na{ite volevi celi nemaat jasnost
na vizija, tuku pretstavuvaat potsvesna ili polusvesna pozadina
na na{ite stavovi, a onie koi ni izgledaat jasni i bleskaat kako yvezdi
koi ni go poka`uvaat patot, ~esto ja gubat svojata privle~nost
{tom se ostvarat.
Nitu eden ~ovek koj saka da ja prou~uva etikata ne treba zna~i
da odi kaj filozof, tuku tamu kade {to so borba se re{avaat spornite
moralni pra{awa, vo zaednicata na nekoja grupa vo koja se `ivee so
pocelosen `ivot, blagodarej}i mu na natprevarot na razli~nite sakawa
- bilo da e toa grupa na politi~ka partija, sindikalna podru`nica,
stru~no zdru`enie, skija~ki klub, grupa na eden klas sozdaden vo tekot
na zaedni~ko u~ewe. Tuka }e se iskusi {to zna~i spotivstavuvaweto na
svoite na tu|ite sakawa i {to zna~i da se prilagodi na voljata na gruku}a
imate soba pove}e i jas baram taa da se dodeli na `rtvata od nedostig na
stanovi. Ako poseduvam mo} so posredstvo na avtoritetot na vladata svoeto
barawe da go sprovedam so sila - da ka`eme taka {to svojata odredba po pat na
referendum }e ja pretvoram vo zakon - i toa }e go storam duri. Me|utoa, vi
ostavam pravo na barawe takvoto barawe da bide otpovikano. Tokmu toa e razlikata
me|u pravoto na izvr{uvawe na opredeleno dejstvie i pravoto na barawe
so izvr{uvaweto na opredeleno dejstvie da se spasi moeto na~elo od protivre~nosta.
Od vas baram da postapite na opredelen na~in, me|utoa ne baram
da se otka`ete od va{eto barawe taka da ne postapite. Demokratijata treba
da bide takva i taka, vsu{nost, se razre{uva sudirot na razli~nite barawa vo
edno demokratsko op{testvo. Ibid, str. 290-291.
591

pata. Ako etikata se zanimava so sakawata, toga{ taa i gi uslovuva so
vlijanieto na grupata. Zastapnikot na individualizmot projavuva
kratkovidost previduvaj}i go volevoto zadovoluvawe predizvikano od
pripadnosta na grupata. Uslovuvaweto na sakaweto so voljata na grupata
}e go smetame za korisno ako na grupata í dademe podr{ka, a {tetno
ako na grupata í se sprotivstavime. Me|utoa, morame da priznaeme
deka takvoto vlijanie grupata navistina vr{i. 1141
Ottamu, doa|ame do poslednoto pra{awe {to si go postavuva
Rajhenbah: kako e toga{ mo`no sakawata vo edna grupa da se preina~uvaat
i ograni~uvaat? Takvoto prilagoduvawe na potrebite na grupata,
veli toj, ~esto e ote`nato so privrzanosta na apsolutnata etika. Ako
na nekoj ~ovek mu e vleano vo glavata deka moralnite pravila se apsolutni
vistini toa vo mnogu }e go spre~uva tie pravila da gi otfrli,
pa mo`e da se slu~i vrz nego da ne deluva uslovuvaweto so vlijanieto
na grupata. Obratno, ako znae deka moralnite pravila se od voleva
priroda toj donekade }e bide podgotven svoite celi da gi izmeni koga
}e uvidi deka edinstveno na toj na~in mo`e da se soglasi so drugite
lu|e. Prilagoduvaweto na celite na eden ~ovek kon celite na drugite
lu|e e su{tina na op{testvenoto vospituvawe. Naivniot egoizam nao-
|a na otpor ako mu se sprotivstavuva na egozimot na drugite i egoistot
nabrzo }e otkrie deka podobro pominuva koga sorabotuva so grupata. 1142
Izmiruvaj}i gi barawata na op{testvoto i barawata na poedincite
op{testvenata sorabotka go zadovoluva ~ovekot mnogu podlabko odo-
{to negovoto tvrdoglavo odbivawe da se otka`e od negovite celi.
Taka ~ovekot vospitan na etikata da i pristapuva kako empirist polesno
}e mu se prilagodi na op{testvoto odo{to apsolutistot. So ova ne
podrazbiram deka empiristot e ~ovek koj lesno pravi kompromisi. Kolku
i da e volen od grupata da u~i, toj isto taka e podgotven da ja naso-
~i gurpata kon ostvaruvawe na svoite li~ni sakawa. Toj znae deka op{-
testveniot napredok ~esto treba da mu se pripi{e na istrajnosta na
poedincite koi bile posilni od grupata, pa postojano }e se obiduva
1141
Ibid, str. 291-292.
1142
Vo ovaa smisla ne mo`am, a da ne se potsetam od edna epizoda od
obi~nioit `ivot. Eden prijatel mi go postavi slednovo pra{awe: "Zamisli
odedna{ site lu|e na svetot da se skamenat, a samo ti da ostane{, neli toa bi
bila najgolema sre}a da stane{ sopstvenik na sî {to postoi, na site zgradi,
avtomobi, avioni, so eden zbor gospodar na sî? Mu rekov deka mo`am da go zamislam
prvoto no ne i vtoroto. I toga{ po~naa negovite otstapki: "Dobro de,
pokraj tebe da ostanat i tvoite bliski." Nemo`am da zamislam. "Dobro de,
barem i po eden va{ prijatel." Nemo`am da zamislam. "Ami, i eden, lekar,
eden avijati~ar i nekolkumina {to }e se gri`at za strujata, parnoto, vodata i
barem eden kelner koj koga }e odi{ na odmor, }e te slu`i dodeka ti le`i{ i
u`iva{." Toga{ go pra{av ne{to i jas: "A {to }e rabotam? "Dobro de, i
nabrzo se otka`a od idejata za skamenuvaweto.
592

grupata {to pove}e da ja izmeni. Zaemnoto deluvawe na poedinecot i
grupata ostava posledici kako na poedinecot taka i na grupata. Na toj
na~in, eti~kata opredelenost na ~ovekovoto op{testvo e proizvod na
zaemnoto prilagoduvawe. Razbivaweto na odnosite me|u rali~nite
celi vo toj proces igra ograni~ena uloga. Pova`na e ulogata na nesoznajnite
psiholo{ki vlijanija koi poedinecot gi vr{i na poedinecot,
poedinecot na grupata i grupata na poedinecot. Borbata me|u razli~nite
sakawa e dvi`e~ka sila na celokupniot eti~ki razvoj. Ottamu,
mo`eme da prifatime deka vode~ka uloga vo menuvaweto na moralnite
proceni igra mo}ta - ako ja merime so koja bilo forma na uspehot {to
go postignuvame istaknuvaj}i go svoeto sakawe nasproti na sakawata
na drugite. So ova naj{iroko zna~ewe na toj zbor ne e opfatena samo
vooru`enata mo}. Drugite formi na mo} mo`at da postignat poednakov,
pa duri i pogolem uspeh: mo}ta na op{testvenata organizacija,
mo}ta na op{etstvenite klasi ~ii pripadnici prona{le zaedni~i
interesi, mo}ta na grupite koi sorabotuvaat, mo}ta na govorot i pi-
{uvaweto, mo}ta na poedinecot koj so svoeto vpe~atlivo povedenie ja
formira matricaat na povedenie na grupata. Da, tokmu mo}ta gi opredeluva
op{testvenite odnosi. Me|utoa, treba da se vardime od zabludite
deka, doveduvaj}i ja do kone~niot dobar zavr{etok, so borbata za
mo} upravuva nad~ove~ki avtoritet, a treba da se vardime i od soodvetnata
zabluda deka dobroto treba da se definira kako najvisoka mo}.
Vidovme deka ona {to go smetame za nemoralno premnogu ~esto pobeduva,
deka prose~nosta i klasniot egoizam imaat premnogu uspeh. Svoite
volevi celi ne se obiduvame da gi ostvarime so fanatizmot na prorokot
na apsolutnata vistina, tuku so istrajnosta na ~ovek koj se potpira
na sopstvenata volja. Problemot na moralnoto postapuvawe, kako
ni problemot na predviduvaweto na idninata ne mo`e da se re{i so
postavuvawe na pravila koi garantiraat uspeh. Takvi pravila nema.
Zatoa, Rahenbah, prepora~uva da ne mu veruvame na nitu eden filozof
koj ni veli deka ja otkril kone~nata vistina. Ne veruvajte mu nitu ako
vi ka`e deka go poznava kone~noto dobro ili deka mo`e da ja doka`e
nu`nosta za ostvaruvaweto na toa dobro. Toj samo gi povtoruva gre{kite
koi negovite prethodnici gi pravea dve iljadi godini. Vreme e na
takvoto filozofirawe da mu se stavi kraj. Pobarajte od filozofot da
bide skromen kako nau~nikot: mo`da toga{ }e ima uspeh kolku i nau~nikot.
Me|utoa, ne go pra{uvajte {to treba da pravite. Slu{ajte ja
sopstvenata volja i obidete se da ja soedinite so voljata na drugite.
Svetot nema druga cel nitu smisla osven onaa koja mu ja davate. 1143
1143
Rajhenbah, H. op. cit. str. 294-296. Spekulativnata filozofija te`ne{e
moralnite upatsva da gi utvrdi isto kako {to go postavi apsolutnoto
spoznavawe. Se smeta{e deka razumot go dava ne samo spoznajniot, tuku i moralniot
zakon: eti~kite pravila }e bidat otkrieni so vizija sli~na na onaa
koja gi obelodenuva kone~nite pravila na vselenata. Nau~nata filozofija
593

6. TAGENDAT
Spored Tagendat, interesot za pravdata treba da se pomesti na
distributivnata pravda. Glavniot problem na ditributivnata pravednost,
pak se odnesuva na toa kako mora da izgleda praviloto na raspredelbata:
dali site zaslu`uvaat ednakva koli~ina na dobra koi se raspodeluvaat
ili ne? Od po~etokot na razmisluvawe za toj problem se
soo~uvaat dve pozicii. Ednata e egalitarna, a drugata onaa koja ja zastapuva{e
Aristotel, a koja Tagendat ja narekuva aristotelovska. Taa
veli: ednakvo treba da im se dade samo na onie koi zaslu`uvaat ednakvo:
bi bilo nepravedno na onie koi zaslu`uvaat neednakvo da im se
dade (podeli) ednakvo. Toa e mestoto na koe mnogu moderni avtori kako
Rouls i Akerman ednostavno go pretpostavuvaat egalitarniot poim na
pravednost. Pritoa, spored Tagendat, va`no e da se vidi deka megu ovie
dve pozicii postoi podudirawe. Prvo, zastapnikot na egalitarniot
poim se soglasuva so aristotelovecot vo toa deka, ako dve lica zaslu-
`uvaat neednakvo, bi bilo nepravedno da im se dade ednakvo. Toj samo
ne saka razli~nite lu|e da imaat razli~ni zaslugi, zna~i da se razlikuvaat
na na~in {to e merodaven za raspredelbata. Vtoro, i pova`no,
aristotelovecot se soglasuva so zastapnikot na egalitarniot poim vo
toa deka, ako ne mo`at da se navedat relevantni pri~ini za neednakva
zasluga, treba da se raspodeli ednakvo. Dali e toa nu`no mo`e dobro
da se ilustrira so primerot na deleweto na tortata koj ~esto se upotrebuva
za pra{aweto na distributivnata pravednost. Ako tortata
treba da se raspredelina pove}e deca, mo`at da se navedat razli~ni
pri~ini za neednakva raspredelba. Edno dete bi mo`elo da izjavi deka
e mnogu gladno - toa e tn. argument od potreba. Vtoroto bi mo`elo da
ka`e deka majkata ve}e mu vetila polovina torta - argument od steknati
prava. Tretoto bi mo`elo da navesti deka rabotelo za majkata -
argument od zasluga vo potesna smisla (u~inok). ^etvrtoto dete bi mo-
`elo da ka`e deka mu pripa|a pogolemo par~e za{to e prvorodeno - taa
pri~ina se sveduva na toa deka toa odnapred ima pogolema vrednost.
Site navedeni pri~ini mo`at da bidat relevantni. Me|utoa, ako ne
mo`e da se navede nitu edena relevantna pri~ina, toga{ preostanuva
samo egalitarnata podelba. Ne mora da se navede samo nekoja pri~ina,
tuku mora da bide i paluzibilno deka e i relevantena. Koga nekoe dete
celosno ja otfrli zamislata za istaknuvaweto na moralnite pravila. Spored
nea, moralnite celi se akti na sakawe, a ne na spoznavawe: na poimskata sodr`ina
í se dostapni samo odnosite me|u celite ili me|u celite i sredstvata.
Osnovnite eti~iki pravila ne mo`eme da gi opravdame so spoznavawe, a privrzani
im sme edinstveno zatoa {to gi sakame i {to sakame kon istite pravila
da se pridr`uvaat site lu|e. Sakaweto ne mo`e da se izvede od spoznavaweto
^ovekovata volja samata sebesi se sozdava i sama na sebe si sudi. Ibid,
str. 298.
594

i ka`alo deka nemu mu pripa|a pogolemo par~e, za{to ima sini o~i,
toa bi se otfrlilo kako irelevantno (osven ako ne se priznat dopolnitelni
primesi).
Spored toa, aristotelovecot go pretpostavuva egalitarniot
poim kako osnova: ednakvata raspredelba i za nego e pravedna ako nema
pri~ini koi govorat protiv nea. Zatoa e pogre{no, veli Tagendat,
koga se pravat obidi na egalitarnata pozicija da í se nametne nu`nost
na primarno doka`uvawe. Na egalitarnata pozicija po sebe ne i treba
dokaz: nu`nost na doka`uvaweto - onus probandi - e na drugata strana.
Prvata alternativa koja se postavuva pri nekoja raspredelba e dali
taa treba da bide samovolna ili nesamovolna? Ako ne e samovolna se
sledi nekoe objektivno merilo. So toa se vleguva na podra~jeto na
ednakvoto koe se odrazuva i za Aristotel. Aristotelovecot razlikuva
samo razli~ni klasi koi ja ograni~uvaat ednakvosta, me|utoa vo ramkite
na sekoja klasa taa se odrazuva. Duri podocna, koga nekoja pri-
~ina za neednakva raspredelba izgleda plauzibilna, onoj koj sepak ja
smeta ispravna ednakvata raspredelba dospeva vo situacija da mora da
ja doka`uva, zna~i samo relativno so ogled na nekoe ograni~uvawe na
svojata pozicija koja ve}e se ~ini deka e doka`ana. 1144
Potoa Tagendat si go postavuva pra{aweto: dali imame pri~ini
za ograni~uvawe na egalitarniot poim? i vedna{ poso~uva deka za
odgovorot na toa pra{awe e va`no razlikuvaweto na ona {to toj go narekuva
primarna i sekundarna diskriminacija. Vo primarna diskriminacija
go svrstuva ona {to e dadeno koga }e se pretpostavi deka postoi
prethodno vrednosno razgrani~uvawe me|u lu|eto. Od toj vid
be{e povikuvaweto na deteto na negovoto prvorodstvo. Na toa mu soodvetstvuvaat
istoriski poznatite diskriminacii: belite se povredni
od oboenite, `enite se pomalku vredni i toj konstatira deka primarnoto
diskriminirawe pove}e ne mo`e da se vtemeli. 1145
Pod sekundarno diskriminirawegi podrazbira site formi na
1144
Tugendhat, E. op. cit., str. 322-323. Protiv ovoj vid diskriminacija
se bore{e Marin Luter King (d-r po filozofija, roden vo 1929, a ubien vo
Memfis, Tenesi na 4. 04. 1968), koj vele{e: Imav eden son... Sonuvav deka eden
den na crvenkastite rit~iwa na Xorxija sinovite na nekoga{nite robovi i
sinovite na nekoga{nite robovladeteli }e sedat na zaedni~kata masa na bratstvoto...
Sonuvav deka eden den moite ~etiri deca }e `iveat kako pripadnici
na nacija na koja nema da im se sudi spored bojata na ko`ata, tuku spored
zaslu|ite... So toa ubeduvawe se vra}am na jug za{to ova }e ni ovozmo`i od
okeanot na o~aj da iscedime kapka nade`..." So ovie zborovi im se obrati
Martin Luter King vo Va{ington (1963) nudej}i im na svoite bra}a crnci na
krajot na tunelot svetlost, vo vreme koga vo Alabama nitu eden crnec ne smeel
da vleze vo bel park, da pie voda od bela ~e{ma, a taksistite ne primaa vo
svoite vozila ku~iwa bez razlika dali se so ~etiri ili so dve noze.
1145
Ibid, str. 324.
595

neednakva raspredelba koi isto taka mo`at da proizlezat i koga na
primarnoto ramni{te nema neednakvost. t.e. koga se pretpostavuva
deka site imaat ednakva vrednost. Sekako deka e logi~no deka mo`at
da postojat pri~ini neednakvata raspredelba na dobrite i lo{ite ne-
{ta da se smetaat za pravedni, odnosno tokmu za{to seto toa ednakvo
go po~ituvame. Toa povtorno mo`eme da go aplicirame na deleweto na
tortata. Majkata koja site svoi deca ednakvo gi saka i po~ituva, pred
deleweto na par~iwata na tortata sepak mo`e da smeta za pravedno
ona dete za koe smeta deka posebno e gladno da dobie pove}e, a ednakvo
za nea i drugite pri~ini mo`at da bidat zna~ajni za pravedna raspredelba.
Osobeno tri aspekti se naveduvaat kako merilo na sekundarnata
neednakva raspredelba namesto ednakvosta: potrebata (gladnoto dete),
zaslugata vo potesna smisla (u~inokot) i steknatite prava
(vetuvaweto na majkata). Izgleda deka tie tri aspekti ja relativiziraat
distributivnata pravednost: tie í protivre~at na egalitarnata
pravednost, a si protivre~at i me|usebno. Maclntyre duri misli deka
tie protivre~nosti go rastvaraat moderniot poim na pravednosta i
deka zatoa govorat protiv moderniot moral voop{to. Tagendat koj e
protiv takvite zaklu~oci tvrdi deka mora da stane jasno deka tie aspekti
vleguvaat vo igra na edna opredeleno ramni{te na distrbutivnata
pravednost i deka ne mo`at da stanat relevantni so ogled na raspredelbata
na site vidovi na dobra. 1146 Taa stanuva toa duri na opredeleno
ramni{te, za{to toa se onie gledi{ta na neednakva raspodelba koi
eventualno preostanuvaat i koga primarnoto diskriminirawe ve}e e
isklu~eno, a so toa neposredno e povrzano toa deka, kako i da se raspodeleni
drugite dobra vo slu~aj na isklu~uvawe na primarnoto diskriminirawe
e sigurna barem ednakvata raspredelba na pravata. Onie
avtori koi smetaat deka distributivnata pravednost odnapred e rascepena
so razli~ni gledi{ta, previduvaat deka tie gledi{ta ne prete`nuvaat
kon ednakvo priznavawe na ~ovekovite prava. Lesno se previduva
deka distributivnata pravednost ne se odnesuva samo na materijalnite
dobra i deka vo celokupnata moderna diskusija sekade kade {to
pravata voop{to se zemaat predvid ednakvosta se priznava kako samorazbirliva:
taa ednakvost ve}e e eden rezultat na ednakvosta vo pra-
{awe na primarnoto diskriminirawe. 1147
1146
Ibid, str. 326-327.
1147
Ibid, str. 327. Me|utoa pri raspredelbata na dobroto mo}ta izgleda
deka otpa|aat barem prvite dve gledi{ta. Toa bi mo`elo da se saka da se osporuva
za vtoroto gledi{te (zaslugata vo potesna smisla: sposobnosta). Za{to,
ne mo`e li da se zamisli za popravedno vo zaedni~kite raboti da mo`at da
odlu~uvaat onie koi za toa se vo pogolema mera posposobni? No lesno e da se
vidi deka onoj koj se zalaga za preraspredelba na mo}ta poradi neednakvi sposobnosti
toa voop{to ne go pravi od gledi{te na pravednosta, tuku od gledi-
{te na korisnosta. Protivre~nosta koja tuka se pojavuva, zna~i ne e protive-
596

Po ovie konstatacii, Tagendat preo|a kon ragleduvawe na raspredelbata
na materijalnite dobra (koja ~esto pogre{no se posmatra
kako edinstven problem na distributivnata pravednost). Pritoa, va-
`no e da se ka`e deka spored Tagendat, za kakvo i da e dobro koe treba
da se raspredeli, na poimot na distributivnata pravednost vo nikoj
slu~aj ne mu e svojstveno deka treba sî da se raspredeli, tuku samo deka,
ako ne{to treba da se raspredeli, raspredelbata treba da bide pravedna
ako ne se saka da bide samovolna. 1148 Taka, distributivnata pravednost
na materijalnite dobra stanuva relevantna samo koga ve}e e utvrdeno
deka materijalnite dobra treba da se raspredelat, na primer, vo
edna koperaciska zaednica kako zaedni~ko podra~je vo koe site kolku
{to mo`at pridonesuvaat kon zaedni~kiot prihod. Toga{ proizleguvaat
najprvin dve gledi{ta: pravednost spored potrebite i pravednost
spored zasluga (pridonesot, u~inokot) i natamu sekoe od ovie dve gledi{ta
se relativizira so toa {to postojat prethodni dogovori (treto
gledi{te). Za site niv e potrebno opravduvawe pri {to mora da imame
na um deka se raboti za pri~ini za neednakva raspredelba. Egalitarnata
raspredelba e osnova i zatoa se postavuva pra{aweto vo koja mera
taa treba da se ograni~i.
Spored prvoto, gledi{teto na potrebite, po mislewe na Tagendat
egalitarnata raspredelba ne mo`e da se dovede vo pra{awe, za{to
tamu kade {to se dadeni objektivnite potrebi se raboti za posebno
obe{tetuvawe, odnosno pomo{ koja principielno ne zasega vo egalitarnata
raspredelba. 1149 [to se odnesuva do principot na Marks: "Sekoj
spored sposobnostite, sekomu spored negovite potrebi," spored Tagendat
odgovorot e mo{ne koncizen - "Marks mislel na op{testvoto
~nost me|u razli~nite poimi na pravednost, tuku me|u razli~nite gledi{ta
na pravednosta i korisnosta, za{to i korisnosta mo`e da bide moralno gledi-
{te ako se odnesuva na site. Ibid, str. 327-328.
1148
Ibid, str. 328.
1149
Baraweto raspredelbata da ne se vr{i ednakvo, tuku spored potrebite
ima smisla samo ako pogolemite potrebi mo`at da se merat vo taa misnimalna
smisla {to so dobri pri~ini mo`e da se ka`e deka nekomu mu trebaat
pove}e sredstva odo{to na nekoj drug, za{to ima pove}e potrebi. Tuka sega se
~ini korisno da se razlikuvaat objektivnite od subjektivnite potrebi. Objektivno
vtemelenite potrebi se dadeni koga nekoj e telesno invalidiziran, na
primer, slep, nagrden, itn. Onoj koj ima potreba vo taa smisla spored objektivni
kriteriumi e depriviligiran i, kako {to veli Akerman, mu treba "obe{-
tetuvae." Na slepiot, na primer, mu se potrebni posebni pomagala. Onoj koj vo
taa smisla }e dobie pove}e so toa samo se obe{tetuva deka ne{to mu nedostasuva.
Taa forma na posebno zemawe predvid e pravo i ne mo`e da se podrazbira
kako doveduvawe vo pra{awe na na~eloto na ednakva raspredelba. Toj
argument va`i za site formi na posebnite potrebi, na primer, za bolnite i
starite lica. Ibid, str. 330.
597

na izobilstvo vo koe i onaka bi mo`ele da bidat zadovoleni site potrebi.
Me|utoa toa toga{ zna~i deka raspredelbata sleduva samata od
sebe, toga{ nema sprotivstaveni barawa i vo toj voop{to ne e smisleno
da se zboruva za pravednost, a Marks za toa bil svesen" (!) 1150
Spored vtoroto gledi{teto na zasluga vo potesna smisla
(u~inok, pridones), stavot na Tagendat e mo{ne precizen. Toj smeta
deka "ovde mora da se pravi razlika mu|u posebnite sposobnosti i talentot
od edna, i trudot od druga strana. Za merata na trudot, liceto
mo`e da re{i samoto i se ~ini ispravno da mu se otvori toj pogolem
prostor na sloboda: ako mu e podrago da tro{i pomalku vreme i energija
vo odnos na drugite bi bilo nepravedno koga za svojata rabota
sepak bi dobival isto obe{tetuvawe. Nasproti toa, ne mo`e da se
objani zo{to nekoj koj ima pogolem talent treba da dobiva pogolem
nadomest. Zna~i i so ogled na ova stojali{te doa|am do rezultat deka
toj ne mo`e da ja stavi vo pra{awe pravednosta na egalitarna raspredelba:
neegalitarnata raspredelba mo`e da bide moralno podobra, me-
|utoa ne i popravedna." 1151
Spored Tagendat, samo tretoto stojali{te spored koe pravedna
e onaa raspredelba koja se pridr`uva do postoe~kite prava i spogodbi,
í protivre~i na egalitarnata raspredelba. "No toa ednostavno í protivre~i
vo onaa mera vo koja steknatite prava bi se povreduvale so sekoj
predlog za nova raspredelba koja bi trebalo da bide popravedna od
prethodnata, me|utoa i so sekoj predlog za promena vo soglasnost so
bilo koj poim na podobro. Dokolku sekoja op{testvena konstelacija e
takva {to so ne nejze se povrzani prava, sekoj predlog op{testvoto podobro
da se uredi e takov {to gi povreduva postoe~kite prava." 1152
Po navedenoto, Tagendat zaklu~uva deka negovoto prika`uvawe
na trite gledi{ta na pravedna neednakva raspredelba treba da poka`e:
prvo, deka ograni~uvaweto na egalitarnite raspredelbi za koe izgleda
deka proizleguva od niv ne dosegnuva tolku daleku kako {to ~esto se
pretpostavuva; vtoro, deka pomalku se raboti za nekoe ograni~uvawe
na egalitarnata pravednost so drugite gledi{ta na pravednost, a pove-
}e za ograni~uvawe na gledi{teto na pravednosta kako takvo so drugi
gledi{ta koi ponekoga{ me|usebno samite mo`at da se sfatat kako
gledi{ta za moralno dobroto; treto, deka postoeweto na me|usebno
protivre~nite gledi{ta me|u koi mora da se vaga ne mo`e da go dovede
vo pra{awe nitu poimot na pravednosta, ni poimot na ispravnoto voop{to.
1153
Kone~no, sleduva ona {to Tagendat go razlikuva od Nozik,
Rols, Akerman i redica nivni privrzanici, a se odnesuva na odgovorot
598
1150
Ibid, str. 329.
1151
Ibid, str. 331.
1152
Ibid, str. 333.
1153
Ibid, str. 333-334.

na pra{aweto: vo koja mera e dobro (moralno dobro) vo op{testvoto da
se primeni idejata na distributivnata pravednost. Spored nego, nu`no
e da se raspredelat pravata (ako stanuva zabor za moral na ednakvo
po~ituvawe, toga{ e nu`na egalitarna pravednost) i od gledi{te na
pravednosta mo}ta (za{to mo}ta na edni sekoga{ e zna~i ograni~uvawe
na slobodata na drugite). Ottamu, pra{aweto na primenata na distributivnata
pravednost mo`e da se odnesuva samo na op{testvenoto
bogatstvo. Me|utoa, mora da se ima predvid deka protiv idejata na egalitarna
pravednost ~esto se me{aat dve sosema razli~ni misli. Koga
nedeferencirano se pra{uva "{to vsu{nost zboruva za egalitarnata
pravednost?" naj~esto se misli deka toa pra{awe mo`e da se razbere
na dva na~ini. Prvo, mo`e da se misli: {to zboruva za egalitarniot
poim na pravednosta nasproti drugite poimi? Me|utoa, kako vtoro,
mo`e da se pre{a i: zo{to ili vo koja mera gledi{teto na pravednosta
voop{to treba da se primeni na op{testvenoto bogatstvo?
Protiv sfa}aweto na op{testvenoto bogatstvo kako edinstvena
masa koja treba da se raspredeli me|u site se naveduva (me|u drugite
i od Nozik) deka vo "prirodnoto" op{testvo koe ne se preoblikuvalo
vo socijalisti~ko ili vo op{etstvo na socijalna dr`ava, proizvodstvoto
se vr{i taka {to proizvodite sekoga{ se sopstvenost na poedinci.
Ottamu izgleda deka e ve{ta~ka intervencija ona {to poedincite
go proizvele da im se raspredeli na drugite i deka takvata raspredelba
go paralizira raspolo`enieto na poedincite za rabota i pretpriemni{tvo.
Toj tek na mislewe poa|a od opredeleni idei na realnosta,
od modelot na mali proizvoditeli od koi sekoj mo`e da se gri`i za
sebe i me|u koi nekoi se potrudoqubivi od drugite. Koga toj model bi
i soodvetstvuval na realnosta, bi izgledalo logi~no da se podr`i vi-
{okot na sloboda koj vo nego e sodr`an nasproti postulatite na raspredelbata.
Me|utoa, toj model vo kapitalizmot ne soodvetstvuva na
realnosta. Vo nego negativnata sloboda na nekolkumina doveduva do
odnos na mo} i ottamu do ograni~uvawe na pozitivnite slobodi na
drugite. Liberalnokonzervativnata ideologija, isto taka pretpostavuva
deka site zapo~uvaat pod ednakvi pretpostavki i deka zatoa sekoj
samiot sebesi mo`e da si go prepi{e toa {to ima pomalku. Vsu{nost,
sredstvata za proizvodstvo odnapred se nao|aat vo racete na nekolkumina,
a mo`nostite za razvoj na sekoj ~ovek zavisat od toa vo koe semejstvo
e roden.
Me|utoa, vo argumentacijata na onie koi í se sprotivstavuvaat
na primenata na gledi{tata na prevednosta na op{testvenoto bogatstvo
morame da gi razlikuvaem pra{alnite moralni argumenti od onie
koi se odnesuvaat na delotvornosta. Kako {to vidovme vo ramkite na
samata diskusija za pravednosta, utilitaristi~kite elementi vo nekoi
slu~ai sekako deka mo`at moralno da dominiraat. Zatoa, na konzervativnata
argumentacija bi mo`elo da í se izleze vo presret taka {to
primenata na idejata na pravednost }e se ograni~i: koga edna{ se pri-
599

fatilo deka moralot na ednakvo po~ituvawe ne bara odnapred primena
na idejata na pravednost na vkupnosta na materijalnite dobra na nekoe
op{testvo, bi morala da se sugerira alternativna mo`nost na institucionalizacija
na nekoja minimalna pravednost. I kako takva mo`nost
se nudi silniot poim na ~ovekovite prava, koj posebno gi vklu~uva
ekonomskite prava kako i pravoto na ednakvi pojdovni uslovi kako
{to se ednakvite {ansi vo obrazovanieto i ukinuvaweto na naslednoto
pravo. 1154
So toa Tagendat dopira isklu~itelno zna~ajno pra{awe: pra-
{aweto za me|usebniot odnos na problematikata na ~ovekovite prava
i problematikata na pravednosta. Predupreduvaj}i deka ~ovekovite
prava za koi voop{to se priznava deka im se priznavaat na site, e rabota
na pravednosta, toj dopolnuva deka poimot na ~ovekovite prava e
poim na minimalna pravednost i toa na dve ramni{ta: edno kvalitativno
i edno kvantitativno. Poimot na ~ovekovite prava na liberalnata
tradicija e poim na minimalna kvalitativna pravednost: na site na
ednakov na~in im se garantiraat barem opredeleni pravni pozicii
koi se izrazuvaat vo prava na negativna sloboda. Naprotiv, poimot na
~ovekovite prava koj gi vklu~uva ekonomskite prava na site gra|ani
im obezbeduva pravo na minimalni sredstva za `ivot, {to zna~i na materijalni
dobra kako i na {ansi da gi steknat (kako pravo na rabota) i
na onie uslugi koi so niv mo`at da se steknat (kako lekarska gri`a,
itn.).
Ottamu e jasno zo{to edna teorija na pravednosta kako onaa na
Rouls duri i ne rasprava za toa dali treba da ima ekonomski prava:
zatoa {to pra{aweto za ekonomskite prava se povlekuva koga se zazema
tolku silna pozicija so ogled na pravednata raspredelba na materijalnite
dobra kako {to vo princip toa go pravi Rouls (sekako kaj
Rouls pridoa|a i toa {to toj preo|a preku specifi~nite problemi na
op{testvenite grupi koi samite sebesi ne mo`at da si pomognat, kako
i preku problemite na nevrabotenosta). Problemot na realizacija na
ekonomskite prava barem vo del e alternativna verzija vo odnos na distributivnata
pravednost. Taa verzija, kako realizacija na minimalna
ekonomska prevednost (koja, sekako ve}e dovolno te{ko e da se realizira
koga, da ka`eme, se pomisli na globalnite problemi i koga, na
primer, se zemat problemite deka pravoto na rabota sî u{te ne e realizirano
nitu vo edna kapitalisti~ka zemja) e poslaba verzija, no zatoa
verzija koja go zema predvid eventualno opravdaniot del na konzervativnata
argumentacija protiv pravednosta.
Me|utoa, toa ne mo`e da zna~i deka baraweto za instituciona-
1154
Za naslednoto pravo naj~esto povtorno se naveduvaat utilitaristi~ki
gledi{ta: mo`nosta svojot imot da im se ostavi vo nasledstvo na decata
e nu`en pottik za negovo steknuvawe i ottamu za proizvodstvoto. Me|utoa negovata
nepravednost e bez somnenie. Ibid, str. 335.
600

lizacija na socioekonomskite prava mo`e da go nadomesti baraweto za
realizacija na pove}e pravednost. Baraweto za pove}e pravednost
mora da se razlikuva od iskrivenata slika na ednakvata raspredelba
koja ja crta konzervativnata strana. Baraweto za praveden nadomest za
rabota, kakov {to e sodr`an vo moite razmisluvawa za praveden nadomest
koi mo`at da izgledaat utopisti~ki, izgledaat moralno ednakvo
na barawata kako i baraweto za realizirawe na ekonomskite prava.
Ako mojot opis na poimot na ~ovekovite prava, kako poim na minimalna
pravednost e to~en, toga{ tokmu vo taa minimalnost e sodr`ano ona
{to go pravi moralno nedovolen. Poimot na ~ovekovite prava, sprotivno
na dinami~koto barawe za pove}e pravednost, spored idejata e stati~en.
Kako realni barawa, tie dva poimi se nadopolnuvaat i taka mo-
`at i smisleno povratno da deluvaat eden na drug. Na primer, opredeleno
utvrduvawe na pomo{ za vozdr`uvawe mo`e da se otfrli kako nepravedno.
Od druga strana, poimot na ~ovekovite prava pokriva podra~ja
koi dodu{a mo`at da se posmatraat i kako podra~ja na pravednost,
me|utoa koi lesno se previduvaat pri normalno fiksirawe na raspravata
za pravednosta za problemot na raspredelbata na materijalnite
dobra. So ogled na toa {to poimot na ~ovekovite prava, kolku i da e
ekonomski pro{iren, barem spored idejata ne gi doveduva vo pra{awe
vpe~atlivite razliki vo blagosostojbata, toj mora da se nadopolni so
baraweto - spored svojata smisla neograni~eno - za pove}e pravednost,
dokolku ne se posakuva idejata na ednakvo po~ituvawe da ne stane
farsa. 1155
7. EUGEN PUSI]
Mo{ne prifatlivi stavovi za pravdata i pravednosta sfatena
kako streme` na lu|eto kon ramnote`a me|u zavisnosta i nezavisnosta
ni nudi i Eugen Pusi}. Ovoj sovremen hrvatskiot avtor najprvin si go
postavuva pra{aweto: [to e pravedno ili koja e sodr`inata na pravednoto?
I vedna{ odgovara deka od samite po~etoci pravednosta e
pretstava na lu|eto povrzana so ednakvosta. Spored porane{nite zaednici
ednakvosta e izrazena vo recipro~nosta, pozitivna recipro~nost
vo razmena na ekvivalentni vrednosti i negativna recipro~nost vo
kaznuvawe so istovidna {teta. ^lenot na malata ednostavna zaednica
na predistorijata vo kontaktot so ~len na druga takva zaednica, koga
do takov kontekat voop{to }e dojde, se pridr`uva do praviloto na recipro~nost
kako edinstveno mo`no ~uvawe na ramnote`ata na ednakvosta
dodeka nema drug na~in da se predvidi reakcijata na drugiot,
dodeka nema op{testvena regulacija koja gi opfa}a i dvajcata. Primenuvaj}i
go na~eloto na talionot, zaednicata nastojuva da vospostavi
ramnote`a me|u o{teteniot i {tetnikot koja bila naru{ena na {teta
1155
Ibid, str. 334-337.
601

na prviot so agresija na vtoriot. Ottoga{ pa do denes ednakvosta ostanala
sr` na pravednosta.
Me|utoa, pravednosta kako ednakvost {tom se pojavi takvoto
poimno opredeluvawe, í e sprotivstavena na pravednosta kako neednakvost.
Da se postapuva ednakvo so neednakvi, o~igledno, ne e pravedno.
Zna~i, barem vo nekoi situacii, pravednosta se pojavuva kako proporcionalnost,
kako utvrduvawe na relevantni razliki me|u lu|eto, pa
potem opredeluvawe na srazmernoto pripa|awe na dobrite i lo{ite
posledici koi bi trebalo da se nadovrzat na utvrdenite razliki. A
duri vo ramkite na sekoja od razli~nite kategorii se vra}ame na principot
na ednakvosta. Kaj takvoto gledawe na pravednosta osnovnoto
pra{awe e koi razli}i me|u lu|eto se relevantni? Edni razliki stanuvaat
relevantni kako posledica na razli~nata op{testvena mo}.
Ako na po~etokot se nametnati so sila ili so sostojba na nu`da, barem
po izvesno vreme, mo`at vo taa mera da se internaliziraat taka {to za
pogolemiot broj na zaednicata da pretstavuvaat prifatlivi kriteriumi
na pravednost. Drugo se razlikite koi od po~etokot ne se povikuvaat
na mo}ta, tuku nastojuvaat sami po sebe da im se prika`at na lu|eto
kako opravdani.
Sfa}aweto na pravednosta kako ednakvost, odnosno kako ednakvost
zemaj}i gi predvid relevantnite razliki povtorno ne vodi kon temelite
na op{testvenoto odnesuvawe na lu|eto, kon interesite. Stanuva
zbor za ednakvosta vo pogled na mo`nostite da se ostvarat sopstvenite
interesi. Interesite so tek na vreme se menuvaat taka {to interesentite
razvivaat novi interesi, odnosno go menuvaat redosledot
na va`nosta me|u svoite interesi, ili pak, na toj na~in {to se pojavuvaat
novi interesenti so {ireweto na krugot na le|itimnite interesi,
odnosno so menuvawe na hierarhijata na dominantnite interesenti.
Spored toa, ednakvosta ne mo`e sama po sebe da bide odgovor na
pra{aweto za sodr`inata na pravednosta, za{to so menuvaweto na
interesite koi vo ~ovekotovoto op{testvo navistina motiviraat, se
menuvaat i kriteriumite za ona {to so ne{to e ednakvo, odnosno kriteriumite
za utvrduvawe na razlikite koi treba da se zemat predvid, a
so toa i sodr`inata na pravednosta. Menuvaweto zna~i dvi`ewe, zna~i
proces i nametnuva misla deka kaj pravednosta ne se raboti tolku za
ednakvosta kolku za izedna~uvawe, deka na sodr`inata na pravednosta
mo`ebi polesno }e i se dobli`ime ako ja sfatime ne kako sostojba,
tuku kako streme`.
Gledaweto na pravednosta kako proces i uvidot na nejzinata
dvozna~nost kako vrednost po sebe, kako ~uvstvo, kako ednakvost, ponatamu
nî vodi kon fundamentalnite ambivalentnosti na ~ovekovata
interakcija. Kon sprotivnosta me|u zavisnosta i nezavisnosta. Samoto
postoewe na op{testvoto zna~i zavisnost na sekoj poedinec od drugite.
Me|utoa, kolku {to e pogolema zavisnosta dotolku pove}e gi smaluva
{ansite za ostvaruvawe na sopstvenite interesi i taka go ra|a
602

streme`ot kon nezavisnost. Na psiholo{ki plan streme`ot kon zgolemuvawe
na sopstvenata nezavisnost se do`ivuva kako streme` kon
pravednost, se razbira, vo onie granici vo koi na dominantnite grupi
vo op{tetsvoto im uspealo svojata dominacija da ja legitimiraat kako
pravedna, a na interesite na podvlastenite psiholo{ki uspe{no makar
i privremeno im go negiraat legitimitetot. Za toa da im uspee
mora da raspolagaat so konkretno efikasni instrumenti na mo}. Ottamu,
vo onaa mera vo koja vo opredelena mera postoi tendencija kon izedna~uvawe
na vistinskata mo}, }e se {iri i streme`ot kon pravednosta
i }e se pretvora vo politi~ko barawe za ednakvost. Rezultatot na
borbata za ednakvost naj~esto e nova neednakvost koga novite grupi }e
uspeat da ja nametnat svojata dominacija iskoristuvaj}i go na toj na~in
svojot uspeh vo svrgnuvawe na prethodnite dominatori za toa do maksimum
da gi zgolemat {ansite za ostvaruvawe na sopstvenite interesi.
Spored toa, streme`ot kon pravednosta mo`e navistina da izgleda
ve~en, samo {to se menuvaat subjektite i sodr`inata na interesite
za koi se bara ednakvopravnost so drugite. Ottamu, proizleguva i
nu`niot ras~ekor me|u pravednosta odrazena vo zakonot, koj kako sekoe
regulatorno pravilo vo postojniot poredok mora da gi po~ituva
vladea~kite interesi i pravi~nosta koja vo toj pogled slu`i kako korekcija
na zakonot.
Op{tite tendencii na op{testveniot razvoj, vo prv red porastot
na gustinata, porastot na produktivnosta i {ireweto na krugot na
le|itimnite interesi, ja menuvaat situacijata vo pogled na sprotivnosta
me|u zavisnosta i nezavisnosta vo taa smisla {to i apsolutno i relativno
se zgolemuva brojot na odnosite vo koi lu|eto raspolagaat so
pribli`no ednakva op{testvena mo}, pa ottamu i navistina se blizu
do realizacijata na idealot na pravednosta kako ednakvost, t.e. poblisku
se do ramnote`ata me|u zavisnosta i nezavisnosta. Toa e imeno grani~nata
to~ka kon koja tendiraat streme`ite na lu|eto na sprotivstaveni
interesni pozicii, a kraj na malata razlika vo vistinskata mo}.
Sepak, ovaa ramnote`a e labilna, za{to mu protivre~i na isto taka
prisutniot streme` na poedinecot vo oddelen odnos ili transakcija
svoite interesi da gi ostvari optimalno, {to obi~no go implicira
streme`ot za, barem momentna, dominacija nad drug. Ottamu pravednosta
spored samata priroda na ~ove~kata situacija vo interakcija i spored
samaat protivuslovena struktura na ~ovekovata svest, ostanuva
streme` i samo kako streme` e sfatliva i o{testveno operativna.
Tendencijata kon {irewe na krugot na legitimnite interesi vo
op{testvoto zna~i i {irewe na barawata za pravednost, zgolemuvawe
na op{testvenata va`nost i te`iata na toa barawe, na negovata psiholo{ka
uverlivost i politi~ka aktuelnost. 1156 So ogled na toa {to re-
1156
Streme`ot za zgolemuvawe na nezavisnosta se izrazuva i vo politi~kite
barawa za sloboda i ednakvost. I dvete deluvaat vo ista nasoka,
603

alnosta na toa barawe (i koga go apstrahirame od negovata ostvarlivost,
odnosno neostvarlivost) e zavisna od merata vo koja e izedna~ena
op{tetvenata mo} me|u lu|eto, baraweto na pravednosta se premestuva
kon barawe na takvi op{testveni instirtucii koi {to pove}e }e |i
smaluvaat razlikite vo op{testvenata mo}. Toa se odrazuva i na samata
poimovna analiza na pravednosta. 1157
^ove~kite interesi neizbe`no se individualni i ottamu nu`no
doa|aat vo sudir so interesite na drugi. Sekoj sudir, vo osnova, ima
dve mo`ni re{enija: ili eden od interesite koj se vo sudir }e go nadmine
drugiot - toa go narekuvame dominacija - ili site interesi vo sudirot
delumno se zadovoluavat, ni eden celosno, {to e su{tina na kompromisot.
Kompromisot kako traen modus na op{testveno re{avawe
na interesnite sudiri ne mo`e da bide vtemelen vrz uvi|ajnosta, vrz
moralnoto uverenie i voop{to vrz sostojbite na svesta. Takvite sostojbi
mo`at da se zacvrstat so internalizacija duri vrz osnova na dolgotrajna
soodvetna praktika. A praktikata mo`e da proizleze samo od
soodvetni odnosi na sili. Koga fakti~ki nikoj sopstvenata nezavisnost
pove}e ne mo`e da ja izgradi vrz zavinosta na drugite, realen optimum
stanuva podednakvata nezavisnost, odnosno zavisnost na site, raimeno
ja zgolemuvaat nezavisnosta na povlastenite. Spored vre`anoto mislewe
me|utoa, idejata na sloboda i ednakvost si protivre~at. Vo osnovata na toa
mislewe e uveruvaweto deka sekoj }e nastojuva svojata sloboda da ja iskoristi
za da se stekne so prednost nad drugiot, kone~no da ostvari dominacija nad
nego.
1157
Pravednosta kako sostojba na op{testvoto se definira kako "najgolema
sre}a na najgolem broj" - spored na~eloto koe X. Bentam navodno go
pozajmil od Bekarija - odnosno, kako sostojba na tn. Pareto optimum kade svojata
poedine~na situacija nikoj ne mo`e da ja podobri, a so toa da ne ja vlo{i
situacijata na nekoj drug. Po toj pat odat i onie poimni opredelbi na pravednosta
koi smetaat deka e pravedno ona pravilo koe e "voop{tivo" (Zippelius),
koe sekoj poedinec od stojali{te na svojot poedine~en interes }e bide podgotven
da go prifati. Na toj na~in za Kant pravoto e "vkupnost na uslovi pod
koi proizvolnosta na eden mo`e da se povrze so proizvolnosta na drug spored
edno op{to pravilo."
Popodrobna razrabotka na takviot pristap na pravednosta se obidel
da napravi Xon Rouls vo svojata Teorija na pravednosta (1971). Principite na
pravednosta za nego se onie koi "slobodnite i racionalni lica, na koi im e
do unapreduvawe na sopstvenite interesi, bi gi prifatile vo inicijalna pozicija
na ednakvost kako temelni uslovi na svoeto zdru`uvawe." Sekoj hipotetski
e staven vo "inicijalna pozicija" kade {to mo`e da gi izbira pravilata
na op{testvoto vo koi }e `ivee, me|utoa nemo`e da ja izbira svojata
polo`ba vo toa op{testvo, zna~i izlo`en e na rizikot da go zadesi najmalku
privilegirana polo`ba. Pra{aweto e kakvi otstapuvawa od ednakvosta vo
takav situacija lu|eto bi prifatile.
604

mnote`a, kolku i da e minliva i nestabilna, me|u zavisnosta i nezavisnosta.
Takvata ramnote`a e edinstvenata op{testveno mo`na cel na
streme`ot kon pravednosta, streme` sekoga{ prisuten, a nikoga{
ostvarliv.
I najposle, {to se odnesuva do odnosot me|u vrednostite treba
da se napomene deka spored Pusi}, streme`ot kon pravednosta subjektivno
ima prednost pred "defanzivnoto" barawe na pravnata sigurnost,
a dvete ovie vrednosti psiholo{ki se pouverlivi od "tehni~kiot"
uslov na ekonomi~nosta, delotvornosta, celishodnosta. 1158
1158
Pusi}, E. Dru{tvena regulacija, Granice znanosti i iskustva, Globus, Zagreb,
1989, str. 216-221.
605

606

G l a v a IV
PRAVDATA I OP[TESTVENIOT DOGOVOR
1. Dosega navedov del od mnogute avtori koi podrobno se zanimavale
so problemot na pravdata. Toa go storiv taka {to vo osnova se
trudev da gi iznesam nivnite originalni stavovi, smetajki deka kakvi
i da e posredni interpretaci mo`at samo dopolnitelno da ja zamatat
ovaa i taka slo`ena problematika. Pritoa, ne be{e te{ko da se zabele`i
deka vo objasnuvaweto na samata pravda, pove}eto analizi se potpiraa
na "op{testveniot dogovor." Za {to stanuva zbor? Za da odgovoram
na ova pra{awe ~inam nu`no e da poso~am na varijaciite na
ovaa tema u{te od nekolu kontraktualisti. Vpro~em, tokmu za taa cel
ovde namerno gi pomestiv stavovite na Hjum, Ruso (Jean Jacques Rousseau1712-1778),
Frojd (Sigmund Freud, 1856-1939) i Nozik. Inaku, maksimata
na kontraktualistite e: "Se pridr`uvam do pravilata samo zatoa
i drugite da im se pridr`uvaat vo odnos na mene." Za{to? Zatoa
{to toa e instrumentalno dobro!
1 0 Spored prviot, najprifatliv i najlogi~en pristap, op{testveniot
dogovor se ufrla kako prikladno sredstvo za da se objasni potekloto
na vladeeweto preku potrebata od pravda, veli Hjum. Spored
nego, najizvesno e deka so lu|eto vo golema mera vladee interesot i
duri i toga{ koga svoite gri`i gi protegaat podaleku od samite sebesi,
toa ne go pravat na nekoja golema oddale~enost: vo sekojdnevniot
`ivot tie obi~no ne gledaat podaleku od svoite bliski prijateli i
poznanici. 1159 Ni{to pomalku ne e poizvesno i toa deka na lu|eto ne im
e mo`no da go zemaat svojot interes na tolku delotvoren na~in kako
{to toa mo`at da go storat so pomo{ na univerzalnoto i neizbe`noto
pridr`uvawe kon pravilata na pravdata so ~ija pomo{ edinstveno mo-
`at da go odr`at op{testvoto i da se so~uvaat sebesi bez da zapadnat
vo ona nesre}na i diva sostojba koja obi~no se pretstavuva kako pri-
1159
Vo osnova mo`e da se ka`e deka ~ovekot voop{to ili ~ovekovata
priroda ne e ni{to drugo, tuku objekt na qubov i omraza i potrebna mu e nekoja
druga pri~ina koja poradi dvostraniot odnos na vpe~atocite i pretstavite
mo`e da gi predizvika tie strasti. Zaludno bi se trudele da ja izbegneme
ovaa hipoteza. Nema pojava koja uka`uva na takvo ne`no ~uvstvo kon lu|eto
nezavisno od nivnata zasluga i sekoja druga okolnost. Nie sakame dru{tvo voop{to,
no toa e kako {to ja sakame sekakva druga zabava. Angli~anecot vo
Italija e prijatel, Evropeecot vo Kina, a mo`ebi ~ovekot kako takov bi bil
sakan i koga so nego bi se sretnale na mese~inata. Me|utoa, ova proizleguva
samo od negoviot odnos kon nas, a vo tie sklu~ai ova dobiva intenzitet so toa
{to e ograni~eno na malku lica. Ibid. str. 411.
607

odna sostojba. 1160 I kako {to e golem toj interes koj go imaat site
lu|e za odr`uvawe na op{etstvoto i za pridr`uvawe na pravilata na
pravdata, isto taka e opipliv i o~igleden duri i za najgrubite i najsurovite
edinki na ~ovekoviot rod: i bezmalku e nemo`no za sekoj koj
imal iskustvo vo op{testvoto da se izmami vo taa poedinost. Spored
toa, ottamu {to lu|eto tolku iskreno mu se privrzani na svojot interes,
a pridr`uvaweto na pravdata e od tolkava va`nost po nivniot
interes i toj interes e tolku izvesen i priznaen, mo`e da se postavi
pra{aweto - na koj na~in nekakov nered vo op{testvoto mo`e da nastane
i koe na~elo vo ~ovekovata priroda e tolku mo}no da ja nadvladee
tolku silnata strast ili tolku e silen da go zatemni tolku jasnoto soznanie?
So lu|eto vladee voobrazenosta i tie gi odmeruvaat svoite ~uvstva
pove}e sprema svetlosta vo koja nekoj objekt im se pojavuva, odo-
{to sprema negovata vistinska vrednost. Ona {to vlijae na niv so silna
i `iva pretstava, obi~no dominira nad ona {to stoi pod nejasna
svetlina: i nadmo}ta na vrednosta koja e sposobna da ja nadomesti toa
prednost mora da bide golema. Sega, so ogled na toa {to sî {to ni e dopirlivo
vlije na nas so takva pretstava, bilo vo prostorot bilo vo
vremeto, ona srazmerno dejstvuvawe na voljata i ~uvstvata obi~no deluva
so pogolema sila odo{to objektot koj stoi na dale~ena i slaba
svetlina. Iako mo`eme da bideme uvereni deka vtoriot objekt go nadminuva
prviot, nie ne sme sposobni svoite dejstvija da gi usoglasuvame
so toj sud, tuku mu se prepu{tame na porivot na na{ite ~uvstva koi se-
1160
Ovaa sostojba na prirodata treba da se smeta za ~ista izmislica,
sli~na na onaa za zlatnoto doba koja poetite ja izmislile samo so ovaa razlika:
onaa prvata da se opi{uva kako ispolneta so vojni, nasilstva i nepravdi,
dodeka onaa vtorata slikovito ni se pretstavuva kako najvol{ebna i najmirna
sostojba koe mo`e da se zamisli. Godi{nite vremiwa vo toj prv vek na prirodata
bile tolku umereni, ako smeeme da im veruvame na poetite, {to na
lu|eto ne im bilo potrebno da se snabduvaat so obleka i da podigaat ku}i za
da se za{titat od silnata toplina i stud. Po rekite te~ele med i mleko, hrastovite
davale med i pridodata samoniklo proizveduvala najdobri delikatesi.
A toa ne bil nitu glavnite prednosti na toa sre}no vreme. Ne samo {to burite
i nepogodite bile otstraneti od prirodata, tuku i onie primamlivi buri
mu bile nepoznati na ~ove~koto srce {to sega predizvikuvaat tolkav mete` i
ra|aat tolkavi naru{uvawa. Za skr`vosta, slavoqubieto, svireposta, sebi~nosta
nikoga{ ne se ni slu{nalo: srde~nata qubov, somilosta, so~uvstvoto
bile edinstveni ~ove~ki du{evni razdvi`uvawa za koi toga{ ~ove~kiot um
znael. Duri i razlikata me|u moe i tvoe bila izgoneta od toj sre}en soj na
smrtnici, a so nea i samite poimi za sopstvenosta i dol`nosta, pravdata i nepravdata.
Ova sekako treba da se smeta kako dokona ma{inerija, no sepak go
zaslu`uva na{eto vnimanie, za{to ni{to ne mo`e poo~igledno da gi poka`e
na{ite doblesti koi se predmet na ova na{e istra`uvawe. Ibid, str. 420.
608

koga{ se zalaga za ona {to e blisku i dopirno. Toa e pri~inata za{to
lu|eto taka ~esto postapuvaat protivre~no na svojot sopstven interes
i osobeno zo{to pretpostavuvaat nekoja nezna~itelna korist vo sega-
{nosta pred odr`uvaweto na redot vo op{testvoto koj tolku mnogu zavisi
od pridr`uvaweto na pravdata. Posledicite od sekoja povreda na
pravednosta se izgleda mnogu oddale~eni i ne se od takva priroda da ja
izedna~at neposrednata korist koja mo`e da se dobie do taa nepravda.
Me|utoa, tie sepak se vistiniti iako se oddale~eni: i kako {to site
lu|e vo nekoj stepen í se podlo`ni na istata slabost, nu`no se slu~uva
povredite na pravednosta da mora da stanat mnogu ~esti vo op{etstvoto
i na toj na~in ~ovekovite odnosi stanuvaat mnogu opasni i neizvesni.
Vie ja imata istata sklonost koja ja imam i jas vo pogled na ona {to
e dopirlivo nad ona {to e odale~eno. Spored toa, nie prirodno ste
skloni da vr{ite nepraveni dela kako i jas. Va{iot primer na koj se
ugledam me turka napred vo taa nasoka i isto taka mi dava nova pri-
~ina za sekakvo kr{ewe na pravednosta, za{to mi poka`uva deka }e
bidam vo zaguba so svojata ~esnost ako samo jas na sebe si nametnuvam
strogo sopirawe pokraj rauzdanosta na drugite.
Soodvetno na ka`anoto, nepravdata proizleguva od prirodnata
slabost na ~ovekot: ako e nevozmo`no da si go pretpostavime ona {to
e daleku, ne mo`eme da se pot~inime na nekoja nu`nost {to bi nî obvrzala
kon po~ituvawe na pravdata. Ottamu, edinstvenata te{kotija e da
se najde sredstvo koi ja lekuva taa prirodna slabost. Toa {to }e gi
navede lu|eto da go zemaat za svoja nu`nost po~ituvaweto na zakonite
na pravdata i pravednosta, nasproti svojata `estoka sklonost dopirlivoto
da go pretpostavuvaat na oddale~enoto, mo`e da proizleze samo
od soglasnosta na lu|eto da ja smenat taa skonost. Me|utoa, so ogled na
toa {to ne postoi lek {to mo`e da promeni ni{to zna~ajno vo na{ata
priroda, ona {to najpove}e mo`e da se stori e da se promenat ~ovekovite
okolnosti i polo`ba za po~ituvaweto na zakonite na pravdata da
go napravat najblizok, a negovoto kr{ewe najodale~en interes. No,
ottamu {to toa ne e izvodlivo za celokupniot ~ove~ki vid, toa e mo-
`no samo vo odnos na nekolkumina koi nie neposredno gi pottiknuvame
da se interesiraat za nas vo izvr{uvawe na pravdata. Toa se lica
(koi gi narekuvame gra|anski poglavari, kralevi i nivni ministri,
na{i upravuva~i i vladeteli, koi so ogled na toa {to se nepristrasi
lica za najgolemiot del na dr`avata, nemaat nikakvi interesi, ili
duri dale~en interes za nekoe nepravedno delo, i so ogled na toa {to
se zadovolni so svojata sega{na sostojba i so svojata uloga vo op{testvoto)
koi imaat neposreden interes za sekakvo izvr{uvawe na pravdata.
Tuka, vsu{nost, se nao|a potekloto na ~ovekovata vlast i op{testvo.
Lu|eto ne se sposobni korenito da se izle~at nitu sebesi ni drugite
od ona tesnogradost na du{ata so koja go pretpostavuvaat sega{-
noto na ona {to e daleku. Tie ne mo`at da ja izmenat svojata priroda.
Se {to mo`at da storat e toa da ja promenat svojata polo`ba i po~itu-
609

vaweto na pravdata da go napravat neposreden interes na nekoi odredeni
lica, a nivnata povreda za nivni najodale~en interes. Tie lica toga{
se soglasni ne samo da gi po~ituvaat ovie pravila vo svoeto sopstveno
povedenie, tuku, isto taka, da gi prisilat drugite na sli~en red
i da gi nametnat diktatite na pravednosta vrz celokupnoto op{etstvo.
Ako e nu`no, tie isto taka mo`at poneposredno da gi zainteresiraat
drugite za izvr{uvawe na pravdata i da sozdadat broj na slu`benici,
gra|anski i voeni da im pomognat vo nivnoto vladeewe. 1161
Trite osnovni zakoni (pravila) na pravdata, Hjum gi pomestuva
i vo me|unarodnoto pravo. Toa se: stabilnost na sopstvenosta (poseduvaweto),
nejzino prenesuvawe so soglasnost i izvr{uvawe na vetuvawata
koi se dol`nost na vladetelot i na podanikot. Tamu kade {to poseduvaweto
nema stabilnost mora da postoi neprekidna vojna. Tamu
kade {to sopstvenosta ne mo`e da se prenese so soglasnost ne mo`e da
postoi promet. Tamu kade {to ne se po~ituvaat vetuvawata ne mo`e da
postojat ligi ni sojuzi. Spored toa, koristite od mirot, prometot i zaemnata
pomo{ ne naveduva da gi pro{irime zamislite za pravdata koi
se vo sila me|u poedincite. 1162 Ovie pravila se ve{ata~ki smisleni
zaradi opredelena cel i sprotivni na obi~nite principi na ~ovekovata
priroda koi se prilagoduvaat na okolnostite i nemaat izre~no nepromenliv
metod na deluvawe. 1163
1161
Ibid, str. 453-456.
1162
Ibid, str. 481.
1163
Ibid, str. 452. Koga lu|eto od iskustvo uvidele deka ne e mo`no da se
opstoi bez op{testvo i deka op{testvoto ne e mo`no da se odr`i dodeka lu|eto
im davaat sloboda na svoite `elbi toga{ porane{niot interes brzo gi
skrotuva nivnite dejstvija i im nalo`uva obvrska da gi po~ituvaat onie pravila
koi gi narekuvaem zakoni na pravdata. Ovaa obvrska na interesite ne
ostanuva samo na toa, tuku so nu`niot tek na strastite i ~uvstvata ja ra|a moralnata
obvrska na do`nostite i nie gi odobruvame onie dejstvija koi se stremat
kon mir na op{testvoto, a gi osuduvame onie koi se stremat kon negovoto
voznemiruvawe. Istata prirodna obvrska se javuva me|u nezavisnite kralstva
i se ureduva so istiot moral, taka {to nikoj, makar i so rasipan moral, nema
povolno da sudi za vladetelot koj svoevolno i od sopstveni pobudi go pogazil
dadeniot zbor ili go povredil dogovorot. Me|utoa, ovde mo`eme da zabele`ime
deka iako komuniciraweto me|u razli~nite dr`avi e korisno, nekoga{
duri i nu`no, sepak toa ne e talku nu`no ni korisno kako komuniciraweto
me|u poedincite bez koe na ~ovekovata prirodna celosno ne í e mo`no da opstoi.
Spored toa, ottamu {to prirodnata obaveznost sprema pravdata me|u razli~nite
dr`avi ne e taka silna kako me|u poedincite, moralnata obaveznost
koja nastanuva od toa mora da u~estvuva vo nejzinaat slabost i nie morame
nu`no da mu pro{tevame na vladetelot ili na ministerot koj opsenuva drug
odo{to na prirodniot gospodin koj go pogazil svojot ~esen zbor. Ibid. str. 48-
482.
610

2 0 Vo odnos na op{testveniot dogovor sosema poinakov pristap
od Lok, Hobs i Hjum ima Ruso. Me|utoa, ona {to za mene e su{testveno
e deka i toj, kako i site ostanati, ne se razlikuva vo odnos na utvrduvaweto
na osnovite zaradi koi e zna~ajno negovoto prou~uvawe. Imeno,
spored nego, zamenuvaj}i go vo negovoto povedenie instinktot so pravdata
i davaj}i im na negovite postapki mo`nost koja porano im nedostasuvala,
preodot od prirodnata vo op{testvena sostojba doveduva kaj
~ovekot do mnogu zna~ajni promeni. 1164 Inaku i Ruso, pretpostavuva
deka lu|eto zapadnale vo polo`ba vo koja pre~kite koi go naru{uvaat
nivnoto samoodr`uvawe vo prirodnata polo`ba gi nadminuvaat silite
koi sekoj poedinec mo`e da gi upotrebi za da se odr`i vo taa sostojba.
Toga{ taa prvobitna sostojba ne mo`e natamu da opstane, a ~ovekoviot
rod bi zgasnal koga ne bi go promenil na~inot na `ivot. Me|utoa,
so ogled na toa {to lu|eto ne mo`at da sozdavaat novi sili, tuku samo
da gi soedinuvaat onie koi ve}e postojat i so niv da upravuvaat, ne im
preostanuva ni{to drugo za samoodr`uvawe osven so zdru`uvawe da
obrazuvaat zbir na sili koi mo`at da go nadminat sprotivniot otpor
od nadvor, tie sili da gi stavat vo dvi`ewe so eden pokret i da gi usoglasat
vo nivnata rabota.
Toj zbir na sili mo`e da iznikne samo od sorabotka na pove}eto
od niv. Me|utoa, so ogled na toa {to silata i slobodata na sekoj ~ovek
se prvoto oru`je za negovoto odr`uvawe, se postavuva pra{aweto
na koj na~in toj }e gi upotrebi, a sebesi da ne se na{teti i da ne ja
prenebregne gri`ata za sebe {to pretstavuva negova dol`nost. Zatoa,
spored Ruso, treba da se najde edna forma na zdru`uvawe koja bi gi
branela i za{tituvala so seta svoja sila li~nosta i dobrata na sekoj
~len na op{testvoto i preku koja sekoj zdru`en so sekogo sepak bi se
slu{al samo sebesi i na toj na~in bi ostanal isto taka sloboden kako
i porano. Takov e osnovniot problem ~ii re{enija gi dava op{testveniot
dogovor.
Odredbite na toj dogovor se dotolku opredeleni od prirodata
na samiot akt {to i najmala izmena bi go napravila izli{en i ni{toven.
Site tie odredbi pravilno sfateni se sveduvaat na edna edinstvena:
na celosno otka`uvawe na sekoj ~len na op{testvoto od site svoi
prava vo korist na celata zaednica, za{to najprvo, so ogled na toa {to
sekoj se dava celiot, polo`bata e ista za site, a ottamu {to polo`bata
e ednakva za site nikoj nema smetka da im ja ote`nuva na drugite. Zgora
na toa, so ogled na toa {to prenesuvaweto na pravata se vr{i bez ograni~uvawe,
zaednicata ne mo`e da bide posovr{ena i nitu eden ~len na
zaednicata nema pove}e {to da bara, za{to koga na poedincite i natamu
bi im pripa|ale nekoi prava, so ogled na toa {to nema nikakov zaedi~ki
pretpostaven koj bi mo`el da bide sudija me|u niv i zaednica-
1164
Ruso, @. @. O dru{tvenom ugovoru, vo Parsons, T. i dr. Teorije o dru{tvu,
Vuk Karadzi}, Beograd, 1969, str. 122.
611

ta, sekoj, so ogled na toa {to vo nekoi raboti e svoj sopstven sudija, naskoro
bi sakal da im bide sudija i na site ostanati. Na toj na~in i
natamu bi postoela prirodnata sostojba, a op{etstvoto neminovno bi
stanalo tiransko i izli{no. 1165 Sekoj od nas vo zaednicata ja vnesuva
svojata li~nost i celata svoja sila pod vrhovna uprava na op{tata
volja i sekoj ~len go smetame kako nerazdelen del na celinata. So samiot
dogovoren akt, namesto posebni li~nosti na sekoja od dogovornite
strani, vo istiot moment se sozdava edno moralno i kolektivno telo
sostaveno od tolku ~lenovi kolku {to negovoto sobranie ima glasovi
i koe od samiot toj akt go dobiva svoeto edinstvo, svoeto zaedni~ko jas,
svojot `ivot i svojata volja. Taa op{ta li~nost koja se sozdava so spojuvaweto
na site oddelni li~nosti nekoga{ se narekuvala grad, a sega
se narekuva republika ili politi~ko telo koe, koga igra pasivna
uloga, negovite ~lenovi go narekuvaat - dr`ava, koga e aktivno - suveren,
a koga go sporeduvaat so nemu sli~no - sila. [to se odnesuva do
~lenovite na ova telo, tie zaedno go dobivaat nazivot narod i podednakvo
se narekuvaat gra|ani koga u~estvuvaat vo suverenata vlast, a
podanici kako se pot~ineti na dr`avnite zakoni. 1166
Suvereniot narod, so ogled na toa {to e sostaven samo od poedinci
koi go so~ninuvaat, nema nitu mo`e da ima interes sprotiven
na nivniot interes. Spored toa, suverenata vlast nema nikakva potreba
da im dava garancii na nivnite gra|ani, za{to ne e mo`no teloto da
saka da im na{teti na site svoi delovi, nitu na nieden posebno. Me-
|utoa, ne e ist slu~ajot so podanicite vo odnosot so suverenot, na koj i
pokraj zaedni~kiot interes ni{to ne bi mu garantiralo deka tie }e gi
ispolnuvaat svoite obvrski koga ne bi na{ol sredstva da si ja obezbedi
sebesi nivnata vernost. Vistina, sekoj poedinec kako ~ovek mo`e da
ima svoja li~na volja sprotivna ili razli~na od op{tata volja vo ~ie
sozdavawe u~estvuva kako gra|anin. Negoviot poseben interes mo`e da
mu bara ne{to sosema drugo od ona {to mu go bara op{tiot interes.
Negovata bezuslovna i prirodno nezavisna egzistencija mo`e da napravi
ona {to í go dol`i na zaedni~kata rabota da go sfati kako pridones
bez protivnadomest ~ija zaguba }e bide od pomala {teta za drugite
odo{to negovta isplata bi bila za nego. Gledaj}i vo moralnata li-
~nost koja ja so~inuva dr`avata edna racionalna apstrakcija, za{to
taa ne e ~ovek, toj bi sakal da u`iva gra|anski prava ne sakaj}i pritoa
da gi ispolni svoite podani~ki dol`nosti. Toa bi bila nepravda ~ie
zasiluvawe bi predizvikalo propast na politi~koto telo. Zna~i, za
op{testveniot dogovor da ne e prosta formalnost toj molkum ja sodr-
`i slednava obvrska od koja edinstveno drugite moralni obvrski
mo`at da ja crpat svojata sila: celoto politi~lko telo }e go prisili
na poslu{nost sekogo koj ne í se podlo`uva na op{tata volja. Toa ne
612
1165
Ibid, str. 120.
1166
Ibid, str. 121.

zna~i ni{to drugo odo{to deka }e go prisili da bide sloboden, za{to
toa e uslov koj, davaj}i mu go na tatkovinata sekoj gra|anin, go obezbeduva
od sekoja li~na zavisnost, uslov koj e temel za funkcionirawe na
politi~kata ma{inerija i koj edinstveno mu dava zakonska sila na gra-
|anskite obvrski koi bez toa bi bile apsurdni, tiranski i podlo`ni
na najgolemi zloupotrebi. 1167
Kako {to vidovme na po~etokot, so preodot vo gra|anskata sostojba
vo povedenieto na ~ovekot se pojavi pravdata. Duri toga{ koga
glasot na dol`nosta go zameni fizi~kiot nagon, a pravoto barawata,
~ovekot koj dotoga{ gleda{e samo na sebe stana prisilen da postapuva
spored drugi na~ela i da go pra{uva razumot pred da im se oddade na
sklonostite. Vo taa sostojba iako se li{uva od nekolku prednosti koi
mu doa|aat od prirodata, toj steknuva drugi i toa mnogu golemi prednosti.
Negovite sposobnosti se ve`baat i razvivaat, negovite idei se
pro{iruvaat, negovite ~uvstva se oplemenuvaat, negovata celosna
du{a dotolku se izdiga, {to koga zloupotrebite od taa nova sostojba
ne bi go spu{tale ~esto pod sostojbata od koja proizlegol, toj bi moral
postojano da go blagoslovuva onoj sre}en moment koj od taa sostojba
zasegoga{ go istrgnal i koj nego, grupata i ograni~enoto `ivotno
go pretvoril vo razumen ~ovek. Nakratko, ona {to ~ovekot go gubi so
op{testveniot dogovor se negovite prirodni slobodi i neograni~enoto
pravo na sî {to go primamuva i {to mo`e da postigne, a ona {to
go dobiva toa se gra|anskata sloboda i sopstvenosta na se {to se nao|a
vo negov posed. Za da ne se izmamime vo ovie odmeruvawa treba dobro
da ja razlikuvame prirodnata sloboda, koja e ograni~ena edinstveno so
silata na poedincite, od gra|anskata sloboda, koja e ograni~ena so
op{tata volja i dr`avnata sloboda, koja e samo posledica na silata
ili pravoto na prviot dr`atel od sopstvenosta koja mo`e da se zasnova
edinstveno vrz edna pozitivna osnova (titulus). Kon ova kako dobivka
od gra|anskata sostojba mo`e da se dodade moralnata sloboda,
koja e edinstvenata {to pravi ~ovekot da bide sam na sebe gospodar,
za{to pottikot na samoto barawe, toa e ropstvo, a pokoruvaweto na zakonot
{to samite na sebesi sme go propi{ale, toa e sloboda. 1168 Taka,
namesto da ja uni{ti prirodnata ednakvost, osnovniot dogovor naprotiv
ja zamenuva so moralna i zakonska ednakvost neednakvosta koja prirodata
mo`ela da ja sozdade za lu|eto taka {to tie, so ogled na toa {to
mo`at da bidat neednakvi spored silata i nadarenosta, stanuvaat ednakvi
vrz osnova na dogovorot i pravoto. Pritoa, Ruso, ne propu{ta da
ka`e deka pod lo{ sistem na vladeewe ovaa ednakvost e samo prividna
i opsenuva~ka. Taa slu`i samo zatoa siromaviot da se odr`i vo beda, a
bogatiot vo negovata uzurpacija. Vsu{nost, zakonite sekoga{ se korisni
za onie koi ne{to imaat, a {tetni za onie koi koi nemaat ni{to.
1167
Ibid, str. 121-122.
1168
Ibid, str. 122.
613

Od toa proizleguva deka op{testvenata sostojba e korisna za lu|eto
samo dokolku site imaat pone{to, a nikoj ne{to odvi{no. 1169
3 0 No dali navistina be{e taka. Ne! veli Frojd, ne bilo taka,
tuku ontogenezata (nastanokot i razvojot) na superegoto 1170 se ostvarila
na drug na~in. Istoriski gledano, nego go interesira na koj na~in i
od {to nastanalo superegoto na na{ite pradedovci i so samoto toa moralot
i op{testveniot red. Frojdovata konstrukcija zapo~nuva so konstatacijata
deka vo damne{ni vremiwa ~ovekot `iveel vo mali hordi
vo koi ne bil razvien govorot, a so sekoja od niv upravuval sna`en
ma`jak. Sna`niot ma`jak bil despot koj za sebe go zadr`uval polovoto
op{tewe so site `enski ~lenovi (`eni, majka, ker}i) na hordata.
Sinovite nemale nikakvi prava i dokolku bi prezele ne{to so `enite,
t.e. ako bi ja prekr{ile zabranata na tatkoto bile kaznuvani (ubivani,
kastrirani ili proteruvani). Ottamu, niv ne im ostanuvalo ni-
{to drugo, odo{to da se zdru`at vo mali zaednici i preku grabnuvawe
da doa|aat do `eni. Toga{ se slu~il nastanot od presudno zna~ewe za
natamo{niot tek i razvivawe na op{testvoto, a osobeno za novata
struktura vo li~nosta ili barem negoviot zarodi{ (prasuperegoto).
Zna~i stanuva zbor za izvorot na moralnosta. Toa e sledniov nastan.
Proteranite bra}a po~nale da se zdru`uvaat vo bratstva i sî pove}e
da nastojuvaat da gi sovladaat svoite tatkovci. Toa go pravele primit-
1169
Ibid, str. 123.
1170
Ovde e nu`no da potsetime deka toj smeta{e deka strukturata na
~ovekovata li~nost e sostavena od Id, Ego i Superego. Tretiot del na li~nosta
Super-ego (Posakano Jas, Nad Jas, Sovr{eno, Socijalizirana li~nost, Sovest
ili del na psihi~kata struktura koj preku Ego-to ja cenzurira i ograni~uva
funkcijata na Id-ot) e sistem na normi, principi i vrednosti na dadeno
op{testvo koi gi usvoila li~nosta. Ovoj del na li~nosta, vsu{nost, e nejzinata
socijalna komponenta ~ija osnovna uloga e da ja spre~i, ko~i, kanalizira
i naso~uva silata na Id-ot kon op{testveno prifatlivo zadovoluvawe na negovite
barawa. "Superegoe sila koja ne prisiluva u~tivo da mu odgovorime na
nekoj {to ni dosaduva, koe pravi najprvin da mu ponudime hrana na drug iako
samite sme gladni kako volci, ili koe ne naveduva qubezno da postapuvame so
lice koe namerno ne povredilo. Spored toa Superego-to go odrazuva "op{testvenoto
vospituvawe" na poedinecot koe toj go dobil od svoite roditeli, crkvata,
u~ili{teto i op{testvoto voop{to." Eliot, M. Zlo~in u suvremenom dru-
{tvu, Veselin Masla{a, Sarajevo, 1962. str. 273. "Superego-to e uslov da se postapuva
vo soglasnost so op{testvenite pravila. Ego-to spored niv postapuva ili
vrz osnova na samite niv ili od sebesi. Ako spored ovie pravila postapuva
premnogu dobro, toa se stremi i da go napu{ti svojot star gospodar Id-ot i da
stane sluga na noviot gospodar Super ego-to. Poradi toa Id-ot reagira se posilno
i bara pati{ta da ja izbegne kontrolata, a Ego-to go zamol~uva so mehanizmot
nare~en "potisnuvawe." Korn. R. and McCorkle, L. Criminology and Penology,
New York - London, 1964, str. 253.
614

ivno taka {to gi ubivale i jadele. 1171 Prikaznata za "prviot zlostor vo
istorijata na op{testvoto" natamu prodol`uva vaka: pretpostavka e
deka mnogu vreme pominalo dodeka bra}ata se raspravale za pravoto na
prioritet, t.e. za pravoto na nasledstvo so ogled na toa {to sekoj sin
nastojuval da go zazeme mestoto na tatkoto. Razbirlivo e deka toa zna-
~elo dolg period na bratoubistvena vojna, a taa sostojba Rif ja tolkuva
na sledniov na~in. Se poka`a deka op{testvoto bez tatko ne mo`e
dolgo da opstoi. Bile neophodni novi vidovi na sopirawe za da se predupredi
haosot na samoubistvenoto i ubistvenoto tr~awe kon prijatnoto.
Su{testvata najposle postignuvaat soglasnost kako treba natamu
da se postapi - toa za Frojd e prviot "op{testven dogovor" i voedno
prviot oblik na op{testvena organizacija. Vojnata na potomcite zavr{uva
so obo`uvawe na mrtviot tatko i so socijalizirawe na ~uvstvoto
na vina kaj bra}ata. Dogovorot vo su{tina se sostoel vo otka`uvawe
od instinktivnite streme`i i priznavawe na zaemnite obvrski
(samo`rtvuvawe). Bilo kako bilo, kulturata nastanuva poradi otka`uvaweto,
a spomnatoto samo`rtvuvawe go ozna~uva po~etokot na li~nosta.
1172 To~kite na dogovorot, pak, se proglaseni za nepovredivi svetosti
i vo toa Frojd go gleda za~etokot na moralnosta i pravdata. Toj
natamu dava objasnuvawe od koe se gleda deka tatkoviot tabu gi navel
sinovite da se otka`at od svojot ideal da go zazemat negovoto mesto i
da gi zadr`at svojata majka i sestra za sebe. Takviot tabu za rodoskver-
1171
Dokaz: sli~no im se slu~uva i na primitivcite vo na{e vreme -
deca koi vo svojata fantazija go ubivaat svojot tatko i go jadat i na toj na~in
go otko~uvaat mehanizmot na identifikacijata so svojot tatko. Frojd zna~i
smeta deka osnovnata poenta e vo toa deka filogenetski i ontogenetski mehanizmot
na identifikacija ima isti motivi. Osven toa, damne{nite pradedovci,
tokmu kako i sovremenite po ubivaweto na tatkoto nastojuvaat da go zazemat
negovoto mesto, i na toj na~in, makar nesvesno, gi prezemaat negovite
gledi{ta za dobroto, odnosno zloto. Taka nastanuva va`na promena vo li~nostite
na lu|eto, a spomnatiot "kanibalisti~ki akt na sinovite," Frojd go tolkuva
kako "obid da se obezbedi identifikuvawe so tatkoto" preku inkorporirawe
na eden negov del. Samoto ubistvo bilo da e vistinsko ili vo fantazijata
e sledeno so `alewe i ~uvstvo na vina i na krajot doveduva do izdigawe na
tatkoto {to podocna frojd go iskoristi kako dokaz deka "bogovite se deifikovani
lu|e." Popovi}, B. Istorija moralnosti, psihoanaliti~ko tuna~enje, Ideje, Beograd,
1976/4-6, str. 98-99.
1172
Buntot protiv avtoritetot brzo prerasna vo nova obvrska - vo `rtvuvawe
na sopstvenite `elbi koi sinovite sami sebesi si ja nametnale bez
prisustvo na tatkoto. Vo toa ~uvstvoto na vina ja odigralo najva`nata uloga,
a od nego proizleguva moralnosta. Civilizacijata zapo~nala koga tatkoviot
tabu sinovite si go nametnale sebesi i koga vo dejstvo stapilo potisnuvaweto
za smetka na grupata. Vakviot na~in na `rtvuvawe na sopstvenite interesi
zaradi zaednicata voedno go ozna~i i po~etokot na li~nosta. Ibid, str. 107.
615

naveweto (incest) voedno go nalo`i egzogamnite odnosi i brakot. 1173
4 0 Svoite osnovni libertarijanski stavovi Nozik decidno gi
izlo`uva u{te vo predgovorot na svoeto delo Anarhija, dr`ava i utopija
od 1974 godina. Poedincite, veli toj, imaat prava i postojat ne{-
ta koi nitu edno lice ili grupa ne smeat da im gi storat, a da ne gi povredat
nivnite prava. Tie prava se tolku ~esti i dalekuse`ni {to se
postavuva pra{aweto {to dr`avata i nejzinite odgovorni smeat da
storat i mo`at li voop{to da pravat {to i da e. Kolku prostor pravata
na poedincite im ostavaat na dr`avata? Prirodata na dr`avata, na
nejzinite legitimni funkcii i opravduvaweto na nejzinoto postoewe
(ako gi ima) se sredi{ni temi na negovite razmisluvawa.
Zaradi poednostavuvawe na samoto pra{awe na opravdanosta od
postoewe na dr`avata i prirodata na nejzinata uloga, a vo funkcija na
postavuvawe na granici na dr`avnata vlast, Robert Nozik pretpostavil
prirodna sostojba vo koja nema monopol na vlast i zaedni~ki sudija.
Vo takvata sostojba sekoj poedinec raspolaga so sovr{ena sloboda,
no za vozvrat odbranata na taa sloboda od napadot na drugite e isklu-
~ivo vo negovite race. A toa e golema nelagodnost, za{to lu|eto se ne
samo so neednakva sila za samoodbrana, tuku kako osameni poedinci
prakti~no se i bespomo{ni ako protiv sebe imaat zdru`eni zlostornici.
Ako, zna~i se pretpostavi takva sostojba koja re~isi e identi~na
so anarhija (poredok bez dr`avna vlast), toga{ se postavuvaat slednoto
pra{awe: "Ako ja nema dr`avata dali treba da se izmisli?" i dokolku
e potrebna: "[to mo`e taa edinstveno da pravi za samata da bide
opravdana?" Dokolku dokraj go poednostavime negovoto gledi{te, toa
donekade e blisko do klasi~nata liberalna ideja spored koja dr`avata
e "no}en ~uvar" na koj mu e doverena za{titata na gra|anite od nasilstvo,
kra`bi i izmami, kako i prisilnoto izvr{uvawe na dogovorite,
so ograni~ena uloga vo preraspodelbata koja se ogleda vo sobirawe na
porezite zaradi pokrivawe na izdatocite za ovie strogo ograni~eni
zada~i.
Negova ideja e deka samo minimalnata dr`ava e le|itimna. Toj
go otkriva potekloto na dr`avata vo eden vid agencii koi za soodveten
nadomest im davaat za{tita na svoite klienti. Vo eden moment
koga na edna od ovie za{titni agencii }e í pojde od raka da vospostavi
monopol nad koristeweto na silata na opredelena teritorija i mu pru-
`i za{tita na sekoj ~ovek na toa podra~je bez kakva i da e razlika, vo
toj moment taa se preobrazuva vo ultraminimalna dr`ava. Ako potoa í
se pridodade i soodvetna preraspredelba so oporezuvawe zaradi namiruvawe
na tro{ocite na za{titata, toga{ ovaa ultraminimalna dr`avna
tvorba se preobrazuva vo minimalna dr`ava.
Takvata za{titnata agencija koja e dominantna na opredelena
teritorija ispolnuva dva klu~ni uslovi za da bide dr`ava. Nejze, naj-
616
1173
Ibid, str. 95-99.

prvin edinstveno i poa|a od raka delotvorno da iznudi po~ituvawe na
zabranata, koj i da e drug, osven taa samata, da se slu`i so istite sredstva
za prisilno izvr{uvawe. I vtoro, taa gi za{tituva i onie koi na
nejzinata teritorija ne se nejzini klienti, taka {to im zabranuva da
koristat sila kako samopomo{ vo postapkata na prisilnoto izvr{uvawe
koga drugite strani vo sporot se nejzini klienti, pa makar tro-
{ocite na ovaa za{tita na drugite gi podnesuvale samite nejzini klienti.
Postoi me|utoa, moralna obvrska toa da se pravi spored na~eloto
na nadomest, koe na onie koi se samoza{tituvaat zaradi zgolemuvawe
na sopstvenata sigurnost im nalaga na onie na koi zabranuvaat da
pravat razli~ni ne{ta koi bi mo`ele da stanat bezopasni, da im ja nadomestat
{tetata koja so toa im se nanesuva.
Toa e objasnuvaweto na Nozik kako od prirodnata sostojba so
moralno dopu{teni sredstva nastanuva dr`avata, a ni~ii prava da ne
se povredeni. Dovolno e za{titnata agencija de facto da stekne monopool
na sila na teritorijata na koja e isklu~iv sudija, pa za nea da se
ka`e deka e dr`ava. Na toj na~in toj do{ol do zaklu~ok deka moralno
ispravna, t.e. legitimna e samo onaa dr`ava ~ii delokrug e strogo
ograni~en taka {to ne bi zasegala vo neprikosnovenata sfera na ~ovekovata
sloboda. 1174
Negovite glavni zaklu~oci vo vrska so dr`avata, vsu{nost, se
sostojat vo toa deka minimalnata dr`ava e opravdana ako e ograni~ena
na tesni funkcii na za{tita od nasilstva, kra`bi i izmami, nepo~ituvawe
na dogovori i sli~no i deka sekoja dr`ava so po{iroki ovlastuvawa
od navedenite gi kr{i pravata na licata za{to ne gi prisiluva
da pravat nekoi ne{ta i ottamu e nepravedna, a deka minimalnata dr`ava
e pravedna i inspirativna. Dve va`ni implikacii od ka`anoto se:
dr`avata ne smee da se poslu`i so svojot aparat na prisilba za da gi
natera edni da im pomognat na drugite gra|ani ili za na lu|eto da im
zabrani aktivnosti za nivnoto vistinsko sopstveno dobro ili za{tita.
1175 Pritoa, go otfrla stavot na anarhistite deka vo odr`uvaweto na
svojot monopol na upotreba na sila od edna, i na za{tita na site lu|e
na svojata teritorija, od druga strana, dr`avata mora da gi kr{i individualnite
prava i deka ottamu e imanentno nemoralna. Negovoto
sprotivno stanovi{te e deka dr`avata izniknala od anarhija (kako
{to toa e vtemeleno vo prirodnata sostojba na Lok) iako toa nikoj ne
go planiral ili bi se obidel da go stori, niz proces koj nu`no ne bi gi
kr{el ~ovekovite prava. 1176
Za seto toa i za objasnuvawe na nekoi drugi problemi koi mu se
nametnuvaat i na Nozik mu e potrebna analiza na prirodnata sostojba.
1174
^avo{ki, K, op. cit, str. 153-154.
1175
Nozick, R. Anarhija, dr`ava i utopija, Naklada Jesenski i Turk, Zagreb,
2003, str. 9.
1176
Ibid, str. 11.
617

Za da se nadminat, pak, nekoi nelagodnosti od prirodnata sostojba
kako {to ja sfa}al Lok, Nozik zboruva za za{titni asocijacii. Vo
prirodnata sostojba, veli toj, poedinecot mo`e sam da gi ostvari svoite
prava, da se brani, da izdejstvuva nadomest na {teta i da kazni (ili
barem da dade sî od sebe za toa da go pravi). Drugite, na negovo barawe,
mo`at da mu se pridru`at vo taa odbrana i da go otfrlat napadot na
agresorot ili da trgnat vo potraga po agresorot, za{to se gri`at za
op{to dobro na site ili za{to mu se prijateli ili za{to im pomognal
vo minatoto ili zatoa {to sakaat toj da im pomogne vo idnina ili vo
zamena za ne{to. Grupi na poedinci mo`at da sozdadat asocijacii na
zamna za{tita: site }e odgovorat na povikot na koj bilo ~len da mu pomognat
da gi odbrani ili da gi za{titi svoite prava. Vo zaedni{tvoto
e silata. Me|utoa, dve te{kotii gi sledat takvite asocijacii na zaemna
za{tita: 1 0 site sekoga{ mora da bidat podgotveni da odgovorat na
povikot koga }e se uka`e potreba da ja izvr{at svojata zaedni~ka funkcija
(a kako }e se odlu~i koj }e odgovarana povikot za izvr{uvawe
na ovie za{titni~ki funkcii za koi ne e potrebno u~estvo na site
~lenovi?), i 2 0 sekoj ~len mo`e da gi povika svoite so~lenovi na akcija
so tvrdewe deka nekoj gi kr{i ili deka gi povredil negovite prava.
Za{titnite asocijacii nema da sakaat da se dovedat vo situacija tamu
kade {to nivnite kavgaxiski raspolo`eni i paranoidni ~lenovi }e
trepnat so oko da im izlezat vo presret so skok, a i da ne gi spomenuvame
onie ~lenovi koi bi mo`ele da se obidat pod prevezot na samoodbrana
da ja iskoristat asocijacijata za kr{ewe na pravata na drugite.
Problemi }e nastanat i ako dojde do nedorazbirawa me|u dvajca ~lenovi
na ista asocijacija, pa sekoj }e bara od svoite so~lenovi da mu prijdat
na pomo{. Za{titnata asocijacija zaemno bi mo`ela da se obide da
go re{i sudirot me|u svoite ~lenovi so politika na neme{awe. No takvata
politika bi predizvikala nesloga vo asocijacijata i bi mo`ela
da dovede do sozdavawe na podgrupi koi bi mo`ele da se borat me|u
sebe i na toj na~in da predizvika raspa|aewe na asocijacijata. Taa politika
bi gi pottiknala potencijalnite agresori da im se pridru`at
na {to pogolem broj na zaemno za{titni~ki asocijacii so cel da go
obezbedat imunitetot od osveta ili odbrana, a toa sekoga{ bi ja optovarilo
adekvatnosta na postapkata za priem vo ~lenstvo. Ottamu, za{-
titnite asocijacii (re~isi site onie koi }e opstanat) nema da se pridr`uvaat
do politikata na neme{awe: }e se slu`at so nekoja postapka
za da opredelat na koj na~in bi postapile vo situacija koga nekoi ~lenovi
bi tvrdele deka drugite ~lenovi gi povredile nivnite prava. Mo-
`at da se zamislat mnogubrojni proizvolni postapki (na primer, stoewe
na stranata na ~lenot koj prv se po`alil). Me|utoa, mnozinstvoto
lica }e sakaat da im pristapat na asocijaciite koi im se pridr`uvaat
na vistinskata postapka za da odberat ~ija `alba e vtemelena. Koga nekoj
~len na asocijacijata se sudri so ne~lenovi, asocijacijata }e mora
preku nekoja postapka da opredeli koj e vo pravo, ako ni{to drugo
618

arem za da ja izbegne trajnata i grupna vme{anost vo nedorazbirawata
na svoite ~lenovi bez razlika dali tie se opravdani ili neopravdani.
Nezgodnata strana koja se sostoi vo toa deka site sekoga{ stojat na
raspolagawe bez ogled so kakva aktivnost vo toj moment se zanimavaat
ili kakvi im se sklonostite ili komparativni prednosti, mo`e da se
otstrani na voobi~aenite na~ini so podelbata na trudot i so razmenata.
Nekoi lu|e }e se iznajmat za vr{ewe na za{titni~kata funkcija, a
nekoi pretpriema~i }e po~nat da prodavaat za{titni~ki uslugi. ]e se
nudat razni vidovi na za{titni~ki polisi, po razli~ni ceni za onie
koi mo`ebi }e posakaat poopse`na ili porazrabotena za{tita. 1177 I
sega sleduva neminovniot dogovor. Poedincite, toga{ bi mo`ele da
sklu~at popodrobno utana~eni dogovori ili obvrski, a da ne moraat na
nekoja privatna za{titna asocijacija da im gi prepu{tat site funkcii
na obvinuvawe, priveduvawe, sudsko opredeluvawe na vinata, kaznuvawe
i namiruvawe na o{tetata. Imaj}i ja vo vid opasnosta od toa
deka sami sebesi si sudat, bi mo`ele odlukata za toa dali navistina
im e nanesena nepravda i vo koja mera da i ja prepu{tat na nekoja neutralna
ili pomalku involvirana strana. Za da se postigne op{testven
u~inok - site da vidat kako se vr{i pravdata - takviot poedinec bi
trebalo da bide op{to po~ituvan kako neutralen i ~esen. Dvete strani
vo nekoj spor bi mo`ele da se obidat taka da se odbranat od mo`nosta
od pristrasnost, a dvete strani bi mo`ele duri i da se prisilat me|u
niv da presudi isto lice i deka }e ja po~ituvaat negovata odluka. Ili
mo`e da postoi opredelena postapka preku koja ednata od stranite ako
ne e zadovolna od donesenata odluka, da se `ali. No od razbirlivi pri-
~ini }e postoi izrazena tendencija spomenatite funkcii da se pojavat
vo ist nositel ili agencija. 1178
Negovata prikazna odi i ponatamu. Na po~etokot nekolku za{titni
agencii }e gi ponudat svoite uslugi na isto podra~je. No, {to }e
se slu~i koga }e dojde do sudir me|u klientite od razli~ni agencii,
odnosno ako ednata za{titna agencija se obide da go za{titi svojot
klient, a drugiot da se obide da go kazni ili da go prisili da plati
o{teta? Mo`ni se tri situacii za izlez od toj sudir: 1 0 ednata agencija
da pobedi i da gi privle~e kaj sebe klientite od pobedenata agencija,
2 0 poradi centralizacijata na mo}ta na agenciite na edno podra~je,
klientite da se preselat na podra~jeto na agencijata {to im
nudi podobra za{tita, i 3 0 dve agencii da se dogovorat deka so mirni
sredstva }e gi re{avaat svoite sporovi (taka nastanuva sistem na priznati
sudovi i priznaeni pravila za nadle`nosta i sudirot na zakonite
i iako deluvaat nekolku agencii postoi edinstven federalen pravosuden
sistem vo koj site agencii se sostavni delovi). I taka od anarhijata
pod pritisokot na spontano grupirawe na zaemno za{titni aso-
1177
Ibid, str. 29-31.
1178
Ibid, str. 32.
619

cijacii, podelbata na trudot, pazarnite pritisoci, masovnoto proizvodstvo
i racionalnite samointeresi izniknuva ne{to {to mnogu nalikuva
na minimalna dr`ava ili na grupi na geografski oddeleni minimalni
dr`avi 1179 I na krajot, koga samo edna agencija (dominantna
agencija) ima pravo da im zabrani na drugite da se slu`at so svoite nesigurni
postapki vo vr{eweto na pravdata izgleda deka toa e de facto
dr`ava. 1180 No, prikaznata so za{titnite agencii ne zavr{uva nitu
tuka, za{to so niv se slu~uvaat u{te premnogu ne{ta koi navistina ne
se se interesni, za{to se odnesuvaat na teorijata na dr`avata iako patem,
vo ist stil, se dopiraat i nekoi pra{awa od pravoto. Ona zaradi
{to se zadr`avm vrz objasnuvaweto na potekloto na negovata minimalna
dr`ava vo prv be{e potrebno za da se vidi do kade se mo`e da se odi
vo objasnuvaweto na prirodnata sostojba i op{testveniot dogovor koi,
voop{to ne mo`e da poslu`i za objasnuvawe na pravdata iako sî se
pravi za taa cel.
Inaku, Nozik ne pretendira da go opredeli poimot na pravdata.
Negova glavna cel e od op{testveniot dogovor da skokne do dr`avata i
pravoto za da poso~i na slabostite na distributivnata pravda vo teorijata
na Rouls, a seto so cel da poka`e deka takvata pravdata e mo-
`na edinstveno vo "minimalna," a ne i vo "ekstenzivna" dr`ava. Spored
nego, ednakvata raspredelba na materijalnite resursi kako i koja
bilo druga raspredelba, vo soglasnost so nekoj za nas drag model na
raspredelba, bi barala sistemsko vpletuvawe vo tu|ite `ivoti i onevozmo`uvawe
na slobodata na odlu~uvawe na vozrasnite lu|e.
Dominantnata za{titna asocijacija vo ramkite na opredelena
teritorija zadovoluva dva nu`ni uslovi za da bide dr`ava: koga ima
potreben vid na monopol nad upotrebata na sila i koga gi za{tituva
pravata na site na taa teritorija. 1181 Takvata dr`ava mo`ela da nastane
od prirodnata sostojba, a pritoa ni~ii prava da ne bidat povredeni.
1182 Pravata koi gi poseduva dr`avata sekoj poedinec ve}e gi poseduval
vo prirodnata sostojba... a so ogled na toa {to taa nema nekoi
drugi posebni prava, nema {to da se objasnuva vo vrska so toa. 1183 Dominantnata
za{titna asocijacija koja ne prisvojuva nikakvi prava isklu~ivo
za sebe postignuva edinstvena polo`ba. Iako sekoe lice ima
pravo da postapi ispravno i da im zabrani na drugite da gi kr{at
prvata (vklu~itelno i na pravoto da ne se bide kaznet, osven ako ne se
doka`e deka toa e zaslu`eno), edinstveno dominantnata za{titna asocijacija
e vo sostojba bez sankcii so sila da nalo`i ispravnost onaka
kako taa ja sfa}a. Nejzinata mo} ja pravi procenitel na ispravnosta:
620
1179
Ibid, str. 34-36.
1180
Ibid, str. 191.
1181
Ibid, str. 156.
1182
Ibid, str. 158.
1183
Ibid, str. 162.

taa opredeluva, poradi podocne`noto opredeluvawe na kaznata, {to se
smeta za kr{ewe na ispravnosta. Na{eto tolkuvawe ne pretpostavuva
i ne tvrdi deka silata e pravda. Me|utoa silata gi nametnuva zabranite
duri i ako ne smeta deka mo}nite imaat posebno pravo da go sprovedat
sopstvenoto mislewe za toa koi zabrani se primerno vovedeni. 1184
Vo pogled na distributivnata pravda, Nozik najprvo veli deka e
mo`no da se potkradnat po nekoi gre{ki. Ottamu, vo najmala raka, ostanuva
otvoreno pra{aweto dali treba da se sprovede preraspredelba i
dali povtorno treba da se napravi ona {to ve}e edna{, iako lo{o,
ve}e e storeno. 1185 No, ne sme vo polo`ba na deca na koi par~eto torta
im go razdelil nekoj koj vo posleden moment se setil da gi ispravi posledicite
na nepravilnoto se~ewe. 1186 Nema sredi{na raspredelba, ni
edno lice ili grupa nema pravo na nadzor nad site resursi i na zaedni-
~ko odlu~uvawe za toa na koj na~in treba da se raspredelat. Ona {to
1184
Ibid, str. 163.
1185
Vo situacija na op{estvena nesoraborka, bi mo`elo da se ka`e
deka sekoj poedinec go zaslu`uva ona {to mo`e da go dobie bez trud: odnosno
nikoj drug ne mo`e da bara pravda vo vrska so toa poseduvawe. Vo takva situacija
dokraj e jasno koj ima pravo na ne{to, taka {to ne e potrebna nikakva teorija
na pravednost. Spored toa stojali{te op{testvenata sorabotka ja zamatuva
vodata so toa {to go pravi nejasno ili neopredeleno koj ima pravo na ne-
{to. Namesto da ka`eme deka niedna teorija na pravednosta ne vredi za ovoj
nesorabotni~ki slu~aj (ne bi li bilo nepravedno koga nekoj bi ukral tu|i
proizvodi vo nesorabotni~ka situacija?) bi rekol deka toa e jasen slu~aj na
primena na ispravna teorija na pravednosta: teorija za steknuvawe na ovlastuvawe.
Na koj na~in op{testvenata sorabotka gi menuva ne{tata taka {to
istite na~ela na steknuvawe na ovlastuvawa koi va`at za nesorabotni~kite
situacii stanuvaat neobjasnivi i neprimerni za sorabotni~kite? Bi mo`elo
da se ka`e deka ne mo`at da se odvojat zasebnite pridonesi na poedincite koi
sorabotuvaat: sî e zaedni~ki proizvod na site. Toj zaedni~ki proizvod ili nekoj
negov del verojatno site }e go prisvojuvaat so ednakvo pravo: site imaat
ednakvo dobri pri~ini. odnosno nikoj nema barem podobri pri~ini za pobaruvawe
od drugite. Nekako pak (spored istiot na~in na razmisluvawe) mora
da se odlu~i na koj na~in }e se podeli toj vkupen proizvod na zaedni~kata
op{testvena sorabotka (za koj poedine~nite prava ne va`at diferencijalno):
toa e problem na raspredelbenata pravda. Ibid, str. 246-247.
1186
Vo ova smisla na drugo mesto Nozik veli: "Koj e toj koj bi ja zgolemil
tortata i koj toa bi go storil ako bi dobil pogolemo par~e, no ne ako bi
dobil ednakvo par~e vo soglasnost so ramnomernata raspredelba? Koj treba
da se stimulira da go vlo`i toj zgolemen napor? (Ovde ne stanuva zbor za nerazre{iviot
jazol na zaedni~kiot proizvod: se znae koj treba da bide stimuliran,
ili barem komu treba da mu se isplati pari~na nagrada za toa). Zo{to
toj poedine~en diferencijalen pridones ne bi dovel do diferencijalni ovlastuvawa?
Ibid, str. 262.
621

sekoe lice go dobiva go dobiva od drugite koi toa mu go davaat vo zamena
za ne{to ili kako podarok. Vo slobodnoto op{testvo razli~ni
lica kontroliraat razli~ni resursi, a novata sopstvenost niknuva vrz
osnova dobrovolnata razmena i aktivnostite. Raspredelbata na udelite
ne e po{iroka od raspredelbata na partnerite vo op{testvoto vo
koe poedinecot izbira so kogo }e stapi vo brak. Vkupniot rezultat e
proizvod na mnogu poedine~ni odluki koi poedincite imaat pravo da
gi donesuvaat. 1187 Vo toj konteks, Nozik zboruva za tri na~ela na pravednost:
1 0 na~elo na pravednost vo steknuvaweto (izvorno steknuvawe na
sopstvenosta, aproprijacija na stvarite koi nemaat sopstvenik: tuka
go pomestuva pra{aweto - kako stvarite koi nemaat sopstvenik mo`at
da stanat ne~ija sopstvenost), i 2 0 na~elo na pravednost vo prenosot
(prenos na sopstvenosta od edno lice na drugo: tuka gi pomestuva
pra{awata - so koi procesi nekoe lice mo`e da ja prenese sopstvenosta?
na koj na~in nekoj mo`e da se stekne so sopstvenost? i opisite
nadobrovolna razmena, podaruvaweto, izmamata i opredeleni konvencionalni
podrobnosti) i 3 0 na~elo na rektifikacija na nepravdata: na
povredata na prvite dve na~ela (pra{awe za ispravawe na nepravdnite
vo poseduvaweto). 1188 Vrz osnova pak, na tie na~ela (raspredelbata e
pravedna ako sekoj ima pravo na sopstvenost so koe e sopstvenik spored
taa raspredelba) ja dava slednava maksima na distributivnata pravda:
"Od sekogo kako }e izbere, sekomu kako e izbran," 1189 so koe ignorira
sekakva raspredelba koja poa|a od principot na egalitarizmot
(ednakvosta). 1190
1187
Ibid, str. 201-202.
1188
Ibid, str. 203.
1189
Ibid, str. 204 i 215.
1190
Mnogu avtori zboruvaat vo korist na ednakvosta vo slednava forma:
"Razlikite vo tretmanot na poedincite treba da bidat opravdani. (Ako
imam torta, a ima deset lica na koi bi sakal da im ja podelam, ili ako sekomu
mu dadam to~no desetina, toa nema - barem avtomatski - da bara opravduvawe,
no ako se oddale~am od na~eloto na ramnopravna podelba, od mene se o~ekuva
da navedam nekoja posebna pri~ina). Najpovolna situacija za toj vid na postavka
e onaa vo koja postoi edno lice (ili grupa) vo odnos sprema site, poedinec
(ili grupa) koi nemaat nekakvo pravo ili ovlastuvawe da se odnesuvaat na
opredelen na~in kako im e volja ili spored hir. Me|utoa, ako odam vo edno
kino namesto vo sosednoto, treba li da go opravdam svojot sopstven tretman
na sopstvenicite na tie dve kina? Ne li e dovolno toa {to mi se odi vo edno
od tie dve kina? Toa {to razlikite vo tretmanot mora da se opravduvaat im
soodvetstvuva na sovremenite vladi, za{to postoi proces koj na ednakov na-
~in se odnesuva sprema site i ne postojat prava odnosot da se opredeluva hirovito.
Me|utoa, golem del od raspredelbata vo slobodnoto op{testvo ne se
ostvaruva preku akcii na vladata, kako {to nitu propu{taweto da se poni{-
tat kone~nite rezultati na lokaliziranite individualni razmeni ne pretsta-
622

2. Po ova ne preostanuva ni{to drugo, tuku teolozite kone~no
da se re{at za novo izmeneto i dopolneto izdanie na Biblijata. I dokolku
toa go storat, pretpostavuvam }e im bide od korist ako nekoi
raboti gi postavat vaka. Na po~etokot egoizmot vodel smetka samo za
sebe. Toa be{e slu~aj so Adam (koj ne znael, kako se vika, no nie od
slu~ajno so~uvani stenografski bele{ki so sigurnost znaeme deka se
vikal tokmu taka). Toga{ za nego nema{e ni{to vredno i nevredno.
Vistina, za da se odr`i deluval spored opredeleni `elbi, nameri i
motivi koi gi ostvaruval determiniran samo od prirodnite, no ne i od
op{testvenite nu`nosti (za takvi nikoga{ ne ~ul). Gospod u{te se
kriel. No naedna{ se javil, i za da ne go vidi nikoj nabrzina ja sozdal
Eva (ottamu se tvrdi deka `enata ne e sovr{ena). Sre}a e {to pritoa
ne zaboravil na Adama da mu go osvetlil patot do nea. Taka, nemu mu
bilo lesno da ja pronajde. Vedna{ se zaqubil vo nea. Nagonot go kutna
i silno povika - "zgrap~i ja, taa e edinstvena, ne izumuvaj ja sega dilemata
- zemi ili ostavi" (zatoa umot na ~ovekot gospod mu go dal podocna).
I Adam í re~e: "Ti si najubavata `ena na svetot." Eva, i samata
bez um, guska nizaedna, ne go sfati {tosot (toga{ se pojavi la`eweto
i naivnosta) deka nema druga so koja Adam mo`e da ja sporedi, nasedna
i vedna{ go prifati. I taka Adam ja }ari. Negovite dol`nosti vedna{
se pro{irija. Osven za sebe, sega mora{e da vodi smetka i za Eva,
a nabrzo duri i za nejzinite deca: toj sî u{te ne znae{e deka toa se i
negovi deca, no {tom gi dava gospod, sigurno se interes na interes (toj
nema{e pojma deka toa se vika kamata), i deka samo ottamu ne treba da
gi izede. No, vidi beqa! So pro{iruvaweto na negovite dol`nosti se
vuva "deluvawe na dr`avata" Koga ne postoi eden nekoj koj gi "tretira site
ostanati i koga site imaat pravo da go prenesuvata sopstvenosta kako sakaat,
ne e jasno zo{to bi se smetalo deka maksimata spored koja razlikite vo tretmanot
mora da se opravdaat e {iroko primenliva. Zo{to razlikite me|u lu-
|eto, mora da se opravduvaat? Zo{to se smeta deka mora da se promeni ili
ispravi ili nadomesti sekoja neednakvost koja mo`e da se promeni, da se ispravi
ili da se nadomesti? Verojatno ovde vo igra vleguva op{testvenata sorabotka:
iako nema pretpostavka na ednakvost (da ka`eme vo primarnite dobra
ili stvari do koi na lu|eto im e stalo) me|u site lu|e, mo`ebi takva pretpostavka
postoi me|u lu|eto koi sorabotuvaat. Me|utoa, te{ko e da se najde
argument za toa: ta ne e mo`no deka site lica koi sorabotuvaat izre~no bi se
slo`ile so ovaa postavka kako eden od uslovite za svojata sorabotka. A nejzinoto
prifa}awe bi obezbedilo nezgodna motivacija za povlastenite poedinci
da odbijat da sorabotuvaat - ili da mu dopu{tat na bilo koj broj na pripadnici
na svojot stale` da sorabotuvaat - so nekoi za niv dale~ni lu|e koi se posiroma{ni
od bilo koj nivni pripadnik. Imeno, vpu{taweto vo takva op{testvena
sorabotka, korisna za onie pomalku povlastenite, seriozno bi ja vlo{uvalo
polo`bata na povlastenite grupi, za{to bi sozdalo odnosi na pretpostavena
ednakvost me|u niv i ponepovlastenite grupi. Ibid, str. 292-294.
623

pro{irija i negovite soznanija.
Po izvesno vreme, talkaj}i niz svetot vo potraga po dobar ulov
(slobodna volja), Adam se sretna so drug ~ovek, kogo samiot go nare~e
Avram, i vedna{ mu predlo`i da sklu~at op{testven dogovor. No, vidi
neranimajko! (toga{ se rodi porokot). Avram re{itelno go odbi i mu
ja posaka Eva. Proba so arno, Adam ne ja dava. Proba so sila i Adam
zamina kaj gospod (ovoj istoriski akt se vika ra|awe na smrta). Sega
Avram ja }ari Eva so sî deca (toj od svoja strana ne znae{e deka tie se
tu|i, tuku gi smetal za miraz). Vo me|uvreme se rodile u{te deca koi
izrasnale vo silni ma`i i prekrasni `eni, pa sega Avram sosema slu-
~ajno so sretna so ~ovek kogo go nare~e Aveq. Aveq ve}e bil socijalizirana
li~nost, za{to kako i Avram se zdru`il so `ena i imal eden
buluk deca koi duri i gi osigural vo za{titna agencija. Pritoa, iako
bil mnogu {etan ~ovek, pod prevez na neznaewe kaj nego se pojavila
mo} za sporeduvawe (zabele`al deka Aveq e posilen od nego) i za
prvpat - ~uvstvoto za razmena. Imeno, toj apriorno sogledal deka `enata
na Aveq e poubava od negovata i ottamu predlo`il nivna zamena.
Aveq ne se soglasil. Avram povtorno ja upotrebuva teorijata na silata,
no sega samiot zaminuva na onoj svet. Sega kaj Aveq se pojavuva
ideja: da ja so~uva grdata Eva, ako ni{to drugo, barem zaradi nejzinite
deca so koi }e napravi dr`ava. I taka bidna. Sega tie namesto nego
odea vo lov i ribolov dodeka za toj da odmara (nekoi nau~nici ovoj istoriski
fakt pogre{no go tolkuvaat deka toa go storil za so niv da odi
na lov i site zaedno polesno da dojdat do hrana). Fakt e me|utoa, deka
ottamu sepak proizleze istoriska presvrtnica. Ottkako drugite vidoa
deka toa {to Aveq go pravi e dobro i tie po~naa taka da pravat (pojava
na imitacijata). Nekoi si zedoa po tri-~etiri, a nekoi bogami i po
sto i pove}e `eni. Me|utoa, nekoi od taka pro{ireni dr`avi (vo po~etokot
nare~eni sestrinstva), bilo poradi svojata brojnost (so brojot
na `enite se umno`uval i brojot na decata {to dovede do pojava na
matematikata) ili mo`ebi poradi ne{to drugo, {to religijata prepu{ta
naukata dopolnitelno da go otkrie i objasni, stana pouspe{ni
vo zadovoluvaweto na svoite interesi od drugi. Prednosta na toj zna~aen
istoriski nastan be{e {to voda~ite na tie zaednici (sega tn.
funkcioneri) po cel den se odmaraa i }ikotea so svoite `eni. Taka se
pojavi zavista, od zavista kole`, od kole`ot nov kole`. A koga vide
deka ako negovite ~eda sami se istrebat nema da ostane ni{to {to toj
samiot }e go istrebi, gospod kone~no im go podari umot koj dovede do
op{testveniot dogovor, od nego izniknaa ekstenzivnata dr`avata i
vlasta (toga{ni bratstva), a od niv moralnosta i pravdata, {to }e
re~e - red i poredok ili vladeewe na pravoto.
3. Ima li pravilo vo sledniov vid na umuvawe: "Ako krugot
nastanal od trijagolnikot, toga{ trijagolnikot e..." Nema i sigurno
nikoga{ nema da go ima! Site velat, takov dogovor ne postoel (ex nihilo
nihil fit), a sepak so ne{to {to nikoga{ ne postoelo se trudat da doka-
624

`at ne{to {to postoi. Taka mislele sofistite, taka misi Rouls, a ako
tie se umni lu|e, za{to taka da ne mislime i nie. Taka dojdovme i do
prviot makedonski avtor na op{etstveniot dogovor koj duri ne se ni
trudi toa da ni go obrazlo`i. Ednostavno go zema kako kone~no utvrden
fakt i veli: "Kazneniot zakon (krivi~niot zakonik, m.z.) go ima za
svoja osnova dogovorot pome|u gra|anite i dr`avata, so koj gra|anite
se samoobvrzuvaat na lojalnost kon zakonot i negovite zabrani, a dr`avata
se samoobvrzuva da kaznuva za oddelni odnesuvawa na gra|anite
samo koga toa e vo korist na nivnite slobodi i prava i zaedni~kite
funkcii na `ivot i samo vo odnapred opredeleni granici. Toa }e re~e
- ne i vo korist na nekoi minlivi, kratkoro~ni celi na samata dr`ava
i ne spored nejzinite arbitrerni merila i potrebi od kaznuvawe." 1191
I tolku.
4. Kako {to mo`e da se zabele`i, vo ovoj pogled ni{to ne se
promeni od vremeto na Trazimah, od edna, i Alkidemant i Kalikle od
druga strana. Preku idejata na Trazimah, spored koja lugeto smetaa
deka e korisno da se dogovorat da ne pravat nepravda i da ne trpat od
nea, se povrzaa onie sofisti koi smetaa deka prvobitnata prirodna sostojba
na ~ovekot ne bila idealna sostojba na ednakvost, sloboda i
sre}a, tuku obratno deka se karakterizira so me|usebni sudiri. Spored
vtoroto stojali{te, tokmu prirodnata sostojba bila idealna sostojba,
koja se naru{ila poradi razvojot na op{testvoto. Pritoa, bea sozdadeni
dve stojali{ta. Prvoto, na Alkidemant spored koe prirodata nikogo
ne go sozdala kako rob, tuku zakonot koj kako tiranin nad lu|eto sozdal
mnogu ne{ta protivno na prirodata. Vtoroto, na Kalikle spored
koe zakonite na prirodata najdobro ja potvrdila neednakvosta me|u
lu|eto i deka taa neednakvost treba da ja sankcioniraat i pozitivnite
zakoni. Ottoga{ pa dosega, a verojatno i vo idnina, }e prodol`at da se
vrtat razli~ni varijacii na ovaa tema. Za site niv e karakteristi~en
streme`ot da se objasni ne{to {to postoi so ne{to {to nikoga{ ne
postoelo. I site bezgrani~no umuvaat i tvrdat: zgodna fikcija za ne{-
to da se objasni so ne{to. A ona {to site sakaat da go objasnat e pravdata,
a ottamu i pravednata (idealnata) dr`ava. Mo`e li toa da se stori?
Jas izre~no tvrdam deka ne mo`e! Gra|anskoto pravo voveduva fikcija
koja za~natoto dete go izedna~uva so ve}e rodeno dete koga e vo
pra{awe negoviot interes. No taa fikcija ne e prifatena vo krivi-
~noto pravo, kade po pravilo pometnuvaweto ne se poistovetuva so ~edomorstvo.
Dali op{testveniot dogovor e od prviot ili od vtoriot
vid na fikcii. Tvrdam deka ne e nitu od eden od tie vidovi. Na pravnite
fikcii ne im e potrebno opravduvawe: tie slu`at za ostvaruvawe
na odredeni pragmati~ni celi. Teoretskite fikcii mo`at da se upotrebat,
no nemaat nikakva smisla ottamu {to nivnata cel e dosegnuva-
1191
Kambovski, V. Na~eloto na zkonitost: legalitet, legimitet, pravda,
Zbornik, Skopje, 1995, str. 203.
625

we na vistinata. Te{ko na onaa nauka {to se slu`i so metodite na
religijata!
Potrebata od napu{tawe na fikciite vo naukata na opredelen
na~in ja objasni Mil. ^udno e me|utoa, {to negovite stavovi ne naidoa
na zaslu`enoto vnimanie. Spored Mil, razli~ni nacii i poedinci ne
samo {to imaat razli~ni poimi za pravdenosta, tuku zgora na toa, vo
du{ata na eden ist poedinec pravednosta ne pretstavuva edno pravilo,
eden princip ili edna maksima, tuku mnogu takvi, a tie so svoite nalozi
ne sekoga{ se soglasuvaat, taka {to tie pri me|usebnoto odbirawe
se rakovodat ili so nekoe tu|o merilo ili so svoite sopstveni naklonetosti.
Taka, na primer, ima nekoi koi tvrdat deka ne e pravedno da se
kazni koj bilo zaradi primer na drug. Drugi zastapuvaat sosema sprotivno
mislewe deka kaznuvaweto na polnoletnite lica zaradi nivnata
sopstvena korist pretstavuva despotizam i nepravda. Oven, pak, tvrdi
deka kaznuvaweto voop{to e nepravedno. Sekoj od niv triumfira dodeka
ne e prisilen osven onaa maksima na pravednost koja ja odbral da
zeme predvid i koja i da e druga maksima na pravednosta. Me|utoa,
{tom nivnite oddeleni maksimi me|usebno se soo~at, sekoj diskutant
izgleda deka ima da si ka`e sebesi vo prilog isto tolku kolku i drugiot.
Nieden od niv ne mo`e da go sprovede svojot sopstven poim za pravednosta,
a da ne pogazi eden drug ednakvo zadol`itelen. Tuka se te{-
kotiite: lu|eto sekoga{ gi ~uvstvuvale kako te{kotii i izmisluvale
mnogu planovi za da gi zaobikolat pred da gi sovladaat. Za da ja izbegnat
poslednata od ovie te{kotii, tie go izmislile ona {to go narekoa
slobodna volja, za{to voobrazuvaat deka ne mo`at da go opravdaat
kaznuvaweto na nekoj ~ovek ~ija volja se nao|a vo edna sosema zamrznata
sostojba dodeka ne pretpostavat deka vo taa sostojba zapadnal bez
kakvo i da e vlijanie na porane{nite okolnosti. Za da gi izbegnat ostanatite
te{kotii, najomilen izum pretstavuva{e fikcijata na eden
dogovor so koja vo nekoe nepoznato vreme site ~lenovi na op{testvoto
se obvrzaa deka }e im se pot~inuvaat na zakonite i se soglasile za sekoe
nivno nepot~inuvawe da bidat kazneti i na toj na~in na svoite
zakonodavci im dale pravo koi tie inaku po pretpostavka ne bi go
imale, da gi kaznuvaat bilo za nivnoto sopstveno dobro ili zaradi dobroto
na samoto op{testvo. Se smetalo deka so ovaa sre}na misla se
nadminuvaat site te{kotii i deka so nea se opravduva kaznuvaweto vrz
osnova na edna druga usvoena maksima Volenti non fit iniuria, deka ne{to
ne e nepravedno ako e storeno so soglasnost na onoj koj po pretpostavka
so niv e o{teten. Edvaj deka ima potrebno da zabele`am, veli natamu
Mil, deka duri i koga taa soglasnost ne bi pretstavuvala ~ista fikcija,
taa maksima ne e poavtoritativna od onie drugite zaradi koi e
vovedena za da gi zameni. Naprotiv, toa e celosen primer na nesiguren
i nereguliran na~in vrz koi pretpostavenite principi na pravednosta
izrasnuvaat. Ovoj poseben princip o~igledno vlegol vo upotreba kako
pomo{ na koja vo itni slu~ai se potpiraat sudovite, koi ponekoga{ se
626

obvrzani da se zadovolat so mnogu nesigurni pretpostavki zaradi pogolemite
zla koi ~esto bi nastanale od sekoj nivni obid da sudat poblago.
Me|utoa, duri ni sudovite ne se vo sostojba dosledno da se pridr`uvaat
na taa maksima, za{to dopu{taat tie dobrovolni anga`mani da
ne se zemaat predvid ako se utvrdi deka se prezemeni vrz osnova na
izmama, a ponekoka{ i vrz osnova na pogre{no izvestuvawe. 1192
5. Ako potekloto na pravdata ne mo`e da se objasni so op{testveniot
dogovor, toga{ kako mo`e toa da se stori? Odgovorot na ova
pra{awe koj go nagovesti Aristotel, go razraboti Mil. Toj odgovor se
nao|a vo nejzinoto neposredno povrzuvawe so pravoto, odnosno kaznata.
I navistina, ako povnimatelno se analizira poimot na pravdata
nesporno e deka toj nu`no e povrzan so poimot na pravoto. Toa najlesno
mo`e da se vidi, kako {to veli Mil, ottamu {to vo najgolemiot
broj jazici, etimologijata na zborovite koja mu soodvetstvuva na zborot
pravda, uka`uva na poteklo koe stoi vo vrska so pozitivniot zakon
ili so ona {to vo najgolem broj slu~ai pretstavuvalo primitivna forma
na zakonot - so avtoritativniot obi~aj. 1193 Toa uka`uva deka prvi-
~niot element vo obrazuvaweto na poimot pravda bil soglasnosta so
zakonot, za potem ~uvstvoto na nepravda da se povrze so kr{eweto na
zakonite i kaznata. 1194 Vistina e, veli Mil, deka lu|eto smetaat deka
poimot na pravdata i nejzinite obvrski mo`at da se primenat na mnogu
ne{ta koi ne se regulirani so zakon, nitu se po`eluva da bidat regulirani.
Nikoj ne saka zakonite da se me{aat vo site podrobnosti na
~ovekoviot `ivot. Me|utoa, sekoj priznava deka edno lice vo celokupnoto
sekojdnevno postapuvawe mo`e da poka`e i se poka`uva ili kako
pravedno ili kako nepravedno. Me|utoa, tokmu tuka poimot na kr{eweto
ona {to bi trebalo da bide zakon u{te se odrazuva vo edna izmeneta
forma. Sekoga{ }e ni pri~inuva zadovolstvo i }e bide vo soglasnost
so na{eto ~uvstvo na zaslu`nost da se kaznuvaat onie dejstvija
koi gi smetame za nepravdeni, iako ne mislime deka bi bilo celishodno
sudovite toa sekoga{ da go pravat. Nie se otka`uvame od toa zadovolstvo
poradi sledovatelnite nelagodnosti. Bi bile sre}ni da vidime
kako pravednoto dejstvie, duri i vo najmali podrobnosti se nametnuva,
a nepravednosta se suzbiva, koga vo toa so pri~ina ne bi se pla-
{ele na sudiite da ne im se doveri tolku neograni~ena vlast nad poedincite.
Koga smetame deka nekoe lice pravednosta go obvrzuva ne-
{to da stori, toga{ obi~no se veli deka bi trebalo da se natera toa da
1192
Mil, \on Stjuard, Utilirarizam, Kultura, Beograd, 1960, str. 61-62.
1193
Ibid, str. 51.
1194
Mil smeta deka najizvornata ideja na pravednosta bila conformity
to law. Toa soodvetstvuva na prviot poim na pravednosta koj Aristotel go postavil
pred svoeto razlikuvawe me|u korektivnata i distributivnata pravednost
i spored koj praveden e onoj koj e nomimos, koj se odnesuva vo soglasnost
so zakonot. Tugendhat, E. op. cit. str. 319.
627

go stori. Nie bi bile zadovolni da vidime deka nego na taa obvrska go
prisil nekoj koj ima vlast. Ako vidime deka toa prisiluvawe preku
zakonot ne bi bilo celishodno, nie `alime poradi taa nemo`nost,
smetame deka e zlo {to nepravdata ostanala nekazneta i se trudime
toa da go popravime na toj na~in {to mu davame silen izraz na na{eto
i javnoto negoduvawe naso~eno protiv prestapnikot. Na toj na~in idejata
na zakonska prisilba u{te pretstavuva ideja od koja poteknuva poimot
na pravednosta, iako taa }e pretrpi opredeleni izmeni pred toj
poim, takov kakov {to postoi vo edno napredno op{etstvo, da stane
kompleten. 1195
Za onie za koi navedenata argumentacija ne e dovolno uverliva
go naveduvam i stanovi{teto na Tagendat spored kogo so posegnaweto
kon op{testveniot dogovor vo nikoj slu~aj ne mo`e da se objasni vtemeluvaweto
na pravdata. Spored nego, kontraktualizmot kako sfa}awe
navistina mo`e da se povika na edna nesomnena prirodna okolnost:
imeno deka site lu|e dokolku voop{to gi interesira sorabotka so drugite
imaat interes site so site da se soglasat vo pridr`uvaweto kon
opredelen sistem na normi. Koi se tie normi? Tie glavno se podudiraat
so onie od tn. zlatno pravilo koe go nao|ame vo razli~ni kulturi,
me|u ostanatoto i vo Biblijata: odnesuvaj se sprema drugite taka kako
{to saka{ tie da se odnesuvaat kon tebe. Pravilata koi pritoa sledat
mo`at da se podelat na tri grupi: prvo, pravila da ne im se na{etuva
na drugite (tn. negativni dol`nosti t.e dol`nosti opredeleni ne{ta
da ne se pravat), vtoro, pravila na drugite (eventualno pod opredeleni
uslovi) da im se pomaga (pozitivna dol`nost), i treto, specifi~no
kooperativni pravila osobeno da ne se la`e i da ne se kr{at vetuvawata,
koi obi~no se opredeluvaat kako negativni dol`nosti.
So ogled na toa {to od pridr`uvaweto kon tie pravila sekoj
mo`e pove}e da dobie odo{to da zagubi, bi bilo nerazumno da ne im se
podlo`uvame pod pretpostavka deka toa go pravat i drugite i ottamu
lesno e da se razbere toa lapidarno podra~je na moralot taka kako vo
osnovata da mu se nao|a nekoj impliciten dogovor. Koga se upatuva na
toa deka bi bilo nerazumno da ne se prifati takov dogovor za umot se
zboruva vo voobi~aena smisla. Na toa, zna~i nema {to da mu se prigovori.
Da ne se prifati takov dogovor bi zna~elo pove}e da mu se na{-
tetuva odo{to da im se koristi na sopstvenite interesi, a toa bi bilo
nerzumno. Me|utoa, kako {to natamu pravilno uka`uva Tagendat, Mackie
so pravo, kako {to toa vpro~em go pravele i drugi, 1196 predupred-
1195
Ibid, str. 53.
1196
Ako se isfrli pravdata, kralstvoto ne e ni{to drugo osven razbojni~ka
dru`ina, bidej}i, {to se razbojni~kite dru`ini, ako ne se mali
kralstva. Dru`ina e grupa lu|e upravuvana od eden voda~ svrzani so zaemen
dogovor da go delat plenot spored utvrden zakon. Ako ova zlo se zgolemi so
pridoa|aweto na golem broj, taka {to i da zazeme nekoi mesta, pa vostanovi i
628

uva deka toj zbir na pravila e osnova za site koopetracii me|u lu|eto,
i deka duri i razbojni~kata banda mo`e da postoi samo ako vo taa smisla
e moralna. 1197 I grupata koja ne gi priznava tie dol`nosti kon nadvor
sepak mora da gi prifa}a kon vnatre, za{to bez niv ne mo`e da
postoi kooperacija. Sekako, toa predupreduvawe ni ja otkriva i prvata
slabost na taa pozicija: dokolku moralot (pravdata, m.z.) se razbere
kontraktualisti~ki bi bilo nerazumno koga ne bi se pridr`uval samo
vo odnos na onie so koi se saka da se kooperira. Ne postoi duri nitu
ograni~ena pretenzija na univerzalnost koja ja nao|ame vo tradicionalnite
morali. Strukturalnata ograni~enost na kontraktualizmot
kako mo`en poim na moralot pojasno ja prepoznavame ako go zememe
predvid protivargumentot koj protiv toa sfa}awe go upotrebi ve}e
Platon vo vtotata kniga na svojata "Dr`ava": najrazumno bi se odnesuval
onoj koj prividno se pridr`uva na moralnite pravila (na pravdata,
m.z.), no gi kr{i sekade kade {to toa mu koristi i toa mo`e neotkrieno
da go pravi... Seto toa pravi kontraktualizmot da se smeta za
quasi-moral, ili poinaku mo`e da se ka`e deka toa e "moral" na onoj
koj nema ~uvstvo na moral. 1198
svoe sedi{te, osvoi gradovi i podjarmi narodi, toga{ toa i javno si go prisvojuva
imeto kralstvo {to mu go dodava na smalenata al~nost, tuku dodadenata
nekaznivost. Za ova duhovito, no i vistinito mu odgovoril nekoj zaroben pirat
na Aleksandar Veliki. Koga krlot go pra{al ovoj ~ovek {to mislel koga
se re{il da napa|a po moriwata, ovoj mu odgovoril drsko: Istoto {to i ti
koga go napa|a{ Svetot, no bidej}i jas toa go pravam so mal korab, me narekuvaat
razbojnik, a tebe bidej}i istoto go pravi{ so golema flota te narekuvaat
car. Avgustin, A. Za dr`avata bo`ja, Kultura, Skopje, 1997, str. 190-191. So
drugi zboovi duri ni tie {to se hranat so zlostorstvo i so prestap ne bi mo-
`ele da `iveeat bez barem mal del na pravednost. Imeno, ako nekoj ukrade
ili grabne ne{to od onie so koi zaedno kradel, toj nema pove}e da ostane vo
svojata razbojni~ka dru`ina. I toj {to se vika piratski poglavar ako ne go
razdeli plenot podednakvo ili }e bide ubien od sojuznicite ili }e bide napu{ten.
Velat deka i me|u aramiite postojat zakoni na koi ovie im se pokoruvaat
i gi {titaat. Koga ve}e silata na pravednosta e tolkava {to ja zgolemuva
i zajaknuva duri i mo}ta na razbojnicite, mo`eme li da zamislime kolkava
}e bide nejzinata sila me|u zakonite i sudovite, kako i vo ustanovite na
rapublikata." Ciceron, M. T. Za dol`nostite, Magor, Skopje, 2005, str. 132.
1197
Ottamu, smetam, mo`e slobodno da se ka`e deka - pravda e i ednakvo
da se podeli ukradenoto: bez pravda nema uspeh nitu na zlostorni~kite
zdru`enija.
1198 Tugendhat, E. op. cit. str. 64-67. Protiv konrtaktualizmot (a ne kako
{to obi~no se smeta protiv utilitarizmot) mo`e da se upotrebi primerot so
pette lica na koi itno im e potrebna transplantacija i {estiot koj gi ima
potrebnite organi Stanuva zbor za nemoralna mnozinska odluka spored koja
{estiot treba da se ubie za drugite pet da ostanat vo `ivot. Primerot e zgo-
629

Nitu dr`avata, nitu pak pravoto i pravdata ne nastanala preku
nekakov op{testven dogovor, pa ottamu ne se potrebni kakvi bilo naklapawa
od tipot deka lu|eto go prenele svojot suverenitet vrz nea i
vlasta, za od niv da izvle~at pogolema korist. Lu|eto naprosto dopolnietelno
ja uvidele korista od dr`avanata organizacija koja vo po~etokot
im bila nametnata so sila. Tie stanale svesni deka so pot~inuvaweto
na nejzinite zakoni e opfaten interesot na sekoj poedinec i deka
ottamu toa e i op{toto dobro iako vo po~etokot pravdata od strana na
nejziniot "pronao|a~" ne bila nameneta za taa cel. Od sega{na pozicija
za nea sekoj poedinec mora da razmisluva kako {to toa go pravi
edna privle~na dama. Ako gospod, prirodata, ili koj i da e drug, kako
silexija mu ja zabil pravdata, toga{ toa ne zna~i ni{to drugo, tuku
deka go siluval. Ednakva situacija e i ako toa mu go storilo op{testvoto
spored vakov ili onakov dogovor (pove}emina silexii) zaradi
pogolemoto op{to dobro koe i za nego e dobro. Samo ako toj go sakal
toj akt (ako go pobaral) ili dopolnitelno go prifatil (ne se opriral),
nema siluvawe. 1199 Pravdata, }e se soglasite, ne e i ne treba da
pretstavuva toa, tuku treba da egzistira kako i slobodnata qubov. Ova
me|utoa, vo nikoj slu~aj ne doka`uva deka pravdata proizlegla od nekakva
op{ta soglasnost, za{to nitu qubovta, nitu koe i da e drugo moralno
~uvstvo, vrednost (prava, slobodi) ili doblest (hrabrost, humanizam...)
go nema svojot kraen izvor vo kakov i da e dogovor, tuku ednakvo
kako i pravdata vodi poteklo od interesot, od `elbata za sre}a, od potrebata
da se postigne nekoe zadovolstvo ili da se odbegne nekoja bolka,
prosledena so naklonetost (simpatija). Poinaku Rouls. Toj i nedna
kritika i za teorijata na Habermas spored koja kriterium na vistinata
(moralnoto) e kvalifikuvan konsenzus na onie koi argumentiraat. Spored
nego, argumentacijata e intrasubjektiven diskurs, a so ogled deka celosen
konsenzus ne e mo`en tuka vladee mnozinski princip: politi~ki ispravno e
ona za {to }e se soglasi mnozinstvoto, a moralno ispravno e ona za {to }e se
soglasat site. Toa e logika koja Tagendat ja smeta za drveno `elezo! Vidi:
Tugendhat, E. op. cit. str. 147- 148.
1199
Ako uvidime deka moralnata svest e rezultat na edna - se razbira
ne nemotivirano - "jas sakam," ako ja nadminuvame pretpostavkata koja ja pravat
re~isi site tradicionalni etiki - osobeno Kantovata - deka moralnata
svest e ne{to {to prirodata go zabila vo na{ata svest. Taa pretpostavka dovede
do toa deka nekako po`eluvano se izveduva moralot bilo od ~ovekovata
priroda voop{to, bilo od nekoj nejzin aspekt kako {to e umot. Pretstavata za
nekoi zabienosti ja smetam za teolo{ki ostatok. Nie vpro~em, sme poslobodni
na{ata avtonomija dosegnuva podaleku odo{to se gleda poa|aj}i od takvi
pretstavi... Ona {to tuka vo prv red treba da se sogleda e deka nekoe
apsolutno "jas moram," koe ne e potpreno so nekoe koe bilo implicitno "jas
sakam" logi~ki posmatrano e besmislica. Tugendhat, E. Predavanja o etici, Naklada
Jesenski i Turk, Zabreb, 2003, str. 54.
630

govite brojni sledbenici uporno gi uveruvaat ednite deka samo pravdata
vo kapitalizmot e moralno dobro (navodno kolku i qubovta i seksot),
za{to so op{testven dogovor se soglasile (prifatile) drugite da
dobivaat pove}e kako conditio sine qua noni samite da se ofadat. I ako
nekoj pra{a, a {to e so startnite pozicii - sleduva odgovorot na Nozik:
samite si go baravte. Vinovna e va{ata slobodan volja, va{iot
sloboden izbor. So toa {to kupuvavte koli samo od sopstvenikot na
"Ford" vie mu ovozmo`ivte tokmu toj da se zbogati i da ima popovolna
startna pozicija od va{ata. A rektifikacija? E toa ti e, veli Nozik,
ispravawe na kriva Drina. 1200
1200
Samiot poim rektifikacija koj se upotrebuva vo matematikata,
vsu{nost i ne zna~i ni{to drugo, tuku poramnuvawe na kriva linija.
631

