Klik hier - Cranio Sacraal eindwerken
Klik hier - Cranio Sacraal eindwerken Klik hier - Cranio Sacraal eindwerken
Voor mijn moeder was zijn opname een opluchting. Ze had al zoveel meegemaakt, en ze was na al die jaren toe aan rust. Ik kon ook heel goed begrijpen dat ze er niet op stond te springen om er veel naartoe te gaan, maar in mij was er iets van hij heeft ons nu meer dan ooit nodig. De periode in Tienen is voor mijn vader heel ingrijpend geweest. Hij kwam terug in contact met zijn gevoel, en hij had daar ook heel intense contacten met andere lotgenoten. Eén van de mensen waar hij het meest intense contact mee had heeft er op een gegeven moment een einde aan gemaakt en dat sloeg ook heel zwaar in. We zijn er veel voor hem geweest, en tegen de tijd dat ik moest bevallen was mijn vader afgekickt en terug thuis, en hij is ook nooit meer hervallen, iets waar ik hem heel erg voor bewonder. Met mijn oudste zoon Christophe heeft mijn vader altijd een hele speciale band gehad, en op een bepaalde manier lijken ze ook heel erg op mekaar in hoe ze omgaan met emoties. Wat heel frappant is, hun handschrift is bijna niet van mekaar te onderscheiden !! Mijn ouders zijn er financieel stilaan terug bovenop gekomen, ook al heeft dat geduurd tot ze beiden op pensioen waren. Mijn vader is daar blij mee, bij mijn moeder voel ik wroeging om zoveel gemiste kansen, en ik kan dat heel goed begrijpen. Mijn ouders vonden gemeenschappelijke interesses en vonden stilaan terug een manier van leven die kwaliteit bracht. Ik heb de passie die er zeker ooit wel is geweest in een heel ver verleden nooit gezien tussen beiden, maar ik zag wel twee mensen die samen kwaliteit van leven hadden, konden genieten van de dingen die ze samen deden, de contacten die ze hadden, kinderen, kleinkinderen. Op een gegeven moment is er tussen mijn zus en mijn vader een conflict gekomen met het gevolg dat mijn zus het contact met mijn ouders verbroken heeft. Mijn moeder die altijd een heel hechte band heeft gehad met mijn zus vond dat verschrikkelijk, ik heb haar echt zien lijden. Wat ik raar vond is dat ze zelf niet de stap heeft gezet om Inge nog wel te kunnen zien en horen. Opnieuw kwam de relatie tussen mijn ouders onder spanning te staan, en voor ons allen zeer zichtbaar op kerstfeesten, verjaardagen, … waar mijn zus nooit
meer bij was en het voor mijn moeder heel pijnlijk was dat de dochter waar ze een heel intense band mee heeft er telkens niet bij was. Enkele jaren later werd bij mijn vader prostaatkanker vastgesteld. Hij onderging de mallemolen van de klassieke behandelingen en werd op een gegeven moment “genezen” verklaard. Echter zijn vitaliteit was niet meer wat het geweest was. Op een gegeven moment liepen mijn ouders na jaren geen contact meer gehad te hebben mijn zus ‘toevallig’ tegen het lijf. Dat is het begin geweest van het terug thuis komen van Inge. Iets waar zowel mijn vader als mijn moeder heel blij mee is. Dan kwam enkele jaren later de diagnose : slagaders slibben dicht, niets meer aan te doen. Mijn vader kwam in een fase van niets meer doen , ik zag hem alleen nog maar zitten in de zetel, speculeren en denken, angstig wachtend op de dood die ergens heel kort om de hoek stond te wachten. Op een gegeven moment ging hij zelfs niet meer buiten want hij had uitvalverschijnselen, last van plotselinge duizeligheid, verwardheid, evenwichtsstoornissen, waardoor hij heel onzeker werd en ook bang had om te vallen, dus bleef hij maar binnen. Mijn moeder is altijd een heel vitaal iemand geweest die niet kan stilzitten, alle gemeenschappelijke activiteiten waar ze zich de jaren voorheen in hadden kunnen vinden vielen weg en dat was voor haar niet gemakkelijk. Ze wonen in een klein appartementje en dat maakte het er niet makkelijker op. Er was geen plek om zich af te zonderen en als mijn vader zich niet goed voelde was hij niet zo makkelijk in de omgang. Gezien mijn moeder niet met de auto kan rijden was ze ook afhankelijk van mijn vader naar mobiliteit toe. Ze ontdekte het fitnesscentrum dat op wandelafstand ligt en dat werd haar nieuwe passie. In de stad waar ze wonen wordt fitness voor senioren gestimuleerd. Op bepaalde momenten in de week kunnen ze fitness doen aan heel laag tarief, harde muziek wordt uitgezet, en ze krijgen nadien een drankje aangeboden, waardoor het ook een sociaal gebeuren wordt.
