dördüncü EntErnasyonal’İn uluslararası komİtEsİ
DEUK-BroşürMatbaa
DEUK-BroşürMatbaa
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
<strong>dördüncü</strong> enternasyonal’in <strong>uluslararası</strong> komitesi<br />
Stalinist partiler, tüm dünyada tarihin çöplüğüne atıldı.<br />
Hayır, abartmayalım. Rus Komünist Partisi, oldukça küçülmüş de olsa varlığını<br />
sürdürüyor. O, Moskova’da, Rus milliyetçileriyle ve faşistleriyle birlikte, üzeri gamalı<br />
haçla süslenmiş bayrakların yanında Stalin’in resimlerinin bulunduğu pankartlarla<br />
gösteriler düzenliyor. “Komünist Parti”nin Çin’de iktidarda olduğu doğru. O bu<br />
ülkede, dünyadaki en büyük ikinci kapitalist ekonominin başında duruyor ve polis<br />
devleti rejimi, işçi sınıfından edinilmiş süper karların ABD’nin ve Avrupa’nın ulusötesi<br />
şirketlerine aktarılmasını garanti altına alıyor.<br />
Dördüncü Enternasyonal, böylesi uzun bir tarihsel dönemin sığ sularında ve<br />
akıntılarında başarıyla giden biricik devrimci örgüttür. O, elbette, yoğun siyasi mücadelelerden<br />
ve bölünmelerden geçti. Bu iç çatışmalar, sürekli değişen <strong>uluslararası</strong><br />
sosyo-ekonomik koşullar altında sınıf mücadelesinde yaşanan değişiklikleri ve bu<br />
değişikliklerin etkisi altında sınıfsal güçlerde (yalnızca işçi sınıfı içinde değil ama<br />
aynı zamanda orta sınıfın farklı tabakaları arasında da) yaşanan taban kaymasını<br />
yansıtıyordu.<br />
Eski ve sahte-sol akademisyenlerin mikroplu havası içinde bolca mayalanan siyasi<br />
sinikler, Dördüncü Enternasyonal içindeki bölünmelere dikkat çekmeye çok<br />
meraklı. Her yıl oy verdikleri kapitalist partilerin suçlarına sessizce boyun eğen bu<br />
insanlar, siyasetin sınıfsal dinamikleri konusunda hiçbir şey anlamıyorlar. Onlar,<br />
kişisel düzeyde, herhangi bir insanın herhangi bir yerde neden ilkesel konularda<br />
kararlı ve uzlaşmaz bir siyasal mücadeleye soyunduğunu da anlayamıyorlar.<br />
Dördüncü Enternasyonal’in kurulmasından 15 yıl sonra, Kasım 1953’te, Stalinizm<br />
yandaşı bir eğilimin ortaya çıkması, onun içinde sınıfsal yönelime, tarihsel perspektife<br />
ve siyasal stratejiye ilişkin önemli meselelerle ilgili bir bölünmeye yol açtı.<br />
Kapitalizmin savaş sonrası yeniden istikrar kazanmasının, Stalinist bürokrasinin<br />
muazzam siyasi etkisinin ve büyüyen orta sınıfın artan siyasi özgüveninin ortak<br />
basıncı, ifadesini, oportünizmin yeni bir türünün gelişmesinde buldu. Onun en<br />
tanınmış savunucusu Michel Pablo’dan hareketle Pabloculuk olarak bilinen bu yeni<br />
oportünizm, Troçki’nin Sovyet bürokrasisine ve Stalinizme ilişkin karşı-devrimci<br />
tanımlamasını reddetti. O, sosyalizmin, yüzyıllar boyunca sürecek ve bu bürokrasi<br />
ile ona bağlı Stalinist partilerin önderlik edeceği devrimler yoluyla gerçekleşeceğini<br />
öngördü. Dahası, bu oportünizm, nükleer bir dünya savaşının sosyalist devrimin<br />
zaferi için uygun koşullar yaratacağını bile iddia etti. Pablocu teori, aynı zamanda,<br />
özellikle de sömürgelerdeki ve “Üçüncü Dünya” ülkelerindeki çok sayıda burjuva<br />
ulusal ve küçük-burjuva radikal harekete, Troçki tarafından reddedilmiş olan devrimci<br />
yetenekler atfetti.<br />
Marksist kurama ve Troçkist perspektife ilişkin Pablocu revizyonun asıl içeriği, işçi<br />
sınıfının sosyalist devrimdeki merkezi rolünün inkârıydı. Dördüncü Enternasyonal’in<br />
Uluslararası Komitesi, 1953’te, James P. Cannon’ın inisiyatifiyle, siyasi mantığı ve<br />
pratiği, karşı konulmaması durumunda, devrimci bir işçi sınıfı partisi olarak<br />
Dördüncü Enternasyonal’in tasfiyesine yol açacak olan Pablocu oportünizmin etkisine<br />
karşı mücadele etmek için kuruldu.<br />
35
Change language