Tajemnice
Szyfr Boga
Szyfr Boga
- No tags were found...
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
matematyka >>t a j e m n i c a k a b a ł y<br />
<strong>Tajemnice</strong><br />
Szyfr Boga<br />
kabały<br />
72 W I E D Z A I Ż Y C I E PA Ź D Z I E R N I K 2 0 0 5<br />
Drzewo Życia<br />
Ideą kabalistycznej wykładni<br />
jest tak zwane Drzewo<br />
Życia. Składa się ono z 10<br />
tzw. sefirot wyrażających<br />
dostrzegalne dla człowieka<br />
formy emanacji Boga,<br />
których może on osobiście<br />
doświadczyć. Opisuje też<br />
proces formowania świata<br />
oraz sposób działania ludzkiej<br />
psychiki. Każda sefirota<br />
odpowiada określonemu<br />
poziomowi i rodzajowi<br />
ludzkiej świadomości. Są to<br />
np. świadomości istnienia<br />
ograniczeń, słabości<br />
charakteru, niedoskonałości<br />
percepcji uwarunkowanej<br />
doświadczeniem życiowym itp.<br />
Poznając swoje ograniczenia,<br />
człowiek zyskuje wgląd<br />
w swoją prawdziwą naturę<br />
– dzięki czemu może starać<br />
się walczyć ze słabościami<br />
Fot. Stone/Getty Images/Flash Press Media, BE&W<br />
Kabała to nie tylko wróżby z kart, lecz skomplikowany<br />
system filozoficzno-mistyczny. Próba „odszyfrowania”<br />
tajemnej symbolicznej zawartości religijnych ksiąg.<br />
A przy okazji ciekawa matematyczna zabawa.<br />
PIOTR WOŁOWIK<br />
ZAPEWNE WIĘKSZOŚCI z nas słowo „kabała” kojarzy<br />
się przede wszystkim z wróżeniem z kart (stawianiem<br />
kabały). To występujące w powszechnej świadomości<br />
skojarzenie związane jest z kartami Tarota używanymi<br />
m.in. przez wszelkiej maści przepowiadaczy przyszłości.<br />
Figury i symbolika kart Tarota są bowiem bardzo silnie<br />
powiązane z filozofią i symboliką kabalistyczną. Ale tak naprawdę<br />
kabała to przeogromny system filozoficzny wywodzący<br />
się z religii żydowskiej. Święte księgi religii według<br />
kabalistów mają dosłowne znaczenie – dostępne dla każdego<br />
– mają jednak również znaczenie ukryte, takie, które<br />
mogą odczytać tylko nieliczni. Ci, którzy wiedzą.<br />
Dla ortodoksyjnych żydów Pięcioksiąg Mojżesza (Tora)<br />
stanowi specjalny kod objawiony przez Boga, który zawiera<br />
odpowiedzi na wszystkie pytania, kwestią jest tylko znalezienie<br />
odpowiedniego klucza do jej interpretacji.<br />
Sama idea „wiedzy objawionej” nie jest niczym nowym.<br />
U schyłku starożytności (II-V wiek n.e.) wyznawali ją gnostycy.<br />
Należeli oni do charakterystycznego dla pierwszych wieków<br />
naszej ery nurtu religijnego opartego częściowo na naukach<br />
Chrystusa oraz starożytnych doktrynach filozoficznych.<br />
Łączyło ich przekonanie, że fundamentem religii jest tajemna<br />
wiedza, objawiona nielicznym. Według większości<br />
z nich, bo poglądy mieli najróżniejsze, Jezus nie zbawił ludzi<br />
przez śmierć, ale wyjawił im prawdziwą wiedzę o istnieniu<br />
dobrego, najwyższego Boga (starotestamentowy Jahwe<br />
był dla nich tylko Bogiem uzurpatorem, okrutnym i zazdrosnym).<br />
Przyznawali różne role Jezusowi. Dla niektórych był<br />
jedną z postaci Boga, dla innych człowiekiem, który posiadł<br />
