Klik hier - Cranio Sacraal eindwerken

troost gezocht in de drank gezocht. Dat bracht ons als gezin steeds dieper en
dieper. Er waren al financiële moeilijkheden en die gingen van kwaad naar
erger. Ik groeide op in een sfeer van ruzies, angst voor de volgende
deurwaarder die weer aan huis kwam met de dreiging dat hij het hele huis zou
leeghalen, angst dat mijn vader met de auto zou verongelukken, angst voor wat
het straks weer zou geven als hij thuis zou komen.
Mijn ouders hebben op een zeker moment op scheiden gestaan, en had mijn
moeder meer financiële mogelijkheden gehad zou ze haar plannen zeker ook
hebben doorgevoerd. Voor mij was het goed nieuws dat ze zouden gaan
scheiden, eindelijk zou het rustig worden, financieel was het altijd al moeilijk
geweest, erop achteruitgaan kon niet meer.
Ik kon niet wachten tot het moment dat mijn ouders uit mekaar zouden gaan.
Ik zou met mijn moeder meegaan want ik wou rust in mijn leven.
Op een avond kwam mijn vader ( denkende dat hij me goed nieuws kwam
brengen) vertellen dat ze toch samen verder zouden gaan. Wat ik me herinner
is dat het voor mij helemaal geen goed nieuws was. Het was niet makkelijk om
op te groeien in een gezin dat totaal geen bedding kon zijn van rust.
Ik zocht kwaliteit van leven door veel van huis weg te zijn. Ik had een heel
uitgebreid sociaal netwerk dat ik nooit in huis haalde omdat ik niet wou dat
mensen zagen wat zich thuis afspeelde. Bij mijn zus en broer zag ik hetzelfde.
We zijn thuis alle drie op heel jonge leeftijd in een relatie weggevlucht.
Alles was beter dan daar te moeten zijn.
Mijn eerste zwangerschap heeft het leven van mijn vader een wending van wel
bijna 180° gegeven. Op het begin van mijn zwangerschap was ik op bezoek bij
mijn ouders, mijn vader had veel gedronken, en er was weer ruzie tussen mijn
ouders. Ik kan me nog herinneren dat ik toen voor het eerst in mij een explosie
van moederenergie heb gevoeld,en ik had toen heel sterk iets van “ik wil niet
dat mijn kind deze toestanden moet meemaken”. Ik ben toen naar mijn vader
gegaan en heb dat tegen hem gezegd, ik heb me omgedraaid, er vast van
overtuigd om nooit meer terug te gaan. De impact van het geen ik toen gezegd
heb had ik toen niet kunnen inschatten.
Hetgeen ik hem had gezegd had hem doorheen zijn dronken zijn zo diep
geraakt dat hij zichzelf de volgende dag heeft laten opnemen in de
ontwenningskliniek in Tienen. Na de quarantaine periode was ik de eerste die
hij heeft opgebeld, met de boodschap dat hij zijn kleinkind wou leren kennen.