632

G l a v a V
MO@NI KONSTATACII
1. Prethodnite razgleduvawa vo osnova mi poslu`ija da go identifikuvam
potekloto i pojdovnite osnovi za opredeluvawe na poimot
na idejata na pravdata. Vo taa smisla gi navedov samo glavnite stojali-
{ta koi podrobno se razrabotuvaat vo filozofijata na pravoto. Sumarno
zemeno, moj stav e deka prvata lekcija koja ja u~at lu|eto e da se
vardat od prirodnite nepogodi, od drugite `ivotni i od drugite lu|e,
za{to se raboti za so um obdareni su{testva. Takviot ~ove~ki um vodi
kon `elbi, `elbite kon nade` i strav za postignuvawe ili za~uvuvawe
na negovite interesi, 1201 interesite kon opredelena cel (sre}a: postignuvawe
na zadovolstvo i izbegnuvawe na bolka), a seto toa kon opredeleno
povedenie. I dotuka `ivotnite ne se razlikuvaat mnogu od lu-
|eto: vpro~em, kaj niv nagonot ja ima istata funkcija kako i ~ovekoviot
um. No, razlika sepak postoi. Taa se sostoi vo toa {to edno od svojstvata
na umot e da se imaat pove}e interesi. Problem, me|utoa, nastanuva
koga se saka edno {to ne mo`e da se podeli na dve ili koga se
saka mnogu, a ne mo`e da se ima sî. Nagonot ne zapa|a vo dilemi i deluva
avtomatski, no umot mora da se ma~i. Ottamu, izlezot se bara vo samiot
um koj veli - treba da se pravi razlika me|u dobroto i zloto. Vo
nea e klu~ot koj treba da go izbalansira umniot interes so umnoto povedenie
i da gi iskoreni lo{ite iteresi i lo{oto povedenie. Na toj
na~in e re{en prviot problem na ~ovekot, no vedna{ se pojavija dva
novi: da se nau~i {to e dobro, a {to lo{o, i otkako toa }e sovlada od
site, da se natera sekoj so prikladni sredstva i na prikladen na~in da
go pravi samo ona prvoto. Za taa cel na po~etokot narodot si izmislil
i si vovel bogovi, bog nad bogovite i/ili samo eden bog. 1202 Me|utoa, lo-
{ite povedenija za ostvaruvawe na dobri ili lo{i interesi ne is~eznale.
Ottamu, za da go sopre svoeto lo{o povedenie, so pomo{ na istiot
toj um ~ovekot go izmislil pravoto, a za da go sopre lo{oto pravo
1201
^ovekot e sozdaden da odi samo napred: i koga se vra}a toj odi napred
- sekoga{ kon svojot interes.
1202
So ogled na toa {to mnogute bogovi gi za~uvale site karakteristiki
na ~ovekot i ottamu se karale za svoite interesi {to vodat kon sre}a na
lu|eto be{e potreben bog nad bogovite koj treba{e da pretstavuva paradigma
za vistinskiot lik na doblesen ~ovek. No, so ogled na toa {to pokraj takviot
bog ostanuvaa i onie lo{ite, pretstavata za lo{oto mo`e{e da se iskoreni
samo so voveduvaweto na eden edinstven dobar bog (monoteizam).
633

- pravdata. A otkako go storil toa, razvil brojni koncepti za nivnoto
vistinsko ostvaruvawe. Me|u niv pak, kako osnovni mo`at da se izvle-
~at slednive:
1 0 Egalitaren koncept. Osnovata na konceptot pretstavuvaizedna~uvaweto
na site lu|e spored svoite biolo{ki, materijalni i duhovni
sposobnosti, nivnite potrebi i na~inot na nivnoto zadovoluvawe
- op{ta ednakvost na lu|eto vo site pravni odnosi. Pravdata
pak, se sfa}a kako zbir na univerzalni i nepromenlivi kategorii, dadeni
od gospod ili od prirodata vo prvobitnata sostojba.
2 0 Polo`ben koncept. Pravdata ne poteknuva od razlikite vo
prirodnite sposobnosti, tuku od op{testveniot status od steknata ili
nasledena klasna, stale{ka, rasna, religiozna, nacionalna polova i
sli~na pripadnost koja e zaslu`ena.
3 0 Liberalen koncept. Osnovata na ovoj koncept, koj pretstavuva
moderna varijanta na egalitarniot koncept na teorijata na prirodnoto
pravo e minimalnata ednakvost (izedna~uvawe na site kako gra-
|ani). Pravdata se sfa}a kako ednakva pravna sposobnost preku
ednakvo garantirawe na li~nite i politi~kite prava. 1203
Pritoa, ednakvosta za poedinecot zna~i: a) ostvaruvawe na
celosna individualnata sloboda: sloboda na poedinecot, ograni~ena
samo so slobodata na drugite (sekoj mo`e da izbira kako }e postapuva
vo ekonomskata sfera - ekonomska kompetencija) i b) otsustvo na dis-
1203
Pravnata dr`ava mora sekomu da mu obezbedi minimum neophodni
dobra za egzistencija (princip na egzistencijalen minimum). Principot na
pravednost se pojavuva kaj mnogu op{testveni institucii, kako vo oblasta na
~ovekovite duhovni interesi (sloboda) i kako poredok koj ovozmo`uva raspredelba
na nedovolniet ekonomski dobra. Vo prvata oblast toj se izrazuva vo
normativno garantirawe na slobodite za site lu|e: sekomu mora da mu e dostapna
slobodata vo ramkite na ednakvosta na {ansite i slu`bite kako i na
istaknatite pozicii vo op{testvoto. Vo ekonoimskata sfera e dopu{teno
otstapuvawe od ednakvata podelba (egalitaristi~kiot stav za "ednakvost na
stomacite") ako toa e neophodno apsolutnata golemina na podelbata na ekonomskite
dobra dolgoro~no da se maksimira za najmalku povlastenite ~lenovi
na op{testvot (socijalno hendikipiranite koi go zazemaat najniskoto sklailo
vo op{testvenata hierarhija). Ovoj princip na socijalna pravednost koj se
sproveduva vo pravnata dr`ava, bara prezemawe na opredelni normativni zafati
koi doveduvaat do poramnomerna podelba. Koga pazarnite mehanizmi na
slobodniot natprevar }e dovedat do dolgoro~ni vlo{uvawa na polo`bata na
najmalku povlastenite vo op{testvoto, so niv mora da se obezbedi egzistencionalen
minimum na dobra potreben za pristoen `ivot. Li~nata sloboda na
poedincite treba da se obezbedi od site zagrozuvawa {to mo`at da proizlezat
od vr{eweto na ekonomskite slobodi, se dodeka postoi vidliva i trajna
neednakvost na pozicijata na slobodite. Stojanovi}, D. Pravno-eti~ki principi i
pravna dr`ava, Pravni `ivot, Beograd, 1989/6-7, str. 1088.
634

kriminacija (ednakvost na {ansite). Ednakvosta, pak za dr`avata zna-
~i: a) nametnuvawe preku pravoto na {to i da e {to ja sopira slobodata
i b) vozdr`uvawe od diskriminacija (odnosno, otvorenost i dostapnost
pod isti uslovi na site na sekoja polo`ba vo op{testvoto). 1204
4 0 Utilitaristi~ki koncept. Osnova na ovoj koncept pretstavuva
interesot na lu|eto za sebe i za op{etstvoto da ostvarat maksimalna
sre}a, blagosostojba (otstranuvawe na bolka i postignuvawe na
zadovolstvo). Toa zna~i deka:
- lugeto imaat ednakvi mo`nosti za steknuvawe materijalni i
duhovni dobra,
- postojat individualni prirodni i op{testveni razliki me|u
lugeto i vrz osnova na toa razli~ni startni pozicii,
- postojat individualni slobodi,
- pravednosta ili nepravednosta na neednakviot tretman na razli~nite
ne se opravduva so razli~nite individualni svojstva na lu|eto,
tuku so razli~nata poleznost na tie svojstva za op{testvoto
- dozvoleni i pravedni se razliki vo pravnite polo`bi, funkcii,
prava i dol`nosti, raspredelbata na op{etstvenata mo} i bogatstvo,
obrazovanieto i sli~no, no samo ako ja zgolemuvaat efikasnosta
na sistemot vo smisla na empiriski proverlivata korisnost za celinata
na sistemot i za sekoj negov oddelen del (poedinecot).
Pritoa, zna~ajno e deka vo sekoj od navedenite koncepti se tvrdi
deka samo so podr`uvawe na negovite izvorni kriteriumi za pravdata
so sozdadeni uslovite za dobli`uvawe na pravoto do pravdata.
Ako pravniot poredok e inspiriran od doblesta pravda kako {to tie
ja sfa}at, postoi pravedeno pravo - pravo usoglaseno so pravdata (vladeewe
na pravoto), odnosno, takov praven poredok vo koj pravnite polo`bi,
funkcii, prava i dol`nosti, raspredelbata na op{testvenata
mo} i bogatstvo, obrazovanieto i sli~no se pravedno raspredeleni.
2. Vo nastojuvawe vo osnovni crti da go sumirame ona {to dosega
be{e izneseno ne mo`eme, a da ne konstatirame deka vo preddr`a-
1204
Osnovni na~ela na liberalizmot se: 1 0 Neprijatelstvo i somni~avost
sprema dr`avnata mo}, i naglaska na va`nosta na raznovidni centri na
mo}. 2 0 Oddelenost na dr`avata od civilnoto op{testvo kako biten preduslov
na demokratskiot poredok. 3 0 Po`elen oblik na dr`ava e bezli~na (zakonki
ograni~ena) struktura na vlasta. 4 0 Bitna va`nost na ustavnosta so koja se garantira
formalnata ednakvost (pred zakonot) i formalnata sloboda (od samovolie)
vo oblik na gra|anski i politi~ki slobodi ili prava bitni za pretstavni~kata
demokratija: pred sî slobodata na govorot, izrazuvaweto, zdru`uvaweto
i misleweto, kako i (za liberalnite demokrati) "eden ~ovek - eden
glas," strana~ki pluralizam. 5 0 Za{titen prostor na individualnata avtonomija
i inicijativa vgraden vo zakonot. 6 0 Va`nost na pazarot kako mehanizam
za koordinacija na razni dejnosti na proizvoditelite i potro{uva~ite. Held,
D. Modeli demokratije, [kolska kniga, Zagreb, 1990, str. 279.
635

vna sostojba pravdata kako odgovor na naru{enata ramnote`a na prvobitnoto
op{testvo, naru{enata ramnote`a me|u dobroto i zloto predizvikana
od opredeleni nepravdi se ostvaruvale so pomo{ na sopstvenata
ili zdru`enata sila na soplemenicite. Takvata sila obezbeduvala
da se izvr{i odmazda sprema sekoj onoj {to naru{il ~uvstvoto na
pravda i delewe na po~esti sprema sekoj onoj spored toa isto ~uvstvo
toa go zaslu`il. Vo nedostig na takva sila so koja sigurno i sekoga{
}e se vozvrati storenoto zlo so zlo, se barale sporedni sredstva za koi
se veruvalo deka vo sebe sodr`at dovolna mo} so koja mo`e da se ostvari
istiot efekt. Ottamu, se posegnalo kon kletvata i magijata kako
prikladni sredstva za ostavruvawe na ednakvosta na zloto, no i kon
blagoslovot kako posredno sredstvo za ostvaruvawe na ednakvosta na
dobroto. Na toga{niot ~ovek, me|utoa, ne mu trebalo mnogu vreme da
uvidi deka taka izbranite transcedentalni sredstva nikoga{ ne ja ostvaruvale
funkcijata {to toj im ja opredelil. Imeno, premnogu ~esto
se slu~uvalo gospod da ne gi soslu{a frlenite kletvi, taka {to onoj
koj storil mnogu nepravdi i natamu prodol`uval da `ivee vo blagosostojba,
mir i spokojstvo. Ostanuvalo samo vetuvaweto na gospod deka
nepravedniot kaznata sepak }e go snajde, no ne na ovoj, tuku na onoj svet
ili barem preku oddevaweto na nekoj blizok od negovite pokolenija do
~etvrtoto koleno. Vo takvi uslovi na obi~niot, makar i malku razumen,
~ovek ne mu ostanuvalo ni{to drugo osven pravdata povtorno da ja
zeme vo svoi race.
No, ottamu {to vra}aweto kon privatnata odmazda vodelo kon
istata anarhija koja re~isi vo ni{to ne se razlikuvala od onaa
predizvikana so "gre{kite" na gospod, trebalo da se pronajde novo
sredstvo {to ne{tata }e gi dovede vo nekoj red. Takvata sila se pojavila
so nastanuvaweto na dr`avata. Taa sila se vika pravo. Dr`avata i
pravoto se pojavile kako novo posredno sredstvo me|u povredeniot i
onoj {to povredil, me|u onoj {to pretrpel {teta i onoj {to treba da
ja nadomesti so mo}ta na nejziniot prisilen aparat - vlasta.
Fakt e me|utoa deka vo svoite po~etni formi dr`avata ne mo`ela
da ja obezbedi o~ekuvanata pravda vo odnosite me|u lu|eto. So po~etnite
preto~uvawa na izvesni ve}e izgradeni moralni pravila vo
pravoto, taa obezbedila odredena sigurnost kako osnova za ostvaruvawe
na pravedni odnosi, no ni od daleku takva sigurnost kakva {to e
neophodna za postignuvawe i odr`uvawe na sre}ata na site. Pritoa,
ve}e sozdadenata nedoverba vo gospod, so ni{to ne im davala garanci
na podanicite na dr`avata deka i suverenot kako delitel na pravdata
nema da gi sledi negovite stapki i daka nema da gi pravi site onie
otstapki vo korist na nepravdata toga{ koga nemu, bilo poradi pristrasnost
ili poradi nekakov negov interes toa }e da mu bide od korist.
1205 Brojnite zloupotrebi vo taa nasoka samo gi zacvrstuvale niv-
636
1205
"Pravednost! Be{e li toa poim {to e dostoen za obo`uvawe? Bo-

nite somnevawa, a ottamu i nivniot otpor kon novoto sredstvo za obezbeduvawe
na ednakvosta. Nedoverbata se uslo`nuva{e ottamu {to
mnogu brzo se pojavi i permanetnata borba me|u crkvata i dr`avata za
prevlast okolu posredni~kata uloga vo ostvaruvaweto na pravdata.
Seto toa predizvika mnogumina i natamu da ja preferiraat privatnata
odmazda namesto nesigurnata crkovna i dr`avna pravda.
Vo takvi uslovi be{e nu`no tragaweto kon iznao|aweto na
treto izlezno re{enie koe navistina }e bide vo korist na obi~nite
lu|e, takvo re{enie koe }e gi smali posledicite od bespo{tednata
kompetija na dr`avata i crkvata i koe navistina }e vodi kon pravda za
site. Toga{ koga pove}e ne be{e te{ko da se sfati deka borbata me|u
crkvata i dr`avata ne e borba vo interes na poedinecot, tuku vo nivni
sopstveniot interes se rodi idejata za prirodnoto pravo. Nesoborliv
fakt e deka onoj koj nema dovolno sila samiot da se bori ili se otka`uva
od natamo{nata borba ili za da uspee vo nea ja multiplicira svojata
sila preku zdru`uvawe so drug. Vo takvi uslovi povikuvaweto na
prirodnoto pravo e nova transcedentalna ideja koja na podanicite im
be{e neophodna za da se zdru`at vo doka`uvaweto na svojata vistina i
pobeda na svojata ideja za toa {to e pravda i kako taa treba da se ostvaruva.
Taa ideja se zasnova vrz po~etno koketirawe na poedincite
edna{ so crkvata, drugpat so dr`avata, a ponekoga{ i so dvete zaedno.
Krajnata cel na toa koketirawe ne be{e nitu interesot na crkvata
(prika`uvawe deka prirodnoto pravo poteknuva od bo`jata pravda), ni
interesot na dr`avata (prika`uvawe deka prirodnoto pravo poteknuva
od op{testveniot dogovor), tuku isklu~ivo interesot na gra|aninot.
Pritoa, mora da se naglasi deka idejata za prirodnoto pravo ne ja
zagubi svojata transcedentalnost nitu koga se odlepi od koncetite na
nejzinata vrzanost za gospod i suverenot. Imeno, povrzuvaweto na idejata
za prirodnoto pravo (pravda) so ~ovekoviot um ni najmalku ne ja
pravi racionalna i prifatliva izmislenata ideja deka prirodnoto
`estven poim? Poim od prv red! gospod i prirodata se nepravedni, tie imaat
svoi qubimci, tie pravat izbor vo milosta, eden izlo`uvaat na ve~na opasnost,
a na drugiot mu dodeluvaat lesna, banalna sudbina. A ~ovekot so jaka volja?
Za nego pravednosta e edna strana, a slabosta {to go paralizira, samo
bitno somnevawe - a, od druga strana, fanfara {to go povikuva na nesomneni
dela. Zna~i, bidej}i ~ovekot, za da ostane vo domenot na moralot postojano
mora da ja korigira "pravednosta" vo ovaa smisla so "pravednosta" vo druga
smisla - toga{ {to ostanuva od bezuslovnosta i radikalizmot na ovoj poim?
Vpro~em, ~ovek e "praveden," bilo od ednoto bilo od drugo stanovi{te. Ostatokot
e liberalizam i denes ni ku~e ne bi zala`al so nego. Razbirlivo e deka
"pravednosta" e prazen zbor na bur`uazijata, a za da se mine vo akcija bi moralo
najprvo da se znae na koja pravednost se misli: na onaa {to sekomu mu go
dava negovoto ili na onaa {to na site im dava podednakvo." Man, Tomas. Vol-
{ebniot rid II, Na{a kniga, Skopje, 1987, str. 410.
637

pravo e ne{to {to ~ovekot go nosi so sebe so svoeto ra|awe. Prirodnoto
pravo, i pokraj imeto {to go nosi, ne e ne{to prirodno, tuku
samo ve{ta~ka kategorija, emanacija na ~ovekot {to vo opredeleni
op{testveni uslovi treba{e da poslu`ni kako prikladno sredstvo za
ostvaruvawe na opredeleni interesi. Toga{ koga se pojavi, ednakvo
kako i sega, prirodnoto pravo ostana sinonim za pravdata, sinonim za
eden regulator na op{testveniot `ivot koja na ~ovekot mu e neophodna
za da izleze na kraj so povedenijata koi ja naru{uvaat negovata
sre}a. Nakratko, pravdata e ideja {to sekoga{ e naso~ena kon drug i od
~ija primena sekoj i sekoga{ sakal da izvle~e opredelena korist za
sebe. Ottamu, ne treba da za~uduva upotrebata na prefiksot pravedno
za prinesuvaweto `rtvi na gospod so cel da se opravda preveniraweto
na negoviot grev kon ostanatite, za ubivaweto na invalidiziranite
lica so cel da se so~uvaat samo zdravite za napornite osvojuva~ki vojni,
za ropstvoto koe nosi besplatno iskoristuvawe na tu|iot trud, za
primenuvaweto ostri i surovi kazni i za najsitni kra`bi za da zajakne
idejata za nepovredivosta na sopstvenosta, za vrednosta na rasata zaradi
istrebuvawe na drugite, za pomalite prava na nacionalnostite
zaradi so~uvuvaweto na vlasta na mnozinstvoto, za vrednosta na demokatatskata
vlast zaradi doa|awe do nafta i za bezbroj drugi primeri
od istorijata.
Treba li za seto toa da se obvinat utilitaristite. Da potsetam
toa se onie misliteli {to otkrija deka i zemjinata topka se vrti
okolu svojot interes i vo toj kontest najdoa deka interesot neizbe`no
e pomesten i vo poimot na pravdata. 1206 Toa otkritie im poslu`i za
prenaso~uvawe na korista od negativna vo pozitivna nasoka vo koja
treba da se dvi`i i ostvaruvaweto na pravdata - vo op{ta korist koja
vodi kon sre}a za site. Nivnata ideja ne e deka pravdata treba da ne
vodi nazad kon na{ite instinkti, ne kon ne{to za {to se tvrdi deka ni
e vrodeno i ottamu kon beda i nesre}a, tuku naprotiv kon blagosostojba
i sre}a za site preku pravilno sfa}awe na pravdata kako steknata
doblest koja od koja treba da proizlezat i drugi doblesti. Utilitaristite
ne zboruvaat za pridr`uvawe kon pravdata zaradi samata pravda,
tuku zaradi korista {to vodi kon unapreduvaweto na svetot. Ottamu,
ne e ~udno {to ovoj koncept im pre~i samo onie koj nudat propast
na op{testvoto, pa i na svetot voop{to. Me|u niv e i eden na{ avtor
koj izre~no veli: "Potrebata i ~uvstvoto za pravda e osnovna antropolo{ka
odlika na ~ovekot, a maksimata Fiat iustitia pereat mundus ("Neka
se vr{i pravdata, pa makar propadnal svetot"!), bi trebalo da ostane
vo zapisot na nekolkute poraki na ~ovekovata civilizacija za eventu-
1206
Kako {to dvi`eweto na kamen ne e mo`no bez pri~ina, taka ni
dvi`eweto na voljata ne e mo`no bez interes (Zakonot na celta glasi: nema
sakawe, ili {to e isto, nema postapka bez cel). Jering, R. Ciq u pravu, CID,
Podgoroca, 1998, str. 17 i 18.
638

alnite idni svetovi, koga ~ove{tvoto navistina bi propadnalo! 1207 Toa
se avtori koi za opredelena ideja se dr`at kako }orav za stap duri i
koga pa|aat vo dlabok ambis. Nivnite tvrdewa ne se potpiraat ne silata
na faktite, tuku na tu| avtoritet i o~igledno ne se opredeleni od
`elbata za dosegnuvawe na nau~nite vistini, tuku od zaludnata nade`
deka na toj na~in se gradi i zgolemuva i sopstveniot nau~en avtoritet.
A tokmu takvite interesi se plitki, individualisti~ki, nenau~ni, pa
ottamu celosno neprifatlivi i `estoko kritikuvani od strana na
utilitaristite.
Nakratko, osnovniot supstrat na site istra`uvawa na prirodnoto
pravo se vrti okolu utvrduvaweto na poimite pravda i pravednost.
Prirodno pravnoto u~ewe go bara{e op{toto dobro. Na toj na-
~in se dojde do idejata za op{tata pravda ili pravda za site, koja samo
dokolku e pomestena vo pozitivnoto pravo mo`e da dovede do toa dobro.
Ottamu, pravdata stana centralna kategorija za koja se smeta deka
mo`e da se nadmine sudirot na interesite me|u op{toto i poedine~noto,
me|u vladetelite i "podanicite" pri ostvaruvaweto na zamisleniot
zaedni~ki interes. Za taa cel pravdata najprvo se pobara vo i od gospod.
Me|utoa, i samiot nepraveden, 1208 toj ne mo`e{e da im ja dade. Naprotiv,
iako semo}en, edinstvenoto {to mo`e{e da go stori be{e na
site lu|e da im podari razli~no ~uvstvoto za pravda. 1209 Vo toa o~igle-
1207
Kambovski, V, Kazneno pravo, op{t del, Kultura, 2004, str. 24. Istata
ideja mo`e da se sretne i vo eden negov porane{en trud: "^ovekovata potreba,
`ed za pravda, e imanentna crta na ~ovekovoto bitie, negova ve~na i nepromenliva
antropolo{ka odlika. "Fiat iustitia pereat mundus" - toa e edna od
osnovnite civilizaciski poraki, mo`ebi najdlaboko vtisnata vo kolektivnata
~ovekova memorija." Kambovski, V. Na~eloto na zakonitost: legalitet,
legitimitet, pravda, Zbornik, Praven fakuletet, Skopje, 1995, str. 219.
1208
Vo ovaa smisla dovolno e da se potsetime samo na negovata vtora
zapoved: "Ne si pravi sebesi re`an lik, nitu kakva i da e slika od ona {to e
gore na neboto, ili dolu na Zemjata, ili vo vodite pod zemjata! Nemoj da im se
klawa{ nitu da im slu`i{! Za{to jas, gospod, bog tvoj, sum bog qubomoren,
koj go kaznuvam grevot na tatkovcite do tretoto i do ~etvrtoto koleno na decata
na onie {to me mrazat, a im uka`uvam milost na iljadnici {to me qubat
i gi dr`at moite zapovedi."
1209
Spored Protagora, lu|eto se zdru`ile za da se so~uvaat od `ivotnite
sozdavaj}i gradovi. No koga se zdru`ile po~nale da si nanesuvaat nasilstva,
pa nemaj}i politi~ko iskustvo se rasprsnale i propa|ale. Ottamu, Zevs
se smiluval i go ispratil Hermes na lu|eto da im vsadi sram i pravda (kako
soedinuva~i na prijatelstvoto) za da ima uredbi i vrski me|u gradovite. Pritoa,
Zevs mu naredil na Hermes, sramot i pravdata da im gi podeli na site i vo
negovo ime da vospostavi zakon koj }e ovozmo`i onoj {to ne e sposoben da u~estvuva
vo steknuvaweto na sram i pravda da bide sotren kako bolest za gradot.
Platon, Dijalozi, Kultura, Skopje, str. 62.
639

dno se rakovodel od nivnite razli~ni interesi. Koga pak lu|eto uvidele
deka takvata pravda ne im e mnogu od korist, istata ja pobaraa vo suverenot
i potrebata za ostvaruvawe na tie celi so nego da se sklu~i
op{testvena spogodba. No, kako i toa mnogu ne im pomogna krajnoto
sredstvo be{e baraweto na pravdata vo ~ovekovata priroda, vo prirodata
na ne{tata i vo ~ovekoviot um. Pritoa, ~ovekoviot um, iako i toj
neednakov kaj site, ja ima{e taa prednost {to e posiguren od ~uvstvata.
Toj um dobro procenil deka op{toto dobro na ~ovekot e negovata
sre}a koja polesno mo`e da se ostvari vo zaednica, odo{to koga sekoj
poedine~no gi vlo`uva svoite skromni usilbi vo taa nasoka. Ottamu, i
umnite utilitaristi ~uvstvitelnata pravda ja zamenija so umnata pravda,
pravda koja podednakvo e vo interes na site. Me|utoa spored utilitarizmot
pravdata se sostoi vo postignuvawe na op{toto dobro, na
op{tiot interes, a zakonite se tolku pravedni kolku {to pridonesuvaat
kon zaedni~kiot interes. Celta na taa pravda e da gi uveri onie
koi uporno se sprotivstavuvaat pobliskiot i pobrziot isklu~ivo poedine~en,
da go zamenat so podale~niot i posporiot ednovremeno zaedni~ki
i poedine~en interes. 1210 Toa e su{tinata i cel na pravdata
preto~ena vo pravoto kade {to mo`e da stekne realna sila za svoeto
o`ivotvoruvawe. "Pozitivnoto pravo e politi~ka volja, prirodnoto
pravo e razum i vo toa e su{tinata na prirodnoto pravo i negovoto
razlikuvawe od pozitivnoto kako postoe~ko pravo." 1211 Nadminuvaweto
pak, na sudirot na politi~kata volja i razumot, usoglasuvaweto na
pozitivnoto so prirodnoto pravo (pravdata), na legalitetot so legitimitetot
e izvonredno te{ka zada~a za koja o~igledno, ako ni{to drugo,
treba da pomine dolgo vreme. 1212 Me|utoa jas barem sakam da veruvam
1210
Vpro~em, odamna e zabele`ano: "Da se `ivee vo doblest i bez poroci
i samo vo korist na op{testvoto, mo`no e edinstveno samo vo celosna sloboda
na takva zaednica kakva {to e ko{nica (p~eli) ili mravjalnik." Volter,
Za doblesta i porokot, Glava IX.
1211
Sadikovi}, ], op. cit. str. 32.
1212
Spored privrzanicite na prirodnoto pravo, umot e zna~i osobina
sposobna da nî zapoznae ne samo so ona {to e objektivno vistinito ili la`no,
tuku, isto taka, i so ona {to e pravedno i nepravedno. Dali e toa navistina
slu~aj? Postojat li normi na povedenie koi se pravedni zatoa {to se soglasni
so umot? Edna druga dvestegodi{na tradicija koja odi od Hjum do Kelzen mu se
sprotivstavuva na idejata na prakti~niot um. Ne mu e protivno na umot, veli
Hjum, koga }e se odlu~i pobrgu da se razori celiot svet odo{to da se izgrebe
svojot prst. Ne mu e protivno na umot koga }e izberam celosno sebesi da se
uni{tam za da spre~am i najmala nevolja na nekoj Indijanec ili za mene celosno
nepoznata li~nost. Moralniot `ivot ne mo`e da se objasni so umot. Strastite,
emociite, moralnoto ~uvstvo se toa {to mo`e da go motivira na{eto
dejstvuvawe. Taa go odre~uva postoeweto na prirodnoto pravo dostapno na
site so posredstvo na samiot um, koe }e ni pru`i pravedni normi na povede-
640

vo ka`anoto deka "pravdata e spora no dosti`na," i pokraj toa {to ponekoga{
"zadocneta pravda e nepravda." 1213
Dosega navedov deka u~ewata za prirodnoto pravo, {to }e re~e
za pravdata, ne be{e zagubeno, tuku samo del od toa nu`no vreme.
Ottamu, samo donekade e vo pravo Straus koga veli: "Da ne se priznae
prirodnoto pravo, e isto kako i da se ka`e deka celokupnoto pravo e
pozitivno pravo, {to bi zna~elo deka pravo e samo ona {to zakonodavecot
i sudovite na razni zemji }e go proglasat za pravo." 1214 So ovaa
konstatacija re~isi vo celost se soglasuvam, no so edna ne taka mala
zabele{ka: ona {to treba da se priznae ne e prirodnoto pravo, tuku
ottamu, prvi~nata, makar i vo rudimentirana forma izvedenata ideja
za pravdata. Prirodnoto pravo ne e ni{to drugo, tuku samo izmislica
za da se dojde do poimot na pravdata. Ottamu, osnovata na pravoto ne e
prirodnoto pravo. Apsurdno e takva fikcija da mu se nakalemi na
prvobitniot ~ovek. Za toa dovolno uverlivo zboruva Jering. Spored
nego, site pravila, postavki i pravni ustanovi bez isklu~ok za svoeto
poteklo treba da mu se zablagodarat na prakti~nite motivi, deka se
nie za upravuvawe so voljata. Me|utoa, vo {to se sostoi taa racionalnost i vo
koja mera praviloto na umot navistina e sposobno da go vodi na{eto dejstvuvawe?
Nikoga{ ne mo`e{e da se najde kriterium za pravdata koj bi uspeal
da ja dobie soglasnosta ako ne na site, barem na site onie ~ija{to moralnost
i inteligencija se ceni. Sekoj e uveren deka pravdata }e triumfira so pobeda
na negovata sopstvena rabota... Sprotivnite tabori nemaat isto sfa}awe za
pravdata... Ne mo`e da se odre~e faktot deka pravdata zema razli~ni izgledi,
sekoga{ prilagodeni na tezite na postojnite protivnici... Nakratko, sekoj ja
pravda za svoja smetka, pravdata koja e vo negova polza. Ottamu, Perelman so
pravo zaklu~uva deka poradi brojnite nesoglasuvawa koi se odnesuvaat na ovoj
poim i negovata primena, treba da ne napravat pretpazlivi vo taa oblast.
Lajbnic, veli natamu Perelman, to~no utvrduva deka praviloto na umot od nas
bara da go usloglasime dobroto koe sakame da mu go pribavime na site so potrebite
i zaslugite na sekoj poedinec. No, zarem nema drug kriterium osven
zaslugatite i potrebite? Zarem naj~esta definicvija na pravdata ne e cuique
suum, sekomu ona {to mu pripa|a, so ogled na toa {to pravata i obvrskite na
site se opredeleni so zakon? Se smeta za pravedno na lu|eto da im se dade to~no
ona {to zakonot im go dodeluva. Zarem ponekoga{ ne e pravedno istite da
se tretiraat na ist na~in? Ili pak, postapkata ponekoga{ da se usoglasi so
nivnite dela ili nivnata op{testvena polo`ba? Nitu edno od ovie gledi{ta
ne e celosno zanemarlivo, me|utoa vo tie praktiata ~esto doveduvaat do razli~ni,
duri i do nespoivi zaklu~oci. Pelerman, H. op. cit. str. 4, 5 i 14-16 i 185.
1213
Ili kako {to toa go veli [ek: Pravdata sekoga{ mora da se dostigne
sega i ovde: nejzinoto odlo`uvawe za utre ili zadutre pove}e ne se
smeta za razumno. [ek, H. Zavist, jedna teorija dru{tva, Algoritam, Beograd,
2008, st. 290.
1214
Strauss, L. op. cit. str. 10.
641

samo rezultati na istoriskoto isustvo, i deka nitu edno edinstveno
me|u niv na ~ovekot ne mu go proi{alo negovoto vrodeno i pravno ~uvstvo,
duri ni najednostavnite pravni vistini koi prividno se razbiraat
sami po sebe. Deka ne smee da se ubiva, da se vr{i grabe`, da se
krade, toa ~ovekot moral da go nau~i samo preku iskustvoto, samo toa
iskustvo moralo da go pou~i deka pri zaedni~kiot `ivot ne mo`e da
opstane: vo pravoto kako i vo sî drugo ~ove{tvoto mora{e da se opameti
duri otkako gi izgorelo prstite. Vo pogled na pravoto, prirodata
na ~ovekot vo `ivotniot pat ne mu dala nikakva druga oprema, osven
onaa koja i za site drugi granki na prakti~noto znaewe, i kako {to ne
go nau~ila da pravi konduri i obleka, da gradi ku}i i brodovi, taka ne
mu dala nitu upatstvo da vospostavi pravni ustanovi koi mu se potrebni.
Nakratko, pravoto e istoriski proizvod ne pomalku od zanetite,
brodogradbata, tehnikata. Kako {to prirodata ne mu ostavi na Adama
vo du{ata pretstava za lonecot za varawe, za brodot ili za nekoja parna
ma{ina, pa toj, kako {to toa bi trebalo da bide slu~aj so pravnite
idei so tekot na vremeto ottamu bez napor gi vadi, taka ne mu dala
nitu pretstava za sopstvenosta, za brakot, za zadol`itelnata sila na
dogovorite, za dr`avata. A ona {to va`i i za pravoto, pravnite ustanovi
i pravnite vistini, celosno va`i i za moralnite na~ela i za obi-
~aite, nakratko za celokupniot moralen svet. 1215
Ottamu, samo pravdata, kako, preku iskustvoto steknata doblest
mo`e da bide vo nu`na korelacija so pravoto. Pritoa, potrebno e da se
potsetime deka pravoto e normativna stvarnost koja se stremi da bide
vo soglasnost so pravdata. Taa vistina ja zagatna Ciceron so maksimata:
"Ratio in iure aequitas inregra" (Smislata na pravoto e celosna pravednost),
a ja dovr{i Radbruh so tvrdeweto deka pravoto e primena na
idejata na pravdata, ona {to te`nee da stane pravda, pravo e volja za
pravda ili obid da se ostvari pravdata, koja pak, od svoja strana pretstavuva
vrednosna kategorija. Pravdata pretstavuva vrednost koja slu-
`i kako kraen kriterium za vrednuvawe na povedenieto opredeleno so
pravoto kako pravedno (dobro - ispravno) ili kako nepravedno (lo{o -
neispravno). Ovoj kriterium se izvlekuva od pravdata kako sposobnost,
kako "karakteristi~na doblest na umniot ~ovek" 1216 {to vodi kon
op{ta korist.
1215
Jering, F. R. Ciq u pravu, CID Podgorica, 1998, str. 307. I natamu,
Sî u{te zad nas ne e daleku vremeto koga medicinata i prirodnite nauki
vo razli~nite procesi na raspa|awe na organskoto telo: gnoeweto, skapuvaweto,
previraweto, fa}aweto na trule`, odumiraweto itn. gledala procesi
koi doa|aat odvnatre (spontano). Vo me|uvreme naukata so pomo{ na mikroskopot
doka`a deka site tie procesi se predizvikani od nadvor so vnesuvawe
vo organizmot na gabi~ki i spori koi lebdat vo vozduhot i koi goloto oko ne
mo`e da gi zabele`i."
1216
Perelman, H, op. cit. str. 15.
642

Sposobnosta za pravda pak, zna~i ume{nost umno da se odredi
sodr`inata na pravdata i toa sekoga{ vo zavisnost od predmetot na nejzinoto
ocenuvawe - ~ovekovoto grupno ili individualno povedenie vo
interakcija so drug, drugite ili site. Od taa ocena zavisi dali odredeno
povedenie na prvoto op{to ramni{te na proverka }e bide kvalifikuvano
kako postoewe na pravda - pravedno (kako ne{to {to vodi
kon op{to dobro, op{ta korist), ili obratno, kako nepostoewe na pravda
- nepravedno (kako ne{to {to vodi kon op{ta {teta). Kako {to
vedna{ mo`e da se zabele`i, op{tiot interes na ova prvo ramni{te
se javuva kako glaven kriterium za afirmativnata ocena, odnosno kako
potvrda na povedenieto koe mo`e da se nare~e pravda. So drugi zborovi
na ova ramni{te samo ne{to {to e vo op{tiot interes mo`e da go
nosi imeto pravda. A taa sposobnost se pretpostavuva deka ja ima zakonodavecot
i ottamu mu e dadeno ovlastuvawe da go prifati op{tiot
interes kako op{ta volja kako glavna cel na pravdata i da go pomesti
vo pravoto. Vo taa smisla se veli deka zakonot treba da bide izraz na
op{tata volja, i samo vo nejzino ime toj go ima ovlastuvaweto da gi
ograni~uva individualnata slobodi i prava. Pravdata od pravoto bara
da gi usoglasi pravata i slobodite, koi saka da im gi pribavi na site,
so potrebite i zaslugite na sekoj poedinec.
3. Na krajot od sî ostanuva faktot deka pravdata kako ideja vodilka
ni denes ne se napu{ta. Naprotiv. Vo funkcija na nejzinoto zajaknuvawe
se formitraat posebni dvi`ewa kako {to e na primer Kopaoni~kata
{kola vo Srbija. Vo deklaracijata na ovaa {kola bukvalno
stoi: "Koga pravoto }e se sfati i ostvari vo sklop na pravdata, koga
op{tata konstitucija na edna zaednica se prifati kako"sto`erna doblest,"
toga{ pravoto na taa zaednica stanuva le|itimno vo svojot
izvor i legalno vo svojata primena. Toga{ pravoto se pomalku stanuva
nasilstvo, a se pove}e podra~je na samosvesna sloboda. Toa se prostori
na vladeeweto na pravoto kako kulturen akt.
Legitimnoto pravo treba da ostvaruva ednakvost na odnosite
spored eti~kiot princip na ednakvo postapuvawe so ednakvite ne{ta
(iustitia commutativa), me|utoa toa postapuvawe se ostvaruva taka {to
ovaa aritmeti~ka proporcija ja podrazbira i svojata korektura na geometriskata
proporcija vo vid na distributivnata pravda. Vo postapkata
na primenata na pravoto, ovoj korektiven i komplementaren akt gi
zema predvid prirodata i osobenosta na li~nosta, ja uva`uva nejzinata
vrednost ili zasluga, gi prifa}a nejzinite relativni svojstva i na toj
na~in postignuva izedna~uvawe (iustitia distributiva).
Dvete proporcii ja so~inuvaat celinata na pravdata. Ednata e
formalna, no istovremeno i apsolutna vo odr`uvaweto na principot
na identitetot i celosnata ednakvost na odnosite (ius strictum) i kako
takva taa e stati~ki del na poimot na pravdata. Vtorata, distributivna
ne e apsolutna vo heteronomniot sistem na pozitivnoto pravo, za-
{to go manifestira principot na uva`uvawe na individualnoto svojs-
643

tvo posmatrano so optikata na konkretnata op{testvena ocena (ius
aequum) i kako takva taa pretstavuva promenliv del na poimot na op{-
tata pravda.
Na patot na ovie dve proporcii na pravdata se nao|a celiot
pravni~ki svet so svoite so vekovi izgraduvani kategorii na objektivnoto
i subjektivnoto pravo.
Prostorno vremenskata ograni~enost na edna norma, kako i nejzinata
apstraktnost vo smisla na op{tosta na primenata na neodreden
broj slu~ai, nalo`uvaat komutativnata pravda kako kruta i beskompromisna
aritmeti~ka proporcija da ne mo`e sekoga{ da se primeni
ednakvo na ednakvi slu~ai, za{to prethodno treba da se ceni koi ne-
{ta se ednakvi, odnosno vo koja mera tie se neednakvi.
Primenata na na~elata na komutativnata pravda predizvikuva
potreba od prethodna selekcija i kvalifikacija na sekoj poedine~en
slu~aj so metodot na komparacija i konstatacija na ednakvosta, odnosno
neednakvosta, Pritoa, idealnite i minuciozni podudirawa na dva
slu~ai, kako dva identiteti ne se ~esti. I pokraj mo`nata gruba ednakvost
na dva slu~ai ~esto }e ima i takvi "sporedni" neednakvosti vo
koi, isto taka, pravno mora da mu se dade i soodvetna te`ina.
Za da se primeni matemati~kiot princip na ednakvo postapuvawe
so ednakvite ne{ta mora da se povika na pomo{ distributivnata
pravda i nejzinoto na~elo na uva`uvawe na individualnite svojstva, i
taka so zaedni~ki ~ekor da se dojde do ednakvost na odnosite vo smisla
na proporcija kako znak na postignatata pravi~nost. Zna~i, se raboti
za celina na edna kartegorija vo koja se prepoznavaat nejzinite stati~ni
i dinami~ki sostavni delovi.
Komutativnata pravda e formalna, no istovremeno i apsolutna,
za{to e izraz na "`eleznata" cvrstina na principot na identtitetot i
kako takva go pretstavuva stati~kiot del vo poimot na op{ata pravda
kako celosna doblest i celosna ednakvost na odnosite. Naprotiv, distributivnata
prava vo sistemot na pozitivnoto pravo ne e apsolutna,
za{to pretstavuva princip na uva`uvawe na individualitetot posmatran
so optikata na konkretnata op{testvena ocena. 1217
1217
Perovi}, S.Deklaracija kopaoni~ke {kole prirodnog prava, Pravni
`ivot, 2002/9, Beograd. str. LXX-LXXI.
644

VTOR DEL
PRAVDA I PRAVEDNOST
645

646

NEKOLKU ^EKORI DO PRAVDATA
I POIM NA PRAVDA- PRV ^EKOR
1. So izlo`uvawe na sfa}awata za pravdata i pravednosta koi
dosega samo gi zagatnav mo`e da se odi vo beskone~nost, za{to za nea
postojat tolku definicii kolku {to ima i avtori {to makar malku se
zanimavale so ovoj problem. So nu`en respekt kon nivnite stavovi, za
mene sepak e najbitno da se izvle~at samo onie elementi {to najdobro
ja odrazuvaat su{tinata na pravdata. Zatoa istaknuvam deka pravdata e
vrednosna kategorija, ideal kon koj se stremi pozitivnoto pravo voop-
{to. Pravdata me|utoa, ne e prazna kategorija nitu pak nekoja vrednost
sama po sebe i za sebe, tuku kako {to pravilno zabele`uva Radbruh
"polarna vrednost na koja i e potreben otpor za su{tinsko ostvaruvawe."
1218 Ottamu, proizleguva deka nejziniot prv element e soznanieto
deka postoi odreden poedinec {to go prekr{il praviloto na postapuvawe
koe vo odnosite me|u lu|eto moralno i pravno nalaga da ne
mu se nanesuva zlo na drug, da postoi lice koe, na primer, izvr{ilo
krivi~no delo. Vo vtoriot element na pravdata e manifestirana `elbata
za odmazda, `elbata za sankcionirawe na prekr{itelot na toa
pravilo. Ovde me|utoa, ne se raboti za odmazda sfatena kako primitivna
`ed za vra}awe so zlo na nanesenoto zlo, tuku za odmazda sfatena
kako sociopsiholo{ka i eti~ka kategorija, kako fenomen koj proizleguva
od: a) ~ovekoviot impuls za samoodbrana, b) negoviot impuls za
odbrana na drugite i v) postignuvawe na opredelena satisfakcija. 1219
1218
Radbruh, G. Filozofija prava, Nolit, Beograd, 1980,str. 128. Vo ovaa
smisla. Vo ovaa smisla e i stavot Lao Ce, spored koj za da se iska`e vo svojot
poln sjaj pravdata mora da procveta vrz podlogata na sopstvenata sprotivnost.
Nejzinata vrednost se otkriva duri toga{ koga ima izrazena nepravda.
1219 Celta na krivi~nite sankcii ne e da ja za{titat pravdata kako samovrednost,
kako ideja sui generis, ili barem ne samo toa, tuku sodr`inata {to
e vnesena vo taa vrednost. Toa zna~i: a) da se obezbedi individualnata egzistencija
i sre}a kako i toa da se prevenira revan{ot, b) da se eliminira nesigurnosta
na site gra|ani, i v) na `rtvata da í se obezbedi satisfakcija i toa
bilo so posredstvo na psiholo{kiot efekt {to subjektivno se do`ivuva kako
zadovoluvawe na pravdata, bilo so materijalna nadomest na pretrpenata {teta.
Na ovie konstatacii sekoj, koj barem malku ja poznava su{tinata na utilitarizmot
(relativnite teorii) i retributivizmot (apsolutnite teorii) vo
krivi~noto pravo, mo`e vedna{ da ni zabele`i deka contradictio in adjecto e
647

Ovie okolnosti {to prv genijano gi voo~ili i na opredelen na~in gi
formuliral Xon Stjuart Mil se od osobena va`nost. "Poimot na
pravednosta, veli Mil, pretpostavuva dve ne{ta: edno pravilo na postapuvawe
i edno ~uvstvo so koe toa pravilo se sankcionira. Prvoto
mora da pretpostavuva deka mu pripa|a na site lu|e i da e naso~eno kon
nivno dobro. Vtoroto (~uvstvoto) pak pretstavuva `elba site onie koi
toa pravilo go kr{at da iskusat kazna. So toa, tuka e opfatena i mislata
za nekoja opredelena li~nost koja trpi poradi toa kr{ewe, lice
~ii prava (da go upotrebam izrazot {to e prikladen za ovoj slu~aj) so
niv se povredeni. Mi se ~ini deka ~uvstvoto na pravednost pretstavuva
animalna `elba da se suzbie ili odmazdi {tetata ili povredata nanesena
na nekogo ili na onie so koi toj so~uvstvuva, `elba koja e taka
pro{irena, {to blagodarenie na ~ove~kata sposobnost da gi pro{iri
svoite so~uvstva i blagodarenie na ~ovekovoto sfa}awe na razborit
~ove~ki interes, da gi opfa}a site lu|e. Od ovie posledni elementi
toa so~uvstvo ja dobiva svojata moralnost, a od prvite svojata osobena
vpe~atlivost i sila na samopotvrduvawe." 1220 So pomo{ na ovie
nastojuvaweto so pomo{ na utilitarizmot da se objasnuva i opravduva primenata
na represijata (sankciite). Svesni za taa opasnost ostanuvam pri tvrdeweto
deka ovde nema ni{to protivre~no, odnosno deka sekoga{ mo`e da se
zboruva samo za prividna kontradiktornost na celite na sankciite i toa samo
toga{ koga nekoj e do kraj isklu~iv vo svoite pozicii. Realniot `ivot poka-
`uva deka interesot ili korista se zalo`eni i vo dvete sprotivstaveni teorii,
za{to od sekoga{ bile i }e bidat vo prirodata na ~ovekovoto su{testvo
glavna oska "okolu koja se vrti duri i zemjinata topka." Ottamu, tvrdeweto
deka i pravdata e utilitaristi~ka kategorija. Toa {to pravdata ja po~ituva
sekoj pa duri i onoj {to e osuden za izvr{ena nepravda (krivi~no delo) doa|a
ottamu {to taa e od interes na negovata sopstvena sigurnost. Sekoj razumen
pa makar se vikal Kant ili Hegel, mora da se soglasi so vistinata deka pravdata
e vtemelena vo interesot (korista), ako ne od drugo barem zaradi faktot
deka ni taa kako edna od vrvnite vrednosti na ~ovekot ne bi postoela vo uslovi
{to ja ~inat beskorisna. Toa svojstvo na pravdata e tokmu ona {to go pomiruva
duri i najekstremniot antagonizam me|u utilitarizmot i retributivizmot
i ottamu pretstavuva zna~ajna okolnost {to ne gi obezvreduva usilbite
na me{ovitite teorii za celite na sankciite. Naprotiv, taa im dava sila,
koja {to vpro~em, i gi zacvrsti kako najprifatliv koncept vo sovremenoto
krivi~no pravo i penologijata.
1220 Mil, D`. S. op. cit, str. 58. "^uvstvoto na pravednost se sostoi od dva
su{tisnki elementi: 1 0 od `elba za kaznuvawe na nekoja li~nost koja storila
{teta i, 2 0 soznanie ili veruvawe deka postoi nekoj opredelen poedinec na
koj mu e storena {tetata. Pritoa, `elbata za kaznuvawe na edna li~nost koja
na nekoj poedinec mu napravila {teta e edeno samoniknato gran~e od dve ~uvstva
koi se prirodni vo najvisok stepen i koi ili pretstavuvaat instinkti
ili vo mnogu im se sli~ni, a toa se: impulsot za samoodbrana i ~uvstvoto na
648

elementi se ovozmo`uva nadminuvawe na idealisti~kite i metafizi-
~kite sfa}awa spored koi odmazdata zalo`ena vo sankcijata e bo`ja
kategorija, kategori~ko barawe za postignuvawe na apsolutnata pravda
(Kant), ili logi~ko dijalekti~ka nu`nost (Hegel), tuku ~ove~ka
tvorba opredelena od edno vnatre{no ~uvstvo i potrebata da se ostvari
opredelena li~na ili op{testvena korist. So drugi zborovi, vakvoto
poimawe na pravdata vo koe nejziniot vtor element e sociopsiholo-
{ki i eti~ki opredelen, go ovozmo`uva nejzinoto prifa}awe kako
vrednost {to ne proizleguva od nekakvi transcedentni sferi, nitu od
simpatija. Prirodno na sekoja {teta {to ni e storena ili koja nekoj se
obidel da ni ja stori na nas samite ili na onie so koi so~uvstvuvame ja zemame
za zlo, ja suzbivame i za neja da se odmazduvame. Bilo da pretstavuva nekoj
instinkt ili proizvod na inteligencija, taa kako {to znaeme e zaedni~ka na
site `ivotni, za{to sekoe `ivotno se trudi da gi povredi onie koi go
povredile nejzinite mladi, ili onie za koi mili deka imaat takva namera.
^ovekovoto su{testvo se razlikuva vo toj pogled od drugite `ivotni
edinstveno vo slednite dve podrobnosti. Prvo, vo toa {to tie se sposobni da
so~uvstvuvaat i toa ne samo so svoeto potomstvo, ili kako nekoi od primitivnite
`ivotni, so nekoe superiorno `ivotnio koe im e nakloneto, tuku so site
~ove~ki su{testva, pa duri i so site su{testva koi ~uvstvuvaat. Vtoro,
Ottamu, {to tie imaat porazviena inteligencija od {to proizleguva pogolemiot
dostrel na site nivni ~uvstva bilo da se raboti za ~uvstvata kon sebesi
ili simpateti~kite ~uvstva. Blagodarenie na svojata povisoka inteligencija,
duri i nezavisno od toa {to negovaat simpatija e od povisok red, edno ~ove-
~ko su{testvo e sposobno da uvidi deka postoi zaednica na interesi me|u nego
i zaedni~koto op{testvo ~ii e toj eden del, taka {to sekoja postapka koja ja
zagrozuva bezbednosta na op{testvoto voop{to, isto taka, go zagrozuva i nego
li~no i go predizvikuva negoviot instinkt (ako toa e instinkt) na samoodbrana.
Toga{ nadmo}ta na inteligencijata pripoena kon mo}ta na so~uvstvo
so ~ovekovite su{testva voop{to go osposobuva da se pridru`i kon zaedni-
~kata ideja na svoeto pleme, na svojata zemja i ~ove{tvoto i toa taka {to sekoe
dejstvie {to e {tetno za niv go predizvikuva negoviot instinkt na so~uvstvo
i go pottikne na otpor.
Na toj na~in ~uvstvoto na pravednost vo ovoj svoj element koj se sostoi
od `elba za kaznuvawe, po moe mislewe, pretstavuva edno prirodno ~uvstvo
na osveta ili odmazda koe blagodarenie na intelektot i so~uvstvoto
mo`e da se primeni na onie povredi koi ni se zadavaat so posredstvo na op{-
testvoto voop{to ili vo zaednica so nego. Toa ~uvstvo nema ni{to moralno
vo sebe: ona {to e moralno se sostoi vo negovoto isklu~uivo pot~inuvawe na
socijalnite so~uvstva, vo slu{awe i pot~inuvawe na nivniot povik. Za{to,
prirodnoto ~uvstvo kaj nas se stremi da predizvika omraza bez ogled na seto
ona {to nekoj go pravi, a {to ni e neprijatno. Me|utoa, koga blagodarenie na
socijalnite ~uvstvo stanalo moralno, toga{ toa dejstvuva edinstveno vo nasoki
koi se vo soglasnost so op{toto dobro. Ibid, str. 56-57.
649

prirodnoto pravo (prirodna sostojba - prirodno pravo - pravda), tuku
od `elbata da se postigne pozitivno pravo {to }e im odgovara na site.
Pravdata ima svoe individualno, grupno i op{testveno zna~ewe {to e
determinirano so na~inot na `ivot na lu|eto. Ottamu e prifatliva
konstatacijata deka "poedinecot, grupata ili celoto op{testvo mora
da imaat koncepcija za toa {to e pravda, potoa kriterium za pravednoto
{to proizleguva od taa koncepcija i najposle, uverenost vo opravdanosta
na toj kriterium vo odnos na nekoi drugi mo`ni kriteriumi
na pravednost." 1221
Od iznesenoto proizleguva deka celta na krivi~nite sankcii
ne e da se zadovoli pravdata kako samocel (pravda zaradi pravda) tuku
ostvaruvaweto na ~ovekovata egzistencija i sre}a, kolektivnata bezbednost,
psiholo{ko zadovoluvawe na `rtvata, nadomest na pretrpenata
{teta i prevencija na revan{ot. Najdobro sredstvo za toa e vospostavuvawe
na takvo pravo {to rakovodej}i se so principite na zakonitost,
legitimitet 1222 i pravednost }e se dobli`i do idealot na pravdata.
Toa me|utoa, ni oddaleku ne zna~i deka vo ovaa nasoka nemaat zna-
~ewe i na~elata na individualizacijata i humanost koi od svoja strana
vodat kon najdobro ostvaruvawe na prevencijata. Ednakvoto pridr`uvawe
kon site ovie principi e sepak glavniot pat {to vodi kon postignuvawe
na site celi na krivi~nite sankcii.
1221
Vuja~i}, V. op. cit. str. 45.
1222
Legimitetot obi~no se definira kako sogasnost na mnozinstvoto
so postojnito praven poredok. Legitimitetot me|utoa ne e formalna (ne e legitimno
se {to e formalno), tuku vrednosna, aksiolo{ka kategorija, koja ne
mo`e da se svede na op{ta soglasnost so zakonite, za{to takvata soglasnost
mo`e da bide iznudena ili nametnata so masovna manipulacija na lu|eto. Su-
{tinskite upori{ta na legitimitetot se individualnite slobodi i prava,
pravoto na sopstvenost i moralitetot (~ija sredi{na ideja e idejata na pravdata)
i obi~ajnosta na civilnoto op{testvo kako kontrapunkt na politi~kata
dr`ava. Legitimimno e ona {to se zasnova vrz vrednost i {to javnoto
mislewe go priznava kako takvo. Toa e idejata za vnatre{en legitimitet, koja
ja pretvora vlasta na prisilbata vo vlast na pravoto. Samo pod tie uslovi legitimnoto
stanuva ekvivalent na legalnoto. Kambovski, V. Na~eloto na zakonitost:
legalitet, legitimitet, pravda, Zbornik, Praven fakuletet, Skopje,
1995, str. 208
650

SU[TINA NA PRAVDATA
OSNOVI OD KOI SE OPRAVDUVA
KAZNATA KAKO ELEMENT NA
PRAVDATA
pra{awe: zo{to vra}aweto na zlo so
zlo (zloto sodr`ano vo kaznata)
e opradano?
odgovor: zloto sodr`ano vo kaznata
e opravdano za{to...
... e zaslu`eno: kaznata e opravdana
ako e odmazda (se trgnuva od
su{tinata na kaznata)
RETRIBUTIVISTI^KA TEORIJA
...ima dobri posledici: kaznata e
opravdana za{to ima dobri
posledici (se trgnuva od celite na
kaznata)
UTILITITARISTI^KA TEORIJA
... e zaslu`eno i ima dobri
posledici
kaznata e opravdana za{to e ~ove~ka
tvorba opredelena od edno vnatre{no
~uvstvo i potrebata da se
ostvari opredelena li~na ili op{-
testvena korist.
ME[OVITA TEORIJA
CEL NA PRAVDATA
OSNOVI PORADI KOI SE PRIMENUVA
KAZNATA KAKO ELEMENT NA
PRAVDATApra{awe:
zo{to vra}aweto na zlo so
zlo (zloto sodr`ano vo kaznata)
se primenuva?
odgovor: zloto sodr`ano vo kaznata
se primenuva za{to...
... go zadovoluva ~uvstvoto deka
odgovara na te`inata na deloto i
vinata na storitelot - kaznata e
pravedna za{to e zaslu`ena (pravda
zaradi pravda)
... go zadovoluva ~uvstvoto deka
predizvikuva korisni efekti -
kaznata e pravedna za{to e korisna
... go zadovoluva ~uvstvoto deka
odgovara na te`inata na deloto i
vinata na storitelot, i
go zadovoluva ~uvstvoto deka
predizvikuva korisni efekti
kaznata e pravedna: taa ima smisla,
cel vo primenata, za{to e zaslu`ena
- pravedna (pravda zaradi pravda), no
i za{to e korisna
Ovde sme dol`ni da go pojasnime i toa deka koncipiranite celi
na propi{uvaweto, izreknuvaweto i izvr{uvaweto na krivi~nite sankcii
go oblikuvaat sistemot na represivno reagirawe, odnosno kaznenata
politika na dr`avata. Ottamu, me|utoa, ne smee da se izvle~e zaklu~ok
deka sekoja od tie celi zemena poedine~no nao|a svoja konkretna
potvrda i realizacija kaj site vidovi na sankcii. Navedenite celi
pretstavuvaat samo op{ta ramka od koja ne smee da se izleze. Taa ramka
sodr`i dovolno elemti {to vo zavisnost od vidot na sankcijata mo`at
da bidat celosno opfateni no, i zna~itelno reducirani vo onaa mera
{to ja nalo`uva prirodata i namenata na izbranata sankcija.
651

Pritoa, nikoga{ ne smee da se zaboravi deka su{tinata na pravdata
sekoga{ e popravawe na nepravdata i se sostoi ili vo kazna ili
vo nagrada.
SU[TINA NA PRAVDATA
ili, vospostavuvawe ramnote`a me|u zlo so zlo i dobro so dobro
Koga taa ramnote`a pretstavuva...
...vra}awe na zlo so zlo,
pravdata e
KAZNA (ODMAZDA) - REVAN[
...vra}awe na dobro so dobro,
pravdata e
NAGRADA - REVAN[
Vakvata opredelba na pravdata ne va`i samo za krivi~noto pravo,
tuku i za site pravni odnosi me|u lugeto {to vo op{ti akti se definirani
kako zabrani na opredeleno odnesuvawe ili kako ograni~uvawe
na opredeleni prava, a ~ie prekr{uvawe vodi kon opredeleni sankcii.
Ova e opredelba na funkcijata na pravdata pri otstranuvaweto
na negativni ~ovekovi povedenija, povedenija koi se protiv unapreduvaweto
na op{testvenite vrednosti izrazeni vo pravoto i se naso~eni
kon ostvaruvawe na opredelena protivpravana i nezaslu`ena korist:
pradvata kako vra}awe so zlo za storeno zlo, pravdata kako odmazda.
Pravdata, me|utoa ima i druga, afirmativna strana: funkcija
na ostvaruvawe na pozitivni povedenija, postignuvawe odredena korist
za op{testvoto preku ostvaruvawe na ednakvite ~ovekovi {ansi
koi se i vo negov interes i negov sestran razvoj, koga na odredeno dobro
na poedinecot treba da se odgovori so op{testveno dobro, so dobro
od strana na dr`avata. Vo ova sfera e pomesteno razgleduvawe na pravdata
vo odnos na site ustavno garantirani slobodi i prava na ~ovekot
i gra|aninot. Nakratko, pravdata e odmazda zaradi nepravednoto (zloto),
no i nagrada zaradi pravednoto (dobroto). Ovie na~ela vo praktikata
na sudovite se izrazuvaat kako dve nivni osnovni funkcii: funkcija
na kaznuvawe koga toa e zaslu`eno i kako funkcija na dodeluvawe
na sekoja li~nost na negovite prava. A tokmu toa e podra~jeto na pravednosta,
na konkretnata realizacija na pravdata.
Primenata na nagradata i kaznata zboruva deka ve{ta~ki se
pottiknuva povedenie koe ne le`i vo ~ovekovata priroda. I nagradata
i kaznata se poimi na pravdata koi ve{ta~ki se vrzani so ~uvstvoto na
nade` (deka }e prodol`i dobroto povedenie) i strav (deka }e prodol-
`i lo{oto povedenie). 1223 Nagradata e pottiknuvawe kon, a kaznata
odvra}awe od opredeleno povedenie. Ottamu, pravdata zna~i e ocena
1223
Nade`ta e nepostojana radost, a stravot e nepostojana `alost, koi
proizleguvaat od idejata za idno ili minato ne{to vo ~ii ishod vo izvesna
smisla se somnevame. Od ova proizleguva deka nema nade` bez strav, nitu
strav bez nade`. Spinoza, B. Etika, Kultura, Beograd, 1959, str. 155.
652

na povedenieto od drugite vo koja nagradata (pofalbata) e pozitivnata,
a kaznata (prekorot) negativnata ocenka. Drug na~in na naso~uvawe
na povedenieto od koga se znae za ~ovekoviot rod ne e izmislen. Dali
toa zna~i deka ne postoi? Nema li drug na~in da se deluva vrz promenata
na povedenieto osven sredstvoto nalo`eno odnadvor kon vnatre{-
nosta na individuata? Davaweto (ili samo vetuvaweto) na deteto na
~okolado i pu{taweto nadvor da se igra ako... ili zabaranata, skratuvaweto
(ili zakanata) na ~okoladoto i na igrata ako... ne sledi od
lulka do grob. Mo`e li povedenieto da se izmeni bez interes, bez da se
dobie ili skrati ~okoladoto? Mo`e, no povtorno samo vo vetuvawe
ili skratuvawe, so ubeduvawe naso~eno kon nekoj podale~en interes.
No toa povtorno e interes. Se se sveduva deka }e dobie{ ne{to ako...
(}e izleze{ nadvor ako go ispie{ lekot), odnosno }e izgubi{ ne{to
ako... (nema da izleze{ nadvor ako ne ja napi{e{ doma{nata rabota).
Mo`e li ne{to da se dobie bez ako? Ne mo`e! Ni{to nema xabe od
drugite! 1224 Ni{to nema xabe duri ni kaj ona {to se pravi od sebe li-
~no za sebe. ^ovek e lut na sebe koga ne{to pravi xabe duri i za sabe
(ako voop{to ima ne{to takvo) i veli: xabe go izgubiv vremeto u~ej}i
{panski, za{to nikoga{ ne otidov vo [panija; xabe tr~av koga ne
izgubiv nitu polovina kilogram od svojata te`ina; xabe se oblekov vo
najnoviot fustan koga nikoj ne mi go zabele`a; xabe... Nakratko, ~ovekot
nikoga{ ne mo`e da se oslobodi od svojata senka - interesot i toa
}e postoi sî dodeka ~ovekot veruva vo svojata sloboda i vo kauzalitetot
("ako se sopnam, }e padnam). Spored toa, ne postoi nikakvo prirodno
pravo (priroden moral, pravda) nezavisno od pravilata koi gi postavil
samiot ~ovek. Pravdata e samo sredstvo izmisleno za spre~uvawe
i suzbivawe na sebi~nite interesi i zlobata na ~ovekot tamu kade {to
toa ne mo`e ili ne e celishodno da se pravi preku pravoto. 1225 Ako ona
1224
Spored Salustie Krasip (Gaius Salustius Crasip, 86-34). Nikoj ne
pravi dobro bez pri~ina. Toa zna~i deka nikoj ne zaludno dobar, nikoj ne pravi
ni{to dobro za xabe, bez nadomest, bez interes. ^ovek ne se otka`uva bez
interes nitu od svojot `ivot. Ni{to ne se posakuva poradi nego samoto, tuku
kako sredstvo za krajnata cel koja pak, sekoga{ e ona {to e dobro, prijatno,
korisno i {to predizvika zadovolstvo - sre}ata. Moj stav e deka ni bog ne
pravi ni{to za xabe! Ottamu, ora et labora = molete se i rabotete (bez rabota
ne pomaga ni sudbinata ni molitvite upateni do gospod). Vo taa smisla se ne
slu~ajno se veli: Xabe mu se moli{ na gopsod da ti padnat pari na Loto, ako
ne uplatuva{ liv~e (ako ne igra{ Loto).
1225
Sigurno e deka postojat dejstvija na nesebi~no ~ovekoqubie i celosno
dobrovolna pravednost. Dokaz za poslednovo se oddelni, me|utoa nesomneno
postojni slu~ai kade ne samo {to bila isklu~ena opasnosta od zakonsko
gonewe, tuku i onaa od obvinuvawe pa duri i od sekakvo somnenie, a sepak siromaviot
mu go vratil na bogatiot ona {to mu pripa|a, na primer, koga mu go
vratil ne{to izgubeno... Takvi slu~ai bez somnenie ima, samo iznenaduva tro-
653

{to gi povrzuva lu|eto vo op{testvo se nivnite zaedni~ki interesi,
toga{ pravdata ne e ni{to drugo, tuku vrednost ~ija funkcija e da se
odr`at tie zaedni~ki intersi, {to }e re~e op{testvoto. Spored toa
morame da se soglasime deka pravdata i pravednosta vo osnova se samo
konvencionalni tvorbi.
2. Za odreduvawe na poimot pravda, smetam deka sosema ispraven
e stavot spored koj takvata definicija podobro mo`e da se izvle~e
od nejzinata sprotivnost - od nepravdata. Imeno, pravdata i pravednosta,
ednakvo kako i brojni drugi poimi od oblasta na etikata i pravoto,
polesno se izveduvaat od ona {to niv im e sprotivno. Osven toa,
nepravdata e postara od pravdata ("Treba da vidi{ lo{o, za da znae{
{to e dobro"). Ottamu, najprvin }e poso~am nekoi karakteristi~ni
primeri za koi denes postoi re~isi op{ta soglasnost deka pretstavuvaat
nepravda i nepravedno. Taka, re~isi i da nema nesoglasuvawa deka
e nepravedno: da se krade, la`e, da se kleveti i navreduva, da se falsifikuva,
ubiva, siluva i u{te stotici drugi povedenija inkriminirani
vo krivi~niot zakonik za ~ie spre~uvawe se predvideni najstrogi sankcii;
1226 da ne im se dava na siroma{nite (nekoj da frla leb, a drug da
gladuva), ili poinaku - nekoj da ima sî, a drug da nema ni{to; onoj {to
edvaj gi ispolnuva potrebnite uslovi za toa da raboti, a drug i pokraj
sî da ne e vraboten; koga dvajca se vo ednakva polo`ba, eden da zarabotuva
mnogupati pomalku od drug ili nekoj za lesna, da zarabotuva ednakvo
kako i onoj za osobeno te{ka rabota; nekoj da se poti (da raboti), a
drug da le`i (zabo{otuva) kako i nekoj da zarabotuva, a drug da rastura;
da se dobiva imot i ~est na tu|a smetka (nagrada za trud na drug -
"Kitewe so tu|i perduvi"); 1227 da ne se vodi gri`a za semejstvoto, prijagnatosta
i posebnoto uva`uvawe so koi nie im prio|ame {to jasno svedo~i
deka tie spa|aat vo neo~ekuvani ne{ta, vo retki isklu~oci. Vsu{nost, postojat
vistinski lu|e, kako {to navistina postoi detelina so ~etiri lista, me|utoa
Hamlet zboruva bez hiperbola koga veli: "Kakov e ovoj svet vo koj da se
bide ~esen zna~i da se bide eden od deset iljadi." [openhauer, A. O temelju morala,
Bratstvo-Jedinstvo, Novi Sad, 1990, str. 132. (Vidi: Hamlet na Polonie: "Da
bide{ ~esen vo svetot kakov {to e denes zna~i da bide{ odbran me|u deset
iljadi." [ekspir, V. Hamlet, BIGZ, Beogard, 1972, str. 63.) Potreben li e
drug primer za toa od onoj koj poka`a {to se mo`e da se slu~i po uraganot
"Katrina" vo Wu Orleans vo 2005 godina.
1226
..."Iako site krivi~ni dela go zaslu`uvaat imeto nepravda isto
kako {to otstapuvaweto od pravata linija pretstavuva svitkuvawe, {to stoicite
ispravno go zabel`aa, sepak toa ne zna~i deka site krivi~ni dela podednakvo
se nepravedni, isto kako {to site krivi linii ne se podednakvo krivi,
{to stoicite ne go zabele`uvaa, pa smetaa deka, isto taka, te{ko krivi~no
delo protivno na pravoto e da se ubie koko{ka kako i da se ubie svojot tatko."
Hobs, T. op. cit. str. 265.
1227
Nam hoc natura aecuum est, neminem cum alterius detrimento fieri locu-
654

telite i drugite bliski i da ne im se pomaga na nemo}nite (i {to e
u{te ponepravedno - da se iskoristuva nemo}ta na drug za stvarna ili
bo`emna li~na ili zaedni~ka korist); da se kaznuva neviniot; nekoj
sekoga{ da bide kaznuvan, duri i za najbezlobni prekr{oci, a drug nikoga{
duri i za najte{ki krivi~ni dela, 1228 ili, zgora na toa - da se
kaznuva za storeno dobro kako i da se nagraduva za storeno zlo (da se
ocrnuva dobroto, a da se veli~i zloto); da se izbira polo{oto namesto
podobro ili pogrdoto odo{to poubavoto (grda maksima od na{ata stvarnost
- "Bez sî, ili bez sekogo se mo`e"); da se prodava popskata i
funkcionerska demagogija (edno da se propoveda, a drugo da se raboti -
"Ne gledaj {to pravam, slu{aj {to zboruvam"); 1229 nakoj da ~eka, a drug
brzo i preku red sekade da se protnuva; da ne se ispolni dogovorenoto
ili vetenoto (kr{ewe na doverbata); da se bara od drug toa {to ne e vo
sostojba da go dade ili ispolni, itn.
Vo ona {to lu|eto go karakteriziraat kako pravedno ili nepravedno
sekoga{ se nao|a nekoj zaedni~ki atribut ili zbir na takvi
atributi. Ovoj koncept poa|a od toa deka postoi nekoj kvalitet koj
obi~no im se pripi{uva na site vidovi povedenie koi vrz osnova na
op{toto i {iroko rasprostraneto mislewe se grupirani kako nepravedni.
Krajniot kriterium e op{tata korist, a poedine~nite kriteriumi
na pravdata koi se vo soglasnost so op{tata korist se opredeleni
moralni na~ela koi ja so~inuvaat obvrskata da se postapuva pravedno.
Tie odreduvaat {to e pravda: ne{to {to e ispravno na drug da mu se
pletiorum (Pomponius) - Po priroda e pravedno nikoj da ne se zbogati na tu|a
smetka.
1228
"Ne smeeme da go potcenuvame toa vo kolkava mera tokmu samiot
prizor na sudskite i izvr{nite postapki go spre~uva zlostornikot svojot
akt, vidot na svoeto dejstvie kako takvo da go po~ustvuva kako ne{to {to e za
osuda. Za{to toj to~no gleda deka istiot vid dejstvija se primenuvaat vo slu-
`ba na pravednosta, deka tie se odobruvaat i so mirna sovest se vr{at: zna~i
{piona`a, nadmudruvawe, potkup, stapici, seto policisko i obvinitelsko
umeewe protkaeno so lukavstva i podmetnuvawa, a potem i na~elno duri i so
strast opravdanoto grabawe, napastvuvawe, klevetewe, apsewe, ma~ewe, ubivawe
onaka kako {to toa se manifestira vo razli~nite vidovi kazni - zna~i
site dejstvija {to nivnite sudii nikako ne gi otfrlaat i ne gi osuduvaat kako
takvi, tuku samo toga{ koga se primenuvaat zaradi nekoi posebni celi. Ni~e,
F. Genealogija morala, Dereta, Beograd, 2003, str. 218-219.
1229
Vo ovaa smisla e celosno vo pravo Hobs koga veli: "Primerite koi
gi davaat vladetelite sî, i za onie koi tie primeri gi gledaat, otsekoga{
bile od pogolema va`nost kako merka za povedenieto odo{to samite zakoni.
Pa iako na{a dol`nost e da go pravime toa {to tie go zboruvaat, a ne toa {to
go pravat, taa dol`nost sepak nema da bide ispolneta se dodeka gospod ne mu
podari na ~ovekot nekoja isklu~itelna i natprirodna milost da se odnesuva
spored taa zapoved." Hobs, T. op. cit. str. 270.
655

pravi, a {to nepravda: ne{to {to na drug ne e ispravno da mu se pravi.
Me|u tie kriteriumi najzna~ajni se slednive:
1 0 Sekomu da mu se po~ituvaat zakonskite prava, odnosno nikomu
da ne mu se odzema ili skratuva ne{to na {to toj ima zakonsko pravo
ili poinaku, nikomu da ne mu se pri~inuva {teta. 1230 Na edna li~nost
mo`ebi ne í se potrebni dobrodetelstvata od drugite, no sekoga{ í e
potrebno tie da ne i na{tetuvaat. Na toj na~in moralnite na~ela koi
go {titat sekoj poedinec od toa drugite da ne mu na{tetat bilo neposredno
ili so toa {to }e go popre~uvaat vo negovata sloboda samiot
da raboti na svoeto sopstveno dobro, 1231 se na~elata za koi toj ima
najgolem interes. 1232
2 0 Sekomu da mu se po~ituvaat moralnite prava. 1233 Pravednosta
vo sebe sodr`i ne{to ne samo {to e ispravno da se pravi i neispravno
1230
Ovoj kriterium soodvetstvuva so ponzatite rimski maksimi: Iustitia
est constans et perpetua voluntas ius suum cuiqie tribuendi (Ulpianus) - Pravdata
e neprekinato i trajno nastojuvawe sekomu da mu se dade ona {to spored
pravoto mu pripa|a, - Iuris praecepta sunt heac: honeste vivere, alterum non leadere,
suum cuique tribuere - Zapovedi na pravoto se ovie: da se `ivee ~esno, da
ne mu se na{tetuva na drug, sekomu da mu se dade ona {to mu pria|a, Bono et
aequo non convenit aut lucrari aliquem cum damno alterius, aut damnum sentire per
alterius lucrum (Pomponius) - Na dobrinata i na pravednosta ne im odgovara nekoj
da ima korist od {tetata na drug, nitu nekoj da trpi {teta poradi ne~ija
korist, Iure naturae aequum est neminem cum alterius detrimento et iniuria fieri locupletiorem-
Spored prirodnoto pravo pravedno e nikoj da ne se zbogati na toj
na~in {to drug }e pretrpi {teta vo imotot ili nepravda, - Iustum est ut perpetuum
suum quisque detineat - Pravedno e sekoj da go dr`i svojot imot i sl.
1231
Mil, D`on Stjuart. Utilitarizam, Kultura, Beograd, 1960, str. 66.
1232
Naj~esto se smeta za nepravedno koga nekoj }e bide li{en od svojata
li~na sloboda, svojata sopstvenost ili od koj i da e drug predmet {to mu
pripa|a spored zakonot. Ovde, zna~i imame eden slu~aj na primena na terminot
pravedno i nepravedno vo celosno odredena smisla, imeno deka e pravedno
koga se po~ituvaat zakonskite prava na nekogo, a nepravedno toga{ koga tie
se kr{at. Me|utoa, ovaa procena dopu{ta pove}e isklu~oci koi proizleguvaat
od drugi formi vo koi se pojavuvaat poimite na pravednost i nepravednost.
Na primer, liceto koe e li{eno od svoite prava mo`ebi (kako {to toa
se veli) gi izigrala pravata od koi na toj na~in se li{uva. Ibid. str. 48.
1233
Ovoj kriterium soodvetstvuva so slednive rimski maksimi: Iusta
omnia decora sunt, iusta contra ut turpia, sic indecora (Cicero) - Sî {to e pravedno
e ubavo, a sî {to e nepravedno e sramno i grdo, Maxima inter homines bona sunt
iustitia et humanitas - Pravednosta i ~ove~nosta se najgolemi bogatstva na ~ovekot,
- Alienis delectari malis voluptas inhumana (Seneca) - Ne~ove~no e da se
u`iva vo tu|ata nesre}a, - Aequm et bonum est lex legum - Pravednosta i ~esnosta
se najvisok zakon (Bukvalno: Soodvetnoto i dobroto se zakon nad zakonite)
i sl.
656

da se pravi, tuku i {to nekoe lice mo`e da go bara kako svoe moralno
pravo. 1234
3 0 Sekoj da dobie nekoe dobro ili nekoe zlo spored ona {to go
zaslu`uva, odnosno nikoj da ne dobie nekoe dobro ili da pretrpi nekoe
zlo {to ne go zaslu`uva. 1235 Ili poinaku, da ne se postapuva podobro
ili polo{o sprema nekogo odo{to toj toa go zaslu`uva. 1236
1234
Zakonskite prava koi odreden poedinec gi gubi mo`at da bidat
prava koi ne trebalo da mu pripaa|aat: so drugi zborovi, zakonot koj mu gi
prenesuva tie prava mo`e da bide lo{ zakon. Koga toa e taka ili koga toa
samo }e se pretpostavi ({to za na{ata cel zna~i isto), toga{ {to se odnesuva
do pravednosta ili nepravednosta postojat razli~ni mislewa. Nekoi tvrdat
deka eden gra|anin treba da mu se pokoruva na sekoj zakon, bez ogled kolku i da
e toj lo{, i deka negovoto sprotivstavuvawe na toj zakon, ako voop{to toa se
poka`e, treba da se poka`e edinstveno vo nastojuvawe nadle`niot avtoritet
da go izmeni toj zakon. Ova mislewe... go branat onie koi go zastapuvaat od
pri~ina na celishodnost, glavno ottamu {to za op{tiot interes na lu|eto e
va`no da se za~uva neo{teteno ~uvstvoto na pokornost kon zakonot. Drugi
pak, zastapuvaat sosema sprotivno mislewe, imeno deka bez prekor mo`eme da
ne mu se pokoruvame na eden zakon koj e ocenet kako lo{, pa duri i ako ne bi
bil ocenet kako nepraveden, tuku samo kako necelishoden. Nekoi pak, pravoto
na nepokoruvawe go ograni~uvaat samo na nepravednite zakoni, no velat site
necelishodni zakoni voedno se i nepravedni, za{to sekoj zakon nametnuva n-
ekoe ograni~uvawe na prirodnite slobodi na lu|eto, a toa ograni~uvawe pretstavuva
nepravda osven ako mo`e da se opravda so toa {to e naso~eno kon negovo
dobro. Izgleda deka ovie razli~ni mislewa univerzalno priznavaat deka
mo`at da postojat nepravedni zakoni pa spored toa deka zakonot ne pretstavuva
kraen kriterium na pravednosta, tuku deka edno lice mo`e da se povlasti,
a na drugo da mu se stori zlo, {to pravednosta go osuduva. Me|utoa, sekoga{
koga se smeta deka nekoj zakon e nepraveden, izgleda deka toj sekoga{ se smeta
za takov od istite pri~ini poradi koi i kr{eweto na zakonot se smeta za nepravedno,
imeno zaradi kr{eweto na ne~ie pravo koe, ottamu {to vo ovoj slu-
~aj ne mo`e da pretstavuva zakonsko pravo, dobiva drug naziv i se narekuva
moralno pravo. Ottamu, mo`eme da ka`eme deka vtoriot slu~aj na nepravednost
se sostoi vo toa {to nekomu mu se odzema ili mu se skratuva ne{to na
{to toj ima moralno pravo. Ibid, str. 48-49.
1235
Potporata na ovoj kriterium se nao|a vo maksimata: Paribus delictis
par imponenda est poena - Za isti delikti treba da se odredi ednakva kazna.
1236
Site smetaat deka pravedno e sekoj da go dobie ona (bilo dobro ili
zlo) {to go zaslu`uva, a nepravedno da dobie dobro ili da pretrpi nekoe zlo
koe ne go zaslu`uva. Toa mo`ebi e najjasnata i najizrazena forma vo koj op{-
tiot duh go sfa}a poimot na pravednost. So ogled na toa {to taa go sodr`i
poimot na zasluga, se postavuva pra{aweto vo {to se sostoi taa zasluga? Zboruva}i
voop{teno, se smeta deka edno lice zaslu`uva dobro ako postapuva
ispravno, a zlo ako postapuva neispravno, a zboruvaj}i pokonkretno, se smeta
657

4 0 Nepravedno e da se bide verolomen. Toa zna~i da se prekr{i
izre~no ili mol~e{kum nekoja obvrska ili da se razo~ara nekoj vo
o~ekuvawata koi vo nego sme gi predizvikale so na{ite sopstveni postapki,
barem koga tie o~ekuvawa sme gi predizvikale svesno ili namerno.
1237
5 0 So sekogo treba da se postapuva nepristrasno, odnosno izbegnuvawe
na ne~ie pristrasno tretirawe: nikoj da ne bide favoriziran
ili da mu se dava prioritet pred drug tamu kade {to nema mesto za
favorizirawe ili davawe na prvenstvo. Toa zna~i deka treba da ne se
postapuva polo{o sprema nekogo odo{to sprema drugite koi nemaat
pogolemi prava od nego, ili da ne se postapuva podobro sprema nekogo
odo{to sprema dru|ite koi nemaat pomali prava od nego. 1238
deka toa lice zaslu`uva dobro od onie na koi im pravi ili im pravelo dobro,
zlo od onie na koi im pravi ili im pravelo zlo. Nikoga{ ne se smetalo deka
propisot vra}awe so dobro za zlo pretstavuva zadovoluvawe na pravednosta,
tuku za propis vo koj se oglu{uvaat barawata za pravednost pokoruvaj}i im se
na drugi barawa. Ibid, str. 49.
1237
Ova obvrska, sli~no kako i drugite obvrski na pravednosta, ne se
smeta za apsolutna, tuku kako obvrska koja mo`e da se otfrli vrz osnova na
nekoja posilna obvrska na pravednost na druga strana ili vrz osnova na takva
postapka na konkretnata li~nost za koja se misli deka nî osloboduva od obvrsdkata
sprema neja i da pretstavuva proigruvawe na privilegijata koja taa
mo`ela da ja o~ekuva, Ibid, str. 49.
1238
Spored op{to uveruvawe ne e vo soglasnost so pravednosta koga nekoj
e pristrasen, koga favorizira ili í dava prvenstvo na edna pred druga li-
~nost vo raboti vo koi za favoriziraweto i davaweto prioritet nema mesto.
Pa sepak, ne izgleda deka nepristrasnosta se smeta za nekoja dol`nost po
sebe, tuku pred sî kako sredstvo za nekoja druga dol`nost. Za{to, priznavaweto
i davaweto prioritet ne sekoga{ se za osuda. I navistina, slu~aite vo koi
toa se osuduva pobrgu pretstavuvaat isklu~ok odo{to pravilo. Verojatno e
deka nekoj pobrgu }e bide osuduvan namesto pofalen koga na svoeto semejstvo
ili na prijatelite bi im daval podobri rabotni mesta pobrgu odo{to na nepoznati
ako bi mo`el taka da postapi bez da se ogre{i vo nekoja druga dol`nost,
i nikoj ne misli deka e nepravedno ako nekoj za prijatel, poznanik ili
ortak bara edno pobrgu odo{to drugo lice. Koga se raboti za pravila, toga{
nepristrasnosta e zadol`itelna, no taa e opfatena so onaa poop{ta obvrska
na sekoj poedinec da mu se dade negovoto pravo. Eden sud na primer, mora da
bide nepristrasen, za{to e obvrzan bez ogled na nekoja druga pri~ina da go
dosudi sporniot predmet na edna od dvete stranki koi polagaat pravo na nego.
Postojat i drugi slu~ai vo koi da se bide nepristrasen zna~i da se rakovodime
edinstveno od zaslugata, kako {to toa so onie koi vo svojstvo na sudija,
u~itel ili roditel dodeluvaat nagradi ili kazni kako takvi. Ima i slu~ai vo
koi nepristrasnosta zna~i da se rakovodime samo so obzirot sprema javniot
interes, kako vo slu~aj koga se vr{i izbor me|u kandidati za dr`avna slu`ba.
658

Me|utoa, {to e toa nepristrasnost (nepristrasen zakon, nepristrasen
sudija)? Mo`no li e takvo ne{to? Moj stav e deka nepristrasnosta
naj~esto e ideal. Kako da se sfati toa? Do odgovorot obi~no se
doa|a spored slednava {ema: "Kako bi se odnesuval ti da si na moe
mesto" ili "Kako bi se odnesuval jas da sum na tvoe mesto." So ogled na
toa {to tokmu od odgovorite na tie pra{awa obi~no poteknuvaat i
ostanuva site nedorazbirawa, se nudi zamislen ~ovek {to ne e ni na
moe ni na tvoe mesto, pa se veli: "Kako bi se odneuval sudijata da e na
na{e mesto." I taka, na primer, koga ma` i `ena se sporat, ubeduvaat,
pa duri i se karaat okolu najmala sitnica, go povikuvaat kom{ijata toj
da ka`e koj e vo pravo - za{to toj |omiti bil nepristrasen. No ako toj
se stavi na stranata na ma`ot, drugata strana vedna{ veli deka kom-
{ijata bil pristrasen i bara da prese~e kom{ivkata. No ako taa se
stavi na strana na `enata se bara tret: medijator koj ima um i vistinska
sila da ka`e xa ili bu. Za toa e najpogodna dr`avata, odnosno nejziniot
pretstavnik sudijata. No dali sudijata e nepristrasen. Mnogumina
mislat negativno i go poso~uvaat slu~ajot na krvnata odzmazda
koja dr`avata ne ja dozvoluva. Negovoto merilo e 10 godini zatvor, meriloto
na o{teteniot e krv za krv. Pravdata koja ne e pomestena vo zakon
veli krv za krv e posilno za{to "priroden zakon," a pravdata koja
e pomestena vo zakonot veli 10 godini zatvor e posilno za{to e pozitiven
zakon. Prvite se povikuvaat na "prirodnoto pravo" 1239 na Kant i
Nakratko, mo`e da se ka`e deka nepristrasnosta kako obvrska na pravednosta
zna~i deka mora da se rakovodime isklu~ivo od onie obziri, za koi se pretpostavuva
deka treba da se imaat predvid vo posebnite slu~ai za koi stanuva
zbor i da im se sprotivstavuvame na site onie pobudi koi ne pottiknuvaat kon
povedenie razli~no od ona koe tie obziri ni go nalagaat. Ibid, str. 50.
1239
"Za da se podvle~e okolnosta deka kaj moralnite prava se raboti za
takvi prava koi gi "imame" i koi ne ni se dodeleni od nekoj praven poredok
ranovekovnata tradicija na ~ovekovite prava zboruva{e za prirodni prava.
Toa zvu~i kako so tie prava da sme se rodile i kako da gi imame kako {to gi
imame organite, ili kako zlatni zrna gi nosime vo srceto. Toj govor mo`e{e
da ima smisla vo najdobar slu~aj vo teolo{kata perspektiva. Taka vo severnoamerikanskata
"Dekraracija za nezavisnost" stoi deka site lu|e se "snabdeni"
od svojot tvorec so "neprikosnoveni neotu|ivi prava. Pri~inata za{to
teolo{kite sfa}awa izgledaat razbirlivi sekako e vo toa {to i sega i pravata
koi gi imame "po priroda" ili "odnapred" dodeleni - dodeleni od gospod.
1239 Me|utoa, pravata koi gi dodelil gospod ne mo`at da se baraat od nego.
No, i moralnite prava se dodeleni prava, a kantovski ka`ano, institucijata
koja gi dodeluva e samoto moralno zakonodavstvo, odnosno nie samite dokolku
mu se podveduvame na toa zakonodavstvo. Zaradi dvozna~nosta podobro e da se
izbegnuva govorot za prirodnite prava: negovata dobra smisla se sostoi vo
ednostavno vo toa {to se raboti za prava koi, ako voop{to gi priznavame, va-
659

gospod, vtorite na utilitaristite. Koj e vo pravo? Ako pravdata e
vsadena od gospod (i ako e ednakvost) vo pravo se prvite, ako pravdata e
op{ta korist (i ako e zasluga) vo pravo se vtorite.
No, da se vratime na nepristrasnosta izrazena so "Kako bi se
odnesuval sudijata da e na na{e mesto." Sekoj odgovor na drug, namesto
od samiot sudija, e nerealen kondicional: Koga bi bil sudija, jas bi
preocenil i bi odlu~il taka i taka. 1240 No i odgovorot na samiot sudija
e nerealen kondicional: Koga bi bil na va{e mesto, jas bi odlu~il
taka i taka. Toj ne e na nivno mesto. Toj vo konkretniot spor mora da
se opredeli me|u dve krajnosti: pravdata e ili na stranata na edniot
ili na drugiot. Treto nema. Nema polupravda od koja mo`e da se izvle-
~e zaklu~okot i dvajcata ste vo pravo. Strankite od sudijata baraat da
dobijat ednakvo, za{to se slu~il nastan koj vospostavil nepravedna
neednakvost, ili obratno, tie baraat ne{to neednakvo, za{to se slu-
~il nastan koj vospostavil nepravedna ednakvost. O~ekuvanata odluka
e ili da se popravi naru{enata ednakvost, ili da se popravi naru{enata
neednakvost. Sudijata mora da se stavi na stranata na pravdata, a
ako toa ne e slu~aj toj bil pristrasen, {to zna~i deluval nepravedno.
Koj e izlezot od toa? Da se dr`i do zakonot, za koj odnapred se pretpostavuva
deka e praveden. No {to ako zakonot e nepraveden? Toga{ mu
ostanuva da sudi spored kategori~kiot imperativ na Kant ili spored
pravi~nosta (~itaj milosta), 1241 spored celishodnosta (oportunitetot).
`at pred sekoe postavuvawe na pozitivnoto pravo " Tugendhat, E. op. cit. str.
297-298 i 299.
1240
Mi se ~ini deka nema primer koj podobro ja odrazuva su{tinata na
nerealniot kondicional od poznatata izreka: "Koga babata bi imala trkala,
bi bila tramvaj."
1241
Primenata na pravi~nosta bara osobena vnimatelnost. Na toa predupreduva
Ros. Postoi izreka deka najvisokata pravda e najvisoka nepravda.
Tamu kade {to pravoto }e popu{ti pod pritisokot na moralnite `elbi za
konkretno prilagoduvawe, toga{ popu{ta negovata objektivnost i koga prilagoduvaweto
se pravi "spored posebni okolnosti," toga{ zboruvame za "moralizacija
na pravoto" ili za "pravi~nost" nasproti strogoto pravo (ius strictum).
Takvite prilagoduvawa se slu~uvaat ednostavno zatoa {to pravilata na
pravoto go upatuvaat sudijata da bide voden so tekovnite moralni standardi.
Ros, A. Pravo i pravda, CID, Podgorica, 1996, str. 88. Spored istiot avtor, rigidnosta
na tradicionalniot common low i negovata o~igledna nerazumnost vo
izmeneti op{testveni uslovi vo odreden period imala za rezultat praktika
na kralot da mu se podnesuvaat `albi protiv odlukite koi ne bile vo soglasnost
so pravnata svest. (Izrekuvaweto na pravdata se smetalo za kralska prerogativa).
Vo ovie slu~ai kralot go vr{el svoeto ovlastuvawe preku kancelarot
koj se smeta{e za ~uvar na kralskata sovest. Kancelarot se razbira bil
obvrzan da go po~ituva common low no vo stvarnosta pod pritisok na vistinskiot
`ivot vr{el zna~ajna diskreciona aktivnost sozdavaj}i novo pravo vrz
660

Istata situacija va`i i za zakonodavecot. Dali toj e celosno
nepristrasen koga go nosi zakonot? Ovde va`i istata dilema "Kako bi
se odnesuval zakonodavecot da e na na{e mesto." Sekoj odgovor na drug,
namesto na samiot zakonodavec povtorno e nerealen kondicional. No i
odgovorot na samiot zakonodavec povtorno e nerealen kondicional:
koga bi bil na va{e mesto, jas bi odlu~il taka i taka. No i toj ne e na
nivno mesto. Toj samo gi zastapuva stavovite na svoite izbira~i, na
svojata partija, ili na edna mnozinska ili nemnozinska grupa i so samoto
toa ne e ve}e na nivno mesto. Ottamu, bez ogled {to teoretski treba
da gi zastapuva interesite na site, toj vo praktikata gi zastapuva
svoite i interesite interesite na svoite bliski. Koj e izlezot od toa?
Da se dr`i do na~elata na distributivnata i korektivnata pravdednost.
Zna~i negova zada~a e da ja preto~i pravdata vo pravo koe }e
va`i erga omnes. No {to ako toa ne go stori? Nezadovolniot }e go
povika na pomo{ Ustavniot sud. No toj sud, barem kaj nas, ne e vo mo`nost
da sozdava pravo vo koe e inkorporirana pravda, tuku edinstvenoto
{to mo`e da go stori e da go izbri{e nepravednoto pravo.
Ottamu, na narodot mu ostanuva poslednoto sredstvo - da gi kazni
pratenicite na slednite izbori so toa {to nema povtorno da glasa za
niv. Ako i novoizbraniot zakonodavec nema sens za pravdata, toa }e mu
se slu~i i nemu, kako i na tretiot, ~etvrtiot i sekoj sleden zakonodavec,
se dodeka ne se dojde do onoj vistinskiot. No {to ako ne bil
problemot so pravdata nitu vo zakonodavecot, tuku vo narodot koj nikoj
ne mo`e da go smeni. Toga{ se postavuva pra{aweto dali narodot
navistina znae {to e pravda. Re~isi site teoreti~ari vedna{ }e se
slo`at deka pra{aweto ne e realno, deka narodot ne znae {to e pravda,
za{to nikoga{ ne se slu~ilo nitu }e se slu~i site vo edna dr`ava
da imaat napolno ednakva pretstava za toa {to e pravda. Toa i jas go
tvrdam: pravdata e interes, a so ogled deka interesite se razli~ni
razli~ni se i stavovite za pravdata. Ottamu, se veli deka okolu vrednosta
nare~ena pravda dovolno e da ima ist stav mnozinstvoto od narodot.
Na toj na~in poedine~nite i malcinskite interesi ne se va`ni so
ogled deka }e mora da gi prifatat interesite na mnozinstvoto. No,
ako samo interesot na site e pravda, toga{ {to stanuva koga interesot
osnova na pravi~nosta. So vreme sudot na kancelarot (Court of Chancery) prerasna
vo postojana institucija, a po~etnite diskrecioni odluki na osnova na
pravi~nost se zameneti so redovna primena vo soglasnost so onie gledi{ta
koi se razvile vo praktikata na sudot na kancelarot. Odlukite na kancelarot
zasnovani vrz pravi~nost vo svoe vreme predizvikaa mnogu kritiki. So
groteskna metafora e ka`ano deka pravi~nosta vo soglasnost so svesta na
kancelarot ne e ni{to podobra od pravi~nosta koja e vo soglasnost so negovoto
stopalo. Eden kancelar ima dolgo stopalo, drug kuso, a tret sredno:
isto e i so svesta na kancelarot. Ros, A. Pravo i pravda, CID, Podgorica, 1996,
str. 318.
661

na "mnozinstvoto" e 51% a onoj na "malcinstvoto" 49% i dali toj soodnos
e dovolen za ne{to da mo`e da se nare~e pravda? Ako ogovorot
glasi ne! toga{ e potrebna nova kalkulacija koja }e ka`e deka pravdata
ja zadr`uva svojata su{tina ako se svede na poinakov procentualen
odnos, da re~ema na srazmer od 90:10, i, da pretpostavime -10
pomalku, odnosno +10 pove}e, {to bi bil nekakov prifatliv odnos koj
potoa mo`e da se korigira so pomo{ na pravi~nosta. I so ogled deka
nikoj ne rekol deka toa ne e pravda i jas bi prifatil deka so takva
otstapka poimot pravda go zadr`uva svojot poim. I ne bi bil cepidlaka
duri da se raboti i za drug odnos so plus ili minus 10, da re~eme
80:20 pa i 70:30. Ottamu, mo`am da ka`am pravdata e postignuvawe na
sopstvenata sre}a so posredstvo na op{tata (mnozinska) sre}a. Za toa
deka jas kako malcinstvo eventualno nema da ja postignam vo celost
individualnata sre}a kako i nekoj pripadnik od mnozinstvoto iako
kako i toj rabotam vo op{ta korist imam uteha barem vo garancija koja
mi se dava principot na pravi~nosta. So drugi zaborovi, ona {to dokraj
ne mi go garantira pravednosta (zakonodavecot), mora da go stori
pravi~nosta (sudijata). Zgora na toa kaj sudijata }e odam samo koga
navistina mi e storena nepravda ili ako samiot sum storil nepravda.
No, {to stanuva koga ne se raboti za povreda na dol`nostite, tuku za
moeto u~estvo vo raspredelbata na op{toto dobro. Toj problem ne go
re{ava pravdata, tuku ~ovekovite prava. Toa e stavot na liberalizmot
za ednakvi {ansi za idnata sre}a. Mnogumina, me|utoa i ovde se se pra-
{uvaat dali i toa e pravedno so ogled na toa {to site nemaat ednakvi
{ansi za postignuvawe ednakva sre}na idnina. I toa navistina e problem:
problem na minatoto za idninata. Izlezno re{enie zasega nema.
Za toa ne pomaga predlogot bogatite da se otka`at od svoeto so toa
{to }e im go dadat na siroma{nite, umnite da se otka`at od pametot
so toa {to }e im go dadat na glupite, silnite od silata, ubavite od ubavinata.
Seto toa se pridobivki od minatoto. I mo`e li od dr`avata da
se bara ispravka na ona {to ne e storeno vo minatoto? Nekoj vedna{
}e odgovori zarem za toa ne e dovolen dokaz primerot so zakonite za
denacionalizacija. Sekako deka e, no taa se zanimava so vra}awe na
ona {to nekomu nepravedno mu bilo odzemeno. I toa e institut na pravoto.
Problemot ostanuva, za{to zasega ne e izumen praven institut
koj }e se zanimava so sprotivnata zasluga: so davawe na ona {to nekomu
nepravedno ne mu bilo dadeno. 1242
1242
"Namesto "{to zaslu`uva," mo`e da se ka`e i taka kako {to govore{e
u{te Platon: "{to mu pripa|a." Pravednata odluka za povtorno vospostavuvawe
ili raspredelba sekoga{ pretpostavuva nekoja moralna pozadina,
zna~i postoe~kite moralni pravila, odnosno moralno relevantni okolnosti
so ogled na koi odlukata mo`e da bide pravedna, t.e. primerna. Isklu~itelnoto
zemawe predvid na tie okolnosti i pravila, a toa zna~i toa {to sekoj go
zaslu`uva vrz osnova na okolnostite vo soglasnost so prvilata, go pretstavu-
662

So prethodnoto ne tvrdam deka nepristrasnosta ne e mo`na,
tuku deka e mo`na samo kako pravda ili kako del od pravdata.
6 0 So sekogo treba da se postapuva ednakvo, 1243 - izbegnuvawe ne-
~ie neednakvo tretirawe tamu kade {to nema mesto za toa: ednakvo
tretirawe na ednakvite i neednakvo tretirawe na neednakvite. 1244
3. ^inam deka navedenite primeri se dovolni seto ona {to e
nepravednoto vo osnova da se sumira na dejstvija na napad i nasilstvo i
propu{tawa so koi nekomu neopravdano mu se zagrozuva ili povreduva
ne{to na {to toj ima nekakvo moralno ili zakonsko pravo. Vo ovie
slu~ai nekomu mu se nanesuva {teta vrz dobro, vrednost, odnos ili
interes na koi toj mo`e da smeta vrz osnova na nekoja opravdana pri-
~ina od fizi~ka ili od socijalna priroda. Ottamu, najkratkata definicija
na nepravdata e da ne se dobie ona {to e zaslu`eno (ona {to
nekomu mu pripa|a ili sleduva), i obratno na toa, pravda e sekomu da
mu se dade ona {to go zaslu`uva.
Navedenite primeri se dovolno uverliv dokaz deka tokmu zarava
ona {to se misli pod nepristrasnost. Faktot deka vo dvete formi na pravednost
{to gi razlikuva Aristotel e potrebna nepristrasnost, ja sozdava
edinstvenosta na poimot koja gi opfa}a dvete formi. Ottuka, ako se podrazbira
kako doblest (kako dispozicija za deluvawe), kako {to toa go pravi Vlastos
vo navedenata definicija, pravednosta e karakteristi~na doblest od
vtor stepen, dodeka ostanatite obvrski se odnesuvaat na drugi poedinci, ovaa
doblest na ispravno deluvawe se bara sekade kade {to treba adekvatno da se
rea|ira na ve}e dadeni moralni okolnosti, bilo deluvaweto da se sostoi vo
nekoe povtorno vospostavuvawe ili vo nekoja raspredelba. Tugendhat, E. op.
cit. str. 318-319.
1243
Glavnata rimska maksima vrz koja se potpira ovoj kriterium e:
Aequitas est quasi aequallitas - Pravednosta e kako ednakvosta (Pravednosta e
isto {to i ednakvost).
1244
So poimot nepristrasnost tesno e povrzan i poimot na ednakvosta.
Toj ~esto vleguva kako sostaven del kako vo poimot na pravednosta taka i vo
negovata primena i vo o~ite na mnogumina ja so~inuva negovata su{tina.
Me|utoa, vo ovoj, mnogu pove}e od koj i da e drug slu~aj, poimot na pravednosta
se razlikuva kaj razli~ni poedinci i vo ovie svoi razliki sekoga{ se soobrazuva
so nivnata pretstava za korisnosta. Sekoj poedinec tvrdi deka ednakvosta
pretstavuva diktat na pravednosta, so isklu~ok na onie slu~ai vo koi celishodnosta
spored nivno mislewe bara neednakvost. Pravednosta vo davaweto
podednakva za{tita vo pravata na site ja zastapuvaat i onie koi inaku ja branat
najsramnata neednakvost vo samite prava. Duri i vo ropskite zemji, pravata
na robot, takvi kakvi {to se, teoretski se dopu{ta deka treba da bidat
isto taka neprikosnoveni kako i pravata na gospodarot, i deka eden sudija koj
ne gi {titi so ednakva strogost ne e praveden. Me|utoa, vo isto vreme onie
institucii koe edvaj mu dopu{taat na robot da ostvari kakvi i da e prava ne
se smetaat za nepravedni, za{to ne se smetaat za necelishodni. Ibid, str. 50.
663

di nepravedni postapki koi mu se svojstveni na ~ovekovoto povedenie,
lu|eto steknuvaat pretstava, najprvin za nepravdata, za neispravnosta
na takvite povedenija, koi pretstavuvaat svoevidno zlo koe sekomu mu
{teti i koe, tokmu zatoa, treba da se ispravi so povedenie koe nosi dobro
(korist, sre}a) i koe se narekuva pravedno povedenie. Ottamu, nepravedno
e sekoe povedenie koe predizvikuva ~uvstvo na nezadovolstvo
i bolka i potreba za nivno nadminuvawe preku ispravawe na nepravdata
(zloto) so pravda (dobroto). Nakratko, za da se pojavi ~uvstvo na
pravda, mora prethodno da postoelo ~uvstvoto na nepravda. 1245 Na toj
na~in naj~esto deluvaat site lu|e. Toa e nastojuvawe da se izmiri nepravdata
so pravda, so zlo da se vrati na zloto, i ako e mo`no da se otstrani
{tetata ili da se nadomesti so nekoja korist. Toa {to lu|eto
~esto deluvaat pravedno i vo otsustvo na konkretna nepravda, ne zna~i
deka tie nemaat pretstava za nepravdata. Vo tie slu~ai nepravdata e
preto~ena vo nivnata svest preku nivnoto iskustvo kako ne{to {to gi
potse}a na site porane{ni nepravdi i {tetnite posledici koi treba
blagovremeno da se izbegnat.
Od navedenoto proizleguva deka nepravda i nepravedno e koga
koga nekomu mu se nanesuva zlo ili ne mu se vozvra}a so o~ekuvano dobro.
Nasproti toa, pravda i pravedno e koga sprema sekogo se postapuva
spored negovite zaslugi, koga sekomu mu se vozvra}awe na storeno
zlo so zlo i na dobro so dobro. 1246 Vo dvata slu~ai e zalo`eno moralno
~uvstvo koe vodi kon op{ta korist.
Potvrdata za toa ja no|ame vo stanovi{tata na najgolemite umovi
od ovaa oblast. Taka spored Mil, moralnite pravila koi na lu|eto
im zabranuvaat me|usebno da si na{tetuvaat (tuka ne smeeme nikoga{
da zaboravime da go vklu~ime i nivnoto me|usebno popre~uvawe na
slobodite) se najva`ni za ~ovekovata blagosostojba i pretstavuvaat
glavni determinanti na celinata na socijalnite ~uvstva na lu|eto. 1247
1245
Pritoa e sosema vo pravo Ruso koga veli: Vistinskoto ~uvstvo na
pravda ne se ra|a vo nas od pravdata {to nie ja dol`ime, tuku od pravdata {to
ni ja dol`at.
1246
^ovekot e dobar kon drugite samo zatoa {to saka tie da mu vratat
so dobro: toj ne gi povreduva drugite samo zatoa {to ne saka da bide povreden
([openhauer).
1247
"Na edna li~nost mo`ebi ne í se potrebni dobrodetelite na drugite,
me|utoa sekoga{ }e í bide potrebno tie da ne í na{tetuvaat. Na toj na~in
moralnite na~ela koi go za{tituvaat sekoj poedinec da ne go op{tetat drugite,
bilo neposredno bilo so toa {to }e go popre~uvaat vo negovata sloboda
samiot da raboti na svoeto sopstveno dobro vo isto vreme se takvi na~ela koi
nemu samiot najpove}e mu le`at na srce i za ~ie rasprostirawe i primena so
zbor i delo toj ima najgolem interes. Dali edno lice e sposobno da egzistira
kako ~len vo zaednicata na ~ove~kite su{testva, toa se proveruva i doka`uva
so toa {to toa im se pridr`uva, za{to od toa zavisi dali }e bide {tetno ili
664

Edinstveno pokoruvaweto na tie pravila go obezbeduva mirot me|u lu-
|eto: ako pokoruvaweto kon niv ne bi bilo pravilo, a nepokoruvaweto
isklu~ok, toga{ sekoj poedinec vo sekoj drug bi gledal eventualen neprijatel
sprema koj bi moral da bide postojano pretpazliv. 1248 Pravednosta
e ime za tie moralni pravila koe vo sebe nu`no go vklu~uva i
ne za onie so koi ima dopir. Tie moralni na~ela vo prv red gi so~inuvaat
obvrskite na pravednosta. Najizrazenite slu~ai na nepravda i slu~aite koi í
davaat ton na odvratnosta {to go karakterizira ~uvtsvoto na pravednost se
dejstvijata na neopravdan napad ili neopravdano nasilstvo nad nekogo. Potoa
doa|aat onie slu~ai vo koi nekomu neopravdano mu se skratuva ne{to na {to
ima pravo. Vo dvata slu~ai nemu mu se nanesuva edna pozitivna {teta bilo vo
forma na neposredno odevawe ili vo forma na odzemawe od nego na nekoe dobro
na koe toj mora da smeta vrz osnova na nekoja opravdana pri~ina bilo od
fizi~ka ili od socijalna priroda." Mil, D`. S. op. cit. str. 66.
1248
Ibid, str. 66. "Kako edno zna~ewe na pravdenosta, Mil postavuva
koga nekoj e nepraveden koga gi povreduva pravata na drugite, a tie prava gi
podrazbira isklu~ivo vo odnos na negativnite dol`nosti. Vo taa smisla, zna-
~i, nepraveden bi bil onoj koj gi povreduva svoite negativni dol`nosti. Postojat
filozofi koi zborot "pravednost" go upotrebuva vo taa smisla, na primer,
Adam Smit i [openhauer. Toa sfa}awe e tesno povrzano so sfa}aweto
na Aristotel deka kako korektivnata, taka i distributivnata pravednost
pretstavuvaat sprotivnost na ona {to se narekuva pleonexia, sakawe da se ima
pove}e (odo{to nekomu mu pripa|a). Na prv pogled toa mo`e da bide iznenaduva~ko,
za{to koga nekoj sudija ili rasporeduva~ na dobrata }e odlu~i nepravedno,
te{ko e motivot da bide deka toj samiot saka da ima pove}e. Me|utoa,
sfa}aweto na Aristotel stanuva razbirlivo ako pogre{kata ne se razbere od
perspektivata na onoj koj deli, tuku od perspektiva na pogodenite. Ako pogodenite
po`eluvaat poinakva podelba od onaa koja ja sugerira nekoe nepristrasno
stojali{te, toga{ barem standarden motiv e deka nekoj za sebe posakuva
pove}e odo{to mu pripa|a. So toa sega mo`e da se povrze sfa}aweto deka ve}e
i onoj koj go povredil moralniot poredok se smeta za "nepraveden." I nie mo-
`eme da ka`eme: toj si ja pribavil napravedna korist. Ottamu, razbirlivo e
deka Aristotel izgleda kako nepraveden osobeno go podrazbira onoj koj nepravedno
postapuval vo "nedobrovolnoto op{tewe." I ottuka, neposredno proizleguva
zna~eweto koe tuka go iska`uva Mil i koe vodelo kon tradicijata
koja mo`e da se izrazi so terminologijata na Adam Smit i na [openhauer.
Toa pak zna~i deka deluvaweto koe treba moralno da ne se odobruva, pa eventualno
i retroaktivno krivi~nopravno da se goni da se klasificira od stojali{te
na koe se rabira od perspektivata na korektivnata pravednost. Toa ne
izgleda osobeno smisleno i re~isi vo celost objasnuva zo{to toj poim na
pravednost ne prodre vo op{tata svest. Aristotelovoto klasificirawe na
povreduvaweto na negativnite dol`nosti na toj na~in bi mo`elo da ima pri-
~ina vo toa {to toj negativnite dol`nosti poinaku ne bi mo`el da gi vgradi
vo svojata etika na doblesti). Tugendhat, E. op. cit. str. 320.
665

poimot na individualnite prava na poedinecot. Tie moralni na~ela go
{titat sekoj poedinec od drugite da ne mu na{tetat bilo neposredno,
bilo na toj na~in {to }e mu popre~uvaat vo negovata sloboda samiot da
raboti na svoeto sopstveno dobro i vo prv red ja so~inuvaat obvrskata
za pravedno postapuvawe. Istite silni motivi koi ni zapovedaat da gi
po~ituvame tie primarni moralni na~ela, ni nalo`uvaat da gi kaznuvame
onie koi }e gi naru{at. I ottamu {to site impulsi na samoodbrana,
za odbrana na drugite i impulsite za odmazda se predizvikani
protiv takvite lica, odmazdata ili na~eloto zlo za zlo stanuva tesno
vrzano za ~uvstvoto na pravednost i univerzalno e vklu~eno vo toj
poim. Na~eloto dobro za dobro, isto taka e eden od nalozite na pravdata.
Me|utoa, toj nalog, iako negovata socijalna korisnost e o~igledna
i iako so sebe nosi edno prirodno ~ove~ko ~uvstvo, na prv pogled ja
nema onaa o~igledna povrzanost so {tetata ili so povredata, koja, nao-
|aj}i se vo najelementarnite slu~ai na pravednoto i nepravednoto
pretstavuva izvor so onoj intenzitet koj e karakteristi~en za toa ~uvstvo.
Me|utoa, iako taa povrzanost e pomalku o~igledna, ne pomalku e
vistinita. Toj koj prifa}a dobro, a koga e potrebno odbiva da go vrati,
nanesuva vistinska {teta, za{to izneveruva edno od najprirodnite i
najrazumnite o~ekuvawa, i toa o~ekuvawe koe toj barem mol~e{kum
moral da go ohrabri, za{to inaku dobroto retko bi mu bilo storeno.
Ottamu, na~eloto spored koe na sekogo treba da mu se dade ona {to go
zaslu`uva, t.e. dobro za dobro, isto kako zlo za zlo, ne samo {to e
opfaten vo vo poimot na pravdata, tuku e dostoen objekt so ~uvstvitelen
intenzitet koj pravi lu|eto vo svojata ocena pravednoto da go
stavaat nad celishodnoto. 1249
Napred, me|utoa, vidovme deka spored Mil, pravednosta vo sebe
sodr`i i poim na li~no pravo - polagawe na pravo od strana na poedinec
ili pove}e od niv. Zatoa, nepravdata, bilo da se sostoi vo li{uvawe
na edno lice od poseduvaweto ili vo izmama ili vo polo{o postapuvawe
sprema nego odo{to toa go zaslu`uva ili vo polo{o postapuvawe
sprema nego odo{to sprema drugi lu|e koi nemaat ni{to pove}e
prava, vo sekoj od tie slu~ai pretpostavkata opfa}a dve ne{ta: edna
storena nepravda i nekoja opredelena li~nost na koja i e storena nepravda.
Nepravdata, isto taka, mo`e da se stori taka {to sprema nekoe
lice se postapuva podobro odo{to sprema drugi, me|utoa vo ovie slu-
~ai nepravdata mu se pravi na negovite konkutrenti koi isto taka se
opredeleni li~nosti. Mene mi se ~ini, veli natamu Mil, deka ova svojstvo
vo ovoj slu~aj - edno pravo na nekoe lice korelativno na nekoja
dol`nost - ja so~inuva specifi~nata razlika me|u pravednosta i plemenitosta
ili milosrdieto. Pravednosta sodr`i vo sebe ne{to, ne
samo {to e ispravno da se pravi i neispravno da ne se pravi, tuku i ne-
{to {to nekoe lice mo`e da go bara od nas kako svoe moralno pravo.
666
1249
Ibid, str. 66-67.

Ottamu, Mil ja izvlekuva razlikata megu pravednosta i moralnosta -
"sekade kade {to postoi nekoe pravo imame eden slu~aj na pravednost,
a ne slu~aj na doblesta milosrdie." 1250
4. Zlatnoto pravilo na pravdata e maksimata - razumno e sprema
drugite da postapuvame kako {to sakame tie da postapuvaat kon nas.
No i obratno (a toa e drugata va`na strana na ova zlatno pravilo), razumno
(prikladno i ispravno) e na ona {to, pozitivno ili negativno,
drugite }e ni go storat nam, da vlijae toa {to nie sme im go storile
niv (Moberly), ili poinaku: kako {to nekoj storil taka treba da mu se
vozvrati, za{to toj so svojata postapka toa go zaslu`il (Hegel). 1251
Ottamu, ispravno zabele`uva Primorac deka od gledi{teto vtemeleno
vrz ova na~elo, za rasuduvaweto za moralno i pravno relevantnite
odnosi me|u lu|eto najzna~aen e kriteriumot na pravednosta, a nejzinite
klu~ni poimi se zaslugata i reciprocitetot. Opravdano e na
zloto da se odgovori so zlo, na nasilstvoto da se vozvrati so nasilstvo,
za{to toa e pravedno: a pravedno e zatoa {to, postapuvaj}i na toj na-
~in, sprema drugiot postapuvame taka kako {to toj toa go zaslu`il. 1252
Vo taa smisla se izjasnuval i Mil: "Na~eloto spored koe sekomu treba
da mu se dade ona {to go zaslu`uva, t.e. dobro za dobro isto onaka kako
zlo za zlo. 1253 Ako e dol`nost kon sekogo da se postapuva sprema negovite
zaslugi, vra}aj}i dobro so dobro kako i potisnuvaj}i go zloto so
zlo, toga{ od toa nu`no sleduva deka nie treba poedednakvo dobro da
postapuvame sprema site (ako toa nekoja povisoka dol`nost ne go zabranuva)
koi toa od nas podednakvo go zaslu`ile i deka op{testvoto
treba podednakvo dobro da postapuva sprema site onie koi toa od nego
podednakvo go zaslu`ile, t.e. koi toa apsolutno podednakvo go zaslu`ile.
Toa e najvisokoto apstraktno merilo na socijalnata i distributivnata
pravda. Spored toa merilo treba vo najgolem mo`en stepen da
se naso~eni site institucii i usilbite na site doblesni gra|ani." 1254
Me|utoa, ona {to Mil go razlikuva od Kant i Hegel, se sostoi vo opredeluvaweto
na moralna osnova na toa na~elo. Spored Mil, takvata moralna
dol`nost se zasnova vrz edna u{te podlaboka moralna osnova,
za{to neposredno proizleguva od prviot princip na moralot, a ne
pretstavuva ednostaven logi~ki zaklu~ok od sekundarni ili izvedeni
u~ewa. Taa e opfatena so samoto zna~ewe na korisnosta ili vo na~eloto
na najgolema sre}a. Spored misleweto na moralistite i zakonodavcite
ednakvoto pravo na sekoj na sre}a go opfa}a i ednakvoto pravo
na site sredstva za postignuvawe na taa sre}a, osven ako neophodnite
uslovi na ~ovekoviot `ivot i op{tite interesi so koi e opfaten int-
1250
Ibid, str. 55.
1251
Vidi: Primorac, I. op. cit. str. 56.
1252
Ibid, str. 56.
1253
Stjuart \z. Mil, op. cit. str. 67.
1254
Ibid, str. 68
667

eresot na sekoj poedinec pretstavuvaat ograni~uvawe na taa maksima, a
tie ograni~uvawa treba precizno da se opredelat. Kako i sekoja druga
maksima na pravdata, taka ni ovaa, vo nikoj slu~aj ne se primenuva
univerzalno, nitu se smeta za univerzalno primenliva. Naprotiv, taa
se menuva spored razli~nite poimi koi sekoj poedinec gi ima za socijalnata
celesoobraznost. Me|utoa, sekoga{ koga se smeta za primenliva,
taa se sfa}a kako diktat na pravdata. Se smeta deka dve li~nosti
imaat pravo kon niv da se postapuva ednakvo, osven koga nekoja priznaena
op{testvena celishodnost go bara sprotivnoto. I zatoa, site socijalni
neednakvosti koi pove}e ne se smetaat za celishodni dobivaat ne
samo karakter na necelishodnost, tuku i karakter na nepravednost, i
izgledaat tolku tiranski taka {to lu|eto se skloni da se zapra{aat na
koj na~in koga i da e, mo`ele da bidat dozvoleni. Celata istorija na
socijalnoto usovr{uvawe pretstavuva niza na promeni so koi, eden po
drug nekoj obi~aj ili nekoja ustanova otkako se smetalo deka primarno
se neophodni za socijalnata egzistencija, stanale univerzalno `igosani
kako nepravda i tiranija. Toa be{e slu~aj so razlikata me|u robovite
i slobodnite, me|u plemstvoto i slugite, patriciite i plebejcite.
Toa }e bide slu~aj (vo opredelen del e ve}e i sega) i so aristokratijata
spored bojata na ko`ata, rasata i polot. 1255
4. Po seto ova od strana na nekoi teoreti~ari na filozofijata
na pravoto sepak se tvrdi deka pravdata i pravednosta e vrodena doblest,
ne{to {to na ~oveka mu e dadeno od boga ili od prirodata, i deka
e doblest po sebe, intrinsi~na, a ne instrumentalna vrednost. Mojot
kone~en stav vo ovoj pogled e deka pravdata ne e samovrednost, tuku se
praktikuva samo koga nekoj ima interes od nea: da bide praveden kon
drugite zna~i na toj na~in da se postapuva zaradi vozvra}awe so istata
taa pravednost {to se o~ekuva od drugite kon sebe. Takviot stav e
ednakov na onoj na Timon: "Neque est aliquod bonum natura, neque malum,
sed haec arbitrio hominem dijudicantur" (Ni{to ne e nitu dobro ni lo{o
od prirodata, tuku taa razlika ja napravi ~ovekovoto mislewe). Vo taa
smisla se izjasnuva i eden od junacite na [ekspir: "Ni{to ne e nitu
dobro ni zlo, tuku takvo go pravi na{eto uveruvawe." 1256 Koga zboruva-
1255
Ibid, str. 68-70.
1256 Dobroto i zloto ne se ni{to drugo, tuku ocenka na rezultatot od
nekoe dejstvie ili propu{tawe. Spored Karnead nema nitu apsolutno dobro,
ni apsolutno zlo. Za{to, koga ne{tata navistina bi stoele taka, toga{ edno
te isto dejstvie na site lu|e bi moralo da im bide dobro ili pravedno, odnosno
moralno-negativno i sramotno. Taka i Aristotel, spored kogo emociite
zavisat od toa {to go veruvame. Nivna postavka e deka nie nastanite gi ~uvstvuvame
kako dobri ili lo{i soglasno sopstvenite procenki na tie nastani.
Za toa razmisluvame na sledniov na~in: vo edna topla ve~er vie lesno oble-
~en ~ekate vo red za teatar. Na rakata ~uvstvuvate ne~ii dopir. Ako e toa
dopir na lice vo koj ste zaquben mo`e da go po~uvstvuvate kako ne{to mnogu
668

me za pravdata, treba da zboruvame za odnosite {to ja so~inuvaat istata
kako ramnote`a koja e razli~na vo zavisnost od niza okolnosti i
elementi. Taka pravdata varira vo zavisnost od toa dali se raboti za
pravdata od denes ili za pravdata na divjacite, za pravda od pred dve
iljadi godini ili za onaa od idninata, za pravda {to e ovde ili za pravda
{to e oddale~ena so iljadnici kilometri od nas, za pravda koja ja
~uvstvuvaat decata ili za onaa {to ja ~uvstvuvaat vozrasnite ili starcite.
Ednostavno pravdata ne mo`e da e ista za site lu|e, za site vremiwa,
za site mesta. Taa vo prv red e zavisna od razli~nite mislewa koi
kaj lu|eto proizleguvaat od razli~nite zabele`uvawa ili od vidot i
brojot na vnesenite odnosi za nea, od kriteriumite (merilata) koi gi
sozdavame za nea, od doblestite, strastite, neznaewata, predrasudite,
navikite, karakterite, verskite ubeduvawa, du{evnite sostojbi, karakterot
na nastanite i okolnostite, obi~aite, moralnoto socijalno
opkru`uvawe. 1257 Lu|eto, ~esto gi povrzuvaat ne{tata spored svoite
talenti i poznavawa. Site nie, pomalku ili pove}e ja igrame ulogata
na kriti~ari na Apeles, 1258 i iako go poznavame samo ~evelot, sudime
za nogata, ili iako ja poznavame samo nogata sleguvame i do ~evelot.
Istoto se slu~uva i vo prisustvoto ili otsustvoto na soodvetni ~uvlagodno,
duri i eroti~no. Ako e dopir na nekoe poznato lice koe na toj na~in
vi dava do znaewe nekogo da go propu{tite da pomine, mo`ebi nema da
po~ustvuvate nikakvi emocii i samo }e se pomestite. Ako ve doprel nekoj nepoznat
mo`ebi }e po~ustvuvate deka vi popre~il, }e se nalutite ili }e po~uvstvuvate
odbojnost. Celosno isto nadraznuvawe na ko`ata mo`e da zna~i
mnogu razli~ni ne{ta, zavisno od toa kako go procenuvate. Oatley, K. i Jenkins,
J. Razumijevanje emocija, Slap, Zagreb, 2003, str. 13. I na{ stav e deka ne{to e
dobro samo vo odnos na ne{to drugo. Da se znae {to e dobro zna~i toa (dobro)
da se razlikuva od nekoe zlo: da se znae edno ne{to zna~i da se znae razlikata
me|u nego - kako dobro i ne{to drugo (kako lo{o). Vo taa smisla ~inam treba
da se tolkuva i izjavata na [ekspir: Nothing is either good or bad, but thinking
makes it so. [ekspir, V. Hamlet, BIGZ, Beogard, 1972, str. 66.
1257
I najmaloto poklopuvawe so odot, glasot, formaat, bojata na nekoj
zlotvoren predmet, misleweto na na{ata zemja, konvedncionalnosta na na-
{ite sogra|ani itn., seto toa vlijae na na{iot sud. Didro, D. O poreklu i prirodi
lepoga, Rad, Beograd, 1962. str. 43).
1258
Apeles bil slaven slikar od vremeto na Aleksadar Makedonski.
Toj ponekoga{ gi izlo`uval svoite sliki na javni mesta i skrien zad platnoto
slu{al {to se zboruva za niv so cel da gi iskoristi opravdanite zabele`{i.
Na toj na~in, edna{ slu{nal nekakva zamerka za naslikaniot ~evel i
taa podrobnost ja popravil na slikata. Me|utoa, utredenta konduraxijata
po~nnal da kritikuva i mnogu drugi ne{ta na slikata, po {to Apeles izlegol
od zad nea i mu rekol: "Konduraxijo, ti dr`i se do kondurite." Ovaa dosetka,
kako latinska maksima podocna e formulirana od Plinius: "Ne sutor ultra
crepidam - Neka konduraxijata ne sudi podaleku od kondurite."
669

stva i sposobnosti koi ne samo {to se razli~ni me|u lu|eto, tuku
~esto se podlo`ni da golemi promeni i kaj samo edno isto lice. 1259 ^estopati
sme skloni i najpravednite ne{ata da gi izvrtime preku povrzuvawe
so neprijantni ~uvstva. 1260 Ottamu ako go parafrazirame
Didro - mo`ebi na svetot nema dvajca koi zabele`uvaat napolono isti
odnosi vo edeno ne{to i koi go opredeluvaat kako pravedno vo ist
stepen. 1261
Vakviot stav ednakvo be{e prisuten i kaj Jering, spored kogo
doblesta (osobina koja go krasi duhot na ~ovekot) ne ne{to kon {to
treba da se te`ne kako kon dobro vredno samo po sebe. Takvata pretstava
za doblesta, kon koja treba da se stremime bez nikakvi obziri kon
nejzinata upotreblivost, kako {to zabele`uva Jering, ne bi ja razbrale
narodite od iskonskite periodi pa duri ni onie od ponaprednite
kulturni stepeni. Vo nivnite o~i vrednosta na doblesta se sostoela vo
ona {to so nea bilo mo`no da se stori vo `ivotot. Doblesta na starite
Normani bila hrabrosta i drskata odva`nost pri grabe`ite na
more, doblesta na starite Grci telesnata podvi`nost i spretnost na
olimpiskite igri, pa duri i prepredenosta kako onaa na Odisej í e davana
nagrada. Toa bile doblesti koi narodot gi priznaval i po~ituval,
a pea~ite ja proslavuvaa. Koga ovie junaci na doblesti bi se pojavile
vo dene{niot svet i bi ja pobarale svojata nagrada za doblesta, nie verojatno
nekoi od niv verojatno vedna{ bi gi uapsile, a drugite so nivnite
ve{tini bi gi ispratile vo cirkus me|u akrobatite. 1262 Pravdata
(kako slobodata, vistinata i sl) e edna od najgolemite vrednosti - doblest,
i nema vrednost sama po sebe, tuku samo kako prakti~en interes
za opstanokot na op{testvoto, kako uslov za dobroto na op{testvoto.
Koga taa (ednakvo kako i kaznata) pove}e ne bi bila potrebna, bi bilo
neodgovorno koga op{testvoto i natamu bi sakalo so nea da se slu`i.
5. Nepravdata ne mo`e da se pravi kon sebe. Taa mo`e da mu se
1259
Na{ite setila i ~uvstva podle`at na postojani promeni: eden den
nemame o~i, drug den lo{o slu{ame i od den vo den gledame, ~uvstvuvame, slu-
{ame razli~no.
1260
Ako sakame {pansko vino treba samo da go ispieme so nekoe sredstvo
za povra}awe, pa }e go mrazime duri i koga }e go pogledneme. Ne zavisi
od na{ata volja dali }e ni bide ma~no ili ne: {panskoto vino sekoga{ e dobro,
no na{ata sostojba ne e isto vo odnos na nego. Isto taka ovoj trem sekoga{
e prekrasen, no vo nego moj prijatel go zagubil `ivotot. Vo ovoj trem pove}e
ne ~uvstvuvam ubavina: vo nego go gledam samo mojot prijatel kako ispu{ta
du{a. Ovoj teatar ne prestanal da bide ubav otkako vo nego sum bil
isvirkan, me|utoa jas ne mo`am ni da go zamislam, a u{ite se u{te da ne mi
tatnat svire`ite na publikata. V. Didro, D. O poreklu i prirodi lepoga, Rad,
Beograd, 1962. str. 42.
1261
Didro, D. O poreklu i prirodi lepoga, Rad, Beograd, 1962. str. 44.
1262
Jering, F. R. Ciq u pravu, CID Podgorica, 1998, str. 351.
670

stori samo na drug (Alterum non leadere: Ne mu pre~i na drugiot, Po-
~ituvaj gi tu|ite prava), no i toga{ samo ako drugiot istata ne ja saka -
volenti non fit iniuria. 1263 A ako nepravdata se odnesuva na drug, toga{
mora da se priznae deka i pravdata ednakvo se odnesuva samo na drug.
Nie mo`eme da bideme pravedni samo sprema drug. No, kaj pravdata postoi
edna otstapka koja dlaboko mu e vsadena samo na ~ovekot, a koja
proizleguva od negovoto sampo~ituvawe, od negovoto dostoinstvo. Vo
ovaa smisla, veruvam sekoj }e se soglasi, deka nesoborliva vistina e
deka so sila nekomu mo`e{ ne{to da mu zeme{, no so sila nikomu ni-
{to ne mo`e{ da mu dade{. 1264 Vo taa smisla nitu na poedinecot, ni na
narodot so sila ne mo`e da mu se dade pravda, a osobeno ne kakva i da e
nepravda pod znameto na pravda. Na ova mo`e da mi bide prigovoreno:
pravdata ne korespondira so silata. So toa napolno bi se se soglasil,
dokolku me uveri Buda 1265 deka vra}aweto so nepravda na nepravda ne e
pravda. Na takvata pravda isklu~itelno pravo polaga dr`avata, {to
zna~i vlasta. Me|utoa, tokmu taa pravda naj~esto se zloupotrebuva. Nesporen
fakt e deka i pravdata inherentno sodr`i primena ili barem
zakana so sila. Treba li, vpro~em, pouverliv dokaz deka vo ime na
1263
Volenti non fit iniuria - Ulpianus (Ne mu se pravi nepravda na onoj koj
ja saka). Nulla iniuria est, quae in volentem fiat- Ulpianus (Ne e nepravedno ona
{to nekomu bi mu se napravilo so negova soglasnost). Nullam potest videi iniuriam
accipere qui semel voluit - Paulus (Ne mo`e da se smeta deka trpi nepravda
onoj koj edna{ na toa se soglasil). Numquam volentibus dolus infertur - Ulpianus
(Nikoga{ ne im se pravi nepravda na onie koi na nea se soglasuvaat). Quia
nulla est iniuria, quae in volentem fiat - Ulpianus (Nema nepravda koja nekomu so
negova soglasnost mu se pravi).
1264
Quod quique pro eo praestatur, invito non tribuitur - Ulpian ([to nekomu
vo negov interes mu se dava, ne mo`e da mu se nametne protiv negovata volja.
Nikomu ne mo`e da mu se dade bez negova soglasnost, protiv negova volja).
Ili poinaku - So sila sekomu mo`e{ da mu zeme{, no ne i da mu dade{. Toa se
odnesuva i na pravdata: kaznata sekoga{ se ostvaruva so sila, nagradata, me-
|utoa, ne e mo`na so sila.
1265 Spored Buda (razbudeniot) - Siddhartha Gauema(563-483), prakti~niot
moral mora da sodr`i pet du{evni sili i pet osnovni doblesti (da ne se
ubiva nikoj koj e so duh obdareno su{testvo, da ne se zema ni{to {to ne ni e
dadeno, da se vozdr`uva od raspu{ten `ivot, da ne se la`e i da se vozdr`uva
od opojni pijaloci). Negovata etika ne vodi kon odmazda i toj e protiv kakva
bilo prisilba ("Omrazata na ovoj svet nikoga{ ne se iskorenuva so omraza:
omrazata se iskorenuva so neomraza"). Site nevolji mo`at da se odbijat so
ubavi postapki: "So qubov pobedi ja lutinata, so dobro zloto; skr`aviot pobedi
go so golemodu{nost, a la`liviot so vistina." Fajfri}, @. Religija i smrtna
kazna, Pravni `ivot, Beograd, 2002/9, str. 71.
671

pravdata od edna bo`em ili navistina demokratska vlast, 1266 zaradi
simnuvawe na druga bo`em ili navistina nasilna vlast, vo dosega{-
nata istorija se napraveni najgolemite nepravdi. 1267
6. Pravda mu se obra}a na poedinecot najprvo so maksimata: "Ne
pravi mu go na drug ona {to ne saka{ tebe da ti go pravat - ne na{tetuvaj
mu na drug (ne pravi mu {teta na drug)." Pritoa, ne treba posebno
da se doka`uva deka sprotivno na {tetata e korista, koja ima ednakvo
mesto vo poimot na pravdata i se izrazuva so maksima: "Pravi mu go na
drug ona {to saka{ tebe da ti go pravat - pravi mu dobro na drug (bidi
od korist za drug)." Pravda me|utoa í se obra}a i na dr`avata, isto
taka so dve maksimi, so prvata: "Ne dozvoluvaj nikoj da mu na{tetuva
na drug (da mu pravi {teta na drug)," i vtorata: "Dozvoli sekoj da mu
koristi na drug (da mu pravi dobro na drug)."
Pritoa, koga im se obra}a na poedinecot i na dr`avata so prvite
maksimi, nepravda e pri~inetoto zlo, a pravda - vozvratenoto zlo:
zloto so koe e vospostavena pravdata, so koe e popravena storenata nepravda.
Ottamu, vra}aweto na zlo so zlo: pri~inuvaweto {teta zaradi
storena {teta, se javuva vo dva vida: kako privatna odmazda - revan{
(koga zloto go vozvra}a poedinecot) ili kako kazna - odmazda (koga
zloto go vozvra}a dr`avata). Toa vra}awe e srazmerno na zagubenoto
ili pretrpenoto (na pretrpenata {teta ili stradawe), "vra}awe milo
za drago," i vo su{tina zna~i vozvratena nepravda zaradi prethodno
storena nepravda: negacija na negacijata, koja tokmu poradi toa stanuva
pravda. Takvata pravda zna~i - zaguba, podnesuvawe (trpewe) na
istoto ona {to sme mu go storile na drug.
Toga{ pak, koga pravdata im se obra}a na poedinecot i na dr`avata
so vtorite maksimi, nepravda e nepri~inetoto dobro, a pravda
vozvratenoto dobro. Ottamu, i vra}aweto na dobro so dobro: pri~inuvaweto
korist zaradi storena korist se javuva vo dva vida: vo vid na
blagodarnost (koga dobroto go vozvra}a poedinecot) ili kako nagrada
(koga dobroto go vozvra}a dr`avata). Takvoto vra}awe zna~i - dobivka,
vra}awe srazmerno na pri~netoto dobro, vra}awe srazmerno so dobienoto
(primenoto), dobivawe na istata korist {to sme ja dale (storile,
napravle) na drug i vo su{tina pretstavuva vozvratena pravda zaradi
prethodno storena pravda.
1266
Vo ovaa smisla dobro e da se potsetime na maksima na Hipi dvi`eweto
od vremeto na vojnata na SAD vo Vijetnam, spored koja: demokratija e
koga beliot ~ovek, go ispra}a crniot ~ovek, da se bori protiv `oltiot ~ovek,
za zamjata {to ja ukrade od creveniot ~ovek. Ili mo`ebi na onaa: demokratija
e i koga dva idioti i eden psihijatar po iscrpna rasprava so glasawe odlu~uvaat
koj e najpameten od niv.
1267
Vo ovaa smisla e vpe~atliva izjavata na Xorx Bu{ za zaginatite
amerikanski vojnici vo Irak: "Zaginaa za pravda branej}i ja slobodata i ne
umrea zaludno."
672

