Revue bimestrielle

Tweemaandelijkse uitgave
Nr. 4 juli - augutus 2006 - 26 ste Jaargang
Revue bimestrielle
Nr. 4 juillet - août 2006 - 26iéme Année
I.M.S.O. MELSBROEK
WWW. IMSO.be
UIT EN THUIS
AMICALEMENT VOTRE
Verantwoordelijke uitgever :
Editeur Responsable :
IMSO-team Uitgiftekantoor :
Vanheylenstraat 16 Bureau de distribution :
1820 Melsbroek 1820 Steenokkerzeel

INHOUDSTAFEL / SOMMAIRE
Overzicht ....................................................................................................... 3
Overleden / Nous ont quittés ....................................................................... 4
Weekend aan zee……………………………………………………………5
Reisverslag Namibie-Botswana…………………………………………….8
De Percussionaire Intrapulmonale Ventilatie ……………………………10
Haast en spoed zijn zelden goed…………………………………………...12
Dialoogvergadering 07/06/2006................................................................... 16
IMSO-Melsbroek Feestkalendar 2006 ....................................................... 20
Puzzel NL ...................................................................................................... 21
De Heilige Sint……………………………………………………………...23
Anniversaires - Verjaardagen..................................................................... 28
La Ventilation Percussionnaire Intrapulmonaire......................................30
Interview avec Luc Vleugels, chef du sevice de psychologie.....................32
Groupe “Dialogue”, réunion de 07/06/2006 .............................................. 38
Pensées et maximes.......................................................................................41
IMSO-Melsbroek Calendrier des Fêtes 2006 ............................................ 43
Relie le proverbe et son réel……………………………………………….44
Puzzle FR....................................................................................................... 45
Oplossing puzzel / Solution du puzzle ........................................................ 47
2
N° 4, 2006

OVERZICHT
Begin mei trokken drie patiëntes die anders nooit wegkunnen,
gesponsord door I.M.S.O, voor een weekendje naar zee. Alix
Peeters was erbij en vertelt
Zoals u weet, heeft ons tijdschrift een verslaggever in Namibië.
Hij vertelt ons weer enkele van zijn belevenissen. Na de hitte
van juli niet écht een afkoeling , maar toch boeiend.
Om jullie nog een beetje méér te jennen, geven wij enkele tips
om écht van chocolade te genieten .Als u nog zin hebt
natuurlijk.
Velen onder ons hebben natuurlijk altijd gedacht dat IPV
eigenlijk “ in plaats van” betekende, maar wij moeten hen uit de
droom helpen, want in Melsbroek betekent dat iets helemaal
anders. Wat? Lees en u zal het weten.
De interesse voor onze puzzel gaat in stijgende lijn, ook al
fiets je niet zomaar tussen de problemen door. van Dale moet
geregeld de oplossing brengen.
Als u iets kwijt bent, is er maar één redding. Lees in dit
nummer welke.
A.W.

Overleden
Nous ont quittés
Mevrouw Ina CORNELIS
Geboren op 20 september 1960
en overleden te Edegem op 29 juni 2006
Mevrouw Lieve FRANCX
Geboren te Duffel op 6 juli 1953
en overleden te Bonheiden op 31 juli 2006.
Madame Irène DESWAEF
Née à Roubaix le 16 mars 1924
Et décédée à Estampuis le 1 aôut 2006
4
N° 4, 2006

Een weekend aan zee!
Al een maand lang was het aftellen naar 5‐6‐7 mei, dan mochten we met twee lieve
verpleegsters Mieke en Kristine, en drie patiënten met begeleiding naar Oostduinkerke
in vakantiecentrum Ter Helme,aan de grens met Nieuwpoort
Het vertrek in Meisbroek was al een hele belevenis : de taxi Hendriks die besteld was
moest een grote en hoge zijn want het materiaal met reserverolstoel en een stalen
verpleegster moesten mee. Groot was echter onze verwondering als een hoge reisbus
aankwam (waarschijnlijk een vergissing). Een bus voor 50 passagiers waar een paar
stoelen weggehaald werden om ons vast te maken met onze rolstoel met heel wat
gemaneuvreer raakte die mastodont op de parking.
Het materiaal werd onderaan de bus in de bagageruimte geplaatst en wij werden met
de hoge zijlift omhoog gehesen en op onze plaats vastgemaakt.
Het werd een veilige rit: na 2u rijden kwamen we in Ter Helme aan. Het materiaal werd
afgeladen en we wachtten tot de mensen van het onthaal ons het verdiep en onze
kamers toewezen.
We hadden elk een studio (eerder een appartementje) met salon, eetkamer en TV,
ernaast een keukentje. In de andere plaats een slaapkamer met 2 bedden en een
kleerkast, daarnaast een badkamer met douche, wc en lavabo.
Na het uitpakken was het tijd voor het middagmaal. Een grote plaats was voor ons
gereserveerd. Het menu van de dag werd door de verpleging en de begeleiders aan
een grote toonbank met zelfbediening afgehaald.
5
N° 4, 2006

Er was mogelijkheid tot bijkomende salade‐bar. In de keuken werd ook gezorgd
voor een patiënte die gemixte voeding nodig had.
Na een siësta stond een wandeling op het programma. Het was een kwartier rijden
tot aan de dijk. Het was bewolkt, er heerste een lichte zeebries maar het was droog
weer. Het deed deugd in de gezonde lucht te zijn.
We reden richting Nieuwpoort en de verpleging trakteerde ons op ijs,
pannenkoeken of wafels met een heerlijk kopje koffie.
Langs de winkelstraat keerden we terug naar het centrum. Na de verzorging en
het gezellig napraten was het tijd voor het avondeten.
In een kleinere eetzaal werden we bediend door een ober die ons heerlijke
paella voorschotelde. Er was keuze tussen verschillende desserts. Met zulk een
weekend en volpension is het dus onmogelijk aan ʺOnze lijn te denken! Amai
!!!
Zaterdag 6 mei kon het niet beter,
Eerst kregen we een groot glas fruitsap en een groot buffet met koffiekoeken,
broodjes en alle soorten brood, alle soorten beleg en wie het wou zelfs een
spiegeleilje. Op de daaropvolgende wandeling was het windstil op de dijk,
heerlijk was dat!!! Op zee zagen we de zeilbootjes, de meeuwen vlogen hoog
en laag boven onze hoofden.
Er was ook meer volk : jong en oud, ouders met of zonder kinderen die een
weekend aan zee kwamen doorbrengen.
Toen kwam er bezoek van Meisbroek toe; Annie en Martine uit de verpleging
en deze laatste haar dochter Melissa, en dat verhoogde de pret !!
6
N° 4, 2006

Na het dagelijkse ritueel van verzorging, eetmaal en siësta werd de
namiddagwandeling aangevat samen met onze bezoekers.
En toen scheen de zon!!!
Op het strand waren de veelkleurige windvliegers te zien. Een eenzame oude
muzikant speelde een paar gekende liedjes op een nooit geziene blokfluit en
knikte dankbaar als er wat geld in zijn koffertje werd gegooid Er heerste een
grotere drukte op de dijk, fietsers, gehuurde driewielertjes, brommertjes met 2
pedalen en grote go‐karts voor 4‐6‐8 personen.
Zoals gewoonte keerden we terug langs de winkelstraat en werden er
boodschappen gedaan.
Het werd een dag om nooit te vergeten!
Zondag 7 mei regende het: geen wandeling dus.
Dan maar alles inpakken na het weer uitgebreide ontbijt. Er was nog tijd om
een aperitief te drinken voor ons middagmaal. Dan nog samen wat napraten in
een kamer totdat de taxi kwam.
We geraakten vlug in Meisbroek maar aan de kerk stonden we voor een
afgesloten Vanheylenstraat wegens een go‐kar race van de Chirojongens, een
obstakel dat 25 minuten duurde vooraleer we de parking opreden van het
centrum.
Ik wil tot slot Mieke en Kristine hartelijk bedanken voor de dag‐ en nachtverpleging en
alle ogenblikken dat ze voor ons klaarstonden. Ook dank aan onze begeleiders: Marie‐
Thérèse, Ivo en Josseline.
Kortom, het was een weekend om nooit te vergeten!!
Alix Peeters
Twee kleinkinderen vragen aan oma : ʺHoe oud ben je nu,
oma ?ʺ Waarop oma zegt : ʺNegenennegentig, beste kinderen.ʺ
ʺOma, dan ben je volgend jaar honderd.ʺ
ʺNeen, beste kinderen, vierennegentig.ʺ
ʺDat kan toch niet, oma.ʺ
ʺJawel hoor, want de laatste tijd ga ik hard achteruit.ʺ
(Herman Finkers)
In Chili reis je van Noord naar Zuid en wandel je van West
naar Oost. (Chileens gezegde)
7
N° 4, 2006