pełną wiedzę. Byli też gnostycy wierzący, że jest jedną z pośrednich<br />
istot pomiędzy Bogiem i ludźmi (należały do nich<br />
m.in. anioły oraz demony). Bez skrępowania korzystali z dorobku<br />
religii żydowskiej, a także różnych mistycznych nurtów<br />
filozoficznych starożytności, mieszając je na najróżniejsze<br />
Za najsłynniejszych<br />
na świecie<br />
specjalistów<br />
od kabały uchodzą<br />
wyznawcy<br />
judaizmu. Wierzą<br />
oni, że Pięcioksiąg<br />
(Tora) zawiera<br />
odpowiedzi<br />
na wszystkie<br />
pytania<br />
sposoby. To właśnie od tego typu tajemnego objawienia (gnosis<br />
oznacza „wiedzę”) zależało według gnostyków zbawienie<br />
człowieka. Wtajemniczeni – członkowie sekty – mieli je zapewnione.<br />
Inni – np. zwykli chrześcijanie czy żydzi – jedynie<br />
błądzili, nie posiadając klucza do zrozumienia prawdy.<br />
Żywot gnostycyzmu okazał się bardzo trwały – dziś podobne<br />
poglądy wyznaje większość sekt New Age, które oferują<br />
swoim członkom różne „tajemne” i „oryginalne” mądrości,<br />
niedostępne „zwykłym” ludziom.<br />
Aura tajemnicy związana z gnostycyzmem powoduje, że<br />
pewne jej elementy pojawiają się w książkach i produkcjach<br />
filmowych. Można je odnaleźć choćby w trylogii „Matrix”.<br />
Chodzi tu o imiona, jakie noszą bohaterowie, numery pokoi<br />
hotelowych, gdzie toczy się akcja, wplecione cytaty itp. Czytelnicy<br />
zainteresowani tropieniem takich właśnie odwołań<br />
mogą odwiedzić polską stronę www.gnosis.art.pl).<br />
Średniowieczni twórcy kabały pod względem duchowym<br />
byli więc spadkobiercami gnostyków i zarazem jednymi<br />
z prekursorów dzisiejszego New Age, choć jak głoszą<br />
legendy, system filozofii i symboliki kabalistycznej został<br />
przekazany „godnym jej zrozumienia” przy pomocy<br />
aniołów przez samego Najwyższego Boga.<br />
Tajemnica boskiego słowa<br />
Słowo „kabała” wywodzi się z hebrajskiego rdzenia określenia<br />
„przyjąć”. Dosłownie znaczy „przekaz, tradycja”. Do<br />
przekonania, że tajemna wiedza jest kluczem do Boga, kabaliści<br />
dodali elementy żydowskiej mistyki i starożytnej filozofii<br />
neoplatońskiej.<br />
Dla jej twórcy Plotyna (żył w III wieku n.e.) świat był<br />
szczególnego typu hierarchiczną piramidą – u jej szczytu stał<br />
wieczny i samowystarczalny Bóg, który „udzielał” istnienia<br />
wszystkim pozostałym bytom i „podtrzymywał” je w istnieniu<br />
(filozofowie mówią, że „emanował” byt, a całość tej nauki<br />
nazywają teorią emanacji). Człowiek znajdował się u samej<br />
podstawy piramidy stworzenia: należał do najgorszych<br />
i najmniej szlachetnych rozumnych bytów. Dzięki filozoficznej<br />
kontemplacji mógł jednak wznieść się na sam szczyt piramidy<br />
– i dostąpić poznania Najwyższego, które doskonaliło<br />
go moralnie oraz dawało najwyższe szczęście.<br />
Recepta na doskonałość<br />
Kabała miała dostarczyć klucz do takiej właśnie, doskonalącej<br />
i uszczęśliwiającej wiedzy. Jej podstawą<br />
jest tak zwane Drzewo Życia. Składa się ono z 10 sefirot<br />
wyrażających te formy emanacji Boga, których wtajemniczony<br />
