Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
POP & ROCK<br />
GEORG HOLM & ORRI PÁLL DÝRASON<br />
Circe OST<br />
CD 2LP+CD<br />
BESTEL NU IN EEN VAN ONZE WEBWINKELS<br />
(News/PIAS)<br />
IJslanders Georg Holm en Orri Pall Dyrason zijn bekend als tweederde<br />
van Sigur Ros. Voor de soundtrack van de BBC-documentaire The<br />
Show Of Shows, over adembenemende circusvoorstellingen, zochten<br />
ze de samenwerking met de IJslandse componist Hilmar Orn Hilmarsson en Georgs broer,<br />
gitarist Kjartan. Verder verleende The South Iceland Chamber Choir samenwerking. Onder de<br />
naam Circe is de soundtrack nu uitgebracht. De muziek, door iemand omschreven als een 72<br />
minuten durend ononderbroken instrumentaal nummer, is gevarieerd. We horen het verstilde<br />
van Sigur Ros, maar het volgende moment is techno dichtbij. We vliegen van het ene uiterste<br />
naar het andere, en het blijft boeiend. Voor inspiratie werd gekeken naar archiefmateriaal van<br />
oude circussen, carnavals en vaudevillevoorstellingen. De beste omschrijving van het album is<br />
dan ook dat het een soundtrack is zonder film. Die film komt er, maar eerst hier de muziek, die<br />
de beelden ondersteunt. En die is zeer de moeite waard. (Erik Mundt)<br />
A<br />
T<br />
P<br />
S<br />
E<br />
L<br />
P<br />
L<br />
A<br />
A<br />
T<br />
J<br />
E<br />
S<br />
HOOTON TENNIS CLUB<br />
Highest Point In Cliff Town CD LP<br />
(Heavenly/PIAS)<br />
Ze zijn er nog. Jonge Britse gitaarbands die het rijke verleden van de<br />
Britse popmuziek met zich meeslepen en het maken van zonnige<br />
gitaarpopsongs tot kunst hebben verheven. Hooton Tennis Club komt<br />
uit Liverpool en begint logischerwijs bij de muziek van The Beatles, maar hierna moeten ook<br />
de decennia Britse gitaarmuziek die volgden op de hoogtijdagen van de Fab Four eraan geloven. Highest<br />
Point In Cliff Town is vanwege alle referenties naar het verleden misschien geen plaat om heel druk over te<br />
doen, al beheerst het viertal uit Liverpool het schrijven van tijdloze en vrijwel onweerstaanbare popliedjes<br />
een stuk beter dan de meeste van haar soortgenoten en zijn de zang en de gitaarlijnen prima op orde.<br />
Highest Point In Cliff Town is hierdoor niet alleen een feest van herkenning, maar ook een plaat die een<br />
mooie zomerdag glans geeft, wat Hooton Tennis Club voorlopig bestaansrecht geeft. (Erwin Zijleman)<br />
LOW<br />
One And Sixes CD 2LP 2LP LIMITED GEEL VINYL<br />
(Subpop/Konkurrent)<br />
De groep rond het mormoonse echtpaar Alan Sparhawk en Mimi Parker heeft een<br />
nieuw album uit en liefhebbers weten dan hoe laat het is: tijd om de kerk na de<br />
zondagse ochtendmis weer te verlaten. Op Ones & Sixes, hun elfde langspeler alweer,<br />
veranderen de grondleggers van het slowcoregenre amper iets aan hun minimale geluid, dat al niet tot<br />
nauwelijks leek te verjaren. Hun stemmige, prachtig gezongen nummers zijn vaak tergend traag opgebouwd<br />
en klinken zo bitterzoet als cantuccini smaken – een traktatie, maar je moet er van leren houden. Dat gaat<br />
zeker op voor het openingsnummer Gentle en afsluiter DJ, maar tussendoor gebeuren ook andere dingen.<br />
What Part Of Me, Kid In The Corner en No End zijn relatief montere songs die de luisteraar wat ademruimte<br />