- Page 1 and 2: MIJN VADER - IK EN CRANIO De vloedg
- Page 3 and 4: dat hij er de rest van zijn leven n
- Page 5 and 6: zich altijd heel goed gevoeld, kon
- Page 7: troost gezocht in de drank gezocht.
- Page 11 and 12: Dit was de situatie waar mijn vader
- Page 13 and 14: Ik zou het hem voorstellen, hij had
- Page 15 and 16: Dat creëerde tussen mijn vader en
- Page 17 and 18: Ik had nooit kunnen voorspellen hoe
- Page 19 and 20: Ik was er heel wat momenten om hem
- Page 21 and 22: gemaakt, en dat is helend voor mijn
- Page 23 and 24: Enkele weken geleden zei mijn vader
- Page 25 and 26: Ik heb mijn vader gevraagd om een s
- Page 27 and 28: Op de plaats waar de ribben en de w
- Page 29 and 30: Medische achtergrond : Stenose van
- Page 31 and 32: Diagnose : Naast een volledige medi
- Page 33 and 34: Medische behandeling - klassiek mod
- Page 35 and 36: Nieuwe behandeling bij vernauwing h
- Page 37: Nuttige adressen : Tokyo Wellness M
meer bij was en het voor mijn moeder heel pijnlijk was dat de dochter waar ze<br />
een heel intense band mee heeft er telkens niet bij was.<br />
Enkele jaren later werd bij mijn vader prostaatkanker vastgesteld. Hij<br />
onderging de mallemolen van de klassieke behandelingen en werd op een<br />
gegeven moment “genezen” verklaard.<br />
Echter zijn vitaliteit was niet meer wat het geweest was.<br />
Op een gegeven moment liepen mijn ouders na jaren geen contact meer gehad<br />
te hebben mijn zus ‘toevallig’ tegen het lijf. Dat is het begin geweest van het<br />
terug thuis komen van Inge. Iets waar zowel mijn vader als mijn moeder heel<br />
blij mee is.<br />
Dan kwam enkele jaren later de diagnose : slagaders slibben dicht, niets meer<br />
aan te doen.<br />
Mijn vader kwam in een fase van niets meer doen , ik zag hem alleen nog maar<br />
zitten in de zetel, speculeren en denken, angstig wachtend op de dood die<br />
ergens heel kort om de hoek stond te wachten. Op een gegeven moment ging<br />
hij zelfs niet meer buiten want hij had uitvalverschijnselen, last van plotselinge<br />
duizeligheid, verwardheid, evenwichtsstoornissen, waardoor hij heel onzeker<br />
werd en ook bang had om te vallen, dus bleef hij maar binnen.<br />
Mijn moeder is altijd een heel vitaal iemand geweest die niet kan stilzitten, alle<br />
gemeenschappelijke activiteiten waar ze zich de jaren voorheen in hadden<br />
kunnen vinden vielen weg en dat was voor haar niet gemakkelijk.<br />
Ze wonen in een klein appartementje en dat maakte het er niet makkelijker op.<br />
Er was geen plek om zich af te zonderen en als mijn vader zich niet goed voelde<br />
was hij niet zo makkelijk in de omgang.<br />
Gezien mijn moeder niet met de auto kan rijden was ze ook afhankelijk van<br />
mijn vader naar mobiliteit toe.<br />
Ze ontdekte het fitnesscentrum dat op wandelafstand ligt en dat werd haar<br />
nieuwe passie. In de stad waar ze wonen wordt fitness voor senioren<br />
gestimuleerd. Op bepaalde momenten in de week kunnen ze fitness doen aan<br />
heel laag tarief, harde muziek wordt uitgezet, en ze krijgen nadien een drankje<br />
aangeboden, waardoor het ook een sociaal gebeuren wordt.
Change language