Válisti 2

Tegundir þessar eru: álft, álka, fýll, heiðagæs, heiðlóa, hvítmáfur, jaðrakan, kría, langvía,
lóuþræll, óðinshani, sandlóa, spói og skúmur; 30% til 50% af 8 tegundum til viðbótar verpa
hérlendis. Þær eru: duggönd, hrossagaukur, kjói, lundi, rita, sendlingur, stelkur og æðarfugl.
Þessar upplýsingar sýna svo ekki verður um villst að Islendingar bera ríka ábyrgð á mörgum
fuglategundum öðrum en þeim sem er að finna á þessum válista.
Fyrir utan varpfugla koma nokkrar tegundir fugla hér reglulega við á ferðum sínum heimshluta á
milli vor og haust. Þetta eru: blesgæs, helsingi, margæs, rauðbrystingur, sanderla og tildra.
Island gegnir þýðingarmiklu hlutverki sem viðkomustaður þessara tegunda og sennilega skiptir
nokkurra vikna dvöl þeirra hér á landi sköpum fyrir viðkomu stofnana. Tvær tegundir til viðbótar
eru fargestir hér við land, þ.e. fjallkjói og ískjói. Taflan hér að neðan sýnir mat á stofnstærð
þessara fargesta að kjóunum undanskildum.
3. tafla. Mat á stofnstærð nokkurra fargesta
Helsingi Branta leucopsis 40.000 79
Blesgæs Anser albifrons 33.000 41
Margæs Branta bernicla 20.000 ,3 ' 73
Rauðbrystingur Calidris canutus 270.000 42
Sanderla Calidris alba 8.000 42
Tildra Arenaria interpres 100.000 42
Hlutfall Islenskra fugla af norrænum eða evrópskum stofni tegunda segir ekki alltaf alla söguna.
Mörgum fuglategundum er skipt niður í undirtegundir (deilitegundir) sem er að finna á
takmörkuðum svæðum. Þannig hefur sumum íslenskum varpfuglum verið lýst sem sérstakri
undirtegund sem hvergi er að finna nema hér á landi eða í nágrannalöndum. Sem dæmi má
nefna hrafn, jaðrakan, músarindil, skógarþröst, stelk og tjald. I hópi fargesta eru meðal annars
blesgæs, margæs og rauðbrystingur.
24