8
REISVERSLAG NAMIBIE‐BOTSWANA 2004
Dit reisverslag is speciaal opgedragen aan Rita m’n lieve
echtgenote, zonder wie deze fantastische reizen onmogelijk zouden
zijn. Bedankt lieveling.
DAG 5‐6‐7‐8
De volgende morgen na het echte Engelse ontbijt (Botswana was vroeger een Engelse
kolonie en heette Setswana) rijden we naar Maun. Verdorie, er rijden hier nog cowboys
rond. Langs de kant van de weg loopt een grote kudde ossen en koeien rond met een
cowboy ervoor, ernaast, en achteraan. Het enige verschil is dat ze hier met een ezel
rijden (misschien moeten ze dat in Amerika ook eens proberen). Hoe dichter we bij de
Okavango‐delta komen hoe groener de omgeving wordt. In Maun aangekomen volgen
we de DHL‐borden, ons als Vlamingen welbekend, om de luchthaven te vinden.
Op de luchthaven gekomen wacht ons Steve op. Ja dames, zo een echte busch piloot.
Met een forse duw kegelt hij mij in zijn Cessna 602. Voor de dames opent hij natuurlijk
galant de deur, zoals het een echte piloot past. Rita stapt in en krijgt naarmate we aan
het taxiën zijn zo stilaan de kleur van het vliegtuig, nl. wit. Terwijl we met een
krachtige snok het luchtruim kiezen zou haar hoofd niet misstaan bij een
publiciteitsspotje voor Dash nl.”Witter kan niet meer”. Instinctief grijp ik naar het
spuugzakje maar dat duwt ze resoluut weg. Het vliegtuigje wipt steeds hevig op en
neer door de luchtturbulentie. Tot overmaat van ramp dalen we na ongeveer 20 min
om 2 passagiers op te laden. Na nogmaals de hel van het opstijgen meegemaakt te
hebben landen we na zo’n 15 min. “Eindelijk” zie ik Rita denken. Mis poes, onze 2
passagiers stappen uit en daar gaan we weer. Dash zou nu jaloers zijn op Rita’s
huidskleur.
Onderweg bemerken we(ik toch) verschillende kudde’s olifanten en buffels.
Aangekomen in Shinde‐kamp gaan we varen ( is eens iets anders dan vliegen, zie ik
Rita denken) op de Okavango‐Delta. De Okavango start in Angola onder de naam
Cubango, om in Namibië onder Kavango voort te vloeien om dan in Botswana in een
delta te veranderen onder de naam Okavango. De delta ziet eruit als een hand. Deze
delta staat nooit droog, maar verdampt grotendeels in een moeras terwijl zo’n 3 %
onder de Kalahari‐woestijn te verdwijnen. Na zo’n 10 min zigzaggen tussen het
papyrus komen we op een eiland aan waarop zich een ganser kolonie ooievaars en
marabouts bevinden. Deze prachtige majestueuze dieren trekken zich van onze
aanwezigheid niet veel aan en lustig verder met het bouwen van nesten en het
voederen van hun kroost.
Op de terugweg bemerken we verschillende varanen en krokodillen die zich nog
opwarmen aan de laatste avondzon.
N° 4, 2006

De volgende morgen was het weer bootjesdag. Maar nu met een Makaaroe, dit is een
houten kanootje waar we met 2 personen en één gids in kunnen. Dit vaartuigje wordt
voortgeduwd door middel van een gondel zo dat we bijna geruisluis over het water
glijden. Wat een mooie fauna en flora. Zelfs vleesetende planten kunnen we hier hun
ding zien doen.
Ook honderden kikkers, waterlelies, zelfs een groene waterslang kruist onze weg.(in
het water zijn ze even snel als op land)
Sommige kikkers waren niet groter dan de top van mijn pink. Ik maak een diepe
verzuchting en vraag me af waar onze natuur in Vlaanderen gebleven is. Het is
moeilijk met onze Europese instellingen een idee te krijgen van de grootsheid van de
natuur hier. Na de obligate thee en biscuits gaan we s’avonds op wildobservatie.
We zien een leeuwennest met één leeuwin en 4 welpen. Het is geraadzaam om daar
niet te dicht bij te komen. In de verte doemt een enorme stofwolk op. Terwijl ik op een
windhoos zit te denken, wordt onze gids wildenthousiast. Bufalo, bufalo, bufalo roept
hij. Inderdaad, onderaan deze stofwolk zien we bij het naderen wel zo’n 1000 buffels
met daarboven zwermen oxpeckers.
Deze vogels leven met de parasieten van deze buffels. Met een opengevallen mond
van pure verbazing aanschouw ik dit schouwspel. Deze kudde Kafferbuffels is
voortdurend in beweging wat de enorme stofwolk verklaard. Deze buffels zijn niet te
temmen of te domesticeren en kunnen behoorlijk agressief zijn.
Volgens onze gids volgen de leeuwen deze kudde en observeren ze voortdurend. Van
het moment dat ze een ziek of zwakker dier aantreffen besluipen ze hem en proberen
hem af te scheiden van de kudde zodat ze hem kunnen aanvallen, doden en
oppeuzelen. En dan komt het mannetje te voorschijn, om de beste stukken te
verorberen.
De volgende ochtend zijn we terug weg. Na de olifanten, hyena’s, antilopen zijn we
getuige van een stel visarenden. Terwijl we proberen te naderen vliegen ze natuurlijk
weg. Prachtig zo’n majestueuze vogels. Bij het binnenrijden passeren we de
kampplaats waar de zwarte gidsen, koks, poetsvrouwen kortom het zwarte personeel
verblijft. De generator van ons kamp staat midden in hun woongemeenschap. Ik vraag
me af hoe het mogelijk is dat wij deze mensen nog steeds als minderwaardig
beschouwen.
Tijdens het eten werden we meestal bespioneerd door twee Civet katten, die zich lieten
verleiden om uit hun bomen te komen telkens als er een stukje vlees aan de stam
gelegd werd. Het waren precies twee kleine tijgertjes. Ook zaten we s’avonds tussen
enkele Busch‐fanaten (Amerikanen) die van alles meemaakten. Leeuwen die hen uit
hun slaap hielden met hun gebrul, hypo’s die s’nachts door het kamp daverden,
olifanten die hun tent omver proberen te duwen. Ik vroeg me af of ik nu zo’n vaste
slaper geworden was of misschien lag ik wel bewusteloos.
We hadden daar nu ook zo’n 4 nachten geslapen en buiten het gebrul van een leeuw in
de verte en het gedonder van een hypo weet ik van niets. Maar ja, de ene heeft al meer
9
N° 4, 2006

fantasie dan de andere . Na een non stop vlucht terug keren we terug richting
Namibië.
De Percussionaire Intrapulmonaire Ventilatie
(I.P.V.) : geen luxe maar een noodzaak !
door Guy Ganty – Hoofd logopedie – NMSC - Melsbroek
Het is bewezen dat een achteruitgang aan het ademhalinsstelsel zich kan
voordoen door de ontwikkeling van multiple sclerose. Dit kan te wijten zijn aan
het vermogen van het ademhalingsstelsel. Dit gebeurt vaak op een
onopvallende manier en is verschillend van persoon tot persoon. Letsels aan
het neurologisch en musculair systeem en de voorgeschiedenis betreffende
longaandoeningen van de patiënt spelen hierbij een rol. Mobiliteitsverlies zorgt
ook voor een deel van je ademhalingsmoeilijkheden. Deze wordt minder
gestimuleerd dan in een actief leven. De evolutie zet zich langzaam voort met
als gevolg dat noch de patiënt, noch de huisarts er zich van bewust worden.
Daarom is het belangrijk regelmatig een spirografische test af te nemen bij
onze patiënten.
Het achteruitgangeffect kan leiden tot verschillende problemen.
De communicatie, de stemintentietijd en haar uithouding wordt minder
gecontroleerd. Het wordt moeilijk een zin aan één stuk door te citeren. Bij
rokers zijn de risico’s voor acute bronchitis nog groter. Wanneer het doorslikken
van speeksel of vloeistof al moeilijk door de tracheusbuis verloopt, zijn de
verstikkingsmogelijkheden nog groter. Musculaire aandoeningen gecombineerd
met externe factoren (verkeerde weg inslaan, roken, inactiviteit, e.a.) kunnen in
het algemeen op lange termijn symptomen van obstructie en achteruitgang te
weeg brengen bij patiënten die hun ademhaling niet onder handen nemen.
Al sinds 1976 was men binnen de dienst logopedie overtuigd van het belang
van een heropvoeding van het ademhalingsstelsel. De patiënten met
luchtinsufficiëntie werden geventileerd. Deze techniek was conventioneel en
bestond erin lucht onder hoge druk aan de longen toe te dienen. Dat gebeurde
zo in vele hospitalen. Voor patiënten met M.S. was deze methode zwaar. Ze
werd toch zo nog tot in 1989 toegediend. Sinds 1990 is de dienst logopedie
uitgerust met nieuw materiaal : I.P.V.!
Een beetje theorie :
Deze techniek, uitgevonden door Professor Bird (U.S.A.), bestaat erin
permanente kleine hoeveelheden pufjes/stootjes lucht toe te voeren tijdens de
ademhaling. Deze in puf/stoot-vorm ingespoten lucht zijn regelbaar in
frequentie, druk en morfologie, wat de ventilatie toelaat zich individueel aan te
passen.
pufjes/stootjes
lucht
10
N° 4, 2006

