ԶՐՈՒՅՑՆԵՐ ՀԱՅ ՄՇԱԿՈՒՅԹԻ ՄԱՍԻՆ

Հայկական խեցեգործությունն արդի ժամանակաշրջանում
կարծում եմ, որ այս գործընթացը անհրաժեշտ է վերահսկել, մասնավորապես՝
այն պատճառով, որ եթե ուզում ենք զարգացնել զբոսաշրջությունը,
ապա պետք է զարկ տանք իրապես ազգային հուշանվերների
արտադրությանը: Այդ գործընթացը ծավալվում էր
խորհրդային տարիներին: Կարծում եմ՝ այսօր էլ հնարավոր է հրավիրել
պրոֆեսիոնալ խեցեգործների, որոնց պատրաստած ազգային
հուշանվերների նմուշօրինակով կարելի է թե՛ փոքրատիրաժ,
թե՛ զանգվածային սերիական արտադրություն սկսել, որը կլինի
մատչելի, որակյալ և որոնցում կպահպանվի մեր ազգային խեցեգործության
դիմագիծը:
– Այսօր մեր կենցաղից գրեթե դուրս են մղվել հայկական
ազգային կավե ամանները, կժերը, սափորները, ի՞նչ կարելի է
անել այս ավանդույթը վերականգնելու համար:
– Իսկապես, ցավոք, մեր կենցաղում այլևս չենք օգտագործում
կավե ամանեղեն, այնինչ հայտնի է, որ կավե ամանում
պատրաստված սնունդը շատ օգտակար է առողջության համար,
քանի որ էկոլոգիապես մաքուր, առանց հավելումների կարմիր
կավից պատրաստված ամանները մարդու օրգանիզմից հեռացնում
են վնասակար նյութերը և բուժիչ հատկություն ունեն: Բացի
այդ, այն ամբարել է իր մեջ հազարամյակների ընթացքում արևից,
օդից, ջրից և հողից` նախաստեղծ չորս տարրերից ստացած մեծ
դրական էներգիա, որ փոխանցվում է մարդուն: Երբ ձեռքդ ես
առնում կավե ափսեն, զգում ես անսահման թեթևություն, անդորր
և քեզ պարուրում է լուսավոր հանդարտություն:
Ի՞նչ կարելի է անել մեր հինավուրց ավանդույթը վերականգնելու
համար: Որքան գիտեմ, Հայաստանի որոշ գյուղերում
դեռևս կան ժողովրդական խեցեգործ վարպետներ: Կարելի է
նրանց ներգրավել ազգային խեցեգործական իրերի պատրաստման
գործընթացում, ապահովել նրանց աշխատանքով, կազմակերպել
այդ աշխատանքների իրացումը:
102