człowiek może osobiście doświadczyć.<br />
PA Ź D Z I E R N I K 2 0 0 5 W I E D Z A I Ż Y C I E<br />
73
Każda sefirota odpowiada określonemu poziomowi ludzkiej<br />
świadomości: są to np. świadomość istnienia ograniczeń<br />
w fizycznym świecie, niedoskonałości percepcji intelektualnej<br />
uwarunkowanej doświadczeniem życiowym<br />
itp. Najważniejszym ze stanów świadomości, który należy<br />
w sobie rozpoznać, a który jest punktem wyjścia i kluczem<br />
do wszelkiej mistyki, jest świadome poczucie istnienia<br />
samego siebie („świadomość bycia świadomym”) jako<br />
czegoś w ogóle niedefiniowalnego intelektualnie, będącego<br />
samym w sobie wielką tajemnicą. Przekraczając swoje<br />
niedoskonałości poprzez ich kontemplację, człowiek zyskuje<br />
wgląd w swoją naturę, równocześnie ją ulepszając. Proces<br />
takiego „wznoszenia świadomości” na coraz wyższe<br />
poziomy według kabalistów objawił się alegorycznie biblijnemu<br />
Jakubowi w czasie snu, w którym ujrzał drabinę<br />
prowadzącą do Boga.<br />
Kabała – podobnie jak niegdyś gnostycyzm – jest niesłychanie<br />
różnorodna. Różni kabaliści zalecali rozmaite praktyki<br />
konteplacyjno-medytacyjne i rytuały. Średniowieczna kabała<br />
praktyczna nawoływała do ascezy, która miała przyspieszyć<br />
nadejście mesjasza, a także wprowadziła stosowanie amuletów<br />
oraz magii. Dla kabalistów najważniejsze zawsze były<br />
jednak studia nad świętymi księgami. Traktowali je jak kod<br />
– pod dosłowną treścią szukali ukrytych znaczeń. Nie były<br />
one ukryte dlatego, że tak chciał Bóg. Chodziło raczej o poziom<br />
świadomości czytelnika, który tylko dzięki odpowiedniemu<br />
rozwojowi moralnemu i właściwej analizie mógł je<br />
zrozumieć. Tu znalazło się miejsce dla matematyki.<br />
Bóg w liczbach<br />
W najprostszej wersji kabalistyczna matematyczno-numerologiczna<br />
analiza świętych ksiąg (zwana gematrią) zakładała,<br />
że każdej literze jakiegoś dowolnego alfabetu odpowiada<br />
określona liczba. Słowo „gematria” wywodzi się z greckiego<br />
określenia oznaczajacego geometrię. Ukryte znaczenia liczb<br />
i słów im odpowiadających są możliwe do odkrycia także poprzez<br />
ich interpretację w kontekście różnych proporcji brył<br />
geometrycznych. „Święta geometria” była przedmiotem zainteresowania<br />
wielu uczonych, np. Pitagorasa.<br />
Rozważamy alfabety grecki oraz hebrajski – są to główne<br />
języki używane do spisywania świętych ksiąg i z tego<br />
powodu uważane w zachodniej kulturze chrześcijańskiej<br />
za odpowiednie do przekazywania przez Boga tajemnic<br />
objawienia.<br />
Każdej literze w obu alfabetach można przyporządkować<br />
jakąś cyfrę (patrz: ramka obok). W ten sposób można<br />
dokonywać nowej interesującej interpretacji świętych<br />
ksiąg – bo kabaliści zakładali, że wyrazy o tych samych<br />
Jak to działa?<br />
Spójrzmy<br />
na przykład<br />
boskiego<br />
imienia Jahwe.<br />
Jego wartość<br />
numeryczna<br />
26. Sam<br />
Jahwe składa<br />
się z miłości<br />
i jest<br />
jednością<br />
<br />
אחד<br />
י ה וה<br />
