HELENDE HANDEN EINDWERK
Klik hier - Cranio Sacraal eindwerken Klik hier - Cranio Sacraal eindwerken
HELENDE HANDEN EINDWERK opleiding Cranio-Sacraal therapie Rita Van Rysselberghe Februari 2012 1
- Page 2 and 3: INHOUDSOPGAVE Inleiding bladzijde 3
- Page 4 and 5: DE VERVOLMAKING Je hebt je bezielin
- Page 6 and 7: Door het contact met al die mensen
- Page 8 and 9: Ieder atoom in de aardkorst, de zee
- Page 10 and 11: Er kwam een man met een ernstig pro
- Page 12 and 13: luisteren naar haar lichaam. Beetje
- Page 14 and 15: In de namiddag krijg ik last in de
- Page 16 and 17: yogahoudingen merk ik dat ze het vo
- Page 18 and 19: Soms zelfs stekende pijn in de link
- Page 20 and 21: Het eerste is de ademhaling, ze ric
- Page 22 and 23: Soms komt er een verschuiving of he
- Page 24 and 25: Ik wist meteen dat de stress van de
- Page 26 and 27: De dag na de behandeling is het als
- Page 28 and 29: Van zodra ik haar aanraakte voelde
- Page 30 and 31: De nacht erna kan ik, via een sonde
- Page 32 and 33: May I go ? By Susan A. Jackson. May
- Page 34: 34
<strong>HELENDE</strong> <strong>HANDEN</strong><br />
<strong>EINDWERK</strong><br />
opleiding Cranio-Sacraal therapie<br />
Rita Van Rysselberghe<br />
Februari 2012<br />
1
INHOUDSOPGAVE<br />
Inleiding bladzijde 3<br />
De vervolmaking bladzijde 4<br />
Iets over mezelf bladzijde 5<br />
Het begin van mijn pad naar spiritualiteit bladzijde 6<br />
De verschillende gevolgde modules bladzijde 7<br />
Uit het zwarte licht Harry Mulisch bladzijde 8<br />
Mijn allereerste ervaring met geven van cranio bladzijde 9<br />
Enkele ervaringen met sessies mond werk bladzijde 12<br />
Oefenpersoon Kathleen aan het woord bladzijde 13<br />
Paulette en onze samenwerking bladzijde 17<br />
Wat brengt het bij mezelf teweeg bladzijde 22<br />
Explosieve en agressieve terugval van de ziekte bladzijde 28<br />
May I go. By Susan A. Jackson bladzijde 32<br />
Besluit bladzijde 33<br />
2
INLEIDING<br />
Een weg van vier jaar tussen de basiscursus in juni 2007 en de Advanced<br />
classes in juli 2011.<br />
Jaren van vernieuwing, twijfel, angst, groeiend naar een onderliggend dieper<br />
vertrouwen.<br />
In het begin dacht ik maar tot aan Talking To The Heart te gaan, maar steeds<br />
weer kon ik niet weerstaan aan de roep van het leren. Leren omgaan met<br />
anderen, mijn handen laten helen, schakel zijn in het grote geheel, in het<br />
samenspel met anderen.<br />
Nu ben ik zover gekomen:<br />
Mijn eindwerk.<br />
Toch wel een hele opgave. Terug het vertrouwen oppikken om van daaruit<br />
vertrekkend aan te belanden bij het einde van een mooie opleiding die nooit<br />
ophoudt. Want het begint toch weeral te kittelen om de hersenklas, de<br />
lymfenklas en andere te volgen……………,maar eerst……….……,mijn<br />
eindwerk.<br />
Rita<br />
3
DE VERVOLMAKING<br />
Je hebt je bezieling gevonden en nieuw leven geschonken.<br />
Treed in je nieuwe richting naar buiten.<br />
Je bent volwassen, oude emotionele pijnen zijn geheeld,<br />
waardoor je steeds meer in je eigen kracht wordt geplaatst.<br />
Laat los wat je niet meer kan gebruiken en heb mededogen<br />
en begrip voor anderen hun tekorten.<br />
Voed je met heelheid, met je eigen innerlijke bron<br />
En laat je drijven met de stroom.<br />
Voel je één zijn, hoor de stem van je ziel<br />
en treedt in gratie naar buiten,<br />
naar anderen toe, vastberaden en zorgzaam.<br />
Je hebt je persoonlijke groei en verlichting bereikt.<br />
Geniet met volle teugen.<br />
Innerlijke krachtkaarten Lisette Batseleer & Mireille Cornells<br />
4
IETS OVER MEZELF<br />
Ik ben 64 jaar waardoor ik al even achterom kan kijken naar het pad dat ik,<br />
met vallen en opstaan, bewandeld heb. Ik ben gehuwd en heb vier kinderen,<br />
drie zonen en een dochtertje dat overleden is bij de geboorte. Ondertussen<br />
heb ik reeds zeven kleinkinderen: de oudste is 21 jaar en de jongste 3 jaar.<br />
Toen onze oudste zoon achttien werd ben ik aan beide voeten geopereerd<br />
waardoor ik helemaal niet kon stappen. Dus er kwam een tijd van ruimte om<br />
te lezen.<br />
Het boek dat een stuk mijn levensvisie veranderde was “Lessen in levenskunst”<br />
van Wayne Dyer. Van daaruit ben ik de dingen anders gaan beleven. Zo ben<br />
ik tot yoga, zweethut, reiki, wikka, herboriste, sjamanisme, sacraal en<br />
Afrikaans dansen gekomen en toen kwam Cranio-Sacraal mijn pad<br />
opgewandeld. Ik zie Cranio-Sacraal echt als de vervolmaking, zeker geen<br />
eindpunt maar toch wel de kers op de taart. Het heeft mij zoveel bijgebracht,<br />
zoals zelfvertrouwen en een gevoel van eigenwaarde.<br />
Het begin van mijn pad naar spiritualiteit<br />
Zoals ik hierboven al vermeld heb is alles begonnen met yoga.<br />
Door een totale blokkade in mijn heupgewricht was vlot bewegen een<br />
moeilijkheid geworden, in bijzonder alle vooroverbuigende houdingen en de<br />
hurkzit kon helemaal niet meer. Mijn bekken was stilaan aan het dichtgroeien.<br />
Via een kinesiste kreeg ik de raad om yogales te volgen. Bij mijn eerste<br />
ontmoeting met de yoga was er iets in me dat er zeker van was dat ik ooit de<br />
opleiding tot yogadocente zou gaan volgen. Na een drietal jaar yogales te<br />
hebben gevolgd, heb ik dan de stap gezet en me ingeschreven voor de<br />
opleiding tot yogadocente. In 2000 behaalde ik mijn diploma.<br />
Daaruit ontstond het lesgeven. Een hele overwinning voor mezelf om zo<br />
vooraan te gaan staan en les te geven aan anderen, maar het lukte. Tot op<br />
heden geef ik iedere dag van de week les en heb ik ondertussen een vaste<br />
kern van mensen die wekelijks de yogales komen volgen.<br />
5
Door het contact met al die mensen leerde ik de zweethut kennen. Terug een<br />
overwinning om me helemaal bloot te geven, zowel fysiek als mentaal. Een<br />
weg die mij veel kanten van mezelf toonde, kanten die ik helemaal niet<br />
kende en van waaruit terug iets anders volgde.<br />
Reiki kwam mijn leven binnen gewandeld. Terug iets nieuws. Vreemd, maar ik<br />
zette de stap en liet mij inwijden, zo was het zaadje geplant dat nu nog<br />
steeds vruchten voortbrengt. Reiki bracht mij ook bij Ann Van Canegem die<br />
me de weg tot meditatie leerde en me zeer dierbaar geworden is.<br />
Reiki leerde mij de helende kracht van mijn handen ontdekken, leerde mij de<br />
schakel te zijn tussen de persoon die op tafel ligt en het grote geheel. Dat<br />
was een wonder voor mij. Meer en meer mensen leerde ik kennen, meer en<br />
meer durfde ik mij uiten over de kracht van het mooie helingwerk en het<br />
aanbieden ervan, vanuit een diep vertrouwen dat het werkt.<br />
Ondertussen is ook dat uitgegroeid tot een groep mensen en twee keer per<br />
maand komen we samen om elkaar een heling te geven.<br />
En het zaadje groeide en bloeide verder. Er kwam iemand op mijn weg,<br />
Paulette, die ondertussen een heel goede vriendin is geworden. Ze nodigde<br />
mij uit om samen sacrale dans te volgen. Terug een ontmoeting met mezelf.<br />
Later kwam ook het Afrikaans dansen dat nog een stukje dieper ging.<br />
Er kwam nog iemand op mijn pad, Rita. Van haar leerde ik de wereld van het<br />
sjamanisme kennen. Ook Rita is ondertussen een heel goede vriendin<br />
geworden. We delen heel veel met elkaar, waaronder ook het Cranio-<br />
Sacrale.<br />
Dan diende het herborisme zich aan. Ik behaalde ook hier mijn diploma in<br />
2005.<br />
De wicca kwam op mijn pad. Wij vormden een groep met gelijkgestemde<br />
zielen. Samen vieren we de acht jaarfeesten.<br />
Transformational breathing bracht me de bevrijding van het trauma van mijn<br />
overleden dochtertje.<br />
