Skólavarðan

aukið ímyndunarafl, eykur ánægju og áhugahvöt og stuðlar að
auknum lesskilningi.
Vitað er að margir einstaklingar, og skiptir þá ekki máli
hvort um börn eða fullorðna er að ræða, læra betur það efni
sem sett er fram myndrænt. Þungt lesefni eins og Íslendingasögurnar
hefur verið fært í myndasögubúning fyrir nemendur á
mið- og unglingastigi. Meira efni er hægt að finna í myndasögum
á íslensku. Þótt ekkert sé til af lestrarkennsluefni á myndasöguforminu
fyrir yngstu nemendurna sækja þeir í það efni sem
til er þótt lesmálið sé of erfitt fyrir þá. Nemendur geta skoðað
myndirnar og dregið ályktanir um atburðarás út frá þeim þó þeir
ráði ekki við að lesa þungan texta. Þannig æfist lesskilningur og
ályktunarhæfni. Sem kennari á yngsta stigi verð ég mikið vör við
vinsældir Andrésblaða og Syrpu. Myndasögur sem gagngert eru
til að þjálfa lestur yngstu barnanna eru hins vegar af skornum
skammti.
Kennarar þurfa að gera sér grein fyrir möguleikum myndasagna
í því margvíslega læsisumhverfi sem börn alast upp í, m.a.
vegna sérstöðu myndasagna hvað varðar þátttöku lesandans
í framvindu sögunnar. Sú ákveðna óvissa sem sköpuð er milli
ramma í myndasögu gefur lesandanum frelsi til að geta sér til
um söguþráðinn.
Í nútímaþjóðfélagi skiptir víðlæsi miklu máli og lestur bóka
er mikilvægur, enda eitt algengasta form lesturs. Úr bókum
kemur bættur orðaforði og aukinn lesskilningur. Þorri nemenda
lærir að lesa í skóla með hjálp bóka og mikilvægt er að allir verði
læsir. Aðgengileg og áhrifarík leið til að ná því markmiði er að
höfða til áhuga hvers og eins. Lestraráhuga þarf að vekja og
viðhalda hjá nemendum með því að halda að þeim áhugaverðu
lesefni og geta myndasögur verið ein gerðin. Hafi einstaklingur
áhuga á myndasögum ætti að nýta þann áhuga markvisst til að
kenna einstaklingnum að lesa.
Breitt úrval af lesefni eykur líkur á að nemendur finni
viðfangsefni við hæfi. Þá getur vaknað sú von að áhugi byrjandans
í lestri kvikni og að lestraráhugi verði það mikill að hann