Thresoor

CAERT-THRESOOR
11. Willem A.Jonckheer (1887-1960) en
zijn gezin in 1913- Na de karteringen
van de eilanden maakte Jonckheer nog
een opmeting van de raffinaderij.
Hierna verliet hij de kartografie en werd
accountant. Hij was de vader van Efrain
Jonckheer (1917-1987), de eerste
minister-president van de Nederlandse
Antillen. Foto in familiebezit.
op de eerste plaats moest dienen voor de bepaling van
de oppervlakten van de verschillende stroomgebieden
was van belang dat er hoogtelijnen werden ingetekend.
Het terrein was echter wel sterk geaccidenteerd, maar
er waren geen grote hoogteverschillen. Eerst werd gedacht
daarom de hoogtelijnen met intervallen van 5 m
in plaats van de gebruikelijke 10 m te tekenen. Werbata
besloot een proef te nemen en maakte twee kaarten,
één waarbij de hoogtelijnen een interval van 5 m hadden,
en één met een interval van 10 m en met hulphoogtelijnen
op de waterscheidingen. Bij vergelijking
bleek deze laatste methode goed te voldoen. 26 Op minder
steile hellingen blijken echter toch 'hulphoogtelijnen'
met een interval van 5 m getekend.
Werbata paste de in Oost-Indië gebruikelijke polyeder
projectie toe, alhoewel hij die naar omstandigheden hier
en daar enigszins wijzigde. In tien maanden tijd is 119
km 2 detailmeting verricht en 125,3 km wegmeting
(waarvan 29,3 km met de ketting). In het Jaarverslag van
de Oost-Indische topografische dienst deed Werbata in
1907 verslag van deze eerste resultaten (Werbata 1907).
Twee jaar later, in juli 1909, was de gehele opname van
Curaçao gereed. Het resultaat was een kaart op schaal
1:20.000 op in totaal 18 bladen. In de uitvoering van de
kaart is soms afgeweken van de voorschriften, zoals in
Oost-Indië toegepast. Deze afwijkingen betreffen o.a.
een duidelijker weergave van de stroomgebieden en
droge beddingen, en toevoeging van een extra symbool
voor een waterput met windmolen. De legenda is zeer
uitgebreid. Werbata maakte bijvoorbeeld met verschillende
symbolen en kleuren onderscheid in diverse
soorten gebouwen en erfscheidingen. De bestaande
dammen, die de aanleiding tot de kartering waren, worden
in vier categorieën onderscheiden.
In 1911 was de kaart, die gedrukt in de steendrukkerij
van de firma J. Smulders & Co. in Den Haag, verkrijgbaar.
Voor de druk is de kaart, volgens een opmerking
van L.C. van Panhuys, nog gecorrigeerd door L.A.
Bakhuis, referendaris aan het ministerie van Koloniën
en tevoren werkzaam bij de Topografische Dienst in
Nederlands-Indië. Het is niet bekend wat Bakhuis precies
gedaan heeft. Opmerkelijk is dat in de inleiding bij
de tentoonstelling ter gelegenheid van het veertigjarig
bestaan van het KNAG in 1913 - waar Werbata's kaarten
te zien waren - over de maker van de kaart alleen gezegd
wordt dat deze 'Een bekwaam topograaf van den
Topografischen dienst in Nederlandsch-Indie' was.
Deze inleiding is geschreven door ... L.A. Bakhuis. 27
De regering wilde de kaart zo veel mogelijk verspreid
zien en bepaalde daarom de prijs op 5 gulden voor de
10 24STE JAARGANG 2005 NR. 1