א בה ה<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
Gematria – święta geometria<br />
Związek gematrii z geometrią stanowi bardzo interesujące przeniesienie właściwości<br />
liczb na proporcje geometryczne, jakie można spotkać w rzeczywistości. Same<br />
wartości ukrytych znaczeń liczbowych i słów odpowiadających ich znaczeniu<br />
możliwe są do odkrycia poprzez interpretacje słów także w kontekście różnych<br />
brył geometrycznych. „Święta geometria” była przedmiotem zainteresowania wielu<br />
uczonych, np. Pitagorasa, który w głównej mierze zajmował się magią liczb, czego<br />
wynikiem są powszechnie znane dziś twierdzenia matematyczne. Przykładami<br />
„gematryczno-kabalistycznych” książek są np. „Boska komedia” Dantego, napisana<br />
przez matematyka z Oxfordu Lewisa Carrolla „Alicja w Krainie Czarów” oraz „Alicja<br />
po tamtej stronie lustra” (książki o przygodach Alicji są pełne kabalistycznej<br />
symboliki i przez niektórych okultystów uważane za jedne z podstawowych<br />
podręczników adepta sztuki tajemnej). U polskich twórców z przykładami<br />
kabalistycznej gematrii można się spotkać w III części „Dziadów” Adama Mickiewicza.<br />
Na długie lata zatrudnił on wyobraźnię polonistów i miłośników poezji poprzez<br />
umieszczenie w tekście symbolicznej liczby 44. Świadomą zabawą z kabalistyczną<br />
wykładnią posłużył się Umberto Eco w „Wahadle Foucaulta”. Posłużyła mu ona do<br />
ośmieszenia tezy, że spisek jest wszędzie, a numerologia i kabała rządzą światem.<br />
Eco pokazuje, jak łatwo wymyślić związek między rzeczami go pozbawionymi oraz<br />
doszukiwać się tajemnych treści tam, gdzie po prostu ich nie ma.<br />
<br />
<br />
חך<br />
א<br />
דה ה י<br />
א כה ה<br />
wartościach numerycznych lub powiązane ze sobą formułami<br />
matematycznymi pozostają w istotnych relacjach<br />
znaczeniowych. Szukanie takich relacji pozwala dotrzeć<br />
do właściwych znaczeń tekstu ukrytych pod dosłownym<br />
znaczeniem.<br />
Ortodoksyjnie kabaliści żydowscy dopatrywali się tajemnego<br />
szyfru w świętych, objawionych przez Jahwe pismach<br />
Tory. Uważali, że każde słowo czy litera ma swoje<br />
ukryte znaczenie. Nie był to bynajmniej prosty szyfr: dla<br />
kabalistów – tak jak dla wielu starożytnych nurtów filozoficznych<br />
– liczby stanowiły idealny (i jak najbardziej realnie<br />
istniejący) fundament Wszechświata. Liczba umożliwia<br />
poznanie, prowadzi do odkrycia prawdy, a porządek<br />
liczb odpowiada porządkowi Wszechświata. Matematyka<br />
nie była dla nich abstrakcją, ale nauką o tym, co istnieje<br />
naprawdę – w odróżnieniu od świadectw zmysłów, które<br />
uważali za mylące.<br />
Jak wygląda taka analiza? Oto przykład. Mojżesz był<br />
dla Żydów jednym z największych proroków. Wartość numeryczna<br />
jego imienia to 345. W innym fragmencie Biblii<br />
(Ks. Wyjścia 3:14) Bóg spytany o swoje imię odpowiada:<br />
Jestem, który jestem. Wartość numeryczna tego zdania to 543.<br />
Imię Mojżesza jest palindromem tej liczby (ta sama wartość<br />
numeryczna czytana od końca). Dzięki temu kabalista<br />
może snuć przepuszczenia, że w Mojżeszu na zasadzie lustra<br />
