dördüncü EntErnasyonal’İn uluslararası komİtEsİ

dördüncü enternasyonal’in uluslararası komitesi
Onlar, ABD işçi sınıfı içindeki ilerici eğilimlerin yalnızca Stalinizmin saflarında ya
da çeperinde ve “uzmanlaşmış” sendika politikacıları arasında olduğunu düşünüyor;
işçi sınıfının geri kalan kesimini ise yalnızca nükleer savaşının etkisiyle
harekete geçirilebilecek umutsuz bir edilgenlik içinde görüyorlar.
Kısacası, onların konumu, Amerikan devrimi perspektifine; genel olarak devrimci
partinin, özelinde ise Sosyalist İşçi Partisi’nin rolüne güvensizliği açığa vurmaktadır.
Cochrancılığın özellikleri
Dünya hareketinin bütün kesimlerinin kendi zorlu deneyimlerinden çok iyi bildiği
gibi, ABD’de bize yönelik baskılar, savaş sonrası uzatılmış refahtan ve gericiliğin
hızla yayılmasından çok daha büyüktür. Ama kadroları en zorlu koşullar altında
ayakta tutan etmen, hareketimizin teorik doğruluğuna olan güçlü inanç; işçi
sınıfının tarihsel misyonunu ilerletmenin canlı araçları olduğunun bilinci; insanlığın
yazgısının, şu ya da bu ölçüde, onların yaptıklarına bağlı olduğu kavrayışı; şu andaki
koşullar ne olursa olsun, tarihsel gelişmenin ana çizgisinin, insanlığın krizini
başarılı bir sosyalist devrimle çözecek olan Leninist mücadeleci partinin
yaratılmasını gerektirdiğine ilişkin sağlam inançtır.
Cochrancılık, bu özgün Troçkist dünya görüşünün yerine kötümserliğin, teorik
uydurmaların ve gazetecilere özgü spekülasyonların geçirilmesidir. SWP içindeki
mücadeleyi, 1939-40’taki küçük-burjuva muhalefetle mücadelede olduğu gibi
uzlaşmaz kılan şey budur.
Cochrancılar, bu mücadele sürecinde şu özellikleri sergilemiştir:
1) Parti geleneğine ve partinin tarihsel misyonuna saygısızlık. Cochrancılar,
Amerikan Troçkizminin 25 yıllık geleneğini karalamak, alaya almak ve onun
hakkında atıp tutmak için hiçbir fırsatı kaçırmadılar.
2) Bu, ilkeli Marksist politikaların yerine, parti içi “işleyişe” karşı ilkesiz birlikleri
geçiren bir eğilimdir. Bu yüzden, Cochrancı hizip, çelişik unsurların bir bloğundan
ibarettir. Asıl olarak New York’ta yerleşik olan bir grup, Amerikan Stalinist hareketine
bir tür “giriş” taktiğinden yanadır.
Tutuculaşmış sendikacı unsurlardan oluşan ve asıl olarak Detroit’te merkezileşmiş
olan bir diğer grup, Stalinistlere yanaşarak pek bir şey elde edilemeyeceğini
düşünüyor. Onlar, revizyonist yaklaşımlarını, yeni işçi bürokrasisinin istikrarının ve
kalıcı gücünün abartılı bir değerlendirmesi üzerine kurmaktadır.
Cochrancılığın çekimine kapılanlar arasında, bugünkü olumsuz koşulların
basıncına daha fazla karşı koyamayan ve eylemsizliğe geçişi haklı kılacak uygun
bahaneler arayan yorgun bireyler de bulunuyor.
Bu ilkesiz bloğu birarada tutan çimento, öğretiye bağlı Troçkizme yönelik düşmanlıktır.
3) Partiyi asıl alanından uzaklaştıracak bir eğilim, kitlesel üretimde yer alan, siyasi
anlamda uyanmamış işçilerin bulunduğu Amerika’da ortaya çıkacaktı.
Cochrancılar, sonuçta, SWP’nin bu işçilere yönelik olarak kullandığı geçiş talepleri
sloganları programını bir yana bırakmakta ve bu programı izleyen çoğunluğun,
8