Dan is er nog het antroposofisch schilderen, het tekenen van mandala’s en<br />
graancirkels. Dit heeft een betekenis in mijn leven want zo kom ik helemaal<br />
dicht bij mezelf.<br />
Op aanraden van Rita liet ik me inschrijven voor de opleiding Cranio-Sacraal.<br />
Daar stapte ik met een bang hart in. Toch wel terug een uitdaging om in<br />
contact te komen met een groep mensen en om terug les volgen.<br />
6
De verschillende gevolgde modules<br />
20 – 24 juni 2007 Basiscursus Marijke Baken<br />
24 – 28 october 2007 Follow – Up Tina Vervacke<br />
9 – 13 april 2008 Sfenoïd Tineke Cieraad<br />
16 – 20 april 2008 Talking To The Heart Tina Vervacke<br />
29 oktober –1 november 2009 Viserale Cranium Etienne Peirsman<br />
5 – 8 november 2009 Familieopstellingen Tinek Cieraad-<br />
Franca Brullemans<br />
22 – 25 april 2010 Pasgeborenen Etienne Peirsman<br />
20 – 23 mei 2010 Alarmklok Etienne Peirsman<br />
26 – 29 mei 2011 Oogwerk Etienne Peirsman<br />
16 – 19 juni 2011 Werken met de immuunrespons<br />
Etienne Peirsman<br />
19 – 23 Juli 2011 Advanced Classes Ingeborg Teeken<br />
10 – 13 november 2011 Diep Spierwerk Bhaven Heeremans<br />
7
Ieder atoom in de aardkorst, de zee, de lucht en de wolken<br />
is beladen met leven en dood.<br />
Alle materie is zwaar en murw van herinnering.<br />
Alles is al eens een nier geweest, een lip, een bloem, een nagel.<br />
Wat eergisteren deel uitmaakte van een regenwolk,<br />
Wat gisteren in de angel van een mug en<br />
Vandaag in de neus van een kardinaal en<br />
Morgen is het in de worm die hem opvreet,<br />
Overmorgen in het gras boven zijn graf, en<br />
Dan in de uier van een geit die er op graast, en<br />
Even later in de vuist van een communist die er van drinkt.<br />
Alle doden zijn overal om ons heen en in ons eigen lichaam.<br />
De hersenen waarmee we aan de doden denken,<br />
Ons hart waarmee we om de doden treuren,<br />
De tranen die we om de doden vergieten.<br />
Dat alles bestaat uit dezelfde doden.<br />
Alles waaruit wij bestaan en wat wij zien,<br />
is ontelbare keren door het leven en de dood heengegaan.<br />
Alles is doodmoe daarvan………<br />
Harry Mulisch – Het Zwarte Licht.<br />
8
CRANIO-SACRAAL IN DE PRAKTIJK<br />
Het begin<br />
Vanuit de Reiki behandelingen was ik al gewoon om heling te geven. Zo kon<br />
ik ook cranio-Sacraal behandelingen aanreiken.<br />
In het begin was het oefenen, het leren ontdekken van de ritmes in het<br />
lichaam, het leren onthouden van hoe mijn handen te plaatsen zonder angst<br />
om het niet juist te doen.<br />
Rita De Pauw, mijn vriendin, is hierbij een heel goede steun geweest, niet<br />
alleen in het oefenen maar ook tijdens de modules. Het was voor mij niet<br />
haalbaar om gelijktijdig een volledige les te volgen en nota’s te nemen,<br />
Rita bood mij aan om haar nota’s te kopiëren waarvoor ik haar nog altijd<br />
dankbaar ben.<br />
Tijdens het oefenen kreeg ik steeds meer en meer vertrouwen, leerde ik<br />
verschillende ritmes ontdekken, leerde ik voelen op een heel zachte manier.<br />
Meer en meer kwamen er mensen op mijn pad die ik mocht helen en<br />
waarvan ik leerde.<br />
Mijn allereerste ervaringen met het geven van een Cranio-Sacrale<br />
sessies.<br />
Ik mocht een periode werken met een jonge vrouw die het heel moeilijk had<br />
met haar seksualiteit. Ze kon zich niet volledig losmaken van haar angsten die<br />
boven kwamen drijven tijdens het vrijen. Na een paar sessies is het haar<br />
duidelijk geworden dat er een trauma aan de basis lag.<br />
Een heel slechte relatie met haar vader was de reden van haar angst.<br />
Langzaam is het trauma weggeëbd, met heel veel geduld, luisteren, voelen,<br />
wachten tot wanneer er een opening kwam in plaats van het krampachtig<br />
toetrekken van de vagina.<br />
De problemen waren van de baan, ze is ondertussen gelukkig gehuwd.<br />
En ze verwacht haar eerste kindje.<br />
__________<br />
9
Er kwam een man met een ernstig probleem. Telkens wanneer hij zich in een<br />
groep mensen bevond, kwam er een braakreflex. Ook dit was een trauma.<br />
De man zijn vader was zeer dominant waardoor er zich een heen hoop angst<br />
had opgestapeld ter hoogte van zijn keel.<br />
De eerste sessie was verschrikkelijk. Hoe hij telkens opnieuw die braakneiging<br />
kreeg bij het minste contact van mijn handen op zijn lichaam. Hij kromp als<br />
het ware in elkaar. Heel zachtjes heb ik de behandeling opgebouwd.<br />
Met zachte aanrakingen en praten, gewoon geruststellen. Laat maar los, heel<br />
zachtjes. Na een tiental behandelingen waren zijn problemen opgelost. Ik kan<br />
niet zeggen dat ik iets specifiek gedaan heb, gewoon aanwezig geweest in<br />
een zachte aanraking, het voelen van het ritme dat vanuit een chaos<br />
overvloeide in een diep vertrouwen en zo belandde hij in de long tide wat<br />
hem een innerlijke rust schonk.<br />
Laatst ontmoette ik de man en was ik aanganaam verrast. Hij was een aantal<br />
kilo aangekomen en het sierde hem. Hij zag er bijzonder goed uit en vertelde<br />
dat zijn probleem opgelost was.<br />
__________<br />
Een vrouw van dertig jaar had een maagverkleining laten uitvoeren met een<br />
depressie als gevolg. Zij had ondermeer een zelfmoordpoging achter de rug.<br />
De echtgenoot kwam ten einde raad vragen of ik haar niet kon helpen.<br />
Opnieuw een heuse opdracht. Ook hier was het nodig om gewoon aanwezig<br />
te zijn, heel zacht de handen te leggen en te luisteren naar haar lichaam,<br />
haar ritmes, de chaos ontdekken en wachten tot het overging in een rust. Ik<br />
voelde niets toen ik haar middenrif behandelde, het was net of er geen<br />
enkele doorstroming was.<br />
Ik gaf haar de raad om naar de arts te gaan. Na een tweetal weken van<br />
aandringen heeft ze een arts geraadpleegd. Het poortje dat aangebracht<br />
was aan het begin van de maag was volledig ontstoken. Toen dat genezen<br />
was, zijn we verder gegaan met de cranio-Sacrale behandelingen die haar<br />
uiteindelijk heel goed geholpen hebben.<br />
Momenteel heeft ze geen problemen meer.<br />
__________<br />
Toen kwam er een jongen met nog een zwaarder trauma.<br />
Op driejarige leeftijd was het gezin naar Engeland gaan wonen. De jongen<br />
kon daar niet aarden, werd gepest op school, speelde niet, had geen<br />
10
vriendjes en was veel ziek. Van zodra hij de taal beter begreep en sprak<br />
kwam er verbetering.<br />
Toen de jongen in zijn puberteit was, kwamen de ouders terug in België<br />
wonen waardoor hij in een heel andere omgeving terechtkwam, andere<br />
klasgenoten kreeg en het pesten herbegon. Het begon allemaal van voor af<br />
aan. Hij ondernam een zelfmoordpoging, begon met het experimenteren<br />
van drugs, had zijn studies stopgezet en bracht ganse dagen in bed door.<br />
Bij de eerste behandeling begon hij te hyperventileren en rilde hij over zijn<br />
hele lichaam. Het duurde bijna tot aan het einde van de behandeling tot er<br />
een rust kwam, een diep wegzinken. Er zijn nog heel veel behandelingen<br />
gevolgd. Veel heb ik geluisterd naar zijn verhalen, gevoeld waar de chaos in<br />
zijn lichaam sterk aanwezig was en gewacht, in zachtheid tot de overgave<br />
er was.<br />
Toen hij de laatste keer voor een helingsessie kwam, bedankte hij me met de<br />
woorden: “Door die behandelingen heb ik leren vertrouwen op mijn<br />
lichaam.”<br />
__________<br />
Een jonge vrouw komt op yogales, alles verloopt vlot. Ze is jong en lenig en<br />
heeft geen enkel probleem op lichamelijk gebied. De tweede les vraag ik<br />
naar gewoonte “Heb je goed geslapen vorige week na de yoga?” Haar<br />
antwoord was “Neen, geen oog dicht gedaan.” Ik kon veronderstellen dat<br />