ademhaling
Het gebruiken van een lage frequentie laat de elasticiteit van de borstkas toe te
vergroten en de vitale funkties te verbeteren. Dit type van trage en langdurige
pufjes/stootjes zorgen opnieuw voor beweging in de gewrichten. Snellere
frequenties daarentegen zorgen voor een betere mobilisatie voor de
afscheiding van vochten en maken de longen vrij.
Bij de inhademing zorgen de pufjes
lucht voor een doorgang achter de
slijmen en blazen de longblaasjes
op.
Bij het uitblazen kan deze
hoeveelheid opgeslagen lucht in de
longblaasjes terug geduwd worden
tegen de slijmen richting luchtpijp
zodat deze door te hoesten
verweiderd kunnen worden.
Belangrijk is dat tijdens deze
ventilatie de gaswisseling veel beter
verloopt wanneer de frequentie
verhoogd wordt. Dit wordt veroorzaakt door de beweging van de
luchtmoleculen in de longblaasjes. De hoeveelheid zuurstof in het bloed wordt
verhoogd en zo ook in de cellen.
De ventilatiedienst
Boven op hun traditionele behandeling.
Dankzij de
toekenning van een
groot lokaal en een
bijkomend budget in
oktober 2005 heeft
de dienst logopedie
zich extra Brias
IMP2’s kunnen
aanschaffen.
Nu krijgen
achtenveertig
patiënten hun
intensieve dagelijkse
behandeling
gedurende twintig à
dertig minuten.
De techniek is simpel en efficient. De patiënten zijn minder moe en heel
11
N° 4, 2006

tevreden. De bijkomende maskers en divers beslag zijn van een uitstekende
kwaliteit om voor een maximum confort te zorgen. Het materiaal wordt aan
hoge temperaturen gestereliseerd. De hygiene wordt gerespecteerd.
Dus, welkom in onze luchtbol ! Vertaling: Petra Bober
Haast en snoep zijn zelden goed
Als je vandaag in het buitenland durft te vragen waar België
bekend voor is, heb je veel kans dat ze je antwoorden : ʺVoor
zijn fraudeurs, zijn pedofielen en zijn seriemoordenaars. ʺGa je
door met aandringen, zeggen ze misschien : ʺVoor zijn
chocolade, zijn frieten en zijn bier.ʺ Vooral dat eerste komt
steeds meer op de voorgrond. In België gaan de heerlijkste
verleidingen schuil onder namen als : Leonidas, Godiva,
Boulanger, Cöte dʹOr, Neuhaus, Guylian of Daskalides. Je hebt
er in soorten : witte, bruine, zwarte, met drank, met kersen,
met muntsmaak, met marsepein of met koffiebonen, met
noten of met crème. Zeevruchten of ijspralines.
In de etalage vind je ze in piramidevormige torentjes en
bewaard op lage temperatuur. Begrijp je dan dat een Belg er
niet kan aan weerstaan ? Meer nog, als hij een cadeautje voor
iemand nodig heeft, vertikt hij het nog na te denken, loopt de
winkel binnen en koopt naargelang de graad van affectiviteit
voor de ander 250 gram , 500 of een kilootje. Het is zelfs zo
dat ze hier elke vorm van creativiteit in het vinden van een
cadeau aan hun laars lappen. ʺWe hadden zo weinig tijd en we
vonden niets beters en dus hebben we maar pralines gekocht.ʺ
Onmiddellijk wordt de doos opengemaakt en gaat ze van hand
tot hand. De aankoop heeft dus ook nog een zeker
eigenbelang.
Maar nu komt de tweede fase, nl. de consumptie. De laatste
tijd zie ik zoveel culinaire barbaren dat het niet mooi meer
is. Met hun linkerrij kiezen bijten ze door het harde pantser,
duwen de chocola met hun tong naar de rechterkant en slikken.
Hoe kan je chocolade zoiets aandoen ? Kijk, Christine en ik,
van de fijnproeversclub, wij begrijpen dat niet. Wij proberen
12
N° 4, 2006

trouwens nog altijd uit te vlooien hoe wij ooit aan een eigen
huis en een eigen wagen zijn geraakt, want onze partners
behoren tot de andere kant. Als mijn vrouw 100 gram drop
heeft gekocht, krijg ik er ook eentje.
Na een kwartier heb ik nog altijd een restje in de mond. Nog
vijf minuten later vraag ik haar of ik er nog eentje kan krijgen,
maar aan haar stilte kan ik al merken dat dat niet het geval is.
Met een beteuterd gezicht kijkt ze naar het verfrommelde
zakje op de tafel. Terwijl ik zalig zat te genieten, heeft zij in
je pure hap‐slik‐weg‐stijl de 100 gram achterovergeslagen. O
wee, als ze een ʺnestjeʺ muizen te pakken krijgt, want dan is
de duivel los. Eerst komen de zwarte aan de beurt. Je moet
van goeden huize zijn om nog net de staart uit haar mond te
zien bengelen. Een seconde later wordt die met een flits van
de guillotine van de romp gescheiden en wordt de
ruggengraat van het arme beestje gekraakt. Torn heeft Jerry
verorberd. The rest is silence. Ik denk er ernstig over een
cursusʺsnoep degusterenʺ te gaan uitgeven. Mijn video
ʺSnoepen in België : een kwelling of een genot ?ʺ is al in de
handel verkrijgbaar (of te bestellen bij de redactie)
Vele mensen weten blijkbaar niet hoe je een praline moet
aanpakken. Kijk eens jongens, we zijn natuurlijk bereid hier
enkele tips te geven, maar meer ook niet. Trouwens al de rest
is oefening.
Als je mond voldoende groot is, stop je een praline helemaal
tussen je kiezen. Vervolgens klem je met je tong het kleinood
vast tegen je hard gehemelte. Na een tijdje begint de weke
onderbuik te smelten en laat je de vloeibaar geworden
chocola als een stroom van vloeiend goud over het zacht
gehemelte heen je slokdarm inglijden. Dit procédé blijf je
aanhouden tot enkel nog de harde korst overblijft. Eén keer
zo ver, is het begin van het einde aangebroken. Het smelten
duurt iets langer.
13
N° 4, 2006

Het nagenieten begint, maar hierna is ʹt feest onherroepelijk
voorbij. En zeggen dat er anderen zijn waarbij de pralines
liggen te verkommeren op de bodem van hun maag. We
houden nu een kleine wedstrijd om te weten waar u zich
bevindt op de schaal van het fijnproeverdom.
Een dikke, witte praline van Leonidas met noot (getest door
Ward) :
8ʹ of meer : 40 punten
5ʹ of meer : 30 punten
3ʹ of meer : 20 punten
1ʹ
: 10 punten
Een figuurtje natuurdrop (door mezelf gesmolten) :
Genotstijd : 23ʹ : 40 punten
17ʹ : 30 punten
10’ : 20 punten
2 ‘ : 10 punten
Eén kleine, zwarte muis (door Suzy gedegusteerd) :
Smelttijd : 30ʹ : 40 punten
20ʹ : 30 punten
10ʹ : 20 punten
2ʹ : 10 punten
Score en haar betekenis :
U haalt méér dan negentig punten : u bent een grove
leugenaar, een sjoemelaar op zʹn Belgisch. De eerste
tijden waren elke keer zwaar overdreven.
U haalt negentig punten : u bent een ware fijnproever en u
wordt dan ook toegelaten tot de orde van : De ridders van
het Peperkoekenhuisje
U haalt van zestig tot tachtig punten : met een
vervolmakingscursus kan u er komen (denk aan boek en
14
N° 4, 2006

video).
U haalt dertig punten of minder. Geef toe, beste lezer
niet veel snoeps. U bent een culinair mispunt. Met u valt
geen land te bezeilen.
André Werelds
15
N° 4, 2006