I narodot od na{ite prostori odamna ja definiral pravdata,
tokmu vo navedenata smisla. Toa go storil vo vid na kletva: "Sekomu
spored srceto" {to }e re~e na toj {to pravi dobro, tolkavo dobro da
vidi, a toj {to pravi zlo tolkavo zlo da go snajde). Vo taa smisla se i
izrekite: "Vra}awe milo za drago" kako i "Sî {to }e napravi{ }e ti
se vrati," ili {to bi se reklo - pravdata e bumerang. Prevedeno na svetoven
jazik, su{tinata na navedenite narodni izreki ostanuva ista -
toj {to pravi dobro ili zlo, tolkavo zlo ili dobro od strana na drug,
od narodot ili od dr`avata da mu bide vrateno. Taka sfatenata pravda
vo op{testvoto ja ima istata onaa funkcija {to vo fizikata ja ima
termostatot. 1268 Taa treba ja odr`uva zagreanosta na lu|eto za opredeleni
povedenija. Taa e sredina me|u premnogu ladnoto (ignorirawe na
op{testveniot `ivot) i premnogu `e{koto (primena vo op{testveniot
`ivot na te{ki nemoralni i protivpravni odnesuvawa). Taa go
nivelira odnesuvaweto kon drugite lu|e so taa {to uka`uva na neispravnoto
odnesuvawe kon drug, no ednovremeno i na posledicite {to
so otstapuvawe od propu{taweto na opredeleno dejstvie {to se smeta
za zlatna sredina sekoj mo`e da si go navle~e vrz sebesi.
So drugi zborovi, pravdata veli: "Ne pravi im go na drugite
ona {to ne saka{ tebe da ti go pravat." O~igledno e deka ovaa maksima
naso~ena kon poedinecot ne opredeluva {to treba da pravi, tuku {to
ne treba da pravi. So drugi zborovi, taa ne nudi aktivno povedenie,
tuku pasivnost. Pritoa, visoko stoi i predupreduvaweto: vnimavaj da
ne se sudri{ so moralot ili pravoto, za{to za ona {to e pravedno ili
nepravedno i za koli~inata na vozvratenoto ne odlu~uva{ ti, tuku za
toa smetkata ja vodi drug - javnoto mislewe ili represivniot aparat
na dr`avnata vlast. Ottamu, aktivnoto povedenie na poedinecot kon
onie koi prethodno nemu mu napravile dobro ili zlo, sakale toa da go
priznaeme ili nî, samo posredno e opredeleno, odnosno samo pretpostaveno
preku slednive maksimi: "Bidi dobar kon dobrite, no ne i predobar,
za{to javnoto mislewe }e te proglasi za budala" i "Bidi lo{
kon lo{ite, no ne i premnogu lo{, za{to vlasta }e te proglasi za kriminalec."
Ili, so drugi zborovi: "Bidi umeren vo odnesuvaweto kon
site {to ti storile dobro ili zlo." Ottamu, nu`no proizleguva deka
zaradi obezbeduvawe na zaedni~kiot `ivot i pravnata sigurnost, pravdata
vo startot e ograni~ena so vladea~kiot moral i vladea~koto pravo.
Toa zna~i deka pravdata e idealizacija na zaedni~kiot `ivot: pravda
e samo ona {to javnoto mislewe (koga e vo pra{awe moralot) i zak-
1268
"Vra}aweto srazmerno na primenoto e uslov za odr`uvawe na dr`avnata
zaednica. Lu|eto sakaat ili da go vratat zloto, a ako toa ne e mo`no,
toga{ toa se smeta za ropstvo - ili sakaat da vozvratat so dobro i ako do toa
ne dojde, toga{ i do vra}awe ne doa|a. A zaemnite protivuslugi se tokmu ona
{to edna zaednica ja odr`uva kako takva." Aristotel, op. cit. str. 123.
673

onot (koga e vo pra{awe pravoto) go smeta za pravda. 1269 Spored toa,
neizmernata `ed za permanentno zgolemuvawe na pravdata, {to }e re~e
za pove}e prava, mo} i materijalni dobra i nivna pravilna distribucija
me|u ednakvite i neednakvite, ne mo`e da se ostvari neposredno
so prezemaweto na nejzinata regulativna funkcija vo svoi race od
strana na poedinecot, tuku samo posredno preku zajaknuvaweto na javniot
moral i na pravoto, odnosno preku postojano usovr{uvawe na principite
i pravilata na pravdata i nivno preto~uvawe vo javniot
moral i pravoto. Toa e i razbirlivo ako se ima predvid faktot deka
poedincite najmalku se soglasuvaat vo toa {to e pravedno.
Prethodniot zaklu~ok, me|utoa, ne go opravduva izostanokot na
pozitivna formulacija na pravdata. Imeno, vo obi~niot jazik, pa i vo
teorijata re~isi nepostoi, maksima na pravdata koja treba da glasi:
"Pravi mu go na drug toa {to saka{ tebe da ti go pravat" - {to }e re~e
- "Bidi dobar kon drugite, tolku kolku {to tie bi bile dobri kon
tebe," i "Bidi lo{ kon drugite, tolku kolku tie bi bile lo{i kon
tebe." Toa eklatantno poka`uva deka pravdata e ne{to nadvor od dosegot
na poedinecot, nadvor od negovite aktivni nastojuvawa vo golem
broj slu~ai samiot da opredeluva {to e nepravda i na svoj na~in da se
reagira za nejzinoto ispravawe. Ottamu, ne mo`e da se negira maksimata
deka pravdata e povrzana so silata na koja edinstveno i e ostaveno
ne samo da ka`e {to e pravda, tuku i da ja izvr{uva. Toa e silata
na javnoto mislewe ili silata na dr`avnata vlast. I na ednata i na
drugata im e ostaveno da bidat krajniot arbitar na pravdata. No,
"`edta za pravda koja gi pottiknuva lu|eto da ostvarat idealna dr`ava
od svoite soni{ta, da se bunat protiv nepravdata na opredeleni dela,
opredeleni situacii, opredeleni institucii, dava dovolen pottik za
najvozvi{eni `rtvi, kako i za nalo{i nedela. Site protivnici izjavuvaat
i se trudat da doka`at deka pravdata e na nivna strana." 1270 Ottamu,
sosema vo pravo e Salmond koj veli - pravoto e spoj na silata i
pravdata, ili Veber spored kogo pravoto e ona pravilo koe ima {ansa
da bide sprovedeno vo `ivot so prisilba i obid vo dadena op{testvena
ramka da se ostvari pravda. 1271 Vpro~em, glavniot interes za pravdata
proizleguva ottamu {to taa se sfa}a kako sredstvo so koe treba da go
nadmine sudirot me|u pozitivnoto pravo kako zakonsko nepravo (pozitivnoto
pravo kako oficielen obrazec na pravdata prifaten vo konkretnoto
op{testvo), nasproti pravdata kako nadzakonsko pravo,
odnosno koe treba da pridonese pravdata da stane izvor na pozitivnoto
pravo. Nakratko, celta e dosegnuvawe na sostojba vo koja nema da
1269
Quid sit ius, et in quo consistit iniuria, legis est definire (Zakonot treba
da opredeli {to e pravoto i vo {to se sostoi nepravdata).
1270
Pelerman, H. op. cit. str. 4.
1271
Vidi: Gurvitch, G. Sociologija, Naprijed, drugi svezak, Zagreb, 1966, str.
196 i 202.
674

va`i praviloto: Kade {to ima sila, nema pravda, tuku nemu sprotivnoto
pravilo: Samo tamu kade {to ima sila, mo`na e pravda. 1272 Istorija
vpro~em doka`a deka za pravda se borele samo malite i slabite,
za{to pravdata sekoga{ bila na stranata na silnite. 1273 Sekoe drugo
tvrdewe e ~ista utopija. Kako {to bez interes nema nikakvo dvi`ewe,
taka bez sila ne mo`e da se vospostavi ni pravda. Pravdata ne smee da
ostane bez sila (bez oru`je) protiv nepravdata. Pritoa, sosema e sfatlivo
oddeluvaweto na silata na dr`avnata vlast od pravdata, bidej}i
dr`avata naj~esto najdobro funkcionira spored formulata "Prost
narod silna dr`ava," no sosema pogre{no e misleweto deka pravdata e
mo`na bez sekakva sila. 1274 Naprotiv, pravdata e mo`na samo dokolku
zad nea stoi sila, 1275 no samo onaa vistinskata sila - silata na javnosta.
1272
Nema ~ovek {to ne veli - treba da se bori{ za pravda. Zo{to da se
boram? Za{to do nea ne mo`e da se dojde bez borba. Za{to taa naj~esto se iznuduva
so sila?
1273
Hristijanstvoto smeta deka bog praveden. za{to e silen. Kako
nekoj mo`e da vleze vo ku}a na silen i da mu ja ograbi poku}ninata ako najnapred
ne go vrze silniot (Matej, 12:29). Ottamu obi~nata moralna sevst se
dr`i do maksimata: Ako si silen ispravaj krivi drini (nepravdi). Ako ne si
silen nau~i da |i trpi{ nepravdite. Vo ovaa smisla mo`e da se tvrdi i toa
deka pravdata e nepristrasno op{testveno korisno povedenie koe za takvo go
smeta op{testvenata grupa koja ne gi donesuva zakonite, ili, pravda e povedenie
koe grupata koja ne poseduva neophodna sila da go sprovede svoeto mislewe
go smeta za osobenio dobro.
1274
Vo pravoto se ima merka, pa i prinudata! Nejzina merka, kako i
merka na pravoto voop{to, e pravdata. Prinudata mora da e pravedna, {to
zna~i mora da se koristi edinstveno za ispolnuvawe pravedni celi i vrz pravedna
osnova. Pravedna osnova na prinudata e odr`uvaweto na pravniot poredok
i primenata na pravoto, za{to toa e pretpostavka za ostvaruvawe na idejata
za pravda. Merkata na prinudata ja opredeluva principot na proporcionalnost:
taa treba da odgovata na te`inata na povreda na preavoto i na odgovornosta
na poedinecot za takvata povreda. Kambovski, V. op.cit. str. 266. [to
zna~at vakvite stojali{te ako ne celosna potvrda na izrekata: Kade {to ima
sila ima pravda. Da se tvrdi deka prinudata, a toa zna~i silata treba da e
pravedna e ednozna~no na tvrdeweto deka pravdata ne e mo`na bez silata, deka
silata e pravda, odnosno deka taa sila dokolku e kanalizirana e pravda.
1275
Prviot dokaz deka pravdata i silata ne mo`at edno bez drugo go
nao|ame vo knigata za Jov, 40:3-4. kade gospod na Jov, koj se `ali deka ne gi zaslu`il
negovata odmazda, mu veli: Saka{ li ti da go uni{ti{ mojot sud? saka{
li mene da me osudi{ za da se opravda{ sebesi. Dali ti ima{ muskuli
kako gospod? Grmi{ li so glasot kako toj? Vo Propovednik, 9:16, pi{uva deka
e podobra mudrosta, odo{to silata, me|utoa vo Knigata za Jov, gospod ne poka-
`uva nikakva mudrost tuku sila velej}i " Kade {to e stravot tamu e mudosta."
(Jov, 28:28). Vo Knigata za Jov toj e pretstaven kako nemoralen tiranin. Od
675

Za{to, ako pravdata se odnesuva na drug, a taka î, toga{ za{to poedincite
na nea se povikuvaat samo koga li~no niv ili na nivnite bliski
im e storena nepravda, a ne i koga nepravdata im e storena na drug,
tuku toga{ se indiferentni. Zo{to sekoj se buni samo koga nemu (ili
na negov blizok) mu e skr{en nosot, namalena platata i sli~no, a "uvo
ne go boli" ili "oko ne mu trepnuva" koga toa mu e storeno na drug. Na
ova pra{awe edinstveniot mo`en odgovori e: zatoa {to za izvr{uvawe
na pravdata i ispravawe na nepravdata isklu~itelnata gri`a í e
ostavena na dr`avata. Taa go ima "me~ot" (silata, sudstvoto) za da vospostavi
pravda i da gi ispravi nepravdite (koga nepravdata pretstavuva
pobiska ili podale~na opasnost i za mene ili za drug).
Na krajot, ne mo`e da se prenebregne, a da ne se spomne i toa
deka rezignacijata od nesproveduvaweto na edno od poso~enite na~ela
vodi kon pojava na treta maksima, koja za `al e i najprisutna vo praktikata.
Taa maskima glasi: "Pravi im go na drugite ona {to tie sakaat
da ti go napravat tebe, me|utoa stori im go toa prv." Ovaa maksima e
sprotivna na poimot na pravdata, na nejziniot ideal, me|utoa, za `al, e
mnogu bliska do vistinata.
8. Zakonot (pravoto) ne pre~i na napraveno dobro da se vozvra-
}a so dobro (na pravedno so pravedno). Zgora na toa, zakonot nema ni-
{to protiv i na napraveno zlo da se vozvra}a so dobro (na nepravedno
so pravedno), spored hristijanskoto na~elo: koj }e ti opali {amar,
svrti mu go i drugiot obraz. 1276 Zakonot me|utoa, vo ime na pravnata sigurnost
ne dozvoluva samiot poedinec (privatno) na napraveno zlo da
vozvra}a so zlo (na nepravedno so nepravedno). Spored toa, vo pozitivnoto
pravo ne va`i praviloto spored koe nepravdata (zloto) ne treba
da se trpi, tuku isto kako i pravdata (dobroto), treba da se vozvrati.
Od ova pravilo postojat samo dva isklu~oci i toa samo ako se ispolneti
to~no opredeleni uslovi kaj nu`nata odbrana i krajnata nu`da. Vo
edna strana, toj se pojavuva kako prirodna katastrofa koja udira naslepo bez
da se potpre na pravednosta, a od druga strana saka da go sakat i da go obo`avaat
kako praveden.
1276
Isus vo svojata beseda na Gorata veli: "Ste ~ule deka e ka`ano:
Oko za oko, zab za zab, a jas vi velam da ne se branite od zloto, tuku ako nekoj
te udri po tvojot desen obraz, svrti mu go i drugiot; i koj saka da se sudi so
tebe i ko{ulata tvoja da ti ja zeme, podarimu ja i nametkata. I ako te prisili
nekoj eden sat, idi so nego dva. Koj bara od tebe, podaj mu; i koj saka da mu pozajmi{,
ne odre~uvaj mu. Ste ~ule deka e ka`ano "qubi go bli`niot svoj i mrazi
go neprijatelot svoj." A jas vi velam qubejte go neprijatelite svoi, blagoslovuvajte
gi onie koi ve kolnat, pravete im dobro na onie koi ve mrazat i
molete mu se na gospod za onie koi ve gonat (Evangelie po Meteja, Glava 5). Vo
ovaa smisla e i izrekata na Diogen: "Dve ne{ta ~ovekot mora da nau~i da gi
trpi ako saka `ivotot da ne bu bide nepodnosliv: lo{oto vreme i ~ove~kata
nepravda."
676

site ostanati slu~ai, vozvra}aweto na nepravda so nepravda, so ~uvstvo
za mera, e ostaveno preku sopstven prisilen aparat da go pravi samo
dr`avnata vlast. Toa zboruva deka pravdata e ograni~ena pravda. Koj e
kriteriumot za toa? Istiot onoj {to va`i za sekoj poedinec, va`i i za
dr`avata: istoriski izgradenoto odmeruvawe na interesite - op{tata
dobivka da se nivelira so op{tata zaguba od strana na nepristrasen
subjekt. I tuka nema ni{to lo{o. Lo{o e samo, a za `al tokmu toa {to
od pamtivek e pravilo, {to dobivkata od pravednoto se prisvojuva od
malkumina vo ime na site, i obratno, {to zagubata od nepravednoto se
rastovaruva od grbot na malkumina i im se tovari na site.
Od druga strana, kako {to ispravno se zabele`uva vo literaturata,
fakt e deka sî pove}e e te{ko da se bide praveden vo nepraveden
svet i sprema nepravedni lu|e koi ~estopati imaat sprotivstaveni
sfa}awa i vrednosti za merkite i na~inot na povedenieto, `ivotot i
rabotata. Ottamu, bez ogled kolku i da se pou~uva sprotivnoto, polo`bata
(materijalnata i op{testvenata), ugledot, uspehot i popularnosta,
mnogu retko i te{ko mo`at da se steknat so li~ni doblesti i rezultati
na sopstveniot trud, odnosno seto toa daleku pobrgu, polesno i
pouspe{no mo`e da se postigne so nasledstvo (ne samo na imot!), so
privilegii, so korupcija, so vrski, so licemerie, so poltronstvo, pa i
so kriminal ili akti koi se na rabot na krivi~ni dela. Nakratko
pretpostavkite i uslovite za postignuvawe na socijalnata pravda 1277 sî
se pomali, a pre~kite sî pogolemi i pomnogubrojni. No, {to e najte{-
ko i sî popou~no, vo takvi okolnosti mo}ta na ~ovekovata volja i aktivnostite,
pa i slobodata vo izborot na celta, stanuvaat se poslabi i sî
pove}e zavisat od mestoto, vremeto i sostojbite vo koi lu|eto `iveat
i deluvaat. Seto toa predizvikuva: sprotivnostite na interesite i
postapkite da stanuvaat se pogolemi, a razgrani~uvawata me|u socijalno
pravednoto i socijalno nepravednoto sî pove}e da se zamati: posebnite
odnosno poedine~nite interesi (li~ni, semejni, srodni~ki, profesionalni,
kastinski, partiski i sl) da nadvladuvaat nad op{tite
interesi na op{testvenata zaednica, i ottamu vo sekoe dejstvie pove}e
da se sakaat i baraat srodnici odo{to sorabotnici; lakomosta, egoiz-
1277
Socijalnata pravda e sostojba vo koja mnozinstvoto ili site ~lenovi
na op{testvoto imaat isti osnovni prava, mo`nosti, obvrski i socijalni
benificii. Takvata pravda e streme` kon postignuvawe sostojba na pravilno
(dobro, ispravno) raspredeleni (ednakvo na ednakvite, neednakvo na neednakvite)
prava i dol`nosti, mo}, mo`nosti i socijalni benificii (op{testveni
dobra)! Socijalnata pravda e ideja za eti~kata vrednost na pravoto.
Vo ovaa smisla pravdata pretstavuva vrednosno na~elo na raspredelba koe
opredeluva kolu dobra i kolku tovari, odnosno prava i obvrski, treba da im
se dade na subjektite na op{testvenite odnosi. So ogled na toa {to raspredelbata
preku zakonite ja vr{i dr`avata, o~igledno e deka me|u pravdata i
pravoto postoi neraskinliva vrska.
677

mot primitivizmot i eksploatacijata (od site oblici i od sekogo) da
stanuvaat se poprisutni, a tie sekoga{ se prvoklasna opasnost za op{-
testvoto i za sorabotkata me|u lu|eto i ottamu sekoga{ na {teta na
socijalnaat pravda; takvite i sli~ni negativnosti ili voop{to ne se
otkrivaat ili zgora na toa post festum sî pove}e se zata{kuvaat, namesto
odnapred da se spre~uvaat; da rastat i da se mno`at raznovidnite
privilegii iako sekoja privilegija e op{testveno nepravedna; site
deklaracii za socijalnata pravda, a site takvi vetuvawa se dadeni pod
odredeni pretpostavki (ex suppositione), vistinskite okolnosti sekojdnevno
gi demantiraat. 1278
9. Ottamu, ne e slu~ajno {to Jering kako odgovor na pra{aweto
- koj motiv mo`e da ja navede vlasta da se pot~inuva na zakonot? sosema
ispravno tvrde{e - istiot onoj motiv koj e dovolen ~ovekot da go navede
da se sovladuva sebesi: interesot. Samosovladuvaweto samoto se
isplatuva. Kako {to gradinarot go neguva drvoto {to go zasadil, taka
vlasta go neguva pravoto: tie toa drvo ne go neguvaat zaradi nego, tuku
zaradi samite sebe, i dvajcata znaat deka okolu nego mora da se gri`at
i da go {tedat ako toa treba da donese plod i deka plodovite }e gi nagradat
tie usilbi. Samo tamu kade {to dr`avnata vlast samata go po-
~ituva poredokot koj go propi{ala toj poredok steknuva pravna sigurnost,
samo tamu kade {to vladee pravoto uspeva nacionalnata blagosostojba,
cvetaat trgovijata i zanaetite, samo tuka onaa moralna i duhovna
sila koja se nao|a vo narodot se razviva do svojata celosna sila.
Pravoto e dobro sfatena politi~ka sila - ne kusogleda politika posvetena
na eden moment, na momenten interes, tuku dalekovidna politika
koja gleda vo idninata i razmisluva za krajot. Uslov za ovaa politika
e samosovladuvaweto. Me|utoa, samosovladuvaweto kako kaj poedinecot
taka i kaj dr`avnata vlast e pra{awe na ve`ba, potrebni se vekovi
dodeka dr`avnata vlast, poa|aj}i od to~ka na neograni~ena sila po
dolgo kolebawe i povremeno vra}awe kon svoeto prvobitno povedenie,
ne dospee do cvrsto i nenaru{eno pridr`uvawe na pravoto. 1279
1278
Tinti}, N. Socijalna pravda (od ideje, ideologije i teorije do prakse) u pojedinim
dr`avama i na me|unarodnoj razini, Zbornik Pravnog fakulteta u Zagrebu,
Zagreb, 1984/3-4, str. 247.
1279 Jering, F. R. op. cit. str. 169. Vo taa smisla treba da se sfati i razmisluvaweto
na Karl Poper. Spored nego, na~eloto na liberalizmot bara
ograni~uvawata na individualnite slobodi koi so op{testveniot so`ivot
stanuvaat neizbe`ni po mo`nost ramnomerno da se podelat (Kant) i po mo`nost
da se namalat. No kako toa apriorno na~elo da se primeni vo praktikata?
Dali da go spre~ime pijanistot da ve`ba ili pak negoviot sosed da u`iva
vo mirnoto popladne? Site takvi problemi mo`at da se re{at samo so povikuvawe
na postojnata tradicija i obi~aite - so povikuvawe na tradicionalnoto
~uvstvo za pravda, na op{toto pravo, kako {to toa se narekuva vo Anglija
i na ona {to nepristrasniot sudija go priznava kako pravedno. Ottamu
678

Negovite stavovi nao|aat potvrda vo sovremeniot razvoj na novata
nau~na disciplina nare~ena kultura na pravoto. Imeno, treba{e
da pominat 150 godini da se sfati deka zaradi postignuvawe na vistinskata
pravda ima golema potreba od afirmacija na kultura na pravoto.
Vo taa smisla denes se veli: Najednostavno ka`ano, kulturata na ~ovekovite
prava e postapuvawe zasnovano vrz uveruvaweto deka sekoe ~ove~ko
su{testvo poseduva vrodeno dostoinstvo i prava, koi ne mu gi podarila
dr`avata. Idelano bi bilo koga vakvoto povedenie bi bilo avtonomno
i ne bi bilo posledica na nikakva prisilba nitu na zakana so
kazna. Vo op{etstvoto kade {to vakvoto povedenie dominira nepo~ituvaweto
na ~ovekovite prava bi bilo neprifatlivo, barem za pogolemiot
del na negovite gra|ani. Tie koi ne gi po~ituvaat ~ovekovite
prava bi bile podvedeni na op{etstveni sankcii. Tie koi gi po~ituvaat
i sekoj koj postapuva vo soglasnost so na~elata na ~ovekovite prava
bi imale op{testvena podr{ka. Po~ituvaweto na ~ovekovite prava
bi bilo pravilo, a nepo~ituvaweto isklu~ok.
Pritoa, kako glavni simptomi za nedostigot na kulturata na
pravoto vo teorijata lucidno se zabel`uvaat slednite okolnosti:
1 0 Nepostoewe na svest za toa deka ~ovekovite prava postojat i
nivnoto negirawe. Negiraweto na ~ovekovite prava ne e samo rabota
na neznaewe i nedostig na obrazovanie, tuku posledica i na kolektivisti~kata
tiranija nad liberalnite i individualisti~kite
streme`i na poedinecot. Na biv{ite jugoslovenski prostori toa se
manifestira{e kako zvani~na doktrina, kako kolektivisti~ka ideologija,
vo smisla na ideolo{ki otpor od strana na rabotni~kata klasa
(podocna na nacijata) kon individuata. Sprema individualnite prava
se gleda{e kako na ne{to subverzivno, kako na ne{to {to mu e tu|o na
op{testveniot i politi~kiot sistem. Toa ~esto se potkrepuva{e i so
tvrdewata deka ~ovekovite prava vo odredeni dr`avi se samo prazni
frazi, paroli, a ne ne{to {to navistina im se podaruva na lu|eto.
2 0 Nepoznavawe na sopstvenite prava i pomiruvawe so nivnoto
kr{ewe (neznaewe i rezignacija). Vo mnogu sredini lu|eto ne se
svesni za svoite prava osobeno koga }e dojdat vo sudir so drugi avtoriteti
koi li~at na semejnite - so verski i politi~ki avtoriteti.
3 0 Nedostig na samodoverba koga e vo pra{awe ostvaruvaweto na
pravata. Golem problem e toa {to mnogumina i pokraj verbata deka ~ovekovite
prava postojat mislat deka nivnoto ostvaruvawe e mo`no
samo so potkup i vrski so mo}ni lu|e.
{to site zakoni mo`at da postavuvaat samo op{ti na~ela, tie mora da se tolkuvaat
za da mo`at da se primenuvaat. No, i za tolkuvaweto se potrebni nekoi
na~ela od sekojdnevnata praktika koi mo`e da gi razviva samo `ivotnata tradicija.
Seto toa posebno va`i za krajnite i voop{teni na~ela na liberalizmot.
Ottamu, racionalisti~ki planirana dr`ava koja vo osnova e tabula rasa
bez nikakva tradicija ne e mo`na, toa e liberalna utopija.
679

4 0 Ramnodu{nost sprema pravata na drugite i nespremnosta tie
da se branat (nedostig na solidarnost). Za razlika od odbrambenoto
zdru`uvawe na lu|eto koga na sli~en na~in se ~uvstvuvaat zagrozeni,
po{iroka solidarnost skoro i da izostanuva. Edna od tie pri~ini e
stravot od vlasta. Ottamu, nastavnicite ne im se pridru`uvaat na
penzionerite, penzionerite na studentite, studentite na rabotnicite,
mnozinstvoto na malcinstvoto itn.
5 0 Diskriminacijata vo pogled na imatelite na prava. Periodot
koga so dr`avnata propaganda se potiknuva{e omrazata sprema drugite
i razli~nite, ostavi za posledica zasiluvawe na uverenieto deka onie
koi pripa|aat na sopstvenata grupa (osobeno na verska i nacionalna)
treba da imaat privilegirana polo`ba - da imaat pogolemi prava od
ostanatite (osobeno ako `iveat "na svoe," vo dr`avata koja im pripa|a).
Stana sosema prifatlivo deka kolektivnite ili individualnite
prava se rezervirani samo za dominantnata grupa, dodeka ostanatite
mora da gi zaslu`at so toa {to }e stanat "lojalni" na dr`avata koja e
sopstvenost na vladea~kiot narod. Toa e karakteristi~no za stavot
kon malcinstvata ~ii pripadnici se delat na "~esni", zna~i pomireni
so svojata inferiorna polo`ba, i "drski," koi insistiraat na ramnopravnost.
Poslednoto kone~no doveduva do poznatite neprijatni reakcii
koga ~lenovite na povredenite grupi i nivnite predvodnici }e zapo~nat
da se vklu~uvaat vo beskone~na igra na doka`uvawe na sopstvenata
superiornost vo pogled na poredokot i kulturata i da izmisluvaat
"nau~ni dokazi" za nea. 1280
II POIM NA PRAVDA - VTOR ^EKOR
1. Ako pravoto e ozakoneta volja na vladea~kata klasa ili na
site, ili barem na mnozinstvoto od gra|anite, toga{ pravdata ne e ni-
{to drugo, tuku nivna neozakoneta volja za regulirawe na opredelni
odnosi i sostojbi na gra|anite, odnosno ne e pravo. Se {to e pravedno
najprvo se javuva kako moral, a potoa se pretvora vo pravo osven ako se
raboti za odnosi i sostojbi za koi ne e upatno toa da se stori.
Vo pravnata filozofija se veli deka pravdata e majka na pravoto,
odnosno se {to e pravno, moralo prethodno da bide pravedno. I navistina,
pravnite normi se ozakoneti moralni normi, iako e to~na
okolnosta deka me|u niv se pomesteni i ozakoneti eti~ki neutralni
normi. Me|utoa, ako gi ostavime nastrana eti~ki neutralnite normi
koi za nas ovde ne se interesni, mo`e da se konstatira slednoto: 1 0 so
pravnite normi se reguliraat povedenijata so koi se gradat odnosite
me|u lu|eto i velime ne e pravno, nezakonito e ne{to da se pravi ili
propu{ta da se pravi, i deka 2 0 so moralniote normi isto taka se regu-
1280
Dimitrijevi}, V. Kultura i ljudska prava, Kultura i ljudska prava, Beogradski
centar za ljudska prava, Beograd, 2002, str. 9-13.
680

liraat povedenija na lu|eto i velime ne e moralno da se la`e, da ne se
ispolnuvaat vetuvawata i da ne se vra}a pozajmenoto.
Vo {to e toga{ razlikata me|u moralot i pravoto? Za taa cel
}e se poslu`am samo so edno pravo - so krivi~noto pravo. Spored mene,
taa razlika se sostoi samo vo intenzitetot na za{titenite interesi
(dobra, vrednosti i odnosi). Za{titata na opredeleni interesi e pomestena
vo krivi~noto pravo, za razlika od za{titata na drugi interesi
koi ostanuvaat i treba da ostanat samo vo ramkite na moralot. Za prvite
e potrebna zasilena, a za vtorite poslaba za{tita. Krivi~noto
pravo ja odzema od moralot normata "ne ubivaj," za{to `ivotot na ~ovekot
e su{tvestven interes koj ne mo`e da se obezbedi bez primena na
krivi~ni sankcii, no ne i normata "ne la`i," za{to ~esta mo`e da se
obezbedi bez primena na sankciite od oblasta na pravoto, tuku za toa
se dovolni i moralnite sankcii. Za zna~eweto na za{titeniot interes
se vodi smetka duri i vo samoto pravo pa ottamu imame razli~ni sankcii
za storeno krivi~no delo od onie za prekr{ok. Nakratko, celta na
pravoto i moralot e edna: da se spre~at nepravednite, a toa zna~i negativnite
povedenija na ~ovekot koi predizvikuvaat naru{uvawa na interesite
(dobrata, vrednotite i odnosite) vo op{eststvoto. So ogled na
toa {to se uvidelo deka lu|eto nemaat vsadeno nitu ~uvstvo ni um koi
sekoga{ nepogre{ivo }e gi vodat kon odbirawe na dejstvuvawe (povedenie)
koe e pravedno, zapo~na potragata po lekot {to }e ja izlekuva
bolesta nare~ena "nedostatok na ~uvstvo na pravednost" (lack of justice
sense). Ako ne{to treba da se lekuva treba da se iznajde lekot koj deluva
na pri~inite na bolesta. Ako pri~inata e vo ~uvstvata treba da
se najde lekot {to }e gi izlekuva ili }e gi razvie ~uvstvata, ako e pri-
~inata umot, toga{ treba da se najdat medikamenti samo za ona {to doveduva
do podobruvawe na umot. No, kako da se pronade toj lek koga dve
lica so ednakvi ~uvstva i ednakov um, neednakvo se odnesuvaat pa taka
edniot ne vr{i, a drugiot vr{i nepravdi. [to e pri~inata koga od dve
deca, od ista majka rodeni, ednakvo hraneti i zgri`eni, ednakvo vospituvani,
ednoto postojano la`e, a drugoto e primer za doblesen karakter.
Da ne im e toa od gospod? Ne }e da î. Da ne im e toa od poinakvoto
varewe na `eludnikot? Toa e samo nedoka`ana pretpostavka. Mo`ebi
pri~inata e vo toa {to ednoto dete ima prirodno zatapeno ~uvstvo za
qubov? Sî u{te se istra`uva. Mo`ebi e nekoja gre{ka vo vospituvaweto?
Mo`ebi, koj li }e znae? I nikoj ne e vo pravo, za{to lekot e
delotvoren samo ako se otkrie vistinskata pri~inata na bolesta nare~ena
vr{ewe nepravda. No, {to da se pravi koga pri~inata sî u{te ne
e duri ni povidok. Zarem da se otka`eme i da priznaeme sekade deka
osven vo ovaa sfera ni{to ne mo`e da se stori. Sigurno e deka ne.
Traba da se istra`uva, a toa natamu se pravi. Psiholozi, neupropsiholozi,
lekari, geneti~ari, pedagozi, andragozi, sociolozi, pravnici,
eti~ari, kriminolozi, filozofi na pravoto i koj u{te ne go barat
odgovorot na pri~inite na nepravdata. Nekoi od niv duri pretendi-
681

aat deka pronao|aweto na lekot e isklu~itelno nivno podra~je i deka
samo tie mo`at da dojdat do vistinata. Me|u niv se istaknuvaat eti~arite.
Tie zapo~naa i nitu denes ne se otka`uvaat od upornata potraga
po odgovorot na pra{awata za pravdata i nepravdata. No, nesupehot vo
iznao|aweto na pri~inite gi dovede samo do ramni{teto na ubla`uvawe
na posledicite so povikuvaweto na pomo{ na pofalbata i prekorot.
Vo se drugo i natamu tapkaat vo mesto: za{to pravednosta/nepravednosta
ja baarat isklu~ivo vo subjektivnata sfera na ~ovekovoto
povedenie. Niv, kako {to vidovme, voop{to ne gi interesiraat op{testvenite
vlijanija. Rezultatot izostana i kaj kriminolozite, no tie
barem uka`aa na kompleksnite okolnosti na problemot nepravda. Tie
sfatija deka pokraj vo subjektivnoto, pri~inite na nepravdata mora da
se bara i vo objektivnoto vlijanie na sredinata.
2. Problemot ostanuva, iako e re{liv. ^ovekot se razlikuva
spored nadvore{nosta. Dali sum povisok ili ponizok, ubav ili grd,
toa ne zavisi od mojata volja, toa mi e dadeno od prirodata. Vo ovaa
sfera ~ovekot e sklon da ka`e deka prirodata mu sozdala nepravda
{to se rodil so nedostatoci, no i golema usluga {to ne se rodil kako
majmun. Toa e ne{to {to ne zavisi nitu od nego, nitu od drugite (op{-
testvoto). Ottamu, moralot i pravoto nastojuvaat da gi zapostavat tie
razliki, za{to se veli za pravdata e va`no dali nekoj se rodil kako
~ovek i deka kako ~ovek e ednakvo na sekoj drug ~ovek bez ogled na pridrodnite
prednosti ili nedostatoci. Moralot i pravoto ne se interesiraat
koj e povisok ili ponizok, koj ima pogolem ili pomal bubreg,
koj e poubav ili pogrd za ottamu da im opredeli poinakvi barawa i poinakov
tretman. Sepak, toa vo nikoj slu~aj ne zna~i deka moralot i
pravoto nikoga{ ne se interesirale za prirodnite razliki. Naprotiv,
istorijata poka`uva deka tokmu toa im bil prioritetniot interes:
dali nekoj e pocrn ili pobel, dali se raboti za `ena ili ma`, dali nekoj
e roden so vakva ili onakva religija i nacionalnost, bo`em religijata
i nacionalnosta se karakterni osobini.
Me|utoa, za golem broj prirodni razliki moralot i pravoto sî
u{te se zainteresirani pri gradeweto na svoite normi. Vo golem broj
slu~ai tie razliki me|u lu|eto za moralot i pravoto se su{testveni i
zna~ajno e da se takvi. Dali nekoj {to e roden kako budala treba da go
po~ituvam ednakvo kako i umniot? Dali grdoto treba ednakvo da go sakame
kako i ubavoto i koga ne se raboti za ~ovek? Dali neobrazovanite
treba da im se dopu{ti da bidat ministri? Dali na invalidot treba da
mu se podigna dostoinstvoto so toa {to }e mu se dade pravo i obvrska
ednakvo da se naprega i tamu kade {to toa se bara od zdrav ~ovek. Dali
zaradi za~uvuvawe na toa isto dostoinstvo na mentalno retardiranoto
dete od najvisok stepen treba da se pomesti vo paralelka so programa
za normalnite deca? Dali site lu|e se ednakvi ili se neednakvi vo
pravoto? Liberalizmot i utilitarizmot tvrdat deka site se ednakvi i
imaat pravo na ednakva sre}a. Vo taa smisla ~esto se citira Bentamo-
682

viot princip na pravednost: Everybody to count for one, nobody for more
than one (Sekogo treba da go smetame kako eden i nikogo pove}e od
eden), koj zna~i deka dobroto nitu na eden vo ramkite na zbirot na sre-
}ata koja treba da se presmetuva ne smee da vredi pove}e od dobroto na
nekoj drug.
Nasproti takvite stojali{ta jas, kako Holbah i Ni~e, tvrdam
deka site lu|e se neednakvi i imaat pravo na neednakva sre}a. Eden ~ovek
e ednakov so drug samo spored toa {to e ~ove~ko su{testvo: vo se
drugo e neednakov. Nikakva moral i pravo, nitu uniforma nema da go
napravi ednakov umniot so glupiot. Toa {to mora da postoi ednakvost
me|u pravata i dol`nostite, ne zna~i deka od neednakvite mora da se
o~ekuva ednakvo ispolnuvawe na tie prava i dol`nosti. So toa ni najmalku
ne tvrdam deka sekoj treba da bide ednakov pred zakonot, tuku
samo deka iluzorno e deka sekomu mo`at da mu se dadat ednakvi prava
isto kako {to sekomu ne mo`at da mu se dadat ednakvi dol`nosti.
Mo`e li nepodvi`en invalid da go kaznite za nepru`awe pomo{ na
drugo lice povredeno vo soobra}ajna nesre}a. Na{eto pravo izre~no
veli ne. Mo`e li na ~ista~ot na avionskata pista da mu dadete da pilotira
so avion. Na{eto pravo veli ne.
Po ova mo`e da se izvle~e sledniot zaklu~ok. I moralot i pravoto
baraat opredeleno povedenie ili zadr`uvawe ili unapreduvawe
na opredeleni sostojbi i odnosi i zaradi toa moralot voveduva pofalbi
i prekori, a pravoto nagradi i kazni, pri {to nagradite se sveduvaat
vo davawe na opredeleni slobodi i prava. Pofalbite i nagradite
se dodeluvaat za da se odr`uva ili unapredi pravdata (po`elnoto,
dobroto povedenie), prekorot i kaznata slu`at za da se napu{ti nepravdata
(nepo`elnoto, lo{oto povedenie). Nakratko pravdata i nepravdata
se samo sredstva za odr`uvawe na povedenie koe e vo soglasnost
so pravilata na moralot i pravoto ili za napu{tawe na povedenie
koe ne e vo soglasnost so niv. Na krajot, seto ta se sveduva na postavkata,
ako ne se sledi toa i toa, }e bide{ izlo`en na sram i prekor
od strana na moralot ili na kazna od strana na pravoto. Ili poslikovito:
ako samostojno ja sledi{ pravdata, moralot i pravoto }e mol-
~at, no ako ja sledi{ nepravdata, tie }e primenat ubeduvawe ili sila
so cel vo idnina da ja sledi{. I taka, dodeka pravdata ne e preto~ena
vo moralot ili pravoto, ti mo`e{ da pravi{ {to saka{ (taka navodno
bilo vo "prirodnata sostojba"), no, koga moralot se izjasnil {to e
pravda i nea kako takva ja prifatil vo etikata kako moralna pravilo,
i koga istoto toa na edno povisoko ravni{te go storilo pravoto i
ednakvo go preto~ilo vo pravilo, ti ne mo`e{ ve}e da go pravi{ ona
{to saka{, tuku samo ona {to treba ili mora da go pravi{.
3. I sega povtorno mora da se svrtime vo krug i da go postavime
pra{aweto: ako pravdata e ne{to prirodno vsadeno vo nas kako ~uvstvo
ili um, za{to i e potrebno da se preto~uva vo moral i vo pravo, a vo
vtoriot slu~aj i da se potpira na sila (na sankcii) za da se obezbedi
683

nejzino zadovoluvawe? Pri~inata e o~igledno vo nesposobnosta na
Hermes na site lu|e da im gi vsadi sramot i pravdata (nitu Zevs, kako
bog nad bogovite ja nema{e taa mo}). Pritoa, ako se se}avate, Zevs mu
naredil na Hermes, sramot i pravdata da im gi podeli na site i vo
negovo ime da vospostavi zakon koj }e ovozmo`i onoj {to ne e sposoben
da u~estvuva vo steknuvaweto na sram i pravda da bide sotren kako
bolest za gradot. I fala mu na boga {to Hermes se poka`a sposoben
barem da go stori ona vtoroto, da sozdade zakon. Za kogo? Pa sigurno
samo za onie na koi ne uspea da im gi vsadi sposobnostite za sram i za
pravda.
[to proizleguva od seto ova. Prvo, deka ne e lesno tuku taka da
se vnesuva {to i da e vo ~ovekot. Ta toa, po niza obidi, ne mo`ea da go
storat nitu semo}nite bogovi koi vo se drugo napravija sovr{en ~ovek
i sovr{en svet. [teta! Ah! da ne go store{e Eva toa {to go stori so
jabolkoto. Kolku }e be{e sî ubavo. Denes nema{e da postoi nikakva
nepravda, pa otamu nema da se znae{e nitu za zborot pravda, ni za zborovite
moral i pravo. Vtoro, deka pravdata ne e nitu ~uvstvo, ni um,
tuku sposobnost so {to i jas se soglasuvam, iako mnogumina i denes go
negiraat toa. Nekoj ili e sposoben da deluva pravedno, ili ednostavno
(po vina na Hermes) ne e sposoben za toa. Za vtorite, veli Platon, e
potreben zakon. Arno ama tuka se pojavuva nov problem, za{to duri i
onie {to se sposobni (na koi im e podarena pravdata) ponekoga{ se
odnesuvaat nepravedno. Zarem toa ne zboruva deka Hermes napravi
u{te edna gre{ka. Toj o~igledno pravdata na nekoi lu|e sepak ne im ja
podaril vo celost, tuku samo delumno. Tie lu|e, moralistite gi narekuvaat
luge so "leck of the moral sense" (nedostatok na moralno ~uvstvo")
iako e popravilno da gi nare~at lu|e so "leck of the ustice capability."
No, toa i ne e tolku stra{no, ako se znae deka ve}e vospostaveniot
zakon bilo so stravot, bilo so svojata vospitno moralizatorska
funkcija }e deluva ednakvo kako vrz nesposobnite za pravda, taka i vrz
onie sposobnite za pravda koi od subjektivni ili objektivni pri~ini
deluvaat nepravdno. I zasega nema drugo: od sredstvo za dobrovolno dobro
postapuvawe, pravdata se pretvora vo pravo - vo sredstvo za prisilno
izvr{uvawe na pravdata. No, vedna{ mo`e da mi bide prefrleno
- pa {to ima tuka novo, toa deka pravdata treba se pove}e da se preto-
~uva vo pravoto vo osnova i vo kone~na forma go tvrdea, i denes go tvrdat,
site teoreti~ari od oblasta na filozofijata na pravoto. Jas se
soglasuvam so toj fakt, no ne i so toa deka site dojdoa do identi~en
stav za sodr`inata na pravdata, a tokmu vo toa se nao|a ona od {to,
spored mene, zavisi taa sodr`ina. Sodr`ina na pravdata preto~ena vo
pravo e sila: so preto~uvawe vo pravo pravdata stanuva sila.
Navedenoto tvrdewe mora da se razgleda vo celost. Ako e to~no
deka kade {to ima sila nema pravda, toga{ pravdata ne e sila, tuku ne-
{to dijametralno sprotivno od toa. Ako ima sila toga{ sigurno stanuva
zbor za pravo, a ne za pravda. Toga{ zo{to se bara pravdata da se
684

pretvori vo pravo? Zna~i li deka toa se pravi za da í se obezbedi sila,
za da nema nesoglasici vo pogled na toa {to e dobro (pravedno), za so
pomo{ na silata da se obezbedi op{toto dobro. Moj odgovor e deka tokmu
toa zna~i. Za da go objasnime ova }e se poslu`ime so eden prozai-
~en primer od sekojdnevniot `ivot. Neka toa bide primer so lu|e od
edna stambena zgrada vo koja site `iveat kako edno zaedni~ko semejstvo.
Toa e slu~aj sî do momentot koga Petko re{il da napravi dogradba.
Mnozinstvoto po~nuva da se buni, iako sekoj poedine~no od mnozinstvoto
trae koga toa e slu~aj so nego samiot. Koj e vo pravo? Za da se
re{i sporot i Petko i mnozinstvoto se obra}aat do nadle`no nepristrasno
telo da utvrdi na ~ija strana e pravdata. Pravdata ne e nikakva
sila bez pravoto i zatoa velime pravdata treba da se bara od sudot.
Pravdata e zna~i pomestena vo pravoto. Ako pravdata bila silna, sama
po sebe }e ostanela nadvor od pravoto, nema{e da se pomestuva vo pravoto.
Ili poprecizno, ako zakonot, zaedno so sudijata e nepristrasen
(praveden) pravdata e najdena vo samiot zakon, najdeno e koj e vo pravo -
Petko ili mnozinstvoto. A ako zakonot ne e praveden, barame da se
promeni toj zakon - pred Ustaven sud barame pravda. No, mo`e zakonot
da e nepristrasen, me|utoa sudijata da e pristrasen. Toga{ barame ne-
{to da promeni sudijata - barame pravi~nost.
Ako pravdata postoela pred moralot i pravoto, a }e se pojavel
spor na ~ija strana e pravdata (nemalo tret kako pretstavnik na moralot
ili pravoto {to }e ka`e {to e dobro, a {to lo{o: ne postoela
treta sila), kako se re{aval sporot? Mo`ni se pove}e odgovori. Edniot
od niv e toa se ras~istuvalo ednostavno so nadsiluvawe i toa na
eden od slednive dva na~ini: 1 0 Ako se raboti za spor me|u dvajca -
pravdata mu pripa|a na posilniot (primer - dvobojot). Dokaz: toa i denes
se slu~uva koga ne funkcionira nitu moralot ni pravoto ili 2 0
Ako se javi spor me|u pove}emina - pravdata im pripa|ala na onie {to
se vo mnozinstvo: sekoga{ se posilni onie {to se pove}e. Dokaz: toa i
denes e slu~aj duri i koga funkcioniraat moralot i pravoto, toa e
vpro~em su{tina na poimot demokratija. Pritoa, i vo dvata slu~ai se
raboti za obostrano uveruvawe deka edniot (ednite) e posilen od drugiot
(drugite). Stanuva zbor za predrasudi na ~ovekot: deka posilniot
e popameten od poslabiot i deka dve glavi se popametni od edna (pravda
ili vistina e ona {to se nao|a vo dve, a ne vo edna glava, pravedno e
ona {to misli mnozinstvoto). Toa se slu~ai koga nade`ta go nadminuva
stravot deka pravdata }e bide na nivna strana!
Problemot dobiva poinakva dimenzija koga sigurnosta na silata
se zamenuva so neizvesnosta, koga postoi opasnost "pravdata" da ne
bide so sigurnost ostvarena so sila. Toa e slu~aj koga ne postojat dvajca
so re~isi ednakva sila ili obostrano neveruvawe vo pogolemata
sila na drugiot ili dve grupi so ednakov broj ~lenovi so istite uveruvawa.
Slu~ai koga stravot ja nadminuva nade`ta deka pravdata }e bide
na nivna strana!
685

Ako mislam deka i drugiot treba da ja saka pravdata kako {to ja
sakam jas (vo nea treba da bide ednakov ili neednakov so mene) treba da
go ubedam taka da misli. No jas toa ne mo`am da go storam ako toj toa
ne go saka. Sî zavisi od negovata slobodna volja. Ako toj ja odbere mojata
pravda, postapuva pravedno, ako ne (ako ja odbere silata) - postapuva
nepravedno. I obratno. [to mo`am toga{ jas da napravam, osven da
odberam druga sila so koja }e ja pobedam negovata sila. ]e se potpram
na nekogo koj e posilen od nego, koj }e se stavi na moja strana i od ~ija
sila drugiot }e se upla{i. No, i toj mo`e da go stori istoto. Toga{ mi
preostanuva da pobaram nekogo za kogo toj }e poveruva deka e praveden
(nepristrasen) ili barem }e poveruva deka }e mu bide od korist da go
poslu{a. Toa e slu~aj koga idejata na pogolemiot brat se zamani so
idejata za nepristrasen arbitar. Koj mo`e da bide takov arbiter ako
ne najpametniot, najdobriot, najiskusniot, najdoblesniot, nepogre{iviot,
onoj koj sekoga{ znae {to e dobro i najdobro, odnosno na ~ija
strana e pravdata, ako ne plemenskiot stare{ina. No, otkako se uvide
deka i toj gre{i, naj~esto ottamu {to i toj ponekoga{ e pristrasen,
ekspresno be{e zamenet so gospod. A koga se uvide deka koga e vo pra-
{awe mojot interes i toj se stava naj~esto na sprotivnata strana (koga
mi treba sonce, mu pu{ta do`d), negovata uloga se obide da ja prezeme
filozofot. Me|utoa, koga ovoj po~nal da zboruva nerazbirlivo i protivre~no,
povtorno se pobara sudot na mnozinstvoto. Otamu, pak, {to
na po~etokot mnozinstvoto ja nema{e silata na malcinstvoto i ovoj
obid mora{e brzo da propadne. Potregata po novo sredstvo za da se
dojde do vistinskata pravda prodol`i i na scena stapi ubeduvaweto.
Mnozinstvoto zapo~na da go ubeduva malcinstvoto deka treba malku da
popu{ti, za{to ako se obedini i toa mo`e da dojde do neophodnata
sila. I taka robovladetelot popu{ti, pa go ukina ropstvoto, fedualecot
popu{ti i go ukina kmetstvoto. Duri i kapitalistot popu{ti no,
ne go ukina, tuku samo naemni{tvoto go prekrsti vo sloboden pazar na
trudot. Kapitalistot mo`e{e toa da go stori, za{to uvide deka zakanite
so sobirawe na neophodnata sila na mnozinstvoto ne se tolku uverlivi,
odnosno deka nivnata sila e samo potencijalna, a ne i kineti~ka
sila. Zatoa ne popu{ti celosno, tuku onolku kolku {to e potrebno.
Taka go zajakna pravoto so ~ovekovite prava. Re~isi site barawa na
mnozinstvoto, na op{toto dobro, na op{tata sre}a - na pravdata, gi pomesti
vo pravoto. Gi podeli site prava i slobodi i ja zagarantira sopstvenosta.
Taka na mnozinstvoto mu ostana samo u{te eden mal del za
koj doprva treba da se izbori - promenata na startnata pozicija za
doa|awe do sopstveniot interes. Socijalizmot se obide da ja izdejstvuva
i taa otstapka i i delumno toa go stori. No, na kratko. Se vide deka
individualniot interesot se gubi ako moeto koe e na site ne pridonesuva
da go dostignam i moeto koe treba da e samo moe.
No da se apstrahirame od problemot na sopstvenosta koj }e go
re{at idnite generacii koi mo`ebi nema da go imaat ~uvstvoto za toj
686

interes. Da se vratime na sovremeniot ~ovek i negovata sega{na priroda
koja prerasna vo moral i pravo koi, od svoja strana, dovedoa do
kakov-takov, a sepak prifatliv red, mir i sigurnost. Pritoa, vidovme
deka moralnot i pravoto se pojavija kako treta sila, kako onoj tret i
nepristrasen faktor koj gi zameni plemenskiot stare{ina i gospod i
filozofot - gri`ata na sovesta (kako pretstavnik na li~nosta) i sudijata
(kako pretstavnik na vlasta). Toa se novite, denes nezamenlivi
sili. Nivna funkcija e sekoj da se otka`e od vr{eweto nepravda. Silna
sovest i silen, nezavisen i nepristrasen sudija se edinstvenata garancija
za toa. A seto toa, se razbira, ne mo`e da se ostari i bez silnata
slobodna volja da se deluva neslobodno, odnosno vo zavisnost od
op{tiot interes koj iako kako oddle~en prioritet so koj najsigurno
mo`e da se postigne sopstveniot interes. Mojot li~en interes i
interesot na moite najbliski ne e kriterium za pravdata, tuku interesot
na site od koi kako vtorostepen }e go izvle~am i svojot interes.
Zna~i, mora da vodam smetka za interesot na site, a toj e moja slobodna
volja, za{to e osoznaena nu`nost. I nema somnenie deka e taka! Drug
izlez nema. Moralot i pravoto nu`no ja ograni~uvaat na{ata volja.
Ottamu, nema posiguren dokaz deka nitu ~ovekovata vrodena priroda
ni vsadila nekoe ~uvstvo za pravda, nitu toa se slu~ilo so kakov i da e
op{testven dogovor, tuku postepeno niz razvojot na taa priroda i me-
|usebnite komunikacii vo potrgata po ona {to e korisno, kon ona {to
e zadovoluvawe na potrebite, kon ona {to e dobro za mene i za site,
ili najprvo za site, a potoa i za mene, a toa e postignuvaweto zadovolstvo
i izbegnuvaweto bolka ili nakratko neprestanata potraga po
sre}a. So jakneweto na usilbite kon sre}ata se razvivala i svesta za
pravdata kako sredstvo za postignuvawe na krajnata cel na ~ovekoviot
`ivot - korista. Nu`nosta stanala svest, no sî u{te ne i kaj site. Najsigurno
sredstvo za da se vnese kaj site e pravdata. Nejzini dopolnitelni
instrumenti se moralot i pravoto koi sî u{te se potpiraat vrz
silata, no i vospituvaweto koe pomaga i dvete da bidat zasakani kako
nu`nost, a ne kako prisilba. Toa e idealot za koj zboruva{e Holbah i
nema ni{to pogre{no vo toa: ~ovekot treba da ja zasaka i vr{i pravdata
taka kako {to naviknal da ja go mie racete i koga nikoj ne go
gleda. A jas smetam deka toa }e se slu~i samo toga{ koga sekoj }e bide
praveden, koga }e gi izgubi site iluzii deka od nepravda mo`e da se
izvle~e korist, i istovremeno koga nema da se pla{i deka nekoj mo`e
da mu stori nepravda. Toa zasega ne e slu~aj i zatoa i te kako se potrebni
moralot i silata na pravoto. Kakov moral i kakvo pravo? Takvi vo
koi celosno }e bide preto~ena pravdata i samo pravdata.
4. Ako se vratime na proverkata na maksimata - "Kade {to ima
sila nema pravda," veruvam vedna{ lesno }e se zabele`i deka dosega
ka`anoto o~igledno ne mu odi vo prilog na ova tvrdewe. Ako pravoto
e prisilba, treba li da se bide posebno umen za da se tvrdi ne{to drugo
osven deka i zad sekoja pravda nu`no stoi sila. A ako pravdata e i
687

treba da stane sostaven del na pravoto, a vo taa nasoka se site streme`i
na site umni lu|e, toga{ mora otvoreno da se priznae i da se
ka`e - "Kade {to ima sila ima i pravda." Pravdata pomestena vo pravoto
e sila. Dokolku na ~oveka mu be{e vsadeno ~uvstvoto na pravda,
nema{e da postoi potreba od pravda koja treba da se inkorporira vo i
da se sproveduva preku pravoto. Izrekata na Radbruh, "pravoto se stremi
kon idealot na pravdata," toga{ nema nikakva smisla: ako pravdata
mo`e da se nametne bez sila, ~umu ni se toga{ site zalo`bi pravoto da
stane ispravno pravo - pravda. Pritoa, za da gi izbegnam site nedorazbirawa,
moram da istaknam deka za da bide vistinata, navedenata
maksima mora da bide precizirana, i da glasi: "Kade {to ima razumno
osmislena minimalno potrebna sila ima i pravda."
No, nitu racionalnata sila ne e semo}na. Toa go potvrduva edna
druga mudrost - Quod quique pro eo praestatur, invito non tribuitur - Ulpian
([to nekomu vo negov interes mu se dava, ne mo`e da mu se nametne
protiv negovata volja. Nikomu ne mo`e da mu se dade bez negova soglasnost,
protiv negova volja). Ili poinaku - So sila sekomu mo`e da mu
se zeme, no ne i da mu dade. So sila sekomu mo`e{ da mu zeme{, no ne i
da mu dade{, so sila mo`e{ sekomu da mu napravi{ zlo, no nikomu dobro.
Toa se odnesuva i na polovina od pravdata: kaznata sekoga{ se ostvaruva
so sila, me|utoa, toa nikoga{ ne e mo`no vo odnos na nagradata.
Soglasno prethodnoto, logi~no e i toa deka so sila ne e mo`no nekomu
da mu se dade (dodeli) pravda. So drugi zborovi ako pravdata mo`e
efikasno da se sprovede samo so nejzino preto~uvawe vo pravoto, vo
t.n. ispravno pravo, a sekoe pravo e mo`no samo ako zad nego stoi prisilba,
zakana so sila, pravdata mo`e so sila samo da se odzeme. Toa e
ne{to {to ne veruvam deka ne mo`ele da go sfatat umnite filozofi
po~nuvaj}i od Ciceron pa se do Radbruh, nitu onie pred niv i po niv,
koga go tvrdat ne{to so {to i jas se soglasuvam - deka celta na pravoto
e pravdata. Ona {to so niv ne se soglasuvam e celta na pravdata.
Celta na pravdata ne e sekomu da mu se dade negovoto, tuku sekomu
da ne mu se dade ona {to ne go zaslu`uva ili sekomu nezaslu`enoto
da mu se odzeme. Pravdata, kako i poravoto, se bazira vrz kaznata, a ne
vrz nagradata. Poinakvite tvrdewa samo go sozdavaat i odr`uvaat prividot
deka pravoto odzema (kaznuva), a pravdata dava (nagraduva). Da
be{e taka }e imavme zakoni vo koi }e pi{uva{e "Toj {to }e stori toa
i toa, }e dobie toa i toa - nagrada," a ne "... }e si go dobie toa i toa -
kazna."Vpro~em i celta na vlasta (dr`avata), ~ie e pravoto, otsekoga{
bila i }e ostane: da se bara i da se zema (od gra|anite, podanicite), ne
zaradi toa za vozvrat ne{to da se dade, tuku edinstveno za da se obezbedi
zaedni~kiot `ivot na lu|eto.
Pritoa, drugo e pra{aweto dali ne e poprirodno i poblisku do
prirodata na ~ovekot sposobnosta za pravda neposredno da vleze vo
srceto na ~ovekot preku vospituvaweto, a ne preku pravoto. Da! no
samo dokolku samiot ~ovek se stremi kon pravdata zaradi pravda, a ne
688

zaradi interesot koj e inkorporiran vo nejzinata su{tina. O~igledno
deka ova e u{te eden dokaz deka pravdata ne e ~ove~ka osobina sui generis,
tuku ve{ta~ka sposobnost koja se gradi kako ve{ta~ko pomagalo,
kako sredstvo za osvestuvawe i oplemenuvawe na interesot. Ottamu,
pravdata e delotvorna samo ako se bara, a ne i ako se nametnuva. Ako
dr`avata vo prv red se potpre na moralizatorskata funkcija na pravoto,
a ne na nejzinata prisiba uspehot e mnogu pozagarantiran. Vospitnata
uloga na zakonot i vistinskiot primer namesto la`nite vetuvawa
se posigurni odo{to kakva i da e prisilba. Vpro~em toa se vide so
smrtnata kazna koja ne uspea da gi namali ubistvata i ottamu re~isi
sekade e napu{tena. Zatoa, smetam deka golem grev na Marks e {to
francuskite enciklopedisti gi nare~e utopisti, ednakvo kako {to e
gre{ka i na onie koi negovoto u~ewe go prekorija za ekonomizam.
Ovie dve gledi{ta treba{e samo da se spojat i da se pro~istat od nivnite
slabosti. Mislam deka sî u{te ne e docna za toa.
5. Po seto {to be{e ka`ano, mo`e da se sfati i prifati stavot
na Mil za razlikata me|u pravednoto i moralnoto. A eve za {to stanuva
zbor. Spored Mil, postoi zna~ajna razlika me|u dol`nosta da se
postapuva pravedno i dol`nosta da se postapuva moralno voop{to.
Koga zboruvame za pravednoto nie pretpostavuvame prisilba i zboruvame
deka ne{to e ispravno ili neispravno. Kaj moralnosta ne stanuva
zbor za prisilba, tuku samo za ne{to {to e po`elno (pofalno) ili nepo`elno
(ne{to {to zaslu`uva prekor). 1281 Spored toa, "nie velime
deka bi bilo ispravno da se stori taka i taka, ili samo deka bi bilo
po`elno ili pofalno ve}e spored toa dali bi sakale konkretnata li-
~nost da bide prisilena da deluva na toj na~in ili za toa e zdobiena
1281
"Nie ne{to narekuvame ispravno samo ako mislime deka so toa podrazbirame
deka liceto koe toa go storilo treba da bide kazneto na eden ili
drug na~in, i toa ako ne zakonski, toga{ so sudot na negovite bli`ni, a ako ne
ni na toj na~in, toga{ so prekorite na negovata sopstvena sovest. Izgleda
deka toa pretstavuva vistinsko sredi{te na ralzikata me|u moralnosta i
ednostavnata celishodnost. Vo sekoja forma na poimot dol`nost kako negov
sostaven del se nao|a toa deka e pravedno liceto da se prisili da ja ispolni.
Dol`nosta e ne{to koe mo`e da se iznudi od edno lice, kako {to nekoj go
iznudiva ona {to nekoj mu go dol`i. Dodeka ne smetame deka ne{to od nego
mo`e da se iznudi, nie toa go narekuvame negova dol`nost. Pri~inite na razboritost
ili interesot na drugite lu|e mo`at da zboruvaat protiv vistinskoto
iznuduvawe, no jasno e deka samoto konkretno lice nema pravo da se
`ali. Nasproti toa, postojat drugi ne{ta koi od lu|eto po`eluvame da gi
pravat i lu|eto koi gi pravat gi sakame ili zaradi toa im se gordeeme, a onie
koi ne gi pravat nie mo`ebi ne gi sakame ili duri i gi prezirame, iako
pritoa priznavame deka tie ne se obavezni da gi pravat. Toa ne e slu~aj na moralna
obvrska: nie ne gi prekoruvame, t.e. ne mislime deka tie so pravo mo`at
da se kaznat." Mil, Dz. S. Utilitarizam, str. 53-54.
689

samo so ubeduvawe i sovetuvawe." 1282 Vo toa se sostoi, veli natamu Mil,
karakteristi~nata razlika koja ja oddeluva ne pravednosta, tuku moralitetot
voop{to od ostanatite oblasti na celishodnost i vrednostite
i zatoa treba da se bara onaa okolnost so koja se karakterizira pravednosta
od drugite granki na moralitetot. Vo taa smisla se povikuva
na podelbata na moralnite dol`nosti na celosno obavezni i neceslosno
obavezni dol`nosti od koi vtorite se onie kaj koi, iako dejstvieto
e obavezno, posebnite priliki vo koi se ostvaruva se prepu{teni na
na{iot izbor kako {to toa e slu~aj so plemenitosta i milosrdieto,
koi navistina se obavezni da gi pravime, me|utoa ne sprema sekoja li-
~nost nitu vo koe i da e propi{ano vreme. Zboruvaj}i poprecizno so
jazikot na pravnicite-filozofi, celosno obavezni se onie dol`nosti
vrz osnova na koi edno ili pove}e lica imaat nekoe korelativno pravo,
dodeka necelosno obavezni se onie moralni dol`nosti od koi ne
proizleguva nikakvo pravo. Ottuka, izvlekuva zaklu~ok deka "nikoj
nema moralno pravo na na{ata plemenitost ili dobrodetel, za{to nie
ne sme moralno obavezni da ja poka`uvame taa doblest sprema sekoj
konkreten poedinec," i spored toa, deka "sekade kade {to postoi nekoe
pravo imame eden slu~aj na pravednost, a ne slu~aj na doblesta dobrodetelstvo."
1283 "Koga ne{to ozna~uvame kako pravo na edno lice, nie
podrazbirame deka toa opravdano bara od op{testvoto bilo so silata
na zakonot ili so silata na vospituvaweto i javnoto mislewe da go za-
{titi vo poseduvaweto na toa pravo. Ako toa go ima ona {to go narekuvame
pravovalideno barawe, od koja i da e pri~ina da poseduva ne-
{to {to op{testvoto mu go garantira, toga{ nie velime deka na toa
ima pravo. Ako sakame da doka`eme deka ne{to spored pravoto ne mu
pripa|a, toga{ spored moe mislewe vo toa sme uspeale {tom se priznae
deka op{testvoto ne treba da prezeme nikakvi merki da mu go obezbedi
toa, tuku deka toa treba da go prepu{ti na slu~ajnost ili na negovata
sopstvena gri`a.... Spored toa koga imame nekoe pravo, toa spored
Mil, zna~i deka imame ne{to {to vo ~ie poseduvawe op{testvoto
treba da me za{tituva. Ako kriti~arot mi postavi natamo{no pra{awe:
zo{to toj treba toa da go pravi, jas kako pri~ina ne mo`at da mu
navedam ni{to drugo osven op{tata korisnost. 1284 ...Opfateniot interes
e interesot na bezbednosta, a toa spored ~uvstvata na sekoj ~ovek e
najvitalen od site interesi. 1285 ...Pravednosta e ime za izvesni klasi na
1282
Ibid, str. 54.
1283
Ibid, str. 54-55.
1284
Ibid, str. 59.
1285
Re~isi site drugi ovozemski koristi koi í se potrebni na edna ne í
se potrebni na nekoja druga li~nost. Od mogu od tie koristi, ako e neophodno,
~ovek mo`e da se otka`e ili da gi zameni so ne{to drugo, me|utoa bez bezbednosta
ne mo`e da deluva nitu edno ~ove~ko su{testvo. Od nea zavisi na-
{iot celokupen imunitet od zloto i celokupnata vrednost na site dobra i se-
690

moralni pravila koi stojat vo pobliska vrska so su{tinata na ~ovekovata
dobrodetel i koi poradi toa po svojata obaveznost se pobezuslovni
odo{to koi i da e drugi pravila za vodewe na `ivotot: i poimot za
koj utvrdivme deka pretstavuva su{tina na poimot na pravednosta,
imeno poimot na pravoto koe se nao|a vo eden poedinec, ja implicira i
ja doka`uva taa pogolema obaveznost. 1286
Od ovde proizleguvaat dve va`ni raboti: 1 0 problemot na razlikuvaweto
na onie moralni obvrski za ~ie ispolnuvawe drugite lu|e
imaat pravo od onie za koi toa ne va`i, i, 2 0 problemot na silata zalo-
`ena vo pravdata. Napred vidovme deka, spored Mil, so dol`nostite
sekoga{ sme obvrzani sprema opredeleni poedinci, dodeka za plemenitosta
i dobrodetelta toa ne va`i. I tuka Mil ne e vo pravo. 1287 Pri
koe dobro nadvor povr{nite momenti. Za{to, ako nekoj momentno posilen od
nas vo sledniot moment bi ne li{il od sî, toga{ osven momentnoto zadovolstvo
ni{to za nas ne bi mo`elo da ima nekoja vrednost. Spored toa, ovaa na{a,
po fizi~kata hrana najneophodna potreba ne mo`e da se ima ako ma{inerijata
koja so nea nî snabduva ne e vo neprekidna rabota. Ottamu, na{ata pretstava
za baraweto koe mu go upatuvame na na{ite bli`ni da se zdru`at vo nastojuvaweto
za nas da go obezbedat ona {to ja pravi osnovata na na{ata egzistencija
gi sobira okolu sebe ~uvstvata koi vo taa mera se pointenzivni od
onie ~uvstva koi imaat udel vo koj i da e od obi~nite slu~ai na korisnost,
razlikata vo sostojbata (kako {to toa ~esto e slu~aj vo psihologijata) da se
pretvora vo vistinska razlika spored vidot. Toa barawe go dobiva onoj karakter
na apsolutnost, onaa o~igledna neizmernost i nesporedivost so site drugi
obziri koi ja pravat razlikata me|u ~uvstvuvaweto na ispravnoto i neispravnoto
i ~uvstvoto na obi~na celishodnost i necelishodnost. ^uvstvata koi
se vo pra{awe se tolku silni i nie smetame so toa taka {to }e najdeme soodvetno
~uvstvo kaj drugite (kaj site su{testva so sli~i inteersi), deka treba
prerasnuva vo mora, a priznatata neophodnost stanuva moralna nu`nost koja e
analogna na fizi~kata nu`nost, i koja ~esto spored svojata obvrzuva~ka sila
ne e poslaba od nea." Ibid, str. 59-60.
1286
Ibid, str. 67.
1287
Vo ovaa sfera Tagendat razmisluva na sledniov na~in: "Zo{to temelnoto
pravo na pomo{ vo kantovskata i glavno vo site moderni etiki vegetiralo
na marginite, taka {to dol`nosta da se pomogne ili se smetala za "supererogatorska,"
(a taa me|u drugoto trebalo da zna~i deka nema pravna osnova
da se pobaruva) ili trebala da va`i samo koga ne bara posebni usilbi? Treba
li da se odgovri: zatoa {to ne se gledal rekursot na dr`avata? Me|utoa vo
gra|anskiot moral doa|alo do rekurs na dr`avata, no so isklu~iva orientiranost
na negativnite dol`nosti. Za{to? Ovde mo`ebi mo`e da se ka`e deka
pazarno orientiranata kapitalisti~ka ekonomija sugerirala poa|awe od
funkcijata, merodavna za ideologijata na kapitalizmot, deka op{testvoto se
sostoi samo od vozrasni i rabotno sposobni ma`i koi vo normalni slu~ai mo-
`at da se gri`at za sebe, a potrebata za pomo{ e marginalna pojava: onoj koj
691

osporuvaweto na toj stav vo etikata se tvrdi "vistina e deka vo nekoi
situacii posebni poedinci imaat nekoi prava vo odnos na mene (mojot
doveritel, mojot rabotidava~), me|utoa negativnite prava (vo koi ne
treba da se dopira) ne se prava koi im se postavuvaat na oddelni lu|e,
tuku na lu|eto voop{to. Ottamu, Mabot zaklu~uva deka Mil ne pribavuva
nikakvo merilo za razlikuvawe na dol`nostite i pravdata od
moralnite obvrski koi gi nadminuvaat. Ovie obrski od povisoko ramni{te
srednovekovnite filozofi gi narekuvaa "dol`nosti na supererogacija,
no tie za niv ne uspeale da obezbedat kakva i da e uverliva
razli~na osobina 1288 ... Ako se zapra{ame {to spored Toma Akvinski
zna~e{e da se bide li{en od spasenie, mo`e da se ka`e deka toa e ednakvovredno
na veruvaweto deka zapostavuvaweto na dol`nostite e kaznivo,
dodeka zapostavuvaweto na supererogativnite dela toa ne e. Mil
vo mnogu mu se pribli`i na ovoj odgovor. 1289 Me|utoa, potpiraj}i se na
Bergson koj pravi razlika me|u moralnosta na prava i barawa i moralnosta
na supererogacija, 1290 Mabot izvlekuva pravilen zaklu~ok deka
poimot na pravdata mo`e da se pro{iri i vrz aktite na milosrdie, t.e.
na plemenitosta i dobrotetelstvoto. Vo taa smisla veli: "Ona {to nekoga{
se smetalo za milosrdie se pove}e izgleda postoi naprosto pranema
sredstva vo normalen slu~aj e samiot vinoven. Taka Kant mo`el da dojde
do moralot koj sodr`inski ne se razlikuva od kontraktualizmot. A kontraktualizmot
duri i koga }e se zapostavat negovite formalni nedostatoci, e
moral na silnite. Bespomo{nite propa|aat niz mre`ata na kontraktualizmot
i ako silnite gi reguliraat odnosite so slabite onaka kako bi proizleguvalo
od nekoj dogovor, a rezultatot toga{ se sfati kako moral (~itaj pravda,
m.z.) so ednakvi prava, tie prava sodr`inski ispa|aat otprilika taka kako
{to se javuvaat vo kantoviot moral." Tugendhat, E. op. cit, str. 307-308.
1288
Dol`nosta da se pomogne vo site eti}i se smetala ili supererogatorska
(a toa me|u drugoto treba da zna~i deka nema pravna osnova da se bara)
ili trebala da va`i samo koga ne bara posebni usilbi. V. Tugendhat, E. op. cit.
str. 307.
1289
Mabbot, D. J. Uvod u etiku, Nolit, Beograd, 1981, str. 164-165.
1290
Spored Bergson, prvata moralnost e op{testvena, vtorata ~ove~ka.
Na{ite dol`nosti se opredeleni so na{ite odnosi so konkretnite poedinci
vo ramkite na grupata na koja í pripa|ame. Obvrskite na prvata moralnost se
propi{ani so pravila i zaemno se vrzani so pravata. Nie tie obvrski |i ~uvstvuvame
kako pritisok i prisilba. Povisokata moralnost gi opfa}a dol`nostite,
koi ako im se dol`at komu i da e, toga{ mu se do`at na ~ove{tvoto.
Ovaa moralnost ne ni se predo~uva kako nekoj kodeks na pravila, tuku preku
`iviot poedine~en primer. Zatoa tie ~esto se zdru`uvaat so religijata. Me-
|utoa, ovaa vrska ne e nu`na, za{to sekoj mo`e da ima nekoj heroj i da se obiduva
da `ivee spored negoviot primer. Obvrskite za koi ovde stanuva zbor ne
deluvaat na nas so nadvore{en pritisok i prisilba, tuku so privlekuvawe i
magnetska dra`. Ibid, str. 167-168.
692

vda. Taka, nie morame da ja povlekuvame taa razlika, me|utoa taa neprestano
se gubi ili povtorno se osvojuva. Ottamu, ne mo`e da postoi
nikakvo merilo za razlikuvawe na obvrskite na supererogacijata od
ostanatite obvrski. Za{to granicata sekojdnevno se pomestuva so sekoe
novo dobro. Objektite na milosrdie - decata, starite, nevrabotenite
- stanuvaat nositeli na prava." 1291 So toa tvrdewe i jas celosno se
soglasuvam.
Me|utoa, ona {to ovde e posebno interesesno e vtoroto pra{awe,
odnosno dali so prethodnoto tvrdewe se negira konstatacijata na
Mil spored koe za pravdata e va`na prisilbata. Li~no smetam deka
toa ne e slu~aj. Naprotiv, i natamu ostanuva zna~ajno stanovi{teto na
Mil deka nepravedno (neispravno) e ne{to za {to edno lice treba da
se kazni, a pravedno (ispravno) e ne{to na {to vredi da se navede (prisili).
Ova stanovi{te }e go proverime preku analiza na subjektivnite
moralni prava i dol`nosti.
Pravata koi podrazbiraat dol`nosti i se delat na pozitivni i
negativni prava. A eve za {to se podrazbira pod ovie poimi.
Negativno pravo: imam pravo na sloboda na govor, pravo na
glas, ili na ispovedawe na svojata religija (makar i mol~el, ne glasal
ili ne ispovedal nikakva religija: ~ovek so svoite prava ne mora da se
koristi). Toa zna~i barawe kon ostanatite: od niv treba da bidam osloboden
od site pre~ki vo tie oblasti, treba da bidam ostaven na mira
vo koristeweto na tie prava. Drugite ili vlasta treba da bidat spre~eni
da mi skratuvaat ne{to da pravam (nesmeat da me popre~uvaat vo
toa {to go pravam). Moeto u`ivawe na negativnite prava treba da se
za{titat od onie ~ija do`nost e da gi po~ituvaat, no toa ne go pravat.
Na pozitivnite prava im soodvetstvuvaat negativni dol`nosti: obvrski
za vozdr`uvawe od opredeleno dejstvie, pravila da ne im se na{etuva
na drugite (dol`nosti opredeleni ne{ta da ne se pravat).
Pozitivno pravo: imam pravo na plata nu`na za egzistencija
ili na medicinska nega. Toa zna~i barawe kon ostanatite: tie treba da
mi go obezbedat toa pravo. Drugite ili vlasta treba da bidat prisileni
da mi obezbedat nekoja usluga, imaat dol`nost da mi go obezbedat
toa na {to imam pravo. Moeto u`ivawe na pozitivnite prava treba,
ako e toa potrebno, da se obezbedat so prisilba. Na pozitivnite prava
im soodvetstvuvaat pozitivni dol`nosti: obvrski za prezemawe dejstvija
za obezbeduvawe na pravata na poedincite i nivna za{tita od
zabraneto postapuvawe, pravila na drugite (eventualno pod opredeleni
uslovi) da im se pomaga.
Nakratko, "~ovekot ima nekoe pravo sekoga{ koga drugite lu|e
treba da se spre~at da mu popre~uvaat ne{to da pravi ili da se prisilat
da mu obezbedat nekoja usluga." 1292
1291
Mabbot, D.J. str. 169.
1292
Ibid, str. 162 i 166.
693

Dali pravata pravata i dol`nostite se korelativni. Da, za{to
sekoga{ koga A ima dol`nost da go ostavi B na mira ili da mu napravi
nekoja usluga, toga{ B ima pravo na toa da bide ostaven na mira ili na
taa usluga. So drugi zborovi, koga eden ~ovek ima pravo, drugite imaat
dol`nosti i nivnoto neispolnuvawe e prekorlivo (moral) ili kaznivo
(pravo), a nivnoto ispolnuvawe pofalno (moral) ili (za nagrada).
Me|utoa, kaj moralnite prava toa ne sekoga{ e slu~aj. Kaj niv
postojat moralni dol`nosti na ~ie ispolnuvawe drugite lu|e nemaat
pravo (dol`nosti koi ne se prekorlivi ili kaznivi). Ako nekoj kolega
pobara da mu pozajmam kniga so koja ne se koristam, dol`nost mi e
(treba) da mu ja pozajmam, no toj nema kakvo i da e pravo na toa. Ako
imam slobodno mesto vo avtomobilot so koj preteknuvam umoren pe-
{ak, do`nost mi e (treba) da mu ponudam prevoz, no toj nema pravo na
toa. Toa se supererogativni dol`nosti, me|u koi Mil gi posmesti plemenitosta
i dobrodetelstvoto (dol`nosti za ~ie neispolnuvawe ne
treba da sledi prekor ili kazna - moral, odnosno za ~ie ispolnuvawe
ne treba da sledi pofalba ili nagrada - pravo), no ne i pravednosta za
koja smeta{e deka e ne{to {to nekoj mo`e da ja bara od nas kako svoe
moralno pravo (pravdata kako dol`nost za ~ie neispolnuvawe treba da
sledi prekor ili kazna - moral, odnosno za ~ie ispolnuvawe treba da
sledi pofalba ili nagrada - pravo).
Me|utoa, nie mora da gi razlikuvame moralnite prava i dol`nosti.
Moite zakonski prava se ne{to vo ~ie ostvaruvawe me za{tituva
zakonot. "Pravoto koe jas go imam kako ~ovek e pravo na site lu|e.
Ako edno pametno dete ima pravo na univerzitetsko obrazovanie, toga{
toa isto pravo go imaat site sposobni deca. Da im gi obezbedi pravata
na site lu|e ili na site deca ili na site nadareni deca bi mo`ela
samo edna seopfatna grupa so mo} na prisilba. Na tie barawa najpove}e
im se pribli`uva dr`avata. Me|utoa postojat nekoi prava koi
duri ni dr`avata ne mo`e da gi obezbedi, na primer, isplata na dolgovite
na strancite. I iako ima nekoi prava koja dr`avata bi mo`ela da
gi obezbedi taa mo`e da propu{ta toa da go pravi poradi siroma{tija
ili od politi~ki pri~ini." 1293 Od druga strana, karakteristi~na slabost
na poimot na moralnoto pravo se sostoi vo toa onoj koj ima pravo,
toa pravo dodu{a mo`e da go bara, me|utoa preku apelot na moralniot
poredok ne raspolaga so sredstva za da go osna`i toa barawe. 1294 Izlezot
od seto toa se bara vo pretvorawe na pravdata vo pravo: vo potkrepuvawe
na pravdata so imperativni i prohibitivni normi - vo zasiluvaweto
na pravdata so pomo{ na pravoto. Ottamu, ako pravdata se
sproveduva preku pravoto i vladeeweto na pravoto, ne gledam gre{ka,
nitu kakov i da e pesimizam vo Paskaloviot postulat: "da se zdru`i
pravdata i silata i da se nastojuva ona {to e pravedno da bide silno,
694
1293
Mabbot, D. J. op. cit. str. 167.
1294
Tugendhat, E. op. cit. str. 302.

ili ona {to e silno da bide pravedno." 1295
III POIM NA PRAVDA - TRET ^EKOR
Vo tretiot is~ekor kon opredeluvawe na su{tinata, i elementite
na poimot na pravdata trgnavme od stavovite na Foerbah za bog
kako egositi~ka tvorba na ~ovekot, kako instrument za natprirodno i
neprirodno zadovoluvawe na negovite potrebi, za da go konstruirame
na{iot stav za pravdata sfatena kako bog, kako bo`estvo, kako navodno
dosti`en ideal za svetovno ostvaruvawe na ~ovekovite egostii~ki
potrebi i `elbi. Toa e stav za pravdata kako bog vo ~ovek. 1296 Stav za
pravdata kako nekoj drug posilen bog, kako nadbog koja prokolnuva (kaznuva)
i blagoslovuva (nagraduva), a sepak e bog pomesten vo ~ovek (sudija)
so sovr{eni karakteristiki, so bo`enski ~ustva za mera, za ednakvost
i srazmernost, za ramnote`a vo koja nema da se zemaat predvid
individualnite merila na onie me|u koi se deli, tuku sovr{enite, nepristrasni
ar{ini na toj (na ~ovekot {to namesto bog) {to ja deli. Za
pravdata ~ie ostvaruvawe zaradi nedoverba kon ~ovekot primarno mu e
doverena na boga, a sekundarno - zaradi nedoverba kon boga - mu e vratena
na sovr{eniot moralen ~ovek, a samata taa ne e nitu ~ove~ka nitu
bo`ja. Za pravdata koja ne e nitu ~ovek nitu bog, tuku superbog, za
idealot koj postoel pred pojavata na bog i ~ovek, za pravda koja se pojavila
pred pojavata na ve~nosta i koja nitu bog ni ~ovek ne mo`at da ja
menuvaat. Za prirodna pravda koja postoela pred prirodata i koja go
opredelila nejziniot red i nu`noto povedenie kako na sekoj ~ovek,
taka i na sekoj bog. Za pravda koja dokolku e posilna od bog, dotolku e
posilna od ~ovek. Za pravda na koja mu slu`at i bog i ~ovek, a ne za
pravda koja im slu`i na bog i ~ovek. 1297
1295
Poinaku: Tadi}, Lj. op. cit. str. 93.
1296
Smetam deka vo XXI vek edvaj e potrebno da se objasnuva deka bog ne
e ni{to drugo, odo{to ~ovekova cel, ~ovekov ideal. Bog koj na ~ovekot pove}e
ne mu pretstavuva moralen i prakti~en jurnek, koj ne e toa {to samiot ~ovek
treba i saka da bide, toa navistina ne e bog. Foerbah, L. Predavanja o su{tini religije,
Kultura, Beograd, 1955, str. 110.
1297
Bog e instrument (sovr{ena mo}, vi{a sila) za ostvaruvawe na ~ovekovata
potreba za ve~en individualen `ivot. Pravdata e instrument (sovr-
{ena mo}, vi{a sila) za ostvaruvawe na ~ovekovata potreba za (odr`uvawe na
zaedni~kiot `ivot, zaradi krajnata cel - samoodr`uvawe, zaradi) sre}en individualen
`ivot. Bog e verba vo ve~en `ivot (sila koja spored qubovta kon
nea dava ili odzema - ve~en `ivot). Pravda e verba vo sre}en `ivot (sila koja
spored zaslugata, statusot ili mo}ta dava ili odzema sre}en `ivot). Slavata
na boga i na pravdata se zasnovaat vrz mo}ta i korista. Toga{ za{to da gi po-
~ituvame, za{to da gi molime, zo{to da im se klawame, zo{to na niv da se
695

Pravdata e vrednost (ona kon {to se te`nee, streme` kon opredelen
interes, potreba - kon idealno pravo). Takvata vrednost povlekuva
zavisnost (nemo`nost na zaedni~kiot `ivot bez taa vrednost).
Zavisnosta pottiknuvaa strav i nade` - motivi {toja razdvi`uvaat
voljata za smiruvawe na zavisnosta preku odr`uvawe na vrednosta
(pravdata) kako opredelena cel (interes, dobro, korist, sre}a).
Stravot poteknuva od zakana so zlo (smrt), a nade`ta poteknuva
od o~ekuvawe na dobro (`ivot). Tie se nao|aat vo osnovata na sekoe ~ovekovo
povedenie pa ottamu i vo ona povedenie {to e vo kakva i da e
vrska so pravdata. Pravdata ima poteklo vo `elbata da mu se slu~i zlo
na na onoj od kogo se pla{am (i zatoa go mrazam) 1298 i da mu se slu~i
dobro na onoj od kogo se nadevam (i zatoa go sakam). A se pojavuva vo
tri vida: 1. kako verba (bo`ja pravda), 2. kako zakonitost (zakonska
pravda) i, 3. kako moral (nadzakonska pravda). Za pravdata kako verba
dovolno e da se veruva vo mo}ta na gospod (vo bo`joto pravo), za pravdata
kako zakonitost - da se veruva vo redot i poredokot na dr`avnata
vlast (vo pozitivnoto pravo, vo silata na zakonot), a za pravdata kako
moral - vo dobrinata na drugite lu|e (vo "prirodnoto pravo," vo moralot).
Vo site tie vidovi pravda e sodr`ana vrba vo goleminata na nekoja
vrednost koja reflektira gri`a za dobroto na ~ovekoviot rod. 1299
Ottamu, toj {to e doblesen kon drugite od strav ili nade` od gospod -
manifestira verba - toj e rezligiozen, toj e vernik. Toj {to e doblesen
kon drugite od strav ili nade` od zakonot - manifestira zakonitost -
toj e lojalen, toj e praveden. Toj {to e doblesen kon drugite od strav
ili nade` od ~ovekot - manifestira qubov - toj e moralen, pravi~en.
Realizacijata na celta - pravdata e uslovena (ograni~ena) so
po~ituvawe na opredeleni pravila (kriteriumi), i zagarantirani so
silata na nepristrasen organ. Pritoa, sum svesen deka pravdata ne e
{e}er ili sol tuku racionalna kategorija: ne postoi na~in kako precizno
da se izmeri i utvrdi. Takvata pravda ovozmo`uva zazemawe stav
za ispravnosta (pravednosta - nepravednosta) na:
a) ~ovekovite dejstvija relevantni vo ramkite na moralot (moralna
pravda). 1300
povikuvame, ako se gluvi (i bog i pravdata treba da e slepi, no ne i gluvi), ako
ne ni pomagaat, ako ne ni koristat.
1298
Go mrazam onoj od kogo {to se pla{am, a toj {to mrazi nekogo i
smrtta mu ja posakuva (Enij).
1299
Ottamu, pravdata ne se doka`uva. Vo nea se veruva ili ne se veruva.
Toa, me|utoa, ne zna~i deka za pravdata, kako i za boite i vkusovite ne se diskutira.
Za nea ne se diskutira samo dotoga{ dodeka tvojata pravda ne posaka
da ostanam bez mojot imot, tvojot vkus ne posaka da ostanam bez jadewe, tvojot
omislena boja da ostanam bez moite plavi o~i.
1300
Pravdata e koncept i na moralno (pravedno) postapuvawe kon site
(pravni i fizi~ki) lica. Vo ovaa smisla na pravdata se gleda kako na postojan
696

) ~ovekovite dejstvija relevantni vo ramkite na pravoto (pravna
pravda). Vo ovaa smisla, pravoto e sistem na na~ela otkrieni so
iskustvoto koi se razumno preto~eni vo zakon i vo sudski odluki so
koi poedine~nite interesi se doveduvaat vo soglasnost so interesite
na drugite (usoglasuvawe na poedine~nite so op{testvenite interesi)
zaradi odr`uvawe na zaedni~kiot `ivot na lu|eto. Pravdata, ovde e
sovr{eno pravo.
v) na dejstvijata (postapkite) na dr`avnata vlast (politi~ka
pravda)
g) na funkcioniraweto na instituciite na sistemot: demokratija,
pluralizam itn. (socijalna pravda).
Vo prodol`enie }e se obideme podrobno da |i razgledame nu`nite
elementi od koi e sintetiziran ovoj poim na pravdata.
1. PRAVDATA E VREDNOST
Vo filozofijata na prirodnoto pravo idejata na pravdata sekoga{
zazemala centralno mesto. Prirodnoto pravo osobeno istaknuva
deka vo na{ata svest `ivee ednostavna i o~igledna ideja na pravdata
koja e najvisok princip na pravoto nasproti moralot. Pravdata e specifi~na
ideja na pravoto. Taa se odr`uva vo pomal ili pogolem stepen
na jasnost ili distorzija vo celokupnoto pozitivno pravo i pretstavuva
merka na negovata ispravnost. Paralelno so ovaa ideja, posebno vo
postarata filozofija odi i druga spored koja pravdata e vrhovna seopfatna
doblest bez razlikuvawe me|u pravoto i morlot (Del Vekio).
Spored ova gledi{te pravdata ednostavno e izraz na qubovta sprema
dobroto, odnosno sprema gospod. Vo ovoj duh mora da se razbere besedata
na gorata: "Blaze si im na gladnite i `ednite za pravda, za{to }e
se nasitat." 1301
Spored Hesiod, najva`noto na~elo vrz koje se zasnova zdraviot
op{testven poredok e na~eloto na pravdata i strogata pravednost.
Me|u posledicite na pravedniot poredok (eudikija), spored Hesiod treba
da se pomesti slednovo. Na onie koi na strancite i na doma{nite
lu|e im sudat pravedno i nikoga{ ne gi gazat zakonot i pravdata dr`avata
im e edra i vo nea cvetaat gra|anite, imaat mir vo zemjata i so
svojot podmladok napreden `ivot i bogovite nikoga{ ne gi frlaat vo
vojna. Pravednite lu|e nikoga{ ne gi ma~at ni glad, nitu nesre}i, tie
si gi zavr{uvaat svoite raboti i prireduvaat gozbi, zemjata obemno im
donesuva leb, gorskite hrastovi `ir na svoite granki i p~eli vo stebloto,
tuka se i runksite ovci {to volnata ja vle~at po zemja, a `enite
napor da se pravi toa {to e ispravno, a naj~esto za ispravno se smeta toa {to
go misli i ~uvstvuva mnozinstvoto, toa {to e logi~no ili toa {to navleguva
vo neprirodnoto, misti~noto.
1301
Ros, A. Pravo i pravda, CID, Podgorica, 1996, str. 302.
697

im ra|aat deca {to li~at na svoite tatkovci. Posledicite od nepravednosta
(disdikija) se opi{uvaat na sledniov na~in. Tamu kade {to caruvaat
drskosta i poro~ni dela, tuka dalekuvidniot Div, Kronion ja poka`uva
pravdata. ^esto duri i dr`avi celi oddevaat poradi lo{iot
poedinec. Na site koi poroci gradat i so sramni raboti se zanimavaat,
toj od neboto vakvi nevolji im pra}a: ~uma i glad zaedno poradi koi
umira narodot. @enite nemaat porod i taka domovite gasnat so odluka
na olimpiskiot Div. 1302
Sokrat ja sfa}a pravdata kako politi~ka, op{ta doblest, koja
kako i sekoja druga, se sostoi vo znaeweto: praveden e onoj {to pravi
sekomu da mu pripadne ona {to odgovara na negovata su{tina i bitie.
Koi se, spored Sokrat, tie "ve~ni zakoni"koi{to vladeat oddolu Mese~inata
i u{te go pravat `ivotot vreden za `iveewe? Toa se - vrednostite!
Site drugi su{testva imaat samo edna zada~a da go obezbedat
ona od {to se `ivee! Bogovite so svoite zakoni tokmu toa im go dale
na site `ivi su{testva. Samo lu|eto imaat u{te edna i toa mnogu pova`na
i povisoka zada~a - da gi baraat vrednostite, imeno, da go
otkrijat ona zaradi {to se `ivee! I potoa da go razberat i da `iveeat
vo soglasnost so ve~nite vrednosti: doblesta, ubavinata, pravednosta,
vistinata, hrabrosta. 1303
Spored Aristotel samoto znaewe na koj na~in da se primeni zakonot
e mo`no samo za nekoj koj ja poseduva doblesta pravda. Da se bide
praveden zna~i na sekoe lice da mu se dade ona {to toa go zaslu`uva: a
op{testvenite pretpostavki za cvetawe na doblestite, spored toa se
dvokratni: da postojat racionalni kriteriumi za odmeruvawe na zaslugite
i da postoi op{etstveno vostanovena soglasnost okolu toa koi se
tie kriteriumi. Golem del na dodeluvawe na dobra i kazni vo soglasnost
so zaslugata, sekako, e pot~ineto na praviloto. Raspredelbata na
javnite funkcii vo ramkite na gradot i odmazdata poradi zlostor
mora da gi propi{at gradskite zakoni. Me|utoa, delum zatoa {to zakonite
se op{ti, sekoga{ }e ima opredeleni slu~ai vo koi e nejasno
kako treba da se primeni zakonot i nejasno {to bara pravdata. Taka sigurno
}e ima slu~ai vo koi odnapred nema da postoi nikakva opredelena
formula: vo takvi slu~ai }e mora da deluavme kata ton orthon logon -
"vo soglasnost so ispravniot razlog" - Nikomahova etika (1138b2). 1304
Prosuduvaweto kata ton orthon logon zna~i obid da se iskoristi
poimot na sredinata me|u pove}e ili pomalku za voop{to da se okarakteriziraat
doblestite: hrabrosta le`i me|u brzopletosta i pla{livosta,
pravdata me|u praveweto nepravda i trpeweto nepravda, dare`livosta
me|u rasipni{tvoto i skr`avosta. Spored toa na sekoja dob-
1302
\uri}, M. Istorija helenske etike, str. 51-52.
1303
Muhi}, F. Filozofi ute{iteli, Prv del, Tabernakul, Skopje,
2010, str. 21.
1304
Makintajer, A, Tragawe za vrlinom, str. 196.
698

lest mu odgovaraat dva poroci. A {to spa|a vo porok ne mo`e adekvtno
da se opredeli nezavisno od okolnostite: edno isto dejstvie koe vo
edna situacija bi bila dare`livost, vo druga bi mo`ela da bide rasipni{tvo,
a vo treta {krtost. Ottamu, prosuduvaweto igra neizostavna
uloga vo `ivotot na moralniot ~ovek koja taa ja nema i ne bi mo`ela
da ja ima vo `ivotot na ~ovek koj samo se pridr`uva do zakonot ili
pravilata. Spored toa, centralna doblest e phronesis. Phronesis e kako i
sophrosune (umerenost) izvorno aristokratska pofalba. Taa go karakterizira
nekogo koj znae {to mu prilega, koj se gordee so insistirawe na
ona {to mu pripa|a. Voop{teno, taa podrazbira nekogo koj znae kako
da rasuduva vo opredeleni slu~i. Phronesis e intelektualna doblest: me-
|utoa bez taa intelektualna doblest ni edna druga karakterna doblest
ne mo`e da se upraznuva. 1305 Phronesis e mo} na prakti~no rasuduvawe
(promisluvawe). 1306 Kaj Aristotel logos e pamet, rasuduvawe (promisluvawe),
a phronesis e prakti~en um (pamet), prakti~no rasuduvawe (promisluvawe).
Dodeka drugite `ivotni vo pogled na svojata dobrodetel
se odredeni samo so svoite ~uvstva na lagodnost (zadovolstvo) i nelagodnost
(bolka), lu|eto so dobrodetelta mo`at da upravuvaat so promisluvawe.
Nie nemame samo ~uvstva i afekti, tuku imame i mo`nost
promisleno da vlezime vo odnos so niv, i na{ata dobrodetel (dobro,
dobrobit), na{ata sre}a vo subjektivna smisla zavisi od toa, toa dobro
da go pravime. 1307
Spored Adam Smit, doblesta na prakti~niot um (prudence) e karakter
koj na poedinecot mu e potreben za da mo`e da se naso~i kon
sopstvenata sre}a. Pravednosta i dobrinata se dispozicii (sklonosti)
za da mo`e da se bide naso~en kon sre}ata na drugite. 1308 Ottamu, kaj
Smit, kako i kaj Hjum, 1309 proizleguva deka doblestite (me|u niv i pravdata)
se naso~eni kon korisnosta (kon postignuvaweto na korista
sre}a).
Nakratko faktot deka pravdata e vrednost, toa ne go negira nikoj.
Razijduvawata se na linijata dali pravdata e vrednost po sebe
(pravda zaradi pravda) ili e vrednost zaradi nekoja korist sodr`ana
vo nea samata, vo nekoe svojstvo koe ja pravi potrebna za ~ovekot. Prvoto
mislewe tvrdi deka pravdata e vrednost po sebe, a vtoroto misle-
1305 Makintajer, A, Tragawe za vrlinom, str. 198.
1306
V.Tugendhat, E. op. cit. str. 199.
1307
V. Ibid, str. 212.
1308
V. Ibid, str. 246.
1309
Negova teza e deka moralnite vredosti na site doblesti se sostoi
vo toa deka tie karakterni dispozicii se korisni, vo eden del za samiot poedinec,
a vo drug del za drugite. Ako se ograni~ime na doblestite koi se korisni
za drugite, vo nivniot temel mora da e interesot za dobrodetelta na drugite,
i toa ~uvstvo Ha~ison go narekuva dobrohodnost (benevolence), kako i
Hjum, a isto taka i simpatija. V. Ibid, str. 279.
699

we nejzinata vrednost ja nao|a vo nejzinoto svojstvo da go obezbeduva
zaedni~kiot `ivot na lu|eto.
Spored prvoto mislewe pravdata e isto {to i bog, ne{to sveto,
ne{to {to izniknalo samo od sebe i e zna~ajno samo po sebe. 1310 Taa se
objasnuva so molitvata na sufijskata u~itelka od VIII vek Rabija al
Adavija: "O Gospode ako te obo`uvam od strav od pekolot toga{ daj vo
pekolot da izgoram, ako te obo`uvam zaradi nade`ta vo rajot, toga{ ne
mi go davaj. No ako te obo`uvam zaradi tebe samiot ne sokrivaj ja od
mene tvojata ubavina." Spored ova mislewe pravdata i bog se edno
isto. Ova mislewe ne si go postavuva pra{aweto: [to }e ni e negovata
ubavina ako toj do den denes, od site nas ja sokriva? Toga{, za{to
treba da se saka - zardi nego li? zaradi negoviot, a ne zaradi na{ interes?
Neli se na ovoj svet, pa duri i qubovta, treba da se dava za da se
prima. Koj e na{ata korist (prednost, zadovolstvo, dobro, sre}a), koj e
na{iot }ar ako nego ili koj i da e drug ili {to i da e drugo go sakame
zaradi toa {to toj samo za sebe go poseduva, a za nas, barem duri sme na
ovoj svet, ostanuva nevidlivo, sokrieno i nedopirlivo? Toa li e celta
na `ivotot: qubov zaradi qubov, dol`nost zaradi dol`nost, pravda zaradi
pravda (dali qubovta, dol`nosta i pravdata treba da se skakat
zaradi niv, zaradi nivniot, a ne zaradi na{ interes). Od qubov, od dol-
`nost i od pravda ne se `ivee, tuku od ona {to go nosat tie za `ivotot,
za na{ata sre}a (postignuvawe zadovolstvo i odbegnuvawe bolka).
Nakratko, za ova mislewe e tu|o pra{aweto: Za{to |i tovime sviwite?
Zaradi nivnata ubavina ili zaradi idealite - qubovta, dol`nosta,
pravda? Zo{to gi {titime `ivotnite od maltretirawe i is~eznuvawe,
1311 a prirodata od zagaduvawe? I dali e nepravedno da se zakole
sviwa ili da se natovari magare? Vo taa smisla treba da se razbere i
Han Fej Ce, spored kogo ~ovekot treba da gi saka lu|eto edinstveno zatoa
{to vo niv gleda sredstvo za ostvaruvawe na svoite celi (korist).
1310
Idejata pravda po sebe ili pravdata zaradi pravda, ne li~i na ni-
{to drugo, osven na Platonovata du{a koja edinstveno koga e oddelena od teloto
mo`e da ja sfati su{tinata. (Taka govore{e Platon ili Sokrat: "teloto
koga e zaedno so du{ata ja voznemiruva nea i ne i dozvoluva da se zdobie so
vistinata i soznanieto." Vidi Fejdon, str. 85-86). Samo takvata pravda za nego
e vistinska vrednost. Pritoa, ima samo eden mal problem: takvata pravda e
bez lu|e i nikoj od nea ne mo`e da ima korist, isto kako {to se nema nikakva
korist od du{a bez telo. Neveruvam deka nekoj drug kako Sokrat, ako makar i
malku e razumen, }e se soglasi da mu izleze du{ata i da ostane bez telo, samo
zatoa celosno da go spoznae bitieto od aspekt na smrtta.
1311
Nekoi gi za{tituvaat `ivotnite i od drugi pri~ini. Koga nekoga{
Egipjanite gi ma~el glad, mnogumina bile prisileni da se jadat me|usebno,
no nikoj ne bil osomni~en deka izel makar edna od svetite `ivotni. O,
kolku e toa pobo`no, kolku bo`enstveno! Foerbah, L. Predavanja o su{tini religije,
Kultura, Beograd, 1955, str. 102.
700

^ovekot go saka kowot zatoa {to dobro galopira. Kralot gi saka podanicite
zatoa {to zaginuvaat za nego. Lekarot e sakan za{to gi isceluva
ranite. Kolarot saka site lu|e da bidat bogati, ne zatoa {to ne im
zaviduva na bogatstvoto, tuku zatoa {to saka da prodade {to pove}e
ko~ii. Pogrebnikot saka lu|eto da umrat ne zatoa {to gi mrazi, tuku
zatoa {to vo sporotivnost nikoj nema da saka da kupi mrtove~ki kov-
~eg. Nakratko, a za toa }e zboruvame pove}e podocna, pravdata ima cel
i treba da se saka zaradi taa cel.
Mora da se priznae, veli Ni~e, deka dosega najlo{a, najdolgotrajna
i najopasna od site zabludi be{e dogmatskata zabluda - imeno
Platonoviot izum na ~istiot duh i dobroto po sebe. 1312 Takvata zabluda
cveta od Ciceron do Kant, i se u{te ne e precvetana. Pravednosta treba
da se neguva i da se zadr`uva na sekoj na~in, kako zaradi nea samata
(ipsa per se) (bidej}i vo sporotiven slu~aj taa ne bi bila pravednost),
taka i zaradi zgolemuvaweto na sopstvenata ~est i slava. 1313 I, na drugo
mesto, "pravednosta e osnova za ve~en ugled i slava i bez nea ni{to ne
mo`e da bide dostojno za pofalba." 1314
Spored Klark Samuel, ne postoi ~ovek koj poseduva pravilno
~uvstvo {to e dobro, a {to e zlo, koj nema da priznae deka vrednostite
i dobrinata se povrzani i odbrani zaradi samite niv i nivnata vistinska
vrednost, iako ~ovekot nema predvid nikakva dobivka od nivnoto
ostvaruvawe, a deka naprotiv okrutnosta, svireposta i nasilstvoto,
pritvornosta, nepravdata i site formi na iskol~enost se omrazeni po
sebe i sekoga{ treba da se izbegnuvaat pa makar ~ovek celosno da e
uveren deka nema sebesi da se dovede vo neprijatnost so storuvaweto na
nekoi ili na site niv. 1315
1312
Ni~e, F, S one strane dobra i zla, Dereta, Beorad, 2003, str. 9-10.
1313
Ciceron, M. T. Za dol`nostite, Magor, Skopje, 2005, str. 153.
1314
Ibid, str. 152.
1315
V. Tubi}, R. Britanska filozofija morala, Eri~ke teorije od XVII do konca
XIX vijeka, Svjetlost, Sarajevo, 1978, str. 187. Potoa, Klark prodol`uva "Dosega
se e jasno. No ottamu nikako ne sleduva deka dobriot ~ovek ne treba da gi ceni
nagradata i kaznata, nitu deka nagradite i kaznite apsolutno ne se nu`ni za
da se odr`i ostvaruvaweto na vrednostite i pravednosta vo sega{niot svet.
Navistina e to~no deka vrednosta i porokot se ve~ni i nu`no razli~ni i deka
vrednosta treba da se odbere zaradi nea samata, a porokot na sekoj na~in da se
odbegnuava, makar ~ovek i da e uveren deka }e bide na dobivka ili vo zaguba
ako gi ostvaruva. I koga sostojbata na ne{tata vo svetot bi bila navistina
takva, toga{ umot bi bil rasipan kaj onoj ~ovek koj bi odgleduavl i najmal
somne` ili barem edna{ bi promislil za toa koj od niv da go izbere. Me|utoa
sostojbata ne e takva. Vo op{ta praktika {irum svetot ne se postavuva pra-
{aweto, pretpostavuvaj}i da go otstranime sekoe is~ekuvawe na nagradata i
kaznata, dali ~oevek bi ja izbral vrednosta zaradi nea samata i bi go izbegnal
porokot. Me|utoa, vr{eweto na porokot e sledeno so golemi isku{enija, pri-
701

Demek, pravdata treba da se bara (da se saka) zaradi nea samata -
taa e dobro ne zaradi korista {to se izvlekuva od nejzinoto preaktikuvawe.
Zna~i li toa deka taa treba da se bara, deka taa e dobra, samo
koga se vr{i za xabe. Da. Po ova nao|awe ispa|a deka pravdata po sebe
treba da se saka samo koga se vr{i i za xabe, a toa zna~i deka treba da
se bide praveden (dobar) bez pri~ina, iako pametniot Salustie odamna
rekol: Nikoj ne e dobar bez pri~ina! 1316
Spored ova sfa}awe istoto va`i i za nepravdata: i taa treba da
se mrazi po sebe - taa e zlo po sebe, a ne zaradi {tetata {to so neja se
pravi. Zna~i li toa deka taa treba da se mrazi, deka taa e lo{a, samo
koga se vr{i bez pri~ina. Da! ispa|a deka nepravdata po sebe treba da
se mrazi samo koga se vr{i i za xabe - nepravdata e nepravda samo koga
se vr{i bez pri~ina.
Od seto ova proizleguva, ako pravdata i nepravdata treba da se
sakaat i mrazat zaradi ni{to drugo, tuku po sebe, toga{ ~umu e nagradata
i kaznata. Ako pravdata i nepravdata postojat samo vo sistem koj
se zasnova vrz nagradi i kazni, vo sistem vo koj postoi nade` deka ne-
{to }e se dobie ili strav deka ne{to }e se zagubi, vo sistem vo koj nekoj
treba da se nau~i na pamet, na odnesuvawe soglasno op{testvenite
`elbi i interesi, nitu pravdata nitu nepravdata nemaat smisla nadvor
od toj sistem. Pravdata zna~i deluvawe spored principot do ut des - jas
mameno so zadovolstvo i dobrodetel, dodeka ostvaruvaweto na vrednostite ~esto
go zagrozuvaat golemi nesre}i, zagubi, pa ponekoga{ duri i samata smrt. I
toa go zamenuva pra{aweto i go odre~uva ostvaruvaweto na ona {to izgleda
tolku razumno vo celosnoto razgleduvawe i ja nametnuva potrebata za nagradi
i kazni. I, iako vrednosta bez somnenie e vredna da bide izbrana zaradi nea
samata, duri ne o~ekuvaj}i nikakva nagrada, od toa ne sleduva deka taa e dovolna
sama na sebe, i dovolno silna da go podr`i ~ovekot vo raznovidnite nevolji,
duri i vo samata smrt, zaradi nea samata, bez kakov i da e izgled na nekoja
kompenzacija. Ottamu i se javuva gre{kata kaj stoicite koi u~ele deka
samoto praktikuvawe na vrednostite e najgolemo dobro i samo po sebe dovolno
da go usre}i ~ovekot vo sekoja nevolja pod nebesnata kapa." Ibid, str. 188.
1316
Moj stav e deka duri i doblesta (dobronamernosta, dru`equbivosta,
humanosta, milozlivosta, blagorodnosta, {irokogradosta, benevolentnosta)
se samo maskirana sebi~na qubov na samiot sebesi. Nikoj ne e dobar bez
pri~ina. Nie im pomagame na drugite, ako za ni{to drugo, barem ottamu {to
toa ni pri~inuva zadovolstvo (i zadovolstvoto e interes, korist). Nikoj,
osven Kant, nema da te razbere dokolku "mrtov laden" na drug mu napravi{
dobrina. Sekoj me|utoa }e te razbere (bez ogled na toa {to nema da te opravda)
ako ako na primer, drug spasi{ od davewe, samo zatoa {to ti pri~inuva
golemo zadovolstvoi samiot da go usmrti{.
702

tebe, ti mene / davam za da mi dade{ / }e ti dadam ako mi dade{: zna~i,
ne deluvawe od milost (od qubov, za xabe) tuku, od zaemna korist. 1317
Koga bi nemalo nagrada (korist), pomislata od pravewe dobro
(pravda) asocira na {teta (zaguba), kon strav deka nema da ni bide vozvrateno
dobroto (so dobro, so nagrada), pa ottamu nikoj nema pri~ina
da pravi dobro. Toa zna~i deka ~ovek so pri~ina pravi dobro - koga bi
nemalo nagrada (korist), nema da pravi dobro, za{to }e se pla{i od zaguba.
Isto taka, koga bi nemalo kazna ({teta) pomislata kon pravewe -
lo{o (nepravda) asocira na korist (dobivka), kon nade` deka nema da
ni bide vozvrateno lo{oto (so lo{o, so kazna). Toa zna~i deka ~ovek
so pri~ina pravi zlo - koga bi nemalo kazna (zlo), }e pravi zlo, za{to
}e se nadeva, na dobivka.
Gospod da ne ~uva od vakvi filozofi! - zarem hranata treba da
ja sakame za{to e hrana (vrednost po sebe), a ne zaradi korista {to od
nea ja imame (taa e vrednost tokmu zaradi korista {to ja ima za odr`uvawe
na na{iot `ivot, isto kako {to pravdata e vrednost ne po sebe
tuku samo poradi korista za odr`uvawe na zaedni~kiot `ivot me|u lu-
|eto). Alhoholot i cigarite treba da gi mrazime, za{to se porok (nevrednost
sama po sebe), a ne zaradi {tetata {to ni ja pri~inuvaat (tie
se porok tokmu za{to ni pri~inuvaat {teta, isto kako {to nepravdata
ne e vrednost ne po sebe, tuku samo poradi {tetata - razoruvawe na zaedni~kiot
`ivot me|u lu|eto).
Deka nema pravda po sebe dovolno e da se potsetime i na zabele{kata
{to Pri~ard mu ja upatuva na Platon. Toj go obvini Platon
deka vletal vo gre{ka, naprosto zatoa {to voop{to se obidel da ja
opravda pravednosta. Za{to, da se opravduva pravednosta zna~i da se
poka`e deka taa e pocelishodna (pokorisna) od nepravednosta, deka
nam ni e od interes da bideme pravedni. I namesto od ovaa ispravna zabele{ka
da izvle~e vistinskiot stav, naprotiv, spored Pri~ard: Ako
ona {to e pravedno i ispravno go pravime zatoa {to toa e vo na{ interes,
toga{ toa voop{to ne go pravime zatoa {to toa e pravedno i ispravno.
Moralnosta, spored nego, ne mo`e da ima nikakvo nadvore{no
opravduvawe: ako ona {to e pravedno ne go pravime zaradi nego samoto
1317
Pravdata se definira so maksimata "Ne pravi mu go na drug ona
{to ne saka{ tebe da ti go pravat," ili obratno, "Pravi mu go na drug ona
{to saka{ tebe da ti go pravat: raboti za op{ta korist (bidi altruist), zaradi
sopstveniot interes (zaradi sopstveniot egoizam)." Idejata e ako bide{
dobar kon drugite i tie }e bidat dobri kon tebe, i obratno, ako bide{ lo{ i
tie }e bidat lo{i kon tebe. Pravdata e vra}awe milo za drago: davam za da mi
se dade, pravam za da mi se napravi, za{to, (kako {to ne{to ne nastanuva od
ni{to), nikoj ne dava ne{to za ni{to. Ili, ako bara{, dozvoluva{ da ti se
bara, ako dozvoluva{ da ti se bara, se nadeva{ deka }e bara{. Pravdata e
streme` za postignuvawe opredelena korist (dobro, sre}a). Ako celta na pravoto
e pravda, celta na pravdata e interes, korist, dobro sre}a.
703

(pravda zaradi pravda), bilo da e vo na{ interes ili ne, toga{ ne go
pravime toa {to e pravedno.
Idejata na Kant za dol`nosta zaradi dol`nost ima rezligiozna
osnova. Kant insistira na dol`nosta kako {to i site religii insistiraat
na vera zaradi vera, a ne na vera zaradi sopstvena korist. 1318 Vo
taa smisla i vo hristijanstvoto i vo islamot se bara vernikot da se
moli i da posti i toga{ koga nikoj ne go prisiluva na toa i da go pla}a
danokot duri toga{ koga vlasta ne go znae iznosot na negovite obvrski
ili ne e vo mo`nost da go sobere danokot so sila. 1319
Pra{aweto {to po ova sekoj treba da si go postavi e: Dali e
takvata vera ovde navistina e zaradi verata (vera po sebe), a takvata
dol`nost e zaradi dol`nosta (dol`nost po sebe). Na prv pogled izgleda
deka e taka, no ako malku podobro se zagledame vedna{ }e se zabele-
`i - da! taka e! no samo vo odnos na onoj koj deluva: onoj koj se moli i
1318
Lu|eto po priroda se stremat kon postignuvawe na opredelena cel.
Taa cel e dobroto koe Aristotel go narekuva eudemonija. Eudemonijata bi mo-
`ela da se prevede i kako sre}a, bla`enstvo, blagosostojba. Vrednostite (doblestite),
pak, se onie osobini na ~ovekot ~ie poseduvawe i praktikuvawe
ovozmo`uva da se postigne eudemonijata. Bez niv ne mo`e da se postigne ~ovekovoto
dobro. Za nego, me|utoa, vrednostite se dispozicii ne samo da se deluva,
tuku i da se ~uvstvuva na opredelen na~in. Spored Aristotel, da se deluva
moralno ne zna~i ona {to podocna go tvrde{e Kant, da se deluva protivno na
sklonostite, tuku vo soglasnost so sklonostite koi kaj poedinecot gi sozdale
vrednostite. A toa ~ovek mora da e moralno obrazovan. Toj mora da znae {to
pravi koga prosuduva ili deluva moralno (~itaj pravedno, m.z.). Na toj na~in
toj go pravi toa {to e moralno, zatoa {to toa e moralno. A tokmu ovaa okolnost
go ralikuva praktikuvaweto na vrednostite od praktikuvaweto na izvesni
osobini koi ne se vrednosti. Na primer, dobro ostru~en vojnik mo`e da
postapi onaka kako {to toa od nego bi go barala hrabrosta vo opredelena situacija,
no ne zatoa {to e hrabar, tuku zatoa {to dobro e ostru~en. Me|utoa
avtenti~no moralniot subjekt deluva vrz osnova na to~en i racionalen sud.
Spored toa, negovata teorija za vrednostite pretpostavuva re{ava~ka razlika
me|u ona {to koj i da e poedinec vo koe i da e vreme go smeta za dobro za
sebe od ona {to navistina e dobro za nego kako ~ovek. Nie gi prektikuvame
vrednostite zaradi postignuvawe na toa podocne`no dobro taka {to gi izbirame
sredstvata za taa cel. Spored toa, praktikuvaweto na vrednostite pretpostavuva
sposobnost da se prosuduva i da se stori vistinskoto ne{to, na vistinsko
mesto, vo vistinsko vreme i na vistinski na~in. A toa ne e rutinska
primena na nekakvi pravila. V. Makintajer, Traganje za vrlionom, str. 188-
210. Za Aristotel, vsu{nost, dobroto kon koe sekoj (poedinecot i dr`avata)
se stremi e pravdata, a toa e op{a korist. V. Nikomahova etika, 1282b.
1319
Od druga strana, za ova da ima smisla, religijata ne smeta deka ovoj
`ivot e cel po sebe i zaradi sebe, nitu veruva deka teloto e bez kakva i da e
vrska so duhot, tuku naprotiv u~i deka treba da se veruva vo ve~en `ivot.
704

posti, odnosno za onoj koj go pla}a danokot. Ako toa go sakaat, tie navistina
mo`at samite sebesi da se ubedat deka gi ispolnuvaat verskite
i gra|anskite dol`nosti zaradi samite dol`nosti, odnosno bez o~ekuvawe
kakva i da e korist od toa. No ako se poglede podobro, toa ne
mo`at da go storat so drugata strana. Imeno, te{ko e deka mo`e da se
bide do tolku slep, a da ne se vidi deka od dol`nosta koja se vr{i zaradi
dol`nost, kolku i da se trudime toa da ne go priznavame, nekoj drug:
sve{tenikot ili politi~arot imaat i te kakva korist. Ako poimot
dol`nost zaradi dol`nost per definitionem bara od nejzinata su{tina da
se otstrani korista, toa mora da se odnesuva na sekakva i ~ija i da e korist.
Dokolku od vr{eweto na dol`nosta nekoj, koga i da e, makar i
najmalaku se ofajdi, toga{ ne mo`e da stane zbor za {to i da e {to
mo`e da se goltne kako "dol`nost zaradi dol`nost," tuku za dol`nost
zaradi nekoja cel, zaradi nekoe dobro ili zlo, zaradi nekakva korist
ili {teta. Vo prirodata {to ne poznava beskone~nost se ima svoj kraj
i ottamu svoja cel. Vo taa smisla duri i konstrukcijata na poimot
"dol`nost po sebe" ima svoja cel. Taa konstrukcija ne e ni{to drugo,
tuku finta na sve{tenicite i politi~arite za da se sokrie topkata od
pravedniot, za so toa da bide izdriblan pravedniot, za da se ubedi da
ostane na mesto vo korist na driblerite koi treba da postignat pogodok,
a potem da tvrdat deka toj pogodok e vo korist na site pa duri i
vo na izdribliraniot. Takvata konstrukcija ima za cel sozdavawe privid
na pravdata, sozdavawe pravda koja e pseudopravda, pravda od koja
ne treba da se ima sopstvena korist, tuku korist - koja e korist samo za
drugite. Na toj na~in tvrdeweto deka postoi "dol`nost po sebe" se
podobruvava so tvrdeweto deka postoi "korist koja ne e korist" (tazi
dupka ne e dupka, tepaweto ne e tepawe 1320 ) se izveduva dupla finta so
koja "prividot stanuva realnost." Nakratko, egzistencijata na ne{to
"po sebe," (dol`nost po sebe) se doka`uva so negovata sprotivnost -
ne{to "ne e po sebe" (korist ne po sebe). So drugi zborovi ako e
mo`no postoewe na ne{to po sebe, negovoto opravduvawe e mo`no
samo so negova izolacija od ovoj svet, odnosno so negovo poistovetuvawe
so ne{to {to ne e po sebe, pa otamu ni za sebe, me|utoa nitu za drugite.
Za takvata pravda koja bo`em e, a vsu{nost ne e, na{iot prose~en
gra|anin veli deka e |omiti pravda.
1320
Koga nekoj murec koj posetil eden budisti~ki hram de`urniot sve-
{tenik se odnesuval so mala po~it. Dodeka toj bil tamu, hramot go posetil i
nekoj istaknat politi~ar, komu kalu|erot mu uka`al najgolema po~it. Otkako
politi~arot zaminal mudrecot go pra{al kalugerot za pri~inata na taa razlika.
Kalu|etot odgovoril: "Da se po~ituva zna~i da ne se po~ituva, a da ne
po~ituva zna~i da se po~ituva. Na toa mudrecot vedna{ mu opalil silen {amar.
Kalugerot naluteno se pobunil: "Za{to me tepe{!." Mudrecot mu odgovoril:
"Da se tepa, zna~i da ne se tepa, a da ne se tepa zna~i da se tepa." Ju-Lan,
F. Teorija kineske filozofije, Nolit, Skopje, str. 353.
705

Toa me|utoa ne zna~i deka ne e to~no ona {to go veli Holbah,
deka treba da sme ~isti i koga nikoj ne ne gleda. Naprotiv! Nevistina
e samo toa deka ne{tata ne se vredni samo ako se pravat sami za sebe
t.e bez da imaat smisla i korist kako za poedinecot taka i za zaednicata.
To~no e ne{to drugo: deka ako imam jas }e imaat i drugite, i obratno,
ako imaat drugite }e imam i jas. A ako e toa to~no za imaweto ili
nemaweto, to~no e i za zaemnoto dejstvuvawe ili nedejstvuvawe, zaemnoto
po~ituvawe ili nepo~ituvawe, zaemnoto pravewe ili propu{tawe
dobro, zaemnoto vr{ewe ili nevr{ewe pravda, itn. Naprosto, kako
{to do`nosta ne se pravi za ni{to, taka ni pravdata ne se pravi za
ni{to: ni{to ne se pravi za ni{to (za xabe)!
Sprotivniot stav na koj se potpiraat brojni avtori 1321 vodi kon
maksimata na ~ovekovoto povedenie kojajas ja zastapuvam, a taa glasi:
Lugeto se dobri ili lo{i za{to im e vo interes da bidat takvi. Vo
ovoj princip vsu{nost se zalo`eni dve vistini koi imaat edna zaedni~ka
pri~ina. Nikoj ne e bez pri~ina lo{: Nekoj e lo{, nepraveden,
samo zatoa {to mu e vo interes da bide lo{, nepraveden. I obratno.
Nikoj ne e bez pri~ina dobar: Nekoj e dobar, praveden samo zatoa {to
mu e vo interes da bide dobar, praveden. Tertium non datur.
Vo ovaa smisla posebno treba da se istakne Epikur. Spored
nego, postoi samo edna o~igledna vrednost kon koja ~ovekot po svojata
priroda se stremi, a toa e ~uvstvoto na zadovolstvo i samo edno vistinsko
zlo od koe se vardi, a toa e ~uvstvoto na bolka. Sekoe `ivo su{-
testvo {tom }e se rodi se stremi kon zadovolstvo i mu se raduva kako
na najvosoko dobro, a se vardi od bolkata kako najvisoko zlo i kolku
{to mo`e pove}e go odbiva od sebesi. Toa go pravi dodeka ne e rasipano
i dodeka samata priroda nerasipano i nepristrasno sudi. 1322 Epi-
1321
Spinoza go razviva u~eweto na eti~kiot racionalizam, spored koe
nema vrednosti nadvor od ~ovekoviot razum: vo prirodata ne postoi ni dobro
ni zlo, ni ubavo ni neubavo, site tie poimi gi oblikuvaat lu|eto, gradaj}i modeli
spored koi potem se ocenuva {to e dobro, ubavo itn. Na istata linija i
Jering spored kogo, ne postojat univerzalni i apsolutni vrednosti, deka ni-
{to odnapred ne mo`e da se opredeli kako dobro ili zlo, pravo ili nepravo,
tuku se zavisi od ~ovekovite celi, kako i od pravoto koe e vo funkcija na za-
{tita na opredeleni interesi, a ne vo slu`ba na apsolutnata pravda! Posebna
zasluga za razgraduvaweto na koncepcijata za apsolutnite i ve~nite vrednosti
ima utilitarizmot (Bentam, Mil), kako i probivot na doktrinata na konsekvencionalizmot
vo op{testvenata misla, spored koja pravoto treba da se
orientira kon ocena na posledicite na ~ovekovite postapki. Vrvna vrednost
pretstavuva "najgolemata sre}a za najgolem mo`en broj lu|e, pri {to sre}ata
e definirana kako otsustvo na stradawe" Kambovski, V. Filozofija na pravoto,
str. 209-210.
1322
Tuka ne se potrebni nitu ratio ni disputatio, quambrem voluprat expetanda,
fugiendus dolor sit - za{to zadovolstvoto treba da se bara, a od bolkata da se
706

kur razlikuval telesni i du{evni (koi se sostojat vo mislewe) zadovolstva,
pri{to so pravo tvrdel deka du{evnite zadovolstva se pogolemi
od telesnite za{to "so teloto mo`eme da ja ~uvstvuvame samo
sega{nosta i ona {to e prisatno, a so duhot i minatoto i idninata." 1323
Toj, isto taka, kategori~no izjavuval deka dobroto i vrednostite treba
da se po~ituvaat samo toga{ koga ni pribavuvaat zadovolstvo, a dokolku
toa ne go pravat deka treba da se napu{tat. "Vrednostite se neguvaat
zaradi zadovolstvo, a ne zaradi niv samite, kako {to lekovite se
zemaat zaradi zdravjeto."
Osnovnata vrednost ili doblest, e uvi|ajnosta vrz koja se nadovrzuvaat:
1. samosovladuvaweto, 2. herabrosta, i 3. pravdednosta, kon
koi, ne se stremime zaradi niv samite, tuku samo zatoa {to donesuvaat
najgolema mera na zadovolstvo koe se sostoi vo nekakva korist za teloto
ili duhot na ~ovekot. 1324 Vo pogled na pravdata toj, vsu{nost,
istaknuva nekolku va`ni momenti. Spored nego, za pravdata najprvin e
bitno deka taa ima relativen karakter. "Zemeno voop{to," veli Epikur,
"edno te isto va`i kako pravedno za site, za{to toa ne{to e korisno
za zaedni~kiot `ivot, a so ogled na poedine~noto, na primer, na
razli~ni zemji i koi i da e drugi uslovi, ne prooizleguva deka edno te
isto va`i kako pravedno za site." 1325 So toa e povrzano i tvrdeweto
deka "pravdata ne postoi po sebe, tuku od zaemenite komunikacii na
koj i da e prostor i vo koe i da e vreme kako dogovor lu|eto da ne si navardi.
Epikur veli deka toa se ~uvstvuva: "kako, na primer, {to se ~uvstvuva
deka ognot e `e`ok, snegot bel, medot sladok: nitu edno od tie ne{ta ne treba
da se doka`uva so odbrani pri~ini, dovolno e samo da se uka`e na toa za{to
postoi razlika me|u doka`uvaweto so zaklu~ok i prostoto posmatrawe i uka-
`uvawe: prvoto go otkriva ona {to e sokrieno i vo nekoja raka otvoreno, a
vtoroto sudi za ona {to e pred nas i {to se gleda. \uri}, M. Istorija helenske
etike, Zavod za u|beni}e i nastavna sredstva, Beograd, 1987, str. 448.
1323
Me|utoa, kako dosleden senzualist toj ne priznaval nitu edno du{-
evno zadovolstvo koe vo krajna linija ne e zasnovano vrz ~ulni vpe~atoci.
Duhovnite radosti svojot posleden koren go imaat vo ~ulnite zadovolstva. Vo
negoviot spis "Za celta na `ivotot" se nao|aat ovie lapidarni re~enici:
"Barem jas ne znam {to treba si zamislam za sebe kako dobro ako gi ostavam
na strana zadovolstvoto od jadeweto, zadovolstvoto na qubovta, zadovolstvoto
na slu{aweto, potoa prijatnite dvi`ewa {to gi predizvikuva gledaweto
na nekoj lik i seto {to za ~uvstvoto na zadovolstvo se tvori vo celiot ~ovek
so posredstvo na nekoj ~ulen organ, i dobroto dr`ewe na teloto i tvrdata doverba
vo negovata idnina sodr`at napostojana radost za onie koi mislat pravilno"
V. \uri}, M. Istorija helenske etike, str. 448-450.
1324
Epikur, Osnovni misli, Kultura, Beograd, 1959, str. 5.
1325
V. \uri}, M. op. cit. str. 451.
707

nesuvaat {teta i da ne ja trpat." 1326 Spored toa, nikoj ne e praveden za
xabe, tuku zatoa {to na pravedniot ~ovek nikakov strav od kazna nema
da mu go popre~i du{evnoto spokojstvo (zadovolstvo). Pravedniot `ivot,
veli Epikur, e najmnogu obezbeden od du{evno nespokojstvo, a nepravedniot
vo najgolema mera e ispolnet so takvo nespokojstvo. 1327 ima
najgolem du{even mir, a nepravedniot vo najgolema mera se izlo`uva
na nemir. Vpro~em, denes, duri i onie {to nikoga{ ne ~ule za Epikur
ne slu~ajno se opredeluvaat za maksimata: "Ne pravam nepravda, za{to
sakam mirno da spijam." Nepravednosta, isto taka, ne e po sebe zlo,
tuku se sozdava koga ~ovekot stravuva ili nasetuva deka nema da ja zabele`at
izvr{itelite na kaznite na koi im e zada~a da vnimavaat na
takvi raboti." 1328 Negoviot kraen zaklu~ok za pravdata e utilitaristi~ki,
so ogled na toa {to, kako {to ve}e vidovme, negov stav e deka taa
ima smisla samo ako slu`i za ne{to. Vo taa smisla veli: "Toa {to navistina
e potvredeno kako korisno za zaemnata dejnost na zaednicata
kako i toa {to e priznaeno kako pravedno dobiva priroda na pravo,
bez ogled dali toa ima ili nema va`ewe za site. Ako se donese nekoj
zakon koj ne e vo soglasnost so zaemnata korist na zaednicata, toj pove}e
nema priroda na pravo. Ako ona {to e korisno vo smisla na pravednost
se menuva, no sepak izvesno vreme soodvetstvuvalo so poimot
na pravoto, vo toa vreme toa bilo korisno za site onie koi ne se zbunuvaat
od prazni zborovi, tuku ednostavno gledaat na faktite. Tamu
kade {to bez promena na okolnostite toa {to bilo smetano za pravedno
se poka`e deka vo praktikata ne e vo soglasnost so poimot na pravoto,
ni toa ne e pravo. Me|utoa, tamu kade {to so promena na okolnostite
istite pravni propisi ve}e ne se korisni, tuka tie bile pravedni
toga{ koga bile korisni za zaemnata zaednica na gra|anite, no podocna
koga ve}e ne bile korisni, pove}e ne bile ni pravedni." 1329
Celta na `ivotot, spored Epikur, ne se sostoi vo ni{to drugo
tuku vo momentna telesna bezbolnost, vo prijatni spomeni za porane{-
nite sostojbi i vo vedrata doverba vo idnite sostojbi. 1330 Filozofijata
na toj na~in stanuva tehnika na u`ivaweto: "Da ne se bide gladen, da ne
1326
Vo taa smisla i: "Za site `ivi su{testva koi ne mo`ea da sklu~at
dogovori za toa eden na drug da ne si nanesuvaat {teta i da ne ja trpat, ni{to
ne e ni pravedno ni nepravedno." Pravednosta Epikur, vsu{nost, ja izedna~uva
so poimot prirodno pravo za koe isto taka veli veli deka e: "spogodba so
ogled na korista so cel eden na drug da ne mu nanesuvame {teta i da ne ja trpime."
Epikur, Osnovni misli, Kultura, Beograd, 1959, str. 3 i 4.
1327
Ibid, str. 3.
1328
Ibid,str. 4-5.
1329
Ibid , str. 5.
1330
Koga velime deka zadovolstvoto e cel na `ivotot mislime na sostojba
vo koja teloto e bez bolki, a du{ata bez voznemiruvawe. Epikur, Poslanica
Menekeju, Kultura, Beograd, 1959, str. 28.
708

se bide `eden i da ne se smrznuva, toa e glasot na teloto. Koj toa go
ima i smee da se nadeva deka toa }e go ima i vo idnina, toj vo bla`enstvoto
mo`e da se natprevaruva duri i so Zevs. Najgolemiot oblik na
sre}a i bla`enstvo, pak, go pravi nepomatenosta na duhot, ataraksija, a
taa se postignuva so osloboduvawe ne samo od vlijanijata na nadvore{niot
svet, tuku i od sopstvenite prohtevi i strasti, bolovi i po-
`udi." 1331
Ako pravdata se vr{i zaradi pravda, ako taa ne vodi do sre}ata,
nejze í nedostasuva cel i ottamu stanuva besmislena. Ili poinaku ka`ano,
tamu kade {to po~ituvaweto i primenata na pravdata nema nikakva
vrska so postignuvaweto na opredeleni celi, po~ituvaweto na pravdata
stanuva ili besmisleno ili cel sama po sebe. Vo takov slu~aj da
se bide praveden zna~i da se deluva bez ogled na {tetnite posledici
po onoj {to e praveden. Fiat iustitia, ruat coelum e slogan koj pretstavuva
takva besmislena retorika na stoi~arite i epikurejcite. Ottamu e vo
pravo Makintaer koga veli: Tamu kade {to po~ituvaweto na pravilata
(vrednostite, doblestite, zakonite i pravdata) nema nikakva ili ima
relativno mala vrska so postignuvaweto na cela (sre}ata), po~ituvaweto
na pravilata (vrednostite, zakonite, pravdata) }e stane ili besmisleno
ili cel po sebe (po~ituvawe na pravilata zaradi pravilata,
vredenostite zaradi vrednostite). 1332
Ottamu mojot kone~en stav po odnos na ova pra{awe e deka pravdata
e merilo za dobroto (op{to dobro), ispravnoto, validnoto, korisnoto
(vrednost so koja se merat drugi vrednosti: pravdata e cena na
ovie vrednosti), a se odenesuva na ~ovekot, na negovoto dejstvie (povedenie)
ili na pravoto.^ovekot ne pravi ni{to (ni dobro ni lo{o)
za xabe, pa taka pravdata kako dobro po sebe e ramna na gola zamisla
deka e mo`na egzistencija na strav i nade` bez ~ovek. Vo ovaa smisla
treba da se ima predvid i poznatata izreka na Protagora: Ni{to ne
postoi apsolutno samo po sebe, tuku vo odnos na ne{to drugo. 1333
Za pravda zaradi pravda mo`bi mo`e razumno da se govori edinstveno
vo smisla na nejziniot tret vid kaj podelbata na Xorx Mid. Toj
zboruva za: 1. Pravda kako potreba na `rtvata, pravda od primitiven
impuls za odmazda - retributivna pravda. Taa pravda slu`i za iskupuvawe
na zlostornikot, za odevawe, stradawe poradi storenoto zlo
(vra}awe so ednakvo zlo zaradi storeno zlo poradi satisfakcija na
`rtvata). Na ovaa pravda í odgovara pravda spored zaslugite - ednakvo
na ednakvite. 2. Pravda kako potreba na op{testvoto - popravawe: specijalna
i genearlna prevencija, utilirarna pravda - slu`i za da se
1331
V. \uri}, M. Istorija helenske etike, str. 450.
1332
Makintejer, A, Kratka istorija etike, str, 125. Pove}e za dobroto
po sebe i pravdata po sebe, Jering, op. cit. str. 498-499.
1333
Vidi: Tubi}, R. Britanska filozofija morala, Eri~ke teorije od XVII do
konca XIX vijeka, Svjetlost, Sarajevo, 1978, str. 113.
709

ostavi korist za zlostornikot i op{etstvoto. Na ovaa pravda í odgovara
pravda spored steknati statusi i spored potrebite - neednakvo na
neednakvite. 3. Pravda kako potrebata da se po~ituva zakonot i instituciite
na pravosudstvoto - bezli~na, nepristrasna i sve~ena pravda,
"pravda zaradi pravda" 1334 koja, vo krajna linija sepak ne e bezli~na
bidej}i i taa ima nekakva cel - slu`i da se po~ituvaat zakonot i
sudot. 1335 Taa e onaa pravda zaradi idno sproveduvawe na pravdata za
koja nekoi smetaa deka ima vnatre{en blesok za koj vredi deka da se
izgubi duri i dr`avata (Fiat iustitia pareat mundus). Pravda nitu za
ednakvite, ni za neednakvite, tuku za onoj {to ja deli pravdata, pravda
zardi za~uvuvawe na negoviot avtoritet, za za~uvuvawe na prividot na
negovata nepristrasnost, duri i toga{ koga negovata odluka ne e pravedna.
Za "pravda zaradi pravda" nema potreba ako zakonot i sudot navistina
se nepristrasni, odnosno ako ne donesuvaat nepravedni zakoni
i pogre{ni odluki. Ottamu kako {to nema vrednost zaradi vrednost,
1336 umetnost zaradi umetnost, qubov zaradi qubov (treba li da se
doka`uva deka takvata qubov mo`e da bide samo ne{to perverzno i
patolo{ko), nema nitu pravda zaradi pravda (nakratko: sî {to postoi
na ovoj svet, pa duri i krajnata cel, ima svoja cel). Ovde, vsu{nost, se
raboti za pravda zaradi pravdawe na pogre{no doneseni zakoni i sudski
odluki. 1337 Za ovoj vid pravda sekako deka se raboti i koga postoi
1334
Nie lu|eto ne{tata gi do`ivuvame optovareni so vrednost i nevrednost
i toa bez kakva i da e svest deka taa vrednost i nevrednost poteknuvaat
od nas, nabquduva~ite, a ne od samite ne{ta i luge. Radbruh, G. Filozofija
na pravoto, Pravni fakultet "Justinijan Prvi, Skopje, 2008, str. 13.
1335
Taka Torkvat go ubil svojot sin ne zaradi toa {to se borel protiv
tatkovinata, tuku za nea, no sepak protiv negovata zapoved. Sinot bil poguben
iako pobedil za da ne predizvika pogolemo zlo so primerot na neposlu{nosta
kon zapovednikot, odo{to }e napravi dobro so slavata poradi pogubenite neprijateli.
Avgustin, A. Za dr`avata bo`ja, Kultura, Skoipje, 1997, str. 279.
1336
Ovie karakteristi~ni crti se nao|aat ne vo primitivnite impulsi
od koi izniknalo pravednoto kaznuvawe nitu vo pretpazlivosta so koe op{testvoto
izmisluva semo`ni za{titi za svoite dobra, tuku vo samata institucija
na pravosudstvoto koja teoretski postapuva spored zakonot, a ne po impulsot
i ~ija presuda mora da se izvr{i pa makar padnalo neboto. Mead, G. The
Psichology od Primitive Justice, The American Journal of Sociologu, XXIII (1918),
str. 577-602. vo Parsons, T. Teorije o dru{tvu, str. 832.
1337
Sudijata sproveduva lo{ zakon, zatoa {to inaku bi bil zagrozen
zakonot voop{to i bi se kr{ele i dobrite zakoni. Efektot na kaznuvaweto
na dobrite lu|e zaradi kr{eweto na lo{i zakoni e pomalku lu|e da gi kr{at
dobrite zakoni. Mabbot. D. J. Utilitarizam i problem kazne, Ideje, Beograd, 1980/2-
3, str. 136. Nasproti ovie pravni nebulozi, mojot stav se poklopuva so onoj na
Avgustin: Nepraveden zakon ne e zakon (Lex iniusta non est lex) koj, vo sovre-
710

pravedna odluka izre~ena od strana na sudot, no postoi nejzino neopravdano
neizvr{uvawe od strana na nadle`ni orani. Fakt e me|utoa,
deka nitu vo edniot ni vo drugiot slu~aj ne se raboti za pravda zaradi
pravda.
I za kraj, moj stav e deka ako pravdata e doblest, {to nesomneno
î, toga{ i taa ne ni{to drugo, tuku ona {to e i doblesta onaka kako
{to ja sfa}a Holbah, ve{tina da se napravi sre}en sebesi so sre}ata
na drugite. 1338 Ottamu, pravdata ne e ni{to drugo osven rabotewe vo
op{to, zaradi poedine~no dobro. Taa e prakti~na primena na moralna
doblest vo interes na drug i vo otsustvo na {teta, {to vodi kon odr-
`uvawe ili sozdavawe na sopstvenata i sre}ata (postignuvawe na
zadovolstvo ili odbegnuvawe na bolka) na site. Pravednosta pak, e postapuvawe
vo soglasnost so takvata definicija na pravdata od stranata
na koj i da e poedinec, grupa, praven subjekt vklu~itelno i na strana
na dr`avata. Soglasno toa, da se dejstvuva pravedno, ne zna~i ni{to
drugo, tuku ona {to go veli Jering da se usoglasuva svojot interes so
interesite na drugite lu|e. 1339
meni uslovi vo celost glasi: Zakonite koi se doneseni protivno na pravdata
u{te vo momentot na donesuvaweto se ni{tovni.
1338
Pravdata e sredstvo za postignuvawe na sopstvenata sre}a so posredstvo
na tu|a sre}a. Nikoj ne qubi samo za da go zadovoli partnerot, tuku,
pred se, preku nego da se zadovoli i sebesi. So drugi zborovi sî {to pravime
dobro za drug, za op{to dobro, e zaradi sopstveno dobro, zaradi sopstven interes
(zadovolstvo, sre}a). Takvata pravda e mo`na samo na mal prostor i za
mali grupi. Ona {to va`i za dvajca (ma` i `ena, na primer), za semejstvoto i
za mali grupi (polis) koi zaemno se sakaat ne mo`e da se prenese i na celoto
op{testvo, za{to jas ne doa|am do sre}ata so posredstvo na site ma}edonci, a
u{te pomalku na peruancite i kinezite, tuku so pomo{ta na svoite bliski.
Samo vo taa smisla treba da se sfati i ceni hristijanskoto na~elo - qubi go
svojot bli`en kako sebesi.
1339
Od toa {to Jering go zboruva za formulata vrz koja se zasnova celokupniot
~ove~ki `ivot, jasno proizleguva deka pravdata e ve{a~ki sozdaden
interes (pravdata e interes, taa e usoglasen interes, povrzuvawe na sopstveniot
so tu|ite interesi, povrzuvawe na interesite na pove}emina) koj se sostoi
vo toa vo opredeleni situacii site da se smetaat za ednakvi ili za neednakvi
me|u sebe i za obezbeduvawe na toa da postavuvaat nepristrasni sudii.
Povrzuvaweto na sopstveniot so tu| interes, ete toa e patot po koj mora da se
trgne za nekoj drug da se pridobie za sopstveniot interes, a tamu kade {to
takov interes odnapred ne postoi, treba ve{ta~ki da se sozdade. Jering, R.
Ciq u pravu, CID, Podgoroca, 1998, str. 30-31. Taka se sozdava, se podiga i
pa|a ona {to se vika op{testvo, dr`ava, trgovija, komunikacija, pravo i pravda.
Taka, pravdata, koja ovde posebno ne interesira, se ra|a sekade kade {to
ima opredelena pomala ili pogolema grupa lu|e so povrzani interesi i normalno
propa|a koga se raspa|aat ili od koi da e drugi pri~ini is~eznuvaat
711