het iemand was waarbij de emoties geraakt zijn en dan ga ik voorzichtig om<br />
met de berghouding.<br />
Al van in het begin van de les merk ik dat er iets is, angst of verdriet. Na een<br />
drietal houdingen begint ze enorm te hyperventileren. Nadat ze rustig is<br />
beëindig ik de les en stel voor om een cranio-Sacrale behandeling te geven.<br />
Het is haar onbekend maar ik mag haar behandelen. Ze begint terug te rillen<br />
en te huilen, ik mag haar bijna niet aanraken. Bij het minste contact huilt ze,<br />
maar ik heb volgehouden, rustig, ook wel een beetje angstig, maar op het<br />
einde was er rust.<br />
Toen kwam haar verhaal.<br />
Reeds een drietal jaar was ze in behandeling bij een gynaecoloog, haar<br />
kinderwens was zo groot maar het lukte niet. Er waren al een paar sessies<br />
geweest met in vitro behandeling die telkens mislukt waren.<br />
De vrouw van haar broer was die dag bevallen van hun eerste kindje. Alle<br />
hoop, alle verwachtingen die bij haar niet ingelost werden, telkens weer dat<br />
bang afwachten. De geboorte van het kindje van haar broer was de druppel<br />
die de emmer van verdriet en pijn liet overlopen. Tot op heden heeft ze geen<br />
kindje, maar door de sessies heen heeft ze leren aanvaarden, heeft ze leren<br />
11
luisteren naar haar lichaam. Beetje bij beetje verzachtte de pijn door<br />
aanvaarding. Tijdens elke sessie die volgde heb ik geduldig gewacht,<br />
geluisterd, gevoeld, veel gepraat met haar baarmoeder en eierstokken.<br />
Nu kijkt ze met heel andere ogen naar haar lichaam. De behandelingen zijn<br />
gestopt. Ze heeft rust gevonden en vult haar leven met andere dingen. Er is<br />
geen bang afwachten meer.<br />
Enkele ervaringen met sessies waarop ik heb leren omgaan met<br />
het mondwerk.<br />
Voor mondwerk had ik een drietal mensen waarop ik mocht oefenen.<br />
Mondwerk was voor mij toen heel moeilijk omdat ik niet volledig durfde te<br />
vertrouwen op mezelf. Steeds kwam weer die twijfel de kop opsteken. Heel<br />
blij en dankbaar ben ik die mensen die me toelieten op hen te oefenen.<br />
Bij de eerste persoon, een vrouw, merkte ik dat de vomer volledig vast zat.<br />
Er was geen beweging in te krijgen. Na de eerste sessie was er weinig<br />
gebeurd. Bij de tweede sessie kwam er langzaam beweging in de vomer, die<br />
gaf het door naar de palatines. ok de pterigoide, die eerst aan de linkerkant<br />
vastzat, kwam langzaamaan los. Bij de derde sessie herbeleefde die vrouw<br />
plots de bevalling van haar eerste kind, nu 12 jaar geleden. Ze voelde dat<br />
haar mond helemaal bevrijd was, ook in haar bekken waren er dingen<br />
vrijgekomen.<br />
Een hele mooie ervaring die ik mocht beleven.<br />
__________<br />
De tweede vrouw waarop ik mocht oefenen zat helemaal vast in de nek. Ik<br />
heb toen eerst de nek vrijgemaakt met het ontwinden van hoofd en armen,<br />
daarna de mio faciale band vrij gemaakt en pas dan mondwerk toegepast.<br />
De linkerkant zat muurvast, er was een geweldige hitte opgeslagen in de<br />
pterigoide die vervolgens een ruimte liet ontstaan. De rechterkant was zo<br />
zacht, alles stroomde. Na de behandeling kreeg de vrouw een geweldige<br />
bloedneus waardoor alle spanning verdwenen was.<br />
Geregeld komt de vrouw nog op behandeling.<br />
Die bevrijding in haar mond heeft haar heel goed gedaan.<br />
__________<br />
12
Bij de derde vrouw gebeurde het volgende :<br />
Een kapster met pijn in de onderrug. Tijdens de behandeling<br />
heeft ze steun nodig onder de dijen en dan nog kan ze moeilijk van de tafel<br />
komen en heeft ze last van de rug.<br />
Reeds verschillende keren een osteopaat bezocht zonder enige verbetering.<br />
Na een 8 tal sessies start ik met mondwerk al staat de vrouw er niet helemaal<br />
voor open, het voelt voor haar te intiem.<br />
Na zacht aandringen krijg ik toestemming om in de mond te werken, ik start<br />
heel zachtjes met de vomer waarbij ik een spanning voel. Ook het hartritme is<br />
hier sterk voelbaar. Voor mij de eerste keer dat ik het waarneem. Bij de<br />
zygoma merk ik dat de linker heel zacht aanvoelt maar de rechter zit<br />
behoorlijk vast. Er is een enorme hitte opgeslagen die met geduld en<br />
wachten vrij komt.<br />
Bij de pterygoid mag ik links diep wegzakken, maar rechts is onbereikbaar. Er<br />
is zoveel spanning waardoor er een braakreflex komt, de paletines komen zo<br />
niet aan de orde.<br />
Er is toch een tevredenheid. De mond voelt lichter aan, ook haar kaakbeen<br />
is niet meer zo stroef.<br />
---------------------------<br />
Oefenpersoon Kathleen maakte een verslagje van haar ervaringen met<br />
cranio :<br />
Nekstijfheid – schouders zitten vast.<br />
Hoofdpijn, maar nooit aanhoudend, vooral wanneer de maandcyclus moet<br />
beginnen. De hoofdpijn komt vanuit de nek en trekt naar de kruin toe. Ook<br />
een koude in de buikstreek.<br />
Volgens de osteopaat is er zeer weinig schedelbeweging, wat soms resulteert<br />
in lage rugpijn, en stijfheid in de onderrug.<br />
Tot nu toe heb ik met de yogaoefeningen al een gunstig resultaat voor de<br />
lage rug.<br />
Woensdag 17 maart : vaststellingen tijdens en na behandeling 1<br />
Regelmatig tintelingen in het hoofd en langs de wervelkolom, vooral als het<br />
heiligbeen lichtjes opgetild werd.<br />
Aangenaam warmtegevoel op de plaats waar er werd behandeld.<br />
Positieve indruk na de behandeling.<br />
Mijn hoofd voelt licht aan en kan soepel bewegen.<br />
13
In de namiddag krijg ik last in de lage rug. Er komt een onprettig trekkerig<br />
gevoel opzetten, ik heb steeds de neiging om over de nierstreek te wrijven<br />
omdat die vermoeid aanvoelt. Het is net alsof de nier energie uitgeput is.<br />
Tegen de avond is dit gevoel volledig verdwenen en het is ook niet meer<br />
teruggekomen de volgende dagen.<br />
Zaterdagmorgen: buikkrampen, verdwijnen onmiddellijk met warmwaterkruik,<br />
geen diarree, geen maandstonden.<br />
Zondagvoormiddag opnieuw zeer hevige buikkrampen gedurende 5 min,<br />
geen diarree, geen maandstonden, geen last meer gehad nadien<br />
gedurende de dag.<br />
(Verslag opgemaakt op zondag 21/03/2010 om 21u52)<br />
Woensdag 24 maart : vaststellingen tijdens en na behandeling 2<br />
In het begin van de behandeling heb ik mij er vooral op gefocust dat ik je<br />
toegang gaf om in contact te kunnen komen met de organen die je wou<br />
behandelen.<br />
De gewaarwordingen waren gelijklopend tijdens de behandeling, maar in de<br />
namiddag viel het mij op dat ik ontzettend moe was, ook in de<br />
daaropvolgende dagen.<br />
Ik heb echter geen krampen en pijn gehad zoals vorige week<br />
Toen je je handen ter hoogte van de keelchakra bracht kreeg ik het<br />
ontzettend benauwd en een heel drukkend gevoel, ondanks dat je handen<br />
maar heel lichtjes contact hadden. Dit gevoel van benauwdheid is nog<br />
gedurende gans de dag blijven hangen. Het was hetzelfde gevoel dat ik<br />
dikwijls had in mijn jeugd als het zwijgen mij werd opgelegd en ik mij verbaal<br />
niet mocht verweren.<br />
Toen je je handen onder mijn schouderbladen bracht heb ik een schokje<br />
gevoeld in mijn onderlichaam.<br />
Verslag opgemaakt op zondag 28/03/2010 om 22u51<br />
Vrijdag 2 april : vaststellingen tijdens en na behandeling 3<br />
Opnieuw de keelchakra behandeld met een familieopstelling als aanvulling.<br />
De familieopstelling op zich vond ik minder geslaagd.<br />
Ik kreeg het minder benauwd dan de vorige keer.<br />
Bij het ontladen van het diepliggend punt achteraan de tanden heb ik voor<br />
het eerst duidelijk een visualisatie gehad dat er iets openging. Aanvankelijk<br />
