van je Leven

2 Interview - tekst renske prevo fotografie elsbeth struijk van bergen
3
In de
wacht
Locatie: Alexander Monro
Borstkankerziekenhuis
Tijd: 15:40 uur
Plaats: Bilthoven
“Door alle
aandacht leek
de borstkanker
opeens lichter”
Sylvia (47): “Vandaag is het feest,
want dit is mijn allerlaatste behandeling.
Na twintig chemokuren, tientallen prikken,
twee operaties, is het voorbij. Vanmorgen,
voor mijn laatste prik, heb ik taart gegeten
met mijn zoon en schoondochter in Amersfoort.
Aan de oncologen, verpleegkundigen
en ontvangstdames hier heb ik potten
snoep uitgedeeld. De behandelingen ga ik
niet missen, maar de lieve mensen hier wel.
Wat ben ik blij dat ik vorig jaar ben overgestapt
van het streekziekenhuis naar hier.
Een persoonlijk benadering vind ik erg belangrijk,
daar was in het vorige ziekenhuis
geen tijd voor. Hier is het zo anders. Toen ik
voor het eerst binnenkwam, dacht ik dat ik
in een beautysalon terecht was gekomen.
Zo mooi en ruimtelijk zag het eruit, dat kon
toch geen ziekenhuis zijn? Er is hier echte
aandacht: de ontvangstdame vangt me op,
ik kan lekker liggen in de loungestoel, artsen
begroeten me bij naam en ik kan altijd alles
vragen. Mijn behandeltraject is hetzelfde,
maar door alle persoonlijke aandacht leek
borstkanker opeens een stuk lichter. Eigenlijk
ga ik hier altijd sterker vandaan dan dat
ik aankom. Ook heb ik veel steun van andere
vrouwen gekregen. Omdat hier alleen
borstkankerpatiënten komen, zitten we
allemaal in hetzelfde schuitje. In de chemokamer
heb ik vaak bijzondere gesprekken
gevoerd met heel krachtige vrouwen.
En nu? Hopelijk kan ik mijn normale leven
weer oppakken. Door al die troep, die – daar
ga ik vanuit – mijn leven heeft gered, staat
mijn leven al anderhalf jaar stil. Te moe om
maar iets te doen. Vroeger liep ik iedere
zaterdag een halve marathon, nu was een
rondje van mijn bed naar de tafel soms al te
veel. Eerst maar naar huis om alles te laten
bezinken. Het is nog heel onwerkelijk dat
het voorbij is.”1
i
alexandermonro.nl, kanker.nl/borstkanker
kracht 31