Pravedno mo`e da bide i sekoe dejstvie ili propu{tawe na ~ovekot
koe predizvikuva pozitivni odnosi i posledici me|u lugeto.
Ottamu, mo`e da se zboruva za pravedno postapuvawe pravedna izgradba,
pravedna razmena, pravedna presuda, praveden zakon (pravo) i sl.
Ottamu, smetam deka pod pravedna dr`ava i pravedno pravo treba da se
podrazberat onaa dr`ava i ona pravo koi vodat smetka za dosledna nivelacija
na sre}ata na poedinecot so sre}ata na dr`avata. Spored toa,
pravedno kaj dr`avata pretstavuva evaluacija na pravoto vo soglasnost
so o~ekuvanoto povedenie na poedinecot. Pravednoto kaj poedinecot
pretstavuva evaluacija na manifestiranoto povedenie na poedinecot
vo soglasnost so pravoto.
Nasproti pravdata, nepravda, pak, pretstavuva svesno i volevo
storuvawe ili propu{tawe na dejstvie vo sopstven ili interes na drug
so nanesuvawe na {teta na drug sprotivno na negovata svest i volja,
{to vodi kon nesre}a na site. I ednakvo na gornoto, nepravednost i
nepravedno e postapuvawe vo soglasnost so takvata definicija.
Denes, istaknuva eden na{ avtor, nasproti istaknuvaweto na
pravdata kako doblest na poedinecot, opserviraweto na idejata za pravda
pove}e e staveno vo kontekst na analiza na pravednosta na pozitivnoto
pravo, oddelnite pravni podra~ja i pravni normi. Kako supstancija,
cel, ili praven ideal, sodr`inata na pravdata ja ispolnuvaat, od
edna strana, barawata {to se odnesuvaat na poedinecot - da ne se na-
{teti na drug (neminem leadere) i sekomu da se dade negovoto (suum
cuique tribuere), a, od druga strana, vo relacija so op{testvoto, baraweto
za vospostavuvawe ekvilibrium me|u razli~nite interesi na poedeincite
i socijalnite grupi {to se vo konflikt, vo smisla na vospostavuvawe
esencijalen poredok! Takov e pristapot na sovremenite teorii
za pravdata, so toa {to namesto vakviot, dvostran pristap, oddelni
avtori smetaat deka pravdata sodr`i tri elementi: individualen -
suum cuique tribuere; socijalen - osnovni principi na koi vo opredelena
istoriska etapa po~iva ~ovekovata civilizacija (socijalna pravda)
i politi~ki - {to za objekt ja ima prinudata pretstavuvana od
dr`avata (dr`ana pravda!). 1340 Sovremenoto u~ewe za pravdata e deka
taa e esencija na pravoto ili najvisoka pravna vrednost... Pravdata e
ideja - vodilka na pravoto: pravo e samo ona {to e spravedlivo! Bez da
tie interesi. Ottamu, taa ne e ve~na kategorija, tuku (vpro~em, kako i se drugo
na ovoj svet) se javuva, trae i propa|a vo zavisnost od uslovite {to ja sozdavaat
i odr`uvaat. Toa se poedine~nite interesi na odredeni lu|e, na odreden
prostor, za odredeno vreme da se odr`uva nekakva zaemna, {to }e re~e recipro~na,
ednakvost ili neednakvost me|u niv zaradi postignuvawe na nivniot
kraen zaedni~ki interes koj se definira kako op{to dobro ili, poto~no,
op{ta sre}a.
1340
Kambovski, V. Filozofija na pravoto, Makedonska akademija na
naukite i umetnostite, Skopje, 2010, str. 244-245.
712

i slu`i na pravdata, pravoto e samo obi~no sredstvo na silata i
mo}ta! Pravdata ja ograni~uva mo}ta, ja obessiluva silata, taa e
kontrapunkt na neograni~enata dr`avna prinuda. Ottuka, pravdata e
esencijalna vrednost na pravoto, negova bitnost. Taa e supstancija,
cel ili vode~ka ideja na pravoto (Radbruh: pravoto e volja za pravda),
temelen princip na pravoto, koj vo negovoto zna~ewe na garantirawe
ednakvost gi ograni~uva i harmonizira poedine~ite konfliktni `elbi
i interesi vo socijalniot `ivot (Ross). Kako i slobodata i prirodnite
~ovekovi prava, taa e pove}e od vrednost, afirmirana i za{titena
so pravoto, vtkaena vo samata negova esencija i e vrednost na samoto
pravo, a ne nekoja od nea distancirana vrednost! Bitnost na pravdata
e merata: ednakvo postapuvawe so ednakvite, razli~nio postapuvawe
so razli~ite, ednakvo zaemno davawe i zemawe, dobivawe i gubewe!
Pravdata e kvalitet samo na onoj odnos vo koj dvete strani dobivaat i
gubat istovremeno ne{to {to e vrednosno ednakvo na dobienoto ili
zagubenoto na sprotivnata strana. Ili, ne mo`e da se smeta za
pravedno pretendiraweto kon ne{to, {to ne e vrzano za dol`nost i
odgovornost, za{to bez takvata ramnote`a, najvisokoto, ekstremno
pravo preresnuva vo najte{ka nepravda (summum ius summa iniuria est) 1341
2. PRAVDATA KAKO VREDNOST ZNA^I ZAVISNOST
Pravdata kako vrednost ima zna~ewe za ~ovekot, za{to sozdava
zavisnost. A da se bide zavisenednostavno zna~i da se ima ~uvstvo deka
bez praktikuvaweto na edna vrednost ne se mo`e. Koi predmeti mo`at
vo mene da predizvikaat silno ~uvstvo na zavisnost i vrzanost za niv,
pa spored toa i obo`avawe? Samo onie za koi ~uvstvuvam potreba. Ako
nemam potreba i ~uvstvo za muzika, taa nema da vr{i vrz mene nikakvo
vlijanie nitu da predizvika nekakvo ~uvstvo na zavisnost. Ottamu mojata
zavisnost od muzika e zavisnost od moeto sopstveno ~uvstvo i potreba
za muzika. ^ovek isto taka se ~uvstvuva zavisen od prirodata,
za{to taa mu e potrebna. Zna~i mo}ta na predmetite nad ~ovekot ne e
direktna, tuku izvedena od potencijalite i svojstvata na samoto ~ove~ko
su{testvo. Nitu religioznite objekti i pretstavi i veruvawa ne
mo`at da bidat isklu~ok od ova pravilo. So drugi zborovi vlasta na
religioznite objekti i veruvawa vrz ~ovekot, vsu{nost, e vlast na negovoto
sopstveno su{testvo. Da ja zememe, na primer edna za religijata
karakteristi~na pojava - verata vo ~uda. Taa zna~i veruvawe deka
prirodniot nu`en tek na ne{tata koj e ili neizmenliv ili stvarno
mo`e da se menuva so realni sredstva i postepeno, mo`e naedna{ da se
izmeni, poradi {to sekako mora da se pretpostavi edna sila nadvor od
prirodniot tek, zna~i nekoja bo`enska sila koja taa promena }e ja
izvr{i. Dali ~ovekot bi mo`el vo vakvo ne{to da veruva ako kon toa
1341
Ibid, str. 245 i 243-244.
713

ne bi go gonela negovata `elba da ja svrti vo svoja korist prirodata,
odnosno slu~uvawata vo nea? O~igledno ne. Tuka, vo ~ovekovite `elbi,
vo streme`ot za sre}a le`i osnovnata pri~ina {to ~ovekot doa|a
do pomisla stvarnosta, prirodata da ja zamisluva kako nesamostojna,
kako ne{to so {to upravuvaat vi{i sili, bogovi. Za{to toj bogovite
gi zamisluva kako su{testva sli~ni na ~ovekot, zna~i kako su{testva
na koi mo`e da se vlijae so molitvi i `rtvi, a pravej}i ja porirodata
zavisna od takvi su{testva, od bog, toj stvarno saka da ja napravi zavisna
od sebe, da ja stavi vo slu`ba na svoite `elbi, na svojata sre}a. ^ovekot
e zna~i onoj apsolut, onoj centar okolu koj se vrti se, a bog, odnosno
bogovite samo prividno se povisoki su{testva, a stvarno se proizvod
i sredstva za natprirodno ostvaruvawe na nagovite `elbi. ^udata
ne pretstavuvaat mo} na boga nad prirodata, tuku mo} na ~ovekovoto
srce koja e pogolema od mo}ta bo`ja, koja duri i samiot bog ja pot~inuva
na ~ovekovite `elbi. Vakviot zaklu~ok Foerbah go donel ne samo
vrz osnova na analizata na verata vo ~uda, tuku i vrz osnova na razgleduvawata
na drugite religiozni manifestacii kako {to se `rtvata,
molitvata, kultot na `ivotnite kaj starite narodi itn. 1342
A ona {to va`i za zavisnosta na ~ovek od religijata, vo celost
va`i i za zavisnosta na ~ovek od pravdata. Za{to, ako religijata e veruvawe
(vo boga: vo negovata mo} da go prodol`i na{eto postoewe i po
smrta) i pravdata e veruvawe (vo nejzinata mo} da sozdade ramnoite`a
vo odnosite me|u lu|eto). Religijata veli: postapuvaj kako {to saka gospod,
a pravda: postapuvaj kako {to sakaat drugite (lu|e).
Pravdata e moralno pravilo (na~elo, princip) koe ne mu vrodeno
na ~ovekot. Nam ni e vrodeno da znaeme {to e glad i sitost, no ne i
{to e pravda i nepravda. Pravdata kako vrednost e verba vo vrednost,
isto kako verbata vo gospod. Verbata vo pravda e zamena za verbata vo
gospod, ili edno te isto: verba vo gospod koj e olicetvorenie na pravdata.
Ako e taka, toga{ verbata vo pravdata, a ne samata pravda e toa
{to ja ~uva verbata vo redot i poredokot. Ottamu, pravdata ne se doka-
`uva. Vo nea se veruva ili ne se veruva. Taa e verba deka treba da se postapuva
na opredelen na~in, da se dejstvuva kon op{to dobro, zaradi
sopstveno dobro. Kako {to religijata zna~i verba vo gospod, pravdata
zna~i verba vo idealot deka e dobro za tebe ako deluva{ kako {to sakaat
drugite. No, vo pravdata ne veruvaat site, isto kako {to nitu vo
gospod ne veruvaat site, ili barem ne veruvaat vo eden ist bog, {to }e
re~e vo edna ista pravda. Pravdata kako moralen princip, ne e princip
vo koj veruvaat site lu|e, ednostavno zatoa {to ne postoi takov
1342
Pavi~evi}. V. Filozofija Ludviga Fojerbaha: Fojerbah, L. Predavanja o su-
{tini religije, Kultura, Beograd, 1955, str. 31-32.
714

princip so koj se soglasuvaat ili mo`at da se soglasat site lu|e. Spored
toa, pravdata e steknata vrednost 1343 so to~no opredelena cel.
Sodr`ana na pravdata e sro~ena vo formulata "pravi kako {to
sakaat drugite," No, ako e to~no deka pravdata e "pravi kako {to sakat
drugite," koga jas sum me|u drugite, sosema logi~no e istoto pravilo da
va`i i za sekoj poedinec obratno - "pravete kako {to sakam jas," za{to
sega ti kako poedinec treba da go pravi{ ona {to go pravev jas kako
{to go sakaat drugite (za{to me|u niv namesto tebe, sega sum jas). So
drugi zborovi, toa zna~i deka sekoj bi sakal i drugite da se odnesuvaat
taka kako {to toj smeta deka tie bi trebalo da se odnesuvaat, odnosno:
vo soglasnost so negovoto ~uvstvo na pravda ili, {to e edno isto, najkorisno
po nego. Me|utoa, obratnata formula nepostoi. Taa e mo`na
samo ako se izrazi kako "pravi kako {to sakame nie," a toa e edno isto
so formulata "pravi kako {to sakaat drugite," za{to za su{tinskiot
odnos bez koi ne mo`e da postoi pravdata ne e bitna voljata na poedinecot
kako poedinec, tuku samo negovata volja {to e vklu~ena vo opredelena
grupa i se projavuva kako kolektivna volja. Pravda e ona {to za
takvo go smeta mnozinstvoto od masa lu|e: nikoga{ poedinec vo ramkite
na taa masa - poedinecot mo`e da bide samo pretstavnik, glasogovornik
i izvr{itel na nivnata pravda. Toa zna~i deka pravdata e kolektivna
volja pretstavena kako vrednost na opredelena grupa na lu|e, za
opredelen prostor na opredeleno vreme.
Krajniot zaklu~ok na ova razgleduvawe e deka pravdata e vrednost
koja sozdava zavisnost {to stanuva predmet na obo`uvawe.
3. STRAV I NADE@ - MOTIVI NA PRAVDATA
Site eti~ari tvrdat deka smislata na `ivotot e podobro `iveewe.
Taa smisla se ostvaruva ako se te`nee kon dobroto, a dobroto e
sekomu spored zaslugite i nikomu da ne mu se pravi {teta. Takvata
pravda e edna od osnovnite moralni vrednosti, a zabranata da se vr{i
nepravda e edna od univerzalnite moralni normi. Dottamu i jas se soglasuvam
so niv. Me|utoa, kaj niv vo osnova se postavuvaat samo sledniva
pra{awa: 1 0 dali pravdata e vredna po sebe ili spored toa {to se javuva
kako sredstvo za dostignuvawe na nekoja od najzna~ajnite op{testveni
celi, 2 0 vrz {to se zasnova baraweto za pravedno postapuvawe,
odnosno zabranata za nepravedno postapuvawe, i, 3 0 dali pravednosta i
nepravednosta se apsolutni ili dopu{taat isklu~oci, i ako dopu{taat
isklu~oci koi se kriteriumite za pravewe na takvite isklu~oci. So
drugi zborovi, eti~arite voop{to ne se interesiraat za op{testvenoto
poteklo na pravdata, tuku pravdata ja baraat isklu~ivo vo motiva-
1343
Pravdata e sozdadena vrednost od ~ovekot zaradi (za da mu slu`i
na) ~ovekot, a ne e ~ovekot sozdaden od pravdata zaradi (za da i slu`i na) pravdata.
715

cijata na ~ovekot.
Vo odgovorot na prvoto pra{awe glavno se sudiraat dva osnovni
pristapi na normativnata etika: teleolo{kiot i deontolo{kiot.
1344 Prviot pristap - deontolo{kiot sistem na moral 1345 e onoj na
utilitarizmot koj veli: koga im e dobro na site i mene mi e dobro.
Utilitarizmot e stanovi{te deka stepenot vo koj na{ite postapki
imaat dobri, odnosno lo{i posledici e edinstven kriterium na nivnata
moralnost - baraweto da postapuvame pravedno se vrzuva isklu~ivo
za dobrite posledici na pravdata, a zabranata da se postapuva nepravedno
samo na {tetnite posledici na nepravednoto postapuvawe. 1346
1344
Pod teleolo{ki sistem na moralot (telos - cel) se podrazbira takov
sistem koj deluvaweto go narekuva dobro ili ispravno to~no toga{ koga
toa nî dobli`uva do nekoja opredelna cel. Toa pretpostavuva samata cel da se
posmatra kako edinstveno neograni~eno dobro (zaradi {to dobroto deluvawe
za da se izbegne dvozna~nosta se narekuva ispravno, a ne dobro deluvawe).
Prototip na takviot sistem na moralot e utilitarizmot. Pod deontolo{ki
sistem na moralot (deon - dol`nost) se podrazbira etikata koja dobrinata na
voljata ne ja pravi zavisna od nekoe pretpostaveno vrednuvawe na nekoja cel.
Kako prototip na takviot sistem voop{to se posmatra Kantoviot. (Tugendhat,
E. op. cit. str. 108).
1345
Pod deontolo{ki sistem na moral (deon = dol`nost) se podrazira
etikata koja dobrata volja ne ja pravi zavisna od nekoe pretpostaveno vrednuvawe
na nekoja cel. Kako prototop na takviot sistem e Kantoviot moral.
1346
Utilitarizam e eti~ko stanovi{te spored koe posledicite na na-
{ite postapki se edinstveno merilo na nivnata moralnost. Na{ite postapki
se ispravni ili neispravni, vo soglasnost ili protivni na dol`nosta, spored
toa kolku nivnite posledici se dobri ili lo{i. Primorac, I. Predgovor na
knigata na Mabbott, J. D, Nolit, Beograd, 1981, str. 11. Stanuva zbor za dosledna
teorija, za{to site na prv pogled tolku razli~ni moralni poimi, ideali, principi
se podlo`uvaat na edinstvena interpretacija - se interpretiraat vo
svetlinata na posledicite na soodvetni postapki. Ne im se priznava moralna
relevantnost na nikakvi drugi vidovi razlozi. Od utilitaristi~ka perspektiva
site moralni problemi se poka`uvaat kako na~elno re{livi, za{to site
moralni pra{awa se vsu{nost pra{awa za fakti - za (idnite verojatni) posledici
na razli~ni postapki. Tokmu spored toa, utilitaristi~kata etika e i
eminentno racionalna, taa ni ovozmo`uva za pra{awata na moralot da zboruvame
racionalno, objektivno, jasno i precizno, isto kako i za site drugi fakti~ki
pra{awa i od moralnite sporovi gi eliminira dogmatizmot, sentimentalizmot,
retorikata, {to inaku vo takvi raspravi gotovo neizbe`no se
javuvaat.
1. Ako procenkata se smeta spored posledicite na poedine~nite postapki
toga{ stanuva zbor za utilitarizam na postapki. Primer - vetuvaweto
koe sme go dale treba da go odr`ime (toa e na{a moralna obvrska) zatoa i
samo zatoa {to negovoto odr`uvawe ima dobri posledici, a negovoto kr{ewe
716

Spored deontolo{kata etika (teleolo{ki sistem na moral 1347 )
postapkite koi po sebe se nezavisni od nivnite posledici se moralno
ispravni ili neispravni, obavezni ili zabraneti i pravednosta se
opredeluva kako po sebe ispravna, a nepravdata po sebe neispravna,
odnosno zabraneta. Spored najvlijatelnata Kantovata deontolo{ka
etika, postapkite treba da se moralno da se procenuvaat spored maksimite
koi se vo niv zalo`eni, a za moralnosta na tie maksimi se odlu-
~uva taka {to se ispituva mo`nosta za nivnata univerzalizacija (makima
lo{i posledici. Prigovor: - ako prethodnoto se zeme za moralno, toga{
}e imame moralno pravo, pa i moralna obvska da go prekr{ime dadenoto vetuvawe,
sekoga{ koga }e se najdeme vo situacija vo koja }e proizvedeme pove}e
dobra vo svetot, ako vetuvaweto go prekr{ime. (Taka, na svojot prijatel koga
zaminal vo vojna sum mu vetil deka }e ja prezemam gri`ata za negovite deca
ako toj ne se vrati. Toj zaginal - no ima deca koi se vo u{te pote{ka polo`ba
od negovite. Od utilitaristi~ka to~ka na gledi{te vo takov slu~aj treba da
go prekr{am vetuvaweto koe sum go dal i namesto za decata na svojot prijatel
da go prezemam gri`a za decata koi se najzagrozeni. Ova e implikacija koja
re~isi sekoj }e ja oceni kako moralno neprifatliva: ottamu taa zboruva
protiv eti~kata teorija od koja proizleguva).
2. Ako, pak, procenkata se smeta spored posledicite na klasa na postapki,
toga{ stanuva zbor za utilitarizam na pravila. Vo ovoj slu~aj, za poedine~nite
postapki pove}e ne sudime spored toa kakvi se posledicite na tie
postapki. Namesto toa, gi podveduvame pod moralni pravila, koi oddelnite
klasi na postapki gi opredeluvaat kako moralno ispravni ili neispravni,
obavezni ili zabraneti; a tie pravila, pak, }e gi opravduvame so povikuvawe
na posledicite na nivnoto seop{to po~ituvawe, odnosno kr{ewe.
Privrzanikot na ovoj vid utilitarizam nema da smeta deka treba da go
prekr{i dadenoto vetuvawe sekoga{ koga }e se najde vo situacija vo koja kr{-
eweto, a ne odr`uvaweto na vetuvaweto bi imalo najdobri posledici, za{to
nema da se rakovodi od posledicite na poedine~ni alternativni postapki. Toj
i toga{, kako i vo sekoja druga situacija na koja se odnesuva moralnoto pravilo
deka treba da se dr`i do dadenite vetuvawa, }e se povika na toa pravilo i
od nego }e izvle~e zaklu~ok koj vo se e vo soglasnost so zaklu~okot do koj bi
do{ol re~isi sekoj drug - imeno deka dadenoto vetuvawe treba da se odr`i. A
ako nekoj pobara obrazlo`enie na praviloto spored koe treba da dr`ime do
dadenoto vetuvawe, utilitaristot }e se povika na o~igledno dobrite posledici
od seop{to uva`uvawe na toa pravilo, i na lo{ite posledici koi neizbe-
`no bi nastapile ako lu|eto eden den bi prestanale da go odr`uvaat. Toa
stanovi{te go zastapuva i Mabot. Ibid, str. 12-14.
1347
Teleolo{ki sistem na moral (telos = cel) e takov koj deluvaweto go
narekuva dobro ili ispravno tokmu toga{ koga toa dostignuva opredelena
cel. Toa pretpostavuva deka samata cel se posmatra kako edno neograni~eno
dobro (zaradi {to dobroto deluvawe, za da se izbegne dvozna~nost se narekuva
ispravno, a ne dobro). Prototip na takviot moral e utilitarizmot.
717

simite koi mo`at da se univerzaliziraat se moralno prifatlivi, a
postapkite koi tie maksimi gi egzemplificiraat se moralno ispravni)
i ottamu, vrhovniot moralen zakon glasi: "Postapuvaj samo spored
onaa maksima za koja voedno mo`e{ da saka{ da stane univerzalen
zakon."
I za dvata pristapi vo ~ii ramki se izgradeni brojni varijanti
e karakteristi~ko deka nasojuvaat upehot vo dostignuvaweto na pravdata
da go vrzat za poedinecot i negovite subjektivni usilbi, odnosno
so nivnata motivacija. Pritoa, motivacijata se posmatra kako celosno
izolirana sfera od op{testvenite vlijanija.
Na{eto sfa}awe na motivacijata se sostoi vo slednovo. Moja
osnovna pretpostavka e deka poedinecot, koj `ivee vo slo`eniot svet
poln so sprotivnosti i agresija, koj nema dovolna potpora od op{testvoto
koe treba da mu izleze vo presret na zadovoluvaweto na negovite
potrebi, postojano ja gubi smislata na svojot `ivot i ottamu, i samiot
mnogu polesno go prifa}a neprijatelstvoto i destrukcijata, odnosno
oddavaweto kon nepravedni povedenija. Nakratko, za takviot poedinec
nepravdata se pojavuva kako na~in na osmisluvawe na svojot `ivot, a
postignuvaweto kakva i da e korist, osnovna vrednost kon koja se stremi
celokupnata negova li~nost. 1348 Poedinecot `ivee vo prete`no dez-
1348
Sledej}i ja tradicijata na utilitaristi~kata filozofija na Mo
Cu (479-381 p.n.e.), negovite podocne`ni sledbenici tvrdat deka site ~ove~ki
dejnosti se stremat kon postignuvawe korist i izbegnuvawe na {teta. Vo taa
smisla se veli: "Koga ~ovekot }e si go otse~e prstot za da si ja so~uva rakata
toa zna~i deka izbral pogolema korist, a pomala {teta. Da se izbere pomala
{teta ne zna~i da se izbere {teta, tuku da se izbere korist..." Dokolku ~ovek
presretnat od razbojnici go zagubi prstot za da si go spasi `ivotot, toa e korist.
Sredbata so razbojnikot e {teta. Izborot na korista ne e ne{to koe se
pravi pod pisilba. Izborot na pomalata {teta e izbor koja se pravi pod prisilba.
Prviot zna~i izbirawe me|u ona {to se u{te ne e zdobieno. Vtoriot
zna~i otfrlawe na ona so {to ~ovekot ve}e e oprovaren. Taka za site ~ove~ki
aktivnosti pravilo e: "Me|u koristite, odberi ja najgolemata, me|u {tetite,
odberi ja najmalata." I Mo CU i podocne`nite mocisti dobroto go
poistovetuvale so korisnoto. Korisnosta e su{tina na dobroto. A {to e
su{tina na korisnosta? Mo Cu ne go zafa}a ova pra{awe, no podocne`nite
mocisti go storile toa i dale odgovor. Vo prviot "Kanon" se veli: "Korisno
e ona ~ie {to steknuvawe na ~oveka mu godi. [tetno e ona ~ie {to steknuvawe
na ~oveka ne mu godi. " Na toj na~in podocne`nite mocisti pru`ile
hedonisti~ko opravduvawe na utilitaristi~kata filozofija na mocisti~kata
{kola. Toa go pravat i podocne`nite mocisti. Definiraj}i go "korisnoto"
tie prodol`uvaat i vo svetlinata na ovoj koncept ja definiraat doblesta.
Taka vo prviot "Kanon" nao|ame: "Ispravnosta se sostoi vo pravewe na korisnoto.
Odadenosta se sostoi vo toa ~ovekot da mu koristi na svojot vladetel.
Po~itta na sinot se sostoi ~ovekot da mu bide koristen na svoite roditeli.
718

organizirano op{testvo vo koe postojat niza opasnosti {to kaj nego
predizvikuvaat naru{uvawe na negovite osnovni ~uvstva, a ottamu i
kon negova postojana neprilagodenost. Pri~ina na taa neprilagodenost
se: stravot i nade`ta, vo ~ija osnova le`i simpatijata (sakawe,
naklonetost, qubov) 1349 i antipatijata (nesakawe, odbojnost, omraza).
1350 Pottiknati od potrebite (~itaj od interesite), ovie osobini na
poedinecot stanuvaat osnovni motivi naso~eni kon postignuvawe na
smislata na `ivotot ili sre}ata. 1351 Nakratko, osnovnite ~ustva na ~ovekot
se stravot i nade`ta koi vo sodejstvo so simpatijata (antipatijata)
gi odrazuvaat vrednostite i zedno so niv dobivaat motivaciona
sila za sekoe ~ovekovo povedenie. Osnovnite ~uvstva (strav i nade`) i
simpatijata se usloveni od interesot nare~en egoizam ili samoodr`u-
Zaslu`eno dostignuvawe se sostoi vo toa ~ovek da im bide korisen na lu|eto.
Da se bide korisen za lu|eto zna~i da se raboti za najgolemata sre}a na
najgolem broj lu|e." Ju-Lan, F. Teorija kineske filozofije, Nolit, Skopje, str. 143-
144.
1349 Ovde vedna{ treba da se istakne deka ~esto projavuvame simpatija
(naklonetost), odnosno odime kon ne{to ne samo zatoa {to go sakame toa ne-
{to, tuku da go izbegneme toa {to nemu mu e sprotivno. A odi kon B, ne zatoa
{to go saka B, tuku za da izbega od C; A glasa za B (VMRO), ne zatoa {to go
saka VMRO, tuku zatoa {to so toa saka da go kazni C (SDSM); ili, A se ma`i
za B, za da ne ostane vo gradot C, ili: A glasa da bide pretsedatel glupaviot
B, samo za{to go marzi pametniot C.
1350
Qubovta i omrazata celosno go iskrivuvaat na{iot sud: kaj svoite
neprijateli ne gledame ni{to osven nedostatoci, kaj milenicite gledame
samo prednosti i duri i nivnite nedostatoci ni izgledaat dostojni za qubov.
Sli~na tajna mo} nad na{iot sud ja ima korista od koj i da e vid: ona {to e vo
soglasnost so nea ni izgleda pravo, pravedno, razumno, ona {to í e sprotivno
so celosna serioznost ni se prika`uva kako nepravedno i odvratno ili necelesoobrazno
i apsurdno. Ottamu, tolku predrasudi na stale`i, zanimawa, nacii,
sekti, religii. Edna{ postavenata hipoetza ni dava o~i sokolovi za seto
ona {to se potvrduva, a ne pravi slepi za seto ona {to í protivre~i... Ona
{to mu se protivi na srceto glavata ne go prifa}a. Nekoi zabludi gi zadr`uvame
preku celiot `ivot i se ~uvame koga bilo da ja preispitame nivnata
osnova ednostavno od nesvesen strav da ne dojdeme do otkritie deka tolku dolgo
i tolku ~esto sme veruvale vo ne{to pogre{no i ne{to pogre{no sme tvrdele.
Takvi opasni sklonosti sekojdnevno go opsenuvaat i go podkupuvaat na-
{iot intelekt. [openhauer, A. O sre~i, ljubavi, filozofiji i umetnosti, Svetovi, Novi
Sad, 1999, str. 127-128.
1351
Vo sekoja postapka, ako gi dosegneme negovite osnovni motivi, mo-
`eme da otkrieme ~ovekot {to saka i {to ne saka: sekoja postapka e ostvaruvawe
na celite kon koi ~ovekot se stremi, a toj sekoga{ na kraj na krai{-
taat se stremi da go ostvari ona {to go saka i da se oslobodi od ona {to ne go
saka. Loski, N, Bog i svetsko zlo, Zepter, Bograd, 2001, str. 16.
719

vawe. 1352 Nakratko, moj stav e deka ~ovekot se stremi kon postignuvawe
na sre}a koja se sostoi vo ostvaruvawe na opredelen interes, korist
(postignuvawe na zadovolstvo i odbegnuvawe na bolka). Toj streme`,
na subjektivno ramni{te se javuva i ostvaruva preku sledniov motivacionen
proces:
1 0 - stimulacija = vnatre{na i nadvore{na determinacija na motivot:
objekt, sostojba ili proces koi doveduvaat do naru{uvawe na biolo{kata
i socijalnata stabilnost t.e. do opredelen interes. 1353
2 0 - `elba = svest, ideja, zamisla, pretstava za:
a) apstraktnata vrednost na objektot na interes i,
b) simpatija (zasakuvawe, atrakcija, privlekuvawe) i antipatija
(zamrazuvawe, repulzija, odbivawe) na objektot na interes. 1354
3 0 - motiv = svest, ideja, zamisla, pretstava za:
a) upotrebnata vrednost na objektot na interes (korista),
b) pretstava za sredstvata i na~inot (metodot) za dostignuvawe
na interesot (ostvaruvawe na korista). 1355
1352
Egoizam ili nagonot za samoodr`uvawe pretstavuva neguvawe na
sopstvenoto jas, nagon sprema samiot sebe so koj ~ovekot ~uvstvuva deka negovoto
bitie mu pripa|a nemu i koj go bara seto ona {to go unapreduva negoviot
opstanok, a se vardi (trga) od seto ona {to go zagrozuva.
1353
Interes = stvarna (ili zamislena) potreba, nagon, ~uvstvo, vrednost
= korist)
1354
Pritoa treba sekoga{ da se vnimava na predupreduvaweto na koe
poso~i Spinoza, deka lugeto se svesni za svoite `elbi, me|utoa voop{to ne se
svesni za pri~inite na tie `elbi.
1355
Za motivite obi~no se veli deka se osoznaeni, svesno do`iveani
potrebi. Motiv e dvi`e~ka sila od koja zavisi aktivnosta i odnesuvaweto na
edinkata zaradi zadovoluvawe na sopstvenite potrebi. Toj pretstavuva nekoj
vid pottik, pobuda ili dvigatel za opredelena aktivnost ili odnesuvawe na
~ovekot. Motivot e toa {to ne stimulira (pottiknuva) da si postavime celi i
da izbereme sredstva i na~in za nivno postignuvawe (Levin). Arnaudova, V.
Motivacija, Filozofski fakultet, Skopje, 2010, str. 25.
Silata, ja~inata na motivot zavisi od odredeni psiholo{ki faktori:
1. Od simpatijata (privle~nosta) ili antipatijata (odbojnosta) na predmetot
ili li~nosta vo odnos na koj se postavuva celta, kako i, 2. Od verbata (stavot,
ubedenosta, sigurnosta na predviudvaweto) vo uspehot ili neuspehot (predviduvaweto
na rezultatot na aktivnosta/neaktivnosta), od stepenot na znaeweto
i izrazenite emocii na nade` ({ansite za uspeh, prosledeni so dobri ~uvstva,
zadovolstvo, gordost, prifatenost itn) i na strav (rizicite od neuspeh, prosledeni
so lo{i ~uvstva: bolka, sram, otfrlenost itn) so koi sekoga{ e prosleden
motivot (na{a kognitivna, soznajna teorija za motivot, mo`ebi kako
edna varijanta na teorijata na o~ekuvawe).
Spored kognitivnata teorija na o~ekuvaweto (Atkinson, Levin, Roter,
Vrum, Tolman) ~ovekot e svrten kon idninata. Toj predviduva, o~ekuva,
720

v) strav i nade` od neostvaruvaweto ili ostvaruvaweto na interesot.
4 0 - aktivnost (preod kon aktot) koja doveduva do celta, 1356 do
interesot kako realizirana cel. 1357 ^ovekot voop{to e su{testvo koe
anticipira odreden ishod od sekoja negova aktivnost ili odnesuvawe, a taa
anticipacija, toa o~ekuvawe e pottiknuva~, dvigatel na negovata aktivnost.
Se tvrdi deka sekoj motiv vo su{tina e anticipirawe na zadovolstvo, a bidej}i
sekoe predviduvawe pretstavuva postoewe na prethodno iskustvo, toga{
logi~ki proizleguva deka motivot ja sodr`i komponentata na u~ewe (soznavawe).
Toa pretpostavuva i izvesni kognitivni sposobnosti za pretstavuvawe
(zamisluvawe) i predviduvawe na idnite slu~uvawa.
1356 Cel = ostvareniot interes: samiot interes. Ako celta e osmislena
prestava za rezultatot od aktivnosta - od odnesuvaweto, toga{ motivot e pottik
(pobuda) za postignuvawe na taa cel (posakuvaniot rezultat od aktivnosta/odnesuvaweto).
Bez motiv celite niti mo`at da bidat osmisleni niti
da bidat postignati. Duri koga celta e dobro osoznaena, osmislena i konkretizirana,
motivot dobiva pottiknuva~ka sila. Vo sprotivnost doa|ame do apsurd
nare~en bescelna dejnost. Arnaudova, V. Motivacija, Filozofski fakultet,
Skopje, 2010, str. 26.
1357
Na toj motivacionen mehanizam se zasnova i religijata. Bogovite
vo sekoj slu~aj se su{testva torbi na fantazijata, me|utoa tvorbi koi najintimno
se povrzani so ~uvstvoto na zavisnost, so ~ove~kata nevolja, so ~ovekoviot
egoizam, tvorbi na fantazijata koi voedno se su{estva na ~uvstvata, bitija
i tvorbi na na afektite, osobeno na stravot i nade`ta... ^ovekot bara od
bogovite da mu pomagaat koga gi zamisluva kako dobri su{testva, i da ne mu
{tetat, baraem da ne mu pre~at vo negovite planovi i negovite radosti, koga
gi pretstavuva kako zli su{testva. Religijata spored toa, ne e samo predmet
na voobrazba, predmet na fantazija, ne e ni samo predmet na ~uvstva, tuku e i
predmet na `elbi, nastojuvawa i streme`i na ~ovekot da gi otstrani neprijatnite
i da pribavi prijatni ~uvstva, da go postigne ona {to go nema, a {to
bi sakal da go ima i da go otstrani ona {to go ima, a {to ne bi sakal da go
ima, kako ma primer, ova ili ona zlo ovoj ili onoj nedostatok. Nakratko, religijata
e predmet na ~ovekovite te`nenija da se oslobodi od zloto koe go ima
ili od koe se pla{i i da go postigne dobroto koe go po`eluva, koe negovata
fantazija mu go predo~uva - taa e predmet na tn. nagon za sre}a.
^ovekot veruva vo bogovi ne samo zatoa {to ima fantazija i ~uvstva,
tuku i zatoa {to ima nagon za sre}a. Toj veruva vo edno bla`eno su{testvo ne
samo zatoa {to ima zamisla za bla`enstvoto, tuku zatoa {to saka i samiot da
bide bla`en, veruva vo edno sovr{eno su{testvo, za{to saka i samiot da bide
sovr{en, veruva vo besmrtno bitie za{to samioot ne seka da umre. Seto ona
{to samiot ne e, a saka da bide, toj go zamisluva vo boga kako bogot da e seto
toa. Bogovite se ~ove~ki `elbi zamisleni kako stvarni, pretvoreni vo stvarni
su{testva. Bog, toa e vo fantazijata zadovolen ~ovekoviot nagon za sre}a.
Koga ne bi imal `elbi, i pokraj fantazijata i ~uvstvata ~ovekot ne bi imal
721

deluva spored celite. Toj ne prezema ni{to {to za nego nema nekoja
cel. Celta, me|utoa, voop{to zemeno ne e ni{to drugo, tuku edna voleva
pretstava koja ne treba da ostane samo pretstava, odnosno misla i
koja zaradi toa ja realiziram, t.e. ja ostvaruvam so pomo{ na oradijata
na moeto telo. 1358
Interesot 1359 sam po sebe e pottiknuva~ na stravot i nade`ta.
Site egzogeni faktori imaat kauzalno zna~ewe za razvivawe na stravot
i nade`ta i na toj na~in bitno go opredeluvaat povedenieto na poedinecot
vo nasoka da se usoglasat potrebite (korisnoto) so sre}ata.
Nesoodvetnata pofalba i prekor, nagrada i kazna 1360 se dopolnitelni
egzogeni faktori na nepravednoto povedenie. Endogenite faktori
pak, imaat kauzalno ili deterministi~ko zna~ewe za razvivaweto na
religija, ne bi imal bogovi. Religijata ja ima ~ove~kata sre}a za svoja cel i
~ovekot gi obo`ava bogovite i im se moli samo zatoa za tie da im gi ispolnat
negovite `elbi, za so nivna pomo{ da stane sre}en. Molete, stoi vo Biblijata
i }e vi se dade. Koj moli toj i izmoluva. Koj e toj me|u vas lu|eto koj na
sinot {to moli za leb }e mu pru`i kamen? Duri i vie koi ste taka siroti mo-
`ete na svoite deca da im daruvate ubavi podaroci, a kolku li toga{ tatkoto
na neboto mo`e da im pru`i na onie koi go molat... Bogot zna~i se zamisluva
kako su{testvo koe ispolnuva `elbi i gi ispolnuva `elbite. ^ovekot se
moli za da bide nagraden so dobra, za da se izbavi od opasnosti, nesre}i i site
nevolji. 1357 Da se `ivee bez bog veli eden angliski teolog, Kadvori, zna~i da
se `ivee bez nade`. Foerbah, L. Predavanja o su{tini religije, str. 234-236 i 240.
1358
Ibid, str. 162.
1359
Interesot e posakuvana cel, a celta e realiziran interes.
1360
Op{testvoto raspolaga so izvesna prinudna sila nad voljata na ~ovekot:
kako {to postoi fizi~ka mehanika koja ja prisiluva ma{inata, taka
postoi socijalna mehanika koja ja prisiluva ~ovekovata volja Ovaa socijalna
mehanika e istozna~na so u~eweto za polugite so ~ija pomo{ op{testvoto ja
razdvi`uva voljata zaradi svoi celi, ili nakratko, so polugite za socijalnoto
dvi`ewe. Postojat ~etri takvi polugi. Dve od niv za svoj motiv i pretpostavka
go imaat egoizmot (toa se niski ili egoisti~ni socijalni polugi) -
nagradata i prisilbata. Bez niv ne mo`e da se zamisli op{testveniot `ivot,
bez nagrada ne mo`e da se zamisli raspredelbata, a bez prisilba, pravoto i
dr`avata. Ottamu, tie pretstavuvaat elementarni pretpostavki na op{testvoto,
nu`ni dvi`e~ki sili koi nikade ne mora da nedostasuvaat nitu nedostasuvaat,
makar bile vo sosema nerazviena ili zapu{teana sostojba. Nasproti
niv se nao|aat drugi dva razdvi`uva~i koi za svoj motiv i pretpostavka go
nemaat egoizmot, tuku tokmu sprotivnoto, negovoto negirawe i, so ogled na
toa {to ne deluva vo niskiot region na ~isto individualnite, tuku vo vi{iot
region na op{ti celi, gi narekuvam vi{i, ili bidej}i op{testvoto e izvor na
moralnosta, moralni ili eti~ki polugi na socijalnoto dvi`ewe. Toa se ~uvstvoto
na dol`nost i qubovta: od koi prvite se proza, a vtorite se poezija na
moralniot duh. Jering, R, Ciq u pravu, str. 55.
722

stravot i nade`ta. Nivnoto vlijanie e sepak prete`no deterministi-
~ko, za{to svoeto dejstvo vrz formirawrto na steknatite potrebi ne
go ostvaruvaat izolirano, tuku sekoga{ so posredstvo na op{testvenite
faktori. Vo otsustvo na vlijanieto na op{testvenite faktori, nivnoto
dejstvo nema nikakva {ansa samostojno da se pojavi. 1361
Poimot korista (interes) go sfa}am kako biosocijalen streme`
na li~nosta kon koj poedinecot go naveduvaat vnatre{nite i nadvore{nite
stimulacii vo momentot koga poradi strav i/ili nade` e
po~ustvuvana kako opredelen: nagon, potreba, ~uvstvo, interes, ili
vrednost ({to istovremeno ne mora da pretstavuva i nekakvo dobro,
krajna vrednost). 1362 Poimot korist i ovde go upotrebuvam kako sinonom
za postignuvawe na zadovolstvo i odbegnuvawe na bolka. Ova naprosto
e faza na pojava na osnovnite emocii: strav i nade` vo vrska so
opredelena simpatija - antipatija. Sekoe lice {to vr{i pravedno povedenie
ili nepravda e racionalno su{testvo koe se re{ava da izvr{i
zlo zemaj}i go predvid zadovolstvotokoe toa mo`e da mu go pru`i i
bolkatakoja mo`e da ja izbegne. Nakratko, interesot e pretstava
(svest) za celta: nu`no e povrzan so nea. Interesot ja opredeluva celta.
Mojot interes opredeluva {to e dobro (zadovolstvo) ili lo{o (bolka)
za mene i nema ni{to vnatre{no {to mo`e da ja proveri vistinitosta
na mojot stav za taka opredelenata individualna sre}a. Ona {to
mo`e da ja proveri taa vistinitost (ispravnosta i zakonitosta) e samo
ne{to nadvore{no. Toa nadvore{no e interesot na drugite. Interesot
1361
Moj stav e deka sekoe dejstvie koe go prezemame se zasnova vrz sravot
i nade`ta. Sekoja akcija, sekoe deluvawe, sekoe povedenie vo me|u~ove~kite
odnosi e plod na pomislata na sravot i nade`ta. I ne samo toa. Site re-
{enija na ~ovekot od zna~ewe za negovata rabota, za politikata, religijata,
obrazovanieto, ekonomskite celi na ~ovekovoto op{testvo, odlukite za vojna
i mir, napadot i odbranata, agresijata i povlekuvaweto, odlukite da se bide
al~en ili golemodu{en, da se so~uva i podeli, da se soedini ili razdeli, i
sekoj drug mo`en ~ove~ki sloboden izbor proizleguva samo od edna od ovie
dve misli ili pretstavi: od pomislata na strav i pomislataa na nade`.
1362
Poimot korist {to ovde go upotrebuvam ni oddaleku ne smee da se
izedna~uva so poimot koristoqubie {to vobi~aeno se upotrebuva vo krivi~noto
pravo i krivi~nopravnata teorija. Poimot {to ovde go upotrebuvam e
mnogu po{irok od krivi~nopravnoto zna~ewe na koristoqubieto, za{to
osven {to se odnesuva na imotnata korist (potesno zna~ewe na korista, svojstveno
za krivi~noto pravo), toj se pro{iruva i na telesnata, moralnata i sekoja
druga korist {to poedinecot mo`e da ja zamisli i kako takva da ja posaka.
Taka, na primer, zad ovoj streme` mo`at da stojat ne samo `elbata za steknuvawe
na imotna korist, tuku site nagoni i vrodeni i steknati potrebi, ~uvstva,
interesi i vrednosti, kako na primer, seksualniot nagon, samopotvrduvaweto,
qubovta, ne`nosta, dominacija, presti`. Ottamu, ovoj poim treba da
se sfati kako generalen streme` za steknuvawe i poseduvawe.
723

na drugite proveruva dali opredelana moja vrednost ili porok se dobri
za niv i tokmu toj interes se narekuva pravda. Pravdata, pak, e zadovolena
koga mo`e da se ka`e "Sekomu spored dobroto, od sekogo spored
lo{oto" t.e. od sekogo spored realniot rezultat od storenoto, a ne
spored negovata nade` i negoviot strav. Spored rezultatot (realno
ostvarenata posledica), a ne spored niviot motiv. 1363
Moj stav e deka neostvareniot interes e pri~ina, a ostvareniot
interes posledica (cel, efekt) ne sekoe ~ovekovo povedenie. 1364 Posto-
1363
Vo ovaa smisla ne mo`e da se prenebregnat trojca sociolozi od
vtorata polovina na XIX vek, koi go zabele`aa interesot kako zna~aen faktor
na ~ovekovoto povedenie i negovata op{testvenost. Taka, avstrijanecot
Gustav Racenhofer (1842-1904), zboruva za primena na sila koja na ~ovekot mu
e vrodena i koja se diferencira vo posebni sili (interesi) za samoodr`uvawe
- vo psiholo{ki interesi vo koi se soedineti dva interesi (na ra|awe i na
`ivot, individualen interes), socijalen interes (interes za socijalna integracija)
i trancedentalen interes (izrazen vo religijta koi go poka`uvaat nivoto
na civilizacijata). Sekoj interes se pojavuva kako interes na potrebi
preku soznavawe na tie potrebi. Amerikanecot Viljem Graham Samner (1840-
1910) site grupi gi deli na dve: nie (in-group) i site osatnati (out-group).
Sekoja grupa vo svoite ramki razviva posebni iteresi, gordost, superiornost,
svoi bo`estava i prezir kon nadvore{nite grupi. Nejzinata vnatre{na organizacija
ja karakterizira red, pravo i prijatelstvo, a nadvotre{nite odnosi
neprijatelstvo. Amerikanecot Albion Smol (1854-1926) interesot go smeta
za centralna kategorija na sociolo{koto istra`uvawe. Interesite se javuvaat
kako `elbi koi, vsu{nost, se zasnovani vrz ~ovekovite potrebi. Site socijalni
procesi se procesi na nivnoto prilagoduvawe, razvivawe i zadovoluvawe.
Interesite gi klasificiral vo {est grupi. Prviot, primarni interes
e zdavjeto koe se sostoi od potrebata za hrana, zadovoluvawe na seksualnite
potrebi i rabota. Potoa doa|aat bogatstvoto, stabilnosta, obrazovanieto,
ubavinata i pravednost koi se pojavuvaat vo razvojot i prilagoduvaweto
preku grupna aktivnost i posreduvawe na dr`avata. Tekot na `ivotot na poedinecite
vo nekoja raka e uporna borba na interesi i individute so osobinite
koi vo koj bilo moment gi pravi ona {to se, i vo druga raka, kombinacija na
interesite na lu|eto so interesite na site drugi. Motivite na ~ovekovite
dejstvija imaat osnova vo kombinacijata na zdravjeto so ostanatite pet interesi.
^ovekot ima opredelen interes vo kontrolata na prirodnite izvori, vo
procenuvaweto na odnosite me|u sebe i svoite drugari, sovladuvaweto na se
{to mo`e da bide otkrieno, zamisluvaweto na seto ona {to mu e ubavo i ostvaruvaweto
na se {to mu se ~ini pravedno. Site ~ovekovi motivi se iscrpuvaat
so kombinacija na ovie {est interesi. Socijalnite procesi se neprekidna
reakcija na li~nosta razdvi`ena so interesot delumno vo konflikt so
interesite na drugite, a delumno vo soglasnost so nivniot interes.
1364
^ovekot sekoga{ (duri i koga raboti za drug) dejstvuva vo sopstven
interes. Pravdata ne mo`e da se sfati ako ne se sfatat interesite koi {to
724

jat me|utoa avtori, kako na primer Ros, koi tvrdat deka ne se site ~ove~ki
dejstvija interesi (motivirani so potrebi). Ova e to~no ne samo
za refleksite (trepkawe, kivawe) koi se slu~uvaat bez znaewe na voljata,
tuku i za povisoko organiziranite formi na dejstvuvawe koi se
poznati kako akti na voljata. Me|u dejstvijata koi ne se interesi, sugeriranite
ili nagovorenite dejstvija se najzna~ajni. Imeno, so sredstvata
za ubeduvawe koi mo`at da bidat jazi~ki (zapoved, molba, povik i
drugi verbalni apeli, zborovi so emotiven naboj) ili nejazi~ki (ton
na glasot, izraz na liceto, |estovi), na primer koga roditelot so imperativen
ton }e mu ka`e na deteto "ne gibaj!" ili koga narednikot na
svoite vojnici }e im naredi "so brz ~ekor!" ovie zapovedi naveduvaat
na opredeleno povedenie koe ne proizleguva od nikakvi potrebi, ne se
izraz na kakov bilo interes od stana na liceto koe gi po~ituva. 1365
Mojot odgovor e deka Ros ne e vo pravo. Kaj ovie dejstvija se pojavuva
potreba (interes) da se po~ituva roditelot, pretpostaveniot i sl.
Korista od takvoto povedenie e zadovolstvoto poradi nedoa|awe vo
sudir so roditelot i voenata vlast.
Posebnite stavovi i impulsi koi se do`ivuvaat kako moral,
spored Alf Ros, isto taka, se od bezinteresen karakter. Ova e o~igledno,
veli toj, koga moralot se do`ivuva i tolkuva kako dol`nost (ili
svest za vrednosta ili dobroto): dol`nosta ja sfa}ame kako impuls za
deluvawe koj se javuva kako barawe nezavisno od seto {to na{ite `elbi,
sklonosti i interesi ni go velat. Zapovedta na dol`nosta ne bara
svoe opravduvawe vo kakva bilo korist ili pogodnost, taa ne apelira
na interes, tuku se pretstavuva kako apsolutno nezavisna. 1366 Mojot
stav i ovde e sprotiven. To~no e deka moralot e zbir na pravila (normi)
so ~ie uva`uvawe se obezbeduva ostvaruvaweto na potrebite na
drugite lu|e. Ottamu, moralnosta pretstavuva nastojuvawe sopstvenite
dejstvija da se rakovodat ne samo od svoite li~ni celi, tuku da se naso-
~uvaat, usoglasuvaat i ograni~uvaat i so celite na drugite. Moralnosta
razviva ~uvstvo na dol`nost kaj ~ovekot taka da se odnesuva i ako
taka se odnesuva velime deka se raboti za moralno izdignat ~ovek. Takviot
~ovek ~uvstvuva gri`a na sovest dokolku taka ne se odnesuva. No
{to e su{tinata na taa specifi~na moralna sankcija gri`ata na sovtoa
gi regulira. Sekoj poedinec pravdata ja ocenuva od aspekt na nejzinata
cel {to so nea se ostvaruva i, vrz taa osnova, ja vrednuva kako dobra ili lo{a.
Ako pravdata ja oceni deka e dobra za{to taa e vo negov interes, toj }e ja
po~ituva, i obratno. Vsu{nost, poradi razli~nite interesi na poedincite
doa|a i do su{tinski razliki vo vrednuvaweto na pravdata pa, ottuka i do
nejzino kr{ewe od strana na onie ~ii interesi se vo neposredna sprotivnost
so celite na pravdata.
1365
Ros, A. Pravo i pravda, CID, Podgorica, 1996,str. 404.
1366
Ibid, str. 404-405.
725

est, ako ne sopstveno nezadovoslstvo, ~uvstvo na vina i sram 1367 poradi
nepo~ituvaweto na glasot na internaliziraniot avtoritet, poradi
protiveweto na potrebata da se po~ituvaat sozdadenite pravila i
zabrani vo soglasnost so nekoj avtoritet: na roditelite, religijata,
dr`avata. Ottamu izbegnuvaweto na gri`ata na sovesta e interes na
sekoj ispraven gra|anin. Interesot da se po~ituva okolinata, roditelot,
pretpostaveniot i sl. e vo korista {to se dobiva od oslobodenata
gri`a na sovest ispre~uvaweto na bojkot od okolinata.
[to se odnesuva do drugite poimi va`ni za da se razbere navedeniot
motivacionen model dol`en sum da go doobjasnam i zna~eweto
na upotrebenite poimi strav, nade` i simpatija. Stravot i nade`ta gi
definiram kako osnovni ~uvstva {to go sledat zadovoluvaweto na nagonite,
potrebite, ~uvstvata, interesite i vrednostite 1368 i vo kombinacija
so opredlen stapen na simpatija ili antipatija, re{ava~ki deluvaat
vrz psihi~kiot `ivot na ~ovekot, za{to gi naso~uvaat mislovnite
procesi, svesta, inteligencijata, voljata i povedenieto kon postignuvaweto
na opredelena korist (postignuvawe na zadovolstvo i
odbegnuvawe na bolka) koja za poedinecot se javuva kako krajna cel
(sre}a). Ottamu, tie pretstavuvaat osnovni motivi na sekoe ~ovekovo
povedenie, a voedno toe se i psihi~ki procesi vo koi se odrazuva vrednosta
koja za poedinecot ja ima objektivnata stvarnost.
Simpatijata (naklonetost, privle~nost, qubov) i antipatijata
(nenakonetost, odbojnost, omraza) koi nekoi psiholozi gi narekuvaat
potrebi (pomesteni me|u primarnite potrebi) ili motivi za emotivna
privrzanost, odnosno motiv na simpatija, pretstavuva kongenitalen
(vroden) nagon ili streme` na ~ovekot nekogo da saka i samiot da bide
sakan (sekoga{ se raboti za ograni~en broj na luge). Prisustvoto na
simpatija i toplina od strana na drugite doveduva do ~uvstvo na pri-
1367
Moralnite ~uvstva se definiraat so ~uvstvata na nelagodnost koi
se zasnovaat vrz nekoj sud za nekoja moralna nevrednost: ~uvstvuvame ogor~enost
koga ~uvstvitelno negativno rea|irame na nekoja postapka na nekoj drug
koja spored na{e mislewe e lo{a, lutina koga nekoja postapka koj se prosuduva
kako lo{a mi {eti mene, a vina ili opredelena forma na sram koga se
raboti za nekoja moja postapka koj spored mojot sud e lo{a. (Tugendhat, E. op.
cit. str.19). A sram e ~uvstvo na zaguba na sopstvenata vrednost vo o~ite na
drugite. (Ibid, str.50). "Onoj koj nema moralni ~uvstva ne mo`e moralno ni da
se srami ni da se ogor~uva nad drugite. Toj mo`e samo da razvie instrumentalen
odnos sprema moralnite normi. Na taa mo`nost filozovski mu soodvetstvuva
moralniot kontraktualizam." (Ibid,str. 54).
1368
So ogled na toa {to nagonite vo celost mo`at da se svedat na organski,
a vrednostite i interesite na socijalni potrebi, ~inam deka e sosema
ispravno ako se ka`e deka stravot i nade`ta se javuvaat koga }e se pojavi nekoja
pre~ka vo zadovoluvawe na potrebite, a samiot poim potrebi natamu da
se izedna~i so poimot korist.
726

fatenost, a nejziniot nedostig do ~uvstvo na otfrlenost. I obratno,
prisustvoto i otsustvoto na simpatija od strana na poedinecot kon
drugite doveduva do ~uvstvoto na nivno prifa}awe ili otfrlawe, i
soodvetno na toa opredeluvawe na na~inot na odnesuvaweto kon niv
(prilagoduvawe na sopstvenoto odnesuvawe). Vo pozadinata na toa
odnesuvawe sekoga{ stoi ~uvstvoto na strav ili nade`. Pritoa e bitno
da se naglasi deka duri i pri idealni uslovi na ednakvost, simpatijata
(naklonetosta) e taa koja sozdava razliki. Samata pak naklonetost/nenaklonetost
mo`e da bide opredelena od najrazli~ni pomali
(za nekogo ponekoga{ duri i bezna~ajni: na primer, boja, vkus, miris,
~uvstvo za ritam, simetrija, ~ivt/tek, ubavina) ili pogolemi pri~ini,
no sekoga{ e bitno taa naklonetost/nenaklonetost da e zasegnata od
strav ili nade` koi vodat kon ~uvstvo na odreden pomal ili pogoelem
stepen na prisustvo na zadovolstvo, ili otsutnost na bolka od samata
naklonetost/nenaklonetost.
~ovek odi kon ili bega od... (opasnost ili sigurnost)
predizvikuva ~uvstvo na antipatija - strav - rizik koga anticipira zlo
opasnosta
predizvikuva ~uvstvo na simpatija - nade` - {ansa koga anticipira dobro
predizvikuva ~uvstvo na simpatija- nade` - {ansa koga anticipira dobro
sigurnosta
predizvikuva ~uvstvo na antipatija - strav - rizik koga anticipira zlo
za da izvle~e korist (dobro, zadovolstvo, prijatnost, sre}a)
Site ~ovekovi dejstvija vo svojata najdlaboka osnova se pottiknati
od dve emocii - strav (proizleguva o~ekuvano zlo) i nade` (proizleguva
od o~ekuvano dobro). Sekoja ~ovekova misla i akcija se zasnova
vrz stravot i nade`ta. Nie imame duri i silen streme` da go smetame
za vistina seto ona {to mo`e da go suzbie na{iot strav ili da gi pottikne
na{ite nade`i. 1369 Zdrav (normalen) ~ovek odbira dobro (ubavo,
prijatno, polezno) i odbegnuva grdo (zlo, neprijatno, nepolezno).
Osven toa, sekoj saka pove}e od dobroto, a pomalku od zloto. I na kraj,
nikoj ne bega od dobro, osven ako se nadeva deka }e stekne pogolemo dobro
(Seneka). Nezdrav, du{evno bolen ~ovek odbira obratno. No, ponekoga{,
taka pravi i zdrav ~ovek: koga se pla{i tamu kade {to treba
da se nadeva i koga se nadeva tamu kade {to treba da se pla{i. Primerite
so socijalnopatolo{kite pojavi (avtoagresija) i kriminalnite povedenija
(agresijata kon drugite) jasno go poka`uvaat toa. 1370 Nakratko,
1369
Ros, A. Pravo i pravda, CID, Podgorica, 1996,str. 338
1370
Lu|eto naj~esto pu{at za{to se nadevaat deka toa nema da im na{-
teti na nivnoto zdravje. Koga bi se pla{ele deka mo`e da im na{teti na nivnoto
zdravje, sigurno e deka najgolemiot del od niv bi prestanale so pu{e-
727

nie gi upravuvame svoite dejstvija spored nade`ta i stravot za ostvaruvawe
na zadovolstvo (dobro) i bolka (zlo). 1371 Koga se nadevame
odime kon zadovolstvoto, koga se pla{ime begame od bolkata. Nade`ta
za sre}a i stravot od nesre}a se osnovni pri~ini na site ne{ta. Od niv
zavisi sekoe dejstvie i sekoja doblest, pa ottamu i pravdata. Spored
toa na{ata ideja e tamu kade {to dominira zloto, da se pretstavi vo
vistinsko svetlo sigurnosta, realnosta na stravot, nasproti verojatnosta,
nesigurnosta na nade`ta, i obratno tamu kade {to dominira
(ili treba da dominira) dobroto, da se pretstavi vo vistinsko svetlo
sigurnosta na nade`ta, nasproti verojatnosta na stravot.
A eve {to u{te pretstavuvaat (ovie omileni sredstva ne samo
na boga, tuku i na sekoja poedine~na ili dr`avna vlast 1372 ), stravot i
nade`ta:
Strav e ime za izvesno ili neizvesno zlo. Nade` e ime za izvesno
ili neizvesno dobro.
Stravot e o~ekuvawe koe mo`e ili ne mo`e da se ispolni. Opasen
e onoj strav koja se zasnova vrz o~ekuvawa koi mo`at da se ispolnat
- vistinski strav. Nade`ta e o~ekuvawe koe mo`e ili ne mo`e da
se ispolni. Opasna e onaa nade` koja se zasnova vrz o~ekuvawa koi ne
mo`at da se ispolnat - la`na nade`.
Strav e razumna ili nerazumna pritesentost od pretstavata za
idna nevolja. Nade` e razumna ili nerazumna opu{tenost od pretstavata
za pretstojno dobro, sre}a.
Strav e neveruvawe vo (ostvaruvawe na) interesot (celta). Ne
veruvam deka }e dojdam do ne{to (interes) - zna~i se pla{am vo odnos
na dostignuvaweto na celta. Nade` e verba vo (ostvaruvawe na) interesot
(celta). Veruvam deka }e dojdam do ne{to (interes) - zna~i se nadevam
vo odnos na dostignuvaweto na celta.
Mo`e da ima strav samo vo odnos na toa: deka }e se slu~i ne{to
lo{o ili deka nema da se slu~i ne{to dobro. Nade`, pak, mo`e da ima
weto. Ednostanno, pu{a~ite se nadevaat (deka }e nemaat lo{i posledici po
nivnoto zdravje i `ivot), tamu kade {to treba da se pla{at (deka }e imaat
takvi posledici). Istoto e i so kriminalcite. Pri izvr{uvaweto na krivi-
~no delo, storitelot ne se pla{i deka }e mu bide izre~ena kazna zatvor, tuku
se nadeva deka nema da bide kaznet.
1371
Postoi samo edno ne{to dobro po sebe, dobro zaradi samoto sebesi
(dobro kako cel) - zadovolstvoto. I samo edno ne{to e lo{o samo po sebe -
bolkata. Se drugo {to go narekuvame "dobro" e dobro zatoa {to go zgolemuva
zadovolstvoto ili ja namaluva bolkata (dobro kako sredstvo). Mabbott, J. D.
Uvod u etiku, Nolit, Beograd, 1981, str 27.
1372
Site koi sakaat da vladeat so ~ovekot (od |avoli do bogovi, od vra-
~evi do proroci, od pretsedateli na mesni komiteti na levi i desni partii do
vladeteli so dr`avi) vo prv red se slu`at so negovite stravovi i nade`i.
728

samo vo odnos na toa: deka }e se slu~i ne{to dobro ili deka nema da se
slu~i ne{to zlo.
Strav e ~uvstvo deka od ne{to }e ni bide lo{o. Ona {to sakame
da go izbegneme e ne{to lo{o - ona {to nosi bolka. Nade` e ~uvstvo
deka od ne{to }e mi bide dobro. Ona kon {to se stremime e ne{to
dobro - ona {to nosi zadovolstvo.
Stravot e ~uvstvo na nelagodnost koj nekoj go ima koga e svesen
za nekoj iden nastan koj ja zagrozuva negovata dobrobit. Nade`ta e
~uvstvo na lagodnost koj nekoj go ima koga e svesen za nekoj iden nastan
koj ja podobruva negovata dobrobit.
Stavot e rizik (opasnost) - nikoj ne se nadeva na lo{o. Nade`ta
e {ansa (povolnost) - nikoj ne se pla{i od dobro.
Stavot predupreduva i ~uva: ako go storam ili propu{tam toa i
toa }e mi se slu~i zlo. Nade`ta pottiknuva i osloboduva: ako go storam
ili propu{tam toa i toa }e mi se slu~i dobro.
Stravot e bolka od ne{to {to ne slu~ilo me|utoa se veruva
deka }e se slu~i i mo`e da se slu~i. Nade` e zadovolstvo od ne{to {to
ne se slu~ilo, me|utoa se veruva deka }e se slu~i i mo`e da se slu~i.
Kazna e realiziran strav od lo{o povedenie. Nagrada e realizirana
nade` od dobro povredenie.
Samo kaj ~ovek koj ima interes ima stravuvawa i nade`i: tie se
vo neraskinliva nu`na vrska so toj interes. ^ovekot sekoga{ go gleda
svetot preku prizmata na svojot interes, ili {to se sveduva na isto -
samo preku prizmata na svoite stravovi i nade`i za otstranuvawe na
bolka (zlo, {teta) i postignuvawe na zadovolstvo (dobro, korist).
Otamu, se {to postoi vo svetot za nego e dobro ili lo{o, ne samo po
sebe, tuku samo vo zavisnost so negovite stravuvawa i nade`i. Dobro e
seto ona {to e vo negov interes (vo negova korist), a lo{o seto ona
{to ne e vo negov interes (na negova {teti).
Tamu pak, kade {to ne postoi interes - nema ni strav, nitu nade`,
{to zna~i ni{to od {to treba da se pla{ime deka ni e na {teta
ili ni{to na {to treba da se nadevame deka ni e od korist.
Se {to misli i pravi, ~ovek misli i pravi od strav ili nade`
za ispolnuvaweto na svojata cel - interesot. Ako kaj nego nema strav
ili nade` {to zna~i negativen interes (interes za odbegnuvawe na
zlo, nekorisno, ne{to vodi kon bolka, nesre}a), ili nikakov pozitiven
interes (interes za postignuvawe na dobro, korisno, ne{to vodi
kon zadovolstvo, sre}a) nema nitu deluvawe.
Od druga strana to~no e deka samo takov ~ovek koj e bez nikakvi
idei i `elbi, ~ovekot {to e osloboden od sekakov strav i sekakva nade`
(komu mu e seedno dali }e do`ivee bolka ili zadovolstvo) ima
apsolutna sloboda na volja. Ottamu se javuva paradoks. Paradoksot na
vakvata apsolutna slobodna volja e vo toa {to vo otsustvo na strav i
nade` apsolutnata sloboda nu`no se pretvora vo "mrtva sposobnost."
Za{to, ako e to~no, a to~no e deka vo otsustvo na strav i nade` nema
729

interes, toga{ e to~no i toa deka vo otsustvo na strav i nade` ne postoi
dvi`e~ka sila koja makar i malku mo`e da ja podmrdne navodnata
apsolutna slobodnata volja. So drugi zborovi, sekoja druga volja osven
apsolutnato slobodna volja e celosno nedelotvorna, samo taa ne mo`e
da go razdvi`i ~ovekot za kakvo i da e deluvawe. So drugi zborovi da
se bara od ~ovek da ja razdvi`i svojata volja bez intres e isto kako da
se bara da se razbudi mrtov ~ovek. Ili nakratko: "Da se razbudi{ bez
interes, zna~i da se razbudi{ mrtov.
Spored toa, ako od ne{to ili od nekogo zavisam (imam ~uvstvo
na zavisnost: od bog, priroda, `ivotno, ~ovek) 1373 toa od {to zavisam
toa i go sakam - ottamu, motivot na moeto deluvawe (storuvawe/propu-
{tawe) e strav ili nade` od toa {to zavisam. 1374
zlo
{teta
mrazam
(omraza)
bolka
taga
smrt
strav
nade`
zadovolstvo
radost
`ivot
dobro
korist
sakam
(qubov)
Ako ne sakam i ne mo`am da gi navedam kako pri~ini koi ja
objasnuvaat religijata (i pravdata, m.z) ni kako strav ni kako radost
ili qubov (nade`, m.z.), se pra{uva Foerbah, koj naziv toga{ mo`am da
go najdam koj{to bi bil univerzalen, koj bi gi opfa}al i ozna~uval i
ednoto i drugoto - ako ne ~uvstvoto na zavisnost? Stravot e smrtno,
radosta (nade`ta, m.z.) `ivotno ~uvstvo. Stravot e ~uvstvo na zavisnost
pod eden objekt bez koj jas ne sum ni{to, ili koj ima mo} da me uni-
{ti. Radosta, qubovta, blagodarnosta (nade`ta, n.z) - toa e ~uvstvo na
zavisnost od eden objekt poradi koj jas ne{to zna~am, koe mi dava
~uvstvo, svest deka blagodarenie na nego `iveam, deka poradi nego postojam.
1375
Bog (a jas velam i pravdata, m.z) e samo ona {to mo`e da prokolni
i da blagoslovi, da {teti ili koristi, da ubie i o`ivi, da izraduva
i da raz`alosti. ^uvstvoto na zavisnost spored toa e edinstven
vistinski univerzalen naziv i poim za ozna~uvawe i objasnuvawe na
psiholo{kiot, odnosno na subjektivniot osnov na postoeweto na religijata.
Se razbira, vo stvarnosta ne postoi nikakvo ~uvstvo na zavisnost
kako takvo, tuku sekoga{ samo opredeleni posebni ~uvstva, kako
{to se (da se poslu`ime so primeri od prirodnata religija) ~uvstvo
1373
Od kade {to doa|a zloto, ottamu doa|a i dobroto: otkade stravot,
ottamu i radosta (nade`ta, m.z). Fojerbah, L. Predavanja o su{tini religije, str. 68.
1374
Vidi: Ibid, str. 68-71.
730
1375
Ibid, str. 69.

na glad, ~uvstvo na slabost, strav od smrt, tubornost pri lo{o, a radost
pri ubavo vreme, bolka poradi zaluden trud, zaradi zagubeni nade-
`i, poradi razornoto dejstvo na prirodata - voop{to seto ona poradi
{to ~ovekot se ~uvstvuva zavisen. No mislata i jazikot spored svojata
priroda imaat tokmu zada~a ovie posebni pojavi vo stvarnosta da gi
podvedat pod takvi op{ti nazivi i poimi. 1376 Sekako deka i yvezdite
bile pri~ina, odnosno objekt na obo`auvawe, no ne kako objekt na zadovolstvo
od teoretsko, astronomsko posmatrawe, tuku edinstveno dokolku
se smetani za sili koi re{avaat za `ivotot na lu|eto, zna~i samo
dokolku va`ele kako objekti na ~ovekoviot strav ili nade`i ({to }e
re~e dokolku bile predmet na ~uvstvo na zavisnost). 1377
Pri podlaboko prou~uvawe, site protivre~nosti se sveduvaat
na motivite na strav i qubov (nade`, m.z.), koi spored razli~nosta na
lu|eto se odnesuvaat na najrazli~ni objekti: se sveduvaat zna~i na ~uvstvo
na (vistinska ili umislena) zavisnost. 1378 Zad seto toa se razbira
se krie ~ovekoviot egoizam. Jas, ispravno veli Foerbah, pod egoizam
go podrazbiram onoj nu`en, neminoven egoizam: ne moralen egoizam,
tuku metafizi~ki, t.e. onoj koj le`i vo ~ovekovoto bitie bez negovo
znaewe i volja, egoizam bez koj ~ovekot ne mo`e voop{to da `ivee - za-
{to, za da `iveam moram postojano da go prisvojuvam ona {to mi e korisno
i da go otstranuvam ona {to mi e protivno i {tetno - zna~i onoj
egoizam koj le`i vo samiot organizam, koj se gleda vo prifa}awe na
svarlivata materija i izla~uvawe na onaa nesvarlivata. Pod egoizam
ja podrazbiram qubovta na ~ovekot sprema samiot sebesi. Nakratko,
pod egoizam go podrazbiram nagonot za samoodr`uvawe, onoj razumen
instinkt koj na ~ovekot mu ka`uva deka e ludost, deka e besmisleno od
religiozni samoodrekuvawa da dopu{ti vo{ki, buba~ki i krle`i da
mu ja iscicaat krvta od teloto i razumot od glavata, da go kasnuvaat
otrovni zmii i da go rastrgnuvaat volci i tigri. 1379 Prirodata, pa i
`ivotnite i rastenijata posebno, veli natamu Foerbah, gi obo`avaat
poradi nivnata (religiozno ili poetski ka`ano) dobrotvornost, (ireligiozno,
prosto, odnosno prozai~no ka`ano) korisnost, (filozofski
ka`ano) nu`nost, nemo`nosta da se bitisuva bez niv. ^ovekovite
bogovi (~itaj - pravdata) se razlikuvaat samo spored razli~nite dobrodeteli
koi im gi uka`uvaat na ~ovekot, se razlikuvaat spored razli~nite
nagoni i potrebi vo ~ovekot koi gi zadovoluvaat. Pri~inata
za obo`uvaweto, principot na nivnata bo`enstvenost, toa {to gi pra-
1376
Ibid, str. 70.
1377
Ibid, str. 70. Ova e vo soglasnost so stavot na Foerbah deka: "Od
prakti~no stanovi{te ~ovekot gi posmatra ne{tata samo vo odnos na sebesi,
spored interesot i korista koi toj gi ima, dodeka od teoretsko stanovi{te gi
posmatra vo odnos na niv samite." str. 49.
1378
Ibid, str. 82.
1379
Ibid, str. 89.
731

vi bogovi e nivniot odnos sprema ~ovekot, nivnata korisnost, nivnata
dobrotvornost - toa e ~ovekoviot egoizam. Za{to ako jas pred se, ne se
sakam sebesi, ne se uva`uvam sebesi, kako }e go sakam, kako }e go uva-
`uvam toa {to mi e korisno, {to mi donesuva dobro. Kako mo`am da go
sakam lekarot, ako ne go sakam zdravjeto? Kako da ja cenam svetlinata -
ako nemam o~i na koi svetlinata im e potrebna. Kako da go po~ituvam
i falam svojot tvorec, odnosno svojot praizvor - ako se preziram sebesi?
1380 I ottamu, spored mene, kako mo`am da ja sakam pravdata, ako ne
ja sakam korista {to taa mi ja nosi - spre~uvaweto ili anuliraweto na
stravot, na zloto, stradaweto, {tetata, omrazata, bolkata, smrtta, tagata...?
Nakratko, ~ovekot go pretvora vo bog ili vo bo`ensko bitie
toa od {to zavisi negoviot `ivot. 1381 Toa od {to ~ovekot zavisi, {to
ima mo} nad negoviot `ivot i smrt, {to e izvor na stravot i radosta
(nade`ta, m.z.) toa e ona {to e i {to se narekuva ~ovekov bog. 1382 Takov
e slu~ajot i so pravdata. Pravdata ~ovek ja pretvora vo bo`estvo, vo
ideal za{to od nea zavisi negoviot individualen preku odr`uvaweto
na zaedni~ki `ivot. Taa mu slu`i na negoviot egoizam, na negovoto
samoodr`uvawe, na zadovoluvaweto na negovite potrebi za odr`uvawe
na zaedni~kiot `ivot, na negovata dobrobit, na korisnosta, na
nu`nosta da se bitisuva kako ~ovek, na negovata sre}a.
Od sevo ova mo`no e dopolnuvawe na{ata motivaciona {ema.
motivacija
vo se {to pravi ~ovek trgnuva od sebe od egoizam
1. potreba - 2. zavisnost - 3. strav/nade` koj se zasiluva od posakuvawe
(`elba) do sakawe (volja) - 4. so cel postignuvawe sre}a.
A eve {to se slu~uva vo tn. proces na motivacija, procesot {to
se dvi`i me|u potrebata (potreba = neostvarena cel), i celta (cel =
ostvarena potreba),
1. potreba = ona {to e dobro, korisno za da se izbegne bolka ili
da se postigne zadovolstvo (samoodr`uvawe).
2. potrebata sozdava zavisnost (potrebi = ona od {to ~ovek zavisi:
imam potreba = zavisam od), za{to bez zadovoluvawe na taa (realna
ili umislena) potreba smetam deka ne mo`am da egzistiram - deka
taa e nu`na za moeto samoodr`uvawe (i odr`uvaweto na moite bliski)
kako telesno i psihi~ko bitie: egoizam. 1383
1380
Ibid, str. 90.
1381
Ibid, str. 91.
1382
Ibid, str. 117.
1383
Tamu kade {to nema egoizam nema ni ~uvstvo na zavisnost. Ili,
tamu kade {to nema potrebi, nema ni ~uvstvo na zavisnost. Jas sum zavisen
samo od onie su{testva (ili od koj i da e predmet ili pojava, m.z.) koi mi se
potrebni zaradi odr`uvawe na mojata egzistencija, bez koi ne go mo`am ona
732

3. zavisnosta proizveduva strav/nade` koi se javuvaat:
- kako ~uvstvo - `elba (posakuvawe, namera): vnatre{ni pretstavi
i sostojbi vrzani so idninata - so neostvaruvaweto, odnosno ostvaruvawe
na potrebite, i
- potoa se zasiluvaat vo motiv - sakawe (silno sakawe, volja,
umisla): vo dvi`e~ki sili koi (pri postoewe na: mo}, sredstva i pogodni
uslovi) doveduvaat do ostvaruvawe na potrebite - celta.
4. cel e sre}ata (sre}a = ostvareni potrebi, ostvareno ona {to
e dobro, korisno, izbegnata bolka ili postignato zadovolstvo, obezbedeno
samoodr`uvawe, zadovolen egoizam).
Do opredeleno ~ovekovo dejstvie sekoga{ doa|a poradi opredelena
cel koja e povrzana so pretstavata ili so strasnata `elba. Imeno,
ni{to ne se razdvi`uva ako ne{to ne se posakuva ili od ne{to ne
se bega, osven ako ne dvi`eweto ne e prisilno. Dvi`eweto sekoga{ se
odnesuva na ona {to se izbegnuva ili na ona kon {to se stremi. 1384
Nade`ta pridvi`uva (predizvikuva dejstvie) kon celta. No, za
toa e potrebno sakawe (simpatija, privle~nost) na celta. Toa zna~i
deka celta e preststava za ne{to {to }e predizvika dobro - zadovolstvo,
u`ivawe, prijatnost, raspolo`enie
{to bi go sakal da go mo`am, koi imaat mo} da mi go obezbedat toa {to go
sakam, {to mi e potrebno, a jas ne sum dovolno mo}en toa sebesi da si go obezbedam.
I kolku {to eden objekt mi e popotreben, dotolku se ~uvstvuvam pozavisen
od nego, dotolku toj ima pogolema mo} nad mene. Me|utoa i samata ovaa
mo} na objektot e izvedena, taa e posledica na mo}ta na mojata potreba.
Za{to, kako {to pravilno zabele`uva Foerbah, zavisnosta od nekoe drugo su-
{testvo (ili koj i da e predmet ili pojava, m.z.) stvarno e samo zavisnost od
moeto sopstveno su{testvo, od moite nagoni, `elbi i interesi. Ako, na primer,
ja sakam slobodata na dvi`ewe, toga{ se ~uvstvuvam zavisen od onoj koj
taa sloboda mo`e da mi ja odzeme ili pru`i, koj mo`e da me zatvori ili oslobodi
od zatvor (i od nego se pla{am ili se nadevam, m.z..): za{to sakam slobodno
da se dvi`am, no ne mo`am za{to vo toa me spre~uva edno su{testvo koe
e pomo}no od mene. Me|utoa, ako mi e seedno dali sum sloboden ili zatvoren,
dali sum vo kelija ili na ~ist vozduh, toga{ ne se ~uvstvuvam zavisen od toj
{to me zatvora, za{to toj nitu so dozvoluvaweto, ni so zabranuvaweto na dvi-
`eweto ne pretstavuva sila koja vo mene bi proizveduvala radost (nade`, m.z.)
ili strav, zna~i ni sila koja bi predizvikuvala sila na zavisnost, za{to nagonot
za dvi`ewe vo mene ne e nikakva sila. Zna~i, nadvore{nata sila pretstavuva
edna vnatre{na psiholo{ka sila, eden egoisti~en motiv i interes, bez
koj taa za mene ne e ni{to, nema nikakva vlast nad mene, ne mi vleva ~uvstvo
na zavisnost. Ibid, str. 117- 118.
1384
Aristotel, Za du{ata, Magor, Skopje, 2006, str. 110-111.
733

Stravot pridvi`uva (predizvikuva dejstvie) sprotivno od celta.
Za nego e potrebno nesakawe (antipatija, odbojnost) na celta.Toa
zna~i deka celta e preststava za ne{to {to ke predizvika lo{o (zlo) -
bolka, nezadovolstvo, izma~uvawe, odevawe, neprijatnost, neraspolo-
`enie.
Zna~i interesot sekoga{ e ili nade` za ne{to dobro (potreba
da se dojde do dobro) ili strav od ne{to lo{o (potreba da se izbega od
lo{o), ne{to kon {to se stremime ili ne{to od {to begame, zaradi
samite nas (samoodr`uvawe) ili zaradi odr`uvawe na onie koi gi sakame.
Koga pak sakame da rabotime na odr`uvawe na site drugi lu|e
vo edna potesna ili po{iroka sredina toa se vika pravda koja mo`eme
i vaka da ja definirame - potreba za samoodr`uvawe preku odr`uvawe
na zaednicata. Ottamu, mo`e da se ka`e deka imame samo eden interes
na ~ovekot - samoodr`uvawe. Ovoj interes - samodr`uvawe go vku~uva
i odr`uvaweto na: 1. onie koi gi sakame (so pristrasnost) i 2. site
drugi, na celata zaednica = pravda (so nepristrasnost), me|utoa, 3. i na
ednite i na drugite zaradi sopstvenoto samoodr`uvawe. Spored toa
imame tri vida na samoodr`uvawe:
1. samoodr`uvawe kako egoizam. Ovoj na~in na egzistencija re~isi
ne postoi. Toa zna~i opstanok kako edinka {to ne e mo`no i ottamu
e neprifatlivo za bilo koj normale ~ovek na svetot.
2. samoodr`uvawe so pomo{ za odr`uvawe na onie koi gi sakame.
Ovoj na~in na egzistencija e redoven i voobi~aen - normalen na~in
na ezistencija na poedinecot.
3. samoodr`uvawe kako altruizam {to e drug naziv za poimot
pravda. Ovoj na~in na egzistencija e neostvarliv ideal koj poa|a od
zdravorazumskata postavka deka ako im e dobro na drugite, }e mi bide
dobro i mene. Edinstveno {to ovde nedostasuva e nerealnata nade`
deka i drugite ednakvo - kvalitativno i kvantitativno }e rabotat vo
na{a korist (vo na{ interes) kako {to nie rabotime vo nivna korist.
Seto toa e mo`no samo ako site ednakvo se sakame, a za site ednakvo da
se sakame treba najprvin site da bideme ednakvi kako lu|e (so celosno
isti psihofizi~ki osobini) ili barem site ednakvo da se poznavame,
odnosno da bideme ne samo prostorno, tuku i vistiski bliski, a toa go
ovozmo`uva zaemnata poeine~na komunikacija. A takva komunikacija
denes, duri ni vo polisot (dr`avata) ne e mo`na.
Sega povtorno mo`e da se vratime na na{iot stav deka ~ovekot
po priroda e dobar i lo{, odnosno deka kako {to se menuvaat denot i
no}ta, taka i kaj nego se menuvaat tie osobini. Ili, ako nekomu taka
pove}e mu se bendisuva, ~ovekot ne e nitu dobar ni lo{, tuku takov go
pravi disbalansot me|u stravot i nade`ta vo postojaniot sudir na negovite
li~ni i op{testveni interesi. Kako {to no`ot mo`e da se
upotrebi za najrazli~ni celi vo zavisnost od voljata na onoj koj go poseduva,
taka i individuata nadarena so opredeleni sposobnosti mo`e
734

da bide dobra i lo{a vo soglasnost so nejzinite stavovi i motivite
koi gi vklu~uva svojot um. Duri i moite momentni sposobnosti vo
ogromen stepen se oprederleni od motivite (stravot i nade`ta) koi
treba da me vozbudat. Samo ako ne sum pod vlijanie na apsolutna prisilba
jas celosno sum predivikan od moite interesi i deluvam vo nade`
za nagrada ili so strav od kaznuvawe.
Ili, so drugi zborovi, do opredeleno storuvawe (dejstvie, aktivnost,
povedenie, odnesuvawe, dvi`ewe, pokret) ili nestoruvawe (ako
zad niv ne stoi vis maior - prisilba) sekoga{ doa|a poradi opredelena
cel (interes) koja e povrzana so: nade` deka ostvaruvaweto ili neostvaruvaweto
na celta }e sozdade zadovolstvo (nade`ta e `elba da se
slu~i ne{to dobro - zadovolstvo), ili strav deka ostvaruvaweto ili
neostvaruvaweto na celta }e sozdade bolka (stavot e `elba da ne se
slu~i ne{to lo{o - bolka). Zna~i, jas sekoga{ dejstvuvam poradi nade`
da mi se slu~i ne{to dobro ili poradi strav da ne mi se slu~i ne-
{to lo{o. Ili, pokratko, dejstvuvam (ili propu{tam dejstie) za da
sozdadam dobro ili za da uni{tam zlo. Taka dejstvuva kako najdobriot
taka i najlo{iot ~ovek. Toa {to go tera kon vakvo (objektivno nare~eno
neporo~no - dobro) ili onakvo (objektivno nare~eno poro~no -
lo{o) dejstvie e interesot povrzen so nade`ta (negovata `elba nemu
da mu se slu~i ne{to dobro - zadovolstvo) ili stavot (negovata `elba
nemu da ne mu se slu~i ne{to lo{o - bolka). Onoj koj dejstvuva na vakov
na~in mo`e da bide ~esen ~ovek no i kriminalec. Ako ne~ija ostvarena
cel (a ne samo namera) se poklopuva so sfa}aweto na site {to e
dobro ili lo{o se raboti za ~esen ~ovek, i obratno ako ne~ija ostvarena
cel ne se poklopuva so sfa}aweto na site za toa {to e dobro ili
lo{o, toga{ se raboti za ne~esen ~ovek. Na vakov na~in se opredeluva
koj e asocijalen ili prosocijalen, kriminalec ili ~esen
Re~isi na ist na~in se opredeluva i koj e praveden ili nepraveden
~ovek. Taka, i pravedniot i nepravedniot sekoga{ dejstvuvaat poradi
nade` da im se slu~i ne{to dobro ili poradi strav da ne im se
slu~i ne{to lo{o. Ili, pokratko, i tie dejstvuvaat (ili propu{taat
dejstie) za da sozdadat ne{to dobro ili za da uni{tat ne{to lo{o.
Taka dejstvuva kako najpravedniot, taka i najnepravedniot ~ovek. Toa
{to go tera kon vakvo (objektivno nare~eno pravedno - dobro, ispravno)
ili onakvo (objektivno nare~eno nepravedno - lo{o, neispravno)
dejstvie i ovde e li~niot interes povrzen so nade`ta ili stravot, no
za razlika od pogore, nade`ta (negovata `elba, sekomu, a ottamu i nemu
da mu se slu~i ne{to dobro - zadovolstvo) ili stavot (negovata `elba
sekomu, a ottamu i nemu da ne mu se slu~i ne{to lo{o - bolka). Pa i
tuka, ako ne~ija ostvarena cel se poklopuva so sfa}aweto na site {to
e pravedno se raboti za praveden ~esen ~ovek, i obratno ako ne~ija ostvarena
cel ne se poklopuva so sfa}aweto na site za ta {to e nepravedno,
toga{ se raboti za nepraveden ~ovek.
735

POVEDENIE NA ^OVEKOT
CEL (PRI^INA)
INTERESOT
postignuvawe zadovolstvo i
izbegnuvawe na bolka
* namera = skriena cel
MOTIV (DVI@E^KA SILA
NA AKTIVNOSTA)
NADE@ I STRAV
deka }e se ostvari ili nema da se
ostvari celta (interesot)
Pri~ina na ~ovekovoto povedenie: negova cel (ako ne postoi
apsolutna sila, vis maior) e negoviot interes (postignuvawe na zadovolstvo
ili izbegnuvawe na bolka). Motivite ili dvi`e~ki sili na ~ovekovoto
povedenie pak, kon interesot (celta, pri~inata) se opredelena
doza na nade` ili strav deka toj interes (li~niot interes direktno
ili li~niot interes preku grupniot, no sekoga{ li~niot interes)
mo`e da se ostvari ili da ne se ostvari. Ottamu pri~inata (celta) i
motivot na povedenieto se edno te isto (dve strani na ista pojava) so
toa {to pri~inata - celta (interesot) go opredeluva, a motivot (strav
- nade`) go razdvi`uva ~ovekovoto povedenie.
Sega se postavuva pra{aweto dali pravoto i pravdata se pri~ina,
cel ili motiv za ~ovekovoto povedenie? Da, ako se li~en (sekoga{
mora da se li~en duri i koga e grupen) interes na poedinecot.
Analogno na gornoto, pri~ina za donesuvawe na zakonot, propisot
(ratio legis) e negovata cel (pri~ina za donesuvawe na zakon = cel na
negovoto donesuvawe). Ottamu, cel (ili pri~ina) na zakonot, propisot
(pravoto) e interesot na zakonodavecot - da vlijae na ~ovekovoto povedenie
vo opredelena nasoka. Rato legis igra zna~ajna uloga pri tolkuvaweto
na pravoto. Zakonot, propisot (pravoto) mora da se tolkuva taka
{to kako negovo vistinsko zna~ewe }e se zeme ona zna~ewe so ~ija pomo{
mo`e najdobro da se ostvari celta na pravoto (t.e. pri~inata za
negovoto donesuvawe). Rato legis igra posebna uloga kaj analogijata, za-
{to ova tolkuvawe mo`e da se primeni samo ako vo dvata odnosni slu-
~ai postoi istoveten rato legis.
736
4. PRAVDATA KAKO PRIKRIENA ZAVIST
Vo literaturata postojat golem brojni avtori koi uka`uvale
deka pravdata ima nekakva dopirni to~ki so ~ovekovata zavist, no i
takvi spored koi tie vrski se su{tinski i deka ottamu pravdata pretstavuva
eden vid kultivirana zavist. Taka, spored Aristotel, ~uvstvoto
na pravednost - sovesta se kultivirani (modificirani) ~uvstva na
zavist i zloba (zlobnost) vo vrska so bolkata i zadovolstvoto koi proizleguvaat
od nastanite koi im se slu~ile na bliski lu|e. Sovesniot
~uvstvuva ma~nina vo vrska so onie koi nepravedno (nezaslu`eno) po-

stignale uspeh i zadovolstvo vo vrska so onie koi zaslu`eno se na{le
vo lo{a sostojba. Zavidliviot preteruva so ogor~enost kon site, a zlobniot
e li{en od bolka (tegobnost), no zatoa mu se raduva na tegobnoto
i na zloto. 1385
I Ni~e veruva{e deka tamu "kade ednakvosta navistina navlegla
i kade {to trajno e vospostavena, nastanuva onaa sklonost koja vo
celost se smeta za normalna i koja vo prirodnata sostojba edvaj deka bi
bila sfatliva: zavista." Ovaa re~enica istovremeno e i to~na i pogre{an.
Ni~e e vo pravo, kako i De Tokvil sto godini pred nego, koga,
veruva deka op{testvoto {to celosno e protkaeno so idejata na ednakvosta
stanuva tolku pozavidlivo kolku {to pove}e go institucionalizira
toa na~elo. Sosema sprotivno od toa {to go tvrdea nejzinite
privrzanici od Francuskata revolucija navamu, ednakvosta e izraz
tokmu na zavista, vo nikoj slu~aj edinstveno sredstvo za nejzino nadminuvawe.
Ni~e, me|utoa, se la`e vo pretpostavkata deka nekoga{ postoela
prirodna sostojba vo koja lu|eto ne zaviduvale edni na drugi, jasno
izrazuvaj}i ja od druga strana i vrskata na zavista, idejata na ednakvosta
i pretstavite za socijalnata pravda.
Samiot streme` za izedna~uvawe so drugite koi postignale nekakov
uspeh dokolku pottiknuva na pogolem napor ne e ni razoren ni
lo{: no toj e razoren i lo{ koga jas ne dopu{tam nekomu da mu bide dobro
i koga mojot napor e naso~en na toa na nekoj drug pouspe{en od
mene mu nanesam {teta na na~in {to }e go spu{tam na svoeto nivo,
odnosno da staneme "isti". Tie ne{ta gi gledame sekojdnevno. Zaradi
ilustracija }e go citiram Staf: "Neka ne spijat mirno, ako jas ne mo-
`am da spijam. 1386
Zavista kako ~isto ~ove~ka emocija ne e obi~en refleks kako
{to se stravot i gladot: se pojavuva na priroden i neplaniran na~in,
re~isi vo prisilni okolnosti. Kako emocija na oddelen ~ovek ne bara
kakva i da e ideologija ili doktrina. Poinaku e koga e op{testvena
pojava ili pojava od op{testveno zna~ewe. Toga{ bara ideolo{ko
opravduvawe. Vo toj slu~aj se narekuva `elba za pravednost, barawe za
ispravawe na storena nepravda. 1387
Nekoi avtori se obiduvaat da ja rasvetlat vrskata na zavista i
zlobata (zluradost) so gnevot koja ja nao|aat vo toa {to vo prviot slu-
~aj ja razotkrivame na{ata `elba da gi poseduvame dobrata na drugite,
dodeka vo vtoriot,`elbata drugite da bidat o{teteni. 1388
1385
Aristotel, Nikomahova etika, Tri, Skopje, 2003, str. 101.
1386
Kolakovski, L. Mini predavawa o maksi stvarimea, str. 178.
1387
Ibid, str. 176.
1388
Makintajer, A, Kratka istorija Etike, str. 87.
737

zavist
me boli
tu|a sre}a
Zloba
u`ivam vo
tu|a nesre}a
modifikacija na zavist i zloba
praveden gnev
me boli
nezaslu`ena
tu|a sre}a
vrska na zavista so gnevot
razotkrivam `elba da gi
poseduvam dobrata na drugite
u`ivam vo
zaslu`ena
tu|a nesre}a
vrska na zlobata so grevot
razotkrivam `elba da bidat
o{teteni drugite
Zavista (lat. invidi i invidiosus, angl.envi i envious) e edna od
centralnite strasti koi ja valkaat ~ovekovata psiha. 1389 Zavista e ~uvstvo
na nelagodnost kaj poedienc so ogled na toa {to nekoj drug ima
ili pravi ne{to vredno, {to toj rado bi go imal ili pravel. Taa izrazuva
omraza i vnatre{no ma~no raspolo`enie, nezadovolstvo so koe
~ovek ja prima dobrosostojbata i prednosta na drugite, sledeno so `elba
tie osobini na drugite da gi uni{ti ili i samiot da gi poseduva.
Zavista e univerzalna ~ove~ka bolest. Vo nas ima ne{to {to ni gi
gree srcata koga }e vidime nesre}ata na na{iot prijatel. Zavista,
pred se, e pojava na op{testvenata bliskost. Koga kom{ijata }e ja skr-
{i nogata, zavidliviot prooduva. 1390 Zavidlivosta ne se hrani so apsolutni
razliki me|u lu|eto, tuku so subjektivnoto do`ivuvawe, so gledawe
niz prizmata na zavista. Na zavidliviot i slamkata mu izgleda
kako palma. Zavista gleda kolkav e brodot, no ne gleda deka propu{ta
voda. Zavidlivot od komarec pravi slon. 1391 Zavidliviot go ~uvstvuva
sekoe {tr~ewe na drugiot nad zaedni~kata mera i saka da go spu{ti na
nea - ili da se vozdigne na negovata visina: od {to proizleguvaat dva
razli~ni na~ini na deluvawe koi Hesiod gi ozna~il kako dobra i
1389 Vo psihologijata se smeta deka strastite koi obi~no go valkaat duhot
se: ne~esnost, lukavost, falbaxistvo, izmama, tvrdoglavost, nasilnost,
drskost, nasilstvo, voobrazenost, sueta, opienost, samoqubie, lakomost, omraza,
zabluda, po`uda, zlobnost, bes, odmazda, pakost, dvoli~nost, potceuvawe,
nadmenost, skr`avost i zavist.
1390
Na kom{ijata mu zaviduvam zatoa {to ima BMW, no ne i zatoa {to
ima rak. Ne sum sre}en (~uvstvuvam bolka) za negovoto BMW, no zatoa sum
sre}en (~uvstvuvam zdovolstvo) za negoviot rak.
1391
Vidi: [ek, H. Zavist, jedna teorija dru{tva, Algoritam, Beograd,
2008, st. 22, 24-25.
738

lo{a Erida. 1392 Vo sostojba na ednakvost, isto taka, nastanuva indignacija,
zatoa {to nekoj pod svoeto dostoinstvo i ednakvosta pominuva
lo{o, a drugi nad svojata ednakvost dobro: toa se afekti od poplemenita
priroda. Tie `alat {to vo ne{tata koi ne zavisat od ~ovekovata
samovolja nema pravda ni pravednost, t.e. tie ja baraat onaa ednakvost
koja ja priznava ~ovekot da ja priznaat i prirodata i slu~ajot: tie se
lutat {to ednakvite ne pominuvaat ednakvo. 1393 Zavidliviot saka drugiot
da bide ograben, bez {to i da e, ogolen, poni`en, povreden, me|utoa
voop{to ne se zanimava so mo`nosta na prenesuvawe na tu|iot posed
na sebe samiot. ^istiot zavidlivec ne e kradec ili izmamnik od
li~ni pobudi. Ako pak, predmet na zvista se li~ni osobini, znaewe i
ugled ne mo`e da se zboruva za kra`ba, me|utoa mo`e da se odgleduva
`elbata drugiot da ostane bez svojot ugled, ve{tini, dobar izgled ili
doblesti. 1394 Vo ovaa smisla treba da se pravi razlika me|u kanibalist
od zavist - koj go jade svojot neprijatel od omraza, i kanibalist koj go
jade svojot nerprijatel poradi glad. Isto taka, kaj ubistvo poradi navreda
- neprijatelot se ubiva od omraza, i ubistvo od koristoqubie -
drugiot se ubiva za da se ograbi. Profesionalniot kradec e pomalku
pottiknat od zavist, otkolku onoj koj podmetnal po`ar. 1395 Zavidliviot
e podgotven da si na{teti sebesi, ako smeta deka toa }e mu nanese
{teta ili }e go povredi liceto na koe mu se zaviduva. Ottamu izrekata:
]e go izede zavista. Zavidliviot ne se zadovoluva so toa da go so-
1392
Erida (od eris = razdor), bo`ica na razdorot (vo Rim Diskoridija).
Sprotivnost na Erida e Harmonija (vo Rim - Konkordija). Spored Hesiod postojat
dve bo`ici eridi: lo{a erida = (}erka na Zevs i Hera) okrutna erida,
koja go pottiknuva razdorite i vojnite i koja nikoj ne ja saka i dobra erida =
(}erka na Hron i Nikta) koja e poqubezna kon lu|eto, no koja ja pottiknuva
zavista (taa go frli jabolkoto na razdorot me|u Atina, Afrodita i Hera, a
na nego napi{a "za najubavata"). Spored Hesiod ("Teogenija") potomci na
Erida se: Algeja - bolka, Amfilogija - raprava, Androkrazija - kolewe, Ata -
ludost, Disnomija - bezzakonie, Leta - zaborav, Lima - glad, Fonea - ubistvo,
Hizminea - borba, Horkoa - zakletva, Malhea - bitka, Nikeja - kavga, Pon -
trud, rabota i Pseudeja - laga.
1393
V. [ek, H. Zavist, jedna teorija dru{tva, Algoritam, Beograd,
2008, str. 218-219.
1394
Ibid, st. 13.
1395
Vo zadnina na primerot na razornata `elba na zavidliecot e uvidot
deka na podolg rok bi mu bilo zna~itelno ponaporno da gi poseduva osobinite
ili imotot na onoj komu mu zaviduva i deka najdobriot od site svetovi
bi bil onoj vo koj ne bi gi poseduvale nitu onoj koj e predmet na negovata zavist
ni toj samiot. Taka, na primer, za politi~arot ~ij politi~ki stav e vtemelen
vrz zavista mu e popodnoslivo nacionalniot dohod po glava na `itel da
bide pomal i ist za site, odo{to da bide pogolem, a pritoa nekoi poedinci da
bidat pobogati od drugite. Ibid, st. 23.
739

~eka udarot na sudbinata i da se raduva na nesre}ata na sosedot, tuku i
pomaga na sudbinata. 1396
Zavista se razviva me|u ednakvi ili pribli`no ednakvi. Kolku
{to e pogolema ednakvosta me|u onie me|u koi se javuva zavista, toa zavista
e po`estoka: ednakvosta mo`e da se odnesuva na ra|aweto, srodstvo,
godini, `ivotna polo`ba, ugled vo op{testvoto, materijalna sostojba.
Zavista se ~uvstvuva koga ni nedostasuva samo malku od ne{to vo
sporedba so drugite. Aristotel go citira Hesiod: grn~arot mu zaviduva
na grn~arot. Im zaviduvame na onie ~ii uspeh i dobivka prtestavuvaat
za nas sram, a toa se pak onie koi ni se bliski i sli~ni. So sporedbata
so niv stanuva o~igledno toa vo {to sme zaostanale. Zavista
sekoga{ e zadu`ena so sporedba so sebesi, a kade {to nema sporedba
nema ni zavist: pa zatoa kralevite im zaviduvaat na kralevite, a pita-
~ite ne im zaviduvaat na milionerite iako se razbira im zaviduvaat
na dru|ite pita~i koi se pouspe{ni od niv. 1397 Nakratko, zavista naj-
~esto se javuva sprema kolega od strukata, a ne kon knezovite koi vladeat
so predeli zad sedum gori i sedum moriwa. 1398
Prethodnoto me|utoa ne zna~i deka taa ne e op{ta sklonost na
site protiv site. Taa e tamu kade {to ~ovekot koga }e vidi podobar od
sebe se ~uvstvuva kako otruen, vrie od zloba i pove}e nema `elba da
`ivee. Zavista ra|a le{evi. Zavista e ~uvstvo na neraspolo`enost i
omraza, za{to nekoj drug ima pove}e sre}a, uspeh, imot ili go bie podobar
glas. Zavista e zlonamerno ~uvstvo naso~eno kon li~nost i vodi
kon neraspolo`enie sprema onoj koj poseduva ne{to za {to se kopnee
ili e posakuvano od onoj koj zaviduva, sledeno so `elba da mu se nanese
{teta. Zavidliviot go ma~i i ~uvstvo na pomala vrednost sprema onoj
komu mu se zaviduva. Taa po pravilo e naso~ena kon lica koi vo stvarnosta
bi mo`ele da ni pretstavuvaat konkurencija. Predmet na zavista
e se {to mo`e da se protolkuva kako ne~ija li~na prednost vo odnos na
drugite: zdravjeto, stopanski dobra, dobar izgled, omilenost, sre}en
semeen `ivot, nova obleka. Seto navedeno i mnogu drugi ne{ta zna~at
presti`, a so toa i mo} i avtoritet nad drugite lu|e. Ottamu, agresivnata
ma|ija ima za cel da ja spre~i ili uni{ti taa nadmo}. 1399 Taa del-
1396
Ibid, st. 27.
1397 Rasel Bertrand, Osvojuvawe na sre}ata, Makavej, Skopje, 2003. st.
97-98.
1398
Vidi: [ek, H. op. cit, st. 192. 199. 203.
1399
@itelite na Aretama ne veruvaat vo mo`nosta od postoewe na prirodna
smrt. Pri~ina na site bolesti se li~nite neprijatelstva. Stopanskite
zagubi, slabata `etva, sto~nite bolesti, pa duri i nenadejnoto pojavuvawe na
povr{ina na lo{i karakterni crti - pijanstvo, silexistvo, impotencija, mrzlivost,
nevernost - seto toa se smeta za posledica na neprijatelskite i zavidlivi
nameri na drug... Ako semejstvoto e prisileno da prodade ne{to od svojot
imot - ku}ata, stokata ili zemji{teto - noviot sopstvenik podrazbira deka }e
740

uva kako sredstvo za voedna~uvawe. 1400 Istata taa uloga na magijata ~esto
ja ima i pravdata.
Pravdata e maskirana, prepravena zavist vo sklonost za izedna-
~uvawe (koga se ima pomalku, ili se zaostanuva vo odnos na drugite,
ili sklonost kon razlikuvawe (koga se ima pove}e, ili prednost vo
odnos na drugite). Predmet na pravdata e seto ona {to e predmet i na
zavista. Cel na pravdata egalitarizam (koga se saka da se spre~at razlikite
koi zna~at povolnost, prednost na drugite vo odnos na nas), ili
razlikuvawe (koga se saka da se spre~i ednakvosta koi zna~i gubewe na
na{ata povolnost, prednost nad drugite). Ona {to bilo uloga na ma|ijata
(vra`binite) vo spre~uvaweto na nadmo}ta koja ja pottiknuva pojavata
na zavista (negativno ~uvstvo - kompleks na podredenost, izedna~enost
ili nadredenost), e uloga na politikata vo spre~uvaweto na
nadmo}ta koja ja pottiknuva pravdata (negativno ~uvstvo - kompleks na
podredenost, izedna~enost ili nadredenost).
Ako, zavista, al~nosta i ~estoqubieto pravat ~ovekot za is~ezne
od ovoj svet, 1401 toga{ e nu`na i borba protiv zavista. Ottamu, dosega{nite
op{testva razvile razli~ni metodi za odbrana od zavista:
pozitivnoto pravo, religii koi propovedaat otka`uvawe ili nade` vo
nadomest na onoj svet, teorii za vrodenata nadmo}nost na elitata ili
pretstavi za ~udnite pati{ta na sre}ata. Taka na primer, hristijanstvoto
im vetuva{e na site podednakva milost bez ogled na prethodnite
zaslugi, Noviot zavet podu~uva da ne bideme zavidlivi. Povremeno vo
nego se sre}avaat predizvici tokmu na milost vo "smislata za pravi~nost,"
koja se otkriva kako zavist, vo prikaznite za zabludeniot sin 1402
i za vrabotenite vo lozjeto. 1403
stane predmet na zavist i omraza, za{to go prezel imotot. Osobeno za prodava~ot
se veruva deka se dodeka e `iv }e frla crna magija vrz kupuva~ot. V.
[ek, H. Zavist, jedna teorija dru{tva, Algoritam, Beograd, 2008, st. 68.
1400
Vidi: Ibid, str. 27-33 i 67.
1401
Talmud, op. cit. str. 161.
1402
Prikaznata zboruva za pomladiot sin koj od tatka si go zel svojot
del od imotot i otkako se potro{il re{il da se pokae i da se vrati doma. Pri
vra}aweto tatkoto im re~e na svoite slugu da go oble~at sin mu vo najubavata
obleka, da go obujat i da mu stavat prsten na rakata, a potoa da go zakolat najzgoenoto
tele i site da se veselat. Toa go naluti postariot sin koj se vrati od
rabota vo poleto i na tatkoto re~e: Eve ti slu`am tolku godini i nikoga{ ne
prekr{iv ni edna tvoja zapoved, a ti nikoga{ ne mi dade ni jare za da se poveselam
so svoite prijateli. A koga dojde ovoj tvoj sin koj go rasturi svojot
imot so bludnici, mu zakla zgoeno tele. Tatkoto mu odgovori: ^edo, ti sekoga{
si so mene i se {to e moe e tvoe, no treba{e da se veselime i da se raduvame,
zo{to ovoj tvoj brat, be{e mrtov, a o`ive, be{e izguben, a se najde
(Luka, 15, 25-32). Ovaa prikazna zboruva za golemodu{niot pre~ek na sinot od
strana na negovito tatko, pre~ek koj, soglasno storenoto, daleku gi nadminuva
741

Vo taa borba se razvile i mnogu dobronamerni predlozi za sozdavawe
na "dobro op{testvo" ili celosno "pravedno op{testvo." Me|utoa,
ovie razmisluvawa od samiot po~etok vodat vo pogre{na nasoka,
za{to poa|aat od pogre{nata pretpostavka deka toa bi moralo da bide
takvo op{testvo vo koe nema komu i na {to da mu se zaviduva. Takva situacija
ne mo`e nikoga{ da postoi, za{to ~ovekot sekoga{ neminovno
iznao|a novi povodi da zaviduva. Vo utopisko op{testvo vo koe site bi
imale ne samo ista obleka, tuku i isti izrazi na liceto, ~ovekot se
u{te bi mu zaviduval na drugiot na pretpostavenata, zamislena vnatre{na
sostojba na duhot koja mu dopu{ta pod maskata na egaliranoto,
sepak da ~uva i neguva sopstveno ~uvstva i misli. 1404 Ne postojat objektivni
merila na ona {to ~oveka go goni kon zavist. Tuka le`i zabludo~ekuvawata
na obi~niot ~ovek. Nasproti toa, postariot sin razmisluva spored
poimite - zakon, zasluga i nagrada, namesto spored poimite - qubov i milost.
Vsu{nost, radosta poradi vra}aweto na zabludeniot (izguberniot) sin e
alegorija za bo`jata qubov i negovata neograni~ena milost.
1403
Najdobar dokaz za toa deka vo hristijanstvoto pravdata se izedna-
~uvala so milosta e epizodata so rabotnicite na lozje. Spored taa prikazna,
carstvoto bo`je nalikuva na ~ovek doma}in koj izleze nautro da najmi rabotnici
za svoeto lozje. I koga se pogodi so naemnicite po gro{ na den gi isprati
vo svoeto lozje. I koga izleze pak okolu tretiot ~as vide drugi kako stojat
vo ~ar{ijata i im re~e: Odete i vie vo moeto lozje, pa }e vi dadam {to }e bide
pravo. I tie otidoa. A koga izleze pak okolu {estiot i devettiot ~as go napravi
istoto. A okolu edinaesettiot ~as izleze i najde drugi i im re~e: Zo-
{to stoite tuka cel den bez rabota. Mu rekoa: Nikoj ne ne najmi. Toj im re~e:
Odete i vie vo moeto lozje. A koga se stemni, gospodarot na lozjeto mu re~e na
svojot upravitel: Povikaj gi rabotnicite i plati im, po~uvaj}i od poslednite
do prvite. I taka dojdenite okolu edinaesettiot ~as primija po eden gro{.
Koga dojdoa prvite, pomislija deka }e primat pove}e, no i tie primija po eden
gro{. [tom go primija negoduvaa protiv domakinot velej}i: Poslednite rabotea
eden ~as, a ti gi izedna~i so nas koi gi pretrpevme tegobata na denot i
`egata. A toj se svrte kon eden od niv i mu odgovori: Prijatele ne ti pravam
nepravda, zarem ne se spogodi so mene za eden gro{. Zemi go svoeto i odi si, a
jas sakam na posledniov da mu dadam kolku i tebe. Ili zar nemam pravo da storam
so svoeto {to sakam. Ili tvoeto oko e zlo, za{to sum dobar. Taka poslednite
}e bidat prvi, a prvite posledni, a prvite posledni, za{to mnozina se
povikani, a malkumina izbrani (Matej, 20:1-18). Naravou~enie: sekoj {to }e
go prifati carstvoto bo`je, bez ogled kolku docna }e go stori toa, }e dobie
nagrada ednakvo kako onie koi najdolgo mu bile verni na boga. Ovaa parabola,
~esto se tolkuva i vo smisla deka duri i onie koi }e se pokajat podoca, steknuvaat
ednakva nagrada kako i onie koi bile presvrteni porano. Glavnata
poenta na prikaznata e sepak deka gospod spasuva spored svojata milost, a ne
spored na{ite zaslugi.
1404
Ibid, st. 20.
742

ata na politi~kite egalitaristi koi mislat deka dovolno e edna{ zasekoga{
odredeni neednakvosti vo svetot da se otstranat za da se dostigne
skladno op{tetsvo na ednakvite vo koe nema zavist. Koj e sklon
kon zavist, tie na koi zavista im pretstavuva pogonsko gorivo sekoga{
kaj drugite }e iznajdat ne{to na {to }e im zaviduvaat. 1405 Zavista nikoga{
ne miruva: sosema e beznade`en streme`ot kon op{testvo koe so
nekakvi op{testveni reformi bi se oslobodilo od zavista. 1406
Kako {to zavidliviot koj nekako mora da izleze na kraj so faktot
od postoeweto na neednakvosti vo `ivotot, taka i liceto koe e
predmet na zavista se obiduva od nea da se za{titi (pri {to i dvata
procesi mo`at naporedno da se ostvaruvaat vo eden ist ~ovek) taka
{to se svrtuva kon veruvawa, poslovici, ideologii itn., koi ovozmo`uvaat
relativno otstranuvawe na vlijanieto na zavista zaradi postignuvawe
kakov-takov du{even mir vo sekojdnevniot `ivot. 1407 Ottamu,
poradi zavidlivosta vo sekoja kultura se smeta ne samo pristojno, tuku
i prisilba za sekoja svoja prednost, novo dobro ili sre}en ishod da ne
se zboruva bez pritoa vedna{ da ne se spomne i nekakvov nedostatok,
falinka ili nesre}a. Sopstvenikot na nova kola vedna{ }e go spomne
svojot dolg, golemite anuiteti na zemeniot kredit, ili makotrpnoto
{tedewe, dobitnikot na loto ili onoj koj do{ol do neo~ekuvan finansiski
priliv odedna{ otkriva deka e dol`en na site strani, onoj koj
dobil napreduvawe na rabota vedna{ potsetuva deka novite napori }e
mu {tetat na zdravjeto. Vo mnogu kulturi, vklu~itelno i na primitivnite,
ovaa prisilba odi do tamu za sebe ili za ~len na semejstvoto da
ne se iznesuva bukvalno nikakva dobra vest. 1408 Ottamu, ako saka{ da
`ivee{ bez zavist, nikade ne spomenuvaj deka si sre}en. 1409 Vo ovaa
smisla, Oskar Luis opi{al vo koja mera vo edno meksikansko selo vladee
stravot od zavista. Onoj koj malku zboruva, ne se poveruva za svoite
delovni aktivnosti i se dr`i na oddale~enost e pomalku izlo`en na
rizikot deka }e stekne neprijateli ili deka }e dojde pod udar na kri-
1405
Ibid, str. 23.
1406
Ibid, str. 26.
1407
[ek, H. Zavist, jedna teorija dru{tva, Algoritam, Beograd, 2008,
st. 14.
1408 Ibid, str. 25.
1409
^ovek vo `ivotot ima ili nema sre}a i {to i da izvle~e od lotarijata
na `ivotot ne zavisi od sre}ata ili malerot na negoviot kom{ija.
Me|utoa, plemenskite kulturi vo koi zavista e najprisutna, kako indijanskite
plemiwa Dobuanci ili Navaho, voop{to ne gi poznavaat nitu poimot sre}a
ni poimot slu~aj. Taka na primer, dokolku ~oveka go udri grom toa nemninovno
se tolkuva kako posledica na `elbata na zavidliviot kom{ija. Op{tite
vrednosti kako zdravjeto, mladosta i decata re~isi sekade kako {to poka`uvaat
poslovicite na brojni narodi i razni na~ini na frlawe na uroci se za{-
tituvaat od "zli o~i." Ibid, str. 14
743

tiki ili zavist. Vo na~elo so drugite nikoga{ ne se zboruva za svoite
planovi ne{to da se kupi ili prodade ili da se odi na nekakvo patuvawe.
@enata ne im ka`uva nitu na kom{ivkata, ni na podale~nite rodnini
deka e trudna, deka {ie nov fustan ili deka za ve~era sprema
ne{to posebno. Ovde jasno se gleda stravot od zavista, odnosno "uroklivoto
oko" na drugite koi pretstavuvaat zakana za site na{i idni
planovi i vrednosi kon koi se stremime. Del od toj strav i natamu e
prisaten kaj golem broj prosveteni lu|e. Mnogu ne{ta kon koi se stremime
ili im se nadevame gi zadruva`me za sebe se dodeka ne po~neme da
gi ostvaruvame ili dodeka ne stanat sosema izvesni. 1410 Spored toa
kako nekoka{, taka i denes glavni sredstva za odbrana od zavista na
drug kon nas se: vozdignuvawe na ona {to e lo{o (prepravawe deka sme
nesre}ni) i premol~uvawe na ona {to e dobro. 1411
Primitivniot ~ovek so iracionalni obredi (ponekoga{ potpomognati
so upotreba na otrov) se stremi da mu nanese {teta na toj
komu mu zaviduva. I povisokiot ~inovnik vo birokratskata struktura
koj mol~e{kum go sabotira unapreduvaweto na kolegata, za{to potajno
mu zaviduva postapuva rakovoden od istite motivi. Razlikata e samo vo
upotrebenite sredstva. Primitivniot ~ovek - a ponekoga{ i pomalku
primitivniot - koj se zanimava so vra`bini za na drugiot da mu bide
isto tolku neprijatno kako nemu: tatko ili staratel koj steknal bogatstvo
i koj cicija{ki sprema svoite deca dodeka studiraat za i tie da
pominat preku istite te{kotii kako i toj, rakovoditel na pogon, upraven
odbor, {ef na oddelenie koj se protivi na na nabavka na ma{ini
koi rabotata ja pravat polesna ili na klima uredi, zatoa {to takvo ne-
{to nemalo koga toj bil pripravnik - seto toa se iracionalni oteletvoruvawa
na spartanskiot kompleks koi vo osnova sakaat edno isto:,
nekoj koj niv im e poznat, a ~esto i sosema nepoznat, treba da istrpi
isto tolku kolku i toj istrpel nekoga{. Tie sakaat da imaat drugar po
sudbina. 1412 Ova mu doa|a kako izjavata na edna slu`beni~ka pred svoite
kole{ki: "Jas se operirav od rak na dojkata, sega vam vi e redot."
Site pojavni formi na zavist mo`at da se svedat na: reakcii na
pobedenite kon pobednicite, na slabite sprema silnite, na pomalku
nadarenite kon pove}e nadarenite, na siroma{nite kon bogatite, na
poni`enite kon oholite. I ottamu {to sme vo postojana odbrambena
polo`ba sprema zavidlivcite, celokupniot op{testven `ivot dobiva
takov prizvuk. Toa spored Rega e op{testvenata funkcija na zavis-
1410
Ibid, st. 65.
1411
V. Ibid, st. 211. Site nie, vsu{nost, ne sme skloni na drugite da im
ovozmo`ime uvid vo svoite finansiski priliki, duri ni na najdobrite prijateli,
a pred se, ne na onie koi naizgled ne stojat tolku dobro kako nie. Ibid,
str. 319.
1412
Ibid, st. 57.
744

ta. 1413 Ostanuva podocna da proverime dali istoto mo`ebi ne va`i i za
funkcijata na pravdata.
Na krajot, moj stav e deka postoi bolna i nu`na sostojba na zavidlivost,
od koi prvata zaslu`uva da go zadr`i prekorniot naziv zavist,
a vtorata e onaa zavist koja mo`e slobodno da se nare~e i pravda.
Su{tinska odrednica za ova razgrani~uvawe mo`e da bide natprevarot
(agon). 1414 Ova proizleguva ottamu {to vistinski zavidlivata li-
~nost odnapred odbiva kakvo i da e natprevaruvawe, 1415 za razlika od
pravednikot koj smeta deka samo preku natprevar mo`e da se doka`uva
li~nata manifestacija na "nu`nata zavist." Ottamu, natprevatot
(agon) e `elba za pobeda na "nu`nata zavist" (pravdata) so mirni sredstva
(bez da mu se na{teti na drug: da se povredi, ubie). Natprevarot
(agon) e doka`uvawe na pravdata. Sekoe protivpravno nasilni~ko istaknuvawe
e doka`uvawe na zavista i zlobata.
5. NASO^ENOST KON DRUG
Pravdata e naso~ena e kon drugite (taa ne e naso~ena kon poedinecot
ili kon grupata koi ja manifestiraat, tuku) kon opredelen poedinec
ili grupa na lu|e i nivnite me|usebni odnosi (taa e naso~ena
kon drugite koi stojat vo opredeleni odnosi). Taa, isto taka, sekoga{
se pojavuva vo odnosi me|u pove}e lica: ako go tepa{ sinot edinec - postapuva{
dobro ili lo{o, a ako tepa{ edeno od pove}eto tvoi deca -
pokraj dobro ili lo{o, postapuva{ i pravedno ili nepravedno vo
odnos na drugite deca.
Toa {to pravdata e naso~ena kon drugite ne zna~i ni{to drugo,
tuku deka od nejzinata primena vo prv red imaat koris drugite. Nejzina
ideja ne e od nejzinoto manifestirawe da ima korist onoj koj e
praveden, tuku drugite: pravdata im koristi na onie so koi se postapuva
pravedno. Pravedniot ~ovek, isto taka, mora da ima korist od pravednoto
postapuvawe. Me|utoa, toa ne e idejata na pravdata: mo`no e
pravedniot da dobie od sekoj koj negovata postapka ja procenil kako
pravedna, no mo`e i da zagubi od sekoj koj negovata postapka ja procenil
kako nepravedna. Vpro~em, sekoj postapuva pravedno (ili nepravedno)
ili zatoa {to se pla{i deka }e zagubi ili zatoa {to se nadeva
deka }e dobie opredelena korist koja za nego pretstavuva sre}a. Idejata
na pravdata e ~ovekot da se motivira kon takvo postapuvawe koe
nema da bide opredeleno od postignuvawe li~na, tuku od op{testvena
korist, ne da se raboti za sebe (pri {to posredna korist od toa mo`e
1413
Vidi: Ibid, str. 233.
1414
Agon e naziv za borba, megdan, natprevar vo vite{kite igri kaj
starite Grci
1415
[ek, H. op. cit. str. 16.
745

da se ima i za drugite), tuku da se raboti za drug (pri {to posredna
korist od toa mo`e da se ima i za sebe).
Poa|aj}i od takviot stav ispa|a deka motivot kon pravedno povedenie
ne e priroden, ne e opredelen od stravot i nade`ta za postignuvawe
korist za sebe i za svoite najbliski (za onie koi gi sakame),
tuku od stravot i nade`ta za postignuvawe korist za drugite koi ne
spa|aat me|u na{ite najbliski, za tu|a korist (za onie koi ne gi sakame).
Ottamu, pravdata ~esto se opredeluva kako moralna dol`nost,
kako moralna kategorija koja morame da ja po~ituvame isto kako {to
se dol`nostite da ne se la`e, da ne se prekr{uva vetenoto, kako ne{to
vredno samo po sebe i za sebe, kako kategori~ki imperativ koj treba da
ne nau~i da bideme ~esni kon drugite i koga pokraj nas nema nikoj drug,
ili da bideme ubavo oble~eni (so kostum i so vratovrska) i koga sme
me|u `ivotni, za{to navedno na sme se oblekuvale za drugi, tuku za
sebe i po sebe.
Isto taka, veruvam nikoj nema da se iznenadi ako ka`ete deka
ste mu se obratile na nekoj prijatel za pomo{, no ne i obratno, ako
tvrdite deka prijatelot vi se ponudil da vi pru`i nekakva pomo{.
Mislam duri deka mnogumnina }e se soglasat deka e i nevkusno prijatel
da ti se javi preku telefon i da ti re~e: "Ima{ li potreba odpari.
Slu{aj, iako gi nemam ni za sebe dovolno, ba{ denes mi dojde `elba
tebe da ti gi podaram, ili barem da ti gi pozajmam." Ili, nekoj drug, so
sledniov predlog: "Slu{aj poznavam eden dobar psihijatar, koj ovie
denovi e posloboden, pa sakam da ti go prepora~am da go poseti{."
Seto toa e nevkusno isto tolku kolku nekoj da Vi se javi i da Vi ka`e:
"Ti se javiv da te pra{am da ne ima{ slu~ajno `elba da me vodi{ na
ve~era," ili "Slu~ajno sum sloboden, pra{aj me {to bilo, za{to sum
raspolo`en da ti dadam sekakov sovet." So drugi zborovi, duri ni
drugarite i prijatelite, ednakvo kako i pravdata, ne ni se potrebni zaradi
niv, tuku zaradi nas samite. Da be{e poinaku, sekoj od nas sekojdnevno
}e im se javuva{e na svoite prijateli so ponuda da im stori nekakva
dobrodetel, a ne obratno. Vo taa smisla e i onie narodnite: "Nikoj
ne te bara koga ti treba, tuku koga mu treba{," i "Nikoj ne te bara
za da ti ponudi i dade, tuku da ti pobara i zeme." Nakratko: pravdata ja
pravime sprema drugi no sekoga{ zaradi sebe.
Pravdata kako i pravoto iako ve{ta~ki tvorbi na lu|eto se
osmisleni zaradi postignuvawe na edinstvena cel - bezbeden zaedni~ki
`ivot me|u lu|eto, no ne zaradi bezbednosta (korista) na drugite, tuku
zaradi sopstvenata bezbednost, ili poto~no zaradi sopstvena korist.
Zatoa se veli deka pravdata ja izmislile slabite za so nea da bidat silni.
So pomo{ na pravdata e silen i slabiot, ako taa mu garantira
negovata sigurnost. Pravdata veli: "Jas, iako poslab, nema da gibam vo
tvoite interesi, ako ti, iako posilen, ne giba{ vo moite interesi."
No koja e garancijata za toa. Nema bezbednost ako pravdata ne ja gar-
746

antira nekoj tret, nekoj {to e nezainteresiran i nepristrasen vo
odnos na ona {to jas ili nekoj drug go imame ili nemame.
Za nadminuvawe na ovaa te{kotija ~ovekot najprvo go izmislil
gospod: ako jas gibnam vo tvoeto, a ti vo moeto NEKA GORIME VO
PEKOLOT. No ako ona {to mene me vodi e mojata li~na korist, kakva
satisfakcija imam {to }e te nema ni tebe ni tvoeto, ako me nema ni
mene ni moeto.
Vtoriot obid be{e NEKA NE PE^E SOVESTA. No nitu moralot
ne go re{i problemot na sudbinata na ona {to jas bespovratno
go gubam ili dobivam. Mala ili nikakva e mojata uteha ako tebe te
pe~e sovesta dodeka pod pokrivot na mojata ku}a u`iva{ vo mojata
hrana.
Toj problem delumno go re{i pravoto koe se potpre vrz silata
na vlasta i re~e NEKA TE KAZNI I OBE[TETI DR@AVATA. Velam
samo delumno, za{to pravoto go re{i problemot so gibaweto na
poslabiot vo ona {to mu pripa|a (vo interesot) na posilniot, no ne i
obratno. A tokmu toa e glavniot problem na pravdata koj treba da go
dore{i pravoto za da se nare~eno dobro pravo - pravo vo koe e sodr`ana
i pravdata.
Od prethodno ka`anoto moj stav e deka mo`at da se izvle~at i
slednive definicii na pravdata.
- Pravda e povrzuvawe na sopstevniot interes (celta) so interesot
(celta) na drug, zaradi postignuvawe na zaedni~ka sre}a (koja po
mo`nost, ako za mene ne mo`e da bide pogolema, da bide barem ednakva),
koja pa|a na zaedni~ka smetka (koja po mo`nost, ako za tebe ne
mo`e pomala, da bide barem ednakva). 1416 Pravdata, me|utoa ne e samo
podelba (raspredelba) na dobra (nagradi, sre}i) pri{to ~ovekot se
stremi kon pove}e ili barem kon ednakvost vo dobivkata, tuku i podelba
(raspredelba) na zla (tovari, kazni, nesre}i) pri{to ~ovekot se
stremi kon pomalku ili barem kon ednakvost vo zagubata. ^uvstvoto za
pravda e, vsu{nost, ona {to za Jering e smislata za zaedni{tvo: oplemeneta
forma na egoizam, egoizam na ~ovek koj gleda dovolno daleku za
da znae kako uslovite za negovata sre}a ne se nao|aat samo vo ona {to
neposredno e povrzano so nego samiot, {to mu pripa|a isklu~itelno
nemu, tuku istovremeno i so ona {to toj go deli so drugite. 1417 Toa mislewe
e blisko i do stanovi{teto, spored koe lu|eto se stremat kon
zaedni{tvo (stado) se dodeka imaat zaedni~ki neprijatel komu ne
mo`at sami da mu se sprotivstavat. [tom }e se po~uvstvuvaat silni,
sigurni i samodovolni tie se svrtuvaat kon sebe. Toga{ zaednicata
ve}e ne im e potrebna. Da be{e silen kako lavot, ~ovekot otsekoga{
}e `ivee{e sam (so svoite najbliski). ^ovekot e lav se dodeka mo`e
samiot da gi zadovoluva svoite potrebi: dodeka si obezbeduva hrana za
1416
Vidi: Jering, R. Ciq u pravu, str. 102 i 104.
1417
Vidi: Ibid, str. 104.
747

sebe i za svoite lav~iwa. Vo istiot moment koga toa ne mo`e da go stori
stanuva su{testvo polno so qubov kon drugite lavovi. 1418
- Pravdata (pravednosta) e op{testven interes za nepristrasno
vospostavuvawe ramnote`a (srazmernost ili proporcija) spored kriteriumot
na zaslugata, nasproti poedine~niot interes koj po priroda
na ~ovekot se manifestira spored formulata: maksimalno zadovolstvo
(najgolema dobivka) - minimalna bolka (najmala zaguba). Nakratko,
pravdata zna~i dominacija na op{testveniot (javniot) navidum na
{teta na individualniot (privatniot) interes, zaradi postignuvawe i
odr`uvawe na ~esen i dostoinstven zaedni~ki `ivot na lu|eto. (Zaedni~kiot
`ivot na lu|eto se obezbeduva i so pomo{ na zakonsko nepravo,
a dostoinstven zaedni~ki `ivot, samo so pomo{ na nadzakonskoto
pravo - pravdata).
- Pravdata e vrednost (~uvstvo: strav i/ili nade`) koja kaj poedinecot
predizviluva pokornost kon opredeleni relevantni pravila
(na~ela) zaradi postignuvawe na individualna korist no, koja{to
spontano (avtomatski) vodi kon zaedni~ka korist.
- Pravda e da ti se obdeni bez na drug da mu se stemni! Nepravda
e da vi se obdeni so toa {to na drug }e mu se stemni!
- Pravdata e idealna raspredelba na ~ovekovite interesi i idealno
re{avawe na sudirite vo vrska so tie interesi.
- Pravda e pravewe kako {to sakaat drugite, no samo toga{ koga
toa e vo moj interes.
A ako interesot e izvor, motiv, `elba za sekoe dejstvuvawe,
vklu~itelno na pravednoto dejstvuvawe (manifestirawe na pravda)
promena na toa dejstvuvawe mo`e da se bara samo vo promenata na interesot.
Ako na A mu e interes da se o`eni so B, vo toa mo`e{ da go
spre~i{ samo ako mu go izbie{ ili promeni{ interesot za liceto B
(na primer, ako napravi{ da go marzi ili pove}e da ne go saka liceto
B, ili premnogu da go zasaka i da go svrti interesot kon liceto G).
6. OSNOVNI VIDOVI PRAVDA
Obi~no se smeta deka pravdata ima pove}e pordra~ja: moralno,
pravno i politi~ko {to vo osnova e to~no ako se raboti za nejzino
isklu~itelno pomestuvawe samo vo sferata na moralot, vo sferata na
pravoto ili samo vo sferata na politikata. Trgnuvaj}i od tie pozicii
pravdata e zazemawe stav za ispravnosta (pravednosta/nepravednosta):
na ~ovekovite dejstvija relevantni vo ramkite na moralnot (moralna
pravda), na ~ovekovite dejstvie relevantni vo ramkite na pravoto
(pravna pravda), na postakite na dr`avnata vlast (politi~ka pravda),
1418
Vo taa nasoka i Ni~e: Silnite so prirodna nu`nost se stremat
kon razdvojuvawe, isto kako {to slabite se stremat kon zdru`uvawe vo stado.
Ni~e, F, Geneologija morala, Dereta, Beorad, 2003, str. 259.
748

na instituciite na sistemot: demokratija, pluralizam itn. (socijalna
pravda). Glavnite podelba na problemite na pravdata sepak treba da se
pomesti vo sferite na individualnoto i grupnoto povedenie na ~ovekot
i ottamu da se tvrdi deka postoi:
1. pravda kako problem na opravduvawe na individualnoto povedenie
na ~ovekot (poedinecot) - komutativna pravda i,
2. pravdata kako problem na opravduvawe na postavenosta i deluvaweto
na dr`avata i nejzinite institucii - distributivna pravda.
Pritoa, so ovaa podelba ne se negira deka i vo prvata i vo vtorata
sfera na pravdata mo`e da se raboti za problem na procena na
odnesuvaweto (individualno ili institucionalno) kako od aspekt na
moralot, taka i od aspekt na pravoto i politikata. Toa so drugi zborovi
zna~i deka pravdata vo prv red treba da se posmatra kako komutativna
ili distributivna, i pritoa, bez razlika dali se posmatra vo ramkite
edeniot ili vo ramkite drugiot vid pravda, sekoga{ mo`e i treba
da se analiziraat kako nejzinite moraleni, taka i nejzinite pravni
i politi~ki aspekti.
1. PRAVDATA KAKO PROBLEM NA OPRAVDUVAWE NA
INDIVIDUALNOTO POVEDENIE NA ^OVEKOT - KOMUTATIVNA
PRAVDA
Kaj pravdata kako problem na opravduvawe na ispravnosta na
~ovekovoto povedenie, na povedenieto na poedinecot, na negovoto individualno
povedenie, se bara odgovor na pra{aweto: dali e ispravno
ili ne ispravno i ottamu dali mo`e da se oparavda opredeleno poedine~no
~ovekovo dejstvie: storuvawe ili propu{tawe. Ottamu, vo zavisnost
od toa dali negovoto povedenie mo`e ili ne mo`e da se opravda,
zboruvame za pravedno ili nepravedno povedenie, ili, iako poretko,
vo zavisnost od nositelot na takvoto povedenie, za praveden i nepraveden
~ovek - komutativna pravda.
Ovde ne stanuva zbor za pravdata kako problem na postavenosta
na ~ovekot, za{to vo toj slu~aj treba da raspravame za opravdanosta na
povedenieto bilo na prirodata bilo na gospod, vo zavisnost od toa
kogo go smetame za tvorec na ~ovekot. A toa se pra{awa od sferata na
prirodnite nauki i religijata.
Od pravdata kako problem na poedinecot ima potreba zaradi
negovo menuvawe so popravedna distribucija na nagradi i kazni koi se
nu`en uslov za obezbeduvawe na poispravno, a tia zna~i popravedno sega{no
i idno povedenie na poedinecot vo zaednicata. Ovde se pretpostavuva
deka poedincite se lo{i ili ne se dovolno dobri i ottamu ima
potreba od pravda (se pojavuva problemot od nedostig na pravda). Dokolku
poedincite se dobri nema potreba od pravda. Nakratko, komutativnata
pravda e streme` kon podobruvawe na nagradite i kaznite zaradi
podobro povedenie na poedinecot.
749

