Klik hier - Cranio Sacraal eindwerken

More documents

Recommendations

Info

Iedere dokter die hij zag benadrukte het belang om te stoppen met roken, omdat dit het proces zou vertragen. Blijven roken werd door één van de geneesheren letterlijk benoemd als “zichzelf de dood in jagen”. Mijn vader, zware roker, al reeds van zijn 16 e zal en kan het roken niet laten. Hij is er zich zeker van bewust dat het roken hem geen goed doet, maar hij heeft iets van dan leef ik maar een paar jaar minder. Ik zie zijn roken enerzijds als een gewoonte maar anderzijds ook als een soort van rookgordijn waarin hij zichzelf hult om dat wat niet gezien (gevoeld) wil worden te camoufleren. Iets wat ik als een soort van rode draad doorheen heel zijn leven zie terugkomen. Om dit te kunnen kaderen en ook om mijn cranio-verhaal te kunnen lezen vanuit de juiste context wil ik graag het leven van mijn vader in een notendop vertellen. Mijn vader heeft geen gemakkelijk leven gehad, en dat zit hem blijkbaar in de genen…. Zijn moeder groeide op in een rijk gezin. Haar moeder was thuis en haar vader was paardenkoopman, ze had 1 zus. Hun gezin maakte deel uit van de zogenaamde “hogere klasse” van het genre dat graag laat zien hoe goed ze het kunnen doen. Toen mijn grootmoeder 12 jaar oud was is haar vader plots overleden als gevolg van een ongeval met een paard. Van de ene dag op de andere veranderde haar hele leven. Van een rijk luxeleventje kwamen ze terecht in een situatie waarin ze met haar moeder en haar zus een manier moest zoeken van overleven zonder al de luxe die ze gewend waren. Op een gegeven moment is haar moeder ziek geworden, en ze is iemand gebleven met een zwakke gezondheid waar voor gezorgd moest worden. Dat is ook het enige beeld dat mijn vader heeft van zijn grootmoeder langs moeders zijde. Zijn vader, mijn grootvader, was een zachte man, maar zoals ik hem herinner getekend door het leven. Hij groeide op in een warm gezin, waar welstand ook een feit was. Hij heeft mogen studeren en hij kreeg een goeie baan. Op een gegeven moment is hij de liefde van zijn leven tegengekomen. Het drama is
dat hij er de rest van zijn leven niet heeft kunnen mee delen, omdat haar ambitie als pianiste in de muziekwereld lag, en ze geen weg zag om dat te combineren met het gezinsleven dat mijn grootvader voor ogen had. Mijn grootmoeder kwam op zijn weg en daar is hij mee getrouwd. Als arrondissementscommissaris had hij een goed inkomen. Mijn grootmoeder kon weer het modaine leventje opnemen dat ze in haar jeugd achter zich had moeten laten en die was daar uiteraard heel gelukkig in. Een vrouw die alleen maar voor de buitenkant leefde, die de pijn van mijn grootvader niet zou voelen. Zoals ik het aanvoel een “veilige” keuze voor mijn grootvader, waarbij de plek die zijn eerste liefde in zijn hart had er de rest van zijn leven “slapend” kon zijn. Ik denk dat hij mijn grootmoeder wel graag gezien heeft, maar de passie zat samen met de herinnering aan ….dichtgeschroeid in zijn hart. Mijn vader werd als oudste geboren. Ook al hadden ze er beiden de leeftijd voor, op het moment dat hij geboren werd was mijn grootmoeder er nog totaal niet aan toe om moeder te worden. Het luxueuze leventje dat ze opnieuw had opgepakt kwam helemaal op zijn kop te staan door zijn komst. Daarnaast was hij niet het poppetje wat ze liefst van al had gekregen dat ze mooie kleedjes had kunnen aandoen. Hij was een speels jongetje, iemand van het mannenras, waar ze totaal geen voeling mee had gezien ze was opgegroeid in een wereld van vrouwen. Zijn vader was een zachte man, die zeker blij geweest is met een zoon, maar door zijn drukke baan als arrondissementscommissaris niet veel thuis was en daardoor wellicht heel weinig voeling heeft gehad met wat er zich thuis allemaal afspeelde tussen moeder en zoon, en al helemaal niet heeft beseft welke impact dit op zijn zoon heeft gehad. Ik ben ervan overtuigd dat hij zijn zoon veel meer gesteund zou hebben als hij er zich bewust van geweest was. Toen mijn vader 5 was brak de oorlog uit. Zijn vader werd als officier gestationeerd in Veltwezelt. Na de 14-daagse Veldtocht werd België bezet door de Duitsers en moest zijn vader als krijgsgevangene naar Duitsland. Mijn vader woonde in die tijd in Sint-Truiden. Omdat steden regelmatig gebombardeerd werden voelde zijn moeder zich daar niet meer veilig, en zijn ze na het in gevangen nemen van zijn vader naar de grootouders aan vaders’ zijde verhuisd. Die woonden in een klein dorpje waar het veel veiliger was dan
Page 1: MIJN VADER - IK EN CRANIO De vloedg
Page 5 and 6: zich altijd heel goed gevoeld, kon
Page 7 and 8: troost gezocht in de drank gezocht.
Page 9 and 10: meer bij was en het voor mijn moede
Page 11 and 12: Dit was de situatie waar mijn vader
Page 13 and 14: Ik zou het hem voorstellen, hij had
Page 15 and 16: Dat creëerde tussen mijn vader en
Page 17 and 18: Ik had nooit kunnen voorspellen hoe
Page 19 and 20: Ik was er heel wat momenten om hem
Page 21 and 22: gemaakt, en dat is helend voor mijn
Page 23 and 24: Enkele weken geleden zei mijn vader
Page 25 and 26: Ik heb mijn vader gevraagd om een s
Page 27 and 28: Op de plaats waar de ribben en de w
Page 29 and 30: Medische achtergrond : Stenose van
Page 31 and 32: Diagnose : Naast een volledige medi
Page 33 and 34: Medische behandeling - klassiek mod
Page 35 and 36: Nieuwe behandeling bij vernauwing h
Page 37: Nuttige adressen : Tokyo Wellness M

Klik hier - Cranio Sacraal eindwerken

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?