kvalitet

Ekološke i epidemiološke osobine Colletotrichum gloeosporioides 13
4-5 cm). G. olivarum preživljava vrlo dugo u mumificiranim neotpalim plodovima.
Nove infekcije obično nastaju od ovih mumificiranih plodova naredne jeseni.
Patogen preživljava takođe i u zaraženim plodovima palim na zemljište.
Naši rezultati su slični rezultatima Zachos-a i Makris-a (1963b), koji su ustanovili
da konidije u unutrašnjosti acervula na plodovima držanim u prirodnim uslovima
(bilo u visini krune, na zemljištu ili na drugim mjestima u maslinjaku) zadržavaju
sposobnost klijanja oko 9 mjeseci, odnosno dovoljno dugo da povežu epidemiju
iz jedne sa onom iz sljedeće godine. Osim toga, prema ovim autorima, i zaraženi
listovi masline, bilo da su ostali na granama ili otpali na zemljište, predstavljaju izvor
inokuluma kojim se ostvaruju primarne infekcije naredne godine. Naime, oni
su ustanovili da acervule gljive na listovima čuvanim 11 mjeseci u prirodnim uslovima
obrazuju konidije poslije 2-3 dana držanja u uslovima povećane vlažnosti.
Smanjena vitalnost parazita u zaraženim biljnim ostacima u zemljištu je sasvim
očekivana zbog intenzivnih mikrobioloških procesa i specifičnih ekoloških
uslova, zbog čega se oni brzo razgrađuju. Dakle, radi sprečavanja prenošenja
infekcije iz jedne u drugu godinu, može se preporučiti redovno sprovođenje agrotehničkih
mjera u maslinjaku koje imaju za cilj uklanjanje i uništavanje zaraženih
biljnih organa ili njihovo zaoravanje na određenu dubinu.
Dobijeni rezultati koji se tiču mogućnosti održavanja parazita u zemljištu u
vidu micelije u periodu od godinu dana, ukazali su da ova mogućnost ne postoji i
idu u prilog potvrdi rezultata do kojih su došli Zachos-a i Makris-a (1963b).
Graniti (1956) je zaključio da vrijeme ostvarenja infekcije zavisi od klimatskih
faktora, posebno vlažnosti i temperature. Prema ovom autoru, na Siciliji
infekcije počinju kada plodovi sazru, u drugoj polovini oktobra i nastavljaju se u
jesen, postajući od mnogo manjeg značaja kada minimalna dnevna temperatura
padne ispod 10 °C. U godinama kada su kasno ljeto i rana jesen blagi i vlažni,
može doći do infekcije još uvijek zelenih plodova.
Značajne štete nastaju kada je razvoj patogena favorizovan vlažnom jeseni
i zimom, posebno kod poznih sorti. Škarica i sar. (1997) napominju da se bolest
širi pri temperaturama od 10° do 25° C, kada inkubacija traje 4-6 dana.
Prema Cabral-u (1949), u Portugaliji bolest se obično javlja nakon prvih
oktobarskih kiša, dostižući maksimum tokom ovog mjeseca i u novembru, produžavajući
se do kraja decembra ili čak u januaru mjesecu. Kako navodi isti autor,
ova gljiva parazitira uglavnom plodove u donjem dijelu krune.
Graniti (1954) je ustanovio visok stepen zaraze u maslinjacima na strmim
riječnim dolinama i na onima okrenutim sjeveru, dok je najveća šteta (do 100%
zaraženih plodova) pričinjena u maslinjacima podignutim na niskim, sjenovitim,
vlažnim terenima i na stablima sa prekomjerno debelim listovima.
U skladu sa konstatacijama Zachos-a i Makris-a (1963b), možemo zaključiti
da, poslije ostvarenih primarnih zaraza, evolucija epidemije zavisi ne samo od