Skólavarðan

„Það er alveg jafn
merkilegt að verða
rafvirki og lögfræðingur“
Það berast hlátrasköll í bland við vélarnið frá gömlu hjáleigunni
svokölluðu, vestan megin við Tækniskólann í Hafnarfirði,
þegar blaðamann ber að garði einn fimmtudagsmorguninn.
Þar inni eru að störfum glaðbeittir
nemendur í áfanga sem heitir því skemmtilega
nafni „Hlúð að gömlu,“ undir handleiðslu Sigríðar
Júlíu Bjarnadóttur.
Áfanginn, sem hefur staðið nemendum á starfsbraut
Tækniskólans til boða undanfarna þrjá vetur,
er hugarfóstur Sigríðar Júlíu sem hefur verið myndmenntakennari
við listnámsdeild skólans undanfarin ár.
„Ég er búin að kenna starfsbrautina í mörg ár og var orðin
þreytt á að svara endurteknum spurningum nemenda minna
um til hvers þau væru að gera hitt og þetta, eins og til dæmis að
teikna fjarvídd eða einhverjar uppstillingar,“ segir Sigríður og
hlær. „Þá fór ég að velta fyrir mér hvað ég gæti látið þau gera
sem þau sæju tilgang í.“
Hugmynd sem kviknaði í sumarfríinu
Sigríður fékk þá hugmynd eitt sumarið að hafa samband við
Góða hirðinn, nytjamarkað Sorpu, og falast þar eftir gömlum og
löskuðum húsgögnum sem ekki höfðu selst, sem hún gæti svo
látið nemendur sína gera upp, fegra eða breyta
til að beisla sköpunargáfu og ímyndunarafl
þeirra.
Til að gera langa sögu stutta gekk hugmynd
Sigríðar eftir, og undanfarna þrjá vetur hefur
verið blásið til húsgagnamarkaðar í lok hverrar
annar í anddyri Tækniskólans þar sem verk
nemendanna í áfanganum hafa verið boðin upp. „Gulrótin er
náttúrulega að þau fá að lokum pening fyrir það sem þau eru að
gera,“ segir Sigríður og brosir. „Þannig verður til metnaður hjá
þeim að vanda til verka svo að húsgögnin seljist.“ Þau húsgögn
sem ekki seljast eru send aftur til Góða hirðisins.