zag ik een donkere vlek en opeens werd het uitgeklaard vanuit de kern en<br />
alles was opgelost. Heel verrassend!<br />
14
Wat mij opvalt na de behandeling is dat het een heel positief en weldoend<br />
gevoel met zich meebrengt. Ik voelde mij bevrijd van ongekende<br />
opgestapelde spanningen.<br />
Ik ben benieuwd naar de volgende behandeling vrijdag 16/04 om 8u30.<br />
Vrijdag 16 april vaststellingen tijdens en na behandeling 4<br />
Ik heb genoten van een fantastische behandeling! Er hebben zich blokkades<br />
opgelost. Het was zo direct voelbaar en ook zichtbaar met gesloten ogen.<br />
En het leuke was, als ik jouw verhaal hoorde, dat het klopte met hetgeen ik<br />
voelde. Werkelijk ongelooflijk!<br />
Ik voelde mij als herboren! Alsof ik bevrijd ben van dingen waarvan ik niet wist<br />
dat ze er waren. Het voelde goed, echt waar!<br />
Ik vond dat de ochtendsessies een betere inpakt hadden op mij dan de<br />
namiddagsessies.<br />
Ik merkte dat je beter op mij kon werken als ik je toestemming gaf om mij te<br />
helen, als ik mij volledig overgaf aan je heling, dan kon je echt diepgaand<br />
werken.<br />
Voor mij was het een heel positieve ervaring om met deze methode kennis te<br />
maken.<br />
Rita, je bent een fantastische vrouw met een ongelooflijke rijkdom aan kennis<br />
en inzichten! En je bezit het talent om het op een prettige en diepgaande<br />
manier te doen!<br />
Heel veel dank voor uw geduld, tijd en interessante babbels!<br />
Dikke knuffel<br />
Kathleen<br />
________<br />
Ontsteking van het evenwichtsorgaan in het rechteroor.<br />
Een 36 jarige vrouw krijgt last van evenwichtsstoornissen na een zware<br />
verkoudheid.<br />
Er volgen een reeks onderzoeken.<br />
De uitslag toont aan dat er een ontsteking zit op het evenwichtsorgaan,<br />
waardoor ze problemen heeft met autorijden. TV kijken wordt bemoeilijkt<br />
door de vele prikkels en wanneer ze haar hoofd draait is ze duizelig.<br />
Uiteindelijk neemt de linkerkant een gedeelte van het evenwicht over zodat<br />
de problemen sterk verminderd zijn. De vrouw kan terug aan het werk maar<br />
moet echter nog voorzichtig zijn tijdens het rijden. Ook tijdens de<br />
15
yogahoudingen merk ik dat ze het vooroverbuigen niet meedoet, ook het<br />
draaien van het hoofd kan niet.<br />
Ik stel voor een cranio sacrale sessie te doen waar ze op ingaat met de<br />
woorden, “ Helpen zal het niet want de arts beweert dat ik er nooit meer<br />
vanaf geraak”.<br />
Van bij het begin voel ik dat rechts niet stroomt, bij de facia glyde kom ik<br />
maar tot aan de knie en daar stopt het. Zelf voelt zo ook duidelijk het verschil<br />
tussen links en rechts. De eerste sessies hou ik bij de gewone behandeling,<br />
rustig wachten tot ik voel dat de stroming op gang komt.<br />
Vanaf de derde sessie vraag ik toestemming om in de mond te mogen<br />
werken. De vomer , de zygoma en de pterigoide zitten totaal vast. Na een<br />
eerste sessie in de mond heeft ze last van zware hoofdpijn en kan ze niet<br />
slapen maar dat gaat de volgende dag over.<br />
Er volgen nog twee sessies waarbij ik mondwerk toepas, alles komt los en<br />
stroomt vrij, maar de problemen met het evenwicht blijven bestaan.<br />
Uiteindelijk heeft haar linkerkant het volledig overgenomen en laat het nu niet<br />
meer los. We gaan wel verder met de heling en zien wat het brengt.<br />
16
Kanker begint en eindigt met mensen.<br />
Door alle wetenschappelijke abstractie kun je<br />
dat basale idee wel eens uit het oog verliezen.<br />
Artsen behandelen ziekten,<br />
maar ze behandelen ook mensen en<br />
daardoor worden ze in hun professionele bestaan<br />
soms in twee richtingen tegelijk getrokken.<br />
Jane Goodfiel<br />
Paulette en onze samenwerking<br />
Een beetje achtergrond informatie over Paulette. Ik leerde haar 15 jaar<br />
geleden kennen als een gezonde vrouw. Zij is iemand die heel positief in het<br />
leven staat.<br />
Ze is weinig ziek, behalve de sinussen die soms last bezorgden. Vooral links<br />
met meestal een druk op de ogen, opgezwollen ogen en verstopte neus. Er<br />
was vroeger een lichte allergie die verbeterd was met ouder worden.<br />
Verder gezonde levensgewoonten. De natuur ligt haar heel na aan het hart.<br />
Samen werken met haar is aangenaam omdat ze dicht bij haar lichaam<br />
staat. Haar aanvoelen is heel scherp. Wel is haar leven getekend met zware<br />
stressperiodes.<br />
Telkens wanneer ze een heling kreeg, was het alsof haar lichaam helemaal<br />
over kantelde naar rechts. Het voelde voor haar alsof ze op haar zij draaide.<br />
Ook ik voelde de stroom van energie volledig ingenomen worden door de<br />
rechterkant van haar lichaam. Telkens was er na de behandeling een zekere<br />
harmonie bereikt, ze was terug opgeladen,.<br />
Dat ging zo een paar maanden door tot er een soort blokkade ontstond<br />
onder de linkse oksel. Vanaf dan zijn we beginnen notities maken.<br />
Vrijdag 20 maart 2010 behandeling Paulette<br />
Voor de behandeling was er veel druk op de ogen en voelde zij zich moe.<br />
De linkse oksel, schouder, arm en vinger zaten muurvast.<br />
Tijdens de behandeling heb ik enorm veel spanning gevoeld inwendig, één<br />
bol zenuwen. Aan de linkse schouder en oksel heb ik gevoeld dat er een<br />
zwarte massa zat.<br />
17
Soms zelfs stekende pijn in de linkerschoudertop tijdens de behandeling.<br />
Wanneer er een opening ontstond ging de pijn weg, in de buik was er een<br />
gevoel alsof er iets wou “uitbarsten” zoals een vulkaan.<br />
Bij het mondwerk waren pijnlijke drukpunten, de vomer mocht ik bijna niet<br />
aanraken omdat het heel gevoelig was. Na de behandeling voelde ze zich<br />
rustiger maar ze voelde wel nog een verhoogde druk in het hoofd en de<br />
ogen.<br />
Ikzelf voelde een enorme weerstand in haar systeem, het voelde aan alsof er<br />
vanbinnen een tegendruk ontstond, er kwam hitte en koude vrij maar ook<br />
een enorme weerstand.<br />
Vrijdag 26 maart 2010 behandeling Paulette<br />
Bij het heiligbeen en het schaambeen is er een gevoel van verticale stroming<br />
naar beneden. Het is de eerste keer dat ze een verticale beweging voelt, er<br />
ontstaat een stroming in de buik.<br />
Bij het hart is er een donkere massa links.<br />
Hier gebruik ik SER. En ik vraag haar om contact te maken met het hart en de<br />
hartbeschermer.<br />
Paulette zegt “Ik zie rond het hart een “kippendraad” die aanvoelt als oude<br />
pijn die mijn hart omringt. Er komt ruimte en veel licht alsook pijn aan het<br />
hart.”<br />
Ik vraag “Kan je eens kijken vanwaar die pijn komt?”<br />
Haar antwoord is “Ik voel mijn hoofd omhoog gaan maar het wordt daarna<br />
weer terug naar beneden gedrukt”.<br />
Bij het mondwerk links boven en onder is het drukpunt heel pijnlijk en<br />
muurvast. Rechts is alles open en pijnloos.<br />
De kin gaat vlot naar voor en zorgt voor heel veel licht en bevrijding van de<br />
spanning rond de mond.<br />
Na de behandeling is er een gevoel van bevrijding van veel spanning.<br />
‘s Avonds blijft er een lichte pijn boven de mond en onder het linker oog.<br />
Ook is er een goede zuivering (stoelgang).<br />
Paulette heeft het gevoel of er iets veranderd is.<br />
De volgende dagen is er heel veel energiestroom waarneembaar, de ogen<br />
zijn minder geïrriteerd en er is ook meer ruimte rond de ogen. Ook het hart<br />
voelt lichter aan en de linker oksel en schouder voelen vrijer.<br />
Vrijdag 2 april 2010 behandeling Paulette<br />
Het is opmerkelijk hoeveel meer stroming er is, overal.<br />
Paulette zegt : “Als ik het vergelijk met de eerste keer is er een enorm verschil<br />