laten en zowaar tot het meest toegankelijk behoren dat de groep uitbracht. Al met al weet Low weer een<br />
fraai nieuw hoofdstuk aan haar toch al imposante oeuvre toe te voegen. (Max Majorana)<br />
TAMARYN<br />
Cranekiss<br />
CD LP<br />
Na twee albums die het label shoegaze<br />
opgeplakt kregen, introduceert het van<br />
oorsprong Nieuw-Zeelandse Tamaryn op Crane Kiss<br />
een vernieuwd geluid dat wordt gedomineerd door<br />
synths, hoewel de gitaar in Cure-achtige vorm nog<br />
steeds een belangrijke rol speelt. Blikvanger Tamaryn<br />
Brown verhuisde van San Francisco naar New York,<br />
waar ze de handen ineensloeg met Shaun Durkin van<br />
Weekend en producer Jorge Elbrecht (o.a. Violens). Het<br />
resultaat is een prachtige en groots geproduceerde<br />
(dream)popplaat vol ijzersterke tracks met een donkere<br />
ondertoon en fraaie zang van Tamaryn. (Marco van<br />
Ravenhorst)<br />
NILS FRAHM<br />
Late Night Tales<br />
CD 2LP<br />
(News/PIAS)<br />
Toen de serie<br />
Anotherlatenight<br />
begon en later over ging in LateNightTales<br />
was het al gauw duidelijk dat er geweldige<br />
verzamel- en mixalbums uitkwamen van<br />
artiesten met een bijzondere smaak. Volgens<br />
Nils Frahm is het een prachtige manier om<br />
diep te graven in je muziekcollectie. Het<br />
resultaat is een hypnotische reis door<br />
de moderne en klassieke muziek,<br />
experimentele elektronica, jazz, dub T<br />
techno, soundtracks en soul. Nils<br />
A<br />
Frahms LateNightTales is ook weer<br />
bijzonder om dat hij niet echt mixt, P<br />
maar meer geluidlagen met elkaar<br />
verbindt. Met nummers van Four<br />
Tet, Bibio, Miles Davis, Nina Simone,<br />
Boards Of Canada en een prachtige<br />
cover van John Cage’s nummer 4’33”.<br />
De perfecte soundtrack voor laat op<br />
de avond, maar ook voor vroeg op de<br />
morgen of in de middag. (Jeroen van<br />
Heukelom)<br />
S<br />
E<br />
L<br />
P<br />
L<br />
A<br />
A<br />
T<br />
J<br />
E<br />
LUISTER<br />
TRIP<br />
POP & ROCK<br />
RICHARD HAWLEY<br />
Hollow Meadows CD LP<br />
(Parlophone/Warner)<br />
Richard Hawley leek een jaar of vijf geleden<br />
definitief te hebben gekozen voor het maken<br />
van bijzonder stemmige chamber pop, maar op<br />
het in 2012 verschenen Standing At The Sky’s<br />
Edge koos de Britse muzikant opeens voor een<br />
rauw, elementair en psychedelisch aandoend<br />
rockgeluid. Het blijkt een eenmalig uitstapje,<br />
want op Hollow Meadows horen we toch<br />
weer vooral het vertrouwde geluid. De rauwe<br />
gitaren zijn weer grotendeels vervangen door<br />
het stemmige en fraai georkestreerde geluid<br />
waarin de donkere stem van Richard Hawley<br />
uiteindelijk toch het best gedijt. Het leven van<br />
Richard Hawley ging de afgelopen jaren niet<br />
over rozen en dat is te horen in de stemmige en<br />
donkere songs die overlopen van melancholie<br />
en de grote thema’s niet schuwen. Richard<br />
Hawley vertolkt ze zoals de grote ‘crooners’ dat<br />
in het verleden deden en maakt wederom diepe<br />
indruk. Richard Hawley is de status van cultheld<br />
nog steeds niet ontgroeid, maar laat ook met<br />
Hollow Meadows weer horen dat hij een hele<br />
grote is. (Erwin Zijleman)<br />
16<br />
17