ԶՐՈՒՅՑՆԵՐ ՀԱՅ ՄՇԱԿՈՒՅԹԻ ՄԱՍԻՆ

Մտորումներ հայ առասպելաբանության վերաբերյալ
Առասպելաբանությունը նախնադարյան մարդու առասպելաբանական
աշխարհայացքն է բնության, աշխարհի կառուցվածքի,
իրեն շրջապատող աշխարհի, ամեն մի երևույթի վերաբերյալ:
Այս մոտեցմամբ եմ ես առաջնորդվում իմ ուսումնասիրություններում,
և սա է ամենագիտականը:
– Դուք 2000թ. Բեյրութում հրատարակել եք Ձեր հեղինակած
«Հայ առասպելաբանություն» գիրքը: Քանի որ Ձեր աշխատությունն
ընթերցողների շատ նեղ շրջանակին է ծանոթ, ցանկալի
կլիներ, որ ներկայացնեիք այն:
– Երբ ես նախաձեռնեցի այդ աշխատանքը, ելակետ վերցրի
վերը նշված գիտական մոտեցումը: Իմ նպատակն էր ի մի բերել
այն բոլոր տվյալները, որոնք իրապես վերաբերում էին մեր
առասպելաբանությանն ու առասպելական մտածողությանը:
Դրանք ոչ մի տեղ հավաքված և կարգավորված չէին, այստեղ
պետք էր կարողանալ մեկտեղել այդ ամենը, և ինձ կարծես հաջողվեց
դա: Սա իմ հասուն տարիների աշխատանքն է (քանզի ես
առասպելաբանությամբ զբաղվում եմ դեռ 1950-ականներից), իմ
պարտականությունն ազգիս առջև։ Այս գիրքը դարձավ իմ տարիների
գիտական գործունեության ամբողջացումը:
Իմ նպատակն էր քննել, զննել բոլոր այն հին առասպելական
մտահայեցողությունները, բոլոր այն առարկաներն ու երևույթները,
բոլոր ընկալումները՝ հին ու նոր, որոնք պահպանված էին հայ հին
մատենագրության, մեր բանավոր ավանդության մեջ, գրական-մատենագիտական
երկերում, նաև հայոց լեզվում և բանահյուսական
ու ազգագրական տարբեր ժանրերում: Եվ այս բոլոր փաստերի
համադրմամբ միայն հնարավոր եղավ հասնել հաջողության:
– Փաստորեն, այս աշխատանքի արդյունքում մենք կարող
ենք լիարժեք պատկերացում կազմել հայ ժողովրդի առասպելական
մտածողության, աշխարհայացքի մասին:
8