voelbaar. Ik voel werkelijk de beweging in mijn “eigen vocht”. Alsof er een<br />
18
stofzuiger door mijn aderen gaat. De spanning in de linker oksel is enorm<br />
verbeterd, ik kan mijn arm al volledig strekken in de hoogte. Er blijft wel nog<br />
pijn onder de borst naar de 4 de wervel toe. In de mond was het ook minder<br />
pijnlijk. Het deed enorm veel deugd en ik voel mij heel licht en energievol.<br />
‘s Avonds is er een zuivering via stoelgang en verlies ik heel veel slijmen.<br />
Ik merk dat na iedere behandeling die ik geef er een zuivering op volgt, soms<br />
slijmen via stoelgang, niezen, soms komen er ook pijnen vrij die lang vast<br />
gezeten hebben, zoals diep in de keel (een heel oude brok diep in de keel).”<br />
En zo gaan we verder met toch een tweetal helingen per maand.<br />
Er komt een operatie in de maand augustus 2010 : een duimprothese<br />
waarvan het herstel vrij vlot verloopt. Ze blijft echter pijn hebben in de<br />
leverstreek. Na het doktersbezoek is ze gerustgesteld. Door het meer<br />
gebruiken van haar rechterhand blijkt de aanhechtingsspier ontstoken<br />
waarvoor ze ontstekingsremmers en pijnstillers krijgt.<br />
Een nieuwe heling volgt. Ik zie dat haar rechterzijde een stuk hoger komt dan<br />
haar linkerzijde, echt uitgesproken zichtbaar. De plek ter hoogte van de lever<br />
mag ik niet aanraken door de hevige pijn. Ook praten kan niet tijdens de<br />
sessie omdat ze zich niet kan concentreren. Ik geef haar de raad om terug<br />
een arts te raadplegen omdat er geen enkele stroming waarneembaar is in<br />
haar systeem.<br />
Raadpleging arts<br />
De arts stelt vast dat de pijn veroorzaakt wordt door een ontstoken<br />
aanhechtingsspier.<br />
De arts schrijft pijnstillers en ontstekingsremmers voor.<br />
Het helpt niets, de pijn verergert nog en ze kan nog met moeite recht komen<br />
wanneer ze een heling gekregen heeft.<br />
Er wordt een afspraak gemaakt voor verder onderzoek waarbij de arts een<br />
echografie aanraadt.<br />
Donderdag 2 september 2010 : de uitslag<br />
“Mevrouw je hebt longkanker met vele uitzaaiingen over je ganse lichaam.<br />
Je bent een palliatieve patiënt ! Overlevingskansen 6 maanden tot max.<br />
1jaar.”<br />
Een longtumor met uitzaaiingen in lever, lymfe, borst, bot en pancreas.<br />
Een enorme angst overvalt haar, de grond zakt weg onder haar voeten,<br />
de wereld staat even stil.<br />
Er ontstaat een enorme paniek, het alarmsysteem gaat even over zijn toeren.<br />
Maar ze herpakt zich en grijpt naar de middelen die ze bezit.<br />
19
Het eerste is de ademhaling, ze richt haar aandacht naar elke in - en<br />
uitademing en voelt een zekere rust ontstaan in de golfstroom van onrust.<br />
Van 6 tot 10 september komt ze in de kliniek in Zottegem terecht.<br />
Alles gaat nu extreem vlug.<br />
Op 1 week krijgt ze longpunctie – borstpunctie – botpunctie.<br />
Alle mogelijke onderzoeken volgen waaronder CT scans, RX en MRI scans.<br />
Haar lichaam incasseert !!<br />
Ze krijgt een overvloed aan gevaarlijke vloeistoffen (CT –scan, MRI – scan) en<br />
heel veel stralingen.<br />
Door de snelle opvolgingen van de onderzoeken, zijn de resultaten op 1 week<br />
gekend.<br />
Ik stel haar voor om zoveel mogelijk cranio en Reiki te geven ter<br />
ondersteuning. Ze gaat akkoord.<br />
En zo lopen onze wegen samen, wegen van cranio en Reiki die ons samen<br />
verbinden.<br />
Haar motto :<br />
Ik geloof<br />
Ik vertrouw<br />
Ik laat los<br />
Ik wil genezen !!<br />
Op 26 september geef ik een heling ter voorbereiding op chemo.<br />
Wanneer ze op tafel gaat liggen is ze een wrak, er is niet een beetje stroming<br />
waar te nemen in haar lichaam wanneer ik contact maak. Wachten en<br />
geduld tot de stroom langzaam op gang komt door haar systeem telkens<br />
weer uit te uitnodigen tot stromen.<br />
Tijdens de sessies komen vele emoties naar boven die worden losgelaten.<br />
Er komt licht in de blokkades, ze voelt de dingen veranderen, harde plekken<br />
gaan terug stromen.<br />
Steeds gaat ze naar huis met een verhoogde energie.<br />
We gaan zo verder, tot driemaal per week geef ik een heling.<br />
Zaterdag 3 december 2010<br />
Paulette krijgt te horen dat de tumor gestabiliseerd is waardoor een enorme<br />
dankbaarheid haar overspoelt.<br />
20
Nu lukt het haar om tijdens de meditatie contact te maken met de<br />
hoofdtumor.<br />
Vroeger voelde die heel agressief aan, zelfs ik voelde zijn weerstand tijdens<br />
de behandeling. Zowel Paulette als ikzelf mochten hem niet aanraken.<br />
Er komt een verandering in de tumor die nu “vriendelijker” aanvoelt, het is<br />
alsof hij bereid is tot herstel.<br />
Aangezien er een stabilisatie is wordt er beslist om toch nog twee chemo<br />
kuren bij te geven.<br />
In die donkere tunnel ontstaat er een klein lichtpuntje !!!<br />
Ze blijft geloven in “wonderen” met de hulp en de liefde van allen die haar<br />
omringen.<br />
We blijven verder gaan met cranio en Reiki.<br />
Ze laat zich ook homeopathisch begeleiden ter ondersteuning bij die chemo<br />
behandelingen.<br />
En we gaan verder met helen. Telkens weer praten we met de tumor, met de<br />
uitzaaiingen en sturen we stamcellen, T- cellen en macrofagen. Het lukt en<br />
we voelen de verandering op gang komen, telkens na een heling is ze<br />
anders, levendiger, een stukje hersteld.<br />
We zijn reeds 9juni 2011en alles blijft stabiel.<br />
Bij de RX – thorax merkt men meerdere osteoblastische botletsels op het<br />
niveau van de dorsale wervelzuil en ribben = herstellend bot.<br />
De tumor is niet meer zichtbaar op de RX (wat niet wil zeggen dat hij weg is).<br />
Enkel op de CT scan kan je zien of de tumor effectief helemaal verdwenen is<br />
maar men wacht liever om nogmaals giftige vloeistoffen toe te dienen.<br />
Het is wel een feit dat haar lichaam een manier gevonden heeft om zich te<br />
herstellen, met de medewerking van cranio en homeopathie.<br />
Ook haar eigen ingesteldheid, haar moed en vertrouwen is van onschatbare<br />
waarde bij het herstellen van haar lichaam.<br />
De behandeling door Paulette verwoord.<br />
Ik ga nu in volle vertrouwen liggen en stel me volledig open voor wat komt.<br />
Ik kan ook volledig mijn gedachtestroom stil leggen en ben me volledig<br />
bewust van de plaatsen in mijn lichaam die Rita behandelt.<br />
Ik voel dat het stroomt, waar er blokkades zaten.<br />
We gaan soms in gesprek met een deel van mijn lichaam. Dan zitten we al in<br />
het etherische lichaam.<br />
21
Soms komt er een verschuiving of heb ik het gevoel dat er nieuwe<br />
verbindingen ontstaan of dat er andere oplossen.<br />
Soms zien we beelden, of helpende gidsen, engelen, totems.<br />
Soms wordt er iets duidelijker !<br />
De behandeling is meer dan een lichamelijke heling voor mij.<br />
Het is een communicatie met mijn DNA, een spirituele reis en een oplossen<br />
van spanningen en blokkades. Zelfs tot in vorige levens.<br />
Ik ben ervan overtuigd dat cranio en Reiki me de inzichten, de kracht en<br />
energie hebben aangereikt om mezelf lichamelijk te helen!<br />
Een ongelooflijk geschenk!<br />
“Dank je wel lieve Rita, schat van mij, mijn zielenzus. Ik zie je graag.”<br />
Nu komt het er op aan om ook de gedachte van ziek zijn te leren loslaten.<br />
Dit is een moeilijk proces want het blijft hangen in het gedachtensysteem.<br />
Ik moet leren leven met beperkingen.<br />
Dingen die ik graag deed, lijken nu soms niet meer te lukken.<br />
Ik moet leren mijn leven anders te leven.<br />
Nieuwe uitdagingen zoeken die ik kan realiseren.<br />
Het blijft een moeilijk pad met vallen en opstaan. Waarschijnlijk lukt het pas als<br />
