ԶՐՈՒՅՑՆԵՐ ՀԱՅ ՄՇԱԿՈՒՅԹԻ ՄԱՍԻՆ

Հայկական մանրանկարչության մասին
որ պետք է մեկնել, տեղում նյութին ծանոթանալ, ինչը կապված է
մի շարք խնդիրների հետ:
– Հարցազրույցից պարզ դարձավ, որ հայկական մանրանկարչությունը,
ընդհանրություններ ունենալով այլ ժողովուրդների
արվեստի հետ, կրելով ազդեցություններ, այնուհանդերձ,
խիստ առանձնահատուկ, ինքնատիպ երևույթ էր, և այդ ինքնատիպությունը
բնորոշ է հայ արվեստի գրեթե բոլոր ճյուղերին. ըստ
Ձեզ՝ ինչո՞վ է դա բացատրվում:
– Այո, հայ արվեստը միշտ ինքնուրույնության, ինքնատիպության
ձգտող օրգանիզմ է եղել, որովհետև եթե այդպիսին
չլիներ, ապա կարող էր էթնիկական, լեզվական, մշակութային և
այլ ճանապարհներով պարզապես ձուլվել և կուլ գնալ: Բայց այդ
ինքնուրույնության ձգտումն ինչ-որ անարխիստական կամ
կամայական դրսևորում չուներ, դա մի օրգանական ինքնուրույնություն
է. հայ ժողովուրդը, հայ մշակույթը միշտ իր զարկերակը
բաց է պահել աշխարհի արյունատար անոթների առջև, միշտ բաց
մշակույթ է եղել, նույնիսկ իր ամենաավանդապահ ոլորտներում:
72