PUB HENDRIKS
16

Dialoogvergadering 07/06/2006
Aanwezig: Albert Baele, Patrick Demeyer, Karin Leliveld, Mau Vanden
Eede, André Werelds, Dr. Ketelaer, Mieke De Medts, Gaël Spruyt
1. Meneer Sablon zou toelichting geven bij de concrete stappen die de
directie nog zou nemen inzake de therapeutische weekends. Er is
echter nog geen beslissing genomen, bijgevolg laat meneer Sablon
zich verontschuldigen. De werkgroep vreest wel dat het uitblijven van
een reactie van de directie door sommige patiënten zou kunnen
geïnterpreteerd worden als een ‘gedoogbeleid’.
2. Er wordt ter herinnering gebracht dat er een beslissing zou getroffen
betreffende het roken in de cafetaria (al dan niet een apart rooklokaal
voorzien) voor de schoolvakantie. Is hier nog over gepraat?
3. Patiënten kregen zonet de brief waarin hen gevraagd wordt hun verlof
door te geven. De belangrijkste wijziging is het feit dat patiënten ten
hoogste 4 weken verlof mogen nemen tijdens de vakantieperiode.
De leden van de werkgroep hadden hierrond enkele opmerkingen:
- de brief lijkt wat aan de late kant; zeker nu er sprake is van een
maximum van 4 weken verlof kan dit mogelijks plannen in de
war sturen.
- Beschikt het reva-centrum over voldoende personeel opdat
patiënten hun therapieën zoals gepland kunnen doorgaan?
Traditioneel nemen ook veel personeelsleden hun groot verlof
op tijdens de zomermaanden, ook zijn er geen stagiairs
voorhanden, om bij te springen; wanneer meer patiënten
aanwezig zullen zijn bestaat de vrees dat het aanwezige
personeel misschien niet alles gaat kunnen bolwerken. Ook
vallen sommige groepstherapieën, zoals paardrijden, of
uitstappen, weg in de zomer. Het zou fijn zijn dat er misschien
andere, minder personeelsintensieve, groepstherapieën in de
plaats zouden komen. Een voorbeeld zou kunnen zijn om een
petanquegroep te organiseren binnen de ergo of de kiné. Dit kan
met een minimum van personeel, kan in de therapeutische tuin
gebeuren, en is qua materiaalkost ook verwaarloosbaar.
- Misschien moet juni ook onder de zomermaanden gerekend
worden; een niet gering aantal patiënten neemt dan zijn
‘jaarlijks verlof’, teneinde de zomeruittocht voor te zijn.
- Moest het om één of andere reden niet mogelijk zijn om het
verlof tot 4 weken te beperken, worden patiënten verzocht om
dit met dokter Ilsbroukx te bespreken.
17

4. Naar aanleiding van het gesprek over de eventuele alternatieve
therapieën, drukken sommige leden van de werkgroep hun heimwee
uit naar de meer ‘creatieve’ therapieën die vroeger in de ergotherapie
doorgingen (het rietvlechten, houtbewerking, kleien, …)
Het is inderdaad zo dat er doorheen de jaren een evolutie is in hoe
over ergotherapie wordt gedacht. Terwijl vroeger bij sommigen de
idee bestond dat ergotherapie vooral uit knutselactiviteiten bestond, is
er meer en meer nadruk gelegd op het verbeteren van patiënten hun
dagdagelijks functioneren. Dit komt ook tot uiting in de toenemende
aandacht die wordt besteed aan het uitproberen en oefenen met diverse
hulpmiddelen. Ook het computergebruik is een relatief nieuw gegeven
dat verdient aangemoedigd te worden.
Ook het afsluiten van de revalidatieconventie met het RIZIV vele
jaren terug heeft een grote rol gespeeld in het veranderingsproces
binnen de ergo. Voorheen werd de ergotherapie eerder als vrijblijvend
beschouwd, en was het er te pas en pas de zoete inval. In het kader van
de conventie werd er ook van de ergotherapie verwacht om specifieke
doelstellingen voor elke patiënt te formuleren, en tijdens bilans
werden deze ook geëvalueerd. Deze nieuwe aanpak resulteerde dan
ook in een ergotherapie die zich vooral richtte op het verbeteren van
het functioneren van de patiënt, maar vanuit hun eigen invalshoek.
Tenslotte zijn ook de heersende normen aangaande hygiëne een heel
pak strenger geworden; kleibewerking is niet altijd even proper, en de
email warme geschilderd werd bleek vrij hoge concentraties lood te
bevatten.
Dit alles betekent natuurlijk niet dat er geen ruimte meer kan zijn voor
het ‘knutselen’, enkel dat het niet meer de hoofdactiviteit van de ergo
wil zijn. We raden patiënten die graag eens iets anders uitproberen dan
ook aan om dit aan te kaarten bij hun ergotherapeute: naargelang de
beschikbare middelen is er misschien inderdaad tijd en plaats om iets
meer creatiefs te doen. En ook voor de ergotherapeutes zelf is het
misschien geen slecht idee om af en toe eens na te gaan of patiënten
niet eens iets anders willen proberen;veel patiënten aarzelen immers
nog om zulke dingen met hun therapeut te bespreken.
In ieder geval kan een open en directe communicatie hierover alleen
maar bijdragen tot een betere verstandhouding.
Opgesteld door Gaël
18

----- PUB ORTHOPEDIE 1/2
----- PUB DRUKKERIJ 1/2
19

---- PUB ORTEC
20

IMSO-MELSBROEK
FEESTKALENDER 2006
Zondag 20 augustus
Zaterdag 02 september
Zondag 24 september
Zaterdag 21 oktober
Vrijdag 11 november
Zaterdag 02 december
Zaterdag 16 december
Vrijdag 22 december
Barbecue - I.M.S.O.
Uitstap patiënten - I.M.S.O.
Wandeltocht
Mosselfeest - I.M.S.O.
Pannenkoekenbak (Kap. o/d Bos)
St. Niklaasfeest (personeel)
Kerstfeest Rotary
Bedeling Kerstmis - I.M.S.O.
DEZE KALENDER KAN GEWIJZIGD WORDEN.
Opgemaakt 13.12. 2005
21

PUZZEL 3/2006
Onze puzzel werd correct ingevuld door : Elke De Smet, Vicky Maes, Annie
Sel, Patricia Verhoeven, Rita Verbeke en Hilde Voet. Laatstgenoemde gaat
met onze cadeaubon van 50 € aan de haal. Veel plezier.
Fout waren de antwoorden van :
Frieda Clemens : “kol” i.p.v. „gom“
Madeleine Petrus : „steds“ i.p.v. „stads“ en
Ria Van Landeghem : „malt“ i.p.v. “maïs”
Veel puzzelpret met onze nieuwe aflevering.
Voor deelname aan onze puzzel dienen toch enkele regeltjes
gerespecteerd. Vandaar ons
REGLEMENT(JE )
1. Alleen patiënten‐leden mogen deelnemen , met maar één (liefst
correcte) oplossing.
2. Alle oplossingen dienen op de I.M.S.O‐bus gedaan of afgegeven
te worden aan André Werelds te worden vóór het einde van de
oneven maand ,dus vóór 31 januari , 31 maart , 31 mei, 31 juli, 30
september of 30 november.
3. Ze dienen in een envelop te zitten met de duidelijke vermelding
“PUZZEL”
4. Vanaf ons eerste nummer 2006 is er 50 € te winnen, maar dan in
de vorm van een boeken of CD‐bon. De procedure is als volgt : als
winnaar koopt u voor het ewonnen bedrag uw boek(en)‐ of
CD(‘s) en geeft de rekening aan Christel.
22

PUZZEL 4/2006
23

De Heilige Sint
Mijn buurvrouw Anna was een oudere, alleenstaande dame. Toen ik
op een dag constateerde dat ik mijn nieuwe vulpen kwijt was,
besefte ik tegelijkertijd dat ik die bij haar voor het laatst had
gebruikt. Ik dingdongde aan haar deur en geen twee seconden later
werd mij opengedaan. Ze had een grote ronde hoed op met een
brede rand a la Beatrix of Hyacinth Boekeej. "Dat valt mee", zei
ze, "ik kom net thuis van de stad. Kom onmiddellijk binnen."
Hierna keilde ze met een frisbee-achtige worp haar sombrero over
de centrale punt van een staande kapstok 2 meter verderop. Ze
troonde mij mee naar de woonkamer, duwde me neer op de bank en
vroeg : "Trek in een kop verse koffie? Ik heb er net gezet." In de
woonkamer speelde haar TV mooi, maar meedogenloos. "En ze
komt pas thuis uit de stad?" dacht ik. Toen ze mijn verwarring
bemerkte, lachte ze. "Ach", zei ze, "dat van die stad, geloof je
toch zelf niet. Ik heb gewoon truc 17 toegepast." "En wat is dat
dan?" informeerde ik. Ze was onmiddellijk bereid uitleg te geven.
"Wel", legde ze uit, "telkens als er gebeld wordt, zet ik mijn hoed
op.
En als er zo'n chagrijnige trut of een notoire jan-van-mijn-gat
voor mij staat, zeg ik zeemzoet en met een satanische glimlach :
"Wat jammer toch, ik moet net dringend naar de stad. Kunt u later
eens terugkomen?" En als er goed volk voor me staat, zeg ik :
"Kom toch binnen, ik kom net terug van de stad." "Maar," vroeg
ze "wat kom jij hier eigenlijk doen? Waarmee kan ik je van dienst
zijn? "Wel",verduidelijkte ik, "ik ben mijn nieuwe vulpen kwijt
en ik heb ze al overal lopen zoeken." Voor ik kon verdergaan,
onderbrak ze mij en riep : "Zoeken? Jongen toch.
Zoeken is de zekerste manier om het nooit te vinden." Verbaasd
bekeek ik haar. Maar vanaf nu zat ze op haar praatstoel en was niet
meer te stoppen. "Te pletter heb ik me gezocht. En naar de gekste
dingen", zei ze. "Naar mijn portemonnee, mijn handschoenen, mijn
Engelse sleutel, een half pond garnalen, een kaars en mijn
24