ik kan loslaten wat vroeger was en kan beleven met wat nu is.<br />
Soms, als de vermoeidheid of pijn groot is, is het zo moeilijk om het patroon te<br />
doorbreken door iets te doen, dan blijkt de spiritualiteit waarin ik steeds<br />
terecht kon zo ver weg !<br />
Ik blijf zoeken naar een antwoord en hoop dat cranio mij kan verder helpen<br />
op de weg van herstel.<br />
Wat brengt het bij mezelf teweeg.<br />
Het gebeuren heeft ook een invloed op mezelf telkens wanneer ik zie hoe de<br />
behandeling haar helpt. Dikwijls kwam ze hier aan als een wrak. Omdat het in<br />
het begin niet lukte om de trap op te gaan, gaf ik de behandeling in de<br />
leefruimte nadat ze eerst een tiental minuten moest bekomen van de<br />
geleverde inspanning om tot hier te komen.<br />
Stilaan kreeg ze meer kracht. Na elke chemobehandeling ging ze eerst de<br />
dieperik in om er daarna weer langzaam uit te kruipen.<br />
Het geloof in herstel werd langzaam aan sterker. Allebei gingen we ervoor.<br />
Ze komt terug naar de yoga les. Ze kan wel niet alles meedoen, maar ze<br />
heeft de moed om te proberen, al is het maar om haar onder te dompelen in<br />
de energie van de groep en de ruimte.<br />
In het ziekenhuis durven ze stilletjes uitspreken dat ze een<br />
“medisch wonder” is.<br />
Maar we blijven met onze beide voeten op de grond .<br />
We gaan verder met soms twee behandelingen per week en<br />
22
praten met de thymus. Soms lukt het, soms niet. Telkens komt ze opgeladen<br />
van de behandeling, is haar ademhaling beter en staat ze weer met meer<br />
kracht in het leven.<br />
Ik heb enorm veel bewondering voor Paulette, voor haar geloof en<br />
vertrouwen. Ik voel mij enorm rijk met zo een vriendin.<br />
Een nieuwe gebeurtenis - Paulette aan het woord.<br />
Er ontstaat een periode van “stress” : mijn schoonmoeder die 95 jaar is, is het<br />
leven aan het loslaten na een val. Ze weigert voedsel en drinken en vraagt<br />
om te sterven.<br />
Het wordt een “onmogelijke periode”, zowel voor haar als voor de familie.<br />
De emoties lopen hoog op door conflicten met de dokters, het rusthuis en het<br />
verplegend personeel.<br />
Hierdoor komt ook, zonder dat ik het merk en begrijp, de ganse stresssituatie<br />
over mij. Ik probeer afstand te nemen, ga niet meer op bezoek maar wordt er<br />
toch bij betrokken door mijn echtgenoot.<br />
Kortom, het gaat terug bergaf met mij en ik voel mijn kwetsbaarheid duidelijk<br />
de kop op steken.<br />
Nu kom ik tot de vaststelling dat de vele stressmomenten in mijn leven mij<br />
steeds verzwakt hebben.<br />
Ik had de kracht in mijn persoonlijkheid niet om me daar tegen te wapenen.<br />
Zo kreeg “kanker” de kans om bij mij binnen te komen.<br />
Het kan enkel door stress zijn dat ik ziek ben geworden, ik leefde zo gezond<br />
mogelijk.<br />
Longkanker maar nooit gerookt.<br />
Veel beweging waaronder yoga, dans, wandelen.<br />
Een gezonde spirituele ingesteldheid.<br />
Geen overgewicht.<br />
Gezonde voeding.<br />
De situatie veranderde terug, er kwam opnieuw botpijn de kop opsteken in<br />
de metastasen.<br />
Na het overlijden van mijn schoonmoeder op 20 juni kwam er terug rust in<br />
huis. Alles werd weer normaal, de spanning en de stresstoestanden losten op<br />
waardoor er bevrijding en rust kwam in mijn systeem.<br />
20 juni 2011 behandeling cranio.<br />
Niet te geloven wat ik vaststel, gans haar lichaam is terug bij af.<br />
Alles begint weer van voor af aan, haar rechterkant is helemaal uit evenwicht<br />
23
Ik wist meteen dat de stress van de voorbije weken de oorzaak was, alles was<br />
terug uit evenwicht.<br />
Ik voelde van bij de eerste aanraking dat er geen stroom op gang kwam,<br />
geduldig gewacht, haar systeem uitgenodigd, niets lukte. Ik voelde dat er<br />
terug iets was dat alles opeiste, alles was donker, een dikke donkere massa<br />
had de macht overgenomen.<br />
Ik was zo geschrokken. Ik zag al ons werk, waar we toch al maanden mee<br />
bezig waren, teniet gedaan worden door die stresssituatie.<br />
Ik was zo kwaad op haar. Misschien niet zo mooi van mij, maar sterker dan<br />
mezelf.<br />
Paulette heeft nooit de kracht gehad om voor zichzelf op te komen en ik zag<br />
daardoor alles in rook opgaan.<br />
Het minste gebeuren maakt haar zo kwetsbaar.<br />
En, ja hoor , de tumor nam het terug over waardoor de angst enorm<br />
aangewakkerd werd. En dat maakte het heel moeilijk om voor de tweede<br />
keer die angst te overstijgen.<br />
De vraag blijft knagen waarom er een terugval is.<br />
Er komt een tijd van rust nu, zowel over haarzelf als over haar relatie.<br />
We gaan verder met helen, contact maken met de thymus en met de<br />
pijnplaatsen in haar lichaam, op zoek naar herstel.<br />
Ze voelde op de pijnplaatsen na de aanraking van de heling effectief pijn,<br />
Na een tijdje kreeg ze ook pijn en druk op de plaats van de thymus , ik<br />
voelde het aan als wou de thymus geen tussenkomst.<br />
Nochtans voelt ze zich sterk energetisch geladen na elke behandeling<br />
waardoor ze mentaal ook terug sterker komt te staan.<br />
Op 15 juli 2011 krijgt ze terug een zometa – baxter.<br />
De uitslag van het bloed en de RX zijn zeer goed.<br />
De AF waarden (tumor marker) in het bloed zijn normaal.<br />
De RT is ook normaal en de tumor in de longen is niet meer zichtbaar.<br />
14 juli 2011 behandeling cranio.<br />
Bij het contact aan de voeten was er direct opening en stroming te voelen.<br />
Bij het bekken bleef het lange tijd zonder beweging, erna verliep alles vlot.<br />
Het contact met de thymus was veel rustiger, er was geen weerstand. Hier<br />
heb ik op het mentale lichaam gewerkt.<br />
24
Ook aan het hoofd was er een enorme bevrijding alsof de schedel opgetild<br />
werd om zo alle ballast los te laten.<br />
De dagen erna veel pijn in de lever, ze voelt zich moe en ze heeft geen<br />
eetlust.<br />
Het gaat van kwaad naar erger, braakneigingen en nog hevige pijn in de<br />
leverstreek. Neemt geregeld Dafalgan.<br />
De pijn wordt uiteindelijk veroorzaakt door de pijnstiller Dafalgan<br />
Na het stopzetten gaat de pijn snel over, nu proberen de lever terug gezond<br />
te krijgen.<br />
Nadat ik een tien tal dagen vakantie genomen heb, start ik terug met de<br />
heling.<br />
Van bij de eerste aanraking voel ik een enorme chaos in haar systeem.<br />
Lang blijf ik wachten tot er een klein beetje stroming ontstaat.<br />
Van zodra de stroming goed op gang is gaan we praten met de thumus.<br />
De lever voelt klein, ziek en overbelast aan, maar de goede cellen doen hun<br />
werk.<br />
Paulette verwoord :<br />
“Het is alsof mijn zieke cellen omarmd en gekoesterd worden door mijn<br />
gezonde cellen.”<br />
Bij de milt is er een goede stroming waarneembaar, we kuisen de poort naar<br />
de lever. Ook dat werkt goed.<br />
Ik eindig met mondwerk :<br />
Bij de vomer is er pijn ondanks de zachtheid van mijn vinger, er is een enorme<br />
spanning.<br />
Bij de zygoma rechts is er hitte en spanning. Links voelt zachter aan en er is<br />
geen hitte.<br />
Hier stop ik want het is genoeg geweest. Er is zoveel chaos opgelost. Nog<br />
even het hoofd losmaken door het te ontwinden.<br />
Het heeft haar goed gedaan en ze voelt dat de energie terug verhoogd is.<br />
Paulette verwoord :<br />
“Ik weet zeker dat ik de cranio behandeling steeds blijf nodig hebben en<br />
dat het me helpt de tumor in bedwang te houden en zelfs te genezen”.<br />
“Dit is misschien een straffe uitspraak maar het is een feit dat ik zonder cranio<br />
niet zover zou staan. Mijn lichaam zou het alleen niet klaargespeeld hebben.”<br />
25