2. PRAVDATA KAKO PROBLEM NA OPRAVDUVAWE NA
POSTAVENOSTA I DELUVAWETO NA DR@AVATA NEJZINITE
INSTITUCII - DISTRIBUTIVNA PRAVDA
Pravdata kako problem na opradvuvawe na ispravnosta na postavenosta
i deluvaweto (storuvawa i propu{tawa) na dr`avata i nejzinite
institucii (nejzini zakoni, nejziniot praven poredok, sistemot
na vospituvawe i obrazovanie, socijalnite slu`bi, itn. itn).
Ottamu zaboruvame za pravedna ili nepravedna dr`ava ili za pravedni
ili nepravedni institucii na dr`avata, za pravedni ili nepravedni
zakoni - distributivna pravda.
Raspravata za postavenosta na dr`avata i nejinite institucii e
mo`na za{to takvata rasprava se sveduva na opravduvawe na povedenieto
na ~ovekot kako nivni tvorec. Pritoa, nas ne ne interesira negovoto
povedenie za da go nagradime ili kaznime, tuku za da go procenime
kvalitetot na negovata tvorba od aspekt na toa dali mo`e da bide
podobra. Ottamu, od pravdata kako problem na dr`avata i nejzinite
institucii ima potreba zaradi nivno menuvawe so popravedna dr`ava
i institucii kako se nu`en uslov za obezbeduvawe na poispravna, a toa
zna~i popravedna sega{na i idna distribucija na op{testvenite dobra
vo zaednicata. Ovde se pretpostavuva deka dr`avata i nejzinite institucii
se lo{i ili ne se dovolno dobri i ottamu ima potreba od pravda
(se pojavuva problemot od nedostig na pravda). Dokolku dr`avata i
instituciite se dobri nema potreba od pravda.
Nakratko, distributivnata pravda e streme` kon podobra dr`ava
i dr`avni institucii (pravo, obrazovani itn) zaradi popravedna
raspredelba na op{testvenite dobra.
7. EDNAKVOST ILI RAMNOTE@A
Ednakvosta 1419 e na~elo spored koe site lu|e se ramnopravni,
odnosno izedna~eni vo obvrskite i pravata. Ednakvosta ja podrazbira
razli~nosta, odnosno podrazbira postoewe neistovetni subjekti koi
treba da bidat ednakvo tretirani. Na~elto na ednakvost opfa}a: 1.
Op{testvena ednakvost - na~elo spored koe sekoj ima ednakvi mo`nosti
za razvivawe na sopstvenite sposobnosti i potencijali, za steknuvawe
znaewa i za zazemawe odredena polo`ba na op{testvenite skalila.
2. Politi~ka ednakvost - na~elo spored koe sekoj ima pravo na u~estvo
vo politi~kiot `ivot (pravo da se u~estvuva vo vlasta, da se u~e-
1419
aequalitis = ednakvost, ramnost. aequalis = ednakov, ramen (lat.),
isotes = ednakvost, ison = ednakov (gr~.), egalite = ednakvost. egal = ednakov
(fran.), igualdad = ednakvost. igual = ednakov ({pan.), igualita/equabilita =
ednakvost. uguale/equabile = ednakov (ital.), equality = ednakvost. equal =
ednakov (angl.), gleicheit = ednakvost. gleich =ednakov (ger.)
750

stvuva vo procesite na odlu~uvawe, da se izbira i da se bide biran). 3.
Ekonomska ednakvost - na~elo spored koe sekoj ima pravo na ednakov
tretman vo ekonomskite odnosi, vo raspredelbata na op{testvenoto
bogatstvo i vo mo`nostite za koristewe na ekonomskite izvori na
dr`avata. 3. Pravna ednakvost - na~elo spored koe sekoj ima pravo na
ednakva pravna za{tita pred sudovite i drugite pravosudni organi i
sekoj e ramnopraven vo procedurata pred sudovite. 4. Ednakvost pred
zakonot - na~elo spored koe zakonite i podzakonskite akti va`at
ednakvo za site gra|ani vo ista ili sli~na situacija (lu|eto se subjekti
na isti zakonski odrednici i licata i grupite nemaat posebni zakonski
privilegii). 1420 5. Ednakvost na tretmanot - na~elo spored koe
poedinci, strukturi i organizacii postapuvaat so site na istoveten
na~in vo istovidni ili vo sli~ni situacii. 1421
1420
Ovde ne smee da se previdi deka zakonite ne se pravat za da izedna-
~uvaat site (da gi pravat ednakvi lu|eto). Tie nemaat za cel da ja ozakonuvaat
ednakvosta, za{to ako site sme ednakvi za toa ne ni treba zakon, tuku samo
eden proglas deka se soglasuvame edna lista na prava i dol`nosti va`i ednakvo
za site. Zakonite imaat za cel da gi ozakonuvaat neednakvostite. Dokolku
site imavme ednakvi prava (pr. ednakvo pravo na vr{ewe javna funkcija) nema
potreba toa da mi se ka`e so Ustav ili so zakon. Zakonot e tuka za da ka`e:
site imaat pravo na vr{ewe javna funkcija - ako...!, site imaat pravo na penzija
- ako...!, site imaat pravo na bilo {to: - ako...! Zakonot veli vie ste razli~ni
no ako napravite ne{to ednakvo so drug koj ima takvo pravo }e go dobiete
i ti toa pravo. Ako zavr{i{ fakultet }e bide{ vraboten kako advokat,
a ako ne ja nadmine{ razlikata (ako ne zavr{i{ fakultet) }e ostane{ tamu
kade {to si, nema da ima{ pravo da stane{ sudija, advokat i sl.
1421
Treba da se pravi razlika me|u razli~nite vidovi ednakvost. Formalna
(juridi~ka) ednakvost, formalno na~elo na ednakvosta (dogmatski: na
ramnopravnost) e na~eloto izrazeno so pravnoto pravilo site pred zakonot se
ednakvi, ednakvost pred zakonot, ramnopravnost (ednakvost vo pravoto):
"Site pred zakonot se ednakvi i imaat pravo, bez kakva i da e diskriminacija,
na ednakva za{tita na zakonot." (Spored A. Frans toa e ...majestetska ednakvost
na zakonot koja i na bogatiot i na siromaviot podednakvo im zabranuva
da kradat leb i da spijat pod mostovi. Nie bi ka`ale, ednakvost na zakonot
koja i na bogatiot i na siromaviot za pita~ewe im se zakanuva so ednakva kazna
od 30 evra). So formalnoto na~elo na ednakvosta odat i pravnite maksimi:
suum ius summa iniuria i dura lex sed lex, se razbira vo negativna konotacija.
Liberalno na~elo na ednakvosta: sekoj ~ovek treba da ima ednakvi
{ansi, mo`nosti, vo ostvaruvaweto na svoite potrebi za `ivot, odnosno za
kvalitet na `iveeweto. Ne treba da se pravi ravenstvo i me|u "ednakvosta" i
"ramnopravnosta" od kade potoa proizleguva pogre{noto tvrdewe: lu|eto se
ra|aat ednakvi. Razlikite me|u siroma{niot i bogatiot ne mo`at da se falsifikuvaat
so pomo{ na formalnata (juridi~ka) ednakvost ili transcedentnata
ednakvost (ednakvost na site pred gospod).
751

Ednakvosta me|utoa ne e biten element na pravdata. Naizgled se
~ini deka e pravedno ona {to e ednakvo, {to i e, no ne za site, tuku
samo na ednakvite. A i neednakvoto se ~ini pravedno, pa i e, no ne za
site, tuku samo za neednakvite, veli Arsistotel. 1422 I toa tvrdewe e
to~no, Ottamu, ni ednakvosta, nitu neednakvosta, tuku ramnote`ata e
biten element na pravdata. Su{tina ili priroda na pravdata e vospostavuvawe
na ramnote`a me|u dve ili pove}e ednakvi ili neednaki ne-
{ta. Osnovni instrumenti, pak, za ostvaruvawe na pravdata se silata i
nepristrasnosta. Toj fakt }e se obideme da go doka`eme.
Pravdata kako op{t poim pretstavuva ednakvost na odnosite,
t.e. kako ednakvo postapuvawe so ednakvite ne{ta i neednakvo postapuvawe
so neednakvite ne{ta, srazmerno so nivnata neednakvost, 1423
pri {to "srazmerno" ili "proporcionalno" zna~i deka ne{to vo
opredelen slu~aj, soglasno so relevantnite konkretni okolnosti, e validno
odmereno (na primer, ne~ija zasluga ili pridones). 1424 Idejata na
pravda, veli Jering, e so interesot na op{testvoto barana i sprema
nego odmerena ramnomernost me|u aktot i negovite posledici sprema
storitelite, t.e. lo{oto delo i kaznata i dobroto delo i nagradata.
Nikade, vo nejzinata vtora smisla, taa ramnomernost ne e ostvarena vo
tolkava mera kako na planot na razmenata. Pri razmenata sekoja strana
blagodarej}i na protivuslugata vo prosek dobiva tolku kolku samata
dala, t.e. nagradata (nagrada za trudot i cena na stokata) vo prosek
e ekvivalent, taa po pravilo pretstavuva ekonomska vrednost na uslugata
vo daden moment. Taka, ekvivalentot mo`e da se ozna~i kako ostvaruvawe
na pravdata na ekonomsko podra~je. 1425 Ekvivalentot e ostva-
1422
Aristotel, Politika, Globus/Sveu~ili{na naklada, Zagreb, 1988. str. 90.
Lu|eto razmisluvaat za pravdata vo smisla na ednakvost. Me|utoa, vistinskata
ideja na pravdata e ednakva raspredelba na ne{to na onie koi se ednakvi, a
neednakva raspredelba na ne{to na onie koi ne se ednakvi. Lu|eto, spored
Aristotel, a toa e ispravno, ne se ednakvi na ovoj na~in i zatoa e pogre{no
ednakvo da se uva`uvaat.
1423
Pravdata nalo`uva so ednakvite da se postapuva ednakvo, a so razli~nite
razli~no vo srazmernost so nivnata razli~nost. Radbruh, G, Filozofija
prava, str, 70.
1424 Jeli}, Z. Vladavina prava i pravna politika, Pravni `ivot, Beograd,
2009/14. str. 329 (309-358).
1425
Utvrduvaweto na kaznata e ne{to proizvolno, do nea se doa|a so
pozitivna odredba na dr`avnata vlast, a meriloto koe taa vlast pritoa go
primenuva e krajno elasti~no, nesigurno. Utvrduvaweto na ekvivalentot, me-
|utoa e rezultat na najgri`livi ispituvawa na iskustvoto koe site u~esnici
neprestano go obnovuvaat, nagradata e ~uvstvitelna kako `ivata vo barometar,
se ka~uva i pa|a pri najmali promeni vo ekonomskata atmosfera. Ako se
pra{am: kade idejata na pravdata najsovr{eno e ostvarena vo na{ite op{testveni
ustanovi, odgovorot }e glasi: vo razmenata. Ako se pra{am: kade toa
752

uvawe na idejata na pravda na podra~jeto na razmenata. Za{to pravdata
- izrazeno jasno i razbirlivo - ne e ni{to drugo, tuku ona {to mu
odgovara na site pri {to site mo`at da opstanat. Pritoa, edna od najvisokite
zada~i vo razmenata e vo site odnosi da se ostvari {to pove-
}e na~eloto na ekvivalentot. 1426 Egoizmot na edniot se sprotivstauva
na egoizmot na drug, prviot e naso~en kon toa pove}e da zeme, a ovoj
vtoriot {to pomalku da dade. To~kata na indiferencijata, ili nulta
to~ka, na koja dvata egoizmi doa|aat vo ramnote`a e ekvivalentot.
Ekvivalentot e so iskustvo iznudena ramnote`a me|u uslugata i protivuslugata,
iznos na nagradata (realnata usluga) kaj koja dvete strani
go ostvaruvaat svoeto pravo, a nitu ednata ni drugata ne gubi. 1427
Pritoa, op{testvoto ima ne samo pravo, tolku i dol`nost vo interes
na individualniot egoizam da mu se sprotivstavi na sopstveniot interes.
Interesot na op{testvoto, me|utoa, e naso~en kon ona {to mu
odgovara ne samo na poedinecot, tuku i na site, pri{to site mo`at da
opastanat, a toa kako {to ve}e e zabele`ano ne e ni{to drugo tuku
pravda. Taa se nao|a nad slobodata. Poedinecot ne postoi samo zaradi
sebesi, tuku i zaradi svetot - ottamu slobodata, toa {to mu odgovara na
poedinecvot, mora da mu se podredi na pravdata, na ona {to mu odgovara
na site. 1428
najrano se slu~ilo, odgovorot, povtorno }e glasi: vo razmenata - razmenata i
nagradata soodvetnoto voobli~uvawe go steknale porano od dr`avata i kaznata.
Ako, najposle pra{am: kade vo svetot e najramnomerna, odgovorot i tret
pat }e bide: vo razmenata. Pravoto i kaznata od ovaa strana na grani~nite
stolbovi se poinakvi odo{to od onaa strana, me|utoa cenata i nagradata ne
znaat za grani~ni stolbovi, iako, pozitivnite dr`avni ustanovi (carinite i
danocite) vo razli~ni dr`avni podra~ja sekako deka mo`at da se ispre~at na
patot na nivnoto celosno izedna~uvawe. Jering, R, Ciq u pravu, str. 109.
1426
Poimite "nagrada" i "ekvivalent" ne se poklopuvaat. Ekvivalentot
mo`e da se sostoi i vo ne{to drugo, a ne vo nagrada (vo realna usluga), a
nagradata ne mora da sodr`i ekvivalent, taa mo`e da go nadminuva negoviot
iznos ili da zaostanuva zad nego. Pod ekvivalent podrazbirame, ramnomernost
me|u uslugata i protivuslugata, merena spored vrednosta na dobrata i
uslugite do koi vo razmenata se do{lo po pat na iskustvo. Ibid, str. 69-70.
1427 Ibid, str. 70.
1428
Ibid, str. 72. Pra{ajte go Antisten, {to im odgovorile lavovite na
zajacite koi govorej}i vo Sobranieto barale ednakvost za site. V. Aristotel,
Politika, Globus/Sveu~ili{na naklada, Zagreb, 1988. str. 102. Inaku, koga sme ve}e
kaj Antisten, interesno e da se napomne deka toj velel deka sprema politikata
treba da se zazema stav kako sprema ognot: "da ne mu se pribli`uva{ premnogu
blizu za da ne se ope~e{, a nitu da se odvojuva{ premnogu daleku za da ne
zamrzne{." Na Atiwanite im sovetuval magariwata vo narodnoto sobranie so
glasawe da gi imenuvaat za kowi. A na nivnoto protivewe deka toa e besmisleno
im velel: "Zo{to da ne? Kaj vas nekoj, iako ni{to da ne razbira, mo`e
753

Postojat avtori {to ja veli~at ednakvosta. Ednakvosta, me|utoa
ni oddaleku ne e univerzalna vrednost. 1429 Taa e osobeno opasna ako
se sfa}a kako egalitarizam 1430 za{to namesto kon pravda vodi kon zavist.
Kolku {to pravnata ednakvost e od `ivotno zna~ewe za demokratijata,
isto tolku mo`e da bide i lizgava po~va, veli Flajner. Za{to
taa zastapuva vid na fanatizam i zavist spored koja kon site lu|e vo
site oblasti na `ivotot bi trebalo da se ima ist odnos i koja kako
nedemokratski gi otfrla razlikite koi se zasnovaat vrz povisokoto
obrazovanie, vospituvaweto, uvi|ajnosta, predanieto itn. 1431 Vo taa
smisla, vo deloto "Socijalizam vo dvaesetiot vek (1956)" A. Luis go
postavuva slednovo pra{awe: Pod uslov site da `iveeat vo izobilstvo,
dali bi bilo nepodnoslivo ili nepravedno nekoi da imaat pove}e
od drugite? Na primer, ako najmaliot godi{en prihod bi bil 3000 funti,
dali bi bilo stra{no, ako nekoi lu|e bi imale 30.000 ili 300.000?
Na ova pra{awe egalitaristite o~igledno bi odgovorile potvrdno.
Ako gi pra{ate zo{to? odgovaraat otmeno - "socijalna pravda." No,
toa ne e ni{to drugo, tuku zgodna parafraza na politi~arite za zavista.
Socijalna pravda e semanti~ka izmama ednakva na prikaznite za
Narodna demokratija. Taa zna~i deka vo okolnosti koga site imaat se
vo izobilstvo deka e ispravno da se mrazi onoj koj ima pove}e. Duri i
koga najtupiot gra|anin ~ii mentalni sposobnosti edvaj se dovolni za
popolnuvawe na liv~e vo sportska oblo`uvalnica u`iva `ivoten standard
koj mu obezbeduva poseduvawe na sopstveno vozilo, egalitaristite
}e go naveduvaat da go iska`e svojot revolt na izborite za{to vozi
samo so krevawe na raka, t.e. so glasawe, da stane vojskovoditel. Za{to, besmisleno
e da se ~isti p~enkata od plevata (kakolot) i za vojna da se izdvojuvaat
nesposobnite, a dunsterite da ne se odbivaat od dr`avnata uprava. Zatoa,
koga dr`avata pove}e ne mo`e da gi razlikuva sposobnite od nesposobnite,
toga{ taa vedna{ i propa|a. V. \uri}, M. Istorija helenske etike, str. 294
1429
Ednakvosta ja ukinuva nu`nosta na egzistencijata: ako ne mo`am da
se razlikuvam od drugite, toga{ seedno e dali postojam ili ne postojam: za{to
drugite me nadomestuvaat. Nakratko, jas postojam zatoa {to se razlikuvam od
drugite, a od drugite se razlikuvam za{to postojam. Foerbah, L. Predavanja o
su{tini religije, Kultura, Beograd, 1955, str. 171.
1430
Koga bi postoele ne samo ednakvi {ansi vo tekot na `ivotot na poedincite,
tuku i me|usebno ednakvi lu|e kako {to toa go mislat egalitaristite,
toga{ `ivotot vo takvoto op{testvo bi nalikuval na trka vo koja site
tr~aat so ista brzina i istovremeno stignuvaat na celta niz koja mo`e da pomine
samo eden. V. [ek. H, op. cit. st. 280. Ednakvosta na {ansite trpi poradi
neednakvite sposobnosti na poedincite da ja iskoristat prilikata so ist ili
pribli`n uspeh. Ibid, st. 284.
1431
V. [ek, H. op. cit. st. 271.
754

"mini moris" dodeka drugite vozat avtomobili od markata "bentli."
1432 Ednakvosta na po~etokot mo`e da se bara vo ime na pravdata
(po~etna ednakvost), a na krajot edinstveno vo ime na zavista. Sekomu
negovoto, vika pravdata, sekomu isto govori zavista. Posebno nedvosmislen
i drasti~en primer na zavista e onoj koj se podnesuva na vrodenite
ili sudbinski uslovenite prednosti, sprema koi voop{to ne doa|a
predvid baraweto za pravednost (ili bi moralo da bide upateno
kon prirodata ili kon tvorecot) - na primer, koga devojka frla solna
kiselina ili vitriol vo liceto na svojata poubava soperni~ka. 1433
[eler bez zaobikoluvawe na ovoj na~in ja opi{al me|usebnata
vrska na resantimanot (lutina poradi zavist) 1434 i baraweto za ednakvost:
Modernoto u~ewe za ednakvosta voop{to - bez ogled na toa dali
se javuva vo vid na vostanovuvawe na fakti ili vo vid na moralno "barawe,"
ili i vo ednoto i vo drugoto - pretstavuva o~igledna posledica
na resantimanot. Za{to, zarem postoi nekoj {to ne uviduva deka zad
naizgled taka bezazlenite barawa za ednakvost - za kakva i da e ednakvost:
moralna, imotna, op{testvena, politi~ka ili crkovna - sekoga{
i sekade se krie `elbata za uni`uvawe na onoj koj e nad ili koj poseduva
pove}e - zavisno od vrednosta na meriloto - na nivoto na onie
dolu. Vo borbata za mo} - na koe bilo pole - nikoj koj se ~uvstvuva silen
ili milostiv ne bara da dobie ednakvost! Samo onoj koj se pla{i
da ne zagubi bara ednakvost kako op{te na~elo. Baraweto za ednakvost
sekoga{ e berzanska {pekulacija! Bezmalku e zakonitost stavot spo-
1432
Dogmatici na ednakvosta me|u filozofite vo poslednite dveste
godini glavno previduvaat kolu na poedinecot malku mu e stalo do ednakvosta
so drugite. Negovata smisla za pravda ~esto negoduva tokmu zatoa {to ne mu e
dopu{tena mera na neednakvost koja mu se ~ini pravi~na i doli~na. Kaj taka
zovrienite ~uvstva nema ni najmala razlika me|u operskata yvezda i fabri~kiot
rabotnik. Amerikanskite sociolozi na trudot neprestano voo~uvale
deka na rabotnikot tolku ne mu e stalo samo do svojot apsoluten dohod, tuku i
do razlikite me|u nego i drugite rabotnici. Te{kotiite glavno nastanuvaat
koga odnosot na platite, spored negovoto ~uvstvo, ne soodvetstvuva na razlikata
vo zna~eweto, te`inata itn. na negovata i rabotata na nekoj drug. Vo 1959
godina, otpadnalo gostuvaweto na pea~kata Ris Stivens vo Operata vo San
Francisko, za{to, iako go dobila baraniot honorar, najvisok do toga{, ne
bila prifatena nejzinata klauzula spored koja nitu edna druga yvezda ne mo`e
istovremeno da dobie tolkav honorar. [ek, H. op. cit. st. 273-274 i 437-438.
1433
Vidi: Ibid, st. 531.
1434
Resantiman = nezadovolstvo kako iskustvo od negativna emocija
(na primer, zloba, lutina, zavist, omraza, pakost) {to kako posledica ima nagon
za odmazda. Zborot poteknuva od frakcuskiot: ressentir = povtorno da se
~uvstvuva. Izliv na gnev protiv sre}nite. Resentiman e zavist kon nekogo
samo zardi toa {to postoi (podobro e da go nema za{to znae da `ivee).
755

ed koj, kolku {to e pogolem stepenost na ednakvosta tolku e poniska
vrednosta koja i e merilo. Idejata na "ednakvost" kako ~ista racionalna
ideja nikoga{ ne nastojuva da ja razdvi`i voljata, kopne`ot
ili afektot. Me|utoa, resantimanot komu ne mu se mili povisokite
vrednosti ja sokriva svojata vistinska proiroda zad baraweto za
"ednakvost"! Vo stvarnosta, toj edinstveno saka da gi obezglavi nositelite
na povisokite vrednosti koi go doveduvaat do bes. [eler naglasuva
deka pravdata kako takva ne bara ednakvost, tuku "samo sli~no
povedenie pri isti okolnosti." Vo vrska so toa go naveduva V. Retanau
koj edna{ rekol deka "idejata na pravdata se zasnova vrz zavista" i
smeta deka toa va`i samo za izvr{uvaweto na "pravdata" zasnovano na
resantimanot, a ne za nejzinata vistinska su{tina.
Zamislete {to zna~i nekoga{ revolucionernata, a denes banalna
izreka: "Site lu|e se ednakvi," pra{uva Kolakovski. 1435 I vedna{
zabele`uva deka ovde ne se raboti za toa deka lu|eto me|u sebe ne se
razli~ni spored niza osobini (tie ne se identi~ni, tuku se razlikuvaat
spored: karakterot, znaeeweto, sposobnostite, itn). Ovde ne se
raboti nitu za takva ednakvost spored koja lu|eto pripa|aat na ist
vid, deka imaat sli~na biolo{ka gradba, deka imaat sli~i morfolo-
{ki i fiziolo{ki osobini (spored koi Hitler i Majka Tereza se
isti), za{to ako bi se rabotelo za toa, bi mo`elo da se ka`e deka site
kravi (i onie {to davaat mleko i onie {to ne davaat, i onie {to bucaat
i onie {to ne bucaat) se ednakvi, site pe~urki (i otrovnite i neotrovnite)
se ednakvi, a velime ednakvi se lu|eto me|u sebe - a ne muvite
me|u sebe. Ovde ne se raboti nitu za toa deka site sme ednakvi
pred gospod iako na krajot site odime kaj nego. 1436 Ne, ovde se raboti
samo za normativnoto tvrdewe deka site lu|e spored opredeleni relevantni
obele`ja se ednakvi me|u sebe i deka zaradi toa zakonot treba
da bide ednakov za site. Pritoa, va`no e vedna{ da naglasime deka
ednakvosta ne e vrednost - da be{e taka site bi ja posakuvale nea, a ne
razli~nosta. Fakt e deka nikoj ne saka da bide ednakov, tuku sekoj saka
da bide pobogat, podobar, poubav, posre}en i mnogu drugo po vo smisla
na podobra polo`ba vo odnos na drugite. Toa go doka`uvaat site natprevari
vo `ivotot. Ednakvosta stanuva vrednost samo koga posaku-
1435 Kolakovski, L. Mini predavawa o maksi stvarimea, str. 17.
1436
Ednakvost me|u lu|eto mo`e so sigurnost da se proglasuva ako taa
se bazira vrz hristijanskata - i ne samo hristijanskata - religijska tradicija.
Vo taa smisla velime deka site lu|e se deca na eden tatko i deka gospod }e gi
tretira spored isti merila - pa bile tie obrazovani ili neobrazovani, siroma{ni
ili bogati, rodeni ovde ili onde, pripa|ale na ovaa ili onaa klasa.
Tie se ednakvi kako moralni subjekti na koi gospod im objavil opredeleni
zapovedi na prirodnoto pravo i gi osposobil spored sopstvenata volja da gi
po~ituvaat ili ne gi po~ituvaat tie zapovedi. Kolakovski, L. Mini predavawa
o maksi stvarimea, str. 18.
756

vame drugiot da bide po no, vo negativna smisla od nas (posiroma{en,
polo{, pogrd, ponesre}en). Sekoj saka da bide razli~en od drugiot vo
smisla da bide i da ima pove}e od ona {to go pravi posre}en od drugiot,
no ne i obratno. Ednakvosta stanuva vrednost samo koga sakame
drugiot da bide i da ima pomalku, ili poprecizno, barem isto kolku
nas, {to vo krajna linija se sveduva na toa - ne pove}e od nas. Ottamu,
ednakvosta (a so ogled na toa {to e nejzin sostaven element, toga{ i
pravdata), ne se ni{to drugo, tuku eden vid na kultivirana zavist i
zloba. Pri {to kultivizirana zna~i ne pomalku, tuku ednakvo. Vo {to
se sostoi taa ednakvost sfatena kako vrednost, ednakvost zaradi koja
lu|eto treba da bidat ednakvi pred zakonot? Spored Kolakovski lu|eto
treba da bidat ednakvi samo vo dostoinstvoto i vo pravata i obvrskite.
Toa, spored nego, se barawa bez koi lu|eto bi se strmoglavile vo
varvarstvo. 1437
Denes tolku ~estoto me{awe na napravdata i ednakvosta se javuva
i vo angliskiot jazik. Sociologot Ri~ard. T. Lapjer vo 1954, objasnil
makar eden vid na ovaa zbrka uka`uvaj}i na razlikite vo namerata
me|u "equality," "equity" i "justice." Pravednosta (equity) ne smee da se
me{a so ednakvosta (equaliy) koja e praven poim. Lu|eto vo relativno
retki slu~ai mo`at da bidat "ednakvi pred zakonot," a malite deca
~esto nepopustlivo baraat ednakvost pri podelbata na kola~i, torta i
sli~no. Me|utoa, vo na~elo, ednakvosta retko koga e po`elna, a u{te
poretko se bara i skoro nikoga{ ne se sre}ava vo me|u~ove~kite odnosi
vo op{testvoto. Nasproti toa, pravednosta se bara sekade i sekoga{
i glavno i se dostiga. Pravi~nosta (justness), zna~i ovde se odnesuva na
dostignuvawe, odnosno odr`uvawe na pravednosta. Pritoa, sekoga{ se
raboti za ne{to relativno, a ne za apsolutno ili pravni~ko. 1438
Po ovie razgleduvawa normalno se postavuvaat pra{aweto zo-
{to e opravdano lu|eto da bidat ednakvi vo pravata i obvrskite, so
1437
Neobi~no va`no e site lu|e da mo`at da go koristat ona {to se
vika dostoinstven `ivot ili `ivot vo koj ne se gladuva, ima {to da se oble~e,
kade da se `ivee, da mo`at decata da se {koluvaat i da se koristi zdravstvena
za{tita. Ovie principi glavno se prifateni vo civiliziranite dr`avi,
iako ne se i sovr{eno realizirani. Baraweto za celosna ednakvost vo podelbata
na dobrata e me|utoa recepta za nesre}a na site. Pazarot ne e praveden,
no ukinuvaweto na pazarnite zakonitoseti zna~i nevolja i beda. Me|utoa, bez
ednakvosta vo ~ove~koto dostoinstvo i ednakvosta na pravata i obvrskite bi
mo`ele da prifatime, na primer, drugite rasi ili narodi da bidat nekazneto
uni{teni, deka nema pri~ini `enite da imaat isti gra|anski prava kako i ma-
`ite, deka e dozvoleno da se ubivaat starite i nesposobni lu|e od koi op{testvoto
nema korist itn. Veruvaweto vo taa ednakvost ne samo {to ja za{tituva
na{ata civilizacija, tuku i nas ne pravi lu|e. Kolakovski, L. Mini predavawa
o maksi stvarima, str. 20-21.
1438
V. [ek, H. op. cit. st. 274-275.
757

isklu~ok na nekoi prava i obvrski. Vo taa smisla se naj~esti i najvpe-
~atlivi: 1. pra{aweto za pri~inite poradi koi lu|eto ne treba da bidat
ednakvi vo pogled na sopstvenosta i, 2. pra{aweto za pri~inite
poradi koi lu|eto ne treba da bidat ednakvi pri odlu~uvaweto. So
odgovorot na prvoto pra{awe se nastojuva da se opravda postojniot sistem
na neednakvata distribucija na bogatstvata, a so vtoroto postojniot
sistem neednakvata polo`ba na malcinstvata.
Ovde }e se zadr`ime samo na prvoto pra{awe. Lugeto se za izedna~uvawe
na se {to se vika prava i slobodi (na duhovnoto), no vo nikoj
slu~aj ne se i za izedna~uvawe na bogatstvata (na materijalnoto, na
imotot, na ona {to se ima). Izedna~uvaweto na bogatstvata u{te Ciceron
go smetal za mo{ne opasno (najgolemo) zlo (summum malum). 1439
Dr`avata (vpro~em, vo prv red i) e vostanovena tokmu zaradi taa pri-
1439
Ciceron, M. T. Za dol`nostite, Magor, Skopje, 2005, str. 153. Spored
Ciceron ona {to stoicite go narekuvaat vrvno dobro - da se `ivee vo
soglasnost so prirodata zna~i sekoga{ da se postapuva soobrazno so doblesta,
a drugite ne{ta koi se vo vtor red vo odnos na prirodata - da se izbiraat samo
ako ne se vo sudir so taa doblest... ^ovek da odzeme ne{to tu|o i da si ja zgolemi
svojata dobivka na {teta na drug ~ovek e vo pogolema sprotivnost so
prirodata i od smrtta i od siroma{tijata, od bolkata, pove}e od site drugi
raboti koi mo`at da go pogodat teloto ili imotot. Pred sî, so ovie raboti se
uni{tuva ~ovekoviot so`ivot i zaedenicata. Ako postapuvame taka {to sekoj
zaradi svoja korist }e go ograbuva i }e go povreduva drugiot, nu`no e da se
raskine ona {to e najmnogu vo soglasnost so prirodata, a toa e ~ovekovata zaednica
(societatem). Kako {to e nu`no celoto telo da se obessili i da propadne
ako eden del od nego ima ~uvstvo i misli deka }e bide posilen ako si gi
prisoedini kon sebe zdravjeto na najbliskiot del, taka e nu`no da se uni{ti i
celokupata ~ove~ka zaednica ako eden od nas gi prigrabi kaj sebe udobnostite
na drugite i zeme od sekogo se {to mo`e zaradi svoja korist. Se razbira dozvoleno
e i ne i se protivi na prirodata pove}e da saka{ ti da go spe~ali{ toa
{to ti treba vo `ivotot a ne da go spe~ali nekoj drug no prirodata ne dozvoluva
da go zgolemuva{ bogatstvoto, imotot i mo}ta na {teta na drug. Vsu{-
nost, ne samo {to e vo soglasnost so prirodata i so me|unarodnoto pravo (ius
gentium), tuku e vo soglasnost i so zakonite (legibus) na narodite nikomu da ne
mu bide dozvoleno zaradi svoja korist da mu na{tetuva na drugiot. Na ova se
odnesuvaat zakonite i kon ova se stremat - zaednicata na gra|anite da ostane
nepovredena. Tie {to ja raskinuvaat se kaznuvaat so smrt, so progonstvo, so
okovi ili globa. Vo u{te pogolema mera pri~initel na ova na~elo e samiot
razum na prirodata (ipsa ratio naturae), koj {to e bo`ji i ~ove~ki zakon (lex
divina et humana), onoj {to saka nemu da mu se pokori nikoga{ nema da si dozvoli
da go posakuva tu|oto i da go prisvojuva ona {to go zel od drug... Da se
odzema od drug zaradi svoja korist e posprotivno na prirodata otkolku smrtta,
bolkata i drugite raboti od toj vid. Ibid, str. 168 i 172-174.
758

~ina - sekoj da si go za~uva svoeto 1440 (preku zaedni~kiot so`ivot: ili
poinaku sekoj da si go za~uva individualniot preku zaedni~kiot interes).
Sli~en e i stavot na Kolakovski po ova pra{awe. Spored nego,
nie ne treba da barame ednakvost vo smisla na ednakvost na podelba na
site dobra. Taka sfatenata ednakvost, kako ednakvost vo podelbata na
dobrata, bila ~esto istaknuvana od strana na oddelni srednovekovni
sekti, potoa od jakubinskata levica vo Francuskata revolucija, a vo
XIX vek, i podocna ja istaknuvale nekoi frakcii na socijalisti~koto
dvi`ewe. Za tie pra{awa se rezoniralo ednostavno: ako lu|eto se
ednakvi, toga{ sekomu mu pripa|aat istite ovozemni dobra. Vo nekoi
varijanti na egalitarizmot vo su{tina se pretpostavuvalo deka ednakvosta
e najvisoka vrednost, deka kon nea treba da se stremime i toga{
koga zaradi voveduvaweto na ednakvosta na site }e im bide polo{o,
vklu~itelno i na najsiroma{nite: neka najsiroma{nite bidat u{te
posiroma{ni samo neka nikoj ne bide poimoten od drugite. Vo takvata
ideologija voop{to ne se raboti za toa lu|eto da `iveeat podobro od
ostanatite, tuku za toa nikoj da ne `ivee podobro od ostanatite: zna~i
toa ne e ideologija koja izrasnuva od ~uvstvoto na pravednost, tuku
isklu~ivo od zavist. Postoi ruska anegdota: Gospod mu veli na ruski
selanec: "]e dobie{ se {to }e posaka{, no znaj deka seto ona {to }e
posaka{ }e go dobie i tvojot sosed i toa dvokratno. [to saka{?
Selanecot odgovoril: "Gospode izvadimi go ednoto oko." Toa e vistinski
egalitarizam. Takvata ednakvost sepak e nedosti`en ideal. Za da
se sprovede bi trebalo celokupnoto stopanstvo da se podvede pod totalitarna
prisilba, dr`avata bi morala se da isplanira, nikoj ne bi
imal pravo da vr{i kakva bilo rabota koja bi otstapuvala od naredbite
na dr`avata, nikoj ne bi imal pri~ina da se istaknuva ili da raboti
pove}e otkolku {to mora. Zgora na toa, ne samo {to celoto stopanstvo
bi oti{lo bestraga, tuku ne bi imalo ni ednakvost, za{to vo totalitarno
ustrojstvo neednakvosta e neizbe`na i toa od iskustvo dobro e poznato:
za{to onie koi vladeat bez op{testvena kontrola sekoga{ sebesi
}e si dodeluvaat ogromni materijalni dobra, no i mnogu va`ni nematerijalni
dobra, kako {to se pristapot do informaciite i u~estvuvaweto
vo vlasta bi bile odzemeni od ogromnoto mnozinstvo na lu|e.
Zna~i }e postoi i siroma{tija i eksploatacija. 1441
Prethodniot odgovor izgleda sosema plauzabilen. No dali ima
takov i na vtoroto pra{awe. Moj stav e deka nema, nitu mo`e da go
ima. A eve i zo{to. Pravdata kako vrednost, kako moralno na~elo
(kako verba) e op{testvena sila koja gi dr`i vo kohezivna vrska, vo za-
1440
Imeno, lu|eto iako se zdru`ile so prirodata kako voda~, sepak se
stremele i kon za{tita na gradovite, najmnogu zaradi nade`ta deka na toj
na~in }e bide za~uvan nivniot imot. Ibid, str. 153.
1441
Kolakovski, L. Mini predavawa o maksi stvarimea, str. 19-20.
759

emna bliskost i sprega, ~lenovite na edna zaednica koi so ogled na zaedni~kite
interesi manifestirani na odreden prostor i vreme imaat
pretstava deka me|u sebe se ednakvi. 1442 Takvoto ~uvstvo na ednakvost
me|u ~lenovite na taa zaednica, me|utoa nema nikoga{ da se pojavi i da
opstoi ako nasproti niv ne postoi poedinec ili druga zaednica ~ii
1442
Na takva pravda misle{i i Aristotel. Spored Aristotel osnovata
na pravdata e vo ednakvosta na me|u sebe ramnopravnite gra|ani. Kaj nego
nema pravda za site, tuku samo za gra|anite. A gra|anin e isklu~ivo samo ~ovek
koj mo`el da u~estvuva vo zakonodavnata i sudskata vlast. Gra|anin vo
nikoj slu~aj ne mo`el da bide nitu rob, ni `ena, nitu dol`nik ni stranec (doselenik).
Dr`avata e zaednica tokmu na takvi gra|ani koi se sposobni za nezavisen
`ivot. No, pritoa, takvata zaednica e primarna vo odnos na nejzinite
sostavni delovi. Polisot-dr`ava vo svesta na starite Grci ima takvo svojstvo
za{to ne go so~inuvaat teritorijata ili materijalnite dobra, tuku gra|anite
sploteni okolu nivno zaedni~ko dobro koe mora da bide dobro za site
slobodni gra|ani. Vo taa smisla golema e ulogata na pravdata kako klu~ za me-
|usebna raspredelba na poedine~nite dobra me|u ramnopravnite gra|ani, za
toa slu`at parite koi {to ja nametnuvaat i potrebata pravednosta da se bazira
vrz recipro~na ednakvost (zemnost). Bez pravednosta i bez me|usebnata
ednakvost na slobodnite gra|ani, spored, Aristotel nema slobodna razmena
kako uslov za zadovoluvawe na potrebite i ottamu kako osnova za opstanok i
stabilnost na dr`avta. So drugi zborovi, postoeweto i trajnosta na dr`avata
se zasnova vrz recipro~nata ednakvost na ramnopravnite gra|ani, {to zna~i
vrz pravda i pravednost. Pravdata, spored nego, zna~i podrazbira gri`a za
dobroto na drugiot (no samo na drugiot koj so nas e ramnopraven), gri`a za
blagosostojbata na drugiot, za negova eudemonija. Site slobodni gra|ani se
ramnopravni, site imaat celosno ednakvi prava na blagosostojba (eudemonija).
Pritoa, pod dobro na drugiot treba da se podrazbere op{toto dobro, zaedni~koto
dobro, dobroto na koe site koi se ramnopravni imaat isti prava,
t.e. dobroto koe stoi na sprotivnata strana od ednostavnata egoisti~ka uzurpacija
na polo`bata i vlasta so cel zadovoluvawe na sopstvenite potrebi.
Nepo~ituvaweto na ova na~elo go zagrozuva opstanokot na dr`avata i ja uslovuva
nejzinata propast. Od druga strana, Od relacijata ~ovek-`ivotno proizleguva
deka pitomite vredat pove}e od divite `ivotni: za site niv e podobro
da se pokoruvaat za{to na toj na~in steknuvaat za{tita. Istoto vredi i za
robot. Robovite se lu|e koi za rabota go koristat svoeto telo i ottamu {to
toa e najdobroto {to od sebe mo`at da go dadat, tie po priroda se robovi.
Prirodata zna~i, sakala da gi napravi razli~ni telata na slobodnite i na robovite,
ednite posna`ni za nu`na upotreba, drugite ispraveni i nekorisni za
takva rabota, me|utoa korisni za op{testveniot `ivot (koj se deli na potrebi
za vojna i mir), a ~esto se slu~uva i sprotivnoto, edni da imaat tela na slobodwaci,
a drugite du{a... Zna~i o~igledno e deka ednite po priroda ze slobodni,
a drugite se robovi, za koi robuvaweto e celishodno i pravedno. Aristotel,
Politika, Globus/Sveu~ili{na naklada, Zagreb, 1988. str. 10-11.
760

~lenovi vo celina tie gi smetaat za neednakvi so ~lenovite na nivnata
zaednica. Toa proizleguva ottamu {to vo prirodata na ~ovekot e da go
priznae za ednakov so sebe samo onoj ~ovek koj mu e potreben, i toa
samo dodeka mu e potreben, za da ja naglasi svojata razlika {to ja ~uvstvuva
kon tret ~ovek. Vo toj slu~aj ednakviot na sebe stanuva istomislenik
i sorabotnik zaradi sprotivstavuvawe na zaedni~kite interesi
sprema tret. Ednakviot stanuva prijatel vo borbata sprema neednakviot
koj sekoga{ e neprijatel. Nakratko, jas sum ednakov so tebe samo
koga si mi potreben da izrazam pogolema neednakvost so tret. Vo toj
slu~aj ima uslovi za pridr`uvawe kon pravilata na pravdata (ednakvo
na ednakvite) me|u mene i tebe, no ne me|u nas i toj {to se pojavuva
kako tret. Vo vtoriot slu~aj eventualno e mo`na primena na eksternoto
pravilo na pravdata - neednakvo na neednakvite.
interno pravilo na pravdata
interen kriterium
ednakvo na ednakvite
pravda = ednakvost
eksterno pravilo na pravdata
eksteren kriterium
neednakvo na neednakvite
pravda = neednakvost
Medicinata tvrdi deka krvta nema ni nacionalnost nitu vera.
Politikata tvrdi deka ima. Ottamu, nikoj ne gleda ~ija e krvta koga
treba da go spasi `ivotot na svoite najbliski, a gleda od ~ija krv (vera
i nacionalnost) e bebeto {to treba da go usvoi. Nitu moite kletki, ni
mojata krv nemaat nacionalnost. Nitu bubregot, ni racete ni koj i da e
del od moeto telo. Kako e toga{ mo`no ona {to go nemaat delovite da
go ima celinata. Mo`no e samo ako od teloto se prefrlime na duhot.
Se veli deka nacionalnosta bila vo umot, vo du{ata, taa e identi~no
spodelena ideja, psihi~ka pojava ili zamisla deka site nie sme ednakvi
spored nekoi zamisleni vrednosti. ^ija zamisla? Na onie koi se ~uvstvuvaat
zagrozeni od drugi! Nacionalnosta e grupirawe na istomislenici
spored principot: zaedno sme posilni i povredni, zaradi ostvaruvawe
na zaedni~ki interesi. Genezata se ostvaruva na sledniov na~in.
Ako ne{to ne mo`e{ da go ostvari{ sam, zdru`i se so drug za da bide{
posilen od tret. A za da se zdru`at dvajca mora da se ubedeni deka
se ednakvi, a toa zna~i deka ~uvstvuvaat ednakva zagrozenost od tret.
Vpro~em, zo{to bi se zdru`uvale dvajca osven ako nema opasnost od
tret. A sî {to va`i za nacionalnosta ednakvo va`i za pravdata.
Osven toa, i za nacionalnosta i za pravdata va`i deka mora da
se opredeli{. Grafata - {to si po nacionalnost? - mora da ja popolni{
ili drug }e ja popolni za tebe. Mora da se znae koj si i ottamu na
~ija strana si. Kon nacionalnosta avtomatski ti ja lepat verata i dopolnitelno
potvrduvaat - Ne si od na{ite! A {tom ne si od na{ite nikoga{
ne si ednakov so nas vo odlu~uvaweto i ne smee{ da se me{a{ so
na{ite. Duri i koga si mrtov ne mo`e da bira{! Mora da skape{ na
761

hristijanski, turski ili ciganski grobi{ta, nebare tvoeto telo e
meni za ishtana na razli~ni - hristijanski, turski ili ciganski crvi.
Istoto e i so pravdata. I tamu sme ednakvi samo spored nekoi zamisleni
vrednosti koi se vo sostojba da gi odrazuvaat na{ite identi~ni
interesi. Pri razli~ni interesi imame neednakvost vo stavot kon vrednostite
i pravdata i ottamu od edna stanuvaat dve pravdi - pravdata
kako ona {to na po~etokot sme go opredelile kako ednakvo na ednakvite
i pravda kako neednakvo na neednakvite. Mo`e li ednakvoto i neednakvoto
da se kriterium za edna ista vrednost {to ja narekuvame
pravda? Koja e toga{ su{tinata na taa pravdata: ednakvosta ili neednakvosta.
Ako toa ne e vozmo`no, a ne e, toga{ mora kone~no da se
odlu~ime za eden edinstven kriterium od dvata: za ednakvosta ili za
neednakvosta kako biten element na pravdata. Grafata mora sekoga{
da se popolni. Ako vo se sme ednakvi i sme za ednakvost, za{to sakame
da sme razli~ni, za{to velime deka sme Makedonci, a ne Grci ili Bugari,
za{to velime nekoj treba da ima pomalku, a nekoj pove}e. Ajde za
se re{ime za koja pravda si ti, a za koja sum jas. Ili i natamu nekoj
tvrdi deka ima samo edna pravda vo ~ie sredi{te e ednakvosta na lu-
|eto. Moj stav e deka takvo ne{to kako {to e ednakvosta na lu|eto ne
postoi. 1443 Ottamu, ~ovekot i ne se stremi kon ednakvost, za{to vo `ivotot
nema ednakvost, 1444 ednakvost ima samo vo pravoto. Vo `ivotot
silniot ne saka da bide ednakov so slabiot, tuku obratno, samo slabiot
saka da bide ednakov so silniot, a silniot da bide ednakov so posil-
1443
Vo `ivotot lu|eto ne se ednakvi, tuku neednakvi. Faktot na neednakvosta
na lu|eto proizleguva od mnogubrojnite i raznovidni merila na nivnoto
biosocijalno i vremensko-prostorno (istorisko) odreduvwe, odnosno od
op{testvenata polo`ba. Zgora na toa, klu~no obele`je na ~ovekovoto generi-
~ko su{testvo e negovata individualnost, za razlika od `ivotnoto koe postoi
kako edinka. A individualitetot se zasnova tokmu vrz neistovetnosta, nepovtorlivosta,
neednakvosta. Natamu, vo periodot na samoostvaruvaweto (samoaktuelizacijata)
postojan e streme`ot kon povisoko, podobro, poinakvo,
kon natprevar, kon istaknuvawe. Na~eloto na ednakvost e smisleno kako ednakvost
na sekoj ~ovek poedine~no, zna~i na site lu|e kako poedinci: vo {ansite
i prilikite vo ostvaruvaweto na potrebite za `ivot, odnosno potrebite za
kvalitet na `ivotot vo ostvaruvaweto na ~ovekovite aspiracii i mo`nosti
nezavisno na koi i kolku. Me|utoa, ednakvosta vo "ovlastuvawata" implicira
i ednakvost na lu|eto vo "gri`ite," vo "tovarite," odnosno ednakvosta vo "nagradite"
ja vklu~uva i ednakvosta vo "kaznite." Mili~i}, V. Na~elo jednakosti,
pravednosti, pravi~nosti. Zbornik Pravnog fakulteta u Zagrebu, 1993/6, str. 624.
1444
Onoj {to ima, ili {to nemal, a sega ima (posilniot) se bori za neednakvost.
Onoj {to nema ili {to imal, a sega nema (poslabiot) se bori za
ednakvost. Ottamu i dilemata: dali streme`ot kon neednakvosta (kompeticija)
ili streme`ot kon ednakvosta (pomiruvawe) vodi kon progres. Moj stav
e deka svetot go dvi`i neednakvosta.
762

niot, za potem da saka da bide i najsilen. Ottamu, smetam deka se blisku
do vistinata site onie {to velat deka pravoto e vostanoveno zaradi
za{tita na slabite od silnite i vo tie ramki na najslabite od poslabite
i posilnite od najsilnite.
Od druga strana, fakt e deka sepak sme soo~eni so fenomenot na
ednakvosta koja se nametnuva zaradi opstanokot na zaedni~kiot `ivot.
Me|utoa, za taa ednakvost e zainteresirana dr`avata, a ne poedinecot.
Vlasta, najprvin kako revolucioneren izvik, a potem preku pravoto
kako pravna fikcija ni nudi pravo na ednakvost, ili, barem deklarativno,
ednakvi {ansi (ili rizici) da se dojde do ednakvosta. No, kakva
ednakvost - ednakvost vo mo}ta ili ednakvost vo slabosta, ednakvost vo
bogatstvoto ili ednakvost vo siroma{tijata, ednakvost vo zdravjeto
ili ednakvost vo bolesta, ednakvost vo ubavinata ili ednakvost vo grdotijata,
ednakvost vo pametot ili ednakvost vo budala{tinata. I ednata
i drugata vo zavisnost od mo`nostite na dr`avata: bogatite dr`avi
- ednakvost vo bogatstvoto, siroma{nite dr`avi - ednakvost vo siroma{tijata.
Nakratko, pravoto e toa koe se stremi kon izedna~uvawe, toa
se trudi da sozdade ednakvost vo sî.
I pravdata zboruva za ednakvost, no samo za ednakvost na zaslugite.
Kaj pravdata zaslugata e ona {to izedna~uva. Zada~a na pravdata
ne e da gi izedna~i bogatite i siroma{nite, zdravite i bolnite, ubavite
i grdite, pametnite i glupavite, tuku izedna~uvaweto da go napravi
spored nivniot li~en pridones: zasluga ili vina vo sozdavaweto na sostojbata
vo koja se nao|aat i da im ka`e vie pravedno ili nepravedno
ste vo takva sostojba, za{to toa ste go zaslu`ile so svoeto dobro ili
lo{o povedenie i deka va{ata zasluga e i edinstveniot kriteriumot
so ~ija pomo{ mo`ete da ja promenite takvata sostojba. Zada~a na pravdata
ne e da go izedna~i silnite i slabite, bogatite i siroma{nite,
tuku da im ka`e deka gra|anite na edna dr`ava }e bidat i ednoto i drugoto
i deka e pravedno toa da bidat ako zaslu`ile toa da bidat. Taa ne
gi izedna~uva gra|anite spored statusite, tuku spored zaslugite koi
doveduvaat do razli~nite statusi. Ottamu, pravdata veli ednakvo na
ednakvite (na onie koi ednakvo zaslu`eno do{le do ednakov status) i
neednakvo na neednakvite (na onie koi so razli~ni zaslugi: pomali
ili pogolemi zaslugi, do{le do razli~en: povisok ili ponizok status).
Toa vo osnova zna~i (iako, za `al, ne samo vo teorijata, tuku i vo `ivotot
toa sekoga{ se zaborava) deka ednakvo treba da se postapuva i so
onie koi i pokraj toa {to imaat ednakvi zaslugi se na{le vo razli~en
status, i obratno, deka razli~no treba da se postapuva so onie koi i
pokaj pomalite zaslugi, ili poradi zaslugite na drug, se na{le vo
ednakov status (primer, potprose~en pravnik poradi partiski interesi
stanuva sudija, direktor i sl.).
Kako princip na pravoto pravdata razgrani~uva i harmonizira
sprotivstaveni `elbi, barawa i interesi vo op{testveniot `ivot na
lu|eto. Pravdata e instrument za nivelirawe (balansirawe) na zaedn-
763

i~kite interesi. 1445 Stoej}i na stanovi{te deka site pravni problemi
pretstavuvaat problemi na raspredelbata, vidovme kako rezultatot na
pravdata se izdiga do barawe za ednakvost vo raspredelbata odnosno
dodeluvawe na koristite i tovarite. Pravdata e ednakvost... Me|utoa,
ako ednakvosta se zeme vo apsolutna smisla, toa zna~i deka sekoj, bez
ogled na okolnostite }e bide vo precizno ista polo`ba kako i sekoj
drug. Takvata uniformnost ne mo`e da bide ona {to se podrazbira pod
pravda. Taka, nepriznavaweto na site aktuelni razliki bi zna~elo
deka sekoj zazema identi~na pravna polo`ba, nezavisno od vozrasta,
bra~nata sostojba, bez ogled dali izvr{il ubistvo ili ne, dali sklu-
~il dogovor ili ne. Jasno e deka ova zna~ewe nikoga{ ne se imalo na
um. 1446 Pravniot status mora da bide razli~en za o`enetite i neo`enetite,
vozrasnite i maloletnicite, kriminalcite i gra|anite koi go
po~ituvaat pravoto. Vo baraweto za ednakvost se nao|a samo povik nekoj
da nemo`e, arbitrarno i bez dovolno pri~ini, da bide podlo`en na
tretman koj se razlikuva od tretmanot koj mu e daden na koe bilo drugo
lice. Baraweto za ednakvost mora zna~i da se rabere vo relativna smisla,
t. e. kako barawe deka sli~noto }e se tretira na sli~en na~in. Toa
zna~i deka kako preduslov za primena na normata za ednakvosta i nezavisno
od nea mora da postoi nekoj kriterium koj opredeluva {to ima
da se smeta za ednakvo. So drugi zborovi baraweto za ednakvost sodr-
`ano vo idejata na pravdata ne e naso~eno apsolutno na sekogo i na sî,
tuku na site ~lenovi vo ramkite na klasata onaka kako {to ja opredeluvaat
izvesni relevantni kriteriumi. Soglasno toa, razli~nite formulacii
na pravdata za razli~ni grupi odnosno za razli~ni okolnosti
(oddeleno od idejata za ednakvosta) sodr`i merka za procena koja }e se
primenuva kako preduslov za definirawe na ~ii ~lenovi }e se primeni
ednakvosta. Nekolku primeri go ilustriraat toa:
Sekomu spored zaslu|ite. Ovoj kriterium se zasnova vrz li~nata
moralna zasluga ili vrednost i idejata deka pravdata bara proporcionalen
odnos me|u vrednostite i sudbinata - na ovoj ili na drugiot
svet. Ottamu, potteknuva naj~estata definicija na pravdata: Pravda e
koga sekoj }e (si) go dobie zaslu`enoto.
Sekomu spored izvr{enata rabota. Ovde kriteriumot na vrednuvawe
e pridonesot na sekoe lice vo op{testveniot proizvod: ednakva
plata za ednakov trud. Na ovaa formula e povikuvaweto koga `enite
baraat ednakva plata za ista rabota kako ma`ite. Toa precizno ja
izrazuva idejata deka relevanten kriterium za opredeluvawe na kla-
1445
Tamu kade {to nema zaedni~ki interesi, nema nitu prijatelstvo,
nitu pravda!
1446
Sosema isklu~itelno pravdata zna~i apsolutna ednakvost imuna od
sekakvi razliki. Taka, smrtta ponekoga{ se tolkuva kako ednakva sudbina
koja gi snao|a site lu|e bez ogled na svetovnite razliki. Ros, A. Pravo i pravda,
CID, Podgorica, 1996, str. 302 i 303.
764

site koi baraat ednakov tretman e koli~estvoto na izvr{enaat rabota.
Taka site lica vo ramkite na ovaa klasa, `eni i ma`i, imaat pravo na
ista plata.
Sekomu spored potrebite. Ovde ne e relevanten kriterium pridonesot,
tuku potrebata. Toj koj e bolen i slab }e go dobie ona {to mu
e potrebno bez ogled na okolnosta deka na ista osnova mnogu malku ili
ni{to ne pridonesuva. Principot na potrebite e osnov na idejata deka
nevrabotenite, bolnite, invalidite, siromasite, odnosno hranitelite
na semejstvo imaat pravo na pokrivawe na onie potrebi koi se posledica
na nivnata posebna polo`ba. Vo izvesna mera ovoj princip se
primenuva i na nadnicite, na primer, vo slu~aj na pravilata koi gi
ureduvaat minimalnite nadnici, razlikata vo nadnicata me|u ma` i
`ena, dodatoci za semejstvoto itn. Platata na dr`avniot slu`beni
koja se zgolemuva zavisno od dol`inata na slu`bata delumno se zasnova
vrz po~ituvawe na potrebite. 1447
Sekomu spored sposobnostite. Ovoj princip (kriterium) za raspredelba
na tovari e opa~ina na principot na potrebi vo raspredelbata
na koristite. Negova tipi~na primena e procenata na porezot na
dohodot, vo slu~aj na pravilata za minimalniot dohod koj e osloboden
od porez, za progresivnata skala, dodatocite za deca itn.
Sekomu spored rangot i polo`bata. Ovoj aristokratski princip
na pravdata ~esto se povikuva za da se podr`at op{testvenite i
klasnite razliki. Kriteriumot vo ovoj slu~aj e pripadnosta na klasa
opredelena so ra|aweto, bojata, verata, jazikot, nacionalniot karakter,
etni~kite osobini, socijalniot status itn. Vrz osnova na ovoj
princip pravedno e da se pravi razlika me|u gospodarot i robot, belecot
i crnecot, plemstvoto i selanstvoto, povisoka i poniska rasa,
imperijalna nacija i domorodci, pravovernici i eretnici, onie koi
im pripa|aat na politi~ka stranka i onie koi ne í pripa|aat.
I od ovie primeri mo`e da se vidi deka formalnoto barawe za
ednakvost nezna~i mnogu i deka prakti~nata sodr`ina na baraweto za
pravda zavisi od pretpostavkite koi se nao|aat nadvor od principot
na ednakvosta, imeno od kriteriumite koi gi opredeluvaat kategoriite
(klasite) na koi normite za ednakvost }e se primenuvaat. Ne zna~i
mnogu koga se smeta deka nadnicite }e se raspodelat ednakvo ili pore-
1447
Kaj Azandite vo Afrika, sekoj koj na rodninata mu priskoknal na
pomo{ vo glavata vedna{ po~nuva da vodi zapisnik za se {to storil i o~ekuva
i drugite isto taka da vodat smetka i soodvetno da se odnesuvaat. Vo primitivnite
op{testva vo nikoj slu~aj ne postoi - kako {to toa redovno go zamisluvaat
zapadnite romanti~ari na op{testvoto - zaedni~ki kazan od koj sekoj
zafa}a kako {to mu e voljata. I ne kako najmalku va`no, ovie lu|e i premnogu
cvrsto stojat na zamja za da se potpiraat na Marksoviot obrazec: od sekogo
spored mo`nostite, sekomu spored potrebite. V. [ek, op. cit. str. 273.
765

zite }e se procenat ednakvo. Ova se prazni formuli dokolku natamu ne
se definira spored koj kriterium }e se opredeli {to e ednakvo. 1448
Izlezot od vakvata sostojba se bara vo konstruirawe na poimite
formalna i materijalna pravda. Pa taka, brojni avtori, me|u koi i
Kambovski prifa}aat, deka ako su{tinski ednakvite ne smeeat da se
tretiraat neednakvo, i su{tinski neednakvite ne smeat da se tretiraat
ednakvo, toga{ pravdata mo`e da se definira kako ednakvo tretirawe
na (su{tinski) ednakvite, i neednakvo tretirawe na (su{tinski)
razli~nite! No otttamu {to ovaa definicija ne mo`e da odgovori na
pra{aweto: Kako se utvrduva su{tinskata ednakvost ili razlika za da
se utvrdi dali postapuvaweto e ednakvo ili neednakvo, izlezot na toa
pra{awe go bara vo podelbata na formalna i materijalna pravda.
Odgovorot na ova pra{awe ne mo`e da go dade formalniot pristap
kon pravdata. Formalna pravda i ednakvost se sveduva na formalna
ednakvost pred zakonot, koj va`i za site, bez nikakva diskriminacija.
No zakonot koj ednakvo se primenuva na razli~nite rezultira
so krajno nepravedni konsekvencii (taka, na primer, na dvajca storiteli
na ubistvo da im se izre~e ednakva kazna, iako edniot deloto go
storil so umisla, a drugiot od nebre`nost). Formalnata pravda ne go
uva`uva faktot na postoewe fizi~ki i intelektualni razliki me|u
lu|eto, kako i na kon niv pridodadenite razliki vo socijalnata polo-
`ba, {ansite za dostignuvawe na op{tite dobra, itn. Poradi toa, formalnata
ednakvost pred zakonot go zadovoluva baraweto na pravdata
samo koga se vo pra{awe zabranuva~ki normi, koi za nivnoto po~ituvawe
ne baraat nikakvo aktivno dejstvie, tuku pasiven stav kon zabranetoto
povedenie (zabrana za ubistvo, kra`ba itn.)!
Materijalna (realna) pravda e zasnovana vrz su{tinskata ednakvost,
koja podrazbira i ednakvost vo razli~nostite! Taa bara odnosite
me|u lu|eto da se uredat ne od ednakvo, tuku od postapuvawe soodvetno
na nivnata su{tinska pozicija. Soodvetnoto postapuvawe podrazbira
poklopuvawe na op{tata skala na vrednostite so vredosnoto
ocenuvawe na konkretniot slu~aj i, spored toa, individualen tretman
na sekoj poseben slu~aj. Dodeka formalnata pravda vle~e kon op{tost
vo primenata na pravnata norma, materijalnata pravda se stremi kon
nejzina individualizacija! Duri analizata na konkretniot slu~aj
mo`e da dade osnova za zaklu~okot deka primenetata op{ta norma vodi
kon praveden ili nepraveden rezultat. Poradi toa, koga se raboti za
~ovekovite vrednosti koi go opredeluvaat su{tinskiot kriterium na
pravdata, formalnata pravda mora da se kombinira so materijalnata,
t.e. op{tite normi mora da imaat dovolna {iro~ina ili pak korektivi
vo specijalnite normi, {to }e ovozmo`at soodvetno racionalno
pravedno postapuvawe!
766
1448
Ros, A. Pravo i pravda, CID, Podgorica, 1996, str. 306

Vedna{ potoa, istiot avtor, veli deka korektiv na op{tata i
na apstraktnata pravda e pravi~nosta, pravdata vo konkretniot slu~aj.
U{te Aristotel, ja definira pravi~nosta (spravedlivosta) kako
dopolnuvawe na zakonskata pravda, odmerena spored apstraktni merila
na vrednuvawe i sodr`ina vo op{ti pravni normi. Koga tie normi
se primenuvaat vo konkreten slu~aj, mo`no e da ne vodat kon pravedni
konsekvencii, poradi {to e nu`no op{tata norma da se prisposobi na
toj konkreten slu~aj vrz osnova na vrednosno tolkuvawe. Tolkuvaweto
{to i se dava se vr{i vrz osnova na kriteriumot na pravi~nost, kako
teleolo{ko tolkuvawe zasnovano vrz idejata deka zakonot se rakovodel
od idejata za pravdata i deka pravi~noto re{enie ne e vo kolizija
so takvata ideja. Sudot (spored Aristotel), vo toj slu~aj bi trebalo da
rezonira kako da e zakonodavec i da go ispravi propu{tenoto vo
zakonot, da postapuva kako {to bi postapil i samiot zakonodavec koga
bi bil vo mo`nost da ja korigira zakonskata odredba! 1449 Od navedenoto
proizleguva deka Kambovski, kako i mnogu drugi avtori, pod
formalna pravda ja podrazbira op{tata ili apstraktna pravda, a materijalnata
pravda ja izedna~uva so pravi~nosta (ili, kako {to ja narekuva,
spravedlivosta) - pravdata vo konkreten slu~aj. Spored ovaa koncepcija,
formulata na pravdata, vsu{nost, e sostavena (sodr`i) dva
elementi: 1. formalen element - barwe za ednakvost (ili neednakvost),
i 2. materijalen element - relevanten kriterium za opredeluvawe na
kategorijata (klasata) na koja }e se primeni normata (praviloto) za
ednakvosta (ili neednakvosta). Formalnoto barawe za ednakvost ne go
spre~uva razlikuvaweto me|u lica vo razli~ni okolnosti. Edinstvenoto
barawe e razlikite da bidat motivirani so stavawe na lica (vo
svetlinata na iznesenite relevantni kriteriumi) vo razli~ni kategorii.
Fakt e me|utoa kako {to pravilno zabele`uva Ros, deka da se povikuva
na pravdata (na formalnata pravda, m.z.) e isto kako i da se
tropa po masa: emotiven izraz koi preobra}a ne~ie barawe vo apsoluten
postulat. Ova ne e ispraven na~in za zaemno razbirawe. Ne e
mo`no da se vodi racionalna rasprava so ~ovek koj ja mobilizira pravdata,
za{to toj ne ka`uva ni{to {to mo`e da se doka`uva ili pobiva.
Negovite zborovi pretstavuvaat ubeduvawe, a ne argument. Ideologijata
na pravdata vodi vo nepomirlivost i sudir, za{to od edna strana
pottiknuva na veruvawe deka svoeto barawe ne e ednostavno izraz na
izvesni interesi vo sudir so drugi interesi, tuku deka poseduva povisoko,
apsolutno va`ewe, a od druga strana spre~uva sekakov racionalen
argument i rasprava za razre{uvawe. Idejata na pravdata e militanten
stav od biolo{ko-emotiven vid so koj ~ovekot se pottiknuva sebesi
kon nepomirliva i slepa odbrana na izvesni interesi. So ogled
na toa {to formalnata ideja za ednakvosta ili pravdata e zvezda
vodilka na socijalnata politika li{ena od sekakvo zna~ewe, mo`no e
1449
Kambovski, V. Filozofija na pravoto, str. 245-246.
767

da se iznese sekavov vid na materijalen postulat vo ime na pravdata.
So ova se objasnuva za{to site vojni se vodeni vo ime na idejata za
pravdata. 1450 Nakratko fakt e deka ne postojat univerzalni pravila
(kriteriumi) na pravdata, tuku samo relevantni prostorno i vremenski
i op{testveno usloveni pravila. Ne postojat op{testveno i politi~ki
neutralni pravila. 1451 No, iako ve}e dlaboko navlegovme vo nego,
toa e sepak pra{awe na kriteriumte na pravdata, za koe iscrpno }e
zboruvame podocna.
8. NEPRISTRASNOST
Pravdata e ednakvost na ednakvite tamu kade {to ednakvosta mi
e od korist na ednakvite i neednakvost na neednakvite tamu kade {to
neednakvosta mi e od korist na neednakvite. Super! Pravdata zavisi
od mojata volja, a voljata ne e ni{to drugo, tuku slobodata na izbor:
edna{ mi odgovara ednakov, drug pat mi odgovara neednakov tretman.
No, vedna{ se nao|a nekoj koj veli: pravdata ne e tvoj sloboden izbor
na ona {to kako ednakvo ili neednakvo tebe ti e od korist, tuku nepristrasen
izbor za tvojot ednakov ili neednakov tretman od strana na
drug (pravdata ne mo`eda se opredeluva od sebe kon sebe: od poedinec
kon poedinec, od dr`avna vlast kon dr`avna vlast: nikoj ne mo`e samiot
da presuduva za svoite postapki dali se pravedni ili se nepravedni).
Subjekt koj deli pravda nemo`e da se bide samiot za svoite postapki,
tuku samo nekoj sekoga{ drug: 1. zaedicata - koga pravdata e izrazena
kako moralen stav za toa {to e ispravno ili ne e ispravno od strana
na zaednicata) ili, 2. sudijata - koga pravdata e izrazena kako praven
stav za toa {to e ispravno ili ne e ispravno od strana na dr`avata.
I zgora na toa toj subjekt mora da bide nepristrasen.
Nepristrasnosta e "vagata" ili "te`i{teto" {to treba da ja
vospostavat ramnote`ata (balansot) me|u zainteresiranite za pravda.
Toa ottamu, za{to, kako {to vidovme, kaj pravata ne e bitna nitu ednakvosta
ni neednakvosta, kako {to na site im izgleda, tuku srazmernosta,
ramnote`ata na dobroto i lo{oto so korisnoto koga se raboti za
pravednite odnosi, dobroto i lo{oto so {tetnoto koga se raboti za
nepravedni odnosi, kako i me|usebniot kraen balans me|u pravednoto i
nepravednoto. Kaj pravednosta e va`no iznao|aweto na izdr`ani ravenstva:
pravedno e koga ednakvoto = ednakvo, no, i koga neednakvoto =
neednakvo (pomalo = pogolemo).
Pravdata bara nepristrasnost. Nepristrasnost e ramno na nezainteresiranost:
nepristrasen e onoj koj ne e zanteresiran nitu za ednata
ni za drugata strana me|u koi se deli pravdata. Nepristrasen, pak,
mo`e da bide samo toj koj{to ne se pla{i i ne se nadeva, samo onoj {to
768
1450
Ros, A. Pravo i pravda, CID, Podgorica, 1996, str. 309.
1451
Pove}e za toa: Makintajer, A. Traganje za vrlinom, str. 311-325.

nema interes, ne e vo kakvi i da e bliski odnosi 1452 i samo onoj koj nema
pri~ini za nekogo da naviva. Ottamu maksimata - Kade {to nema
pristrasnost ima pravda!
Tavata nepristrasnost pri deleweto pravda od nas bara da
negledame koj e koj, dali e na{ ili nivni i dali ima bilo {to vnatre-
{no ili nadvore{no, zaradi {to bi mo`ele da mu bideme naklonetii
ili da go mrzime. Ako liceto A, profesor, na licata B i V im dava
ocenki koi nivnite trudovi gi zaslu`uvaat, no liceto G go ocenuva vrz
osnova na toa {to go privlekuvaat negovite plavi o~i, ili vrz osnova
na toa {to go odbiva negoviot prvut, toj go definiral svojot odnos
sprema liceto G poinaku od onoj odnos sprema drugite ~lenovi na klasot
bez ogled dali toj toa go saka ili ne go saka. Pravdata bara da gi
tretirame drugite so ogled na nivnite zaslugi, spored ednoobrazni i
bezli~ni standardi. Otstapuvawe od ovie standardi na pravdata vo
nekoj opredelen slu~aj go definira na{iot odnos so relevantnoto
lice na nekoj poseben na~in. 1453 Nerpristrasnost (a toa zna~i pravda) e
nenavivawe kon niedna strana: nepristrasnosta vika - neka pobedi
podobriot (dobie) pravedniot, a pristrasnost (a toa zna~i nepravda) e
navivawe kon edna strana: pristrasnosta vika - neka pobedi (dobie) na-
{iot, 1454 a ~esto i po koja i da e prilika i koja bilo cena. 1455
1452
Pravednostite se razlikuvaat za{to ne e ista pravednosta na roditeli
kon deca, na bra}a me|u sebe, nitu na drugarite i gra|anite... Spored toa
i nepravdata e razli~na vo odnos na sekoj eden od ovie, pa taka se zgolemuva vo
pogolema mera ako e naso~ena kon prijateli, na primer, da se li{i od pari
drugar e postra{no, odo{to da mu odzeme{ pari na nekoj gra|anin, da ne mu se
pomogne na brat e pote{ko odo{to da ne mu se pomogne na tu|inec, postra{no
e da se udri tatkoto odo{to nekojsi drug. Ednovremeno, prirodno rasne pravednoto
so stepenot na prijatelstvoto bidej}i i ednoto i drugoto se odnesuvaat
na isti lu|e vo odnos na isto i ramno. Aristotel, Nikomahova etika, Tri,
Skopje, 2003, str. 252.
1453
Makintajer, A, Tragawe za vrlinom, str. 246.
1454
Nie sme spreni da navivame za italijanskiot "Inter," ili "Milan"
namesto, da ka`eme, za srpskata "Crvena Zvezda" (iako porano sme ja
obo`uvale kako na{a), samo zatoa {o vo "Milan" igra na{iot Padev, a za
Crvena Zvezda nitu eden na{ sogra|anin. Problemot za nas bi se pojavil ako
za "Crvena Zvezda" i natamu igra eden drug na{ Strumi~anec - Pan~ev. Bi
fatile i toga{ strana, ili bi posakale - nela pobedi podobriot! Pravdata ne
e izbor me|u Pandev ili Pan~ev. Pravdata e: neka pobedi podobriot. A toa e
mo`no ako sudijata ne dosuduva izmisleni penali i nepotrebno ne isklu~uva
igra~i za koja i da e strana. Navivaweto e najgolem dokaz deka sme nakloneti
kon sebe i svoite bliski - onie od koi imame interes od zaedni~kiot `ivot.
Navivaweto e prisutno sekade, pa duri i vo deleweto pravda. Nie sekoga{
navivame za na{ite. Za{to navivame. Za pobeda na na{ite. Za{to ja sakame
769

Ako ne gledame vo kriteriumite koi gi dr`at jazi~iwata na tasovite
na pravdata vo ramnote`a, tuku vo {to i da e drugo, nie ne sme
sudii koi mo`at da delat pravda. Taka, ako sprema drug ~ovek sakame
da gi primenuvame pravilata na pravednost, toga{ so nego ne mo`eme
da bideme vo prijatelstvo, za{to toga{ treba da se povikuvame na
op{ti apstraktni pravila baraj}i od sekogo da se pridr`uva kon niv,
dodeka prijatelstvoto ne bara ni pravila, nitu uslovi. So lu|eto vleguvame
vo prijatelski odnosi spontano, re~isi neprimetno i voop{to
ne morame, poto~no re~eno i ne mo`eme da barame nekoj drug da go "zaslu`uva"
na{eto prijatelstvo. Tu|oto prijatelstvo ne se zaslu`uva vo
smisla vo koja se zaslu`uva medal za hrabrost ili dobra ocenka na
ispit. Za toa {to nekoj e moj prijatel ne mora da bidam svesen, toa da
go objasnuvam ili opravduvam. Prijatelstvoto po definicija pretstavuva
zaemnost i otsustvo na presmetanost, a ne pretpostavuva, povtoruvam,
pravila na pravednost, tuku gi isklu~uva. Dali postoi nekoj koj
ima vistiski prijateli i energi~no izjavuva deka vo odnosite so nego
nikoga{ ne go izneveril na~eloto na objektivnost, nikoga{ nekoj prijatel
ne podr`al i ne gi promoviral pristrasno ili nepristrasno negovite
interesi. Ako nekoj vistinski se rakovodi so na~eloto na nepristrasnost
ili se obiduva so nego da se rakovodi, toga{ e sigurno
deka nema vistinski prijateli.
Za{to navivame za na{ite (zo{to sme pristrasni), a samo koga
nema na{i se priklonuvame kon podobriot. Dovolno e vo stranski fudbalski
klub da igra samo eden na{ igra~ za da ja posakame pobedata na
toj, vo odnos na bilo koj drug stranski klub. So drugi zborovi, na podobriot
mu davame prvenstvo (stanuvame nepristrasni), samo koga nitu
edna od stranite vo igrata (natprevarot) ne e na{ blizok. Isto e i so
pravdata. Vo koj i da e spor kaj {to ima na{i nie smetame deka pravdata
e na na{a strana. Pravdata ja po~ituavme (stanuvame nepristrasni)
samo koga ishodot na sporot go procenuvame ako vo nego nema na{i
i va{i. So drugi zborovi nenavivaweto e ramno na pravdata. Ako vo
igrata ili sporot se vklu~eni na{i bliski, po prirodata (vo prirodata
na ~ovekot e da go qubi svojot bli`en) ne sme sposobni da bideme
pravdata. Za dobivka na na{ite. Zna~i pravdaata ja sakame od istite pri~ini
poradi koi ja sakame i pobedata.
1455
Kako obele`je koe ne razlikuva od "niv" mo`e da bide i ne{to
trivijalno kako {to e navivawe za razli~ni fudbalki klubovi. Poznata e
tragedijata na stadionot Hejsal vo Brisel od 1985 na natprevarot Juventus -
Liverpul koga na tribinite bea ubieni 38 lu|e. Vojnata me|u Honduras i El
Salvador od 1969 zapo~na po dvete kvalifikacioni natprevari za svetsko
prvenstvo vo fudbal. Poznat e i slu~ajot od 532 godina koga vo sudirot me|u
sinite i zelenite (naviva~i na trka~ki koli oboeni za da se prpoznavaat
sprotivstavenite timovi) na hipodromot vo Carigrad zavr{i so 30.000 mrtvi.
Svensen, L. Filozofija zla, Geopoetica, Beograd, 2006. str, 128.
770

nepristrasni, {to zna~i }e navivame i }e bideme nepravedni. Ako vo
igrata ili sporot ne e vklu~eni nitu edna strana {to ni e bliska nie
mo`eme da bideme nepristrasni, odnosno da ne navivame i da bideme
pravedni. (Otamu e pogre{na izrekata qubi go drugiot kako svojot
bli`en, za{to vo toj slu~aj }e bideme univerzalno nesposobni za nenavivawe
i pravda). 1456 Spored toa nema vistinsko nenavivawe kade
{to ima bliskost, za{to tamu nema nepristrasnost. Isto e i so pravdata.
Nema pravda kade ima bliskost, za{to tamu nema nepristrasnost.
Spored toa, da se dade ocena koj e podobar e isto kako i da se
dade ocenata koj e praveden. Vistinski podobar i vistinski praveden
vikame deka e samo onoj od dvajca (ili pove}emina) od koi nitu eden od
niv ne ni e blizok. Bliskosta ja uriva na{ata mo} za procenka. Nie
treba da sme slepi za bliskosta, da ne sme sposobni da ja gledame kaj
nitu eden od stranite vo igrata ili sporot, ako sakame da sme o~ekareni,
da mo`eme da gledame, da ni e otvoren vidot za toa koj e podobar
vo igrata i praveden vo sporot. Ottamu, Justicija nosi prevez na o~ite
za da ne mo`e da vidi koj i e blizok, a sepak da mo`e da gi gleda jazi~iwata
na vagata, po {to }e ja upotrebi silata (svojot me~) kon onie
{to treba da go isturat ili da doturat od svojot tas.
Izrekuvaweto presuda e {kola na pravednosta. Najprvin e potrebno
da se nau~i {to go pravi sudijata - sudija: toa se strogata poslu-
{nost pred zakonot, zatvoraweto na o~ite pred sekoja ugledna li~nost
- ednakvo merilo za prostakot i za ugledniot, za nikakvec i za ~esen
~ovek, za bogat zelena{ i za siroma{na vdovica, zatvorawe na u{ite
pred lelekaweto na siromavite i bednite i lelekot na ~lenovite na
semejstvoto na koe sudskata presuda treba da mu go odzeme soprugot ili
tatkoto. Ne stanuva zbor vo sebe da se potisne lo{iot ~ovek, tuku dobriot
i toa e najte{koto isku{enie koe so sebe go nosi slu`eweto na
pravdata, sli~no na ona koga od vojnik se bara da go strela svojot drugar.
Za{to, ovde na zakonot ne mu se sprotivstavuva ona prosta~koto,
tuku ona plemenitoto - ~ove~nosta, so`aluvaweto, smiluvaweto. I, za
~a{ata da se prepolni, da pretpostavime u{te i slu~aj zakonot koj sudijata
treba da go sprovede da se nao|a vo op{ta protivre~nost so negovoto
sopstveno ~uvstvo na pravoto, zakon koj bara smrtna kazna, dodeka
nemu samiot mu se ~ini deka duri i kazivosta na toa delo e vo pra-
{awe, pa }e uvidime {to zna~i toa da se bide poslu{en na zakonot...
Sudijata e profesionalen vojnik vo slu`ba na pravoto komu vr{eweto
na pravdata mu stanalo navika i vtora priroda i koj za ova treba da ja
zalo`i svojata ~est. 1457
1456
Kolakovski, L. Mini predavawa o maksi stvarimea, str. 198.
1457
Jering, R, Ciq u pravu, str. 182. Spored Jering, sudijata ne smee vinata
na optu`eniot da ja ocenuva spored svoeto subjektivno ~uvstvo: se dodeka
nema zada~a da mu sudi na zakonot tuku na optu`eniot, sekakov sprotiven akt
stanuva sramen akt na samovolie, posmevawe i otvoren bunt protiv zakonot i
771

Pristrasniot sudija vika: 1. vinoven prijatel - }e go oslobodam
(go aktivira dobroto vo sebe), 2. neviniot neprijatel - }e go osudam (go
aktivira zloto vo sebe). Ottamu, pristrasnosta pretstavuva aktivirawe
na dobroto ili zloto vo sebe, tamu kade {to treba da se bide ramnodu{en.
Nakratko: nepristrasnost = ramnodu{nost, pristrasnost =
naklonetost.
Soglasno ovoj element na pravdata i ovde e mo`no da se dade
opredelena definicija na pravdata. Pravdata e rezultatot od nepristrasnoto
odnesuvawe kon lu|e so razli~ni interesi. Nepristrasnost
nema me|u prijateli, veli Kolakovski. Dotolku pove}e nepristrasnost
ne mo`e da ima nitu me|u bliski, velam jas. Toga{ kade ima nepristrasnost
i soglasno toa nejzin rezultat koj se narekuva pravda? Samo
tamu kade {to onoj {to ja deli pravdata ne e vo kakov i da e blizok ili
poprecizno ka`ano - "interesen odnos" so edna od stranite na koi se
odnesuva rezultatot od negovata odluka. Ottamu, da se vidi kade ima
pravda zna~i da se vidi kade nema pristrasnost.
Pravdata e nepristrasnost (nedavawe prioritet) na davawa/zemawa
spored zaslugite, no taka {to toa nema da e na {teta na drug. Nepristrasnost
e sinomim za neutralnost, ramnodu{nost, nezainteresiranost,
studena indiferentnost. Nepristrasnosta zna~i da se isklu~at
site li~ni odnosi koi poedinecot gonat kon: milosrdie, qubov, blagodarnost,
odmazda, neumerenost. Ottamu, se javuva golem problem: kako
da se isklu~i seto ova, za{to pritrasnosta pretstavuva ~ove~ka priporedokot.
Dali dr`avnata vlast ili porotniot sud go gazi so noze zakonot,
dali toa se slu~uva za nevin da se kazni ili vinoven da se oslobodi - rabotata
ostanuva ista, ne e po~ituvan zakonot. I ne samo na toj poedine~en zakon, tuku
so poedine~iot zakon se kr{i i veli~estvoto na zakonite voop{to, nivnata
mo} se stava vo pra{awe, verbata vo negovata neprekr{livost se razni{uva.
Sigurnosta na zakonot, t.e. izvesnosta deka zakonot vo site slu~ai }e bide
podednakvo primenuvan, toga{ prestanuva, na mestoto za site ednakviot objektiven
zakon doa|a promenlivoto, nepresmetlivoto, subjektivnoto ~uvstvo na
porotnicite: samovolie, slu~aj. Ovde optu`eniot se osloboduva, tamu zaradi
istata vina se osuduva - edniot izleguva na sloboda, drugiot odi vo zandana
ili na gubili{te. I koj }e garantira deka nekoj sud koj sebesi se stava nad
zakonot za da go oslobodi vinovniot - nema edna{ istoto da go stori za da go
osudi neviniot. Koga edna{ }e se skr{ne od ~vrstata staza, patot se otvora
kako na leva taka i na desna strana i nikoj ne mo`e odnapred da oceni na koja
strana }e pote~e rekata koga }e gi probie nasipite - toa zavisi samo od toa
koe raspolo`enie vo vreme na nemiri }e nadvladee vo masata. Denes rojalistite
gi osuduvaat republikancite, utre republikancite rojalistite, denes
konzervativcite liberalite, utre liberalite konzervativcite - korigiraweto
na zakonot od strana na porotnicite e me~ so dve ostrici, koj vo dadeni
okolnosti mo`e da se~e na sosema druga strana, a ne tamu kade {to negovite
privrzanici nameravaat i o~ekuvaat. Ibid, str. 182-183.
772

oda. So drugi zborovi, ako pravdata e mo`na duri otkako }e se isklu~i
~ovekovata priroda, a {to zna~i NIKOGA[! - pravdata e samo
posakuvana poinakva ~ovekova priroda. Ideal, son za sakanata stvarnost.
Ne{to kon {to sekoga{ se te`nee, no ne{to {to nikoga{ ne se
dostignuva.
9. PRAVDA I MILOST
1. Pravdata e nemilosrdna, milosta e nepravedna. Toa najjasno
ka`uvadeka pravdata ne e milost, nitu pak deka milosta e pravda. 1458
Toa treba da se istakne, za{to otsekoga{, a za `al duri i denes postojat
sprotivni stojali{ta koi milosta ja izedna~uvaat so pravdata ili
ja pomestuvaat vo pravdata. Ottamu i potrebata od objasnuvawe na toa
nedorazbirawe zradi koe ovde za moment }e se apstrahirame od distributivnata
pravda, osnosno koncentirame samo na komutativnata
pravda.
Su{tina na pravdata e odmeruvawe, postignuvawe ramnote`a na
dobroto i zloto na realacija ~ovek - ~ovek, kako i na relacija dr`ava,
zakon, institucija - ~ovek, a osnovni instumenti za toa otsekoga{ bile
nagradata (Rajot) i kaznata (Pekolot). So drugi zborovi, (~uvstvoto
na) pravda i nepravda postoi samo vo sistem koj se zasnova vrz nagradi
i kazni, a niv gi ima vo sekoj op{testven sistem koj nastojuva da go
unapredi dobroto i da go smali zloto. Po~nuvaj}i od decata, pa natamu,
sekoe vospituvawe se ostvaruva so pomo{ na predo~uvawe na kaznata
(strav od zlo) i nagradata (nade` za dobro).
Nesmee, me|utoa, da se zaboravi deka postojat intencii da se doka`e
deka pravdata, se sostoi i vo postapuvawe soglasno na~elata na
solidarnost, humanost i milost koi, isto taka, mo`at da se primenat
samo kon drug. Me|utoa, osnovnata razlika na pravdata sfatena kako
solidarnost, humanost i milost nasproti pravdata sfatena kako vra-
}awe na zlo so zlo i vra}awe na dobro so dobro, se sostoi vo toa {to
kaj solidarnosta, humanosta i milosta voop{to ne e zna~ajno (ili vo
najmala raka e sporedno) prethodnoto povedenie na onoj kon kogo tie
kako pravda se naso~eni. So drugi zborovi, ovde ne se raboti za vozvrateno
dobro zaradi storeno dobro, tuku samo za pri~inuvawe korist
1458
Vo taa i samo vo taa smisla go sfa}am stanovi{teto na Radbruh
deka milosta mo`e da ima zada~a da ja istakne pravdata nasproti pozitivnoto
pravo, a individualizira~kata celesoobraznost nasproti {ematiziranata
ednakvost na pravdata. Taa mo`e da ima zada~a da gi re{i poinaku odo{to vo
presudata mo`nite antinomii vo ramkite na sekoj od tie elementi, da re~eme,
materijalnoto pravo nasproti procesnaat pravosilnost na edna pogre{na
presuda, pravi~nosta nasproti pravdata, op{to politi~kata celesoobraznost
nasproti specifi~no kriminalno-politi~ka celesoobraznost, da ja projavi
mudrosta na dr`avata. Radbruh, G. Filozofija na pravoto, str. 201.
773

na drug od strana na poedinec ili od dr`avata poradi posebnata situacija
vo koja se nao|a opredelena li~nost so opredeleni svojstva ili
cela kategorija na takvi lica.
So kategoriite milost i milosrdie najmnogu operira{e hristijanskata
religija. Pritoa, ne e daleku od vistinata uveruvaweto deka,
iako ne mu e tu|a qubovta i milosta, Stariot zavet dominantno gi istaknuva
principite na pravda i odmazda, nasproti Noviot zavet vo koj
preovladuvaat qubovta i milosrdieto. 1459 Taka vo Stariot zavet se
veli: Gospod e milostiv i blag, spor na gnev, obilen vo qubov i vistina.
(Psalm, 86:15). Nemu mu se mili onie koi se bojat od nego, koi se
nadevaat na negovata milost (Psalm, 147:11). Bez negovaat milost site
usilbi se naprazni. Ako gospod ne go gradi domot, naprazno se trudat
yidarite. Ako gospod ne go ~uva gradot, naprazno bdee stra`arot. Zaludno
vi e da stanuvate pred zorata i da sedite dolgo vo no}ta, vie {to
go jadete lebot na trudot. Toj im dava na svoite vozqubeni i vo son.
(Psalm, 127). Me|utoa, bog nikomu ne mu e dol`en da mu poka`e blagonaklonetost
ili milost. "]e bidam milostiv komu {to sakam da bidam
milostiv, }e mu se smilvam komu {to sakam da mu se smiluvam." (Izlez,
33:19). 1460 Toa e onoj gospod koj iako se zakanuva so kazna do treto i ~et-
1459
Vo Hristosovoto u~ewe pravdata nema nikakov siguren temel - taa
e celosno otstraneta zaradi edno povisoko barawe: qubovta kon bli`niot.
Zapovedta na qubov kon neprijatelot ne zapira ni pred neprijatelot na pravoto.
Zgora na toa, besedata na gorata bara neprotivewe na zloto, nadminuvawe
na nepravoto so poti{tenost. Radbruh, G. Filozofija pava, Nolit, Beograd,
1980, str. 270.
1460
Avgustin tvrdi deka bog odnapred predviduva se {to se slu~uva, no
toa ne zna~i deka toa {to toj go predvidel se slu~uva bez izborot {to go
pravi ~ovekovata volja. I pokraj faktot {to bog odnapred znae {to }e izbere
voljata, toa ne zna~i deka taa ne izbira precizira toj. No, spored negovaat teorija
za predodredenosta, se {to postoi, pa i ~ovekovata volja, nu`no e vklu-
~ena vo bo`estveniot plan za celinata na svetot. Poradi toa, kakov i da e
izborot {to go pravi voljata, toj pripa|a na bo`jata promisla koja toga{
koga predviduva, vsu{nost, se opredeluva. Ako semo}ta na bo`jata milost i
prethodi na sekoja zasluga, kako {to mislel Avgustin, toga{ vo krajna smisla
od bo`jata slobodna volja zavisi koj }e bide spasen, a koj prokolnat. Bo`jata
milost ne ja dobiva sekoj ~ovek, tuku samo bo`jite izbranici... Avgustinovata
teorija e direktno povrzana so hristijanskata ideja za sozdavaweto i so tolkuvaweto
na istorijata. Od teorijata za sozdavaweto na svetot spored bibliskiot
princip ex nihilo, Avgustin ja razvil teorijata deka svetskata istorija e
ostvaruvawe na bo`jiot plan, a poradi toa istoriskiot proces e predopredelen...
Celinata na istorijata e ome|ana: na po~etokot so prvorobitniot grev
na Adam i Eva, a na krajot so stra{niot sud. Se {to se slu~uva me|u po~etokot
i krajot e opredeleno i vo funkcija na realizirawe na bo`jiot plan. Geo-
774

vrto koleno vetuva milost i qubov na iljadnici generacii, pa taka negovoto
~uvstvo za milost daleku go nadminuva ~uvstvoto na kazna. Rabinskata
literatura ja prodol`uva ovaa nasoka na misli i go zasilila
nejzinoto zna~ewe..." Koga ~ovekot storil grev, spasen e ako ima dobri
braniteli, no ako gi nema, nema da se spasi. Branitelite na ~ovekot se:
pokajuvaweto (teshuvah) i dobrite dela. 1461 I ako 999 tvrdat deka e vinoven,
a edno zboruva vo negova korist, }e bide spasen." Ili: "Toj {to }e
stori ne{o (lo{o) i }e se pokae, vedna{ }e mu bide prosteno". Idejata
za bo`joto prostuvawe e izrazena i vo gledi{teto za dvata bo`ji prestoli:
edniot za pravda, vtoriot za milosrdie. 1462
So milosta e vrzan blagoslovot. Blagoslov e dejstvie so koe se
povikuva gospod (obi~no od tatkoto na semejstvoto) da ja izlie svojata
milost vrz nekogo. Blagoslovot ja odreduva sudbinata na nekogo, za{to
edna{ izre~en blagoslov ne mo`e da se otpovika (vidi: Bitie, 27).
Osobeno delotvoren e blagoslovot od roditelite. Se blagoslovuva vo
razni priliki: pri razdelba ili `enidba (Bitie, 24:60), koga se dobivaat
podaroci, za ne~ija pomo{ (Bitie, 9:26), koga ne{to se saka ili
se moli (Mateja 5:44) i sl.
Milosta e i vo Noviot zavet. Bog im se protivi na gordelivite,
a na poniznite im dava blagodet (milost, m.z.) (Prvo Petrovo poslanie,
5:5). Milosta e podarok na svetiot duh koj na ~ovekot mu ovozmo-
`uva da ja dostigne polnosta na `ivotot, da stane bogo~ovek, a so samoto
toa i spasenie koe e krajna cel na ovozemniot `ivot. Milost ili
blagodet e dobrodetel, dadeno dobro, daruvano dobro od boga. 1463 Slobodna
odluka na boga da im go napravi dostapen patot na spasenieto na
lu|eto. Bog ne ni e ni{to dol`en. Bog ne e dol`en nikogo da spasi.
^ovekot ne mo`e da bide tolku dobar samiot da zaslu`i prestoj vo rajot.
1464 So bo`jata milost se pru`a dobrobit bez da se razgleduvaat zaslugite
i poka`anata dobrina. Vo po{iroka smisla, blagodet se odnergieva
Vera, Od somnevawe do vera - predgovor na deloto na Avgustin, Za bo-
`jata dr`ava, Kultura, Skopje, 2008, str. 17-19 i 21.
1461
I vo Biblijata i vo Talmudot zborot c'daka zna~i: pravda, pravednost,
no i milost, milosrdie.
1462
Fromm, E. Bit }ete kao Bog, Zagreb, 1989, str. 217.
1463 Vo zapadnata teologija za poimot bo`aja milost se koristi i
zborot harizma.
1464
Op{topoznato e deka gospod gi spasuva samo malubrojnite, a site
ostanati im gi prepu{ta na svojot neprijatel |avolot koj ve~no gi ma~i i naveduva
da go prokolnuvaat svojot tvorec iako bile sozdadeni da ja po~uvstvuvaat
negovata dobrina i pravednost. Ako e taka, ~umu im e verabata deka se }e
bide obratno na onoj svet na onie koi ne veruvaat vo spasenieto, ili pak na
onie koi i pokraj toa {to veruvaat vo izvrtuvawe na ne{tata vo rajot, ako poradi
otsustvo na bo`ja milost nema da bidat opfateni so spasenieto od strana
na Isus.
775

suva na bo`jite darovi na ~ove{tvoto vklu~itelno i na sozdavaweto,
`ivotot i spasenieto. Vo potesna smisla, milosta e sredstvo so koe
lu|eto se izbavuvaat od prvobitniot grev i steknuvaat spasenie. Isus e
toj spored kogo se ~istime od grevovite i se pomiruvame so boga. Imeno,
edinstveno so grevovite lu|eto se oddale~uvaat od boga, a o~istuvaweto
od niv ne se postignuva so na{ata doblest, tuku preku negovoto
pomiluvawe, so negovata blagost, a ne preku na{ata mo}: za{to koja
bilo doblest, kolku i da e taa sitna, a koja se narekuva na{a, daruvana
ni e od negovata dobrina. Nie mnogu ne{ta bi si pripi{ale sebesi, dodeka
sme vo ovaa materija, koga se do nejzinoto napu{tawe ne bi `iveele
vo prostuvawe. Zatoa vo posrednikot nam ni e daruvana milost...
Po taa bo`ja milost, so koja go poka`a golemoto milosrdie kon nas,
verata upravuva so nas vo ovoj `ivot, a po ovoj `ivot do najpotpolnoto
sovr{enstvo }e ne dovede samiot izgled na neizmerlivata vistina. 1465
I taka kako {to preku eden prestap dojde osuduvawe na site
lu|e, taka i preku edno pravedno delo dojde za site lu|e opravdanieto
{to donesuva `ivot, za{to kako {to so neposlu{nosta na edn ~ovek
(Adam, m.z.) mnozina stanaa gre{nici, taka i so poslu{nosta na eden
(Isus, m.z.) mozina }e stanat pravedni. A pokraj toa Zakonot dojde za da
se zgolemi porestapuvaweto, no kade {to grevot se zgolemi, tamu blagodetta
se izlea preizobilno, i kako {to grevot caruva{e vo smrtta,
taka i blagodetta }e caruva preku pravdata za ve~en `ivot preku na{-
iot gospod Isus Hristos (Poslanie do Rimjanite, 5:18-21). Ako e Hristos
vo vas, toga{ teloto e mrtvo zaradi grevot, a duhot e `iv zaradi
pravdata (Poslanie do Rimjanite, 8:10).
Milosrdieto e nekoe so~uvstvo so tu|ata nesre}a i vo na{eto
srce koe ne goni da pomogneme onolku kolku {to mo`eme. Vo ova smisla
Novito zavet predupreduva: Vnimavajte da ne ja vr{ite svojata pravda
pred lu|eto za da ve vidat tie, inaku nemate nagrada od va{iot tatko
koj e vo nebesata. Zna~i, koga dava{ milostina, ne trubi pred sebe
kako {to pravat licemerite po sinagogite i po ulicite za da gi falat
lu|eto. Vistina vi velam ja primile svojata nagrada. A ti koga dava{
milostina neka ne ti znae levicata, {to ti pravi desnicata, za da bite
tvojata milostina vo tajnost i tvojot tatko koj gleda vo tajnost, }e te
nagradi javno (Matej, 6:1-4). Toa e milost {to mo`e da se dade na ~ovek
na ~ovek za koja se zboruva i vo Isusovata prikazna za dobriot Samarjanec.
Na pra{aweto na eden u~itel na Zakonot, {to treba da napravi
za da nasledi ve~en `ivot, Isus mu odgovoril: Kako {to e napi{ano vo
Zakonot - qubi go gospoda svojot bog so seto svoe srce i so seta svoja
du{a i so seta svoja sila i so siot svoj um i svojot bli`en kako sebesi.
A na pra{aweto: Koj e moj bli`en? Isus mu odgovori: Eden ~ovek sleguva{e
od Erusalim vo Erihon i naleta na razojnici koi go soblekoa i
go ranija, go ostavija polumrtov i si otidoa Slu~ano po istiot pat
776
1465
Avgustin, Za bo`jata dr`ava, Kultura, Skopje, 2008,

sleguva{e eden sve{tenik i koga go vide si zamina na drugata strana.
Isto taka i eden levit koga dojde tamu i koga vide - si zamina na drugata
strana. A eden patnik Samarjanec dojde do nego i koga go vide se so-
`ali. Mu se pribli`i, mu gi polea ranite so maslo i vino i mu gi prevrza.
Potoa go ka~i na svoeto dobi~e, go odnese vo gostilnicata i se
pogri`i za nego. Utredenta izvadi dva dinari i mu gi dade na gostilni~arot
i re~e: Pogri`i se za nego i ako potro{i{ ne{to pove}e, }e
ti platam na vra}awe. [to misli{ koj od tie trojca mu be{e bli`en
na onoj koj popadna srede razbojnicite. ^ovekot re~e: Onoj koj mu uka-
`a milost, a Isus mu odgovi: Odi i ti pravi taka. (Luka, 10:25-37). Prikaznata,
vsu{nost, govori kako eden tu|inec (neprijatel) mo`e da bide
bli`en i milosrden (da pomogne vo nevolja), namesto onoj za koj se veruva
i o~ekuva deka e toa (sve{tenikot i levitot). Vrz temelite na ova
prikazna se poka`uva kako mo`e da se nadmine sopstveniot rasizam i
nacionalizam, da se bara pravda i da se pru`a pomo{ na onie koi se vo
nevolja bez ogled na grupata na koja i pripa|aat. So prikaznata se prika`uva
milost primena od neo~ekuvan izvor.
Fakt e me|utoa deka svedo{tva za toa deka pravdata i milosta
ne se edno te isto ima vo Stariot zavet. Za toa se govori vo Knigata za
Jon - Jon e praveden, no ne i milostiv, a bog i praveden (spor na gnev) i
bogat so milosrdie (se so`aluva na nesre}ata). Spored prikaznata gospod
go ispratil Jon vo Niniva da go prore~e uni{tuvaweto na gradot
koe }e se slu~i za ~etirieset dena poradi zlobata na negovite gra|ani.
Me|utoa, koga toa go ~ul kralot vedna{ se pokajal, a istoto toa so post
i oblekuvawe vo vre}i{ta, go storile i gra|anite. Bog vide deka se
odvratija od nivniot lo{ pat i se so`ali zaradi nesre}ata so koja im
se be{e zakanil da ja napravi i ne ja napravi (Kniga za prorok Jona,
3:10). Na toa se naluti Jon i vo blizina na gradot si napravi koliba
kade ostana za da vidi {to }e se slu~i so gradot. A gospod opredeli
edna tikva da se izdigne nad nego i da mu napravi senka na {to Jon mnogu
se izraduva. No utredenta gospod naredi tikvata da se isu{i, pa Jon
povtorno do smrt se naluti. Toga{ gospod mu re~e: Tebe ti e `al za tikvata
okolu koja ne se trude{e nitu napravi da izraste, tuku vo edna
no} nikna i vo edna no} se isu{i. A mene da ne mi e `al za Ninivija,
golem grad vo kogo ima 120.000 lu|e, koi ne znaat da ja razlikuvaat desnata
raka od levata, a pokraj toa i mnogu `ivotni. (4:1-10).
Kako i da e, duri i hristijanstvoto mora da priznae deka pravda
e da se kazni za grev, milost e da se prosti za grev. Pravdata i milosta
ne odat zaedno: xabe e nekogo da kazni{ ako istovremeno mu prosti{.
Dosega zboruvavme za komutativnata pravda vis-a-vis milosta. Na
komutativna pravda (odnos na gra|anite me|usebno) ne i e va`na moralnosta,
odnosno nemoralnosta na licata (vo odnosot). Taa e od poslab
kvalitet od distributivnata pravda - pravednost i taa pretpostavuva
ramnopravni, ednakvi lica (vo odnosot). Ova pravda gi poramnuva ili
isprava neednakvostite koi se pojavuvaat vo delovnite i dru|i dobrov-
777

olni ili nedobrovolni odnosi me|u poedincite. Dobrovolni se obligacionite
odnosi nastanati po sopstvena volja (kupoproda`ba, zalog).
Nedobrovolni se onie koi nastanale od nekoj gra|anski ili krivi~en
delikt. Osnovna cel na ovaa pravda e otstranuvawe na nepravdata i vospostavuvawe
pravda so poravnuvawe, odnosno izedna~uvawe. Toa se
postignuva so vra}awe vo porane{na sostojba, nadomest na {teta ili
so kazna. Najkusa definicija na komutativnata pravda e pamti pa vrati.
Pritoa, su{tinata e vrz delot "vrati," a delot "pamti" uka`uva
samo na toa deka pravdata ne mora da bide brza, tuku naprotiv deka naj-
~esto e spora: va`no e da ne se zaboravi napravenoto dobro ili zlo da
se vozvrati.
Komutativnata (izedna~uva~ka) pravda
ne pravi razlika me|u licata (site se ednakvi pred zakonot) spored
aritmeti~ka proporcija: 2 e premalku, 8 e premnogu, 5 e sredina.
kaj lica
A = B
se izedna~uva
{teta/dobivka
kaj dogovodi (pr. kupoproda`ba - za site ista cena, kaj
krivi~ni dela - za site ista kazna)
Kaj komutatinata pravda pravednoto se sostoi vo toa sudijata
da ja izedna~i nastanatata {teta/dobivka (pravedno da odlu~i: 1. koja
strana zaslu`uva o{teta, i 2. dali obinetiot zaslu`uva kazna)
Za komutativnata pravda govori odredbata od ~l. 9. st. 2 od Ustavot
na Republika Makedonija.
2. Dosega ka`anato me|utoa ne va`i i za distributivnatapravda.
1466
Distributivnata (rasperedeluva~ka) pravda
pravi razlika me|u licata (subjektite).
na lica
A = B
stvari, pari, dobra,
po~esti
EDNAKVO NA EDNAKVITE
egalitarna raspredelba -
na lica
C = D
stvari, pari, dobra,
po~esti
EDNAKVO NA EDNAKVITE
egalitarna raspredelba -
1466
Hristijanskoto u~ewe go oblikuva ona izvorno distributivno pravilo:
"Podaj mu go na Carot carevoto, na boga bo`joto." (Matej, 22:21).
778

site zaslu`uvaat isto
zabraneta diskriminacija
site zaslu`uvaat isto
zabraneta diskriminacija
na lica
A < C
B < D
NEEDNAKVO NA NEEDNAKVITE
neegalitarna raspredelba - razli~ni lica od opredeleni
pri~ini zaslu`uvaat pove}e ili pomalku
- spored statsus/po~esti (istaknat nau~nik, muzi~ar...)
- spored steknata polo`ba (nasledstvo...)
- spored potrebi (deca, starci, invalidi, bolni...)
- spored zasluga vo potesna smisla (pridones, u~inok)
dozvolena diskriminacija
Kaj distributivnata pravda pravednoto se sostoi vo toa dr`avata
da raspredeli dobro (1. prava, 2. mo}, 3. materijalni dobra) i zlo
(obvrski i kazni) - ednakvo na ednakvite ili neednakvo na neednakvite.
1467 Za distributivnata pravda odlu~uva dr`avata preku Sobranieto
(sozdava pravda preku ustav i zakon) i Vladata (sozdava pravda preku
ukazi i odluki).
Za distributivnata pravda govori odredbata od ~l. 9. st. 1 od
Ustavot na Republika Mekedonija.
Spored distributivna pravda (odnos na dr`avata kon gra|anite)
postoi eden povisok subjekt (na primer, dr`avata) koj na pot~inetite
subjekti, spored odnapred utvrdeni kriteriumi im raspredeluva
prava i obvrski. Taa pretpostavuva neednakvi lu|e, odnosno praviloto
neednakvo na neednakvite, a ednakvo na ednakvite i od neednakvite neednakvo,
a od ednakvite ednakvo. Se odnesuva na raspredelba na dobivka
i pogodnosti, prava i dol`nosti, porezi i tovari, dobra i mo`nos-
1467
Koga postoi odnos na delovite kon celinata (gra|anite kon dr`avata)
stanuva zbor za op{ta ili zakonska pravda, koga postoi odnos na celinata
kon delovite (dr`avata kon gra|anite) - distributivna pravda, i koga postoi
odnos me|u samite delovi - komutativna pravda.
779

ti za nivno steknuvawe. 1468 Stanuva zbor za ona {to kako zaedni~ko dobro
im pripa|a na site, me|utoa spored nekoe merilo e delivo me|u
pripadnicite na dr`avata.
Distributivnata pravda ne podle`i na merila, tuku na kolektivni
~uvstva, na slobodna procenka koja e arbitrerna ili koja se zasnova
vrz odredeno nivo na dostignatiot razvoj na civiliziranite demokratski
socijalni vrednosti. Me|utoa, ottamu {to se raboti za otsustvo
na precizni kriteriumi za nejzinoto utvrduvawe, distributivnata
pravda mo`e slobodno da se definira na sledniov na~in - pravda e
toa {to mu se dopa|a na mnozinstvoto. 1469 Taa pravda e `elba (ideal) da
se meri bilo dol`ina, viso~ina, dlabo~ina, te`ina i {to i da e drugo
bez nikakvi sredstva za taa namena, da se odreduva {to e toplo i ladno
bez termometar, da vospostavi ramnote`a bez tegovi, da se nivelira
ramnina bez libela. Taa e `elba da se iznajdat relaciite na dobroto i
zloto vo ne{tata {to im se zna~ajni na lu|eto vrz osnova na momentnite
stavovi na onie koi se vo pozicija, koi imaat mo} da ja vr{at procenka
na vrednostite, ili poprecizno koi imaat milost da dozvolat, da
popu{tat, da podadat, da se otka`at od ona {to go imaat pove}e vo korist
na onie {to imaat pomalku, da prifatat del od tovarot na preoptovarenite,
da gi olesnat ma}ite na nemo}nite, itn. itn. Pritoa, i
ovaa pravda podrazbira subjekti {to ja vr{at istata - deliteli na
pravdata. Toa se takvi subjeti koi treba ednakvo da odreduvaat merki
bez instrumenti i vrednosti bez kriteriumi. Mo`e li od oko da se
odmeri visina. Sekako deka mo`e. Ostanuva me|utoa, problemot {to
sekoe oko gleda razli~no. A toa e osobeno slu~aj koga od oko se cenat
moralni vrednosti i prava na ~ovekot. Ottamu za pravdata ima onolku
razli~ni mislewa kolku {to ima i misliteli.
Nikoga{ ne postoelo nekoe univerzalno sredstvo za razmena
(postojat nekoi raboti koi parite ne mo`at da gi kupat)... Nikoga{ ne
postoelo edno edinstveno mesto za odlu~uvawe od koe se upravuvalo so
site raspredelbi, nitu eden edinstven zbir na u~esnici koj gi donesuval
odlukite... Nikoga{ ne postoel eden edinstven kriterium ili
prost zbir na me|usebno povrzani merila za site raspredelbi. Zasluga,
1470 sposobnost, ra|awe i krv, prijatelstvo, potreba, 1471 slobodna ra-
1468 Idejata na pravda go potencira zna~eweto na op{toto dobro (bonum
commune) kako edno od osnovnite vrednosti na pravoto. Sodr`ina na distriburivnata
pravda e spravedliva raspredelba na op{tite op{testveni dobra.
Tie mo`at da mu pripa|aat na svetot na materijalnite vrednosti (pravo na
sopstvenost vrz nedvi`nosti, sredstva za proizvodrstvo, sredstva za `ivot),
ili na svetot na duhovnite, kulturni vrednosti (pristap do obrazovanieto,
kulturata, itn.)! Kambovski, V. op. cit. 2010, str. 251.
1469
Vidi: Jering, str. 72. Poinaku, Trazimah - ona {to mu se dopa|a na
posilniot.
1470
Pove}e Volcer, M. Podru~ja pravde, Filip Vi{nji}, Beograd, str. 50-52.
780

zmena, 1472 poli~i~ka opredelenost, demokratsko odlu~uvawe: sekoj od
ovie kriteriumi imal svoe mesto zaedno so mnogu drugi, bile te{ko
usoglaslivi, gi priznavale konkurentski grupi, se me~ale edni so drugi.
1473 Kaj distrinutivnata pravda istorijata poka`uva celukupna lepeza
na poredoci i ideologii. Me|utoa, prviot nagon na filozofijata e
da mu odoli na istorijata, na pojavniot svet i da traga po nekoe edinstvo
koe mu le`i vo osnovata: za nekoj kratok spisok na osnovni dobra
brzo svedeni na edno edinstveno dobro, za edinstven distributiven
kriterium, ili me|usebno povrzan zbir na merila, a i samiot filozof,
barem simboli~ki stoi na edno edinstveno mesto na odlu~uvawe. 1474
Pravdata e ~ove~ka tvorba i neuverlivo e deka mo`e da se vr{i
samo na eden na~in. 1475 Vakvite standardni filozofski pretpostavki,
spored Volcer, treba da se dovedat vo somnenie. Pra{awata koi go nametnuva
teorijata na distributivnata pravda dopu{taat redica odgovori
i vo ramkite na taa niza ima mesto za kulturnite raznovidnosti i
za politi~kiot izbor. Toa ne e samo rabota na primena na nekoe edinstveno
na~elo ili zbir na na~ela vo razli~ni istoriski situacii. Nikoj
ne negira deka postoi redica od moralno dopu{teni primeni. No,
Volcer saka da doka`e i pove}e od toa: deka razli~nite op{testveni
dobra treba da se rapredeluvaat od razli~ni pri~ini vo soglasnost so
razli~ni proceduri od strana na razli~ni u~esnici i deka site ovie
razliki proizleguvaat od razli~ni razbirawa na samite op{testveni
dobra - koi se neizbe`en proizvod na istoriskiot i kulturniot pluralizam.
1476
1471
Pove}e Ibid, str. 52-54.
1472
Vidi: Ibid, str. 48-49.
1473
Ibid, str. 27.
1474
Ibid, str. 26-27
1475
Najdlabokata pretpostavka na najgolemiot broj filozofi koi pi-
{uvale za pravdata, od Platon pa natamu, e deka postoi eden i samo eden distributiven
sistem koj filozofijata mo`e ispravno da go opfati. Ibid, str. 27.
1476
Ova e osnovniot odgovor na Volver na stavovite na Rols. Denes,
veli Volcer, takviot sistem obi~no se opi{uva kako onoj koj idealno racionalni
poedinci bi go izbrale koga bi bile prisileni nepristrasno da izbiraat
ne znaej}i ni{to za svojata sopstvena polo`ba, spre~eni da postavat posebni
barawa, soo~eni so nekoj apstrakten zbir na dobra. Ako ovie ograni~uvawa
na znaewata i barawata se prikladno razvieni i ako dobrata se umesno
definirani, verojatno e to~no deka mo`e da se izvle~e eden edinstven zaklu-
~ok. Racionalnite poedinci ograni~eni na ovoj ili na onoj na~in }e izberat
eden i samo eden distributiven sistem. Me|utoa, silata na toj edinstven zaklu~ok
ne mo`e lesno da se izmeri. Sigurno e neizvesno deka tie isti poedinci
- koga bi bile pretvoreni vo obi~ni lu|e, so cvrsto ~uvstvo na sopstveniot
identitet, so sopstveni dobra vo svoi race, vpleteni vo sekojdnevnite te{kotii
- bi go povtorile svojot hipoteti~ki izbor ili duri i bi go prepoznale
781

IV. FUNKCIJA NA PRAVDATA
Napred iznesoveme pove}e definicii za pravdata so koi nastojuvame
da gi da ja istakneme nejzinata su{tina soglasno obele`ajata,
odnosno elementite {to pretstavuvaat nejzini sostavni elementi.
Sledej}i ja taa ideja, opredelivme i definicija na pravdata so ogled
na nejzinata cel. Pravdata e sistem na normi na odnesuvawe zasnovani
vrz mo}ta na pove}e avtoriteti: religijata (gospod), moralot (sovesta)
i pravoto (dr`avata), sozdadeni (izmisleni od ~ovekovata fantazija)
so cel da se izmolat ili navedat (nateraat) posilnite i pobrojnite da
zamislat i prifatat celosna ednakvost so poslabite i pomalku brojnite,
zaradi ovozmo`uvawe na idealen (sovr{en) zaedni~ki `ivot
me|u lu|eto. Potreba za pravda = potreba za zaedni~ki `ivot me|u lu|eto.
Pravdata ovozmo`uva sigurnost na li~nosta deka postojat institucii
koi mo`at da i pomognat da go dobie (ostvari, izdejstvuva) ona
{to navistina go zaslu`uva (a, ne ona {to i sleduva). Celta na pravoto
e pravdata, op{to dobro, kolektivniot interes.
Vo ovaa smisla se izjasnuva{e i Jering, koj najprvo go postavuva
pra{aweto: Za {to slu`i pravdata? I veli: So pomo{ na ova pra{awe
vo pravdata ve}e vnesovme ne{to {to odnapred ne e izvesno, imeno
cel. So toa ja proglasivme za ~ove~ka ustanova koja ja sozdalo op{testvoto
zaradi opredeleni celi. Me|utoa, sekako deka bi bilo mo`no
pravdata, isto kako i radosta i bolkata vo sebe da vklu~uvaat samo
izvesen psiholo{ki fenomen, pri{to ~ovek bi mu se otpovikuval samo
na nagonot koj prirodata go vsadila vo nego. Zo{to nie se raduvame i
se nata`uvame, za{to se smeeme ili pla~eme? Prirodata taka ne ustroila.
Zo{to sme pravedni. [to ne spre~uva ovde da dademe ist odgovor?
Toa bi bila nativisti~ka teorija vo posebna primena na prakako
svoj. Problemot ne e ({to e i najva`no) vo partikularnite interesi za
koi filozofite sekoga{ pretpostavuvale deka mo`at bez problem t.e. nesporno
da go stavat na strana. Obi~nnite lu|e, isto taka, mo`at toa da go storat,
da re~eme, zaradi javen interes. Pogolem e so partikularizmot na istorijata,
kulturata i ~lenstvoto. Duri i ako mu se privrzani na nepristrasnosta, pra-
{awata koi verojatno }e se pojavat vo glavite na ~lenovite na nekoja politi-
~ka zaednica ne e: "[to bi izbrale racionalnite poedinci pri voop{teni
uslovi od takov i takov vid." Tuku, pobrgu deka toa }e da e pra{aweto: "[to
bi izbrale poedincite koi nalikuvat na nas, koi se vo ista polo`ba, koi ja
spodeluvaat istata kultura i re{ile i natamu da ja spodeluvaat." A ova e pra-
{aweto koe vedna{ se pretvora vo slednoto: "Kakvi izbori ve}e sme napravile
vo tekot na na{iot zaedni~ki `ivot. Koi sfa}awa nie (navistina) gi spodeluvame.
Volcer, M. op. cit. str. 28-29.
782

vednosta, dosledniot nativist toa pra{awe ednostavno bi go simnal
od dneven red so pretpostavkata za poseben nagon za pravda. 1477
Ne e potrebno da se potro{i mnogu razmisluvawe pa da se uverime
vo neto~osta na ovaa pretpostavka. Koga taa bi bila to~na, pravdata
kako i radosta i bolkata, kako i smeeweto i pla~eweto, bi bila
sosema prepu{tena na nagonot na individuata. Me|utoa toa ne e slu~aj.
Pravdata pretstavuva socijalna ustanova, taa na poedinecot mu propi-
{uva izvesen na~in na odnesuvawe kon koj mora da se pridr`uva duri i
koga sosema bi mu nedostasuvalo du{evno raspolo`enie ili sklonost
ili onoj pretpostaven nagon za pravda, taa vo ovoj pogled stoi vo istiot
red so pravoto. Site socijalni ustanovi, sozdadeni i obezbedeni so
odredeni pravila se celni tvorbi. Makar {to pri nivnoto sozdavawe
(se u{te ne znam kolku toa mo`e da mu se stavi na smetka na ~ovekoviot
bo`em vroden nagon da go pravi ona {to e dobro, a {to jas apsolutno
go negiram), op{testvoto toj nagon go zelo vo svoja slu`ba, go vpregnalo
vo jaremot na celta, isto onaka kako i kowot za koj ~ovekot sekako
isto taka mu e blagodan na prirodata, i kako {to kaj ova taa okolnost
ne ne odvra}a da go postavime pra{aweto: za {to toj slu`i, taka
ni uka`uvaweto na prirodata, duri i koga bi bilo zasnovano, ne mo`e
da ne popre~i istoto pra{awe da go postavime i vo odnos na pravdata.
Pra{aweto za celta kaj nea bi bilo isklu~eno samo koga op{testvoto
bi ja prepu{tilo celosno na individualniot nagon: okolnosta {to toa
ne e storeno doka`uva deka ja smeta za nu`na i so toa pra{aweto za
toa "zo{to," t.e. za socijalnata cel na pravdata ne samo {to stanalo
opravdano, tuku i neotstranlivo. 1478
1477
Na pra{aweto za potekloto na moralnoto ~uvstvo, edna teorija
koja e stara kolku i nau~noto mislewe i koja se odr`ala od vremeto na gr~kite
filozofi se do dene{ni vremiwa, odgovara deka moralnoto ~uvstvo na ~ovekot
mu e vrodeno, prirodata (bog) mu go vnela vo srceto. Vo soglasnost so toa
ovaa teorija ja ozna~uvam kako nativisti~ka. Branitelite na ovaa teorija zaemno
se razlikuvaat samo po toa {to edni navodniot podarok na prirodata go
ograni~uvaat samo na formalnata mo} na soznavaweto (formalisti~kinativisti~ka
teorija). Kako {to ~ovek najprvin mora da se poslu`i so svoite
o~i za vo sebe da go vnese pogledot na nadvore{niot svet, taka mora da se
poslu`i i so spomenatata mo} za soznavawe za da gi stekne svoite moralni pogledi.
Edno drugo gledi{te (supstancijalno-nativisti~ka teorija) podarokot
na prirodata go rastegnuva na sodr`inata na ova ~uvstvo, taka {to spored
nego fundamentalnite normi za moralnoto postapuvawe na ~ovekot mu se vrodeni
isto kako i logi~kite zakoni na negovoto mislewe. Jas od svoja strana,
na nativisti~kata teorija mu go sprotivstavuvam svojata istoriska. Ibid, str.
305.
1478
Vo ovie razmisluvawa na Jering za fenomenot na qubeznosta, smetavme
deka e dovolno poimot u~tivost da go zamenime so poimot pravda, a da ne
783

Ottamu, socijalnata funkcija na pravdata vo osnova kako i kaj
pristojnosta i u~tivosta e vo unapreduvawe na me|u~ove~kite odnosi,
"vo {to pogolemo unapreduvawe na me|usebnite dopiri na ~ovek so ~ovek,
vo toa dru`eweto so drugite da ni go napravi poprivle~no, poprijatno
i popo`elno. 1479 Nakratko, pravdata e op{testveno korisna od
lu|eto sozdadena vrednost. Pritoa, treba da se ima merilo za ne{to
{to trajno e korisno za op{testvoto. Vo priemenata na korisnosta za
op{testvoto treba da se ima predvid i obzirot kon celinata. Ottamu,
op{testveno korisno e samo {to mu koristi na celinata. Unapreduvaweto
na blagosostojbata na eden del na {teta na celinata e ednakva
gre{ka kako i onaa koga se te`nee kon korist momentalna korist na
{teta na trajnata korist. Ottamu, priviligiraweto samo na eden del
na naselenieto, na eden edinstven stale` ili nekoja profesija od op{-
testveno stanovi{te e dopu{teno samo toga{ koga toa mu odgovara na
interesot na celinata: toga{ toa ne samo {to e dopu{teno, tuku i se
nalo`uva. Ovde razvienata smisla za korisno e onaa koja ja imame
predvid koga za ozna~uvawe na na{ata teorija na moralnosta go izbirame
izrazot op{testven utilitarizam. Korisnoto vo ovaa smisla se
poklopuva so gledi{teto za `ivotnite uslovi na o{testvoto. Samo
ona {to mu e korisno na celoto op{testvo i samo ona {to trajno mu e
korisno mo`e da se pofali deka navistina go unapreduva op{testvoto
i deka mu koristi, t.e. deka mu odgovara na negovite `ivotni uslovi i
mo`e da bara da bide formulirano kako pravna ili op{testvena
norma. Samo toa {to mo`e da se legitimira kako takvo go zaslu`uva
predikatot moralno, t.e. op{testveno korisno vo ovaa smisla. So toa
ne samo {to ja imenuvavme krajnata cel na moralnosta, tuku istovremeno
i dojdovme do merilo so koe }e gi procenuvame privremenite uredbi
na dr`avnata vlast kako i normite (zakonite) koja taa trajno gi
postavuva, a isto taka i op{testvenite ustanovi. Toa {to ne mu odgovara
na vistisnkoto dobro na op{testvoto (na toj razvoen stepen vo
vremeto) toa e nemoralno. Moralniot sud, zna~i ne zapira pred ona
{to e dadeno: toj ednostavno prakti~no ja priznava obvrskata da mu se
pot~inuva na dr`avnata vlast i da gi po~ituva va`e~kite zakoni, no
vo sebe znae deka e sloboden i ~uvstuva deka e vo pravo koga gi ispituva
zakonite i ustanovite od aspekt dali }e ja izdr`at probata na merilata
na moralnosta (pravdata, m.z.) koi toj sud vo sebe gi nosi. A toa
merili, duri i koga poedinecot za nego ne e svesen i koga ne znam kolku
daleku go otfrla pod sebe, e sekoga{ ona istoto - meriloto na
op{testveno korisnoto vo gornata smisla... Moralno e ona {to e op{-
testveno korisno ili nu`no. 1480
zagubime ni{to od sfa}aweto na osnovite na socijalnata funkcija na pravdata.
Vidi, Jering, R, Ciq u pravu, str. 457-458.
1479
Ibid, str. 458.
784
1480
Ibid, str. 346.