Bóg odbił swoje oblicze. Dlatego fragment Księgi Wyjścia<br />
7:1: I rzekł Pan do Mojżesza: Oto ustanawiam cię bogiem<br />
dla faraona, a brat twój Aaron będzie twoim prorokiem, zaczyna<br />
nabierać innego znaczenia niż tylko symbolicznego uczynienia<br />
z Mojżesza Boga.<br />
ת ש ר ק צ ץ פ ף ע ס נ ן מ ם ל כ ך י ט ח ז ו ה ד ג ב א<br />
Niezwykły ciąg skojarzeń<br />
Kierując się podobnymi skojarzeniami można przejść do<br />
dalszych rozważań od imienia Mojżesz 345. Weźmy trzy<br />
kolejne liczby: trzecią, czwartą i piątą, pochodzące z ciągu<br />
Fibonacciego: 1, 2, 3, 5, 8, 13, 21, 34, 55... – są to liczby<br />
358. Ciąg ten został ułożony w 1202 roku przez średniowiecznego<br />
matematyka Leonarda z Pizy, zwanego również<br />
Fibonaccim. Jest to ciąg liczb naturalnych. Powstaje w ten<br />
sposób, że każda kolejna liczba wchodząca w jego skład<br />
(oprócz dwóch pierwszych) jest sumą dwóch poprzedzających<br />
ją liczb.<br />
<br />
<br />
α Α, א <br />
β Β, ב <br />
γ Γ, ג <br />
δ Δ, ד <br />
ε Ε, ה <br />
ζ Ζ, ו <br />
η Η, ז <br />
θ Θ, ח <br />
ι Ι, ט <br />
κ Κ, י <br />
λ Λ, ך ,כ <br />
μ Μ, ל <br />
ν Ν, ם ,מ <br />
ξ Ξ, ן ,נ <br />
ο Ο, ס <br />
π Π, ע <br />
ρ Ρ, ף ,פ <br />
ς Σ, σ, ץ ,צ <br />
τ Τ, ק <br />
υ Υ, ר <br />
φ Φ, ש <br />
χ Χ, ת <br />
Ψ, ψ <br />
Ω, ω <br />
Matematycy zauważyli, że wiele wytworów przyrody<br />
ma tendencję do odtwarzania tego ciągu – koliste wzory<br />
na słoneczniku, stożkowy kształt szyszki sosny, rozwijająca<br />
się spiralnie muszla łodzika – to tylko kilka najbardziej<br />
znanych przykładów. Ciąg ten ma też związek z zasadą złotego<br />
podziału, a więc i ze złotą liczbą występującą w „estetycznym”<br />
doborze proporcji w architekturze i sztuce.<br />
To taki podział odcinka na dwie części, aby stosunek długości<br />
krótszej części do dłuższej był taki sam jak dłuższej<br />
części do długości całego odcinka. Złotą liczbę możemy<br />
rówineż otrzymać, dzieląc dowolną liczbę Fibonacciego<br />
przez kolejną stojącą w ciągu. Przy tym im liczby są większe,<br />
tym iloraz ten coraz dokładniej przybliża się do wartości<br />
złotej liczby.<br />
Wartość numeryczna 358 odpowiada hebrajskiemu<br />
określeniu węża z Księgi Rodzaju. Jest to również wartość<br />
określenia hebrajskiego słowa „mesjasz”. Dlatego<br />
wąż z Księgi Rodzaju doprowadzający do upadku Adama<br />
i Ewy jest zaplanowanym dziełem Boga, dzięki któremu<br />
mógł pojawić się Mesjasz niosący ludziom odkupienie.<br />
Czy pełnił tę funkcję właśnie Mojżesz? To pole do kolejnych<br />
spekulacji dla kabalisty.<br />
Tego typu analizy są popularne i dzisiaj. W księgarniach<br />
można kupić „Kod Biblii” Michaela Drosnina – z przykładami,<br />
które mają potwierdzać świętość Biblii. Autor sugeruje,<br />
że można tam odnaleźć odpowiedzi dosłownie na wszystkie<br />
pytania (związane nawet z odkryciami naukowymi oraz<br />
przewidywaniem przyszłości).<br />
Jaka jest wartość podobnych rozważań? Ze statystycznego<br />
punktu widzenia, dysponując dostatecznie dużym<br />
fragmentem jakiegoś tekstu, można w nim znaleźć wszystko<br />
