ԶՐՈՒՅՑՆԵՐ ՀԱՅ ՄՇԱԿՈՒՅԹԻ ՄԱՍԻՆ

Հայ ժամանակակից գրողն ու գրականությունը
ներից հրավիրում են գրողների, որոնք հյուրընկալվում են Ֆրանսիայի
տարբեր քաղաքներում` մասնակցելով մի շարք միջոցառումների:
Սրա նպատակն է բավարարել ֆրանսիացու գրական
հետաքրքրությունը: Ես մի քանի անգամ մեկնել եմ Ֆրանսիա`
այդ միջոցառմանը մասնակցելու, որի շրջանակներում հանդիպումներ
եմ ունեցել գրողների, ընթերցողների, ուսանողների և
Ֆրանսիայի ամենատարբեր դպրոցների աշակերտների հետ`
ծանոթացնելով նրանց հայ մշակույթին ու գրականությանը: Ես
շատ կցանկանայի, որ մեր պետությունը ևս նման գոնե մեկ միջոցառում
կազմակերպեր, որի ընթացքում հայ ընթերցողը կամ հայ
աշակերտը հնարավորություն ունենար շփվելու օտարազգի
գրողների հետ:
Պետությունն իր վրա պետք է վերցնի մի շարք խնդիրներ: Ես
պետությունից գումար չեմ ակնկալում իմ գիրքը հրատարակելու
համար, սակայն ես ուզում եմ, որ իմ գիրքը վաճառելու, ընթերցողներին
տեղ հասցնելու ենթակառուցվածքներ ստեղծվեն: Ավելի
շուտ դրանք պետք է վերականգնել, քանի որ խորհրդային տարիներին
այդ հարցերը շատ բարձր մակարդակով էին լուծված:
– Փաստորեն, գիրքն ընթերցողին չի հասնում նաև մեխանիզմների
բացակայության պատճառով:
– Իհարկե, խորհրդային տարիներին շուրջ 2000 գործող գրադարաններ
կային Հայաստանում, այդ պատճառով էլ գրքերը մեծ
տպաքանակով էին հրատարակվում և հասնում ընթերցողին:
Այսօր գրադարաններ ու գրախանութներ են փակվում: Պետությունը
պետք է իր վրա վերցնի այդ խնդիրները: Օրինակ, Ամերիկայում
Կոնգրեսն ունի գրական մրցանակ, Կոնգրեսի գրադարանն ունի
մեկ հաստիք, որը պետք է անպայման գրող, բանաստեղծ զբաղեցնի:
Սրանում դրսևորվում է պետական վերաբերմունքը գրողի
նկատմամբ: Ամերիկայում և Եվրոպայում գրականությանն օգնող,
արվեստին աջակցող անթիվ, անհամար հիմնադրամներ, մրցանակներ
կան, այնտեղ անգամ օտարազգի ստեղծագործողը կարող
110