UIT EN THUIS AMICALEMENT VOTRE

medeleven en hoop. Een boodschap van solidariteit. Samen steunen wij het wetenschappelijk
onderzoek en vechten we tegen dezelfde kwaal. Het lijden kent immers geen grenzen.
Dit jaar vieren we de vijftigste verjaardag van de oprichting van de Nationale Liga. We willen
dan ook de oprichters ervan vanavond speciaal huldigen. In 1958 besloten zij de strijd aan te
binden, niet alleen met de ziekte, maar ook met haar gevolgen: het isolement, de immobiliteit,
de sociale en psychologische problemen, de financiële tegenslagen.
De pioniers zijn talrijk en het zou onvoorzichtig en nagenoeg onmogelijk zijn ze allen bij naam
te noemen. We beperken ons dan ook maar tot enkelen, tot de voortrekkers.
De Belgische Studiegroep voor Multiple Sclerose, het MS Centrum in Melsbroek en de
Nationale Belgische Liga hebben een gemeenschappelijke noemer: briljante artsen, vooruitziende
neurologen en mensen met een groot hart, met name Dr. Charles Ketelaer,
Dr. Ludo van Bogaert en de echtgenoten Dalcq. Zonder Charles Ketelaer zouden wij noch
Melsbroek, noch Overpelt, noch Fraiture kennen, zou de Nationale Belgische Liga
waarschijnlijk niet erkend zijn en zou België geen begrip zijn over de hele wereld, voor de
vooruitstrevende behandeling van MS.
Deze mensen hebben de instellingen gecreëerd en financieel gesteund. Zij hebben de publieke
opinie bewust gemaakt, kortom, de grondslag gelegd van wat ze nu zijn.
Ik breng hun families, die hier vanavond vertegenwoordigd zijn, een plechtig saluut. Zonder
hun voorouders zouden wij hier vanavond niet samen zijn.
De artsen deden een beroep op ontelbare vrijwilligers: Barones Moreau de Melen, Ridder
Seresia, de Zusters Ursulinen van Tildonk, in het bijzonder Josepha De Belser, de Algemene
Overste van de Congregatie, Colette vander Straeten, Monique De Langhe-Claeys, Christian en
Juan t' Kint de Roodenbeke en vele anderen. Inmiddels zijn er zoveel vrijwilligers bijgekomen,
dat we ze niet allemaal kunnen vernoemen. Zonder hun inzet zou de Liga beperkt zijn in haar
werk.
Ik zou ook graag mijn voorgangers danken: Baron de Bonvoisin en vooral Prinses Jean de
Merode, die zich terugtrok na 17 jaar actief voorzitterschap, en mij, nu tien jaar geleden, het
roer in handen gaf. Zij is mij achter de schermen blijven steunen met haar buitengewoon
dienstvaardige, humane en praktische ingesteldheid. Ik ben hen zeer dankbaar, vooral voor de
manier waarop zij mij leerden naar patiënten te kijken: op een menselijke manier, niet neerbuigend,
paternalistisch of medelijdend. Maar met een positieve, broederlijke blik. Een blik van
mens tot mens.
Uit de Nationale Liga ontstonden, een kwarteeuw geleden, twee gemeenschapsliga's, die zich
autonoom ontwikkelden en die, elk op hun manier, de sociale diensten in de regio verrijkten.
Onze samenwerking overschaduwt communautaire verschillen. Ik groet de beide voorzitters –
Dr. Michel Watelet en Dr. Etienne Roussel- en al hun medewerkers die zich inzetten voor de
personen met MS, een veertigtal gedreven en competente verzorgers en honderden vrijwilligers.
U krijgt hen misschien nauwelijks of nooit te zien, maar zij smeden een keten van menselijke
solidariteit. Zonder hen zou ons werk niet kunnen bestaan. Zonder hen zou dit Galaconcert geen
zin hebben.
Deze Galaconcerten hebben inderdaad één transparant doel voor ogen, met name het inzamelen
van fondsen. De opbrengst ervan wordt integraal gebruikt voor sociale, psychologische en
economische hulp aan personen met MS van het Brussels Gewest, en de beide Brabantse
IMSO 2008/2 6