Idejata na takvata pravda e da bide zadovolena. Toa {to pravdata
sekoga{ treba da se zadovoli e pokazatel deka taa ne e stati~na
sostojba, tuku ideal, ve~na `elba kon koja nekoj postojano se stremi,
programa za akcija, ~ove~ka potreba od opredeleno dobro, vrednost i
interes, nasoka kon na{ata sre}a, cel na na{eto deluvawe. Postoi
me|utoa i zadovolena, dostignata pravda. Pravdata e zadovolena koga e
dostignata sre}ata, koga e ostvaren interesot - posakuvanoto dobro
ili zlo. Toga{ taa stanuva sostojba so trajnost do momentot na pojava
na nova nepravda, na naru{uvaweto na postignatata sre}a ili do pojavata
na koj bilo nov interes {to zna~i potreba od dostignuvawe na
sre}a od nov vid. Ottamu, pravdata pobrgu e cel odo{to dostignuvawe
(sostojba, rezultat na odredeno dejstvuvawe). Pravdata, vsu{nost, e
nedosti`na cel. 1481 Cel koja postojano se brka, a koja nikoga{ ne mo`e
vo celost da se dostige. Pravdata ne mo`e nikoga{ vo celost da se zadovoli.
Taa ne e zadovolena duri i toga{ koga smetame deka e zadovolena,
za{to vo istiot moment ve}e podle`i na novo ispituvawe so tendencija
da bara novo zadovoluvawe. Taa e kako `etta za voda koja nikoga{
ne zgasnuva, tuku samo vo konkretniot slu~aj privremeno stivnuva.
Isto kako {to novata `ed bara povtorno zadovoluvawe i pravda bara
re{enie na nov predizvik. Ako edna{ za sekoga{ ja zadovolime `etta
nie ve}e ne mo`eme da zboruvame za nea - za potrebata za voda. Isto e i
so pravdata: ako edna{ za sekoga{ ja zadovolime nie ne mo`eme pove}e
da zboruvame za pravda i nepravda. Vo takov slu~aj mo`e da se ka`e
deka sme preminale vo druga sostojba vo sostojba vo koja ve}e nema potreba
od voda i pravda, sostojba vo koja se gubi su{tinata na `etta i
pravdata. Pravdata e eden vid sovr{enstvo kon koe treba da se dvi`i
povedenieto na sekoj koj stapuva vo me|usebni odnosi. Taa e polarna
vrednost na koja i e potrebno pojavuvawe na otpor za nejzino vistinsko
ostvaruvawe (Radbruh).
V. PROMENLIVOST NA PRAVDATA
Problemot na promenlivosta na pravdata, odnosno na nejziniot
relativen karakter go dopiravmesekoga{ koga sakavme da go doka`eme
na{iot cvrst stav deka ne postoi apsolutna pravda. 1482 Vo taa smisla i
1481
Pra{awata za celite se pra{awa za vrednosta, a za vrednostite
umot mol~i. Sudirot me|u rivalski vrednosti ne mo`e racionalno da se
re{i. Namesto toa ~ovek ednostavno mora da izbira - me|u partii, klasi, programi,
ideali. Makintajer, A, Tragawe za vrlinom, str. 40.
1482
Za pravdata kako i sre}ata mo`e da se tvrdi deka, iako kako ideal
sodr`i streme` za beskone~no traewe nasproti nepravdata koja bara minlivost,
taa vo vistinskiot `ivot se javuva samo na momenti, a potrajno kako
proekcija za idninata (vo vid na nade`) ili vo minatoto (potsetuvawe na dra-
785

natamu tvrdime, da se ka`e deka ne{to e apsolutno dobro 1483 e isto
kako da se ka`e deka vodata (vo koja mo`e{ i da se udavi{ i koja mo`e
da predizvika poplavi) e dobra sama po sebe ili deka zelenoto e dobro
samo po sebe. 1484 Isto e i da se ka`e deka postojat prirodni prava (apsolutna
pravda). Nema ni{to {to e ne{to samo po sebe pa otamu ni pravda
po sebe i za sebe. Ni{to ne e dobro/lo{o, pravo/nepravo, pa spored
toa ni pravedno/nepravedno samo po sebe, tuku samo kako sredstvo za
nekoja cel koja nekoj poedinec ili grupa ja smetaat za dobro, pravo,
pravedno. Nema gore bez dole, levo bez desno, dobro bez zlo, pravda bez
nepravda. Ako ima{e samo levo i gore lu|eto nikoga{ nema{e da odat
dole i desno. Ako ima{e samo zlo i nepravda, lu|eto nikoga{ nema{e
pravat dobro i da znaat {to e pravda, i obratno. Isto e i so sre}ata i
nesre}ata, zdravjeto i bolesta, svetloto i temninata, ma{koto i `enskoto,
itn. Toa zna~i ako ima nepravda mora da ima, da postoi i pravda.
Za da nau~i {to e pravda, ~ovekot moral prvo da vidi {to e nepravda.
Nakratko nema nitu pirodno pravo, prirodni prava, ni prirodna
pravda. 1485 Edno univerzalno pravo (pravda) za site narodi bi bilo
gi spomeni). Zgora na toa, se tvrdi deka pravdata voop{to ja nema vo sega{-
nosta, za{to ~ovekot ja spoznava duri vrz urnatinite na propadnatata pravda.
1483
Apsolutno (idealno, sovr{eno) e ne{to {to ne trpi nikakvi promeni,
prepravawa, ispravki, ne{to {to dokraj, do podrobnosti e pogodeno,
doterano, podredeno, sredeno, ne{to {to e vo najdobar red, ne{to {to dokraj
(bezgrani~no) e usoglaseno so negovata su{tina (dobro so negovata dobrost,
slatko so negovata slatkost, no i zlo so negovata zlobnost, gorko so negovata
gor~livost itn.), ne{to {to e pove}e od negovoto naj (podobro od najdobroto,
poubavo od najubavoto), ne{to {to e tip-top, ne{to {to e perfektno, ne{to
{to e bo`ensko, izmisleno (fantasti~no), nepovtorlivo, ne{to so {to ni-
{to drugo ne mo`e da se sporedi (nesporedlivo). Apsolutna, idealna, sovr{ena
pravda postoi ako postoi apsolutno, sovr{eno, idealno dobro ili lo{o,
ubavo ili grdo, slatko ili kiselo. Vo obi~niot govor nie, me|utoa sudime za
ne{to (stvar, pojava, proces, li~nost) deka e sovr{eno ili nesovr{eno spored
toa dali toa ne{to za nas e pomalku ili pove}e prijatno ili neprijatno,
korisno ili {tetno, dali ni e od pomal ili od pogolem interes.
1484 Sî e ednakvo dobro i lo{o, primer, ognot e dobar i lo{ - zavisi od
toa {to, denes ili utre, kako, kade i kako za kogo gori. A {to da se ka`e na
toa {to go veli Kolakovski: nema dobro (na~elo) koe ne mo`e lo{o da se
upotrebi. Kolakovski L, Mini predavawa o maksi stvarima, PLATΩ, Beograd,
str. 30. Ili za onaa na{ata: Za dobra sviwa nema lo{a pomija (Makedonska
pogovorka).
1485 Prirodnoto pravo e sinomim za pravo (normi, pravni stavovi) kakvo
{to bi trebalo da bide = ispravno pravo = idealno pravo = sovr{eno pravo
= pravo kako primer = pravo kako cel = pravo kako merilo na pozitivnoto
pravo = pravo kon koe treba da se stremime = prvo vo koe e sodr`ana "aps-
786

isto {to i univerzalen recept za site bolesti, klu~ (kalauz) koj gi
otvora site vrati, ne{to {to va`i sekade isto, a toa e ve~no barniot
kamen na mudrosta, koj vsu{nost, ne go baraat mudrite, tuku samo budalite
(Jering). Koga bi postoela apsolutna pravda, ne bi mo`elo da
postoi nikakva nepravda. No i koga bi postoela apsolutna nepravda, ne
bi mo`elo da postoi nikakva pravda. Kako {to nema apsolutna pravda,
nema nitu apsolutna nepravda. Ako postoi apsolut, bog, kako oli~enie
na dobro, mora da postoi i apsolut, |avol, kako oli~enie na nepravda.
No ako postoi i bog i |avol imame dva - dualizam, a ne edno - apsolutizam.
Apsolutnoto e apsolutno zlo, a toa e edno i edinstveno - ne znae
za drugo (za dobro). Ne{to e dobro samo ako se sporedi so ne{to drugo
({to e pomalku dobro ili e lo{o vo odnos na prvoto). Taka ako vozam
so 250 km~., a nema vozila {to bi |i preteknuval ili {to i da î pokraj
patot jas ne mo`am da ocenam kolku e toa brzo. Isto e i so brzinata
koja ne ja ~uvstvuvam pri letawe so avion. Taka, i demokratijata e dobra
(ili podobra) ako ja sporedam so aristokratija. Ako nema so {to
drugo da ja sporedam (nemam ni{to da ponudam kako podobro ili polo-
{o) jas ne mo`am da ja ocenam vrednosta (dobrinata) na demokratijata
nitu na pravdata, nitu na slobodata i sl. No, ako bilo {to od navedenoto
postoi samo, bez mo`nost za sporedba so ne{to podobro ili polo-
{o, kako edinstveno (i nepovtorlivo), kako ne{to {to mo`e da bide
samo takvo i nikakvo poinau) jas ne mo`am, nitu ima potreba da go
opravduvam, za{to ne mo`am da go sporeduvam. So drugi zborovi, ako
ne{to nemam so {to da go stavam vo odnos, toa ne{to nemo`e nitu da
se stepenuva: toga{ toa e najdobro, najbrzo, najvisoko - toa e ne{to
apsolutno. Takov e hristijanskiot gospod, no takvi ne mo`ea da bidat,
nitu bea, gr~kite bogovi. ^ovek doa|a do pretstava za apsolutnoto
samo koga nema soznanie i ne mo`e da zamisli ni{to drugo so koe toa
{to go pretstavuva kako apsolutno mo`e da go sporedi. Vsu{nost, nemaweto
ideja za ne{to pod i nad, pogolemo i pomalo, podobro ili polo{o,
posovr{eno ili pomalu sovr{eno, vo glavata na ~ovekot sozdava
pretstava za ne{to nevozmo`no, a tokmu toa nevozmo`noto toa e apsolutnoto.
Pritoa, paradoksalno e koga se tvrdi: 1. deka tokmu
nevozmo`noto (apsolutnoto) e ona sevozmo`noto i, 2. deka do nevozmo-
`noto mo`e da dosegne samo sevozmo`noto "Jas" (ne{to apsolutno
mo`e da smisli samo nekoj koj e opsednat so svoeto "apsolutno Jas", a
ne e svesen za svoeto "relativno Jas.")
Neotstapuvaj}i od toj stav deka nema apsolutrna pravda, intencijata
za moeto navra}awe kon ovoj problem se zasnova isklu~ivo vrz
`elbata da go potenciram faktot deka pravdata, kako i sekoja druga
vrednost, e kategorija od sferata na pojavite koi se vo postojano dvi-
`ewe i ottamu sekoga{ go nametnuvaat baraweto od nejzino razgleduolutnata"
pravda. Nesoborliv fakt e me|utoa deka ne postoi pravda kako bezusloven
ideal za site vremiwa, prostori i narodi.
787

vawe vo kontekst na mestoto, vremeto, op{testvenoto opkru`uvawe,
stepenot na izdinatosta na ~ovekovata priroda i drugite okolnosti
vrzani za nejzinoto javuvawe. Pravdata postoi od samoto nastanuvawe
na civilizacijata, me|utoa, kako {to samiot ~ovek se razvival i menuval
taka se menuvala i nejzinata su{tinata. 1486 Vo taa smisla se mo`ni
bezbroj primeri:
- Se veli deka Hristos se `rtvuval sebesi za da gi spasi lu|eto
od nivnite grevovi. Nego go narekuvaat gospod. Obi~nite smrtnici,
pak, koi se `rtvuvale za drugite lu|e, do neodamna (bi rekol do Vtorata
Svetska Vojna) gi narekuvaa heroi. Denes, vo zavisnost od mestoto
gi narekuvaat idealisti, fundamentalisti, militanti, teroristi, pa
duri i budali.
- Se zboruva za ~ovek koj op{tel so svojata `ena pod smokva
deka go dovele na sud koj go osudil na bi~uvawe. Ne zatoa {to ja zaslu`il
taa kazna, tuku za{to vremeto taka baralo. 1487
- Vo Anti~ka Makedonija postoe{e zakon spored koj na ma` koj
ne ubil nitu eden neprijatel mora da mu se stavi kowski oglavnik. 1488
- Nekoga{ brakot bil grev vo odnos na pravoto na zaednicata,
pa onoj koj bil tolku neskromen da posaka da prisvoi `ena pla}al globa
(ottamu, na primer, e i ius primae noctis - pravo na prvata bra~na no},
koe i denes go imaat sve{tenicite vo Kamboxa, tie ~uvari na "starite
dobri obi~ai"). Postoela i epoha vo koja kako doblesti va`ele stradaweto,
svireposta, licemerstvoto, odmazda i negirawe na umot, dodeka
od druga strana, kako opasnost (porok) se smetale dobroto ~uvstvo, qubopitnosta,
mirot, so~uvstvoto, epoha koga na so`aluvaweto se gledalo
kako na ne{to grdo isto kako i na rabotata, na ludiloto kako na
bo`ji atribut, a na promenata na kako na ne{to {to e nemoralno i
zrelo za propa|awe. 1489
- Nekade tatkovcite (na primer, kaj starite Germani), go smetaa
za pravedno toa {to mo`ele - po svoe nao|awe - da raspolagaat so `ivotot
i smrta na novoroden~iwata. 1490
1486
Idejata za pravdata ne vrodena ideja, tuku steknat poim. Toa go doka`uva
samata su{tina na ovoj poim koja se menuva so vremeto (od eden vek vo
drug) i prostorot (od edna dr`ava do druga) kako i od eden ~ovek do drug, a
zgora na toa, taa nikoga{ ne e ista nitu kaj eden ist ~ovek (edna e negovaat
pravda za ma`ot i svekrvata, druga za sinot i kolegite od rabota, treta zemjacite
i za nekoj pripadnik na zaednicite ili na plemeto Tutsi od Ruanda).
Pravda koja ne e del na nekoe konkretno op{testvo, na opredeleno vreme i na
opredeleno mesto ne mo`e nikade da se najde. Takva izolirana pravda: pravda
kako pravda - ne postoi.
1487
Talmud, op. cit. str. 217.
1488
Aristotel, Politika, Globus/Sveu~ili{na naklada, Zagreb, 1988. str. 221.
1489
Ni~e, F, Geneologija morala, str. 243-244.
1490
Ni~e, F, S one strane dobra i zla, str. 81.
788

- Vojnata e nu`no zlo i zatoa treba da se izbegnuva. Me|utoa,
ako e vo pra{awe pravdata, vojnata mora da se vodi.
- Ubistvoto e nu`no zlo i zatoa treba da se izbegnuva. Me|utoa
ako e vo pra{awe pravdata, ubistvo vo vojna ili kako smrtnata kazna
(se razbira tamu kade {to ovaa kazna se u{te postoi), mora da se izvr{i.
- Duri i predizvikuvaweto na sopstvena smrt kako edno od najgolemite
zla, mo`e da bide pravedna, no samo za onoj koj ja prifa}a.
Smrtta e zlo, no za ~ovek so u`asni i neizdr`livi bolki koj saka da se
spasi od tie bolki od koi nema drug spas, i smrta e dobro. Smrta mo`e
da bide dobro i za ~ovek {to e rob ili zaroben vo prostor od koj nikako
ne mo`e da se izbega. Seto zavisi od toa na koj na~in konkretniot
~ovek gi rangira vrednostite `ivot, zdravje i sloboda. Ako go preferira
`ivotot nitu vo edniot nitu vo drugiot slu~aj toj nema da se samoubie,
i obratno, sigurno }e si go odzeme `ivotot sekoj koj go preferira
zdravjeto bez bolka i slobodata. No, za toa koja od navedenite
vrednosti e poispraven izbor, nema to~en odgovor, za{to i vo dvata
slu~ai se raboti za (subjektiven) vrednosen sud, a ne za sud za stvarnosta.
Nakratko, nema nitu edna nepravda {to so promena na okolnostite,
makar malku, ne pridonesuva za postignuvawe na pravda {to e
adekvatno na stavot deka nema nitu edno zlo {to makar malku ne e za
dobro. Osven toa, ne e daleku od vistinata deka ednovremeno isti raboti
na edni im pri~inuvaat zadovolstvo, na drugi bolka (tegobnost), na
edni im se prijatni i mili, na drugi neprijatni i odbivni, na edni
pravedni, na drugi nepravedni. 1491 So drugi zborovi site, kako {to
imame razli~ni potrebi imame i razli~ni, svojstveni zadovolstva.
Ottamu, so pravo se veli "magareto pobrgu }e izbere slama odo{to
zlato." Pogre{no e me|utoa na toa da se nadovrze maksimata: "Ne e sî
vo parite!" Za{to site onie {to ne im pridavaat zna~ewe na parite ne
li~at na magariwa.
VI. OP[TA I POEDINE^NA PRAVDA
Napred navedenoto me obvrzuva na po{iroka eksplikacija na
opredeleni pravnopoliti~ki stavovi za pravdata. Vo taa smisla, ne
mo`em, a da ne se vratam na razlikuvaweto na pravednosta {to go napravi
Aristotel. Toa e va`no vo prv red ottamu {to nepravilnata ili
neprecizna upotreba na poimite vo ovaa sfera mo`e da sozdade golemi
zbrki. Vo taa smisla najprvo mora da se postavi jasna distinkcija me|u
pravdata vo aksiolo{ka smisla i vo primenata na zakonot, a potoa i vo
upotrebata na nivnite sinonimi.
1491
Aristotel, Nikomahova etika, Tri, Skopje, 2003, str. 299
789

1. OP[TA PRAVDA
Na prvoto ramni{te se nao|a pravdata {to Aristotel ja nare~e
op{ta pradva. Toa e pravda vo aksiolo{ka smisla. Osnovata na ovaa
pravda se storenoto zlo koe se ~uvstvuva kako nepravda i storenoto
dobro koe se ~uvstvuva kako pravda. Potrebata od nivnoto nivelirawe
so pravda vo prviot slu~aj doveduva do krisataliziraweto na pravdata
kako odmazda, a vo vtoriot do pravdata kako nagrada.
ZLO
nanesuvawe bolka, skratuvawe na
zadovolstvo
NEPRAVDA
nesre}a
PRAVDA - ODMAZDA
vozvra}awe na zlo so zlo
DOBRO
sozdavawe na zadovolstvo, skratuvawe na
bolka
PRAVDA
sre}a
PRAVDA - NAGRADA
vozvra}awe na dobro so dobro
Kaj pravdata kako odmazda klu~niot poim e kaznata kako odzemawe
na nekoe dobro (pri~inuvawe {teta). Taa pravda vo slu~aj na nepokoruvawe
budi strav 1492 od zlo (pekol), za{to zna~i zakana so zlo.
1492
Stravot nastanuva od pomislata za idnoto zlo. Ciceron, M. T. Tuskulanski
raspravi, str. 398. Toj e pret~uvstvo za zlo. ^ovek ne posakuva da odi
kon ona od koe {to se pla{i (nitu dobrovolno go prifa}a), ako mu e dopu{etno
ona {to ne e stra{no, za{to ona od koe se pla{i go smeta kako zlo.
Platon, Dijalozi, str. 108. Stravot e bolno ~uvstvo ili voznemirenost poradi
zamisluvawe na ne{to lo{o {to mo`e da predizvika uni{tuvawe ili golema
bolka, a koe bi mo`elo da se slu~i naskoro. Aristotel, Retorika, str.
161. Stravot e duhovna neprijatnost pri pomislata za idnoto zlo {to ni se zakanuva.
Nie se pla{ime (mrzime i `alime) samo vo odnos na bolkata. Ibid, str.
245. Postojat pove}e vidovi strav. Stravot od zlo koe ni se pribli`uva se narekuva
timor. Strav koj ne potresuva se vika u`as (terror). Srav koj ni go pomatuva
umot e uplav (pavor), a od uplavot nastanuva zaprepastenost (exanimatio).
Strav koj gi potresuva na{ite misli e voznemirenost (conturbatio). Strav koj
neprestano trae e groza (formido). Bestra{nosta, pak e sprotivno na ona {to
vleva strav, za{to nade`ta vo ona {to nosi izbavuvawe pridru`ena e so zamislata
deka toa spasonosnoto e na dofat i deka ona {to zapla{uva ili go nema
ili e daleku. Bestra{nosta se javuva kaj onie {to nitu napravile nekakva nepravda,
nitu, pak, pretrpele ne{to nepravedno; i kaj onie {to nemale nikakov
sopernik, ili, barem, ne nekoj mo}en; a ako e mo}en, toga{ da e prijatel,
ili nekoj {to mu napravil ne{to dobro na ovoj ili iskusil takvo ne{to od
nego; bestra{nosta ja ima i kaj onie koi imaat mnogu istomislenivci, ili mo-
}ni, ili obete. Bestra{ni se i onie koi smetaat deka ~esto postignuvale uspesi,
a deka voop{to ne stradale, ili onie koi ~estopati se nao|ale vo opa-
790

Kajpravdata kako nagrada klu~niot poim e davawe dobro (steknuvawe
korist). Vakvata pravda vo slu~aj na pokoruvawe budi nade`1493 za
dobro (raj), za{to zna~i vetuvawe na dobro. So drugi zborovi, kaj pravdata
kako odzmazda se poa|a od storeno zlo i interesot se svrtuva kon
sekakov vid kazna, a kaj pravdata kako nagrada nasmesto od ostvareno
dobro, denes se poa|a od pretpostaveno (o~ekuvano) dobro i namesto
kon nagrada interesot se svrtuva kon ostvaruvawe na ~ovekovite slobodi
i prava. Kriteriumite za nivna procena se: subjektot od kogo se
o~ekuva (od poedinec, grupa ili od dr`avata), intenzitetot na storenoto
(koj mo`e da bide slab, sreden ili silen), vremeto (dali pravdata
za storenoto sleduva vedna{, skoro ili e dale~na) i od silata na onoj
od kogo se o~ekuva (poslaba, ednakva ili pogolema).
[to se odnesuva do op{tata pravda, denes postoi op{ta soglasnost
deka taa e onaa pravda kon koja se stremi pravoto. Vo toj slu~aj,
spored Aristotel, stanuva zbor za zakoni koi go zastapuvaat op{toto
dobro, odnosno zakoni koi ja sozdavaat i odr`uvaat sre}ata voop{to i
ona {to se sozdava vo dr`avnata zaednica. Vo takov slu~aj, koga ~ovekot
gi pravi onie dobra koi zakonot gi nareduva i gi izbegnuva onie
zla koi toj gi zabranuva, pravedno ona {to spored zakonot e pravedno.
Takvata pravednost, veli natamu Aristotel, ne e del na doblesta tuku
celosna doblest. 1494 Op{tata pravda e materijalna pravda, za{to vo toj
slu~aj e postignata usoglasenost na "prirodnoto pravo" so pozitivnoto
pravo, koga pravdata i pravoto re~isi se edno isto, odnosno koga
pravoto pretstavuva oli~enie na pravdata. Toa e ona edinstvo na pravdata
i pravoto za koi se zalagat site prirodnoparvnite u~ewa. Toa e
situacija vo koja postoi soglasnost na pravoto so pravdata i vo koja
pravednoto e ednakvo so zakonitoto. Takviot ideal koga pravdata i
pravoto se poklopuvaat, me|utoa, sî u{te ne e dostignat.
Od prilo`enoto kako osnovno mo`e da se zaklu~i deka pravdasnost,
no najposle nekako se izvlekle: imeno, lu|eto vo dva slu~ai spokojno se
soo~uvaat so opasnosta - ili koga nemaat iskustvo za nea ili koga imaat sredstva
so koi }e si pomognat. Aristotel, Retorika, str. 165.
1493
Nade`ta e ona duhovno zadovolstvo {to sekoj go nao|a kaj sebe koga
misli za poleznoto idno u`ivawe vo ne{to {to mo`e da u pri~ini zadovolstvo.
Op{t zakon na ~ovekovata priroda e deka nikoj ne go odbegnuva ona {to go
smeta za dobro, osven ako se nadeva deka }e stekne nekoe pogolemo dobro (Spinoza).
Nie se nadevame (qubime, po`eluvame, se raduvame) samo vo odnos na zadovolstvoto.
Lok, X. Ogled za ~ovekoviot razum, str. 244. Nade`ta nastanuva
od pomislata za idnoto dobro, od idnoto zadovolstvo, a zadovolstvoto ne e ni-
{to drugo odo{to prestanok na bolka, a bolkata - prestanok na zadovolstvoto.
@elbata nastanuva od stravot - da se izbegne zloto i od nade`ta - da se dostigne
dobroto. Ona pak {to ne tera da go postigneme bilo dobroto ili zloto
se narekuva volja.
1494
Aristotel, Nikomahova etika, Kultura, Beograd, 1970, str. 112-114.
791

ta vo aksiolo{ka smisla pretstavuva specifi~en vrednosen sud za ona
{to treba da bide, a ne formalna pravda - pozitivno pravo, kako zakon
ili drug akt, odnosno ona {to momentalno î i {to kako takvo se primenuva.
Aksiolo{kiot poim na pravdata se odnesuva na ona {to e vistinska
pravda i za koj edinstveno treba da se vrzuva toj poim. Formalniot
poim na pravdata ili zakonskata pravda zna~i izedna~uvawe na
pravdata so pozitivnoto pravo i so negovata ednakva primena kon
ednakvite i neeednakvata primena kon neednakvite, odnosno so zakonitosta.
Nakratko aksiolo{kiot poim na pravdata pretstavuva ideal i
za nego se vrzuva legitimnata pravednost.
IDEAL
PRAVDA - IUSTITIA
op{ta (socijalna) pravda (ramni{te na op{toto)
PRAVDA VO AKSIOLO[KA SMISLA (kako vrednost, ideal)
materijalna pravda
vnatre{na ednakvost
koga pravda (prirodno pravo) = idealno pravo (pozitivno pravo)
apsolutna pravda = idealen praven poredok
rakovodna ideja na zakonodavecot vo sozdavawe na pravoto
cel ili vode~ka ideja na pravoto
pravedno pravo (praveden zakon)
LEGITIMNA PRAVEDNOST -AEQUTAS
pravednost spored koja se meri pozitivnoto pravo
pravednost koja e merodavna za odreduvawe na poimot na pravoto
(pravednost koja e merodavna za korekcija na zakonskata pravda)
2. POEDINE^NA PRAVDA
Na vtoroto ramni{te, spored Aristotel e pomestena posebnata
pravda, pravdata kako specifi~na doblest koja mo`e da se definira so
ednakvosta. Toa e pravda na poedine~en slu~aj. Ova e ramni{teto na
primenata na zakonot koj se stremi da go dostigne idealot na pravdata.
Ovde stanuva zbor za pravdata kako specifi~na vrednost so ogled na
racionalnosta vo nejzinata primena. Tuka doa|a do izraz ednakvosta vo
primena na zakonot, odnosno ednoobraznosta na primenata na zakonot
vo site slu~ai. Toa e zakonska ili formalna pravda. 1495 Kaj nea ne se
1495
Formalnata pravda pretstavuva princip spored koj op{testvenata
mo} i vlast dejnostite i ostanatite dobra treba da se raspredelat me|u lu|eto
na toj na~in {to }e se utvrdat edno ili pove}e su{tinski ~ove~ki svojstva
kako osnova na razlikuvaweto i {to na site lu|e koi imaat isti svojstva ili
ista mera na isti svojstva (na ednakvi lu|e) }e im se dade ednakov vid i mera
792

aboti za vnatre{na, tuku za nadvore{na ednakvost na dobrata i postapkite
na lu|eto. Na ova ramni{te stanuva zbor za ona {to voobi~aeno
se narekuva ili treba da se narekuva zakonska pravda i zakonska
pravednost. Tokmu protiv vakvata ednoobraznost otsegoga{ se bore{e
i isto~nata filozofija. Celta na site zakoni, moral, institucii i
vladi e vospostavuvawe na ednoobraznost i otstranuvawe na razlikite.
Motivite na lu|eto koi se obiduvaat da ja sprovedat ovaa ednoobraznost
mo`e sosema da se za po~it. Koga }e najdat ne{to {to za niv e
dobro, mo`e da im legne na srce gri`a i drugite da go imaat toa. Me-
|utoa, ovaa nivna dobra namera, situacijata ja pravi samo u{te potragi~na.
Knigata na ^uang Ce (369-286), pod istiot naslov, ja sodr`i
slednava prikazna. Vo drevno vreme, koga edna morska prica sletala
pred bedemite na prestolninata na Lu, Markizot izlegol da ja pre~eka,
naredil da se sviri Chiu-shao muzika i da i se dade vino i da se
zakole eden junec za da se najade. No pticata bila premnogu za{emetena
i srame`liva za ne{to da ispie ili izede. Po tri dena umrela.
Taka ~ovek sprema pticata se odnesuval kako sprema sebesi, a ne kako
sprema ptica... Vodata za ribite e `ivot, no za ~ovekot e smrt. So
ogled na toa {to se poinaku sozdadeni, nivnite sklonosti i nesklonosti
mora nu`no da se razlikuvaat. Ottamu vistinskite mudreci ne se
stremele kon vospostavuvawe na ednoobraznost na sposobnosti i zanimawa.
Koga markizot sprema pticata se odnesuval so najgolemi po~esti,
toj sekako deka imal najdobri nameri. Me|utoa, rezultatot bil
sprotiven na negovite o~ekuvawa. Toa se slu~uva koga vladata i op{testvoto
na poedinecot mu nametnuvaat ednoobrazni kodeksi na zakonot
i moralot. Zatoa ^uang Ce `estoko mu se sprotivstavuva na idejata na
upravuvawe preku formalnite mehanizi na dr`avata i smeta deka najdobar
na~in na upravuvawe e neupravuvawe (so Te - so prirodata na
~ovekot, n.z)... Ako ~ovekot ne uspee da gi ostavi lu|eto na mira i dokolku
so niv se obide da vladee so pomo{ na zakoni i institucii, toj
proces e podoben na onoj na stavaweto na ular na kowot okolu vratot
ili konec na nozdrite na volot. 1496 Toj, isto taka, li~i na prodol`uvaweto
na nozete na patkata ili skratuvaweto na nozete na {trkot. 1497
na dobra, a na site lu|e koi imaat razli~i svojstva ili razli~na mera na isti
svojstva (na neednakvite lu|e) }e im se dade neednakov vid ili mera na dobra
spored edna op{tova`e~ka proporcija. Viskocvi}, N. op. cit. str. 144
1496
"Nozete na patkata se kratki, no ako se obideme da gi prodol`ime
patkata }e po~uvstvuva bolka. Nozete na {trkot se dolgi, no ako se obideme
da gi skratime toj }e po~uvstvuva bolka. Ottamu, ne treba da go prodol`uvame
toa {to spored prirodata e kratko, nitu da go skratuvame toa {to spored prirodata
e dolgo"
1497
Prirodno e kowite i volovite da imaat ~etiri noze. Stavaweto na
ular na glavata na kowot ili konec vo nozdrvite na volot e ~ove~ko delo.
Sledeweto na toa {to e prirodno, tvrdi ^uang Ce e izvor na sekakva sre}a i
793

Prirodnoto i spontanoto se menuva vo ne{to ve{ta~ko koe {to ^uang
Ce go narekuva "preovladuvawe na ona {to e od prirodata so ona {to e
od ~ovek." 1498
Formalniot aspekt na pravdata vo najapstraktno zna~ewe pretstavuva
na~elo spored koj op{testvenata mo} i vlast, dejnostite i ostanatite
dobra treba da se raspredelat me|u lu|eto na na~in {to }e se
utvrdatat edno ili pove}e ~ove~ki bitni svojstva kako osnova na razlikuvaweto
i {to na site lu|e koi imaat isti svojstva ili ista mera
na isti svojstva (ednakvi lu|e) }e im se dade ednakov vid ili mera na
dobra, a na site lu|e koi imaat razli~i svojstva ili razli~na mera na
isti svojstva (neednakvi lu|e) }e im se dade neednakov vid ili mera na
dobra spored edna op{tova`e~ka proporcija. 1499 Vo taa smisla, kako
{to pravilno zabele`uva Viskovi}, e i maksimata na Ulpijan spored
koja "suum cuiqie tribuere" zna~i deka treba da im se dade ednakvo na onie
koi se bitno ednakvi, a neednakvo na onie koi se bitno neednakvi,
odnosno deka ne ~ini (deka ne e pravedno) da se dade ednakvo na neednakvite
i neednakvo na ednakvite. 1500 Me|utoa, ve}e od ova formalno
opredeluvawe na poimot na pravdata proizleguva deka ne se raboti
prvenstveno za princip na ednakva raspredelba, tuku za princip na neednakva
raspredelba ili diskriminacija - za{to najprvo se nalaga
deka site lu|e treba da se pomestat vo grupa na "bitno" neednakvi, a
potoa op{testvenata mo} i vlast, dejnostite i dobrata da se podelat
neednakvo na pripadnicite od razli~ni grupi i ednakvo na pripadnicite
na isti grupi. 1501 A toa pra{awe go re{ava ili mo`e i treba da go
dobrina, dodeka sledeweto na toa {to e od ~ovekot e izvor na sekakva bolka i
zlo.
1498
Ju-Lan, F. Teorija kineske filozofije, Nolit, Skopje, str. 126-127.
1499
Perelman, H. Pravo, morl i filozofija, Nolit, Beograd, 1983, str. 18.
1500
Dotolku se izrazeno mistifikatorski site dosega{ni teorii za
pravdata koi uporno go naglasuvaat aspektot na ednakvosta, dodeka neednakvosta
ja prikrivaat so terminot "vistinska proporcija" ili so tolkuvaweto
deka "neednakvoto tretirawe na neednakvite" e na~in na raspredelba "koja
objektivno ja vr{i op{testveno neutralen i dezinteresiran arbitar. Viskovi},
N. op. cit. str. 144-145.
1501 Ibid, op. cit. str. 145. "Ako nema istovidni su{testva, praviloto na
pravdata e zanimlivo samo ako ni ka`uva kako treba da se postapuva so su{testva
{to ne se istovidni. I navistina, edinstveno toa e va`no. Koga }e slu-
{neme deka lu|eto se `alat na nekoja nepravda, za{to ne bile tretirani kako
nivniot sosed ili protivnik, nikoj nema da pomisli deka tie lu|e se istovidni
so onie so koi se sporeduvaat, ili zatoa vo nivnite o~i sekoja razlika da
bide dovolna da ja opravda neednakvata postapka. Naprotiv, tie namerno }e
sozdavaat razliki: }e ka`at deka drugiot e pobogat ili pou~en, deka e rodnina
ili prijatel na nekoj funkcioner, deka e ~len na nekoj klan, na politi~ka
ili verska grupa bliska na vlasta. Poradi toa samo tolku pove}e se `alat,
794

e{i pravdata kako aksiolo{ki poim, a ne ustavnite principi za
ednakvosta, odnosno neednakvosta. Problemot ne se sostoi vo postoeweto
na ednakviot tretman so ednakvite i neednakviot tretman so neednakvite,
tuku vo opravduvaweto na osnovite na toa razlikuvawe od
aspekt na principot na pravdata za ottamu da se izvle~e legitimnosta
(opravdanosta) na pravoto vo zadr`uvaweto i unapreduvaweto na tie
razliki. Problemot e tokmu vo neednakvosta kako primarno obele`je
na pravdata i ottamu e potreben odgovorot spored {to vo oddelni istoriski
tipovi na op{testvoto lu|eto se me|usebno neednakvi i ednakvi
i kako spored oddelnite koncepcii na pravdata treba da se raspredelat
op{testvenite dobra me|u ednakvite i neednakvite. 1502 Vo iznao-
|aweto na vistinski odgovor na toa pra{awe, vsu{nost, i se nao|a
osnovata pri~ina za svrtuvaweto na pravnopoliti~kata teorija kon
ispituvaweto na pravdata kako prirodno pravo, kako op{to dobro,
kako moral itn.
Nakratko formalniot poim na pravdata pretstavuva stvarnost
i za nego se vrzuva legalnata pravednost.
STVARNOST
PRAVO (ZAKONSKA PRAVDA)
formalna pravda
nadvore{na ednakvost koga pravda (prirodno pravo) idealno pravo
(pozitivno pravo)
ZAKONSKA PRAVEDNOST - EPIKIJA
primena na pravoto (zakonot)
poedine~na pravda (ramni{te na poedine~noto)
ednoobraznost vo primenata na normata vo site slu~ai
(ednakvost vo primena na zakonot)
pravednost koja se meri spored pozitivnoto pravo
pravda vo poedine~en slu~aj ili korektiv na pravdata
rakovodna ideja na sudot vo primenata na zakonot
slu`i da se dojde najblisku do idejata na pravdata
Sumarno zemeno, treba da se pravi jasna razlika me|u pravedno
(zakonska pravda) i pravi~no (nazdakonska pravda). Nakratko, pravoto
i pravdata mo`e da se edno te isto, no ~esto se dve sosema razli~ni rauvereni
deka tie razliki ne bi trebalo da vlijaat na odlukata. Se slu~uva,
isto taka, nekoj da se `ali poradi ednakvata postapka i vo imeto na pravdata
da bara povlastena polo`ba. Toj, za da gi opravda svoite barawe, }e gi nabrojuva
su{tinskite razliki koi bile zapostaveni i koi trebalo da bidat zemeni
predvid. Perelman, H. op. cit, str. 17.
1502
Ibid, str. 145-146.
795

oti. Mo`ebi zatoa Grcite imaa dve bo`ici: Temida (Themis) - bo`ica
na pravoto ili na zakonitiot poredok. Pravo ednakvo na pravda - Pravda
kako zakonsko pravo, kako ispraven zakon. Dike - bo`ica na pravdata
i pravednosta. 1503 Pravo razli~no od pravda - Pravdata kako ideja
za eti~kata vrednost na pravoto, pravoto kako nadzakonsko pravo.
Rimjanite gi spoila ovie dve bo`ici vo edna - Iustitia. Tie gi izedna-
~ile pravoto i pravdata. Iustitia - Pravda (Rimska bo`ica na pravdata)
koja vo sebe gi ima karakteristikite na Temida i Dike, na pravo i pravda.
Spored niv, pravda ili pravdenost pretstavuva "Neprekidno i
trajno volevo nastojuvawe sekomu da mu se priznae pravoto koe mu pripa|a"
(Iustitia est constans et perpetua voluntas ius suum cuique tribuendi).
Ottamu, pravedno = zakonito (formalna pravda) - koga na{ite
postapki se vo soglasnost (ili se protivni) so zakon za koj se smeta
deka e dobar, vo usoglasen so pravdata, praveden zakon. Toa zna~i deka
nie sme postapile vo soglasnost so dobar zakon. Ottamu, pravedno povedenie
e ona koe e vo soglasnost so zakonot, koj, od svoja strana e vo
soglasnost so pravdata, i obrato nepravedno povedenie e ona koe ne e
vo soglasnost so zakonot koj, od svoja strana e vo soglasnost so pravdata.
Ili poinaku, zakonska pravda e termin za onaa pravednost koja vo
opredelena mera e sodr`ana vo Ustavot i pozitivnite zakoni (termin
za ne{to {to e prividno, pa mo`ebi duri i vistinski pravedno, no
takvo pravedno vo prv red od aspekt na procedurata na donesuvaweto i
va`eweto na normite).
Pravi~no = nadzakonsko pravo (materijalna pravda) - koga imame
zakon koj ne e praveden za na{ite postapki velime ne deka se vo soglasnost
so zakonot, tuku deka se vo soglasnost (ili se protivni) so
pravdata koja e nad toj zakon. Ili poinaku, pravi~nost e termin rezerviran
za nadzakonskata pravda, za ona {to e popravedno od re{enieto
sodr`ano vo va`e~kiot Ustav i zakon, termin za "idealna," za "celosno"
pravdena sodr`ina na ustavna ili zakonska norma, ili za "celosno"
praveden sudijata ili, na kraj, za "celosno" pravedna suska odluka
(termin za ne{to {to e vistinski pravedno, ne{to {to vo toj pogled
od aspekt na kvalitetot go nadminuva ona {to dosega ili vo momentov
spored pozitivnite normi se smeta za pravedno, termin za ne{to vrvno
pravedno). Pravi~nosta zna~i i prilagoduvawe na pravdata na okolnostite
na konkretniot slu~aj. Koga se veli deka ne{to pravedno/pravi-
1503
Temida bila kerka na Uran (bog na neboto) i Geja (bo`ica na zemjata).
Zevs (vrhovniot bog) ja sakal kolku i svojata sopruga Hera. Temida so
Zevs imala 6 kerki: tri Mojri (bo`ici na sudeweto) i tri Hori (bo`ici na
godi{nite vremiwa). Temida zaedno so edna od Horite - Dike, stoela pokraj
Zevs koga toj za ne{to presuduval. Nivnoto prisustvo bilo izraz na soznanieto
deka pravoto (zakonskiot poredok) i pravdata (pravednosta), ~esto se dve
razli~ni ne{ta, no vo pravedna presuda tie ednakvo treba da bidat prisutni.
796

~no sme re{ile, zna~i deka site relevantni aspekti na edna pravna rabota
sme gi odmerile i soglasno toa sme donele ispravna odluka.
pravednost
temis
zakonititost
zakonsko pravo
formalna pravda
zakonska pravda
pravi~nost
dike
op{ta pravda
nadzakonsko pravo
materijalna pravda
prirodno pravo
ispravka na zakonskata pravednost
milost, blagost
3. NA^ELA NA PRAVDATA
Na poedine~noto ramni{te komutativnata i distributivnata
pravednost pretstavuvaat na~ela na pravdata koi poka`uvaat kako treba
da se tretiraat ednakvite, a kako neednakvite. Na~elata na pravdata
se pra{awe za karakterot (kvalitetot) na pravdata spored koi se
meri pravednosta ili nepravednosta, odnosno ispravnosta ili neispravnosta
na odredeno povedenie naredeno ili zabraweto so edna norma.
Distributivnata pravda, sodr`i dve na~ela: prvoto, na~elo na srazmernost
(proporcionalnost) - na~elo na neednakov (razli~en) zakonski
tretman - neednakvo postapuvawe so neednakvite (ili poprecizno
so su{tinski razli~nite) lu|e i odnosi podeleni vo razli~ni kategorii,
i vtoroto, na~elo na ednakvost (na~elo na zakonski ednakov
tretman) - ednakvo postapuvawe so ednakvite lu|e i odnosi vo ramkite
na ista kategorija. Komutativnata pravda go sodr`i samo na~eloto na
ednakvost (na~elo na zakonski ednakov tretman) - ednakvo postapuvawe
so ednakvite ne{ta.
NA^ELA NA PRAVDATA
distributivna pravda
na~elo na zakonski razli~en tretman
- zabrana na diskriminacija
- pozitivna diskriminacija
1. na~elo na srazmernost (proporcionalnost) - vo
zavisnost od kategoriite gra|ani neednakvo
postapuvawe so neednakvi lu|e i odnosi (~l. 9. st. 1
Ustav)
2. na~elo na ednakavost - no, ednakvo postapuvawe so
ednakvite lu|e i odnosi vo ramkite na edna
kategorija (~l. 9 st. 2 Ustav)
komutativna pravda
na~elo na zakonski
ednakov tretman
ednakvo postapuvawe
so ednakvite ne{ta
na~elo na ednakvost
797

Distributivna pravednost (sekomu spored zaslugata da mu se
dade ona {to mu pripa|a) kako pravednost koja na ~lenovite na zaednicata
im deli dobra i po~esti spored nivnata vrednost ili zasluga vodi
smetka za dostoinstvoto na ~lenovite na zaednicata i za nivnite individualni
zaslugi za dr`avata i se upravuva spored geometriska proporcija,
t.e. dokolku nekoj e podostoen i pozaslu`en, dotolku pove}e mu
pripa|a.
Taa e na~in na postapuvawe sprema bitno razli~nite i e relevantna
za onie pravni odnosi koi za svoja osnova gi ima svojstvata na
lu|eto {to spored nekoj kriterium se proglaseni za bitno razli~ni.
Kaj nea doa|a do izraz srazmernosta vo raspredeluvaweto na pravata i
obvrskite soglasno so razli~nata vrednost na poedincite merena spored
nivniot pridones (zaradi zasluga: nagrada ili kazna) kon ostvaruvaweto
na op{toto dobro na op{testvoto. Taa ima rabota so neednakvi
lu|e vo pravoto i nastojuva da ja zadr`i neednakvosta.
Taa zna~i utvrduvawe razli~ni prava i obvrski na onie {to poseduvaat
razli~ni prirodni ili op{testveni svojstva (kvaliteti i
sposobnosti) po prethodno utvrduvawe na tie svojstva kako relevantni
za razlikuvawe na lu|eto kako pravni subjekti.
Taa zna~i raspredelba na dobra (prava, materijalni dobra i
mo}) i zla vo edna zaednica. Nejzina cel e da se dade odgovor za moralnata
i pravnata opravdanost na daden sistem na neednakvost.
Komutativna (regulativna)pravednost (sekomu zaradi ednakvost
da mu se dade ona {to mu pripa|a) kako pravednost koja delumno so
dobrovolni, a delumno so nedobrovolni izedna~uvawa na dobrata i po-
~estite ja odrazuva ramnote`ata na socijalnite dobra. Taa ne gi zema
predvid ugledot i vrednosta na li~nostite, tuku samo steknatata korist
ili pretrpenata {teta. Ovde podelbata se vr{i spored aritmeti-
~ka proporcija: na onoj koj ima premnogu mu se odzema tolku kolku {to
iznesuva {tetata ili zagubata na onoj koj pretrpel nepravda.
Taa e na~in na postapuvawe sprema bitno sli~nite - ednakvite)
i relevantna za onie pravni odnosi vo koi odnosite me|u lu|eto se izrazuvaat
kako odnosi me|u predmeti (stvari). Vo ovie odnosi, osven
vrednosta na predmetite (stvarite) ne e bitna nitu edna druga okolnost
ili individualna osobina na lu|eto za nivnata pravna polo`ba vo
tie odnosi. Taa ima rabota so ednakvi lu|e vo pravoto i nastojuva da ja
zadr`i ednakvosta (ednakva vrednost na stvari {to se zamenuvaat, ekvivalentnost
me|u napravenata {teta i dosudenata nadomest, ekvivalentnost
me|u izvr{enata rabota i isplatenata nagrada)
Taa zna~i utvrduvawe ednakvi prava i obvrski na onie {to poseduvaat
ednakvi prirodni ili op{testveni svojstva (kvaliteti i sposobnosti).
Taa, pred sî, e svojstvena za privatnoto pravo kade osnovnite
principi na pravnite odnosi se temelat na komutacija (zamenlivosta)
na stvarite i nivnite sopstvenici.
Taa zna~i povtorno vospostavuvawe na nekoja moralna ili pra-
798

vna ramnote`a nastanata vo dobrovolni (koga sudot treba da odlu~i
koja strana zaslu`uva o{teta) i nedobrovolni (koga sudot treba da
odlu~i dali optu`eniot zaslu`uva kazna) odnosi. Nejzina cel e da se
dade odgovor za moralnata i pravnata opravdanost na daden sistem na
ednakvost.
Nakratko, distributivna pravednost zna~i proporcionalnost
(srazmeren odnos). Sekoj dobiva srazmerno na svoite zaslugi. Komutativna
prava zna~i ednakvost: kaj stvarite - razmena, ekvivalentnost,
a kaj lugeto - odnosi me|u lu|eto - recipro~nost. Sekoj dobiva ednakvo.
Ili poinaku, proporcija zna~i ednakvost na odnosite, a ednakvosta
zna~i ednakvost na dodeluvawe na dobra i tovari (kazni). Ottamu,
"pravednata odluka za povtorno vospostavuvawe ili raspredelba sekoga{
pretpostavuva nekoja moralna pozadina, zna~i postoe~kite moralni
pravila, odnosno moralno relevantnite okolnosti so ogled na koi
odlukata mo`e da bide pravedna, t.e. primerna. Zemaweto isklu~ivo
predvid na tie okolnosti i pravila, a toa zna~i na ona {to sekoj go zaslu`uva
vrz osnova na faktite vo soglasnost so pravilata, pretstavuva
ona {to se misli pod nepristrasnost. Okolnosta {to vo dvata slu~ai
na pravednost koi gi razlikuva Aristotel e potrebna nepristrasnost
go sozdava poimot koj gi opfa}a dvata oblici." 1504
4. PRAVILA NA PRAVDATA
1. Ve}e vidovme deka na~elata na pravdata ne sodr`at kriteriumi
za toa koi lica treba da se pomestat vo razli~ni kategorii na ednakvi,
odnosno neednakvi i kako (na koj na~in) da se tretitraat ovie dve
kategorii na lica. 1505 Za toa se potrebni pravila na pravdata koi mo`at
da bidat zasnovani samo vrz op{tiot poim na pravdata, odnosno da
se izvle~at spored kriteriumot na vnatre{nata ednakvost koj se bazira
na procenata za zaslugata i nagradata, odnosno vinata i kaznata. Vo
taa smisla e vo pravo E`en Diprel koga veli: "Bez takvi pravila, sekoj
bi mo`el pravdata da ja definira kako {to nemu mu se bendisuva,
odnosno kako {to toa mu soodvetstvuva na negovite interesi {to vodi
kon nepopravliva zbrka vo pogled na toj poim." Ni{to podaleku od vistinata
ne nitu Blez Paskal (1623-1662) koj tvrdi deka vo nedostig na
1504
Tugendhat, E. op. cit. str. 319.
1505
Pravdata e ednakvo postapuvawe so ednakvite. Taa bara ednakvost.
Ednakvosta zna~i ednakvost na zakonot, odnosno ednakva primena na zakonot
za site bez kakvi i da e razliki. Pravdata {to se vrzuva so pravoto pretstavuva
ednakvost na lu|eto vo razni op{testveni odnosi koi se obezbeduvaat so
pravna regulacija. Taa funkcionira ako pravniot sistem ovozmo`uva site negovi
subjekti da bidat ednakvi vo svojot status, vo pravnata komunikacija, vo
primenata na pravoto, vo realizacijata na svoite prava pod ednakvi socijalni
uslovi. No pravdata zna~i i neednakvo postapuvawe so neednakvite.
799

kriteriumi vo taa oblast silata mo`e da dobie privid na pravda." 1506
- Navedeniov problem, nekoi avtori, kako na primer, Radbruh
samo go konstatiraat. Toj veli: "Idejata na pravoto ja najdovme vo
pravdata i ja utvrdivme su{tinata na pravdata, na distributivnata
pravda kako ednakvost, kako poednakvo postapuvawe so ednakvite, i soodvetno
na toa neednakvo postapuvawe so razli~nite lu|e i odnosi.
Spored pravdata, dodu{a, uspeavme da go orientirame poimot na pravoto,
me|utoa ne dobivme jasna ideja kako nasoka za izveduvawe na sodr-
`inata na pravoto. Za{to pravdata, dodu{a, upatuva so ednakvi - ednakvo
da postapuvame, a so neednakvite - neednakvo, no ni{to ne ni ka`uva
za gledi{teto spored koe pred sî treba da se okarakteriziraat
kako ednakvi ili neednakvi: potoa taa go utvrduva samo odnosot, no ne
i na~inot na postapuvaweto. Na tie dve pra{awa odgovorot mo`e da se
dade samo ako se pojde od celta na pravoto." 1507 Potoa, zboruvaj}i za
protivre~nostite me|u trite celi na pravoto veli: "^ovek bi mo`el
da dojde vo isku{enie da gi pomiri protivre~nostite me|u pravdata,
celishodnosta i pravnata sigurnost so toa {to za site tie principi
bi predlo`il edna validna podelba na trudot koja bi soodvetstvuvala
na podra~jeto na trudot. Spored pravdata bi trebalo da se procenuva
dali nekoj nalog voop{to ima forma na pravo, dali voop{to mo`e da
se podvede pod poimot na pravoto. Spored celishodnosta bi trebalo da
se odlu~uva dali toj nalog spored svojata sodr`ina e ispraven. I najposle,
spored pravnata sigurnost koja ja dava, bi trebalo da se ocenuva
dali mo`e da mu se priznae va`eweto. Vsu{nost, nie edinstveno procenuvaj}i
ja pravdata kon koja nekoj nalog se stremi, odlu~uvame dali
toj voop{to ima karakter na pravo i dali mu soodvetstvuva na poimot
na pravoto. A vo pogled na sodr`inata na pravoto odlu~uvaat site tri
principi." 1508 I tuka Radbruh zastanuva, kreva race i zaklu~uva deka ne
e vo sostojba da iznajde na koj na~in so pomo{ na tie principi se doa|a
do sodr`inata na pravoto, a taa sodr`ina e pravdata. 1509
- Vo ovaa smisla, nitu Kuson ne ka`uva ni{to za samite pravi-
1506
Navedeno spored Perelman, H. op. cit. str. 5. Pravdata bez sila, pi{-
uva{e toj e nemo}na. Silata bez pravda e nasilni~ka. Ako okolu pravdata se
sporime i mo`eme da se sporime, silata e i poznata i nesporna. I taka, rezignirano
i pomalku ironi~no Paskal zaklu~uva ne mo`ej}i da storime ona {to
e pravedno da bide silno, storeno e ona {to e silno da bide pravedno." Tadi}.
Lj. op. cit. str. 19.
1507
Radbruh, G.op. cit. str. 94.
1508
Ibid. str. 98.
1509
Vo taa smisla veli: "Nie gi utvrdivme protivre~nostite, me|utoa
ne sme vo sostojba da gi razre{ime. Vo toa nie ne gledame nedostig na nekoj
sistem. Filozofijata ne treba da prifa}a odluki, taa tokmu treba da stava
pred odluki. Taa `ivotot ne treba da go pravi lesen, tuku tokmu da go problematizira."
Radbruh, G.op. cit. str. 100.
800

la, tuku zboruva samo za toa deka od niv treba da prizleat razumnio i
vramnote`eni re{enija. Pravdata, veli toj, e rezultat od istra`uvaweto
na ednakvosta, ekvivalencijata, srazmernosta, ramnote`ata. Pravedniot
~ovek bara da se postapuva na ist na~in sprema site lu|e od su-
{tinski ista kategorija. Toj }e gi tretira sli~nite slu~ai na sli~en
na~in i razli~nite slu~ai na razli~en na~in. Ili poinaku, toj }e saka
da ja so~uva ramnote`ata me|u ona {to go primil i ona {to }e go dade.
Voop{teno ka`ano, toj }e se stremi kon dobra sramernost vo podelbata
na pravata i obvrskite na gra|anite na eden grad. Pravdata se pojavuva
vo odnosite na me|usebno nezavisni lica koi baraat mirno re{avawe
na sporot vo koj se nao|aat. Dokolku sekoj poedinec postapuva na
avtonomen na~in, sledej}i gi sopstvenite interesi, toj nu`no }e vleguva
vo konflikt so drug. Interesot na edniot i drugite poedinci, ako
se uka`e prilika, }e bidat inkopatibilni ili sprotivni. Kompromisnoto
re{enie {to }e bide iznajdeno }e se smeta za pravedno ako go
so~uva mirot i ako istovremeno bide i razumno i vramnote`eno. 1510
- Vo vrska so ovoj problem, Perelman smeta deka ne e potrebno
da se ima samo pravilo, tuku deka toa pravilo na pravdata treba da
bide pravedno pravilo, za{to samo na toj na~in mo`e da se obezbedi
pravilnost i nepristrasnost vo deleweto na pravdata. "Koga pozitivniot
zakon gi dava kriteriumite za negova primena praviloto na pravdata
to~no se odreduva i stanuva pravno pravilo (the rule of law), baraj-
}i na odreden na~in da bidat tretirani site onie koi se sli~ni vo
o~ite na zakonot. Pravno pravilo e pravilo na pravdata prilagodeno
na modalitetite opredeleni so voljata na zakonodavecot. Postapuvaweto
soglasno pravnoto pravilo e pravedno, za{to ispravno go primenuva
zakonot." 1511 Vo taa smisla, Perelman smeta deka "protiv zloupotrebata
na mo}ta na upravuva~ite, a posebno na zakonodavecot, teoreti~arite
na prirodnoto pravo ~esto pribegnuvaat kon pravedniot um,
prirodata na ne{tata. Pritoa, ne propu{ta da ka`e: "no, dali nivnite
teorii se zasnovani i vrz ne{to drugo osven na intuicii koi ne mo`at
da se soop{tuvaat i na kontroverzni stavovi" i deka "protiv proizvolnosta
i nepravdata vo zakonite, vsu{nost, se bunat site onie koi
sakaat da go izmenat ili revidiraat utvrdeniot poredok."
Pelerman e skepti~en vo odnos na mo`nosta od iznao|awe racionalen
apsolutno preveden sistem na pravila koi kako takvi bi im se
nametnale na site umni duhovi. Da se kvalifikuvaat site vidovi zakoni
i pravila kako pravedni ili nepravedni mo`no e samo intuitivno.
Zatoa, spored nego, "iluzorno e da se traga po eden apsolutno praveden
sistem na pravila," 1512 no mo`no e da se ka`e deka "edno pravilo e pravedno
dokolku ne e proizvolno, dokolku mo`e da se opravda so pomo{
1510
Cusson, M. Za{to ka`njavati, JRKKP, 1990/4, str. 66-67.
1511
Ibid, str. 19.
1512
Ibid, str. 29.
801

na poop{ti na~ela." 1513 Tie poop{ti na~ela pak, Perelman gi izvlekuva
od Kantoviot kategori~ki imperativ: "Postapuvaj taka {to maksimata
na tvojata volja bi mo`ela ednovremeno sekoga{ da va`i kako
princip na univerzalnoto zakonodavstvo," 1514 koj na pravni~ki jazik
toj go preformulira kako: "Treba da se odnesuva{ kako da si sudija ~ij
retio decidendi treba da go dade principot koj }e va`i za site lu|e." 1515
Ottamu izvlekuva zaklu~ok: "Vo nedostig na apsolutni kriteriumi,
nepobitni o~iglednosti, kriteriumite i vrednostite koi slu`at za
opravduvawe na pravilata na deluvaweto ne mo`at da bidat podvedeni
na kritika. Onie koi se stremat kon toa da ima pove}e pravda vo ~ovkovite
odnosi treba da bidat spremni da povedat smetka za svoite
obvinenija za pristrasnost izre~eni na nivna smetka. 1516
- Nasproti gledi{ata na Radbruh i Perelman, spored utili-
1513
"Taka, eden krivi~en zakon }e bide praveden ako kaznite koi toj gi
vospostavuva se srazmerni na krivi~nite dela, edno pravilo koe ja utvrduva
zarabotuva~kata na slu`benikot }e bide pravedno ako opredeluva iznosi srazmerni
na op{testveniot rang koi tie go zazemaat ili spored uslugite {to gi
pravat kon op{testvoto. No, koi se kriteriumite {to }e ovozmo`at da se
oceni te`inata na krivi~noto delo ili op{testvenata korisnost? Tie bi mo-
`elo da se svedat na drugi normi, me|utoa vo krajna linija sekoga{ }e se sudirame
so nesvodlivi normi, so vizijata na svetot koja gi izrazuva streme`ite
i vrednostite koi ne se racionalni." Ibid, str. 39.
1514
Ovde ne smee da se propu{ti deka pravnoto pravilo koe go poistovetuva
so pravilo na pravdata, toj go narekuva zlatno pravilo. Vo taa smisla
veli: "Site golemi moralni i verski tradicii vo svoite pouki go sodr`at
zlatnoto pravilo koe povikuva so drugite da postapuvame kako so samite sebesi.
Eve me|u najpoznatite nekolku na~ini toa da se formulira: Sakaj go bliskiot
svoj kako samiot sebesi, Ne pravi si sebesi sli~no na toa {to ne saka{
drug tebe da ti go pravi, Postapuvaj so sli~nite na sebe kako bi sakal drug da
postapuva so tebe, Postapuvaj taka kako bi sakal da postapuvat na tebe sli~nite.
Ova posledna formulacija ne pribli`uva do Kantoviot kategori~ki
imperativ... i na Singerovoto na~elo na generalizacija - Ona {to e dobro ili
lo{o za edno lice mora da bide dobro ili lo{o za sekoje sli~no lice koe se
nao|a vo sli~i okolnosti." Ottamu, Perelman izvlekuva mo{ne nerealni zaklu~oci:
"Praviloto na pravdata ne ka`uva koga su{testvata treba da se smetaat
kako bitno sli~ni: zlatnoto pravilo }e utvrdi deka pod toa treba da se
podrazberat na{ite bliski i onie koi se ~ove~ki bitija sli~ni na nas.
Praviloto na pravdata ne ka`uva kako treba da se tretiraat: zlatnoto pravilo
za model }e go smeta ona povedenie koe bi sakale da se ostvaruva bilo kon
nas samite, bilo kon site onie koi ni se sli~ni. Blagodarej}i na praviloto
napravdata eden subjektiven sud mo`e da se preobrazi vo moralna norma, vo
zlatno pravilo." Ibid, str. 20-21.
1515
Ibid, str. 57.
802
1516
Ibid, str. 64.

arizmot, za koj obvrzuva~ka sila na pravdata proizleguva od op{tata
korist, mo`no e da se konstruiraat i toa prikladni pravila na pravdata.
Sumarno zemeno, utilitaristi~kiot koncept za pravdata za svoja
pretpostavka gi ima interesot na lu|eto za zaednicata da ostvarat
maksimalna blagosostojba, zadovolstvo i sre}a. Ne osporuvaj}i ja nu`nosta
od individualna sloboda na poedinecot i ednakvo dostapnite
mo`nosti za oddelnite individui za steknuvawe materijalni i duhovni
dobra, ovoj koncept dopu{ta da se uva`uvaat individualnite razliki
me|u lu|eto kako izraz na nivnite razli~ni vrednosti, i vrz taa
osnova na nekoi da im se dava prednost vo startnite pozicii. Pritoa,
opravdanosta ili neopravdanosta na razli~niot praven tretman na razli~nite
subjekti ne proizleguva neposredno od samoto postoewe na
razliki vo nivnite individualni svojstva, iako tie kako priroden
fakt se neizbe`ni, tuku od eden nadvore{en kriterium - od razli~nata
poleznost na tie svojstva za zaednicata i za poedinecot. 1517 Ovoj koncept
dopu{ta neednakvosti vo raspredelbata na pravata i dol`nostite
i odgovornostite, a so toa i vo op{testvenoto bogatstvo i mo}, no
samo ako ja zgolemuva efikasnosta na sistemot, vo smisla na zgolemuvawe
na empiriski proverlivata korisnost na celinata na sistemot i
za sekoj negov oddelen del. Ovoj stav od niv vo celost go prezema i
liberalizmot.
- Do odgovor na ova, do denes nere{eno pra{awe, Viskovi} smeta
deka mo`e da se dojde poa|aj}i od slednive tezi: Prvo, kriteriumot
na ednakvosta i neednakvosta vrz koi se zasnovaat istoriskite sfa}awa
za pravdata ne se rezultat nitu na voljata na poedinci (politi~ari,
nau~nici), ni na "~istoto" racionalno mislewe, tuku na stepenot na
materijalnata i duhovnata kultura i vistinskite odnosi na neednakvost
vo konkretnite op{testva koi tie kriteriumi gi legitimiraat
ili negiraat od stojali{te na vladea~kite i podvlastenite op{testveni
grupi. Vtoro, "su{tinskite" svojstva spored koi lu|eto po edna
politi~ka ideologija se delat na ednakvi i neednakvi se onie svojstva
{to vistinski gi poseduvaat ili se pretpostavuva deka gi poseduvaat
samo pripadnicite na op{etstvenite grupi koi ja zastapuvaat taa ideologija
- pri {to takvite svojstva, realni ili umisleni, se prika`uvaat
kako "najvisoki doblesti" dovolno zaslu`ni da bidat temeli na
op{testvenata raspredelba i voop{to na op{testvenata polo`ba na
lu|eto. Treto, tie "su{testveni" ~ove~ki svojstva ili doblesti koi gi
konstituiraat politi~kite principi na ednakvost/neednakvost se preobrazuvat
spored toa koi svojstva im pripa|aat ili se pretpostavuva
deka im pripa|aat vo dadeni istoriski situacii na oddelni op{tes-
1517
Ovoj koncept formalnopravno be{e pomesten vo ~l. 1 na Francuskata
deklaracija za pravata na ~ovekot i gra|aninot od 1789 godina: "Lu|eto
se ra|aat i `iveat slobodni i ednakvi, a op{testvenite razliki mo`at da
bidat samo na zaedni~ka polza."
803

tveni grupi. Ottamu, vo krajnata analiza proizleguva relativnosta
ili istori~nosta na site politi~ki sfa}awa za ednakvosta/neednakvosta
i vrz niv zasnovanite politi~kopravni koncepcii na pravdata. 1518
2. Po seto ova nu`no e da go iznesam i sopstveniot stav po ova
pra{awe. Kaj komutativnata i distributivnata pravednost potreben e
nepristrasen sudija koj }e re{i na ~ija strana e pravdata. Koga se raboti
za komutativna pravda, sudijata }e ja upotrebi terezija na bo`icata
na pravdata na toj na~in {to nejzinite tasovi }e gi izedna~i.
Toga{, pak, koga se raboti za neednakvost, }e ja upotrebi istata terazija
no, ne na na~in na koj se merat kompiri, tuku taka {to }e napravi
razlika. Prevezot preku o~ite na bo`icata na pravdata e sudiskata
nepristrasnost, a {to se odnesuva do nejziniot me~ koj go dr`i vo drugata
raka, toj í e potreben za prisilba, sekoga{ koga nekoj nema da se
soglasi so nejinite merila. So tie pomo{ni rekviziti, nejzinata uloga
denes ja igraat zakonodavecot (koga se raboti za op{tata pravda) i
sudijata (koga se raboti za poedine~nata pravda). Od niv so bara da
bidat vistinski posrednici me|u op{tata i poedine~nata pravda, a ne
xambazi - trgoveci so pravdata za odredena zarabotuva~ka. No, za da ja
izvr{at sovesno taa uloga, tie mora da se rakovodat i od opredeleni
pravila. Toa nikoj ne go negira: bez pravila nema red, a bez red nema
praven poredok. No, mo`no li e da se utvrdat pravila na pravdata?
Bi rekol - da! No, samo koga interesite na site lu|e }e bidat
ednakvi, koga op{toto dobro (sre}ata) }e va`i za site, a ne samo za
najgolemiot broj lu|e, {to zna~i ne samo za mnozinstvoto. A toa zna~i
nikoga{. Za{to, pravdata e promenliva, a ne ve~na doblest kako {to
se promenlivi i interesite na lugeto od koi, vpro~em, taa e uslovena i
kon ~ie ispravno regulirawe e naso~ena. Vpro~em, komu i kolku }e mu
se dade od op{testvenoto bogatstvo, komu i kolku pecki so lenir }e mu
se opredelat po prstite za{to bil nemiren (13 ili 22), komu i kolkava
kazna za ubistvo, komu i kolkav nadomest na {teta, ne se opredeluva i
ne mo`e da se opredeli odnapred, apstraktno i zasekoga{. Za toa e potreben
reper, a toj vo najmala raka e: situacijata, statusot i zaslugata
na eden vo sporedba so zaslugata na drug. Odnapred da se opredeli subjektot
i goleminata na negovite dobivki i zagubi (merata na negoviot
tretman) e isto kako da se pravi smetka bez kr~mar, za{to samo toj
mo`e da vidi i oceni koj piel i da presmeta koj kolku piel. Pritoa,
kr~marot pravi i dopolnitelni "nevidlivi" presmetki spored toa:
kade, koga, {to, kako, zo{to - po koj povod i za koja cel se pielo.
Nakratko, koga bi postoele pravila na pravdata tie sigurno bi
bile brojni, a poradi dinamikata na op{testveniot `ivot podlo`ni i
na postojani promeni. A koga lu|eto bi bile nadareni so silni obziri
sprema op{toto dobro, za niv nikoga{ ne bi ni bile potrebni takvi
pravila. Ottamu, vo nemo`nost da se utvrdat pravila na pravdata pro-
804
1518
Viskovi}, N. op. cit. str. 146.

lemot se prefrluva vo sferata na iznao|aweto ramnote`a megu celite
na pravoto: pravdata, celishodnosta i pravnata sigurnost.
VII. SUDIRI NA PRAVOTO I PRAVDATA
1. Otsustvoto na pravila na pravdata vodi kon sudiri na dve ramni{ta:
na ramni{te na op{toto i na ramni{te na poedine~noto.
Pritoa, otsustvoto na pravila na pravdata na relacijata novo pravilo
- staro pravilo vodi koj antinomija na ramni{te na op{toto. Otsustvoto,
pak, na pravila na pravdata na planot na primenata na edno
op{to pravilo so konkretnite raznovidni situacii, vodi kon sudir na
ramni{teto na poedine~noto.
Navedenoto jasno go poso~uva osnovniot problem {to ovde }e
go razgleduvame. Me|utoa, negovoto celosno razbirawe e nevozmo`no
vo otsustvo na osnovnite soznanija za pravdata kako vrednosno-teleolo{ka
sodr`ina na pravniot poredok. Ottamu, razre{uvaweto na sudirot
na pravoto (law, diritto, droit, recht) i pravdata (iustitia) 1519 nu`no ne
upatuva na, makar i najpovr{no navleguvawe vo vrednosniot aspekt na
pravdata. 1520 Vpro~em, ako pravdata e vrednost, {to nesomneno e, toga{
treba li pogolem argumet od postavkata deka seto ona {to va`i za
vrednostite mora ednakvo da va`i i za pravdata. Vo ova smisla i na
pravdata se odnesuvaat op{tite soznanija do koi e dojdeno vo akseologijata
1521 Vakavata konstatacija ni najmalku ne e proizvolna, tuku kako
{to ve}e vidovme, su{tinska odrednica od koja poa|aat site pravni teoreti~ari
koi makar i malku se zanimavale so problemot na pravdata.
Vsu{nost, poinaku i ne mo`e da bide, za{to nema, nitu mo`e da pos-
1519
Iustitia = pravda/pravednost, pravda (no i pravi~nost). iniustitia (inustum,
iniuria) = nepravednost, nepravda (lat.), dikaiosyne, dikaion = pravednost,
pravda, ~esnost. dike = obi~aj, pravo, pravednost. adikia = nepravednost, nepravda
(g~.), iustice = pravda/pravednost (fran.), iusticia = pravda/pravednost
({pan.), giustizia = pravda/pravednost (ital.), iustice = pravda/pravednost
(angl.), gerechtigkeit = pravda/pravednost (ger.)
1520
Pravoto e svet na vrednosti presvrten i formaliziran na eden
specifi~en na~in i vo specifi~en jazik, zaradi izramnuvawe, efikasno ostvaruvawe
i za{tita. Zad sekoja pravna norma stoi nekoja vrednost. Pravoto
vo odnos na niv e instrument kako {to toa go smeta{e Jering vo trudot "Cel
vo pravoto"... Svesta za pravoto e slo`ena. Taa od edna strana go vklu~uva
poznavawe na pravnite normi, a pod druga strana, nivnoto vrednuvawe vo kategorii
dali se pravedni ili nepravedni, racionalni ili neracionalni, dali
se vo op{t interes ili vo poseben interes na nekoja grupa ili kategorija
lica, dali se korisni ili {tetni za op{testveniot `ivot, spored toa dali so
toa zaslu`uvaat po~ituvawe ili se za oglu{uvawe, izbegnuvawe, prezirawe,
menuvawe, ru{ewe. Stanov~i}, V. Pravni pozitivizam, ... str. 933.
1521
Nauka za vrednostite ili op{ta teorija za vrednostite.
805

tojat pravni pojavi na razumnite lu|e bez vrednuvawe i nivnata pretstava
za celite na tie pojavi. Toa, vpro~em, ne go negiraat nitu formalistite.
Fakt e me|utoa, deka nesoglasuvawata vo ovoj pogled nastanuvaat
vo prv red vo pogled na poimot (su{tinata), potekloto i funkcijata
na vrednostite voop{to i posebno vo pravoto. Vo toj pogled ve}e
istaknavme opredeleni vrednosni stavovi na pogolem broj avtori vo
odnos na pravdata koi {to nî dobli`uvaat do glavniot problem {to i
ovde ni se postavuva.
2. Vo taa smisla ~inam deka e neophodno najprvin da se odgovori
na pra{aweto {to se toa vrednosti, vrednosni principi, vrednosni
stavovi i orientacii. Iako vo op{tata teorija za vrednostite vo ovaa
smisla postojat brojni i razli~ni mislewa, 1522 za potrebite i na ovoj
trud, ednakvo kako {to toa e storeno i na drugo mesto, 1523 smetam deka
najblisku do vistinata se onie definiciii koi vrednostite gi opredeluvaat
so stepenot na intenzitetot na va`nosta na nekoj objekt pod koj
se podveduva {to i da î, za subjektot (poedinec ili grupa) na vrednuvaweto.
Ottamu, vrednostite pretstavuvaat preferencii i izbori (za ne-
{to da funkcionira kako vrednost mora da slu`i kako orientir za
opredelen izbor) za ona {to e dobro, korisno, po`elno, vrz osnova na
koi ~ovekot dobrovolno deluva. Nakratko, tie se koncepcii za po`elnoto
(kriteriumi na sudewe ili proskriptivni veruvawa) 1524 koi
1522
Taka, na primer, spored eden avtor, vrednostite predo~uvaat povolni,
dobri, umni sostojbi na ~ovekot i op{testvoto. Tie pretstavuvaat sredstvo
so koe vo pravniot poredok se opravduva opredelen istoriski na~in na distribucija
na nespecifi~nite pravni vrednosti na `ivotot, slobodata zdravjeto,
sopstvenosta, vlasta, obrazovanieto itn. Vrednosni principi se apstraktni
stavovi spored koi nekoi ~ovekovi dejstvija i predmeti se preferiraat
i proglasuvaat kako ona {to treba da bide, za{to ostvaruvaat nekoi "vistinski"
~ovekovi potrebi i interesi, a so samoto toa sprotivnite vidovi na dejstvija
i predmeti se otfrluvaat kako ona {to ne treba da bide. Na primer:
princip na dobroto, ubavoto, vistinata, pravdata, mirot itn. Ponekoga{ se
narekuvaat i ideal. Vrednosen sud ili vrednuvawe se zaklu~uvawe ili ocenuvawe
vrz osnova na va`e~kite vrednosni principi deka nekoi generi~ki ili
individualni dejstvija ili predmeti se vredni (pozitiven vrednosen sud) ili
bezvredni (negativen vrednosen sud), odnosno ne{to {to ne treba da bide.
Vrednosnite sudovi kako kriterium sekoga{ gi imaat vrednosnite princcipi,
me|utoa tie voedno gi zasiluvaat ili menuvaat postojnite vrednosni principi
(prevrednuvawe) odnosno sozdavaat novi vrednosni principu i sudovi.
Vrednosnite principi i sudovi zaedno gi narekuvame vrednosni stavovi.Viskovi},
N.op. cit. str. 109, 125 i 135.
1523
Vidi: Sulejmanov, Z. Kriminologija, Institut za sociolo{ki i
politi~ko-pravni istra`uvawa, Skopje, 2003, str. 895 i natamu.
1524
Prospektivni veruvawa se onie vo koi nekoi sredstva ili celi na
akcija se ocenuvaat kako po`elni ili nepo`elni (na primer: "Jas veruvam
806

vlijaat na selektivnoto povedenie bilo na poedinecot, bilo na grupata
vo odredena nasoka. Ottamu, proizleguva deka koe bilo lice, predmet,
situacija, ideja ili pojava mo`e da pretstavuva vrednost. Pritoa,
su{testveno e deka vrednostite vodat kon izbor {to e toa {to
poedinecot ili grupata nad sî go posakuvaat, {to smetaat deka e dobro,
vredno, va`no ili najva`no. Tie pretstavuvaat streme` da se aktuelizira
sopstvenata vnatre{na priroda, da se napravi `ivotot vreden za
natamo{na egzistencija. 1525 Pritoa, treba da se istakne deka vrednostite
se izvonredno zna~ajna kategorija za ~ovekoviot `ivot i negovoto
sevkupno, pa vo tie ramki i pravno povedenie. Ottamu proizleguva
i golemiot interes {to za niv, iako so razli~en intenzitet, go
projavuvaat filozofijata (i vo nejzini ramki aksiologijata), antropologijata,
etikata, estetikata, sociologijata, psihologijata, kriminologijata,
1526 pedagogijata i re~isi site humanitarni nauki vklu~itelno
i na pravoto. Ili, so drugi zborovi, vrednosti se seto ona kon
{to ~ovekot se stremi vo idnina. Ona {to mo`e da se izbira i ona
{to se smeta za po`elno, ne{to {to se smeta za dobro. Tie se objekti
na koi se gleda povolno, kako ne{to {to mo`e da se obezbedi (da se
ima) ili postigne. Nasproti ovoj stav stoi pogre{noto uveruvawe,za
koe ve}e zboruvavme, deka vrednosti se samo onie streme`i koi se dovolni
sami za sebe i ne slu`at za ni{to drugo (krajni vrednosti).
Samite vrednosti me|u sebe ne se izedna~eni. Tie se izdvojuvaat
deka e po`elno da se bide ~esen"). Deskriptivnite veruvawa mo`at da se testiraat
kako vistiniti ili pogre{ni (Na primer: Jas veruvam deka pa|a do`d").
Evaluativnite veruvawa se onie so koi se procenuva eden objekt kako dobar
ili lo{ (na primer: "Jas veruvam deka ve`baweto e dobro za zdravjeto").
Vuj~i}, V, op. cit. str. 27.
1525
Spored Pavi}evi}, "Vrednostite se sistem na ~uvstvitelni reakcii
kako i oceni, sudovi preku koi ~ovekot iska`uva dali predmetite za nego
se korisni ili {tetni, prijatni ili neprijatni, dali mu pomagaat na negoviot
op{t razvoj ili go sopiraat, a ne samo dali momentno mu se pogodni ili ne.
Nakratko, ovie reakcii ili sudovi iska`uvaat {to zna~at i kolku se za nas
vredni predmetite." Pavi}evi}, V. Osnovi eti}e, Kultura, Beograd, 1967. str. 7.
Spored Rot, "Vrednostite ozna~uvaat idei ili situacii za koi postoi uveruvawe
deka pretstavuvaat ne{to dobro, ne{to po`elno, ne{to kon ~ie ostvaruvawe
treba da se te`nee." Rot, N. Osnovi socijalne psihologije, Zavod za
nika i nastavna sredstva, Beograd, 1977. str. 12.
1526
Za zna~eweto na vrednostite vo kriminologijata, Sulejmanov, Z.
op. cit. str. 895 i natamu. Ovde }e bide dovolno ako potsetim deka tie se vgradeni
vo brojnite kriminolo{ki teorii koi vo osnova go objasnuvaat kriminalnoto
povedenie preku uka`uvaweto na opredeleni izvori na konflikti na
vrednosti. Takvi se: teorijata na kulturniot konflikt, teorijata na podkultura
i kontrakultura, teorijata na anomija, teorijata na diferencijalnata
asocijacija, i teorijata na op{testvenata dezorganizacija.
807

spored hierarhijata na pova`ni i pomalku va`ni vrednosti: na toj
na~in mo`e da se smeta deka humanitarnata vrednost (na primer,
prika`uvawe na zdravstvenata sostojba na bolniot od strana na lekar
vo ubava svetlina) e pova`na od vistinoqubivosta (primer, ka`uvaweto
na bolniot deka za negovaat bolest nema lek i ottamu deka mnogu
brzo }e umre). Vo ovie sferi na razmusluvawe treba da se pomesti i
razgleduvaweto na vrednosta - pravda. Vo toj kontekst stanuva razbirlivo
deka nema apsolutna pravda. Pravdata kako najvisokja vrednost 1527
ne egzistira vo vakum, nadvor od prostorot, vremeto i vo niv oformenite
op{etstveni odnosi i grupnite i individualnite interesi i sfa-
}awa za nejzinoto zna~ewe, tuku e povrzana tokmu so site tie okolno-
1527
Ako pravdata e najvisoka doblest ("op{to dobro") toga{ vo nea
mora da se sodr`ani site vrednosti, a takvi gi ima mnogu: sloboda, vistina,
mir, humanizam, altruizam, patriotrizam, prijatelstvo, ~esnost, odgovornost,
bratstvo, ednakvost, so~ustvo, solidarizam, iskrenost, skromnost, dobro, plemenitost,
tolerantnost (popustlivost), fleksibilnost (prilagodlivost), samokontrola,
discipliniranost, trudoqubivost, sposobnost, qubopitnost,
spoznavawe, sasmostojnost, inicijativnost, ambicioznost, otvorenost, kriti~nost,
duhovitost, samoaktuelizacija, qubov, ne`nost, srde~nost, pristojnost,
hrabrost, umerenost, higiena, golemodu{nost, po`rtvuvanost. Nakratko,
fakt e, iako toa nikoj otvoreno ne go ka`uva, deka pravdata e ime za site eti-
~ki na~ela pribrani na kup - pravdata, vsu{nost, e samata etika. Ako e taka, a
jas smetam deka e, toga{ mora da se dodade i ona {to go veli Rajhenbah deka
etikata (~itaj pravdata, m.z.) na na{iot op{testvenopoliti~ki `ivot pretstavuva
konglomerat na grupnite etiki na razli~i sloevi. Naciite nastanale
so spojuvawe na dr`avi i me{awe na op{testveni grupi. Tie gi prezele eti~kite
pravila na postarite vremiwa osobeno preku kodifikacii na zakoni
koi gi ovekove~uvaat moralnite sistemi na Rimjanite, feudalizmot i Crkvata.
Ne e ni ~udo {to taka dobieniot sistem ne e dosleden. Obiduvaj}i da se
pridr`uva kon tie moralni pravila na op{testvata - naciite, poslu{nite
gra|ani nabrzo doa|aat vo sudir so etikata. Treba li da im se pomaga na onie
na koi toa im e potrebno ili da se napravi obid so metod na dobar biznis da
im se izvle~at parite? Treba li da se raboti za blagosostojba na nacijata
pridonesuvaj}i za suzbivawe na {trajkovite ili podr`uvaj}i ja rabotni~kata
borba za podobri ekonomski uslovi? Treba i da se pravat zalo`bi za sloboda
na govorot ili da se podr`uva vladata na nekoja dr`ava na ~ii univerziteti
nastavata za Darvinovata teorija za evolucija e zabraneta? Treba li da se po-
~ituvaat bibliskite u~ewa ili potomcite na narodot koj ja napi{al biblijata
da se isklu~at od javnite slu`bi? Treba li da se zastapuvaat ednakvite
prava na site rasi ili da se podr`uvaat odredbite vrz osnova na koi se vr{i
segregacija na tramvajkite patnici ~ija ko`a prirodata bogato ja oboila?
Navistina ne lesno da se snajde vo zbrkata na moralnite pravila na dene{noto
op{testvo. Koja etika toga{ go dava odgovorot na site ovie pra{awa? Rajhenbah,
H. Ra|enje nau~ne filozofije, Nolit, Beograd, 1964, str. 283.
808

sti zaedno. Onamu kade {to postoi vakvo ili onakvo pravo, nu`no e da
postojat i razli~ni stanovi{ta za pravdata kako "prirodno pravo,"
kako idelano pravo. Taka na primer, vo akademskite sredini mo`no e
da se saka opredelen nau~en metod da se izdigne i da ja pro{iri svojata
primena na site podra~ja kade {to ne e primenet. Konkretniot nau~en
metod e pozitivna vrednost za celoto op{testvo, me|utoa razlikite i
nesoglasicite nastanuvaat zaradi situaciite na koi se primenuva.
Takov e i odnosot me|u pravdata i oportunitetot. Taka na primer,
iako e pravedno nekoj da se kazni za soobra}aen prekr{ok, sosema neoportuno
(da ne re~am bezumno) }e postapi "pravedniot" policaec ako
toj den go zapre celiot soobra}aj na izlezot od gradot samo zatoa da go
pronajde prekr{itelot ~ie vozilo bilo so registarski tabli~ki od
sosedniot grad.
I vo odnos na potekloto na vrednostite mojot stav ostanuva
nepromenet. Toa e deka nivniot izvor pretstavuva samiot ~ovek i negovata
~ove~ka priroda, odnosno deka vrednostite se vkoreneti vo samata
~ove~ka egzistencija. 1528 Toa zna~i deka vo odgovorot na pra{aweto
{to e toa dobro, vredno za {to ~ovekot `ivee i vredi da se `ivee, smetam
deka toa e zadovolstvoto, odnosno izbegnuvaweto na bolkata: postignuvawe
na sre}en `ivot (hedonisti~ki pristap) koj vo osnova nedelivo
go posmatram zaedno so stavot deka osnovniot princip na vrednostite
e interesot (materijalnata i duhovnata korist) koj ~ovekot go
postignuva bilo li~no za sebe, za drug ili za celokupnoto ~ove{tvo
(utilitaristi~ki pristap). Pritoa, koga govoram deka navedenite
elementi ja so~inuvaat osnovata za javuvaweto na vrednostite, podvlekuvam
deka ni najmalku ne sakam da navleguvam vo eti~kite procenki
na nivniot kvalitet: za toa koi se vistinskite vrednosti, nitu za toa
{to se poniski (ni`i), povisoki (vi{i) ili najvisoki (ideli) vrednosti
- toa se pra{awa so koi vpro~em, se zanimava i natamu treba da se
zanimavaat akseologijata, etikata pa duri i politikata, bez kakva i da
e {ansa da dojdat do kone~en odgovor na toa pra{awe. 1529 Vo ovaa smis-
1528
Vrednostite se opredeleni od potrebite, `elbite i interesite,
odnosno su{testven uslov tie da stanat vrednosti e nivniot izbor me|u opredelen
broj konkretni potrebi, `elbi i interesi {to zna~i subjektivno da mu
se pridade golema va`nost na nekoj objekt. "Spored Franc Adler vrednostite
se vo ~ovekot, nastanuvaat od negovite biolo{ki potrebi ili od negoviot razum.
^ovekot sam ili ~ovekot vo zaednica, grupa, op{testvo, kultura, dr`ava,
klasa e nositel na vrednostite." Vidi: Ibid, str. 26 Ili, nakratko, potekloto
na vrdnostite e vo ~ovekot, vo negoviot op{testven `ivot.
1529
Spored Wright doblestite se delat na onie koi se odnesuvaat na sopstvenot
dobro i onie koi se odnesuvaat na dobroto na drugite. Taa razlika
poteknuva od Hjum. I za dvajcata op{tiot princip na doblestite e utilitaristi~ki
- deka tie se korisni dispozicii na voljata. Kako i Aristotel, sekoja
od tie doblesti Wrihgt gi gledakako stav na vladeewe so opredelni afek-
809

la smetam deka e sosema vo pravo eden avtor koj veli: "Istaknuvaweto
na edna vrednost kako vrhovna mo`e da bide posledica ili na faktot
deka ona {to konkretnata vrednost go implicira e tokmu toa {to nedostasuva
vo toa op{testvo, ili pak, fakt deka tokmu toa vladea~kata
klasa go ocenuva za korisno za svoite posebni interesi, koi i onaka gi
prezentira kako interesi na celoto op{testvo. Tokmu na tie relacii
nastanuva ona {to go narekuvame ideolo{ko ili ideologizacija na
op{testvenata svest." 1530
Od izlo`enoto proizleguva deka za da se sfatat vrednostite,
treba da se postavi pra{aweto: {to e toa {to e dobro, vredno za {to
~ovekot `ivee i vredi posebno da se `ivee i {to ja so~inuva osnovata
na celokupniot op{testven i li~en moral. [to se odnesuva pak do
osnovnite osobini na vrednostite, od brojnite definicii za niv treba
se izdvojat nivnata orientacija (naso~enost) deka vo niv se pomestuva
seto ona {to nekoj saka da go izbere, deka kaj niv sekoga{ se raboti za
dominanten (preferencijalen) interes, deka vo niv se krie tendencija
na ~ovekot pove}e da saka ili da po`eluva eden vid objekti od drugi i
deka tie se promenliva kategorija kako niz istorijata, taka i od edna
do druga kultura i od edna do druga op{testvena grupa. Ovie osobini
na vrednostite sekako treba da se dopolnat i so nivnata po`elnost
(~uvstvo na opravdanost), nivniot svesen karakter i, se razbira, so
nivnata visoka motivaciona sila. 1531
Pod vrednosni orientacii podrazbiram niza na izbori i preferenci
so relativno homo|ena sodr`ina, koi pretstavuvaat posebna
celina i ja opredeluvaat strukturata na vrednostite na poedinecot
ili na grupata. 1532 Vo pogled, pak, na poimite vrednosni principi,
ti, no za razlika od Aristotel orientacijata kon korisnoto e edinstven kriterium.
Kako najva`ni doblesti koi se odnesuvaat na sopstvenoto dobro se
hrabrosta i umerenosta, kako primarni od doblestite koi se odnesuvaat na dobroto
na drugite se dobrodetelta i pravednosta. Tugendhat, E. op. cit. str. 201.
1530
Vuj~i}, V, op. cit. str. 33.
1531
Motivaciskite funkcii na vrednostite obi~no se razgleduvaat vo
kontekst na prou~uvaweto na vrednostite kako izrazi (ekspresii) na ~ovekovite
potrebi. Ako vrednostite navistina se ekspresii na ~ove~ovite potrebi
(nekoi duri i gi identificiraat so potrebite), toga{ tie, pokraj kognitivna,
afektivna i uloga vo povedenieto, navistina imaat i silna motivaciska komponenta.
Koga ne bi bile ekspresija na tie potrebi tie ne bi ja imale motivaciska
mo}. Me|utoa, vrskata me|u potrebite i vrednostite e dijalekti~ka vo
taa smisla {to vrednostite navistina se ekspresii na ~ovekovite potrebi, no
i samite, pod uslov vistinski da se internalizirani, stanuvaat potrebi. Spored
toa, tie ne se samo ekspresii na potrebite, tuku i ekspresii na sebesi
kako potrebi. Vuj~i}, V, op. cit. str. 84.
1532
Petrovi}, M. Vrednosne orientacije delinkvenata, IKSI, Beograd, 1973.
str. 69.
810

vrednosni stavovi ovde gi prifa}ame ve}e izlo`enite opredelbi na
Viskovi}, kako i negovoto pojasnuvawe na vrednosniot sud. Imeno,
spored nego: "Temelnoto i naj~esto vrednosno sudewe vo pravoto e vo
vid na pra{awe: dali dejstvijata X ili normativnite akti se vo soglasnostvo
povisokata norma, t.e. zakoniti? i dali se dejstvijata X ili
normativni aktiti se vo soglasnost so ova ili ona na~elo na pravdata?
Pritoa, sekako deka nastanuvaat sudiri me|u vrednosnite sudovi. Najte{kite
me|u niv nastanuvaat tokmu poradi konkurencijata na vladea~kite
i nevladea~kite koncepcii za pravdata, na primer, me|u polo`beno-sopstveni~kata
i trudovata pravda koi postoele vo op{testvoto
kako izraz na sprotivstavenite interesi na op{testvenite grupi.
Me|utoa, nesmee da se izgubi od vid deka sudiri na vrednuvawe nastanuvaat
i me|u vladea~kite principi na pravdata, na primer, me|u
trudovata i solidarnata pravda, kako i me|u niv, od edna i razmenskata
pravda, od druga strana, kako i pri primenata na opredelen princip na
pravdata na konkretni odnosi. 1533
[to se odnesuva do funkciite na vrednostite, sosema prifatlivo
e nivnosto rezimirawe na slednive {est: 1 0 Donesuvawe odluka.
So procena na dobrite i lo{i ishodi na ona {to saka da se postigne,
odnosno odbegne, t.e. na ona {to e vredno i bezvredno, se donesuvaat
odluki. Su{testven problem na vrednostite e kako da se donesat va`ni
odluki. 2 0 Vrednostite se regulatori na konfliktite. Vo borbata
na motivite vrednostite zazemaat re{ava~ka polo`ba, polo`ba na
arbiter. 3 0 Opredeluvawe na celite i sredstvata kako i integrativnata
funkcija na vrednostite. Vrednostite imaat va`na uloga vo
integracijata na li~nosta, vo postignuvaweto na nejzinata zrelost, vo
formiraweto na obedinuva~ka filozofija na `ivotot. Ottamu, dobro
integrirani vrednosti go olesnuvaat i zabrzuvaat re{avaweto na konfliktite
na op{testveneo prifatliv na~in i vo op{testveno prifatlivo
mesto i vreme. 4 0 Vrednostite vnesuvaat element na predvidlivost
vo op{testveniot `ivot. Ova prioritetno proizleguva od
predvidlivosta na povedenieto na poedincite, odnosno od doslednosta
i postojanosta na nivnite vrednosti. 5 0 Vrednostite se izvor na moralnite
normi, i 6 0 Nekoi vrednosti imaat isklu~itelnio zna~ewe za
~uvstvoto na identitetot i kako {to se karakteristi~ni za poedinecot
tie mo`at da bidat su{testven uslov za prifa}awe na site ostanati
vrednosti, pa duri i na `ivotot. 1534
Vo aksiologijata i drugite nauki {to se zanimavaat so niv postojat
i brojni podelbi na vrednostite. Pritoa, naj~esta e podelbata na
li~ni i socijalni koja poa|a od kriteriumot na nositelot na vrednosta
vo konkretnata situacija. Li~ni vrednosti se onie vrednosti
koi se vrzuvaat za poedinecot, a za socijalnite vrednosti se onie sta-
1533
Viskovi}, N. op. cit, str. 157.
1534
Ibid, str. 301-302.
811

vovi 1535 so koi edno op{testvo utvrduva {to e dobro i lo{o, {to e
vredno i nevredno odnosno {to treba da se ceni ili ne vo edno op{testvo.
Tie ostvaruvaat vlijanie vrz izborot na celite i samata aktivnost
na poedinecot. Takvi op{testveni vrednosti mo`at da bidat na
primer: nezavisnosta i li~nata sloboda, znaeweto, altruizmot, ednakvosta,
~esnosta, bogatstvoto, hrabrosta, snaodlivosta i sl. Nakratko,
op{testvenite vrednosti im uka`uvaat na lu|eto kon {to treba da se
stremat, a op{testvenite normi 1536 kako mo`at toa da go ostvarat.
Pritoa, jasno e deka nitu teoretski ne mo`e da se zamisli takvo
op{testvo vo koe li~nite i op{testvenite vrednosti vo celost bi se
poklopuvale, t.e. idealot na op{testvoto da bide ostvaruvaweto na
vrednostite na sekoj poedinec.
Od ostanatite klasifikacii na vrednostite na ova mesto ja
istaknuvame u{te i nivnata podelba spored stepenot na usvoenosta na:
1 0 priznaeni vednosti (onie za koi se smeta deka i drugi bi mo`ele da
gi po`elat, no li~no ne se po`eluvaat), 2 0 prifateni vrednosti (onie
koi se po`eluvaat) i 3. poseduvani vrednosti (onie koi ja karakteriziraat
li~nosta, odnosno nejzinata situacija). 1537
3. Raspravata za vrednostite }e ja zavr{ime so stavovite po ova
pra{awe na eden od najpoznatite antropolozi - Alfred Reginald Radcliffe
- Brown (1881-1955). Spored nego,"Zborot vrednost sekoga{ uka`uva
na odnos me|u subjektot i objektot. Toj odnos mo`e da se izrazi na
dva na~ini - so toa {to }e se ka`e deka objektot ima vrednost za subjektot
ili deka subjektot ima interes za objektot. I dvata termini
mo`e da gi upotrebime ako sakame da uka`eme na koj i da e akt na povedenie
kon predmetot. Odnosot se manifestira vo povedenieto i e definiran
so toa povedenie. Zborovite "interes" i "vrednost" davaat zgodna
stenografija so koja mo`eme da ja opi{eme realnata sostojba, a taa
1535
Upotrebeniov termin obvrzuva da se poso~i na razlikata me|u stavovite
i vrednostite, od edna i interesite i vrednostite, od druga strana.
"Stavot sekoga{ e odnos sprema nekogo ili ne{to, dodeka vrednostite ne
mora voop{to da imaat odnapred nekoj specificiran objekt: na primer koga
}e se ka`e vistinoqubivost, pravednost, qubov, pouzdanost, objektot ostanuva
neopredelen. Stavovite navistina sekoga{ uka`uvaat ili mo`at da uka`at
na vrednostite na nekoj objekt, lice ili grupa me|utoa, ako ne se trajni, dosledni,
ne izrazuvaat nikakva vrednost." I natamu, "Interesite se objektivizirani
potrebi, motivi koi se kristalizirale okolu nekoj predmet. Razlikata
me|u interesite i vrednostite glavno e vo stepenot na zna~eweto i op{tosta,
i vo toa deka (kako i stavovite i potrebite), i interesite mo`at da bidat
pojavni oblici na vrednostite." Petrovi} M. op. cit, str. 39 i 40.
1536
Socijalnite normi se pravila (naviki, obi~ai, moralni principi,
veruvawa) na odnesuvawe me|u lu|eto, standardi so koi se obezbeduva interakcijata
me|u poedincite vo edno edno op{testvo.
1537
Vidi: Petrovi} M. op. cit. str. 43.
812

se sostoi od povedenie i vistinskite odnosi me|u subjektot i objektot
koi ova povedenie go otkriva. Ako Xek ja saka Xil, toga{ Xil ima
vrednost na sakan objekt za Xek, a Xek ima priznaen interes za Xil.
Koga sum gladen, imam interes za hrana i dobriot obrok za mene ima
neposredna vrednost koja ja nema vo nekoe drugo vreme. Mojata zabobolka
za mene ima vrednost koja ja nema vo nekoe drugo vreme. Taa za
mene ima vrednost kako ne{to od {to sakam da se oslobodam, {to e mo-
`no pobrgu.
Op{testveniot sistem mo`e da se sfati i da se prou~uva kako
sistem na vrednosti. Op{testvoto se sostoi od broj na poedinci koi se
povrzani so mre`a na op{testveni odnosi. Op{testven odnos postoi
me|u dve ili pove}e lica koga se vospostavuva harmonija vo nivnite
poedine~ni interesi preku pribli`uvawe ili prilagoduvawe na razli~ni
interesi. Interesot sekoga{ e interes na poedinecot. Dvajca
poedinci mo`at da imaat sli~i interesi. Sli~nite interesi ne sozdavaat
sami po sebe op{testven odnos: dve ku~iwa mo`at da imaat sli~en
interes za ista koska i na kraj da dojde do borba. Me|utoa, op{testvoto
mo`e da postoi samo vrz osnova na izvesna sli~nost vo interesite na
nivnite ~lenovi. Ako ova go izrazime so upotreba na zborot vrednost,
mo`eme da ka`eme deka prviot uslov za opstanok na edno op{testvo e
vo toa negovite ~lenovi da poka`at izvesna soglasnost vo pogled na
vrednosta koja ja priznavaat.
Glavnite obele`ja na edno posebno op{testvo se sostojat vo toa
{to toa ima cel sistem na vrednosti - moralni, estetski, ekonomski,
itn. Me|u ~lenovite na edno primitivno op{testvo postoi prili~na
doza na soglasnost vo procenata na ovie vrednosti, iako se razbira,
ovaa soglasnost nikoga{ ne e apsolutna. Vo kompleksnoto moderno
op{testvo }e najdeme mnogu pove}e nesoglasuvawe ako op{testvoto go
posmatrame kako celina, a pogolema soglasnost me|u ~lenovite na edna
op{testvena grupa ili klasa.
Dodeka izvesna soglasnost vo pogled na vrednostite i izvesna
sli~nost vo interesite se preduslov za op{testveniot sistem, op{etstvenite
odnosi vklu~uvaat u{te pove}e. Tie baraat postoewe na zaedni~ki
interesi za op{testvenite vrednosi. 1538 Koga dve ili pove}e
1538 Taka na primer, soobra}ajot kako op{to dobro, jas go sakam zaradi
sebe, a potem i za site drugi. Jas se vklu~uvam vo nego, za{to veruvam deka i
sekoj drug anblok e praveden, deka sekoj drug }e se vklu~i vo nego od istite
kako i moite motivi: da izvle~e sopstvena korist od koja }e imaat korist i
site drugi. Pritoa, nade`ta deka sekoj si go saka sopstvenoto dobro (`ivotot)
mi e osnovnata garancija deka nema da nastradam od toa vklu~uvawe. Toa,
pak, {to sekodnevno ima soobra}ajni nesre}i ne me obespokojuva i odvra}a, ne
zatoa {to ne sum svesen deka ima nepravedni, t.e. lu|e koi ne si go po~ituvaat
sopstveniot `ivot i vo soobra}ajot se vklu~uvaat samo zatoa tamu da zaginat,
tuku za{to se nadevam deka takvite vo soobra}ajot se mnogu malku i deka tamu
813

lica imaat zaedni~ki interes za ist predmet i koga se svesni za toj zaedni~ki
interes, op{tetsveniot odnos e vospostaven. Tie obrazuvaat
sojuz, bilo za moment ili za podolg period, a za predmetot mo`e da se
ka`e deka ima op{testvena vrednost. Za ma` i negovata `ena mo`e da
se ka`e deka ra|aweto na deteto, potoa samoto dete, negovata blagosostojba,
sre}a ili smrt, pretstavuvaat predmeti na zaedni~ki interes koj
gi povrzuva i za toj sojuz koj go formirale ovie dve lica ovie predmeti
imaat op{testvvena vrednost. Spored ovaa definicija predmetot
mo`e da ima op{testvena vrednost samo za sojuz na lica. Vo ovoj sosema
ednostaven primer imame trokraten odnos: i subjektot 1 i subjektot
2 na ist na~in se zainteresirani za objketot, a zainteresirani se i
edniot za drugiot ili barem za izvesno povedenie koe e naso~eno kon
objektot. Da ne dojde do nedorazbirawe mo`ebi treba da se dopolni
deka op{testveniot sistem isto taka bara licata da bidat objekti na
interes za drugite lica. Vo prijatelskite ili qubovnite odnosi sekoe
od dvete lica pretstavuva vrednost za drugoto. Vo izvesni op{testveni
grupi, sekoj ~len e objekt na interes za drugite ~lenovi: ottamu sekoj
~len ima op{testvena vrednost za grupata kako celina. Pokraj toa,
so ogled na toa {to ima i negativni i pozitivni vrednosti nekoi lica
mo`at da bidat zdru`eni so ~uvstvo na antagonizam kon drugite lica.
Za ~lenovite na paktot protiv Kominternata, Kominternata ima specifi~na
op{testvena vrednost. Me|u ~lenovite na edno op{testvo nao|ame
izvesna soglasnost koga se raboti za izversna ritualna vrednost
tokmu jas so niv nema da se sretnam (da mi se vkrsti patot). Od ova e jasno {to
go odr`uva op{toto dobro. Toa e istoto ona {to ja odr`uva i pravdata - samo
nade` deka i drugiot }e |i po~ituva ednakvo kako {to gi po~ituva i jas.
Kakva e sigurnosta na taa nade`. Dali taa nade` e gola ili vistisnki zasnovana.
Moj stav e deka taa e i ednoto i drugoto. Kakva i da e vrz nejze ~ovek
mora da se potpira, za{to nema druga alternativa osven stravot. Ako stravot
i pretpazlivosta e ona {to treba da gi zdru`i lu|eto i da go ovozmo`i zaedni~kiot
`ivot, toga{ nikoga{ nema da postoi op{testven `ivot. Toa e zatoa
{to takviot zaedni~ki `ivot nema trajnost: trae samo dodeka postoi stravot
- so is~eznuvaweto na stravot is~eznuva i zaedni{tvoto. Toa zna~i deka zaedni~kiot
interes kako edinstvena alka me|u niv mo`e da se ostvari samo ako
zaradi negovo ostvaruvawe se zdru`at dve ili pove}e nade`i. Pritoa e najdobro,
zaedni{tvoto e najkoherentno i najcvrsto, koga stanuva zbor za realno
ostvarlivi nade`i. Toa, me|utoa, ne zna~i deka zaedni~ki interesi ne mo`at
da se ostvaruvaat i so zdru`uvawe na dve ili pove}e stravuvawa. Eklatanten
dokaz za toa e stravot od zaedni~kiot neprijatel ili koja i da e druga zaedni-
~ka opasnost, ednakvo, a mo`ebi i pove}e, gi zdru`uva i an|elot i |avolot. Za
postojanost na takviot zaedni~ki `ivot e potreben postojan strav i ako ne
postoi mora da se izmisli. Vo sprotivnost nema trajno zaedi{tvo. Za cvrstinata
na vakvoto zaedni{tvo ne e bitna realnosta na ostvaruvaweto na stravuvawata.
814

koi tie im ja pripi{uvaat na objektite od ist vid. Isto taka, gledame
deka pove}eto od ovie ritualni vrednosti pretstavuvaat op{testveni
vrednosti. Ottamu, za avstraliskoto pleme koe ima totem, se {to e vo
vrska so totemot, site mitovi, obredi imaat specifi~na op{testvena
vrednost: zaedni~kiot interes koj go poseduvaat go poka`uvaat kon
seto ona {to gi povrzuva vo cvrst i traen sojuz. 1539 I so toa {to mo`at
da gi spodelat site svoi stravuvawa i nade`i, a toa e od zaedni~ki
interes vo site zbidnuvawa, ~ovekovite su{testva se povrzuvaat i
zdru`uvaat vo privremeni ili trajni sojuzi. 1540
Seto ova {to na Radklif-Braun mu poslu`i kako osnova za
objasnuvawe na ritualnite vrednosti, vo celost mo`e da poslu`i i za
sogleduvawe na kompleksnosta na pravdata kako edna od najzna~ajnite
vrednosti za za~uvuvawe na zaedni~kiot dobar `ivot na lu|eto. Nakratko,
nema i ne mo`e da ima edna pravda dodeka ima razli~ni individualni
i grupni interesi. Vo ova smisla treba da se posmatra i ona
{to go verli Dirkem: "Dve bitija mo`at vo su{tina da bidat razli~ni
ili od izvesna to~ka na gledawe neednakvi, me|utoa ako otelotvoruvaat
ist ideal izgledaat ednakvi. Vo takva situacija idealot se javuva
kako nivna najva`na zaedni~ka karakteristika i toj gi nadminuva site
razliki. Na toj na~in kolektivnata misla go menuva seto ona {to }e go
dopre. Taa gi ru{i barierite na carstvata i gi kombinira sprotivnostite:
taa go presvtrtuva ona {to se narekuva prirodno skalilo na bitieto,
neednakvite raboti gi pravi ednakvi, a razli~nite sli~ni. So
eden zbor op{testvoto go zamenuva svetot koj ni go otkrivaat na{ite
setila so eden poinakov svet koj pretstavuva proekcija na ideal koj
op{testvoto samo go sozdava. 1541 Vrednosniot sud go izrazuva odnosot
na ne{tata sprema idealot. Predmetot mo`e da ja izgubi ili da ja promeni
vrednosta bez da ja promeni svojata priroda: potrebno e da se
promeni samo idealot. 1542
4. Osnovniot zaklu~ok od ovie razgleduvawa e deka ~ovekot
bilo kako poedinec ili pripadnik na opredelena potesna ili po{iroka
op{testvena grupa obi~no se odnesuva so ogled na toa kakvo zna~ewe
za nego ima opredelena vrednost. Toj moment doa|a do izraz duri i
vo nivnoto kriminalno povedenie. Ottamu, utvrduvaweto na vrednostite
e od prakti~no zna~ewe vo site sferi od op{testvenoto `iveewe.
Spored toa, utvrduvaweto na nivoto na aksiolo{kata svest ima opredeleno
prakti~no zna~ewe i vo pravoto. Toa e osobeno slu~aj so pravdata
kako edna od najzna~ajnite vrednosti vo odnos na sodr`inata na po-
904.
1539
Radcliffe-Brown, A. R, Tabu, vo Parsons, T. Teorije o dru{tvu, str. 903-
1540
Ibid, str. 907.
1541
Durkheim, E. Sociology and Philosophy, vo Parsons, T. Teorije o dru{tvu,
str. 1240-1241.
1542
Ibid, str. 1241.
815

litikata i pravoto. Me|utoa, iako e nadvor od sekakov spor deka pravdata
e sredi{na problematika na deskriptivnata i preskriptivnata
pravna akseologija, odnosno "domina et regina virtutem" vo politi~kopravnata
akseologija, ili mo}na ubikvitetna ideja - sila koja gi
prenesuva najzna~ajnite ~ove~ki interesi i gi razdvi`uva lu|eto vo
politi~kiot i pravniot `ivot, ne smee da se zaboravi deka vo edna
celosna teorija na pravnite vrednosti taa e neoddeliva od drugite
specifi~ni (materijalni i formalni) 1543 i nespecifi~ni pravni
vrednosti koi nejze i slu`at ili na koi taa im slu`i vo hierarhijata
na aksiolo{kopravnite sodr`ini. 1544
816
1. RAMNI[TE NA OP[TOTO
Na ramni{te na op{toto se raboti za sudir koj doa|a poradi
eklatantna nesuoglasenost na pravoto so pravdata. Ovde se raboti za
postoewe na pravo koe e daleku od postignuvawe na idelot na pravdata.
Vakov sudir e mo`en poradi otsustvo na samite pravila na pravdata,
no i poradi otsustvo na principi na pravdata (na~elata na distributivna
i komutativna pravda).
Da se razre{i sudirot me|u ona {to se narekuva pozitivno pravo
i prirodnoto (ispravno) pravo, zna~i da se najdat pravila koi se
izraz na razumot i koi ja {titat ili ja obezbeduvaat pravdata (dobri
zakoni koi gi izrazuvaat i {titat op{tite op{testveni dobra), a ne
da se ostane na pravnite pravila na pozitivnoto pravo koi gi {titaat
samo interesite na onie koi gi donesuvaat (lo{i zakoni koi gi {titat
partikularnite dobra i interesi na onie koi ja vr{at dr`avnata
vlast). Toa ottamu, {to ne sekoe pozitivno pravo e ona vistinskoto
pravo, ona {to e pravedno, za{to, kako svoevremeno pravilno zable`a
Ciceron: "Ima mnogu nepodnoslivi, mno{tvo {tetni pi{ani zakoni
koi va`at vo oddelni zamji. Tie ne zaslu`uvaat da se nare~at zakoni
kako i ni onie odredbi koi ednodu{no gi izglasala nekoja banda od razbojnici.
Za{to, ako neznajkovci i neve{ti lu|e, namesto spasonosno,
prepi{at nekoe smrtonosno sredstvo, takvite lekarski upatstva, so
pravo, ne mo`at da go zaslu`at svoeto ime. Na ist na~in, nitu kakov i
da e zakon na nekoj narod nema da se nare~e zakon duri i toga{ koga sa-
1543
Me|u specifi~nite pravni vrednosti Viskovi} gi pomestuva mirot,
sigurnosta i pravdata i veli deka toa se vrednosni principi koi poka`uvaat
kako treba da se uredi op{testvoto i da se raspodeli mo}ta i dobrata.
Od druga strana, formalnite vrednosni principi poka`uvaat kakva treba da
bide relacijata me|u pravnite normi vo pravniot sistem so koi se ureduvaat
op{testvenite odnosi. Toa se principi spored koi se konstituira sistemot
na pravnite normi: koherentnosta- zakonitosta, potpolnosta i odredenosta.
Viskovi}, N, op. cit. str. 136
1544
Viskovi}, N, op. cit. str. 143-144.

miot narod }e prifati ne{to {to e pogubno za nego. Zna~i zakonot
pretstavuva razlikuvawe na pravednoto i nepravednoto i izrazen e vo
soglasnost so ona najstara i osnovna priroda na site ne{ta. A priroda
na rabotite (priroda na ne{tata, su{tina) e temnoto da e temno, slatkoto
- slatko, beloto - belo, pravednoto - pravedno. 1545 Spored nea se
upravuvaat ~ove~kite zakoni koi gi kaznuvaat ne~esnite, a gi branat i
za{tituvaat dobrite." 1546
Toa {to go otkri Ciceron, mo`e ednakvo da se pretstavi i so
re~isi dvaesetina veka podocna izre~enite zborovi na Radbruh: Mo-
`at da postojat zakoni koi do tolkava mera se nepravedni i op{to
{tetni {to mora da im se porekne va`eweto, pa duri i karakterot na
pravo. Postojat zna~i, pravni na~ela koi se posilni od sekoj praven
propis, taka {to zakonot koj im e sprotiven e bez va`ewe. Tie na~ela
gi narekuvame prirodno pravo ili umno pravo. Sekako deka okolu niv
postojat izvesni nedorazbirawa, me|utoa vekovnata rabota im dala
1545
Sekoe namerno zlo i sekoe iskol~uvawe na pravdata vo oblasta na
moralot pretstavuva isto tolkava drskost i apsurd kakva {to vo oblasta na
prirodata bi prestavuvale obidite na ~ovekot... od svetloto da napravi temnina,
a od temiinata svetlo, ili slatkoto da go narekuva gor~livo, a gor~livoto
slatko. Klark Samuel. v. Tubi}, R. Britanska filozofija morala, Eri~ke teorije
od XVII do konca XIX vijeka, Svjetlost, Sarajevo, 1978, str. 179. Pravdata e vistinskata
pri~ina koja ja pravi razlikata me|u ~ovekot i `ivotnite. Taa e
priroden zakon, univerzalen spored domenot i ve~en spored traeweto koj ne
mo`e celosno da se ukine ni da se otpovika koj bilo negov del, nitu postoi kakov
bilo zakon za da mu protivre~i. I nema vlast koja mo`e da bide bez nego,
i bil vo sila pred da bide napi{an koj bilo zakon ili osnovan nekoj grad ili
dr`ava. Ne nastanal kako plod na ~ovekoviot um ili bil naturen od strana na
koj i da e avtoritet. Priznavan e od pamtivek i negovata mo} se protegnuva
preku celata vselena i so ogled deka za~etokot mu e vo prirodata i vo pri~inata
na ne{tata, ne po~nal da bide zakon koga za prv pat e staven na hartija i
ozakonet od lu|eto, tuku e od isto poteklo koga i ve~niot razum ili odnosite
na ne{tata i sovr{enstvoto ili svojstvata na samiot gospod. Ibid, str. 185-186.
I, od istite pri~ini, od koi gospod koj nema pretpostaveni da mu nareduvaat,
sepak vo site svoi postapki postojano e voden od ve~niot zakon na pravdata i
dobrinata jasno e deka site razumni su{testva treba vo nekolku svoi sferi i
odnosi da mu se pokruvaat na istoto pravilo vo soglasnost so zakonot na nivnata
priroda. Ibid, str. 187.
1546
Ciceron, Zakoni, str. 45. Sledej}i gi, pokraj Platonovite i mislite
na izvesni stoi~ki filozofi, Ciceron, pod zakoni ne gi smeta{e pi{anite
pravila koi se naturaat so dr`avna prisilba, tuku za razlika od pozitivisti~iot,
ima{e prirodnopraven pristap kon idejata i sodr`inata na zakonite
i mo`e da se tretira kako eden od prethodnicite na idejata a vladeeweto
na pravoto i na materijalnata osnova na legitimitetot. Stanov~i}, V. Prete}e
ideje o vladavini prava.str. 585.
817

trajna cvrstina, i so takvata daleku silna soglasnost na mislewata gi
sobrala vo takanare~eni deklaracii za pravata na ~ovekot i gra|aninot,
taka {to taa skepsa mo`e da ja odr`i samo namerna skepsa. 1547 Nekoja
naredba, na koja duri i ne í e svojstvena voljata ednakvite da gi tretira
ednakvo, a neednakvite neednakvo, mo`e da bide pozitivno va`e~ka,
mo`e da bide celishodna, zgora na toa nu`na, a ottamu i apsolutno
zakonska, me|utoa bi trebalo da í se skrati imeto pravo, za{to pravo e
samo ona {to barem e naso~eno kon toa da í slu`ina pravdata. 1548 Poredokot
koj isklu~ivo mu slu`i na op{toto dobro, a na poedine~niot
interes mu odre~uva sekakva opravdanost, sekako deka ne bi mo`el da
te`nee kon imeto pravo. 1549 Prirodnoto pravo ponekoga{ mu slu`i na
podlabkoto zacvrstuvawe na propi{anoto pravo, ponekoga{ tokmu
sprotivno, na borbata protiv propi{anoto pravo. 1550 Koga zakonite
svesno mu ja odre~uvaat voljata za pravda, koga, na primer, ~ovekovite
prava na lu|eto samovolno im se garantiraat i im se odre~uvaat, toga{
na tie zakoni im nedostasuva va`ewe, toga{ narodot ne e dol`en da im
se povinuva, toga{ i pravnicite mora da najdat hrabrost da im go odre-
~at pravniot karakter. 1551 Tamu kade kon pravdata duri i ne se te`nee,
kade {to ednakvosta koja pretstavuva sr` na pravdata, svesno se poreknuva
pri vospostavuvaweto na pozitivnoto pravo, tuka zakonot, na
primer, ne e samo "neisprano pravo," toj e duri voop{to e i li{en od
pravnata priroda. 1552
Na nivoto na op{toto, vsu{nost, se trgnuva od pravdata (prirodnoto
pravo) i nejzinoto opredeluvawe kako kriterium na pravoto (na
pravnosta na normata) od kade se gradi stojali{teto spored koe pozitivnoto
pravo ima va`ost i zadol`itelnost samo ako e pravedno (ako
gi ostvaruva objektivno va`e~kite principi na pravdata) i obratno,
pozitivnoto pravo ja gubi svojata va`nost ako e nepravedno. 1553
1547
Radbruh, G. Filozofija prava, str. 267.
1548
Radbruh, G. Pravni aforizmi, Arhiv, Beograd, 1978/3, str. 384.
1549
Ibid, str. 384.
1550
Ibid, str. 390.
1551
Ibid, str. 390.
1552
Ibid, str. 391.
1553 Ovde vo celost go prenesuvam stavot na eden avtor, so koj vo osnova
se soglasuvam. Spored toj stav: "Neprifatlivi se (jusnaturalisti~kite) vrednosni
kriteriumi na pravnosta i vrednosnata koncepcija na va`ewe na pravnite
normi, za{to razli~nite istorisko-ideolo{ki sudovi za pravednosta/
nepravednosta ne mo`at da zasnovaat eden nau~en poim na pravoto koj na edinstven
i maksimalno objektiven na~in bi gi razgrani~il op{testvenite pojavi
(odnosi i normi) koi se relevantni za pravnicite. Vo taa smisla e to~no
tvrdeweto na Kelzan: "tendencijata da se identificira pravoto i pravdata e
tendencija da se opravda dadeniot op{testven poredok. Toa e politi~ka, a ne
nau~na tendencija." Nau~niot poim na pravoto, kolku i da e nu`no ideolgi-
818

Ovoj stav koj e karakteristi~en za prirodnopravnite u~ewa se
javuva vo dve osnovni varijanti - umerena i radikalna. Spored prvata,
umerenata varijanta, nepravednata pozitivna norma ja gubi "vnatre-
{nata" obligatornost, t.e. onie kon koi e upatena ne smeat da ja usvojuvaat
vo sovesta, me|utoa vo na~elo ostanuvaat va`e~ki vo "nadvore{-
nite" odnosi na pravnite subjekti i sprema dr`avata. Spored ovaa teorija
karakteristi~na za Akvinski, katoli~kite pretstavnici na jusnaturalizmot
i nivnite sledbenici, sudijata ne smee nikoga{ da go
priznae i odobri zakonot (koj nikoga{ ne e validna osnova za sudewe
vo sovesta i pred gospod), no sudijata mo`e, a poneko`a{ mora, ako so
toa se spre~uva pogolemo zlo da dopu{ti da se primeni i nepraveden
zakon. 1554
Spored radikalnata varijanta pozitivnata norma koja vo pogolema
mera e nepravedna go gubi "vnatre{noto" i "nadvore{noto"
va`ewe, t.e. voop{to ne se smeta za obvrzuva~ka, pa spored toa lu|eto
se ovlasteni da í ja otka`at poslu{nosta, pa duri i aktivno da í se
sprotivstavat, bez ogled na poslediciite za pravnopokiti~kiot poredok.
Ova stojali{te se nao|a kaj Antigona, kaj Lok, vo Francuskata deklaracija
od 1789, kaj Digi kaj ve}e citiranite stavovi na Ciceron i
Radbruh i kaj drugi avtori.
Vo iznao|aweto kone~o re{enie za va`eweto na edna norma od
aspekt na uva`uvaweto na pravdata od mala pomo{ se i brojnite latinski
maksimi koi se odnesuvaat na ovoj problem, za{to i tie vo osnova
se protivre~ni. Vo potkrepa na ova tvrdewe najprvin gi naveduvam maksimite
koi mu odat vo prilog na stavot deka pozitivnata norma koja
vo pogolema mera e nepravedna go gubi svoeto "vnatre{noto" i "nadvore{noto"
va`ewe. Tie se: Boni iudicis ampliare iustitiam - Dobar sudija
treba da ja {iri pravednosta; Aequitas agit in personam - Pravednosta e
individualizirana ([to e pravednost odreduvaat okolnostite na sekoj
konkreten slu~aj); Aequitas est correctio legis generaliter, latae qua parte
deficit - Pravednosta e dopolnuvawe na zakonot donesen kako op{to
pravilo, me|utoa necelosen vo nekoi delovi; Aequitas est perfecta quaedam
ratio, quae ius scriptum interpretatur et emendat; nulla scriptura comprehensa,
sed solum in vera ratione consistens - Pravednosta e nekoj vid
zdrav razum koj go tolkuva i korigira pi{anoto pravo; taa nikade ne e
ziran ne smee da bide do tolku pristrasen ili apologetski ili edni pojavi da
gi izedna~uva kako "pravo," a drugi kako nepravo samo zatoa {to prvite soodvetstvuvaat,
a drugite ne soodvetstvuvaat so opredeleni istoriski idei na
pravdata. Vo taa smisla definicijata na pravoto treba da bide vo {to pogolema
mera slobodna od tekovnite politi~kopravni vrednosni stavovi, odnosno
poobjektivna sprema vistinskiot predmet na istoriskoto iskustvo na pravnicite,
t.e. so postojniot praven poredok vo site negovi dimenzii." Viskovi},
N. op. cit. str. 122-123
1554
Vidi: Viskovi}, N. op. cit. str. 111.
819

pismeno utvrdena, tuku se sostoi od trezveno rasuduvawe; Aequitas est,
quae de iure multum remittit - Pravednosta mnogu ja ubla`uva krutosta
na zakonot; Aequitas non facit ius, sed iuris auxiliatur - Pravednosta ne go
sozdava pravoto, tuku go dopolnuva; Lex plus laudatur quando retione probatur
- Najdobar zakon e onoj zkon ~ija va`nost ja potvrdil i zdraviot
razum; Inter aequitatem iusque interpositam interpretationem, legislatori
solo et oportat et licet inspicere - Edinstveno zakonodavecot mo`e i treba
da dava tolkuvawe vo slu~aj na dilema me|u pravednosta i zakonskiot
propis.
Nasproti prethodnite, postojat brojni maksimi koi podr`uvaat
sprotivno stojali{te, odnosno deka nepravednata norma ne go gubi
svoeto va`ewe, deka kako takva taa e obvrzuva~ka vo eden praven poredok,
pa spored toa lu|eto ne se ovlasteni da í ja otka`at poslu{nosta,
nitu aktivno da í se sprotivstavat. Eve nekoi od niv: Iudex est lex loquens
- Sudijata e zakon koj zboruva; Iudex bonus nihil ex arbitrio suo faciat,
nec proposito domesticae voluntatis, sed iuxta leges et iura pronunciat - Dobar
sudija neka ni{to ne pravi po sopstveno nao|awe i neka ne sudi
spored ona {to nemu mu se bendisuva, tuku strogo spored zakonot i spored
pravoto; Ius dicere, et non ius dare- Da sudi a ne da sozdava pravo. Da
go primenuva, a ne da sozdava pravoto (e dol`nost na sudijata); Dura lex
sed lex (Ulpian) - Surov zakon, no zakon. Kolku i da e strog zakonot
mora da se primeni; Aequitas numquam contravenit legis - Pravednosta
nikoga{ ne mu se sprotivstavuva na zakonot; Aequitas sequitur legem -
Pravednosta go sledi zakonot (Pravednosta mu e podredena na zakonot);
Aequior est dispositio legis quam hominis - Popravedna e odlukata na
zakonot odo{to na ~ovekot (Lu|eto pobrgu }e mu se pokoruvaat na
odlukata na zakonot, odo{to na voljata na poedinecot).
2. RAMNI[TE NA POEDINE^NOTO
1. Pred da preminime kon problemot na razre{uvaweto na sudirot
na pravoto so pravdata na ramni{teto na poedine~noto, do koj,
ve}e rekovme, doveduva otsustvoto na pravila na pravdata na planot na
primenata na edno op{to pravilo so konkretnite raznovidni situacii,
smetam deka se nu`ni opredeleni pojmovni razjasnuvawa. Imeno,
vo ovaa smisla mora prethodno da se ras~isti so upotrebata na poimite
zakonska pravda, 1555 pravednost i pravi~nost. Toa, kako {to isp-
1555
Pod zakonska pravda vo pravnata literatura se ozna~uva: ili 1 0 legalisti~kata
torija za pravdata spored koja zakonot e edinstven izvor na
pravdata, ili 2 0 principot na ednakva primena na zakonot na site istovidni
regulirani slu~ai, t.e. na~eloto na legalitet podobno da slu`i na kakov i da
e materijalen princip na pravdata, ili 3 zakonsko usvojuvawe na edno ili
pove}e principi na pravdata (komunisti~ka, polo`bena, trudova, solidarna),
po {to tie principi stanuvaat prisilni vo pravnite odnosi. Na site tie
820

avno se zabele`uva vo terorijata, proizleguva ottamu {to idejata na
pravednosta mo`e da bide predmet na filozofsko, sociolo{ko i pravno
posmatrawe.
Primarnoto filozofsko zna~ewena toj poim e izrazeno vo
idejata za formalna ednakvost, vo principot na identitetot, vo nu`nosta
vo ednakvi slu~ai da se postapuva ednakvo, odnosno vo neednakvi
slu~ai da se postapuva neednakvo. Od taa strana, ve}e samiot poim na
zakonitosta e zasnovan vrz idejata na pravdata: postojanost na odnosot
na pri~inata i posledicata podrazbira ednakvo tretirawe na ednakvi
ne{ta, odnosno neednakvo tretirawe na neednakvi ne{ta. Vo taa formalna
filozofska smisla idejata na pravednosta se pojavuva kako nu-
`na i najop{ta "forma na ekvivalentni odnosi," {to }e re~e kako
kako ideja na ednakvosta.
Toga{ koga sodr`i op{testveno ocenuvawe na vrednostite,
koga opredeluva {to komu mu pripa|a, kolku koj vredi vo konkreten
slu~aj, pra{aweto na pravednosta mo`e da se postavi i kako sociolo-
{ki problem. Vo toa svojstvo pravednosta izrazuva sloboden kriterium
na materijalnata pravda. Vo ovaa smisla pravednosta se javuva kako
op{testveno merilo na vrednostite.
Me|utoa, na treto mesto pravednosta mo`e da se sfati i kako
eden ~isto praven problem, toga{ koga e vo pra{awe sinteti~ko ostvaruvawe
preku pravniot poredok na formalnata i materijalnata pravednost.
Vo ovaa smisla pravednosta se javuva, kako pravi~nost 1556 , kako
postojan pridru`nik na sekoj praven poredok 1557
Vo op{testvenata stvarnost pravednosta paralelno se javuva vo
site svoi tri formi: kako ideja na ednakvosta, kako op{testveno merilo
na vrednostite i kako postojan pridru`nik na sekoj praven poredok.
Ovde, me|utoa nes nî interesira isklu~ivo pravednosta vo nejzinoto
posledno zna~ewe - pravednosta kako pravnopozitiven problem.
Toa e onaa pravednost "koja go inspirira pravoto i zakonodavcite ja
priznavaat kako sostaven del na pozitivniot sistem." 1558 Toa e, vsu{-
nost, onaa pravednost, koja vo pravnata nauka i praktika voobi~aeno se
narekuva pravi~nost. Pravi~nost vo edna specifi~na smisla e ustavno
zna~ewa im e zaedni~ko istaknuvaweto na vistinski va`nata uloga na zakonskiot
akt vo ostvaruvaweto na politi~kopravnite ideologii na pravdata
i go uslovuvaat zakonot. Viskovi}, N. op. cit, str. 154-155.
1556
Aequitas = pravi~nost, ednakvost. aequum et bonum = pravi~no, nepristrasno,
pravedno i dobro (lat.), epieikeia = pravi~nost, kako i pristojnost,
~esnost, doli~nost, blagost, ~ove~nost (gr~.), equite = pravi~nost
(fran.), equidad = pravi~nost ({pan.), equita/equo = pravi~nost (ital.), equity
= pravi~nost (angl.), biligkeit/biligkeitsrecht = pravi~nost (ger.)
1557
MarkoviÊ, S. B, Pravi~nost kao izvor prava, vo zbornikot na Basta,
D. Preobra`aji ideje prava, str. 274.
1558
Ibid, str. 274.
821

i obi~ajno ovlastuvawe na sudot ili drugi slu`beni lica da mo`at
elasti~no da gi primenuvaat ili duri i da ne gi primenuvaat apstraktno-op{tite
normi vo re{avaweto na konkretnite pravni sporovi,
ako toa e potrebno za {to pocelosno i izdiferencirano ostvaruvawe
na vladea~kite principi na pravdata vo grupata na subjektite koi so
niv se ozna~eni kako ednakvi. Principot na pravi~nost e usvoen vo
razli~na mera vo nekoi pravni poredoci (rimskiot, srednovekovniot,
angliskiot) kade sudovite imaat pogolem avtoritet i uloga vo sozdavaweto
na normativniot sistem, a za nego bez mnogu uspeh se zalagale modernisti~kata
i "slobodnopravnata" doktrina vo periodot na kriza na
gra|anskata demokratija od po~etokot na vekot. Problematikata,
vsu{nost, spa|a vo teorijata na vrednuvawe i tolkuvawe na pravnite
normi, odnosno vo nivnata prakti~na primena, no ne i vo teorijata na
osnovnite ideolo{ki tipovi na pravda so koi se postavuvaat op{ti
merila za raspredelba na op{testvenata mo}, dejnostite i dobrata vo
pravnite odnosi. Vo vrska so toa e i Si~esovata polemi~ka teza deka
pravi~nosta ne e postapka za ispravawe na nesovr{eni zakoni, tuku
ispraven na~in na tolkuvawe na sekoj zakon... kako osnova za sozdavawe
na individualizatorski normi. 1559
Osnovnata funkcija na pravi~nosta e nejzinata tehni~kopravna
uloga. 1560 Vo toa svojstvo na ramni{eto na poedine~noto se pojavuva
1559
Viskovi}, N. op. cit, str. 154-155.
1560
Smetame deka e celosno vo pravo Aristotel koga veli deka lu|eto
ne se i ne mo`at da bidat ednakvi. No, toa voop{to ne mu pre~i da zboruva za
ednakvosta kako osnova na pravdata. Takvata ednakvost, ednakvosta kako osnoven
element na pravdata, toj ne ja bara vo lu|eto, tuku vo prirodata na ne{tata
i zboruva za ~etiri vidovi ednakvost i ottamu za ~etiri vidovi pravda.
Taka, spored nego, postoi: 1. Pravedno kako zakonito (pravedno e ona {to e
zakonito, ona {to e vo soglasnost so zakonot), 2. Pravednost kako ednakvost
vo potesna smisla (pravednost kako distributivna i komutativna pravda), 3.
Prirodna pravednost (pravedni prirodni zakoni: pravedno e ona {to sekade
ima ista mo}) i 4. Pravednost kako pravi~nost (pravedno kako nepristrasno).
Nepristrasno (pravi~no), e pravedno no ne spored zakonot, tuku e popravka na
ona {to e zakonski pravedno (nomikon dikaion). Zna~i, spored Aristotel, pravi~nosta
e pravednost, po rang povisoka od zakonskata pravednost, a bliska
ili sli~na na prirodanta pravednost. Ili, kako {to pravilno zabele`uva
eden avtor, "prirodata na ne{tata na realnite sostojbi na neednakvost uslovuvaat
vospostavuvawe na odnosi od povisok stepen i kvalitet na pravednost
(od zakonskata pravednost). Mili~i}, V. Na~elo jednakosti, pravednosti, pravi~nosti.
Zbornik Pravnog fakulteta u Zagrebu, Zagreb, 1993/6, str. 630-631. Ottamu, spored
nas, pravi~nosta e individualizacija zaradi promena i primena na zakonskata
pravda (zna~i na pozitivnoto pravo) na poedine~ni slu~ai. Pravi~nosta e nesporna
potvrda na nevrednosta na vladea~kiot koncept na pravdata. Pravi~nosta
sodr`i naru{uvawe na formalnoto pravo {to se slu~uva od moralni i
822

kako instrument ~ija cel e da gi isprava tehni~kite nedostatoci na
zakononite, vo prv red predizvikani so prostornata i vremenska op{tost
na formuliranoto pravo. Na~eloto na formalnata pravda, koe e
matemati~ka neminovnost, zna~i na vistinski ednakvi situacii da se
primeni ednakva postapka. Me|utoa, so ogled na toa {to pravnata formula
ne e vo sostojba da vodi smetka za site specifi~nosti na slu~ajot,
pretstavuva pre~ka za ostvaruvawe na takvata pravda. Za{to, koga pod
edno op{to pravilo potpa|aat raznovidni i vo sî neednakvi konkretni
slu~ai, toga{ op{tosta na praviloto sepak ima za posledica neednakvo
tretirawe, za{to na ednakov na~in se postapuva so neednakvi ne-
{ta. Vo op{testvenata stvarnost postoi samo konkreten slu~aj za koj
se bara opredelen sud i edna `iva i vistinska konkretna pravda koja
ne e konstruirana so formuli, tuku pretstavuva daden odnos na li~nosta,
ne apstraktna, tuku vistinska ednakvost, odnos "me|u ~ovek i ~ovek."
Pa ako zememe deka celta na pravniot poredok e konkretnata
pravda - zna~i pravda me|u opredeleni lica vo daden moment i pod
opredeleni uslovi - toga{ op{toto pravilo se pojavuva kako tehni~ko
zlo i avtomatsko `rtvuvawe na vistinskata materijalna pravda na
edna ve{ta~ka sozdadena la`na formalna pravda. Na koj na~in toga{
koga se javuva kako pretstavnik na konkretnata pravda, zakonskata pravda
}e gi isprava nedostatocite na formulata? So toa {to sekako sega
i taa }e odi po stapkite na zakonodavecot, no vo sprotivna smisla,
za{to taka na svoe mesto mo`e da go povrati ona {to zakonot so svoeto
formulirawe go premetnal, zapostavil ili go izopa~il. Imeno,
legitimnata pravda sega treba dopolnitelno da gi povlekuva onie razliki
koi postojat vo stvarnosta i koi formulata so svoeto voop{tuvawe
gi izbri{ala. Zatoa, individualiziraweto na slu~aite i povlekuvaweto
na razliki me|u niv }e bide glavnoto oru`je so koi taa }e se
slu`i. Od tie pri~ini famozniot argument - Lege non distinguente, nec
nostrum est distinguere (Koga zakonot ne pravi razlika, ne mo`eme nitu
nie da ja pravime) i koga mnogu vnimatelno se upotrebuva, logi~ki re-
~isi sekoga{, a pravni~ki mnogu ~esto e nesiguren. 1561
Pokraj pra{aweto kako, ovde se postavuva i pra{aweto koj }e
ja ostvaruva konkretnata pravda preku legitimnata pravednost. Ottamu
{to materijalnata pravda koja ja bara sekoj oddelen spor ne mo`el
da ja o`ivotvori samiot zakonodavec, nejzinoto ostvaruvawe treba da
padne na onoj koj se nao|a pred opredelen slu~aj i koj re{ava cogita causa,
a toa e sudijata. Zna~i nemu treba da mu se ovozmo`i so slobodno
tolkuvawe tekstot da go prilagoduva na konkretnite okolnosti. Ottamu,
poimot na legalnata pravednost, pokraj razlikuvaweto, pretpostadrugi
obziri (Hegel). Pravi~nosta e negirawe na na~eloto "Fiat iustitia pereat
mundus."
1561
Ibid, str. 275.
823

vuva i {iroka diskreciona vlast na sudijata. 1562
Vo ovaa smisla, pokraj ve}e ka`anoto vo "Nikomahova etika",
Aristotel vo "Retorika," go veli i slednovo: "O~igledno e deka ako
pi{aniot zakon e vo sprotivnost so predmetot za koj se rasprava, toga{
treba da se pribegne kon op{tiot zakon i kon onie popravi~nite i
popravednite. O~igledno e i toa deka stavot da se sudi onaka kako {to
nekoj najdobro misli ne obvrzuva vo site mo`ni prigodi da se polzuvaat
samo pi{anite zakoni. O~igledno e i toa deka pravi~noto zasekoga{
ostanuva i ne se menuva, kako i op{toto pravo, za{to e spored
prirodata, dodeka pi{anite zakoni ~esto se menuvaat: zatoa i se ka`uva
ona vo "Antigona" na Sofokle - imeno, taa vo odbrana veli deka go
zakopala brata si navistina sprotivno na Kreontoviot zakon, no ne
nasproti nepi{anoto pravo. 1563 O~igledno e i toa deka pravednoto e
ne{to vistinsko i polezno, no ne i ona koe se ~ini takvo: kako {to ne
e vistinski i polezen nitu pi{aniot zakon, za{to ne ja ispolnuva zada~ata
na zakon. O~igledno e i toa deka sudijata e kako nekoj procenuva~
na srebro, ~ija zada~a e da go odvoi ona {to e la`no pravedno od
ona {to e vistinski pravedno. O~igledno e i toa deka karakteristika
na podobriot ~ovek e da go polzuva i da mu se podlo`i na nepi{aniot
otkolku na pi{aniot zakon. Taka treba da se postapi i ako zakonot e
vo nekakva sprotivnost so drug, ve}e sproveden zakon ili vo sprotivnost
so sebesi: kako koga nekoj zakon propi{uva deka site dogovori se
obvrzuva~ki, a drug, pak, zabranuva sklu~uvawe dogovori sprotivno na
zakonot. A ako zakonot e dvosmislen, toga{ treba da se izmeni i da se
vidi na koj na~in treba da se tolkuva za da í soodvetstvuva na primena-
1562
Ibid, str. 276.
1563
Glavni likovi na ovaa treagedija se Kreont i Antigona. Kreont e
oli~enie na zloto, vladetel koj e vrzan za ovozemnite zakoni poradi koi go
kr{i bo`iot zakon. Antigona e pretstavnik na dobroto, koja ne misli tolku
za sebe, kolku {to misli za bo`jite zakoni poradi koi gi kr{i ovozemnite,
pozitivni zakoni. Prikaznata nakuso odi vaka: Vo bratoubistvena vojna zaginuvaat
dvajcata sinovi na Edip; Eteokle i Polinik. Me|utoa, tie zaginuvaat
na razli~ni strani. Poradi toa, vladetelot na Teba - Kreont nareduva za
edniot od niv da se izvr{i pogreb so site dr`avni po~esti, a drugiot - Polinik,
kako dr`aven neprijatel da ostane nepogreban. Me|utoa, Antigona i pokraj
zakanata so smrtna kazna vr{i simboli~en pogreb na Polinek (go poipuva
mrtvoto telo so prav i go izvr{uva voobi~aeniot obred) poradi {to Kreont
ja zatvora vo kralskata grobnica. Antigona tamu izvr{uva samoubistvo, a po
nea istoto go pravi i nejziniot verenik Hemon - sin na Kreont. Vedna{ potoa,
smetaj}i deka Kreont e vinoven za smrta na nejziniot sin, samoubistvo
izvr{uva i Euridika - soprugata na Kreont. Po seto toa Kreont ostanuva da
strada poradi svojata odluka koja proizleze od sudirot me|u negovata kralevska
dol`nost da izdade naredba spored pozitivnite propisi i ~ove~kata moralna
dol`nost da gi po~ituva prirodnite (nepi{ani, bo`enski) zakoni.
824

ta na pravdata ili poleznosta i kako treba da se primenuva. A koga }e
zastarat uslovite za donesuvawe na zakonot, sî dodeka zakonot e vo
sila, mora da se nastojuva ova da bide jasno i takviot zakon da se pobiva.
No koga pi{aniot zakon go podr`uva predmetot za koj se rasprava,
toga{ treba da se ka`e deka stavot da se sudi onaka kako {to nekoj najdobro
misli ne zna~i re{avawe sprotivno na zakonot, tuku samo mo`nost,
ako ne go poznava zna~eweto na zakonot onoj {to presuduva da ne
bide obvinet deka la`no se zakolnil. Treba da se ka`e i toa deka nikoj
ne go odbira ona {to e apsolutno dobro, tuku ona {to e dobro za
nego; i deka nema razlika me|u nedonesuvaweto na zakonite i nivnoto
nepo~ituvawe; i deka vo drugite ve{tini nema nikakva polza od toa da
go nadmudri{, na primer, lekarot, za{to gre{kata na lekarot ne pravi
takva {teta kakva {to sozdava navikata da ne se poslu{a onoj koj
nareduva. Treba da se ka`e i da se bara da se bide pomudar od zakonot e
tokmu ona {to e zabraneto vo onie zakoni {to se najpriznati." 1564
2. Na ramni{te na poedine~noto, se raboti za sudir koj doa|a
poradi delumna nesuoglasenost na pravoto so pravdata, za sudir me|u
pozitivnoto pravo koe do odreden stepen, no ne celosno, se dobli`ilo
do idealot na pravdata. Do vakov sudir vo prv red mo`e da dojde poradi
apstraktnosta na zakonskite propisi i toga{ stanuva zbor za nepravda
vo poedine~en slu~aj. Toa e situacija koga postojat izgradeni na~ela
na pravdata (komutativnata i distributivnata pravda), me|utoa otsustvuvaat
precizni pravila za nivo su{tinsko odreduvawe. "Toa proizleguva
ottamu {to sekoj zakon e edna op{ta odredba, a postojat brojni
poedine~ni slu~ai koi ne mo`at da bidat tretirani pravedno spored
takva voop{tena odredba. Vo takvi slu~ai, koi nu`no treba da se podvedat
pod nekoja op{ta zakonska odredba, a op{tite odredbi ne mo`at
to~no da se primenat na site poedine~ni slu~ai (od sli~en vid), zakonot
pribegnuva kon re{enie koe bi gi zadovolilo pogolemiot broj
slu~ai, pri {to dobro znae vo {to se sostoi propustot. Pa sepak, toj
zatoa ne e ni{to pomalku vo pravo, za{to propustot ne e vo zakonot i
zakonodavecot, tuku vo prirodata na ne{tata: za{to materijata na
site nu`ni akcii na lu|eto nu`no e takva. Zna~i, {tom se pojavi takov
edinstven slu~aj za koj zakonot zboruva samo voop{teno, dokolku zakonodavecot
ne{to izostavil ili zaradi voop{tenata formulacija neto~no
se izrazil, toga{ e sosema pravilno negoviot propust da se dopolni
i ispravi taka kako {to toa bi go storil i samiot zakonodavec
koga bi bil prisuten i kako {to so zakon bi se odredilo koga bi
mo`el da go predvidi konkretniot slu~aj. Na toj na~in Aristotel go
opravduva obra}aweto na pravi~nosta, koja jas na drugo mesto, veli Perelman,
go ozna~iv kako "paterica na pravdata," a toa e dozvoleno koga
zakonot e sakat. Me|utoa, toj fakt ne se pretpostavuva: naprotiv,
sekoe otstapuvawe od zakonot treba da se opravda. Obra}aweto na pra-
1564
Aristotel, Retorika, str. 123-124.
825

vi~nosta zna~i pretstavuva obra}awe na sudijata protiv zakonot: na
negovata smisla za pravi~nost se povikuvame koga zakonot, strogo
primenet soglasno praviloto za pravda ili koga presedanot (bukvalno
primenet) vodi kon nepravedni postapki." 1565
So u{te edno potsetuvawe deka, zaradi izbegnuvawe na kakvi i
da e zabuni, vo ovoj trud poimite "pravi~nost" i "paterica na pravdata"
(formalnata pravednost) gi prifa}ame vo smisla na epikija, smetam
deka sosema e vo pravo Markovi}, koga veli deka "vo Aristotelovata
sinteza dojdoa do poln izraz dva osnovni vidovi vo koi se javuva pravdata.
Prviot e ~isto formalen, ve~en i matemati~ki apsoluten zakon
vrz koj se zasnova celiot univerzum i koj zna~i ednakvo tretirawe na
ednakvi ne{ta, odnosno neednakvo i toa proporcionalno postapuvawe
so neednakvi ne{ta. Vtoriot, materijalen, se sostoi vo ocenuvawe spored
izvesno merilo koi ne{ta se ednakvi, odnosno vo kakov me|useben
odnos stojat spored svojata vrednost. Dodeka formalnata pravda pretstavuva
aritmeti~ki i nepromenliv princip na ednakvost vo postapuvaweto,
dotoga{ poimot na materijalnata pravda sodr`i prostorno i
vremenski promenliv op{testven kriterium za vrednosta na predmetite
i lu|eto. Nepostojanosta e zatoa su{testvena karakteristika na
materijalnata pravda: ne se menuva samo zaslugata na oddelni lu|e spored
prostorot i vremeto, tuku postojano se menuva i op{testveniot
kriterium za socijalnata vrednost. Me|utoa, ona {to e ve~no, toa e
na~eloto na formalnata pravda spored koja vo eden ist moment so isti
vrednosti ednakvo, a so neednakvi proporcionalno se postapuva." 1566
Aristotel, vsu{nost, pravdata ja posmatra vo site nejzini tri svojstva:
1 0 kako forma - go prifa}a na~elo na ednakvost, 2 0 kako ideja na
dobroto (kako sodr`ina) - go prifa}a stoi~kiot poim deka pravdata e
vrednost koja sekomu mu go dava ona {to mu pripa|a i pravdata ja posmatra
kako op{testvena vrednost: za nea ne e va`no {to e dobro po
sebe, tuku {to odredeno op{testvo smeta deka e dobro: zaednicata zna-
~i odreduva kolku koj vredi i {to komu mu pripa|a vo konkreten slu-
~aj, i 3 0 kako prakti~en element na pravoto (pravdata kako pravnotehni~ki
poim - epikija: ona {to e pravo nadvor od pi{aniot zakon) so
{to ja poka`a razlikata me|u pravednosta i zakonskata pravda. Arist-
1565 Ibid, str. 21. Za obra}aweto kon pravi~nosta ("patericata na pravdata,")
spored Perelman postojat u{te dve pri~ini. Prvata, se pojavuva koga
nadvore{nite uslovi kako {to se devalvacija na parite, nekoja vojna ili nekoja
katastrofa do tolku gi promenat uslovite {to nejzinoto izvr{uvawe te-
{ko ja o{testuva ednata od strankite. Vtorata pri~ina se odnesuva na moralnoto
~uvstvo od koe proizleguva deka izvesni razliki koi zakonodavecot ili
sudijata koj go go sozdal presedanot gi zapostavil, stanuvaat su{testveni vo
sega{nata promena na okolnostite. Ibid, str. 22.
1566
MarkoviÊ S, B. Pravi~nost kao misao i pravno iskustvo, vo zbornikot
na Basta, Danilo. Preobra`aji ideje prava, str. 262.
826

otel na pravdata kako pravnotehni~ki poim mu go dade definitivnoto
mesto povlekuvaj}i ja razlikata me|u zakonska pravda i pravi~nosta.
Zakonskoto pravilo kako op{to - utvrduva Aristotel - ~esto doa|a vo
sudir so vistinskata op{testvena pravda, za{to ne e vo sostojba da gi
opfati site raznovidnosti na oddelnite slu~ai. Toga{ intervenira
pravi~nosta da go povrati soglasnosta me|u zakonot i pravoto. Na toj
na~in tehni~kiot poim na pravi~nosta (epikija) po Aristotel pretstavuva
samo eden del na poimot na pravdata (ona {to e pravo nadvor
od pi{aniot zakon") ~ija cel e da gi isprava gre{kite i nedostatocite
nastanati poradi op{tosta na zakonskite prvila" (normi). 1567 So
drugi zborovi, so ogled na toa {to opredelen konkreten slu~aj mo`e
da se razlikuva od apstrektno predvidenite slu~ai vo zakonot, negovata
mehani~ka primena vrz toj slu~aj bi bila nepravedna, za{to sodr-
`inata na zakonot e ostvaruvawe na pravdata. Ottamu, pravi~nosta se
sostoi vo toa op{tiot zakonski propis da se prilagodi na konkretniot
slu~aj, taka {to primenata na zakonot na toj slu~aj da ne dovede do
nepravda, tuku do pravda.
3. Prethodnite razgleduvawa nu`no ne doveduvaat i do potrebata
od odgovor na pra{aweto za granicite na ovlastuvawata na sudijata
vo procesot na procenata i opredeluvaweto na vrednosnite stavovi i
donesuvaweto na sopstvenata odluka pri konkretnata primena na pravoto.
Vo ovaa smisla sudijata se nao|a na krstopat so ogled na razli~nite
teoretski stavovi {to treba da go sledi. Ovde, vsu{nost, se postavuva
pra{aweto za mestoto koe treba da mu se priznae na pravi~nosta
vo prakti~nata realizacija na pozitivnopravniot sistem. Na toj na-
~in se povtoruva vekovnata rasprava me|u obnovenite u~ewa na jusnaturalizmot
koi vo nastojuvawe da ostvarat najgolema mo`na mera na
op{testvena pravda se zalagaat priznavawe na po{iroka uloga na pravi~nosta
vo pozitivnopravniot sistem i pravniot pozitivizam koi poa|aj}i
od potrebata za pravna sigurnost uporno nastojuvaat ulogata na
pravi~nosta da se svede na {to e mo`no pomala mera, pa duri i vo celost
da se isklu~i od pozitivnopravniot sistem. Pritoa, nu`no e da
potsetime, deka za privrzanicite na pravniot pozitivizam edinstveniot
prekor {to mu se upatuva na pravi~nosta be{e i ostana nejzinata
neodredenost. 1568
1567
Markovi}, Pravi~nost kao misao i pravno iskustvo, str. 262.
1568
Na ovoj prekor smetam deka ispravno odgovara Markovi} koga
veli: "Izvesnata neodredenost e tokmu su{tinska osobina na pravi~nosta i
takva doblest koja edinstveno í dopu{ta da ja izvr{i svojata mnogustrana zada~a.
Definiranata pravi~nost ne bi bila pove}e pravi~nost. Zatvorena vo
formuli i apstraktni formi na suva logika taa samata bi se isu{ila i ne bi
mo`ela da go opfati nitu novoto pravo koe `ivotot sekojdnevno go sozdava,
ni da uspee da gi popolni pravninite na staroto, ni da vleze vo podrobnostite
na konkretniot slu~aj. Neposredniot dopir na pravoto i `ivotot bi bil pre-
827