– trzeba tylko wiedzieć, czego się szuka. Oczywiście ά zamiast<br />
Biblii czy samej Tory można użyć dowolnej innej obszernej<br />
książki, a nawet utworów muzycznych. ΑPróbowano<br />
z powodzeniem zademonstrować to zjawisko na przykładzie<br />
powieści Lwa Tołstoja „Wojna i pokój”.<br />
α<br />
Kabała w literaturze<br />
Wielu autorów świadomie wykorzystywało elementy kabalistycznej<br />
myśli w swoich utworach. Dzięki Β β ich wprowadzeniu<br />
fabuła zyskiwała nową płaszczyznę interpretacji.<br />
Najbardziej znane przykłady to „Boska Γkomedia” γ Dantego,<br />
napisana przez matematyka z Oxfordu Lewisa Carolla<br />
„Alicja w Krainie Czarów” oraz „Alicja po Δ tamtej δ stronie<br />
lustra” (książki o przygodach Alicji są pełne Ε kabalistycznej<br />
symboliki i przez niektórych okultystów są uważane<br />
ε<br />
za jedne z podstawowych podręczników adepta sztuki tajemnej).<br />
U polskich twórców z elementami kabalistycznej<br />
gematrii można się spotkać choćby w III części „Dziadów”<br />
Adama Mickiewicza. Do dziś wyobraźnię polonistów<br />
i miłośników poezji rozpala<br />
ΖΗΘΙΚΛΜΝΞΟΠΡΣΤΥΦΧΨΩ<br />
umieszczona w tekście symboliczna<br />
liczba 44.<br />
Zabawą w kabalistyczną ζηθικλμνξοπρςστυφχψω<br />
wykładnię posłużył się także<br />
Umberto Eco w „Wahadle Foucaulta”. Jemu chodziło jednak<br />
o ośmieszenie tezy, że spisek jest wszędzie, a numerologia<br />
i kabała rządzą światem. Eco w swojej książce pokazuje,<br />
jak łatwo wymyślić związek między rzeczami kompletnie<br />
go pozbawionymi oraz doszukać się tajemnych treści<br />
tam, gdzie po prostu ich nie ma.<br />
Tak jak wspomniałem z matematycznego punktu widzenia<br />
studiowanie różnego rodzaju tekstów i doszukiwanie<br />
się w nich rzekomych ukrytych treści trudno uznać za<br />
naukę. Jeżeli użyje się metod naukowej analizy matematycznej<br />
w celu badania związków między liczbami, da się odnaleźć<br />
dosłownie wszystko – na szczęście większość kabalistów<br />
jest tego świadoma. Uważają oni jednak, że istotą takich<br />
studiów jest nie tyle doszukanie się jakichś konkretnych faktów<br />
i znaczeń, ale sam proces metamorfozy, jaki przechodzi<br />
umysł badacza. Ważniejsze dla nich jest zrozumienie osiągane<br />
„po drodze” niejako przy okazji, niż sam efekt końcowy.<br />
Utrzymują, że trud włożony w takie poszukiwania owocuje<br />
dopiero po latach, a sam wysiłek włożony w studia czyni<br />
człowieka „godnym” wobec Boga, który swoje tajemnice<br />
odsłania stopniowo tylko najbardziej wytrwałym, a przede<br />
wszystkim przygotowanym i otwartym na nowe oryginalne<br />
idee. Jeśli do kabały podejdzie się właśnie w ten sposób<br />
może okazać się, że tego typu umysłowe ćwiczenia moga<br />
doprowadzić do oryginalnych odkryć. Tak było chociażby<br />
w przypadku samego Izaaka Newtona, w którego zapiskach<br />
są dowody na to, że zajmował się kabałą.<br />
PIOTR WOŁOWIK jest doktorantem w Instytucie Elektroniki i Telekomunikacji<br />
Politechniki Poznańskiej.<br />
74 W I E D Z A I Ż Y C I E PA Ź D Z I E R N I K 2 0 0 5 PA Ź D Z I E R N I K 2 0 0 5 W I E D Z A I Ż Y C I E<br />
75