oude telefoonklapper. Je denkt toch niet dat ik ze al gevonden heb,
zeker. Ze zijn nog altijd spoorloos. Maar toen heb ik de oplossing
van al mijn problemen k "gevonden" : de heilige sint Antonius. Toch
moet je ook hierin groeien. In het begin stopte ik 100 fr in het
offerblok. Niets haalde het uit. Ik ben ooit eens thuisgekomen met
een salami in mijn rechterhand en een klein parapluutje in mijn
linkerhand. Even later was ik ze allebei kwijt. Maanden later heb ik
de salami teruggevonden aan de kapstok. En eigenlijk had ik het
altijd al verdacht gevonden dat mijn kleine opvouwbare
knirps achter in de koelkast lag.
Vanaf toen heb ik besloten Sint-Antonius te dribbelen. Elke keer
beloofde ik hem een aan het voorwerp aangepast bedrag. Telkens
weer had ik het na twee dagen te grazen. Vanaf dat moment was alles
dik voor mekaar. Zo ben ik eens ooit mijn gebit kwijtgeraakt maar
mijn geloof in Antonius is rotsvast. Op een dag trek ik de deur van
de diepvriezer open en tussen een doos ijs, een blik doperwten en een
halve kilo gehakt lag het helemaal beslagen te gapen.
Wat ik wel eens doe, maar dat is dan als het langer dan een week duurt,
dat is zijn beeld in de hoek zetten met het hoofd naar de muur. En
dat, jongen, dat helpt altijd." Ik had haar gevraagd voor mij ook eens
te willen bidden. Ze weigerde beslist, want ze had die dag al om drie
andere dingen geld beloofd. Zo'n man mag je niet overvragen.
Teleurgesteld toog ik naar huis. Vijf dagen later belde ze bij mij aan.
"Gevonden" riep ze triomfantelijk, terwijl ze het voorwerp in de
hoogte stak. "Hoeveel?" vroeg ik. "Vijftig" antwoordde ze. "Voor
niks" zei ik en tastte naar mijn portefeuille.
André Werelds
Een economist kent van alles de prijs en van niets de waarde.
(Oscar Wilde)

Voor al uw problemen, vragen of
bemerkingen, slechts één adres:
Werkgroep
Dialoog
Bij de leden :
André Werelds
Albert Baele
Mau Van den Eede
Patrick De Meyer
Of via de bus van IMSO bij de ingang van de cafetaria.
TE KOOP – A VENDRE

Driewieler te koop vor de som van 470 € Tel. 03/828 75 11
Tricycle à vendre : montant 470 € Prière de téléphoner au 03/828 75 11

Tel. 015/61 62 58

Anniversaires - Verjaardagen
Hartelijke Gelukwensen !!! Chaleureuses Félicitations !!!
SEPTEMBER / SEPTEMBRE
VAN DEN BRANDE Marina
GERCEK Selma
VAN DEYCK Maria (Verstrepen J.)
VAN DEN HEEDE Rene
BREBION Ursula
SEL Annie (Lauriks Luc)
AERTS Roland
BLONDE Alain
BAl Gilbert
VANLEEUW‐FESTRAETS Mevr. Maria
VAN REMOORTELE Lea
VERMARIEN Paul
AMALIA ROJAS CASTRO
MATHYS Lea
WESTERLINCK Jean
LOMMELEN Marcel
MARIEVOET Dhr Robert
ERAETS Annita
DE WEVER Bernadette
VANDENBERGH Edward
WEYGAERTS Lieve
DEHONDT Viviane (Witters Emiel)
ALEN Nicole (Prinsen)
QUAHABI Ahmed
VERSTRAETEN Thierry
DEREGNAUCOURT F. (De Weerd Jan)
BOTEL Ginette (Prevost)
DOUTRELIGNE Joelle
DE ROOVER Dhr. Jef
DʹEXELLE Frie
DEDONCKER Patricia
TIELEMANS Eduard
MASSCHAELE H. (Pattyn Maurits)
RICHARD Mr. J.L. (Lupant J. moeder)
VINCK Franky
HEUGHEBAERT Mr. Pol
MECHELEN
CHATELINEAU
REET RUMST
LIER
KRAAINEM
RUMST
TIENEN
GENT
VILVOORDE
TIENEN KUMTICH
BORNEM
DEURNE
BERCHEM‐ST‐AGA
PERK
ANTWERPEN
ANTWERPEN
WILLEBROEK
TIELT‐WINGE
DENDERLEEUW
BAZEL
ZAVENTEM
BERLAAR (Antw.)
TESSENDERLOO
MELSBROEK
JETTE
MALDEGEM
BRASMENIL
WEMMEL
BEERSE
GRIMBERGEN
BELLINGEN
HEVER
GALMAARDEN
BRUSSEL
MELSBROEK
BERCHEM

Anniversaires - Verjaardagen
Hartelijke Gelukwensen !!!
Chaleureuses Félicitations !!!
OKTOBER / OCTOBRE
PREAUX Judith (Mouelhi)
JETTE
MARTENS Maria Annie
LUMMEN
TRUYEN Dhr. Jozef
ANTWERPEN
VAN DER STRAETE Francine
NIEUWKERKEN‐WAAS
PLANUS Georges
EVERE
MEEUS M. (Holbrechts)
STEENOKKERZEEL
VANHAMME Georgette
BRUSSEL
NEUKERMANS A. (De Clercq) LAARNE
NAUWELAERS Mej. Erna
LINT
VERLINDEN ‐ DOMS
HOFSTADE (Brabant)
DEVILLE Hilda (Maerevoet)
DWORP
VAN HOECK Maria (Piessens P.)
MALDEREN
OP DE BEECK S. (Molenberghs)
MOL
VAN DEN BRANDE Marc
GRIMBERGEN
THIERENS Franky
HINGENE
MASSART Leonia
MELSBROEK
DOUVENOU Mme Evelyne
ETALLE
LEEMANS Hugo
DWORP
FREBUTTE Dhr. Alain
VILVOORDE
BLOCKEEL Mr. Charles
BAULERS
CORNELIS Alfred (Closset)
LAND

La ventilation percussionnaire intrapulmonaire
(I.P.V.) : une nécessité, pas un luxe !
Par Guy Ganty – Chef du département de logopédie – CNSP - Melsbroek
Il est maintenant reconnu qu’un déficit respiratoire plus ou moins important se développe
au cours de l’évolution de la sclérose en plaques. Cette réduction de la capacité à
respirer passe souvent inaperçue et varie d’un individu à l’autre, selon les lésions
neurologiques, musculaires et les antécédents pneumologiques de la personne. La perte
de mobilité accentue encore le déficit respiratoire puisque la fonction respiratoire n’est
plus stimulée comme elle peut l’être dans une vie active. Cette évolution se poursuit à
bas bruit et par conséquent, ni la personne SEP ni son médecin n’en sont souvent pas
conscients. C’est pourquoi un examen spirographique de routine est réalisé régulièrement
auprès de nos patients.
Les effets du déficit respiratoire à long terme sont multiples. Sur le plan de la
communication, la voix perd en intensité et en endurance et sa hauteur est moins bien
contrôlée. Il devient difficile de prononcer une phrase d’un trait. Chez les fumeurs, les
risques d’encombrement bronchique sont accrus. En cas de difficultés de déglutition ou
simplement d’aspiration de salive dans la trachée, les possibilités d’éviter l’étouffement
sont accrues. De manière générale, les atteintes musculaires combinées aux facteurs
extérieurs (fausses routes, tabagisme, inactivité) provoquent à long terme une
combinaison de symptômes obstructifs et restrictifs chez la majorité de nos patients s’ils
ne se prennent pas en charge sur le plan respiratoire.
Convaincu de l’importance de la rééducation respiratoire, le département de logopédie
ventile ses patients depuis 1976. Au début, la technique ventilatoire était conventionnelle
et consistait à envoyer de l’air sous pression dans les poumons. Elle est d’ailleurs
toujours utilisée dans de nombreux hôpitaux. Bien que pratiquée jusqu’en 1989, cette
méthode était épuisante pour les personnes SEP. Depuis 1990, le département s’est
équipé de respirateurs d’une nouvelle génération : les I.P.V. (ventilation percussionnaire
intrapulmonaire)
Un peu de théorie …
Imaginée par le Prof. Bird (U.S.A.), cette technique consiste à injecter en permanence
des petites quantités d’air au cours des deux phases de la respiration. Ces injections d’air
sont réglables en fréquence, en pression et en morphologie, ce qui permet d’adapter la
ventilation à la respiration de chacun.
percussions
respiration du patient

