Klik hier - Cranio Sacraal eindwerken

Dat creëerde tussen mijn vader en mij uiteraard een intensiteit, sfeer voor
gesprekken die heel persoonlijk en voor mij als dochter soms ook behoorlijk
confronterend waren omdat er dingen over de relatie met mijn moeder verteld
werden die moeilijk waren voor mij om te horen. Het was niet gemakkelijk om
er als dochter neutraal in te kunnen staan, kwam in een loyaliteitsconflict,
voelde regelmatig kwaadheid naar mijn moeder. Ik kon haar begrijpen maar
had moeite met het feit dat ze er niet open over was, dat ze de waarheid altijd
in de mist liet. Ik had de neiging om er heel erg te willen staan voor mijn vader
omdat hij zo zwak was, ook al was ik niet vergeten dat hij in het verleden niet
de gemakkelijkste echtgenoot geweest was voor haar, en het voor haar zeker
geen gemakkelijk leven met hem geweest is.
Ik kwam ermee thuis, het maakte bij mij emoties los als ik bij mijn vader
wegging. Ik kwam er mee thuis en ik ging er mee slapen.
Mijn vader ging de behandelingen stilaan maar zeker heel erg appreciëren hij
begon er op een gegeven moment ook achter te vragen als hij druk in zijn
hoofd voelde. De behandelingen hadden als resultaat dat de druk in zijn hoofd
stilaan wegtrok en hij voelde zich volgens zijn eigen zeggen veel beter na een
behandeling. Wat ik ook kon voelen was dat het tussen mij en mijn vader een
heel intense band creëerde, er was aandacht, er was het aanraken, ….
Op een gegeven moment kon ik voelen dat er een hele rare situatie ontstond.
Telkens als ik naar mijn ouders ging, vertrok mijn moeder en was ik alleen met
mijn vader. Omdat ik soms 2 tot soms 3x per week ging, en een behandeling al
vlug een uur tot anderhalf uur duurde bleef ik na de behandeling niet omdat
mijn drukke agenda dat niet toeliet. Dat creëerde een hele rare situatie :
Als ik kwam ging zij weg, en als zij terug kwam ging ik weg.
Mijn echtgenoot Huub is iemand die me heel veel ruimte kan geven om me
mijn ding te laten doen, en hij vond het zeker ok dat ik mijn vader ging
behandelen, maar op een gegeven moment kreeg ik van hem de reactie van je
bent er niet meer, en als je er bent hebt ge het er ook nog altijd over.
Ik werkte toen in een regime van 4/5e en met 2 tot 3x per week naar mijn
ouders gaan om mijn vader te behandelen had ik het behoorlijk druk om dat
allemaal rond te krijgen. Dit ging gepaard met thuis dingen laten liggen.
Ik had iets van dat is toch maar tijdelijk. Ik was zo gericht om er voor mijn pa
willen zijn, voor zo lang ik dat nog kon doen, dat ik uit het oog verloor dat ik de