Ako e to~no, a to~no e, deka vo sudirot me|u pravoto i pravi~nosta
kako op{t i poedine~en interes, pravi~nosta go podiga svojot
glas vo odbrana na individualnite interesi, istiot problem se pro{iruva
za sekoe zakonodavstvo koe go upatuva sudijata vo izvesni situacii
da donesuva odluki spored pravi~nosta. Ottamu, dokolku so pozitivnoto
pravo e opredeleno pravo i dol`nost na sudijata da sudi po
pravi~nost, takvoto sudewe gi postavuva pra{awata za: 1 0 {iro~inata
na taa mo`nost i, 2 0 nadzorot nad takvoto ovlastuvawe.
1 0 [to se odnesuva do prvoto pra{awe, poa|aj}i od tradicionalniot
praven metod, kako {to ispravno se tvrdi vo teorijata, 1569 mo`e
na~elno da se ka`e deka sudeweto po pravi~nost pretstavuva nekoj vid
dopolnitelno pravo, otprilika kako obi~ajot, me|utoa spored rangot
zad nego. Za sudeweto po pravi~nost, zna~i ima mesto secundum legem i
preater legem (sudijata odi pokraj zakonot trudej}i se neposredno da ne
mu protivre~i), no ne i contra legem (na sudijata ne mu se dozvoluva da
odi protiv zakonot, toj ne smee da mu protivre~i na zakonot ako smeta
deka toa go baraat op{testvenite potrebi). 1570
kinat. Ne treba zna~i niti da se o~ekuva celosna materijalna opredelenost
na idejata na pravi~nost, nitu da se posakuva. Kako simbol na slo`enata i dinami~na
realnost taa mora da ostane otvorena za da mo`e da gi opfati razli-
~nostite na duhovnata i biolo{kata sodr`ina na op{testvoto vo sega{nosta
i idninata. Od tie pri~ini nepostoi nitu nekoj postojan recept za iznao|awe
na pravi~ni re{enija. So drugi zborovi, od pravi~nosta ne treba odnapred da
se o~ekuva nekoi konkretni upatstva. Vo nea, pred sî, treba da se gleda eden
na~in na rezonirawe, eden metod za tolkuvawe na pravoto koj, pokraj suverenoto
vladeewe so pravnata tehnika pretpostavuva i mno`estvo drugi znaewa i
ocenuvawe na vrednostite. A ottamu {to slobodniot op{testven kriterium
materijalnata pravda ja ispolnuva so socijalni vrednosti, taka {to nema apsolutno
merilo za materijalno pravi~noto, tuku toa, kako i ubavoto, dobroto i
pristojnoto se opredeluva spored ona op{testveno mislewe koe dominira vo
toj moment i koe e promenlivo - od tie pri~ini samata pravi~nost ne mo`e da
se oglasi nitu za samodovolen izvor za elaboracija na pravoto. Od taa strana
i pravi~nosta vleguva vo kategorijata na pravni standardi, poimi kako {to
se javen poredok, zloupotreba na prava, lojalnost, ~esnost koi neposredno go
izrazuvaat materijalniot praven izvor i neposrednata socijalna pri~ina.
U{te vo rimskoto pravo, vsu{nost, kako sinonimi za pravi~nosta slu`ele:
bonum, utilitas, pietas, boni mores, bona fides, ratio naturalis, i site drugi koi
jasno gi otkrivaat su{tinskite kvaliteti na pravi~nosta i nejinata neposredna
vrska so op{testvenata sodr`ina." Markovi}, B. Pravi~nost kao izvor
prava, str. 280-281.
1569
Markovi}, B. Pravi~nost i pravni poredak, str. 3-4.
1570
Me|utoa, kako {to napred imavme prilika da videime, spored edno
po{iroko sociolo{ko interpretirawe, vrz osnova na sudeweto po pravi~nost
mo`na e duri i derogacija na pozitivniot propis (davawe generalno ovla-
828

4. Kakva e situacijata vo ovoj pogled vo na{eto pozitivno pravo?
Odgovorot na ova pra{awe ne e ednostaven. Ako se ima predvid nesre}nata
Odluka na Ustavniot sud U. br. 20/1996 od 9. 10. 1996 godina,
vo pravniot poredok na Republika Makedonija sudeweto po pravi~nost
nikoga{ ne e dozvoleno. Takviot zaklu~ok proizleguva od ednostavniot
fakt deka odlukite na Ustavniot sud imat sila na zakon. Imeno, so
navedenata odluka, Ustavniot sud, me|u drugoto, go ukina ~l. 4 st. 2 vo
delot {to glasi: "vodej}i smetka za principot na pravda i pravi~nost,"
od Zakonot za sudovite ("SV RM," 36/1995). 1571 Sudot na sednicata
utvrdi deka spored ~l. 4 st. 2 od Zakonot, sudovite donesuvaat
odluki zasnovani vrz Ustavot, zakonite i me|unarodnite dogovori ratifikuvani
vo soglasnost so Ustavot, vodej}i smetka za principot na
pravda i pravi~nost. Vo obrazlo`enieto pak na Odlukata so koja se
ukinuva navedeniot ~len se veli: "Trgnuvaj}i od ustavnata i zakonskata
opredelba deka vo ostvaruvaweto na svoite celi i funkcii sudiite
se vrzani edinstveno za Ustavot, zakonite i me|unarodnite dogovori
ratifikuvani vo soglasnost so Ustavot, Sudot smeta deka, sudovite
pri donesuvaweto na odlukite da vodat smetka za principot na pravda
i pravi~nost, dava mo`nost sudijata vrz osnova na svoeto subjektivno
sva}awe za pravdata i pravi~nosta pri presuduvaweto da izleze nadvor
od ramkite na Ustavot, zakonite i me|unarodnite dogovori, odnosno
dava mo`nost za neobjektivno i pristrasno presuduvawe vo konkretnite
sporovi poradi {to oceni deka ovoj del od odredbata na ~l. 4 st. 2 od
Zakonot izleguva od ramkite na ozna~enata ustavna odredba i e vo nesoglasnost
so Ustavot.
Nakratko, od navedenata odluka proizleguva zaklu~ok deka so
nea vo na{iot praven poredok definitivno e re{en ovoj problem so
celosna zabrana od praktikuvawe na sudewe po pravi~nost. No dali navistina
e taka? Vo ovaa smisla najprvin istaknuvam deka pod poimot
"sudewe po pravi~nost" vo na{ata pravna literatura se sfa}a kako:
"ovlastuvawe na sudot, ocenuvaj}i gi site okolnosti na slu~ajot, opredelena
norma da ne ja primeni ili da ja primeni, odnosno da popolni
opredelena pravna praznina, na na~in {to pri sproveduvawe na vrednostite,
{to vo zaemnite odnosi mora da bidat ednakvi ili srazmerni,
}e donese odluka koja doveduva do ednakvost vo ona {to se dava i dobiva,
odnosno vo procesot na odlu~uvawe za nadomestuvawe na pri~inetata
{teta ili dosuduvawe na drugi nadomestoci, da se vodi smetka glavstuvawe
na sudijata da mo`e poradi pravi~nost da derogira odredbi od zakon).
Toa e stanovi{teto kaj koe, spored moe mislewe, stanuva zbor za korekcija, a
ne za konkretizacija na zakonot.
1571
^lenot 4 st. 2 od Zakonot vo celost glase{e: "Sudovite donesuvaat
odluki zasnovani vrz Ustavot, zakonite i me|unarodnite dogovori ratifikuvani
vo soglasnostso Ustavot, vodej}i smetka za principot na pravda i pravi-
~nost."
829

no i za materijalnite momenti na onoj {to treba da bide zadol`en da
plati." 1572 Toa, glavno e stav i na drugi avtori za sudeweto po pravi~nost
vo gra|anskoto pravo. Materijalna potkrepa za takviot stav postoi
vo pove}e zakonski odredbi od gra|anskopravnata materija vo na{-
iot praven sistem. 1573 Sudeweto po pravi~nost, me|utoa, go ima i vo
drugite granki na pravoto. Vo taa smisla, na primer, Krivi~niot zakonik
na Republika Makedonija sodr`i generalna odredba so koja kaj
celite na krivi~nite sankcii go ovlastuva sudot da vodi smetka vo prv
red za pravdata (~itaj - pravi~nosta). 1574 Za sudewe po pravi~nost vo
1572
Izve{taj za kompatibilsnosta... str. 85. Pritoa, vo istiot trud jasno
se podvlekuva razlikata megu sudewe po pravi~nost i poimot fer i pravi~no
sudewe od koi posledniot se sfa}a kako "obezabeduvawe soodvetni i
ednakvi mo`nosti na dvete privatni stranki vo gra|ansko sudskata postapka,
ednakva pozicija vo procesot, bez majorizacija na koja i da e od niv, duri i vo
slu~ai ednata od niv da e dr`avata ili ustanova so javnopravni ovlastuvawa."
Nakratko, "poimot pravi~no sudewe se odnesuva na postapuvaweto na sudot, a
poimot sudewe po pravi~nost na aktot na samoto presuduvawe.
1573
Taka, na primer, vo Zakonot za obligacionite odnosi ("SV RM,"
18/2001, 4/2002, 5/2003) osnovi za sudewe po pravi~nost ("spravedlivost") postojat
vo slednite ~lenovi: 47 st. 5, 93, 122 st. 4 i 5, 129 st. 3 i 4, 131 st. 2, 156,
164, st. 3, 171 st. 2, 189 st. 1, 190 st. 1 i 3, 191 st. 1, 197 st. 3, 220 st. 2, 653 st. 4 i
6, 657 st. 2, 817, 839 st. 2, 862 st. 2 i 934 st. 4.
1574
Pritoa, ~udno e {to i eden na{ avtor edna{ toa go priznava, no
istovremeno i go negira. Imeno, spored Kambovski: "Baraweto za spravedliva
(~itaj - pravi~na, m.z.) kazna e izre~no predvideno vo KZM (~l. 32) kako
cel na kaznuvaweto: pokraj ostvaruvaweto na pravdata, cel na kaznuvaweto e i
specijalnata i generalnata prevencija! Kaznata treba da slu`i za ostvaruvawe
na tie celi, no najprvin treba da pretstavuva spravedliva reakcija na izvr{enoto
delo, proporcionalna so prirodata i te`inata na krivi~noto delo."
Kambovski, V. Kazneno pravo, op{t del, Kultura, Skopje, 2004, str. 268. Po
ova ispravno tvrdewe, od istiot avtor vo istiot trud, celosno se negira prethodno
ka`anoto: "Retribucijata, formulirana kako barawe za spravedliva i
srazmerna, proporcionalna kazna, ne e definirana i ne mo`e da se definira
kako cel na kaznuvaweto. Storitelot ne go kaznuvame za da mu naneseme zlo!
Retribucijata e protkaena so samata priroda na kaznata kako spravedlivo
poramnuvawe so storenoto zlodelo. No od druga strana, potrebno e da se naglasi
baraweto za ostvaruvawe na pravdata zaradi postavuvawe racionalni
granici na kaznuvaweto: nezavisno od nejzinata cel od toa..." Ibid, str. 851. Na
treto, pak mesto, zboruvaj}i za osloboduvawe od kazna poradi kompenzacija na
{teta, istiot avtor tvrdi: "Se raboti za re{enie so koe zakonodavecot se
priklu~uva kon sovremenite tendencii vo krivi~noto zakonodavstvo {to
odat vo presret na dve novi idei: uva`uvawe na interesite na `rtvata na krivi~noto
delo i svrtuvawe kon konceptot na restorativnata pravda! Ovoj koncept
se potpira vrz sfa}aweto za pravdata kako relacija vo koja treba da
830

krivi~noto pravo, sudot ima prostor i na podra~jeto na izborot i
odmeruvaweto na krivi~nite sankcii, kako i pri razgrani~uvaweto na
me|u eventualnata umisla i svesnata nebre`nost. 1575
Najposle, mora da se istakne faktot deka i samiot Ustaven sud
se otka`a od stanovi{teto izneseno vo Odlukata U. br. 20/2996. Imeno,
so Re{enie U. br. 243/2001 od 03. 07. 2002, Sudot ne povede postapka
za ocenuvawe ustavnosta na: ~l. 122 st. 5, ~l. 129 st. 3 i st. 4, ~l. 131 st. 2
vo delot "ili koi inaku se nespravedlivi ili preterano strogi prema
nea," podnaslovot: "Odgovornost vrz osnova na spravedlivost," ~l. 156,
~l. 171 st. 2, ~l. 189 st. 1 vo delot "spravedliv," ~l. 190 st. 1 i st. 3 vo
delovite "spravedliv," ~l. 191 vo delot "spravedliv," ~l. 839 st. 2 i ~l.
862 st. 2 od Zakonot za obligacionite odnosi.
Spored navodite vo inicijativata, osporenite odredbi od Zakonot
za obligacionite odnosi ne bile soglasni so odredbite od ~l. 98
st. 2 od Ustavot na Republika Makedonija, spored koi sudovite sudat
vrz osnova na Ustavot, zakonite i me|unarodnite dogovori ratifikuvani
vo soglasnost so Ustavot, a ne spored na~eloto na spravedlivost,
kako {to predviduvale osporenite odredbi od Zakonot za obligacionite
odnosi. Pritoa, karakteristi~no e obrazlo`enieto na ova Re{enie
sopored koe bukvalno se sveduva na slednava konstatacija: "Pri
ocenuvaweto ustavnosta na ovoj zakon, Sudot pojde od stanovi{teto
deka ne mo`e da se postavi znak na ravenstvo me|u primenuvaweto na
principot za pravda i pravi~nost, voop{to pri rabotata na sudovite,
bide vovle~ena i `rtvata. Kaznata kako i sekoja druga krivi~nopravna merka
ne treba da slu`i samo za zadovoluvawe na nekoja apstraktna spravedlivost,
tuku vo najgolema mo`na mera treba da se pribli`i kon zadovoluvawe na pravdata
i za o{teteniot, ~ie{to barawe za spravedlivost se ostvaruva so dobivaweto
na materijalna ili druga satisfakcija. Kone~nata cel e ista so taa na
retributivnata pravda: spre~uvawe na vr{ewe na krivi~ni dela! (bold, D.S)"
Ibid, str. 928.
1575
Za da í slu`i na pravdata i na nejzinata konkretna manifestacija
- pravi~nosta, sudot ne smee da bide ogovoren pred nikogo, osven pred sopstvenata
sovest, a negovite odlu}i mora da bidat predmet isklu~ietelno na sudska
kontrola, so site garancii {to gi poznava krivi~noto procesno pravo! Ako e
idejata na pravda vode~ka ideja na krivi~noto pravo vo postavuvaweto na krivi~nopravnite
instituti i zabrani, idejata na pravi~nosta e rakovodna ideja
na nivnata primena. Iako taa ne mo`e da se definira (kako poimite javen
red, moral i sl.), mo`e sepak da se konstatira, {to zna~i mo`e da se operacionalizira,
pa duri i da se obraboti kako pozitivno krivi~nopraven institut.
Zo{to, na primer, da ne pretstavuva samostojna procesna osnova za napa-
|awe na edna krivi~na presuda konstatacijata deka taa e nepravi~na. Kambovski,
V. Na~eloto na zakonitost: legalitet, legitimitet, pravda, Zbornik,
Praven fakuletet, Skopje, 1995, str. 224.
831

i opredeluvaweto na spravedliv iznos na sredstva na o{teteniot pri
objektivnoto nepostoewe mo`nost za izvr{uvawe na dogovorot."
Vo prodol`enie se naveduva slednoto: a) Imeno, osporenata
odredba od ~l. 122 st. 5 od Zakonot predviduva dokolku sudot izre~e
raskinuvawe na dogovorot, na barawe na stranata ({to raskinuvaweto
ne go barala) da ja zadol`i stranata na ~ie barawe dogovorot e raskinat,
da nadomesti spravedliv del od {tetata {to ja pretrpela so raskinuvaweto
na dogovorot.
Spored Sudot ovaa odredba e soglasna so Ustavot poradi slednoto:
Odredbata spa|a vo glavata: "Raskinuvawe ili izmena na dogovor
poradi promeneti okolnosti."Koga stanuva zbor za promeneti okolnosti,
zakonodavecot e jasen vo smisla {to gi opredeluva tie okolnosti:
toa se okolnosti {to go ote`nuvaat ispolnuvaweto na obvrskata
na ednata strana, poradi {to ne mo`e da se ostvari celta na dogovorot
ili dogovorot, kakov takov, pove}e ne im odgovara na dogovornite
strani. Zna~i, samo vo situacija na promeneti okolnosti koi ne go
ote`nuvaat izvr{uvaweto na dogovorenata obvrska i koga ne mo`e da
se ostvari celta na dogovorot, taa strana mo`e da pobara raskinuvawe
na dogovorot. Vo takov slu~aj, zakonodavecot e jasen vo smisla {to so
imperativna norma ne dozvoluva raskinuvawe na dogovorot ako pri
negovoto sklu~uvawe promenetite okolnosti mo`ele da se predvidat,
izbegnat ili sovladaat. Ponatamu, uslov za dobivawe na spravedliv
nadomest e, promenetite okolnosti {to go ote`nuvaat izvr{uvaweto
na dogovorot, da ne nastapile po istekot na rokot za negovoto izvr{uvawe.
Vo slu~aite, pak, koga Sudot pri izrekuvaweto na raskinuvaweto
na dogovorot, }e ja obvrze strankata {to barala raskinuvawe da nadomesti
na drugata strana spravedliv del od {tetata {to ja trpi poradi
toa, Sudot oceni deka zakonodavecot poa|a od culpa levis in concreto
i zboruva za nadomestuvawe na spravedliv del od {tetata koja nastanala
poradi promeneti okolnosti koi ne mo`el da gi predvidi prose~en
~ovek, a poradi koi ne mo`e da se ostvari celta na dogovorot. Od
tie pri~ini, Sudot oceni deka ne mo`e osnovano da se postavi pra{aweto
za ustavnosta na Zakonot od ovoj aspekt.
b) Osporeniot ~len 129 stav 1 od Zakonot predviduva pravo na
o{teteniot da bara da se namali negovata obvrska na spravedliv iznos
i mo`nost sudot da go dozvoli takvoto barawe ako e toa mo`no. I ovaa
odredba, spored Sudot, e soglasna so Ustavot, poradi slednoto: ovoj
~len spa|a vo glavata "Lihvarski dogovori." Poznato e deka lihvarski
dogovor e takov vid dogovor so koj nekoj (lihvarot) koristej}i ja sostojbata
na nu`da ili te{ka materijalna sostojba na drug, negovoto nedovolno
iskustvo, lekomislenost ili zavisnost }e dogovori za sebe ili
za nekoj drug korist koja e vo o~igleden nesrazmer so ona {to toj na
drugiot mu go dal ili storil ili se obvrzal da mu dade ili da mu stori
(st. 1). Vo takvi slu~ai, zakonodavecot predviduva mo`nost na o{teteniot
da mu se namali obvrskata za nadomest na spravedliv iznos, no pod
832

uslov da e toa mo`no i baraweto da se podnese vo rok od pet godini od
sklu~uvaweto na dogovorot.Spored Sudot, ovaa odredba e soglasna so
Ustavot. Imeno, zakonodavecot predviduvaj}i gi lihvarskite dogovori,
kako takvi, ednovremeno i gi ograni~il vo odredeni ramki vo smisla
{to za o{tetenata strana predvidel smaluvawe na negovata obvrska
na nivo na spravedliv iznos, dokolku toa uslovite go dozvoluvaat i
dokolku baraweto e podneseno vo blagovremen zakonski rok. Toa {to
rokot za podnesuvawe na baraweto iznesuva pet godini, spored misleweto
na Sudot, odi samo vo prilog na o{teteniot vo smisla {to zakonodavecot
mu dava podolg vremenski interval za podnesuvawe na barawe
za namaluvawe na negovata obvrska na nivo na spravedliv iznos.
“) ^lenot 131 st. 2 od Zakonot predviduva sudot da mo`e da ja
odbie primenata na oddelni odredbi na op{tite uslovi {to ja li{uvaat
drugata strana od pravoto da stavi prigovori, ili onie vrz osnova
na koi taa gi gubi pravata od dogovorot, ili gi gubi rokovite ili uslovite
koi, inaku, se nespravedlivi ili preterano strogi kon nea. Ovaa
odredba spa|a vo glavata "Op{ti uslovi na dogovorot," pri {to ovie
uslovi se obvrzni za dogovornata strana ako i bile poznati ili morale
da i bidat poznati vo momentot na sklu~uvaweto na dogovorot.Vo
taa konstelacija na odnosi, zakonodavecot, kako eden vid za{titen
mehanizam, ja predvidel osporenata odredba opredeluvaj}i gi slu~aite
koga sudot mo`e da ja odbie primenata na oddelni odredbi od op{tite
uslovi, {to ja li{uvaat drugata strana od pravoto na prigovor ili vrz
osnova na koi taa gi gubi pravata od dogovorot, od rokovite i sl.
Spored Sudot, ovaa zakonska odredba e soglasna so edna od temelnite
vrednosti na ustavniot poredok na Republika Makedonija, odnosno
vladeeweto na pravoto.
g) ^lenot 156 od Zakonot e smesten vo glavata "Odgovornost za
drug" i podglavata "Odgovornost vrz osnova na spravedlivost."Vo
Glava "Odgovornost za drug" kako podglavi se sodr`ani: "Odgovornost
za du{evno bolni i zaostanati vo umstveniot razvoj," "Solidarna odgovornost,"
"Odgovornost na drugo lice za maloletnik," i "Posebna
odgovornost na roditelite."Spored ocenkata na Sudot, ova e tipi~en
slu~aj koga zakonodavecot go upotrebuva kvalifikativot "spravedlivost."
Pri ocenuvaweto na ovoj ~len od Zakonot, Sudot ima{e predvid
deka vo pravoto e mo`no da dojde do sudir me|u principot na spravedlivosta
i pravnata norma i deka pozitivnoto pravo zastapuva stanovi{te
spored koe ne treba da se dozvoli neprimenuvawe na pravnata
norma vo odnos na spravedlivosta, zatoa {to so toa bi se ostvarile mo-
`nosti za zloupotreba. Od tie pri~ini, pozitivnoto pravo go zastapuva
stanovi{teto deka vo pravniot sistem mo`e da se primenuva principot
na spravedlivost samo dokolku e toa izre~no predvideno so pozitivnoto
pravo.Kako {to se gleda od naslovenosta na glavata (odgovornost
vrz osnova na spravedlivost) i od sodr`inata na samata norma,
ovoj princip, vo slu~ajov, e izre~no zastapen, poradi {to Sudot oceni
833

deka ne mo`e da se postavi pra{aweto za nejzinata soglasnost so Ustavot
na Republika Makedonija.
d) Spored Sudot, goreiznesenoto pravno obrazlo`enie se odnesuva
i na ~l. 171 st. 1 od Zakonot koj spa|a vo glavata "Odgovornost
poradi nedavawe na neophodna pomo{" i glasi: "toj {to bez ospasnost
za sebesi nema da mu dade pomo{ na lice ~ij `ivot i zdravje se o~igledno
zagrozeni, odgovara za {tetata {to nastanala od toa, ako toj, spored
okolnostite na slu~ajot, moral da ja predvidi taa {teta.
|) Odredbite od osporenite ~l. 190 st. 1 i st. 3 i 191 od Zakonot,
spa|aat vo glavata "Nadomest na nematerijalna {teta."Tie reguliraat
pra{awa vo vrska so spravedliv nadomest na nematerijalna {teta za
pretrpeni fizi~ki i du{evni bolki, za smrt ili te`ok invaliditet
na liceto ili na ~lenovite na negovoto potesno semejstvo ili kako
satisfakcija poradi pretrpeni du{evni bolki na liceto koe so
izmama, prinudi i sl. e navedeno da izvr{i kaznivo delo. Spored
Sudot, ne mo`e da se postavi pra{aweto za ustavnosta na ovie odredbi,
zatoa {to i ova e slu~aj koga zakonodavecot e izre~en pri utvrduvaweto
da se dodeli pravi~en nadomest.
e) Isto taka, slu~ai na postoewe na izre~na odredba vo zakonot
za primena na principot na spravedliv nadomest se sre}avaat i vo ~l.
839 st. 2 i 862 st. 2 od Zakonot koi predviduvaat dokolku, vo dadeniot
slu~aj nadomestot e nesrazmerno golem sprema izvr{enata rabora i
postignatiot rezultat, odnosno nadomestot e nesrazmerno golem sprema
napravenata usluga, sudot da mo`e na barawe na komitentot, odnosno
na barawe na nalogodavecot, da go namali nadomestot na spravedliv
iznos, poradi {to spored Sudot ne mo`e da se postavi pra{aweto
za nivnata soglasnost so Ustavot.
2 0 Pra{aweto za nadzorot nad sudijata se postavuva vo tri nasoki:
prvo, dali sudijata vo daden slu~aj bil ovlasten da sudi po pravi~nost,
vtoro, dali ne gi pre~ekoril granicite na ovlastuvaweto i,
treto, dali navistina na{ol pravi~no re{enie. Prvite dve okolnosti,
kako formalnopravni pra{awa, nesomneno podle`at na ocena od
strana na kasacioniot sud. Kaj tretoto pra{awe pak, spored Markovi},
treba da se razlikuvaat dve osnovni mo`nosti: dali oddelni posebni
odredbi upatuvaat na sudewe po pravi~nost i dali toa go pravi
edna osnovna op{ta norma. Dokolku toa e storeno taka {to na sudeweto
po pravi~nost upatuvaat oddelni posebni odredbi, stanuva zbor za
eden vid fakti~ko pra{awe nad koe kasacioniot sud ne bi mo`el da
vr{i svoja kontrola. Vo toj slu~aj naodot na sudijata koj ja ocenuva
materijalnata strana na sporot bez natamo{no objasnuvawe bi imal
sila na formalnopraven argument za najvisokiot sud. Me|utoa, vo vtoriot
slu~aj re{avaweto po pravi~nost postavuva barawe za natamo{-
nata motivacija i podle`i na ocena od strana na kasacioniot sud, so
ogled na toa {to so proklamiraweto na pravi~nosta za op{t princip
na tolkuvawe, formalnoto i materijalnopravnoto pra{awe tuka nano-
834

vo se spoeni vo nivnoto celosno prvobitno edinstvo. 1576
Spored toa, mo`e slobodno da se konstatira deka i pokraj
Odlukata na Ustavniot sud za sudeweto po pravi~nost ima mesto kako
princip {to mo`e da go unapreduva pravoto toga{ koga negovite re{-
nija ne se vo soglasnost so vistinskite potrebi, so moralnite na~ela
ili vo nego se pojavat pravni praznini. Toa me|utoa, ne zna~i deka na
ova pravna ideja ne mo`at da i se upatat i opredeleni kritiki. 1577 Sepak,
dokolku ocenuvaweto po pravi~nosta, i pokraj toa {to ne e mo`no
odnapred da se postavat pravila na materijalnata pravda, pretstavuva
vrednosna potreba i prakti~na neophodnost vo pravoto. Toa e onaa
pravi~nost koja ne go ovlastuva sudijata da re{ava spored negovata li-
~na moralna opredelenost i da donesuva proizvolni odluki, tuku prifa}aj}i
ja kako praven standard ispolnet so opredelena op{testvena
sodr`ina da ja koristi kako remedium iuris sekoga{ koga pravoto ne e
primenlivo ili doveduva do apsurdni i neprifatlivi rezultati vo
praktikata.
5. Me|utoa, stavot na sovremenata filozofija na pravniot pozitivizam
po ova pra{awe e bitno poinakov. Vo tie ramki ne stanuva
zbor za razlika me|u pravoto kakvo {to î od pravoto kakvo {to treba
da bide so ogled na pravdata, ili bilo koi drugi moralni standardi,
tuku za razlika koja proizleguva od opredelena koncepcija na pravoto
kakvo {to treba da bide.
1576
Markovi}, B. op. cit. str. 4
1577
Vo ovaa smisla ne mo`eme, a da ne go citirame Markovi} koj veli:
"Mnogu avtori denes tvrdat deka pravi~nosta zna~i proizvolnost na sudijata,
deka na krajot sekoga{ ostanuva subjektiven i potsvesen poim so nejasni konturi
i sentimenatlna sodr`ina, deka sudi pove}e spored instinktot odo{to
spored razumot deka e divo rastenie koe raste tamu kade {to nema pravna sigurnost,
deka gi uriva site barieri i ja odzema celosnata doverba ostavaj}i nî
bez voda~ i potpora, deka taa e duri i mra~na forma vo koja samo mrzliviot
sudija dobro se ~uvstvuva. Osobeno angliskata paraktika gi poka`a negativnite
strani na sudeweto po pravi~nost. Taa poka`a ne samo deka postoi eden
rigor iuris, tuku i eden rigor aequitas koj pa|a u{te pote{ko od prviot. Ni sudovite
po pravi~nost ne bile bez svoi temni strani. Vo osnova reakcionerni,
~esto i korumpirani mo`ae strankite i od bezna~ajni pri~ini da gi {ikaniraat
vo sekoj pogled. Toj {to doa|a{e pred "Sudot na sovesta" "zaradi
gospod, zaradi milost" ponekoka{ be{e stavan pod moralna inkvizicija i ~estopati
treba{e da pomine dolg i mra~en pat dodeka dojde do svoeto pravo.
parni~arot pred redovnite sudovi znae{e na {to mo`e da smeta i na {to ima
pravo. Pred sudot na pravi~nosta ~ovekot be{e ostaven na milost i nemolost
na li~nata sovest na sudijata. Zatoa ne treba da ~udi ako Equity na britanskite
ostrovi dobi edno skoro negativno zna~ewe i ako parni~arite i vodrugi
zemji kade {to se praktikuva{e pravi~nosta go molele gospod da gi so~uva od
" sudskata pravi~nost." Markovi}, B. Pravi~nost kao izvor prava, str. 280.
835

Trgnuvaj}i od amerikanskata teorija na realizmot, 1578 vo svojot
trud "Pozitivizam i razdeluvawe na moralot i pravoto," Hart iznesuva
dve tezi: 1 0 osporuvawe na postoeweto kakva bilo nu`na vrska me|u
moralot i pravoto (moralen neutralizam) i, 2 0 so ogled na toa {to vo
sekoj sovremen praven sistem ima mnogu pravni situacii vo koi pozitivnoto
pravo ne nudi gotovo re{enie na slu~ajot, insistirawe pri re-
{avaweto na takvite slu~ai sudovite da vr{at ograni~eno zakonodavstvo
vo "me|uprostor," odnosno da vr{at diskrecija. Vo tie tezi, vsu{-
nost, se nao|a i glavniot predmet na spor me|u Hart i Dvorkin. Dvorkin
dosledno gi osporuva{e site tezi na Hart, pa duri ja doveduva{e
vo pra{awe mo`nosta od postoewe na negovata deskriptivna teorija
na pravoto koja ne e vrzana za nekoj poseben praven sistem ili pravna
kultura. Teorijata na pravoto na Dvorkin pak, e "interpretativna"
{to }e re~e vo eden del evaluativna, za{to se odnesuva na identifikacija
na principi koi, od edna strana najdobro soodvetstvuvaat, a od
druga strana, najdobro moralno gi opravduvaat eksplicitnite pravila
na eden praven sistem, vo slu~ajov angloamerikanskiot. Osnovnata
teza na taa teorija e deka pravoto mora da bide intrepretirano na
na~in {to }e gi pronajde svojata najdobra moralna smisla, za{to na
pravoto samo moralot mo`e da mu dade smisla. 1579
Sprotivstavuvaweto na stavovite na Dvorkin, so teorija koja,
vsu{nost, e alternativna so Hartovata, go pottikna Hart dosledno da
1578
Od amerikanskite realisti potekna ne{to poinakva, kritika na
teorija za razdeluvaweto na pravoto kakvo {to î od pravoto kakvo {to treba
da bide. Teorijata nastana od kriti~koto prou~uvawe na amerikanskata jurisprudencija
i vo osnova se sveduva{e na jazi~koto tolkuvawe na sudskite presudi.
1579
Su{tinata na taa ideja najlapirarno ja iznese tokmu Hart koj veli:
"Dvorkin go sfa}a pravoto, barem ona koe postoi vo SAD i Velika Britanija,
kako sostaveno od eden ekspliciten del, koj go so~inuvaat jasno utvrdeni
pravni postapki, zakonski odredbi i sudski odluki i od eden impliciten del
koj go so~inuva edna koherentna i konzistentna niza principi koi istovremeno
mu soodvetstvuva na eksplicitnoto pravo, a isto taka, dava najdobro moralno
opravduvawe za eksplicitnoto pravo. Toa implicitno pravo Dvorkin
go narekuva "najdobra teorija na pravoto," za{to toa, so ogled na barawata na
"odgovarawe," {to e mo`no pove}e se pribli`uva na nadvore{nata politik-
~ka moralnost i igra dvokratna uloga. Toa obezbeduva skladi{te na pravnite
standardi koi }e se primenuvaat vo onie "mnogu te{ki slu~ai" vo koi eksplicitnoto
pravo ne nudi jasen odgovor, a isto taka, poka`uva za{to i kako zakonskite
odredbi, kako i porano re{enite slu~ai, mo`at da sozdadat zakonski
prava i dol`nosti koi za Dvorkin sekoga{ imaat barem prima facie moralna
sila. H. L. A. Hart, Comment, vo Ruth Gavison (ed.), Issues in Contemporary Legal
Philosophy: the Influence of H. L. A. Hart (Oxford University Press, 1987), p. 35.
Navedeno spored Stepanovi}-Todorovi}, S, op. cit. str. 17.
836

go profilira svojot pozitivizam i vo sferata na sudskoto prosuduvawe.
Dvorkin 1580 smeta deka pozitivistite (me|u koi i Hart), pogre{no
ja pretstavuvaat su{tinata na sudskiot proces, za{to taa ne e nepotpolno
pravo, tuku nepotpolna pozitivsti~ka slika za pravoto. Taka
spored Dvorkin postojat komplikuvani slu~ai (hard cases) koi ne mo-
`at da se re{at vrz osnova na postoe~kite pravni pravila, a so ogled
na toa {to ednata od stranite sepak ima pravo sudskata presuda da
bide vo nejzina korist, sudijata treba da otkrie za koi prava vo toj
spor se raboti, a ne retroaktivno da sozdava pravila (da sozdava nov
zakon za parni~arite). Zna~i, kako {to konstatita Hart, za razlika od
starata kritika na pozitivizmot koja mu prepu{uva{e "formalizam"
i "mehani~ki" pristap kon pravoto, ovaa nova kritika mu prepi{uva
neopravdanost i nedemokrati~nost vo procesot na sudskoto presuduvawe,
za{to sudiite vr{at zakonodavna uloga "vo me|uprostorot" koj ne
e eksplicitno pokrien so pravni pravila, t.e. sudiite vo kompliciranite
slu~ai ednostavno go sproveduvaat svojot zakonodaven izbor. 1581
Tuka, vsu{nost, stanuva zbor za koncepsciski razliki koi se
odnesuvaat na odredenosta i celosnosta na pravoto. Hart misli deka
vo eden del pravoto e neopredeleno zaradi "otvorenata sodr`ina"
1580
Patem re~eno, za razlika od Hart, Dvorkin ja prifa}a teorijata
spored koja postoi bitna konceptualna vrska me|u pravoto i principite na
pravdata koi go opravduvaat pravoto.
1581
"Spored ovaa nova teorija, sudijata donesuva presuda vrz osnova na
nekoe ve}e postoe~ko pravo koe podobro go re{ava komplikuvaniot slu~aj
(hard case) od drugite mo`ni re{enija, koi, isto taka, se implicitni vo pozitivnoto
pravo, za{to toa najdobro se vklopuva vo toa pozitivno pravo. Sekako
samo edno su{testvo so nad~ove~ki sposobnosti (Dvorkin go narekuva
"Herkul") koe so pomo{ na bo`ji uvid vladee so pravniot sistem mo`e da
bide sigurno deka ispravno identifikuvalo eden konzistenten zbir na principi
koi ja objasnuvaat i ja opravduvaat celinata na jasnoto i vospostavenoto
pozitivno pravo, a vzr osnova na koi toj ispravno }e go re{i neposredniot
sporen slu~aj. Obi~nite smrtnici, vklu~uvaj}i gi i sudiite, mo`at da gi izveduvaat
ovie op{ti apstraktni principi samo od ve}e vospostavenoto pravo.
Tie mo`at samo da se obidat da gi opredelat so formulirawe na objasnuva~ki
i opravduva~ki hipotezi. Hipotezite na razli~nite sudii mo`at da bidat vo
sudir, me|utoa koga sudijata }e prifati edna hipoteza pred nekoja druga, toga{
spored ovaa teorija toj ne izbira {to treba da bide pravo spored ona {to
go smeta za najdobro so {to i go "sozdava", tuku postapuva spored ona {to go
smeta za najdobro svedo{tvo na ona {to pravoto ve}e î. Za{to, spored ova
gledi{te, samoto pravo nikoga{ ne e nepotpolno, nitu neodredeno iako pozitivistot
tvrdi deka toa ponekoga{ e. Gre{kata ne do pravoto, tuku do na{ata
ograni~ena mo} na rasuduvawe. Duri i ako se poka`e deka pozitivnoto
pravo ne e vospostaveno, ne{to sekoga{ ve}e postoi kako pravo za sekoj, kolku
i da e "kompliciran" slu~aj. Hart, H. op. cit. str. 145-146.
837

(open taxture) na pravnite pravila i na jazikot voop{to. Imeno, pravnite
pravila ne mo`at so ista odredenost da se primenuvaat na site
slu~ai koi eventualno spa|aat vo nivniot domen. Zna~i taa neopredelenost
na pravoto ne doa|a do izraz samo vo komplikuvanite slu~ai za
koi zboruva Dvorkin, tuku i vo mnogu drugi slu~ai koi ednostavno ne
se tipi~ni slu~ai predvideni so pravilo, tuku slu~ai od "polusenka"
(penumbra), grani~ni slu~ai. 1582 Taka, na primer, od aspekt na jazikot,
kako slu~aj na "polusenki" (diskutabilni slu~ai koi imaat ne{to zaedni~ko,
a ne{to razli~no so standardnite slu~ai) sigurni sme deka
izrazot "vozilo" se odnesuva na avtomobili, no ne i dali se odnesuva
na velosiped, avion, rolerki, avtomobili igra~ki na elektri~en pogon.
Takvite slu~ai vo primenata na pravnite pravila, vo pomala ili
pogolema mera, sekoga{ uka`uvaat na izbor, odnosno na pole na odlu-
~uvawe, odnosno na diskreciona vlast na sudiite. Ottamu za Hart stanuva
neprifatliva holisti~kata verzija na pravoto 1583 na Dvorkin vo
koja "najdobrata teorija na pravoto" voedno i najdobro go objasnuva i
najdobro go opravduva vospostavenoto pravo i kade, vsu{nost, se bri-
{e granicata me|u pravoto i teorijata na pravoto. Hart smeta deka
sudskoto zakonodavstvo ima svoe cvrstvo upori{te vo postojnoto pravo,
deka toa ne e zakonodavstvo de novo. Me|utoa, da se tvrdi deka sudovite
vo tie priliki ~esto se povikuvaat na nekoj op{t princip i cel,
za Hart nikako ne zna~i priklonuvawe kon holisti~kata koncepcija
spored koja voop{to nema sudsko zakonodavstvo i diskrecija, tuku deka
sudiite samo go iznesuvaat na videlo ve}e postoe~koto pravo. Sudskata
uloga sekako deka vo zna~itelna mera e stesneta. Taa nikoga{ ne e
ednostavno arbitrerna, tuku mora da bide opravdana so nekoi op{ti
pri~ini. Zna~i, stanuva zbor za ograni~ena sudska vlast. 1584 Hart duri
1582
"Dokolku voop{to morame me|usebno da komunicirame, i dokolku,
kako vo najelementarnite oblici na pravoto, treba da gi izrazime svoite nameri
taka {to izvesni oblici na povedenie da bidat regulirani so pravila,
toga{ op{tite termini koi gi upotrebuvame, kako na primer, "avtomobil",
moraa da imaat nekoja standardna upotreba koja ne budi nikakvo somnevawe vo
pogled na negovata primena. Mora da postoi sr` na ustanoveno zna~ewe, me|utoa,
isto taka, i oblast na polusenki, t.e. sporni slu~ai vo koi terminite ne
se ni zadol`itelno primenlivi, ni zadol`itelno isklu~eni od primenata."
Hart, H. op. cit. str. 70-71.
1583
Holizam = cel, celosen. Biolo{ki: teorija spored koja organizmot
kako celina gi naso~uva fizi~kohemiskite procesi vo `ivite su{testva.
Psiholo{ki: na~elo deka poedinostite na psihi~kiot `ivot mora sekoga{ da
se posmatraat vo soglasnost so psihi~kata celina (struktura). Ottamu, i vo
pravoto, na~elo spored koe pravnite poimi treba sekoga{ da se posmatraat vo
soglasnost so celinata (strukturata) na pravniot sistem.
1584
Za razlika od Bentam i Ostin, koi bi ka`ale deka postojanoto javuvawe
na slu~aite od polusenka ni poka`uvaat deka pravnite pravila se ne-
838

dopu{ta deka, pri odmeruvaweto na nekoi op{ti principi i celi, sudijata
pri re{avaweto na nekoi slu~ai pravi ne{to sli~no na interpretacijata
na Dvorkin. Takvata postapka, spored Hart me|utoa, ne go
izostava vr{eweto na diskrecija i ograni~enoto sudsko zakonodavstvo,
za{to, spored nego, za sekoj komplikuvan slu~aj mo`at da se navedat
principi koi }e gi potkrapat alternativnite re{enija, a sudiite
}e mora da se re{avaat pome|u niv. Nikakov odnapred opredelen redosled
na prioriteti ne e propi{an. Samo ako za site takvi slu~ai vo
postoe~koto pravo sekoga{ bi mo`el da se najde nekoj edinstveno ureden
zbir na poop{ti principi, sudskoto zakonodavstvo bi bilo odvi-
{no. Hart toa mnogu uverlivo go demonstrira na primerot na Zakonot
za odbegnatite robovi vo tekstot "1776-1976: Pravoto vo perspektiva
na filozofijata." 1585
Razlikata vo teorijata na presuduvaweto kaj ovie dvajca teoreti~ari
e vo toa {to se postavuvaat granici na pravoto. I Hart i Dvorpotpolni,
i vo nemo`nost da ja utvrdat presudata sudiite mora da sozdavaat
pravo i da vr{at kvalitativen izbor me|u alternativite, Hart veli deka
op{testevnite na~ela koi rakovodat so izborot na sudijata se ve}e prisutni
samo sudiiite treba da gi otkrijat. Sudiite od pravilata samo go
"izvlekuavat" ona {to ispravno sfatenoto pravilo ve}e prikrieno go sodr-
`i. Da se nare~e toa sudsko zakonodavstvo zna~i da se prikrie su{tinskiot
kontinuitet me|u jasnite, standardni slu~i na primena na pravilata (oblast
na jasno, utvrdeno zna~ewe na izrazite,) i slu~ite od polusenka (oblast na neodredeno
zna~ewe na izrazite, grani~ni slu~ai, penumbra). Po ova, Hart zaklu~uva
deka ottamu {to nasproti slepo donesenata odlukata na formalisti-
~ki na~in (mehani~ka odluka), se nao|a odluka do koja se do{lo preku nekoja
koncepcija za toa {to treba da bide (intelektualna, racionalna i celishodna
odluka), ne sleduva deka se raboti za spojuvawe na pravoto i moralot. Vo taa
smisla treba da se vardime od premnogu poednostavenoto tolkuvawe na zborot
"treba," veli toj, ne zatoa {to ne mo`e da se razlikuva pravoto koe e od pravoto
koe treba da bide, tuku ottamu {to toa razlikuvawe mo`e da se pravi ne
samo od aspekt na moralot, tuku i od aspekt nekoi utvrdeni op{testveni i politi~ki
celi koi vo sebe ne mora da sodr`at moralna prikladnost, odnosno
ne mo`at da se branat od moralna pozicija. I nesvesno prodol`uva, so {to
~inam ja uriva celokupnata svoja pozitivisti~ka teorija koga veli: "Za mnogu
odluki mo`e da se ka`e: "Da, ova e ispravno, toa e kako {to bi trebalo da
bide, a mo`e da mislime deka so toa samo e ispolneta nekoja utvrdena cel ili
politika, pri {to ne ja zagovarame moralnata prikladnost na dadenata politika
ili odluka. Na toj na~in sprotivnosta me|u mehani~kata i intelektualnata
odluka mo`e da se poka`e vo nekoj sistem koj slu`i na nalo{i celi. Taa
ne postoi samo vo pravnite sistemi koi sli~no na na{iot sistem, vo golema
mera gi priznavaat principite na pravdata i moralnite barawa na poedincite."
Hart, H. op. cit. str. 77-78.
1585
Ibid, str. 146-150
839

kin prifa}aat deka mnogu sudski odluki ne se donesuvaat vrz osnova na
nedvosmisleni pravni pravila, tuku vo svetlinata na razli~ni op{testveni
celi, zada~i i politiki, ili, kako {to bi rekol Dvorkin, individualni
prava. Zna~i za razlika od Hart, Dvorkin seto toa go narekuva
pravo. Hart pak, smeta deka toa treba da se otfrli od dve pri~ini.
Prvo, se {to znaeme za sudskata postapka mo`e da se izrazi na pomalku
misteriozen na~in. Mo`eme da ka`eme, veli toj, deka zakonite se nepopravlivo
nepotpolni i deka za slu~aite od polusenka mora racionalno
da se odlu~uva so ogled na op{testvenite celi. Vtoro, da se insistira
na utilitaristi~koto razdvojuvawe zna~i da se naglasi deka
sr`ta na utvrdenoto zna~ewe pretstavuva pravo vo potesna smisla, pa
duri i ako postojat grani~ni linii, prvo mora da postojat linii. Koga
toa ne bi bilo taka poimot pravila koi upravuvaat so sudskite odluki
bi bil besmislen kako {to nekoi "realisti" - vo svoite naekstremni
raspolo`bi, a mislam, vrz lo{i osnovi tvrdea. 1586
6. Dokolku sakame da gi rezimirame gornite stavovi toa najdobro
}e go postigneme ako ka`eme deka ovde, vsu{nost, stanuva zbor za
obraten odnos me|u pravdata i pozitivnoto pravo (zakonot, pravnata
norma) od onoj za koj stana zbor kaj op{tata pravda. Ovde ne se poa|a
od postavkata deka pravdata postoi pred i nad pozitivnoto pravo, tuku
voobi~aeno od stavot deka pozitivnoto pravo ja sozdava pravdata i voop{to
gi ovozmo`uva site vrednosni sudovi za toa {to e pravedno, a
{to nepravedno. Spored ovaa stojali{te pravdata ne e osnova za va`eweto
na pozitivnioto pravo (ovde taa ne e merilo na pravoto), tuku
pozitivnoto e osnova na pravdata. Ovaa legalisti~ka koncepcija za
pravdata i pravednosta se nao|a vo ekstremniot pozitivizam koj upatuva
na kultot na zakonot i subjektivisti~koto objasnuvawe na vrednosnite
stavovi. 1587 Pritoa, va`no e da se naglasi deka ovoj pogled glavno
se javuva vo dve varijanti: 1 0 legalisti~ka koncepcija na pravdata
stricto sensu i, 2 0 sfa}awe na zakonitosta kako forma na pravdata.
Izgraden model na prvata, legalisti~kata koncepcija na pravdata
stricto sensu, se nao|a kaj Hobs koj va`eweto na pravniot sistem i
na sekoja norma gi izveduva od voljata na suverenot. So voveduvaweto
na op{etstvoto i predavaweto na vlasta na eden suveren pravednosta
ne e ni{to drugo, tuku po~ituvawe na negoviot zakon kako dol`nost
koja proizleguva od op{testveniot dogovor, a nepravednosta e vre|awe
na toj zakon. Sekoe povedenie samo po sebe e indiferentno: dali e pravedno
ili nepravedno, toa zavisi od suverenot. Legitimnite vladeteli
go pravat nekoe dejstvie pravedno so toa {to zapovedaat, a nepravedno
so toa {to go zabranuvaat. Pritoa, samiot vladetel ne e obvrzan so
spogodbata sprema poedincite i od negova strana ne mo`e da ima nikakvo
kr{ewe na dogovorot: {to i da stori suverenot toa za nikoj od neg-
840
1586
Hart, H. op. cit. str. 79-80.
1587
Viskovi}, N, op. cit. str. 113.

ovite podanici ne mo`e da pretstavuva nepravo. Nitu eden zakon ne
mo`e da bide nepraveden i ottamu ne e mo`no pravoto na bunt ili
otpor. Na toj na~in, spored Hobs pravdata ja zagubi sopstvenata supstancija
na aksiolo{ko merilo sveduvaj}i se na formalno pravilo na
avtorite i zakonitost. 1588
Sfa}aweto na zakonitosta kako forma na pravdata, se nao|a kaj
teoreti~arite koi ja otfrlaat tezata deka pravednoto i nepravednoto
nastanuvata od zakonot. Navisina, za nekoi avtori, veli Viskovi}, zakonot
e izvor na eden od oblicite na op{tata formula na pravdata
"suum cuique tribuere" - tn. zakonska pravda. Ovaa pravda zna~i deka
treba precizno i ednakvo da se primenuvaat op{tite normi na site poedine~ni
slu~ai so isti su{tinski obele`ja koi se nazna~eni vo
op{tata norma (in paribus causus paria iura). Vo taa smisla, veli Aristotel
deka za nepraveden se smeta onoj koj gi kr{i zakonite. Pravedno
e ona {to e spored zakonot i ja po~ituva ednakvosta, a nepravedno ona
{to e protivzakonito i neednakvo. Pravdata i primenata na zakonite
lesno se izedna~uvale vo vremeto na golemite kodifikacii, na primer,
za vremeto na Justinijan i vo po~etokot na XIX vek. Me|utoa, ve}e
Jering jasno ja razlikuva materijalnata pravda: "vnatre{na ednakvost
ili ramnote`a me|u zaslugata i nagradata, me|u kaznata i vinata," od
formalnata pravda: "nadvore{na ednakvost ili ednoobraznost vo primena
na edna{ postavenata norma na site slu~ai. Isto taka, Kelzen:
"Vo pogled na op{toto pravilo pravedno e da bide primenuvano na
site slu~ai na koi, spored svojata sodr`ina, treba da bide primeneto...
bez ogled na vrednosta na op{toto pravilo za ~ija primena se raboti."
Ovde e vidlivo deka pravdata vo formalna smisla ne e isto {to i pravdata
vo aksiolo{ka smisla, pa deka e mo`no formalno praven akt
spored odredena ideologija istovremeno da bide nepraveden. Kelzen ne
ja ignorira (kako Hobs) pravdata vo smisla na ideologija, me|utoa
tvrdi deka "poimot mo`e da vleze vo pravnata nauka edinstveno vo
smisla na zakonitost, t.e. kako objektiven sud za vrednosta. 1589
Poslednoto stanovi{te za ovoj problem e ona na pozitivisti-
~ki orientiranite avtori koi ja otfrlaat ili izre~no ja isklu~uvaat
pravdata kako kriterum za opredeluvawe na pozitivnoto pravo, odnosno
koi smetaat deka pristapot kon pravoto mo`e da bide objektiven
samo ako se zadr`i na opi{uvawe na pravnite pojavi takvi kakvi {to
sî, a ne i takvi kakvi {to treba da bidat. Toa vo prv red se odnesuva
onie avtori koi poa|aat od postavkite na Maks Veber za eti~kata neutralnost
na op{testvenite nauki, 1590 i ottamu pri definicijata na
1588
Navedeno spored Viskovi}, N, op. cit. str. 114.
1589
Viskovi}, N. op. cit, str. 115.
1590
Veber se pra{uva koj ~ovek bi se osudil nau~no da ja sru{i etikata
na Besedata na gora, da re~eme stavot "ne mu se sprotivstavuvaj na zloto"? No
sepak, od ovozemsko stanovi{te jasno e deka toa e etika na povedenie bez
841

pravoto i pri opredeluvaweto na negovoto va`ewe se zalataat za negirawe
na vrednosnite stavovi. Kaj niv dominira uverenieto deka vrednosnite
stavovi vklu~itelno i onie za pravdata se subjektivni i neproverlivi
izrazi na individualni i kolektivni ~uvstva i interesi i
deka so niv ne mo`e da se dojde do op{tova`e~ki i nau~ni proverlivi
iskazi za stvarnosta. 1591 Me|u ovie avtori treba da se navedat Marsilio
di Padova, Xon Ostin, Xeremi Bentam, Kelzen 1592 privrzanicite
na neokantizmot. Ovoj pristap e karakteristi~en i za nekoi sovremeni
teoreti~ari, pred sî od anglosaksonskoto podra~je za koi ve}e zboruvavme,
me|u koi sekako spa|a i ve}e spomenatiot Herbrt Hart. Pritoa,
treba da se istakne deka iako mnogumina od niv ne go negiraat zna-
~eweto na vrednosnite stavovi vo op{testveniot i ottamu nitu vo pravniot
`ivot, a nekoi ne se ni privrzanici na subjektivnata koncepcija
na vrednostite (Ostin, Bentam, Del Vekio, Hart), ednostavno smetaat
deka vrednuvaweto ne e zada~a na pozitivnoto pravoto i deka toa ne
mo`e da bide osnova na va`eweto na pravnite normi, {to }e re~e, kriterium
na negovata pravnost.
7. Dokolku sakame da go rezimirame prethodno ka`anoto, treba
da se soglasime deka na poedine~no nivo, vsu{nost, se postavuva pra-
{aweto za nepravedna primena na celosno praveden ili delumno praveden
zakon. Dokolku zakonot e celosno nepraveden, apsurdno e da se
postavuva pra{aweto za negova pravedna ili nepravedna primena, za-
{to nepravedniot zakon ne e ni{to drugo tuku nepravda, a nepravdata
nikoga{ ne mo`e pravedno da se primenuva. Ottamu, vo slu~aj koga se
raboti za celosno nepraveden zakon mo`e da stane zbor samo za uloga
na pravdata na op{to nivo koja mo`e da se ostvari samo so ukinuvawe
(poni{tuvawe) na toj zakon vo celost.
Pravednata primena na "celosno praveden" ili na delumno praveden
zakon se ostvaruva so primena na slednive na~ini.
dostoinstvo. Taka naukata ne mo`e da dade odgovor za ispravniot izbor me|u
ona {to go nudi etikata na religiskiot i ona {to go nudi etikata na ~ove~koto
dostoinstvo koja pora~uva: "Sprotivstavi mu se na zloto, inaku }e bide{
odgovoren za negovata nadmo}". Navedeno spored Stanov~i}, op. cit. str. 941.
1591
Na doka`uvaweto na ova tvrdewe osobeno insistira{e Kelzen.
1592
Teorijata na pravoto mo`e da bide nau~na strukturalna analiza na
pozitivnoto pravo, veli Kelzen, samo ako go prika`uva pravoto taka kako
{to e bez da go brani so tvrdeweto deka e pravedno nitu da go osuduva deka e
nepravedno i ako va`eweto na pozitivnopravnite normi ne zavisi od ostvaruvaweto
na moralniot poredok vo nego.
842

ako zakonot e "celosno praveden"
ideal
konkretizacija na op{tata norma na
poedine~en slu~aj (pravednost -
aequitas)
uloga na sudijata
ako zakonot e samo delumno praveden
stvarnost
korekcija na op{tata norma na
poedine~en slu~aj (pravvi~nost -
epikija)
uloga na zakonodavecot
1 0 Ako zakonot e "celosno praveden" toga{ pravdata slu`i za
konkretizacija na op{tata norma na poedine~en slu~aj, za{to se raboti
za pravila koi se sodr`ani vo samiot zakon i se primenlivi so nivno
tolkuvawe. Za takvata pravda e prifatliv terminot pravednost
(aequitas), odnosno legitimno pravedno, a toa e ona {to treba da go
pravi samiot zakonodavec, ili ako toj samiot ne se seti, ona {to treba
da go ukine ili poni{ti Ustavniot sud, a potem da go popravi zakonodavecot.
Pravednosta e konkretizacija na op{tata norma vo primenata
na zakonot, koga op{tata norma e vo sprotivnost so zakonski definiranata
pravda, odnosno koga re{enieto vo konkretniot slu~aj e usoglaseno
so idealot na pravdata. Vo ovoj slu~aj se raboti za liberalna
interpretacija na pravoto so koja se izleguva nadvor od postojnite normi,
pa duri i od principite na pozitivnoto pravo. Ovde, vsu{nost,
sudijata treba da ja ispituva pravednosta, odnosno legitimnosta na
pravnite normi. Me|utoa, za da se postigne toa, potrebni se zgolemeni
diskrecioni ovlastuvawa na sudot vo primenata na pravoto.
2 0 Ako zakonot e samo delumno prveden, pravdata slu`i za korekcija
na op{tata norma na poedine~en slu~aj. Ovie pravila, me|utoa,
kako {to pravilno zabele`a Aristotel, mo`no e i da ne se sodr`ani
vo zakonot. Vo toj slu~aj smetam deka tie se primenlivi samo dokolku
mo`at da se prilagodat soglasno tolkuvawe koe se zasnova vrz op{tite
principi na pravoto sodr`ani vo eden praven poredok ili vrz osnova
na op{tite na~ela priznaeni od me|unarodnata zaednica. Za takvata
pravda go prifa}am nazivot pravi~nost (epikija), odnosno ona {to e legalno
pravedno, a toa e ona {to treba da go pravi sudijata vo "redovnoto
sudstvo." So drugi zborovi, pravi~nosta e korekcija na legalnata
pravda, koga sudskata presuda vrz osnova na pravi~nost ne e vo sprotivnost
so zakonski definiranata pravda, tuku vo konkretnot slu~aj
pravi~nosta e izvele~ena od op{tite principi koi se sodr`ani vo samiot
zakon ili voop{to vo pozitivnoto pravo. Vo ovoj slu~aj pravi~nosta
e samo sredstvo za ubla`uvawe na rigidnosta na op{tite pravila
koga nivnata op{tost vodi kon nepravi~ni re{enija vo konkretnata
primena. Takvata pravi~nost kako pravda vo poedine~en slu~aj
(kako refleks na idejata za pravdata vo sferata na primenata na zakonot,
koj sekoga{ sodr`i op{to pravilo), ja ima funkcijata na iznao|awe
konkretni re{enija {to }e bidat poblisku do idejata na pravdata
{to, pomalku ili pove}e ve}e e pomestena vo pozitivnoto pravo.
843

Ovde vo prv red se raboti za situacii koga pravdata vo prifatliv
stepen ve}e e pomestena vo pravoto (vo ustavot, zakonot i drugite
op{ti akti), Toga{ ovlatuvawata vo vrska so pravdata preminuvaat
vrz drugi organi. Toa se dr`avnite organi zadol`eni da go primenuvaat
pravoto. Nivna zada~a e op{tata volja izrazena vo pravoto kako
pravda, da ja preto~at vo konkretna realizacija na pravdata na poedine~en
slu~aj, vo realna manifestacija na pravdata vo sekojdnevnite
`ivotni situacii, vo praktikata. Toa proizleguva ottamu {to pravdata
kako op{ta vrednost na pravoto (kako kraen kriterium za negovoto
vrednuvawe), treba da se usloglasi so poedinecot, so negovata poedine-
~na volja i negovite interesi koi poradi op{tosta na pravdata ne
mora sekoga{ da bidat vo celost pokrieni so idealot na pravdata.
Vo ovoj pogled, na primer, vo na{to krivi~no pravo postoi zakonsko
ovlastuvawe sudijata da ja koristi pravi~nosta pri odmeruvaweto
na kaznata. Imeno, pravi~nosta kako izvonredno zna~ajno na~elo
koe proizleguva od na~eloto na zakonitosta, sodr`i zabrana da se dosudi
kazna koja so ogled na svojata strogost ne e vo srazmernost so te`inata
na krivi~noto delo. Edna od zada~ite na krivi~noto i izvr{noto
pravo se sostoi vo toa da se za{titat eti~kite vrednosti vrz koi
po~iva zaedni~kiot `ivot vo op{testvoto. Ovaa za{tita mo`e najdobro
da se ostvari so orientacija kon interesite na op{testvoto: kon
vinata na storitelot i pravedna, spravedliva odmazda. Sekoja sankcija
koja ne e vo srazmernost so krivi~noto delo go navreduva individualnoto
i kolektivnoto ~uvstvo za pravednost. Ako sankcijata e premnogu
stroga ili premnogu blaga, taa ne vodi smetka za pravdata i ottamu e
nemoralna i op{testveno neprifatliva. Izrekuvaweto i izvr{uvaweto
na pravedna sankcija, sankcija {to mu e srazmerna na krivi~noto
delo pretstavuva davawe na gra|anite eden korisen i moralen primer i
pri~ina i natamu da ostanat ~esni lu|e koi se odnesuvaat vo soglasnost
ne samo so ona {to mora (pravoto), tuku i so ona {to treba (moralot).
Kon pravdata vodi primenata na odmazda, izrazuvaweto na socijalnoeti~ki
prekor koj od svoja strana bara minimalna srazmernost
me|u te`inata na deloto i te`inata na sankcijata. Samo takva sankcija
vo koja e zalo`eno op{testvenoto neodobruvawe i osuda na nedozovolenite
postapki e vo sostojba da gi so~uva i potvrdi op{testvenite
vrednosti, povtorno da go vrati op{testvenoto ~uvstvo za dobroto i
zloto, a ottamu i sigurnosta i op{testvenata solidarnost. So drugi
zborovi, pri ostvaruvaweto na krivi~nata pravda koja se zasnova vrz
odmazdata i primenata na sila, 1593 mora da se vodi smetka za na~eloto
na pravi~nost sfatena kako pravda primeneta na poedine~en slu~aj.
Principot na ednakvost i pravednost na site pri izrekuvaweto
1593
"Krivi~nata pravda se ra|a vo senka na odmazdata, a nejzinoto ostvaruvawe
po~esto odo{to vo drugi slu~ai se vr{i so primena na sila" Cusson,
M. Pravda, JRKKP, Beograd, 1990/4,str. 73.
844

i izvr{uvaweto na krivi~nite sankcii, vsu{nost e sostaven od tri
pravila: a) retribucija spored te`inata na deloto (reciprocitet,
ednakvost), b) za ednakvi ili sli~ni storiteli - ednakva ili sli~na sankcija
(srazmernost, ekvivalentnost), i v) neizbe`nost na retribucijata,
ili poto~no, izbegnivawe na privilegiran odnos vo odnos na retribucijata.
Od ovie pravila nejprvin proizleguva deka pravi~na e
onaa sankcija {to vodi smetka za ednakvo delo da se primeni ednakva
represija vtoro, pravi~na e onaa sankcija so koja poednakvo se postapuva
so ednakvi (sli~ni) storiteli, odnosno osudenici i soodvetno na
toa, neednakvo se postapuva so razli~ni storiteli, odnosno osudenici
i treto, retribucijata e pravi~na samo dokolku ne doveduva do priviligirawe
na opredelni grupi gra|ani. 1594
Ad. a) Prvoto pravilo - retribucija spored te`inata na deloto
ima svoj normativen izraz vo ~l. 9 od Ustavot na Republika Makedonija.
Vo ovaa smisla e i odredbata od ~l. 4 ZIS vo koja se veli: "1)
Pravilata za izvr{uvawe na sankciite se primenuvaat nepristrasno.
2) Zabraneta e diskriminacija vrz osnova na rasata, bojata na ko`ata,
polot, jazikot, vrata, politi~kite i drugi uveruvawa, nacionalnoto
ili socijalnoto poteklo, srodstvoto, imotnata i op{testvenata polo`ba
ili nekoj drug status na liceto sprema koe se izvr{uva sankcijata.
3) Verskite ~uvstva, li~noto uveruvawe i moralnite normi na
licata sprema koi se izvr{uvaat sankciite mora da se po~ituvaat." 1595
Ova pravilo trgnuva od komutativnata pravda. Komutativnata
pravda vo ovaa sfera zna~i deka storitelite na krivi~nite dela so podednakva
te`ina treba da se kaznuvaat podednakvo. Meriloto spored
koe treba da se meri ednakvosta ili razli~nosta na te`inata na kriv-
1594
Nasproti retributivizmot, redukcionizmot (teorija na zastra{uvawe
i teorija na resocijalizacija) e konsekvancionalisti~ka teorija koja
opravduvaweto na kazna go bara ne vo storenoto delo, ne vo vinata, tuku vo
nejzinite celi i idni posledici, odnosno vo nejzinata socijalna korisnost.
1595
So navedenata odreba koja za prv pat e vnesena vo na{eto krivi~no
zakonodavstvo e napraven krupen ~ekor kon celosno po~ituvawe na principot
na pravi~nost. Na toj na~in kaj nas e normirano bitno pra{awe koe vo zemjite
na Zapadna Evropa vo zadnive godini be{e posebno aktuelizirano. Toa e
pra{aweto na legislativno i prakti~no obezbeduvawe na ramnopravnosta na
gra|anite vo site sferi na krivi~nata pravda. Ovie nastojuvawa dovedoa do
toa na~eloto na pravi~nost najprvin da bide pomesteno vo nekolku zna~ajni
me|unarodni konvencii (~l. 7 od Univerzalnata deklaracija za pravata na ~ovekot,
~l. 14 od Evropaskata konvencija za za{tita na pravata na ~ovekot i
osnovnite slobodi, ~l. 26 od Me|unarodniot pakt za gra|anskite i politi-
~kite prava i sl.), a so demokratizacijata na op{testveniot sistem i vo na{eto
zakonodavstvo. Na toj na~in sovremenata penolo{ka nauka i praktika se
zbogatija so eden izvonredno va`en, dosega nepravedno zapostavuvan princip
koj ima dlaboka osnova vo ~ovekovata priroda i vo kolektivnata svest.
845

i~noto delo e op{testvenata opasnost na deloto.
Kako {to mo`e da se zabele`i ovoj princip se nadovrzuva na
pravdata ili podobro re~eno na principot na zakonitosta 1596 i zna~i
negovo natamo{no dopolnuvawe. Imeno legalitetot na sankciite sfaten
vo po{iroka smisla ne se sostoi samo vo zakonskata reguliranost
na izrekuvaweto i izvr{uvaweto na sankciite, tuku i vo ramnomerna,
voedna~ena primena na site sankcii. So drugi zborovi principot na
pravi~nost sodr`i zabrana na razli~na primena na represijata ne
samo pri izrekuvaweto, tuku i pri izvr{uvaweto na krivi~nite sankcii
i ottamu e vo funkcija na legalitetot. Zakonitosta na izvr{uvaweto
ne zna~i samo opredeluvawe na na~inot na izvr{uvaweto na sankciite
(formalna zakonitost), tuku i ednakvo (sli~no) stradawe na
ednakvi (sli~ni) slu~ai vo praktikata (materijalna zakonitost). Ako
za ednakvi i sli~ni slu~ai, ako za krivi~ni dela od ist ~len i stav na
krivi~niot zakon, izvr{eni pod isti ili sli~ni okolnosti, za koi od
strana na sudovite se izre~eni ist vid na sankcii vo pribli`no ednakvi
ramki, vo praktikata na izvr{uvaweto ima neednakvo tretirawe,
1597 odnosno ako se pravat zna~ajni razliki vo pogled na primenetata
represija, doa|a do golema neednakvost vo postapuvaweto so gra|anite,
do nivno diskriminirawe od strana na nadle`nite izvr{ni
organi {to sekako ne e pravi~no.
Ad. b) Ottuka se izvlekuva vtoriot element na pravi~nosta vo
izrekuvaweto i izvr{uvaweto na krivi~nite sankcii. Po odnos na
praviloto: srazmernost na retribucijata (represijata) se zalagaa brojni
misliteli u{te od najranite periodi na ~ovekovata istorija, kako
na primer, Ciceron, Seneka, Horacie, Hobs i dr. Horacie istaknuval
deka podednakvoto kaznuvawe na krivi~nite dela od razli~na te`ina,
i razli~ni kaznuvawe na podednakvi dela e {tetno i za moralot i za
interesite na op{testvoto ("Sensus moresque repugnant atque ipsa utilitas").
"Spored enciklopedistite, kako vrhoven kriterium se javuva
korista za op{testvoto i slobodata na gra|anite. Vo vrska so toa se
bara ednakvost voop{to, a osobeno pred zakonot (vo prv red krivi~niot)
i se otvora borba protiv sekakov vid na samovolie i tiranija pri
1596
Za pravedno mo`e da se nare~e primenata na nekoj zakon ili pokrenuvawe
na toj zakon, no i samiot toj zakon. Onoj prv vid na pravda, posebno
pravdata na sudijata koj go po~ituva zakonot podobro bi bilo da se nare~e zakonitost.
Ovde vo sekoj slu~aj ne stanuva zbor za onaa pravednost koja se meri
spored pozitivnoto pravo, tuku za onaa spored koja se meri pozitivnoto pravo.
Radbruh, G. op. cit, str. 46.
1597
Na ova mesto namerno se apstrahiram od nepravednosta sfatena vo
po{iroka kriminalnopoliti~ka smisla do koja doa|a toga{ koga za krivi~noto
delo od ist ~len i stav na zakonot, izvr{eni pod pribli`no isti okolnosti,
od razli~ni sudovi kako spored vidot, taka i spored merata se odmeruvaat
zna~itelno razli~ni sankcii.
846

{to se proglasuvaat opredeleni neotu|ivi prava na sekoja li~nost,
duri i toga{ koga li~nosta e zlostornik. 1598
Ova pravilo trgnuva do distributnivnata pravda. Distributivnata
pravda vo ovaa sfera zna~i deka storitelite na krivi~ni dela so
razli~na te`ina treba da se kaznuvaat vo srazmernost spored nivnata
te`ina. Pravedna kazna ovde ne e kaznata koja mu odgovara na deloto,
tuku kaznuvawe na eden storitel na krivi~no delo vo odnos prema drug
storitel vo srazmernost so nivnat vina. 1599 So drugi zaborovi, meriloto
spored koe treba da se meri ednakvosta ili razli~nosta na te`inata
na krivi~noto delo ovde e vinata na storitelot.
Ovoj element ili pravilo iako ne e vgradeno vo ZKP i ZIS dobiva
posebno mesto vo praktikata na izrekuvaweto i izvr{uvaweto na
sankciite. Toa e zna~ajno barawe koe zasega mu e ostaveno na svesniot
pristap, na rasuduvaweto na subjektite nadle`ni za izrekuvawe i izvr{uvawe
na krivi~nite sankcii. Toa me|utoa, ne zna~i deka vo toj pogled
treba da ima tolku tolkuvawa kolku {to ima lica {to rabotat na
ovie problemi. Vo rasvetluvaweto na ova pravilo, na koe, kolku {to
mi e poznato, barem kaj nas ne mu e posveteno potrebnoto vnimanie,
treba da se trgne od voop{tuvawe na konkretnoto iskustvo so dosledna
pomo{ na teorijata, a dobienite soznanija treba da se prifatat kako
zna~ajni eti~ki pravila koi, ako ni{to drugo, bi mo`ele da bidat voobli~eni
i pomesteni vo nekakvo obi~ajno pravo.
Ad. v) Praviloto na neizbe`nost na retribucijata (represijata)
osobeno re{itelno go naglasuva Bekarija. Toj naveduva deka kaj
postoeweto na osobeno slaba odgovornost na privilegiranite stale`i
i te{kite kazni za prostiot narod se ru{at site poimi na pravednosta
i dol`nostite i na nivno mesto doa|a pravoto na posilniot, koe podednakvo
e opasno i za onoj koj go primenuva i za onoj koj od nego strada.
1600 Spored Hobs, posledicite na pristrasnosta sprema velikanite
odat po sledniot red: nekaznivosta ra|a bezobrazluk, bezobrazlukot
omraza, a omrazata napor da se sobori podjarmuva~kata i bezobrazna
veli~ina, pa makar toa dovelo i do propast na dr`avata. 1601 Ova na~elo
1598
^ubinski, M. Kriminalna politika (Pojam, sadr`aj i odnos prema
nauci krivi~nog prava), Izdava~ko i kwi`arsko preduzeÊe Geca Kon, Beograd,
1937. str. 71.
1599
Taka i Radbruh, G. op. cit. str. 208
1600
Beccaria, C. O zlo~inima i kaznama, Logos, Split, 1984, str. 80.
1601
Hobs, T. op. cit. str. 305. Ottamu, Hobs zboruva za la`nite principi
koi se pojavuvaat poradi nedostig na rezonirawe kaj lu|eto ({to }e re~e od
zabluda) i vodat kon naru{uvawe na zakonot. Taka, na primer, koga zabele`ale
kako sekoga{ i sekade nepravednite dejstvija se odobruvaat blagodarenie
na silata i pobedite na onie koi gi vr{ele i kako mo}nite ja probivale paja-
`inata na zakonot dodeka za vinovnici se smetale samo poslabite lu|e i onie
koi vo svoite potfati ne uspeale, lu|eto gi izvlekuvaat principite i osnov-
847

vo su{tina zna~i zabrana na razli~en tretman vo krivi~noto pravo
{to ne e opravdan: zabrana na razli~na kriminalna politika vo krivi~noto
gonewe, kvalifikacijata na delata i tretmanot za vreme na
izdr`uvaweto na kaznata vo zavisnost od socijalnite stavovi, nivoto
na obrazovanieto nacionalnosta, verskata i nacionalnata pripadnost.
Nakratko, na~eloto na ednakvost ne zna~i samo deka nikoj ne smee da
bide kaznet za delo koe ne e opredeleno vo zakonot (na~elo na legalitet),
tuku i deka sekoj treba da bide kaznet za delo koe e opredeleno vo
zakonot. 1602 Nepridr`uvaweto kon ova na~elo vodi kon samovolie i
arbitrarnost koe ovde ne se sostoi vo primenata na represivnite merki,
tuku vo otsustvo na nivna primena toga{ koga za toa ima zakonski
osnovi i koga toa kriminalno politi~ki e opravdano.
Takvata kriminalna politka (politika na nekaznuvawe) sprema
mo}nite e nemo}na, a sprema slabite nemilosrdna: na privilegiranite
im se davaat {iroki mo`nosti da se izvle~at od vistinskata, i {to e
osobeno nepravedno, od kakva i da e kazna. Na toj na~in se naru{uva
ustavnosta i zakonitosta, 1603 i se gubi sekakva doverba vo krivi~noto
ite za svoeto rezonirawe: deka pravdata e samo prazen zbor, deka na ~ovekot
mu pripa|a seto ona {to so svojata vrednost i so igra na sre}ata mo`e da go
dobie, deka ona {to se raboti kaj site narodi ne mo`e da bide nepravedno,
deka primerite od porane{nite periodi se validni argumenti taka da se postapi,
i sl. I koga seto toa se prima kako ispravno, toga{ nitu eden akt po
sebe ne mo`e da bide krivi~no delo, tuku stanuva takvo spored toa dali imal
ili nemal uspeh onoj koj go izvr{il. I edna ista okolnost mo`e da pretstavuva
doblest ili porok, {to zavisi samo od sre}ata, taka {to ona {to Mario go
napravi izvr{itel na krivi~no delo, Sula }e go napravi zaslu`en, a pod vlasta
na istite zakoni, isto taka, Cezar }e go poka`e kako izvr{itel na krivi-
~no delo, a toa ve}e go naru{uva mirot vo dr`avata. Hobs, T. op. cit. str. 259-
260. Vakvata opredelba ima osnova vo poznatata maksima na Juvenal: Ille
crucem sceleris pretium tulit, hic diedema- Onoj po zlostorot dospeal na krst,
onoj dobil kruna.
1602
"Ne e vo soglasnost so ova na~elo tn. selektivna politika na krivi~noto
gonewe, odnosno izostanuvawe na krivi~no gonewe vo slu~ai koga za
toa postojat i zakonski uslovi i op{testven interes" Lazarevi}, Lj. Jugoslovenska
kriminalna politika i njena nau~na zasnovanost, JRKKP, Beograd, 1988/1, str. 17.
1603
Bi trebalo edna{ da se sfati deka sistemot na ustavnosta i zakonitosta
vo pravnata dr`ava ne e seriozno zagrozen so poedine~nite krivi~ni
dela, stopanski prestapi i prekr{oci na gra|anite ili pravnite lica, tuku
so zloupotrebite na op{testvenata mo} i vlasta od strana na onie koi se nivni
nositeli, so zloupotrebite koi naj~esto se pojavuvaat vo oblik na kr{ewe
na zakonite i drugite pravni propisi iako toa se slu~uva vo ramkite na
formalnata zakonitost. Koga na ovoj na~in se poglede vrz problemot na zakonitosta
vo na{eto op{etstvo toga{ vedna{ se gleda deka sostojbata vo toj
pogled nikoga{ nema da se popravi sama od sebe, za{to e jasno deka nositeli-
848

pravosudstvo. A poznato e deka "krivi~noto pravo, i koga e najdobro,
sepak e samo nu`no zlo, a koga e lo{o, toa e nepodnoslivo zlo." 1604 Ili
kako {to veli Lazaevi}, stanuva zbor za takvi pojavi koi ja nagrizuvaat
zakonitosta na kriminalnata politika, sozdavaat ~uvstvo na neednakvost
na gra|anite pred zakonot, vo golema mera ja slabeat funkcijata
na generalnata prevencija, osobeno vo onoj del so koj se ostvaruva
socijalnoeti~kata funkcija na krivi~noto pravo. 1605
Ottamu proizleguva pod ovoj princip da se podrazbira ne samo
postoeweto na ustavnost i zakonitost, tuku i podveduvawe na site
organi na vlasta i poedincite pod ustavot i zakonite, odnosno pot~inetost
na pravniot poredok. Toa zna~i vladeewe na pravoto, barawe
koe mu se sprotivstavuva na samovolieto i gi pravi odgovorni i kaznivi
postapkite nadvor od pravoto na site, pa i na nositelite na vlasta.
Vladeeweto na pravoto vo ovaa smisla pretstavuva sprotivnost na apsolutizmot
i arbitrarnosta. Vo ova smisla, e mo{en opasen kriminalitetot
vo samoto pravosudstvo, kaj nekoi nositeli na negovite vitalni
funkcii i vo vr{eweto na tie funkcii, kriminalnite zloupotrebi od
nekoi sudii, javni obvinitelstva, organite na vnatre{ni raboti, organite
za izvr{uvawe na krivi~nite sankcii, korupcijata vo nivnite
redovi: {to }e re~e kriminalitet vo site su{testveni segmenti na
krivi~noto pravosudtsvo koj ja naru{uva i podriva doverbata na javnosta
vo ovie organi koi naprotiv treba da u`ivaat doverba kaj narodot
i koi sekoga{ treba da bidat primer za ~esno odnesuvawe. Ne pomalku
zloben sekako e i kriminalitetot vrz organite koj se sostoi vo
grubi pritisoci od nadvor od strana na visoki nositeli na vlasta.
Toga{, primenata na zakonite ~esto zavisi od dobrata volja na politi~kite
forumi, od svesnoto odewe kon izigruvawe na zakonite, pri
{to izostanuva sekakva politi~ka i pravna odgovornost na onie koi go
kr{at zakonot i koi ne go primenuvaat. 1606
te na op{testvenata mo} i vlasta nema da se odnesuvaat vo soglasnost so ustavot
i pravniot poredok voop{to vo slu~aite koga toa e vo sprotivnost so nivnite
grupni i li~ni interesi. Napredok vo toj pogled }e mo`e da se postigne
samo ako nositelite na op{testveata mo} i vlasta se prisileni da se odnesuvaat
vo soglasnost so ustavot i zakonite, za{to vo sprotiven slu~aj }e gi dosegne
politi~ka i materijalna i na krajot duri i krivi~na odgovornost. Pa
duri i toa te{ko }e mo`e da se postigne, za{to nositelite na op{testvenata
mo} i vlasta ne se spremni samite sebesi ili ramnite na sebe da gi povikuvaat
na odgovornost poradi kr{eweto na zakonitosta." Bavcon, Lj.Problemi i dileme
na{e kriminalne politike u doba ekonomske i socijalne krize, JRKKP, Beograd,
1984/3-4, str. 288.
1604
Ba~i}, F.Op}i pogled na srednovjekovno krivi~no pravo (XI-XIV vjek),
Zbornik pravnog fakulteta u Zagrebu, Zagreb, 1988/5, str. 700.
1605
Vidi: Lazarevi}, Lj. Jugoslovenska politika uoblasti represije, str. 40.
1606
Ottamu, u{te Bentam insistira{e na idejata site vraboteni vo
849

Zna~eweto na principot na pravi~nost mo`e da se sogleda na
tri posebni ramni{ta: a) na planot na garatiraweto na sigurnosta na
slobodite i pravata na gra|anite vrz koi se izvr{uva krivi~na sankcija
(unapreduvawe na principot na zakonitost), b) na planot na spre-
~uvaweto na preteranata strogost vo nivnoto izvr{uvawe (unapraduvawe
na principot na legitimitetot) i v) na planot na po~ituvaweto
na ~ovekovite li~ni vrdnosti i uveruvawa (unapreduvawe na principot
na humanost). Ottamu se nametnuva logi~en zaklu~ok deka se raboti
za princip za koj slobodno mo`e da se ka`e deka pretstavuva glavna
alka so koja se dovedeni vo zaemna soglasnost ostanatite principi na
izvr{uvaweto na krivi~nite sankcii. Ona {to me|utoa, mo`e vedna{
da se zabele`i e deka od ovoj usoglasen mehanizam na zaemno povrzani
na~ela vo ostvaruvaweto na celite na sankciite navidum nedostasuva
principot na individualizacijata. Prividnata pritivre~nost na individualizacijata
so baraweto na pravednosta mo`e da se sogleda ottamu
{to i ovoj princip mo`e lesno da se pomesti vo pravednosta dokolku
se razgleduva od aspekt na distributivna pravda. Na toj na~in principot
na individualizacijata dobiva zna~ewe na vrednosna kategorija
so koja mo`e da se impregnira sekoj od osnovnite principi na sankciite
i slu`i kako dobra za{tita od nivnoto raspa|awe, do koe
mo`e da dovedat ekstremnite stavovi na strogite retributivnisti ili
stereotipnite barawa na op{testvenata javnost, koga slu~ajno ili namerno
se poneseni od mnogu silnata `elba za odmazda.
8. Sumarno ka`ano, zada~a na pravi~nosta e pri primenata na
op{tite zakoni da gi zema predvid posebnite slu~ai. Vsu{nost, pravi~nosta
e samo korekcija na pozitivnoto pravo i kako takva stoi vo
slu`ba kako ne{to {to se "dodeluva" vo konkretniot slu~aj. 1607 Pravdata,
pak, e konkretizacija na op{tite na~ela na pravdata koga se
odnesuvaat na konkreten slu~aj. So drugi zborovi, pravi~nosta i pravednosta,
ne se razli~ni vrednosti, tuku razli~ni pati{ta da se dojde
do edinstvena pravna vrednost. Pravdata (~itaj pravednosta, m.z.), kako
{to veli Radbruh, na poedine~niot slu~aj gleda od gledi{te na op{-
tata norma, pravi~nosta vo poedine~niot slu~aj go bara negoviot sopstven
zakon, koj, me|utoa, isto taka, mora da bide mo`no da se izdigne
na stepen na op{t zakon - za{to pravi~nosta kako i pravdata na krajot
na krai{tata ima voop{tuva~ki karakter. Pravednosta e pravda vo
poedine~en slu~aj. Pravi~nosta kako pravda vo poedine~en slu~aj ima
funkcija na iznao|awe konkretni re{enija {to }e bidat najblisku do
idejata na pravdata: ednakov tretman na ednakvi odnosno sli~ni slu~ai
sli~no da se tretiraat. Taa e korektiv na zakonskata pravda ili konkorganite
na vlasta za svojata rabota da primaat dovolna nagrada, za{to vo
sprotivno samata vlada go otvora patot za korupcija, zatajuvawa i voop{to za
raznovidni zloupotrebi.
1607
Tadi}, Lj. op. cit, str. 37-38.
850

etizacija na idejata na pravdata vo primenata na zakonot. 1608 Ili poinaku,
baraweto za pravdeden zakon, va`i za zakonodavecot, za sudot
pak va`i baraweto za pravedna primena na zakonot.
VIII. IMA LI PRAVDA?
Napred vidovme deka pravdata e samo ime za poinakov vid bog.
Ako e taka, a taka e! toga{ e normalno {to obi~niot ~ovek ne slu~ajno
si go postavuva pra{aweto - Dali veruva{ vo toa deka postoi pravda?
Pritoa, ne e seedno vo koj bog se veruva: vo onoj gore ili vo pravdata.
Pa taka, tie koi go preferiraat Isus, poa|aat od izrekata deka vo nekoi
raboti samo gospod mo`e da ti pomogne (demek gospod mo`e da go
napravi toa {to ne mo`e nikoj drug), i zatoa postapuvaat kako {to
saka toj, a ne po pravda (kako {to sakaat drugite). Tie. pak, koi cvrstvo
veruvaat vo pravdata, vo nejzinoto postoewe, koi ja potvrduvaat
nejzinata bezuslovna egzistencija i sila, obi~no se i tvorci na apodikti~ni
tvrdewa koi pretendiraat da stanat maksimi so univerzalo
zna~ewe. Me|u niv obi~no se istaknuva slednava: Pravdata e spora no
dosti`na, ili {to e isto, od pravdata nema begawe, pravdata sekogo go
stignuva, pravdata nikomu ne mu prostuva, pravdata sekoga{ ozleguva
na videlina, pravdata sekoga{ pobeduva.
To~ni li se ovie izre}i? Ima li pravda? Ne znaeme i nema nikoga{
so sigurnost da doznaeme! za{to, kako {to pove}apati vidovme,
pravdata e ideal - nedosti`na cel, duri koga e bo`ja rabota. Me|utoa,
barem vo edno sme sigurni, a toa e deka nema bo`ja pravda, tuku samo
bo`emna pravda. Pravdata samo vo filmovite sekoga{ pobeduva. Pritoa,
ako e to~no tvrdewata deka pravdata nikoga{ ne mo`e da bide vo
celost zadovolena i deka spored nejzinata priroda toa ne ni vozmo`no
(stapuvaweto vo carstvoto na pravdata avtomatski zna~i i nejzino
eliminirawe kako nepotreben poim, za{to vo takov slu~aj pove}e ne
postoi nezinata sprotivnost nepravdata), toga{ e razbirlivo postoeweto
na brojnite nevernici (skeptici) vo idejata na pravdata. Me|u
niv ima takvi koi vr{at stroga evaluacija na nejzinite pojaveni oblici
i ottamu neprestano upatuvaat kritiki za nejzino podobruvawe. Vo
ovaa grupa mo`e da se pomestat site koi so pravo uka`uvaat deka treba
da se iznajdat vistinskite, no ne i kone~ni odgovori za seto ona {to vo
realnosta se pojavuva kako dilema dali e pravedno ili nepravedno. I
navistina go znaeme li denes vistinskiot odgovor barem za nekoi od
slednive dilemi:
- Dali e pravedno najte{kite raboti da se najmalku plateni.
- Dali e pravedno da se zabrani abortusot.
- Dali e pravedno da ne im se dozvoli brak i posvojuvawe deca
na homoseksualcite.
1608
Radbruh, G. op. cit. str. 48.
851

- Dali e pravedno mentalno retardiranite deca da sledat nastava
vo isti oddelenija zaedno so normalnite deca.
- Dali e pravedna eutanazijata, odnosno dali vo nekoi situacii
ne e mnogu pohumanno i mnogu popravedno nekomu da mu se pomogne da
mu zgasne `ivotot, a ne da mu se prodol`i. Ili, dali postoi pravo na
smrt.
- Dali e pravedno da se po~ituva nepraveden zakon. 1609
- Dali e pravedno predviduvaweto kaznivost za namera kaj odredeni
krivi~ni dela.
- Dali e pravedno na doma{nite mileni~iwa i na stokata da im
se davat imiwa isti kako onie na svoite "prijateli."
1609
Da se pra{a dali e pravda da se po~ituva nepreveden zakon e isto
kako da se pra{a - Dali e pravedno da se vr{i nepravda, ili, dali e normalno
da se bide nenormalen. Nema ni{to pokontradiktorno odo{to da se pomisli,
a kamoli da se tvrdi deka e pravedno da se po~ituva nepravednoto - da se po~ituva
nepravedniot zakon. Za toa nesomneno e svesen sekoj razumen ~ovek. Toga{
koja e celta na naj~estoto barawe vo pravnata literatura spored koe
mora da se po~ituva sekoj zakon, pa duri i onoj najlo{iot najnepravedniot zakon.
Naj~estoto i edinstvenoto objasnuvawe e - nepravedniot ili lo{iot zakon
mora da se po~ituva za da ne se kr{i pravedniot ili dobriot zakon. Zna-
~i, idejata e pokraj suvoto da ne izgori i surovoto. Demek, pravdata se zapostavuva
vo korist na za~uvuvaweto na nekoja povisoka ideja - koja ovde e detektirana
kako za~uvuvawe na avtoritetot na lo{iot zakon, ili pokonkretno i
podobro ka`ano, na avtoritetot na onie koi stojat zad donesuvaweto na toj
zakon: zakonodavecot. So drugi zborovi toa nekako bi mu do{lo na slednovo:
treba da se insistira i dobro e da postoi i da se po~ituva praveden zakon,
me|utoa, koga nepostoi praveden zakon, ednakvo treba da se po~ituva nepravedniot
kako i pravedniot zakon, za{to - zakonot e zakon. Po ova, nam vedna{
ni se postavuva pra{aweto: Zo{to treba da se po~ituva pomalata vrednost
(zakonot) od pogolemata vrednost (pravdata). Ima li logika vo ovie tvrdewa.
So ogled na toa {to i bez posebno objasnuvawe, sekomu mu e jasno deka takva
logiga nema se baraat spasonosni izlezi vo sferata na ~udata. Zatoa nekomu
mu se potrebni tvrdewata od tipot na onie: gospod e dobar iako pravi lo{i
dela. Koga gospod pravi dobri dela odgovorot e - toj e beskrajniot i semo}en
~udotvorec, koga pak pravi lo{i dela (toj gi {iri site zla me|u lu|eto)
odgovorot e - ~udni se pati{tata gospodovi. I navistina se ~udni. Mo`ebi
zatoa nikoga{ ne uspeavme da sfatime zo{to na gospod mu be{e mil razvratniot
David, a ne, na primer, i ~esniot i skromen Jov, nitu zo{to gi kaznuva
potomcite na iskol~enite lu|e do ~etvrto koleno, namesto da gi kazni samite
tie neranimajkovci. Od istite pri~ini nikoga{ ne uspeav da gi sfatam kvaziargumentite
na Sokrat {to mu gi iznese na Kriton za po~ituvaweto na zakonot,
nitu onie na site akademici i sudii koi se povikuvaat na maksimata
zakonot e zakon.
852

- Dali e pravedno uli~noto osvetluvawe da se napla}a spored
instalirano brojilo ili spored brojot na ~lenovite na edno domakinstvo.
- Dali e pravedno davawe krv za pari.
- Dali e pravedno da nema smrtna kazna.
- Dali e pravedno da se dopu{ta nekoj da se izvlekuva od dol`nosta
da i slu`i na odobaranata na tatkovinata so tn. prigovor na
sovesta.
- Dali e pravednen institutot - pli bargening.
- Dali e pravda zaemaweto pravda vo svoi race.
- Dali e pravda pri brodolom, kako onoj na "Titanik" tie {to
uplatile karta za prva klasa da ja taa imaat privilegijata prvi da se
smetat vo ~amcite za spasuavwe.
- Dali e pravda iako sum ednakvo inteligenten i sposoben pa
duri i posebno naderen vo odnos na drugite da ne mo`am da se zapi{am
na fakultet, za{to mojot tatko nema pari da ja plati {kolarinata.
- Dali e pravedno nekoj da u~estvuva na nau~en sobir bez nau~en
trud koj se odr`uva vo stranstvo samo zatoa {to dosega ne bil vo taa
zemja pred drug koj e kompetenten za toj sobir, no ve}e edna{ bil na
dr`aven tro{ok vo taa zemja.
- Dali e pravedno da bidam kaznet i da mi bide odzemena voza-
~kata dozvola ako pominam na `olto svetlo, a nekoj funkcioner da ne
bide povikan nitu na krivi~na odgovornost i koga }e pregazi dete.
- Dali e pravda nekoj da pobedi na natprevar za najdobra pesna,
so najlo{a izvedba.
- Dali e pravda, iako ste najdobar fudbaler, da bidete isklu~en
od sostavot na dr`avnata reprezentacija, samo za{to {to ne ste sin na
nekoj vlijatelen ~ovek.
- Dali e pravda da se po~ine kako mlad i ~esen vernik, a nekoj da
puka od zdravje iako e star vampir i nevernik od 90 godini.
- Dali e pravda osumnaeset godi{niot sin na va{iot kom{ija,
so kogo ste izrasnale pod ednakvi uslovi, ste zavr{ile isti {koli i
zaedno ste se vrabotile na ednakvo rabotno mesto, da vozi najnov tip
na "Por{e," a va{iot isto tolku vozrasen sin da ne mo`e da vozi nitu
velosiped.
- Dali e pravda toa dali }e imam ili nemam nekakvi ustavni
prava da ne zavisi od toa {to sum ~ovek, tuku dr`avjanin na oddelna
zemja ili ~len na nekakva politi~ka, religiozna ili druga grupa
- Dali e pravda nekoj da dobie vrabotuvawe zatoa {to lepel
plakati pri izbornata kampawa na pobedni~kata partija.
- Dali e pravda koga korumpirani politi~ari gi menuvaat zakonite
samo ako toa e vo nivna sopsvena korist.
- Dali e pravda koga pretsedatel na dr`ava im podaruva sloboda
na golemi kriminalci samo zatoa {to se od redovite na negovaat
partija.
853

- Dali e pravedno ukinuvaweto na partija koja se zalaga za smaluvawe
na pravata na gra|anite ili pu{tawe na istata da pobedi na
izbori od koi taa navistina }e ukine brojni slobodi i prava na gra-
|anite.
- Dali e pravedno da se ograbi apteka za da se ukrade skap lek so
koj }e se spasi bolnoto dete ili sopruga.
So ogled na toa {to iscrpen odgovorot na sekoe od ovie pra-
{awa bara prostor kolku {to e potreben za edan nova, posebna kniga,
smetam deka ovde e bitno: veruavle ili ne, da zaklu~am deka pravdata
mora da ja povrzeme so umot. Za pravdata ne e tolku va`no dali ja ima
ili nema, kolku {to e bitno, kako {to site razumno sakaat da ja ima,
da sakaat razumno i da ja procenuvaat. Nie ubavoto (na primer, ubavata
muzika, m.z.) go zamisluvame pred se kako pretstava na ~uvstvata, a ne
kako pretstava na razumot. 1610 So ogled na toa {to se raboti za procen-
1610
Vo ovaa smisla Didro veli: "Koga velam se {to vo sebe sodr`i ne-
{to {to vo moeto poimawe mo`e da predizvika pretstava na odnos, ili se
{to ja predizvikuva taa pretstava, toa zna~i deka treba dobro da se razlikuvaat
oblicite koi gi imaat predmetite od poimot koj za niv jas go imam. Moeto
poimawe na stvarite ne im dodava ni{to i ni{to ne im odzema. Mislel
ili ne mislel jas na fasadata na Luvr, site delovi koi ja so~inuvaat go imaat
toj i toj oblik, i taka i taka se me|usebno rasporedeni, bilo da postojat lu|eto
bilo da ne postojat taa bi bila ednakvo ubava, no samo za nekoi su{testva
koi bi mo`ele da postojat sozdadeni od telo i du{a kako i nie. Za{to za
drugi su{testva taa fasada bi mo`ela da bide nitu ubava nitu grda, ili duri
da bide grda. Od toa proizleguva deka iako ne postoi nekoe apsolutno ubavo,
vo odnos na nas postojat dva vida ubavo, edno stvarno ubavo i edno zabele`ano
ubavo. Koga velam se {to vo nas budi pretstava na odnos, so toa ne mislam
deka treba da go procenime vidot na odnosite koi vladeat vo edno bitie za da
go nare~eme ubavo. So toa ne baram toj {to }e vidi nekoe arhitektonsko delo
deka mora da bide vo sostojba da go vidi ona {to ni samiot arhitekt ne mo`e
da go znae - deka ovoj del sprema onoj del e kako ovoj broj sprema onoj broj, ili
nekoj koj slu{a nekoj koncert ponekoga{ deka treba da znae pove}e odkolku
muzi~arot, deka toj i toj ton, sprema toj i toj ton e vo odnos od dva sprema
~etiri, ili od ~etiri sprema pet. Dovolno e toj da zabele`uva ili ~uvstvuva
deka delovite na taa arhitektura i tonovite na toa muzi~ko delo imaat odnosi,
bilo me|u sebe, bilo so drugi predmeti. Neopredlenosta na tie odnosi,
lesnotijata so koja gi ~uvstvuvame i zadovolstvoto koje go sledi nivnata percepcija
napravile nie ubavoto da go zamisluvame pred se kako stvar na ~uvstvata,
odkolku kako stvar na razumot. Sekoga{ koga eden princip ni e poznat
od najranoto detstvo, pa od navika brzo i lesno go primenuvame na predmetite
nadvor od nas, nie, smeam da tvrdam, }e veruvame deka vo tie predmeti sudime
spored ~uvstvata: me|utoa svojata zabluda }e mora da ja priznaeme sekojpat
koga slo`enosta na odnosite i novinata na predmetot ja onevozmo`uvaat
neposrednata primena na principot. Toga{ ~uvstvoto na zadovolstvo }e pri-
854

ka na odnosi, 1611 smetam deka toa {to Didro go veli za ubavoto mo`e
ednakvo da se primeni i na pravednoto. So drugi zborovi za toa dali
ne{to e pravedno ili nepravedno nie retko smeeme da sudime spored
~uvstvata, odnosno sekoga{ koga slo`enosta na odnosite i novinata na
predmetot go nalo`uvaat toa, za vistinskata procena na pravdata vo
celost treba da se anga`ira razumot. Ova mo`ebi i ne e tolku bitno
pri utvrduvaweto na distinkcijata me|u pravednoto i nepravednoto,
kolku e {to e zna~ajno za razlikuvaweto na vistinskata pravda od prividnata
pravda. Ova ottamu {to, mnogupati e doka`ano deka prividnata
pravda (la`na ramnote`ata me|u nanesenoto i vozvratenoto, me|u
zemenoto i dadenoto) naj~esto e ponepodnosliva i od samata nepravda.
~eka dodeka najprvo razumot dadeniot predmet ne go proglasi za ubav." Didro,
D. O poreklu i prirodi lepoga, Rad, Beograd, 1962. str. 27-28.
1611
Stanuva zbor za odnosi na usoglasenost, edinstvo (odnos na site delovi
kon edna edinstvena cel), ednakvost, simetrija, ramnote`a, proporcija,
pravilnost (sli~na me|usebna polo`ba me|u delovite), red, skladnost, srazmernost,
ekvivalentnost i sl. Pritoa, toa {to ni go zadovoluva umot go narekuvame
ubavo i obratno (ubavo e ona {to ni se dopa|a - grdo ona {to ne ni se
dopa|a), toa {to ni go zadovoluva i umot i teloto go narekuvame dobro ili
pravedno, i obratno (dobro i pravedno e ona {to ni koristi - zlo i nepravedno
ona {to ni {teti). Ili, poinaku: ubavo, dobro, pravedno e se {to e sposobno
vo nas (vo na{iot um i/ili telo) da predizvika zadovolstvo (prijatnost),
grdo, zlo, nepravedno e se {to e sposobno vo nas (vo na{iot um i/ili telo) da
predizvika bolka (nepijatnost). Ottamu da se ka`e deka ne{to e ubavo, dobro,
pravedno zna~i da se ka`e - ova mi pri~inuva zadovolstvo - jas ova go opravduvam.
855

856

TRETDEL
VLADEEWE NA PRAVOTO
857

858

Navedeniot istoriski prikaz za razvojot na prirodnopravnata
misla be{e zna~aen da se sogleda deka poimot na vladeeweto na pravoto
kako ednakvost na gra|anite pred zakonot i ograni~uvawe na vlasta
so pomo{ na zakonite (pravno ograni~ena vlast, vlast pot~ineta
na pravoto - government under law) se zanova vrz prirodnoto pravo, za razlika
od poimot pravna dr`ava koj se zasnova vrz teorijata na pozitivnoto
pravo. 1612 "Ottuka, prviot poim naglaskata ja stava vrz prirodata
na ne{tata, odnosno vrz sodr`inata na ustavot i zakonite, a vtoriot
vrz racionalnite funkcii na pravniot poredok i formalnite belezi
na ustavot i zakonite. Kako posledica na toa, vladeeweto na pravoto
potesno korelira so liberalnata demokratija i ~ovekovite slobodi
i prava kako neprikosnovena sfera, a pomalku so funkciite na
vlasta i formalnata zakonitost. I obratno, pravnata dr`ava potesno
korespondira so statusot i funkciite na dr`avnata vlast i na~eloto
na formalna zakonitost, a pomalku so kvalitetot na zakonite i slobodite
i pravata na gra|anite." 1613 Ottamu, odnosot na prirodnoto pravo
i pravdata vo osnova mo`at da se pretstavat preku slediov {ematski
prikaz:
Varijanti na dualizmot pozitivno pravo - prirodno pravo
kako osnova za kritika na postoe~koto pravo i poedine~nite propisi,
vo svetlinata na soodvetni pravni vrednosti, i pred sî, pravdata
1612
"Poimot na pravnata dr`ava upatuva na neophodnosta od podelba
na vlasta, na podveduvawe na upravnata vlast pod pravniot poredok i obezbeduvawe
so site pravni sredstva, posebno preku sudskata kontrola, na zakonitost
vo rabotata na upravata. Vo po{iroko zna~ewe, pravnata dr`ava e samo
drug naziv za ona {to vo aglosaksonskata pravna tradicija se narekuva vladeewe
na pravoto (Rule of Law), zna~i poredok vo koj pravnite pravila se nad sî
i imaat podednakva pravna sila za onie so koi se upravuva kako i za onie koi
upravuaat, poredok vo koj dr`avata e vrzana so svojata tvorevina - pravoto.
Ili, kako {to toa ednostavnoi go veli Radbruh: Dra`vata e povikana da donesuva
zakoni samo pod uslov i sebesi da se smeta vrzana so sospstvenite zakoni."
Ko{tunica, V. Ustavnopravni razvoj u Jugoslaviji izme|u dva rata i pravna dr`ava,
Pravna dr`ava, IKSI, Beograd, Poslovna politika, 1991, str. 37.
1613
[kari}, S. Ustavno pravo, vtora kniga, str. 79.
859

PRAVO
pozitivno, postoe~ko pravo
Sein (ona {to e)
egzistencija (na pravoto)
fakti, ontolo{ka osnova na pravoto
pravna materija
interesi
praven pozitivizam
pozitivno pravo
pozitivno pravo
prividno (la`no) pravo
dr`avno pravo
pozitivno pravo
pozitivno pravo
koe mo`e da bide zakonsko nepravo i
nezakonsko pravo = bespravo, nepravda,
nepravo, neispravno pravo
partikularno pravo
PRAVDA
merilo na pozitivnoto pravo
Sollen (ona {to treba da bide)
esencija (na pravoto)
vrednosti, aksiolo{ka osnova na
pravoto
ideja na pravoto
o~ekuvawa
jusnaturalizam
prirodno pravo (apstraktno prirodno
pravo
priroda na ne{tata (konkretno prirodno
pravo)
vistinsko pravo (Platon)
op{tstveno pravo(Digi)
pravilno pravo (Rudolf Stamler)
nadpozitivno, prirodno, umno,
ispravno pravo (Radbruh)
sfateno kako objektivna pravda,
kako idealen praven podedok, kako
ideal na pravoto
univerzalno pravo
Pred da premineme kon celosno utvrduvawe na poimot na vladeeweto
na pravoto nu`no e da ja opredlime poimnata aparatura poradi
~ija razli~na primena vo teorijata mnogu ~esto doa|a ili mo`e da dojde
do odredeni zabuni i vo ovaa oblast. Osnovnite poimi za koi ovde
stanuva zbor se: legalitet - legitimitet, pokraj koi vo sovremenata
pravna i politi~ka teorija se sre}avaat i ednakvo se koristat poimite
vladeewe na pravoto vo formalna smisla - vladeewe na pravoto vo
materijalna smisla. Spored moe mislewe, ovde stanuva zbor za dva korelativni,
vo osnova sinonimni poimi. Tie se razlikuvaat samo spored
toa {to se objasnuva so niv. So prvata korelacija legalitet - legitimitet
se objasnuva pravednoto pravo, a so korelacijata vladeewe na
pravoto vo formalna smisla - vladeewe na pravoto vo materijalna
smisla se objasnuva pravednata dr`avna vlast. Ili poprecizno: 1 0 pozitivniot
odnos me|u legalitetot i legitimitetot vodi kon pretstava
za idealot na legitimno pravo, a od druga strana, 2 0 pozitivniot odnos
me|u vladeeweto na pravoto vo formalna i vladeeweto na pravoto vo
materijalna smisla go odrazuva idealot na legitimna dr`avna vlast.
1 0 So prvoto pra{awe se dobiva odgovorot {to e legitimno ili
pravedno, ispravno, opravdano, dobro pravo, odnosno, praveden, zakon.
Vo ovaa smisla, legitimitetot ima za cel vospostavuvawe na harmoni-
~en i funkcionalen praven poredok so dosledno po~ituvawe na slobodite
i pravata na ~ovekot i gra|aninot kako i po~ituvawe na nadle-
860

`nostite na dr`avnite organi. Ottamu, su{tinata na legitimitetot e
nespojiva so bezzakonieto, anarhijata, nesigurnosta i samovolieto na
organite na dr`avnata vlast ili na gra|anite kako individui. Vo taa
smisla, legitimitetot ima za cel da gi namali te{kotiite kako na
onie {to vladeat, taka i na onie so koi {to se vladee. 1614
2 0 So razre{uvaweto na vtoriot odnos se dobiva odgovorot {to
e legitimna, pravedna dr`avnata vlast, odnosno ispravna, opravdana,
dobra dr`avna vlast, ili demokratska dr`ava. Funkcijata na legitimitetot
vo ovaa smisla na e da ja odrazi me|usebnata povrzanost i zavisnost
na upravuva~ite i upravuvanite: so pomo{ na soglasnosta na
upravuvanite, upravuva~ite se zdobivaat so legitimni sredstva za vladeewe,
a so pomo{ na takvite sredstva upravuvanite dobivaat odgovorni
i poslu{ni vladeteli. 1615
Ottamu, pod poimot legitimitet se podrazbira soglasnost na
pripadnicite na dr`avnata zaednica so formiraweto i funkcioniraweto
na dr`avnata vlast. 1616 So postavuvawe na pra{aweto na legitimitetot
ovde se dobiva odgovor za opravdanosta na taa vlast, odnosno
za nejziniot odnos kon potrebite i interesite na ~lenovite na dr`avnata
zaednica. Spored toa, da se re~e deka ne{to e legitimno, zna~i
deka e opravdano. Dokolku dr`avnata vlast e vo soglasnost so
potrebite i interesite na site gra|ani se veli deka e legitimna, deka
e dr`avna vlast koja se zalaga za dobar poredok vo koj gra|anite mo`at
da gi ostvaruvaat svoite slobodi i prava i svoite interesii koi vodat
kon nivna sre}a: deka ottamu ja vle~e svojata opravdanost. So drugi
zborovi, dr`avnata vlast e legitimna samo ako pretstavuva poredok vo
koj se afirmiraat vrednosti i politi~ki ideali so koi e soglaseno
mnozinstvoto od nejzinite gra|ani. Ottamu, legitimitetot ne slu~ajno
ima neposredna vrska so principite na pravoto i pravednosta kako i
so idejata za zaedni~kiot `ivot vo dr`avnata zaednica.
Nasproti toa, legalitetot pretstavuva zakonito rabotewe na
instituciite na vlasta, odnosno dosledno po~ituvawe na utvrdenite
pravni proceduri od site i sekogo.
So ogled, pak, na toa deka postoeweto na pravedna dr`avna vlast
e nezamislivo bez postoeweto na pravedno pravo, me|u poimite legalitet
i vladeeweto na pravoto vo formalna smisla od edna strana, i
legitimitetot i vladeeweto na pravoto vo materijalna smisla od dru-
1614
Ibid, str. 292
1615
Ibid, str. 291
1616
Kako rezultat na toa, pripadnicite na dr`avnata zaednica dr`avniot
poredok go prifa}aat so uveruvawe deka toj poredok e dobar i deka zaradi
toa negovoto postoewe ima dlaboko opravduvawe. So drugi zborovi legitimna
e samo onaa dr`avna vlast koja opstojuva so soglasnost na vladeanite, a
ne dr`avnata vlast {to se odr`uva so sila na upravuva~ite ili so strav na
upravuvanite." [kari}, S. Ustavno pravo, vtora kniga, str. 291.
861

ga strana, nema nikakva razlika nitu kakvo i da se su{tinsko, osven
akademsko, opravduvawe. Zgora na toa, vo literaturata ~estopati
mo`e da se sretne i sprotivno koristewe na pojmovnata aparatura: poimite
legalitet - legitimitet za objasnuvawe na idelot pravedna dr`avna
vlast, a poimite vladeewe na pravoto vo formalna smisla - vladeewe
na pravoto vo materijalna smisla za objasnuvawe na idealot na
pravdata. Ottamu, nie gi koristime so napolno sinonimno zna~ewe i
zatoa gi prika`uvame so eden zaedni~ka {ematski prikaz.
VLADEEWE NA PRAVOTO
(legitimitet ili materijalna zakonitost)
Pravna dr`ava
VP - materijalen koncept
LEGITIMITET -
materijalna zakonitost
VP - formalen koncept
LEGALITET -
formalna zakonitost
Osnovi,
izvori,
elementi,
materijalna
sodr`ina
na pravoto
(ustavot,
zakonot,
zabranata)
Pravda i pravednost
-kako interes (korist) na
gra|ninot vo soglasnost so
negovite prava i slobodi
Oportunitet (cel)
- kako interes (korist) na
dr`avnata vlast vo
soglasnost so nejzinoto
pravo da sozdava pravo
Ne{to e pravo za{to e
pravedno
Ne{to e pravo za{to e
celishodno
Solen - Ona {to treba
da bide
Prirodno pravo,
Priroda na nae{tata
Ispravno pravo
Sein- ona {to e
Dr`avno pravo
Pozitivno pravo
- opravdano
Sinonimi:
- izdr`ano
- osnovano
- smisla (ratio legis)
Poimot na vladeeweto na pravoto (rule of law) naj~esto se opredeluva
kako model za ostvaruvawe na politi~kiot ideal za ograni~ena
i kontrolirana vlast - vladeewe na pravoto, namesto vladeewe na lu-
|eto. Ovaa ideja se vrzuva so liberalnodemokratskata politi~ka filozofija
i ulogata na sudovite vo pravorazdavaweto. Taa poteknuva od
srednovekovnoto sfa}awe (Anglija) na pravoto kako postojan i nepromenliv
fenomen, no ne i kako svesna i celesoobrazna kreacija na odreden
entitet. Ne postoi organska vrska me|u pravoto i dr`avata nitu
logi~ki i istoriski prioritet na dr`avata vo odnos na pravoto. Vrz
tie idei podocna se razvi sfa}aweto za preegzistentnosta na ~ovekovite
slobodi i prava vo odnos na vlasta koja e dol`na da gi {titi i
ostvaruva, za razlika od koncepciite spored koi slobodite i pravata
se oktroirani vo procesot na dobrovolnoto samoograni~uvawe na dr`-
862

avata (ideja za za individualnite slobodi i prava kako merka i granica
na dr`avnata vlast).
I FORMALEN KONCEPT NA VLADEEWE NA PRAVOTO
formalen koncept na vladeewe na pravoto = pravna dr`ava =
ustavnost i zakonitost vo formalna smisla
Napred spomnavme deka vo sovremenata pravna i politi~ka teorija
se prisutni dva osnovni pristapi kon koncepiraweto na na~eloto
na vladeewe na pravoto: 1 0 formaln (pozitiven) koncept i 2 0 materijalen
(supstancionalen, sodr`insko-teleolo{ki) koncept.
1. Formalniot koncept na vladeeweto na pravoto e ramen na
poimot pravna dr`ava. Ili obratno, sinonimi za pravna dr`ava se: 1 0
formalniot konept na vladeeweto na pravoto i, 2 0 formalniot poim
na ustavnosta i zakonitosta. Ili, poprecizno, pravnata dr`ava (ili
vladeeweto na pravoto od formalen aspekt) e politi~ki poim, za razlika
od formalnata zakonitost (legalitet vo potesna smisla) kako
praven poim. Filozofski poim za seto ova e Sein.
Akcentot na kontinentalnata ideja za pravnata dr`ava, prvi~no
razraboten vo germanskata teorija - Reschsstaat, 1617 a potoa prifaten
1617
Poimot Reschsstaate voveden vo germanskata ustavna i politi~ka
debata na po~etokot na devetnaesettot vek od strana na Robert fon Mol (Robert
von Mohl), svoevremeno eden od najistaknatite figuri na liberalnata
filozofska {kola vo germanskata ustavna i upravnopravna teorija. "Se smeta
deka idejata na pravnata dr`ava na sistemataski i moderen na~in prv ja
izlo`il Kant. Spored nego, gra|aninot vo dr`avata gi ima slednite atributi:
zakonska sloboda, gra|anska ednakvost i gra|anska samostojnost. Zakonskata
sloboda se sostoi vo mo`nosta na gra|aninot da gi primenuva samo onie zakoni
za koi dal svoja soglasnost; gra|anskata ednakvost se sfa}a kako reciprocitet
na volji; gra|anskata samostojnost pak, ozna~uva va`nata ideja na
pravnata dr`ava - idejata deka gra|aninot svojata pravna polo`ba go crpi od
zakonot, a ne od (samo) voljata na drug. Navedeno spored Mitrovi}, Dragan. Pravni
oblici dr`ave, Pravni `ivot, Beograd, 1989/6-7, str. 1097. Potekloto na germanskiot
koncept Reschsstaat mo`e da se najde vo filozofijata na prosvetitelstvoto,
osobeno vo teorijata na dr`avata formulirana od Imanuel Kant. Kant
ja definira{e dr`avata kako zdru`uvawe na lu|eto spored zakonite na pravdata.
Sekoja pravna dr`ava mora da bide zasnovana vrz tri principi: sloboda
na sekoj ~len na op{etstvoto kako ~ove~ko su{testvo, ednakvost na sekoj poedinec
so site drugi kako subjekti i nezavisnost na sekoj ~len na zaednicata
kako gra|anin. Gra|aninot, neposredno ili preku pretstavnici, treba da bide
vklu~en vo sozdavaweto na zakonite koi toj mora da gi po~ituva kako ~len na
op{testvoto, taka {to da ne podle`i na drugi zakoni osven na onie koi toj -
samiot ili zaedno so drugi - gi opredelil. Osnovnata gri`a na ovaa teorija
be{e za{titata na indiidualnata avtonomija. Vlasta na dr`avata mora da
863

i vo francuskata teorija - Etat de dtoit 1618 e vrz pozitivnopravniot
aspekt na ograni~uvaweto (samoograni~uvaweto) na politi~kata vlast
so posredstvo na pravoto. Nakratko, pravnata dr`ava vo formalna
smisla zna~i vrzanost i ograni~uvawe na dr`avata, na dr`avnata prisilba
so pravoto, odnosno so zakonot kako i nejzina kontrola od strana
na nezvisno sudstvo, dodeka vo materijalna smisla pravnata dr`ava se
vrzuva za idejata na pravi~nost, pravdata. 1619 Pravnata dr`ava se pojavuva
kako po`elno na~elo (na~elo na pravnodr`avnost) i mo`e najkratko
da se definira kako "dr`ava koja vo svojot praven sistem go obezbedila
vladeeweto na na~eloto na legalitet i letimitet do stepen
{to se dvi`i vo granicite na op{testvenata tolerancija." 1620
Poimot pravna dr`ava vo po{iroka smisla pretstavuva tvorba
na liberalnata bur`uazija vo nejzinata borba so apsolutizmot, a samiot
izraz "pravna dr`ava" (Rechhtsstaat) e germanska kovanica, ~ii koreni
gi postavija Tomazius, Kant, a vo vtorata polovina na XVIII vek,
kone~no go oformija Gnajst, Gerber, Laband i Jelinek. Spored niv, vo
pravnata dr`ava e obezbedeno po~ituvawe na na~eloto na zakonitosta
i pravnata ednakvost na gra|anite pred zakonot, za{to upravata i sudslu`i
za obezbeduvawe na individualnata sloboda i imotot (kako neophodna
osnova za nezavisonosta). U~estvoto na gra|anite vo procesot na sozdavawe
zakoni pomogna da se postigne ovaa cel bidejki toa garantira{e deka povredata
na slobodata nema da bide pogolema odo{to e apsolutno potrebno za da
se za{titat osnovite na istata taa sloboda. Grote, R. Rule od law, Etat de
droitiReschsstaat, Zbornik vo ~est na Evgeni Dimitrov, Praven fakultet -
Skopje, Skopje, 1999, str. 111-112.
1618
Terminot Etat de droitstana poznat spored profesorot po javno pravo
od periodot me|u dvete svetski vojni - Kare de Malber (Carre de Malberg).
Malber koj predava{e na univerzitetot vo Strazbur se obide poimot Reschsstaat
da go prisposobi kon francuskite potrebi.
1619
Stojanovi}, Z. op. cit, str. 135.
1620
Perovi}, S. Pravna dr`ava i kriza pravnog sistema, Pravna dr`ava, IKSI,
Beograd, 1991, str. 118. I natamu: "Ako pod idealna pravna dr`ava se podrazbira
dr`avata koja go obezbedila vladeeweto na na~elata na legalitetot i
legitimitetot do stepen na zamislenata konsekvenca deka sekoj zakon e izraz
na voljata na site i deka sekoj zakon vo sekoj slu~aj e primenet na pravi~en i
"ednakov" na~in, toga{ takva dr`ava ne postoi, nitu koga i da e }e postoi. Vo
taa smisla, zna~i nitu edna dr`ava ne e pravna. Za{to, ako zamislime deka
taa mo`e da se ostvari vo taa "idealna" smisla, toga{ toa bi bila pove}e nekoja
apostolska, a ne ~ove~ka tvorba. Ottamu vo obidot da se opredeli poimot
na pravnata dr`ava, ovde vo samata definicija e istaknato tn. podra~je na
op{testvenata tolerancija na koe vladee na~eloto na legalitet i legitimitet.
Koga }e se povredat granicite na toa podra~je, toga{ se simnuva od binata
na pravnata dr`ava i se vleguva vo divite poliwa na antipravoto". Ibid.
str. 111.
864

stvoto se staveni pod "vlasta" na zakonodavstvoto. Vo nea e obezbeden
kontinuitet na ustavnata konstitucija vrz osnova na legitimnata
vlast na izbranite organi. 1621
2. Formalniot koncept na vladeewe na pravoto (rule of law) 1622 se
zasnova vrz slednive formalni (ili vladeeweto na pravoto pretstavuva
kompatibilnost na pravniot sistem so slednive) postulati:
1. KOHERENTNOST, POTPOLNOST, ODREDENOSTI DEJSTVO
PRO FUTURO NA SITE PRAVNI AKTI
1 0 Na~eloto na koherentnost e vrednosnen stav spored koj vo
zbirot na normi od ista sfera na va`ewe (materijalno, vremensko,
prostorno i personalno) ne smee da ima antinomija. Toa e stav deka poniskite
normi formalno i materijalno treba da bidat vtemeleni vrz
povisokite normi i sodr`inata na normite od ist rang treba da bide
neprotivre~na. 1623
Vo slu~aj na pojava na kakva i da e antinomii, kako sredstva so
koi se vr{i nivno otstranuvawe od pravniot sistem se javuvaat pravnite
pravila kako {to se:
- "Lex superior derogat legi inferiori" - za odnosi na normi so razli~na
pravna sila.
- Obi~ajnata norma ne va`i contra legem, tuku secundum ili praeter
legem. Na sudijata mu se dozvoluva da mu protivre~i na zakonot (da
odi contra legem - protiv zakonot) ako smeta deka toa go baraat op{testvenite
potrebi. Sudijata odi pokraj zakonot (praeter legem) koga se
trudi se neposredno da ne mu protivre~i.
- Lex posterior derogat legi priori - za odnosi na sukcesivni normi so
ednakva pravna sila.
- Lex specialis derogat legi generali - za normi vo odnos "total-partial
incosistensy."
- Razni na~ela za slu~ai koga primenata na navedenite pravila
dava inkompatibilni rezultati - na primer, na~elo za prednosta na hierarhiskoto
pravilo nad vremenskoto pravilo i redovno nad praviloto
na specijalnosta.
1621
Vidi: Tadi}, Lj. Metamorfoze "pravne dr`ave," Pravna dr`ava, IKSI, Beograd,
1991, str. 5-9. Perovi}, S. op. cit, str. 105,
1622
Vo Velika Britanija Rule of law najprvin se pojavi kako karakteristi~en
koncept na angliskata ustavna teorija vo deloto na Dejsi (Dicey) "Voved
vo izu~uvaweto na ustavnoto pravo." Ovoj poim be{e zamislen kako odbrana
na ona {to Dejsi go smeta{e za edinsvena osobina na angliskiot ustav nasproti
vladea~kite dvi`ewa vo ustavnata teorija na kontinetalnata Evropa
od toa vreme, odnosno upotrebata na pi{ani ustavi.
1623
Viskovi}. N, op. cit. str. 245.
865

- Pokraj toa, pravniot sistem sodr`i i normi za pravnite lekovi,
za postapkite i obvrskite na odredeni organi na vlasta da gi utvrdat
antinomiite me|u pravnite normi i da gi ukinat so tolkuvawe na
pravnite akti i (ili) so stavawe na pravnite normi nadvor od sila. 1624
2 0 Na~eloto na potpolnost e vrednosen stav spored koj site ili
{to pogolem del na pravnonormativnite odnosi treba da bide kvalificiran
so apstrakni pravni normi, {to zna~i generalno i nanapred.
Ovoj princip e zamislen kako posledica i sredstvo na hierarhiskoto
edinstvo na pravnite normi. Od druga strana, principot e nu`en za
normativno ostvaruvawe na vrednostite sigurnost i pravda, za{to
predvidlivosta i nearbitrarnosta vo pravnite odnosi, me|u drugoto,
se ovozmo`eni tokmu so generalnite i prethodnite ozna~uvawa na pravnite
dejstvija, so obvrskite i ovlastuvawata, so prestapite i sankciite,
i ottamu {to raspredelbata na op{etstvenata mo} i dobra e pravedna
duri toga{ koga so pravni normi odnapred i za site pravni odnosi
e utvrdeno {to mu pripa|a na sekoj ~len na op{testvoto. Poradi
toa, vo prirodata na pravnite poredoci e nastojuvaweto so op{ti normi
{to pocelosno da se zafatat odnosite koi vo konkretite istoriski
okolnosti se pravno relevantni. Me|utoa, vo sekoj praven poredok
ednovremeno postoi potesen ili po{irok krug na pravni odnosi koi
ne se kvalificirani so op{to-asptraktni pravni normi i koi se narekuvaat
pravni praznini. 1625
3 0 Na~eloto na odredenost, poa|a od toa deka vladeeweto na pravoto,
bilo da e vo racete na vladata ili nekoj nejzin slu`benik, e
sprotivno so sekoe postoewe na samovolna vlast nad poedinecot ili
nad individualnite interesi. A takvata samovolja edinestveno mo`e
da se izbegne ako ovlastuvawata na javnite slu`benici vo pogled na
mo`nosta od zafa}awe vo sferata na slobodata i pravata na poedincite
odnapred jasno i nedvosmisleno se odredeni, taka {to ne davaat
mo`nost od bitno razli~no postapuvawe vo pomalku ili pove}e isti
slu~ai. Pritoa, zakonodavecot treba da gi regulira samo op{tite pravni
na~ela i osnovnite pravni ustanovi. Me|utoa, koga e vo pra{awe
vpletuvaweto na dr`avnata vlast vo individualnata sfera na slobodite,
ona {to zakonodavecot sekako treba da go izbegne se tn. kau~uk normi,
odnosno blanketni diskrecioni normi, koi sodr`at neodredeni
poimi, taka {to organot koj gi tolkuva i primenuva takvite normi ima
blanko ovlastuvawe vo daden slu~aj samiot da utvrduva normi koi ovozmo`uvaat
arbitreno ograni~uvawe na poedine~nite slobodi. 1626
Na~eloto na odredenost, isto taka, e vrednosen stav spored koj
povisokite normi {to pocelosno i poprecizno treba da ja odredat sodr`inata
na poniskite normi, po koi poniskite subjekti na normi-
866
1624
Vidi: ibid, str. 247-248.
1625
Vidi: Viskovi}, N. op. cit. str. 247-248.
1626
^avo{ki, K. op. cit. str. 118.