L’utilisation d’une fréquence basse permet d’augmenter l’élasticité de la cage thoracique
et d’améliorer la capacité vitale. Ce type de percussion lente et « insistante » engendre
une remise en mouvement des articulations Quant aux fréquences élevées, elles
permettent de mobiliser les sécrétions et de désencombrer les poumons.
Lors de l’inspiration, ces petits jets d’air se
créent un chemin derrière les sécrétions et
vont gonfler les alvéoles.
Lors de l’expiration, cette quantité d’air stockée
dans les alvéoles peut repousser les sécrétions
vers la trachée, afin qu’elles soient expulsées
lors de la toux.
Il est important de souligner qu’au cours de
cette ventilation, les échanges gazeux se font
d’autant mieux que la fréquence est élevée. Ce
phénomène est engendré par l’agitation des
molécules d’air dans les alvéoles pulmonaires.
Le taux d’oxygène dans le sang augmente
donc rapidement et favorise l’oxygénation des cellules.
Le département de ventilation
Grâce à la réattribution en
octobre 2005 d’un grand local
et à l’octroi d’un budget
conséquent, le département de
logopédie a pu acquérir des
respirateurs Breas IMP2
supplémentaires. Ainsi, 48
patients peuvent être ventilés
quotidiennement de manière
intensive pendant 20 à 30
minutes, en plus du traitement
logopédique traditionnel.
La technique est simple,
efficace et très facilement
acceptée par les patients car
très peu fatigante. Les interfaces utilisées (masques et embouts divers) sont d’excellente
qualité pour assurer un confort maximum. Il est important de souligner enfin que les
règles d’hygiène sont maximales, le matériel étant stérilisé à haute température.
Alors, bienvenue au club pour un bol d’air !

INTERVIEW
LUC VLEUGELS,
CHEF DU SERVICE PSYCHOLOGIE
Luc, depuis quelques années tu es une personne très
importante dans l’évolution du service de l’aide en
psychologie à Melsbroek et en dehors. Nos lecteurs
aimeraient en savoir plus.
Racontes‐ nous ta contribution, durant toutes ces
années, sur les évolutions à Melsbroek ?
Le traitement en psychologie pour les patients atteints de Sclérose en Plaques
(SEP) a changé de façon tout au long de ma carrière. Ces derniers vingt ans
la connaissance du fonctionnement psychologique a énormément évolué.
Nous avons par exemple une meilleure idée du changement de personnalité
et du dysfonctionnement cognitif (attention, mémoire, motivation,
planification, organisation, …) qui surviennent suite au dysfonctionnement
cérébral.
Durant ces vingt années, plusieurs recherches concernant les
dysfonctionnements ont été effectuées par mon équipe et par moi‐même. Les
résultats acquis nous ont non seulement mené à une méthode de détection
plus rapide et efficiente de ces problèmes. Cela nous permet aussi de fournir
un meilleur traitement.
Entre‐temps, nous avons acquis de l’expérience sur la façon dont chaque
personne réagit psychologiquement face à la maladie. Cela nous permet
aussi d’aider celui‐ci en trouvant ensemble des attitudes plus confortables
par rapport à sa maladie. Sur base de connaissances et de patients qui ont été
diagnostiqués récemment nous avons créé « l’Ecole de SEP », une méthode
qui a trouvé écho dans différents centres belges et à l’étranger.
Au service de psychologie à Melsbroek nous avons vérifié sans arrêt la
solidité de nos méthodes d’évaluation et de traitements selon des critères
scientifiques.

Tu t’intéresses depuis le début aux travaux scientifiques et tu étais le premier
‘non médecin’ à Melsbroek à obtenir un titre de doctorat ?
Je n’ai jamais pu choisir entre une carrière scientifique ou clinique. Déjà
durant mes études en psychologie clinique à la K.U.L., je n’ai pu m’empêcher
d’y ajouter un gros paquet de psychologie expérimentale, ce que je n’ai
jamais regretté. De ce fait, je disposais des connaissances scientifiques
nécessaires afin de solidifier et d’améliorer notre méthode de travail dans
notre service de psychologie.
Le laboratoire où j’ai suivi ma formation scientifique fut fondé pour étudier
les relations dans le travail du cerveau en faisant des recherches en relation
avec la vue. Comme vous le savez, la S.E.P. n’a pas seulement à voir avec le
cerveau, il touche aussi souvent le travail du système visuel. Ce n’est donc
pas étonnant que mon doctorat a concerné le dérangement dans la
perception visuelle chez les patients de S.E.P. et que je suis retourné au
laboratoire où j’avais fait ma formation.
Veux‐tu nous expliquer la coopération internationale entre les psychologues
des centres de S.E.P. européens ? Que nous a‐t‐elle spécifiquement apporté ?
Le groupe de psychologues européens qui se réunit au sein du RIMS
(Rehabilitation In Multiple Sclerosis, l’organisation européenne des centres
de S.E.P.) est un groupe uni. Les membres sont des psychologues spécialisés
en S.E.P. en Europe et de vrais collègues. Ils se partagent une source
d’inspiration que certains ne peuvent avoir dans leur propre pays et pas mal
d’idées qui, par après, ont conduit à des recherches importantes et donné de
nouveaux traitements. Le groupe prépare non seulement les congrès annuels
au sein du RIMS mais travaille aussi à différents projets. Ces dernières
années le groupe a préparé une série de livrets éducatifs sur différents
sujets : par exemple les troubles cognitifs, le changement du comportement
et les troubles émotionnels.
Quelles sont, concernant les soins pour la S.E.P., des espérances dites
« réalistes » pour un proche avenir ?
Vous voulez sans doute parler des perspectives pour les soins
psychologiques des patients de S.E.P.

Dans la mesure où il deviendra possible pour un plus grand groupe de
patients atteints de S.E.P. de freiner la progression de la maladie, la
revalidation deviendra proportionnellement plus importante.
Les effets de la revalidation psycho‐sociale seront moins vite menacés d’être
anéantis par d’éventuelles poussées évolutives. Les techniques d’imagerie
médicale deviendront plus importantes dans la détection des troubles
cognitifs et des changements de personnalité. La neuropsychologie se
concentrera davantage sur la mise en évidence des complications dans la vie
de tous les jours de ces troubles cognitifs et émotionnels. L’éducation
détaillée de chaque partenaire et l’entrainement aux techniques de
compensation et au techniques de ménagement d’énergie, et du traitement
de stress seront des éléments importants dans le travail neuropsychologique
des personnes atteintes de la S.E.P.
De plus en plus de patients, après avoir reçu leur diagnostic, arriveront
directement dans un programme de guidance et assistance précoce derrière
lequel se cache la même idée que celle de « l’Ecole de S.E.P. ».
C’est à dire : les patients recevront de l’information utilisable et détaillée qui,
par le passé, était donnée bien plus tard dans l’évolution de leur maladie et
grâce à laquelle ils se sentiront mieux armés contre les suites de leur maladie.
Certainsd’ entre nous savent que tes intérêts pour le psychosociale vont plus
loin. Eclaire‐nous sur ce sujet.
Je me sens très concerné par la participation à la vie psychosociale de
personnes qui ont un handicap dans ma commune. Ainsi, comme conseiller
communal de Heist‐op‐den‐Berg, j’ai pris l’initiative de créer le
‘Gemeentelijke Adviesraad voor Personen met een Handicap’ (Conseil
Communal pour personnes avec un handicap) un conseil qui n’est pas dirigé
uniquement par le Conseil Communal mais qui est aussi productif à même
de prendre ses propres initiatives. Ainsi nous avons organisé il y a quelques
années, un concours pour promouvoir l’accessibilité aux horeca. Maintenant
on fait la même chose pour les boulangers et les bouchers.
Depuis la fondation de ce Conseil à Heist‐op‐den‐Berg un enfant handicapé
sait aller chez les scouts, aux réunions d’athlétisme, aux clubs de
gymnastique, jouer au foot et aller à l’académie de dessin.

