ԶՐՈՒՅՑՆԵՐ ՀԱՅ ՄՇԱԿՈՒՅԹԻ ՄԱՍԻՆ

Հայկական նվագարաններից զուռնայի և դուդուկի ծագման շուրջ
մասամբ պահպանվել են, մասամբ էլ` փոփոխվել:
Ավարտելով` կուզենայի նշել, որ հայկական երաժշտությունը
դարերի ընթացքում իր մեջ խմորել է բազում ելևէջներ և
ձայնակարգեր, կրել է արևելյան երաժշտության ազդեցությունը,
անգամ մեր եկեղեցական երաժշտությունը լի է արևելյան ելևէջներով,
սակայն այդ ամենը չի խանգարում վերհանել այն հնագույն
շերտերը, որոնք, ինչպես տեսանք, պահպանվել են մեր հայ
երգերի մեջ:
Կուզենայի մեջբերել Կոմիտասի խոսքերը. «Բայց աշխարհի
ո՞ր երաժշտությունն անխառն ու անապակ է, մեր գիտցածով՝
միայն անասուններունը, որոնք նույն ձայնն ու նույն ելևէջը
կերգեն, զի փոխառության շնորհք չունին»:
Գրականություն
1. Կ.Խուդաբաշյան, Կարոս–խաչ վիպերգի կրոնա–առասպելաբանական
արմատները, «Կարոս–խաչ» ժողովածու, Երևան, 2000։
2. Կ.Խուդաբաշյան, Հայ–փռյուգիական և հայ–խեթական կապերը
երաժշտագիտության տեսանկյունով, Հայագիտության արդի
վիճակը և զարգացման հեռանկարները, Երևան, 2004:
3. Կ.Խուդաբաշյան, Անահիտ դիցուհու պաշտամունքի երաժշտաբանաստեղծական
վերապրուկները, Պար, երաժշտություն,
Երևան, 2004:
4. Կ.Խուդաբաշյան, Հայ ծիսական պարերգը համեմատական երաժշտագիտության
տեսանկյունից, Պար, երաժշտություն, Երևան, 2004:
39