De dag na de behandeling is het alsof haar lichaam zich langs alle mogelijke<br />
openingen zuivert.<br />
Ze neemt een enorme sterke lichaamsgeur waar, transpireert en haar urine<br />
heeft een vuile grijsachtige kleur.<br />
Ze heeft opnieuw geen eetlust.<br />
De pijn in de leverstreek is minder.<br />
Donderdag 4 augustus 2011.<br />
Onderzoek en zometa baxter (botversterker).<br />
De RX van de longen en de bloeduitslagen zijn goed.<br />
De specialiste spreekt van een “stilstand”.<br />
Dokter Van Schoote die haar behandelt spreekt van een medisch wonder.<br />
Paulette krijgt terug een beetje hoop, ze beseft en weet waaraan ze dat te<br />
danken heeft.<br />
1. Haar positieve, spirituele instelling, geloof en vertrouwen.<br />
2. De hulp rondom haar : cranio behandelingen en medeleven.<br />
3. De homeopathische ondersteuning.<br />
Zondag 7 augustus 2011 behandeling cranio .<br />
Ze voelt zich moe door de behandeling met zometa. Er is nogal wat spierpijn.<br />
Ze voelt alsof alles zich teruggetrokken heeft tot haar keel, strottenhoofd en<br />
hoofd. De longen voelen zuiver en vrij, nu zit het hoger. Ik richt mij nu tot de<br />
bovenste luchtwegen en sinussen, langzaam komt de stroom op gang.<br />
Bij de vomer voelde ze een sterke pijn, alsof ik te hard duwde.<br />
Bij de tweede poging kwam er een emotie en behoorlijk wat hitte vrij.<br />
Bij het contact met het derde oog was het alsof het deksel omhoog kwam<br />
zodat de hitte kon ontsnappen.<br />
De dag nadien voelt ze zich lichter, vrijer in haar hoofd.<br />
De slijmen op het strottenhoofd en luchtpijp zijn ook minder.<br />
Dinsdag 9augustus 2011 behandeling cranio.<br />
Alles stroomt terug vlotjes, ik werk terug rond haar hoofd, mond en ogen.<br />
In de mond bij de vomer blijft het pijnlijk aan de linkerkant.<br />
Nu mag ik de pterigoide behandelen en links voel ik geen enkele stroming.<br />
Het is alsof daar een pak wrevel opgeslagen zit dat niet van plan is los te<br />
laten. Na een tijdje ontstaat er ruimte.<br />
26
Ik rond de behandeling af met het hart en de schouders, wat haar een rustig<br />
gevoel geeft. Weer voelt het aan alsof het beter gaat met haar.<br />
Ergens is er nog altijd de angst voor een terugval als grote boosdoener.<br />
De dagen erna gaan vlot. Paulette doet al wat licht huishoudelijk werk en<br />
voelt geen ongemakken.<br />
Zaterdag 13 augustus behandeling cranio.<br />
Terug druk rond het linkeroog en angst voor uitzaaiingen in de hersenen.<br />
Haar doel nu is “door haar angst gaan.”<br />
Het is een moeilijke opgave ook al is ze nog zo positief en gaat ze er 100%<br />
Voor. De angst gaat telkens weer door haar heen en loopt met haar energie<br />
weg.<br />
Paulette verwoord :<br />
“Door mezelf niet te ervaren als ziek, maar als iemand die een louteringsweg<br />
bewandelt, is de situatie positiever en dat geeft ook de richting aan hoe ik<br />
met de situatie om kan gaan. Door de angst heen terug geloven in het<br />
“goede” is de basis voor heling.”<br />
Dinsdag 16 augustus<br />
Kortademigheid steekt de kop op, bij inspanning kan ze niet op haar<br />
rechterzijde liggen.<br />
Ik geef aandacht aan de longen, we praten met de thymus.<br />
Terug mondwerk waarbij toch wel opvalt hoe gevoelig de vomer is. Ik mag<br />
die streek bijna niet aanraken. Links boven is de meeste pijn. Ook de sinussen<br />
geef ik bevrijding. Na de behandeling voelt ze zich ruimer en vrijer ter hoogte<br />
van de luchtwegen.<br />
Maandag 29 augustus<br />
“Vertrouwen daagt de Ziel uit verder te gaan dan men kan zien.”<br />
-William Blake-<br />
De kortademigheid is sterk toegenomen. Zij heeft nu ook last van een<br />
lumbago.<br />
27
Van zodra ik haar aanraakte voelde ik een onderhuidse spanning. Ze was<br />
terug volledig door de angst ingenomen.<br />
De thymus was volledig uit evenwicht. Na verloop van enkele minuten was er<br />
contact en medewerking van de thymus, er werden stamcellen naar hart en<br />
strottenhoofd gestuurd.<br />
De angst werd omringd door een opgestelde muur van vertrouwen.<br />
De longspecialist had haar bij het vorige onderzoek gezegd dat de<br />
kortademigheid kon voortkomen van de longen of van het hart.<br />
Terug volgde het ene onderzoek na het andere.<br />
Longfunctie – RX Thorax – Bloed prikken en CT scan.<br />
Alles zag er vrij goed uit, enkel in het bloed zagen ze een tekort aan calium.<br />
De angst bleef bestaan want het probleem “kortademigheid” had nog geen<br />
oorzaak.<br />
Na al die onderzoeken terug een heling op donderdag 1 september.<br />
Er was terug enorme onderhuidse spanning, de stroom kwam niet echt op<br />
gang.<br />
Het wordt een heling waarbij de spanning moeilijk onder controle te krijgen is<br />
Zelfs bij de schouders bereik ik niet veel.<br />
EXPLOSIEVE EN AGRESSIEVE TERUGVAL VAN DE ZIEKTE.<br />
Opgemaakt op 28 februari 2012<br />
Juli en augustus 2011 gingen voorbij met soms goede en soms slechtere<br />
dagen. Ik bleef echter zelfstandig, deed de dingen die ik graag deed, reed<br />
zelf auto en maakte zelfs plannen om terug wat meer spirituele dingen te<br />
doen.<br />
Ik kreeg ondertussen geregeld behandelingen van cranio en voelde mij, na<br />
zo een behandeling, altijd vol nieuwe energie.<br />
Begin september 2011 was de uitslag van de CT scan niet goed. Ik had<br />
ondertussen ademnood gekregen en men merkte een gezwel in de luchtpijp<br />
die het ademen moeilijk maakte.<br />
Op 7 september hadden we dan een afspraak met de oncologe van het UZ<br />
in Gent, Dr. Braems. Zij stelde voor om zo vlug mogelijk 13 plaatselijke<br />
bestralingen te doen om deze uitzaaiing te verkleinen en me zo meer<br />
ademruimte te geven.<br />
Men wou dit eerst verhelpen en dan starten met chemo want men was er<br />
van overtuigd dat er een heropflakkering van de ziekte was.<br />
28
In september brachten we 10 dagen aan zee door in De Panne. Ik kreeg er<br />
bezoek van vriendinnen en begon te merken dat ik niet meer de energie en<br />
de adem had van de maanden ervoor.<br />
De wandelingen werden korter omdat na een inspanning de adem korter<br />
werd. Maar ik wou er nog niet direct aandacht aan geven omdat ik wist, dat<br />
wanneer er een terugval was, ik weer een zwaar proces moest doormaken.<br />
Na ons verblijf aan zee begonnen de voorbereidingen voor de bestraling en<br />
er was ook elders een explosie te merken van nieuwe uitzaaiingen. Botmeta’s<br />
achter mijn oor, op mijn rug en borst.<br />
Ik kreeg problemen met de galwegen en de afvoering van de lymfedrainage<br />
in het linkerbeen.<br />
Het was niet meer te ontkennen, de tumor was terug agressief bezig, de<br />
ziekte stak opnieuw de kop op.<br />
Ik werd te zwak en kreeg zo ook geen behandelingen van cranio of Reiki in<br />
september.<br />
Ik herinner mij wel dat Rita bij mij thuis, in de zetel, contact wou maken met<br />
de tumor, maar ze moest direct stoppen. Contact werd agressief geweigerd.<br />
Het is dus een feit dat een lichaam en blijkbaar ook een kankertumor het<br />
gewoon onmogelijk kan maken om Reiki of cranio te ontvangen.<br />
Ondertussen werd het voor mijn moeder ook allemaal teveel. Op zondag 25<br />
september, de bestralingen zouden op maandag beginnen, had ze een<br />
uitgebreid herseninfarct. Ze raakte verlamd en niet echt meer bij bewustzijn.<br />
Op 7 oktober is ze overleden. Het was in de eerste plaats een bevrijding voor<br />
haar, maar ook voor mij : we hadden beiden rust gevonden.<br />
Ik krijg 13 bestralingen. Ondertussen vindt de oncologe dat we toch dringend<br />
moeten beginnen met chemo, er moeten keuzes worden gemaakt.<br />
In oktober lukt het wel om enkele cranio behandelingen te krijgen.<br />
