dördüncü EntErnasyonal’İn uluslararası komİtEsİ
DEUK-BroşürMatbaa
DEUK-BroşürMatbaa
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
<strong>dördüncü</strong> enternasyonal’in <strong>uluslararası</strong> komitesi<br />
Troçki, Hitler’in iktidara gelmesinin ardından, Almanya’daki felaketin KPD’den<br />
arda kalanlar arasında ve Üçüncü Enternasyonal içinde protestolara ve muhalefete<br />
yol açıp açmayacağını görmek için aylarca bekledi. Ama tam tersi gerçekleşti. Almanya’daki<br />
ve Enternasyonal içindeki Stalinist örgütler, Sovyet bürokrasisi<br />
tarafından dayatılmış olan siyasi çizginin doğruluğunu yeniden onayladılar.<br />
Almanya’daki akıbet, Troçki’yi, Komünist Enternasyonal’in düzeltilmesi için herhangi<br />
bir ihtimal olmadığına ikna etti. Bu nedenle, Troçki, Temmuz 1933’te,<br />
Dördüncü Enternasyonal’in kurulması yönünde açık bir çağrı yaptı. Üçüncü Enternasyonal’e<br />
ilişkin politikadaki bu köklü değişim, Troçki’nin daha ileri bir sonuca<br />
varmasına yol açtı. Eğer Komünist Enternasyonal’i reformdan geçirme olasılığı<br />
yoksa, reform perspektifi, Sovyetler Birliği Komünist Partisi için de artık geçerli<br />
değildi. Stalinist rejimin politikalarını değiştirmek, onun yıkılmasını gerektirecekti.<br />
Bununla birlikte, bu yıkma, Ekim 1917’nin ardından kurulmuş olan toplumsallaştırılmış<br />
mülkiyet ilişkilerinin değiştirilmesini değil ama savunusunu amaçlayacağı<br />
için, Troçki’nin savunduğu devrim, toplumsal değil ama siyasi<br />
karakterdeydi.<br />
1933 ile 1938 yılları arasında yaşananlar, Troçki’nin yeni yöneliminin doğruluğunu<br />
kanıtladı. Hitler’in iktidarı almasını izleyen beş yıl boyunca, Stalinist rejim, <strong>uluslararası</strong><br />
işçi hareketi içindeki en tehlikeli karşı-devrimci güç olarak ortaya çıktı.<br />
Kremlin bürokrasisinin politikalarının yol açtığı yenilgiler, hataların değil ama bilinçli<br />
politikaların ürünüydü. Stalinist rejim, toplumsal devrimin herhangi bir<br />
ülkedeki zaferinin Sovyet işçi sınıfı içindeki devrimci ateşin yeniden canlanmasına<br />
yol açabileceğinden korkuyordu.<br />
Troçki, Dördüncü Enternasyonal’in resmi kuruluşu için sistematik olarak çalışırken,<br />
başlıca iki muhalefet biçimiyle karşılaştı.<br />
Bunlardan birincisi, sınıf mücadelesinin <strong>uluslararası</strong> deneyimlerinden ve Stalinizm<br />
ile Sosyal Demokrasinin ihanetlerinden herhangi bir ilkesel sonuç çıkarmayı reddeden<br />
eğilimlerin ve bireylerin muhalefetiydi. Onlar, arada bir, Troçki’nin çözümlemelerinin<br />
şu ya da bu yanına ilgi duyduklarını ya da katıldıklarını ifade ederken,<br />
kendilerinin ya da örgütlerinin yeni bir devrimci Enternasyonal uğruna mücadele<br />
etme vaadinde bulunmayı reddettiler. Troçki’nin “merkezci” olarak tanımladığı bu<br />
eğilimler, devrim ile karşı-devrim arasında güvenli bir orta yer bulmaya çalıştılar.<br />
Onların ilkesiz manevralarının altında, baştan sona oportünist hesaplar yatıyordu.<br />
Onlar, enternasyonalist programı ve ilkelerin kendi ulusal taktiklerini etkilemesini<br />
engellemeye kararlıydılar. Ulusal oportünizmin bu türüne örnek oluşturan partiler,<br />
Almanya’daki Sosyalist İşçi Partisi (SAP), İspanya’daki Marksist Birleşik İşçi Partisi<br />
(POUM) ve Britanya’daki Bağımsız İşçi Partisi (ILP) idi. Fenner Brockway (sonradan<br />
Lord Brockway) önderliğindeki ILP, sözde Londra Bürosu’nun kurulmasında önemli<br />
bir rol oynadı.<br />
Dördüncü Enternasyonal’in kurulmasına karşı ikinci argüman, onun ilanının<br />
zamanından önce gerçekleşmiş olduğuydu. Bir enternasyonalin, yalnızca başarılı<br />
bir devrim anlamına gelen “büyük olaylar”dan doğabileceği iddia edildi. Bu<br />
33
Change language