CAU

godina prošloga vijeka. Obuhvata hotel, auto kamp, sportsko rekreativne terene, pristupnu saobraćajnicu i parkovske
površine. Prateće hotelske strukture su skladno uklopljene i inkorporirane u predio tako da je očuvan kompleks
maslinjaka kao I vrijedna borova stabla i njihove grupacije. Parovski oblikovane zelene površine, pored
introdukovanih vrsta koje se tradicionalno koriste u primorju (Cupressus sp., Phoenix canariensis, Chamaerops
humilis, Washingtonia sp, Nerium oleander, Cedrus sp., Prunus laurocerasus. Eucalyptus sp., i dr.), sadrže i brojne
individue autohtonih biljnih vrsta (Quercus ilex, Phillyrea media. Erica arborea, Quercus pubescens. Arbutus unedo,
Punica granatum, Ficus carica). S obzirom na neadekvatno održavanje zelenih površina posljednih decenija,
evidentno je propadanje pojedinih stabala i razvoj korovskih invanzivnih biljnih vrsta (Robinia pseudoaccacia).
Stepen ugroženosti predjela od antropogenog uticaja
Tvrdolisna žbunasta vegetacija (makija) - Očuvane sastojine makije daju prostoru autentičan mediteranski izgled.
Ovakve sastojine treba štititi kako bi se omogućila obnova crnikinih šuma. Takođe imaju veliki značaj i kao
antierozivni sistemi.
• Stepen osjetljivosti makije uslovljen je intenzitetom antropogenog uticaja i ocjenjuje se kao: veliki (poslije
Požara prirodna obnova je veoma dugotrajna a često ne dovodi do ishodnog stanja sistema) do umjeren - mali (npr.
selektivna sječa stabla).
• Stepen ugroženosti uslovljen jačinom antropogenog uticaja na komponente biodiverziteta je umjeren - veliki
(nekontrolisano krčenje, paljenje, izgradnja).
Šume alepskog bora (Pinus halepensis) - Na Luštici su ove šume autohtone. To su male populacije sa slabom
prirodnom obnovom. Predstavljaju sastavni dio primorskog predjela. Imaju prije svega zaštitnu i estetsku
vrijednost.
• Osjetljivost ovih šuma je mala. Prirodne sastojine alepskog bora predstavljaju jednu od završnih faza
progradacije mediteranskih šumskih ekosistema sa završnim stadijumom crnike.
• Ugroženost: požari, vjetroizvale, štetočine, urbanizacija.
Karakteristike faune kopna
Uski pojas Primorja, sa nizom specifičnih karakteristika prostora, odlikuje raznovrsnost staništa i životinjskih
zajednica.
Staništa i zoocenoze makije, gariga i kamenjara prisutna su u manjoj ili većoj mjeri na predmetnoj lokaciji. Šibljaci koji
sadrže elemente makije nalaze se na mjestim gdje stijene nisu suviše strme a gdje su prisutni i degradirani oblici
šibljaka, kao što je garig. Posebna staništa su karstni kamenjari sa oskudnom vegetacijom. Životinjsko naselje
kamenjara i šibljaka je veoma složeno i predstavlja pravi rezervoar endemičnih mediteranskih vrsta, naročito insekata
(mediteranski lastin repak), gmizavaca (oštroglavi gušter, kraški gušter, blavor, leopardov smuk) i mnoštva
termofilnih vrsta ptica pjevačica (bjelogrla grmuša, sivi voljić, vrtna grmuša, voljić maslinar, brgljez kamenjar i dr.). Od
sisara je karakteristično prisustvo šakala, koji se neredovno pojavljuje u najužem priobalnom pojasu. Staništa su
uglavnom u raznim stadijumima degradacije, a ugroženost predstavljaju požari, neregularna gradnja objekata i
infrastruktura.
Zaštita karaktera predjela
U cilju zaštite predjela neiophodno je predvidjeti sljedeće aktivnosti:
- racionalnije korišćenje već zauzetog prostora
- zaštita površina pod makijom, maslinjaka i šumskih kultura
- očuvanje prirodne konfiguracije terena
- sanacija devastiranih i degradiranih površina putem planskog pošumljavanja i ozelenjavanja uz poštovanje
karaktera predjela
- očuvanje karakterističnih vizura
2. ANALIZA POSTOJEĆE RELEVANTNE DOKUMENTACIJE
UP Pržno I
16