ԶՐՈՒՅՑՆԵՐ ՀԱՅ ՄՇԱԿՈՒՅԹԻ ՄԱՍԻՆ

Հայկական կինոարվեստի ծագումը, վերելքն ու մերօրյա ճգնաժամը
պետք է գործի դրվեն` ընդհուպ մինչև կինոարտադրություն սնող
մտավոր-ստեղծագործական միջավայրը, որը վերջին տարիներին
վերացել է իսպառ: Ի դեպ, «ստուդիա» հասկացողությունը նույնպես
վերացել է: Հոլիվուդը, մինչդեռ, պահպանել է: Մեր իմացած
ֆիլմերը նկարահանվում են հենց ստուդիաներում՝ «Մետրո
Գոլդվին Մայեր», «Կոլումբիա Փիքչերս» և այլն: Սա որոշակի
կինոհամակարգ է՝ ստեղծագործական օրգանիզմից մինչև արտադրականը:
Որովհետև, ինչպես յուրաքանչյուր ավտոգործարան
ունի իր կոնստրուկտորական բյուրոն, այնպես էլ ստուդիային
անհրաժեշտ է սցենարական նախագծեր պատրաստող բաժին:
– Եթե լինեին հնարավորություններ ու միջոցներ, մարդկային
գործոնը ևս ապահովվեր, ինչպիսի՞ն կուզենայիք տեսնել
այսօրվա հայկական կինոն:
– Իմ բարեկամներից մեկը մի անգամ ասաց, որ կինոն լավագույն
այցեքարտն է ցանկացած ժողովրդի համար, որովհետև
«դրսի հետ» խոսելու հնարավորություններն անհամեմատ մեծ են:
Այս մտքին դժվար թե առարկողներ լինեն, բայց մշակութային
անվտանգության մասին խոսելիս ավելի մեծ կարևորություն են
ստանում «ներսի անհրաժեշտությունները»:
– Ի դեպ, քանի որ խոսեցիք մշակութային անվտանգության
մասին, ըստ Ձեզ, արդի գլոբալիզացիոն գործընթացներն ի՞նչ
անդրադարձ կարող են ունենալ հայերիս նման փոքրաթիվ ժողովուրդների
մշակույթների վրա:
– Գլոբալիզացիայի վտանգների մասին շատ է խոսվում՝
հատկապես նկատի ունենալով փոքրաթիվ ժողովուրդների ինքնությանը
և մշակութային սուվերենությանը սպառնացող վտանգները:
Ճշմարտության հատիկ այստեղ կա, բայց «խելացի» մշակույթները
կարող են նաև օգտվել այդ պրոցեսից՝ մի կողմից
հարստանալու, մյուս կողմից՝ սեփական տեղը ընդարձակելու
համար: Ի վերջո, ժամանակակից գլոբալացման նախապրոցեսնե-
130