ԶՐՈՒՅՑՆԵՐ ՀԱՅ ՄՇԱԿՈՒՅԹԻ ՄԱՍԻՆ

Հայ ժամանակակից գրողն ու գրականությունը
է հնարավորություն ու միջոցներ ձեռք բերել իր գիրքը հրատարակելու
համար: Նրանք շատ լավ գիտակցում են գիր ու գրականության
դերը մարդու, հասարակության կյանքում և ջանքեր չեն խնայում
կրթված հասարակություն ունենալու համար:
– Դուք վերը նշեցիք, որ պետության վերաբերմունքից է
կախված նաև հասարակության վերաբերմունքն այս կամ այն
խնդիրներին: Իսկ ինչպե՞ս է գնահատում մեր հասարակությունն
իր պետությանն այսօր:
– Ես հասկանում եմ հարցի ենթատեքստը, բայց մենք պետք
է գնահատենք մեր պետությունը, որն այսօր ամենաբարձր կուլտուրան
և մշակույթն է. կա պետություն` կունենաս թե՛ գրականություն,
թե՛ արվեստ, թե՛ գիտություն, բայց այնպիսի պետություն,
որը պետական վերաբերմունքով սրտացավորեն կնայի այդ
ամենին: Մտավորականության խնդիրն այն է, որ նպաստի նման
պետության ստեղծմանը և ժողովրդի մեջ սերմանի նրա նկատմամբ
հարգանք: Մենք դարեր շարունակ ապրել ենք առանց պետության
և մոռացել ենք, թե ինչ բան է պետական մտածողություն
և պետության հովանավորություն, ինչ բան է նրա քաղաքացին
լինելը: Պետությանը մեզ մոտ դարեր շարունակ փոխարինել է
եկեղեցին, բայց այսօր մենք պետք է կարողանանք հաղթահարել
այդ բարդույթը, ձևավորենք ինքներս մեզ արժանի պետություն:
– Ինչպիսի՞ն է ժամանակակից արևմտյան գրականությունը:
– Աշխարհում այսօր գրականությունը մի փոքր լճացման մեջ
է: Լատինաամերիկյան գրական «բումից» հետո քիչ բան է փոխվել:
Նույն հեղինակները, նույն գրողներն են մնացել, ինչ որ 20-30 տարի
առաջ էր` Մարկեսը, Կորտասարը, գրական ասպարեզում են այն
հեղինակները, որոնց թարգմանաբար ներկայացրեց մեր սերունդը
հայ ընթերցողին, և եթե հայ ընթերցողը ծանոթ լիներ այդ
թարգմանված ստեղծագործություններին, կարող էր հաղորդակից
լինել իրեն ժամանակակից արտասահմանյան գրականությանը:
111