Cette année je participe à nouveau aux élections communales et espère
commencer à la prochaine législature la réalisation d’un projet d’habitation
dans lesquels des personnes avec un sérieux handicap corporel pourrons
vivre indépendants.
Nous te connaissons aussi comme musicien. Veux‐ tu nous parler quelque de
ce sujet ?
Quand j’avais neuf ans, j’accompagnais mon père aux répétitions de la
fanfare. Cela fait quand même déjà presque trente huit ans et je suis resté
musicien. Je jouais le plus souvent du tuba, ce que je continue à faire. Je suis
vraiment un « pur produit » de l’académie de musique ce qui veut dire que
je suis très dépendant de la musique écrite. Je suis mauvais pour rejouer à
l’oreille et sans écolage je ne serais jamais devenu musicien. Mais j’aime le
faire et pour moi c’est très relaxant. Je tiens d’ailleurs en général aux
éléments réfléchis et traditionnels qui apportent la paix dans la vie.
Etre musicien dans une fanfare ou une harmonie moderne est en plus d’un
délassement un réel défi. De la musique de grand‐père comme avant il n’en
reste que peu de traces et le répertoire de la fanfare actuelle est très large.
La principale partie peut être décrite comme de la « fanfare sympathique » et
contient des partitions très difficiles qui demandent parfois des mois de
travail. Non sans fierté, je peux vous raconter que ma fanfare est devenue
championne nationale dans la plus haute catégorie et appartient aux
meilleurs corps de notre pays.
Que penses‐tu de la musique moderne ?
Sur la musique actuelle du genre léger, je n’avais jusqu’il y a quelques
années pas d’opinion bien définie. Cette musique m’amusait quand je
prenais mon bain mais sans l’écoutant comme de la « vraie » musique.
Probablement sous l’influence de mes professeurs de musique classique
pour qui seulement les maîtres classiques écrivaient de la musique et les
chanteurs d’opéra savaient chanter. En dehors de ça, il n’y avait d’après eux
que des faiseurs de bruit.
Les professeurs ont toujours été des figures importantes dans ma vie. C’était
les seuls dont je supportais l’autorité. Encore aujourd’hui, je remarque
l’empreinte qu’ils ont laissée sur moi pour juger la beauté de la musique.
Finalement, mes enfants en grandissant, m’ont fait ressentir la différence
entre les bonnes et mauvaises compositions et l’interprétation du genre léger

actuel. L’effet de mes enfants reste jusqu’ a présent limité à la ‘chanson’ car le
rock and roll est pour moi encore toujours un amusement de salle de bain.
J’aime bien différentes sortes de jazz mais j’ai toujours une préférence pour
celles de style plus reposant comme ceux de Chet Baker. Finalement j’ai
toujours apprécié l’art mineur, non pas la musique mais les textes.
As‐tu encore d’autres hobbies ? …et quand même suffisamment de temps
pour ta famille ?
Oui, il me reste assez de temps pour ma famille. Au mieux que vous
employez le temps passé ensemble, au plus vite il est considéré comme
suffisant. J’essaie de porter beaucoup d’attention à la qualité des contacts
avec les miens car je suis souvent absent. Il y a la fanfare mais il y a aussi la
politique communale. A cause de cette dernière surtoutje ne suis pas souvent
à la maison. Le restant de mon temps libre je le passe de préférence dans
mon jardin. J’ai construit un jardin de « cottage » chez moi, sorte de jardin
qui demande beaucoup d’entretien.
Quelle ville trouves‐ tu la plus jolie et pourquoi ?
Ce n’est pas vraiment la beauté architecturale qui compte pour moi mais
l’ambiance et l’âme de la ville.
J’aimerais retourner voir Paris mais il y a encore d’autres villes très
intéressantes.
Quels sont tes plats préférés ?
J’aime la fine cuisine. Par contre, mon plat favori est une salade fraîche avec
beaucoup de différents légumes.
Si tu pouvais inviter une personne connue, qui choisirais‐ tu ?
Le cardinal Daneels qui est « maître » pour dire des choses que l’on peut
comprendre de différentes façons. J’aimerais l’entendre dire comment il
interprète (littéralement) certains éléments de la bible et des discours du
Pape.

Si tu pouvais choisir, dans quelle époque aurais‐tu préféré vivre et
pourquoi ?
Je suis très content de la période dans laquelle je vis. Si je dois quand même
choisir, j’aurais aimé passer toute ma vie dans les années soixante. Les
conditions de vie étaient convenables, il y avait une croissance économique
et de ce fait de l’optimisme concernant l’avenir. Et la vie sociale était encore
fort présente. L’accessibilité grandissante de toutes sortes d’informations et
de choses matérielles pour tout le monde n’avait pas encore évolué vers une
société individuelle. Je me tiens parfois la tête avec ce que je vois
actuellement. De plus en plus de gens se sont dirigés vers eux mêmes et sont
peu prêts à faire quelque chose pour autrui si cela ne rapporte rien dans
immédiatement. Le prix qu’ils paient pour leur isolement peut être très
élevé. Il y a très peu d’aide sociale qui les accueille, ils souffrent de solitude
longue, inutile et lourde quand ils sont confrontés avec des contre temps
personnels. Je m’attends aussi qu’à cause de cela les gens ne voient plus d’
issues ou tomberont malade.
Dans les années soixante les moyens de communications étaient plus lents.
Cela avait des avantages mais aussi ses désavantages.
Je vois aussi qu’aujourd’hui de plus en plus de gens qui, par la rapidité
d’échanges d’informations actuelles, sont surtout inutilement mis à l’épreuve
sur le plan émotionnel. Avant beaucoup plus de choses étaient dites de
personne à personne ou par téléphone, de sorte que vous entendiez au moins
une voix avec l’intonation juste. Avant on s’asseyait pour écrire une lettre en
prennant le temps nécessaire pour réfléchir un instant sur la manière d’écrire
à quelqu’un. Vous recevez maintenant un rapide e‐mail ou un sms en pleine
figure, parfois même très méchant, qui est écrit sous l’impulsion du moment
mais qui néanmoins reste parfois des semaines ou des mois sur l’écran de
l’ordinateur dans toute leur dureté. Même si l’envoyeur est calmé depuis
longtemps.
Conclusions prématurées : les affaires, que l’on ferait bien de laisser dormir
un moment risquent maintenant d’être envoyées trop vite dans le monde et
de déprimer inutilement les personnes concernées.

Réunion du groupe “Dialogue” 07/06/2006
Présents: Albert Baele, Patrick Demeyer, Karin Leliveld, Mau Vanden Eede, André
Werelds, Dr. Ketelaer, Mieke De Medts, Gaël Spruyt.
1- Monsieur Sablon a donné quelques renseignements concernant l’organisation
des weekends thérapeutiques. Aucune décision n’a été prise à l’heure actuelle.
En conséquence Mr. Sablon s’est fait excuser de ne pouvoir assister à la
réunion. Le groupe craint que l’incertitude actuelle concernant la décision de
la direction puisse être interprétée par les patients comme une situation non
tranchée laissant la place à une interprétation personnelle.
2- Il est mentionné que prochainement il ne sera plus possible de fumer dans la
cafeteria. Un local séparé sera disponible pour les patients et visiteurs
fumeurs.
3- Les patients ont été avertis par lettre concernant la période des congés des
patients externes. Il y est demandé, vu l’organisation des services de soins et
de réadaptation que les patients externes n’étendent pas leurs congés au-delà
d’une période d’un mois.
Certains membres du groupe formulent quelques remarques :
- la lettre a été envoyée assez tardivement, spécialement pour la question
de ne pas dépasser la période d’un mois
- le Centre, disposera-t-il de suffsamment de personnel pour faire face à
plus de patients et les thérapies multidisciplinaires seront-elles
pleinement assurées ? Traditionnellement plus de personnel s’absente
lors de cette période et les thérapies de groupe telles que
l’hippothérapie, les shopping ou autres activités sont fortement réduites.
Certaines activités de remplacement pourraient être organisées par la
kiné ou l’ergo telles que la pétanque ou d’autres activités dans le jardin
thérapeutique.
- Ne serait-il possible que le Dr. Ilsbroukx examine le bien fondé de
certaines demandes dépassant la limite d’un mois.
4- Concernant les thérapies de groupe, certains membres du groupe regrettent la
disparition de certaines thérapies “créatives” anciennement appliquées à
l’ergothérapie (le travail du bois, la poterie ou la vannerie …).
Il est exact qu’au cours des années les programmes de thérapie ont été adaptés
et que l’ergothérapie a quitté l’aspect occupationnel pour une visée plus
fonctionnelle. Les activités actuelles ont davantage été organisées pour
améliorer le degré d’autonomie des patients. Une plus grande attention a été
réservée à l’essai des aides techniques de tout genre. L’usage du computer est
également encouragé.