Op 3, 6, en 10 oktober krijg ik cranio en telkens voel ik hoe goed het doet,<br />
soms komt er stroming, soms niet, maar er gebeurt altijd wel iets. De tumor is<br />
niet meer agressief en aanvaardt nu hulp.<br />
Op 10 oktober is het wel de laatste cranio-behandeling van het jaar, want<br />
dan gaat het snel achteruit met mij. We starten op 25 oktober met chemo 1,<br />
maar het is een achternalopen van gebeurtenissen, alles zit als het ware in<br />
een stroomversnelling.<br />
Op 3 november krijg ik een CT scan en het resultaat is niet goed.<br />
Bij de ingang van de galwegen zit een nieuw gezwel, ik krijg ook een dik<br />
been als gevolg van een gezwel in de linker lies zodat het vocht niet meer<br />
terug uit mijn been weg kan stromen.<br />
Een ziekenhuisopname is onvermijdelijk want er moet dringend iets worden<br />
gedaan aan mijn galwegen. Op 9 november wordt er een stent gestoken<br />
aan de ingang van de gal. Gelukkig is de operatie gelukt. Het was erop of<br />
eronder.<br />
Chemo 2 volgt op 15 november en het is opnieuw kritiek.<br />
Ik reageer slecht op één van de chemoproducten en krijg een reactie met<br />
vocht op de longen als gevolg. Het is alsof ik aan het verdrinken ben,<br />
iedereen in paniek maar ik word gereanimeerd en kom er door.<br />
29
De nacht erna kan ik, via een sonde, 6 liter vocht laten wegstromen uit mijn<br />
lichaam.<br />
Op 30 november ga ik terug naar huis, maar met hoge koorts en een<br />
ziekenhuisbacterie in de longen.<br />
Chemo 3 op 6 december geeft me terug dezelfde reactie op de producten<br />
van de chemo maar gelukkig met mindere gevolgen. Er wordt direct gestopt<br />
met het tweede product. En vanaf chemo 4 krijg ik maar een halve chemo<br />
met enkel één product.<br />
Het jaareinde is heel moeilijk. Ik heb gewoon geen kracht meer om nog iets te<br />
doen. Ik geef niet op, maar het is soms heel moeilijk.<br />
Januari wordt ook vechten want ik krijg te kampen met een longontsteking.<br />
Gelukkig krijg ik toch op 9 januari een cranio behandeling.<br />
Op 9 februari eindelijk de laatste chemo van de reeks.<br />
Ik krijg toch nog op 1 en 20 februari een behandeling en de agressie van de<br />
tumor is volledig verdwenen.<br />
De CT scan op 23 februari toont ook aan dat de opstoot is gestabiliseerd en<br />
de tumoren verkleind, dus de chemo heeft uiteindelijk toch zijn werk gedaan.<br />
Nu zit ik, door mijn uiteindelijke eigen beslissing, in een maand zonder ook<br />
maar één behandeling of onderzoek.<br />
Ik voel dat ik stilletjes uit een diep gat aan het kruipen ben. Ik krijg meer ruimte<br />
om te recupereren, luister volop naar mijn lichaam, naar mijn Innerlijke weten<br />
en vertrouw op het feit dat ik bijkomende tijd krijg.<br />
En ik hoop dat de Reiki en Cranio terug hun werk gaan kunnen doen, want<br />
stiekem ben ik daar van overtuigd.<br />
13 juni 2012<br />
Ondertussen is er terug veel gebeurd. In maart krijg ik hevige pijnen in de<br />
organen (lever, gal, alvleesklier). De stent in de gal zit ondertussen terug<br />
verstopt en in april word ik opgenomen in de kliniek voor een bijkomende<br />
ingreep in de gal. In de stent wordt een nieuwe bijkomende stent geplaatst.<br />
Ik mag terug naar huis, maar vijf dagen later word ik terug in spoed<br />
opgenomen voor een zware infectie in de organen.<br />
Het wordt steeds moeilijker en moeilijker, het gevecht wordt alsmaar<br />
zwaarder en ik besluit, in samenspraak met de oncologe en huisdokter, om<br />
enkel nog voor de pijnbestrijding te gaan. Bijkomende chemo zou me nog<br />
meer verzwakken.<br />
Begin juni krijg ik nog een bijkomende CT scan en daarop wordt nogmaals<br />
bevestigd wat ik al wist. De metastasen in de lever zijn enorm toegenomen<br />
zodat de leverwand strak gespannen staat en ook de alvleesklier en gal<br />
geven nieuwe uitzaaiingen.<br />
Ik krijg nog een cranio behandeling begin juni. Het geeft niet meer zo het<br />
gewenste of gehoopte resultaat. De zwarte vloeiende massa in de organen is<br />
wel te voelen door Rita maar de pijn is lichtjes beter daarna.<br />
30
Nu is de pijnbestrijding bijna verdubbeld omdat ik toch geen kankerpijnen zou<br />
hebben, maar dan krijg ik last aan mijn maag en braakneigingen hetgeen<br />
opnieuw veel energie vraagt.<br />
Het is een hele opdracht om tot het einde te gaan.<br />
De dood is onze eeuwige metgezel<br />
Hij staat altijd links van je, op een armlengte afstand<br />
Hij houdt je altijd in de gaten.<br />
Altijd, tot op de dag dat hij je op je schouder tikt.<br />
Wanneer je ongeduldig wordt<br />
Draai je dan naar links en vraag de dood om advies.<br />
Er valt een enorme last onbenulligheden van je af als jouw<br />
dood een gebaar naar je maakt<br />
of als je een glimp van hem ontvangt<br />
of als je heel even het gevoel krijgt<br />
dat je metgezel naar je kijkt.<br />
Carlos Castenada.<br />
Woensdag 13 juni 2012<br />
Als we nu samen zijn is er soms stilte, huilen of lachen we. We geven elkaar<br />
de ruimte om gedachten te ordenen en houden elkaars hand vast.<br />
Iets lekker klaarmaken, gewoon er zijn.<br />
Vorige week hebben we samen nog een ritueeltje gedaan, een chakra<br />
massage. Het voelde aan als een zalving, als had ze terug een boost<br />
gekregen om dat stukje weg sterker te gaan.<br />
Samen hebben we stilletjes gehoopt op herstel met in ons achterhoofd de<br />
wetenschap dat het bijna niet mogelijk was om die zware ziekte te<br />
overwinnen.<br />
Toch hebben we heel veel bereikt, inzichten tijdens de heling, vertrouwen<br />
winnen en vertrouwen verliezen.<br />
Het heeft ons heel dicht bij elkaar gebracht.<br />
We zijn echt wel elkaars tegenpolen, maar we zijn zielenzussen.<br />
We zijn hechte vriendinnen die elkaar echt graag zien.<br />
Ik ben zo blij dat we al zo lang samen eenzelfde evenwijdig pad lopen, dat<br />
we elkaar al zoveel gestimuleerd hebben en samen zijn blijven evolueren.<br />
Dank je wel lieve schat !!<br />
Ik wens je een zachte overgang. Ik weet dat je in die andere dimensie zal<br />
geliefd worden net zoals je hier bij ons geliefd bent.<br />
31
May I go ?<br />
By Susan A. Jackson.<br />
May I go now?<br />
Do you think the time is right?<br />
May I say good-bye to pain-filled days<br />
and endless lonely nights?<br />
I’ve lived my life and done my best,<br />
an example tried to be.<br />
So can I take that step beyond<br />
and set my spirit free.<br />
I didn’t want to go at first,<br />
I fought with all my might.<br />
But something seems to draw me now<br />
to a warm and loving light.<br />
I want to go. I really do.<br />
It’s difficult to stay.<br />
But I will try as best I can<br />
to live just one more day.<br />
To give you time to care for me<br />
and share your love and tears.<br />
I know you’re sad and afraid,<br />
because I see your tears.<br />
I’Il not be far, I promise that,<br />
and hope you’ll always know<br />
that my spirit will by close to you<br />
wherever you may go.<br />
Thank you so for loving me.<br />
You know I love you too.<br />
That’s why it’s hard to say good-bye<br />
and end this with you.<br />
So hold me now just one more time<br />
and let me hear you say,<br />
because you care so much for me,<br />
you’ll let me go today.<br />
32
Besluit<br />
Cranio leert mij met beide voeten op de grond staan. Er komen verschillende<br />
mensen op mijn pad. Bij sommige komt er verbetering in hun situatie, bij<br />
anderen lukt het gewoon niet. Ik leer vrede te nemen met ieder mens die op<br />
mijn pad komt en merk dat ik ook van hen kan leren.<br />
Verder wil ik nog alle medewerkers van de opleiding danken in het bijzonder<br />
Etienne.<br />
33
34