aweto treba da bidat {to pomalku slobodni tvorci na normativnata
sodr`ina i {to pove}e "izvr{iteli" na povisokite normi. I ova na~elo
neposredno go odrazuva hierarhiskiot odnos na mo}ta me|u lu|eto
i me|u pravnite normi, i isto taka e poseben izraz na vrednosniot princip
na pravnata sigurnost.
[to se odnesuva do sredstvata so koi se postignuva pogolema
odredenost na normativnite sodr`ini vo pravoto mo`e da se ka`e
deka se brojni. Tuka spa|aat: stru~noto obrazovanie na pravnicite vo
duhot na vladeeweto na pravoto, izgradenosta i preciznosta na pravnite
poimi, uspe{nata zakonodavna tehnika, nau~noto ispituvawe na
normite i pravnite odnosi, avtoritetot na povisokite organi, sudskata
praktika itn. 1627
4 0 Posledno, no sekako ne i spored svoeto zna~ewe, e praviloto
pri donesuvaweto na sekoj praven akt e zbranata na nivno povratno
(retroaktivno) dejstvo.
2. NA^ELO NA PODELBA NA VLASTA
Na~eloto na podelba na vlasta na opredeleni organi, so prevlast
na zakonodavnata vlast vo dr`avata, za{to zakonite kako najvisoki
pravni akti ja obvrzuvaat izvr{nata i sudskata vlast i go propi{uvaat
obemot na nivnite dejnosti. Na~elo na podelba na vlasta na zakonodavna,
izvr{na i sudska od edna strana, i nivnoto me|usebno balansirawe
i zapirawe od druga strana, zna~i voveduvawe na takov oblik
na vladeewe koj ja onevozmo`uva koncentracijata na vlasta samo vo
eden dr`aven organ. So toa stanuva pravno ograni~ena dr`avnata
vlast da bide monopolska i tiranska vlast, bidej}i eden organ gi donesuva
zakonite, drug gi izvr{uva, a tret gi re{ava sporovite vo vrska
so nivnoto ostvaruvawe vo praktikata. Ili poinaku, so ova na~elo se
spre~uva koncentracijata na vlasta vo eden organ i se ovozmo`uva
dr`avnite organi kako nositeli na vlasta me|usebno da se kontroliraat
i zapiraat vo slu~aj na nivno izleguvawe od utvrdenite ustavni
granici. 1628
3. POSTOEWE NA OGRANI^ENA I KONTROLIRANA
DR@AVNA VLAST (USTAVNO SUDSTVO KAKO KONTROLA NA
USTAVNOSTA I ZAKONITOSTA)
Postoewe na ograni~ena i kontrolirana dr`avna zna~i: 1 0 deka
pravnite granici na vlasta gi utvrduvaat Ustavot i zakonot (vlast vo
granicite na pravoto ili vlast koja se nao|a pod postojana sudska kon-
1627
Ibid, str. 253.
1628
[kari}, S, Ustavno pravo, vtora kniga, str. 82 i 99.
867

trola, ili poinaku suprematija na ustavot vo pravniot poredok i 2 0
ustavnosudska kontrola na ustavnosta na zakonite i na drugite propisi
i akti od strana na Ustavniot sud na Republika Makedonija (dr`avnata
vlast koja se kontrolira od strana na ustavnoto sudstvo kako
specijaliziran organ preku sistemot na sudska ocena na ustavnosta na
zakonite i drugite propisi i op{ti akti).
Ova na~elo voedno zna~i i ograni~uvawe na dr`avnata prisilba
so ustavot i zakonot: ustavna vrzanost i ograni~uvawe na granicite
na dr`avnata represija.
4. JAVNA KONTROLA NA DR@AVNATA VLAST
Javnata kontrola na dr`avnata vlast zna~i sloboda na sredstvata
za javno informirawe ili ostvaruvawe na na~eloto na demokratska
javnost.
5. DOSTAPNOST NA SUDOVITE
Spored Ustavot i Zakonot za sudovite, sudovite kaj nas se vospostaveni
kako edna od trite vlasti ili kako nezavisna treta vlast, a
novata sudiska funkcija kako generator na taa vlast. Vo taa smisla se
izgradeni i brojni na~ela koi najglobalno, mo`at da se pomestat vo
dve osnovni grupi: a) na~ela koi se odnesuvaat na organizacijata na
vr{eweto na sudskata funkcija i b) na~ela koi se odnesuvaat na materijalniot
vid na sudskata funkcija i koi se povrzani so izvesni individualni
i kolektivni prava. Od niv vo ovaa prilika go izdvojuvam
samo, na~eloto na dostapnost na sudovite ili na~elo na zabrana na
isklu~ivot pred sudot (~l. 8. st 2 od Zakonot za sudovite).
6. POSTOEWE NA NEZAVISNO I KOMPETENTNO SUDSTVO
Vo najkratki crti izrazeno nezavisnosta i kompetetnosta na
sudovite zna~i sudstvo vrzano edinstveno so Ustavot i zakonot. Posebno
va`no obele`je na pravnata dr`ava pretstavuva nezavisnosta na
sudstvoto. 1629 Pod nezavisnost na sudstvoto vo prv red se podrazbira
deka vo vr{eweto na vlasta sudovite se samostojni, deka ne im se pot~-
1629
"Pod vladeewe na pravoto (rule of law) ili pravna dr`ava (Rechtsstaat)
podrazbirame poredok vo koj dr`avnata vlast, a osobeno izvr{naat
vlast, e ograni~ena so pravoto (so ustavot i zakonite) na na~in so koj se garantira
neprikosnovenosta na osnovnite slobodi i prava. Vo taa smisla vladeeweto
na pravoto zna~i i pravno ograni~uvawe na samovolieto na vlasta preku
sigurna zakonska garancija na ~ovekovata sigurnost i slobodi {to naj~esto
se postignuva so nezavisno i nepristrasno sudewe." ^avo{ki, K. op. cit. str. 113.
868

ineti na drugite dr`avni vlasti. 1630 Me|utoa, nezavisnosta na sudstvoto
istovremeno zna~i i nezavisnost na sudiite koja se obezbeduva so
razli~ni na~ini na izbor i postojanosta na sudiite. 1631
Pritoa, odgovorot za toa kakov treba da bide likot na profesionalniot
sudija (sudija koj celosno e nezavisen od vlasta) mo`e da
bide razli~en. Eden od tie odgovori, iako daden odamna vo ni{to ne go
1630
Spored stanovi{teto izneseno vo slu~ajot Campbell and Fell protiv
Velika Britanija (presuda od 26. 06. 1984, br. na baraweto 7819/ 77) vo koj
tu`itelot go osporuval svojstvoto na nezavisnost na edno nadzorno telo na
britanskata vlada za kontrola na zatvorskata administracija, su{tinska
nezavisnost na sudovite postoi samo ako dr`avata na site lica koi deluvaat
kako sudii im dava delotvorni i {iroki garancii zamisleni da gi za{tituvaat
od upatsvstvata na izvr{nite tela, od nadvore{ni pritisoci i odgovornost
za misleweto izrazeno pri donesuvaweto na odlukata. Postoeweto na tie
garancii Evropskiot sud za ~ovekovi prava gi ispituva spored slednive kriteriumi:
1 0 spored na~inot na postavuvawe na sudiite na do`nost i traeweto
na nivniot mandat (pritoa ne e su{testveno dali sudiite gi postavuva izvr-
{nata ili zakonodavnata vlast, tuku dali tie mo`at da sudat vo svoe ime i na
svoja odgovornost), 2 0 spored toa dali site sudii delotvorno se obezbedeni od
pritisok na dr`avnata egzekutiva i dali za vreme na mandatot se fakti~ki
nesmenlivi, 3 0 spored maksimata justice must not only be done but it must also be
seen to be done (pravdata mora ne samo da se izvr{uva, tuku mora i da se vidi
deka se izvr{uva). Spored nea, za konkretnoto telo {to sudi mora da postojat
nadvore{ni indikacii spored koi gra|anite mo`at da zaklu~at dali toa e
nezavisno ili zavisno od drugite tela na dr`avata. Krapac, D. Institucionalni
okviri za nezavisnost sudstva u Republici Hrvatskoj, Zajaknuvawe na nezavisnosta
i efikasnosta na sudstvoto, Skopje/Sarajevo, 2005), str. 44.
1631
Za nezavisnosta na sudstvototo vidi: 1 0 The Syracuse Draft Principles
on the Independensy od Judiciary (Nacrt na sirakuzkite na~ela za nezavisnosta
na sudstvoto, Sirakuza, Sicilija, 1981), 2 0 International Bar Association Code of
Minimum Standars of Judicial Independence (Kodeks na Me|unarodnata unija na
advokatskite komori za minimalnite standardi za sudskata nezavisnost, Wu
Delhi, 1982), 3 0 Tokyo Principles on the Independence of Judiciary in the Lawasia
Region (Tokiski principi za nezavisnosta na pravosudstvoto vo lavaziskiot
region, Tokio, 1982), 4 0 Universal Declaration on the Independence of Justice,
Univerzalna deklaracija za nezavisnosta na sudstvoto (Svetskata konferencija
za nezavisnosta na pravdata, Montreal, 1983), 5 0 Rezolucija IV na sekcijata
VII na Me|unarodniot kogres za procesno pravo (Vircburg, 1983), 6 0 Temelni
na~ela na nezavisnosta na sudstvoto, (Usvoena na Sedmiot Kongres na ON
za prevencija na kriminalot i postapuvawe so prestapnicite, Milano, 1985 i
potvrdena so rezolucii na Generalnoto sobranie na ON 40/32 i 40/146, 7 0 Preporaka
R(94)12 za nezavisnosta, efikasnosta i ulogata na Komitetot na ministri
na Sovetot na Evropa (Strazbur, 13. 10. 1994), 8 0 Evropska povelba za Zakonot
za sudiite (Strazbur, 8-10. 07. 1998).
869

gubi svoeto zna~ewe i denes. Imeno spored Jering: "Kako {to vojnikot
treba da ja nau~i subordinacijata vo strogo u~ili{te so voena disciplina,
taka i sudijata treba da ja nau~i poslu{nosta pred zakonot vr{-
ej}i go pravosudstvoto. Izrekuvaweto na presuda e u~ili{te na pravednosta.
Najprvin, potrebno e da se nau~i ona {to sudijata go pravi
sudija: toa se stroga poslu{nost pred zakonot, zatvorawe na o~ite pred
sekakov ugled na li~nosta i ednakvo merilo za prostakot i za ugledniot,
za nikakvecot i za ~esniot ~ovek, za bogatiot zelena{ i za siroma{nata
vdovica, zatvorawe na u{ite pred lelekot na siroma{nite i
bednite i jadosuvaweto na ~lenovite na semejstvoto na koi sudskata
presuda treba da im go odzema soprugot ili tatkoto. Ne stanuva zabor
za toa vo sebe da se potisne lo{iot ~ovek, tuku dobriot, a toa e najte{koto
isku{enie koe so sebe go nosi slu`eneweto na pravdata, sli-
~no na ona koga od vojnikot se bara da go strela svojot drugar. Za{to
ovde na zakonot ne mu se sprotivstavuva ona {to e prosta~ko, tuka ona
{to e plemenito - ~ove~nosta, so`aluvaweto, somilosta." 1632
7. PRAVNA SIGURNOST NA ^OVEKOT I GRA\ANINOT
7.1. POIM NA PRAVNATA SIGURNOST
1. Pravnata sigurnost e sostojba vo koja, zaradi ostvaruvawe na
svoite interesi, gra|anite mo`at so golem stepen na predvidlivost i
sigurnost da gi spoznavat i planiraat svoite me|usebni odnosi i ona
{to soglasno pravnite normi treba ili ne treba da go storat vo tie
odnosi. Ottamu, pravna sigurnost zna~i pravna za{tita na sopstvenosta
i pravna za{tita na li~nosta i li~nite slobodi na poedinecot od
samovolijata na drugite i na dr`avnata vlast. 1633 Ili poinaku, pravna-
1632
Jering, R. op. cit. str. 182.
1633
"Pravo na donesuvawe zakoni dr`avata ima samo za da go obezbedi
va`eweto na svoite zakoni. Me|utoa, taa sigurnost bi bila onevozmo`ena ako
dr`avata bi mo`ela samata sebesi da se oslobodi od obvrzanosta so tie zakoni.
Istata onaa ideja na pravna sigurnost spored koja dr`avata e povikana da
donesuva zakoni, bara i taa da bide vrzana za zakonite. Dr`avata e povikana
da donesuva zakoni samo pod uslov i samata sebesi da se smeta vrzana so sopstvenite
zakoni. So propisot za subjektivnoto pravo na postojniot vlastodr`a~
da sozdava pravo, nerazdelno e povrzan i vtoriot propis na prirodnoto pravo,
toj vlastodr`a~ da go vrzuvaat sopstvenite zakoni. Vlastodr`a~ot pove}e ne
bi bil ovlasten da propi{uva pravo vo momentot koga bi prestanal i samiot
da im se pokoruva na svoite zakoni, So prezemaweto na dr`avnata vlast nu`no
i neotstranlivo se prezema i obvrskata za sozdavawe na pravna dr`ava." ...
"Dr`avniot nalog koj bi trebalo da va`i samo za poedinci i za poedine~ni
slu~ai ne bi bil pravo, tuku samovolie. Taa misla vo politi~kata stvarnost
ima dovolno sila da gi prisili samovolieto i interesot barem da se oble~at
870

ta sigurnost zna~i obezbeduvawe na poedinecot od samovolieto od koj
i da e vid, a osobeno od semo}ta na upravata koga e prisilena da deluva
vo javen ili op{t interes. 1634 Nakratko, odlukite na dr`avnite organi
mora da bidat predvidlivi za adresatite na pravnite normi.
Vo toj kontekst spre~uvaweto na sekoe samovolno vr{ewe na
vlasta od strana na dr`avnite organi zna~i obezbeduvawe na op{ta sigurnost
na gra|anite. Objektivnata dimenzija na taa sigurnost se sostoi
vo retkoto slu~uvawe napadi na `ivotot i imotot i ostanatite
slobodi i prava na lu|eto, a nejzinata subjektivna dimenzija e pomestena
vo ~uvstvoto na mir i doverba nasproti stravot do koj doveduva
nesigurnosta. Sigurnosta se realizira preku spre~uvawe na gra|anite
da pribegnuvaat kon me|usebno nasilstvo, obezbeduvawe od nasilstvoto
na dr`avnata vlast i obezbeduvawe na site od nadvore{na agresija
(pravo da `iveat vo mir).
2. Vo ramkite na pravnata sigurnost, kako op{to na~elo vo pravoto
se razlikuvaat izvedeni pravni principi kako {to se: 1 0 pravnata
jasnost, 2 0 pravnata predvidlivost, 3 0 pravnata stabilnost i 4 0 pravniot
mir vo sproveduvaweto na pravoto.
1 0 Pravna jasnost pretstavuva donesuvawe na razbirlivi i razumni
zakoni. Nakratko, edna od najstarite pravni maksimi e sekako
ona spored koja pravnite akti treba da bidat jasni, odnosno deka site
treba da gi razberat (Leges ab omnibus intellegi debent). Ova na~elo vo
osnova zna~i deka site pravni propisi treba da bidat ednostavni bez
odvi{ni zborovi, taka {to sekoj prose~en gra|anin da mo`e da gi sfati
i da se pridr`uva na nivnite nalozi. Ova so drugi zborovi zna~i,
deka donesuvaweto na oddelni akti mora da bide regulirano so op{ti,
otvoreni i precizni pravila. 1635
Op{tiot karakter na zakonite, kako su{testven uslov na slobvo
ruvoto na pravoto. Radbruh, G. op. cit. str. 236-237.
1634
Pravnata sigurnost (pokraj za{titenosta na gra|anite od me|usebnite
samovolni i nepredvidlivi postapki) vo prv red e za{titenost na gra-
|anite od samovolnoto i nezakonitoto-nepredvidlivo upa|awe na subjektite
na politi~kata vlast vo nivnite interesni sferi. Principot na pravnata
sigurnost vo prv red mora da bide naso~en kon politi~kata vlast ve}e spored
toa {to mo`nosta od samovolie i "gazewe na zakonot" e najgolema tokmu kaj
subjektite koi imaat monopol na fizi~ka prisilba vo op{etstvoto. Za takva
sigurnost se zalagaat i samite vladea~ki grupi, zaradi toa organizacijata na
politi~kata vlast da bide nivno {to pocelosno kolektivno i racionalno
sredstvo za disciplinirawe na pravnite odnosi i za ostvaruvawe na nivnite
interesi ili pak zaradi kompromis na interesite pri op{testveni sudiri.
Viskovi}, N, op. cit. str. 142
1635
Me|u prvite koi re{itelno go dignaa glasot protiv nejasnosta na
zakonot sekako treba da se pomesti Golemiot Bekarija. Vidi: Beccaria, C. O
zlo~inima i kaznama, Logos, Split, 1984, str. 75-76.
871

odata osobeno go istaknuva{e Ruso pri opredeluvaweto na zakonot
kako izraz na op{ta volja. 1636 Vsu{nost, individualnata sloboda kako
sloboda od tu|a samovolja edinestveno e mo`na pod vladeewe na op{ti
zakoni. Za{to, kako {to toa pobornicite na vladeeweto na pravoto
obi~no go istaknuvaat, dokolku im se pokoruvame na zakonite kako na
op{ti apstraktni normi koi se dadeni nezavisno od toa na koi poedine~ni
slu~ai }e bidat primeneti, nie ne sme pot~ineti na ni~ija tu|a
volja i samovolja i ottamu ostanuvame slobodni. Vladeeweto na pravoto,
me|utoa, ne e mo`no dokolku ustavot i zakonot na nekoja politi~ka
stranka ili na li~nost mu davaat kakov i da e monopol na vlast ili
isklu~itelna polo`ba. 1637
2 0 Pravna predvidlivost pretstavuva donesuvawe zakoni koi se
vo soglasnost so o~ekuvawata na pravnite subjekti i nivnata mo`nosta
da gi presmetuvaat svoite potezi na pazarot.
3 0 Pravna stabilnost postavuva barawe zakonite da ne mo`at da
se menuvaat sekoj moment i na toj na~in da gi naru{uvaat legitimnite
o~ekuvawa na gra|anite. Toa e na~eloto spored koe pravnite akti da
bidat postojani, odnosno vo niv da ne se pomestuvaat nestabilni
pravila za koi }e ima potreba od nivno postojano menuvawe. So drugi
zborovi, pravnata sigurnost bara podolgoro~no va`ewe na pozitivnoto
pravo, a ne pravo koe e lesno podlo`no na promeni. Ottamu, pravnata
sigurnost mo`e da dovede do toa, iako izgleda paradoksalno od nepravo
da nastane pravo, fakti~kite sostojbi koi traat dolgo da stanat
pravni. Taka odr`uvaweto vo gra|anskoto pravo u`iva pravna za{tita
bez ogled na toa {to ne se zasnova vrz pravna osnova. Isto kako kaj
odr`uvaweto so izminuvawe na odredeno vreme i kaj zastarenosta fakti~kata
sostojba se pretvora vo pravna. Za da se ostvari pravnata sigurnost
i odreden spor na kraj sepak da se zavr{i duri i pogre{nata
presuda dobiva pravosilnost.
4 0 Osnovna pretpostavka za pravniot mir vo sproveduvaweto na
1636
"Koga velam deka predmetot na zakonot sekoga{ e op{t, pod toa podrazbiram
deka zakonot go posmatra podanikot kako edna celina, a dejstvijata
gi zema apstraktno. Nikoga{ ne go gleda ~ovekot kako poedinec, nitu dejstvieto
kako poedine~no, konkretno dejstvie. Taka, na primer, zakonot mo`e da
utvrdi deka }e ima privilegii, me|utoa, nikomu poedine~no ne mo`e da gi
dava. Zakonot mo`e da sozdade pove}e klasi na gra|ani, duri i da gi opredeli
osobinite koi im davaat pravo na tie klasi, me|utoa ne mo`e ovoj ili onoj
poedine~no da go svrsti vo niv. Toj mo`e da ustroi monarhiski oblik na vladeewe
i nasledno pravo na prestolot, me|utoa ne mo`e da go izbere kralot,
nitu da imenuva kralska dinastija. So eden zbor, ni{to {to se odnesuva na
poedine~niot predmet ne spa|a vo funkcija na zakonodavnata vlast." Ruso,
@an-@ak, Za op{testveniot dogovor, Kniga II, Glava VI.
1637^avo{ki, K. Partiska dr`ava kao poricanje vladavine prava, Pravna dr`ava,
Beograd, 2001, str. 117-118.
872

pravoto e vospostavuvweto na politi~ka vlast i prisilba. Organizacijata
na op{testvenata prisilba vo sebe vklu~uva dve strani: vospostavuvawe
na nadvore{en mehanizam na sila i postavuvawe na~ela
koi ja reguliraat nejzinata upotreba. Oblikot na re{avawe na prvata
zada~a e dr`avnaat vlast, a oblikot na drugata e pravoto. I dvata
poimi se nao|aat vo zaemana uslovenost: na dr`avnata vlast í e potrebno
pravoto, na pravoto dr`vnata vlast. 1638 Ottamu, kako {to ispravno
se zabele`uva vo teorijata, nu`no nastanuva i potrebata za praven
mir, t.e. za okon~uvawe i spre~uvawe na privatnoto i nekontrolirano
fizi~ko nasilstvo (samopomo{) me|u sudrenite pravni subjekti i vospostavuvawe
na organizacija na vlasta koja isklu~ivo raspolaga so fizi~ka
prisilba. Op{testvenite sostojbi kade {to postoi politi~ka
vlast so monopol vrz upotrebata na fizi~kata prisilba e sostojba na
vrednostite - dobro i mir. Vo sprotivno postoi sostojba na bezvrednost
- nemir i vojna. 1639
So drugi zborovi, pravnata sigurnost na najop{to nivo proizleguva
od javnoto publikuvawe na Ustavot i zakonite pred da stapat vo
sila (izvesnost), od neograni~enoto vremensko traewe na ovie op{ti
pravni akti i od navremenoto soobrazuvawe na dejstvijata na subjektite
so sodr`inata na ovie akti (predvidlivost). Pravnata sigurnost
zna~i sostojba na izvesnost vo primenata na pravnite normi vo site
slu~ai {to potpa|aat pod tie normi. Pravoto na pravna sigurnost me-
|utoa bara op{testvoto so posredstvo na site oblici na neformalna i
posebno na formalna kontrola, da prezeme sî {to e vo negova mo} za da
im pru`i maksimalna mo`na sigurnost na gra|anite. 1640 Toa so drugi
zborovi zna~i deka vo ovaa sfera e neophodna i primena na sankcii.
Tie slu`at kako protivte`a na isku{enieto da se vr{at dela koi ja
naru{uvaat sigurnosta.
Sumarno zemeno, pravnata sigurnost obezbeduva da se po~ituvaat
pravata i slobodite, kako i dobrata na sekoj poedinec koi se steknati
vo soglasnost so postoe~kiot praven poredok. 1641 Pritoa, treba
1638
Jering, F. R. op. cit. str. 142.
1639
Vidi: Viskovi}, N. op. cit. str. 139.
1640
Taka spored Viskovi}: "Principot (ili sostojba) na mir go spre~uva
privatnoto nasilstvo vo pravnite odnosi, me|utoa ednovremeno go odobruva
ili legitimira nasilstvoto na politi~kata vlast nad subjektite koi í
se sprotivstavuvaat i vr{at dejstvija koi taa gi zabranuva kako prkr{oci.
Mirot e otsutnost na nekontrolirano nasilstvo koe se obezbeduva so organizirano
nasilstvo. Ibid. str. 139.
1641
Spored Bentam, pravnata sigurnost ovozmo`uva predvidlivost na
idninata, a so toa i disponirawe so idninata. Taa e osnova na site planovi, na
sekoja rabota i sekoe {tedewe. Taa vlijaae `ivotot da ne bide posledica na
momentot, tuku kontinuitet, pa taka poedine~iot `ivot stanuva alka vo sinxirot
na generacijata. Pravnata sigurnost e re{ava~ka karakteristika na
873

da se naglasi deka pravoto na pravna sigurnost pretstavuva za{tita na
eden poseben kvalitet na ~ovekovoto `iveewe, {to e pretpostavka za
realno egzistirawe i na drugite slobodi i prava. ^ovekot mo`e da se
~uvstvuva sloboden, mo`e vo polna mera da gi koristi svoite prava,
ako e siguren, nezagrozen. Sigurnosta na ~ovekot denes vo prisustvo na
brojni izvori na opasnost, stanuva va`na pretpostavka za realnoto
ostvaruvawe na negovite slobodi i prava. 1642 Zatoa na ~ovekot mu e potrebna
sigurnost vo smisla na objektivna sostojba na okolnosti {to se
karakteriziraat so otsustvo na pogolemi izvori na opasnosti. Za sigurnost,
kako {to vidovme, mo`e da se zboruva i od aspektot na li~noto
~uvstvo na sigurnost (nezagrozenost) koe se izrazuva kako emotivno
do`ivuvawe opredeleni dadenosti {to go opkru`uvaat ~ovekot. Vo pozitivna
smisla toa e ~uvstvo na celosno do`ivuvawe na negovite slobodi
i prava i drugi vrednosti, a vo negativna smisla - otsustvo na ~uvstvo
na zagrozenost i ograni~enost na u`ivaweto na tie vrednosti.
3. Za pravnata sigurnost me|utoa mo`e da se zboruva u{te od
eden aspekt. Spored Viskovi}, pravnata sigurnost na nekoi lu|e im e
prijatna, a na nekoi neprijatna: na ednite im zna~i garancija ili verodostojnost
za trajnoto u`ivawe na mo}ta, blagosostojbata, a na drugite
verojatnost za trajnata nemo} i li{uvawa. (Vo dvata slu~ai sekako
deka sigurnosta sekoga{ e sledena so nesigurnost: za prvite kako
mo`nost od zaguba i slabeewe na povlastenata op{testvena polo`ba,
za drugite kako mo`nosta za u{te pote{ka polo`ba, odnosno poraz vo
obidot za izmena na postojnata sostojba). Ottamu, postavkite za navodna
antinomija na sigurnosta i pravdata ili pak za primatot na sigurnosta
vo edni, a na pravdata vo drugi pravni poredoci vo pogolem del
se konstrukcii - za{to pravnata sigurnost sekoga{ e samo izraz na
opredeleni ideologii za pravdata koi stanuvaat vladea~ki merila pri
raspredelbata na op{etstvenata mo}, dejnostite i dobrata. Ottamu,
antinomija mo`e da postoi samo me|u edna koncepcija na pravdata i
civilizacijata. Taa go ja pravi razlikata me|u kulturniot ~ovek i divjakot,
mirot i vojnata, ~ovekot i `ivotnoto.
1642
Pravoto na sigurnost, Mil go narekuva interes na sigurnosta (bezbednosta).
Spored nego: "Re~isi site koristi koi mu se potrebni na edna li-
~nost ne mu se potrebni na nekoja druga li~nost. Od mnogu od tie koristi ~ovekot,
ako toa e neophodno, mo`e da se otka`e ili da gi zameni so nekoi drugi,
me|utoa bez sigurnosta ne mo`e da deluva nitu edno ~ove~ko su{testvo. Od
nea zavisi celokupniot na{ imunitet od zaloto i celokupnata vrednost na
site dobra nadvor od letimi~nite momenti, za{to ako nekoj momentno posilen
od nas vo sledniot moment bi ne li{i od sî, toga{ osven momentnite zadovolstva
ni{to za nas ne bi mo`elo da ima nekakva vrednost.. Spored toa, onaa
po fizi~kata hrana na{a najpotrebna potreba ne mo`e da se ima ako ma{inerijata
koja so nea ne snabduva ne e vo neprekinat red. Mil, \on Stjuard, Utilirarizam,
Kultura, Beograd, 1960, str. 59-60.
874

na~elata na sigurnosta kako sredstva na druga koncepcija za pravdata -
no ne i antinomija na pravdata i sigurnosta in genere. 1643
7.2. PRAVNATA SIGURNOST I NEJZINIOT ODNOS SO PRAVDATA I
CELISHODNOSTA
Vo sovremenata pravna teorija glavno postoi soglasnost deka
osnovnite zada~i na pravoto se postignuvaweto na pravnata sigurnost,
pravdata i celishodnosta. Me|utoa, nesoglasuvawa se javuvaat vo odnos
na mestoto na ovie, ~esto me|usebno protivre~ni celi vo pravoto. Toa
e pra{aweto na koja od ovie tri celi na pravoto treba da í se dade
prioritet vo nivnoto ostvaruvawe.
- Spored edno od tie stojali{ta, prioritetot treba da í pripadne
na pravnata sigurnost. Toa e prvi~noto stojali{te na Radbruh.
Spored nego, kako cel na pravoto, pravdata e op{testvena i objektivna
i sekoga{ se odnesuva na odnosite me|u lu|eto. Su{tinska uloga na
pravdata e da go napravi mo`en `ivotot vo op{testvoto, odnosno vo
dr`avata. Ottuka, pravdata, kako i pravoto koe se stremi kon pravdata,
pretpostavuvaat op{testvo, dodeka moralnoto iskustvo sekoga{ e
rabota na poedinecot. Idealot na moralnoto dobro e vo idealniot
op{testven poredok. A pravoto e onaa stvarnost ~ija smisla e da í slu-
`i na pravdata. Pravoto dodu{a mo`e da stane nepravda no toa e pravo
samo zatoa {to negovata smisla e da bide pravedno (da bide vrednost,
da ima cel za lu|eto, da i slu`i na pravdata: nevozmo`no e nabquduvawe
na edno ~ove~ko delo {to e slepo za celta.). 1644
Idejata na pravoto, me|utoa, ne se iscrpuva vo pravdata: so
ednakvite treba da se postapuva ednakvo, a so razli~nite razli~no vo
1643
Viskovi}, N, op. cit. str. 143
1644
Poimot na pravoto ne mo`e da se opredeli poinaku, tuku kako dadenost
(stvarnost) ~ija smisla (ideja, cel, vrednost) e da ja ostvari idejata na
pravoto. Pravoto mo`e da bide nepravedno (summum ius - summa iniuria), no toa
e pravo samo zatoa {to negovata smisla e da bide pravedno. Radbruh, G. op.
cit,str. 15. Ni edno ~ovekovo delo ne mo`e da se sfati bez povikuvawe na
nekakva ideja (cel), duri ni edna masa (poimot masata e plo~a so ~etiri noze,
ne zna~i ni{to ako ne se ka`e za {to slu`i, koja e nejzinata cel - da se stavi
ne{to na nea zaradi onie sedat okolu nea ), a kamoli pravoto. Poimot na
pravoto mo`e da se opredeli samo kako stvarnost {to se stremi kon idejata
na pravoto - pravdata (ideja = smisla = cel = vrednost = ona {to vredi = ona
{to e ispravno = ona {to treba da bide). Poimot na pravoto e kulturen poim,
t.e. poim na edna stvarnost povrzana so vrednosta, edna stvarnost ~ija smisla
e da i slu`i na nekoja vrednost. Pravoto e onaa stvarnost ~ija smisla e da i
slu`i na pravnata vrednost, na idejata na pravoto. Poimot na pravoto zna~i e
naso~en kon idejata na pravoto. Idejata na pravoto, pak ne mo`e da bide
ni{to drugo tuku pravdata (pravoto e sekoga{ obid da se ostvari pravdata).
875

srazmernost so nivnata razli~nost. Za da se dojde do sodr`inata na
pravoto nu`na e i idejata celishodnost. Pritoa, celta na pravoto i
celta na dr`avata se nerazdvojni so ogled na toa {to pravoto vo zna-
~itelen del e dr`avna volja, a dr`avata vo zna~itelen del e pravna
ustanova. Samata cel e opredelena so sooedvetni vrednosti koi imaat
apsolutno va`ewe i na koi pokraj na pravdata pravoto treba da í slu-
`i. Toa se individualnite vrednosti, kolektivnite vrednosti i vrednostite
na delata me|u koi vrednosti ne postoi sovr{ena skladnost,
tuku soodvetna napnatost koja povremeno se pretvora vo sudir. Ottamu,
na pra{aweto za celta i celishodnosta na pravoto ne mo`e da se dade
celosno opredelen, tuku samo relativisti~ki odgovor.
Me|utoa, pravoto kako poredok na zaedni~kiot `ivot ne trpi
vakov relativizam, i nenadminata razli~nost vo sfa}awata, osobeno
strane~kite, za dr`avata i pravoto, so ogled na toa {to mora da postoi
samo eden poredok. Toa se postignuva so pravnata sigurnost kako
tret sostaven del na idejata na pravoto koj ne e ni{to drugo tuku pozitivnost
na pravoto (pozitivnosta ne e ni{to drugo, tuku fakt deka
pravoto go propi{ala nekoja sila i deka negovoto va`ewe i obvrznost
se potkrepeni so dr`avna prisilba 1645 ). Ako ne mo`e da se utvrdi {to
e pravedno, toga{ mora da se propi{e {to e spored pravoto od strana
na organot koj e vo sostojba da go sprovede ona {to go propi{al. 1646
Vedna{ treba da se zabele`i o~iglednata protivre~nost me|u
ona {to Radbruh, od edna strana veli deka pravnata sigurnost kako
ednostavna formalna ideja ne mo`e da ja odredi sodr`inata na pravoto,
koja ottamu mora da mu bide prepu{tena na na~eloto na celishodnosta,
i negovoto tvrdewe deka bez na~eloto na pravnata sigurnost
sodr`inata na pravoto bi bila prepu{tena na haosot na razli~nite,
vo najgolem slu~aj strana~ki gledi{ta za toa {to nalaga celishodnosta.
Toj vsu{nost pretpostavuva deka sekoj praven poredok nezavisno
od toa vrz kakva moralna celishodnost se zasnova, mora da obezbedi
pravna sigurnost. A zaradi toa i vo taa mera, nezavisno od toa dali e
1645
Dr`avnata prisilba za svoj objekt go ima ostvaruvaweto na pravoto,
a socijalnata prisilba, ostvaruvaweto na moralot. Pravoto e zbir na
prisilni normi koi va`at vo edna dr`ava. Edinstveno dr`avata poseduva
monopol na prisilba. Prisilbata koja taa ja razdvi`uva pretstavuva apoluten
kriterium na pravoto, pravno pravilo bez pravna prisilba e protivre~nost:
ogan koj ne gori, svetlost koja ne sjae. Dali taa prisilba }e ja sprovede
sudija (gra|anski ili krivi~en) ili upravnata vlast, potpolno e seedno. Site
normi koi se ostvaruvaat na ovoj na~in se pravo, a site drugi, duri i ako vo
`ivotot navistina bez prekr{uvawe se po~ituvaat, ne se nikakvo pravo,
pravo stanuvaat duri toga{ koga }e im se pridru`i nadvore{niot moment na
dr`avna prisilba. Jering, R, Ciq u pravu, str. 112, 146 i 147.
1646
^avo{ki, K, op. cit, str. 72-73.
876

samo formalna ili ne e, idejata na pravnata sigurnost, ne samo da
mo`e, tuku mora da odreduva barem del od sodr`inata na pravoto. 1647
Genezata na negovite stavovi, vsu{nost, se dvi`i od negovoto
po~etno tvrdewe spored koe "pravdata, celishodnosta i sigurnosta na
pravoto zaedni~ki vladeat so pravoto vo site negovi vidovi, iako me|u
sebe mo`at da dojdat vo ostra protivre~nost. Vo razli~ni periodi
mo`e da postoi sklonost re{ava~kiot akcent da se stavi vrz eden ili
drug princip. Taka policiskata dr`ava za ednistveno vladeea~ki nastojuvala
da go napravi principot na celishodnosta i bez dvoumewe vo
vrhovnite odlu}i na svoeto kabinetsko pravosudstvo gi ostavala na
strana pravdata i pravnata sigurnost. Taka vo periodot na prirodnoto
pravo se prave{e obid od formalniot princip na pravdata da se izvle-
~e celokupnata pravna sodr`ina, a istovremeno da se izvede i nejzinoto
va`ewe. Taka izminatiot period na pravniot pozitivizam so
ednostavnosta koja be{e kobna, se gleda{e samo pozitivnosta na pravoto
i pravnata sigurnost i se dojde do toa planskoto ispituvawe na
celishodnosta, pa duri i na pravednosta na propi{anoto pravo dolgo
vreme da bide zapreno, a pravnata filozofija i pravnata politika so
decenii re~isi bea zamol~eni." 1648 Ottamu, Radbruh najprvin zaklu~uva
deka protivre~nostite me|u pravdata, sigurnosta i celishodnosta ne
mo`at da se razre{at. 1649 Toj me|utoa, vedna{ potoa, prioritetot sepak
í go otstapuva na sigurnosta. Argumentot za toa go nao|a vo va`eweto
na pozitivnoto pravo. Pozitivnoto pravo se zasnova vrz sigurnosta
za{to "treba da zasnova mir vo deluvaweto na borbi na razni mislewa,
za vreme na sudir na filozofski gledi{ta (Anselm Foerbah). Pravda-
1647
^avo{ki, K, op. cit, str. 73.
1648
Radbruh, G. op. cit. str. 100.
1649
Spored liberalizmot pravdata poteknuva od prirodnoto pravo i
kako posebna vrednost mu se sprotivstavuva na celishodnosta. A so ogled na
toa {to sigurnosta kako svoeviden celishoden element se pomestuva kako element
na pravoto, kako edno od dopolnitelnite pra{awa se pojavuva potrebata
od objasnuvawe na relacija pravda - sigurnost. Vo taa smisla spored Radbruh,
"Pravdata i celishodnosta postavuvaat sprotivstaveni barawa. Pravdata e
ednakvost, a ednakvosta bara op{tost na pravniot poredok. Pravdata vo izvesna
smisla voop{tuva. Me|utoa, ednakvosta ne e dadena vo stvarnosta, ednakvosta
sekoga{ e samo apstrakcija na dadenata neednakvost od odredena to~ka
na gledawe. Od gledi{te na celishodnosta pak, sekoja neednakvost ostanuva
su{tinska: celishodnosta mora kolku {to toa e mo`no da se individualizira.
Taka, pravdata i celishodnosta doa|aat vo me|usebna protivre~nost. Toa, na
primer, stanuva o~igledno vo borbata me|u upravata i upravnoto sudstvo, vo
borbata me|u streme`ot kon pravda i streme`ot za celishodnost vo krivi~noto
pravo, a na drugo podra~je vo protivre~nosta me|u pedago{kite i disciplinskite
barawa kaj sekoe vospituvawe na masata. Toj odnos na napnatost,
me|utoa ne mo`e da se otstrani. Ibid, str. 96.
877

ta e vtora golema zada~a na pravoto, no prvi~na e pravnata sigurnost,
mir, red. Vakvoto stojali{te e vo soglasnost so izrekata na Gete: "Podobro
e da ti storat nepravda, odo{to svetot da bide vo nered," koja se
sveduva na izrekata: "Neka bide vospostaven red makar pradata da e pogazena."
1650 Me|utoa, dodava Radbruh, toa ne smee da ostane posleden
zbor na filozofijata vo vrska so pra{aweto na va`eweto na pravoto.
Prika`ano e samo toa deka i pravnata sigurnost pretstavuva edna
vrednost i deka pravnata sigurnost koja ja dava pozitivnoto pravo
mo`e da go opravda i va`eweto na nepravednoto i necelishodnoto. Ne
e prika`ano bezuslovnoto prvenstvo na baraweto za pravna sigurnost
koe sekoe pozitivno pravo go ispolnuva pred barawata za pravda i
celishodnosta koi toa mo`ebi gi ostava neispolneti. Trite vidovi
idei na pravoto imaat podednakva vrednost i vo slu~aj na spor,
odlukata mo`e da ja donese samo poedine~nata sovest. Celosnoto
va`ewe na seto pozitivno pravo zna~i ne mo`e da posvedo~i vo odnos
na sekoj poedinec. Poedine~nata sovest mo`e i treba vo najgolem broj
slu~ai da se dvoumi me|u prekr{uvaweto na pozitivnoto pravo odo{to
pri `rtvuvaweto na sopstvenoto pravno uveruvawe. Me|utoa, mo`e da
postojat i "sramni zakoni" na koi sovesta }e im ja otka`e poslu{nosta.
1651 Sepak, {to se odnesuva do sudijata, dol`nost na sudskoto zvawe
1650
Ibid, str. 109.
1651
"Nekoja naredba, na koja duri i ne í e svojstvena voljata ednakvite
da gi tretira ednakvo, a neednakvite neednakvo, mo`e da bide pozitivno va`e-
~ka, mo`e da bide celishodna, zgora na toa i nu`na a ottamu i apsolutno zakonska,
me|utoa bi trebalo da í se uskrati imeto pravo, za{to pravo e samo ona
{to barem e naso~eno kon toa da í slu`i na pravdata" Radbruh, G. op. cit. str.
384. "Spored Radbruh, pravo vo polna smisla e samo ona {to kako vnatre{na
sodr`ina i cel ja ima pravdata, koja e eden od trite su{testveni konstitutivni
dela na svrhata na pravoto, pokraj pravnata sigurnost i celishodnosta.
"Pravoto e stvarnost ~ija smisla e da í slu`i na pravdata". Kriteriumot
dali nekoja norma e pravna ili ne e, ne se nao|a vo toa dali e obezbedena so
dr`avna prisilba, tuku vo celta {to ja ispolnuva, pa za nego "pravoto e zbir
na nalozi za zaedni~kiot `ivot na lu|eto." Pravdata e apsolutna vrednost,
smeta Radbruh, vo taa smisla {to, isto kako i sli~nite vrednosti (na primer,
vistinito, dobro, ubavo) ne se izveduvaat od nekoja druga vrednost, tuku pretstavuvaat
izvorna vrednost. So ogled na toa {to pozitivnoto "pravo" mo`e da
bide ne samo ispravno vo pogled na pravdata, tuku i nepravedno, Radbruh vo
statijata "Zakonsko nepravo i nezakonsko pravo", se obide da go re{i sudirot
me|u pravdata i pozitivnoto "zakonsko nepravo" taka {to pozitivnoto pravo
bi se primenuvalo duri i toga{ koga sodr`inski e necelishodno i nepravedno,
osven vo slu~aj koga toj stepen na nepravednost, odnosno sprotivstavuvaweto
na pravdata do tolku e nepodnoslivo {to zakonskiot propis kako "neispravno
pravo" mora da otstapi pred pravdata. Vo svoite aforizmi Radbruh
ja iznesuva istata ideja: "Ova mora dlaboko da se vtisne vo svesta na narodot i
878

e na voljata na zakonot za va`ewe da mu pribavi va`nost, dol`nost na
sudijata e svoeto li~no pravno ~uvstvo da mu go `rtvuva na avtoritativnata
pravna naredba, da pra{a samo {to e spored pravoto i nikoga{
dali toa e pravedno." 1652 Pritoa, iako samiot e ispraven pred dilemata,
dali na toj na~in sudijata ne se ograni~uva pred idnite promeni
koi ne mo`at ni da se pretpostavat, Radbruh sepak ne go napu{ta stavot
so koj se feti{izira sigurnosta. Vo taa smisla veli: "Me|utoa,
pravoto spored svojata sodr`ina kolku i da se voobli~i nepravedno, se
poka`alo deka toa sekoga{, ve}e so samoto svoe postoewe ispolnuva
edna cel, celta na pravna sigurnost. Slu`ej}i mu na zakonot bez ogled
na negovata pravednost, sudijata sepak ne mu slu`i samo na slu~ajnite
celi na samovoljata." 1653
Takviot stav kaj Radbruh dominira dodeka vo tekot na nacisti-
~koto vladeewe bazirano vrz principite: "naredbata e naredba," "zakonot
e zakon," ne sfatil deka pod maskata na pozitivnoto pravo mo`at
celosno zakonito da se vr{at najstra{ni zlostorstva. Toga{ uvidel
deka pravnata sigurnost koja e samo drug izraz za pozitivnosta na pravoto,
ne samo {to mo`e da dojde vo nezare{iv sudir so pravdata, tuku i
celosno da ja zgazi. Ottamu, ovoj sudir treba{e da se razre{i vo korist
na pravdata. 1654 Davajki í prioritet na pravdata pred pravnata sigurnost
Radbruh }e re~e: "Sudirot me|u pravdata i pravnata sigurnost
bi mo`el da se re{i na toj na~in {to pozitivnoto pravo koe |i
obezbeduva propisite i mo}ta }e ima prednost i toga{ koga sodr`inski
e nepravedno i necelishodno, osven vo slu~aj koga pozitivnite zakoni
vo tolku nepodnosliva mera í protivre~at na pravdata {to zakonot
kako "neispravno pravo," mora da otstapi pred pravdata. So drugi
zborovi, vo redovni priliki koi podrazbiraat voobi~aena nesovr{enost
na zakonot i pomala nepravda vo niv, na pravnata sigurnost i se
dava prednost vo odnos na pravdata. No, vo isklu~itelni okolnosti,
pravnicite: mo`at da postojat zakoni so takov stepen na nepravednost i op{-
ta {tetnost {to mora da im se odre~e va`eweto, dotolku pove}e, {to mora da
im se odre~e pravniot karakter." Stankovi}, V. Pravni pozitivizam..., str. 950-951.
1652
Radbruh, G. op. cit. str. 110
1653
Vo ovaa smisla natamu nesmasno veli: "Nie }e go prezreme sve{tenikot
koj go propoveda toa vo {to ne e uveren, me|utoa }e go po~ituvame sudijata
koj ne dopu{ta negovata vernost kon zakonot da go pomati sprotivstavuvaweto
na negovite pravni ~uvstva, za{to dogmata ima svoja vrednost samo
kako izraz na veruvawe, a zakonot pak, ne samo kako zapi{an izraz na pravdata,
tuku i kako garancija na pravnata sigurnost, i osobeno kako takov e daden
vo racete na sudijata. Pravedniot ~ovek vredi pove}e odo{to samo praven,
odo{to ~ovek koj mu e veren na zakonot. Me|utoa za pravnite sudii obi~no ne
se zboruva, za{to pravniot sudija, tokmu spored toa i samo spored toa ve}e e i
praveden sudija." Radbruh, G. op. cit. str. 110.
1654
Vidi: ^avo{ki, K, op. cit, str. 74.
879

koga pozitivnite zakoni se nepodnoslivo nepravedni i re~isi zlostorni~ki,
pravdata mora da bide nad pravnata sigurnost. Po vojnata za
Radbruh pravdata nema prioritet samo vo odnos na pravnata, sigurnost
tuku i vo odnos na celishodnosta, koja vo toa trojstvo na pravni vrednosti
go zazema tretoto meto.
- Spored Jering, kako {to kaj slugata ne mo`e da se razvie smislata
za red koga gospodarot realno go onevozmo`uva redot, taka ne
mo`e da se razvie ni smislata za pravoto kaj dr`avjanite ako dr`avata
so noze gi gazi zakonite koja samata gi izdala. Po~ituvaweto na pravoto
ne mo`e da napreduva dolu koga go nema gore. Na pravnoto ~uvstvo
mu e potrebno ostvaruvawe za da zajakne, toa ne mo`e da se razviva ako
realniot svet mu se potsmeva na barawata koi toa gi postavuva. 1655
...Vrz moralnata sila na nacionalnoto pravno ~uvstvo vo krajna linija
se zasnova i celokupnata sigurnost na pravoto. Ne na ustavot: kolku i
da e ve{to smislen ne e mo`no da se zamisli nitu eden koj dr`avnata
vlast fakti~ki bi ja li{il od mo`nosta da go pogazi zakonot. Ne na
zakletvite ~ija cel e obezbeduvawe na taa sigurnost: iskustvoto poka-
`uva kolku ~esto tie se kr{at. Ne na oreolot na svetosta i nepovredivosta
so koi teorijata go prekriva zakonot: tie ne i imponiraat na samovoljata.
Ona {to nejze i imponira e samo realnata sila koja se nao|a
zad zakonite, narodot koj vo pravoto go spoznal uslovot za svoeto
postoewe i ~ija povreda ja ~uvstvuva kako povreda na sebesi, narodot
za koj treba da se o~ekuva deka vo kraen slu~aj }e izleze na megdan za
svoeto pravo. Sigurnosta na pravoto sekade e sopstveno delo i zasluga
na narodot, taa e dobro koe istorijata nitu na eden narod ne mu ja podaruva,
tuku koja sekoj narod treba da ja osvoi so naporna borba, a ne
retko i so krvav akt. 1656
Isklu~ivoto vladeewe na zakonot e istozna~no so otka`uvawe
na op{testvoto od slobodnata upotreba na svoite race: toa so vrzani
race bi se predalo na krutata nu`nost, bespomo{no stoej}i pred site
`ivotni situacii i barawa {to ne bi bile predvideni vo zakonot ili
za koi ovoj bi se poka`al samo nedovolen. Od toa proizleguva maksima
deka dr`avnata vlast ne treba so zakon da ja ograni~uva mo`nosta za
svojata spontana samodejnost pove}e odo{to toa e neophodno: vo taa
nasoka podobro e premalku odo{to premnogu! Pogre{no e da se veruva
deka interesot na pravnata sigurnost i na politi~kata sloboda bara
{to pogolemi ograni~uvawa na dr`avnata vlast preku zakonite. Vo
osnovata na toa veruvawe se nao|a ~udna pretstava deka vlasta e zlo
protiv koe treba so seta sila da se borime. Me|utoa, taa e vsu{nost dobro
kaj koe, kako kaj sekoe dobro, samo za da ne ja spre~ime mo`nosta
od korisna upotreba morame da se pomirime i so mo`nosta od zloupotreba.
Sopiraweto na vlasta ne e edinstveniot na~in da se predupredi
880
1655
Jering, F. R. op. cit. str. 169.
1656
Ibid, str. 170 i 171.

spomnatata ospasnost, ima u{te eden so celosno ednakva funkcija: li-
~nata odgovornost. Toa be{e patot po koj trgnaa starite Rimjani. Tie
ne zazirale od toa na svoite magistrati da im dozvolat golema vlast
koja mirisa na apsolutna monarhija, me|utoa od niv barale strogo polo`uvawe
smetka po odeweto od dol`nosta.
Me|utoa, zakonot kolku i da odmeril {irok manevarski prostor
za slobodata, sekoga{ postoi mo`nost za neobi~ni situacii vo
koi dr`avnata vast e stavena pred alternativa da go `rtvuva ili zakonot
ili dobroto na op{testvoto. [to treba da se izbere? Edna poznata
gruba izreka odgovara: Fiat iustitia, pereat mundus. Toa zvu~i taka kako
svetot da postoi zaradi pravdata, dodeka vo realnosta, sekako, pravdata
postoi zaradi svetot. Koga tie dve ne{ta bi se nao|ale vo sprotivstaven
odnos, toj stav bi moral da glasi: Pereat iustitia, vivat mundus. Me-
|utoa, vsu{nost, toa ni najmalku ne e slu~aj, pa naprotiv, ottamu i dvete
ne{ta odat raka pod raka i maksimata mora da glasi: Vivat iustitia, ut
floreat mundus. 1657
Me|utoa, sosema drugo pra{awe e dali dr`avnata vlast apsolutno
i bez kakov i da e isklu~ok treba da go po~ituva postoe~kiot zakon
i jas ne se stegam najre{itelno da go negiram toa pra{awe. 1658 Taka, na
primer, koga provaluvaweto na brana, po`ar ili sli~na katastrofalna
situacija }e predizvikaat op{ta opasnost koja mo`e da se otstrani
edinstveno so zafa}awe vo privatnata sopstvenost, treba li vlasta
ovde da ja po~ituva sopstvenosta i da dozvoli elementite slobodno da
pusto{at? Prirodnoto ~uvstvo sekogo }e go rakovodi kako da se odlu-
~i, me|utoa va`no e taa odluka i nau~no da se opravda. Opravduvaweto
se nao|a vo stanovi{teto deka pravoto ne e cel na samoto sebe, tuku
samo sredstvo za taa cel. Krajnata cel na dr`avata i pravoto e vospostavuvawe
i obezbeduvawe na `ivotnite uslovi na op{testvoto: pravoto
postoi zaradi op{testvoto, a ne op{testvoto zaradi pravoto. Ottamu,
proizleguva deka, tamu kade, kako vo spomnatite slu~ai, isklu~itelni
sostojbi se takvi {to dr`avnata vlast ja postavuvaat pred alternativa
dali da go `rtvuva pravoto ili op{testvoto, taa ne samo {to
e ovlastena, tuku e i obvrzana da go `rtvuva pravoto i da go spasi op{-
testvoto. Za{to, pove}e od zakonot koj taa go kr{i se nao|a obzirot
sprema za~uvuvaweto na op{testvoto na koe site zakoni samo treba da
mu slu`at, lex summa, kako {to toa go narekuva Ciceron vo svojata poznata
izreka: salus populi summa lex esto. 1659 Vo takov konflikten slu~aj
1657 Ibid, str. 186. Vo ovaa smisla i Foerbah: "Vo ovoj karakteristi~en
izraz na pravosudstvoto o~igledno nema ni ronka dobrina, duri ni mudrost,
za{to ~ovekot ne e tuka zaradi pravi~nosta i pravosudstvoto, tuku pravosudstvoto
e sozdadeno zaradi ~ovekot. Foerbah, L. Predavanja o su{tini religije, Kultura,
Beograd, 1955, str. 134.
1658
Ibid, str. 186.
1659
Sallus populi (res publicae) suprema lex esto - Spasot na narodot (dr`-
881

kade {to e vo pra{awe sopstveniot `ivot ili zafa}awe vo tu|o pravo,
iako toa zakonot toa ne go bara od nego (pravo na nu`da), privatnoto
lice mo`e da go `rtvuva `ivotot - toa samo se `rtvuva sebesi. Dr`avnata
vlast koja bi sakala istoto toa da go stori bi napravila smrten
grev, za{to taa mora da go ostvaruva pravoto ne zaradi sebesi, tuku zaradi
op{testvoto i kako kapetan koj{to koga e vo pra{awe spasuvaweto
na brodot i posadata go frla tovarot preku ogradata, taka i dr`avnata
vlast smee i treba toa da go stori so zakonot ako toa e edinstveniot
na~in da se so~uva op{testvoto od te{kata opasnost. Dr`avnata
vlast vo toj slu~aj se koristi so pravoto na nu`da, koe e dadeno so
katastrofalnata polo`ba (vonrednata sostojba), i toa ne smee da í
bide uskrateno, isto kako i na privatnoto lice - taa ne samo {to smee
da go primeni, tuku i mora. Tie dve ne{ta, me|utoa, se usloveni: taa
toa smee da go stori tamu kade {to mora. No sepak, otvorenoto kr{ewe
na zakonot pretstavuva `alosna postapka kaj zakonodavstvoto treba
kolku {to e toa mo`no da mu go za{tedi na dr`avnata vlast. Toa taa
mo`e da go stori na na~in {to na samoto pravo na nu`da }e mu dade
zakonodavna forma, kako {to toa pomalku ili pove}e ve}e se slu~i vo
ponovite prava i dr`avni ustanovi. Odredbite koi se odnesuvaat na
toa, mo`at da se ozna~at kako sigurnosen ventil na pravoto - tie na
nesre}ite im davaat olesnuvawe i taka spre~uvaat da dojde do silna
eksplozija. 1660
- Nasproti stojali{tata na Radbruh i Jering zaslu`uva da se
istakne i kompromisniot stav na Markovi}, Spored nego najseriozniot
argument koj se iznesuva protiv pravdata navistina le`i vo toa
{to celta na pravniot poredok na prvo mesto e da vospostavi i da
odr`i red, da obezbedi sigurnost na soobra}ajot i da gi tipizira odnosite
me|u lu|eto. Zatoa nie gre{ime koga od nego barame celosno ostvaruvawe
na edna radikalna pravednost za site poedinci i vo site slu-
~ai. Koga op{testvenata pravda preku zakonot proma{i vo konkreten
slu~aj, na{eto ~uvstvo na pravednost e povredeno, za{to pritoa nie
trgnuvame od individualno gledi{te dodeka pravoto izrazuva edna kolektivna
funkcija. Koga se posmatra op{testveno, pravdata pred sî ja
interesira zaednicata. Poedincite pred nea se gubat i mu se `rtvuvaat
na edno povisoko na~elo na op{testvenata solidarnost. Vo toj presek
ako pravednosta go povi{uva svojot glas vo odbrana na individualniot
interes, zakonskata pravda zboruva kako pretstavnik na op{tiot
interes. @iveej}i vo op{testvo i u`ivaj}i gi site negovi dobra ~ovek
najposle mora da se pomiri so toa da bide izlo`en i na izvesen socijalen
rizik {to go povlekuva op{testvenoto `iveewe. Toa {to poedincite
doa|aat vo opasnost eventualno i da zagubat poradi pravniot formalizam
nagolemo }e im bide nadomesteno so ona {to preku pravoto go
avata) neka bide najgolem zakon.
1660
Jering, F. R. Ciq u pravu, str. 187.
882

dobivaat vo op{tata sigurnost. Me|utoa, kako {to pravilno istaknuva
Markovi}, takvoto izlagawe bi mo`elo celosno da se prifati koga
sudirite me|u pravoto i pravdata bi bile ne{to isklu~itelno. Nie
znaeme deka vo nivnoto razminuvawe ima i ne{to principielno i deka
me|u niv ima edno postojano latentno nesoglasuvawe, kako i istovremeno
nesoglasuvawe od vremenska i prostorna priroda. Preku niv osobeno
se sudiraat edno op{to pravilo so raznovidni konkretni situacii
i novo pravilo so staro pravilo. Na kritikata na nesigurnosta koja se
pravi protiv pravednosta pokraj toa bi mo`elo da se odgovori deka
nesigurnosta vo svojata osnova e pri~ina na oportunitetot. Ponatamu,
sigurnosta vo praktikata nikoga{ ne e celosno ostvarena ni od drugi
pri~ini. Na rezoniraweto deka sigurnosta e osnovno barawe (cel) na
pravoto mo`e da mu se sprotivstavi i tvrdeweto deka taa ne e edinstven
princip na pravniot poredok. I pravednosta pretstavuva su{testven
element na pravniot poredok bez koj ni pravnata sigurnost ne e
celosna.
Vpro~em, sosema pogre{no bi bilo da se misli deka vo edno
op{testvo }e ima pomalku red ako vo nego ima pove}e pravda, i obratno.
Za sre}a ne postoi logi~no dvojstvo na pravdata i redot. Naprotiv,
pravdata vo sebe sodr`i i red i taa ja izrazuva pravilnosta na op{testvenite
kauzalni vrzuvawa. Samo ottamu {to pri~inite i posledicite
vo `iviot svet ne se adekvatni kako vo mehani~kiot, toa ni poimot
na op{testven red ne treba da se ograni~uva na stati~niot poim stabilis
et securi. Zatoa ne treba da se zboruva za `rtvuvawe na pravdata zaradi
odr`uvawe na stati~niot red na mrtviot svet. Toj mehani~ki nevistinit
red, treba da se povle~e pred pravdata koja `ivee op{testven red.
Koga nema pravda duri toga{ nema vistinski red vo edno op{testvo
koe evoluira.
Kone~no, ako i pokraj seto izneseno vo sudirot na pravoto i
pravednoto kako op{t i poedine~en interes, na pravoto kako pretstavnik
na op{tiot interes bi mu se priznalo prvenstvo, toa nikako ne
zna~i deka nie bi trebalo da gi zatvorime o~ite pred site pa i nesakanite
posledici na formalizmot, i da se otka`eme duri i od obidot negovite
negativnosti so soodvetni sredstva da gi otstranuvame. Osobeno
ne smeeme da izgubime od vid deka logi~kiot nedostig na formuli
vo pravoto, nejzinoto doa|awe vo sudir so na~eloto na vistinska ednakvost,
ne go navreduva samo apstraktniot princip na poimot pravda,
tuku vo isto vreme pretstavuva i postojana opasnost po sekoj `iv praven
poredok koj saka da se odr`i. Sigurnosta i pravednosta ne se poimi
koi eden na drug treba da mu se sprotivstavat, a u{te pomalku se
poimi koi zaemno se isklu~uvaat. Na pravoto i dvata vo ista mera mu
se neophodni taka {to treba da pretstavuvaat sinteza na maksimum na
sigurnost i maksimum na pravednost. Ottamu, vo praktikata odnosot na
sigurnosta i pravednosta i natamu }e ostane pra{awe na ramnote`a na
smislata za mera, a od tehnikata i tehni~arite na konkretniot praven
883

sistem }e zavisi vo koja mera i dvata }e bidat ostvareni bez zaemno da
se kompromitiraat. 1661
[to se odnesuva do ovlastuvawata na sudijata vo ovaa sfera,
spored Markovi}, ekstremite se dvi`at od edan odluka na francuskiot
kasacionen sud od 1900 godina, spored koja "nikakvi obziri na pravednosta
ne go ovlastuvaat sudijata da gi preina~i dogovorite koi
strankite slobodno i polnova`no gi sklu~ile i koi za niv imaat sila
na zakon," do carskiot reskript na Konstantin i Lucinij - Placuit in
omnibus rebus praecipuam esse iustitiae aequitatisque quam stricti iuris rationem
(Vo site ne{ta podobro e da se vodi smetka za pravdata i pravednosta
odo{to za strogoto pravno na~elo). 1662 Vistinskoto re{enie, spored
nego, e priznavawe na potrebata za ispravawe i dopolnuvawe na formalnoto
pravo so eden sekoga{ sve` sok koj vo osnova e idejata na pravednost
makar podvedena i pod poimot tolkuvawe. Zo{to, {to e drugo
odo{to pravednost koga i konzervativniot Trolon, koj na pravednosta
kako "najgolema opasnost" ne i dava mesto vo primenata na pravoto, mu
postavuva dol`nost na sudijata "da se rakovodi spored faktite i da go
ubla`uva pravoto so okolnostite na slu~ajot." Ili koga golemiot pozitivist
A. Kapitan pri tolkuvaweto na zakonot prepora~uva pravni-
~kiot duh da se ubla`uva dokolku se saka vistinata da ne í se `rtvuvawa
na logikata. 1663
- Vo pogled na poslednoto sli~no e i stojali{teto na Perelman
koj veli: "Obra}aweto na pravednosta pretstavuva obra}awe kon sudijata
protiv zakonot. Zakonot glavno ne mu ostava na sudijata nekoja
golema sloboda na procenuvawe, me|utoa sudijata sekoga{ }e se trudi
da go tolkuva taka {to }e gi izbegne nepravednite posledici. Ednakov
slu~aj e i so federalniot sudija vo SAD koj treba da gi tolkuva odredbite
na amerikanskiot Ustav, kako i so sudijata na anglosaksonskiot
za kogo se smeta deka vo toa se dr`i do presedani. I navistina da ne
zaboravime deka ni zakonite ni presedanite ne se primenuvaat mehani-
~ki. Obvrzan da sudi vo site slu~ai koi spa|aat vo negova nadle`nost,
za da uspee vo toa sudijata raspolaga so ovlastuvaweto za tolkuvawe...
Pravednosta mo`e da prete`nee nad sigurnosta i `elbata da se izbegnat
nepravednite posledici mo`e sudijata da go navede da go reinterpretira
zakonot, da gi izmeni uslovite na negovata primena. Duri i
ako na sudijata mu se uskrati pravoto da sozdava zakoni, mora da mu se
ostavi ovlastuvawe za tolkuvawe. Blagodarenie na toa na koj na~in so
nego }e se poslu`i, sudijata vo izvesni slu~ai }e mo`e da se zadovoli
so voobi~aeno tolkuvawe i ispravna primena na zakonot vo soglasnost
so praviloto na pravda. Me|utoa, za da se izbegne proizvolnost vo taa
oblast, toj }e mora posebno da gi obrazlo`i odlukite koi se izdvoj-
884
1661
MarkoviÊ S, B. Pravi~nost i pravni poredak, str. 1-3.
1662
Ibid, str. 4.
1663
Ibid, str. 4-5.

uvaat od voobi~aenata sudska praktika." 1664
- Na krajot od ovie izlagawa ~inam deka e zna~ajno nakuso da se
iznese i stavot na u{te eden avtor koj {to korelira so prethodnite.
Imeno, spored Stojanovi}, fundamentalniot dlabinski sloj na pravniot
poredok vo sebe opfa}a pove}e principi 1665 koi me|usebno ne se
povrzani i ne se nao|aat vo kakov i da e harmonski odnos, tuku vo opredeleni
slu~ai vo primenaat stojat vo odnos na "zategnatost," t.e. polaritet,
za{to barawata koi proizleguvaat od opredeleni principi se
dvi`at vo sprotivna nasoka. Kaj fundamentalnite principi (pravda,
pravna sigurnost, celishodnost) sosema vo red e idejata tie da se ostvaruvaat
samo vo ramkite na mo`nosto za{to tie strukturalno se razlikuvaat
od pravnite normi, so ogled na toa {to nikoga{ ne se gotovi
naredbi, tuku samo normativni tendencii, poradi {to is~eznuva sekakva
antinomija: vrednosnite tendencii po pravilo se skalesti veli~ini.
Principite pove}e ili pomalku se ostvaruvaat i treba da se razberat
kako "komparativni stavovi." 1666
1664
Perelman, H. op. cit. str. 22 i 25.
1665
Principite pretstavuvaat optimalni normi (pravila) koi se popolnuvaat
vo razli~na mera, a pravnite normi se cvrsti pravila, koi ili se
dopolnuvaat ili ne mo`at da se dopolnuvaat. Principite se normi koi nalo-
`uvaat obvrska da se sledi edna cel. Pravilata se normi koi se sostojat od
fakti~ki sostojbi i pravni posledici taka {to pravnite posledici sekoga{
nastanuvata koga e ispolneta fakti~kata sostojba. Ibid. str. 1076. Pod pravni
principi se podrazbiraat normativni maksimi so golema voop{tenost i zna-
~itelna smelost na koi im nedostasuva precizno naveduvawe na fakti~kata
sostojba i egzatno navedeni pravni posledici koi bi bile vrzani za taa fakti~ka
sostojba. Pravniot princip ne e eksplicitna sodr`ina na pozitivnoto
pravo, tuku zna~ajna sodr`inska osnova za pravno regulirawe so golema vrednosna
sodr`ina. Pravniot princip se razlikuva od pravnata norma (pravnoto
pravilo) spored toa {to pravniot princip sodr`inski ne e podesen za neposredno
presuduvawe na konkretni slu~ai. Pravnata norma (pravnoto pravilo)
vo sebe sodr`i tendenccija vo celost da bide realizirano dodeka pravniot
princip e naso~en kon toa, vo zavisnost od okolnostite, fakti~kite i pravnite
mo`nosti, pove}e ili pomalku da se ostvari. Spored nekoi avtori (Larenz,
Esser) pravniot princip ne e pravna norma vo vistinska smisla na zborot,
tuku samo opravduva~ka pri~ina za va`ewe na pravnata norma. Ibid, str. 1079.
Ovde e zna~ajno da se istakne i toa deka, spored Stojanovi}, fundamentalni
pravnoeti~ki principi pravdata, pravnata sigurnost i celishodnosta se "tehni~ki"
pretpostavki za racionalna primena na pravoto i istovremeno pretstavuvaat
najuniverzalen eti~ki minimalna sodr`ina na pravoto. Na site
pozitivnopravni mormi koi stojat vo o~igledna sprotivnost so ovie principi
treba da im se odre~e pravnata va`nost. Ibid, str. 1080 i 1082.
1666
Postoi maksima koja se ozna~uva kako "zakon na odmeruvawe" i
koja glasi: "Dokolku e povisok stepenot na neispolnuvawe ili zapostavuvawe
885

8. NA^ELO NA SUDSKA ZA[TITA PROTIV ZLOUPOTREBITA
NA VLASTA I NADOMEST NA [TETA VO SLU^AJ NA TAKVA
ZLOUPOTREBA
Napred vidovme deka pravoto na pravna sigurnost bara da se
prezeme sî {to mo`e da im pru`i maksimalna mo`na sigurnost na gra-
|anite. Toa podrazbira i garantirawe na sudska za{tita protiv zloupotrebita
na vlasta (spre~uvawe na kr{ewe na pravata na gra|anite
vo tekot na kaznenite postapki), a koga op{testvenata za{tita od koi
bilo pri~ini zataila i nadomest na {teta (pravoto na gra|anite da
bide obezbedeno sanirawe na posledicite od pogre{na primena na
pravoto).
9. GARANTIRAWE NA SOODVETNA PRAVNA POSTAPKA
Za obezbeduvawe na ostvaruvaweto na prethodnite dve na~ela
nu`no e i garantiraweto na soodvetna pravna postapka. Garantiraweto
na soodvetna pravna postapka zna~i postoewe na procesni garancii
(due proces of law) i na razvieni pravni lekovi (remidium) za za{tita na
pravoto vo slu~aj na negova povreda.
Fakt e me|utoa, koj ovde mora da go naglasime deka i pokraj postoeweto
na navedenite na~ela, ostanuva vpe~atokot deka pravnata
dr`ava ili vladeeweto na pravoto vo formalna smisla, glavno se procenuva
od aspekt na na~inot na ostvaruvaweto na ustavnosta i zakonitosta
kako formalnopravni kategorii, a ne od gledi{te na nivnata
materijalnopravna sodr`ina. Toa ne obvrzuva da go prosledime i toj
aspekt na vladeeweto na pravoto.
II MATERIJALEN KONCEPT NA VLADEEWETO NA PRAVOTO
materijalen koncept na vladeeweto na pravoto = materijalna
ustavnost i zakonitost
Supstancionalniot (antiformalisti~ki) koncept 1667 ne podrazna
eden princip, dotolku e pozna~ajno da se ispolni drug princip." Poradi
posledicite {to vo pravoto gi ostavi pozitivizmot i neto~nosta na negovoto
tvrdewe za op{toto razdeluvawe na pravoto od moralot, denes sosema poinaku
se postavuva odnosot me|u pravoto i moralot. Dominira stavot deka pozitivnoto
pravo mora da mu soodvetstavuva na opredeleni minimalni moralni barawa
i vo sebe da sodr`i fundamentalni moralni maksimi. Me|u niv mora da
postoi korekten odnos, taka {to moralnite na~ela da go dopolnuvaat (a ne da
go organi~uvaat) pozitivnoto pravo. Stojanovi}, D. op. cit. str. 1080.
1667
Ovoj koncept poa|a od nu`nosta za ograni~uvawe i kontrola na se-
886

ira samo vladeewe na pravoto (zakonite) so odredeni formalni atributi,
tuku i vladeewe na pravoto (zakonite) potpreni vrz odredeni supstancijalni
postulati: prvo, primarno zna~ewe na ~ovekovite slobodi
i prava, i vtoro, pravda (po~ituvawe na na~eloto na prirodna pravda)
i pravednost. Ovie na~ela ja so~inuvaat vnatre{nata sodr`ina:
vrednost i cel na pravoto (zakonite) i slu`at kako kriteriumi za evaluacija
na ovoj koncept. So drugi zborovi, ustavanta implementacija
na tie postulati podrazbira i soodvetni mehanizmi, subjekti i metodi
na kontrola na nivnoto dosledno po~ituvawe i ostvaruvawe. Ottamu,
ispravno se tvrdi deka prvata etapa vo transformacija na ovoj koncept
na vladeewe na pravoto od moralen vo politi~ki idel vo pozitivnoto
pravo e ustavnoto oblikuvawe na ramkite na politi~kata vlast i,
pred sî, ustavnite garancii na fundamentalnite ~ovekovi slobodi i
prava.
Vo vremeto koga vo germanskata pravopoliti~ka literatura se
zasnovuva{e i izgraduva{e konceptot na pravnata dr`ava, vo Anglija
ve}e be{e konstituirana i izgradena doktrinata za "vladeeweto na
pravoto" (Rule or Supremacy of Law, Rule of Law). Taa teorija koja ja
formuliral Dejsi (Dicey, 1899) i denes pretstavuva kamen temelnik na
angliskiot konstitucionalizam. Spored ovaa teorija, vladeeweto na
pravoto e sprotivstaveno na sekoj sistem na vlast koj na nositeli na
javnite funkcii im ovozmo`uva vr{ewe na {iroki, arbitrerni i diskrecioni
ovlastuvawa na prisilba. So ovaa teorija, vsu{nost se postavuva
brana na sekoe samovolie na vlasta i na poltiti~kiot voluntarizam.
Vladeeweto na pravoto natamu osobeno insistira na na~eloto
na pravnata ednakvost na site subjekti pred zakonot, bez ogled na nivnata
politi~ka, imotna ili bilo koja druga polo`ba. Najposle, vladeeweto
na pravoto zna~i i pravna sigurnost, koe vo precedentnoto
pravo ima poinakva smisla vo odnos na kontinentalnoto pravo. 1668
1. PRIMARNO ZNA^EWE NA ^OVEKOVITE SLOBODI I
PRAVA
Primarnoto zna~ewe na ~ovekovite slobodi i prava zna~i neprikosnoven
karakter na ovie vrednosti i niven predegzistenten karakoja
vlast, nezavisno od nejziniot izvor i nositel, i vo osnova se potpira na
idejata za "ograni~enost na vlasta so celta na nejzinoto postoewe" (Lok), ili
idejata za "dr`avata (vlasta) kako sredstvo za postignuvawe na sre}a na
gra|anite" (Vilhelm fon Humbolt: "dr`avata kako sredstvo za pottiknuvawe
na sre}ata na gra|anite").
1668
Poop{irno: Perovi}, S. op. cit. str. 105, Tadi}, Lj. op. cit, str. 5, kako i
Monteskije, O duhu zakona, Filip Vi}nji}, Beograd, Tom I, str. 175-186.
887

kter vo odnos na dr`avnata vlast. 1669 Glavnite obele`ja na ~ovekovite
prava se: 1 0 pretstavuvaat individualno i grupno barawe za ograni~uvawe
na dr`avnata vlast, i 2 0 mo`at da se ograni~uvaat samo vo mera
koja e potrebna da se ostvarat istite takvi prava na drugite. Tie mo-
`at da se javat kako negativni prava: koga site imaat dol`nost da me
ostavat na mira (da se spre~at) vo koristeweto na moeto pravo: pravo
na govor, pravo na veroispovest i pozitivni prava: koga drugite treba
da se prisilat da mi go obezbedat koristeweto na moeto pravo. 1670
Za slobodite i pravata op{irno govorev ponapred. Ovde ostanuva
da se naglasat dve nivni su{testveni svojstva koi so pravo se
izdvojuvaat kako posebni na~ela.
1. Slobodite i pravata na ~ovekot se neograni~eni so ni{to
osven so slobodite i pravata na drugite. So ustavno garantirawe na
slobodite i pravata, vo prv red dr`avata pretstavuva praven poredok
{to gi {titi slobodite na poedinecot od dr`avnata vlast taka {to na
poedinecot mu dodeluva edno podra~je slobodno od dr`avniot pritisok
i prisilba, podra~je ~ii granici za nositelite na dr`avnata vlast
1669
[kari}, Ustavno pravo, vtora kniga, str. 81.
1670
Vo aglosaksonskata filozofija postoi razlikuvawe i na negativna
i pozitivna sloboda, za koja Alexy ja prezema slednava terminologija koja
ima smisla. Toa razlikuvawe polesno e razbirlivo ako se zeme predvid negativen
slu~aj. Spored toa razlikuvawe, liceto e neslobodno vo negativna smisla
ako i samo ako e spre~eno od drugi (prisilba), a neslobodno vo po{iroka
pozitivna smisla e ako nema sposobnosti i resursi. F. Hayak poka`a deka na
primer, alpinistot koj padnal vo puknatina na nekoja stena vo negativna smisla
e sloboden da se izvle~e od nea, za{to nikoj ne go spre~uva vo toa, dodeka
vo pozitivna smisla e sloboden, za{to toa ne mo`e da go stori. Vo soglasnost
so toa razlikuvawe site klasi~ni prava na sloboda se prava na negativna sloboda.
Se ~ini deka Alexy negativnata i pozitivnata nesloboda ja opi{uva tokmu
kako "pravna" i "ekonomska nesloboda" i so toa sekako go pogoduva sredi{niot
problem. Globalno gledano, golem del na ~ove{tvoto `ivee ekonomski
neslobodno, {to zna~i deka mu nedostasuva pristap do resursite koj bi im
ovozmo`uval bilo voop{to da se odr`at vo `ivot bilo toa da go storat na nan~in
"dostoen za ~ovekot": mnogumina nemaat pozitivna sloboda da go pravat
ona {to e nu`no za sebesi i svoite deca da gi odr`at vo `ivot. Taa nesloboda
vo ramkite na globalniot kapitalisti~ki sistem ne se sostoi edinstveno vo
toa eden del na lu|e da nema resursi, tuku deka postoe~kite resursi se nao|aat
vo racete na bogatite koi se obezbedeni vo svojata sopstvenost so krivi~noto
pravo koe moralno gledano e ednostrano i ottamu imaat pozicija na mo} od
koja mo`at da gi eksploatiraat siroma{nite dokolku tie voop{to mo`at da
u~estvuvaat vo postojnoto bogatstvo. Vsu{nost, ne se raboti za ~isto pozitivna
nesloboda, tuku, ottamu {to na siroma{nite im se spre~uva pristapot do
resursite, za me{awe na pozitivnite i negativnite slobodi. Tugendhat, E. op.
cit. str. 310-311.
888

se neprikosnoveni, osven so slobodite i pravata na drugiot.
2. Za odnosot me|u individualnite slobodi i prava i pravata na
dr`avata, pak va`i liberalnotodemokratskoto (slobodarsko) na~elo
ili na~elo deka e dozvoleno sî {to ne e zabraneto. Ova na~elo zna~i
obezbeduvawe na {to po{iroki prava i slobodi na ~ovekot ili sozdavawe
upori{ta za slobodnata sfera na deluvawe na poedincite. 1671
Liberalnodemokratsko na~elo: "Slobodno e sî {to so ustavot i
zakonot ne e zabraneto" za prv pat e formulirano vo ~l. 5 Deklaracija
za pravata na ~ovekot i gra|aninot, 1789. Toa, soglasno ustavnopravnata
teorija treba da se tolkuva vo polza na ~ovekot i gra|aninot, a
ne vo polza na dr`avnata vlast, {to zna~i:
1 0 ~ovekot, a ne dr`avnata vlast, e sloboden vo sî {to ne mu e
izre~no zabraneto so ustavot i zakonite (na gra|aninot mu e dopu{teno
sî osven ona {to so zakon mu e izre~no zabraneto),
2 0 dr`avnata vlast mora da e pravno ograni~ena, a ne ~ovekovite
slobodi i prava (na dr`avata í e zabraneto sî, osven ona {to so ustavot
i zakonite í e dopu{teno i staveno vo formalna nadle`nost). So
drugi zborovi, na gra|aninite na~elno im e dopu{teno da pravat sî
{to ne e zabraneto so Ustavot ili vrz Ustavot vtemelenite pravni
propisi. Vo pogled na dr`avnite organi (upravnite i sudski organi),
koi neposredno gi primenuvaat pravnite propisi, situacijata e obratna:
tie tela smeat da se dvi`at edinstveno vo ramkite koi so zakon se
dopu{teni i da postapuvaat vrz osnova na zakonskite ovlastuvawa.
3 0 Ustavot i zakonite mora da imaat restriktiven priod kon
dr`avnata vlast, a ekstenziven kon ~ovekovite slobodi i prava. Ottamu,
vo slu~aj na ustavna praznina ili nepreciznost na opredeleni ustavni
odredbi vo vrska so nadle`nostite na dr`avnata vlast, interpretacijata
na ustavot vo ovie dva slu~ai ustavniot sud treba da ja vr{i
1671
Ovde, vsu{nost se raboti za dve na~ela: "Prvo, dozvoleno e sî,
osven ona {to so zakon e izre~no zabraneto: zakonskata zabrana ne pretstavuva
samo nu`no ograni~uvawe na slobodata, tuku i garancija za slobodata, za-
{to nadvor od nea ne mo`at da postojat nikakvi drugi ograni~uvawa. Vtoro,
na dr`avata i na dr`avnite organi im e dozvoleno samo ona {to so ustavot i
so zakonot im e decidno propi{ano vo nadle`nost i so toa ograni~eno" Kambovski,
V. Pristup problemu uspostavljanja pravne dr`ave, Pravna dr`ava, IKSI, Beograd,
1991, str. 24. Ili, poinaku: "Podra~jeto na slobodite na poedinecot principielno
e neograni~eno, dodeka sekoe dr`avno ovlastuvawe na zadirawe vo
slobodata e principielno ograni~eno. Ova vo nikoj slu~aj ne zna~i deka se
isklu~uvaat seriozni, te{ki i dlaboki dr`avni zafati. Toa zna~i ne{to drugo:
deka dr`avnite zafati mora po svojaat priroda da bidat isklu~itelni i
kako takvi merlivi, predvidlivi, i podlo`ni na objektivna kontrola: tie se
javuvaat kako isklu~ok i taa kako presmetliv, po pretpostavka i sodr`ina
merliv i za kontrola podlo`en isklu~ok. "Petrovi}, M. op. cit. str. 34.
889

vo polza na gra|aninot, a ne vo polza na dr`avnata vlast. 1672
2. PRAVDA I PRAVEDNOST
1. Da se zboruva za vladeeweto na pravoto, zna~i da se govori za
naglasuvawe na moralnata dimenzija na pravoto, za "moralizacija na
pravoto," za voveduvawe vo pravniot poredok na osnovni pravnoeti~ki
na~ela koi gi obvrzuvaat site subjekti vo op{testvoto, vklu~itelno i
na zakonodavecot koj mora da gi po~ituva vo vr{eweto na svoite legislativni
funkcii. 1673 So drugi zborovi, pravoto mora dlaboko da se
zasnova vrz opredeleni eti~ki principi koi mora da postojat vo sekoj
praven poredok kako rezultat na civilizaciskite tekovi i razvojot na
kulturata vo sekoe op{testvo. Op{testvoto mora da se zasnova vrz
pravna dr`ava koja ne e samo sila za primena na pravoto, tuku pravo
koe vo sebe ima minimum na moral, "minimum na prirodno pravo,"
odnosno, minimum pravda i pravednost za ottamu da va`i kako za onie
so koi se vladee, taka i za onie koi vladeat. Vladeeweto na pravoto e
1672
[kari}, S. Ustavno pravo, prva kniga, str. 118.
1673
Spored pravniot pozitivizam poimot na pravoto i izvedenite poimi
va`ewe na pravoto, pravni obvrski i dol`nosti mora da se opredelat kako
precizno moralno neutralni poimi. Pravoto i moralot poimno se oddeleni.
Pravniot pozitivizam kako pozitivno go definira samo ona pravo koe e doneseno
od soodveten dr`aven organ (kriterium na negovoto donesuvawe) ili
preku va`eweto (kriterium na polnova`nost), za{to e snabdeno so dr`avna
sankcija ili so kombinacija na ovie dva kriteriumi, me|utoa vo sekoj slu~aj
so isklu~uvawe na negovata materijalna ispravnost (to~nost), t.e. negovata
pravi~nost, preku istaknuvawe na tezata deka ne postoi nikakva nu`na povrzanost
me|u pravoto i moralot, odnosno me|u pozitivnoto pravo i pravi~nosta.
Me|utoa, ako se saka pravoto da se primenuva od strana na onie na koi im
e upateno, ne treba da se stavaat vo dilema {to e pravno, a {to moralno vo nivnoto
povedenie. Ottamu, site modernii pravni poredoci se stremat kon edna
pravno politi~ka cel: da se sozdade moralno prifatliv praven poredok, pravoto
da sodr`i odreden minimum na eti~nost, "odreden minimum na prirodno
pravo," odredeni moralni i pravni principi. Ottamu, Stojanovi} zboruva za
"moralizacija na pravoto" kako dlabinski sloj na eti~ki principi koi mora
da postojat vo sekoj praven poredok, kako rezultat na civilizaciskite tekovi
i razvojot na kulturata vo edno op{testvo za toa da mo`e da ima pravna dr`ava
(~itaj za postoewe na vladeewe na pravoto) koja ne e samo "sila vo
primenata na pravoto" tuku pravo koe vo sebe ima "minimum moral" koi taa
sila samo gi podr`uva vo realizacijata i go spre~uva sindromot na "razbieni
glavi," pri {to sozdava eden praven poredok vo koj sî se razviva i kontrolira
spored merilata na pravoto. Pravoto mora da va`i kako za onie koi vladeat,
taka i za onie so koi se vladee ako sakame edno pravo koe vo celost e ispravno
i pravi~no. Stojanovi}, D. Pravno-eti~ki principi i pravna dr`ava, str. 1074-1076.
890

vladeewe na zakonot (pravna dr`ava), me|utoa na takov zakon vo koi
vladee pravdata i pravednosta. 1674
Vakviot koncept na vladeeweto na pravoto raskinuva so pravniot
pozitivizam spored koj kako pozitivnoto pravo se definira{e
samo ona pravo koe e doneseno od soodveten dr`aven organ i koe va`i
zatoa {to e snabdeno so dr`avna sankcija i od koe vo sekoj slu~aj e isklu~ena
negovata materijalna ispravnost, te. negovata pravednost. 1675
Osnovata na vakvata teza be{e tvrdeweto deka pravoto i moralot se
oddeleni, deka kaj pravoto kako "volja na vladea~kata klasa" ne se postavuva
pra{aweto na negovata eti~nost, deka nepostoi nu`na povrzanost
me|u pravoto i moralot, odnosno me|u pozitivnoto pravo i pravednosta.
Naprotiv, vladeeweto na pravoto priznava odredeni rakovodni
pravnoeti~ki na~ela kako sostavni elementi na pravoto koi so samoto
toa pretstavuvaat legitimen oblik na pravnoto mislewe. So drugi
zborovi, vladeeweto na pravoto priznava deka postojat nemoralni
zakoni, "nepravo vo zakonska forma" i nasproti toa "prirodno pravo"
ili "vistinsko pravo" kon koe treba edinstveno da se stremi sekoja
demokratsko op{testvo.
2. Po ova zaklu~no izlagawe za su{testvenoto zna~ewe na na~eloto
na pravda i pravednost vo opredeluvaweto na poimot vladeewe na
pravoto, dol`ni sme da go opredelime nivnoto zna~ewe vo napred
izlo`enata {ema za vladeeweto na pravoto. Pravdata i pravednosta
pretstavuvaat rakovodno na~elo koe treba da upravuva so podelbata na
pravata i obvrskite, so {ansite i rizicite kaj prezemaweto na site
~ove~ki dejstvija. "Ova na~elo treba konsekventno da gi utvrdi pravilata,
odredeni meri ("ednakvi" i "neednakvi" vo odredena povrzanost)
poa|aj}i nepristrasno od prednostite na empisriski utvrdenite fundamentalni
interesi na pogodenite lica. Kaj normativnoto odreduvawe
na dobrata i tovarite, rizicite i {ansite treba da se postapi
ednakvo: potrebno e konsekventno da se primenuvaat odredeni kriteriumi
(na~ela) ili da se postavuvaat i sledat (na~elo na distributivna
pravednost)." 1676
1674
"Nakratko i uprosteno ka`ano, pravnata dr`ava vo formalna smisla
zna~i vrzanost i ograni~uvawe na dr`avata, dr`avnata prisilba so pravoto,
odnosno so zakonot kako i nejzina kontrola od strana na nezavisno sudstvo,
dodeka vo materijalna smisla pravnata dr`ava se vrzuva za idejata na pravdata
i pravednosta. Stojanovi}, Z. Jugoslovenska kriminalna politika i krivi~no
zakonodavstvo kao potvrda i negacija pravne dr`ave, Pravna dr`ava, poslovna politika,
Beograd, 2001, str. 135.
1675
Spored pozitivisti~kata teorija poedinecot steknuva odredeni
idnividualni prava koi se povrzani so negovata li~nost, no koi ednovremeno
se izrazuvaat kako od dr`avata dozvoleno odnesuvawe vo interes na op{testvoto
ili na pravata na drugite.
1676
Stojanovi}, D. op. cit. str. 1082.
891

[to se odnesuva do vtoroto rakovodno na~elo od na{ata {ema
{to go opredeluva vladeewe na pravoto - na~eloto na oportunitetot,
ovde e potrebno da se istakne deka, pokraj pravdata i pravednosta, toa
e vtorata osnova za opredeluvawe na vistinskata sodr`ina na pravnite
normi. Celishodnosta vo naj{iroka smisla se sostoi vo izbor na
eden od pove}e mo`ni sredstva, taka {to }e se izbere ona koe e najpogodno.
Pritoa, kako celishodna mo`e da se odredi samo onaa konkretna
norma koja ja ostvaruva postavenata cel so najmalu tro{oci. 1677
1677
"Te{ko mo`at da se opredelat sekoga{ merodavni celi, me|utoa
mora da se raboti na odreduvawe na takvi celi koi navlegle vo politi~kiot
proces na obrazuvawe na voljata na op{testvoto opfaten so dr`avata. Za
op{tata tendencija e merodavna op{testveno-politi~kata osnovna ideologija.
Pritoa, vo ne pomala mera mora da deluva i "prirodata na lu|eto" vo
smisla na konstantnite, op{ti potrebi i celi koi vlijaat na odnosite me|u
lu|eto. Ottamu, {to kako i celite i toa e zavisno od osnovnite vrednosti (na-
~ela), pravniot poredok mora da vodi smetka za toa utvrdenite celi na op{testvoto
da ne mo`at da se ostvarat so koi bilo sredstva (ne va`i ezuitskata
maksima "Celta go opravduva sredstvoto"). Odredeni ramki za ostvaruvaweto
na celite i to~niot izbor na sredstvata se opredeleni preku fundamentalnite
na~ela. Stanuva zbor za dopolnitelni postulati naso~eni kon donositelite
na normite od koj i da e vid pri svojata dejnost po mo`nost da odredat jasni
poedine~ni celi i pozitivnite normi tolku dobro da gi odmerat {to tie }e
bidat prilagodeni na ovie celi. Neophodno e primenuva~ite na ovie normi od
site vidovi lesno da gi konstruiraat ovie posebni celi kaj primenata na
pravnite propisi i nivnoto tolkuvawe. Ibid, str. 1083 -1084.
892

KORISTENA LITERATURA
A
- Avgustin, Avrelij: Za dr`avata bo`ja (kniga I-V), Kultura,
Skopje, 1997.
... Za dr`avata bo`ja (kniga V-X), Kultura, Skopje, 2008.
- Mihail Ageev: Roman so kokain, Templum, Skopje, 2007.
- Akvinski, Toma: Suma Teologije, Globus, Zagreb, 1981.
- Anti}, B. Oliver: De contemptu iuris, Pravni `ivot, Beograd, 2002/12,
str. 211-218.
- Avramov, Smilja: Me|unarodno javno pravo, Tre}e dopunjeno izdanje,
Savremena administracija, Beograd, 1973.
- Andrassy, Juraj: Me|unarodno pravo, [kolska knjiga, Zagreb, 1984.
- Arijan, Flavije: Priru~nik Epiktetov: Kultura, Beograd, 1958.
- Aristotel: Nikomahova etika, BIGZ, Beograd, 1980.
... Retorika, Makedonska kniga, Skopje, 2002.
.. .Ustav atinski, PLATΩ, Beograd, 1997.
... Politika, Globus/Sveu~ili{na naklada, Zagreb, 1988.
- Arnaudova Violeta: Motivacija, Filozofski fakultet, Skopje,
2010.
- Arent, Hana: Ajhman vo Erusalim, Izve{taj za banalnosta na
zloto, Templum, Skopje, 2003.
- Aurelij, Marko: Za samiot sebe, Tri, Skopje, 2005.
B
- Ba~i}, Arsen: O recepciji, interpretaciji i metamorfozama principa
podjele vlasti u na{oj me|unarodnoj literaturi ustavnog prava, Na{a zakonitost,
Zagreb, 1989/7-8. str. 874-888.
... Ustav SAD i podjela vlasti, Na{a zakonitost, Zagreb, 1987, str. 748-
760.
- Ba~i}, Franjo: Op}i pogled na srednovjekovno krivi~no pravo (XI-
XIV vjek), Zbornik pravnog fakulteta u Zagrebu, Zagreb, 1988/5.
... Krivi~no pravosu|e i ustavnost i zakonitost, Na{a zakonitost, Zagreb,
1987/11-12, str. 1199-1216.
... Krivi~no pravo i Op{ta deklaracija o pravima ~oveka, Me|unarodni
pakt o gra|anskim i politi~kim pravima te Me|unarodni pakt o ekonomskim,
socijalnim i kulturnim pravima, Arhiv za pravne i dru{tvene nauke, Beograd,
1968/4, str. 529-537.
... Krivi~no pravo, op{t del, Univerzitetska pe~atnica, Sko-
893

pje, 1972.
- Basta, Danilo. Preobra`aji ideje prava, Jedan vek pravne filozofije
na Pravnom fakultetu u Beogradu (1841-1941), Hrestomatija,
Pravni fakultet, Beograd, 1991.
- Bavcon, Ljubo:Problemi i dileme na{e kriminalne politike u doba
ekonomske i socijalne krize, JRKKP, Beograd, 1984/3-4
- Beccaria, Cesare: O zlo~inima i kaznama, Logos, Split, 1984.
- Beck, Robert C: Motiovacija, Teorija i na~ela, Slap, Zagreb, 2003.
- Beltz, Walter: Bog i bogovi, Biblijska mitologija, Grafi~ki zavod
Hrvatske, 1984.
- Bennett John: Rizik i sloboda, Zlatni zmaj, Beograd, 2005.
- Biblija (sveto pismo), stariot i noviot zavet: Euroliber, Bitola,
1999.
- Blagojevi}, Slobodan: Ustavno sudstvo i ustavni sistem, NIO Univerzitetska
Rije}, Titograd, 1986.
- Bobbio, Norberto: Eseji iz teorije prava, Logos, Split, 1988.
- Bo{njak, Branko, Filipovi}, Vladimir, Kangrga, Milan, Ma`uran \or|e,
Petrovi}, Gajo, Sutli}, Vanja i Vranicki Predrag: Antologija filozofskih
tekstova sa pregledom povijesti filozofije, [kolska knjiga, Zagreb, 1954.
- Borkovi}, Ivo: Upravno pravo, Narodne novine, Zagreb, 2002.
- Borgese, Elisabeth Mann: Svetska revolucija i ljudska prava, Arhiv
za pravne i dru{tvene nauke, Beograd, 1968/4, str. 577- 609.
C
- Caca, \or|i: Slobodite i pravata na ~ovekot i gra|aninot vo
Republika Makedonija, Studentski zbor, Skopje, 1994.
- Carrs - Frisk Monica:Pravoto na sopstvenost, Directorate General
of Human Rights, Council of Europe, Strasbourg Cedex, 2001.
- Ciceron: Za krajnostite na dobroto i zloto, Vo Kikeron, filozofski
raspravi, Izdava~ki centar TRI, Skopje, 2003.
... Tuskulanski raspravi, Vo Kikeron, filozofski raspravi,
Izdava~ki centar TRI, Skopje, 2003.
... Lilije ili razgovor o prijateqstvu, Vo Ciceron, Marko Tulije,
Filozofski spisi, Matica srpska, Novi Sad, 1987.
... O starosti, Vo Ciceron, Marko Tulije, Filozofski spisi,
Matica srpska, Novi Sad, 1987.
... O du`nostima, Vo Ciceron, Marko Tulije, Filozofski spisi,
Matica srpska, Novi Sad, 1987.
... Za dol`nostite, Magor, Skopje, 2005.
... Za prezirot kon smrta, Vo Filozofski raspravi, Makedonska
knica, Kultura, Komunist i Misla, Skopje, 1983.
... Govori protiv Katilina, Vo Ciceron, Metaforum, Skopje,
1994.
... Dr`ava, PLATΩ, Beograd, 2002.
894

... Zakoni, PLATΩ, Beograd, 2002.
- Cline Eric: Armagedonske bitke, Megido i Jizrailka dolina od Bron-
~anog do Nukleanog doba, Galaksija. com.
- Crni}, Jadranko: Vladavina Ustava (Za{tita slobode i prava ~oveka i
gra|anina, Informator, Zagreb, 1994.
- Cvetkovski, Cvetan: ^ovekovi prava, Izvori, institucii i
proceduri, Prva kniga, Karitas, Skopje, 1999.
... Principot na ednakvosta i ustavot na Republika Makedonija,
Zbornik, Skopje, 1995.
... Ustavniot sud na Republika Makedonija: osnovi i predizvici
vo ostvaruvaweto na Ustavot, Zbornik vo ~est na Evgeni Dimitrov,
Praven fakultet - Skopje, Skopje, 1999, str. 351-366.
... Natamo{niot razvitok na pravniot sistem vo Republika Makedonija
vo svetlinata na primenata na Evropskata konvencija za ~ovekovite
prava i na izvr{uvaweto na odlukite na Evropskiot sud za
~ovekovi prava, Bezbednost, Skopje, 1999/1-2, str. 147-165.
- Coti}, Du{an: Dokumenti OON o pravima ~oveka i krivi~no pravosu|e,
JRKKP, Beograd, 1989/1, str. 79-93.
- Cusson, Mauricie: Za{to ka`njavati, JRKKP, Beograd, 1990/4, str.
65-77.
^
- ^avo{ki, Kosta: Partiska dr`ava kao poricanje vladavine prava, Pravna
dr`ava, Poslovna politika, Beograd, 1991, str. 113-119
- ]azim Sadikovi}: Evropsko pravo, Ljudska prava, Magistrat, Saraejvo,
2001.
- ^okrevski, Tomislav: Socijalnata osnova na fenomenot pravda
i pravo (Obid za sociolo{ko definirawe na pravdata i pravoto),
Godi{nik na Pravniot fakultet, Skopje, 1990/1991, str. 309-324.
- ^ok, Vida: Dekada Ujedinjenih nacija, Zbornik Pravnog fakulteta u
Zagrebu, Zagreb, 1985/5-6, str. 656-662.
... Svojina kao pravo ~oveka, Jugoslovenska revija za me|unarodno
pravo, Beograd, 1989/1-2, str. 38-49.
- ^ubinski, Mihajlo: Kriminalna politika (Pojam, sadr`aj i
odnos prema nauci krivi~nog prava), Izdava~ko i kwi`arsko preduze-
Êe Geca Kon, Beograd, 1937.
D
- Damjanovi~ Ouspensky, Petr: Razgovor s Vragom, Galaksija. com.
- De Zayas, Alfred, Möller, Jakob Th, i Opsahl, Torkel: Primena me-
|unarodne konvencije o gra|anskim i politi~kim pravima na osnovu Fakultativnog
protokola od strane Komiteta za ljudska prava, JRKKP, Beograd,
1989/1, str. 111-154.
895

- Del Vekio: Pravo, pravda i dr`ava, PLATΩ, Beograd, 1998.
- Didro, Deni: O poreklu i prirodi lepoga, Rad, Beograd, 1962.
- Dimitrijevi}, Vojin: Kultura i ljudska prava, Kultura i ljudska prava,
Beogradski centar za ljudska prava, Beograd, 2002, str. 9-13.
... Komitet za ljudska prava, Jugoslovenska revija za me|unarodno
pravo, Beograd, 1989/1-2, str. 63-75.
... Delatnost Komiteta za ljudska prava, JRKKP, Beograd, 1989/1,
str. 73-77.
... Univerzalna deklaracija o ljudskim pravima posle ~etrdeset godina,
Arhiv, Beograd, 1988/4, str. 603-614.
... Tortura i njeno suzbijanje, Jugoslovenska revija za me|unarodno
pravo, Beograd, 1983/1-3.
... Politi~ko krivi~no delo i ekstradicija, JRKKP, Beograd, 1968/2.
- Dimitrov, Evgeni: Dr`avata vo procesot na tranzicija vo Republika
Makedonija,Zbornik vo ~est na Evgeni Dimitrov, Praven fakultet
- Skopje, Skopje, 1999, str. 231-254.
- Donald Walsch, Neale: Razgovori sa Bogom, knjiga I, II i III, Galaksija.
com.
- Donegan, Alen: Utilitarizam i faktor neznanja, Ideje, Beograd, 1980/
2-3, str. 125-131.
- Dvorkin, Ronald: Carstvo prava, Filip Vi{ni}, Beograd, 2003.
- Durant, Vil: Pri~awa o filozofiji, `ivotu i mi{qewu velikih
filozofa (Um caruje),Narodno delo, Beograd, 1932.
\
- \akovi}, D: Njema~ki ustavni sud, Zbornik pravnog fakulteta u
Zagrebu, Zagreb, 1953/2.
... Talijanski ustavni sud, Zbornik pravnog fakulteta u Zagrebu, Zagreb,
1967/1.
... Sudovi i kontrola zakona, Na{a zakonitost, Zagreb, 1965/3.
- \or|evi}, Jovan: Kontrola ustavnosti zakona i ameri~ka demokratija,
Beograd, 1937.
... Ruzveltova reforma ustavnog suda, Arhiv za pravne i dru{tvene nauke,
Beograd, 1937/4.
- Xunov, Todor: Ustavno sudska kontrola na za{titata na me|unarodnite
dogovori vo Republika Makedonija, Zbornik, Pravni fakultet,
Skopje, 2005.
- \uri}, Mihajlo: Ideja prirodnog prava kod gr~kih sofista, Savez
udru`enja pravnika Jugoslavije, Beograd, 1958.
... Motivi Hobsove politi~ke teorije, Anali Pravnog fakulteta
u Beogradu, 1956/5.
... Istorija helenske etike, Zavod za ud`enike i natavna sredstva, Beograd,
1987.
...Uvod o Rimskoj filozofiji i njenu stoicizmu, vo Seneka, L. A, Rasp-
896

ava o bla`enom `ivotu, Grafos, Beograd, 1978.
E
- Economides, Constantin: The Relationship Between International
and Domestic Law, Science and Technique of Democracy, No. 6. Veneci Commission,
1993.
- Eliot, Mejbl: Zlo~in u suvremenom dru{tvu, Veselin Masla{a, Sarajevo,
1962.
- Epikur: Osnovne misli, Poslanica Herodotu i Poslanica Menekeju,
Kultura, Beograd, 1959.
- Etinski, Rodoljub: Pravo na pravi~no su|enje u svetlu prakse Evropskog
suda za ljudska prava, Pravi `ivot, Beograd, 2002/12, str. 437-447.
F
- Fajfri}, @eljko: Religija i smrtna kazna, Pravni `ivot, Beograd, 2002/
12, str. 63-77.
- Fiamengo, Ante: Osnovi op}e sociologije, XII izdanje, Natrodne novine,
Zagreb, 1976.
- Fira, A: Neki vidovi ustavnog sudstva kod nas i u svijetu, Jugoslovenska
revija za me|unarodno pravo, Beograd, 1964/1.
- Fojerbah, Ludvig: Predavanja o su{tini religije, Kultura, Beograd,
1955.
... Izbor iz dela, Matica Hrvatska, Zagreb, 1956.
- Foucault, Mihail: Nadzor i kazna, ra|anje zatvora, Informator, Zagreb,
1994.
- Frejzer, D`ejms D`ord` : Zlatana grana, prou~avanje magije i religije,
Ivani{evi~, Beograd.
- Fromm, Erich: Dogma o Kritu, Zagreb, 1989.
... Bit }e te kao bog, Zagreb, 1989.
- Fung Ju-Lan: Istorija kineske filozofije, Nolit, Beograd,
G
- Gams, Andrija:Biblija u svetlu dru{tvenih borbi, Beograd, 1970.
... Prava ~oveka i gra|anina u gra|anskom pravu, Arhiv za pravne i
dru{tvene nauke, Beograd, 1968/4, str. 537-546.
- Georgievski, Sa{o: Primena na me|unarodnoto pravo vo ustavniot
poredok na Republika Makedonija, Zbornik vo ~est na Evgeni
Dimitrov, Pravni faklultet Skopje, 1999, str. 481-502.
- Gidings, Entoni: Modernosat i samoidentitetot, Sopstvoto i
op{testvoto vo modernata era, Templum, Skopje, 2001.
- Godwin William:Enquiry Concerning Political Justice, Oxford, At
The Clarendon Press, 1971.
897

- Gomien, Donna:Kratok vodi~ niz Evropskata konvencija za
~ovekovi prava (Short Guide To The European Convention Of Human Rights),
Makedonska verzija, Sovet na Evropa, Strazbur, 1991.
- Gozze-Guzeti}, V: Krivi~na za{tita ~ovekove prirodne sredine u
SFRJ, JRKKP, Beograd, 1980/1.
- Grejling, Entoni Kliford, [ta je dobro, potraga za najboljim na~inom
`ivljenja, Laguna, Beograd, 2007.
- Grote, Rajner:Rule od law, Etat de droit iRechsstaat, Zbornik vo
~est na Evgeni Dimitrov, Praven fakultet - Skopje, Skopje, 1999, str.
103-134.
- Gurvitch, Georges: Sociologija, Naprijed, prvi i drugi svezak, Zagreb,
1966.
- Gur|i}, Voislav: Za{tita na li~nata sloboda vo jugoslovenskata
krivi~na postapka, Slobodite i pravata na ~ovekot i gra|aninot
vo Republika Makedonija, Skopje, 1996, str. 183-195.
898
H
- Habermas, Jurgen: Problemi legitimacije u kasnom kapitalizmu, Naprijed,
Zagreb, 1982.
- Haksli, Oldus: Ve~na filozofija. Philozophia perennis, Metaphysica,
Beograd, 2003.
- Hamidullah Muhammed: Uvod u islam, Sarajevo, 1989.
- Harison, Ros: Demokratija, Clio, Beograd, 2004.
- Hart, Herbert: Ogledi iz filozofije prava, PLATΩ, Beograd, 2003.
- Hegel: Osnovne crte filozofije prava, Veselin Masla{a, Sarajevo,
1964.
- Held, David: Modeli demokratije, [kolska kniga, Zagreb, 1990.
- Hesiod: Dela i dni, Kultura, Skopje, 1996
- Hjum, Dejvid. Rasprava o ljusdskoj prirodi, Veselin Masla{a, Sarajevo,
1983.
- Hrn~evi}, J: Ustavnost i zakonitost, Arhiv za pravne i dru{tvene nauke,
Beograd, 1962/3-4.
- Hobz, Tomas: Levijatan ili materija, oblik i vlast dr`ave crkvene i
gra|anske, Kultura, Beograd, 1961.
I
- Ibrahimpa{i}, Besim: Ekstradicija i pravo azila, Godi{nik pravnog fakulteta
u Sarajevu, Sarajevo, 1961, str. 81-85
- Ignatieff, M. A Just Measure of Pain: The Penitentiary in the Industrial
Revolution, Macmillan, London, 1978.
- Institoris, Heinrich & Sprenger Jacob: Malleus Maleficarum (Malj
koji ubija vje{tice), Galaksija. com.
- I{ej Mi{elin: ^ovekovi prava, Zbornik na osnovni politi-

~ki esei, govori i dokumenti od biblijata do denes, Knigoizdatelstvo
MI-AN, 2002.
J
- James, William: Raznolikosti Religioznog Iskustva, Studija Ljudske
prirode, Napried, Zagreb, 1990.
- Jan~a, Dejan: Za{tita ljudskih prava u okviru Evropskog saveta, Jugoslovenska
revija za me|unarodno pravo, Beograd, 1989/1-2, str. 76-89.
- Janji} - Komar, Marina: Sloboda savesti, Pravni `ivot, Beograd,
2002/9.
- Jevti}, Du{an: Sudska prihopatologija, Medicinska knjiga, Beograd-
Zagreb, 1966.
- Jering, Rudolf: Ciq u pravu, JP Slu`beni list, Beograd,
CID, Podgorica i Izdava~ka kwi`arnica Zorana Strojanovi¢a, Sremski
Karlovci, 1998.
- Jeroti}, V: O potrebama i zloupotrebama ljudske psihe, Ideje, Beograd,
mart-april, MCMLXXI.
- Jovi~i}, Miodrag: Svojstva savrmenog ustava, Na{a zakonitost, Zagreb,
1987/6, str. 703-712.
... Ombudsman - za{titnik zakonitosti i prava gra|anina u skandinavskim
i drugim zemjama, Arhiv za pravne i dru{tvene nauke, Beograd, 1968/4,
str. 565-577.
- Josifovi~ - Petra`icki, Lav: Teorija prava i morala, JP
Slu`beni list, Beograd, CID, Podgorica i Izdava~ka kwi`arnica
Zorana Strojanovi¢a, Sremski Karlovci - Novi Sad, 1999.
- Jung, Karl Gustav: Odgovor na Jov, \ur|a, Skopje, 2007.
- Jurkovi}, J: Sudska kontrola ustavnosti zakona, Arhiv za pravne i
dru{tvene nauke, Beograd, 1930/3.
K
- Kalajxiev, Gordan: Slobodata i bezbednosta na li~nosta pod
Evropskata konvencija za pravata na ~ovekot, Revija za kriminologija
i kazneno pravo, Skopje, 1996/1-2, str. 94-120.
... Pravata na odbrana pod Evropskata konvencija za pravata na
~ovekot i kompatibilnosta na doma{noto pravo, Slobodite i pravata
na ~ovekot i gra|aninot vo Republika Makedonija, Skopje, 1996, str.
219-231.
- Kami Alber: ^uma, Makedonska kniga, Skopje, 197o.
- Kant, Imanuel: Zasnivanje metafizike morala, Dereta, Beograd,
2004.
... Metafizika morala, Izdava~ka kwi`arnica Zorana Stojanovi¢a,
Sremski Karlovci, Novi Sad, 1993.
... Kritika prakti~nog uma, PLATΩ, Beograd, 2004.
899

... Vaspitavawe dece, Sr\an Javorina, Beograd, 2002.
-Kambovski, Vlado: Na~eloto na zkonitost: legalitet, legimitet,
pravda, Zbornik, Skopje, 1995, str. 203-242.
- Kasaciono pravo vo vrska so ~lenot 10 od Evropskata konvencija
za ~ovekovi prava, ^etirieset godini kasaciono pravo 1959-1999,
Direktorat za ~ovekovi prava, Strazbur, 1999.
... Filozofija na pravoto, Makedonska akademija na naukite i
umetnostite, Skopje, 2010.
- Kapra, Fritjof:Tao na fizikata, Tabernakul. Skopje, 1999.
- Kilkelly, Ursula:Pravoto na po~ituvawe na privatnosta i semejniot
`ivot, Directorate General of Human Rights, Council of Europe, Strasbourg
Cedex, 2001.
- Kelzen, Hans: Glavni problemi teorije dr`avnog prava, JP
Slu`beni list SRJ, Beograd i CID Podgorica, 2001.
... Op{ta teorija prava i dr`ave, Arhiv za pravne i dru{tvene nauke, Beograd,
1951.
... O granicama izme|u pravni~ke i spociolo{ke metode, Geca Kon,
Beograd, 1927.
- Knjiga o Enohu, Galaksija. com.
- Kolakovi}, Juraj: Historija novovjekovnih politi~kih teorija (od XV
stojle}a do 1948), Zrinski, Zagreb, 1976.
- Kolakovski, Le{ek: Bog nam nije ni{ta du`an, PLATΩ, Beograd,
1998.
... Mini predavawa o maksi stvarima,PLATΩ, Beograd, 2001.
... Ako Bog ne postoi..., Tabernakul, Skopje, 2000.
- Kosidovski, Zenon: Biblijske legende, Srpska kwi`evna zadruga,
Beograd, 1977.
- Konfu~ije: Kultura, Skopje, 1994.
- Korn. R. and McCorkle, L: Criminology and Penology, New York -
London , 1964.
- Ko`ev, Aleksandar: Fenomenologija prava, Nolit, Beograd, 1984.
- Ko{tunica, Vojislav: Ustavnopravni razvoj u Jugoslaviji izme|u dva
rata i pravna dr`ava, Pravna dr`ava, IKSI, Beograd, 1991.
- Krapac, Davor: Vladeeweto na pravoto, prava na ~ovekot i
efikasnosta na kriminalnata politika, Makedonska revija za kazenno
pravo i kriminologija, Skopje, 1994/2, str. 300-314.
... Me|unarona krivi~nopravna pomo}, Informator, Zagreb, 1987.
... Osnovi prava ~oveka i gra|anina i na~ela krivi~nog postupka,
Zbornik Pravnog fakulteta u Zagrebu, Zagreb, 1989/5-6.
... Op{ta deklaracija i socijalna prava,Jugoslovenska revija za me|unarodno
pravo, Beograd, 1989/1-2, str. 23-37.
- Krbek, Ivo: Ustavno sudovanje, Izdava~ki zavod jugoslovenske
Akademije znanosti i umetnosti, Zagreb, 1960.
- Kuli}, Dimitrije: Ustavno sudstvo u svetu, Prosveta, Ni{, 1969.
... Ustavni sudovi, Arhiv za pravne i dru{tvene nauke, Beograd, 1962/
900

3-4.
- Kur'an ^asni: Stvarnost, Zagreb, 1969.
L
- Lajbnic, Gotfrid-Vilhelm:Teodikeja, PLATΩ, Beograd, 1993.
... Rasprava za metafizikata, Magor, Skopje, 2002.
... Ispovest filozofa, Bonart, Nova Pazova, 2002.
- Lao Ce: Tao Te \ing, Knjiga smisla i `ivota, Babun, Beograd, 2005.
...Knjiga o Daou i Deu,PLATΩ, Beograd, 2003.
- Lask, Emil: Filozofija prava i kra}i spisi, Izdava~ka knji`arnica Zorana
Stojanovi}a, Sremski Karlovci - Novi Sad, CIID, Tritograd, 1991.
- Lazarevi}, Adam: O zloupotrebi prava i njenom pojmu, Arhiv za
pravne i dru{tvene nauke, Beograd, 1960/1-2.
- Lazarevi}, Ljubi{a: Osnovni pravci budu}eg razvoja jugoslovenskog
materijalnog kaznenog zakonodavstva, JRKKP, Beograd, 1989/4.
... Jugoslovenska kriminalna politika u oblasti represije, JRKKP, Beograd,
1986/1-2, str. 31-64.
... Jugoslovenska kriminalna politika i njena nau~na zasnovanost,
JRKKP, Beograd, 1988/1.
- Lazin, \or|e: Me|unarodni ugovori o ljudskim pravima i jugoslovensko
zakonodavstvo, JRKKP, Beograd, 1989, str. 95-110.
- Lobaczewski Andrew: Politi~ka ponerologija, Nau~na studija o prirodi
zla prilago|enog za politi~ke svrhe, Galaksija. com.
- Lok, \on: Ogled o ljudskom razumu, Kultura, Beograd, 1969.
- Locke Don: Za{to su utilitaristi ubili pretsednika Kenedija, Ideje,
Beograd, 1980/2-3, str. 145-148.
- Loski, Nikolaj: Bog i svetsko zlo, ZepterBook World, Beograd,
2001.
- Luki¢, Radomir: Istorija politi~kih i pravnih teorija, I
kwiga od antike do po~etka XVII veka, II izdanje, Nau~na kwiga, Beograd,
1964.
... Metodologija prava, Nau~na kwiga, Tre¢e izdawe, Beograd
1983.
... Uvod u pravo, drugo izmenjeno izdanje, Slu`beni list SRJ, Beograd,
1993.
... Sistem filozofije prava, Savremena administracija, Beograd, 1992.
... Ustavnost i zakonitost, Izdanje Saveza udru`enja pravnika Jugoslavije,
Beograd, 1966.
M
138.
- Mabot, John David: Uvod u etiku, Nolit, Beograd, 1981
... Utilitarizam i problem kazne, Ideje, Beograd, 1980/2-3, str.133-
901

- Meki, Xon: Etika, PLATΩ, Beograd, 2004.
- Makijaveli: Vladalac, Rad, Beograd, 1999.
- Makintajer, Alaster: Kratka istorija etike, PLATΩ, Beograd,
2000.
... Tragawe za vrlinom, PLATΩ, Beograd, 2006.
- Macovei, Monica:Sloboda na izrazuvawe, Directorate General of
Human Rights, Council of Europe, Strasbourg Cedex, 2001.
... Pravoto na sloboda i sigurnost na li~nosta, Directorate General of
Human Rights, Council of Europe, Strasbourg Cedex, 2001.
- MarkoviÊ, S. Bo`idar:Pravi~nost kao misao i pravno iskustvo,
vo zbornikot na Basta, Danilo. Preobra`aji ideje prava, Jedan
vek pravne filozofije na Pravnom fakultetu u Beogradu (1841-1941),
Hrestomatija, Pravni fakultet, Beograd, 1991, str. 259-269 (i Arhiv za
pravni i dru{tvene nauke, Beograd, 1937, str. 218-229).
... Pravi~nost i pravni poredak, Izdawe nastavnika fakulteta,
Poseban otisak Arhiva za pravne i dru{tvene nauke, Beograd, 1938/1-2,
str. 1-5.
... Pravi~nost kao izvor prava, vo zbornikot na Basta, Danilo.
Preobra`aji ideje prava, Jedan vek pravne filozofije na Pravnom fakultetu
u Beogradu (1841-1941), Hrestomatija, Pravni fakultet, Beograd,
1991, str. 274-282.
... Ogled o odnosima izmeÚu pojma pravde i razvitka pozitivnog
privatnog prava, Pravni fakultet u Beogradu, 1995.
- Marks, Karl: Kapital, BIGZ, Beograd, 1971.
- Materijali od Me|unarodnata konferencija po povod 40 godini
od funkcionieraweto na Ustavniot sud na Republika Makedonija,
Ustaven sud na Republika Makedonija i Evropska komisija za demokratija
preku pravoto - Venecijanska komisija na Sovetot na Evropa, Skopje,
2-5 juni 2004.
- Mead, George: The Psichology od Primitive Justice, The American
Journal of Sociologu, XXIII (1918), str. 577-602. vo Parsons, T. Teorije o
dru{tvu, Vuk Karad`i}, Beograd, 1969, str. 829-839.
- Me|uresorska rabotna grupa: (Cvetkovski,. C; Petru{evska T;
Sulejmanov, Z; Jankulovski, Z; Petkovska, L; ^avdar, K; Vakovska, B;
Kalajxiev, G; Babunkski, K; Dabovi}, J; Agelovwski, S; Dimovska, E i
Lazarevska, M.) Izve{taj za kompatibilnosta na zakonodavstvoto na
Republika Makedonija so standardite i barawata od Evropskata konvencija
za za{tita na ~ovekovite prava i na osnovnite slobodi, Skopje,
Vlada na Republika Makedonija, 1996.
- Mekintair, Alesder: Kratka istorija na etikata, Az-Buki,
Skopje, 2004.
- Mi~unovi}, Dragoljub: Temelji i budu~nost ljudskih prava, Jugoslovenska
revija za me|unarodno pravo, Beograd, 1989/1-2, str. 3-10
- Mickovi}, Dejan: Konceptot na semejstvoto vo Evropskata ko-
902

nvencija za pravata na ~ovekot, Evrodijalog, Studentski zbor, Skopje,
2003/4, str. 75-88.
- Mijanovi}, Ga{o: Doktrina "Self Restraint" u teoriji i praksi sudske
kontrole ustavnosti, Godi{njak Pravnog fakulteta u Sarajevu, Sarajevo, 1980
str. 169-188.
- Mihajlovi}-Slavinski, Zivorad: Talismanska magija, Vlastito izdanje,
Beograd, 1984.
- Mil, Stjuard, John: Utilitarizam, Kultura, Beograd, 1960.
... Za slobodata, Epoha, Skopje, 1996.
- Mili~i}, Vjekoslav: Na~elo jednakosti, pravednosti, pravi~nosti. Zbornik
Pravnog fakulteta u Zagrebu, Zagreb, 1993/6, str. 623-637.
- Milenovi}, Slobodan: Me|unarodni organi za sprovo|enje u `ivot
ljudskihprava i unutra{nja nadle`nost dr`ava, Zbornik Pravnog fakulteta u
Ni{u, Ni{, 1972/11.
... Visoki komesar Ujedinjenih nacija za ljudska prava - institucija koja
se ra|a, Arhiv za pravne i dru{tvene nauke, Beograd, 1968/4, str. 553-564.
- Milo{evi}, Miomir: Primena me|unarodnog prava u Pravnoj dr`avi,
Pravna dr`ava, Beograd, Poslovna politika, Beograd, 1991.
- Mitkov, Vladimir: Ustavot i slobodite i pravata na ~ovekot
i gra|aninot, Slobodite i pravata na ~ovekot i gra|aninot vo Republika
Makedonija, Skopje, 1996, str. 305-315.
- Mitrovi}, Dragan: Pravni oblici dr`ave, Pravni `ivot, Beograd, 1989/
6-7, str 1091-1104.
- Montaigne, de Michel: Ogledi, Veselin Masla{a, Sarajevo, 1964.
- Monteskie: O duhu zakona, Filip Vi{nji}, Tom I i II, Beograd, 1989.
- Mole Nuala and Harby Catharina:Pravoto na prai~no sudewe,
Directorate General of Human Rights, Council of Europe, Strasbourg Cedex,
2001.
- Muhi}, Ferid: Logos i hierarhija, Istorija i teorija na politi~ko-filozofskite
doktrini, Krug, Skopje, 2001.
... Filozofi ute{iteli, Prv del, Tabernakul, Skopje, 2010.
N
- Nikoli}-Ristanovi}, Vesna: Pravo na sigurnost i krivi~nopravna intervencija,
JRKKP, Beograd, 1990/3, str. 159-167.
- Ni~e, Fridrih: S one strane dobra i zla, Derata, Beograd, 2003.
... Genealogija morala, Derata, Beograd, 2003.
... Antihrist, Krodo, Skopje, 2007.
- Norman, Richard: Utilitarizam i moralni integritet. Ideje, Beograd,
1980/2-3, str. 139-144.
- Nozick, Robert: Anarhija, dr`ava i utopija, Naklada Jesenski i Turk,
Zagreb, 2003.
903

904
O
- Oatley, Keith i Jenkins, Jennifer: Razumijevanje emocija, Slap, Zagreb,
2003.
P
- Paskal, Blez: Misli, Kultura, Skopje, 1996.
...Pisma provincijalcu, PLATΩ, Beograd, 2002.
- Parsons, Talkot i dr.: Teorije o dru{tvu, Vuk Karad`i}, Beograd,
1969.
- Pavlovi}, Zoran: Neke osobenosti Afri~ke povelje o ljudskim pravima
i pravima naroda, Jugoslovenska revija za me|unarodno pravo, Beograd,
1989/1-2, str. 136-148.
- Paund, Rosko: Uvod u filozofiju prava, CID, Podgorica, 1996.
- Pav~nik, Marijan: Prilog raspravi o primeni prava, Pravni `ivot, Beograd,
1985/8-9, str. 775-796.
... Materijalna i formalna pravda (kriteriumi na pravdata i
pravoto), Zbornik vo ~est na Stevan Gaber, Praven fakultet, Skopje,
2001. str. 103-143.
- Pejn,Tomas: Prava ~oveka, Filip Vi{nji}, Beograd, 1987.
- Pejgels, Elejn: Poreklo satane, Hrumachis XI Oaza. O.T.O. Beograd,
2008.
- Pejovi}, Danilo: Francuska prosvetiteljska filozofija, Matica Hrvatska,
Zagreb, 1957.
- Pepi}, Berislav: Delo Huga Grociusa: Arhiv, Beograd, 1952/2,
str. 244-254.
- Peri}, V: Delo Huga Grociusa, Arhiv, Beograd, 1952/2
- Perovi}, Slobodan: Prirodnite prava na ~ovekot, Rakopis daden
za objavuvawe vo Delovno pravo, Skopje, 1993.
... Deklaracija kopaoni~ke {kole prirodnog prava, Pravni `ivot, 2002/9,
Beograd. str.LXX-LXXI.
- Perelman, Haim: Pravo, moral i filozofija, Nolit, Beograd, 1983.
- Petersdorff Egon: Demoni, vje{tice, spiritisti, Sve o postojanju i djelovanju
mra~nih sila, 1960.
- Petrovi}, Gajo: Engleska empiriska filozofija, Matica Hrvatska, Zagreb,
1955.
- Petrovi}, Milan: Pravna dr`ava, Ideje, Beograd, 1980/6-7, str. 31-42.
- Perin~i}, A: "Priroda stvari" u savremenoj filozofiji prava, Ideje, Beograd,
1981/6-7.
- Petru{evska, Tatjana: Evropskata konvencija za ~ovekoite
prava - izvor na pravoto na Republika Makedonija, Slobodite i pravata
na ~ovekot i gra|aninot vo Republika Makedonija, Skopje, 1996, str.
353-367.
- Platon: Dr`ava, knjiga I i II, Kultura, Beograd, 1969.

... Zakoni, BIGZ, Beograd, 1971.
... Protagora, vo Dijalozi, Kultura, Skopje, 1994.
... Evtifron, vo Dijalozi, Kultura, Skopje, 1994.
... Ion, vo Dijalozi, Kultura, Skopje, 1994.
... Odbranata Sokratova, Kultura, Skopje, 1990.
... Kriton, vo Odbranata Sokratova, Kultura, Skopje, 1990.
... Fejdon, vo Odbranata Sokratova, Kultura, Skopje, 1990.
... Gorgija, BIGOSS, Skopje, 2004.
... Timaj, \ur|a, Skopje, 2010.
... Kratil, Magor, Skopje, 2006.
... Gozba ili za qubovta, Matica makedonska, Skopje, 2003.
... Fedar ili za ubavinata, Matica makedonska, Skopje, 2003.
- Popovi}, Bo{ko: Istorija moralnosti, psihoanaliti~ko tuna~enje, Ideje,
Beograd, 1976/4-6, str. 95-118.
- Popovi}, Nenad: Ljudska prava: norme i vrednosti, Kultura i ljudska
prava, Beogradski centar za ljudska prava, Beograd, 2002, str. 17-33.
- Popovi}, Olga: Deklaracija prava ~oveka i gra|anina, vo knigata Temelji
moderne demokratie - izbor povelja i deklaracija o ljudskim pravima
(1215-1989), Nova kniga, Beograd, 1989.
- Popovska, Biljana: Istorija na pravoto, Praven fakultet
"Justinijan Prvi" i Studentski zbor, Skopje, 2004.
- Poto~njak, @eljko: Pravo na {trajk, Na{a zakonitost, Zagreb, 1989/7-
8, str. 848-864.
- Primorac, Igor: Savremena kritika utilitarizma, Ideje, Beograd, 1980/
2-3, str. 120-123.
... Prestup i kazna, Rasprave o moralnosti kazne, NIP Mladost, Beograd,
1978.
... Hobbsovo u~enje o prirodnom stanju, prirodnom pravu i prirodnom
zakonu i njegov odnos prema tradicionalnoj prirodno-pravnoj filozofiji,
Ideje, Beograd, 1969 (MCMLXXI).
... Hobsovo u~enje o prirodnom stanju, o prirodnom pravu i prirodnom
zakonu i njegov odnos prema tradicionalnoj prirodnopravnoj teoriji,
Ideje, Beograd, 1971/2, str. 167-190,
- Proevski, Jovan: Osnovni slobodi i prava na ~ovekot i gra|aninot
spored Ustavot na Republika Makedonija i mehanizmi za nivna
za{tita, Bezbednost, Skopje, 1999/1-2, 1999/3 i 1999/4 (str. 447-456).
... Za{tita na osnovnite slobodi i prava na ~ovekot i gra|aniniot
preku ustavna tu`ba, Akademik, teorija i praktika, Skopje, 2003/
5, str. 3-22.
... Ocena na ustavnosta na pravnite posledici na osudata, Akademik,
Skopje, 2003/7-8.
- Puhovski, @arko: Mogu~nost pravne dr`ave u Jugoslaviji, Pravna
dr`ava, Beograd, Poslovna politika, Beograd, 1991.
- Pusi}, Eugen: Dru{tvena regulacija (Granice znanosti i iskustva),
Globus, Zagreb, 1989.
905

Q
- Quinny, R. Klasa, dr`ava i kriminalitet, Marksizam u svetu, Beograd,
1977/11-12.
R
- Radbruh, Gustav: Fizlozofija prava, Nolit, Beograd, 1980.
... Pravni aforizmi, Arhiv, Beograd, 1978/3, str. 383-393.
- Raidy, Aisling: Zabrana na tortura, Directorate General of Human
Rights, Council of Europe, Strasbourg Cedex, 2002.
- Rajhenbah, Hans: Ra|anje nau~ne filozofije, Nolit, Beograd, 1964.
- Rasel Bertrand: Osvojuvawe na sre}ata, Makavej, Skopje, 2003.
- Rawls, John: Na~ela pravde, Na{e teme, Zagreb, 1990/6, str. 1424-
1469.
... Teorija na pravednosta, Slovo, Skopje, 2002.
- Rey, Manuel. Lopez: Dana{nji kazneni zahtevi i suvremena kriminalna
politika, Izbor, Zagreb, 1963/3
- Ritter, Joachim: Metafizika i politika, Studija o Aristotelu i Hegelu,
Informator i Fakultet politi~kih nauka, Zagreb, 1987.
- Roxin, Claus: Prilog novijem razvoju kriminalne politike, JRKKP,
Beograd, 1990/4, str. 5-12.
- Rot, Nikola: Osnovi socijalne psihologije, Zavod za izdavawe
nika i nastavna sredstva, Beograd, 1977.
- Ruso, @an @ak: Op{testveniot dogovor ili na~elata na dr`avnoto
pravo, Misla, Kultura, Na{a kniga, Komunist, Makedonska kniga,
Skopje, 1978.
S
- Seneka, Lukrie Anej: O gnevu, Rad, Beograd, 1983.
... Rasprava o bla`enom `ivotu i Odabrana pisma, Grafos, Beograd,
1978.
- Smerdel, Branko: Predsjedni~ki sistem u Sjedinjenim Ameri~kim
Dr`avama, Na{a zakonitost, Zagreb, 1987/6, str. 737-746.
- Smith, Adam: The Theory Of Moral Sentiments, Printed For A.
Miller, In The Stand And A. Kincaid And Bell In Edinburgh, 1759.
- Sofokle: Car Edip i Antigona, Rad, Beograd, 1978.
- Smith, Wilder: Za{to Bog dopu{ta zlo, Siont net, PDF Press.
- Sokol, Smiljko i Smerdel, Branko: Ustavno pravo, Informator, Zagreb,
1995.
- Spinoza, Baruh:Etika, (geometriskim redom izlo`ena i u pet delova
podeljena), BIGZ, Beograd, 1983.
- Spinoza, Baruh: Etika, Kultura, Beograd, 1959.
- Spinoza, Baruh: Etika, Izlo`ena spored geometrioski metod
906

i podelena vo pet delovi (izbor), \ur|a, Skopje, 2010.
- Srzenti}, Nikola: Principi krivi~nog zakonodavstva - osnovi za odre-
|ivanje krivi~ne represije, Godi{nik pravnog fakulteta u Sarajevu, Sarajevo,
br. XXXVI.
- Srzenti}, Stai}, Lazarevi}: Krivi~no pravo, op{ti deo, Savremena
administracija , Beograd, 1978.
- Stankovi}, Gordana i Petru{evi}, Nevena: Pravo na pravna
za{tita - paradigma na pravnata dr`ava, Slobodite i pravata na ~ovekot
i gra|aninot vo Republika Makedonija, Skopje, 1996, str. 393-402.
- Stanov~i}, Voislav: Prete}e ideje o vladavini prava; Platon, Aristotel,
Ciceron, Arhiv, Beograd, 1986/3-4. str. 563-586.
... Pravni pozitivizam, relativizam i vrednosni neutralizam": Poitove-
}ivanje legaliteta i legitimiteta, Pravni `ivot, Beograd, 1986/10
- Sterija-PopoviÊ, Jovan: Prirodno pravo, Slu`beni list SRJ,
Beograd, 1995.
- Stojanovi}, Dragan: Osnovna prava ~oveka, Ljudska prava i slobode
u ustavima evropskih dr`ava, Institut za pravna i dru{tvena istra`ivanja, Ni{,
1989.
- Stojanovi}, Dragoljub:. Pravno-eti~ki principi i pravna dr`ava, Pravni
`ivot, Beograd, 1989/6-7, str. 1073-1090.
- Stoj~evi}, Dragomir i Romac, Ante: Dicta et regulae iuris, Drugo
dopunjeno izdanje, Savremena administracija, Beograd, 1971.
- Stojanovi}, Mihajlo: Sudska kontrola ustavnosti, Savremena administracija,
Beograd. 1960.
- Stojanovi}, Zoran: Jugoslovenska kriminalna politika i krivi~no zakonodavstvo
kao potvrda i negacija pravne dr`ave, Pravna dr`ava, poslovna politika,
Beograsd, 2001, str. 133-145.
- Strauss, Leo: Prirodno pravo i istorija, PLATΩ, Beograd, 1997.
- Sulejmanov, Zoran: Kriminologija, Institut za sociolo{ki i
politi~ko-pravni istra`uvawa, Skopje, 2003.
- Svensen, Fr. H, La{. Filozofiaj zla, Geopoetica, Beograd, 2006.
- Sveto pismo staroga i novoga zavjeta: Britansko i inostrano
biblijsko dru{tvo, 1956.
[
- [ahovi}, Milan:Me|unarodno pravo i regulisanje prava ~oveka,
Arhiv za pravne i dru{tvene nauke, Beograd, 1968/4, str. 486-494.
- [ajkovi}, Radmila: Filozofija Baruha De Spinoze (predgovor) vo
Spinoza, B. Etika, BIGZ, Beograd, 1983.
- [ek, Helmut: Zavist, jedna teorija dru{tva, Algoritam, Beograd,
2008
- [kari}, Svetomir: Sporedbeno i makedonsko ustavno pravo,
Matica, Skopje, 2004.
... Ustavno pravo, prva kniga, Union Trade, Skopje, 1995.
907

1999.
... Ustavno pravo, vtora kniga, Union Trade Skopje, 1995.
... Makedonija na site kontinetni, Union Trejd, Skopje, 2000
- [openhauer, Artur: Etika, Kultura, Skopje, 1998.
... O temelju morala, Bratstvo-Jedinstvo, Novi Sad, 1990.
...O sreÊi, qubavi, filozofiji i umetnosti, Svetovi, Novi Sad,
T
- Talmud - izbor i prevod na tekstovi, istorija na Talmudot i
bele{ki od Eugen Werber , Otokar Ker{ovani, Rijeka, 1982.
- Tadi}, Ljubomir: Filozofija prava, Naprijed, Zagreb, 1983.
... Metamorfoze "pravne dr`ave", Pravna dr`ava, IKSI, Beograd, 1991.
... Ustavna norma i ustavna stvarnost,Jugoslovenska revija za me|unarodno
pravo, Beograd, 1989/1-2, str. 11-21
... Filozofske osnove pravne teorije Hansa Kelzena, Prilog kritici ~iste
teorije prava, Veselin Masla{a, Sarajevo, 1962.
... Pregled ideologije u Kelzenovoj "~istoj teoriji prava," Pregled, Sarajevo,
1960/1-2.
- Tahovi}, \. Janko: Krivi~no pravo, op{ti deo, Savremena administracija,
Beograd, 1961.
- Tinti}, Nikola: Socijalna pravda (od ideje, ideologije i teorije do prakse)
u pojedinim dr`avama i na me|unarodnoj razini, Zbornik Pravnog fakulteta
u Zagrebu, Zagreb, 1984/3-4, str. 437-472.
- Tubi}, Risto: Britanska filozofija morala, Eri~ke teorije od XVII do
konca XIX vijeka, Svjetlost, Sarajevo, 1978.
- Tugendhat, Ernest: Predavanja o etici: Naklada Jesenski i Turk, Zagreb,
2003.
- Turk, Danilo: Marginalije o 40 zasedanju potkomisije UN za spre~avanje
diskriminacije i za{titu manjina, Jugoslovenska revija za me|unarodno
pravo, Beograd, 1989/1-2, str. 123-134.
908
V
- Vilhelm, Rihard: Komentari na deloto na Lao C, Tao Te \ing,
Knjiga smisla i `ivota, Babun, Beograd, 2005.
- Viskovi}, Nikola: Pojam prava, Prilog integralnoj treoriji prava, Logos,
Split, 1981.
... Jezik Prava, Naprijed, Zagreb, 1989.
... Tuma~enje u pravu, Pravni `ivot, Beograd, 1988/7-8, str. 999-1016.
... Teze za teoriju tuma~enja u pravu, Zbornik radova Pravnog fakulteta
u Splitu, Split, 1989, str. 87-91.
- Volcer, Majkl: Podru~ja pravde, Filip Vi{nji}, Beograd, 2000.
- Volter: Filozof koji ne zna, Kultura, Beograd, 1958.

- Vots, Alan: Patot na zanot, List, Skopje, 2006.
- Vukasovi}, Vid: Uticaj razvoja nauke i tehnologije na ljudska prava
sa posebnim osvrtom na rad UN na ovom pitanju, Jugoslovenska revija za me-
|unarodno pravo, Beograd, 1989/1-2, str. 50-62.
- Vu~ini}, Neboj{a: Me|unarodno-pravni status i za{tita osnovnih ljudskih
prava i sloboda, Pravni fakultet, Podgorica, 1994.
- Vuj~i}, Vladimir: Sistem vrednosti i odgoja, [kolske novine, Zagreb,
1987.
- Vukadinovi}, Gordana: @an @ak Ruso i prirodno pravo, Visio Mund
Akademik, Novi Sad, 1993.
- Vukas, Budisav: Me|unarodna organizacija rada i za{tita prava ~oveka,
Jugoslovenska revija za me|unarodno pravo, Beograd, 1989/1-2. str.
91-122.
U
- Uspenski, Demjanovi~ Pjotr: U potrazi za ~udesnim, Metaphysica,
Beograd, 2007.
- Ustavni sud u za{titi ljudskih prava, interpretativna uloga ustavnog
suda, Zagreb, 2000.
.
Z.
- Zbornik vo ~est na Evgenij Dimitrov, Praven fakultet Skopje,
1999.
- Ze~evi}, Miodrag: Ustavno pravo gra|anina na slobodno udru`ivanje
u Jugosdlabviji s osvrtom na udru`ivanje gra|anina u svetu, Arhiv za pravne
i dru{tvene nauke, Beograd, 1968/4, str. 546-553.
- Zlatari}, Bogdan: Krivi~no pravo, Op}i deo, I svezak, (tre}e izmijenjeno
i pro{ireno izdanje), Informator, Zagreb, 1977.
... Ljudska prava i jugoslovensko krivi~no pravo, Arhiv za pravne i
dru{tvene nauke, Beograd, 1968/4, str. 507-529.
@
- @ivanovi}, Toma: Sistem sinteti~ke pravne filozofije, vo Osnovni
problemi krivi~nog prava i druge studije, NIO Slu`beni list SFRJ, Beograd,
1986, str. 285-357.
909