L’application de la convention de réadaptation avec l’INAMI a depuis plusieurs
années dejà influencé la pratique de l’ergothérapie; si antérieurement
l’ergothérapie était considérée comme une activité facultative le programme de
réadaptation actuel contient le traitement d’ergothérapie comme une activité
destinée à réaliser des buts bien précis et spécifique à chaque patient.
D’autre part les normes d’hygiène sont devenues plus sévères et le travail de la
terre glaise n’est pas des plus propres, l’émail avec et les couleurs qui sont
utilisées contiennent de hautes concentrations en plomb.
Tout ceci ne veut pas dire que toute forme de bricolage ne peut plus être exercée
comme une activité complémentaire, la plus importante restant la thérapie à visée
fonctionnelle. Il est proposé que les patients qui désirent développer d’autres
activités prennent contact avec leur ergothérapeute et en discutent l’opportunité
dans le cadre de leur programme individuel, les activités récréatives restant peutêtre
possible tenant compte du temps et les moyens thérapeutiques pour chaque
patient individuellement.
Pour les ergothérapeutes aussi, il est instructif de communiquer avec le patient
afin de connaître ses désirs et buts poursuivis. Trop de patients hésitent encore à
faire part de leurs désidérata aux thérapeutes.
De toute façon, une communication ouverte et directe ne peut que favoriser une
meilleure entente entre les patients et les membres du personnel.
Rédigé par Gaël
_____________________________________________________________
Drukkerij Van Wilderode

---- PUB HENDRIKS

Pensées et maximes.
« Lorsque l'esprit est paisible et occupé de pensées positives, le corps n'est pas
facilement la proie de la maladie. » Le Dalaï-lama.
« Celui qui ne cherche que l'approbation de l'extérieur confie son bonheur à
quelqu'un d'autre. » Olivier Goldsmith.
« Aimer, c'est manquer de souffle pour prononcer les mots que vous avez dans la
tête et envoyer à la place le message par les yeux. »
« Ceux qui nous aiment nous offrent un gîte où nous reposer. De même nous
trouvons un gîte dans le coeur de ce que nous aimons. »
L'amour est plus fort que la mort..... Soeur Emmanuelle.
La vie vaut la peine d'être vécue... Elle renferme plein de richesse, de sagesse, de
beauté, de don de soi...
Les temps sont courts à celui qui pense, et interminables à celui qui désire.
Les hommes ont autant besoin de respect que de pain.
La vraie grandeur ne consiste pas à ne pas tomber, mais à se relever toutes les fois
qu’on tombe.
Pourquoi dans les villes où l’on passe s’applique-t-on à choisir douze cartes postales
différentes puisqu’elles sont destinées à douze personnes différentes ?
Pour vivre en paix avec tout le monde, il ne suffit pas de ne point se mêler des
affaires d’autrui, il faut encore souffrir qu’autrui se mêle des vôtres.
Mieux vaut un petit feu qui réchauffe qu’un grand feu qui brûle.
Il n’y a rien de plus dangereux pour l’esprit que son association avec les «Grandes
Choses. »
Il n’y a rien de nouveau sous le soleil, mais il y a aussi un tas de vieux trucs que nous
ignorons.
La vie est comme l’eau de la mer, agitée et désagréable à boire, mais elle porte ceux
qui se remuent.
Texte nous envoyé par Jean Wattiez

Groupe de travail
Dialogue
Chez les membres :
André Werelds
Albert Baele
Mau Van den Eede
Patrick De Meyer
Via la boîte aux lettres IMSO à l'entrée de la cafétéria
_______________________________________________________
PUB ORTHOPEDIE 1/2

IMSO-MELSBROEK
Calendrier des Fêtes 2006
Dimanche 20 août
Samedi 02 septembre
Dimanche 24 septembre
Samedi 21 octobre
Vendredi 11 novembre
Samedi 02 décembre
Samedi 16 décembre
Vendredi 22 décembre
Barbeque - I.M.S.O.
Excursion pour les patients - I.M.S.O.
Wandeltocht
Souper aux moules - I.M.S.O.
Journée des Crêpes (Kap. o/d Bos)
Fête de St. Nicolas (personnel)
Fête de Noël Rotary
Distribution de fruits - I.M.S.O.
LE CALENDRIER PEUT ETRE MODIFIE.
Rédigé le 13.12. 2005

Relie le proverbe et son sens réel.
(flèches, numéros…)
1. Bon sang ne peut (ou ne saurait)
mentir.
2. Les bons comptes font les bons
amis.
on redoute même l'apparence de ce qui
vous a déjà nui.
le maître de maison est libre d'agir
comme il l'entend dans sa propre
demeure. .
3. La caque sent toujours le hareng. laissons à Dieu le soin de s'occuper
des autres.
4. Ce que femme veut Dieu le veut. se dit de celui qui raille la misère
d'autrui, bien qu'il soit lui-même aussi
misérable.
5. C'est en forgeant qu'on devient
forgeron.
6. C'est le ton qui fait la musique (ou
qui fait la chanson).
7. C'est l'hôpital qui se moque de la
Charité.
quand maîtres ou chefs sont absents,
écoliers ou subordonnés mettent à
profit leur liberté.
les femmes en viennent toujours à
leurs fins.
à force de s'exercer à une chose, on y
devient habile.
8. Chacun pour soi et Dieu pour tous. pour rester amis, il faut s'acquitter
exactement de ce que l'on se doit l'un à
l'autre.
9. Charbonnier est maître chez soi. qui est sûr de sa voie ne s'en laisse pas
détourner par la désapprobation la plus
bruyante.
10.Chat échaudé craint l'eau froide.
11.Le chat parti, les souris dansent.
12.Les chiens aboient, la caravane
passe (prov. arabe).
c'est la manière dont on dit les choses
qui marque l'intention véritable.
on se ressent toujours de son origine,
de son passé.
on est obligé de faire ce qu'on a
promis.

Puzzle Frans

PUB ORTEC

Oplossing puzzel
Solution puzzle
mei – juni 2006 mai – juin 2006
N° 4, 2006

REDACTIERAAD/COMITE DE REDACTION :
P. BOBER, F. DE KUYSSCHE, Dr. P. KETELAER, F. LUYKFASSEEL, A. WERELDS.
REDACTIEADRES/ADRESSE DU BUREAU DE REDACTION :
I.M.S.O. v.z.w.
VANHEYLENSTRAAT 16
1820 MELSBROEK
TEL. : 02/752.96.00
PATIENTEN/PATIENTS : € 10
FAMILIE EN SYMPATHISANTEN : € 15
FAMILLES ET AMIS
STEUNENDE LEDEN/MEMBRES DE SOUTIEN : € 25
DOOR STORTING OF OVERSCHRIJVING OP VOLGEND
REKENINGNUMMER/A VERSER OU VIRER AU COMPTE :
310-0452575-59 OP NAAM VAN IMSO/AU NOM D'IMSO
GRAAG VERMELDEN : RIJKSREGISTERNUMMER
BTW - NUMMER
OF GEBOORTEDATUM
VEUILLEZ MENTIONNER VOTRE NUMERO DE REGISTRE NATIONAL, NUMERO
TVA OU DATE DE NAISSANCE
OPMERKING: GIFTEN VAN € 30 OF MEER GEVEN RECHT OP FISCAAL ATTEST.
LIDMAATSCHAPSGELD DIENT EXTRA BETAALD TE WORDEN EN GEEFT
RECHT OP HET TIJDSCHRIFT. (vb.€ 40 = gift + € 10 lidmaatschap) (voor nietpatiënten
€ 30 + € 15= € 45)
ATTENTION : UNE ATTESTATION FISCALE SERA DELIVREE POUR LES DONS
DE € 30 OU PLUS . (p.e. € 30 don+ € 10 = € 40 pour les patients/ € 30 don+ € 15 = €
45 pour les autres) LA COTISATION A VERSER EN SUPPLEMENT DONNE DROIT
A L'ABONNEMENT DE LA REVUE.
TARIEF RECLAME / TARIF PUBLICITAIRE :
1/2 BLZ./PAGE : € 62,5 PER NUMMER/PAR NUMERO OF € 375 PER JAAR/PAR
AN
1/1 BLZ./PAGE : € 125 PER NUMMER/PAR NUMERO OF/OU € 750 EURO PER
JAAR/PAR AN
VOOR ALLERLEI INLICHTINGEN IN VERBAND MET LIDMAATSCHAPSGELDEN,
AANKONDIGINGEN, RECLAME :
NEEM CONTACT OP MET ONZE REDACTIE.
POUR TOUS RENSEIGNEMENTS A PROPOS DES COTISATIONS,
ANNONCES OU PUBLICITES, VEUILLEZ VOUS ADRESSER A NOTRE
SECRETARIAT.
N° 4, 2006